Βασιλειών Γ : Κεφάλαιον Α'

Πρωτότυπο Κείμενο

ΑΙ ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ πρεσβύτερος προβεβηκὼς ἡμέραις, καὶ περιέβαλλον αὐτὸν ἱματίοις, καὶ οὐκ ἐθερμαίνετο.
2 Καὶ εἶπον οἱ παῖδες αὐτοῦ· ζητησάτωσαν τῷ βασιλεῖ παρθένον νεάνιδα, καὶ παραστήσεται τῷ βασιλεῖ καὶ ἔσται αὐτὸν θάλπουσα καὶ κοιμηθήσεται μετ' αὐτοῦ καὶ θερμανθήσεται ὁ κύριός μου ὁ βασιλεύς.
3 Καὶ ἐζήτησαν νεάνιδα καλὴν ἐκ παντὸς ὁρίου Ἰσραὴλ καὶ εὖρον τὴν Ἀβισὰγ τὴν Σωμανῖτιν καὶ ἤνεγκαν αὐτὴν πρὸς τὸν βασιλέα.
4 Καὶ ἡ νεᾶνις καλὴ ἕως σφόδρα· καὶ ἦν θάλπουσα τὸν βασιλέα καὶ ἐλειτούργει αὐτῷ, καὶ ὁ βασιλεὺς οὐκ ἔγνω αὐτήν.
5 Καὶ Ἀδωνίας υἱὸς Ἀγγίθ ἐπῄρετο λέγων· ἐγὼ βασιλεύσω· καὶ ἐποίησεν ἑαυτῷ ἅρματα καὶ ἱππεῖς καὶ πεντήκοντα ἄνδρας παρατρέχειν ἔμπροσθεν αὐτοῦ.
6 Καὶ οὐκ ἀπεκώλυσεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ οὐδέποτε λέγων· διατὶ σὺ ἐποίησας; Καί γε αὐτὸς ὡραῖος τῇ ὄψει σφόδρα, καὶ αὐτὸν ἔτεκεν ὀπίσω Ἀβεσσαλώμ.
7 Καὶ ἐγένοντο οἱ λόγοι αὐτοῦ μετὰ Ἰωὰβ τοῦ υἱοῦ Σαρουΐας καὶ μετὰ Ἀβιάθαρ τοῦ ἱερέως, καὶ ἐβοήθουν ὀπίσω Ἀδωνίου·
8 καὶ Σαδὼκ ὁ ἱερεὺς καὶ Βαναίας υἱὸς Ἰωδαὲ καὶ Νάθαν ὁ προφήτης καὶ Σεμεῒ καὶ Ρησὶ καὶ υἱοὶ δυνατοὶ τοῦ Δαυὶδ οὐκ ἦσαν ὀπίσω Ἀδωνίου.
9 Καὶ ἐθυσίασεν Ἀδωνίας πρόβατα μόσχους καὶ ἄρνας παρὰ τὸν λίθον τοῦ Ζωελεθί, ὃς ἦν ἐχόμενα Ρωγήλ, καὶ ἐκάλεσε πάντας τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ καὶ παντὸς τοὺς υἱοὺς Ἰούδα παῖδας τοῦ βασιλέως·
10 Καὶ Νάθαν τὸν προφήτην καὶ Βαναίαν καὶ τοὺς δυνατούς, καὶ τὸν Σαλωμὼν ἀδελφὸν αὐτοῦ οὐκ ἐκάλεσε.
11 Καὶ εἶπε Νάθαν πρὸς Βηρααβεὲ μητέρα Σαλωμὼν λέγων· οὐκ ἤκουσας ὅτι ἐβασίλευσεν Ἀδωνίας υἱὸς Ἀγγίθ; Καὶ ὁ κύριος ἡμῶν Δαυὶδ οὐκ ἔγνω.
12 Καὶ νῦν δεῦρο συμβουλεύσω σοι δὴ συμβουλίαν, καὶ ἐξελοῦ τὴν ψυχήν σου καὶ τὴν ψυχὴν τοῦ υἱοῦ σου Σαλωμών·
13 δεῦρο εἴσελθε πρὸς τὸν βασιλέα Δαυὶδ καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτὸν λέγουσα· οὐχὶ σύ, κύριέ μου βασιλεῦ, ὤμοσας τῇ δούλῃ σου λέγων ὅτι ὁ υἱός σου Σαλωμὼν βασιλεύσει μετ' ἐμὲ καὶ αὐτὸς καθιεῖται ἐπὶ τοῦ θρόνου μου; Καὶ τί ὅτι ἐβασίλευσεν Ἀδωνίας;
14 Καὶ ἰδοὺ ἔτι λαλούσης σου ἐκεῖ μετὰ τοῦ βασιλέως καὶ ἐγὼ εἰσελεύσομαι ὀπίσω σου καὶ πληρώσω τοὺς λόγους σου.
15 Καὶ εἰσῆλθε Βηρσαβεὲ πρὸς τὸν βασιλέα εἰς τὸ ταμιεῖον, καὶ ὁ βασιλεὺς πρεσβύτης σφόδρα, καὶ Ἀβισὰγ ἡ Σωμανῖτις ἦν λειτουργοῦσα τῷ βασιλεῖ.
16 Καὶ ἔκυψε Βηρσαβεὲ καὶ προσεκύνησε τῷ βασιλεῖ· καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· τί ἔστι σοι;
17 Ἡ δὲ εἶπε· κύριέ μου βασιλεῦ, σὺ ὤμοσας ἐν Κυρία τῷ Θεῷ σου τῇ δούλῃ σου λέγων· ὅτι ὁ υἱός σου Σαλωμὼν βασιλεύσει μετ' ἐμὲ καὶ αὐτὸς καθήσεται ἐπὶ τοῦ θρόνου μου.
18 Καὶ νῦν ἰδοὺ Ἀδωνίας ἐβασίλευσε, καὶ σύ, κύριέ μου βασιλεῦ, οὐκ ἔγνως·
19 καὶ ἐθυσίασε μόσχους καὶ ἄρνας καὶ πρόβατα εἰς πλῆθος καὶ ἐκάλεσε πάντας τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως καὶ Ἀβιάθαρ τὸν ἱερέα καὶ Ἰωὰβ τὸν ἄρχοντα τῆς δυνάμεως, καὶ τὸν Σαλωμὼν τὸν δοῦλόν σου οὐκ ἐκάλεσε.
20 Καὶ σύ, κύριέ μου βασιλεῦ, οἱ ὀφθαλμοὶ παντὸς Ἰσραὴλ πρός σε. Ἀπάγγειλαι αὐτοῖς τίς καθήσεται ἐπὶ τοῦ θρόνου τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως μετ' αὐτόν.
21 Καὶ ἔσται ὡς ἂν κοιμηθῇ ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ, καὶ ἔσομαι ἐγὼ καὶ Σαλωμὼν ὁ υἱός μου ἁμαρτωλοί.
22 Καὶ ἰδοὺ ἔτι αὐτῆς λαλούσης μετὰ τοῦ βασιλέως καὶ Νάθαν ὁ προφήτης ἦλθε.
23 Καὶ ἀνηγγέλη τῷ βασιλεῖ· ἰδοὺ Νάθαν ὁ προφήτης· καὶ εἰσῆλθε κατὰ πρόσωπον τοῦ βασιλέως καὶ προσεκύνησε τῷ βασιλεῖ κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν.
24 Καὶ εἶπε Νάθαν· κύριέ μου βασιλεῦ, σὺ εἶπας Ἀδωνίας βασιλεύσει ὀπίσω μου καὶ αὐτὸς καθήσεται ἐπὶ τοῦ θρόνου μου;
25 Ὅτι κατέβη σήμερον καὶ ἐθυσίασε μόσχους καὶ ἄρνας καὶ πρόβατα εἰς πλῆθος καὶ ἐκάλεσε παντὸς τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως καὶ τοὺς ἄρχοντας τῆς δυνάμεως καὶ Ἀβιάθαρ τὸν ἱερέα, καὶ ἰδοὺ εἰσιν ἐσθίοντες καὶ πίνοντες ἐνώπιον αὐτοῦ καὶ εἶπαν· ζήτω ὁ βασιλεὺς Ἀδωνίας.
26 Καὶ ἐμὲ αὐτὸν τὸν δοῦλόν σου καὶ Σαδὼκ τὸν ἱερέα καὶ Βαναίαν υἱὸν Ἰωδαὲ καὶ Σαλωμὼν τὸν δοῦλον σου οὐκ ἐκάλεσεν.
27 Εἰ διὰ τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως γέγονε τὸ ρῆμα τοῦτο καὶ οὐκ ἐγνώρισας τῷ δούλῳ σου τίς καθήσεται ἐπὶ τὸν θρόνον τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως μετ' αὐτόν;
28 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ καὶ εἶπε· καλέσατέ μοι τὴν Βηρσαβεέ· καὶ εἰσῆλθεν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως καὶ ἔστη ἐνώπιον αὐτοῦ.
29 Καὶ ὤμοσεν ὁ βασιλεὺς καὶ εἶπε· ζῇ Κύριος, ὃς ἐλυτρώσατο τὴν ψυχήν μου ἐκ πάσης θλίψεως,
30 ὅτι καθὼς ὤμοσά σοι ἐν Κυρίῳ Θεῷ Ἰσραὴλ λέγων ὅτι Σαλωμὼν ὁ υἱός σου βασιλεύσει μετ' ἐμὲ καὶ αὐτὸς καθήσεται ἐπὶ τοῦ θρόνου μου ἀντ' ἐμοῦ, ὅτι οὕτω ποιήσω τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ.
31 Καὶ ἔκυψε Βηρσαβεὲ ἐπὶ πρόσωπον ἐπὶ τὴν γῆν καὶ προσεκύνησε τῷ βασιλεῖ καὶ εἶπε· ζήτω ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ εἰς τὸν αἰῶνα.
32 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Δαυίδ· καλέσατέ μοι Σαδὼκ τὸν ἱερέα καὶ Νάθαν τὸν προφήτην καὶ Βαναίαν υἱὸν Ἰωδαέ· καὶ εἰσῆλθον ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.
33 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς αὐτοῖς· λάβετε τοὺς δούλους τοῦ κυρίου ὑμῶν μεθ' ὑμῶν καὶ ἐπιβιβάσατε τὸν υἱόν μου Σαλωμὼν ἐπὶ τὴν ἡμίονον τὴν ἐμὴν καὶ καταγάγετε αὐτὸν εἰς τὴν Γιών,
34 καὶ χρισάτω αὐτὸν ἐκεῖ Σαδὼκ ὁ ἱερεὺς καὶ Νάθαν ὁ προφήτης εἰς βασιλέα ἐπὶ Ἰσραήλ, καὶ σαλπίσατε κερατίνη καὶ ἐρεῖτε· ζήτω ὁ βασιλεὺς Σαλωμών.
35 Καὶ καθήσεται ἐπὶ τοῦ θρόνου μου καὶ βασιλεύσει ἀντ' ἐμοῦ, καὶ ἐγὼ ἐνετειλάμην τοῦ εἶναι εἰς ἡγούμενον ἐπὶ Ἰσραὴλ καὶ Ἰούδαν.
36 Καὶ ἀπεκρίθη Βαναίας υἱὸς Ἰωδαὲ τῷ βασιλεῖ καὶ εἶπε· γένοιτο οὕτως· πιστώσαι Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως.
37 Καθὼς ἦν Κύριος μετὰ τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως, οὕτως εἴη μετὰ Σαλωμὼν καὶ μεγαλύναι τὸν θρόνον αὐτοῦ ὑπὲρ τὸν θρόνον τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως Δαυίδ.
38 Καὶ κατέβη Σαδὼκ ὁ ἱερεὺς καὶ Νάθαν ὁ προφήτης καὶ Βαναίας υἱὸς Ἰωδαὲ καὶ ὁ Χερεθὶ καὶ ὁ Φελεθὶ καὶ ἐπεκάθισαν τὸν Σαλωμὼν ἐπὶ τὴν ἡμίονον τοῦ βασιλέως Δαυὶδ καὶ ἀπήγαγον αὐτὸν εἰς τὴν Γιών.
39 Καὶ ἔλαβε Σαδὼκ ὁ ἱερεὺς τὸ κέρας τοῦ ἐλαίου ἐκ τῆς σκηνῆς καὶ ἔχρισε τὸν Σαλωμὼν καὶ ἐσάλπισε τῇ κερατίνῃ, καὶ εἶπε πᾶς ὁ λαός· ζήτω ὁ βασιλεὺς Σαλωμών.
40 Καὶ ἀνέβη πᾶς ὁ λαὸς ὀπίσω αὐτοῦ καὶ ἐχόρευον ἐν χοροῖς καὶ εὐφραινόμενοι εὐφροσύνην μεγάλην, καὶ ἐρράγη ἡ γῆ ἐν τῇ φωνῇ αὐτῶν.
41 Καὶ ἤκουσεν Ἀδωνίας καὶ πάντες οἱ κλητοὶ αὐτοῦ, καὶ αὐτοὶ συνετέλεσαν φαγεῖν· καὶ ἤκουσεν Ἰωὰβ τὴν φωνὴν τῆς κερατίνης καὶ εἶπε· τίς ἡ φωνὴ τῆς πόλεως ἠχούσης;
42 Ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος καὶ ἰδοὺ Ἰωνάθαν υἱὸς Ἀβιάθαρ τοῦ ἱερέως εἰσῆλθε, καὶ εἶπεν Ἀδωνίας, εἴσελθε ὅτι ἀνὴρ δυνάμεως εἶ σύ, καὶ ἀγαθὰ εὐαγγέλισαι.
43 Καὶ ἀπεκρίθη Ἰωνάθαν καὶ εἶπε· καὶ μάλα ὁ κύριος ἡμῶν ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ ἐβασίλευσε τὸν Σαλωμών·
44 καὶ ἀπέστειλε μετ' αὐτοῦ ὁ βασιλεὺς τὸν Σαδὼκ τὸν ἱερέα καὶ Νάθαν τὸν προφήτην καὶ Βαναίαν τὸν υἱὸν Ἰωδαὲ καὶ τὸν Χερεθὶ καὶ τὸν Φελεθὶ καὶ ἐπεκάθισαν αὐτὸν ἐπὶ τὴν ἡμίονον τοῦ βασιλέως·
45 καὶ ἔχρισαν αὐτὸν Σαδὼκ ὁ ἱερεὺς καὶ Νάθαν ὁ προφήτης ἐν τῇ Γιών, καὶ ἀνέβησαν ἐκεῖθεν εὐφραινόμενοι καὶ ἤχησεν ἡ πόλις· αὕτη ἡ φωνὴ ἣν ἠκούσατε.
46 Καὶ ἐκάθισε Σαλωμὼν ἐπὶ θρόνον βασιλείας,
47 καὶ εἰσῆλθον οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλέως εὐλογῆσαι τὸν κύριον ἡμῶν
τὸν βασιλέα Δαυὶδ λέγοντες· ἀγαθύναι ὁ Θεὸς τὸ ὄνομα Σαλωμὼν ὑπὲρ τὸ ὄνομά σου καὶ μεγαλύναι τὸν θρόνον αὐτοῦ ὑπὲρ τὸν θρόνον σου· καὶ προσεκύνησεν ὁ βασιλεὺς ἐπὶ τὴν κοίτην,
48 καί γε οὕτως εἶπεν ὁ βασιλεύς· εὐλογητὸς Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραήλ, ὃς ἔδωκε σήμερον ἐκ τοῦ σπέρματός μου καθήμενον ἐπὶ τοῦ θρόνου μου, καὶ οἱ ὀφθαλμοί μου βλέπουσι.
49 Καὶ ἐξέστησαν πάντες οἱ κλητοὶ τοῦ Ἀδωνίου καὶ ἦλθον ἀνὴρ εἰς τὴν ὁδὸν αὐτοῦ.
50 Καὶ Ἀδωνίας ἐφοβήθη ἀπὸ προσώπου Σαλωμὼν καὶ ἀνέστη καὶ ἀπῆλθε καὶ ἐπελάβετο τῶν κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου.
51 Καὶ ἀνηγγέλη τῷ Σαλωμὼν λέγοντες· ἰδοὺ Ἀδωνὶας ἐφοβήθη τὸν βασιλέα Σαλωμὼν καὶ κατέχει τῶν κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου λέγων· ὀμοσάτω μοι σήμερον Σαλωμών, εἰ οὐ θανατώσει τὸν δοῦλον αὐτοῦ ἐν ρομφαίᾳ.
52 Καὶ εἶπε Σαλωμών· ἐὰν γένηται εἰς υἱὸν δυνάμεως, εἰ πεσεῖται τῶν τριχῶν αὐτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν· καὶ ἐὰν κακία εὑρεθῇ ἐν αὐτῷ, θανατωθήσεται.
53 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν καὶ κατήνεγκαν αὐτὸν ἀπάνωθεν του θυσιαστηρίου· καὶ εἰσῆλθε καὶ προσεκύνησε τῷ βασιλεῖ Σαλωμών, καὶ εἶπεν αὐτῷ Σαλωμών· δεῦρο εἰς τὸν οἶκόν σου.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

βασιλεὺς Δαυίδ, ὅταν ἐγήρασε καὶ εἶχε προχωρήσει πολὺ εἰς τὴν ἡλικίαν, δὲν ἠμποροῦσε νὰ θερμανθῇ, ἂν καὶ τὸν περιέβαλλαν μὲ πολλὰ ἐνδύματα.
2 Οἱ δοῦλοι εἶπαν τότε ἀναμεταξύ των· <ἂς ἀναζητηθῇ καὶ ἂς εὑρεθῇ διὰ τὸν βασιλέα μας μία νεαρὰ παρθένος, ἡ ὁποία θὰ εὑρίσκεται πλησίον αὐτοῦ, διὰ νὰ τὸν ἐξυπηρετῇ. Αὐτὴ θὰ κοιμᾶται μαζῆ του καὶ θὰ θερμαίνῃ τὸν κύριόν μας, τὸν βασιλέα>.
3 Πράγματι ἀνεζήτησαν νεαρὰν παρθένον ὡραίαν μεταξὺ ὅλων τῶν ὁρίων τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Καὶ εὑρῆκαν τὴν Ἀβισὰγ τὴν Σωμανίτιδα, τὴν ὁποίαν καὶ ἔφεραν πρὸς τὸν βασιλέα.
4 Ἡ νεᾶνις αὐτὴ ἦτο πάρα πολὺ ὡραία. Αὐτὴ λοιπὸν ἐθέρμαινε τὸν βασιλέα καὶ γενικῶς τὸν ἐξυπηρετοῦσε. Ὁ δὲ βασιλεὺς δὲν ἦλθε ποτὲ εἰς σαρκικὴν σχέσιν μὲ αὐτήν.
5 Ὁ Ἀδωνίας, ὁ υἱὸς τῆς Ἀγγίθ, ὑπερηφανεύετο καὶ διαλαλοῦσε· <ἐγὼ θὰ γίνω βασιλεύς>. Πρὸς τοῦτο κατεσκεύασε διὰ τὸν ἑαυτόν του πολεμικὰ ἅρματα καὶ προσέλαβεν ἱππεῖς. Εἶχε δὲ ὡς σωματοφυλακήν του πενήντα ἄνδρας, οἱ ὁποῖοι καὶ ἔτρεχαν τιμητικῶς ἐμπρὸς ἀπὸ αὐτόν.
6 Ὁ Δαυίδ, ὁ πατέρας, ἔβλεπεν ὅλα αὐτά, ἄλλα ποτὲ δὲν ἠμπόδισε τὸν Ἀδωνίαν καὶ ποτὲ δὲν τοῦ εἶπε· <διατὶ φέρεσαι ἔτσι;> Ὁ δὲ Ἀδωνίας ἦτο ὡραιότατος κατὰ τὴν μορφὴν καὶ τὸ παράστημα. Αὐτὸν εἶχε γεννήσει ἡ Ἀγγίθ ἔπειτα ἀπὸ τὸν Ἀβεσσαλώμ.
7 Ὁ Ἀδωνίας συνενοήθηκε σχετικῶς μὲ τὸν Ἰωάβ, τὸν υἱὸν τῆς Σαρουΐας, καὶ μὲ τὸν ἀρχιερέα τὸν Ἀβιάθαρ, οἱ ὁποῖοι καὶ τὸν ἠκολούθησαν.
8 Ὁ ἀρχιερεὺς ὅμως Σαδώκ, ὁ Βαναίας υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ, ὁ προφήτης Νάθαν, ὁ Σεμεΐ, ὁ Ρησὶ καὶ οἱ ἄλλοι ἰσχυροὶ ἄνδρες τοῦ Δαυὶδ δὲν ἠκολούθουν τὸν Ἀδωνίαν. Ὁ Ἀδωνίας ἦλθεν εἰς τὸν βράχον Ζωελεθί, ὁ ὁποῖος ἦτο πλησίον τῆς πηγῆς Ρωγήλ,
9 καὶ ἐθυσίασε πρόβατα, μόσχους καὶ ἀμνούς· ἐκεῖ προσεκάλεσεν ὅλους τοὺς ἀδελφούς του, ὅλους τοὺς ἐπισήμους ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους, αὐλικοὺς τοῦ βασιλέως.
10 Δὲν προσεκάλεσεν ὅμως Νάθαν τὸν προφήτην, τὸν Βαναίαν, τοὺς ἐμπειροπολέμους σωματοφύλακας τοῦ βασιλέως καὶ τὸν Σολομῶντα, τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ.
11 Ὁ Νάθαν ὁ προφήτης εἶπε τότε πρὸς τὴν Βηρσαβεέ, τὴν μητέρα τοῦ Σολομῶντος· <δὲν ἤκουσες, ὅτι ὁ Ἀδωνίας, ὁ υἱὸς τῆς Ἀγγίθ, ἀνεκήρυξε τὸν ἑαυτόν του βασιλέα, ἐνῶ ὁ κύριος ἡμῶν, ὁ βασιλεὺς Δαυίδ, δὲν ἔχει οὐδεμίαν γνῶσιν τοῦ γεγονότος αὐτοῦ;
12 Καὶ τώρα ἄκουσε μίαν συμβουλήν, ποὺ θὰ σοῦ δώσω, διὰ νὰ ἠμπορέσῃς νὰ σώσῃς τὴν ζωήν σου καὶ τὴν ζωὴν τοῦ παιδιοῦ σου, τοῦ Σολομῶντος.
13 Πήγαινε ἀμέσως πρὸς τὸν βασιλέα Δαυὶδ καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτὸν τὰ ἑξῆς· Κύριέ μου, βασιλεῦ, σὺ δὲν ὡρκίσθης εἰς ἐμὲ τὴν δούλην σου λέγων ὅτι τὸ παιδί σου, ὁ Σολομών, θὰ βασιλεύσῃ ὕστερα ἀπὸ ἐμὲ καὶ αὐτὸς θὰ καθήσῃ ἐπὶ τοῦ θρόνου μου; Διατὶ λοιπὸν τώρα ἐβασίλευσεν ὁ Ἀδωνίας;
14 Τὴν ὥραν δέ, κατὰ τὴν ὁποίαν σὺ θὰ ὁμιλῇς ἐκεῖ μὲ τὸν βασιλέα, θὰ ἔλθω καὶ ἐγὼ ἔπειτα ἀπὸ σὲ καὶ θὰ ἐπιβεβαιώσω τὰ λόγια σου>.
15 Ἡ Βηρσαβεὲ εἰσῆλθεν εἰς τὸ δωμάτιον, ὅπου εὑρίσκετο ὁ βασιλεύς, ὁ ὁποῖος ἦτο πολὺ προχωρημένος πλέον εἰς τὴν ἡλικίαν καὶ διὰ τοῦτο ἐξυπηρετεῖτο ἀπὸ τὴν Ἀβισὰγ τὴν Σωμανίτιδα.
16 Ἡ Βηρσαβεὲ ἔσκυψε καὶ προσεκύνησε τὸν βασιλέα. Ἐκεῖνος δὲ τὴν ἠρώτησε· <τί σοῦ συμβαίνει;>
17 Ἡ Βηρσαβεὲ ἀπήντησε· <κύριέ μου βασιλεῦ, σὺ ὡρκίσθης εἰς τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου καὶ ὑπεσχέθης εἰς ἐμὲ τὴν δούλην σου εἰπών: Τὸ παιδί σου, ὁ Σολομών, θὰ βασιλεύσῃ ἔπειτα ἀπὸ ἐμέ. Αὐτὸς θὰ καθήσῃ εἰς τὸν θρόνον μου.
18 Καὶ ἰδοὺ τώρα ὁ Ἀδωνίας ἀνεκηρύχθη βασιλεύς, χωρὶς σύ, κύριέ μου καὶ βασιλεῦ, νὰ πληροφορηθῇς τὸ γεγονός.
19 Ἐκεῖνος ἐθυσίασε μοσχάρια, ἀρνιὰ καὶ πολυάριθμα πρόβατα καὶ προσεκάλεσεν ἐκεῖ ὅλους τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως, ὅπως ἐπίσης τὸν ἀρχιερέα Ἀβιάθαρ, τὸν ἀρχιστράτηγον Ἰωάβ· τὸν Σολομῶντα ὅμως, τὸν υἱόν σου, δὲν τὸν ἐκάλεσε.
20 Πρὸς σὲ δέ, κύριέ μου βασιλεῦ, εἶναι ἐστραμμένοι οἱ ὀφθαλμοὶ ὅλου τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, διὰ νὰ ἀναγγείλῃς εἰς αὐτοὺς ποῖος πράγματι θὰ καθήσῃ εἰς τὸν θρόνον σου ἔπειτα ἀπὸ σέ.
21 Ἐὰν δὲ ὁ κύριός μου καὶ ὁ βασιλεὺς κοιμηθῇ καὶ προστεθῇ εἰς τοὺς προπάτορας αὐτοῦ, θελήσῃ δὲ ὁ υἱός μου ὁ Σολομὼν νὰ διεκδικήσῃ τὸν θρόνον, τότε αὐτὸς καὶ ἐγὼ θὰ θεωρηθῶμεν ὡς ἔνοχοι>.
22 Καὶ ἰδού, ἐνῶ ἀκόμη αὐτὴ ὠμιλοῦσε μὲ τὸν βασιλέα, ἔφθασεν ὁ προφήτης Νάθαν.
23 Ἀνήγγειλαν εἰς τὸν βασιλέα· <ἰδού, ὁ Νάθαν ὁ προφήτης ἦλθε>. Ἐξῆλθεν ἡ Βηρσαβεὲ καὶ ὁ Νάθαν εἰσῆλθε καὶ παρουσιάσθη ἐνώπιον τοῦ βασιλέως, προσεκύνησεν αὐτόν, κύψας τὸ πρόσωπόν του μέχρις ἐδάφους.
24 Ὁ Νάθαν ἠρώτησε· <Κύριέ μου βασιλεῦ, σὺ ἀπεφάσισες καὶ ἀνήγγειλες, ὅτι ὁ Ἀδωνίας θὰ βασιλεύσῃ ἔπειτα ἀπὸ σὲ καὶ θὰ καθήσῃ εἰς τὸν θρόνον σου;
25 Διότι αὐτὸς σήμερον κατέβηκε καὶ ἐθυσίασε μοσχάρια, ἀρνιὰ καὶ πρόβατα πολυάριθμα, προσεκάλεσεν ἐκεῖ ὅλους τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως, τοὺς ἀρχηγοὺς τοῦ στρατοῦ καὶ τὸν ἀρχιερέα Ἀβιάθαρ. Καὶ ἰδοὺ ἐκεῖνοι τρώγουν καὶ πίνουν μαζῆ του καὶ ἀνακράζουν· Ζήτω ὁ βασιλεὺς Ἀδωνίας.
26 Ἐμὲ δὲ τὸν δοῦλον σου καὶ τὸν Σαδὼκ τὸν ἀρχιερέα, τὸν Βαναίαν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωδαὲ καὶ τὸν Σολομῶντα τὸν υἱόν σου δὲν ἐκάλεσεν.
27 Ἐὰν τὸ πρᾶγμα αὐτὸ ἔγινε κατόπιν ἐντολῆς τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως, πῶς δὲν μοῦ τὸ κατέστησες γνωστόν, ὥστε νὰ γνωρίζω καὶ ἐγὼ ὁ δοῦλος σου, ποῖος θὰ καθίσῃ εἰς τὸν θρόνον τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως ἔπειτα ἀπὸ αὐτόν;>
28 Ἀπεκρίθη ὁ Δαυὶδ καὶ εἶπε· <φωνάξατε νὰ ἔλθῃ ἡ Βηρσαβεέ>. Ἡ Βηρσαβεὲ εἰσῆλθε καὶ ἐστάθη ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.
29 Ὁ βασιλεὺς ἐνώπιον αὐτῆς καὶ τοῦ Νάθαν ὡρκίσθη καὶ εἶπεν· <ὁρκίζομαι εἰς τὸν ζῶντα Κύριον καὶ Θεόν, ὁ ὁποῖος μέχρι σήμερον ἐγλύτωσε τὴν ζωήν μου ἀπὸ πολλοὺς καὶ διαφόρους κινδύνους,
30 ὅτι, ὅπως ὑπεσχέθην εἰς σὲ ὁρκισθεὶς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἰσραὴλ λέγων, ὅτι ὁ Σολομών, ὁ υἱός σου, θὰ βασιλεύσῃ ἔπειτα ἀπὸ ἐμὲ καὶ αὐτὸς θὰ καθήσῃ εἰς τὸν θρόνον μου ὡς διάδοχός μου, ἔτσι σοῦ λέγω καὶ τώρα, ὅτι τοῦτο θὰ κάμω κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτήν>.
31 Ἡ Βηρσαβεὲ ἔσκυψε τὸ πρόσωπόν της μέχρις ἐδάφους, προσεκύνησε τὸν βασιλέα καὶ εἶπε· <εἴθε νὰ ζῇ ὁ κύριός μου καὶ βασιλεὺς Δαυὶδ αἰωνίως>.
32 Ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ εἶπε· <καλέσατε νὰ παρουσιασθοῦν ἐνώπιόν μου ὁ ἀρχιερεὺς Σαδώκ, ὁ προφήτης Νάθαν, ὁ Βαναίας ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ>. Αὐτοὶ δὲ καὶ παρουσιάσθησαν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.
33 Ὁ βασιλεὺς εἶπε πρὸς αὐτούς· <πάρετε μαζῆ σας τὴν σωματοφυλακὴν ἐμοῦ τοῦ κυρίου σας καὶ ἀναβιβάσατε εἰς τὴν ἰδικήν μου ἡμίονον τὸν υἱόν μου τὸν Σολομῶντα καὶ ὁδηγήσατε αὐτὸν εἰς τὴν Γιών.
34 Ἐκεῖ ὁ ἀρχιερεὺς Σαδὼκ ἐνώπιον καὶ τοῦ προφήτου Νάθαν ἂς χρίσῃ αὐτὸν ὡς βασιλέα τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Κατόπιν μὲ τὴν κερατίνην σάλπιγγα σαλπίσατε καὶ διαλαλήσατε· Ζήτω ὁ βασιλεὺς Σολομών.
35 Αὐτὸς θὰ καθήσῃ ἐπὶ τοῦ θρόνου μου καὶ θὰ βασιλεύσῃ ἀντὶ ἐμοῦ. Ἐγὼ ἔδωσα τὴν ἐντολὴν νὰ εἶναι αὐτὸς ἄρχων εἰς ὅλον τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν καὶ εἰς τὴν φυλὴν τοῦ Ἰούδα>.
36 Ὁ Βαναίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ, ἀπεκρίθη καὶ εἶπε εἰς τὸν βασιλέα· <ἂς γίνῃ, ὅπως διέταξεν ὁ βασιλεύς. Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως ἂς ἐπαληθεύσῃ καὶ ἂς πραγματοποίησῃ τοὺς λόγους σου.
37 Εἴθε δέ, ὅπως Κύριος ὁ Θεὸς ἦτο μαζῆ μὲ τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα, κατὰ παρόμοιον τρόπον νὰ εἶναι μαζῆ μὲ τὸν Σολομῶντα, καὶ νὰ δοξάσῃ τὴν βασιλείαν του περισσότερον ἀπὸ τὴν βασιλείαν τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως Δαυίδ>.
38 Πράγματι ὁ ἀρχιερεὺς Σαδώκ, ὁ προφήτης Νάθαν καὶ ὁ Βαναίας ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ, ὅπως ἐπίσης καὶ ἡ βασιλικὴ φρουρά, ποὺ ἀπετελεῖτο ἀπὸ τὰ Χερεθὶ καὶ Φελεθί, ἦλθον. Αὐτοὶ ἐβοήθησαν καὶ ἐκάθησεν εἰς τὴν ἡμίονον τοῦ βασιλέως Δαυὶδ ὁ Σολομὼν καὶ ὠδήγησαν αὐτὸν εἰς τὴν Γιών.
39 Ὁ ἀρχιερεὺς Σαδὼκ ἐπῆρε τὴν κερατίνην φιάλην, ἡ ὁποία περιεῖχεν ἱερὸν ἔλαιον ἀπὸ τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου καὶ ἔχρισε τὸν Σολομῶντα. Κατόπιν ἐσάλπισε μὲ τὴν κερατίνην σάλπιγγα καὶ ὅλος ὁ παριστάμενος λαὸς ἐφώναζε· Ζήτω ὁ βασιλεὺς ὁ Σολομών.
40 Ὅλος ὁ ἰσραηλιτικὸς λαὸς ἀνεγνώρισε καὶ ἠκολούθησε τὸν Σολομῶντα ὡς βασιλέα. Οἱ Ἰσραηλῖται ἐχόρευσαν τότε πολλοὺς χοροὺς καὶ διεσκέδασαν μὲ χαρὰν μεγάλην ζητωκραυγάζοντες, ὥστε σὰν νὰ ἐσείετο καὶ νὰ ἐσχίζετο ἡ γῆ ἀπὸ τὰς φωνὰς αὐτῶν.
41 Ὁ Ἀδωνίας καὶ ὅλοι οἱ ἐπίσημοι ἄνδρες, ποὺ ἦσαν μαζῆ του, ἤκουσαν αὐτὸν τὸν θόρυβον, ὅταν πλέον εἶχε τελειώσει τὸ συμπόσιόν των. Ὁ δὲ Ἰωάβ, ὅταν ἤκουσε τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος, ἠρώτησε· <τί σημαίνουν αἱ κραυγαὶ αὐταί, ἀπὸ τὰς ὁποίας ἀντηχεῖ ὁλόκληρος ἡ πόλις;>
42 Ἐνῶ δὲ ἔλεγεν αὐτά, ἰδοὺ ὁ Ἰωνάθαν, ὁ υἱὸς τοῦ ἀρχιερέως Ἀβιάθαρ, προσῆλθεν εἰς τὴν συγκέντρωσιν αὐτὴν καὶ ὁ Ἀδωνίας τοῦ εἶπεν· <ἔλα, διότι εἶσαι γενναῖος ἄνθρωπος καὶ ἀσφαλῶς ἀγγελιαφόρος καλῶν εἰδήσεων>.
43 Ὁ Ἰωνάθαν ἀπήντησε καὶ εἶπε· <βεβαιότατα ὁ κύριος μας, ὁ βασιλεὺς Δαυίδ, ἀνεκήρυξε τὸν Σολομῶντα ὡς βασιλέα.
44 Ὁ βασιλεὺς ἔστειλε μαζῆ μὲ τὸν Σολομῶντα τὸν ἀρχιερέα Σαδώκ, τὸν προφήτην Νάθαν, τὸν Βαναίαν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωδαέ, τὴν βασιλικὴν φρουρὰν τῶν Χερεθὶ καὶ Φελεθί, οἱ ὁποῖοι ἐβοήθησαν τιμητικῶς νὰ ἀνεβῇ ὁ Σολομὼν εἰς τὴν βασιλικὴν ἡμίονον.
45 Ὁ ἀρχιερεὺς Σαδὼκ ἐνώπιον καὶ τοῦ προφήτου Νάθαν ἔχρισε τὸν Σολομῶντα βασιλέα εἰς τὴν Γιών. Ἀπὸ ἐκεῖ ἐπέστρεψαν εὐφραινόμενοι εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ ὅλη ἡ πόλις ἀντήχησεν ἀπὸ τὰς ζητωκραυγάς. Αὐταὶ εἶναι αἱ φωναὶ τὰς ὁποίας ἠκούσατε>.
46 Ἔτσι ὁ Σολομὼν ἐκάθησεν εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον.
47 Ὅλοι δὲ οἱ αὐλικοὶ καὶ τὸ περιβάλλον τοῦ βασιλέως Δαυὶδ εἰσῆλθεν εἰς τὴν αἴθουσαν αὐτοῦ, διὰ νὰ τὸν τιμήσουν καὶ τὸν δοξάσουν λέγοντες· <εἴθε ὁ Θεὸς νὰ δοξάσῃ τὸ ὄνομα τοῦ Σολομῶντος περισσότερον ἀπὸ τὸ ἰδικόν σου ὄνομα καὶ νὰ ἀναδείξῃ τὴν βασιλείαν του ἀνωτέραν ἀπὸ τὴν βασιλείαν τὴν ἰδικήν σου>. Ὁ δὲ βασιλεὺς ηὐχαριστήθη καὶ προσεκύνησε ἀπὸ τὴν κλίνην του τὸν Θεόν.
48 Ὁ βασιλεὺς ηὐχήθη κατὰ τὸν ἴδιον τρόπον καὶ εἶπε· <δοξασμένος ἂς εἶναι Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος σήμερον ἔδωκεν ἀπὸ τοὺς υἱούς μου βασιλέα νὰ καθήσῃ εἰς τὸν θρόνον μου καὶ τὸν ὁποῖον βασιλέα βλέπω ἐγὼ μὲ τὰ ἴδια μου τὰ μάτια>.
49 Κατόπιν αὐτῶν ὅλοι οἱ ἐπίσημοι προσκεκλημένοι τοῦ Ἀδωνίου ἐταράχθησαν καὶ διεσκορπίσθησαν καὶ ὁ καθένας ἐπῆρε τὸν δρόμον διὰ τὸ σπίτι του.
50 Ὁ ἴδιος ὁ Ἀδωνίας ἐφοβήθη τὸν Σολομῶντα, ἐσηκώθη καὶ ἦλθεν εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων καὶ ἔπιασε τὰ κέρατα τοῦ θυσιαστηρίου.
51 Αὐτὸ ἀνέφεραν μερικοὶ εἰς τὸν Σολομῶντα καὶ τοῦ εἶπαν· <ἰδού, ὁ Ἀδωνίας ἐφοβήθη τὸν βασιλέα Σολομῶντα καὶ κρατεῖ μὲ τὰ χέρια του τὰ κέρατα τοῦ θυσιαστηρίου τῶν ὁλοκαυτωμάτων λέγων· Ἂς μοῦ ὁρκισθῇ σήμερον ὁ Σολομών, ὅτι δὲν θὰ θανατώσῃ διὰ ρομφαίας ἐμέ, τὸν δοῦλον του>.
52 Ὁ Σολομὼν εἶπεν· <ἐὰν εἰς τὸ μέλλον ἀναδειχθῇ καλὸς καὶ τίμιος ἄνθρωπος, οὔτε τρίχα δὲν θὰ πέσῃ ἀπὸ τὸ κεφάλι του. Ἐὰν ὅμως συλληφθῇ εἰς νέον ὀλίσθημα, θὰ καταδικασθῇ εἰς θάνατον>.
53 Ὁ βασιλεὺς Σολομὼν ἔστειλεν ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι κατέβασαν τὸν Ἀδωνίαν ἀπὸ τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων. Ἐκεῖνος παρουσιάσθη ἐνώπιον τοῦ βασιλέως Σολομῶντος καὶ τὸν προσεκύνησεν. Ὁ δὲ Σολομὼν τοῦ εἶπε· <πήγαινε εἰς τὸ σπίτι σου>.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

βασιλιᾶς Δαβὶδ εἶχε γηράσει καὶ εἶχε προχωρήσει πολὺ εἰς τὰ χρόνια· καὶ παρ' ὅλον ὅτι οἱ ὑπηρέται τοῦτον ἐσκέπαζαν μὲ ροῦχα καὶ πολλὰ κλινοσκεπάσματα, ἐν τούτοις συνέχιζε νὰ κρυώνῃ καὶ δὲν ἐζεσταίνετο.
2 Διὰ τοῦτο οἱ δοῦλοι του εἶπαν: <Ἂς ψάξουν καὶ ἂς εὔρουν διὰ τὸν βασιλιᾶ μας νεαρὰν παρθένον, διὰ νὰ εὐρίσκεται κοντὰ εἰς τὸν βασιλιᾶ νὰ τὸν ὑπηρετῆ καὶ να τὸν φροντίζῃ. Αὐτὴ ἐπίσης νὰ κοιμᾶται μαζί του εἰς τὴν ἀγκαλιάν του, καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον νὰ ζεσταίνεται ὁ κύριος μας, ὁ βασιλιᾶς>.
3 Ἔτσι ἔψαξαν διὰ νὰ εὔρουν ὡραίαν νεαρὰν παρθένον εἰς ὅλην τὴν χώραν τοῦ Ἰσραήλ· καὶ εὐρῆκαν τὴν Ἀβισὰγ τὴν Σωμανίτιδα, τὴν ὁποίαν ὡδήγησαν καὶ ἔφεραν εἰς τὸν βασιλιᾶ Δαβίδ.
4 Ἡ νεαρὰ ἐκείνη παρθένος ἦταν πάρα πολὺ ὡραία. Αὐτὴ ἐζέσταινε τὸν βασιλιᾶ καὶ τὸν ὑπηρετοῦσε, τὸν ἐφρόντιζε καὶ τὸν ἐνοσήλευε. Ἀλλὰ ὁ βασιλιᾶς δὲν συνευρέθη ποτὲ μαζί της.
5 Τώρα πλέον ποὺ ἀπέθανεν ὁ Ἀβεσσαλώμ, ὁ Ἀδωνίας, ὁ υἱὸς τοῦ Δαβὶδ καὶ τῆς Ἀγγίθ, ὑπερηφανεύετο, ἐκαυχᾶτο, ὕψωνεν, ἐπαινοῦσε τὸν ἑαυτόν του καὶ ἔλεγεν: <Ἐγὼ θὰ γίνω βασιλιᾶς>! Καὶ προετοιμαζόμενος νὰ γίνῃ βασιλιᾶς κατεσκεύασε διὰ τὸν ἑαυτόν του πολεμικὰ ἅρματα καὶ ἐστρατολόγησεν ἱππεῖς· εἶχε δὲ καὶ πενῆντα ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι ἐπροπορεύοντο ὡς σωματοφύλακες καὶ ὡς τιμητικὴ συνοδεία.
6 Ὁ πατέρας του ὁ Δαβίδ, ἐνῷ ἔβλεπε τὴν στάσιν καὶ τὰ φερσίματα αὐτὰ τοῦ Ἀδωνία, ποτὲ δὲν τὸν ἐμπόδισε καὶ ποτὲ δὲν τοῦ εἶπε: <Διατί φέρεσαι μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον;> Ὁ Ἀδωνίας ἦταν ἐπίσης πολὺ ὠραῖος ἄνδρας εἰς τὴν ὄψιν καὶ τὸ παράστημα. Ἡ μητέρα του, ἡ Ἀγγίθ, τὸν ἐγέννησε μετὰ τὸν Ἀβεσσαλώμ.
7 Ὁ Ἀδωνίας συνεσκέφθη καὶ συνωμότησε μὲ τὸν ἀρχιστράτηγον τοῦ στρατοῦ Ἰωάβ, τὸν υἱὸν τῆς Σαρουΐας, καὶ μὲ τὸν ἀρχιερέα Ἀβιάθαρ· αὐτοὶ οἰ δύο ἀκολούθησαν τὸν Ἀδωνίαν καὶ τὸν ἐβοηθοῦσαν.
8 Ἀλλὰ ὁ ἀρχιερεὺς Σαδὼκ καὶ ὁ Βαναίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ, καὶ ὁ Νάθαν ὁ προφήτης καὶ ὁ Σεμεῒ καὶ ὁ Ρησὶ καὶ (ἄλλοι) ἔνδοξοι καὶ γενναῖοι ἄνδρες (σωματοφύλακες) τοῦ Δαβὶδ δὲν ἀκολούθησαν καὶ δὲν ἐβοηθοῦσαν τὸν Ἀδωνίαν.
9 (Μίαν ἡμέραν) ὁ Ἀδωνίας ἐθυσίασε πρόβατα καὶ μοσχάρια καὶ ἀρνιὰ εἰς τὸν λίθον (βράχον) Ζωελεθί, ποὺ εὑρίσκετο κοντὰ εἰς τὴν πηγὴν Ρωγήλ· ἐκεῖ ἐκάλεσεν ὅλους τοὺς ἀδελφούς του, τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλιᾶ Δαβίδ, καὶ ὅλους τοὺς ἐπισήμους καὶ σπουδαίους ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους, τοὺς ὑπηρέτες (αὐλικούς) τοῦ βασιλιᾶ Δαβίδ.
10 Δὲν ἐκάλεσεν ὅμως τὸν προφήτην Νάθαν, οὔτε τὸν Βαναίαν, οὔτε τοὺς ἐνδόξους καὶ γενναίους (τοὺς σωματοφύλακες) τοῦ Δαβίδ, οὔτε τὸν Σολομῶντα, τὸν ἀδελφόν του (ἀπὸ ἄλλην μητέρα).
11 Τότε ὁ προφήτης Νάθαν ἐμίλησε πρὸς τὴν Βηρσαβεέ, τὴν μητέρα τοῦ Σολομῶντος, καὶ τῆς εἶπε: <Δὲν ἄκουσες ὅτι ἀνεκήρυξε τὸν ἑαυτόν του βασιλιᾶ ὁ Ἀδωνίας, ὁ υἱὸς τῆς Ἀγγίθ; Καὶ τοῦτο ἔγινε, ἐνῷ ὁ κύριός μας ὁ Δαβὶδ δὲν γνωρίζει τίποτε διὰ τὸ γεγονὸς αὐτό!
12 Διὰ τοῦτο ἔλα, σὲ παρακαλῶ, τώρα νὰ σοῦ δώσω συμβουλήν, ὥστε νὰ ἠμπορέσῃς νὰ σώσῃς τὴν ζωήν σου καὶ τὴν ζωὴν τοῦ υἱοῦ σου, τοῦ Σολομῶντος.
13 Πήγαινε ἀμέσως καὶ παρουσιάσου ἐμπρὸς εἰς τὸν βασιλιᾶ Δαβίδ, μίλησέ του καὶ εἰπέ του τὰ ἑξῆς: <Σύ, κύριέ μου, βασιλιᾶ, δὲν ὠρκίσθηκες εἰς τὴν δούλην σου καὶ δὲν μοῦ εἶπες ὅτι μετὰ ἀπὸ ἑμὲ θὰ βασιλεύσῃ ὁ υἱός σου Σολομὼν καὶ αὐτὸς θὰ ἀνέβη καὶ θὰ καθήσῃ εἰς τὸν θρόνον μου; Τότε, πῶς ἔγινε τώρα καὶ ἀνεκήρυξε τὸν ἑαυτόν του βασιλιᾶ ὁ Ἀδωνίας;>.
14 Ἀκόμη ὁ Νάθαν ἐπρόσθεσε: <Καὶ νά· ἐνῷ ἐσὺ θὰ συνομιλῇς ἐκεῖ μαζὶ μὲ τὸν βασιλιᾶ, θὰ ἔλθω καὶ ἐγὼ μετὰ ἀπὸ σὲ καὶ θὰ ἐπιβεβαιώσω τὰ λόγιά σου>.
15 Ἡ Βηρσαβεὲ ἐπῆγε καὶ παρουσιάσθη εἰς τὸν βασιλιᾶ, εἰς τὸν κοιτῶνα του. Ὁ βασιλιᾶς ἦταν πάρα πολὺ γέρων· καὶ διὰ τοῦτο ἡ Ἀβισὰγ ἡ Σωμανῖτις ἐφρόντιζε καὶ ὑπηρετοῦσε τὸν βασιλιᾶ.
16 Ἡ Βηρσαβεὲ ἔσκυψε, ἔκαμε ἐδαφιαίαν μετάνοιαν καὶ ἐπροσκύνησε τὸν βασιλιᾶ. Καὶ ὁ βασιλιᾶς τὴν ἐρώτησε: <Τί σοῦ συμβαίνει; Τί ἐπιθυμεῖς;>
17 Ἡ Βηρσαβεὲ τοῦ ἀπάντησε: <Κύριέ μου, βασιλιᾶ, σὺ ὡρκίσθης εἰς τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου καὶ ὑπεσχέθης εἰς ἐμὲ τὴν δούλην σου τοῦτο· <ὁ υἱός σου, ὁ Σολομών, θὰ βασιλεύσῃ μετὰ ἀπὸ ἐμὲ καὶ αὐτὸς θὰ ἀνέβη καὶ θὰ καθήσῃ εἰς τὸν θρόνον μου>.
18 Καὶ ὅμως τώρα, νά· ὁ Ἀδωνίας ἀνεκήρυξεν ἤδη τὸν ἑαυτόν του βασιλιᾶ· καὶ σύ, κύριέ μου, βασιλιᾶ, δὲν γνωρίζεις τίποτε διὰ τὸ γεγονὸς αὐτό.
19 Ὁ Ἀδωνίας ἐθυσίασε μοσχάρια καὶ ἀρνιὰ καὶ πρόβατα πάρα πολλὰ καὶ προσεκάλεσε ὅλους τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλιᾶ καὶ τὸν ἀρχιερέα Ἀβιάθαρ καὶ τὸν ἀρχιστράτηγον τοῦ στρατοῦ Ἰωάβ· ὅμως τὸν δοῦλον σου (τὸν υἱόν σου) Σολομώντα δὲν τὸν προσεκάλεσε.
20 Ὕστερα ἀπὸ ὅλα αὐτά, πρὸς σέ, κύριέ μου, βασιλιᾶ, εἶναι στραμμένα τὰ μάτια ὅλων τῶν Ἰσραηλιτῶν, διὰ νὰ τοὺς ἀνακοινώσῃς ποιὸς θὰ σὲ διαδεχθῇ, ποιὸς θὰ καθήσῃ εἰς τὸν θρόνον σου τοῦ κυρίου μου, τοῦ βασιλιᾶ, μετὰ ἀπὸ σέ.
21 Διαφορετικά, ὅπως ἐξελίχθησαν τὰ γεγονότα, ἐὰν δὲν ὁρίσῃς ὡς διάδοχόν σου τὸν Σολομῶντα, θὰ συμβῇ τοῦτο: Ὅταν θὰ ἀποθάνῃς σὺ ὁ κύριός μου, ὁ βασιλιᾶς, καὶ θὰ προστεθῇς εἰς τοὺς προπάτορές σου, ποὺ ἀπέθαναν πρὶν ἀπὸ σέ, ἐγὼ καὶ ὁ υἱός μου Σολομὼν θὰ ὑποστῶμεν κακὴν μεταχείρισιν ὡς ἐπαναστάται καὶ θὰ ἐκτελεσθῶμεν ὡς προδόται>.
22 Καὶ νά· ἐνῷ ἀκόμη ἡ Βηρσαβεὲ συνωμιλοῦσε μὲ τὸν βασιλιᾶ Δαβίδ, ἔφθασε καὶ ὁ προφήτης Νάθαν εἰς τὸ παλάτι.
23 Καὶ οἱ ὑπηρέται ἀνήγγειλαν τὸ γεγονὸς εἰς τὸν βασιλιᾶ καὶ τοῦ εἶπαν: <Νά· ἦλθεν εἰς τὸ παλάτι ὁ προφήτης Νάθαν>. Καὶ (ἀφοῦ ἐβγῆκε ἡ Βηρσαβεέ) ὁ Νάθαν παρουσιάσθη ἐμπρὸς εἰς τὸν βασιλιᾶ, ἔσκυψε, ἔκαμε ἐδαφιαίαν μετάνοιαν καὶ ἐπροσκύνησε τὸν βασιλιᾶ μὲ τὸ πρόσωπόν του εἰς τὴν γῆν.
24 Κατόπιν ὁ Νάθαν ἐρώτησε τὸν Δαβίδ: <Κύριέ μου, βασιλιᾶ, σὺ ἀπεφάσισες καὶ εἶπες ὅτι ὁ Ἀδωνίας θὰ ἀνακηρυχθῇ βασιλιᾶς μετὰ ἀπὸ ἐμὲ καὶ ὅτι αὐτὸς θὰ ἀνέβη καὶ θὰ καθήσῃ ὡς διάδοχος εἰς τὸν θρόνον μου;
25 Διότι συνέβη τοῦτο: Σήμερα ὁ Ἀδωνίας κατέβηκε (εἰς τὴν πηγὴν Ρωγήλ) καὶ ἐθυσίασε μοσχάρια καὶ ἀρνιὰ καὶ πρόβατα πάρα πολλὰ καὶ προσεκάλεσεν ὅλους τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλιᾶ καὶ τοὺς ἀρχηγοὺς τοῦ στρατοῦ καὶ τὸν ἀρχιερέα Ἀβιάθαρ. Καὶ νά· ὅλοι αὐτοὶ τώρα τρώγουν καὶ πίνουν μαζί του καὶ ἐφώναξαν: <Ζήτω ὁ βασιλιᾶς Ἀδωνίας!>
26 Ἐνῷ ἐμένα τὸν δοῦλον σου καὶ τὸν ἀρχιερέα Σαδὼκ καὶ τὸν Βαναίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωδαέ, καὶ τὸν δοῦλον σοῦ Σολομῶντα δὲν μᾶς προσεκάλεσε.
27 Ἐρωτῶ λοιπόν: Τὸ γεγονὸς αὐτὸ συνέβη πράγματι μὲ τὴν ἔγκρισιν καὶ τὴν διαταγὴν τοῦ κυρίου μου, τοῦ βασιλιᾶ; Ἀλλὰ τότε πῶς δὲν ἐφανέρωσες καὶ εἰς ἐμὲ τὸν δοῦλον σου ποιὸς θὰ διαδεχθῇ καὶ θὰ καθήσῃ εἰς τὸν θρόνον τοῦ κυρίου μου, τοῦ βασιλιᾶ, ὑστέρα ἀπὸ αὐτόν;>
28 Ὁ βασιλιᾶς Δαβὶδ ἀπάντησε εἰς τὸν Νάθαν καὶ εἶπε: <Φωνάξετε νὰ ἔλθῃ ἐδῶ ἡ Βηρσαβεέ>. Καὶ ἡ Βηρσαβεέ, ποὺ εἶχεν ἀποσυρθῆ, ὅταν ἐμπῆκε εἰς τὸν κοιτῶνα τοῦ Δαβὶδ ὁ Νάθαν, ἐμπῆκε εἰς τὸ δωμάτιον τοῦ βασιλιᾶ καὶ παρουσιάσθη ἐμπρός του.
29 Τότε ὁ βασιλιᾶς ὡρκίσθη εἰς τὴν Βηρσαβεὲ καὶ εἶπεν: <Ὁρκίζομαι εἰς τὸν ζωντανὸν Κύριον, τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος ἐφύλαξε καὶ ἐγλύτωσε μέχρι σήμερα τὴν ζωήν μου ἀπὸ ὅλους τοὺς κινδύνους·
30 ὅπως σου ὠρκίσθηκα εἰς τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἰσραὴλ καὶ σοῦ ὑποσχέθηκα ὅτι ὁ Σολομών, ὁ υἱός σου, θὰ ἀνακηρυχθῇ βασιλιᾶς μετὰ ἀπὸ ἐμὲ καὶ ὅτι αὐτὸς θὰ καθήσῃ εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον ὡς διάδοχός μου, τὸ ἴδιον σοῦ ὑπόσχομαι μὲ ὅρκον καὶ τώρα· ἔτσι θὰ κάμω καὶ τὴν ἡμέραν αὐτήν>.
31 Τότε ἡ Βηρσαβεὲ γεμᾶτη εὐγνωμοσύνην πρὸς τὸν Δαβὶδ ἔσκυψε, ἔκαμε ἐδαφιαίαν μετάνοιαν καὶ ἐπροσκύνησε τὸν βασιλιᾶ μὲ τὸ πρόσωπον εἰς τὴν γῆν καὶ εἶπεν: <Εἴθε νὰ ζῇ ὁ κύριός μου, ὁ βασιλιᾶς Δαβίδ, πάντοτε, αἰωνίως!>
32 Καὶ ὁ βασιλιᾶς Δαβὶδ εἶπε: <Φωνάξετε νὰ ἔλθῃ ἐδῶ ὁ ἀρχιερεὺς Σαδὼκ καὶ ὁ προφήτης Νάθαν καὶ ὁ Βαναίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ>. Καὶ ὅταν αὐτοὶ ἐμπῆκαν εἰς τὸ δωμάτιον τοῦ βασιλιᾶ καὶ παρουσιάσθησαν ἐμπρός του,
33 ὁ βασιλιᾶς τοὺς εἶπε: <Παραλάβετε μαζί σας τὴν βασιλικὴν φρουρὰν ἐμοῦ τοῦ κυρίου σας καὶ ἀνεβάσετε τὸν υἱόν μου Σολομώντα εἰς τὴν ἰδικήν μου ἡμίονον καὶ συνοδεύοντάς τον κατεβάσετέ τον εἰς τὴν Γιών.
34 Ἐκεῖ ὁ ἀρχιερεὺς Σαδὼκ καὶ ὁ προφήτης Νάθαν ἂς τὸν χρίσουν βασιλιᾶ τῶν Ἰσραηλιτῶν· ὕστερα νὰ σαλπίσετε χαρούμενα μὲ τὴν κερατίνην σάλπιγγα καὶ νὰ φωνάξετε: <Ζήτω ὁ βασιλιᾶς Σολομών!>
35 Κατόπιν ὁ Σολομὼν θὰ ἀνέβη καὶ θὰ καθήσῃ εἰς τὸν θρόνον μου καὶ θὰ βασιλεύση ἀντὶ ἐμοῦ. Ἐγὼ ἔδωσα διαταγὴν νὰ ἀνακηρυχθῇ αὐτὸς βασιλιᾶς καὶ νὰ εἶναι ἡγεμόνας ὅλου τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ <καὶ τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ τῶν Ἰουδαίων>.
36 Τότε ὁ Βαναίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ, ἀπεκρίθη εἰς τὸν βασιλιᾶ καὶ εἶπε: <Ἂς γίνῃ ἔτσι, ὅπως διέταξεν ὁ βασιλιᾶς! Εἴθε ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τοῦ κυρίου μου, τοῦ βασιλιᾶ, νὰ ἐπιβεβαιώσῃ καὶ νὰ στερεώσῃ τὰ λόγια σου αὐτά.
37 Ὅπως ὁ Κύριος ἦταν μαζὶ μὲ τὸν κύριόν μου, τὸν βασιλιᾶ, εἴθε νὰ εἶναι ἔτσι καὶ μαζὶ μὲ τὸν Σολομῶντα καὶ ἂς δοξάσῃ καὶ ἂς κάμῃ εὐτυχισμένην τὴν βασιλείαν του περισσότερον ἀπὸ τὴν βασιλείαν τοῦ κυρίου μου, τοῦ βασιλιᾶ Δαβίδ>.
38 Καὶ ἦλθαν ὁ ἀρχιερεὺς Σαδὼκ καὶ ὁ προφήτης Νάθαν καὶ ὁ Βαναίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ, καὶ οἱ σωματοφύλακες τοῦ βασιλιᾶ, ὁ Χερεθὶ καὶ ὁ Φελεθί. Αὐτοὶ ἐβοήθησαν, ὥστε ὁ Σολομὼν νὰ ἀνέβη καὶ νὰ καβαλλικεύσῃ εἰς τὴν ἡμίονον τοῦ βασιλιᾶ Δαβὶδ καὶ τὸν ἔφεραν συνοδεύοντές τον εἰς τὴν Γιών.
39 Ἐκεῖ ὁ ἀρχιερεὺς Σαδὼκ ἐπῆρε τὸ κεράτινον δοχεῖον, ποὺ περιεῖχε ἅγιον λάδι, ἀπὸ τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου καὶ ἔχρισε τὸν Σολομώντα. Κατόπιν ἐσάλπισε χαρούμενα μὲ τὴν κερατίνην σάλπιγγα καὶ ὅλος ὁ λαός (ποὺ εὑρίσκετο ἐκεῖ) ἐφώναξε: <Ζήτω ὁ βασιλιᾶς Σολομών!>
40 Ὅλος ὁ λαὸς ἀνεγνώρισε τὸν νέον βασιλιᾶ· καὶ ἀνέβησαν ὅλοι ἀπὸ τὴν πεδιάδα (ὅπου εὑρίσκετο ἡ Γιών) εἰς τὴν ἀκρόπολιν τῆς Σιών, ἀκολουθοῦντες τὸν Σολομῶντα· καὶ ὅλοι ἐχόρευαν πολλοὺς χοροὺς καὶ ἐπανηγύριζαν μὲ μεγάλην χαρὰν καὶ πανηγυρισμοὺς τόσον πολύ, ὥστε ἔσπασε ἡ γῆ ἀπὸ τοὺς ἀλαλαγμοὺς καὶ τὶς ζητωκραυγὲς τῆς χαρᾶς των!
41 Ὁ Ἀδωνίας καὶ ὅλοι οἱ ἐπίσημοι καλεσμένοι του ἄκουσαν τὸν μεγάλον αὐτὸν θόρυβον, μόλις εἶχαν τελειώσει τὸ συμπόσιόν των. Ὅταν δὲ ὁ στρατηγὸς Ἰωὰβ ἄκουσε τὸ σάλπισμα τῆς κερατίνης σάλπιγγος, εἶπε: <Τὶ σημαίνουν ὅλες αὐτὲς οἱ φωνὲς καὶ ὁ θόρυβος τῆς πόλεως, ἡ ὁποία εὑρίσκεται εἰς τόσην ἀναταραχήν;>
42 Ἐνῷ δὲ τὰ ἔλεγε αὐτά, νά· κατέφθασεν ὁ Ἰωνάθαν, ὁ υἱὸς τοῦ ἀρχιερέως Ἀβιάθαρ, εἰς τὸν τόπον τοῦ συμποσίου. Καὶ ὁ Ἀδωνίας τοῦ εἶπεν: <Ἔλα, πλησίασε· διότι εἶσαι γενναῖος ἄνδρας καὶ εἶσαι ἀσφαλῶς κομιστὴς καλῶν καὶ χαρούμενων εἰδήσεων>.
43 Ὁ Ἰωνάθαν ἀπάντησε καὶ εἶπεν εἰς τὸν Ἀδωνίαν: <Βεβαιότατα! ὁ κύριός μας, ὁ βασιλιᾶς Δαβίδ, ἀνεκήρυξε βασιλιᾶ τὸν Σολομῶντα·
44 καὶ μάλιστα ὁ βασιλιᾶς Δαβὶδ ἔστειλε μαζί του τὸν ἀρχιερέα Σαδὼκ καὶ τὸν προφήτην Νάθαν καὶ τὸν Βαναίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωδαέ, καὶ τοὺς Χερεθὶ καὶ Φελεθί, τὴν σωματοφυλακήν του, ὡς τιμητικὴν συνοδείαν· καὶ αὐτοὶ ἀνέβασαν καὶ ἐκάθισαν τὸν Σολομῶντα ἐπάνω εἰς τὴν ἡμίονον τοῦ βασιλιᾶ·
45 καὶ ἔχρισαν τὸν Σολομῶντα ὁ ἀρχιερεὺς Σαδὼκ καὶ ὁ προφήτης Νάθαν εἰς τὴν Γιὼν καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἀνέβησαν εἰς τὴν ἀκρόπολιν τῆς Σιὼν μὲ τέτοιους καὶ τόσους πανηγυρισμοὺς χαρᾶς, ὥστε ἀντήχησεν ὅλη ἡ πόλις καὶ ἀνεστατώθη ἀπὸ τοὺς ἀλαλαγμοὺς καὶ τὶς ζητωκραυγές. Αὐτὲς εἶναι οἰ φωνὲς καὶ ὁ θόρυβος, ποὺ ἀκούσατε.
46 Καὶ κάτι ἄλλο· ὁ Σολομὼν ἀνέβη πλέον καὶ ἐκάθησεν εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον,
47 καὶ ἐμπῆκαν εἰς τὸν βασιλικὸν κοιτῶνα ὅλοι οἰ αὐλικοὶ καὶ ἡ βασιλικὴ φρουρά, διὰ νὰ ὑποβάλουν τὰ σεβάσματά των, νὰ συγχαροῦν καὶ νὰ εὐχηθοῦν εἰς τὸν κύριόν μας, τὸν βασιλιᾶ Δαβίδ, καὶ τοῦ εἶπαν: <Εὐχόμεθα νὰ εὐλογήσῃ ὁ Θεός, νὰ δοξάσῃ καὶ νὰ κάμῃ εὐτυχισμένην τὴν βασιλείαν τοῦ Σολομῶντος περισσότερον ἀπὸ τὴν ἰδικήν σου βασιλείαν>. Καὶ ὁ βασιλιᾶς Δαβὶδ γεμᾶτος εὐχαρίστησιν ἔσκυψε εὐλαβικὰ καὶ ὑπεκλίθη, ἐνῷ ἦταν εἰς τὸ κρεββάτι του, διὰ νὰ εὐχαριστήσῃ τοὺς αὐλικούς του διὰ τὰ καλά των λόγια καὶ νὰ ἀπευθύνῃ λόγους δοξολογίας εἰς τὸν Θεόν.
48 Ὁ βασιλιᾶς Δαβίδ (εὐχήθη λοιπὸν καί) εἶπε: <Ἂς εἶναι δοξασμένος καὶ εὐλογημένος ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ὁ ὁποῖος σήμερα εὐδόκησε νὰ ἀνεβάσῃ ἕνα ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους μου εἰς τὸν θρόνον μου ὡς διάδοχόν μου, γεγονὸς τὸ ὁποῖον ἀξιώνομαι νὰ βλέπω αὐτὴν τὴν στιγμὴν μὲ τὰ μάτιά μου!>
49 Εἰς τὸ ἄκουσμα τῆς εἰδήσεως αὐτῆς, ποὺ ἔφερεν ὁ υἱὸς τοῦ ἀρχιερέως Ἀβιάθαρ, ὅλοι οἱ καλεσμένοι τοῦ Ἀδωνία ἐξεπλάγησαν, τὰ ἔχασαν, ἐτρομοκρατήθησαν καὶ διελύθησαν· ἐγκατέλειψαν τὴν συνωμοτικὴν ὁμάδα καὶ διεσκορπίσθησαν· ὁ καθένας ἐπῆρε μόνος του τὸν δρόμον διὰ τὸ σπίτι του.
50 Καὶ ὁ Ἀδωνίας ἐφοβήθη πάρα πολὺ τὸν Σολομῶντα καὶ ἐσηκώθη καὶ κατέφυγεν εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων καὶ ἐκρατήθη ἀπὸ τὰ ἱερὰ κέρατα (τίς γωνιές, ποὺ ἐξεῖχαν ὡς κέρατα) τοῦ θυσιαστηρίου.
51 Τὸ γεγονὸς αὐτὸ τὸ ἀνεκοίνωσαν εἰς τὸν Σολομῶντα· τοῦ εἶπαν: <Νά· ὁ Ἀδωνίας ἐφοβήθη τὸν βασιλιᾶ Σολομῶντα καὶ κρατεῖ μὲ τὰ χέρια του τὰ ἱερὰ κέρατα τοῦ θυσιαστηρίου καὶ λέγει: <Ἂς μοῦ ὁρκισθῇ σήμερα ὁ βασιλιᾶς Σολομών, ὅτι δὲν θὰ θανατώσῃ μὲ τὴν ρομφαίαν ἐμένα, τὸν δοῦλον του>.
52 Ὁ Σολομὼν ἀπάντησε: <Ἐὰν εἰς τὸ μέλλον δείξῃ καλὴν διαγωγὴν καὶ ἀποδειχθῇ ἀγαθὸς καὶ νομιμόφρων ἄνθρωπος, τότε δὲν θὰ πέσῃ ἀπὸ τὸ κεφάλι του οὔτε μία τρίχα, δὲν πρόκειται νὰ πάθη οὔτε τὴν παραμικρὰν βλάβην· ἐὰν ὅμως εὑρεθῇ παραβάτης καὶ ἔνοχος εἰς κάποιο καινούργιο παράπτωμα, τότε θὰ θανατωθῇ>.
53 Ἔτσι ὁ βασιλιᾶς Σολομὼν ἔστειλεν ἀνθρώπους καὶ ἐκατέβασαν τὸν Ἀδωνίαν ἀπὸ τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων, εἰς τὸ ὁποῖον ἦταν γαντζωμένος. Καὶ ὁ Ἀδωνίας ἦλθε καὶ ἐπροσκύνησε τὸν βασιλιᾶ Σολομώντα. Τότε ὁ Σολομὼν τοῦ εἶπε: <Πήγαινε εἰς τὸ σπίτι σου>.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ΑΙ ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ πρεσβύτερος προβεβηκὼς ἡμέραις, καὶ περιέβαλλον αὐτὸν ἱματίοις, καὶ οὐκ ἐθερμαίνετο.	βασιλεὺς Δαυίδ, ὅταν ἐγήρασε καὶ εἶχε προχωρήσει πολὺ εἰς τὴν ἡλικίαν, δὲν ἠμποροῦσε νὰ θερμανθῇ, ἂν καὶ τὸν περιέβαλλαν μὲ πολλὰ ἐνδύματα.	βασιλιᾶς Δαβὶδ εἶχε γηράσει καὶ εἶχε προχωρήσει πολὺ εἰς τὰ χρόνια· καὶ παρ' ὅλον ὅτι οἱ ὑπηρέται τοῦτον ἐσκέπαζαν μὲ ροῦχα καὶ πολλὰ κλινοσκεπάσματα, ἐν τούτοις συνέχιζε νὰ κρυώνῃ καὶ δὲν ἐζεσταίνετο.
2 Καὶ εἶπον οἱ παῖδες αὐτοῦ· ζητησάτωσαν τῷ βασιλεῖ παρθένον νεάνιδα, καὶ παραστήσεται τῷ βασιλεῖ καὶ ἔσται αὐτὸν θάλπουσα καὶ κοιμηθήσεται μετ' αὐτοῦ καὶ θερμανθήσεται ὁ κύριός μου ὁ βασιλεύς.	2 Οἱ δοῦλοι εἶπαν τότε ἀναμεταξύ των· <ἂς ἀναζητηθῇ καὶ ἂς εὑρεθῇ διὰ τὸν βασιλέα μας μία νεαρὰ παρθένος, ἡ ὁποία θὰ εὑρίσκεται πλησίον αὐτοῦ, διὰ νὰ τὸν ἐξυπηρετῇ. Αὐτὴ θὰ κοιμᾶται μαζῆ του καὶ θὰ θερμαίνῃ τὸν κύριόν μας, τὸν βασιλέα>.	2 Διὰ τοῦτο οἱ δοῦλοι του εἶπαν: <Ἂς ψάξουν καὶ ἂς εὔρουν διὰ τὸν βασιλιᾶ μας νεαρὰν παρθένον, διὰ νὰ εὐρίσκεται κοντὰ εἰς τὸν βασιλιᾶ νὰ τὸν ὑπηρετῆ καὶ να τὸν φροντίζῃ. Αὐτὴ ἐπίσης νὰ κοιμᾶται μαζί του εἰς τὴν ἀγκαλιάν του, καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον νὰ ζεσταίνεται ὁ κύριος μας, ὁ βασιλιᾶς>.
3 Καὶ ἐζήτησαν νεάνιδα καλὴν ἐκ παντὸς ὁρίου Ἰσραὴλ καὶ εὖρον τὴν Ἀβισὰγ τὴν Σωμανῖτιν καὶ ἤνεγκαν αὐτὴν πρὸς τὸν βασιλέα.	3 Πράγματι ἀνεζήτησαν νεαρὰν παρθένον ὡραίαν μεταξὺ ὅλων τῶν ὁρίων τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Καὶ εὑρῆκαν τὴν Ἀβισὰγ τὴν Σωμανίτιδα, τὴν ὁποίαν καὶ ἔφεραν πρὸς τὸν βασιλέα.	3 Ἔτσι ἔψαξαν διὰ νὰ εὔρουν ὡραίαν νεαρὰν παρθένον εἰς ὅλην τὴν χώραν τοῦ Ἰσραήλ· καὶ εὐρῆκαν τὴν Ἀβισὰγ τὴν Σωμανίτιδα, τὴν ὁποίαν ὡδήγησαν καὶ ἔφεραν εἰς τὸν βασιλιᾶ Δαβίδ.
4 Καὶ ἡ νεᾶνις καλὴ ἕως σφόδρα· καὶ ἦν θάλπουσα τὸν βασιλέα καὶ ἐλειτούργει αὐτῷ, καὶ ὁ βασιλεὺς οὐκ ἔγνω αὐτήν.	4 Ἡ νεᾶνις αὐτὴ ἦτο πάρα πολὺ ὡραία. Αὐτὴ λοιπὸν ἐθέρμαινε τὸν βασιλέα καὶ γενικῶς τὸν ἐξυπηρετοῦσε. Ὁ δὲ βασιλεὺς δὲν ἦλθε ποτὲ εἰς σαρκικὴν σχέσιν μὲ αὐτήν.	4 Ἡ νεαρὰ ἐκείνη παρθένος ἦταν πάρα πολὺ ὡραία. Αὐτὴ ἐζέσταινε τὸν βασιλιᾶ καὶ τὸν ὑπηρετοῦσε, τὸν ἐφρόντιζε καὶ τὸν ἐνοσήλευε. Ἀλλὰ ὁ βασιλιᾶς δὲν συνευρέθη ποτὲ μαζί της.
5 Καὶ Ἀδωνίας υἱὸς Ἀγγίθ ἐπῄρετο λέγων· ἐγὼ βασιλεύσω· καὶ ἐποίησεν ἑαυτῷ ἅρματα καὶ ἱππεῖς καὶ πεντήκοντα ἄνδρας παρατρέχειν ἔμπροσθεν αὐτοῦ.	5 Ὁ Ἀδωνίας, ὁ υἱὸς τῆς Ἀγγίθ, ὑπερηφανεύετο καὶ διαλαλοῦσε· <ἐγὼ θὰ γίνω βασιλεύς>. Πρὸς τοῦτο κατεσκεύασε διὰ τὸν ἑαυτόν του πολεμικὰ ἅρματα καὶ προσέλαβεν ἱππεῖς. Εἶχε δὲ ὡς σωματοφυλακήν του πενήντα ἄνδρας, οἱ ὁποῖοι καὶ ἔτρεχαν τιμητικῶς ἐμπρὸς ἀπὸ αὐτόν.	5 Τώρα πλέον ποὺ ἀπέθανεν ὁ Ἀβεσσαλώμ, ὁ Ἀδωνίας, ὁ υἱὸς τοῦ Δαβὶδ καὶ τῆς Ἀγγίθ, ὑπερηφανεύετο, ἐκαυχᾶτο, ὕψωνεν, ἐπαινοῦσε τὸν ἑαυτόν του καὶ ἔλεγεν: <Ἐγὼ θὰ γίνω βασιλιᾶς>! Καὶ προετοιμαζόμενος νὰ γίνῃ βασιλιᾶς κατεσκεύασε διὰ τὸν ἑαυτόν του πολεμικὰ ἅρματα καὶ ἐστρατολόγησεν ἱππεῖς· εἶχε δὲ καὶ πενῆντα ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι ἐπροπορεύοντο ὡς σωματοφύλακες καὶ ὡς τιμητικὴ συνοδεία.
6 Καὶ οὐκ ἀπεκώλυσεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ οὐδέποτε λέγων· διατὶ σὺ ἐποίησας; Καί γε αὐτὸς ὡραῖος τῇ ὄψει σφόδρα, καὶ αὐτὸν ἔτεκεν ὀπίσω Ἀβεσσαλώμ.	6 Ὁ Δαυίδ, ὁ πατέρας, ἔβλεπεν ὅλα αὐτά, ἄλλα ποτὲ δὲν ἠμπόδισε τὸν Ἀδωνίαν καὶ ποτὲ δὲν τοῦ εἶπε· <διατὶ φέρεσαι ἔτσι;> Ὁ δὲ Ἀδωνίας ἦτο ὡραιότατος κατὰ τὴν μορφὴν καὶ τὸ παράστημα. Αὐτὸν εἶχε γεννήσει ἡ Ἀγγίθ ἔπειτα ἀπὸ τὸν Ἀβεσσαλώμ.	6 Ὁ πατέρας του ὁ Δαβίδ, ἐνῷ ἔβλεπε τὴν στάσιν καὶ τὰ φερσίματα αὐτὰ τοῦ Ἀδωνία, ποτὲ δὲν τὸν ἐμπόδισε καὶ ποτὲ δὲν τοῦ εἶπε: <Διατί φέρεσαι μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον;> Ὁ Ἀδωνίας ἦταν ἐπίσης πολὺ ὠραῖος ἄνδρας εἰς τὴν ὄψιν καὶ τὸ παράστημα. Ἡ μητέρα του, ἡ Ἀγγίθ, τὸν ἐγέννησε μετὰ τὸν Ἀβεσσαλώμ.
7 Καὶ ἐγένοντο οἱ λόγοι αὐτοῦ μετὰ Ἰωὰβ τοῦ υἱοῦ Σαρουΐας καὶ μετὰ Ἀβιάθαρ τοῦ ἱερέως, καὶ ἐβοήθουν ὀπίσω Ἀδωνίου·	7 Ὁ Ἀδωνίας συνενοήθηκε σχετικῶς μὲ τὸν Ἰωάβ, τὸν υἱὸν τῆς Σαρουΐας, καὶ μὲ τὸν ἀρχιερέα τὸν Ἀβιάθαρ, οἱ ὁποῖοι καὶ τὸν ἠκολούθησαν.	7 Ὁ Ἀδωνίας συνεσκέφθη καὶ συνωμότησε μὲ τὸν ἀρχιστράτηγον τοῦ στρατοῦ Ἰωάβ, τὸν υἱὸν τῆς Σαρουΐας, καὶ μὲ τὸν ἀρχιερέα Ἀβιάθαρ· αὐτοὶ οἰ δύο ἀκολούθησαν τὸν Ἀδωνίαν καὶ τὸν ἐβοηθοῦσαν.
8 καὶ Σαδὼκ ὁ ἱερεὺς καὶ Βαναίας υἱὸς Ἰωδαὲ καὶ Νάθαν ὁ προφήτης καὶ Σεμεῒ καὶ Ρησὶ καὶ υἱοὶ δυνατοὶ τοῦ Δαυὶδ οὐκ ἦσαν ὀπίσω Ἀδωνίου.	8 Ὁ ἀρχιερεὺς ὅμως Σαδώκ, ὁ Βαναίας υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ, ὁ προφήτης Νάθαν, ὁ Σεμεΐ, ὁ Ρησὶ καὶ οἱ ἄλλοι ἰσχυροὶ ἄνδρες τοῦ Δαυὶδ δὲν ἠκολούθουν τὸν Ἀδωνίαν. Ὁ Ἀδωνίας ἦλθεν εἰς τὸν βράχον Ζωελεθί, ὁ ὁποῖος ἦτο πλησίον τῆς πηγῆς Ρωγήλ,	8 Ἀλλὰ ὁ ἀρχιερεὺς Σαδὼκ καὶ ὁ Βαναίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ, καὶ ὁ Νάθαν ὁ προφήτης καὶ ὁ Σεμεῒ καὶ ὁ Ρησὶ καὶ (ἄλλοι) ἔνδοξοι καὶ γενναῖοι ἄνδρες (σωματοφύλακες) τοῦ Δαβὶδ δὲν ἀκολούθησαν καὶ δὲν ἐβοηθοῦσαν τὸν Ἀδωνίαν.
9 Καὶ ἐθυσίασεν Ἀδωνίας πρόβατα μόσχους καὶ ἄρνας παρὰ τὸν λίθον τοῦ Ζωελεθί, ὃς ἦν ἐχόμενα Ρωγήλ, καὶ ἐκάλεσε πάντας τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ καὶ παντὸς τοὺς υἱοὺς Ἰούδα παῖδας τοῦ βασιλέως·	9 καὶ ἐθυσίασε πρόβατα, μόσχους καὶ ἀμνούς· ἐκεῖ προσεκάλεσεν ὅλους τοὺς ἀδελφούς του, ὅλους τοὺς ἐπισήμους ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους, αὐλικοὺς τοῦ βασιλέως.	9 (Μίαν ἡμέραν) ὁ Ἀδωνίας ἐθυσίασε πρόβατα καὶ μοσχάρια καὶ ἀρνιὰ εἰς τὸν λίθον (βράχον) Ζωελεθί, ποὺ εὑρίσκετο κοντὰ εἰς τὴν πηγὴν Ρωγήλ· ἐκεῖ ἐκάλεσεν ὅλους τοὺς ἀδελφούς του, τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλιᾶ Δαβίδ, καὶ ὅλους τοὺς ἐπισήμους καὶ σπουδαίους ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους, τοὺς ὑπηρέτες (αὐλικούς) τοῦ βασιλιᾶ Δαβίδ.
10 Καὶ Νάθαν τὸν προφήτην καὶ Βαναίαν καὶ τοὺς δυνατούς, καὶ τὸν Σαλωμὼν ἀδελφὸν αὐτοῦ οὐκ ἐκάλεσε.	10 Δὲν προσεκάλεσεν ὅμως Νάθαν τὸν προφήτην, τὸν Βαναίαν, τοὺς ἐμπειροπολέμους σωματοφύλακας τοῦ βασιλέως καὶ τὸν Σολομῶντα, τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ.	10 Δὲν ἐκάλεσεν ὅμως τὸν προφήτην Νάθαν, οὔτε τὸν Βαναίαν, οὔτε τοὺς ἐνδόξους καὶ γενναίους (τοὺς σωματοφύλακες) τοῦ Δαβίδ, οὔτε τὸν Σολομῶντα, τὸν ἀδελφόν του (ἀπὸ ἄλλην μητέρα).
11 Καὶ εἶπε Νάθαν πρὸς Βηρααβεὲ μητέρα Σαλωμὼν λέγων· οὐκ ἤκουσας ὅτι ἐβασίλευσεν Ἀδωνίας υἱὸς Ἀγγίθ; Καὶ ὁ κύριος ἡμῶν Δαυὶδ οὐκ ἔγνω.	11 Ὁ Νάθαν ὁ προφήτης εἶπε τότε πρὸς τὴν Βηρσαβεέ, τὴν μητέρα τοῦ Σολομῶντος· <δὲν ἤκουσες, ὅτι ὁ Ἀδωνίας, ὁ υἱὸς τῆς Ἀγγίθ, ἀνεκήρυξε τὸν ἑαυτόν του βασιλέα, ἐνῶ ὁ κύριος ἡμῶν, ὁ βασιλεὺς Δαυίδ, δὲν ἔχει οὐδεμίαν γνῶσιν τοῦ γεγονότος αὐτοῦ;	11 Τότε ὁ προφήτης Νάθαν ἐμίλησε πρὸς τὴν Βηρσαβεέ, τὴν μητέρα τοῦ Σολομῶντος, καὶ τῆς εἶπε: <Δὲν ἄκουσες ὅτι ἀνεκήρυξε τὸν ἑαυτόν του βασιλιᾶ ὁ Ἀδωνίας, ὁ υἱὸς τῆς Ἀγγίθ; Καὶ τοῦτο ἔγινε, ἐνῷ ὁ κύριός μας ὁ Δαβὶδ δὲν γνωρίζει τίποτε διὰ τὸ γεγονὸς αὐτό!
12 Καὶ νῦν δεῦρο συμβουλεύσω σοι δὴ συμβουλίαν, καὶ ἐξελοῦ τὴν ψυχήν σου καὶ τὴν ψυχὴν τοῦ υἱοῦ σου Σαλωμών·	12 Καὶ τώρα ἄκουσε μίαν συμβουλήν, ποὺ θὰ σοῦ δώσω, διὰ νὰ ἠμπορέσῃς νὰ σώσῃς τὴν ζωήν σου καὶ τὴν ζωὴν τοῦ παιδιοῦ σου, τοῦ Σολομῶντος.	12 Διὰ τοῦτο ἔλα, σὲ παρακαλῶ, τώρα νὰ σοῦ δώσω συμβουλήν, ὥστε νὰ ἠμπορέσῃς νὰ σώσῃς τὴν ζωήν σου καὶ τὴν ζωὴν τοῦ υἱοῦ σου, τοῦ Σολομῶντος.
13 δεῦρο εἴσελθε πρὸς τὸν βασιλέα Δαυὶδ καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτὸν λέγουσα· οὐχὶ σύ, κύριέ μου βασιλεῦ, ὤμοσας τῇ δούλῃ σου λέγων ὅτι ὁ υἱός σου Σαλωμὼν βασιλεύσει μετ' ἐμὲ καὶ αὐτὸς καθιεῖται ἐπὶ τοῦ θρόνου μου; Καὶ τί ὅτι ἐβασίλευσεν Ἀδωνίας;	13 Πήγαινε ἀμέσως πρὸς τὸν βασιλέα Δαυὶδ καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτὸν τὰ ἑξῆς· Κύριέ μου, βασιλεῦ, σὺ δὲν ὡρκίσθης εἰς ἐμὲ τὴν δούλην σου λέγων ὅτι τὸ παιδί σου, ὁ Σολομών, θὰ βασιλεύσῃ ὕστερα ἀπὸ ἐμὲ καὶ αὐτὸς θὰ καθήσῃ ἐπὶ τοῦ θρόνου μου; Διατὶ λοιπὸν τώρα ἐβασίλευσεν ὁ Ἀδωνίας;	13 Πήγαινε ἀμέσως καὶ παρουσιάσου ἐμπρὸς εἰς τὸν βασιλιᾶ Δαβίδ, μίλησέ του καὶ εἰπέ του τὰ ἑξῆς: <Σύ, κύριέ μου, βασιλιᾶ, δὲν ὠρκίσθηκες εἰς τὴν δούλην σου καὶ δὲν μοῦ εἶπες ὅτι μετὰ ἀπὸ ἑμὲ θὰ βασιλεύσῃ ὁ υἱός σου Σολομὼν καὶ αὐτὸς θὰ ἀνέβη καὶ θὰ καθήσῃ εἰς τὸν θρόνον μου; Τότε, πῶς ἔγινε τώρα καὶ ἀνεκήρυξε τὸν ἑαυτόν του βασιλιᾶ ὁ Ἀδωνίας;>.
14 Καὶ ἰδοὺ ἔτι λαλούσης σου ἐκεῖ μετὰ τοῦ βασιλέως καὶ ἐγὼ εἰσελεύσομαι ὀπίσω σου καὶ πληρώσω τοὺς λόγους σου.	14 Τὴν ὥραν δέ, κατὰ τὴν ὁποίαν σὺ θὰ ὁμιλῇς ἐκεῖ μὲ τὸν βασιλέα, θὰ ἔλθω καὶ ἐγὼ ἔπειτα ἀπὸ σὲ καὶ θὰ ἐπιβεβαιώσω τὰ λόγια σου>.	14 Ἀκόμη ὁ Νάθαν ἐπρόσθεσε: <Καὶ νά· ἐνῷ ἐσὺ θὰ συνομιλῇς ἐκεῖ μαζὶ μὲ τὸν βασιλιᾶ, θὰ ἔλθω καὶ ἐγὼ μετὰ ἀπὸ σὲ καὶ θὰ ἐπιβεβαιώσω τὰ λόγιά σου>.
15 Καὶ εἰσῆλθε Βηρσαβεὲ πρὸς τὸν βασιλέα εἰς τὸ ταμιεῖον, καὶ ὁ βασιλεὺς πρεσβύτης σφόδρα, καὶ Ἀβισὰγ ἡ Σωμανῖτις ἦν λειτουργοῦσα τῷ βασιλεῖ.	15 Ἡ Βηρσαβεὲ εἰσῆλθεν εἰς τὸ δωμάτιον, ὅπου εὑρίσκετο ὁ βασιλεύς, ὁ ὁποῖος ἦτο πολὺ προχωρημένος πλέον εἰς τὴν ἡλικίαν καὶ διὰ τοῦτο ἐξυπηρετεῖτο ἀπὸ τὴν Ἀβισὰγ τὴν Σωμανίτιδα.	15 Ἡ Βηρσαβεὲ ἐπῆγε καὶ παρουσιάσθη εἰς τὸν βασιλιᾶ, εἰς τὸν κοιτῶνα του. Ὁ βασιλιᾶς ἦταν πάρα πολὺ γέρων· καὶ διὰ τοῦτο ἡ Ἀβισὰγ ἡ Σωμανῖτις ἐφρόντιζε καὶ ὑπηρετοῦσε τὸν βασιλιᾶ.
16 Καὶ ἔκυψε Βηρσαβεὲ καὶ προσεκύνησε τῷ βασιλεῖ· καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· τί ἔστι σοι;	16 Ἡ Βηρσαβεὲ ἔσκυψε καὶ προσεκύνησε τὸν βασιλέα. Ἐκεῖνος δὲ τὴν ἠρώτησε· <τί σοῦ συμβαίνει;>	16 Ἡ Βηρσαβεὲ ἔσκυψε, ἔκαμε ἐδαφιαίαν μετάνοιαν καὶ ἐπροσκύνησε τὸν βασιλιᾶ. Καὶ ὁ βασιλιᾶς τὴν ἐρώτησε: <Τί σοῦ συμβαίνει; Τί ἐπιθυμεῖς;>
17 Ἡ δὲ εἶπε· κύριέ μου βασιλεῦ, σὺ ὤμοσας ἐν Κυρία τῷ Θεῷ σου τῇ δούλῃ σου λέγων· ὅτι ὁ υἱός σου Σαλωμὼν βασιλεύσει μετ' ἐμὲ καὶ αὐτὸς καθήσεται ἐπὶ τοῦ θρόνου μου.	17 Ἡ Βηρσαβεὲ ἀπήντησε· <κύριέ μου βασιλεῦ, σὺ ὡρκίσθης εἰς τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου καὶ ὑπεσχέθης εἰς ἐμὲ τὴν δούλην σου εἰπών: Τὸ παιδί σου, ὁ Σολομών, θὰ βασιλεύσῃ ἔπειτα ἀπὸ ἐμέ. Αὐτὸς θὰ καθήσῃ εἰς τὸν θρόνον μου.	17 Ἡ Βηρσαβεὲ τοῦ ἀπάντησε: <Κύριέ μου, βασιλιᾶ, σὺ ὡρκίσθης εἰς τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου καὶ ὑπεσχέθης εἰς ἐμὲ τὴν δούλην σου τοῦτο· <ὁ υἱός σου, ὁ Σολομών, θὰ βασιλεύσῃ μετὰ ἀπὸ ἐμὲ καὶ αὐτὸς θὰ ἀνέβη καὶ θὰ καθήσῃ εἰς τὸν θρόνον μου>.
18 Καὶ νῦν ἰδοὺ Ἀδωνίας ἐβασίλευσε, καὶ σύ, κύριέ μου βασιλεῦ, οὐκ ἔγνως·	18 Καὶ ἰδοὺ τώρα ὁ Ἀδωνίας ἀνεκηρύχθη βασιλεύς, χωρὶς σύ, κύριέ μου καὶ βασιλεῦ, νὰ πληροφορηθῇς τὸ γεγονός.	18 Καὶ ὅμως τώρα, νά· ὁ Ἀδωνίας ἀνεκήρυξεν ἤδη τὸν ἑαυτόν του βασιλιᾶ· καὶ σύ, κύριέ μου, βασιλιᾶ, δὲν γνωρίζεις τίποτε διὰ τὸ γεγονὸς αὐτό.
19 καὶ ἐθυσίασε μόσχους καὶ ἄρνας καὶ πρόβατα εἰς πλῆθος καὶ ἐκάλεσε πάντας τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως καὶ Ἀβιάθαρ τὸν ἱερέα καὶ Ἰωὰβ τὸν ἄρχοντα τῆς δυνάμεως, καὶ τὸν Σαλωμὼν τὸν δοῦλόν σου οὐκ ἐκάλεσε.	19 Ἐκεῖνος ἐθυσίασε μοσχάρια, ἀρνιὰ καὶ πολυάριθμα πρόβατα καὶ προσεκάλεσεν ἐκεῖ ὅλους τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως, ὅπως ἐπίσης τὸν ἀρχιερέα Ἀβιάθαρ, τὸν ἀρχιστράτηγον Ἰωάβ· τὸν Σολομῶντα ὅμως, τὸν υἱόν σου, δὲν τὸν ἐκάλεσε.	19 Ὁ Ἀδωνίας ἐθυσίασε μοσχάρια καὶ ἀρνιὰ καὶ πρόβατα πάρα πολλὰ καὶ προσεκάλεσε ὅλους τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλιᾶ καὶ τὸν ἀρχιερέα Ἀβιάθαρ καὶ τὸν ἀρχιστράτηγον τοῦ στρατοῦ Ἰωάβ· ὅμως τὸν δοῦλον σου (τὸν υἱόν σου) Σολομώντα δὲν τὸν προσεκάλεσε.
20 Καὶ σύ, κύριέ μου βασιλεῦ, οἱ ὀφθαλμοὶ παντὸς Ἰσραὴλ πρός σε. Ἀπάγγειλαι αὐτοῖς τίς καθήσεται ἐπὶ τοῦ θρόνου τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως μετ' αὐτόν.	20 Πρὸς σὲ δέ, κύριέ μου βασιλεῦ, εἶναι ἐστραμμένοι οἱ ὀφθαλμοὶ ὅλου τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, διὰ νὰ ἀναγγείλῃς εἰς αὐτοὺς ποῖος πράγματι θὰ καθήσῃ εἰς τὸν θρόνον σου ἔπειτα ἀπὸ σέ.	20 Ὕστερα ἀπὸ ὅλα αὐτά, πρὸς σέ, κύριέ μου, βασιλιᾶ, εἶναι στραμμένα τὰ μάτια ὅλων τῶν Ἰσραηλιτῶν, διὰ νὰ τοὺς ἀνακοινώσῃς ποιὸς θὰ σὲ διαδεχθῇ, ποιὸς θὰ καθήσῃ εἰς τὸν θρόνον σου τοῦ κυρίου μου, τοῦ βασιλιᾶ, μετὰ ἀπὸ σέ.
21 Καὶ ἔσται ὡς ἂν κοιμηθῇ ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ, καὶ ἔσομαι ἐγὼ καὶ Σαλωμὼν ὁ υἱός μου ἁμαρτωλοί.	21 Ἐὰν δὲ ὁ κύριός μου καὶ ὁ βασιλεὺς κοιμηθῇ καὶ προστεθῇ εἰς τοὺς προπάτορας αὐτοῦ, θελήσῃ δὲ ὁ υἱός μου ὁ Σολομὼν νὰ διεκδικήσῃ τὸν θρόνον, τότε αὐτὸς καὶ ἐγὼ θὰ θεωρηθῶμεν ὡς ἔνοχοι>.	21 Διαφορετικά, ὅπως ἐξελίχθησαν τὰ γεγονότα, ἐὰν δὲν ὁρίσῃς ὡς διάδοχόν σου τὸν Σολομῶντα, θὰ συμβῇ τοῦτο: Ὅταν θὰ ἀποθάνῃς σὺ ὁ κύριός μου, ὁ βασιλιᾶς, καὶ θὰ προστεθῇς εἰς τοὺς προπάτορές σου, ποὺ ἀπέθαναν πρὶν ἀπὸ σέ, ἐγὼ καὶ ὁ υἱός μου Σολομὼν θὰ ὑποστῶμεν κακὴν μεταχείρισιν ὡς ἐπαναστάται καὶ θὰ ἐκτελεσθῶμεν ὡς προδόται>.
22 Καὶ ἰδοὺ ἔτι αὐτῆς λαλούσης μετὰ τοῦ βασιλέως καὶ Νάθαν ὁ προφήτης ἦλθε.	22 Καὶ ἰδού, ἐνῶ ἀκόμη αὐτὴ ὠμιλοῦσε μὲ τὸν βασιλέα, ἔφθασεν ὁ προφήτης Νάθαν.	22 Καὶ νά· ἐνῷ ἀκόμη ἡ Βηρσαβεὲ συνωμιλοῦσε μὲ τὸν βασιλιᾶ Δαβίδ, ἔφθασε καὶ ὁ προφήτης Νάθαν εἰς τὸ παλάτι.
23 Καὶ ἀνηγγέλη τῷ βασιλεῖ· ἰδοὺ Νάθαν ὁ προφήτης· καὶ εἰσῆλθε κατὰ πρόσωπον τοῦ βασιλέως καὶ προσεκύνησε τῷ βασιλεῖ κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν.	23 Ἀνήγγειλαν εἰς τὸν βασιλέα· <ἰδού, ὁ Νάθαν ὁ προφήτης ἦλθε>. Ἐξῆλθεν ἡ Βηρσαβεὲ καὶ ὁ Νάθαν εἰσῆλθε καὶ παρουσιάσθη ἐνώπιον τοῦ βασιλέως, προσεκύνησεν αὐτόν, κύψας τὸ πρόσωπόν του μέχρις ἐδάφους.	23 Καὶ οἱ ὑπηρέται ἀνήγγειλαν τὸ γεγονὸς εἰς τὸν βασιλιᾶ καὶ τοῦ εἶπαν: <Νά· ἦλθεν εἰς τὸ παλάτι ὁ προφήτης Νάθαν>. Καὶ (ἀφοῦ ἐβγῆκε ἡ Βηρσαβεέ) ὁ Νάθαν παρουσιάσθη ἐμπρὸς εἰς τὸν βασιλιᾶ, ἔσκυψε, ἔκαμε ἐδαφιαίαν μετάνοιαν καὶ ἐπροσκύνησε τὸν βασιλιᾶ μὲ τὸ πρόσωπόν του εἰς τὴν γῆν.
24 Καὶ εἶπε Νάθαν· κύριέ μου βασιλεῦ, σὺ εἶπας Ἀδωνίας βασιλεύσει ὀπίσω μου καὶ αὐτὸς καθήσεται ἐπὶ τοῦ θρόνου μου;	24 Ὁ Νάθαν ἠρώτησε· <Κύριέ μου βασιλεῦ, σὺ ἀπεφάσισες καὶ ἀνήγγειλες, ὅτι ὁ Ἀδωνίας θὰ βασιλεύσῃ ἔπειτα ἀπὸ σὲ καὶ θὰ καθήσῃ εἰς τὸν θρόνον σου;	24 Κατόπιν ὁ Νάθαν ἐρώτησε τὸν Δαβίδ: <Κύριέ μου, βασιλιᾶ, σὺ ἀπεφάσισες καὶ εἶπες ὅτι ὁ Ἀδωνίας θὰ ἀνακηρυχθῇ βασιλιᾶς μετὰ ἀπὸ ἐμὲ καὶ ὅτι αὐτὸς θὰ ἀνέβη καὶ θὰ καθήσῃ ὡς διάδοχος εἰς τὸν θρόνον μου;
25 Ὅτι κατέβη σήμερον καὶ ἐθυσίασε μόσχους καὶ ἄρνας καὶ πρόβατα εἰς πλῆθος καὶ ἐκάλεσε παντὸς τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως καὶ τοὺς ἄρχοντας τῆς δυνάμεως καὶ Ἀβιάθαρ τὸν ἱερέα, καὶ ἰδοὺ εἰσιν ἐσθίοντες καὶ πίνοντες ἐνώπιον αὐτοῦ καὶ εἶπαν· ζήτω ὁ βασιλεὺς Ἀδωνίας.	25 Διότι αὐτὸς σήμερον κατέβηκε καὶ ἐθυσίασε μοσχάρια, ἀρνιὰ καὶ πρόβατα πολυάριθμα, προσεκάλεσεν ἐκεῖ ὅλους τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως, τοὺς ἀρχηγοὺς τοῦ στρατοῦ καὶ τὸν ἀρχιερέα Ἀβιάθαρ. Καὶ ἰδοὺ ἐκεῖνοι τρώγουν καὶ πίνουν μαζῆ του καὶ ἀνακράζουν· Ζήτω ὁ βασιλεὺς Ἀδωνίας.	25 Διότι συνέβη τοῦτο: Σήμερα ὁ Ἀδωνίας κατέβηκε (εἰς τὴν πηγὴν Ρωγήλ) καὶ ἐθυσίασε μοσχάρια καὶ ἀρνιὰ καὶ πρόβατα πάρα πολλὰ καὶ προσεκάλεσεν ὅλους τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλιᾶ καὶ τοὺς ἀρχηγοὺς τοῦ στρατοῦ καὶ τὸν ἀρχιερέα Ἀβιάθαρ. Καὶ νά· ὅλοι αὐτοὶ τώρα τρώγουν καὶ πίνουν μαζί του καὶ ἐφώναξαν: <Ζήτω ὁ βασιλιᾶς Ἀδωνίας!>
26 Καὶ ἐμὲ αὐτὸν τὸν δοῦλόν σου καὶ Σαδὼκ τὸν ἱερέα καὶ Βαναίαν υἱὸν Ἰωδαὲ καὶ Σαλωμὼν τὸν δοῦλον σου οὐκ ἐκάλεσεν.	26 Ἐμὲ δὲ τὸν δοῦλον σου καὶ τὸν Σαδὼκ τὸν ἀρχιερέα, τὸν Βαναίαν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωδαὲ καὶ τὸν Σολομῶντα τὸν υἱόν σου δὲν ἐκάλεσεν.	26 Ἐνῷ ἐμένα τὸν δοῦλον σου καὶ τὸν ἀρχιερέα Σαδὼκ καὶ τὸν Βαναίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωδαέ, καὶ τὸν δοῦλον σοῦ Σολομῶντα δὲν μᾶς προσεκάλεσε.
27 Εἰ διὰ τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως γέγονε τὸ ρῆμα τοῦτο καὶ οὐκ ἐγνώρισας τῷ δούλῳ σου τίς καθήσεται ἐπὶ τὸν θρόνον τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως μετ' αὐτόν;	27 Ἐὰν τὸ πρᾶγμα αὐτὸ ἔγινε κατόπιν ἐντολῆς τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως, πῶς δὲν μοῦ τὸ κατέστησες γνωστόν, ὥστε νὰ γνωρίζω καὶ ἐγὼ ὁ δοῦλος σου, ποῖος θὰ καθίσῃ εἰς τὸν θρόνον τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως ἔπειτα ἀπὸ αὐτόν;>	27 Ἐρωτῶ λοιπόν: Τὸ γεγονὸς αὐτὸ συνέβη πράγματι μὲ τὴν ἔγκρισιν καὶ τὴν διαταγὴν τοῦ κυρίου μου, τοῦ βασιλιᾶ; Ἀλλὰ τότε πῶς δὲν ἐφανέρωσες καὶ εἰς ἐμὲ τὸν δοῦλον σου ποιὸς θὰ διαδεχθῇ καὶ θὰ καθήσῃ εἰς τὸν θρόνον τοῦ κυρίου μου, τοῦ βασιλιᾶ, ὑστέρα ἀπὸ αὐτόν;>
28 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ καὶ εἶπε· καλέσατέ μοι τὴν Βηρσαβεέ· καὶ εἰσῆλθεν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως καὶ ἔστη ἐνώπιον αὐτοῦ.	28 Ἀπεκρίθη ὁ Δαυὶδ καὶ εἶπε· <φωνάξατε νὰ ἔλθῃ ἡ Βηρσαβεέ>. Ἡ Βηρσαβεὲ εἰσῆλθε καὶ ἐστάθη ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.	28 Ὁ βασιλιᾶς Δαβὶδ ἀπάντησε εἰς τὸν Νάθαν καὶ εἶπε: <Φωνάξετε νὰ ἔλθῃ ἐδῶ ἡ Βηρσαβεέ>. Καὶ ἡ Βηρσαβεέ, ποὺ εἶχεν ἀποσυρθῆ, ὅταν ἐμπῆκε εἰς τὸν κοιτῶνα τοῦ Δαβὶδ ὁ Νάθαν, ἐμπῆκε εἰς τὸ δωμάτιον τοῦ βασιλιᾶ καὶ παρουσιάσθη ἐμπρός του.
29 Καὶ ὤμοσεν ὁ βασιλεὺς καὶ εἶπε· ζῇ Κύριος, ὃς ἐλυτρώσατο τὴν ψυχήν μου ἐκ πάσης θλίψεως,	29 Ὁ βασιλεὺς ἐνώπιον αὐτῆς καὶ τοῦ Νάθαν ὡρκίσθη καὶ εἶπεν· <ὁρκίζομαι εἰς τὸν ζῶντα Κύριον καὶ Θεόν, ὁ ὁποῖος μέχρι σήμερον ἐγλύτωσε τὴν ζωήν μου ἀπὸ πολλοὺς καὶ διαφόρους κινδύνους,	29 Τότε ὁ βασιλιᾶς ὡρκίσθη εἰς τὴν Βηρσαβεὲ καὶ εἶπεν: <Ὁρκίζομαι εἰς τὸν ζωντανὸν Κύριον, τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος ἐφύλαξε καὶ ἐγλύτωσε μέχρι σήμερα τὴν ζωήν μου ἀπὸ ὅλους τοὺς κινδύνους·
30 ὅτι καθὼς ὤμοσά σοι ἐν Κυρίῳ Θεῷ Ἰσραὴλ λέγων ὅτι Σαλωμὼν ὁ υἱός σου βασιλεύσει μετ' ἐμὲ καὶ αὐτὸς καθήσεται ἐπὶ τοῦ θρόνου μου ἀντ' ἐμοῦ, ὅτι οὕτω ποιήσω τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ.	30 ὅτι, ὅπως ὑπεσχέθην εἰς σὲ ὁρκισθεὶς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἰσραὴλ λέγων, ὅτι ὁ Σολομών, ὁ υἱός σου, θὰ βασιλεύσῃ ἔπειτα ἀπὸ ἐμὲ καὶ αὐτὸς θὰ καθήσῃ εἰς τὸν θρόνον μου ὡς διάδοχός μου, ἔτσι σοῦ λέγω καὶ τώρα, ὅτι τοῦτο θὰ κάμω κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτήν>.	30 ὅπως σου ὠρκίσθηκα εἰς τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἰσραὴλ καὶ σοῦ ὑποσχέθηκα ὅτι ὁ Σολομών, ὁ υἱός σου, θὰ ἀνακηρυχθῇ βασιλιᾶς μετὰ ἀπὸ ἐμὲ καὶ ὅτι αὐτὸς θὰ καθήσῃ εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον ὡς διάδοχός μου, τὸ ἴδιον σοῦ ὑπόσχομαι μὲ ὅρκον καὶ τώρα· ἔτσι θὰ κάμω καὶ τὴν ἡμέραν αὐτήν>.
31 Καὶ ἔκυψε Βηρσαβεὲ ἐπὶ πρόσωπον ἐπὶ τὴν γῆν καὶ προσεκύνησε τῷ βασιλεῖ καὶ εἶπε· ζήτω ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ εἰς τὸν αἰῶνα.	31 Ἡ Βηρσαβεὲ ἔσκυψε τὸ πρόσωπόν της μέχρις ἐδάφους, προσεκύνησε τὸν βασιλέα καὶ εἶπε· <εἴθε νὰ ζῇ ὁ κύριός μου καὶ βασιλεὺς Δαυὶδ αἰωνίως>.	31 Τότε ἡ Βηρσαβεὲ γεμᾶτη εὐγνωμοσύνην πρὸς τὸν Δαβὶδ ἔσκυψε, ἔκαμε ἐδαφιαίαν μετάνοιαν καὶ ἐπροσκύνησε τὸν βασιλιᾶ μὲ τὸ πρόσωπον εἰς τὴν γῆν καὶ εἶπεν: <Εἴθε νὰ ζῇ ὁ κύριός μου, ὁ βασιλιᾶς Δαβίδ, πάντοτε, αἰωνίως!>
32 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Δαυίδ· καλέσατέ μοι Σαδὼκ τὸν ἱερέα καὶ Νάθαν τὸν προφήτην καὶ Βαναίαν υἱὸν Ἰωδαέ· καὶ εἰσῆλθον ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.	32 Ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ εἶπε· <καλέσατε νὰ παρουσιασθοῦν ἐνώπιόν μου ὁ ἀρχιερεὺς Σαδώκ, ὁ προφήτης Νάθαν, ὁ Βαναίας ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ>. Αὐτοὶ δὲ καὶ παρουσιάσθησαν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.	32 Καὶ ὁ βασιλιᾶς Δαβὶδ εἶπε: <Φωνάξετε νὰ ἔλθῃ ἐδῶ ὁ ἀρχιερεὺς Σαδὼκ καὶ ὁ προφήτης Νάθαν καὶ ὁ Βαναίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ>. Καὶ ὅταν αὐτοὶ ἐμπῆκαν εἰς τὸ δωμάτιον τοῦ βασιλιᾶ καὶ παρουσιάσθησαν ἐμπρός του,
33 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς αὐτοῖς· λάβετε τοὺς δούλους τοῦ κυρίου ὑμῶν μεθ' ὑμῶν καὶ ἐπιβιβάσατε τὸν υἱόν μου Σαλωμὼν ἐπὶ τὴν ἡμίονον τὴν ἐμὴν καὶ καταγάγετε αὐτὸν εἰς τὴν Γιών,	33 Ὁ βασιλεὺς εἶπε πρὸς αὐτούς· <πάρετε μαζῆ σας τὴν σωματοφυλακὴν ἐμοῦ τοῦ κυρίου σας καὶ ἀναβιβάσατε εἰς τὴν ἰδικήν μου ἡμίονον τὸν υἱόν μου τὸν Σολομῶντα καὶ ὁδηγήσατε αὐτὸν εἰς τὴν Γιών.	33 ὁ βασιλιᾶς τοὺς εἶπε: <Παραλάβετε μαζί σας τὴν βασιλικὴν φρουρὰν ἐμοῦ τοῦ κυρίου σας καὶ ἀνεβάσετε τὸν υἱόν μου Σολομώντα εἰς τὴν ἰδικήν μου ἡμίονον καὶ συνοδεύοντάς τον κατεβάσετέ τον εἰς τὴν Γιών.
34 καὶ χρισάτω αὐτὸν ἐκεῖ Σαδὼκ ὁ ἱερεὺς καὶ Νάθαν ὁ προφήτης εἰς βασιλέα ἐπὶ Ἰσραήλ, καὶ σαλπίσατε κερατίνη καὶ ἐρεῖτε· ζήτω ὁ βασιλεὺς Σαλωμών.	34 Ἐκεῖ ὁ ἀρχιερεὺς Σαδὼκ ἐνώπιον καὶ τοῦ προφήτου Νάθαν ἂς χρίσῃ αὐτὸν ὡς βασιλέα τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Κατόπιν μὲ τὴν κερατίνην σάλπιγγα σαλπίσατε καὶ διαλαλήσατε· Ζήτω ὁ βασιλεὺς Σολομών.	34 Ἐκεῖ ὁ ἀρχιερεὺς Σαδὼκ καὶ ὁ προφήτης Νάθαν ἂς τὸν χρίσουν βασιλιᾶ τῶν Ἰσραηλιτῶν· ὕστερα νὰ σαλπίσετε χαρούμενα μὲ τὴν κερατίνην σάλπιγγα καὶ νὰ φωνάξετε: <Ζήτω ὁ βασιλιᾶς Σολομών!>
35 Καὶ καθήσεται ἐπὶ τοῦ θρόνου μου καὶ βασιλεύσει ἀντ' ἐμοῦ, καὶ ἐγὼ ἐνετειλάμην τοῦ εἶναι εἰς ἡγούμενον ἐπὶ Ἰσραὴλ καὶ Ἰούδαν.	35 Αὐτὸς θὰ καθήσῃ ἐπὶ τοῦ θρόνου μου καὶ θὰ βασιλεύσῃ ἀντὶ ἐμοῦ. Ἐγὼ ἔδωσα τὴν ἐντολὴν νὰ εἶναι αὐτὸς ἄρχων εἰς ὅλον τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν καὶ εἰς τὴν φυλὴν τοῦ Ἰούδα>.	35 Κατόπιν ὁ Σολομὼν θὰ ἀνέβη καὶ θὰ καθήσῃ εἰς τὸν θρόνον μου καὶ θὰ βασιλεύση ἀντὶ ἐμοῦ. Ἐγὼ ἔδωσα διαταγὴν νὰ ἀνακηρυχθῇ αὐτὸς βασιλιᾶς καὶ νὰ εἶναι ἡγεμόνας ὅλου τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ <καὶ τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ τῶν Ἰουδαίων>.
36 Καὶ ἀπεκρίθη Βαναίας υἱὸς Ἰωδαὲ τῷ βασιλεῖ καὶ εἶπε· γένοιτο οὕτως· πιστώσαι Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως.	36 Ὁ Βαναίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ, ἀπεκρίθη καὶ εἶπε εἰς τὸν βασιλέα· <ἂς γίνῃ, ὅπως διέταξεν ὁ βασιλεύς. Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως ἂς ἐπαληθεύσῃ καὶ ἂς πραγματοποίησῃ τοὺς λόγους σου.	36 Τότε ὁ Βαναίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ, ἀπεκρίθη εἰς τὸν βασιλιᾶ καὶ εἶπε: <Ἂς γίνῃ ἔτσι, ὅπως διέταξεν ὁ βασιλιᾶς! Εἴθε ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τοῦ κυρίου μου, τοῦ βασιλιᾶ, νὰ ἐπιβεβαιώσῃ καὶ νὰ στερεώσῃ τὰ λόγια σου αὐτά.
37 Καθὼς ἦν Κύριος μετὰ τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως, οὕτως εἴη μετὰ Σαλωμὼν καὶ μεγαλύναι τὸν θρόνον αὐτοῦ ὑπὲρ τὸν θρόνον τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως Δαυίδ.	37 Εἴθε δέ, ὅπως Κύριος ὁ Θεὸς ἦτο μαζῆ μὲ τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα, κατὰ παρόμοιον τρόπον νὰ εἶναι μαζῆ μὲ τὸν Σολομῶντα, καὶ νὰ δοξάσῃ τὴν βασιλείαν του περισσότερον ἀπὸ τὴν βασιλείαν τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως Δαυίδ>.	37 Ὅπως ὁ Κύριος ἦταν μαζὶ μὲ τὸν κύριόν μου, τὸν βασιλιᾶ, εἴθε νὰ εἶναι ἔτσι καὶ μαζὶ μὲ τὸν Σολομῶντα καὶ ἂς δοξάσῃ καὶ ἂς κάμῃ εὐτυχισμένην τὴν βασιλείαν του περισσότερον ἀπὸ τὴν βασιλείαν τοῦ κυρίου μου, τοῦ βασιλιᾶ Δαβίδ>.
38 Καὶ κατέβη Σαδὼκ ὁ ἱερεὺς καὶ Νάθαν ὁ προφήτης καὶ Βαναίας υἱὸς Ἰωδαὲ καὶ ὁ Χερεθὶ καὶ ὁ Φελεθὶ καὶ ἐπεκάθισαν τὸν Σαλωμὼν ἐπὶ τὴν ἡμίονον τοῦ βασιλέως Δαυὶδ καὶ ἀπήγαγον αὐτὸν εἰς τὴν Γιών.	38 Πράγματι ὁ ἀρχιερεὺς Σαδώκ, ὁ προφήτης Νάθαν καὶ ὁ Βαναίας ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ, ὅπως ἐπίσης καὶ ἡ βασιλικὴ φρουρά, ποὺ ἀπετελεῖτο ἀπὸ τὰ Χερεθὶ καὶ Φελεθί, ἦλθον. Αὐτοὶ ἐβοήθησαν καὶ ἐκάθησεν εἰς τὴν ἡμίονον τοῦ βασιλέως Δαυὶδ ὁ Σολομὼν καὶ ὠδήγησαν αὐτὸν εἰς τὴν Γιών.	38 Καὶ ἦλθαν ὁ ἀρχιερεὺς Σαδὼκ καὶ ὁ προφήτης Νάθαν καὶ ὁ Βαναίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ, καὶ οἱ σωματοφύλακες τοῦ βασιλιᾶ, ὁ Χερεθὶ καὶ ὁ Φελεθί. Αὐτοὶ ἐβοήθησαν, ὥστε ὁ Σολομὼν νὰ ἀνέβη καὶ νὰ καβαλλικεύσῃ εἰς τὴν ἡμίονον τοῦ βασιλιᾶ Δαβὶδ καὶ τὸν ἔφεραν συνοδεύοντές τον εἰς τὴν Γιών.
39 Καὶ ἔλαβε Σαδὼκ ὁ ἱερεὺς τὸ κέρας τοῦ ἐλαίου ἐκ τῆς σκηνῆς καὶ ἔχρισε τὸν Σαλωμὼν καὶ ἐσάλπισε τῇ κερατίνῃ, καὶ εἶπε πᾶς ὁ λαός· ζήτω ὁ βασιλεὺς Σαλωμών.	39 Ὁ ἀρχιερεὺς Σαδὼκ ἐπῆρε τὴν κερατίνην φιάλην, ἡ ὁποία περιεῖχεν ἱερὸν ἔλαιον ἀπὸ τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου καὶ ἔχρισε τὸν Σολομῶντα. Κατόπιν ἐσάλπισε μὲ τὴν κερατίνην σάλπιγγα καὶ ὅλος ὁ παριστάμενος λαὸς ἐφώναζε· Ζήτω ὁ βασιλεὺς ὁ Σολομών.	39 Ἐκεῖ ὁ ἀρχιερεὺς Σαδὼκ ἐπῆρε τὸ κεράτινον δοχεῖον, ποὺ περιεῖχε ἅγιον λάδι, ἀπὸ τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου καὶ ἔχρισε τὸν Σολομώντα. Κατόπιν ἐσάλπισε χαρούμενα μὲ τὴν κερατίνην σάλπιγγα καὶ ὅλος ὁ λαός (ποὺ εὑρίσκετο ἐκεῖ) ἐφώναξε: <Ζήτω ὁ βασιλιᾶς Σολομών!>
40 Καὶ ἀνέβη πᾶς ὁ λαὸς ὀπίσω αὐτοῦ καὶ ἐχόρευον ἐν χοροῖς καὶ εὐφραινόμενοι εὐφροσύνην μεγάλην, καὶ ἐρράγη ἡ γῆ ἐν τῇ φωνῇ αὐτῶν.	40 Ὅλος ὁ ἰσραηλιτικὸς λαὸς ἀνεγνώρισε καὶ ἠκολούθησε τὸν Σολομῶντα ὡς βασιλέα. Οἱ Ἰσραηλῖται ἐχόρευσαν τότε πολλοὺς χοροὺς καὶ διεσκέδασαν μὲ χαρὰν μεγάλην ζητωκραυγάζοντες, ὥστε σὰν νὰ ἐσείετο καὶ νὰ ἐσχίζετο ἡ γῆ ἀπὸ τὰς φωνὰς αὐτῶν.	40 Ὅλος ὁ λαὸς ἀνεγνώρισε τὸν νέον βασιλιᾶ· καὶ ἀνέβησαν ὅλοι ἀπὸ τὴν πεδιάδα (ὅπου εὑρίσκετο ἡ Γιών) εἰς τὴν ἀκρόπολιν τῆς Σιών, ἀκολουθοῦντες τὸν Σολομῶντα· καὶ ὅλοι ἐχόρευαν πολλοὺς χοροὺς καὶ ἐπανηγύριζαν μὲ μεγάλην χαρὰν καὶ πανηγυρισμοὺς τόσον πολύ, ὥστε ἔσπασε ἡ γῆ ἀπὸ τοὺς ἀλαλαγμοὺς καὶ τὶς ζητωκραυγὲς τῆς χαρᾶς των!
41 Καὶ ἤκουσεν Ἀδωνίας καὶ πάντες οἱ κλητοὶ αὐτοῦ, καὶ αὐτοὶ συνετέλεσαν φαγεῖν· καὶ ἤκουσεν Ἰωὰβ τὴν φωνὴν τῆς κερατίνης καὶ εἶπε· τίς ἡ φωνὴ τῆς πόλεως ἠχούσης;	41 Ὁ Ἀδωνίας καὶ ὅλοι οἱ ἐπίσημοι ἄνδρες, ποὺ ἦσαν μαζῆ του, ἤκουσαν αὐτὸν τὸν θόρυβον, ὅταν πλέον εἶχε τελειώσει τὸ συμπόσιόν των. Ὁ δὲ Ἰωάβ, ὅταν ἤκουσε τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος, ἠρώτησε· <τί σημαίνουν αἱ κραυγαὶ αὐταί, ἀπὸ τὰς ὁποίας ἀντηχεῖ ὁλόκληρος ἡ πόλις;>	41 Ὁ Ἀδωνίας καὶ ὅλοι οἱ ἐπίσημοι καλεσμένοι του ἄκουσαν τὸν μεγάλον αὐτὸν θόρυβον, μόλις εἶχαν τελειώσει τὸ συμπόσιόν των. Ὅταν δὲ ὁ στρατηγὸς Ἰωὰβ ἄκουσε τὸ σάλπισμα τῆς κερατίνης σάλπιγγος, εἶπε: <Τὶ σημαίνουν ὅλες αὐτὲς οἱ φωνὲς καὶ ὁ θόρυβος τῆς πόλεως, ἡ ὁποία εὑρίσκεται εἰς τόσην ἀναταραχήν;>
42 Ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος καὶ ἰδοὺ Ἰωνάθαν υἱὸς Ἀβιάθαρ τοῦ ἱερέως εἰσῆλθε, καὶ εἶπεν Ἀδωνίας, εἴσελθε ὅτι ἀνὴρ δυνάμεως εἶ σύ, καὶ ἀγαθὰ εὐαγγέλισαι.	42 Ἐνῶ δὲ ἔλεγεν αὐτά, ἰδοὺ ὁ Ἰωνάθαν, ὁ υἱὸς τοῦ ἀρχιερέως Ἀβιάθαρ, προσῆλθεν εἰς τὴν συγκέντρωσιν αὐτὴν καὶ ὁ Ἀδωνίας τοῦ εἶπεν· <ἔλα, διότι εἶσαι γενναῖος ἄνθρωπος καὶ ἀσφαλῶς ἀγγελιαφόρος καλῶν εἰδήσεων>.	42 Ἐνῷ δὲ τὰ ἔλεγε αὐτά, νά· κατέφθασεν ὁ Ἰωνάθαν, ὁ υἱὸς τοῦ ἀρχιερέως Ἀβιάθαρ, εἰς τὸν τόπον τοῦ συμποσίου. Καὶ ὁ Ἀδωνίας τοῦ εἶπεν: <Ἔλα, πλησίασε· διότι εἶσαι γενναῖος ἄνδρας καὶ εἶσαι ἀσφαλῶς κομιστὴς καλῶν καὶ χαρούμενων εἰδήσεων>.
43 Καὶ ἀπεκρίθη Ἰωνάθαν καὶ εἶπε· καὶ μάλα ὁ κύριος ἡμῶν ὁ βασιλεὺς Δαυὶδ ἐβασίλευσε τὸν Σαλωμών·	43 Ὁ Ἰωνάθαν ἀπήντησε καὶ εἶπε· <βεβαιότατα ὁ κύριος μας, ὁ βασιλεὺς Δαυίδ, ἀνεκήρυξε τὸν Σολομῶντα ὡς βασιλέα.	43 Ὁ Ἰωνάθαν ἀπάντησε καὶ εἶπεν εἰς τὸν Ἀδωνίαν: <Βεβαιότατα! ὁ κύριός μας, ὁ βασιλιᾶς Δαβίδ, ἀνεκήρυξε βασιλιᾶ τὸν Σολομῶντα·
44 καὶ ἀπέστειλε μετ' αὐτοῦ ὁ βασιλεὺς τὸν Σαδὼκ τὸν ἱερέα καὶ Νάθαν τὸν προφήτην καὶ Βαναίαν τὸν υἱὸν Ἰωδαὲ καὶ τὸν Χερεθὶ καὶ τὸν Φελεθὶ καὶ ἐπεκάθισαν αὐτὸν ἐπὶ τὴν ἡμίονον τοῦ βασιλέως·	44 Ὁ βασιλεὺς ἔστειλε μαζῆ μὲ τὸν Σολομῶντα τὸν ἀρχιερέα Σαδώκ, τὸν προφήτην Νάθαν, τὸν Βαναίαν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωδαέ, τὴν βασιλικὴν φρουρὰν τῶν Χερεθὶ καὶ Φελεθί, οἱ ὁποῖοι ἐβοήθησαν τιμητικῶς νὰ ἀνεβῇ ὁ Σολομὼν εἰς τὴν βασιλικὴν ἡμίονον.	44 καὶ μάλιστα ὁ βασιλιᾶς Δαβὶδ ἔστειλε μαζί του τὸν ἀρχιερέα Σαδὼκ καὶ τὸν προφήτην Νάθαν καὶ τὸν Βαναίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωδαέ, καὶ τοὺς Χερεθὶ καὶ Φελεθί, τὴν σωματοφυλακήν του, ὡς τιμητικὴν συνοδείαν· καὶ αὐτοὶ ἀνέβασαν καὶ ἐκάθισαν τὸν Σολομῶντα ἐπάνω εἰς τὴν ἡμίονον τοῦ βασιλιᾶ·
45 καὶ ἔχρισαν αὐτὸν Σαδὼκ ὁ ἱερεὺς καὶ Νάθαν ὁ προφήτης ἐν τῇ Γιών, καὶ ἀνέβησαν ἐκεῖθεν εὐφραινόμενοι καὶ ἤχησεν ἡ πόλις· αὕτη ἡ φωνὴ ἣν ἠκούσατε.	45 Ὁ ἀρχιερεὺς Σαδὼκ ἐνώπιον καὶ τοῦ προφήτου Νάθαν ἔχρισε τὸν Σολομῶντα βασιλέα εἰς τὴν Γιών. Ἀπὸ ἐκεῖ ἐπέστρεψαν εὐφραινόμενοι εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ ὅλη ἡ πόλις ἀντήχησεν ἀπὸ τὰς ζητωκραυγάς. Αὐταὶ εἶναι αἱ φωναὶ τὰς ὁποίας ἠκούσατε>.	45 καὶ ἔχρισαν τὸν Σολομῶντα ὁ ἀρχιερεὺς Σαδὼκ καὶ ὁ προφήτης Νάθαν εἰς τὴν Γιὼν καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἀνέβησαν εἰς τὴν ἀκρόπολιν τῆς Σιὼν μὲ τέτοιους καὶ τόσους πανηγυρισμοὺς χαρᾶς, ὥστε ἀντήχησεν ὅλη ἡ πόλις καὶ ἀνεστατώθη ἀπὸ τοὺς ἀλαλαγμοὺς καὶ τὶς ζητωκραυγές. Αὐτὲς εἶναι οἰ φωνὲς καὶ ὁ θόρυβος, ποὺ ἀκούσατε.
46 Καὶ ἐκάθισε Σαλωμὼν ἐπὶ θρόνον βασιλείας,	46 Ἔτσι ὁ Σολομὼν ἐκάθησεν εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον.	46 Καὶ κάτι ἄλλο· ὁ Σολομὼν ἀνέβη πλέον καὶ ἐκάθησεν εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον,
47 καὶ εἰσῆλθον οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλέως εὐλογῆσαι τὸν κύριον ἡμῶν τὸν βασιλέα Δαυὶδ λέγοντες· ἀγαθύναι ὁ Θεὸς τὸ ὄνομα Σαλωμὼν ὑπὲρ τὸ ὄνομά σου καὶ μεγαλύναι τὸν θρόνον αὐτοῦ ὑπὲρ τὸν θρόνον σου· καὶ προσεκύνησεν ὁ βασιλεὺς ἐπὶ τὴν κοίτην,	47 Ὅλοι δὲ οἱ αὐλικοὶ καὶ τὸ περιβάλλον τοῦ βασιλέως Δαυὶδ εἰσῆλθεν εἰς τὴν αἴθουσαν αὐτοῦ, διὰ νὰ τὸν τιμήσουν καὶ τὸν δοξάσουν λέγοντες· <εἴθε ὁ Θεὸς νὰ δοξάσῃ τὸ ὄνομα τοῦ Σολομῶντος περισσότερον ἀπὸ τὸ ἰδικόν σου ὄνομα καὶ νὰ ἀναδείξῃ τὴν βασιλείαν του ἀνωτέραν ἀπὸ τὴν βασιλείαν τὴν ἰδικήν σου>. Ὁ δὲ βασιλεὺς ηὐχαριστήθη καὶ προσεκύνησε ἀπὸ τὴν κλίνην του τὸν Θεόν.	47 καὶ ἐμπῆκαν εἰς τὸν βασιλικὸν κοιτῶνα ὅλοι οἰ αὐλικοὶ καὶ ἡ βασιλικὴ φρουρά, διὰ νὰ ὑποβάλουν τὰ σεβάσματά των, νὰ συγχαροῦν καὶ νὰ εὐχηθοῦν εἰς τὸν κύριόν μας, τὸν βασιλιᾶ Δαβίδ, καὶ τοῦ εἶπαν: <Εὐχόμεθα νὰ εὐλογήσῃ ὁ Θεός, νὰ δοξάσῃ καὶ νὰ κάμῃ εὐτυχισμένην τὴν βασιλείαν τοῦ Σολομῶντος περισσότερον ἀπὸ τὴν ἰδικήν σου βασιλείαν>. Καὶ ὁ βασιλιᾶς Δαβὶδ γεμᾶτος εὐχαρίστησιν ἔσκυψε εὐλαβικὰ καὶ ὑπεκλίθη, ἐνῷ ἦταν εἰς τὸ κρεββάτι του, διὰ νὰ εὐχαριστήσῃ τοὺς αὐλικούς του διὰ τὰ καλά των λόγια καὶ νὰ ἀπευθύνῃ λόγους δοξολογίας εἰς τὸν Θεόν.
48 καί γε οὕτως εἶπεν ὁ βασιλεύς· εὐλογητὸς Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραήλ, ὃς ἔδωκε σήμερον ἐκ τοῦ σπέρματός μου καθήμενον ἐπὶ τοῦ θρόνου μου, καὶ οἱ ὀφθαλμοί μου βλέπουσι.	48 Ὁ βασιλεὺς ηὐχήθη κατὰ τὸν ἴδιον τρόπον καὶ εἶπε· <δοξασμένος ἂς εἶναι Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος σήμερον ἔδωκεν ἀπὸ τοὺς υἱούς μου βασιλέα νὰ καθήσῃ εἰς τὸν θρόνον μου καὶ τὸν ὁποῖον βασιλέα βλέπω ἐγὼ μὲ τὰ ἴδια μου τὰ μάτια>.	48 Ὁ βασιλιᾶς Δαβίδ (εὐχήθη λοιπὸν καί) εἶπε: <Ἂς εἶναι δοξασμένος καὶ εὐλογημένος ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ὁ ὁποῖος σήμερα εὐδόκησε νὰ ἀνεβάσῃ ἕνα ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους μου εἰς τὸν θρόνον μου ὡς διάδοχόν μου, γεγονὸς τὸ ὁποῖον ἀξιώνομαι νὰ βλέπω αὐτὴν τὴν στιγμὴν μὲ τὰ μάτιά μου!>
49 Καὶ ἐξέστησαν πάντες οἱ κλητοὶ τοῦ Ἀδωνίου καὶ ἦλθον ἀνὴρ εἰς τὴν ὁδὸν αὐτοῦ.	49 Κατόπιν αὐτῶν ὅλοι οἱ ἐπίσημοι προσκεκλημένοι τοῦ Ἀδωνίου ἐταράχθησαν καὶ διεσκορπίσθησαν καὶ ὁ καθένας ἐπῆρε τὸν δρόμον διὰ τὸ σπίτι του.	49 Εἰς τὸ ἄκουσμα τῆς εἰδήσεως αὐτῆς, ποὺ ἔφερεν ὁ υἱὸς τοῦ ἀρχιερέως Ἀβιάθαρ, ὅλοι οἱ καλεσμένοι τοῦ Ἀδωνία ἐξεπλάγησαν, τὰ ἔχασαν, ἐτρομοκρατήθησαν καὶ διελύθησαν· ἐγκατέλειψαν τὴν συνωμοτικὴν ὁμάδα καὶ διεσκορπίσθησαν· ὁ καθένας ἐπῆρε μόνος του τὸν δρόμον διὰ τὸ σπίτι του.
50 Καὶ Ἀδωνίας ἐφοβήθη ἀπὸ προσώπου Σαλωμὼν καὶ ἀνέστη καὶ ἀπῆλθε καὶ ἐπελάβετο τῶν κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου.	50 Ὁ ἴδιος ὁ Ἀδωνίας ἐφοβήθη τὸν Σολομῶντα, ἐσηκώθη καὶ ἦλθεν εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων καὶ ἔπιασε τὰ κέρατα τοῦ θυσιαστηρίου.	50 Καὶ ὁ Ἀδωνίας ἐφοβήθη πάρα πολὺ τὸν Σολομῶντα καὶ ἐσηκώθη καὶ κατέφυγεν εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων καὶ ἐκρατήθη ἀπὸ τὰ ἱερὰ κέρατα (τίς γωνιές, ποὺ ἐξεῖχαν ὡς κέρατα) τοῦ θυσιαστηρίου.
51 Καὶ ἀνηγγέλη τῷ Σαλωμὼν λέγοντες· ἰδοὺ Ἀδωνὶας ἐφοβήθη τὸν βασιλέα Σαλωμὼν καὶ κατέχει τῶν κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου λέγων· ὀμοσάτω μοι σήμερον Σαλωμών, εἰ οὐ θανατώσει τὸν δοῦλον αὐτοῦ ἐν ρομφαίᾳ.	51 Αὐτὸ ἀνέφεραν μερικοὶ εἰς τὸν Σολομῶντα καὶ τοῦ εἶπαν· <ἰδού, ὁ Ἀδωνίας ἐφοβήθη τὸν βασιλέα Σολομῶντα καὶ κρατεῖ μὲ τὰ χέρια του τὰ κέρατα τοῦ θυσιαστηρίου τῶν ὁλοκαυτωμάτων λέγων· Ἂς μοῦ ὁρκισθῇ σήμερον ὁ Σολομών, ὅτι δὲν θὰ θανατώσῃ διὰ ρομφαίας ἐμέ, τὸν δοῦλον του>.	51 Τὸ γεγονὸς αὐτὸ τὸ ἀνεκοίνωσαν εἰς τὸν Σολομῶντα· τοῦ εἶπαν: <Νά· ὁ Ἀδωνίας ἐφοβήθη τὸν βασιλιᾶ Σολομῶντα καὶ κρατεῖ μὲ τὰ χέρια του τὰ ἱερὰ κέρατα τοῦ θυσιαστηρίου καὶ λέγει: <Ἂς μοῦ ὁρκισθῇ σήμερα ὁ βασιλιᾶς Σολομών, ὅτι δὲν θὰ θανατώσῃ μὲ τὴν ρομφαίαν ἐμένα, τὸν δοῦλον του>.
52 Καὶ εἶπε Σαλωμών· ἐὰν γένηται εἰς υἱὸν δυνάμεως, εἰ πεσεῖται τῶν τριχῶν αὐτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν· καὶ ἐὰν κακία εὑρεθῇ ἐν αὐτῷ, θανατωθήσεται.	52 Ὁ Σολομὼν εἶπεν· <ἐὰν εἰς τὸ μέλλον ἀναδειχθῇ καλὸς καὶ τίμιος ἄνθρωπος, οὔτε τρίχα δὲν θὰ πέσῃ ἀπὸ τὸ κεφάλι του. Ἐὰν ὅμως συλληφθῇ εἰς νέον ὀλίσθημα, θὰ καταδικασθῇ εἰς θάνατον>.	52 Ὁ Σολομὼν ἀπάντησε: <Ἐὰν εἰς τὸ μέλλον δείξῃ καλὴν διαγωγὴν καὶ ἀποδειχθῇ ἀγαθὸς καὶ νομιμόφρων ἄνθρωπος, τότε δὲν θὰ πέσῃ ἀπὸ τὸ κεφάλι του οὔτε μία τρίχα, δὲν πρόκειται νὰ πάθη οὔτε τὴν παραμικρὰν βλάβην· ἐὰν ὅμως εὑρεθῇ παραβάτης καὶ ἔνοχος εἰς κάποιο καινούργιο παράπτωμα, τότε θὰ θανατωθῇ>.
53 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν καὶ κατήνεγκαν αὐτὸν ἀπάνωθεν του θυσιαστηρίου· καὶ εἰσῆλθε καὶ προσεκύνησε τῷ βασιλεῖ Σαλωμών, καὶ εἶπεν αὐτῷ Σαλωμών· δεῦρο εἰς τὸν οἶκόν σου.	53 Ὁ βασιλεὺς Σολομὼν ἔστειλεν ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι κατέβασαν τὸν Ἀδωνίαν ἀπὸ τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων. Ἐκεῖνος παρουσιάσθη ἐνώπιον τοῦ βασιλέως Σολομῶντος καὶ τὸν προσεκύνησεν. Ὁ δὲ Σολομὼν τοῦ εἶπε· <πήγαινε εἰς τὸ σπίτι σου>.	53 Ἔτσι ὁ βασιλιᾶς Σολομὼν ἔστειλεν ἀνθρώπους καὶ ἐκατέβασαν τὸν Ἀδωνίαν ἀπὸ τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων, εἰς τὸ ὁποῖον ἦταν γαντζωμένος. Καὶ ὁ Ἀδωνίας ἦλθε καὶ ἐπροσκύνησε τὸν βασιλιᾶ Σολομώντα. Τότε ὁ Σολομὼν τοῦ εἶπε: <Πήγαινε εἰς τὸ σπίτι σου>.