Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
εἶδον, καὶ ἰδοὺ τὸ ἀρνίον
ἐστηκὸς ἐπὶ τὸ ὅρος Σιών,
καὶ μετ' αὐτοῦ ἑκατὸν τεσσαράκοντα
τέσσαρες χιλιάδες, ἔχουσαι τὸ ὄνομα
αὐτοῦ καὶ τὸ ὄνομα τοῦ
πατρὸς αὐτοῦ γεγραμμένον ἐπὶ
τῶν μετώπων αὐτῶν.
|
αὶ
εἶδον καὶ ἰδοὺ τὸ Ἀρνίον,
τὸ ὁποῖον ἐστέκετο ἐπάνω
εἰς τὸ ὅρος τῆς νέας Σιών,
τῆς ἀγωνιζομένης Ἐκκλησίας,
καὶ μαζῆ μὲ αὐτὸ πολυάριθμοι
ἐκλεκτοὶ πιστοὶ ἀπὸ ὅλα
τὰ ἔθνη, ποὺ συμβολίζονται μὲ
τὸν ἀριθμὸν ἑκατὸν σαράντα
τέσσαρες χιλιάδες καὶ ἔχουν γραμμένο
ἐπάνω εἰς τὰ μέτωπά των
τὸ ὄνομα τοῦ Ἀρνίου καὶ
τοῦ Πατρὸς αὐτοῦ.
|
αὶ
εἶδον καὶ ἰδοὺ τὸ Ἀρνίον,
ποὺ ἐστεκετο εἰς τὸ ὄρος Σιὼν
καὶ ἐκυριάρχει ἐν μέσῳ τῆς ἐπὶ
γῆς Ἐκκλησίας του. Καὶ μαζί του ἦσαν
αἱ ἑκατὸν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες
τοῦ ἐπιστραφέντος καὶ πιστεύσαντος πλέον
Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, αἱ ὁποῖαι
εἶχαν τὸ ὄνομα τοῦ Ἀρνίου καὶ
τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς αὐτοῦ
γραμμένον ἐπάνω εἰς τὰ μέτωπά των.
|
2
Καὶ ἤκουσα φωνὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ
ὡς φωνὴν ὑδάτων πολλῶν καὶ
ὡς φωνὴν βροντῆς μεγάλης· καὶ
ἡ φωνὴ ἣν ἤκουσα, ὡς κιθαρῳδῶν
κιθαριζόντων ἐν ταῖς κιθάραις αὐτῶν.
|
2
Καὶ ἤκουσα φωνὴν ἀπὸ τὴν
θριαμβεύουσαν Ἐκκλησίαν τοῦ οὐρανοῦ,
σὰν τὴν βοὴν ὑδάτων πολλῶν,
ποὺ πίπτουν σὰν καταρράκτες ἀπὸ
ψηλά, καὶ σὰν φωνὴν μεγάλης
βροντῆς. Καὶ ἡ φωνή, τὴν ὁποίαν
ἤκουσα, δὲν ἦτο τρομακτικὴ ἀλλ'
εὐχάριστος, διότι ἦτο σὰν φωνὴ
κιθᾳρωδῶν, ποὺ ψάλλουν καὶ συγχρόνως
παίζουν μὲ τὰς κιθάρας των.
|
2
Καὶ ἤκουσα φωνὴν ἀπὸ τὴν
ἐν οὐρανοῖς θριαμβεύουσαν Ἐκκλησίαν,
φωνὴν δυνατὴν σὰν φωνὴν καὶ
βοὴν ὑδάτων πολλῶν, ποὺ πέφτουν ἀπὸ
ψηλά, καὶ σὰν φωνὴν μεγάλης βροντῆς.
Καὶ ἡ φωνὴ αὐτή, ποὺ ἤκουσα
ἦτο σὰν φωνὴ κιθαροπαικτῶν, ποὺ
παίζουν μὲ τὰς κιθάρας των.
|
3
Καὶ ἄδουσιν ᾠδὴν καινὴν ἐνώπιον
τοῦ θρόνου καὶ ἐνώπιον τῶν
τεσσάρων ζῴων καὶ τῶν πρεσβυτέρων·
καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο μαθεῖν
τὴν ᾠδὴν εἰμὴ αἱ ἑκατὸν
τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, οἱ
ἠγορασμένοι ἀπὸ τῆς γῆς.
|
3
Καὶ ψάλλουν νέον ὕμνον ἐμπρὸς
εἰς τὸν θρόνον τοῦ Θεοῦ καὶ
ἐμπρὸς εἰς τὰ τέσσαρα ζῶα
καὶ τοὺς εἰκοσιτέσσαρες πρεσβυτέρους.
Καὶ κανεὶς ἄλλος δὲν ἠμποροῦσε
νὰ κατανοήσῃ τὴν νέαν αὐτὴν
ᾠδήν, παρὰ μόνον οἱ ἑκατὸν
σαράντα τέσσαρες χιλιάδες, οἱ ὁποῖοι
εἶχαν ἐξαγορασθῆ μὲ τὸ αἷμα
τοῦ Ἀρνίου ἀνάμεσα ἀπ'
ὅλους τοὺς κατοίκους τῆς γῆς.
|
3
Καὶ ψάλλουν νέον ὕμνον ἐμπρὸς εἰς
τὸν θρόνον τοῦ Θεοῦ καὶ ἐμπρὸς
εἰς τὰ τέσσαρα ζῷα καὶ τοὺς
εἰκοσιτέσσαρας πρεσβυτέρους. Καὶ κανεὶς
ἄλλος δὲν ἠμποροῦσε νὰ καταλάβῃ
καὶ νὰ νοιώσῃ τὸ περιεχόμενον καὶ
τὴν ἁρμονίαν τοῦ ὕμνου αὐτοῦ
παρὰ μόνον αἱ ἑκατὸν τεσσαράκοντα
τέσσαρες χιλιάδες, ποὺ μὲ τὸ αἷμα
τοῦ Ἀρνίου ἐξηγοράσθησαν καὶ ἐλυτρώθησαν
διαλεγμένοι ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν
κατοίκων τῆς γῆς. |
4
Οὗτοί εἰσιν οἳ μετὰ γυναικῶν
οὐκ ἐμολύνθησαν· παρθένοι γάρ
εἰσιν, Οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκολουθοῦντες
τῷ ἀρνίῳ ὅπου ἂν ὑπάγῃ.
Οὗτοι ἡγοράσθησαν ἀπὸ τῶν
ἀνθρώπων ἀπαρχή τῷ Θεῷ
καὶ τῷ ἀρνίῳ·
|
4
Αὐτοὶ εἶναι οἱ ἁγνοὶ καὶ
ἀφωσιωμένοι εἰς τὸ Ἀρνίον,
οἱ ὁποῖοι δὲν ἦλθαν εἰς
καμμίαν συνάφειαν μὲ γυναῖκας καὶ
δὲν ἐμολύνθησαν, διότι εἶναι
παρθένοι. Αὐτοὶ εἶναι ποὺ ἀκολουθοῦν
πιστῶς καὶ θαρραλέως τὸ Ἀρνίον,
ὅπου καὶ ἂν ὑπάγῃ. Αὐτοὶ
ἔχουν ἐξαγορασθῆ ἀνάμεσα ἀπὸ
τὸ πλῆθος τῶν ἀνθρώπων, ὡς
ἐκλεκτὴ ἀπαρχὴ καὶ εὐάρεστος
προσφορὰ εἰς τὸν Θεὸν καὶ εἰς
τὸ Ἀρνίον. |
4
Αὐτοὶ ἀπηρνήθησαν ὁλοτελῶς τὸν
κόσμον καὶ διὰ νὰ μείνουν τελείως ἀφωσιωμενοι
εἰς τὸ Ἀρνίον δὲν ἦλθαν εἰς
καμμίαν σχέσιν πρὸς γυναῖκας. Διότι εἶναι
παρθένοι. Αὐτοὶ εἶναι, ποὺ ἀκολουθοῦν
τὸ Ἀρνίον, ὅπου καὶ ἂν ὑπάγῃ,
ἀψηφοῦντες ὁποιονδήποτε κίνδυνον. Αὐτοὶ
ἐξηγοράσθησαν ἀπὸ τοῦ μέσου τῶν
ἀνθρώπων διὰ νὰ εἶναι ἐκλεκτὴ
προσφορὰ καὶ θυσία εἰς τὸν Θεὸν
καὶ εἰς τὸ Ἀρνίον.
|
5
καὶ οὐχ εὑρέθη ψεῦδος ἐν
τῷ στόματι αὐτῶν· ἄμωμοι
γάρ εἰσιν. |
5
Καὶ δὲν εὐρέθηκε ποτὲ ψέμα
εἰς τὸ στόμα των, διότι εἶναι
ἄμεμπτοι καὶ ἀκέραιοι.
|
5
Καὶ δὲν εὑρέθη ψέμα εἰς τὸ στόμα
των, διότι εἶναι ἄμεμπτοι. |
6
Καὶ εἶδον ἄλλον ἄγγελον πετόμενον
ἐν μεσουρανήματι, ἔχοντα εὐαγγέλιον
αἰώνιον εὐαγγελίσαι ἐπὶ
τοὺς καθημένους ἐπὶ τῆς γῆς
καὶ ἐπὶ πᾶν ἔθνος καὶ
φυλὴν καὶ γλῶσσαν καὶ λαόν,
|
6
Καὶ εἶδα ἄλλον ἄγγελον νὰ πετᾷ
εἰς τὰ μεσουράνια καὶ νὰ ἔχῃ
χαρμόσυνον, αἰωνίου κύρους μήνυμα,
τὸ μήνυμα τῆς λυτρώσεως καὶ
τῆς ἀνταποδόσεως, διὰ νὰ τὸ
ἀναγγείλῃ καὶ διαλαλήσῃ
εἰς ὅλους ὅσοι εὑρίσκονται εἰς
τὴν γῆν, εἰς κάθε ἔθνος καὶ
κάθε φυλὴν καὶ γλῶσσαν καὶ λαόν,
|
6
Καὶ εἶδα ἄλλον ἄγγελον νὰ πετᾷ
εἰς τὸ μέσον τοῦ οὐρανοῦ καὶ
νὰ ἔχῃ χαρμόσυνον μήνυμα, ποὺ ἀπὸ
καταβολῆς τοῦ κόσμου περιείχετο εἰς τὴν
βουλὴν τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπὸ
αἰώνων πολλῶν προεκηρύχθη ἀπὸ τοὺς
προφήτας καὶ διελαλήθη ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους
καὶ τὸ ὁποῖον ἀναφέρεται εἰς
τὴν διὰ τοῦ Χριστοῦ σωτηρίαν τῶν
πιστῶν καὶ τὴν κατάκρισιν τῶν ἀπίστων.
Καὶ εἶχε τὸ εὐαγγέλιον αὐτὸ
ὁ ἄγγελος διὰ νὰ τὸ άναγγείλῃ
καὶ τὸ διακηρύξῃ εἰς ὅλην τὴν
γῆν καὶ εἰς κάθε ἔθνος καὶ φυλὴν
καὶ ξενογλώσσους ἀνθρώπους καὶ εἰς
κάθε λαόν, |
7
λέγων ἐν φωνῇ μεγάλῃ· φοβήθητε
τὸν Κύριον καὶ δότε αὐτῷ
δόξαν, ὅτι ἦλθεν ἡ ὥρα τῆς
κρίσεως αὐτοῦ, καὶ προσκυνήσατε
τῷ ποιήσαντι τὸν οὐρανὸν καὶ
τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ
πηγὰς ὑδάτων. |
7
λέγων μὲ μεγάλην φωνήν· <φοβηθῆτε
τὸν Κύριον καὶ δοξάσατε τὸ ὄνομά
του, διότι ἦλθεν ἡ ὥρα, ποὺ
θὰ κάμῃ τὴν μεγάλην κρίσιν
καὶ θὰ ἀποδώσῃ εἰς τὸν
καθένα κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ.
Καὶ προσκυνήσατε αὐτόν, ὁ ὁποῖος
ἔκαμε τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν
γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ τὰς
πηγὰς τῶν ὑδάτων>.
|
7
λέγων μὲ φωνὴν μεγάλην· Φοβηθῆτε τὸν
Κύριον καὶ δώσατε δόξαν εἰς αὐτόν, διότι
ἦλθεν ἡ ὥρα, ποὺ θὰ κάμῃ
τὴν κρίσιν του. Καὶ προσκυνήσατε εἰς αὐτόν,
ποὺ ἐποίησε τὸν οὐρανὸν καὶ
τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ
τὰς πηγὰς τῶν νερῶν.
|
8
Καὶ ἄλλος δεύτερος ἄγγελος ἠκολούθησε
λέγων· ἔπεσεν, ἔπεσε Βαβυλὼν
ἡ μεγάλη, ἣ ἐκ τοῦ οἴνου
τοῦ θυμοῦ τῆς πορνείας αὐτῆς
πεπότικε πάντα ἔθνη.
|
8
Καὶ ἄλλος δεύτερος ἄγγελος ἦλθεν
ἔπειτα ἀπὸ τὸν πρῶτον λέγων·
<ἔπεσεν, ἔπεσεν ἡ Βαβυλὼν ἡ
μεγάλη. (Ἡ πολυάνθρωπος καὶ διευθαρμένη
Ρώμη, ἡ ὁποία ὡς πρὸς
τὴν φαυλότητα καὶ ἐξαθλίωσιν
της ὁμοιάζει μὲ τὴν παλαιὰν
ἁμαρτωλὴν Βαβυλῶνα). Αὐτὴ ἡ
νέα, διεφθαρμένη Βαβυλὼν ἔχει ποτίσει
ὅλα τὰ ἔθνη μὲ τὴν κραιπάλην
τῆς ἀσωτίας της, μὲ τὴν φλόγα
καὶ τὴν παραφορὰν τῆς σαρκολατρίας
της>. |
8
Καὶ ἄλλος δεύτερος ἄγγελος ἦλθεν ὕστερα
καὶ εἶπεν· Ἔπεσεν, ἔπεσεν ἡ
Βαβυλὼν ἡ μεγάλη. Δηλαδή· ἔπεσεν ἡ
Ρώμη, καθὼς καὶ τὰ ἐξεικονιζόμενα
ὑπ’ αὐτῆς καθ’ ὅλας τὰς γενεᾶς
καὶ μάλιστα κατὰ τοὺς ἐσχάτους καιροὺς
κέντρα τῆς κρατικῆς ἀσεβείας καὶ ἀντιχρίστου
πνευματικῆς δυνάμεως. Ἡ ἀλληγορούμενη αὐτὴ
Βαβυλὼν ἔχει ποτίσει ὅλα τὰ ἔθνη
μὲ τὴν μεθυστικὴν δύναμιν καὶ λύσσαν
τῆς πορνείας της καὶ τῆς εἰδωλολατρικῆς
παραφορᾶς καὶ διαφθορᾶς της.
|
9
Καὶ ἄλλος ἄγγελος τρίτος ἠκολούθησεν
αὐτοῖς λέγων ἐν φωνῇ μεγάλη·
εἴ τις προσκυνεῖ τὸ θηρίον καὶ
τὴν εἰκόνα αὐτοῦ, καὶ
λαμβάνει τὸ χάραγμα ἐπὶ τοῦ
μετώπου αὐτοῦ ἢ ἐπὶ τὴν
χεῖρα αὐτοῦ, |
9
Καὶ ἄλλος, τρίτος ἄγγελος ἦλθεν
ἔπειτα ἀπὸ αὐτούς, λέγων
μὲ φωνὴν μεγάλην· <ὅποιος
προσκυνεῖ τὸ θηρίον, τὸν ἀντίχριστον
καὶ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ καὶ
παίρνει τὴν χαραγμένην σφραγῖδα του
ἐπάνω εἰς τὸ μέτωπόν του
ἢ εἰς τὸ χέρι του (καὶ δηλώνει
ἔτσι δουλικὴν ὑποταγὴν εἰς αὐτό)
|
9
Καὶ ἄλλος ἄγγελος τρίτος ἦλθεν ὕστερα
ἀπὸ αὐτοὺς καὶ εἶπε μὲ
φωνὴν μεγάλην· Ὅποιος προσκυνεῖ τὸ
θηρίον καὶ τὴν εἰκόνα του καὶ παίρνει
χάραγμα καὶ σφραγῖδα ἀπὸ αὐτὸ
εἰς τὸ μέτωπόν του ἢ εἰς τὸ
χέρι του, |
10
καὶ αὐτὸς πίεται ἐκ τοῦ
οἴνου τοῦ θυμοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ
κεκερασμένου ἀκράτου ἐν τῷ ποτηρίῳ
τῆς ὀργῆς αὐτοῦ, καὶ βασανισθήσεται
ἐν πυρὶ καὶ θείῳ ἐνώπιον
τῶν ἁγίων ἀγγέλων καὶ
ἐνώπιον τοῦ ἀρνίου.
|
10
καὶ αὐτὸς θὰ πίῃ ἀπὸ
τὸν οἶνον τοῦ θυμοῦ τοῦ Θεοῦ,
ποὺ ἔχει κερασθῇ ἀνόθευτος καὶ
δραστικὸς εἰς τὸ ποτήρι τῆς
ὀργῆς του καὶ θὰ βασανισθῇ μὲ
φωτιὰ καὶ θειάφι (μὲ σωματικὰς
καὶ ψυχικὰς τιμωρίας) ἐμπρὸς
εἰς τοὺς ἁγίους ἀγγέλους
καὶ ἐμπρὸς εἰς τὸ Ἀρνίον.
|
10
καὶ αὐτὸς θὰ πίῃ ἀπὸ
τὸν οἶνον τοῦ θυμοῦ τοῦ Θεοῦ,
ποὺ ἔχει κερασθῇ καὶ ἐτοιμασθῇ
ἀνόθευτος καὶ δριμὺς εἰς τὸ
ποτήριον τῆς ὀργῆς του, καὶ θὰ
βασανισθῇ μὲ φωτιὰ καὶ θειάφι ἐμπρὸς
εἰς τοὺς ἁγίους ἀγγέλους καὶ
ἐμπρὸς εἰς τὸ Ἀρνίον.
|
11
Καὶ ὁ καπνὸς τοῦ βασανισμοῦ
αὐτῶν εἰς αἰῶνας αἰώνων
ἀναβαίνει, καὶ οὐκ ἔχουσιν ἀνάπαυσιν
ἡμέρας καὶ νυκτὸς οἱ προσκυνοῦντες
τὸ θηρίον καὶ τὴν εἰκόνα
αὐτοῦ, καὶ εἴ τις λαμβάνει τὸ
χάραγμα τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ.
|
11
Καὶ ὁ καπνὸς ἀπὸ τὴν φωτιὰ
καὶ τὸ θειάφι τοῦ ἀκαταπαύστου
βασανισμοῦ των θὰ ἀνεβαίνῃ εἰς
αἰῶνας αἰώνων καὶ δὲν
θὰ ἔχουν καθόλου ἀνάπαυσιν ἡμέραν
καὶ νύκτα αὐτοί ποὺ προσκυνοῦν
τὸ θηρίον καὶ τὴν εἰκόνα
του, καὶ ὅποιος ἄλλος παίρνει τὸ
χάραγμα τῆς σφραγῖδος τοῦ ὀνόματος
τοῦ θηρίου. |
11
Καὶ ὁ καπνὸς τῆς φωτιᾶς καὶ
τοῦ θειαφιοῦ, ποὺ θὰ τοὺς βασανίζῃ
ἀκατάπαυστα, θὰ ἀναβαίνῃ εἰς
αἰῶνας αἰώνων καὶ δὲν θὰ
ἔχουν ἀνάπαυσιν ἡμέραν καὶ νύκτα αὐτοί,
ποὺ προσκυνοῦν τώρα τὸ θηρίον καὶ
τὴν εἰκόνα του καὶ ὅποιος παίρνει
τὸ χάραγμα καὶ τὴν σφραγῖδα τοῦ
ὀνόματός του. |
12
Ὧδε ἡ ὑπομονὴ τῶν ἁγίων
ἐστίν, οἱ τηροῦντες τὰς ἐντολὰς
τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν πίστιν ᾿Ιησοῦ.
|
12
Ἐδῶ τώρα δείχνεται ἡ ὑπομονὴ
τῶν Χριστιανῶν, αὐτῶν ποὺ τηροῦν
τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ
κρατοῦν σταθερὰ τὴν πίστιν τοῦ
Ἰησοῦ>. |
12
Ἐδῶ κατὰ τὸν καιρὸν αὐτὸν
τοῦ ἀντιχρίστου δεικνύεται ἡ ὑπομονὴ
καὶ ἐγκαρτέρησις καὶ ἀντοχὴ
τῶν Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι τηροῦν
τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ
κρατοῦν τὴν πίστιν πρὸς τὸν Ἰησοῦν.
|
13
Καὶ ἤκουσα φωνῆς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ
λεγούσης· γράψον· μακάριοι οἱ
νεκροὶ οἱ ἐν Κυρίῳ ἀποθνῄσκοντες
ἀπ' ἄρτι. Ναί, λέγει τὸ Πνεῦμα,
ἵνα ἀναπαύσωνται ἐκ τῶν κόπων
αὐτῶν· τὰ δὲ ἔργα αὐτῶν
ἀκολουθεῖ μετ' αὐτῶν.
|
13
Καὶ ἤκουσα φωνὴν ἀπὸ τὸν
οὐρανόν, ἡ ὁποία ἔλεγε·
<γράψε· μακάριοι ἀπ' ἐδῶ
καὶ πέρα εἶναι οἱ νεκροί, ποὺ
πεθαίνουν μὲ τὴν πίστιν καὶ
τὴν κοινωνίαν των πρὸς τὸν Χριστόν.
Ναί, πράγματι καὶ ἀληθείᾳ,
εἶναι μακάριοι, λέγει τὸ Πνεῦμα
τὸ Ἅγιον. Καὶ πεθαίνουν, διὰ
ν' ἀναπαυθοῦν ἀπὸ τοὺς κόπους
των· τὰ δὲ ἐνάρετα ἔργα
των τοὺς συνοδεύουν σὰν θησαυρὸς ἀναφαίρετος
μαζῆ των,εἰς τὴν ἄλλην ζωήν,
ὡς ἀπόδειξις τῆς πίστεώς
των καὶ συνήγορός των ἐνώπιον
τοῦ δικαίου Θεοῦ>.
|
13
Καὶ ἤκουσα φωνὴν ἀπὸ τὸν
οὐρανόν, ἡ ὁποία ἔλεγε· Γράψε·
Μακάριοι ἀπὸ τώρα εἶναι οἱ νεκροί,
ποὺ πεθαίνουν πιστεύοντες εἰς τὸν Κύριον
καὶ ἐνωμένοι μὲ αὐτόν. Ναί· εἶναι
μακάριοι, λέγει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Διότι πεθαίνουν,
διὰ να ἀναπαυθοῦν ἀπὸ τοὺς
κόπους των. Καὶ θὰ ἀναπαυθοῦν, διότι
τὰ ἅγια ἔργα των παρακολουθοῦν μαζί
των εἰς τὴν ἄλλην ζωήν.
|
14
Καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ νεφέλη
λευκή, καὶ ἐπὶ τὴν νεφέλην
καθήμενος ὅμοιος υἱῷ ἀνθρώπου,
ἔχων ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ
στέφανον χρυσοῦν καὶ ἐν τῇ χειρὶ
αὐτοῦ δρέπανον ὀξύ.
|
14
Καὶ εἶδα νέον ὅραμα· καὶ
ἰδοὺ ἕνα λευκόν, ὁλόφωτον
σύνεφον, καὶ ἐπάνω εἰς τὸ
σύνεφο εἶδα νὰ κάθεται ὁ δικαιοκρίτης
Χριστός, ποὺ ὠμοίαζε πρὸς υἱὸν
ἀνθρώπου. Καὶ εἶχεν ἐπάνω
εἰς τὸ κεφάλι του, ὡς βασιλικὸν
διάδημα, ὁλόχρυσον στέφανον καὶ
εἰς τὸ χέρι του ἐκρατοῦσε δρεπάνι
κοφτερό. |
14
Καὶ εἶδα τὴν κρίσιν τοῦ Θεοῦ
νὰ προεικονίζεται καὶ νὰ προεξαγγέλλεται.
Καὶ ἰδοὺ ἕνα φωτεινὸν σύννεφον.
Καὶ ἐπάνω εἰς τὸ σύννεφον εἶδα
νὰ κάθηται πρόσωπον, ποὺ ὠμοίαζε πρὸς
υἱὸν ἀνθρώπου. Καὶ εἶχεν ἐπὶ
τῆς κεφαλῆς του βασιλικὸν στέμμα χρυσὸν
καὶ εἰς τὸ χέρι του ἐκρατοῦσε
δρέπανον ἀκονισμένον καὶ κοπτερόν.
|
15
Καὶ ἄλλος ἄγγελος ἐξῆλθεν ἐκ
τοῦ ναοῦ, κράζων ἐν φωνῇ μεγάλῃ
τῷ καθημένῳ ἐπὶ τῆς νεφέλης·
πέμψον τὸ δρέπανόν σου καὶ θέρισον,
ὅτι ἦλθεν ἡ ὥρα τοῦ θερίσαι,
ὅτι ἐξηράνθη ὁ θερισμὸς τῆς
γῆς. |
15
Καὶ ἄλλος ἄγγελος ἐβγῆκεν ἀπὸ
τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ ἐκ τοῦ
οὐρανοῦ, κράζων μὲ μεγάλην φωνὴν
πρὸς ἐκεῖνον, ποὺ ἐκάθητο
ἐπάνω εἰς τὴν νεφέλην·
<στεῖλε τὸ δρεπάνι σου καὶ θέρισε,
διότι ἦλθεν ἡ ὥρα νὰ θερίσῃς,
ὠρίμασαν πλέον καὶ ἐμέστωσαν
οἱ κόκκοι τοῦ σίτου καὶ ἐξηράνθησαν
τὰ στάχυα, ἕτοιμα πρὸς θερισμόν>.
(Μάζεψε ὡς σῖτον ἐκλεκτὸν εἰς
τὰς οὐρανίους ἀποθήκας σου τοὺς
πιστοὺς εἰς σὲ καὶ ἐκλεκτοὺς
Χριστιανούς). |
15
Καὶ ἄλλος ἄγγελος ἐβγῆκεν ἀπὸ
τὸ ἐν οὐρανοῖς κατοικητήριον τοῦ
Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἐφώναζε μὲ
μεγάλην φωνὴν εἰς αὐτόν, ποὺ ἐκάθητο
εἰς τὸ σύννεφον· Στεῖλε τὸ δρέπανόν
σου καὶ θέρισε, διότι ἦλθεν ἡ ὥρα
διὰ νὰ θερίσωμεν καὶ νὰ μαζεύσωμεν
ἡμεῖς οἱ ἄγγελοί σου τοὺς ἐκλεκτούς,
διότι ὠρίμασεν ὁ σπόρος τῆς εὐσεβείας
καὶ ἐξεράθησαν τὰ στάχυα, ποὺ πρέπει
νὰ θερίσωμεν εἰς τὴν γῆν. |
16
Καὶ ἔβαλεν ὁ καθήμενος ἐπὶ
τὴν νεφέλην τὸ δρέπανον αὐτοῦ
ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ ἐθερίσθη
ἡ γῆ. |
16
Καὶ αὐτὸς ποὺ ἐκάθητο
ἐπάνω εἰς τὸ σύννεφον ἔρριψε
τὸ δρεπάνι του εἰς τὴν γῆν καὶ
ἐθερίσθη ἡ γῆ (καὶ οἱ
δίκαιοι, σὰν ἐκλεκτὸς σῖτος
μετεφέρθησαν εἰς τὸν οὐρανόν).
|
16
Καὶ ἔρριψεν αὐτός, ποὺ ἐκάθητο
εἰς τὸ σύννεφον τὸ δρέπανόν του εἰς
τὴν γῆν, καὶ ἐθερίσθη ἡ γῆ
καὶ ἐμαζεύθη ὁ ὥριμος σῖτος
τῶν ἐκλεκτῶν. |
17
Καὶ ἄλλος ἄγγελος ἐξῆλθεν ἐκ
τοῦ ναοῦ τοῦ ἐν τῷ οὐρανῷ,
ἔχων καὶ αὐτὸς δρέπανον ὀξύ.
|
17
Καὶ ἄλλος ἄγγελος ἐβγῆκεν ἀπὸ
τὸν οὐράνιον ναὸν τοῦ Θεοῦ.
Εἶχε καὶ αὐτὸς δρεπάνι καλοτροχισμένο
καὶ κοπτερό. |
17
Καὶ ἄλλος ἄγγελος ἐβγῆκεν ἀπὸ
τὸ ἐν οὐρανοῖς κατοικητήριον τοῦ
Θεοῦ, ποὺ εἶχε καὶ αὐτὸς
δρέπανον ἀκονισμένον καὶ κοπτερόν.
|
18
Καὶ ἄλλος ἄγγελος ἐξῆλθεν ἐκ
τοῦ θυσιαστηρίου, ἔχων ἐξουσίαν
ἐπὶ τοῦ πυρός, καὶ ἐφώνησεν
κραυγῇ μεγάλῃ τῷ ἔχοντι τὸ
δρέπανον τὸ ὀξὺ λέγων·
πέμψον σου τὸ δρέπανον τὸ ὀξὺ
καὶ τρύγησον τοὺς βότρυας τῆς
ἀμπέλου τῆς γῆς, ὅτι ἤκμασεν
ἡ σταφυλὴ τῆς γῆς. |
18
Καὶ ἄλλος ἄγγελος, ἐβγῆκεν ἀπὸ
τὸ θυσιαστήριον, (κάτω ἀπὸ τὸ
ὁποῖον ὑπῆρχαν αἱ ψυχαὶ
ἐκείνων, ποὺ εἶχαν σφαγῆ διὰ
τὴν πίστιν των εἰς τὸ Ἀρνίον).
Καὶ αὐτός, ὄργανον τῆς θείας
δικαιοσύνης, εἶχε ἐξουσίαν εἰς
τὸ πῦρ τῆς κολάσεως, ποὺ φλογίζει
τοὺς ἀσεβεῖς, καὶ ἔκραξε μὲ
μεγάλην κραυγὴν εἰς τὸν ἄγγελον
ποὺ εἶχε τὸ κοφτερὸ δρεπάνι,
λέγων· <στεῖλε τὸ κοφτερὸ
δρεπάνι σου καὶ τρύγησε τὰ σταφύλια
ἀπὸ τὰ ἀμπέλια τῆς γῆς,
διότι ἔχει ὠριμάσει πλέον τὸ
σταφύλι τῆς γῆς>. (Στεῖλε ὄλεθρον
καὶ θάνατον εἰς τοὺς ἀσεβεῖς
καὶ φαύλους, διότι ἡ κακία των
ἔχει φθάσει εἰς τὸ ἀπροχώρητον).
|
18
Καὶ ἄλλος ἄγγελος ἐβγῆκεν ἀπὸ
τὸ θυσιαστήριον, ὅπου τὸ αἷμα τῶν
μαρτύρων ἐζήτει ἐκδίκησιν κατὰ τῶν
ἀσεβῶν κατοίκων τῆς γῆς. Καὶ
ὁ ἄγγελος αὐτὸς εἶχεν ἐξουσίαν
ἐπὶ τῆς φωτιᾶς τῆς κολάσεως,
διὰ τῆς ὁποίας θὰ τιμωρηθοῦν
οἱ ἀσεβεῖς. Καὶ ἐφώναξε μὲ
μεγάλην φωνὴν εἰς τὸν ἄγγελον ποὺ
εἶχε τὸ κοπτερὸν δρέπανον, καὶ εἶπε·
Στεῖλε τὸ δρέπανόν σου τὸ κοπτερὸν
καὶ τρύγησε τοὺς ἀσεβεῖς σὰν
ἄλλα σταφύλια τῆς ἀντιχρίστου ἀμπέλου
τῆς γῆς, διότι ὠρίμασε τὸ σταφύλι
τῆς γῆς καὶ ἔφθασεν εἰς τὸ
ἀπροχώρητον ἡ κακία αὐτῆς.
|
19
Καὶ ἔβαλεν ὁ ἄγγελος τὸ δρέπανον
αὐτοῦ εἰς τὴν γῆν, καὶ
ἐτρύγησε τὴν ἄμπελον τῆς γῆς,
καὶ ἔβαλεν εἰς τὴν ληνὸν τοῦ
θυμοῦ τοῦ Θεοῦ τὴν μεγάλην.
|
19
Καὶ ἔρριψεν ὁ ἄγγελος τὸ δρεπάνι
του εἰς τὴν γῆν καὶ ἐτρύγησε
τὴν ἄμπελον τῆς παρανομίας καὶ
ἔρριψε τοὺς ἁμαρτωλοὺς σὰν σταφύλια
εἰς τὸ μεγάλο πατητήρι τοῦ θυμοῦ
τοῦ Θεοῦ. |
19
Καὶ ἔρριψεν ὁ ἄγγελος τὸ δρέπανόν
του εἰς τὴν γῆν καὶ ἐτρύγησε
τὴν ἄμπελον, ποὺ ἐφύτευσε καὶ
ἐκαλλιέργησεν ὁ ἀντίχριστος εἰς τὴν
γῆν, καὶ ἔρριψε τὰ σταφύλια της εἰς
τὸν μεγάλον ληνὸν τοῦ θυμοῦ τοῦ
Θεοῦ. |
20
Καὶ ἐπατήθη ἡ ληνὸς ἔξω
τῆς πόλεως, καὶ ἐξῆλθεν αἶμα
ἐκ τῆς ληνοῦ ἄχρι τῶν χαλινῶν
τῶν ἵππων ἀπὸ σταδίων χιλίων
ἑξακοσίων. |
20
Καὶ ἐπατήθη τὸ πατητήρι, αὐτό,
ποὺ ἦτο ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν,
καὶ ἐβγῆκεν αἷμα, ποὺ ἐπλημμύρισε
τὴν περιοχὴν εἰς ἔκτασιν χιλίων
ἑξακοσίων σταδίων καὶ εἰς ὕψος
μέχρι τὰ χαλινάρια τῶν ἵππων.
|
20
Καὶ ἐπατήθη ὁ ληνός, ποὺ ἦτο
ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν, εἰς τὴν
ἀλληγορικὴν κοιλάδα τοῦ Ἰωσαφάτ, ὅπου
συμβολικῶς γίνεται ἡ κρίσις τῶν ἐθνῶν.
Καὶ ἐβγῆκεν αἷμα ἀπὸ τὸν
ληνὸν πολύ, ἀπὸ τὸ ὁποῖον
ἐσχηματίσθη ποταμὸς μεγάλος εἰς τὸν
ὁποῖον θὰ ἔπλεαν τὰ ἄλογα
μέχρι τοῦ χαλινοῦ των, καὶ ἐπλημμύρισεν
ἔκτασιν χιλίων ἑξακοσίων σταδίων. Τόσον μεγάλη
καὶ καταστρεπτικὴ ἦτο ἡ σφαγὴ
αὐτή. |