Βασιλειών Γ : Κεφάλαιον Γ'

Πρωτότυπο Κείμενο

ῆς δὲ βασιλείας ἐδρασθείσης ἐν χειρὶ Σαλωμὼν ἐπιγαμίαν ἐποιήσατο Σαλωμὼν πρὸς Φαραὼ βασιλέα Αἰγύπτου καὶ ἔλαβε τὴν θυγατέρα Φαραὼ καὶ εἰσήγαγεν αὐτὴν εἰς τὴν πόλιν Δαυίδ, ἕως οὗ συνετέλεσεν οἰκοδομῶν τὸν οἶκον ἑαυτοῦ καὶ τὸν οἶκον Κυρίου καὶ τὸ τεῖχος Ἱερουσαλὴμ κύκλῳ.
2 Πλὴν ὁ λαὸς ἦσαν θυμιῶντες ἐπὶ τοῖς ὑψηλοῖς, ὅτι οὐκ ᾠκοδομήθη οἶκος τῷ Κυρίῳ ἕως τοῦ νῦν.
3 Καὶ ἠγάπησε Σαλωμὼν τὸν Κύριον πορεύσθαι ἐν τοῖς προστάγμασι Δαυὶδ τοῦ πατρὸς οὐτου, πλὴν ἐν τοῖς ὑψηλοῖς ἔθυε καὶ ἐθυμία.
4 Καὶ ἀνέστη καὶ ἐπορεύθη εἰς Γαβαὼν θῦσαι ἐκεῖ, ὅτι αὕτη ὑψηλοτάτη καὶ μεγάλη· χιλίαν ὁλοκαύτωσιν ἀνήνεγκε Σαλωμὼν ἐπὶ τῷ θυσιαστήριον ἐν Γαβαών.
5 Καὶ ὤφθη Κύριος τῷ Σαλωμὼν ἐν ὕπνῳ τὴν νύχτα, καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Σαλωμών· αἴτησαί τι αἴτημα σεαυτῷ.
6 Καὶ εἶπε Σαλωμών· σὺ ἐποίησας μετὰ τοῦ δούλου σου Δαυὶδ τοῦ πατρός μου ἔλεος μέγα, καθὼς διῆλθεν ἐνώπιόν σου ἐν ἀληθείᾳ καὶ ἐν δικαιοσύνῃ καὶ ἐν εὐθύτητι καρδίας μετὰ σοῦ, καὶ ἐφύλαξας αὐτῷ τὸ ἔλεος τὸ μέγα τοῦτο δοῦναι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ θρόνου αὐτοῦ, ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη·
7 καὶ νῦν, Κύριε ὁ Θεός μου, σὺ ἔδωκας τὸν δοῦλόν σου ἀντὶ Δαυὶδ τοῦ πατρός μου, καὶ ἐγώ εἰμι παιδάριον μικρὸν καὶ οὐκ οἶδα τὴν ἔξοδόν μου καὶ τὴν εἴσοδόν μου,
8 ὁ δὲ δοῦλός σου ἐν μέσῳ τοῦ λαοῦ σου, ὃν ἐξελέξω λαὸν πολύν, ὃς οὐκ ἀριθμηθήσεται.
9 Καὶ δώσεις τῷ δούλῳ σου καρδίαν ἀκούειν καὶ διακρίνειν τὸν λαόν σου ἐν δικαιοσύνῃ καὶ τοῦ συνιεῖν ἀνὰ μέσον ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ· ὅτι τίς δυνηθήσεται κρίνειν τὸν λαόν σου τὸν βαρὺν τοῦτον;
10 Καὶ ἤρεσεν ἐνώπιον Κυρίου, ὅτι ᾐτήσατο Σαλωμὼν τὸ ρῆμα τοῦτο.
11 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς αὐτόν· ἀνθ' ὧν ᾐτήσω παρ' ἐμοῦ τὸ ρῆμα τοῦτο καὶ οὐκ ᾐτήσω σεαυτῷ ἡμέρας πολλὰς καὶ οὐκ ᾐτήσω πλοῦτον, οὐδὲ ᾐτήσω ψυχὰς ἐχθρῶν σου, ἀλλ' ᾐτήσω σεαυτῷ τοῦ συνιεῖν τοῦ εἰσακούειν κρῖμα,
12 ἰδοὺ πεποίηκα κατὰ τὸ ρῆμά σου· ἰδοὺ δέδωκά σοι καρδίαν φρονίμην καὶ σοφήν, ὡς σὺ οὐ γέγονεν ἔμπροσθέν σου καὶ μετὰ σὲ οὐκ ἀναστήσεται ὅμοιός σοι.
13 Καὶ ἃ οὐκ ᾐτήσω, δέδωκά σοι, καὶ πλοῦτον καὶ δόξαν, ὡς οὐ γέγονεν ἀνὴρ ὅμοιός σοι ἐν βασιλεῦσι·
14 καὶ ἐὰν πορευθῇς ἐν τῇ ὁδῷ μου φυλάσσειν τὰς ἐντολάς μου καὶ τὰ προστάγματά μου, ὡς ἐπορεύθη Δαυὶδ ὁ πατήρ σου, καὶ πληθύνω τὰς ἡμέρας σου.
15 Καὶ ἐξυπνίσθη Σαλωμών, καὶ ἰδοὺ ἐνύπνιον· καὶ ἀνέστη καὶ παραγίνεται εἰς Ἱερουσαλὴμ καὶ ἔστη κατὰ πρόσωπον τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ κατὰ πρόσωπον κιβωτοῦ διαθήκης Κυρίου ἐν Σιών καὶ ἀνήγαγεν ὁλοκαυτώσεις καὶ ἐποίησεν εἰρηνικὰς καὶ ἐποίησε πότον μέγαν ἑαυτῷ καὶ πᾶσι τοῖς παισὶν αὐτοῦ.
16 Τότε ὤφθησαν δύο γυναῖκες πόρναι τῷ βασιλεῖ καὶ ἔστησαν ἐνώπιον αὐτοῦ.
17 Καὶ εἶπεν ἡ γυνὴ μία· ἐν ἐμοί, κύριε· ἐγὼ καὶ ἡ γυνὴ αὕτη ᾠκοῦμεν ἐν οἴκῳ ἑνὶ καὶ ἐτέκομεν ἐν τῷ οἴκῳ.
18 Καὶ ἐγενήθη ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ τεκούσης μου, ἔτεκε καὶ ἡ γυνὴ αὕτη· καὶ ἡμεῖς κατὰ τὸ αὐτό, καὶ οὐκ ἔστιν οὐθεὶς μεθ' ἡμῶν πάρεξ ἀμφοτέρων ἡμῶν ἐν τῷ οἴκῳ.
19 Καὶ ἀπέθανεν ὁ υἱὸς τῆς γυναικὸς ταύτης τὴν νύκτα, ὡς ἐπεκοιμήθη ἐπ' αὐτόν·
20 καὶ ἀνέστη μέσης τῆς νυκτὸς καὶ ἔλαβε τὸν υἱόν μου ἐκ τῶν ἀγκαλῶν μου καὶ ἐκοίμισεν αὐτὸν ἐν τῷ κόλπῳ αὐτῆς καὶ τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν τεθνηκότα ἐκοίμισεν ἐν τῷ κόλπῳ μου.
21 Καὶ ἀνέστην τὸ πρωῒ θηλάσαι τὸν υἱόν μου, καὶ ἐκεῖνος ἦν τεθνηκώς· καὶ ἰδοὺ κατενόησα αὐτὸν πρωΐ, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦν ὁ υἱός μου, ὃν ἔτεκον.
22 Καὶ εἶπεν ἡ γυνὴ ἡ ἑτέρα· οὐχί, ἀλλὰ ὁ υἱός μου ὁ ζῶν, ὁ δὲ υἱός σου ὁ τεθνηκώς. Καὶ ἐλάλησαν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.
23 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς αὐταῖς· σὺ λέγεις· οὗτος ὁ υἱός μου ὁ ζῶν, καὶ ὁ υἱὸς ταύτης ὁ τεθνηκώς. Καὶ σὺ λέγεις· οὐχί, ἀλλὰ ὁ υἱός μου ὁ ζῶν, καὶ ὁ υἱός σου ὁ τεθνηκώς.
24 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· λάβετέ μοι μάχαιραν· καὶ προσήνεγκαν τὴν μάχαιραν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.
25 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· διέλετε παιδίον τὸ ζῶν τὸ θηλάζον εἰς δύο καὶ δότε τὸ ἥμισυ αὐτοῦ ταύτῃ καὶ τὸ ἥμισυ αὐτοῦ ταύτῃ.
26 Καὶ ἀπεκρίθη ἡ γυνή, ἧς ἦν ὁ υἱὸς ὁ ζῶν, καὶ εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα, ὅτι ἐταράχθη ἡ μήτρα αὐτῆς ἐπὶ τῷ υἱῷ αὐτῆς, καὶ εἶπεν· ἐν ἐμοί, κύριε, δότε αὐτῇ τὸ παιδίον καὶ θανάτῳ μὴ θανατώσητε αὐτό· καὶ αὕτη εἶπε· μήτε ἐμοὶ μήτε αὐτῇ ἔστω, διέλετε.
27 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺς καὶ εἶπε· δότε τὸ παιδίον τῇ εἰπούσῃ· δότε αὐτῇ αὐτὸ καὶ θανάτῳ μὴ θανατώσητε αὐτό· αὕτη ἡ μήτηρ αὐτοῦ.
28 Καὶ ἤκουσαν πᾶς Ἰσραὴλ τὸ κρίμα τοῦτο, ὃ ἔκρινεν ὁ βασιλεύς, καὶ ἐφοβήθησαν ἀπὸ προσώπου τοῦ βασιλέως, ὅτι εἶδον ὅτι φρόνησις Θεοῦ ἐν αὐτῷ τοῦ ποιεῖν δικαίωμα.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

φοῦ δὲ ἐστερεώθη πλέον ἡ βασιλεία διὰ τῆς χειρὸς τοῦ Σολομῶντος, ὁ Σολομὼν ἦλθεν εἰς συμπεθεριὰν μὲ τὸν Φαραὼ τὸν βασιλέα τῆς Αἰγύπτου καὶ ἐπῆρεν ὡς συζυγόν του τὴν θυγατέρα αὐτοῦ τοῦ Φαραώ, τὴν ὁποίαν ἔφερεν εἰς τὴν πόλιν Δαυίδ, μέχρις ὅτου ἐτελείωσε τὴν ἀνοικοδόμησιν τοῦ ἰδικοῦ του οἴκου, τοῦ ναοῦ τοῦ Κυρίου καὶ τοῦ τείχους τοῦ κύκλῳ ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλήμ.
2 Ὁ λαὸς ὅμως προσέφερε θυσίαν θυμιάματος ἐπάνω εἰς ὑψηλοὺς τόπους, διότι δὲν εἶχεν ἀκόμη οἰκοδομηθῇ ὁ ναὸς τοῦ Κυρίου μέχρι τῆς ἡμέρας ἐκείνης.
3 Ὁ Σολομὼν ἠγάπησε τὸν Κύριον, ἐπορεύετο σύμφωνα μὲ τὰς ἐντολάς, τὰς ὁποίας ὁ Δαυὶδ ὁ πατήρ του τοῦ εἶχε δώσει, ἀλλὰ προσέφερε θυσίας καὶ θυμιάματα πρὸς τὸν Θεὸν εἰς τοὺς ὑψηλοὺς τόπους, διότι δὲν εἶχεν ἀνοικοδομηθῆ ὁ ναός.
4 Ἐσηκώθη, λοιπόν, κάποτε καὶ ἐπῆγε εἰς τὴν Γαβαών, διὰ νὰ προσφέρῃ καὶ ἐκεῖ θυσίαν πρὸς τὸν Θεόν, διότι ἡ μεγάλη αὐτὴ πόλις εὑρίσκετο εἰς ἕνα πολὺ ὑψηλὸν τόπον. Ὁ Σολομὼν προσέφερεν ὡς θυσίαν ὁλοκαυτώματος χίλια ζῶα εἰς τὸ θυσιαστήριον τῆς Γαβαών.
5 Ἐκεῖ δὲ ὁ Κύριος παρουσιάσθη εἰς τὸν Σολομῶντα κατὰ τὴν νύκτα εἰς τὸν ὕπνον του καὶ τοῦ εἶπεν· <ζήτησέ μου κάτι διὰ τὸν ἑαυτόν σου>.
6 Ὁ Σολομὼν ἀπήντησε· <σύ, Κύριε, ἔδειξες μεγάλην καλωσύνην πρὸς τὸν δοῦλον σου τὸν Δαυὶδ τὸν πατέρα μου, διότι ἔζησεν αὐτὸς ἐνώπιόν σου μὲ πίστιν πρὸς σέ, μὲ δικαιοσύνην καὶ εὐθύτητα καρδίας ἀπέναντί σου. Σὺ δὲ τοῦ ἐπεδαψίλευσες τὸ μέγα τοῦτο καλόν, τὸ νὰ δώσῃς δηλαδὴ τὸν υἱόν του νὰ καθήσῃ ἐπὶ τοῦ θρόνου του, ὅπως μαρτυρεῖ ἡ ἡμέρα αὐτή.
7 Καὶ τώρα, Κύριέ μου καὶ Θεέ μου, σὺ ἔδωκες ἐμὲ τὸν δοῦλον σου ἀντὶ τοῦ Δαυὶδ τοῦ πατρός μου. Ἐγὼ δὲ εἶμαι μικρὸν παιδίον ἀκόμη καὶ δὲν γνωρίζω, πῶς νὰ πορεύωμαι καὶ νὰ συμπεριφέρωμαι εἰς τὴν ζωήν μου.
8 Ἐγὼ ὁ δοῦλος σου εὑρίσκομαι ἐν μέσῳ λαοῦ, τὸν ὁποῖον σὺ ἐξέλεξες καὶ ὁ ὁποῖος εἶναι ἀναρίθμητος.
9 Διὰ τοῦτο ἐπιθυμῶ, νὰ δώσῃς εἰς ἐμὲ τὸν δοῦλον σου διάνοιαν προσεκτικὴν νὰ ἀκούῃ καὶ νὰ κρίνῃ τὸν λαόν μὲ δικαιοσύνην, νὰ διακρίνῃ τὸ δίκαιον ἀπὸ τὸ ἄδικον· διότι ποιὸς χωρὶς τὴν ἰδικήν σου βοήθειαν θὰ ἠμπορῇ νὰ κυβερνᾷ τὸν πολὺν καὶ δυσκυβέρνητον τοῦτον λαόν σου;>
10 Ὁ λόγος καὶ τὸ αἴτημα αὐτὸ τοῦ Σολομῶντος ἐφάνη ἀρεστὸν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.
11 Καὶ ὁ Κύριος τοῦ εἶπεν· <ἐπειδὴ ἐζήτησες ἀπὸ ἐμὲ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα καὶ δὲν ἐζήτησες διὰ τὸν ἑαυτόν σου μακρότητα ἡμερῶν, δὲν ἐζήτησες πλούτη, δὲν ἐζήτησες τὸν θάνατον τῶν ἐχθρῶν σου, ἀλλὰ ἐζήτησες διὰ τὸν ἑαυτόν σου σοφίαν καὶ νοητικὴν ἱκανότητα, ὥστε νὰ δύνασαι νὰ κρίνῃς δικαίως,
12 Ἰδοὺ ἔκαμα εἰς σέ, ὅπως μοῦ εἶπες. Ἰδού, σοῦ ἔδωσα διάνοιαν συνετὴν καὶ σοφήν, ὁμοίαν πρὸς τὴν ὁποίαν κανεὶς προηγουμένως ἀπὸ σὲ δὲν εἶχε καὶ οὔτε θὰ ὑπάρξῃ ὕστερα ἀπὸ σὲ ὅμοιός σου.
13 Ἀλλὰ καὶ ὅσα δὲν μοῦ ἐζήτησες θὰ σοῦ τὰ δώσω δηλαδὴ πλοῦτον καὶ δόξαν, ὥστε νὰ μὴ ὑπάρξῃ ἄλλος ὅμοιός σου μεταξὺ ὅλων τῶν βασιλέων.
14 Ἐὰν δὲ πορευθῇς κατὰ τὸ διάστημα τῆς ζωῆς σου σύμφωνα μὲ τὰς ἐντολὰς καὶ τὰ προστάγματά μου, ὅπως ἐπορεύθη ὁ Δαυὶδ ὁ πατήρ σου, θὰ σοῦ δώσω καὶ μακρότητα ἡμερῶν>.
15 Ὁ Σολομὼν ἐξύπνησε καὶ ἐνόησε, ποῖον ἦτο τὸ ὄνειρόν του. Ἠγέρθη, ἦλθεν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, ἐστάθη ἐνώπιον τοῦ θυσιαστηρίου ἀπέναντι τῆς Κιβωτοῦ τῆς Διαθήκης τοῦ Κυρίου εἰς τὴν Σιών. Ἐκεῖ προσέφερεν ὁλοκαυτώματα καὶ θυσίας εἰρηνικάς. Παρέθεσε δὲ διὰ τὸν ἑαυτόν του καὶ δι' ὅλους τοὺς δούλους του μέγα συμπόσιον.
16 Κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας παρουσιάσθησαν εἰς τὸν βασιλέα δύο κοιναὶ γυναῖκες, αἱ ὁποῖαι ἐστάθησαν ὄρθιαι ἐνώπιόν του.
17 Ἡ μία ἀπὸ αὐτὰς τοῦ εἶπεν· <ἄκουσέ με, σὲ παρακαλῶ, κύριε: Ἐγὼ καὶ αὐτὴ ἡ γυναίκα ἐμέναμεν εἰς τὸν ἴδιον οἶκον, καὶ ἐγεννήσαμεν εἰς τὸν οἶκον αὐτόν.
18 Κατὰ τὴν τρίτην ἡμέραν μετὰ τὴν γέννησιν τοῦ τέκνου μου ἐγέννησε καὶ ἡ γυναίκα αὐτή. Εἴμεθα μαζῆ εἰς τὸ ἴδιο τὸ κρεββάτι. Δὲν ὑπῆρξε κανένας ἄλλος μαζῆ μας, πλὴν ἀπὸ ἡμᾶς τὰς δύο.
19 Συνέβη ὅμως νὰ ἀποθάνῃ τὸ παιδὶ τῆς γυναικὸς αὐτῆς κατὰ τὴν νύκτα, διότι αὐτὴ ἔπεσε καὶ ἐκοιμήθη ἐπάνω του.
20 Ἐσηκώθη ὅμως κατὰ τὸ μεσονύκτιον, ἐπῆρε τὸ παιδί μου ἀπὸ τὴν ἀγκαλιά μου, τὸ ἐκοίμισεν εἰς τὴν ἰδικήν της ἀγκαλιάν, τὸν δὲ υἱὸν της τὸν νεκρὸν τὸν ἀπέθεσεν εἰς τὴν ἰδικήν μου ἀγκάλην.
21 Ἐσηκώθηκα ἐγὼ τὸ πρωὶ νὰ θηλάσω τὸ παιδί μου, καὶ εἶδα ὅτι ἐκεῖνο ἦτο νεκρόν. Ὅταν ἔγινε πρωί, παρετήρησα καὶ εἶδα ὅτι αὐτὸ δὲν ἦτο τὸ παιδί, τὸ ὁποῖον ἐγὼ εἶχα γεννήσει>.
22 Ἡ ἄλλη ὅμως γυναίκα εἶπε πρὸς αὐτήν· <ὄχι, τὸ παιδί, ποὺ ζῇ, εἶναι τὸ δικό μου τὸ παιδί. Τὸ ἰδικόν σου τὸ παιδὶ εἶναι νεκρόν>. Ἔτσι ὡμίλησαν αἱ δύο αὐταὶ γυναῖκες ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.
23 Ὁ βασιλεὺς Σολομὼν εἶπεν εἰς τὴν μίαν· <σὺ λέγεις ὅτι αὐτὸ εἶναι τὸ παιδί σου, ποὺ ζῇ, καὶ ὅτι τὸ παιδὶ ἐκείνης εἶναι νεκρόν>. Καὶ εἰς τὴν ἄλλην εἶπε· <σὺ λέγεις· ὄχι, ὄχι· ἀντιθέτως τὸ ζωντανὸ παιδὶ εἶναι ὁ υἱός μου καὶ τὸ νεκρὸ παιδὶ εἶναι ὁ υἱός σου>.
24 Εἶπε τότε ὁ βασιλεύς· <πάρετε καὶ φέρετε ἐδῶ μίαν μάχαιραν>. Ἔφεραν πράγματι τὴν μάχαιραν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.
25 Εἶπε τότε ὁ βασιλεύς· <κόψτε εἰς δύο τὸ ζωντανὸ παιδί, τὸ ὁποῖον θηλάζει, καὶ δῶστε τὸ ἥμισυ εἰς τὴν γυναῖκα αὐτὴν καὶ τὸ ἄλλο ἥμισυ εἰς τὴν ἄλλην γυναῖκα>.
26 Ἐταράχθησαν τὰ μητρικὰ σπλάγχνα τῆς γυναικός, εἰς τὴν ὁποίαν ἀνῆκε τὸ ζωντανὸν βρέφος, καὶ εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα· <κάμε, σὲ παρακαλῶ, καλωσύνην πρὸς ἐμέ, κύριε, καὶ δώσατε εἰς αὐτὴν τὸ παιδὶ καὶ μὴ τὸ φονεύσετε>. Ἡ ἄλλη ὅμως γυναῖκα εἶπεν· <οὔτε εἰς ἐμὲ οὔτε εἰς αὐτὴν νὰ δοθῇ. Διαμελίσατό το>.
27 Ἀπήντησεν τότε ὁ βασιλεύς· <δώσατε τὸ παιδὶ εἰς τὴν γυναῖκα, ποὺ εἶπε· Δῶστε αὐτὸ εἰς ἐκείνην καὶ μὴ τὸ θανατώσετε. Αὐτὴ εἶναι ἡ πραγματική του μητέρα>.
28 Ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται ἤκουσαν τὴν ἀπόφασιν αὐτήν, τὴν ὁποίαν ἐξέδωκεν ὁ βασιλεύς, καὶ κατελήφθησαν ἀπὸ ἱερὸν δέος πρὸς τὸ πρόσωπον τοῦ βασιλέως, διότι εἶδον ὅτι ἡ σύνεσις τοῦ Θεοῦ ὑπῆρχεν εἰς αὐτόν, ὥστε νὰ κρίνῃ κατὰ δίκαιον τρόπον.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ταν πλέον ἡ βασιλεία εἰς τὰ χέρια τοῦ Σολομῶντος ἐστερεώθη καὶ ἰσχυροποιήθη, ὁ Σολομὼν ἔκαμε συμπεθεριὸ μὲ τὸν Φαραώ, τὸν βασιλιᾶ τῆς Αἰγύπτου, ἐνυμφεύθη τὴν θυγατέρα τοῦ Φαραὼ καὶ τὴν ἔφερε καὶ τὴν ἐγκατέστησεν εἰς τὴν πόλιν τοῦ Δαβίδ, μέχρις ὅτου ὠλοκλήρωσε τὸ κτίσιμον τοῦ ἀνακτόρου του καὶ τοῦ ναοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ γύρω - γύρω τοῦ τείχους τῆς ὀχυρώσεως τῆς Ἱερουσαλήμ.
2 Ὁ λαὸς ὅμως προσέφερε θυμίαμα εἰς πολλοὺς καὶ διαφόρους ὑψηλοὺς τόπους, διότι δὲν εἶχεν ἀκόμη κτισθῇ μέχρι τότε ναὸς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου.
3 Ὁ δὲ Σολομὼν ἀγάπησε τὸν Κύριον καὶ ἐβάδιζε σύμφωνα μέ τις ἐντολὲς καὶ τὶς ὑποθῆκες τοῦ πατέρα του, τοῦ Δαβίδ· ὅμως καὶ αὐτὸς ἐθυσίαζε καὶ προσέφερε θυμίαμα πρὸς τὸν Θεὸν εἰς τοὺς διαφόρους ὑψηλοὺς τόπους, ὅπως ὁ ἄλλος λαός.
4 Καὶ ὁ Σολομὼν ἐξεκίνησε καὶ ἐπῆγε εἰς τὴν Γαβαὼν διὰ νὰ προσφέρῃ ἐκεῖ θυσίαν εἰς τὸν Θεόν· διότι ἡ Γαβαὼν ἦταν κτισμένη εἰς πολὺ ὑψηλὴν τοποθεσίαν καὶ ἦταν (ἐπίσης) πολὺ ἐπίσημος. Ὁ Σολομὼν προσέφερεν εἰς τὸ θυσιαστήριον τῆς Γαβαὼν χίλια ζῶα ὡς θυσίαν ὁλοκαυτώσεως.
5 Ἐκεῖ εἰς τὴν Γαβαὼν παρουσιάσθη τὴν νύκτα ἐκείνην εἰς τὸν Σολομῶντα ἐνῷ ἐκοιμᾶτο, ὁ Κύριπς μὲ θεῖον καὶ ἱερὸν καὶ ὑπερφυσικὸν ὄνειρον καὶ τοῦ εἶπε: <Ζήτησέ μου κάποιο αἴτημα διὰ τὸν ἑαυτόν σου>.
6 Καὶ ὁ Σολομὼν ἀπάντησε: <Σὺ ἔδειξες πάντοτε πολλὴν καλωσύνην καὶ ἐφέρθης μὲ μεγάλην συγκατάβασιν καὶ σταθερὰν ἀγάπην πρὸς τὸν δοῦλον σου Δαβίδ, τὸν πατέρα μου, διότι ἐκεῖνος ἔζησεν ἐνώπιόν σου μὲ ἀλήθειαν, ὑπακοὴν καὶ εἰλικρίνειαν, μὲ δικαιοσύνην, μὲ εὐθύτητα, ἀκεραιότητα καὶ τιμιότητα. Σὺ δὲ τοῦ ἐπεφύλαξες τὴν μεγάλην αὐτὴν συγκατάβασιν καὶ σταθερὰν ἀγάπην σου, να δώσῃς δηλαδὴ ὥστε ὁ υἱός του νὰ τὸν διαδεχθῇ καὶ νὰ καθήσῃ εἰς τὸν θρόνον του, ὅπως τὸ φανερώνει καὶ ἡ σημερινὴ ἡμέρα.
7 Τώρα λοιπόν, Κύριε ὁ Θεός μου, σὺ ἀνέδειξες ἐμὲ τὸν δοῦλον σου βασιλιᾶ εἰς τὴν θέσιν τοῦ Δαβίδ, τοῦ πατέρα μου· ἐγὼ δέ, συγκρινόμενος πρὸς ἐκεῖνον, εἶμαι ἀκόμη μικρὸ παιδὶ χωρὶς πεῖραν καὶ δὲν γνωρίζω πῶς νὰ ἀναστρέφωμαι καὶ νὰ συμπεριφέρωμαι εἰς τὴν ζωὴν καὶ πῶς νὰ κυβερνῶ.
8 Ἐκτὸς αὐτῶν ἐγὼ ὁ δοῦλος σου εὑρίσκομαι ὡς βασιλιᾶς μεταξὺ τοῦ λαοῦ σου, τὸν ὁποῖον σὺ ἐξέλεξες καὶ ὁ ὁποῖος εἶναι πλῆθος πολύ, ποὺ δὲν ἠμπορεῖ νὰ ἀριθμηθῇ καὶ νὰ ὑπολογισθῇ.
9 Διὰ τοῦτο χάρισε εἰς ἐμὲ τὸν δοῦλον σου καρδίαν ταπεινὴν καὶ νοῦν ὀξυδερκῆ, ποὺ νὰ ἐννοῇ καὶ νὰ ἀντιλαμβάνεται ὀρθά, ὥστε νὰ ἀκούω, νὰ ἀντιλαμβάνωμαι καὶ νὰ διακρίνω μεταξὺ ἀληθείας καὶ πλάνης; ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ καὶ ἔτσι νὰ κρίνω μὲ δικαιοσύνην. Διότι, ἐὰν δὲν χαρίσῃς τὸν ἰδικόν σου φωτισμόν, ποῖος ἠμπορεῖ νὰ κυβερνᾷ τὸν λαόν σου αὐτόν, τὸν τόσον πολύν;>
10 Καὶ τὰ ὅσα εἶπεν ὁ Σολομὼν ἐφάνησαν ἀρεστὰ εἰς τὸν Κύριον, διότι ὁ Σολομὼν δὲν ἐζήτησε κάτι ἄλλο, ἀλλ’ ἐζήτησεν αὐτὸ εἰδικῶς τὸ χάρισμα.
11 Διὰ τοῦτο ὁ Κύριος τοῦ εἶπεν: <Ἐπειδὴ ἐζήτησες ἀπὸ ἐμὲ τὸ χάρισμα (αἴτημα) αὐτὸ καὶ δὲν ἐζήτησες διὰ τὸν ἑαυτόν σου πολλὰ χρόνια ζωῆς, οὔτε ἐζήτησες πλοῦτον, οὔτε τὸν θάνατον τῶν ἐχθρῶν σου, ἀλλ’ ἐζήτησες διὰ τὸν ἑαυτόν σου τὴν ἱκανότητα νὰ ἀκούῃς, νὰ ἀντιλαμβάνεσαι, νὰ διακρίνῃς τὰ πράγματα καὶ ἔτσι νὰ κρίνῃς μὲ δικαιοσύνην,
12 νά! ἔκαμα ἀμέσως σύμφωνα μὲ τὸ αἴτημα καὶ τὴν ἐπιθυμίαν σου: Δηλαδή, νά· σοῦ δίδω νοῦν συνετόν, γνωστικόν, ὀξυδερκῆ καὶ σοφόν, τόσον πολύ, ὥστε δὲν ὑπῆρξε καὶ δὲν ἐφάνη ποτὲ πρὶν ἀπὸ σὲ οὔτε καὶ θὰ παρουσιασθῇ μετὰ ἀπὸ σὲ ἄλλος ὅμοιός σου ἄνθρωπος κατὰ τὴν σοφίαν καὶ τὴν σύνεσιν.
13 Ἀλλὰ σοῦ δίδω ἐπίσης καὶ ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα δὲν μοῦ ἐζήτησες· σοῦ δίδω καὶ πλούτη καὶ δόξαν, τόσα πολλά, ὥστε δὲν ἐφάνη ποτὲ ἄλλος ὅμοιός σου μεταξὺ τῶν βασιλέων.
14 Ἐὰν δὲ εἰς τὴν διαγωγήν σου καὶ εἰς τὸν δρόμον τῆς ζωῆς σου βαδίζῃς καὶ συμπεριφέρεσαι σύμφωνα μὲ τοὺς νόμους, τὶς ἐντολὲς καὶ τὰ προστάγματά μου, ὅπως ἐβάδισε καὶ συμπεριφέρθη ὁ Δαβίδ, ὁ πατέρας σου, τότε καὶ ἐγὼ θὰ ἐπεκτείνω τὶς ἡμέρες τῆς ζωῆς σου· θὰ σὲ μακροημερεύσω>.
15 Ὁ Σολομὼν ἐξύπνησε καὶ νά· ἐνόησεν ὅτι ἦταν θεῖον, ἱερὸν καὶ ὑπερφυσικὸν ὄνειρον, εἰς τὸ ὁποῖον τοῦ ἐμίλησε ὁ Θεός. Κατόπιν ἐσηκώθη καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐστάθη ὄρθιος ἐμπρὸς εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων, ποὺ εὑρίσκετο ἐμπρὸς εἰς τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης εἰς τὴν Σιών. Ἐκεῖ δὲ προσέφερεν εἰς τὸν Θεὸν θυσίες ὁλοκαυτωμάτων καὶ θυσίες εἰρηνικές (εὐχαριστήριες)· καὶ μὲ τὰ κομμάτια τῶν εὐχαριστηρίων θυσιῶν (τὰ ὁποῖα ἀνῆκαν εἰς ἐκείνους ποὺ προσέφεραν τὴν θυσίαν) ἔκαμε μεγάλο ἐορταστικὸν συμπόσιον διὰ τὸν ἑαυτόν του καὶ δι' ὅλους τοὺς δούλους του.
16 Τότε παρουσιάσθησαν εἰς τὸν βασιλιᾶ δύο γυναῖκες πόρνες καὶ ἐστάθησαν ὄρθιες ἐμπρός του.
17 Καὶ ἡ μία γυναῖκα εἶπε: <Κύριέ μου, ἄκουσέ με, σὲ παρακαλῶ· ἐγὼ καὶ ἡ γυναῖκα αὐτὴ ἐμέναμε εἰς τὸ ἴδιον σπίτι καὶ ἐγεννήσαμεν καὶ οἱ δύο εἰς τὸ σπίτι αὐτό.
18 Καὶ τὴν τρίτην ἡμέραν μετὰ τὴν γέννησιν τοῦ παιδιοῦ μου ἐγέννησε καὶ ἡ γυναῖκα αὐτή. Ἤμεθα καὶ οἱ δύο εἰς τὸ ἴδιον κρεββάτι· δὲν ὑπῆρχε μαζί μας κανένας ἄλλος εἰς τὸ σπίτι, ἐκτὸς ἀπὸ ἐμᾶς τὶς δύο.
19 Ὅμως ὁ υἱὸς τῆς γυναίκας αὐτῆς ἀπέθανε τὴν νύκτα, διότι αὐτὴ ἐκοιμήθη ἐπάνω του καὶ τὸν ἐπλάκωσε·
20 ἐσηκώθη λοιπὸν κατὰ τὰ μεσάνυκτα καί, ἐνῷ ἐκοιμώμουν, ἐπῆρε τὸν υἱόν μου ἀπὸ τὴν ἀγκαλιά μου καὶ τὸν ἐκοίμισεν εἰς τὴν ἀγκαλιά της καὶ τὸν υἱόν της τὸν νεκρὸν τὸν ἔβαλεν εἰς τὴν ἀγκαλιά μου.
21 Ἐσηκώθηκα δὲ τὸ πρωῒ διὰ νὰ θηλάσω τὸν υἱόν μου, ἀλλ’ ἐκεῖνος ἦταν νεκρός· ὅταν δὲ τὸν ἐκύτταξα ἀπὸ κοντὰ καὶ μὲ προσοχὴν τὸ πρωΐ, νά· διεπίστωσα ὅτι αὐτὸς δὲν ἦταν ὁ υἱός μου, τὸν ὁποῖον ἐγὼ ἐγέννησα>.
22 Καὶ ἡ ἄλλη γυναῖκα εἶπεν: <Ὄχι! τὸ παιδὶ τὸ ζωντανὸ εἶναι ὁ υἱός μου· ὁ δὲ υἱός σου εἶναι τὸ νεκρὸ παιδί!> Ἔτσι ἐμίλησαν καὶ αὐτὰ εἶπαν οἱ γυναῖκες ἐμπρὸς εἰς τὸν Σολομῶντα.
23 Τότε ὁ βασιλιᾶς τοὺς εἶπε: <Σύ, ἡ μία, λέγεις· <τὸ παιδὶ αὐτὸ τὸ ζωντανὸ εἶναι ὁ υἱός μου καὶ ὁ υἱὸς ἐκείνης εἶναι τὸ νεκρὸ παιδί>. Καὶ σύ, ἡ ἄλλη, λέγεις· <ὄχι! τὸ παιδὶ τὸ ζωντανὸ εἶναι ὁ υἱός μου, καὶ ὁ υἱός σου εἶναι τὸ νεκρὸ παιδί>.
24 Καὶ ἐπρόσθεσε ὁ βασιλιᾶς: <Φέρτε μου ἕνα μαχαίρι <ξίφος>. Οἱ ὑπηρέται ἔφεραν τὸ μαχαίρι εἰς τὸν βασιλιᾶ.
25 Τότε ὁ βασιλιᾶς εἶπε: <Μοιράστε τὸ παιδὶ τὸ ζωντανό, ποὺ θηλάζει, εἰς δύο καὶ δῶστε τὸ μισό (ἀπ’ αὐτό) εἰς αὐτὴν καὶ τὸ ἄλλο μισὸ εἰς τὴν ἄλλην γυναῖκα>.
26 Τότε ἡ γυναῖκα, εἰς τὴν ὁποίαν ἀνῆκε τὸ ζωντανὸ παιδί, ἐπειδὴ συνεκινήθη βαθεία καὶ ἐταράχθησαν τὰ μητρικά της σπλάγχνα ἀπὸ ἀγάπην πρὸς τὸ παιδί της, ἀπεκρίθη πρὸς τὸν βασιλιᾶ καὶ τοῦ εἶπε: <Σὲ παρακαλῶ, κύριέ μου, ἄκουσέ με· δῶστε τὸ παιδὶ εἰς αὐτὴν καὶ μὴ τὸ θανατώσετε μὲ κανένα τρόπον!> Ἡ ἄλλη ὅμως εἶπε: <Νὰ μὴ δοθῇ οὔτε εἰς ἐμὲ οὔτε εἰς αὐτήν· μοιράστε το εἰς τὰ δύο!>
27 Τότε ὁ βασιλιᾶς ἀπεκρίθη καὶ εἶπε: <Δῶστε τὸ παιδὶ εἰς τὴν γυναῖκα ποὺ εἶπε· <δῶστε τὸ παιδὶ εἰς αὐτὴν καὶ μὴ τὸ θανατώσετε μὲ κανένα τρόπον>· δῶστε τὸ εἰς αὐτήν, διότι αὐτὴ εἶναι ἡ πραγματική του μητέρα>,
28 Καὶ ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται ἄκουσαν τὴν κρίσιν καὶ ἀπόφασιν αὐτήν, ποὺ ἐξέδωκεν ὁ βασιλιᾶς, καὶ ἠσθάνθησαν βαθὺν σεβασμὸν καὶ ἱερὸν δέος ἀπέναντί του· διότι ἀντελήφθησαν ὅτι εἰς αὐτὸν ὑπῆρχεν ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ, σοφία ποὺ ὑπερβαίνει τὰ ἀνθρώπινα μέτρα· σοφία τέτοια, ὥστε νὰ διακρίνῃ ὀρθὰ καὶ νὰ ἀποδίδη δικαιοσύνην.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ῆς δὲ βασιλείας ἐδρασθείσης ἐν χειρὶ Σαλωμὼν ἐπιγαμίαν ἐποιήσατο Σαλωμὼν πρὸς Φαραὼ βασιλέα Αἰγύπτου καὶ ἔλαβε τὴν θυγατέρα Φαραὼ καὶ εἰσήγαγεν αὐτὴν εἰς τὴν πόλιν Δαυίδ, ἕως οὗ συνετέλεσεν οἰκοδομῶν τὸν οἶκον ἑαυτοῦ καὶ τὸν οἶκον Κυρίου καὶ τὸ τεῖχος Ἱερουσαλὴμ κύκλῳ.	φοῦ δὲ ἐστερεώθη πλέον ἡ βασιλεία διὰ τῆς χειρὸς τοῦ Σολομῶντος, ὁ Σολομὼν ἦλθεν εἰς συμπεθεριὰν μὲ τὸν Φαραὼ τὸν βασιλέα τῆς Αἰγύπτου καὶ ἐπῆρεν ὡς συζυγόν του τὴν θυγατέρα αὐτοῦ τοῦ Φαραώ, τὴν ὁποίαν ἔφερεν εἰς τὴν πόλιν Δαυίδ, μέχρις ὅτου ἐτελείωσε τὴν ἀνοικοδόμησιν τοῦ ἰδικοῦ του οἴκου, τοῦ ναοῦ τοῦ Κυρίου καὶ τοῦ τείχους τοῦ κύκλῳ ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλήμ.	ταν πλέον ἡ βασιλεία εἰς τὰ χέρια τοῦ Σολομῶντος ἐστερεώθη καὶ ἰσχυροποιήθη, ὁ Σολομὼν ἔκαμε συμπεθεριὸ μὲ τὸν Φαραώ, τὸν βασιλιᾶ τῆς Αἰγύπτου, ἐνυμφεύθη τὴν θυγατέρα τοῦ Φαραὼ καὶ τὴν ἔφερε καὶ τὴν ἐγκατέστησεν εἰς τὴν πόλιν τοῦ Δαβίδ, μέχρις ὅτου ὠλοκλήρωσε τὸ κτίσιμον τοῦ ἀνακτόρου του καὶ τοῦ ναοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ γύρω - γύρω τοῦ τείχους τῆς ὀχυρώσεως τῆς Ἱερουσαλήμ.
2 Πλὴν ὁ λαὸς ἦσαν θυμιῶντες ἐπὶ τοῖς ὑψηλοῖς, ὅτι οὐκ ᾠκοδομήθη οἶκος τῷ Κυρίῳ ἕως τοῦ νῦν.	2 Ὁ λαὸς ὅμως προσέφερε θυσίαν θυμιάματος ἐπάνω εἰς ὑψηλοὺς τόπους, διότι δὲν εἶχεν ἀκόμη οἰκοδομηθῇ ὁ ναὸς τοῦ Κυρίου μέχρι τῆς ἡμέρας ἐκείνης.	2 Ὁ λαὸς ὅμως προσέφερε θυμίαμα εἰς πολλοὺς καὶ διαφόρους ὑψηλοὺς τόπους, διότι δὲν εἶχεν ἀκόμη κτισθῇ μέχρι τότε ναὸς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου.
3 Καὶ ἠγάπησε Σαλωμὼν τὸν Κύριον πορεύσθαι ἐν τοῖς προστάγμασι Δαυὶδ τοῦ πατρὸς οὐτου, πλὴν ἐν τοῖς ὑψηλοῖς ἔθυε καὶ ἐθυμία.	3 Ὁ Σολομὼν ἠγάπησε τὸν Κύριον, ἐπορεύετο σύμφωνα μὲ τὰς ἐντολάς, τὰς ὁποίας ὁ Δαυὶδ ὁ πατήρ του τοῦ εἶχε δώσει, ἀλλὰ προσέφερε θυσίας καὶ θυμιάματα πρὸς τὸν Θεὸν εἰς τοὺς ὑψηλοὺς τόπους, διότι δὲν εἶχεν ἀνοικοδομηθῆ ὁ ναός.	3 Ὁ δὲ Σολομὼν ἀγάπησε τὸν Κύριον καὶ ἐβάδιζε σύμφωνα μέ τις ἐντολὲς καὶ τὶς ὑποθῆκες τοῦ πατέρα του, τοῦ Δαβίδ· ὅμως καὶ αὐτὸς ἐθυσίαζε καὶ προσέφερε θυμίαμα πρὸς τὸν Θεὸν εἰς τοὺς διαφόρους ὑψηλοὺς τόπους, ὅπως ὁ ἄλλος λαός.
4 Καὶ ἀνέστη καὶ ἐπορεύθη εἰς Γαβαὼν θῦσαι ἐκεῖ, ὅτι αὕτη ὑψηλοτάτη καὶ μεγάλη· χιλίαν ὁλοκαύτωσιν ἀνήνεγκε Σαλωμὼν ἐπὶ τῷ θυσιαστήριον ἐν Γαβαών.	4 Ἐσηκώθη, λοιπόν, κάποτε καὶ ἐπῆγε εἰς τὴν Γαβαών, διὰ νὰ προσφέρῃ καὶ ἐκεῖ θυσίαν πρὸς τὸν Θεόν, διότι ἡ μεγάλη αὐτὴ πόλις εὑρίσκετο εἰς ἕνα πολὺ ὑψηλὸν τόπον. Ὁ Σολομὼν προσέφερεν ὡς θυσίαν ὁλοκαυτώματος χίλια ζῶα εἰς τὸ θυσιαστήριον τῆς Γαβαών.	4 Καὶ ὁ Σολομὼν ἐξεκίνησε καὶ ἐπῆγε εἰς τὴν Γαβαὼν διὰ νὰ προσφέρῃ ἐκεῖ θυσίαν εἰς τὸν Θεόν· διότι ἡ Γαβαὼν ἦταν κτισμένη εἰς πολὺ ὑψηλὴν τοποθεσίαν καὶ ἦταν (ἐπίσης) πολὺ ἐπίσημος. Ὁ Σολομὼν προσέφερεν εἰς τὸ θυσιαστήριον τῆς Γαβαὼν χίλια ζῶα ὡς θυσίαν ὁλοκαυτώσεως.
5 Καὶ ὤφθη Κύριος τῷ Σαλωμὼν ἐν ὕπνῳ τὴν νύχτα, καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Σαλωμών· αἴτησαί τι αἴτημα σεαυτῷ.	5 Ἐκεῖ δὲ ὁ Κύριος παρουσιάσθη εἰς τὸν Σολομῶντα κατὰ τὴν νύκτα εἰς τὸν ὕπνον του καὶ τοῦ εἶπεν· <ζήτησέ μου κάτι διὰ τὸν ἑαυτόν σου>.	5 Ἐκεῖ εἰς τὴν Γαβαὼν παρουσιάσθη τὴν νύκτα ἐκείνην εἰς τὸν Σολομῶντα ἐνῷ ἐκοιμᾶτο, ὁ Κύριπς μὲ θεῖον καὶ ἱερὸν καὶ ὑπερφυσικὸν ὄνειρον καὶ τοῦ εἶπε: <Ζήτησέ μου κάποιο αἴτημα διὰ τὸν ἑαυτόν σου>.
6 Καὶ εἶπε Σαλωμών· σὺ ἐποίησας μετὰ τοῦ δούλου σου Δαυὶδ τοῦ πατρός μου ἔλεος μέγα, καθὼς διῆλθεν ἐνώπιόν σου ἐν ἀληθείᾳ καὶ ἐν δικαιοσύνῃ καὶ ἐν εὐθύτητι καρδίας μετὰ σοῦ, καὶ ἐφύλαξας αὐτῷ τὸ ἔλεος τὸ μέγα τοῦτο δοῦναι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ θρόνου αὐτοῦ, ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη·	6 Ὁ Σολομὼν ἀπήντησε· <σύ, Κύριε, ἔδειξες μεγάλην καλωσύνην πρὸς τὸν δοῦλον σου τὸν Δαυὶδ τὸν πατέρα μου, διότι ἔζησεν αὐτὸς ἐνώπιόν σου μὲ πίστιν πρὸς σέ, μὲ δικαιοσύνην καὶ εὐθύτητα καρδίας ἀπέναντί σου. Σὺ δὲ τοῦ ἐπεδαψίλευσες τὸ μέγα τοῦτο καλόν, τὸ νὰ δώσῃς δηλαδὴ τὸν υἱόν του νὰ καθήσῃ ἐπὶ τοῦ θρόνου του, ὅπως μαρτυρεῖ ἡ ἡμέρα αὐτή.	6 Καὶ ὁ Σολομὼν ἀπάντησε: <Σὺ ἔδειξες πάντοτε πολλὴν καλωσύνην καὶ ἐφέρθης μὲ μεγάλην συγκατάβασιν καὶ σταθερὰν ἀγάπην πρὸς τὸν δοῦλον σου Δαβίδ, τὸν πατέρα μου, διότι ἐκεῖνος ἔζησεν ἐνώπιόν σου μὲ ἀλήθειαν, ὑπακοὴν καὶ εἰλικρίνειαν, μὲ δικαιοσύνην, μὲ εὐθύτητα, ἀκεραιότητα καὶ τιμιότητα. Σὺ δὲ τοῦ ἐπεφύλαξες τὴν μεγάλην αὐτὴν συγκατάβασιν καὶ σταθερὰν ἀγάπην σου, να δώσῃς δηλαδὴ ὥστε ὁ υἱός του νὰ τὸν διαδεχθῇ καὶ νὰ καθήσῃ εἰς τὸν θρόνον του, ὅπως τὸ φανερώνει καὶ ἡ σημερινὴ ἡμέρα.
7 καὶ νῦν, Κύριε ὁ Θεός μου, σὺ ἔδωκας τὸν δοῦλόν σου ἀντὶ Δαυὶδ τοῦ πατρός μου, καὶ ἐγώ εἰμι παιδάριον μικρὸν καὶ οὐκ οἶδα τὴν ἔξοδόν μου καὶ τὴν εἴσοδόν μου,	7 Καὶ τώρα, Κύριέ μου καὶ Θεέ μου, σὺ ἔδωκες ἐμὲ τὸν δοῦλον σου ἀντὶ τοῦ Δαυὶδ τοῦ πατρός μου. Ἐγὼ δὲ εἶμαι μικρὸν παιδίον ἀκόμη καὶ δὲν γνωρίζω, πῶς νὰ πορεύωμαι καὶ νὰ συμπεριφέρωμαι εἰς τὴν ζωήν μου.	7 Τώρα λοιπόν, Κύριε ὁ Θεός μου, σὺ ἀνέδειξες ἐμὲ τὸν δοῦλον σου βασιλιᾶ εἰς τὴν θέσιν τοῦ Δαβίδ, τοῦ πατέρα μου· ἐγὼ δέ, συγκρινόμενος πρὸς ἐκεῖνον, εἶμαι ἀκόμη μικρὸ παιδὶ χωρὶς πεῖραν καὶ δὲν γνωρίζω πῶς νὰ ἀναστρέφωμαι καὶ νὰ συμπεριφέρωμαι εἰς τὴν ζωὴν καὶ πῶς νὰ κυβερνῶ.
8 ὁ δὲ δοῦλός σου ἐν μέσῳ τοῦ λαοῦ σου, ὃν ἐξελέξω λαὸν πολύν, ὃς οὐκ ἀριθμηθήσεται.	8 Ἐγὼ ὁ δοῦλος σου εὑρίσκομαι ἐν μέσῳ λαοῦ, τὸν ὁποῖον σὺ ἐξέλεξες καὶ ὁ ὁποῖος εἶναι ἀναρίθμητος.	8 Ἐκτὸς αὐτῶν ἐγὼ ὁ δοῦλος σου εὑρίσκομαι ὡς βασιλιᾶς μεταξὺ τοῦ λαοῦ σου, τὸν ὁποῖον σὺ ἐξέλεξες καὶ ὁ ὁποῖος εἶναι πλῆθος πολύ, ποὺ δὲν ἠμπορεῖ νὰ ἀριθμηθῇ καὶ νὰ ὑπολογισθῇ.
9 Καὶ δώσεις τῷ δούλῳ σου καρδίαν ἀκούειν καὶ διακρίνειν τὸν λαόν σου ἐν δικαιοσύνῃ καὶ τοῦ συνιεῖν ἀνὰ μέσον ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ· ὅτι τίς δυνηθήσεται κρίνειν τὸν λαόν σου τὸν βαρὺν τοῦτον;	9 Διὰ τοῦτο ἐπιθυμῶ, νὰ δώσῃς εἰς ἐμὲ τὸν δοῦλον σου διάνοιαν προσεκτικὴν νὰ ἀκούῃ καὶ νὰ κρίνῃ τὸν λαόν μὲ δικαιοσύνην, νὰ διακρίνῃ τὸ δίκαιον ἀπὸ τὸ ἄδικον· διότι ποιὸς χωρὶς τὴν ἰδικήν σου βοήθειαν θὰ ἠμπορῇ νὰ κυβερνᾷ τὸν πολὺν καὶ δυσκυβέρνητον τοῦτον λαόν σου;>	9 Διὰ τοῦτο χάρισε εἰς ἐμὲ τὸν δοῦλον σου καρδίαν ταπεινὴν καὶ νοῦν ὀξυδερκῆ, ποὺ νὰ ἐννοῇ καὶ νὰ ἀντιλαμβάνεται ὀρθά, ὥστε νὰ ἀκούω, νὰ ἀντιλαμβάνωμαι καὶ νὰ διακρίνω μεταξὺ ἀληθείας καὶ πλάνης; ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ καὶ ἔτσι νὰ κρίνω μὲ δικαιοσύνην. Διότι, ἐὰν δὲν χαρίσῃς τὸν ἰδικόν σου φωτισμόν, ποῖος ἠμπορεῖ νὰ κυβερνᾷ τὸν λαόν σου αὐτόν, τὸν τόσον πολύν;>
10 Καὶ ἤρεσεν ἐνώπιον Κυρίου, ὅτι ᾐτήσατο Σαλωμὼν τὸ ρῆμα τοῦτο.	10 Ὁ λόγος καὶ τὸ αἴτημα αὐτὸ τοῦ Σολομῶντος ἐφάνη ἀρεστὸν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.	10 Καὶ τὰ ὅσα εἶπεν ὁ Σολομὼν ἐφάνησαν ἀρεστὰ εἰς τὸν Κύριον, διότι ὁ Σολομὼν δὲν ἐζήτησε κάτι ἄλλο, ἀλλ’ ἐζήτησεν αὐτὸ εἰδικῶς τὸ χάρισμα.
11 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς αὐτόν· ἀνθ' ὧν ᾐτήσω παρ' ἐμοῦ τὸ ρῆμα τοῦτο καὶ οὐκ ᾐτήσω σεαυτῷ ἡμέρας πολλὰς καὶ οὐκ ᾐτήσω πλοῦτον, οὐδὲ ᾐτήσω ψυχὰς ἐχθρῶν σου, ἀλλ' ᾐτήσω σεαυτῷ τοῦ συνιεῖν τοῦ εἰσακούειν κρῖμα,	11 Καὶ ὁ Κύριος τοῦ εἶπεν· <ἐπειδὴ ἐζήτησες ἀπὸ ἐμὲ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα καὶ δὲν ἐζήτησες διὰ τὸν ἑαυτόν σου μακρότητα ἡμερῶν, δὲν ἐζήτησες πλούτη, δὲν ἐζήτησες τὸν θάνατον τῶν ἐχθρῶν σου, ἀλλὰ ἐζήτησες διὰ τὸν ἑαυτόν σου σοφίαν καὶ νοητικὴν ἱκανότητα, ὥστε νὰ δύνασαι νὰ κρίνῃς δικαίως,	11 Διὰ τοῦτο ὁ Κύριος τοῦ εἶπεν: <Ἐπειδὴ ἐζήτησες ἀπὸ ἐμὲ τὸ χάρισμα (αἴτημα) αὐτὸ καὶ δὲν ἐζήτησες διὰ τὸν ἑαυτόν σου πολλὰ χρόνια ζωῆς, οὔτε ἐζήτησες πλοῦτον, οὔτε τὸν θάνατον τῶν ἐχθρῶν σου, ἀλλ’ ἐζήτησες διὰ τὸν ἑαυτόν σου τὴν ἱκανότητα νὰ ἀκούῃς, νὰ ἀντιλαμβάνεσαι, νὰ διακρίνῃς τὰ πράγματα καὶ ἔτσι νὰ κρίνῃς μὲ δικαιοσύνην,
12 ἰδοὺ πεποίηκα κατὰ τὸ ρῆμά σου· ἰδοὺ δέδωκά σοι καρδίαν φρονίμην καὶ σοφήν, ὡς σὺ οὐ γέγονεν ἔμπροσθέν σου καὶ μετὰ σὲ οὐκ ἀναστήσεται ὅμοιός σοι.	12 Ἰδοὺ ἔκαμα εἰς σέ, ὅπως μοῦ εἶπες. Ἰδού, σοῦ ἔδωσα διάνοιαν συνετὴν καὶ σοφήν, ὁμοίαν πρὸς τὴν ὁποίαν κανεὶς προηγουμένως ἀπὸ σὲ δὲν εἶχε καὶ οὔτε θὰ ὑπάρξῃ ὕστερα ἀπὸ σὲ ὅμοιός σου.	12 νά! ἔκαμα ἀμέσως σύμφωνα μὲ τὸ αἴτημα καὶ τὴν ἐπιθυμίαν σου: Δηλαδή, νά· σοῦ δίδω νοῦν συνετόν, γνωστικόν, ὀξυδερκῆ καὶ σοφόν, τόσον πολύ, ὥστε δὲν ὑπῆρξε καὶ δὲν ἐφάνη ποτὲ πρὶν ἀπὸ σὲ οὔτε καὶ θὰ παρουσιασθῇ μετὰ ἀπὸ σὲ ἄλλος ὅμοιός σου ἄνθρωπος κατὰ τὴν σοφίαν καὶ τὴν σύνεσιν.
13 Καὶ ἃ οὐκ ᾐτήσω, δέδωκά σοι, καὶ πλοῦτον καὶ δόξαν, ὡς οὐ γέγονεν ἀνὴρ ὅμοιός σοι ἐν βασιλεῦσι·	13 Ἀλλὰ καὶ ὅσα δὲν μοῦ ἐζήτησες θὰ σοῦ τὰ δώσω δηλαδὴ πλοῦτον καὶ δόξαν, ὥστε νὰ μὴ ὑπάρξῃ ἄλλος ὅμοιός σου μεταξὺ ὅλων τῶν βασιλέων.	13 Ἀλλὰ σοῦ δίδω ἐπίσης καὶ ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα δὲν μοῦ ἐζήτησες· σοῦ δίδω καὶ πλούτη καὶ δόξαν, τόσα πολλά, ὥστε δὲν ἐφάνη ποτὲ ἄλλος ὅμοιός σου μεταξὺ τῶν βασιλέων.
14 καὶ ἐὰν πορευθῇς ἐν τῇ ὁδῷ μου φυλάσσειν τὰς ἐντολάς μου καὶ τὰ προστάγματά μου, ὡς ἐπορεύθη Δαυὶδ ὁ πατήρ σου, καὶ πληθύνω τὰς ἡμέρας σου.	14 Ἐὰν δὲ πορευθῇς κατὰ τὸ διάστημα τῆς ζωῆς σου σύμφωνα μὲ τὰς ἐντολὰς καὶ τὰ προστάγματά μου, ὅπως ἐπορεύθη ὁ Δαυὶδ ὁ πατήρ σου, θὰ σοῦ δώσω καὶ μακρότητα ἡμερῶν>.	14 Ἐὰν δὲ εἰς τὴν διαγωγήν σου καὶ εἰς τὸν δρόμον τῆς ζωῆς σου βαδίζῃς καὶ συμπεριφέρεσαι σύμφωνα μὲ τοὺς νόμους, τὶς ἐντολὲς καὶ τὰ προστάγματά μου, ὅπως ἐβάδισε καὶ συμπεριφέρθη ὁ Δαβίδ, ὁ πατέρας σου, τότε καὶ ἐγὼ θὰ ἐπεκτείνω τὶς ἡμέρες τῆς ζωῆς σου· θὰ σὲ μακροημερεύσω>.
15 Καὶ ἐξυπνίσθη Σαλωμών, καὶ ἰδοὺ ἐνύπνιον· καὶ ἀνέστη καὶ παραγίνεται εἰς Ἱερουσαλὴμ καὶ ἔστη κατὰ πρόσωπον τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ κατὰ πρόσωπον κιβωτοῦ διαθήκης Κυρίου ἐν Σιών καὶ ἀνήγαγεν ὁλοκαυτώσεις καὶ ἐποίησεν εἰρηνικὰς καὶ ἐποίησε πότον μέγαν ἑαυτῷ καὶ πᾶσι τοῖς παισὶν αὐτοῦ.	15 Ὁ Σολομὼν ἐξύπνησε καὶ ἐνόησε, ποῖον ἦτο τὸ ὄνειρόν του. Ἠγέρθη, ἦλθεν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, ἐστάθη ἐνώπιον τοῦ θυσιαστηρίου ἀπέναντι τῆς Κιβωτοῦ τῆς Διαθήκης τοῦ Κυρίου εἰς τὴν Σιών. Ἐκεῖ προσέφερεν ὁλοκαυτώματα καὶ θυσίας εἰρηνικάς. Παρέθεσε δὲ διὰ τὸν ἑαυτόν του καὶ δι' ὅλους τοὺς δούλους του μέγα συμπόσιον.	15 Ὁ Σολομὼν ἐξύπνησε καὶ νά· ἐνόησεν ὅτι ἦταν θεῖον, ἱερὸν καὶ ὑπερφυσικὸν ὄνειρον, εἰς τὸ ὁποῖον τοῦ ἐμίλησε ὁ Θεός. Κατόπιν ἐσηκώθη καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐστάθη ὄρθιος ἐμπρὸς εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων, ποὺ εὑρίσκετο ἐμπρὸς εἰς τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης εἰς τὴν Σιών. Ἐκεῖ δὲ προσέφερεν εἰς τὸν Θεὸν θυσίες ὁλοκαυτωμάτων καὶ θυσίες εἰρηνικές (εὐχαριστήριες)· καὶ μὲ τὰ κομμάτια τῶν εὐχαριστηρίων θυσιῶν (τὰ ὁποῖα ἀνῆκαν εἰς ἐκείνους ποὺ προσέφεραν τὴν θυσίαν) ἔκαμε μεγάλο ἐορταστικὸν συμπόσιον διὰ τὸν ἑαυτόν του καὶ δι' ὅλους τοὺς δούλους του.
16 Τότε ὤφθησαν δύο γυναῖκες πόρναι τῷ βασιλεῖ καὶ ἔστησαν ἐνώπιον αὐτοῦ.	16 Κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας παρουσιάσθησαν εἰς τὸν βασιλέα δύο κοιναὶ γυναῖκες, αἱ ὁποῖαι ἐστάθησαν ὄρθιαι ἐνώπιόν του.	16 Τότε παρουσιάσθησαν εἰς τὸν βασιλιᾶ δύο γυναῖκες πόρνες καὶ ἐστάθησαν ὄρθιες ἐμπρός του.
17 Καὶ εἶπεν ἡ γυνὴ μία· ἐν ἐμοί, κύριε· ἐγὼ καὶ ἡ γυνὴ αὕτη ᾠκοῦμεν ἐν οἴκῳ ἑνὶ καὶ ἐτέκομεν ἐν τῷ οἴκῳ.	17 Ἡ μία ἀπὸ αὐτὰς τοῦ εἶπεν· <ἄκουσέ με, σὲ παρακαλῶ, κύριε: Ἐγὼ καὶ αὐτὴ ἡ γυναίκα ἐμέναμεν εἰς τὸν ἴδιον οἶκον, καὶ ἐγεννήσαμεν εἰς τὸν οἶκον αὐτόν.	17 Καὶ ἡ μία γυναῖκα εἶπε: <Κύριέ μου, ἄκουσέ με, σὲ παρακαλῶ· ἐγὼ καὶ ἡ γυναῖκα αὐτὴ ἐμέναμε εἰς τὸ ἴδιον σπίτι καὶ ἐγεννήσαμεν καὶ οἱ δύο εἰς τὸ σπίτι αὐτό.
18 Καὶ ἐγενήθη ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ τεκούσης μου, ἔτεκε καὶ ἡ γυνὴ αὕτη· καὶ ἡμεῖς κατὰ τὸ αὐτό, καὶ οὐκ ἔστιν οὐθεὶς μεθ' ἡμῶν πάρεξ ἀμφοτέρων ἡμῶν ἐν τῷ οἴκῳ.	18 Κατὰ τὴν τρίτην ἡμέραν μετὰ τὴν γέννησιν τοῦ τέκνου μου ἐγέννησε καὶ ἡ γυναίκα αὐτή. Εἴμεθα μαζῆ εἰς τὸ ἴδιο τὸ κρεββάτι. Δὲν ὑπῆρξε κανένας ἄλλος μαζῆ μας, πλὴν ἀπὸ ἡμᾶς τὰς δύο.	18 Καὶ τὴν τρίτην ἡμέραν μετὰ τὴν γέννησιν τοῦ παιδιοῦ μου ἐγέννησε καὶ ἡ γυναῖκα αὐτή. Ἤμεθα καὶ οἱ δύο εἰς τὸ ἴδιον κρεββάτι· δὲν ὑπῆρχε μαζί μας κανένας ἄλλος εἰς τὸ σπίτι, ἐκτὸς ἀπὸ ἐμᾶς τὶς δύο.
19 Καὶ ἀπέθανεν ὁ υἱὸς τῆς γυναικὸς ταύτης τὴν νύκτα, ὡς ἐπεκοιμήθη ἐπ' αὐτόν·	19 Συνέβη ὅμως νὰ ἀποθάνῃ τὸ παιδὶ τῆς γυναικὸς αὐτῆς κατὰ τὴν νύκτα, διότι αὐτὴ ἔπεσε καὶ ἐκοιμήθη ἐπάνω του.	19 Ὅμως ὁ υἱὸς τῆς γυναίκας αὐτῆς ἀπέθανε τὴν νύκτα, διότι αὐτὴ ἐκοιμήθη ἐπάνω του καὶ τὸν ἐπλάκωσε·
20 καὶ ἀνέστη μέσης τῆς νυκτὸς καὶ ἔλαβε τὸν υἱόν μου ἐκ τῶν ἀγκαλῶν μου καὶ ἐκοίμισεν αὐτὸν ἐν τῷ κόλπῳ αὐτῆς καὶ τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν τεθνηκότα ἐκοίμισεν ἐν τῷ κόλπῳ μου.	20 Ἐσηκώθη ὅμως κατὰ τὸ μεσονύκτιον, ἐπῆρε τὸ παιδί μου ἀπὸ τὴν ἀγκαλιά μου, τὸ ἐκοίμισεν εἰς τὴν ἰδικήν της ἀγκαλιάν, τὸν δὲ υἱὸν της τὸν νεκρὸν τὸν ἀπέθεσεν εἰς τὴν ἰδικήν μου ἀγκάλην.	20 ἐσηκώθη λοιπὸν κατὰ τὰ μεσάνυκτα καί, ἐνῷ ἐκοιμώμουν, ἐπῆρε τὸν υἱόν μου ἀπὸ τὴν ἀγκαλιά μου καὶ τὸν ἐκοίμισεν εἰς τὴν ἀγκαλιά της καὶ τὸν υἱόν της τὸν νεκρὸν τὸν ἔβαλεν εἰς τὴν ἀγκαλιά μου.
21 Καὶ ἀνέστην τὸ πρωῒ θηλάσαι τὸν υἱόν μου, καὶ ἐκεῖνος ἦν τεθνηκώς· καὶ ἰδοὺ κατενόησα αὐτὸν πρωΐ, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦν ὁ υἱός μου, ὃν ἔτεκον.	21 Ἐσηκώθηκα ἐγὼ τὸ πρωὶ νὰ θηλάσω τὸ παιδί μου, καὶ εἶδα ὅτι ἐκεῖνο ἦτο νεκρόν. Ὅταν ἔγινε πρωί, παρετήρησα καὶ εἶδα ὅτι αὐτὸ δὲν ἦτο τὸ παιδί, τὸ ὁποῖον ἐγὼ εἶχα γεννήσει>.	21 Ἐσηκώθηκα δὲ τὸ πρωῒ διὰ νὰ θηλάσω τὸν υἱόν μου, ἀλλ’ ἐκεῖνος ἦταν νεκρός· ὅταν δὲ τὸν ἐκύτταξα ἀπὸ κοντὰ καὶ μὲ προσοχὴν τὸ πρωΐ, νά· διεπίστωσα ὅτι αὐτὸς δὲν ἦταν ὁ υἱός μου, τὸν ὁποῖον ἐγὼ ἐγέννησα>.
22 Καὶ εἶπεν ἡ γυνὴ ἡ ἑτέρα· οὐχί, ἀλλὰ ὁ υἱός μου ὁ ζῶν, ὁ δὲ υἱός σου ὁ τεθνηκώς. Καὶ ἐλάλησαν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.	22 Ἡ ἄλλη ὅμως γυναίκα εἶπε πρὸς αὐτήν· <ὄχι, τὸ παιδί, ποὺ ζῇ, εἶναι τὸ δικό μου τὸ παιδί. Τὸ ἰδικόν σου τὸ παιδὶ εἶναι νεκρόν>. Ἔτσι ὡμίλησαν αἱ δύο αὐταὶ γυναῖκες ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.	22 Καὶ ἡ ἄλλη γυναῖκα εἶπεν: <Ὄχι! τὸ παιδὶ τὸ ζωντανὸ εἶναι ὁ υἱός μου· ὁ δὲ υἱός σου εἶναι τὸ νεκρὸ παιδί!> Ἔτσι ἐμίλησαν καὶ αὐτὰ εἶπαν οἱ γυναῖκες ἐμπρὸς εἰς τὸν Σολομῶντα.
23 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς αὐταῖς· σὺ λέγεις· οὗτος ὁ υἱός μου ὁ ζῶν, καὶ ὁ υἱὸς ταύτης ὁ τεθνηκώς. Καὶ σὺ λέγεις· οὐχί, ἀλλὰ ὁ υἱός μου ὁ ζῶν, καὶ ὁ υἱός σου ὁ τεθνηκώς.	23 Ὁ βασιλεὺς Σολομὼν εἶπεν εἰς τὴν μίαν· <σὺ λέγεις ὅτι αὐτὸ εἶναι τὸ παιδί σου, ποὺ ζῇ, καὶ ὅτι τὸ παιδὶ ἐκείνης εἶναι νεκρόν>. Καὶ εἰς τὴν ἄλλην εἶπε· <σὺ λέγεις· ὄχι, ὄχι· ἀντιθέτως τὸ ζωντανὸ παιδὶ εἶναι ὁ υἱός μου καὶ τὸ νεκρὸ παιδὶ εἶναι ὁ υἱός σου>.	23 Τότε ὁ βασιλιᾶς τοὺς εἶπε: <Σύ, ἡ μία, λέγεις· <τὸ παιδὶ αὐτὸ τὸ ζωντανὸ εἶναι ὁ υἱός μου καὶ ὁ υἱὸς ἐκείνης εἶναι τὸ νεκρὸ παιδί>. Καὶ σύ, ἡ ἄλλη, λέγεις· <ὄχι! τὸ παιδὶ τὸ ζωντανὸ εἶναι ὁ υἱός μου, καὶ ὁ υἱός σου εἶναι τὸ νεκρὸ παιδί>.
24 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· λάβετέ μοι μάχαιραν· καὶ προσήνεγκαν τὴν μάχαιραν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.	24 Εἶπε τότε ὁ βασιλεύς· <πάρετε καὶ φέρετε ἐδῶ μίαν μάχαιραν>. Ἔφεραν πράγματι τὴν μάχαιραν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.	24 Καὶ ἐπρόσθεσε ὁ βασιλιᾶς: <Φέρτε μου ἕνα μαχαίρι <ξίφος>. Οἱ ὑπηρέται ἔφεραν τὸ μαχαίρι εἰς τὸν βασιλιᾶ.
25 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· διέλετε παιδίον τὸ ζῶν τὸ θηλάζον εἰς δύο καὶ δότε τὸ ἥμισυ αὐτοῦ ταύτῃ καὶ τὸ ἥμισυ αὐτοῦ ταύτῃ.	25 Εἶπε τότε ὁ βασιλεύς· <κόψτε εἰς δύο τὸ ζωντανὸ παιδί, τὸ ὁποῖον θηλάζει, καὶ δῶστε τὸ ἥμισυ εἰς τὴν γυναῖκα αὐτὴν καὶ τὸ ἄλλο ἥμισυ εἰς τὴν ἄλλην γυναῖκα>.	25 Τότε ὁ βασιλιᾶς εἶπε: <Μοιράστε τὸ παιδὶ τὸ ζωντανό, ποὺ θηλάζει, εἰς δύο καὶ δῶστε τὸ μισό (ἀπ’ αὐτό) εἰς αὐτὴν καὶ τὸ ἄλλο μισὸ εἰς τὴν ἄλλην γυναῖκα>.
26 Καὶ ἀπεκρίθη ἡ γυνή, ἧς ἦν ὁ υἱὸς ὁ ζῶν, καὶ εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα, ὅτι ἐταράχθη ἡ μήτρα αὐτῆς ἐπὶ τῷ υἱῷ αὐτῆς, καὶ εἶπεν· ἐν ἐμοί, κύριε, δότε αὐτῇ τὸ παιδίον καὶ θανάτῳ μὴ θανατώσητε αὐτό· καὶ αὕτη εἶπε· μήτε ἐμοὶ μήτε αὐτῇ ἔστω, διέλετε.	26 Ἐταράχθησαν τὰ μητρικὰ σπλάγχνα τῆς γυναικός, εἰς τὴν ὁποίαν ἀνῆκε τὸ ζωντανὸν βρέφος, καὶ εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα· <κάμε, σὲ παρακαλῶ, καλωσύνην πρὸς ἐμέ, κύριε, καὶ δώσατε εἰς αὐτὴν τὸ παιδὶ καὶ μὴ τὸ φονεύσετε>. Ἡ ἄλλη ὅμως γυναῖκα εἶπεν· <οὔτε εἰς ἐμὲ οὔτε εἰς αὐτὴν νὰ δοθῇ. Διαμελίσατό το>.	26 Τότε ἡ γυναῖκα, εἰς τὴν ὁποίαν ἀνῆκε τὸ ζωντανὸ παιδί, ἐπειδὴ συνεκινήθη βαθεία καὶ ἐταράχθησαν τὰ μητρικά της σπλάγχνα ἀπὸ ἀγάπην πρὸς τὸ παιδί της, ἀπεκρίθη πρὸς τὸν βασιλιᾶ καὶ τοῦ εἶπε: <Σὲ παρακαλῶ, κύριέ μου, ἄκουσέ με· δῶστε τὸ παιδὶ εἰς αὐτὴν καὶ μὴ τὸ θανατώσετε μὲ κανένα τρόπον!> Ἡ ἄλλη ὅμως εἶπε: <Νὰ μὴ δοθῇ οὔτε εἰς ἐμὲ οὔτε εἰς αὐτήν· μοιράστε το εἰς τὰ δύο!>
27 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺς καὶ εἶπε· δότε τὸ παιδίον τῇ εἰπούσῃ· δότε αὐτῇ αὐτὸ καὶ θανάτῳ μὴ θανατώσητε αὐτό· αὕτη ἡ μήτηρ αὐτοῦ.	27 Ἀπήντησεν τότε ὁ βασιλεύς· <δώσατε τὸ παιδὶ εἰς τὴν γυναῖκα, ποὺ εἶπε· Δῶστε αὐτὸ εἰς ἐκείνην καὶ μὴ τὸ θανατώσετε. Αὐτὴ εἶναι ἡ πραγματική του μητέρα>.	27 Τότε ὁ βασιλιᾶς ἀπεκρίθη καὶ εἶπε: <Δῶστε τὸ παιδὶ εἰς τὴν γυναῖκα ποὺ εἶπε· <δῶστε τὸ παιδὶ εἰς αὐτὴν καὶ μὴ τὸ θανατώσετε μὲ κανένα τρόπον>· δῶστε τὸ εἰς αὐτήν, διότι αὐτὴ εἶναι ἡ πραγματική του μητέρα>,
28 Καὶ ἤκουσαν πᾶς Ἰσραὴλ τὸ κρίμα τοῦτο, ὃ ἔκρινεν ὁ βασιλεύς, καὶ ἐφοβήθησαν ἀπὸ προσώπου τοῦ βασιλέως, ὅτι εἶδον ὅτι φρόνησις Θεοῦ ἐν αὐτῷ τοῦ ποιεῖν δικαίωμα.	28 Ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται ἤκουσαν τὴν ἀπόφασιν αὐτήν, τὴν ὁποίαν ἐξέδωκεν ὁ βασιλεύς, καὶ κατελήφθησαν ἀπὸ ἱερὸν δέος πρὸς τὸ πρόσωπον τοῦ βασιλέως, διότι εἶδον ὅτι ἡ σύνεσις τοῦ Θεοῦ ὑπῆρχεν εἰς αὐτόν, ὥστε νὰ κρίνῃ κατὰ δίκαιον τρόπον.	28 Καὶ ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται ἄκουσαν τὴν κρίσιν καὶ ἀπόφασιν αὐτήν, ποὺ ἐξέδωκεν ὁ βασιλιᾶς, καὶ ἠσθάνθησαν βαθὺν σεβασμὸν καὶ ἱερὸν δέος ἀπέναντί του· διότι ἀντελήφθησαν ὅτι εἰς αὐτὸν ὑπῆρχεν ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ, σοφία ποὺ ὑπερβαίνει τὰ ἀνθρώπινα μέτρα· σοφία τέτοια, ὥστε νὰ διακρίνῃ ὀρθὰ καὶ νὰ ἀποδίδη δικαιοσύνην.