Βασιλειών Β : Κεφάλαιον Α'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐγένετο μετὰ τὸ ἀποθανεῖν Σαοὺλ καὶ Δαυὶδ ἀνέστρεψε τύπτων τὸν Ἀμαλήκ, καὶ ἐκάθισε Δαυὶδ ἐν Σεκελὰκ ἡμέρας δύο.
2 Καὶ ἐγενήθη τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ἦλθεν ἐκ τῆς παρεμβολῆς ἐκ τοῦ λαοῦ Σαούλ, καὶ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ διερρωγότα, καὶ γῆ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ, καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἰσελθεῖν αὐτὸν πρὸς Δαυὶδ καὶ ἔπεσεν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ.
3 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Δαυίδ· πόθεν σὺ παραγίνῃ; Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἐκ τῆς παρεμβολῆς Ἰσραὴλ ἐγὼ διασέσωσμαι.
4 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Δαυίδ· τίς ὁ λόγος οὗτος; Ἀπάγγειλόν μοι. Καὶ εἶπεν ὅτι ἔφυγεν ὁ λαὸς ἐκ τοῦ πολέμου καὶ πεπτώκασι πολλοὶ ἐκ τοῦ λαοῦ καὶ ἀπέθανον· καὶ Σαοὺλ καὶ Ἰωνάθαν ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἀπέθανε.
5 Καὶ εἶπε Δαυὶδ τῷ παιδαρίῳ τῷ ἀπαγγέλλοντι αὐτῷ· πῶς οἶδας ὅτι τέθνηκε Σαοὺλ καὶ Ἰωνάθαν ὁ υἱὸς αὐτοῦ;
6 Καὶ εἶπε τὸ παιδάριον τὸ ἀπαγγέλλον αὐτῷ· περιπτώματι περιέπεσαν ἐν τῷ ὅρει τῷ Γελβουέ, καὶ ἰδοὺ Σαοὺλ ἐπεστήρικτο ἐπὶ τὸ δόρυ αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ τὰ ἅρματα καὶ οἱ ἱππάρχαι συνῆψαν αὐτῷ.
7 Καὶ ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὰ ὀπίσω αὐτοῦ καὶ εἶδέ με καὶ ἐκάλεσέ με, καὶ εἶπα· ἰδοὺ ἐγώ.
8 Καὶ εἶπέ μοι· τίς εἶ σύ; Καὶ εἶπα· Ἀμαληκίτης ἐγὼ εἰμι.
9 Καὶ εἶπε πρός με· στῆθι δὴ ἐπάνω μου καὶ θανάτωσόν με, ὅτι κατέσχε με σκότος δεινόν, ὅτι πᾶσα ἡ ψυχή μου ἐν ἐμοί.
10 Καὶ ἐπέστην ἐπ' αὐτὸν καὶ ἐθανάτωσα αὐτόν, ὅτι ᾒδειν ὅτι οὐ ζήσεται μετὰ τὸ πεσεῖν αὐτόν· καὶ ἔλαβον τὸ βασίλειον τὸ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ τὸν χλιδῶνα τὸν ἐπὶ τοῦ βραχίονας αὐτοῦ καὶ ἐνήνοχα αὐτὰ τῷ κυρίῳ μου ὧδε.
11 Καὶ ἐκράτησε Δαυὶδ τῶν ἱματίων αὐτοῦ καὶ διέρρηξεν αὐτά, καὶ πάντες οἱ ἄνδρες οἱ μετ' αὐτοῦ διέρρηξαν τὰ ἱμάτια αὐτῶν.
12 Καὶ ἐκόψαντο καὶ ἔκλαυσαν καὶ ἐνήστευσαν ἕως δείλης ἐπὶ Σαοὺλ καὶ ἐπὶ Ἰωνάθαν τὸν υἱὸν αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τὸν λαὸν Ἰούδα καὶ ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰσραήλ, ὅτι ἐπλήγησαν ἐν ρομφαίᾳ.
13 Καὶ εἶπε Δαυὶδ τῷ παιδαρίω τῷ ἀπαγγέλλοντι αὐτῷ· πόθεν εἶ σύ; Καὶ εἶπεν· υἱὸς ἀνδρὸς παροίκου Ἀμαληκίτου ἐγώ εἰμι.
14 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Δαυίδ· πῶς οὐκ ἐφοβήθης ἐπενεγκεῖν χεῖρά σου διαφθεῖραι τὸν χριστὸν Κυρίου;
15 Καὶ ἐκάλεσε Δαυὶδ ἓν τῶν παιδαρίων αὐτοῦ καὶ εἶπε· προσελθὼν ἀπάντησον αὐτῷ· καὶ ἐπάταξεν αὐτόν, καὶ ἀπέθανε.
16 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Δαυίδ· τὸ αἷμά σου ἐπὶ τὴν κεφαλήν σου, ὅτι τὸ στόμα σου ἀπεκρίθη κατὰ σοῦ λέγων ὅτι, ἐγὼ ἐθανάτωσα τὸν χριστὸν Κυρίου.
17 Καὶ ἐθρήνησε Δαυὶδ τὸν θρῆνον τοῦτον ἐπὶ Σαοὺλ καὶ ἐπὶ Ἰωνάθαν τὸν υἱὸν αὐτοῦ.
18 Καὶ εἶπε τοῦ διδάξαι τοὺς υἱοὺς Ἰούδα· ἰδοὺ γέγραπται ἐπὶ βιβλίου τοῦ εὐθοῦς.
19 Στήλωσον, Ἰσραήλ, ὑπὲρ τῶν τεθνηκότων ἐπὶ τὰ ὕψη σου τραυματιῶν· πῶς ἔπεσαν δυνατοί;
20 Μὴ ἀναγγείλητε ἐν Γὲθ καὶ μὴ εὐαγγελίσησθε ἐν ταῖς ἐξόδοις Ἀσκάλωνος, μή ποτε εὐφρανθῶσι θυγατέρες ἀλλοφύλων, μήποτε ἀγαλλιάσωνται θυγατέρες τῶν ἀπεριτμήτων.
21 Ὄρη τὰ ἐν Γελβουὲ μὴ καταβάτω δρόσος καὶ μὴ ὑετὸς ἐφ' ὑμᾶς καὶ ἀγροὶ ἀπαρχῶν, ὅτι ἐκεῖ προσωχθίσθη θυρεὸς δυνατῶν, θυρεὸς Σαοὺλ οὐκ ἐχρίσθη ἐν ἐλαίῳ.
22 Ἀφ' αἵματος τραυματιῶν καὶ ἀπὸ στέατος δυνατῶν τόξον Ἰωνάθαν οὐκ ἀπεστράφη κενὸν εἰς τὰ ὀπίσω, καὶ ρομφαία Σαοὺλ οὐκ ἀνέκαμψε κενή.
23 Σαοὺλ καὶ Ἰωνάθαν, οἱ ἠγαπημένοι καὶ ὡραῖοι, οὐ διακεχωρισμένοι, εὐπρεπεῖς ἐν τῇ ζωῇ αὐτῶν καὶ ἐν τῷ θανάτῳ αὐτῶν οὐ διεχωρίσθησαν· ὑπὲρ ἀετοὺς κοῦφοι καὶ ὑπὲρ λέοντας ἐκραταιώθησαν.
24 Θυγατέρες Ἰσραήλ, ἐπὶ Σαοὺλ κλαύσατε, τὸν ἐνδιδύσκοντα ὑμᾶς κόκκινα μετὰ κόσμου ὑμῶν, τὸν ἀναφέροντα κόσμον χρυσοῦν ἐπὶ τὰ ἐνδύματα ὑμῶν.
25 Πῶς ἔπεσαν δυνατοὶ ἐν μέσῳ τοῦ πολέμου· Ἰωνάθαν ἐπὶ τὰ ὕψη σου τραυματίας.
26 Ἀλγῶ ἐπὶ σοί, ἀδελφέ μου Ἰωνάθαν· ὡραιώθης μοι σφόδρα, ἐθαυμαστώθη ἡ ἀγάπησίς σου ἐμοὶ ὑπὲρ ἀγάπησιν γυναικῶν.
27 Πῶς ἔπεσαν δυνατοὶ καὶ ἀπώλοντο σκεύη πολεμικά;

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ετὰ τὸν θάνατον τοῦ Σαοὺλ ὁ Δαυὶδ ἐπέστρεψεν ἀπὸ τὴν ἐπιτυχῆ ἐκστρατείαν κατὰ τῶν Ἀμαληκιτῶν καὶ ἐκάθισεν ἐπὶ δύο ἡμέρας εἰς τὴν πόλιν Σεκελάκ.
2 Κατὰ τὴν τρίτην ἡμέραν κατέφθασεν αἴφνης ἀπὸ τὸ στρατόπεδον τοῦ Σαοὺλ ἕνας ἄνθρωπος μὲ ἐσχισμένα τὰ ἐνδύματά του καὶ μὲ χῶμα ἐπάνω εἰς τὸ κεφάλι του. Ὅταν αὐτὸς ἦλθε πρὸς τὸν Δαυίδ, ἔπεσε πρηνὴς καὶ τὸν προσεκύνησε.
3 Τὸν ἠρώτησε τότε ὁ Δαυίδ· <ἀπὸ ποῦ σὺ ἔρχεσαι;> Καὶ ἐκεῖνος εἶπεν· <ἀπὸ τὸ στρατόπεδον τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐγὼ ἔχω διασωθῇ>.
4 Τοῦ εἶπεν ὁ Δαυίδ· <πῶς ἔχουν τὰ πράγματα ἐκεῖ; Πληροφόρησέ με>. Ἐκεῖνος ἀπήντησεν, ὅτι ὁ στρατὸς ἡττήθη κατὰ τὸν πόλεμον καὶ ἐτράπη εἰς φυγήν, ὅτι ἔχουν φονευθῇ πολλοὶ ἀπὸ τὸν λαὸν καὶ ἀπέθανον. Ὁ δὲ Σαοὺλ καὶ ὁ Ἰωνάθαν, ὁ υἱός του, ἐπίσης ἐφονεύθησαν.
5 Ὁ Δαυὶδ ἠρώτησε τὸν νεαρὸν αὐτὸν ἀγγελιαφόρον· <πῶς σὺ γνωρίζεις ὅτι ἐφονεύθη ὁ Σαουλ καὶ ὁ υἱός του ὁ Ἰωνάθαν;>
6 Ὁ ἀγγελιαφόρος τοῦ εἶπε· <συνέβη νὰ περιπλανῶμαι εἰς τὸ ὄρος Γελδουὲ καὶ ἰδού, ὅτι ὁ Σαοὺλ εἶχε πέσει πληγωμένος ἐπάνω εἰς τὸ δόρυ του. Τὰ δὲ ἅρματα καὶ τὸ ἱππικὸν τῶν Φιλισταίων εἶχον πλησιάσει πρὸς αὐτόν.
7 Ἐγύρισεν ὁ Σαοὺλ τὴν κεφαλήν του πρὸς τὰ ὀπίσω, μὲ εἶδε, μὲ ἐκάλεσε καὶ ἐγὼ εἶπα· Ἰδοὺ ἐγώ· εἶμαι εἰς τὰς διαταγάς σου.
8 Ἐκεῖνος μοῦ εἶπε· Ποιὸς εἶσαι σύ; Τοῦ εἶπα ὅτι ἐγὼ εἶμαι Ἀμαληκίτης.
9 Ἐκεῖνος τότε μοῦ εἶπε· Ἔλα, σὲ παρακαλῶ ἐδῶ κοντά μου καὶ θανάτωσέ με, διότι μὲ κατέλαβε μεγάλη σκοτοδίνη θανάτου. Ἐν τούτοις ἡ ζωή μου ὑπάρχει ἀκόμη ἐντός μου.
10 Τὸν ἐπλησίασα καὶ τὸν ἐθανάτωσα, διότι ἐγνώριζα ὅτι δὲν ἐπρόκειτο πλέον νὰ ζήσῃ ὕστερα ἀπὸ τὴν πληγήν, ποὺ εἶχε λάβει. Ἐπῆρα κατόπιν τὸ βασιλικὸν διάδημα, ποὺ εἶχε εἰς τὴν κεφαλήν του, καὶ τὸ βραχιόλι αὐτὸ τὸ ὁποῖον ἔφερεν εἰς τὸν βραχίονά του, καὶ αὐτὰ τὰ ἔχω φέρει ἐδῶ εἰς σὲ τὸν κύριόν μου>.
11 Ὁ Δαυὶδ ἐπόνεσεν ἀπὸ τὴν ἀγγελίαν αὐτήν, ἔπιασε τὰ   ἐνδύματά του καὶ τὰ διέρρηξε καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι ἄνδρες, ὅσοι ἦσαν μαζῆ μὲ αὐτόν, ἔσχισαν τὰ ἐνδύματά των.
12 Ἐκτυποῦσαν τὰ στήθη των, ἔκλαυσαν καὶ ἐνήστευσαν ἕως τὸ ἀπόγευμα διὰ τὸν θάνατον τοῦ Σαούλ, διὰ τὸν θάνατον τοῦ υἱοῦ του Ἰωνάθαν, διὰ τὸν ἰσραηλιτικὸν στρατόν, δι' ὅλον τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραήλ, δι' ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἔπεσαν ἐν στόματι ρομφαίας.
13 Ὁ Δαυὶδ ἠρώτησε τὸν νεαρὸν αὐτὸν ἀγγελιαφόρον· <ἀπὸ ποῦ εἶσαι σύ;> Ἐκεῖνος εἶπεν· <ἐγὼ εἶμαι υἱὸς ἑνὸς Ἀμαληκίτου, ὁ ὁποῖος παροικεῖ εἰς τὴν γῆν τῶν Ἰουδαίων>.
14 Ὁ Δαυὶδ εἶπε πρὸς αὐτόν· <πῶς, λοιπόν, δὲν ἐφοβήθης νὰ καταφέρῃς φονικὴν τὴν χεῖρά σου ἐναντίον τοῦ Σαοὺλ καὶ νὰ φονεύσῃς τὸν βασιλέα, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος εἶχε χρίσει;>
15 Προσεκάλεσε τότε ὁ Δαυὶδ ἕνα ἀπὸ τοὺς νεαροὺς ἄνδρας του καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· <πάρε τον καὶ θανάτωσέ τον>. Ἐκεῖνος τὸν ἐκτύπησε καὶ τὸν ἐφόνευσεν.
16 Εἶπε δὲ ὁ Δαυὶδ πρὸς τὸν ἐκτελεσθέντα ἐκεῖνον Ἀμαληκίτην· <τὸ αἷμα σου, ποὺ ἐχύθη, θὰ πέσῃ εἰς τὸ κεφάλι σου, διότι σὺ εἶσαι ἔνοχος. Μὲ τὸ ἴδιο σου τὸ στόμα κατέθεσες ἐναντίον σου, ὅτι σὺ ἐθανάτωσες τὸν βασιλέα τὸν χριστὸν τοῦ Κυρίου>.
17 Συνέθεσε ὁ Δαυὶδ θλιβερὸ μοιρολόγι, θρῆνον, διὰ τὸν Σαοὺλ καὶ τὸν υἱὸν αὐτοῦ Ἰωνάθαν.
18 Διέταξε δὲ νὰ διδαχθοῦν αὐτὸ τὸ θρηνῶδες ἆσμα καὶ νὰ τὸ μάθουν οἱ τῆς φυλῆς Ἰούδα. Αὐτὸ δὲ ἔχει καταγραφῆ εἰς τὸ ποιητικὸν βιβλίον, τὸ ὀνομαζόμενον <Βιβλίον τοῦ Δικαίου>.
19 <Ἀνεγείρατε στήλας, Ἰσραηλῖται, δι' αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ἀπέθαναν ἐπάνω εἰς τὸ ὑψηλὸν ὄρος Γελβουέ. Πῶς ἔπεσαν οἱ δυνατοὶ αὐτοὶ ἥρωες, ὁ Σαοὺλ καὶ ὁ Ἰωνάθαν;
20 Φροντίσατε, νὰ μὴ γίνῃ αὐτὸ γνωστὸν εἰς τὴν πόλιν Γέθ. Νὰ μὴ τὸ μάθουν οἱ δρόμοι τῆς Ἀσκάλωνος ὡς εὐαγγέλιον χαρᾶς, διὰ νὰ μὴ εὐφρανθοῦν αἱ θυγατέρες τῶν ἀλλοφύλων καὶ νὰ μὴ χαροῦν οἱ κόρες τῶν ἀπεριτμήτων.
21 Ὄρος Γελβουέ, νὰ μὴ πέσῃ ποτὲ ἐπάνω σου δροσιά· καὶ βροχὴ νὰ μὴ σὲ ποτίσῃ νὰ μὴ καρποφορήσουν οἱ ἀγροί σου, διότι ἐκεῖ κατέπεσε καταφρονημένη ἡ ἀσπὶς τῶν δυνατῶν. Ἡ ἀσπίδα τοῦ Σαοὺλ δὲν ἠλείφθη μὲ ἔλαιον καὶ ἐσκούριασε.
22 Ἀπὸ τὸ αἷμα καὶ τὸ λίπος τῶν φονευομένων ἐχθρῶν ποτὲ δὲν ἐγύριζε χωρὶς ἐπιτυχίας τὸ ἔνδοξον τόξον τοῦ Ἰωνάθαν! Τὸ ἴδιο καὶ ἡ ρομφαία τοῦ Σαούλ· ποτὲ δὲν ἐπέστρεψεν ἀδειανὴ ἀπὸ ἡρωϊκὰ κατορθώματα.
23 Σαοὺλ καὶ ᾿Ιωνάθαν, σεῖς οἱ τόσον ἀγαπημένοι καὶ ὡραῖοι, δὲν ἐχωρισθήκατε κατὰ τὸ διάστημα τῆς ζωῆς σας. Εὐπρεπεῖς καὶ ὡραῖοι ὑπήρξατε εἰς τὴν ζωήν σας· καὶ εἰς αὐτὸν ἀκόμη τὸν θάνατόν των δὲν ἐχωρίσθησαν ἀναμεταξύ των. Ἐλαφρότεροι ἀπὸ τοὺς ἀετοὺς καὶ περισσότερον ἰσχυροὶ ἀπὸ τοὺς λέοντας!
24 Θυγατέρες Ἱερουσαλήμ, θρηνήσατε διὰ τὸν Σαούλ, ὁ ὁποῖος σᾶς ἐνέδυε μὲ ἐορταστικὰ κόκκινα ἐνδύματα καὶ μὲ κοσμήματα, λάφυρα τῶν ἐχθρῶν, ὁ ὁποῖος σᾶς προσέφερε χρυσᾶ κοσμήματα ἐπάνω εἰς τὰ ἐνδύματά σας.
25 Πῶς ἔπεσαν οἱ δυνατοὶ αὐτοὶ ἥρωες κατὰ τὸν πόλεμον! Ὁ Ἰωνάθαν εἰς τὰ ὑψηλὰ μέρη τοῦ ὅρους Γελβουὲ ἐφονεύθη.
26 Ἀδελφέ μου Ἰωνάθαν, πονῶ διὰ τὸν θάνατόν σου! Ὑπῆρξες δι' ἐμὲ τὸ ὡραιότερον πρόσωπον. Σὲ ἠγάπησα περισσότερον, ἀπὸ ὅσον εἶναι δυνατὸν νὰ ἀγαπηθῇ μία γυναῖκα. Πῶς ἔπεσαν οἱ δυνατοί!
27 Πῶς ἐχάθησαν τὰ ἔνδοξα πολεμικά των ὅπλα>!

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ετὰ δὲ τὸν θάνατον τοῦ Σαοὺλ ἐπέστρεψεν ὁ Δαβὶδ ἀπὸ τὸν πόλεμον ἐναντίον τῶν Ἀμαληκιτῶν, τοὺς ὁποίους καὶ κατενίκησε. Καὶ ἔμεινεν ὁ Δαβὶδ εἰς τὴν πόλιν Σεκελὰκ δυο ἡμέρας.
2 Κατὰ δὲ τὴν τρίτην ἡμέραν ἦλθεν εἰς τὴν Σεκελὰκ ἕνας ἄνδρας ἀπὸ τὸ στρατόπεδον τῶν πολεμιστῶν τοῦ Σαούλ, ποὺ εἶχε σχισμένα τὰ ροῦχα του καὶ χῶμα ἐπάνω εἰς τὸ κεφάλι του διὰ νὰ δείχνῃ τὸ πένθος του. Καὶ μόλις εἰσῆλθεν αὐτὸς ἐκεῖ, ὅπου εὑρίσκετο ὁ Δαβίδ, ἔπεσε κατὰ γῆς καὶ τὸν ἐπροσκύνησε.
3 Καὶ ὁ Δαβὶδ τὸν ἐρώτησε: <Ἀπὸ ποὺ ἔρχεσαι σύ;> <Ἔρχομαι ἀπὸ τὸ στρατόπεδον τῶν Ἰσραηλιτῶν, διασώθηκα ἀπὸ τὴν καταστροφήν>, τοῦ ἀπήντησεν ἐκεῖνος.
4 Τὸν ἐρώτησε τότε ὁ Δαβίδ: <Τί ἔχεις νὰ μοῦ πῇς; Τί ἀκριβῶς συνέβη; Πές μου νὰ μάθω>. Καὶ τοῦ εἶπε ὅτι ἐτράπη εἰς φυγὴν ὁ στρατὸς ἀπὸ τὸ πεδίον τῆς μάχης καὶ ὅτι ἐπληγώθηκαν πολλοὶ ἀπὸ τοὺς στρατιώτας καὶ πέθαναν καὶ ὅτι πέθανε καὶ ὁ Σαοὺλ μὲ τὸν υἱόν του Ἰωνάθαν.
5 <Καὶ πῶς γνωρίζεις ὅτι πέθανε ὁ Σαοὺλ καὶ ὁ υἱός του ὁ Ἰωνάθαν;> ἐρώτησε ὁ Δαβὶδ τὸν νεαρόν, ποὺ τὸν ἐνημέρωνε.
6 Καὶ ἀπήντησεν εἰς αὐτὸν ὁ νεαρός: <Εὐρέθηκα κατὰ σύμπτωσιν εἰς τὸ βουνὸ Γελβουὲ καὶ ἐκεῖ ποὺ ἐβάδιζα εἶδα τὸν Σαοὺλ νὰ στηρίζεται εἰς τὸ δόρυ του πληγωμένος καὶ τὰ ἅρματα καὶ τὸ ἱππικὸν τῶν ἀλλοφύλων Φιλισταίων νὰ εὑρίσκωνται πλησίον του.
7 Καὶ ἐγύρισεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὰ πίσω καὶ μὲ εἶδε καὶ μὲ ἐφώναξε καὶ τοῦ εἶπα: <Ὁρίστε, ἐδῶ εἶμαι, εἰς τὰς διαταγάς σου!>
8 Καὶ μοῦ εἶπε: <Ποιὸς εἶσαι;> <Εἶμαι Ἀμαληκίτης>, τοῦ ἀπήντησα.
9 <Στάσου ἐδῶ>, μοῦ εἶπεν ἐκεῖνος, <καὶ βάλε τὸ χέρι σου ἐπάνω μου καὶ σκότωσέ με, διότι μὲ ἐκυρίευσε σκοτοδίνη ἀπὸ τὰς πληγάς μου, ἀλλ’ ἡ ψυχή μου εὑρίσκεται ἀκόμη μέσα μου. Θέλω νὰ πεθάνω>.
10 Τὸν ἐπλησίασα λοιπὸν καὶ τὸν ἐσκότωσα, διότι ἐκατάλαβα ὅτι δὲν ἐπρόκειτο να ζήσῃ μετὰ τὸ σοβαρώτατον τραῦμα του. Καὶ ἐπῆρα τὸ βασιλικόν του διάδημα, ποὺ ἦτο εἰς τὸ κεφάλι του, καὶ τὸ βραχιόλι ἀπὸ τὸν βραχίονά του καὶ τὰ ἔφερα ἐδῶ εἰς σέ, τὸν κύριόν μου>.
11 Ὅταν τὰ ἄκουσε αὐτὰ ὁ Δαβίδ, ἔπιασε καὶ ἔσχισε τὰ ροῦχα του. Μαζί του ἔσχισαν τὰ ροῦχα των καὶ ὅλοι οἱ ἄνδρες, ποὺ τὸν περιστοίχιζαν.
12 Καὶ ἐθρήνησαν καὶ ἔκλαυσαν καὶ ἐνήστευσαν μέχρι τὸ δειλινὸν διὰ τὸν Σαοὺλ καὶ τὸν Ἰωνάθαν, τὸν υἱὸν του, καὶ διὰ τὸν στρατὸν τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα καὶ δι' ὅλους τοὺς Ἰσραηλίτας, ποὺ ἐφονεύθησαν μὲ ρομφαίαν.
13 Καὶ ἐρώτησε πάλιν ὁ Δαβὶδ τὸν νεαρὸν ἀγγελιαφόρον: <Ἀπὸ ποῦ εἶσαι;> <Εἶμαι υἱὸς ἐνὸς Ἀμαληκίτου, ποὺ μένει ἀνάμεσα εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας>, ἀπεκρίθη ἐκεῖνος.
14 Τοῦ εἶπε τότε ὁ Δαβίδ: <Πῶς δὲν ἐφοβήθης νὰ σηκώσῃς τὸ χέρι σου διὰ να σκοτώσῃς ἐκεῖνον, ποὺ εἶχε χρισθῇ ἀπὸ τὸν Κύριον εἰς τὸ βασιλικὸν ἀξίωμα;>
15 Καὶ ἐφώναξεν ὁ Δαβὶδ ἕνα ἀπὸ τοὺς νεαροὺς πολεμιστάς του καὶ τοῦ εἶπε: <Πλησίασε καὶ δῶσε του τὴν ἀπάντησιν, ποὺ τοῦ πρέπει>. Καὶ τὸν ἐκτύπησεν ἐκεῖνος θανασίμως καὶ πέθανε ἐπὶ τόπου.
16 Καὶ ἐστράφη πρὸς τὸν νεκρὸν ὁ Δαβὶδ καὶ εἶπε: <Ἡ εὐθύνῃ διὰ τὸ αἷμα σου πέφτει εἰς τὸ κεφάλι σου, διότι τὸ ἴδιο τὸ στόμα σου ἔδωσε μαρτυρίαν ἐναντίον σου, ὅταν εἶπες: <Ἐγὼ ἐθανάτωσα τὸν χριστὸν Κυρίου, δηλαδὴ τὸν βασιλέα>.
17 Καὶ ἐθρήνησεν ὁ Δαβὶδ μὲ αὐτὸ τὸ λυπητερὸν ᾆσμα τὸν θάνατον τοῦ Σαοὺλ καὶ τοῦ υἱοῦ του Ἰωνάθαν.
18 Εἶπε μάλιστα νὰ μάθουν τὸ ᾆσμα αὐτὸ καὶ οἱ Ἰουδαῖοι, διὰ νὰ θρηνοῦν ἔτσι καὶ ἐκεῖνοι. Καὶ πράγματι ἔχει γραφῆ εἰς τὸ ποιητικὸν βιβλίον, ποὺ ὀνομάζεται <Βιβλίον τοῦ Εὐθοῦς ἢ τοῦ Δικαίου>.
19 <Μὴ ξεχνᾶτε ποτέ, Ἰσραηλῖται, αὐτοὺς ποὺ πέθαναν. Κάμετε στήλας εἰς τὰ ὑψώματά σας δι' αὐτοὺς ποὺ ἐκτυπήθηκαν. Πῶς ἔπεσαν ἀλήθεια οἱ ἥρωες, ἡ δόξᾳ τοῦ Ἰσραήλ!
20 Μὴ τὸ πῆτε εἰς τὴν Γὲθ καὶ μὴ ἀνακοινώσετε τὴν εὐχάριστον διὰ τοὺς ἐχθροὺς εἴδησιν εἰς τοὺς δρόμους καὶ τὰς πλατείας τῆς Ἀσκάλωνος, διὰ νὰ μὴ χαροῦν οἱ θυγατέρες τῶν ἀλλοφύλων Φιλισταίων καὶ νὰ μὴ πανηγυρίσουν οἱ θυγατέρες τῶν ἀπεριτμήτων.
21 Ἐσεῖς, βουνὰ τοῦ Γελβουέ, να μὴ δῆτε ποτὲ δροσιὰ καὶ βροχὴ καὶ τὰ χωράφια σας νὰ μὴ καρποφορήσουν· διότι ἐκεῖ ἔπεσε καὶ ἔμεινε περιφρονημένη ἡ ἀσπίδα τῶν ἡρώων. Ἐκεῖ ἡ ἀσπίδα τοῦ Σαοὺλ δὲν ἀλείφθηκε μὲ λάδι, ἐγκατελείφθη, ἐσκούριασε καὶ ἔγινε ἄχρηστη.
22 Ποτὲ ἕως τότε δὲν ἐγύρισε πίσω χωρὶς αἵματα τραυματιῶν καὶ χωρὶς λίπη δυνατῶν ἐχθρῶν τὸ τόξον τοῦ Ἰωνάθαν. Ποτὲ δὲν ἐπέστρεψε ἀδειανὴ καὶ ἄπρακτη καὶ ἡ ρομφαία τοῦ Σαούλ.
23 Ὁ Σαοὺλ καὶ ὁ Ἰωνάθαν, οἱ ἀγαπημένοι καὶ ὡραῖοι καὶ πάντα ἐνωμένοι! Ἦσαν εὐπρεπεῖς εἰς τὴν ζωήν των καὶ δὲν ἐχωρίσθησαν οὔτε εἰς τὸν θάνατον. Ἦσαν πιὸ ἐλαφροὶ καὶ ἀπὸ ἀετοὺς καὶ πιὸ δυνατοὶ καὶ ἀπὸ λεοντάρια.
24 Κλαύσατε, θυγατέρες τοῦ Ἰσραήλ, διὰ τὸν Σαούλ, ποὺ σᾶς ἔντυνε μὲ κόκκινα ἐνδύματα μὲ στολίδια, ποὺ τὰ ἔπαιρνε ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, καὶ σᾶς ἔφερνε χρυσᾶ στολίδια διὰ τὰ φορέματά σας.
25 Πῶς ἔπεσαν ἀλήθεια οἱ ἥρωες μέσα εἰς τὴν μάχην! Ὦ Ἰωνάθαν! Ἀπέθανε πληγωμένος εἰς τὰ ὑψώματά σου, Γελβουέ!
26 Πονῶ καὶ ὑποφέρω διὰ σέ, ἀδελφέ μου Ἰωνάθαν. Ἤσουν δι' ἐμὲ ἐξαιρετικὰ ὡραῖος! Ἡ ἀγάπη μου πρὸς σὲ ἦτο ἀνωτέρα καὶ αὐτῆς τῆς ἀγάπης τῶν γυναικῶν, ποὺ εἶναι ἐκ φύσεως πολὺ δυνατή.
27 Πῶς ἔγινε καὶ κατέπεσαν οἱ ἥρωες καὶ ἐχάθηκαν τὰ δοξασμένα ὅπλα των!>

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐγένετο μετὰ τὸ ἀποθανεῖν Σαοὺλ καὶ Δαυὶδ ἀνέστρεψε τύπτων τὸν Ἀμαλήκ, καὶ ἐκάθισε Δαυὶδ ἐν Σεκελὰκ ἡμέρας δύο.	ετὰ τὸν θάνατον τοῦ Σαοὺλ ὁ Δαυὶδ ἐπέστρεψεν ἀπὸ τὴν ἐπιτυχῆ ἐκστρατείαν κατὰ τῶν Ἀμαληκιτῶν καὶ ἐκάθισεν ἐπὶ δύο ἡμέρας εἰς τὴν πόλιν Σεκελάκ.	ετὰ δὲ τὸν θάνατον τοῦ Σαοὺλ ἐπέστρεψεν ὁ Δαβὶδ ἀπὸ τὸν πόλεμον ἐναντίον τῶν Ἀμαληκιτῶν, τοὺς ὁποίους καὶ κατενίκησε. Καὶ ἔμεινεν ὁ Δαβὶδ εἰς τὴν πόλιν Σεκελὰκ δυο ἡμέρας.
2 Καὶ ἐγενήθη τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ἦλθεν ἐκ τῆς παρεμβολῆς ἐκ τοῦ λαοῦ Σαούλ, καὶ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ διερρωγότα, καὶ γῆ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ, καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἰσελθεῖν αὐτὸν πρὸς Δαυὶδ καὶ ἔπεσεν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ.	2 Κατὰ τὴν τρίτην ἡμέραν κατέφθασεν αἴφνης ἀπὸ τὸ στρατόπεδον τοῦ Σαοὺλ ἕνας ἄνθρωπος μὲ ἐσχισμένα τὰ ἐνδύματά του καὶ μὲ χῶμα ἐπάνω εἰς τὸ κεφάλι του. Ὅταν αὐτὸς ἦλθε πρὸς τὸν Δαυίδ, ἔπεσε πρηνὴς καὶ τὸν προσεκύνησε.	2 Κατὰ δὲ τὴν τρίτην ἡμέραν ἦλθεν εἰς τὴν Σεκελὰκ ἕνας ἄνδρας ἀπὸ τὸ στρατόπεδον τῶν πολεμιστῶν τοῦ Σαούλ, ποὺ εἶχε σχισμένα τὰ ροῦχα του καὶ χῶμα ἐπάνω εἰς τὸ κεφάλι του διὰ νὰ δείχνῃ τὸ πένθος του. Καὶ μόλις εἰσῆλθεν αὐτὸς ἐκεῖ, ὅπου εὑρίσκετο ὁ Δαβίδ, ἔπεσε κατὰ γῆς καὶ τὸν ἐπροσκύνησε.
3 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Δαυίδ· πόθεν σὺ παραγίνῃ; Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἐκ τῆς παρεμβολῆς Ἰσραὴλ ἐγὼ διασέσωσμαι.	3 Τὸν ἠρώτησε τότε ὁ Δαυίδ· <ἀπὸ ποῦ σὺ ἔρχεσαι;> Καὶ ἐκεῖνος εἶπεν· <ἀπὸ τὸ στρατόπεδον τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐγὼ ἔχω διασωθῇ>.	3 Καὶ ὁ Δαβὶδ τὸν ἐρώτησε: <Ἀπὸ ποὺ ἔρχεσαι σύ;> <Ἔρχομαι ἀπὸ τὸ στρατόπεδον τῶν Ἰσραηλιτῶν, διασώθηκα ἀπὸ τὴν καταστροφήν>, τοῦ ἀπήντησεν ἐκεῖνος.
4 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Δαυίδ· τίς ὁ λόγος οὗτος; Ἀπάγγειλόν μοι. Καὶ εἶπεν ὅτι ἔφυγεν ὁ λαὸς ἐκ τοῦ πολέμου καὶ πεπτώκασι πολλοὶ ἐκ τοῦ λαοῦ καὶ ἀπέθανον· καὶ Σαοὺλ καὶ Ἰωνάθαν ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἀπέθανε.	4 Τοῦ εἶπεν ὁ Δαυίδ· <πῶς ἔχουν τὰ πράγματα ἐκεῖ; Πληροφόρησέ με>. Ἐκεῖνος ἀπήντησεν, ὅτι ὁ στρατὸς ἡττήθη κατὰ τὸν πόλεμον καὶ ἐτράπη εἰς φυγήν, ὅτι ἔχουν φονευθῇ πολλοὶ ἀπὸ τὸν λαὸν καὶ ἀπέθανον. Ὁ δὲ Σαοὺλ καὶ ὁ Ἰωνάθαν, ὁ υἱός του, ἐπίσης ἐφονεύθησαν.	4 Τὸν ἐρώτησε τότε ὁ Δαβίδ: <Τί ἔχεις νὰ μοῦ πῇς; Τί ἀκριβῶς συνέβη; Πές μου νὰ μάθω>. Καὶ τοῦ εἶπε ὅτι ἐτράπη εἰς φυγὴν ὁ στρατὸς ἀπὸ τὸ πεδίον τῆς μάχης καὶ ὅτι ἐπληγώθηκαν πολλοὶ ἀπὸ τοὺς στρατιώτας καὶ πέθαναν καὶ ὅτι πέθανε καὶ ὁ Σαοὺλ μὲ τὸν υἱόν του Ἰωνάθαν.
5 Καὶ εἶπε Δαυὶδ τῷ παιδαρίῳ τῷ ἀπαγγέλλοντι αὐτῷ· πῶς οἶδας ὅτι τέθνηκε Σαοὺλ καὶ Ἰωνάθαν ὁ υἱὸς αὐτοῦ;	5 Ὁ Δαυὶδ ἠρώτησε τὸν νεαρὸν αὐτὸν ἀγγελιαφόρον· <πῶς σὺ γνωρίζεις ὅτι ἐφονεύθη ὁ Σαουλ καὶ ὁ υἱός του ὁ Ἰωνάθαν;>	5 <Καὶ πῶς γνωρίζεις ὅτι πέθανε ὁ Σαοὺλ καὶ ὁ υἱός του ὁ Ἰωνάθαν;> ἐρώτησε ὁ Δαβὶδ τὸν νεαρόν, ποὺ τὸν ἐνημέρωνε.
6 Καὶ εἶπε τὸ παιδάριον τὸ ἀπαγγέλλον αὐτῷ· περιπτώματι περιέπεσαν ἐν τῷ ὅρει τῷ Γελβουέ, καὶ ἰδοὺ Σαοὺλ ἐπεστήρικτο ἐπὶ τὸ δόρυ αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ τὰ ἅρματα καὶ οἱ ἱππάρχαι συνῆψαν αὐτῷ.	6 Ὁ ἀγγελιαφόρος τοῦ εἶπε· <συνέβη νὰ περιπλανῶμαι εἰς τὸ ὄρος Γελδουὲ καὶ ἰδού, ὅτι ὁ Σαοὺλ εἶχε πέσει πληγωμένος ἐπάνω εἰς τὸ δόρυ του. Τὰ δὲ ἅρματα καὶ τὸ ἱππικὸν τῶν Φιλισταίων εἶχον πλησιάσει πρὸς αὐτόν.	6 Καὶ ἀπήντησεν εἰς αὐτὸν ὁ νεαρός: <Εὐρέθηκα κατὰ σύμπτωσιν εἰς τὸ βουνὸ Γελβουὲ καὶ ἐκεῖ ποὺ ἐβάδιζα εἶδα τὸν Σαοὺλ νὰ στηρίζεται εἰς τὸ δόρυ του πληγωμένος καὶ τὰ ἅρματα καὶ τὸ ἱππικὸν τῶν ἀλλοφύλων Φιλισταίων νὰ εὑρίσκωνται πλησίον του.
7 Καὶ ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὰ ὀπίσω αὐτοῦ καὶ εἶδέ με καὶ ἐκάλεσέ με, καὶ εἶπα· ἰδοὺ ἐγώ.	7 Ἐγύρισεν ὁ Σαοὺλ τὴν κεφαλήν του πρὸς τὰ ὀπίσω, μὲ εἶδε, μὲ ἐκάλεσε καὶ ἐγὼ εἶπα· Ἰδοὺ ἐγώ· εἶμαι εἰς τὰς διαταγάς σου.	7 Καὶ ἐγύρισεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὰ πίσω καὶ μὲ εἶδε καὶ μὲ ἐφώναξε καὶ τοῦ εἶπα: <Ὁρίστε, ἐδῶ εἶμαι, εἰς τὰς διαταγάς σου!>
8 Καὶ εἶπέ μοι· τίς εἶ σύ; Καὶ εἶπα· Ἀμαληκίτης ἐγὼ εἰμι.	8 Ἐκεῖνος μοῦ εἶπε· Ποιὸς εἶσαι σύ; Τοῦ εἶπα ὅτι ἐγὼ εἶμαι Ἀμαληκίτης.	8 Καὶ μοῦ εἶπε: <Ποιὸς εἶσαι;> <Εἶμαι Ἀμαληκίτης>, τοῦ ἀπήντησα.
9 Καὶ εἶπε πρός με· στῆθι δὴ ἐπάνω μου καὶ θανάτωσόν με, ὅτι κατέσχε με σκότος δεινόν, ὅτι πᾶσα ἡ ψυχή μου ἐν ἐμοί.	9 Ἐκεῖνος τότε μοῦ εἶπε· Ἔλα, σὲ παρακαλῶ ἐδῶ κοντά μου καὶ θανάτωσέ με, διότι μὲ κατέλαβε μεγάλη σκοτοδίνη θανάτου. Ἐν τούτοις ἡ ζωή μου ὑπάρχει ἀκόμη ἐντός μου.	9 <Στάσου ἐδῶ>, μοῦ εἶπεν ἐκεῖνος, <καὶ βάλε τὸ χέρι σου ἐπάνω μου καὶ σκότωσέ με, διότι μὲ ἐκυρίευσε σκοτοδίνη ἀπὸ τὰς πληγάς μου, ἀλλ’ ἡ ψυχή μου εὑρίσκεται ἀκόμη μέσα μου. Θέλω νὰ πεθάνω>.
10 Καὶ ἐπέστην ἐπ' αὐτὸν καὶ ἐθανάτωσα αὐτόν, ὅτι ᾒδειν ὅτι οὐ ζήσεται μετὰ τὸ πεσεῖν αὐτόν· καὶ ἔλαβον τὸ βασίλειον τὸ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ τὸν χλιδῶνα τὸν ἐπὶ τοῦ βραχίονας αὐτοῦ καὶ ἐνήνοχα αὐτὰ τῷ κυρίῳ μου ὧδε.	10 Τὸν ἐπλησίασα καὶ τὸν ἐθανάτωσα, διότι ἐγνώριζα ὅτι δὲν ἐπρόκειτο πλέον νὰ ζήσῃ ὕστερα ἀπὸ τὴν πληγήν, ποὺ εἶχε λάβει. Ἐπῆρα κατόπιν τὸ βασιλικὸν διάδημα, ποὺ εἶχε εἰς τὴν κεφαλήν του, καὶ τὸ βραχιόλι αὐτὸ τὸ ὁποῖον ἔφερεν εἰς τὸν βραχίονά του, καὶ αὐτὰ τὰ ἔχω φέρει ἐδῶ εἰς σὲ τὸν κύριόν μου>.	10 Τὸν ἐπλησίασα λοιπὸν καὶ τὸν ἐσκότωσα, διότι ἐκατάλαβα ὅτι δὲν ἐπρόκειτο να ζήσῃ μετὰ τὸ σοβαρώτατον τραῦμα του. Καὶ ἐπῆρα τὸ βασιλικόν του διάδημα, ποὺ ἦτο εἰς τὸ κεφάλι του, καὶ τὸ βραχιόλι ἀπὸ τὸν βραχίονά του καὶ τὰ ἔφερα ἐδῶ εἰς σέ, τὸν κύριόν μου>.
11 Καὶ ἐκράτησε Δαυὶδ τῶν ἱματίων αὐτοῦ καὶ διέρρηξεν αὐτά, καὶ πάντες οἱ ἄνδρες οἱ μετ' αὐτοῦ διέρρηξαν τὰ ἱμάτια αὐτῶν.	11 Ὁ Δαυὶδ ἐπόνεσεν ἀπὸ τὴν ἀγγελίαν αὐτήν, ἔπιασε τὰ ἐνδύματά του καὶ τὰ διέρρηξε καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι ἄνδρες, ὅσοι ἦσαν μαζῆ μὲ αὐτόν, ἔσχισαν τὰ ἐνδύματά των.	11 Ὅταν τὰ ἄκουσε αὐτὰ ὁ Δαβίδ, ἔπιασε καὶ ἔσχισε τὰ ροῦχα του. Μαζί του ἔσχισαν τὰ ροῦχα των καὶ ὅλοι οἱ ἄνδρες, ποὺ τὸν περιστοίχιζαν.
12 Καὶ ἐκόψαντο καὶ ἔκλαυσαν καὶ ἐνήστευσαν ἕως δείλης ἐπὶ Σαοὺλ καὶ ἐπὶ Ἰωνάθαν τὸν υἱὸν αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τὸν λαὸν Ἰούδα καὶ ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰσραήλ, ὅτι ἐπλήγησαν ἐν ρομφαίᾳ.	12 Ἐκτυποῦσαν τὰ στήθη των, ἔκλαυσαν καὶ ἐνήστευσαν ἕως τὸ ἀπόγευμα διὰ τὸν θάνατον τοῦ Σαούλ, διὰ τὸν θάνατον τοῦ υἱοῦ του Ἰωνάθαν, διὰ τὸν ἰσραηλιτικὸν στρατόν, δι' ὅλον τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραήλ, δι' ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἔπεσαν ἐν στόματι ρομφαίας.	12 Καὶ ἐθρήνησαν καὶ ἔκλαυσαν καὶ ἐνήστευσαν μέχρι τὸ δειλινὸν διὰ τὸν Σαοὺλ καὶ τὸν Ἰωνάθαν, τὸν υἱὸν του, καὶ διὰ τὸν στρατὸν τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα καὶ δι' ὅλους τοὺς Ἰσραηλίτας, ποὺ ἐφονεύθησαν μὲ ρομφαίαν.
13 Καὶ εἶπε Δαυὶδ τῷ παιδαρίω τῷ ἀπαγγέλλοντι αὐτῷ· πόθεν εἶ σύ; Καὶ εἶπεν· υἱὸς ἀνδρὸς παροίκου Ἀμαληκίτου ἐγώ εἰμι.	13 Ὁ Δαυὶδ ἠρώτησε τὸν νεαρὸν αὐτὸν ἀγγελιαφόρον· <ἀπὸ ποῦ εἶσαι σύ;> Ἐκεῖνος εἶπεν· <ἐγὼ εἶμαι υἱὸς ἑνὸς Ἀμαληκίτου, ὁ ὁποῖος παροικεῖ εἰς τὴν γῆν τῶν Ἰουδαίων>.	13 Καὶ ἐρώτησε πάλιν ὁ Δαβὶδ τὸν νεαρὸν ἀγγελιαφόρον: <Ἀπὸ ποῦ εἶσαι;> <Εἶμαι υἱὸς ἐνὸς Ἀμαληκίτου, ποὺ μένει ἀνάμεσα εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας>, ἀπεκρίθη ἐκεῖνος.
14 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Δαυίδ· πῶς οὐκ ἐφοβήθης ἐπενεγκεῖν χεῖρά σου διαφθεῖραι τὸν χριστὸν Κυρίου;	14 Ὁ Δαυὶδ εἶπε πρὸς αὐτόν· <πῶς, λοιπόν, δὲν ἐφοβήθης νὰ καταφέρῃς φονικὴν τὴν χεῖρά σου ἐναντίον τοῦ Σαοὺλ καὶ νὰ φονεύσῃς τὸν βασιλέα, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος εἶχε χρίσει;>	14 Τοῦ εἶπε τότε ὁ Δαβίδ: <Πῶς δὲν ἐφοβήθης νὰ σηκώσῃς τὸ χέρι σου διὰ να σκοτώσῃς ἐκεῖνον, ποὺ εἶχε χρισθῇ ἀπὸ τὸν Κύριον εἰς τὸ βασιλικὸν ἀξίωμα;>
15 Καὶ ἐκάλεσε Δαυὶδ ἓν τῶν παιδαρίων αὐτοῦ καὶ εἶπε· προσελθὼν ἀπάντησον αὐτῷ· καὶ ἐπάταξεν αὐτόν, καὶ ἀπέθανε.	15 Προσεκάλεσε τότε ὁ Δαυὶδ ἕνα ἀπὸ τοὺς νεαροὺς ἄνδρας του καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· <πάρε τον καὶ θανάτωσέ τον>. Ἐκεῖνος τὸν ἐκτύπησε καὶ τὸν ἐφόνευσεν.	15 Καὶ ἐφώναξεν ὁ Δαβὶδ ἕνα ἀπὸ τοὺς νεαροὺς πολεμιστάς του καὶ τοῦ εἶπε: <Πλησίασε καὶ δῶσε του τὴν ἀπάντησιν, ποὺ τοῦ πρέπει>. Καὶ τὸν ἐκτύπησεν ἐκεῖνος θανασίμως καὶ πέθανε ἐπὶ τόπου.
16 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Δαυίδ· τὸ αἷμά σου ἐπὶ τὴν κεφαλήν σου, ὅτι τὸ στόμα σου ἀπεκρίθη κατὰ σοῦ λέγων ὅτι, ἐγὼ ἐθανάτωσα τὸν χριστὸν Κυρίου.	16 Εἶπε δὲ ὁ Δαυὶδ πρὸς τὸν ἐκτελεσθέντα ἐκεῖνον Ἀμαληκίτην· <τὸ αἷμα σου, ποὺ ἐχύθη, θὰ πέσῃ εἰς τὸ κεφάλι σου, διότι σὺ εἶσαι ἔνοχος. Μὲ τὸ ἴδιο σου τὸ στόμα κατέθεσες ἐναντίον σου, ὅτι σὺ ἐθανάτωσες τὸν βασιλέα τὸν χριστὸν τοῦ Κυρίου>.	16 Καὶ ἐστράφη πρὸς τὸν νεκρὸν ὁ Δαβὶδ καὶ εἶπε: <Ἡ εὐθύνῃ διὰ τὸ αἷμα σου πέφτει εἰς τὸ κεφάλι σου, διότι τὸ ἴδιο τὸ στόμα σου ἔδωσε μαρτυρίαν ἐναντίον σου, ὅταν εἶπες: <Ἐγὼ ἐθανάτωσα τὸν χριστὸν Κυρίου, δηλαδὴ τὸν βασιλέα>.
17 Καὶ ἐθρήνησε Δαυὶδ τὸν θρῆνον τοῦτον ἐπὶ Σαοὺλ καὶ ἐπὶ Ἰωνάθαν τὸν υἱὸν αὐτοῦ.	17 Συνέθεσε ὁ Δαυὶδ θλιβερὸ μοιρολόγι, θρῆνον, διὰ τὸν Σαοὺλ καὶ τὸν υἱὸν αὐτοῦ Ἰωνάθαν.	17 Καὶ ἐθρήνησεν ὁ Δαβὶδ μὲ αὐτὸ τὸ λυπητερὸν ᾆσμα τὸν θάνατον τοῦ Σαοὺλ καὶ τοῦ υἱοῦ του Ἰωνάθαν.
18 Καὶ εἶπε τοῦ διδάξαι τοὺς υἱοὺς Ἰούδα· ἰδοὺ γέγραπται ἐπὶ βιβλίου τοῦ εὐθοῦς.	18 Διέταξε δὲ νὰ διδαχθοῦν αὐτὸ τὸ θρηνῶδες ἆσμα καὶ νὰ τὸ μάθουν οἱ τῆς φυλῆς Ἰούδα. Αὐτὸ δὲ ἔχει καταγραφῆ εἰς τὸ ποιητικὸν βιβλίον, τὸ ὀνομαζόμενον <Βιβλίον τοῦ Δικαίου>.	18 Εἶπε μάλιστα νὰ μάθουν τὸ ᾆσμα αὐτὸ καὶ οἱ Ἰουδαῖοι, διὰ νὰ θρηνοῦν ἔτσι καὶ ἐκεῖνοι. Καὶ πράγματι ἔχει γραφῆ εἰς τὸ ποιητικὸν βιβλίον, ποὺ ὀνομάζεται <Βιβλίον τοῦ Εὐθοῦς ἢ τοῦ Δικαίου>.
19 Στήλωσον, Ἰσραήλ, ὑπὲρ τῶν τεθνηκότων ἐπὶ τὰ ὕψη σου τραυματιῶν· πῶς ἔπεσαν δυνατοί;	19 <Ἀνεγείρατε στήλας, Ἰσραηλῖται, δι' αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ἀπέθαναν ἐπάνω εἰς τὸ ὑψηλὸν ὄρος Γελβουέ. Πῶς ἔπεσαν οἱ δυνατοὶ αὐτοὶ ἥρωες, ὁ Σαοὺλ καὶ ὁ Ἰωνάθαν;	19 <Μὴ ξεχνᾶτε ποτέ, Ἰσραηλῖται, αὐτοὺς ποὺ πέθαναν. Κάμετε στήλας εἰς τὰ ὑψώματά σας δι' αὐτοὺς ποὺ ἐκτυπήθηκαν. Πῶς ἔπεσαν ἀλήθεια οἱ ἥρωες, ἡ δόξᾳ τοῦ Ἰσραήλ!
20 Μὴ ἀναγγείλητε ἐν Γὲθ καὶ μὴ εὐαγγελίσησθε ἐν ταῖς ἐξόδοις Ἀσκάλωνος, μή ποτε εὐφρανθῶσι θυγατέρες ἀλλοφύλων, μήποτε ἀγαλλιάσωνται θυγατέρες τῶν ἀπεριτμήτων.	20 Φροντίσατε, νὰ μὴ γίνῃ αὐτὸ γνωστὸν εἰς τὴν πόλιν Γέθ. Νὰ μὴ τὸ μάθουν οἱ δρόμοι τῆς Ἀσκάλωνος ὡς εὐαγγέλιον χαρᾶς, διὰ νὰ μὴ εὐφρανθοῦν αἱ θυγατέρες τῶν ἀλλοφύλων καὶ νὰ μὴ χαροῦν οἱ κόρες τῶν ἀπεριτμήτων.	20 Μὴ τὸ πῆτε εἰς τὴν Γὲθ καὶ μὴ ἀνακοινώσετε τὴν εὐχάριστον διὰ τοὺς ἐχθροὺς εἴδησιν εἰς τοὺς δρόμους καὶ τὰς πλατείας τῆς Ἀσκάλωνος, διὰ νὰ μὴ χαροῦν οἱ θυγατέρες τῶν ἀλλοφύλων Φιλισταίων καὶ νὰ μὴ πανηγυρίσουν οἱ θυγατέρες τῶν ἀπεριτμήτων.
21 Ὄρη τὰ ἐν Γελβουὲ μὴ καταβάτω δρόσος καὶ μὴ ὑετὸς ἐφ' ὑμᾶς καὶ ἀγροὶ ἀπαρχῶν, ὅτι ἐκεῖ προσωχθίσθη θυρεὸς δυνατῶν, θυρεὸς Σαοὺλ οὐκ ἐχρίσθη ἐν ἐλαίῳ.	21 Ὄρος Γελβουέ, νὰ μὴ πέσῃ ποτὲ ἐπάνω σου δροσιά· καὶ βροχὴ νὰ μὴ σὲ ποτίσῃ νὰ μὴ καρποφορήσουν οἱ ἀγροί σου, διότι ἐκεῖ κατέπεσε καταφρονημένη ἡ ἀσπὶς τῶν δυνατῶν. Ἡ ἀσπίδα τοῦ Σαοὺλ δὲν ἠλείφθη μὲ ἔλαιον καὶ ἐσκούριασε.	21 Ἐσεῖς, βουνὰ τοῦ Γελβουέ, να μὴ δῆτε ποτὲ δροσιὰ καὶ βροχὴ καὶ τὰ χωράφια σας νὰ μὴ καρποφορήσουν· διότι ἐκεῖ ἔπεσε καὶ ἔμεινε περιφρονημένη ἡ ἀσπίδα τῶν ἡρώων. Ἐκεῖ ἡ ἀσπίδα τοῦ Σαοὺλ δὲν ἀλείφθηκε μὲ λάδι, ἐγκατελείφθη, ἐσκούριασε καὶ ἔγινε ἄχρηστη.
22 Ἀφ' αἵματος τραυματιῶν καὶ ἀπὸ στέατος δυνατῶν τόξον Ἰωνάθαν οὐκ ἀπεστράφη κενὸν εἰς τὰ ὀπίσω, καὶ ρομφαία Σαοὺλ οὐκ ἀνέκαμψε κενή.	22 Ἀπὸ τὸ αἷμα καὶ τὸ λίπος τῶν φονευομένων ἐχθρῶν ποτὲ δὲν ἐγύριζε χωρὶς ἐπιτυχίας τὸ ἔνδοξον τόξον τοῦ Ἰωνάθαν! Τὸ ἴδιο καὶ ἡ ρομφαία τοῦ Σαούλ· ποτὲ δὲν ἐπέστρεψεν ἀδειανὴ ἀπὸ ἡρωϊκὰ κατορθώματα.	22 Ποτὲ ἕως τότε δὲν ἐγύρισε πίσω χωρὶς αἵματα τραυματιῶν καὶ χωρὶς λίπη δυνατῶν ἐχθρῶν τὸ τόξον τοῦ Ἰωνάθαν. Ποτὲ δὲν ἐπέστρεψε ἀδειανὴ καὶ ἄπρακτη καὶ ἡ ρομφαία τοῦ Σαούλ.
23 Σαοὺλ καὶ Ἰωνάθαν, οἱ ἠγαπημένοι καὶ ὡραῖοι, οὐ διακεχωρισμένοι, εὐπρεπεῖς ἐν τῇ ζωῇ αὐτῶν καὶ ἐν τῷ θανάτῳ αὐτῶν οὐ διεχωρίσθησαν· ὑπὲρ ἀετοὺς κοῦφοι καὶ ὑπὲρ λέοντας ἐκραταιώθησαν.	23 Σαοὺλ καὶ ᾿Ιωνάθαν, σεῖς οἱ τόσον ἀγαπημένοι καὶ ὡραῖοι, δὲν ἐχωρισθήκατε κατὰ τὸ διάστημα τῆς ζωῆς σας. Εὐπρεπεῖς καὶ ὡραῖοι ὑπήρξατε εἰς τὴν ζωήν σας· καὶ εἰς αὐτὸν ἀκόμη τὸν θάνατόν των δὲν ἐχωρίσθησαν ἀναμεταξύ των. Ἐλαφρότεροι ἀπὸ τοὺς ἀετοὺς καὶ περισσότερον ἰσχυροὶ ἀπὸ τοὺς λέοντας!	23 Ὁ Σαοὺλ καὶ ὁ Ἰωνάθαν, οἱ ἀγαπημένοι καὶ ὡραῖοι καὶ πάντα ἐνωμένοι! Ἦσαν εὐπρεπεῖς εἰς τὴν ζωήν των καὶ δὲν ἐχωρίσθησαν οὔτε εἰς τὸν θάνατον. Ἦσαν πιὸ ἐλαφροὶ καὶ ἀπὸ ἀετοὺς καὶ πιὸ δυνατοὶ καὶ ἀπὸ λεοντάρια.
24 Θυγατέρες Ἰσραήλ, ἐπὶ Σαοὺλ κλαύσατε, τὸν ἐνδιδύσκοντα ὑμᾶς κόκκινα μετὰ κόσμου ὑμῶν, τὸν ἀναφέροντα κόσμον χρυσοῦν ἐπὶ τὰ ἐνδύματα ὑμῶν.	24 Θυγατέρες Ἱερουσαλήμ, θρηνήσατε διὰ τὸν Σαούλ, ὁ ὁποῖος σᾶς ἐνέδυε μὲ ἐορταστικὰ κόκκινα ἐνδύματα καὶ μὲ κοσμήματα, λάφυρα τῶν ἐχθρῶν, ὁ ὁποῖος σᾶς προσέφερε χρυσᾶ κοσμήματα ἐπάνω εἰς τὰ ἐνδύματά σας.	24 Κλαύσατε, θυγατέρες τοῦ Ἰσραήλ, διὰ τὸν Σαούλ, ποὺ σᾶς ἔντυνε μὲ κόκκινα ἐνδύματα μὲ στολίδια, ποὺ τὰ ἔπαιρνε ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, καὶ σᾶς ἔφερνε χρυσᾶ στολίδια διὰ τὰ φορέματά σας.
25 Πῶς ἔπεσαν δυνατοὶ ἐν μέσῳ τοῦ πολέμου· Ἰωνάθαν ἐπὶ τὰ ὕψη σου τραυματίας.	25 Πῶς ἔπεσαν οἱ δυνατοὶ αὐτοὶ ἥρωες κατὰ τὸν πόλεμον! Ὁ Ἰωνάθαν εἰς τὰ ὑψηλὰ μέρη τοῦ ὅρους Γελβουὲ ἐφονεύθη.	25 Πῶς ἔπεσαν ἀλήθεια οἱ ἥρωες μέσα εἰς τὴν μάχην! Ὦ Ἰωνάθαν! Ἀπέθανε πληγωμένος εἰς τὰ ὑψώματά σου, Γελβουέ!
26 Ἀλγῶ ἐπὶ σοί, ἀδελφέ μου Ἰωνάθαν· ὡραιώθης μοι σφόδρα, ἐθαυμαστώθη ἡ ἀγάπησίς σου ἐμοὶ ὑπὲρ ἀγάπησιν γυναικῶν.	26 Ἀδελφέ μου Ἰωνάθαν, πονῶ διὰ τὸν θάνατόν σου! Ὑπῆρξες δι' ἐμὲ τὸ ὡραιότερον πρόσωπον. Σὲ ἠγάπησα περισσότερον, ἀπὸ ὅσον εἶναι δυνατὸν νὰ ἀγαπηθῇ μία γυναῖκα. Πῶς ἔπεσαν οἱ δυνατοί!	26 Πονῶ καὶ ὑποφέρω διὰ σέ, ἀδελφέ μου Ἰωνάθαν. Ἤσουν δι' ἐμὲ ἐξαιρετικὰ ὡραῖος! Ἡ ἀγάπη μου πρὸς σὲ ἦτο ἀνωτέρα καὶ αὐτῆς τῆς ἀγάπης τῶν γυναικῶν, ποὺ εἶναι ἐκ φύσεως πολὺ δυνατή.
27 Πῶς ἔπεσαν δυνατοὶ καὶ ἀπώλοντο σκεύη πολεμικά;	27 Πῶς ἐχάθησαν τὰ ἔνδοξα πολεμικά των ὅπλα>!	27 Πῶς ἔγινε καὶ κατέπεσαν οἱ ἥρωες καὶ ἐχάθηκαν τὰ δοξασμένα ὅπλα των!>