Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
ἰδοὺ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ἐξ
Ἰούδα παρεγένετο ἐν λόγῳ
Κυρίου εἰς Βαιθήλ, καὶ Ἱεροβοὰμ
εἱστήκει ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον
ἐπιθῦσαι. |
δοὺ
ὅμως, ὅτι κατὰ τὴν ὥραν ἐκείνην
ἕνας ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ποὺ
κατήγετο ἀπὸ τὴν Ἰουδαίαν,
ἦλθε κατόπιν διαταγῆς τοῦ Θεοῦ
εἰς τὴν πόλιν Βαιθήλ. Ὁ Ἰεροβοὰμ
ἐστέκετο ὄρθιος ἐκεῖ ἐπὶ
τοῦ θυσιαστηρίου, ἕτοιμος νὰ προσφέρῃ
θυσίαν. |
αὶ
ὅμως νά! Ἔξαφνα παρουσιάσθη ἕνας ἄνθρωπος
τοῦ Θεοῦ (προφήτης) ἀπὸ τὴν
Ἰουδαίαν αὐτὸς ἦλθε κατὰ διαταγὴν
τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν Βαιθήλ. Ὁ δὲ
Ἱεροβοὰμ ἐστέκετο ὄρθιος δίπλα
ἀπὸ τὸ θυσιαστήριον, ἕτοιμος νὰ
προσφέρῃ θυσίαν (θυμίαμα). |
2
Καὶ ἐπεκάλεσε πρὸς τὸ θυσιαστήριον
ἐν λόγῳ Κυρίου καὶ εἶπε·
θυσιαστήριον θυσιαστήριον, τάδε λέγει
Κύριος· ἰδοὺ υἱὸς τίκτεται
τῷ οἴκῳ Δαυίδ, Ἰωσίας
ὄνομα αὐτῷ, καὶ θύσει ἐπὶ
σὲ τοὺς ἱερεῖς τῶν ὑψηλῶν
τοὺς ἐπιθύοντας ἐπὶ σὲ
καὶ ὀστᾶ ἀνθρώπων καύσει
ἐπὶ σέ. |
2
Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, κατ' ἐντολήν
τοῦ Κυρίου, προσεφώνησε τὸ θυσιαστήριον
καὶ εἶπε <θυσιαστήριον, θυσιαστήριον,
αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· ᾿Ιδού,
θὰ γεννηθῇ κάποιος ἀπὸ τοὺς
ἀπογόνους τοῦ Δαυίδ, τοῦ ὁποίου
τὸ ὄνομα θὰ εἶναι Ἰωσίας.
Αὐτὸς θὰ σφάξῃ ἐπάνω
εἰς σὲ τοὺς ἱερεῖς τῶν
ὑψηλῶν τόπων, ἐκείνους ποὺ
θυσιάζουν εἰς σέ, καὶ θὰ καύσῃ
ὀστᾶ ἀνθρώπων ἐπάνω σου.
|
2
Ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ ἀπηυθύνθη
πρὸς τὸ θυσιαστήριον κατὰ τὴν ἐντολήν,
ποὺ ἔλαβεν ἀπὸ τὸν Θεόν, καὶ
εἶπε: <Θυσιαστήριον, θυσιαστήριον! Αὐτὰ
λέγει ὁ Κύριος: <Νά! πρόκειται νὰ γεννηθῇ
εἰς τὴν οἰκογένειαν τοῦ Δαβὶδ
υἱός, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα θὰ
εἶναι Ἰωσίας. Ὁ ἀπόγονος αὐτὸς
τοῦ Δαβὶδ θὰ σφάξῃ καὶ θὰ
θυσιάσῃ ἐπάνω σου τοὺς εἰδωλολάτρες
ἱερεῖς τῶν θεῶν, ποὺ λατρεύονται
εἰς ὑψηλοὺς τόπους, οἱ ὁποῖοι
(ἱερεῖς) θυσιάζουν ἐπάνω σου, καὶ
(ὁ Ἰωσίας) θὰ καύσῃ ἐπάνω
σου ὀστᾶ ἀνθρώπων>.
|
3
Καὶ δώσει ἐν τῇ ἡμέρᾳ
ἐκείνῃ τέρας λέγων· τοῦτο
τὸ ρῆμα ὃ ἐλάλησε Κύριος
λέγων· ἰδοὺ τὸ θυσιαστήριον
ρήγνυται, καὶ ἐκχυθήσεται ἡ
πιότης ἡ ἐπ' αὐτῷ.
|
3
Καὶ εἰς πίστωσιν τοῦ μελλοντικοῦ
γεγονότος τῆς ἡμέρας ἐκείνης
θὰ δώσῃ τώρα ἀμέσως ἕνα
θαυματουργικὸν σημεῖον. Ἰδού, τὸ
θυσιαστήριον διαρρήγνυται καὶ θὰ χυθῇ
ἡ λιπαρὰ τέφρα τῶν θυσιασθέντων
ζώων, ποὺ εὑρίσκεται εἰς αὐτό>.
|
3
Καὶ ὁ Κύριος, διὰ νὰ ἀποδείξῃ
τὴν ἀλήθειαν τῆς προφητείας καὶ τῆς
δυνάμεώς του, ποὺ θὰ φανοῦν κατὰ τὴν
ἡμέραν ἐκείνην, θὰ κάμῃ ἀμέσως
τώρα θαῦμα, ποὺ προκαλεῖ κατάπληξιν καὶ
τρόμον. Τὸ καταπληκτικὸν θαῦμα, περὶ
τοῦ ὁποίου ἔκαμε λόγον ὁ Κύριος, εἶναι
τὸ ἑξῆς: <Νά· τὸ θυσιαστήριον θὰ
σχισθῇ τώρα καὶ θὰ χυθῇ χάμω ἡ
λιπαρὴ στάκτη, ἡ ὁποία προῆλθεν ἀπὸ
τὶς σάρκες τῶν ζώων ποὺ ἐθυσιάσθησαν,
καὶ ἡ ὁποία εὑρίσκεται ἐπάνω
εἰς τὸ θυσιαστήριον>. |
4
Καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ὁ
βασιλεὺς Ἱεροβοὰμ τῶν λόγων
τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ τοῦ
ἐπικαλεσαμένου ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον
τὸ ἐν Βαιθήλ, καὶ ἐξέτεινεν
ὁ βασιλεὺς τὴν χεῖρα αὐτοῦ
ἀπὸ τοῦ θυσιαστηρίου λέγων·
συλλάβετε αὐτόν· καὶ ἰδοὺ
ἐξηράνθη ἡ χεὶρ αὐτοῦ,
ἣν ἐξέτεινεν ἀπ' αὐτόν,
καὶ οὐκ ἐδυνήθη ἐπιστρέψαι
αὐτὴν πρὸς αὐτόν.
|
4
Ὅταν ὁ βασιλεὺς Ἱεροβοὰμ ἤκουσε
τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ ἀνθρώπου
τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἔτσι
ὡμίλησε κατὰ τοῦ θυσιαστηρίου
εἰς Βαιθήλ, ἄπλωσε τὸ χέρι του
ἀπὸ τὸ θυσιαστήριον λέγων·
<συλλάβετε αὐτόν>. Καὶ ἰδού,
τὸ χέρι του, τὸ ὁποῖον ἄπλωσε
ἐναντίον τοῦ ἀνθρώπου τοῦ
Θεοῦ, ἔμεινε ξηρὸν καὶ δὲν ἠμποροῦσε
νὰ τὸ ἐπαναφέρῃ εἰς τὴν
θέσιν του.
|
4
Τότε συνέβη τοῦτο: Ὅταν ὁ βασιλιᾶς
Ἱεροβοὰμ ἄκουσε τὰ λόγια αὐτὰ
τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος
εἶχεν ἀπευθυνθῆ πρὸς τὸ θυσιαστήριον
εἰς τὴν Βαιθὴλ καὶ εἶπε τὰ
ὅσα εἶπε, ἄπλωσε (ὁ Ἱεροβοάμ)
τὸ χέρι του ἀπὸ τὸ θυσιαστήριον, ἔδειξε
τὸν προφήτην καὶ εἶπε: <Συλλάβετε τὸν
ἄνθρωπον αὐτόν!> Ἀλλὰ νά·
ἀμέσως τὸ χέρι του, τὸ ὁποῖον
ἄπλωσε καὶ ἔδειξε πρὸς τὸν προφήτην,
ἐπιάσθη, παρέλυσεν, ἔμεινεν ἀκίνητον, ἐξεράθηκε,
καὶ δὲν ἠμποροῦσε νὰ τὸ
κινήσῃ καὶ νὰ τὸ τραβήξῃ πάλιν
πρὸς τὸ μέρος του. |
5
Καὶ τὸ θυσιαστήριον ἐρράγη,
καὶ ἐξεχύθη ἡ πιότης ἀπὸ
τοῦ θυσιαστηρίου κατὰ τὸ τέρας,
ὃ ἔδωκεν ὁ ἀνθρωπος τοῦ Θεοῦ
ἐν λόγῳ Κυρίου.
|
5
Τὸ δὲ θυσιαστήριον διερράγη πράγματι
τὴν ὥραν ἐκείνην καὶ ἐχύθη
ἡ λιπαρὰ στάκτη ἀπὸ τὸ
θυσιαστήριον σύμφωνα μὲ τὸ σημεῖον,
τὸ ὁποῖον ἔδωκεν ὁ ἄνθρωπος
τοῦ Θεοῦ κατόπιν ἐντολῆς τοῦ
Κυρίου |
5
Ἐπίσης καὶ τὸ θυσιαστήριον ἐσχίσθη
καὶ ἐχύθη χάμω ἡ λιπαρὴ στάκτη, ἡ
ὁποία πρόηλθεν ἀπὸ τὶς σάρκες τῶν
ζώων, ποὺ ἐθυσιάσθησαν· ἐσχίσθη καὶ
ἐχύθη ἡ τέφρα σύμφωνα μὲ τὸ καταπληκτικὸν
θαῦμα, διὰ τὸ ὁποῖον ἔκαμε
προηγουμένως λόγον ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ
κατὰ διαταγὴν τοῦ Κυρίου.
|
6
Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Ἱεροβοὰμ
τῷ ἀνθρώπῳ τοῦ Θεοῦ·
δεήθητι τοῦ προσώπου Κυρίου τοῦ
Θεοῦ σου, καὶ ἐπιστρεψάτω ἡ
χείρ μου πρὸς ἐμέ. Καὶ ἐδεήθη
ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ τοῦ προσώπου
Κυρίου, καὶ ἐπέστρεψε τὴν χεῖρα
τοῦ βασιλέως πρὸς αὐτόν, καὶ
ἐγένετο καθὼς τὸ πρότερον.
|
6
Ὁ βασιλεὺς Ἱεροβοὰμ εἶπε τότε
εἰς τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ·
<παρακάλεσε τὸν Κύριον
τὸν Θεόν σου, νὰ ἀποκατασταθῇ
ὑγιὴς ἡ χείρ μου καὶ νὰ
ἐπανέλθῃ εἰς τὴν θέσιν
της>. Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ παρεκάλεσε
τὸν Κύριον καὶ ἡ ξηρανθεῖσα
χεὶρ ἀπέκτησε τὴν ὑγείαν
της, ὅπως καὶ πρίν, καὶ ἐπανῆλθεν
εἰς τὴν θέσιν της.
|
6
Τότε ὁ βασιλιᾶς Ἱεροβοὰμ εἶπεν
εἰς τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ: <Παρακάλεσε
Κύριον τὸν Θεόν σου, ὥστε νὰ θεραπευθῇ
καὶ ἀποκατασταθῇ πάλιν τὸ χέρι μου
εἰς τὴν φυσιολογικήν του κατάστασιν!>
Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ παρεκάλεσε τὸν
Κύριον καὶ ἐθεραπεύθη καὶ ἀποκατεστάθη
εἰς τὴν φυσιολογικήν του κατάστασιν τὸ
χέρι τοῦ βασιλιᾶ καὶ ἀπέκτησε τὴν
εὐκαμψίαν του, ὅπως καὶ προηγουμένως.
|
7
Καὶ ἐλάλησεν ὁ βασιλεὺς πρὸς
τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ·
εἴσελθε μετ' ἐμοῦ εἰς οἶκον
καὶ ἀρίστησον, καὶ δώσω σοι
δόμα. |
7
Ὁ βασιλεὺς παρεκάλεσε τὸν ἄνθρωπον
τοῦ Θεοῦ καὶ
τοῦ εἶπε· <ἔλα
εἰς τὸ σπίτι
μου, δείπνησε καὶ
θὰ σοῦ δώσω
καὶ κάποιο δῶρον>.
|
7
Κατόπιν ὁ βασιλιᾶς εἶπε πρὸς τὸν
ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ: <Ἔλα μαζί μου
εἰς τὸ σπίτι μου νὰ γευματίσῃς
καὶ ἐγὼ θὰ σοῦ δώσω ἀνταμοιβὴν
ὡς δῶρον διὰ τὴν θεραπείαν>.
|
8
Καὶ εἶπεν ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ
πρὸς τὸν βασιλέα· ἐὰν δῷς
μοι τὸ ἥμισυ τοῦ οἴκου σου, οὐκ
εἰσελεύσομαι μετὰ σοῦ οὐδὲ
μὴ φάγω ἄρτον οὐδὲ μὴ
πίω ὕδωρ ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ·
|
8
Ὁ ἄνθρωπος ὅμως τοῦ Θεοῦ εἶπε
πρὸς τὸν βασιλέα· <καὶ ἐὰν
ἀκόμη μοῦ δώσῃς
τὸ ἥμισυ ἀπὸ τὸ ἀνάκτορόν
σου, δὲν πρόκειται νὰ ἔλθω μαζῆ
σου νὰ φάγω φαγητόν, οὔτε καὶ
νὰ πίω ὕδωρ ἀπὸ τὸν τόπον
αὐτόν. |
8
Ὁ ἄνθρωπος ὅμως τοῦ Θεοῦ ἀπάντησε
εἰς τὸν βασιλιᾶ: <Καὶ ἐὰν
ἀκόμη μοῦ δώσῃς τὸ μισὸ
ἀπὸ τὸ παλάτι σου, δὲν θὰ μπῶ
εἰς αὐτὸ μαζί σου, οὔτε καὶ
θὰ φάγω ψωμὶ οὔτε θὰ πιῶ νερὸ
εἰς αὐτὸν τὸν τόπον!
|
9
ὅτι οὕτως ἐνετείλατό μοι Κύριος
ἐν λόγῳ λέγων· μὴ φάγῃς
ἄρτον καὶ μὴ πίῃς ὕδωρ
καὶ μὴ ἐπιστρέψῃς ἐν τῇ
ὁδῷ, ᾗ ἐπορεύθης ἐν αὐτῇ.
|
9
Διότι ἔτσι ρητῶς ὁ Κύριος
μὲ διέταξε καὶ
μοῦ εἶπε: Νὰ μὴ φάγῃς
ἄρτον καὶ νὰ μὴ πίῃς ὕδωρ
καὶ ἐπανερχόμενος εἰς τὴν πατρίδα
σου νὰ μὴ ἐπανέλθῃς ἀπὸ
τὸν ἴδιον δρόμον>.
|
9
Διότι αὐτὴν τὴν ἐντολὴν μοῦ
ἔδωκεν ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος μοῦ
εἶπε ρητῶς: <Νὰ μὴ φάγῃς
ψωμὶ οὔτε νὰ πιῇς νερὸ οὔτε
νὰ ἐπιστρέψῃς πίσω εἰς τὴν Ἰουδαίαν
ἀπὸ τὸν ἴδιον δρόμον, ἀπὸ
τὸν ὁποῖον ἐπῆγες>.
|
10
Καὶ ἀπῆλθεν ἐν ὁδῷ ἄλλῃ
καὶ οὐκ ἀνέστρεψεν ἐν τῇ
ὁδῷ, ᾗ ἦλθεν ἐν αὐτῇ
εἰς Βαιθήλ. |
10
Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ἔφυγε πράγματι
δι' ἄλλης ὁδοῦ
καὶ δὲν ἐπέστρεψεν ἀπὸ
τὸν ἴδιον δρόμον, τὸν
ὁποῖον εἶχεν ἀκολουθήσει ἐρχόμενος
εἰς Βαιθήλ. |
10
Ἔτσι ὁ προφήτης ἀνεχώρησεν ἀπὸ
ἄλλον δρόμον καὶ δὲν ἐπέστρεψεν ἀπὸ
τὸν δρόμον, ἀπὸ τὸν ὁποῖον
ἦλθεν εἰς τὴν Βαιθήλ.
|
11
Καὶ προφήτης εἷς πρεσβύτης κατῴκει
ἐν Βαιθήλ, καὶ ἔρχονται οἱ υἱοὶ
αὐτοῦ καὶ διηγήσαντο αὐτῷ
πάντα τὰ ἔργα, ἃ ἐποίησεν
ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ἐν τῇ
ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐν
Βαιθήλ, καὶ τοὺς λόγους, οὓς
ἐλάλησε τῷ βασιλεῖ· καὶ
ἐπέστρεψαν τὸ πρόσωπον τοῦ πατρὸς
αὐτῶν. |
11
Ἐκεῖ εἰς τὴν Βαιθὴλ κατοικοῦσεν
ἕνας γέρων προφήτης. Ἦλθον, λοιπόν,
πρὸς αὐτὸν τὰ
παιδιά του καὶ τοῦ
διηγήθησαν ὅλα τὰ ἔργα, τὰ ὁποῖα
εἶχε κάμει ὁ ἄνθρωπος
τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν Βαιθὴλ κατὰ
τὴν ἡμέραν ἐκείνην,
ὅπως ἐπίσης καὶ τοὺς
λόγους, τοὺς ὁποίους εἶπεν εἰς
τὸν βασιλέα. Ἐκίνησαν δὲ τὸ
ἐνδιαφέρον τοῦ πατρός των διὰ
τὸν ἄνθρωπον αὐτὸν τοῦ Θεοῦ.
|
11
Τότε ἑκατοικοῦσε εἰς τὴν Βαιθὴλ
ἕνας γέρων προφήτης. Ἦλθαν λοιπὸν οἱ
υἱοί του καὶ τοῦ διηγήθησαν ὅλα
τὰ ἔργα, ὅσα ἔκαμεν ὁ ἄνθρωπος
τοῦ Θεοῦ τὴν ἡμέραν ἐκείνην
εἰς τὴν Βαιθήλ, καὶ τὰ λόγια, ποὺ
εἶπεν εἰς τὸν βασιλιᾶ. Μὲ ὅλα
αὐτὰ ἐτράβηξαν τὴν προσοχὴν
τοῦ πατέρα των διὰ τὸν ἄνθρωπον τοῦ
Θεοῦ. |
12
Καὶ ἐλάλησε πρὸς αὐτοὺς
ὁ πατὴρ αὐτῶν λέγων· ποίᾳ
ὁδῷ πεπόρευται; Καὶ δεικνύουσιν
αὐτῷ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ
τὴν ὁδόν, ἐν ᾗ ἀνῆλθεν
ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ὁ ἐλθὼν
ἐξ Ἰούδα. |
12
Ὁ πατήρ των τοὺς ἠρώτησε λέγων·
<ἀπὸ ποίαν ὁδὸν ἐπορεύθη
ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ;> Τὰ
παιδιά του τοῦ ἔδειξαν τὴν ὁδόν,
ἀπὸ τὴν ὁποίαν εἶχεν ἀναχωρήσει
ὁ ἄνθρωπος τοῦ
Θεοῦ, ποὺ εἶχεν
ἔλθει ἀπὸ τὴν φυλὴν Ἰούδα.
|
12
Τότε ὁ πατέρας των τοὺς ἐμίλησε καὶ
τοὺς εἶπε: <Ποιὸν δρόμον ἀκολούθησε,
ὅταν ἔφυγε;> Καί οἰ υἱοί
του τοῦ ἔδειξαν τὸν δρόμον, ἀπὸ
τὸν ὁποῖον ἀνέβηκε ὁ ἄνθρωπος
τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἦλθεν ἀπὸ
τὴν Ἰουδαίαν. |
13
Καὶ εἶπε τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ·
ἐπισάξατέ μοι τὸν ὄνον·
καὶ ἐπέσαξαν αὐτῷ τὸν
ὄνον, καὶ ἐπέβη ἐπ' αὐτόν.
|
13
Εἶπεν εἰς τὰ παιδιά του· <σαμαρώσατέ
μου τὸν ὄνον>. Καὶ
ἐσαμάρωσαν δι' αὐτὸν τὸν ὄνον,
ἐπὶ τοῦ ὁποίου καὶ ἐκάθησε.
|
13
Ὁ γέρων προφήτης εἶπεν εἰς τοὺς υἱούς
του: <Σαμαρῶστε μου τὸν ὄνον>. Οἱ
υἱοί του τοῦ ἐσαμάρωσαν τὸν
ὄνον καὶ ὁ γέρων προφήτης τὸν ἐκαβαλλίκευσε.
|
14
Καὶ ἐπορεύθη κατόπισθεν τοῦ
ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ καὶ εὗρεν
αὐτὸν καθήμενον ὑπὸ δρῦν
καὶ εἶπεν αὐτῷ· εἰ σὺ
εἶ ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ὁ
ἐληλυθὼς ἐξ Ἰούδα; Καὶ
εἶπεν αὐτῷ· ἐγώ.
|
14
Ἐπορεύθη δὲ ὀπίσω ἀπὸ
τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ καὶ
τὸν συνήντησε νὰ κάθεται κάτω
ἀπὸ τὴν δρῦν καὶ
τοῦ εἶπεν· <ἀλήθεια,
σὺ εἶσαι ὁ
ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ποῦ ἦλθες
ἀπὸ τὴν φυλὴν Ἰούδα;>
Ἐκεῖνος τοῦ εἶπεν· <ἐγὼ
εἶμαι>.
|
14
Ἀκολούθησε δὲ καταπόδι τὸν ἄνθρωπον
τὸν Θεοῦ καὶ τὸν εὑρῆκε
νὰ κάθεται κάτω ἀπὸ μιὰ βαλανιδιὰ
καὶ τοῦ εἶπε: <Σὺ εἶσαι πράγματι
ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἦλθεν
ἀπὸ τὴν φυλὴν τοῦ Ἰούδα;>
Καὶ ἐκεῖνος τοῦ ἀπάντησε: <Ναί,
ἐγὼ εἶμαι>. |
15
Καὶ εἶπεν αὐτῷ· δεῦρο μετ'
ἐμοῦ καὶ φάγε ἄρτον.
|
15
Λέγει πρὸς αὐτόν· <ἔλα
μαζῆ μου νὰ φάγῃς ἄρτον>.
|
15
Καὶ ὁ γέρων προφήτης τοῦ εἶπεν: <Ἔλα
μαζί μου στο σπίτι μου καὶ φάγε ψωμί>.
|
16
Καὶ εἶπεν· οὐ μὴ δύνωμαι
τοῦ ἐπιστρέψαι μετὰ σοῦ οὐδὲ
μὴ φάγομαι ἄρτον οὐδὲ πίομαι
ὕδωρ ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ·
|
16
Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ
τῆς φυλῆς Ἰούδα εἶπε· <δὲν
δύναμαι νὰ ἐπιστρέψω μαζῆ
σου καὶ οὔτε νὰ φάγω ἄρτον,
οὔτε νὰ πίω νερὸ εἰς τὸν
τόπον τοῦτον· |
16
Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ὅμως τοῦ
ἀπάντησε: <Δὲν ἠμπορῶ νὰ
ἐπιστρέψω μαζί σου οὔτε νὰ φάγω ψωμὶ
οὔτε νὰ πιῶ νερὸ εἰς τὸν
τόπον αὐτόν· |
17
ὅτι οὕτως ἐντέταλταί μοι ἐν
λόγῳ Κύριος λέγων· μὴ φάγῃς
ἄρτον ἐκεῖ καὶ μὴ πίῃς
ὕδωρ καὶ μὴ ἐπιστρέψῃς
ἐκεῖ ἐν τῇ ὁδῷ, ᾗ
ἐπορεύθης ἐν αὐτῇ.
|
17
διότι ἔτσι μὲ διέταξεν ὁ Κύριος:
Οὔτε ψωμὶ θὰ φάγῃς ἐκεῖ,
οὔτε νερὸ θὰ πίῃς, οὔτε
θὰ ἐπιστρέψῃς εἰς τὴν
πατρίδα σου ἀπὸ τὸν ἴδιον δρόμον,
διὰ τοῦ ὁποίου ἦλθες εἰς
τὴν Βαιθήλ>. |
17
διότι ἔτσι μὲ διέταξεν ὁ Κύριος,
ὁποῖος μοῦ εἶπε ρητῶς:
<Νὰ μὴ φάγῃς ψωμὶ ἐκεῖ
οὔτε νὰ πιῇς νερὸ ἐκεῖ
οὔτε καὶ νὰ ἐπιστρέψῃς εἰς
τὴν Ἰουδαίαν ἀπὸ τὸν ἴδιον
δρόμον, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἐπῆγες
εἰς τὴν Βαιθήλ>. |
18
Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· κἀγὼ
προφήτης εἰμὶ καθὼς σύ, καὶ
ἄγγελος λελάληκε πρός με ἐν ρήματι
Κυρίου λέγων· ἐπίστρεψον αὐτὸν
πρὸς σεαυτὸν εἰς τὸν οἶκόν
σου, καὶ φαγέτω ἄρτον, καὶ πιέτω
ὕδωρ· καὶ ἐψεύσατο αὐτῷ.
|
18
Ὁ προφήτης τῆς Βαιθὴλ τοῦ εἶπε·
<καὶ ἐγὼ εἶμαι προφήτης,
ὅπως σύ. Ἐνας δὲ ἄγγελος μοῦ
ὡμίλησε ἐν ὀνόματι τοῦ
Κυρίου καὶ μοῦ εἶπε· Ἐπανάφερε
αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον σου πρὸς
σέ, διὰ νὰ φάγῃ φαγητὸν
καὶ νὰ πίῃ ὕδωρ>. Αὐτὰ
δὲ ἔλεγε ψευδόμενος πρὸς αὐτόν.
|
18
Καὶ ὁ γέρων προφήτης τοῦ εἶπε: <Καὶ
ἐγὼ προφήτης εἶμαι, ὅπως σύ· ἄγγελος
δὲ μοῦ ἐμίλησε κατὰ διαταγὴν
τοῦ Κυρίου καὶ μοῦ εἶπε: <Φέρε
τον πίσω κοντά σου εἰς τὸ σπίτι σου καὶ
ἂς φάγῃ ψωμὶ καὶ ἂς πιῇ
νερό>. Ἀλλ' ὁ γέρων προφήτης ἔλεγεν εἰς
τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ ψέματα.
|
19
Καὶ ἐπέστρεψεν αὐτόν, καὶ
ἔφαγεν ἄρτον καὶ ἔπιεν ὕδωρ
ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ.
|
19
Ὁ προφήτης τῆς Βαιθὴλ ἐπανέφερε
τὸν προφήτην ἐκ τῆς φυλῆς Ἰούδα
καὶ ἔφαγεν ἄρτον καὶ ἔπιεν ὕδωρ
εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ.
|
19
Ἔτσι ὁ προφήτης ἀπὸ τὴν Βαιθὴλ
ἔπεισε τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ
νὰ γυρίσῃ πίσω, καὶ ὁ δεύτερος ἔφαγε
ψωμὶ καὶ ἤπιε νερὸ στο σπίτι τοῦ
πρώτου. |
20
Καὶ ἐγένετο αὐτῶν καθημένων
ἐπὶ τῆς τραπέζης, καὶ ἐγένετο
λόγος Κυρίου πρὸς τὸν προφήτην
τὸν ἐπιστρέψαντα αὐτὸν
|
20
Καθ' ὃν χρόνον ἐκάθηντο εἰς
τὸ τραπέζι τοῦ φαγητοῦ, ἔγινεν
ἀποκάλυψις Κυρίου πρὸς τὸν προφήτην
τῆς Βαιθήλ, ὁ ὁποῖος εἶχεν
ἐπαναφέρει ἐκεῖνον εἰς τὸν
οἶκον του, |
20
Καὶ ἐνῷ αὐτοὶ ἐκάθηντο
εἰς τὸ τραπέζι τοῦ φαγητοῦ, κατέφθασε
λόγος Κυρίου πρὸς τὸν γέροντα προφήτην τῆς
Βαιθήλ, ποὺ ἔπεισε τὸν ἄνθρωπον τοῦ
Θεοῦ νὰ γυρίσῃ πίσω· |
21
καὶ εἶπε πρὸς τὸν ἄνθρωπον τοῦ
Θεοῦ τὸν ἥκοντα ἐξ Ἰούδα
λέγων· τάδε λέγει Κύριος·
ἀνθ' ὧν παρεπίκρανας τὸ ρῆμα
Κυρίου καὶ οὐκ ἐφύλαξας τὴν
ἐντολήν, ἣν ἐνετείλατό
σοι Κύριος ὁ Θεός σου,
|
21
καὶ εἶπε πρὸς τὸν ἄνθρωπον τοῦ
Θεοῦ, ὁ ὁποῖος εἶχεν ἔλθει
ἀπὸ τὴν φυλὴν τοῦ Ἰούδα·
<αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος·
Ἐπειδὴ ἐπίκρανες τὸν Θεὸν
καὶ δὲν ἐτήρησες τὴν ἐντολήν,
τὴν ὁποίαν σοῦ ἔδωσε Κύριος
ὁ Θεός σου, |
21
καὶ ὁ προφήτης τῆς Βαιθὴλ ἐμίλησε
πρὸς τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ,
ποὺ ἦλθεν ἀπὸ τὴν φυλὴν
τοῦ Ἰούδα, καὶ τοῦ εἶπεν: <Αὐτὰ
λέγει ὁ Κύριος· <Ἐπειδὴ ἐλύπησες
καὶ δυσαρέστησες πάρα πολὺ τὸν Κύριον καὶ
παρέβης καὶ δὲν ἐτήρησες τὴν
ἐντολήν, τὴν ὁποίαν σοῦ ἔδωκε
Κύριος ὁ Θεός σου, |
22
καὶ ἐπέστρεψας καὶ ἔφαγες ἄρτον
καὶ ἔπιες ὕδωρ ἐν τῷ τόπῳ
τούτῳ, ᾧ ἐλάλησε πρός
σε λέγων· οὐ μὴ φάγῃς ἄρτον
καὶ μὴ πίῃς ὕδωρ, οὐ μὴ
εἰσέλθῃ τὸ σῶμά σου εἰς
τὸν τάφον τῶν πατέρων σου.
|
22
καὶ ἔτσι ἐπέστρεψες ἐδῶ
καὶ ἔφαγες ἄρτον καὶ ἔπιες ὕδωρ
εἰς τὸν τόπον αὐτόν, διὰ
τὸν ὁποῖον σοῦ ἔδωσε ρητὴν
ἐντολὴν ὁ Κύριος λέγων·
Δὲν θὰ φάγῃς ἄρτον καὶ
δὲν θὰ πίῃς νερό, διὰ
τοῦτο τὸ σῶμα σου δὲν θὰ ταφῇ
εἰς τὸν τάφον τῶν προγόνων σου>.
|
22
καὶ ἐπέστρεψες καὶ ἔφαγες ψωμὶ
καὶ ἤπιες νερὸ εἰς τὸν τόπον
αὐτόν, διὰ τὸν ὁποῖον ὁ
Κύριος σοῦ ἔδωκε ρητὴν ἐντολὴν
καὶ σοῦ εἶπε <δὲν θὰ φάγῃς
ψωμὶ οὔτε θὰ πίῃς νερό>, ἕνεκα
τούτου θὰ θανατωθῇς καὶ δὲν θὰ
ταφῇ τὸ σῶμά σου εἰς τὸν τάφον
τῶν πατέρων σου>. Δηλαδὴ θὰ ἀποθάνῃς
μακρυὰ ἀπὸ τὴν χώραν σου ὄχι
μὲ φυσιολογικὸν θάνατον καὶ δὲν θὰ
ἐνταφιασθῇς εἰς τὸν οἰκογενειακόν
σου τάφον. |
23
Καὶ ἐγένετο μετὰ τὸ φαγεῖν
αὐτὸν ἄρτον καὶ πιεῖν ὕδωρ,
καὶ ἐπέσαξεν αὐτῷ τὸν
ὄνον, καὶ ἐπέστρεψε.
|
23
Ὁ ἀπὸ τὴν Ἰουδαίαν προφήτης,
ἀφοῦ ἔφαγεν ἄρτον καὶ ἔπιεν
ὕδωρ, ἐσαμάρωσε τὸν ὄνον του
καὶ ἐπανήρχετο εἰς τὴν Ἰουδαίαν.
|
23
Καὶ ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος τοῦ
Θεοῦ ἔφαγε ψωμὶ καὶ ἤπιε νερό,
ὁ γέρων προφήτης τῆς Βαιθὴλ τοῦ ἐσαμάρωσε
τὸν ὄνον καὶ ἔτσι ὁ προφήτης
ἀπὸ τὴν Ἰουδαίαν ἀνεχώρησε καὶ
ἐπέστρεψεν. |
24
Καὶ ἀπῆλθε, καὶ εὗρεν αὐτὸν
λέων ἐν τῇ ὁδῷ καὶ ἐθανάτωσεν
αὐτόν, καὶ ἦν τὸ σῶμα
αὐτοῦ ἐρριμμένον ἐν τῇ
ὁδῷ, καὶ ὁ ὄνος εἱστήκει
παρ' αὐτό, καὶ ὁ λέων εἱστήκει
παρὰ τὸ σῶμα. |
24
Ὅταν ὅμως ἀπεμακρύνθη, συνήντησεν
αὐτὸν καθ' ὁδὸν ἕνας λέων,
ὁ ὁποῖος καὶ τὸν ἐθανάτωσε.
Τὸ σῶμα τοῦ προφήτου ἔμεινεν
ἐρριμένον εἰς τὴν ὁδόν.
Ὁ ὄνος δὲ ἵστατο ὄρθιος πλησίον
του καὶ ὁ λέων ἐπίσης ἵστατο
ὄρθιος πλησίον τοῦ νεκροῦ σώματος.
|
24
Ὅταν ὅμως ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ
ἀπεμακρύνθη, τὸν συνήντησεν εἰς τὸν
δρόμον ἕνα λιοντάρι καὶ τὸν ἐθανάτωσε.
Καὶ τὸ πτῶμα τοῦ ἔμεινε ριγμένον
εἰς τὸν δρόμον καὶ ὅ ὄνος ἐστέκετο
δίπλα ἀπὸ τὸ πτῶμα καὶ
τὸ λιοντάρι ἐπίσης ἐστέκετο δίπλα
ἀπὸ τὸ νεκρὸν σῶμα!
|
25
Καὶ ἰδοὺ ἄνδρες παραπορευόμενοι
καὶ εἶδον τὸ θνησιμαῖον ἐρριμμένον
ἐν τῇ ὁδῷ, καὶ ὁ λέων
εἱστήκει ἐχόμενα τοῦ θνησιμαίου·
καὶ εἰσῆλθον καὶ ἐλάλησαν
ἐν τῇ πόλει, οὖ ὁ προφήτης
ὁ πρεσβύτης κατῴκει ἐν αὐτῇ.
|
25
Ἰδοὺ δὲ ὅτι κατὰ τὴν ὥραν
ἐκείνην δύο ἄνδρες, διερχόμενοι
ἀπὸ ἐκεῖ, εἶδαν τὸ πτῶμα
τοῦ προφήτου κείμενον εἰς τὴν
ὁδὸν καὶ τὸν λέοντα, ὁ
ὁποῖος ἵστατο ὄρθιος πλησίον
τοῦ πτώματος. Αὐτοὶ εἰσῆλθον
εἰς τὴν πόλιν, ὅπου εὑρίσκετο
ὁ γέρων προφήτης, καὶ ἀνήγγειλαν
εἰς τὴν πόλιν τὰ συμβάντα.
|
25
Καὶ νά· ἄνθρωποι περαστικοὶ ἀπὸ
ἐκεῖ εἶδαν τὸ νεκρὸν σῶμα
ριγμένον κατὰ γῆς εἰς τὸν δρόμον καὶ
τὸ λιοντάρι, τὸ ὁποῖον ἐστέκετο
κοντὰ εἰς τὸ πτῶμα. Καὶ οἱ
διαβάται αὐτοὶ ἐμπῆκαν εἰς τὴν
Βαιθὴλ καὶ ἀνήγγειλαν τὸ γεγονὸς
εἰς τὴν πόλιν, εἰς τὴν ὁποίαν
ἑκατοικοῦσε ὁ γέρων προφήτης.
|
26
Καὶ ἤκουσεν ὁ ἐπιστρέψας αὐτὸν
ἐκ τῆς ὁδοῦ καὶ εἶπεν·
ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ οὗτός
ἐστιν, ὃς παρεπίκρανε τὸ ρῆμα
Κυρίου. |
26
Ὁ ἐκ Βαιθὴλ προφήτης, ποὺ εἶχεν
ἐπαναφέρει ἀπὸ τὸν δρόμον
τὸν προφήτην τῆς Ἰουδαίας, εἶπεν·
<αὐτὸς εἶναι ὁ ἄνθρωπος τοῦ
Θεοῦ, ὁ ὁποῖος παρέβη τὴν
ἐντολήν τοῦ Κυρίου, καὶ ἔτσι
παρεπίκρανε τὸν Θεόν>.
|
26
Ὅταν ἄκουσε τὴν εἴδησιν αὐτὴν
ὁ γέρων προφήτης, ποὺ ἔπεισε τὸν προφήτην
ἀπὸ τὴν Ἰουδαίαν να ἐπιστρέψῃ,
εἶπεν: <Αὐτὸς εἶναι ὁ ἄνθρωπος
τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος παρέβη τὴν
ἐντολὴν τοῦ Κυρίου καὶ ἔτσι
ἐλύπησεν, ἐξώργισε καὶ ἐπίκρανε
τὸν Κύριον!> |
28
Καὶ ἐπορεύθη καὶ εὗρε τὸ
σῶμα αὐτοῦ ἐρριμμένον ἐν
τῇ ὁδῷ, καὶ ὁ ὄνος καὶ
ὁ λέων εἰστήκεισαν παρὰ τὸ
σῶμα, καὶ οὐκ ἔφαγεν ὁ λέων
τῷ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου τοῦ
Θεοῦ καὶ οὐ συνέτριψε τὸν ὄνον.
|
28
Ὁ γέρων αὐτὸς προφήτης μετέβη
καὶ εὑρῆκε τὸ πτῶμα κείμενον
εἰς τὸν δρόμον, ὁ ὄνος δὲ
καὶ ὁ λέων ἦσαν ὄρθιοι πλησίον
τοῦ σώματος. Ὁ λέων δὲν κατέφαγε
τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου τοῦ
Θεοῦ, οὔτε καὶ τὸν ὄνον συνέτριψεν.
|
28
Καὶ ὁ γέρων προφήτης ἐπῆγε καὶ
εὑρῆκε τὸ νεκρὸν σῶμα τοῦ
προφήτου ἀπὸ τὴν Ἰουδαίαν ριγμένον
κατὰ γῆς εἰς τὸν δρόμον, καὶ
ὁ ὄνος καὶ τὸ λιοντάρι ἐστέκοντο
δίπλα ἀπὸ τὸ νεκρὸν σῶμα,
καὶ τὸ λιοντάρι δὲν ἔφαγε τὸ
σῶμα τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ καὶ
δὲν κατεσπάραξε τὸν ὄνον.
|
29
Καὶ ᾖρεν ὁ προφήτης τὸ σῶμα
τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ καὶ
ἐπέθηκεν αὐτὸ ἐπὶ τὸν
ὄνον, καὶ ἐπέστρεψεν αὐτὸν
εἰς τὴν πόλιν ὁ προφήτης τοῦ
θάψαι αὐτὸν |
29
Ὁ προφήτης αὐτὸς ἐπῆρε
τὸ νεκρὸν σῶμα τοῦ ἀνθρώπου
τοῦ Θεοῦ, τὸ ἔθεσεν ἐπάνω
εἰς τὸν ὄνον καὶ τὸ ἔφερεν
εἰς τὴν πόλιν, διὰ νὰ τὸ
θάψῃ εἰς τὸν τάφον του.
|
29
Καὶ ὁ γέρων προφήτης ἐσήκωσε τὸ
νεκρὸν σῶμα τοῦ ἀνθρώπου τοῦ
Θεοῦ καὶ τὸ ἐφόρτωσεν εἰς
τὸν ὄνον καὶ τὸ ἔφερε πίσω εἰς
τὴν Βαιθὴλ διὰ νὰ τὸ θάψῃ
|
30
ἐν τῷ τάφῳ ἑαυτοῦ, καὶ
ἐκόψαντο αὐτόν· οὐαὶ
ἀδελφέ. |
30
Ἐκεῖ ἐθρήνησαν αὐτὸν οἱ
ἄνθρωποι λέγοντες· <ἀλλοίμονον,
ἀδελφέ>.
|
30
εἰς τὸν οἰκογενειακόν του τάφον· καὶ
ἐκεῖ ἐθρήνησαν τὸν νεκρὸν
προφήτην ἀπὸ τὴν Ἰουδαίαν καὶ
ἔλεγαν: <Ἀλλοίμονον, ἀδελφέ!>
|
31
Καὶ ἐγένετο μετὰ τὸ κόψασθαι
αὐτὸν καὶ εἶπε τοῖς υἱοῖς
αὐτοῦ λέγων· ἐὰν ἀποθάνω,
θάψατέ με ἐν τῷ τάφῳ τούτῳ
οὗ ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ τέθαπται
ἐν αὐτῷ· παρὰ τὰ ὀστᾶ
αὐτοῦ θέτε με, ἵνα σωθῶσι τὰ
ἀστᾶ μου μετὰ τῶν ὀστῶν
αὐτοῦ· |
31
Ἔπειτα δὲ ἀπὸ τὸν θρῆνον
αὐτὸν εἶπεν ὁ γέρων προφήτης
εἰς τὰ παιδιά του· <ὅταν
ἀποθάνω, νὰ μὲ θάψετε εἰς
τὸν τάφον αὐτόν, ὅπου ἔχει
ταφῆ ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ. Θέσατέ
με κοντὰ εἰς τὰ ὀστᾶ αὐτοῦ,
διὰ νὰ σωθοῦν καὶ τὰ ἰδικά
μου ὀστᾶ μὲ τὰ ὀστᾶ
ἐκείνου.
|
31
Μετὰ τὸν θρῆνον καὶ τὴν ταφὴν
τοῦ προφήτου ἀπὸ τὴν Ἰουδαίαν
ὁ γέρων προφήτης ἀπὸ τὴν Βαιθὴλ
εἶπεν εἰς τοὺς υἱούς του: <Ὅταν
ἀποθάνω, θάψετέ με εἰς τὸν τάφον
αὐτόν, εἰς τὸν ὁποῖον ἔχει
ταφῆ ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ· βάλετε
τὸ νεκρόν μου σῶμα δίπλα ἀπὸ
τὰ ὀστά του, διὰ νὰ σωθοῦν τὰ
ὀστά μου μαζὶ μὲ τὰ ἰδικά του
ὀστᾶ· |
32
ὅτι γινόμενον ἔσται τὸ ρῆμα,
ὃ ἐλάλησεν ἐν λόγῳ Κυρίου
ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον ἐν Βαιθὴλ
καὶ ἐπὶ τοὺς οἴκους τοὺς
ὑψηλοὺς τοὺς ἐν Σαμαρείᾳ.
|
32
Διότι ὀπωσδήποτε θὰ πραγματοποιηθῇ
ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον ὡμίλησεν
αὐτὸς κατ'
ἐντολήν τοῦ Κυρίου διὰ
τὸ θυσιαστήριον τοῦτο τῆς Βαιθὴλ
καὶ διὰ τοὺς ναούς, οἱ
ὁποῖοι ἔχουν οἰκοδομηθῇ
εἰς τοὺς ὑψηλοὺς τόπους τῆς
Σαμαρείας>.
|
32
διότι θὰ πραγματοποιηθῇ ὁπωσδήποτε ὁ
λόγος (ἡ προφητεία), ποὺ εἶπε κατὰ
διαταγὴν τοῦ Κυρίου διὰ τὸ θυσιαστήριον,
ποὺ εἶναι εἰς τὴν Βαιθήλ, καὶ
διὰ τοὺς εἰδωλολατρικοὺς εὐκτηρίους
οἴκους, ποὺ εἶναι κτισμένοι εἰς τοὺς
ὑψηλοὺς τόπους, εἰς τὴν Σαμάρειαν>.
|
33
Καὶ μετὰ τὸ ρῆμα τοῦτο οὐκ
ἐπέστρεψεν Ἱεροβοὰμ ἀπὸ
τῆς κακίας αὐτοῦ, καὶ ἐπέστρεψε
καὶ ἐποίησεν ἐκ μέρους τοῦ
λαοῦ ἱερεῖς ὑψηλῶν· ὁ
βουλόμενος ἐπλήρου τὴν χεῖρα
αὐτοῦ, καὶ ἐγίνετο ἱερεὺς
εἰς τὰ ὑψηλά.
|
33
Ἐν τούτοις ὁ Ἱεροβοὰμ παρὰ
τὸν λόγον αὐτὸν τοῦ προφήτου
δὲν ἐσυνετίσθη καὶ δὲν μετενόησε
διὰ τὴν ἀσέβειάν του, ἀλλὰ
συνέχισε τὴν παρανομίαν του καὶ ἐγκατέστησεν
εἰς τοὺς ὑψηλοὺς
τόπους τῆς εἰδωλολατρείας ἱερεῖς
ἐκ τοῦ λαοῦ, οἱ ὁποῖοι
δὲν κατήγοντο ἀπὸ τὴν φυλὴν
τοῦ Λευί. Ὁ οἱοσδήποτε δὲ
ἐγίνετο τότε ἱερεὺς εἰς
τοὺς εἰδωλολατρικοὺς αὐτοὺς
εὐκτηρίους οἴκους.
|
33
Παρ' ὅλα τὰ συγκλονιστικὰ αὐτὰ
γεγονότα καὶ μετὰ τὰ λόγια αὐτὰ
τοῦ προφήτου τῆς Βαιθὴλ ὁ βασιλιᾶς
Ἱεροβοὰμ δὲν μετενόησε καὶ δὲν
ἐπέστρεψεν ἀπὸ τὴν εἰδωλολατρίαν
του· συνέχιζε νὰ μένῃ εἰς τὴν εἰδωλολατρίαν
καὶ ἀνέδειξε (καθιέρωσε) πάλιν ἀνθρώπους
ἀπὸ τὰ λαϊκὰ στρώματα ὡς ἱερεῖς
τῶν εἰδωλολατρικῶν εὐκτηρίων
οἴκων, ποὺ ἔκτισεν εἰς τοὺς
ὑψηλοὺς τόπους. Ὅποιος ἤθελε νὰ
γίνῃ ἱερεύς, ἐγίνετο ἱερεὺς
εἰς τοὺς εἰδωλολατρικοὺς εὐκτηρίους
οἴκους, ποὺ ἦσαν κτισμένοι εἰς τοὺς
ὑψηλοὺς τόπους. |
34
Καὶ ἐγένετο τὸ ρῆμα τοῦτο
εἰς ἁμαρτίαν τῷ οἴκῳ Ἱεροβοὰμ
καὶ εἰς ὄλεθρον καὶ εἰς ἀφανισμὸν
ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς.
|
34
Ἡ ἀσεβὴς αὐτὴ
πρᾶξις κατελογίσθη ὡς βαρεῖα
ἁμαρτία εἰς τὸν οἶκον τοῦ
Ἱεροβοὰμ καὶ ἔγινεν αἰτία
ὀλέθρου καὶ ἀφανισμοῦ αὐτοῦ
ἀπὸ τὸ πρόσωπον τῆς γῆς.
|
34
Ἡ καθιέρωσις μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον
ἱερέων ἀπὸ τὸν λαὸν καὶ
ὄχι ἀπὸ τὴν ἱερατικὴν
φυλὴν τοῦ Λευΐ ἦταν θανάσιμη ἁμαρτία
διὰ τὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἱεροβοάμ,
ἔγινε δὲ αἰτία νὰ καταστραφῇ
ἡ ἀσεβὴς αὐτὴ οἰκογένεια
(βασιλικὴ δυναστεία) καὶ νὰ ἀφανισθῇ
ἐξ ὁλοκλήρου ἀπὸ τὸ πρόσωπον
τῆς γῆς. |