Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
ἐγένετο ὡς συνετέλεσε Σαλωμὼν
τοῦ οἰκοδομῆσαι τὸν οἶκον Κυρίου
καὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ μετὰ
εἴκοσιν ἔτη, τότε ἐξεκκλησίασεν
ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν πάντας τοὺς
πρεσβυτέρους Ἰσραὴλ ἐν Σιών
τοῦ ἀνενεγκεῖν τὴν κιβωτὸν διαθήκης
Κυρίου ἐκ πόλεως Δαυίδ (αὕτη
ἐστὶ Σιών) |
ταν
δὲ ὁ Σολομὼν ἐτελείωσε τὴν
ἀνοικοδόμησιν τοῦ ναοῦ τοῦ Κυρίου
καὶ τοῦ ἰδικοῦ του ἀνακτόρου
εἰς χρονικὸν διάστημα εἴκοσι ἐτῶν,
ἐκάλεσεν ὅλους τοὺς πρεσβυτέρους
τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ εἰς τὴν
Σιών, διὰ νὰ μεταφέρουν τὴν
Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης τοῦ Κυρίου
ἀπὸ τὴν πόλιν Δαυίδ (αὐτὴ
εἶναι ἡ Σιών). |
ταν
πλέον ὁ Σολομὼν ἐτελείωσε τὴν
ἀνοικοδόμησιν τοῦ Ναοῦ τοῦ Κυρίου
καὶ τῶν ἀνακτόρων του εἰς διάστημα
εἴκοσι ἐτῶν, ἐκάλεσε καὶ συνεκέντρωσεν
ὅλους τοὺς πρεσβυτέρους τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ
λαοῦ εἰς τὴν Σιών, διὰ νὰ μεταφέρουν
τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης τοῦ Κυρίου
ἀπὸ τὴν πόλιν τοῦ Δαβίδ (αὐτὴ
εἶναι ἡ Σιὼν) εἰς τὸν Ναόν,
τὸν ὁποῖον ἔκτισε.
|
2
ἐν μηνὶ Ἀθανίν.
|
2
Αὐτὸ ἔγινε κατὰ τὸν μῆνα
Ἀθανίν. |
2
Τὸ γεγονὸς αὐτὸ συνέβη τὸν μῆνα
Ἀθανίν (τὸν ἕβδομον μῆνα τοῦ
Ἰσραηλιτικοῦ ἔτους, δηλαδὴ τὸν
ἰδικόν μας Σεπτέμβριον - Ὀκτώβριον).
|
3
Καὶ ἦραν οἱ ἱερεῖς τὴν
κιβωτὸν |
3
Οἱ ἱερεῖς ἐσήκωσαν καὶ
μετέφεραν τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης
|
3
Καὶ οἱ ἱερεῖς ἐσήκωσαν
καὶ μετέφεραν τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης
|
4
καὶ τὸ σκήνωμα τοῦ μαρτυρίου
καὶ τὰ σκεύη τὰ ἅγια τὰ
ἐν τῷ σκηνώματι τοῦ μαρτυρίου,
|
4
καὶ τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου
καὶ τὰ ἅγια σκεύη, τὰ ὁποῖα
ὑπῆρχον εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ
Μαρτυρίου. |
4
καὶ τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου (ποὺ
ἦταν εἰς τὴν Γαβαὼν) καὶ ὅλα
τὰ ἱερὰ σκεύη, ποὺ εὑρίσκοντο
εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου.
|
5
καὶ ὁ βασιλεὺς καὶ πᾶς Ἰσραὴλ
ἔμπροσθεν τῆς κιβωτοῦ θύοντες πρόβατα
καὶ βόας ἀναρίθμητα. |
5
Κατὰ τὴν ἐπίσημον ἐκείνην
πομπὴν ἐπροπορεύετο τῆς Κιβωτοῦ
ὁ βασιλεὺς καὶ ὅλος ὁ ἰσραηλιτικὸς
λαός. Καθ' ὁδὸν δὲ ἐθυσίαζον
ἀναρίθμητα πρόβατα καὶ βόδια.
|
5
Ἐμπρὸς ἀπὸ τὴν ἱερὰν
καὶ ἐπίσημον πομπὴν ἐβάδιζεν ὁ
βασιλιᾶς καὶ κατόπιν ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται·
μετὰ ἀπὸ αὐτοὺς ἀκολουθοῦσαν
ἡ Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης. Ὁ δὲ
βασιλιᾶς καὶ οἱ Ἰσραηλῖται ἐθυσίαζαν
εἰς τὸν Θεὸν πρόβατα καὶ βόδια ἀναρίθμητα.
|
6
Καὶ εἰσφέρουσιν οἱ ἱερεῖς
τὴν κιβωτὸν εἰς τὸν τόπον αὐτῆς
εἰς τὸ δαβὶρ τοῦ οἴκου, εἰς
τὰ ἅγια τῶν ἁγίων ὑπὸ
τὰς πτέρυγας τῶν Χερουβίμ·
|
6
Ὅταν ἡ πομπὴ ἔφθασεν εἰς τὸν
ναόν, οἱ ἱερεῖς ἔφεραν καὶ
ἐτοποθέτησαν τὴν Κιβωτὸν εἰς
τὴν θέσιν της, εἰς τὸ ἄδυτον
τοῦ ναοῦ, εἰς τὰ Ἅγια τῶν
Ἁγίων, κάτω ἀπὸ τὰς πτέρυγας
τῶν Χερουβίμ. |
6
Ὅταν ἡ πομπὴ ἔφθασεν εἰς τὸν
Ναόν, οἱ ἱερεῖς ἔφεραν τὴν Κιβωτὸν
τῆς Διαθήκης καὶ τὴν ἐτοποθέτησαν
εἰς τὴν θέσιν της, εἰς τὸ ἱερὸν
Ἄδυτον τοῦ Ναοῦ, δηλαδὴ εἰς
τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, κάτω ἀπὸ
τὰ μεγάλα χρυσὰ πτερὰ τῶν Χερουβίμ.
|
7
ὅτι τὰ Χερουβὶμ διαπεπετασμένα ταῖς
πτέρυξιν ἐπὶ τὸν τόπον τῆς
κιβωτοῦ, καὶ περιεκάλυπτον τὰ Χερουβὶμ
ἐπὶ τὴν κιβωτὸν καὶ ἐπὶ
τὰ ἅγια αὐτῆς ἐπάνωθεν,
|
7
Διότι τὰ Χερουβὶμ εἶχαν τὰς
πτέρυγάς των ἀνοιγμένας ἐπάνω
ἀπὸ τὸν τόπον, ὅπου εὐρίσκετο
ἡ Κιβωτός, καὶ ἐσκέπαζαν μὲ
τὰς πτέρυγάς των τὴν Κιβωτὸν
καὶ τὰ ἅγια, τὰ ὁποῖα
ὑπῆρχαν εἰς αὐτήν. |
7
Διότι τὰ Χερουβὶμ εἶχαν ἀνοιγμένα
τὰ μεγάλα πτερά των ἐπάνω ἀπὸ
τὸν τόπον, ποὺ ἦταν τοποθετημένη ἡ
Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης· ἔτσι ἐσκέπαζαν
μὲ τὰ πτερά των τὴν Κιβωτὸν
καὶ ὅλα τὰ ἱερὰ ἀντικείμενα,
ποὺ ὑπῆρχαν εἰς αὐτήν.
|
8
καὶ ὑπερεῖχον τὰ ἠγιασμένα,
καὶ ἐνεβλέποντο αἱ κεφαλαὶ τῶν
ἠγιασμένων ἐκ τῶν ἁγίων
εἰς πρόσωπον τοῦ δαβὶρ καὶ οὐκ
ὠπτάνοντο ἔξω.
|
8
Τὰ ἄκρα δὲ τῶν ἱερῶν ράβδων
τῆς Κιβωτοῦ ἐξεῖχαν καὶ ἐφαίνοντο
αἱ κεφαλαί των καὶ ἀπὸ τὸν
ἄλλον χῶρον τοῦ ναοῦ. Ἀπὸ
τὸν χῶρον ὅμως τὸν ἐκτὸς
τοῦ ναοῦ δὲν ἐφαίνοντο αἱ
ράβδοι. |
8
Ἀλλὰ ἐξεῖχαν ἀπὸ τὴν
Κιβωτὸν τὰ ἄκρα τῶν ἱερῶν
ράβδων της (τῶν μοχλῶν της) καὶ οἱ
κεφαλές των (τὰ ἄκρα των) ἐφαίνοντο
ἀπὸ τὸν χῶρον τοῦ κυρίως Ναοῦ.
Ἀπὸ τὸν χῶρον ὅμως ἔξω
ἀπὸ τὸν Ναὸν δὲν ἐφαίνοντο
οἱ ἱερὲς ράβδοι. |
9
Οὐκ ἦν ἐν τῇ κιβωτῷ πλὴν
δύο πλάκες λίθιναι, πλάκες τῆς
διαθήκης, ἂς ἔθηκεν ἐκεῖ Μωυσῆς
ἐν Χωρὴβ ἃς διέθετο Κύριος μετὰ
τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἐν τῷ
ἐκπορεύεσθαι αὐτοὺς ἐκ γῆς
Αἰγύπτου. |
9
Μέσα εἰς τὴν Κιβωτὸν δὲν ὑπῆρχε
τίποτε ἄλλο, παρὰ μόνον αἱ δύο
λίθιναι πλάκες τῆς Διαθήκης, τὰς
ὁποίας ὁ Μωϋσῆς εἶχε τοποθετήσει
μέσα εἰς αὐτὴν εἰς τὸ
ὄρος Χωρήβ. Αὐταὶ δὲ αἱ
πλάκες περιεῖχον τὴν Διαθήκην, ποὺ
ἔκαμεν ὁ Θεός μὲ τοὺς Ἰσραηλίτας,
ὅταν αὐτοὶ εἶχαν ἐξέλθει
ἀπὸ τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου
καὶ εἶχαν φθάσει εἰς τὸ ὄρος
Σινά. |
9
Μέσα εἰς τὴν Κιβωτὸν δὲν εὑρίσκετο
τίποτε ἄλλο παρὰ μόνον οἱ δύο λίθινες πλάκες,
οἱ θεοχάρακτες πλάκες τῆς Διαθήκης, τὶς
ὁποῖες εἶχε τοποθετήσει ἐκεῖ
ὁ Μωϋσῆς εἰς τὸ ὅρος Χωρήβ.
Οἱ δύο αὐτὲς πλάκες περιεῖχαν τὴν
διαθήκην, ποὺ ἔκαμεν ὁ Θεὸς μὲ
τοὺς Ἰσραηλίτες, τότε ποὺ αὐτοὶ
ἀνεχώρησαν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον
καὶ ἔφθασαν εἰς τὸ ὄρος Σινᾶ.
|
10
Καὶ ἐγένετο ὡς ἐξῆλθον
οἱ ἱερεῖς ἐκ τοῦ ἁγίου,
καὶ ἡ νεφέλη ἔπλησε τὸν οἶκον·
|
10
Ὅταν οἱ ἱερεῖς, μετὰ τὴν
ἐπίσημον αὐτὴν τελετήν, ἐξῆλθον
ἀπὸ τὸν ναόν, ἡ νεφέλη
ἐγέμισε τὸν ναόν.
|
10
Μόλις δὲ οἱ ἱερεῖς ἐβγῆκαν
ἀπὸ τὸν Ναόν, ἡ ὑπερφυσικὴ
νεφέλη, ποὺ ἐδήλωνε τὴν παρουσίαν
τοῦ Θεοῦ, ἐγέμισεν ἔξαφνα τὸν
Ναόν! |
11
καὶ οὐκ ἠδύναντο οἱ ἱερεῖς
στήκειν λειτουργεῖν ἀπὸ προσώπου
τῆς νεφέλης, ὅτι ἔπλησε δόξα
Κυρίου τὸν οἶκον.
|
11
Οἱ ἱερεῖς δὲν ἠμποροῦσαν
νὰ παραμείνουν ἐκεῖ καὶ νὰ
προσφέρουν τὰς ὑπηρεσίας των ἐξ
αἰτίας τῆς νεφέλης, διότι τὸ
φῶς καὶ ἡ θεία λάμψις της ἐγέμισε
τὸν ναὸν τοῦτον τοῦ Κυρίου.
|
11
Τὸ ἐκθαμβωτικὸν φῶς τῆς ὑπερφυσικῆς
νεφέλης ἦταν τόσον ἰσχυρόν, ὥστε οἰ
ἱερεῖς δὲν ἠμποροῦσαν νὰ
στέκωνται ἐκεῖ καὶ νὰ ἐπιτελοῦν
τὰ ἱερά των καθήκοντα, ἕνεκα τῆς
νεφέλης· διότι ἡ δόξα τοῦ Κυρίου, ἡ ὑπερφυσικὴ
καὶ ἐκθαμβωτικὴ λάμψις, ἐγέμισε τὸν
Ναὸν τοῦ Θεοῦ. |
14
Καὶ ἀπέστρεψεν ὁ βασιλεὺς τὸ
πρόσωπον αὐτοῦ, καὶ εὐλόγησεν
ὁ βασιλεὺς πάντα Ἰσραήλ, καὶ
πᾶσα ἐκκλησία Ἰσραὴλ εἱστήκει.
|
14
Ἔπειτα ὁ βασιλεὺς ἐγύρισε τὸ
πρόσωπόν του πρὸς τὸν ἰσραηλιτικὸν
λαὸν καὶ εὐλόγησεν ὅλον αὐτὸν
τὸν λαόν. Ὅλοι δὲ οἱ Ἰσραηλῖται
ἐστέκοντο ὄρθιοι. |
14
Κατόπιν ὁ βασιλιᾶς ἔστρεψε τὸ πρόσωπόν
του πρὸς τὸν λαὸν καὶ εὐλόγησεν
ὅλον τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν·
ὅλος δὲ ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαός,
ποὺ εἶχε συγκεντρωθῆ, ἐστέκετο
ὄρθιος. |
15
Καὶ εἶπεν· εὐλογητὸς Κύριος
ὁ Θεὸς Ἰσραὴλ σήμερον, ὃς
ἐλάλησεν ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ
περὶ Δαυὶδ τοῦ πατρός μου καὶ
ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ ἐπλήρωσε
λέγων· |
15
Ὁ βασιλεὺς ἀνέπεμψεν
αὐτὴν τὴν προσευχήν· <Εὐλογημένος
ἂς εἶναι σήμερον ὁ Θεὸς τοῦ
ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος
ἐξεπλήρωσε τὴν ὑπόσχεσιν,
ποὺ μὲ τὸ ἴδιο του τὸ
στόμα εἶχε δώσει πρὸς τὸν πατέρα
μου τὸν Δαυίδ,
τὴν ἀνοικοδόμησιν δηλαδὴ τοῦ
ναοῦ, λέγων·
|
15
Καὶ ὁ βασιλιᾶς Σολομὼν εἶπεν:
<Ἂς εἶναι εὐλογημένος καὶ
δοξασμένος ὁ Κύριος, τὸν ὁποῖον μόνοι
ἀπὸ ὅλα τὰ ἔθνη ἐγνώρισαν
καὶ ἐλάτρευσαν οἱ Ἰσραηλῖται,
καὶ δι’ αὐτὸ ὀνομάζεται ἰδικός
των Θεός, Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ· ἂς εἶναι
εὐλογημένος καὶ δοξασμένος σήμερα, διότι ἐμίλησε
μὲ τὸ στόμα του εἰς τὸν Δαβίδ, τὸν
πατέρα μου, διὰ τὴν ἀνοικοδόμησιν τοῦ
Ναοῦ καὶ μὲ τὰ χέρια του ἐξεπλήρωσε
τὴν ὑπόσχεσίν του. Ὁ Θεὸς ὑπεσχέθη
εἰς τὸν Δαβὶδ τὴν ἀνοικοδόμησιν
τοῦ Ναοῦ, ὅταν τοῦ εἶπεν:
|
16
ἀφ' ἧς ἡμέρας ἐξήγαγον
τὸν λαόν μου τὸν Ἰσραὴλ ἐξ
Αἰγύπτου, οὐκ ἐξελεξάμην ἐν
πόλει ἐν ἑνὶ σκήπτρῳ Ἰσραὴλ
τοῦ οἰκοδομῆσαι οἶκον τοῦ εἶναι
τὸ ὄνομά μου ἐκεῖ. Καὶ
ἐξελεξάμην ἐν Ἱερουσαλὴμ εἶναι
τὸ ὄνομά μου ἐκεῖ· καὶ
ἐξελεξάμην τὸν Δαυὶδ τοῦ εἶναι
ἐπὶ τὸν λαόν μου τὸν Ἰσραήλ.
|
16
Ἀπὸ τὴν ἡμέραν,
ποὺ ἔβγαλα
ἐλεύθερον τὸν λαόν μου τὸν
Ἰσραηλιτικὸν ἐκ
τῆς Αἰγύπτου, δὲν ἐξέλεξα
ἄλλην πόλιν ἀπὸ
τὴν περιοχὴν τοῦ
ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ,
διὰ νὰ οἰκοδομήσω
τὸν ναόν μου,
διὰ νὰ εἶναι
καὶ νὰ δοξάζεται ἐκεῖ τὸ
ὄνομά μου. Ἐδιάλεξα τὴν Ἱερουσαλὴμ
ὡς τόπον, ὅπου θὰ ἀναφέρωνται
αἱ δοξολογίαι καὶ καὶ προσευχαὶ
εἰς τὸ ὅνομά μου. Ὡς βασιλέα
δὲ ἐδιάλεξα τὸν Δαυίδ, διὰ
νὰ κυβερνήσῃ αὐτὸς τὸν
ἰσραηλιτικὸν λαόν μου.
|
16
<Ἀπὸ τὴν ἡμέραν, ποὺ ἐλευθέρωσα
τὸν λαόν μου τὸν Ἰσραηλιτικὸν καὶ
τὸν ἔβγαλα ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον,
δὲν ἐδιάλεξα καμμίαν ἄλλην πόλιν μεταξὺ
τῶν φυλῶν τοῦ Ἰσραήλ, εἰς τὴν
ὁποίαν νὰ οἰκοδομήσω Ναόν, διὰ νὰ
λατρεύουν καὶ νὰ ἐπικαλοῦνται ἐκεῖ
τὸ ὄνομά μου. Ἀλλὰ ἐδιάλεξα
τὴν Ἱερουσαλὴμ ὡς τόπον, εἰς
τὸν ὁποῖον θὰ μὲ λατρεύουν καὶ
θὰ ἐπικαλοῦνται τὸ ὄνομά μου.
Καὶ ἐδιάλεξα (σέ) τὸν Δαβὶδ
διὰ νὰ βασιλεύσῃς εἰς τὸν λαόν
μου τὸν Ἰσραηλιτικόν>). |
17
Καὶ ἐγένετο ἐπὶ τῆς καρδίας
τοῦ πατρός μου οἰκοδομῆσαι οἶκον
τῷ ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ Ἰσραήλ.
|
17
Ὁ πατήρ μου ἐπεθύμησε μὲ ὅλην
του τὴν καρδίαν νὰ ἀνοικοδομήσῃ
τὸν ναὸν πρὸς δόξαν καὶ τιμὴν
τοῦ ὀνόματος Κυρίου τοῦ Θεοῦ
τοῦ Ἰσραήλ.
|
17
Ὁ Σολομὼν συνέχισε: <Καὶ ἐγεννήθη
εἰς τὴν καρδία τοῦ πατέρα μου ἡ δυνατὴ
ἐπιθυμία νὰ ἀνοικοδομήσῃ Ναὸν
εἰς τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ
τῶν Ἰσραηλιτῶν. |
18
καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Δαυὶδ τὸν
πατέρα μου· ἀνθ' ὧν ἦλθεν ἐπὶ
τὴν καρδίαν σου τοῦ οἰκοδομῆσαι
οἶκον τῷ ὀνόματί μου, καλῶς
ἐποίησας ὅτι ἐγενήθη ἐπὶ
τὴν καρδίαν σου·
|
18
Ὁ Κύριος ὅμως ἀπήντησε πρὸς
τὸν πατέρα μου τὸν Δαυίδ· Καλὴ
εἶναι ἡ ἐπιθυμία
τῆς καρδίας σου νὰ
οἰκοδομήσῃς ναὸν πρὸς δόξαν
τοῦ ὀνόματός
μου. Καλῶς ἔπραξες, ποὺ ἐγενήθη
αὐτὴ ἡ ἐπιθυμία μέσα εἰς
τὴν καρδίαν σου.
|
18
Ἀλλ’ ὁ Κύριος, ποὺ εἶδε τὴν
ἐπιθυμίαν αὐτὴν τοῦ πατέρα μου, τοῦ
εἶπε: <Τὸ ὅτι ἐγεννήθη εἰς
τὴν καρδία σου ἡ ἐπιθυμία νὰ ἀνοικοδομήσῃς
Ναὸν εἰς τὸ ὄνομά μου, ἦταν
πολὺ καλό. Εἶχες ἀπόλυτον δίκαιον νὰ
ἐπιθυμήσῃς καὶ νὰ σχεδιάσε ἕνα
τέτοιο ἔργον. |
19
πλὴν σὺ οὐκ οἰκοδομήσεις τὸν
οἶκον, ἀλλ' ἢ ὁ υἱός σου
ὁ ἐξελθὼν ἐκ τῶν πλευρῶν
σου. Οὗτος οἰκοδομήσει τὸν οἶκον
τῷ ὀνόματί μου.
|
19
Ἀλλὰ δὲν θὰ οἰκοδομήσῃς
σὺ τοῦτον τὸν ναόν, εἰ μὴ
μόνον ὁ υἱός
σου, ὁ ὁποῖος ἐβγῆκεν ἀπὸ
τὰ σπλάγχνα σου. Αὐτὸς θὰ οἰκοδομήσῃ
τὸν ναὸν πρὸς δόξαν καὶ τιμὴν
τοῦ ὀνόματός μου.
|
19
Παρ' ὅλα ὅμως αὐτὰ δὲν θὰ
ἀνοικοδομήσῃς σὺ τὸν Ναόν, ἀλλ’
ὁ υἱός σου, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθη
ἀπὸ σέ· αὐτὸς εἶναι
ἐκεῖνος, ποὺ θὰ κτίσῃ τὸν
Ναὸν αὐτὸν εἰς τὸ ὄνομά
μου>. |
20
Καὶ ἀνέστησε Κύριος τὸ ρῆμα
αὐτοῦ, ὃ ἐλάλησε, καὶ
ἀνέστην ἀντὶ Δαυὶδ τοῦ
πατρός μου καὶ ἐκάθισα ἐπὶ
τοῦ θρόνου Ἰσραήλ, καθὼς ἐλάλησε
Κύριος, καὶ ᾠκοδόμησα τὸν οἶκον
τῷ ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ Ἰσραὴλ.
|
20
Ὁ Θεὸς ἐξεπλήρωσεν αὐτὴν
τὴν ὑπόσχεσιν, τὴν ὁποίαν
εἶπε πρὸς τὸν πατέρα μου, διότι
ἐγὼ ἦλθον εἰς τὴν θέσιν
τοῦ πατρός μου, ἐκάθησα εἰς
τὸν θρόνον τοῦ
ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ,
ὅπως ἀκριβῶς εἶχε
προαναγγείλει ὁ Κύριος, καὶ οἰκοδόμησα
τὸν ναὸν αὐτὸν πρὸς δόξαν
τοῦ ὀνόματος Κυρίου τοῦ Θεοῦ
τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.
|
20
Τώρα λοιπὸν ὁ Κύριος ἐπραγματοποίησε τὴν
ὑπόσχεσιν, τὴν ὁποίαν ἔδωκε·
διότι ἀνέβηκα ἐγὼ ἀντὶ τοῦ
Δαβίδ, τοῦ πατέρα μου, καὶ ἐκάθησα
εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον τοῦ Ἰσραήλ,
ὅπως ὑπεσχέθη ὁ Κύριος, καὶ
ἀνοικοδόμησα τὸν Ναὸν εἰς τὸ
ὄνομα Κυρίου, τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἰσραήλ.
|
21
Καὶ ἐθέμην ἐκεῖ τόπον
τὴν κιβωτῷ, ἐν ᾗ ἐστιν ἐκεῖ
διαθήκη Κυρίου, ἣν διέθετο Κύριος
μετὰ τῶν πατέρων ἡμῶν ἐν
τῷ ἐξαγαγεῖν αὐτὸν αὐτοὺς
ἐκ γῆς Αἰγύπτου.
|
21
Ἐκεῖ καθώρισα τὸν τόπον διὰ
τὴν Κιβωτόν, ἐντὸς τῆς ὁποίας
ὑπάρχουν αἱ πλάκες τῆς Διαθήκης,
τὴν ὁποίαν συνῆψεν ὁ Κύριος
μὲ τοὺς προπάτοράς μας, ἀφοῦ
τοὺς ἔβγαλεν ἐλευθέρους
ἀπὸ τὴν
χώραν τῆς Αἰγύπτου>.
|
21
Ἐπίσης ἐκεῖ (εἰς τὸν Ναόν)
καθώρισα τόπον διὰ τὴν Κιβωτόν, εἰς τὴν
ὁποίαν ὑπάρχουν οἱ θεοχάρακτες λίθινες πλάκες
τῆς Διαθήκης, τὴν ὁποίαν ἔκαμεν ὁ
Κύριος μὲ τοὺς προπάτορές μας, ὅταν
τοὺς ὠδήγησε καὶ τοὺς ἔβγαλε
ἐλευθέρους ἀπὸ τὴν χώραν τῆς
Αἰγύπτου>. |
22
Καὶ ἀνέστη Σαλωμὼν κατὰ πρόσωπον
τοῦ θυσιαστηρίου Κυρίου ἐνώπιον
πάσης ἐκκλησίας Ἰσραὴλ καὶ
διεπέτασε τὰς χεῖρας αὐτοῦ εἰς
τὸν οὐρανόν, |
22
Ἐστάθη ὁ Σολομὼν ὄρθιος
ἐμπρὸς ἀπὸ τὸ θυσιαστήριον
τῶν ὁλοκαυτωμάτων τοῦ Κυρίου
ἐνώπιον ὅλης τῆς συγκεντρώσεως
τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ἥπλωσε
τὰς χεῖρας του
πρὸς τὸν οὐρανὸν
|
22
Κατόπιν ὁ Σολομὼν ἐστάθη ὄρθιος ἐμπρὸς
εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων,
ἐνώπιον ὅλης τῆς συγκεντρώσεως τῶν
Ἰσραηλιτῶν, καὶ ὕψωσε τὰ χέρια
τοῦ πρὸς τὸν οὐρανὸν
|
23
καὶ εἶπε· Κύριε ὁ Θεὸς
Ἰσραήλ, οὐκ ἔστιν ὡς σὺ
Θεὸς ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω
καὶ ἐπὶ τῆς γῆς κάτω,
φυλάσσων διαθήκην καὶ ἔλεος τῷ
δούλῳ σου τῷ πορευομένῳ ἐνώπιόν
σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ,
|
23
καὶ εἶπε· <Κύριε, Θεὲ τοῦ
ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, δὲν ὑπάρχει
ἄλλος Θεός, ὅπως σύ,
οὔτε ἄνω εἰς
τὸν οὐρανὸν οὔτε
κάτω εἰς τὴν
γῆν. Διότι σὺ ἐκπληρώνεις
τὴν ὑπόσχεσίν σου καὶ παρέχεις
τὸ ἔλεός σου εἰς ἐμὲ τὸν
δοῦλον σου, ὁ ὁποῖος
μὲ ὅλην του τὴν καρδίαν πορεύεται
κατὰ τὸ θέλημά σου ἐνώπιόν
σου, |
23
καὶ προσηυχήθη καὶ εἶπεν: <Ὦ Κύριε,
Θεὲ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, δὲν
ὑπάρχει κανένας ἄλλος θεὸς ὅπως σὺ
εἰς τὸν οὐρανὸν ἄνω καὶ
εἰς τὴν γῆν κάτω! Σὺ τηρεῖς
τὴν ὑπόσχεσιν καὶ τὴν εὐσπλαγχνίαν
σου πρὸς τὸν δοῦλον σου, ὁ ὁποῖος
βαδίζει ἐνώπιόν σου μὲ ὅλην τὴν καρδιά
του καὶ σὲ ὑπακούει προθύμως.
|
24
ἃ ἐφύλαξας τῷ δούλῳ σου
Δαυὶδ τῷ πατρί μου· καὶ γὰρ
ἐλάλησας ἐν τῷ στόματί
σου καὶ ἐν χερσί σου ἐπλήρωσας
ὡς ἡ ἡμέρα αὔτη.
|
24
ὅπως ἐξεπλήρωσες αὐτὰ εἰς
τὸν δοῦλον σου, τὸν
πατέρα μου τὸν Δαυίδ· διότι ὅσα
μὲ τὸ ἴδιο σου τὸ στόμα τοῦ
ὑπεσχέθης, τὰ ἐξεπλήρωσες
σήμερον, κατὰ τὴν ἡμέραν
αὐτὴν διὰ τῆς δυνάμεώς
σου.
|
24
Σὺ ἐτήρησες ὅσα ὑπεσχέθης
εἰς τὸν δοῦλον σου τὸν Δαβίδ, τὸν
πατέρα μου. Διότι ὅσα σὺ εἶπες μὲ
τὸ ἰδικόν σου στόμα, τὰ ἐξεπλήρωσες
μὲ τὰ χέριά σου, ὅπως τὸ φανερώνει
καὶ ἡ σημερινὴ ἡμέρα.
|
25
Καὶ νῦν, Κύριε ὁ Θεὸς Ἰσραήλ,
φύλαξον τῷ δούλῳ σου Δαυὶδ τῷ
πατρί μου ἃ ἐλάλησας οὕτω λέγων·
οὐκ ἐξαρθήσεταί σου ἀνὴρ
ἐκ προσώπου μου καθήμενος ἐπὶ
θρόνου Ἰσραήλ, πλὴν ἐὰν
φυλάξωνται τὰ τέκνα σου τὰς ὁδοὺς
αὐτῶν τοῦ πορεύεσθαι ἐνώπιόν
μου, καθὼς ἐπορεύθης ἐνώπιον
ἐμοῦ. |
25
Καὶ τώρα, Κύριε
ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ἐκπλήρωσε
εἰς τὸν δοῦλον σου τὸν Δαυίδ,
τὸν πατέρα μου, ὅσα ὑπεσχέθης
εἰς αὐτὸν λέγων· Δὲν θὰ
λείψῃ ἄνθρωπος ἐνώπιόν
μου ἀπὸ τοὺς
ἀπογόνους σου, ὁ
ὁποῖος θὰ κάθεται εἰς τὸν
βασιλικὸν θρόνον τοῦ ἰσραηλιτικοῦ
λαοῦ, ὑπὸ τὸν
ὅρον ὅμως ὅτι οἱ
ἀπόγονοί σου θὰ τηροῦν
τὰς ἐντολάς μου καὶ
θὰ πορεύωνται ἐνώπιόν μου,
ὅπως ἐπορεύθης καὶ συμπεριεφέρθης
σὺ ἐνώπιόν μου.
|
25
Τώρα λοιπόν, ὦ Κύριε, Θεὲ τοῦ Ἰσραήλ,
ἐκπλήρωσε εἰς τὸν δοῦλον σου
τὸν Δαβίδ, τὸν πατέρα μου, ὅσα τοῦ
ὑπεσχέθης, ὅταν τοῦ εἶπες: <Οὐδέποτε
θὰ παύσῃ νὰ ὑπάρχῃ ἐνώπιόν
μου ἄνθρωπος ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους
σου, ὁ ὁποῖος θὰ βασιλεύσῃ εἰς
τὸν θρόνον τοῦ Ἰσραήλ· αὐτὸ
δὲ θὰ γίνῃ, ἐφ' ὅσον τὰ
τέκνα σου θὰ προσέξουν, ὥστε νὰ βαδίζουν
ἐνώπιόν μου μὲ ὁλόψυχον ἀφοσίωσιν
καὶ ὁλοκάρδιον ὑπακοήν, ὅπως ἐφέρθης
σὺ ἀπέναντί μου>. |
26
Καὶ νῦν, Κύριε ὁ Θεὸς Ἰσραήλ,
πιστωθήτω δὴ τὸ ρῆμά σου τῷ
Δαυὶδ τῷ πατρί μου.
|
26
Καὶ τώρα παρακαλῶ,
Κύριε, Θεὲ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ
λαοῦ, ἂς ἀποδειχθῇ ἀληθινὴ
καὶ ἂς πραγματοποιηθῇ
ἡ ὑπόσχεσις,
τὴν ὁποίαν εἶπες
πρὸς τὸν πατέρα μου Δαυίδ·
|
26
Καὶ τώρα, ὦ Κύριε, Θεὲ τοῦ Ἰσραήλ,
ἂς ἐπαληθευθῇ, σὲ παρακαλῶ,
ἡ ὑπόσχεσίς σου, τὴν ὁποίαν ἔδωκες
εἰς τὸν Δαβίδ, τὸν πατέρα μου.
|
27
Ὅτι εἰ ἀληθῶς κατοικήσει ὁ
Θεὸς κατὰ ἀνθρώπων ἐπὶ
τῆς γῆς; Ὁ οὐρανὸς καὶ
ὁ οὐρανὸς τοῦ οὐρανοῦ
οὐκ ἀρκέσουσί σοι, πλὴν καὶ
ὁ οἶκος οὗτος, ὃν ᾠκοδόμησα
τῷ ὀνόματί σου;
|
27
ὅτι δηλαδή, σὺ ὁ
Θεὸς θὰ κατοικήσῃς
μαζῆ μὲ τοὺς
ἀνθρώπους εἰς τὴν γῆν. Ἐὰν
ὁ οὐρανὸς καὶ ὁ οὐρανὸς
τοῦ οὐρανοῦ δὲν εἶναι ἱκανοὶ
νὰ σὲ χωρέσουν, πῶς θὰ γίνῃ
κατοικητήριόν σου ὁ ναὸς
αὐτός, τὸν ὁποῖον ἐγὼ
οἰκοδόμησα πρὸς δόξαν τοῦ Ὄνόματός
σου; |
27
Πράγματι Σύ, ὁ ἄπειρος καὶ ἀνεξιχνίαστος
Θεὸς θὰ κατοικήσῃς μὲ τοὺς ἁμαρτωλοὺς
καὶ φθαρτοὺς ἀνθρώπους εἰς τὴν
μικρὰν αὐτὴν γῆν; Ἐὰν
ὁλόκληρος αὐτὸς ὁ ἀπέραντος
οὐρανός, τὸν ὁποῖον βλέπομεν, καὶ
ὁ οὐρανὸς τοῦ ἀχανοῦς
οὐρανοῦ, εἰς τὸν ὁποῖον
δὲν φθάνει τὸ ἀνθρώπινον βλέμμα, δὲν
ἠμποροῦν νὰ χωρέσουν σέ, τὸν ἄπειρον
Θεόν, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ σὲ
χωρέσῃ ὁ μικρὸς αὐτὸς Ναός,
τὸν ὁποῖον ἐγὼ ἔκτισα
εἰς δόξαν τοῦ ἁγίου ὀνόματός σου;
|
28
Καὶ ἐπιβλέψῃ ἐπὶ τὴν
δέησίν μου, Κύριε ὁ Θεὸς Ἰσραήλ,
ἀκούειν τῆς προσευχῆς ἧς ὁ
δοῦλός σου προσεύχεται ἐνώπιόν
σου πρός σε σήμερον,
|
28
Σὲ παρακαλῶ ὅμως,
Κύριε, ρίψε εὐμενὲς βλέμα
εἰς τὴν δέησίν μου. Κύριε καὶ
Θεὲ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ
λαοῦ, ἄκουσε τὴν προσευχήν
μου, τὴν ὁποίαν ὁ δοῦλός
σου ἀπευθύνει
πρὸς σὲ σήμερον.
|
28
Παρ' ὅλα αὐτὰ ρίψε, σὲ παρακαλῶ,
εὐσπλαγχνικὸν τὸ βλέμμα σου εἰς τὴν
δέησίν μου, Κύριε, Θεὲ τοῦ Ἰσραήλ, διὰ
νὰ ἀκούσῃς τὴν προσευχήν, τὴν
ὁποίαν ἐγώ, ὁ δοῦλος σου, ἀπευθύνω
σήμερα εἰς σέ, τὸν ἄπειρον Θεόν,
|
29
τοῦ εἶναι τοὺς ὀφθαλμούς σου
ἠνεωγμένους εἰς τὸν οἶκον τοῦτον
ἡμέρας καὶ νυκτός, εἰς τὸν
τόπον, ὃν εἶπας· ἔσται τὸ
ὄνομά μου ἐκεῖ, τοῦ εἰσακούειν
τῆς προσευχῆς, ἧς προσεύχεται ὁ
δοῦλός σου εἰς τὸν τόπον τοῦτον
ἡμέρας καὶ νυκτός.
|
29
Ἂς εἶναι σὲ
παρακαλῶ οἱ ὀφθαλμοί
σου ἀνοικτοὶ ἡμέραν καὶ νύκτα
πρὸς τὸν ναὸν τοῦτον, εἰς τὸν
τόπον αὐτόν, διὰ τὸν ὁποῖον
εἶπες· Θὰ εἶμαι ἐγὼ ἐκεῖ,
διὰ νὰ ἀκούω τὴν προσευχήν,
τὴν ὁποίαν θὰ ἀπευθύνῃ
ὁ δοῦλος μου εἰς τὸν τόπον τοῦτον,
ἡμέραν καὶ νύκτα.
|
29
καὶ ἂς εἶναι οἱ ὀφθαλμοί σου
ἀνοικτοὶ καὶ στραμμένοι εἰς τὸν
Ναὸν τοῦτον ἡμέραν καὶ νύκτα, εἰς
τὸν ἱερὸν αὐτὸν τόπον, διὰ
τὸν ὁποῖον εἶπες· <τὸ ὄνομά
μου θὰ εἶναι ἐκεῖ>, διὰ νὰ
ἀκούῃς τὴν προσευχήν, τὴν ὁποίαν
θὰ ἀπευθὺνῃ ὁ δοῦλος σου
εἰς τὸν ἱερὸν αὐτὸν τόπον
ἡμέραν καὶ νύκτα. |
30
Καὶ εἰσακούσῃ τῆς δεήσεως
τοῦ δούλου σου καὶ τοῦ λαοῦ
σου Ἰσραήλ, ἃ ἂν προσεύξωνται
εἰς τὸν τόπον τοῦτον, καὶ σὺ
εἰσακούσῃ ἐν τῷ τόπῳ
τῆς κατοικήσεώς σου ἐν οὐρανῷ
καὶ ποιήσεις καὶ ἵλεως ἔσῃ.
|
30
Ναὶ θὰ ἀκούῃς
τὴν προσευχὴν ἐμοῦ τοῦ δούλου
σου καὶ τὰς προσευχὰς τοῦ
ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, τὰς ὁποίας
θὰ ἀπευθύνουν πρὸς σὲ ἀπὸ
τὸν ἱερὸν τοῦτον
τόπον. Θὰ ἀκούῃς τὰς προσευχάς
μας ἀπὸ τὴν οὐράνιον κατοικίαν
σου καὶ θὰ κάμῃς
ὅ,τι σὲ παρακαλέσουν,
δεικνύων ἔλεος καὶ
εὐσπλαγχνίαν πρὸς ὅλους μας.
|
30
Εἰς τὸν ἱερὸν τοῦτον τόπον τῆς
λατρείας θὰ εἰσακούῃς τὶς παρακλήσεις
καὶ ἰκεσίες τοῦ δούλου σου καὶ τοῦ
λαοῦ σου τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ, ὅσες
θὰ σοῦ ἀπευθύνουν εἰς τὸν
τόπον αὐτόν. Καὶ σὺ θὰ εἰσακούῃς
τὶς δεήσεις μας εἰς τὸ οὐράνιον κατοικητήριόν
σου καὶ θὰ κάμῃς ὅλα, ὅσα θὰ
σοῦ ζητήσουν, καὶ θὰ φανῇς συγχωρητικὸς
καὶ εὐσπλαγχνικὸς ἀπέναντί μας.
|
31
Ὅσα ἂν ἁμάρτῃ ἕκαστος
τῷ πλησίον αὐτοῦ, καὶ ἐὰν
λάβῃ ἐπ' αὐτὸν ἀρὰν
τοῦ ἀράσασθαι αὐτόν, καὶ
ἔλθῃ καὶ ἐξαγορεύσῃ κατὰ
πρόσωπον τοῦ θυσιαστηρίου σου ἐν τῷ
οἴκῳ τούτῳ,
|
31
Ἐὰν κανεὶς ἀδικήσῃ τὸν
πλησίον του καὶ ἐκεῖνος
ἀναγκάσῃ τὸν
ἀδικήσαντα νὰ πάρῃ ὅρκον,
θὰ ἔλθῃ ὁ
ἀδικήσας εἰς τὸ θυσιαστήριον
τοῦτο τῶν ὁλοκαυτωμάτων
τοῦ ναοῦ καὶ
θὰ δώσῃ μετὰ
κατάρας ἔνορκον
διαβεβαίωσιν.
|
31
Ἐὰν κανεὶς ἀδικήσῃ τὸν
πλησίον του καὶ αὐτός, ὁ ὁποῖος
ἔχει ἀδικηθῇ, ὑποχρεώσῃ ἐκεῖνον
ποὺ τὸν ἀδίκησε νὰ ὁρκισθῇ,
τότε αὐτὸς ποὺ ἀδίκησε θὰ
ἔλθῃ καὶ θὰ δώσῃ ἔνορκον
διαβεβαίωσιν μὲ κατάραν ἐμπρὸς εἰς
τὸ θυσιαστήριόν σου τῶν ὁλοκαυτωμάτων, τὸ
ὁποῖον εὑρίσκεται εἰς τὸν Ναὸν
αὐτόν· |
32
καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ
οὐρανοῦ καὶ ποιήσεις καὶ κρινεῖς
τὸν λαόν σου Ἰσραὴλ ἀνομηθῆναι
ἄνομον, δοῦναι τὴν ὁδὸν αὐτοῦ
εἰς κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ τοῦ
δικαιῶσαι δίκαιον, δοῦναι αὐτῷ
κατὰ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ.
|
32
Σὺ δὲ θὰ ἀκούσῃς ἀπὸ
τὸν οὐρανὸν τὴν ἔνορκον αὐτὴν
διαβεβαίωσιν καὶ θὰ δικάσῃς
αὐτόν, ὅπως καὶ κάθε ἄλλον
Ἰσραηλίτην, ἐκφέρων τὴν δικαίαν
ἀπόφασίν σου,
ὥστε νὰ πέσῃ
ἡ δικαία τιμωρία σου ἐπὶ
τὴν κεφαλὴν τοῦ παρανομήσαντος καὶ
νὰ δικαιωθῇ ὁ δίκαιος, σύμφωνα
μὲ τὸ δίκαιόν του.
|
32
τότε Σὺ θὰ εἰσακούσῃς ἀπὸ
τὸν οὐρανὸν τὴν ἔνορκον διαβεβαίωσίν
του, ὅπως καὶ κάθε Ἰσραηλίτου, καὶ
θὰ ἐκφέρῃς τὴν δικαίαν ἀπόφασίν
σου, ὥστε νὰ φανῇ ἡ ἐνοχὴ
τοῦ ἀδίκου· ἔτσι θὰ τιμωρήσῃς
τὸν ἔνοχον (τὸν ἄδικον), ὁ ὁποῖος
δίδει ψευδῆ ὄρκον καὶ περιφρονεῖ τὴν
θείαν δικαιοσύνην, ὅπως τοῦ ἀξίζει·
θὰ ρίψῃς εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ
ἐνόχου τὴν τιμωρίαν σου, θὰ ἀθωώσῃς
δὲ τὸν ἀθῶον μὲ τὸ νὰ
ἀποδώσῃς εἰς αὐτὸν τὸ
δίκαιόν του. |
33
Ἐν τῷ πταῖσαι τὸν λαόν σου Ἰσραὴλ
ἐνώπιον ἐχθρῶν, ὅτι ἁμαρτήσονταί
σοι, καὶ ἐπιστρέψουσι καὶ ἐξομολογήσονται
τῷ ὀνόματί σου καὶ προσεύξονται
καὶ δεηθήσονται τῷ οἴκῳ τούτῳ,
|
33
Ὅταν ὁ ἰσραηλιτικὸς λαὸς νικηθῇ
ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς του,
διότι ἡμάρτησεν εἰς σέ,
καὶ κατόπιν μετανοήσουν καὶ ἐπιστρέψουν
καὶ δοξάσουν τὸ Ὄνομά σου καί
σοῦ ἀπευθύνουν προσευχὰς
καὶ δεήσεις ἐστραμμένοι πρὸς
τὸν ναὸν τοῦτον,
|
33
Ὅταν ὁ λαός σου ὁ Ἰσραηλιτικὸς
νικηθῇ καὶ πέσῃ αἰχμάλωτος εἰς
τὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν του, διότι ἁμάρτησε
ἐνώπιόν σου, κατόπιν δὲ αὐτοὶ
ἐπιστρέψουν καὶ πάλιν μὲ μετάνοιαν εἰς
σὲ καὶ δοξολογήσουν τὸ ὄνομά σου καὶ
προσευχηθοῦν ταπεινὰ καὶ σὲ παρακαλέσουν
μὲ θερμὴν ἱκεσίαν μὲ τὸ πρόσωπον
ἐστραμμένον πρὸς τὸν Ναὸν αὐτόν,
διὰ νὰ τοὺς συγχωρήσῃς,
|
34
καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ
οὐρανοῦ καὶ ἵλεως ἔσῃ
ταῖς ἁμαρτίαις τοῦ λαοῦ σου
Ἰσραὴλ καὶ ἐπιστρέψεις αὐτοὺς
εἰς τὴν γῆν, ἣν ἔδωκας τοῖς
πατράσιν αὐτῶν.
|
34
σὺ θὰ ἀκούσῃς τὰς δεήσεις
των ἀπὸ τὸν οὐρανόν, θὰ
φανῇς εὐσπλαγχνικὸς εἰς τὰς
ἁμαρτίας τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ,
θὰ ἀπελευθερώσῃς
αὐτοὺς ἀπὸ
τὴν αἰχμαλωσίαν καὶ ἐλευθέρους
θὰ τοὺς ἐπαναφέρῃς εἰς
τὴν χώραν αὐτήν, τὴν ὁποίαν
σὺ ἔδωκες ὡς κληρονομίαν
εἰς τοὺς προπάτοράς των.
|
34
τότε Σὺ θὰ εἰσακούσῃς ἀπὸ
τὸν οὐρανὸν τὴν προσευχὴν καὶ
τὴν ἱκεσίαν των καὶ θὰ φανῇς
συγχωρητικὸς καὶ εὐσπλαγχνικὸς εἰς
τὶς ἁμαρτίες τοῦ λαοῦ σου τοῦ
Ἰσραηλιτικοῦ· θὰ τοὺς ἐλευθερώσῃς
ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσίαν καὶ θὰ
τοὺς φέρῃς πίσω εἰς τὴν χώραν αὐτήν,
τὴν ὁποίαν ἐδωκες ὡς κληρονομίαν εἰς
τοὺς προπάτορές των. |
35
Ἐν τῷ συσχεθῆναι τὸν οὐρανὸν
καὶ μὴ γενέσθαι ὑετόν, ὅτι
ἁμαρτήσονταί σοι, καὶ προσεύξονται
εἰς τὸν τόπον τοῦτον καὶ ἐξομολογήσονται
τῷ ὀνόματί σου καὶ ἀπὸ
τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν ἀποστρέψουσιν,
ὅταν ταπεινώσῃς αὐτούς,
|
35
Ὅταν δὲ κλείσῃ ὁ οὐρανὸς
καὶ δὲν θὰ πέσῃ βροχὴ
εἰς τὴν γῆν, διότι ἡμάρτησαν
ἀπέναντί σου οἱ Ἰσραηλῖται,
προσευχηθοῦν δὲ εἰς τὸν τόπον
αὐτόν, δοξολογήσουν τὸ Ὄνομά
σου καὶ ξεκόψουν ἀπὸ τὰς ἁμαρτίας
των, ὅταν διὰ τῆς ἀνομβρίας
τιμωρῇς αὐτούς,
|
35
Ὅταν κλείσῃ ὁ οὐρανὸς καὶ
δὲν πίπτῃ βροχὴ εἰς τὴν γῆν,
διότι οἱ Ἰσραηλῖται ἁμάρτησαν
εἰς σέ, προσευχηθοῦν ὅμως εἰς τὸν
ἱερὸν αὐτὸν τόπον καὶ δοξολογήσουν
τὸ ἅγιον ὄνομά σου καὶ ἀπομακρυνθοῦν
ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες των, ὅταν
τοὺς τιμωρήσῃς καὶ τοὺς θλίψῃς
μὲ τὴν ἀνομβρίαν, |
36
καὶ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ
καὶ ἵλεως ἔσῃ ταῖς ἁμαρτίαις
τοῦ δούλου σου καὶ τοῦ λαοῦ
σου Ἰσραήλ· ὅτι δηλώσεις αὐτοῖς
τὴν ὁδὸν τὴν ἀγαθὴν πορεύεσθαι
ἐν αὐτῇ καὶ δώσεις ὑετὸν
ἐπὶ τὴν γῆν, ἣν ἔδωκας
τῷ λαῷ σου ἐν κληρονομίᾳ.
|
36
θὰ εἰσακούσῃς
τὴν προσευχήν των ἀπὸ τὸν οὐρανόν,
θὰ γίνῃς ἵλεως εἰς τὰς
ἁμαρτίας τῶν δούλων σου
τῶν Ἰσραηλιτῶν. Θὰ διδάξῃς
αὐτοὺς καὶ πάλιν τὴν ἀγαθὴν
ὁδὸν νὰ βαδίζουν αὐτήν,
καὶ τότε θὰ
δώσῃς τὴν βροχὴν εἰς τὴν
γῆν, τὴν ὁποίαν
σὺ ἔδωκες ὡς κληρονομίαν
εἰς τὸν λαόν
σου τὸν ἰσραηλιτικόν.
|
36
τότε Σὺ θὰ εἰσακούσῃς ἀπὸ
τὸν οὐρανὸν τὴν προσευχὴν καὶ
τὴν ἱκεσίαν των καὶ θὰ φανῇς
συγχωρητικὸς καὶ εὐσπλαγχνικὸς εἰς
τὶς ἁμαρτίες τοῦ δούλου σου καὶ
τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ σου· θὰ
τὰ κάμῃς ὅλα αὐτά, ἀφοῦ
τοὺς διδάξῃς καὶ τοὺς φανερώσῃς
τὸν ἀγαθὸν δρόμον, τὸν ὁποῖον
πρέπει νὰ βαδίζουν καὶ τότε θὰ τοὺς
στείλῃς βροχὴν εἰς τὴν γῆν,
τὴν ὁποίαν ἔδωκες ὡς μόνιμον κληρονομίαν
εἰς τὸν λαόν σου. |
37
Λιμὸς ἐὰν γένηται, θάνατος ἐὰν
γένηται, ὅτι ἔσται ἐμπυρισμός,
βροῦχος, ἐρυσίβη ἐὰν γένηται,
καὶ ἐὰν θλίψῃ αὐτὸν
ὁ ἐχθρὸς αὐτοῦ ἐν μιᾷ
τῶν πόλεων αὐτοῦ, πᾶν συνάντημα,
πάντα πόνον, |
37
Ἐὰν δὲ πέσῃ
λιμὸς εἰς
τὴν χώραν, ἐὰν ἀπλωθῇ
ἐπιδημία θανατικῆς νόσου, ἐὰν
πνεύσῃ καυστικὸς
ἄνεμος, ἐὰν πέσουν σμήνη
ἀκρίδων, ἐὰν
προσβάλῃ τὰ φυτὰ ἡ ἐρυσίβη,
ἐὰν ὁ ἐχθρὸς πολιορκήσῃ
μίαν ἀπὸ τὰς πόλεις καὶ
τὴν φέρῃ εἰς δύσκολον θέσιν,
γενικῶς ἐὰν συμβῇ κάποιο κακὸ
γεγονὸς ἢ ὀδυνηρὰ νόσος,
|
37
Ἐὰν συμβῇ εἰς τὴν χώραν τοῦ
Ἰσραὴλ πεῖνα· ἐὰν συμβῇ
ἔξαφνα ἐπιδημία θανατικῆς ἀρρώστιας·
ἐὰν φυσήξῃ ἔξαφνα εἰς τὴν
χώραν ἄνεμος καυστικός· ἐὰν κτυπήσουν τὴν
χώραν σμήνη βρούχου (ἀκρίδων, ποὺ δὲν ἔχουν
ἀκόμη πτερὰ ἢ εἶναι χωρὶς
πτερά)· ἐὰν προσβάλῃ τὰ φυτὰ
ἡ ἀρρώστια ἐρυσίβη (ἡ κόκκινη
σκόνη, ποὺ παρουσιάζεται ὅταν ὕστερα ἀπὸ
βροχὴν ἡ πάχνην συμβῆ καύσων)· ἐὰν
ὁ ἐχθρός των τοὺς πολιορκήσῃ
εἰς κάποιαν ἀπὸ τὶς πόλεις των
καὶ τοὺς στενοχωρήσῃ γενικῶς ἐὰν
ἐνσκήψῃ ὁποιαδήποτε πληγή,
ὁποιαδήποτε ἀσθένεια ὀδυνηρά·
|
38
πᾶσαν προσευχήν, πᾶσαν δέησιν, ἐὰν
γένηται παντὶ ἀνθρώπῳ, ὡς
ἂν γνῶσιν ἕκαστος ἁφὴν καρδίας
αὐτοῦ καὶ διαπετάσῃ τὰς
χεῖρας αὐτοῦ εἰς τὸν οἶκον
τοῦτον, |
38
καὶ κάθε Ἰσραηλίτης, εἰς τὸν
ὁποῖον θὰ πέσῃ ἡ θλῖψις
αὐτή, σοῦ ἀπευθύνῃ ὁλόθερμον
προσευχὴν καὶ δέησιν, ὑψώσῃ
δὲ τὰς
χεῖρας του πρὸς τὸν ναὸν τοῦτον
καὶ προσευχηθῇ,
|
38
κάτω δὲ ἀπὸ τὴν πίεσιν τῶν λυπηρῶν
αὐτῶν γεγονότων οἰοσδήποτε Ἰσραηλίτης
ἀπευθύνῃ ὁποιανδήποτε προσευχὴν
ἡ ὁποιανδήποτε ἱκεσίαν, μόλις αἰσθανθῆ
τὰ ὀδυνηρὰ αὐτὰ κτυπήματα εἰς
τὴν καρδιά του καὶ ὑψώσῃ
τὰ χέρια του εἰς τὸν ἅγιον αὐτὸν
Ναὸν καὶ προσευχηθῇ εἰς σέ,
|
39
καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ
οὐρανοῦ ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου
σου καὶ ἵλεως ἔσῃ καὶ ποιήσεις
καὶ δώσεις ἀνδρὶ κατὰ τὰς
ὁδοὺς αὐτοῦ, καθὼς ἂν
γνῷς τὴν καρδίαν αὐτοῦ, ὅτι
σὺ μονώτατος οἶδας τὴν καρδίαν
πάντων υἱῶν ἀνθρώπων,
|
39
σὺ θὰ εἰσακούσῃς τὴν δέησίν
του ἀπὸ τὸν οὐρανόν, ἀπὸ
τὸ ἄριστον καὶ πανυπερτέλειον κατοικητήριόν
σου, καὶ θὰ γίνῃς
ἵλεως πρὸς
αὐτὸν καὶ θὰ
δώσῃς εἰς τὸν ἄνθρωπον αὐτὸν
ἀνάλογα μὲ τὴν διαγωγήν του,
ἀνάλογα μὲ τὰς διαθέσεις τῆς
καρδίας του, διότι σὺ μόνος, καὶ
κανεὶς ἄλλος, γνωρίζεις τὰς καρδίας
τῶν ἀνθρώπων.
|
39
τότε Σὺ θὰ εἰσακούσῃς τὴν προσευχήν
του ἀπὸ τὸν οὐρανόν, ἀπὸ
τὴν μεγαλοπρεπῶς καὶ ἀσαλεύτως
ἐτοιμασμένην εἰς τὸν οὐρανὸν
ἁγιωτάτην κατοικίαν σου, καὶ θὰ φανῇς
συγχωρητικὸς καὶ εὐσπλαγχνικὸς πρὸς
αὐτὸν καὶ θὰ ἰκανοποίησῃς
τὸ αἴτημά του καὶ θὰ δώσῃς εἰς
τὸν ἄνθρωπον αὐτὸν ἀναλόγως
τῆς ὅλης διαγωγῆς του καὶ τῶν
ἐλατηρίων τῆς καρδίας του, τὰ ὁποῖα
γνωρίζεις· διότι Σύ, Σὺ μόνος, ὡς παντογνώστης
καὶ καρδιογνώστης γνωρίζεις τὸ ἐσωτερικὸν
τῆς καρδίας ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
|
40
ὅπως φοβῶνταί σε πάσας τὰς ἡμέρας,
ὅσας αὐτοὶ ζῶσιν ἐπὶ τῆς
γῆς, ἧς ἔδωκας τοῖς πατράσιν
ἡμῶν. |
40
Αἱ πράξεις δὲ αὐταὶ τοῦ
ἐλέους καὶ τῆς
τιμωρίας σου πρὸς
τοὺς ἀνθρώπους θὰ
ἔχουν ἀποτέλεσμα νὰ
σὲ φοβοῦνται καὶ σὲ σέβωνται
ὅλας τὰς ἡμέρας
τῆς ζωῆς των, ὅσας θὰ
ζοῦν εἰς τὴν
γῆν, τὴν ὁποίαν σὺ ἔδωκες
κληρονομίαν εἰς τοὺς προπάτοράς
μας. |
40
Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον οἱ Ἰσραηλῖται
θὰ σὲ σέβωνται καὶ θὰ σὲ εὐλαβοῦνται
βαθύτατα ὅλες τὶς ἡμέρες, ὅσες
θὰ ζοῦν εἰς τὴν γῆν, τὴν
ὁποίαν ἔδωκες ὡς μόνιμον κληρονομίαν εἰς
τοὺς προπάτορές μας. |
41
Καὶ τῷ ἀλλοτρίῳ, ὃς οὐκ
ἔστιν ἀπὸ λαοῦ σου οὗτος,
|
41
Ἀκόμη δὲ καὶ τὴν προσευχὴν
ἐκείνου τοῦ ξένου,
ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι Ἰσραηλίτης,
|
41
Ἐπὶ πλέον καὶ τὴν προσευχὴν
τοῦ ξένου ἐκείνου, ὁ ὁποῖος
δὲν ἀνήκει εἰς τὸν περιούσιον λαόν
σου, |
42
καὶ ἥξουσι καὶ προσεύξονται εἰς
τὸν τόπον τοῦτον,
|
42
θὰ ἔλθῃ ὅμως εἰς
τὸν τόπον αὐτὸν
νὰ προσευχηθῇ, |
42
ὁ ὁποῖος ὅμως θὰ ἔλθῃ
ἀπὸ τὴν μακρινήν του χώραν διὰ
νὰ προσευχηθῇ εἰς τὸν ἱερὸν
αὐτὸν Ναόν, |
43
καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ
οὐρανοῦ ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου
σου καὶ ποιήσεις κατὰ πάντα, ὅσα
ἂν ἐπικαλέσηταί σε ὁ ἀλλότριος,
ὅπως γνῶσι πάντες οἱ λαοὶ τὸ
ὄνομά σου, καὶ φοβῶνταί σε,
καθὼς ὁ λαός σου Ἰσραὴλ καὶ
γνῶσιν ὅτι τὸ ὄνομά σου ἐπικέκληται
ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦτον, ὃν
ᾠκοδόμησα. |
43
σύ, Κύριε, θὰ τὴν εἰσακούσῃς
ἀπὸ τὸν οὐρανόν, ἀπὸ
τὸ τέλειον κατοικητήριόν σου,
καὶ θὰ δώσῃς εἰς αὐτὸν
ὅλα ὅσα σὲ
παρακαλεῖ ὁ ξένος
αὐτός. Ἔτσι δὲ ὅλοι οἱ
λαοὶ θὰ γνωρίσουν τὸ Ὄνομά
σου, θὰ σὲ σέβωνται καὶ θὰ σὲ
φοβοῦνται, ὅπως ὁ ἰσραηλιτικὸς
λαός, καὶ θὰ μάθουν
ὅτι εἶναι ἀφιερωμένος
εἰς τὸ ἔνδοξον ῎Ονομά σου ὁ
ναὸς αὐτός, τὸν ὁποῖον
ἐγὼ οἰκοδόμησα.
|
43
Σὺ θὰ εἰσακούσῃς ἀπὸ τὸν
οὐρανόν, ἀπὸ τὴν μεγαλοπρεποῦς
καὶ ἀσαλεύτως ἐτοιμασμένην εἰς
τὸν οὐρανὸν ἁγιωτάτην κατοικίαν
σου, καὶ θὰ δώσῃς εἰς αὐτὸν
ὅλα, ὅσα ὁ ξένος αὐτὸς σοῦ
ζητήσῃ. Τοῦτο θὰ γίνῃ, διὰ νὰ
γνωρίσουν ὅλοι οἱ λαοὶ τῆς γῆς
τὸ ἅγιον ὄνομά σου καὶ διὰ να
σὲ σέβωνται καὶ σὲ εὐλαβοῦνται
βαθύτατα, ὅπως κάμνει καὶ ὁ λαός σου ὁ
Ἰσραηλιτικός· καὶ ἀκόμη διὰ
να μάθουν ὅτι τὸ ὄνομά σου λατρεύομεν καὶ
αὐτὸ ἐπικαλούμεθα εἰς τὸν ἅγιον
αὐτὸν Ναόν, τὸν ὁποῖον ἔκτισα.
|
44
Ὅτι ἐξελεύσεται ὁ λαός σου εἰς
πόλεμον ἐπὶ τοὺς ἐχθροὺς
αὐτοῦ ἐν ὁδῷ, ᾗ ἐπιστρέψεις
αὐτούς, καὶ προσεύξονται ἐν
ὀνόματι Κυρίου ὁδὸν τῆς
πόλεως, ἧς ἐξελέξω ἐν αὐτῇ,
καὶ τοῦ οἴκου, οὗ ᾠκοδόμησα
τῷ ὀνόματί σου,
|
44
Ὅταν δὲ ὁ λαός σου ἐξέλθῃ
εἰς πόλεμον ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν
του εἰς τὸν δρόμον, τὸν ὁποῖον
σὺ ὑπέδειξες εἰς αὐτούς,
καὶ προσευχηθῇ ἐν τῷ ὀνόματί
σου τοῦ Κυρίου στρεφόμενος πρὸς τὴν
πόλιν, τὴν ὁποῖον σὺ ἐξέλεξες
καὶ πρὸς τὸν ναόν, τὸν ὁποῖον
ἐγὼ οἰκοδόμησα εἰς δόξαν
τοῦ Ὀνόματός σου,
|
44
Ὅταν ὁ λαός σου βγῇ διὰ νὰ πολεμήσῃ
ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν του, καὶ
ἀκολουθήσῃ τὸν (ὁποιονδήποτε)
δρόμον, τὸν ὁποῖον θὰ τοὺς ὑποδείξῃς,
καὶ προσευχηθῇ εἰς τὸ ὄνομά
σου τοῦ Κυρίου μὲ τὸ πρόσωπον στραμμένον
πρὸς τὴν πόλιν αὐτήν (τὴν Ἱερουσαλήμ),
τὴν ὁποίαν ἐδιάλεξες, καὶ πρὸς
τὸν ἅγιον Ναόν, τὸν ὁποῖον ἔκτισα
εἰς τὸ ὄνομά σου, |
45
καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ
οὐρανοῦ τῆς δεήσεως αὐτῶν
καὶ τῆς προσευχῆς αὐτῶν καὶ
ποιήσεις τὸ δικαίωμα αὐτοῖς.
|
45
σὺ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν θὰ
ἀκούσῃς τὴν δέησιν αὐτῶν
καὶ θὰ ἀποδώσῃς εἰς αὐτοὺς
τὸ δίκαιόν των. |
45
τότε Σὺ θὰ εἰσακούσῃς ἀπὸ
τὸν οὐρανὸν τὴν δέησιν καὶ τὴν
προσευχήν των καὶ θὰ ὑποστηρίξῃς
τὴν δικαίαν ὑπόθεσίν των μὲ τὸ
νὰ τοὺς δώσῃς τὴν νίκην.
|
46
Ὅτι ἁμαρτήσονταί σοι ὅτι οὐκ
ἔστιν ἄνθρωπος, ὃς οὐχ ἁμαρτήσεται
καὶ ἐπάξεις αὐτοὺς καὶ
παραδώσεις αὐτοὺς ἐνώπιον ἐχθρῶν
καὶ αἰχμαλωτιοῦσιν οἱ αἰχμαλωτίζοντες
εἰς γῆν μακρὰν καὶ ἐγγύς,
|
46
Ἐὰν δὲ ἁμαρτήσουν ἀπέναντί
σου, διότι δὲν ὑπάρχει ἄνθρωπος,
ὁ ὁποῖος νὰ μὴ ἁμαρτήσῃ,
καὶ τιμωρήσῃς αὐτοὺς καὶ
παραδώσῃς αὐτοὺς εἰς τοὺς
ἐχθρούς των, οἱ ὁποῖοι θὰ
τοὺς αἰχμαλωτίσουν καὶ θὰ τοὺς
μεταφέρουν εἰς χώραν εὑρισκομένην
μακρὰν ἢ πλησίον, |
46
Ὅταν οἱ Ἰσραηλῖται ἁμαρτήσουν
εἰς σέ (διότι ὅλοι ἁμαρτάνομεν δὲν
ὑπάρχει ἄνθρωπος, ποὺ νὰ μὴ
ἁμαρτήσῃ εἰς σέ), θὰ ὀργισθῇς
ἐναντίον των καὶ θὰ τοὺς τιμωρήσῃς
καὶ θὰ τοὺς παραδώσῃς εἰς τὰ
χέρια τῶν ἐχθρῶν, αὐτοὶ δὲ
θὰ τοὺς σύρουν αἰχμαλώτους εἰς μακρινὴν
ἢ κοντινὴν χώραν. |
47
καὶ ἐπιστρέψουσι καρδίας αὐτῶν
ἐν τῇ γῇ, οὗ μετήχθησαν ἐκεῖ,
καὶ ἐπιστρέψουσιν ἐν γῇ μετοικίας
αὐτῶν καὶ δεηθῶσί σου λέγοντες·
ἡμάρτομεν, ἠδικήσαμεν, ἠνομήσαμεν,
|
47
τότε, ἐὰν μετανοήσουν μὲ ὅλην
των τὴν καρδίαν εἰς τὴν χώραν
ὅπου ὠδηγήθησαν αἰχμάλωτοι,
ἐὰν εἰς τὴν χώραν τῆς
αἰχμαλωσίας ἐπιστρέψουν πρὸς
σὲ καὶ προσευχηθοῦν καὶ εἴπουν·
Ἡμαρτήσαμεν, ἠδικήσαμεν, ἠνομήσαμεν·
|
47
Ἐὰν ὅμως συνέλθουν καὶ μετανοήσουν
εἰς τὴν χώραν, εἰς τὴν ὁποίαν
μετεφέρθησαν αἰχμάλωτοι· ἐὰν μετανοήσουν
ἀληθινὰ καὶ εἰλικρινὰ εἰς
τὴν χώραν τῆς αἰχμαλωσίας των καὶ
σὲ ἰκετεύσουν μὲ λόγια συντριβῆς,
ἀναγνωρίσεως τῆς ἁμαρτίας των καὶ
μετανοίας καὶ εἰποῦν· <ἁμαρτήσαμε,
διεπράξαμεν ἀδικήματα πολλά, παρεβήκαμε τὸν νόμον
σου>· |
48
καὶ ἐπιστρέψωσι πρός σε ἐν ὅλῃ
καρδίᾳ αὐτῶν καὶ ἐν ὅλῃ
ψυχῇ αὐτῶν ἐν τῇ γῇ ἐχθρῶν
αὐτῶν, οὗ μετήγαγες αὐτούς,
καὶ προσεύξονται πρός σε, ὁδὸν
γῆς αὐτῶν, ἧς ἔδωκας τοῖς
πατράσιν αὐτῶν, καὶ τῆς πόλεως,
ἧς ἐξελέξω, καὶ τοῦ οἴκου,
οὗ ᾠκοδόμηκα τῷ ὀνόματί
σου, |
48
ἐὰν μετανοήσουν καὶ ἐπιστρέψουν
πρὸς σὲ μὲ ὅλην των τὴν καρδίαν
καὶ μὲ ὅλην των τὴν ψυχὴν εἰς
τὴν χώραν τῶν ἐχθρῶν των, ὅπου
ὠδήγησες αὐτοὺς καὶ ἐκεῖ
προσευχηθοῦν πρὸς σὲ μὲ τὸ πρόσωπον
καὶ τὴν καρδίαν των πρὸς τὴν
γῆν, τὴν ὁποίαν σὺ ἐξέλεξες
δι' αὐτούς, καὶ πρὸς τὸν ναόν,
τὸν ὁποῖον ἐγὼ οἰκοδόμησα
πρὸς δόξαν τοῦ Ὀνόματός
σου, |
48
ἔτσι δὲ ἐπιστρέψουν μὲ μετάνοιαν εἰς
σὲ μὲ ὅλην τὴν καρδίαν των καὶ
μὲ ὅλην τὴν ψυχήν των εἰς τὴν
χώραν τῶν ἐχθρῶν των, ὅπου ἐπέτρεψες
νὰ μεταφερθοῦν ὡς αἰχμάλωτοι, καὶ
ἐκεῖ προσευχηθοῦν εἰς σὲ μὲ
τὸ πρόσωπον στραμμένον πρὸς τὴν χώραν των,
τὴν ὁποίαν ἔδωκες εἰς τοὺς προπάτορές
των, καὶ πρὸς τὴν πόλιν (τὴν Ἱερουσαλήμ),
τὴν ὁποίαν ἐδιάλεξες, καὶ πρὸς
τὸν ἅγιον Ναόν, τὸν ὁποῖον ἔκτισα
εἰς τὸ ὄνομά σου· |
49
καὶ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ
ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου σου
|
49
σὺ θὰ εἰσακούσῃς τὴν προσευχήν
των ἀπὸ τὸν οὐρανὸν ἀπὸ
τὸ πανυπερτέλειον κατοικητήριόν σου
|
49
τότε Σὺ Θὰ εἰσακούσῃς τὴν προσευχήν
των ἀπὸ τὸν οὐρανόν, ἀπὸ
τὴν μεγαλοπρεπῶς καὶ ἀσαλεύτως
ἐτοιμασμένην εἰς τὸν οὐρανὸν
ἁγιωτάτην κατοικίαν σου, |
50
καὶ ἵλεως ἔσῃ ταῖς ἀδικίαις
αὐτῶν, αἷς ἥμαρτόν σοι, καὶ
κατὰ πάντα τὰ ἀθετήματα αὐτῶν,
ἃ ἠθέτησάν σοι, καὶ δώσεις
αὐτοὺς εἰς οἰκτιρμοὺς ἐνώπιον
αἰχμαλωτευόντων αὐτούς, καὶ
οἰκτειρήσουσιν αὐτούς·
|
50
καὶ θὰ γίνῃς ἵλεως διὰ
τὰς ἀδικίας, τὰς ὁποίας
διέπραξαν ἐνώπιόν σου καὶ γενικῶς
δι' ὅλας τὰς παραβάσεις καὶ τὰς
ἀνομίας, τὰς ὁποίας διέπραξαν
ἐνώπιόν σου. Θὰ ἐμβάλῃς
εἰς τὰς καρδίας αὐτῶν, ποὺ
τοὺς αἰχμαλώτισαν, συναισθήματα καλωσύνης
καὶ ἐλέους δι' αὐτοὺς καὶ
θὰ τοὺς εὐσπλαγχνισθοῦν.
|
50
καὶ θὰ φανῇς συγχωρητικὸς καὶ
εὐσπλαγχνικὸς εἰς τὶς ἀδικίες
των, τὶς ὅποιες ἔπραξαν ἐνώπιόν σου,
καὶ εἰς ὅλες γενικῶς τὶς παραβάσεις
των (τοῦ νόμου σου), τὶς ὁποῖες παρέβησαν
ἐνώπιόν σου, καὶ θὰ ἐμπνεύσῃς
συμπάθειαν εἰς τὶς ψυχὲς ἐκείνων,
ποὺ τοὺς αἰχμαλώτισαν, ὥστε νὰ
τοὺς εὐσπλαγχνισθοῦν καὶ νὰ
τοὺς συμπεριφερθοῦν μὲ καλωσύνην.
|
51
ὅτι λαός σου καὶ κληρονομία σου, οὓς
ἐξήγαγες ἐκ γῆς Αἰγύπτου
ἐκ μέσου χωνευτηρίου σιδήρου.
|
51
Τοῦτο δέ, διότι αὐτὸς ὁ
λαός σου εἶναι ἰδικός σου, εἶναι
κληρονομία σου, αὐτοὶ τοὺς ὁποίους
σὺ ἐλευθέρους ἔβγαλες ἀπὸ
τὴν Αἴγυπτον, ἀπὸ τὴν σιδηρᾶν
κάμινον, εἰς τὴν ὁποίαν ἔλυωναν.
|
51
Τοῦτο δὲ θὰ συμβῇ, διότι αὐτοί
(οἱ Ἰσραηλῖται) εἶναι λαὸς ἰδικός
σου καὶ ὑπήκοοι ἰδικοί σου, τοὺς ὁποίους
ἐλευθέρωσες καὶ ἔβγαλες ἀπὸ
τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου, ἀπὸ
τὸ χωνευτήριον (τὸ καμίνι) ἐκεῖνο
τοῦ σιδήρου, εἰς τὸ ὁποῖον ἔλειωναν
ἀπὸ τὴν καταπίεσιν καὶ τὰ βάσανα.
|
52
Καὶ ἔστωσαν οἱ ὀφθαλμοί σου
καὶ τὰ ὦτά σου ἠνεῳγμένα
εἰς τὴν δέησιν τοῦ δούλου σου
καὶ εἰς τὴν δέησιν τοῦ λαοῦ
σου Ἰσραὴλ εἰσακούειν αὐτῶν
ἐν πᾶσιν, οἷς ἂν ἐπικαλέσωνταί
σε, |
52
Ἂς εἶναι λοιπὸν οἱ ὀφθαλμοί
σου, Κύριε, καὶ τὰ ὦτα σου ἀνοικτὰ
εἰς τὴν δέησιν τοῦ κάθε Ἰσραηλίτου
καὶ εἰς τὴν δέησιν ὅλου τοῦ
ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, διὰ νὰ εἰσακούῃς
αὐτοὺς εἰς ὅλα, ὅσα θὰ
σὲ παρακαλέσουν. |
52
Ἂς εἶναι λοιπόν, Κύριε, τὰ μάτιά σου καὶ
τὰ αὐτιά σου πάντοτε ἀνοικτὰ καὶ
πρόθυμα (νὰ βλέπουν) καὶ νὰ ἀκούουν
τὴν θερμὴν ἱκεσίαν τοῦ δούλου σου
καὶ τὴν θερμὴν ἱκεσίαν τοῦ λαοῦ
σου τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ, ὥστε νὰ
εἰσακούῃς αὐτοὺς καὶ νὰ
τοὺς βοηθῇς εἰς ὅλα, ὅσα σοῦ
ζητήσουν μὲ τὴν προσευχήν των·
|
53
ὅτι σὺ διέστειλας αὐτοὺς σεαυτῷ
εἰς κληρονομίαν ἐκ πάντων τῶν
λαῶν τῆς γῆς, καθὼς ἐλάλησας
ἐν χειρὶ δούλου σου Μωυσῇ ἐν
τῷ ἐξαγαγεῖν σε τοὺς πατέρας
ἡμῶν ἐκ γῆς Αἰγύπτου,
Κύριε Κύριε. |
53
Διότι σὺ ἐξεχώρισες αὐτοὺς
ἀπὸ ὅλους τοὺς ἄλλους λαοὺς
τῆς γῆς, διὰ νὰ γίνουν ἰδική
σου κληρονομία, ὅπως ἐδήλωσες διὰ
τοῦ δούλου σου τοῦ Μωϋσέως, ὅταν,
Κύριε, Κύριε, ἔβγαλες τοὺς προγόνους
ἡμῶν ἐλευθέρους ἀπὸ τὴν
χώραν τῆς Αἰγύπτου>.
|
53
διότι Σὺ ὁ ἴδιος τοὺς ἐξεχώρισες
ἀπὸ ὅλους τοὺς ἄλλους λαοὺς
τῆς γῆς, ὥστε νὰ εἶναι κληρονομία
καὶ ὑπήκοοι ἰδικοί σου, ὅπως τοὺς
ἐδήλωσες διὰ τοῦ δούλου σου Μωϋσῆ,
ὅταν Σύ, Κύριε Θεέ, ἐλευθέρωνες καὶ
ἔβγαζες τοὺς προπάτορές μας ἀπὸ
τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου>.
|
53α
Τότε ἐλάλησε Σαλωμὼν ὑπὲρ
τοῦ οἴκου, ὡς συνετέλεσε τοῦ
οἰκοδομῆσαι αὐτόν, Ἥλιον ἐγνώρισεν
ἐν οὐρανῷ Κύριος, εἶπε τοῦ
κατοικεῖν ἐν γνόφῳ· οἰκοδόμησον
οἶκόν μου, οἶκον εὐπρεπῆ σεαυτῷ,
τοῦ κατοικεῖν ἐπὶ κοινότητος.
Οὐκ ἰδοὺ αὕτη γέγραπται ἐν
βιβλίῳ τῆς ᾠδῆς;
|
53α
Εἰς τὴν περίστασιν αὐτήν, ὅταν
δηλαδὴ ὁ Σολομὼν ἀπεπεράτωσε
τὴν ἀνοικοδόμησιν τοῦ ναοῦ,
ὡμίλησε διὰ τὸν ναὸν καὶ
εἶπεν· <Ὁ Κύριος ἐν τῇ
σοφίᾳ του ἔθεσε τὸν ἥλιον εἰς
τὸν οὐρανόν, διὰ νὰ φωτίζῃ
τοὺς ἀνθρώπους, ἐνῶ αὐτὸς
ὁ ἴδιος κατοικεῖ εἰς τὸν γνόφον
καὶ μένει ἀόρατος. Αὐτὸς
μὲ διέταξε καὶ μοῦ εἶπε·
Οἰκοδόμησε τὸν ναόν μου, σεμνὸν
καὶ ὡραῖον εἰς τοὺς ὀφθαλμούς
μου, διὰ νὰ κατοικῶ εἰς τὸν
καινούργιον αὐτὸν οἶκον>. Αὐτὰ
δὲν εἶναι γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον
ἐκεῖνο ποῦ ὀνομάζεται ᾠδή;
|
53α
Ὅταν ὁ Σολομὼν ὠλοκλήρωσε τὸ
κτίσιμον τοῦ Ναοῦ, ἐμίλησε δι’ αὐτὸν
(τὸν Ναόν) καὶ εἶπεν: <Ὁ
Κύριος ἐδημιούργησεν, ἐφανέρωσε καὶ
ὥρισε τὸν ἥλιον εἰς τὸν οὐρανὸν
διὰ νὰ φωτίζῃ τοὺς ἀνθρώπους·
Αὐτὸς ὅμως ὡς ἀόρατος κατοικεῖ
εἰς βαθὺν γνόφον (σκοτεινὸν καὶ ἀνεμῶδες
σύννεφον). Μὲ διέταξε δὲ καὶ μοῦ
εἶπεν: <Οἰκοδόμησε τὸν ναόν μου, ὁ
ὁποῖος νὰ εἶναι ὡραιότατος
εἰς τὰ μάτια σου, διὰ νὰ κατοικῶ
εἰς τὸν καινούργιον αὐτὸν οἶκον.
Αὐτὰ (μήπως) δὲν ἔχουν γραφῆ
εἰς τὸ βιβλίον, ποὺ ὀνομάζεται ὠδή;>. |
54
Καὶ ἐγένετο ὡς συνετέλεσε Σαλωμὼν
προσευχόμενος πρὸς Κύριον ὅλην τὴν
προσευχὴν καὶ τὴν δέησιν τούτην,
καὶ ἀνέστη ἀπὸ προσώπου
τοῦ θυσιαστηρίου Κυρίου ὀκλακὼς
ἐπὶ τὰ γόνατα αὐτοῦ καὶ
αἱ χεῖρες αὐτοῦ διαπεπετασμέναι
εἰς τὸν οὐρανόν. |
54
Ὅταν ὁ Σολομὼν γονατιστὸς ἐμπρὸς
εἰς τὸ θυσιαστήριον τοῦ Κυρίου
καὶ μὲ τὰς χεῖρας ὑψωμένας
πρὸς τὸν οὐρανὸν ἐτελείωσεν
ὅλην τὴν προσευχήν του, τὴν δέησιν
αὐτήν, ἠγέρθη ἀπὸ ἔμπροσθεν
τοῦ θυσιαστηρίου,
55
ἐστάθη καὶ εὐλόγησεν ὅλην
τὴν συγκέντρωσιν τῶν Ἰσραηλιτῶν
μὲ μεγάλην φωνὴν καὶ εἶπεν· |
54
Ὅταν ὁ Σολομὼν ἐτελείωσε νὰ
προσεύχεται ὅλην αὐτὴν τὴν προσευχὴν
καὶ τὴν δέησιν πρὸς τὸν Κύριον, ἐσηκώθη
ἀπὸ τὴν θέσιν ποὺ εὐρίσκετο
ἐμπρὸς εἰς τὸ θυσιαστήριον τοῦ
Κυρίου, ὅπου ἦταν γονατιστὸς καὶ μὲ
τὰ χέρια ὑψωμένα εἰς τὸν οὐρανόν.
|
55
Καὶ ἔστη καὶ εὐλόγησε πᾶσαν
ἐκκλησίαν Ἰσραὴλ φωνῇ μεγάλῃ
λέγων· |
55
ἐστάθη καὶ εὐλόγησεν ὅλην
τὴν συγκέντρωσιν τῶν Ἰσραηλιτῶν
μὲ μεγάλην φωνὴν καὶ εἶπεν·
|
55
Ἐσηκώθη καὶ ἐστάθη ὄρθιος καὶ
εὐλόγησε ὅλην τὴν συγκέντρωσιν τῶν
Ἰσραηλιτῶν μὲ ἰσχυρὰν φωνὴν
καὶ εἶπε: |
56
εὐλογητὸς Κύριος σήμερον, ὃς
ἔδωκε κατάπαυσιν τῷ λαῷ αὐτοῦ
Ἰσραὴλ κατὰ πάντα, ὅσα ἐλάλησεν·
οὐ διεφώνησε λόγος εἷς ἐν πᾶσι
τοῖς λόγοις αὐτοῦ τοῖς ἀγαθοῖς,
οἷς ἐλάλησεν ἐν χειρὶ δούλου
αὐτοῦ Μωυσῆ. |
56
<ἂς εἶναι δοξασμένος ὁ Κύριος
σήμερον, ὁ ὁποῖος ἀνέπαυσε
τὸν ἰσραηλιτικόν του λαὸν καὶ
ἐπραγματοποίησεν ὅλα, ὅσα ὑπεσχέθη
ὅτι θὰ κάμῃ. Καμμία ἀπὸ
τὰς ἀγαθὰς ὑποσχέσεις, τὰς
ὁποίας ἔδωσε διὰ τοῦ Μωϋσέως
εἰς τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν, δὲν
ἔμεινεν ἀνεκπλήρωτος.
|
56
<Δοξασμένος ἂς εἶναι ὁ Κύριος σήμερα,
ὁ ὁποῖος ἔδωκεν εἰρήνην καὶ
ἀνάπαυσιν εἰς τὸν λαὸν τοῦ τὸν
Ἰσραηλιτικὸν σύμφωνα μὲ ὅλα, ὅσα
εἶχεν ὑποσχεθῆ. Οὔτε μία λέξις δὲν
ἔμεινεν ἀνεκπλήρωτη, ἀπὸ ὅλες
τὶς ἀγαθὲς καὶ γενναῖες ὑποσχέσεις,
τὶς ὁποῖες ὑπεσχέθη εἰς
τοὺς Ἰσραηλῖτες διὰ τοῦ δούλου
του Μωϋσῆ. |
57
Γένοιτο Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν
μεθ' ἡμῶν, καθὼς ἦν μετὰ τῶν
πατέρων ἡμῶν· μὴ ἐγκαταλίποιτο
ἡμᾶς μηδὲ ἀποστρέψοιτο ἡμᾶς,
|
57
Εἴθε Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν
νὰ εἶναι μαζῆ μας, ὅπως ἦτο
μαζῆ μὲ τοὺς προπάτοράς μας.
Εἴθε νὰ μὴ ἀποστρέψῃ ποτὲ
τὸ πρόσωπόν του ἀπὸ ἡμᾶς
καὶ νὰ μὴ μᾶς ἐγκαταλείψῃ.
|
57
Εἴθε νὰ εἶναι μαζί μας ὁ Κύριος,
ὁ Θεός μας, ὅπως ἦταν μαζὶ μὲ
τοὺς προπάτορές μας· εἴθε νὰ μὴ
μᾶς ἐγκαταλείψῃ ποτὲ καὶ νὰ
μὴ μᾶς ἀπαρνηθῇ καὶ ἀποστραφῇ!
|
58
ἐπικλῖναι καρδίας ἡμῶν ἐπ'
αὐτὸν τοῦ πορεύεσθαι ἐν πάσαις
ὁδοῖς αὐτοῦ καὶ φυλάσσειν
πάσας ἐντολὰς αὐτοῦ καὶ
τὰ προστάγματα αὐτοῦ, ἃ ἐνετείλατο
τοῖς πατράσιν ἡμῶν.
|
58
Ἂς ἑλκύσῃ τὰς καρδίας
μας πρὸς αὐτόν, διὰ νὰ πορευώμεθα
συμφώνως πρὸς τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ,
νὰ τηροῦμεν ὅλας τὰς ἐντολάς
του καὶ τὰ προστάγματα του, τὰ ὁποῖα
διέταξεν εἰς τοὺς προπάτοράς
μας. |
58
Εἴθε νὰ προσελκύσῃ τὶς καρδιές
μας, νὰ ἐμπνεύσῃ εἰς αὐτὲς
κλίσιν καὶ θεῖον ἔρωτα πρὸς αὐτόν,
ὥστε νὰ βαδίζωμεν εἰς τὸν ἰδικόν
του δρόμον μὲ ὑπακοὴν καὶ νὰ
τηρῶμεν πάντοτε ὅλες τὶς ἐντολὲς
καὶ τὶς προσταγές (τοὺς νόμους) του,
τὶς ὁποῖες ὥρισε καὶ ἔδωκεν
εἰς τοὺς προπάτορές μας.
|
59
Καὶ ἔστωσαν οἱ λόγοι οὗτοι,
ὡς δεδέημαι ἐνώπιον Κυρίου Θεοῦ
ἡμῶν, ἐγγίζοντες πρὸς Κύριον
Θεὸν ἡμῶν ἡμέρας καὶ νυκτός,
τοῦ ποιεῖν τὸ δικαίωμα τοῦ δούλου
σου καὶ τὸ δικαίωμα λαοῦ Ἰσραὴλ
ρῆμα ἡμέρας ἐν ἡμέρᾳ
ἐνιαυτοῦ. |
59
Οἱ ἰκευτικοὶ αὐτοὶ λόγοι,
τοὺς ὁποίους ὡς δέησιν ἀπηύθυνα
πρὸς τὸν Κύριον καὶ Θεόν μας,
ἂς εἶναι ἐνώπιον Κυρίου τοῦ
Θεοῦ μας ἡμέραν καὶ νύκτα ὡς
δίκαιον αἴτημα ἐμοῦ τοῦ δούλου
σου, ἀλλὰ καὶ ὅλου τοῦ ἰσραηλιτικοῦ
λαοῦ καθ' ὅλας τὰς ἡμέρας τοῦ
ἔτους, |
59
Εἴθε τὰ λόγια αὐτά, μὲ τὰ ὁποῖα
ἀπηύθυνα τὴν δέησιν ἐνώπιον Κυρίου τοῦ
Θεοῦ μας, νὰ ἀνεβαίνουν καὶ νὰ
φθάνουν εἰς τὸν Κύριον, τὸν Θεόν μας,
ἡμέραν καὶ νύκτα, ὥστε Ἐκεῖνος
νὰ ἐκπληρώνῃ τὸ δίκαιον αἴτημα
τοῦ δούλου του καὶ τὰ δίκαια αἰτήματα
ὅλου τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ πάντοτε,
καθ' ὅλον τὸ ἔτος, ἀνάλογα μὲ
τὶς καθημερινές των ἀνάγκες.
|
60
Ὅπως γνῶσι πάντες οἱ λαοὶ τῆς
γῆς, ὅτι Κύριος ὁ Θεός, αὐτὸς
Θεὸς καὶ οὐκ ἔστιν ἔτι.
|
60
διὰ νὰ μάθουν ὅλοι οἱ λαοὶ
τῆς γῆς ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς
ἡμῶν αὐτὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς
Θεός, καὶ δὲν ὑπάρχει ἄλλος
πλὴν αὐτοῦ. |
60
Εἴθε νὰ γίνουν ὅλα αὐτά, ὥστε
νὰ γνωρίσουν ὅλοι οἱ λαοὶ τῆς
γῆς, ὅτι ὁ Κύριος καὶ Θεὸς εἶναι
ὁ μόνος πραγματικὸς καὶ ἀληθινὸς
Θεὸς καὶ δὲν ὑπάρχει πλέον ἄλλος
θεὸς ἐκτὸς ἀπὸ αὐτόν.
|
61
Καὶ ἔστωσαν αἱ καρδίαι ἡμῶν
τέλειαι πρὸς Κύριον Θεὸν ἡμῶν
καὶ ὁσίως πορεύεσθαι ἐν τοῖς
προστάγμασιν αὐτοῦ καὶ φυλάσσειν
ἐντολὰς αὐτοῦ ὡς ἡ ἡμέρα
αὕτη. |
61
Αἱ καρδίαι μας ἂς εἶναι ἁγνοὶ
καὶ καθαραὶ πρὸς Κύριον τὸν
Θεόν μας, ὥστε νὰ πορευώμεθα μὲ
ὁσιότητα σύμφωνα μὲ τὰ προστάγματά
του καὶ νὰ φυλάσσωμεν τὰς ἐντολάς
του, ὅπως γίνεται κατὰ τὴν ἡμέραν
αὐτήν>. |
61
Εἴθε νὰ εἶναι οἱ καρδιές μας
ἐξολοκλήρου καθαρές, ἀληθινὲς καὶ
εἰλικρινεῖς ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ
μας, ὥστε νὰ βαδίζωμεν μὲ ὁσιότητα
σύμφωνα μὲ τὶς προσταγές (τοὺς νόμους)
του καὶ νὰ τηρῶμεν μὲ ἀκρίβειαν
καὶ ὑπακοὴν τὶς ἐντολές του,
ὅπως γίνεται καὶ κατὰ τὴν ἡμέραν
αὐτήν>. |
62
Καὶ ὁ βασιλεὺς καὶ πάντες οἱ
υἱοὶ Ἰσραὴλ ἔθυσαν θυσίαν
ἐνώπιον Κυρίου.
|
62
Ὁ βασιλεὺς καὶ ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται
προσέφεραν κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην
θυσίας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.
|
62
Ὁ βασιλιᾶς καὶ μαζί του ὅλος
ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαὸς προσέφεραν θυσίες
ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. |
63
Καὶ ἔθυσεν ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν
τὰς θυσίας τῶν εἰρηνικῶν, ἂς
ἔθυσε τῷ Κυρίῳ, βοῶν δύο
καὶ εἴκοσι χιλιάδας καὶ προβάτων
ἑκατὸν καὶ εἴκοσι χιλιάδας·
καὶ ἐνεκαίνισε τὸν οἶκον Κυρίου
ὁ βασιλεὺς καὶ πάντες οἱ υἱοὶ
Ἰσραήλ. |
63
Ὁ Σολομὼν προσέφερεν εἰρηνικὰς
θυσίας πρὸς τὸν Κύριον εἰκοσιδύο
χιλιάδες βόδια, ἑκατὸν εἴκοσι
χιλιάδες πρόβατα καὶ ἐγκαινίασε
ναὸν τοῦ Κυρίου ὁ βασιλεὺς καὶ
ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται μαζῆ μὲ
αὐτόν. |
63
Ὁ βασιλιᾶς Σολομὼν ἐθυσίασε
θυσίες εἰρηνικές, τὶς ὁποῖες προσέφερεν
εἰς τὸν Κύριον. Ἐθυσίασεν εἴκοσι
δύο χιλιάδες (22.000) βόδια καὶ ἑκατὸν εἴκοσι
χιλιάδες (120.000) πρόβατα. Μὲ αὐτὸν τὸν
τρόπον ἐγκαινίασε τὸν Ναὸν τοῦ
Κυρίου ὁ βασιλιᾶς καὶ μαζί του ὅλοι
οἱ Ἰσραηλῖται. |
64
Τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ
ἡγίασεν ὁ βασιλεὺς τὸ μέσον
τῆς αὐλῆς τὸ κατὰ πρόσωπον
τοῦ οἴκου Κυρίου· ὅτι ἐποίησεν
ἐκεῖ τὴν ὁλοκαύτωσιν καὶ
τὰς θυσίας καὶ τὰ στέατα τῶν
εἰρηνικῶν, ὅτι τὸ θυσιαστήριον
τὸ χαλκοῦν τὸ ἐνώπιον Κυρίου
μικρὸν τοῦ μὴ δύνασθαι τὴν ὁλοκαύτωσιν
καὶ τὰς θυσίας τῶν εἰρηνικῶν
ὑπενεγκεῖν. |
64
Κατὰ τὴν ἰδίαν ἐκείνην
ἡμέραν ἡγίασεν ὁ βασιλεὺς
τὴν ἐσωτερικὴν αὐλήν, ἡ
ὁποία εὑρίσκεται ἐμπρὸς
εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου. Διότι
ἐκεῖ προσέφερε τὰς θυσίας τῶν
ὁλοκαυτωμάτων, τὰς ἀναιμάκτους
θυσίας καὶ τὰ ἐπὶ τῶν
εἰρηνικῶν θυσιῶν, ἐπειδὴ τὸ
χαλκοῦν θυσιαστήριον, ποὺ εὑρίσκετο
ἐνώπιον τοῦ ναοῦ τοῦ Κυρίου,
ἦτο μικρὸν καὶ δὲν ἐπαρκοῦσε
διὰ τὴν προσφορὰν τῶν ὁλοκαυτωμάτων
καὶ τῶν εἰρηνικῶν θυσιῶν. |
64
Ἐπίσης τὴν ἰδίαν ἐκείνην ἡμέραν
ὁ βασιλιᾶς ἐκαθάγιασε τὸ κέντρον
τῆς αὐλῆς, ἡ ὁποία εὑρίσκετο
ἐμπρὸς ἀπὸ τὸν Ναὸν τοῦ
Κυρίου. Διότι ἐκεῖ προσέφερε τὶς θυσίες
τῶν ὁλοκαυτωμάτων καὶ τὶς ἀναίμακτες
θυσίες καὶ τὰ λίπη (τὰ λιπαρὰ κομμάτια)
τῶν εἰρηνικῶν θυσιῶν, ἐπειδὴ
τὸ χάλκινον θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων,
ποὺ εὑρίσκετο ἐμπρὸς εἰς τὸν
Ναὸν τοῦ Κυρίου, ἦταν πολὺ μικρὸν
καὶ δὲν ἐπαρκοῦσε, ὥστε νὰ
χωρέσῃ καὶ ὅλες αὐτὲς τὶς
θυσίες τῶν ὁλοκαυτωμάτων καὶ τὶς ἀναίμακτες
θυσίες καὶ τὶς εἰρηνικές.
|
65
Καὶ ἐποίησε Σαλωμὼν τὴν ἑορτὴν
ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ,
καὶ πᾶς Ἰσραὴλ μετ' αὐτοῦ,
ἐκκλησία μεγάλη ἀπὸ τῆς
εἰσόδου Ἡμὰθ ἕως ποταμοῦ
Αἰγύπτου, ἐνώπιον Κυρίου Θεοῦ
ἡμῶν ἐν τῷ οἴκῳ, ὦ
ᾠκοδόμησεν, ἐσθίων καὶ πίνων
καὶ εὐφραινόμενος ἐνώπιον Κυρίου
Θεοῦ ἡμῶν ἑπτὰ ἡμέρας.
|
65
Ὁ Σολομὼν κατὰ τὴν ἡμέραν
ἐκείνην τῶν ἐγκαινίων ἐτέλεσε
καὶ τὴν ἑορτὴν τῆς Σκηνοπηγίας
καὶ μαζῆ μὲ αὐτὸν ὅλος
ὁ ἰσραηλιτικὸς λαός. Ἦτο μεγάλη
συγκέντρωσις ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι
ἦλθον ἀπὸ βορρᾶ μὲν ἀπὸ
τὴν εἴσοδον τῆς Ἡμάθ, ἀπὸ
δὲ νότου μέχρι καὶ ἀπὸ
τὸν ποταμόν, ποὺ ὑπάρχει εἰς
τὰ ὅρια τῆς Παλαιστίνης καὶ
τῆς Αἰγύπτου. Αὐτοὶ συνεκεντρώθησαν
ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ μας
εἰς τὸν ναόν, τὸν ὁποῖον
οἰκοδόμησαν. Ὅλοι δὲ ἔτρωγαν
καὶ ἔπιναν καὶ εὐφραίνοντο ἐνώπιον
Κυρίου τοῦ Θεοῦ μας ἐπὶ ἑπτὰ
κατὰ συνέχειαν ἡμέρας.
|
65
Κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην τῶν
ἐγκαινίων ὁ Σολομὼν ἑώρτασε καὶ
τὴν ἑορτὴν τῆς Σκηνοπηγίας, μαζὶ
δὲ μὲ αὐτὸν καὶ ὅλος ὁ
Ἰσραηλιτικὸς λαός. Ὁ λαὸς ἀποτελοῦσε
μίαν μεγάλην συγκέντρωσιν πλήθους, τὸ ὁποῖον
ἦλθεν ἀπὸ τὴν περιοχὴν ποὺ
εὑρίσκετο εἰς τὴν εἴσοδον Ἡμάθ
(εἰς τὸ βορειότερον ἄκρον τῆς
Παλαιστίνης) μέχρι τὸν ποταμὸν τῆς Αἰγύπτου
(εἰς τὸ νοτιώτερον ἄκρον τῆς Παλαιστίνης).
Ὅλο αὐτὸ τὸ πλῆθος συνεκεντρώθη
ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας εἰς
τὸν Ναόν, τὸν ὁποῖον ἔκτισαν.
Τὰ δὲ πλήθη, ποὺ εἶχαν συγκεντρωθῆ,
ἔτρωγαν καὶ ἔπιναν καὶ ἐχαίροντο
ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ μας ἐπὶ
ἑπτὰ ἡμέρες. |
66
Καὶ ἐν τῇ ἡμέρα τῇ ὀγδόῃ
ἐξαπέστειλε τὸν λαὸν καὶ εὐλόγησαν
τὸν βασιλέα, καὶ ἀπῆλθεν ἕκαστος
εἰς τὰ σκηνώματα αὐτοῦ χαίροντες
καὶ ἀγαθῇ καρδίᾳ ἐπὶ
τοῖς ἀγαθοῖς, οἷς ἐποίησε
Κύριος τῷ Δαυὶδ δούλῳ αὐτοῦ
καὶ τῷ Ἰσραὴλ λαῷ αὐτοῦ. |
66
Κατὰ τὴν ὀγδόην ἡμέραν
ὁ βασιλεὺς ἀπέλυσε τὸν λαόν,
διὰ νὰ ἀναχωρήσουν, καὶ ὁ
λαὸς ἐδόξασε τὸν βασιλέα. Καθένας
ἀπὸ τοὺς Ἰσραηλίτας ἐπανῆλθεν
εἰς τὴν κατοικίαν του χαίρων καὶ
μὲ εὐφραινομένην τὴν καρδίαν
διὰ τὰ ἀγαθά, ποὺ ὁ Κύριος
ἔδωσεν εἰς τὸν δοῦλον του Δαυὶδ
καὶ εἰς τὸν λαόν του τὸν ἰσραηλιτικόν. |
66
Κατὰ δὲ τὴν ὀγδόην ἡμέραν ὁ
Σολομὼν ἀπέλυσε τὸν λαὸν διὰ
νὰ ἀναχωρήσῃ, ὁ δὲ λαὸς
ἐδόξασε τὸν βασιλιᾶ, ἐζητωκραύγασεν
ὑπὲρ τῆς εὐτυχίας του καὶ τὸν
εὐχαρίστησε. Καὶ κάθε Ἰσραηλίτης ἀνεχώρησε
διὰ τὸ σπίτι του εὐτυχισμένος καὶ
χαρούμενος καὶ μὲ καρδιὰ γεμᾶτην ἀγαλλίασιν
διὰ ὅλα τὰ ἀγαθὰ καὶ τὶς
εὐλογίες, ποὺ ὁ Κύριος ἐχάρισεν
εἰς τὸν Δαβίδ, τὸν δοῦλον του, καὶ
εἰς τοὺς Ἰσραηλῖτες, τὸν περιούσιον
λαόν του. |