Μια Μάχη Μεταξύ Ουρανού Και Γής

Ἡ Ἄφιξης τοῦ Διαβόλου

όλις ἔνοιωσα ὅτι κάτι ἄρχισε νὰ ἀλλάζῃ μέσα μου, καὶ νὰ ἀρχίζῳ νὰ νοιώθω ἀπολύτως φυσιολογικά, λὲς καὶ δὲν εἶχαν προηγηθῇ ὅλα αὐτὰ ποῦ ἀναφέρω ποιὸ πάνω, καὶ παράλληλα νὰ ὑπάρχῃ μία ἑξασθένισῃ ἕως καὶ ἑξαφάνισῃ ὅλων αὐτῶν τῶν φαινομένων.
Στὸ ἐστιατόριο ποῦ ἔτρωγα τότε συνάντησα μία νεαρὰ κοπέλα, ἀπὸ αὐτὲς ποῦ συνήθως λέμε ὅτι ἔχει ἐνδιαφέρον, ὄχι ἀπαραίτητα σωματικό, ἀλλὰ ἐμφάνιζε μία ὑπερβολικὴ σοβαρότητα γιὰ τὸ νεαρὸ τῆς ἡλικίας της, ὄχι καὶ τόσο σύνηθες, καὶ μοῦ ἔμεινε αὐτῆ της ἡ εἰκόνα, ἀργότερα τὴν εἶδα νὰ μένῃ ἀκριβῶς ἀπέναντι ἀπὸ τὸ μαγαζί μου, σὲ ἕνα σπίτι ποῦ ἦταν περισσότερο γραφεῖο, μάλιστα ὅταν μοῦ εἶπε ὅτι σπούδαζε Ἰατρικῆ, τῆς ζήτησα νὰ μοῦ ὑποδείξῃ κάποιες διαδρομές, ὅσον ἀφορᾷ κάποια ὄργανα τοῦ σώματος, καὶ τὶς ὁποῖες ἤθελα νὰ χρησιμοποιήσω γιὰ νὰ δείξω μὲ ποιὸ τρόπο ἐπηρεάζονται καὶ μεταβάλλονται οἱ φυσιολογικὲς λειτουργίες, τῶν ὀργάνων αὐτῶν σὲ ἕνα ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος θὰ ὑποστῇ τὴν βάσανο τῶν γνωστῶν καὶ φοβερῶν Βοῦ Τοῦ, καὶ πῶς ἀντιμετωπίζωνται, καθὼς εἶχα ὑποστῆ ὅλη αὐτὴ τὴν διαδικασία, καὶ θὰ ἤθελα νὰ μὴ πανικοβάλετε ὅποιος ἄλλος ποῦ θὰ εὑρίσκετο σὲ αὐτὴν τὴν θέση.
Καὶ κάποιο βράδυ καθὼς κοίταζα τὸ σπίτι ποῦ ἔμενε ἡ κοπέλα, ἔλεγα μέσα μου, ὅτι τῆς ἄξιζε ἕνα καλύτερο σπίτι, καθὼς αὐτὸ ἦταν περισσότερο κατάλληλο γιὰ μία ἐπαγγελματικὴ στέγη, καὶ καρφώνετε στὸ κεφάλι μου κάτι, τὸ ὁποῖο ἄρχισε νὰ μοῦ προκαλῇ μία ἔντονη ἐπιθυμία νὰ σκέφτομαι τὴν φοιτήτρια.
Αὐτὸ ποῦ καρφώνεται στὸ κεφάλι, εἶναι τὸ ἴδιο μὲ αὐτὸ ποῦ καρφώνεται στὸ στῆθος καὶ ποῦ φαίνωνται στὶς διάφορες φωτογραφίες, μέσῳ αὐτῶν τῶν σημεῖων γίνεται ἡ ἐπικοινωνία μὲ τὸν ἄνθρωπο, γι'αὐτὸ σᾶς λέω ὅτι δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο ἀπὸ κατάλοιπα βρικολάκων, γιὰ νὰ καρφώσῃς μία τέτοια δέσμη βρῶμας, ἡ ὁποῖα ἔχει τὴν μορφῇ ὑποθέτω σᾶν βελόνα, γι’ αυτὸ καὶ καρφώνεται ἔτσι, γιατὶ μετὰ στὸ σημεῖο εἰσόδου βγαίνῃ αἶμα, καὶ τὸ σημεῖο αὐτὸ ποῦ καρφώνῃ, προσδιορίζῃ καὶ τὸ σημεῖο εἰσόδου τῆς βρῶμας ἀργότερα, χρειάζεται ἀρκετὴ δύναμη γιὰ νὰ καρφωθῇ.
Ἐδῶ θέλω νὰ πῶ ὅτι ὁποιοσδήποτε ἀσχολεῖται πνευματικὰ μαζῆ μου, ἔχω τὴν αἵσθηση νὰ προσδιορίσω τὸ σημεῖο ἀπὸ τὸ ὁποῖο προσπαθῇ νὰ μοῦ πῇ ἢ κάνῃ κάτι ἐναντίον μου, αἰσθάνομαι λοιπὸν νὰ συνομιλῶ μὲ τὴν κοπέλα ἀλλὰ τὴν αἰσθάνομαι κάπου πίσω ἀπὸ τὴν ἐκκλησία τῆς Παντανάσσης, πίσω ἀπὸ τὴν Παντάνασσα στὴν ὀδὸ Σισσίνη στὸ τμῆμα τῆς ὀδοῦ Γούναρη καὶ Γεωργίου Ρούφου ποῦ ἔμενε ἡ ἀνιψιὰ τοῦ ἰδιοκτήτου τῆς Ρόδου ποῦ ἀναφέρω στὸ κεφάλαιο τῆς ὀδοντιάτρου, καὶ ἡ ὁποῖα εἶχε ἕνα γιὸ ποῦ ἀποτελοῦσε τὸ 1/5 τῆς πεντάλφας τῶν Πατρῶν, καὶ ὁ ὁποῖος ἀντιπροσώπευε τὸν ἄνθρωπο διάβολο, ὁ ὁποῖος ἦταν ὁ ἐνδιάμεσος κρίκος μεταξῦ τοῦ οὑρανοῦ καὶ τῆς γῆς τῶν βρικολάκων, καὶ μὲ ἐνημέρωσαν ἀπὸ τὸν οὐρανὸ τότε ποὺ τὸν ἔψαχνα νὰ τὸν βρῶ ποὺ μένῃ, ὅτι στὴν πολυκατοικία ποὺ θὰ δῇς νὰ ὑπάρχῃ ἕνας Σταυρὸς μὲ λάδι, ἐκεῖ μένῃ.
Τὴν ἑπομένη βλέπω τὸ σπίτι μὲ τὰ παράθυρα ἀνοικτά <ἕως τότε δὲν τὰ εἶχα δεῖ ἀνοικτᾶ ποτέ>, παρατήρησα ὅμως ὅτι ἀπέκτησα μία τάσῃ νὰ μιλάω μαζῆ της πνευματικά, ὁ ἀπατεῶνας ὅταν εἶδε ὅτι ἐγὼ θὰ χρησιμοποιοῦσα τὴν φοιτήτρια γιὰ νὰ μάθω, αὐτὰ ποῦ ἤθελα, δηλαδὴ τίς διαδρομὲς τῆς βρῶμας ποῦ ἔβαζε στὸν ἄνθρωπο καὶ σὲ μένα, ἄρχισε νὰ μοῦ ἐμφανίζεται σὰν φοιτήτρια ὅπως εἶχε κάνει καὶ σὲ ἄλλες περιπτῶσεις, καὶ στὸ σπίτι τῆς φοιτήτριας ἄρχισαν νὰ περιφέρονται ὕποπτοι τύποι.
Ἀλλὰ ὁ βρικόλακας ὁ ὁποῖος ἦταν ὁ ἴδιος ὁ σατανᾶς ποῦ εἶχαν φέρῃ, καὶ θὰ διαβάσετε ποιὸ κάτω πῶς τὸν ἔφεραν καὶ τί χρησιμοποίησαν, ἁπλῶς αὐτὸς ἤθελε νὰ ἔχει ἰδία ἀντίληψῃ τί ἔγραφα, καὶ ὅτι προσπαθοῦσα νὰ ἀποτρέψω τὴν φοιτήτρια νὰ τὴν χρησιμοποιήσουν ἐναντίον μου.
Ἡ φοιτήτρια ποῦ προέκυψε, ἔγινε μιὰ ἅλλη ὀδοντίατρος στὴν συνέχεια, οἱ σπουδὲς ποῦ ἔκανε εἶχαν ἄμεση σχέση καὶ ἤθελαν νὰ δείξουν στὸν καραγκιόζη τους τὴν παρέμβασή μου γιὰ νὰ μὴν πάθῃ κακὸ ἡ φοιτήτρια τὴν ὁποῖα τελικῶς τὴν βρώμισαν τὴν ἔκαναν διάβολο, καὶ μοῦ τὸ ἔδειξε μόνη της, ὅταν τὴν εἶδα μὲ τὰ ἄσπρα μάτια καὶ τὴν ρώτησα πῶς ἔγιναν τὰ μάτια σου ἔτσι; Μοῦ λέει ὅτι εἶδα τὸν διάβολο.
Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ ἡ κοπέλα κυκλοφοροῦσε μὲ γυαλιὰ μαῦρα καὶ τὰ Χριστούγεννα δὲν πῆγε στὴν Ἀθῆνα στὸ σπίτι της, ἀλλὰ ἔμεινε ἐδῶ, ἕως ὅτου καθάρισαν τὰ μάτια της, καὶ ὅταν καθάρισαν τὰ μάτια της, τὴν ἔστειλαν νὰ τὰ δῶ ποῦ εἶχαν καθαρίσει.
Τὸ ἴδιο ἔγινε καὶ στὴν Ἐγλυκάδα ποῦ ἔμενα μετὰ μὲ μία ἄλλη κοπέλα, ποῦ τὴν χρησιμοποίησαν γιὰ νὰ παίζουν, καὶ εἶναι γραμμένο ἀλλοῦ.
Ὅταν σὲ μεταμορφώσουν ἢ μεταλλάξουν μὲ τὴν βρῶμα τοῦ διαβόλου, ἕως ὅτου ἀφομοιωθῆ ἡ βρῶμα, ἡ ἐπίδρασῃ στὸν ἄνθρωπο ἐμφανίζεται στὰ μάτια, διότι δὲν ἔχῃ καμία σχέση μὲ τὸν ἄνθρωπο, εἶναι μία πράξη παρὰ φύση διότι σοῦ μεταβάλει τὰ πάντα ἐσωτερικὰ καὶ δίνει καὶ τὴν δυνατότητα στὸ κάθε παράσητο νὰ ἀσελγεῖ ἐπᾶνω σου.
Αὐτὸ ἐπίσης θὰ δώσῃ τὴν δυνατότητα νὰ πάρῃ τὴν θέση της ἢ τὴν μορφῆ της ἕνα παράσητο διότι ἔχει ἀποκτήσῃ πρόσβαση σὲ ὅλο τὸν ψυχικό της κόσμο, ὅταν ἀπέκτησε ἐπᾶνω στὴν φοιτήτρια τὸν ἔλεγχο ὁ βρικόλακας, τὸν πέρασαν ἐμπρὸς ἀπὸ τὸ σπίτι μὲ τὴν μορφῆ τῆς φοιτήτρια καὶ μοῦ ἔλεγαν ὅτι θὰ ἔρθῃ στὸ σπίτι μου.
Ὅταν ὁλοκληρώθηκαν οἱ διαδικασίες τῆς φοιτήτριας εἶδα σὰν ὀπτασία μία μαύρη μορφῆ νὰ ἀνεβαίνῃ στὸν οὐρανὸ ἀπὸ τὸ σπίτι τῆς κοπέλας.
Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο ὅταν καβαλάει ἕνα ἄνθρωπο γιὰ νὰ πλησιάσῃ κάποιον ἢ νὰ πάῃ σὲ ἕνα σπίτι γιὰ νὰ ἔχῃ ἰδία ἀντίληψῃ, ὥστε ἀργότερα νὰ κάνῃ τὸν θεό, αὐτὸν ποῦ καβαλάῃ λόγῳ τῆς πίεσης ποῦ ἀσκῇ πάνω του, τὸ πρόσωπο τοῦ ἀνθρώπου ποῦ καβαλάῃ παραμορφώνετε, αὐτὸ γίνεται διότι, στὸν ἄνθρωπο μπαίνῃ μεγάλη ποσότητα βρῶμας, ποῦ ἀντιπροσωπεύῃ ἕνα πνεῦμα ἢ ἕνα θεό, τὸ πρόσωπο ἀλλοιώνεται διότι ἀνεβαίνῃ μεγάλη ποσότητα στο κεφάλι βρῶμα, γιὰ νὰ μπορῇ συμπεριφερθῇ ἀνθρωπίνως.
Ἐν συντομίᾳ μερικὲς περιπτώσεις, δύο φορὲς ἦρθε στὸ σπίτι γιὰ νὰ δῇ ὁ ἴδιος τὰ σημεῖα ποῦ εἶχα τοὺς ὑπολογιστὲς καὶ τὸ γραφεῖο, μία φορὰ στὸ νοσοκομεῖο ὅταν ἔκανα μία ἐπέμβαση στὸ στόμα, καὶ ἀφοῦ ἦρθε στὸ νοσοκομεῖο καὶ εἶχε καβαλήσῃ τὴν γιατρό, πῆγε ἔξω ἀπὸ τὸ παράθυρο καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἔκανε κινήσεις πρὸς τὸν οὐρανό, καὶ μοῦ ἔλεγε ὅτι θὰ καταστραφοῦν δύο, καὶ τελικῶς μία μόλυνση κατέστρεψε δύο, δὲν γράφω τὶ καταστράφηκε διότι δὲν θέλω νὰ ἐκθέσω τὴν γιατρό, ἡ ὁποῖα ὑπῆρξε καὶ εἶναι ἐπιστήμων ἄξια τοῦ τίτλου ποῦ κατέχει, ἐξάλλου τὴν πρώτη φορὰ δὲν ὑπῆρξε καμία παρατυπία, ὅλα κύλησαν ὁμαλά, ἀλλὰ αὐτὸ συνέβαινε πάντα, πρῶτα μάθαινε ποῦ πήγαινα καὶ μετὰ ἐρχόταν νὰ κάνῃ τὸ θεό, δὲν μποροῦσε οὔτε νὰ τὸ προβλέψῃ, ὅπως δὲν πρόβλεψε καὶ τὴν ξευτίλα ποῦ ἔπαθε ἀργότερα.
Τὸ 2004 ἦταν ἡ περίοδος τοῦ εὐρωπαϊκοῦ κυπέλου καὶ ὅλοι οἱ ἕλληνες βλέπαμε στὴν τηλεόραση τὰ κατορθώματα τῆς δικῆς μας ὁμάδος, καὶ τὸ κατόρθωμα ποῦ κατάφεραν τὰ παιδιὰ νὰ μᾶς δώσουν τὸ κύπελλο, ὁμολογουμένως μεγάλο κατόρθωμα, ἀλλὰ ἔγινε μὲ τὴν πρόσμιξη δυνάμεων, ὄχι Τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ δυνάμεων πονηρῶν, οἱ ὁποῖοι γιὰ νὰ ἔχει ἐνδιαφέρον θὰ πρέπει νὰ ἔσπρωξαν τὰ πράγματα, γιὰ νὰ προσελκύσουν περισσοτέρους ἀνθρώπους, ὥστε νὰ συγκινηθῆ ὁ θεός τους καὶ νὰ ἔλθῃ νὰ καθαρίσῃ, ὄχι καὶ τόσο γι’ αὐτὰ ποῦ ἔγραφα ἐγώ, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἀναφορά μου ὅτι ἡ ἐκκλησία καταστρέφει τὰ ἔργα τοῦ σατανᾶ, καὶ ὅταν καταστρέφει τὰ ἔργα του, καταστρέφει καὶ τὸν ἴδιο, αὐτῆ μου ἡ ἀναφορᾶ στὴν ἐκκλησία προκάλεσε τὸ πέσιμο τοῦ ἑλικοπτέρου τοῦ Ἁγίου Ὅρους ὅπως ἀναφέρω στὸ κεφάλαιο τὸ σχετικό, καὶ δὲν ἀρκέστηκαν σὲ αὐτὸ μόνο ἀλλὰ ὅτι ἀναφέρω στὰ 14 χρόνια ποὺ ἀκολούθησαν καὶ μέχρι τὸ 2018 τὴν ἡμερομηνία ποὺ ἔριξε τὸ ἑλικόπτερο, τότε τὸν ἔκαψε ὁ Θεός.
Ὅσοι λοιπὸν βλέπαμε τηλεόραση, μᾶς πούλησαν γιὰ νὰ ἔρθῃ ὁ βρικόλακας, ὁ ὁποῖος καὶ θὰ προσπαθοῦσε νὰ διαμορφώσει καὶ τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία, σύμφωνα μὲ τὰ εὐρωπαϊκὰ πρότυπα, ὥστε νὰ γίνει εὐάλωτη στὸ μέλλον καὶ νὰ ὑποταχθεῖ.
Ἐδῶ θὰ πρέπει νὰ πῶ γιὰ τὴν πρώτη ἐπαφῇ μαζῆ του, ἦταν στὸ μαγαζὶ καὶ μοῦ ζήτησε τὸν λόγο γιατὶ τὰ ἔγραψα αὐτὰ ποῦ διαβάζεται.
Τὴν στιγμὴ αὐτὴ ἀκούστηκε φωνὴ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ποῦ χαρακτήρισε τὰ γραφόμενα ὡς: Θεμέλιο Λίθο.
25/10/2004 Παραμονὴ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ἡ ἐξ οὐρανοῦ ὁμάδα ποῦ εἶχε φέρει τὸν βρικόλακα γιὰ νὰ ἀποδώσῃ <δικαιοσύνη> γιὰ τίς μαλακίες ποῦ εἶχαν διαπράξει τὰ ἴδια τὰ τσιράκια του, μὲ τὴν συνδρομὴ τῶν ἐπιγείων τσιρακιῶν, καὶ οἱ ὁποῖοι ὅπως στὴν προκειμένῃ περίπτωση, ἐμᾶς ποῦ μᾶς πρόσφεραν θυσία ζήσαμε, ἄλλους τοὺς σκότωναν μὲ ὅλα τὰ μέσα καὶ τοὺς πρόσφεραν γιὰ νὰ τοὺς βοηθάει καὶ νὰ παριστάνουν τοὺς θεούς.
Ὁ κάτω βρικόλακας τοὺς ζητάει ἀνταλλάγματα γιὰ νὰ τοὺς βοηθήσει, καὶ τοὺς ζητάει νούμερα ἀνθρωπίνων ψυχῶν πολλά, οἱ ἐπάνω τοὺς προσφέρουν ἀνθρώπους ζωντανοὺς ἢ νεκροῦς, χρησιμοποιώντας μορφὲς ἀτυχημάτων δολιοφθορές, συνάξεις ἀνθρώπων κ.λ.π μέσῳ τῶν ἐπιγείων τσιρακιῶν οἱ ὁποῖοι πληρώνουν καὶ τὸ τίμημα καὶ μένουν οἱ θεοὶ ἀλώβητοι, ὁ τρόπος ποῦ θὰ προκαλέσουν π.χ. ἕνα δυστύχημα δὲν πρέπει νὰ τοὺς ἐνοχοποιεῖ μὲ κανένα τρόπο, διότι θὰ ἐνοχλοῦσε τὰ τσιράκια, τὰ ὁποῖα εἶναι οἱ ἐκτελεστὲς καὶ οἱ βοηθοὶ ὅλων τῶν κακῶν γεγονότων, ποῦ τοὺς εἶναι ἀπαραίτητοι γιὰ νὰ ἐπιβάλουν τοὺς κανόνες τους.
Στὸ κεφάλαιον τῶν ἀεροπλάνων ὑπάρχουν ἀρκετὰ γεγονότα ποῦ προκλήθηκαν μετὰ τὸ ἐλικόπτερο τοῦ Ἁγίου Ὅρους, καθὼς καὶ μερικὰ ἀκόμη τὰ ὁποῖα δὲν πρόλαβα νὰ κρατήσω ἐπαρκεῖ στοιχεῖα γιὰ νὰ τὰ τεκμηριώσω.
Στὴν δικῆ μου περίπτωση, ὁ πρῶτος βρικόλακας, ὁ ὁποῖος ἦταν τὴν περίοδο 1900 ἕως τὸ 2004, ἀπέτυχε νὰ κάμῃ ἐπάνω μου κάτι σοβαρό, καὶ παρόλο ποῦ ἐγὼ ἔγραφα ὅλα αὐτὰ σὲ σημειώσεις καὶ τὶς δημοσίευσα παράλληλα, ἔπρεπε νὰ φέρουν κάποιο ποιὸ δυνατό, αὐτὸς προῆλθε ἀπὸ τὸ Εὐρωπαϊκὸ Κύπελλο ποῦ μᾶς χάρισαν, χρησιμοποιώντας τοὺς ἀνθρώπους ποῦ ἔβλεπαν τηλεόραση, λόγῳ τοῦ ἐνδιαφέροντος τῶν ἀγώνων καὶ εἰδικὰ τῆς Ἑλληνικῆς ὁμάδας, ὅσοι λοιπὸν παρακολουθήσαμε τοὺς ἀγῶνες αὐτούς, μᾶς πούλησαν ὅλους καὶ ἔφεραν τὸν κάτω βρικόλακα ὁ ὁποῖος συνοδεύετε καὶ λόγῳ τοῦ μεγέθους του ἀπὸ πολλὰ παρεμφερῆ.
Αὐτὸν τὸν βρικόλακα τὸν πέρασαν ἐμπρὸς ἀπὸ τὸ σπίτι, τὸ ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Καραϊσκάκη 136 ποὺ ἔμενα τότε, καὶ ἐγὼ κατὰ περίεργο τρόπο βγῆκα στὸ μπαλκόνι γιὰ νὰ μὲ δῇ χωρίς νὰ τὸ καταλάβω.
Ἐγὼ μόλις εἶδα τὴν κίνησῃ αὐτὴ μὲ κυρίευσε τρόμος, διότι μέχρι τότε δὲν εἶχα ἀντιμετωπίσῃ μία τέτοια κατάσταση, μάλιστα οἱ τοῦ Θεοῦ μοῦ εἶπαν: Μὴ φοβᾶσαι, μία φορὰ ἔρχεται σὲ κάθε ἀνθρωπο, ἦταν ἡ πρώτη φορᾶ ποῦ εἶδα νὰ ἔχει ἔρθει τὸ τέλος μου, κάνω μία ἀναφορὰ γιὰ τὸ κυρίαρχο στοιχεῖο τοῦ φόβου στὸ κεφάλαιον τῆς Μετάλλαξης γιὰ νὰ δεῖτε πῶς χρησιμοποιεῖτε, ἡ πρώτη μου ἐνέργεια ἦταν πῶς νὰ ἑξασφαλίσω τὴν συνέχεια τῆς σελίδας τῆς Ἁγίας Γραφῆς, καὶ ἐπειδὴ δὲν εἶχα προβλέψῃ μία τέτοια ἐξέλιξῃ, δὲν εἶχα καμία ἐναλλακτικὴ λύση, ἔτσι καὶ ἐγὼ γράφω ἕνα CD μὲ τὸ περιεχόμενο τῆς σελίδα τῆς Ἁγίας Γραφῆς ποῦ εἶχα στὸν ὑπολογιστή, καὶ τὸ βάζω στὴν μέσα τσέπη τοῦ σακακιοῦ, καὶ περιμένω τὴν νυκτερινὴ λειτουργία Τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, παράλληλα πάω νὰ πάρω τὰ ἐκτυπωμένα κείμενα ποῦ εἶχα δώσει σὲ ἕνα γνωστό μου θεολόγο νὰ τὰ μελετήσει, καὶ ὁ ὁποῖος εἶχε γράψει ἐπάνω τὸ ὄνομά μου, γιὰ νὰ ξέρῃ ἀπὸ ποιὸν προῆλθαν, καὶ τὰ παίρνω καὶ τὰ πάω στὴν ἐκκλησία τῆς Παντανάσσης, καὶ οἱ ὁποῖοι δὲν τὰ δέχτηκαν διότι τὸ ἕως τότε κείμενο δὲν τοὺς ἀφοροῦσε, μέσα στὴν ἐκκλησία τὴν δεδομένη στιγμὴ ἀπὸ τὸ νότιο παράθυρο τῆς ἐκκλησίας, πονηρὰ πνεύματα ποῦ εἶχαν ἔλθει μὲ τὸν θεό, μοῦ ἔδειχναν καὶ μοῦ ἔλεγαν: Τό ὄνομά σου δὲν γράφῃ ἐπάνω στὰ κείμενα;
Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ ἐγὼ πάω στὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Γερασίμου, καὶ περίμενα νὰ ἐξομολογηθῶ, καὶ τοὺς λέω καθαρὰ ὅτι, αὐτὸς θὰ σᾶς συντρίψει, δείχνοντας τους τὸν Ἅγιο, τὰ ἔνοιωσα νὰ μὲ ἀπειλοῦν καὶ νὰ μοῦ δείχνουν ὅτι θὰ διαλύσουν τὸν Ἅγιο Γεράσιμο μὲ ἕνα πρωτοφανῆ μῖσος.
Ὅταν νύχτωσε πῆγα στὴν νυκτερινῆ τῆς ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καὶ προσπάθησα νὰ ἠρεμήσω, καὶ λίγο μετὰ τὶς δώδεκα ἐπικεντρώνετε ἡ προσοχή μου στὸν τροῦλο τῆς ἐκκλησίας, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ μοῦ ἔδειχναν τὸ CD, ποῦ εἶχα στὴν τσέπη τοῦ σακακιοῦ μου, ἐγὼ ἀναρωτήθηκα διότι δὲν καταλάβαινα τὸ νόημα τοῦ ἐρωτήματος, καὶ μοῦ ἀπαντοῦν: Αὐτὸ σὲ ἔσωσε, ἐγὼ ἀπαντῶ γιατί; Ἡ ἀπάντησης ποῦ μοῦ ἐδόθη ἀμέσως ἀφοροῦσε τὴν ζωή μου, ἀλλὰ τὸ CD θὰ ἐπιβεβαίωνε αὐτὰ ποῦ εἶχα γράψει καὶ αὐτὸ δὲν τοὺς ἰκανοποιοῦσε.
Τελειώνῃ ἡ ἐκκλησία καὶ πάω στὸ σπίτι, μὲ περίμεναν ἀπὸ κάτω στὸ δρόμο, καὶ μόλις τρώγω κάτι πρόχειρο, τὸ στομάχι μου τὸ αἰσθάνομαι ἀσήκωτο, πέφτω γιὰ ὕπνο γιατὶ δὲν ἤξερα τὶ συνέβαινε, καὶ τὸ κατάλαβα ἀπὸ τὶς ἐργασίες ποῦ ἔκανε ἐπάνω μου ὁ βρικόλακας, οἱ ὁποῖες ἀναφερόταν πῶς θὰ πέρναγα στὴν νέα ἐργασία, στὴν ὁποῖα μόλις εἶχα πάῃ, δεύτερη ἡμέρα.
Ποιὸ κάτω θὰ διαβάσετε γιατὶ τὸ ἔκανε αὐτό, καὶ τὶ ἦταν τὸ βάρος στὸ στομάχι.
Τὴν περίοδο αὐτὴ ἔκανα ἕνα γκάλοπ γιὰ πλάκα, προσπαθῶντας νὰ μάθω ἀπὸ μερικοὺς συναδέλφους ποῦ ἦταν ἐπιτυχημένοι ἐπιχειρηματίες, ἂν στὴν προσωπικῆ τους ζωῆ, εἶχαν διαπράξει μοιχεῖες ἢ ὀτιδήποτε σχετικά, καὶ δυστυχῶς τὸ ποσοστὸ ἦταν τεράστιο, ἀλλὰ μοῦ ἔκανε ἐντύπωση τὸ γεγονὸς ἕνας ἀπὸ ὅλους, ποῦ ἐνῶ εἶχε ἐρωτικὲς σχέσεις μὲ τὴν λογίστριά του, παντρεμένη καὶ αὐτή, μετὰ πίνανε οὔζα μὲ τὸν σύζυγο της, αὐτὸ ἐμένα μοῦ ἔμεινε σὰν κάτι αἰσχρό, τέλος πάντων ἐπειδὴ ὅλα αὐτὰ ἐγὼ δὲν εἶχα ἰδία ἀντίληψῃ τὰ ἄφησαν νὰ φύγουν νὰ μὴ μὲ ἀπασχολοῦν.
Ὁ βρικόλακας εἶδε τὸ συμπέρασμα ποῦ ἔβγαλα ἐγὼ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ τὰ καραγκιοζιλίκια καὶ παρόλο ποῦ δὲν τὰ εἶχα ἀναφέρει πουθενά, μὲ τιμώρησε καὶ μὲ πῆγε νὰ δουλέψω σὲ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν ἄνθρωπο.
Τὴν ἐποχῆ αὐτὴ τὰ ἔσοδα ἀπὸ τὸ μαγαζὶ ἦταν πενιχρά, καὶ παρ' ὅλο ποῦ ἐγὼ δὲν εἶπα σὲ κανένα γιὰ καμιὰ δουλειᾶ, ἔρχεται ἔνας γνωστὸς καὶ μοῦ λέει, πήγαινε στὸ τάδε γιὰ δουλειά, τοῦ λέω ὅτι ἐγὼ δὲν θέλω νὰ δουλέψω σὲ αὐτὸν διότι γνωρίζω τί ἄνθρωπος εἶναι, μοῦ λέει τὸ κανόνισα ἐγὼ καὶ μοῦ λέει ὅτι σὲ θέλῃ.
Πῆγα καὶ ἔμεινα στὴν δουλειᾶ γιατὶ ἦταν ἐργασία μὲ τὸν ὑπολογιστὴ καὶ δὲν μὲ πείραζε, τοῦ ἔκανα διαφημιστικὸ ὑλικὸ καὶ τὰ σχετικά.
Τὸ πλαίσιο τῶν ἐνεργειῶν ποῦ καθόρισε ὁ μεγάλος ἦταν <συνεχῆς μαλακισμός> τῶν τσιρακιῶν τὰ ὁποῖα ἀναλαμβάνουν στὴν συνέχεια τὴν ἐκτέλεση τῶν προγραμματισμένων θεϊκῶν ἐντολῶν στὴν νέα μου εργασία.
Ἡ κλίκα ποῦ ἔφερε ὁ μεγάλος, ἀποτελεῖτο ἀπὸ 3 πεντάλφες, μία στὴν ὀδὸ Γούναρη, μία στὴν ἐκκλησία τῆς Παντανάσσης καὶ μία στὴν ἑταιρεία ποῦ δούλευα.
Ἡ κάθε μία εἶχε ἕνα ρόλο, ἡ τῆς Γούναρη περίμεναν πότε θὰ ἔκανα τὸ λάθος μὲ τὸ μηχανάκι, καὶ ἐπειδὴ ἐκεῖ στὴν Σησίνι ἔμενε ὁ ἄνθρωπος διάβολος, μοῦ γέμιζε τὰ μάτια βρωμιές καὶ ἔκλεγαν, τῆς ἐκκλησίας, ὄσο ἤμουν μέσα, βγαίνανε ἀπὸ τὸ χωνευτήρι ποῦ εἶναι δίπλα στὴν ἐκκλησία, καὶ δὲν σταμάταγαν τίς μαλακίες, καὶ τὴν πολὺ δουλειᾶ τὴν εἶχαν τὰ ἀνθρώπινα πονηρὰ ποῦ ἦταν στὴν ἑταιρεία.
Τῆς Γούναρη ἀποτελεῖτο ἀπὸ πονηρὰ πνεύματα ὅπως καὶ τῆς ἐκκλησίας καὶ στην ἑταιρεία πονηρὰ ἀνθρώπινα ὄντα, τὰ ὁποῖα διαχειριζόταν καὶ ἕνα βρικόλακα-σατανᾶ, ποῦ εἶχαν φέρει, μετὰ τὸν θάνατος μιᾶς γυναῖκας ἔξω ἀπὸ τὸ γραφεῖο ποῦ δούλευα, ὅπου εἶχα πάῃ καὶ ἔμεινα καὶ δούλευα, προκάλεσαν θάνατο, γιὰ νὰ φέρουν πάντα σατανά, τὸν ὁποῖον τὸν χρησιμοποιοῦσαν τὰ πονηρὰ καὶ τὰ τσιράκια, γιὰ νὰ παίζουν, στὴν Ἐγλυκάδα ποῦ ἔμενα τελευταία, ἔσφαξαν μόνο κότες, καὶ διέφθηραν μία σαρκικῆ ἀγάπη τὴν ὁποῖα εἶχαν δημιουργήσῃ γιὰ ἐκδίκιση, δίοτι πρὶν διαφθείρουν τὴν κοπέλα, εἶχα ἐγὼ διαφθείρῃ τὸ ἄνθρωπο διάβολο, πνευματικά ἐννοεῖτε καὶ εἶναι γραμμένο ἀλλοῦ.
Τὴν δεύτερη ἡμέρα πιάνουν δουλειᾶ τὰ ἀνθρώπινα πονηρὰ ποῦ ἦρθαν ἀμέσως μετὰ τὸ πλαίσιο ποῦ καθόρισε ὁ μεγάλος τὴν προηγούμενη νύκτα, καὶ μοῦ λέγανε τί θὰ μὲ κάνουν: Θὰ γίνῃς μοῦ λένε διευθυντής, διευθυντὴ θέλανε νὰ μὲ κάνουν γιατὶ στὸ γραφεῖο αὐτὸ γινότανε τα ἐρωτικὰ ὄργια ἀπὸ τὸ ἀφεντικὸ καὶ τὴν παντρεμένη λογίστρια, μάλιστα μία φορᾶ, ποῦ πῆγα νὰ πᾶρῳ ἕνα ντοσιέ, στὴν καρέκλα τοῦ διευθυντὴ ἦταν ἀκόμη φρέσκες οἱ ἐρωτικὲς περιπτύξεις, κάλεσα καὶ κάποιο συνάδελφο νὰ τὸ ἐνημερώσω γιὰ τὸ τί γίνεται, καὶ ἐπειδὴ ὅλα αὐτὰ μοῦ προκαλοῦσαν δυσφορία, λέω μέσα μου, ἢ φεύγω ἢ κάθομαι καὶ προσπαθῶ μὲ τὸ διάβασμα τῆς Ἁγίας Γραφῆς νὰ ἀντιμετωπίσω τὴν κατάσταση.
Πράγματι πάω στὸν ὑπολογιστή, καὶ ἀνοίγω τὴν σελίδα μου, καὶ ἀρχίζω καὶ διαβάζω ἕνα Εὐαγγέλιον, τὴν στιγμὴ ποῦ τὸ διάβαζα, ἔνας τρομερὸς θόρυβος ἔξω ἀπὸ τὸ γραφεῖο, τροχαῖο, νεκρὴ ἡ γυναῖκα τῆς μηχανῆς, ἐγὼ δὲν σταμάτησα νὰ διαβάζω, καὶ ἀπέφυγα νὰ κοιτάξω ἔξω τὸ δυστύχημα.
Ὅταν ἠρέμησε ἡ κατάσταση τὰ πονηρὰ τοῦ πονηροῦ μοῦ λένε: Ὁ φόνος καταλογίσθηκε σὲ σένα, γιατὶ διάβαζες τὴν Ἁγία Γραφή, τέτοιους ἐκτελεστὲς ἔχομε πολλούς.
Τὸ δυστύχημα τὸ προκάλεσαν, γιατὶ ἔφεραν ἀμέσως ἕνα βρικόλακα, ὁ ὁποῖος ἔπιασε μάλιστα ἀμέσως δουλειᾶ, τὸ ἴδιο εἶχαν προκαλέσει καὶ στὸ δικό μου μαγαζί, μὲ τὴν διαφορὰ ὅτι ἐκεῖ αὐτοκτόνησαν μία γυναῖκα καὶ τὴν ἔριξαν στὴν πόρτα τοῦ μαγαζιοῦ, ἐγὼ ἔλειπα καὶ ἦταν ἡ γυναῖκα μου τὴν ὁποῖα καὶ τὴν ἀποτελείωσαν ψυχικά.
Ἡ ὑποβολὴ γιὰ νὰ αὐτοκτονήσῃ ἡ γυναῖκα προῆλθε ἀπὸ τὸ μπαλκόνι τῆς ὀδοντιάτρου ποῦ ἦταν ἀπέναντι, τὸ τί ἔγινε στὸ δικό μου μαγαζὶ τὸ γνωρίζεται, ακόμα τέλος 2021, ἔφερναν καὶ χρησιμοποιοῦσαν τὸν σατανά, ποῦ εἶχαν φέρῃ τότε μὲ τὸν θάνατο τῆς γυναῖκας.
Ὁ νέος βρικόλακας ἀνέλαβε ἀμέσως δουλειᾶ, πρῶτα ὅμως τὰ τσιράκια ἔκαναν τὴν λογίστρια ἀγάπη μου, δηλαδὴ τὴν ἔκαναν σατανᾶ, μεγαλύτερη τοῦ διαβόλου λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν της ὑποθέτῳ, καὶ ἔπρεπε μοῦ τὰ ἔλεγαν ὅλα, νὰ τὴν πάρῳ γυναῖκα μου, αὐτὸ τὸ ἔκαναν διότι ἐγὼ εἶχα ἀπὸ παιδὶ ἀκόμη μία  ἀποστροφῆ πρὸς τὶς παντρεμένες γυναῖκες ἐρωτικά, νομίζω ὅτι αὐτὸ ἔγινε γιὰ νὰ μὴ μολυνθῶ.
Ἄλλη μία φορὰ ποῦ κάθισα στὸν καναπὲ τοῦ γραφείου πετάχτηκα πάνω ἀπὸ τὰ σημάδια ποῦ ἦταν γεμᾶτος, ἔτσι ἀποφάσισα νὰ μὴ ξαναπάω σὲ αὐτὸ τὸ γραφεῖο οὔτε γιὰ δουλειᾶ.
Κατεβαίνῃ κάποια στιγμὴ ἡ λογίστρια κάτω νὰ πάρῃ τὰ τιμολόγια καί <βλέπω μία ἅλλη λογίστρια> νὰ ἔρχεται ἀμέσως νὰ μοῦ λέει μουρμουρίζοντας κάτι ἀσυνάρτητα πράγματα, καὶ φεύγοντας σχεδὸν ἀμέσως, στὴν πόρτα τοῦ γραφείου, μοῦ λέει μέσα μου: Γιὰ νὰ μὴ πᾶς μαζῆ της.
Ἐγὼ δὲν μπόρεσα νὰ καταλάβω τί ἐννοοῦσε, καὶ κατεβαίνω στὴν τουαλέτα πρὸς νεροῦ μου, ἡ ἐπαφή μου μὲ τὴν τουαλέτα, μοῦ γεμίζει τὰ γεννητικά μου ὄργανα μία βρῶμα ἀνυπόφορη, ἡ τουαλέτα ἦταν πεντακάθαρη, καὶ παθαίνω ἀμέσως οὐρολοίμωξῃ, μία οὐρολοίμωξῃ δὲν σοῦ ἐπιτρέπει νὰ ἔλθεις σὲ ἐπαφὴ μὲ μία γυναῖκα, ἀλλὰ ἐγὼ δὲν ἤθελα ἔτσι καὶ ἀλλιῶς νὰ πάω μαζῆ της, γιατὶ ἦταν παντρεμένη, ἀλλὰ ὁ θεός τους ἤθελε νὰ ἀποδείξει ὅτι κάνει τὸ θεό, <γιὰ νὰ μὴ πᾶς μαζῆ της> φαντασθεῖτε νὰ ἤθελα νὰ πάω κιόλας τί θὰ ἔκανε.
Ἀργότερα προσετέθη καὶ ἄλλος ἐραστής, μεταξὺ ἐμοῦ καὶ τῆς δημιουργηθεῖσας ἀγάπης, καὶ ἔφεραν τὸν σατανᾶ τους νὰ καθορίσῃ, ποιὸν ἀπὸ τοὺς δύο θὰ ἔπαιρνε ἡ ἐκλεκτή τους, καὶ μία ἡμέρα ποῦ στὸ γραφεῖο εἴμεθα καὶ οἱ τρεῖς, ἀπὸ τὸ παράθυρο ὁ σατανᾶς τους μοῦ λέει: Ποιὸς εἶναι καλύτερος ἀπὸ τοὺς δυό σας; Ἐγὼ ἀπάντησα: Ὁ ἄλλος, καὶ ὁ βρικόλακας ἀπαντᾷ καὶ λέει: Αὐτὸς θὰ τὴν πάρῃ. Ἐγὼ δὲν ρώτησα μὲ ποιὸν τρόπο θὰ τὴν πάρῃ, ἀλλὰ σᾶν γυναῖκα του, δὲν τὴν πῆρε.
Ἀργότερα κατεβαίνω στὸ ὑπόγειο μία ἄλλη ἡμέρα στὴν τουαλέτα, καὶ ἐκεῖ τὰ παιδιὰ τοῦ ὑπογείου συζητοῦσαν γιὰ νταλίκες, ἐμένα μὲ ἔπιασε ἔνας τρόμος, δὲν ξέρω γιατὶ καὶ τὴν ἑπομένη τὸ μεσημέρι πάω βόλτα στὸ Μοναστῆρι τοῦ Γηροκομεῖου, καὶ κάθομαι στὸν περίβολο μόλις μπαίνομε μέσα δεξιά, καὶ ἐκεῖ ἀρχίζῃ καὶ μοῦ γίνετε μία πνευματικὴ ἐργασία, τὴν ἑπομένη πῆγα στὴν Ἀθῆνα γιὰ δικῆ μου ἐργασία μὲ τὸ μηχανάκι, καὶ στὸν γυρισμὸ χωρὶς νὰ ὑπάρχῃ τίποτε τὸ ἰδιαίτερο στὴν κίνησῃ τοῦ δρόμου πρὶν τὸ Αἴγιο, λέω νὰ κάτσω λίγο ποιὸ ἀναπαυτικὰ νὰ ἀπολαύσω καὶ τὸ ταξίδι, μιᾶ καὶ δὲν ὑπῆρχε κάτι ποῦ νὰ μοῦ προκαλεῖ ἄγχος, καὶ λέω νὰ ρίξω μιᾶ ματιᾶ πίσω μου, νὰ δῶ τὶ γίνετε μὲ τὴν κίνηση, καὶ ἀντιλαμβάνομαι μία κόκκινη νταλίκα κολλημένη στὴν πλάτη μου, χωρὶς νὰ ρυμουλκῇ κάτι, γιατὶ δὲν ἄκουσα καθόλου θόρυβο, ἀλλὰ τὰ προηγηθέντα στὸ ὑπόγειο μοῦ προκάλεσαν μία ἀνεξέλεγκτη ταραχή, ἡ ὁποῖα μὲ ὑποχρέωσε νὰ κάνω μία ἀπότομη κίνηση πρὸς τὰ δεξιᾶ, γιὰ νὰ ἀφήσω χῶρο στὴν νταλίκα νὰ περάσῃ, ἡ ἀπότομη κίνησῃ λόγῳ τῆς ταραχῆς, ἦταν βεβιασμένῃ, καὶ ἡ ρόδα ἡ μπροστινή, νὰ εἶναι ἡ μισὴ στὴν ἄκρη στὴν ἄσφαλτο καὶ ἡ ἄλλη μισὴ στὸν γκρεμό, εὐτυχῶς τὰ λάστιχα ἦταν ἀρκετὰ φαρδιὰ καὶ αὐτὸ βοήθησε στὴν ἐπαφὴ μὲ τὸν δρόμο, ἐγὼ εἶπα: Παναγία μου, καὶ τὸ μηχανάκι σταμάτησε μετὰ ἀπὸ εἴκοσι μέτρα περίπου, οὔτε ξέρω πῶς, καὶ κάποιος μέσα μου μὲ ρώτησε: Τί χρῶμα εἶχε ἡ νταλίκα, ἐγὼ ἀπάντησα: Κόκκινη, καὶ μοῦ λέει: Δικῆ τους ἦταν, αὐτὸς ποῦ μὲ ρώτησε ἦταν τὸ πονηρὸ πνεῦμα τὸ ὁποῖον θὰ ἐπιχειροῦσε νὰ μὲ ὑποβάλῃ σὲ μία βεβιασμένη κίνηση ὥστε νὰ γίνῃ τὸ μοιραῖο λάθος, αυτὸν τὸν πονηρόν, ὁ Θεός, τὸν μετέτρεψε σὲ προστάτη μου, τὸν μετάλλαξε, τὸν μεταμόρφωσε γιὰ νὰ κάνῃ τὴν καλὴ πράξη, καὶ αυτὸ ἔγινε στὴν ἐκκλησία Του, Αὐτὸ μόνο ὁ Θεὸς ἡμπορῆ νὰ τὸ κάνει, ὅταν ὁ ἄνθρωπος διέπεται ἀπὸ Τοὺς Νόμους Του καὶ τοὺς κανόνες Του, περισσότερα στὸ κεφάλαιον τῆς Μετάλλαξης.
Ὁ φόβος ποῦ μοῦ προκλήθηκε στὸ ὑπόγειο ἀπέβλεπε ἀκριβῶς νὰ μὲ τρομοκρατήσῃ, γιὰ νὰ γίνῃ ἡ λάθος κίνησῃ μὲ τὰ γνωστὰ ἀποτελέσματα, <Ἡ βρῶμα ποῦ δέχτηκα στὸ ὑπόγειο προξένησε τὸν φόβο, ἀλλὰ τότε δὲν τὰ γνώριζα ἀκόμη ὅλα>.
Ὁ θεὸς ποῦ προκλήθηκε ἀπὸ τὸ τροχαῖο τῆς γυναῖκας ἔξω ἀπὸ τὸ γραφεῖο, τὸν εἶχαν ἐγκαταστήσει στὸν ἐγκαταλλειμένο τηλεφωνικὸ θάλαμο ποῦ ὑπῆρχε στὴν πλατεῖα τότε, καὶ τὰ τσιράκια γιὰ νὰ μὴν τὸν βλέπουν οἱ περαστικοὶ, ἔκαναν κύκλο γύρω ἀπὸ τὸν θάλαμο, καὶ τὸν ἄφηναν νὰ βγαίνῃ μόνο ὅταν πήγαινα νὰ πάρω νὰ φάω κάτι, τὸ ὁποῖον τὸ βρώμιζε ἀμέσως, ἔτσι καὶ μὲ τὸ τόστ, ἐπειδὴ μοῦ ἄρεσε τὴν ἔστησε μία ἡμέρα ἔξω ἀπὸ τὸν θάλαμο στὴν πλατεῖα ποῦ θὰ πέρναγα, καὶ καθὼς ἔτρωγα μοῦ ἔκανε μία κοροϊδευτικὴ κίνηση ὅπως μασᾶμε, ἔκτοτε τὸ τόστ καταργήθηκε, διότι μόλις κατάπινα τὴν μπουκιᾶ γέμιζε σάλια τὰ ὁποῖα κολλοῦσαν στὸν λαιμό μου, καὶ μάλιστα πολλὲς φορὲς κινδύνεψα νὰ πνιγῶ, ἄλλαξα ὅλων τῶν εἰδῶν τὰ τυριὰ καὶ ἕνα μόνο δὲν ἐμφάνιζε τέτοια φαινόμενα, ποῦ ἦταν ἀπὸ ἄλλο θάλαμο ψυγείου καὶ συσκευασμένο.
Τὰ παράσιτα ἀργότερα προκάλεσαν μεταξὺ τῶν ὑπαλλήλων, μία συζήτησῃ ὅσον ἀφορᾷ τὸν ἀπατεῶνα, καὶ ἐγὼ ἀναφέρθηκα στὰ γνωστὰ λόγια τοῦ Προφήτη Ἠλία, ποῦ ἀναφέρονται στὸ κεφάλαιο ΙΗ' τῶν Βασιλειῶν Γ΄ καὶ στὴν παραγραφο 27, καὶ νοιώθω πάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι μου τὴν μαυρίλα σὲ ἀγριεμένη μορφῆ νὰ μὲ ἀπειλῇ, περιττὸ νὰ πῶ ὅτι τὸ βράδυ ἦρθε, καὶ ἀπαιτοῦσε νὰ τοῦ ἀπαντήσω γιατὶ τὸν κατονόμασα ἔτσι, τοῦ εἶπα ὅτι δὲν τὸ εἶπα ἐγὼ ἀλλὰ ὁ Προφήτης Ἠλίας, καὶ μάλιστα τοῦ διάβασα καὶ τὸ συγκεκριμένο κεφάλαιο, καὶ ἔγινε στὸν δρόμο ἕνα τρακάρισμα, καὶ νὰ ὑπάρχῃ μία τρομερὴ ἔντασῃ στὴν περιοχή, μάλιστα ὅταν ἀποφάσισε νὰ φύγῃ ἔγινε καὶ ἄλλο τρακάρισμα, ἦρθε πάλι τὸ βράδυ καὶ μοῦ ζητοῦσε ἐξηγήσεις νὰ τοῦ ἀπαντήσω γιὰ ὅλα αὐτὰ ποῦ τοῦ εἶχα γράψει, ὅση ὥρα μὲ ἀπασχολοῦσε μία φωνὴ μοῦ ἔλεγε μέσα μου συνεχῶς, Ἰησοῦς Χριστὸς Νικᾷ, καὶ ἄλλοτε ψαλμωδίες.
Ξέρετε πότε σταμάτησε τίς βόλτες στὸ μαγαζί, ὅταν τοῦ ράντισα τὸν δρόμο μὲ ἁγιασμό.
Σᾶς ἔγραψα ἐν συντομίᾳ τὰ βασικὰ χαρακτηριστικὰ τῶν προδιαγραφῶν ἐκτέλεσης τὰ ὁποῖα διήρκησαν ἑπτὰ ἔτη, τόση εἶναι ἡ διάρκεια τῶν θεῶν αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦν νὰ μοιάσουν τοῦ Δημιουργοῦ, χαρακτηριστικὸ τῶν ἑπτὰ περιόδων Τῆς Δημιουργίας.
Ὁ δεύτερος θεὸς ὁ εἰκονικός <ἀσχολεῖται μόνο μὲ εἰκονικὴ πραγματικότητα, δηλαδὴ σοῦ φορτώνει ἀνύπαρκτες πράξεις ὅλων τῶν μορφῶν, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ σὲ γεμίσει βρῶμα, εἰδικότητά του τὰ σεξουαλικά, καὶ μάλιστα τὰ πρωτάκια, δὲν τοῦ ξεφεύγει κανένα> καὶ προῆλθε ἀπὸ μία εἰκονικὴ ἀνατίναξη τοῦ τοῦνελ τῆς Μάγχης.
Ἡ ἐνέργεια αὐτὴ προκλήθηκε ἀπὸ τὰ σαρκικὰ πονηρὰ ποῦ εὑρίσκοντο ἔξω ἀπὸ τὴν ἑταιρεία ποῦ ἐργαζόμουν, ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια ἑπτὰ καὶ καρφώθηκε στὴν ἀριστερὴ πλευρᾶ τῆς βουβωνικῆς χῶρας, ὅταν ἔγινε ἡ πράξης αὐτὴ ἔνοιωθα νὰ μυρίζω ὅπως τὰ ἀποκαΐδια ἑνὸς ἀτυχήματος, στὴν περίοδο αὐτὴ τοῦ 2005 στὸν τύπο ὑπάρχει μία καταγραφὴ μὲ τέτοιες ὑποψίες σαμποτὰζ τοῦ τοῦνελ τῆς Μάγχης.
Τίς εἰκόνες τίς σχηματίζει μὲ τὴν βρῶμα ποῦ ρίχνει στὸ κεφάλι, περισσότερες λεπτομέρειες στὸ κεφάλαιον τῆς Μετάλλαξης.
Δὲν θὰ σᾶς γράψω τὶς λεπτομέρειες τοῦ ἑκάστοτε γεγονότος διότι δὲν θέλω νὰ σᾶς κουράσω καὶ δὲν ἔχει καὶ καμία ἀξία, οὔτε πόσο ἀκριβῶς κρατοῦν διότι ἡ μαλακία αὐτὴ δὲν φαίνεται νὰ σταματάει παρὰ μόνο ὅταν καταργηθοῦν οἱ θεοὶ ποῦ τῆς προκαλοῦν.
Οἱ ἐπόμενες ἐνέργειες οἱ μεγάλες ποῦ προκλήθηκαν στὰ ἑπτὰ καὶ ἑπτὰ ἔτη ποῦ διήρκησαν ἤτοι 2005-2018 ἦταν: Τὸ ἐλικόπτερο μὲ τοὺς ἀνθρώπους τῆς ἐκκλησίας στίς 11/9/2004 στο βόρειο Αἰγαῖο, καὶ μπορεῖτε νὰ διαβάσετε τίς λεπτομέρειες στὸ ἀντίστοιχο κεφάλαιον.
Ὀκτὼ Ἀεροπλάνα στὸ κεφάλαιον τῶν Ἀεροπλάνων καὶ Πλοίων.
Ἑπτὰ παγκόσμιοι Σεισμοὶ στὸ κεφάλαιον τῶν Σεισμῶν.
Τρία πλοῖα στὸ κεφάλαιον Ἀερολάνων καὶ Πλοίων.
Τίς φωτιὲς στὴν Ἰβηρικὴ Χερσόνησο στὸ κεφάλαιον, Σεισμοὶ καὶ Φωτιές, καὶ οἱ φωτιὲς στὸ Μάτι τίς ὁποῖες δὲν τὶς προεΐδα ἀλλὰ τὶς ἔφαγα, δὲν μπόρεσα ποτὲ νὰ δῶ ἐνέργειες πονηρῶν πνευμάτων, μόνο τῶν βρικολάκων καὶ αὐτὸ λόγω τῶν σοβαρῶν τους ἐνεργειῶν.
Πρὶν τὴν ἐκτέλεση τῶν πέντε φόνων τοῦ Αγρινίου, καὶ ὅταν ἤμουν στὴν ἐκκλησία τῆς Παντανάσσης, ἀπὸ τὸ βορεινὸ παράθυρο τῆς ἐκκλησίας καὶ τὴν στιγμὴ ποῦ ἔνας ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ ἐκκλησίασμα, πιάνει ἕνα μάτσο κεριὰ νὰ τὰ σβήσει μοῦ λέει: Τόσοι θὰ πεθάνουν.
Οἱ πέντε φόνοι του Αγρινίου, προῆλθαν ἀπὸ τὴν ἀναφορά μου στίς πεντάλφες του, τίς ὁποῖες τὰ πονηρὰ πνεύματα ἢ διάβολοι εἶναι πίσῳ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποῦ συμμετέχουν στην πεντάλφα καὶ ἐπικοινωνοῦν μὲ τὸν σατανᾶ τους, καὶ γιατὶ ἔστελνα γράμματα σὲ κάποιες ὁργανώσεις γιὰ ἐνημέρωσῃ.
Πρὶν γίνουν οἱ φόνοι ἦρθε κάποιος στὴν εἴσοδο τῆς πολυκατοικίας, καὶ φώναξε δυνατὰ νὰ τὸ ἀκούσω στὸν πρῶτο ὄροφο ποῦ ἔμενα ἐγὼ καὶ νὰ λέει: Θὰ κάνω πέντε φόνους.
Στὴν Καραϊσκάκη ποῦ ἔμενα μόλις καθόμουνα στὸν ὑπολογιστὴ ἢ ὅταν πήγαινα γιὰ ὕπνο ἐμφανιζόταν πέντε νεαροὶ οἱ ὁποῖοι ἔκανα δῆθεν ὅτι ἔκανα ἀστεία ἀλλὰ ποῦ μοῦ προκαλοῦσαν πνευματικὰ καὶ ψυχικὰ πλήρη ἀναστάτωση, μόλις ἔβγαινα στὸ μπαλκόνι χανόντουσαν, κάποια στιγμὴ ἔστελνα κάποια  mail σὲ κάποιες ὀργανώσεις ἔτσι γιὰ νὰ λάβουν γνώσῃ γιὰ ὅλα αὐτὰ τὰ γεγονότα, ἡ ἐπίδρασῃ ἀπὸ τοὺς νεαροῦς, ἦταν τέτοια ποῦ δὲν μποροῦσα νὰ γράψω πέντε λέξεις, ὥσπου παίρνω τὴν ὀθόνη καὶ τὴν πάω σὲ ἕνα ἄλλος σημεῖο στὸ δωμάτιο, καὶ νοιώθω ὅτι χάθηκε ἡ ἐπίδρασῃ ἐπάνω μου, ἀλλὰ ἀκούω ἀπὸ κάτω τοὺς νεαροὺς νὰ λένε: Αἷμα.
Τὸ πρωῒ ἔγιναν οἱ πέντε φόνοι στὸ Ἀγρίνιο.
Τὸ βράδυ τῶν φόνων ὁ προκληθεῖς θεὸς ἀπὸ τοὺς πέντε φόνους, ἦταν ἴδῃ ἐγκατεστημένος στὸν ἐπάνω ὄροφο, καὶ προσπαθοῦσε ὅλη τὴν νύκτα νὰ μοῦ κλείσει τὰ μάτια, τὸ πρωῒ μετὰ ἀπὸ ὁλονύκτια μάχη πῆγα στὴν ἐκκλησία καὶ καθὼς περνάω στὴν γωνία κοντὰ στὴν ἐκκλησία, ὑπῆρχε τότε ἕνας ἁγιογράφος, καὶ εἶχε βάλῃ στὴν βιτρίνα μία μεγάλη εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καὶ μοῦ λέει: Ἐγὼ θὰ τὸν διώξω.
Τίς ἐπόμενες μέρες ὁ βρικόλακας προσπαθοῦσε ἀπὸ τὸν δρόμο νὰ μοῦ ἀφαιρέσῃ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τὸν ἔνοιωθα νὰ προσπαθεῖ μὲ κάτι ποῦ ἔμοιαζε σὰν μαγνήτης νὰ μοῦ τραβάει τὸ κεφάλι.
Ὅσο ἦταν ἐκεῖ δὲν σταμάτησε ποτὲ νὰ μὲ ἀπασχολεῖ μὲ ἀπερίγραπτα καραγκιοζηλίκια.
Ἡ ἑπόμενη προειδοποίησῃς γιὰ τὸ ἐπόμενο κτύπημα προῆλθε ἀπὸ τὸν οὐρανό, καθὼς ἦμουν στὸ μηχανάκι μεσημέρι αἰσθάνομαι κάτι ἀπὸ τὸν οὐρανὸ νὰ μοῦ ἀποσπάει τὴν προσοχή, καὶ δείχνοντας ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ἕνα μάτσο ἀνθρώπους ποῦ τοὺς εἶχε στὸ χέρι του, μου λέει: Τόσοι θὰ πεθάνουν.
Τὸ ἐπόμενο γεγονὸς ἦλθε ἀπὸ τὸν ποταμὸ Λούσιο, ξέρετε τὶ ἔγινε, οἱ πνιγμοὶ αὐτοί <8> χρησιμοποιήθηκαν γιὰ πρώτη ὕλη καὶ για τὴν ἐνίσχυσῃ τοῦ θεοῦ ποῦ εἶχαν φέρει ἀπὸ τοὺς πέντε φόνους.
Κάποια περίοδο ποῦ ἐργαζόμουν στὴν ἑταιρεία ἔπεσαν στὰ χέρια μου τὰ τεκμήρια τῶν πράξεων τῆς <ἀγάπης> μετὰ τοῦ ἀφεντικοῦ, καὶ καθὼς τὰ ἐπεξεργαζόμουν στὸ κρεβάτι, ὁ βρικόλακας ἦταν δίπλα μου καὶ εἶδε ὅτι ἐγὼ ἦμουν βέβαιος γιὰ τὴν ἐνοχῆ τῆς <ἀγάπης> και μοῦ λέει: Τώρα δὲν θὰ ξαναγ….θῆ, ἐννοοῦσε τὸ ἀντίθετο, ὅπως καὶ σὲ ὅλα ὅσα μοῦ ἔλεγε ἀντιγράφοντας τίς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ, ποῦ ὁ Σταυρὸς συμβολίζῃ μαρτύριο καὶ μετὰ Ἀνάσταση κ.λ.π.
Τὸ πρωῒ καθὼς περνάω μὲ τὸ μηχανάκι ἐμπρὸς ἀπὸ κατάστημα τοῦ ΙΚΑ τῶν Πατρῶν, ἀπὸ τὸν οὐρανὸ τὰ τσιράκια τοῦ σατανᾶ, μοῦ ἔκαναν τὸ σημεῖο ποῦ συμβολίζεται μὲ τὸ μεσαῖο δάκτυλο, ὅταν θέλωμε νὰ δείξομε κάτι, ποῦ ἔχῃ σχέση μὲ μία σεξουαλικὴ πράξη, σταματάω τὸ μηχανάκι στὴν μέση τοῦ δρόμου, καὶ τοὺς λέω δυνατά: Ὅπως γαμή….κε ἡ <τάδε> νὰ γαμη….τε καὶ σεῖς καὶ ὁ θεός σας.
Ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἀποκαλούμενους θεοῦς, δὲν εἶχα ποτὲ ἀποδεχθεῖ σὰν θεοί, διότι οἱ ἐνέργειες τους εἶναι σὰν μία μέθοδος ἐπηρεασμοῦ μὲ κάποια οὐσία, εἶναι σὰν τὴν γρίπη, ἐὰν ἐξουδετερωθῇ ἡ οὐσία ποῦ σὲ ἐπηρεάζει δὲν διατρέχετε κανένα κίνδυνο, αὐτὸ βέβαια ἔκανε τὴν κατάσταση ἀκόμη χειρότερη γιατὶ τὰ πονηρὰ γιὰ νὰ μὲ πείσουν ὅτι κάτι κάνουν, μοῦ ἔλεγαν ὅταν πήγαινα στὰ σπίτια χωρισμένων ζευγαριῶν τὰ κατορθώματά τους, ποῦ ἦταν οἱ χωρισμοὶ ποῦ εἶχαν προκαλέσῃ λόγῳ τοῦ ὅτι μία παρὰ φύση πράξη δὲν νοεῖτε σὲ ἀνθρώπους ποὺ πιστεύουν ἢ πᾶνε στὴν ἐκκλησία.
Ἡ βρῶμα ποῦ ἔμπαινε ἀπὸ τὰ μάτια καὶ τὸ φαγητὸ κατέβαινε σιγὰ σιγὰ καὶ φώλιαζε στὴν Βουβωνικῆ χῶρα, καὶ ἔπαιρνε τὴν μορφὴ ὅπως βλέπομε ἕνα ἄνθρωπο ὁ ὁποῖος ἔχει ἀναδιπλωμένο στομάχι ἀπὸ τὸ πάχος, δηλαδὴ κρέμεται πρὸς τὰ κάτω, θέλω νὰ πῶ ὅτι σοῦ προκαλοῦν μία τέτοια αἴσθηση ἐσωτερικὰ ποῦ κάθε φορὰ ποῦ εἰσέρχεται ἡ βρῶμα, ἐμφανίζει τὴν ἴδια διαδικασία, ἡ συνεχεῖς αὐτὴ κατάσταση θὰ σᾶς προκαλέσει μὲ τὸν καιρὸ πολὺ σοβαρὴ βλάβη, δηλαδὴ ὅσο εἰσέρχεται καὶ φωλιάζει κάθε φορὰ σᾶς συρρικνώνει λίγο λίγο τὸ πνεῦμα σας, σᾶς ξεγελάει γιατὶ δὲν αἰσθάνεστε νὰ σᾶς ἐνοχλεῖ, καὶ κάποια στιγμὴ θὰ φθάσετε σὲ ἕνα ὄριο ποῦ δὲν θὰ μπορέσετε νὰ ἀντιστρέψετε αὐτὴ τὴν κατάσταση, καὶ τότε ἐπέρχεται ἕνα τέλος, ἂν δὲν τὰ σπάσετε - καταστρέψετε, ἔτσι καὶ ἐγὼ ὅταν εἶδα ὅτι μὲ πίεζε ἀφόρητα μὲ συνεχὲς διάβασμα ἔσπασε, ὅταν σπάσει ἀντιλαμβάνεσαι ἀμέσως ὅτι ἀπελευθερώθηκες.
Ἀργότερα ἔφεραν ἄλλο ἕνα βρικόλακα καὶ τὸν μεταμόρφωσαν σὲ σκύλο καὶ τὸ ἔφεραν στὴν Καραϊσκάκη ποῦ ἔμενα, καὶ πῆγε μόνο στὰ δύο διαμερίσματα, τὸ δικό μου καὶ τὸ διπλανὸ τῆς φοιτήτριας ποῦ εἶχαν καβαλήσῃ γιὰ νὰ φέρουν στὸ σπίτι της τὸν βρικόλακα, ὅπως καὶ τὸν ἔφεραν καὶ κτύπαγε τὸ σῶμα τοῦ καλοριφὲρ μόλις μὲ ἔπαιρνε ὁ ὕπνος, καὶ περπάταγε τρεῖς ἡ ὥρα τὴν νύκτα μὲ τὰ ψηλοτάκουνα καὶ πολλὰ ἄλλα, ἀργότερα τὸν ἔφεραν πάλι στὸ ὀδοντίατρο δύο φορὲς ποῦ πῆγα, καὶ στὸν ὀδοντοτεχνίτη ποῦ ἦταν γνωστὸς ὅπως καὶ στὴν δουλειᾶ ποῦ ἐργαζόμουν τὴν περίοδο 2004-2012 μὲ τὴν διαφορὰ ὅτι ἡ φωνὴ τοῦ σκύλου ἦταν πολὺ ἀδύνατη λόγῳ τοῦ κόσμου ποῦ ὑπῆρχε πάντα στὴν πλατεῖα.
Ἀπὸ τότε τοῦ ἔδωσα καὶ ἕνα ἄλλο ὄνομα καὶ τὸ ἔλεγα <σκυλοθεό> φανερὰ καὶ ὁπουδήποτε καὶ παρεξηγήθηκε, καὶ γιὰ νὰ μὲ τιμωρήσουν τὰ τσιράκια του ἔφεραν στὸ σπίτι στὴν Ἐγλυκάδα ποῦ μετὰ ἀπὸ τὴν Καραϊσκάκη ἔμενα ἕνα μεγάλο βρικόλακα, τὰ τσιράκια γιὰ νὰ τὸ φέρουν στὸ σπίτι, ἔσφαξαν τὶς κότες μία γνωστῆς μου ἐκεῖ πλησίον, βλέπετε ἂν δὲν τοῦ προκαλέσουν αἱματοκύλισμα δὲν ἔρχεται, καὶ νὰ φαντασθεῖτε ὅτι τὰ τσιράκια τὰ ἔφτιαξε αὐτὸς καὶ τὰ βάζει νὰ κάνουν τέτοιες πράξεις <ἦταν γήϊνα> ὑποθέτῳ ὅτι οἱ πράξεις αὐτὲς θὰ καταλογίζονται στὰ τσιράκια σὰν ἀνθρώπινες ἐκτελέσεις γιὰ νὰ τὰ χώνει ποιὸ βαθειᾶ.
Τὴν περίοδο αὐτὴ φιλοξενούσαμε στὸ σπίτι ἕνα τεράστιο σκύλο ράτσας Ἀκίτα ἑνὸς γνωστοῦ, καὶ μόλις ὁ σκύλος ἔβλεπε τὸν βρικόλακα, νὰ ἔρχεται στὸ σπίτι ἀπὸ τὸ σημείο τῆς θυσίας τῶν πτηνῶν, ἄρχιζε καὶ ἔκλεγε, ὅταν ὁ γιατρὸς δὲν μπόρεσε νὰ τὸν ἐπαναφέρῃ στὰ ἴσια του, τοῦ ἔκαναν εὐθανασία, ἐγὼ πῆγα στὸ σημεῖο τῆς <σφαγῆς> καὶ ἔριξα ἁγιασμὸ καὶ ἔκανα καὶ μερικοὺς σταυροὺς μὲ εὐχέλαιο καὶ τοὺς ἀναγκάζω καὶ  παίρνουν τὸν βρικόλακα, ἀπὸ ἐκεῖ καὶ τὸν πηγαινοφέρνανε στὴν δυτικὴ πλευρὰ ἑνὸς ἀδιεξόδου, ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν ἤθελα νὰ μὲ δεῖ κανένας καὶ ὑποθέσουν ὀτιδήποτε, δὲν πῆγα νὰ βάλω εὐχέλαιο, καὶ ὑπῆρξε πρόβλημα διότι ξεσήκωναν τὴν γειτονιᾶ μόλις τὸν ἔφερναν καὶ τὸν ἔβλεπαν οἱ σκύλοι που εἶχε ἀρκετούς, μετὰ τὴν λύση ποῦ ἔδωσε ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας δὲν ἀκούγετε ἀπολύτως τίποτα, καὶ οἱ σκύλοι εἶναι οἱ ἴδιοι.
Τὴν λύση ἔδωσε ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας καὶ εἶναι γραμμένο στὸ κεφάλαιο τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου.
Αὐτὸ ἑξαγρίωσε τὸ μεγάλο αὐτὸ θεό, καὶ μία μέρα ποῦ πέρναγα ἀπὸ τὴν ὀδὸ Σάμου, γιὰ νὰ πάω στὸ σπίτι ποῦ ἦταν ἐκεῖ κοντᾷ, λίγο πρὶν τὸ τέρμα μοῦ προκαλεῖ ἕνα ἀνεμοστρόβιλο  ὁ ὁποῖος μετέτρεψε - κούρδισε ἕνα σκύλο ποῦ ἦταν σὲ μία ταράτσα σὲ δαίμονα ἢ σατανᾶ ἢ διάβολο, ὁ ὁποῖος μόλις ἔβγαινα στὸ μπαλκόνι καὶ μὲ ἔβλεπε ἐρχόταν ἀπὸ τὴν Σάμου στὸ σπίτι, <ὁ δαίμονας> καὶ κάθε φορὰ οἱ σκύλοι τῆς περιοχῆς ποῦ τὸν ἔβλεπαν γινότανε χαλασμός, ἐννοεῖτε ὅτι ὅταν ἐρχόταν στὸ σπίτι εἶχα παρατράγουδα, ἄρχισα νὰ παρακολουθῶ ἀπὸ ποῦ ξεκίναγε ὁ βρικόλακας γιατὶ εἶχα ὀπτικὴ ἐπαφὴ περίπου στὸ τέρμα τῆς Σάμου καὶ κάποια στιγμὴ μπόρεσαν νὰ καταλάβω ἀπὸ ποῦ περίπου ἐρχόταν, ἀλλὰ τὸ σπίτι μὲ τὸ σκύλο δὲν τὸ εὔρισκα, ὥσπου μία μέρα ξεκινάω ἀπὸ τὸ τέρμα τῆς Σάμου, καὶ ἔλεγα μέσα μου τοὺς ἐξορκισμοῦς καὶ παρεξηγήθηκε ὁ δαίμονας τοῦ σκύλου καὶ ἔφερε τὸν σκύλο στὸ κάγκελο καὶ ἄρχισε νὰ γαυγίζει καὶ τὸν βρῆκα.
Τὰ τσιράκια ὅμως ἐπειδὴ μόνο μὲ τέτοια καραγκιοζιλίκια παριστάνουν τοὺς θεούς, στὸ σημεῖο περίπου τοῦ σπιτιοῦ τοῦ σκύλου ἔκαναν νέα τελετή, γιὰ νὰ τὸν ἐνεργοποιήσουν καὶ τὸν ἐπανέφεραν, ἀλλὰ ὄχι γιὰ πολὺ διότι δὲν τὸν ἀφήνω ἐγὼ νὰ ξεσηκώνει τοὺς σκύλους τῆς γειτονιᾶς.
Φωτὸ μὲ τὰ σύμβολα στὸν δρόμο τῆς τελετῆς.    Φωτό-Foto
Ὁ γάτος ποῦ εἶχα θυσιάστηκε καὶ αὐτός, γιὰ νὰ γίνῃ ἔνας τέτοιος θεός, ἡ αἰτία ποῦ θυσιάστηκε ἀπὸ τὰ τσιράκια του, ἦταν ὅτι ἀποκαλοῦσα τὸν θεό τους γάτο, γιατὶ ὅταν τὸ εἶχαν φέρῃ στὸ σπίτι τὸν ἀκέφαλο σατανά, μεταμορφώθηκε σὲ γάτο, στὴν Ἐγλυκάδα μετᾶ εἶχαμε ἕνα ἀρσενικὸ καὶ ἕνα θηλυκὸ γατάκι, ἕνα ἐγὼ καὶ ἕνα ὁ σπιτονοικοκύρης, καὶ ἐπειδὴ ἦταν παιγνιδιάρικα τὰ εἶχαμε μέσα στὸ σπίτι καὶ παίζαμε, μεγάλωσαν παρθένα καὶ τὰ δύο, τὰ τσιράκια ὅταν εἶδαν ὅτι τὰ χρησιμοποιούσαμε γιὰ τὴν διασκέδασή μας, τὸ ἀρσενικὸ ἕνα βράδυ τὸ ἔριξαν μέσα σὲ ἕνα χῶρο ποῦ εἶχε τρία σκυλιά, καὶ τὸ κατακρεούργησαν καὶ τὸ πρωῒ μᾶς τὸ ἔφεραν στὸ σπίτι καὶ τὸ θάψαμε.
Ὅσο καιρὸ τὰ γατάκια τὰ εἶχαμε στὸ σπίτι μέσα δὲν χασμουριότανε, ὅταν τὰ βγάλαμε στὸν κῆπο καὶ ἐκεῖ ποῦ τὰ ταΐζαμε πνίγηκαν, ἔκτοτε ἄρχισαν τὰ χασμουρητά.
Τὸ βράδυ στὸ κρεβάτι μόλις εἶχα πέσῃ γιὰ ὕπνο, πάνω ἀπὸ τὸ κρεβάτι ἕνας βρικόλακας μὲ τὸ κεφάλι τοῦ γάτου μου, προσπαθοῦσε νὰ δῇ τὸ πρόσωπό μου, ἔτσι γίνετε πάντα μόλις ἕνας νέος βρικόλακας τὸν φέρνουν προσπαθῇ νὰ δῇ τὸ πρόσωπο τοῦ θύματος γιὰ νὰ κάνει μετὰ τὸν θεό.
Ὁ ἑπόμενος γάτος ἦταν ἀρσενικὸς ὁ ὁποῖος ὅταν ἔφθασε σὲ ἡλικία ζευγαρώματος, πῆγε καὶ κοιμήθηκε κάτω ἀπὸ μία λεμονιά, δύο φορές, ὅταν ἐρχόταν στὸ σπίτι ἔδειχνε μαστουρωμένος, καὶ ἐμφάνιζε κάτι σὰν νὰ ἤθελε νὰ ἀποβάλει κάτι ἀπὸ πάνω του, κάποια στιγμὴ χάθηκε καὶ ἦρθε μετὰ ἀπὸ δέκα ἡμέρες καὶ ἦταν ὁ μισός, ἔψαχνε ἀπεγνωσμένα νὰ φάει κάτι καὶ μετὰ πάλι ἔφυγε, ὅταν ξανάρθε ἡ μασέλα του ἦταν ἔξω, καὶ ὅταν πέθανε τὴν νύκτα ἐγὼ τὸν αἰσθάνθηκα καὶ τὸν εἶδα.
Αὐτὸ τὸ ἔγραψα γιὰ νὰ δεῖτε τὶ ἐνέργεια δέχτηκε ὁ γάτος ὅταν κοιμότανε στὴν λεμονιά, γιὰ νὰ πάει νὰ βρῇ σύντροφο, μέχρι ποῦ ἔφαγε τὸ κεφάλι του ἀπὸ τὸ πάθος ποῦ προκλήθηκε ἀπὸ τὴν ἐνέργεια αὐτή.
Τὰ ἴδια ἔπαθε καὶ ὁ Ἰούδας, μὲ τὴν διαφορὰ ὅτι σὲ αὐτὸν εἰσῆλθε μὲ τὴν μπουκιᾶ ποῦ τοῦ ἔδωσε ὁ Χριστός, καὶ τὸν ἔβαλε νὰ κάνει μία πράξη ἀπαραίτητη γιὰ τὸ Σχέδιο Τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ καὶ ἀποτρόπαια σὰν ἐνέργεια.
Τὸ ἴδιο ἔπαθε καὶ ἡ Εὔα, ὁ Θεὸς γνώριζε τίς προθέσεις τοῦ βρικόλακα, καὶ γιὰ νὰ τὴν προστατεύσῃ, τὴν ἐνημέρωσε ὅτι δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ φάῃ ἀπὸ τὸ συγκεκριμένο δένδρο - τὸν καρπό, ἡ Εὔα παρέβη τὴν ἐντολὴ Τοῦ Θεοῦ, ἡ παράβασης ἔδωκε τὸ δικαίωμα στὸν βρικόλακα νὰ ἐνεργήσῃ ὅπως τὸν βόλευε, καὶ ὁ βρικόλακας τὴν κούρδισε ἐρωτικά <ἐρωτική> βρῶμα, καὶ ἐπειδὴ ἦταν καὶ στὴν κατάλληλη ηλικία, δὲν δυσκολεύτηκε καθόλου.
Τὰ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὸν ἄνθρωπο, δέχεστε μία ἐνέργεια μὲ πολλοὺς τρόπους ἀλλὰ τὴν ἀποδέχεστε σὰν φυσιολογική, δὲν προσέχει τίποτα, ἀλλὰ ὑποκύπτει στὶς ἐνέργειες ποῦ τὸν ὑποβάλει ἡ βρῶμα, καὶ δὲν κάνει ὅτι θέλει ὁ ἄνθρωπος, ἀλλὰ ἡ βρῶμα ποῦ δὲν εἶναι δικῆ του, καὶ δὲν ἔχει καὶ καμία σχέση μὲ τὸν ἄνθρωπο.
Τὸ γάτο τὸν ἔφερα σὰν παράδειγμα γιὰ νὰ δεῖτε τὶ ἔπαθε ἐπειδὴ ὑπέκυψε στὴν βρῶμα, τοῦ βρικόλακα ποῦ τὸν ἔσπρωξε νὰ πάει νὰ κάνει σέξ, ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν ἔχει λογικὴ καὶ δὲν μποροῦσε νὰ ἐλέγξῃ τὴν ἐπυθυμία τοῦ σέξ ὑπέκυψε, ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπος θὰ ἔπρεπε νὰ γνωρίζει πότε τοῦ συμβαίνει αὐτὸ καὶ νὰ τὸ ἀποβάλει, ἢ νὰ τὸ ἐλέγχει, οἱ πρακτικὲς εἶναι οἱ ἴδιες, ἀπλῶς στὸν ἄνθρωπο συμβαῖνει στὸ κρεββάτι, τὰ σημάδια ποῦ βλέπεται στὸ δικό μου σῶμα ἔγιναν στὸ κρεββάτι σχεδὸν ὅλα, ὅχι βέβαια γιὰ τὸ σὲξ, ἀλλὰ γιὰ βασανισμό.   Φωτό-Foto
Ἕνας ἄλλος θεὸς προῆλθε ἀπὸ τὰ πουλιὰ λόγῳ τῆς περιοχῆς ποῦ τὸν εἶχαν ἐγκαταστήσῃ, καὶ εἶναι στὴν πλατεῖα Ὄλγας, ὁ ρόλος του εἶναι νὰ ἐλέγχει τὸ κέντρο τῶν Πατρῶν, δηλαδὴ τοὺς μαγαζάτορες, αὐτὸ λοιπὸν τὸ πουλὶ τὸ ἔφερναν καὶ στὸ σπίτι ὅταν ξέμεναν, στὴν Ἀλεξ. Ὑψηλάντου, στὴν Κανακάρη, στὴν πλατεῖα Ὁμονοίας στὴν ἐκκλησία τῆς Παντανάσσης καὶ σὲ μία κηδεία ἑνὸς συναδέλφου καὶ ἦταν ἐπάνω στὴν κολώνα τῆς ΔΕΗ, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ μοῦ εὐχόταν τα σχετικά με το θέμα, τελευταῖα ἐξυπηρέτησε καὶ τὸ τσιράκι του ὅταν βόλευε μία κοπέλα ποῦ πουλήθηκε καὶ αὐτὴ ὅπως εἶναι γραμμένο στὸ κεφάλαιον τῆς σεξουαλικῆς των ξευτῆλας.
Ἐπίσης κρέμασαν στὸ μπαλκόνι τοῦ τρίτου ὀρόφου ποῦ ἔμενα τότε σὲ δύο ἡμέρες δύο ἀντεριὲς μὲ τὰ ἐντόσθια, μία τὴν μία ἡμέρα καὶ μία τὴν ἄλλη, μία γιὰ κάθε θεό, δὲν ξέρω πῶς τὸ κατάφεραν νὰ ἀνέβουν τόσο ψηλά, ἡ προτίμησῃ στὰ ἐντόσθια καταλαβαίνετε γιατὶ προτιμήθηκε, μάλιστα ὅταν ἔτρωγα ἡ σκέψη μου πήγαινε στὸ σημεῖο ποῦ εἶχαν κρεμάσει τὶς ἀντεριὲς γιὰ νὰ προέλθει καὶ μολυνθεῖ τὸ ἐσωτερικὸ στοιχεῖο τοῦ σώματος μὲ μεγαλύτερες συνέπειες.
Θὰ ἀναφέρω ἐδῶ καὶ μερικὲς περιπτώσεις ποῦ βρέθηκα πνευματικὰ καὶ ἄκουσα τὴν γνώμη καὶ ἄποψη τῶν βρικολάκων.
Τὴν πρώτη φορὰ ὅταν μὲ παρουσίαζαν πέντε ἀνθρώπινες μορφὲς μαῦρες στὸν δικό τους καὶ τὸν ἄκουσα νὰ λέει: Πάρτε τὸν ἀπὸ ἐδῶ νὰ μὴν τὸν βλέπω.
Τὴν δεύτερη φορὰ ὅταν οἱ ἀνθρώπινες μορφές του ἔλεγαν τὸ ὄνομα μοῦ εἶπε: Αὐτὸ τὸ ὄνομα νὰ σβήσῃ.
Ἡ τρίτη φορὰ ποῦ μεταφέρθηκα πνευματικὰ σὲ ἕνα θεὸ ἀσπρουλιάρη <φοροῦσε λευκὰ ροῦχα> καὶ καθόταν σὲ μιὰ καρέκλα περιστοιχισμένος ἀπὸ μερικὲς ἀνθρώπινες φιγοῦρες καὶ τὸν ὁποῖον τὸν αἰσθάνθηκα σὲ εὐθεῖα γραμμὴ δυτικὰ ἀπὸ τὴν Πάτρα καὶ ὄχι πολὺ μακριά, οὔτε πάνω ἀπὸ τὴν γῆ, οὔτε κάτω ὅπως αἰσθανόμουν τότε, δὲν εἶπε τίποτα ἀλλὰ ἐγὼ ἀπάντησα εὐθέως χωρὶς νὰ περιμένω τὸ ἐρώτημα: Ἐγὼ ἔχω δηλώσῃ, εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς ὁπουδήποτε, ὅτι θὰ πέσῃ στὴν ἀντίληψή μου μὲ τὸν ὁποιαδήποτε τρόπο θὰ βγεῖ στὸ Φῶς, καὶ ἔφυγα μόνος μου.
Λίγο πρὶν τὸ τέλος ἦρθε καὶ μοῦ ζήτησε τὸν λόγο γιατὶ δὲν τὸν ἀποκαλῶ κύριο, ὅπως λέει ὁ ἐξορκισμὸς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρισοστόμου, ποῦ διὰβαζα πάντα ἀπὸ τὸ 1996, διότι ἐγὼ σὲ κάθε λέξη κύριος ἔλεγα δικά μου ὀνόματα ποῦ δὲν γράφονται ἐδῶ.
Τοῦ ἀπάντησα μὲ μία γνωστὴ λέξη ποῦ τὴν εἶχε συνηθίσῃ πλέον καὶ τοῦ εἶπα ὅτι πρέπει νὰ εἶσαι καὶ νὰ φέρεσαι κύριος, γιὰ νὰ τὴν ἀκούσῃς αὐτὴν τὴν λέξη.
Καὶ ἡ τελευταία προειδοποίησης ἀπειλὴ ὅταν εἶδε ὅτι δὲν δίσταζα μὲ τίποτα νὰ τὰ γράψω μου λέει: Δὲν ξέρεις μὲ ποιὸν τὰ ἔχεις βάλῃ, ἐγὼ δὲν δίστασα νὰ προκαλέσω τὸ τζερνοβὶλ καὶ θὰ φοβηθῶ ἐσένα;