Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
εἶπε Κύριος πρὸς Μωυσῆν·
|
ετὰ
ταῦτα εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν
Μωϋσῆν, |
Κύριος
εἶπε πρὸς τὸν Μωϋσῆν
|
2
καὶ πρὸς Ἐλεάζαρ τὸν υἱὸν
Ἀαρὼν τὸν ἱερέα· ἐνέλεσθε
τὰ πυρεῖα τὰ χαλκᾶ ἐκ μέσου
τῶν κατακεκαυμένων καὶ τὸ πῦρ
τὸ ἀλλότριον τοῦτο σπεῖρον ἐκεῖ,
|
2
καὶ πρὸς τὸν Ἐλεάζαρ τὸν
ἱερέα, τὸν υἱὸν τοῦ Ἀαρών·
<πάρετε τὰ χάλκινα θυμιατήρια ἀπὸ
τοὺς κατακαέντας αὐτοὺς ἄνδρας
καὶ διασκορπίσατε τὸ ξένον πῦρ
ἐκεῖ μακράν· |
2
καὶ πρὸς τὸν ἱερέα Ἐλεάζαρ,
τὸν υἱὸν τοῦ ἀρχιερέως Ἀαρών:
(Ἀνασύρετε τὰ χάλκινα θυμιατήρια μέσα ἀπὸ
τὰ καμένα ὑπολείμματα τῶν ἀνθρώπων
καὶ σκορπίσετε πρὸς ὅλες τὶς διευθύνσεις
τὴν κοσμικήν, συνηθισμένην (καὶ ὄχι ἁγίαν)
φωτιὰν ἀπὸ τὸ μέρος ἐκεῖνο·
|
3
ὅτι ἡγίασαν τὰ πυρεῖα τῶν
ἁμαρτωλῶν τούτων ἐν ταῖς ψυχαῖς
αὐτῶν· καὶ ποίησον αὐτὰ
λεπίδας ἐλατὰς περίθεμα τῷ θυσιαστηρίῳ,
ὅτι προσηνέχθησαν ἔναντι Κυρίου καὶ
ἡγιάσθησαν καὶ ἐγένοντο εἰς
σημεῖον τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ.
|
3
διότι καὶ τὰ πυροδοχεῖα αὐτὰ
ἡγιάσθησαν, ἐφ' ὅσον οἱ ἁμαρτωλοὶ
αὐτοὶ ἄνθρωποι ἐπλήρωσαν μὲ
τὴν ζωήν των τὴν ἐνοχήν των.
Κάμε αὐτὰ ἐλάσματα διὰ
σφυρηλατήσεως καὶ βάλε τα ὡς περίβλημα
εἰς τὸ θυσιαστήριον, διότι, ἐφ'
ὅσον προσεφέρθησαν πρὸς τὸν Κύριον,
ἡγιάσθησαν καὶ ἔγιναν πλέον
διὰ τους Ἰσραηλίτας σημεῖον τῆς
δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ>.
|
3
νὰ ἀνασύρετε τὰ χάλκινα θυμιατήρια, διότι
ἔγιναν πλέον ἱερά, ἐπειδὴ οἱ
ἁμαρτωλοὶ αὐτοὶ ἐπαναστάται
τοῦ Κορὲ ἐπλήρωσαν μὲ τὴν ζωήν
των τὴν ἁμαρτίαν τῆς ἀνταρσίας των
κατὰ τοῦ Θεοῦ. Νὰ τὰ ἀνασύρῃς,
νὰ τὰ σφυροκοπήσῃς καὶ νὰ τὰ
κάμῃς λεπτὰ χάλκινα φύλλα, τὰ ὁποῖα
νὰ στερεώσῃς ὡς περικάλυμμα εἰς τὸ
θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων· διότι ἐφ'
ὅσον ἔχουν προσφερθῆ καὶ χρησιμοποιηθῆ
ἐμπρὸς εἰς τὸν Κύριον, ἔγιναν
πλέον ἱερὰ καὶ δὲν πρέπει νὰ
ἐπαναφερθοῦν εἰς κοινὴν χρῆσιν·
ἀλλὰ καὶ διότι ἔγιναν πλέον σημεῖον,
ποὺ θὰ
ὑπενθυμίζῃ εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν
λαὸν τὴν αὐστηρὰν τιμωρίαν τῶν
ἐπαναστατῶν>. |
4
Καὶ ἔλαβεν Ἐλεάζαρ υἱὸς
Ἀαρὼν τοῦ ἱερέως τὰ πυρεῖα
τὰ χαλκᾶ, ὅσα προσήνεγκαν οἱ
κατακεκαυμένοι, καὶ προσέθηκαν αὐτὰ
περίθεμα τῷ θυσιαστηρίῳ, |
4
Ὁ Ἐλεάζαρ, ὁ υἱὸς τοῦ
ἀρχιερέως Ἀαρών, ἐπῆρε
τὰ χάλκινα πυροδοχεῖα, ὅσα προσέφεραν
διὰ νὰ θυμιάσουν οἱ κατακαέντες
ἄνδρες, τὰ κατειργάσθησαν καὶ τὰ
ἔθεσαν ὡς περίβλημα εἰς τὸ θυσιαστήριον
τῶν ὁλοκαύτωματων. |
4
Ὁ ἱερεὺς Ἐλεάζαρ, ὁ υἱὸς
τοῦ ἀρχιερέως Ἀαρών, ἐπῆρε τὰ
χάλκινα θυμιατήρια, ὅσα εἶχαν χρησιμοποιήσει διὰ
νὰ προσφέρουν θυμίαμα ἐκεῖνοι ποὺ
κατεκάησαν ἀπὸ τὸν Θεόν, καὶ τὰ
ἐσφυροκόπησεν εἰς λεπτὰ φύλλα καὶ
τὰ ἐκάρφωσεν ὡς περικαλύμματα εἰς
τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων.
|
5
μνημόσυνον τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ,
ὅπως ἂν μὴ προσέλθῃ μηδεὶς
ἀλλογενής, ὃς οὐκ ἔστιν ἐκ
τοῦ σπέρματος Ἀαρών, ἐπιθεῖναι
θυμίαμα ἔναντι Κυρίου καὶ οὐκ
ἔσται ὥσπερ Κορὲ καὶ ἡ ἐπισύστασις
αὐτοῦ, καθὰ ἐλάλησε Κύριος
ἐν χειρὶ Μωυσῇ αὐτῷ.
|
5
Αὐτὸ ἔγινε, διὰ νὰ ὑπενθυμίζῃ
εἰς τους Ἰσραηλίτας ὅτι δὲν
πρέπει κανεὶς ξένος, κανεὶς ὁ
ὁποῖος δὲν κατάγεται ἀπὸ
τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἀαρών,
νὰ προσέλθῃ καὶ νὰ προσφέρῃ
θυμίαμα ἐνώπιον τοῦ Κυρίου,
διὰ νὰ μὴ συμβῇ εἰς αὐτὸν
ὅ,τι εἰς τὸν Κορὲ καὶ τοὺς
συστασιαστάς του. Εἰς τὸν Κορὲ συνέβη
ὅ,τι ἀκριβῶς ἀνήγγειλεν ὁ
Θεὸς διὰ τοῦ Μωϋσέως.
|
5
Τοῦτο θὰ ἦταν ὑπενθύμισις εἰς
τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, διὰ νὰ
μὴ πλησιάσῃ κανένας ξένος, ποὺ δεν εἶναι
ἀπόγονος τοῦ ἀρχιερέως Ἀαρών,
καὶ θυσιάσῃ θυμίαμα ἐμπρὸς εἰς
τὸν Κύριον· διὰ νὰ μὴ πάθῃ καὶ
αὐτὸς ὅ,τι ἔπαθαν ὁ Κορὲ
καὶ οἱ σύντροφοί του. Νὰ μὴ πάθῃ
δηλαδὴ τὰ ὅσα ἀνήγγειλεν ὁ Κύριος
εἰς τὸν Κορὲ διὰ τοῦ Μωϋσῆ.
|
6
Καὶ ἐγόγγυσαν οἱ υἱοὶ
Ἰσραὴλ τῇ ἐπαύριον ἐπὶ
Μωυσῆν καὶ Ἀαρὼν λέγοντες·
ὑμεῖς ἀπεκτάγκατε τὸν λαὸν
Κυρίου. |
6
Τὴν ἑπομένην ἡμέραν
ἐγόγγυσαν πάλιν οἱ Ἰσραηλῖται
ἐναντίον τοῦ Μωϋσέως καὶ τοῦ
Ἀαρὼν κατηγοροῦντες αὐτοὺς καὶ
λέγοντες· <σεῖς
ἐφονεύσατε τὸν λαὸν τοῦ Κυρίου>!
|
6
Ἀλλὰ τὴν ἄλλην ἀκριβῶς
ἡμέραν οἱ Ἰσραηλῖται παρεπονέθησαν
ἐναντίον τοῦ Μωϋσῆ καὶ τοῦ
Ἀαρὼν καὶ εἶπαν: <Σεῖς ἔχετε
σκοτώσει τὸν λαὸν τοῦ Κυρίου· ἐγίνατε
αἰτία νὰ χαθοῦν καὶ νὰ
καοῦν τόσοι ἄνθρωποι!> |
7
Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐπισυστρέφεσθαι
τὴν συναγωγὴν ἐπὶ Μωυσῆν καὶ
Ἀαρὼν καὶ ὥρμησαν ἐπὶ
τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου, καὶ
τήνδε ἐκάλυψεν αὐτὴν ἡ
νεφέλη καὶ ὤφθη ἡ δόξα Κυρίου.
|
7
Καὶ ὅταν ὁ λαὸς ἔξαλλος ἐστράφη
καὶ ὥρμησεν ἐναντίον τοῦ Μωυσέως
καὶ τοῦ Ἀαρών, αὐτοὶ ἔσπευσαν
εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου,
διὰ νὰ ἀποφύγουν τὴν μανίαν
τῶν Ἰσραηλιτῶν. Ἀμέσως δὲ
ἐκάλυψε τὴν Σκηνὴν ἡ
νεφέλη καὶ
ἐφάνη θεία λάμψις περιφρουροῦσα
αὐτούς.
|
7
Ἐνῷ ὅμως ὁ Ἰσραηλιτικὸς
λαὸς ἄρχισε νὰ συγκεντρώνεται καὶ
νὰ περιτριγυρίζῃ μὲ κακὲς διαθέσεις
τὸν Μωϋσὴν καὶ τὸν Ἀαρών, αὐτοὶ
οἱ δύο ἔτρεξαν γρήγορα πρὸς τὴν Σκηνὴν
τοῦ Μαρτυρίου διὰ νὰ σωθοῦν καὶ
νὰ προσευχηθοῦν· καὶ ἀμέσως ἐσκέπασε
τὴν Σκηνὴν τὸ ὑπερφυσικὸν νέφος
μὲ τὴν ἐκτυφλωτικήν λάμψιν, ποὺ
ἐφανέρωνε τὴν ἔνδοξον δύναμιν τοῦ
Κυρίου. |
8
Καὶ εἰσῆλθε Μωυσῆς καὶ Ἀαρὼν
κατὰ πρόσωπον τῆς σκηνῆς τοῦ
μαρτυρίου. |
8
Ὁ Μωυσῆς καὶ ὁ Ἀαρὼν ἦλθον
ἐμπρὸς εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ
Μαρτυρίου.
|
8
Ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἀαρὼν ἔτρεξαν
καὶ ἐστάθησαν ἐμπρὸς εἰς τὴν
Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου. |
9
Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν
καὶ Ἀαρὼν λέγων·
|
9
Ὁ Κύριος ὡμίλησε πρὸς τὸν
Μωυσῆν καὶ τὸν Ἀαρὼν λέγων·
|
9
Τότε ὁ Κύριος ἐμίλησε πρὸς τὸν
Μωϋσῆν καὶ τὸν Ἀαρὼν καὶ
εἶπε: |
10
ἐκχωρήσατε ἐκ μέσου τῆς συναγωγῆς
ταύτης, καὶ ἐξαναλώσω αὐτοὺς
εἰσάπαξ. Καὶ ἔπεσον ἐπὶ
πρόσωπον αὐτῶν.
|
10
<ἀπομακρυνθῆτε ἀνάμεσα ἀπὸ
τὸν λαὸν αὐτόν, διότι ἐγὼ
θὰ τοὺς ἐξοντώσω ὅλους διὰ
μιᾶς>. Ἐκεῖνοι ὅμως
ἔπεσαν μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ
γῆς, (παρακαλοῦντες
προφανῶς τὸν Θεὸν διὰ τὸν στασιάσαντα
λαόν), |
10
<Χωρισθῆτε καὶ φύγετε μακριὰ ἀπὸ
τὴν συναγωγὴν αὐτήν, διότι θὰ τοὺς
κάψω ὅλους, θὰ τοὺς κάμω στάχτην εὐθὺς
ἀμέσως μιὰ γιὰ πάντα>. Ἀλλὰ
ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἀαρὼν ἔπεσαν
κάτω μὲ τὰ πρόσωπα κατὰ γῆς, διὰ
νὰ παρακαλέσουν τὸν Θεὸν νὰ δείξῃ
καὶ τώρα τὸ ἔλεός του.
|
11
Καὶ εἶπε Μωυσῆς πρὸς Ἀαρών·
λάβε τὸ πυρεῖον καὶ ἐπίθες
ἐπ' αὐτὸ πῦρ ἀπὸ τοῦ
θυσιαστηρίου καὶ ἐπίβαλε ἐπ'
αὐτὸ θυμίαμα καὶ ἀπένεγκε
τὸ τάχος εἰς τὴν παρεμβολὴν
καὶ ἐξίλασαι περὶ αὐτῶν·
ἐξῆλθε γὰρ ὀργὴ ἀπὸ
προσώπου Κυρίου, ἦρκται θραύειν τὸν
λαόν. |
11
ἐγερθεὶς δὲ ὁ Μωϋσῆς εἶπε
πρὸς τὸν Ἀαρών· <πάρε
τὸ πυροδοχεῖον, θέσε ἐπάνω εἰς
αὐτὸ πῦρ ἀπὸ τὸ θυσιαστήριον,
καὶ βάλε ἐπάνω θαμίαμα καὶ
φέρε το, ὅσον τὸ δυνατὸν ταχύτερα,
εἰς τὸ στρατόπεδον, διὰ νὰ
ἐξευμενίσῃς τὸν Θεὸν
δι' αὐτούς>. Διότι ὀργὴ
τοῦ Θεοῦ εἶχεν ἐκσπάσει καὶ
θραῦσις μεγάλη εἶχεν ἀρχίσει
ἐναντίον τοῦ ἀποστάτου
λαοῦ.
|
11
Ὁ Μωϋσῆς, φωτιζόμενος ἀπὸ τὸν
Θεὸν μετὰ ἀπὸ τὴν προσευχήν,
ἐσηκώθη καὶ εἶπεν εἰς τὸν
Ἀαρών: <Πάρε τὸ θυμιατήρι καὶ βάλε εἰς
αὐτὸ ἀναμμένα κάρβουνα ἀπὸ ἐκεῖνα
ποὺ ὑπάρχουν εἰς τὸ Θυσιαστήριον,
καὶ τρέξε τὸ γρηγορώτερον εἰς τὸ στρατόπεδον,
διὰ νὰ προσφέρῃς μὲ τὸ θυμίαμά
σου, ὡς ἀρχιερεὺς ποὺ εἶσαι,
ἐξιλαστήριον θυσίαν διὰ τὸν λαὸν αὐτόν·
διότι ἐξέσπασε πάλιν ὁ μεγάλος θυμὸς
τοῦ δικαίου Θεοῦ καὶ ἄρχισε νὰ
θανατώνῃ τὸν λαόν>, |
12
Καὶ ἔλαβεν Ἀαρών, καθάπερ ἐλάλησεν
αὐτῷ Μωυσῆς, καὶ ἔδραμεν εἰς
τὴν συναγωγήν· καὶ ἤδη ἐνῆρκτο
ἡ θραύσις ἐν τῷ λαῷ· καὶ
ἐπέβαλε τὸ θυμίαμα καὶ ἐξιλάσατο
περὶ τοῦ λαοῦ |
12
Ὁ Ἀαρὼν ἐπῆρεν ὅ,τι εἶχεν
εἴπει εἰς αὐτὸν ὁ
Μωϋσῆς, ἔτρεξεν εἰς
τὸν λαόν, ἐν μέσῳ τοῦ
ὁποίου εἶχεν
ἤδη ἀρχίσει ἡ θραῦσις, ἔβαλε
τὸ θυμίαμα, ἐθυμίασε
καὶ ἐξιλέωσε τὸν Θεὸν
ὑπὲρ τοῦ λαοῦ.
|
12
Καὶ ὁ ἀρχιερεὺς Ἀαρὼν
ἐπῆρε ἀμέσως τὸ θυμιατήρι μὲ
τὴν φωτιὰν καὶ τὸ θυμίαμα, ὅπως
ἀκριβῶς τοῦ παρήγγειλεν ὁ Μωϋσῆς,
καὶ ἔτρεξε γρήγορα εἰς τὸ στρατόπεδον
τοῦ λαοῦ, μεταξὺ τοῦ ὁποίου
εἶχεν ἤδη άρχίσει τὸ θανατικόν.
Καὶ ὁ Ἀαρὼν ἔβαλε εἰς
τὴν φωτιὰν τοῦ θυμιατηρίου θυμίαμα καὶ
ἐπρόσφερε θυσίαν ἐξιλαστήριον εἰς τὸν
Θεὸν ὑπὲρ τοῦ λαοῦ.
|
13
καὶ ἔστη ἀναμέσον τῶν τεθνηκότων
καὶ τῶν ζώντων, καὶ ἐκόπασεν
ἡ θραῦσις. |
13
Ὁ Ἀαρὼν ἐστάθη μεταξὺ
τῶν νεκρῶν καὶ τῶν
ζωντανῶν καὶ ἐσταμάτησε
τὸ θανατικό.
|
13
Καὶ ὡς μεσίτης Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων
ἐστάθη μεταξὺ τῶν νεκρῶν, ποὺ
ἐκτυπήθησαν ἀπὸ τὴν δικαιοσύνην
τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ζωντανῶν καὶ
ἐσταμάτησε τὸ θανατικόν.
|
14
Καὶ ἐγένοντο οἱ τεθνηκότες ἐν
τῇ θραύσει τεσσαρεσκαίδεκα χιλιάδες
καὶ ἑπτακόσιοι, χωρὶς τῶν τεθνηκότων
ἕνεκεν Κορέ. |
14
Ὁ ἀριθμὸς τῶν ἀποθανόντων
ἀπὸ τὸ κτύπημα
ἐκεῖνο τοῦ Θεοῦ ἀνῆλθεν
εἰς δέκα τέσσαρας χιλιάδας
ἑπτακοσίους, πλὴν ἐκείνων ποὺ
εἶχαν ἀποθάνει ἐξ αἰτίας
τοῦ Κορέ.
|
14
Ὁ ἀριθμὸς ἐκείνων ποὺ ἐκτυπήθησαν
μὲ τὸ θανατηφόρον κτύπημα τοῦ Θεοῦ,
ἔφθασε τὶς δεκατέσσερις χιλιάδες καὶ ἑπτακοσίους,
ἐκτος ἐκείνων ποὺ ἀπέθαναν ἐξ
ἀφορμῆς τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ
Κορέ. |
15
Καὶ ἐπέστρεψεν Ἀαρὼν πρὸς
Μωυσῆν ἐπὶ τὴν θύραν τῆς
σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, καὶ ἐκόπασεν
ἡ θραῦσις. |
15
Ὁ Ἀαρὼν ἐπέστρεψε πρὸς
τὸν Μωϋσῆν εἰς τὴν θύραν τῆς
Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου, καὶ κατέπαυσε
τὸ κτύπημα τοῦ θανάτου.
|
15
Καὶ ὁ Ἀαρὼν ἐπέστρεψεν εἰς
τὸν Μωϋσῆν εἰς τὴν εἴσοδον τῆς
Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου καὶ ἐσταμάτησε
τὸ θανατικόν. |
16
Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν
λέγων· |
16
Ὁ Κύριος ὡμίλησε πρὸς τὸν
Μωϋσῆν λέγων·
|
16
Ὁ Κύριος ἐμίλησε εἰς τὸν Μωϋσῆν
καὶ εἶπε: |
17
λάλησον τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ
καὶ λάβε παρ' αὐτῶν ράβδον ράβδον
κατ' οἴκους πατριῶν παρὰ πάντων τῶν
ἀρχόντων αὐτῶν, κατ' οἴκους
πατριῶν αὐτῶν, δώδεκα ράβδους,
καὶ ἑκάστου τὸ ὄνομα αὐτοῦ
ἐπίγραψον ἐπὶ τῆς ράβδου.
|
17
<ὁμίλησε πρὸς τοὺς Ἰσραηλίτας,
πάρε ἀπὸ αὐτοὺς ράβδον,
μίαν ράδδον ἀπὸ
κάθε φυλήν, ἀπὸ τοὺς ἀρχηγοὺς
τῆς φυλῆς, κατὰ
τὰς πατριαρχικὰς οἰκογενείας, δώδεκα
ράβδου κατὰ τὰς δώδεκα φυλὰς
τοῦ Ἰσραήλ. Γράψε τὸ ὄνομα
ἑκάστου ἀρχηγοῦ ἐπάνω
εἰς τὴν ράβδον του.
|
17
<Κάλεσε καὶ μίλησε εἰς τοὺς Ἰσραηλίτες
καὶ πάρε ἀπὸ αὐτοὺς ἕνα
ραβδί· ἕνα ραβδὶ ἀπὸ κάθε φυλὴν
ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀρχηγοὺς
κάθε φυλῆς, δηλαδὴ συνολικὰ δώδεκα ραβδιά,
καὶ χάραξε (γράψε) τὸ ὄνομα τοῦ καθενὸς
ἀρχηγοῦ ἐπάνω εἰς τὸ ραβδὶ
ποὺ παρέδωκε. |
18
Καὶ τὸ ὄνομα Ἀαρὼν ἐπίγραψον
ἐπὶ τῆς ράβδου Λευί· ἔστι
γὰρ ράβδος μία, κατὰ φυλὴν οἴκου
πατριῶν αὐτῶν δώσουσι.
|
18
Τὸ ὄνομα τοῦ Ἀαρὼν
νὰ τὸ ἐπιγράψῃς εἰς τὴν
ράβδον τῆς φυλῆς τοῦ
Λευί, διότι κάθε φυλὴ
θὰ δώσῃ μίαν ράβδον.
|
18
Τὸ ὄνομα τοῦ ἀρχιερέως Ἀαρὼν
νὰ τὸ γράψῃς εἰς τὸ ραβδὶ
τῆς φυλῆς τοῦΛευΐ, διότι κάθε φυλὴ
θὰ παραδώσῃ ἀπὸ ἕνα ραβδί.
|
19
Καὶ θήσεις αὐτὰς ἐν τῇ
σκηνῇ τοῦ μαρτυρίου, κατέναντι τοῦ
μαρτυρίου, ἐν οἷς γνωσθήσομαί
σοι ἐκεῖ |
19
Τὰς ράβδους αὐτὰς θὰ τὰς
θέσῃς εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ
Μαρτυρίου ἀπέναντι τῆς Κιβωτοῦ
τοῦ Μαρτυρίου, καὶ δι' αὐτῶν
θὰ ἀποκαλυφθῶ ἐγὼ ἐκεῖ.
|
19
Καὶ τὰ δώδεκα αὐτὰ ραβδιὰ θὰ
τὰ τοποθετήσῃς ἀποβραδὶς μέσα εἰς
τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου, ἐμπρὸς
εἰς τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης· μὲ
τὰ ραβδιὰ ἐκεῖνα ἐγὼ ὁ
Θεὸς θὰ ἀποκαλυφθῶ εἰς σὲ
μὲ τὸν ἑξῆς τρόπον:
|
20
καὶ ἔσται ὁ ἄνθρωπος, ὃν ἂν
ἐκλέξωμαι αὐτόν, ἡ ράβδος
αὐτοῦ ἐκβλαστήσει καὶ περιελῶ
ἀπ' ἐμοῦ τὸν γογγυσμὸν υἱῶν
Ἰσραήλ, ἃ αὐτοὶ γογγύζουσιν
ἐφ' ὑμῖν. |
20
Ἐκεῖνον, τοῦ
ὁποίου ἡ
ράβδος θὰ βλαστήσῃ, θὰ
τὸν ἐκλέξω ἐγὼ ὡς ἀρχιερέα.
Ἔτσι δὲ θὰ ἀφαιρέσω τὸν
ἐναντίον σας γογγυσμὸν τῶν Ἰσραηλιτῶν,
ὁ ὁποῖος εἰς
τὴν πραγματικότητα
στρέφεται ἐναντίον ἐμοῦ>.
|
20
Τὸν ἄνθρωπον, τοῦ ὁποίου τὸ
ραβδὶ θὰ παρουσιάσῃ τὴν ἄλλην
ἡμέραν φυτρωμένον (μὲ ἄνθη καὶ καρπόν),
αὐτὸν θὰ ἐκλέξω ὡς ἱερέα.
Ἔτσι θὰ ἀφαιρέσω καὶ
σταματήσω τὰ παράπονα τῶν Ἰσραηλιτῶν
ἐναντίον μου, τὰ ὁποῖα διατυπώνουν
ἐναντίον σας>. |
21
Καὶ ἐλάλησε Μωυσῆς τοῖς υἱοῖς
Ἰσραήλ, καὶ ἔδωκαν αὐτῷ
πάντες οἱ ἄρχοντες αὐτῶν ράβδον,
τῷ ἄρχοντι τῷ ἑνὶ ράβδον
κατ' ἄρχοντα, κατ' οἴκους πατριῶν αὐτῶν,
δώδεκα ράβδους, καὶ ἡ ράβδος
Ἀαρὼν ἀνὰ μέσον τῶν ράβδων
αὐτῶν. |
21
Ἀνεκοίνωσεν αὐτὰ ὁ Μωϋσῆς
πρὸς τοὺς Ἰσραηλίτας καὶ ὅλοι
οἱ ἀρχηγοὶ αὐτῶν τοῦ ἔδωσαν
τὰς ράβδους των. Ἕκαστος
δηλαδὴ ἀρχηγὸς ἔδωσε ἀνὰ
μίαν ράβδον, μίαν ράβδον δι'
ἑκάστην φυλήν, δώδεκα ἐν
συνόλῳ ράβδους.
Μεταξὺ δὲ αὐτῶν ἦτο καὶ
ἡ ράβδος τοῦ Ἀαρών.
|
21
Ὁ Μωϋσῆς ἐκάλεσε καὶ ἐμίλησε
εἰς τοὺς Ἰσραηλῖτες καὶ ἔδωκαν
εἰς αὐτὸν ὅλοι οἱ ἀρχηγοὶ
τοῦ λαοῦ ἕνα ραβδί. Κάθε ἀρχηγὸς
τοῦ ἔδωκε ἀπὸ ἕνα ραβδί, δηλαδὴ
κάθε φυλὴ ἔδωκε ἀπὸ ἕνα ραβδί·
ἔτσι παρέδωκαν εἰς τὸν Μωϋσῆν δώδεκα
ραβδιά. Μεταξὺ αὐτῶν τῶν δώδεκα
ἦταν καὶ τὸ ραβδὶ τοῦ Ἀαρών.
|
22
Καὶ ἀπέθηκε Μωυσῆς τὰς ράβδους
ἔναντι Κυρίου ἐν τῇ σκηνῇ τοῦ
μαρτυρίου. |
22
Ὁ Μωϋσῆς ἔθεσε τὰς
ράβδους αὐτάς
ἐνώπιον τοῦ Κυρίου εἰς
τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου.
|
22
Καὶ ὁ Μωϋσῆς ἐτοποθέτησε τὰ
δώδεκα ραβδιὰ ἐμπρὸς εἰς τὸν
Κύριον, μέσα εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου,
ἀποβραδίς. |
23
Καὶ ἐγένετο τῇ ἐπαύριον
καὶ εἰσῆλθε Μωυσῆς καὶ Ἀαρὼν
ἐν τῇ σκηνῇ τοῦ μαρτυρίου, καὶ
ἰδοὺ ἐβλάστησεν ἡ ράβδος
Ἀαρὼν εἰς οἶκον Λευὶ καὶ
ἐξήνεγκε βλαστὸν καὶ ἐξήνθησεν
ἄνθη καὶ ἐβλάστησε κάρυα.
|
23
Τὴν ἑπομένην ἡμέραν εἰσῆλθον
εἰς τὴν Σκηνὴν ὁ Μωϋσῆς καὶ
ὁ Ἀαρὼν καὶ ἰδού, εἶχε
βλαστήσει ἡ ράβδος
τοῦ Ἀαρὼν ἐκ τῆς φυλῆς
Λευί. Ἔβγαλε βλαστόν, ἄνθη καὶ
καρύδια.
|
23
Τὴν ἑπομένην ἡμέραν ἐμπῆκε μὲ
εὐλάβειαν ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἀαρὼν
εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου. Καὶ
νά· ὅλα τὰ ραβδιὰ εἶχαν μείνει
ξερά, ἐκτὸς ἀπὸ ἐκεῖνο
τοῦ Ἀαρών, ποὺ εἶχε τοποθετηθῆ
ἐξ ὀνόματος τῆς φυλῆς Λευΐ· αὐτὸ
ἐπέταξε, μέσα στις ὀλίγες ὦρες, βλαστάρι
πράσινο καὶ δροσερὸ καὶ τὸ βλαστάρι
ἄνθισε καὶ ὡρισμένα ἀπὸ τὰ
ἄνθη ἔδεσαν καὶ παρουσίασαν ὡς καρπὸν
καρύδια. |
24
Καὶ ἐξήνεγκε Μωυσῆς πάσας τὰς
ράβδους ἀπὸ προσώπου Κυρίου
πρὸς πάντας υἱοὺς Ἰσραήλ,
καὶ εἶδον καὶ ἔλαβαν ἕκαστος
τὴν ράβδον αὐτοῦ.
|
24
Ὁ Μωϋσῆς ἐπῆρεν
ὅλας τὰς ράβδους ἀπὸ τὴν
κιβωτὸν τοῦ Κυρίου καὶ ἔδειξεν
αὐτὰς πρὸς ὅλους τους Ἰσραηλίτας.
Αὐτοὶ εἶδον τὸ θαῦμα εἰς
τὴν ράβδον του Ἀαρὼν καὶ κάθε
ἀρχηγὸς τῆς φυλῆς ἐπῆρε
τὴν ράβδον του.
|
24
Καὶ ὁ Μωϋσῆς ἔβγαλε ὅλα τὰ
ραβδιὰ ἔξω ἀπὸ τὴν Κιβωτὸν
τοῦ Κυρίου καὶ τὰ παρουσίασε εἰς ὅλον
τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν καὶ ὅλοι
εἶδαν τὸ θαῦμα καὶ ἔλαβεν ὁ
καθένας πάλι τὸ ραβδί του.
|
25
Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Μωυσῆν·
ἀπόθες τὴν ράβδον Ἀαρὼν
ἐνώπιον τῶν μαρτυρίων εἰς διατήρησιν,
σημεῖον τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνηκόων,
καὶ παυσάσθω ὁ γογγυσμὸς αὐτῶν
ἀπ' ἐμοῦ, καὶ οὐ μὴ ἀποθάνωσι.
|
25
Εἶπε τότε ὁ Κύριος πρὸς
τὸν Μωϋσῆν· <ἀπόθεσε
τὴν ράβδον ἐνώπιον τῶν ἄλλων
μαρτυρίων, διὰ νὰ μένῃ ὡς
σημεῖον εἰς τοὺς ἀπογόνους
τῶν ἀπειθάρχων τούτων καὶ νὰ
παύσῃ ἔτσι ὁ γογγυσμός των ἀπὸ
ἐμπρός μου, διὰ νὰ μὴ ἀποθάνουν
ὅλοι των>.
|
25
Ὁ Κύριος τότε εἶπε πρὸς τὸν Μωϋσῆν:
<Φέρε καὶ βάλε τὸ ραβδὶ τοῦ Ἀαρὼν
πάλιν ἐμπρὸς εἰς τὴν Κιβωτὸν
τοῦ Μαρτυρίου, διὰ νὰ μένῃ ἐκεῖ
φυλαγμένον, ὡς σημάδι εἰς τὰ παιδιὰ
τῶν ἀνυποτάκτων καὶ ἀνταρτῶν,
ποὺ ἐτιμωρήθησαν διὰ τὴν ἐπανάστασίν
των· καὶ ἂς σταματήσουν τὰ παράπονά
των ἐναντίον μου, διὰ νὰ μὴ
ἀποθάνουν καὶ ἑξαφανισθοῦν ὅλοι
τους>. |
26
Καὶ ἐποίησε Μωυσῆς καὶ Ἀαρών,
καθὰ συνέταξε Κύριος τῷ Μωυσῇ,
οὕτως ἐποίησαν.
|
26
Ἔκαμαν ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἀαρών,
ὅπως διέταξεν ὁ Κύριος τὸν Μωϋσῆν.
Ἔτσι ἔκαμαν.
|
26
Ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἀαρὼν ἔκαμαν
ὅπως διέταξεν ὁ Κύριος τὸν Μωϋσῆν·
ἔτσι ἀκριβῶς ἔκαμαν.
|
27
Καὶ εἶπαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ
πρὸς Μωυσῆν λέγοντες· ἰδοὺ
ἐξανηλώμεθα, ἀπολώλαμεν, παρανηλώμεθα·
|
27
Εἶπαν τότε οἱ Ἰσραηλῖται πρὸς
τὸν Μωϋσῆν· <ἐχάθημεν,
ἐξωντώθημεν, ἐξεδαπανήθημεν!
|
27
Παρ' ὅλα αὐτὰ καὶ ὕστερα ἀπὸ
τὰ θαύματα ἐκεῖνα οἱ Ἰσραηλῖται
εἶπαν εἰς τὸν Μωϋσῆν: <Νά·
ἀφανισθήκαμε· ἐκαταστραφήκαμε· ἐκαήκαμε,
ἐγίναμε στάχτη! |
28
πᾶς ὁ ἁπτόμενος τῆς σκηνῆς
Κυρίου ἀποθνήσκει· ἕως εἰς
τέλος ἀποθάνωμεν; |
28
Ἐπείσθημεν πλέον ὅτι ἐκεῖνος,
ποὺ τολμᾶ καὶ ἐγγίζει τὴν
Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου, ἀποθνήσκει
ἀμέσως. Λοιπόν, ἕως τέλος θὰ
ἀποθάνωμεν ὅλοι; (Παρακάλεσε
τὸν Θεὸν δι' ἡμᾶς). |
28
βεβαιωθήκαμε ὅτι καθένας ποὺ ἐγγίζει
(πλησιάζει περισσότερον ἀπὸ ὅσον ἐπιτρέπεται)
τὴν Σκηνὴν τοῦ Κυρίου (τοῦ Μαρτυρίου),
ἀποθνήσκει· λοιπόν, θὰ ἀποθάνωμεν
ὅλοι καὶ θὰ μείνῃ εἰς τὸ
τέλος κανένας ἀπὸ ἡμᾶς;>
|