Βασιλειών Β : Κεφάλαιον Γ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐγένετο ὁ πόλεμος ἐπὶ πολὺ ἀνὰ μέσον τοῦ οἴκου Σαοὺλ καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ οἴκου Δαυίδ· καὶ ὁ οἶκος Δαυὶδ ἐπορεύετο καὶ ἐκραταιοῦτο, καὶ ὁ οἶκος Σαοὺλ ἐπορεύετο καὶ ἠσθένει.
2 Καὶ ἐτέχθησαν τῷ Δαυὶδ υἱοὶ ἐν Χεβρών, καὶ ἦν ὁ πρωτοτόκος αὐτοῦ Ἀμνὼν τῆς Ἀχινόομ τῆς Ἰεζραηλίτιδος,
3 καὶ ὁ δεύτερος αὐτοῦ Δαλουΐα τῆς Ἀβιγαίας τῆς Καρμηλίας, καὶ ὁ τρίτος Ἀβεσσαλὼν υἱὸς Μααχὰ θυγατρὸς Θολμὶ βασιλέως Γεσίρ,
4 καὶ ὁ τέταρτος Ὀρνία υἱὸς Φεγγίθ, καὶ ὁ πέμπτος Σαβατία τῆς Ἀβιτάλ,
5 καὶ ὁ ἕκτος Ἰεθεραὰμ τῆς Αἰγλὰ γυναικὸς Δαυίδ· οὗτοι ἐτέχθησαν τῷ Δαυὶδ ἐν Χεβρών.
6 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι τὸν πόλεμον ἀνὰ μέσον τοῦ οἴκου Σαοὺλ καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ οἴκου Δαυίδ, καὶ Ἀβεννὴρ ἦν κρατῶν τοῦ οἴκου Σαούλ.
7 Καὶ τῷ Σαοὺλ παλλακὴ Ρεσφὰ θυγάτηρ Ἰάλ· καὶ εἶπεν Ἰεβοσθὲ υἱὸς Σαοὺλ πρὸς Ἀβεννήρ· τί ὅτι εἰσῆλθες πρὸς τὴν παλλακὴν τοῦ πατρός μου;
8 Καὶ ἐθυμώθη σφόδρα Ἀβεννὴρ περὶ τοῦ λόγου τούτου τῷ Ἰεβοσθέ, καὶ εἶπεν Ἀβεννὴρ πρὸς αὐτόν· μὴ κεφαλὴ κυνὸς ἐγὼ εἰμι; Ἐποίησα σήμερον ἔλεος μετὰ τοῦ οἴκου Σαοὺλ τοῦ πατρός σου καὶ περὶ ἀδελφῶν καὶ περὶ γνωρίμων καὶ οὐκ ηὐτομόλησα εἰς τὸν οἶκον Δαυίδ· καὶ ἐπιζητεῖς ἐπ' ἐμὲ σὺ ὑπὲρ ἀδικίας γυναικὸς σήμερον;
9 Τάδε ποιήσαι ὁ Θεὸς τῷ Ἀβεννὴρ καὶ τάδε προσθείη αὐτῷ, ὅτι καθὼς ὤμοσε Κύριος τῷ Δαυίδ, ὅτι οὕτως ποιήσω αὐτῷ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ.
10 Περιελεῖν τὴν βασιλείαν ἀπὸ τοῦ οἴκου Σαούλ, καὶ τοῦ ἀναστῆσαι τὸν θρόνον Δαυὶδ ἐπὶ Ἰσραὴλ καὶ ἐπὶ τὸν Ἰούδαν ἀπὸ Δὰν ἕως Βηρσαβεέ.
11 Καὶ οὐκ ἠδυνάσθη ἔτι Ἰεβοσθὲ ἀποκριθῆναι τῷ Ἀβεννὴρ ρῆμα ἀπὸ τοῦ φοβεῖσθαι αὐτόν.
12 Καὶ ἀπέστειλεν Ἀβεννὴρ ἀγγέλους πρὸς Δαυὶδ εἰς Θαιλὰμ οὖ ἦν, παραχρῆμα λέγων· διάθου διαθήκην σου μετ' ἐμοῦ, καὶ ἰδοὺ ἡ χείρ μου μετὰ σοῦ ἐπιστρέψαι πρὸς σὲ πάντα τὸν οἶκον Ἰσραήλ.
13 Καὶ εἶπε Δαυίδ· καλῶς ἐγὼ διαθήσομαι πρὸς σὲ διαθήκην, πλὴν λόγον ἕνα ἐγὼ αἰτοῦμαι παρὰ σοῦ λέγων· οὐκ ὄψει τὸ πρόσωπόν μου, ἐὰν μὴ ἀγάγῃς τὴν Μελχὸλ θυγατέρα Σαοὺλ παραγινομένου σου ἰδεῖν τὸ πρόσωπόν μου.
14 Καὶ ἐξαπέστειλε Δαυὶδ πρὸς Ἰεβοσθὲ υἱὸν Σαοὺλ ἀγγέλους λέγων· ἀπόδος μοι τὴν γυναῖκά μου τὴν Μελχόλ, ἢν ἔλαβον ἐν ἑκατὸν ἀκροβυστίαις ἀλλοφύλων.
15 Καὶ ἀπέστειλεν Ἰεβοσθὲ καὶ ἔλαβεν αὐτὴν παρὰ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς, παρὰ Φαλτιὴλ υἱοῦ Σελλῆς.
16 Καὶ ἐπορεύετο ὁ ἀνὴρ αὐτῆς μετ' αὐτῆς κλαίων ὀπίσω αὐτῆς ἕως Βαρακίμ· καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Ἀβεννήρ· πορεύου, ἀνάστρεφε· καὶ ἀνέστρεψε.
17 Καὶ εἶπε Ἀβεννὴρ πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους Ἰσραὴλ λέγων· χθὲς καὶ τρίτην ἐζητεῖτε τὸν Δαυὶδ βασιλεύειν ἐφ' ὑμῶν·
18 Καὶ νῦν ποιήσατε, ὅτι Κύριος ἐλάλησε περὶ Δαυὶδ λέγων· ἐν χειρὶ τοῦ δούλου μου Δαυὶδ σώσω τὸν Ἰσραὴλ ἐκ χειρὸς ἀλλοφύλων καὶ ἐκ χειρὸς πάντων τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν.
19 Καὶ ἐλάλησεν Ἀβεννὴρ ἐν τοῖς ὠσὶ Βενιαμίν. Καὶ ἐπορεύθη Ἀβεννὴρ τοῦ λαλῆσαι εἰς τὰ ὦτα τοῦ Δαυὶδ εἰς Χεβρὼν πάντα, ὅσα ἤρεσεν ἐν ὀφθαλμοῖς Ἰσραὴλ καὶ ἐν ὀφθαλμοῖς οἴκου Βενιαμίν.
20 Καὶ ἦλθεν Ἀβεννὴρ πρὸς Δαυὶδ εἰς Χεβρὼν καὶ μετ' αὐτοῦ εἴκοσιν ἄνδρες. Καὶ ἐποίησε Δαυὶδ τῷ Ἀβεννὴρ καὶ τοῖς ἀνδράσι τοῖς μετ' αὐτοῦ πότον.
21 Καὶ εἶπεν Ἀβεννὴρ πρὸς Δαυίδ· ἀναστήσομαι δὴ καὶ πορεύσομαι καὶ συναθροίσω πρὸς κύριόν μου τὸν βασιλέα πάντα Ἰσραὴλ καὶ διαθήσομαι μετ' αὐτοῦ διαθήκην, καὶ βασιλεύσεις ἐπὶ πᾶσιν, οἷς ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχή σου. Καὶ ἀπέστειλε Δαυὶδ τὸν Ἀβεννήρ, καὶ ἐπορεύθη ἐν εἰρήνῃ.
22 Καὶ ἰδοὺ οἱ παῖδες Δαυὶδ καὶ Ἰωὰβ παρεγένοντο ἐκ τῆς ἐξοδίας, καὶ σκῦλα πολλὰ ἔφερον μεθ' ἑαυτῶν· καὶ Ἀβεννὴρ οὐκ ἦν μετὰ Δαυὶδ εἰς Χεβρών, ὅτι ἀπεστάλκει αὐτὸν καὶ ἀπεληλύθει ἐν εἰρήνῃ.
23 Καὶ Ἰωὰβ καὶ πᾶσα ἡ στρατιὰ αὐτοῦ ἤλθοσαν, καὶ ἀπηγγέλη τῷ Ἰωὰβ λέγοντες· ἥκει Ἀβεννὴρ υἱὸς Νὴρ πρὸς Δαυίδ, καὶ ἀπέσταλκεν αὐτὸν καὶ ἀπῆλθεν ἐν εἰρήνῃ.
24 Καὶ εἰσῆλθεν Ἰωὰβ πρὸς τὸν βασιλέα καὶ εἶπε· τί τοῦτο ἐποίησας; Ἰδοὺ ἦλθεν Ἀβεννὴρ πρὸς σέ, καὶ ἱνατὶ ἐξαπέσταλκας αὐτὸν καὶ ἀπελήλυθεν ἐν εἰρήνῃ;
25 Ἦ οὐκ οἶδας τὴν κακίαν Ἀβεννὴρ υἱοῦ Νήρ, ὅτι ἀπατῆσαί σε παρεγένετο καὶ γνῶναι τὴν ἔξοδόν σου καὶ τὴν εἴσοδόν σου καὶ γνῶναι ἅπαντα, ὅσα σὺ ποιεῖς;
26 Καὶ ἀνέστρεψεν Ἰωὰβ ἀπὸ τοῦ Δαυὶδ καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους πρὸς Ἀβεννὴρ ὀπίσω, καὶ ἐπιστρέφουσιν αὐτὸν ἀπὸ τοῦ φρέατος τοῦ Σεειράμ· καὶ Δαυὶδ οὐκ ᾒδει.
27 Καὶ ἐπέστρεψε τὸν Ἀβεννὴρ εἰς Χεβρών, καὶ ἐξέκλινεν αὐτὸν Ἰωὰβ ἐκ πλαγίων τῆς πύλης λαλῆσαι πρὸς αὐτὸν ἐνεδρεύων καὶ ἐπάταξεν αὐτὸν ἐκεῖ εἰς τὴν ψόαν, καὶ ἀπέθανεν ἐν τῷ αἵματι Ἀσαήλ του ἀδελφοῦ Ἰωάβ.
28 Καὶ ἤκουσε Δαυὶδ μετὰ ταῦτα καὶ εἶπεν· ἀθῶος εἰμι ἐγὼ καὶ ἡ βασιλεία μου ἀπὸ Κυρίου καὶ ἕως αἰῶνος ἀπὸ τῶν αἱμάτων Ἀβεννὴρ υἱοῦ Νήρ·
29 καταντησάτωσαν ἐπὶ κεφαλὴν Ἰωὰβ καὶ ἐπὶ πάντα τὸν οἶκον τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, καὶ μὴ ἐκλείποι ἐκ τοῦ οἴκου Ἰωὰβ γονορρυὴς καὶ λεπρὸς καὶ κρατῶν σκυτάλης καὶ πίπτων ἐν ροφαίᾳ καὶ ἐλασσούμενος ἄρτοις.
30 Ἰωὰβ δὲ καὶ Ἀβεσσὰ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ διαπαρετηροῦντο τὸν Ἀβεννὴρ ἀνθ' ὦν ἐθανάτωσε τὸν Ἀσαήλ τὸν ἀδελφὸν αὐτῶν ἐν Γαβαών, ἐν τῷ πολέμῳ.
31 Καὶ εἶπε Δαυὶδ πρὸς Ἰωὰβ καὶ πρὸς πάντα τὸν λαὸν τὸν μετ' αὐτοῦ· διαρρήξατε τὰ ἱμάτια ὑμῶν καὶ περιζώσασθε σάκκους καὶ κόπτεσθε ἔμπροσθεν Ἀβεννήρ· καὶ ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ ἐπορεύετο ὀπίσω τῆς κλίνης.
32 Καὶ θάπτουσι τὸν Ἀβεννὴρ ἐν Χεβρών· καὶ ᾖρεν ὁ βασιλεὺς τὴν φωνὴν αὐτοῦ καὶ ἔκλαυσεν ἐπὶ τοῦ τάφου αὐτοῦ, καὶ ἔκλαυσε πᾶς ὁ λαὸς ἐπὶ Ἀβεννήρ.
33 Καὶ ἐθρήνησεν ὁ βασιλεὺς ἐπὶ Ἀβεννὴρ καὶ εἶπεν· εἰ κατὰ τὸν θάνατον Νάβαλ ἀποθανεῖται Ἀβεννήρ;
34 Αἱ χεῖρές σου οὐκ ἐδέθησαν, οἱ πόδες σου οὐκ ἐν πέδαις· οὐ προσήγαγεν ὡς Νάβαλ, ἐνώπιον υἱῶν ἀδικίας ἔπεσας. Καὶ συνήχθη πᾶς ὁ λαὸς τοῦ κλαῦσαι αὐτόν.
35 Καὶ ἦλθε πᾶς ὁ λαὸς περιδειπνῆσαι τὸν Δαυὶδ ἄρτοις ἔτι οὔσης ἡμέρας, καὶ ὤμοσε Δαυὶδ λέγων· τάδε ποιῆσαι μοι ὁ Θεὸς καὶ τάδε προσθείη, ὅτι ἐὰν μὴ δύῃ ὁ ἥλιος, οὐ μὴ γεύσωμαι ἄρτου ἢ ἀπὸ παντὸς τίνος.
36 Καὶ ἔγνω πᾶς ὁ λαός, καὶ ἤρεσεν ἐνώπιον αὐτῶν πάντα, ὅσα ἐποίησεν ὁ βασιλεὺς ἐνώπιον τοῦ λαοῦ.
37 Καὶ ἔγνω πᾶς ὁ λαὸς καὶ πᾶς Ἰσραὴλ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, ὅτι οὐκ ἐγένετο παρὰ τοῦ βασιλέως θανατῶσαι τὸν Ἀβεννὴρ υἱὸν Νήρ.
38 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τοὺς παῖδας αὐτοῦ· οὐκ οἴδατε ὅτι ἡγούμενος μέγας πέπτωκεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ ἐν τῷ Ἰσραήλ;
39 Καὶ ὅτι ἐγὼ εἰμι συγγενὴς σήμερον καὶ καθεσταμένος ὑπὸ βασιλέως; Οἱ δὲ ἄνδρες οὗτοι υἱοὶ Σαρουΐας σκληρότεροί μού εἰσιν· ἀποδῷ Κύριος τῷ ποιοῦντι τὰ πονηρὰ κατὰ τὴν κακίαν αὐτοῦ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

πὶ πολὺν χρόνον ἐγίνετο πόλεμος μεταξώ των τῆς οἰκογενείας τοῦ Σαοὺλ καὶ τῶν ἀνθρώπων τοῦ Δαυίδ. Κατὰ τὸν πόλεμον αὐτὸν οἱ ἄνθρωποι τοῦ Δαυὶδ προώδευαν συνεχῶς καὶ ἐνισχύοντο, ἐνῶ ἀντιθέτως οἱ ἀπόγονοι τοῦ Σαοὺλ ἐξασθενοῦσαν ὀλίγον κατ' ὀλίγον.
2 Ὁ Δαυὶδ ἀπέκτησεν εἰς τὴν Χεβρὼν τοὺς ἐξῆς υἱούς· Πρωτότοκος αὐτοῦ ἦτο ὁ Ἀμνών, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθη ἀπὸ τὴν Ἀχινόομ, τὴν Ἰεζραηλίτιδα.
3 Δεύτερος αὐτοῦ υἱὸς ἦτο ὁ Δαλουΐα, ὁ γεννηθεὶς ἀπὸ τὴν Ἀβιγαίαν τὴν καταγομένην ἀπὸ τὴν πόλιν Κάρμηλον. Τρίτος ἦτο ὁ Ἀβεσσαλώμ, ὁ υἱὸς τῆς συζύγου τοῦ Μααχά, ἡ ὁποία ἦτο θυγάτηρ τοῦ Θολμὶ τοῦ Βασιλέως Γεσίρ.
4 Τέταρτος υἱός του ἦτο ὁ Ὀρνία, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθη ἀπὸ τὴν Φεγγίθ. Πέμπτος υἱός του ἦτο ὁ Σαβατία ἐκ τῆς Ἀβιτάλ.
5 Ἕκτος υἱός του ἦτο ὁ Ἰεθεραὰμ ἐκ τῆς Αἰγλὰ συζύγου τοῦ Δαυίδ. Αὐτοὶ ἐγεννήθησαν, ὅταν ὁ Δαυὶδ εὑρίσκετο εἰς τὴν Χεβρών.
6 Κατὰ τὸν χρόνον κατὰ τὸν ὁποῖον ἐπικρατοῦσε ὁ πόλεμος μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων τοῦ Σαοὺλ καὶ τῶν ἀνθρώπων τοῦ Δαυίδ, ὁ Ἀβεννὴρ ἦτο κυρίαρχος εἰς τὸν οἶκον τοῦ Σαούλ.
7 Εἰς τὸν Σαοὺλ ἀνῆκεν ἄλλοτε μία παλλακὴ σύζυγος δευτέρας σειρᾶς, ὀνόματι Ρεσφὰ θυγάτηρ τοῦ Ἰάλ. Ὁ Ἰεβοσθέ, ὁ υἱὸς τοῦ Σαούλ, εἶπε πρὸς τὸν Ἀβεννήρ· <διατὶ ἦλθες εἰς συνάφειαν μὲ τὴν παλλακὴν τοῦ πατρός μου;>
8 Ὁ Ἀβεννὴρ ἐθύμωσε πάρα πολὺ διὰ τὸν ἔλεγχον αὐτὸν τοῦ Ἰεβοσθὲ καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· <μήπως ἐνόμισες, ὅτι ἐγὼ εἶμαι κεφάλι σκυλιοῦ καὶ μοῦ ὁμιλεῖς κατ' αὐτὸν τὸν τρόπον; Γνωρίζεις ὅτι ἐγὼ ἐφάνηκα συγκαταβατικὸς καὶ καλὸς εἰς τὸν οἶκον τοῦ Σαούλ, τοῦ πατρός σου, εἰς τοὺς συγγενεῖς σου καὶ εἰς τοὺς γνωρίμους σου, καὶ δὲν ηὐτομόλησα πρὸς τὸν οἶκον τοῦ Δαυίδ. Καὶ σὺ τολμᾷς σήμερον νὰ μὲ κατηγορῇς διὰ παρανομίαν εἰς βάρος κάποιας γυναικός;
9 Ἂς μὲ τιμωρήσῃ ὁ Θεός μὲ πολλὰς τιμωρίας, ἄν δὲν πράξω διὰ τὸν Δαυὶδ κατὰ τὴν σημερινὴν ἡμέραν ὅ,τι ἐνόρκως ὑπεσχέθη πρὸς αὐτὸν ὁ Θεός.
10 Ὁ Θεὸς ὑπεσχέθη, ὅτι θὰ ἀφαιρεθῇ ἡ βασιλεία ἀπὸ τὸν οἶκον τοῦ Σαοὺλ καὶ θὰ στερεωθῇ ὁ βασιλικὸς θρόνος διὰ τὸν Δαυὶδ εἰς ὅλον τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν καὶ ἐπὶ τῆς φυλῆς Ἰούδα, ἀπὸ τὴν βορειοτέραν πόλιν τὴν Δὰν καὶ μέχρι τῆς νοτιωτέρας πόλεως, τῆς Βηρσαβεέ>.
11 Ὁ Ἰεβοσθὲ δὲν ἠμπόρεσε καθόλου νὰ ἀπαντήσῃ εἰς τὸν Ἀβεννήρ, διότι τὸν ἐφοβεῖτο.
12 Ὁ Ἀβεννὴρ ἔστειλεν ἀμέσως ἀγγελιοφόρους πρὸς τὸν Δαυίδ, ὁ ὁποῖος εὑρίσκετο τότε εἰς Θαιλάμ, καὶ τοῦ εἶπε· <κάμε συμφωνίαν μαζῆ μου καὶ ἰδού, θὰ ἐνεργήσω ἐγὼ ἔτσι, ὥστε νὰ στρέψω ὅλον τὸν ἰσρσηλιτικὸν λαόν μὲ τὸ μέρος σου>.
13 Ὁ Δαυὶδ ἀπήντησεν· <ἔχει καλῶς. Ἐγὼ κλείω μὲ σὲ συμφωνίαν, ἀλλὰ ὑπὸ ἕνα ὅρον. Ἰδοὺ τί ζητῶ ἀπὸ σένα· Δὲν θὰ παρουσιασθῇς ἐνώπιόν μου, ἐὰν δὲν μοῦ φέρῃς τὴν Μελχόλ, τὴν θυγατέρα τοῦ Σαούλ, τὴν σύζυγόν μου, ὅταν θὰ ἔλθῃς νὰ μὲ συναντήσῃς>.
14 Ὁ Δαυὶδ ἔστειλεν ἀγγελιοφόρους καὶ πρὸς τὸν Ἰεβοσθέ, τὸν υἱὸν τοῦ Σαούλ, καὶ τοῦ εἶπε· <δός μου πίσω τὴν γυναῖκα μου τὴν Μελχόλ, τὴν ὁποίαν ἐγὼ ἐπῆρα ὡς σύζυγόν μου, ἀφοῦ ἔφερα εἰς τὸν πατέρα σου τὸν Σαοὺλ τὰς ἀκροβυστίας ἑκατὸν ἀλλοφύλων>.
15 Ὁ Ἰεβοσθὲ ἔστειλεν ἄνθρωπον καὶ ἐπῆρε τὴν Μελχὸλ ἀπὸ τὸν ἄνδρα αὐτῆς, τὸν Φαλτιὴλ υἱὸν τοῦ Σελλῆς.
16 Ὁ σύζυγός της αὐτὸς τὴν ἀκολουθοῦσε κλαίων ἕως τὴν Βαρακίμ. Εἶπεν ὅμως πρὸς αὐτὸν ὁ Ἀβεννήρ· <γύρισε πίσω, ἐπίστρεψε εἰς τὸν τόπον σου>. Καὶ ἐκεῖνος ἐπέστρεψεν.
17 Ὁ Ἀβεννὴρ εἰπὲ πρὸς τοὺς ἄρχοντας τοῦ Ἰσραὴλ τὰ ἐξῆς· <πρὸ καιροῦ, σεῖς οἱ ἴδιοι ἐζητοῦσατε τὸν Δαυὶδ ὡς βασιλέα σας.
18 Τώρα, λοιπόν, πράξατε τοῦτο, διότι ὁ Κύριος ὡμίλησε περὶ τοῦ Δαυὶδ λέγων· Διὰ τοῦ Δαυὶδ ἐγὼ θὰ σώσω τοὺς Ἰσραηλίτας ἀπὸ τὰς χεῖρας τῶν ἀλλοφύλων καὶ ἀπὸ τὰ χέρια ὅλων τῶν ἐχθρῶν των>.
19 Ὁ Ἀβεννὴρ ὡμίλησεν ἐπίσης καλὰ ὑπὲρ τοῦ Δαυὶδ καὶ εἰς τοὺς Βενιαμίτας. Κατόπιν δὲ μετέβη εἰς Χεβρών, διὰ νὰ συνομιλήσῃ μὲ τὸν ἴδιον τὸν Δαυὶδ περὶ ὅλων αὐτῶν, ὅσα ἐφάνησαν ἀρεστά, εἰς τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν καὶ εἰς αὐτοὺς εἰδικῶς τοὺς ἄνδρας τῆς φυλῆς τοῦ Βενιαμίν.
20 Ὁ Ἀβεννὴρ καὶ ἄλλοι εἴκοσι ἄνδρες μαζῆ του, ἦλθον πρὸς τὸν Δαυὶδ εἰς τὴν Χεβρών. Ὁ Δαυὶδ παρέθεσεν εἰς τὸν Ἀβεννὴρ καὶ εἰς τοὺς ἄνδρας του συμπόσιον.
21 Εἶπε τότε ὁ Ἀβεννὴρ πρὸς τὸν Δαυίδ· <θὰ σηκωθῶ λοιπὸν καὶ θὰ μεταβῶ νὰ συναθροίσω ὅλον τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν διά σέ, τὸν κύριόν μου καὶ βασιλέα. Θὰ κάμω μὲ αὐτοὺς συμφωνίαν καὶ σὺ θὰ γίνῃς βασιλεὺς ἐπὶ ὅλων, ὅπως ἀκριβῶς ἐπιθυμεῖ ἡ καρδία σου>. Ὁ Δαυὶδ ἔστειλε τὸν Ἀβεννήρ, ὁ ὁποῖος καὶ ἐπορεύθη εἰρηνικῶς διὰ τὴν ἀποστολήν του.
22 Καὶ ἰδού, ἀμέσως μετὰ τὴν ἀναχώρησιν τοῦ Ἀβεννήρ, ἔφθασαν εἰς Χεβρὼν οἱ ἄνδρες τοῦ Δαυὶδ καὶ ὁ ἀρχιστράτηγος Ἰωάβ, ἐπιστρέφοντες ἀπὸ κάποιαν ἐκστρατείαν καὶ φέροντες μαζῆ των πολλὰ λάφυρα. Ὁ δὲ Ἀβεννὴρ δὲν εὑρίσκετο πλέον μαζῆ μὲ τὸν Δαυὶδ εἰς τὴν Χεβρών, διότι εἶχεν ἀποσταλῆ ἀπὸ τὸν Δαυὶδ καὶ εἶχεν ἀπέλθει εἰρηνικῶς, διὰ νὰ ἐκτελέσῃ τὴν ἀνατεθεῖσαν εἰς αὐτὸν ἀποστολήν.
23 Ὁ δὲ Ἰωὰβ καὶ ὅλος ὁ στρατός του ἦλθον εἰς τὴν Χεβρών. Ἐγνωστοποιήθη τότε ἐκεῖ πρὸς τὸν Ἰωὰβ τὸ γεγονὸς ἀπὸ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι τοῦ εἶπαν· <ἦλθεν ὁ υἱὸς τοῦ Νήρ, ὁ Ἀβεννήρ, πρὸς τὸν Δαυίδ. Ὁ Δαυὶδ τὸν ἀπέστειλε πρὸς κάποιαν ἀποστολὴν καὶ ἐκεῖνος ἔφυγεν εἰρηνικῶς>.
24 Ὁ Ἰωὰβ εἰσῆλθε πρὸς τὸν βασιλέα καὶ εἶπε· <τί εἶναι αὐτό, τὸ ὁποῖον ἔκαμες; Ἦλθεν ὁ Ἀβεννὴρ εἰς σέ, καὶ διατὶ τὸν ἀφῆκες νὰ ἀναχωρήσῃ καὶ ἀπῆλθεν ἐν εἰρήνῃ;
25 Ἢ δὲν γνωρίζεις τὴν κακίαν τοῦ Ἀβεννήρ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Νήρ, ὅτι ἦλθε μὲ τὸν σκοπὸν νὰ σὲ ἐξαπατήσῃ, νὰ γνωρίσῃ τὰ κατατόπια σου καὶ γενικῶς νὰ μάθῃ ὅλα, ὅσα σὺ κάμνεις;>
26 Ὁ Ἰωὰβ ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὸν Δαυὶδ καὶ ἔστειλεν ἀγγελιαφόρους πρὸς τὸν Ἀβεννήρ, οἱ ὁποῖοι καὶ τὸν ἐπέστρεψαν ἀπὸ τὸ φρέαρ Σεειράμ, ὅπου αὐτὸς εἶχε φθάσει. Ὁ Δαυὶδ δὲν εἶχεν ἰδέαν περὶ αὐτῶν.
27 Ὁ Ἀβεννὴρ ἐπέστρεψεν εἰς τὴν Χεβρὼν καὶ ὁ Ἰωὰβ τὸν ἐπῆρε κατὰ μέρος εἰς τὸ ἐσωτερικὸν τῆς πύλης τῆς πόλεως, διότι δῆθεν ἤθελε νὰ συνομιλήσῃ μὲ αὐτόν. Ἐκεῖ τὸν ἐκτύπησε δολίως εἰς τὰ νεφρά, εἰς τὴν κοιλίαν. Ὁ Ἀβεννὴρ ἐφονεύθη καὶ ἔτσι ἐχύθη τὸ αἷμα του ἀντὶ τοῦ φονευθέντος Ἀσαήλ, ἀδελφοῦ τοῦ Ἰωάβ.
28 Ἐπληροφορήθη κατόπιν ὁ Δαυὶδ τὰ φοβερὰ αὐτὰ γεγονότα καὶ εἶπεν· <εἶμαι διὰ παντὸς ἀθῶος ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ἐγὼ καὶ ἡ βασιλεία μου διὰ τὸ ἀδικοχυμένον αἷμα τοῦ Ἀβεννήρ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Νήρ.
29 Τὸ αἷμα τοῦ Ἀβεννὴρ ἂς πέσῃ εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἰωὰβ καὶ εἰς ὅλην τὴν πατρικήν του οἰκογένειαν. Εἴθε νὰ μὴ ἐκλείψῃ ἀπὸ τὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἰωὰβ γονορρυὴς καὶ λεπρὸς καὶ ἄνθρωπος χωλὸς καὶ τυφλὸς κρατῶν ράβδον εἰς τὰ χέρια, διὰ νὰ στηρίζεται, θανατούμενος ἀπὸ τὴν ρομφαίαν τῶν ἐχθρῶν καὶ στερούμενος καὶ ἀπὸ αὐτὸ ἀκόμη τὸ ψωμί του>!
30 Ὁ Ἰωὰβ καὶ ὁ Ἀβεσσά, ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, ἐκαιροφυλακτοῦσαν ἀπὸ καιρὸν νὰ θανατώσουν τὸν Ἀβεννήρ, διότι αὐτὸς εἶχε φονεύσει τὸν Ἀσαήλ, τὸν ἀδελφόν των, εἰς τὴν Γαβαὼν κατὰ τὴν περίοδον τοῦ πολέμου.
31 Εἶπε δὲ ὁ Δαυὶδ πρὸς τὸν Ἰωὰβ καὶ πρὸς ὅλους ἐκείνους, ποὺ ἦσαν μαζῆ του· <σχίσατε τὰ ἐνδύματά σας, φορέσατε σάκκους, κλαύσατε μὲ κοπετοὺς καὶ θρήνους διὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἀβεννήρ>. Ὁ ἴδιος δὲ ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ ἀκολουθοῦσε πενθῶν τὸ νεκρικὸν φέρετρον.
32 Ἔθαψαν τὸν Ἀβεννὴρ εἰς τὴν Χεβρών. Ὁ δὲ βασιλεὺς Δαυὶδ κατὰ τὸν ἐνταφιασμόν τοῦ Ἀβεννὴρ ὕψωσε φωνὴν μεγάλην καὶ ἔκλαυσε. Μαζῆ δέ μὲ τὸν Δαυὶδ ἔκλαυσε καὶ ὅλος ὁ στρατὸς διὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἀβεννήρ.
33 Ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ ἔψαλε τότε καὶ ἕνα θρηνῶδες ἆσμα διὰ τὸν Ἀβεννὴρ καὶ εἶπεν· <ἔπρεπε λοιπόν, νὰ ἀποθάνῃ ὁ Ἀβεννήρ, ὅπως ἀπέθανεν ὁ χυδαῖος καὶ κακὸς Νάβαλ;
34 Δὲν ἐδέθησαν τὰ χέρια σου, καὶ δὲν ἐπεράσθησαν τὰ πόδια σου εἰς σιδερένια δεσμὰ ὡς εἰς ἡττημένον κατὰ τὸν πόλεμον. Δὲν ἀπέθανες κεραυνόπληκτος, ὅπως ὁ Νάβαλ. Ἔπεσες δολοφονηθεὶς ἀπὸ υἱοὺς τῆς παρανομίας>. Συνήχθη ὅλος ὁ λαὸς διὰ νὰ κλαύσῃ αὐτόν.
35 Ὅλος σχεδὸν ὁ στρατὸς τοῦ Δαυὶδ ἦλθε πρὸς αὐτὸν καὶ τὸν παρακαλοῦσε νὰ φάγῃ ἄρτον, καθ' ὃν χρόνον διαρκοῦσεν ἡ ἡμέρα, διότι ὁ Δαυὶδ διὰ τὴν δολοφονίαν τοῦ Ἀβεννὴρ ὡρκίσθη καὶ εἶπεν· <ἂς μὲ τιμωρήσῃ ὁ Θεός, ἐὰν φάγω ἄρτον ἢ κάτι ἄλλο, πρὶν δύσῃ ὁ ἥλιος>.
36 Ἔμαθεν αὐτὸ ὅλος ὁ λαός· ἤρεσαν δὲ εἰς τὸν λαὸν ὅλα, ὅσα ἔκαμεν ὁ βασιλεὺς ἐνώπιον τοῦ λαοῦ.
37 Ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ἀντελήφθη ὅλος ὁ λαὸς καὶ ἐπείσθη κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, ὅτι ὅσα ἔγιναν διὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἀβεννήρ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Νήρ, δὲν ἧτο καθόλου ὑπεύθυνος ὁ βασιλεὺς Δαυίδ.
38 Εἶπε δὲ ὁ βασιλεὺς πρὸς τοὺς ἄνδρας του διὰ τὴν ἀπώλειαν τοῦ Ἀβεννήρ· <δὲν γνωρίζετε ὅτι κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτὴν ἔνας μεγάλος ἄρχων τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ἐφονεύθη;>
39 Θέλων δὲ νὰ προλάβῃ κάθε κατηγορίαν, ἐπειδὴ δὲν ἐτιμώρησε τὸν Ἰωάβ, εἶπε· <πῶς νὰ φονεύσω αὐτόν, ἀφοῦ εἶναι, συγγενής μου, ὁ δὲ θρόνος μου πρὸ ὀλίγου μόλις ἔχει ἀποκατασταθῇ; Ἐκτὸς δὲ τούτου οἱ ἀδελφοὶ αὐτοί, Ἰωὰβ καὶ Ἰεσσά, οἱ υἱοὶ τῆς ἀδελφῆς μου τῆς Σαρουΐας, εἶναι ἰσχυρότεροί μου σήμερα. Εἴθε εἰς καθένα, ὁ ὁποῖος διαπράττει ἐγκλήματα, νὰ ἀποδῶσῃ ὁ Κύριος τὴν πρέπουσαν τιμωρίαν, ἀνάλογον πρὸς τὴν διαπραττομένην κακὴν πρᾶξιν>.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

δὲ πόλεμος μεταξὺ τῆς οἰκογενείας καὶ τῶν ἀνθρώπων τοῦ Σαοὺλ καὶ τῆς οἰκογενείας καὶ τῶν ἀνθρώπων τοῦ Δαβὶδ ἐσυνεχίσθη ἐπὶ πολὺ χρονικὸν διάστημα. Κατὰ τὸ διάστημα αὐτὸ ἡ μὲν βασιλεία τοῦ Δαβὶδ ἐπροώδευε καὶ ἰσχυροποιεῖτο περισσότερον, ἡ δὲ βασιλεία τοῦ οἴκου Σαοὺλ ἐξασθενοῦσε καὶ ἐμειώνετο.
2 Ἀπέκτησε δὲ ὁ Δαβὶδ εἰς τὴν Χεβρὼν τοὺς ἑξῆς υἱούς: Πρῶτος ἐγεννήθη ὁ Ἀμνὼν ἀπὸ τὴν σύζυγόν του Ἀχινόομ, ποὺ κατήγετο ἀπὸ τὴν Ἰεζράελ.
3 Δεύτερος υἱός του ἦτο ὁ Δαλουΐα, ποὺ ἐγεννήθη ἀπὸ τὴν Ἀβιγαίαν, ἡ ὁποία κατήγετο ἀπὸ τὸ Κάρμηλον. Τρίτος υἱός του ἦτο ὁ Ἀβεσσαλώμ, ποὺ ἐγεννήθη ἀπὸ τὴν Μααχά, τὴν θυγατέρα τοῦ Θολμί, ποὺ ἦτο βασιλεὺς τῆς Γεσὶρ, περιοχῆς τῆς Συρίας.
4 Τέταρτος υἱός του ἦτο ὁ Ὀρνία, ποὺ ἐγεννήθη ἀπὸ τὴν Φεγγίθ, καὶ πέμπτος ὁ Σαβατία, ποὺ ἐγεννήθη ἀπὸ τὴν Ἀβιτάλ.
5 Ἕκτος τέλος υἱός του ἦτο ὁ Ἰεθεραάμ, ποὺ ἐγεννήθη ἀπὸ τὴν σύζυγον τοῦ Δαβὶδ Αἰγλά (ποὺ ἦτο πιθανὸν ἄλλο ὄνομα τῆς Μελχόλ). Καὶ τοὺς ἕξι αὐτοὺς υἱούς του τοὺς ἀπέκτησεν ὁ Δαβὶδ τότε ποὺ διέμενεν εἰς τὴν Χεβρών.
6 Κατὰ δὲ τὸ διάστημα τοῦ πολέμου καὶ τῆς διαμάχης μεταξὺ τῶν ὑπηκόων τοῦ Σαοὺλ καὶ τῶν ὑπηκόων τοῦ Δαβὶδ ἐξουσίαζεν ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τοῦ Σαοὺλ ὁ Ἀβεννήρ.
7 Μεταξὺ δὲ ἐκείνων, ποὺ εἶχαν ἀπομείνει ἀπὸ τὸν Σαούλ, ἦτο καὶ μία παλλακή του, ποὺ ἐλέγετο Ρεσφὰ καὶ ἦτο κόρη τοῦ Ἰάλ. Εἶπε λοιπὸν ὁ Ἰεβοσθέ, ὁ υἱὸς τοῦ Σαούλ, πρὸς τὸν Ἀβεννήρ: <Διατὶ συνῆψες συζυγικὴν σχέσιν μὲ τὴν παλλακὴν αὐτὴν τοῦ πατέρα μου;>
8 Καὶ ἐθύμωσε πολὺ ὁ Ἀβεννὴρ ἐναντίον τοῦ Ἰεβοσθὲ διὰ τὸν ἔλεγχον αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπε: <Μήπως μὲ θεωρεῖς σκυλὶ καὶ μοῦ ὁμιλεῖς ἔτσι; Ἐγὼ ἔδειξα συμπάθειαν, ὅπως ξέρεις, ἕως τώρα πρὸς τὴν οἰκογένειαν τοῦ Σαούλ, τοῦ πατέρα σου, καὶ πρὸς τοὺς ἀδελφούς σου, τοὺς συγγενεῖς σου καὶ τοὺς φίλους σου καὶ δὲν σὲ ἐγκατέλειψα διὰ νὰ ὑπάγω καὶ νὰ ταχθῶ μὲ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ Δαβίδ, τοῦ ἐχθροῦ σου. Καὶ ζητεῖς λοιπὸν λόγον ἀπὸ ἐμὲ σήμερα διὰ κάποιαν παρανομίαν μου εἰς βάρος μιᾶς γυναίκας;
9 Νὰ μὲ τιμωρήσῃ μὲ πολλὰς τιμωρίας ὁ Κύριος καὶ νὰ προσθέσῃ καὶ ἄλλας εἰς ἐμέ, τὸν Ἀβεννήρ, ἂν δὲν κάνω διὰ τὸν Δαβὶδ κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτὴν αὐτό, ποὺ τοῦ ὑπεσχέθη μὲ ὅρκον ὁ Κύριος!
10 Νὰ μὲ τιμωρήσῃ δηλαδή, ἐὰν δὲν συμβάλω εἰς τὸ νὰ ἀφαρεθῇ ἡ βασιλικὴ ἐξουσία ἀπὸ τὸν οἶκον Σαοὺλ καὶ νὰ ὑψωθῇ ὁ Δαβὶδ εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον καὶ νὰ βασιλεύσῃ εἰς ὅλους τοὺς Ἰσραηλίτας καὶ τοὺς Ἰουδαίους ἀπὸ τὴν τελευταίαν πρὸς βορρᾶν πόλιν μας Δὰν ἕως τὴν νοτιωτέραν, τὴν Βηρσαβεέ!>
11 Ἐμπρὸς εἰς τὴν ἀντίδρασιν αὐτὴν τοῦ Ἀβεννὴρ δὲν ἐτόλμησεν ὁ Ἰεβοσθὲ νὰ τοῦ ἀπαντήσῃ τίποτε καὶ δὲν ἔδωσε συνέχειαν εἰς τὴν ὑπόθεσιν, διότι τὸν ἐφοβεῖτο.
12 Ὁ δὲ Ἀβεννὴρ ἀπέστειλεν ἀμέσως ἀγγελιαφόρους του πρὸς τὸν Δαβίδ, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὴν Θαιλάμ, καὶ τοῦ εἶπε: <Δέξου νὰ συμφώνησῃς μαζί μου καὶ σὲ βεβαιώνω ὅτι θὰ διαθέσω ὑπὲρ σοῦ τὴν δύναμίν μου, διὰ νὰ στρέψω μὲ τὸ μέρος σου ὅλον τὸν Ἰσραήλ>.
13 Καὶ ὁ Δαβὶδ ἀπεκρίθη: <Εἶμαι σύμφωνος. Δέχομαι νὰ συνάψω μαζί σου συμμαχίαν, πλὴν ὅμως σοῦ θέτω τὸν ἑξῆς ὅρον: Θέλω νά μοῦ φέρῃς, τότε ποὺ θὰ ἔλθῃς νὰ μὲ συναντῃσῃς, καὶ τὴν Μελχόλ, τὴν κόρην τοῦ Σαούλ. Εἰ δ’ ἄλλως, μὴ ἔλθῃς νὰ μὲ ἰδῇς>.
14 Μετὰ ταῦτα ἀπέστειλεν ὁ Δαβὶδ ἀγγελιαφόρους του πρὸς τὸν Ἰεβοσθέ, τὸν υἱὸν τοῦ Σαούλ, καὶ τοῦ εἶπε: <Δός μου πίσω τὴν γυναῖκα μου, τὴν Μελχόλ, ποὺ τὴν εἶχα ἀποκτήσει ἀφοῦ ἔφερα εἰς τὸν πατέρα της ἑκατὸν ἀκροβυστίας ἀλλοφύλων Φιλισταίων>.
15 Κατόπιν τούτου ἔστειλεν ἀνθρώπους του ὁ Ἰεβοσθὲ καὶ ἐπῆρε τὴν Μελχὸλ ἀπὸ τὸν ἄνδρα της, τὸν Φαλτιήλ, ποὺ ἦτο υἱὸς τοῦ Σελλῆς.
16 Ὁ δὲ σύζυγής της ἀκολουθοῦσε ἀπὸ πίσω της ἕως τὴν Βαρακίμ, πλησίον τῆς Ἱερουσαλήμ, καὶ ἔκλαιε. Καὶ τοῦ εἶπεν ὁ Ἀβεννήρ: <Φύγε ἀπὸ ἐδῶ. Γύρισε πίσω εἰς τὸ σπίτι σου>. Καὶ ἠναγκάσθη ἐκεῖνος καὶ ἐπέστρεψε.
17 Καὶ μίλησε ὁ Ἀβεννὴρ πρὸς τοὺς ἄρχοντας καὶ προκρίτους τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ τοὺς εἶπε: <Ἀπὸ ἀρκετὸν καιρὸν προηγουμένως ἐζητούσατε νὰ γίνῃ ὁ Δαβὶδ βασιλεύς σας.
18 Κάμετε λοιπὸν τώρα αὐτὸ ποὺ ποθεῖτε, διότι ὁ Κύριος μίλησε διὰ τὸν Δαβὶδ καὶ εἶπε: <Διὰ μέσου τοῦ δούλου μου τοῦ Δαβὶδ θὰ σώσω τὸν λαόν μου ἀπὸ τὰ χέρια τῶν ἀλλοφύλων Φιλισταίων καὶ ἀπὸ τὰ χέρια καὶ τὴν δύναμιν ὅλων τῶν ἐχθρῶν των>.
19 Μίλησε ἐπίσης διὰ τὸ θέμα αὐτὸ ὁ Ἀβεννὴρ καὶ ἰδιαιτέρως εἰς τοὺς ἀνθρώπους τῆς φυλῆς Βενιαμίν, ἀπὸ τὴν ὁποίαν κατήγετο ὁ Σαούλ, καὶ ἡ ὁποία εἶχε μεγάλην ἐπιρροὴν εἰς τὸν Ἰσραήλ. Μετὰ ταῦτα ἐπῆγε ὁ Ἀβεννήρ εἰς τὴν Χεβρών, διὰ νὰ διαβιβάσῃ εἰς τὸν Δαβὶδ ὅλα, ὅσα ἐνέκριναν καὶ τὰ ἐθεώρησαν σωστὰ οἱ Ἰσραηλῖται καὶ οἱ ἄνδρες τῆς φυλῆς τοῦ Βενιαμίν.
20 Καὶ ἦλθεν ὁ Ἀβεννὴρ μαζί μὲ εἴκοσι ἄνδρας εἰς τὴν Χεβρὼν πρὸς συνάντησιν τοῦ Δαβίδ. Ὁ δὲ Δαβὶδ τοὺς ἐδέχθη φιλοφρόνως καὶ παρέθεσε συμπόσιον διὰ τὸν Ἀβεννὴρ καὶ τοὺς ἄνδρας του.
21 Καὶ εἶπεν ὁ Ἀβεννὴρ εἰς τὸν Δαβίδ: <Θὰ σηκωθῶ λοιπὸν τώρα καὶ θὰ ὑπάγω καὶ θὰ συγκεντρώσω πλησίον σου, πλησίον τοῦ κυρίου μου καὶ βασιλέως, ὅλους τοὺς Ἰσραηλίτας. Καὶ θὰ συνάψωμεν μαζί των συμφωνίαν καὶ θὰ γίνῃς βασιλεὺς ὅλων ἐκείνων, ποὺ ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχή σου>. Καὶ κατευώδωσεν ὁ Δαβὶδ τὸν Ἀβεννὴρ καὶ ἀνεχώρησε εἰρηνικὰ διὰ τὸν τόπον του.
22 Καὶ ἔφθασαν τότε ἐπὶ τόπου ἀπὸ κάποιαν ἐκστρατείαν ὁ Ἰωὰβ καὶ οἱ ἄνδρες τοῦ Δαβίδ. Ἔφεραν δὲ μαζί των καὶ λάφυρα πολλά. Τὴν στιγμὴν ἐκείνην ὁ Ἀβεννὴρ εἶχεν ἤδη ἀναχωρήσει. Δὲν εὑρίσκετο εἰς τὴν Χεβρὼν πλησίον τοῦ Δαβίδ, διότι τὸν εἶχε κατευοδώσει καὶ εἶχαν χωρισθῇ εἰρηνικά.
23 Μόλις ἔφθασαν εἰς τὴν Χεβρὼν ὁ Ἰωὰβ καὶ ὅλος ὁ στρατός του, ἀνήγγειλαν εἰς τὸν Ἰωὰβ καὶ εἶπαν: <Πρὸ ὀλίγου εἶχεν ἔλθει ἐδῶ ὁ Ἀβεννήρ, ὁ υἱὸς τοῦ Νήρ, καὶ εἶδε τὸν Δαβὶδ καὶ τὸν κατευώδωσεν ὁ βασιλεὺς καὶ ἔφυγε σὰν φίλος>.
24 Ὅταν τὸ ἄκουσε αὐτὸ ὁ Ἰωάβ, ἐπαρουσιάσθη εἰς τὸν βασιλέα Δαβὶδ καὶ τοῦ εἶπε: <Τί ἦταν αὐτὸ ποὺ ἔκανες; Ἦλθεν ἐδῶ πρὸς σὲ ὁ Ἀβεννὴρ καὶ τὸν ἄφησες νὰ φύγῃ ἐλεύθερος καὶ εἰρηνικός;
25 Δὲν γνωρίζεις μήπως τὴν κακίαν τοῦ Ἀβεννήρ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Νήρ, καὶ ὅτι ἦλθεν ἐδῶ διὰ νὰ σὲ ἐξαπατήσῃ καὶ νὰ κατασκόπευσῃ τὰς κινήσεις σου καὶ νὰ μάθῃ ὅλα, ὅσα κάνεις;>
26 Ἐβγῆκε κατόπιν ὁ Ἰωὰβ ἀπὸ τὴν κατοικίαν τοῦ Δαβὶδ καὶ ἔστειλε ἀγγελιαφόρους πίσω ἀπὸ τὸν Ἀβεννήρ, οἱ ὁποῖοι τὸν ἐπρόλαβαν εἰς τὸ φρέαρ τὸν Σεειράμ, ποὺ ἦτο πλησίον τῆς Χεβρών, καὶ τοῦ εἶπαν νὰ γυρίσῃ πίσω. Ὁ Δαβὶδ δὲν ἐγνώριζε τίποτε διὰ τὴν ἐνέργειαν αὐτὴν τοῦ Ἰωάβ.
27 Ἔφερεν ἔτσι ὁ Ἰωὰβ τὸν Ἀβεννὴρ πίσω εἰς τὴν Χεβρὼν καὶ τὸν ὠδήγησε παράμερα, εἰς τὴν ἐσωτερικὴν πλευρὰν τῆς πύλης, μὲ σκοπὸν δῆθεν νὰ τοῦ εἰπῇ κάποιο μυστικόν. Εἰς τὴν πραγματικότητα ὅμως τοῦ ἔστησεν ἐνέδραν. Τὸν ἐκτύπησε δὲ ἐκεῖ ξαφνικὰ εἰς τὰ νεφρὰ καὶ τὸν ἐφόνευσε. Καὶ ἐξεδικήθη ἔτσι ὁ Ἰωὰβ τὸ αἷμα τοῦ ἀδελφοῦ του Ἀσαήλ.
28 Ὅταν ἔμαθε ἀργότερα ὁ Δαβὶδ τὸ γεγονός, εἶπεν: <Ἐγὼ καὶ οἱ ἀπόγονοι τῆς βασιλείας μου αἰωνίως δὲν ἔχομεν καμμίαν ἐνοχὴν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου διὰ τὸ αἷμα τοῦ Ἀβεννήρ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Νήρ, ποὺ ἐχύθη μὲ δολιότητα. Εἴμαστε ἀθῶοι.
29 Ἡ ἐνοχὴ αὐτοῦ τοῦ αἵματος ἂς πέσῃ εἰς τὸ κεφάλι τοῦ Ἰωὰβ καὶ εἰς ὅλην τὴν πατρικήν του οἰκογένειαν. Καὶ ἂς μὴ λείψῃ ποτὲ ἀπὸ τὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἰωὰβ ἐκεῖνος ποὺ θὰ ὑποφέρῃ ἀπὸ γονόρροιαν, καὶ ὁ λεπρός, καὶ ὁ χωλὸς ἢ τυφλός, ποὺ θὰ ἀναγκάζεται νὰ κρατῇ ραβδί, καὶ αὐτὸς ποὺ θὰ θανατώνεται μὲ μαχαίρι, καὶ αὐτὸς ποὺ θὰ στερῆται ἀκόμη καὶ τὸ ψωμί>.
30 Τὸ ἔγκλημα αὐτὸ διεπράχθη, διότι ὁ Ἰωὰβ καὶ ὁ ἀδελφός του, ὁ Ἀβεσσά, παρεμόνευαν καὶ κατεσκόπευαν ἀπὸ καιρὸν τὸν Ἀβεννὴρ καὶ ἤθελαν νὰ ἐκδικηθοῦν, ἐπειδὴ εἶχε σκοτώσει τὸν ἀδελφόν των, τὸν Ἀσαήλ, εἰς τὸν πόλεμον, ποὺ εἶχε γίνει εἰς τὴν Γαβαών.
31 Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Ἰωὰβ καὶ πρὸς ὅλους τοὺς στρατιώτας, ποὺ ἦσαν μαζί του: <Νὰ σχίσετε τὰ ροῦχα σας καὶ νὰ φορέσετε τρίχινα, χονδρὰ ροῦχα εἰς ἔνδειξιν πένθους καὶ νὰ θρηνῆτε ἐμπρὸς ἀπὸ τὸ φέρετρον τοῦ Ἀβεννήρ>. Κατὰ δὲ τὴν νεκρικὴν πομπὴν ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ ἐβάδιζε πίσω ἀπὸ τὸ φέρετρον.
32 Καὶ ἔθαψαν τὸν Ἀβεννὴρ εἰς τὴν Χεβρών. Ὕψωσε δὲ ὁ βασιλεὺς τὴν φωνήν του καὶ ἔκλαυσεν ἐμπρὸς εἰς τὸν τάφον του καὶ μαζί του ἔκλαυσε διὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἀβεννὴρ καὶ ὅλος ὁ λαός.
33 Ἔψαλε μάλιστα ὁ βασιλεὺς καὶ θρηνητικὸν ᾆσμα διὰ τὸν Ἀβεννὴρ μὲ τὰ ἑξῆς λόγια: <Ὁ στρατηγὸς Ἀβεννὴρ νὰ ἔχῃ ἄδοζον καὶ ἄθλιον θάνατον, σὰν νὰ ἦτο ὁ Νάβαλ!
34 Δὲν ἐδέθησαν τὰ χέρια σου, οὔτε ἐσφίχθησαν τὰ πόδια σου εἰς τὰ δεσμά. Δὲν ἐνικήθης ἀπὸ ἐχθρούς, οὔτε συνελήφθης αἰχμάλωτος. Δὲν ἔστειλεν αἰφνίδιον θάνατον ὁ Θεός, ὅπως συνέβη μὲ τὸν Νάβαλ. Ἔπεσες κτυπημένος ἀπὸ δολοφόνους, ἀπὸ τέκνα τῆς ἀδικίας>. Καὶ ἐμαζεύθη ὅλος ὁ λαὸς διὰ νὰ κλαύσῃ τὸν Ἀβεννήρ.
35 Ἦλθε δὲ ὅλος ὁ λαὸς διὰ νὰ προσφέρῃ τροφὰς εἰς τὸν Δαβὶδ καὶ τὸν παρακαλοῦσαν ἕως τὸ βράδυ ἐκείνης τῆς ἡμέρας νὰ φάγῃ, ἀλλ' ὁ Δαβὶδ ὡρκίσθη καὶ εἶπε: <Νὰ στείλῃ ὁ Θεὸς ἐπάνω μου πολλὰς τιμωρίας καὶ νὰ προσθέσῃ καὶ πολλὰς ἄλλας, ἐὰν βάλω εἰς τὸ στόμα μου ψωμὶ ἢ ὀτιδήποτε ἄλλο, ἕως ὅτου δύσῃ ὁ ἥλιος>.
36 Καὶ ὅταν ἔγινε αὐτὸ γνωστὸν εἰς τὸν λαόν, εὐχαριστήθηκαν ὅλοι μὲ ὅλα, ὅσα ἔκανε ὁ βασιλεύς των ἐνώπιον τοῦ λαοῦ του.
37 Καὶ ἔτσι ἐβεβαιώθη ὅλος ὁ στρατὸς καὶ ὅλος ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραὴλ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, ὅτι δὲν ἐθανατώθη ὁ Ἀβεννήρ, ὁ υἱὸς τοῦ Νήρ, κατὰ διαταγὴν τοῦ βασιλέως.
38 Εἶπε δὲ ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ εἰς τοὺς ἄνδρας του: <Δὲν ξέρετε ὅτι κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτὴν ἐφονεύθη εἰς τὸν Ἰσραὴλ ἕνας μεγάλος στρατηγὸς καὶ προεστός;
39 Ὅσον ἀφορᾷ δὲ ἐμέ, δὲν γνωρίζετε ὅτι εἶμαι συγγενὴς τῶν δολοφόνων καὶ ὅτι μόλις πρὸ ὀλίγου ἐπῆρα τὸν θρόνον τοῦ βασιλέως; Εὑρίσκομαι δηλαδὴ εἰς δυσκολίαν μεγάλην. Δὲν ἠμπορῶ νὰ κάνω τίποτε. Διότι οἱ ἄνδρες αὐτοί, ποὺ τὸν ἐφόνευσαν, οἱ υἱοὶ τῆς ἀδελφής μου Σαρουΐας, ἔχουν σκληρὸν χαρακτῆρα καὶ εἶναι ἰσχυρότεροί μου. Νομίζω λοιπὸν ὅτι δὲν πρέπει νὰ προβῶ τώρα εἰς καμμίαν ἐνέργειαν, διὰ νὰ μὴ ἀναστατωθοῦν τὰ πάντα. Τὰ ἀφήνω ὅλα εἰς τὸν Κύριον καὶ εὔχομαι νὰ τιμωρήσῃ ἐκεῖνος καθένα, ποὺ διαπράττει ἀνομήματα, ἀναλόγως πρὸς τὴν κακίαν του>.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐγένετο ὁ πόλεμος ἐπὶ πολὺ ἀνὰ μέσον τοῦ οἴκου Σαοὺλ καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ οἴκου Δαυίδ· καὶ ὁ οἶκος Δαυὶδ ἐπορεύετο καὶ ἐκραταιοῦτο, καὶ ὁ οἶκος Σαοὺλ ἐπορεύετο καὶ ἠσθένει.	πὶ πολὺν χρόνον ἐγίνετο πόλεμος μεταξώ των τῆς οἰκογενείας τοῦ Σαοὺλ καὶ τῶν ἀνθρώπων τοῦ Δαυίδ. Κατὰ τὸν πόλεμον αὐτὸν οἱ ἄνθρωποι τοῦ Δαυὶδ προώδευαν συνεχῶς καὶ ἐνισχύοντο, ἐνῶ ἀντιθέτως οἱ ἀπόγονοι τοῦ Σαοὺλ ἐξασθενοῦσαν ὀλίγον κατ' ὀλίγον.	δὲ πόλεμος μεταξὺ τῆς οἰκογενείας καὶ τῶν ἀνθρώπων τοῦ Σαοὺλ καὶ τῆς οἰκογενείας καὶ τῶν ἀνθρώπων τοῦ Δαβὶδ ἐσυνεχίσθη ἐπὶ πολὺ χρονικὸν διάστημα. Κατὰ τὸ διάστημα αὐτὸ ἡ μὲν βασιλεία τοῦ Δαβὶδ ἐπροώδευε καὶ ἰσχυροποιεῖτο περισσότερον, ἡ δὲ βασιλεία τοῦ οἴκου Σαοὺλ ἐξασθενοῦσε καὶ ἐμειώνετο.
2 Καὶ ἐτέχθησαν τῷ Δαυὶδ υἱοὶ ἐν Χεβρών, καὶ ἦν ὁ πρωτοτόκος αὐτοῦ Ἀμνὼν τῆς Ἀχινόομ τῆς Ἰεζραηλίτιδος,	2 Ὁ Δαυὶδ ἀπέκτησεν εἰς τὴν Χεβρὼν τοὺς ἐξῆς υἱούς· Πρωτότοκος αὐτοῦ ἦτο ὁ Ἀμνών, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθη ἀπὸ τὴν Ἀχινόομ, τὴν Ἰεζραηλίτιδα.	2 Ἀπέκτησε δὲ ὁ Δαβὶδ εἰς τὴν Χεβρὼν τοὺς ἑξῆς υἱούς: Πρῶτος ἐγεννήθη ὁ Ἀμνὼν ἀπὸ τὴν σύζυγόν του Ἀχινόομ, ποὺ κατήγετο ἀπὸ τὴν Ἰεζράελ.
3 καὶ ὁ δεύτερος αὐτοῦ Δαλουΐα τῆς Ἀβιγαίας τῆς Καρμηλίας, καὶ ὁ τρίτος Ἀβεσσαλὼν υἱὸς Μααχὰ θυγατρὸς Θολμὶ βασιλέως Γεσίρ,	3 Δεύτερος αὐτοῦ υἱὸς ἦτο ὁ Δαλουΐα, ὁ γεννηθεὶς ἀπὸ τὴν Ἀβιγαίαν τὴν καταγομένην ἀπὸ τὴν πόλιν Κάρμηλον. Τρίτος ἦτο ὁ Ἀβεσσαλώμ, ὁ υἱὸς τῆς συζύγου τοῦ Μααχά, ἡ ὁποία ἦτο θυγάτηρ τοῦ Θολμὶ τοῦ Βασιλέως Γεσίρ.	3 Δεύτερος υἱός του ἦτο ὁ Δαλουΐα, ποὺ ἐγεννήθη ἀπὸ τὴν Ἀβιγαίαν, ἡ ὁποία κατήγετο ἀπὸ τὸ Κάρμηλον. Τρίτος υἱός του ἦτο ὁ Ἀβεσσαλώμ, ποὺ ἐγεννήθη ἀπὸ τὴν Μααχά, τὴν θυγατέρα τοῦ Θολμί, ποὺ ἦτο βασιλεὺς τῆς Γεσὶρ, περιοχῆς τῆς Συρίας.
4 καὶ ὁ τέταρτος Ὀρνία υἱὸς Φεγγίθ, καὶ ὁ πέμπτος Σαβατία τῆς Ἀβιτάλ,	4 Τέταρτος υἱός του ἦτο ὁ Ὀρνία, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθη ἀπὸ τὴν Φεγγίθ. Πέμπτος υἱός του ἦτο ὁ Σαβατία ἐκ τῆς Ἀβιτάλ.	4 Τέταρτος υἱός του ἦτο ὁ Ὀρνία, ποὺ ἐγεννήθη ἀπὸ τὴν Φεγγίθ, καὶ πέμπτος ὁ Σαβατία, ποὺ ἐγεννήθη ἀπὸ τὴν Ἀβιτάλ.
5 καὶ ὁ ἕκτος Ἰεθεραὰμ τῆς Αἰγλὰ γυναικὸς Δαυίδ· οὗτοι ἐτέχθησαν τῷ Δαυὶδ ἐν Χεβρών.	5 Ἕκτος υἱός του ἦτο ὁ Ἰεθεραὰμ ἐκ τῆς Αἰγλὰ συζύγου τοῦ Δαυίδ. Αὐτοὶ ἐγεννήθησαν, ὅταν ὁ Δαυὶδ εὑρίσκετο εἰς τὴν Χεβρών.	5 Ἕκτος τέλος υἱός του ἦτο ὁ Ἰεθεραάμ, ποὺ ἐγεννήθη ἀπὸ τὴν σύζυγον τοῦ Δαβὶδ Αἰγλά (ποὺ ἦτο πιθανὸν ἄλλο ὄνομα τῆς Μελχόλ). Καὶ τοὺς ἕξι αὐτοὺς υἱούς του τοὺς ἀπέκτησεν ὁ Δαβὶδ τότε ποὺ διέμενεν εἰς τὴν Χεβρών.
6 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι τὸν πόλεμον ἀνὰ μέσον τοῦ οἴκου Σαοὺλ καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ οἴκου Δαυίδ, καὶ Ἀβεννὴρ ἦν κρατῶν τοῦ οἴκου Σαούλ.	6 Κατὰ τὸν χρόνον κατὰ τὸν ὁποῖον ἐπικρατοῦσε ὁ πόλεμος μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων τοῦ Σαοὺλ καὶ τῶν ἀνθρώπων τοῦ Δαυίδ, ὁ Ἀβεννὴρ ἦτο κυρίαρχος εἰς τὸν οἶκον τοῦ Σαούλ.	6 Κατὰ δὲ τὸ διάστημα τοῦ πολέμου καὶ τῆς διαμάχης μεταξὺ τῶν ὑπηκόων τοῦ Σαοὺλ καὶ τῶν ὑπηκόων τοῦ Δαβὶδ ἐξουσίαζεν ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τοῦ Σαοὺλ ὁ Ἀβεννήρ.
7 Καὶ τῷ Σαοὺλ παλλακὴ Ρεσφὰ θυγάτηρ Ἰάλ· καὶ εἶπεν Ἰεβοσθὲ υἱὸς Σαοὺλ πρὸς Ἀβεννήρ· τί ὅτι εἰσῆλθες πρὸς τὴν παλλακὴν τοῦ πατρός μου;	7 Εἰς τὸν Σαοὺλ ἀνῆκεν ἄλλοτε μία παλλακὴ σύζυγος δευτέρας σειρᾶς, ὀνόματι Ρεσφὰ θυγάτηρ τοῦ Ἰάλ. Ὁ Ἰεβοσθέ, ὁ υἱὸς τοῦ Σαούλ, εἶπε πρὸς τὸν Ἀβεννήρ· <διατὶ ἦλθες εἰς συνάφειαν μὲ τὴν παλλακὴν τοῦ πατρός μου;>	7 Μεταξὺ δὲ ἐκείνων, ποὺ εἶχαν ἀπομείνει ἀπὸ τὸν Σαούλ, ἦτο καὶ μία παλλακή του, ποὺ ἐλέγετο Ρεσφὰ καὶ ἦτο κόρη τοῦ Ἰάλ. Εἶπε λοιπὸν ὁ Ἰεβοσθέ, ὁ υἱὸς τοῦ Σαούλ, πρὸς τὸν Ἀβεννήρ: <Διατὶ συνῆψες συζυγικὴν σχέσιν μὲ τὴν παλλακὴν αὐτὴν τοῦ πατέρα μου;>
8 Καὶ ἐθυμώθη σφόδρα Ἀβεννὴρ περὶ τοῦ λόγου τούτου τῷ Ἰεβοσθέ, καὶ εἶπεν Ἀβεννὴρ πρὸς αὐτόν· μὴ κεφαλὴ κυνὸς ἐγὼ εἰμι; Ἐποίησα σήμερον ἔλεος μετὰ τοῦ οἴκου Σαοὺλ τοῦ πατρός σου καὶ περὶ ἀδελφῶν καὶ περὶ γνωρίμων καὶ οὐκ ηὐτομόλησα εἰς τὸν οἶκον Δαυίδ· καὶ ἐπιζητεῖς ἐπ' ἐμὲ σὺ ὑπὲρ ἀδικίας γυναικὸς σήμερον;	8 Ὁ Ἀβεννὴρ ἐθύμωσε πάρα πολὺ διὰ τὸν ἔλεγχον αὐτὸν τοῦ Ἰεβοσθὲ καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· <μήπως ἐνόμισες, ὅτι ἐγὼ εἶμαι κεφάλι σκυλιοῦ καὶ μοῦ ὁμιλεῖς κατ' αὐτὸν τὸν τρόπον; Γνωρίζεις ὅτι ἐγὼ ἐφάνηκα συγκαταβατικὸς καὶ καλὸς εἰς τὸν οἶκον τοῦ Σαούλ, τοῦ πατρός σου, εἰς τοὺς συγγενεῖς σου καὶ εἰς τοὺς γνωρίμους σου, καὶ δὲν ηὐτομόλησα πρὸς τὸν οἶκον τοῦ Δαυίδ. Καὶ σὺ τολμᾷς σήμερον νὰ μὲ κατηγορῇς διὰ παρανομίαν εἰς βάρος κάποιας γυναικός;	8 Καὶ ἐθύμωσε πολὺ ὁ Ἀβεννὴρ ἐναντίον τοῦ Ἰεβοσθὲ διὰ τὸν ἔλεγχον αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπε: <Μήπως μὲ θεωρεῖς σκυλὶ καὶ μοῦ ὁμιλεῖς ἔτσι; Ἐγὼ ἔδειξα συμπάθειαν, ὅπως ξέρεις, ἕως τώρα πρὸς τὴν οἰκογένειαν τοῦ Σαούλ, τοῦ πατέρα σου, καὶ πρὸς τοὺς ἀδελφούς σου, τοὺς συγγενεῖς σου καὶ τοὺς φίλους σου καὶ δὲν σὲ ἐγκατέλειψα διὰ νὰ ὑπάγω καὶ νὰ ταχθῶ μὲ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ Δαβίδ, τοῦ ἐχθροῦ σου. Καὶ ζητεῖς λοιπὸν λόγον ἀπὸ ἐμὲ σήμερα διὰ κάποιαν παρανομίαν μου εἰς βάρος μιᾶς γυναίκας;
9 Τάδε ποιήσαι ὁ Θεὸς τῷ Ἀβεννὴρ καὶ τάδε προσθείη αὐτῷ, ὅτι καθὼς ὤμοσε Κύριος τῷ Δαυίδ, ὅτι οὕτως ποιήσω αὐτῷ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ.	9 Ἂς μὲ τιμωρήσῃ ὁ Θεός μὲ πολλὰς τιμωρίας, ἄν δὲν πράξω διὰ τὸν Δαυὶδ κατὰ τὴν σημερινὴν ἡμέραν ὅ,τι ἐνόρκως ὑπεσχέθη πρὸς αὐτὸν ὁ Θεός.	9 Νὰ μὲ τιμωρήσῃ μὲ πολλὰς τιμωρίας ὁ Κύριος καὶ νὰ προσθέσῃ καὶ ἄλλας εἰς ἐμέ, τὸν Ἀβεννήρ, ἂν δὲν κάνω διὰ τὸν Δαβὶδ κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτὴν αὐτό, ποὺ τοῦ ὑπεσχέθη μὲ ὅρκον ὁ Κύριος!
10 Περιελεῖν τὴν βασιλείαν ἀπὸ τοῦ οἴκου Σαούλ, καὶ τοῦ ἀναστῆσαι τὸν θρόνον Δαυὶδ ἐπὶ Ἰσραὴλ καὶ ἐπὶ τὸν Ἰούδαν ἀπὸ Δὰν ἕως Βηρσαβεέ.	10 Ὁ Θεὸς ὑπεσχέθη, ὅτι θὰ ἀφαιρεθῇ ἡ βασιλεία ἀπὸ τὸν οἶκον τοῦ Σαοὺλ καὶ θὰ στερεωθῇ ὁ βασιλικὸς θρόνος διὰ τὸν Δαυὶδ εἰς ὅλον τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν καὶ ἐπὶ τῆς φυλῆς Ἰούδα, ἀπὸ τὴν βορειοτέραν πόλιν τὴν Δὰν καὶ μέχρι τῆς νοτιωτέρας πόλεως, τῆς Βηρσαβεέ>.	10 Νὰ μὲ τιμωρήσῃ δηλαδή, ἐὰν δὲν συμβάλω εἰς τὸ νὰ ἀφαρεθῇ ἡ βασιλικὴ ἐξουσία ἀπὸ τὸν οἶκον Σαοὺλ καὶ νὰ ὑψωθῇ ὁ Δαβὶδ εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον καὶ νὰ βασιλεύσῃ εἰς ὅλους τοὺς Ἰσραηλίτας καὶ τοὺς Ἰουδαίους ἀπὸ τὴν τελευταίαν πρὸς βορρᾶν πόλιν μας Δὰν ἕως τὴν νοτιωτέραν, τὴν Βηρσαβεέ!>
11 Καὶ οὐκ ἠδυνάσθη ἔτι Ἰεβοσθὲ ἀποκριθῆναι τῷ Ἀβεννὴρ ρῆμα ἀπὸ τοῦ φοβεῖσθαι αὐτόν.	11 Ὁ Ἰεβοσθὲ δὲν ἠμπόρεσε καθόλου νὰ ἀπαντήσῃ εἰς τὸν Ἀβεννήρ, διότι τὸν ἐφοβεῖτο.	11 Ἐμπρὸς εἰς τὴν ἀντίδρασιν αὐτὴν τοῦ Ἀβεννὴρ δὲν ἐτόλμησεν ὁ Ἰεβοσθὲ νὰ τοῦ ἀπαντήσῃ τίποτε καὶ δὲν ἔδωσε συνέχειαν εἰς τὴν ὑπόθεσιν, διότι τὸν ἐφοβεῖτο.
12 Καὶ ἀπέστειλεν Ἀβεννὴρ ἀγγέλους πρὸς Δαυὶδ εἰς Θαιλὰμ οὖ ἦν, παραχρῆμα λέγων· διάθου διαθήκην σου μετ' ἐμοῦ, καὶ ἰδοὺ ἡ χείρ μου μετὰ σοῦ ἐπιστρέψαι πρὸς σὲ πάντα τὸν οἶκον Ἰσραήλ.	12 Ὁ Ἀβεννὴρ ἔστειλεν ἀμέσως ἀγγελιοφόρους πρὸς τὸν Δαυίδ, ὁ ὁποῖος εὑρίσκετο τότε εἰς Θαιλάμ, καὶ τοῦ εἶπε· <κάμε συμφωνίαν μαζῆ μου καὶ ἰδού, θὰ ἐνεργήσω ἐγὼ ἔτσι, ὥστε νὰ στρέψω ὅλον τὸν ἰσρσηλιτικὸν λαόν μὲ τὸ μέρος σου>.	12 Ὁ δὲ Ἀβεννὴρ ἀπέστειλεν ἀμέσως ἀγγελιαφόρους του πρὸς τὸν Δαβίδ, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὴν Θαιλάμ, καὶ τοῦ εἶπε: <Δέξου νὰ συμφώνησῃς μαζί μου καὶ σὲ βεβαιώνω ὅτι θὰ διαθέσω ὑπὲρ σοῦ τὴν δύναμίν μου, διὰ νὰ στρέψω μὲ τὸ μέρος σου ὅλον τὸν Ἰσραήλ>.
13 Καὶ εἶπε Δαυίδ· καλῶς ἐγὼ διαθήσομαι πρὸς σὲ διαθήκην, πλὴν λόγον ἕνα ἐγὼ αἰτοῦμαι παρὰ σοῦ λέγων· οὐκ ὄψει τὸ πρόσωπόν μου, ἐὰν μὴ ἀγάγῃς τὴν Μελχὸλ θυγατέρα Σαοὺλ παραγινομένου σου ἰδεῖν τὸ πρόσωπόν μου.	13 Ὁ Δαυὶδ ἀπήντησεν· <ἔχει καλῶς. Ἐγὼ κλείω μὲ σὲ συμφωνίαν, ἀλλὰ ὑπὸ ἕνα ὅρον. Ἰδοὺ τί ζητῶ ἀπὸ σένα· Δὲν θὰ παρουσιασθῇς ἐνώπιόν μου, ἐὰν δὲν μοῦ φέρῃς τὴν Μελχόλ, τὴν θυγατέρα τοῦ Σαούλ, τὴν σύζυγόν μου, ὅταν θὰ ἔλθῃς νὰ μὲ συναντήσῃς>.	13 Καὶ ὁ Δαβὶδ ἀπεκρίθη: <Εἶμαι σύμφωνος. Δέχομαι νὰ συνάψω μαζί σου συμμαχίαν, πλὴν ὅμως σοῦ θέτω τὸν ἑξῆς ὅρον: Θέλω νά μοῦ φέρῃς, τότε ποὺ θὰ ἔλθῃς νὰ μὲ συναντῃσῃς, καὶ τὴν Μελχόλ, τὴν κόρην τοῦ Σαούλ. Εἰ δ’ ἄλλως, μὴ ἔλθῃς νὰ μὲ ἰδῇς>.
14 Καὶ ἐξαπέστειλε Δαυὶδ πρὸς Ἰεβοσθὲ υἱὸν Σαοὺλ ἀγγέλους λέγων· ἀπόδος μοι τὴν γυναῖκά μου τὴν Μελχόλ, ἢν ἔλαβον ἐν ἑκατὸν ἀκροβυστίαις ἀλλοφύλων.	14 Ὁ Δαυὶδ ἔστειλεν ἀγγελιοφόρους καὶ πρὸς τὸν Ἰεβοσθέ, τὸν υἱὸν τοῦ Σαούλ, καὶ τοῦ εἶπε· <δός μου πίσω τὴν γυναῖκα μου τὴν Μελχόλ, τὴν ὁποίαν ἐγὼ ἐπῆρα ὡς σύζυγόν μου, ἀφοῦ ἔφερα εἰς τὸν πατέρα σου τὸν Σαοὺλ τὰς ἀκροβυστίας ἑκατὸν ἀλλοφύλων>.	14 Μετὰ ταῦτα ἀπέστειλεν ὁ Δαβὶδ ἀγγελιαφόρους του πρὸς τὸν Ἰεβοσθέ, τὸν υἱὸν τοῦ Σαούλ, καὶ τοῦ εἶπε: <Δός μου πίσω τὴν γυναῖκα μου, τὴν Μελχόλ, ποὺ τὴν εἶχα ἀποκτήσει ἀφοῦ ἔφερα εἰς τὸν πατέρα της ἑκατὸν ἀκροβυστίας ἀλλοφύλων Φιλισταίων>.
15 Καὶ ἀπέστειλεν Ἰεβοσθὲ καὶ ἔλαβεν αὐτὴν παρὰ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς, παρὰ Φαλτιὴλ υἱοῦ Σελλῆς.	15 Ὁ Ἰεβοσθὲ ἔστειλεν ἄνθρωπον καὶ ἐπῆρε τὴν Μελχὸλ ἀπὸ τὸν ἄνδρα αὐτῆς, τὸν Φαλτιὴλ υἱὸν τοῦ Σελλῆς.	15 Κατόπιν τούτου ἔστειλεν ἀνθρώπους του ὁ Ἰεβοσθὲ καὶ ἐπῆρε τὴν Μελχὸλ ἀπὸ τὸν ἄνδρα της, τὸν Φαλτιήλ, ποὺ ἦτο υἱὸς τοῦ Σελλῆς.
16 Καὶ ἐπορεύετο ὁ ἀνὴρ αὐτῆς μετ' αὐτῆς κλαίων ὀπίσω αὐτῆς ἕως Βαρακίμ· καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Ἀβεννήρ· πορεύου, ἀνάστρεφε· καὶ ἀνέστρεψε.	16 Ὁ σύζυγός της αὐτὸς τὴν ἀκολουθοῦσε κλαίων ἕως τὴν Βαρακίμ. Εἶπεν ὅμως πρὸς αὐτὸν ὁ Ἀβεννήρ· <γύρισε πίσω, ἐπίστρεψε εἰς τὸν τόπον σου>. Καὶ ἐκεῖνος ἐπέστρεψεν.	16 Ὁ δὲ σύζυγής της ἀκολουθοῦσε ἀπὸ πίσω της ἕως τὴν Βαρακίμ, πλησίον τῆς Ἱερουσαλήμ, καὶ ἔκλαιε. Καὶ τοῦ εἶπεν ὁ Ἀβεννήρ: <Φύγε ἀπὸ ἐδῶ. Γύρισε πίσω εἰς τὸ σπίτι σου>. Καὶ ἠναγκάσθη ἐκεῖνος καὶ ἐπέστρεψε.
17 Καὶ εἶπε Ἀβεννὴρ πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους Ἰσραὴλ λέγων· χθὲς καὶ τρίτην ἐζητεῖτε τὸν Δαυὶδ βασιλεύειν ἐφ' ὑμῶν·	17 Ὁ Ἀβεννὴρ εἰπὲ πρὸς τοὺς ἄρχοντας τοῦ Ἰσραὴλ τὰ ἐξῆς· <πρὸ καιροῦ, σεῖς οἱ ἴδιοι ἐζητοῦσατε τὸν Δαυὶδ ὡς βασιλέα σας.	17 Καὶ μίλησε ὁ Ἀβεννὴρ πρὸς τοὺς ἄρχοντας καὶ προκρίτους τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ τοὺς εἶπε: <Ἀπὸ ἀρκετὸν καιρὸν προηγουμένως ἐζητούσατε νὰ γίνῃ ὁ Δαβὶδ βασιλεύς σας.
18 Καὶ νῦν ποιήσατε, ὅτι Κύριος ἐλάλησε περὶ Δαυὶδ λέγων· ἐν χειρὶ τοῦ δούλου μου Δαυὶδ σώσω τὸν Ἰσραὴλ ἐκ χειρὸς ἀλλοφύλων καὶ ἐκ χειρὸς πάντων τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν.	18 Τώρα, λοιπόν, πράξατε τοῦτο, διότι ὁ Κύριος ὡμίλησε περὶ τοῦ Δαυὶδ λέγων· Διὰ τοῦ Δαυὶδ ἐγὼ θὰ σώσω τοὺς Ἰσραηλίτας ἀπὸ τὰς χεῖρας τῶν ἀλλοφύλων καὶ ἀπὸ τὰ χέρια ὅλων τῶν ἐχθρῶν των>.	18 Κάμετε λοιπὸν τώρα αὐτὸ ποὺ ποθεῖτε, διότι ὁ Κύριος μίλησε διὰ τὸν Δαβὶδ καὶ εἶπε: <Διὰ μέσου τοῦ δούλου μου τοῦ Δαβὶδ θὰ σώσω τὸν λαόν μου ἀπὸ τὰ χέρια τῶν ἀλλοφύλων Φιλισταίων καὶ ἀπὸ τὰ χέρια καὶ τὴν δύναμιν ὅλων τῶν ἐχθρῶν των>.
19 Καὶ ἐλάλησεν Ἀβεννὴρ ἐν τοῖς ὠσὶ Βενιαμίν. Καὶ ἐπορεύθη Ἀβεννὴρ τοῦ λαλῆσαι εἰς τὰ ὦτα τοῦ Δαυὶδ εἰς Χεβρὼν πάντα, ὅσα ἤρεσεν ἐν ὀφθαλμοῖς Ἰσραὴλ καὶ ἐν ὀφθαλμοῖς οἴκου Βενιαμίν.	19 Ὁ Ἀβεννὴρ ὡμίλησεν ἐπίσης καλὰ ὑπὲρ τοῦ Δαυὶδ καὶ εἰς τοὺς Βενιαμίτας. Κατόπιν δὲ μετέβη εἰς Χεβρών, διὰ νὰ συνομιλήσῃ μὲ τὸν ἴδιον τὸν Δαυὶδ περὶ ὅλων αὐτῶν, ὅσα ἐφάνησαν ἀρεστά, εἰς τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν καὶ εἰς αὐτοὺς εἰδικῶς τοὺς ἄνδρας τῆς φυλῆς τοῦ Βενιαμίν.	19 Μίλησε ἐπίσης διὰ τὸ θέμα αὐτὸ ὁ Ἀβεννὴρ καὶ ἰδιαιτέρως εἰς τοὺς ἀνθρώπους τῆς φυλῆς Βενιαμίν, ἀπὸ τὴν ὁποίαν κατήγετο ὁ Σαούλ, καὶ ἡ ὁποία εἶχε μεγάλην ἐπιρροὴν εἰς τὸν Ἰσραήλ. Μετὰ ταῦτα ἐπῆγε ὁ Ἀβεννήρ εἰς τὴν Χεβρών, διὰ νὰ διαβιβάσῃ εἰς τὸν Δαβὶδ ὅλα, ὅσα ἐνέκριναν καὶ τὰ ἐθεώρησαν σωστὰ οἱ Ἰσραηλῖται καὶ οἱ ἄνδρες τῆς φυλῆς τοῦ Βενιαμίν.
20 Καὶ ἦλθεν Ἀβεννὴρ πρὸς Δαυὶδ εἰς Χεβρὼν καὶ μετ' αὐτοῦ εἴκοσιν ἄνδρες. Καὶ ἐποίησε Δαυὶδ τῷ Ἀβεννὴρ καὶ τοῖς ἀνδράσι τοῖς μετ' αὐτοῦ πότον.	20 Ὁ Ἀβεννὴρ καὶ ἄλλοι εἴκοσι ἄνδρες μαζῆ του, ἦλθον πρὸς τὸν Δαυὶδ εἰς τὴν Χεβρών. Ὁ Δαυὶδ παρέθεσεν εἰς τὸν Ἀβεννὴρ καὶ εἰς τοὺς ἄνδρας του συμπόσιον.	20 Καὶ ἦλθεν ὁ Ἀβεννὴρ μαζί μὲ εἴκοσι ἄνδρας εἰς τὴν Χεβρὼν πρὸς συνάντησιν τοῦ Δαβίδ. Ὁ δὲ Δαβὶδ τοὺς ἐδέχθη φιλοφρόνως καὶ παρέθεσε συμπόσιον διὰ τὸν Ἀβεννὴρ καὶ τοὺς ἄνδρας του.
21 Καὶ εἶπεν Ἀβεννὴρ πρὸς Δαυίδ· ἀναστήσομαι δὴ καὶ πορεύσομαι καὶ συναθροίσω πρὸς κύριόν μου τὸν βασιλέα πάντα Ἰσραὴλ καὶ διαθήσομαι μετ' αὐτοῦ διαθήκην, καὶ βασιλεύσεις ἐπὶ πᾶσιν, οἷς ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχή σου. Καὶ ἀπέστειλε Δαυὶδ τὸν Ἀβεννήρ, καὶ ἐπορεύθη ἐν εἰρήνῃ.	21 Εἶπε τότε ὁ Ἀβεννὴρ πρὸς τὸν Δαυίδ· <θὰ σηκωθῶ λοιπὸν καὶ θὰ μεταβῶ νὰ συναθροίσω ὅλον τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν διά σέ, τὸν κύριόν μου καὶ βασιλέα. Θὰ κάμω μὲ αὐτοὺς συμφωνίαν καὶ σὺ θὰ γίνῃς βασιλεὺς ἐπὶ ὅλων, ὅπως ἀκριβῶς ἐπιθυμεῖ ἡ καρδία σου>. Ὁ Δαυὶδ ἔστειλε τὸν Ἀβεννήρ, ὁ ὁποῖος καὶ ἐπορεύθη εἰρηνικῶς διὰ τὴν ἀποστολήν του.	21 Καὶ εἶπεν ὁ Ἀβεννὴρ εἰς τὸν Δαβίδ: <Θὰ σηκωθῶ λοιπὸν τώρα καὶ θὰ ὑπάγω καὶ θὰ συγκεντρώσω πλησίον σου, πλησίον τοῦ κυρίου μου καὶ βασιλέως, ὅλους τοὺς Ἰσραηλίτας. Καὶ θὰ συνάψωμεν μαζί των συμφωνίαν καὶ θὰ γίνῃς βασιλεὺς ὅλων ἐκείνων, ποὺ ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχή σου>. Καὶ κατευώδωσεν ὁ Δαβὶδ τὸν Ἀβεννὴρ καὶ ἀνεχώρησε εἰρηνικὰ διὰ τὸν τόπον του.
22 Καὶ ἰδοὺ οἱ παῖδες Δαυὶδ καὶ Ἰωὰβ παρεγένοντο ἐκ τῆς ἐξοδίας, καὶ σκῦλα πολλὰ ἔφερον μεθ' ἑαυτῶν· καὶ Ἀβεννὴρ οὐκ ἦν μετὰ Δαυὶδ εἰς Χεβρών, ὅτι ἀπεστάλκει αὐτὸν καὶ ἀπεληλύθει ἐν εἰρήνῃ.	22 Καὶ ἰδού, ἀμέσως μετὰ τὴν ἀναχώρησιν τοῦ Ἀβεννήρ, ἔφθασαν εἰς Χεβρὼν οἱ ἄνδρες τοῦ Δαυὶδ καὶ ὁ ἀρχιστράτηγος Ἰωάβ, ἐπιστρέφοντες ἀπὸ κάποιαν ἐκστρατείαν καὶ φέροντες μαζῆ των πολλὰ λάφυρα. Ὁ δὲ Ἀβεννὴρ δὲν εὑρίσκετο πλέον μαζῆ μὲ τὸν Δαυὶδ εἰς τὴν Χεβρών, διότι εἶχεν ἀποσταλῆ ἀπὸ τὸν Δαυὶδ καὶ εἶχεν ἀπέλθει εἰρηνικῶς, διὰ νὰ ἐκτελέσῃ τὴν ἀνατεθεῖσαν εἰς αὐτὸν ἀποστολήν.	22 Καὶ ἔφθασαν τότε ἐπὶ τόπου ἀπὸ κάποιαν ἐκστρατείαν ὁ Ἰωὰβ καὶ οἱ ἄνδρες τοῦ Δαβίδ. Ἔφεραν δὲ μαζί των καὶ λάφυρα πολλά. Τὴν στιγμὴν ἐκείνην ὁ Ἀβεννὴρ εἶχεν ἤδη ἀναχωρήσει. Δὲν εὑρίσκετο εἰς τὴν Χεβρὼν πλησίον τοῦ Δαβίδ, διότι τὸν εἶχε κατευοδώσει καὶ εἶχαν χωρισθῇ εἰρηνικά.
23 Καὶ Ἰωὰβ καὶ πᾶσα ἡ στρατιὰ αὐτοῦ ἤλθοσαν, καὶ ἀπηγγέλη τῷ Ἰωὰβ λέγοντες· ἥκει Ἀβεννὴρ υἱὸς Νὴρ πρὸς Δαυίδ, καὶ ἀπέσταλκεν αὐτὸν καὶ ἀπῆλθεν ἐν εἰρήνῃ.	23 Ὁ δὲ Ἰωὰβ καὶ ὅλος ὁ στρατός του ἦλθον εἰς τὴν Χεβρών. Ἐγνωστοποιήθη τότε ἐκεῖ πρὸς τὸν Ἰωὰβ τὸ γεγονὸς ἀπὸ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι τοῦ εἶπαν· <ἦλθεν ὁ υἱὸς τοῦ Νήρ, ὁ Ἀβεννήρ, πρὸς τὸν Δαυίδ. Ὁ Δαυὶδ τὸν ἀπέστειλε πρὸς κάποιαν ἀποστολὴν καὶ ἐκεῖνος ἔφυγεν εἰρηνικῶς>.	23 Μόλις ἔφθασαν εἰς τὴν Χεβρὼν ὁ Ἰωὰβ καὶ ὅλος ὁ στρατός του, ἀνήγγειλαν εἰς τὸν Ἰωὰβ καὶ εἶπαν: <Πρὸ ὀλίγου εἶχεν ἔλθει ἐδῶ ὁ Ἀβεννήρ, ὁ υἱὸς τοῦ Νήρ, καὶ εἶδε τὸν Δαβὶδ καὶ τὸν κατευώδωσεν ὁ βασιλεὺς καὶ ἔφυγε σὰν φίλος>.
24 Καὶ εἰσῆλθεν Ἰωὰβ πρὸς τὸν βασιλέα καὶ εἶπε· τί τοῦτο ἐποίησας; Ἰδοὺ ἦλθεν Ἀβεννὴρ πρὸς σέ, καὶ ἱνατὶ ἐξαπέσταλκας αὐτὸν καὶ ἀπελήλυθεν ἐν εἰρήνῃ;	24 Ὁ Ἰωὰβ εἰσῆλθε πρὸς τὸν βασιλέα καὶ εἶπε· <τί εἶναι αὐτό, τὸ ὁποῖον ἔκαμες; Ἦλθεν ὁ Ἀβεννὴρ εἰς σέ, καὶ διατὶ τὸν ἀφῆκες νὰ ἀναχωρήσῃ καὶ ἀπῆλθεν ἐν εἰρήνῃ;	24 Ὅταν τὸ ἄκουσε αὐτὸ ὁ Ἰωάβ, ἐπαρουσιάσθη εἰς τὸν βασιλέα Δαβὶδ καὶ τοῦ εἶπε: <Τί ἦταν αὐτὸ ποὺ ἔκανες; Ἦλθεν ἐδῶ πρὸς σὲ ὁ Ἀβεννὴρ καὶ τὸν ἄφησες νὰ φύγῃ ἐλεύθερος καὶ εἰρηνικός;
25 Ἦ οὐκ οἶδας τὴν κακίαν Ἀβεννὴρ υἱοῦ Νήρ, ὅτι ἀπατῆσαί σε παρεγένετο καὶ γνῶναι τὴν ἔξοδόν σου καὶ τὴν εἴσοδόν σου καὶ γνῶναι ἅπαντα, ὅσα σὺ ποιεῖς;	25 Ἢ δὲν γνωρίζεις τὴν κακίαν τοῦ Ἀβεννήρ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Νήρ, ὅτι ἦλθε μὲ τὸν σκοπὸν νὰ σὲ ἐξαπατήσῃ, νὰ γνωρίσῃ τὰ κατατόπια σου καὶ γενικῶς νὰ μάθῃ ὅλα, ὅσα σὺ κάμνεις;>	25 Δὲν γνωρίζεις μήπως τὴν κακίαν τοῦ Ἀβεννήρ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Νήρ, καὶ ὅτι ἦλθεν ἐδῶ διὰ νὰ σὲ ἐξαπατήσῃ καὶ νὰ κατασκόπευσῃ τὰς κινήσεις σου καὶ νὰ μάθῃ ὅλα, ὅσα κάνεις;>
26 Καὶ ἀνέστρεψεν Ἰωὰβ ἀπὸ τοῦ Δαυὶδ καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους πρὸς Ἀβεννὴρ ὀπίσω, καὶ ἐπιστρέφουσιν αὐτὸν ἀπὸ τοῦ φρέατος τοῦ Σεειράμ· καὶ Δαυὶδ οὐκ ᾒδει.	26 Ὁ Ἰωὰβ ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὸν Δαυὶδ καὶ ἔστειλεν ἀγγελιαφόρους πρὸς τὸν Ἀβεννήρ, οἱ ὁποῖοι καὶ τὸν ἐπέστρεψαν ἀπὸ τὸ φρέαρ Σεειράμ, ὅπου αὐτὸς εἶχε φθάσει. Ὁ Δαυὶδ δὲν εἶχεν ἰδέαν περὶ αὐτῶν.	26 Ἐβγῆκε κατόπιν ὁ Ἰωὰβ ἀπὸ τὴν κατοικίαν τοῦ Δαβὶδ καὶ ἔστειλε ἀγγελιαφόρους πίσω ἀπὸ τὸν Ἀβεννήρ, οἱ ὁποῖοι τὸν ἐπρόλαβαν εἰς τὸ φρέαρ τὸν Σεειράμ, ποὺ ἦτο πλησίον τῆς Χεβρών, καὶ τοῦ εἶπαν νὰ γυρίσῃ πίσω. Ὁ Δαβὶδ δὲν ἐγνώριζε τίποτε διὰ τὴν ἐνέργειαν αὐτὴν τοῦ Ἰωάβ.
27 Καὶ ἐπέστρεψε τὸν Ἀβεννὴρ εἰς Χεβρών, καὶ ἐξέκλινεν αὐτὸν Ἰωὰβ ἐκ πλαγίων τῆς πύλης λαλῆσαι πρὸς αὐτὸν ἐνεδρεύων καὶ ἐπάταξεν αὐτὸν ἐκεῖ εἰς τὴν ψόαν, καὶ ἀπέθανεν ἐν τῷ αἵματι Ἀσαήλ του ἀδελφοῦ Ἰωάβ.	27 Ὁ Ἀβεννὴρ ἐπέστρεψεν εἰς τὴν Χεβρὼν καὶ ὁ Ἰωὰβ τὸν ἐπῆρε κατὰ μέρος εἰς τὸ ἐσωτερικὸν τῆς πύλης τῆς πόλεως, διότι δῆθεν ἤθελε νὰ συνομιλήσῃ μὲ αὐτόν. Ἐκεῖ τὸν ἐκτύπησε δολίως εἰς τὰ νεφρά, εἰς τὴν κοιλίαν. Ὁ Ἀβεννὴρ ἐφονεύθη καὶ ἔτσι ἐχύθη τὸ αἷμα του ἀντὶ τοῦ φονευθέντος Ἀσαήλ, ἀδελφοῦ τοῦ Ἰωάβ.	27 Ἔφερεν ἔτσι ὁ Ἰωὰβ τὸν Ἀβεννὴρ πίσω εἰς τὴν Χεβρὼν καὶ τὸν ὠδήγησε παράμερα, εἰς τὴν ἐσωτερικὴν πλευρὰν τῆς πύλης, μὲ σκοπὸν δῆθεν νὰ τοῦ εἰπῇ κάποιο μυστικόν. Εἰς τὴν πραγματικότητα ὅμως τοῦ ἔστησεν ἐνέδραν. Τὸν ἐκτύπησε δὲ ἐκεῖ ξαφνικὰ εἰς τὰ νεφρὰ καὶ τὸν ἐφόνευσε. Καὶ ἐξεδικήθη ἔτσι ὁ Ἰωὰβ τὸ αἷμα τοῦ ἀδελφοῦ του Ἀσαήλ.
28 Καὶ ἤκουσε Δαυὶδ μετὰ ταῦτα καὶ εἶπεν· ἀθῶος εἰμι ἐγὼ καὶ ἡ βασιλεία μου ἀπὸ Κυρίου καὶ ἕως αἰῶνος ἀπὸ τῶν αἱμάτων Ἀβεννὴρ υἱοῦ Νήρ·	28 Ἐπληροφορήθη κατόπιν ὁ Δαυὶδ τὰ φοβερὰ αὐτὰ γεγονότα καὶ εἶπεν· <εἶμαι διὰ παντὸς ἀθῶος ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ἐγὼ καὶ ἡ βασιλεία μου διὰ τὸ ἀδικοχυμένον αἷμα τοῦ Ἀβεννήρ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Νήρ.	28 Ὅταν ἔμαθε ἀργότερα ὁ Δαβὶδ τὸ γεγονός, εἶπεν: <Ἐγὼ καὶ οἱ ἀπόγονοι τῆς βασιλείας μου αἰωνίως δὲν ἔχομεν καμμίαν ἐνοχὴν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου διὰ τὸ αἷμα τοῦ Ἀβεννήρ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Νήρ, ποὺ ἐχύθη μὲ δολιότητα. Εἴμαστε ἀθῶοι.
29 καταντησάτωσαν ἐπὶ κεφαλὴν Ἰωὰβ καὶ ἐπὶ πάντα τὸν οἶκον τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, καὶ μὴ ἐκλείποι ἐκ τοῦ οἴκου Ἰωὰβ γονορρυὴς καὶ λεπρὸς καὶ κρατῶν σκυτάλης καὶ πίπτων ἐν ροφαίᾳ καὶ ἐλασσούμενος ἄρτοις.	29 Τὸ αἷμα τοῦ Ἀβεννὴρ ἂς πέσῃ εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἰωὰβ καὶ εἰς ὅλην τὴν πατρικήν του οἰκογένειαν. Εἴθε νὰ μὴ ἐκλείψῃ ἀπὸ τὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἰωὰβ γονορρυὴς καὶ λεπρὸς καὶ ἄνθρωπος χωλὸς καὶ τυφλὸς κρατῶν ράβδον εἰς τὰ χέρια, διὰ νὰ στηρίζεται, θανατούμενος ἀπὸ τὴν ρομφαίαν τῶν ἐχθρῶν καὶ στερούμενος καὶ ἀπὸ αὐτὸ ἀκόμη τὸ ψωμί του>!	29 Ἡ ἐνοχὴ αὐτοῦ τοῦ αἵματος ἂς πέσῃ εἰς τὸ κεφάλι τοῦ Ἰωὰβ καὶ εἰς ὅλην τὴν πατρικήν του οἰκογένειαν. Καὶ ἂς μὴ λείψῃ ποτὲ ἀπὸ τὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἰωὰβ ἐκεῖνος ποὺ θὰ ὑποφέρῃ ἀπὸ γονόρροιαν, καὶ ὁ λεπρός, καὶ ὁ χωλὸς ἢ τυφλός, ποὺ θὰ ἀναγκάζεται νὰ κρατῇ ραβδί, καὶ αὐτὸς ποὺ θὰ θανατώνεται μὲ μαχαίρι, καὶ αὐτὸς ποὺ θὰ στερῆται ἀκόμη καὶ τὸ ψωμί>.
30 Ἰωὰβ δὲ καὶ Ἀβεσσὰ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ διαπαρετηροῦντο τὸν Ἀβεννὴρ ἀνθ' ὦν ἐθανάτωσε τὸν Ἀσαήλ τὸν ἀδελφὸν αὐτῶν ἐν Γαβαών, ἐν τῷ πολέμῳ.	30 Ὁ Ἰωὰβ καὶ ὁ Ἀβεσσά, ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, ἐκαιροφυλακτοῦσαν ἀπὸ καιρὸν νὰ θανατώσουν τὸν Ἀβεννήρ, διότι αὐτὸς εἶχε φονεύσει τὸν Ἀσαήλ, τὸν ἀδελφόν των, εἰς τὴν Γαβαὼν κατὰ τὴν περίοδον τοῦ πολέμου.	30 Τὸ ἔγκλημα αὐτὸ διεπράχθη, διότι ὁ Ἰωὰβ καὶ ὁ ἀδελφός του, ὁ Ἀβεσσά, παρεμόνευαν καὶ κατεσκόπευαν ἀπὸ καιρὸν τὸν Ἀβεννὴρ καὶ ἤθελαν νὰ ἐκδικηθοῦν, ἐπειδὴ εἶχε σκοτώσει τὸν ἀδελφόν των, τὸν Ἀσαήλ, εἰς τὸν πόλεμον, ποὺ εἶχε γίνει εἰς τὴν Γαβαών.
31 Καὶ εἶπε Δαυὶδ πρὸς Ἰωὰβ καὶ πρὸς πάντα τὸν λαὸν τὸν μετ' αὐτοῦ· διαρρήξατε τὰ ἱμάτια ὑμῶν καὶ περιζώσασθε σάκκους καὶ κόπτεσθε ἔμπροσθεν Ἀβεννήρ· καὶ ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ ἐπορεύετο ὀπίσω τῆς κλίνης.	31 Εἶπε δὲ ὁ Δαυὶδ πρὸς τὸν Ἰωὰβ καὶ πρὸς ὅλους ἐκείνους, ποὺ ἦσαν μαζῆ του· <σχίσατε τὰ ἐνδύματά σας, φορέσατε σάκκους, κλαύσατε μὲ κοπετοὺς καὶ θρήνους διὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἀβεννήρ>. Ὁ ἴδιος δὲ ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ ἀκολουθοῦσε πενθῶν τὸ νεκρικὸν φέρετρον.	31 Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Ἰωὰβ καὶ πρὸς ὅλους τοὺς στρατιώτας, ποὺ ἦσαν μαζί του: <Νὰ σχίσετε τὰ ροῦχα σας καὶ νὰ φορέσετε τρίχινα, χονδρὰ ροῦχα εἰς ἔνδειξιν πένθους καὶ νὰ θρηνῆτε ἐμπρὸς ἀπὸ τὸ φέρετρον τοῦ Ἀβεννήρ>. Κατὰ δὲ τὴν νεκρικὴν πομπὴν ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ ἐβάδιζε πίσω ἀπὸ τὸ φέρετρον.
32 Καὶ θάπτουσι τὸν Ἀβεννὴρ ἐν Χεβρών· καὶ ᾖρεν ὁ βασιλεὺς τὴν φωνὴν αὐτοῦ καὶ ἔκλαυσεν ἐπὶ τοῦ τάφου αὐτοῦ, καὶ ἔκλαυσε πᾶς ὁ λαὸς ἐπὶ Ἀβεννήρ.	32 Ἔθαψαν τὸν Ἀβεννὴρ εἰς τὴν Χεβρών. Ὁ δὲ βασιλεὺς Δαυὶδ κατὰ τὸν ἐνταφιασμόν τοῦ Ἀβεννὴρ ὕψωσε φωνὴν μεγάλην καὶ ἔκλαυσε. Μαζῆ δέ μὲ τὸν Δαυὶδ ἔκλαυσε καὶ ὅλος ὁ στρατὸς διὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἀβεννήρ.	32 Καὶ ἔθαψαν τὸν Ἀβεννὴρ εἰς τὴν Χεβρών. Ὕψωσε δὲ ὁ βασιλεὺς τὴν φωνήν του καὶ ἔκλαυσεν ἐμπρὸς εἰς τὸν τάφον του καὶ μαζί του ἔκλαυσε διὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἀβεννὴρ καὶ ὅλος ὁ λαός.
33 Καὶ ἐθρήνησεν ὁ βασιλεὺς ἐπὶ Ἀβεννὴρ καὶ εἶπεν· εἰ κατὰ τὸν θάνατον Νάβαλ ἀποθανεῖται Ἀβεννήρ;	33 Ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ ἔψαλε τότε καὶ ἕνα θρηνῶδες ἆσμα διὰ τὸν Ἀβεννὴρ καὶ εἶπεν· <ἔπρεπε λοιπόν, νὰ ἀποθάνῃ ὁ Ἀβεννήρ, ὅπως ἀπέθανεν ὁ χυδαῖος καὶ κακὸς Νάβαλ;	33 Ἔψαλε μάλιστα ὁ βασιλεὺς καὶ θρηνητικὸν ᾆσμα διὰ τὸν Ἀβεννὴρ μὲ τὰ ἑξῆς λόγια: <Ὁ στρατηγὸς Ἀβεννὴρ νὰ ἔχῃ ἄδοζον καὶ ἄθλιον θάνατον, σὰν νὰ ἦτο ὁ Νάβαλ!
34 Αἱ χεῖρές σου οὐκ ἐδέθησαν, οἱ πόδες σου οὐκ ἐν πέδαις· οὐ προσήγαγεν ὡς Νάβαλ, ἐνώπιον υἱῶν ἀδικίας ἔπεσας. Καὶ συνήχθη πᾶς ὁ λαὸς τοῦ κλαῦσαι αὐτόν.	34 Δὲν ἐδέθησαν τὰ χέρια σου, καὶ δὲν ἐπεράσθησαν τὰ πόδια σου εἰς σιδερένια δεσμὰ ὡς εἰς ἡττημένον κατὰ τὸν πόλεμον. Δὲν ἀπέθανες κεραυνόπληκτος, ὅπως ὁ Νάβαλ. Ἔπεσες δολοφονηθεὶς ἀπὸ υἱοὺς τῆς παρανομίας>. Συνήχθη ὅλος ὁ λαὸς διὰ νὰ κλαύσῃ αὐτόν.	34 Δὲν ἐδέθησαν τὰ χέρια σου, οὔτε ἐσφίχθησαν τὰ πόδια σου εἰς τὰ δεσμά. Δὲν ἐνικήθης ἀπὸ ἐχθρούς, οὔτε συνελήφθης αἰχμάλωτος. Δὲν ἔστειλεν αἰφνίδιον θάνατον ὁ Θεός, ὅπως συνέβη μὲ τὸν Νάβαλ. Ἔπεσες κτυπημένος ἀπὸ δολοφόνους, ἀπὸ τέκνα τῆς ἀδικίας>. Καὶ ἐμαζεύθη ὅλος ὁ λαὸς διὰ νὰ κλαύσῃ τὸν Ἀβεννήρ.
35 Καὶ ἦλθε πᾶς ὁ λαὸς περιδειπνῆσαι τὸν Δαυὶδ ἄρτοις ἔτι οὔσης ἡμέρας, καὶ ὤμοσε Δαυὶδ λέγων· τάδε ποιῆσαι μοι ὁ Θεὸς καὶ τάδε προσθείη, ὅτι ἐὰν μὴ δύῃ ὁ ἥλιος, οὐ μὴ γεύσωμαι ἄρτου ἢ ἀπὸ παντὸς τίνος.	35 Ὅλος σχεδὸν ὁ στρατὸς τοῦ Δαυὶδ ἦλθε πρὸς αὐτὸν καὶ τὸν παρακαλοῦσε νὰ φάγῃ ἄρτον, καθ' ὃν χρόνον διαρκοῦσεν ἡ ἡμέρα, διότι ὁ Δαυὶδ διὰ τὴν δολοφονίαν τοῦ Ἀβεννὴρ ὡρκίσθη καὶ εἶπεν· <ἂς μὲ τιμωρήσῃ ὁ Θεός, ἐὰν φάγω ἄρτον ἢ κάτι ἄλλο, πρὶν δύσῃ ὁ ἥλιος>.	35 Ἦλθε δὲ ὅλος ὁ λαὸς διὰ νὰ προσφέρῃ τροφὰς εἰς τὸν Δαβὶδ καὶ τὸν παρακαλοῦσαν ἕως τὸ βράδυ ἐκείνης τῆς ἡμέρας νὰ φάγῃ, ἀλλ' ὁ Δαβὶδ ὡρκίσθη καὶ εἶπε: <Νὰ στείλῃ ὁ Θεὸς ἐπάνω μου πολλὰς τιμωρίας καὶ νὰ προσθέσῃ καὶ πολλὰς ἄλλας, ἐὰν βάλω εἰς τὸ στόμα μου ψωμὶ ἢ ὀτιδήποτε ἄλλο, ἕως ὅτου δύσῃ ὁ ἥλιος>.
36 Καὶ ἔγνω πᾶς ὁ λαός, καὶ ἤρεσεν ἐνώπιον αὐτῶν πάντα, ὅσα ἐποίησεν ὁ βασιλεὺς ἐνώπιον τοῦ λαοῦ.	36 Ἔμαθεν αὐτὸ ὅλος ὁ λαός· ἤρεσαν δὲ εἰς τὸν λαὸν ὅλα, ὅσα ἔκαμεν ὁ βασιλεὺς ἐνώπιον τοῦ λαοῦ.	36 Καὶ ὅταν ἔγινε αὐτὸ γνωστὸν εἰς τὸν λαόν, εὐχαριστήθηκαν ὅλοι μὲ ὅλα, ὅσα ἔκανε ὁ βασιλεύς των ἐνώπιον τοῦ λαοῦ του.
37 Καὶ ἔγνω πᾶς ὁ λαὸς καὶ πᾶς Ἰσραὴλ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, ὅτι οὐκ ἐγένετο παρὰ τοῦ βασιλέως θανατῶσαι τὸν Ἀβεννὴρ υἱὸν Νήρ.	37 Ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ἀντελήφθη ὅλος ὁ λαὸς καὶ ἐπείσθη κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, ὅτι ὅσα ἔγιναν διὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἀβεννήρ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Νήρ, δὲν ἧτο καθόλου ὑπεύθυνος ὁ βασιλεὺς Δαυίδ.	37 Καὶ ἔτσι ἐβεβαιώθη ὅλος ὁ στρατὸς καὶ ὅλος ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραὴλ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, ὅτι δὲν ἐθανατώθη ὁ Ἀβεννήρ, ὁ υἱὸς τοῦ Νήρ, κατὰ διαταγὴν τοῦ βασιλέως.
38 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τοὺς παῖδας αὐτοῦ· οὐκ οἴδατε ὅτι ἡγούμενος μέγας πέπτωκεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ ἐν τῷ Ἰσραήλ;	38 Εἶπε δὲ ὁ βασιλεὺς πρὸς τοὺς ἄνδρας του διὰ τὴν ἀπώλειαν τοῦ Ἀβεννήρ· <δὲν γνωρίζετε ὅτι κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτὴν ἔνας μεγάλος ἄρχων τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ἐφονεύθη;>	38 Εἶπε δὲ ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ εἰς τοὺς ἄνδρας του: <Δὲν ξέρετε ὅτι κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτὴν ἐφονεύθη εἰς τὸν Ἰσραὴλ ἕνας μεγάλος στρατηγὸς καὶ προεστός;
39 Καὶ ὅτι ἐγὼ εἰμι συγγενὴς σήμερον καὶ καθεσταμένος ὑπὸ βασιλέως; Οἱ δὲ ἄνδρες οὗτοι υἱοὶ Σαρουΐας σκληρότεροί μού εἰσιν· ἀποδῷ Κύριος τῷ ποιοῦντι τὰ πονηρὰ κατὰ τὴν κακίαν αὐτοῦ.	39 Θέλων δὲ νὰ προλάβῃ κάθε κατηγορίαν, ἐπειδὴ δὲν ἐτιμώρησε τὸν Ἰωάβ, εἶπε· <πῶς νὰ φονεύσω αὐτόν, ἀφοῦ εἶναι, συγγενής μου, ὁ δὲ θρόνος μου πρὸ ὀλίγου μόλις ἔχει ἀποκατασταθῇ; Ἐκτὸς δὲ τούτου οἱ ἀδελφοὶ αὐτοί, Ἰωὰβ καὶ Ἰεσσά, οἱ υἱοὶ τῆς ἀδελφῆς μου τῆς Σαρουΐας, εἶναι ἰσχυρότεροί μου σήμερα. Εἴθε εἰς καθένα, ὁ ὁποῖος διαπράττει ἐγκλήματα, νὰ ἀποδῶσῃ ὁ Κύριος τὴν πρέπουσαν τιμωρίαν, ἀνάλογον πρὸς τὴν διαπραττομένην κακὴν πρᾶξιν>.	39 Ὅσον ἀφορᾷ δὲ ἐμέ, δὲν γνωρίζετε ὅτι εἶμαι συγγενὴς τῶν δολοφόνων καὶ ὅτι μόλις πρὸ ὀλίγου ἐπῆρα τὸν θρόνον τοῦ βασιλέως; Εὑρίσκομαι δηλαδὴ εἰς δυσκολίαν μεγάλην. Δὲν ἠμπορῶ νὰ κάνω τίποτε. Διότι οἱ ἄνδρες αὐτοί, ποὺ τὸν ἐφόνευσαν, οἱ υἱοὶ τῆς ἀδελφής μου Σαρουΐας, ἔχουν σκληρὸν χαρακτῆρα καὶ εἶναι ἰσχυρότεροί μου. Νομίζω λοιπὸν ὅτι δὲν πρέπει νὰ προβῶ τώρα εἰς καμμίαν ἐνέργειαν, διὰ νὰ μὴ ἀναστατωθοῦν τὰ πάντα. Τὰ ἀφήνω ὅλα εἰς τὸν Κύριον καὶ εὔχομαι νὰ τιμωρήσῃ ἐκεῖνος καθένα, ποὺ διαπράττει ἀνομήματα, ἀναλόγως πρὸς τὴν κακίαν του>.