Βασιλειών Β : Κεφάλαιον ΙΗ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐπεσκέψατο Δαυὶδ τὸν λαὸν τὸν μετ' αὐτοῦ καὶ κατέστησεν ἐπ' αὐτῶν χιλιάρχους καὶ ἑκατοντάρχους.
2 Καὶ ἀπέστειλε Δαυὶδ τὸν λαόν, τὸ τρίτον ἐν χειρὶ Ἰωὰβ καὶ τὸ τρίτον ἐν χειρὶ Ἀβεσσὰ υἱοῦ Σαρουΐας ἀδελφοῦ Ἰωὰβ καὶ τὸ τρίτον ἐν χειρὶ τοῦ Γεθθαίου. Καὶ εἶπε Δαυὶδ πρὸς τὸν λαόν· ἐξελθὼν ἐξελεύσομαι καί γε ἐγὼ μεθ' ὑμῶν.
3 Καὶ εἶπαν· οὐκ ἐξελεύσῃ. Ὅτι ἐὰν φυγῇ φύγωμεν, οὐ θήσουσιν ἐφ' ἡμᾶς καρδίαν, καὶ ἐὰν ἀποθάνωμεν τὸ ἥμισυ ἡμῶν, οὐ θήσουσιν ἐφ' ἡμᾶς καρδίαν, ὅτι σὺ ὡς ἡμεῖς δέκα χιλιάδες· καὶ νῦν ἀγαθὸν ὅτι ἡμῖν ἐν τῇ πόλει βοήθεια τοῦ βοηθεῖν.
4 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ βασιλεύς· ὃ ἐὰν ἀρέσῃ ἐν ὀφθαλμοῖς ὑμῶν, ποιήσω. Καὶ ἔστη ὁ βασιλεὺς ἀνὰ χεῖρα τῆς πύλης καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἐξεπορεύετο εἰς ἐκατοντάδας καὶ εἰς χιλιάδας.
5 Καὶ ἐνετείλατο ὁ βασιλεὺς τῷ Ἰωὰβ καὶ τῷ Ἀβεσσὰ καὶ τῷ Ἐθθὶ λέγων· φείσασθέ μοι τοῦ παιδαρίου τοῦ Ἀβεσσαλώμ· καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἤκουσεν ἐντελλομένου τοῦ βασιλέως πᾶσι τοῖς ἄρχουσιν ὑπὲρ Ἀβεσσαλώμ,
6 καὶ ἐξῆλθε πᾶς ὁ λαὸς εἰς τὸν δρυμὸν ἐξεναντίας Ἰσραήλ, καὶ ἐγένετο ὁ πόλεμος ἐν τῷ δρυμῷ Ἐφραίμ.
7 Καὶ ἔπταισεν ἐκεῖ ὁ λαὸς Ἰσραὴλ ἐνώπιον τῶν παίδων Δαυίδ, καὶ ἐγένετο ἡ θραῦσις μεγάλη ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, εἴκοσι χιλιάδες ἀνδρῶν.
8 Καὶ ἐγένετο ἐκεῖ ὁ πόλεμος διεσπαρμένος ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς, καὶ ἐπλεόνασεν ὁ δρυμὸς τοῦ καταφαγεῖν ἐκ τοῦ λαοῦ ὑπὲρ οὓς κατέφαγεν ἐν τῷ λαῷ ἡ μάχαιρα τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ.
9 Καὶ συνήντησεν Ἀβεσσαλὼμ ἐνώπιον τῶν παίδων Δαυίδ, καὶ Ἀβεσσαλὼμ ἦν ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ τοῦ ἡμιόνου αὐτοῦ, καὶ εἰσῆλθεν ὁ ἡμίονος ὑπὸ τὸ δάσος τῆς δρυὸς τῆς μεγάλης, καὶ περιεπλάκη ἡ κεφαλὴ αὐτοῦ ἐν τῇ δρυΐ, καὶ ἐκρεμάσθη ἀνὰ μέσον τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γῆς, καὶ ἡ ἡμίονος ὑποκάτω αὐτοῦ παρῆλθε.
10 Καὶ εἶδεν ἀνὴρ εἷς καὶ ἀνήγγειλε τῷ Ἰωὰβ καὶ εἶπεν· ἰδοὺ ἑώρακα τὸν Ἀβεσσαλὼμ κρεμάμενον ἐν τῇ δρυΐ.
11 Καὶ εἶπεν Ἰωὰβ τῷ ἀνδρὶ τῷ ἀναγγέλλοντι αὐτῷ· καὶ ἰδοὺ ἑώρακας· τί ὅτι οὐκ ἐπάταξας αὐτὸν ἐκεῖ εἰς τὴν γῆν; Καὶ ἐγὼ ἂν ἐδεδώκειν σοι δέκα ἀργυρίου καὶ παραζώνην μίαν.
12 Εἶπε δὲ ὁ ἀνὴρ πρὸς Ἰωάβ· καὶ ἐγώ εἰμι ἵστημι ἐπὶ τὰς χεῖράς μου χιλίους σίκλους ἀργυρίου, οὐ μὴ ἐπιβάλω τὴν χεῖρά μου ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ βασιλέως, ὅτι ἐν τοῖς ὡσὶν ἡμῶν ἐνετείλατο ὁ βασιλεύς σοι καὶ τῷ Ἀβεσσὰ καὶ τῷ Ἐθθὶ λέγων· φυλάξατέ μοι τὸ παιδάριον τὸν Ἀβεσσαλὼμ
13 μὴ ποιῆσαι ἐν τῇ ψυχῇ αὐτοῦ ἄδικον· καὶ πᾶς ὁ λόγος οὐ λήσεται ἀπὸ τοῦ βασιλέως, καὶ σὺ στήσῃ ἐξεναντίας.
14 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰωάβ· τοῦτο ἐγὼ ἄρξομαι· οὐχ οὕτως μενῶ ἐνώπιόν σου. Καὶ ἔλαβεν Ἰωὰβ τρία βέλη ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ ἐνέπηξεν αὐτὰ ἐν τῇ καρδίᾳ Ἀβεσσαλὼμ ἔτι αὐτοῦ ζῶντος ἐν τῇ καρδίᾳ τῆς δρυός.
15 Καὶ ἐκύκλωσαν δέκα παιδάρια αἴροντα τὰ σκεύη Ἰωὰβ καὶ ἐπάταξαν τὸν Ἀβεσσαλὼμ καὶ ἐθανάτωσαν αὐτόν.
16 Καὶ ἐσάλπισεν Ἰωὰβ ἐν κερατίνῃ, καὶ ἀπέστρεψεν ὁ λαὸς τοῦ μὴ διώκειν ὀπίσω Ἰσραήλ, ὅτι ἐφείδετο Ἰωὰβ τοῦ λαοῦ.
17 Καὶ ἔλαβε τὸν Ἀβεσσαλὼμ καὶ ἔρριψεν αὐτὸν εἰς χάσμα μέγα ἐν τῷ δρυμῷ εἰς τὸν βόθυνον τὸν μέγαν καὶ ἐστήλωσεν ἐπ' αὐτὸν σωρὸν λίθων μέγαν σφόδρα. Καὶ πᾶς Ἰσραὴλ ἔφυγεν ἀνὴρ εἰς τὸ σκήνωμα αὐτοῦ.
18 Καὶ Ἀβεσσαλὼμ ἔτι ζῶν ἔλαβε καὶ ἔστησεν ἑαυτῷ τὴν στήλην, ἐν ᾗ ἐλήφθη, καὶ ἐστήλωσεν αὐτὴν λαβεῖν τὴν στήλην τὴν ἐν τῇ κοιλάδι τοῦ βασιλέως. Ὅτι εἶπεν· οὐκ ἔστιν αὐτῷ υἱὸς ἕνεκα τοῦ ἀναμνῆσαι τὸ ὄνομα αὐτοῦ· καὶ ἐκάλεσε τὴν στήλην Χεὶρ Ἀβεσσαλὼμ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.
19 Καὶ Ἀχιμάας υἱὸς Σαδὼκ εἶπε· δράμω δὴ καὶ εὐαγγελιῶ τῷ βασιλεῖ, ὅτι ἔκρινε Κύριος ἐκ χειρὸς τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ.
20 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἰωάβ· οὐκ ἀνὴρ εὐαγγελίας σὺ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ καὶ εὐαγγελιῇ ἐν ἡμέρᾳ ἄλλῃ, ἐν δὲ τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ οὐκ εὐαγγελιῇ, οὗ εἵνεκεν ὁ υἱὸς τοῦ βασιλέως ἀπέθανε.
21 Καὶ εἶπεν Ἰωὰβ τῷ Χουσί· βαδίσας ἀνάγγειλον τῷ βασιλεῖ ὅσα εἶδες· καὶ προσεκύνησε Χουσὶ τῷ Ἰωὰβ καὶ ἐξῆλθε.
22 Καὶ προσέθετο ἔτι Ἀχιμάας υἱὸς Σαδὼκ καὶ εἶπε πρὸς Ἰωάβ· καὶ ἔστω ὅτι δράμω καί γε ἐγὼ ὀπίσω τοῦ Χουσί, καὶ εἶπεν Ἰωάβ· ἱνατὶ σὺ τοῦτο τρέχεις, υἱέ μου; Δεῦρο, οὐκ ἔστι σοι εὐαγγέλια εἰς ὠφελεῖν πορευομένῳ.
23 Καὶ εἶπε· τί γὰρ ἐὰν δράμω; Καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἰωάβ· δράμε. Καὶ ἔδραμεν Ἀχιμάας τὴν ὁδὸν τὴν τοῦ Κεχὰρ καὶ ὑπερέβη τὸν Χουσί.
24 Καὶ Δαυὶδ ἐκάθητο ἀνὰ μέσον τῶν δύο πυλῶν. Καὶ ἐπορεύθη ὁ σκοπὸς εἰς τὸ δῶμα τῆς πύλης πρὸς τὸ τεῖχος καὶ ἐπῇρε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ καὶ εἶδε καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ τρέχων ὄνος ἐνώπιον αὐτοῦ
25 καὶ ἀνεβόησεν ὁ σκοπὸς καὶ ἀπήγειλε τῷ βασιλεῖ. Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· εἰ μόνος ἐστίν, εὐαγγελία ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ. Καὶ ἐπορεύετο πορευόμενος καὶ ἐγγίζων.
26 Καὶ εἶδεν ὁ σκοπὸς ἄνδρα ἕτερον τρέχοντα, καὶ ἐβόησεν ὁ σκοπὸς πρὸς τῇ πύλῃ καὶ εἶπε· καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ἕτερος τρέχων μόνος. Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· καί γε οὗτος εὐαγγελιζόμενος.
27 Καὶ εἶπεν ὁ σκοπός· ἐγὼ ὁρῶ τὸν ἔρημον τοῦ πρώτου ὡς δρόμον Ἀχιμάας υἱοῦ Σαδώκ. Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· ἀνὴρ ἀγαθὸς οὗτος καί γε εἰς εὐαγγελίαν ἀγαθὴν ἐλεύσεται.
28 Καὶ ἐβόησεν Ἀχιμάας καὶ εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα· εἰρήνη· καὶ προσεκύνησε τῷ βασιλεῖ ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν καὶ εἶπεν· εὐλογητὸς Κύριος ὁ Θεός σου, ὃς ἀπέκλεισε τοὺς ἄνδρας τοὺς ἐπαραμένους τὴν χεῖρα αὐτῶν ἐν τῷ κυρίῳ μου τῷ βασιλεῖ.
29 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· εἰρήνη τῷ παιδαρίῳ τῷ Ἀβεσσαλώμ; Καὶ εἶπεν Ἀχιμάας· εἶδον τὸ πλῆθος τὸ μέγα τοῦ ἀποστεῖλαι τὸν δοῦλον τοῦ βασιλέως Ἰωὰβ καὶ τὸν δοῦλόν σου, καὶ οὐκ ἔγνων τί ἐκεῖ.
30 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· ἐπίστρεψον, στηλώθητι ὧδε· καὶ ἐπεστράφη καὶ ἔστη.
31 Καὶ ἰδοὺ ὁ Χουσὶ παρεγένετο καὶ εἶπε τῷ βασιλεῖ· εὐαγγελισθήτω ὁ κύριός μου ὁ βασιλεύς, ὅτι ἔκρινέ σοι Κύριος σήμερον ἐκ χειρὸς πάντων τῶν ἐπεγειρομένων ἐπὶ σέ.
32 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Χουσί· εἰ εἰρήνη τῷ παιδαρίῳ τῷ Ἀβεσσαλώμ; Καὶ εἶπεν ὁ Χουσί· γένοιντο ὡς τὸ παιδάριον οἱ ἐχθροὶ τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως καὶ πάντες, ὅσοι ἐπανέστησαν ἐπ' αὐτὸν εἰς κακά.
33 Καὶ ἐταράχθη ὁ βασιλεὺς καὶ ἀνέβη εἰς τὸ ὑπερῷον τῆς πύλης καὶ ἔκλαυσε· καὶ οὕτως εἶπεν ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτόν· υἱέ μου Ἀβεσσαλώμ, υἱέ μου, υἱέ μου Ἀβεσσαλώμ, τίς δῴη τὸν θάνατόν μου ἀντὶ σοῦ; Ἐγὼ ἀντὶ σοῦ, Ἀβεσσαλώμ, υἱέ μου υἱέ μου.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

Δαυὶδ ἐπεθεώρησε τὸν στρατόν, ποὺ ἦτο μαζῆ του, καὶ διώρισεν εἰς αὐτοὺς χιλιάρχους καὶ ἑκατοντάρχους.
2 Διήρεσε δὲ τὸν στρατόν του εἰς τρία τμήματα. Τὸ ἕνα τρίτον τὸ ἔθεσεν ὑπὸ τὴν ἀρχηγίαν τοῦ Ἰωάβ. Τὸ δεύτερον τμῆμα τὸ ἔθεσεν ὑπὸ τὴν ἀρχηγίαν τοῦ Ἀβεσσά, τοῦ υἱοῦ τῆς Σαρουΐας, ἀδελφοῦ τοῦ Ἰωάβ. Καὶ τὸ τρίτον τμῆμα ὑπὸ τὴν ἀρχηγίαν τοῦ Ἐθθὶ τοῦ Γεθθαίου. Εἶπε δὲ πρὸς τὸν στρατόν του· <θὰ ἔλθω καὶ ἐγὼ μαζῆ σας, διὰ νὰ λάβω μέρος εἰς τὸν πόλεμον>.
3 Οἱ στρατιῶται τοῦ ἀπήντησαν· <ὄχι, δὲν πρέπει νὰ ἐκστρατεύσῃς μαζῆ μας. Διότι ἐὰν ἡμεῖς νικηθῶμεν καὶ τραπῶμεν εἰς φυγήν, τὸ πρᾶγμα δὲν θὰ ἔχῃ καὶ μεγάλην σημασίαν. Οὔτε ἐὰν οἱ μισοὶ ἀπὸ ἡμᾶς φονευθοῦν, θὰ μᾶς ὑπολογίσουν καὶ πολύ. Σὺ ὅμως, ἀξίζεις ὅσον δέκα χιλιάδες ἀπὸ ἡμᾶς. Δι' ἡμᾶς εἶναι καλύτερον καὶ ὠφελιμώτερον νὰ μείνῃς εἰς τὴν πόλιν καὶ νὰ μᾶς βοηθήσῃς, ἐὰν παραστῇ ἀνάγκη>.
4 Ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ εἶπε πρὸς αὐτούς· <ἐγὼ θὰ πράξω αὐτό, τὸ ὁποῖον σεῖς νομίζετε καλόν>. Ἔμεινεν ὁ βασιλεὺς πλησίον εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως. Ὁ δὲ στρατὸς ἐξήρχετο ἀπὸ τὴν πόλιν συντεταγμένος κατὰ ἑκατὸν καὶ κατὰ χιλίους ἄνδρας.
5 Ὁ βασιλεὺς διέταξε τοὺς στρατηγούς του, τὸν Ἰωάβ, τὸν Ἀβεσσὰ καὶ τὸν Ἐθθὶ λέγων· <λυπηθῆτε μου τὸ παιδί μου, τὸν Ἀβεσσαλώμ>! Ὅλος δὲ ὁ στρατὸς ἐπληροφορήθη τὴν ἐντολὴν αὐτὴν τοῦ βασιλέως πρὸς τοὺς στρατηγοὺς ὑπὲρ τοῦ Ἀβεσσαλώμ.
6 Ἐξῆλθεν ὅλος ὁ στρατὸς τοῦ Δαυὶδ ἀπὸ τὴν πόλιν εἰς τὸ δάσος, διὰ νὰ ἀντιμετωπίσῃ τὸν ἰσραηλιτικὸν στρατόν. Καὶ ἔγινε πόλεμος εἰς τὸ δάσος Ἐφραίμ.
7 Ἐκεῖ ὁ ἰσραηλιτικὸς στρατὸς τοῦ Ἀβεσσαλὼμ ἐνικήθη ἀπὸ τὸν στρατὸν τοῦ Δαυίδ. Αἱ ἀπώλειαι τοῦ στρατοῦ τοῦ Ἀβεσσαλώμ, κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, ἦσαν εἴκοσι χιλιάδες ἄνδρες.
8 Ἡ μάχη ἐξηπλώθη εἰς ὅλην τὴν περιοχὴν ἐκείνην. Κατὰ δὲ τὴν φυγὴν εἰς τὸ δάσος ἐφονεύθησαν ἐκ τῶν στρατιωτῶν τοῦ Ἀβεσσαλὼμ πολὺ περισσότεροι, παρὰ εἰς τὸ πεδίον τῆς μάχης κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην.
9 Ὁ Ἀβεσσαλὼμ εὑρέθη αἴφνης ἐνώπιον τῶν στρατιωτῶν τοῦ Δαυίδ. Ἐκάθητο δὲ εἰς τὸν ἡμίονόν του, ὁ ὁποῖος εἰσῆλθε τρέχων εἰς τὸ δάσος τῆς μεγάλης δρυός. Ἡ κόμη τοῦ Ἀβεσσολὼμ περιεπλάκη εἰς τοὺς κλάδους τῆς δρυός. Ἐκρεμάσθη ἀπὸ τὴν κόμην του καὶ αἰωρεῖτο μεταξὺ οὐρανοῦ καὶ γῆς, διότι ἡ ἡμίονος, εἰς τὴν ὁποίαν αὐτὸς ἐκάθητο, ἐπροσπέρασε καὶ ἔφυγε τρέχουσα.
10 Ἕνας στρατιώτης τοῦ Δαυὶδ τὸν εἶδε καὶ ἐγνωστοποίησεν αὐτὰ εἰς τὸν Ἰωὰβ εἰπών· <εἶδα τὸν Ἀβεσσαλὼμ κρεμασμένον κάτω ἀπὸ τὴν δρῦν>.
11 Ὁ Ἰωὰβ ἀπήντησεν εἰς τὸν ἀγγελιοφόρον· <τὸν εἶδες λοιπόν; Διατὶ δὲν τὸν ἐκτυποῦσες καὶ νὰ τὸν ἐξαπλῶσῃς νεκρὸν εἰς τὴν γῆν; Ἂν τὸ ἔκανες αὐτό, ἐγὼ θὰ σοῦ ἔδιδα ὡς ἀμοιβὴν δέκα σίκλους ἀργυροῦς καὶ μίαν ζώνην>.
12 Ὁ στρατιώτης ἐκεῖνος ἀπήντησε πρὸς τὸν Ἰωάβ· <ἐγὼ εἶμαι τέτοιος, ὥστε καὶ χιλίους ἀργύρους σίκλους ἐὰν ἔβαζες νὰ βαρύνουν τὸ χέρι μου, δὲν θὰ ἄπλωνα φονικὸν τὸ χέρι μου ἐναντίον τοῦ υἱοῦ τοῦ βασιλέως, διότι ἠκούσαμεν μὲ τὰ ἴδια μας τὰ αὐτιά, αὐτὰ τὰ ὁποῖα διέτασσε σὲ καὶ τὸν Ἀβεσσὰ καὶ τὸν Ἐθθὶ ὁ Δαυὶδ λέγων· Φυλάξατέ μου τὸ παιδί μου, τὸν Ἀβεσσαλώμ.
13 Μὴ κάμετε τίποτε κακὸν ἐναντίον τῆς ζωῆς του. Ὁ βασιλεὺς δὲν λησμονεῖ τίποτε, ἀπὸ ὅσα διατάσσει. Καὶ ἂν ἐγὼ διέπραττον κάτι ἐναντίον τοῦ παιδιοῦ του, θὰ ἐτιμωρούμην ἀπὸ αὐτόν. Τότε καὶ σὺ ὁ ἴδιος θὰ ἤσουν ἐναντίον μου>.
14 Ὁ Ἰωὰβ ἀπήντησε· <αὐτὸ τὸ ὁποῖον σὺ δὲν ἔκαμες, θὰ τὸ κάμω ἐγώ. Δὲν θὰ μείνω ἄπρακτος, ὅπως σύ>. Ἐπῆρε ὁ Ἰωὰβ εἰς τὸ χέρι του τρία βέλη καὶ ἐκάρφωσεν αὐτὰ εἰς τὴν καρδίαν τοῦ Ἀβεσσαλώμ, καθ' ὃν χρόνον ἐκεῖνος ἀκόμη ἐζοῦσε κρεμασμένος εἰς τὸ μέσον τῆς δρυός.
15 Κατόπιν περιεκύκλωσαν αὐτὸν δέκα στρατιῶται τοῦ Ἰωάβ, οἱ ὁποῖοι ἐκρατοῦσαν τὰ ὅπλα του, ἐκτύπησαν καὶ ἐκεῖνοι τὸν Ἀβεσσαλώμ μὲ τελειωτικὰς βολὰς καὶ τὸν ἐθανάτωσαν.
16 Ὁ Ἰωὰβ ἐσάλπισε μὲ τὴν κερατίνην σάλπιγγα νὰ καταπαύσῃ ὁ πόλεμος. Ὅλος δὲ ὁ στρατὸς τοῦ Δαυὶδ ἔπαυσε νὰ καταδιώκῃ τοὺς στρατιώτας τοῦ Ἀβεσσαλώμ, διότι ὁ Ἰωὰβ ἐλυπήθη δι' αὐτὴν τὴν καταστροφὴν τοῦ ἰσραηλιτικοῦ στρατοῦ τοῦ Ἀβεσσαλώμ.
17 Ἐπῆρε, τὸ πτῶμα τοῦ Ἀβεσσαλώμ, τὸ ἔρριψεν εἰς ἕνα μεγάλον ἐκεῖ λάκκον, μέσα εἰς βαθὺ χάσμα εἰς τὸ δάσος, ἐσώρευσεν ἐπάνω εἰς αὐτὸ λίθους πολλοὺς καὶ ἀνήγειρε μεγάλην στήλην ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς λίθους. Οἱ ἄλλοι Ἰσραηλῖται ἔφυγαν καὶ ἐπέστρεψαν εἰς τὰς οἰκίας των.
18 Κατὰ σύμπτωσιν δὲ ὁ Ἀβεσσαλώμ, ὅταν ἀκόμη ἔζη, εἶχεν ἐγείρει ἐκεῖ διὰ τὸν ἑαυτόν του ἀναμνηστικὴν στήλην, ἐκεῖ ὅπου τώρα αὐτὸς εἶχε συλληφθῆ καὶ ταφῆ. Ἀνήγειρε δὲ αὐτὴν τὴν στήλην εἰς τὴν κοιλάδα τοῦ βασιλέως, διότι εἶπεν· <ἐπειδὴ δὲν ἔχω υἱόν, διὰ νὰ διαιωνίσῃ τὸ ὄνομά μου, ἀνεγείρω αὐτὴν τὴν στήλην>. Ἡ στήλη ὠνομάσθη μέχρι τῆς ἡμέρας αὐτῆς <Χεὶρ Ἀβεσσαλώμ>.
19 Ὁ Ἀχιμάας, ὁ υἱὸς τοῦ Σαδώκ, εἶπε· <θὰ τρέξω λοιπὸν καὶ θὰ ἀναγγείλω τὰ εὐχάριστα γεγονότα εἰς τὸν βασιλέα, ὅτι δηλαδὴ ὁ Κύριος ἐφάνη δίκαιος καὶ ἀπήλλαξεν αὐτὸν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς του>.
20 Ὁ Ἰωὰβ εἶπεν εἰς αὐτόν· <δὲν θὰ εἶσαι διὰ τὸν βασιλέα ἀγγελιαφόρος καλῶν εἰδήσεων κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτήν. Ἄφησε, λοιπόν, νὰ τὸ ἀναγγείλῃς κάποιαν ἄλλην ἡμέραν. Δὲν πρέπει σήμερον νὰ τοῦ καταστήσῃς γνωστόν, διότι καὶ πῶς ἐφονεύθη ὁ υἱὸς τοῦ βασιλέως>.
21 Ὁ Ἰωὰβ εἰς τὸν Χουσὶ εἶπε· <πήγαινε καὶ κατάστησε γνωστὰ εἰς τὸν βασιλέα, ὅσα εἶδες>. Ὁ Χουσὶ προσεκύνησεν τὸν Ἰωὰβ καὶ ἔφυγε.
22 Ὁ Ἀχιμάας, ὁ υἱὸς τοῦ Σαδώκ, παρεκάλεσε καὶ πάλιν τὸν Ἰωὰβ λέγων· <δός μου τὴν ἄδειαν νὰ τρέξω καὶ ἐγὼ πίσω ἀπὸ τὸν Χουσί>. Ὁ Ἰωάβ τοῦ εἶπε· <διατὶ θέλεις νὰ τρέξης σύ, παιδί μου; Ἔλα ἐδῶ. Δὲν πρόκειται νὰ φέρῃς εἰς τὸν βασιλέα εὐχαρίστους ἀγγελίας>.
23 Ἐκεῖνος εἶπε· <τί πειράζει, ἐὰν τρέξω καὶ ἐγώ;> Ὁ Ἰωάβ τοῦ εἶπε· <λοιπὸν τρέξε>. Ἔτρεξε πράγματι ὁ Ἀχιμάας εἰς τὴν ὁδὸν τοῦ Κεχὰρ καὶ ἐπροσπέρασε τὸν Χουσί.
24 Ὁ Δαυὶδ ἐκάθητο ἀνάμεσα εἰς τὰς δύο θύρας τῆς πύλης τῆς πόλεως. Ὁ σκοπὸς ἀνέβη εἰς τὸ ἠλιακωτὸν τῆς πύλης ἐπάνω εἰς τὸ τεῖχος, ἐσήκωσε τὰ μάτια του καὶ παρετήρησε. Αἴφνης εἶδε νὰ τρέχῃ πρὸς τὴν κατεύθυνσίν του ἐνας ἄνδρας μόνος του.
25 Ἐφώναξεν ὁ σκοπὸς καὶ ἀνήγγειλε τοῦτο εἰς τὸν βασιλέα. Ὁ βασιλεὺς εἶπεν· <ἐὰν εἶναι μόνος του, ἔχει ἀσφαλῶς κάποιον εὐχάριστον πληροφορίαν νὰ μᾶς ἀναγγείλῃ>. Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἔτρεχε καὶ ἐπλησίαζε.
26 Ὁ σκοπὸς εἶδε καὶ ἄλλον κατόπιν ἄνθρωπον νὰ τρέχῃ καὶ ἐφώναξε πρὸς τὸν βασιλέα, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὴν πύλην, καὶ τοῦ εἶπε· <ἰδού, καὶ ἄλλος ἄνθρωπος μόνος του τρέχει>. Ὁ βασιλεὺς ἀπήντησε· <καὶ αὐτός, βεβαίως, καλὰς ἀγγελίας ἔχει νὰ μᾶς φέρῃ>.
27 Ὁ σκοπὸς προσέθεσε· <ἐγὼ βλέπω τὸν πρῶτον νὰ τρέχῃ, ὅπως τρέχει ὁ Ἀχιμάας, ὁ υἱὸς τοῦ Σαδώκ>. Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ βασιλεύς· <καλὸς ἄνθρωπος εἶναι αὐτὸς καὶ ἔρχεται, διὰ νὰ μᾶς φέρῃ ἀσφαλῶς κάποιον καλὴν εἴδησιν>.
28 Ὁ Ἀχιμάας ἔφθασε καὶ ἐφώναξε καὶ εἶπε εἰς τὸν βασιλέα· <εἰρήνη>. Προσεκύνησε τὸν βασιλέα μέχρις ἐδάφους καὶ εἶπεν· <ἂς ἔχῃ δόξαν Κύριος ὁ Θεός σου, ὁ ὁποῖος ἐξεδίωζε τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ εἶχαν σηκώσει τὸ χέρι των ἐναντίον σου τοῦ κυρίου μου καὶ βασιλέως>.
29 Ὁ βασιλεὺς ἀμέσως τὸν ἠρώτησε· <τὸ παιδί μου, ὁ Ἀβεσσαλώμ, εἶναι καλά;> Ὁ Ἀχιμάας ἀπήντησε· <εἶδα πολὺ πλῆθος ἀνθρώπων, ὅταν ὁ Ἰωάβ, ὁ δοῦλος τοῦ βασιλέως ἔστειλεν ἐμὲ τὸν δοῦλον σου, νὰ ἔλθω πρὸς σέ. Δὲν γνωρίζω, τί ἀκριβῶς ἔγινεν ἐκεῖ>.
30 Εἶπεν ὁ βασιλεύς· <παραμέρισε καὶ στάσου ἐκεῖ ὄρθιος>. Ὁ Ἀχιμάας ἐστράφη πρὸς τὰ ἐκεῖ καὶ ἐστάθη ὄρθιος.
31 Ἰδού, ὅτι ἔφθασε καὶ ὁ Χουσί, ὁ ὁποῖος εἶπεν εἰς τὸν βασιλέα· <ἂς μάθῃ ὁ κύριός μου, ὁ βασιλεύς, τὴν καλὴν καὶ εὐχάριστον ἀγγελίαν. Ὅτι ὁ Κύριος ἔβγαλε σήμερον δικαίαν ἀπόφασιν καὶ σὲ ἀπήλλαξεν ἀπὸ τὰς χεῖρας ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἐξεγερθῇ ἐναντίον σου>.
32 Ὁ βασιλεὺς ἠρώτησε τὸν Χουσί· <τί κάνει τὸ παιδί μου, ὁ Ἀβεσσαλώμ;> Ὁ Χουσὶ ἀπήντησεν· <οἱ ἐχθροί, οἱ ἰδικοί σου, τοῦ κυρίου μου καὶ βασιλέως μου, καὶ γενικῶς ὅλοι ὅσοι ἐστασίασαν ἐναντίον σου, διὰ νὰ σοῦ κάμουν κακόν, ἂς ἔχουν τὴν τύχην τοῦ παιδιοῦ σου τοῦ Ἀβεσσαλώμ>.
33 Ἐταράχθη ὁ βασιλεύς, ἀνέβηκεν εἰς τὸ δωμάτιον, τὸ ὁποῖον εὑρίσκετο ἐπάνω ἀπὸ τὴν πύλην, καὶ ἔκλαυσε. Καὶ καθὼς ἀνέβαινε πρὸς τὸ δωμάτιον αὐτὸ ἔλεγε· <παιδί μου Ἀβεσσαλώμ, παιδί μου, Ἀβεσσαλὼμ παιδί μου, διατὶ νὰ μὴ ἀποθάνω ἐγὼ ἀντὶ για σένα; Ἐγὼ ἔπρεπε νὰ ἀποθάνω Ἀβεσσαλώμ, υἱέ μου, υἱέ μου>!

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ετὰ ταῦτα ὁ Δαβὶδ ἐπιθεώρησε καὶ ἀρίθμησε τὸν στρατόν, ποὺ τὸν ἀκολουθοῦσε, καὶ ὥρισεν εἰς αὐτοὺς ὡς διοικητὰς ἀξιωματικοὺς ἀνὰ χιλίους καὶ ἀνὰ ἑκατὸν ἄνδρας.
2 Ἀπέστειλε δὲ τὸν στρατόν του εἰς τὴν μάχην διηρημένον εἰς τρία τμήματα. Εἰς τὸ ἕνα τμῆμα ἐπὶ κεφαλῆς ἦτο ὁ Ἰωάβ, εἰς τὸ δεύτερον ὁ ἄλλος υἱὸς τῆς Ἀδελφῆς τοῦ Σαρουΐας, δηλαδὴ ὁ ἀδελφὸς τοῦ Ἰωὰβ Ἀβεσσά, καὶ εἰς τὸ τρίτον ὁ Ἐθθὶ ὁ Γεθθαῖος. Εἶπε δὲ πρὸς τὸν στρατόν του ὁ Δαβίδ: <Θὰ ἔλθω ὁπωσδήποτε καὶ ἐγὼ μαζί σας διὰ νὰ πολεμήσω>.
3 Οἱ στρατιῶται του ὅμως τοῦ εἶπαν: <Νὰ μὴ βγῇς μαζί μας εἰς τὴν μάχην. Διότι ἐὰν ἐμεῖς νικηθῶμεν καὶ ἐγκαταλείψωμεν τὸν πόλεμον καὶ φύγωμεν, δὲν πρόκειται νὰ δώσουν οἱ ἐχθροὶ εἰς αὐτὸ μεγάλην προσοχήν. Δὲν πρόκειται ἐπίσης νὰ τοὺς κάνῃ ἐντύπωσιν καὶ ἐὰν ἀκόμη σκοτωθοῦν οἱ μισοὶ ἀπὸ ἐμᾶς. Σὺ ὅμως δὲν εἶσαι σὰν κι ἐμᾶς. Σὺ εἶσαι σὰν δέκα χιλιάδες ἀπὸ ἐμᾶς. Τώρα λοιπὸν εἶναι καλύτερον νὰ μείνῃς ἐδῶ εἰς τὴν πόλιν, διὰ νὰ μᾶς βοηθήσῃς, ἐὰν χρειασθῇ>.
4 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺς πρὸς αὐτούς: <Καλὰ λοιπόν. Θὰ κάνω αὐτό, ποὺ σᾶς ἀρέσει>. Καὶ ἐστάθη ὁ βασιλεὺς δίπλα εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως καὶ ὅλος ὁ στρατὸς ἔβγαινε ἀνὰ ἑκατοντάδας καὶ ἀνὰ χιλιάδας.
5 Ἔδωσε δὲ ὁ βασιλεὺς τὴν ἑξῆς διαταγὴν εἰς τὸν Ἰωὰβ καὶ τὸν Ἀβεσσὰ καὶ τὸν Ἐθθί: <Θέλω νὰ μοῦ λυπηθῆτε τὸ παιδί μου, τὸν Ἀβεσσαλώμ>. Ὅταν δὲ ἔδινε ὁ βασιλεὺς εἰς ὅλους τοὺς στρατηγοὺς τὴν διαταγὴν αὐτὴν διὰ τὸν Ἀβεσσαλώμ, τὸ ἄκουσε καὶ τὸ ἐπρόσεξε ὅλος ὁ στρατός.
6 Ἐβγῆκε λοιπὸν ὅλος ὁ στρατὸς εἰς τὸ δάσος ἐναντίον τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ στρατοῦ τοῦ Ἀβεσσαλώμ. Καὶ διεξήχθη κατόπιν ἡ μάχη εἰς τὸ δάσος Ἐφραίμ.
7 Κατὰ δὲ τὴν μάχην αὐτὴν ἐνικήθη ὁ Ἰσραηλιτικὸς στρατὸς τοῦ Ἀβεσσαλὼμ ἀπὸ τοὺς ἄνδρας τοῦ Δαβὶδ καὶ ἔπαθε φοβερὰν πανωλεθρίαν ἐκείνην τὴν ἡμέραν. Ἐφονεύθησαν εἴκοσι χιλιάδες ἄνδρες.
8 Ἐξηπλώθη δὲ καὶ διεσκορπίσθη ὁ πόλεμος εἰς ὅλην τὴν περιοχὴν ἐκείνην. Αὐτοὶ δὲ ποὺ ἐφονεύθησαν, ὅταν διεσκορπίσθησαν εἰς τὸ δάσος, ἦσαν πολὺ περισσότεροι ἀπὸ ὅσους ἔφαγε τὸ μαχαίρι εἰς τὸ πεδίον τῆς μάχης κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην.
9 Εἰς κάποιαν στιγμὴν τῆς μάχης ὁ Ἀβεσσαλὼμ συνηντήθη καὶ ἦλθεν ἀντιμέτωπος μὲ τοὺς ἄνδρας τοῦ Δαβίδ, καθὼς ἦτο ἀνεβασμένος εἰς τὸν ἡμίονόν του. Ἐμβῆκε δὲ ὁ ἡμίονος μέσα εἰς τὸ <δάσος τῆς μεγάλης βελανιδιᾶς> καί, καθὼς ἔτρεχε ὁ Ἀβεσσαλώμ, περιεπλάκη τὸ κεφάλι του μὲ τὰ μακρυὰ μαλλιά του εἰς τὰ κλαδιὰ μιᾶς βελανιδιᾶς καὶ ἐκρεμάσθη. Ἔμεινε δὲ κρεμασμένος καὶ μετέωρος μεταξὺ οὐρανοῦ καὶ γῆς καὶ ὁ ἡμίονος ἔφυγεν ἀπὸ τὰ πόδια του.
10 Τὸν εἶδε δὲ κάποιος στρατιώτης καὶ ἔτρεξε καὶ τὸ ἀνεκοίνωσεν ἀμέσως εἰς τὸν Ἰωὰβ καὶ τοῦ εἶπε: <Νά, εἶδα τὸν Ἀβεσσαλὼμ νὰ κρέμεται εἰς τὴν βελανιδιάν>.
11 <Τὸν εἶδες!> εἶπεν ἔκπληκτος ὁ Ἰωὰβ εἰς τὸν ἀγγελιαφόρον στρατιώτην. <Διατὶ λοιπὸν δὲν τὸν ἐσκότωσες ἐπὶ τόπου καὶ δὲν τὸν ἑξάπλωσες εἰς τὴν γῆν; Ἂν τὸ ἔκαμνες, θὰ σοῦ ἔδινα δέκα ἀσημένιους σίκλους καὶ μίαν τιμητικὴν ζώνην>.
12 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ στρατιώτης εἰς τὸν Ἰωάβ: <Δὲν εἶμαι τέτοιος ἄνθρωπος! Ἀκόμη καὶ χιλίους ἀσημένιους σίκλους ἐὰν μοῦ ἔβαζαν εἰς τὰ χέρια μου, δὲν θὰ ἐσήκωνα τὸ χέρι μου ἐναντίον τοῦ υἱοῦ τοῦ βασιλέως. Διότι ἐμπρὸς εἰς τὰ αὐτιά μας διέταξεν ὁ βασιλεὺς καὶ σὲ καὶ τὸν Ἀβεσσὰ καὶ τὸν Ἐθθὶ καὶ σᾶς εἶπε: <Νὰ μοῦ φυλάξετε τὸ παιδί μου, τὸν Ἀβεσσαλώμ.
13 Νὰ μὴ προξενήσετε κάτι κακὸν εἰς τὴν ζωήν του>. Ὁ δὲ βασιλεὺς δὲν λησμονεῖ κανένα ἀπὸ τὰ λόγια του. Πιστεύω δὲ ὅτι καὶ σύ, ποὺ μοῦ λέγεις τώρα αὐτά, θὰ ἦσουν ἀντίθετός μου καὶ θὰ ἔπαιρνες τὸ μέρος τοῦ βασιλέως, ἐὰν ἐσκότωνα τὸ παιδί του>.
14 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰωάβ: <Τότε λοιπὸν θὰ κάνω ἐγὼ τὴν ἀρχήν. Δὲν θὰ χάνω περισσότερον μαζί σου τὸν χρόνον μου>. Καὶ ἐπῆρε ὁ Ἰωὰβ τρία βέλη εἰς τὸ χέρι του καὶ τὰ ἐκάρφωσεν εἰς τὴν καρδιὰν τοῦ Ἀβεσσαλώμ, ἐνῷ αὐτὸς ἦτο ἀκόμη ζωντανὸς καὶ ἐκρέματο εἰς τὸ μέσον τῆς βελανιδιᾶς.
15 Τὸν περιεκύκλωσαν δὲ ἀμέσως δέκα νεαροὶ ὑπηρέται, ποὺ μετέφεραν τὰ ὅπλα τοῦ Ἰωάβ, καὶ ἐκτύπησαν καὶ αὐτοὶ τὸν Ἀβεσσαλὼμ καὶ τὸν ἐθανάτωσαν.
16 Κατόπιν τούτου ἐσάλπισεν ὁ Ἰωὰβ μὲ τὴν κερατίνην σάλπιγγα παῦσιν τοῦ πολέμου καὶ ἔπαυσε πλέον ὁ στρατὸς νὰ καταδιώκῃ τοὺς Ἰσραηλίτας, ποὺ ἦσαν μὲ τὸν Ἀβεσσαλώμ. Ἐσταμάτησε δὲ τὸν πόλεμον ὁ Ἰωάβ, διότι ἐλυπήθη τὸν στρατὸν καὶ δὲν ὑπῆρχε λόγος νὰ συνεχισθῇ ἡ ἐξόντωσις, ἐφ’ ὅσον εἶχε φονευθῇ πλέον ὁ Ἀβεσσαλώμ.
17 Ἐπῆρε δὲ ἐν συνεχείᾳ ὁ Ἰωὰβ τὸ πτῶμα τοῦ Ἀβεσσαλὼμ καὶ τὸ ἔρριξε μέσα εἰς ἕνα μεγάλον λάκκον εἰς τὸ δάσος, εἰς τὸ μεγάλο βάραθρον τοῦ δάσους, καὶ ἔστησεν ἐπάνω του σὰν στήλην ἕνα πολὺ μεγάλον σωρὸν ἀπὸ πέτρας. Καὶ μετὰ ταῦτα κάθε Ἰσραηλίτης ἐπέστρεψεν εἰς τὸ σπίτι του.
18 Εἶναι δὲ ἀξιοσημείωτον ὅτι, ὅταν ἐζοῦσε ὁ Ἀβεσσαλώμ, ἠθέλησε νὰ ἀνεγείρῃ διὰ τὸν ἑαυτόν του μίαν στήλην, εἰς τὸν τόπον μάλιστα ἐκεῖνον, ὅπου συνελήφθη. Καὶ ἐπῆρε πράγματι καὶ ἔστησε μίαν εἰδικὴν ἀναμνηστικὴν στήλην εἰς τὴν κοιλάδα τοῦ βασιλέως, διότι εἶπε: <Ἀφοῦ δὲν ἔχω υἱόν, ἀπόγονόν μου, στήνω τὴν στήλην αὐτὴν εἰς ἀνάμνησιν τοῦ ὀνόματός μου>. Ἡ δὲ ὀνομασία τῆς στήλης αὐτῆς ἕως τὴν ἡμέραν αὐτὴν ἦτο· <Χεὶρ Ἀβεσσαλώμ>, διότι ὠμοίαζε μὲ χέρι.
19 Μετὰ δὲ τὸν θάνατον τοῦ Ἀβεσσαλὼμ εἶπεν ὁ Ἀχιμάας, ὁ υἱὸς τοῦ ἀρχιερέως Σαδώκ: <Θέλω νὰ τρέξω, διὰ νὰ ἀνακοινώσω τὰ εὐχάριστα νέα εἰς τὸν βασιλέα, διότι ὁ Κύριος ἀπέδωσε δικαιοσύνην καὶ τὸν ἐγλύτωσε ἀπὸ τὸ φονικὸν χέρι τῶν ἐχθρῶν του>.
20 Ὁ Ἰωὰβ ὅμως τοῦ εἶπε: <Κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτὴν δὲν θὰ εἶσαι σὺ κομιστὴς εὐχαρίστων εἰδήσεων. Εἶναι προτιμότερον νὰ τοῦ ἀναγγείλῃς κάτι εὐχάριστον ἄλλην ἡμέραν. Σήμερα ὅμως δὲν θὰ εἶναι εὐχάριστη ἡ ἀγγελία σου, διότι πέθανε ὁ υἱὸς τοῦ βασιλέως, ποὺ τὸν ἀγαποῦσε πολύ>.
21 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰωὰβ εἰς κάποιον στρατιώτην λεγόμενον Χουσί: <Πήγαινε καὶ ἐνημέρωσε τὸν βασιλέα δι’ ὅσα εἶδες>. Καὶ ὁ Χουσὶ ἐπροσκύνησε ἀμέσως τὸν Ἰωὰβ καὶ ἐβγῆκε εἰς τὸν δρόμον, διὰ νὰ ὑπάγῃ εἰς τὸν Δαβίδ.
22 Ὁ Ἀχιμάας ὅμως, ὁ υἱὸς τοῦ Σαδώκ, ἐπανέλαβε τὴν ἐπιθυμίαν του καὶ εἶπεν εἰς τὸν Ἰωάβ: <Ἂς συμβῇ ὀτιδήποτε! Παρακαλῶ νὰ μὲ ἀφήσῃς νὰ τρέξω καὶ ἐγὼ καὶ νὰ ἀκολουθήσω τὸν Χουσί>. Ὁ Ἰωὰβ ὅμως τοῦ εἶπε: <Διατὶ βιάζεσαι καὶ τρέχεις, παιδί μου; Ἔλα ἐδῶ! Δὲν ἔχεις νὰ μεταφέρῃς εὐχάριστα νέα, πρᾶγμα ποὺ θὰ σοῦ ἐχάριζε κάποιαν ὠφέλειαν>.
23 Ὁ Ἀχιμάας ὅμως ἐπέμεινε: <Καὶ τί τὸ κακόν, ἐὰν τρέξω καὶ ἐγώ;> Καὶ ὁ Ἰωὰβ τοῦ εἶπε: <Ἀφοῦ ἐπιμένεις, τρέξε!> Καὶ ἔτρεξεν ἀμέσως ὁ Ἀχιμάας εἰς τὸν δρόμον τῆς κοιλάδος τοῦ Ἰορδάνου Κεχὰρ καὶ ἐξεπέρασε τὸν Χουσί.
24 Ὁ δὲ Δαυὶδ ἐκάθητο μεταξὺ τῶν δύο πυλῶν τῆς εἰσόδου τῆς πόλεως. Καὶ ἀνέβη ὁ σκοπὸς εἰς τὴν ταράτσαν τῆς πύλης, ἐπάνω εἰς τὸ τεῖχος, καὶ ἐσήκωσε τὰ μάτια του καὶ εἶδε προσεκτικὰ καὶ διέκρινε κάποιον ἄνδρα νὰ τρέχῃ μόνος του μὲ κατεύθυνσιν πρὸς αὐτόν.
25 Καὶ ἔβγαλε φωνὴν ὁ σκοπὸς καὶ ἐνημέρωσε τὸν βασιλέα. Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Δαβίδ: <Ἐφ’ ὅσον εἶναι μόνος του, καὶ δὲν τρέχουν πολλοὶ φύρδην - μίγδην πανικόβλητοι, σημαίνει ὅτι ἐνικήσαμεν καὶ μᾶς μεταφέρει εὐχάριστα νέα>. Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔτρεχε, ἐπροχωροῦσε καὶ ἐπλησίαζε πρὸς τὴν πύλην.
26 Ὁ σκοπὸς ὅμως εἶδε κατόπιν ἄλλον ἕνα ἄνδρα, ποὺ ἔτρεχε καὶ αὐτός, καὶ ἐφώναξε πάλιν πρὸς τὸν βασιλέα, ποὺ ἦτο εἰς τὴν πύλην, καὶ τοῦ εἶπε: <Βλέπω τώρα καὶ ἄλλον ἄνδρα νὰ τρέχῃ μόνος>. Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς: <Καὶ αὐτὸς ἀσφαλῶς μεταφέρει καλὰς εἰδήσεις>.
27 Εἶπε δὲ πάλιν ὁ σκοπός: <Ὅπως βλέπω, ὁ πρῶτος τρέχει μὲ τὸν τρόπον ποὺ τρέχει ὁ Ἀχιμάας, ὁ υἱὸς τοῦ Σαδώκ>. Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς: <Ὁ Ἀχιμάας εἶναι καλὸς ἄνθρωπος καὶ ἔρχεται νὰ μᾶς φέρῃ εὐχάριστα νέα>.
28 Καὶ ἐφώναξεν ἀπὸ μακρυὰ ὁ Ἀχιμάας, μόλις εἶδε τὸν Δαβίδ, καὶ εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα: <Εἰρήνη!> Ὅταν δὲ ἔφθασε κοντά του, ἐπροσκύνησε τὸν βασιλέα μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς καὶ εἶπε: <Ἂς εἶναι δοξασμένος ὁ Κύριος καὶ Θεός σου, ὁ Ὁποῖος ἀπέκλεισε καὶ ἐξώντωσε τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἐσήκωσαν τὸ χέρι των ἐναντίον τοῦ βασιλέως καὶ κυρίου μου>.
29 Καὶ ἐρώτησε ἀμέσως ὁ βασιλεύς: <Εἶναι καλὰ ὁ Ἀβεσσαλώμ, τὸ παιδί μου;> Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Ἀχιμάας: <Ὅταν ἔστειλεν ὁ Ἰωάβ, ὁ δοῦλος τοῦ βασιλέως, ἐμὲ τὸν δοῦλον σου διὰ νὰ σὲ ἐνημερώσω, εἶδα πολὺ πλῆθος ἀνθρώπων ἐκεῖ καὶ δὲν διέκρινα τί ἀκριβῶς συνέβη μὲ τὸν Ἀβεσσαλώμ>.
30 Καὶ ὁ βασιλεὺς τοῦ εἶπε: <Καλά, στρέψε πρὸς τὰ ἐκεῖ καὶ στάσου ἐδῶ κοντά μας>. Καὶ πράγματι ὁ Ἀχιμάας ἐστράφη καὶ ἐστάθη, ὅπως τοῦ εἶπεν ὁ Δαβίδ.
31 Ἐντὸς ὀλίγου ἔφθασε καὶ ὁ Χουσὶ καὶ εἶπεν εἰς τὸν βασιλέα: <Ἂς ἀκούσῃ ὁ κύριός μου καὶ βασιλεὺς τὸ εὐχάριστον νέον, ὅτι δηλαδὴ σὲ ἐδικαίωσεν ὁ Κύριος καὶ σὲ ἐγλύτωσε ἀπὸ τὸ φονικὸν χέρι ὅλων ἐκείνων, ποὺ ἐξεσηκώθηκαν ἐναντίον σου>.
32 Καὶ ἐρώτησε ὁ βασιλεὺς τὸν Χουσί: <Εἶναι καλὰ τὸ παιδί μου, ὁ Ἀβεσσαλώμ;> Καὶ ὁ Χουσὶ ἀπεκρίθη: <Μάκαρι ὅλοι οἱ ἐχθροὶ τοῦ κυρίου μου καὶ βασιλέως καὶ ὅλοι, ὅσοι ἐπανεστάτησαν ἐναντίον του διὰ νὰ τὸν βλάψουν, νὰ πάθουν ὅ,τι κακὸν ἔπαθε καὶ αὐτὸ τὸ παιδί>.
33 Μόλις ἄκουσε τὰ λόγια αὐτὰ ὁ βασιλεύς, ἐταράχθη καὶ ἀνέβη εἰς τὸ δωμάτιον, ποὺ ἦτο ἐπάνω ἀπὸ τὴν πύλην, καὶ ἔκλαυσε. Ἐνῷ δὲ ἀνέβαινε πρὸς τὸ δωμάτιον, ὁ Δαβὶδ ἔλεγε: <Παιδί μου Ἀβεσσαλώμ! Παιδί μου! Παιδί μου Ἀβεσσαλώμ! Μάκαρι νὰ πέθαινα ἐγὼ καὶ ὄχι σύ! Ἐγὼ νὰ πέθαινα εἰς τὴν θέσιν σου, Ἀβεσσαλώμ! Παιδί μου, παιδί μου!>

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐπεσκέψατο Δαυὶδ τὸν λαὸν τὸν μετ' αὐτοῦ καὶ κατέστησεν ἐπ' αὐτῶν χιλιάρχους καὶ ἑκατοντάρχους.	Δαυὶδ ἐπεθεώρησε τὸν στρατόν, ποὺ ἦτο μαζῆ του, καὶ διώρισεν εἰς αὐτοὺς χιλιάρχους καὶ ἑκατοντάρχους.	ετὰ ταῦτα ὁ Δαβὶδ ἐπιθεώρησε καὶ ἀρίθμησε τὸν στρατόν, ποὺ τὸν ἀκολουθοῦσε, καὶ ὥρισεν εἰς αὐτοὺς ὡς διοικητὰς ἀξιωματικοὺς ἀνὰ χιλίους καὶ ἀνὰ ἑκατὸν ἄνδρας.
2 Καὶ ἀπέστειλε Δαυὶδ τὸν λαόν, τὸ τρίτον ἐν χειρὶ Ἰωὰβ καὶ τὸ τρίτον ἐν χειρὶ Ἀβεσσὰ υἱοῦ Σαρουΐας ἀδελφοῦ Ἰωὰβ καὶ τὸ τρίτον ἐν χειρὶ τοῦ Γεθθαίου. Καὶ εἶπε Δαυὶδ πρὸς τὸν λαόν· ἐξελθὼν ἐξελεύσομαι καί γε ἐγὼ μεθ' ὑμῶν.	2 Διήρεσε δὲ τὸν στρατόν του εἰς τρία τμήματα. Τὸ ἕνα τρίτον τὸ ἔθεσεν ὑπὸ τὴν ἀρχηγίαν τοῦ Ἰωάβ. Τὸ δεύτερον τμῆμα τὸ ἔθεσεν ὑπὸ τὴν ἀρχηγίαν τοῦ Ἀβεσσά, τοῦ υἱοῦ τῆς Σαρουΐας, ἀδελφοῦ τοῦ Ἰωάβ. Καὶ τὸ τρίτον τμῆμα ὑπὸ τὴν ἀρχηγίαν τοῦ Ἐθθὶ τοῦ Γεθθαίου. Εἶπε δὲ πρὸς τὸν στρατόν του· <θὰ ἔλθω καὶ ἐγὼ μαζῆ σας, διὰ νὰ λάβω μέρος εἰς τὸν πόλεμον>.	2 Ἀπέστειλε δὲ τὸν στρατόν του εἰς τὴν μάχην διηρημένον εἰς τρία τμήματα. Εἰς τὸ ἕνα τμῆμα ἐπὶ κεφαλῆς ἦτο ὁ Ἰωάβ, εἰς τὸ δεύτερον ὁ ἄλλος υἱὸς τῆς Ἀδελφῆς τοῦ Σαρουΐας, δηλαδὴ ὁ ἀδελφὸς τοῦ Ἰωὰβ Ἀβεσσά, καὶ εἰς τὸ τρίτον ὁ Ἐθθὶ ὁ Γεθθαῖος. Εἶπε δὲ πρὸς τὸν στρατόν του ὁ Δαβίδ: <Θὰ ἔλθω ὁπωσδήποτε καὶ ἐγὼ μαζί σας διὰ νὰ πολεμήσω>.
3 Καὶ εἶπαν· οὐκ ἐξελεύσῃ. Ὅτι ἐὰν φυγῇ φύγωμεν, οὐ θήσουσιν ἐφ' ἡμᾶς καρδίαν, καὶ ἐὰν ἀποθάνωμεν τὸ ἥμισυ ἡμῶν, οὐ θήσουσιν ἐφ' ἡμᾶς καρδίαν, ὅτι σὺ ὡς ἡμεῖς δέκα χιλιάδες· καὶ νῦν ἀγαθὸν ὅτι ἡμῖν ἐν τῇ πόλει βοήθεια τοῦ βοηθεῖν.	3 Οἱ στρατιῶται τοῦ ἀπήντησαν· <ὄχι, δὲν πρέπει νὰ ἐκστρατεύσῃς μαζῆ μας. Διότι ἐὰν ἡμεῖς νικηθῶμεν καὶ τραπῶμεν εἰς φυγήν, τὸ πρᾶγμα δὲν θὰ ἔχῃ καὶ μεγάλην σημασίαν. Οὔτε ἐὰν οἱ μισοὶ ἀπὸ ἡμᾶς φονευθοῦν, θὰ μᾶς ὑπολογίσουν καὶ πολύ. Σὺ ὅμως, ἀξίζεις ὅσον δέκα χιλιάδες ἀπὸ ἡμᾶς. Δι' ἡμᾶς εἶναι καλύτερον καὶ ὠφελιμώτερον νὰ μείνῃς εἰς τὴν πόλιν καὶ νὰ μᾶς βοηθήσῃς, ἐὰν παραστῇ ἀνάγκη>.	3 Οἱ στρατιῶται του ὅμως τοῦ εἶπαν: <Νὰ μὴ βγῇς μαζί μας εἰς τὴν μάχην. Διότι ἐὰν ἐμεῖς νικηθῶμεν καὶ ἐγκαταλείψωμεν τὸν πόλεμον καὶ φύγωμεν, δὲν πρόκειται νὰ δώσουν οἱ ἐχθροὶ εἰς αὐτὸ μεγάλην προσοχήν. Δὲν πρόκειται ἐπίσης νὰ τοὺς κάνῃ ἐντύπωσιν καὶ ἐὰν ἀκόμη σκοτωθοῦν οἱ μισοὶ ἀπὸ ἐμᾶς. Σὺ ὅμως δὲν εἶσαι σὰν κι ἐμᾶς. Σὺ εἶσαι σὰν δέκα χιλιάδες ἀπὸ ἐμᾶς. Τώρα λοιπὸν εἶναι καλύτερον νὰ μείνῃς ἐδῶ εἰς τὴν πόλιν, διὰ νὰ μᾶς βοηθήσῃς, ἐὰν χρειασθῇ>.
4 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ βασιλεύς· ὃ ἐὰν ἀρέσῃ ἐν ὀφθαλμοῖς ὑμῶν, ποιήσω. Καὶ ἔστη ὁ βασιλεὺς ἀνὰ χεῖρα τῆς πύλης καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἐξεπορεύετο εἰς ἐκατοντάδας καὶ εἰς χιλιάδας.	4 Ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ εἶπε πρὸς αὐτούς· <ἐγὼ θὰ πράξω αὐτό, τὸ ὁποῖον σεῖς νομίζετε καλόν>. Ἔμεινεν ὁ βασιλεὺς πλησίον εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως. Ὁ δὲ στρατὸς ἐξήρχετο ἀπὸ τὴν πόλιν συντεταγμένος κατὰ ἑκατὸν καὶ κατὰ χιλίους ἄνδρας.	4 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺς πρὸς αὐτούς: <Καλὰ λοιπόν. Θὰ κάνω αὐτό, ποὺ σᾶς ἀρέσει>. Καὶ ἐστάθη ὁ βασιλεὺς δίπλα εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως καὶ ὅλος ὁ στρατὸς ἔβγαινε ἀνὰ ἑκατοντάδας καὶ ἀνὰ χιλιάδας.
5 Καὶ ἐνετείλατο ὁ βασιλεὺς τῷ Ἰωὰβ καὶ τῷ Ἀβεσσὰ καὶ τῷ Ἐθθὶ λέγων· φείσασθέ μοι τοῦ παιδαρίου τοῦ Ἀβεσσαλώμ· καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἤκουσεν ἐντελλομένου τοῦ βασιλέως πᾶσι τοῖς ἄρχουσιν ὑπὲρ Ἀβεσσαλώμ,	5 Ὁ βασιλεὺς διέταξε τοὺς στρατηγούς του, τὸν Ἰωάβ, τὸν Ἀβεσσὰ καὶ τὸν Ἐθθὶ λέγων· <λυπηθῆτε μου τὸ παιδί μου, τὸν Ἀβεσσαλώμ>! Ὅλος δὲ ὁ στρατὸς ἐπληροφορήθη τὴν ἐντολὴν αὐτὴν τοῦ βασιλέως πρὸς τοὺς στρατηγοὺς ὑπὲρ τοῦ Ἀβεσσαλώμ.	5 Ἔδωσε δὲ ὁ βασιλεὺς τὴν ἑξῆς διαταγὴν εἰς τὸν Ἰωὰβ καὶ τὸν Ἀβεσσὰ καὶ τὸν Ἐθθί: <Θέλω νὰ μοῦ λυπηθῆτε τὸ παιδί μου, τὸν Ἀβεσσαλώμ>. Ὅταν δὲ ἔδινε ὁ βασιλεὺς εἰς ὅλους τοὺς στρατηγοὺς τὴν διαταγὴν αὐτὴν διὰ τὸν Ἀβεσσαλώμ, τὸ ἄκουσε καὶ τὸ ἐπρόσεξε ὅλος ὁ στρατός.
6 καὶ ἐξῆλθε πᾶς ὁ λαὸς εἰς τὸν δρυμὸν ἐξεναντίας Ἰσραήλ, καὶ ἐγένετο ὁ πόλεμος ἐν τῷ δρυμῷ Ἐφραίμ.	6 Ἐξῆλθεν ὅλος ὁ στρατὸς τοῦ Δαυὶδ ἀπὸ τὴν πόλιν εἰς τὸ δάσος, διὰ νὰ ἀντιμετωπίσῃ τὸν ἰσραηλιτικὸν στρατόν. Καὶ ἔγινε πόλεμος εἰς τὸ δάσος Ἐφραίμ.	6 Ἐβγῆκε λοιπὸν ὅλος ὁ στρατὸς εἰς τὸ δάσος ἐναντίον τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ στρατοῦ τοῦ Ἀβεσσαλώμ. Καὶ διεξήχθη κατόπιν ἡ μάχη εἰς τὸ δάσος Ἐφραίμ.
7 Καὶ ἔπταισεν ἐκεῖ ὁ λαὸς Ἰσραὴλ ἐνώπιον τῶν παίδων Δαυίδ, καὶ ἐγένετο ἡ θραῦσις μεγάλη ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, εἴκοσι χιλιάδες ἀνδρῶν.	7 Ἐκεῖ ὁ ἰσραηλιτικὸς στρατὸς τοῦ Ἀβεσσαλὼμ ἐνικήθη ἀπὸ τὸν στρατὸν τοῦ Δαυίδ. Αἱ ἀπώλειαι τοῦ στρατοῦ τοῦ Ἀβεσσαλώμ, κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, ἦσαν εἴκοσι χιλιάδες ἄνδρες.	7 Κατὰ δὲ τὴν μάχην αὐτὴν ἐνικήθη ὁ Ἰσραηλιτικὸς στρατὸς τοῦ Ἀβεσσαλὼμ ἀπὸ τοὺς ἄνδρας τοῦ Δαβὶδ καὶ ἔπαθε φοβερὰν πανωλεθρίαν ἐκείνην τὴν ἡμέραν. Ἐφονεύθησαν εἴκοσι χιλιάδες ἄνδρες.
8 Καὶ ἐγένετο ἐκεῖ ὁ πόλεμος διεσπαρμένος ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς, καὶ ἐπλεόνασεν ὁ δρυμὸς τοῦ καταφαγεῖν ἐκ τοῦ λαοῦ ὑπὲρ οὓς κατέφαγεν ἐν τῷ λαῷ ἡ μάχαιρα τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ.	8 Ἡ μάχη ἐξηπλώθη εἰς ὅλην τὴν περιοχὴν ἐκείνην. Κατὰ δὲ τὴν φυγὴν εἰς τὸ δάσος ἐφονεύθησαν ἐκ τῶν στρατιωτῶν τοῦ Ἀβεσσαλὼμ πολὺ περισσότεροι, παρὰ εἰς τὸ πεδίον τῆς μάχης κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην.	8 Ἐξηπλώθη δὲ καὶ διεσκορπίσθη ὁ πόλεμος εἰς ὅλην τὴν περιοχὴν ἐκείνην. Αὐτοὶ δὲ ποὺ ἐφονεύθησαν, ὅταν διεσκορπίσθησαν εἰς τὸ δάσος, ἦσαν πολὺ περισσότεροι ἀπὸ ὅσους ἔφαγε τὸ μαχαίρι εἰς τὸ πεδίον τῆς μάχης κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην.
9 Καὶ συνήντησεν Ἀβεσσαλὼμ ἐνώπιον τῶν παίδων Δαυίδ, καὶ Ἀβεσσαλὼμ ἦν ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ τοῦ ἡμιόνου αὐτοῦ, καὶ εἰσῆλθεν ὁ ἡμίονος ὑπὸ τὸ δάσος τῆς δρυὸς τῆς μεγάλης, καὶ περιεπλάκη ἡ κεφαλὴ αὐτοῦ ἐν τῇ δρυΐ, καὶ ἐκρεμάσθη ἀνὰ μέσον τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γῆς, καὶ ἡ ἡμίονος ὑποκάτω αὐτοῦ παρῆλθε.	9 Ὁ Ἀβεσσαλὼμ εὑρέθη αἴφνης ἐνώπιον τῶν στρατιωτῶν τοῦ Δαυίδ. Ἐκάθητο δὲ εἰς τὸν ἡμίονόν του, ὁ ὁποῖος εἰσῆλθε τρέχων εἰς τὸ δάσος τῆς μεγάλης δρυός. Ἡ κόμη τοῦ Ἀβεσσολὼμ περιεπλάκη εἰς τοὺς κλάδους τῆς δρυός. Ἐκρεμάσθη ἀπὸ τὴν κόμην του καὶ αἰωρεῖτο μεταξὺ οὐρανοῦ καὶ γῆς, διότι ἡ ἡμίονος, εἰς τὴν ὁποίαν αὐτὸς ἐκάθητο, ἐπροσπέρασε καὶ ἔφυγε τρέχουσα.	9 Εἰς κάποιαν στιγμὴν τῆς μάχης ὁ Ἀβεσσαλὼμ συνηντήθη καὶ ἦλθεν ἀντιμέτωπος μὲ τοὺς ἄνδρας τοῦ Δαβίδ, καθὼς ἦτο ἀνεβασμένος εἰς τὸν ἡμίονόν του. Ἐμβῆκε δὲ ὁ ἡμίονος μέσα εἰς τὸ <δάσος τῆς μεγάλης βελανιδιᾶς> καί, καθὼς ἔτρεχε ὁ Ἀβεσσαλώμ, περιεπλάκη τὸ κεφάλι του μὲ τὰ μακρυὰ μαλλιά του εἰς τὰ κλαδιὰ μιᾶς βελανιδιᾶς καὶ ἐκρεμάσθη. Ἔμεινε δὲ κρεμασμένος καὶ μετέωρος μεταξὺ οὐρανοῦ καὶ γῆς καὶ ὁ ἡμίονος ἔφυγεν ἀπὸ τὰ πόδια του.
10 Καὶ εἶδεν ἀνὴρ εἷς καὶ ἀνήγγειλε τῷ Ἰωὰβ καὶ εἶπεν· ἰδοὺ ἑώρακα τὸν Ἀβεσσαλὼμ κρεμάμενον ἐν τῇ δρυΐ.	10 Ἕνας στρατιώτης τοῦ Δαυὶδ τὸν εἶδε καὶ ἐγνωστοποίησεν αὐτὰ εἰς τὸν Ἰωὰβ εἰπών· <εἶδα τὸν Ἀβεσσαλὼμ κρεμασμένον κάτω ἀπὸ τὴν δρῦν>.	10 Τὸν εἶδε δὲ κάποιος στρατιώτης καὶ ἔτρεξε καὶ τὸ ἀνεκοίνωσεν ἀμέσως εἰς τὸν Ἰωὰβ καὶ τοῦ εἶπε: <Νά, εἶδα τὸν Ἀβεσσαλὼμ νὰ κρέμεται εἰς τὴν βελανιδιάν>.
11 Καὶ εἶπεν Ἰωὰβ τῷ ἀνδρὶ τῷ ἀναγγέλλοντι αὐτῷ· καὶ ἰδοὺ ἑώρακας· τί ὅτι οὐκ ἐπάταξας αὐτὸν ἐκεῖ εἰς τὴν γῆν; Καὶ ἐγὼ ἂν ἐδεδώκειν σοι δέκα ἀργυρίου καὶ παραζώνην μίαν.	11 Ὁ Ἰωὰβ ἀπήντησεν εἰς τὸν ἀγγελιοφόρον· <τὸν εἶδες λοιπόν; Διατὶ δὲν τὸν ἐκτυποῦσες καὶ νὰ τὸν ἐξαπλῶσῃς νεκρὸν εἰς τὴν γῆν; Ἂν τὸ ἔκανες αὐτό, ἐγὼ θὰ σοῦ ἔδιδα ὡς ἀμοιβὴν δέκα σίκλους ἀργυροῦς καὶ μίαν ζώνην>.	11 <Τὸν εἶδες!> εἶπεν ἔκπληκτος ὁ Ἰωὰβ εἰς τὸν ἀγγελιαφόρον στρατιώτην. <Διατὶ λοιπὸν δὲν τὸν ἐσκότωσες ἐπὶ τόπου καὶ δὲν τὸν ἑξάπλωσες εἰς τὴν γῆν; Ἂν τὸ ἔκαμνες, θὰ σοῦ ἔδινα δέκα ἀσημένιους σίκλους καὶ μίαν τιμητικὴν ζώνην>.
12 Εἶπε δὲ ὁ ἀνὴρ πρὸς Ἰωάβ· καὶ ἐγώ εἰμι ἵστημι ἐπὶ τὰς χεῖράς μου χιλίους σίκλους ἀργυρίου, οὐ μὴ ἐπιβάλω τὴν χεῖρά μου ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ βασιλέως, ὅτι ἐν τοῖς ὡσὶν ἡμῶν ἐνετείλατο ὁ βασιλεύς σοι καὶ τῷ Ἀβεσσὰ καὶ τῷ Ἐθθὶ λέγων· φυλάξατέ μοι τὸ παιδάριον τὸν Ἀβεσσαλὼμ	12 Ὁ στρατιώτης ἐκεῖνος ἀπήντησε πρὸς τὸν Ἰωάβ· <ἐγὼ εἶμαι τέτοιος, ὥστε καὶ χιλίους ἀργύρους σίκλους ἐὰν ἔβαζες νὰ βαρύνουν τὸ χέρι μου, δὲν θὰ ἄπλωνα φονικὸν τὸ χέρι μου ἐναντίον τοῦ υἱοῦ τοῦ βασιλέως, διότι ἠκούσαμεν μὲ τὰ ἴδια μας τὰ αὐτιά, αὐτὰ τὰ ὁποῖα διέτασσε σὲ καὶ τὸν Ἀβεσσὰ καὶ τὸν Ἐθθὶ ὁ Δαυὶδ λέγων· Φυλάξατέ μου τὸ παιδί μου, τὸν Ἀβεσσαλώμ.	12 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ στρατιώτης εἰς τὸν Ἰωάβ: <Δὲν εἶμαι τέτοιος ἄνθρωπος! Ἀκόμη καὶ χιλίους ἀσημένιους σίκλους ἐὰν μοῦ ἔβαζαν εἰς τὰ χέρια μου, δὲν θὰ ἐσήκωνα τὸ χέρι μου ἐναντίον τοῦ υἱοῦ τοῦ βασιλέως. Διότι ἐμπρὸς εἰς τὰ αὐτιά μας διέταξεν ὁ βασιλεὺς καὶ σὲ καὶ τὸν Ἀβεσσὰ καὶ τὸν Ἐθθὶ καὶ σᾶς εἶπε: <Νὰ μοῦ φυλάξετε τὸ παιδί μου, τὸν Ἀβεσσαλώμ.
13 μὴ ποιῆσαι ἐν τῇ ψυχῇ αὐτοῦ ἄδικον· καὶ πᾶς ὁ λόγος οὐ λήσεται ἀπὸ τοῦ βασιλέως, καὶ σὺ στήσῃ ἐξεναντίας.	13 Μὴ κάμετε τίποτε κακὸν ἐναντίον τῆς ζωῆς του. Ὁ βασιλεὺς δὲν λησμονεῖ τίποτε, ἀπὸ ὅσα διατάσσει. Καὶ ἂν ἐγὼ διέπραττον κάτι ἐναντίον τοῦ παιδιοῦ του, θὰ ἐτιμωρούμην ἀπὸ αὐτόν. Τότε καὶ σὺ ὁ ἴδιος θὰ ἤσουν ἐναντίον μου>.	13 Νὰ μὴ προξενήσετε κάτι κακὸν εἰς τὴν ζωήν του>. Ὁ δὲ βασιλεὺς δὲν λησμονεῖ κανένα ἀπὸ τὰ λόγια του. Πιστεύω δὲ ὅτι καὶ σύ, ποὺ μοῦ λέγεις τώρα αὐτά, θὰ ἦσουν ἀντίθετός μου καὶ θὰ ἔπαιρνες τὸ μέρος τοῦ βασιλέως, ἐὰν ἐσκότωνα τὸ παιδί του>.
14 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰωάβ· τοῦτο ἐγὼ ἄρξομαι· οὐχ οὕτως μενῶ ἐνώπιόν σου. Καὶ ἔλαβεν Ἰωὰβ τρία βέλη ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ ἐνέπηξεν αὐτὰ ἐν τῇ καρδίᾳ Ἀβεσσαλὼμ ἔτι αὐτοῦ ζῶντος ἐν τῇ καρδίᾳ τῆς δρυός.	14 Ὁ Ἰωὰβ ἀπήντησε· <αὐτὸ τὸ ὁποῖον σὺ δὲν ἔκαμες, θὰ τὸ κάμω ἐγώ. Δὲν θὰ μείνω ἄπρακτος, ὅπως σύ>. Ἐπῆρε ὁ Ἰωὰβ εἰς τὸ χέρι του τρία βέλη καὶ ἐκάρφωσεν αὐτὰ εἰς τὴν καρδίαν τοῦ Ἀβεσσαλώμ, καθ' ὃν χρόνον ἐκεῖνος ἀκόμη ἐζοῦσε κρεμασμένος εἰς τὸ μέσον τῆς δρυός.	14 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰωάβ: <Τότε λοιπὸν θὰ κάνω ἐγὼ τὴν ἀρχήν. Δὲν θὰ χάνω περισσότερον μαζί σου τὸν χρόνον μου>. Καὶ ἐπῆρε ὁ Ἰωὰβ τρία βέλη εἰς τὸ χέρι του καὶ τὰ ἐκάρφωσεν εἰς τὴν καρδιὰν τοῦ Ἀβεσσαλώμ, ἐνῷ αὐτὸς ἦτο ἀκόμη ζωντανὸς καὶ ἐκρέματο εἰς τὸ μέσον τῆς βελανιδιᾶς.
15 Καὶ ἐκύκλωσαν δέκα παιδάρια αἴροντα τὰ σκεύη Ἰωὰβ καὶ ἐπάταξαν τὸν Ἀβεσσαλὼμ καὶ ἐθανάτωσαν αὐτόν.	15 Κατόπιν περιεκύκλωσαν αὐτὸν δέκα στρατιῶται τοῦ Ἰωάβ, οἱ ὁποῖοι ἐκρατοῦσαν τὰ ὅπλα του, ἐκτύπησαν καὶ ἐκεῖνοι τὸν Ἀβεσσαλώμ μὲ τελειωτικὰς βολὰς καὶ τὸν ἐθανάτωσαν.	15 Τὸν περιεκύκλωσαν δὲ ἀμέσως δέκα νεαροὶ ὑπηρέται, ποὺ μετέφεραν τὰ ὅπλα τοῦ Ἰωάβ, καὶ ἐκτύπησαν καὶ αὐτοὶ τὸν Ἀβεσσαλὼμ καὶ τὸν ἐθανάτωσαν.
16 Καὶ ἐσάλπισεν Ἰωὰβ ἐν κερατίνῃ, καὶ ἀπέστρεψεν ὁ λαὸς τοῦ μὴ διώκειν ὀπίσω Ἰσραήλ, ὅτι ἐφείδετο Ἰωὰβ τοῦ λαοῦ.	16 Ὁ Ἰωὰβ ἐσάλπισε μὲ τὴν κερατίνην σάλπιγγα νὰ καταπαύσῃ ὁ πόλεμος. Ὅλος δὲ ὁ στρατὸς τοῦ Δαυὶδ ἔπαυσε νὰ καταδιώκῃ τοὺς στρατιώτας τοῦ Ἀβεσσαλώμ, διότι ὁ Ἰωὰβ ἐλυπήθη δι' αὐτὴν τὴν καταστροφὴν τοῦ ἰσραηλιτικοῦ στρατοῦ τοῦ Ἀβεσσαλώμ.	16 Κατόπιν τούτου ἐσάλπισεν ὁ Ἰωὰβ μὲ τὴν κερατίνην σάλπιγγα παῦσιν τοῦ πολέμου καὶ ἔπαυσε πλέον ὁ στρατὸς νὰ καταδιώκῃ τοὺς Ἰσραηλίτας, ποὺ ἦσαν μὲ τὸν Ἀβεσσαλώμ. Ἐσταμάτησε δὲ τὸν πόλεμον ὁ Ἰωάβ, διότι ἐλυπήθη τὸν στρατὸν καὶ δὲν ὑπῆρχε λόγος νὰ συνεχισθῇ ἡ ἐξόντωσις, ἐφ’ ὅσον εἶχε φονευθῇ πλέον ὁ Ἀβεσσαλώμ.
17 Καὶ ἔλαβε τὸν Ἀβεσσαλὼμ καὶ ἔρριψεν αὐτὸν εἰς χάσμα μέγα ἐν τῷ δρυμῷ εἰς τὸν βόθυνον τὸν μέγαν καὶ ἐστήλωσεν ἐπ' αὐτὸν σωρὸν λίθων μέγαν σφόδρα. Καὶ πᾶς Ἰσραὴλ ἔφυγεν ἀνὴρ εἰς τὸ σκήνωμα αὐτοῦ.	17 Ἐπῆρε, τὸ πτῶμα τοῦ Ἀβεσσαλώμ, τὸ ἔρριψεν εἰς ἕνα μεγάλον ἐκεῖ λάκκον, μέσα εἰς βαθὺ χάσμα εἰς τὸ δάσος, ἐσώρευσεν ἐπάνω εἰς αὐτὸ λίθους πολλοὺς καὶ ἀνήγειρε μεγάλην στήλην ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς λίθους. Οἱ ἄλλοι Ἰσραηλῖται ἔφυγαν καὶ ἐπέστρεψαν εἰς τὰς οἰκίας των.	17 Ἐπῆρε δὲ ἐν συνεχείᾳ ὁ Ἰωὰβ τὸ πτῶμα τοῦ Ἀβεσσαλὼμ καὶ τὸ ἔρριξε μέσα εἰς ἕνα μεγάλον λάκκον εἰς τὸ δάσος, εἰς τὸ μεγάλο βάραθρον τοῦ δάσους, καὶ ἔστησεν ἐπάνω του σὰν στήλην ἕνα πολὺ μεγάλον σωρὸν ἀπὸ πέτρας. Καὶ μετὰ ταῦτα κάθε Ἰσραηλίτης ἐπέστρεψεν εἰς τὸ σπίτι του.
18 Καὶ Ἀβεσσαλὼμ ἔτι ζῶν ἔλαβε καὶ ἔστησεν ἑαυτῷ τὴν στήλην, ἐν ᾗ ἐλήφθη, καὶ ἐστήλωσεν αὐτὴν λαβεῖν τὴν στήλην τὴν ἐν τῇ κοιλάδι τοῦ βασιλέως. Ὅτι εἶπεν· οὐκ ἔστιν αὐτῷ υἱὸς ἕνεκα τοῦ ἀναμνῆσαι τὸ ὄνομα αὐτοῦ· καὶ ἐκάλεσε τὴν στήλην Χεὶρ Ἀβεσσαλὼμ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.	18 Κατὰ σύμπτωσιν δὲ ὁ Ἀβεσσαλώμ, ὅταν ἀκόμη ἔζη, εἶχεν ἐγείρει ἐκεῖ διὰ τὸν ἑαυτόν του ἀναμνηστικὴν στήλην, ἐκεῖ ὅπου τώρα αὐτὸς εἶχε συλληφθῆ καὶ ταφῆ. Ἀνήγειρε δὲ αὐτὴν τὴν στήλην εἰς τὴν κοιλάδα τοῦ βασιλέως, διότι εἶπεν· <ἐπειδὴ δὲν ἔχω υἱόν, διὰ νὰ διαιωνίσῃ τὸ ὄνομά μου, ἀνεγείρω αὐτὴν τὴν στήλην>. Ἡ στήλη ὠνομάσθη μέχρι τῆς ἡμέρας αὐτῆς <Χεὶρ Ἀβεσσαλώμ>.	18 Εἶναι δὲ ἀξιοσημείωτον ὅτι, ὅταν ἐζοῦσε ὁ Ἀβεσσαλώμ, ἠθέλησε νὰ ἀνεγείρῃ διὰ τὸν ἑαυτόν του μίαν στήλην, εἰς τὸν τόπον μάλιστα ἐκεῖνον, ὅπου συνελήφθη. Καὶ ἐπῆρε πράγματι καὶ ἔστησε μίαν εἰδικὴν ἀναμνηστικὴν στήλην εἰς τὴν κοιλάδα τοῦ βασιλέως, διότι εἶπε: <Ἀφοῦ δὲν ἔχω υἱόν, ἀπόγονόν μου, στήνω τὴν στήλην αὐτὴν εἰς ἀνάμνησιν τοῦ ὀνόματός μου>. Ἡ δὲ ὀνομασία τῆς στήλης αὐτῆς ἕως τὴν ἡμέραν αὐτὴν ἦτο· <Χεὶρ Ἀβεσσαλώμ>, διότι ὠμοίαζε μὲ χέρι.
19 Καὶ Ἀχιμάας υἱὸς Σαδὼκ εἶπε· δράμω δὴ καὶ εὐαγγελιῶ τῷ βασιλεῖ, ὅτι ἔκρινε Κύριος ἐκ χειρὸς τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ.	19 Ὁ Ἀχιμάας, ὁ υἱὸς τοῦ Σαδώκ, εἶπε· <θὰ τρέξω λοιπὸν καὶ θὰ ἀναγγείλω τὰ εὐχάριστα γεγονότα εἰς τὸν βασιλέα, ὅτι δηλαδὴ ὁ Κύριος ἐφάνη δίκαιος καὶ ἀπήλλαξεν αὐτὸν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς του>.	19 Μετὰ δὲ τὸν θάνατον τοῦ Ἀβεσσαλὼμ εἶπεν ὁ Ἀχιμάας, ὁ υἱὸς τοῦ ἀρχιερέως Σαδώκ: <Θέλω νὰ τρέξω, διὰ νὰ ἀνακοινώσω τὰ εὐχάριστα νέα εἰς τὸν βασιλέα, διότι ὁ Κύριος ἀπέδωσε δικαιοσύνην καὶ τὸν ἐγλύτωσε ἀπὸ τὸ φονικὸν χέρι τῶν ἐχθρῶν του>.
20 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἰωάβ· οὐκ ἀνὴρ εὐαγγελίας σὺ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ καὶ εὐαγγελιῇ ἐν ἡμέρᾳ ἄλλῃ, ἐν δὲ τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ οὐκ εὐαγγελιῇ, οὗ εἵνεκεν ὁ υἱὸς τοῦ βασιλέως ἀπέθανε.	20 Ὁ Ἰωὰβ εἶπεν εἰς αὐτόν· <δὲν θὰ εἶσαι διὰ τὸν βασιλέα ἀγγελιαφόρος καλῶν εἰδήσεων κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτήν. Ἄφησε, λοιπόν, νὰ τὸ ἀναγγείλῃς κάποιαν ἄλλην ἡμέραν. Δὲν πρέπει σήμερον νὰ τοῦ καταστήσῃς γνωστόν, διότι καὶ πῶς ἐφονεύθη ὁ υἱὸς τοῦ βασιλέως>.	20 Ὁ Ἰωὰβ ὅμως τοῦ εἶπε: <Κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτὴν δὲν θὰ εἶσαι σὺ κομιστὴς εὐχαρίστων εἰδήσεων. Εἶναι προτιμότερον νὰ τοῦ ἀναγγείλῃς κάτι εὐχάριστον ἄλλην ἡμέραν. Σήμερα ὅμως δὲν θὰ εἶναι εὐχάριστη ἡ ἀγγελία σου, διότι πέθανε ὁ υἱὸς τοῦ βασιλέως, ποὺ τὸν ἀγαποῦσε πολύ>.
21 Καὶ εἶπεν Ἰωὰβ τῷ Χουσί· βαδίσας ἀνάγγειλον τῷ βασιλεῖ ὅσα εἶδες· καὶ προσεκύνησε Χουσὶ τῷ Ἰωὰβ καὶ ἐξῆλθε.	21 Ὁ Ἰωὰβ εἰς τὸν Χουσὶ εἶπε· <πήγαινε καὶ κατάστησε γνωστὰ εἰς τὸν βασιλέα, ὅσα εἶδες>. Ὁ Χουσὶ προσεκύνησεν τὸν Ἰωὰβ καὶ ἔφυγε.	21 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰωὰβ εἰς κάποιον στρατιώτην λεγόμενον Χουσί: <Πήγαινε καὶ ἐνημέρωσε τὸν βασιλέα δι’ ὅσα εἶδες>. Καὶ ὁ Χουσὶ ἐπροσκύνησε ἀμέσως τὸν Ἰωὰβ καὶ ἐβγῆκε εἰς τὸν δρόμον, διὰ νὰ ὑπάγῃ εἰς τὸν Δαβίδ.
22 Καὶ προσέθετο ἔτι Ἀχιμάας υἱὸς Σαδὼκ καὶ εἶπε πρὸς Ἰωάβ· καὶ ἔστω ὅτι δράμω καί γε ἐγὼ ὀπίσω τοῦ Χουσί, καὶ εἶπεν Ἰωάβ· ἱνατὶ σὺ τοῦτο τρέχεις, υἱέ μου; Δεῦρο, οὐκ ἔστι σοι εὐαγγέλια εἰς ὠφελεῖν πορευομένῳ.	22 Ὁ Ἀχιμάας, ὁ υἱὸς τοῦ Σαδώκ, παρεκάλεσε καὶ πάλιν τὸν Ἰωὰβ λέγων· <δός μου τὴν ἄδειαν νὰ τρέξω καὶ ἐγὼ πίσω ἀπὸ τὸν Χουσί>. Ὁ Ἰωάβ τοῦ εἶπε· <διατὶ θέλεις νὰ τρέξης σύ, παιδί μου; Ἔλα ἐδῶ. Δὲν πρόκειται νὰ φέρῃς εἰς τὸν βασιλέα εὐχαρίστους ἀγγελίας>.	22 Ὁ Ἀχιμάας ὅμως, ὁ υἱὸς τοῦ Σαδώκ, ἐπανέλαβε τὴν ἐπιθυμίαν του καὶ εἶπεν εἰς τὸν Ἰωάβ: <Ἂς συμβῇ ὀτιδήποτε! Παρακαλῶ νὰ μὲ ἀφήσῃς νὰ τρέξω καὶ ἐγὼ καὶ νὰ ἀκολουθήσω τὸν Χουσί>. Ὁ Ἰωὰβ ὅμως τοῦ εἶπε: <Διατὶ βιάζεσαι καὶ τρέχεις, παιδί μου; Ἔλα ἐδῶ! Δὲν ἔχεις νὰ μεταφέρῃς εὐχάριστα νέα, πρᾶγμα ποὺ θὰ σοῦ ἐχάριζε κάποιαν ὠφέλειαν>.
23 Καὶ εἶπε· τί γὰρ ἐὰν δράμω; Καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἰωάβ· δράμε. Καὶ ἔδραμεν Ἀχιμάας τὴν ὁδὸν τὴν τοῦ Κεχὰρ καὶ ὑπερέβη τὸν Χουσί.	23 Ἐκεῖνος εἶπε· <τί πειράζει, ἐὰν τρέξω καὶ ἐγώ;> Ὁ Ἰωάβ τοῦ εἶπε· <λοιπὸν τρέξε>. Ἔτρεξε πράγματι ὁ Ἀχιμάας εἰς τὴν ὁδὸν τοῦ Κεχὰρ καὶ ἐπροσπέρασε τὸν Χουσί.	23 Ὁ Ἀχιμάας ὅμως ἐπέμεινε: <Καὶ τί τὸ κακόν, ἐὰν τρέξω καὶ ἐγώ;> Καὶ ὁ Ἰωὰβ τοῦ εἶπε: <Ἀφοῦ ἐπιμένεις, τρέξε!> Καὶ ἔτρεξεν ἀμέσως ὁ Ἀχιμάας εἰς τὸν δρόμον τῆς κοιλάδος τοῦ Ἰορδάνου Κεχὰρ καὶ ἐξεπέρασε τὸν Χουσί.
24 Καὶ Δαυὶδ ἐκάθητο ἀνὰ μέσον τῶν δύο πυλῶν. Καὶ ἐπορεύθη ὁ σκοπὸς εἰς τὸ δῶμα τῆς πύλης πρὸς τὸ τεῖχος καὶ ἐπῇρε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ καὶ εἶδε καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ τρέχων ὄνος ἐνώπιον αὐτοῦ	24 Ὁ Δαυὶδ ἐκάθητο ἀνάμεσα εἰς τὰς δύο θύρας τῆς πύλης τῆς πόλεως. Ὁ σκοπὸς ἀνέβη εἰς τὸ ἠλιακωτὸν τῆς πύλης ἐπάνω εἰς τὸ τεῖχος, ἐσήκωσε τὰ μάτια του καὶ παρετήρησε. Αἴφνης εἶδε νὰ τρέχῃ πρὸς τὴν κατεύθυνσίν του ἐνας ἄνδρας μόνος του.	24 Ὁ δὲ Δαυὶδ ἐκάθητο μεταξὺ τῶν δύο πυλῶν τῆς εἰσόδου τῆς πόλεως. Καὶ ἀνέβη ὁ σκοπὸς εἰς τὴν ταράτσαν τῆς πύλης, ἐπάνω εἰς τὸ τεῖχος, καὶ ἐσήκωσε τὰ μάτια του καὶ εἶδε προσεκτικὰ καὶ διέκρινε κάποιον ἄνδρα νὰ τρέχῃ μόνος του μὲ κατεύθυνσιν πρὸς αὐτόν.
25 καὶ ἀνεβόησεν ὁ σκοπὸς καὶ ἀπήγειλε τῷ βασιλεῖ. Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· εἰ μόνος ἐστίν, εὐαγγελία ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ. Καὶ ἐπορεύετο πορευόμενος καὶ ἐγγίζων.	25 Ἐφώναξεν ὁ σκοπὸς καὶ ἀνήγγειλε τοῦτο εἰς τὸν βασιλέα. Ὁ βασιλεὺς εἶπεν· <ἐὰν εἶναι μόνος του, ἔχει ἀσφαλῶς κάποιον εὐχάριστον πληροφορίαν νὰ μᾶς ἀναγγείλῃ>. Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἔτρεχε καὶ ἐπλησίαζε.	25 Καὶ ἔβγαλε φωνὴν ὁ σκοπὸς καὶ ἐνημέρωσε τὸν βασιλέα. Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Δαβίδ: <Ἐφ’ ὅσον εἶναι μόνος του, καὶ δὲν τρέχουν πολλοὶ φύρδην - μίγδην πανικόβλητοι, σημαίνει ὅτι ἐνικήσαμεν καὶ μᾶς μεταφέρει εὐχάριστα νέα>. Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔτρεχε, ἐπροχωροῦσε καὶ ἐπλησίαζε πρὸς τὴν πύλην.
26 Καὶ εἶδεν ὁ σκοπὸς ἄνδρα ἕτερον τρέχοντα, καὶ ἐβόησεν ὁ σκοπὸς πρὸς τῇ πύλῃ καὶ εἶπε· καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ἕτερος τρέχων μόνος. Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· καί γε οὗτος εὐαγγελιζόμενος.	26 Ὁ σκοπὸς εἶδε καὶ ἄλλον κατόπιν ἄνθρωπον νὰ τρέχῃ καὶ ἐφώναξε πρὸς τὸν βασιλέα, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὴν πύλην, καὶ τοῦ εἶπε· <ἰδού, καὶ ἄλλος ἄνθρωπος μόνος του τρέχει>. Ὁ βασιλεὺς ἀπήντησε· <καὶ αὐτός, βεβαίως, καλὰς ἀγγελίας ἔχει νὰ μᾶς φέρῃ>.	26 Ὁ σκοπὸς ὅμως εἶδε κατόπιν ἄλλον ἕνα ἄνδρα, ποὺ ἔτρεχε καὶ αὐτός, καὶ ἐφώναξε πάλιν πρὸς τὸν βασιλέα, ποὺ ἦτο εἰς τὴν πύλην, καὶ τοῦ εἶπε: <Βλέπω τώρα καὶ ἄλλον ἄνδρα νὰ τρέχῃ μόνος>. Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς: <Καὶ αὐτὸς ἀσφαλῶς μεταφέρει καλὰς εἰδήσεις>.
27 Καὶ εἶπεν ὁ σκοπός· ἐγὼ ὁρῶ τὸν ἔρημον τοῦ πρώτου ὡς δρόμον Ἀχιμάας υἱοῦ Σαδώκ. Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· ἀνὴρ ἀγαθὸς οὗτος καί γε εἰς εὐαγγελίαν ἀγαθὴν ἐλεύσεται.	27 Ὁ σκοπὸς προσέθεσε· <ἐγὼ βλέπω τὸν πρῶτον νὰ τρέχῃ, ὅπως τρέχει ὁ Ἀχιμάας, ὁ υἱὸς τοῦ Σαδώκ>. Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ βασιλεύς· <καλὸς ἄνθρωπος εἶναι αὐτὸς καὶ ἔρχεται, διὰ νὰ μᾶς φέρῃ ἀσφαλῶς κάποιον καλὴν εἴδησιν>.	27 Εἶπε δὲ πάλιν ὁ σκοπός: <Ὅπως βλέπω, ὁ πρῶτος τρέχει μὲ τὸν τρόπον ποὺ τρέχει ὁ Ἀχιμάας, ὁ υἱὸς τοῦ Σαδώκ>. Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς: <Ὁ Ἀχιμάας εἶναι καλὸς ἄνθρωπος καὶ ἔρχεται νὰ μᾶς φέρῃ εὐχάριστα νέα>.
28 Καὶ ἐβόησεν Ἀχιμάας καὶ εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα· εἰρήνη· καὶ προσεκύνησε τῷ βασιλεῖ ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν καὶ εἶπεν· εὐλογητὸς Κύριος ὁ Θεός σου, ὃς ἀπέκλεισε τοὺς ἄνδρας τοὺς ἐπαραμένους τὴν χεῖρα αὐτῶν ἐν τῷ κυρίῳ μου τῷ βασιλεῖ.	28 Ὁ Ἀχιμάας ἔφθασε καὶ ἐφώναξε καὶ εἶπε εἰς τὸν βασιλέα· <εἰρήνη>. Προσεκύνησε τὸν βασιλέα μέχρις ἐδάφους καὶ εἶπεν· <ἂς ἔχῃ δόξαν Κύριος ὁ Θεός σου, ὁ ὁποῖος ἐξεδίωζε τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ εἶχαν σηκώσει τὸ χέρι των ἐναντίον σου τοῦ κυρίου μου καὶ βασιλέως>.	28 Καὶ ἐφώναξεν ἀπὸ μακρυὰ ὁ Ἀχιμάας, μόλις εἶδε τὸν Δαβίδ, καὶ εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα: <Εἰρήνη!> Ὅταν δὲ ἔφθασε κοντά του, ἐπροσκύνησε τὸν βασιλέα μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς καὶ εἶπε: <Ἂς εἶναι δοξασμένος ὁ Κύριος καὶ Θεός σου, ὁ Ὁποῖος ἀπέκλεισε καὶ ἐξώντωσε τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἐσήκωσαν τὸ χέρι των ἐναντίον τοῦ βασιλέως καὶ κυρίου μου>.
29 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· εἰρήνη τῷ παιδαρίῳ τῷ Ἀβεσσαλώμ; Καὶ εἶπεν Ἀχιμάας· εἶδον τὸ πλῆθος τὸ μέγα τοῦ ἀποστεῖλαι τὸν δοῦλον τοῦ βασιλέως Ἰωὰβ καὶ τὸν δοῦλόν σου, καὶ οὐκ ἔγνων τί ἐκεῖ.	29 Ὁ βασιλεὺς ἀμέσως τὸν ἠρώτησε· <τὸ παιδί μου, ὁ Ἀβεσσαλώμ, εἶναι καλά;> Ὁ Ἀχιμάας ἀπήντησε· <εἶδα πολὺ πλῆθος ἀνθρώπων, ὅταν ὁ Ἰωάβ, ὁ δοῦλος τοῦ βασιλέως ἔστειλεν ἐμὲ τὸν δοῦλον σου, νὰ ἔλθω πρὸς σέ. Δὲν γνωρίζω, τί ἀκριβῶς ἔγινεν ἐκεῖ>.	29 Καὶ ἐρώτησε ἀμέσως ὁ βασιλεύς: <Εἶναι καλὰ ὁ Ἀβεσσαλώμ, τὸ παιδί μου;> Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Ἀχιμάας: <Ὅταν ἔστειλεν ὁ Ἰωάβ, ὁ δοῦλος τοῦ βασιλέως, ἐμὲ τὸν δοῦλον σου διὰ νὰ σὲ ἐνημερώσω, εἶδα πολὺ πλῆθος ἀνθρώπων ἐκεῖ καὶ δὲν διέκρινα τί ἀκριβῶς συνέβη μὲ τὸν Ἀβεσσαλώμ>.
30 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· ἐπίστρεψον, στηλώθητι ὧδε· καὶ ἐπεστράφη καὶ ἔστη.	30 Εἶπεν ὁ βασιλεύς· <παραμέρισε καὶ στάσου ἐκεῖ ὄρθιος>. Ὁ Ἀχιμάας ἐστράφη πρὸς τὰ ἐκεῖ καὶ ἐστάθη ὄρθιος.	30 Καὶ ὁ βασιλεὺς τοῦ εἶπε: <Καλά, στρέψε πρὸς τὰ ἐκεῖ καὶ στάσου ἐδῶ κοντά μας>. Καὶ πράγματι ὁ Ἀχιμάας ἐστράφη καὶ ἐστάθη, ὅπως τοῦ εἶπεν ὁ Δαβίδ.
31 Καὶ ἰδοὺ ὁ Χουσὶ παρεγένετο καὶ εἶπε τῷ βασιλεῖ· εὐαγγελισθήτω ὁ κύριός μου ὁ βασιλεύς, ὅτι ἔκρινέ σοι Κύριος σήμερον ἐκ χειρὸς πάντων τῶν ἐπεγειρομένων ἐπὶ σέ.	31 Ἰδού, ὅτι ἔφθασε καὶ ὁ Χουσί, ὁ ὁποῖος εἶπεν εἰς τὸν βασιλέα· <ἂς μάθῃ ὁ κύριός μου, ὁ βασιλεύς, τὴν καλὴν καὶ εὐχάριστον ἀγγελίαν. Ὅτι ὁ Κύριος ἔβγαλε σήμερον δικαίαν ἀπόφασιν καὶ σὲ ἀπήλλαξεν ἀπὸ τὰς χεῖρας ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἐξεγερθῇ ἐναντίον σου>.	31 Ἐντὸς ὀλίγου ἔφθασε καὶ ὁ Χουσὶ καὶ εἶπεν εἰς τὸν βασιλέα: <Ἂς ἀκούσῃ ὁ κύριός μου καὶ βασιλεὺς τὸ εὐχάριστον νέον, ὅτι δηλαδὴ σὲ ἐδικαίωσεν ὁ Κύριος καὶ σὲ ἐγλύτωσε ἀπὸ τὸ φονικὸν χέρι ὅλων ἐκείνων, ποὺ ἐξεσηκώθηκαν ἐναντίον σου>.
32 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Χουσί· εἰ εἰρήνη τῷ παιδαρίῳ τῷ Ἀβεσσαλώμ; Καὶ εἶπεν ὁ Χουσί· γένοιντο ὡς τὸ παιδάριον οἱ ἐχθροὶ τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως καὶ πάντες, ὅσοι ἐπανέστησαν ἐπ' αὐτὸν εἰς κακά.	32 Ὁ βασιλεὺς ἠρώτησε τὸν Χουσί· <τί κάνει τὸ παιδί μου, ὁ Ἀβεσσαλώμ;> Ὁ Χουσὶ ἀπήντησεν· <οἱ ἐχθροί, οἱ ἰδικοί σου, τοῦ κυρίου μου καὶ βασιλέως μου, καὶ γενικῶς ὅλοι ὅσοι ἐστασίασαν ἐναντίον σου, διὰ νὰ σοῦ κάμουν κακόν, ἂς ἔχουν τὴν τύχην τοῦ παιδιοῦ σου τοῦ Ἀβεσσαλώμ>.	32 Καὶ ἐρώτησε ὁ βασιλεὺς τὸν Χουσί: <Εἶναι καλὰ τὸ παιδί μου, ὁ Ἀβεσσαλώμ;> Καὶ ὁ Χουσὶ ἀπεκρίθη: <Μάκαρι ὅλοι οἱ ἐχθροὶ τοῦ κυρίου μου καὶ βασιλέως καὶ ὅλοι, ὅσοι ἐπανεστάτησαν ἐναντίον του διὰ νὰ τὸν βλάψουν, νὰ πάθουν ὅ,τι κακὸν ἔπαθε καὶ αὐτὸ τὸ παιδί>.
33 Καὶ ἐταράχθη ὁ βασιλεὺς καὶ ἀνέβη εἰς τὸ ὑπερῷον τῆς πύλης καὶ ἔκλαυσε· καὶ οὕτως εἶπεν ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτόν· υἱέ μου Ἀβεσσαλώμ, υἱέ μου, υἱέ μου Ἀβεσσαλώμ, τίς δῴη τὸν θάνατόν μου ἀντὶ σοῦ; Ἐγὼ ἀντὶ σοῦ, Ἀβεσσαλώμ, υἱέ μου υἱέ μου.	33 Ἐταράχθη ὁ βασιλεύς, ἀνέβηκεν εἰς τὸ δωμάτιον, τὸ ὁποῖον εὑρίσκετο ἐπάνω ἀπὸ τὴν πύλην, καὶ ἔκλαυσε. Καὶ καθὼς ἀνέβαινε πρὸς τὸ δωμάτιον αὐτὸ ἔλεγε· <παιδί μου Ἀβεσσαλώμ, παιδί μου, Ἀβεσσαλὼμ παιδί μου, διατὶ νὰ μὴ ἀποθάνω ἐγὼ ἀντὶ για σένα; Ἐγὼ ἔπρεπε νὰ ἀποθάνω Ἀβεσσαλώμ, υἱέ μου, υἱέ μου>!	33 Μόλις ἄκουσε τὰ λόγια αὐτὰ ὁ βασιλεύς, ἐταράχθη καὶ ἀνέβη εἰς τὸ δωμάτιον, ποὺ ἦτο ἐπάνω ἀπὸ τὴν πύλην, καὶ ἔκλαυσε. Ἐνῷ δὲ ἀνέβαινε πρὸς τὸ δωμάτιον, ὁ Δαβὶδ ἔλεγε: <Παιδί μου Ἀβεσσαλώμ! Παιδί μου! Παιδί μου Ἀβεσσαλώμ! Μάκαρι νὰ πέθαινα ἐγὼ καὶ ὄχι σύ! Ἐγὼ νὰ πέθαινα εἰς τὴν θέσιν σου, Ἀβεσσαλώμ! Παιδί μου, παιδί μου!>