Σχόλιον Τῆς Ἀποκάλυψης Ἰωάννου
ψιστον προφητικὸν βιβλίον τῆς Καινῆς Διαθήκης, εἰς τὸ ὁποῖον τὸ Πνεῦμα ἀποκαλύπτει, τὰς θείας βουλὰς καὶ τὰ μέλλοντα διὰ τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, τοὺς ἀγῶνας της, τὸν θρίαμβόν της καὶ τὴν δόξαν της· λογοτεχνικὸν ἀριστούργημα μὲ τὴν ἁρμονίαν τοῦ λόγου, τὴν ἐκφραστικότητα τῶν εἰκόνων, τὴν ζωηρότητα τῶν χρωμάτων, τὰς συγκλονιστικὰς ἀντιθέσεις, τὸ αἴσθημα τῆς ἀγωνίας καὶ χαρᾶς, ποὺ προκαλεῖ, ποίημα κατὰ μεταφορὰν καὶ κατὰ κυριολεξίαν, κατέλαβεν ἐξέχουσαν θέσιν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ἀπὸ τῶν πρώτων χριστιανικῶν χρόνων ἡ Ἀπακάλυψις τοῦ Ἰωάννου.
Ἐγράφη ἀπὸ τὸν εὐαγγελιστὴν Ἰωάννην, ὅταν αὐτὸς κατὰ τὸ 95 μ. Χ. εἶχεν ἐξορισθῆ ἀπὸ τὸν Δομετιανὸν εἰς τὴν νῆσον Πάτμον, ὅπου καὶ ἔλαβε τὰς ἀκοκαλύψεις. 
Ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης βλέπει, παρακολουθεῖ μὲ ἐντεταμένην τὴν προσοχὴν τὰ δραματικὰ καὶ παραστατικὰ γεγονότα, αἰσθάνεται τὸν βαθὺν συμβολισμόν των ἀπὸ τῶν χρωμάτων, καὶ τῶν ἀριθμῶν μέχρι τοῦ ἐσφαγμένου Ἀρνίου καὶ τῆς νέας Ἱερουσαλήμ, ἡ ὁποία ἔνδοξος κατέρχεται ἀπὸ τὸν οὐρανόν <ὡς νύμφη ἡτοιμασμένη καὶ κεκοσμημένη τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς>. 
Καὶ ζωηρά, ὅπως τὰ εἶδε καὶ τὰ ἤκουσε, τὰ ἐκθέτει, διὰ νὰ ὀδηγήσῃ εἰς μετάνοιαν, νὰ στηρίξῃ εἰς τὴν πίστιν καὶ τὴν ἀρετήν, νὰ κινήσῃ τοὺς πιστοὺς εἰς ἄγρυπνον προσοχὴν ζωῆς καὶ εἰς νοσταλγικὴν προσμονὴν τοῦ ὁριστικοῦ θριάμβου τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ἡμέρας τῆς κρίσεως Ἐκ μέρους τοῦ ἐσφαγμένου Ἀρνίου, του Χριστοῦ, καὶ τῆς δικαίας ἀνταποδόσεως εἰς μὲν τοὺς πιστοὺς τῆς αἰωνίου ζωῆς, εἰς δὲ τὸν διάβολον καὶ τοὺς ὀπαδούς του τῆς ἀτελειώτου κολάσεως.
Εἰς τὰ τρία πρῶτα κεφάλαια γράφει ὁ εὐαγγελιστὴς πρὸς τοὺς ἑπτὰ ἐπισκόπους τῶν ἑπτὰ ἐκκλησιῶν τῆς Μ. Ἀσίας, ὅσα ὁ Χριστὸς τοῦ ἀπεκάλυψε δι αὐτούς, ἐπαίνους διὰ τὴν ἀρετὴν μερικῶν, ἐλέγχους διὰ τὴν χαλαρότητα ἄλλων, συμβουλὰς καὶ ἐντολὰς πρὸς ὅλους. 
Εἰς τὰ δεκαπέντε ἐν συνεχείᾳ κεφάλαια μετὰ τὴν λαμπρὰν περιγραφὴν τῆς μεγαλοπρεποῦς ἐμφανίσεως τοῦ ἐνδόξου Θεοῦ (κεφ. δ' καὶ ε') ἀποκαλύπτει συνταρακτικὰ μελλοντικὰ γεγονότα καὶ τὰς παιδαγωγικὰς τιμωρίας, ποὺ θὰ ἀποστείλῃ ὁ Θεὸς εἰς τοὺς ἀνθρώπους τῆς γῆς. 
Αἱ ἑπτὰ σφραγῖδες, πλὴν τῆς πρώτης ποὺ ἀναφέρεται εἰς τὴν διάδοσιν τοῦ Εὐαγγελίου, προαναγγέλλουν πολέμους, λιμούς, ἐπιδημίας, διωγμοὺς κατὰ τῶν πιστῶν, θεομηνίας καὶ καταστροφὰς εἰς τὴν ξηρὰν καὶ τὴν θάλασσαν, ἀναστατώσεις τῶν οὐρανίων σωμάτων, ἀμαύρωσιν τοῦ ἡλίου καὶ τῆς σελήνης, κοινωνικὰς ἀνατροπάς, ἐπιδρομὰς βαρβάρων, ἀπελπισίαν τῶν ἀνθρώπων μέχρι θανάτου. 
Ἐν τῷ μεταξὺ θὰ γίνωνται καὶ ὀμαδικαὶ ἐπιστροφαὶ τῶν ἀνθρώπων πρὸς τὸν Χριστόν.
Τὰ δραματικὰ γεγονότα ἀποκορυφοῦνται μὲ τὴν λυσσαλέαν πολεμικήν, τὴν ὁποίαν ὁ μαινόμενος δράκων, ὁ διάβολος, συμπαραστατούμενος ὑπὸ δύο φοβερῶν θηρίων, τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ τοῦ ψευδοπροφήτου, ὡς ἐπιτελῶν του, θὰ ἀναλάβῃ ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας του. 
Ἐν τῷ μεταξὺ νέαι τιμωρίαι θὰ ἐξαπολυθοῦν κατὰ τῶν ἀμετανοήτων ἀτόμων καὶ περιοχῶν, πλήθη δὲ πιστῶν θὰ προστίθενται εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ θὰ νικοῦν τὸν δράκοντα, μέχρις ὅτου αὐτὸς καὶ ἡ παράταξίς του συντριβοῦν ὀριστικῶς ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ. 
Ἔπειτα θὰ ἐπακολουθήσῃ ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν, ἡ κρίσις, ἡ αἰωνία καταδίκη τῶν ἀμετανοήτων, ὁ αἰώνιος θρίαμβος καὶ ἡ ἄρρητος δόξα καὶ μακαριότης τῶν πιστῶν εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. 
Διδακτικώτατον τὸ θεόπνευστον τοῦτο βιβλίον εἰς δογματικάς, ἠθικὰς προφητικὰς ἀληθείας πρέπει νὰ τὸ μελετοῦν οἱ πιστοί, διὰ νὰ στηρίζονται εἰς τὴν πίστιν, νὰ παρηγοροῦνται εἰς τὰς θλίψεις, νὰ ἐνισχύωνται εἰς τοὺς ἀγῶνας των, νὰ ζοῦν μὲ τὸ ὅραμα τοῦ θριάμβου τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. 
Δι' αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς εἶπεν εἰς τὸν Ἰωάννην <μὴ σφραγίσῃς τοὺς λόγους τῆς προφητείας τοῦ βιβλίου τούτου> (κβ' 10), μὴ τοὺς κλείσῃς καὶ ἀποκρύψῃς· κατάστησέ τους γνωστοὺς εἰς ὅλους, γράψε τους, διὰ νὰ μελετοῦν ὅλοι πρὸς οἰκοδομήν των. 
Ὀρθῶς δὲ ὁ Ἀνδρέας, ὁ ἀρχιεπίσκοπος Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας, παρατηρεῖ· <Ἀξία ἡ βίβλος τῆς παρὰ τῶν πιστῶν ἀναγνώσεως>.