Βασιλειών Γ : Κεφάλαιον ΙΘ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἀνήγγειλεν Ἀχαὰβ τῇ Ἰεζάβελ γυναικὶ αὐτοῦ πάντα, ἃ ἐποίησεν Ἠλιού, καὶ ὡς ἀπέκτεινε τοὺς προφήτας ἐν ρομφαίᾳ.
2 Καὶ ἀπέστειλεν Ἰεζάβελ πρὸς Ἠλιοὺ καὶ εἶπεν· εἰ σὺ εἶ Ἠλιοὺ καὶ ἐγὼ Ἰεζάβελ, τάδε ποιήσαι μοι ὁ Θεὸς καὶ τάδε προσθείη, ὅτι ταύτην τὴν ὥραν αὔριον θήσομαι τὴν ψυχήν σου καθὼς ψυχὴν ἑνὸς ἐξ αὐτῶν.
3 Καὶ ἐφοβήθη Ἠλιοὺ καὶ ἀνέστη καὶ ἀπῆλθε κατὰ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ ἔρχεται εἰς Βηρσαβεὲ γῆν Ἰούδα καὶ ἀφῆκε τὸ παιδάριον αὐτοῦ ἐκεῖ.
4 Καὶ αὐτὸς ἐπορεύθη ἐν τῇ ἐρήμῳ ὁδὸν ἡμέρας καὶ ἦλθε καὶ ἐκάθισεν ὑποκάτω Ραθμὲν καὶ ᾐτήσατο τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀποθανεῖν καὶ εἶπεν· ἱκανούσθω νῦν, λαβὲ δὴ τὴν ψυχήν μου ἀπ' ἐμοῦ, Κύριε, ὅτι οὐ κρείσσων ἐγώ εἰμι ὑπὲρ τοὺς πατέρας μου.
5 Καὶ ἐκοιμήθη καὶ ὕπνωσεν ἐκεῖ ὑπὸ φυτόν, καὶ ἰδού τις ἥψατο αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἀνάστηθι καὶ φάγε·
6 καὶ ἐπέβλεψεν Ἠλιού, καὶ ἰδοὺ πρὸς κεφαλῆς αὐτοῦ ἐγκρυφίας ὀλυρίτης καὶ καψάκης ὕδατος· καὶ ἀνέστη καὶ ἔφαγε καὶ ἔπιε. Καὶ ἐπιστρέψας ἐκοιμήθη.
7 Ναὶ ἐπέστρεψεν ὁ ἄγγελος Κυρίου ἐκ δευτέρου καὶ ἥψατο αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἀνάστα φάγε, ὅτι πολλὴ ἀπὸ σοῦ ἡ ὁδός.
8 Καὶ ἀνέστη καὶ ἔφαγε καὶ ἔπιε· καὶ ἐπορεύθη ἐν ἰσχύϊ τῆς βρώσεως ἐκείνης τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας ἕως ὅρους Χωρήβ.
9 Καὶ εἰσῆλθεν ἐκεῖ εἰς τὸ σπήλαιον καὶ κατέλυσεν ἐκεῖ· καὶ ἰδοὺ ρῆμα Κυρίου πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπε· τί σὺ ἐνταῦθα, Ἠλιού;
10 Καὶ εἶπεν Ἠλιού· ζηλῶν ἐζήλωκα τῷ Κυρίῳ παντοκράτορι, ὅτι ἐγκατέλιπόν σε οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ· τὰ θυσιαστήριά σου κατέσκαψαν καὶ τοὺς προφήτας σου ἀπέκτειναν ἐν ρομφαίᾳ, καὶ ὑπολέλειμμαι ἐγὼ μονώτατος, καὶ ζητοῦσι τὴν ψυχήν μου λαβεῖν αὐτήν.
11 Καὶ εἶπεν· ἐξελεύσῃ αὔριον καὶ στήσῃ ἐνώπιον Κυρίου ἐν τῷ ὄρει· ἰδοὺ παρελεύσεται Κύριος, καὶ ἰδοὺ πνεῦμα μέγα κραταιὸν διαλῦον ὄρη καὶ συντρίβον πέτρας ἐνώπιον Κυρίου, οὐκ ἐν τῷ πνεύματι Κύριος καὶ μετὰ τὸ πνεῦμα συσσεισμὸς, οὐκ ἐν τῷ συσσεισμῷ Κύριος·
12 καὶ μετὰ τὸν συσσεισμὸν πῦρ, οὐκ ἐν τῷ πυρὶ Κύριος· καὶ μετὰ τὸ πῦρ φωνὴ αὔρας λεπτῆς, κἀκεῖ Κύριος.
13 Καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν Ἠλιού, καὶ ἐπεκάλυψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐν τῇ μηλωτῇ αὐτοῦ καὶ ἐξῆλθε καὶ ἔστη ὑπὸ σπήλαιον· καὶ ἰδοὺ πρὸς αὐτὸν φωνὴ καὶ εἶπε· τί σὺ ἐνταῦθα Ἠλιού;
14 Καὶ εἶπεν Ἠλιού· ζηλῶν ἐζήλωκα τῷ Κυρίῳ παντοκράτορι, ὅτι ἐγκατέλιπον τὴν διαθήκην σου οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ· καὶ τὰ θυσιαστήριά σου καθεῖλαν καὶ τοὺς προφήτας σου ἀπέκτειναν ἐν ρομφαίᾳ, καὶ ὑπολέλειμμαι ἐγὼ μονώτατος, καὶ ζητοῦσι τὴν ψυχήν μου λαβεῖν αὐτήν.
15 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς αὐτόν· πορεύου, ἀνάστρεφε εἰς τὴν ὁδόν σου καὶ ἥξεις εἰς τὴν ὁδὸν ἐρήμου Δαμασκοῦ καὶ ἥξεις καὶ χρίσεις τὸν Ἀζαὴλ εἰς βασιλέα τῆς Συρίας·
16 καὶ τὸν Ἰοὺ υἱὸν Ναμεσσὶ χρίσεις εἰς βασιλέα ἐπὶ Ἰσραήλ· καὶ τὸν Ἐλισαιὲ υἱὸν Σαφὰτ χρίσεις εἰς προφήτην ἀντὶ σοῦ.
17 Καὶ ἔσται τὸν σῳζόμενον ἐκ ρομφαίας Ἀζαήλ, θανατώσει Ἰού, καὶ τὸν σωζόμενον ἐκ ρομφαίας Ἰοὺ θανατώσει Ἐλισαιέ.
18 Καὶ καταλείψεις ἐν Ἰσραὴλ ἑπτὰ χιλιάδας ἀνδρῶν, πάντα γόνατα, ἃ οὐκ ὤκλασαν γόνυ τὸ Βάαλ, καὶ πᾶν στόμα, ὃ οὐ προσεκύνησεν αὐτῷ.
19 Καὶ ἀπῆλθεν ἐκεῖθεν καὶ εὑρίσκει τὸν Ἐλισαιὲ υἱὸν Σαφάτ, καὶ αὐτὸς ἠροτρία ἐν βουσί - δώδεκα ζεύγη ἐνώπιον αὐτοῦ, καὶ αὐτὸς ἐν τοῖς δώδεκα - καὶ ἀπῆλθεν ἐπ' αὐτὸν καὶ ἐπέρριψε τὴν μηλωτὴν αὐτοῦ ἐπ' αὐτόν.
20 Καὶ κατέλιπεν Ἐλισαιὲ τὰς βόας καὶ κατέδραμεν ὀπίσω Ἠλιοὺ καὶ εἶπε· καταφιλήσω τὸν πατέρα μου καὶ ἀκολουθήσω ὀπίσω σου· καὶ εἶπεν Ἠλιού· ἀνάστρεφε, ὅτι πεποίηκά σοι.
21 Καὶ ἀνέστρεψεν ἐξόπισθεν αὐτοῦ καὶ ἔλαβε τὰ ζεύγη τῶν βοῶν καὶ ἔθυσε καὶ ἥψησεν αὐτὰ ἐν τοῖς σκεύεσι τῶν βοῶν καὶ ἔδωκε τῷ λαῷ, καὶ ἔφαγον· καὶ ἀνέστη καὶ ἐπορεύθη ὀπίσω Ἠλιοὺ καὶ ἐλειτούργει αὐτῷ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

Ἀχαάβ, ὅταν ἔφθασεν εἰς τὸ ἀνάκτορόν του, ἐγνωστοποίησεν εἰς τὴν σύζυγόν του τὴν Ἰεζάβελ ὅλα, ὅσα θαυματουργικῶς ἔκαμεν ὁ Ἠλιού, ὅπως ἐπίσης καὶ τὸ ὅτι ἐθανάτωσε μὲ ρομφαίαν τοὺς προφήτας τῶν εἰδώλων.
2 Ἡ Ἰεζάβελ, κυριευθεῖσα ἀπὸ ὀργήν, ἔστειλεν ἀνθρώπους της πρὸς τὸν Ἠλίαν καὶ τοῦ εἶπεν· <ὅσον εἶναι ἀλήθεια ὅτι σὺ εἶσαι ὁ Ἠλιοὺ καὶ ἐγὼ εἶμαι ἡ Ἰεζάβελ, ἂς μὲ τιμωρήσῃ ὁ Θεὸς μὲ τὰς βαρυτέρας τιμωρίας, ἐὰν αὐτὴν τὴν ὥραν αὔριον δὲν παραδώσω τὴν ζωήν σου εἰς θάνατον, ὡσὰν ἑνὸς ἐξ αὐτῶν ποὺ σὺ ἐθανάτωσες>.
3 Ὁ Ἠλίας ἐφοβήθη. Ἐσηκώθη καὶ ἔφυγεν ἀπὸ ἐκεῖ καὶ κατηυθύνετο, ὅπου ἡ φοβισμένη καρδιά του τὸν ὠθοῦσε. Ἔφθασεν εἰς τὴν Βηρσαβεέ, πόλιν τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα. Ἐκεῖ δὲ ἀφῆκε τὸν ὑπηρέτην του.
4 Ὁ Ἠλίας ἐπροχώρησεν εἰς τὸ ἐσωτερικὸν τῆς ἐρήμου, δρόμον μιᾶς ἡμέρας, ἦλθε καὶ ἐκάθισεν ὑποκάτω ἀπὸ ἕνα φυτόν, ποὺ ὠνομάζετο Ραθμέν (ἀρκευθος), καὶ ἐζήτησεν ἀπὸ τὸν Θεὸν νὰ ἀποθάνῃ λέγων· <ἀρκετὰ ἕως τώρα ἔζησα. Πάρε, Κύριε, ἀπὸ ἐμὲ τὴν ψυχήν μου, διότι ἐγὼ δὲν εἶμαι καλύτερος ἀπὸ τοὺς προγόνους μου>.
5 Ἀποκαρδιωμένος δὲ καὶ βαρύθυμος ἔπεσε καὶ ἐκοιμήθη ἐκεῖ κάτω ἀπὸ τὸ δένδρον. Αἴφνης κάποιος τὸν ἤγγισεν καὶ τοῦ εἶπε· <σήκω καὶ φάγε>.
6 Ὁ Ἠλίας ἐξύπνησεν, ἤνοιξε τὰ μάτια του καὶ εἶδεν πρὸς τὸ μέρος, ποὺ ἀνεπαύετο ἡ κεφαλή του, ψημένην κριθίνην λαγάναν καὶ δοχεῖον μὲ νερό. Ἐσηκώθη, ἔφαγε, ἔπιε καὶ ἐκοιμήθη πάλιν.
7 Ὁ ἄγγελος ἐπανῆλθε διὰ δευτέραν φοράν, ἤγγισεν αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπε· <σήκω καὶ φάγε, διότι εἶναι πολὺς ἀκόμη ὁ δρόμος, ποὺ θὰ κάμῃς>.
8 Ὁ Ἠλίας ἐσηκώθη, ἔφαγε καὶ ἔπιε. Μὲ τὴν δύναμιν δὲ τῆς τροφῆς ἐκείνης ἐβάδισεν ἐπὶ τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας, ἕως ὅτου ἔφθασεν εἰς τὸ ὄρος Χωρήβ.
9 Εἰσῆλθεν εἰς ἕνα ἐκεῖ σπήλαιον, ὅπου καὶ ἔμεινε. Καὶ ἰδού, ὁ Κύριος ὡμίλησε πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπε· <διατὶ σύ, Ἠλιού, εὐρίσκεσαι ἐδῶ;>
10 Ὁ Ἠλίας ἀπήντησε· <πλημμυρίζει ἡ καρδία μου ἀπὸ φλογερὸν ζῆλον διὰ σέ, τὸν Κύριον καὶ Παντοκράτορα, διότι οἱ Ἰσραηλῖται σὲ ἐγκατέλειψαν. Τὰ θυσιαστήριά σου τὰ κατέσκαψαν, τοὺς δὲ προφήτας σου ἐφόνευσαν μὲ ρομφαίαν. Ἔτσι δὲ ἔχω ἀπομείνει ἐγὼ ἐντελῶς μόνος, οἱ δὲ ἐχθροί σου ζητοῦν νὰ ἀφαιρέσουν καὶ τὴν δίκην μου ζωήν>.
11 Εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Θεός· <αὔριον νὰ ἐξέλθῃς ἀπὸ τὸ σπήλαιον καὶ νὰ σταθῇς ἐνώπιον τοῦ Κυρίου εἰς τὸ ὄρος· καὶ ἰδού, θὰ περάσῃ ἐκεῖ ὁ Κύριος>. Ἔτσι καὶ ἔγινε. Αἴφνης ἰσχυρότατος ἄνεμος ἔπνευσε, ποὺ διέλυε ὄρη καὶ συνέτριβε πέτρας, ἀλλὰ δὲν ὑπῆρχεν ὁ Κύριος μέσα εἰς τὸν σφοδρὸν ἄνεμον. Ἔπειτα ἀπὸ τὸν ἄνεμον ἔγινε σεισμὸς μεγάλος, ἀλλὰ οὔτε μέσα εἰς τὸν σεισμὸν ὑπῆρχεν ὁ Κύριος.
12 Ἔπειτα ἀπὸ τὸν σεισμὸν ἦλθε πῦρ. Οὔτε μέσα εἰς τὸ πῦρ ὑπῆρχεν ὁ Κύριος. Ἔπειτα ἀπὸ τὸ πῦρ ἠκούσθη φωνὴ αὔρας λεπτῆς καὶ δροσεράς. Ἐκεῖ ὑπῆρχεν ὁ Κύριος.
13 Ὅταν ὁ Ἠλίας ἤκουσε καὶ εἶδεν αὐτό, ἐκάλυψεν ἀπὸ σεβασμὸν καὶ φόβον τὰ πρόσωπόν του μὲ τὴν μηλωτήν. Ἐξῆλθε καὶ ἐστάθη κάτω ἀπὸ τὸ σπήλαιον. Καὶ ἰδοὺ πάλιν ὁ Θεὸς τὸν ἡρώτησε· <διατὶ εὐρίσκεσαι ἐδῶ, Ἠλία;>
14 Ὁ δὲ Ἠλίας ἀπήντησε· <φλογερὸς ζῆλος πλημμυρίζει τὴν καρδίαν μου πρὸς χάριν σοῦ, τοῦ Θεοῦ τοῦ παντοκράτορος. Πονῶ, διότι οἱ Ἰσραηλῖται ἐγκατέλιπον τὴν διαθήκην σου. Κατέσκαψαν καὶ ἐκρήμνισαν τὰ θυσιαστήριά σου. Ἐφόνευσαν μὲ ρομφαίαν τοὺς προφήτας σου. Ἐγὼ δὲ ἐντελῶς μόνος ἔχω ἀπομείνει. Ἀλλὰ ζητοῦν καὶ τὴν ἰδικήν μου ζωὴν νὰ ἀφαιρέσουν>.
15 Εἶπε τότε ὁ Κύριος πρὸς αὐτόν· <πήγαινε, ξαναγύρισε εἰς τὸν δρόμον σου καὶ θὰ ἔλθῃς εἰς τὸν δρόμον τῆς ἐρήμου τῆς Δαμασκοῦ. Ὅταν φθάσῃς ἐκεῖ, θὰ χρίσῃς ὡς βασιλέα τῆς Συρίας τὸν Ἀζαήλ,
16 τὸν δὲ Ἰού, υἱὸν τοῦ Ναμεσσί, θὰ τὸν χρίσῃς βασιλέα τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ τὸν Ἐλισαιέ, τὸν υἱὸν Σαφάτ, θὰ τὸν χρίσῃς ὡς προφήτην ἀντὶ σοῦ.
17 Θὰ συμβῇ δὲ τοῦτο· ἐκεῖνον ὁποῖος θὰ διασωθῇ ἀπὸ τὴν ρομφαίαν τοῦ Ἀζαήλ, θὰ τὸν θανατώσῃ ὁ Ἰού, καὶ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος θὰ διαφύγῃ τὴν φονικὴν ρομφαίαν Ἰού, θὰ τὸν τιμωρήσῃ διὰ θανάτου ὁ Ἐλισαῖος.
18 Θὰ ἀφήσῃς ὅμως ζῶντας καὶ ἀσφαλεῖς μεταξὺ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἑπτὰ χιλιάδας ἄνδρας, ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι δὲν ἔκαμψαν γόνυ, διά, νὰ προσκυνήσουν τὸν Βάαλ, τὰ στόματα ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα δὲν προσεκύνησαν αὐτόν>.
19 Ὁ Ἠλίας ἀνεχώρησεν ἀπὸ ἐκεῖ, εὖρε τὸν Ἐλισαῖον, τὸν υἱὸν τοῦ Σαφάτ, ὁ ὁποῖος τότε ἔκανε χωράφι μὲ τὰ βόϊδια του - δώδεκα ζεύγη βοϊδιῶν ὤργωναν ἐνώπιόν του, αὐτὸς δὲ ἔκανε χωράφι αὐτοπροσώπως μὲ ἕνα ζεῦγος-. Ὁ Ἠλίας τὸν ἐπλησίασε καὶ ἔρριψεν ἐπάνω εἰς αὐτὸν τὴν μηλωτήν.
20 Ὁ Ἐλισαῖος ἐνόησε τὴν συμβολικὴν αὐτὴν πρᾶξιν τοῦ Ἠλιού, ἐγκατέλειπε τὰ βόϊδια του καὶ ἔτρεξεν ὄπισθεν τοῦ Ἠλιοὺ καὶ τοῦ εἶπεν· <ἐπίτρεψόν μου νὰ μεταβῶ, διὰ νὰ ἀποχαιρετήσω καὶ καταφιλήσω τὸν πατέρα μου, καὶ ἔπειτα θὰ σὲ ἀκολουθήσω>. Ὁ δὲ Ἠλίας τοῦ εἶπε· <πήγαινε καὶ γύρισε πάλιν, διότι σὲ ἔχω καταστήσει προφήτην>.
21 Ὁ Ἐλισαῖος ἀπεχωρίσθη τὴν ὥραν ἐκείνην ἀπὸ τὸν Ἠλίαν, ἐπῆρε τὰ δώδεκα ζεύγη τῶν βοϊδιῶν, τὰ ἔσφαξε καὶ τὰ ἐθυσίασε, τὰ ἔψησε μὲ τὰ ξύλα ἀπὸ τὰ ἄροτρα τῶν βοϊδιῶν, παρέθεσε τράπεζαν εἰς τὸν λαὸν καὶ ἔφαγον. Ἔπειτα ἐσηκώθη καὶ ἐπορεύθη εἰς συνάντησιν τοῦ Ἠλιοὺ καὶ ὑπηρετοῦσεν αὐτόν.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

βασιλιᾶς Ἀχαὰβ ἀνεκοίνωσεν εἰς τὴν Ἰεζάβελ, τὴν γυναῖκα του, ὅλα ὅσα ἔκαμεν ὁ προφήτης Ἠλίας, καθὼς ἐπίσης καὶ τὸ πῶς ὁ Ἠλίας ἐφόνευσε τοὺς ἱερεῖς - προφῆτες τῶν εἰδώλων μὲ τὸ ξίφος.
2 Τότε ἡ Ἰεζάβελ γεμᾶτη ἀπὸ θυμὸν ἔστειλεν ἀπεσταλμένον εἰς τὸν Ἠλίαν, ὁ ὁποῖος τοῦ εἶπεν ἐκ μέρους της: <Ὅπως εἶναι βέβαιον ὅτι σὺ εἶσαι ὁ προφήτης Ἠλίας καὶ ἐγὼ εἶμαι ἡ βασίλισσα Ἰεζάβελ, ἔτσι εἴθε νὰ μὲ τιμωρήσῃ ὁ Θεός (κατ' ἄλλην γραφήν: Οἱ θεοί) καὶ εἴθε νὰ μοῦ προσθέσῃ καὶ ἄλλες ἀκόμη χειρότερες τιμωρίες καὶ συμφορές, ἐὰν ἀθετήσω τὴν ὑπόσχεσίν μου καὶ ἂν αὔριον τὴν ἰδίαν ὥραν δὲν παραδώσω τὴν ζωήν σου εἰς θάνατον, ὅπως ἀκριβῶς ἔκαμες καὶ σὺ εἰς κάθε ἕνα ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς - προφῆτες τῶν εἰδώλων>.
3 Εἰς τὸ ἄκουσμα τῆς παραγγελίας αὐτῆς τῆς Ἰεζάβελ ἐφοβήθη ὁ προφήτης Ἠλίας καὶ ἐσηκώθη καὶ ἔφυγεν, ὅπου τὸν ἔσπρωχνε ἡ ἐσωτερικὴ δύναμις τῆς ψυχῆς του. Ἔφθασεν εἰς τὴν πόλιν Βηρσαβεέ, ἡ ὁποία ἀνῆκεν εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα, καὶ ἐκεῖ ἀφῆκε τὸν ὑπηρέτην του.
4 Ὁ ἴδιος ὅμως ἐπροχώρησε βαθύτερα εἰς τὴν ἔρημον καὶ ἀφοῦ ἐβάδισε δρόμον μιᾶς ἡμέρας (ἑπτὰ περίπου ὡρῶν), ἔφθασε καὶ ἐκάθισε κάτω ἀπὸ ἕνα φυτόν, ποὺ ὀνομάζεται Ραθμέν (ἄρκευθος, κέδρος). Ἑξαντλημένος ἀπὸ τὴν πεῖναν καὶ τὸν κόπον τῆς πορείας καὶ πιεζόμενος ἀπὸ τὴν θλῖψιν καὶ τὴν βαρυθυμίαν ἐζήτησεν ἀπὸ τὸν Θεὸν νὰ ἀποθάνῃ καὶ εἶπεν: <Ἀρκετὰ ἐκοπίασα καὶ ἐκακοπάθησα· πάρε λοιπὸν τώρα τὴν ζωήν μου, Κύριε, διότι ἐγὼ δὲν εἶμαι ἀνώτερος καὶ καλύτερος ἀπὸ τοὺς προπάτορές μου>.
5 Ὁ Ἠλίας κουρασμένος καὶ λυπημένος ἐκοιμήθη καὶ ἔπεσεν εἰς ὕπνον βαθὺν κάτω ἀπὸ τὸ φυτὸν Ραθμέν. Ἀλλὰ νά· ἔξαφνα κάποιος τὸν ἄγγιξε καὶ τοῦ εἶπε: <Σήκω καὶ φάγε>.
6 Ὁ Ἠλίας ἐξύπνησεν, ἐκύτταξε γύρω καὶ νά· κοντὰ εἰς τὴν κεφαλήν του εὑρίσκετο μία κριθαρένια λαγάνα ψημένη (κατὰ τὸ Ἑβραϊκόν: Ἐπάνω εἰς ζεστὲς πέτρες) καὶ μία πήλινη κανάτα μὲ νερό. Ὁ Ἠλίας ἐσηκώθη καὶ ἔφαγε καὶ ἤπιε. Κατόπιν δὲ ἐκοιμήθη πάλιν.
7 Καὶ ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου ἦλθε διὰ δευτέραν φοράν, τὸν ἄγγιξε καὶ τοῦ εἶπε: <Σήκω καὶ φάγε, διότι ὁ δρόμος ποὺ ἔχεις νὰ βαδίσῃς, τὸ ταξίδι ποὺ ἔχεις ἀκόμη νὰ κάμῃς, εἶναι μεγάλο καὶ κουραστικό>.
8 Ὁ Ἠλίας ἐσηκώθη καὶ ἔφαγε καὶ ἤπιε. Καὶ μὲ τὴν δύναμιν τῆς τροφῆς ἐκείνης ἐβάδισε σαράντα ἡμέρες καὶ σαράντα νύχτες, μέχρις ὅτου ἔφθασεν εἰς τὸ ὅρος Χωρήβ.
9 Εἰς τὸ Χωρὴβ ἐμπῆκε εἰς ἕνα σπήλαιον καὶ ἐγκατεστάθη ἐκεῖ. Καὶ νά· ἔξαφνα λόγος Κυρίου κατέφθασεν εἰς αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπε: <Τί κάνεις ἐδῶ; Πῶς ἐδῶ, Ἠλία;>
10 Ὁ Ἠλίας ἀπάντησε: <Ζῆλος ἱερὸς καὶ φλογερός, ἀγανάκτησις ἱερὰ καὶ μεγάλη ἔχει κυριεύσει τὴν ψυχήν μου διὰ Σέ, τὸν παντοκράτορα Κύριον. Πονῶ καὶ ἀγανακτῶ πολύ, διότι οἱ Ἰσραηλῖται ἀθέτησαν τὴν διαθήκην σου καὶ σὲ ἐγκατέλειψαν· τὰ θυσιαστήριά σου τὰ κατέστρεψαν καὶ τοὺς προφῆτες σου τοὺς ἐφόνευσαν μὲ ξίφος· καὶ ἐγώ, μόνον ἐγώ, ἔχω μείνει ὁλομόναχος. Ζητοῦν δὲ νὰ ἀφαιρέσουν καὶ τὴν ἰδικήν μου ζωήν!>
11 Καὶ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου εἶπεν εἰς τὸν Ἠλίαν: <Νὰ βγῇς αὔριον ἀπὸ τὸ σπήλαιον καὶ νὰ σταθῇς ἐμπρὸς εἰς τὸν Κύριον εἰς τὸ ὅρος. Καὶ νά· ἔξαφνα θὰ περάσῃ ἀπὸ ἐμπρός σου ὁ Κύριος. Τοῦτο θὰ γίνῃ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον: Θὰ φυσήξῃ ἔξαφνα θύελλα μεγάλη καὶ ἰσχυρή, ποὺ διαλύει ὄρη καὶ κατακομματιάζει πέτρες ἐνώπιον τοῦ Κυρίου· ἀλλ’ ὁ Κύριος δὲν θὰ εἶναι εἰς τὴν φοβερὰν ἐκείνην θύελλαν. Μετὰ τὴν θύελλαν θὰ ἀκολουθήσῃ σεισμός· ἀλλ' ὁ Κύριος δὲν θὰ εἶναι οὔτε εἰς τὸν σεισμόν.
12 Μετὰ τὸν σεισμὸν θὰ ἀκολουθήσῃ φωτιά· ἀλλὰ δὲν θὰ εἶναι οὔτε εἰς τὴν φωτιὰ ὁ Κύριος. Μετὰ τὴν φωτιὰ θὰ ἀκολουθήσῃ ὁ ἁπαλὸς ψίθυρος λεπτῆς, δροσερῆς καὶ σιγαλῆς αὔρας· ἐκεῖ θὰ εἶναι ὁ Κύριος>.
13 Συνέβη δὲ τοῦτο: Ὅταν ὁ Ἠλίας ἄκουσε τὰ λόγια αὐτά, ἐσκέπασεν ἀπὸ φόβον καὶ βαθὺν σεβασμὸν τὸ πρόσωπόν του μὲ τὸν μανδύαν τὸν καμωμένον ἀπὸ δέρμα προβάτου, τὸν ὁποῖον ἐφοροῦσε, καὶ ἐβγῆκε ἀπὸ τὸ σπήλαιον καὶ ἐστάθη εἰς τὴν εἴσοδόν του. Καὶ νά· ἔξαφνα ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ τὸν ἐρώτησε καὶ πάλιν: <Τί κάνεις ἐδῶ; Πῶς ἐδῶ, Ἠλία;>
14 Ὁ Ἠλίας ἀπάντησε: <Ζῆλος ἱερὸς καὶ φλογερός, ἀγανάκτησις ἱερὰ καὶ μεγάλη ἔχει κυριεύσει τὴν ψυχήν μου διὰ Σέ, τὸν παντοκράτορα Κύριον. Πονῶ καὶ ἀγανακτῶ πολύ, διότι οἱ Ἰσραηλῖται ἀθέτησαν τὴν διαθήκην σου καὶ σὲ ἐγκατέλειψαν· τὰ θυσιαστήριά σου τὰ κατέστρεψαν καὶ τοὺς προφῆτες σου τοὺς ἐφόνευσαν μὲ ξίφος· καὶ ἐγώ, μόνον ἐγώ, ἔχω μείνει ὁλομόναχος. Ζητοῦν δὲ νὰ ἀφαιρέσουν καὶ τὴν ἰδικήν μου ζωήν!>
15 Ὁ Κύριος εἶπεν εἰς τὸν Ἠλίαν: <Πήγαινε, γύρισε πίσω, βάδισε τὸν δρόμον σου καὶ ἀκολούθησε τὸν δρόμον τῆς ἐρήμου, ποὺ ὁδηγεῖ εἰς τὴν Δαμασκόν. Καὶ ὅταν φθάσῃς εἰς τὴν Δαμασκόν, νὰ χρίσῃς τὸν Ἀζαὴλ ὡς βασιλιᾶ τῆς Συρίας.
16 Ἐπίσης θὰ χρίσῃς καὶ τὸν Ἰού, τὸν υἱὸν τοῦ Ναμεσσί, ὡς βασιλιᾶ τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ. Τὸν δὲ Ἐλισαῖον, τὸν υἱὸν τοῦ Σαφάτ, θὰ χρίσῃς ὡς προφήτην, ὁ ὁποῖος θὰ σὲ διαδεχθῇ.
17 Θὰ συμβῇ δὲ τοῦτο: Ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος θὰ σωθῇ ἀπὸ τὸ ξίφος τοῦ Ἀζαήλ, θὰ τὸν θανατώσῃ ὁ Ἰού· καὶ ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος θὰ σωθῇ ἀπὸ τὸ ξίφος τοῦ Ἰού, θὰ τὸν θανατώσῃ ὁ Ἐλισαῖος.
18 Θὰ φυλάξῃς δὲ καὶ δὲν θὰ θανατώσῃς εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰσραὴλ ἑπτὰ χιλιάδες (7.000) ἄνδρες, ὅσους δηλαδὴ δὲν ἐγονάτισαν διὰ νὰ προσκυνήσουν καὶ νὰ λατρεύσουν τὸν Βάαλ, ὅσα στόματα δὲν ἐπροσκύνησαν τὸ εἴδωλον τοῦ θεοῦ αὐτοῦ>.
19 Ἔτσι ὁ Ἠλίας ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὸ ὅρος Χωρὴβ καὶ εὑρῆκε τὸν Ἐλισαῖον, τὸν υἱὸν τοῦ Σαφάτ, ὁ ὁποῖος ὤργωνε μὲ βόδια - δώδεκα ζευγάρια βόδια ὤργωναν ἐμπρός του, αὐτὸς δὲ ὁ ἴδιος ὤργωνε μὲ τὸ ἕνα ζευγάρι -. Ὁ Ἠλίας, μόλις τὸν εἶδε, τὸν ἐπλησίασε καὶ ἔρριψε μὲ μίαν γρήγορον κίνησιν ἐπάνω εἰς τὸν Ἐλισαῖον τὸν μανδύαν του τὸν καμωμένον ἀπὸ δέρμα προβάτου.
20 Ἀμέσως ὁ Ἐλισαῖος, ποὺ ἐκατάλαβε τὶ ἐσήμαινεν ἡ πρᾶξις αὑτὴ τοῦ Ἠλία, ἀφῆκε τὰ βόδια, μὲ τὰ ὁποῖα ὤργωνεν, ἔτρεξε πίσω ἀπὸ τὸν Ἠλίαν καὶ τοῦ εἶπε: <Δῶσε μου τὴν ἄδειαν, σὲ παρακαλῶ, νὰ τρέξω νὰ ἀποχαιρετήσω μὲ ἀσπασμὸν τὸν πατέρα μου καὶ κατόπιν θὰ ἔλθω νὰ σὲ ἀκολουθήσω>. Ὁ Ἠλίας τοῦ ἀπάντησε: <Πήγαινε· να ἐπιστρέψῃς ὅμως καὶ πάλιν, διότι ἐγὼ ἔπραξα τὸ καθῆκον μου· σὲ ἔκαμα προφήτην>.
21 Ὁ Ἐλισαῖος ἐπέστρεψεν (ἐγύρισε πίσω) καὶ ἔφυγεν ἀπὸ τὸν τόπον, ὅπου συνηντήθη μὲ τὸν Ἠλίαν. Καὶ ἐπῆρε τὰ δώδεκα ζευγάρια τῶν βοδιῶν ποὺ ὤργωναν, τὰ ἔσφαξε, τὰ ἐθυσίασε καὶ τὰ ἔψησε μὲ τὰ ξύλα τῶν ἀλετριῶν, εἰς τὰ ὁποῖα ἦσαν ζευγμένα, καὶ ἐμοίρασε τὸ ψημένον κρέας εἰς τὸν λαόν, καὶ ἔφαγαν. Κατόπιν ὁ Ἐλισαῖος ἐσηκώθη καὶ ἐπῆγε καὶ συνήντησε τὸν Ἠλίαν καὶ εἰς τὸ ἑξῆς τὸν ἀκολούθησε καὶ τὸν ὑπηρετοῦσε.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἀνήγγειλεν Ἀχαὰβ τῇ Ἰεζάβελ γυναικὶ αὐτοῦ πάντα, ἃ ἐποίησεν Ἠλιού, καὶ ὡς ἀπέκτεινε τοὺς προφήτας ἐν ρομφαίᾳ.	Ἀχαάβ, ὅταν ἔφθασεν εἰς τὸ ἀνάκτορόν του, ἐγνωστοποίησεν εἰς τὴν σύζυγόν του τὴν Ἰεζάβελ ὅλα, ὅσα θαυματουργικῶς ἔκαμεν ὁ Ἠλιού, ὅπως ἐπίσης καὶ τὸ ὅτι ἐθανάτωσε μὲ ρομφαίαν τοὺς προφήτας τῶν εἰδώλων.	βασιλιᾶς Ἀχαὰβ ἀνεκοίνωσεν εἰς τὴν Ἰεζάβελ, τὴν γυναῖκα του, ὅλα ὅσα ἔκαμεν ὁ προφήτης Ἠλίας, καθὼς ἐπίσης καὶ τὸ πῶς ὁ Ἠλίας ἐφόνευσε τοὺς ἱερεῖς - προφῆτες τῶν εἰδώλων μὲ τὸ ξίφος.
2 Καὶ ἀπέστειλεν Ἰεζάβελ πρὸς Ἠλιοὺ καὶ εἶπεν· εἰ σὺ εἶ Ἠλιοὺ καὶ ἐγὼ Ἰεζάβελ, τάδε ποιήσαι μοι ὁ Θεὸς καὶ τάδε προσθείη, ὅτι ταύτην τὴν ὥραν αὔριον θήσομαι τὴν ψυχήν σου καθὼς ψυχὴν ἑνὸς ἐξ αὐτῶν.	2 Ἡ Ἰεζάβελ, κυριευθεῖσα ἀπὸ ὀργήν, ἔστειλεν ἀνθρώπους της πρὸς τὸν Ἠλίαν καὶ τοῦ εἶπεν· <ὅσον εἶναι ἀλήθεια ὅτι σὺ εἶσαι ὁ Ἠλιοὺ καὶ ἐγὼ εἶμαι ἡ Ἰεζάβελ, ἂς μὲ τιμωρήσῃ ὁ Θεὸς μὲ τὰς βαρυτέρας τιμωρίας, ἐὰν αὐτὴν τὴν ὥραν αὔριον δὲν παραδώσω τὴν ζωήν σου εἰς θάνατον, ὡσὰν ἑνὸς ἐξ αὐτῶν ποὺ σὺ ἐθανάτωσες>.	2 Τότε ἡ Ἰεζάβελ γεμᾶτη ἀπὸ θυμὸν ἔστειλεν ἀπεσταλμένον εἰς τὸν Ἠλίαν, ὁ ὁποῖος τοῦ εἶπεν ἐκ μέρους της: <Ὅπως εἶναι βέβαιον ὅτι σὺ εἶσαι ὁ προφήτης Ἠλίας καὶ ἐγὼ εἶμαι ἡ βασίλισσα Ἰεζάβελ, ἔτσι εἴθε νὰ μὲ τιμωρήσῃ ὁ Θεός (κατ' ἄλλην γραφήν: Οἱ θεοί) καὶ εἴθε νὰ μοῦ προσθέσῃ καὶ ἄλλες ἀκόμη χειρότερες τιμωρίες καὶ συμφορές, ἐὰν ἀθετήσω τὴν ὑπόσχεσίν μου καὶ ἂν αὔριον τὴν ἰδίαν ὥραν δὲν παραδώσω τὴν ζωήν σου εἰς θάνατον, ὅπως ἀκριβῶς ἔκαμες καὶ σὺ εἰς κάθε ἕνα ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς - προφῆτες τῶν εἰδώλων>.
3 Καὶ ἐφοβήθη Ἠλιοὺ καὶ ἀνέστη καὶ ἀπῆλθε κατὰ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ ἔρχεται εἰς Βηρσαβεὲ γῆν Ἰούδα καὶ ἀφῆκε τὸ παιδάριον αὐτοῦ ἐκεῖ.	3 Ὁ Ἠλίας ἐφοβήθη. Ἐσηκώθη καὶ ἔφυγεν ἀπὸ ἐκεῖ καὶ κατηυθύνετο, ὅπου ἡ φοβισμένη καρδιά του τὸν ὠθοῦσε. Ἔφθασεν εἰς τὴν Βηρσαβεέ, πόλιν τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα. Ἐκεῖ δὲ ἀφῆκε τὸν ὑπηρέτην του.	3 Εἰς τὸ ἄκουσμα τῆς παραγγελίας αὐτῆς τῆς Ἰεζάβελ ἐφοβήθη ὁ προφήτης Ἠλίας καὶ ἐσηκώθη καὶ ἔφυγεν, ὅπου τὸν ἔσπρωχνε ἡ ἐσωτερικὴ δύναμις τῆς ψυχῆς του. Ἔφθασεν εἰς τὴν πόλιν Βηρσαβεέ, ἡ ὁποία ἀνῆκεν εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα, καὶ ἐκεῖ ἀφῆκε τὸν ὑπηρέτην του.
4 Καὶ αὐτὸς ἐπορεύθη ἐν τῇ ἐρήμῳ ὁδὸν ἡμέρας καὶ ἦλθε καὶ ἐκάθισεν ὑποκάτω Ραθμὲν καὶ ᾐτήσατο τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀποθανεῖν καὶ εἶπεν· ἱκανούσθω νῦν, λαβὲ δὴ τὴν ψυχήν μου ἀπ' ἐμοῦ, Κύριε, ὅτι οὐ κρείσσων ἐγώ εἰμι ὑπὲρ τοὺς πατέρας μου.	4 Ὁ Ἠλίας ἐπροχώρησεν εἰς τὸ ἐσωτερικὸν τῆς ἐρήμου, δρόμον μιᾶς ἡμέρας, ἦλθε καὶ ἐκάθισεν ὑποκάτω ἀπὸ ἕνα φυτόν, ποὺ ὠνομάζετο Ραθμέν (ἀρκευθος), καὶ ἐζήτησεν ἀπὸ τὸν Θεὸν νὰ ἀποθάνῃ λέγων· <ἀρκετὰ ἕως τώρα ἔζησα. Πάρε, Κύριε, ἀπὸ ἐμὲ τὴν ψυχήν μου, διότι ἐγὼ δὲν εἶμαι καλύτερος ἀπὸ τοὺς προγόνους μου>.	4 Ὁ ἴδιος ὅμως ἐπροχώρησε βαθύτερα εἰς τὴν ἔρημον καὶ ἀφοῦ ἐβάδισε δρόμον μιᾶς ἡμέρας (ἑπτὰ περίπου ὡρῶν), ἔφθασε καὶ ἐκάθισε κάτω ἀπὸ ἕνα φυτόν, ποὺ ὀνομάζεται Ραθμέν (ἄρκευθος, κέδρος). Ἑξαντλημένος ἀπὸ τὴν πεῖναν καὶ τὸν κόπον τῆς πορείας καὶ πιεζόμενος ἀπὸ τὴν θλῖψιν καὶ τὴν βαρυθυμίαν ἐζήτησεν ἀπὸ τὸν Θεὸν νὰ ἀποθάνῃ καὶ εἶπεν: <Ἀρκετὰ ἐκοπίασα καὶ ἐκακοπάθησα· πάρε λοιπὸν τώρα τὴν ζωήν μου, Κύριε, διότι ἐγὼ δὲν εἶμαι ἀνώτερος καὶ καλύτερος ἀπὸ τοὺς προπάτορές μου>.
5 Καὶ ἐκοιμήθη καὶ ὕπνωσεν ἐκεῖ ὑπὸ φυτόν, καὶ ἰδού τις ἥψατο αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἀνάστηθι καὶ φάγε·	5 Ἀποκαρδιωμένος δὲ καὶ βαρύθυμος ἔπεσε καὶ ἐκοιμήθη ἐκεῖ κάτω ἀπὸ τὸ δένδρον. Αἴφνης κάποιος τὸν ἤγγισεν καὶ τοῦ εἶπε· <σήκω καὶ φάγε>.	5 Ὁ Ἠλίας κουρασμένος καὶ λυπημένος ἐκοιμήθη καὶ ἔπεσεν εἰς ὕπνον βαθὺν κάτω ἀπὸ τὸ φυτὸν Ραθμέν. Ἀλλὰ νά· ἔξαφνα κάποιος τὸν ἄγγιξε καὶ τοῦ εἶπε: <Σήκω καὶ φάγε>.
6 καὶ ἐπέβλεψεν Ἠλιού, καὶ ἰδοὺ πρὸς κεφαλῆς αὐτοῦ ἐγκρυφίας ὀλυρίτης καὶ καψάκης ὕδατος· καὶ ἀνέστη καὶ ἔφαγε καὶ ἔπιε. Καὶ ἐπιστρέψας ἐκοιμήθη.	6 Ὁ Ἠλίας ἐξύπνησεν, ἤνοιξε τὰ μάτια του καὶ εἶδεν πρὸς τὸ μέρος, ποὺ ἀνεπαύετο ἡ κεφαλή του, ψημένην κριθίνην λαγάναν καὶ δοχεῖον μὲ νερό. Ἐσηκώθη, ἔφαγε, ἔπιε καὶ ἐκοιμήθη πάλιν.	6 Ὁ Ἠλίας ἐξύπνησεν, ἐκύτταξε γύρω καὶ νά· κοντὰ εἰς τὴν κεφαλήν του εὑρίσκετο μία κριθαρένια λαγάνα ψημένη (κατὰ τὸ Ἑβραϊκόν: Ἐπάνω εἰς ζεστὲς πέτρες) καὶ μία πήλινη κανάτα μὲ νερό. Ὁ Ἠλίας ἐσηκώθη καὶ ἔφαγε καὶ ἤπιε. Κατόπιν δὲ ἐκοιμήθη πάλιν.
7 Ναὶ ἐπέστρεψεν ὁ ἄγγελος Κυρίου ἐκ δευτέρου καὶ ἥψατο αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἀνάστα φάγε, ὅτι πολλὴ ἀπὸ σοῦ ἡ ὁδός.	7 Ὁ ἄγγελος ἐπανῆλθε διὰ δευτέραν φοράν, ἤγγισεν αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπε· <σήκω καὶ φάγε, διότι εἶναι πολὺς ἀκόμη ὁ δρόμος, ποὺ θὰ κάμῃς>.	7 Καὶ ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου ἦλθε διὰ δευτέραν φοράν, τὸν ἄγγιξε καὶ τοῦ εἶπε: <Σήκω καὶ φάγε, διότι ὁ δρόμος ποὺ ἔχεις νὰ βαδίσῃς, τὸ ταξίδι ποὺ ἔχεις ἀκόμη νὰ κάμῃς, εἶναι μεγάλο καὶ κουραστικό>.
8 Καὶ ἀνέστη καὶ ἔφαγε καὶ ἔπιε· καὶ ἐπορεύθη ἐν ἰσχύϊ τῆς βρώσεως ἐκείνης τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας ἕως ὅρους Χωρήβ.	8 Ὁ Ἠλίας ἐσηκώθη, ἔφαγε καὶ ἔπιε. Μὲ τὴν δύναμιν δὲ τῆς τροφῆς ἐκείνης ἐβάδισεν ἐπὶ τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας, ἕως ὅτου ἔφθασεν εἰς τὸ ὄρος Χωρήβ.	8 Ὁ Ἠλίας ἐσηκώθη καὶ ἔφαγε καὶ ἤπιε. Καὶ μὲ τὴν δύναμιν τῆς τροφῆς ἐκείνης ἐβάδισε σαράντα ἡμέρες καὶ σαράντα νύχτες, μέχρις ὅτου ἔφθασεν εἰς τὸ ὅρος Χωρήβ.
9 Καὶ εἰσῆλθεν ἐκεῖ εἰς τὸ σπήλαιον καὶ κατέλυσεν ἐκεῖ· καὶ ἰδοὺ ρῆμα Κυρίου πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπε· τί σὺ ἐνταῦθα, Ἠλιού;	9 Εἰσῆλθεν εἰς ἕνα ἐκεῖ σπήλαιον, ὅπου καὶ ἔμεινε. Καὶ ἰδού, ὁ Κύριος ὡμίλησε πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπε· <διατὶ σύ, Ἠλιού, εὐρίσκεσαι ἐδῶ;>	9 Εἰς τὸ Χωρὴβ ἐμπῆκε εἰς ἕνα σπήλαιον καὶ ἐγκατεστάθη ἐκεῖ. Καὶ νά· ἔξαφνα λόγος Κυρίου κατέφθασεν εἰς αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπε: <Τί κάνεις ἐδῶ; Πῶς ἐδῶ, Ἠλία;>
10 Καὶ εἶπεν Ἠλιού· ζηλῶν ἐζήλωκα τῷ Κυρίῳ παντοκράτορι, ὅτι ἐγκατέλιπόν σε οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ· τὰ θυσιαστήριά σου κατέσκαψαν καὶ τοὺς προφήτας σου ἀπέκτειναν ἐν ρομφαίᾳ, καὶ ὑπολέλειμμαι ἐγὼ μονώτατος, καὶ ζητοῦσι τὴν ψυχήν μου λαβεῖν αὐτήν.	10 Ὁ Ἠλίας ἀπήντησε· <πλημμυρίζει ἡ καρδία μου ἀπὸ φλογερὸν ζῆλον διὰ σέ, τὸν Κύριον καὶ Παντοκράτορα, διότι οἱ Ἰσραηλῖται σὲ ἐγκατέλειψαν. Τὰ θυσιαστήριά σου τὰ κατέσκαψαν, τοὺς δὲ προφήτας σου ἐφόνευσαν μὲ ρομφαίαν. Ἔτσι δὲ ἔχω ἀπομείνει ἐγὼ ἐντελῶς μόνος, οἱ δὲ ἐχθροί σου ζητοῦν νὰ ἀφαιρέσουν καὶ τὴν δίκην μου ζωήν>.	10 Ὁ Ἠλίας ἀπάντησε: <Ζῆλος ἱερὸς καὶ φλογερός, ἀγανάκτησις ἱερὰ καὶ μεγάλη ἔχει κυριεύσει τὴν ψυχήν μου διὰ Σέ, τὸν παντοκράτορα Κύριον. Πονῶ καὶ ἀγανακτῶ πολύ, διότι οἱ Ἰσραηλῖται ἀθέτησαν τὴν διαθήκην σου καὶ σὲ ἐγκατέλειψαν· τὰ θυσιαστήριά σου τὰ κατέστρεψαν καὶ τοὺς προφῆτες σου τοὺς ἐφόνευσαν μὲ ξίφος· καὶ ἐγώ, μόνον ἐγώ, ἔχω μείνει ὁλομόναχος. Ζητοῦν δὲ νὰ ἀφαιρέσουν καὶ τὴν ἰδικήν μου ζωήν!>
11 Καὶ εἶπεν· ἐξελεύσῃ αὔριον καὶ στήσῃ ἐνώπιον Κυρίου ἐν τῷ ὄρει· ἰδοὺ παρελεύσεται Κύριος, καὶ ἰδοὺ πνεῦμα μέγα κραταιὸν διαλῦον ὄρη καὶ συντρίβον πέτρας ἐνώπιον Κυρίου, οὐκ ἐν τῷ πνεύματι Κύριος καὶ μετὰ τὸ πνεῦμα συσσεισμὸς, οὐκ ἐν τῷ συσσεισμῷ Κύριος·	11 Εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Θεός· <αὔριον νὰ ἐξέλθῃς ἀπὸ τὸ σπήλαιον καὶ νὰ σταθῇς ἐνώπιον τοῦ Κυρίου εἰς τὸ ὄρος· καὶ ἰδού, θὰ περάσῃ ἐκεῖ ὁ Κύριος>. Ἔτσι καὶ ἔγινε. Αἴφνης ἰσχυρότατος ἄνεμος ἔπνευσε, ποὺ διέλυε ὄρη καὶ συνέτριβε πέτρας, ἀλλὰ δὲν ὑπῆρχεν ὁ Κύριος μέσα εἰς τὸν σφοδρὸν ἄνεμον. Ἔπειτα ἀπὸ τὸν ἄνεμον ἔγινε σεισμὸς μεγάλος, ἀλλὰ οὔτε μέσα εἰς τὸν σεισμὸν ὑπῆρχεν ὁ Κύριος.	11 Καὶ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου εἶπεν εἰς τὸν Ἠλίαν: <Νὰ βγῇς αὔριον ἀπὸ τὸ σπήλαιον καὶ νὰ σταθῇς ἐμπρὸς εἰς τὸν Κύριον εἰς τὸ ὅρος. Καὶ νά· ἔξαφνα θὰ περάσῃ ἀπὸ ἐμπρός σου ὁ Κύριος. Τοῦτο θὰ γίνῃ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον: Θὰ φυσήξῃ ἔξαφνα θύελλα μεγάλη καὶ ἰσχυρή, ποὺ διαλύει ὄρη καὶ κατακομματιάζει πέτρες ἐνώπιον τοῦ Κυρίου· ἀλλ’ ὁ Κύριος δὲν θὰ εἶναι εἰς τὴν φοβερὰν ἐκείνην θύελλαν. Μετὰ τὴν θύελλαν θὰ ἀκολουθήσῃ σεισμός· ἀλλ' ὁ Κύριος δὲν θὰ εἶναι οὔτε εἰς τὸν σεισμόν.
12 καὶ μετὰ τὸν συσσεισμὸν πῦρ, οὐκ ἐν τῷ πυρὶ Κύριος· καὶ μετὰ τὸ πῦρ φωνὴ αὔρας λεπτῆς, κἀκεῖ Κύριος.	12 Ἔπειτα ἀπὸ τὸν σεισμὸν ἦλθε πῦρ. Οὔτε μέσα εἰς τὸ πῦρ ὑπῆρχεν ὁ Κύριος. Ἔπειτα ἀπὸ τὸ πῦρ ἠκούσθη φωνὴ αὔρας λεπτῆς καὶ δροσεράς. Ἐκεῖ ὑπῆρχεν ὁ Κύριος.	12 Μετὰ τὸν σεισμὸν θὰ ἀκολουθήσῃ φωτιά· ἀλλὰ δὲν θὰ εἶναι οὔτε εἰς τὴν φωτιὰ ὁ Κύριος. Μετὰ τὴν φωτιὰ θὰ ἀκολουθήσῃ ὁ ἁπαλὸς ψίθυρος λεπτῆς, δροσερῆς καὶ σιγαλῆς αὔρας· ἐκεῖ θὰ εἶναι ὁ Κύριος>.
13 Καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν Ἠλιού, καὶ ἐπεκάλυψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐν τῇ μηλωτῇ αὐτοῦ καὶ ἐξῆλθε καὶ ἔστη ὑπὸ σπήλαιον· καὶ ἰδοὺ πρὸς αὐτὸν φωνὴ καὶ εἶπε· τί σὺ ἐνταῦθα Ἠλιού;	13 Ὅταν ὁ Ἠλίας ἤκουσε καὶ εἶδεν αὐτό, ἐκάλυψεν ἀπὸ σεβασμὸν καὶ φόβον τὰ πρόσωπόν του μὲ τὴν μηλωτήν. Ἐξῆλθε καὶ ἐστάθη κάτω ἀπὸ τὸ σπήλαιον. Καὶ ἰδοὺ πάλιν ὁ Θεὸς τὸν ἡρώτησε· <διατὶ εὐρίσκεσαι ἐδῶ, Ἠλία;>	13 Συνέβη δὲ τοῦτο: Ὅταν ὁ Ἠλίας ἄκουσε τὰ λόγια αὐτά, ἐσκέπασεν ἀπὸ φόβον καὶ βαθὺν σεβασμὸν τὸ πρόσωπόν του μὲ τὸν μανδύαν τὸν καμωμένον ἀπὸ δέρμα προβάτου, τὸν ὁποῖον ἐφοροῦσε, καὶ ἐβγῆκε ἀπὸ τὸ σπήλαιον καὶ ἐστάθη εἰς τὴν εἴσοδόν του. Καὶ νά· ἔξαφνα ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ τὸν ἐρώτησε καὶ πάλιν: <Τί κάνεις ἐδῶ; Πῶς ἐδῶ, Ἠλία;>
14 Καὶ εἶπεν Ἠλιού· ζηλῶν ἐζήλωκα τῷ Κυρίῳ παντοκράτορι, ὅτι ἐγκατέλιπον τὴν διαθήκην σου οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ· καὶ τὰ θυσιαστήριά σου καθεῖλαν καὶ τοὺς προφήτας σου ἀπέκτειναν ἐν ρομφαίᾳ, καὶ ὑπολέλειμμαι ἐγὼ μονώτατος, καὶ ζητοῦσι τὴν ψυχήν μου λαβεῖν αὐτήν.	14 Ὁ δὲ Ἠλίας ἀπήντησε· <φλογερὸς ζῆλος πλημμυρίζει τὴν καρδίαν μου πρὸς χάριν σοῦ, τοῦ Θεοῦ τοῦ παντοκράτορος. Πονῶ, διότι οἱ Ἰσραηλῖται ἐγκατέλιπον τὴν διαθήκην σου. Κατέσκαψαν καὶ ἐκρήμνισαν τὰ θυσιαστήριά σου. Ἐφόνευσαν μὲ ρομφαίαν τοὺς προφήτας σου. Ἐγὼ δὲ ἐντελῶς μόνος ἔχω ἀπομείνει. Ἀλλὰ ζητοῦν καὶ τὴν ἰδικήν μου ζωὴν νὰ ἀφαιρέσουν>.	14 Ὁ Ἠλίας ἀπάντησε: <Ζῆλος ἱερὸς καὶ φλογερός, ἀγανάκτησις ἱερὰ καὶ μεγάλη ἔχει κυριεύσει τὴν ψυχήν μου διὰ Σέ, τὸν παντοκράτορα Κύριον. Πονῶ καὶ ἀγανακτῶ πολύ, διότι οἱ Ἰσραηλῖται ἀθέτησαν τὴν διαθήκην σου καὶ σὲ ἐγκατέλειψαν· τὰ θυσιαστήριά σου τὰ κατέστρεψαν καὶ τοὺς προφῆτες σου τοὺς ἐφόνευσαν μὲ ξίφος· καὶ ἐγώ, μόνον ἐγώ, ἔχω μείνει ὁλομόναχος. Ζητοῦν δὲ νὰ ἀφαιρέσουν καὶ τὴν ἰδικήν μου ζωήν!>
15 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς αὐτόν· πορεύου, ἀνάστρεφε εἰς τὴν ὁδόν σου καὶ ἥξεις εἰς τὴν ὁδὸν ἐρήμου Δαμασκοῦ καὶ ἥξεις καὶ χρίσεις τὸν Ἀζαὴλ εἰς βασιλέα τῆς Συρίας·	15 Εἶπε τότε ὁ Κύριος πρὸς αὐτόν· <πήγαινε, ξαναγύρισε εἰς τὸν δρόμον σου καὶ θὰ ἔλθῃς εἰς τὸν δρόμον τῆς ἐρήμου τῆς Δαμασκοῦ. Ὅταν φθάσῃς ἐκεῖ, θὰ χρίσῃς ὡς βασιλέα τῆς Συρίας τὸν Ἀζαήλ,	15 Ὁ Κύριος εἶπεν εἰς τὸν Ἠλίαν: <Πήγαινε, γύρισε πίσω, βάδισε τὸν δρόμον σου καὶ ἀκολούθησε τὸν δρόμον τῆς ἐρήμου, ποὺ ὁδηγεῖ εἰς τὴν Δαμασκόν. Καὶ ὅταν φθάσῃς εἰς τὴν Δαμασκόν, νὰ χρίσῃς τὸν Ἀζαὴλ ὡς βασιλιᾶ τῆς Συρίας.
16 καὶ τὸν Ἰοὺ υἱὸν Ναμεσσὶ χρίσεις εἰς βασιλέα ἐπὶ Ἰσραήλ· καὶ τὸν Ἐλισαιὲ υἱὸν Σαφὰτ χρίσεις εἰς προφήτην ἀντὶ σοῦ.	16 τὸν δὲ Ἰού, υἱὸν τοῦ Ναμεσσί, θὰ τὸν χρίσῃς βασιλέα τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ τὸν Ἐλισαιέ, τὸν υἱὸν Σαφάτ, θὰ τὸν χρίσῃς ὡς προφήτην ἀντὶ σοῦ.	16 Ἐπίσης θὰ χρίσῃς καὶ τὸν Ἰού, τὸν υἱὸν τοῦ Ναμεσσί, ὡς βασιλιᾶ τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ. Τὸν δὲ Ἐλισαῖον, τὸν υἱὸν τοῦ Σαφάτ, θὰ χρίσῃς ὡς προφήτην, ὁ ὁποῖος θὰ σὲ διαδεχθῇ.
17 Καὶ ἔσται τὸν σῳζόμενον ἐκ ρομφαίας Ἀζαήλ, θανατώσει Ἰού, καὶ τὸν σωζόμενον ἐκ ρομφαίας Ἰοὺ θανατώσει Ἐλισαιέ.	17 Θὰ συμβῇ δὲ τοῦτο· ἐκεῖνον ὁποῖος θὰ διασωθῇ ἀπὸ τὴν ρομφαίαν τοῦ Ἀζαήλ, θὰ τὸν θανατώσῃ ὁ Ἰού, καὶ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος θὰ διαφύγῃ τὴν φονικὴν ρομφαίαν Ἰού, θὰ τὸν τιμωρήσῃ διὰ θανάτου ὁ Ἐλισαῖος.	17 Θὰ συμβῇ δὲ τοῦτο: Ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος θὰ σωθῇ ἀπὸ τὸ ξίφος τοῦ Ἀζαήλ, θὰ τὸν θανατώσῃ ὁ Ἰού· καὶ ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος θὰ σωθῇ ἀπὸ τὸ ξίφος τοῦ Ἰού, θὰ τὸν θανατώσῃ ὁ Ἐλισαῖος.
18 Καὶ καταλείψεις ἐν Ἰσραὴλ ἑπτὰ χιλιάδας ἀνδρῶν, πάντα γόνατα, ἃ οὐκ ὤκλασαν γόνυ τὸ Βάαλ, καὶ πᾶν στόμα, ὃ οὐ προσεκύνησεν αὐτῷ.	18 Θὰ ἀφήσῃς ὅμως ζῶντας καὶ ἀσφαλεῖς μεταξὺ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἑπτὰ χιλιάδας ἄνδρας, ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι δὲν ἔκαμψαν γόνυ, διά, νὰ προσκυνήσουν τὸν Βάαλ, τὰ στόματα ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα δὲν προσεκύνησαν αὐτόν>.	18 Θὰ φυλάξῃς δὲ καὶ δὲν θὰ θανατώσῃς εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰσραὴλ ἑπτὰ χιλιάδες (7.000) ἄνδρες, ὅσους δηλαδὴ δὲν ἐγονάτισαν διὰ νὰ προσκυνήσουν καὶ νὰ λατρεύσουν τὸν Βάαλ, ὅσα στόματα δὲν ἐπροσκύνησαν τὸ εἴδωλον τοῦ θεοῦ αὐτοῦ>.
19 Καὶ ἀπῆλθεν ἐκεῖθεν καὶ εὑρίσκει τὸν Ἐλισαιὲ υἱὸν Σαφάτ, καὶ αὐτὸς ἠροτρία ἐν βουσί - δώδεκα ζεύγη ἐνώπιον αὐτοῦ, καὶ αὐτὸς ἐν τοῖς δώδεκα - καὶ ἀπῆλθεν ἐπ' αὐτὸν καὶ ἐπέρριψε τὴν μηλωτὴν αὐτοῦ ἐπ' αὐτόν.	19 Ὁ Ἠλίας ἀνεχώρησεν ἀπὸ ἐκεῖ, εὖρε τὸν Ἐλισαῖον, τὸν υἱὸν τοῦ Σαφάτ, ὁ ὁποῖος τότε ἔκανε χωράφι μὲ τὰ βόϊδια του - δώδεκα ζεύγη βοϊδιῶν ὤργωναν ἐνώπιόν του, αὐτὸς δὲ ἔκανε χωράφι αὐτοπροσώπως μὲ ἕνα ζεῦγος-. Ὁ Ἠλίας τὸν ἐπλησίασε καὶ ἔρριψεν ἐπάνω εἰς αὐτὸν τὴν μηλωτήν.	19 Ἔτσι ὁ Ἠλίας ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὸ ὅρος Χωρὴβ καὶ εὑρῆκε τὸν Ἐλισαῖον, τὸν υἱὸν τοῦ Σαφάτ, ὁ ὁποῖος ὤργωνε μὲ βόδια - δώδεκα ζευγάρια βόδια ὤργωναν ἐμπρός του, αὐτὸς δὲ ὁ ἴδιος ὤργωνε μὲ τὸ ἕνα ζευγάρι -. Ὁ Ἠλίας, μόλις τὸν εἶδε, τὸν ἐπλησίασε καὶ ἔρριψε μὲ μίαν γρήγορον κίνησιν ἐπάνω εἰς τὸν Ἐλισαῖον τὸν μανδύαν του τὸν καμωμένον ἀπὸ δέρμα προβάτου.
20 Καὶ κατέλιπεν Ἐλισαιὲ τὰς βόας καὶ κατέδραμεν ὀπίσω Ἠλιοὺ καὶ εἶπε· καταφιλήσω τὸν πατέρα μου καὶ ἀκολουθήσω ὀπίσω σου· καὶ εἶπεν Ἠλιού· ἀνάστρεφε, ὅτι πεποίηκά σοι.	20 Ὁ Ἐλισαῖος ἐνόησε τὴν συμβολικὴν αὐτὴν πρᾶξιν τοῦ Ἠλιού, ἐγκατέλειπε τὰ βόϊδια του καὶ ἔτρεξεν ὄπισθεν τοῦ Ἠλιοὺ καὶ τοῦ εἶπεν· <ἐπίτρεψόν μου νὰ μεταβῶ, διὰ νὰ ἀποχαιρετήσω καὶ καταφιλήσω τὸν πατέρα μου, καὶ ἔπειτα θὰ σὲ ἀκολουθήσω>. Ὁ δὲ Ἠλίας τοῦ εἶπε· <πήγαινε καὶ γύρισε πάλιν, διότι σὲ ἔχω καταστήσει προφήτην>.	20 Ἀμέσως ὁ Ἐλισαῖος, ποὺ ἐκατάλαβε τὶ ἐσήμαινεν ἡ πρᾶξις αὑτὴ τοῦ Ἠλία, ἀφῆκε τὰ βόδια, μὲ τὰ ὁποῖα ὤργωνεν, ἔτρεξε πίσω ἀπὸ τὸν Ἠλίαν καὶ τοῦ εἶπε: <Δῶσε μου τὴν ἄδειαν, σὲ παρακαλῶ, νὰ τρέξω νὰ ἀποχαιρετήσω μὲ ἀσπασμὸν τὸν πατέρα μου καὶ κατόπιν θὰ ἔλθω νὰ σὲ ἀκολουθήσω>. Ὁ Ἠλίας τοῦ ἀπάντησε: <Πήγαινε· να ἐπιστρέψῃς ὅμως καὶ πάλιν, διότι ἐγὼ ἔπραξα τὸ καθῆκον μου· σὲ ἔκαμα προφήτην>.
21 Καὶ ἀνέστρεψεν ἐξόπισθεν αὐτοῦ καὶ ἔλαβε τὰ ζεύγη τῶν βοῶν καὶ ἔθυσε καὶ ἥψησεν αὐτὰ ἐν τοῖς σκεύεσι τῶν βοῶν καὶ ἔδωκε τῷ λαῷ, καὶ ἔφαγον· καὶ ἀνέστη καὶ ἐπορεύθη ὀπίσω Ἠλιοὺ καὶ ἐλειτούργει αὐτῷ.	21 Ὁ Ἐλισαῖος ἀπεχωρίσθη τὴν ὥραν ἐκείνην ἀπὸ τὸν Ἠλίαν, ἐπῆρε τὰ δώδεκα ζεύγη τῶν βοϊδιῶν, τὰ ἔσφαξε καὶ τὰ ἐθυσίασε, τὰ ἔψησε μὲ τὰ ξύλα ἀπὸ τὰ ἄροτρα τῶν βοϊδιῶν, παρέθεσε τράπεζαν εἰς τὸν λαὸν καὶ ἔφαγον. Ἔπειτα ἐσηκώθη καὶ ἐπορεύθη εἰς συνάντησιν τοῦ Ἠλιοὺ καὶ ὑπηρετοῦσεν αὐτόν.	21 Ὁ Ἐλισαῖος ἐπέστρεψεν (ἐγύρισε πίσω) καὶ ἔφυγεν ἀπὸ τὸν τόπον, ὅπου συνηντήθη μὲ τὸν Ἠλίαν. Καὶ ἐπῆρε τὰ δώδεκα ζευγάρια τῶν βοδιῶν ποὺ ὤργωναν, τὰ ἔσφαξε, τὰ ἐθυσίασε καὶ τὰ ἔψησε μὲ τὰ ξύλα τῶν ἀλετριῶν, εἰς τὰ ὁποῖα ἦσαν ζευγμένα, καὶ ἐμοίρασε τὸ ψημένον κρέας εἰς τὸν λαόν, καὶ ἔφαγαν. Κατόπιν ὁ Ἐλισαῖος ἐσηκώθη καὶ ἐπῆγε καὶ συνήντησε τὸν Ἠλίαν καὶ εἰς τὸ ἑξῆς τὸν ἀκολούθησε καὶ τὸν ὑπηρετοῦσε.