Βασιλειών Γ : Κεφάλαιον ΚΑ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ συνήθροισεν υἱὸς Ἄδερ πᾶσαν τὴν δύναμιν αὐτοῦ καὶ ἀνέβη καὶ περιεκάθισεν ἐπὶ Σαμάρειαν καὶ τριακονταδύο βασιλεῖς μετ' αὐτοῦ καὶ πᾶς ἵππος καὶ ἅρμα· καὶ ἀνέβησαν καὶ περιεκάθισαν ἐπὶ Σαμάρειαν καὶ ἐπολέμησαν ἐπ' αὐτήν.
2 Καὶ ἀπέστειλε πρὸς Ἀχαὰβ βασιλέα Ἰσραὴλ εἰς τὴν πόλιν, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· τάδε λέγει υἱὸς Ἄδερ·
3 τὸ ἀργύριόν σου καὶ τὸ χρυσίον σου ἐμόν ἐστι καὶ αἱ γυναῖκές σου καὶ τὰ τέκνα σου ἐμά ἐστι.
4 Καὶ ἀπεκρίθη βασιλεὺς Ἰσραὴλ καὶ εἶπε· καθὼς ἐλάλησας, κύριέ μου βασιλεῦ, σὸς ἐγὼ εἰμι καὶ πάντα τὰ ἐμά,
5 καὶ ἀνέστρεψαν οἱ ἄγγελοι, καὶ εἶπαν· τάδε λέγει ὁ υἱὸς Ἄδερ· ἐγὼ ἀπέστειλα πρός σε λέγων· τὸ ἀργύριόν σου καὶ τὸ χρυσίον σου καὶ τὰς γυναῖκας καὶ τὰ τέκνα σου δώσεις ἐμοί·
6 ὅτι ταύτην τὴν ὥραν αὔριον ἀποστελῶ τοὺς παῖδάς μου πρός σε, καὶ ἐρευνήσουσι τὸν οἶκόν σου καὶ τοὺς οἴκους τῶν παίδων σου καὶ ἔσται πάντα τὰ ἐπιθυμήματα τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν, ἐφ' ἃ ἂν ἐπιβάλωσι τὰς χεῖρας αὐτῶν, καὶ λήψονται.
7 Καὶ ἐκάλεσεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ πάντας τοὺς πρεσβυτέρους τῆς γῆς καὶ εἶπε· γνῶτε δὴ καὶ ἴδετε ὅτι κακίαν οὗτος ζητεῖ, ὅτι ἀπέσταλκε πρός με περὶ τῶν γυναικῶν μου καὶ περὶ τῶν υἱῶν μου καὶ περὶ τῶν θυγατέρων μου· τὸ ἀργύριόν μου καὶ τὸ χρυσίον μου οὐκ ἀπεκώλυσα ἀπ' αὐτοῦ.
8 Καὶ εἶπαν αὐτῷ οἱ πρεσβύτεροι καὶ πᾶς ὁ λαός· μὴ ἀκούσῃς καὶ μὴ θελήσῃς.
9 Καὶ εἶπε τοῖς ἀγγελοῖς υἱοῦ Ἄδερ· λέγετε τῷ κυρίῳ ὑμῶν· πάντα ὅσα ἀπέσταλκας πρὸς τὸν δοῦλον σου ἐν πρώτοις ποιήσω, τὸ δὲ ρῆμα τοῦτο οὐ δυνήσομαι ποιήσαι. Καὶ ἀπῇραν οἱ ἄνδρες καὶ ἐπέστρεψαν αὐτῷ λόγον.
10 Καὶ ἀπέστειλε πρὸς αὐτὸν υἱὸς Ἄδερ λέγων· τάδε ποιήσαι μοι ὁ Θεὸς καὶ τάδε προσθείη, εἰ ἐκποιήσει ὁ χοῦς Σαμαρείας ταῖς ἀλώπεξι παντὶ τῷ λαῷ τοῖς πεζοῖς μου.
11 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ καὶ εἶπεν· ἱκανούσθω· μὴ καυχάσθω ὁ κυρτὸς ὡς ὁ ὀρθός.
12 Καὶ ἐγένετο ὅτε ἀπεκρίθη αὐτῷ τὸν λόγον τοῦτον, πίνων ἦν αὐτὸς καὶ πάντες οἱ βασιλεῖς οἱ μετ' αὐτοῦ ἐν σκηναῖς καὶ εἶπε τοῖς παισὶν αὐτοῦ· οἰκοδομήσατε χάρακα· καὶ ἔθεντο χάρακα ἐπὶ τὴν πόλιν.
13 Καὶ ἰδοὺ προφήτης εἷς προσῆλθε τῷ Ἀχαὰβ βασιλεῖ Ἰσραὴλ καὶ εἶπε· τάδε λέγει Κύριος· εἰ ἑώρακας τὸν ὄχλον τὸν μέγαν τοῦτον; Ἰδοὺ ἐγὼ δίδωμι αὐτὸν σήμερον εἰς χεῖρας σάς, καὶ γνώσῃ ὅτι ἐγὼ Κύριος.
14 Καὶ εἶπεν Ἀχαάβ· ἐν τίνι; Καὶ εἶπε· τάδε λέγει Κύριος· ἐν τοῖς παιδαρίοις τῶν ἀρχόντων τῶν χωρῶν. Καὶ εἶπεν Ἀχαάβ· τίς συνάψει τὸν πόλεμον; Καὶ εἶπε· σύ.
15 Καὶ ἐπεσκέψατο Ἀχαὰβ τὰ παιδάρια τῶν ἀρχόντων τῶν χωρῶν, καὶ ἐγένοντο διακόσια τριάκοντα· καὶ μετὰ ταῦτα ἐπεσκέψατο τὸν λαόν, πάντα υἱὸν δυνάμεως, ἑπτὰ χιλιάδας.
16 Καὶ ἐξῆλθε μεσημβρίας· καὶ υἱὸς Ἄδερ πίνων μεθύων ἐν Σοκχὼβ αὐτὸς καὶ οἱ βασιλεῖς, τριάκοντα καὶ δύο βασιλεῖς συμβοηθοὶ μετ' αὐτοῦ.
17 Καὶ ἐξῆλθον ἄρχοντες παιδάρια τῶν χωρῶν ἐν πρώτοις. Καὶ ἀποστέλλουσι καὶ ἀπαγγέλλουσι τῷ βασιλεῖ Συρίας λέγοντες· ἄνδρες ἐξεληλύθασιν ἐκ Σαμαρείας.
18 Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· εἰ εἰς εἰρήνην ἐκπορεύονται, συλλαβεῖν αὐτοὺς ζῶντας· καὶ εἰ εἰς πόλεμον, ζῶντας συλλαβεῖν αὐτούς·
19 καὶ μὴ ἐξελθάτωσαν ἐκ τῆς πόλεως τὰ παιδάρια ἀρχόντων τῶν χωρῶν. Καὶ ἡ δύναμις ὀπίσω αὐτῶν
20 ἐπάταξεν ἕκαστος τὸν παρ' αὐτοῦ καὶ ἐδευτέρωσεν ἕκαστος τὸν παρ' αὐτοῦ, καὶ ἔφυγε Συρία, καὶ κατεδίωξεν αὐτοὺς Ἰσραήλ· καὶ σῴζεται υἱὸς Ἄδερ βασιλεὺς Συρίας ἐφ' ἵππου ἰππέως.
21 Καὶ ἐξῆλθεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ καὶ ἔλαβε πάντας τοὺς ἵππους καὶ τὰ ἅρματα καὶ ἐπάταξε πληγὴν μεγάλην ἐν Συρίᾳ.
22 Καὶ προσῆλθεν ὁ προφήτης πρὸς βασιλέα Ἰσραὴλ καὶ εἶπε· κραταιοῦ καὶ γνῶθι καὶ ἴδε τί ποιήσεις, ὅτι ἐπιστρέφοντος τοῦ ἐνιαυτοῦ υἱὸς Ἄδερ βασιλεὺς Συρίας ἀναβαίνει ἐπὶ σέ.
23 Καὶ οἱ παῖδες βασιλέως Συρίας εἶπον· Θεὸς ὀρέων Θεὸς Ἰσραὴλ καὶ οὐ Θεὸς κοιλάδων, διὰ τοῦτο ἐκραταίωσεν ὑπὲρ ἡμᾶς· ἐὰν δὲ πολεμήσωμεν αὐτοὺς κατ' εὐθύ, εἰ μὴν κραταιώσωμεν ὑπὲρ αὐτούς.
24 Καὶ τὸ ρῆμα τοῦτο ποίησον· ἀπόστησον τοὺς βασιλεῖς ἕκαστον εἰς τὸν τόπον αὐτῶν καὶ θοῦ ἀντ' αὐτῶν σατράπας,
25 καὶ ἀλλάξομέν σοι δύναμιν κατὰ τὴν δύναμιν τὴν πεσοῦσαν καὶ ἵππον κατὰ τὴν ἵππον καὶ ἅρματα κατὰ τὰ ἅρματα καὶ πολεμήσομεν πρὸς αὐτοὺς κατ' εὐθὺ καὶ κραταιώσομεν ὑπὲρ αὐτούς. Καὶ ἤκουσε τῆς φωνῆς αὐτῶν καὶ ἐποίησεν οὕτως.
26 Καὶ ἐγένετο ἐπιστρέφοντος τοῦ ἐνιαυτοῦ καὶ ἐπεσκέψατο υἱὸς Ἄδερ τὴν Συρίαν καὶ ἀνέβη εἰς Ἀφεκὰ εἰς πόλεμον ἐπὶ Ἰσραήλ.
27 Καὶ οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ ἐπεσκέπησαν καὶ παρεγένοντο εἰς ἀπαντὴν αὐτῶν, καὶ παρενέβαλεν Ἰσραὴλ ἐξεναντίας αὐτῶν ὡσεὶ δύο ποίμνια αἰγῶν, καὶ Συρία ἔπλησε τὴν γῆν.
28 Καὶ προσῆλθεν ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ καὶ εἶπε τῷ βασιλεῖ Ἰσραήλ· τάδε λέγει Κύριος· ἀνθ' ὦν εἶπε Συρία· Θεὸς ὀρέων Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραὴλ καὶ οὐ Θεὸς κοιλάδων αὐτός, καὶ δώσω τὴν δύναμιν τὴν μεγάλην ταύτην εἰς χεῖρα σήν, καὶ γνώσῃ ὅτι ἐγὼ Κύριος.
29 Καὶ παρεμβάλλουσιν οὗτοι ἀπέναντι τούτων ἑπτὰ ἡμέρας, καὶ ἐγένετο ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ καὶ προσήγαγεν ὁ πόλεμος, καὶ ἐπάταξεν Ἰσραὴλ τὴν Συρίαν ἑκατὸν χιλιάδας πεζῶν μιᾷ ἡμέρᾳ.
30 Καὶ ἔφυγον οἱ κατάλοιποι εἰς Ἀφεκὰ εἰς τὴν πόλιν, καὶ ἔπεσε τὸ τεῖχος ἐπὶ εἴκοσι καὶ ἑπτὰ χιλιάδας ἀνδρῶν τῶν καταλοίπων. Καὶ υἱὸς Ἄδερ ἔφυγε καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ κοιτῶνας, εἰς τὸ ταμιεῖον.
31 Καὶ εἶπε τοῖς παισὶν αὐτοῦ· οἶδα ὅτι βασιλεῖς Ἰσραὴλ βασιλεῖς ἐλέους εἰσίν· ἐπιθώμεθα δὴ σάκκους ἐπὶ τὰς ὀσφύας ἡμῶν καὶ σχοινία ἐπὶ τὰς κεφαλὰς ἡμῶν καὶ ἐξέλθωμεν πρὸς βασιλέα Ἰσραήλ, εἴ πως ζωογονήσει τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
32 Καὶ περιεζώσαντο σάκκους ἐπὶ τὰς ὀσφύας αὐτῶν καὶ ἔθεσαν σχοινία ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν καὶ εἶπον τῷ βασιλεῖ Ἰσραήλ· δοῦλός σου υἱὸς Ἄδερ λέγει· ζησάτω δὴ ἡ ψυχὴ ἡμῶν. Καὶ εἶπεν· εἰ ἔτι ζῇ, ἀδελφός μού ἐστι.
33 Καὶ οἱ ἄνδρες οἰωνίσαντο καὶ ἐσπείσαντο καὶ ἀνελέξαντο τὸν λόγον ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ εἶπον· ἀδελφός σου υἱὸς Ἄδερ. Καὶ καὶ εἶπεν· εἰσέλθατε καὶ λάβετε αὐτόν· καὶ ἐξῆλθε πρὸς αὐτὸν υἱὸς Ἄδερ, καὶ ἀναβιβάζουσιν αὐτὸν πρὸς αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἅρμα.
34 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· τὰς πόλεις, ἂς ἔλαβεν ὁ πατήρ μου παρὰ τοῦ πατρός σου, ἀποδώσω σοι, καὶ ἐξόδους θήσεις σεαυτῷ ἐν Δαμασκῷ, καθὼς ἔθετο ὁ πατήρ μου ἐν Σαμαρείᾳ· καὶ ἐγὼ ἐν διαθήκῃ ἐξαποστελῶ σε. Καὶ διέθετο αὐτῷ διαθήκην καὶ ἐξαπέστειλεν αὐτόν.
35 Καὶ ἄνθρωπος εἷς ἐκ τῶν υἱῶν τῶν προφητῶν εἶπε πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ ἐν λόγῳ Κυρίου· πάταξον δή με· καὶ οὐκ ἠθέλησεν ὁ ἄνθρωπος πατάξαι αὐτόν.
36 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἀνθ' ὧν οὐκ ἤκουσας τῆς φωνῆς Κυρίου καὶ ἰδοὺ σὺ ἀποτρέχεις ἀπ' ἐμοῦ, καὶ πατάξει σε λέων· καὶ ἀπῆλθεν ἀπ' αὐτοῦ, καὶ εὑρίσκει αὐτὸν λέων καὶ ἐπάταξεν αὐτόν.
37 Καὶ εὑρίσκει ἄνθρωπον ἄλλον καὶ εἶπε· πάταξόν με δή· καὶ ἐπάταξεν αὐτὸν ὁ ἄνθρωπος πατάξας καὶ συνέτριψε.
38 Καὶ ἐπορεύθη ὁ προφήτης καὶ ἔστη τῷ βασιλεῖ Ισραὴλ ἐπὶ τῆς ὁδοῦ καὶ κατεδήσατο ἐν τελαμῶνι τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ.
39 Καὶ ἐγένετο ὡς παρεπορεύετο ὁ βασιλεύς, καὶ αὐτὸς ἐβόα πρὸς τὸν βασιλέα καὶ εἶπεν· ὁ δοῦλός σου ἐξῆλθεν ἐπὶ τὴν στρατιὰν τοῦ πολέμου, καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ εἰσήγαγε πρός με ἄνδρα καὶ εἶπε πρός με· φύλαξον τοῦτον τὸν ἄνδρα, ἐὰν δὲ ἐκπηδῶν ἐκπηδήσῃ, καὶ ἔσται ἡ ψυχή σου ἀντὶ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, ἢ τάλαντον ἀργυρίου στήσεις·
40 καὶ ἐγενήθη περιεβλέψατο ὁ δοῦλός σοῦ ὧδε καὶ ὧδε, καὶ οὗτος οὐκ ἦν. Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ βασιλεὺς Ἰσραήλ· ἰδοὺ καὶ τὰ ἔνεδρα παρ' ἐμοὶ ἐφόνευσας.
41 Καὶ ἔσπευσε καὶ ἀφεῖλε τὸν τελαμῶνα ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ, καὶ ἐπέγνω αὐτὸν ὁ βασιλεὺς Ἰσραήλ, ὅτι ἐκ τῶν προφητῶν οὗτος.
42 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· τάδε λέγει Κύριος διότι ἐξήνεγκας σὺ ἄνδρα ὀλέθριον ἐκ τῆς χειρός σου, καὶ ἔσται ἡ ψυχή σου ἀντὶ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ καὶ ὁ λαός σου ἀντὶ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ.
43 Καὶ ἀπῆλθεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ συγκεχυμένος καὶ ἐκλελυμένος καὶ ἔρχεται εἰς Σαμάρειαν.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

υἱὸς Ἄδερ συνήθροισεν ὅλην τὴν στρατιωτικήν του δύναμιν, ἐξεστράτευσε καὶ ἐπολιόρκησε τὴν Σαμάρειαν, μαζῆ μὲ τριάκοντα δύο βασιλεῖς, μὲ ὅλον τὸ ἱππικὸν καὶ τὰ πολεμικά του ἅρματα. Ἀνέβησαν αὐτοὶ καὶ ἐπολιορκοῦσαν τὴν Σαμάρειαν καὶ ἐπολεμοῦσαν ἐναντίον αὐτῆς.
2 Ὁ υἱὸς Ἄδερ ἔστειλεν ἀγγελιαφόρους πρὸς τὸν Ἀχαάβ, βασιλέα τῶν Ἰσραηλιτῶν εἰς τὴν πόλιν, καὶ τοῦ εἶπεν· <αὐτὰ παραγγέλλει ὁ υἱὸς Ἄδερ·
3 Τὸ ἀργύριόν σου καὶ τὸ χρυσίον σου εἶναι ἰδικά μου καὶ αἱ γυναῖκες σου καὶ τὰ τέκνα σου εἶναι ἰδικά μου>.
4 Ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ὁ Ἀχαάβ, ἀπήντησε· <κύριέ μου, βασιλεῦ, ὅπως εἶπες, ἔτσι θὰ γίνῃ. Ἐγὼ θὰ εἶμαι ὑποτελής σου καὶ ὅλα τὰ ἰδικά μου ἀνήκουν εἰς σέ>.
5 Ἦλθον καὶ πάλιν οἱ ἀγγελιαφόροι τοῦ υἱοῦ Ἄδερ πρὸς τὸν βασιλέα Ἀχαὰβ καὶ τοῦ εἶπαν· <αὐτὰ λέγει ὁ υἱὸς Ἄδερ· Ἐγὼ σοῦ παρήγγειλα καὶ σοῦ εἶπα ὅτι τὸ ἀργύριόν σου, τὸ χρυσίον σου, τὰς γυναῖκας σου καὶ τὰ παιδιά σου θὰ τὰ παραδώσῃς.
6 Τώρα ὅμως σου λέγω. Ὅτι αὔριον αὐτὴν τὴν ὥραν θὰ ἀποστείλω τοὺς ὑπηρέτας μου, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐρευνήσουν τὸν οἶκόν σου καὶ τοὺς οἴκους τῶν ὑπηκόων σου καὶ κάθε τι, ποὺ θὰ ἐπιθυμήσουν οἱ ὀφθαλμοί των. Θὰ βάλουν χέρι εἰς αὐτὰ καὶ θὰ τὰ πάρουν>.
7 Ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ὁ Ἀχαάβ, ἐκάλεσεν ὅλους τοὺς πρεσβυτέρους τοῦ βασιλείου καὶ τοὺς εἶπε· <ἀκοῦστε, σᾶς παρακαλῶ, καὶ ἰδέτε ὅτι ὁ υἱὸς Ἄδερ ζητεῖ τὴν καταστροφήν μας. Διότι ἔστειλε πρὸς ἐμὲ ἀγγελιαφόρους καὶ μοῦ ἐζήτησε τὰς γυναῖκας μου, τὰ παιδιά μου καὶ τὰς θυγατέρας μου. Τὸ ἀργύριόν μου καὶ τὸ χρυσίον μου δὲν ἠρνήθην νὰ τὸ δώσω εἰς αὐτόν>.
8 Ἀπήντησαν εἰς αὐτὸν οἱ πρεσβύτεροι καὶ ὅλος ὁ λαός· <μὴ ὑπακούσῃς εἰς αὐτὸν καὶ μὴ θελήσῃς νὰ ὑποχωρήσῃς εἰς τὰς ἀξιώσεις του>.
9 Εἶπε τότε ὁ Ἀχαὰβ εἰς τοὺς ἀγγελιαφόρους τοῦ υἱοῦ Ἄδερ· <ἀναγγείλατε εἰς τὸν κύριόν σας τὰ ἑξῆς· Ὅλα ὅσα τὴν πρώτην φορὰν δι' ἀγγελιαφόρων του ἐζήτησεν ἀπὸ τὸν δοῦλον του, θὰ τὰ ἐκτελέσω. Τὴν σημερινὴν ὅμως ἀπαίτησίν του δὲν θὰ ἠμπορέσω νὰ τὴν ἐκπληρώσω>. Οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ υἱοῦ Ἄδερ ἀνεχώρησαν καὶ ἀνέφεραν εἰς αὐτὸν τὴν ἀπάντησιν τοῦ Ἀχαάβ.
10 Ὁ Ἄδερ ἔστειλε πάλιν ἀγγελιαφόρους πρὸς τὸν Ἀχαὰβ καὶ τοῦ εἶπεν· <ἂς μὲ τιμωρήσῃ ὁ Θεός μὲ τὰς πλέον σκληρὰς τιμωρίας, ἐὰν ἐγὼ δὲν καταστρέψω ἐξ ὁλοκλήρου τὴν Σαμάρειαν, ὥστε τὸ χῶμα, ποὺ θὰ ἀπομείνῃ εἰς αὐτήν, νὰ μὴ εἶναι ἀρκετὸν οὔτε διὰ τὰς ἀλώπεκας, καὶ δι' ὅλον τὸν λαὸν τοῦ πεζικοῦ μου>.
11 Ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ βασιλείου ἀπήντησε καὶ εἶπε· <ἀρκεῖ ἕως ἐδῶ. Ἂς μὴ καυχᾶται ὁ καμπούρης ὅπως ὁ εὐθυτενής>.
12 Ὅταν ὁ Ἀχαὰδ ἔστειλε τὴν ἀπάντησιν αὐτὴν πρὸς τὸν Ἄδερ, ὁ Ἄδερ ἔχων πεποίθησιν εἰς τὴν νίκην του, ἔπινε καὶ ἐμέθυε αὐτὸς καὶ ὅλοι οἱ βασιλεῖς ποὺ ἦσαν μαζῆ του εἰς τὰς σκηνάς των, καὶ ἔδωσε διαταγὴν εἰς τοὺς δούλους του· <οἰκοδομήσατε χαράκωμα γύρω ἀπὸ τὴν πόλιν>. Ἐκεῖνοι ἀνήγειραν χαράκωμα γύρω ἀπὸ τὴν πόλιν.
13 Καὶ ἰδοὺ ἕνας προφήτης τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ προσῆλθεν εἰς τὸν Ἀχαάβ, τὸν βασιλέα τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, καὶ τοῦ εἶπεν· <αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· Βλέπεις τὸν πολυάριθμον αὐτὸν ὄχλον; Ἰδοὺ ἐγὼ παραδίδω αὐτὸν σήμερον εἰς τὰ χέρια σου· καὶ θὰ μάθῃς ἔτσι, ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ ἀληθινὸς Κύριος καὶ Θεός>.
14 Ὁ Ἀχαὰβ ἡ ρώτησε <μὲ ποῖον τρόπον θὰ κατορθωθῇ αὐτό;> Ὁ Κύριος ἀπήντησε· <μὲ τοὺς νεαροὺς δούλους τῶν ἐπαρχιακῶν διοικητῶν>. <Ποιὸς θὰ διεξαγάγῃ τὸν πόλεμον;> Εἶπεν ὁ Ἀχαάβ. <Σύ>, ἀπήντησεν ὁ Θεός.
15 Ὁ Ἀχαὰβ ἐπεθεώρησε καὶ ἠρίθμησε τοὺς νεαροὺς δούλους τῶν διοικητῶν τῆς ἐπαρχίας, οἱ ὁποῖοι ἦσαν διακόσιοι τριάκοντα. Κατόπιν ἐπεθεώρησε καὶ ἠρίθμησε τοὺς ἱκανοὺς πρὸς πόλεμον ἄνδρας ἐκ τοῦ λαοῦ, οἱ ὁποῖοι ἀνήρχοντο εἰς ἑπτὰ χιλιάδας.
16 Κατὰ τὴν μεσημβρίαν ἐξῆλθεν ὁ Ἀχαὰβ ἀπὸ τὴν Σαμάρειαν. Ὁ υἱὸς Ἄδερ ἔπινε καὶ ἐμεθοῦσε εἰς Σοκχώθ, αὐτός, οἱ βασιλεῖς καὶ οἱ βοηθοί του, τριάκοντα δύο ἐν ὅλῳ σύμμαχοί του.
17 Πρῶτοι ἐξῆλθον πρὸς πόλεμον οἱ νεαροὶ δοῦλοι τῶν ἐπαρχιακῶν διοικητῶν. Ἄνθρωποι τοῦ υἱοῦ Ἄδερ ἔστειλαν καὶ ἐγνωστοποίησαν εἰς τὸν βασιλέα τῆς Συρίας, ὅτι <ἄνδρες ἐβγῆκαν ἀπὸ τὴν Σαμάρειαν>.
18 Ἐκεῖνος εἶπεν εἰς αὐτούς· <ἐὰν ἔρχωνται νὰ ζητήσουν εἰρήνην, συλλάβετέ τους ζῶντας. Ἐὰν ἐξέρχωνται πρὸς πόλεμον, συλλάβετέ τους καὶ πάλιν ζῶντας.
19 Ἐκτελέσατε ἀμέσως τὴν διαταγήν μου, ὥστε νὰ μὴ προκάμουν νὰ βγοῦν ὅλοι οἱ νεαροὶ δοῦλοι τῶν διοικητῶν τῆς ἐπαρχίας>. Ἐν τούτοις ἀμέσως ὀπίσω ἀπὸ τοὺς νεαροὺς αὐτοὺς δούλους, ἀκολουθοῦσε καὶ τὸ κύριον σῶμα τοῦ στρατοῦ.
20 Ὁ καθένας ἀπὸ αὐτοὺς ἐπετέθη εἰς κάθε ἀπέναντί του Σῦρον πρώτην καὶ δευτέραν φοράν, ὥστε οἱ Σύροι ἐτράπησαν εἰς φυγήν. Οἱ Ἰσραηλῖται τοὺς κατεδίωξαν. Ὁ υἱὸς Ἄδερ, ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας, ἐσώθη ἐπάνω εἰς ἕνα ἵππον κάποιου ἱππέως.
21 Ἐβγῆκε τότε ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀπὸ τὴν πόλιν, ἐπῆρε ὅλους τοὺς ἵππους τῶν ἐχθρῶν, ἐπῆρε τὰ ἅρματα αὐτῶν καὶ ἐπέφερε μεγάλην καταστροφὴν εἰς τὸν στρατὸν τῆς Συρίας.
22 Τότε ὁ ἀληθινὸς προφήτης προσῆλθεν εἰς τὸν βασιλέα τῶν Ἰσραηλιτῶν Ἀχαὰβ καὶ τοῦ εἶπε· <Ἔχε θάρρος! Μάθε ὅμως ὅτι ὁ υἱὸς Ἄδερ, ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας, ὅταν συμπληρωθῇ ἕνας χρόνος, θὰ ἐκστρατεύσῃ πάλιν ἐναντίον σου>.
23 Οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλέως τῆς Συρίας εἶπαν εἰς αὐτόν· <Ὁ Θεὸς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ εἶναι Θεὸς τῶν ὀρέων καὶ ὄχι τῶν πεδιάδων. Διὰ τοῦτο καὶ ἐκεῖνοι ἀνεδείχθησαν ἰσχυρότεροι ἀπὸ ἡμᾶς. Ἐὰν ὅμως πολεμήσωμεν αὐτοὺς εἰς τὴν πεδιάδα, ἀσφαλῶς θὰ ἀναδειχθῶμεν ἡμεῖς ἰσχυρότεροι ἀπὸ αὐτοὺς καὶ θὰ τοὺς νικήσωμεν.
24 Κάμε δὲ καὶ τοῦτο· ἀπόστειλε τοὺς συμμάχους σου βασιλεῖς τὸν καθένα εἰς τὴν χώραν του καὶ θέσε ἀντ' αὐτῶν σατράπας.
25 Θὰ ἀναπληρώσωμεν δὲ μὲ ἄλλην δύναμιν στρατοῦ τὴν δύναμιν, ποὺ ἐχάσαμεν κατὰ τὴν μάχην, τὸ ἀπολεσθὲν ἱππικόν μὲ ἄλλο ἱππικὸν καὶ τὰ ἅρματα μὲ ἄλλα ἅρματα. Ἔτσι δὲ θὰ πολεμήσωμεν αὐτοὺς εἰς τὴν πεδιάδα καὶ θὰ τοὺς νικήσωμεν>. Ὁ υἱὸς Ἄδερ ἐδέχθη τὴν πρότασίν των καὶ ἔπραξεν ὅπως τὸν συνεβούλευσαν.
26 Πράγματι κατὰ τὴν ἄνοιξιν τοῦ ἑπομένου ἔτους συνεκέντρωσε στρατὸν τῆς Συρίας ὁ υἱὸς Ἄδερ καὶ ἐξεστράτευσεν ἐναντίον τῆς πόλεως Ἀφεκά, διὰ νὰ πολεμήσῃ τοὺς Ἰσραηλίτας.
27 Οἱ Ἰσραηλῖται ἡτοιμάσθησαν καὶ ἐξῆλθαν εἰς συνάντησιν τῶν ἐχθρῶν των. Ἐστρατοπέδευσαν οἱ Ἰσραηλῖται ἀπέναντι αὐτῶν, τόσον ὀλίγοι ὡσὰν δύο ποίμνια αἰγῶν, ἐνῶ οἱ στρατιῶται τῆς Συρίας ἐγέμισαν τὴν περιοχήν.
28 Προσῆλθε πάλιν ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν Ἀχαὰβ καὶ εἶπεν εἰς τὸν βασιλέα τῶν Ἰσραηλιτῶν· <αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· Ἐπειδὴ οἱ Σύροι εἶπον ὅτι ὁ Κύριος καὶ Θεὸς τοῦ Ἰσραὴλ εἶναι Θεὸς τῶν ὀρέων καὶ δὲν εἶναι αὐτὸς Θεὸς τῶν πεδιάδων, θὰ παραδώσω εἰς τὰ χέρια σου ὅλην αὐτὴν τὴν μεγάλην στρατιωτικὴν δύναμιν καὶ θὰ μάθῃς, ὅτι ἐγὼ εἶμαι πράγματι ὁ ἀληθινὸς Κύριος καὶ Θεός>.
29 Ἐστρατοπέδευσαν πράγματι οἱ Ἰσραηλῖται ἀπέναντι τῶν Σύρων ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρας, κατὰ τὰς ὁποίας δὲν ἔκαμαν τίποτε. Κατὰ τὴν ἑβδόμην ὅμως ἡμέραν συνήφθη μάχη. Οἱ Ἰσραηλῖται ἐκτύπησαν τοὺς Σύρους κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτὴν καὶ ἐφόνευσαν ἀπὸ αὐτοὺς ἑκατὸν χιλιάδας πεζούς.
30 Οἱ ὑπολειφθέντες Σύροι στρατιῶται ἐτράπησαν εἰς φυγὴν καὶ εἰσῆλθον εἰς τὴν πόλιν Ἀφεκά, διὰ νὰ σωθοῦν. Ἀλλὰ τὸ τεῖχος τῆς πόλεως ἐκρημνίσθη καὶ ἔπεσεν ἐπάνω των καὶ ἐφονεύθησαν ἀπὸ τοὺς ὑπολειφθέντας στρατιώτας εἴκοσιν ἑπτὰ χιλιάδες. Ὁ δὲ υἱὸς Ἄδερ ἐτράπη καὶ αὐτὸς εἰς φυγὴν καὶ εἰσῆλθεν φοβισμένος εἰς τὸν   κοιτῶνα τοῦ ἀνακτόρου του εἰς τὸ ἀπόκρυφον τοῦτο δωμάτιον τοῦ οἴκου του.
31 Ὁ υἱὸς Ἄδερ εἶπε τότε εἰς τοὺς δούλους του· <γνωρίζω ὅτι οἱ βασιλεῖς τοῦ Ἰσραὴλ εἶναι ἄνθρωποι σπλαγχνικοί. Ἄς φορέσωμεν λοιπὸν σάκκους ἀντὶ ἐνδυμάτων, ἂς δέσωμεν σχοινιὰ εἰς τὸν λαιμόν μας καὶ ἂς ἐξέλθωμεν νὰ συναντήσωμεν τὸν βασιλέα τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Ἴσως μᾶς λυπηθῇ καὶ μᾶς χαρίσῃ τὴν ζωήν>.
32 Πράγματι ἐφόρεσαν σάκκινα ἐνδύματα, ποὺ τὰ ἔζωσαν γύρω ἀπὸ τήν μέσην των, ἔβαλαν σχοινιὰ εἰς τοὺς λαιμούς των καὶ εἶπαν εἰς τὸν βασιλέα τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ οἱ δοῦλοι τοῦ Ἄδερ· <Ὁ υἱὸς Ἄδερ λέγει ὅτι εἶναι δοῦλος σου. Παρακαλεῖ δὲ ἐκεῖνος, παρακαλοῦμεν καὶ ἡμεῖς χαρίσατέ μας τὴν ζωήν>. Ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ ἀπήντησεν· <ἐὰν ἀκόμη ὁ Ἄδερ ζῇ, εἶναι ἀδελφός μου>.
33 Οἱ ἄνδρες τοῦ υἱοῦ Ἄδερ συνεβουλεύθησαν τοὺς οἰωνοὺς καὶ ἔκαμαν θυσίας. Ἐπέτυχον δὲ νὰ πάρουν ὑπόσχεσιν ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ βασιλέως Ἀχαὰβ καὶ εἶπαν· <ὁ υἱὸς Ἄδερ εἶναι ἀδελφός σου>. Ἐκεῖνος δὲ τοὺς ἀπήντησεν· <εἰσέλθετε εἰς τὸν οἶκον του καὶ πάρετε αὐτὸν ἀπὸ ἐκεῖ>. Ὁ υἱὸς Ἄδερ ἐξῆλθεν ἀπὸ τὸν οἶκον του, διὰ νὰ πορευθῇ πρὸς τὸν βασιλέα καὶ ἀνεβίβασαν αὐτὸν εἰς τὸ πολεμικόν του ἅρμα.
34 Ὅταν δὲ παρουσιάσθη πρὸ τοῦ Ἀχαὰβ τοῦ εἶπε· <τὰς πόλεις, τὰς ὁποίας κατέλαβεν ὁ πατήρ μου καὶ τὰς ἁφήρεσεν ἀπὸ τὸν πατέρα σου, θὰ σοῦ τὰς ἐπιστρέψω. Σὺ δὲ ὁ ἴδιος θὰ ὁρίσῃς τοποθεσίας ἐντὸς τῆς Δαμασκοῦ ἰδικάς σου, ὅπως καὶ ὁ πατήρ μου ἔθεσε τοιαύτας τοποθεσίας εἰς τὴν Σαμάρειαν>. Ὁ Ἀχαὰβ τοῦ ἀπήντησε· <θὰ συντάξωμεν ἕνα σύμφωνον φιλίας καὶ ἐγὼ θὰ σὲ ἀφήσω ἐλεύθερον>. Πράγματι ὁ Ἀχαὰβ συνῆψε μὲ αὐτὸν συμφωνίαν καὶ τὸν ἔστειλεν ἐλεύθερον εἰς τὴν χώραν του.
35 Ἕνας ἀπὸ τοὺς προφήτας εἶπε πρὸς κάποιον πλησίον του, κατόπιν ἐντολῆς τοῦ Κυρίου· <κτύπησέ με>. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως ἐκεῖνος δὲν ἠθέλησε νὰ τὸν κτυπήσῃ.
36 Εἶπε τότε πρὸς αὐτὸν ὁ προφήτης· <ἐπειδὴ δὲν ὑπήκουσες εἰς τὴν φωνὴν τοῦ Κυρίου, ἰδού, καθὼς σὺ θὰ φεύγῃς ἀπὸ ἐμὲ θὰ σὲ φονεύσῃ ἕνας λέων καθ' ὁδόν>. Ἔφυγεν ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸν προφήτην, τὸν συνήντησε πράγματι ἕνας λέων καὶ τὸν ἐφόνευσε.
37 Ὁ προφήτης εὑρῆκεν ἕνα ἄλλον ἄνθρωπον καὶ τοῦ εἶπε· <κτύπησέ με σὲ παρακαλῶ>. Ἐκεῖνος δὲ τὸν ἐκτύπησε καὶ τοῦ ἄνοιξε πληγὴν εἰς τὴν κεφαλήν.
38 Αὐτὸς ὁ προφήτης μετέβη καὶ ἐστάθη καθ' ὁδὸν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ἔχων δεμένους τοὺς ὀφθαλμούς του μὲ κάποιαν ζώνην.
39 Ἐνῶ ὁ βασιλεὺς ἐβάδιζε τὴν πλησίον ἐκεῖ ὁδόν, ὁ προφήτης αὐτὸς ἐβόησε πρὸς τὸν βασιλέα καὶ εἶπεν· <ἐγὼ ὁ δοῦλος σου ἔλαβα μέρος εἰς τὴν ἐκστρατείαν τοῦ τελευταίου τούτου πολέμου. Καὶ ἰδοὺ ἕνας ἀνὴρ μὲ ὠδήγησε πρὸς ἄλλον αἰχμάλωτον ἄνδρα καὶ μοῦ εἶπε· Φύλαξε αὐτὸν τὸν ἄνδρα ἀσφαλῶς. Ἐὰν δὲ αὐτὸς δραπετεύσῃ, θὰ πληρώσῃς τὴν ζωήν του μὲ τὴν ἰδικήν σου ζωὴν ἢ θὰ πληρώσῃς ὡς πρόστιμον ἕνα τάλαντον ἀργυρίου.
40 Ἐνῶ δὲ ἐγὼ ὁ δοῦλος σου παρατηροῦσα ἐδῶ καὶ ἐκεῖ, εἶδα αἴφνης ὅτι ὁ αἰχμάλωτος δὲν ὑπῆρχεν εἰς τὴν θέσιν του>. Εἶπε τότε πρὸς αὐτὸν ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ· <θὰ τιμωρηθῇς, διότι σὺ ὑπῆρξες αἰτία νὰ φονευθοῦν οἱ ἄνδρες τῆς ἐνέδρας, ποὺ εἶχα στήσει ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν>.
41 Ὁ προφήτης ἀφήρεσεν ἀμέσως τὴν ταινίαν ἀπὸ τὰ μάτια του, ὁ δὲ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ὁ Ἀχαάβ, ἀντελήφθη ὅτι αὐτὸς ἦτο ἕνας ἀπὸ τοὺς προφήτας.
42 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ προφήτης· <αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· Ἐπειδὴ σὺ ἀφῆκες ἐλεύθερον ἀπὸ τὰ χέρια σου ἄνδρα ἁμαρτωλὸν καὶ ἐπικίνδυνον, θὰ τιμωρηθῇς σὺ ἀντ' αὐτοῦ καὶ ὁ λαός σου ἀντὶ τοῦ λαοῦ του>.
43 Ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ, ὅταν ἤκουσεν αὐτά, ἀνεχώρησε ταραγμένος καὶ παραλυμένος ἀπὸ τὴν λύπην καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Σαμάρειαν.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

υἱὸς Ἄδερ, βασιλιᾶς τῆς Συρίας, συνεκέντρωσεν ὅλην τὴν στρατιωτικήν του δύναμιν καὶ ἐπροχώρησε καὶ ἐπολιόρκησε τὴν πόλιν τῆς Σαμαρείας. Μαζί του εἶχαν ἐκστρατεύσει καὶ τριάντα δύο (32) βασιλεῖς, ὅλον τὸ ἱππικὸν καὶ τὰ πολεμικὰ ἅρματα. Ὅλοι αὐτοὶ ἀνέβησαν καὶ ἐπολιορκοῦσαν τὴν πόλιν τῆς Σαμαρείας, πρωτεύουσαν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ ἐπολεμοῦσαν ἐναντίον της.
2 Ὁ υἱὸς Ἄδερ ἔστειλεν ἀπεσταλμένους πρὸς τὸν Ἀχαάβ, βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, εἰς τὴν Σαμάρειαν, καὶ οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ εἶπαν: <Αὐτὰ λέγει ὁ υἱὸς Ἄδερ:
3 Τὸ ἀσῆμι σου καὶ τὸ χρυσάφι σου εἶναι ἰδικά μου· ἰδικά μου ἐπίσης εἶναι καὶ οἱ γυναῖκες σου καὶ τὰ παιδιά σου>.
4 Καὶ ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ἀπεκρίθη εἰς τοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ βασιλιᾶ τῆς Συρίας καὶ εἶπε: <Κύριέ μου, βασιλιᾶ, συμφωνῶ· θὰ γίνῃ ὅπως διέταξες· ἰδικός σου εἶμαι ἐγὼ καὶ ὅλα τὰ ἰδικά μου>.
5 Οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ βασιλιᾶ τῆς Συρίας ἐπέστρεψαν πάλιν εἰς τὴν Σαμάρειαν καὶ εἶπαν εἰς τὸν Ἀχαάβ: <Αὐτὰ λέγει ὁ υἱὸς Ἄδερ: Ἐγὼ ἔστειλα εἰς σὲ ἀπεσταλμένους καὶ σοῦ εἶπα· <τὸ ἀσῆμι σου καὶ τὸ χρυσάφι σου καὶ τὶς γυναῖκες καὶ τὰ παιδιά σου νὰ τὰ δώσῃς εἰς ἐμέ>.
6 Παρ' ὅλα αὐτὰ τώρα σοῦ λέγω τοῦτο· αὔριον, τὴν ἰδίαν αὐτὴν ὥραν, θὰ στείλω τοὺς ὑπηρέτες μου καὶ αὐτοὶ θὰ ἐρευνήσουν τὸ παλάτι σου καὶ τὰ σπίτια τῶν ἀξιωματούχων σου (κατ' ἄλλην ἑρμηνείαν: Τῶν ὑπηκόων σου). Θὰ συμβῇ δὲ τοῦτο· ὅσα θὰ ἐπιθυμήσουν τὰ μάτια των, θὰ βάλουν ἐπάνω εἰς αὐτὰ τὰ χέρια των καὶ θὰ τὰ πάρουν>.
7 Κατόπιν τῆς ἐγωϊστικῆς καὶ θρασυτάτης αὐτῆς ἀπαιτήσεως τοῦ υἱοῦ Ἄδερ ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ Ἀχαὰβ ἐκάλεσεν ὅλους τοὺς ἄρχοντες τῆς χώρας του καὶ τοὺς εἶπε: <Μάθετε, σᾶς παρακαλῶ, καὶ προσέξετε ὅτι ὁ υἱὸς Ἄδερ ζητεῖ νὰ μᾶς καταστρέψῃ καὶ νὰ μᾶς ἐρημώσῃ. Διότι ἔστειλεν ἀπεσταλμένους του πρὸς ἐμὲ καὶ ζητεῖ τὶς γυναῖκες μου καὶ τοὺς υἱούς μου καὶ τὶς θυγατέρες μου. Τὸ ἀσῆμι μου καὶ τὸ χρυσάφι μου δὲν τοῦ τὰ ἀρνήθηκα>.
8 Οἱ ἄρχοντες τοῦ λαοῦ καὶ ὅλος ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαὸς εἶπαν εἰς τὸν Ἀχαάβ: <Μὴ ὑπακούσῃς εἰς τὶς ἀπαιτήσεις τοῦ υἱοῦ Ἄδερ· μὴ ὑποχωρήσῃς καὶ μὴ θελήσῃς νὰ ἰκανοποίησης τὰ αἰτήματά του>.
9 Δι' αὐτὸ ὁ Ἀχαάβ ἀπάντησε εἰς τοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ υἱοῦ Ἄδερ: <Πέστε εἰς τὸν κύριόν σας: Ὅλα, ὅσα ἐζήτησες διὰ τῶν ἀπεσταλμένων σου ἀπὸ ἐμὲ τὸν δοῦλον σου κατὰ τὴν πρώτην φοράν, θὰ τὰ δώσω· τὴν δευτέραν ὅμως αὐτὴν ἀπαίτησίν του δὲν θὰ ἠμπορέσω νὰ τὴν ἰκανοποιήσω>. Οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ υἱοῦ Ἄδερ ἀνεχώρησαν καὶ μετέφεραν εἰς τὸν κύριον των τὴν ἀπάντησιν αὐτὴν τοῦ Ἀχαάβ.
10 Τότε ὁ υἱὸς Ἄδερ ἔστειλε πάλιν τοὺς ἀπεσταλμένούς του καὶ εἶπε πρὸς τὸν Ἀχαάβ: <Εἴθε νὰ μὲ τιμωρήσῃ ὁ Θεός (κατ' ἄλλην γραφήν: Οἱ θεοί) μὲ αὐτὴν τὴν συμφορὰν καὶ εἴθε νὰ μοῦ προσθέσῃ καὶ ἄλλες ἀκόμη χειρότερες συμφορές, ἐὰν δὲν ὁδηγήσω ἐναντίον τῆς Σαμαρείας τόσον πολλοὺς στρατιῶτες διὰ νὰ τὴν καταστρέψουν, ὥστε τὸ χῶμα ποὺ θὰ μείνῃ εἰς τὴν Σαμάρειαν, ἡ ὁποία θὰ καταστραφῇ, νὰ μὴ εἶναι ἀρκετὸν διὰ τὶς ἀλεποῦδες καὶ ὅλον τὸ πλῆθος τῶν πεζῶν στρατιωτῶν, ποὺ θὰ μὲ ἀκολουθοῦν! (κατ' ἄλλην γραφήν: Νὰ μὴ εἶναι ἀρκετὸν νὰ γεμίσῃ τὶς χοῦφτες τοῦ πλήθους τῶν πεζῶν στρατιωτῶν, ποὺ θὰ μὲ ἀκολουθοῦν).
11 Εἰς τὴν ἀπειλὴν αὐτὴν τοῦ υἱοῦ Ἄδερ ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ ἀπάντησε: <Ἀρκετά· φθάνει! Ἂς μὴ ὑπερηφανεύεται καὶ ἂς μὴ παινεύεται ἐκεῖνος, ποὺ ἀκόμη σκύβει διὰ νὰ ζωσθῇ τὰ ὅπλα του, ὅπως ὁ νικητὴς ποὺ ἐκέρδισε τὸν πόλεμον μαχόμενος ὄρθιος>. Δηλαδή· ὁ πραγματικὸς καὶ γενναῖος στρατιώτης παινεύεται διὰ τὴν νίκην του μετὰ τὴν μάχην, τὴν ὁποίαν ἔκαμεν ὄρθιος, καὶ ὄχι ἐνῷ ἀκόμη σκύβει διὰ νὰ ζωσθῇ τὴν πολεμικήν του πανοπλίαν.
12 Συνέβη δὲ τοῦτο: Ὅταν ὁ Ἀχαὰβ ἀπεκρίθη τὰ λόγια αὐτὰ εἰς τοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ υἱοῦ Ἄδερ, ὁ Ἄδερ ἐγλεντοῦσε καὶ ἔπινε μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς συμμάχους βασιλεῖς, ποὺ ἦσαν μαζί του, εἰς τὶς σκηνές των. Τότε ὁ υἱὸς Ἄδερ εἶπεν εἰς τοὺς ὑπηρέτες (ἢ στρατιῶτες) του: <Κτίστε χαράκωμα (κατὰ τὸ Ἑβραϊκόν: Στῆστε τὶς πολιορκητικὲς μηχανές· ἢ κατ' ἄλλην γραφήν: Ἐτοιμασθῆτε νὰ κτυπήσετε). Καὶ αὐτοὶ ἀνήγειραν χαράκωμα γύρω ἀπὸ τὴν πόλιν τῆς Σαμαρείας.
13 Εἰς τὴν κρίσιμον ἐκείνην ὥραν, νά! Κάποιος προφήτης παρουσιάσθη εἰς τὸν Ἀχαάβ, τὸν βασιλιᾶ του Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, καὶ τοῦ εἶπεν: <Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Εἶδες ὅλο αὐτὸ τὸ μεγάλο πλῆθος; Μὴ φοβᾶσαι, διότι νά! ἐγὼ παραδίδω ὅλο αὐτὸ τὸ πλῆθος σήμερα εἰς τὰ χέρια σας καὶ θὰ ἐννοήσῃς, ὅτι ἐγὼ καὶ μόνον ἐγὼ εἶμαι ἀληθινὸς Κύριος>.
14 Καὶ ὁ Ἀχαάβ εἶπεν εἰς τὸν Προφήτην: <Μὲ ποῖον τρόπον θὰ μοῦ παραδώσῃς ὅλο αὐτὸ τὸ πλῆθος;> Ὁ Προφήτης τοῦ ἀπάντησε: <Αὐτὸ λέγει ὁ Κύριος· μὲ τοὺς νεαροὺς δούλους τῶν ἀρχόντων, οἱ ὁποῖοι διοικοῦν τὶς ἐπαρχίες τῆς χώρας>. Καὶ ὁ Ἀχαάβ ἐρώτησε πάλιν: <Ποῖος θὰ κάμῃ τὸν πόλεμον αὐτόν;> Καὶ ὁ προφήτης τοῦ ἀπάντησε: <Σύ!>
15 Κατόπιν αὐτοῦ ὁ Ἀχαὰβ ἐπεθεώρησεν, ἀρίθμησε καὶ ἀπέγραψε τοὺς νεαροὺς δούλους τῶν ἀρχόντων, οἱ ὁποῖοι ἐδιοικοῦσαν τὶς ἐπαρχίες τῆς χώρας· ὁ ἀριθμὸς ἐκείνων ποὺ συνεκεντρώθησαν, ἦσαν διακόσιοι τριάντα (230). Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ ἐπεθεώρησεν, ἀρίθμησε καὶ ἀπέγραψεν ὅλους τοὺς ἐτοιμοπόλεμους ἄνδρες τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ αὐτοὶ ἦσαν ἑπτὰ χιλιάδες (7.000).
16 Καὶ ὁ Ἀχαὰβ ἐπετέθη κατὰ τοῦ υἱοῦ Ἄδερ τὸ μεσημέρι. Ἀλλ' ὁ υἱὸς Ἄδερ ἐγλεντοῦσε, ἔπινε καὶ ἦταν μεθυσμένος εἰς τὴν Σοκχώθ, τόσον αὐτός, ὅσον καὶ οἱ σύμμαχοι βασιλεῖς ποὺ ἦσαν μαζί του, οἱ τριάντα δύο βασιλεῖς, ποὺ τὸν ἐβοηθοῦσαν εἰς τὴν ἐκστρατείαν.
17 Πρῶτοι ἐπετέθησαν οἱ ἄρχοντες τῶν ἐπαρχιῶν τοῦ βασιλείου τοῦ Ἀχαὰβ μὲ τοὺς νεαροὺς δούλους των. Τότε ἄνθρωποι τοῦ βασιλιᾶ τῆς Συρίας στέλλουν ἀπεσταλμένους, οἱ ὁποῖοι πληροφοροῦν τὸν βασιλιᾶ των καὶ τοῦ λέγουν: <Στρατιῶται προχωροῦν ἀπὸ τὴν Σαμάρειαν πρὸς τὶς θέσεις μας>.
18 Ὁ υἱὸς Ἄδερ, γεμᾶτος ἐγωϊσμὸν καὶ μεθυσμένος καθὼς ἦταν, τοὺς διέταξεν: <Ἐὰν ἔρχωνται διὰ νὰ ζητήσουν εἰρήνην, συλλάβετέ τους ζωντανούς· ἐὰν δὲ ἔρχωνται διὰ νὰ μᾶς πολεμήσουν, συλλάβετέ τους καὶ πάλιν ζωντανούς.
19 Καὶ βιασθῆτε, ὥστε νὰ μὴ προφθάσουν να βγοῦν ἀπὸ τὴν πόλιν οἱ νεαροὶ δοῦλοι τῶν ἀρχόντων τῶν διαφόρων ἐπαρχιῶν>. Ὅμως ἡ στρατιωτικὴ δύναμις τῶν ἑπτὰ χιλιάδων (7.000) Ἰσραηλιτῶν εἶχε ἤδη βγῇ καὶ αὐτὴ ἀπὸ τὴν πόλιν, πίσω ἀπὸ τοὺς διακοσίους τριάντα (230) νεαροὺς δούλους τῶν ἐπαρχιακῶν ἀρχόντων.
20 Ὅλος αὐτὸς ὁ στρατὸς ἐπετέθη κατὰ τῶν Σύρων καὶ ὁ κάθε στρατιώτης ἐκτύπησε τὸν πλησίον του καὶ ἑξανακτύπησε διὰ δευτέραν φορὰν τὸν ἐχθρόν του. Ὁ στρατὸς τῶν Σύρων ἐτράπη εἰς φυγὴν καὶ οἱ Ἰσραηλῖται τοὺς κατεδίωξαν. Ἀλλ' ὁ υἱὸς Ἄδερ, ὁ βασιλιᾶς τῆς Συρίας, ἐσώθη ἐπάνω εἰς τὸ ἄλογον ἐνὸς ἱππέως.
21 Τότε ἐβγῆκε ἀπὸ τὴν Σαμάρειαν ὁ βασιλιᾶς τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ συνέλαβεν ὅλους τοὺς ἵππους καὶ τὰ πολεμικὰ ἅρματα τῶν Σύρων καὶ ἐπροξένησε καταστροφὴν μεγάλην εἰς τὸν πολυάριθμον στρατὸν τῆς Συρίας, ὁ ὁποῖος ἐπετέθη κατὰ τῆς Σαμαρείας.
22 Ὁ Προφήτης, ποὺ εἶχε παρουσιασθῇ προηγουμένως εἰς τὸν Ἀχαάβ, παρουσιάσθη καὶ πάλιν εἰς τὸν βασιλιᾶ τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ τοῦ εἶπεν: <Ἔχε δύναμιν καὶ θάρρος! Ἀλλὰ σκέψου καλὰ καὶ πρόσεξε τὶ θὰ κάμῃς, διότι τὴν ἄνοιξιν τοῦ ἑπομένου ἔτους ὁ υἱὸς Ἄδερ, ὁ βασιλιᾶς τῆς Συρίας, θὰ ἔλθῃ καὶ πάλιν ἐναντίον σου>.
23 Καὶ οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλιᾶ τῆς Συρίας εἶπαν εἰς αὐτόν: <Ὁ Θεὸς τοῦ ἔθνους τῶν Ἰσραηλιτῶν εἶναι Θεὸς τῶν ὀρεινῶν τόπων καὶ ὄχι Θεὸς τῶν πεδινῶν· δι' αὐτὸ ἀνεδείχθησαν ἰσχυρότεροι ἀπὸ ἡμᾶς καὶ μᾶς ἐνίκησαν. Ἐὰν ὅμως τοὺς ἐπιτεθῶμεν εἰς πεδινὸν τόπον, θὰ ἀναδειχθῶμεν ὁπωσδήποτε ἰσχυρότεροί τους καὶ θὰ τοὺς νικήσωμεν.
24 Κάμε λοιπὸν τοῦτο· ἀναδιοργάνωσε τὸν στρατόν σου ὡς ἐξῆς: Διῶξε τοὺς τριάντα δύο συμμάχους σου βασιλεῖς, τὸν καθένα εἰς τὸν τόπον του, καὶ ἀντικατάστησέ τους μὲ στρατηγούς.
25 Ἐμεῖς δὲ θὰ σοῦ συμπληρώσωμεν τὰ κενά, ποὺ ἐδημιουργήθησαν· θὰ ἀντικαταστήσωμεν τὸν ἀριθμὸν τῶν στρατιωτῶν, ποὺ ἐσκοτώθησαν, μὲ ἰσαρίθμους στρατιῶτες καὶ τὸ ἱππικόν, ποὺ ἐχάθη, μὲ ἰσάριθμον ἱππικὸν καὶ τὰ πολεμικὰ ἅρματα μὲ ἰσάριθμα πολεμικὰ ἅρματα.
Καὶ μὲ τὸν νέον ἀναδιωργανωμένον στρατὸν θὰ πολεμήσωμεν ἐναντίον των εἰς πεδινὸν τόπον, θὰ ἀναδειχθῶμεν ὁπωσδήποτε ἰσχυρότεροί των καὶ θὰ τοὺς νικήσωμεν>. Ὁ βασιλιᾶς τῆς Συρίας ὑπήκουσεν εἰς τὴν συμβουλὴν αὐτὴν τῶν δούλων του, ἐσυμφώνησε μαζί των καὶ ἔκαμεν ὅπως ἀκριβῶς τὸν εἶχαν συμβουλεύσει.
26 Συνέβη δὲ τοῦτο: Ὅταν ἦλθεν ἡ ἄνοιξις τοῦ ἑπομένου ἔτους, ὁ υἱὸς Ἄδερ ἐπεθεώρησεν, ἀρίθμησε καὶ ἀπέγραψε τὸν στρατὸν τῆς Συρίας καὶ ἀνέβη εἰς τὴν Ἀφεκὰ διὰ νὰ πολεμήσῃ ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν.
27 Ἀλλὰ καὶ οἱ Ἰσραηλῖται εἶχαν ἐπιθεωρηθῆ, ἀριθμηθῆ καὶ ἀπογραφῆ καὶ (ἀφοῦ ἐξωπλίσθησαν) ἐπροχώρησαν διὰ νὰ ἀντιμετωπίσουν τοὺς Σύρους. Οἱ Ἰσραηλῖται ἐστρατοπέδευσαν ἀπέναντί των, συγκρινόμενοι ὅμως πρὸς τὸν στρατὸν τῶν Σύρων ἦσαν τόσον ὀλίγοι, ὅσον δύο κοπάδια αἶγες· ἐνῷ οἱ Σύροι εἶχαν πλημμυρίσει τὴν περιοχήν!
28 Τότε παρουσιάσθη ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ (ὁ Προφήτης) καὶ εἶπεν εἰς τὸν βασιλιᾶ τῶν Ἰσραηλιτῶν: <Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Ἐπειδὴ οἱ Σύροι εἶπαν <ὁ Θεὸς τοῦ ἔθνους τῶν Ἰσραηλιτῶν εἶναι Θεὸς τῶν ὀρεινῶν τόπων καὶ ὄχι Θεὸς τῶν πεδινῶν>, διὰ τοῦτο ἐγὼ θὰ παραδώσω τὴν μεγάλην αὐτὴν στρατιωτικὴν δύναμιν τῶν Σύρων εἰς τὸ χέρι σου καὶ θὰ ἐννοήσῃς ὅτι ἐγὼ καὶ μόνον ἐγὼ εἶμαι ὁ ἀληθινὸς Κύριος (ὄχι μόνον τῶν ὀρεινῶν, ἀλλὰ καὶ τῶν πεδινῶν τόπων καὶ ὅλης τῆς οἰκουμένῃς).
29 Οἱ Ἰσραηλῖται ἐστρατοπέδευσαν ἀπέναντι τῶν Σύρων ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρες χωρὶς καμμίαν μάχην. Κατὰ δὲ τὴν ἑβδόμην ἡμέραν ἄρχισε ὁ πόλεμος καὶ οἱ Ἰσραηλῖται ἐσκότωσαν μέσα εἰς μίαν ἡμέραν ἑκατὸ χιλιάδες (100.000) πεζοὺς Σύρους στρατιῶτες.
30 Καὶ οἱ ὑπόλοιποι Σύροι, ποὺ ἐγλύτωσαν, ἔφυγαν καὶ ἐμπῆκαν εἰς τὴν πόλιν Ἀφεκὰ διὰ νὰ σωθοῦν. Ἐκεῖ ὅμως ἔπεσαν τὰ τείχη τῆς πόλεως ἐπάνω εἰς εἴκοσι ἑπτὰ χιλιάδες (27.000) ἀπὸ τοὺς ὑπολοίπους Σύρους, καὶ τοὺς ἐσκότωσαν. Ὁ υἱὸς Ἄδερ ἔφυγε καὶ αὐτὸς καὶ διὰ νὰ κρυφθῇ ἐμπῆκε εἰς τὸ ὑπνοδωμάτιόν του, εἰς τὸ ἰδιαίτερον καὶ ἀποτραβηγμένον αὐτὸ δωμάτιον τοῦ παλατιοῦ του.
31 Ὁ υἱὸς Ἄδερ εἶπεν εἰς τοὺς δούλους του (κατ’ ἄλλην γραφήν: Οἱ δοῦλοι τοῦ υἱοῦ Ἄδερ εἶπαν πρὸς αὐτόν· <γνωρίζομεν ὅτι...): <Γνωρίζω ὅτι οἱ βασιλεῖς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ εἶναι βασιλεῖς εὐσπλαγχνικοί· ἂς φορέσωμεν λοιπὸν σάκκους (τρίχινα, χονδρά, μαῦρα καὶ μονοκόμματα ἐνδύματα, χωρὶς σχισμὲς καὶ πτυχές) καὶ ἂς τοὺς δέσωμεν μὲ σχοινιὰ εἰς τὴν μέσην μας εἰς ἔνδειξιν πένθους καὶ ἂς τυλίξωμεν σχοινιὰ γύρω ἀπὸ τοὺς λαιμούς μας εἰς ἐκδήλωσιν τῆς δουλείας μας καὶ ἂς παρουσιασθῶμεν ἔτσι ἐμπρὸς εἰς τὸν βασιλιᾶ του Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ· ἴσως, ὅταν μᾶς ἰδῇ εἰς αὐτὴν τὴν ἀξιοθρήνητον κατάστασιν πένθους καὶ δουλείας, μᾶς χαρίσῃ (κατ' ἄλλην γραφήν: Σοῦ χαρίσῃ) τὴν ζωήν>.
32 Πράγματι· ἐφόρεσαν σάκκους (τρίχινα, χονδρά, μαῦρα καὶ μονοκόμματα ἐνδύματα, χωρὶς σχισμὲς καὶ πτυχές) καὶ τὰ ἔδεσαν μὲ σχοινιὰ εἰς τὴν μέσην των καὶ ἐτύλιξαν σχοινιὰ γύρω ἀπὸ τοὺς λαιμούς των καί (οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλιᾶ τῆς Συρίας) εἶπαν εἰς τὸν βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ: <Ὁ υἱὸς Ἄδερ λέγει ὅτι εἶναι δοῦλος σου· ἂς μᾶς χαρισθῇ (κατ’ ἄλλην γραφήν: Ἂς τοῦ χαρισθῇ) λοιπὸν ἡ ζωή>. Καὶ ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ εἶπεν: <Ἐὰν ἀκόμη ζῇ ὁ υἱὸς Ἄδερ, τότε εἶναι ἀδελφός μου>.
33 Οἱ ἄνδρες τοῦ υἱοῦ Ἄδερ κατέφυγαν εἰς τὴν μαντείαν καὶ ἐθυσίασαν εἰς τοὺς θεούς των καὶ ἔτσι ἐπέτυχαν νὰ ἀποσπάσουν ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ Ἀχαὰβ τὴν ὑπόσχεσιν αὐτήν· (μόλις δὲ ἐκεῖνος εἶπεν <εἶναι ἀδελφός μου>, ἀμέσως) καὶ αὐτοὶ τοῦ εἶπαν: <Ὁ υἱὸς Ἄδερ εἶναι ἀδελφός σου>. Καὶ ὁ Ἀχαὰβ διέταξε: <Πηγαίνετε εἰς τὸ σπίτι του, παραλάβετέ τον καὶ φέρετέ τον ἐδῶ>. Ὅταν ὁ υἱὸς Ἄδερ ἐβγῆκε ἀπὸ τὸ σπίτι του, τὸν ἀνέβασαν εἰς τὸ πολεμικὸν ἅρμα (τοῦ Ἀχαάβ) καὶ τὸν ὠδήγησαν εἰς τὸν Ἀχαάβ.
34 Καὶ ὁ υἱὸς Ἄδερ εἶπε πρὸς τὸν Ἀχαάβ: <Τὶς Ἰσραηλιτικὲς πόλεις, τὶς ὁποῖες κατέλαβεν ὁ πατέρας μου ἀπὸ τὸν πατέρα σου καὶ τὶς ἔκαμεν ἰδικές του, θὰ σοῦ τὶς ἐπιστρέψω· σὺ δὲ θὰ ὁρίσῃς, ὥστε νὰ κατέχῃς μέσα εἰς τὴν πρωτεύουσάν μου τὴν Δαμασκὸν ἐμπορικὰ κέντρα (ἀγορές), ὅπως καὶ ὁ πατέρας μου κατεῖχε τέτοια ἐμπορικὰ κέντρα εἰς τὴν Σαμάρειαν>. Εἰς ὅλα αὐτὰ ὁ Ἀχαὰβ ἀπάντησε εἰς τὸν υἱὸν Ἄδερ: <Ὑπὸ τοὺς ὅρους αὐτοὺς θὰ σὲ ἀφήσω καὶ ἐγὼ ἐλεύθερον, ἀφοῦ προηγουμένως ὑπογράψωμεν συνθήκην φιλίας>. Πράγματι ὁ Ἀχαὰβ ὑπέγραψε συνθήκην φιλίας μὲ τὸν υἱὸν Ἄδερ καὶ τὸν ἀφῆκεν ἐλεύθερον διὰ νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν χῶραν του.
35 Καὶ κάποιος ἀπὸ τοὺς ἀληθινοὺς προφῆτες τοῦ Θεοῦ (τὸν ὁποῖον δὲν εἶχε φονεύσει ἡ Ἰεζάβελ) εἶπεν εἰς ἕνα ἀπὸ τοὺς προφῆτες, ποὺ ἦσαν πλησίον του, κατόπιν ἐντολῆς τοῦ Κυρίου: <Κτύπησέ με, σὲ παρακαλῶ>. Ἀλλ' ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος δὲν ἠθέλησε νὰ τὸν κτυπήσῃ.
36 Τότε ὁ Προφήτης εἶπε πρὸς αὐτόν: <Ἐπειδὴ παρήκουσες εἰς τὴν φωνὴν τοῦ Κυρίου, θὰ σοῦ συμβῇ τοῦτο· μόλις φύγῃς ἀπὸ κοντά μου, θὰ σὲ σκοτώσῃ ἕνα λιοντάρι>. Πράγματι αὐτὸ συνέβη· μόλις ὁ ἄνθρωπος ἔφυγεν ἀπὸ τὸν Προφήτην, τὸν συνήντησεν ἕνα λιοντάρι καὶ τὸν ἐσκότωσεν.
37 Ὁ ἴδιος Προφήτης εὑρῆκε κατόπιν ἄλλον ἄνθρωπον καὶ τοῦ εἶπε: <Κτύπησέ με, σὲ παρακαλῶ>. Καὶ ὁ ἄνθρωπος τὸν ἐκτύπησε δυνατὰ τόσον, ὥστε μὲ τὸ κτύπημα τὸν ἐτραυμάτισεν εἰς τὴν κεφαλήν.
38 Ἔπειτα ὁ τραυματισμένος Προφήτης ἐπῆγε καὶ ἐπερίμενε τὸν βασιλιᾶ τῶν Ἰσραηλιτῶν εἰς τὸν δρόμον, ἀπὸ ὅπου θὰ ἐπερνοῦσε ὁ βασιλιᾶς· προηγουμένως ὅμως ἔδεσε τὸ κεφάλι καὶ τὰ μάτια του μὲ πλατειὰ λουρίδα, διὰ νὰ μεταμφιεσθῇ καὶ νὰ μὴ ἀναγνωρισθῇ ἀπὸ τὸν βασιλιᾶ.
39 Καὶ συνέβη τοῦτο: Ἐνῷ ἐπερνοῦσε ἀπὸ κοντά του ὁ βασιλιᾶς, ὁ Προφήτης ἐκεῖνος ἐφώναξε πρὸς τὸν βασιλιᾶ καὶ τοῦ εἶπεν: <Ὁ δοῦλος σου ἔλαβε μέρος εἰς τὴν πρόσφατον πολεμικὴν ἐκστρατείαν. Καὶ νά· ἐνῷ ἐπολεμοῦσα, κάποιος μοῦ ἔφερεν ἕνα αἰχμάλωτον ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς καὶ μὲ διέταξε· <φύλαξε τὸν αἰχμάλωτον αὐτὸν ἐὰν σοῦ ξεφύγῃ καὶ δραπετεύσῃ, θὰ πληρώσῃς τὴν ζωήν του μὲ τὴν ζωήν σου ἢ θὰ πληρώσῃς ὡς πρόστιμον ἕνα τάλαντον ἀργυρίου>.
40 Συνέβη ὅμως τοῦτο· καθὼς ὁ δοῦλος σου ἐστράφη καὶ ἐκύτταξε ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ, αὐτὸς ἐδραπέτευσε καὶ ἐξηφανίσθη (τί πρέπει να γίνῃ τώρα μὲ ἐμέ;)>. Ὁ βασιλιᾶς ἀπάντησε πρὸς τὸν Προφήτην, τὸν ὁποῖον δὲν εἶχεν ἀναγνωρίσει: <Νά· τὴν τιμωρίαν σου ἀπεφάσισες σύ, διότι δὲν ἐπρόσεξες. Ἐξ αἰτίας τῆς δραπετεύσεως τοῦ αἰχμαλώτου αὐτοῦ ἐφονεύθησαν οἱ ἄνδρες, ποὺ ἔστησαν ἐνέδραν κατὰ τῶν ἐχθρῶν μας>.
41 Τότε ὁ Προφήτης ἀφήρεσε γρήγορα τὴν πλατειὰ λουρίδα ἀπὸ τὸ τραυματισμένον κεφάλι καὶ τὰ μάτια του, καὶ ἀμέσως ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ τὸν ἀνεγνώρισεν ὅτι ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀληθινοὺς προφῆτες τοῦ Θεοῦ.
42 Καὶ ὁ Προφήτης εἶπε πρὸς τὸν βασιλιᾶ Ἀχαάβ: <Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Ἐπειδὴ ἀφῆκες νὰ φύγῃ ἐλεύθερος ἀπὸ τὰ χέρια σου ὁ υἱὸς Ἄδερ, ὁ ἄνθρωπος, τὸν ὁποῖον ἐγὼ ὡς ἁμαρτωλὸν εἶχα καταδικάσει εἰς καταστροφήν (θάνατον), διὰ τοῦτο θὰ πληρώσῃς σὺ μὲ τὴν ζωήν σου τὴν ζωήν του, θὰ πληρώσῃ δὲ καὶ ὁ λαός σου ἀντὶ τοῦ λαοῦ ἐκείνου>.
43 Ὅταν ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ἄκουσε τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Προφήτου, ἔφυγε γεμᾶτος σύγχυσιν, θυμόν, στενοχώριαν καὶ ἀποκαμωμένος πνευματικῶς καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Σαμάρειαν.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ συνήθροισεν υἱὸς Ἄδερ πᾶσαν τὴν δύναμιν αὐτοῦ καὶ ἀνέβη καὶ περιεκάθισεν ἐπὶ Σαμάρειαν καὶ τριακονταδύο βασιλεῖς μετ' αὐτοῦ καὶ πᾶς ἵππος καὶ ἅρμα· καὶ ἀνέβησαν καὶ περιεκάθισαν ἐπὶ Σαμάρειαν καὶ ἐπολέμησαν ἐπ' αὐτήν.	υἱὸς Ἄδερ συνήθροισεν ὅλην τὴν στρατιωτικήν του δύναμιν, ἐξεστράτευσε καὶ ἐπολιόρκησε τὴν Σαμάρειαν, μαζῆ μὲ τριάκοντα δύο βασιλεῖς, μὲ ὅλον τὸ ἱππικὸν καὶ τὰ πολεμικά του ἅρματα. Ἀνέβησαν αὐτοὶ καὶ ἐπολιορκοῦσαν τὴν Σαμάρειαν καὶ ἐπολεμοῦσαν ἐναντίον αὐτῆς.	υἱὸς Ἄδερ, βασιλιᾶς τῆς Συρίας, συνεκέντρωσεν ὅλην τὴν στρατιωτικήν του δύναμιν καὶ ἐπροχώρησε καὶ ἐπολιόρκησε τὴν πόλιν τῆς Σαμαρείας. Μαζί του εἶχαν ἐκστρατεύσει καὶ τριάντα δύο (32) βασιλεῖς, ὅλον τὸ ἱππικὸν καὶ τὰ πολεμικὰ ἅρματα. Ὅλοι αὐτοὶ ἀνέβησαν καὶ ἐπολιορκοῦσαν τὴν πόλιν τῆς Σαμαρείας, πρωτεύουσαν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ ἐπολεμοῦσαν ἐναντίον της.
2 Καὶ ἀπέστειλε πρὸς Ἀχαὰβ βασιλέα Ἰσραὴλ εἰς τὴν πόλιν, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· τάδε λέγει υἱὸς Ἄδερ·	2 Ὁ υἱὸς Ἄδερ ἔστειλεν ἀγγελιαφόρους πρὸς τὸν Ἀχαάβ, βασιλέα τῶν Ἰσραηλιτῶν εἰς τὴν πόλιν, καὶ τοῦ εἶπεν· <αὐτὰ παραγγέλλει ὁ υἱὸς Ἄδερ·	2 Ὁ υἱὸς Ἄδερ ἔστειλεν ἀπεσταλμένους πρὸς τὸν Ἀχαάβ, βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, εἰς τὴν Σαμάρειαν, καὶ οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ εἶπαν: <Αὐτὰ λέγει ὁ υἱὸς Ἄδερ:
3 τὸ ἀργύριόν σου καὶ τὸ χρυσίον σου ἐμόν ἐστι καὶ αἱ γυναῖκές σου καὶ τὰ τέκνα σου ἐμά ἐστι.	3 Τὸ ἀργύριόν σου καὶ τὸ χρυσίον σου εἶναι ἰδικά μου καὶ αἱ γυναῖκες σου καὶ τὰ τέκνα σου εἶναι ἰδικά μου>.	3 Τὸ ἀσῆμι σου καὶ τὸ χρυσάφι σου εἶναι ἰδικά μου· ἰδικά μου ἐπίσης εἶναι καὶ οἱ γυναῖκες σου καὶ τὰ παιδιά σου>.
4 Καὶ ἀπεκρίθη βασιλεὺς Ἰσραὴλ καὶ εἶπε· καθὼς ἐλάλησας, κύριέ μου βασιλεῦ, σὸς ἐγὼ εἰμι καὶ πάντα τὰ ἐμά,	4 Ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ὁ Ἀχαάβ, ἀπήντησε· <κύριέ μου, βασιλεῦ, ὅπως εἶπες, ἔτσι θὰ γίνῃ. Ἐγὼ θὰ εἶμαι ὑποτελής σου καὶ ὅλα τὰ ἰδικά μου ἀνήκουν εἰς σέ>.	4 Καὶ ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ἀπεκρίθη εἰς τοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ βασιλιᾶ τῆς Συρίας καὶ εἶπε: <Κύριέ μου, βασιλιᾶ, συμφωνῶ· θὰ γίνῃ ὅπως διέταξες· ἰδικός σου εἶμαι ἐγὼ καὶ ὅλα τὰ ἰδικά μου>.
5 καὶ ἀνέστρεψαν οἱ ἄγγελοι, καὶ εἶπαν· τάδε λέγει ὁ υἱὸς Ἄδερ· ἐγὼ ἀπέστειλα πρός σε λέγων· τὸ ἀργύριόν σου καὶ τὸ χρυσίον σου καὶ τὰς γυναῖκας καὶ τὰ τέκνα σου δώσεις ἐμοί·	5 Ἦλθον καὶ πάλιν οἱ ἀγγελιαφόροι τοῦ υἱοῦ Ἄδερ πρὸς τὸν βασιλέα Ἀχαὰβ καὶ τοῦ εἶπαν· <αὐτὰ λέγει ὁ υἱὸς Ἄδερ· Ἐγὼ σοῦ παρήγγειλα καὶ σοῦ εἶπα ὅτι τὸ ἀργύριόν σου, τὸ χρυσίον σου, τὰς γυναῖκας σου καὶ τὰ παιδιά σου θὰ τὰ παραδώσῃς.	5 Οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ βασιλιᾶ τῆς Συρίας ἐπέστρεψαν πάλιν εἰς τὴν Σαμάρειαν καὶ εἶπαν εἰς τὸν Ἀχαάβ: <Αὐτὰ λέγει ὁ υἱὸς Ἄδερ: Ἐγὼ ἔστειλα εἰς σὲ ἀπεσταλμένους καὶ σοῦ εἶπα· <τὸ ἀσῆμι σου καὶ τὸ χρυσάφι σου καὶ τὶς γυναῖκες καὶ τὰ παιδιά σου νὰ τὰ δώσῃς εἰς ἐμέ>.
6 ὅτι ταύτην τὴν ὥραν αὔριον ἀποστελῶ τοὺς παῖδάς μου πρός σε, καὶ ἐρευνήσουσι τὸν οἶκόν σου καὶ τοὺς οἴκους τῶν παίδων σου καὶ ἔσται πάντα τὰ ἐπιθυμήματα τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν, ἐφ' ἃ ἂν ἐπιβάλωσι τὰς χεῖρας αὐτῶν, καὶ λήψονται.	6 Τώρα ὅμως σου λέγω. Ὅτι αὔριον αὐτὴν τὴν ὥραν θὰ ἀποστείλω τοὺς ὑπηρέτας μου, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐρευνήσουν τὸν οἶκόν σου καὶ τοὺς οἴκους τῶν ὑπηκόων σου καὶ κάθε τι, ποὺ θὰ ἐπιθυμήσουν οἱ ὀφθαλμοί των. Θὰ βάλουν χέρι εἰς αὐτὰ καὶ θὰ τὰ πάρουν>.	6 Παρ' ὅλα αὐτὰ τώρα σοῦ λέγω τοῦτο· αὔριον, τὴν ἰδίαν αὐτὴν ὥραν, θὰ στείλω τοὺς ὑπηρέτες μου καὶ αὐτοὶ θὰ ἐρευνήσουν τὸ παλάτι σου καὶ τὰ σπίτια τῶν ἀξιωματούχων σου (κατ' ἄλλην ἑρμηνείαν: Τῶν ὑπηκόων σου). Θὰ συμβῇ δὲ τοῦτο· ὅσα θὰ ἐπιθυμήσουν τὰ μάτια των, θὰ βάλουν ἐπάνω εἰς αὐτὰ τὰ χέρια των καὶ θὰ τὰ πάρουν>.
7 Καὶ ἐκάλεσεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ πάντας τοὺς πρεσβυτέρους τῆς γῆς καὶ εἶπε· γνῶτε δὴ καὶ ἴδετε ὅτι κακίαν οὗτος ζητεῖ, ὅτι ἀπέσταλκε πρός με περὶ τῶν γυναικῶν μου καὶ περὶ τῶν υἱῶν μου καὶ περὶ τῶν θυγατέρων μου· τὸ ἀργύριόν μου καὶ τὸ χρυσίον μου οὐκ ἀπεκώλυσα ἀπ' αὐτοῦ.	7 Ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ὁ Ἀχαάβ, ἐκάλεσεν ὅλους τοὺς πρεσβυτέρους τοῦ βασιλείου καὶ τοὺς εἶπε· <ἀκοῦστε, σᾶς παρακαλῶ, καὶ ἰδέτε ὅτι ὁ υἱὸς Ἄδερ ζητεῖ τὴν καταστροφήν μας. Διότι ἔστειλε πρὸς ἐμὲ ἀγγελιαφόρους καὶ μοῦ ἐζήτησε τὰς γυναῖκας μου, τὰ παιδιά μου καὶ τὰς θυγατέρας μου. Τὸ ἀργύριόν μου καὶ τὸ χρυσίον μου δὲν ἠρνήθην νὰ τὸ δώσω εἰς αὐτόν>.	7 Κατόπιν τῆς ἐγωϊστικῆς καὶ θρασυτάτης αὐτῆς ἀπαιτήσεως τοῦ υἱοῦ Ἄδερ ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ Ἀχαὰβ ἐκάλεσεν ὅλους τοὺς ἄρχοντες τῆς χώρας του καὶ τοὺς εἶπε: <Μάθετε, σᾶς παρακαλῶ, καὶ προσέξετε ὅτι ὁ υἱὸς Ἄδερ ζητεῖ νὰ μᾶς καταστρέψῃ καὶ νὰ μᾶς ἐρημώσῃ. Διότι ἔστειλεν ἀπεσταλμένους του πρὸς ἐμὲ καὶ ζητεῖ τὶς γυναῖκες μου καὶ τοὺς υἱούς μου καὶ τὶς θυγατέρες μου. Τὸ ἀσῆμι μου καὶ τὸ χρυσάφι μου δὲν τοῦ τὰ ἀρνήθηκα>.
8 Καὶ εἶπαν αὐτῷ οἱ πρεσβύτεροι καὶ πᾶς ὁ λαός· μὴ ἀκούσῃς καὶ μὴ θελήσῃς.	8 Ἀπήντησαν εἰς αὐτὸν οἱ πρεσβύτεροι καὶ ὅλος ὁ λαός· <μὴ ὑπακούσῃς εἰς αὐτὸν καὶ μὴ θελήσῃς νὰ ὑποχωρήσῃς εἰς τὰς ἀξιώσεις του>.	8 Οἱ ἄρχοντες τοῦ λαοῦ καὶ ὅλος ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαὸς εἶπαν εἰς τὸν Ἀχαάβ: <Μὴ ὑπακούσῃς εἰς τὶς ἀπαιτήσεις τοῦ υἱοῦ Ἄδερ· μὴ ὑποχωρήσῃς καὶ μὴ θελήσῃς νὰ ἰκανοποίησης τὰ αἰτήματά του>.
9 Καὶ εἶπε τοῖς ἀγγελοῖς υἱοῦ Ἄδερ· λέγετε τῷ κυρίῳ ὑμῶν· πάντα ὅσα ἀπέσταλκας πρὸς τὸν δοῦλον σου ἐν πρώτοις ποιήσω, τὸ δὲ ρῆμα τοῦτο οὐ δυνήσομαι ποιήσαι. Καὶ ἀπῇραν οἱ ἄνδρες καὶ ἐπέστρεψαν αὐτῷ λόγον.	9 Εἶπε τότε ὁ Ἀχαὰβ εἰς τοὺς ἀγγελιαφόρους τοῦ υἱοῦ Ἄδερ· <ἀναγγείλατε εἰς τὸν κύριόν σας τὰ ἑξῆς· Ὅλα ὅσα τὴν πρώτην φορὰν δι' ἀγγελιαφόρων του ἐζήτησεν ἀπὸ τὸν δοῦλον του, θὰ τὰ ἐκτελέσω. Τὴν σημερινὴν ὅμως ἀπαίτησίν του δὲν θὰ ἠμπορέσω νὰ τὴν ἐκπληρώσω>. Οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ υἱοῦ Ἄδερ ἀνεχώρησαν καὶ ἀνέφεραν εἰς αὐτὸν τὴν ἀπάντησιν τοῦ Ἀχαάβ.	9 Δι' αὐτὸ ὁ Ἀχαάβ ἀπάντησε εἰς τοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ υἱοῦ Ἄδερ: <Πέστε εἰς τὸν κύριόν σας: Ὅλα, ὅσα ἐζήτησες διὰ τῶν ἀπεσταλμένων σου ἀπὸ ἐμὲ τὸν δοῦλον σου κατὰ τὴν πρώτην φοράν, θὰ τὰ δώσω· τὴν δευτέραν ὅμως αὐτὴν ἀπαίτησίν του δὲν θὰ ἠμπορέσω νὰ τὴν ἰκανοποιήσω>. Οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ υἱοῦ Ἄδερ ἀνεχώρησαν καὶ μετέφεραν εἰς τὸν κύριον των τὴν ἀπάντησιν αὐτὴν τοῦ Ἀχαάβ.
10 Καὶ ἀπέστειλε πρὸς αὐτὸν υἱὸς Ἄδερ λέγων· τάδε ποιήσαι μοι ὁ Θεὸς καὶ τάδε προσθείη, εἰ ἐκποιήσει ὁ χοῦς Σαμαρείας ταῖς ἀλώπεξι παντὶ τῷ λαῷ τοῖς πεζοῖς μου.	10 Ὁ Ἄδερ ἔστειλε πάλιν ἀγγελιαφόρους πρὸς τὸν Ἀχαὰβ καὶ τοῦ εἶπεν· <ἂς μὲ τιμωρήσῃ ὁ Θεός μὲ τὰς πλέον σκληρὰς τιμωρίας, ἐὰν ἐγὼ δὲν καταστρέψω ἐξ ὁλοκλήρου τὴν Σαμάρειαν, ὥστε τὸ χῶμα, ποὺ θὰ ἀπομείνῃ εἰς αὐτήν, νὰ μὴ εἶναι ἀρκετὸν οὔτε διὰ τὰς ἀλώπεκας, καὶ δι' ὅλον τὸν λαὸν τοῦ πεζικοῦ μου>.	10 Τότε ὁ υἱὸς Ἄδερ ἔστειλε πάλιν τοὺς ἀπεσταλμένούς του καὶ εἶπε πρὸς τὸν Ἀχαάβ: <Εἴθε νὰ μὲ τιμωρήσῃ ὁ Θεός (κατ' ἄλλην γραφήν: Οἱ θεοί) μὲ αὐτὴν τὴν συμφορὰν καὶ εἴθε νὰ μοῦ προσθέσῃ καὶ ἄλλες ἀκόμη χειρότερες συμφορές, ἐὰν δὲν ὁδηγήσω ἐναντίον τῆς Σαμαρείας τόσον πολλοὺς στρατιῶτες διὰ νὰ τὴν καταστρέψουν, ὥστε τὸ χῶμα ποὺ θὰ μείνῃ εἰς τὴν Σαμάρειαν, ἡ ὁποία θὰ καταστραφῇ, νὰ μὴ εἶναι ἀρκετὸν διὰ τὶς ἀλεποῦδες καὶ ὅλον τὸ πλῆθος τῶν πεζῶν στρατιωτῶν, ποὺ θὰ μὲ ἀκολουθοῦν! (κατ' ἄλλην γραφήν: Νὰ μὴ εἶναι ἀρκετὸν νὰ γεμίσῃ τὶς χοῦφτες τοῦ πλήθους τῶν πεζῶν στρατιωτῶν, ποὺ θὰ μὲ ἀκολουθοῦν).
11 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ καὶ εἶπεν· ἱκανούσθω· μὴ καυχάσθω ὁ κυρτὸς ὡς ὁ ὀρθός.	11 Ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ βασιλείου ἀπήντησε καὶ εἶπε· <ἀρκεῖ ἕως ἐδῶ. Ἂς μὴ καυχᾶται ὁ καμπούρης ὅπως ὁ εὐθυτενής>.	11 Εἰς τὴν ἀπειλὴν αὐτὴν τοῦ υἱοῦ Ἄδερ ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ ἀπάντησε: <Ἀρκετά· φθάνει! Ἂς μὴ ὑπερηφανεύεται καὶ ἂς μὴ παινεύεται ἐκεῖνος, ποὺ ἀκόμη σκύβει διὰ νὰ ζωσθῇ τὰ ὅπλα του, ὅπως ὁ νικητὴς ποὺ ἐκέρδισε τὸν πόλεμον μαχόμενος ὄρθιος>. Δηλαδή· ὁ πραγματικὸς καὶ γενναῖος στρατιώτης παινεύεται διὰ τὴν νίκην του μετὰ τὴν μάχην, τὴν ὁποίαν ἔκαμεν ὄρθιος, καὶ ὄχι ἐνῷ ἀκόμη σκύβει διὰ νὰ ζωσθῇ τὴν πολεμικήν του πανοπλίαν.
12 Καὶ ἐγένετο ὅτε ἀπεκρίθη αὐτῷ τὸν λόγον τοῦτον, πίνων ἦν αὐτὸς καὶ πάντες οἱ βασιλεῖς οἱ μετ' αὐτοῦ ἐν σκηναῖς καὶ εἶπε τοῖς παισὶν αὐτοῦ· οἰκοδομήσατε χάρακα· καὶ ἔθεντο χάρακα ἐπὶ τὴν πόλιν.	12 Ὅταν ὁ Ἀχαὰδ ἔστειλε τὴν ἀπάντησιν αὐτὴν πρὸς τὸν Ἄδερ, ὁ Ἄδερ ἔχων πεποίθησιν εἰς τὴν νίκην του, ἔπινε καὶ ἐμέθυε αὐτὸς καὶ ὅλοι οἱ βασιλεῖς ποὺ ἦσαν μαζῆ του εἰς τὰς σκηνάς των, καὶ ἔδωσε διαταγὴν εἰς τοὺς δούλους του· <οἰκοδομήσατε χαράκωμα γύρω ἀπὸ τὴν πόλιν>. Ἐκεῖνοι ἀνήγειραν χαράκωμα γύρω ἀπὸ τὴν πόλιν.	12 Συνέβη δὲ τοῦτο: Ὅταν ὁ Ἀχαὰβ ἀπεκρίθη τὰ λόγια αὐτὰ εἰς τοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ υἱοῦ Ἄδερ, ὁ Ἄδερ ἐγλεντοῦσε καὶ ἔπινε μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς συμμάχους βασιλεῖς, ποὺ ἦσαν μαζί του, εἰς τὶς σκηνές των. Τότε ὁ υἱὸς Ἄδερ εἶπεν εἰς τοὺς ὑπηρέτες (ἢ στρατιῶτες) του: <Κτίστε χαράκωμα (κατὰ τὸ Ἑβραϊκόν: Στῆστε τὶς πολιορκητικὲς μηχανές· ἢ κατ' ἄλλην γραφήν: Ἐτοιμασθῆτε νὰ κτυπήσετε). Καὶ αὐτοὶ ἀνήγειραν χαράκωμα γύρω ἀπὸ τὴν πόλιν τῆς Σαμαρείας.
13 Καὶ ἰδοὺ προφήτης εἷς προσῆλθε τῷ Ἀχαὰβ βασιλεῖ Ἰσραὴλ καὶ εἶπε· τάδε λέγει Κύριος· εἰ ἑώρακας τὸν ὄχλον τὸν μέγαν τοῦτον; Ἰδοὺ ἐγὼ δίδωμι αὐτὸν σήμερον εἰς χεῖρας σάς, καὶ γνώσῃ ὅτι ἐγὼ Κύριος.	13 Καὶ ἰδοὺ ἕνας προφήτης τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ προσῆλθεν εἰς τὸν Ἀχαάβ, τὸν βασιλέα τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, καὶ τοῦ εἶπεν· <αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· Βλέπεις τὸν πολυάριθμον αὐτὸν ὄχλον; Ἰδοὺ ἐγὼ παραδίδω αὐτὸν σήμερον εἰς τὰ χέρια σου· καὶ θὰ μάθῃς ἔτσι, ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ ἀληθινὸς Κύριος καὶ Θεός>.	13 Εἰς τὴν κρίσιμον ἐκείνην ὥραν, νά! Κάποιος προφήτης παρουσιάσθη εἰς τὸν Ἀχαάβ, τὸν βασιλιᾶ του Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, καὶ τοῦ εἶπεν: <Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Εἶδες ὅλο αὐτὸ τὸ μεγάλο πλῆθος; Μὴ φοβᾶσαι, διότι νά! ἐγὼ παραδίδω ὅλο αὐτὸ τὸ πλῆθος σήμερα εἰς τὰ χέρια σας καὶ θὰ ἐννοήσῃς, ὅτι ἐγὼ καὶ μόνον ἐγὼ εἶμαι ἀληθινὸς Κύριος>.
14 Καὶ εἶπεν Ἀχαάβ· ἐν τίνι; Καὶ εἶπε· τάδε λέγει Κύριος· ἐν τοῖς παιδαρίοις τῶν ἀρχόντων τῶν χωρῶν. Καὶ εἶπεν Ἀχαάβ· τίς συνάψει τὸν πόλεμον; Καὶ εἶπε· σύ.	14 Ὁ Ἀχαὰβ ἡ ρώτησε <μὲ ποῖον τρόπον θὰ κατορθωθῇ αὐτό;> Ὁ Κύριος ἀπήντησε· <μὲ τοὺς νεαροὺς δούλους τῶν ἐπαρχιακῶν διοικητῶν>. <Ποιὸς θὰ διεξαγάγῃ τὸν πόλεμον;> Εἶπεν ὁ Ἀχαάβ. <Σύ>, ἀπήντησεν ὁ Θεός.	14 Καὶ ὁ Ἀχαάβ εἶπεν εἰς τὸν Προφήτην: <Μὲ ποῖον τρόπον θὰ μοῦ παραδώσῃς ὅλο αὐτὸ τὸ πλῆθος;> Ὁ Προφήτης τοῦ ἀπάντησε: <Αὐτὸ λέγει ὁ Κύριος· μὲ τοὺς νεαροὺς δούλους τῶν ἀρχόντων, οἱ ὁποῖοι διοικοῦν τὶς ἐπαρχίες τῆς χώρας>. Καὶ ὁ Ἀχαάβ ἐρώτησε πάλιν: <Ποῖος θὰ κάμῃ τὸν πόλεμον αὐτόν;> Καὶ ὁ προφήτης τοῦ ἀπάντησε: <Σύ!>
15 Καὶ ἐπεσκέψατο Ἀχαὰβ τὰ παιδάρια τῶν ἀρχόντων τῶν χωρῶν, καὶ ἐγένοντο διακόσια τριάκοντα· καὶ μετὰ ταῦτα ἐπεσκέψατο τὸν λαόν, πάντα υἱὸν δυνάμεως, ἑπτὰ χιλιάδας.	15 Ὁ Ἀχαὰβ ἐπεθεώρησε καὶ ἠρίθμησε τοὺς νεαροὺς δούλους τῶν διοικητῶν τῆς ἐπαρχίας, οἱ ὁποῖοι ἦσαν διακόσιοι τριάκοντα. Κατόπιν ἐπεθεώρησε καὶ ἠρίθμησε τοὺς ἱκανοὺς πρὸς πόλεμον ἄνδρας ἐκ τοῦ λαοῦ, οἱ ὁποῖοι ἀνήρχοντο εἰς ἑπτὰ χιλιάδας.	15 Κατόπιν αὐτοῦ ὁ Ἀχαὰβ ἐπεθεώρησεν, ἀρίθμησε καὶ ἀπέγραψε τοὺς νεαροὺς δούλους τῶν ἀρχόντων, οἱ ὁποῖοι ἐδιοικοῦσαν τὶς ἐπαρχίες τῆς χώρας· ὁ ἀριθμὸς ἐκείνων ποὺ συνεκεντρώθησαν, ἦσαν διακόσιοι τριάντα (230). Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ ἐπεθεώρησεν, ἀρίθμησε καὶ ἀπέγραψεν ὅλους τοὺς ἐτοιμοπόλεμους ἄνδρες τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ αὐτοὶ ἦσαν ἑπτὰ χιλιάδες (7.000).
16 Καὶ ἐξῆλθε μεσημβρίας· καὶ υἱὸς Ἄδερ πίνων μεθύων ἐν Σοκχὼβ αὐτὸς καὶ οἱ βασιλεῖς, τριάκοντα καὶ δύο βασιλεῖς συμβοηθοὶ μετ' αὐτοῦ.	16 Κατὰ τὴν μεσημβρίαν ἐξῆλθεν ὁ Ἀχαὰβ ἀπὸ τὴν Σαμάρειαν. Ὁ υἱὸς Ἄδερ ἔπινε καὶ ἐμεθοῦσε εἰς Σοκχώθ, αὐτός, οἱ βασιλεῖς καὶ οἱ βοηθοί του, τριάκοντα δύο ἐν ὅλῳ σύμμαχοί του.	16 Καὶ ὁ Ἀχαὰβ ἐπετέθη κατὰ τοῦ υἱοῦ Ἄδερ τὸ μεσημέρι. Ἀλλ' ὁ υἱὸς Ἄδερ ἐγλεντοῦσε, ἔπινε καὶ ἦταν μεθυσμένος εἰς τὴν Σοκχώθ, τόσον αὐτός, ὅσον καὶ οἱ σύμμαχοι βασιλεῖς ποὺ ἦσαν μαζί του, οἱ τριάντα δύο βασιλεῖς, ποὺ τὸν ἐβοηθοῦσαν εἰς τὴν ἐκστρατείαν.
17 Καὶ ἐξῆλθον ἄρχοντες παιδάρια τῶν χωρῶν ἐν πρώτοις. Καὶ ἀποστέλλουσι καὶ ἀπαγγέλλουσι τῷ βασιλεῖ Συρίας λέγοντες· ἄνδρες ἐξεληλύθασιν ἐκ Σαμαρείας.	17 Πρῶτοι ἐξῆλθον πρὸς πόλεμον οἱ νεαροὶ δοῦλοι τῶν ἐπαρχιακῶν διοικητῶν. Ἄνθρωποι τοῦ υἱοῦ Ἄδερ ἔστειλαν καὶ ἐγνωστοποίησαν εἰς τὸν βασιλέα τῆς Συρίας, ὅτι <ἄνδρες ἐβγῆκαν ἀπὸ τὴν Σαμάρειαν>.	17 Πρῶτοι ἐπετέθησαν οἱ ἄρχοντες τῶν ἐπαρχιῶν τοῦ βασιλείου τοῦ Ἀχαὰβ μὲ τοὺς νεαροὺς δούλους των. Τότε ἄνθρωποι τοῦ βασιλιᾶ τῆς Συρίας στέλλουν ἀπεσταλμένους, οἱ ὁποῖοι πληροφοροῦν τὸν βασιλιᾶ των καὶ τοῦ λέγουν: <Στρατιῶται προχωροῦν ἀπὸ τὴν Σαμάρειαν πρὸς τὶς θέσεις μας>.
18 Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· εἰ εἰς εἰρήνην ἐκπορεύονται, συλλαβεῖν αὐτοὺς ζῶντας· καὶ εἰ εἰς πόλεμον, ζῶντας συλλαβεῖν αὐτούς·	18 Ἐκεῖνος εἶπεν εἰς αὐτούς· <ἐὰν ἔρχωνται νὰ ζητήσουν εἰρήνην, συλλάβετέ τους ζῶντας. Ἐὰν ἐξέρχωνται πρὸς πόλεμον, συλλάβετέ τους καὶ πάλιν ζῶντας.	18 Ὁ υἱὸς Ἄδερ, γεμᾶτος ἐγωϊσμὸν καὶ μεθυσμένος καθὼς ἦταν, τοὺς διέταξεν: <Ἐὰν ἔρχωνται διὰ νὰ ζητήσουν εἰρήνην, συλλάβετέ τους ζωντανούς· ἐὰν δὲ ἔρχωνται διὰ νὰ μᾶς πολεμήσουν, συλλάβετέ τους καὶ πάλιν ζωντανούς.
19 καὶ μὴ ἐξελθάτωσαν ἐκ τῆς πόλεως τὰ παιδάρια ἀρχόντων τῶν χωρῶν. Καὶ ἡ δύναμις ὀπίσω αὐτῶν	19 Ἐκτελέσατε ἀμέσως τὴν διαταγήν μου, ὥστε νὰ μὴ προκάμουν νὰ βγοῦν ὅλοι οἱ νεαροὶ δοῦλοι τῶν διοικητῶν τῆς ἐπαρχίας>. Ἐν τούτοις ἀμέσως ὀπίσω ἀπὸ τοὺς νεαροὺς αὐτοὺς δούλους, ἀκολουθοῦσε καὶ τὸ κύριον σῶμα τοῦ στρατοῦ.	19 Καὶ βιασθῆτε, ὥστε νὰ μὴ προφθάσουν να βγοῦν ἀπὸ τὴν πόλιν οἱ νεαροὶ δοῦλοι τῶν ἀρχόντων τῶν διαφόρων ἐπαρχιῶν>. Ὅμως ἡ στρατιωτικὴ δύναμις τῶν ἑπτὰ χιλιάδων (7.000) Ἰσραηλιτῶν εἶχε ἤδη βγῇ καὶ αὐτὴ ἀπὸ τὴν πόλιν, πίσω ἀπὸ τοὺς διακοσίους τριάντα (230) νεαροὺς δούλους τῶν ἐπαρχιακῶν ἀρχόντων.
20 ἐπάταξεν ἕκαστος τὸν παρ' αὐτοῦ καὶ ἐδευτέρωσεν ἕκαστος τὸν παρ' αὐτοῦ, καὶ ἔφυγε Συρία, καὶ κατεδίωξεν αὐτοὺς Ἰσραήλ· καὶ σῴζεται υἱὸς Ἄδερ βασιλεὺς Συρίας ἐφ' ἵππου ἰππέως.	20 Ὁ καθένας ἀπὸ αὐτοὺς ἐπετέθη εἰς κάθε ἀπέναντί του Σῦρον πρώτην καὶ δευτέραν φοράν, ὥστε οἱ Σύροι ἐτράπησαν εἰς φυγήν. Οἱ Ἰσραηλῖται τοὺς κατεδίωξαν. Ὁ υἱὸς Ἄδερ, ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας, ἐσώθη ἐπάνω εἰς ἕνα ἵππον κάποιου ἱππέως.	20 Ὅλος αὐτὸς ὁ στρατὸς ἐπετέθη κατὰ τῶν Σύρων καὶ ὁ κάθε στρατιώτης ἐκτύπησε τὸν πλησίον του καὶ ἑξανακτύπησε διὰ δευτέραν φορὰν τὸν ἐχθρόν του. Ὁ στρατὸς τῶν Σύρων ἐτράπη εἰς φυγὴν καὶ οἱ Ἰσραηλῖται τοὺς κατεδίωξαν. Ἀλλ' ὁ υἱὸς Ἄδερ, ὁ βασιλιᾶς τῆς Συρίας, ἐσώθη ἐπάνω εἰς τὸ ἄλογον ἐνὸς ἱππέως.
21 Καὶ ἐξῆλθεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ καὶ ἔλαβε πάντας τοὺς ἵππους καὶ τὰ ἅρματα καὶ ἐπάταξε πληγὴν μεγάλην ἐν Συρίᾳ.	21 Ἐβγῆκε τότε ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀπὸ τὴν πόλιν, ἐπῆρε ὅλους τοὺς ἵππους τῶν ἐχθρῶν, ἐπῆρε τὰ ἅρματα αὐτῶν καὶ ἐπέφερε μεγάλην καταστροφὴν εἰς τὸν στρατὸν τῆς Συρίας.	21 Τότε ἐβγῆκε ἀπὸ τὴν Σαμάρειαν ὁ βασιλιᾶς τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ συνέλαβεν ὅλους τοὺς ἵππους καὶ τὰ πολεμικὰ ἅρματα τῶν Σύρων καὶ ἐπροξένησε καταστροφὴν μεγάλην εἰς τὸν πολυάριθμον στρατὸν τῆς Συρίας, ὁ ὁποῖος ἐπετέθη κατὰ τῆς Σαμαρείας.
22 Καὶ προσῆλθεν ὁ προφήτης πρὸς βασιλέα Ἰσραὴλ καὶ εἶπε· κραταιοῦ καὶ γνῶθι καὶ ἴδε τί ποιήσεις, ὅτι ἐπιστρέφοντος τοῦ ἐνιαυτοῦ υἱὸς Ἄδερ βασιλεὺς Συρίας ἀναβαίνει ἐπὶ σέ.	22 Τότε ὁ ἀληθινὸς προφήτης προσῆλθεν εἰς τὸν βασιλέα τῶν Ἰσραηλιτῶν Ἀχαὰβ καὶ τοῦ εἶπε· <Ἔχε θάρρος! Μάθε ὅμως ὅτι ὁ υἱὸς Ἄδερ, ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας, ὅταν συμπληρωθῇ ἕνας χρόνος, θὰ ἐκστρατεύσῃ πάλιν ἐναντίον σου>.	22 Ὁ Προφήτης, ποὺ εἶχε παρουσιασθῇ προηγουμένως εἰς τὸν Ἀχαάβ, παρουσιάσθη καὶ πάλιν εἰς τὸν βασιλιᾶ τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ τοῦ εἶπεν: <Ἔχε δύναμιν καὶ θάρρος! Ἀλλὰ σκέψου καλὰ καὶ πρόσεξε τὶ θὰ κάμῃς, διότι τὴν ἄνοιξιν τοῦ ἑπομένου ἔτους ὁ υἱὸς Ἄδερ, ὁ βασιλιᾶς τῆς Συρίας, θὰ ἔλθῃ καὶ πάλιν ἐναντίον σου>.
23 Καὶ οἱ παῖδες βασιλέως Συρίας εἶπον· Θεὸς ὀρέων Θεὸς Ἰσραὴλ καὶ οὐ Θεὸς κοιλάδων, διὰ τοῦτο ἐκραταίωσεν ὑπὲρ ἡμᾶς· ἐὰν δὲ πολεμήσωμεν αὐτοὺς κατ' εὐθύ, εἰ μὴν κραταιώσωμεν ὑπὲρ αὐτούς.	23 Οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλέως τῆς Συρίας εἶπαν εἰς αὐτόν· <Ὁ Θεὸς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ εἶναι Θεὸς τῶν ὀρέων καὶ ὄχι τῶν πεδιάδων. Διὰ τοῦτο καὶ ἐκεῖνοι ἀνεδείχθησαν ἰσχυρότεροι ἀπὸ ἡμᾶς. Ἐὰν ὅμως πολεμήσωμεν αὐτοὺς εἰς τὴν πεδιάδα, ἀσφαλῶς θὰ ἀναδειχθῶμεν ἡμεῖς ἰσχυρότεροι ἀπὸ αὐτοὺς καὶ θὰ τοὺς νικήσωμεν.	23 Καὶ οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλιᾶ τῆς Συρίας εἶπαν εἰς αὐτόν: <Ὁ Θεὸς τοῦ ἔθνους τῶν Ἰσραηλιτῶν εἶναι Θεὸς τῶν ὀρεινῶν τόπων καὶ ὄχι Θεὸς τῶν πεδινῶν· δι' αὐτὸ ἀνεδείχθησαν ἰσχυρότεροι ἀπὸ ἡμᾶς καὶ μᾶς ἐνίκησαν. Ἐὰν ὅμως τοὺς ἐπιτεθῶμεν εἰς πεδινὸν τόπον, θὰ ἀναδειχθῶμεν ὁπωσδήποτε ἰσχυρότεροί τους καὶ θὰ τοὺς νικήσωμεν.
24 Καὶ τὸ ρῆμα τοῦτο ποίησον· ἀπόστησον τοὺς βασιλεῖς ἕκαστον εἰς τὸν τόπον αὐτῶν καὶ θοῦ ἀντ' αὐτῶν σατράπας,	24 Κάμε δὲ καὶ τοῦτο· ἀπόστειλε τοὺς συμμάχους σου βασιλεῖς τὸν καθένα εἰς τὴν χώραν του καὶ θέσε ἀντ' αὐτῶν σατράπας.	24 Κάμε λοιπὸν τοῦτο· ἀναδιοργάνωσε τὸν στρατόν σου ὡς ἐξῆς: Διῶξε τοὺς τριάντα δύο συμμάχους σου βασιλεῖς, τὸν καθένα εἰς τὸν τόπον του, καὶ ἀντικατάστησέ τους μὲ στρατηγούς.
25 καὶ ἀλλάξομέν σοι δύναμιν κατὰ τὴν δύναμιν τὴν πεσοῦσαν καὶ ἵππον κατὰ τὴν ἵππον καὶ ἅρματα κατὰ τὰ ἅρματα καὶ πολεμήσομεν πρὸς αὐτοὺς κατ' εὐθὺ καὶ κραταιώσομεν ὑπὲρ αὐτούς. Καὶ ἤκουσε τῆς φωνῆς αὐτῶν καὶ ἐποίησεν οὕτως.	25 Θὰ ἀναπληρώσωμεν δὲ μὲ ἄλλην δύναμιν στρατοῦ τὴν δύναμιν, ποὺ ἐχάσαμεν κατὰ τὴν μάχην, τὸ ἀπολεσθὲν ἱππικόν μὲ ἄλλο ἱππικὸν καὶ τὰ ἅρματα μὲ ἄλλα ἅρματα. Ἔτσι δὲ θὰ πολεμήσωμεν αὐτοὺς εἰς τὴν πεδιάδα καὶ θὰ τοὺς νικήσωμεν>. Ὁ υἱὸς Ἄδερ ἐδέχθη τὴν πρότασίν των καὶ ἔπραξεν ὅπως τὸν συνεβούλευσαν.	25 Ἐμεῖς δὲ θὰ σοῦ συμπληρώσωμεν τὰ κενά, ποὺ ἐδημιουργήθησαν· θὰ ἀντικαταστήσωμεν τὸν ἀριθμὸν τῶν στρατιωτῶν, ποὺ ἐσκοτώθησαν, μὲ ἰσαρίθμους στρατιῶτες καὶ τὸ ἱππικόν, ποὺ ἐχάθη, μὲ ἰσάριθμον ἱππικὸν καὶ τὰ πολεμικὰ ἅρματα μὲ ἰσάριθμα πολεμικὰ ἅρματα. Καὶ μὲ τὸν νέον ἀναδιωργανωμένον στρατὸν θὰ πολεμήσωμεν ἐναντίον των εἰς πεδινὸν τόπον, θὰ ἀναδειχθῶμεν ὁπωσδήποτε ἰσχυρότεροί των καὶ θὰ τοὺς νικήσωμεν>. Ὁ βασιλιᾶς τῆς Συρίας ὑπήκουσεν εἰς τὴν συμβουλὴν αὐτὴν τῶν δούλων του, ἐσυμφώνησε μαζί των καὶ ἔκαμεν ὅπως ἀκριβῶς τὸν εἶχαν συμβουλεύσει.
26 Καὶ ἐγένετο ἐπιστρέφοντος τοῦ ἐνιαυτοῦ καὶ ἐπεσκέψατο υἱὸς Ἄδερ τὴν Συρίαν καὶ ἀνέβη εἰς Ἀφεκὰ εἰς πόλεμον ἐπὶ Ἰσραήλ.	26 Πράγματι κατὰ τὴν ἄνοιξιν τοῦ ἑπομένου ἔτους συνεκέντρωσε στρατὸν τῆς Συρίας ὁ υἱὸς Ἄδερ καὶ ἐξεστράτευσεν ἐναντίον τῆς πόλεως Ἀφεκά, διὰ νὰ πολεμήσῃ τοὺς Ἰσραηλίτας.	26 Συνέβη δὲ τοῦτο: Ὅταν ἦλθεν ἡ ἄνοιξις τοῦ ἑπομένου ἔτους, ὁ υἱὸς Ἄδερ ἐπεθεώρησεν, ἀρίθμησε καὶ ἀπέγραψε τὸν στρατὸν τῆς Συρίας καὶ ἀνέβη εἰς τὴν Ἀφεκὰ διὰ νὰ πολεμήσῃ ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν.
27 Καὶ οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ ἐπεσκέπησαν καὶ παρεγένοντο εἰς ἀπαντὴν αὐτῶν, καὶ παρενέβαλεν Ἰσραὴλ ἐξεναντίας αὐτῶν ὡσεὶ δύο ποίμνια αἰγῶν, καὶ Συρία ἔπλησε τὴν γῆν.	27 Οἱ Ἰσραηλῖται ἡτοιμάσθησαν καὶ ἐξῆλθαν εἰς συνάντησιν τῶν ἐχθρῶν των. Ἐστρατοπέδευσαν οἱ Ἰσραηλῖται ἀπέναντι αὐτῶν, τόσον ὀλίγοι ὡσὰν δύο ποίμνια αἰγῶν, ἐνῶ οἱ στρατιῶται τῆς Συρίας ἐγέμισαν τὴν περιοχήν.	27 Ἀλλὰ καὶ οἱ Ἰσραηλῖται εἶχαν ἐπιθεωρηθῆ, ἀριθμηθῆ καὶ ἀπογραφῆ καὶ (ἀφοῦ ἐξωπλίσθησαν) ἐπροχώρησαν διὰ νὰ ἀντιμετωπίσουν τοὺς Σύρους. Οἱ Ἰσραηλῖται ἐστρατοπέδευσαν ἀπέναντί των, συγκρινόμενοι ὅμως πρὸς τὸν στρατὸν τῶν Σύρων ἦσαν τόσον ὀλίγοι, ὅσον δύο κοπάδια αἶγες· ἐνῷ οἱ Σύροι εἶχαν πλημμυρίσει τὴν περιοχήν!
28 Καὶ προσῆλθεν ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ καὶ εἶπε τῷ βασιλεῖ Ἰσραήλ· τάδε λέγει Κύριος· ἀνθ' ὦν εἶπε Συρία· Θεὸς ὀρέων Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραὴλ καὶ οὐ Θεὸς κοιλάδων αὐτός, καὶ δώσω τὴν δύναμιν τὴν μεγάλην ταύτην εἰς χεῖρα σήν, καὶ γνώσῃ ὅτι ἐγὼ Κύριος.	28 Προσῆλθε πάλιν ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν Ἀχαὰβ καὶ εἶπεν εἰς τὸν βασιλέα τῶν Ἰσραηλιτῶν· <αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· Ἐπειδὴ οἱ Σύροι εἶπον ὅτι ὁ Κύριος καὶ Θεὸς τοῦ Ἰσραὴλ εἶναι Θεὸς τῶν ὀρέων καὶ δὲν εἶναι αὐτὸς Θεὸς τῶν πεδιάδων, θὰ παραδώσω εἰς τὰ χέρια σου ὅλην αὐτὴν τὴν μεγάλην στρατιωτικὴν δύναμιν καὶ θὰ μάθῃς, ὅτι ἐγὼ εἶμαι πράγματι ὁ ἀληθινὸς Κύριος καὶ Θεός>.	28 Τότε παρουσιάσθη ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ (ὁ Προφήτης) καὶ εἶπεν εἰς τὸν βασιλιᾶ τῶν Ἰσραηλιτῶν: <Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Ἐπειδὴ οἱ Σύροι εἶπαν <ὁ Θεὸς τοῦ ἔθνους τῶν Ἰσραηλιτῶν εἶναι Θεὸς τῶν ὀρεινῶν τόπων καὶ ὄχι Θεὸς τῶν πεδινῶν>, διὰ τοῦτο ἐγὼ θὰ παραδώσω τὴν μεγάλην αὐτὴν στρατιωτικὴν δύναμιν τῶν Σύρων εἰς τὸ χέρι σου καὶ θὰ ἐννοήσῃς ὅτι ἐγὼ καὶ μόνον ἐγὼ εἶμαι ὁ ἀληθινὸς Κύριος (ὄχι μόνον τῶν ὀρεινῶν, ἀλλὰ καὶ τῶν πεδινῶν τόπων καὶ ὅλης τῆς οἰκουμένῃς).
29 Καὶ παρεμβάλλουσιν οὗτοι ἀπέναντι τούτων ἑπτὰ ἡμέρας, καὶ ἐγένετο ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ καὶ προσήγαγεν ὁ πόλεμος, καὶ ἐπάταξεν Ἰσραὴλ τὴν Συρίαν ἑκατὸν χιλιάδας πεζῶν μιᾷ ἡμέρᾳ.	29 Ἐστρατοπέδευσαν πράγματι οἱ Ἰσραηλῖται ἀπέναντι τῶν Σύρων ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρας, κατὰ τὰς ὁποίας δὲν ἔκαμαν τίποτε. Κατὰ τὴν ἑβδόμην ὅμως ἡμέραν συνήφθη μάχη. Οἱ Ἰσραηλῖται ἐκτύπησαν τοὺς Σύρους κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτὴν καὶ ἐφόνευσαν ἀπὸ αὐτοὺς ἑκατὸν χιλιάδας πεζούς.	29 Οἱ Ἰσραηλῖται ἐστρατοπέδευσαν ἀπέναντι τῶν Σύρων ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρες χωρὶς καμμίαν μάχην. Κατὰ δὲ τὴν ἑβδόμην ἡμέραν ἄρχισε ὁ πόλεμος καὶ οἱ Ἰσραηλῖται ἐσκότωσαν μέσα εἰς μίαν ἡμέραν ἑκατὸ χιλιάδες (100.000) πεζοὺς Σύρους στρατιῶτες.
30 Καὶ ἔφυγον οἱ κατάλοιποι εἰς Ἀφεκὰ εἰς τὴν πόλιν, καὶ ἔπεσε τὸ τεῖχος ἐπὶ εἴκοσι καὶ ἑπτὰ χιλιάδας ἀνδρῶν τῶν καταλοίπων. Καὶ υἱὸς Ἄδερ ἔφυγε καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ κοιτῶνας, εἰς τὸ ταμιεῖον.	30 Οἱ ὑπολειφθέντες Σύροι στρατιῶται ἐτράπησαν εἰς φυγὴν καὶ εἰσῆλθον εἰς τὴν πόλιν Ἀφεκά, διὰ νὰ σωθοῦν. Ἀλλὰ τὸ τεῖχος τῆς πόλεως ἐκρημνίσθη καὶ ἔπεσεν ἐπάνω των καὶ ἐφονεύθησαν ἀπὸ τοὺς ὑπολειφθέντας στρατιώτας εἴκοσιν ἑπτὰ χιλιάδες. Ὁ δὲ υἱὸς Ἄδερ ἐτράπη καὶ αὐτὸς εἰς φυγὴν καὶ εἰσῆλθεν φοβισμένος εἰς τὸν κοιτῶνα τοῦ ἀνακτόρου του εἰς τὸ ἀπόκρυφον τοῦτο δωμάτιον τοῦ οἴκου του.	30 Καὶ οἱ ὑπόλοιποι Σύροι, ποὺ ἐγλύτωσαν, ἔφυγαν καὶ ἐμπῆκαν εἰς τὴν πόλιν Ἀφεκὰ διὰ νὰ σωθοῦν. Ἐκεῖ ὅμως ἔπεσαν τὰ τείχη τῆς πόλεως ἐπάνω εἰς εἴκοσι ἑπτὰ χιλιάδες (27.000) ἀπὸ τοὺς ὑπολοίπους Σύρους, καὶ τοὺς ἐσκότωσαν. Ὁ υἱὸς Ἄδερ ἔφυγε καὶ αὐτὸς καὶ διὰ νὰ κρυφθῇ ἐμπῆκε εἰς τὸ ὑπνοδωμάτιόν του, εἰς τὸ ἰδιαίτερον καὶ ἀποτραβηγμένον αὐτὸ δωμάτιον τοῦ παλατιοῦ του.
31 Καὶ εἶπε τοῖς παισὶν αὐτοῦ· οἶδα ὅτι βασιλεῖς Ἰσραὴλ βασιλεῖς ἐλέους εἰσίν· ἐπιθώμεθα δὴ σάκκους ἐπὶ τὰς ὀσφύας ἡμῶν καὶ σχοινία ἐπὶ τὰς κεφαλὰς ἡμῶν καὶ ἐξέλθωμεν πρὸς βασιλέα Ἰσραήλ, εἴ πως ζωογονήσει τὰς ψυχὰς ἡμῶν.	31 Ὁ υἱὸς Ἄδερ εἶπε τότε εἰς τοὺς δούλους του· <γνωρίζω ὅτι οἱ βασιλεῖς τοῦ Ἰσραὴλ εἶναι ἄνθρωποι σπλαγχνικοί. Ἄς φορέσωμεν λοιπὸν σάκκους ἀντὶ ἐνδυμάτων, ἂς δέσωμεν σχοινιὰ εἰς τὸν λαιμόν μας καὶ ἂς ἐξέλθωμεν νὰ συναντήσωμεν τὸν βασιλέα τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Ἴσως μᾶς λυπηθῇ καὶ μᾶς χαρίσῃ τὴν ζωήν>.	31 Ὁ υἱὸς Ἄδερ εἶπεν εἰς τοὺς δούλους του (κατ’ ἄλλην γραφήν: Οἱ δοῦλοι τοῦ υἱοῦ Ἄδερ εἶπαν πρὸς αὐτόν· <γνωρίζομεν ὅτι...): <Γνωρίζω ὅτι οἱ βασιλεῖς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ εἶναι βασιλεῖς εὐσπλαγχνικοί· ἂς φορέσωμεν λοιπὸν σάκκους (τρίχινα, χονδρά, μαῦρα καὶ μονοκόμματα ἐνδύματα, χωρὶς σχισμὲς καὶ πτυχές) καὶ ἂς τοὺς δέσωμεν μὲ σχοινιὰ εἰς τὴν μέσην μας εἰς ἔνδειξιν πένθους καὶ ἂς τυλίξωμεν σχοινιὰ γύρω ἀπὸ τοὺς λαιμούς μας εἰς ἐκδήλωσιν τῆς δουλείας μας καὶ ἂς παρουσιασθῶμεν ἔτσι ἐμπρὸς εἰς τὸν βασιλιᾶ του Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ· ἴσως, ὅταν μᾶς ἰδῇ εἰς αὐτὴν τὴν ἀξιοθρήνητον κατάστασιν πένθους καὶ δουλείας, μᾶς χαρίσῃ (κατ' ἄλλην γραφήν: Σοῦ χαρίσῃ) τὴν ζωήν>.
32 Καὶ περιεζώσαντο σάκκους ἐπὶ τὰς ὀσφύας αὐτῶν καὶ ἔθεσαν σχοινία ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν καὶ εἶπον τῷ βασιλεῖ Ἰσραήλ· δοῦλός σου υἱὸς Ἄδερ λέγει· ζησάτω δὴ ἡ ψυχὴ ἡμῶν. Καὶ εἶπεν· εἰ ἔτι ζῇ, ἀδελφός μού ἐστι.	32 Πράγματι ἐφόρεσαν σάκκινα ἐνδύματα, ποὺ τὰ ἔζωσαν γύρω ἀπὸ τήν μέσην των, ἔβαλαν σχοινιὰ εἰς τοὺς λαιμούς των καὶ εἶπαν εἰς τὸν βασιλέα τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ οἱ δοῦλοι τοῦ Ἄδερ· <Ὁ υἱὸς Ἄδερ λέγει ὅτι εἶναι δοῦλος σου. Παρακαλεῖ δὲ ἐκεῖνος, παρακαλοῦμεν καὶ ἡμεῖς χαρίσατέ μας τὴν ζωήν>. Ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ ἀπήντησεν· <ἐὰν ἀκόμη ὁ Ἄδερ ζῇ, εἶναι ἀδελφός μου>.	32 Πράγματι· ἐφόρεσαν σάκκους (τρίχινα, χονδρά, μαῦρα καὶ μονοκόμματα ἐνδύματα, χωρὶς σχισμὲς καὶ πτυχές) καὶ τὰ ἔδεσαν μὲ σχοινιὰ εἰς τὴν μέσην των καὶ ἐτύλιξαν σχοινιὰ γύρω ἀπὸ τοὺς λαιμούς των καί (οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλιᾶ τῆς Συρίας) εἶπαν εἰς τὸν βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ: <Ὁ υἱὸς Ἄδερ λέγει ὅτι εἶναι δοῦλος σου· ἂς μᾶς χαρισθῇ (κατ’ ἄλλην γραφήν: Ἂς τοῦ χαρισθῇ) λοιπὸν ἡ ζωή>. Καὶ ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ εἶπεν: <Ἐὰν ἀκόμη ζῇ ὁ υἱὸς Ἄδερ, τότε εἶναι ἀδελφός μου>.
33 Καὶ οἱ ἄνδρες οἰωνίσαντο καὶ ἐσπείσαντο καὶ ἀνελέξαντο τὸν λόγον ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ εἶπον· ἀδελφός σου υἱὸς Ἄδερ. Καὶ καὶ εἶπεν· εἰσέλθατε καὶ λάβετε αὐτόν· καὶ ἐξῆλθε πρὸς αὐτὸν υἱὸς Ἄδερ, καὶ ἀναβιβάζουσιν αὐτὸν πρὸς αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἅρμα.	33 Οἱ ἄνδρες τοῦ υἱοῦ Ἄδερ συνεβουλεύθησαν τοὺς οἰωνοὺς καὶ ἔκαμαν θυσίας. Ἐπέτυχον δὲ νὰ πάρουν ὑπόσχεσιν ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ βασιλέως Ἀχαὰβ καὶ εἶπαν· <ὁ υἱὸς Ἄδερ εἶναι ἀδελφός σου>. Ἐκεῖνος δὲ τοὺς ἀπήντησεν· <εἰσέλθετε εἰς τὸν οἶκον του καὶ πάρετε αὐτὸν ἀπὸ ἐκεῖ>. Ὁ υἱὸς Ἄδερ ἐξῆλθεν ἀπὸ τὸν οἶκον του, διὰ νὰ πορευθῇ πρὸς τὸν βασιλέα καὶ ἀνεβίβασαν αὐτὸν εἰς τὸ πολεμικόν του ἅρμα.	33 Οἱ ἄνδρες τοῦ υἱοῦ Ἄδερ κατέφυγαν εἰς τὴν μαντείαν καὶ ἐθυσίασαν εἰς τοὺς θεούς των καὶ ἔτσι ἐπέτυχαν νὰ ἀποσπάσουν ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ Ἀχαὰβ τὴν ὑπόσχεσιν αὐτήν· (μόλις δὲ ἐκεῖνος εἶπεν <εἶναι ἀδελφός μου>, ἀμέσως) καὶ αὐτοὶ τοῦ εἶπαν: <Ὁ υἱὸς Ἄδερ εἶναι ἀδελφός σου>. Καὶ ὁ Ἀχαὰβ διέταξε: <Πηγαίνετε εἰς τὸ σπίτι του, παραλάβετέ τον καὶ φέρετέ τον ἐδῶ>. Ὅταν ὁ υἱὸς Ἄδερ ἐβγῆκε ἀπὸ τὸ σπίτι του, τὸν ἀνέβασαν εἰς τὸ πολεμικὸν ἅρμα (τοῦ Ἀχαάβ) καὶ τὸν ὠδήγησαν εἰς τὸν Ἀχαάβ.
34 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· τὰς πόλεις, ἂς ἔλαβεν ὁ πατήρ μου παρὰ τοῦ πατρός σου, ἀποδώσω σοι, καὶ ἐξόδους θήσεις σεαυτῷ ἐν Δαμασκῷ, καθὼς ἔθετο ὁ πατήρ μου ἐν Σαμαρείᾳ· καὶ ἐγὼ ἐν διαθήκῃ ἐξαποστελῶ σε. Καὶ διέθετο αὐτῷ διαθήκην καὶ ἐξαπέστειλεν αὐτόν.	34 Ὅταν δὲ παρουσιάσθη πρὸ τοῦ Ἀχαὰβ τοῦ εἶπε· <τὰς πόλεις, τὰς ὁποίας κατέλαβεν ὁ πατήρ μου καὶ τὰς ἁφήρεσεν ἀπὸ τὸν πατέρα σου, θὰ σοῦ τὰς ἐπιστρέψω. Σὺ δὲ ὁ ἴδιος θὰ ὁρίσῃς τοποθεσίας ἐντὸς τῆς Δαμασκοῦ ἰδικάς σου, ὅπως καὶ ὁ πατήρ μου ἔθεσε τοιαύτας τοποθεσίας εἰς τὴν Σαμάρειαν>. Ὁ Ἀχαὰβ τοῦ ἀπήντησε· <θὰ συντάξωμεν ἕνα σύμφωνον φιλίας καὶ ἐγὼ θὰ σὲ ἀφήσω ἐλεύθερον>. Πράγματι ὁ Ἀχαὰβ συνῆψε μὲ αὐτὸν συμφωνίαν καὶ τὸν ἔστειλεν ἐλεύθερον εἰς τὴν χώραν του.	34 Καὶ ὁ υἱὸς Ἄδερ εἶπε πρὸς τὸν Ἀχαάβ: <Τὶς Ἰσραηλιτικὲς πόλεις, τὶς ὁποῖες κατέλαβεν ὁ πατέρας μου ἀπὸ τὸν πατέρα σου καὶ τὶς ἔκαμεν ἰδικές του, θὰ σοῦ τὶς ἐπιστρέψω· σὺ δὲ θὰ ὁρίσῃς, ὥστε νὰ κατέχῃς μέσα εἰς τὴν πρωτεύουσάν μου τὴν Δαμασκὸν ἐμπορικὰ κέντρα (ἀγορές), ὅπως καὶ ὁ πατέρας μου κατεῖχε τέτοια ἐμπορικὰ κέντρα εἰς τὴν Σαμάρειαν>. Εἰς ὅλα αὐτὰ ὁ Ἀχαὰβ ἀπάντησε εἰς τὸν υἱὸν Ἄδερ: <Ὑπὸ τοὺς ὅρους αὐτοὺς θὰ σὲ ἀφήσω καὶ ἐγὼ ἐλεύθερον, ἀφοῦ προηγουμένως ὑπογράψωμεν συνθήκην φιλίας>. Πράγματι ὁ Ἀχαὰβ ὑπέγραψε συνθήκην φιλίας μὲ τὸν υἱὸν Ἄδερ καὶ τὸν ἀφῆκεν ἐλεύθερον διὰ νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν χῶραν του.
35 Καὶ ἄνθρωπος εἷς ἐκ τῶν υἱῶν τῶν προφητῶν εἶπε πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ ἐν λόγῳ Κυρίου· πάταξον δή με· καὶ οὐκ ἠθέλησεν ὁ ἄνθρωπος πατάξαι αὐτόν.	35 Ἕνας ἀπὸ τοὺς προφήτας εἶπε πρὸς κάποιον πλησίον του, κατόπιν ἐντολῆς τοῦ Κυρίου· <κτύπησέ με>. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως ἐκεῖνος δὲν ἠθέλησε νὰ τὸν κτυπήσῃ.	35 Καὶ κάποιος ἀπὸ τοὺς ἀληθινοὺς προφῆτες τοῦ Θεοῦ (τὸν ὁποῖον δὲν εἶχε φονεύσει ἡ Ἰεζάβελ) εἶπεν εἰς ἕνα ἀπὸ τοὺς προφῆτες, ποὺ ἦσαν πλησίον του, κατόπιν ἐντολῆς τοῦ Κυρίου: <Κτύπησέ με, σὲ παρακαλῶ>. Ἀλλ' ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος δὲν ἠθέλησε νὰ τὸν κτυπήσῃ.
36 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἀνθ' ὧν οὐκ ἤκουσας τῆς φωνῆς Κυρίου καὶ ἰδοὺ σὺ ἀποτρέχεις ἀπ' ἐμοῦ, καὶ πατάξει σε λέων· καὶ ἀπῆλθεν ἀπ' αὐτοῦ, καὶ εὑρίσκει αὐτὸν λέων καὶ ἐπάταξεν αὐτόν.	36 Εἶπε τότε πρὸς αὐτὸν ὁ προφήτης· <ἐπειδὴ δὲν ὑπήκουσες εἰς τὴν φωνὴν τοῦ Κυρίου, ἰδού, καθὼς σὺ θὰ φεύγῃς ἀπὸ ἐμὲ θὰ σὲ φονεύσῃ ἕνας λέων καθ' ὁδόν>. Ἔφυγεν ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸν προφήτην, τὸν συνήντησε πράγματι ἕνας λέων καὶ τὸν ἐφόνευσε.	36 Τότε ὁ Προφήτης εἶπε πρὸς αὐτόν: <Ἐπειδὴ παρήκουσες εἰς τὴν φωνὴν τοῦ Κυρίου, θὰ σοῦ συμβῇ τοῦτο· μόλις φύγῃς ἀπὸ κοντά μου, θὰ σὲ σκοτώσῃ ἕνα λιοντάρι>. Πράγματι αὐτὸ συνέβη· μόλις ὁ ἄνθρωπος ἔφυγεν ἀπὸ τὸν Προφήτην, τὸν συνήντησεν ἕνα λιοντάρι καὶ τὸν ἐσκότωσεν.
37 Καὶ εὑρίσκει ἄνθρωπον ἄλλον καὶ εἶπε· πάταξόν με δή· καὶ ἐπάταξεν αὐτὸν ὁ ἄνθρωπος πατάξας καὶ συνέτριψε.	37 Ὁ προφήτης εὑρῆκεν ἕνα ἄλλον ἄνθρωπον καὶ τοῦ εἶπε· <κτύπησέ με σὲ παρακαλῶ>. Ἐκεῖνος δὲ τὸν ἐκτύπησε καὶ τοῦ ἄνοιξε πληγὴν εἰς τὴν κεφαλήν.	37 Ὁ ἴδιος Προφήτης εὑρῆκε κατόπιν ἄλλον ἄνθρωπον καὶ τοῦ εἶπε: <Κτύπησέ με, σὲ παρακαλῶ>. Καὶ ὁ ἄνθρωπος τὸν ἐκτύπησε δυνατὰ τόσον, ὥστε μὲ τὸ κτύπημα τὸν ἐτραυμάτισεν εἰς τὴν κεφαλήν.
38 Καὶ ἐπορεύθη ὁ προφήτης καὶ ἔστη τῷ βασιλεῖ Ισραὴλ ἐπὶ τῆς ὁδοῦ καὶ κατεδήσατο ἐν τελαμῶνι τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ.	38 Αὐτὸς ὁ προφήτης μετέβη καὶ ἐστάθη καθ' ὁδὸν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ἔχων δεμένους τοὺς ὀφθαλμούς του μὲ κάποιαν ζώνην.	38 Ἔπειτα ὁ τραυματισμένος Προφήτης ἐπῆγε καὶ ἐπερίμενε τὸν βασιλιᾶ τῶν Ἰσραηλιτῶν εἰς τὸν δρόμον, ἀπὸ ὅπου θὰ ἐπερνοῦσε ὁ βασιλιᾶς· προηγουμένως ὅμως ἔδεσε τὸ κεφάλι καὶ τὰ μάτια του μὲ πλατειὰ λουρίδα, διὰ νὰ μεταμφιεσθῇ καὶ νὰ μὴ ἀναγνωρισθῇ ἀπὸ τὸν βασιλιᾶ.
39 Καὶ ἐγένετο ὡς παρεπορεύετο ὁ βασιλεύς, καὶ αὐτὸς ἐβόα πρὸς τὸν βασιλέα καὶ εἶπεν· ὁ δοῦλός σου ἐξῆλθεν ἐπὶ τὴν στρατιὰν τοῦ πολέμου, καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ εἰσήγαγε πρός με ἄνδρα καὶ εἶπε πρός με· φύλαξον τοῦτον τὸν ἄνδρα, ἐὰν δὲ ἐκπηδῶν ἐκπηδήσῃ, καὶ ἔσται ἡ ψυχή σου ἀντὶ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, ἢ τάλαντον ἀργυρίου στήσεις·	39 Ἐνῶ ὁ βασιλεὺς ἐβάδιζε τὴν πλησίον ἐκεῖ ὁδόν, ὁ προφήτης αὐτὸς ἐβόησε πρὸς τὸν βασιλέα καὶ εἶπεν· <ἐγὼ ὁ δοῦλος σου ἔλαβα μέρος εἰς τὴν ἐκστρατείαν τοῦ τελευταίου τούτου πολέμου. Καὶ ἰδοὺ ἕνας ἀνὴρ μὲ ὠδήγησε πρὸς ἄλλον αἰχμάλωτον ἄνδρα καὶ μοῦ εἶπε· Φύλαξε αὐτὸν τὸν ἄνδρα ἀσφαλῶς. Ἐὰν δὲ αὐτὸς δραπετεύσῃ, θὰ πληρώσῃς τὴν ζωήν του μὲ τὴν ἰδικήν σου ζωὴν ἢ θὰ πληρώσῃς ὡς πρόστιμον ἕνα τάλαντον ἀργυρίου.	39 Καὶ συνέβη τοῦτο: Ἐνῷ ἐπερνοῦσε ἀπὸ κοντά του ὁ βασιλιᾶς, ὁ Προφήτης ἐκεῖνος ἐφώναξε πρὸς τὸν βασιλιᾶ καὶ τοῦ εἶπεν: <Ὁ δοῦλος σου ἔλαβε μέρος εἰς τὴν πρόσφατον πολεμικὴν ἐκστρατείαν. Καὶ νά· ἐνῷ ἐπολεμοῦσα, κάποιος μοῦ ἔφερεν ἕνα αἰχμάλωτον ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς καὶ μὲ διέταξε· <φύλαξε τὸν αἰχμάλωτον αὐτὸν ἐὰν σοῦ ξεφύγῃ καὶ δραπετεύσῃ, θὰ πληρώσῃς τὴν ζωήν του μὲ τὴν ζωήν σου ἢ θὰ πληρώσῃς ὡς πρόστιμον ἕνα τάλαντον ἀργυρίου>.
40 καὶ ἐγενήθη περιεβλέψατο ὁ δοῦλός σοῦ ὧδε καὶ ὧδε, καὶ οὗτος οὐκ ἦν. Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ βασιλεὺς Ἰσραήλ· ἰδοὺ καὶ τὰ ἔνεδρα παρ' ἐμοὶ ἐφόνευσας.	40 Ἐνῶ δὲ ἐγὼ ὁ δοῦλος σου παρατηροῦσα ἐδῶ καὶ ἐκεῖ, εἶδα αἴφνης ὅτι ὁ αἰχμάλωτος δὲν ὑπῆρχεν εἰς τὴν θέσιν του>. Εἶπε τότε πρὸς αὐτὸν ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ· <θὰ τιμωρηθῇς, διότι σὺ ὑπῆρξες αἰτία νὰ φονευθοῦν οἱ ἄνδρες τῆς ἐνέδρας, ποὺ εἶχα στήσει ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν>.	40 Συνέβη ὅμως τοῦτο· καθὼς ὁ δοῦλος σου ἐστράφη καὶ ἐκύτταξε ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ, αὐτὸς ἐδραπέτευσε καὶ ἐξηφανίσθη (τί πρέπει να γίνῃ τώρα μὲ ἐμέ;)>. Ὁ βασιλιᾶς ἀπάντησε πρὸς τὸν Προφήτην, τὸν ὁποῖον δὲν εἶχεν ἀναγνωρίσει: <Νά· τὴν τιμωρίαν σου ἀπεφάσισες σύ, διότι δὲν ἐπρόσεξες. Ἐξ αἰτίας τῆς δραπετεύσεως τοῦ αἰχμαλώτου αὐτοῦ ἐφονεύθησαν οἱ ἄνδρες, ποὺ ἔστησαν ἐνέδραν κατὰ τῶν ἐχθρῶν μας>.
41 Καὶ ἔσπευσε καὶ ἀφεῖλε τὸν τελαμῶνα ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ, καὶ ἐπέγνω αὐτὸν ὁ βασιλεὺς Ἰσραήλ, ὅτι ἐκ τῶν προφητῶν οὗτος.	41 Ὁ προφήτης ἀφήρεσεν ἀμέσως τὴν ταινίαν ἀπὸ τὰ μάτια του, ὁ δὲ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ὁ Ἀχαάβ, ἀντελήφθη ὅτι αὐτὸς ἦτο ἕνας ἀπὸ τοὺς προφήτας.	41 Τότε ὁ Προφήτης ἀφήρεσε γρήγορα τὴν πλατειὰ λουρίδα ἀπὸ τὸ τραυματισμένον κεφάλι καὶ τὰ μάτια του, καὶ ἀμέσως ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ τὸν ἀνεγνώρισεν ὅτι ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀληθινοὺς προφῆτες τοῦ Θεοῦ.
42 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· τάδε λέγει Κύριος διότι ἐξήνεγκας σὺ ἄνδρα ὀλέθριον ἐκ τῆς χειρός σου, καὶ ἔσται ἡ ψυχή σου ἀντὶ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ καὶ ὁ λαός σου ἀντὶ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ.	42 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ προφήτης· <αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· Ἐπειδὴ σὺ ἀφῆκες ἐλεύθερον ἀπὸ τὰ χέρια σου ἄνδρα ἁμαρτωλὸν καὶ ἐπικίνδυνον, θὰ τιμωρηθῇς σὺ ἀντ' αὐτοῦ καὶ ὁ λαός σου ἀντὶ τοῦ λαοῦ του>.	42 Καὶ ὁ Προφήτης εἶπε πρὸς τὸν βασιλιᾶ Ἀχαάβ: <Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Ἐπειδὴ ἀφῆκες νὰ φύγῃ ἐλεύθερος ἀπὸ τὰ χέρια σου ὁ υἱὸς Ἄδερ, ὁ ἄνθρωπος, τὸν ὁποῖον ἐγὼ ὡς ἁμαρτωλὸν εἶχα καταδικάσει εἰς καταστροφήν (θάνατον), διὰ τοῦτο θὰ πληρώσῃς σὺ μὲ τὴν ζωήν σου τὴν ζωήν του, θὰ πληρώσῃ δὲ καὶ ὁ λαός σου ἀντὶ τοῦ λαοῦ ἐκείνου>.
43 Καὶ ἀπῆλθεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ συγκεχυμένος καὶ ἐκλελυμένος καὶ ἔρχεται εἰς Σαμάρειαν.	43 Ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ, ὅταν ἤκουσεν αὐτά, ἀνεχώρησε ταραγμένος καὶ παραλυμένος ἀπὸ τὴν λύπην καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Σαμάρειαν.	43 Ὅταν ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ἄκουσε τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Προφήτου, ἔφυγε γεμᾶτος σύγχυσιν, θυμόν, στενοχώριαν καὶ ἀποκαμωμένος πνευματικῶς καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Σαμάρειαν.