Αποκάλυψις Ιωάννου : Κεφάλαιον ΙΘ'

Πρωτότυπο Κείμενο

ετὰ ταῦτα ἤκουσα ὡς φωνὴν μεγάλην ὄχλου πολλοῦ ἐν τῷ οὐρανῷ λεγόντων· ἀλληλούϊα· ἡ σωτηρία καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ ἡμῶν,
2 ὅτι ἀληθιναὶ καὶ δίκαιαι αἱ κρίσεις αὐτοῦ· ὅτι ἔκρινε τὴν πόρνην τὴν μεγάλην, ἥτις διέφθειρε τὴν γῆν ἐν τῇ πορνείᾳ αὐτῆς, καὶ ἐξεδίκησε τὸ αἷμα τῶν δούλων αὐτῶν ἐκ χειρὸς αὐτῆς.
3 Καὶ δεύτερον εἴρηκαν· ἀλληλούϊα· καὶ ὁ καπνὸς αὐτῆς ἀναβαίνει εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
4 Καὶ ἔπεσαν οἱ εἴκοσι καὶ τέσσαρες πρεσβύτεροι καὶ τὰ τέσσαρα ζῷα καὶ προσεκύνησαν τῷ Θεῷ τῷ καθημένῳ ἐπὶ τῷ θρόνῳ λέγοντες· ἀμήν, ἀλληλούϊα.
5 Καὶ φωνὴ ἀπὸ τοῦ θρόνου ἐξῆλθε λέγουσα· αἰνεῖτε τὸν Θεὸν ἡμῶν πάντες οἱ δοῦλοι αὐτοῦ καὶ οἱ φοβούμενοι αὐτόν, οἱ μικροὶ καὶ οἱ μεγάλοι.
6 Καὶ ἤκουσα ὡς φωνὴν ὄχλου πολλοῦ καὶ ὡς φωνὴν ὑδάτων πολλῶν καὶ ὡς φωνὴν βροντῶν ἰσχυρῶν, λεγόντων· ἀλληλούϊα· ὅτι ἐβασίλευσε Κύριος ὁ Θεὸς ὁ παντοκράτωρ.
7 Χαίρωμεν καὶ ἀγαλλιώμεθα καὶ δῶμεν τὴν δόξαν αὐτῷ, ὅτι ἦλθεν ὁ γάμος τοῦ ἀρνίου καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἡτοίμασεν ἑαυτήν.
8 Καὶ ἐδόθη αὐτῇ ἵνα περιβάληται βύσσινον λαμπρὸν καθαρόν· τὸ γὰρ βύσσινον τὰ δικαιώματα τῶν ἁγίων ἐστί.
9 Καὶ λέγει μοι· γράψον, μακάριοι οἱ εἰς τὸ δεῖπνον τοῦ γάμου τοῦ ἀρνίου κεκλημένοι. Καὶ λέγει μοι· οὗτοι οἱ λόγοι ἀληθινοὶ τοῦ Θεοῦ εἰσι.
10 Καὶ ἔπεσα ἔμπροσθεν τῶν ποδῶν αὐτοῦ προσκυνῆσαι αὐτῷ. Καὶ λέγει μοι· ὅρα μή· σύνδουλός σού εἰμι καὶ τῶν ἀδελφῶν σου τῶν ἐχόντων τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ· τῷ Θεῷ προσκύνησον· ἡ γὰρ μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ ἐστι τὸ πνεῦμα τῆς προφητείας.
11 Καὶ εἶδον τὸν οὐρανὸν ἀνεωγμένον, καὶ ἰδοὺ ἵππος λευκός, καὶ ὁ καθήμενος ἐπ' αὐτόν, καλούμενος πιστὸς καὶ ἀληθινός, καὶ ἐν δικαιοσύνῃ κρίνει καὶ πολεμεῖ·
12 οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ὡς φλὸξ πυρός, καὶ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ διαδήματα πολλά, ἔχων ὀνόματα γεγραμμένα, καὶ ὄνομα γεγραμμένον ὃ οὐδεὶς οἶδεν εἰ μὴ αὐτός,
13 καὶ περιβεβλημένος ἱμάτιον βεβαμμένον ἐν αἵματι, καὶ κέκληται τὸ ὄνομα αὐτοῦ, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.
14 Καὶ τὰ στρατεύματα τὰ ἐν τῷ οὐρανῷ ἠκολούθει αὐτῷ ἐπὶ ἵπποις λευκοῖς, ἐνδεδυμένοι βύσσινον λευκὸν καθαρόν.
15 Καὶ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ἐκπορεύεται ὀξεῖα δίστομος, ἵνα ἐν αὐτῇ πατάσσῃ τὰ ἔθνη· καὶ αὐτὸς ποιμανεῖ αὐτοὺς ἐν ράβδῳ σιδηρᾷ· καὶ αὐτὸς πατεῖ τὴν ληνὸν τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ τοῦ παντοκράτορος.
16 Καὶ ἔχει ἐπὶ τὸ ἱμάτιον καὶ ἐπὶ τὸν μηρὸν αὐτοῦ ὄνομα γεγραμμένον, βασιλεὺς βασιλέων καὶ κύριος κυρίων.
17 Καὶ εἶδον ἕνα ἄγγελον, ἑστῶτα ἐν τῷ ἡλίῳ, καὶ ἔκραξεν ἐν φωνῇ μεγάλῃ λέγων πᾶσι τοῖς ὀρνέοις τοῖς πετομένοις ἐν μεσουρανήματι· δεῦτε συνάχθητε εἰς τὸ δεῖπνον τὸ μέγα τοῦ Θεοῦ,
18 ἵνα φάγητε σάρκας βασιλέων καὶ σάρκας χιλιάρχων καὶ σάρκας ἰσχυρῶν καὶ σάρκας ἵππων καὶ τῶν καθημένων ἐπ' αὐτῶν, καὶ σάρκας πάντων ἐλευθέρων τε καὶ δούλων, καὶ μικρῶν τε καὶ μεγάλων.
19 Καὶ εἶδον τὸ θύριον καὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ τὰ στρατεύματα αὐτῶν συνηγμένα ποιῆσαι τὸν πόλεμον μετὰ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ ἵππου καὶ μετὰ τοῦ στρατεύματος αὐτοῦ.
20 Καὶ ἐπιάσθη τὸ θηρίον καὶ ὁ μετ' αὐτοῦ ψευδοπροφήτης ὁ ποιήσας τὰ σημεῖα ἐνώπιον αὐτοῦ, ἐν οἷς ἐπλάνησε τοὺς λαβόντας τὸ χάραγμα τοῦ θυρίου καὶ τοὺς προσκυνοῦντας τῇ εἰκόνι αὐτοῦ· ζῶντες ἐβλήθησαν οἱ δύο εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην ἐν θείῳ.
21 Καὶ οἱ λοιποὶ ἀπεκτάνθησαν ἐν τῇ ρομφαίᾳ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ ἵππου, τῇ ἐξελθούσῃ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ· καὶ πάντα τὰ ὄρνεα ἐχορτάσθησαν ἐκ τῶν σαρκῶν αὐτῶν.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

πειτα ἀπὸ αὐτὰ ἤκουσα σὰν φωνὴν μεγάλην λαοῦ πολλοῦ, τῶν εἰς τὸν οὐρανὸν ἀγγέλων καὶ ἁγίων, ποὺ ἔλεγαν· <ἀλληλούϊα (=αἰνεῖτε τὸν Κύριον)· ἡ σωτηρία καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ δύναμις εἶναι τοῦ Θεοῦ μας καὶ ἀπὸ ἐκεῖνον χορηγεῖτε.
2 Ἂς εἶναι δοξασμένος πάντοτε, διότι εἶναι ἀληθιναὶ καὶ δίκαιαι αἱ κρίσεις καὶ αἱ ἀποφάσεις του· διότι ἔκρινε καὶ κατεδίκασε τὴν πόρνην τὴν μεγάλην, (τὴν φαύλη Βαβυλῶνα), ἡ ὁποία διέφθειρε τὴν γῆν μὲ τὴν φαυλότητά της, (κατεδίωκε τοὺς πιστούς) καὶ ὁ δίκαιος Θεὸς ἐξεδικήθη τὸ αἷμα τῶν πιστῶν δούλων του, ποὺ ἐχύθη ἀπὸ τὸ χέρι της>.
3 Καὶ διὰ δευτέραν φορὰν εἶπαν· <ἀλληλούϊα· καὶ ὁ καπνὸς ἀπὸ τὸ καταστρεπτικὸν πῦρ, ποὺ τὴν ἐρήμωσε ὁριστικῶς, ἀνεβαίνει εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων>.
4 Καὶ οἱ εἴκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι καὶ τὰ τέσσαρα ζῶα ἔπεσαν μὲ ἀπέραντον σεβασμὸν καὶ ἐπροσκύνησαν τὸν δίκαιον Θεόν, τὸν καθήμενον ἐπάνω εἰς τὸν θρόνον λέγοντες. <Ἀμήν, ἀλληλούϊα>.
5 Καὶ φωνὴ ἀγγέλων, τῶν περιστοιχούντων τὸν Θεόν, ἐβγῆκε ἀπὸ τὸν θρόνον, λέγουσα· <αἰνεῖτε τὸν Θεὸν ἡμῶν ὅλοι οἱ δοῦλοι αὐτοῦ καὶ οἱ φοβούμενοι αὐτόν, οἱ μικροὶ καὶ οἱ μεγάλοι>.
6 Καὶ ἤκουσα σὰν φωνὴν πλήθους λαοῦ καὶ σὰν βοὴν πολλῶν ὑδάτων, ποὺ πίπτουν εἰς μεγάλους καταρράκτας, καὶ σὰν κρότους ἰσχυρῶν βροντῶν, ποὺ ἔλεγαν· <ἀλληλούϊα, διότι ἐβασίλευσε Κύριος ὁ Θεός, ὁ παντοκράτωρ.
7 Ἂς χαίρωμεν καὶ ἂς εὐφραινώμεθα καὶ ἂς δώσωμεν εἰς αὐτὸν δόξαν, διότι ἦλθεν ὁ καιρὸς νὰ γίνῃ ὁ γάμος τοῦ Ἀρνίου (τοῦ Χριστοῦ, τοῦ οὐρανίου νυμφίου) καὶ ἡ γυναίκα του (ἡ πνευματικὴ νύμφη, ἡ Ἐκκλησία) ἔχει ἑτοιμάσει τὸν εὐατόν της>.
8 Καὶ ἐδόθη εἰς αὐτὴν ἀπὸ τὸν Θεὸν νὰ ἐνδυθῇ λαμπρόν, ὁλοκάθαρον βύσσινον ἱμάτιον, διότι τὸ βύσσινον ἔνδυμα εἶναι αἱ ἀρεταὶ τῶν πιστῶν, αἱ ὁποῖαι ἀποτελοῦν ὁλόλαμπρον στόλισμα τῆς θριαμβευούσης εἰς οὐρανοὺς Ἐκκλησίας.
9 Καὶ ἐν συνεχεία μου εἶπεν ὁ ἄγγελος· <γράψε· μακάριοι καὶ τρισευτυχισμένοι εἶναι οἱ προσκεκλημένοι εἰς τὸ βασιλικὸν δεῖπνον τοῦ γάμου τοῦ Ἀρνίου>. Καὶ μοῦ εἶπεν ἀκόμη· <αὐτοὶ οἱ λόγοι, ποὺ ἀναφέρονται εἰς τὴν ἀτελείωτον μακαριότητα τῶν πιστῶν μετὰ τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἀληθινοί, λόγοι αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ>.
10 Καὶ ἔπεσα ἐμπρὸς εἰς τὰ πόδια τοῦ ἀγγέλου, διὰ νὰ τὸν προσκυνήσω. Καὶ μοῦ εἶπε· <πρόσεχε μὴ κάμῃς κάτι τέτοιο· εἶμαι καὶ ἐγὼ σύνδουλός σου καὶ ἔνας ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς σου, ποὺ ἔλαβαν καὶ κρατοῦν τὴν ὁμολογίαν καὶ μαρτυρίαν τῆς πίστεώς των εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν. Τὸν Θεὸν προσκύνησε· διότι ἡ προαγγελία, ποὺ σοῦ ἔκαμα ἐγὼ περὶ αὐτῶν ποὺ θὰ γίνουν εἰς τὸ μέλλον, δὲν προέρχεται ἀπὸ ἐμέ, ἀλλὰ δίδεται ὡς προφητικὸν χάρισμα ἀπὸ τὴν μαρτυρίαν καὶ ὁμολογίαν τῆς πίστεως πρὸς τὸν Ἰησοῦν>.
11 Καὶ εἶδον τὸν οὐρανὸν ἀνοικτόν. Καὶ ἰδοὺ ἔνας ἵππος λευκὸς καὶ ὁ καθήμενος ἐπάνω εἰς αὐτὸν ἐκαλεῖτο ἀξιόπιστος κατὰ πάντα καὶ ἀληθινός, καὶ κρίνει καὶ δικάζει μὲ δικαιοσύνην καὶ πολεμεῖ μὲ ἀκατανίκητον δύναμιν.
12 Τὰ δὲ μάτια του εἶναι σὰν φλόγα φωτιᾶς, (ὥστε τίποτε νὰ μὴ μένῃ ἀφανὲς καὶ κρυμμένον ἐνώπιόν του, νὰ εἶναι δὲ φῶς διὰ τοὺς δικαίους καὶ πῦρ καταστρεπτικὸν διὰ τοὺς ἁμαρτωλούς). Καί, διότι εἶναι ὁ βασιλεὺς τῶν βασιλέων, φέρει ἐπάνω εἰς τὴν κεφαλήν του διαδήματα πολλά, ποὺ ἔχουν ὀνόματα πολλά, διὰ νὰ φανερώνουν τὰ ἀναρίθμητα αὐτοῦ βασιλικὰ προσόντα καὶ προνόμια. Καὶ ἔχει ἀκόμη καὶ ἕνα ὄνομα γραμμένον, τὸ ὁποῖον κανένας ἄλλος δὲν γνωρίζει εἰς ὅλον τὸ βάθος καὶ πλάτος παρὰ μόνον αὐτός, (διότι ἀναφέρεται εἰς τὴν ἀπειροτέλειον αὐτοῦ θεότητα).
13 Καὶ ἔχει ἐνδυθῆ ἱμάτιον βαμμένον μὲ αἷμα (μὲ τὸ ἰδικόν του αἷμα, τὸ ὁποῖον ἔχυσε ἐπάνω εἰς τὸν σταυρόν) καὶ τὸ ὄνομά του ἔχει κληθῆ προαιωνίως <ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ>.
14 Καὶ τὰ ἐπουράνια στρατεύματα τὸν ἀκολουθοῦσαν ὡς Κύριον τῶν δυνάμεων ἐπάνω εἰς λευκοὺς ἵππους καὶ ἦσαν ὅλοι ἐνδεδυμένοι μὲ ὁλόλευκον, κατακάθαρον βύσσινον ἔνδυμα.
15 Καὶ ἀπὸ τὸ στόμα του ἐξέρχεται ὁ ἀληθινὸς καὶ παντοδύναμος λόγος του, σὰν δίκοπο κοφτερὸ μαχαίρι, διὰ νὰ κτυπήσῃ μὲ τὴν δύναμιν τοῦ προστάγματός του ὅλα τὰ ἔθνη. Καὶ αὐτὸς θὰ ποιμάνῃ τοὺς λαοὺς μὲ ράβδον σιδηρᾶν, μὲ ἀπεριόριστον δύναμιν καὶ ἐξουσίαν. Καὶ αὐτὸς πατεῖ εἰς τὸν ληνὸν τῆς ἀκατανικήτου δικαίας ὀργῆς τοῦ Θεοῦ, τοῦ παντοκράτορος, (διὰ νὰ τιμωρῇ ἐν ὀνόματι τοῦ Πατρὸς τοὺς ἐσκληρυμένους εἰς τὴν ἁμαρτίαν των ἀσεβεῖς).
16 Καὶ ἐπάνω εἰς τὸ ἔνδυμά του, εἰς τὸ μέρος ὅπου αὐτὸ καλύπτει τὸν μηρόν του, εἶναι γραμμένον τὸ ὄνομα <βασιλεὺς βασιλέων καὶ κύριος κυρίων>.
17 Καὶ εἶδα ἕνα ἄγγελον ποὺ ἐστέκετο μὲ θείαν λαμπρότητα ψηλὰ εἰς τὸν ἥλιον, καὶ ὁ ὁποῖος ἔκραξε μὲ φωνὴν μεγάλην, διατάσσων καὶ λέγων εἰς ὅλα τὰ ὄρνεα, ποὺ πετοῦν εἰς τὰ μεσουράνια· <ἐλᾶτε, μαζευθῆτε εἰς τὸ μεγάλο δεῖπνο τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ,
18 διὰ νὰ φάγετε σάρκας ἀσεβῶν βασιλέων καὶ σάρκας χιλιάρχων καὶ σάρκας ἰσχυρῶν καὶ σάρκας ἵππων καὶ ἐκείνων, ποὺ κάθηνται ἐπάνω εἰς τοὺς ἵππους, καὶ σάρκας ὅλων, ἐλευθέρων καὶ δούλων καὶ μικρῶν καὶ μεγάλων, ὅλων ἐκείνων ποὺ ὑπεδουλώθησαν καὶ ἐπροσκύνησαν τὸ θηρίον>.
19 Καὶ εἶδα τὸ θηρίον, τὸν ἀντίχριστον, καὶ τοὺς ἀσεβεῖς βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ τὰ στρατεύματά των συναθρισμένα διὰ νὰ κάμουν πόλεμον ἐναντίον τοῦ καθημένου ἐπάνω εἰς τὸν λευκὸν ἵππον καὶ ἐναντίον τῆς οὐρανίας στρατιᾶς του.
20 Καὶ ἐπιάσθηκε αἰχμάλωτον τὸ θηρίον καὶ μαζῆ μὲ αὐτὸ ὁ ψευδοπροφήτης, ὁ ὁποῖος εἶχε κάμει τὰ παραπλανητικὰ σατανικὰ θαύματα ἐμπρὸς εἰς αὐτό, μὲ τὰ ὁποῖα ἐξηπάτησε καὶ παρεπλάνησε αὐτούς, ποὺ ἐδέχθησαν τὴν χαραγμένην σφραγῖδα τοῦ θηρίου καὶ προσκυνοῦν σὰν Θεὸν τὴν εἰκόνα του. Ζωντανοὶ ἐρρίφθησαν καὶ οἱ δύο εἰς τὴν λίμνην τῆς φωτιᾶς, ποὺ καίεται συνεχῶς καὶ ἀκαταπαύστως μὲ θειάφι.
21 Καὶ οἱ ὑπόλοιποι ἐφονεύθησαν σὰν μὲ ρομφαῖαν ἀπὸ τὸ παντοδύναμον πρόσταγμα, ποὺ ἐβγῆκε ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ, τοῦ καθημένου ἐπάνω εἰς τὸν λευκὸν ἵππον. Καὶ ὅλα τὰ ὄρνεα ἐχόρτασαν ἀπὸ τὰς σάρκας τῶν ἐξολοθρευθέντων ἐχθρῶν τοῦ Μεσσίου.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

αὶ ὕστερον ἀπὸ αὐτὰ ἤκουσα σὰν φωνὴν μεγάλην
πλήθους πολλοῦ λαοῦ, τὴν φωνὴν τῶν ἐν οὐρανῷ ἀγγέλων καὶ ἁγίων, οἱ ὁποῖοι ἔλεγον· Ἀλληλούϊα. Αἰνεῖτε τὸν Θεόν. Ἡ σωτηρία καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ δύναμις ἀνήκει εἰς τὸν Θεόν μας.
2 Τοῦ ἀνήκει ἡ δόξα, διότι εἶναι ὀρθαὶ καὶ δίκαιαι αἱ ἀποφάσεις καὶ αἱ κρίσεις του· διότι ἔκρινε καὶ κατεδίκασε τὴν πόρνην τὴν μεγάλην, τὴν νοητὴν Βαβυλῶνα, ἡ ὁποία μὲ τὴν εἰδωλολατρίαν της καὶ τὴν διαφθορὰν τῆς διέφθειρε τὴν γῆν. Καὶ ὁ Θεὸς ἐξεδικήθη τὸ αἷμα τῶν δούλων του, ποὺ ἐχύθη ἀπὸ τὴν χεῖρα αὐτῆς.
3 Καὶ εἶπαν διὰ δευτέραν φοράν· Ἀλληλούϊα. Καὶ ὁ καπνὸς τῆς πυρκαϊᾶς τῆς ἀναβαίνει εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, διότι ἡ καταστροφή της εἶναι ὁριστικὴ καὶ αἰωνία.
4 Καὶ ἔπεσαν κάτω οἱ εἴκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι καὶ τὰ τέσσαρα ζῷα καὶ ἐπροσκύνησαν τὸν Θεόν, ποὺ κάθηται ἐπὶ τοῦ θρόνου λέγοντες· Ἀμήν, Ἀλληλούϊα. = Ναί· Αἰνεῖτε τὸν Θεόν.
5 Καὶ φωνὴ ἀγγελικὴ ἐβγῆκεν ἀπὸ τὸν θρόνον, ἡ ὁποία ἔλεγεν· Αἰνεῖτε τὸν Θεὸν ἡμῶν ὅλοι οἱ δοῦλοι του, ὅσοι φοβεῖσθε αὐτόν, οἱ μικροὶ καὶ οἱ μεγάλοι.
6 Καὶ ἤκουσα φωνὴν δυνατὴν σὰν φωνὴν λαοῦ πολλοῦ καὶ σὰν βοὴν νερῶν πολλῶν, ποὺ πίπτουν ἀπὸ ψηλὰ καὶ σὰν μπουμπουνητὸ βροντῶν δυνατῶν, ποὺ ἔλεγαν· Ἀλληλούϊα, διότι ἐβασίλευσε Κύριος ὁ Θεός μας, ὁ παντοκράτωρ.
7 Ἂς χαίρωμεν καὶ ἂς εὐφραινώμεθα γεμᾶτοι ἀπὸ ἀγαλλίασιν καὶ ἂς δώσωμεν τὴν δόξαν εἰς αὐτόν, διότι ἦλθεν ἡ ὥρα τοῦ γάμου τοῦ Ἀρνίου, τοῦ πνευματικοῦ καὶ οὐρανίου καὶ αἰωνίου Νυμφίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡ γυναῖκα του, ἡ πνευματικὴ Νύμφη Ἐκκλησία, ἐστόλισε καὶ ἐτοίμασεν ἑαυτήν.
8 Καὶ τῆς ἐδόθη ἀπὸ τὸν Θεὸν λαμπρὰ βυσσίνη στολὴ καθαρά, ποὺ συμβολίζει τὴν βασιλικήν της χάριν καὶ ἁγιότητα. Διότι τὸ βύσσινον ἔνδυμα εἶναι αἱ ἀρεταὶ τῶν ἁγίων τῆς θριαμβευούσης Ἐκκλησίας, τῆς νέας Ἱερουσαλήμ, τῆς αἰωνίας Νύμφης τοῦ Χριστοῦ.
9 Καὶ μοῦ εἶπεν ὁ ἄγγελος· Γράψε· Μακάριοι εἶναι οἱ προσκαλεσμένοι εἰς τὸ δεῖπνον τοῦ γάμου τοῦ Ἀρνίου, οἱ ὁποῖοι θὰ μετέχουν τῆς αἰωνίου χαρᾶς καὶ μακαριότητος. Καὶ μοῦ εἶπεν· Αὐτοὶ οἱ λόγοι, ποὺ βεβαιώνουν τὴν μακαριότητα τῶν πιστῶν διὰ τῆς ἑνώσεώς των μὲ τὸν Χριστόν, εἶναι ἀληθεῖς, εἶναι λόγοι τοῦ Θεοῦ.
10 Καὶ ἔπεσα ἐμπρὸς εἰς τὰ πόδια τοῦ ἀγγέλου διὰ νὰ τὸν προσκυνήσω καὶ μοῦ εἶπε· πρόσεχε μὴ κάνῃς αὐτὸ καὶ μὴ μὲ προσκυνῇς. Εἶμαι σύνδουλός σου καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς σου, ποὺ κρατοῦν τὴν ὁμολογίαν καὶ τὴν μαρτυρίαν τῆς πίστεὠς των εἰς τὸν Ἰησοῦν. Προσκύνησε τὸν Θεόν. Ἐὰν δὲ θέλῃς νὰ μὲ προσκυνήσῃς,ἐπειδὴ σοῦ προλέγω τὰ μέλλοντα, μάθε, ὅτι ἡ ὁμολογία καὶ ἡ μαρτυρία τῆς πίστεως πρὸς τὸν Ἰησοῦν, αὐτὴ χορηγεῖ τὸ προφητικὸν πνεῦμα.
11 Καὶ εἶδα τότε τὸν οὐρανὸν νὰ εἶναι ἀνοιγμένος καὶ ἰδοὺ ἄλογον ἄσπρο καὶ ὁ καβαλλάρης, ποὺ ἐκάθητο ἐπ’ αὐτοῦ, ἐκαλεῖτο ἄξιος πάσης ἐμπιστοσύνης (κριτὴς) καὶ ἀληθινὸς (γνήσιος Υἱὸς τοῦ Θεοῦ) καὶ κρίνει μὲ δικαιοσύνην καὶ πολεμεῖ νικηφόρος καὶ θριαμβευτικῶς.
12 Τὰ μάτια του δὲ εἶναι σὰν φλόγα φωτιὰς καὶ τίποτε δὲν τοῦ διαφεύγει καὶ δὲν παραμένει σκοτεινὸν εἰς αὐτόν. Καὶ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς του φέρει βασιλικὰ στέμματα πολλά, διότι αὐτὸς εἶναι ὁ Βασιλεὺς ὅλων τῶν βασιλέων, ἔχει γραμμένα πολλὰ ὀνόματα. Καὶ ἔχει ὅνομα γραμμένον, τὸ ὁποῖον ὅμως ἐκτὸς αὐτοῦ κανένας ἄλλος δὲν τὸ γνωρίζει κατὰ βάθος, διότι ἡ φύσις καὶ ἡ οὐσία του εἶναι ἀκατάληπτος.
13 Καὶ ἔχει ἐνδυθῇ ἔνδυμα βαμμένον μὲ αἷμα, διότι ἔχυσε τὸ αἷμα του διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων καὶ διὰ τὴν θυσίαν του αὐτὴν ἀνυψώθη ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς νικητὴς αἰώνιος. Καὶ τὸ ὄνομά του ἔχει κληθῆ πρὸ πάντων τῶν αἰώνων ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ.
14 Καὶ τὰ ἀγγελικὰ καὶ ἐπουράνια στρατεύματά του τὸν ἠκολούθουν ἐπάνω εἰς ἄλογα ἄσπρα, καὶ ἦσαν ντυμένοι μὲ ἔνδυμα βύσσινον καθαρόν, ποὺ ἤστραπτε.
15 Καὶ ἀπὸ τὸ στόμα του βγαίνει ὁ λόγος τῆς ἀληθείας, ποὺ εἶναι σὰν ρομφαία κοπτερὰ καὶ ἀπὸ τὰ δύο μέρη, διὰ νὰ πατάσσῃ μὲ τὸ πνευματικὸν αὐτὸ ὅπλον τὰ ἔθνη. Καὶ αὐτός, ποὺ ὡς Θεὸς ἔχει δύναμιν ἀκαταγώνιστον, θὰ ποιμάνῃ τοὺς λαοὺς τῶν ἐθνῶν μὲ ράβδον σιδερένιαν. Καὶ αὐτὸς πατεῖ εἰς τὸν ληνόν, ἀπὸ τὸν ὁποῖον βγαίνει τὸ δυνατὸν καὶ μεθυστικὸν κρασὶ τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ τοῦ παντοκράτορος καὶ διαχειρίζεται τὴν τιμωρητικὴν ἐξουσίαν καὶ δύναμιν τοῦ Πατρὸς του.
16 Καὶ ἔχει ἐπάνω εἰς τὸ ἔνδυμά του καὶ εἰς τὸ μέρος, ποὺ τὸ ἔνδυμα αὐτὸ σκεπάζει τὸν μηρόν του ὄνομα γραμμένον: Βασιλεὺς βασιλέων καὶ Κύριος κυρίων.
17 Καὶ εἶδα ἕνα ἄγγελον, ποὺ ἐστέκετο εἰς τὸν ἥλιον, σύμβολον τῆς θείας του λαμπρότητος καὶ τοῦ μεγίστου ὕψους εἰς τὸ ὁποῖον εἶχε πετάξει. Καὶ ἐφώναξε δυνατὰ μὲ μεγάλην φωνὴν καὶ εἶπε εἰς ὅλα τὰ ὅρνεα, ποὺ πετοῦν εἰς τὸ μέσον τοῦ οὐρανοῦ· Ἐλᾶτε, μαζευθῆτε εἰς τὸ μεγάλο τραπέζι, ποὺ σᾶς ἑτοιμάζει ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ,
18 διὰ νὰ φάγετε σάρκας βασιλέων καὶ σάρκας στρατηγῶν καὶ σάρκας ἰσχυρῶν καὶ σάρκας ἀλόγων καὶ τὰς σάρκας τῶν καβαλλαρέων, ποὺ κάθηνται ἐπ’ αὐτῶν, καὶ τὰς σάρκας ὅλων καὶ ἐλευθέρων καὶ δούλων καὶ μικρῶν καὶ μεγάλων, ποὺ εἶναι ὑπήκοοι τοῦ ἀντιχρίστου.
19 Καὶ εἶδα τὸ θηρίον καὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ τὰ στρατεύματα τους συναθροισμένα διὰ νὰ κάμουν τὸν πόλεμον μὲ τὸν καθήμενον εἰς τὸ ἄσπρον ἄλογον Μεσσίαν καὶ μὲ τὸ οὐράνιον στράτευμά του.
20 Καὶ ἐπιάσθῃ αἰχμάλωτος τὸ θηρίον ἀντίχριστος καὶ μαζὶ μὲ αὐτὸν καὶ ὁ ψευδοπροφήτης, ποὺ ἔκαμε τὰ ἀγυρτικὰ θαύματα ἐμπρὸς εἰς αὐτόν, μὲ τὰ ὁποῖα ἐξηπάτησε καὶ ἐπλάνησεν αὐτούς, ποὺ ἔλαβον τὴν ἀνεξάλειπτον σφραγῖδα τοῦ θηρίου καὶ ποὺ προσκυνοῦν τὸ εἴδωλον καὶ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ. Ζωντανοὶ ἐρρίφθησαν καὶ οἱ δύο μέσα εἰς τὴν λίμνην τῆς φωτιᾶς, ποὺ καίεται μὲ θειάφι.
21 Καὶ οἱ ὑπόλοιποι ἐφονεύθησαν μὲ τὴν ρομφαίαν τοῦ Μεσσίου, ποὺ κάθηται ἐπάνω εἰς τὸ ἄλογον, ἡ ὁποία ἐβγῆκεν ἀπὸ τὸ στόμα του. Καὶ ὅλα τὰ ὅρνεα ἐχορτάσθησαν ἀπὸ τὰς σάρκας τῶν πτωμάτων των. Πνευματικὸν τὸ ὅπλον τοῦ Νικητοῦ, ὁ λόγος τῆς ἀληθείας ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὸ στόμα του. Πνευματικὸς κυρίως καὶ ὁ ὅλεθρος τῶν ἀντιπάλων, χωρὶς νὰ ἀποκλείεται καὶ ἡ ἐν πολέμοις αἰσθητοῖς μετ’ ἀλλήλων σφαγὴ καὶ ἐξολόθρευσις πολλῶν.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ετὰ ταῦτα ἤκουσα ὡς φωνὴν μεγάλην ὄχλου πολλοῦ ἐν τῷ οὐρανῷ λεγόντων· ἀλληλούϊα· ἡ σωτηρία καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ ἡμῶν,	πειτα ἀπὸ αὐτὰ ἤκουσα σὰν φωνὴν μεγάλην λαοῦ πολλοῦ, τῶν εἰς τὸν οὐρανὸν ἀγγέλων καὶ ἁγίων, ποὺ ἔλεγαν· <ἀλληλούϊα (=αἰνεῖτε τὸν Κύριον)· ἡ σωτηρία καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ δύναμις εἶναι τοῦ Θεοῦ μας καὶ ἀπὸ ἐκεῖνον χορηγεῖτε.	αὶ ὕστερον ἀπὸ αὐτὰ ἤκουσα σὰν φωνὴν μεγάλην πλήθους πολλοῦ λαοῦ, τὴν φωνὴν τῶν ἐν οὐρανῷ ἀγγέλων καὶ ἁγίων, οἱ ὁποῖοι ἔλεγον· Ἀλληλούϊα. Αἰνεῖτε τὸν Θεόν. Ἡ σωτηρία καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ δύναμις ἀνήκει εἰς τὸν Θεόν μας.
2 ὅτι ἀληθιναὶ καὶ δίκαιαι αἱ κρίσεις αὐτοῦ· ὅτι ἔκρινε τὴν πόρνην τὴν μεγάλην, ἥτις διέφθειρε τὴν γῆν ἐν τῇ πορνείᾳ αὐτῆς, καὶ ἐξεδίκησε τὸ αἷμα τῶν δούλων αὐτῶν ἐκ χειρὸς αὐτῆς.	2 Ἂς εἶναι δοξασμένος πάντοτε, διότι εἶναι ἀληθιναὶ καὶ δίκαιαι αἱ κρίσεις καὶ αἱ ἀποφάσεις του· διότι ἔκρινε καὶ κατεδίκασε τὴν πόρνην τὴν μεγάλην, (τὴν φαύλη Βαβυλῶνα), ἡ ὁποία διέφθειρε τὴν γῆν μὲ τὴν φαυλότητά της, (κατεδίωκε τοὺς πιστούς) καὶ ὁ δίκαιος Θεὸς ἐξεδικήθη τὸ αἷμα τῶν πιστῶν δούλων του, ποὺ ἐχύθη ἀπὸ τὸ χέρι της>.	2 Τοῦ ἀνήκει ἡ δόξα, διότι εἶναι ὀρθαὶ καὶ δίκαιαι αἱ ἀποφάσεις καὶ αἱ κρίσεις του· διότι ἔκρινε καὶ κατεδίκασε τὴν πόρνην τὴν μεγάλην, τὴν νοητὴν Βαβυλῶνα, ἡ ὁποία μὲ τὴν εἰδωλολατρίαν της καὶ τὴν διαφθορὰν τῆς διέφθειρε τὴν γῆν. Καὶ ὁ Θεὸς ἐξεδικήθη τὸ αἷμα τῶν δούλων του, ποὺ ἐχύθη ἀπὸ τὴν χεῖρα αὐτῆς.
3 Καὶ δεύτερον εἴρηκαν· ἀλληλούϊα· καὶ ὁ καπνὸς αὐτῆς ἀναβαίνει εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.	3 Καὶ διὰ δευτέραν φορὰν εἶπαν· <ἀλληλούϊα· καὶ ὁ καπνὸς ἀπὸ τὸ καταστρεπτικὸν πῦρ, ποὺ τὴν ἐρήμωσε ὁριστικῶς, ἀνεβαίνει εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων>.	3 Καὶ εἶπαν διὰ δευτέραν φοράν· Ἀλληλούϊα. Καὶ ὁ καπνὸς τῆς πυρκαϊᾶς τῆς ἀναβαίνει εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, διότι ἡ καταστροφή της εἶναι ὁριστικὴ καὶ αἰωνία.
4 Καὶ ἔπεσαν οἱ εἴκοσι καὶ τέσσαρες πρεσβύτεροι καὶ τὰ τέσσαρα ζῷα καὶ προσεκύνησαν τῷ Θεῷ τῷ καθημένῳ ἐπὶ τῷ θρόνῳ λέγοντες· ἀμήν, ἀλληλούϊα.	4 Καὶ οἱ εἴκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι καὶ τὰ τέσσαρα ζῶα ἔπεσαν μὲ ἀπέραντον σεβασμὸν καὶ ἐπροσκύνησαν τὸν δίκαιον Θεόν, τὸν καθήμενον ἐπάνω εἰς τὸν θρόνον λέγοντες. <Ἀμήν, ἀλληλούϊα>.	4 Καὶ ἔπεσαν κάτω οἱ εἴκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι καὶ τὰ τέσσαρα ζῷα καὶ ἐπροσκύνησαν τὸν Θεόν, ποὺ κάθηται ἐπὶ τοῦ θρόνου λέγοντες· Ἀμήν, Ἀλληλούϊα. = Ναί· Αἰνεῖτε τὸν Θεόν.
5 Καὶ φωνὴ ἀπὸ τοῦ θρόνου ἐξῆλθε λέγουσα· αἰνεῖτε τὸν Θεὸν ἡμῶν πάντες οἱ δοῦλοι αὐτοῦ καὶ οἱ φοβούμενοι αὐτόν, οἱ μικροὶ καὶ οἱ μεγάλοι.	5 Καὶ φωνὴ ἀγγέλων, τῶν περιστοιχούντων τὸν Θεόν, ἐβγῆκε ἀπὸ τὸν θρόνον, λέγουσα· <αἰνεῖτε τὸν Θεὸν ἡμῶν ὅλοι οἱ δοῦλοι αὐτοῦ καὶ οἱ φοβούμενοι αὐτόν, οἱ μικροὶ καὶ οἱ μεγάλοι>.	5 Καὶ φωνὴ ἀγγελικὴ ἐβγῆκεν ἀπὸ τὸν θρόνον, ἡ ὁποία ἔλεγεν· Αἰνεῖτε τὸν Θεὸν ἡμῶν ὅλοι οἱ δοῦλοι του, ὅσοι φοβεῖσθε αὐτόν, οἱ μικροὶ καὶ οἱ μεγάλοι.
6 Καὶ ἤκουσα ὡς φωνὴν ὄχλου πολλοῦ καὶ ὡς φωνὴν ὑδάτων πολλῶν καὶ ὡς φωνὴν βροντῶν ἰσχυρῶν, λεγόντων· ἀλληλούϊα· ὅτι ἐβασίλευσε Κύριος ὁ Θεὸς ὁ παντοκράτωρ.	6 Καὶ ἤκουσα σὰν φωνὴν πλήθους λαοῦ καὶ σὰν βοὴν πολλῶν ὑδάτων, ποὺ πίπτουν εἰς μεγάλους καταρράκτας, καὶ σὰν κρότους ἰσχυρῶν βροντῶν, ποὺ ἔλεγαν· <ἀλληλούϊα, διότι ἐβασίλευσε Κύριος ὁ Θεός, ὁ παντοκράτωρ.	6 Καὶ ἤκουσα φωνὴν δυνατὴν σὰν φωνὴν λαοῦ πολλοῦ καὶ σὰν βοὴν νερῶν πολλῶν, ποὺ πίπτουν ἀπὸ ψηλὰ καὶ σὰν μπουμπουνητὸ βροντῶν δυνατῶν, ποὺ ἔλεγαν· Ἀλληλούϊα, διότι ἐβασίλευσε Κύριος ὁ Θεός μας, ὁ παντοκράτωρ.
7 Χαίρωμεν καὶ ἀγαλλιώμεθα καὶ δῶμεν τὴν δόξαν αὐτῷ, ὅτι ἦλθεν ὁ γάμος τοῦ ἀρνίου καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἡτοίμασεν ἑαυτήν.	7 Ἂς χαίρωμεν καὶ ἂς εὐφραινώμεθα καὶ ἂς δώσωμεν εἰς αὐτὸν δόξαν, διότι ἦλθεν ὁ καιρὸς νὰ γίνῃ ὁ γάμος τοῦ Ἀρνίου (τοῦ Χριστοῦ, τοῦ οὐρανίου νυμφίου) καὶ ἡ γυναίκα του (ἡ πνευματικὴ νύμφη, ἡ Ἐκκλησία) ἔχει ἑτοιμάσει τὸν εὐατόν της>.	7 Ἂς χαίρωμεν καὶ ἂς εὐφραινώμεθα γεμᾶτοι ἀπὸ ἀγαλλίασιν καὶ ἂς δώσωμεν τὴν δόξαν εἰς αὐτόν, διότι ἦλθεν ἡ ὥρα τοῦ γάμου τοῦ Ἀρνίου, τοῦ πνευματικοῦ καὶ οὐρανίου καὶ αἰωνίου Νυμφίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡ γυναῖκα του, ἡ πνευματικὴ Νύμφη Ἐκκλησία, ἐστόλισε καὶ ἐτοίμασεν ἑαυτήν.
8 Καὶ ἐδόθη αὐτῇ ἵνα περιβάληται βύσσινον λαμπρὸν καθαρόν· τὸ γὰρ βύσσινον τὰ δικαιώματα τῶν ἁγίων ἐστί.	8 Καὶ ἐδόθη εἰς αὐτὴν ἀπὸ τὸν Θεὸν νὰ ἐνδυθῇ λαμπρόν, ὁλοκάθαρον βύσσινον ἱμάτιον, διότι τὸ βύσσινον ἔνδυμα εἶναι αἱ ἀρεταὶ τῶν πιστῶν, αἱ ὁποῖαι ἀποτελοῦν ὁλόλαμπρον στόλισμα τῆς θριαμβευούσης εἰς οὐρανοὺς Ἐκκλησίας.	8 Καὶ τῆς ἐδόθη ἀπὸ τὸν Θεὸν λαμπρὰ βυσσίνη στολὴ καθαρά, ποὺ συμβολίζει τὴν βασιλικήν της χάριν καὶ ἁγιότητα. Διότι τὸ βύσσινον ἔνδυμα εἶναι αἱ ἀρεταὶ τῶν ἁγίων τῆς θριαμβευούσης Ἐκκλησίας, τῆς νέας Ἱερουσαλήμ, τῆς αἰωνίας Νύμφης τοῦ Χριστοῦ.
9 Καὶ λέγει μοι· γράψον, μακάριοι οἱ εἰς τὸ δεῖπνον τοῦ γάμου τοῦ ἀρνίου κεκλημένοι. Καὶ λέγει μοι· οὗτοι οἱ λόγοι ἀληθινοὶ τοῦ Θεοῦ εἰσι.	9 Καὶ ἐν συνεχεία μου εἶπεν ὁ ἄγγελος· <γράψε· μακάριοι καὶ τρισευτυχισμένοι εἶναι οἱ προσκεκλημένοι εἰς τὸ βασιλικὸν δεῖπνον τοῦ γάμου τοῦ Ἀρνίου>. Καὶ μοῦ εἶπεν ἀκόμη· <αὐτοὶ οἱ λόγοι, ποὺ ἀναφέρονται εἰς τὴν ἀτελείωτον μακαριότητα τῶν πιστῶν μετὰ τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἀληθινοί, λόγοι αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ>.	9 Καὶ μοῦ εἶπεν ὁ ἄγγελος· Γράψε· Μακάριοι εἶναι οἱ προσκαλεσμένοι εἰς τὸ δεῖπνον τοῦ γάμου τοῦ Ἀρνίου, οἱ ὁποῖοι θὰ μετέχουν τῆς αἰωνίου χαρᾶς καὶ μακαριότητος. Καὶ μοῦ εἶπεν· Αὐτοὶ οἱ λόγοι, ποὺ βεβαιώνουν τὴν μακαριότητα τῶν πιστῶν διὰ τῆς ἑνώσεώς των μὲ τὸν Χριστόν, εἶναι ἀληθεῖς, εἶναι λόγοι τοῦ Θεοῦ.
10 Καὶ ἔπεσα ἔμπροσθεν τῶν ποδῶν αὐτοῦ προσκυνῆσαι αὐτῷ. Καὶ λέγει μοι· ὅρα μή· σύνδουλός σού εἰμι καὶ τῶν ἀδελφῶν σου τῶν ἐχόντων τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ· τῷ Θεῷ προσκύνησον· ἡ γὰρ μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ ἐστι τὸ πνεῦμα τῆς προφητείας.	10 Καὶ ἔπεσα ἐμπρὸς εἰς τὰ πόδια τοῦ ἀγγέλου, διὰ νὰ τὸν προσκυνήσω. Καὶ μοῦ εἶπε· <πρόσεχε μὴ κάμῃς κάτι τέτοιο· εἶμαι καὶ ἐγὼ σύνδουλός σου καὶ ἔνας ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς σου, ποὺ ἔλαβαν καὶ κρατοῦν τὴν ὁμολογίαν καὶ μαρτυρίαν τῆς πίστεώς των εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν. Τὸν Θεὸν προσκύνησε· διότι ἡ προαγγελία, ποὺ σοῦ ἔκαμα ἐγὼ περὶ αὐτῶν ποὺ θὰ γίνουν εἰς τὸ μέλλον, δὲν προέρχεται ἀπὸ ἐμέ, ἀλλὰ δίδεται ὡς προφητικὸν χάρισμα ἀπὸ τὴν μαρτυρίαν καὶ ὁμολογίαν τῆς πίστεως πρὸς τὸν Ἰησοῦν>.	10 Καὶ ἔπεσα ἐμπρὸς εἰς τὰ πόδια τοῦ ἀγγέλου διὰ νὰ τὸν προσκυνήσω καὶ μοῦ εἶπε· πρόσεχε μὴ κάνῃς αὐτὸ καὶ μὴ μὲ προσκυνῇς. Εἶμαι σύνδουλός σου καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς σου, ποὺ κρατοῦν τὴν ὁμολογίαν καὶ τὴν μαρτυρίαν τῆς πίστεὠς των εἰς τὸν Ἰησοῦν. Προσκύνησε τὸν Θεόν. Ἐὰν δὲ θέλῃς νὰ μὲ προσκυνήσῃς,ἐπειδὴ σοῦ προλέγω τὰ μέλλοντα, μάθε, ὅτι ἡ ὁμολογία καὶ ἡ μαρτυρία τῆς πίστεως πρὸς τὸν Ἰησοῦν, αὐτὴ χορηγεῖ τὸ προφητικὸν πνεῦμα.
11 Καὶ εἶδον τὸν οὐρανὸν ἀνεωγμένον, καὶ ἰδοὺ ἵππος λευκός, καὶ ὁ καθήμενος ἐπ' αὐτόν, καλούμενος πιστὸς καὶ ἀληθινός, καὶ ἐν δικαιοσύνῃ κρίνει καὶ πολεμεῖ·	11 Καὶ εἶδον τὸν οὐρανὸν ἀνοικτόν. Καὶ ἰδοὺ ἔνας ἵππος λευκὸς καὶ ὁ καθήμενος ἐπάνω εἰς αὐτὸν ἐκαλεῖτο ἀξιόπιστος κατὰ πάντα καὶ ἀληθινός, καὶ κρίνει καὶ δικάζει μὲ δικαιοσύνην καὶ πολεμεῖ μὲ ἀκατανίκητον δύναμιν.	11 Καὶ εἶδα τότε τὸν οὐρανὸν νὰ εἶναι ἀνοιγμένος καὶ ἰδοὺ ἄλογον ἄσπρο καὶ ὁ καβαλλάρης, ποὺ ἐκάθητο ἐπ’ αὐτοῦ, ἐκαλεῖτο ἄξιος πάσης ἐμπιστοσύνης (κριτὴς) καὶ ἀληθινὸς (γνήσιος Υἱὸς τοῦ Θεοῦ) καὶ κρίνει μὲ δικαιοσύνην καὶ πολεμεῖ νικηφόρος καὶ θριαμβευτικῶς.
12 οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ὡς φλὸξ πυρός, καὶ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ διαδήματα πολλά, ἔχων ὀνόματα γεγραμμένα, καὶ ὄνομα γεγραμμένον ὃ οὐδεὶς οἶδεν εἰ μὴ αὐτός,	12 Τὰ δὲ μάτια του εἶναι σὰν φλόγα φωτιᾶς, (ὥστε τίποτε νὰ μὴ μένῃ ἀφανὲς καὶ κρυμμένον ἐνώπιόν του, νὰ εἶναι δὲ φῶς διὰ τοὺς δικαίους καὶ πῦρ καταστρεπτικὸν διὰ τοὺς ἁμαρτωλούς). Καί, διότι εἶναι ὁ βασιλεὺς τῶν βασιλέων, φέρει ἐπάνω εἰς τὴν κεφαλήν του διαδήματα πολλά, ποὺ ἔχουν ὀνόματα πολλά, διὰ νὰ φανερώνουν τὰ ἀναρίθμητα αὐτοῦ βασιλικὰ προσόντα καὶ προνόμια. Καὶ ἔχει ἀκόμη καὶ ἕνα ὄνομα γραμμένον, τὸ ὁποῖον κανένας ἄλλος δὲν γνωρίζει εἰς ὅλον τὸ βάθος καὶ πλάτος παρὰ μόνον αὐτός, (διότι ἀναφέρεται εἰς τὴν ἀπειροτέλειον αὐτοῦ θεότητα).	12 Τὰ μάτια του δὲ εἶναι σὰν φλόγα φωτιὰς καὶ τίποτε δὲν τοῦ διαφεύγει καὶ δὲν παραμένει σκοτεινὸν εἰς αὐτόν. Καὶ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς του φέρει βασιλικὰ στέμματα πολλά, διότι αὐτὸς εἶναι ὁ Βασιλεὺς ὅλων τῶν βασιλέων, ἔχει γραμμένα πολλὰ ὀνόματα. Καὶ ἔχει ὅνομα γραμμένον, τὸ ὁποῖον ὅμως ἐκτὸς αὐτοῦ κανένας ἄλλος δὲν τὸ γνωρίζει κατὰ βάθος, διότι ἡ φύσις καὶ ἡ οὐσία του εἶναι ἀκατάληπτος.
13 καὶ περιβεβλημένος ἱμάτιον βεβαμμένον ἐν αἵματι, καὶ κέκληται τὸ ὄνομα αὐτοῦ, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.	13 Καὶ ἔχει ἐνδυθῆ ἱμάτιον βαμμένον μὲ αἷμα (μὲ τὸ ἰδικόν του αἷμα, τὸ ὁποῖον ἔχυσε ἐπάνω εἰς τὸν σταυρόν) καὶ τὸ ὄνομά του ἔχει κληθῆ προαιωνίως <ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ>.	13 Καὶ ἔχει ἐνδυθῇ ἔνδυμα βαμμένον μὲ αἷμα, διότι ἔχυσε τὸ αἷμα του διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων καὶ διὰ τὴν θυσίαν του αὐτὴν ἀνυψώθη ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς νικητὴς αἰώνιος. Καὶ τὸ ὄνομά του ἔχει κληθῆ πρὸ πάντων τῶν αἰώνων ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ.
14 Καὶ τὰ στρατεύματα τὰ ἐν τῷ οὐρανῷ ἠκολούθει αὐτῷ ἐπὶ ἵπποις λευκοῖς, ἐνδεδυμένοι βύσσινον λευκὸν καθαρόν.	14 Καὶ τὰ ἐπουράνια στρατεύματα τὸν ἀκολουθοῦσαν ὡς Κύριον τῶν δυνάμεων ἐπάνω εἰς λευκοὺς ἵππους καὶ ἦσαν ὅλοι ἐνδεδυμένοι μὲ ὁλόλευκον, κατακάθαρον βύσσινον ἔνδυμα.	14 Καὶ τὰ ἀγγελικὰ καὶ ἐπουράνια στρατεύματά του τὸν ἠκολούθουν ἐπάνω εἰς ἄλογα ἄσπρα, καὶ ἦσαν ντυμένοι μὲ ἔνδυμα βύσσινον καθαρόν, ποὺ ἤστραπτε.
15 Καὶ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ἐκπορεύεται ὀξεῖα δίστομος, ἵνα ἐν αὐτῇ πατάσσῃ τὰ ἔθνη· καὶ αὐτὸς ποιμανεῖ αὐτοὺς ἐν ράβδῳ σιδηρᾷ· καὶ αὐτὸς πατεῖ τὴν ληνὸν τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ τοῦ παντοκράτορος.	15 Καὶ ἀπὸ τὸ στόμα του ἐξέρχεται ὁ ἀληθινὸς καὶ παντοδύναμος λόγος του, σὰν δίκοπο κοφτερὸ μαχαίρι, διὰ νὰ κτυπήσῃ μὲ τὴν δύναμιν τοῦ προστάγματός του ὅλα τὰ ἔθνη. Καὶ αὐτὸς θὰ ποιμάνῃ τοὺς λαοὺς μὲ ράβδον σιδηρᾶν, μὲ ἀπεριόριστον δύναμιν καὶ ἐξουσίαν. Καὶ αὐτὸς πατεῖ εἰς τὸν ληνὸν τῆς ἀκατανικήτου δικαίας ὀργῆς τοῦ Θεοῦ, τοῦ παντοκράτορος, (διὰ νὰ τιμωρῇ ἐν ὀνόματι τοῦ Πατρὸς τοὺς ἐσκληρυμένους εἰς τὴν ἁμαρτίαν των ἀσεβεῖς).	15 Καὶ ἀπὸ τὸ στόμα του βγαίνει ὁ λόγος τῆς ἀληθείας, ποὺ εἶναι σὰν ρομφαία κοπτερὰ καὶ ἀπὸ τὰ δύο μέρη, διὰ νὰ πατάσσῃ μὲ τὸ πνευματικὸν αὐτὸ ὅπλον τὰ ἔθνη. Καὶ αὐτός, ποὺ ὡς Θεὸς ἔχει δύναμιν ἀκαταγώνιστον, θὰ ποιμάνῃ τοὺς λαοὺς τῶν ἐθνῶν μὲ ράβδον σιδερένιαν. Καὶ αὐτὸς πατεῖ εἰς τὸν ληνόν, ἀπὸ τὸν ὁποῖον βγαίνει τὸ δυνατὸν καὶ μεθυστικὸν κρασὶ τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ τοῦ παντοκράτορος καὶ διαχειρίζεται τὴν τιμωρητικὴν ἐξουσίαν καὶ δύναμιν τοῦ Πατρὸς του.
16 Καὶ ἔχει ἐπὶ τὸ ἱμάτιον καὶ ἐπὶ τὸν μηρὸν αὐτοῦ ὄνομα γεγραμμένον, βασιλεὺς βασιλέων καὶ κύριος κυρίων.	16 Καὶ ἐπάνω εἰς τὸ ἔνδυμά του, εἰς τὸ μέρος ὅπου αὐτὸ καλύπτει τὸν μηρόν του, εἶναι γραμμένον τὸ ὄνομα <βασιλεὺς βασιλέων καὶ κύριος κυρίων>.	16 Καὶ ἔχει ἐπάνω εἰς τὸ ἔνδυμά του καὶ εἰς τὸ μέρος, ποὺ τὸ ἔνδυμα αὐτὸ σκεπάζει τὸν μηρόν του ὄνομα γραμμένον: Βασιλεὺς βασιλέων καὶ Κύριος κυρίων.
17 Καὶ εἶδον ἕνα ἄγγελον, ἑστῶτα ἐν τῷ ἡλίῳ, καὶ ἔκραξεν ἐν φωνῇ μεγάλῃ λέγων πᾶσι τοῖς ὀρνέοις τοῖς πετομένοις ἐν μεσουρανήματι· δεῦτε συνάχθητε εἰς τὸ δεῖπνον τὸ μέγα τοῦ Θεοῦ,	17 Καὶ εἶδα ἕνα ἄγγελον ποὺ ἐστέκετο μὲ θείαν λαμπρότητα ψηλὰ εἰς τὸν ἥλιον, καὶ ὁ ὁποῖος ἔκραξε μὲ φωνὴν μεγάλην, διατάσσων καὶ λέγων εἰς ὅλα τὰ ὄρνεα, ποὺ πετοῦν εἰς τὰ μεσουράνια· <ἐλᾶτε, μαζευθῆτε εἰς τὸ μεγάλο δεῖπνο τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ,	17 Καὶ εἶδα ἕνα ἄγγελον, ποὺ ἐστέκετο εἰς τὸν ἥλιον, σύμβολον τῆς θείας του λαμπρότητος καὶ τοῦ μεγίστου ὕψους εἰς τὸ ὁποῖον εἶχε πετάξει. Καὶ ἐφώναξε δυνατὰ μὲ μεγάλην φωνὴν καὶ εἶπε εἰς ὅλα τὰ ὅρνεα, ποὺ πετοῦν εἰς τὸ μέσον τοῦ οὐρανοῦ· Ἐλᾶτε, μαζευθῆτε εἰς τὸ μεγάλο τραπέζι, ποὺ σᾶς ἑτοιμάζει ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ,
18 ἵνα φάγητε σάρκας βασιλέων καὶ σάρκας χιλιάρχων καὶ σάρκας ἰσχυρῶν καὶ σάρκας ἵππων καὶ τῶν καθημένων ἐπ' αὐτῶν, καὶ σάρκας πάντων ἐλευθέρων τε καὶ δούλων, καὶ μικρῶν τε καὶ μεγάλων.	18 διὰ νὰ φάγετε σάρκας ἀσεβῶν βασιλέων καὶ σάρκας χιλιάρχων καὶ σάρκας ἰσχυρῶν καὶ σάρκας ἵππων καὶ ἐκείνων, ποὺ κάθηνται ἐπάνω εἰς τοὺς ἵππους, καὶ σάρκας ὅλων, ἐλευθέρων καὶ δούλων καὶ μικρῶν καὶ μεγάλων, ὅλων ἐκείνων ποὺ ὑπεδουλώθησαν καὶ ἐπροσκύνησαν τὸ θηρίον>.	18 διὰ νὰ φάγετε σάρκας βασιλέων καὶ σάρκας στρατηγῶν καὶ σάρκας ἰσχυρῶν καὶ σάρκας ἀλόγων καὶ τὰς σάρκας τῶν καβαλλαρέων, ποὺ κάθηνται ἐπ’ αὐτῶν, καὶ τὰς σάρκας ὅλων καὶ ἐλευθέρων καὶ δούλων καὶ μικρῶν καὶ μεγάλων, ποὺ εἶναι ὑπήκοοι τοῦ ἀντιχρίστου.
19 Καὶ εἶδον τὸ θύριον καὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ τὰ στρατεύματα αὐτῶν συνηγμένα ποιῆσαι τὸν πόλεμον μετὰ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ ἵππου καὶ μετὰ τοῦ στρατεύματος αὐτοῦ.	19 Καὶ εἶδα τὸ θηρίον, τὸν ἀντίχριστον, καὶ τοὺς ἀσεβεῖς βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ τὰ στρατεύματά των συναθρισμένα διὰ νὰ κάμουν πόλεμον ἐναντίον τοῦ καθημένου ἐπάνω εἰς τὸν λευκὸν ἵππον καὶ ἐναντίον τῆς οὐρανίας στρατιᾶς του.	19 Καὶ εἶδα τὸ θηρίον καὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ τὰ στρατεύματα τους συναθροισμένα διὰ νὰ κάμουν τὸν πόλεμον μὲ τὸν καθήμενον εἰς τὸ ἄσπρον ἄλογον Μεσσίαν καὶ μὲ τὸ οὐράνιον στράτευμά του
20 Καὶ ἐπιάσθη τὸ θηρίον καὶ ὁ μετ' αὐτοῦ ψευδοπροφήτης ὁ ποιήσας τὰ σημεῖα ἐνώπιον αὐτοῦ, ἐν οἷς ἐπλάνησε τοὺς λαβόντας τὸ χάραγμα τοῦ θυρίου καὶ τοὺς προσκυνοῦντας τῇ εἰκόνι αὐτοῦ· ζῶντες ἐβλήθησαν οἱ δύο εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην ἐν θείῳ.	20 Καὶ ἐπιάσθηκε αἰχμάλωτον τὸ θηρίον καὶ μαζῆ μὲ αὐτὸ ὁ ψευδοπροφήτης, ὁ ὁποῖος εἶχε κάμει τὰ παραπλανητικὰ σατανικὰ θαύματα ἐμπρὸς εἰς αὐτό, μὲ τὰ ὁποῖα ἐξηπάτησε καὶ παρεπλάνησε αὐτούς, ποὺ ἐδέχθησαν τὴν χαραγμένην σφραγῖδα τοῦ θηρίου καὶ προσκυνοῦν σὰν Θεὸν τὴν εἰκόνα του. Ζωντανοὶ ἐρρίφθησαν καὶ οἱ δύο εἰς τὴν λίμνην τῆς φωτιᾶς, ποὺ καίεται συνεχῶς καὶ ἀκαταπαύστως μὲ θειάφι.	20 Καὶ ἐπιάσθῃ αἰχμάλωτος τὸ θηρίον ἀντίχριστος καὶ μαζὶ μὲ αὐτὸν καὶ ὁ ψευδοπροφήτης, ποὺ ἔκαμε τὰ ἀγυρτικὰ θαύματα ἐμπρὸς εἰς αὐτόν, μὲ τὰ ὁποῖα ἐξηπάτησε καὶ ἐπλάνησεν αὐτούς, ποὺ ἔλαβον τὴν ἀνεξάλειπτον σφραγῖδα τοῦ θηρίου καὶ ποὺ προσκυνοῦν τὸ εἴδωλον καὶ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ. Ζωντανοὶ ἐρρίφθησαν καὶ οἱ δύο μέσα εἰς τὴν λίμνην τῆς φωτιᾶς, ποὺ καίεται μὲ θειάφι.
21 Καὶ οἱ λοιποὶ ἀπεκτάνθησαν ἐν τῇ ρομφαίᾳ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ ἵππου, τῇ ἐξελθούσῃ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ· καὶ πάντα τὰ ὄρνεα ἐχορτάσθησαν ἐκ τῶν σαρκῶν αὐτῶν.	21 Καὶ οἱ ὑπόλοιποι ἐφονεύθησαν σὰν μὲ ρομφαῖαν ἀπὸ τὸ παντοδύναμον πρόσταγμα, ποὺ ἐβγῆκε ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ, τοῦ καθημένου ἐπάνω εἰς τὸν λευκὸν ἵππον. Καὶ ὅλα τὰ ὄρνεα ἐχόρτασαν ἀπὸ τὰς σάρκας τῶν ἐξολοθρευθέντων ἐχθρῶν τοῦ Μεσσίου.	21 Καὶ οἱ ὑπόλοιποι ἐφονεύθησαν μὲ τὴν ρομφαίαν τοῦ Μεσσίου, ποὺ κάθηται ἐπάνω εἰς τὸ ἄλογον, ἡ ὁποία ἐβγῆκεν ἀπὸ τὸ στόμα του. Καὶ ὅλα τὰ ὅρνεα ἐχορτάσθησαν ἀπὸ τὰς σάρκας τῶν πτωμάτων των. Πνευματικὸν τὸ ὅπλον τοῦ Νικητοῦ, ὁ λόγος τῆς ἀληθείας ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὸ στόμα του. Πνευματικὸς κυρίως καὶ ὁ ὅλεθρος τῶν ἀντιπάλων, χωρὶς νὰ ἀποκλείεται καὶ ἡ ἐν πολέμοις αἰσθητοῖς μετ’ ἀλλήλων σφαγὴ καὶ ἐξολόθρευσις πολλῶν.