Βασιλειών Β : Κεφάλαιον ΙΘ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἀνηγγέλη τῷ Ἰωὰβ λέγοντες· ἰδοὺ ὁ βασιλεὺς κλαίει κα πενθεῖ ἐπὶ Ἀβεσσαλώμ.
2 Καὶ ἐγένετο ἡ σωτηρία ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ εἰς πένθος παντὶ τῷ λαῷ ὅτι ἤκουσεν ὁ λαὸς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ λέγων, ὅτι λυπεῖται ὁ βασιλεὺς ἐπὶ τῷ υἱῷ αὐτοῦ.
3 Καὶ διεκλέπτετο ὁ λαὸς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τοῦ εἰσελθεῖν εἰς τὴν πόλιν, καθὼς διακλέπτεται ὁ λαὸς οἱ αἰσχυνόμενοι ἐν τῷ αὐτοὺς φεύγειν ἐν τῷ πολέμῳ.
4 Καὶ ὁ βασιλεὺς ἔκρυψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ. Καὶ ἔκραξεν ὁ βασιλεὺς φωνῇ μεγάλη λέγων· υἱέ μου Ἀβεσσαλώμ, Ἀβεσσαλὼμ υἱέ μου.
5 Καὶ εἰσῆλθεν Ἰωὰβ πρὸς τὸν βασιλέα εἰς τὸν οἶκον καὶ εἶπε· κατῄσχυνας σήμερον τὰ πρόσωπα πάντων τῶν δούλων σου τῶν ἑξαιρουμένων σε σήμερον καὶ τὴν ψυχὴν τῶν υἱῶν σου καὶ τῶν θυγατέρων σου καὶ τὴν ψυχὴν τῶν γυναικῶν σου καὶ τῶν παλλακῶν σου,
6 τοῦ ἀγαπᾶν τοὺς μισοῦντάς σε καὶ μισεῖν τοὺς ἀγαπῶντάς σε καὶ ἀνήγγειλας σήμερον ὅτι οὐκ εἰσὶν οἱ ἄρχοντές σου, οὐδὲ παῖδες· ὅτι ἔγνωκα σήμερον ὅτι εἰ Ἀβεσσαλὼμ ἔζη, πάντες ἡμεῖς σήμερον νεκροί, ὅτι τότε τὸ εὐθὲς ἦν ἐν ὀφθαλμοῖς σου.
7 Καὶ νῦν ἀναστὰς ἔξελθε καὶ λάλησον εἰς τὴν καρδίαν τῶν δούλων σου, ὅτι ἐν Κυρίῳ ὤμοσα ὅτι εἰ μὴ ἐκπορεύσῃ σήμερον, εἰ αὐλισθήσεται ἀνὴρ μετὰ σοῦ τὴν νύκτα ταύτην· καὶ ἐπίγνωθι σεαυτῷ καὶ κακόν σοι τοῦτο ὑπὲρ πάντα κακὸν τὸ ἀπελθόν σοι ἐκ νεότητός σου ἕως τοῦ νῦν.
8 Καὶ ἀνέστη ὁ βασιλεὺς καὶ ἐκάθισεν ἐν τῇ πύλῃ, καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἀνήγγειλαν λέγοντες· ἰδοὺ ὁ βασιλεὺς κάθηται ἐν τῇ πύλῃ καὶ εἰσῆλθε πᾶς ὁ λαὸς κατὰ πρόσωπον τοῦ βασιλέως ἐπὶ τὴν πύλην. Καὶ Ἰσραὴλ ἔφυγεν ἀνὴρ εἰς τὰ σκηνώματα αὐτοῦ.
9 Καὶ ἦν πᾶς ὁ λαὸς κρινόμενος ἐν πάσαις φυλαῖς Ἰσραὴλ λέγοντες· ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ ἐρρύσατο ἡμᾶς ἀπὸ πάντων τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν, καὶ αὐτὸς ἐξείλετο ἡμᾶς ἐκ χειρὸς ἀλλοφύλων, καὶ νῦν πέφευγεν ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἀπὸ τῆς βασιλείας αὐτοῦ, καὶ ἀπὸ Ἀβεσσαλώμ·
10 καὶ Ἀβεσσαλώμ, ὃν ἐχρίσαμεν ἐφ' ἡμῶν, ἀπέθανεν ἐν τῷ πολέμῳ, καὶ νῦν ἱνατὶ ὑμεῖς κωφεύετε τοῦ ἐπιστρέψαι τὸν βασιλέα; Καὶ τὸ ρῆμα παντὸς Ἰσραὴλ ἦλθε πρὸς τὸν βασιλέα.
11 Καὶ ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ ἀπέστειλε πρὸς Σαδὼκ καὶ πρὸς Ἀβιάθαρ τοὺς, ἱερεῖς λέγων· λαλήσατε πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους Ἰούδα λέγοντες· ἱνατὶ γίνεσθε ἔσχατοι τοῦ ἐπιστρέψαι τὸν βασιλέα εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ; Καὶ λόγος παντὸς Ἰσραὴλ ἦλθε πρὸς τὸν βασιλέα.
12 Ἀδελφοί μου ὑμεῖς, ὀστᾶ μου καὶ σάρκες μου ὑμεῖς, ἱνατὶ γίνεσθε ἔσχατοι τοῦ ἐπιστρέψαι τὸν βασιλέα εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ;
13 Καὶ τῷ Ἀμεσσαῒ ἐρεῖτε· οὐχὶ ὀστοῦν μου καὶ σάρξ μου σύ; Καὶ νῦν τάδε ποιήσαι μοι ὁ Θεὸς καὶ τάδε προσθείη, εἰ μὴ ἄρχων δυνάμεως ἔσῃ ἐνώπιον ἐμοῦ πάσας τὰς ἡμέρας ἀντὶ Ἰωάβ.
14 Καὶ ἔκλινε τὴν καρδίαν παντὸς ἀνδρὸς Ἰούδα ὡς ἀνδρὸς ἑνός, καὶ ἀπέστειλαν πρὸς τὸν βασιλέα λέγοντες· ἐπιστράφηθι σὺ καὶ πάντες οἱ δοῦλοί σου.
15 Καὶ ἐπέστρεψεν ὁ βασιλεὺς καὶ ἦλθεν ἕως τοῦ Ἰορδάνου, καὶ ἄνδρες Ἰούδα ἦλθαν εἰς Γάλγαλα τοῦ πορεύεσθαι εἰς ἀπαντὴν τοῦ βασιλέως διαβιβάσαι τὸν βασιλέα τὸν Ἰορδάνην.
16 Καὶ ἐτάχυνε Σεμεῒ υἱὸς Γηρὰ τοῦ Ἰεμινὶ ἐκ Βαουρὶμ καὶ κατέβη μετὰ ἀνδρὸς Ἰούδα εἰς ἀπαντήν τοῦ βασιλέως Δαυὶδ
17 καὶ χίλιοι ἄνδρες μετ' αὐτοῦ ἐκ τοῦ Βενιαμὶν καὶ Σιβὰ τὸ παιδάριον τοῦ οἴκου Σαοὺλ καὶ πεντεκαίδεκα υἱοὶ αὐτοῦ μετ' αὐτοῦ καὶ εἴκοσι δοῦλοι αὐτοῦ μετ' αὐτοῦ καὶ κατεύθυναν τὸν Ἰορδάνην ἔμπροσθεν τοῦ βασιλέως
18 καὶ ἐλειτούργησαν τὴν λειτουργίαν τοῦ διαβιβάσαι τὸν βασιλέα, καὶ διέβη ἡ διάβασις τοῦ ἐξεγεῖραι τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως καὶ τοῦ ποιῆσαι τὸ εὐθὲς ἐν ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ. Καὶ Σεμεῒ υἱὸς Γηρὰ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ ἐνώπιον τοῦ βασιλέως διαβαίνοντος αὐτοῦ τὸν Ἰορδάνην
19 καὶ εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα· μὴ δὴ λογισάσθω ὁ κύριός μου ἀνομίαν καὶ μὴ μνησθῇς ὅσα ἠδίκησεν ὁ παῖς σου ἐν τῇ ἡμέρᾳ, ᾗ ὁ κύριός μου ἐξεπορεύετο ἐξ Ἱερουσαλήμ, τοῦ θέσθαι τὸν βασιλέα εἰς τὴν καρδίαν αὐτοῦ,
20 ὅτι ἔγνω ὁ δοῦλός σου ὅτι ἐγὼ ἥμαρτον, καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἦλθον σήμερον πρότερος παντὸς Ἰσραὴλ καὶ οἴκου Ἰωσὴφ τοῦ καταβῆναί με εἰς ἀπαντὴν τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως.
21 Καὶ ἀπεκρίθη Ἀβεσσὰ υἱὸς Σαρουΐας καὶ εἶπε· μὴ ἀντὶ τούτου οὐ θανατωθήσεται Σεμεΐ, ὅτι κατηράσατο τὸν χριστὸν Κυρίου;
22 Καὶ εἶπε Δαυίδ· τί ἐμοὶ καὶ ὑμῖν, υἱοὶ Σαρουΐας, ὅτι γίνεσθέ μοι σήμερον εἰς ἐπίβουλον; Σήμερον οὐ θανατωθήσεταί τις ἀνὴρ ἐξ Ἰσραήλ, ὅτι οὐκ οἶδα εἰ σήμερον βασιλεύω ἐγὼ ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ.
23 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Σεμεΐ· οὐ μὴ ἀποθάνῃς· καὶ ὤμοσεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς.
24 Καὶ Μεμφιβοσθὲ υἱὸς υἱοῦ Σαοὺλ κατέβη εἰς ἀπαντὴν τοῦ βασιλέως· καὶ οὐκ ἐθεράπευσε τοὺς πόδας αὐτοῦ, οὐδὲ ὠνυχίσατο, οὐδὲ ἐποίησε τὸν μύστακα αὐτοῦ, καὶ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ οὐκ ἀπέπλυνεν ἀπὸ τῆς ἡμέρας, ἧς ἀπῆλθεν ὁ βασιλεύς, ἕως τῆς ἡμέρας ἧς αὐτὸς παραγέτο ἐν εἰρήνῃ.
25 Καὶ ἐγένετο ὅτε εἰσῆλθεν εἰς Ἱερουσαλὴμ εἰς ἀπάντησιν τοῦ βασιλέως, καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς· τί ὅτι οὐκ ἐπορεύθης μετ' ἐμοῦ, Μεμψιβοσθέ;
26 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Μεμφιβοσθέ· Κύριέ μου βασιλεῦ, ὁ δοῦλός μου παρελογίσατό με, ὅτι εἶπεν ὁ παῖς σου αὐτῷ· ἐπίσαξόν μοι τὴν ὄνον καὶ ἐπιβῶ ἐπ' αὐτὴν καὶ πορεύσομαι μετὰ τοῦ βασιλέως, ὅτι χωλὸς ὁ δοῦλός σου·
27 καὶ μεθώδευσεν ἐν τῷ δούλῳ σου πρὸς τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα, καὶ ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς ὡς ἄγγελος τοῦ Θεοῦ, καὶ ποίησον τὸ ἀγαθὸν ἐν ὀφθαλμοῖς σου·
28 ὅτι οὐκ ἦν πᾶς ὁ οἶκος τοῦ πατρός μου, ἀλλ' ἢ ὅτι ἄνδρες θανάτου τῷ κυρίῳ μου τῷ βασιλεῖ, καὶ ἔθηκας τὸν δοῦλόν σου ἐν τοῖς ἐσθίουσι τὴν τράπεζάν σου· καὶ τί ἔστι μοι ἔτι δικαίωμα καὶ τοῦ κεκραγέναι με ἔτι πρὸς τὸν βασιλέα;
29 Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς· ἱνατὶ λαλεῖς ἔτι τοὺς λόγους σου; Εἶπον σὺ καὶ Σιβὰ διελεῖσθε τὸν ἀγρόν.
30 Καὶ εἶπε Μεμφιβοσθὲ πρὸς τὸν βασιλέα· καί γε τὰ πάντα λαβέτω μετὰ τὸ παραγενέσθαι τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα ἐν εἰρήνῃ εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ.
31 Καὶ Βερζελλὶ ὁ Γαλααδίτης κατέβη ἐκ Ρωγελλὶμ καὶ διέβη μετὰ τοῦ βασιλέως τὸν Ἰορδάνην ἐκπέμψαι αὐτὸν τὸν Ἰορδάνην·
32 καὶ Βερζελλὶ ἀνὴρ πρεσβύτερος σφόδρα· υἱὸς ὀγδοήκοντα ἐτῶν, καὶ αὐτὸς διέθρεψε τὸν βασιλέα ἐν τῷ οἰκεῖν αὐτὸν ἐν Μαναΐμ, ὅτι ἀνὴρ μέγας ἦν σφόδρα.
33 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Βερζελλί· σὺ διαβήσῃ μετ' ἐμοῦ, καὶ διαθρέψω τὸ γῆράς σου μετ' ἐμοῦ ἐν Ἱερουσαλήμ.
34 Καὶ εἶπε Βερζελλὶ πρὸς τὸν βασιλέα· πόσαι ἡμέραι ἐτῶν ζωῆς μου, ὅτι ἀναβήσομαι μετὰ τοῦ βασιλέως εἰς Ἱερουσαλήμ;
35 Υἱὸς ὀγδοήκοντα ἐτῶν ἐγώ εἰμι σήμερον· μὴ γνώσομαι ἀνὰ μέσον ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ; Εἰ γεύσεται ὁ δοῦλός σου ἔτι ὃ φάγομαι ἢ πίομαι; Ἢ ἀκούσομαι ἔτι φωνὴν ᾀδόντων καὶ ᾀδουσῶν; Καὶ ἱνατὶ ἔσται ἔτι ὁ δοῦλός σου εἰς φορτίον ἐπὶ τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα;
36 Ὡς βραχὺ διαβήσεται ὁ δοῦλός σου τὸν Ἰορδάνην μετὰ τοῦ βασιλέως· καὶ ἱνατὶ ἀνταποδίδωσί μοι ὁ βασιλεὺς τὴν ἀνταπόδοσιν ταύτην;
37 Καθισάτω δὴ ὁ δοῦλός σου καὶ ἀποθανοῦμαι ἐν τῇ πόλει μου παρὰ τῷ τάφῳ τοῦ πατρός μου καὶ τῆς μητρός μου· καὶ ἰδοὺ ὁ δοῦλός σου Χαμαὰμ διαβήσεται μετὰ τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως, καὶ ποίησον αὐτῷ τὸ ἀγαθὸν ἐν ὀφθαλμοῖς σου.
38 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· μετ' ἐμοῦ διαβήτω Χαμαάμ, κἀγὼ ποιήσω αὐτῷ τὸ ἀγαθὸν ἐν ὀφθαλμοῖς σου καὶ πάντα, ὅσα ἂν ἐκλέξῃ ἐπ' ἐμοί, ποιήσω σοι.
39 Καὶ διέβη πᾶς ὁ λαὸς τὸν Ἰορδάνην, καὶ ὁ βασιλεὺς διέβη· καὶ κατεφίλησεν ὁ βασιλεὺς τὸν Βερζελλὶ καὶ εὐλόγησεν αὐτόν, καὶ ἐπέστρεψεν εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ.
40 Καὶ διέβη ὁ βασιλεὺς εἰς Γάλγαλα, καὶ Χαμαὰμ διέβη μετ' αὐτοῦ, καὶ πᾶς ὁ λαὸς Ἰούδα διαβαίνοντες μετὰ τοῦ βασιλέως καί γε τὸ ἥμισυ τοῦ λαοῦ Ἰσραήλ.
41 Καὶ ἰδοὺ πᾶς ἀνὴρ Ἰσραὴλ παρεγένοντο πρὸς τὸν βασιλέα καὶ εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα· τί ὅτι ἔκλεψάν σε οἱ ἀδελφοὶ ἡμῶν ἀνὴρ Ἰούδα καὶ διεβίβασαν τὸν βασιλέα καὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ τὸν Ἰορδάνην καὶ πάντες ἄνδρες Δαυὶδ μετ' αὐτοῦ;
42 Καὶ ἀπεκρίθη πᾶς ἀνὴρ Ἰούδα πρὸς ἄνδρα Ἰσραὴλ καὶ εἶπαν· διότι ἐγγίζει πρός με ὁ βασιλεύς· καὶ ἱνατὶ οὕτως ἐθυμώθης περὶ τοῦ λόγου τούτου; Μὴ βρώσει ἐφάγαμεν ἐκ τοῦ βασιλέως, ἢ δόμα ἔδωκεν ἢ ἄρσιν ᾖρεν ἡμῖν;
43 Καὶ ἀπεκρίθη ἀνὴρ Ἰσραὴλ τῷ ἀνδρὶ Ἰούδα καὶ εἶπε· δέκα χεῖρές μοι ἐν τῷ βασιλεῖ, καὶ πρωτοτόκος ἐγὼ ἢ σύ, καὶ γε ἐν τῷ Δαυίδ εἰμι ὑπὲρ σέ· καὶ ἱνατὶ τοῦτο ὕβρισάς με καὶ οὐκ ἐλογίσθη ὁ λόγος μου πρῶτός μοι τοῦ ἐπιστρέψαι τὸν βασιλέα ἐμοί; Καὶ ἐσκληρύνθη ὁ λόγος ἀνδρὸς Ἰούδα ὑπὲρ τὸν λόγον ἀνδρὸς Ἰσραήλ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

λθον πρὸς τὸν Ἰωὰβ μερικοὶ καὶ τοῦ ἀνήγγειλαν· <ἰδού, ὁ βασιλεύς μας πενθεῖ καὶ κλαίει διὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἀβεσσαλώμ>.
2 Ἔτσι δὲ ἡ ἡμέρα ἐκείνη τῆς νίκης καὶ τῆς σωτηρίας μετεβλήθη δι' ὅλον τὸν λαὸν εἰς πένθος, διότι ἤκουσεν ὅτι ὁ βασιλεὺς λυπεῖται διὰ τὸν φονευθέντα υἱόν του.
3 Ὁ στρατός, ἀντὶ νὰ εἰσέλθῃ θριαμβευτικῶς κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην εἰς τὴν πόλιν, εἰσήρχετο ὡσὰν κλέπτης κρυφὰ κρυφά, σὰν στρατός, ὁ ὁποῖος ἦτο ἐντροπιασμένος, διότι εἶχεν ἡττηθῇ καὶ φύγει ἐνώπιον τοῦ ἐχθροῦ κατὰ τὸν πόλεμον.
4 Ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ ἐσκέπασε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ ἔκραξε μὲ φωνὴν μεγάλην λέγων· <παιδί μου Ἀβεσσαλώμ, Ἀβεσσαλὼμ παιδί μου>!
5 Ὁ Ἰωὰβ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον, ὅπου εὑρίσκετο ὁ βασιλεύς, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· <κατεντρόπιασες σήμερον ὅλους ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους σου, οἱ ὁποῖοι ἔσωσαν σήμερα τὴν ζωήν σου, τὴν ζωὴν τῶν παιδιῶν καὶ θυγατέρων σου, τὴν ζωὴν τῶν γυναικῶν σου καὶ τῶν γυναικῶν τῆς δευτέρας σειρᾶς.
6 Καὶ τοῦτο, διότι φαίνεται ὅτι ἀγαπᾷς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι σὲ μισοῦν, καὶ μισεῖς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι σὲ ἀγαποῦν. Διότι ἔδειξες σήμερον, ὅτι καμμίαν ἀξίαν δὲν ἔχουν διὰ σὲ οἱ ἄρχοντες καὶ οἱ δοῦλοι σου ἐνώπιον τοῦ στασιαστοῦ παιδιοῦ σου. Ἐγὼ ὅμως ξεύρω, ὅτι ἂν ἐζοῦσε ὁ Ἀβεσσαλὼμ σήμερον, ὅλοι ἡμεῖς θὰ εἴμεθα νεκροί. Τὸ γεγονὸς δὲ αὐτὸ θὰ ἦτο εὐχάριστον ἐνώπιόν σου!
7 Λοιπόν, σήκω τώρα, ἔβγα ἀπὸ τὴν οἰκίαν καὶ μίλησε λόγια εὐχάριστα εἰς τὶς καρδιὲς τῶν δούλων σου, διότι ἔκαμα ὅρκον εἰς τὸν Κύριον ὅτι, ἐὰν δὲν βγῇς σήμερον ἀπὸ τὴν οἰκίαν σου, δὲν θὰ μείνῃ μαζῆ σου οὔτε ἐνας ἄνθρωπός σου κατὰ τὴν νύκτα αὐτήν. Σκέψου τὸν ἑαυτόν σου καὶ ἐννόησε καλὰ ὅτι τὸ κακόν, τὸ ὁποῖον θὰ κάμῃς εἰς σὲ τὸν ἴδιον μὲ τὴν στάσιν σου αὐτήν, θὰ εἶναι χειρότερον ἀπὸ ὅσα κακὰ συνήντησες ἀπὸ τὰ νειᾶτα σου μέχρι σήμερα>.
8 Ὁ βασιλεὺς ἐσηκώθη καὶ ἐκάθισεν εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως. Ἔγινε δὲ γνωστὸν αὐτὸ εἰς ὅλον τὸν λαόν, διότι ἀνήγγειλαν πρὸς αὐτόν· <ἰδού, ὁ βασιλεὺς κάθεται εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως>. Ὅλος ὁ στρατὸς παρήλασεν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν. Οἱ δὲ ἐναπομείναντες στρατιῶται τοῦ Ἀβεσσαλὼμ ἐπέστρεψαν ὁ καθένας εἰς τὴν πόλιν του.
9 Ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται τῶν βορείων φυλῶν τοῦ Ἰσραὴλ συνεζήτουν ζωηρὰ μεταξύ των τὰ γεγονότα τοῦ πολέμου καὶ ἔλεγαν· <ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ μᾶς ἐγλύτωσεν ἀπὸ ὅλους τοὺς ἐχθρούς μας. Μᾶς ἔβγαλεν ἀπὸ τὰ χέρια καὶ τὴν δουλείαν τῶν ἀλλοφύλων καὶ τώρα ἔχει ἐγκαταλείψει τὴν χώραν καὶ τὸ βασίλειόν του ἐξ αἰτίας τοῦ πολέμου τοῦ Ἀβεσσαλώμ.
10 Ὁ δὲ Ἀβεσσαλώμ, τὸν ὁποῖον ἡμεῖς ἀνεκηρύξαμεν βασιλέα, ἐφονεύθη κατὰ τὸν πόλεμον καὶ δὲν ὑπάρχει πλέον. Διατὶ κλείετε τὰ αὐτιά σας καὶ δὲν ὁμιλεῖτε νὰ ἐπανέλθῃ βασιλεύς μας ὁ Δαυίδ;> Αἱ σκέψεις, τὰ λόγια καὶ αἱ ἀποφάσεις αὐταὶ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἔφθασαν εἰς τὰ αὐτιὰ τοῦ βασιλέως.
11 Ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ ἔστειλε τότε καὶ ἐκάλεσε τοὺς ἀρχιερεῖς, τὸν Σαδὼκ καὶ τὸν Ἀβιάθαρ, καὶ τοὺς εἶπε νὰ ὁμιλήσουν ἐκ μέρους του πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους τοῦ Ἰούδα καὶ νὰ τοὺς εἴπουν· <διατὶ σεῖς μένετε τελευταῖοι εἰς τὸ νὰ προσκαλέσετε τὸν βασιλέα Δαυίδ, νὰ ἐπανέλθῃ εἰς τὸν οἶκον του; Ἡ πρόσκλησις ὅλων τῶν ἄλλων Ἰσραηλιτῶν, ποὺ κατοικοῦν εἰς τὰ βόρεια μέρη τῆς Παλαιστίνης, ἔχει φθάσει πλέον εἰς τὰ αὐτιὰ τοῦ βασιλέως. Πρὸς αὐτὴν τὴν φυλὴν τοῦ Ἰούδα θὰ εἴπετε ἀκόμη.
12 Σεῖς εἶσθε ἀδελφοί μου, ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός μου. Διατὶ τώρα μένετε τελευταῖοι εἰς τὸ νὰ προσκαλέσετε τὸν βασιλέα σας, τὸν Δαυίδ, νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὸν οἶκον του;
13 Εἰς δὲ τὸν Ἀμεσσαῒ θὰ πῆτε ἐκ μέρους μου· Καὶ σὺ δὲν εἶσαι σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός μου καὶ ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου; Σοῦ ὁρκίζομαι ὅτι εἴθε νὰ μὲ τιμωρήσῃ ὁ Θεός μὲ οἰανδήποτε τιμωρίαν θέλει, ἂν ἐγὼ δὲν σὲ καταστήσω ἀντὶ τοῦ Ἰωὰβ ἀρχιστράτηγον ὅλης τῆς δυνάμεώς μου καθ' ὅλον τὸ διάστημα, κατὰ τὸ ὁποῖον ἐγὼ ζῶ>.
14 Ὁ Δαυὶδ εἵλκυσε μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν τὰς καρδίας ὅλων τῶν ἀνδρῶν τῆς φυλῆς Ἰούδα, ὡς ἐὰν ἦσαν ἔνας μόνον ἄνθρωπος. Αὐτοί, λοιπόν, ἔστειλαν ἀνθρώπους πρὸς τὸν βασιλέα Δαυὶδ καὶ τοῦ εἶπαν· <σὲ παρακαλοῦμεν νὰ ἐπανέλθῃς εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ ὅλοι ἡμεῖς θὰ εἴμεθα δοῦλοι σου>.
15 Ὁ βασιλεὺς ἐπέστρεψεν ἀπὸ τὴν Μαναΐμ, ὅπου εὑρίσκετο, καὶ ἔφθασε μέχρι τοῦ Ἰορδάνου. Οἱ ἄνδρες τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα ἦλθαν εἰς Γάλγαλα, διὰ νὰ μεταβοῦν ἀπὸ ἐκεῖ εἰς προϋπάντησιν τοῦ βασιλέως καὶ νὰ τὸν βοηθήσουν νὰ διαβῇ τὸν Ἰορδάνην.
16 Ὁ Σεμεΐ, υἱὸς τοῦ Γηρά, ὁ Βενιαμίτης, ἔσπευσε καὶ κατέβη ἀπὸ τὴν περιοχὴν Βαουρίμ, μαζῆ μὲ ἕνα ἄνδρα τῆς φυλῆς ᾿Ιούδα, διὰ νὰ προαπαντήσῃ τὸν βασιλέα.
17 Μαζῆ του δὲ ἦσαν καὶ χίλιοι ἄνδρες ἀπὸ τὴν φυλὴν Βενιαμίν. Ἐκεῖ ἐπίσης ἦλθεν καὶ ὁ νεαρὸς δοῦλος τῆς οἰκογενείας τοῦ Σαούλ, ὁ Σιβά, καὶ μαζῆ μὲ αὐτὸν οἱ δέκα πέντε υἱοί του καὶ οἱ εἴκοσι δοῦλοι του. Αὐτοὶ κατηυθύνθησαν εἰς τὸν Ἰορδάνην ποταμὸν ἐμπρὸς ἀπὸ τὸν βασιλέα Δαυίδ.
18 Εἰργάσθησαν δὲ προθύμως καὶ εὐσυνειδήτως, διὰ νὰ διαβιβάσουν τὸν βασιλέα εἰς τὴν ἀπέναντι ὄχθην. Καὶ χάρις εἰς αὐτοὺς διέβη ὁλόκληρος ὁ οἶκος τοῦ βασιλέως, διότι αὐτοὶ εὐσυνειδήτως εἰργάσθησαν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως Δαυίδ. Ὅταν δὲ ὁ Δαυὶδ καὶ ἡ οἰκογένειά του ἀπεβιβάσθησαν εἰς τὴν ἀπέναντι ὄχθην, ὁ Σεμεΐ, ὁ υἱὸς τοῦ Γηρά, προσέπεσεν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως Δαυίδ,
19 καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· <ὁ κύριός μου καὶ ὁ βασιλεύς μου ἂς μὴ μοῦ καταλογίσῃ τὸ σφάλμα, τὸ ὁποῖον ἔκαμα. Ἂς λησμονήσῃ τὴν ἀδικίαν, τὴν ὁποίαν διέπραξα ἐγὼ ὁ δοῦλος σου πρὸς σὲ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, κατὰ τὴν ὁποίαν σὺ ὁ κύριός μου ἔφευγες ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλήμ. Μὴ κρατήσῃς κακίαν εἰς τὴν καρδίαν σου διὰ τὸ σφάλμα μου.
20 Διότι ἐγὼ ὁ δοῦλος σου ἀνεγνώρισα ὅτι ἡμάρτησα τότε ἀπέναντί σου. Καὶ ἰδού, ἦλθα σήμερον ἐγώ, πρῶτος ἀπὸ ὅλους τοὺς ἄνδρας τῶν Ἰσραηλιτῶν τῆς φυλῆς τοῦ Ἰωσήφ, διὰ νὰ προαπαντήσω σέ, τὸν κύριόν μου καὶ βασιλέα μου>.
21 Ὁ Ἀβεσσά, ὁ υἱὸς τῆς Σαρουΐας, ἀγανακτημένος εἶπε τότε· <μήπως ἐξ αἰτίας τῆς μεταμελείας του αὐτῆς δὲν θὰ θανατωθῇ ὁ Σεμεΐ, αὐτὸς ὁ ὁποῖος κατηράσθη τὸν βασιλέα, ποὺ ὁ Κύριος τὸν εἶχε χρίσει;>
22 Ὁ Δαυὶδ εἶπε πρὸς αὐτόν· <διατὶ ἐπεμβαίνετε εἰς τὰ ἰδικά μου ζητήματα, παιδιά τῆς Σαρουΐας; Διότι μὲ τὸ διάβημά σας αὐτὸ γίνεσθε σήμερον ὀλέθριοι καὶ κακοὶ σύμβουλοι καὶ αἰτία σκανδάλου. Σήμερον κανένας ἀνὴρ ἀπὸ τοὺς Ἰσραηλίτας δὲν θὰ θανατωθῇ, διότι δὲν διαφεύγει τὴν ἀντίληψίν μου, ὅτι σήμερον ἐγὼ ξαναγίνομαι βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ>.
23 Ὁ βασιλεὺς εἶπε πρὸς τὸν Σεμεΐ· <Δὲν θὰ φονευθῇς>. Καὶ ἔδωσεν εἰς αὐτὸν ἐπὶ τούτῳ ὅρκον.
24 Εἰς προαπάντησιν τοῦ βασιλέως Δαυὶδ κατέβη καὶ ὁ Μεμφιβοσθέ, ὁ ἔγγονος τοῦ Σαούλ. Αὐτὸς διὰ νὰ δείξῃ τὸ πένθος του, ἀπὸ τὴν ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ ἔφυγεν ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ διωκόμενος ἀπὸ τὸν Ἀβεσσαλώμ, μέχρι σήμερον ποὺ νικητὴς καὶ εἰρηνικὸς ἐπέστρεψε, δὲν περιποιήθηκε τὰ πόδια του, δὲν ἔκοψε τὰ νύχια του, δὲν ἔφτιασε τὸν μύστακά του, οὔτε καὶ ἔπλυνε τὰ ἐνδύματά του.
25 Ὅταν, λοιπόν, αὐτὸς εἰσῆλθεν εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ εἰς προαπάντησιν τοῦ βασιλέως, τὸν ἠρώτησεν ὁ Δαυίδ· <Μεμφιβοσθέ, γιατὶ δὲν ἦλθες μαζῆ μου;>
26 Ὁ Μεμφιβοσθὲ ἀπήντησε· <κύριέ μου καὶ βασιληᾶ μου, μὲ ἐξηπάτησεν ὁ δοῦλος μου. Διότι ἐγώ, ὁ δοῦλος σου, εἶπα πρὸς αὐτόν· Ἐτοίμασέ μου τὴν ὄνον, διὰ νὰ ἀναβῶ εἰς αὐτὴν καὶ νὰ ἀκολουθήσω τὸν βασιλέα. Ὅπως γνωρίζεις ἐγὼ ὁ δοῦλος σου εἶμαι χωλός.
27 Ὁ δοῦλος μου ὅμως ἐκεῖνος μὲ διέβαλεν εἰς σὲ τὸν κύριόν μου, τὸν βασιλέα μου. Σὺ ὅμως ὁ κύριός μου καὶ βασιλεύς μου ἔχεις φωτεινὴν κρίσιν σὰν ἄγγελος Θεοῦ. Θὰ διακρίνῃς τὰ πράγματα. Κάμε λοιπὸν ὅ,τι φαίνεται καλὸν ἐνώπιόν σου.
28 Ἄλλωστε ὅλη ἡ οἰκογένεια τοῦ πατρός μου, ἐπομένως καὶ ἐγώ, εἴμεθα ἄξιοι θανάτου ἐνώπιόν σοῦ, τοῦ κυρίου μου καὶ βασιλέως μου. Σὺ ὅμως ἔκαμες ἐμὲ τὸν δοῦλον σου ὁμοτράπεζόν σου. Ποῖον, λοιπόν, δικαίωμα ἔχω νὰ ὁμιλῶ καὶ νὰ κράζω ἀκόμη πρὸς σὲ τὸν βασιλέα;>
29 Ὁ βασιλεὺς τοῦ ἀπήντησε· <διατὶ κατατρίβεσαι εἰς τόσους πολλοὺς λόγους; Σὺ καὶ ὁ Σιβὰ θὰ μοιρασθῆτε τοὺς ἀγροὺς τοῦ βασιλικοῦ οἴκου τοῦ Σαούλ>.
30 Ὁ Μεμφιβοσθὲ εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα· <ἂς τὰ λάβῃ ὅλα ὁ Σιβά. Δι' ἐμὲ εἶναι ἀρκετὸν τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ βασιλεύς μου ἐπέστρεψεν ὑγιὴς καὶ νικητὴς εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ>.
31 Ὁ Βερζελλὶ ὁ Γαλααδίτης κατέβη καὶ αὐτὸς ἀπὸ τὴν Ρωγελλίμ, ἐπέρασε μαζῆ μὲ τὸν βασιλέα τὸν Ἰορδάνην, διὰ νὰ προπέμψῃ καὶ κατευοδώσῃ αὐτὸν πέραν ἀπὸ τὸν Ἰορδάνην.
32 Ὁ Βερζελλὶ αὐτὸς ἦτο γέρων, προχωρημένος πολὺ εἰς τὴν ἡλικίαν, ὀγδοήκοντα ἐτῶν. Αὐτὸς εἶχε διαθρέψει τὸν βασιλέα Δαυὶδ καθ' ὅλον τὸ διάστημα, ποὺ ὁ Δαυὶδ κατοικοῦσε εἰς τὴν Μαναΐμ, διότι ἦτο ἄνθρωπος πολὺ πλούσιος.
33 Ὁ βασιλεὺς εἶπε πρὸς τὸν Βερζελλί· <ἔλα κοντά μου, διὰ νὰ ζήσῃς μαζῆ μου. Ἐγὼ θὰ σὲ διαθρέψω εἰς τὰ γηρατεῖα σου εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ>.
34 Ὁ Βερζελλὶ εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα· <πόσαι ἡμέραι ἀκόμη ζωῆς μου ὑπολείπονται, ὥστε νὰ σκεφθῶ καὶ νὰ ἀποφασίσω νὰ ἀνεβῶ μαζῆ μὲ τὸν βασιλέα μου εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ;
35 Εἶμαι τώρα ἄνθρωπος ὀγδοήκοντα ἐτῶν. Μήπως, τάχα, μπορῶ εἰς αὐτὴν τὴν ἡλικίαν νὰ αἰσθανθῶ καὶ νὰ ἀπολαύσω τὰ εὐχάριστα καὶ τὰ δυσάρεστα τῆς ζωῆς; Μήπως δηλαδὴ ἐγὼ ὁ δοῦλος σου ἠμπορῶ νὰ χαρῶ ἐκεῖνο, ποῦ θὰ φάγω ἢ θὰ πιῶ; Ἢ ἠμπορῶ νὰ ἀκούσω πλέον ἄσματα ἀπὸ τραγουδιστὰς καὶ τραγουδιστρίας εἰς τὴν βασιλικήν σου πόλιν; Ἔπειτα διατὶ νὰ γίνω ἐγώ, ὁ δοῦλος σου, βάρος εἰς σὲ τὸν κύριόν μου, τὸν βασιλέα μου;
36 Ἐπὶ ὀλίγον διάστημα πέραν τοῦ Ἰορδάνου ἐγὼ ὁ δοῦλος σου θὰ συνοδεύσω σὲ, τὸν βασιλέα μου. Διατὶ ὁ βασιλεύς μου θέλει νὰ μὲ ἀμείψῃ μὲ τέτοιον τρόπον, ὥστε νὰ μὲ ἀπομακρύνῃ ἀπὸ τὴν πατρίδα μου;
37 Δός μου, σὲ παρακαλῶ, τὴν ἄδειαν νὰ μείνω ἐγώ, ὁ δοῦλος σου, καὶ νὰ ἀποθάνω εἰς τὴν πόλιν μου καὶ νὰ ταφῶ εἰς τὸν τάφον τοῦ πατρός μου καὶ τῆς μητρός μου. Καὶ ἰδού, ὁ δοῦλος σου ὁ Χαμαάμ, τὸ παιδί μου, θὰ ἔλθῃ ἀντὶ ἐμοῦ μαζῆ μὲ σέ, τὸν κύριόν μου καὶ βασιλέα μου. Κάμε εἰς αὐτὸν ὅ,τι σοῦ φαίνεται καλόν>.
38 Ὁ βασιλεὺς εἶπε· <μάλιστα· ἂς ἔλθῃ μαζῆ μου ὁ Χαμαὰμ καὶ ἐγὼ θὰ πράξω δι' αὐτὸν ὅ,τι σὺ νομίσῃς καὶ ἐκλέξῃς καλόν. Καὶ ὅλα, ὅσα μοῦ ζητήσῃς δι' αὐτὸν θὰ τὰ κάμω, πρὸς χάριν ἰδικήν σου>.
39 Ὅλος ὁ στρατὸς καὶ ὁ λαὸς διέβησαν τὸν Ἰορδάνην. Κατόπιν δὲ διέβη αὐτὸν καὶ ὁ βασιλεύς. Ὁ βασιλεὺς κατεφίλησε τὸν Βερζελλὶ καὶ τὸν ηὐλόγησεν. Ὁ Βερζελλὶ ἐπέστρεψεν εἰς τὸν τόπον του.
40 Ἐπέρασεν ὁ βασιλεὺς ἀπὸ τὸν Ἰορδάνην ποταμὸν εἰς Γάλγαλα. Ὁ Χαμαὰμ ἐπέρασε μαζῆ μὲ αὐτόν. Μαζῆ μὲ τὸν βασιλέα ἦσαν καὶ ὅλοι οἱ ἄνδρες τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα καὶ τὸ ἥμισυ ἀπὸ τοὺς ἄνδρας τοῦ ἰραηλιτικοῦ λαοῦ.
41 Ἀπροσδοκήτως ὅλοι οἱ ἄνδρες τῶν δέκα φυλῶν τοῦ Ἰσραὴλ παρουσιάσθησαν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως καὶ τοῦ εἶπαν· <διατὶ οἱ ἀδελφοί μας, οἱ ἄνδρες τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα, σὰν νὰ σὲ ἥρπασαν κρυφίως καὶ διεπέρασαν σὲ καὶ ὁλόκληρον τὴν οἰκογένειάν σου καὶ τὴν συνοδείαν σου διὰ τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ;>
42 ῞Ολοι τότε οἱ ἄνδρες τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα ἀπήντησαν πρὸς τοὺς ἄνδρας τῶν ἄλλων ἰσραηλιτικῶν φυλῶν· <αὐτὸ ἔγινε, διότι ὁ βασιλεὺς ἀπὸ ἀπόψεως συγγενείας καὶ καταγωγῆς εὑρίσκεται πλησιέστερον πρὸς ἡμᾶς. Διατὶ λοιπὸν σεῖς ἐπικραθήκατε καὶ ἐθυμώσατε; Μήπως, τάχα, ἡμεῖς ἐζήσαμεν μέχρι σήμερον μὲ ἔξοδα τοῦ βασιλέως; Ἢ μᾶς ἀπήλλαξεν ἀπὸ κανένα φόρον;>
43 Οἱ ἄνδρες τῶν ἄλλων φυλῶν εἶπαν τότε πρὸς τοὺς ἄνδρας τῆς φυλῆς Ἰούδα· <ἡμεῖς εἴμεθα δέκα φυλαὶ ἐνώπιον τοῦ βασιλέως. Μεταξὺ ἡμῶν ὑπάρχουν καὶ αἱ δέκα φυλαὶ τῶν μεγαλυτέρων υἱῶν τοῦ Ἰακώβ. Ἀπὸ ἀπόψεως δὲ ἀριθμοῦ καὶ δικαιωμάτων εἴμεθα ἐνώπιον τοῦ Δαυὶδ ἀνώτεροι ἀπὸ σᾶς, τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα. Διατί, λοιπόν, μᾶς κατεφρονήσατε καὶ δὲν ἐσκεφθήκατε νὰ καλέσετε καὶ ἡμᾶς, οἱ ὁποῖοι πρῶτοι εἴχομεν κάνει λόγον διὰ τὴν ἐπιστροφήν τοῦ βασιλέως;> Ἐκ μέρους τῶν ἀνδρῶν τῆς φυλῆς Ἰούδα ἐδόθη ἀπάντησις σκληροτέρα ἀπὸ τὰ λόγια, ποὺ εἶπαν οἱ ἄνδρες τῶν ἄλλων ἰσραηλιτικῶν φυλῶν.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

νεκοίνωσαν δὲ εἰς τὸν Ἰωὰβ αὐτὸ ποὺ συνέβη, ὅταν ἔμαθεν ὁ Δαβὶδ τὸν θάνατον τοῦ υἱοῦ του, καὶ τοῦ εἶπαν: <Μάθε ὅτι ὁ βασιλεὺς κλαίει συνεχῶς καὶ θρηνεῖ διὰ τὸν Ἀβεσσαλώμ>.
2 Λόγῳ δὲ τοῦ πένθους αὐτοῦ τοῦ Δαβὶδ ἡ ἡμέρα ἐκείνη, ποὺ ἦτο ἡμέρα σωτηρίας καὶ νίκης καὶ χαρᾶς, ἔγινε ἡμέρα πένθους δι’ ὅλον τὸν στρατόν, διότι οἱ στρατιῶται, ποὺ ἀγαποῦσαν πολὺ τὸν Δαβίδ, ἐπληροφορήθηκαν κατὰ τὴν ἰδίαν ἡμέραν ὅτι λυπεῖται καὶ πονεῖ ὁ βασιλεὺς διὰ τὸν θάνατον τοῦ υἱοῦ του.
3 Ἐξ αἰτίας δὲ αὐτῆς τῆς λύπης τοῦ βασιλέως ὁ στρατὸς δὲν εἰσῆλθε μὲ θριαμβευτικὴν πομπὴν εἰς τὴν πόλιν Μαναῒμ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, ἀλλὰ κρυφὰ καὶ μὲ τρόπον ταπεινόν, ὅπως ἐπιστρέφουν ἐντροπιασμένοι οἱ στρατιῶται, ἐὰν συμβῇ νὰ νικηθοῦν εἰς τὸν πόλεμον.
4 Ὁ δὲ βασιλεὺς ἐκάλυψε τὸ πρόσωπόν του καὶ ἐκραύγασε μὲ πολὺ δυνατὴν φωνὴν καὶ ἔλεγε: <Παιδί μου Ἀβεσσαλώμ, Ἀβεσσαλώμ, παιδί μου!>
5 Ἐμβῆκε δὲ ὁ Ἰωὰβ εἰς τὴν κατοικίαν, ὅπου διέμενεν ὁ βασιλεύς, καὶ τοῦ εἶπε: <Κατεντρόπιασες σήμερα τὰ πρόσωπα ὅλων τῶν δούλων σου, οἱ ὁποῖοι ἔσωσαν σήμερα τὴν ζωήν σου καὶ τὴν ζωὴν τῶν υἱῶν σου καὶ τὴν ζωὴν τῶν θυγατέρων σου καὶ τὴν ζωὴν τῶν γυναικῶν σου καὶ τῶν παλλακῶν σου.
6 Τὸ λέγω αὐτό, διότι μὲ τὸ πένθος σου αὐτὸ δείχνεις ὅτι ἀγαπᾷς αὐτοὺς ποὺ σὲ μισοῦν καὶ μισεῖς αὐτοὺς ποὺ σὲ ἀγαποῦν καὶ φαίνεσαι σὰν νὰ μὴ ἐκτιμᾷς τοὺς ἀξιωματούχους σου καὶ τοὺς ἀφωσιωμένους δούλους σου. Ἐγὼ ὅμως εἶδα σήμερα ἐπάνω εἰς τὰ πράγματα ὅτι, ἐὰν ἐζοῦσε ὁ Ἀβεσσαλώμ, ὅλοι ἐμεῖς θὰ ἤμασταν τώρα νεκροὶ καὶ σὺ θὰ ἤσουν τότε εὐχαριστημένος μὲ τοῦτο!
7 Σήκω λοιπὸν τώρα, βγὲς ἀπὸ τὸ σπίτι καὶ μίλησε εἰς τὴν καρδιὰν τῶν δούλων σου, ὅπως ἁρμόζει διὰ τὴν νίκην των. Νὰ ξέρῃς δὲ ὅτι ὠρκίσθηκα εἰς τὸν Κύριον ὅτι, ἐὰν δὲν βγῇς σήμερα, δὲν θὰ μείνῃ μαζί σου κανεὶς στρατιώτης κατὰ τὴν νύκτα αὐτήν. Μελέτησε τὸ θέμα μόνος σου καὶ κατάλαβε καλὰ ὅτι αὐτὸ θὰ εἶναι διὰ σὲ χειρότερον κακὸν ἀπὸ ὅλας τὰς συμφοράς, ποὺ σὲ εὑρῆκαν ἀπὸ τὴν νεότητά σου μέχρι τώρα>.
8 Κατόπιν τούτου ἐσηκώθη ὁ βασιλεὺς καὶ ἐπῆγε καὶ ἐκάθησεν εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως. Ὅλοι δὲ οἱ στρατιῶται τὸ ἀνεκοίνωσαν ὁ ἕνας εἰς τὸν ἄλλον καὶ εἶπαν: <Νά, ὁ βασιλεὺς κάθεται εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως!> Καὶ τότε ὅλος ὁ στρατὸς ἐπέρασε ἐμπρὸς ἀπὸ τὸν βασιλέα, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως, καὶ ἐμβῆκε εἰς τὴν πόλιν. Οἱ δὲ Ἰσραηλῖται, ποὺ εἶχαν ἀκολουθήσει τὸν Ἀβεσσαλώμ, ἔφυγαν καθένας εἰς τὸ σπίτι του.
9 Ὅλοι δὲ οἱ Ἰσραηλῖται ὅλων τῶν ἄλλων φυλῶν τοῦ Ἰσραήλ, πλὴν τῆς φυλῆς Ἰούδα, εἶχαν ὡς μόνον θέμα συζητήσεως τὸν Δαβὶδ καὶ ἔλεγαν: <Ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ μᾶς ἔσωσεν ἀπὸ ὅλους τοὺς ἐχθρούς μας. Αὐτὸς εἶναι ποὺ μᾶς ἔβγαλε ἀπὸ τὴν τυραννικὴν κυριαρχίαν τῶν ἀλλοφύλων Φιλισταίων. Καὶ ὅμως αὐτὸς τώρα ἔχει ἐξορισθῇ ἀπὸ τὴν χώραν του καὶ ἄφησε τὴν βασιλικήν του ἐξουσίαν καὶ ἔφυγε μακρυὰ ἐξ αἰτίας τοῦ Ἀβεσσαλώμ.
10 Αὐτὸς δὲ ὁ Ἀβεσσαλώμ, ποὺ τὸν ἐχρίσαμεν καὶ τὸν ἐκάναμε βασιλέα μας, εἶναι ἤδη νεκρός, ἐσκοτώθη εἰς τὸν πόλεμον. Τώρα λοιπὸν διατὶ δὲν συνεννοεῖσθε καὶ δὲν κάμνετε ὅ,τι πρέπει διὰ νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν θέσιν του ὁ νόμιμος βασιλεύς;> Τὰ λόγια δὲ αὐτά, ποὺ ἔλεγαν μεταξύ των ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται, ἔφθασαν καὶ εἰς τὰ αὐτιὰ τοῦ βασιλέως.
11 Ἔστειλε τότε ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ ἀπεσταλμένους πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς Σαδὼκ καὶ Ἀβιάθαρ καὶ τοὺς εἶπε: <Νὰ μιλήσετε πρὸς τοὺς προεστοὺς τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα καὶ νὰ τοὺς εἰπῆτε τὰ ἑξῆς: <Διατὶ καθυστερεῖτε καὶ εἶσθε τελευταῖοι ὡς πρὸς τὰς ἐνεργείας διὰ τὴν ἐπιστροφὴν τοῦ βασιλέως εἰς τὸ ἀνάκτορόν του; Ἤδη τὰ λόγια ὅλων τῶν ἄλλων Ἰσραηλιτῶν ὡς πρὸς τὴν ἐπιστροφὴν τοῦ βασιλέως ἔφθασαν εἰς τὰ αὐτιὰ τοῦ Δαβίδ>.
12 Θὰ τοὺς εἰπῆτε ἐπίσης ἐκ μέρους μου, ἐσυνέχισε ὁ Δαβίδ, καὶ τὰ ἑξῆς: <Σεῖς εἶσθε ἀδελφοί μου. Ἀνήκομεν εἰς τὴν ἰδίαν φυλήν. Εἶσθε ὀστά μου καὶ σάρκες μου, ἕνα σῶμα μὲ ἐμέ. Διατὶ λοιπὸν ἀδιαφορεῖτε καὶ μένετε τελευταῖοι ὡς πρὸς τὴν προετοιμασίαν διὰ τὴν ἐπιστροφὴν τοῦ βασιλέως εἰς τὸν οἶκον του;>
13 Νὰ εἰπῆτε δὲ ἰδιαιτέρως εἰς τὸν Ἀμεσσαΐ, τὸν ἀρχιστράτηγον τοῦ Ἀβεσσαλώμ, τὰ ἑξῆς: <Δὲν εἶσαι σὺ συγγενής μου, ὀστοῦν μου καὶ σάρξ μου; Δὲν ἀνήκομεν εἰς τὴν ἰδίαν οἰκογένειαν; Σοῦ λέγω λοιπὸν καὶ ὁρκίζομαι εἰς τὸν Θεὸν ὅτι, ἐὰν δὲν σὲ ἐγκαταστήσω ἐνώπιόν μου ἀρχιστράτηγον τοῦ στρατοῦ μου, εἰς τὴν θέσιν τοῦ Ἰωάβ, νὰ ρίξῃ ἐπάνω μου ὁ Θεὸς αὐτὰς καὶ αὐτὰς τὰς συμφορὰς καὶ ἀκόμη μεγαλυτέρας>.
14 Μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν ὁ Δαβὶδ ἐκέρδισε τὴν συμπάθειαν ὅλων τῶν Ἰουδαίων, ὡσὰν νὰ ἦσαν ἕνας ἄνθρωπος. Καὶ πράγματι ἔστειλαν ἐκπροσώπους των πρὸς τὸν βασιλέα καὶ τοῦ εἶπαν: <Γύρισε καὶ πάλιν εἰς τὴν πρωτεύουσαν τοῦ κράτους μας σὺ καὶ ὅλοι οἱ δοῦλοι σου>.
15 Μετὰ ταῦτα ἔφυγεν ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ ἀπὸ τὴν Μαναῒμ καὶ ἐπῆρε τὸν δρόμον τῆς ἐπιστροφῆς καὶ ἔφθασεν ἕως τὸν Ἰορδάνην. Ἐν τῷ μεταξὺ ἀρκετοὶ Ἰουδαῖοι ἦλθαν εἰς τὰ Γάλγαλα, μὲ σκοπὸν νὰ προϋπαντήσουν τὸν βασιλέα καὶ νὰ τὸν βοηθήσουν νὰ περάσῃ τὸν Ἰορδάνην.
16 Ἔσπευσε δὲ καὶ κατέβη μαζὶ μὲ τοὺς Ἰουδαίους, διὰ νὰ προϋπαντήσῃ τὸν βασιλέα Δαβίδ, καὶ ὁ Σεμεΐ, ὁ υἱὸς τοῦ Γηρά, ποὺ κατήγετο ἀπὸ τὴν φυλὴν Βενιαμὶν (Ἰεμινί) καὶ διέμενεν εἰς τὴν Βαουρίμ.
17 Μαζί του ἦλθαν καὶ χίλιοι ἄνδρες τῆς φυλῆς Βενιαμὶν καὶ ὁ Σιβά, ὁ νεαρὸς ὑπηρέτης τῆς οἰκογενείας τοῦ Σαούλ, μὲ δεκαπέντε παιδιά του καὶ εἴκοσι δούλους του. Ὅλοι αὐτοὶ κατευθύνθηκαν πρὸς τὸν Ἰορδάνην καὶ ἐπρόλαβαν τὸν βασιλέα.
18 Διέθεσαν δὲ ὅλα τὰ ἀπαραίτητα μέσα διὰ νὰ βοηθήσουν τὸν βασιλέα νὰ περάσῃ τὸν Ἰορδάνην. Καὶ πράγματι χάρις εἰς αὐτοὺς ἔγινε εὔκολα ἡ διάβασις. Εὑρῆκαν τὸν καλύτερον τρόπον, διὰ νὰ ἐξυπηρετηθῇ καὶ τιμηθῇ ἡ βασιλικὴ οἰκογένεια καὶ νὰ γίνῃ ὅ,τι ἐπιθυμοῦσε ὁ βασιλεύς. Κατὰ τὸ διάστημα δὲ ποὺ διέβαινεν ὁ βασιλεὺς τὸν Ἰορδάνην, ἔπεσε μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς ἐμπρὸς εἰς τὸν βασιλέα ὁ Σεμεΐ, ὁ υἱὸς τοῦ Γηρά,
19 καὶ εἶπεν εἰς τὸν Δαβίδ: <Ἂς μὴ λογαριάσῃ, παρακαλῶ, ὁ κύριός μου τὴν ἀνομίάν μου, καὶ μὴ θυμηθῇς, κύριέ μου, ὅσα ἔκαμα ἀδίκως εἰς βάρος σου ἐγώ, ὁ δοῦλος σου, κατὰ τὴν ἡμέραν ποὺ ἔφευγες σύ, ὁ κύριός μου, ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλήμ. Ἂς μὴ κρατήσῃ κάτι ἐναντίον μου ὁ βασιλεὺς εἰς τὴν καρδιάν του.
20 Ἀναγνωρίζω ἐγώ, ὁ δοῦλος σου, ὅτι ἔχω ἁμαρτήσει ἐναντίον σου. Καὶ διὰ τοῦτο ἦλθα σήμερα ἐδῶ καὶ κατέβηκα εἰς τὸν Ἰορδάνην, διὰ νὰ συναντήσω τὸν κύριόν μου καὶ βασιλέα πρῶτος ἀπὸ ὅλους τοὺς Ἰσραηλίτας καὶ τοὺς ἀνθρώπους τῆς οἰκογενείας τοῦ Ἰωσήφ>.
21 Ἐπετάχθη ὅμως ὁ Ἀβεσσά, ὁ υἱὸς τῆς Σαρουΐας, καὶ εἶπε: <Καὶ λοιπόν, ἐπειδὴ ζητεῖ συγγνώμην ὁ Σεμεΐ, δὲν πρέπει νὰ θανατωθῇ διὰ τὸ ὅτι ἐξύβρισε καὶ κατηράσθη τὸν βασιλέα, ποὺ εἶναι χριστὸς Κυρίου;>
22 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Δαβίδ: <Διατὶ ἀναμειγνύεσθε εἰς τὰς ὑποθέσεις μου, υἱοὶ τῆς Σαρουΐας; Δὲν καταλαβαίνετε ὅτι φέρεσθε αὐτὴν τὴν στιγμὴν σὰν νὰ εἶσθε ἐχθροί μου; Δὲν πρέπει νὰ θανατωθῇ σήμερα κανεὶς ἀπὸ τοὺς Ἰσραηλίτας, διότι συμφιλιωνόμεθα. Δὲν ἀγνοῶ ὅτι γίνομαι καὶ πάλιν σήμερα βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ>.
23 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Σεμεΐ: <Δὲν πρόκειται νὰ θανατωθῇς>. Ἔκανε μάλιστα καὶ ὅρκον ἐμπρός του διὰ τὸ θέμα αὐτὸ ὁ βασιλεύς.
24 Μεταξὺ ἐκείνων, ποὺ κατέβηκαν διὰ νὰ προϋπαντήσουν τὸν βασιλέα, ἦτο καὶ ὁ Μεμφιβοσθέ, ὁ υἱὸς τοῦ υἱοῦ τοῦ Σαοὺλ Ἰωναθαν. Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ὑπέφερε ψυχικὰ διὰ τὴν δοκιμασίαν τοῦ Δαβὶδ καὶ δι’ αὐτό, ἀπὸ τὴν ἡμέραν ποὺ ἔφυγεν ἐξόριστος ὁ βασιλεὺς καὶ ἕως τὴν ὥραν ποὺ ἐπέστρεψεν εἰρηνικὸς καὶ πάλιν εἰς τὴν πρωτεύουσαν, δὲν ἐπεριποιήθη τὰ χωλὰ πόδια του, δὲν ἔκοψε τὰ νύχια του, δὲν ἐφρόντισε τὸ μουστάκι του καὶ δὲν ἔπλυνε τὰ ἐνδύματά του.
25 Ὅταν λοιπὸν εἰσῆλθεν αὐτὸς εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ συνηντήθη με τὸν βασιλέα, τοῦ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Δαβίδ: <Διατὶ δὲν ἦλθες καὶ σὺ μαζί μου, Μεμφιβοσθέ, κατὰ τὴν περιπέτειάν μου;>
26 <Μὲ ἐξηπάτησεν ὁ δοῦλος μου ὁ Σιβά, κύριέ μου βασιλεῦ>, τοῦ ἀπεκρίθη ἀμέσως ὁ Μεμφιβοσθέ. <Ἐγώ, ὁ δοῦλος σου, τοῦ εἶπα νὰ μου ἑτοιμάσῃ τὸν ὄνον, διὰ νὰ ἀνεβῶ εἰς αὐτὸν καὶ νὰ ἀκολουθήσω σέ, τὸν βασιλέα μου, διότι, ὅπως ξέρεις, εἶμαι χωλὸς ὁ δοῦλος σου.
27 Ἐκεῖνος ὅμως ἐχρησιμοποίησε μεθοδείαν ἀπάτης εἰς βάρος ἐμοῦ, τοῦ δούλου σου, καὶ μὲ ἐσυκοφάντησεν εἰς τὸν κύριόν μου καὶ βασιλέα μου. Σὺ ὅμως, ὁ κύριός μου καὶ βασιλεύς, εἶσαι σὰν ἄγγελος καὶ ἐκπρόσωπος τοῦ Θεοῦ καὶ ἠμπορεῖς νὰ διακρίνης τὴν ἀλήθειαν. Κάνε λοιπὸν ὅ,τι νομίζεις καλύτερον.
28 Ἀναγνωρίζω ἐξ ἄλλου ὅτι ὅλη ἡ πατρική μου οἰκογένεια, ὅλοι μας, ἔπρεπε νὰ τιμωρηθῶμεν ὅπως μᾶς ἄξιζε καὶ νὰ θανατωθῶμεν ἀπὸ σέ, τὸν κύριόν μου καὶ βασιλέα μου. Καὶ ὅμως σὺ ἔβαλες ἐμέ, τὸν δοῦλον σου, ἀνάμεσα εἰς αὐτούς, ποὺ ἔτρωγαν μαζί σου εἰς τὸ τραπέζι σου. Ἔχω ἄραγε δικαίωμα νὰ μιλῶ πρὸς σέ, τὸν βασιλέα μου, μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτά;>
29 Καὶ ὁ βασιλεὺς τοῦ εἶπε: <Διατὶ μακρηγορεῖς, Μεμφιβοσθέ; Τὸ εἶπα ἤδη καὶ δὲν ἀλλάζει πλέον τίποτε. Τὸ χωράφι θὰ τὸ μοιρασθῆτε μὲ τὸν Σιβά>.
30 Καὶ εἶπεν ὁ Μεμφιβοσθὲ εἰς τὸν βασιλέα: <Ἐφ’ ὅσον ἐπέστρεψε καὶ πάλιν εἰρηνικὸς εἰς τὸ ἀνάκτορόν του ὁ κύριός μου καὶ βασιλεύς, ἂς τὰ πάρῃ ὅλα ὁ Σιβά. Δὲν μοῦ χρειάζονται. Ἀρκεῖ ποὺ εἶσαι καλὰ σύ, ὁ κύριός μου>.
31 Ὅταν διέβαινε τὸν Ἰορδάνην ὁ βασιλεὺς Δαβίδ, κατέβη ἀπὸ τὴν Ρωγελλὶμ καὶ ὁ Βερζελλί, ποὺ κατήγετο ἀπὸ τὴν Γαλαάδ, καὶ ἐπέρασε καὶ αὐτὸς μαζί του τὸ ποτάμι, διὰ νὰ κατευοδώσῃ τὸν Δαβὶδ πέραν τοῦ Ἰορδάνου.
32 Ὁ Βερζελλὶ ἦτο πολὺ ἠλικιωμένος ἄνδρας. Εἶχε φθάσει εἰς τὸ ὀγδοηκοστὸν ἔτος τῆς ζωῆς του. Ἦτο δὲ ἐπίσημος καὶ πολὺ πλούσιος ἄνθρωπος καὶ ἐφρόντισε διὰ τὴν διατροφὴν τοῦ βασιλέως, κατὰ τὸ διάστημα ποὺ διέμενεν ὁ Δαβὶδ εἰς τὴν Μαναΐμ.
33 Τοῦ εἶπε λοιπὸν ὁ βασιλεύς: <Ἔλα μαζί μου καὶ θὰ ζῇς καὶ θὰ τρέφεσαι μαζί μου τώρα εἰς τὰ γηρατειά σου εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ>.
34 Καὶ εἶπεν ὁ Βερζελλὶ εἰς τὸν βασιλέα: <Πόσον καιρὸν θὰ ζήσω ἀκόμη, ὥστε νὰ ἀποφασίσω νὰ ἀνεβῶ μαζὶ μὲ τὸν βασιλέα εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα;
35 Εἶμαι ἤδη ὄγδοντα ἔτων ἄνθρωπος. Ἠμπορῶ ἄραγε τώρα εἰς τὰ γεράματα νὰ διακρίνω μεταξὺ καλοῦ καὶ κακοῦ ἀπὸ ἀπόψεως διαβιώσεως; Οὕτως ἢ ἄλλως τὰ γηρατειὰ εἶναι δύσκολα. Ἢ μήπως θὰ ἠμπορῶ νὰ γευθῶ καὶ νὰ ἀπολαύσω αὐτὸ ποὺ θὰ φάγω ἢ θὰ πίω; Τὸ γεροντικὸ στομάχι μου δὲν ἐπιτρέπει ποικιλίας καὶ ἠδύσματα. Ἀλλ’ οὔτε ἐπιτρέπει πλέον ἡ ἡλικία μου ν’ ἀκούω καὶ νὰ εὐφραίνομαι, ὅταν θὰ τραγουδοῦν τραγουδισταὶ καὶ τραγουδίστριαι εἰς τὸ παλάτι σου. Διατὶ λοιπὸν νὰ γίνωμαι ὁ δοῦλος σου ἐπὶ πλέον βάρος καὶ φόρτωμα εἰς τὸν κύριόν μου καὶ βασιλέα μου;
36 Θὰ περάσω μαζί σου τώρα τὸν Ἰορδάνην καὶ θὰ σὲ συνοδεύσω δι’ ὀλίγον διάστημα καὶ ἔπειτα θὰ γυρίσω εἰς τὸ σπίτι μου. Διατὶ νὰ σκέπτεται ὁ βασιλεὺς νὰ μὲ ἀμείψῃ μὲ αὐτὴν τὴν ἀνταπόδοσιν ποὺ μοῦ ἐπρότεινε; Δὲν ὑπάρχει κανεὶς λόγος ἀμοιβῆς.
37 Ἂς καθήσω, ὁ δοῦλος σου, εἰς τὸ σπίτι μου καὶ ἂς πεθάνω εἰς τὴν πόλιν μου, διὰ νὰ μὲ θάψουν δίπλα εἰς τὸν τάφον τοῦ πατέρα μου καὶ τῆς μητέρας μου. Ἐπειδὴ ὅμως ἔχεις αὐτὴν τὴν καλὴν διάθεσιν, νά, ὁ υἱός μου, ὁ Χαμαάμ, ποὺ εἶναι καὶ αὐτὸς δοῦλος σου. Ἐὰν συμφωνῇς, ἂς ἔλθῃ μαζὶ μὲ σέ, τὸν κύριόν μου καὶ βασιλέα μου, καὶ κάμε του ὅ,τι νομίζεις καλόν>.
38 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς: <Συμφωνῶ, ἂς ἔλθῃ μαζί μου ὁ Χαμαὰμ καὶ σοῦ ὑπόσχομαι ὅτι θὰ τοῦ κάνω ὅ,τι καλύτερον νομίζεις σύ. Ὅλα δέ, ὅσα θὰ μοῦ ζητήσῃ, θὰ τοῦ τὰ κάνω πρὸς χάριν σου>.
39 Ἐπέρασε δὲ ἐν τῷ μεταξὺ ὅλος ὁ λαὸς τὸν Ἰορδάνην καὶ κατόπιν ἐπέρασε καὶ ὁ βασιλεύς. Ἠσπάσθη δὲ ὁ Δαβὶδ τὸν Βερζελλί μὲ πολλὴν ἀγάπην καὶ τὸν εὐλόγησε καὶ ἐκεῖνος ἐπέστρεψεν εἰς τὴν πατρίδα του.
40 Καὶ ἔφθασεν ὁ βασιλεὺς εἰς τὰ Γάλγαλα, ποὺ εὑρίσκονται κοντὰ εἰς τὸν Ἰορδάνην. Μαζί του ἦλθεν ἐκεῖ καὶ ὁ Χαμαάμ, ὁ υἱὸς τοῦ Βερζελλί. Ὅλοι δὲ οἱ ἄνδρες τῆς φυλῆς Ἰούδα καὶ οἱ μισοὶ ἀπὸ τοὺς λοιποὺς Ἰσραηλίτας ἐπροχωροῦσαν μαζὶ μὲ τὸν βασιλέα. Ἦσαν μισοὶ, διότι εἶχαν δυσαρεστηθῇ οἱ ἄλλοι μὲ τοὺς Ἰουδαίους.
41 Συνέβη δὲ τότε καὶ τὸ ἐξῆς ἐπεισόδιον: Ἦλθαν εἰς τὸν βασιλέα ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται, ἐκεῖνοι δηλαδὴ ποὺ ἀνῆκαν εἰς τὰς δέκα φυλάς, ποὺ ἐγκατεστάθησαν εἰς τὰ βόρεια τῆς γῆς Χαναάν, καὶ εἶπαν εἰς τὸν Δαβίδ: <Διατὶ σὲ ἔκλεψαν ἀπὸ μᾶς οἱ ἀδελφοί μας, οἱ ἄνδρες τῆς φυλῆς Ἰούδα, καὶ σὲ ἐβοήθησαν κρυφὰ ἀπὸ μᾶς νὰ περάσῃς τὸν Ἰορδάνην μαζὶ μὲ τὴν οἰκογένειάν σου καὶ μὲ ὅλους ἐκείνους, ποὺ σὲ εἶχαν ἀκολουθήσει; Δὲν εἶσαι καὶ ἰδικός μας βασιλεύς;>
42 Καὶ ἀπήντησαν ὅλοι οἰ Ἰουδαῖοι πρὸς τοὺς Ἰσραηλίτας καὶ εἶπαν: <Μὴ λησμονεῖτε ὅτι εἶναι συγγενής μας ὁ βασιλεύς. Καὶ διατὶ ἐθυμώσατε τόσον διὰ τὸ ζήτημα αὐτό; Μήπως ἐφάγαμε ἀπὸ τὰ ἀγαθά του; Ἢ μήπως μᾶς ἔδωσε δῶρα ἢ μᾶς ἀπήλλαξεν ἀπὸ φόρους;>
43 Καὶ ἀπεκρίθησαν οἱ ἄνδρες τῶν Ἰσραηλιτῶν εἰς τοὺς ἄνδρας τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα καὶ εἶπαν: <Ἐμεῖς εἴμαστε δέκα φυλαὶ καὶ δίδομεν μεγαλυτέραν δύναμιν εἰς τὸν βασιλέα ἀπὸ ὅ,τι σεῖς.Ἐμεῖς ἐπίσης εἴμαστε φυλαὶ τῶν πρώτων παιδιῶν τοῦ Ἰακὼβ καὶ ἔχομεν τὰ δικαιώματα τῶν πρωτοτοκιῶν, ποὺ δὲν τὰ ἔχετε σεῖς. Ἑπομένως ἀξίζομεν ἐνώπιον τοῦ Δαβὶδ περισσότερον ἀπὸ σᾶς. Διατὶ λοιπὸν μᾶς περιφρονήσατε καὶ δὲν ἐσκεφθήκατε νὰ ἀκούσετε πρωτίστως καὶ τὴν γνώμην μας ὡς πρὸς τὴν ἐπιστροφήν τοῦ βασιλέως εἰς ἠμᾶς;> Οἱ δὲ ἄνδρες τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα ἀπήντησαν εἰς αὐτοὺς μὲ πολὺ σκληρότερα λόγια ἀπὸ ἐκεῖνα τῶν Ἰσραηλιτῶν.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἀνηγγέλη τῷ Ἰωὰβ λέγοντες· ἰδοὺ ὁ βασιλεὺς κλαίει κα πενθεῖ ἐπὶ Ἀβεσσαλώμ.	λθον πρὸς τὸν Ἰωὰβ μερικοὶ καὶ τοῦ ἀνήγγειλαν· <ἰδού, ὁ βασιλεύς μας πενθεῖ καὶ κλαίει διὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἀβεσσαλώμ>.	νεκοίνωσαν δὲ εἰς τὸν Ἰωὰβ αὐτὸ ποὺ συνέβη, ὅταν ἔμαθεν ὁ Δαβὶδ τὸν θάνατον τοῦ υἱοῦ του, καὶ τοῦ εἶπαν: <Μάθε ὅτι ὁ βασιλεὺς κλαίει συνεχῶς καὶ θρηνεῖ διὰ τὸν Ἀβεσσαλώμ>.
2 Καὶ ἐγένετο ἡ σωτηρία ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ εἰς πένθος παντὶ τῷ λαῷ ὅτι ἤκουσεν ὁ λαὸς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ λέγων, ὅτι λυπεῖται ὁ βασιλεὺς ἐπὶ τῷ υἱῷ αὐτοῦ.	2 Ἔτσι δὲ ἡ ἡμέρα ἐκείνη τῆς νίκης καὶ τῆς σωτηρίας μετεβλήθη δι' ὅλον τὸν λαὸν εἰς πένθος, διότι ἤκουσεν ὅτι ὁ βασιλεὺς λυπεῖται διὰ τὸν φονευθέντα υἱόν του.	2 Λόγῳ δὲ τοῦ πένθους αὐτοῦ τοῦ Δαβὶδ ἡ ἡμέρα ἐκείνη, ποὺ ἦτο ἡμέρα σωτηρίας καὶ νίκης καὶ χαρᾶς, ἔγινε ἡμέρα πένθους δι’ ὅλον τὸν στρατόν, διότι οἱ στρατιῶται, ποὺ ἀγαποῦσαν πολὺ τὸν Δαβίδ, ἐπληροφορήθηκαν κατὰ τὴν ἰδίαν ἡμέραν ὅτι λυπεῖται καὶ πονεῖ ὁ βασιλεὺς διὰ τὸν θάνατον τοῦ υἱοῦ του.
3 Καὶ διεκλέπτετο ὁ λαὸς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τοῦ εἰσελθεῖν εἰς τὴν πόλιν, καθὼς διακλέπτεται ὁ λαὸς οἱ αἰσχυνόμενοι ἐν τῷ αὐτοὺς φεύγειν ἐν τῷ πολέμῳ.	3 Ὁ στρατός, ἀντὶ νὰ εἰσέλθῃ θριαμβευτικῶς κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην εἰς τὴν πόλιν, εἰσήρχετο ὡσὰν κλέπτης κρυφὰ κρυφά, σὰν στρατός, ὁ ὁποῖος ἦτο ἐντροπιασμένος, διότι εἶχεν ἡττηθῇ καὶ φύγει ἐνώπιον τοῦ ἐχθροῦ κατὰ τὸν πόλεμον.	3 Ἐξ αἰτίας δὲ αὐτῆς τῆς λύπης τοῦ βασιλέως ὁ στρατὸς δὲν εἰσῆλθε μὲ θριαμβευτικὴν πομπὴν εἰς τὴν πόλιν Μαναῒμ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, ἀλλὰ κρυφὰ καὶ μὲ τρόπον ταπεινόν, ὅπως ἐπιστρέφουν ἐντροπιασμένοι οἱ στρατιῶται, ἐὰν συμβῇ νὰ νικηθοῦν εἰς τὸν πόλεμον.
4 Καὶ ὁ βασιλεὺς ἔκρυψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ. Καὶ ἔκραξεν ὁ βασιλεὺς φωνῇ μεγάλη λέγων· υἱέ μου Ἀβεσσαλώμ, Ἀβεσσαλὼμ υἱέ μου.	4 Ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ ἐσκέπασε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ ἔκραξε μὲ φωνὴν μεγάλην λέγων· <παιδί μου Ἀβεσσαλώμ, Ἀβεσσαλὼμ παιδί μου>!	4 Ὁ δὲ βασιλεὺς ἐκάλυψε τὸ πρόσωπόν του καὶ ἐκραύγασε μὲ πολὺ δυνατὴν φωνὴν καὶ ἔλεγε: <Παιδί μου Ἀβεσσαλώμ, Ἀβεσσαλώμ, παιδί μου!>
5 Καὶ εἰσῆλθεν Ἰωὰβ πρὸς τὸν βασιλέα εἰς τὸν οἶκον καὶ εἶπε· κατῄσχυνας σήμερον τὰ πρόσωπα πάντων τῶν δούλων σου τῶν ἑξαιρουμένων σε σήμερον καὶ τὴν ψυχὴν τῶν υἱῶν σου καὶ τῶν θυγατέρων σου καὶ τὴν ψυχὴν τῶν γυναικῶν σου καὶ τῶν παλλακῶν σου,	5 Ὁ Ἰωὰβ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον, ὅπου εὑρίσκετο ὁ βασιλεύς, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· <κατεντρόπιασες σήμερον ὅλους ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους σου, οἱ ὁποῖοι ἔσωσαν σήμερα τὴν ζωήν σου, τὴν ζωὴν τῶν παιδιῶν καὶ θυγατέρων σου, τὴν ζωὴν τῶν γυναικῶν σου καὶ τῶν γυναικῶν τῆς δευτέρας σειρᾶς.	5 Ἐμβῆκε δὲ ὁ Ἰωὰβ εἰς τὴν κατοικίαν, ὅπου διέμενεν ὁ βασιλεύς, καὶ τοῦ εἶπε: <Κατεντρόπιασες σήμερα τὰ πρόσωπα ὅλων τῶν δούλων σου, οἱ ὁποῖοι ἔσωσαν σήμερα τὴν ζωήν σου καὶ τὴν ζωὴν τῶν υἱῶν σου καὶ τὴν ζωὴν τῶν θυγατέρων σου καὶ τὴν ζωὴν τῶν γυναικῶν σου καὶ τῶν παλλακῶν σου.
6 τοῦ ἀγαπᾶν τοὺς μισοῦντάς σε καὶ μισεῖν τοὺς ἀγαπῶντάς σε καὶ ἀνήγγειλας σήμερον ὅτι οὐκ εἰσὶν οἱ ἄρχοντές σου, οὐδὲ παῖδες· ὅτι ἔγνωκα σήμερον ὅτι εἰ Ἀβεσσαλὼμ ἔζη, πάντες ἡμεῖς σήμερον νεκροί, ὅτι τότε τὸ εὐθὲς ἦν ἐν ὀφθαλμοῖς σου.	6 Καὶ τοῦτο, διότι φαίνεται ὅτι ἀγαπᾷς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι σὲ μισοῦν, καὶ μισεῖς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι σὲ ἀγαποῦν. Διότι ἔδειξες σήμερον, ὅτι καμμίαν ἀξίαν δὲν ἔχουν διὰ σὲ οἱ ἄρχοντες καὶ οἱ δοῦλοι σου ἐνώπιον τοῦ στασιαστοῦ παιδιοῦ σου. Ἐγὼ ὅμως ξεύρω, ὅτι ἂν ἐζοῦσε ὁ Ἀβεσσαλὼμ σήμερον, ὅλοι ἡμεῖς θὰ εἴμεθα νεκροί. Τὸ γεγονὸς δὲ αὐτὸ θὰ ἦτο εὐχάριστον ἐνώπιόν σου!	6 Τὸ λέγω αὐτό, διότι μὲ τὸ πένθος σου αὐτὸ δείχνεις ὅτι ἀγαπᾷς αὐτοὺς ποὺ σὲ μισοῦν καὶ μισεῖς αὐτοὺς ποὺ σὲ ἀγαποῦν καὶ φαίνεσαι σὰν νὰ μὴ ἐκτιμᾷς τοὺς ἀξιωματούχους σου καὶ τοὺς ἀφωσιωμένους δούλους σου. Ἐγὼ ὅμως εἶδα σήμερα ἐπάνω εἰς τὰ πράγματα ὅτι, ἐὰν ἐζοῦσε ὁ Ἀβεσσαλώμ, ὅλοι ἐμεῖς θὰ ἤμασταν τώρα νεκροὶ καὶ σὺ θὰ ἤσουν τότε εὐχαριστημένος μὲ τοῦτο!
7 Καὶ νῦν ἀναστὰς ἔξελθε καὶ λάλησον εἰς τὴν καρδίαν τῶν δούλων σου, ὅτι ἐν Κυρίῳ ὤμοσα ὅτι εἰ μὴ ἐκπορεύσῃ σήμερον, εἰ αὐλισθήσεται ἀνὴρ μετὰ σοῦ τὴν νύκτα ταύτην· καὶ ἐπίγνωθι σεαυτῷ καὶ κακόν σοι τοῦτο ὑπὲρ πάντα κακὸν τὸ ἀπελθόν σοι ἐκ νεότητός σου ἕως τοῦ νῦν.	7 Λοιπόν, σήκω τώρα, ἔβγα ἀπὸ τὴν οἰκίαν καὶ μίλησε λόγια εὐχάριστα εἰς τὶς καρδιὲς τῶν δούλων σου, διότι ἔκαμα ὅρκον εἰς τὸν Κύριον ὅτι, ἐὰν δὲν βγῇς σήμερον ἀπὸ τὴν οἰκίαν σου, δὲν θὰ μείνῃ μαζῆ σου οὔτε ἐνας ἄνθρωπός σου κατὰ τὴν νύκτα αὐτήν. Σκέψου τὸν ἑαυτόν σου καὶ ἐννόησε καλὰ ὅτι τὸ κακόν, τὸ ὁποῖον θὰ κάμῃς εἰς σὲ τὸν ἴδιον μὲ τὴν στάσιν σου αὐτήν, θὰ εἶναι χειρότερον ἀπὸ ὅσα κακὰ συνήντησες ἀπὸ τὰ νειᾶτα σου μέχρι σήμερα>.	7 Σήκω λοιπὸν τώρα, βγὲς ἀπὸ τὸ σπίτι καὶ μίλησε εἰς τὴν καρδιὰν τῶν δούλων σου, ὅπως ἁρμόζει διὰ τὴν νίκην των. Νὰ ξέρῃς δὲ ὅτι ὠρκίσθηκα εἰς τὸν Κύριον ὅτι, ἐὰν δὲν βγῇς σήμερα, δὲν θὰ μείνῃ μαζί σου κανεὶς στρατιώτης κατὰ τὴν νύκτα αὐτήν. Μελέτησε τὸ θέμα μόνος σου καὶ κατάλαβε καλὰ ὅτι αὐτὸ θὰ εἶναι διὰ σὲ χειρότερον κακὸν ἀπὸ ὅλας τὰς συμφοράς, ποὺ σὲ εὑρῆκαν ἀπὸ τὴν νεότητά σου μέχρι τώρα>.
8 Καὶ ἀνέστη ὁ βασιλεὺς καὶ ἐκάθισεν ἐν τῇ πύλῃ, καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἀνήγγειλαν λέγοντες· ἰδοὺ ὁ βασιλεὺς κάθηται ἐν τῇ πύλῃ καὶ εἰσῆλθε πᾶς ὁ λαὸς κατὰ πρόσωπον τοῦ βασιλέως ἐπὶ τὴν πύλην. Καὶ Ἰσραὴλ ἔφυγεν ἀνὴρ εἰς τὰ σκηνώματα αὐτοῦ.	8 Ὁ βασιλεὺς ἐσηκώθη καὶ ἐκάθισεν εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως. Ἔγινε δὲ γνωστὸν αὐτὸ εἰς ὅλον τὸν λαόν, διότι ἀνήγγειλαν πρὸς αὐτόν· <ἰδού, ὁ βασιλεὺς κάθεται εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως>. Ὅλος ὁ στρατὸς παρήλασεν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν. Οἱ δὲ ἐναπομείναντες στρατιῶται τοῦ Ἀβεσσαλὼμ ἐπέστρεψαν ὁ καθένας εἰς τὴν πόλιν του.	8 Κατόπιν τούτου ἐσηκώθη ὁ βασιλεὺς καὶ ἐπῆγε καὶ ἐκάθησεν εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως. Ὅλοι δὲ οἱ στρατιῶται τὸ ἀνεκοίνωσαν ὁ ἕνας εἰς τὸν ἄλλον καὶ εἶπαν: <Νά, ὁ βασιλεὺς κάθεται εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως!> Καὶ τότε ὅλος ὁ στρατὸς ἐπέρασε ἐμπρὸς ἀπὸ τὸν βασιλέα, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως, καὶ ἐμβῆκε εἰς τὴν πόλιν. Οἱ δὲ Ἰσραηλῖται, ποὺ εἶχαν ἀκολουθήσει τὸν Ἀβεσσαλώμ, ἔφυγαν καθένας εἰς τὸ σπίτι του.
9 Καὶ ἦν πᾶς ὁ λαὸς κρινόμενος ἐν πάσαις φυλαῖς Ἰσραὴλ λέγοντες· ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ ἐρρύσατο ἡμᾶς ἀπὸ πάντων τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν, καὶ αὐτὸς ἐξείλετο ἡμᾶς ἐκ χειρὸς ἀλλοφύλων, καὶ νῦν πέφευγεν ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἀπὸ τῆς βασιλείας αὐτοῦ, καὶ ἀπὸ Ἀβεσσαλώμ·	9 Ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται τῶν βορείων φυλῶν τοῦ Ἰσραὴλ συνεζήτουν ζωηρὰ μεταξύ των τὰ γεγονότα τοῦ πολέμου καὶ ἔλεγαν· <ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ μᾶς ἐγλύτωσεν ἀπὸ ὅλους τοὺς ἐχθρούς μας. Μᾶς ἔβγαλεν ἀπὸ τὰ χέρια καὶ τὴν δουλείαν τῶν ἀλλοφύλων καὶ τώρα ἔχει ἐγκαταλείψει τὴν χώραν καὶ τὸ βασίλειόν του ἐξ αἰτίας τοῦ πολέμου τοῦ Ἀβεσσαλώμ.	9 Ὅλοι δὲ οἱ Ἰσραηλῖται ὅλων τῶν ἄλλων φυλῶν τοῦ Ἰσραήλ, πλὴν τῆς φυλῆς Ἰούδα, εἶχαν ὡς μόνον θέμα συζητήσεως τὸν Δαβὶδ καὶ ἔλεγαν: <Ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ μᾶς ἔσωσεν ἀπὸ ὅλους τοὺς ἐχθρούς μας. Αὐτὸς εἶναι ποὺ μᾶς ἔβγαλε ἀπὸ τὴν τυραννικὴν κυριαρχίαν τῶν ἀλλοφύλων Φιλισταίων. Καὶ ὅμως αὐτὸς τώρα ἔχει ἐξορισθῇ ἀπὸ τὴν χώραν του καὶ ἄφησε τὴν βασιλικήν του ἐξουσίαν καὶ ἔφυγε μακρυὰ ἐξ αἰτίας τοῦ Ἀβεσσαλώμ.
10 καὶ Ἀβεσσαλώμ, ὃν ἐχρίσαμεν ἐφ' ἡμῶν, ἀπέθανεν ἐν τῷ πολέμῳ, καὶ νῦν ἱνατὶ ὑμεῖς κωφεύετε τοῦ ἐπιστρέψαι τὸν βασιλέα; Καὶ τὸ ρῆμα παντὸς Ἰσραὴλ ἦλθε πρὸς τὸν βασιλέα.	10 Ὁ δὲ Ἀβεσσαλώμ, τὸν ὁποῖον ἡμεῖς ἀνεκηρύξαμεν βασιλέα, ἐφονεύθη κατὰ τὸν πόλεμον καὶ δὲν ὑπάρχει πλέον. Διατὶ κλείετε τὰ αὐτιά σας καὶ δὲν ὁμιλεῖτε νὰ ἐπανέλθῃ βασιλεύς μας ὁ Δαυίδ;> Αἱ σκέψεις, τὰ λόγια καὶ αἱ ἀποφάσεις αὐταὶ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἔφθασαν εἰς τὰ αὐτιὰ τοῦ βασιλέως.	10 Αὐτὸς δὲ ὁ Ἀβεσσαλώμ, ποὺ τὸν ἐχρίσαμεν καὶ τὸν ἐκάναμε βασιλέα μας, εἶναι ἤδη νεκρός, ἐσκοτώθη εἰς τὸν πόλεμον. Τώρα λοιπὸν διατὶ δὲν συνεννοεῖσθε καὶ δὲν κάμνετε ὅ,τι πρέπει διὰ νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν θέσιν του ὁ νόμιμος βασιλεύς;> Τὰ λόγια δὲ αὐτά, ποὺ ἔλεγαν μεταξύ των ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται, ἔφθασαν καὶ εἰς τὰ αὐτιὰ τοῦ βασιλέως.
11 Καὶ ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ ἀπέστειλε πρὸς Σαδὼκ καὶ πρὸς Ἀβιάθαρ τοὺς, ἱερεῖς λέγων· λαλήσατε πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους Ἰούδα λέγοντες· ἱνατὶ γίνεσθε ἔσχατοι τοῦ ἐπιστρέψαι τὸν βασιλέα εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ; Καὶ λόγος παντὸς Ἰσραὴλ ἦλθε πρὸς τὸν βασιλέα.	11 Ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ ἔστειλε τότε καὶ ἐκάλεσε τοὺς ἀρχιερεῖς, τὸν Σαδὼκ καὶ τὸν Ἀβιάθαρ, καὶ τοὺς εἶπε νὰ ὁμιλήσουν ἐκ μέρους του πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους τοῦ Ἰούδα καὶ νὰ τοὺς εἴπουν· <διατὶ σεῖς μένετε τελευταῖοι εἰς τὸ νὰ προσκαλέσετε τὸν βασιλέα Δαυίδ, νὰ ἐπανέλθῃ εἰς τὸν οἶκον του; Ἡ πρόσκλησις ὅλων τῶν ἄλλων Ἰσραηλιτῶν, ποὺ κατοικοῦν εἰς τὰ βόρεια μέρη τῆς Παλαιστίνης, ἔχει φθάσει πλέον εἰς τὰ αὐτιὰ τοῦ βασιλέως. Πρὸς αὐτὴν τὴν φυλὴν τοῦ Ἰούδα θὰ εἴπετε ἀκόμη.	11 Ἔστειλε τότε ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ ἀπεσταλμένους πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς Σαδὼκ καὶ Ἀβιάθαρ καὶ τοὺς εἶπε: <Νὰ μιλήσετε πρὸς τοὺς προεστοὺς τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα καὶ νὰ τοὺς εἰπῆτε τὰ ἑξῆς: <Διατὶ καθυστερεῖτε καὶ εἶσθε τελευταῖοι ὡς πρὸς τὰς ἐνεργείας διὰ τὴν ἐπιστροφὴν τοῦ βασιλέως εἰς τὸ ἀνάκτορόν του; Ἤδη τὰ λόγια ὅλων τῶν ἄλλων Ἰσραηλιτῶν ὡς πρὸς τὴν ἐπιστροφὴν τοῦ βασιλέως ἔφθασαν εἰς τὰ αὐτιὰ τοῦ Δαβίδ>.
12 Ἀδελφοί μου ὑμεῖς, ὀστᾶ μου καὶ σάρκες μου ὑμεῖς, ἱνατὶ γίνεσθε ἔσχατοι τοῦ ἐπιστρέψαι τὸν βασιλέα εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ;	12 Σεῖς εἶσθε ἀδελφοί μου, ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός μου. Διατὶ τώρα μένετε τελευταῖοι εἰς τὸ νὰ προσκαλέσετε τὸν βασιλέα σας, τὸν Δαυίδ, νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὸν οἶκον του;	12 Θὰ τοὺς εἰπῆτε ἐπίσης ἐκ μέρους μου, ἐσυνέχισε ὁ Δαβίδ, καὶ τὰ ἑξῆς: <Σεῖς εἶσθε ἀδελφοί μου. Ἀνήκομεν εἰς τὴν ἰδίαν φυλήν. Εἶσθε ὀστά μου καὶ σάρκες μου, ἕνα σῶμα μὲ ἐμέ. Διατὶ λοιπὸν ἀδιαφορεῖτε καὶ μένετε τελευταῖοι ὡς πρὸς τὴν προετοιμασίαν διὰ τὴν ἐπιστροφὴν τοῦ βασιλέως εἰς τὸν οἶκον του;>
13 Καὶ τῷ Ἀμεσσαῒ ἐρεῖτε· οὐχὶ ὀστοῦν μου καὶ σάρξ μου σύ; Καὶ νῦν τάδε ποιήσαι μοι ὁ Θεὸς καὶ τάδε προσθείη, εἰ μὴ ἄρχων δυνάμεως ἔσῃ ἐνώπιον ἐμοῦ πάσας τὰς ἡμέρας ἀντὶ Ἰωάβ.	13 Εἰς δὲ τὸν Ἀμεσσαῒ θὰ πῆτε ἐκ μέρους μου· Καὶ σὺ δὲν εἶσαι σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός μου καὶ ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου; Σοῦ ὁρκίζομαι ὅτι εἴθε νὰ μὲ τιμωρήσῃ ὁ Θεός μὲ οἰανδήποτε τιμωρίαν θέλει, ἂν ἐγὼ δὲν σὲ καταστήσω ἀντὶ τοῦ Ἰωὰβ ἀρχιστράτηγον ὅλης τῆς δυνάμεώς μου καθ' ὅλον τὸ διάστημα, κατὰ τὸ ὁποῖον ἐγὼ ζῶ>.	13 Νὰ εἰπῆτε δὲ ἰδιαιτέρως εἰς τὸν Ἀμεσσαΐ, τὸν ἀρχιστράτηγον τοῦ Ἀβεσσαλώμ, τὰ ἑξῆς: <Δὲν εἶσαι σὺ συγγενής μου, ὀστοῦν μου καὶ σάρξ μου; Δὲν ἀνήκομεν εἰς τὴν ἰδίαν οἰκογένειαν; Σοῦ λέγω λοιπὸν καὶ ὁρκίζομαι εἰς τὸν Θεὸν ὅτι, ἐὰν δὲν σὲ ἐγκαταστήσω ἐνώπιόν μου ἀρχιστράτηγον τοῦ στρατοῦ μου, εἰς τὴν θέσιν τοῦ Ἰωάβ, νὰ ρίξῃ ἐπάνω μου ὁ Θεὸς αὐτὰς καὶ αὐτὰς τὰς συμφορὰς καὶ ἀκόμη μεγαλυτέρας>.
14 Καὶ ἔκλινε τὴν καρδίαν παντὸς ἀνδρὸς Ἰούδα ὡς ἀνδρὸς ἑνός, καὶ ἀπέστειλαν πρὸς τὸν βασιλέα λέγοντες· ἐπιστράφηθι σὺ καὶ πάντες οἱ δοῦλοί σου.	14 Ὁ Δαυὶδ εἵλκυσε μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν τὰς καρδίας ὅλων τῶν ἀνδρῶν τῆς φυλῆς Ἰούδα, ὡς ἐὰν ἦσαν ἔνας μόνον ἄνθρωπος. Αὐτοί, λοιπόν, ἔστειλαν ἀνθρώπους πρὸς τὸν βασιλέα Δαυὶδ καὶ τοῦ εἶπαν· <σὲ παρακαλοῦμεν νὰ ἐπανέλθῃς εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ ὅλοι ἡμεῖς θὰ εἴμεθα δοῦλοι σου>.	14 Μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν ὁ Δαβὶδ ἐκέρδισε τὴν συμπάθειαν ὅλων τῶν Ἰουδαίων, ὡσὰν νὰ ἦσαν ἕνας ἄνθρωπος. Καὶ πράγματι ἔστειλαν ἐκπροσώπους των πρὸς τὸν βασιλέα καὶ τοῦ εἶπαν: <Γύρισε καὶ πάλιν εἰς τὴν πρωτεύουσαν τοῦ κράτους μας σὺ καὶ ὅλοι οἱ δοῦλοι σου>.
15 Καὶ ἐπέστρεψεν ὁ βασιλεὺς καὶ ἦλθεν ἕως τοῦ Ἰορδάνου, καὶ ἄνδρες Ἰούδα ἦλθαν εἰς Γάλγαλα τοῦ πορεύεσθαι εἰς ἀπαντὴν τοῦ βασιλέως διαβιβάσαι τὸν βασιλέα τὸν Ἰορδάνην.	15 Ὁ βασιλεὺς ἐπέστρεψεν ἀπὸ τὴν Μαναΐμ, ὅπου εὑρίσκετο, καὶ ἔφθασε μέχρι τοῦ Ἰορδάνου. Οἱ ἄνδρες τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα ἦλθαν εἰς Γάλγαλα, διὰ νὰ μεταβοῦν ἀπὸ ἐκεῖ εἰς προϋπάντησιν τοῦ βασιλέως καὶ νὰ τὸν βοηθήσουν νὰ διαβῇ τὸν Ἰορδάνην.	15 Μετὰ ταῦτα ἔφυγεν ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ ἀπὸ τὴν Μαναῒμ καὶ ἐπῆρε τὸν δρόμον τῆς ἐπιστροφῆς καὶ ἔφθασεν ἕως τὸν Ἰορδάνην. Ἐν τῷ μεταξὺ ἀρκετοὶ Ἰουδαῖοι ἦλθαν εἰς τὰ Γάλγαλα, μὲ σκοπὸν νὰ προϋπαντήσουν τὸν βασιλέα καὶ νὰ τὸν βοηθήσουν νὰ περάσῃ τὸν Ἰορδάνην.
16 Καὶ ἐτάχυνε Σεμεῒ υἱὸς Γηρὰ τοῦ Ἰεμινὶ ἐκ Βαουρὶμ καὶ κατέβη μετὰ ἀνδρὸς Ἰούδα εἰς ἀπαντήν τοῦ βασιλέως Δαυὶδ	16 Ὁ Σεμεΐ, υἱὸς τοῦ Γηρά, ὁ Βενιαμίτης, ἔσπευσε καὶ κατέβη ἀπὸ τὴν περιοχὴν Βαουρίμ, μαζῆ μὲ ἕνα ἄνδρα τῆς φυλῆς ᾿Ιούδα, διὰ νὰ προαπαντήσῃ τὸν βασιλέα.	16 Ἔσπευσε δὲ καὶ κατέβη μαζὶ μὲ τοὺς Ἰουδαίους, διὰ νὰ προϋπαντήσῃ τὸν βασιλέα Δαβίδ, καὶ ὁ Σεμεΐ, ὁ υἱὸς τοῦ Γηρά, ποὺ κατήγετο ἀπὸ τὴν φυλὴν Βενιαμὶν (Ἰεμινί) καὶ διέμενεν εἰς τὴν Βαουρίμ.
17 καὶ χίλιοι ἄνδρες μετ' αὐτοῦ ἐκ τοῦ Βενιαμὶν καὶ Σιβὰ τὸ παιδάριον τοῦ οἴκου Σαοὺλ καὶ πεντεκαίδεκα υἱοὶ αὐτοῦ μετ' αὐτοῦ καὶ εἴκοσι δοῦλοι αὐτοῦ μετ' αὐτοῦ καὶ κατεύθυναν τὸν Ἰορδάνην ἔμπροσθεν τοῦ βασιλέως	17 Μαζῆ του δὲ ἦσαν καὶ χίλιοι ἄνδρες ἀπὸ τὴν φυλὴν Βενιαμίν. Ἐκεῖ ἐπίσης ἦλθεν καὶ ὁ νεαρὸς δοῦλος τῆς οἰκογενείας τοῦ Σαούλ, ὁ Σιβά, καὶ μαζῆ μὲ αὐτὸν οἱ δέκα πέντε υἱοί του καὶ οἱ εἴκοσι δοῦλοι του. Αὐτοὶ κατηυθύνθησαν εἰς τὸν Ἰορδάνην ποταμὸν ἐμπρὸς ἀπὸ τὸν βασιλέα Δαυίδ.	17 Μαζί του ἦλθαν καὶ χίλιοι ἄνδρες τῆς φυλῆς Βενιαμὶν καὶ ὁ Σιβά, ὁ νεαρὸς ὑπηρέτης τῆς οἰκογενείας τοῦ Σαούλ, μὲ δεκαπέντε παιδιά του καὶ εἴκοσι δούλους του. Ὅλοι αὐτοὶ κατευθύνθηκαν πρὸς τὸν Ἰορδάνην καὶ ἐπρόλαβαν τὸν βασιλέα.
18 καὶ ἐλειτούργησαν τὴν λειτουργίαν τοῦ διαβιβάσαι τὸν βασιλέα, καὶ διέβη ἡ διάβασις τοῦ ἐξεγεῖραι τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως καὶ τοῦ ποιῆσαι τὸ εὐθὲς ἐν ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ. Καὶ Σεμεῒ υἱὸς Γηρὰ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ ἐνώπιον τοῦ βασιλέως διαβαίνοντος αὐτοῦ τὸν Ἰορδάνην	18 Εἰργάσθησαν δὲ προθύμως καὶ εὐσυνειδήτως, διὰ νὰ διαβιβάσουν τὸν βασιλέα εἰς τὴν ἀπέναντι ὄχθην. Καὶ χάρις εἰς αὐτοὺς διέβη ὁλόκληρος ὁ οἶκος τοῦ βασιλέως, διότι αὐτοὶ εὐσυνειδήτως εἰργάσθησαν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως Δαυίδ. Ὅταν δὲ ὁ Δαυὶδ καὶ ἡ οἰκογένειά του ἀπεβιβάσθησαν εἰς τὴν ἀπέναντι ὄχθην, ὁ Σεμεΐ, ὁ υἱὸς τοῦ Γηρά, προσέπεσεν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως Δαυίδ,	18 Διέθεσαν δὲ ὅλα τὰ ἀπαραίτητα μέσα διὰ νὰ βοηθήσουν τὸν βασιλέα νὰ περάσῃ τὸν Ἰορδάνην. Καὶ πράγματι χάρις εἰς αὐτοὺς ἔγινε εὔκολα ἡ διάβασις. Εὑρῆκαν τὸν καλύτερον τρόπον, διὰ νὰ ἐξυπηρετηθῇ καὶ τιμηθῇ ἡ βασιλικὴ οἰκογένεια καὶ νὰ γίνῃ ὅ,τι ἐπιθυμοῦσε ὁ βασιλεύς. Κατὰ τὸ διάστημα δὲ ποὺ διέβαινεν ὁ βασιλεὺς τὸν Ἰορδάνην, ἔπεσε μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς ἐμπρὸς εἰς τὸν βασιλέα ὁ Σεμεΐ, ὁ υἱὸς τοῦ Γηρά,
19 καὶ εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα· μὴ δὴ λογισάσθω ὁ κύριός μου ἀνομίαν καὶ μὴ μνησθῇς ὅσα ἠδίκησεν ὁ παῖς σου ἐν τῇ ἡμέρᾳ, ᾗ ὁ κύριός μου ἐξεπορεύετο ἐξ Ἱερουσαλήμ, τοῦ θέσθαι τὸν βασιλέα εἰς τὴν καρδίαν αὐτοῦ,	19 καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· <ὁ κύριός μου καὶ ὁ βασιλεύς μου ἂς μὴ μοῦ καταλογίσῃ τὸ σφάλμα, τὸ ὁποῖον ἔκαμα. Ἂς λησμονήσῃ τὴν ἀδικίαν, τὴν ὁποίαν διέπραξα ἐγὼ ὁ δοῦλος σου πρὸς σὲ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, κατὰ τὴν ὁποίαν σὺ ὁ κύριός μου ἔφευγες ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλήμ. Μὴ κρατήσῃς κακίαν εἰς τὴν καρδίαν σου διὰ τὸ σφάλμα μου.	19 καὶ εἶπεν εἰς τὸν Δαβίδ: <Ἂς μὴ λογαριάσῃ, παρακαλῶ, ὁ κύριός μου τὴν ἀνομίάν μου, καὶ μὴ θυμηθῇς, κύριέ μου, ὅσα ἔκαμα ἀδίκως εἰς βάρος σου ἐγώ, ὁ δοῦλος σου, κατὰ τὴν ἡμέραν ποὺ ἔφευγες σύ, ὁ κύριός μου, ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλήμ. Ἂς μὴ κρατήσῃ κάτι ἐναντίον μου ὁ βασιλεὺς εἰς τὴν καρδιάν του.
20 ὅτι ἔγνω ὁ δοῦλός σου ὅτι ἐγὼ ἥμαρτον, καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἦλθον σήμερον πρότερος παντὸς Ἰσραὴλ καὶ οἴκου Ἰωσὴφ τοῦ καταβῆναί με εἰς ἀπαντὴν τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως.	20 Διότι ἐγὼ ὁ δοῦλος σου ἀνεγνώρισα ὅτι ἡμάρτησα τότε ἀπέναντί σου. Καὶ ἰδού, ἦλθα σήμερον ἐγώ, πρῶτος ἀπὸ ὅλους τοὺς ἄνδρας τῶν Ἰσραηλιτῶν τῆς φυλῆς τοῦ Ἰωσήφ, διὰ νὰ προαπαντήσω σέ, τὸν κύριόν μου καὶ βασιλέα μου>.	20 Ἀναγνωρίζω ἐγώ, ὁ δοῦλος σου, ὅτι ἔχω ἁμαρτήσει ἐναντίον σου. Καὶ διὰ τοῦτο ἦλθα σήμερα ἐδῶ καὶ κατέβηκα εἰς τὸν Ἰορδάνην, διὰ νὰ συναντήσω τὸν κύριόν μου καὶ βασιλέα πρῶτος ἀπὸ ὅλους τοὺς Ἰσραηλίτας καὶ τοὺς ἀνθρώπους τῆς οἰκογενείας τοῦ Ἰωσήφ>.
21 Καὶ ἀπεκρίθη Ἀβεσσὰ υἱὸς Σαρουΐας καὶ εἶπε· μὴ ἀντὶ τούτου οὐ θανατωθήσεται Σεμεΐ, ὅτι κατηράσατο τὸν χριστὸν Κυρίου;	21 Ὁ Ἀβεσσά, ὁ υἱὸς τῆς Σαρουΐας, ἀγανακτημένος εἶπε τότε· <μήπως ἐξ αἰτίας τῆς μεταμελείας του αὐτῆς δὲν θὰ θανατωθῇ ὁ Σεμεΐ, αὐτὸς ὁ ὁποῖος κατηράσθη τὸν βασιλέα, ποὺ ὁ Κύριος τὸν εἶχε χρίσει;>	21 Ἐπετάχθη ὅμως ὁ Ἀβεσσά, ὁ υἱὸς τῆς Σαρουΐας, καὶ εἶπε: <Καὶ λοιπόν, ἐπειδὴ ζητεῖ συγγνώμην ὁ Σεμεΐ, δὲν πρέπει νὰ θανατωθῇ διὰ τὸ ὅτι ἐξύβρισε καὶ κατηράσθη τὸν βασιλέα, ποὺ εἶναι χριστὸς Κυρίου;>
22 Καὶ εἶπε Δαυίδ· τί ἐμοὶ καὶ ὑμῖν, υἱοὶ Σαρουΐας, ὅτι γίνεσθέ μοι σήμερον εἰς ἐπίβουλον; Σήμερον οὐ θανατωθήσεταί τις ἀνὴρ ἐξ Ἰσραήλ, ὅτι οὐκ οἶδα εἰ σήμερον βασιλεύω ἐγὼ ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ.	22 Ὁ Δαυὶδ εἶπε πρὸς αὐτόν· <διατὶ ἐπεμβαίνετε εἰς τὰ ἰδικά μου ζητήματα, παιδιά τῆς Σαρουΐας; Διότι μὲ τὸ διάβημά σας αὐτὸ γίνεσθε σήμερον ὀλέθριοι καὶ κακοὶ σύμβουλοι καὶ αἰτία σκανδάλου. Σήμερον κανένας ἀνὴρ ἀπὸ τοὺς Ἰσραηλίτας δὲν θὰ θανατωθῇ, διότι δὲν διαφεύγει τὴν ἀντίληψίν μου, ὅτι σήμερον ἐγὼ ξαναγίνομαι βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ>.	22 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Δαβίδ: <Διατὶ ἀναμειγνύεσθε εἰς τὰς ὑποθέσεις μου, υἱοὶ τῆς Σαρουΐας; Δὲν καταλαβαίνετε ὅτι φέρεσθε αὐτὴν τὴν στιγμὴν σὰν νὰ εἶσθε ἐχθροί μου; Δὲν πρέπει νὰ θανατωθῇ σήμερα κανεὶς ἀπὸ τοὺς Ἰσραηλίτας, διότι συμφιλιωνόμεθα. Δὲν ἀγνοῶ ὅτι γίνομαι καὶ πάλιν σήμερα βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ>.
23 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Σεμεΐ· οὐ μὴ ἀποθάνῃς· καὶ ὤμοσεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς.	23 Ὁ βασιλεὺς εἶπε πρὸς τὸν Σεμεΐ· <Δὲν θὰ φονευθῇς>. Καὶ ἔδωσεν εἰς αὐτὸν ἐπὶ τούτῳ ὅρκον.	23 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Σεμεΐ: <Δὲν πρόκειται νὰ θανατωθῇς>. Ἔκανε μάλιστα καὶ ὅρκον ἐμπρός του διὰ τὸ θέμα αὐτὸ ὁ βασιλεύς.
24 Καὶ Μεμφιβοσθὲ υἱὸς υἱοῦ Σαοὺλ κατέβη εἰς ἀπαντὴν τοῦ βασιλέως· καὶ οὐκ ἐθεράπευσε τοὺς πόδας αὐτοῦ, οὐδὲ ὠνυχίσατο, οὐδὲ ἐποίησε τὸν μύστακα αὐτοῦ, καὶ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ οὐκ ἀπέπλυνεν ἀπὸ τῆς ἡμέρας, ἧς ἀπῆλθεν ὁ βασιλεύς, ἕως τῆς ἡμέρας ἧς αὐτὸς παραγέτο ἐν εἰρήνῃ.	24 Εἰς προαπάντησιν τοῦ βασιλέως Δαυὶδ κατέβη καὶ ὁ Μεμφιβοσθέ, ὁ ἔγγονος τοῦ Σαούλ. Αὐτὸς διὰ νὰ δείξῃ τὸ πένθος του, ἀπὸ τὴν ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ ἔφυγεν ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ διωκόμενος ἀπὸ τὸν Ἀβεσσαλώμ, μέχρι σήμερον ποὺ νικητὴς καὶ εἰρηνικὸς ἐπέστρεψε, δὲν περιποιήθηκε τὰ πόδια του, δὲν ἔκοψε τὰ νύχια του, δὲν ἔφτιασε τὸν μύστακά του, οὔτε καὶ ἔπλυνε τὰ ἐνδύματά του.	24 Μεταξὺ ἐκείνων, ποὺ κατέβηκαν διὰ νὰ προϋπαντήσουν τὸν βασιλέα, ἦτο καὶ ὁ Μεμφιβοσθέ, ὁ υἱὸς τοῦ υἱοῦ τοῦ Σαοὺλ Ἰωναθαν. Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ὑπέφερε ψυχικὰ διὰ τὴν δοκιμασίαν τοῦ Δαβὶδ καὶ δι’ αὐτό, ἀπὸ τὴν ἡμέραν ποὺ ἔφυγεν ἐξόριστος ὁ βασιλεὺς καὶ ἕως τὴν ὥραν ποὺ ἐπέστρεψεν εἰρηνικὸς καὶ πάλιν εἰς τὴν πρωτεύουσαν, δὲν ἐπεριποιήθη τὰ χωλὰ πόδια του, δὲν ἔκοψε τὰ νύχια του, δὲν ἐφρόντισε τὸ μουστάκι του καὶ δὲν ἔπλυνε τὰ ἐνδύματά του.
25 Καὶ ἐγένετο ὅτε εἰσῆλθεν εἰς Ἱερουσαλὴμ εἰς ἀπάντησιν τοῦ βασιλέως, καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς· τί ὅτι οὐκ ἐπορεύθης μετ' ἐμοῦ, Μεμψιβοσθέ;	25 Ὅταν, λοιπόν, αὐτὸς εἰσῆλθεν εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ εἰς προαπάντησιν τοῦ βασιλέως, τὸν ἠρώτησεν ὁ Δαυίδ· <Μεμφιβοσθέ, γιατὶ δὲν ἦλθες μαζῆ μου;>	25 Ὅταν λοιπὸν εἰσῆλθεν αὐτὸς εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ συνηντήθη με τὸν βασιλέα, τοῦ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Δαβίδ: <Διατὶ δὲν ἦλθες καὶ σὺ μαζί μου, Μεμφιβοσθέ, κατὰ τὴν περιπέτειάν μου;>
26 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Μεμφιβοσθέ· Κύριέ μου βασιλεῦ, ὁ δοῦλός μου παρελογίσατό με, ὅτι εἶπεν ὁ παῖς σου αὐτῷ· ἐπίσαξόν μοι τὴν ὄνον καὶ ἐπιβῶ ἐπ' αὐτὴν καὶ πορεύσομαι μετὰ τοῦ βασιλέως, ὅτι χωλὸς ὁ δοῦλός σου·	26 Ὁ Μεμφιβοσθὲ ἀπήντησε· <κύριέ μου καὶ βασιληᾶ μου, μὲ ἐξηπάτησεν ὁ δοῦλος μου. Διότι ἐγώ, ὁ δοῦλος σου, εἶπα πρὸς αὐτόν· Ἐτοίμασέ μου τὴν ὄνον, διὰ νὰ ἀναβῶ εἰς αὐτὴν καὶ νὰ ἀκολουθήσω τὸν βασιλέα. Ὅπως γνωρίζεις ἐγὼ ὁ δοῦλος σου εἶμαι χωλός.	26 <Μὲ ἐξηπάτησεν ὁ δοῦλος μου ὁ Σιβά, κύριέ μου βασιλεῦ>, τοῦ ἀπεκρίθη ἀμέσως ὁ Μεμφιβοσθέ. <Ἐγώ, ὁ δοῦλος σου, τοῦ εἶπα νὰ μου ἑτοιμάσῃ τὸν ὄνον, διὰ νὰ ἀνεβῶ εἰς αὐτὸν καὶ νὰ ἀκολουθήσω σέ, τὸν βασιλέα μου, διότι, ὅπως ξέρεις, εἶμαι χωλὸς ὁ δοῦλος σου.
27 καὶ μεθώδευσεν ἐν τῷ δούλῳ σου πρὸς τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα, καὶ ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς ὡς ἄγγελος τοῦ Θεοῦ, καὶ ποίησον τὸ ἀγαθὸν ἐν ὀφθαλμοῖς σου·	27 Ὁ δοῦλος μου ὅμως ἐκεῖνος μὲ διέβαλεν εἰς σὲ τὸν κύριόν μου, τὸν βασιλέα μου. Σὺ ὅμως ὁ κύριός μου καὶ βασιλεύς μου ἔχεις φωτεινὴν κρίσιν σὰν ἄγγελος Θεοῦ. Θὰ διακρίνῃς τὰ πράγματα. Κάμε λοιπὸν ὅ,τι φαίνεται καλὸν ἐνώπιόν σου.	27 Ἐκεῖνος ὅμως ἐχρησιμοποίησε μεθοδείαν ἀπάτης εἰς βάρος ἐμοῦ, τοῦ δούλου σου, καὶ μὲ ἐσυκοφάντησεν εἰς τὸν κύριόν μου καὶ βασιλέα μου. Σὺ ὅμως, ὁ κύριός μου καὶ βασιλεύς, εἶσαι σὰν ἄγγελος καὶ ἐκπρόσωπος τοῦ Θεοῦ καὶ ἠμπορεῖς νὰ διακρίνης τὴν ἀλήθειαν. Κάνε λοιπὸν ὅ,τι νομίζεις καλύτερον.
28 ὅτι οὐκ ἦν πᾶς ὁ οἶκος τοῦ πατρός μου, ἀλλ' ἢ ὅτι ἄνδρες θανάτου τῷ κυρίῳ μου τῷ βασιλεῖ, καὶ ἔθηκας τὸν δοῦλόν σου ἐν τοῖς ἐσθίουσι τὴν τράπεζάν σου· καὶ τί ἔστι μοι ἔτι δικαίωμα καὶ τοῦ κεκραγέναι με ἔτι πρὸς τὸν βασιλέα;	28 Ἄλλωστε ὅλη ἡ οἰκογένεια τοῦ πατρός μου, ἐπομένως καὶ ἐγώ, εἴμεθα ἄξιοι θανάτου ἐνώπιόν σοῦ, τοῦ κυρίου μου καὶ βασιλέως μου. Σὺ ὅμως ἔκαμες ἐμὲ τὸν δοῦλον σου ὁμοτράπεζόν σου. Ποῖον, λοιπόν, δικαίωμα ἔχω νὰ ὁμιλῶ καὶ νὰ κράζω ἀκόμη πρὸς σὲ τὸν βασιλέα;>	28 Ἀναγνωρίζω ἐξ ἄλλου ὅτι ὅλη ἡ πατρική μου οἰκογένεια, ὅλοι μας, ἔπρεπε νὰ τιμωρηθῶμεν ὅπως μᾶς ἄξιζε καὶ νὰ θανατωθῶμεν ἀπὸ σέ, τὸν κύριόν μου καὶ βασιλέα μου. Καὶ ὅμως σὺ ἔβαλες ἐμέ, τὸν δοῦλον σου, ἀνάμεσα εἰς αὐτούς, ποὺ ἔτρωγαν μαζί σου εἰς τὸ τραπέζι σου. Ἔχω ἄραγε δικαίωμα νὰ μιλῶ πρὸς σέ, τὸν βασιλέα μου, μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτά;>
29 Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς· ἱνατὶ λαλεῖς ἔτι τοὺς λόγους σου; Εἶπον σὺ καὶ Σιβὰ διελεῖσθε τὸν ἀγρόν.	29 Ὁ βασιλεὺς τοῦ ἀπήντησε· <διατὶ κατατρίβεσαι εἰς τόσους πολλοὺς λόγους; Σὺ καὶ ὁ Σιβὰ θὰ μοιρασθῆτε τοὺς ἀγροὺς τοῦ βασιλικοῦ οἴκου τοῦ Σαούλ>.	29 Καὶ ὁ βασιλεὺς τοῦ εἶπε: <Διατὶ μακρηγορεῖς, Μεμφιβοσθέ; Τὸ εἶπα ἤδη καὶ δὲν ἀλλάζει πλέον τίποτε. Τὸ χωράφι θὰ τὸ μοιρασθῆτε μὲ τὸν Σιβά>.
30 Καὶ εἶπε Μεμφιβοσθὲ πρὸς τὸν βασιλέα· καί γε τὰ πάντα λαβέτω μετὰ τὸ παραγενέσθαι τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα ἐν εἰρήνῃ εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ.	30 Ὁ Μεμφιβοσθὲ εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα· <ἂς τὰ λάβῃ ὅλα ὁ Σιβά. Δι' ἐμὲ εἶναι ἀρκετὸν τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ βασιλεύς μου ἐπέστρεψεν ὑγιὴς καὶ νικητὴς εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ>.	30 Καὶ εἶπεν ὁ Μεμφιβοσθὲ εἰς τὸν βασιλέα: <Ἐφ’ ὅσον ἐπέστρεψε καὶ πάλιν εἰρηνικὸς εἰς τὸ ἀνάκτορόν του ὁ κύριός μου καὶ βασιλεύς, ἂς τὰ πάρῃ ὅλα ὁ Σιβά. Δὲν μοῦ χρειάζονται. Ἀρκεῖ ποὺ εἶσαι καλὰ σύ, ὁ κύριός μου>.
31 Καὶ Βερζελλὶ ὁ Γαλααδίτης κατέβη ἐκ Ρωγελλὶμ καὶ διέβη μετὰ τοῦ βασιλέως τὸν Ἰορδάνην ἐκπέμψαι αὐτὸν τὸν Ἰορδάνην·	31 Ὁ Βερζελλὶ ὁ Γαλααδίτης κατέβη καὶ αὐτὸς ἀπὸ τὴν Ρωγελλίμ, ἐπέρασε μαζῆ μὲ τὸν βασιλέα τὸν Ἰορδάνην, διὰ νὰ προπέμψῃ καὶ κατευοδώσῃ αὐτὸν πέραν ἀπὸ τὸν Ἰορδάνην.	31 Ὅταν διέβαινε τὸν Ἰορδάνην ὁ βασιλεὺς Δαβίδ, κατέβη ἀπὸ τὴν Ρωγελλὶμ καὶ ὁ Βερζελλί, ποὺ κατήγετο ἀπὸ τὴν Γαλαάδ, καὶ ἐπέρασε καὶ αὐτὸς μαζί του τὸ ποτάμι, διὰ νὰ κατευοδώσῃ τὸν Δαβὶδ πέραν τοῦ Ἰορδάνου.
32 καὶ Βερζελλὶ ἀνὴρ πρεσβύτερος σφόδρα· υἱὸς ὀγδοήκοντα ἐτῶν, καὶ αὐτὸς διέθρεψε τὸν βασιλέα ἐν τῷ οἰκεῖν αὐτὸν ἐν Μαναΐμ, ὅτι ἀνὴρ μέγας ἦν σφόδρα.	32 Ὁ Βερζελλὶ αὐτὸς ἦτο γέρων, προχωρημένος πολὺ εἰς τὴν ἡλικίαν, ὀγδοήκοντα ἐτῶν. Αὐτὸς εἶχε διαθρέψει τὸν βασιλέα Δαυὶδ καθ' ὅλον τὸ διάστημα, ποὺ ὁ Δαυὶδ κατοικοῦσε εἰς τὴν Μαναΐμ, διότι ἦτο ἄνθρωπος πολὺ πλούσιος.	32 Ὁ Βερζελλὶ ἦτο πολὺ ἠλικιωμένος ἄνδρας. Εἶχε φθάσει εἰς τὸ ὀγδοηκοστὸν ἔτος τῆς ζωῆς του. Ἦτο δὲ ἐπίσημος καὶ πολὺ πλούσιος ἄνθρωπος καὶ ἐφρόντισε διὰ τὴν διατροφὴν τοῦ βασιλέως, κατὰ τὸ διάστημα ποὺ διέμενεν ὁ Δαβὶδ εἰς τὴν Μαναΐμ.
33 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Βερζελλί· σὺ διαβήσῃ μετ' ἐμοῦ, καὶ διαθρέψω τὸ γῆράς σου μετ' ἐμοῦ ἐν Ἱερουσαλήμ.	33 Ὁ βασιλεὺς εἶπε πρὸς τὸν Βερζελλί· <ἔλα κοντά μου, διὰ νὰ ζήσῃς μαζῆ μου. Ἐγὼ θὰ σὲ διαθρέψω εἰς τὰ γηρατεῖα σου εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ>.	33 Τοῦ εἶπε λοιπὸν ὁ βασιλεύς: <Ἔλα μαζί μου καὶ θὰ ζῇς καὶ θὰ τρέφεσαι μαζί μου τώρα εἰς τὰ γηρατειά σου εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ>.
34 Καὶ εἶπε Βερζελλὶ πρὸς τὸν βασιλέα· πόσαι ἡμέραι ἐτῶν ζωῆς μου, ὅτι ἀναβήσομαι μετὰ τοῦ βασιλέως εἰς Ἱερουσαλήμ;	34 Ὁ Βερζελλὶ εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα· <πόσαι ἡμέραι ἀκόμη ζωῆς μου ὑπολείπονται, ὥστε νὰ σκεφθῶ καὶ νὰ ἀποφασίσω νὰ ἀνεβῶ μαζῆ μὲ τὸν βασιλέα μου εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ;	34 Καὶ εἶπεν ὁ Βερζελλὶ εἰς τὸν βασιλέα: <Πόσον καιρὸν θὰ ζήσω ἀκόμη, ὥστε νὰ ἀποφασίσω νὰ ἀνεβῶ μαζὶ μὲ τὸν βασιλέα εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα;
35 Υἱὸς ὀγδοήκοντα ἐτῶν ἐγώ εἰμι σήμερον· μὴ γνώσομαι ἀνὰ μέσον ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ; Εἰ γεύσεται ὁ δοῦλός σου ἔτι ὃ φάγομαι ἢ πίομαι; Ἢ ἀκούσομαι ἔτι φωνὴν ᾀδόντων καὶ ᾀδουσῶν; Καὶ ἱνατὶ ἔσται ἔτι ὁ δοῦλός σου εἰς φορτίον ἐπὶ τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα;	35 Εἶμαι τώρα ἄνθρωπος ὀγδοήκοντα ἐτῶν. Μήπως, τάχα, μπορῶ εἰς αὐτὴν τὴν ἡλικίαν νὰ αἰσθανθῶ καὶ νὰ ἀπολαύσω τὰ εὐχάριστα καὶ τὰ δυσάρεστα τῆς ζωῆς; Μήπως δηλαδὴ ἐγὼ ὁ δοῦλος σου ἠμπορῶ νὰ χαρῶ ἐκεῖνο, ποῦ θὰ φάγω ἢ θὰ πιῶ; Ἢ ἠμπορῶ νὰ ἀκούσω πλέον ἄσματα ἀπὸ τραγουδιστὰς καὶ τραγουδιστρίας εἰς τὴν βασιλικήν σου πόλιν; Ἔπειτα διατὶ νὰ γίνω ἐγώ, ὁ δοῦλος σου, βάρος εἰς σὲ τὸν κύριόν μου, τὸν βασιλέα μου;	35 Εἶμαι ἤδη ὄγδοντα ἔτων ἄνθρωπος. Ἠμπορῶ ἄραγε τώρα εἰς τὰ γεράματα νὰ διακρίνω μεταξὺ καλοῦ καὶ κακοῦ ἀπὸ ἀπόψεως διαβιώσεως; Οὕτως ἢ ἄλλως τὰ γηρατειὰ εἶναι δύσκολα. Ἢ μήπως θὰ ἠμπορῶ νὰ γευθῶ καὶ νὰ ἀπολαύσω αὐτὸ ποὺ θὰ φάγω ἢ θὰ πίω; Τὸ γεροντικὸ στομάχι μου δὲν ἐπιτρέπει ποικιλίας καὶ ἠδύσματα. Ἀλλ’ οὔτε ἐπιτρέπει πλέον ἡ ἡλικία μου ν’ ἀκούω καὶ νὰ εὐφραίνομαι, ὅταν θὰ τραγουδοῦν τραγουδισταὶ καὶ τραγουδίστριαι εἰς τὸ παλάτι σου. Διατὶ λοιπὸν νὰ γίνωμαι ὁ δοῦλος σου ἐπὶ πλέον βάρος καὶ φόρτωμα εἰς τὸν κύριόν μου καὶ βασιλέα μου;
36 Ὡς βραχὺ διαβήσεται ὁ δοῦλός σου τὸν Ἰορδάνην μετὰ τοῦ βασιλέως· καὶ ἱνατὶ ἀνταποδίδωσί μοι ὁ βασιλεὺς τὴν ἀνταπόδοσιν ταύτην;	36 Ἐπὶ ὀλίγον διάστημα πέραν τοῦ Ἰορδάνου ἐγὼ ὁ δοῦλος σου θὰ συνοδεύσω σὲ, τὸν βασιλέα μου. Διατὶ ὁ βασιλεύς μου θέλει νὰ μὲ ἀμείψῃ μὲ τέτοιον τρόπον, ὥστε νὰ μὲ ἀπομακρύνῃ ἀπὸ τὴν πατρίδα μου;	36 Θὰ περάσω μαζί σου τώρα τὸν Ἰορδάνην καὶ θὰ σὲ συνοδεύσω δι’ ὀλίγον διάστημα καὶ ἔπειτα θὰ γυρίσω εἰς τὸ σπίτι μου. Διατὶ νὰ σκέπτεται ὁ βασιλεὺς νὰ μὲ ἀμείψῃ μὲ αὐτὴν τὴν ἀνταπόδοσιν ποὺ μοῦ ἐπρότεινε; Δὲν ὑπάρχει κανεὶς λόγος ἀμοιβῆς.
37 Καθισάτω δὴ ὁ δοῦλός σου καὶ ἀποθανοῦμαι ἐν τῇ πόλει μου παρὰ τῷ τάφῳ τοῦ πατρός μου καὶ τῆς μητρός μου· καὶ ἰδοὺ ὁ δοῦλός σου Χαμαὰμ διαβήσεται μετὰ τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως, καὶ ποίησον αὐτῷ τὸ ἀγαθὸν ἐν ὀφθαλμοῖς σου.	37 Δός μου, σὲ παρακαλῶ, τὴν ἄδειαν νὰ μείνω ἐγώ, ὁ δοῦλος σου, καὶ νὰ ἀποθάνω εἰς τὴν πόλιν μου καὶ νὰ ταφῶ εἰς τὸν τάφον τοῦ πατρός μου καὶ τῆς μητρός μου. Καὶ ἰδού, ὁ δοῦλος σου ὁ Χαμαάμ, τὸ παιδί μου, θὰ ἔλθῃ ἀντὶ ἐμοῦ μαζῆ μὲ σέ, τὸν κύριόν μου καὶ βασιλέα μου. Κάμε εἰς αὐτὸν ὅ,τι σοῦ φαίνεται καλόν>.	37 Ἂς καθήσω, ὁ δοῦλος σου, εἰς τὸ σπίτι μου καὶ ἂς πεθάνω εἰς τὴν πόλιν μου, διὰ νὰ μὲ θάψουν δίπλα εἰς τὸν τάφον τοῦ πατέρα μου καὶ τῆς μητέρας μου. Ἐπειδὴ ὅμως ἔχεις αὐτὴν τὴν καλὴν διάθεσιν, νά, ὁ υἱός μου, ὁ Χαμαάμ, ποὺ εἶναι καὶ αὐτὸς δοῦλος σου. Ἐὰν συμφωνῇς, ἂς ἔλθῃ μαζὶ μὲ σέ, τὸν κύριόν μου καὶ βασιλέα μου, καὶ κάμε του ὅ,τι νομίζεις καλόν>.
38 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· μετ' ἐμοῦ διαβήτω Χαμαάμ, κἀγὼ ποιήσω αὐτῷ τὸ ἀγαθὸν ἐν ὀφθαλμοῖς σου καὶ πάντα, ὅσα ἂν ἐκλέξῃ ἐπ' ἐμοί, ποιήσω σοι.	38 Ὁ βασιλεὺς εἶπε· <μάλιστα· ἂς ἔλθῃ μαζῆ μου ὁ Χαμαὰμ καὶ ἐγὼ θὰ πράξω δι' αὐτὸν ὅ,τι σὺ νομίσῃς καὶ ἐκλέξῃς καλόν. Καὶ ὅλα, ὅσα μοῦ ζητήσῃς δι' αὐτὸν θὰ τὰ κάμω, πρὸς χάριν ἰδικήν σου>.	38 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς: <Συμφωνῶ, ἂς ἔλθῃ μαζί μου ὁ Χαμαὰμ καὶ σοῦ ὑπόσχομαι ὅτι θὰ τοῦ κάνω ὅ,τι καλύτερον νομίζεις σύ. Ὅλα δέ, ὅσα θὰ μοῦ ζητήσῃ, θὰ τοῦ τὰ κάνω πρὸς χάριν σου>.
39 Καὶ διέβη πᾶς ὁ λαὸς τὸν Ἰορδάνην, καὶ ὁ βασιλεὺς διέβη· καὶ κατεφίλησεν ὁ βασιλεὺς τὸν Βερζελλὶ καὶ εὐλόγησεν αὐτόν, καὶ ἐπέστρεψεν εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ.	39 Ὅλος ὁ στρατὸς καὶ ὁ λαὸς διέβησαν τὸν Ἰορδάνην. Κατόπιν δὲ διέβη αὐτὸν καὶ ὁ βασιλεύς. Ὁ βασιλεὺς κατεφίλησε τὸν Βερζελλὶ καὶ τὸν ηὐλόγησεν. Ὁ Βερζελλὶ ἐπέστρεψεν εἰς τὸν τόπον του.	39 Ἐπέρασε δὲ ἐν τῷ μεταξὺ ὅλος ὁ λαὸς τὸν Ἰορδάνην καὶ κατόπιν ἐπέρασε καὶ ὁ βασιλεύς. Ἠσπάσθη δὲ ὁ Δαβὶδ τὸν Βερζελλί μὲ πολλὴν ἀγάπην καὶ τὸν εὐλόγησε καὶ ἐκεῖνος ἐπέστρεψεν εἰς τὴν πατρίδα του.
40 Καὶ διέβη ὁ βασιλεὺς εἰς Γάλγαλα, καὶ Χαμαὰμ διέβη μετ' αὐτοῦ, καὶ πᾶς ὁ λαὸς Ἰούδα διαβαίνοντες μετὰ τοῦ βασιλέως καί γε τὸ ἥμισυ τοῦ λαοῦ Ἰσραήλ.	40 Ἐπέρασεν ὁ βασιλεὺς ἀπὸ τὸν Ἰορδάνην ποταμὸν εἰς Γάλγαλα. Ὁ Χαμαὰμ ἐπέρασε μαζῆ μὲ αὐτόν. Μαζῆ μὲ τὸν βασιλέα ἦσαν καὶ ὅλοι οἱ ἄνδρες τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα καὶ τὸ ἥμισυ ἀπὸ τοὺς ἄνδρας τοῦ ἰραηλιτικοῦ λαοῦ.	40 Καὶ ἔφθασεν ὁ βασιλεὺς εἰς τὰ Γάλγαλα, ποὺ εὑρίσκονται κοντὰ εἰς τὸν Ἰορδάνην. Μαζί του ἦλθεν ἐκεῖ καὶ ὁ Χαμαάμ, ὁ υἱὸς τοῦ Βερζελλί. Ὅλοι δὲ οἱ ἄνδρες τῆς φυλῆς Ἰούδα καὶ οἱ μισοὶ ἀπὸ τοὺς λοιποὺς Ἰσραηλίτας ἐπροχωροῦσαν μαζὶ μὲ τὸν βασιλέα. Ἦσαν μισοὶ, διότι εἶχαν δυσαρεστηθῇ οἱ ἄλλοι μὲ τοὺς Ἰουδαίους.
41 Καὶ ἰδοὺ πᾶς ἀνὴρ Ἰσραὴλ παρεγένοντο πρὸς τὸν βασιλέα καὶ εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα· τί ὅτι ἔκλεψάν σε οἱ ἀδελφοὶ ἡμῶν ἀνὴρ Ἰούδα καὶ διεβίβασαν τὸν βασιλέα καὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ τὸν Ἰορδάνην καὶ πάντες ἄνδρες Δαυὶδ μετ' αὐτοῦ;	41 Ἀπροσδοκήτως ὅλοι οἱ ἄνδρες τῶν δέκα φυλῶν τοῦ Ἰσραὴλ παρουσιάσθησαν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως καὶ τοῦ εἶπαν· <διατὶ οἱ ἀδελφοί μας, οἱ ἄνδρες τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα, σὰν νὰ σὲ ἥρπασαν κρυφίως καὶ διεπέρασαν σὲ καὶ ὁλόκληρον τὴν οἰκογένειάν σου καὶ τὴν συνοδείαν σου διὰ τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ;>	41 Συνέβη δὲ τότε καὶ τὸ ἐξῆς ἐπεισόδιον: Ἦλθαν εἰς τὸν βασιλέα ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται, ἐκεῖνοι δηλαδὴ ποὺ ἀνῆκαν εἰς τὰς δέκα φυλάς, ποὺ ἐγκατεστάθησαν εἰς τὰ βόρεια τῆς γῆς Χαναάν, καὶ εἶπαν εἰς τὸν Δαβίδ: <Διατὶ σὲ ἔκλεψαν ἀπὸ μᾶς οἱ ἀδελφοί μας, οἱ ἄνδρες τῆς φυλῆς Ἰούδα, καὶ σὲ ἐβοήθησαν κρυφὰ ἀπὸ μᾶς νὰ περάσῃς τὸν Ἰορδάνην μαζὶ μὲ τὴν οἰκογένειάν σου καὶ μὲ ὅλους ἐκείνους, ποὺ σὲ εἶχαν ἀκολουθήσει; Δὲν εἶσαι καὶ ἰδικός μας βασιλεύς;>
42 Καὶ ἀπεκρίθη πᾶς ἀνὴρ Ἰούδα πρὸς ἄνδρα Ἰσραὴλ καὶ εἶπαν· διότι ἐγγίζει πρός με ὁ βασιλεύς· καὶ ἱνατὶ οὕτως ἐθυμώθης περὶ τοῦ λόγου τούτου; Μὴ βρώσει ἐφάγαμεν ἐκ τοῦ βασιλέως, ἢ δόμα ἔδωκεν ἢ ἄρσιν ᾖρεν ἡμῖν;	42 ῞Ολοι τότε οἱ ἄνδρες τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα ἀπήντησαν πρὸς τοὺς ἄνδρας τῶν ἄλλων ἰσραηλιτικῶν φυλῶν· <αὐτὸ ἔγινε, διότι ὁ βασιλεὺς ἀπὸ ἀπόψεως συγγενείας καὶ καταγωγῆς εὑρίσκεται πλησιέστερον πρὸς ἡμᾶς. Διατὶ λοιπὸν σεῖς ἐπικραθήκατε καὶ ἐθυμώσατε; Μήπως, τάχα, ἡμεῖς ἐζήσαμεν μέχρι σήμερον μὲ ἔξοδα τοῦ βασιλέως; Ἢ μᾶς ἀπήλλαξεν ἀπὸ κανένα φόρον;>	42 Καὶ ἀπήντησαν ὅλοι οἰ Ἰουδαῖοι πρὸς τοὺς Ἰσραηλίτας καὶ εἶπαν: <Μὴ λησμονεῖτε ὅτι εἶναι συγγενής μας ὁ βασιλεύς. Καὶ διατὶ ἐθυμώσατε τόσον διὰ τὸ ζήτημα αὐτό; Μήπως ἐφάγαμε ἀπὸ τὰ ἀγαθά του; Ἢ μήπως μᾶς ἔδωσε δῶρα ἢ μᾶς ἀπήλλαξεν ἀπὸ φόρους;>
43 Καὶ ἀπεκρίθη ἀνὴρ Ἰσραὴλ τῷ ἀνδρὶ Ἰούδα καὶ εἶπε· δέκα χεῖρές μοι ἐν τῷ βασιλεῖ, καὶ πρωτοτόκος ἐγὼ ἢ σύ, καὶ γε ἐν τῷ Δαυίδ εἰμι ὑπὲρ σέ· καὶ ἱνατὶ τοῦτο ὕβρισάς με καὶ οὐκ ἐλογίσθη ὁ λόγος μου πρῶτός μοι τοῦ ἐπιστρέψαι τὸν βασιλέα ἐμοί; Καὶ ἐσκληρύνθη ὁ λόγος ἀνδρὸς Ἰούδα ὑπὲρ τὸν λόγον ἀνδρὸς Ἰσραήλ.	43 Οἱ ἄνδρες τῶν ἄλλων φυλῶν εἶπαν τότε πρὸς τοὺς ἄνδρας τῆς φυλῆς Ἰούδα· <ἡμεῖς εἴμεθα δέκα φυλαὶ ἐνώπιον τοῦ βασιλέως. Μεταξὺ ἡμῶν ὑπάρχουν καὶ αἱ δέκα φυλαὶ τῶν μεγαλυτέρων υἱῶν τοῦ Ἰακώβ. Ἀπὸ ἀπόψεως δὲ ἀριθμοῦ καὶ δικαιωμάτων εἴμεθα ἐνώπιον τοῦ Δαυὶδ ἀνώτεροι ἀπὸ σᾶς, τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα. Διατί, λοιπόν, μᾶς κατεφρονήσατε καὶ δὲν ἐσκεφθήκατε νὰ καλέσετε καὶ ἡμᾶς, οἱ ὁποῖοι πρῶτοι εἴχομεν κάνει λόγον διὰ τὴν ἐπιστροφήν τοῦ βασιλέως;> Ἐκ μέρους τῶν ἀνδρῶν τῆς φυλῆς Ἰούδα ἐδόθη ἀπάντησις σκληροτέρα ἀπὸ τὰ λόγια, ποὺ εἶπαν οἱ ἄνδρες τῶν ἄλλων ἰσραηλιτικῶν φυλῶν.	43 Καὶ ἀπεκρίθησαν οἱ ἄνδρες τῶν Ἰσραηλιτῶν εἰς τοὺς ἄνδρας τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα καὶ εἶπαν: <Ἐμεῖς εἴμαστε δέκα φυλαὶ καὶ δίδομεν μεγαλυτέραν δύναμιν εἰς τὸν βασιλέα ἀπὸ ὅ,τι σεῖς.Ἐμεῖς ἐπίσης εἴμαστε φυλαὶ τῶν πρώτων παιδιῶν τοῦ Ἰακὼβ καὶ ἔχομεν τὰ δικαιώματα τῶν πρωτοτοκιῶν, ποὺ δὲν τὰ ἔχετε σεῖς. Ἑπομένως ἀξίζομεν ἐνώπιον τοῦ Δαβὶδ περισσότερον ἀπὸ σᾶς. Διατὶ λοιπὸν μᾶς περιφρονήσατε καὶ δὲν ἐσκεφθήκατε νὰ ἀκούσετε πρωτίστως καὶ τὴν γνώμην μας ὡς πρὸς τὴν ἐπιστροφήν τοῦ βασιλέως εἰς ἠμᾶς;> Οἱ δὲ ἄνδρες τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα ἀπήντησαν εἰς αὐτοὺς μὲ πολὺ σκληρότερα λόγια ἀπὸ ἐκεῖνα τῶν Ἰσραηλιτῶν.