Βασιλειών Γ : Κεφάλαιον ΚΒ'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐκάθισε τὰ τρία ἔτη, καὶ οὐκ ἦν πόλεμος ἀνὰ μέσον Συρίας καὶ ἀνὰ μέσον Ἰσραήλ.
2 Καὶ ἐγενήθη ἐν τῷ ἐνιαυτῷ τῷ τρίτῳ καὶ κατέβη Ἰωσαφὰτ βασιλέως Ἰούδα πρὸς βασιλέα Ἰσραήλ.
3 Και εἶπε βασιλεὺς Ἰσραὴλ πρὸς τοὺς παῖδας αὐτοῦ· <εἰ οἴδατε ὅτι ἡμῖν Ρεμμὰθ Γαλαάδ, καὶ ἡμεῖς σιωπῶμεν λαβεῖν αὐτὴν ἐκ χειρὸς βασιλέως Συρίας;
4 Καὶ εἶπε βασιλεὺς Ἰσραὴλ πρὸς Ἰωσαφάτ· ἀναβήσῃ μεθ' ἡμῶν εἰς Ρεμμὰθ Γαλαὰδ εἰς πόλεμον;
5 Καὶ εἶπεν Ἰωσαφάτ· καθὼς ἐγὼ καὶ σὺ οὕτως, καθὼς ὁ λαός μου λαός σου, καθὼς οἱ ἵπποι μου οἱ ἵπποι σου. Καὶ εἶπεν Ἰωσαφὰτ βασιλεὺς Ἰούδα πρὸς βασιλέα Ἰσραήλ· ἐπερωτήσατε δὴ σήμερον τὸν Κύριον.
6 Καὶ συνήθροισεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ πάντας τοὺς προφήτας, ὡς τετρακοσίους ἄνδρας, καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ βασιλεύς· εἰ πορευθῶ εἰς Ρεμμὰθ Γαλαὰδ εἰς πόλεμον ἢ ἐπίσχω; Καὶ εἶπον· ἀνάβαινε, καὶ διδοὺς δώσει Κύριος εἰς χεῖρας τοῦ βασιλέως.
7 Καὶ εἶπεν Ἰωσαφὰτ πρὸς βασιλέα Ἰσραήλ· οὐκ ἔστιν ὧδε προφήτης τοῦ Κυρίου καὶ ἐπερωτήσομεν τὸν Κύριον δι' αὐτοῦ;
8 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ πρὸς Ἰωσαφάτ· εἷς ἐστιν ἀνὴρ εἰς τὸ ἐπερωτῆσαι δι' αὐτοῦ τὸν Κύριον, καὶ ἐγὼ μεμίσηκα αὐτόν, ὅτι οὐ λαλεῖ περὶ ἐμοῦ καλά, ἀλλ' ἢ κακά, Μιχαίας υἱὸς Ἰεμβλαά. Καὶ εἶπεν Ἰωσαφὰτ βασιλεὺς Ἰούδα· μὴ λεγέτω ὁ βασιλεὺς οὕτως.
9 Καὶ ἐκάλεσεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ εὐνοῦχον ἕνα καὶ εἶπε· τὸ τάχος Μιχαίαν υἱὸν Ἰεμβλαά.
10 Καὶ ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ καὶ Ἰωσαφὰτ βασιλεὺς Ἰούδα ἐκάθηντο ἀνὴρ ἐπὶ τοῦ θρόνου αὐτοῦ ἔνοπλοι ἐν ταῖς πύλαις Σαμαρείας, καὶ πάντες οἱ προφῆται ἐπροφήτευον ἐνώπιον αὐτῶν.
11 Καὶ ἐποίησεν ἑαυτῷ Σεδεκίας υἱὸς Χανανὰ κέρατα σιδηρᾶ καὶ εἶπε· τάδε λέγει Κύριος· ἐν τούτοις κερατιεῖς τὴν Συρίαν, ἕως συντελεσθῇ.
12 Καὶ πάντες οἱ προφῆται ἐπροφήτευον οὕτως λέγοντες· ἀνάβαινε εἰς Ρεμμὰθ Γαλαάδ, καὶ εὐοδώσει καὶ δώσει Κύριος εἰς χεῖράς σου καὶ τὸν βασιλέα Συρίας.
13 Καὶ ὁ ἄγγελος ὁ πορευθεὶς καλέσαι τὸν Μιχαίαν ἐλάλησεν αὐτῷ λέγων· Ἰδοὺ δὴ λαλοῦσι πάντες οἱ προφῆται ἐν στόματι ἑνὶ καλὰ περὶ τοῦ βασιλέως· γίνου δὴ καὶ σὺ εἰς τοὺς λόγους σου κατὰ τοὺς λόγους ἑνὸς τούτων καὶ λάλησον καλά.
14 Καὶ εἶπε Μιχαίας· ζῇ Κύριος, ὅτι ἃ ἐὰν εἴπῃ Κύριος πρός με, ταῦτα λαλήσω.
15 Καὶ ἦλθε πρὸς τὸν βασιλέα καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς· Μιχαία, εἰ ἀναβῶ εἰς Ρεμμὰθ Γαλαὰδ εἰς πόλεμον, ἢ ἐπίσχω; Καὶ εἶπεν· ἀνάβαινε, καὶ εὐοδώσει Κύριος εἰς χεῖρας τοῦ βασιλέως.
16 Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς· ποσάκις ἐγὼ ὁρκίζω σε ὅπως λαλήσῃς πρός με ἀλήθειαν ἐν ὀνόματι Κυρίου;
17 Καὶ εἶπε Μιχαίας· οὐχ οὕτως, ἑώρακα πάντα τὸν Ἰσραὴλ διεσπαρμένον ἐν τοῖς ὄρεσιν ὡς ποίμνιον, ᾧ οὐκ ἔστι ποιμήν, καὶ εἶπε Κύριος· οὐ κύριος τούτοις Θεός; Ἕκαστος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἐν εἰρήνῃ ἀναστρεφέτω.
18 Καὶ εἶπε βασιλεὺς Ἰσραὴλ πρὸς Ἰωσαφὰτ βασιλέα Ἰούδα· οὐκ εἶπα πρός σε ὅτι οὐ προφητεύει οὗτός μοι καλά, διότι ἀλλ' ἢ κακά;
19 Καὶ εἶπε Μιχαίας· οὐχ οὕτως, οὐκ ἐγώ, ἄκουε ρῆμα Κυρίου, οὐχ οὕτως· εἶδον Θεὸν Ἰσραὴλ καθήμενον ἐπὶ θρόνου αὐτοῦ, καὶ πᾶσα ἡ στρατιὰ τοῦ οὐρανοῦ εἱστήκει περὶ αὐτὸν δεξιῶν αὐτοῦ καὶ ἐξ εὐωνύμων.
20 Καὶ εἶπε Κύριος· τίς ἀπατήσει τὸν Ἀχαὰβ βασιλέα Ἰσραὴλ καὶ ἀναβήσεται καὶ πεσεῖται ἐν Ρεμμὰθ Γαλαάδ; Καὶ εἶπεν οὗτος οὕτως καὶ οὗτος οὕτως.
21 Καὶ ἔξελθε πνεῦμα καὶ ἔστη ἐνώπιον Κυρίου καὶ εἶπεν· ἐγὼ ἀπατήσω αὐτόν.
22 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Κύριος· ἐν τίνι; Καὶ εἶπεν ἐξελεύσομαι καὶ ἔσομαι πνεῦμα ψευδὲς εἰς τὸ στόμα πάντων τῶν προφητῶν αὐτοῦ. Καὶ εἶπεν· ἀπατήσεις καὶ γε δυνήσῃ, ἔξελθε καὶ ποίησον οὕτως.
23 Καὶ νῦν ἰδοὺ ἔδωκε Κύριος πνεῦμα ψευδὲς ἐν στόματι πάντων τῶν προφητῶν σου τούτων, καὶ Κύριος ἐλάλησεν ἐπὶ σὲ κακά.
24 Καὶ προσῆλθε Σεδεκίας υἱὸς Χανανὰ καὶ ἐπάταξε τὸν Μιχαίαν ἐπὶ τὴν σιαγόνα καὶ εἶπε· ποῖον πνεῦμα Κυρίου τὸ λαλῆσαν ἐν σοί;
25 Καὶ εἶπε Μιχαίας· ἰδοὺ σὺ ὄψῃ τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, ὅταν εἰσέλθῃς ταμιεῖον τοῦ ταμιείου τοῦ κρυβῆναι ἐκεῖ.
26 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραήλ· λάβετε τὸν Μιχαίαν καὶ ἀποστρέψατε αὐτὸν πρὸς Σεμὴρ τὸν βασιλέα τῆς πόλεως· καὶ τῷ Ἰωὰς υἱῷ τοῦ βασιλέως
27 εἰπὸν θέσθαι τοῦτον ἐν φυλακῇ καὶ ἐσθίειν αὐτὸν ἄρτον θλίψεως καὶ ὕδωρ θλίψεως ἕως τοῦ ἐπιστρέψαι με ἐν εἰρήνῃ.
28 Καὶ εἶπε Μιχαίας· ἐὰν ἐπιστρέφων ἐπιστρέψῃς ἐν εἰρήνῃ, οὐ λελάληκε Κύριος ἐν ἐμοί.
29 Καὶ ἀνέβη βασιλεὺς Ἰσραὴλ καὶ Ἰωσαφὰτ βασιλεὺς Ἰούδα μετ' αὐτοῦ εἰς Ρεμμὰθ Γαλαάδ.
30 Καὶ εἶπε βασιλεὺς Ἰσραὴλ πρὸς Ἰωσαφὰτ βασιλέα Ἰούδα· συγκαλύψομαι καὶ εἰσελεύσομαι εἰς τὸν πόλεμον, καὶ σὺ ἔνδυσαι τὸν ἱματισμόν μου καὶ συνεκαλύψατο βασιλεὺς Ἰσραὴλ καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν πόλεμον.
31 Καὶ βασιλεὺς Συρίας ἐνετείλατο τοῖς ἄρχουσι τῶν ἁρμάτων αὐτοῦ τριάκοντα καὶ δύσι λέγων· μὴ πολεμεῖτε μικρὸν καὶ μέγαν, ἀλλ' ἢ τὸν βασιλέα Ἰσραὴλ μονώτατον.
32 Καὶ ἐγένετο ὡς εἶδον οἱ ἄρχοντες τῶν ἁρμάτων τὸν Ἰωσαφὰτ βασιλέα Ἰούδα, καὶ αὐτοὶ εἶπαν· φαίνεται βασιλεὺς Ἰσραὴλ οὗτος· καὶ ἐκύκλωσαν αὐτὸν πολεμῆσαι. Καὶ ἀνέκραξεν Ἰωσαφάτ.
33 Καὶ ἐγένετο ὡς εἶδον οἱ ἄρχοντες τῶν ἁρμάτων ὅτι οὐκ ἔστι βασιλεὺς Ἰσραὴλ οὗτος, καὶ ἀνέστρεψαν ἀπ' αὐτοῦ.
34 Καὶ ἐπέτεινεν εἰς τὸ τόξον εὐστόχως καὶ ἐπάταξε τὸν βασιλέα Ἰσραὴλ ἀνὰ μέσον τοῦ πνεύμονος καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ θώρακος. Καὶ εἶπε τῷ ἠνιόχῳ αὐτοῦ· ἐπίστρεψον τὰς χεῖράς σου καὶ ἐξάγαγέ με ἐκ τοῦ πολέμου, ὅτι τέτρωμαι.
35 Καὶ ἐτροπώθη ὁ πόλεμος ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, καὶ ὁ βασιλεὺς ἦν ἑστηκὼς ἐπὶ τοῦ ἅρματος ἐξεναντίας Συρίας ἀπὸ πρωῒ ἕως ἑσπέρας καὶ ἀπέχυνε τὸ αἷμα ἀπὸ τῆς πληγῆς εἰς τὸν κόλπον τοῦ ἅρματος· καὶ ἀπέθανεν ἑσπέρας. Καὶ ἐξεπορεύετο τὸ αἷμα τῆς τροπῆς ἕως τοῦ κόλπου τοῦ ἅρματος.
36 Καὶ ἔστη ὁ στρατοκήρυξ δύοντος τοῦ ἡλίου λέγων· ἕκαστος εἰς τὴν ἑαυτοῦ πόλιν καὶ εἰς τὴν ἑαυτοῦ γῆν,
37 ὅτι τέθνηκεν ὁ βασιλεύς. Καὶ ἦλθον εἰς Σαμάρειαν καὶ ἔθαψαν τὸν βασιλέα ἐν Σαμαρείᾳ.
38 Καὶ ἀπένιψαν τὸ αἷμα ἐπὶ τὴν κρήνην Σαμαρείας, καὶ ἐξέλειξαν αἱ ὕες καὶ οἱ κύνες τὸ αἷμα, καὶ αἱ πόρναι ἐλούσαντο ἐν τῷ αἵματι κατὰ τὸ ρῆμα Κυρίου, ὃ ἐλάλησε.
39 Καὶ τὰ λοιπὰ τῶν λόγων Ἀχαὰβ καὶ πάντα, ἃ ἐποίησε, καὶ οἶκον ἐλεφάντινον, ὃν ᾠκοδόμησε, καὶ πάσας τὰς πόλεις, ἃς ἐποίησεν, οὐκ ἰδοὺ ταῦτα γέγραπται ἐν βιβλίῳ λόγων τῶν ἡμερῶν τῶν βασιλέων Ἰσραήλ;
40 Καὶ ἐκοιμήθη Ἀχαὰβ μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ, καὶ ἐβασίλευσεν Ὀχοζίας υἱὸς αὐτοῦ ἀντ' αὐτοῦ.
41 Καὶ Ἰωσαφὰτ υἱὸς Ἀσὰ ἐβασίλευσεν ἐπὶ Ἰούδαν· ἐν ἔτει τετάρτῳ τοῦ Ἀχαὰβ βασιλέως Ἰσραὴλ ἐβασίλευσεν Ἰωσαφάτ.
42 Υἱὸς τριάκοντα καὶ πέντε ἐτῶν ἐν τῷ βασιλεύειν αὐτόν, καὶ εἴκοσι καὶ πέντε ἔτη ἐβασίλευσεν ἐν Ἱερουσαλήμ, καὶ ὄνομα τῇ μητρὶ αὐτοῦ Ἀζουβὰ θυγάτηρ Σαλαΐ.
43 Καὶ ἐπορεύθη ἐν πάσῃ ὁδῷ Ἀσὰ του πατρὸς αὐτοῦ· οὐκ ἐξέκλινεν ἀπ' αὐτῆς τοῦ ποιῆσαι τὸ εὐθὲς ἐν ὀφθαλμοῖς Κυρίου·
44 πλὴν τῶν ὑψηλῶν οὐκ ἐξῇρεν, ἔτι ὁ λαὸς ἐθυσίαζε καὶ ἐθυμίων ἐν τοῖς ὑψηλοῖς.
45 Καὶ εἰρήνευσεν Ἰωσαφὰτ μετὰ βασιλέως Ἰσραήλ.
46 Τὰ λοιπὰ τῶν λόγων Ἰωσαφὰτ καὶ αἱ δυναστεῖαι αὐτοῦ, ὅσα ἐποίησεν οὐκ ἰδοὺ ταῦτα γεγραμμένα ἐν βιβλίῳ λόγων τῶν ἡμερῶν βασιλέων Ἰούδα;
47 Καὶ περισσὸν τοῦ ἐνδιηλλαγμένου, ὃ ὑπελείφθη ἐν ἡμέραις Ἀσὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, ἐπέλεξεν ἀπὸ τῆς γῆς.
48 Καὶ βασιλεὺς οὐκ ἦν ἐν Ἐδὲμ ἐστηλωμένος. Καὶ ὁ βασιλεὺς
49 Ἰωσαφὰτ ἐποίησε νῆας εἰς Θαρσὶς τοῦ πορευθῆναι Ὠφέρδε εἰς χρυσίον, καὶ οὐκ ἐπορεύθησαν, ὅτι συνετρίβησαν νῆες ἐν Ἀσεὼν Γαβέρ.
50 Τότε εἶπεν Ὀχοζίας υἱὸς Ἀχαὰβ πρὸς Ἰωσαφάτ· πορευθήτωσαν δοῦλοί μου μετὰ τῶν δούλων σου ταῖς ναυσί· καὶ οὐκ ἠθέλησεν Ἰωσαφάτ.
51 Καὶ ἐκοιμήθη Ἰωσαφὰτ μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ καὶ ἐτάφη παρὰ τοῖς πατράσιν αὐτοῦ ἐν πόλει Δαυὶδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ· καὶ ἐβασίλευσεν Ἰωρὰμ υἱὸς αὐτοῦ ἀντ' αὐτοῦ.
52 Καὶ Ὀχοζίας υἱὸς Ἀχαὰβ ἐβασίλευσεν ἐπὶ Ἰσραὴλ ἐν Σαμαρείᾳ ἐν ἔτει ἐπτακαιδεκάτῳ Ἰωσαφὰτ βασιλέως Ἰούδα· καὶ ἐβασίλευσεν ἐν Ἰσραὴλ ἐν Σαμαρείᾳ δύο ἔτη.
53 Καὶ ἐποίησε τὸ πονηρὸν ἐναντίον Κυρίου καὶ ἐπορεύθη ἐν ὁδῷ Ἀχαὰβ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ ἐν ὁδῷ Ἰεζάβελ τῆς μητρὸς αὐτοῦ καὶ ἐν ταῖς ἁμαρτίαις οἴκου Ἱεροβοὰμ υἱοῦ Ναβάτ, ὃς ἐξήμαρτε τὸν Ἰσραήλ.
54 Καὶ ἐδούλευσε τοῖς Βααλὶμ καὶ προσεκύνησεν αὐτοῖς καὶ παρώργισε τὸν Κύριον Θεὸν Ἰσραήλ, κατὰ πάντα τὰ γενόμενα ἔμπροσθεν αὐτοῦ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

Ἀχαὰβ ἔμεινε τρία ἔτη ἐκεῖ καὶ δὲν συνέβη πόλεμος μεταξὺ τῆς Συρίας καὶ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.
2 Κατὰ τὸ τρίτον ὅμως ἔτος ὁ Ἰωσαφάτ, ὁ βασιλεὺς τοῦ βασιλείου Ἰούδα, ἦλθε πρὸς τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ.
3 Ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ εἶπε πρὸς τοὺς ἀνθρώπούς του· <γνωρίζετε, ὅτι εἰς ἡμᾶς ἀνήκει ἡ πόλις Ρεμμὰθ τῆς περιοχῆς Γαλαάδ. Καὶ ὅμως σιωπῶμεν καὶ δὲν κάμνομεν τίποτε, διὰ νὰ τὴν ἀνακτήσωμεν ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ βασιλέως τῆς Συρίας>.
4 Ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ εἶπε τότε πρὸς τὸν Ἰωσαφάτ· <θὰ ἔλθῃς καὶ σὺ μαζῆ μας νὰ πολεμήσῃς ἐναντίον τῆς πόλεως Ρεμμὰθ τῆς περιοχῆς Γαλαάδ;>
5 Ὁ Ἰωσαφὰτ ἀπήντησεν· <ὅπως εἶσαι σύ, εἶμαι καὶ ἐγώ. Ὁπως εἶναι ὁ λαός σου, εἶναι καὶ ὁ λαός μου. Ὅπως εἶναι τὸ ἱππικόν μου, εἶναι καὶ τὸ ἰδικόν σου ἱππικόν>. Ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰούδα, ὁ Ἰωσαφάτ, εἶπεν ἀκόμη πρὸς τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ· <ἐρωτήσατε σήμερον, παρακαλῶ, ἐπὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ τὸν Κύριον>.
6 Ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ συνήθροισεν ὅλους τοὺς ψευδοπροφήτας, περίπου τετρακοσίους ἄνδρας, καὶ εἶπεν εἰς αὐτούς· <νὰ ἐκστρατεύσω ἐναντίον τῆς Ρεμμάθ, τῆς περιοχῆς Γαλαάδ, ἢ νὰ ἀποφύγω τὸν πόλεμον;> Ἐκεῖνοι τοῦ εἶπαν· <πήγαινε, διότι ὁ Κύριος θὰ παραδώσῃ ἀσφαλῶς καὶ βεβαίως τὴν πόλιν εἰς τὰ χέρια σοῦ τοῦ βασιλέως>.
7 Ὁ Ἰωσαφὰτ ὅμως ἠρώτησε τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ· <δὲν ὑπάρχει ἐδῶ ἕνας ἀληθινὸς προφήτης τοῦ Κυρίου, διὰ νὰ ἐρωτήσωμεν διὰ μέσου αὐτοῦ τὸν Κύριον;>
8 Ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ εἶπε πρὸς τὸν Ἰωσαφάτ· <ὑπάρχει ἕνας ἀνήρ, νὰ ἐρωτήσωμεν διὰ μέσου αὐτοῦ τὸν Κύριον. Ἀλλὰ ἐγὼ ἔχω μισήσει αὐτόν, διότι δὲν ὁμιλεῖ καλὰ περὶ ἐμοῦ, ἀλλὰ πάντοτε δυσάρεστα. Αὐτὸς εἶναι ὁ Μιχαίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰεμβλαά>. Ὁ Ἰωσαφάτ, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰούδα, ἀπήντησε· <ἂς μὴ λέγῃ τέτοια λόγια ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ ἐναντίον τοῦ Μιχαία>.
9 Ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ ἐκάλεσεν ἕνα δοῦλον του, εὐνοῦχον, καὶ τοῦ εἶπε· <προσκάλεσε ταχέως τὸν Μιχαίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰεμβλαά>.
10 Ὁ Ἀχαάβ, ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ ὁ Ἰωσαφὰτ ὁ βασιλεὺς τοῦ βασιλείου Ἰούδα, ἐκάθηντο ὁ καθένας εἰς τὸν θρόνον του, εἰς τὰς πύλας τοῦ τείχους τῆς πόλεως τῆς Σαμαρείας, φοροῦντες τὰς βασιλικάς των στολάς. Ἐνώπιον δὲ αὐτῶν ἦσαν οἱ ψευδοπροφῆται, οἱ ὁποῖοι ἐπροφήτευαν.
11 Ὁ Σεδεκίας, υἱὸς τοῦ Χανανά, ἀρχηγὸς τῶν ψευδοπροφητῶν, κατεσκεύασε διὰ τὸν ἑαυτόν του σιδηρᾶ κέρατα καὶ εἶπε πρὸς τὸν Ἀχαάβ· <μὲ αὐτὰ θὰ πολεμήσῃς τοὺς Σύρους, μέχρις ὅτου τοὺς ἐξολοθρεύσῃς>.
12 Καὶ ὅλοι οἱ ψευδοπροφῆται τὰ ἴδια ἔλεγον· <Ἐκστράτευσε ἐναντίον τῆς Ρεμμὰθ εἰς Γαλαάδ, ὁ δὲ Κύριος θὰ κατευοδώσῃ τὴν ἐκστρατείαν σου καὶ θὰ παραδώσῃ εἰς τὰ χέρια σου τὸν βασιλέα τῆς Συρίας>.
13 Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ ἀγγελιαφόρος, ὁ ὁποῖος εἶχε μεταβῆ, διὰ νὰ καλέσῃ τὸν Μιχαίαν, ὡμίλησε πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν· <ἰδοὺ ὅτι ὅλοι οἱ προφῆται μὲ ἕνα στόμα λέγουν εὐχάριστα διὰ τὸν βασιλέα. Γίνε, λοιπόν, καὶ σὺ ὡς πρὸς τὰ λόγια ὡσὰν ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς καὶ εἰπὲ εὐχάριστα πράγματα πρὸς τὸν βασιλέα>.
14 Ὁ Μιχαίας ἀπήντησεν· <ὁρκίζομαι εἰς τὸν ζῶντα Θεόν, ὅτι ἐγὼ θὰ ὁμιλήσω ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα ὁ Κύριος θὰ μοῦ ἀποκαλύψῃ>.
15 Ὁ Μιχαίας παρουσιάσθη ἐνώπιον τοῦ βασιλέως· τοῦ εἶπε δὲ ὁ Ἀχαὰβ ὁ βασιλεύς· <Μιχαία, τί λέγεις; Νὰ ἐκστρατεύσω ἐναντίον τῆς πόλεως Ρεμμὰθ εἰς Γαλαὰδ ἢ νὰ ματαιώσω τὸν πόλεμον;> Ὁ Μιχαίας εἰρωνικῶς ὁμιλῶν τοῦ εἶπε· <ναί, ἐκστράτευσε καὶ ὁ Κύριος θὰ δώσῃ αἴσιον πέρας εἰς τὴν ἐκστρατείαν καὶ θὰ παραδώσῃ εἰς τὰ χέρια σου τὸν βασιλέα>!
16 Ὁ βασιλεὺς Ἀχαὰβ εἶπε τότε πρὸς αὐτόν· <πόσες καὶ πόσες φορὲς ἐγὼ σὲ ἐξώρκισα νὰ εἴπῃς πρὸς ἐμὲ τὴν ἀλήθειαν ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου;>
17 Ὁ Μιχαίας ἀπήντησε· <δὲν θὰ πράξῃς, ὅπως σοῦ λέγουν οἱ ψευδοπροφῆται. Δὲν θὰ μεταβῇς εἰς πόλεμον. Βλέπω τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν διασκορπισμένον εἰς τὰ ὄρη ὡσὰν τὰ πρόβατα, διὰ τὰ ὁποῖα δὲν ὑπάρχει ποιμήν. Ὁ Κύριος λέγει εἰς τοὺς διασκορπισμένους αὐτούς· Δὲν ὑπάρχει, λοιπόν, Κύριος καὶ Θεὸς εἰς αὐτούς; Ἄς ἐπιστρέψῃ κάθε Ἰσραηλίτης εἰρηνικὰ εἰς τὸ σπίτι του>.
18 Ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ εἶπε τότε πρὸς τὸν Ἰωσαφὰτ τὸν βασιλέα τοῦ Ἰούδα· <δὲν σοῦ εἶπα, ὅτι αὐτὸς ὁ προφήτης δὲν ἀναγγέλλει ποτὲ εὐχάριστα δι' ἐμέ, ἀλλὰ μόνον δυσάρεστα καὶ κακά;>
19 Ὁ Μιχαίας εἶπε· <δὲν εἶναι ἔτσι. Δὲν ὁμιλῶ ἐγώ, ἀλλὰ ὁ Κύριος. Ἄκουσε τὸν λόγον τοῦ Κυρίου. Δὲν εἶναι τὰ πράγματα, ὅπως σὺ νομίζεις. Ἐγὼ εἶδα τὸν Θεὸν τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ νὰ κάθεται ἐπάνω εἰς τὸν θρόνον του καὶ γύρω ἀπὸ αὐτὸν ἐκ δεξιῶν καὶ ἐξ ἀριστερῶν ὑπῆρχεν ὅλος ὁ ἀγγελικὸς στρατὸς τοῦ οὐρανοῦ.
20 Εἶπεν ὁ Κύριος: Ποιὸς θὰ ἐξαπατήσῃ τὸν βασιλέα τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, τὸν Ἀχαάβ, καὶ θὰ τὸν παρακινήσῃ νὰ ἐκστρατεύσῃ ἐναντίον τῆς πόλεως Ρεμμὰθ εἰς Γαλαάδ, διὰ νὰ φονευθῇ ἐκεῖ; Ἄλλος μὲν ἔλεγεν ἄλλα, καὶ ἄλλος ἔλεγε διαφορετικά.
21 Ἐξῆλθεν ἕνα πνεῦμα, ἐστάθηκε ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ εἶπε· ἐγὼ θὰ ἐξαπατήσω αὐτόν.
22 Ὁ Κύριος ἠρώτησε τὸ πνεῦμα· μὲ τί τρόπον θὰ ἐξαπατήσῃς αὐτόν; Καὶ τὸ πνεῦμα ἀπήντησε· θὰ φύγω ἀπὸ ἐδῶ καὶ θὰ γίνω πνεῦμα ψεύδους προφητείας εἰς τὸ στόμα ὅλων τῶν ψευδοπροφητῶν. Καὶ ὁ Θεὸς εἶπεν· πράγματι ἔτσι θὰ κατορθώσῃς νὰ τὸν ἐξαπατήσῃς. Φύγε ἀπὸ ἐδῶ καὶ κάμε ὅπως εἶπες.
23 Καὶ ἰδοὺ ὅτι τώρα ἔδωσεν ὁ Κύριος πνεῦμα ψευδοῦς προφητείας εἰς τὸ στόμα ὅλων αὐτῶν τῶν ψευδοπροφητῶν σου. Ὁ Κύριος προανήγγειλεν ὅλας τὰς συμφοράς, ποὺ θὰ ἐπιπέσουν εἰς σέ>.
24 Ὁ Σεδεκίας, ὁ υἱὸς τοῦ Χανανά, ἐπλησίασε γεμᾶτος ἀγανάκτησιν τὸν Μιχαίαν, ἐκτύπησεν αὐτὸν εἰς τὸ πρόσωπον καὶ τοῦ εἶπε· <ποιὸ εἶναι αὐτὸ τὸ πνεῦμα τοῦ Κυρίου, τὸ ὁποῖον ἀπεκάλυψεν εἰς σὲ αὐτά;>
25 Καὶ ὁ Μιχαίας τοῦ ἀπήντησεν· <ἰδού, θὰ ἰδῇς καὶ θὰ καταλάβῃς κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, ποιὸ εἶναι αὐτὸ τὸ πνεῦμα, ὅταν τρομαγμένος θὰ εἰσέλθῃς εἰς τὸ πλέον ἀπόκρυφον μέρος τοῦ ἐσωτερικοῦ σου δωματίου, διὰ νὰ κρυβῇς ἐκεῖ>.
26 Μὲ ἀγανάκτησιν ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ διέταξε <συλλάβετε τὸν Μιχαίαν καὶ φέρετε αὐτὸν πρὸς τὸν Σεμήρ, τὸν ἄρχοντα τῆς πόλεως. Εἰς δὲ τὸν υἱὸν τοῦ ἄρχοντος τὸν Ἰωὰς
27 εἴπατε νὰ τὸν θέσῃ εἰς τὴν φυλακὴν καὶ νὰ τοῦ δίδῃ ὀλίγον ψωμὶ νὰ τρώγῃ καὶ ὀλίγον νερό, μέχρις ὅτου ἐπανέλθω ἐγὼ νικητὴς καὶ εἰρηνικὸς ἀπὸ τὸν πόλεμον>.
28 Εἶπε τότε ὁ Μιχαίας· <ἐὰν σὺ ἐπιστρέψῃς ἀπὸ τὸν πόλεμον νικητής, τότε δὲν θὰ εἶναι ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος ὡμίλησεν εἰς ἐμέ>.
29 Ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ ἐξεστράτευσεν ἐναντίον τῆς Ρεμμὰθ εἰς Γαλαάδ, μαζῆ δὲ μὲ αὐτὸν καὶ ὁ Ἰωσαφάτ, ὁ βασιλεὺς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα.
30 Εἶπεν ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ πρὸς τὸν Ἰωσαφὰτ τὸν βασιλέα τοῦ Ἰούδα· <ἐγὼ θὰ μεταμφιεσθῶ καὶ θὰ λάβω μέρος ἄγνωστος εἰς τὸν πόλεμον. Σὺ ὅμως φόρεσε τὴν ἰδικήν μου βασιλικὴν στολήν>. Πράγματι ὁ βασιλεὺς Ἀχαὰβ ἤλλαξε τὴν βασιλικήν του στολήν μὲ ἄλλην καὶ ἔλαβε μέρος εἰς τὸν πόλεμον.
31 Ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας διέταξε τοὺς τριανταδύο ἄρχοντας τῶν πολεμικῶν ἁρμάτων του καὶ εἶπε· <μὴ συνάψετε μάχην ἐναντίον μικρῶν ἢ μεγάλων ἐχθρῶν, ἀλλὰ μόνον ἐναντίον τοῦ βασιλέως τῶν Ἰσραηλιτῶν>.
32 Ὅταν οἱ ἀρχηγοὶ τῶν πολεμικῶν ἁρμάτων εἶδον τὸν Ἰωσαφάτ, τὸν βασιλέα τοῦ Ἰούδα, εἶπαν ἀναμεταξύ των· <ἔκαμε τὴν ἐμφάνισίν του ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰσραηλιτῶν· αὐτὸς εἶναι. Τὸν περιεκύκλωσαν, διὰ νὰ τὸν καταπολεμήσουν καὶ τὸν φονεύσουν. Ὁ Ἰωσαφὰτ τότε ἐφώναξεν.
33 Ὅταν εἶδαν οἱ ἀρχηγοὶ τῶν πολεμικῶν ἁρμάτων, ὅτι αὐτὸς δὲν εἶναι ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰσραηλιτῶν, ἀπεμακρύνθησαν ἀπὸ αὐτόν.
34 Ἕνας ὅμως ἀπὸ αὐτοὺς ἐτέντωσε τὸ τόξον του καὶ ἐπέτυχε νὰ κτυπήσῃ τὸν βασιλέα τῶν Ἰσραηλιτῶν, τὸν Ἀχαάβ, ἀνάμεσα εἰς τὸν πνεύμονα καὶ τὸν θώρακα. Ἐκεῖνος δὲ εἶπεν εἰς τὸν ἠνίοχόν του· <στρέψε τὰ ἠνία τοῦ ἅρματός σου μὲ τὰ χέρια σου καὶ βγάλε με ἀπὸ τὸ πεδίον τῆς μάχης, διότι ἔχω πληγωθῆ>.
35 Ἡ μάχη ἐκράτησεν ὅλην τὴν ἡμέραν ἐκείνην, ὁ δὲ βασιλεὺς Ἀχαὰβ ἐστέκετο ὄρθιος ἐπὶ τοῦ πολεμικοῦ του ἅρματος ἀπέναντι τῶν Σύρων, τὸ δὲ αἷμα τῆς πληγῆς του ἔτρεχεν ἐντὸς τοῦ ἅρματος. Κατὰ τὴν ἑσπέραν ὅμως ἀπέθανε. Τὸ αἷμα δὲ τῆς πληγῆς του ἐξηκολούθει νὰ ρέῃ καὶ μετὰ τὸν θάνατόν του ἐντὸς τοῦ ἅρματος.
36 Ὅταν ὁ ἥλιος ἔδυε, ἐστάθη ὁ κῆρυξ τοῦ στρατοῦ ὄρθιος καὶ ἐφώναξε· <ὁ καθένας ἂς ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν πόλιν του καὶ εἰς τὴν χώραν του,
37 διότι ὁ βασιλεὺς ἀπέθανε>. ῏Ηλθον τότε εἰς τὴν Σαμάρειαν οἱ ἀκόλουθοι τοῦ βασιλέως καὶ ἔθαψαν τὸν νεκρὸν βασιλέα εἰς τὴν Σαμάρειαν.
38 Εἰς τὴν πηγὴν τῆς Σαμαρείας ἔπλυναν τὸ ἅρμα ἀπὸ τὸ αἷμα τοῦ βασιλέως. Ἐκεῖ δὲ οἱ χοῖροι καὶ τὰ σκυλιὰ ἔγλειψαν τὸ αἷμα καὶ αἱ πόρναι ἐλούσθησαν μὲ τὸ ὕδωρ τῆς κρήνης, ὅπου ὑπῆρχεν ἀκόμη τὸ αἷμα τοῦ Ἀχαάβ, καὶ ἔτσι ἐξεπληρώθη ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος εἶχεν εἰπεῖ ἐναντίον τοῦ Ἀχαάβ.
39 Τὰ ὑπόλοιπα ἀπὸ τὰ ἔργα τοῦ Ἀχαάβ, τὰ ὁποῖα αὐτὸς ἔκαμε, καὶ ὁ ἐλεφάντινος οἶκος τὸν ὁποῖον ἀνοικοδόμησε, καὶ ὅλαι αἱ πόλεις τὰς ὁποίας ἔκτισε καὶ ὠχύρωσε, δὲν εἶναι ὅλα αὐτὰ γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον τῶν ἔργων καὶ τῶν λόγων τῶν βασιλέων τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ;
40 Ὁ Ἀχαὰβ ἐκοιμήθη μὲ τοὺς πατέρας αὐτοῦ. Ἐβασίλευσε δὲ ἀντ' αὐτοῦ ὁ υἱός του, ὁ Ὀχοζίας.
41 Ὁ Ἰωσαφὰτ ὁ υἱὸς τοῦ Ἀσὰ ἐβασίλευσεν εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα. Αὐτὸς ἀνῆλθεν εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον κατὰ τὸ τέταρτον ἔτος τοῦ βασιλέως τοῦ Ἰσραὴλ Ἀχαάβ.
42 Ἦτο τριάκοντα πέντε ἐτῶν, ὅταν ἀνῆλθεν εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον καὶ ἐβασίλευσεν ἐπὶ εἴκοσι πέντε ἔτη εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ. Ἡ μητέρα του ὠνομάζετο Ἀζουβά, ἦτο δὲ θυγάτηρ τοῦ Σαλαΐ.
43 Ὁ Ἰωσαφὰτ ἐπορεύθη κατὰ πάντα τὸν δρόμον τοῦ εὐσεβοῦς πατρός του, τοῦ Ἀσά. Δὲν παρεξέκλινεν ἀπὸ τὸν δρόμον τοῦ Κυρίου καὶ ἔπραττε πάντοτε τὸ ὀρθὸν ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν τοῦ Θεοῦ.
44 Τοὺς ὑψηλοὺς ὅμως εἰδωλικοὺς τόπους δὲν ἐπέτυχε νὰ τοὺς καταστρέψῃ, ὁ δὲ λαὸς ἐξακολουθοῦσε νὰ θυσιάζῃ καὶ νὰ προσφέρῃ θυμίαμα εἰς τοὺς ὑψηλοὺς αὐτοὺς τόπους.
45 Ὁ Ἰωσαφὰτ εἶχε συνάψει εἰρήνην μὲ τὸν βασιλέα τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, τὸν Ἀχαάβ.
46 Τὰ ὑπόλοιπα ἔργα τοῦ Ἰωσαφὰτ καὶ τὰ κατορθώματά του, ὅσα ἔπραξεν, ἰδού, δὲν εἶναι αὐτὰ γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον τῶν ἔργων καὶ τῶν λόγων τῶν βασιλέων τοῦ Ἰούδα;
47 Ὁ Ἰωσαφὰτ ἐξηφάνισεν ἀπὸ τὴν χώραν του τὰ ὑπολείμματα τῆς διαφθορᾶς, τὰ ὁποῖα εἶχον ἀπομείνει ἀπὸ τὰς ἡμέρας τοῦ πατρός του Ἀσά.
48 Βασιλεὺς δὲ μόνιμος καὶ σταθερὸς δὲν ὑπῆρχεν τότε εἰς τὴν Ἰδουμαίαν.
49 Ὁ Ἰωσαφὰτ ἐναυπήγησε πλοῖα εἰς Θαρσίς, διὰ νὰ πλεύσουν εἰς Ὠφέρδε, ὅπου ὑπῆρχε χρυσίον. Τὰ πλοῖα ὅμως δὲν ἔφθασαν εἰς τὸν σκοπόν των, διότι συνετρίβησαν εἰς Ἀσεὼν Γαβέρ.
50 Εἶπε τότε ὁ Ὀχοζίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀχαάβ, πρὸς τὸν Ἰωσαφάτ· <ἂς ὑπηρετήσουν οἱ ἄνδρες μου μαζῆ μὲ τοὺς ἰδικούς σου ἄνδρας εἰς τὰ πλοῖα>. Ὁ Ἰωσαφὰτ ὅμως δὲν ἐδέχθη αὐτὴν τὴν πρότασιν.
51 Ὁ Ἰωσαφὰτ ἐκοιμήθη καὶ ἀνεπαύθη μὲ τοὺς πατέρας αὐτοῦ καὶ ἐτάφη κοντὰ εἰς τοὺς προγονικοὺς τάφους εἰς τὴν πόλιν Δαυίδ, τοῦ προπάτορός του. Ἔγινε δὲ ἀντ' αὐτοῦ βασιλεὺς ὁ υἱός του, ὁ Ἰωράμ.
52 Ὁ δὲ Ὀχοζίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀχαάβ, ἐβασίλευσεν ἐπὶ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ μὲ πρωτεύουσαν τὴν Σαμάρειαν κατὰ τὸ δέκατον ἕβδομον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Ἰωσαφάτ, βασιλέως τοῦ Ἰούδα. Αὐτὸς ἐβασίλευσεν ἐπὶ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ βασιλείου μὲ πρωτεύουσαν τὴν Σαμάρειαν ἐπὶ δύο ἔτη.
53 Αὐτὸς ὅμως ἐξέκλινεν πρὸς τὴν εἰδωλολατρείαν, διέπραξε πονηρὰ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ ἐβάδισε τὸν δρόμον τοῦ πατρός του τοῦ Ἀχαὰβ καὶ τῆς μητρός του τῆς Ἰεζάβελ. Ἔζησε τὴν ἁμαρτωλὴν ζωὴν τῆς οἰκογενείας Ἱεροβοάμ, υἱοῦ τοῦ Ναβάτ, ὁ ὁποῖος παρεκίνησε καὶ ἐξώθησε τοὺς Ἰσραηλίτας εἰς τὴν ἀσέβειαν.
54 Αὐτὸς ἐδούλευσε καὶ ἐλάτρευσε τὰ διάφορα εἴδωλα τοῦ Βάαλ, προσεκύνησεν αὐτά, ὅπως ὅλοι οἱ ἀσεβεῖς προκάτοχοί του, καὶ ἐξώργισεν ἐναντίον του Κύριον τὸν Θεὸν τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

Ἀχαὰβ ἔμεινεν εἰς τὴν Σαμάρειαν τρία χρόνια καὶ κατὰ τὸ διάστημα αὐτὸ δὲν ὑπῆρξε πόλεμος μεταξὺ τῆς Συρίας καὶ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.
2 Κατὰ δὲ τὸ τρίτον ἔτος συνέβη τοῦτο: Ὁ Ἰωσαφάτ, ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα, κατέβη διὰ νὰ ἐπισκεφθῇ τὸν Ἀχαάβ, τὸν βασιλιᾶ τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ.
3 Καὶ ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ εἶπε πρὸς τοὺς ὑπηρέτες (ἀξιωματούχους) του: <Ἀφοῦ γνωρίζετε ὅτι ἡ πόλις Ρεμμὰθ τῆς περιοχῆς Γαλαὰδ εἶναι ἰδική μας, διατὶ ἐμεῖς σιωπῶμεν καὶ δὲν κάμνομεν τίποτε, ὥστε νὰ τὴν πάρωμεν πίσω ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ βασιλιᾶ τῆς Συρίας;>
4 Καὶ ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ ἐρώτησε τὸν Ἰωσαφάτ: <Θὰ ἔλθῃς καὶ σὺ μαζί μας εἰς τὸν πόλεμον διὰ τὴν κατάκτησιν τῆς πόλεως Ρεμμάθ, ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὴν περιοχὴν Γαλαάδ;>
5α Ὁ Ἰωσαφὰτ ἀπάντησε: <Ὅπως εἶμαι ἐγώ, ἔτσι εἶσαι καὶ σύ· ὅπως εἶναι ὁ λαός μου, ἔτσι εἶναι καὶ ὁ λαός σου· ὅπως εἶναι τὸ ἱππικόν μου, ἔτσι εἶναι καὶ τὸ ἱππικόν σου· ἕτοιμος εἶμαι, ὅταν θὰ εἶσαι καὶ σύ· ὅπως ἐπίσης καὶ οἱ στρατιῶταί μου καὶ τὸ ἱππικόν μου>.
5β <Ὅμως>, ἐπρόσθεσε ὁ βασιλιᾶς Ἰωσαφὰτ πρὸς τὸν βασιλιᾶ τῦυ Ἰσραήλ, <συμβουλευθῆτε, παρακαλῶ, σήμερα διὰ τὸ ζήτημα αὐτὸ τὸν Κύριον>.
6 Ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ ἐμάζευσεν ὅλους τοὺς ψευδοπροφῆτες, περίπου τετρακοσίους ἄνδρες, καὶ τοὺς ἐρώτησε: <Πρέπει νὰ προχωρήσω εἰς πόλεμον ἐναντίον τῆς πόλεως Ρεμμὰθ τῆς περιοχῆς Γαλαάδ, ἢ πρέπει νὰ ἀποφύγω τὸν πόλεμον;> Ἐκεῖνοι τοῦ ἀπάντῆσαν: <Προχώρησε καὶ ὁ Κύριος θὰ παραδώσῃ ὁπωσδήποτε τὴν πόλιν εἰς τὰ χέρια (σου) τοῦ βασιλιᾶ>.
7 Τότε ὁ Ἰωσαφὰτ εἶπεν εἰς τὸν βασιλιᾶ του Ἰσραήλ: <Δὲν ὑπάρχει ἐδῶ, ἐκτὸς ἀπὸ αὐτούς, προφήτης τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ συμβουλευθῶμεν τὸν Κύριον μέσῳ αὐτοῦ;>
8 Ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ ἀπάντησε εἰς τὸν Ἰωσαφάτ: <Ὑπάρχει ἀκόμη ἕνας ἄνθρωπος (προφήτης) διὰ νὰ ἐρωτήσωμεν τὸν Κύριον μέσῳ αὐτοῦ, ἐγὼ ὅμως τὸν ἔχω μισήσει, διότι οὐδέποτε προφητεύει δι’ ἐμὲ εὐχάριστα, ἀλλὰ δυσάρεστα· ὁ Προφήτης αὐτὸς εἶναι ὁ Μιχαίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰεμβλαά>. Ὁ Ἰωσαφάτ, ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰουδαϊκο λαοῦ, εἶπεν εἰς τὸν Ἀχαάβ: <Δὲν πρέπει νὰ ὁμιλῇ ἔτσι ὁ βασιλιᾶς διὰ τὸν Προφήτην αὐτόν>.
9 Τότε ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ ἐκάλεσεν ἕνα εὐνοῦχον αὐλικὸν καὶ τοῦ εἶπε: <Πήγαινε γρήγορα καὶ κάλεσε ἀμέσως τὸν Μιχαίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰεμβλαά>!
10 Καὶ ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ὁ Ἰωσαφάτ, ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰούδα, ἐκάθηντο ὁ καθένας εἰς τὸν φορητὸν θρόνον του, ντυμένοι τὴν πολεμικὴν (κατὰ τὸ Ἑβραϊκόν: Τὴν βασιλικήν) των στολήν, εἰς τὸν ἀνοικτὸν χῶρον ἐμπρὸς ἀπό τις πύλες τῆς Σαμαρειας· καὶ ὅλοι οἱ ψευδοπροφῆται ἐπροφήτευαν ἐμπρός των.
11 Καὶ ἕνας ἀπὸ αὐτούς, ὁ Σεδεκίας, ὁ υἱὸς τοῦ Χανανά, κατεσκεύασε διὰ τὸν ἑαυτόν του κέρατα σιδερένια καὶ εἶπεν: <Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· μὲ αὐτὰ θὰ κτυπήσῃς τοὺς Σύρους, μέχρις ὅτου τοὺς συντρίψῃς ἐντελῶς>.
12 Καὶ ὅλοι οἱ ψευδοπροφῆται τὰ ἴδια ἐπροφήτευαν καὶ ἔλεγαν: <Προχώρει ἐναντίον τῆς πόλεως Ρεμμὰθ τῆς περιοχῆς Γαλαάδ, καὶ θὰ ἐπιτύχῃ ἡ ἐπίθεσίς σου, ὁ δὲ Κύριος θὰ παραδώσῃ εἰς τὰ χέρια σου καὶ αὐτὸν ἀκόμη τὸν βασιλιᾶ τῆς Συρίας>.
13 Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ ἀγγελιαφόρος, ποὺ ἐπῆγε νὰ καλέσῃ τὸν Μιχαίαν, ἐμίλησε εἰς αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπε: <Νά· ὅλοι οἱ προφῆται ὁμιλοῦν μὲ ἕνα στόμα καὶ λέγουν εὐχάριστα πράγματα εἰς τὸν βασιλιᾶ· γίνε λοιπὸν καὶ σὺ εἰς τὰ λόγια σου εὐχάριστος, ὅπως τὰ λόγια καθενὸς ἀπ’ αὐτούς· μίλησε καὶ πὲς εὐχάριστα πράγματα εἰς τὸν βασιλιᾶ>.
14 Ὁ Μιχαίας ὅμως τοῦ ἀπάντησε: <Ζῇ ὁ Θεὸς καὶ εἶναι μάρτυς τῶν ὅσων θὰ βεβαιώσω· ὁρκίζομαι λοιπὸν εἰς Αὐτὸν ὅτι ἐκεῖνα, ποὺ θὰ μοῦ εἰπῇ ὁ Κύριος, αὐτὰ καὶ θὰ εἰπῶ εἰς τὸν βασιλιᾶ>.
15 Ὁ Μιχαίας παρουσιάσθη εἰς τὸν βασιλιᾶ καὶ ὁ βασιλιᾶς τοῦ εἶπε: <Μιχαία, πρέπει νὰ προχωρήσω εἰς πόλεμον ἐναντίον τῆς πόλεως Ρεμμὰθ τῆς περιοχῆς Γαλαάδ, ἢ πρέπει νὰ ἀποφύγω τὸν πόλεμον;> Ὁ Μιχαίας τοῦ ἀπάντησε (εἰρωνικῶς): <Προχώρει καὶ ὁ Κύριος θὰ κάμῃ, ὥστε νὰ ἐπιτύχῃ ὁ πόλεμος, θὰ παραδώσῃ δὲ εἰς τὰ χέρια (σου) τοῦ βασιλιᾶ τὴν πόλιν>.
16 Τότε ὁ βασιλιᾶς Ἀχαάβ εἶπεν εἰς τὸν Μιχαίαν: <Πόσες φορὲς σὲ ἐκάλεσα, διὰ νὰ μοῦ εἰπῇς μὲ ὅρκον τὴν ἀλήθειαν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου;>
17 Ὁ Μιχαίας τοῦ ἀπάντησε: <Λοιπόν, δὲν θὰ γίνῃ Ὅπως σοῦ εἶπα προηγουμένως. Βλέπω ὅλον τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν νὰ εἶναι σκορπισμένος εἰς τὰ βουνά, ὡς ἕνα κοπάδι παραμελημένον, ποὺ δὲν ἔχει βοσκὸν νὰ τὸ προφυλάξῃ καὶ να τὸ ὁδηγήσῃ εἰς τόπους βοσκῆς. Καὶ ὁ Κύριος εἶπε: <Τοῦ σκορπισμένου αὐτοῦ λαοῦ ἡγέτης δὲν εἶναι ὁ Θεός; Ἂς ἐπιστρέψῃ ὁ καθένας τους εἰρηνικὰ εἰς τὸ σπίτι του>.
18 Μετὰ τὴν ἀπάντησιν αὐτὴν τοῦ Μιχαία ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραὴλ εἶπεν εἰς τὸν Ἰωσαφάτ, τὸν βασιλιᾶ τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα: <Δὲν σοῦ εἶπα ὅτι αὐτὸς δὲν προφητεύει δι' ἐμὲ εὐχάριστα πράγματα, παρὰ μόνον δυσάρεστα;>
19 Τότε ὁ Μιχαίας ἀπάντησε: <Δὲν εἶναι τὰ πράγματα ἔτσι, ὅπως ἐπιμένεις· δὲν προφητεύω ἐγὼ αὐθαιρέτως καὶ ἀπὸ τὸν ἑαυτόν μου. Πρόσεξε εἰς τὸν λόγον τοῦ Κυρίου· πρόσεξε λοιπόν, διὰ νὰ βεβαιωθῇς ὅτι τὰ πράγματα δὲν εἶναι ἔτσι, ὅπως ἐπιμένεις. Εἶδα μὲ τὰ μάτια τῆς διανοίας εἰς ἔκστασιν προφητικὴν τὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ νὰ κάθεται ἐπάνω εἰς τὸν θρόνον του καὶ ὅλες οἱ οὐράνιες ἀγγελικὲς δυνάμεις νὰ στέκωνται γύρω ἀπὸ τὸν θρόνον του, εἰς τὰ δεξιὰ καὶ εἰς τὰ ἀριστερά του.
20 Καὶ ὁ Κύριος ἐρωτησε: <Ποιὸς θὰ ἀπατήσῃ καὶ θὰ πείσῃ τὸν Ἀχαάβ, τὸν βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ, ὥστε νὰ προχωρήσῃ εἰς πόλεμον κατὰ τῆς πόλεως Ρεμμὰθ τῆς περιοχῆς Γαλαὰδ καὶ ἔτσι νὰ σκοτωθῇ ἐκεῖ;> Καὶ ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους ἔλεγε <μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον >, ὁ δὲ ἄλλος ἔλεγε <μὲ ἐκεῖνον τὸν τρόπον>·
21 μέχρις ὅτου παρουσιάσθη ἕνα πνεῦμα, τὸ ὁποῖον ἐστάθη ἐμπρὸς εἰς τὸν Κύριον καὶ εἶπεν: <Ἐγὼ θὰ τὸν ἀπατήσω καὶ θὰ τὸν πείσω νὰ προχωρήσῃ εἰς τὸν πόλεμον αὐτόν!>
22 Καὶ ὁ Κύριος τὸ ἐρώτησε: <Μὲ ποῖον τρόπον;> Τὸ πνεῦμα ἀπάντησε: <Θὰ φύγω ἀπὸ ἐδῶ καὶ θὰ γίνω πνεῦμα, ποὺ θὰ λαλήσῃ ψεύδη εἰς τὸ στόμα ὅλων τῶν ψευδοπροφητῶν τοῦ Ἀχαάβ>. Καὶ ὁ Θεὸς τοῦ εἶπε: <Θὰ τὸν ἀπατήσῃς πράγματι καὶ θὰ ἐπιτύχῃς νὰ τὸν πείσῃς νὰ προχωρήση εἰς τὸν πόλεμον. Λοιπόν· φύγε ἀπὸ ἐδῶ καὶ κάμε ἔτσι, ὅπως ἀκριβῶς εἶπες>.
23 Ὁ Μιχαίας ἐπρόσθεσε: <Καὶ νά, τὶ συνέβη· ὁ Κύριος ἔβαλε πνεῦμα ψεύδους καὶ πλάνης εἰς τὸ στόμα ὅλων αὐτῶν τῶν ψευδοπροφητῶν σου· ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἐμίλησε διὰ σέ, Ἀχαάβ, δυσάρεστα· εἶπεν ὅτι σὲ περιμένει ἧττα καὶ καταστροφή!>
24 Τότε ἐπλησίασεν ὁ Σεδεκίας, ὁ υἱὸς τοῦ Χανανά, καὶ ἐκτύπησε τὸν Μιχαίαν εἰς τὸ πρόσωπον καὶ τοῦ εἶπε: <Ποιὸ εἶναι τὸ πνεῦμα Κυρίου, ποὺ ἐμίλησε καὶ σοῦ ἀπεκάλυψεν αὐτά;>
25 Ὁ Μιχαίας τοῦ ἀπάντησε: <Νά· σὺ θὰ ἐννοήσῃς ποιὸ πνεῦμα μοῦ ἐμίλησε, κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ποὺ θὰ μάθῃς τὴν ἧτταν τοῦ Ἀχαάβ, καὶ θὰ τρέξῃς τρομοκρατημένος εἰς τὸ ἐσωτερικώτερον μέρος τοῦ ἐσωτερικοῦ δωματίου σου διὰ νὰ κρυφθῇς καὶ νὰ σωθῇς>.
26 Κατόπιν αὐτῶν ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ διέταξε: <Συλλάβετε τὸν Μιχαίαν καὶ ὁδηγήστέ τον εἰς τὸν Σεμήρ, τὸν ἄρχοντα τῆς πόλεως αὐτῆς. Καὶ εἰς τὸν Ἰωάς, τὸν υἱὸν τοῦ ἄρχοντος αὐτοῦ,
27 πέστε νὰ τὸν ρίψῃ εἰς τὴν φυλακὴν καὶ νὰ τοῦ δίδῃ νὰ τρώγῃ ψωμὶ ἐλάχιστον καὶ κατωτέρας ποιότητος καὶ νὰ πίνῃ ἐλάχιστον καὶ θολὸ νερὸ μέχρις ὅτου ἐπιστρέψω ἀπὸ τὸν πόλεμον, ποὺ θὰ ἐπιχειρήσω, εἰρηνικὸς καὶ νικητής>.
28 Ὁ Μιχαίας τότε εἶπε πρὸς τὸν Ἀχαάβ: <Ἐὰν ἐπιστρέψῃς πράγματι νικητὴς ἀπὸ τὸν πόλεμον αὐτόν, δὲν μοῦ τὸ ἔχει εἰπεῖ ὁ Κύριος>.
29 Ὁ Ἀχαάβ, ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ, καὶ μαζί του ὁ Ἰωσαφάτ, ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα, ἀνέβησαν διὰ νὰ ἐπιτεθοῦν κατὰ τῆς πόλεως Ρεμμὰθ τῆς περιοχῆς Γαλαάδ.
30 Καὶ ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραὴλ εἶπεν εἰς τὸν Ἰωσαφάτ, τὸν βασιλιᾶ του βασιλείου τοῦ Ἰούδα: <Ἐγὼ θὰ μεταμφιεσθῶ καὶ θὰ λάβω μέρος εἰς τὴν μάχην ὡς ἁπλὸς καὶ ἄγνωστος στρατιώτης, σὺ δὲ φόρεσε τὴν ἰδικήν μου βασιλικὴν στολήν>. Ἔτσι ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραὴλ μετημφιέσθη καὶ ἐρρίφθη εἰς τὴν μάχην.
31 Ἀλλ' ὁ βασιλιᾶς τῆς Συρίας ἔδωσε διαταγὴν εἰς τοὺς τριάντα δύο ἀξιωματικοὺς τῶν πολεμικῶν του ἁρμάτων καὶ τοὺς εἶπε: <Μὴ πολεμεῖτε ἐναντίον μικροῦ ἢ μεγάλου ἐχθροῦ, ἀλλὰ μόνον ἐναντίον τοῦ ἰδίου τοῦ βασιλιᾶ του βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ>.
32 Καὶ συνέβη τοῦτο: Μόλις οἱ ἀξιωματικοὶ τῶν πολεμικῶν ἁρμάτων εἶδαν τὸν Ἰωσαφάτ, τὸν βασιλιᾶ του βασιλείου τοῦ Ἰούδα, εἶπαν μεταξύ των: <Νά· ἐφάνη αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ>. Καὶ ἀμέσως τὸν περιεκύκλωσαν διὰ νὰ τὸν κτυπήσουν καὶ τὸν σκοτώσουν. Ἀλλ’ ὁ Ἰωσαφὰτ ἐφώναξε δυνατά!
33 Καὶ τότε συνέβη τοῦτο: Μόλις οἱ ἀξιωματικοὶ τῶν πολεμικῶν ἁρμάτων ἀντελήφθησαν ὅτι αὐτὸς δὲν ἦταν ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ, ἀπεχώρησαν καὶ ἐσταμάτησαν νὰ τὸν πολεμοῦν.
34 Κάποιος ὅμως Σύρος ἐτέντωσε τὴν χορδὴν τοῦ τόξου του καὶ ἐπέτυχε νὰ κτυπήσῃ τυχαίως τὸν βασιλιᾶ τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραὴλ μεταξὺ τοῦ πνεύμονος καὶ τοῦ θώρακος. Τότε ὁ Ἀχαὰβ εἶπεν εἰς τὸν ὁδηγὸν τοῦ πολεμικοῦ του ἅρματος: <Γύρισε πίσω τὸ ἅρμα καὶ ὁδήγησέ με ἔξω ἀπὸ τὸ πεδίον τῆς μάχης, διότι ἔχω πληγωθὴ σοβαρά!>
35 Ἀλλὰ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ὁ πόλεμος ἔγινε πάρα πολὺ σκληρὸς καὶ ἄγριος. Διὰ τοῦτο ὁ ὁδηγὸς τοῦ ἅρματος δὲν ἠμπόρεσε νὰ τὸ ἀποσύρῃ ἕνεκα τῆς μανίας τοῦ πολέμου καὶ ἔτσι ὁ βασιλιᾶς Ἀχαὰβ ἐστέκετο ἐπάνω εἰς τὸ πολεμικόν του ἅρμα ἀπέναντι ἀπὸ τὸν στρατὸν τῶν Σύρων καὶ συνέχιζε τὸν πόλεμον ἀπὸ τὸ πρωΐ μέχρι τὸ βράδυ· καὶ τὸ αἷμα ἀπὸ τὸ τραῦμα τοῦ Ἀχαὰβ ἔτρεχεν εἰς τὸ ἐσωτερικόν (τὸ κοίλωμα τῆς βάσεως) τοῦ πολεμικοῦ του ἅρματος. Καὶ ἀπὸ τὴν πολλὴν αἱμορραγίαν ἀπέθανεν ὁ Ἀχαὰβ τὸ βράδυ. Καὶ ἐχύνετο τὸ αἷμα ἀπὸ τὴν πληγὴν εἰς τὸ ἐσωτερικόν (τὸ κοίλωμα τῆς βάσεως) τοῦ πολεμικοῦ του ἅρματος.
36 Ἐστάθη δὲ ὄρθιος ὁ κήρυκας τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ στρατοῦ κατὰ τὴν δύσιν τοῦ ἡλίου καὶ ἐφώναξεν: <Ὁ καθένας ἂς φύγῃ καὶ ἂς πάῃ εἰς τὴν πόλιν του καὶ εἰς τὴν χώραν του,
37 διότι ἀπέθανεν ὁ βασιλιᾶς>. Καὶ οἱ ἄνδρες τοῦ βασιλιᾶ ἦλθαν καὶ μετέφεραν τὸν Ἀχαὰβ εἰς τὴν Σαμάρειαν καὶ ἔθαψαν τὸν νεκρὸν βασιλιᾶ εἰς τὴν Σαμάρειαν.
38 Καὶ ἐξέπλυναν τὸ αἷμα του ἀπὸ τὸ πολεμικὸν ἅρμα εἰς τὴν πηγήν (κατ’ ἄλλην γραφήν: Τὴν λιμνούλα) τῆς Σαμαρείας. Ἔγλειψαν δὲ οἱ χοῖροι καὶ τὰ σκυλιὰ τὸ αἷμα τοῦ Ἀχαὰβ καὶ οἱ πόρνες γυναῖκες ἐλούσθησαν εἰς τὸ αἷμα του, σύμφωνα μὲ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, τὸν ὁποῖον εἶπε περὶ τοῦ Ἀχαὰβ διὰ τοῦ προφήτου Ἠλία.
39 Τὰ δὲ ὑπόλοιπα ἔργα τοῦ Ἀχαὰβ καὶ ὅλα, ὅσα ἔκαμε, καὶ τὸ ἐλεφάντινον (φιλντισένιο) παλάτι, τὸ ὁποῖον ἔκτισε, καὶ ὅλες οἱ πόλεις, τὶς ὅποιες ἔκτισε, νά· ὅλα αὐτὰ δὲν εἶναι γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον τῶν <Χρονικῶν (ἢ Ἔργα καὶ Ἡμέραι) τῶν βασιλέων (τοῦ βασιλείου) τοῦ Ἰσραήλ>;
40 Καὶ ὁ Ἀχαὰβ ἀπέθανε καὶ προσετέθη εἰς τοὺς ἀποθαμένους προγόνους του. Ἐβασίλευσε δὲ ὡς διάδοχός του ὁ Ὀχοζίας, ὁ υἱός του.
41 Καὶ ὁ Ἰωσαφάτ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀσά, ἐβασίλευσεν εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα. Κατὰ τὸ τέταρτον ἔτος τοῦ Ἀχαάβ, βασιλιᾶ τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ, ἄρχισε νὰ βασιλεύῃ ὁ Ἰωσαφάτ.
42 Ὁ Ἰωσαφὰτ ἦταν τριάντα πέντε ἐτῶν, ὅταν ἄρχισε νὰ βασιλεύῃ, ἐβασίλευσε δὲ εἴκοσι πέντε χρόνια μὲ πρωτεύουσαν τὴν Ἱερουσαλήμ. Τὸ ὄνομα τῆς μητέρας του ἦταν Ἀζουβά· αὐτὴ δὲ ἦταν κόρη τοῦ Σαλαΐ.
43 Ὁ Ἰωσαφὰτ ἀκολούθησε εἰς ὅλα τὸ θεοφιλὲς παράδειγμα τοῦ ἀσά, τοῦ πατέρα του· καὶ δὲν παρεξέκλινεν ἀπὸ τὴν Θεοσεβῆ πορείαν τοῦ πατέρα του, ἀλλ’ ἔζησε
σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα καὶ τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου.
44 Δὲν κατέστρεψεν ὅμως τὰ εἰδωλολατρικὰ ὑψώματα τῆς χώρας, καὶ ἔτσι ὁ λαὸς συνέχιζε νὰ προσφέρῃ ἐκεῖ θυσίες καὶ θυμιάματα εἰς τὰ εἴδωλα.
45 Ὁ Ἰωσαφὰτ εἶχε κλείσει συνθήκην εἰρήνης μὲ τὸν Ἀχαάβ, τὸν βασιλιᾶ του Ἰσραήλ.
46 Τὰ δὲ ὑπόλοιπα ἔργα, τὰ ὁποῖα ἔκαμεν ὁ Ἰωσαφατ, καὶ τὰ πολεμικὰ κατορθώματά του, ὅσα ἔκαμε, δὲν εἶναι μήπως αὐτὰ γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον τῶν <Χρονικῶν (ἢ Ἔργα καὶ Ἡμέραι) τῶν βασιλέων (τοῦ βασιλείου) τοῦ Ἰούδα>;
47 Καὶ ὁ Ἰωσαφατ ἀπήλλαξε τὴν χώραν του ἀπὸ τὰ ὑπολείμματα κάθε εἴδους ἀσεβοῦς καὶ διεφθαρμένης ἀλλαγῆς, ποὺ ἔγινε πρὶν ἀπὸ αὐτόν, καὶ τὰ ὁποῖα (ὑπολείμματα) εἶχαν μείνει ἀπὸ τότε, ποὺ ἐζοῦσε ὁ Ἀσά, ὁ πατέρας του.
48 Τότε δὲν ὑπῆρχε βασιλιᾶς μονίμως ἐγκατεστημένος εἰς τὴν Ἐδώμ (Ἰδουμαίαν). Καὶ ὁ βασιλιᾶς
49 Ἰωσαφὰτ κατεσκεύασε μεγάλα πλοῖα εἰς Θαρσίς, διὰ νὰ πλεύσουν εἰς τὴν χώραν Ὠφίρ (Σωφὶρ ἢ Σωφιρά), ὥστε νὰ φορτώσουν καὶ μεταφέρουν χρυσάφι. Τὰ πλοῖα ὅμως αὐτὰ δὲν ἔπλευσαν εἰς τὴν Ὠφίρ, διότι κατεστράφησαν εἰς τὴν Ἀσεὼν Γαβέρ (ἢ Γασιὼν Γαβέρ).
50 Τότε ὁ βασιλιᾶς Ὀχοζίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀχαάβ, εἶπε πρὸς τὸν Ἰωσαφάτ: <Ἂς ἐπανδρώσουν οἱ δοῦλοι (ναῦται) μου μαζὶ μὲ τοὺς ἰδικούς σου δούλους (ναῦτες) τὰ πλοῖα>. Ὁ Ἰωσαφὰτ ὅμως δὲν ἠθέλησεν.
51 Ἀπέθανε δὲ ὁ Ἰωσαφὰτ καὶ προσετέθη εἰς τοὺς ἀποθαμένους προγόνους του καὶ ἐτάφη κοντὰ εἰς τοὺς προπάτορές του εἰς τὴν πόλιν τοῦ Δαβίδ. Ἐβασίλευσε δὲ ὡς διάδοχός του ὁ Ἰωράμ, ὁ υἱός του.
52 Καὶ ὁ Ὀχοζίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀχαάβ, ἐβασίλευσεν εἰς τὸ βασίλειον τοὑ Ἰσραὴλ μὲ πρωτεύουσαν τὴν Σαμάρειαν· ἄρχισε δὲ νὰ βασιλεύῃ κατὰ τὸ δέκατον ἕβδομον ἔτος τοῦ Ἰωσαφάτ, βασιλιᾶ τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα. Ὁ Ὀχοζίας ἐβασίλευσεν εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰσραὴλ μὲ πρωτεύουσαν τὴν Σαμάρειαν ἐπὶ δύο χρόνια.
53 Ὁ Ὀχοζίας παρεσύρθη εἰς παρεκτροπὲς καὶ ἁμαρτωλὲς πράξεις καὶ ἔκαμεν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἶναι πονηρὸν εὶς τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ· κατήντησεν εἰς τὴν εἰδωλολατρίαν καὶ ἀκολούθησε τὸ ἀσεβὲς παράδειγμα τοῦ Ἀχαάβ, τοῦ πατέρα του, καὶ τὸ εἰδωλολατρικὸν παράδειγμα τῆς Ἰεζαβέλ, τῆς μητέρας του· καὶ ἐμιμήθη τὴν ἁμαρτωλὴν πολιτείαν καὶ τὶς ἁμαρτίες τῆς οἰκογενείας τοῦ Ἱεροβοάμ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Ναβάτ, μὲ τὶς ὁποῖες παρέσυρε τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν εἰς τὴν ἀποστασίαν καὶ εἰδωλολατρίαν.
54 Διότι ἔκλινε δουλικὰ τὰ γόνατα ἐμπρὸς εἰς τὰ ἀγάλματα καὶ εἴδωλα τοῦ βδελυκτοῦ Βάαλ, τὰ ἐλάτρευσε καὶ τὰ ἐπροσκύνησε καὶ ἔτσι ἐξώργισε τὸν Κύριον, τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ὅπως ἔκαμαν ὅλοι οἱ προκάτοχοί του ἀσεβεῖς βασιλεῖς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐκάθισε τὰ τρία ἔτη, καὶ οὐκ ἦν πόλεμος ἀνὰ μέσον Συρίας καὶ ἀνὰ μέσον Ἰσραήλ.	Ἀχαὰβ ἔμεινε τρία ἔτη ἐκεῖ καὶ δὲν συνέβη πόλεμος μεταξὺ τῆς Συρίας καὶ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.	Ἀχαὰβ ἔμεινεν εἰς τὴν Σαμάρειαν τρία χρόνια καὶ κατὰ τὸ διάστημα αὐτὸ δὲν ὑπῆρξε πόλεμος μεταξὺ τῆς Συρίας καὶ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.
2 Καὶ ἐγενήθη ἐν τῷ ἐνιαυτῷ τῷ τρίτῳ καὶ κατέβη Ἰωσαφὰτ βασιλέως Ἰούδα πρὸς βασιλέα Ἰσραήλ.	2 Κατὰ τὸ τρίτον ὅμως ἔτος ὁ Ἰωσαφάτ, ὁ βασιλεὺς τοῦ βασιλείου Ἰούδα, ἦλθε πρὸς τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ.	2 Κατὰ δὲ τὸ τρίτον ἔτος συνέβη τοῦτο: Ὁ Ἰωσαφάτ, ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα, κατέβη διὰ νὰ ἐπισκεφθῇ τὸν Ἀχαάβ, τὸν βασιλιᾶ τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ.
3 Και εἶπε βασιλεὺς Ἰσραὴλ πρὸς τοὺς παῖδας αὐτοῦ· <εἰ οἴδατε ὅτι ἡμῖν Ρεμμὰθ Γαλαάδ, καὶ ἡμεῖς σιωπῶμεν λαβεῖν αὐτὴν ἐκ χειρὸς βασιλέως Συρίας;	3 Ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ εἶπε πρὸς τοὺς ἀνθρώπούς του· <γνωρίζετε, ὅτι εἰς ἡμᾶς ἀνήκει ἡ πόλις Ρεμμὰθ τῆς περιοχῆς Γαλαάδ. Καὶ ὅμως σιωπῶμεν καὶ δὲν κάμνομεν τίποτε, διὰ νὰ τὴν ἀνακτήσωμεν ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ βασιλέως τῆς Συρίας>.	3 Καὶ ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ εἶπε πρὸς τοὺς ὑπηρέτες (ἀξιωματούχους) του: <Ἀφοῦ γνωρίζετε ὅτι ἡ πόλις Ρεμμὰθ τῆς περιοχῆς Γαλαὰδ εἶναι ἰδική μας, διατὶ ἐμεῖς σιωπῶμεν καὶ δὲν κάμνομεν τίποτε, ὥστε νὰ τὴν πάρωμεν πίσω ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ βασιλιᾶ τῆς Συρίας;>
4 Καὶ εἶπε βασιλεὺς Ἰσραὴλ πρὸς Ἰωσαφάτ· ἀναβήσῃ μεθ' ἡμῶν εἰς Ρεμμὰθ Γαλαὰδ εἰς πόλεμον;	4 Ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ εἶπε τότε πρὸς τὸν Ἰωσαφάτ· <θὰ ἔλθῃς καὶ σὺ μαζῆ μας νὰ πολεμήσῃς ἐναντίον τῆς πόλεως Ρεμμὰθ τῆς περιοχῆς Γαλαάδ;>	4 Καὶ ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ ἐρώτησε τὸν Ἰωσαφάτ: <Θὰ ἔλθῃς καὶ σὺ μαζί μας εἰς τὸν πόλεμον διὰ τὴν κατάκτησιν τῆς πόλεως Ρεμμάθ, ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὴν περιοχὴν Γαλαάδ;>
5 Καὶ εἶπεν Ἰωσαφάτ· καθὼς ἐγὼ καὶ σὺ οὕτως, καθὼς ὁ λαός μου λαός σου, καθὼς οἱ ἵπποι μου οἱ ἵπποι σου. Καὶ εἶπεν Ἰωσαφὰτ βασιλεὺς Ἰούδα πρὸς βασιλέα Ἰσραήλ· ἐπερωτήσατε δὴ σήμερον τὸν Κύριον.	5 Ὁ Ἰωσαφὰτ ἀπήντησεν· <ὅπως εἶσαι σύ, εἶμαι καὶ ἐγώ. Ὁπως εἶναι ὁ λαός σου, εἶναι καὶ ὁ λαός μου. Ὅπως εἶναι τὸ ἱππικόν μου, εἶναι καὶ τὸ ἰδικόν σου ἱππικόν>. Ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰούδα, ὁ Ἰωσαφάτ, εἶπεν ἀκόμη πρὸς τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ· <ἐρωτήσατε σήμερον, παρακαλῶ, ἐπὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ τὸν Κύριον>.	5α Ὁ Ἰωσαφὰτ ἀπάντησε: <Ὅπως εἶμαι ἐγώ, ἔτσι εἶσαι καὶ σύ· ὅπως εἶναι ὁ λαός μου, ἔτσι εἶναι καὶ ὁ λαός σου· ὅπως εἶναι τὸ ἱππικόν μου, ἔτσι εἶναι καὶ τὸ ἱππικόν σου· ἕτοιμος εἶμαι, ὅταν θὰ εἶσαι καὶ σύ· ὅπως ἐπίσης καὶ οἱ στρατιῶταί μου καὶ τὸ ἱππικόν μου>. 5β <Ὅμως>, ἐπρόσθεσε ὁ βασιλιᾶς Ἰωσαφὰτ πρὸς τὸν βασιλιᾶ τῦυ Ἰσραήλ, <συμβουλευθῆτε, παρακαλῶ, σήμερα διὰ τὸ ζήτημα αὐτὸ τὸν Κύριον>.
6 Καὶ συνήθροισεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ πάντας τοὺς προφήτας, ὡς τετρακοσίους ἄνδρας, καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ βασιλεύς· εἰ πορευθῶ εἰς Ρεμμὰθ Γαλαὰδ εἰς πόλεμον ἢ ἐπίσχω; Καὶ εἶπον· ἀνάβαινε, καὶ διδοὺς δώσει Κύριος εἰς χεῖρας τοῦ βασιλέως.	6 Ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ συνήθροισεν ὅλους τοὺς ψευδοπροφήτας, περίπου τετρακοσίους ἄνδρας, καὶ εἶπεν εἰς αὐτούς· <νὰ ἐκστρατεύσω ἐναντίον τῆς Ρεμμάθ, τῆς περιοχῆς Γαλαάδ, ἢ νὰ ἀποφύγω τὸν πόλεμον;> Ἐκεῖνοι τοῦ εἶπαν· <πήγαινε, διότι ὁ Κύριος θὰ παραδώσῃ ἀσφαλῶς καὶ βεβαίως τὴν πόλιν εἰς τὰ χέρια σοῦ τοῦ βασιλέως>.	6 Ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ ἐμάζευσεν ὅλους τοὺς ψευδοπροφῆτες, περίπου τετρακοσίους ἄνδρες, καὶ τοὺς ἐρώτησε: <Πρέπει νὰ προχωρήσω εἰς πόλεμον ἐναντίον τῆς πόλεως Ρεμμὰθ τῆς περιοχῆς Γαλαάδ, ἢ πρέπει νὰ ἀποφύγω τὸν πόλεμον;> Ἐκεῖνοι τοῦ ἀπάντῆσαν: <Προχώρησε καὶ ὁ Κύριος θὰ παραδώσῃ ὁπωσδήποτε τὴν πόλιν εἰς τὰ χέρια (σου) τοῦ βασιλιᾶ>.
7 Καὶ εἶπεν Ἰωσαφὰτ πρὸς βασιλέα Ἰσραήλ· οὐκ ἔστιν ὧδε προφήτης τοῦ Κυρίου καὶ ἐπερωτήσομεν τὸν Κύριον δι' αὐτοῦ;	7 Ὁ Ἰωσαφὰτ ὅμως ἠρώτησε τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ· <δὲν ὑπάρχει ἐδῶ ἕνας ἀληθινὸς προφήτης τοῦ Κυρίου, διὰ νὰ ἐρωτήσωμεν διὰ μέσου αὐτοῦ τὸν Κύριον;>	7 Τότε ὁ Ἰωσαφὰτ εἶπεν εἰς τὸν βασιλιᾶ του Ἰσραήλ: <Δὲν ὑπάρχει ἐδῶ, ἐκτὸς ἀπὸ αὐτούς, προφήτης τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ συμβουλευθῶμεν τὸν Κύριον μέσῳ αὐτοῦ;>
8 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ πρὸς Ἰωσαφάτ· εἷς ἐστιν ἀνὴρ εἰς τὸ ἐπερωτῆσαι δι' αὐτοῦ τὸν Κύριον, καὶ ἐγὼ μεμίσηκα αὐτόν, ὅτι οὐ λαλεῖ περὶ ἐμοῦ καλά, ἀλλ' ἢ κακά, Μιχαίας υἱὸς Ἰεμβλαά. Καὶ εἶπεν Ἰωσαφὰτ βασιλεὺς Ἰούδα· μὴ λεγέτω ὁ βασιλεὺς οὕτως.	8 Ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ εἶπε πρὸς τὸν Ἰωσαφάτ· <ὑπάρχει ἕνας ἀνήρ, νὰ ἐρωτήσωμεν διὰ μέσου αὐτοῦ τὸν Κύριον. Ἀλλὰ ἐγὼ ἔχω μισήσει αὐτόν, διότι δὲν ὁμιλεῖ καλὰ περὶ ἐμοῦ, ἀλλὰ πάντοτε δυσάρεστα. Αὐτὸς εἶναι ὁ Μιχαίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰεμβλαά>. Ὁ Ἰωσαφάτ, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰούδα, ἀπήντησε· <ἂς μὴ λέγῃ τέτοια λόγια ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ ἐναντίον τοῦ Μιχαία>.	8 Ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ ἀπάντησε εἰς τὸν Ἰωσαφάτ: <Ὑπάρχει ἀκόμη ἕνας ἄνθρωπος (προφήτης) διὰ νὰ ἐρωτήσωμεν τὸν Κύριον μέσῳ αὐτοῦ, ἐγὼ ὅμως τὸν ἔχω μισήσει, διότι οὐδέποτε προφητεύει δι’ ἐμὲ εὐχάριστα, ἀλλὰ δυσάρεστα· ὁ Προφήτης αὐτὸς εἶναι ὁ Μιχαίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰεμβλαά>. Ὁ Ἰωσαφάτ, ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰουδαϊκο λαοῦ, εἶπεν εἰς τὸν Ἀχαάβ: <Δὲν πρέπει νὰ ὁμιλῇ ἔτσι ὁ βασιλιᾶς διὰ τὸν Προφήτην αὐτόν>.
9 Καὶ ἐκάλεσεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ εὐνοῦχον ἕνα καὶ εἶπε· τὸ τάχος Μιχαίαν υἱὸν Ἰεμβλαά.	9 Ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ ἐκάλεσεν ἕνα δοῦλον του, εὐνοῦχον, καὶ τοῦ εἶπε· <προσκάλεσε ταχέως τὸν Μιχαίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰεμβλαά>.	9 Τότε ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ ἐκάλεσεν ἕνα εὐνοῦχον αὐλικὸν καὶ τοῦ εἶπε: <Πήγαινε γρήγορα καὶ κάλεσε ἀμέσως τὸν Μιχαίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰεμβλαά>!
10 Καὶ ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ καὶ Ἰωσαφὰτ βασιλεὺς Ἰούδα ἐκάθηντο ἀνὴρ ἐπὶ τοῦ θρόνου αὐτοῦ ἔνοπλοι ἐν ταῖς πύλαις Σαμαρείας, καὶ πάντες οἱ προφῆται ἐπροφήτευον ἐνώπιον αὐτῶν.	10 Ὁ Ἀχαάβ, ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ ὁ Ἰωσαφὰτ ὁ βασιλεὺς τοῦ βασιλείου Ἰούδα, ἐκάθηντο ὁ καθένας εἰς τὸν θρόνον του, εἰς τὰς πύλας τοῦ τείχους τῆς πόλεως τῆς Σαμαρείας, φοροῦντες τὰς βασιλικάς των στολάς. Ἐνώπιον δὲ αὐτῶν ἦσαν οἱ ψευδοπροφῆται, οἱ ὁποῖοι ἐπροφήτευαν.	10 Καὶ ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ὁ Ἰωσαφάτ, ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰούδα, ἐκάθηντο ὁ καθένας εἰς τὸν φορητὸν θρόνον του, ντυμένοι τὴν πολεμικὴν (κατὰ τὸ Ἑβραϊκόν: Τὴν βασιλικήν) των στολήν, εἰς τὸν ἀνοικτὸν χῶρον ἐμπρὸς ἀπό τις πύλες τῆς Σαμαρειας· καὶ ὅλοι οἱ ψευδοπροφῆται ἐπροφήτευαν ἐμπρός των.
11 Καὶ ἐποίησεν ἑαυτῷ Σεδεκίας υἱὸς Χανανὰ κέρατα σιδηρᾶ καὶ εἶπε· τάδε λέγει Κύριος· ἐν τούτοις κερατιεῖς τὴν Συρίαν, ἕως συντελεσθῇ.	11 Ὁ Σεδεκίας, υἱὸς τοῦ Χανανά, ἀρχηγὸς τῶν ψευδοπροφητῶν, κατεσκεύασε διὰ τὸν ἑαυτόν του σιδηρᾶ κέρατα καὶ εἶπε πρὸς τὸν Ἀχαάβ· <μὲ αὐτὰ θὰ πολεμήσῃς τοὺς Σύρους, μέχρις ὅτου τοὺς ἐξολοθρεύσῃς>.	11 Καὶ ἕνας ἀπὸ αὐτούς, ὁ Σεδεκίας, ὁ υἱὸς τοῦ Χανανά, κατεσκεύασε διὰ τὸν ἑαυτόν του κέρατα σιδερένια καὶ εἶπεν: <Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· μὲ αὐτὰ θὰ κτυπήσῃς τοὺς Σύρους, μέχρις ὅτου τοὺς συντρίψῃς ἐντελῶς>.
12 Καὶ πάντες οἱ προφῆται ἐπροφήτευον οὕτως λέγοντες· ἀνάβαινε εἰς Ρεμμὰθ Γαλαάδ, καὶ εὐοδώσει καὶ δώσει Κύριος εἰς χεῖράς σου καὶ τὸν βασιλέα Συρίας.	12 Καὶ ὅλοι οἱ ψευδοπροφῆται τὰ ἴδια ἔλεγον· <Ἐκστράτευσε ἐναντίον τῆς Ρεμμὰθ εἰς Γαλαάδ, ὁ δὲ Κύριος θὰ κατευοδώσῃ τὴν ἐκστρατείαν σου καὶ θὰ παραδώσῃ εἰς τὰ χέρια σου τὸν βασιλέα τῆς Συρίας>.	12 Καὶ ὅλοι οἱ ψευδοπροφῆται τὰ ἴδια ἐπροφήτευαν καὶ ἔλεγαν: <Προχώρει ἐναντίον τῆς πόλεως Ρεμμὰθ τῆς περιοχῆς Γαλαάδ, καὶ θὰ ἐπιτύχῃ ἡ ἐπίθεσίς σου, ὁ δὲ Κύριος θὰ παραδώσῃ εἰς τὰ χέρια σου καὶ αὐτὸν ἀκόμη τὸν βασιλιᾶ τῆς Συρίας>.
13 Καὶ ὁ ἄγγελος ὁ πορευθεὶς καλέσαι τὸν Μιχαίαν ἐλάλησεν αὐτῷ λέγων· Ἰδοὺ δὴ λαλοῦσι πάντες οἱ προφῆται ἐν στόματι ἑνὶ καλὰ περὶ τοῦ βασιλέως· γίνου δὴ καὶ σὺ εἰς τοὺς λόγους σου κατὰ τοὺς λόγους ἑνὸς τούτων καὶ λάλησον καλά.	13 Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ ἀγγελιαφόρος, ὁ ὁποῖος εἶχε μεταβῆ, διὰ νὰ καλέσῃ τὸν Μιχαίαν, ὡμίλησε πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν· <ἰδοὺ ὅτι ὅλοι οἱ προφῆται μὲ ἕνα στόμα λέγουν εὐχάριστα διὰ τὸν βασιλέα. Γίνε, λοιπόν, καὶ σὺ ὡς πρὸς τὰ λόγια ὡσὰν ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς καὶ εἰπὲ εὐχάριστα πράγματα πρὸς τὸν βασιλέα>.	13 Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ ἀγγελιαφόρος, ποὺ ἐπῆγε νὰ καλέσῃ τὸν Μιχαίαν, ἐμίλησε εἰς αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπε: <Νά· ὅλοι οἱ προφῆται ὁμιλοῦν μὲ ἕνα στόμα καὶ λέγουν εὐχάριστα πράγματα εἰς τὸν βασιλιᾶ· γίνε λοιπὸν καὶ σὺ εἰς τὰ λόγια σου εὐχάριστος, ὅπως τὰ λόγια καθενὸς ἀπ’ αὐτούς· μίλησε καὶ πὲς εὐχάριστα πράγματα εἰς τὸν βασιλιᾶ>.
14 Καὶ εἶπε Μιχαίας· ζῇ Κύριος, ὅτι ἃ ἐὰν εἴπῃ Κύριος πρός με, ταῦτα λαλήσω.	14 Ὁ Μιχαίας ἀπήντησεν· <ὁρκίζομαι εἰς τὸν ζῶντα Θεόν, ὅτι ἐγὼ θὰ ὁμιλήσω ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα ὁ Κύριος θὰ μοῦ ἀποκαλύψῃ>.	14 Ὁ Μιχαίας ὅμως τοῦ ἀπάντησε: <Ζῇ ὁ Θεὸς καὶ εἶναι μάρτυς τῶν ὅσων θὰ βεβαιώσω· ὁρκίζομαι λοιπὸν εἰς Αὐτὸν ὅτι ἐκεῖνα, ποὺ θὰ μοῦ εἰπῇ ὁ Κύριος, αὐτὰ καὶ θὰ εἰπῶ εἰς τὸν βασιλιᾶ>.
15 Καὶ ἦλθε πρὸς τὸν βασιλέα καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς· Μιχαία, εἰ ἀναβῶ εἰς Ρεμμὰθ Γαλαὰδ εἰς πόλεμον, ἢ ἐπίσχω; Καὶ εἶπεν· ἀνάβαινε, καὶ εὐοδώσει Κύριος εἰς χεῖρας τοῦ βασιλέως.	15 Ὁ Μιχαίας παρουσιάσθη ἐνώπιον τοῦ βασιλέως· τοῦ εἶπε δὲ ὁ Ἀχαὰβ ὁ βασιλεύς· <Μιχαία, τί λέγεις; Νὰ ἐκστρατεύσω ἐναντίον τῆς πόλεως Ρεμμὰθ εἰς Γαλαὰδ ἢ νὰ ματαιώσω τὸν πόλεμον;> Ὁ Μιχαίας εἰρωνικῶς ὁμιλῶν τοῦ εἶπε· <ναί, ἐκστράτευσε καὶ ὁ Κύριος θὰ δώσῃ αἴσιον πέρας εἰς τὴν ἐκστρατείαν καὶ θὰ παραδώσῃ εἰς τὰ χέρια σου τὸν βασιλέα>!	15 Ὁ Μιχαίας παρουσιάσθη εἰς τὸν βασιλιᾶ καὶ ὁ βασιλιᾶς τοῦ εἶπε: <Μιχαία, πρέπει νὰ προχωρήσω εἰς πόλεμον ἐναντίον τῆς πόλεως Ρεμμὰθ τῆς περιοχῆς Γαλαάδ, ἢ πρέπει νὰ ἀποφύγω τὸν πόλεμον;> Ὁ Μιχαίας τοῦ ἀπάντησε (εἰρωνικῶς): <Προχώρει καὶ ὁ Κύριος θὰ κάμῃ, ὥστε νὰ ἐπιτύχῃ ὁ πόλεμος, θὰ παραδώσῃ δὲ εἰς τὰ χέρια (σου) τοῦ βασιλιᾶ τὴν πόλιν>.
16 Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς· ποσάκις ἐγὼ ὁρκίζω σε ὅπως λαλήσῃς πρός με ἀλήθειαν ἐν ὀνόματι Κυρίου;	16 Ὁ βασιλεὺς Ἀχαὰβ εἶπε τότε πρὸς αὐτόν· <πόσες καὶ πόσες φορὲς ἐγὼ σὲ ἐξώρκισα νὰ εἴπῃς πρὸς ἐμὲ τὴν ἀλήθειαν ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου;>	16 Τότε ὁ βασιλιᾶς Ἀχαάβ εἶπεν εἰς τὸν Μιχαίαν: <Πόσες φορὲς σὲ ἐκάλεσα, διὰ νὰ μοῦ εἰπῇς μὲ ὅρκον τὴν ἀλήθειαν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου;>
17 Καὶ εἶπε Μιχαίας· οὐχ οὕτως, ἑώρακα πάντα τὸν Ἰσραὴλ διεσπαρμένον ἐν τοῖς ὄρεσιν ὡς ποίμνιον, ᾧ οὐκ ἔστι ποιμήν, καὶ εἶπε Κύριος· οὐ κύριος τούτοις Θεός; Ἕκαστος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἐν εἰρήνῃ ἀναστρεφέτω.	17 Ὁ Μιχαίας ἀπήντησε· <δὲν θὰ πράξῃς, ὅπως σοῦ λέγουν οἱ ψευδοπροφῆται. Δὲν θὰ μεταβῇς εἰς πόλεμον. Βλέπω τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν διασκορπισμένον εἰς τὰ ὄρη ὡσὰν τὰ πρόβατα, διὰ τὰ ὁποῖα δὲν ὑπάρχει ποιμήν. Ὁ Κύριος λέγει εἰς τοὺς διασκορπισμένους αὐτούς· Δὲν ὑπάρχει, λοιπόν, Κύριος καὶ Θεὸς εἰς αὐτούς; Ἄς ἐπιστρέψῃ κάθε Ἰσραηλίτης εἰρηνικὰ εἰς τὸ σπίτι του>.	17 Ὁ Μιχαίας τοῦ ἀπάντησε: <Λοιπόν, δὲν θὰ γίνῃ Ὅπως σοῦ εἶπα προηγουμένως. Βλέπω ὅλον τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν νὰ εἶναι σκορπισμένος εἰς τὰ βουνά, ὡς ἕνα κοπάδι παραμελημένον, ποὺ δὲν ἔχει βοσκὸν νὰ τὸ προφυλάξῃ καὶ να τὸ ὁδηγήσῃ εἰς τόπους βοσκῆς. Καὶ ὁ Κύριος εἶπε: <Τοῦ σκορπισμένου αὐτοῦ λαοῦ ἡγέτης δὲν εἶναι ὁ Θεός; Ἂς ἐπιστρέψῃ ὁ καθένας τους εἰρηνικὰ εἰς τὸ σπίτι του>.
18 Καὶ εἶπε βασιλεὺς Ἰσραὴλ πρὸς Ἰωσαφὰτ βασιλέα Ἰούδα· οὐκ εἶπα πρός σε ὅτι οὐ προφητεύει οὗτός μοι καλά, διότι ἀλλ' ἢ κακά;	18 Ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ εἶπε τότε πρὸς τὸν Ἰωσαφὰτ τὸν βασιλέα τοῦ Ἰούδα· <δὲν σοῦ εἶπα, ὅτι αὐτὸς ὁ προφήτης δὲν ἀναγγέλλει ποτὲ εὐχάριστα δι' ἐμέ, ἀλλὰ μόνον δυσάρεστα καὶ κακά;>	18 Μετὰ τὴν ἀπάντησιν αὐτὴν τοῦ Μιχαία ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραὴλ εἶπεν εἰς τὸν Ἰωσαφάτ, τὸν βασιλιᾶ τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα: <Δὲν σοῦ εἶπα ὅτι αὐτὸς δὲν προφητεύει δι' ἐμὲ εὐχάριστα πράγματα, παρὰ μόνον δυσάρεστα;>
19 Καὶ εἶπε Μιχαίας· οὐχ οὕτως, οὐκ ἐγώ, ἄκουε ρῆμα Κυρίου, οὐχ οὕτως· εἶδον Θεὸν Ἰσραὴλ καθήμενον ἐπὶ θρόνου αὐτοῦ, καὶ πᾶσα ἡ στρατιὰ τοῦ οὐρανοῦ εἱστήκει περὶ αὐτὸν δεξιῶν αὐτοῦ καὶ ἐξ εὐωνύμων.	19 Ὁ Μιχαίας εἶπε· <δὲν εἶναι ἔτσι. Δὲν ὁμιλῶ ἐγώ, ἀλλὰ ὁ Κύριος. Ἄκουσε τὸν λόγον τοῦ Κυρίου. Δὲν εἶναι τὰ πράγματα, ὅπως σὺ νομίζεις. Ἐγὼ εἶδα τὸν Θεὸν τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ νὰ κάθεται ἐπάνω εἰς τὸν θρόνον του καὶ γύρω ἀπὸ αὐτὸν ἐκ δεξιῶν καὶ ἐξ ἀριστερῶν ὑπῆρχεν ὅλος ὁ ἀγγελικὸς στρατὸς τοῦ οὐρανοῦ.	19 Τότε ὁ Μιχαίας ἀπάντησε: <Δὲν εἶναι τὰ πράγματα ἔτσι, ὅπως ἐπιμένεις· δὲν προφητεύω ἐγὼ αὐθαιρέτως καὶ ἀπὸ τὸν ἑαυτόν μου. Πρόσεξε εἰς τὸν λόγον τοῦ Κυρίου· πρόσεξε λοιπόν, διὰ νὰ βεβαιωθῇς ὅτι τὰ πράγματα δὲν εἶναι ἔτσι, ὅπως ἐπιμένεις. Εἶδα μὲ τὰ μάτια τῆς διανοίας εἰς ἔκστασιν προφητικὴν τὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ νὰ κάθεται ἐπάνω εἰς τὸν θρόνον του καὶ ὅλες οἱ οὐράνιες ἀγγελικὲς δυνάμεις νὰ στέκωνται γύρω ἀπὸ τὸν θρόνον του, εἰς τὰ δεξιὰ καὶ εἰς τὰ ἀριστερά του.
20 Καὶ εἶπε Κύριος· τίς ἀπατήσει τὸν Ἀχαὰβ βασιλέα Ἰσραὴλ καὶ ἀναβήσεται καὶ πεσεῖται ἐν Ρεμμὰθ Γαλαάδ; Καὶ εἶπεν οὗτος οὕτως καὶ οὗτος οὕτως.	20 Εἶπεν ὁ Κύριος: Ποιὸς θὰ ἐξαπατήσῃ τὸν βασιλέα τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, τὸν Ἀχαάβ, καὶ θὰ τὸν παρακινήσῃ νὰ ἐκστρατεύσῃ ἐναντίον τῆς πόλεως Ρεμμὰθ εἰς Γαλαάδ, διὰ νὰ φονευθῇ ἐκεῖ; Ἄλλος μὲν ἔλεγεν ἄλλα, καὶ ἄλλος ἔλεγε διαφορετικά.	20 Καὶ ὁ Κύριος ἐρωτησε: <Ποιὸς θὰ ἀπατήσῃ καὶ θὰ πείσῃ τὸν Ἀχαάβ, τὸν βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ, ὥστε νὰ προχωρήσῃ εἰς πόλεμον κατὰ τῆς πόλεως Ρεμμὰθ τῆς περιοχῆς Γαλαὰδ καὶ ἔτσι νὰ σκοτωθῇ ἐκεῖ;> Καὶ ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους ἔλεγε <μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον >, ὁ δὲ ἄλλος ἔλεγε <μὲ ἐκεῖνον τὸν τρόπον>·
21 Καὶ ἔξελθε πνεῦμα καὶ ἔστη ἐνώπιον Κυρίου καὶ εἶπεν· ἐγὼ ἀπατήσω αὐτόν.	21 Ἐξῆλθεν ἕνα πνεῦμα, ἐστάθηκε ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ εἶπε· ἐγὼ θὰ ἐξαπατήσω αὐτόν.	21 μέχρις ὅτου παρουσιάσθη ἕνα πνεῦμα, τὸ ὁποῖον ἐστάθη ἐμπρὸς εἰς τὸν Κύριον καὶ εἶπεν: <Ἐγὼ θὰ τὸν ἀπατήσω καὶ θὰ τὸν πείσω νὰ προχωρήσῃ εἰς τὸν πόλεμον αὐτόν!>
22 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Κύριος· ἐν τίνι; Καὶ εἶπεν ἐξελεύσομαι καὶ ἔσομαι πνεῦμα ψευδὲς εἰς τὸ στόμα πάντων τῶν προφητῶν αὐτοῦ. Καὶ εἶπεν· ἀπατήσεις καὶ γε δυνήσῃ, ἔξελθε καὶ ποίησον οὕτως.	22 Ὁ Κύριος ἠρώτησε τὸ πνεῦμα· μὲ τί τρόπον θὰ ἐξαπατήσῃς αὐτόν; Καὶ τὸ πνεῦμα ἀπήντησε· θὰ φύγω ἀπὸ ἐδῶ καὶ θὰ γίνω πνεῦμα ψεύδους προφητείας εἰς τὸ στόμα ὅλων τῶν ψευδοπροφητῶν. Καὶ ὁ Θεὸς εἶπεν· πράγματι ἔτσι θὰ κατορθώσῃς νὰ τὸν ἐξαπατήσῃς. Φύγε ἀπὸ ἐδῶ καὶ κάμε ὅπως εἶπες.	22 Καὶ ὁ Κύριος τὸ ἐρώτησε: <Μὲ ποῖον τρόπον;> Τὸ πνεῦμα ἀπάντησε: <Θὰ φύγω ἀπὸ ἐδῶ καὶ θὰ γίνω πνεῦμα, ποὺ θὰ λαλήσῃ ψεύδη εἰς τὸ στόμα ὅλων τῶν ψευδοπροφητῶν τοῦ Ἀχαάβ>. Καὶ ὁ Θεὸς τοῦ εἶπε: <Θὰ τὸν ἀπατήσῃς πράγματι καὶ θὰ ἐπιτύχῃς νὰ τὸν πείσῃς νὰ προχωρήση εἰς τὸν πόλεμον. Λοιπόν· φύγε ἀπὸ ἐδῶ καὶ κάμε ἔτσι, ὅπως ἀκριβῶς εἶπες>.
23 Καὶ νῦν ἰδοὺ ἔδωκε Κύριος πνεῦμα ψευδὲς ἐν στόματι πάντων τῶν προφητῶν σου τούτων, καὶ Κύριος ἐλάλησεν ἐπὶ σὲ κακά.	23 Καὶ ἰδοὺ ὅτι τώρα ἔδωσεν ὁ Κύριος πνεῦμα ψευδοῦς προφητείας εἰς τὸ στόμα ὅλων αὐτῶν τῶν ψευδοπροφητῶν σου. Ὁ Κύριος προανήγγειλεν ὅλας τὰς συμφοράς, ποὺ θὰ ἐπιπέσουν εἰς σέ>.	23 Ὁ Μιχαίας ἐπρόσθεσε: <Καὶ νά, τὶ συνέβη· ὁ Κύριος ἔβαλε πνεῦμα ψεύδους καὶ πλάνης εἰς τὸ στόμα ὅλων αὐτῶν τῶν ψευδοπροφητῶν σου· ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἐμίλησε διὰ σέ, Ἀχαάβ, δυσάρεστα· εἶπεν ὅτι σὲ περιμένει ἧττα καὶ καταστροφή!>
24 Καὶ προσῆλθε Σεδεκίας υἱὸς Χανανὰ καὶ ἐπάταξε τὸν Μιχαίαν ἐπὶ τὴν σιαγόνα καὶ εἶπε· ποῖον πνεῦμα Κυρίου τὸ λαλῆσαν ἐν σοί;	24 Ὁ Σεδεκίας, ὁ υἱὸς τοῦ Χανανά, ἐπλησίασε γεμᾶτος ἀγανάκτησιν τὸν Μιχαίαν, ἐκτύπησεν αὐτὸν εἰς τὸ πρόσωπον καὶ τοῦ εἶπε· <ποιὸ εἶναι αὐτὸ τὸ πνεῦμα τοῦ Κυρίου, τὸ ὁποῖον ἀπεκάλυψεν εἰς σὲ αὐτά;>	24 Τότε ἐπλησίασεν ὁ Σεδεκίας, ὁ υἱὸς τοῦ Χανανά, καὶ ἐκτύπησε τὸν Μιχαίαν εἰς τὸ πρόσωπον καὶ τοῦ εἶπε: <Ποιὸ εἶναι τὸ πνεῦμα Κυρίου, ποὺ ἐμίλησε καὶ σοῦ ἀπεκάλυψεν αὐτά;>
25 Καὶ εἶπε Μιχαίας· ἰδοὺ σὺ ὄψῃ τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, ὅταν εἰσέλθῃς ταμιεῖον τοῦ ταμιείου τοῦ κρυβῆναι ἐκεῖ.	25 Καὶ ὁ Μιχαίας τοῦ ἀπήντησεν· <ἰδού, θὰ ἰδῇς καὶ θὰ καταλάβῃς κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, ποιὸ εἶναι αὐτὸ τὸ πνεῦμα, ὅταν τρομαγμένος θὰ εἰσέλθῃς εἰς τὸ πλέον ἀπόκρυφον μέρος τοῦ ἐσωτερικοῦ σου δωματίου, διὰ νὰ κρυβῇς ἐκεῖ>.	25 Ὁ Μιχαίας τοῦ ἀπάντησε: <Νά· σὺ θὰ ἐννοήσῃς ποιὸ πνεῦμα μοῦ ἐμίλησε, κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ποὺ θὰ μάθῃς τὴν ἧτταν τοῦ Ἀχαάβ, καὶ θὰ τρέξῃς τρομοκρατημένος εἰς τὸ ἐσωτερικώτερον μέρος τοῦ ἐσωτερικοῦ δωματίου σου διὰ νὰ κρυφθῇς καὶ νὰ σωθῇς>.
26 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραήλ· λάβετε τὸν Μιχαίαν καὶ ἀποστρέψατε αὐτὸν πρὸς Σεμὴρ τὸν βασιλέα τῆς πόλεως· καὶ τῷ Ἰωὰς υἱῷ τοῦ βασιλέως	26 Μὲ ἀγανάκτησιν ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ διέταξε <συλλάβετε τὸν Μιχαίαν καὶ φέρετε αὐτὸν πρὸς τὸν Σεμήρ, τὸν ἄρχοντα τῆς πόλεως. Εἰς δὲ τὸν υἱὸν τοῦ ἄρχοντος τὸν Ἰωὰς	26 Κατόπιν αὐτῶν ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ διέταξε: <Συλλάβετε τὸν Μιχαίαν καὶ ὁδηγήστέ τον εἰς τὸν Σεμήρ, τὸν ἄρχοντα τῆς πόλεως αὐτῆς. Καὶ εἰς τὸν Ἰωάς, τὸν υἱὸν τοῦ ἄρχοντος αὐτοῦ,
27 εἰπὸν θέσθαι τοῦτον ἐν φυλακῇ καὶ ἐσθίειν αὐτὸν ἄρτον θλίψεως καὶ ὕδωρ θλίψεως ἕως τοῦ ἐπιστρέψαι με ἐν εἰρήνῃ.	27 εἴπατε νὰ τὸν θέσῃ εἰς τὴν φυλακὴν καὶ νὰ τοῦ δίδῃ ὀλίγον ψωμὶ νὰ τρώγῃ καὶ ὀλίγον νερό, μέχρις ὅτου ἐπανέλθω ἐγὼ νικητὴς καὶ εἰρηνικὸς ἀπὸ τὸν πόλεμον>.	27 πέστε νὰ τὸν ρίψῃ εἰς τὴν φυλακὴν καὶ νὰ τοῦ δίδῃ νὰ τρώγῃ ψωμὶ ἐλάχιστον καὶ κατωτέρας ποιότητος καὶ νὰ πίνῃ ἐλάχιστον καὶ θολὸ νερὸ μέχρις ὅτου ἐπιστρέψω ἀπὸ τὸν πόλεμον, ποὺ θὰ ἐπιχειρήσω, εἰρηνικὸς καὶ νικητής>.
28 Καὶ εἶπε Μιχαίας· ἐὰν ἐπιστρέφων ἐπιστρέψῃς ἐν εἰρήνῃ, οὐ λελάληκε Κύριος ἐν ἐμοί.	28 Εἶπε τότε ὁ Μιχαίας· <ἐὰν σὺ ἐπιστρέψῃς ἀπὸ τὸν πόλεμον νικητής, τότε δὲν θὰ εἶναι ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος ὡμίλησεν εἰς ἐμέ>.	28 Ὁ Μιχαίας τότε εἶπε πρὸς τὸν Ἀχαάβ: <Ἐὰν ἐπιστρέψῃς πράγματι νικητὴς ἀπὸ τὸν πόλεμον αὐτόν, δὲν μοῦ τὸ ἔχει εἰπεῖ ὁ Κύριος>.
29 Καὶ ἀνέβη βασιλεὺς Ἰσραὴλ καὶ Ἰωσαφὰτ βασιλεὺς Ἰούδα μετ' αὐτοῦ εἰς Ρεμμὰθ Γαλαάδ.	29 Ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ ἐξεστράτευσεν ἐναντίον τῆς Ρεμμὰθ εἰς Γαλαάδ, μαζῆ δὲ μὲ αὐτὸν καὶ ὁ Ἰωσαφάτ, ὁ βασιλεὺς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα.	29 Ὁ Ἀχαάβ, ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ, καὶ μαζί του ὁ Ἰωσαφάτ, ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα, ἀνέβησαν διὰ νὰ ἐπιτεθοῦν κατὰ τῆς πόλεως Ρεμμὰθ τῆς περιοχῆς Γαλαάδ.
30 Καὶ εἶπε βασιλεὺς Ἰσραὴλ πρὸς Ἰωσαφὰτ βασιλέα Ἰούδα· συγκαλύψομαι καὶ εἰσελεύσομαι εἰς τὸν πόλεμον, καὶ σὺ ἔνδυσαι τὸν ἱματισμόν μου καὶ συνεκαλύψατο βασιλεὺς Ἰσραὴλ καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν πόλεμον.	30 Εἶπεν ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ πρὸς τὸν Ἰωσαφὰτ τὸν βασιλέα τοῦ Ἰούδα· <ἐγὼ θὰ μεταμφιεσθῶ καὶ θὰ λάβω μέρος ἄγνωστος εἰς τὸν πόλεμον. Σὺ ὅμως φόρεσε τὴν ἰδικήν μου βασιλικὴν στολήν>. Πράγματι ὁ βασιλεὺς Ἀχαὰβ ἤλλαξε τὴν βασιλικήν του στολήν μὲ ἄλλην καὶ ἔλαβε μέρος εἰς τὸν πόλεμον.	30 Καὶ ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραὴλ εἶπεν εἰς τὸν Ἰωσαφάτ, τὸν βασιλιᾶ του βασιλείου τοῦ Ἰούδα: <Ἐγὼ θὰ μεταμφιεσθῶ καὶ θὰ λάβω μέρος εἰς τὴν μάχην ὡς ἁπλὸς καὶ ἄγνωστος στρατιώτης, σὺ δὲ φόρεσε τὴν ἰδικήν μου βασιλικὴν στολήν>. Ἔτσι ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραὴλ μετημφιέσθη καὶ ἐρρίφθη εἰς τὴν μάχην.
31 Καὶ βασιλεὺς Συρίας ἐνετείλατο τοῖς ἄρχουσι τῶν ἁρμάτων αὐτοῦ τριάκοντα καὶ δύσι λέγων· μὴ πολεμεῖτε μικρὸν καὶ μέγαν, ἀλλ' ἢ τὸν βασιλέα Ἰσραὴλ μονώτατον.	31 Ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας διέταξε τοὺς τριανταδύο ἄρχοντας τῶν πολεμικῶν ἁρμάτων του καὶ εἶπε· <μὴ συνάψετε μάχην ἐναντίον μικρῶν ἢ μεγάλων ἐχθρῶν, ἀλλὰ μόνον ἐναντίον τοῦ βασιλέως τῶν Ἰσραηλιτῶν>.	31 Ἀλλ' ὁ βασιλιᾶς τῆς Συρίας ἔδωσε διαταγὴν εἰς τοὺς τριάντα δύο ἀξιωματικοὺς τῶν πολεμικῶν του ἁρμάτων καὶ τοὺς εἶπε: <Μὴ πολεμεῖτε ἐναντίον μικροῦ ἢ μεγάλου ἐχθροῦ, ἀλλὰ μόνον ἐναντίον τοῦ ἰδίου τοῦ βασιλιᾶ του βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ>.
32 Καὶ ἐγένετο ὡς εἶδον οἱ ἄρχοντες τῶν ἁρμάτων τὸν Ἰωσαφὰτ βασιλέα Ἰούδα, καὶ αὐτοὶ εἶπαν· φαίνεται βασιλεὺς Ἰσραὴλ οὗτος· καὶ ἐκύκλωσαν αὐτὸν πολεμῆσαι. Καὶ ἀνέκραξεν Ἰωσαφάτ.	32 Ὅταν οἱ ἀρχηγοὶ τῶν πολεμικῶν ἁρμάτων εἶδον τὸν Ἰωσαφάτ, τὸν βασιλέα τοῦ Ἰούδα, εἶπαν ἀναμεταξύ των· <ἔκαμε τὴν ἐμφάνισίν του ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰσραηλιτῶν· αὐτὸς εἶναι. Τὸν περιεκύκλωσαν, διὰ νὰ τὸν καταπολεμήσουν καὶ τὸν φονεύσουν. Ὁ Ἰωσαφὰτ τότε ἐφώναξεν.	32 Καὶ συνέβη τοῦτο: Μόλις οἱ ἀξιωματικοὶ τῶν πολεμικῶν ἁρμάτων εἶδαν τὸν Ἰωσαφάτ, τὸν βασιλιᾶ του βασιλείου τοῦ Ἰούδα, εἶπαν μεταξύ των: <Νά· ἐφάνη αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ>. Καὶ ἀμέσως τὸν περιεκύκλωσαν διὰ νὰ τὸν κτυπήσουν καὶ τὸν σκοτώσουν. Ἀλλ’ ὁ Ἰωσαφὰτ ἐφώναξε δυνατά!
33 Καὶ ἐγένετο ὡς εἶδον οἱ ἄρχοντες τῶν ἁρμάτων ὅτι οὐκ ἔστι βασιλεὺς Ἰσραὴλ οὗτος, καὶ ἀνέστρεψαν ἀπ' αὐτοῦ.	33 Ὅταν εἶδαν οἱ ἀρχηγοὶ τῶν πολεμικῶν ἁρμάτων, ὅτι αὐτὸς δὲν εἶναι ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰσραηλιτῶν, ἀπεμακρύνθησαν ἀπὸ αὐτόν.	33 Καὶ τότε συνέβη τοῦτο: Μόλις οἱ ἀξιωματικοὶ τῶν πολεμικῶν ἁρμάτων ἀντελήφθησαν ὅτι αὐτὸς δὲν ἦταν ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ, ἀπεχώρησαν καὶ ἐσταμάτησαν νὰ τὸν πολεμοῦν.
34 Καὶ ἐπέτεινεν εἰς τὸ τόξον εὐστόχως καὶ ἐπάταξε τὸν βασιλέα Ἰσραὴλ ἀνὰ μέσον τοῦ πνεύμονος καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ θώρακος. Καὶ εἶπε τῷ ἠνιόχῳ αὐτοῦ· ἐπίστρεψον τὰς χεῖράς σου καὶ ἐξάγαγέ με ἐκ τοῦ πολέμου, ὅτι τέτρωμαι.	34 Ἕνας ὅμως ἀπὸ αὐτοὺς ἐτέντωσε τὸ τόξον του καὶ ἐπέτυχε νὰ κτυπήσῃ τὸν βασιλέα τῶν Ἰσραηλιτῶν, τὸν Ἀχαάβ, ἀνάμεσα εἰς τὸν πνεύμονα καὶ τὸν θώρακα. Ἐκεῖνος δὲ εἶπεν εἰς τὸν ἠνίοχόν του· <στρέψε τὰ ἠνία τοῦ ἅρματός σου μὲ τὰ χέρια σου καὶ βγάλε με ἀπὸ τὸ πεδίον τῆς μάχης, διότι ἔχω πληγωθῆ>.	34 Κάποιος ὅμως Σύρος ἐτέντωσε τὴν χορδὴν τοῦ τόξου του καὶ ἐπέτυχε νὰ κτυπήσῃ τυχαίως τὸν βασιλιᾶ τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραὴλ μεταξὺ τοῦ πνεύμονος καὶ τοῦ θώρακος. Τότε ὁ Ἀχαὰβ εἶπεν εἰς τὸν ὁδηγὸν τοῦ πολεμικοῦ του ἅρματος: <Γύρισε πίσω τὸ ἅρμα καὶ ὁδήγησέ με ἔξω ἀπὸ τὸ πεδίον τῆς μάχης, διότι ἔχω πληγωθὴ σοβαρά!>
35 Καὶ ἐτροπώθη ὁ πόλεμος ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, καὶ ὁ βασιλεὺς ἦν ἑστηκὼς ἐπὶ τοῦ ἅρματος ἐξεναντίας Συρίας ἀπὸ πρωῒ ἕως ἑσπέρας καὶ ἀπέχυνε τὸ αἷμα ἀπὸ τῆς πληγῆς εἰς τὸν κόλπον τοῦ ἅρματος· καὶ ἀπέθανεν ἑσπέρας. Καὶ ἐξεπορεύετο τὸ αἷμα τῆς τροπῆς ἕως τοῦ κόλπου τοῦ ἅρματος.	35 Ἡ μάχη ἐκράτησεν ὅλην τὴν ἡμέραν ἐκείνην, ὁ δὲ βασιλεὺς Ἀχαὰβ ἐστέκετο ὄρθιος ἐπὶ τοῦ πολεμικοῦ του ἅρματος ἀπέναντι τῶν Σύρων, τὸ δὲ αἷμα τῆς πληγῆς του ἔτρεχεν ἐντὸς τοῦ ἅρματος. Κατὰ τὴν ἑσπέραν ὅμως ἀπέθανε. Τὸ αἷμα δὲ τῆς πληγῆς του ἐξηκολούθει νὰ ρέῃ καὶ μετὰ τὸν θάνατόν του ἐντὸς τοῦ ἅρματος.	35 Ἀλλὰ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ὁ πόλεμος ἔγινε πάρα πολὺ σκληρὸς καὶ ἄγριος. Διὰ τοῦτο ὁ ὁδηγὸς τοῦ ἅρματος δὲν ἠμπόρεσε νὰ τὸ ἀποσύρῃ ἕνεκα τῆς μανίας τοῦ πολέμου καὶ ἔτσι ὁ βασιλιᾶς Ἀχαὰβ ἐστέκετο ἐπάνω εἰς τὸ πολεμικόν του ἅρμα ἀπέναντι ἀπὸ τὸν στρατὸν τῶν Σύρων καὶ συνέχιζε τὸν πόλεμον ἀπὸ τὸ πρωΐ μέχρι τὸ βράδυ· καὶ τὸ αἷμα ἀπὸ τὸ τραῦμα τοῦ Ἀχαὰβ ἔτρεχεν εἰς τὸ ἐσωτερικόν (τὸ κοίλωμα τῆς βάσεως) τοῦ πολεμικοῦ του ἅρματος. Καὶ ἀπὸ τὴν πολλὴν αἱμορραγίαν ἀπέθανεν ὁ Ἀχαὰβ τὸ βράδυ. Καὶ ἐχύνετο τὸ αἷμα ἀπὸ τὴν πληγὴν εἰς τὸ ἐσωτερικόν (τὸ κοίλωμα τῆς βάσεως) τοῦ πολεμικοῦ του ἅρματος.
36 Καὶ ἔστη ὁ στρατοκήρυξ δύοντος τοῦ ἡλίου λέγων· ἕκαστος εἰς τὴν ἑαυτοῦ πόλιν καὶ εἰς τὴν ἑαυτοῦ γῆν,	36 Ὅταν ὁ ἥλιος ἔδυε, ἐστάθη ὁ κῆρυξ τοῦ στρατοῦ ὄρθιος καὶ ἐφώναξε· <ὁ καθένας ἂς ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν πόλιν του καὶ εἰς τὴν χώραν του,	36 Ἐστάθη δὲ ὄρθιος ὁ κήρυκας τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ στρατοῦ κατὰ τὴν δύσιν τοῦ ἡλίου καὶ ἐφώναξεν: <Ὁ καθένας ἂς φύγῃ καὶ ἂς πάῃ εἰς τὴν πόλιν του καὶ εἰς τὴν χώραν του,
37 ὅτι τέθνηκεν ὁ βασιλεύς. Καὶ ἦλθον εἰς Σαμάρειαν καὶ ἔθαψαν τὸν βασιλέα ἐν Σαμαρείᾳ.	37 διότι ὁ βασιλεὺς ἀπέθανε>. ῏Ηλθον τότε εἰς τὴν Σαμάρειαν οἱ ἀκόλουθοι τοῦ βασιλέως καὶ ἔθαψαν τὸν νεκρὸν βασιλέα εἰς τὴν Σαμάρειαν.	37 διότι ἀπέθανεν ὁ βασιλιᾶς>. Καὶ οἱ ἄνδρες τοῦ βασιλιᾶ ἦλθαν καὶ μετέφεραν τὸν Ἀχαὰβ εἰς τὴν Σαμάρειαν καὶ ἔθαψαν τὸν νεκρὸν βασιλιᾶ εἰς τὴν Σαμάρειαν.
38 Καὶ ἀπένιψαν τὸ αἷμα ἐπὶ τὴν κρήνην Σαμαρείας, καὶ ἐξέλειξαν αἱ ὕες καὶ οἱ κύνες τὸ αἷμα, καὶ αἱ πόρναι ἐλούσαντο ἐν τῷ αἵματι κατὰ τὸ ρῆμα Κυρίου, ὃ ἐλάλησε.	38 Εἰς τὴν πηγὴν τῆς Σαμαρείας ἔπλυναν τὸ ἅρμα ἀπὸ τὸ αἷμα τοῦ βασιλέως. Ἐκεῖ δὲ οἱ χοῖροι καὶ τὰ σκυλιὰ ἔγλειψαν τὸ αἷμα καὶ αἱ πόρναι ἐλούσθησαν μὲ τὸ ὕδωρ τῆς κρήνης, ὅπου ὑπῆρχεν ἀκόμη τὸ αἷμα τοῦ Ἀχαάβ, καὶ ἔτσι ἐξεπληρώθη ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος εἶχεν εἰπεῖ ἐναντίον τοῦ Ἀχαάβ.	38 Καὶ ἐξέπλυναν τὸ αἷμα του ἀπὸ τὸ πολεμικὸν ἅρμα εἰς τὴν πηγήν (κατ’ ἄλλην γραφήν: Τὴν λιμνούλα) τῆς Σαμαρείας. Ἔγλειψαν δὲ οἱ χοῖροι καὶ τὰ σκυλιὰ τὸ αἷμα τοῦ Ἀχαὰβ καὶ οἱ πόρνες γυναῖκες ἐλούσθησαν εἰς τὸ αἷμα του, σύμφωνα μὲ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, τὸν ὁποῖον εἶπε περὶ τοῦ Ἀχαὰβ διὰ τοῦ προφήτου Ἠλία.
39 Καὶ τὰ λοιπὰ τῶν λόγων Ἀχαὰβ καὶ πάντα, ἃ ἐποίησε, καὶ οἶκον ἐλεφάντινον, ὃν ᾠκοδόμησε, καὶ πάσας τὰς πόλεις, ἃς ἐποίησεν, οὐκ ἰδοὺ ταῦτα γέγραπται ἐν βιβλίῳ λόγων τῶν ἡμερῶν τῶν βασιλέων Ἰσραήλ;	39 Τὰ ὑπόλοιπα ἀπὸ τὰ ἔργα τοῦ Ἀχαάβ, τὰ ὁποῖα αὐτὸς ἔκαμε, καὶ ὁ ἐλεφάντινος οἶκος τὸν ὁποῖον ἀνοικοδόμησε, καὶ ὅλαι αἱ πόλεις τὰς ὁποίας ἔκτισε καὶ ὠχύρωσε, δὲν εἶναι ὅλα αὐτὰ γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον τῶν ἔργων καὶ τῶν λόγων τῶν βασιλέων τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ;	39 Τὰ δὲ ὑπόλοιπα ἔργα τοῦ Ἀχαὰβ καὶ ὅλα, ὅσα ἔκαμε, καὶ τὸ ἐλεφάντινον (φιλντισένιο) παλάτι, τὸ ὁποῖον ἔκτισε, καὶ ὅλες οἱ πόλεις, τὶς ὅποιες ἔκτισε, νά· ὅλα αὐτὰ δὲν εἶναι γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον τῶν <Χρονικῶν (ἢ Ἔργα καὶ Ἡμέραι) τῶν βασιλέων (τοῦ βασιλείου) τοῦ Ἰσραήλ>;
40 Καὶ ἐκοιμήθη Ἀχαὰβ μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ, καὶ ἐβασίλευσεν Ὀχοζίας υἱὸς αὐτοῦ ἀντ' αὐτοῦ.	40 Ὁ Ἀχαὰβ ἐκοιμήθη μὲ τοὺς πατέρας αὐτοῦ. Ἐβασίλευσε δὲ ἀντ' αὐτοῦ ὁ υἱός του, ὁ Ὀχοζίας.	40 Καὶ ὁ Ἀχαὰβ ἀπέθανε καὶ προσετέθη εἰς τοὺς ἀποθαμένους προγόνους του. Ἐβασίλευσε δὲ ὡς διάδοχός του ὁ Ὀχοζίας, ὁ υἱός του.
41 Καὶ Ἰωσαφὰτ υἱὸς Ἀσὰ ἐβασίλευσεν ἐπὶ Ἰούδαν· ἐν ἔτει τετάρτῳ τοῦ Ἀχαὰβ βασιλέως Ἰσραὴλ ἐβασίλευσεν Ἰωσαφάτ.	41 Ὁ Ἰωσαφὰτ ὁ υἱὸς τοῦ Ἀσὰ ἐβασίλευσεν εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα. Αὐτὸς ἀνῆλθεν εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον κατὰ τὸ τέταρτον ἔτος τοῦ βασιλέως τοῦ Ἰσραὴλ Ἀχαάβ.	41 Καὶ ὁ Ἰωσαφάτ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀσά, ἐβασίλευσεν εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα. Κατὰ τὸ τέταρτον ἔτος τοῦ Ἀχαάβ, βασιλιᾶ τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ, ἄρχισε νὰ βασιλεύῃ ὁ Ἰωσαφάτ.
42 Υἱὸς τριάκοντα καὶ πέντε ἐτῶν ἐν τῷ βασιλεύειν αὐτόν, καὶ εἴκοσι καὶ πέντε ἔτη ἐβασίλευσεν ἐν Ἱερουσαλήμ, καὶ ὄνομα τῇ μητρὶ αὐτοῦ Ἀζουβὰ θυγάτηρ Σαλαΐ.	42 Ἦτο τριάκοντα πέντε ἐτῶν, ὅταν ἀνῆλθεν εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον καὶ ἐβασίλευσεν ἐπὶ εἴκοσι πέντε ἔτη εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ. Ἡ μητέρα του ὠνομάζετο Ἀζουβά, ἦτο δὲ θυγάτηρ τοῦ Σαλαΐ.	42 Ὁ Ἰωσαφὰτ ἦταν τριάντα πέντε ἐτῶν, ὅταν ἄρχισε νὰ βασιλεύῃ, ἐβασίλευσε δὲ εἴκοσι πέντε χρόνια μὲ πρωτεύουσαν τὴν Ἱερουσαλήμ. Τὸ ὄνομα τῆς μητέρας του ἦταν Ἀζουβά· αὐτὴ δὲ ἦταν κόρη τοῦ Σαλαΐ.
43 Καὶ ἐπορεύθη ἐν πάσῃ ὁδῷ Ἀσὰ του πατρὸς αὐτοῦ· οὐκ ἐξέκλινεν ἀπ' αὐτῆς τοῦ ποιῆσαι τὸ εὐθὲς ἐν ὀφθαλμοῖς Κυρίου·	43 Ὁ Ἰωσαφὰτ ἐπορεύθη κατὰ πάντα τὸν δρόμον τοῦ εὐσεβοῦς πατρός του, τοῦ Ἀσά. Δὲν παρεξέκλινεν ἀπὸ τὸν δρόμον τοῦ Κυρίου καὶ ἔπραττε πάντοτε τὸ ὀρθὸν ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν τοῦ Θεοῦ.	43 Ὁ Ἰωσαφὰτ ἀκολούθησε εἰς ὅλα τὸ θεοφιλὲς παράδειγμα τοῦ ἀσά, τοῦ πατέρα του· καὶ δὲν παρεξέκλινεν ἀπὸ τὴν Θεοσεβῆ πορείαν τοῦ πατέρα του, ἀλλ’ ἔζησε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα καὶ τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου.
44 πλὴν τῶν ὑψηλῶν οὐκ ἐξῇρεν, ἔτι ὁ λαὸς ἐθυσίαζε καὶ ἐθυμίων ἐν τοῖς ὑψηλοῖς.	44 Τοὺς ὑψηλοὺς ὅμως εἰδωλικοὺς τόπους δὲν ἐπέτυχε νὰ τοὺς καταστρέψῃ, ὁ δὲ λαὸς ἐξακολουθοῦσε νὰ θυσιάζῃ καὶ νὰ προσφέρῃ θυμίαμα εἰς τοὺς ὑψηλοὺς αὐτοὺς τόπους.	44 Δὲν κατέστρεψεν ὅμως τὰ εἰδωλολατρικὰ ὑψώματα τῆς χώρας, καὶ ἔτσι ὁ λαὸς συνέχιζε νὰ προσφέρῃ ἐκεῖ θυσίες καὶ θυμιάματα εἰς τὰ εἴδωλα.
45 Καὶ εἰρήνευσεν Ἰωσαφὰτ μετὰ βασιλέως Ἰσραήλ.	45 Ὁ Ἰωσαφὰτ εἶχε συνάψει εἰρήνην μὲ τὸν βασιλέα τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, τὸν Ἀχαάβ.	45 Ὁ Ἰωσαφὰτ εἶχε κλείσει συνθήκην εἰρήνης μὲ τὸν Ἀχαάβ, τὸν βασιλιᾶ του Ἰσραήλ.
46 Τὰ λοιπὰ τῶν λόγων Ἰωσαφὰτ καὶ αἱ δυναστεῖαι αὐτοῦ, ὅσα ἐποίησεν οὐκ ἰδοὺ ταῦτα γεγραμμένα ἐν βιβλίῳ λόγων τῶν ἡμερῶν βασιλέων Ἰούδα;	46 Τὰ ὑπόλοιπα ἔργα τοῦ Ἰωσαφὰτ καὶ τὰ κατορθώματά του, ὅσα ἔπραξεν, ἰδού, δὲν εἶναι αὐτὰ γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον τῶν ἔργων καὶ τῶν λόγων τῶν βασιλέων τοῦ Ἰούδα;	46 Τὰ δὲ ὑπόλοιπα ἔργα, τὰ ὁποῖα ἔκαμεν ὁ Ἰωσαφατ, καὶ τὰ πολεμικὰ κατορθώματά του, ὅσα ἔκαμε, δὲν εἶναι μήπως αὐτὰ γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον τῶν <Χρονικῶν (ἢ Ἔργα καὶ Ἡμέραι) τῶν βασιλέων (τοῦ βασιλείου) τοῦ Ἰούδα>;
47 Καὶ περισσὸν τοῦ ἐνδιηλλαγμένου, ὃ ὑπελείφθη ἐν ἡμέραις Ἀσὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, ἐπέλεξεν ἀπὸ τῆς γῆς.	47 Ὁ Ἰωσαφὰτ ἐξηφάνισεν ἀπὸ τὴν χώραν του τὰ ὑπολείμματα τῆς διαφθορᾶς, τὰ ὁποῖα εἶχον ἀπομείνει ἀπὸ τὰς ἡμέρας τοῦ πατρός του Ἀσά.	47 Καὶ ὁ Ἰωσαφατ ἀπήλλαξε τὴν χώραν του ἀπὸ τὰ ὑπολείμματα κάθε εἴδους ἀσεβοῦς καὶ διεφθαρμένης ἀλλαγῆς, ποὺ ἔγινε πρὶν ἀπὸ αὐτόν, καὶ τὰ ὁποῖα (ὑπολείμματα) εἶχαν μείνει ἀπὸ τότε, ποὺ ἐζοῦσε ὁ Ἀσά, ὁ πατέρας του.
48 Καὶ βασιλεὺς οὐκ ἦν ἐν Ἐδὲμ ἐστηλωμένος. Καὶ ὁ βασιλεὺς	48 Βασιλεὺς δὲ μόνιμος καὶ σταθερὸς δὲν ὑπῆρχεν τότε εἰς τὴν Ἰδουμαίαν.	48 Τότε δὲν ὑπῆρχε βασιλιᾶς μονίμως ἐγκατεστημένος εἰς τὴν Ἐδώμ (Ἰδουμαίαν). Καὶ ὁ βασιλιᾶς
49 Ἰωσαφὰτ ἐποίησε νῆας εἰς Θαρσὶς τοῦ πορευθῆναι Ὠφέρδε εἰς χρυσίον, καὶ οὐκ ἐπορεύθησαν, ὅτι συνετρίβησαν νῆες ἐν Ἀσεὼν Γαβέρ.	49 Ὁ Ἰωσαφὰτ ἐναυπήγησε πλοῖα εἰς Θαρσίς, διὰ νὰ πλεύσουν εἰς Ὠφέρδε, ὅπου ὑπῆρχε χρυσίον. Τὰ πλοῖα ὅμως δὲν ἔφθασαν εἰς τὸν σκοπόν των, διότι συνετρίβησαν εἰς Ἀσεὼν Γαβέρ.	49 Ἰωσαφὰτ κατεσκεύασε μεγάλα πλοῖα εἰς Θαρσίς, διὰ νὰ πλεύσουν εἰς τὴν χώραν Ὠφίρ (Σωφὶρ ἢ Σωφιρά), ὥστε νὰ φορτώσουν καὶ μεταφέρουν χρυσάφι. Τὰ πλοῖα ὅμως αὐτὰ δὲν ἔπλευσαν εἰς τὴν Ὠφίρ, διότι κατεστράφησαν εἰς τὴν Ἀσεὼν Γαβέρ (ἢ Γασιὼν Γαβέρ).
50 Τότε εἶπεν Ὀχοζίας υἱὸς Ἀχαὰβ πρὸς Ἰωσαφάτ· πορευθήτωσαν δοῦλοί μου μετὰ τῶν δούλων σου ταῖς ναυσί· καὶ οὐκ ἠθέλησεν Ἰωσαφάτ.	50 Εἶπε τότε ὁ Ὀχοζίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀχαάβ, πρὸς τὸν Ἰωσαφάτ· <ἂς ὑπηρετήσουν οἱ ἄνδρες μου μαζῆ μὲ τοὺς ἰδικούς σου ἄνδρας εἰς τὰ πλοῖα>. Ὁ Ἰωσαφὰτ ὅμως δὲν ἐδέχθη αὐτὴν τὴν πρότασιν.	50 Τότε ὁ βασιλιᾶς Ὀχοζίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀχαάβ, εἶπε πρὸς τὸν Ἰωσαφάτ: <Ἂς ἐπανδρώσουν οἱ δοῦλοι (ναῦται) μου μαζὶ μὲ τοὺς ἰδικούς σου δούλους (ναῦτες) τὰ πλοῖα>. Ὁ Ἰωσαφὰτ ὅμως δὲν ἠθέλησεν.
51 Καὶ ἐκοιμήθη Ἰωσαφὰτ μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ καὶ ἐτάφη παρὰ τοῖς πατράσιν αὐτοῦ ἐν πόλει Δαυὶδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ· καὶ ἐβασίλευσεν Ἰωρὰμ υἱὸς αὐτοῦ ἀντ' αὐτοῦ.	51 Ὁ Ἰωσαφὰτ ἐκοιμήθη καὶ ἀνεπαύθη μὲ τοὺς πατέρας αὐτοῦ καὶ ἐτάφη κοντὰ εἰς τοὺς προγονικοὺς τάφους εἰς τὴν πόλιν Δαυίδ, τοῦ προπάτορός του. Ἔγινε δὲ ἀντ' αὐτοῦ βασιλεὺς ὁ υἱός του, ὁ Ἰωράμ.	51 Ἀπέθανε δὲ ὁ Ἰωσαφὰτ καὶ προσετέθη εἰς τοὺς ἀποθαμένους προγόνους του καὶ ἐτάφη κοντὰ εἰς τοὺς προπάτορές του εἰς τὴν πόλιν τοῦ Δαβίδ. Ἐβασίλευσε δὲ ὡς διάδοχός του ὁ Ἰωράμ, ὁ υἱός του.
52 Καὶ Ὀχοζίας υἱὸς Ἀχαὰβ ἐβασίλευσεν ἐπὶ Ἰσραὴλ ἐν Σαμαρείᾳ ἐν ἔτει ἐπτακαιδεκάτῳ Ἰωσαφὰτ βασιλέως Ἰούδα· καὶ ἐβασίλευσεν ἐν Ἰσραὴλ ἐν Σαμαρείᾳ δύο ἔτη.	52 Ὁ δὲ Ὀχοζίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀχαάβ, ἐβασίλευσεν ἐπὶ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ μὲ πρωτεύουσαν τὴν Σαμάρειαν κατὰ τὸ δέκατον ἕβδομον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Ἰωσαφάτ, βασιλέως τοῦ Ἰούδα. Αὐτὸς ἐβασίλευσεν ἐπὶ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ βασιλείου μὲ πρωτεύουσαν τὴν Σαμάρειαν ἐπὶ δύο ἔτη.	52 Καὶ ὁ Ὀχοζίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀχαάβ, ἐβασίλευσεν εἰς τὸ βασίλειον τοὑ Ἰσραὴλ μὲ πρωτεύουσαν τὴν Σαμάρειαν· ἄρχισε δὲ νὰ βασιλεύῃ κατὰ τὸ δέκατον ἕβδομον ἔτος τοῦ Ἰωσαφάτ, βασιλιᾶ τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα. Ὁ Ὀχοζίας ἐβασίλευσεν εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰσραὴλ μὲ πρωτεύουσαν τὴν Σαμάρειαν ἐπὶ δύο χρόνια.
53 Καὶ ἐποίησε τὸ πονηρὸν ἐναντίον Κυρίου καὶ ἐπορεύθη ἐν ὁδῷ Ἀχαὰβ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ ἐν ὁδῷ Ἰεζάβελ τῆς μητρὸς αὐτοῦ καὶ ἐν ταῖς ἁμαρτίαις οἴκου Ἱεροβοὰμ υἱοῦ Ναβάτ, ὃς ἐξήμαρτε τὸν Ἰσραήλ.	53 Αὐτὸς ὅμως ἐξέκλινεν πρὸς τὴν εἰδωλολατρείαν, διέπραξε πονηρὰ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ ἐβάδισε τὸν δρόμον τοῦ πατρός του τοῦ Ἀχαὰβ καὶ τῆς μητρός του τῆς Ἰεζάβελ. Ἔζησε τὴν ἁμαρτωλὴν ζωὴν τῆς οἰκογενείας Ἱεροβοάμ, υἱοῦ τοῦ Ναβάτ, ὁ ὁποῖος παρεκίνησε καὶ ἐξώθησε τοὺς Ἰσραηλίτας εἰς τὴν ἀσέβειαν.	53 Ὁ Ὀχοζίας παρεσύρθη εἰς παρεκτροπὲς καὶ ἁμαρτωλὲς πράξεις καὶ ἔκαμεν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἶναι πονηρὸν εὶς τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ· κατήντησεν εἰς τὴν εἰδωλολατρίαν καὶ ἀκολούθησε τὸ ἀσεβὲς παράδειγμα τοῦ Ἀχαάβ, τοῦ πατέρα του, καὶ τὸ εἰδωλολατρικὸν παράδειγμα τῆς Ἰεζαβέλ, τῆς μητέρας του· καὶ ἐμιμήθη τὴν ἁμαρτωλὴν πολιτείαν καὶ τὶς ἁμαρτίες τῆς οἰκογενείας τοῦ Ἱεροβοάμ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Ναβάτ, μὲ τὶς ὁποῖες παρέσυρε τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν εἰς τὴν ἀποστασίαν καὶ εἰδωλολατρίαν.
54 Καὶ ἐδούλευσε τοῖς Βααλὶμ καὶ προσεκύνησεν αὐτοῖς καὶ παρώργισε τὸν Κύριον Θεὸν Ἰσραήλ, κατὰ πάντα τὰ γενόμενα ἔμπροσθεν αὐτοῦ.	54 Αὐτὸς ἐδούλευσε καὶ ἐλάτρευσε τὰ διάφορα εἴδωλα τοῦ Βάαλ, προσεκύνησεν αὐτά, ὅπως ὅλοι οἱ ἀσεβεῖς προκάτοχοί του, καὶ ἐξώργισεν ἐναντίον του Κύριον τὸν Θεὸν τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.	54 Διότι ἔκλινε δουλικὰ τὰ γόνατα ἐμπρὸς εἰς τὰ ἀγάλματα καὶ εἴδωλα τοῦ βδελυκτοῦ Βάαλ, τὰ ἐλάτρευσε καὶ τὰ ἐπροσκύνησε καὶ ἔτσι ἐξώργισε τὸν Κύριον, τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ὅπως ἔκαμαν ὅλοι οἱ προκάτοχοί του ἀσεβεῖς βασιλεῖς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ.