Βασιλειών Β : Κεφάλαιον ΚΑ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐγένετο λιμὸς ἐν ταῖς ἡμέραις Δαυὶδ τρία ἔτη, ἐνιαυτὸς ὁ ἐχόμενος ἐνιαυτοῦ, καὶ ἐζήτησε Δαυὶδ τὸ πρόσωπον Κυρίου. Καὶ εἶπε Κύριος· ἐπὶ Σαοὺλ καὶ ἐπὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ ἀδικία ἐν θανάτῳ αἱμάτων αὐτοῦ, περὶ οὗ ἐθανάτωσε τοὺς Γαβαωνίτας.
2 Καὶ ἐκάλεσεν ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ τοὺς Γαβαωνίτας καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· καὶ οἱ Γαβαωνῖται οὐχ υἱοὶ Ἰσραὴλ εἶσιν, ὅτι ἀλλ' ἢ ἐκ τοῦ λείμματος τοῦ Ἀμορραίου, καὶ οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ ὤμοσαν αὐτοῖς· καὶ ἐζήτησε Σαοὺλ πατάξαι αὐτοὺς ἐν τῷ ζηλῶσαι αὐτὸν τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ καὶ Ἰούδα.
3 Καὶ εἶπε Δαυὶδ πρὸς τοὺς Γαβαωνίτας· τί ποιήσω ὑμῖν καὶ ἐν τίνι ἐξιλάσομαι καὶ εὐλογήσετε τὴν κληρονομίαν Κυρίου;
4 Καὶ εἶπαν αὐτῷ οἱ Γαβαωνῖται· οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἀργύριον ἢ χρυσίον μετὰ Σαοὺλ καὶ μετὰ τοῦ οἴκου αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἐστὶν ἡμῖν ἀνὴρ θανατῶσαι ἐν Ἰσραήλ.
5 καὶ εἶπε· τί ὑμεῖς λέγετε καὶ ποιήσω ὑμῖν; Καὶ εἶπαν πρὸς τὸν βασιλέα· ὁ ἀνήρ, ὃς συνετέλεσεν ἐφ' ἡμᾶς καὶ ἐδίωξεν ἡμᾶς, ὃς παρελογίσατο ἐξολοθρεῦσαι ἡμᾶς· ἀφανίσωμεν αὐτόν, τοῦ μὴ ἑστάναι αὐτὸν ἐν παντὶ ὁρίῳ Ἰσραήλ·
6 δότω ἡμῖν ἑπτὰ ἄνδρας ἐκ τῶν υἱῶν αὐτοῦ, καὶ ἐξηλιάσωμεν αὐτοὺς τῷ Κυρίῳ ἐν τῷ Γαβαὼν Σαοὺλ ἐκλεκτοὺς Κυρίου. Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· ἐγὼ δώσω.
7 Καὶ ἐφείσατο ὁ βασιλεὺς ἐπὶ Μεμφιβοσθὲ υἱὸν Ἰωνάθαν υἱοῦ Σαοὺλ διὰ τὸν ὅρκον Κυρίου τὸν ἀνὰ μέσον Ἰωνάθαν υἱοῦ Σαούλ·
8 καὶ ἔλαβεν ὁ βασιλεὺς τοὺς δύο υἱοὺς Ρεσφὰ θυγατρὸς Ἁϊᾶ, οὓς ἔτεκε τῷ Σαούλ, τὸν Ἐρμωνὶ καὶ τὸν Μεμφιβοσθέ, καὶ τοὺς πέντε υἱοὺς τῆς Μιχὸλ θυγατρὸς Σαούλ, οὓς ἔτεκε τῷ Ἐσδριὴλ υἱῷ Βερζελλὶ τῷ Μουλαθί,
9 καὶ ἔδωκεν αὐτοὺς ἐν χειρὶ τῶν Γαβαωνιτῶν, καὶ ἐξηλίασαν αὐτοὺς ἐν τῷ ὄρει ἔναντι Κυρίου, καὶ ἔπεσαν οἱ ἑπτὰ αὐτοὶ ἐπὶ τὸ αὐτό· καὶ αὐτοὶ δὲ ἐθανατώθησαν ἐν ἡμέραις θερισμοῦ ἐν πρώτοις, ἐν ἀρχῇ θερισμοῦ κριθῶν.
10 Καὶ ἔλαβε Ρεσφὰ θυγάτηρ Ἁϊᾶ τὸν σάκκον καὶ ἔπηξεν αὐτῇ πρὸς τὴν πέτραν ἐν ἀρχῇ θερισμοῦ κριθῶν, ἕως ἔσταξεν ἐπ' αὐτοὺς ὕδωρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ οὐκ ἔδωκε τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καταπαῦσαι ἐπ' αὐτοὺς ἡμέρας καὶ τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ νυκτός.
11 Καὶ ἀπηγγέλη τῷ Δαυὶδ ὅσα ἐποίησε Ρεσφὰ θυγάτηρ Ἁϊᾶ παλλακὴ Σαούλ· καὶ ἐξελύθησαν, καὶ κατέλαβεν αὐτοὺς Δὰν υἱὸς Ἰωὰ ἐκ τῶν ἀπογόνων τῶν γιγάντων,
12 καὶ ἐπορεύθη Δαυὶδ καὶ ἔλαβε τὰ ὀστᾶ Σαοὺλ καὶ τὰ ὀστᾶ Ἰωνάθαν τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ παρὰ τῶν ἀνδρῶν υἱῶν Ἰαβὶς Γαλαάδ, οἳ ἔκλεψαν αὐτοὺς ἐκ τῆς πλατείας Βαισθάν, ὅτι ἔστησαν αὐτοὺς ἐκεῖ οἱ ἀλλόφυλοι ἐν τῇ ἡμέρᾳ, ᾗ ἐπάταξαν οἱ ἀλλόφυλοι τὸν Σαοὺλ ἐν Γελβουέ,
13 καὶ ἀνήνεγκεν ἐκεῖθεν τὰ ὀστᾶ Σαοὺλ καὶ τὰ ὀστᾶ Ἰωνάθαν τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ καὶ συνήγαγε τὰ ὀστᾶ τῶν ἐξηλιασμένων.
14 Καὶ ἔθαψαν τὰ ὀστᾶ Σαοὺλ καὶ τὰ ὀστᾶ Ἰωνάθαν τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ καὶ τὰ ὀστᾶ τῶν ἠλιασθέντων ἐν γῇ Βενιαμὶν ἐν τῇ πλευρᾷ ἐν τῷ τάφῳ Κὶς τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ ἐποίησαν πάντα, ὅσα ἐνετείλατο ὁ βασιλεύς. Καὶ ἐπήκουσεν ὁ Θεὸς τῇ γῇ μετὰ ταῦτα.
15 Καὶ ἐγενήθη ἔτι πόλεμος τοῖς ἀλλοφύλοις μετὰ Ἰσραήλ, καὶ κατέβη Δαυὶδ καὶ οἱ παῖδες αὐτοῦ μετ' αὐτοῦ καὶ ἐπολέμησαν μετὰ τῶν ὀλλοφύλων, καὶ ἐξελύθη Δαυίδ.
16 Καὶ Ἰεσβί, ὃς ἦν ἐν τοῖς ἐκγόνοις τοῦ Ραφὰ καὶ ὁ σταθμὸς τοῦ δόρατος αὐτοῦ τριακοσίων σίκλων ὁλκὴ χαλκοῦ καὶ αὐτὸς περιεζωσμένος κορύνην, καὶ διενοεῖτο τοῦ πατάξαι τὸν Δαυίδ.
17 Καὶ ἐβοήθησεν αὐτῷ Ἀβεσσὰ υἱὸς Σαρουΐας καὶ ἐπάταξε τὸν ἀλλόφυλον καὶ ἐθανάτωσεν αὐτόν. Τότε ὤμοσαν οἱ ἄνδρες Δαυὶδ λέγοντες· οὐκ ἐξελεύσῃ ἔτι μεθ' ἡμῶν εἰς πόλεμον καὶ οὐ μὴ σβέσῃς τὸν λύχνον Ἰσραήλ.
18 Καὶ ἐγενήθη μετὰ ταῦτα ἔτι πόλεμος ἐν Γὲθ μετὰ τῶν ἀλλοφύλων. Τότε ἐπάταξε Σεβοχὰ ὁ Ἀστατωθὶ τὸν Σὲφ ἐν τοῖς ἐκγόνοις τοῦ Ραφά.
19 Καὶ ἐγένετο ὁ πόλεμος ἐν Γὸβ μετὰ τῶν ἀλλοφύλων. Καὶ ἐπάταξεν Ἐλεανὰν υἱὸς Ἀριωργὶμ ὁ Βηθλεεμίτης τὸν Γολιὰθ τὸν Γεθθαῖον, καὶ τὸ ξύλον τοῦ δόρατος αὐτοῦ ὡς ἀντίον ὑφαινόντων.
20 Καὶ ἐγένετο ἔτι πόλεμος ἐν Γέθ. Καὶ ἦν ἀνὴρ μαδῶν, καὶ οἱ δάκτυλοι τῶν χειρῶν αὐτοῦ καὶ οἱ δάκτυλοι τῶν ποδῶν αὐτοῦ ἓξ καὶ ἓξ, εἰκοσιτέσσαρες ἀριθμῷ, καί γε αὐτὸς ἐτέχθη τῷ Ραφά.
21 Καὶ ὠνείδισε τὸν Ἰσραήλ, καὶ ἐπάταξεν αὐτὸν Ἰωνάθαν υἱὸς Σεμεῒ ἀδελφοῦ Δαυίδ.
22 Οἱ τέσσαρες οὗτοι ἐτέχθησαν ἀπόγονοι τῶν γιγάντων ἐν Γὲθ τῷ Ραφὰ οἶκος, καὶ ἔπεσαν ἐν χειρὶ Δαυίδ, καὶ ἐν χειρὶ τῶν δούλων αὐτοῦ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ατὰ τὴν ἐποχήν, ποὺ ἐβασίλευσεν ὁ Δαυίδ, ἔγινεν ἕνας λιμός, ὁ ὁποῖος διήρκεσεν ἐπὶ τρία κατὰ συνέχειαν ἔτη. Ὁ Δαυὶδ παρεκάλεσε τὸν Κύριον νὰ μάθῃ τὴν αἰτίαν τῆς θλίψεως αὐτῆς. Ὁ Κύριος ἀπήντησεν· <ἡ θλῖψις αὐτὴ εἶναι τιμωρία, ἡ ὁποία ἐπῆλθεν ἐναντίον σας ἐξ αἰτίας τοῦ Σαοὺλ καὶ τῆς οἰκογενείας του. Διὰ τὴν παρασπονδίαν, τὴν ὁποίαν ἔκαμαν αὐτοί, ὅταν ἔχυσαν αἵματα τῶν κατοίκων τῆς Γαβαών>.
2 Ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ προσεκάλεσε τοὺς Γαβαωνίτας καὶ τοὺς εἶπε· <οἱ Γαβαωνῖται, ὡς γνωστόν, δὲν ἦσαν Ἰσραηλῖται ἀλλὰ ὑπολείμματα ἀπὸ τὸ γένος τῶν Ἀμορραίων. Πρὸς αὐτοὺς δὲ εἶχαν ὁρκισθῇ οἱ υἱοὶ τοῦ Ἰσραὴλ νὰ μὴ τοὺς θανατώσουν; Ὁ Σαοὺλ ὅμως πρὸς χάριν, τάχα, τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ τῶν Ἰουδαίων ἐπεζήτησε νὰ τοὺς ἐξοντώσῃ>.
3 Ὁ Δαυίδ, λοιπόν, εἶπε πρὸς τοὺς Γαβαωνίτας· <τί θέλετε νὰ κάμω πρὸς σᾶς καὶ μὲ ποιὸ μέσον θὰ ἠμπορέσω νὰ ἐξιλεωθῶ ἀπέναντί σας, διὰ νὰ εὐχηθῆτε, ὥστε νὰ σωθῇ ὁ λαὸς αὐτός, ποῦ εἶναι κληρονομία τοῦ Κυρίου;>
4 Εἶπαν πρὸς αὐτὸν οἱ Γαβαωνῖται· <ἡ διαφορά μας δὲν εἶναι ζήτημα ἀργυρίου ἢ χρυσίου μὲ τὸν Σαοὺλ καὶ μὲ τοὺς ἀπογόνους του, καὶ οὔτε ἡμεῖς ἔχομεν τὴν ἀξίωσιν νὰ θανατωθῇ οἰοσδήποτε ἀπὸ τοὺς ἄλλους Ἰσραηλίτας>.
5 Ὁ Δαυὶδ τοὺς ἠρώτησε· <λοιπόν, τί λέγετε σεῖς, ὅτι πρέπει νὰ κάμω;> Οἱ Γαβαωνῖται ἀπήντησαν πρὸς τὸν βασιλέα· <ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος μᾶς ἐξηφάνισε καὶ μᾶς κατεδίωξε, αὐτὸς ὁ ὁποῖος ἐσκέφθη νὰ μᾶς ἐξολοθρεύσῃ, πρέπει νὰ θανατωθῇ ἀπὸ ἡμᾶς καὶ νὰ μὴ ἔχῃ πλέον θέσιν εἰς τὴν χώραν τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.
6 Δῶστε μας, λοιπόν, ἑπτὰ ἀπὸ τὰ παιδιὰ τοῦ Σαούλ, ποὺ σεῖς θὰ ἐκλέξετε, νὰ τοὺς κρεμάσωμεν εἰς τὴν Γαβαὼν ἀπέναντι τοῦ ἡλίου πρὸς ἐξιλέωσιν τοῦ Κυρίου>. Ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ ἀπήντησε· <μάλιστα ἐγὼ θὰ σᾶς τοὺς δώσω>.
7 Ὁ βασιλεὺς ὅμως ἐλυπήθη καὶ δὲν ἠθέλησε νὰ δώσῃ τὸν Μεμφιβοσθέ, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωνάθαν, υἱοῦ τοῦ Σαούλ. Τοῦτο δέ, διὰ τὸν ὅρκον ποὺ εἶχε δοθῇ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου μεταξὺ τοῦ Δαυὶδ καὶ τοῦ Ἰωνάθαν, τοῦ υἱοῦ τοῦ Σαούλ.
8 Ἐπῆρε λοιπὸν ὁ βασιλεὺς τοὺς δύο υἱοὺς τῆς Ρεσφά, θυγατρὸς τοῦ Ἁϊᾶ, τὸν Ἐρμωνὶ καὶ τὸν Μεμφιβοσθέ, τοὺς ὁποίους ἐγέννησεν αὐτὴ ὡς σύζυγος τοῦ Σαούλ. Ἐπίσης ἐπῆρε τοὺς πέντε υἱοὺς τῆς Μιχὸλ θυγατρὸς τοῦ Σαούλ, τοὺς ὁποίους ἐγέννησεν αὐτὴ ὡς σύζυγος τοῦ Ἐσδριήλ τοῦ υἱοῦ Βερζελλί, ὁ ὁποῖος κατήγετο ἀπὸ τὸν Μουλά.
9 Αὐτοὺς τοὺς ἑπτὰ παρέδωσεν ὁ βασιλεὺς εἰς τὰ χέρια τῶν Γαβαωνιτῶν, οἱ ὁποῖοι καὶ τοὺς ἐκρέμασαν εἰς τὸ ὄρος ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Καὶ οἱ ἑπτὰ αὐτοὶ ἐθανατώθησαν μαζῆ. Ἐξετελέσθησαν δὲ κατὰ τὴν ἐποχήν, κατὰ τὴν ὁποίαν γίνεται ὁ πρῶτος θερισμός, ὁ θερισμὸς τῆς κριθῆς, εἰς τὴν ἀρχὴν μάλιστα τοῦ θερισμοῦ τῆς κριθῆς.
10 Ἡ Ρεσφά, ἡ θυγάτηρ Ἁϊᾶ, συντετριμμένη ἀπὸ τὴν μητρικὴν λύπην, ἐπῆρε ἐνᾶ σάκκον, τὸν ἥπλωσε εἰς κάποιον βράχον, τὸν ἔκαμε σκηνὴν διὰ τὸν ἑαυτόν της καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ ἀπὸ τὰς πρώτας ἡμέρας τοῦ θερισμοῦ, μέχρις ὅτου ἔπεσε βροχὴ ἀπὸ τὸν οὐρανόν. Ἐκεῖ δὲ μένουσα δὲν ἀφῆκε τὰ πτηνὰ τοῦ οὐρανοῦ κατὰ τὴν ἡμέραν καὶ τὰ θηρία τῆς γῆς κατὰ τὴν νύκτα νὰ φάγουν τὰ πτῶματα τῶν κρεμασθέντων παιδιῶν της.
11 Ἐπληροφόρησαν τὸν Δαυὶδ αὐτά, τὰ ὁποῖα ἔκαμεν Ρεσφὰ ἡ θυγάτηρ Ἁϊᾶ ἡ σύζυγος δευτέρας σειρᾶς τοῦ Σαούλ. Κατεπλάγησαν δὲ ὅλοι ἀπὸ τὴν στοργὴν τῆς μητρὸς αὐτῆς, ὁ δὲ Δάν, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωά, ἔνας ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τῶν γιγάντων παρέλαβε τὰ κρεμασμένα πτώματα.
12 Καὶ ὁ Δαυὶδ τότε μετέβη καὶ ἐπῆρε τὰ ὀστᾶ τοῦ Σαούλ, τὰ ὀστᾶ τοῦ παιδιοῦ τοῦ Ἰωνάθαν ἀπὸ τοὺς ἄνδρας τῆς πόλεως Ἰαβὶς εἰς τὴν περιοχὴν Γαλαάδ, οἱ ὁποῖοι εἶχον ἀφαιρέσει κρυφίως τὰ πτώματα αὐτῶν ἀπὸ τὴν πλατεῖαν τῆς πόλεως Βαιθσάν. Διότι ἐκεῖ εἶχον κρεμάσει τὸν Σαοὺλ καὶ τὸν Ἰωνάθαν οἱ Φιλισταῖοι, ὅταν ἐφόνευσαν τὸν Σαοὺλ εἰς τὸ ὄρος Γελβουέ.
13 Ὁ Δαυὶδ ἐπῆρε καὶ μετέφερεν ἀπὸ ἐκεῖ τὰ ὀστᾶ τοῦ Σαοὺλ καὶ τὰ ὀστᾶ τοῦ Ἰωνάθαν τοῦ υἱοῦ του, ὅπως καὶ τὰ ὀστᾶ τῶν ἄλλων, ποὺ εἶχαν κρεμασθῆ.
14 Ἔθαψαν τὰ ὀστᾶ τοῦ Σαούλ, τὰ ὀστᾶ τοῦ παιδιοῦ τοῦ Ἰωνάθαν καὶ τὰ ὀστᾶ ὅσων ἄλλων εἶχαν κρεμασθῆ εἰς τὴν χώραν τῆς φυλῆς τοῦ Βενιαμίν. Αὐτοὺς λοιπὸν τοὺς ἔθαψαν εἰς κάποιαν πλευρὰν εἰς τὸν τάφον τοῦ Κίς, τοῦ πατρὸς τοῦ Σαούλ. Ὅλα αὐτὰ ἔγιναν, διότι ἔτσι εἶχε διατάξει ὁ βασιλεύς. Ὁ δὲ Θεὸς κατόπιν αὐτῶν ἤκουσε τὴν προσευχὴν τοῦ Δαυὶδ καὶ ἀπήλλαξε τὸ βασίλειόν του ἀπὸ τὴν μάστιγα τοῦ λιμοῦ.
15 Κατόπιν τῶν γεγονότων αὐτῶν ἔγινε νέος πόλεμος μεταξὺ τῶν ἀλλοφύλων καὶ τῶν Ἰσραηλιτῶν. Ἔλαβε δὲ μέρος εἰς τὸν πόλεμον αὐτὸν ὁ Δαυὶδ μαζῆ μὲ τὸν στρατόν του καὶ ἐπολέμησαν ἐναντίον αὐτῶν τῶν ἀλλοφύλων. Ὁ δὲ Δαυὶδ πολεμῶν ἐκουράσθη.
16 Ἐκεῖ εἰς τὴν μάχην, μεταξὺ τῶν ἐχθρῶν, ἦτο καὶ ὁ Ἰεσβί, ἐνας ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ραφά, γίγας καὶ αὐτός. Τὸ βάρος τοῦ χαλκίνου δόρατός του ἦτο ἐπάνω ἀπὸ τριακοσίους σίκλους. Εἶχε ζωσθῆ ἕνα φονικὸν ρόπαλον καὶ μὲ αὐτὸ ἐπεχείρησε νὰ φονεύσῃ τὸν Δαυίδ.
17 Ὁ Ἀβεσσὰ ὅμως, ὁ υἱὸς τῆς Σαρουΐας, ἔσπευσε καὶ ἐβοήθησε τὸν Δαυὶδ καὶ ἐκτύπησε καὶ ἐφόνευσεν αὐτὸν τὸν ἀλλόφυλον. Τότε οἱ ἄνδρες τοῦ Δαυὶδ ὡρκίσθησαν καὶ τοῦ εἶπαν· <ἄλλην φορὰν δὲν θὰ βγῇς μαζῆ μας εἰς τὸν πόλεμον σὺ ὁ βασιλεύς, διὰ νὰ μὴ φονευθῇς καὶ σβήσῃς ἔτσι τὸν μοναδικὸν αὐτὸν λύχνον τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ>.
18 Κατόπιν αὐτῶν ἔγινε πάλιν πόλεμος εἰς τὴν περιοχὴν Γὲθ μεταξὺ τῶν Φιλισταίων καὶ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Τότε ὁ Σεβοχά, ὁ ὁποῖος κατήγετο ἀπὸ τὴν Ἀστατώθ, ἐφόνευσε τὸν Σέφ, ἕνα ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ραφά.
19 Καὶ νέος πόλεμος ἔγινε μεταξὺ Ἰσραηλιτῶν καὶ ἀλλοφύλων εἰς τὴν περιοχὴν Γόβ. Ἐκεῖ ὁ Ἐλεανάν, ὁ υἱὸς τοῦ ᾿Αριωργίμ, ὁ ὁποῖος κατήγετο ἀπὸ τὴν Βηθλεέμ, ἐφόνευσεν ἕνα γίγαντα, Γολιὰθ ὀνόματι, τὸν καταγόμενον ἀπὸ τὴν Γέθ, καὶ τοῦ ὁποίου τὸ ξύλον τοῦ δόρατός του ἦτο σὰν τὸ ἀντὶ τοῦ ἀργαλειοῦ.
20 Ἔγινε καὶ ἄλλος πόλεμος εἰς τὴν περιοχὴν Γέθ. Ἐκεῖ ὑπῆρχεν ἐνας ἀνὴρ φαλακρός. Αὐτὸς εἶχε ἓξ δάκτυλα εἰς κάθε του χέρι καὶ ἓξ δάκτυλα εἰς κάθε του πόδι. Ἐν ὅλῳ δηλαδὴ εἴκοσι τέσσαρας δακτύλους καὶ αὐτὸς ἦτο ἀπόγονος τοῦ γίγαντος Ραφά.
21 Ὕβριζε τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν. Ὁ Ἰωνάθαν, ὁ υἱὸς τοῦ Σεμεΐ, ἀδελφοῦ τοῦ Δαυίδ, ἐφόνευσεν αὐτόν.
22 Οἱ τέσσαρες αὐτοὶ ἄνδρες ἦσαν ἀπόγονοι τῶν γιγάντων εἰς τὴν Γέθ, καὶ ἀνῆκον εἰς τὴν οἰκογένειαν Ραφά. Αὐτοὶ ἐφονεύθησαν μὲ τὰ χέρια τοῦ Δαυὶδ καὶ μὲ τὰ χέρια τῶν στρατιωτῶν του.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην, ποὺ ἐγκατεστάθη καὶ πάλιν εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ὡς βασιλεὺς ὁ Δαβίδ, ἔπεσε πεῖνα εἰς τὴν χώραν του ἐπὶ τρία ἐν συνεχείᾳ χρόνια.
Καὶ ἐρώτησε ὁ Δαβὶδ τὸν Κύριον διατὶ ἐπέτρεψε τὴν συμφορὰν αὐτήν, καὶ ὁ Κύριος τοῦ ἀπεκρίθη: <Ἡ πεῖνα αὐτὴ ἦλθε σὰν τιμωρία διὰ τὸν προηγούμενον βασιλέα σας, τὸν Σαούλ, καὶ τὴν οἰκογένειάν του. Διότι διέπραξαν ἀδικίαν καὶ ἔχυσαν αἵματα ἀθώων ἀνθρώπων, τότε ποὺ ἐθανάτωσαν τοὺς κατοίκους τῆς Γαβαών, παρὰ τὴν συνθήκην εἰρήνης ποὺ εἶχε συναφθῆ μὲ αὐτούς>.
2 Ἐκάλεσε δὲ ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ τοὺς Γαβαωνίτας καὶ συνεζήτησε μαζί των. Οἱ Γαβαωνῖται δὲν ἦσαν Ἰσραηλῖται, ἀλλὰ ὑπολείμματα τῶν Ἀμορραίων, ποὺ διέμεναν προηγουμένως εἰς τὴν Χαναάν. Εἶχαν δὲ δεσμευθῆ μὲ ὅρκον ἀπέναντί των οἱ Ἰσραηλῖται ὅτι δὲν θὰ τοὺς ἐσκότωναν. Ὁ Σαοὺλ ὅμως, ἀπὸ ζῆλον δῆθεν ὑπὲρ τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ τῶν Ἰουδαίων, ἠθέλησε νὰ τοὺς κτυπήσῃ καὶ νὰ τοὺς ἐξοντώσῃ.
3 Εἶπε λοιπὸν ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ εἰς τοὺς κατοίκους τῆς Γαβαών, ποὺ εἶχε καλέσει νὰ ἔλθουν ἐμπρός του: <Τί θέλετε νὰ κάνω πρὸς χάριν σας; Καὶ μὲ τὶ νὰ ἐξιλεώσω τὸ κακόν, ποὺ ἔκανε εἰς βάρος σας ὁ Σαούλ, διὰ νὰ δώσετε τὴν εὐχήν σας εἰς τὸν λαὸν μας, ποὺ εἶναι κληρονομία καὶ κτῆμα τοῦ Κυρίου;>
4 Καὶ ἀπήντησαν οἱ Γαβαωνῖται εἰς τὸν Δαβίδ: <Τὸ θέμα μας δὲν εἶναι μία οἰκονομικὴ διαφορὰ σὲ ἀσῆμι ἢ χρυσάφι μὲ τὸν Σαοὺλ καὶ τὴν οἰκογένειάν του. Κανεὶς δὲ ἄνθρωπος ἀνάμεσά μας δὲν θέλει νὰ θανατωθῇ ἕνας ὁποιοσδήποτε Ἰσραηλίτης>.
5 Εἶπε δὲ πάλιν ὁ Δαβίδ: <Τί προτείνετε λοιπόν; Τί θέλετε νὰ σᾶς κάνω;> Καὶ ἀπεκρίθησαν ἐκεῖνοι εἰς τὸν βασιλέα: <Πρέπει νὰ τιμωρηθῇ ὁ ἄνθρωπος, ποὺ εἰς τὸ ἀποκορύφωμα τῆς κακίας του ἠθέλησε νὰ μᾶς καταστρέψῃ. Αὐτὸς ποὺ μᾶς κατεδίωξε καὶ ἐσχεδίασε παραλόγως νὰ μᾶς ἐξοντώσῃ. Θέλομεν νὰ τὸν ἀφανίσωμεν, ὥστε νὰ μὴ σταθῇ πουθενὰ μέσα εἰς τὴν χώραν τοῦ Ἰσραήλ.
6 Καὶ ἐπειδὴ πέθανε ἤδη ὁ ἴδιος, ζητοῦμεν νὰ μᾶς δώσετε ἑπτὰ ἄνδρας ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους του, διὰ νὰ τοὺς κρεμάσωμεν καὶ νὰ τοὺς ἀφήσωμεν ἐκτεθειμένους εἰς τὰς ἀκτίνας τοῦ ἡλίου εἰς τὸ βουνὸ τῆς Γαβαών. Οἱ ἀπόγονοι αὐτοὶ τῆς οἰκογενείας τοῦ Σαούλ, ποὺ εἶχεν ἐκλεγῇ ἀπὸ τὸν Κύριον διὰ τὴν βασιλείαν, θὰ προσφερθοῦν ὡς θυσία ἐξιλεώσεως εἰς τὸν Κύριον>. Καὶ εἶπεν εἰς αὐτοὺς ὁ βασιλεὺς Δαβίδ: <Θὰ σᾶς τοὺς δώσω>.
7 Ἐλυπήθη δὲ ὁ βασιλεὺς τὸν Μεμφιβοσθέ, τὸν υἱὸν τοῦ υἱοῦ τοῦ Σαοὺλ Ἰωνάθαν, διότι εἶχεν ὁρκισθῇ εἰς τὸν Ἰωνάθαν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ὅτι θὰ ἐνδιεφέρετο διὰ τὴν οἰκογένειάν του, καὶ δὲν τὸν παρέδωσε.
8 Καὶ ἐπῆρε ὁ βασιλεὺς τοὺς δύο υἱοὺς τῆς Ρεσφά, ποὺ ἦτο κόρη τοῦ Ἁϊᾶ, τὸν Ἑρμωνὶ δηλαδὴ καὶ τὸν Μεμφιβοσθέ, ποὺ τοὺς ἐγέννησε αὐτὴ μὲ τὸν Σαούλ. Ἐπῆρε ἐπίσης καὶ τοὺς πέντε υἱοὺς τῆς κόρης τοῦ Σαοὺλ Μιχόλ, τοὺς ὁποίους ἐγέννησε αὐτὴ μὲ τὸν Ἐσδριήλ, τὸν υἱὸν τοῦ Βερζελλί, ποὺ κατήγετο ἀπὸ τὴν Μουλάθ.
9 Καὶ παρέδωσεν αὐτοὺς τοὺς ἑπτὰ εἰς τὰ χέρια τῶν Γαβαωνιτῶν. Καὶ τοὺς ἐκρέμασαν καὶ τοὺς ἄφησαν ἐκτεθειμένους εἰς τὰς ἀκτίνας τοῦ ἡλίου ἐνώπιον Κυρίου, εἰς τὸ βουνὸ Γαβαών, ὅπου ὑπῆρχε θυσιαστήριον. Καὶ ἀπέθαναν ἐκεῖ μαζὶ καὶ οἱ ἑπτὰ ἀπόγονοι τοῦ Σαούλ. Τότε δὲ ποὺ ἐθανατώθησαν, ἦτο ἡ ἐποχή, ποὺ ἄρχιζε ὁ θερισμός. Εἶχαν ἀρχίσει νὰ θερίζουν τὸ κριθάρι.
10 Ἐπῆρε δὲ ἡ κόρη τοῦ Ἁϊᾶ, ἡ Ρεσφά, μετὰ τὴν θανάτωσιν τῶν υἱῶν της ἕνα σάκκον καὶ ἔκανε μὲ αὐτὸν μίαν σκηνὴν διὰ τὸν ἑαυτόν της καὶ τὴν ἔστησε δίπλα εἰς κάποιον βράχον, ἀπέναντι ἀπὸ τοὺς κρεμασμένους υἱούς της. Καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ ἀπὸ τὴν ἀρχὴν τοῦ θερισμοῦ, ἕως ὅτου ἔπεσεν εἰς αὐτοὺς βροχὴ ἀπὸ τὸν οὐρανόν. Καὶ δὲν ἄφηνε κατὰ τὴν ἡμέραν τὰ πουλιὰ τοῦ οὐρανοῦ νὰ πλησιάζουν καὶ νὰ κάθωνται εἰς αὐτούς, καὶ κατὰ τὴν νύκτα τὰ θηρία τῆς γῆς νὰ ἔλθουν διὰ νὰ καταφάγουν τὰ πτώματα.
11 Ἀνήγγειλαν δὲ μὲ συγκίνησιν εἰς τὸν Δαβὶδ αὐτὰ ποὺ ἔκανε ἡ κόρη τοῦ Ἁϊᾶ Ρεσφά, ποὺ ἦτο παλλακὴ τοῦ Σαούλ. Ὅταν δὲ ἐτελείωσε τὸ μαρτύριον τῶν κρεμασθέντων καὶ διελύθησαν πλέον τὰ πτώματα, τὰ παρέλαβε διὰ νὰ τὰ θάψῃ ὁ Δάν, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωά, ποὺ ἦτο ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τῶν γιγάντων.
12 Ἐπῆγε δὲ καὶ ὁ Δαβὶδ καὶ ἐπῆρε τὰ ὀστᾶ τοῦ Σαοὺλ καὶ τὰ ὀστᾶ τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἰωνάθαν ἀπὸ τοὺς κατοίκους τῆς πόλεως Ἰαβὶς Γαλαάδ, οἱ ὁποῖοι εἶχαν κλέψει τὰ πτώματά των ἀπὸ τὴν πλατεῖαν τῆς πόλεως Βαιθσάν. Εἰς αὐτὴν τὴν πλατεῖαν εἶχαν ἐκθέσει τὰ πτώματα τοῦ Σαοὺλ καὶ τοῦ Ἰωνάθαν οἱ ἀλλόφυλοι Φιλισταῖοι, κατὰ τὴν ἡμέραν ποὺ ἐσκότωσαν τὸν Σαοὺλ εἰς τὸ βουνὸ Γελβουέ.
13 Καὶ μετέφερεν ἀπὸ ἐκεῖ τὰ ὀστᾶ τοῦ Σαοὺλ καὶ τὰ ὀστᾶ τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἰωνάθαν, ἐμάζευσε δὲ καὶ τὰ ὀστᾶ τῶν ἑπτὰ ἀπογόνων τοῦ Σαούλ, ποὺ εἶχαν κρεμασθῇ καὶ ἐκτεθῇ εἰς τὸν ἥλιον.
14 Ἔθαψαν δὲ αὐτὰ τὰ ὀστᾶ τοῦ Σαοὺλ καὶ τὰ ὀστᾶ τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἰωνάθαν καὶ τὰ ὀστᾶ τῶν κρεμασθέντων εἰς τὴν χώραν τῆς φυλῆς Βενιαμίν, εἰς μίαν πλευρὰν τοῦ τάφου τοῦ Κίς, ποὺ ἦτο πατέρας τοῦ Σαούλ. Ἔκαναν ὅλα, ὅσα τοὺς διέταξε σχετικῶς ὁ βασιλεὺς Δαβίδ. Κατόπιν τούτου ἐφάνη ἵλεως ὁ Θεός, καὶ ἔβρεξε καὶ ἔπαυσε ἡ πεῖνα, ποὺ εἶχε πέσει σὰν τιμωρία εἰς τὴν χώραν τοῦ Ἰσραήλ.
15 Μετὰ ταῦτα ἄρχισε νέος πόλεμος τῶν Φιλισταίων μὲ τοὺς Ἰσραηλίτας. Καὶ κατέβη ἐναντίον τῶν ἀλλοφύλων ὁ Δαβίδ μὲ τοὺς ἄνδρας του καὶ ἐπολέμησαν μὲ αὐτούς. Εἰς τὸν πόλεμον αὐτὸν ὅμως ἐκουράσθη πολὺ ὁ Δαβίδ, διότι εἶχε προχωρήσει πλέον ἡ ἡλικία του.
16 Κάποιος δὲ ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, ποὺ ἐλέγετο Ἰεσβὶ καὶ ἦτο ἕνας ἀπὸ τοὺς γιγαντοσώμους ἀπογόνους του Ραφά, ἐσκέφθη καὶ ἐπεχείρησε νὰ φονεύσῃ τὸν Δαβίδ. Ὁ Ἰεσβὶ εἶχε ἕνα δόρυ, ποὺ ἐζύγιζε περίπου τέσσερα κιλὰ χαλκοῦ. Εἶχεν ἐπίσης εἰς τὴν ζώνην του καὶ ἕνα ρόπαλον μὲ ἐπικάλυψιν σιδήρου.
17 Εἰς τὴν δύσκολον ἐκείνην περίστασιν τοῦ Δαβὶδ τὸν ἐβοήθησεν ὁ ἀνεψιὸς τοῦ Ἀβεσσά, ὁ υἱὸς τῆς ἀδελφῆς του Σαρουΐας, ὁ ὁποῖος ἐκτύπησε τὸν Φιλισταῖον Ἰεσβὶ καὶ τὸν ἐσκότωσε. Ἐξ αἰτίας αὐτοῦ τοῦ γεγονότος ὅμως ὠρκίσθηκαν οἱ στρατιῶται τοῦ Δαβὶδ καὶ τοῦ ἔλεγαν: <Δὲν πρέπει νὰ βγῇς ἄλλην φορὰν μαζί μας εἰς τὸν πόλεμον, διὰ νὰ μὴ σκοτωθῇς καὶ σβήσῃ ἔτσι ὁ λύχνος τοῦ Ἰσραὴλ καὶ μείνῃ ὁ λαὸς χωρὶς ἀρχηγὸν καὶ βυθισθῇ εἰς τὸ σκοτάδι τῆς ἀπελπισίας>.
18 Ἔπειτα ἀπὸ ὀλίγον καιρὸν ἔγινε καὶ ἄλλος πόλεμος μὲ τοὺς Φιλισταίους εἰς τὴν Γέθ. Εἰς τὸν πόλεμον αὐτὸν ὁ Σεβοχά, ποὺ κατήγετο ἀπὸ τὴν Ἀστατώθ, ἐσκότωσε τὸν Σέφ, ποὺ ἦτο ἕνας ἀπὸ τοὺς γιγαντοσώμους ἀπογόνους τοῦ Ραφά.
19 Καὶ μετὰ ἀπὸ ὀλίγον ἐξέσπασε νέος πόλεμος μὲ τοὺς Φιλισταίους εἰς τὴν Γόβ. Εἰς τὸν πόλεμον αὐτὸν ὁ Ἐλεανάν, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀριωργίμ, ποὺ κατήγετο ἀπὸ τὴν Βηθλεέμ, ἐσκότωσε τὸν Γολιάθ, ποὺ κατήγετο ἀπὸ τὴν Γέθ. Ὁ Γολιὰθ αὐτός, Ὅπως καὶ ἐκεῖνος ὁ συνονόματός του, ποὺ τὸν εἶχε σκοτώσει ἄλλοτε ὁ Δαβίδ, ἦτο γίγαντας. Τὸ ξύλον τοῦ δόρατός του ἦτο μεγάλον σὰν τὸ ἀντί του ἀργαλειοῦ.
20 Καὶ ἕνας ἀκόμη πόλεμος ἔγινε κατόπιν μὲ τοὺς Φιλισταίους εἰς τὴν Γέθ. Εἰς τὸν πόλεμον αὐτὸν ἔκανε τὴν ἐμφάνισίν του ἕνας φαλακρὸς Φιλισταῖος ἄνδρας, ποὺ ἦτο ἑξαδάκτυλος. Εἶχεν ἕξι δάκτυλα εἰς κάθε χέρι καὶ κάθε πόδι του, ἐν συνόλῳ δηλαδὴ εἰκοσιτέσσερα δάκτυλα. Ἦτο καὶ αὐτὸς ἀπόγονος τοῦ Ραφά, ἀνῆκε δηλαδὴ εἰς τοὺς γίγαντας Ραφαΐν.
21 Ἐξύβρισε δὲ καὶ ἐφέρθη μὲ περιφρόνησιν ὁ φαλακρὸς αὐτὸς γίγαντας πρὸς τοὺς Ἰσραηλίτας, ἀλλ’ ὅμως τὸν ἐσκότωσε τελικῶς ὁ Ἰωνάθαν, ποὺ ἦτο υἱὸς τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ Δαβὶδ Σεμεΐ.
22 Οἱ τέσσαρες αὐτοὶ ἀλλόφυλοι, δηλαδὴ ὁ Ἰεσβί, ὁ Σέφ, ὁ Γολιὰθ καὶ ὁ φαλακρός, εἶχαν γεννηθῇ ἀπὸ τὴν οἰκογένειαν τοῦ Ραφὰ καὶ ἦσαν ἀπόγονοι τῶν γιγάντων Ραφαΐν. Ἐφονεύθησαν δὲ ὅλοι μὲ τὸ χέρι τοῦ Δαβὶδ καὶ μὲ τὸ χέρι τῶν ἀνδρῶν του.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐγένετο λιμὸς ἐν ταῖς ἡμέραις Δαυὶδ τρία ἔτη, ἐνιαυτὸς ὁ ἐχόμενος ἐνιαυτοῦ, καὶ ἐζήτησε Δαυὶδ τὸ πρόσωπον Κυρίου. Καὶ εἶπε Κύριος· ἐπὶ Σαοὺλ καὶ ἐπὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ ἀδικία ἐν θανάτῳ αἱμάτων αὐτοῦ, περὶ οὗ ἐθανάτωσε τοὺς Γαβαωνίτας.	ατὰ τὴν ἐποχήν, ποὺ ἐβασίλευσεν ὁ Δαυίδ, ἔγινεν ἕνας λιμός, ὁ ὁποῖος διήρκεσεν ἐπὶ τρία κατὰ συνέχειαν ἔτη. Ὁ Δαυὶδ παρεκάλεσε τὸν Κύριον νὰ μάθῃ τὴν αἰτίαν τῆς θλίψεως αὐτῆς. Ὁ Κύριος ἀπήντησεν· <ἡ θλῖψις αὐτὴ εἶναι τιμωρία, ἡ ὁποία ἐπῆλθεν ἐναντίον σας ἐξ αἰτίας τοῦ Σαοὺλ καὶ τῆς οἰκογενείας του. Διὰ τὴν παρασπονδίαν, τὴν ὁποίαν ἔκαμαν αὐτοί, ὅταν ἔχυσαν αἵματα τῶν κατοίκων τῆς Γαβαών>.	ατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην, ποὺ ἐγκατεστάθη καὶ πάλιν εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ὡς βασιλεὺς ὁ Δαβίδ, ἔπεσε πεῖνα εἰς τὴν χώραν του ἐπὶ τρία ἐν συνεχείᾳ χρόνια. Καὶ ἐρώτησε ὁ Δαβὶδ τὸν Κύριον διατὶ ἐπέτρεψε τὴν συμφορὰν αὐτήν, καὶ ὁ Κύριος τοῦ ἀπεκρίθη: <Ἡ πεῖνα αὐτὴ ἦλθε σὰν τιμωρία διὰ τὸν προηγούμενον βασιλέα σας, τὸν Σαούλ, καὶ τὴν οἰκογένειάν του. Διότι διέπραξαν ἀδικίαν καὶ ἔχυσαν αἵματα ἀθώων ἀνθρώπων, τότε ποὺ ἐθανάτωσαν τοὺς κατοίκους τῆς Γαβαών, παρὰ τὴν συνθήκην εἰρήνης ποὺ εἶχε συναφθῆ μὲ αὐτούς>.
2 Καὶ ἐκάλεσεν ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ τοὺς Γαβαωνίτας καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· καὶ οἱ Γαβαωνῖται οὐχ υἱοὶ Ἰσραὴλ εἶσιν, ὅτι ἀλλ' ἢ ἐκ τοῦ λείμματος τοῦ Ἀμορραίου, καὶ οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ ὤμοσαν αὐτοῖς· καὶ ἐζήτησε Σαοὺλ πατάξαι αὐτοὺς ἐν τῷ ζηλῶσαι αὐτὸν τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ καὶ Ἰούδα.	2 Ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ προσεκάλεσε τοὺς Γαβαωνίτας καὶ τοὺς εἶπε· <οἱ Γαβαωνῖται, ὡς γνωστόν, δὲν ἦσαν Ἰσραηλῖται ἀλλὰ ὑπολείμματα ἀπὸ τὸ γένος τῶν Ἀμορραίων. Πρὸς αὐτοὺς δὲ εἶχαν ὁρκισθῇ οἱ υἱοὶ τοῦ Ἰσραὴλ νὰ μὴ τοὺς θανατώσουν; Ὁ Σαοὺλ ὅμως πρὸς χάριν, τάχα, τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ τῶν Ἰουδαίων ἐπεζήτησε νὰ τοὺς ἐξοντώσῃ>.	2 Ἐκάλεσε δὲ ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ τοὺς Γαβαωνίτας καὶ συνεζήτησε μαζί των. Οἱ Γαβαωνῖται δὲν ἦσαν Ἰσραηλῖται, ἀλλὰ ὑπολείμματα τῶν Ἀμορραίων, ποὺ διέμεναν προηγουμένως εἰς τὴν Χαναάν. Εἶχαν δὲ δεσμευθῆ μὲ ὅρκον ἀπέναντί των οἱ Ἰσραηλῖται ὅτι δὲν θὰ τοὺς ἐσκότωναν. Ὁ Σαοὺλ ὅμως, ἀπὸ ζῆλον δῆθεν ὑπὲρ τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ τῶν Ἰουδαίων, ἠθέλησε νὰ τοὺς κτυπήσῃ καὶ νὰ τοὺς ἐξοντώσῃ.
3 Καὶ εἶπε Δαυὶδ πρὸς τοὺς Γαβαωνίτας· τί ποιήσω ὑμῖν καὶ ἐν τίνι ἐξιλάσομαι καὶ εὐλογήσετε τὴν κληρονομίαν Κυρίου;	3 Ὁ Δαυίδ, λοιπόν, εἶπε πρὸς τοὺς Γαβαωνίτας· <τί θέλετε νὰ κάμω πρὸς σᾶς καὶ μὲ ποιὸ μέσον θὰ ἠμπορέσω νὰ ἐξιλεωθῶ ἀπέναντί σας, διὰ νὰ εὐχηθῆτε, ὥστε νὰ σωθῇ ὁ λαὸς αὐτός, ποῦ εἶναι κληρονομία τοῦ Κυρίου;>	3 Εἶπε λοιπὸν ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ εἰς τοὺς κατοίκους τῆς Γαβαών, ποὺ εἶχε καλέσει νὰ ἔλθουν ἐμπρός του: <Τί θέλετε νὰ κάνω πρὸς χάριν σας; Καὶ μὲ τὶ νὰ ἐξιλεώσω τὸ κακόν, ποὺ ἔκανε εἰς βάρος σας ὁ Σαούλ, διὰ νὰ δώσετε τὴν εὐχήν σας εἰς τὸν λαὸν μας, ποὺ εἶναι κληρονομία καὶ κτῆμα τοῦ Κυρίου;>
4 Καὶ εἶπαν αὐτῷ οἱ Γαβαωνῖται· οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἀργύριον ἢ χρυσίον μετὰ Σαοὺλ καὶ μετὰ τοῦ οἴκου αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἐστὶν ἡμῖν ἀνὴρ θανατῶσαι ἐν Ἰσραήλ.	4 Εἶπαν πρὸς αὐτὸν οἱ Γαβαωνῖται· <ἡ διαφορά μας δὲν εἶναι ζήτημα ἀργυρίου ἢ χρυσίου μὲ τὸν Σαοὺλ καὶ μὲ τοὺς ἀπογόνους του, καὶ οὔτε ἡμεῖς ἔχομεν τὴν ἀξίωσιν νὰ θανατωθῇ οἰοσδήποτε ἀπὸ τοὺς ἄλλους Ἰσραηλίτας>.	4 Καὶ ἀπήντησαν οἱ Γαβαωνῖται εἰς τὸν Δαβίδ: <Τὸ θέμα μας δὲν εἶναι μία οἰκονομικὴ διαφορὰ σὲ ἀσῆμι ἢ χρυσάφι μὲ τὸν Σαοὺλ καὶ τὴν οἰκογένειάν του. Κανεὶς δὲ ἄνθρωπος ἀνάμεσά μας δὲν θέλει νὰ θανατωθῇ ἕνας ὁποιοσδήποτε Ἰσραηλίτης>.
5 καὶ εἶπε· τί ὑμεῖς λέγετε καὶ ποιήσω ὑμῖν; Καὶ εἶπαν πρὸς τὸν βασιλέα· ὁ ἀνήρ, ὃς συνετέλεσεν ἐφ' ἡμᾶς καὶ ἐδίωξεν ἡμᾶς, ὃς παρελογίσατο ἐξολοθρεῦσαι ἡμᾶς· ἀφανίσωμεν αὐτόν, τοῦ μὴ ἑστάναι αὐτὸν ἐν παντὶ ὁρίῳ Ἰσραήλ·	5 Ὁ Δαυὶδ τοὺς ἠρώτησε· <λοιπόν, τί λέγετε σεῖς, ὅτι πρέπει νὰ κάμω;> Οἱ Γαβαωνῖται ἀπήντησαν πρὸς τὸν βασιλέα· <ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος μᾶς ἐξηφάνισε καὶ μᾶς κατεδίωξε, αὐτὸς ὁ ὁποῖος ἐσκέφθη νὰ μᾶς ἐξολοθρεύσῃ, πρέπει νὰ θανατωθῇ ἀπὸ ἡμᾶς καὶ νὰ μὴ ἔχῃ πλέον θέσιν εἰς τὴν χώραν τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.	5 Εἶπε δὲ πάλιν ὁ Δαβίδ: <Τί προτείνετε λοιπόν; Τί θέλετε νὰ σᾶς κάνω;> Καὶ ἀπεκρίθησαν ἐκεῖνοι εἰς τὸν βασιλέα: <Πρέπει νὰ τιμωρηθῇ ὁ ἄνθρωπος, ποὺ εἰς τὸ ἀποκορύφωμα τῆς κακίας του ἠθέλησε νὰ μᾶς καταστρέψῃ. Αὐτὸς ποὺ μᾶς κατεδίωξε καὶ ἐσχεδίασε παραλόγως νὰ μᾶς ἐξοντώσῃ. Θέλομεν νὰ τὸν ἀφανίσωμεν, ὥστε νὰ μὴ σταθῇ πουθενὰ μέσα εἰς τὴν χώραν τοῦ Ἰσραήλ.
6 δότω ἡμῖν ἑπτὰ ἄνδρας ἐκ τῶν υἱῶν αὐτοῦ, καὶ ἐξηλιάσωμεν αὐτοὺς τῷ Κυρίῳ ἐν τῷ Γαβαὼν Σαοὺλ ἐκλεκτοὺς Κυρίου. Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· ἐγὼ δώσω.	6 Δῶστε μας, λοιπόν, ἑπτὰ ἀπὸ τὰ παιδιὰ τοῦ Σαούλ, ποὺ σεῖς θὰ ἐκλέξετε, νὰ τοὺς κρεμάσωμεν εἰς τὴν Γαβαὼν ἀπέναντι τοῦ ἡλίου πρὸς ἐξιλέωσιν τοῦ Κυρίου>. Ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ ἀπήντησε· <μάλιστα ἐγὼ θὰ σᾶς τοὺς δώσω>.	6 Καὶ ἐπειδὴ πέθανε ἤδη ὁ ἴδιος, ζητοῦμεν νὰ μᾶς δώσετε ἑπτὰ ἄνδρας ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους του, διὰ νὰ τοὺς κρεμάσωμεν καὶ νὰ τοὺς ἀφήσωμεν ἐκτεθειμένους εἰς τὰς ἀκτίνας τοῦ ἡλίου εἰς τὸ βουνὸ τῆς Γαβαών. Οἱ ἀπόγονοι αὐτοὶ τῆς οἰκογενείας τοῦ Σαούλ, ποὺ εἶχεν ἐκλεγῇ ἀπὸ τὸν Κύριον διὰ τὴν βασιλείαν, θὰ προσφερθοῦν ὡς θυσία ἐξιλεώσεως εἰς τὸν Κύριον>. Καὶ εἶπεν εἰς αὐτοὺς ὁ βασιλεὺς Δαβίδ: <Θὰ σᾶς τοὺς δώσω>.
7 Καὶ ἐφείσατο ὁ βασιλεὺς ἐπὶ Μεμφιβοσθὲ υἱὸν Ἰωνάθαν υἱοῦ Σαοὺλ διὰ τὸν ὅρκον Κυρίου τὸν ἀνὰ μέσον Ἰωνάθαν υἱοῦ Σαούλ·	7 Ὁ βασιλεὺς ὅμως ἐλυπήθη καὶ δὲν ἠθέλησε νὰ δώσῃ τὸν Μεμφιβοσθέ, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωνάθαν, υἱοῦ τοῦ Σαούλ. Τοῦτο δέ, διὰ τὸν ὅρκον ποὺ εἶχε δοθῇ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου μεταξὺ τοῦ Δαυὶδ καὶ τοῦ Ἰωνάθαν, τοῦ υἱοῦ τοῦ Σαούλ.	7 Ἐλυπήθη δὲ ὁ βασιλεὺς τὸν Μεμφιβοσθέ, τὸν υἱὸν τοῦ υἱοῦ τοῦ Σαοὺλ Ἰωνάθαν, διότι εἶχεν ὁρκισθῇ εἰς τὸν Ἰωνάθαν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ὅτι θὰ ἐνδιεφέρετο διὰ τὴν οἰκογένειάν του, καὶ δὲν τὸν παρέδωσε.
8 καὶ ἔλαβεν ὁ βασιλεὺς τοὺς δύο υἱοὺς Ρεσφὰ θυγατρὸς Ἁϊᾶ, οὓς ἔτεκε τῷ Σαούλ, τὸν Ἐρμωνὶ καὶ τὸν Μεμφιβοσθέ, καὶ τοὺς πέντε υἱοὺς τῆς Μιχὸλ θυγατρὸς Σαούλ, οὓς ἔτεκε τῷ Ἐσδριὴλ υἱῷ Βερζελλὶ τῷ Μουλαθί,	8 Ἐπῆρε λοιπὸν ὁ βασιλεὺς τοὺς δύο υἱοὺς τῆς Ρεσφά, θυγατρὸς τοῦ Ἁϊᾶ, τὸν Ἐρμωνὶ καὶ τὸν Μεμφιβοσθέ, τοὺς ὁποίους ἐγέννησεν αὐτὴ ὡς σύζυγος τοῦ Σαούλ. Ἐπίσης ἐπῆρε τοὺς πέντε υἱοὺς τῆς Μιχὸλ θυγατρὸς τοῦ Σαούλ, τοὺς ὁποίους ἐγέννησεν αὐτὴ ὡς σύζυγος τοῦ Ἐσδριήλ τοῦ υἱοῦ Βερζελλί, ὁ ὁποῖος κατήγετο ἀπὸ τὸν Μουλά.	8 Καὶ ἐπῆρε ὁ βασιλεὺς τοὺς δύο υἱοὺς τῆς Ρεσφά, ποὺ ἦτο κόρη τοῦ Ἁϊᾶ, τὸν Ἑρμωνὶ δηλαδὴ καὶ τὸν Μεμφιβοσθέ, ποὺ τοὺς ἐγέννησε αὐτὴ μὲ τὸν Σαούλ. Ἐπῆρε ἐπίσης καὶ τοὺς πέντε υἱοὺς τῆς κόρης τοῦ Σαοὺλ Μιχόλ, τοὺς ὁποίους ἐγέννησε αὐτὴ μὲ τὸν Ἐσδριήλ, τὸν υἱὸν τοῦ Βερζελλί, ποὺ κατήγετο ἀπὸ τὴν Μουλάθ.
9 καὶ ἔδωκεν αὐτοὺς ἐν χειρὶ τῶν Γαβαωνιτῶν, καὶ ἐξηλίασαν αὐτοὺς ἐν τῷ ὄρει ἔναντι Κυρίου, καὶ ἔπεσαν οἱ ἑπτὰ αὐτοὶ ἐπὶ τὸ αὐτό· καὶ αὐτοὶ δὲ ἐθανατώθησαν ἐν ἡμέραις θερισμοῦ ἐν πρώτοις, ἐν ἀρχῇ θερισμοῦ κριθῶν.	9 Αὐτοὺς τοὺς ἑπτὰ παρέδωσεν ὁ βασιλεὺς εἰς τὰ χέρια τῶν Γαβαωνιτῶν, οἱ ὁποῖοι καὶ τοὺς ἐκρέμασαν εἰς τὸ ὄρος ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Καὶ οἱ ἑπτὰ αὐτοὶ ἐθανατώθησαν μαζῆ. Ἐξετελέσθησαν δὲ κατὰ τὴν ἐποχήν, κατὰ τὴν ὁποίαν γίνεται ὁ πρῶτος θερισμός, ὁ θερισμὸς τῆς κριθῆς, εἰς τὴν ἀρχὴν μάλιστα τοῦ θερισμοῦ τῆς κριθῆς.	9 Καὶ παρέδωσεν αὐτοὺς τοὺς ἑπτὰ εἰς τὰ χέρια τῶν Γαβαωνιτῶν. Καὶ τοὺς ἐκρέμασαν καὶ τοὺς ἄφησαν ἐκτεθειμένους εἰς τὰς ἀκτίνας τοῦ ἡλίου ἐνώπιον Κυρίου, εἰς τὸ βουνὸ Γαβαών, ὅπου ὑπῆρχε θυσιαστήριον. Καὶ ἀπέθαναν ἐκεῖ μαζὶ καὶ οἱ ἑπτὰ ἀπόγονοι τοῦ Σαούλ. Τότε δὲ ποὺ ἐθανατώθησαν, ἦτο ἡ ἐποχή, ποὺ ἄρχιζε ὁ θερισμός. Εἶχαν ἀρχίσει νὰ θερίζουν τὸ κριθάρι.
10 Καὶ ἔλαβε Ρεσφὰ θυγάτηρ Ἁϊᾶ τὸν σάκκον καὶ ἔπηξεν αὐτῇ πρὸς τὴν πέτραν ἐν ἀρχῇ θερισμοῦ κριθῶν, ἕως ἔσταξεν ἐπ' αὐτοὺς ὕδωρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ οὐκ ἔδωκε τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καταπαῦσαι ἐπ' αὐτοὺς ἡμέρας καὶ τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ νυκτός.	10 Ἡ Ρεσφά, ἡ θυγάτηρ Ἁϊᾶ, συντετριμμένη ἀπὸ τὴν μητρικὴν λύπην, ἐπῆρε ἐνᾶ σάκκον, τὸν ἥπλωσε εἰς κάποιον βράχον, τὸν ἔκαμε σκηνὴν διὰ τὸν ἑαυτόν της καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ ἀπὸ τὰς πρώτας ἡμέρας τοῦ θερισμοῦ, μέχρις ὅτου ἔπεσε βροχὴ ἀπὸ τὸν οὐρανόν. Ἐκεῖ δὲ μένουσα δὲν ἀφῆκε τὰ πτηνὰ τοῦ οὐρανοῦ κατὰ τὴν ἡμέραν καὶ τὰ θηρία τῆς γῆς κατὰ τὴν νύκτα νὰ φάγουν τὰ πτῶματα τῶν κρεμασθέντων παιδιῶν της.	10 Ἐπῆρε δὲ ἡ κόρη τοῦ Ἁϊᾶ, ἡ Ρεσφά, μετὰ τὴν θανάτωσιν τῶν υἱῶν της ἕνα σάκκον καὶ ἔκανε μὲ αὐτὸν μίαν σκηνὴν διὰ τὸν ἑαυτόν της καὶ τὴν ἔστησε δίπλα εἰς κάποιον βράχον, ἀπέναντι ἀπὸ τοὺς κρεμασμένους υἱούς της. Καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ ἀπὸ τὴν ἀρχὴν τοῦ θερισμοῦ, ἕως ὅτου ἔπεσεν εἰς αὐτοὺς βροχὴ ἀπὸ τὸν οὐρανόν. Καὶ δὲν ἄφηνε κατὰ τὴν ἡμέραν τὰ πουλιὰ τοῦ οὐρανοῦ νὰ πλησιάζουν καὶ νὰ κάθωνται εἰς αὐτούς, καὶ κατὰ τὴν νύκτα τὰ θηρία τῆς γῆς νὰ ἔλθουν διὰ νὰ καταφάγουν τὰ πτώματα.
11 Καὶ ἀπηγγέλη τῷ Δαυὶδ ὅσα ἐποίησε Ρεσφὰ θυγάτηρ Ἁϊᾶ παλλακὴ Σαούλ· καὶ ἐξελύθησαν, καὶ κατέλαβεν αὐτοὺς Δὰν υἱὸς Ἰωὰ ἐκ τῶν ἀπογόνων τῶν γιγάντων,	11 Ἐπληροφόρησαν τὸν Δαυὶδ αὐτά, τὰ ὁποῖα ἔκαμεν Ρεσφὰ ἡ θυγάτηρ Ἁϊᾶ ἡ σύζυγος δευτέρας σειρᾶς τοῦ Σαούλ. Κατεπλάγησαν δὲ ὅλοι ἀπὸ τὴν στοργὴν τῆς μητρὸς αὐτῆς, ὁ δὲ Δάν, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωά, ἔνας ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τῶν γιγάντων παρέλαβε τὰ κρεμασμένα πτώματα.	11 Ἀνήγγειλαν δὲ μὲ συγκίνησιν εἰς τὸν Δαβὶδ αὐτὰ ποὺ ἔκανε ἡ κόρη τοῦ Ἁϊᾶ Ρεσφά, ποὺ ἦτο παλλακὴ τοῦ Σαούλ. Ὅταν δὲ ἐτελείωσε τὸ μαρτύριον τῶν κρεμασθέντων καὶ διελύθησαν πλέον τὰ πτώματα, τὰ παρέλαβε διὰ νὰ τὰ θάψῃ ὁ Δάν, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωά, ποὺ ἦτο ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τῶν γιγάντων.
12 καὶ ἐπορεύθη Δαυὶδ καὶ ἔλαβε τὰ ὀστᾶ Σαοὺλ καὶ τὰ ὀστᾶ Ἰωνάθαν τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ παρὰ τῶν ἀνδρῶν υἱῶν Ἰαβὶς Γαλαάδ, οἳ ἔκλεψαν αὐτοὺς ἐκ τῆς πλατείας Βαισθάν, ὅτι ἔστησαν αὐτοὺς ἐκεῖ οἱ ἀλλόφυλοι ἐν τῇ ἡμέρᾳ, ᾗ ἐπάταξαν οἱ ἀλλόφυλοι τὸν Σαοὺλ ἐν Γελβουέ,	12 Καὶ ὁ Δαυὶδ τότε μετέβη καὶ ἐπῆρε τὰ ὀστᾶ τοῦ Σαούλ, τὰ ὀστᾶ τοῦ παιδιοῦ τοῦ Ἰωνάθαν ἀπὸ τοὺς ἄνδρας τῆς πόλεως Ἰαβὶς εἰς τὴν περιοχὴν Γαλαάδ, οἱ ὁποῖοι εἶχον ἀφαιρέσει κρυφίως τὰ πτώματα αὐτῶν ἀπὸ τὴν πλατεῖαν τῆς πόλεως Βαιθσάν. Διότι ἐκεῖ εἶχον κρεμάσει τὸν Σαοὺλ καὶ τὸν Ἰωνάθαν οἱ Φιλισταῖοι, ὅταν ἐφόνευσαν τὸν Σαοὺλ εἰς τὸ ὄρος Γελβουέ.	12 Ἐπῆγε δὲ καὶ ὁ Δαβὶδ καὶ ἐπῆρε τὰ ὀστᾶ τοῦ Σαοὺλ καὶ τὰ ὀστᾶ τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἰωνάθαν ἀπὸ τοὺς κατοίκους τῆς πόλεως Ἰαβὶς Γαλαάδ, οἱ ὁποῖοι εἶχαν κλέψει τὰ πτώματά των ἀπὸ τὴν πλατεῖαν τῆς πόλεως Βαιθσάν. Εἰς αὐτὴν τὴν πλατεῖαν εἶχαν ἐκθέσει τὰ πτώματα τοῦ Σαοὺλ καὶ τοῦ Ἰωνάθαν οἱ ἀλλόφυλοι Φιλισταῖοι, κατὰ τὴν ἡμέραν ποὺ ἐσκότωσαν τὸν Σαοὺλ εἰς τὸ βουνὸ Γελβουέ.
13 καὶ ἀνήνεγκεν ἐκεῖθεν τὰ ὀστᾶ Σαοὺλ καὶ τὰ ὀστᾶ Ἰωνάθαν τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ καὶ συνήγαγε τὰ ὀστᾶ τῶν ἐξηλιασμένων.	13 Ὁ Δαυὶδ ἐπῆρε καὶ μετέφερεν ἀπὸ ἐκεῖ τὰ ὀστᾶ τοῦ Σαοὺλ καὶ τὰ ὀστᾶ τοῦ Ἰωνάθαν τοῦ υἱοῦ του, ὅπως καὶ τὰ ὀστᾶ τῶν ἄλλων, ποὺ εἶχαν κρεμασθῆ.	13 Καὶ μετέφερεν ἀπὸ ἐκεῖ τὰ ὀστᾶ τοῦ Σαοὺλ καὶ τὰ ὀστᾶ τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἰωνάθαν, ἐμάζευσε δὲ καὶ τὰ ὀστᾶ τῶν ἑπτὰ ἀπογόνων τοῦ Σαούλ, ποὺ εἶχαν κρεμασθῇ καὶ ἐκτεθῇ εἰς τὸν ἥλιον.
14 Καὶ ἔθαψαν τὰ ὀστᾶ Σαοὺλ καὶ τὰ ὀστᾶ Ἰωνάθαν τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ καὶ τὰ ὀστᾶ τῶν ἠλιασθέντων ἐν γῇ Βενιαμὶν ἐν τῇ πλευρᾷ ἐν τῷ τάφῳ Κὶς τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ ἐποίησαν πάντα, ὅσα ἐνετείλατο ὁ βασιλεύς. Καὶ ἐπήκουσεν ὁ Θεὸς τῇ γῇ μετὰ ταῦτα.	14 Ἔθαψαν τὰ ὀστᾶ τοῦ Σαούλ, τὰ ὀστᾶ τοῦ παιδιοῦ τοῦ Ἰωνάθαν καὶ τὰ ὀστᾶ ὅσων ἄλλων εἶχαν κρεμασθῆ εἰς τὴν χώραν τῆς φυλῆς τοῦ Βενιαμίν. Αὐτοὺς λοιπὸν τοὺς ἔθαψαν εἰς κάποιαν πλευρὰν εἰς τὸν τάφον τοῦ Κίς, τοῦ πατρὸς τοῦ Σαούλ. Ὅλα αὐτὰ ἔγιναν, διότι ἔτσι εἶχε διατάξει ὁ βασιλεύς. Ὁ δὲ Θεὸς κατόπιν αὐτῶν ἤκουσε τὴν προσευχὴν τοῦ Δαυὶδ καὶ ἀπήλλαξε τὸ βασίλειόν του ἀπὸ τὴν μάστιγα τοῦ λιμοῦ.	14 Ἔθαψαν δὲ αὐτὰ τὰ ὀστᾶ τοῦ Σαοὺλ καὶ τὰ ὀστᾶ τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἰωνάθαν καὶ τὰ ὀστᾶ τῶν κρεμασθέντων εἰς τὴν χώραν τῆς φυλῆς Βενιαμίν, εἰς μίαν πλευρὰν τοῦ τάφου τοῦ Κίς, ποὺ ἦτο πατέρας τοῦ Σαούλ. Ἔκαναν ὅλα, ὅσα τοὺς διέταξε σχετικῶς ὁ βασιλεὺς Δαβίδ. Κατόπιν τούτου ἐφάνη ἵλεως ὁ Θεός, καὶ ἔβρεξε καὶ ἔπαυσε ἡ πεῖνα, ποὺ εἶχε πέσει σὰν τιμωρία εἰς τὴν χώραν τοῦ Ἰσραήλ.
15 Καὶ ἐγενήθη ἔτι πόλεμος τοῖς ἀλλοφύλοις μετὰ Ἰσραήλ, καὶ κατέβη Δαυὶδ καὶ οἱ παῖδες αὐτοῦ μετ' αὐτοῦ καὶ ἐπολέμησαν μετὰ τῶν ὀλλοφύλων, καὶ ἐξελύθη Δαυίδ.	15 Κατόπιν τῶν γεγονότων αὐτῶν ἔγινε νέος πόλεμος μεταξὺ τῶν ἀλλοφύλων καὶ τῶν Ἰσραηλιτῶν. Ἔλαβε δὲ μέρος εἰς τὸν πόλεμον αὐτὸν ὁ Δαυὶδ μαζῆ μὲ τὸν στρατόν του καὶ ἐπολέμησαν ἐναντίον αὐτῶν τῶν ἀλλοφύλων. Ὁ δὲ Δαυὶδ πολεμῶν ἐκουράσθη.	15 Μετὰ ταῦτα ἄρχισε νέος πόλεμος τῶν Φιλισταίων μὲ τοὺς Ἰσραηλίτας. Καὶ κατέβη ἐναντίον τῶν ἀλλοφύλων ὁ Δαβίδ μὲ τοὺς ἄνδρας του καὶ ἐπολέμησαν μὲ αὐτούς. Εἰς τὸν πόλεμον αὐτὸν ὅμως ἐκουράσθη πολὺ ὁ Δαβίδ, διότι εἶχε προχωρήσει πλέον ἡ ἡλικία του.
16 Καὶ Ἰεσβί, ὃς ἦν ἐν τοῖς ἐκγόνοις τοῦ Ραφὰ καὶ ὁ σταθμὸς τοῦ δόρατος αὐτοῦ τριακοσίων σίκλων ὁλκὴ χαλκοῦ καὶ αὐτὸς περιεζωσμένος κορύνην, καὶ διενοεῖτο τοῦ πατάξαι τὸν Δαυίδ.	16 Ἐκεῖ εἰς τὴν μάχην, μεταξὺ τῶν ἐχθρῶν, ἦτο καὶ ὁ Ἰεσβί, ἐνας ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ραφά, γίγας καὶ αὐτός. Τὸ βάρος τοῦ χαλκίνου δόρατός του ἦτο ἐπάνω ἀπὸ τριακοσίους σίκλους. Εἶχε ζωσθῆ ἕνα φονικὸν ρόπαλον καὶ μὲ αὐτὸ ἐπεχείρησε νὰ φονεύσῃ τὸν Δαυίδ.	16 Κάποιος δὲ ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, ποὺ ἐλέγετο Ἰεσβὶ καὶ ἦτο ἕνας ἀπὸ τοὺς γιγαντοσώμους ἀπογόνους του Ραφά, ἐσκέφθη καὶ ἐπεχείρησε νὰ φονεύσῃ τὸν Δαβίδ. Ὁ Ἰεσβὶ εἶχε ἕνα δόρυ, ποὺ ἐζύγιζε περίπου τέσσερα κιλὰ χαλκοῦ. Εἶχεν ἐπίσης εἰς τὴν ζώνην του καὶ ἕνα ρόπαλον μὲ ἐπικάλυψιν σιδήρου.
17 Καὶ ἐβοήθησεν αὐτῷ Ἀβεσσὰ υἱὸς Σαρουΐας καὶ ἐπάταξε τὸν ἀλλόφυλον καὶ ἐθανάτωσεν αὐτόν. Τότε ὤμοσαν οἱ ἄνδρες Δαυὶδ λέγοντες· οὐκ ἐξελεύσῃ ἔτι μεθ' ἡμῶν εἰς πόλεμον καὶ οὐ μὴ σβέσῃς τὸν λύχνον Ἰσραήλ.	17 Ὁ Ἀβεσσὰ ὅμως, ὁ υἱὸς τῆς Σαρουΐας, ἔσπευσε καὶ ἐβοήθησε τὸν Δαυὶδ καὶ ἐκτύπησε καὶ ἐφόνευσεν αὐτὸν τὸν ἀλλόφυλον. Τότε οἱ ἄνδρες τοῦ Δαυὶδ ὡρκίσθησαν καὶ τοῦ εἶπαν· <ἄλλην φορὰν δὲν θὰ βγῇς μαζῆ μας εἰς τὸν πόλεμον σὺ ὁ βασιλεύς, διὰ νὰ μὴ φονευθῇς καὶ σβήσῃς ἔτσι τὸν μοναδικὸν αὐτὸν λύχνον τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ>.	17 Εἰς τὴν δύσκολον ἐκείνην περίστασιν τοῦ Δαβὶδ τὸν ἐβοήθησεν ὁ ἀνεψιὸς τοῦ Ἀβεσσά, ὁ υἱὸς τῆς ἀδελφῆς του Σαρουΐας, ὁ ὁποῖος ἐκτύπησε τὸν Φιλισταῖον Ἰεσβὶ καὶ τὸν ἐσκότωσε. Ἐξ αἰτίας αὐτοῦ τοῦ γεγονότος ὅμως ὠρκίσθηκαν οἱ στρατιῶται τοῦ Δαβὶδ καὶ τοῦ ἔλεγαν: <Δὲν πρέπει νὰ βγῇς ἄλλην φορὰν μαζί μας εἰς τὸν πόλεμον, διὰ νὰ μὴ σκοτωθῇς καὶ σβήσῃ ἔτσι ὁ λύχνος τοῦ Ἰσραὴλ καὶ μείνῃ ὁ λαὸς χωρὶς ἀρχηγὸν καὶ βυθισθῇ εἰς τὸ σκοτάδι τῆς ἀπελπισίας>.
18 Καὶ ἐγενήθη μετὰ ταῦτα ἔτι πόλεμος ἐν Γὲθ μετὰ τῶν ἀλλοφύλων. Τότε ἐπάταξε Σεβοχὰ ὁ Ἀστατωθὶ τὸν Σὲφ ἐν τοῖς ἐκγόνοις τοῦ Ραφά.	18 Κατόπιν αὐτῶν ἔγινε πάλιν πόλεμος εἰς τὴν περιοχὴν Γὲθ μεταξὺ τῶν Φιλισταίων καὶ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Τότε ὁ Σεβοχά, ὁ ὁποῖος κατήγετο ἀπὸ τὴν Ἀστατώθ, ἐφόνευσε τὸν Σέφ, ἕνα ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ραφά.	18 Ἔπειτα ἀπὸ ὀλίγον καιρὸν ἔγινε καὶ ἄλλος πόλεμος μὲ τοὺς Φιλισταίους εἰς τὴν Γέθ. Εἰς τὸν πόλεμον αὐτὸν ὁ Σεβοχά, ποὺ κατήγετο ἀπὸ τὴν Ἀστατώθ, ἐσκότωσε τὸν Σέφ, ποὺ ἦτο ἕνας ἀπὸ τοὺς γιγαντοσώμους ἀπογόνους τοῦ Ραφά.
19 Καὶ ἐγένετο ὁ πόλεμος ἐν Γὸβ μετὰ τῶν ἀλλοφύλων. Καὶ ἐπάταξεν Ἐλεανὰν υἱὸς Ἀριωργὶμ ὁ Βηθλεεμίτης τὸν Γολιὰθ τὸν Γεθθαῖον, καὶ τὸ ξύλον τοῦ δόρατος αὐτοῦ ὡς ἀντίον ὑφαινόντων.	19 Καὶ νέος πόλεμος ἔγινε μεταξὺ Ἰσραηλιτῶν καὶ ἀλλοφύλων εἰς τὴν περιοχὴν Γόβ. Ἐκεῖ ὁ Ἐλεανάν, ὁ υἱὸς τοῦ ᾿Αριωργίμ, ὁ ὁποῖος κατήγετο ἀπὸ τὴν Βηθλεέμ, ἐφόνευσεν ἕνα γίγαντα, Γολιὰθ ὀνόματι, τὸν καταγόμενον ἀπὸ τὴν Γέθ, καὶ τοῦ ὁποίου τὸ ξύλον τοῦ δόρατός του ἦτο σὰν τὸ ἀντὶ τοῦ ἀργαλειοῦ.	19 Καὶ μετὰ ἀπὸ ὀλίγον ἐξέσπασε νέος πόλεμος μὲ τοὺς Φιλισταίους εἰς τὴν Γόβ. Εἰς τὸν πόλεμον αὐτὸν ὁ Ἐλεανάν, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀριωργίμ, ποὺ κατήγετο ἀπὸ τὴν Βηθλεέμ, ἐσκότωσε τὸν Γολιάθ, ποὺ κατήγετο ἀπὸ τὴν Γέθ. Ὁ Γολιὰθ αὐτός, Ὅπως καὶ ἐκεῖνος ὁ συνονόματός του, ποὺ τὸν εἶχε σκοτώσει ἄλλοτε ὁ Δαβίδ, ἦτο γίγαντας. Τὸ ξύλον τοῦ δόρατός του ἦτο μεγάλον σὰν τὸ ἀντί του ἀργαλειοῦ.
20 Καὶ ἐγένετο ἔτι πόλεμος ἐν Γέθ. Καὶ ἦν ἀνὴρ μαδῶν, καὶ οἱ δάκτυλοι τῶν χειρῶν αὐτοῦ καὶ οἱ δάκτυλοι τῶν ποδῶν αὐτοῦ ἓξ καὶ ἓξ, εἰκοσιτέσσαρες ἀριθμῷ, καί γε αὐτὸς ἐτέχθη τῷ Ραφά.	20 Ἔγινε καὶ ἄλλος πόλεμος εἰς τὴν περιοχὴν Γέθ. Ἐκεῖ ὑπῆρχεν ἐνας ἀνὴρ φαλακρός. Αὐτὸς εἶχε ἓξ δάκτυλα εἰς κάθε του χέρι καὶ ἓξ δάκτυλα εἰς κάθε του πόδι. Ἐν ὅλῳ δηλαδὴ εἴκοσι τέσσαρας δακτύλους καὶ αὐτὸς ἦτο ἀπόγονος τοῦ γίγαντος Ραφά.	20 Καὶ ἕνας ἀκόμη πόλεμος ἔγινε κατόπιν μὲ τοὺς Φιλισταίους εἰς τὴν Γέθ. Εἰς τὸν πόλεμον αὐτὸν ἔκανε τὴν ἐμφάνισίν του ἕνας φαλακρὸς Φιλισταῖος ἄνδρας, ποὺ ἦτο ἑξαδάκτυλος. Εἶχεν ἕξι δάκτυλα εἰς κάθε χέρι καὶ κάθε πόδι του, ἐν συνόλῳ δηλαδὴ εἰκοσιτέσσερα δάκτυλα. Ἦτο καὶ αὐτὸς ἀπόγονος τοῦ Ραφά, ἀνῆκε δηλαδὴ εἰς τοὺς γίγαντας Ραφαΐν.
21 Καὶ ὠνείδισε τὸν Ἰσραήλ, καὶ ἐπάταξεν αὐτὸν Ἰωνάθαν υἱὸς Σεμεῒ ἀδελφοῦ Δαυίδ.	21 Ὕβριζε τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν. Ὁ Ἰωνάθαν, ὁ υἱὸς τοῦ Σεμεΐ, ἀδελφοῦ τοῦ Δαυίδ, ἐφόνευσεν αὐτόν.	21 Ἐξύβρισε δὲ καὶ ἐφέρθη μὲ περιφρόνησιν ὁ φαλακρὸς αὐτὸς γίγαντας πρὸς τοὺς Ἰσραηλίτας, ἀλλ’ ὅμως τὸν ἐσκότωσε τελικῶς ὁ Ἰωνάθαν, ποὺ ἦτο υἱὸς τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ Δαβὶδ Σεμεΐ.
22 Οἱ τέσσαρες οὗτοι ἐτέχθησαν ἀπόγονοι τῶν γιγάντων ἐν Γὲθ τῷ Ραφὰ οἶκος, καὶ ἔπεσαν ἐν χειρὶ Δαυίδ, καὶ ἐν χειρὶ τῶν δούλων αὐτοῦ.	22 Οἱ τέσσαρες αὐτοὶ ἄνδρες ἦσαν ἀπόγονοι τῶν γιγάντων εἰς τὴν Γέθ, καὶ ἀνῆκον εἰς τὴν οἰκογένειαν Ραφά. Αὐτοὶ ἐφονεύθησαν μὲ τὰ χέρια τοῦ Δαυὶδ καὶ μὲ τὰ χέρια τῶν στρατιωτῶν του.	22 Οἱ τέσσαρες αὐτοὶ ἀλλόφυλοι, δηλαδὴ ὁ Ἰεσβί, ὁ Σέφ, ὁ Γολιὰθ καὶ ὁ φαλακρός, εἶχαν γεννηθῇ ἀπὸ τὴν οἰκογένειαν τοῦ Ραφὰ καὶ ἦσαν ἀπόγονοι τῶν γιγάντων Ραφαΐν. Ἐφονεύθησαν δὲ ὅλοι μὲ τὸ χέρι τοῦ Δαβὶδ καὶ μὲ τὸ χέρι τῶν ἀνδρῶν του.