Βασιλειών Γ : Κεφάλαιον Β'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἤγγισαν αἱ ἡμέραι Δαυὶδ ἀποθανεῖν αὐτόν, καὶ ἀπεκρίνατο Σαλωμὼν υἱῷ αὐτοῦ λέγων·
2 ἐγὼ εἰμι πορεύομαι ἐν ὁδῷ πάσης τῆς γῆς· καὶ ἰσχύσεις καὶ ἔσῃ εἰς ἄνδρα.
3 Καὶ φυλάξεις φυλακὴν Κυρίου Θεοῦ σου τοῦ πορεύεσθαι ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ, φυλάσσειν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ καὶ τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα τὰ γεγραμμένα ἐν τῷ νόμῳ Μωυσέως· ἵνα συνήσῃς ἃ ποιήσεις κατὰ πάντα, ὅσα ἂν ἐντείλωμαί σοι,
4 ἵνα στήσῃ Κύριος τὸν λόγον αὐτοῦ, ὃν ἐλάλησε λέγων· ἐὰν φυλάξωσιν οἱ υἱοί σου τὴν ὁδὸν αὐτῶν πορεύεσθαι ἐνώπιόν μου ἐν ἀλήθειᾳ ἐν ὅλῃ καρδίᾳ αὐτῶν λέγων· οὐκ ἐξολοθρευθήσεταί σοι ἀνὴρ ἐπάνωθεν θρόνου Ἰσραήλ.
5 Καί γε σὺ ἔγνως ὅσα ἐποίησέ μοι Ἰωάβ υἱὸς Σαρουΐας, ὅσα ἐποίησε τοῖς δυσὶν ἄρχουσι τῶν δυνάμεων Ἰσραήλ, τῷ Ἀβεννὴρ υἱῷ Νὴρ καὶ τῷ Ἀμεσσαῒ υἱῷ Ἰεθέρ, καὶ ἀπέκτεινεν αὐτοὺς καὶ ἔταξε τὰ αἵματα πολέμου ἐν εἰρήνῃ καὶ ἔδωκεν αἷμα ἀθῷον ἐν τῇ ζώνῃ αὐτοῦ τῇ ἐν τῇ ὀσφύϊ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ ὑποδήματι αὐτοῦ τῷ ἐν τῷ ποδὶ αὐτοῦ·
6 καὶ ποιήσεις κατὰ τὴν σοφίαν σου καὶ οὐ κατάξεις τὴν πολιὰν αὐτοῦ ἐν εἰρήνῃ εἰς ᾅδου.
7 Καὶ τοῖς υἱοῖς Βερζελλὶ τοῦ Γαλααδίτου ποιήσεις ἔλεος, καὶ ἔσονται ἐν τοῖς ἐσθίουσι τὴν τράπεζάν σου, ὅτι οὕτως ἤγγισάν μοι ἐν τῷ με ἀποδιδράσκειν ἀπὸ προσώπου Ἀβεσσαλώμ τοῦ ἀδελφοῦ σου.
8 Καὶ ἰδοὺ μετὰ σοῦ Σεμεῒ υἱὸς Γηρὰ υἱὸς τοῦ Ἰεμενὶ ἐκ Βαουρίμ, καὶ αὐτὸς κατηράσατό με κατάραν ὀδυνηρὰν τῇ ἡμέρα ᾖ ἐπορευόμην εἰς Παρεμβολάς, καὶ αὐτὸς κατέβη εἰς ἀπαντήν μου εἰς τὸν Ἰορδάνην, καὶ ὤμοσα αὐτῷ ἐν Κυρίῳ λέγων· εἰ θανατώσω σε ἐν ρομφαίᾳ·
9 καὶ οὐ μὴ ἀθῳώσῃς αὐτόν, ὅτι ἀνὴρ σοφὸς εἶ σὺ καὶ γνώσῃ ἃ ποιήσεις αὐτῷ, καὶ κατάξεις τὴν πολιὰν αὐτοῦ ἐν αἵματι εἰς ᾅδου.
10 Καὶ ἐκοιμήθη Δαυὶδ μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ καὶ ἐτάφη ἐν πόλει Δαυίδ.
11 Καὶ αἱ ἡμέραι, ἃς ἐβασίλευσε Δαυὶδ ἐπὶ τὸν Ἰσραὴλ τεσσαράκοντα ἔτη· ἐν Χεβρὼν ἐβασίλευσεν ἑπτὰ ἔτη καὶ ἐν Ἱερουσαλὴμ τριακοντατρία ἔτη.
12 Καὶ Σαλωμὼν ἐκάθισεν ἐπὶ θρόνου Δαυὶδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ υἱὸς ἐτῶν δώδεκα καὶ ἡτοιμάσθη ἡ βασιλεία αὐτοῦ σφόδρα.
13 Καὶ εἰσῆλθεν Ἀδωνίας υἱὸς Ἀγγὶθ πρὸς Βηρσαβεὲ μητέρα Σαλωμὼν καὶ προσεκύνησεν αὐτῇ· ἡ δὲ εἶπεν· εἰρήνη ἡ εἴσοδός σου; Καὶ εἶπεν· εἰρήνη·
14 λόγος μοι πρός σε· καὶ εἶπεν αὐτῷ· λάλησον.
15 Καὶ εἶπεν αὐτῇ· σὺ οἶδας, ὅτι ἐμοὶ ἦν βασιλεία καὶ ἐπ' ἐμὲ ἔθετο πᾶς Ἰσραὴλ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ εἰς βασιλέα, καὶ ἐστράφη ἡ βασιλεία καὶ ἐγένετο τῷ ἀδελφῷ μου, ὅτι παρὰ Κυρίου ἐγενήθη αὐτῷ·
16 καὶ νῦν αἴτησιν μίαν ἐγὼ αἰτοῦμαι παρὰ σοῦ μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου. Καὶ εἶπεν αὐτῷ Βηρσαβεέ· λάλει.
17 Καὶ εἶπεν αὐτῇ· εἰπὸν δὴ πρὸς Σαλωμὼν τὸν βασιλέα, ὅτι οὐκ ἀποστρέψει τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἀπὸ σοῦ, καὶ δώσει μοι τὴν Ἀβισὰγ τὴν Σωμανῖτιν εἰς γυναῖκα.
18 Καὶ εἶπε Βηρσαβεέ· καλῶς· ἐγὼ λαλήσω περὶ σοῦ τῷ βασιλεῖ.
19 Καὶ εἰσῆλθε Βηρσαβεὲ πρὸς τὸν βασιλέα Σαλωμὼν λαλῆσαι αὐτῷ περὶ Ἀδωνίου. Καὶ ἐξανέστη ὁ βασιλεὺς εἰς ἀπαντὴν αὐτῇ καὶ κατεφίλησεν αὐτὴν καὶ ἐκάθισεν ἐπὶ τοῦ θρόνου, καὶ ἐτέθη θρόνος τῇ μητρὶ τοῦ βασιλέως καὶ ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ.
20 Καὶ εἶπεν αὐτῷ· αἴτησιν μίαν μικρὰν ἐγὼ αἰτοῦμαι παρὰ σοῦ, μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου, καὶ εἶπεν αὐτῇ ὁ βασιλεύς· αἴτησαι, μῆτερ ἐμή, καὶ οὐκ ἀποστρέψω σε.
21 Καὶ εἶπε· δοθήτω δὴ Ἀβισὰγ ἡ Σωμανῖτις τῷ Ἀδωνίᾳ τῷ ἀδελφῷ σου εἰς γυναῖκα.
22 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν καὶ εἶπε τῇ μητρὶ αὐτοῦ· καὶ ἱνατὶ σὺ ᾔτησαι τὴν Ἀβισὰγ τῷ Ἀδωνίᾳ; Καὶ αἴτησαι αὐτῷ τὴν βασιλείαν, ὅτι οὗτος ἀδελφός μου ὁ μέγας ὑπὲρ ἐμέ, καὶ αὐτῷ Ἀβιάθαρ ὁ ἱερεὺς καὶ αὐτῷ Ἰωὰβ υἱὸς Σαρουΐας ἀρχιστράτηγος ἑταῖρος.
23 Καὶ ὤμοσεν ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν κατὰ τοῦ Κυρίου λέγων· τάδε ποιήσαι μοι ὁ Θεὸς καὶ τάδε προσθείη, ὅτι κατὰ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ ἐλάλησεν Ἀδωνίας τὸν λόγον τοῦτον·
24 καὶ νῦν ζῇ Κύριος, ὃς ἡτοίμασέ με καὶ ἔθετό με ἐπὶ τὸν θρόνον Δαυὶδ τοῦ πατρός μου, καὶ αὐτὸς ἐποίησέ μοι οἶκον, καθὼς ἐλάλησε Κύριος, ὅτι σήμερον θανατωθήσεται Ἀδωνίας.
25 Καὶ ἐξαπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν ἐν χειρὶ Βαναίου υἱοῦ Ἰωδαὲ καὶ ἀνεῖλεν αὐτόν, καὶ ἀπέθανεν Ἀδωνίας ἐν τῇ ἡμέρα ἐκείνῃ.
26 Καὶ τῷ Ἀβιάθαρ τῷ ἱερεῖ εἶπεν ὁ βασιλεύς· ἀπότρεχε σὺ εἰς Ἀναθὼθ εἰς ἀγρόν σου, ὅτι ἀνὴρ θανάτου εἰ σὺ ἐν τῇ ἡμέρα ταύτῃ, καὶ οὐ θανατώσω σε, ὅτι ᾖρας τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης Κυρίου ἐνώπιον τοῦ πατρός μου, καὶ ὅτι ἐκακουχήθης ἐν πᾶσιν, οἷς ἐκακουχήθη ὁ πατήρ μου.
27 Καὶ ἐξέβαλε Σαλωμὼν τὸν Ἀβιάθαρ τοῦ μὴ εἶναι ἱερέα τοῦ Κυρίου, πληρωθῆναι τὸ ρῆμα Κυρίου, ὃ ἐλάλησεν ἐπὶ τὸν οἶκον Ἡλί ἐν Σηλώμ.
28 Καὶ ἡ ἀκοὴ ἦλθεν ἕως Ἰωὰβ υἱοῦ Σαρουΐας (ὅτι Ἰωὰβ ἦν κεκλικὼς ὀπίσω Ἀδωνίου, καὶ ὀπίσω Σαλωμὼν οὐκ ἔκλινε), καὶ ἔφυγεν Ἰωὰβ εἰς τὸ σκήνωμα τοῦ Κυρίου καὶ κατέσχε τῶν κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου.
29 Καὶ ἀπηγγέλη τῷ Σαλωμὼν λέγοντες ὅτι πέφευγεν Ἰωὰβ εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ Κυρίου καὶ ἰδοὺ κατέχει τῶν κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ἀπέστειλε Σαλωμὼν ὁ βασιλεὺς πρὸς Ἰωὰβ λέγων· τί γέγονέ σοι, ὅτι πέφευγας εἰς τὸ θυσιαστήριον; Καὶ εἶπεν Ἰωάβ· ὅτι ἐφοβήθην ἀπὸ προσώπου σου, καὶ ἔφυγον πρὸς Κύριον. Καὶ ἀπέστειλε Σαλωμὼν τὸν Βαναίου υἱὸν Ἰωδαὲ λέγων· πορεύου καὶ ἄνελε αὐτὸν καὶ θάψον αὐτόν.
30 Καὶ ἦλθε Βαναίας υἱὸς Ἰωδαὲ πρὸς Ἰωὰβ εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ Κυρίου καὶ εἶπεν αὐτῷ· τάδε λέγει ὁ βασιλεύς· ἔξελθε. Καὶ εἶπεν Ἰωάβ· οὐκ ἐκπορεύομαι ὅτι ὧδε ἀποθανοῦμαι. Καὶ ἐπέστρεψε Βαναίας υἱὸς Ἰωδαὲ καὶ εἶπε τῷ βασιλεῖ λέγων· τάδε λελάληκεν Ἰωὰβ καὶ τάδε ἀποκέκριταί μοι.
31 Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς· πορεύου καὶ ποίησον αὐτῷ καθὼς εἴρηκε, καὶ ἄνελε αὐτὸν καὶ θάψεις αὐτὸν καὶ ἐξαρεῖς σήμερον τὸ αἷμα, ὃ δωρεὰν ἐξέχεεν ἀπ' ἐμοῦ καὶ ἀπὸ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός μου·
32 καὶ ἐπέστρεψε Κύριος τὸ αἷμα τῆς ἀδικίας αὐτοῦ εἰς κεφαλὴν αὐτοῦ, ὡς ἀπήντησε τοῖς δυσὶν ἀνθρώποις τοῖς δικαίοις καὶ ἀγαθοῖς ὑπὲρ αὐτὸν καὶ ἀπέκτεινεν αὐτοὺς ἐν ρομφαίᾳ, καὶ ὁ πατήρ μου Δαυὶδ οὐκ ἔγνω τὸ αἷμα αὐτῶν, τὸν Ἀβεννὴρ υἱὸν Νὴρ ἀρχιστράτηγον Ἰσραὴλ καὶ τὸν Ἀμεσσὰ υἱὸν Ἰεθὲρ ἀρχιστράτηγον Ἰούδα·
33 καὶ ἐπεστράφη τὰ αἵματα αὐτῶν εἰς κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ εἰς κεφαλὴν τοῦ σπέρματος αὐτοῦ εἰς τὸν αἰῶνα, καὶ τῷ Δαυὶδ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ καὶ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ καὶ τῷ θρόνῳ αὐτοῦ γένοιτο εἰρήνη ἕως αἰῶνος πάρα Κυρίου.
34 Καὶ ἀνέβη Βαναίας υἱὸς Ἰωδαὲ καὶ ἀπήντησεν αὐτῷ καὶ ἐθανάτωσεν αὐτὸν καὶ ἔθαψεν αὐτὸν ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ.
35 Καὶ ἔδωκεν ὁ βασιλεὺς τὸν Βαναίου υἱὸν Ἰωδαὲ ἀντ' αὐτοῦ ἐπὶ τὴν στρατηγίαν· καὶ ἡ βασιλεία κατωρθοῦτο ἐν Ἱερουσαλήμ· Σαδὼκ τὸν ἱερέα ἔδωκεν αὐτὸν ὁ βασιλεὺς εἰς ἱερέα πρῶτον ἀντὶ Ἀβιάθαρ.
35α Καὶ ἔδωκε Κύριος φρόνησιν τῷ Σαλωμὼν καὶ σοφίαν πολλὴν σφόδρα καὶ πλάτος καρδίας, ὡς ἡ ἄμμος ἡ πάρα τὴν θάλασσαν.
35β Καὶ ἐπληθύνθη ἡ φρόνησις Σαλωμὼν σφόδρα ὑπὲρ τὴν φρόνησιν πάντων υἱῶν ἀρχαίων καὶ ὑπὲρ πάντας φρονίμους Αἰγύπτου.
35γ Καὶ ἔλαβε τὴν θυγατέρα Φαραὼ καὶ εἰσήγαγεν αὐτὴν εἰς πόλιν Δαυὶδ ἕως συντελέσαι αὐτὸν οἰκοδομῆσαι τὸν οἶκον αὐτοῦ. Καὶ τὸν οἶκον Κυρίου ἐν πρώτοις καὶ τὸ τεῖχος Ἱερουσαλὴμ κυκλόθεν· ἐν ἑπτὰ ἔτεσιν ἐποίησε καὶ συνετέλεσε.
35δ Καὶ ἦν τῷ Σαλωμὼν ἑβδομήκοντα χιλιάδες αἴροντες ἄρσιν καὶ ὀγδοήκοντα χιλιάδες λατόμων ἐν τῷ ὅρει.
35ε Καὶ ἐποίησε Σαλωμὼν τὴν θάλασσαν καὶ τὰ ὑποστηρίγματα καὶ τοὺς λουτῆρας τοὺς μεγάλους καὶ τοὺς στύλους καὶ τὴν κρήνην τῆς αὐλῆς καὶ τὴν θάλασσαν τὴν χαλκῆν.
35ζ Καὶ ᾠκοδόμησε τὴν ἄκραν καὶ τὰς ἐπάλξεις αὐτῆς καὶ διέκοψε τὴν πόλιν Δαυίδ· οὕτως θυγάτηρ Φαραὼ ἀνέβαινεν ἐκ τῆς πόλεως Δαυὶδ εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς, ὃν ᾠκοδόμησεν αὐτῇ· τότε ᾠκοδόμησε τὴν ἄκραν.
35η Καὶ Σαλωμὼν ἀνέφερε τρεῖς ἐν τῷ ἐνιαυτῷ ὁλοκαυτώσεις καὶ εἰρηνικὰς ἐπὶ τὸ θυσιαστηρίου, ὃ ᾠκοδόμησε τῷ Κυρίῳ, καὶ ἐθυμία ἐνώπιον Κυρίου, καὶ συνετέλεσε τὸν οἶκον.
35θ Καὶ οὗτοι οἱ ἄρχοντες οἱ καθεσταμένοι ἐπὶ τὰ ἔργα τοῦ Σαλωμών· τρεῖς χιλιάδες καὶ ἑξακόσιοι ἐπιστάται τοῦ λαοῦ τῶν ποιούντων τὰ ἔργα.
35ι Καὶ ᾠκοδόμησε τὴν Ἀσσοὺρ καὶ τὴν Μαγδὼ καὶ τὴν Γαζὲρ καὶ τὴν Βαιθωρὼν τὴν ἐπάνω καὶ τὰ Βααλάθ·
35κ πλὴν μετὰ τὸ οἰκοδομῆσαι αὐτὸν τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου καὶ τὸ τεῖχος Ἱερουσαλὴμ κύκλῳ, μετὰ ταῦτα ᾠκοδόμησε τὰς πόλεις ταύτας.
35λ Καὶ ἐν τῷ ἔτι Δαυὶδ ζῆν ἐνετείλατο τῷ Σαλωμὼν λέγων· ἰδοὺ μετὰ σοῦ Σεμεῒ υἱὸς Γηρὰ υἱὸς τοῦ σπέρματος τοῦ Ἰεμενὶ ἐκ Χεβρών·
35μ οὗτος κατηράσατό με κατάραν ὀδυνηρὰν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐπορευόμην εἰς Παρεμβολάς,
35ν καὶ αὐτὸς κατέβαινεν εἰς ἀπαντήν μοι ἐπὶ τὸν Ἰορδάνην καὶ ὤμοσα αὐτῷ κατὰ τοῦ Κυρίου λέγων· εἰ θανατωθήσεται ἐν ρομφαίᾳ·
35ξ καὶ νῦν μὴ ἀθωώσῃς αὐτόν, ὅτι ἀνὴρ φρόνιμος σὺ καὶ γνώσῃ ἃ ποιήσεις αὐτῷ, καὶ κατάξεις τὴν πολιὰν αὐτοῦ ἐν αἵματι εἰς ᾅδου.
36 Καὶ ἐκάλεσεν ὁ βασιλεὺς τὸν Σεμεῒ καὶ εἶπεν αὐτῷ· οἰκοδόμησον σεαυτῷ οἶκον ἐν Ἱερουσαλὴμ καὶ κάθου ἐκεῖ καὶ οὐκ ἐξελεύσῃ ἐκεῖθεν οὐδαμοῦ.
37 Καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς ἐξόδου σου καὶ διαβήσῃ τὸν χειμάρρουν Κέδρων, γινώσκων γνώσῃ ὅτι θανάτῳ ἀποθανῇ, τὸ αἷμά σου ἔσται ἐπὶ τὴν κεφαλήν σου. Καὶ ὥρκισεν αὐτὸν ὁ βασιλεὺς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ.
38 Καὶ εἶπε Σεμεῒ πρὸς τὸν βασιλέα· ἀγαθὸν τὸ ρῆμα, ὃ ἐλάλησας, κύριε βασιλεῦ· οὕτω ποιήσει ὁ δοῦλός σου. Καὶ ἐκάθισε Σεμεῒ ἐν Ἱερουσαλὴμ τρία ἔτη.
39 Καὶ ἐγενήθη μετὰ τὰ τρία ἔτη καὶ ἀπέδρασαν δύο δοῦλοι τοῦ Σεμεῒ πρὸς Ἀγχοὺς υἱὸν Μααχὰ βασιλέα Γέθ, καὶ ἀπηγγέλη τῷ Σεμεῒ λέγοντες· ἰδοὺ οἱ δοῦλοί σου ἐν Γέθ.
40 Καὶ ἀνέστη Σεμεῒ καὶ ἐπέσαξε τὴν ὄνον αὐτοῦ καὶ ἐπορεύθη εἰς Γὲθ πρὸς Ἀγχοὺς τοῦ ἐκζητῆσαι τοὺς δούλους αὐτοῦ, καὶ ἐπορεύθη Σεμεῒ καὶ ἤγαγε τοὺς δούλους αὐτοῦ ἐκ Γέθ.
41 Καὶ ἀπηγγέλη τῷ Σαλωμὼν λέγοντες ὅτι ἐπορεύθη Σεμεῒ ἐξ Ἱερουσαλὴμ εἰς Γέθ, καὶ ἀπέστρεψε τοὺς δούλους αὐτοῦ.
42 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς καὶ ἐκάλεσε τὸν Σεμεῒ καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· οὐχὶ ὥρκισά σε κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ ἐπεμαρτυράμην σοι λέγων· ἐν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ ἐξέλθῃς ἐξ Ἱερουσαλὴμ καὶ πορευθῇς εἰς δεξιὰ ἢ ἀριστερά, γινώσκων γνώσῃ ὅτι θανάτῳ ἀποθανῇ;
43 Καὶ τί ὅτι οὐκ ἐφύλαξας τὸν ὅρκον Κυρίου καὶ τὴν ἐντολήν, ἣν ἐνετειλάμην κατὰ σοῦ;
44 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Σεμεΐ· σὺ οἶδας πᾶσαν τὴν κακίαν σου, ἣν οἶδεν ἡ καρδία σου, ἃ ἐποίησας Δαυὶδ τῷ πατρί μου, καὶ ἀνταπέδωκε Κύριος τὴν κακίαν σου εἰς κεφαλήν σου·
45 καὶ ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν εὐλογημένος, καὶ ὁ θρόνος Δαυὶδ ἔσται ἕτοιμος ἐνώπιον Κυρίου εἰς τὸν αἰῶνα.
46 Καὶ ἐνετείλατο ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν τῷ Βάναίᾳ υἱῷ Ἰωδαέ, καὶ ἐξῆλθε καὶ ἀνεῖλεν αὐτὸν καὶ ἀπέθανε.
46α Καὶ ἦν ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν φρόνιμος σφόδρα, καὶ σοφός, καὶ Ἰούδα καὶ Ἰσραὴλ πολλοὶ σφόδρα, ὡς ἡ ἄμμος ἡ ἐπὶ τῆς θαλάσσης εἰς πλῆθος, ἐσθίοντες καὶ πίνοντες καὶ χαίροντες.
46β Καὶ Σαλωμὼν ἦν ἄρχων ἐν πάσαις ταῖς βασιλείαις, καὶ ἦσαν προσφέροντες δῶρα καὶ ἐδούλευον τῷ Σαλωμὼν πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς αὐτοῦ.
46γ Καὶ Σαλωμὼν ἤρξατο ἀνοίγειν τὰ δυναστεύματα τοῦ Λιβάνου.
46δ Καὶ αὐτὸς ᾠκοδόμησε τὴν Θερμαὶ ἐν τῇ ἐρήμῳ.
46ε Καὶ τοῦτο τὸ ἄριστον τῷ Σαλωμών· τριάκοντα κόροι σεμιδάλεως καὶ ἑξήκοντα κόροι ἀλεύρου κεκοπανισμένου, δέκα μόσχοι ἐκλεκτοὶ καὶ εἴκοσι βόες νομάδες καὶ ἑκατὸν πρόβατα, ἐκτός ἐλάφων καὶ δορκάδων καὶ ὀρνίθων ἐκλεκτῶν νομάδων·
46ζ ὅτι ἦν ἄρχων ἐν παντὶ πέραν τοῦ ποταμοῦ ἀπὸ Ραφὶ ἕως Γάζης, ἐν πᾶσι τοῖς βασιλεῦσι πέραν τοῦ ποταμοῦ·
46η καὶ ἦν αὐτῷ εἰρήνη ἐκ πάντων τῶν μερῶν αὐτοῦ κυκλόθεν, καὶ κατῴκει Ἰούδα καὶ Ἰσραὴλ πεποιθότες ἕκαστος ὑπὸ τὴν ἄμπελον αὐτοῦ καὶ ὑπὸ τὴν συκῆν αὐτοῦ, ἐσθίοντες καὶ πίνοντες καὶ ἐορτάζοντες ἀπὸ Δὰν καὶ ἕως Βηρσαβεὲ πάσας τὰς ἡμέρας Σαλωμών.
46θ Καὶ οὗτοι οἱ ἄρχοντες τοῦ Σαλωμών· Ἀζαρίου υἱὸς Σαδὼκ τοῦ ἱερέως καὶ Ὀρνίου υἱὸς Νάθαν ἄρχων τῶν ἐφεστηκότων καὶ Ἐδρὰμ ἐπὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ Σουβὰ γραμματεὺς καὶ Βασὰ υἱὸς Ἀχιθαλὰμ ἀναμιμνήσκων καὶ Ἀβὶ υἱὸς Ἰωὰβ ἀρχιστράτηγος καὶ Ἀχιρὲ υἱὸς Ἐδραῒ ἐπὶ τὰς ἄρσεις καὶ Βαναίας υἱὸς Ἰωδαὲ ἐπὶ τῆς αὐλαρχίας καὶ ἐπὶ τοῦ πλινθίου καὶ Ζαχοὺρ υἱὸς Νάθαν ὁ σύμβουλος.
46ι Καὶ ἦσαν τῷ Σαλωμὼν τεσσαράκοντα χιλιάδες τοκάδες ἵπποι εἰς ἅρματα καὶ δώδεκα χιλιάδες ἵππων.
46κ Καὶ ἦν ἄρχων ἐν πᾶσι τοῖς βασιλεῦσιν ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ καὶ ἕως γῆς ἀλλοφύλων καὶ ἕως ὁρίων Αἰγύπτου.
46λ Καὶ Σαλωμὼν υἱὸς Δαυὶδ ἐβασίλευσεν ἐπὶ Ἰσραὴλ καὶ Ἰούδα ἐν Ἱερουσαλήμ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

πλησίασαν πλέον αἱ ἡμέραι, κατὰ τὰς ὁποίας ὁ Δαυὶδ θὰ ἀπέθνησκεν. Ἐκάλεσε τὸν Σολομῶντα καὶ κατὰ τρόπον ἐπίσημον τοῦ εἶπε·
2 <ἐγὼ ὁ Δαυὶδ βαδίζω τώρα τὸν δρόμον πρὸς τὸν θάνατον, τὸν ὁποῖον βαδίζουν καὶ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τῆς γῆς. Σὺ δὲ πρέπει νὰ ἀναδειχθῇς ἰσχυρὸς καὶ ἀνδρεῖος.
3 Πρὸς τοῦτο θὰ προσπαθήσῃς καὶ θὰ καταβάλῃς κάθε φροντίδα νὰ φυλάξῃς ὅλα, ὅσα διέταξε Κύριος ὁ Θεός σου, νὰ πορεύεσαι εἰς τοὺς δρόμους, τοὺς ὁποίους αὐτὸς σοῦ ἐχάραξε. Αὐτὸ δὲ θὰ τὸ ἐπιτύχῃς, ἂν τηρῇς τὰς ἐντολάς του, τὰ δικαιώματά του καὶ τὰ κρίματά του, τὰ ὁποῖα εἶναι γραμμένα εἰς τὸν Νόμον τοῦ Μωϋσέως. Ἔτσι ὅταν ζῇς καὶ πορεύεσαι, θὰ ἐνοήσῃς ὅλα ὅσα ἐγὼ σὲ διατάσσω νὰ κάμῃς.
4 Ἔτσι καὶ ὁ Κύριος θὰ ἐκπληρώσῃ τὴν ὑπόσχεσίν του, τὴν ὁποίαν ἔδωσε λέγων· Ἐὰν τὰ παιδιά σου προσέξουν τὴν πορείαν τῆς ζωῆς των καὶ βαδίζουν μὲ ὅλην αὐτῶν τὴν καρδίαν κατὰ ἀλήθειαν ἐνώπιόν μου, τότε δὲν θὰ ἐξολοθρευθῇ διάδοχός σου ἀπὸ τὸν βασιλικὸν θρόνον ἐπὶ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.
5 Γνωρίζεις δὲ καὶ σὺ προσωπικῶς, ὅσα κακὰ ἔκαμε ἐναντίον μου ὁ Ἰωάβ, ὁ υἱὸς τῆς Σαρουΐας. Ὅσα ἔκαμε ἐναντίον τῶν δύο στρατηγῶν τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, τοῦ Ἀβεννήρ, υἱοῦ τοῦ Νήρ, καὶ τοῦ Ἀμεσσαῒ υἱοῦ τοῦ Ἰεθέρ. Ἐφόνευσεν αὐτοὺς κατὰ τρόπον δολοφονικόν, ἔχυσεν ἀνδρεῖα αἵματα εἰς καιρὸν εἰρήνης καὶ ἔτσι τὸ ἀθῶον αἷμα τῶν θυμάτων του ἔτρεξεν εἰς τὴν ζώνην του, εἰς τὴν ζώνην τῆς ὀσφύος του καὶ εἰς τὰ ὑποδήματά του, ποὺ ἐφοροῦσεν εἰς τὰ πόδια του.
6 Θὰ πράξῃς καὶ θὰ φερθῇς ἀπέναντί του σύμφωνα μὲ τὴν σύνεσίν σου καὶ σοφίαν σου καὶ δὲν θὰ ἀποθάνῃ αὐτός, ὁ ἀσπρομάλλης γέρων, μὲ φυσικὸν θάνατον.
7 Εἰς τοὺς υἱοὺς ὅμως τοῦ Βερζελλί, ὁ ὁποῖος κατάγεται ἀπὸ τὴν   Γαλαάδ, θὰ συμπεριφερθῇς μὲ πολλὴν καλωσύνην, διότι ἔτσι συμπεριεφέρθησαν καὶ αὐτοὶ ἀπέναντί μου, ὅταν ἐδραπέτευσα ἀπὸ τὴν πατρίδα μας φεύγων τὴν καταδίωξιν τοῦ ἀδελφοῦ σου, τοῦ Ἀβεσσαλώμ.
8 Ἰδού, μαζῆ σου εὑρίσκεται ὁ Σεμεΐ, ὁ υἱὸς τοῦ Γηρά, ὁ Βενιαμίτης ἀπὸ τὴν πόλιν Βαουρίμ. Αὐτὸς ἀδίκως μὲ κατηράσθη μὲ φρικτὴν κατάραν κατὰ τὴν ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἔφευγα εἰς τὰς Παρεμβολάς. Αὐτὸς ὅμως ὁ ἴδιος κατὰ τὴν ἐπιστροφήν μου κατέβη εἰς προϋπάντησίν μου εἰς τὸν Ἰορδάνην ποταμόν. Ἐγὼ δὲ ὠρκίσθηκα εἰς αὐτὸν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ εἶπα· Διὰ τὴν ἔνοχον προτέραν διαγωγὴν δὲν θὰ διατάξω ἐγὼ νὰ σὲ ἐκτελέσουν μὲ ρομφαίαν.
9 Σὺ ὅμως δὲν θὰ τὸν ἀφήσῃς ἀτιμώρητον. Εἶσαι σοφὸς καὶ γνωρίζεις, τί θὰ πράξῃς πρὸς αὐτόν, ὥστε μὲ βίαιον θάνατον νὰ στείλῃς τὸν ἀσπρομάλλην αὐτὸν εἰς τὸν τάφον>
10 Ὁ Δαυὶδ ἐκοιμήθη καὶ προσετέθη εἰς τοὺς προπάτορας αὐτοῦ. Ἐτάφη δὲ εἰς τὴν πόλιν Δαυίδ.
11 Τὰ ἔτη, κατὰ τὰ ὁποῖα ἐβασίλευσεν ὁ Δαυὶδ ἐπὶ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ἦσαν τεσσαράκοντα. Ἑπτὰ ἔτη ἐβασίλευσεν εἰς τὴν Χεβρὼν καὶ τριάκοντα τρία ἔτη εἰς τὴν Ἰερουσαλήμ.
12 Ὁ Σολομὼν ἐκάθισεν εἰς τὸν θρόνον τοῦ πατρός του Δαυὶδ εἰς ἡλικίαν δώδεκα ἐτῶν, ἡ δὲ βασιλεία του ἐτακτοποιήθη καὶ ἐστερεώθη πολύ.
13 Ὁ Ἀδωνίας, ὁ υἱὸς τῆς Ἀγγίθ, παρουσιάσθη πρὸς τὴν Βηρσαβεὲ τὴν μητέρα τοῦ Σολομῶντος καὶ τὴν προσεκύνησεν. Ἐκείνη τὸν ἠρώτησεν· <ἔρχεσαι δι' εἰρηνικὸν σκοπόν;> Ἐκεῖνος ἀπήντησεν· <ὁ σκοπός μου εἶναι, εἰρηνικός.
14 Ἔχω νὰ ἀνακοινώσω κάτι πρὸς σέ>. Ἐκείνη δὲ τοῦ εἶπε· <ὁμίλησε>.
15 Ὁ Ἀδωνίας εἰπὲ πρὸς αὐτήν· <σὺ γνωρίζεις ὅτι εἰς ἐμέ, ὡς πρὸς πρεσβύτερον υἱὸν τοῦ Δαυίδ, ἀνῆκεν ἡ βασιλεία καὶ πρὸς ἐμὲ ἐστράφησαν οἱ Ἰσραηλῖται, οἱ ὁποῖοι καὶ μὲ ἀνεκήρυξαν βασιλέα των. Ὅμως ἡ βασιλεία αὐτὴ περιῆλθεν εἰς τὸν ἀδελφόν μου, διότι ὁ Κύριος ἠθέλησε νὰ περιέλθῃ εἰς αὐτόν.
16 Τώρα ὑποβάλλω πρὸς σὲ μίαν αἴτησιν, μίαν παράκλησιν. Μὴ ἀρνηθῇς νὰ τὴν ἀκούσῃς>. Ἡ Βηρσαβεὲ τοῦ εἶπε· <ὁμίλησε>.
17 Ἐκεῖνος πονηρὰ σκεπτόμενος τῆς εἶπε· <εἶπε, σὲ παρακαλῶ, εἰς τὸν βασιλέα Σολομῶντα σύ, διότι θὰ σὲ ἀκούσῃ ἐκεῖνος μὲ εὐμένειαν καὶ προσοχήν, νὰ μοῦ δώσῃ ὡς σύζυγον τὴν Ἀβισὰγ τὴν Σωμανίτιδα>.
18 Ἡ Βηρσαβεὲ ἀπονήρευτος ἀπήντησε· <πολὺ καλά. Ἐγὼ θὰ ὁμιλήσω εἰς τὸν Σολομῶντα διὰ σέ>.
19 Ἡ Βηρσαβεὲ παρουσιάσθη πράγματι πρὸς τὸν βασιλέα Σολομῶντα, διὰ νὰ ὁμιλήσῃ πρὸς αὐτὸν περὶ τοῦ Ἀδωνίου. Ὁ βασιλεὺς ἠγέρθη, διὰ νὰ ἔλθῃ εἰς προϋπάντησίν της. Τὴν ἠσπάσθη μὲ στοργὴν καὶ κατόπιν ἐκάθησεν εἰς τὸν θρόνον του. Ἐπὶ δὲ τῇ εὐκαιρίᾳ ἐτέθη δεξιὰ ἄλλος θρόνος διὰ τὴν μητέρα τοῦ βασιλέως, ἡ ὁποία ἔτσι καὶ ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ.
20 Ἡ Βηρσαβεὲ εἶπεν εἰς αὐτόν· <ζητῶ ἐγὼ ἀπὸ σὲ μίαν μικρὰν χάριν. Μὴ ἀρνηθῇς νὰ μοῦ τὴν ἐκπληρώσῃς>. Ὁ βασιλεὺς τῆς εἶπε· <μητέρα μου, ζήτησέ μου ὅ,τι θέλεις καὶ ἐγὼ δὲν θὰ σοῦ τὸ ἀρνηθῶ>.
21 Ἡ Βηρσαβεὲ εἶπε· <σὲ παρακαλῶ νὰ δοθῇ ἡ Ἀβισὰγ ἡ Σωμανῖτις ὡς σύζυγος εἰς τὸν ἀδελφόν σου τὸν Ἀδωνίαν>.
22 Ὁ βασιλεὺς Σολομών, ὁ ὁποῖος κατενόησε τὴν πονηρίαν τοῦ Ἀδωνίου, ἀπήντησε καὶ εἶπεν εἰς τὴν μητέρα του· <διατὶ σὺ ἐζήτησες τὴν Ἀβισὰγ σύζυγον διὰ τὸν Ἀδωνίαν; Εἶναι σὰν νὰ ἐζήτησες δι' αὐτὸν τὴν βασιλείαν, ἀφοῦ θέλεις νὰ τοῦ δοθῇ ὡς σύζυγος ἐκείνη, ἡ ὁποία ἐχρημάτισε λευκὴ σύζυγος τοῦ βασιλέως Δαυίδ. Γνωρίζεις δὲ ὅτι αὐτὸς ἀπὸ ἀπόψεως ἡλικίας εἶναι μεγαλύτερος ἀπὸ ἐμὲ καὶ πρὸς αὐτὸν ἔχει προσκολληθῆ ὁ Ἀβιάθαρ ὁ ἀρχιερεύς, ὁ δὲ ἀρχιστράτηγος Ἰωάβ, ὁ υἱὸς τῆς Σαρουΐας, εἶναι φίλος καὶ σύμβουλός του>.
23 Τότε ὁ βασιλεὺς Σολομὼν ὡρκίσθη εἰς τὸν Θεὸν καὶ εἶπεν· <ἂς μὲ τιμωρήσῃ ὁ Θεὸς μὲ οἰανδήποτε τιμωρίαν θέλει, ἂν δὲν τιμωρήσω τὸν Ἀδωνίαν, διότι κατὰ τρόπον πονηρὸν ὡμίλησεν ἐναντίον αὐτῆς ταύτης τῆς ζωῆς του μὲ τὸ νὰ ὑποβάλῃ τὴν δολίαν αὐτὴν αἴτησιν.
24 Καὶ λοιπόν, ὁρκίζομαι εἰς τὸν ζῶντα Κύριον, ὁ ὁποῖος μὲ προητοίμασε καὶ μὲ ἔβαλεν εἰς τὸν θρόνον τοῦ Δαυὶδ τοῦ πατρός μου, ποὺ μοῦ ἔδωσε τὸν βασιλικὸν αὐτὸν οἶκον, ὅπως ὁ Κύριος ἐλάλησεν, ὁρκίζομαι ὅτι σήμερον θὰ θανατωθῇ ὁ Ἀδωνίας>.
25 Ὁ βασιλεὺς Σολομὼν ἔστειλε τὸν Βαναίαν, υἱὸν τοῦ Ἰωδαέ, διὰ νὰ ἐκτελέσῃ τὸν Ἀδωνίαν. Πράγματι κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἐθανατώθη ὁ Ἀδωνίας.
26 Ὁ βασιλεὺς Σολομὼν εἶπε πρὸς τὸν ἀρχιερέα Ἀβιάθαρ· <σὺ πήγαινε εἰς τὴν Ἀναθὼθ καὶ μένε ἐκεῖ εἰς τὸν ἀγρόν σου, διότι εἶσαι ἄξιος θανάτου κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτήν. Ὅμως δὲν θὰ σὲ φονεύσω, διότι μετέφερες τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης τοῦ Κυρίου, καθ' ὃν χρόνον ἐζοῦσεν ἀκόμη ὁ πατήρ μου, καὶ διότι ὑπέστης καὶ σὺ ὅλας τὰς ταλαιπωρίας, τὰς ὁποίας ὑπέστη καὶ ὁ πατήρ μου>.
27 Ὁ Σολομὼν ἐξεδίωξε τὸν Ἀβιάθαρ, ὥστε νὰ μὴ εἶναι πλέον αὐτὸς ἀρχιερεύς τοῦ Κυρίου, καὶ ἔτσι ἐξεπληρώθη ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, τὸν ὁποῖον εἶπε διὰ τὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἡλί εἰς Σηλώμ.
28 Ὁ Ἰωάβ, ὁ υἱὸς τῆς Σαρουΐας, ὁ ὁποῖος ἦτο μὲ τὸ μέρος τοῦ Ἀδωνίου καὶ ὄχι μὲ τὸ μέρος τοῦ Σολομῶντος, ἐπληροφορήθη τὴν ἐκδίωξιν καὶ τὸν περιορισμὸν τοῦ Ἀβιάθαρ καὶ ἐφοβήθη. Κατέφυγε, λοιπόν, εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου καὶ ἐκρατήθη ἀπὸ τὰς ἐξοχὰς τοῦ θυσιαστηρίου τῶν ὁλοκαυτωμάτων.
29 Ἀνήγγειλαν εἰς τὸν Σολομῶντα τὸ γεγονὸς καὶ εἶπαν, ὅτι ὁ Ἰωὰβ ἔχει καταφύγει εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ Κυρίου καὶ ἰδοὺ κρατεῖ ἐκεῖ τὰ κέρατα τοῦ θυσιαστηρίου τῶν ὁλοκαυτωμάτων. Ὁ βασιλεὺς Σολομὼν ἔστειλεν ἄνθρωπον πρὸς τὸν Ἰωὰβ καὶ τοῦ εἶπε· <τί σοῦ συνέβη; Διατὶ κατέφυγες εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων;> Ὁ Ἰὰβ ἀπήντησεν· <ἐφοβήθην ἀπὸ σὲ καὶ κατέφυγον πρὸς τὸν Κύριον>. Ὁ Σολομὼν ἔστειλε τότε τὸν Βαναίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωδαέ, καὶ τοῦ εἶπε· <πήγαινε καὶ θανάτωσε τὸν Ἰωὰβ καὶ θάψε τον>.
30 Ὁ Βαναίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ, μετέβη πρὸς τὸν Ἰωὰβ εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ Κυρίου καὶ τοῦ εἶπε· <αὐτὰ λέγει ὁ βασιλεύς· Ἔβγα ἀπὸ αὐτοῦ>. Ὁ Ἰωὰβ ἀπήντησε· <δὲν θὰ ἐξέλθω διότι προτιμῶ νὰ ἀποθάνω ἐδῶ>. Ὁ Βαναίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ, ἐπέστρεψεν εἰς τὸν βασιλέα καὶ τοῦ εἶπεν· <αὐτὰ μοῦ εἶπεν ὁ Ἰωάβ. Αὐτὴν τὴν ἀπάντησιν μοῦ ἔδωκεν εἰς τὴν διαταγήν σου>.
31 Ὁ βασιλεὺς εἶπεν εἰς αὐτόν· <πήγαινε καὶ κάμε του, ὅπως σοῦ εἶπε· θανάτωσέ τον καὶ θάψε τον. Ἔτσι δὲ θὰ ἀποπλύνῃς σήμερα ἀπὸ ἐμὲ καὶ ἀπὸ τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου τὸ ἀθῶον αἷμα τὸ ὁποῖον ἀναιτίως ἔχυσεν ἐκεῖνος.
32 Ἔτσι ὁ Κύριος ἔρριψεν ἐπάνω εἰς τὸ κεφάλι αὐτοῦ τὸ ἀδικοχυμένον ἀπὸ αὐτὸν αἷμα δύο ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἦσαν ἀγαθώτεροι καὶ δικαιότεροι ἀπὸ αὐτὸν καὶ τοὺς ὁποίους ἐκεῖνος ἐφόνευσε μὲ τὴν ρομφαίαν του. Ὁ πατήρ μου Δαυὶδ δὲν εἶχε γνῶσιν ἐκ τῶν προτέρων οὔτε ἐνέκρινεν ἐκ τῶν ὑστέρων τοὺς φόνους ἐκείνους. Οἱ δὲ φονευθέντες ὑπὸ τοῦ Ἰωὰβ ἦσαν ὁ Ἀβεννὴρ ὁ υἱὸς τοῦ Νὴρ ἀρχιστράτηγος τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ ὁ Ἀμεσσὰ ὁ υἱὸς τοῦ Ἰεθέρ, ἀρχιστράτηγος τῆς φυλῆς Ἰούδα.
33 ῎Ετσι δὲ ἔπεσαν τὰ ἀθῶα αἵματα ἐκείνων εἰς τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ εἰς τὰς κεφαλὰς τῶν ἀπογόνων του εἰς τὸν αἰῶνα. Εἰς τὸν Δαυὶδ ὅμως καὶ εἰς τοὺς ἀπογόνους του, μάλιστα εἰς τὸν οἶκον του καὶ εἰς τὸν θρόνον του, εἴθε νὰ βασιλεύῃ αἰωνίως ἡ εἰρήνη παρὰ τοῦ Θεῦ>.
34 Ὁ Βαναίας ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαὲ μετέδη πράγματι εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων, εὑρῆκεν ἐκεῖ τὸν Ἰωάβ, τὸν ἐθανάτωσε καὶ τὸν ἔθαψεν εἰς τὸ ὑπόγειον τοῦ οἴκου του, ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὴν ἔρημον.
35 Ὁ βασιλεὺς ἐγκατέστησε τότε τὸν Βαναίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωδαέ, ἀντὶ τοῦ Ἰωάβ, ὡς ἀρχιστράτηγον. Ἡ δὲ βασιλεία τοῦ Σολομῶντος ἐστερεοῦτο καὶ ἐνισχύετο εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ. Τὸν Σαδὼκ τὸν ἀρχιερέα ἐγκατέστησεν ὁ βασιλεὺς ὡς ἀρχιερέα, ἀντὶ τοῦ Ἀβιάθαρ.
35α Ὁ Κύριος ἔδωκεν εἰς τὸν Σολομῶντα σύνεσιν καὶ σοφίαν πάρα πολὺ μεγάλην καὶ εὐρύτητα διανοίας, ὅπως ἡ ἄμμος ἡ παρὰ τὸ χεῖλος τῆς θαλάσσης.
35β Ἡ σοφία τοῦ Σολομῶντος ηὐξήθη καὶ ἐπληθύνθη πάρα πολύ, περισσότερον ἀπὸ τὴν σύνεσιν καὶ τὴν σοφίαν ὅλων τῶν ἀρχαίων σοφῶν καὶ ὅλων τῶν σοφῶν τῆς Αἰγύπτου.
35γ Ὁ Σολομὼν ἐπῆρε ὡς σύζυγον τὴν θυγατέρα τοῦ Φαραώ, τὴν ὁποίαν καὶ ἐγκατέστησεν εἰς τὴν πόλιν τοῦ Δαυὶδ εἰς τὸ ὄρος Σιών, μέχρις ὅτου ἀποτελειώσῃ τὴν ἀνοικοδόμησιν τοῦ βασιλικοῦ ἀνακτόρου. Πρῶτον ἔκτισε τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου καὶ κατόπιν συνέχισε τὸ κτίσιμον τοῦ τείχους τῆς Ἱερουσαλήμ. Αὐτὰ ἤρχισε καὶ ἐτελείωσεν εἰς διάστημα ἑπτὰ ἐτῶν.
35δ Εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τοῦ Σολομῶντος διὰ τὰ ἔργα αὐτὰ ἦσαν ἑβδομήκοντα χιλιάδες ἀχθοφόροι καὶ ὀγδοήκοντα χιλιάδες λατόμοι εἰς τὸ ὄρος.
35ε Ὁ Σολομὼν κατεσκεύασε τότε καὶ τὰ ἱερὰ σκεύη, δηλαδὴ τὴν θάλασσαν, τὰ ὑποστηρίγματα, τοὺς μεγάλους λουτῆρας, τοὺς στύλους, τὴν κρήνην τῆς αὐλῆς, τὴν θάλασσαν τὴν χαλκῆν.
35ζ Ἀνοικοδόμησεν ἐπίσης τὴν ἀκρόπολιν καὶ τὰς ἐπάλξεις της καὶ διέκοψεν ἔτσι τὴν ἐπικοινωνίαν τῆς πόλεως Δαυίδ μὲ τὴν ἔξω περιοχήν. Ἔτσι δὲ ἡ θυγάτηρ τοῦ Φαραὼ ἀνέβαινεν ἀπὸ τὴν πόλιν Δαυὶδ εἰς τὸν οἶκον της, τὸν ὁποῖον δι' αὐτὴν εἶχε κτίσει ὁ Σολομών. Τότε ἀνοικοδόμησε καὶ τὴν ἀκρόπολιν.
35η Ὁ Σολομὼν προσέφερε κάθε ἔτος τρεῖς θυσίας ὁλοκαυτωμάτων καὶ εἰρηνικῶν θυσιῶν εἰς τὸ θυσιαστήριον, τὸ ὁποῖον ἀνοικοδόμησε πρὸς τιμὴν τοῦ Κυρίου. Προσέφερεν ἀκόμη καὶ θυμίαμα πρὸς τὸν Κύριον. Ἔτσι ἀπετελείωσε τὸν ναὸν πρὸς δόξαν καὶ τιμὴν τοῦ Κυρίου.
35θ Οἱ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι εἶχον διορισθῆ ὡς ἐπόπται εἰς τὰ ἔργα τοῦ Σολομῶντος, ἦσαν τρεῖς χιλιάδες ἑξακόσιοι ἐπιστάται ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι εἰργάζοντο εἰς αὐτὰ τὰ ἔργα.
35ι Ὁ Σολομὼν ἀνοικοδόμησε τὴν Ἀσσούρ, τὴν Μαγδώ, τὴν Γαζέρ, τὴν ἐπάνω Βαιθωρὼν καὶ τὰ Βααλάθ.
35κ Τὰς πόλεις ὅμως αὐτὰς οἰκοδόμησε, ἀφοῦ πρῶτον ἀνοικοδόμησε τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου καὶ τὸ τεῖχος τὸ περὶ τὴν Ἱερουσαλήμ.
35λ Ὅταν ἀκόμη ἐζοῦσεν ὁ Δαυίδ, εἶχε δώσει ἐντολὴν εἰς τὸν Σολομῶντα λέγων· <ἰδού, μαζῆ σου εὑρίσκεται ὁ Σεμεΐ, ὁ υἱὸς τοῦ Γηρά, ἀπὸ τὴν φυλὴν Βενιαμὶν ἐκ τῆς πόλεως Χεβρών.
35μ Αὐτὸς ἐξέφερε φοβερὰς κατάρας ἐναντίον μου κατὰ τὴν ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἔφευγα εἰς τὰς Παρεμβολάς.
35ν Κατὰ τὴν ἐπιστροφήν μου ὅμως ἦλθεν εἰς προϋπάντησίν μου καὶ μὲ συνήντησεν εἰς τὸν Ἰορδάνην. Ἐκεῖ ἐγὼ τοῦ ὡρκίσθην ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ὅτι δὲν θὰ ἐκτελεσθῇ διὰ ρομφαίας.
35ξ Σὺ ὅμως νὰ μὴ τὸν ἀπαλλάξῃς ἀπὸ τὴν ἐνοχήν του. Εἶσαι σοφὸς καὶ συνετὸς καὶ γνωρίζεις, τί πρέπει νὰ πράξῃς εἰς αὐτόν, ὥστε νὰ κρημνίσῃς τὰ γηρατεῖα του εἰς τὸν ᾅδην ἐκτελῶν αὐτὸν διὰ τὸ ἁμάρτημά του>.
36 Ὁ βασιλεὺς Σολομὼν ἐκάλεσε τὸν Σεμεῒ καὶ τοῦ εἶπε· <κτίσε διὰ τὸν ἑαυτόν σου οἶκον ἐντὸς τῆς Ἱερουσαλήμ. Νὰ ἐγκατασταθῇς εἰς τὴν οἰκίαν αὐτὴν καὶ δὲν θὰ ἐξέλθῃς ἀπὸ ἐκεῖ πρὸς οἰονδήποτε μέρος.
37 Διότι κατὰ τὴν ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ ἐξέλθῃς ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ θὰ περάσῃς τὸν χείμαρρον τῶν Κέδρων, μάθε καλά, ὅτι θὰ καταδικασθῇς εἰς θάνατον. Καὶ σὺ θὰ εἶσαι ὑπεύθυνος διὰ τὴν τιμωρίαν σου αὐτήν>. Τὸν ὥρκισε δὲ ὁ βασιλεὺς κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, νὰ σεβασθῇ τὴν ἐντολήν του.
38 Ὁ Σεμεῒ ἀπήντησε πρὸς τὸν βασιλέα· <εἶναι πράγματι καλὸς ὁ λόγος αὐτός, τὸν ὁποῖον μοῦ εἶπες, κύριέ μου βασιλεῦ. Ὅπως διέταξες, ἔτσι θὰ κάμῃ ὁ δοῦλος σου>. Καὶ ὁ Σεμεῒ ἔμεινε πράγματι εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ τρία ἔτη, χωρὶς νὰ ἐξέλθῃ ἀπὸ αὐτήν.
39 Ἔπειτα ὅμως ἀπὸ τὰ τρία αὐτὰ ἔτη δύο δοῦλοι τοῦ Σεμεῒ ἐδραπέτευσαν πρὸς τὸν Ἀγχούς, τὸν υἱὸν Μααχὰ τὸν βασιλέα τῆς Γέθ. Ἀνήγγειλαν δὲ εἰς τὸν Σεμεῒ μερικοὶ καὶ τοῦ εἶπαν· <ἰδοὺ οἱ δοῦλοι σου εὑρίσκονται εἰς τὴν Γέθ>.
40 Ὁ Σεμεῒ ἐσηκώθη, ἐσαμάρωσε τὴν ὄνον του καὶ μετέβη εἰς Γὲθ πρὸς τὸν βασιλέα Ἀγχούς, διὰ νὰ ζητήσῃ τοὺς δούλους του. Ὁ Σεμεῒ μετέβη πράγματι καὶ ἐπανέφερε τοὺς δούλους του ἀπὸ τὴν Γέθ.
41 Ἀνήγγειλαν ὅμως εἰς τὸν Σολομῶντα μερικοὶ τὸ γεγονὸς αὐτὸ καὶ τοῦ εἶπαν· <ὁ Σεμεῒ μετέβη ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ εἰς Γὲθ καὶ ἐπανέφερε τοὺς δούλους του>.
42 Ὁ Σολομὼν ἔστειλεν ἄνθρωπον καὶ ἐκάλεσε τὸν Σεμεῒ καὶ τοῦ εἶπε <δὲν σὲ ἔβαλα καὶ ὡρκίσθης εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου καὶ δὲν σοῦ ἐτόνισα λέγων· Ὅτι κατὰ τὴν ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ ἐξέλθῃς ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ θὰ μεταβῇς ἀριστερὰ ἢ δεξιά, νὰ γνωρίζῃς καλὰ ὅτι θὰ ἐκτελεσθῇς;
43 Διατὶ δὲν ἐφύλαξες τὴν ἐντολήν μου, τὴν ὁποίαν μὲ ὅρκον ἐνώπιον τοῦ Κυρίου σοῦ εἶχα δώσει;>
44 Ὁ βασιλεὺς προσέθεσε τότε πρὸς τὸν Σεμεΐ· <σὺ γνωρίζεις ὅλην τὴν κακίαν σου καὶ ἐνθυμεῖσαι βεβαίως, τί ἔκαμες εἰς τὸν Δαυὶδ τὸν πατέρα μου. Καὶ νὰ ὅτι σήμερον ὁ Κύριος θὰ ρίψῃ τὴν κακίαν σου αὐτὴν εἰς τὴν κεφαλήν σου.
45 Ἐγὼ δὲ ὁ βασιλεὺς Σολομών, πράττων τοῦτο, θὰ εἶμαι εὐλογημένος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ βασιλικός μου θρόνος στερεωμένος ἀπὸ τὸν Κύριον εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων>.
46 Ὁ βασιλεὺς Σολομὼν διέταξε σχετικῶς τὸν Βαναίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωδαέ, ὁ ὁποῖος ἐξῆλθε καὶ ἐξετέλεσε τὸν Σεμεΐ.
46α Ὁ βασιλεὺς Σολομὼν ἦτο πάρα πολὺ συνετὸς καὶ σοφός. Πολυάριθμοι δὲ ἦσαν οἱ Ἰσραηλῖται καὶ οἱ Ἰουδαῖοι, ποὺ εὑρίσκοντο ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν του. Αὐτοὶ ἦσαν τόσοι, ὅση εἶναι ἡ ἄμμος ἡ πλησίον τῆς θαλάσσης. Αὐτοὶ ἦσαν τρώγοντες καὶ πίνοντες καὶ εὐφραινόμενοι.
46β Ὁ Σολομὼν ἦτο ἄρχων ὅλων τῶν βασιλείων, τῶν ὁποίων οἱ κάτοικοι καὶ προσέφεραν δῶρα καὶ ἦσαν ὑποτελεῖς εἰς αὐτὸν ὅλας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς του.
46γ Ὁ Σολομὼν ἤρχισε τότε νὰ ἐκμεταλλεύεται τὰ δάση, τὰ λατομεῖα καὶ τὰ μεταλλεῖα τοῦ ὅρους Λιβάνου.
46δ Ἔτσι δὲ ἀνοικοδόμησε τὴν Θερμαὶ εἰς τὴν ἔρημον.
46ε Τὸ δὲ μεσημβρινὸν φαγητὸν τῆς αὐλῆς καὶ ἀκολουθίας τοῦ Σολομῶντος ἦτο τριάκοντα κόροι σημιγδάλι, ἑξήκοντα κόροι ἀλεύρι χονδροκοπανισμένο, δέκα ἐκλεκτὰ μοσχάρια, εἴκοσι βόδια καλοθρεμμένα καὶ ἑκατὸν πρόβατα, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ἐλάφια, τὰ ζαρκάδια καὶ τὰ ἄλλα ἐκλεκτὰ καὶ εὐτραφῆ ὀρνίθια.
46ζ Ἦτο βασιλεὺς εἰς ὅλην τὴν χώραν, ἡ ὁποία ἐπεκτείνεται πέραν τοῦ Εὐφράτου ποταμοῦ, ἀπὸ Ραφὶ μέχρι Γάζης· ἦτο βασιλεὺς εἰς ὅλας τὰς βασιλείας τὰς πέραν τοῦ ποταμοῦ.
46η Ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του ἐπικρατοῦσε ἀπὸ ὅλα τὰ γύρω μέρη εἰρήνη εἰς ὅλην τὴν χώραν καὶ ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται κατοικοῦσαν ἥσυχοι καὶ ἀσφαλεῖς, καθένας εἰς τὸ ἀμπέλι του καὶ κάτω ἀπὸ τὶς συκιὲς του, τρώγοντες, πίνοντες καὶ ἐορτάζοντες ἀπὸ τὴν Δὰν μέχρι τῆς Βηρσαβεὲ ὅλας τὰς ἡμέρας, κατὰ τὰς ὁποίας ἔζησε καὶ ἐβασίλευσεν ὁ Σολομών,
46θ Αὐτοὶ δὲ εἶναι οἱ ἄρχοντες τοῦ περιβάλλοντος τοῦ Σολομῶντος: Ἀζαρίας ὁ υἱὸς τοῦ ἀρχιερέως Σαδώκ, ὁ Ὀρνίας υἱὸς τοῦ Νάθαν ἄρχων τῶν ἐπὶ μέρους ἀρχόντων, Ἐδρὰμ ἀρχηγὸς τοῦ βασιλικοῦ οἴκου, Σουβὰ ὁ γενικὸς γραμματεὺς τοῦ κράτους, Βασὰ ὁ υἱὸς τοῦ Ἀχιθαλὰμ ὁ ὑπομνηματογράφος, Ἀβὶ ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωὰβ ἀρχιστράτηγος, Ἀχιρὲ ὁ υἱὸς τοῦ Ἐδραῒ διὰ τὰς μεταφοράς, ὁ Βαναίας ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαὲ αὐλάρχης καὶ ἐπόπτης ἐπὶ τῆς πλινθοποιΐας καὶ Ζαχοὺρ ὁ υἱὸς τοῦ Νάθαν ἦτο σύμβουλός του.
46ι Εἶχε δὲ ὁ Σολομὼν διὰ τὰ πολεμικά του ἅρματα σαράντα χιλιάδας φορβάδας καὶ δώδεκα χιλιάδας ἵππους.
46κ Ἐβασίλευε δὲ ὁ Σολομὼν εἰς τὰ βασίλεια ἀπὸ τὸν ποταμὸν Εὐφράτην πρὸς ἀνατολὰς μέχρι τῶν ἀλλοφύλων πρὸς δυσμὰς καὶ μέχρι τῶν συνόρων τῆς Αἰγύπτου πρὸς νότον.
46λ Ὁ Σολομών, ὁ υἱὸς τοῦ Δαυίδ, ἐβασίλευσεν ἐπὶ ὅλων τῶν Ἰσραηλιτῶν ἔχων πρωτεύουσαν τοῦ βασιλείου του τὴν Ἱερουσαλήμ.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ταν ἐπλησίασαν οἱ ἡμέρες τοῦ θανάτου τοῦ Δαβίδ, ἐκάλεσε κοντά του τὸν υἱόν του Σολομῶντα, τοῦ ἔδωκε τὶς τελευταῖες παραγγελίες καὶ τοῦ εἶπεν:
2 <Ἐπλησίασεν ὁ καιρὸς τοῦ θανάτου μου· θὰ βαδίσω καὶ ἐγὼ τὸν δρόμον, ποὺ ἀκολουθοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τῆς γῆς. Σὺ λοιπὸν γίνε ἰσχυρὸς καὶ ἀγωνίζου σὰν ἂνδρας σταθερός, θαρραλέος καὶ ἀποφασιστικός.
3 Δι αὐτὸ πρέπει νὰ ἐργάζεσαι μὲ προσοχὴν ὅσα σοῦ ζητεῖ ὁ Κύριος καὶ Θεός σου καὶ νὰ βαδίζῃς τὸν δρόμον ποὺ σοῦ ὑπέδειξε. Τοῦτο θὰ τὸ ἐπιτύχῃς, ὅταν φυλάττῃς καὶ ὑπακούῃς τὶς ἐντολές του, τὰ δικαιώματα καὶ παραγγέλματά του καὶ τὶς κρίσεις καὶ ἀποφάνσεις, ὅπως αὐτὰ εἶναι γραμμένα εἰς τὸν Μωσαϊκὸν νόμον· ὅταν πορεύεσαι κατ' αὐτὸν τὸν τρόπον, θὰ ἐννοήσῃς τὶ πρέπει νὰ κάμνῃς καὶ πῶς νὰ ἐνεργῇς εἰς κάθε περίπτωσιν· (θὰ ἐννοήσῃς ἀκόμη) καὶ ὅσα σοῦ δίδω ἐντολὴν νὰ κάμῃς.
4 Ἐὰν ὑπακούῃς εἰς τὸν Κύριον, τότε καὶ ὁ Κύριος θὰ τηρήσῃ καὶ θὰ ἐδραιώσῃ τὴν ὑπόσχεσιν ποὺ ἔδωκε, ὅταν μοῦ εἶπεν· <ἐὰν οἱ ἀπόγονοί σου προσέξουν εἰς τὴν διαγωγήν των καὶ συμπεριφέρωνται ἀπέναντί μου μὲ πᾶσαν εἰλικρίνειαν καὶ πιστότητα καὶ μὲ ὅλην τὴν καρδίαν καὶ τὴν ψυχήν των, δὲν θὰ σοῦ λείψῃ διάδοχος ἀπὸ τὸν βασιλικὸν θρόνον (ἐπί) τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ>.
5 Καὶ κάτι ἄλλο· σὺ γνωρίζεις ἐπίσης ὅσα μοῦ ἔκαμεν ὁ Ἰωάβ, ὁ υἱὸς τῆς Σαρουΐας· πῶς ἐφέρθη εἰς τοὺς δύο στρατηγοὺς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, εἰς τὸν Ἀβεννήρ, τὸν υἱὸν τοῦ Νήρ, καὶ εἰς τὸν Ἀμεσσαΐ, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰεθέρ. Τοὺς δύο αὐτοὺς (ἀθώους) στρατηγοὺς τοὺς ἐδολοφόνησε καὶ ἔχυσεν εἰς καιρὸν εἰρήνης τὰ αἵματα, ποὺ χύνονται εἰς καιρὸν πολέμου, καὶ τὰ αἵματα τῶν ἀθώων θυμάτων τοῦ ἔπεσαν εἰς τὴν ζώνην, ποὺ ἐφοροῦσε (ὁ δολοφόνος) εἰς τὴν μέσην του, καὶ εἰς τὰ παπούτσια, ποὺ ἐφοροῦσε εἰς τὰ πόδια του.
6 Δι' αὐτὸ νὰ τὸν τιμωρήσῃς κατὰ τὴν σοφήν σου κρίσιν καὶ νὰ μὴ ἀφήσῃς τὴν λευκασμένην ἀπὸ τὰ γηρατειὰ κεφαλήν του νὰ μεταβῇ εἰς τὸν ἅδην μὲ φυσικὸν θάνατον· δὲν πρέπει ὁ δολοφόνος νὰ ἀποθάνῃ εἰρηνικὰ καὶ ἥσυχα· πρέπει νὰ ἔχῃ πρόωρον καὶ βίαιον θάνατον.
7 Ὅμως εἰς τοὺς υἱοὺς τοῦ Βερζελλὶ τοῦ Γαλααδίτου νὰ δείξῃς καλωσύνην καὶ εὐσπλαγχνίαν καὶ νὰ τοὺς κάμῃς ὁμοτραπέζους σοῦ· διότι ἔτσι, ὁμοτράπεζον ἔκαμε καὶ ἐμὲ ὁ πατέρας των, ὅταν ἐδραπέτευα κρυφὰ ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ διὰ νὰ σωθῶ ἀπὸ τὸν μεγάλον κίνδυνον, ποὺ διέτρεχα ἀπὸ τὸν ἀδελφόν σου Ἀβεσσαλώμ.
8 Καὶ νά· μαζί σου εὑρίσκεται ἐπίσης ὁ Σεμεΐ, ὁ υἱὸς τοῦ Γηρά, ὁ Βενιαμίτης ἀπὸ τὴν πόλιν Βαουρίμ. Αὐτός (ὁ Σεμεΐ) μὲ κατηράσθη μὲ κατάραν σαρκαστικήν, πικρὴ καὶ σκληρὴ κατὰ τὴν ἡμέραν ποὺ ἐπήγαινα εἰς τὴν πόλιν Μαναΐμ (Παρεμβολάς) διὰ νὰ γλυτώσω ἀπὸ τὴν ἐπανάστασιν τοῦ Ἀβεσσαλώμ. Ὅμως ὁ Σεμεῒ κατέβη διὰ νὰ μὲ συναντήσῃ καὶ μὲ προϋπαντήσῃ (ἀπὸ τοὺς πρώτους) εἰς τὸν Ἰορδάνην· τότε δὲ ὡρκίσθηκα εἰς αὐτὸν ὅρκον εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου καὶ εἶπα: <Δὲν θὰ σὲ θανατώσω μὲ σπαθὶ διὰ τὴν προηγουμένην ὑβριστικὴν διαγωγήν σου πρὸς τὸ πρόσωπόν μου>.
9 Τώρα ὅμως σὺ δὲν πρέπει νὰ τὸν ἀθωώσῃς καὶ νὰ τὸν ἀφήσῃς ἀτιμώρητον· διότι σὺ εἶσαι ἄνθρωπος σοφὸς καὶ συνετὸς καὶ γνωρίζεις πῶς πρέπει νὰ τοῦ φερθῇς καὶ τί νὰ τοῦ κάμῃς, ὥστε νὰ στείλῃς καὶ νὰ κατεβάσῃς τὴν κεφαλήν του μὲ τὰ ἄσπρα της μαλλιὰ εἰς τὸν ἅδην μέσα εἰς τὸ αἷμα, ἀφοῦ τὸν ἀποκεφαλίσῃς>.
10 Ἔτσι ἀπέθανεν ὁ Δαβὶδ καὶ προσετέθη εἰς τοὺς ἀποθαμένους προγόνους του καὶ ἐτάφη εἰς τὴν πόλιν Δαβίδ, δηλαδὴ τὸν λόφον τῆς Σιών.
11 Ἡ χρονικὴ διάρκεια, κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ Δαβὶδ ἐβασίλευσε μεταξὺ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ἦταν σαράντα χρόνια· εἰς τὴν Χεβρὼν ἐβασίλευσεν ἑπτὰ χρόνια καὶ εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ τριάντα τρία χρόνια.
12 Κατόπιν ὁ Σολομὼν ἐκάθησεν εἰς τὸν θρόνον τοῦ Δαβίδ, τοῦ πατέρα του, εἰς ἡλικίαν δώδεκα ἐτῶν καὶ ἡ βασιλεία του ἐστερεώθη καὶ ἐκραταιώθη πάρα πολύ.
13 Ὁ Ἀδωνίας, ὁ υἱὸς τῆς Ἀγγίθ, παρουσιάσθη εἰς τὴν Βηρσαβεέ, τὴν μητέρα τοῦ Σολομῶντος, καὶ τὴν ἐπροσκύνησε. Αὐτὴ δὲ τὸν ἐρώτησε: <Ἔρχεσαι μὲ φιλικὲς καὶ εἰρηνικὲς διαθέσεις;> Καὶ αὐτὸς τῆς ἀπάντησε: <Ναί, φιλικὲς καὶ εἰρηνικὲς εἶναι οἱ διαθέσεις μου>.
14 Καὶ ὁ Ἀδωνίας ἐπρόσθεσε: <Θέλω νὰ σοῦ πῶ κάτι τι>. Ἡ Βηρσαβεὲ τοῦ εἶπε: <Πές μου το>.
15 Ὁ Ἀδωνίας τῆς εἶπε: <Σὺ γνωρίζεις ὅτι ἡ βασιλεία ἦταν ἰδική μου καὶ ὅτι ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται ἐστράφησαν πρὸς ἐμὲ καὶ ἐπερίμεναν νὰ γίνω ἐγὼ ὁ βασιλιᾶς των. Τὰ πράγματα ὅμως ἐξελίχθησαν διαφορετικὰ καὶ ἡ βασιλεία περιῆλθεν εἰς τὰ χέρια τοῦ ἀδελφοῦ μου (Σολομῶντος), διότι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἦταν νὰ γίνῃ αὐτὸς βασιλιᾶς.
16 Τώρα λοιπὸν θέλω νὰ σοῦ ὑποβάλω μίαν παράκλησιν καὶ μὴ μοῦ τὴν ἀρνηθῇς>. Ἡ Βηρσαβεὲ τοῦ εἶπε: <Λέγε>.
17 Ὁ Ἀδωνίας τῆς εἶπε: <Μίλησε, σὲ παρακαλῶ, εἰς τὸν βασιλιᾶ Σολομῶντα (καὶ τοῦτο ἐπειδὴ γνωρίζω ὅτι δὲν θὰ σοῦ ἀρνηθῇ ὅ,τι θὰ τοῦ ζητήσῃς), ὥστε νὰ μοῦ δώσῃ τὴν Ἀβισὰγ τὴν Σωμανίτιδα ὡς σύζυγον>.
18 Ἡ Βηρσαβεὲ τοῦ ἀπάντησε: <Πολὺ καλά· θὰ μιλήσω εἰς τὸν βασιλιᾶ διὰ σέ>.
19 Καὶ ἡ Βηρσαβεὲ παρουσιάσθη εἰς τὸν βασιλιᾶ Σολομῶντα, διὰ νὰ τοῦ μιλήσῃ διὰ λογαριασμὸν τοῦ Ἀδωνία. Ὁ δὲ βασιλιᾶς ἐσηκώθη ἀπὸ σεβασμὸν πρὸς τὸ πρόσωπόν της ἀπὸ τὸν θρόνον του διὰ νὰ τὴν προϋπαντήσῃ καὶ τὴν ἐφίλησε μὲ στοργὴν καὶ (κατόπιν) ἐκάθησεν εἰς τὸν θρόνον του. Ἔπειτα ἐτοποθετήθη θρόνος διὰ τὴν μητέρα τοῦ βασιλιᾶ καὶ αὐτὴ ἐκάθησεν εἰς τὰ δεξιά του.
20 Τότε ἡ Βηρσαβεὲ εἶπεν εἰς τὸν Σολομῶντα: <Μίαν μικρὰν παράκλησιν ἔχω (ἐγὼ) νὰ σοῦ κάμω, μὴ ἀρνηθῇς (σὲ παρακαλῶ) νὰ μοῦ τὴν ἰκανοποίησῃς>. Ὁ βασιλιᾶς τῆς εἶπε: <Ζήτησε, μητέρα μου, διότι δὲν θὰ σοῦ τὴν ἀρνηθῶ>.
21 Αὐτὴ δὲ τοῦ εἶπεν: <Ἂς δοθῇ, σὲ παρακαλῶ, ἡ Ἀβισὰγ ἡ Σωμανῖτις ὡς σύζυγος εἰς τὸν ἀδελφόν σου τὸν Ἀδωνίαν>.
22 Ἀλλ’ ὁ βασιλιᾶς Σολομών, ποὺ ἐκατάλαβε ἀμέσως τοὺς δολίους σκοποὺς τοῦ Ἀδωνία, ἀπάντησε καὶ εἶπεν εἰς τὴν μητέρα του: <Καὶ διατὶ ἐζητησες σὺ τὴν Ἄβισαγ ὣς σύζυγον διὰ τὸν Ἀδωνιαν; Μὲ τὴν αἴτησίν σου αὐτὴν εἶναι ὡς νὰ ἐζήτησες δι' αὐτὸν τὸν βασιλικὸν θρόνον! Μήπως λησμονεῖς ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ μεγαλύτερος ἀδελφός μου καὶ μαζί του ἔχει συμμαχήσει ὁ ἀρχιερεὺς Ἀβιάθαρ, ὁ δὲ Ἰωάβ, ὁ υἱὸς τῆς Σαρουΐας, ὁ ἀρχιστράτηγος, εἶναι φίλος του;>
23 Κατόπιν ὁ βασιλιᾶς Σολομὼν γεμᾶτος ἀγανάκτησιν καὶ ὀργήν, ἐπειδὴ διέβλεψε τὸ πονηρὸν σχέδιον τοῦ Ἀδωνία, ὡρκίσθη εἰς τὸν Κύριον καὶ εἶπε: <Ὁ Θεὸς εἴθε να στείλῃ ἐναντίον μου αὐτὸ τὸ κακὸν ἢ ἐκείνην τὴν τιμωρίαν, ἂς προσθέσῃ δὲ καὶ ἄλλα ἀκόμη περισσότερα κακὰ διὰ νὰ μὲ τιμωρήσῃ, ἂν δὲν τιμωρηθῇ ὁ Ἀδωνίας· διότι μὲ τὸ νὰ ζητήσῃ τέτοιο αἴτημα εἶπε λόγον ἐναντίον τῆς ἰδικῆς του ζωῆς.
24 Δι' αὐτὸ τώρα ὁρκίζομαι εἰς τὸν ζωντανὸν Κύριον, ὁ ὁποῖος μὲ ἐγκατέστησε καὶ μὲ ἐστερέωσε καὶ μὲ ἀνέβασε εἰς τὸν βασιλικὸν Θρόνον τοῦ πατέρα μου καὶ ὁ ὁποῖος ἐτοίμασε καὶ ἔδωκεν εἰς ἐμὲ καὶ τοὺς ἀπογόνους μου οἶκον βασιλικόν, ὅπως ὁ ἴδιος τὸ ὑπεσχέθη εἰς τὸν πατέρα μου, (ὁρκίζομαι λοιπὸν εἰς τὸν ζωντανὸν Κύριον) ὅτι σήμερα κιόλας θὰ θανατωθῇ ὁ Ἀδωνίας!>
25 Ὁ δὲ βασιλιᾶς Σολομὼν ἔδωκεν ἐντολὴν εἰς τὸν Βαναίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωδαέ, (ὁ ὁποῖος) καὶ τὸν ἐσκότωσε. Καὶ πράγματι· ὁ Ἀδωνίας ἐφονεύθη ἐκείνην ἀκριβῶς τὴν ἡμέραν.
26 Εἰς τὸν ἀρχιερέα Ἀβιάθαρ εἶπεν ὁ βασιλιᾶς Σολομών: <Σὺ πήγαινε εἰς τὴν Ἀναθὼθ καὶ μένε εἰς τὸ χωράφι σου, διότι εἶσαι ἄξιος θανάτου κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτήν· ἀλλὰ δὲν θὰ σὲ θανατώσω τώρα, διότι ἐβάστασες καὶ μετέφερες τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης τοῦ Κυρίου, ὅταν ἤσουν μὲ τὸν Δαβίδ, τὸν πατέρα μου, καὶ ἀκόμη διότι σὺ ἐσυγκακουχήθης καὶ ἐβασανίσθης εἰς ὅλα, ὅσα ἐκακουχήθη καὶ ἐταλαιπωρήθη ὁ πατέρας μου!>
27 Ἔτσι ὁ Σολομὼν ἔδιωξε τὸν Ἀβιάθαρ, ὥστε νὰ μὴ εἶναι πλέον αὐτὸς ἀρχιερεὺς τοῦ Κυρίου· μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν ἐπραγματοποιήθη ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, τὸν ὁποῖον εἶχε προλαλήσει διὰ τὴν οἰκογένειαν τοῦ ἀρχιερέως Ἡλὶ εἰς τὴν Σηλώμ.
28 Ἡ φήμη καὶ ἡ πληροφορία (διὰ τὴν ἐκδίωξιν τοῦ ἀρχιερέως Ἀβιάθαρ) ἔφθασεν εἰς τὰ αὐτιὰ τοῦ Ἰωάβ, τοῦ υἱοῦ τῆς Σαρουΐας, (διότι ὁ στρατηγὸς Ἰωὰβ εἶχεν ἀκολουθήσει τὸν Ἀδωνίαν καὶ δὲν ἐπῆγε μὲ τὸ μέρος τοῦ Σολομῶντος)· ἐπειδὴ δὲ ὁ Ἰωὰβ ἐφοβήθη τὴν τιμωρίαν τοῦ Σολομῶντος, κατέφυγεν εἰς τὴν Σκηνὴν τὸν Μαρτυρίου (τοῦ Κυρίου) καὶ ἐκρατήθη ἀπὸ τὰ ἱερὰ κέρατα (τίς γωνιές, ποὺ ἐξεῖχαν ὡς κέρατα) τοῦ θυσιαστηρίου τῶν ὁλοκαυτωμάτων.
29 Ἀνήγγειλαν δὲ εἰς τὸν Σολομῶντα τὸ γεγονὸς καὶ τοῦ εἶπαν, ὅτι ἔχει φύγει ὁ Ἰωὰβ καὶ ἐπῆγε εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου (τοῦ Κυρίου) καὶ νά· κρατεῖται ἀπὸ τὰ ἱερὰ κέρατα τοῦ θυσιαστηρίου τῶν ὁλοκαυτωμάτων. Ὁ βασιλιᾶς Σολομὼν ἔστειλεν ἕνα ἀπεσταλμένον πρὸς τὸν Ἰωὰβ καὶ τοῦ εἶπε: <Τί σοῦ συνέβη καὶ κατέφυγες εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων;> Ὁ Ἰωὰβ ἀπάντησε: <Κατέφυγα ἐδῶ, διότι ἐφοβήθηκα ἐσένα καὶ κατέφυγα εἰς τὸν Κύριον>. Τότε ὁ Σολομὼν ἔστειλε τὸν Βαναίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωδαέ, μὲ τὴν ἐντολήν: <Πήγαινε, σκότωσε τὸν Ἰωὰβ καὶ θάψε τον!>
30 Ὁ Βαναίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ, ἦλθεν εἰς τὸν Ἰωὰβ εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου (τοῦ Κυρίου) καὶ τοῦ εἶπε: <Αὐτὰ σὲ διατάσσει ὁ βασιλιᾶς· <ἔβγα ἔξω>>. Ὁ Ἰωὰβ ἀπάντησε: <Ὄχι· δὲν βγαίνω· ἔδω θὰ ἀποθάνω>. Τότε ὁ Βαναίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ, ἐπέστρεψε καὶ εἶπεν εἰς τὸν βασιλιᾶ: <Αὐτὰ καὶ αὐτὰ εἶπεν ὁ Ἰωαβ, αὐτὰ καὶ αὐτὰ μοῦ ἀπάντησε>.
31 Ὁ βασιλιᾶς εἶπεν εἰς τὸν Βαναίαν: <Πήγαινε πίσω καὶ κάμε του ὅπως εἶπε· θανάτωσέ τον καὶ θάψε τον. Ἔτσι θὰ ἀπαλλάξῃς σήμερα ἐμὲ καὶ ὅλους τοὺς ἄλλους ἀπογόνους τοῦ Δαβὶδ ἀπὸ τὴν εὐθύνην τῶν ἐγκλημάτων τοῦ Ἰωάβ, διὰ τὰ ἀθῶα αἵματα ποὺ ἔχυσεν αὐτός, ὅταν ἐδολοφόνησε χωρὶς λόγον τὸν Ἀβεννὴρ καὶ τὸν Ἀμεσσά, καὶ δὲν ἐτιμωρήθη μέχρι σήμερα.
32 Ἔτσι ὁ Κύριος ἐπέστρεψεν εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἰωὰβ τὸ αἷμα, τὸ ὁποῖον ἔχυσεν αὐτὸς ἄδικα, ὅταν συνήντησε τοὺς δύο ἐκείνους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἦσαν δικαιότεροι, ἐντιμότεροι καὶ ἀγαθώτεροί του, καὶ τοὺς ἐσκότωσε μὲ τὸ ξίφος. Ὁ δὲ πατέρας μου, ὁ Δαβίδ, δὲν ἐγνώριζεν, ἀλλ' οὔτε καὶ ἐνέκρινεν ἐκ τῶν ὑστέρων τὸν φόνον τῶν δύο ἐκείνων ἀνθρώπων· δηλαδὴ τοῦ Ἀβεννήρ, υἱοῦ τοῦ Νήρ, ἀρχιστρατήγου τοῦ Ἰσραήλ, καὶ τοῦ Ἀμεσσά, υἱοῦ τοῦ Ἰεθέρ, ἀρχιστρατήγου τοῦ Ἰούδα.
33 Ἔτσι ἐπεστράφησαν τὰ αἵματα τῶν δύο ἀθώων
στρατηγῶν εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἰωὰβ καὶ εἰς τὶς κεφαλὲς τῶν ἀπογόνων του αἰωνίως, διὰ παντός. Εἰς δὲ τὸν Δαβὶδ καὶ τοὺς ἀπογόνους του καὶ εἰς τὴν οἰκογένειάν του καὶ εἰς τὸν βασιλικὸν του Θρόνον εἴθε να βασιλεύσῃ αἰωνίως εἰρήνη ἀπὸ τὸν Κύριον>.
34 Κατόπιν αὐτῶν ὁ Βαναίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ, ἀνέβη εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων καὶ συνῆντησε τὸν Ἰωὰβ καὶ τὸν ἐθανάτωσε καὶ τὸν ἔθαψεν εἰς τὸ σπίτι του εἰς τὴν ἔρημον τοῦ Ἰούδα, μακρυὰ ἀπὸ τὰ βλέμματα τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἐταίριαζεν εἰς ἐγκληματίαν.
35 Καὶ ὁ βασιλιᾶς ἐγκατέστησε τὸν Βαναίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωδαέ, ἀντὶ τοῦ Ἰωὰβ εἰς τὴν ἀρχιστρατηγίαν. Ἡ δὲ βασιλεία τοῦ Σολομῶντος ἐστερεώνετο καὶ συνεχίζετο σταθερὰ εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ. Ἐπίσης ὁ βασιλιᾶς ἐγκατέστησε τὸν ἀρχιερέα Σαδὼκ ἀντὶ τοῦ ἀρχιερέως Ἀβιάθαρ.
35α Ὁ Θεὸς ἔδωκεν εἰς τὸν Σολομῶντα ἐξαιρετικὴν σύνεσιν καὶ φρόνησιν καὶ πάρα πολλὴν σοφίαν καὶ γνῶσιν καὶ εὐρύτητα διανοίας καὶ ἀντιλήψεως τόσον πολλήν, ὡσὰν τὴν ἄμμον ποὺ εἶναι εὶς τὴν ἀκροθαλασσιάν!
35β Ἡ σύνεσις, ἡ φρόνησις καὶ ἡ σοφία τοῦ Σολομῶντος ἦσαν πολὺ μεγαλύτερες ἀπὸ τὴν σοφίαν καὶ τὶς γνώσεις ὅλων τῶν ἀρχαίων σοφῶν καὶ αὐτῶν (ὅλων) ἀκόμη τῶν σοφῶν τῆς Αἰγύπτου.
35γ Ὁ Σολομὼν ἔλαβεν ὡς σύζυγον τὴν θυγατέρα τοῦ Φαραὼ καὶ τὴν ἔφερε καὶ τὴν ἐγκατέστησεν εἰς τὴν πόλιν τοῦ Δαβίδ, μέχρις ὅτου τελειώσῃ τὸ βασιλικόν του ἀνάκτορον. Πρῶτα - πρῶτα ἔκτισε τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου (τὸν Ναὸν) καὶ κατόπιν ἀπετελείωσε τὸ τεῖχος γύρω - γύρω ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλήμ, τὸ ὁποῖον εἶχεν ἄρχισει νὰ κτίζῃ ὁ Δαβίδ. Τὰ κτίσματα αὐτὰ ὁ Σολομὼν τὰ ἄρχισε καὶ τὰ ἐτελείωσε μέσα σὲ ἑπτὰ χρόνια.
35δ Διὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτὰ ὁ Σολομὼν ἐχρησιμοποίησεν ἑβδομῆντα χιλιάδες (70.000) ἀχθοφόρους καὶ ὀγδόντα χιλιάδες (80.000) λατόμους εἰς τὴν ὀρεινὴν περιοχήν.
35ε Ὁ Σολομὼν κατεσκεύασε (τότε καί) τὰ ἱερὰ ἀντικείμενα, δηλαδὴ τὴν χυτὴν χαλκίνην θάλασσαν καὶ τὰ ὑποστηρίγματά της (ποὺ ἦσαν χάλκινα βόδια) καὶ τοὺς λουτῆρες τοὺς μεγάλους καὶ τοὺς στύλους καὶ τὴν κρήνην τῆς αὐλῆς καὶ τὴν θάλασσαν ἀπὸ χαλκόν.
35ζ Ἔκτισεν ἀκόμη τὴν ἀκρόπολιν καὶ τὶς ἐπάλξεις της καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον διέκοψε τὴν ἐπικοινωνίαν τῆς πόλεως τοῦ Δαβὶδ μὲ τὴν ἐκτὸς αὐτῆς περιοχήν. Ἔτσι ἡ σύζυγος τοῦ Σολομῶντος, ἡ θυγατέρα τοῦ Φαραώ, ἀνέβαινεν ἀπὸ τὴν πόλιν τοῦ Δαβίδ, ὅπου εὑρίσκετο ἡ προσωρινὴ κατοικία της, εἰς τὸ ἀνάκτορόν της, τὸ ὁποῖον (ὁ Σολομών) ἔκτισε δι’ αὐτήν. Τότε ἔκτισε καὶ τὴν ἀκρόπολιν.
35η Καὶ ὁ Σολομὼν προσέφερε κάθε χρόνον τρεῖς θυσίες ὁλοκαυτωμάτων καὶ εἰρηνικῶν εἰς τὸ θυσιαστήριον, τὸ ὁποῖον ἔκτισε πρὸς τιμὴν τοῦ Κυρίου· ἐπίσης προσέφερε θυμίαμα εἰς τὸν Κύριον. Καὶ ἔτσι ἐτελείωσε τὸ κτίσιμον τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ (τοῦ Ναοῦ).
35θ Οἱ ἐπὶ κεφαλῆς, οἱ ὁποῖοι ἐπέβλεπαν εἰς τὰ οἰκοδομικὰ αὐτὰ ἔργα τοῦ Σολομῶντος, ἦσαν τρεῖς χιλιάδες καὶ ἑξακόσιοι (3.600) ἐπιστάται ἐπί του λαοῦ, ὁ ὁποῖος εἰργάζετο εἰς τὰ ἔργα αὐτά.
35ι Ὁ Σολομὼν ἔκτισε τὴν Ἀσσούρ, τὴν Μαγδῶ, τὴν Γαζέρ, τὴν ἄνω Βαιθωρὼν καὶ τὰ Βααλάθ·
35κ τὶς πόλεις ὅμως αὐτὲς τὶς ἔκτισεν, ἀφοῦ εἶχε κτίσει προηγουμένως τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου (τὸν Ναὸν) καὶ ἀφοῦ εἶχε κτίσει τὸ τεῖχος γύρω - γύρω ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλήμ.
35λ Ὅταν δὲ ἀκόμη ἐζοῦσε ὁ Δαβίδ, ἔδωκεν ἐντολὴν εἰς τὸν Σολομῶντα καὶ τοῦ εἶπε: <Νά· μαζί σου εὑρίσκεται ὁ Σεμεΐ, ὁ υἱὸς τοῦ Γηρά, ἀπὸ τὴν φυλὴν τοῦ Ἰεμενί (Βενιαμίν), ἀπὸ τὴν πόλιν Χεβρών.
35μ Αὐτὸς μὲ κατηράσθη μὲ κατάραν σαρκαστικήν, πικρὴ καὶ σκληρὴ κατὰ τὴν ἡμέραν ποὺ ἐπήγαινα εἰς τὴν πόλιν Μαναΐμ (Παρεμβολάς) διὰ νὰ γλυτώσω ἀπὸ τὴν ἐπανάστασιν τοῦ Ἀβεσσαλώμ.
35ν Ὅμως ὁ Σεμεῒ κατέβη διὰ νὰ μὲ συναντήσῃ καὶ νὰ μὲ προϋπαντήσῃ (ἀπὸ τοὺς πρώτους) εἰς τὸν Ἰορδάνην. Τότε δὲ ὠρκίσθηκα εἰς αὐτὸν μὲ ὅρκον εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου καὶ τοῦ εἶπα ὅτι δὲν θὰ τὸν θανατώσω μὲ σπαθί (διὰ τὴν προηγουμένην ὑβριστικὴν διαγωγήν του πρὸς τὸ πρόσωπόν μου).
35ξ Τώρα λοιπὸν σὺ δὲν πρέπει νὰ τὸν ἀθωώσῃς καὶ να τὸν ἀφήσῃς ἀτιμώρητον· διότι σὺ εἶσαι ἄνθρωπος σοφὸς καὶ συνετὸς καὶ γνωρίζεις πῶς πρέπει νὰ τοῦ φερθῇς καὶ τί νὰ τοῦ κάμῃς, ὥστε νὰ στείλῃς καὶ νὰ κατεβάσῃς τὴν κεφαλήν του μὲ τὰ ἄσπρα της μαλλιὰ εἰς τὸν ἅδην μέσα εἰς τὸ αἷμα, ἀφοῦ τὸν ἀποκεφαλίσῃς>.
36 Ὁ βασιλιᾶς ἔστειλε καὶ ἐκάλεσε τὸν Σεμεῒ καὶ τοῦ εἶπε: <Κτίσε διὰ τὸν ἑαυτόν σου σπίτι ἐδῶ εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐγκαταστήσου εἰς αὐτὸ καὶ μὴ βγῇς ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ ποτὲ εἰς κανένα ἄλλον τόπον.
37 Διότι τὴν ἡμέραν ποὺ θὰ βγῇς ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ θὰ περάσῃς τὸν χείμαρρον τῶν Κέδρων, σὲ διαβεβαιῶ ὅτι θὰ ἀποθάνῃς ὁπωσδήποτε· σὺ δὲ θὰ εἶσαι ὁ μόνος ὑπεύθυνος διὰ τὸν θάνατόν σου>. Τὴν ἡμέραν ἐκείνην ὁ βασιλιᾶς Σολομὼν ὥρκισε τὸν Σεμεΐ, ὅτι θὰ τηρήσῃ τὴν προσταγήν του.
38 Ὁ Σεμεῒ ἀπάντησε πρὸς τὸν βασιλιᾶ: <Ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον μου εἶπες, κύριέ μου, βασιλιᾶ, εἶναι πράγματι ὀρθὸς καὶ καλός. Αὐτὸ θὰ κάμῃ ὁ δοῦλος σου· θὰ συμμορφωθῇ πρὸς τὴν ἐντολήν σου>. Καὶ ὁ Σεμεῒ ἑκατοίκησε εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ τρία χρόνια.
39 Ὕστερα ὅμως ἀπὸ τὰ τρία αὐτὰ χρόνια δύο δοῦλοι τοῦ Σεμεῒ ἐδραπέτευσαν καὶ κατέφυγαν εἰς τὸν Ἀγχούς, τὸν υἱὸν τοῦ Μααχά, τὸν βασιλιᾶ τῆς Γέθ. Τὴν ἀπόδρασιν αὐτὴν ἀνήγγειλαν εἰς τὸν Σεμεῒ καὶ τοῦ εἶπαν: <Νά· οἱ δοῦλοι σου ποὺ ἐδραπέτευσαν, εὑρίσκονται εἰς τὴν Γέθ>.
40 Εἰς τὸ ἄκουσμα τῆς εἰδήσεως αὐτῆς ὁ Σεμεῒ ἐσηκώθη καὶ ἐσαμάρωσε τὴν ὄνον του καὶ ἐπῆγε εἰς τὴν Γέθ, εἰς τὸν βασιλιᾶ Ἀγχούς, διὰ νὰ εὕρῃ καὶ νὰ ζητήσῃ τοὺς δούλους του. Ἔτσι ὁ Σεμεῒ ἐπῆγε καὶ ἔφερε πίσω (εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ) τοὺς δούλους του ἀπὸ τὴν Γέθ.
41 Τὸ γεγονὸς τοῦτο ἀνήγγειλαν εἰς τὸν Σολομῶντα καὶ τοῦ εἶπαν, ὅτι ὁ Σεμεῒ ἔφυγεν ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐπῆγε εἰς τὴν Γὲθ καὶ ἔφερε πίσω τοὺς δούλους του.
42 Τότε ὁ βασιλιᾶς ἔστειλε καὶ ἐκάλεσε τὸν Σεμεῒ καὶ τοῦ εἶπε: <Δὲν σὲ ὥρκισα μὲ ὅρκον ἐνώπιόν του Κυρίου καὶ δὲν σοῦ ἐτόνισα καθαρὰ καὶ σοῦ εἶπα· <τὴν ἡμέραν κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ βγῇς ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ θὰ πᾶς πρὸς τὰ δεξιὰ ἢ τὰ ἀριστερά, σὲ προειδοποιῶ καὶ σὲ διαβεβαιῶ ἐπισήμως ὅτι θὰ ἀποθάνῃς ὁπωσδήποτε>.
43 Διατὶ λοιπὸν τώρα παρέβης τὴν ὑπόσχεσίν σου καὶ δὲν ἐτήρησες τὸν ὅρκον, ποὺ ἔδωκες εἰς τὸν Θεόν (ὅτι θὰ συμμορφωθῇς πρὸς τὴν διαταγήν μου), καὶ δὲν ἐτήρησες τὴν ἐντολὴν ποὺ σοῦ ἔδωκα;>
44 Ἀκόμη ὁ βασιλιᾶς εἶπεν εἰς τὸν Σεμεΐ: <Σὺ γνωρίζεις ὅλην τὴν κακίαν σου, σὺ ὁ ἴδιος γνωρίζεις πολὺ καλὰ τὰ μυστικὰ τῆς καρδίας σου· γνωρίζεις καὶ ἐνθυμεῖσαι ὅσα κακὰ ἔκαμες εἰς τὸν Δαβίδ, τὸν πατέρα μου. Τώρα λοιπὸν ὁ Κύριος θὰ σὲ τιμωρήσῃ καὶ θὰ ἀνταποδώσῃ (θὰ ρίψῃ) τὴν κακίαν σου ἐκείνην εἰς τὴν κεφαλήν σου.
45 Ἐνῷ ἐγὼ ὁ βασιλιᾶς Σολομὼν (ποὺ θὰ σὲ τιμωρήσω μὲ θάνατον) θὰ εἶμαι εὐλογημένος ἀπὸ τὸν Θεόν· καὶ ὁ βασιλικὸς θρόνος τοῦ Δαβὶδ θὰ εἶναι σταθερὸς καὶ ἐδραιωμένος ἐνώπιον τοῦ Κυρίου πάντοτε, αἰωνίως!>
46 Κατόπιν τούτου ὁ βασιλιᾶς Σολομὼν ἔδωκε διαταγὴν εἰς τὸν Βαναίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωδαέ· καὶ ὁ Βαναίας ἐπῆγε καὶ ἐσκότωσε τὸν Σεμεΐ, καὶ ἀπέθανε.
46α Ὁ βασιλιᾶς Σολομὼν ἦταν ἐξαιρετικά, πάρα πολὺ συνετός, φρόνιμος καὶ σοφός, οἱ δὲ Ἰουδαῖοι καὶ οἱ Ἰσραηλῖται (τοῦ βασιλείου του) ἦσαν πλῆθος πάρα πολὺ μεγάλον· ἦσαν τόσοι πολλοί, ὡσὰν τὴν ἄμμον ποὺ εἶναι εἰς τὴν ἀκροθαλασσιάν! Ὅλο αὐτὸ τὸ μεγάλο πλῆθος ἔτρωγαν καὶ ἔπιναν καὶ διεσκέδαζαν καὶ ἦσαν εὐτυχισμένοι!
46β Ὁ Σολομὼν ἦταν ἄρχων καὶ ἡγεμὼν ὅλων τῶν βασιλειῶν, οἱ βασιλεῖες δὲ καὶ τὰ κράτη αὐτὰ προσέφεραν δῶρα καὶ οἱ λαοί τῶν ἦσαν ὑπήκοοι τοῦ Σολομῶντος καθ' ὅλην τὴν διάρκειαν τῆς ζωῆς του.
46γ Καὶ ὁ Σολομὼν ἄρχισε νὰ ἐκμεταλλεύεται τὶς πλουτοπαραγωγικὲς πηγὲς τοῦ Λιβάνου (δάση, λατομεῖα, μεταλλεία).
46δ Ὁ ἴδιος ἐπίσης ἔκτισε τὴν πόλιν Θερμαὶ εἰς τὴν ἔρημον (τὴν περίφημον Παλμύραν, εἰς τὰ βορειοανατολικὰ τῆς Παλαιστίνης).
46ε Οἱ προμήθειες τῶν τροφίμων, ποὺ ἐχρειάζετο ὁ Σολομὼν διὰ τὸ μεσημβρινὸν φαγητόν (τὰ βασιλικὰ ἔξοδα φαγητοῦ), ἦσαν: Δώδεκα τόννοι καὶ διακόσια ἑξῆντα ἐννέα (12.268,8) κιλὰ σιμιγδάλι, καὶ εἴκοσι τέσσερις τόννοι καὶ πεντακόσια τριάντα ὀκτώ (24.537,6) κιλὰ (χονδρό) κοπανισμένο ἀλεῦρι (ἀλεῦρι ποὺ ἐγίνετο μὲ τὸ κοπάνισμα τοῦ σιταριοῦ), δέκα ἐκλεκτὰ καλοθρεμμένα μοσχάρια καὶ εἴκοσι βόδια, ἀπὸ ἀγέλην ποὺ ἔβοσκεν εἰς τὰ λιβάδια, καὶ ἑκατὸν πρόβατα, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ἐλάφια καὶ τὶς μικρὲς δορκάδες (γαζέλλες) καὶ τὶς ἐκλεκτὲς καὶ παχειὲς ὄρνιθες, ποὺ ἔβοσκαν ἔξω (καὶ δὲν ἦσαν κλεισμένες εἰς κοτέτσια).
46ζ Διότι ὁ Σολομὼν ἦταν ἄρχων καὶ ἡγεμὼν εἰς ὅλην τὴν χώραν, ποὺ ἀπλώνεται εἰς τὰ δυτικὰ τοῦ ποταμοῦ (Εὐφράτη) καὶ ἀρχίζει ἀπὸ τὴν πόλιν Ραφί (-ἡ Θάψακος τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, εἰς τὴν δυτικὴν ὄχθην τοῦ Εὐφράτη) καὶ φθάνει μέχρι καὶ τὴν πόλιν Γάζαν (ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὸ νοτιοδυτικὸν ἄκρον τῆς Παλαιστίνης). Ἦταν ἄρχων καὶ ἡγεμὼν ὅλων τῶν βασιλείων, ποὺ ἦσαν πέρα ἀπὸ τὸν ποταμόν.
46η Εἶχε δὲ εἰρήνην εἰς ὅλην τὴν χώραν μὲ ὅλα τὰ γύρω του κράτη, καὶ οἱ Ἰουδαῖοι καὶ οἱ Ἰσραηλῖται ἑκατοικοῦσαν μὲ εἰρήνην καὶ ἀσφάλειαν ὁ καθένας μὲ τὴν οἰκογένειάν του εἰς τὸ ἀμπέλι του καὶ κάτω ἀπὸ τὴν συκιά του· ὅλοι αὐτοὶ ἀπὸ τὴν Δὰν μέχρι καὶ τὴν Βηρσαβεέ (δηλαδὴ εἰς ὁλόκληρον τὴν Παλαιστίνην) ἔτρωγαν καὶ ἔπιναν καὶ ἐχαίροντο καὶ διεσκέδαζαν ὅλα τὰ χρόνια, κατὰ τὰ ὁποῖα ἔζησε καὶ ἐβασίλευσεν ὁ Σολομών.
46θ Αὐτοὶ δὲ ἦσαν οἰ ἀνώτατοι ἀξιωματοῦχοι, τοὺς ὁποίους εἶχεν ὁ Σολομών: Ὁ Ἀζαρίας, υἱὸς τοῦ ἀρχιερέως Σαδώκ· ὁ Ὀρνίας, υἱὸς τοῦ Νάθαν, ὁ ἄρχων τῶν ἄλλων ὑπαρχηγῶν· ὁ Ἐδράμ, ὁ ἀρχηγὸς τοῦ βασιλικοῦ οἴκου· ὁ Σουβά, ὁ γενικὸς γραμματεὺς τοῦ κράτους· ὁ Βασά, υἱὸς τοῦ Ἀχιθαλάμ, ὁ ἱστοριογράφος (ἢ ὑπομνηματογράφος)· ὁ Ἀβί, υἱὸς τοῦ Ἰωάβ, ὁ ἀρχιστράτηγος· ὁ Ἀχιρέ, υἱὸς τοῦ Ἐδραΐ, ὁ ὑπεύθυνος ἐκείνων ποὺ μετέφεραν τὶς πέτρες καὶ τὰ ξύλα· ὁ Βαναίας, υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ, ὁ αὐλάρχης καὶ ὁ ἀρχηγὸς τῆς στρατιωτικῆς παρατάξεως, ἡ ὁποία εἶχε τὸ σχῆμα τοῦ πλιθαριοῦ (ἢ κατ' ἄλλην ἑρμηνείαν· ὁ ἐπόπτης ἐπὶ τῆς πλινθοποιΐας)· καὶ ὁ Ζαχούρ, υἱὸς τοῦ Νάθαν, ὁ ἰδιαίτερος σύμβουλος τοῦ βασιλιᾶ.
46ι Ὁ Σολομὼν εἶχε διὰ τὰ πολεμικά του ἅρματα σαράντα χιλιάδες (40.000) φοράδες (ἵππους θηλυκούς)καὶ δώδεκα χιλιάδες (12.000) ἵππους (ἀρσενικούς).
46κ Ὁ Σολομὼν ἦταν βασιλιᾶς καὶ ἄρχων ὅλων τῶν βασιλέων, ποὺ εὑρίσκοντο εἰς τὴν μεγάλην περιοχήν, ἡ ὁποία ἐκτείνεται ἀπὸ τὸν ποταμὸν Εὐφράτην (πρὸς ἀνὰτολάς) καὶ φθάνει μέχρι τῆς χώρας τῶν Φιλισταίων (πρὸς τὰ δυτικά) καὶ προχωρεῖ μέχρι τὰ σύνορα τῆς Αἰγύπτου (πρὸς νότον).
46λ Ὁ δὲ Σολομών, ὁ υἱὸς τοῦ Δαβίδ, ὑπῆρξεν ὁ βασιλιᾶς καὶ τῶν Ἰουδαίων καὶ τῶν Ἰσραηλιτῶν, εἶχε δὲ ὡς ἕδραν τοῦ ἐκτεταμένου βασιλείου του τὴν Ἱερουσαλήμ.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἤγγισαν αἱ ἡμέραι Δαυὶδ ἀποθανεῖν αὐτόν, καὶ ἀπεκρίνατο Σαλωμὼν υἱῷ αὐτοῦ λέγων·	πλησίασαν πλέον αἱ ἡμέραι, κατὰ τὰς ὁποίας ὁ Δαυὶδ θὰ ἀπέθνησκεν. Ἐκάλεσε τὸν Σολομῶντα καὶ κατὰ τρόπον ἐπίσημον τοῦ εἶπε·	ταν ἐπλησίασαν οἱ ἡμέρες τοῦ θανάτου τοῦ Δαβίδ, ἐκάλεσε κοντά του τὸν υἱόν του Σολομῶντα, τοῦ ἔδωκε τὶς τελευταῖες παραγγελίες καὶ τοῦ εἶπεν:
2 ἐγὼ εἰμι πορεύομαι ἐν ὁδῷ πάσης τῆς γῆς· καὶ ἰσχύσεις καὶ ἔσῃ εἰς ἄνδρα.	2 <ἐγὼ ὁ Δαυὶδ βαδίζω τώρα τὸν δρόμον πρὸς τὸν θάνατον, τὸν ὁποῖον βαδίζουν καὶ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τῆς γῆς. Σὺ δὲ πρέπει νὰ ἀναδειχθῇς ἰσχυρὸς καὶ ἀνδρεῖος.	2 <Ἐπλησίασεν ὁ καιρὸς τοῦ θανάτου μου· θὰ βαδίσω καὶ ἐγὼ τὸν δρόμον, ποὺ ἀκολουθοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τῆς γῆς. Σὺ λοιπὸν γίνε ἰσχυρὸς καὶ ἀγωνίζου σὰν ἂνδρας σταθερός, θαρραλέος καὶ ἀποφασιστικός.
3 Καὶ φυλάξεις φυλακὴν Κυρίου Θεοῦ σου τοῦ πορεύεσθαι ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ, φυλάσσειν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ καὶ τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα τὰ γεγραμμένα ἐν τῷ νόμῳ Μωυσέως· ἵνα συνήσῃς ἃ ποιήσεις κατὰ πάντα, ὅσα ἂν ἐντείλωμαί σοι,	3 Πρὸς τοῦτο θὰ προσπαθήσῃς καὶ θὰ καταβάλῃς κάθε φροντίδα νὰ φυλάξῃς ὅλα, ὅσα διέταξε Κύριος ὁ Θεός σου, νὰ πορεύεσαι εἰς τοὺς δρόμους, τοὺς ὁποίους αὐτὸς σοῦ ἐχάραξε. Αὐτὸ δὲ θὰ τὸ ἐπιτύχῃς, ἂν τηρῇς τὰς ἐντολάς του, τὰ δικαιώματά του καὶ τὰ κρίματά του, τὰ ὁποῖα εἶναι γραμμένα εἰς τὸν Νόμον τοῦ Μωϋσέως. Ἔτσι ὅταν ζῇς καὶ πορεύεσαι, θὰ ἐνοήσῃς ὅλα ὅσα ἐγὼ σὲ διατάσσω νὰ κάμῃς.	3 Δι αὐτὸ πρέπει νὰ ἐργάζεσαι μὲ προσοχὴν ὅσα σοῦ ζητεῖ ὁ Κύριος καὶ Θεός σου καὶ νὰ βαδίζῃς τὸν δρόμον ποὺ σοῦ ὑπέδειξε. Τοῦτο θὰ τὸ ἐπιτύχῃς, ὅταν φυλάττῃς καὶ ὑπακούῃς τὶς ἐντολές του, τὰ δικαιώματα καὶ παραγγέλματά του καὶ τὶς κρίσεις καὶ ἀποφάνσεις, ὅπως αὐτὰ εἶναι γραμμένα εἰς τὸν Μωσαϊκὸν νόμον· ὅταν πορεύεσαι κατ' αὐτὸν τὸν τρόπον, θὰ ἐννοήσῃς τὶ πρέπει νὰ κάμνῃς καὶ πῶς νὰ ἐνεργῇς εἰς κάθε περίπτωσιν· (θὰ ἐννοήσῃς ἀκόμη) καὶ ὅσα σοῦ δίδω ἐντολὴν νὰ κάμῃς.
4 ἵνα στήσῃ Κύριος τὸν λόγον αὐτοῦ, ὃν ἐλάλησε λέγων· ἐὰν φυλάξωσιν οἱ υἱοί σου τὴν ὁδὸν αὐτῶν πορεύεσθαι ἐνώπιόν μου ἐν ἀλήθειᾳ ἐν ὅλῃ καρδίᾳ αὐτῶν λέγων· οὐκ ἐξολοθρευθήσεταί σοι ἀνὴρ ἐπάνωθεν θρόνου Ἰσραήλ.	4 Ἔτσι καὶ ὁ Κύριος θὰ ἐκπληρώσῃ τὴν ὑπόσχεσίν του, τὴν ὁποίαν ἔδωσε λέγων· Ἐὰν τὰ παιδιά σου προσέξουν τὴν πορείαν τῆς ζωῆς των καὶ βαδίζουν μὲ ὅλην αὐτῶν τὴν καρδίαν κατὰ ἀλήθειαν ἐνώπιόν μου, τότε δὲν θὰ ἐξολοθρευθῇ διάδοχός σου ἀπὸ τὸν βασιλικὸν θρόνον ἐπὶ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.	4 Ἐὰν ὑπακούῃς εἰς τὸν Κύριον, τότε καὶ ὁ Κύριος θὰ τηρήσῃ καὶ θὰ ἐδραιώσῃ τὴν ὑπόσχεσιν ποὺ ἔδωκε, ὅταν μοῦ εἶπεν· <ἐὰν οἱ ἀπόγονοί σου προσέξουν εἰς τὴν διαγωγήν των καὶ συμπεριφέρωνται ἀπέναντί μου μὲ πᾶσαν εἰλικρίνειαν καὶ πιστότητα καὶ μὲ ὅλην τὴν καρδίαν καὶ τὴν ψυχήν των, δὲν θὰ σοῦ λείψῃ διάδοχος ἀπὸ τὸν βασιλικὸν θρόνον (ἐπί) τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ>.
5 Καί γε σὺ ἔγνως ὅσα ἐποίησέ μοι Ἰωάβ υἱὸς Σαρουΐας, ὅσα ἐποίησε τοῖς δυσὶν ἄρχουσι τῶν δυνάμεων Ἰσραήλ, τῷ Ἀβεννὴρ υἱῷ Νὴρ καὶ τῷ Ἀμεσσαῒ υἱῷ Ἰεθέρ, καὶ ἀπέκτεινεν αὐτοὺς καὶ ἔταξε τὰ αἵματα πολέμου ἐν εἰρήνῃ καὶ ἔδωκεν αἷμα ἀθῷον ἐν τῇ ζώνῃ αὐτοῦ τῇ ἐν τῇ ὀσφύϊ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ ὑποδήματι αὐτοῦ τῷ ἐν τῷ ποδὶ αὐτοῦ·	5 Γνωρίζεις δὲ καὶ σὺ προσωπικῶς, ὅσα κακὰ ἔκαμε ἐναντίον μου ὁ Ἰωάβ, ὁ υἱὸς τῆς Σαρουΐας. Ὅσα ἔκαμε ἐναντίον τῶν δύο στρατηγῶν τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, τοῦ Ἀβεννήρ, υἱοῦ τοῦ Νήρ, καὶ τοῦ Ἀμεσσαῒ υἱοῦ τοῦ Ἰεθέρ. Ἐφόνευσεν αὐτοὺς κατὰ τρόπον δολοφονικόν, ἔχυσεν ἀνδρεῖα αἵματα εἰς καιρὸν εἰρήνης καὶ ἔτσι τὸ ἀθῶον αἷμα τῶν θυμάτων του ἔτρεξεν εἰς τὴν ζώνην του, εἰς τὴν ζώνην τῆς ὀσφύος του καὶ εἰς τὰ ὑποδήματά του, ποὺ ἐφοροῦσεν εἰς τὰ πόδια του.	5 Καὶ κάτι ἄλλο· σὺ γνωρίζεις ἐπίσης ὅσα μοῦ ἔκαμεν ὁ Ἰωάβ, ὁ υἱὸς τῆς Σαρουΐας· πῶς ἐφέρθη εἰς τοὺς δύο στρατηγοὺς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, εἰς τὸν Ἀβεννήρ, τὸν υἱὸν τοῦ Νήρ, καὶ εἰς τὸν Ἀμεσσαΐ, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰεθέρ. Τοὺς δύο αὐτοὺς (ἀθώους) στρατηγοὺς τοὺς ἐδολοφόνησε καὶ ἔχυσεν εἰς καιρὸν εἰρήνης τὰ αἵματα, ποὺ χύνονται εἰς καιρὸν πολέμου, καὶ τὰ αἵματα τῶν ἀθώων θυμάτων τοῦ ἔπεσαν εἰς τὴν ζώνην, ποὺ ἐφοροῦσε (ὁ δολοφόνος) εἰς τὴν μέσην του, καὶ εἰς τὰ παπούτσια, ποὺ ἐφοροῦσε εἰς τὰ πόδια του.
6 καὶ ποιήσεις κατὰ τὴν σοφίαν σου καὶ οὐ κατάξεις τὴν πολιὰν αὐτοῦ ἐν εἰρήνῃ εἰς ᾅδου.	6 Θὰ πράξῃς καὶ θὰ φερθῇς ἀπέναντί του σύμφωνα μὲ τὴν σύνεσίν σου καὶ σοφίαν σου καὶ δὲν θὰ ἀποθάνῃ αὐτός, ὁ ἀσπρομάλλης γέρων, μὲ φυσικὸν θάνατον.	6 Δι' αὐτὸ νὰ τὸν τιμωρήσῃς κατὰ τὴν σοφήν σου κρίσιν καὶ νὰ μὴ ἀφήσῃς τὴν λευκασμένην ἀπὸ τὰ γηρατειὰ κεφαλήν του νὰ μεταβῇ εἰς τὸν ἅδην μὲ φυσικὸν θάνατον· δὲν πρέπει ὁ δολοφόνος νὰ ἀποθάνῃ εἰρηνικὰ καὶ ἥσυχα· πρέπει νὰ ἔχῃ πρόωρον καὶ βίαιον θάνατον.
7 Καὶ τοῖς υἱοῖς Βερζελλὶ τοῦ Γαλααδίτου ποιήσεις ἔλεος, καὶ ἔσονται ἐν τοῖς ἐσθίουσι τὴν τράπεζάν σου, ὅτι οὕτως ἤγγισάν μοι ἐν τῷ με ἀποδιδράσκειν ἀπὸ προσώπου Ἀβεσσαλώμ τοῦ ἀδελφοῦ σου.	7 Εἰς τοὺς υἱοὺς ὅμως τοῦ Βερζελλί, ὁ ὁποῖος κατάγεται ἀπὸ τὴν Γαλαάδ, θὰ συμπεριφερθῇς μὲ πολλὴν καλωσύνην, διότι ἔτσι συμπεριεφέρθησαν καὶ αὐτοὶ ἀπέναντί μου, ὅταν ἐδραπέτευσα ἀπὸ τὴν πατρίδα μας φεύγων τὴν καταδίωξιν τοῦ ἀδελφοῦ σου, τοῦ Ἀβεσσαλώμ.	7 Ὅμως εἰς τοὺς υἱοὺς τοῦ Βερζελλὶ τοῦ Γαλααδίτου νὰ δείξῃς καλωσύνην καὶ εὐσπλαγχνίαν καὶ νὰ τοὺς κάμῃς ὁμοτραπέζους σοῦ· διότι ἔτσι, ὁμοτράπεζον ἔκαμε καὶ ἐμὲ ὁ πατέρας των, ὅταν ἐδραπέτευα κρυφὰ ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ διὰ νὰ σωθῶ ἀπὸ τὸν μεγάλον κίνδυνον, ποὺ διέτρεχα ἀπὸ τὸν ἀδελφόν σου Ἀβεσσαλώμ.
8 Καὶ ἰδοὺ μετὰ σοῦ Σεμεῒ υἱὸς Γηρὰ υἱὸς τοῦ Ἰεμενὶ ἐκ Βαουρίμ, καὶ αὐτὸς κατηράσατό με κατάραν ὀδυνηρὰν τῇ ἡμέρα ᾖ ἐπορευόμην εἰς Παρεμβολάς, καὶ αὐτὸς κατέβη εἰς ἀπαντήν μου εἰς τὸν Ἰορδάνην, καὶ ὤμοσα αὐτῷ ἐν Κυρίῳ λέγων· εἰ θανατώσω σε ἐν ρομφαίᾳ·	8 Ἰδού, μαζῆ σου εὑρίσκεται ὁ Σεμεΐ, ὁ υἱὸς τοῦ Γηρά, ὁ Βενιαμίτης ἀπὸ τὴν πόλιν Βαουρίμ. Αὐτὸς ἀδίκως μὲ κατηράσθη μὲ φρικτὴν κατάραν κατὰ τὴν ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἔφευγα εἰς τὰς Παρεμβολάς. Αὐτὸς ὅμως ὁ ἴδιος κατὰ τὴν ἐπιστροφήν μου κατέβη εἰς προϋπάντησίν μου εἰς τὸν Ἰορδάνην ποταμόν. Ἐγὼ δὲ ὠρκίσθηκα εἰς αὐτὸν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ εἶπα· Διὰ τὴν ἔνοχον προτέραν διαγωγὴν δὲν θὰ διατάξω ἐγὼ νὰ σὲ ἐκτελέσουν μὲ ρομφαίαν.	8 Καὶ νά· μαζί σου εὑρίσκεται ἐπίσης ὁ Σεμεΐ, ὁ υἱὸς τοῦ Γηρά, ὁ Βενιαμίτης ἀπὸ τὴν πόλιν Βαουρίμ. Αὐτός (ὁ Σεμεΐ) μὲ κατηράσθη μὲ κατάραν σαρκαστικήν, πικρὴ καὶ σκληρὴ κατὰ τὴν ἡμέραν ποὺ ἐπήγαινα εἰς τὴν πόλιν Μαναΐμ (Παρεμβολάς) διὰ νὰ γλυτώσω ἀπὸ τὴν ἐπανάστασιν τοῦ Ἀβεσσαλώμ. Ὅμως ὁ Σεμεῒ κατέβη διὰ νὰ μὲ συναντήσῃ καὶ μὲ προϋπαντήσῃ (ἀπὸ τοὺς πρώτους) εἰς τὸν Ἰορδάνην· τότε δὲ ὡρκίσθηκα εἰς αὐτὸν ὅρκον εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου καὶ εἶπα: <Δὲν θὰ σὲ θανατώσω μὲ σπαθὶ διὰ τὴν προηγουμένην ὑβριστικὴν διαγωγήν σου πρὸς τὸ πρόσωπόν μου>.
9 καὶ οὐ μὴ ἀθῳώσῃς αὐτόν, ὅτι ἀνὴρ σοφὸς εἶ σὺ καὶ γνώσῃ ἃ ποιήσεις αὐτῷ, καὶ κατάξεις τὴν πολιὰν αὐτοῦ ἐν αἵματι εἰς ᾅδου.	9 Σὺ ὅμως δὲν θὰ τὸν ἀφήσῃς ἀτιμώρητον. Εἶσαι σοφὸς καὶ γνωρίζεις, τί θὰ πράξῃς πρὸς αὐτόν, ὥστε μὲ βίαιον θάνατον νὰ στείλῃς τὸν ἀσπρομάλλην αὐτὸν εἰς τὸν τάφον>	9 Τώρα ὅμως σὺ δὲν πρέπει νὰ τὸν ἀθωώσῃς καὶ νὰ τὸν ἀφήσῃς ἀτιμώρητον· διότι σὺ εἶσαι ἄνθρωπος σοφὸς καὶ συνετὸς καὶ γνωρίζεις πῶς πρέπει νὰ τοῦ φερθῇς καὶ τί νὰ τοῦ κάμῃς, ὥστε νὰ στείλῃς καὶ νὰ κατεβάσῃς τὴν κεφαλήν του μὲ τὰ ἄσπρα της μαλλιὰ εἰς τὸν ἅδην μέσα εἰς τὸ αἷμα, ἀφοῦ τὸν ἀποκεφαλίσῃς>.
10 Καὶ ἐκοιμήθη Δαυὶδ μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ καὶ ἐτάφη ἐν πόλει Δαυίδ.	10 Ὁ Δαυὶδ ἐκοιμήθη καὶ προσετέθη εἰς τοὺς προπάτορας αὐτοῦ. Ἐτάφη δὲ εἰς τὴν πόλιν Δαυίδ.	10 Ἔτσι ἀπέθανεν ὁ Δαβὶδ καὶ προσετέθη εἰς τοὺς ἀποθαμένους προγόνους του καὶ ἐτάφη εἰς τὴν πόλιν Δαβίδ, δηλαδὴ τὸν λόφον τῆς Σιών.
11 Καὶ αἱ ἡμέραι, ἃς ἐβασίλευσε Δαυὶδ ἐπὶ τὸν Ἰσραὴλ τεσσαράκοντα ἔτη· ἐν Χεβρὼν ἐβασίλευσεν ἑπτὰ ἔτη καὶ ἐν Ἱερουσαλὴμ τριακοντατρία ἔτη.	11 Τὰ ἔτη, κατὰ τὰ ὁποῖα ἐβασίλευσεν ὁ Δαυὶδ ἐπὶ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ἦσαν τεσσαράκοντα. Ἑπτὰ ἔτη ἐβασίλευσεν εἰς τὴν Χεβρὼν καὶ τριάκοντα τρία ἔτη εἰς τὴν Ἰερουσαλήμ.	11 Ἡ χρονικὴ διάρκεια, κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ Δαβὶδ ἐβασίλευσε μεταξὺ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ἦταν σαράντα χρόνια· εἰς τὴν Χεβρὼν ἐβασίλευσεν ἑπτὰ χρόνια καὶ εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ τριάντα τρία χρόνια.
12 Καὶ Σαλωμὼν ἐκάθισεν ἐπὶ θρόνου Δαυὶδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ υἱὸς ἐτῶν δώδεκα καὶ ἡτοιμάσθη ἡ βασιλεία αὐτοῦ σφόδρα.	12 Ὁ Σολομὼν ἐκάθισεν εἰς τὸν θρόνον τοῦ πατρός του Δαυὶδ εἰς ἡλικίαν δώδεκα ἐτῶν, ἡ δὲ βασιλεία του ἐτακτοποιήθη καὶ ἐστερεώθη πολύ.	12 Κατόπιν ὁ Σολομὼν ἐκάθησεν εἰς τὸν θρόνον τοῦ Δαβίδ, τοῦ πατέρα του, εἰς ἡλικίαν δώδεκα ἐτῶν καὶ ἡ βασιλεία του ἐστερεώθη καὶ ἐκραταιώθη πάρα πολύ.
13 Καὶ εἰσῆλθεν Ἀδωνίας υἱὸς Ἀγγὶθ πρὸς Βηρσαβεὲ μητέρα Σαλωμὼν καὶ προσεκύνησεν αὐτῇ· ἡ δὲ εἶπεν· εἰρήνη ἡ εἴσοδός σου; Καὶ εἶπεν· εἰρήνη·	13 Ὁ Ἀδωνίας, ὁ υἱὸς τῆς Ἀγγίθ, παρουσιάσθη πρὸς τὴν Βηρσαβεὲ τὴν μητέρα τοῦ Σολομῶντος καὶ τὴν προσεκύνησεν. Ἐκείνη τὸν ἠρώτησεν· <ἔρχεσαι δι' εἰρηνικὸν σκοπόν;> Ἐκεῖνος ἀπήντησεν· <ὁ σκοπός μου εἶναι, εἰρηνικός.	13 Ὁ Ἀδωνίας, ὁ υἱὸς τῆς Ἀγγίθ, παρουσιάσθη εἰς τὴν Βηρσαβεέ, τὴν μητέρα τοῦ Σολομῶντος, καὶ τὴν ἐπροσκύνησε. Αὐτὴ δὲ τὸν ἐρώτησε: <Ἔρχεσαι μὲ φιλικὲς καὶ εἰρηνικὲς διαθέσεις;> Καὶ αὐτὸς τῆς ἀπάντησε: <Ναί, φιλικὲς καὶ εἰρηνικὲς εἶναι οἱ διαθέσεις μου>.
14 λόγος μοι πρός σε· καὶ εἶπεν αὐτῷ· λάλησον.	14 Ἔχω νὰ ἀνακοινώσω κάτι πρὸς σέ>. Ἐκείνη δὲ τοῦ εἶπε· <ὁμίλησε>.	14 Καὶ ὁ Ἀδωνίας ἐπρόσθεσε: <Θέλω νὰ σοῦ πῶ κάτι τι>. Ἡ Βηρσαβεὲ τοῦ εἶπε: <Πές μου το>.
15 Καὶ εἶπεν αὐτῇ· σὺ οἶδας, ὅτι ἐμοὶ ἦν βασιλεία καὶ ἐπ' ἐμὲ ἔθετο πᾶς Ἰσραὴλ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ εἰς βασιλέα, καὶ ἐστράφη ἡ βασιλεία καὶ ἐγένετο τῷ ἀδελφῷ μου, ὅτι παρὰ Κυρίου ἐγενήθη αὐτῷ·	15 Ὁ Ἀδωνίας εἰπὲ πρὸς αὐτήν· <σὺ γνωρίζεις ὅτι εἰς ἐμέ, ὡς πρὸς πρεσβύτερον υἱὸν τοῦ Δαυίδ, ἀνῆκεν ἡ βασιλεία καὶ πρὸς ἐμὲ ἐστράφησαν οἱ Ἰσραηλῖται, οἱ ὁποῖοι καὶ μὲ ἀνεκήρυξαν βασιλέα των. Ὅμως ἡ βασιλεία αὐτὴ περιῆλθεν εἰς τὸν ἀδελφόν μου, διότι ὁ Κύριος ἠθέλησε νὰ περιέλθῃ εἰς αὐτόν.	15 Ὁ Ἀδωνίας τῆς εἶπε: <Σὺ γνωρίζεις ὅτι ἡ βασιλεία ἦταν ἰδική μου καὶ ὅτι ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται ἐστράφησαν πρὸς ἐμὲ καὶ ἐπερίμεναν νὰ γίνω ἐγὼ ὁ βασιλιᾶς των. Τὰ πράγματα ὅμως ἐξελίχθησαν διαφορετικὰ καὶ ἡ βασιλεία περιῆλθεν εἰς τὰ χέρια τοῦ ἀδελφοῦ μου (Σολομῶντος), διότι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἦταν νὰ γίνῃ αὐτὸς βασιλιᾶς.
16 καὶ νῦν αἴτησιν μίαν ἐγὼ αἰτοῦμαι παρὰ σοῦ μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου. Καὶ εἶπεν αὐτῷ Βηρσαβεέ· λάλει.	16 Τώρα ὑποβάλλω πρὸς σὲ μίαν αἴτησιν, μίαν παράκλησιν. Μὴ ἀρνηθῇς νὰ τὴν ἀκούσῃς>. Ἡ Βηρσαβεὲ τοῦ εἶπε· <ὁμίλησε>.	16 Τώρα λοιπὸν θέλω νὰ σοῦ ὑποβάλω μίαν παράκλησιν καὶ μὴ μοῦ τὴν ἀρνηθῇς>. Ἡ Βηρσαβεὲ τοῦ εἶπε: <Λέγε>.
17 Καὶ εἶπεν αὐτῇ· εἰπὸν δὴ πρὸς Σαλωμὼν τὸν βασιλέα, ὅτι οὐκ ἀποστρέψει τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἀπὸ σοῦ, καὶ δώσει μοι τὴν Ἀβισὰγ τὴν Σωμανῖτιν εἰς γυναῖκα.	17 Ἐκεῖνος πονηρὰ σκεπτόμενος τῆς εἶπε· <εἶπε, σὲ παρακαλῶ, εἰς τὸν βασιλέα Σολομῶντα σύ, διότι θὰ σὲ ἀκούσῃ ἐκεῖνος μὲ εὐμένειαν καὶ προσοχήν, νὰ μοῦ δώσῃ ὡς σύζυγον τὴν Ἀβισὰγ τὴν Σωμανίτιδα>.	17 Ὁ Ἀδωνίας τῆς εἶπε: <Μίλησε, σὲ παρακαλῶ, εἰς τὸν βασιλιᾶ Σολομῶντα (καὶ τοῦτο ἐπειδὴ γνωρίζω ὅτι δὲν θὰ σοῦ ἀρνηθῇ ὅ,τι θὰ τοῦ ζητήσῃς), ὥστε νὰ μοῦ δώσῃ τὴν Ἀβισὰγ τὴν Σωμανίτιδα ὡς σύζυγον>.
18 Καὶ εἶπε Βηρσαβεέ· καλῶς· ἐγὼ λαλήσω περὶ σοῦ τῷ βασιλεῖ.	18 Ἡ Βηρσαβεὲ ἀπονήρευτος ἀπήντησε· <πολὺ καλά. Ἐγὼ θὰ ὁμιλήσω εἰς τὸν Σολομῶντα διὰ σέ>.	18 Ἡ Βηρσαβεὲ τοῦ ἀπάντησε: <Πολὺ καλά· θὰ μιλήσω εἰς τὸν βασιλιᾶ διὰ σέ>.
19 Καὶ εἰσῆλθε Βηρσαβεὲ πρὸς τὸν βασιλέα Σαλωμὼν λαλῆσαι αὐτῷ περὶ Ἀδωνίου. Καὶ ἐξανέστη ὁ βασιλεὺς εἰς ἀπαντὴν αὐτῇ καὶ κατεφίλησεν αὐτὴν καὶ ἐκάθισεν ἐπὶ τοῦ θρόνου, καὶ ἐτέθη θρόνος τῇ μητρὶ τοῦ βασιλέως καὶ ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ.	19 Ἡ Βηρσαβεὲ παρουσιάσθη πράγματι πρὸς τὸν βασιλέα Σολομῶντα, διὰ νὰ ὁμιλήσῃ πρὸς αὐτὸν περὶ τοῦ Ἀδωνίου. Ὁ βασιλεὺς ἠγέρθη, διὰ νὰ ἔλθῃ εἰς προϋπάντησίν της. Τὴν ἠσπάσθη μὲ στοργὴν καὶ κατόπιν ἐκάθησεν εἰς τὸν θρόνον του. Ἐπὶ δὲ τῇ εὐκαιρίᾳ ἐτέθη δεξιὰ ἄλλος θρόνος διὰ τὴν μητέρα τοῦ βασιλέως, ἡ ὁποία ἔτσι καὶ ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ.	19 Καὶ ἡ Βηρσαβεὲ παρουσιάσθη εἰς τὸν βασιλιᾶ Σολομῶντα, διὰ νὰ τοῦ μιλήσῃ διὰ λογαριασμὸν τοῦ Ἀδωνία. Ὁ δὲ βασιλιᾶς ἐσηκώθη ἀπὸ σεβασμὸν πρὸς τὸ πρόσωπόν της ἀπὸ τὸν θρόνον του διὰ νὰ τὴν προϋπαντήσῃ καὶ τὴν ἐφίλησε μὲ στοργὴν καὶ (κατόπιν) ἐκάθησεν εἰς τὸν θρόνον του. Ἔπειτα ἐτοποθετήθη θρόνος διὰ τὴν μητέρα τοῦ βασιλιᾶ καὶ αὐτὴ ἐκάθησεν εἰς τὰ δεξιά του.
20 Καὶ εἶπεν αὐτῷ· αἴτησιν μίαν μικρὰν ἐγὼ αἰτοῦμαι παρὰ σοῦ, μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου, καὶ εἶπεν αὐτῇ ὁ βασιλεύς· αἴτησαι, μῆτερ ἐμή, καὶ οὐκ ἀποστρέψω σε.	20 Ἡ Βηρσαβεὲ εἶπεν εἰς αὐτόν· <ζητῶ ἐγὼ ἀπὸ σὲ μίαν μικρὰν χάριν. Μὴ ἀρνηθῇς νὰ μοῦ τὴν ἐκπληρώσῃς>. Ὁ βασιλεὺς τῆς εἶπε· <μητέρα μου, ζήτησέ μου ὅ,τι θέλεις καὶ ἐγὼ δὲν θὰ σοῦ τὸ ἀρνηθῶ>.	20 Τότε ἡ Βηρσαβεὲ εἶπεν εἰς τὸν Σολομῶντα: <Μίαν μικρὰν παράκλησιν ἔχω (ἐγὼ) νὰ σοῦ κάμω, μὴ ἀρνηθῇς (σὲ παρακαλῶ) νὰ μοῦ τὴν ἰκανοποίησῃς>. Ὁ βασιλιᾶς τῆς εἶπε: <Ζήτησε, μητέρα μου, διότι δὲν θὰ σοῦ τὴν ἀρνηθῶ>.
21 Καὶ εἶπε· δοθήτω δὴ Ἀβισὰγ ἡ Σωμανῖτις τῷ Ἀδωνίᾳ τῷ ἀδελφῷ σου εἰς γυναῖκα.	21 Ἡ Βηρσαβεὲ εἶπε· <σὲ παρακαλῶ νὰ δοθῇ ἡ Ἀβισὰγ ἡ Σωμανῖτις ὡς σύζυγος εἰς τὸν ἀδελφόν σου τὸν Ἀδωνίαν>.	21 Αὐτὴ δὲ τοῦ εἶπεν: <Ἂς δοθῇ, σὲ παρακαλῶ, ἡ Ἀβισὰγ ἡ Σωμανῖτις ὡς σύζυγος εἰς τὸν ἀδελφόν σου τὸν Ἀδωνίαν>.
22 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν καὶ εἶπε τῇ μητρὶ αὐτοῦ· καὶ ἱνατὶ σὺ ᾔτησαι τὴν Ἀβισὰγ τῷ Ἀδωνίᾳ; Καὶ αἴτησαι αὐτῷ τὴν βασιλείαν, ὅτι οὗτος ἀδελφός μου ὁ μέγας ὑπὲρ ἐμέ, καὶ αὐτῷ Ἀβιάθαρ ὁ ἱερεὺς καὶ αὐτῷ Ἰωὰβ υἱὸς Σαρουΐας ἀρχιστράτηγος ἑταῖρος.	22 Ὁ βασιλεὺς Σολομών, ὁ ὁποῖος κατενόησε τὴν πονηρίαν τοῦ Ἀδωνίου, ἀπήντησε καὶ εἶπεν εἰς τὴν μητέρα του· <διατὶ σὺ ἐζήτησες τὴν Ἀβισὰγ σύζυγον διὰ τὸν Ἀδωνίαν; Εἶναι σὰν νὰ ἐζήτησες δι' αὐτὸν τὴν βασιλείαν, ἀφοῦ θέλεις νὰ τοῦ δοθῇ ὡς σύζυγος ἐκείνη, ἡ ὁποία ἐχρημάτισε λευκὴ σύζυγος τοῦ βασιλέως Δαυίδ. Γνωρίζεις δὲ ὅτι αὐτὸς ἀπὸ ἀπόψεως ἡλικίας εἶναι μεγαλύτερος ἀπὸ ἐμὲ καὶ πρὸς αὐτὸν ἔχει προσκολληθῆ ὁ Ἀβιάθαρ ὁ ἀρχιερεύς, ὁ δὲ ἀρχιστράτηγος Ἰωάβ, ὁ υἱὸς τῆς Σαρουΐας, εἶναι φίλος καὶ σύμβουλός του>.	22 Ἀλλ’ ὁ βασιλιᾶς Σολομών, ποὺ ἐκατάλαβε ἀμέσως τοὺς δολίους σκοποὺς τοῦ Ἀδωνία, ἀπάντησε καὶ εἶπεν εἰς τὴν μητέρα του: <Καὶ διατὶ ἐζητησες σὺ τὴν Ἄβισαγ ὣς σύζυγον διὰ τὸν Ἀδωνιαν; Μὲ τὴν αἴτησίν σου αὐτὴν εἶναι ὡς νὰ ἐζήτησες δι' αὐτὸν τὸν βασιλικὸν θρόνον! Μήπως λησμονεῖς ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ μεγαλύτερος ἀδελφός μου καὶ μαζί του ἔχει συμμαχήσει ὁ ἀρχιερεὺς Ἀβιάθαρ, ὁ δὲ Ἰωάβ, ὁ υἱὸς τῆς Σαρουΐας, ὁ ἀρχιστράτηγος, εἶναι φίλος του;>
23 Καὶ ὤμοσεν ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν κατὰ τοῦ Κυρίου λέγων· τάδε ποιήσαι μοι ὁ Θεὸς καὶ τάδε προσθείη, ὅτι κατὰ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ ἐλάλησεν Ἀδωνίας τὸν λόγον τοῦτον·	23 Τότε ὁ βασιλεὺς Σολομὼν ὡρκίσθη εἰς τὸν Θεὸν καὶ εἶπεν· <ἂς μὲ τιμωρήσῃ ὁ Θεὸς μὲ οἰανδήποτε τιμωρίαν θέλει, ἂν δὲν τιμωρήσω τὸν Ἀδωνίαν, διότι κατὰ τρόπον πονηρὸν ὡμίλησεν ἐναντίον αὐτῆς ταύτης τῆς ζωῆς του μὲ τὸ νὰ ὑποβάλῃ τὴν δολίαν αὐτὴν αἴτησιν.	23 Κατόπιν ὁ βασιλιᾶς Σολομὼν γεμᾶτος ἀγανάκτησιν καὶ ὀργήν, ἐπειδὴ διέβλεψε τὸ πονηρὸν σχέδιον τοῦ Ἀδωνία, ὡρκίσθη εἰς τὸν Κύριον καὶ εἶπε: <Ὁ Θεὸς εἴθε να στείλῃ ἐναντίον μου αὐτὸ τὸ κακὸν ἢ ἐκείνην τὴν τιμωρίαν, ἂς προσθέσῃ δὲ καὶ ἄλλα ἀκόμη περισσότερα κακὰ διὰ νὰ μὲ τιμωρήσῃ, ἂν δὲν τιμωρηθῇ ὁ Ἀδωνίας· διότι μὲ τὸ νὰ ζητήσῃ τέτοιο αἴτημα εἶπε λόγον ἐναντίον τῆς ἰδικῆς του ζωῆς.
24 καὶ νῦν ζῇ Κύριος, ὃς ἡτοίμασέ με καὶ ἔθετό με ἐπὶ τὸν θρόνον Δαυὶδ τοῦ πατρός μου, καὶ αὐτὸς ἐποίησέ μοι οἶκον, καθὼς ἐλάλησε Κύριος, ὅτι σήμερον θανατωθήσεται Ἀδωνίας.	24 Καὶ λοιπόν, ὁρκίζομαι εἰς τὸν ζῶντα Κύριον, ὁ ὁποῖος μὲ προητοίμασε καὶ μὲ ἔβαλεν εἰς τὸν θρόνον τοῦ Δαυὶδ τοῦ πατρός μου, ποὺ μοῦ ἔδωσε τὸν βασιλικὸν αὐτὸν οἶκον, ὅπως ὁ Κύριος ἐλάλησεν, ὁρκίζομαι ὅτι σήμερον θὰ θανατωθῇ ὁ Ἀδωνίας>.	24 Δι' αὐτὸ τώρα ὁρκίζομαι εἰς τὸν ζωντανὸν Κύριον, ὁ ὁποῖος μὲ ἐγκατέστησε καὶ μὲ ἐστερέωσε καὶ μὲ ἀνέβασε εἰς τὸν βασιλικὸν Θρόνον τοῦ πατέρα μου καὶ ὁ ὁποῖος ἐτοίμασε καὶ ἔδωκεν εἰς ἐμὲ καὶ τοὺς ἀπογόνους μου οἶκον βασιλικόν, ὅπως ὁ ἴδιος τὸ ὑπεσχέθη εἰς τὸν πατέρα μου, (ὁρκίζομαι λοιπὸν εἰς τὸν ζωντανὸν Κύριον) ὅτι σήμερα κιόλας θὰ θανατωθῇ ὁ Ἀδωνίας!>
25 Καὶ ἐξαπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν ἐν χειρὶ Βαναίου υἱοῦ Ἰωδαὲ καὶ ἀνεῖλεν αὐτόν, καὶ ἀπέθανεν Ἀδωνίας ἐν τῇ ἡμέρα ἐκείνῃ.	25 Ὁ βασιλεὺς Σολομὼν ἔστειλε τὸν Βαναίαν, υἱὸν τοῦ Ἰωδαέ, διὰ νὰ ἐκτελέσῃ τὸν Ἀδωνίαν. Πράγματι κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἐθανατώθη ὁ Ἀδωνίας.	25 Ὁ δὲ βασιλιᾶς Σολομὼν ἔδωκεν ἐντολὴν εἰς τὸν Βαναίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωδαέ, (ὁ ὁποῖος) καὶ τὸν ἐσκότωσε. Καὶ πράγματι· ὁ Ἀδωνίας ἐφονεύθη ἐκείνην ἀκριβῶς τὴν ἡμέραν.
26 Καὶ τῷ Ἀβιάθαρ τῷ ἱερεῖ εἶπεν ὁ βασιλεύς· ἀπότρεχε σὺ εἰς Ἀναθὼθ εἰς ἀγρόν σου, ὅτι ἀνὴρ θανάτου εἰ σὺ ἐν τῇ ἡμέρα ταύτῃ, καὶ οὐ θανατώσω σε, ὅτι ᾖρας τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης Κυρίου ἐνώπιον τοῦ πατρός μου, καὶ ὅτι ἐκακουχήθης ἐν πᾶσιν, οἷς ἐκακουχήθη ὁ πατήρ μου.	26 Ὁ βασιλεὺς Σολομὼν εἶπε πρὸς τὸν ἀρχιερέα Ἀβιάθαρ· <σὺ πήγαινε εἰς τὴν Ἀναθὼθ καὶ μένε ἐκεῖ εἰς τὸν ἀγρόν σου, διότι εἶσαι ἄξιος θανάτου κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτήν. Ὅμως δὲν θὰ σὲ φονεύσω, διότι μετέφερες τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης τοῦ Κυρίου, καθ' ὃν χρόνον ἐζοῦσεν ἀκόμη ὁ πατήρ μου, καὶ διότι ὑπέστης καὶ σὺ ὅλας τὰς ταλαιπωρίας, τὰς ὁποίας ὑπέστη καὶ ὁ πατήρ μου>.	26 Εἰς τὸν ἀρχιερέα Ἀβιάθαρ εἶπεν ὁ βασιλιᾶς Σολομών: <Σὺ πήγαινε εἰς τὴν Ἀναθὼθ καὶ μένε εἰς τὸ χωράφι σου, διότι εἶσαι ἄξιος θανάτου κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτήν· ἀλλὰ δὲν θὰ σὲ θανατώσω τώρα, διότι ἐβάστασες καὶ μετέφερες τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης τοῦ Κυρίου, ὅταν ἤσουν μὲ τὸν Δαβίδ, τὸν πατέρα μου, καὶ ἀκόμη διότι σὺ ἐσυγκακουχήθης καὶ ἐβασανίσθης εἰς ὅλα, ὅσα ἐκακουχήθη καὶ ἐταλαιπωρήθη ὁ πατέρας μου!>
27 Καὶ ἐξέβαλε Σαλωμὼν τὸν Ἀβιάθαρ τοῦ μὴ εἶναι ἱερέα τοῦ Κυρίου, πληρωθῆναι τὸ ρῆμα Κυρίου, ὃ ἐλάλησεν ἐπὶ τὸν οἶκον Ἡλί ἐν Σηλώμ.	27 Ὁ Σολομὼν ἐξεδίωξε τὸν Ἀβιάθαρ, ὥστε νὰ μὴ εἶναι πλέον αὐτὸς ἀρχιερεύς τοῦ Κυρίου, καὶ ἔτσι ἐξεπληρώθη ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, τὸν ὁποῖον εἶπε διὰ τὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἡλί εἰς Σηλώμ.	27 Ἔτσι ὁ Σολομὼν ἔδιωξε τὸν Ἀβιάθαρ, ὥστε νὰ μὴ εἶναι πλέον αὐτὸς ἀρχιερεὺς τοῦ Κυρίου· μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν ἐπραγματοποιήθη ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, τὸν ὁποῖον εἶχε προλαλήσει διὰ τὴν οἰκογένειαν τοῦ ἀρχιερέως Ἡλὶ εἰς τὴν Σηλώμ.
28 Καὶ ἡ ἀκοὴ ἦλθεν ἕως Ἰωὰβ υἱοῦ Σαρουΐας (ὅτι Ἰωὰβ ἦν κεκλικὼς ὀπίσω Ἀδωνίου, καὶ ὀπίσω Σαλωμὼν οὐκ ἔκλινε), καὶ ἔφυγεν Ἰωὰβ εἰς τὸ σκήνωμα τοῦ Κυρίου καὶ κατέσχε τῶν κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου.	28 Ὁ Ἰωάβ, ὁ υἱὸς τῆς Σαρουΐας, ὁ ὁποῖος ἦτο μὲ τὸ μέρος τοῦ Ἀδωνίου καὶ ὄχι μὲ τὸ μέρος τοῦ Σολομῶντος, ἐπληροφορήθη τὴν ἐκδίωξιν καὶ τὸν περιορισμὸν τοῦ Ἀβιάθαρ καὶ ἐφοβήθη. Κατέφυγε, λοιπόν, εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου καὶ ἐκρατήθη ἀπὸ τὰς ἐξοχὰς τοῦ θυσιαστηρίου τῶν ὁλοκαυτωμάτων.	28 Ἡ φήμη καὶ ἡ πληροφορία (διὰ τὴν ἐκδίωξιν τοῦ ἀρχιερέως Ἀβιάθαρ) ἔφθασεν εἰς τὰ αὐτιὰ τοῦ Ἰωάβ, τοῦ υἱοῦ τῆς Σαρουΐας, (διότι ὁ στρατηγὸς Ἰωὰβ εἶχεν ἀκολουθήσει τὸν Ἀδωνίαν καὶ δὲν ἐπῆγε μὲ τὸ μέρος τοῦ Σολομῶντος)· ἐπειδὴ δὲ ὁ Ἰωὰβ ἐφοβήθη τὴν τιμωρίαν τοῦ Σολομῶντος, κατέφυγεν εἰς τὴν Σκηνὴν τὸν Μαρτυρίου (τοῦ Κυρίου) καὶ ἐκρατήθη ἀπὸ τὰ ἱερὰ κέρατα (τίς γωνιές, ποὺ ἐξεῖχαν ὡς κέρατα) τοῦ θυσιαστηρίου τῶν ὁλοκαυτωμάτων.
29 Καὶ ἀπηγγέλη τῷ Σαλωμὼν λέγοντες ὅτι πέφευγεν Ἰωὰβ εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ Κυρίου καὶ ἰδοὺ κατέχει τῶν κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ἀπέστειλε Σαλωμὼν ὁ βασιλεὺς πρὸς Ἰωὰβ λέγων· τί γέγονέ σοι, ὅτι πέφευγας εἰς τὸ θυσιαστήριον; Καὶ εἶπεν Ἰωάβ· ὅτι ἐφοβήθην ἀπὸ προσώπου σου, καὶ ἔφυγον πρὸς Κύριον. Καὶ ἀπέστειλε Σαλωμὼν τὸν Βαναίου υἱὸν Ἰωδαὲ λέγων· πορεύου καὶ ἄνελε αὐτὸν καὶ θάψον αὐτόν.	29 Ἀνήγγειλαν εἰς τὸν Σολομῶντα τὸ γεγονὸς καὶ εἶπαν, ὅτι ὁ Ἰωὰβ ἔχει καταφύγει εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ Κυρίου καὶ ἰδοὺ κρατεῖ ἐκεῖ τὰ κέρατα τοῦ θυσιαστηρίου τῶν ὁλοκαυτωμάτων. Ὁ βασιλεὺς Σολομὼν ἔστειλεν ἄνθρωπον πρὸς τὸν Ἰωὰβ καὶ τοῦ εἶπε· <τί σοῦ συνέβη; Διατὶ κατέφυγες εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων;> Ὁ Ἰὰβ ἀπήντησεν· <ἐφοβήθην ἀπὸ σὲ καὶ κατέφυγον πρὸς τὸν Κύριον>. Ὁ Σολομὼν ἔστειλε τότε τὸν Βαναίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωδαέ, καὶ τοῦ εἶπε· <πήγαινε καὶ θανάτωσε τὸν Ἰωὰβ καὶ θάψε τον>.	29 Ἀνήγγειλαν δὲ εἰς τὸν Σολομῶντα τὸ γεγονὸς καὶ τοῦ εἶπαν, ὅτι ἔχει φύγει ὁ Ἰωὰβ καὶ ἐπῆγε εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου (τοῦ Κυρίου) καὶ νά· κρατεῖται ἀπὸ τὰ ἱερὰ κέρατα τοῦ θυσιαστηρίου τῶν ὁλοκαυτωμάτων. Ὁ βασιλιᾶς Σολομὼν ἔστειλεν ἕνα ἀπεσταλμένον πρὸς τὸν Ἰωὰβ καὶ τοῦ εἶπε: <Τί σοῦ συνέβη καὶ κατέφυγες εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων;> Ὁ Ἰωὰβ ἀπάντησε: <Κατέφυγα ἐδῶ, διότι ἐφοβήθηκα ἐσένα καὶ κατέφυγα εἰς τὸν Κύριον>. Τότε ὁ Σολομὼν ἔστειλε τὸν Βαναίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωδαέ, μὲ τὴν ἐντολήν: <Πήγαινε, σκότωσε τὸν Ἰωὰβ καὶ θάψε τον!>
30 Καὶ ἦλθε Βαναίας υἱὸς Ἰωδαὲ πρὸς Ἰωὰβ εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ Κυρίου καὶ εἶπεν αὐτῷ· τάδε λέγει ὁ βασιλεύς· ἔξελθε. Καὶ εἶπεν Ἰωάβ· οὐκ ἐκπορεύομαι ὅτι ὧδε ἀποθανοῦμαι. Καὶ ἐπέστρεψε Βαναίας υἱὸς Ἰωδαὲ καὶ εἶπε τῷ βασιλεῖ λέγων· τάδε λελάληκεν Ἰωὰβ καὶ τάδε ἀποκέκριταί μοι.	30 Ὁ Βαναίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ, μετέβη πρὸς τὸν Ἰωὰβ εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ Κυρίου καὶ τοῦ εἶπε· <αὐτὰ λέγει ὁ βασιλεύς· Ἔβγα ἀπὸ αὐτοῦ>. Ὁ Ἰωὰβ ἀπήντησε· <δὲν θὰ ἐξέλθω διότι προτιμῶ νὰ ἀποθάνω ἐδῶ>. Ὁ Βαναίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ, ἐπέστρεψεν εἰς τὸν βασιλέα καὶ τοῦ εἶπεν· <αὐτὰ μοῦ εἶπεν ὁ Ἰωάβ. Αὐτὴν τὴν ἀπάντησιν μοῦ ἔδωκεν εἰς τὴν διαταγήν σου>.	30 Ὁ Βαναίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ, ἦλθεν εἰς τὸν Ἰωὰβ εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου (τοῦ Κυρίου) καὶ τοῦ εἶπε: <Αὐτὰ σὲ διατάσσει ὁ βασιλιᾶς· <ἔβγα ἔξω>>. Ὁ Ἰωὰβ ἀπάντησε: <Ὄχι· δὲν βγαίνω· ἔδω θὰ ἀποθάνω>. Τότε ὁ Βαναίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ, ἐπέστρεψε καὶ εἶπεν εἰς τὸν βασιλιᾶ: <Αὐτὰ καὶ αὐτὰ εἶπεν ὁ Ἰωαβ, αὐτὰ καὶ αὐτὰ μοῦ ἀπάντησε>.
31 Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς· πορεύου καὶ ποίησον αὐτῷ καθὼς εἴρηκε, καὶ ἄνελε αὐτὸν καὶ θάψεις αὐτὸν καὶ ἐξαρεῖς σήμερον τὸ αἷμα, ὃ δωρεὰν ἐξέχεεν ἀπ' ἐμοῦ καὶ ἀπὸ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός μου·	31 Ὁ βασιλεὺς εἶπεν εἰς αὐτόν· <πήγαινε καὶ κάμε του, ὅπως σοῦ εἶπε· θανάτωσέ τον καὶ θάψε τον. Ἔτσι δὲ θὰ ἀποπλύνῃς σήμερα ἀπὸ ἐμὲ καὶ ἀπὸ τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου τὸ ἀθῶον αἷμα τὸ ὁποῖον ἀναιτίως ἔχυσεν ἐκεῖνος.	31 Ὁ βασιλιᾶς εἶπεν εἰς τὸν Βαναίαν: <Πήγαινε πίσω καὶ κάμε του ὅπως εἶπε· θανάτωσέ τον καὶ θάψε τον. Ἔτσι θὰ ἀπαλλάξῃς σήμερα ἐμὲ καὶ ὅλους τοὺς ἄλλους ἀπογόνους τοῦ Δαβὶδ ἀπὸ τὴν εὐθύνην τῶν ἐγκλημάτων τοῦ Ἰωάβ, διὰ τὰ ἀθῶα αἵματα ποὺ ἔχυσεν αὐτός, ὅταν ἐδολοφόνησε χωρὶς λόγον τὸν Ἀβεννὴρ καὶ τὸν Ἀμεσσά, καὶ δὲν ἐτιμωρήθη μέχρι σήμερα.
32 καὶ ἐπέστρεψε Κύριος τὸ αἷμα τῆς ἀδικίας αὐτοῦ εἰς κεφαλὴν αὐτοῦ, ὡς ἀπήντησε τοῖς δυσὶν ἀνθρώποις τοῖς δικαίοις καὶ ἀγαθοῖς ὑπὲρ αὐτὸν καὶ ἀπέκτεινεν αὐτοὺς ἐν ρομφαίᾳ, καὶ ὁ πατήρ μου Δαυὶδ οὐκ ἔγνω τὸ αἷμα αὐτῶν, τὸν Ἀβεννὴρ υἱὸν Νὴρ ἀρχιστράτηγον Ἰσραὴλ καὶ τὸν Ἀμεσσὰ υἱὸν Ἰεθὲρ ἀρχιστράτηγον Ἰούδα·	32 Ἔτσι ὁ Κύριος ἔρριψεν ἐπάνω εἰς τὸ κεφάλι αὐτοῦ τὸ ἀδικοχυμένον ἀπὸ αὐτὸν αἷμα δύο ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἦσαν ἀγαθώτεροι καὶ δικαιότεροι ἀπὸ αὐτὸν καὶ τοὺς ὁποίους ἐκεῖνος ἐφόνευσε μὲ τὴν ρομφαίαν του. Ὁ πατήρ μου Δαυὶδ δὲν εἶχε γνῶσιν ἐκ τῶν προτέρων οὔτε ἐνέκρινεν ἐκ τῶν ὑστέρων τοὺς φόνους ἐκείνους. Οἱ δὲ φονευθέντες ὑπὸ τοῦ Ἰωὰβ ἦσαν ὁ Ἀβεννὴρ ὁ υἱὸς τοῦ Νὴρ ἀρχιστράτηγος τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ ὁ Ἀμεσσὰ ὁ υἱὸς τοῦ Ἰεθέρ, ἀρχιστράτηγος τῆς φυλῆς Ἰούδα.	32 Ἔτσι ὁ Κύριος ἐπέστρεψεν εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἰωὰβ τὸ αἷμα, τὸ ὁποῖον ἔχυσεν αὐτὸς ἄδικα, ὅταν συνήντησε τοὺς δύο ἐκείνους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἦσαν δικαιότεροι, ἐντιμότεροι καὶ ἀγαθώτεροί του, καὶ τοὺς ἐσκότωσε μὲ τὸ ξίφος. Ὁ δὲ πατέρας μου, ὁ Δαβίδ, δὲν ἐγνώριζεν, ἀλλ' οὔτε καὶ ἐνέκρινεν ἐκ τῶν ὑστέρων τὸν φόνον τῶν δύο ἐκείνων ἀνθρώπων· δηλαδὴ τοῦ Ἀβεννήρ, υἱοῦ τοῦ Νήρ, ἀρχιστρατήγου τοῦ Ἰσραήλ, καὶ τοῦ Ἀμεσσά, υἱοῦ τοῦ Ἰεθέρ, ἀρχιστρατήγου τοῦ Ἰούδα.
33 καὶ ἐπεστράφη τὰ αἵματα αὐτῶν εἰς κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ εἰς κεφαλὴν τοῦ σπέρματος αὐτοῦ εἰς τὸν αἰῶνα, καὶ τῷ Δαυὶδ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ καὶ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ καὶ τῷ θρόνῳ αὐτοῦ γένοιτο εἰρήνη ἕως αἰῶνος πάρα Κυρίου.	33 ῎Ετσι δὲ ἔπεσαν τὰ ἀθῶα αἵματα ἐκείνων εἰς τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ εἰς τὰς κεφαλὰς τῶν ἀπογόνων του εἰς τὸν αἰῶνα. Εἰς τὸν Δαυὶδ ὅμως καὶ εἰς τοὺς ἀπογόνους του, μάλιστα εἰς τὸν οἶκον του καὶ εἰς τὸν θρόνον του, εἴθε νὰ βασιλεύῃ αἰωνίως ἡ εἰρήνη παρὰ τοῦ Θεῦ>.	33 Ἔτσι ἐπεστράφησαν τὰ αἵματα τῶν δύο ἀθώων στρατηγῶν εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἰωὰβ καὶ εἰς τὶς κεφαλὲς τῶν ἀπογόνων του αἰωνίως, διὰ παντός. Εἰς δὲ τὸν Δαβὶδ καὶ τοὺς ἀπογόνους του καὶ εἰς τὴν οἰκογένειάν του καὶ εἰς τὸν βασιλικὸν του Θρόνον εἴθε να βασιλεύσῃ αἰωνίως εἰρήνη ἀπὸ τὸν Κύριον>.
34 Καὶ ἀνέβη Βαναίας υἱὸς Ἰωδαὲ καὶ ἀπήντησεν αὐτῷ καὶ ἐθανάτωσεν αὐτὸν καὶ ἔθαψεν αὐτὸν ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ.	34 Ὁ Βαναίας ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαὲ μετέδη πράγματι εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων, εὑρῆκεν ἐκεῖ τὸν Ἰωάβ, τὸν ἐθανάτωσε καὶ τὸν ἔθαψεν εἰς τὸ ὑπόγειον τοῦ οἴκου του, ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὴν ἔρημον.	34 Κατόπιν αὐτῶν ὁ Βαναίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ, ἀνέβη εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων καὶ συνῆντησε τὸν Ἰωὰβ καὶ τὸν ἐθανάτωσε καὶ τὸν ἔθαψεν εἰς τὸ σπίτι του εἰς τὴν ἔρημον τοῦ Ἰούδα, μακρυὰ ἀπὸ τὰ βλέμματα τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἐταίριαζεν εἰς ἐγκληματίαν.
35 Καὶ ἔδωκεν ὁ βασιλεὺς τὸν Βαναίου υἱὸν Ἰωδαὲ ἀντ' αὐτοῦ ἐπὶ τὴν στρατηγίαν· καὶ ἡ βασιλεία κατωρθοῦτο ἐν Ἱερουσαλήμ· Σαδὼκ τὸν ἱερέα ἔδωκεν αὐτὸν ὁ βασιλεὺς εἰς ἱερέα πρῶτον ἀντὶ Ἀβιάθαρ.	35 Ὁ βασιλεὺς ἐγκατέστησε τότε τὸν Βαναίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωδαέ, ἀντὶ τοῦ Ἰωάβ, ὡς ἀρχιστράτηγον. Ἡ δὲ βασιλεία τοῦ Σολομῶντος ἐστερεοῦτο καὶ ἐνισχύετο εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ. Τὸν Σαδὼκ τὸν ἀρχιερέα ἐγκατέστησεν ὁ βασιλεὺς ὡς ἀρχιερέα, ἀντὶ τοῦ Ἀβιάθαρ.	35 Καὶ ὁ βασιλιᾶς ἐγκατέστησε τὸν Βαναίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωδαέ, ἀντὶ τοῦ Ἰωὰβ εἰς τὴν ἀρχιστρατηγίαν. Ἡ δὲ βασιλεία τοῦ Σολομῶντος ἐστερεώνετο καὶ συνεχίζετο σταθερὰ εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ. Ἐπίσης ὁ βασιλιᾶς ἐγκατέστησε τὸν ἀρχιερέα Σαδὼκ ἀντὶ τοῦ ἀρχιερέως Ἀβιάθαρ.
35α Καὶ ἔδωκε Κύριος φρόνησιν τῷ Σαλωμὼν καὶ σοφίαν πολλὴν σφόδρα καὶ πλάτος καρδίας, ὡς ἡ ἄμμος ἡ πάρα τὴν θάλασσαν.	35α Ὁ Κύριος ἔδωκεν εἰς τὸν Σολομῶντα σύνεσιν καὶ σοφίαν πάρα πολὺ μεγάλην καὶ εὐρύτητα διανοίας, ὅπως ἡ ἄμμος ἡ παρὰ τὸ χεῖλος τῆς θαλάσσης.	35α Ὁ Θεὸς ἔδωκεν εἰς τὸν Σολομῶντα ἐξαιρετικὴν σύνεσιν καὶ φρόνησιν καὶ πάρα πολλὴν σοφίαν καὶ γνῶσιν καὶ εὐρύτητα διανοίας καὶ ἀντιλήψεως τόσον πολλήν, ὡσὰν τὴν ἄμμον ποὺ εἶναι εὶς τὴν ἀκροθαλασσιάν!
35β Καὶ ἐπληθύνθη ἡ φρόνησις Σαλωμὼν σφόδρα ὑπὲρ τὴν φρόνησιν πάντων υἱῶν ἀρχαίων καὶ ὑπὲρ πάντας φρονίμους Αἰγύπτου.	35β Ἡ σοφία τοῦ Σολομῶντος ηὐξήθη καὶ ἐπληθύνθη πάρα πολύ, περισσότερον ἀπὸ τὴν σύνεσιν καὶ τὴν σοφίαν ὅλων τῶν ἀρχαίων σοφῶν καὶ ὅλων τῶν σοφῶν τῆς Αἰγύπτου.	35β Ἡ σύνεσις, ἡ φρόνησις καὶ ἡ σοφία τοῦ Σολομῶντος ἦσαν πολὺ μεγαλύτερες ἀπὸ τὴν σοφίαν καὶ τὶς γνώσεις ὅλων τῶν ἀρχαίων σοφῶν καὶ αὐτῶν (ὅλων) ἀκόμη τῶν σοφῶν τῆς Αἰγύπτου.
35γ Καὶ ἔλαβε τὴν θυγατέρα Φαραὼ καὶ εἰσήγαγεν αὐτὴν εἰς πόλιν Δαυὶδ ἕως συντελέσαι αὐτὸν οἰκοδομῆσαι τὸν οἶκον αὐτοῦ. Καὶ τὸν οἶκον Κυρίου ἐν πρώτοις καὶ τὸ τεῖχος Ἱερουσαλὴμ κυκλόθεν· ἐν ἑπτὰ ἔτεσιν ἐποίησε καὶ συνετέλεσε.	35γ Ὁ Σολομὼν ἐπῆρε ὡς σύζυγον τὴν θυγατέρα τοῦ Φαραώ, τὴν ὁποίαν καὶ ἐγκατέστησεν εἰς τὴν πόλιν τοῦ Δαυὶδ εἰς τὸ ὄρος Σιών, μέχρις ὅτου ἀποτελειώσῃ τὴν ἀνοικοδόμησιν τοῦ βασιλικοῦ ἀνακτόρου. Πρῶτον ἔκτισε τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου καὶ κατόπιν συνέχισε τὸ κτίσιμον τοῦ τείχους τῆς Ἱερουσαλήμ. Αὐτὰ ἤρχισε καὶ ἐτελείωσεν εἰς διάστημα ἑπτὰ ἐτῶν.	35γ Ὁ Σολομὼν ἔλαβεν ὡς σύζυγον τὴν θυγατέρα τοῦ Φαραὼ καὶ τὴν ἔφερε καὶ τὴν ἐγκατέστησεν εἰς τὴν πόλιν τοῦ Δαβίδ, μέχρις ὅτου τελειώσῃ τὸ βασιλικόν του ἀνάκτορον. Πρῶτα - πρῶτα ἔκτισε τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου (τὸν Ναὸν) καὶ κατόπιν ἀπετελείωσε τὸ τεῖχος γύρω - γύρω ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλήμ, τὸ ὁποῖον εἶχεν ἄρχισει νὰ κτίζῃ ὁ Δαβίδ. Τὰ κτίσματα αὐτὰ ὁ Σολομὼν τὰ ἄρχισε καὶ τὰ ἐτελείωσε μέσα σὲ ἑπτὰ χρόνια.
35δ Καὶ ἦν τῷ Σαλωμὼν ἑβδομήκοντα χιλιάδες αἴροντες ἄρσιν καὶ ὀγδοήκοντα χιλιάδες λατόμων ἐν τῷ ὅρει.	35δ Εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τοῦ Σολομῶντος διὰ τὰ ἔργα αὐτὰ ἦσαν ἑβδομήκοντα χιλιάδες ἀχθοφόροι καὶ ὀγδοήκοντα χιλιάδες λατόμοι εἰς τὸ ὄρος.	35δ Διὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτὰ ὁ Σολομὼν ἐχρησιμοποίησεν ἑβδομῆντα χιλιάδες (70.000) ἀχθοφόρους καὶ ὀγδόντα χιλιάδες (80.000) λατόμους εἰς τὴν ὀρεινὴν περιοχήν.
35ε Καὶ ἐποίησε Σαλωμὼν τὴν θάλασσαν καὶ τὰ ὑποστηρίγματα καὶ τοὺς λουτῆρας τοὺς μεγάλους καὶ τοὺς στύλους καὶ τὴν κρήνην τῆς αὐλῆς καὶ τὴν θάλασσαν τὴν χαλκῆν.	35ε Ὁ Σολομὼν κατεσκεύασε τότε καὶ τὰ ἱερὰ σκεύη, δηλαδὴ τὴν θάλασσαν, τὰ ὑποστηρίγματα, τοὺς μεγάλους λουτῆρας, τοὺς στύλους, τὴν κρήνην τῆς αὐλῆς, τὴν θάλασσαν τὴν χαλκῆν.	35ε Ὁ Σολομὼν κατεσκεύασε (τότε καί) τὰ ἱερὰ ἀντικείμενα, δηλαδὴ τὴν χυτὴν χαλκίνην θάλασσαν καὶ τὰ ὑποστηρίγματά της (ποὺ ἦσαν χάλκινα βόδια) καὶ τοὺς λουτῆρες τοὺς μεγάλους καὶ τοὺς στύλους καὶ τὴν κρήνην τῆς αὐλῆς καὶ τὴν θάλασσαν ἀπὸ χαλκόν.
35ζ Καὶ ᾠκοδόμησε τὴν ἄκραν καὶ τὰς ἐπάλξεις αὐτῆς καὶ διέκοψε τὴν πόλιν Δαυίδ· οὕτως θυγάτηρ Φαραὼ ἀνέβαινεν ἐκ τῆς πόλεως Δαυὶδ εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς, ὃν ᾠκοδόμησεν αὐτῇ· τότε ᾠκοδόμησε τὴν ἄκραν.	35ζ Ἀνοικοδόμησεν ἐπίσης τὴν ἀκρόπολιν καὶ τὰς ἐπάλξεις της καὶ διέκοψεν ἔτσι τὴν ἐπικοινωνίαν τῆς πόλεως Δαυίδ μὲ τὴν ἔξω περιοχήν. Ἔτσι δὲ ἡ θυγάτηρ τοῦ Φαραὼ ἀνέβαινεν ἀπὸ τὴν πόλιν Δαυὶδ εἰς τὸν οἶκον της, τὸν ὁποῖον δι' αὐτὴν εἶχε κτίσει ὁ Σολομών. Τότε ἀνοικοδόμησε καὶ τὴν ἀκρόπολιν.	35ζ Ἔκτισεν ἀκόμη τὴν ἀκρόπολιν καὶ τὶς ἐπάλξεις της καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον διέκοψε τὴν ἐπικοινωνίαν τῆς πόλεως τοῦ Δαβὶδ μὲ τὴν ἐκτὸς αὐτῆς περιοχήν. Ἔτσι ἡ σύζυγος τοῦ Σολομῶντος, ἡ θυγατέρα τοῦ Φαραώ, ἀνέβαινεν ἀπὸ τὴν πόλιν τοῦ Δαβίδ, ὅπου εὑρίσκετο ἡ προσωρινὴ κατοικία της, εἰς τὸ ἀνάκτορόν της, τὸ ὁποῖον (ὁ Σολομών) ἔκτισε δι’ αὐτήν. Τότε ἔκτισε καὶ τὴν ἀκρόπολιν.
35η Καὶ Σαλωμὼν ἀνέφερε τρεῖς ἐν τῷ ἐνιαυτῷ ὁλοκαυτώσεις καὶ εἰρηνικὰς ἐπὶ τὸ θυσιαστηρίου, ὃ ᾠκοδόμησε τῷ Κυρίῳ, καὶ ἐθυμία ἐνώπιον Κυρίου, καὶ συνετέλεσε τὸν οἶκον.	35η Ὁ Σολομὼν προσέφερε κάθε ἔτος τρεῖς θυσίας ὁλοκαυτωμάτων καὶ εἰρηνικῶν θυσιῶν εἰς τὸ θυσιαστήριον, τὸ ὁποῖον ἀνοικοδόμησε πρὸς τιμὴν τοῦ Κυρίου. Προσέφερεν ἀκόμη καὶ θυμίαμα πρὸς τὸν Κύριον. Ἔτσι ἀπετελείωσε τὸν ναὸν πρὸς δόξαν καὶ τιμὴν τοῦ Κυρίου.	35η Καὶ ὁ Σολομὼν προσέφερε κάθε χρόνον τρεῖς θυσίες ὁλοκαυτωμάτων καὶ εἰρηνικῶν εἰς τὸ θυσιαστήριον, τὸ ὁποῖον ἔκτισε πρὸς τιμὴν τοῦ Κυρίου· ἐπίσης προσέφερε θυμίαμα εἰς τὸν Κύριον. Καὶ ἔτσι ἐτελείωσε τὸ κτίσιμον τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ (τοῦ Ναοῦ).
35θ Καὶ οὗτοι οἱ ἄρχοντες οἱ καθεσταμένοι ἐπὶ τὰ ἔργα τοῦ Σαλωμών· τρεῖς χιλιάδες καὶ ἑξακόσιοι ἐπιστάται τοῦ λαοῦ τῶν ποιούντων τὰ ἔργα.	35θ Οἱ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι εἶχον διορισθῆ ὡς ἐπόπται εἰς τὰ ἔργα τοῦ Σολομῶντος, ἦσαν τρεῖς χιλιάδες ἑξακόσιοι ἐπιστάται ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι εἰργάζοντο εἰς αὐτὰ τὰ ἔργα.	35θ Οἱ ἐπὶ κεφαλῆς, οἱ ὁποῖοι ἐπέβλεπαν εἰς τὰ οἰκοδομικὰ αὐτὰ ἔργα τοῦ Σολομῶντος, ἦσαν τρεῖς χιλιάδες καὶ ἑξακόσιοι (3.600) ἐπιστάται ἐπί του λαοῦ, ὁ ὁποῖος εἰργάζετο εἰς τὰ ἔργα αὐτά.
35ι Καὶ ᾠκοδόμησε τὴν Ἀσσοὺρ καὶ τὴν Μαγδὼ καὶ τὴν Γαζὲρ καὶ τὴν Βαιθωρὼν τὴν ἐπάνω καὶ τὰ Βααλάθ·	35ι Ὁ Σολομὼν ἀνοικοδόμησε τὴν Ἀσσούρ, τὴν Μαγδώ, τὴν Γαζέρ, τὴν ἐπάνω Βαιθωρὼν καὶ τὰ Βααλάθ.	35ι Ὁ Σολομὼν ἔκτισε τὴν Ἀσσούρ, τὴν Μαγδῶ, τὴν Γαζέρ, τὴν ἄνω Βαιθωρὼν καὶ τὰ Βααλάθ·
35κ πλὴν μετὰ τὸ οἰκοδομῆσαι αὐτὸν τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου καὶ τὸ τεῖχος Ἱερουσαλὴμ κύκλῳ, μετὰ ταῦτα ᾠκοδόμησε τὰς πόλεις ταύτας.	35κ Τὰς πόλεις ὅμως αὐτὰς οἰκοδόμησε, ἀφοῦ πρῶτον ἀνοικοδόμησε τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου καὶ τὸ τεῖχος τὸ περὶ τὴν Ἱερουσαλήμ.	35κ τὶς πόλεις ὅμως αὐτὲς τὶς ἔκτισεν, ἀφοῦ εἶχε κτίσει προηγουμένως τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου (τὸν Ναὸν) καὶ ἀφοῦ εἶχε κτίσει τὸ τεῖχος γύρω - γύρω ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλήμ.
35λ Καὶ ἐν τῷ ἔτι Δαυὶδ ζῆν ἐνετείλατο τῷ Σαλωμὼν λέγων· ἰδοὺ μετὰ σοῦ Σεμεῒ υἱὸς Γηρὰ υἱὸς τοῦ σπέρματος τοῦ Ἰεμενὶ ἐκ Χεβρών·	35λ Ὅταν ἀκόμη ἐζοῦσεν ὁ Δαυίδ, εἶχε δώσει ἐντολὴν εἰς τὸν Σολομῶντα λέγων· <ἰδού, μαζῆ σου εὑρίσκεται ὁ Σεμεΐ, ὁ υἱὸς τοῦ Γηρά, ἀπὸ τὴν φυλὴν Βενιαμὶν ἐκ τῆς πόλεως Χεβρών.	35λ Ὅταν δὲ ἀκόμη ἐζοῦσε ὁ Δαβίδ, ἔδωκεν ἐντολὴν εἰς τὸν Σολομῶντα καὶ τοῦ εἶπε: <Νά· μαζί σου εὑρίσκεται ὁ Σεμεΐ, ὁ υἱὸς τοῦ Γηρά, ἀπὸ τὴν φυλὴν τοῦ Ἰεμενί (Βενιαμίν), ἀπὸ τὴν πόλιν Χεβρών.
35μ οὗτος κατηράσατό με κατάραν ὀδυνηρὰν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐπορευόμην εἰς Παρεμβολάς,	35μ Αὐτὸς ἐξέφερε φοβερὰς κατάρας ἐναντίον μου κατὰ τὴν ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἔφευγα εἰς τὰς Παρεμβολάς.	35μ Αὐτὸς μὲ κατηράσθη μὲ κατάραν σαρκαστικήν, πικρὴ καὶ σκληρὴ κατὰ τὴν ἡμέραν ποὺ ἐπήγαινα εἰς τὴν πόλιν Μαναΐμ (Παρεμβολάς) διὰ νὰ γλυτώσω ἀπὸ τὴν ἐπανάστασιν τοῦ Ἀβεσσαλώμ.
35ν καὶ αὐτὸς κατέβαινεν εἰς ἀπαντήν μοι ἐπὶ τὸν Ἰορδάνην καὶ ὤμοσα αὐτῷ κατὰ τοῦ Κυρίου λέγων· εἰ θανατωθήσεται ἐν ρομφαίᾳ·	35ν Κατὰ τὴν ἐπιστροφήν μου ὅμως ἦλθεν εἰς προϋπάντησίν μου καὶ μὲ συνήντησεν εἰς τὸν Ἰορδάνην. Ἐκεῖ ἐγὼ τοῦ ὡρκίσθην ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ὅτι δὲν θὰ ἐκτελεσθῇ διὰ ρομφαίας.	35ν Ὅμως ὁ Σεμεῒ κατέβη διὰ νὰ μὲ συναντήσῃ καὶ νὰ μὲ προϋπαντήσῃ (ἀπὸ τοὺς πρώτους) εἰς τὸν Ἰορδάνην. Τότε δὲ ὠρκίσθηκα εἰς αὐτὸν μὲ ὅρκον εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου καὶ τοῦ εἶπα ὅτι δὲν θὰ τὸν θανατώσω μὲ σπαθί (διὰ τὴν προηγουμένην ὑβριστικὴν διαγωγήν του πρὸς τὸ πρόσωπόν μου).
35ξ καὶ νῦν μὴ ἀθωώσῃς αὐτόν, ὅτι ἀνὴρ φρόνιμος σὺ καὶ γνώσῃ ἃ ποιήσεις αὐτῷ, καὶ κατάξεις τὴν πολιὰν αὐτοῦ ἐν αἵματι εἰς ᾅδου.	35ξ Σὺ ὅμως νὰ μὴ τὸν ἀπαλλάξῃς ἀπὸ τὴν ἐνοχήν του. Εἶσαι σοφὸς καὶ συνετὸς καὶ γνωρίζεις, τί πρέπει νὰ πράξῃς εἰς αὐτόν, ὥστε νὰ κρημνίσῃς τὰ γηρατεῖα του εἰς τὸν ᾅδην ἐκτελῶν αὐτὸν διὰ τὸ ἁμάρτημά του>.	35ξ Τώρα λοιπὸν σὺ δὲν πρέπει νὰ τὸν ἀθωώσῃς καὶ να τὸν ἀφήσῃς ἀτιμώρητον· διότι σὺ εἶσαι ἄνθρωπος σοφὸς καὶ συνετὸς καὶ γνωρίζεις πῶς πρέπει νὰ τοῦ φερθῇς καὶ τί νὰ τοῦ κάμῃς, ὥστε νὰ στείλῃς καὶ νὰ κατεβάσῃς τὴν κεφαλήν του μὲ τὰ ἄσπρα της μαλλιὰ εἰς τὸν ἅδην μέσα εἰς τὸ αἷμα, ἀφοῦ τὸν ἀποκεφαλίσῃς>.
36 Καὶ ἐκάλεσεν ὁ βασιλεὺς τὸν Σεμεῒ καὶ εἶπεν αὐτῷ· οἰκοδόμησον σεαυτῷ οἶκον ἐν Ἱερουσαλὴμ καὶ κάθου ἐκεῖ καὶ οὐκ ἐξελεύσῃ ἐκεῖθεν οὐδαμοῦ.	36 Ὁ βασιλεὺς Σολομὼν ἐκάλεσε τὸν Σεμεῒ καὶ τοῦ εἶπε· <κτίσε διὰ τὸν ἑαυτόν σου οἶκον ἐντὸς τῆς Ἱερουσαλήμ. Νὰ ἐγκατασταθῇς εἰς τὴν οἰκίαν αὐτὴν καὶ δὲν θὰ ἐξέλθῃς ἀπὸ ἐκεῖ πρὸς οἰονδήποτε μέρος.	36 Ὁ βασιλιᾶς ἔστειλε καὶ ἐκάλεσε τὸν Σεμεῒ καὶ τοῦ εἶπε: <Κτίσε διὰ τὸν ἑαυτόν σου σπίτι ἐδῶ εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐγκαταστήσου εἰς αὐτὸ καὶ μὴ βγῇς ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ ποτὲ εἰς κανένα ἄλλον τόπον.
37 Καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς ἐξόδου σου καὶ διαβήσῃ τὸν χειμάρρουν Κέδρων, γινώσκων γνώσῃ ὅτι θανάτῳ ἀποθανῇ, τὸ αἷμά σου ἔσται ἐπὶ τὴν κεφαλήν σου. Καὶ ὥρκισεν αὐτὸν ὁ βασιλεὺς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ.	37 Διότι κατὰ τὴν ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ ἐξέλθῃς ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ θὰ περάσῃς τὸν χείμαρρον τῶν Κέδρων, μάθε καλά, ὅτι θὰ καταδικασθῇς εἰς θάνατον. Καὶ σὺ θὰ εἶσαι ὑπεύθυνος διὰ τὴν τιμωρίαν σου αὐτήν>. Τὸν ὥρκισε δὲ ὁ βασιλεὺς κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, νὰ σεβασθῇ τὴν ἐντολήν του.	37 Διότι τὴν ἡμέραν ποὺ θὰ βγῇς ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ θὰ περάσῃς τὸν χείμαρρον τῶν Κέδρων, σὲ διαβεβαιῶ ὅτι θὰ ἀποθάνῃς ὁπωσδήποτε· σὺ δὲ θὰ εἶσαι ὁ μόνος ὑπεύθυνος διὰ τὸν θάνατόν σου>. Τὴν ἡμέραν ἐκείνην ὁ βασιλιᾶς Σολομὼν ὥρκισε τὸν Σεμεΐ, ὅτι θὰ τηρήσῃ τὴν προσταγήν του.
38 Καὶ εἶπε Σεμεῒ πρὸς τὸν βασιλέα· ἀγαθὸν τὸ ρῆμα, ὃ ἐλάλησας, κύριε βασιλεῦ· οὕτω ποιήσει ὁ δοῦλός σου. Καὶ ἐκάθισε Σεμεῒ ἐν Ἱερουσαλὴμ τρία ἔτη.	38 Ὁ Σεμεῒ ἀπήντησε πρὸς τὸν βασιλέα· <εἶναι πράγματι καλὸς ὁ λόγος αὐτός, τὸν ὁποῖον μοῦ εἶπες, κύριέ μου βασιλεῦ. Ὅπως διέταξες, ἔτσι θὰ κάμῃ ὁ δοῦλος σου>. Καὶ ὁ Σεμεῒ ἔμεινε πράγματι εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ τρία ἔτη, χωρὶς νὰ ἐξέλθῃ ἀπὸ αὐτήν.	38 Ὁ Σεμεῒ ἀπάντησε πρὸς τὸν βασιλιᾶ: <Ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον μου εἶπες, κύριέ μου, βασιλιᾶ, εἶναι πράγματι ὀρθὸς καὶ καλός. Αὐτὸ θὰ κάμῃ ὁ δοῦλος σου· θὰ συμμορφωθῇ πρὸς τὴν ἐντολήν σου>. Καὶ ὁ Σεμεῒ ἑκατοίκησε εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ τρία χρόνια.
39 Καὶ ἐγενήθη μετὰ τὰ τρία ἔτη καὶ ἀπέδρασαν δύο δοῦλοι τοῦ Σεμεῒ πρὸς Ἀγχοὺς υἱὸν Μααχὰ βασιλέα Γέθ, καὶ ἀπηγγέλη τῷ Σεμεῒ λέγοντες· ἰδοὺ οἱ δοῦλοί σου ἐν Γέθ.	39 Ἔπειτα ὅμως ἀπὸ τὰ τρία αὐτὰ ἔτη δύο δοῦλοι τοῦ Σεμεῒ ἐδραπέτευσαν πρὸς τὸν Ἀγχούς, τὸν υἱὸν Μααχὰ τὸν βασιλέα τῆς Γέθ. Ἀνήγγειλαν δὲ εἰς τὸν Σεμεῒ μερικοὶ καὶ τοῦ εἶπαν· <ἰδοὺ οἱ δοῦλοι σου εὑρίσκονται εἰς τὴν Γέθ>.	39 Ὕστερα ὅμως ἀπὸ τὰ τρία αὐτὰ χρόνια δύο δοῦλοι τοῦ Σεμεῒ ἐδραπέτευσαν καὶ κατέφυγαν εἰς τὸν Ἀγχούς, τὸν υἱὸν τοῦ Μααχά, τὸν βασιλιᾶ τῆς Γέθ. Τὴν ἀπόδρασιν αὐτὴν ἀνήγγειλαν εἰς τὸν Σεμεῒ καὶ τοῦ εἶπαν: <Νά· οἱ δοῦλοι σου ποὺ ἐδραπέτευσαν, εὑρίσκονται εἰς τὴν Γέθ>.
40 Καὶ ἀνέστη Σεμεῒ καὶ ἐπέσαξε τὴν ὄνον αὐτοῦ καὶ ἐπορεύθη εἰς Γὲθ πρὸς Ἀγχοὺς τοῦ ἐκζητῆσαι τοὺς δούλους αὐτοῦ, καὶ ἐπορεύθη Σεμεῒ καὶ ἤγαγε τοὺς δούλους αὐτοῦ ἐκ Γέθ.	40 Ὁ Σεμεῒ ἐσηκώθη, ἐσαμάρωσε τὴν ὄνον του καὶ μετέβη εἰς Γὲθ πρὸς τὸν βασιλέα Ἀγχούς, διὰ νὰ ζητήσῃ τοὺς δούλους του. Ὁ Σεμεῒ μετέβη πράγματι καὶ ἐπανέφερε τοὺς δούλους του ἀπὸ τὴν Γέθ.	40 Εἰς τὸ ἄκουσμα τῆς εἰδήσεως αὐτῆς ὁ Σεμεῒ ἐσηκώθη καὶ ἐσαμάρωσε τὴν ὄνον του καὶ ἐπῆγε εἰς τὴν Γέθ, εἰς τὸν βασιλιᾶ Ἀγχούς, διὰ νὰ εὕρῃ καὶ νὰ ζητήσῃ τοὺς δούλους του. Ἔτσι ὁ Σεμεῒ ἐπῆγε καὶ ἔφερε πίσω (εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ) τοὺς δούλους του ἀπὸ τὴν Γέθ.
41 Καὶ ἀπηγγέλη τῷ Σαλωμὼν λέγοντες ὅτι ἐπορεύθη Σεμεῒ ἐξ Ἱερουσαλὴμ εἰς Γέθ, καὶ ἀπέστρεψε τοὺς δούλους αὐτοῦ.	41 Ἀνήγγειλαν ὅμως εἰς τὸν Σολομῶντα μερικοὶ τὸ γεγονὸς αὐτὸ καὶ τοῦ εἶπαν· <ὁ Σεμεῒ μετέβη ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ εἰς Γὲθ καὶ ἐπανέφερε τοὺς δούλους του>.	41 Τὸ γεγονὸς τοῦτο ἀνήγγειλαν εἰς τὸν Σολομῶντα καὶ τοῦ εἶπαν, ὅτι ὁ Σεμεῒ ἔφυγεν ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐπῆγε εἰς τὴν Γὲθ καὶ ἔφερε πίσω τοὺς δούλους του.
42 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς καὶ ἐκάλεσε τὸν Σεμεῒ καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· οὐχὶ ὥρκισά σε κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ ἐπεμαρτυράμην σοι λέγων· ἐν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ ἐξέλθῃς ἐξ Ἱερουσαλὴμ καὶ πορευθῇς εἰς δεξιὰ ἢ ἀριστερά, γινώσκων γνώσῃ ὅτι θανάτῳ ἀποθανῇ;	42 Ὁ Σολομὼν ἔστειλεν ἄνθρωπον καὶ ἐκάλεσε τὸν Σεμεῒ καὶ τοῦ εἶπε <δὲν σὲ ἔβαλα καὶ ὡρκίσθης εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου καὶ δὲν σοῦ ἐτόνισα λέγων· Ὅτι κατὰ τὴν ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ ἐξέλθῃς ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ θὰ μεταβῇς ἀριστερὰ ἢ δεξιά, νὰ γνωρίζῃς καλὰ ὅτι θὰ ἐκτελεσθῇς;	42 Τότε ὁ βασιλιᾶς ἔστειλε καὶ ἐκάλεσε τὸν Σεμεῒ καὶ τοῦ εἶπε: <Δὲν σὲ ὥρκισα μὲ ὅρκον ἐνώπιόν του Κυρίου καὶ δὲν σοῦ ἐτόνισα καθαρὰ καὶ σοῦ εἶπα· <τὴν ἡμέραν κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ βγῇς ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ θὰ πᾶς πρὸς τὰ δεξιὰ ἢ τὰ ἀριστερά, σὲ προειδοποιῶ καὶ σὲ διαβεβαιῶ ἐπισήμως ὅτι θὰ ἀποθάνῃς ὁπωσδήποτε>
43 Καὶ τί ὅτι οὐκ ἐφύλαξας τὸν ὅρκον Κυρίου καὶ τὴν ἐντολήν, ἣν ἐνετειλάμην κατὰ σοῦ;	43 Διατὶ δὲν ἐφύλαξες τὴν ἐντολήν μου, τὴν ὁποίαν μὲ ὅρκον ἐνώπιον τοῦ Κυρίου σοῦ εἶχα δώσει;>	43 Διατὶ λοιπὸν τώρα παρέβης τὴν ὑπόσχεσίν σου καὶ δὲν ἐτήρησες τὸν ὅρκον, ποὺ ἔδωκες εἰς τὸν Θεόν (ὅτι θὰ συμμορφωθῇς πρὸς τὴν διαταγήν μου), καὶ δὲν ἐτήρησες τὴν ἐντολὴν ποὺ σοῦ ἔδωκα;>
44 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Σεμεΐ· σὺ οἶδας πᾶσαν τὴν κακίαν σου, ἣν οἶδεν ἡ καρδία σου, ἃ ἐποίησας Δαυὶδ τῷ πατρί μου, καὶ ἀνταπέδωκε Κύριος τὴν κακίαν σου εἰς κεφαλήν σου·	44 Ὁ βασιλεὺς προσέθεσε τότε πρὸς τὸν Σεμεΐ· <σὺ γνωρίζεις ὅλην τὴν κακίαν σου καὶ ἐνθυμεῖσαι βεβαίως, τί ἔκαμες εἰς τὸν Δαυὶδ τὸν πατέρα μου. Καὶ νὰ ὅτι σήμερον ὁ Κύριος θὰ ρίψῃ τὴν κακίαν σου αὐτὴν εἰς τὴν κεφαλήν σου.	44 Ἀκόμη ὁ βασιλιᾶς εἶπεν εἰς τὸν Σεμεΐ: <Σὺ γνωρίζεις ὅλην τὴν κακίαν σου, σὺ ὁ ἴδιος γνωρίζεις πολὺ καλὰ τὰ μυστικὰ τῆς καρδίας σου· γνωρίζεις καὶ ἐνθυμεῖσαι ὅσα κακὰ ἔκαμες εἰς τὸν Δαβίδ, τὸν πατέρα μου. Τώρα λοιπὸν ὁ Κύριος θὰ σὲ τιμωρήσῃ καὶ θὰ ἀνταποδώσῃ (θὰ ρίψῃ) τὴν κακίαν σου ἐκείνην εἰς τὴν κεφαλήν σου.
45 καὶ ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν εὐλογημένος, καὶ ὁ θρόνος Δαυὶδ ἔσται ἕτοιμος ἐνώπιον Κυρίου εἰς τὸν αἰῶνα.	45 Ἐγὼ δὲ ὁ βασιλεὺς Σολομών, πράττων τοῦτο, θὰ εἶμαι εὐλογημένος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ βασιλικός μου θρόνος στερεωμένος ἀπὸ τὸν Κύριον εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων>.	45 Ἐνῷ ἐγὼ ὁ βασιλιᾶς Σολομὼν (ποὺ θὰ σὲ τιμωρήσω μὲ θάνατον) θὰ εἶμαι εὐλογημένος ἀπὸ τὸν Θεόν· καὶ ὁ βασιλικὸς θρόνος τοῦ Δαβὶδ θὰ εἶναι σταθερὸς καὶ ἐδραιωμένος ἐνώπιον τοῦ Κυρίου πάντοτε, αἰωνίως!>
46 Καὶ ἐνετείλατο ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν τῷ Βάναίᾳ υἱῷ Ἰωδαέ, καὶ ἐξῆλθε καὶ ἀνεῖλεν αὐτὸν καὶ ἀπέθανε.	46 Ὁ βασιλεὺς Σολομὼν διέταξε σχετικῶς τὸν Βαναίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωδαέ, ὁ ὁποῖος ἐξῆλθε καὶ ἐξετέλεσε τὸν Σεμεΐ.	46 Κατόπιν τούτου ὁ βασιλιᾶς Σολομὼν ἔδωκε διαταγὴν εἰς τὸν Βαναίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωδαέ· καὶ ὁ Βαναίας ἐπῆγε καὶ ἐσκότωσε τὸν Σεμεΐ, καὶ ἀπέθανε.
46α Καὶ ἦν ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν φρόνιμος σφόδρα, καὶ σοφός, καὶ Ἰούδα καὶ Ἰσραὴλ πολλοὶ σφόδρα, ὡς ἡ ἄμμος ἡ ἐπὶ τῆς θαλάσσης εἰς πλῆθος, ἐσθίοντες καὶ πίνοντες καὶ χαίροντες.	46α Ὁ βασιλεὺς Σολομὼν ἦτο πάρα πολὺ συνετὸς καὶ σοφός. Πολυάριθμοι δὲ ἦσαν οἱ Ἰσραηλῖται καὶ οἱ Ἰουδαῖοι, ποὺ εὑρίσκοντο ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν του. Αὐτοὶ ἦσαν τόσοι, ὅση εἶναι ἡ ἄμμος ἡ πλησίον τῆς θαλάσσης. Αὐτοὶ ἦσαν τρώγοντες καὶ πίνοντες καὶ εὐφραινόμενοι.	46α Ὁ βασιλιᾶς Σολομὼν ἦταν ἐξαιρετικά, πάρα πολὺ συνετός, φρόνιμος καὶ σοφός, οἱ δὲ Ἰουδαῖοι καὶ οἱ Ἰσραηλῖται (τοῦ βασιλείου του) ἦσαν πλῆθος πάρα πολὺ μεγάλον· ἦσαν τόσοι πολλοί, ὡσὰν τὴν ἄμμον ποὺ εἶναι εἰς τὴν ἀκροθαλασσιάν! Ὅλο αὐτὸ τὸ μεγάλο πλῆθος ἔτρωγαν καὶ ἔπιναν καὶ διεσκέδαζαν καὶ ἦσαν εὐτυχισμένοι!
46β Καὶ Σαλωμὼν ἦν ἄρχων ἐν πάσαις ταῖς βασιλείαις, καὶ ἦσαν προσφέροντες δῶρα καὶ ἐδούλευον τῷ Σαλωμὼν πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς αὐτοῦ.	46β Ὁ Σολομὼν ἦτο ἄρχων ὅλων τῶν βασιλείων, τῶν ὁποίων οἱ κάτοικοι καὶ προσέφεραν δῶρα καὶ ἦσαν ὑποτελεῖς εἰς αὐτὸν ὅλας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς του.	46β Ὁ Σολομὼν ἦταν ἄρχων καὶ ἡγεμὼν ὅλων τῶν βασιλειῶν, οἱ βασιλεῖες δὲ καὶ τὰ κράτη αὐτὰ προσέφεραν δῶρα καὶ οἱ λαοί τῶν ἦσαν ὑπήκοοι τοῦ Σολομῶντος καθ' ὅλην τὴν διάρκειαν τῆς ζωῆς του.
46γ Καὶ Σαλωμὼν ἤρξατο ἀνοίγειν τὰ δυναστεύματα τοῦ Λιβάνου.	46γ Ὁ Σολομὼν ἤρχισε τότε νὰ ἐκμεταλλεύεται τὰ δάση, τὰ λατομεῖα καὶ τὰ μεταλλεῖα τοῦ ὅρους Λιβάνου.	46γ Καὶ ὁ Σολομὼν ἄρχισε νὰ ἐκμεταλλεύεται τὶς πλουτοπαραγωγικὲς πηγὲς τοῦ Λιβάνου (δάση, λατομεῖα, μεταλλεία).
46δ Καὶ αὐτὸς ᾠκοδόμησε τὴν Θερμαὶ ἐν τῇ ἐρήμῳ.	46δ Ἔτσι δὲ ἀνοικοδόμησε τὴν Θερμαὶ εἰς τὴν ἔρημον.	46δ Ὁ ἴδιος ἐπίσης ἔκτισε τὴν πόλιν Θερμαὶ εἰς τὴν ἔρημον (τὴν περίφημον Παλμύραν, εἰς τὰ βορειοανατολικὰ τῆς Παλαιστίνης).
46ε Καὶ τοῦτο τὸ ἄριστον τῷ Σαλωμών· τριάκοντα κόροι σεμιδάλεως καὶ ἑξήκοντα κόροι ἀλεύρου κεκοπανισμένου, δέκα μόσχοι ἐκλεκτοὶ καὶ εἴκοσι βόες νομάδες καὶ ἑκατὸν πρόβατα, ἐκτός ἐλάφων καὶ δορκάδων καὶ ὀρνίθων ἐκλεκτῶν νομάδων·	46ε Τὸ δὲ μεσημβρινὸν φαγητὸν τῆς αὐλῆς καὶ ἀκολουθίας τοῦ Σολομῶντος ἦτο τριάκοντα κόροι σημιγδάλι, ἑξήκοντα κόροι ἀλεύρι χονδροκοπανισμένο, δέκα ἐκλεκτὰ μοσχάρια, εἴκοσι βόδια καλοθρεμμένα καὶ ἑκατὸν πρόβατα, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ἐλάφια, τὰ ζαρκάδια καὶ τὰ ἄλλα ἐκλεκτὰ καὶ εὐτραφῆ ὀρνίθια.	46ε Οἱ προμήθειες τῶν τροφίμων, ποὺ ἐχρειάζετο ὁ Σολομὼν διὰ τὸ μεσημβρινὸν φαγητόν (τὰ βασιλικὰ ἔξοδα φαγητοῦ), ἦσαν: Δώδεκα τόννοι καὶ διακόσια ἑξῆντα ἐννέα (12.268,8) κιλὰ σιμιγδάλι, καὶ εἴκοσι τέσσερις τόννοι καὶ πεντακόσια τριάντα ὀκτώ (24.537,6) κιλὰ (χονδρό) κοπανισμένο ἀλεῦρι (ἀλεῦρι ποὺ ἐγίνετο μὲ τὸ κοπάνισμα τοῦ σιταριοῦ), δέκα ἐκλεκτὰ καλοθρεμμένα μοσχάρια καὶ εἴκοσι βόδια, ἀπὸ ἀγέλην ποὺ ἔβοσκεν εἰς τὰ λιβάδια, καὶ ἑκατὸν πρόβατα, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ἐλάφια καὶ τὶς μικρὲς δορκάδες (γαζέλλες) καὶ τὶς ἐκλεκτὲς καὶ παχειὲς ὄρνιθες, ποὺ ἔβοσκαν ἔξω (καὶ δὲν ἦσαν κλεισμένες εἰς κοτέτσια).
46ζ ὅτι ἦν ἄρχων ἐν παντὶ πέραν τοῦ ποταμοῦ ἀπὸ Ραφὶ ἕως Γάζης, ἐν πᾶσι τοῖς βασιλεῦσι πέραν τοῦ ποταμοῦ·	46ζ Ἦτο βασιλεὺς εἰς ὅλην τὴν χώραν, ἡ ὁποία ἐπεκτείνεται πέραν τοῦ Εὐφράτου ποταμοῦ, ἀπὸ Ραφὶ μέχρι Γάζης· ἦτο βασιλεὺς εἰς ὅλας τὰς βασιλείας τὰς πέραν τοῦ ποταμοῦ.	46ζ Διότι ὁ Σολομὼν ἦταν ἄρχων καὶ ἡγεμὼν εἰς ὅλην τὴν χώραν, ποὺ ἀπλώνεται εἰς τὰ δυτικὰ τοῦ ποταμοῦ (Εὐφράτη) καὶ ἀρχίζει ἀπὸ τὴν πόλιν Ραφί (-ἡ Θάψακος τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, εἰς τὴν δυτικὴν ὄχθην τοῦ Εὐφράτη) καὶ φθάνει μέχρι καὶ τὴν πόλιν Γάζαν (ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὸ νοτιοδυτικὸν ἄκρον τῆς Παλαιστίνης). Ἦταν ἄρχων καὶ ἡγεμὼν ὅλων τῶν βασιλείων, ποὺ ἦσαν πέρα ἀπὸ τὸν ποταμόν.
46η καὶ ἦν αὐτῷ εἰρήνη ἐκ πάντων τῶν μερῶν αὐτοῦ κυκλόθεν, καὶ κατῴκει Ἰούδα καὶ Ἰσραὴλ πεποιθότες ἕκαστος ὑπὸ τὴν ἄμπελον αὐτοῦ καὶ ὑπὸ τὴν συκῆν αὐτοῦ, ἐσθίοντες καὶ πίνοντες καὶ ἐορτάζοντες ἀπὸ Δὰν καὶ ἕως Βηρσαβεὲ πάσας τὰς ἡμέρας Σαλωμών.	46η Ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του ἐπικρατοῦσε ἀπὸ ὅλα τὰ γύρω μέρη εἰρήνη εἰς ὅλην τὴν χώραν καὶ ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται κατοικοῦσαν ἥσυχοι καὶ ἀσφαλεῖς, καθένας εἰς τὸ ἀμπέλι του καὶ κάτω ἀπὸ τὶς συκιὲς του, τρώγοντες, πίνοντες καὶ ἐορτάζοντες ἀπὸ τὴν Δὰν μέχρι τῆς Βηρσαβεὲ ὅλας τὰς ἡμέρας, κατὰ τὰς ὁποίας ἔζησε καὶ ἐβασίλευσεν ὁ Σολομών,	46η Εἶχε δὲ εἰρήνην εἰς ὅλην τὴν χώραν μὲ ὅλα τὰ γύρω του κράτη, καὶ οἱ Ἰουδαῖοι καὶ οἱ Ἰσραηλῖται ἑκατοικοῦσαν μὲ εἰρήνην καὶ ἀσφάλειαν ὁ καθένας μὲ τὴν οἰκογένειάν του εἰς τὸ ἀμπέλι του καὶ κάτω ἀπὸ τὴν συκιά του· ὅλοι αὐτοὶ ἀπὸ τὴν Δὰν μέχρι καὶ τὴν Βηρσαβεέ (δηλαδὴ εἰς ὁλόκληρον τὴν Παλαιστίνην) ἔτρωγαν καὶ ἔπιναν καὶ ἐχαίροντο καὶ διεσκέδαζαν ὅλα τὰ χρόνια, κατὰ τὰ ὁποῖα ἔζησε καὶ ἐβασίλευσεν ὁ Σολομών.
46θ Καὶ οὗτοι οἱ ἄρχοντες τοῦ Σαλωμών· Ἀζαρίου υἱὸς Σαδὼκ τοῦ ἱερέως καὶ Ὀρνίου υἱὸς Νάθαν ἄρχων τῶν ἐφεστηκότων καὶ Ἐδρὰμ ἐπὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ Σουβὰ γραμματεὺς καὶ Βασὰ υἱὸς Ἀχιθαλὰμ ἀναμιμνήσκων καὶ Ἀβὶ υἱὸς Ἰωὰβ ἀρχιστράτηγος καὶ Ἀχιρὲ υἱὸς Ἐδραῒ ἐπὶ τὰς ἄρσεις καὶ Βαναίας υἱὸς Ἰωδαὲ ἐπὶ τῆς αὐλαρχίας καὶ ἐπὶ τοῦ πλινθίου καὶ Ζαχοὺρ υἱὸς Νάθαν ὁ σύμβουλος.	46θ Αὐτοὶ δὲ εἶναι οἱ ἄρχοντες τοῦ περιβάλλοντος τοῦ Σολομῶντος: Ἀζαρίας ὁ υἱὸς τοῦ ἀρχιερέως Σαδώκ, ὁ Ὀρνίας υἱὸς τοῦ Νάθαν ἄρχων τῶν ἐπὶ μέρους ἀρχόντων, Ἐδρὰμ ἀρχηγὸς τοῦ βασιλικοῦ οἴκου, Σουβὰ ὁ γενικὸς γραμματεὺς τοῦ κράτους, Βασὰ ὁ υἱὸς τοῦ Ἀχιθαλὰμ ὁ ὑπομνηματογράφος, Ἀβὶ ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωὰβ ἀρχιστράτηγος, Ἀχιρὲ ὁ υἱὸς τοῦ Ἐδραῒ διὰ τὰς μεταφοράς, ὁ Βαναίας ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωδαὲ αὐλάρχης καὶ ἐπόπτης ἐπὶ τῆς πλινθοποιΐας καὶ Ζαχοὺρ ὁ υἱὸς τοῦ Νάθαν ἦτο σύμβουλός του.	46θ Αὐτοὶ δὲ ἦσαν οἰ ἀνώτατοι ἀξιωματοῦχοι, τοὺς ὁποίους εἶχεν ὁ Σολομών: Ὁ Ἀζαρίας, υἱὸς τοῦ ἀρχιερέως Σαδώκ· ὁ Ὀρνίας, υἱὸς τοῦ Νάθαν, ὁ ἄρχων τῶν ἄλλων ὑπαρχηγῶν· ὁ Ἐδράμ, ὁ ἀρχηγὸς τοῦ βασιλικοῦ οἴκου· ὁ Σουβά, ὁ γενικὸς γραμματεὺς τοῦ κράτους· ὁ Βασά, υἱὸς τοῦ Ἀχιθαλάμ, ὁ ἱστοριογράφος (ἢ ὑπομνηματογράφος)· ὁ Ἀβί, υἱὸς τοῦ Ἰωάβ, ὁ ἀρχιστράτηγος· ὁ Ἀχιρέ, υἱὸς τοῦ Ἐδραΐ, ὁ ὑπεύθυνος ἐκείνων ποὺ μετέφεραν τὶς πέτρες καὶ τὰ ξύλα· ὁ Βαναίας, υἱὸς τοῦ Ἰωδαέ, ὁ αὐλάρχης καὶ ὁ ἀρχηγὸς τῆς στρατιωτικῆς παρατάξεως, ἡ ὁποία εἶχε τὸ σχῆμα τοῦ πλιθαριοῦ (ἢ κατ' ἄλλην ἑρμηνείαν· ὁ ἐπόπτης ἐπὶ τῆς πλινθοποιΐας)· καὶ ὁ Ζαχούρ, υἱὸς τοῦ Νάθαν, ὁ ἰδιαίτερος σύμβουλος τοῦ βασιλιᾶ.
46ι Καὶ ἦσαν τῷ Σαλωμὼν τεσσαράκοντα χιλιάδες τοκάδες ἵπποι εἰς ἅρματα καὶ δώδεκα χιλιάδες ἵππων.	46ι Εἶχε δὲ ὁ Σολομὼν διὰ τὰ πολεμικά του ἅρματα σαράντα χιλιάδας φορβάδας καὶ δώδεκα χιλιάδας ἵππους.	46ι Ὁ Σολομὼν εἶχε διὰ τὰ πολεμικά του ἅρματα σαράντα χιλιάδες (40.000) φοράδες (ἵππους θηλυκούς)καὶ δώδεκα χιλιάδες (12.000) ἵππους (ἀρσενικούς).
46κ Καὶ ἦν ἄρχων ἐν πᾶσι τοῖς βασιλεῦσιν ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ καὶ ἕως γῆς ἀλλοφύλων καὶ ἕως ὁρίων Αἰγύπτου.	46κ Ἐβασίλευε δὲ ὁ Σολομὼν εἰς τὰ βασίλεια ἀπὸ τὸν ποταμὸν Εὐφράτην πρὸς ἀνατολὰς μέχρι τῶν ἀλλοφύλων πρὸς δυσμὰς καὶ μέχρι τῶν συνόρων τῆς Αἰγύπτου πρὸς νότον.	46κ Ὁ Σολομὼν ἦταν βασιλιᾶς καὶ ἄρχων ὅλων τῶν βασιλέων, ποὺ εὑρίσκοντο εἰς τὴν μεγάλην περιοχήν, ἡ ὁποία ἐκτείνεται ἀπὸ τὸν ποταμὸν Εὐφράτην (πρὸς ἀνὰτολάς) καὶ φθάνει μέχρι τῆς χώρας τῶν Φιλισταίων (πρὸς τὰ δυτικά) καὶ προχωρεῖ μέχρι τὰ σύνορα τῆς Αἰγύπτου (πρὸς νότον).
46λ Καὶ Σαλωμὼν υἱὸς Δαυὶδ ἐβασίλευσεν ἐπὶ Ἰσραὴλ καὶ Ἰούδα ἐν Ἱερουσαλήμ.	46λ Ὁ Σολομών, ὁ υἱὸς τοῦ Δαυίδ, ἐβασίλευσεν ἐπὶ ὅλων τῶν Ἰσραηλιτῶν ἔχων πρωτεύουσαν τοῦ βασιλείου του τὴν Ἱερουσαλήμ.	46λ Ὁ δὲ Σολομών, ὁ υἱὸς τοῦ Δαβίδ, ὑπῆρξεν ὁ βασιλιᾶς καὶ τῶν Ἰουδαίων καὶ τῶν Ἰσραηλιτῶν, εἶχε δὲ ὡς ἕδραν τοῦ ἐκτεταμένου βασιλείου του τὴν Ἱερουσαλήμ.