Βασιλειών Β : Κεφάλαιον Θ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ εἶπε Δαυίδ· εἰ ἐστιν ἔτι ὑπολελειμμένος ἐν τῷ οἴκῳ Σαοὺλ καὶ ποιήσω μετ' αὐτοῦ ἔλεος ἕνεκεν Ἰωνάθαν;
2 Καὶ ἐκ τοῦ οἴκου Σαοὺλ ἦν παῖς, καὶ ὄνομα αὐτῷ Σιβά, καὶ καλοῦσιν αὐτὸν πρὸς Δαυίδ· καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν βασιλεύς· σὺ εἶ Σιβά; Καὶ εἶπεν· ἐγὼ δοῦλος σός.
3 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· εἰ ὑπολέλειπται ἐκ τοῦ οἴκου Σαοὺλ ἔτι ἀνὴρ καὶ ποιήσω μετ' αὐτοῦ ἔλεος Θεοῦ; Καὶ εἶπε Σιβὰ πρὸς τὸν βασιλέα· ἔτι ἐστὶν υἱὸς τῷ Ἰωνάθαν πεπληγὼς τοὺς πόδας.
4 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· ποῦ οὖτος; Καὶ εἶπε Σιβὰ πρὸς τὸν βασιλέα· ἰδοὺ ἐν οἴκῳ Μαχὶρ υἱοῦ Ἀμιὴλ ἐκ τῆς Λαδάβαρ.
5 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ καὶ ἔλαβεν αὐτὸν ἐκ τοῦ οἴκου Μαχὶρ υἱοῦ Ἀμιὴλ ἐκ τῆς Λαδάβαρ.
6 Καὶ παραγίνεται Μεμφιβοσθὲ υἱὸς Ἰωνάθαν υἱοῦ Σαοὺλ πρὸς τὸν βασιλέα Δαυὶδ καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ. Καὶ εἶπεν αὐτῷ Δαυίδ· Μεμφιβοσθέ· καὶ εἶπεν· ἰδοὺ ὁ δοῦλός σου.
7 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Δαυίδ· μὴ φοβοῦ, ὅτι ποιῶν ποιήσω μετὰ σοῦ ἔλεος διὰ Ἰωνάθαν τὸν πατέρα σου καὶ ἀποκαταστήσω σοι πάντα ἀγρὸν Σαοὺλ πατρὸς τοῦ πατρός σου, καὶ σὺ φαγῇ ἄρτον ἐπὶ τῆς τραπέζης μου διαπαντός.
8 Καὶ προσεκύνησε Μεμφιβοσθὲ καὶ εἶπε· τίς εἰμι ὁ δοῦλός σου, ὅτι ἐπέβλεψας ἐπὶ τὸν κύνα τὸν τεθνηκότα τὸν ὅμοιον ἐμοί;
9 Καὶ ἐκάλεσεν ὁ βασιλεὺς Σιβὰ τὸ παιδάριον Σαοὺλ καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· πάντα ὅσα ἐστὶ τῷ Σαοὺλ καὶ ὅλῳ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ δέδωκα τῷ υἱῷ τοῦ κυρίου σου·
10 καὶ ἐργᾷ αὐτῷ τὴν γῆν, σὺ καὶ οἱ υἱοί σου καὶ οἱ δοῦλοί σου, καὶ εἰσοίσεις τῷ υἱῷ τοῦ κυρίου σου ἄρτους, καὶ ἔδεται αὐτούς· καὶ Μεμφιβοσθὲ υἱὸς τοῦ κυρίου σου φάγεται διαπαντὸς ἄρτον ἐπὶ τῆς τραπέζης μου. (καὶ τῷ Σιβὰ ἦσαν πεντεκαίδεκα υἱοὶ καὶ εἴκοσι δοῦλοι).
11 Καὶ εἶπε Σιβὰ πρὸς τὸν βασιλέα· κατὰ πάντα, ὅσα ἐντέταλται ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς τῷ δούλῳ αὐτοῦ, οὕτω ποιήσει ὁ δοῦλός σου· καὶ Μεμφιβοσθὲ ἤσθιεν ἐπὶ τῆς τραπέζης Δαυὶδ καθὼς εἷς τῶν υἱῶν αὐτοῦ τοῦ βασιλέως.
12 Καὶ τῷ Μεμφιβοσθὲ υἱὸς μικρὸς ἦν, καὶ ὄνομα αὐτῷ Μιχά. Καὶ πᾶσα ἡ κατοίκησις τοῦ οἴκου Σιβὰ δοῦλοι τοῦ Μεμφιβοσθέ.
13 Καὶ Μεμφιβοσθὲ κατῴκει ἐν Ἱερουσαλήμ, ὅτι ἐπὶ τῆς τραπέζης τοῦ βασιλέως αὐτὸς διαπαντὸς ἤσθιε· καὶ αὐτὸς ἦν χωλὸς ἀμφοτέροις τοῖς ποσὶν αὐτοῦ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

Δαυὶδ ἠρώτησε· <μήπως, τάχα, καὶ ζῇ κανεὶς ἀπὸ τὴν οἰκογένειαν τοῦ Σαούλ, διὰ νὰ ἀνταποδώσω πρὸς αὐτὸν εὐεργεσίας ἀπὸ εὐγνωμοσύνην πρὸς τὸν Ιωνάθαν;>
2 Ἐζοῦσε τότε ἀπὸ τὸν οἶκον τοῦ Σαοὺλ ἕνας δοῦλος, ὁ ὁποῖος ὠνομάζετο Σιβά. Τὸν ἐκάλεσαν καὶ τὸν ὁδήγησαν πρὸς τὸν Δαυίδ. Ὁ Δαυὶδ εἶπε πρὸς αὐτόν· <σὺ εἶσαι ὁ Σιβά;> Καὶ ἐκεῖνος ἀπήντησεν· <ἐγώ, ὁ δοῦλος σου>.
3 Ὁ βασιλεὺς τὸν ἠρώτησε· <μήπως ἔχει ἐπιζήσει κανεὶς ἀπὸ τὴν οἰκογένειαν τοῦ Σαούλ, διὰ νὰ τοῦ προσφέρω εὐεργεσίαν, παρὰ τοῦ Θεοῦ εὐλογημένην;> Εἶπε δὲ ὁ Σιβὰ πρὸς τὸν βασιλέα· <ὑπάρχει ἀκόμη ἕνας υἱὸς τοῦ Ἰωνάθαν, ὁ ὁποῖος ὅμως εἶναι χωλὸς καὶ ἀπὸ τὰ δύο πόδια>.
4 Εἶπεν ὁ βασιλεύς· <ποῦ εἶναι αὐτός;> Ὁ Σιβὰ ἀπήντησε πρὸς τὸν βασιλέα· <ἱδού, αὐτὸς εὑρίσκεται εἰς τὸν οἶκον τοῦ Μαχίρ, υἱοῦ τοῦ Ἀμιήλ, τοῦ καταγομένου ἀπὸ τὴν πόλιν Λαδάβαρ>.
5 Ὁ Δαυὶδ ἔστειλεν ἄνθρωπον καὶ ἔφερεν αὐτὸν ἀπὸ τὸν οἶκον τοῦ Μαχίρ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἀμιήλ, τοῦ καταγομένου ἀπὸ τὴν Λαδάβαρ.
6 Ὁ Μεμφιβοσθέ, υἱὸς αὐτὸς τοῦ Ἰωνάθαν, υἱοῦ τοῦ Σαούλ, παρουσιάσθη εἰς τὸν βασιλέα Δαυίδ. Ἔπεσε μὲ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ εἰς τὸ ἔδαφος, καὶ τὸν προσεκύνησεν. Ὁ Δαυὶδ τοῦ εἶπε· Μεμφιβοσθέ! Ἐκεῖνος ἀπήντησεν· Ἰδοὺ ὁ δοῦλος σου!
7 Ὁ Δαυὶδ εἶπε πρὸς αὐτόν· <μὴ φοβῆσαι. Πρὸς χάριν τοῦ πατρός σου, τοῦ Ἰωνάθαν, θὰ δείξω καλωσύνην πρὸς σέ. Θὰ σοῦ ἀποδώσω ὅλην τὴν κτηματικὴν περιουσίαν τοῦ πάππου σου Σαούλ, καὶ σὺ θὰ τρώγῃς ἄρτον εἰς τὸ ἴδιο τραπέζι μὲ ἐμὲ διὰ παντός>.
8 Ὁ Μεμφιβοσθὲ προσεκύνησε πάλιν τὸν Δαυὶδ καὶ εἶπε· <ποιὸς εἶμαι ἐγὼ ὁ δοῦλος σου, εἰς τὸν ὁποῖον ἔρριψες ἕνα τόσον σπλαγχνικὸν βλέμμα; Ἐγὼ εἶμαι ὅμοιος μὲ ἕνα ψόφιο σκυλί>.
9 Ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ ἐκάλεσε τὸν δοῦλον τοῦ Σαούλ, τὸν Σιβά, καὶ τοῦ εἶπεν· <ὅλα ὅσα ἄλλοτε ἀνῆκον εἰς τὸν Σαοὺλ καὶ εἰς ὅλην τὴν οἰκογένειαν του τὰ ἔχω δώσει εἰς τὸν υἱὸν τοῦ κυρίου σου, εἰς τὸν Μεμφιβοσθέ.
10 Σὺ δὲ καὶ τὰ παιδιά σου καὶ οἱ δοῦλοι σου θὰ ἐργάζεσθε τοὺς ἀγρούς του πρὸς χάριν αὐτοῦ. Καὶ πρὸς τὸν υἱὸν τοῦ κυρίου σου θὰ προσφέρῃς τὰ εἰσοδήματα, τὰ ὁποῖα αὐτὸς θὰ τὰ ἀπολαμβάνῃ. Ὁ Μεμφιβοσθέ, ὁ υἱὸς τοῦ κυρίου σου, θὰ τρώγῃ πάντοτε εἰς τὸ ἴδιο τραπέζι μὲ ἐμέ>. (Ὁ Σιβὰ εἶχε δέκα πέντε υἱοὺς καὶ εἴκοσι δούλους).
11 Ὁ Σιβὰ ἀπήντησε πρὸς τὸν βασιλέα· <σύμφωνα μὲ ὅλα ὅσα σύ, ὁ κύριός μου καὶ ὁ βασιλεύς, διέταξες ἐμὲ τὸν δοῦλον σου, ἐγὼ θὰ ἐνεργήσω>. Ὁ Μεμφιβοσθὲ συνέτρωγε ἔκτοτε μαζῆ μὲ τὸν Δαυὶδ εἰς τὴν βασιλικὴν τράπεζαν, σὰν ἕνα ἀπὸ τὰ παιδιὰ τοῦ βασιλέως.
12 Ὁ Μεμφιβοσθὲ εἶχεν ἕνα μικρὸν υἱόν, ὁ ὁποῖος ὠνομάζετο Μιχά. Ὅλοι δὲ ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι κατοικοῦσαν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Σιβά, ἦσαν δοῦλοι τοῦ Μεμφιβοσθέ.
13 Ὁ Μεμφιβοσθὲ κατοικοῦσε πλέον εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, διότι συνέτρωγε πάντοτε εἰς τὴν ἰδίαν τράπεζαν μὲ τὸν βασιλέα. Ἦτο δὲ χωλὸς καὶ εἰς τὰ δύο του πόδια.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ετὰ τὴν ὑποταγὴν τῶν ἐχθρῶν τοῦ Ἰσραὴλ ἐρώτησε ὁ Δαβὶδ τοὺς συμβούλους του: <Ζῇ ἄραγε κανεὶς ἀπόγονος τοῦ Σαούλ; Θέλω νὰ τὸν βοηθήσω καὶ νὰ τοῦ δείξω τὴν ἀγάπην μου διὰ λόγους εὐγνωμοσύνης πρὸς τὸν φίλον μου Ἰωνάθαν>.
2 Καὶ τοῦ εἶπαν ὅτι πιθανὸν νὰ γνωρίζῃ κάποιος, ποὺ ἦτο ἄλλοτε δοῦλος εἰς τὸ σπίτι τοῦ Σαοὺλ καὶ ὀνομάζεται Σιβά. Τὸν καλοῦν λοιπὸν νὰ παρουσιασθῇ εἰς τὸν Δαβὶδ καὶ τὸν ἐρωτᾷ ὁ βασιλεύς: <Σὺ εἶσαι ὁ Σιβά;> <Μάλιστα! Ἐγὼ εἶμαι, ὁ δοῦλος σου>, ἀπεκρίθη ἐκεῖνος.
3 Καὶ ὁ βασιλεὺς τοῦ εἶπε: <Μήπως ζῇ ἀκόμη κάποιος ἄνδρας ἀπὸ τὴν οἰκογένειαν τοῦ Σαούλ; Θέλω νὰ τοῦ δείξω ἀγάπην, ὅπως ζητεῖ ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος εὐσπλαγχνίζεται καὶ εὐεργετεῖ τοὺς πάντας>. Καὶ ὁ Σιβὰ ἀπεκρίθη εἰς τὸν βασιλέα: <Ζῇ ἀκόμη ἕνας υἱὸς τοῦ Ἰωνάθαν, ποὺ ὅμως εἶναι χωλὸς καὶ εἰς τὰ δύο πόδια του>.
4 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς: <Ποῦ μένει ὁ ἄνθρωπος αὐτός;> Καὶ ὁ Σιβὰ ἀπήντησεν εἰς τὸν βασιλέα: <Μένει εἰς τὸ σπίτι τοῦ Μαχίρ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἀμιήλ, ποὺ κατάγεται ἀπὸ τὴν πόλιν Λαδάβαρ>.
5 Ἔστειλε τότε ἀνθρώπους του ὁ βασιλεὺς καὶ τὸν ἐπῆρε ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ Μαχίρ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἀμιὴλ ἀπὸ τὴν Λαδάβαρ.
6 Καὶ μόλις ἦλθεν ὁ Μεμφιβοσθέ, ὁ υἱὸς τοῦ υἱοῦ τοῦ Σαοὺλ Ἰωνάθαν, εἰς τὸν Δαβίδ, ἔπεσε μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς ἐμπρὸς εἰς τὸν βασιλέα καὶ τὸν ἐπροσκύνησε. Ὁ Δαβὶδ ὅμως τοῦ ἔδειξε οἰκειότητα καὶ τὸν ἐφώναξε μὲ τὸ ὄνομά του: <Μεμφιβοσθέ!> Καὶ ἐκεῖνος ἀπεκρίθη: <Ἰδού! Εἶμαι ἐμπρός σου, ὁ δοῦλος σου, βασιλεῦ>.
7 Τοῦ εἶπε δὲ τότε ὁ Δαβίδ: <Μὴ φοβᾶσαι, διότι ἀπεφάσισα νὰ σοῦ δείξω τὴν ἀγάπην μου, ἐπειδὴ εἶμαι ὑποχρεωμένος εἰς τὸν πατέρα σου, τὸν Ἰωναθαν. Θὰ σοῦ δώσω δὲ ὅλα τὰ κτήματα, ποὺ εἶχε ὁ Σαούλ, ὁ πατέρας τοῦ πατέρα σου, καὶ θὰ τρώγῃς εἰς τὸ ἑξῆς συνεχῶς εἰς τὸ τραπέζι μου μαζί μου>.
8 Ὅταν ἄκουσε αὐτὰ ὁ Μεμφιβοσθέ, ἐπροσκύνησε καὶ πάλιν τὸν Δαβὶδ καὶ εἶπε: <Ποιὸς εἶμαι ἐγώ, ὁ δοῦλος σου, τὸν ὁποῖον κατεδέχθης να προσέξῃς; Εἶναι σὰν νὰ ἔρριξες βλέμμα πρὸς ἕνα ψόφιο σκυλί. Τέτοιος εἶμαι>.
9 Μετὰ ταῦτα ἐκάλεσεν ὁ βασιλεὺς τὸν Σιβά, ποὺ ἦτο δοῦλος τοῦ Σαούλ, καὶ τοῦ εἶπε: <Ὅλα, ὅσα ἀνῆκαν εἰς τὸν Σαοὺλ καὶ εἰς ὅλην του τὴν οἰκογένειαν, τὰ ἔδωσα πλέον εἰς τὸν Μεμφιβοσθέ, τὸν υἱὸν τοῦ κυρίου σου τοῦ Ἰωνάθαν.
10 Θὰ καλλιεργῇς λοιπὸν εἰς τὸ ἑξῆς διὰ λογαριασμόν του τὰ κτήματα σὺ μὲ τὰ παιδιά σου καὶ τοὺς δούλους σου. Θὰ παραδίδῃς δὲ τοὺς καρπούς των εἰς τὸν Μεμφιβοσθέ, τὸν υἱὸν τοῦ κυρίου σου, διὰ νὰ τοὺς ἀπολαμβάνῃ αὐτός. Νὰ ξέρῃς δὲ ὅτι ὁ Μεμφιβοσθέ, ὁ υἱὸς τοῦ κυρίου σου, θὰ τρώγῃ πάντοτε εἰς τὸ τραπέζι μου>. (Τότε ποὺ εἶπεν αὐτὰ ὁ Δαβίδ, ὁ Σιβὰ εἶχε δεκαπέντε υἱοὺς καὶ εἴκοσι δούλους).
11 Εἶπε δὲ ὁ Σιβὰ πρὸς τὸν βασιλέα: <Θὰ φροντίσω νὰ κάνω ἐγώ, ὁ δοῦλος σου, ὅ,τι ἀκριβῶς διέταξε ὁ κύριός μου καὶ βασιλεὺς εἰς ἐμέ, τὸν δοῦλον του>. Καὶ ἀπὸ τότε ὁ Μεμφιβοσθὲ ἔτρωγεν εἰς τὸ τραπέζι τοῦ Δαβὶδ σὰν ἕνας ἀπὸ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ τοῦ βασιλέως.
12 Εἶχε δὲ ὁ Μεμφιβοσθὲ καὶ ἕνα μικρὸν υἱόν, ποὺ ὠνομάζετο Μιχά. Ὅλοι δέ, ὅσοι διέμεναν εἰς τὸ σπίτι τοῦ Σιβά, ἔγιναν εἰς τὸ ἑξῆς δοῦλοι τοῦ Μεμφιβοσθέ.
13 Καὶ ἐγκατεστάθη πλέον μονίμως εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ὁ Μεμφιβοσθέ, διότι ἔτρωγε καὶ αὐτὸς καθημερινῶς εἰς τὸ τραπέζι τοῦ βασιλέως. Ἦτο δὲ αὐτὸς χωλὸς καὶ εἰς τὰ δύο πόδια του.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ εἶπε Δαυίδ· εἰ ἐστιν ἔτι ὑπολελειμμένος ἐν τῷ οἴκῳ Σαοὺλ καὶ ποιήσω μετ' αὐτοῦ ἔλεος ἕνεκεν Ἰωνάθαν;	Δαυὶδ ἠρώτησε· <μήπως, τάχα, καὶ ζῇ κανεὶς ἀπὸ τὴν οἰκογένειαν τοῦ Σαούλ, διὰ νὰ ἀνταποδώσω πρὸς αὐτὸν εὐεργεσίας ἀπὸ εὐγνωμοσύνην πρὸς τὸν Ιωνάθαν;>	ετὰ τὴν ὑποταγὴν τῶν ἐχθρῶν τοῦ Ἰσραὴλ ἐρώτησε ὁ Δαβὶδ τοὺς συμβούλους του: <Ζῇ ἄραγε κανεὶς ἀπόγονος τοῦ Σαούλ; Θέλω νὰ τὸν βοηθήσω καὶ νὰ τοῦ δείξω τὴν ἀγάπην μου διὰ λόγους εὐγνωμοσύνης πρὸς τὸν φίλον μου Ἰωνάθαν>.
2 Καὶ ἐκ τοῦ οἴκου Σαοὺλ ἦν παῖς, καὶ ὄνομα αὐτῷ Σιβά, καὶ καλοῦσιν αὐτὸν πρὸς Δαυίδ· καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν βασιλεύς· σὺ εἶ Σιβά; Καὶ εἶπεν· ἐγὼ δοῦλος σός.	2 Ἐζοῦσε τότε ἀπὸ τὸν οἶκον τοῦ Σαοὺλ ἕνας δοῦλος, ὁ ὁποῖος ὠνομάζετο Σιβά. Τὸν ἐκάλεσαν καὶ τὸν ὁδήγησαν πρὸς τὸν Δαυίδ. Ὁ Δαυὶδ εἶπε πρὸς αὐτόν· <σὺ εἶσαι ὁ Σιβά;> Καὶ ἐκεῖνος ἀπήντησεν· <ἐγώ, ὁ δοῦλος σου>.	2 Καὶ τοῦ εἶπαν ὅτι πιθανὸν νὰ γνωρίζῃ κάποιος, ποὺ ἦτο ἄλλοτε δοῦλος εἰς τὸ σπίτι τοῦ Σαοὺλ καὶ ὀνομάζεται Σιβά. Τὸν καλοῦν λοιπὸν νὰ παρουσιασθῇ εἰς τὸν Δαβὶδ καὶ τὸν ἐρωτᾷ ὁ βασιλεύς: <Σὺ εἶσαι ὁ Σιβά;> <Μάλιστα! Ἐγὼ εἶμαι, ὁ δοῦλος σου>, ἀπεκρίθη ἐκεῖνος.
3 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· εἰ ὑπολέλειπται ἐκ τοῦ οἴκου Σαοὺλ ἔτι ἀνὴρ καὶ ποιήσω μετ' αὐτοῦ ἔλεος Θεοῦ; Καὶ εἶπε Σιβὰ πρὸς τὸν βασιλέα· ἔτι ἐστὶν υἱὸς τῷ Ἰωνάθαν πεπληγὼς τοὺς πόδας.	3 Ὁ βασιλεὺς τὸν ἠρώτησε· <μήπως ἔχει ἐπιζήσει κανεὶς ἀπὸ τὴν οἰκογένειαν τοῦ Σαούλ, διὰ νὰ τοῦ προσφέρω εὐεργεσίαν, παρὰ τοῦ Θεοῦ εὐλογημένην;> Εἶπε δὲ ὁ Σιβὰ πρὸς τὸν βασιλέα· <ὑπάρχει ἀκόμη ἕνας υἱὸς τοῦ Ἰωνάθαν, ὁ ὁποῖος ὅμως εἶναι χωλὸς καὶ ἀπὸ τὰ δύο πόδια>.	3 Καὶ ὁ βασιλεὺς τοῦ εἶπε: <Μήπως ζῇ ἀκόμη κάποιος ἄνδρας ἀπὸ τὴν οἰκογένειαν τοῦ Σαούλ; Θέλω νὰ τοῦ δείξω ἀγάπην, ὅπως ζητεῖ ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος εὐσπλαγχνίζεται καὶ εὐεργετεῖ τοὺς πάντας>. Καὶ ὁ Σιβὰ ἀπεκρίθη εἰς τὸν βασιλέα: <Ζῇ ἀκόμη ἕνας υἱὸς τοῦ Ἰωνάθαν, ποὺ ὅμως εἶναι χωλὸς καὶ εἰς τὰ δύο πόδια του>.
4 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· ποῦ οὖτος; Καὶ εἶπε Σιβὰ πρὸς τὸν βασιλέα· ἰδοὺ ἐν οἴκῳ Μαχὶρ υἱοῦ Ἀμιὴλ ἐκ τῆς Λαδάβαρ.	4 Εἶπεν ὁ βασιλεύς· <ποῦ εἶναι αὐτός;> Ὁ Σιβὰ ἀπήντησε πρὸς τὸν βασιλέα· <ἱδού, αὐτὸς εὑρίσκεται εἰς τὸν οἶκον τοῦ Μαχίρ, υἱοῦ τοῦ Ἀμιήλ, τοῦ καταγομένου ἀπὸ τὴν πόλιν Λαδάβαρ>.	4 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς: <Ποῦ μένει ὁ ἄνθρωπος αὐτός;> Καὶ ὁ Σιβὰ ἀπήντησεν εἰς τὸν βασιλέα: <Μένει εἰς τὸ σπίτι τοῦ Μαχίρ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἀμιήλ, ποὺ κατάγεται ἀπὸ τὴν πόλιν Λαδάβαρ>.
5 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ καὶ ἔλαβεν αὐτὸν ἐκ τοῦ οἴκου Μαχὶρ υἱοῦ Ἀμιὴλ ἐκ τῆς Λαδάβαρ.	5 Ὁ Δαυὶδ ἔστειλεν ἄνθρωπον καὶ ἔφερεν αὐτὸν ἀπὸ τὸν οἶκον τοῦ Μαχίρ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἀμιήλ, τοῦ καταγομένου ἀπὸ τὴν Λαδάβαρ.	5 Ἔστειλε τότε ἀνθρώπους του ὁ βασιλεὺς καὶ τὸν ἐπῆρε ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ Μαχίρ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἀμιὴλ ἀπὸ τὴν Λαδάβαρ.
6 Καὶ παραγίνεται Μεμφιβοσθὲ υἱὸς Ἰωνάθαν υἱοῦ Σαοὺλ πρὸς τὸν βασιλέα Δαυὶδ καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ. Καὶ εἶπεν αὐτῷ Δαυίδ· Μεμφιβοσθέ· καὶ εἶπεν· ἰδοὺ ὁ δοῦλός σου.	6 Ὁ Μεμφιβοσθέ, υἱὸς αὐτὸς τοῦ Ἰωνάθαν, υἱοῦ τοῦ Σαούλ, παρουσιάσθη εἰς τὸν βασιλέα Δαυίδ. Ἔπεσε μὲ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ εἰς τὸ ἔδαφος, καὶ τὸν προσεκύνησεν. Ὁ Δαυὶδ τοῦ εἶπε· Μεμφιβοσθέ! Ἐκεῖνος ἀπήντησεν· Ἰδοὺ ὁ δοῦλος σου!	6 Καὶ μόλις ἦλθεν ὁ Μεμφιβοσθέ, ὁ υἱὸς τοῦ υἱοῦ τοῦ Σαοὺλ Ἰωνάθαν, εἰς τὸν Δαβίδ, ἔπεσε μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς ἐμπρὸς εἰς τὸν βασιλέα καὶ τὸν ἐπροσκύνησε. Ὁ Δαβὶδ ὅμως τοῦ ἔδειξε οἰκειότητα καὶ τὸν ἐφώναξε μὲ τὸ ὄνομά του: <Μεμφιβοσθέ!> Καὶ ἐκεῖνος ἀπεκρίθη: <Ἰδού! Εἶμαι ἐμπρός σου, ὁ δοῦλος σου, βασιλεῦ>.
7 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Δαυίδ· μὴ φοβοῦ, ὅτι ποιῶν ποιήσω μετὰ σοῦ ἔλεος διὰ Ἰωνάθαν τὸν πατέρα σου καὶ ἀποκαταστήσω σοι πάντα ἀγρὸν Σαοὺλ πατρὸς τοῦ πατρός σου, καὶ σὺ φαγῇ ἄρτον ἐπὶ τῆς τραπέζης μου διαπαντός.	7 Ὁ Δαυὶδ εἶπε πρὸς αὐτόν· <μὴ φοβῆσαι. Πρὸς χάριν τοῦ πατρός σου, τοῦ Ἰωνάθαν, θὰ δείξω καλωσύνην πρὸς σέ. Θὰ σοῦ ἀποδώσω ὅλην τὴν κτηματικὴν περιουσίαν τοῦ πάππου σου Σαούλ, καὶ σὺ θὰ τρώγῃς ἄρτον εἰς τὸ ἴδιο τραπέζι μὲ ἐμὲ διὰ παντός>.	7 Τοῦ εἶπε δὲ τότε ὁ Δαβίδ: <Μὴ φοβᾶσαι, διότι ἀπεφάσισα νὰ σοῦ δείξω τὴν ἀγάπην μου, ἐπειδὴ εἶμαι ὑποχρεωμένος εἰς τὸν πατέρα σου, τὸν Ἰωναθαν. Θὰ σοῦ δώσω δὲ ὅλα τὰ κτήματα, ποὺ εἶχε ὁ Σαούλ, ὁ πατέρας τοῦ πατέρα σου, καὶ θὰ τρώγῃς εἰς τὸ ἑξῆς συνεχῶς εἰς τὸ τραπέζι μου μαζί μου>.
8 Καὶ προσεκύνησε Μεμφιβοσθὲ καὶ εἶπε· τίς εἰμι ὁ δοῦλός σου, ὅτι ἐπέβλεψας ἐπὶ τὸν κύνα τὸν τεθνηκότα τὸν ὅμοιον ἐμοί;	8 Ὁ Μεμφιβοσθὲ προσεκύνησε πάλιν τὸν Δαυὶδ καὶ εἶπε· <ποιὸς εἶμαι ἐγὼ ὁ δοῦλος σου, εἰς τὸν ὁποῖον ἔρριψες ἕνα τόσον σπλαγχνικὸν βλέμμα; Ἐγὼ εἶμαι ὅμοιος μὲ ἕνα ψόφιο σκυλί>.	8 Ὅταν ἄκουσε αὐτὰ ὁ Μεμφιβοσθέ, ἐπροσκύνησε καὶ πάλιν τὸν Δαβὶδ καὶ εἶπε: <Ποιὸς εἶμαι ἐγώ, ὁ δοῦλος σου, τὸν ὁποῖον κατεδέχθης να προσέξῃς; Εἶναι σὰν νὰ ἔρριξες βλέμμα πρὸς ἕνα ψόφιο σκυλί. Τέτοιος εἶμαι>.
9 Καὶ ἐκάλεσεν ὁ βασιλεὺς Σιβὰ τὸ παιδάριον Σαοὺλ καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· πάντα ὅσα ἐστὶ τῷ Σαοὺλ καὶ ὅλῳ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ δέδωκα τῷ υἱῷ τοῦ κυρίου σου·	9 Ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ ἐκάλεσε τὸν δοῦλον τοῦ Σαούλ, τὸν Σιβά, καὶ τοῦ εἶπεν· <ὅλα ὅσα ἄλλοτε ἀνῆκον εἰς τὸν Σαοὺλ καὶ εἰς ὅλην τὴν οἰκογένειαν του τὰ ἔχω δώσει εἰς τὸν υἱὸν τοῦ κυρίου σου, εἰς τὸν Μεμφιβοσθέ.	9 Μετὰ ταῦτα ἐκάλεσεν ὁ βασιλεὺς τὸν Σιβά, ποὺ ἦτο δοῦλος τοῦ Σαούλ, καὶ τοῦ εἶπε: <Ὅλα, ὅσα ἀνῆκαν εἰς τὸν Σαοὺλ καὶ εἰς ὅλην του τὴν οἰκογένειαν, τὰ ἔδωσα πλέον εἰς τὸν Μεμφιβοσθέ, τὸν υἱὸν τοῦ κυρίου σου τοῦ Ἰωνάθαν.
10 καὶ ἐργᾷ αὐτῷ τὴν γῆν, σὺ καὶ οἱ υἱοί σου καὶ οἱ δοῦλοί σου, καὶ εἰσοίσεις τῷ υἱῷ τοῦ κυρίου σου ἄρτους, καὶ ἔδεται αὐτούς· καὶ Μεμφιβοσθὲ υἱὸς τοῦ κυρίου σου φάγεται διαπαντὸς ἄρτον ἐπὶ τῆς τραπέζης μου. (καὶ τῷ Σιβὰ ἦσαν πεντεκαίδεκα υἱοὶ καὶ εἴκοσι δοῦλοι).	10 Σὺ δὲ καὶ τὰ παιδιά σου καὶ οἱ δοῦλοι σου θὰ ἐργάζεσθε τοὺς ἀγρούς του πρὸς χάριν αὐτοῦ. Καὶ πρὸς τὸν υἱὸν τοῦ κυρίου σου θὰ προσφέρῃς τὰ εἰσοδήματα, τὰ ὁποῖα αὐτὸς θὰ τὰ ἀπολαμβάνῃ. Ὁ Μεμφιβοσθέ, ὁ υἱὸς τοῦ κυρίου σου, θὰ τρώγῃ πάντοτε εἰς τὸ ἴδιο τραπέζι μὲ ἐμέ>. (Ὁ Σιβὰ εἶχε δέκα πέντε υἱοὺς καὶ εἴκοσι δούλους).	10 Θὰ καλλιεργῇς λοιπὸν εἰς τὸ ἑξῆς διὰ λογαριασμόν του τὰ κτήματα σὺ μὲ τὰ παιδιά σου καὶ τοὺς δούλους σου. Θὰ παραδίδῃς δὲ τοὺς καρπούς των εἰς τὸν Μεμφιβοσθέ, τὸν υἱὸν τοῦ κυρίου σου, διὰ νὰ τοὺς ἀπολαμβάνῃ αὐτός. Νὰ ξέρῃς δὲ ὅτι ὁ Μεμφιβοσθέ, ὁ υἱὸς τοῦ κυρίου σου, θὰ τρώγῃ πάντοτε εἰς τὸ τραπέζι μου>. (Τότε ποὺ εἶπεν αὐτὰ ὁ Δαβίδ, ὁ Σιβὰ εἶχε δεκαπέντε υἱοὺς καὶ εἴκοσι δούλους).
11 Καὶ εἶπε Σιβὰ πρὸς τὸν βασιλέα· κατὰ πάντα, ὅσα ἐντέταλται ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς τῷ δούλῳ αὐτοῦ, οὕτω ποιήσει ὁ δοῦλός σου· καὶ Μεμφιβοσθὲ ἤσθιεν ἐπὶ τῆς τραπέζης Δαυὶδ καθὼς εἷς τῶν υἱῶν αὐτοῦ τοῦ βασιλέως.	11 Ὁ Σιβὰ ἀπήντησε πρὸς τὸν βασιλέα· <σύμφωνα μὲ ὅλα ὅσα σύ, ὁ κύριός μου καὶ ὁ βασιλεύς, διέταξες ἐμὲ τὸν δοῦλον σου, ἐγὼ θὰ ἐνεργήσω>. Ὁ Μεμφιβοσθὲ συνέτρωγε ἔκτοτε μαζῆ μὲ τὸν Δαυὶδ εἰς τὴν βασιλικὴν τράπεζαν, σὰν ἕνα ἀπὸ τὰ παιδιὰ τοῦ βασιλέως.	11 Εἶπε δὲ ὁ Σιβὰ πρὸς τὸν βασιλέα: <Θὰ φροντίσω νὰ κάνω ἐγώ, ὁ δοῦλος σου, ὅ,τι ἀκριβῶς διέταξε ὁ κύριός μου καὶ βασιλεὺς εἰς ἐμέ, τὸν δοῦλον του>. Καὶ ἀπὸ τότε ὁ Μεμφιβοσθὲ ἔτρωγεν εἰς τὸ τραπέζι τοῦ Δαβὶδ σὰν ἕνας ἀπὸ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ τοῦ βασιλέως.
12 Καὶ τῷ Μεμφιβοσθὲ υἱὸς μικρὸς ἦν, καὶ ὄνομα αὐτῷ Μιχά. Καὶ πᾶσα ἡ κατοίκησις τοῦ οἴκου Σιβὰ δοῦλοι τοῦ Μεμφιβοσθέ.	12 Ὁ Μεμφιβοσθὲ εἶχεν ἕνα μικρὸν υἱόν, ὁ ὁποῖος ὠνομάζετο Μιχά. Ὅλοι δὲ ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι κατοικοῦσαν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Σιβά, ἦσαν δοῦλοι τοῦ Μεμφιβοσθέ.	12 Εἶχε δὲ ὁ Μεμφιβοσθὲ καὶ ἕνα μικρὸν υἱόν, ποὺ ὠνομάζετο Μιχά. Ὅλοι δέ, ὅσοι διέμεναν εἰς τὸ σπίτι τοῦ Σιβά, ἔγιναν εἰς τὸ ἑξῆς δοῦλοι τοῦ Μεμφιβοσθέ.
13 Καὶ Μεμφιβοσθὲ κατῴκει ἐν Ἱερουσαλήμ, ὅτι ἐπὶ τῆς τραπέζης τοῦ βασιλέως αὐτὸς διαπαντὸς ἤσθιε· καὶ αὐτὸς ἦν χωλὸς ἀμφοτέροις τοῖς ποσὶν αὐτοῦ.	13 Ὁ Μεμφιβοσθὲ κατοικοῦσε πλέον εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, διότι συνέτρωγε πάντοτε εἰς τὴν ἰδίαν τράπεζαν μὲ τὸν βασιλέα. Ἦτο δὲ χωλὸς καὶ εἰς τὰ δύο του πόδια.	13 Καὶ ἐγκατεστάθη πλέον μονίμως εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ὁ Μεμφιβοσθέ, διότι ἔτρωγε καὶ αὐτὸς καθημερινῶς εἰς τὸ τραπέζι τοῦ βασιλέως. Ἦτο δὲ αὐτὸς χωλὸς καὶ εἰς τὰ δύο πόδια του.