Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
εἶδον ἐπὶ τὴν δεξιὰν τοῦ
καθημένου ἐπὶ τοῦ θρόνου βιβλίον
γεγραμμένον ἔσωθεν καὶ ἔξωθεν, κατεσφραγισμένον
σφραγῖσιν ἑπτά. |
αὶ
εἶδα εἰς τὴν δεξιὰν ἀπλωμένην
χεῖρα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος
ἐκάθητο ἐπάνω εἰς τὸν
θρόνον, βιβλίον γραμμένον καὶ εἰς
τὰς δύο σελίδας τοῦ κάθε φύλλου
του, κατεσφραγισμένον μὲ ἑπτὰ σφραγῖδας.
|
αὶ
εἶδον εἰς τὴν δεξιὰν χεῖρα τοῦ
Θεοῦ, ποὺ ἐκάθητο ἐπάνω εἰς
τὸν θρόνον, βιβλίον γραμμένον καὶ εἰς τὰς
δύο σελίδας τῶν φύλλων του, σφραγισμένον μὲ ἑπτὰ
σφραγῖδας. |
2
Καὶ εἶδον ἄγγελον ἰσχυρὸν κηρύσσοντα
ἐν φωνῇ μεγάλῃ· τίς ἄξιός
ἐστιν ἀνοῖξαι τὸ βιβλίον καὶ
λῦσαι τὰς σφραγῖδας αὐτοῦ;
|
2
Καὶ εἶδα ἕνα δυνατὸν ἄγγελον
νὰ διαλαλῇ μὲ μεγάλην φωνήν·
<ποιὸς εἶναι ἱκανὸς νὰ ἀποσφραγίσῃ
τὸ βιβλίον τοῦτο καὶ νὰ ἐννοήσῃ
τὸ περιεχόμενον αὐτοῦ καὶ νὰ
ἐκτελέσῃ τὰ μυστηριώδη σχέδια
τοῦ Θεοῦ, ποῦ εἶναι γραμμένα
εἰς αὐτό;> |
2
Καὶ εἶδον ἄγγελον δυνατόν, ποὺ διεκήρυττε
μὲ μεγάλην φωνήν· Ποῖος εἶναι ἄξιος
νὰ ἀνοίξῃ τὸ βιβλίον καὶ νὰ
λύσῃ τὰς σφραγῖδας του; Ποῖος θὰ
ἠμπορέσῃ νὰ κατανοήσῃ τὸ περιεχόμενον
τοῦ βιβλίου, ποὺ περιέχει τὰ περὶ
τοῦ κόσμου σωτηριώδη σχέδια τοῦ Θεοῦ, καὶ
νὰ γίνῃ ἐκτελεστὴς τῶν σχεδίων
τούτων; |
3
Καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο ἐν
τῷ οὐρανῷ οὔτε ἐπὶ τῆς
γῆς οὔτε ὑποκάτω τῆς γῆς
ἀνοῖξαι τὸ βιβλίον οὔτε βλέπειν
αὐτό. |
3
Καὶ κανείς, οὔτε ἀπὸ τοὺς
ἀγγέλους καὶ τοὺς ἁγίους
τοῦ οὐρανοῦ, οὔτε ἀπὸ
τοὺς ἀνθρώπους τῆς γῆς, οὔτε
ἀπὸ τοὺς νεκροὺς καὶ τὰς
ὑποχθονίους δυνάμεις, ἠμπόρεσε
νὰ κατανοήσῃ τὸ βιβλίον, οὒτε
κἂν καὶ νὰ ἀτενίζῃ αὐτό.
|
3
Καὶ δὲν ἠμποροῦσε κανεὶς οὔτε
ἀπὸ τοὺς ἐν οὐρανῷ Ἀγγέλους
καὶ ἁγίους, οὔτε ἀπὸ τοὺς
ἐν τῇ γῆ ἀνθρώπους, οὔτε ἀπὸ
τὰς ὑποκάτω τῆς γῆς ὑποχθονίους
δυνάμεις νὰ ἀνοίξῃ τὸ βιβλίον, ἀλλ’
οὐδὲ κἂν νὰ ἀτενίσῃ αὐτό.
|
4
Καὶ ἐγὼ ἔκλαιον πολύ, ὅτι
οὐδεὶς ἄξιος εὑρέθη ἀνοῖξαι
τὸ βιβλίον οὔτε βλέπειν αὐτό.
|
4
Καὶ ἐγὼ ἔκλαια, ἔκλαια πολύ,
διότι δὲν εὑρέθη κανεὶς ἱκανὸς
νὰ κατανοήσῃ τὸ περιεχόμενον
τοῦ βιβλίου, οὔτε κἂν καὶ νὰ
ἀτενίσῃ αὐτό.
|
4
Καὶ ἐγὼ ἔκλαιον πολύ, ἐπειδὴ
δὲν εὑρέθη κανεὶς ἄξιος οὔτε
νὰ ἀνοίξῃ τὸ βιβλίον οὔτε νὰ
ἀτενίσῃ αὐτό. |
5
Καὶ εἷς ἐκ τῶν πρεσβυτέρων λέγει
μοι· μὴ κλαῖε· ἰδοὺ ἐνίκησεν
ὁ λέων ὁ ἐκ τῆς φυλῆς
᾿Ιούδα, ἡ ρίζα Δαυΐδ, ἀνοῖξαι
τὸ βιβλίον καὶ τὰς ἑπτὰ
σφραγῖδας αὐτοῦ. |
5
Καὶ ἔνας ἀπὸ τοὺς πρεσβυτέρους
μοῦ λέγει· <μὴ κλαίῃς·
ἰδοὺ ἐνίκησε ἰσχυρὸς σὰν
λέων αὐτὸς ποὺ κατάγεται ἀπὸ
τὴν φυλὴν Ἰούδα, ὁ ἀπόγονος
τοῦ Δαυῒδ κατὰ τὸ ἀνθρώπινον,
ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὥστε νὰ
ἀνοίξῃ τὸ βιβλίον καὶ
νὰ λύσῃ τὰς ἑπτὰ σφραγῖδας
του>. |
5
Καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς πρεσβυτέρους,
ποὺ ἀντιπροσωπεύουν τὴν ἐν οὐρανοῖς
θριαμβεύουσαν Ἐκκλησίαν, μοῦ εἶπε·
Μὴ κλαίῃς· ἰδοὺ ἐνίκησε διὰ
τοῦ σταυρικοῦ του θανάτου καὶ ἔλαβε
δύναμιν ὁ λέων, ποὺ κατάγεται ἀπὸ
τὴν φυλὴν τοῦ Ἰούδα, ὁ κατὰ
τὸ ἀνθρώπινον ἀπόγονος τοῦ Δαβίδ,
ὁ Ἰησοῦς Χριστός, διὰ νὰ ἀνοίξῃ
τὸ βιβλίον καὶ τὰς ἑπτὰ σφραγῖδας
του. |
6
Καὶ εἶδον ἐν μέσῳ τοῦ
θρόνου καὶ τῶν τεσσάρων ζῴων
καὶ ἐν μέσῳ τῶν πρεσβυτέρων
ἀρνίον ἐστηκὸς ὡς ἐσφαγμένον,
ἔχον κέρατα ἑπτὰ καὶ ὀφθαλμοὺς
ἑπτά, ἃ εἰσι τὰ ἑπτὰ
πνεύματα τοῦ Θεοῦ ἀποστελλόμενα
εἰς πᾶσαν τὴν γῆν.
|
6
Καὶ εἶδα εἰς τὸ μέσον τοῦ
θρόνου τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν τεσσάρων
ζώων καὶ εἰς τὸ μέσον τῶν
πρεσβυτέρων, ποὺ ἐκπροσωποῦν τὴν
Ἐκκλησίαν, νὰ στέκεται γεμᾶτο
ζωὴν ἕνα Ἀρνίον, ποὺ ἐφαίνετο
σὰν σφαγμένο, διότι εἶχε σημάδια
τῆς σφαγῇς του. Καὶ αὐτὸ εἶχε
ἑπτὰ κέρατα (σύμβολα τῆς βασιλικῆς
ἐξουσίας καὶ δυνάμεώς του) καὶ
ἑπτὰ μάτια, ποὺ συμβολίζουν
τὰ ἀναρίθμητα χαρίσματα τοῦ
Πνεύματος τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἀποστέλλονται
εἰς τοὺς πιστοὺς ὅλης τῆς γῆς.
(Τὸ ἀρνίον ἦτο ὁ Ἰησοῦς
Χριστός, ποὺ ἐσφάγη ἐπὶ
τοῦ σταυροῦ καὶ ἐτάφη καὶ
ἀνεστήθη καὶ ἐδοξάσθη εἰς
τὸν θρόνον τοῦ Πατρὸς καὶ ἔλαβε
καὶ ὡς ἄνθρωπος βασιλικὴν ἐξουσίαν
καὶ στέλλει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον
μὲ τὰ ἀνεκτίμητά του χαρίσματα
πρὸς τοὺς ἀνθρώπους).
|
6
Καὶ εἶδον εἰς τὸ μέσον τοῦ θρόνου
τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν τεσσάρων ζῴων
καὶ εἰς τὸ μέσον τῶν πρεσβυτέρων νὰ
στέκεται ἕνα ἀρνίον ζωντανόν, ποὺ ἔφερε
τὰ σημάδια τῆς ἱλαστηρίου σφαγῆς του,
μετὰ τὴν ὁποίαν ἐζωντάνευσε πάλιν.
Τὸ ἀρνίον αὐτὸ εἶχε κέρατα ἑπτὰ
καὶ μάτια ἑπτά, τὰ ὁποῖα εἶναι
τὸ σύνολον τῶν χαρισμάτων τοῦ Πνεύματος
τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἀποστέλλονται εἰς
ὅλην τὴν γῆν. Μὲ ἄλλα λόγια
ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ἀμνὸς
τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἐθυσιάσθη δι’ ἡμᾶς,
εἶναι δύναμις καὶ σοφία Θεοῦ, καὶ
στέλλει αὐτὸς εἰς ἡμᾶς τοὺς
ἀνθρώπους τὸν Παράκλητον καὶ τὰς δωρεάς
του. |
7
Καὶ ἦλθε καὶ εἴληφεν ἐκ τῆς
δεξιᾶς τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ
θρόνου. |
7
Καὶ ἦλθε καὶ ἐπῆρε τὸ
κατεσφραγισμένο βιβλίον ἀπὸ τὸ
δεξὶ χέρι ἐκείνου, ποὺ ἐκάθητο
εἰς τὸν ἔνδοξον θρόνον. |
7
Καὶ ἦλθε τὸ Ἀρνίον καὶ ἔλαβε
θριαμβευτικῶς τὸ βιβλίον ἀπὸ τὴν
δεξιὰν χεῖρα Ἐκείνου, ποὺ ἐκάθητο
εἰς τὸν θρόνον. |
8
Καὶ ὅτε ἔλαβε τὸ βιβλίον, τὰ
τέσσαρα ζῷα καὶ οἱ εἴκοσι τέσσαρες
πρεσβύτεροι ἔπεσαν ἐνώπιον τοῦ
ἀρνίου, ἔχοντες ἕκαστος κιθάραν
καὶ φιάλας χρυσᾶς γεμούσας θυμιαμάτων,
αἵ εἰσιν αἱ προσευχαὶ τῶν ἁγίων·
|
8
Καὶ ὅταν ἐπῆρε τὸ βιβλίον,
τὰ τέσσαρα ζῶα καὶ οἱ εἴκοσι
τέσσαρες πρεσβύτεροι (κατανοήσαντες πλέον
ὅτι αὐτὸ ἦτο ἄξιον νὰ
ἀνοίξῃ τὸ βιβλίον) ἔπεσαν
εἰς προσκύνησιν ἐμπρὸς εἰς τὸ
Ἀρνίον. Καὶ εἶχε ὁ κάθε
πρεσβύτερος κιθάραν, διὰ νὰ ψάλλῃ
ὕμνους δοξολογίας, καὶ φιάλες χρυσές,
γεμᾶτες ἀπὸ εὐώδη θυμιάματα,
τὰ ὁποῖα εἶναι αἱ προσευχαὶ
τῶν Χριστιανῶν. |
8
Καὶ ὅταν ἔλαβε τὸ βιβλίον καὶ
κατέδειξε μὲ τὸν τρόπον αὐτόν, ὅτι
θὰ ἀπεσφράγιζε καὶ θὰ ἤνοιγεν
αὐτό, τότε τὰ τέσσαρα ζῶα καὶ οἱ
εἰκοσιτέσσαρες πρεσβύτεροι ἔπεσαν ἐμπρὸς
εἰς τὸ Ἀρνίον. Ὁ καθένας δὲ
ἀπὸ τοὺς πρεσβυτέρους εἶχε κιθάραν
καὶ φιάλες χρυσὲς γεμᾶτες ἀπὸ
θυμιάματα, τὰ ὁποῖα εἶναι αἱ
προσευχαὶ τῶν Χριστιανῶν, ποὺ ἀποτελοῦν
τὴν ὅλην Ἐκκλησίαν. |
9
καὶ ἄδουσιν ᾠδὴν καινὴν λέγοντες·
ἄξιος εἶ λαβεῖν τὸ βιβλίον καὶ
ἀνοῖξαι τὰς σφραγῖδας αὐτοῦ,
ὅτι ἐσφάγης καὶ ἡγόρασας
τῷ Θεῷ ἡμᾶς ἐν τῷ αἵματί
σου ἐκ πάσης φυλῆς καὶ γλώσσης
καὶ λαοῦ καὶ ἔθνους,
|
9
Καὶ ψάλλουν οἱ πρεσβύτεροι νέαν
δοξολογίαν, λέγοντες πρὸς τὸ Ἀρνίον·
<ἄξιος εἶσαι σὺ νὰ πάρῃς
τὸ βιβλίον, νὰ ἀνοίξῃς
τὰς σφραγῖδας του, νὰ τὸ ἐννοήσῃς
καὶ νὰ τὸ ἑρμηνεύσῃς,
διότι ἐσφάγης ἐπάνω εἰς
τὸν σταυρὸν καὶ μὲ τὸ τίμιον
αἷμα σου μᾶς ἐξηγόρασες ἀπὸ
τὴν δουλείαν τῆς ἁμαρτίας καὶ
τοῦ πονηροῦ, διὰ νὰ μᾶς παραδώσῃς
εἰς τὸν Θεόν, ὡς λυτρωμένα τέκνα
του, ὅλους ὅσοι, ἐπίστευσαν εἰς
σέ, ἀπὸ κάθε φυλὴν καὶ
γλῶσσαν καὶ λαὸν καὶ ἔθνος.
|
9
Καὶ ψάλλουν οἱ πρεσβύτεροι ὕμνον νέον λέγοντες:
Εἶσαι ἄξιος νὰ παραλάβῃς τὸ
βιβλίον καὶ νὰ ἀνοίξῃς τὰς σφραγῖδας
του, διότι ἐσφάγῃς ἐπὶ τοῦ σταυροῦ
καὶ μὲ τὸ αἷμα σου μᾶς ἐξηγόρασες,
διὰ νὰ μᾶς κάμῃς κτῆμα τοῦ
Θεοῦ ὅσους ἐπίστευσαν ἀπὸ κάθε
φυλὴν καὶ γλῶσσαν καὶ λαὸν καὶ
ἔθνος. |
10
καὶ ἐποίησας αὐτοὺς τῷ
Θεῷ ἡμῶν βασιλεῖς καὶ ἱερεῖς,
καὶ βασιλεύουσιν ἐπὶ τῆς γῆς.
|
10
Καὶ κατέστησες αὐτοὺς βασιλεῖς
καὶ ἱερεῖς πρὸς δόξαν τοῦ
Θεοῦ καὶ θὰ βασιλεύσουν μαζῆ
του εἰς τὴν ἀγωνιζομένην ἐπὶ
τῆς γῆς καὶ εἰς τὴν θριαμβεύουσαν
ἐν οὐρανοῖς Ἐκκλησίαν του>.
|
10
Καὶ τοὺς ἔκαμες βασιλεῖς καὶ
ἱερεῖς πρὸς δόξαν τοῦ Θεοῦ μας
καὶ θὰ γίνουν συμμέτοχοι τῆς βασιλείας του
ἐπὶ τῆς γῆς κληρονομοῦντες τὰ
αἰώνια ἀγαθά. |
11
Καὶ εἶδον καὶ ἤκουσα ὡς φωνὴν
ἀγγέλων πολλῶν κύκλῳ τοῦ
θρόνου καὶ τῶν ζῴων καὶ τῶν
πρεσβυτέρων, καὶ ἦν ὁ ἀριθμὸς
αὐτῶν μυριάδες μυριάδων καὶ
χιλιάδες χιλιάδων, |
11
Καὶ εἶδα καὶ ἤκουσα ἰσχυροτάτην
φωνὴν πολλῶν ἀγγέλων ὁλόγυρα
ἀπὸ τὸν θρόνον τοῦ Θεοῦ
καὶ τὴν φωνὴν τῶν τεσσάρων ζώων
καὶ τῶν εἴκοσι τεσσάρων πρεσβυτέρων·
καὶ ἦτο ἀναρίθμητον τὸ πλῆθος
αὐτό, μυριάδες μυριάδων καὶ
χιλιάδες χιλιάδων. |
11
Καὶ εἶδον καὶ ἤκουσα φωνὴν ἀγγέλων
πολλῶν γύρω ἀπὸ τὸν θρόνον τοῦ
Θεοῦ καὶ τὴν φωνὴν τῶν ζῶων
καὶ τῶν πρεσβυτέρων, καὶ ἦτο ἀνυπολόγιστος
ὁ ἀριθμός των, μυριάδες μυριάδων καὶ χιλιάδες
χιλιάδων. |
12
λέγοντες φωνῇ μεγάλῃ· ἄξιόν
ἐστι τὸ ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον
λαβεῖν τὴν δύναμιν καὶ τὸν πλοῦτον
καὶ σοφίαν καὶ ἰσχὺν καὶ
τιμὴν καὶ δόξαν καὶ εὐλογίαν.
|
12
Καὶ ἔλεγαν μὲ φωνὴν μεγάλην·
<ἄξιον εἶναι τὸ Ἀρνίον, ποὺ
ἔχει σφαγῇ, νὰ λάβῃ τὴν
δύναμιν καὶ τὸν πλοῦτον καὶ
τὴν σοφίαν καὶ τὴν ἰσχὺν
καὶ τὴν τιμὴν καὶ τὴν δόξαν
καὶ τὴν εὐλογίαν>.
|
12
Καὶ ἔλεγαν μὲ φωνὴν μεγάλην·
Εἶναι ἄξιον τὸ Ἀρνίον, ποὺ ἔχει
σφαγή, νὰ λάβῃ ὅλην τὴν δύναμιν καὶ
τὸν πλοῦτον καὶ τὴν σοφίαν καὶ
τὴν ἰσχὺν καὶ τὴν τιμὴν
καὶ τὴν δόξαν καὶ τὴν εὐχαριστίαν.
|
13
Καὶ πᾶν κτίσμα ὃ ἐν τῷ
οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς
καὶ ὑποκάτω τῆς γῆς καὶ
ἐπὶ τῆς θαλάσσης ἐστί,
καὶ τὰ ἐν αὐτοῖς πάντα,
ἤκουσα λέγοντας· τῷ καθημένῳ
ἐπὶ τοῦ θρόνου καὶ τῷ
ἀρνίῳ ἡ εὐλογία καὶ
ἡ τιμὴ καὶ ἡ δόξα καὶ
τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας
τῶν αἰώνων. |
13
Καὶ κάθε κτίσμα, ποὺ εἶναι ἐπάνω
εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ κάτω
εἰς τὴν γῆν καὶ ὑποκάτω
ἀπὸ τὴν γῆν καὶ ἐπάνω
εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ὅλα ὅσα
ὑπάρχουν εἰς τὰς περιοχὰς αὐτάς,
ἤκουσα νὰ λέγουν ὅλοι μαζῆ,
ἄγγελοι καὶ ἄνθρωποι, ἠνωμένος
ὁ οὐράνιος καὶ ἐπίγειος
κόσμος· <εἰς τὸν Θεόν, ποὺ
κάθεται ἐπὶ τοῦ θρόνου, καὶ
εἰς τὸ Ἀρνίον, τὸν ἐνανθρωπήσαντα
Λόγον τοῦ Θεοῦ, ἀνήκει τὸ
κάθε ἐγκώμιον καὶ ἡ τιμὴ
καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ ἐξουσία
εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων>.
|
13
Καὶ κάθε κτίσμα, ποὺ εἶναι εἰς τὸν
οὐρανὸν καὶ ἐπὶ τῆς γῆς
καὶ κάτω ἀπὸ τὴν γῆν καὶ
ἐπὶ τῆς θαλάσσης καὶ ὅλα ὅσα
ὑπάρχουν ἐπ’ αὐτῶν, ἤκουσα νὰ
λέγουν ὅλοι μαζὶ ὡς μία Ἐκκλησία,
ὁ οὐράνιος καὶ ὁ ἐπίγειος κόσμος
τῶν ἀγγέλων καὶ τῶν ἀνθρώπων·
Εἰς τὸν Θεόν, ποὺ κάθηται ἐπὶ
τοῦ θρόνου, καὶ εἰς τὸ Ἀρνίον,
τὸν Θεάνθρωπον Λυτρωτήν, ἀνήκει ἡ εὐχαριστία
καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δόξα καὶ
τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν
αἰώνων. |
14
Καὶ τὰ τέσσαρα ζῷα ἔλεγον, ἀμήν·
καὶ οἱ πρεσβύτεροι ἔπεσαν καὶ
προσεκύνησαν. |
14
Καὶ τὰ τέσσαρα ζῶα ἔλεγαν·
<ἀμήν>. Καὶ οἱ πρεσβύτεροι
ἔπεσαν καὶ ἐπροσκύνησαν. |
14
Καὶ τὰ τέσσαρα ζῷα ἔλεγον· Ἀμήν.
Καὶ οἱ πρεσβύτεροι ἔπεσαν καὶ ἐπροσκύνησαν.
|