Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ν
τῷ ἔτει τῷ δευτέρῳ τῆς
βασιλείας Ναβουχοδονόσορ ἐνυπνιάσθη
Ναβουχοδονόσορ ἐνύπνιον,
καὶ ἐξέστη τὸ πνεῦμα αὐτοῦ,
καὶ ὁ ὕπνος αὐτοῦ ἐγένετο
ἀπ' αὐτοῦ. |
ατὰ
τὸ δεύτερον ἔτος τῆς βασιλείας
του, ὁ Ναβουχοδονόσορ εἶδεν ἕνα ὄνειρον
τέτοιο, ὥστε ἐταράχθη τὸ πνεῦμα
του καὶ ἔφυγεν ὁ ὕπνος ἀπὸ
αὐτόν.
|
ατὰ
τὸ δεύτερον ἔτος τῆς βασιλείας του ὁ
Ναβουχοδονόσορ εἶδεν ἕνα ὄνειρον, τὸ
ὁποῖον τοῦ ἔφερε τόσην ταραχὴν
καὶ σύγχυσιν εἰς τὸ πνεῦμα, ὥστε
δὲν ἠμποροῦσε να κοιμηθῇ, διότι ὁ
ὕπνος τὸν ἐγκατέλειψε.
|
2
Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς καλέσαι
τοὺς ἐπαοιδοὺς καὶ τοὺς μάγους
καὶ τοὺς φαρμακοὺς καὶ τοὺς
Χαλδαίους τοῦ ἀναγγεῖλαι τῷ
βασιλεῖ τὰ ἐνύπνια αὐτοῦ,
καὶ ἦλθαν καὶ ἔστησαν ἐνώπιον
τοῦ βασιλέως. |
2
Διέταξεν ὁ βασιλεὺς νὰ καλέσουν
τοὺς ἐξορκιστάς, τοὺς μάγους,
τοὺς μάντεις, τοὺς σοφοὺς γενικῶς
Χαλδαίους, διὰ νὰ εἴπουν εἰς
τὸν βασιλέα καὶ νὰ ἐξηγήσουν
τὸ ὄνειρόν του. Ἦλθον αὐτοὶ
καὶ παρουσιάσθησαν ἐνώπιον τοῦ
βασιλέως.
|
2
Τότε ὁ βασιλιᾶς διέταξε νὰ καλέσονν τοὺς
ἐξορκιστάς <οἱ ὁποῖοι μαγεύουν
καὶ ἰατρεύουν μὲ ὠδές> καὶ
τοὺς μάγους καὶ τοὺς φαρμακούς <θαυματοποιοὺς
μάντεις καὶ γόητες> καὶ τοὺς ἱερεῖς
- μάγους Χαλδαίους, ποὺ ἀνῆκαν εἰς
τὴν ἀρχαίαν φυλὴν τοῦ Βαβυλωνιακοῦ
ἔθνους, διὰ νὰ εἴπουν εἰς τὸν
βασιλιᾶ τὸ περιεχόμενον καὶ τὴν σημασίαν
ὅλων ὅσων εἶδεν εἰς τὸ ὄνειρόν
του. Ὅλοι δὲ αὐτοὶ ἦλθαν καὶ
παρουσιάσθησαν ἐνώπιον τοῦ βασιλιᾶ.
|
3
Καὶ εἶπεν αὐτοῖς
βασιλεύς· ἠνυπνιάσθην, καὶ
ἐξέστη τὸ πνεῦμά μου τοῦ
γνῶναι τὸ ἐνύπνιον.
|
3
Ὁ βασιλεὺς τοὺς εἶπεν· <εἶδα
κάποιο ὄνειρον καὶ ἐταράχθη
τόσον πολὺ τὸ πνεῦμα μου, ὥστε
δὲν τὸ ἐνθυμοῦμαι πλέον>.
|
3
Τότε ὁ βασιλιᾶς εἶπεν εἰς αὐτούς:
<Εἶδα ἕνα ὄνειρον, καὶ ἐταράχθη
καὶ ἐσυγχύσθη τὸ πνεῦμα μου
τόσον πολύ, ὥστε δὲν ἐνθυμοῦμαι τὸ
περιεχόμενόν του>. |
4
Καὶ ἐλάλησαν οἱ Χαλδαῖοι τῷ
βασιλεῖ Συριστί· βασιλεῦ, εἰς
τοὺς αἰῶνας ζῆθι· σὺ εἰπὸν
τὸ ἐνύπνιον τοῖς παισί σου,
καὶ τὴν σύγκρισιν ἀναγγελοῦμεν.
|
4
Οἱ Χαλδαῖοι αὐτοὶ εἶπαν πρὸς
τὸν βασιλέα εἰς τὴν γλῶσσαν
τὴν ἀραμαϊκήν· <βασιλεῦ, εἰς
τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων
νὰ ζήσῃς· ἀλλὰ εἰπὲ
εἰς ἡμᾶς τοὺς δούλους σου τὸ
ὄνειρόν σου καὶ ἡμεῖς θὰ
σοῦ γνωστοποιήσωμεν τὴν ἑρμηνείαν
του>. |
4
Καὶ οἱ Χαλδαίοι, δηλαδὴ ὅλες οἱ
τάξεις τῶν μάγων, ὡμίλησαν εἰς τὸν
βασιλιᾶ εἰς τὴν Ἀραμαϊκὴν καὶ
τοῦ εἶπαν: <Βασιλιᾶ· εἴθε
νὰ ζῇς εἰς τοὺς αἰῶνας
τῶν αἰώνων <νὰ μείνῃς ἀθάνατος>!
Σὺ εἰπὲ εἰς ἡμᾶς τοὺς
δούλους σου τὸ ὄνειρον ποὺ εἶδες,
καὶ ἡμεῖς θὰ σοῦ ἀποκαλύψωμεν
καὶ ἀνακοινώσωμεν τὴν ἑρμηνείαν του>.
|
5
Ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺς τοῖς Χαλδαίοις·
ὁ λόγος ἀπ' ἐμοῦ ἀπέστη·
ἐὰν μὴ γνωρίσητέ μοι τὸ
ἐνύπνιον καὶ τὴν σύγκρισιν αὐτοῦ,
εἰς ἀπώλειαν ἔσεσθε, καὶ οἱ
οἴκοι ὑμῶν διαρπαγήσονται·
|
5
Ὁ βασιλεὺς ἀπήντησεν εἰς τοὺς
Χαλδαίους· <ἔφυγεν ὁ λόγος
ἀπὸ ἐμέ, ἐλησμόνησα τὸ
ὄνειρον. Ἐὰν δὲν μοῦ φανερώσετε
σεῖς, ποῖον ἦτο τὸ ὄνειρόν
μου καὶ ποία εἶναι ἡ ἑρμηνεία
του, σεῖς μὲν θὰ καταδικασθῆτε εἰς
θάνατον, τὰ δὲ σπίτια καὶ ἡ
περιουσία σας θὰ διαρπαγοῦν.
|
5
Ὁ βασιλιᾶς ἀπάντησε εἰς τοὺς
Χαλδαίους: <Τὸ ὄνειρον ποὺ εἶδα
τὸ ἐλησμόνησα <ἤ, κατ' ἄλλην
ἑρμηνείαν: Αὐτὴ εἶναι ἡ σταθερὴ
καὶ ἀμετακλήτη ἀπόφασίς μου>· ἐὰν
δὲν μου γνωρίσετε σεῖς τὸ ὄνειρον
τὸ ὁποῖον εἶδα, καὶ δὲν
μοῦ γνωστοποιήσετε τὴν ἑρμηνείαν του, θὰ
θανατωθῆτε, τὰ δὲ σπίτια σας καὶ ἡ
περιουσία σας θὰ κατασχεθοῦν καὶ θὰ
διαρπαγοῦν. |
6
ἐὰν δὲ τὸ ἐνύπνιον καὶ
τὴν σύγκρισιν αὐτοῦ γνωρίσητέ
μοι, δόματα καὶ δωρεὰς καὶ τιμὴν
πολλὴν λήψεσθε παρ' ἐμοῦ· πλὴν
τὸ ἐνύπνιον καὶ τὴν σύγκρισιν
αὐτοῦ ἀπαγγείλατέ μοι.
|
6
Ἐὰν ὅμως μοῦ καταστήσετε γνωστὸν
τὸ ὄνειρον καὶ τὴν ἑρμηνείαν
του, θὰ πάρετε ἀπὸ ἐμὲ
ἀμοιβάς, δῶρα καὶ μεγάλας τιμάς.
Εἴπατέ μου, λοιπόν, τὸ ἐνύπνιον
καὶ τὴν ἑρμηνείαν του>.
|
6
Ἐὰν ὅμως μοῦ γνωρίσετε τὸ ὄνειρον
καὶ τὴν ἑρμηνείαν του, θὰ λάβετε ἀπὸ
ἐμὲ ἀμοιβὲς καὶ δῶρα καὶ
μεγάλες τιμές. Λοιπόν· γνωρίσατέ μου τὸ ὄνειρον
ποὺ εἶδα, καὶ τὴν ἑρμηνείαν
του>. |
7
Ἀπεκρίθησαν δεύτερον καὶ εἶπαν·
ὁ βασιλεὺς εἰπάτω τὸ ἐνύπνιον
τοῖς παισὶν αὐτοῦ, καὶ τὴν
σύγκρισιν αὐτοῦ ἀναγγελοῦμεν.
|
7
Οἱ μάγοι ἀπεκρίθησαν πάλιν καὶ
εἶπαν· <ὁ βασιλεὺς ἂς εἴπῃ
εἰς ἡμᾶς τοὺς δούλους του τὸ
ἐνύπνιόν του καὶ ἡμεῖς
θὰ καταστήσωμεν εἰς αὐτὸν γνωστὴν
τὴν ἑρμηνείαν του>.
|
7
Οἱ Χαλδαῖοι ἀπεκρίθησαν διὰ δευτέραν
φορὰν καὶ τοῦ εἶπαν: <Ἂς
εἰπῇ ὁ βασιλιᾶς τὸ ὄνειρόν
του εἰς ἡμᾶς τοὺς δούλους του, καὶ
ἡμεῖς θὰ τοῦ ἀποκαλύψωμεν καὶ
θὰ τοῦ ἀνακοινώσωμεν τὴν ἑρμηνείαν
του>. |
8
Καὶ ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺς καὶ
εἶπεν· ἐπ' ἀληθείας οἶδα
ἐγὼ ὅτι καιρὸν ὑμεῖς ἐξαγοράζετε,
καθότι εἴδετε ὅτι ἀπέστη ἀπ'
ἐμοῦ τὸ ρῆμα. |
8
Ὁ βασιλεὺς ἀπήντησε· <βλέπω
πολὺ καλά, ὅτι σεῖς θέλετε νὰ
κερδίζετε καιρόν, διότι ξέρετε, ὅτι
ἐκεῖνο ποὺ εἶπα, ὅτι ἐξέχασα
τὸ ὄνειρον. Καὶ ξέρετε ποιὰ
εἶναι ἡ ἀπόφασίς μου.
|
8
Ἀλλ’ ὁ βασιλιᾶς ἀνταπάντησε καὶ
εἶπε: <Διαπιστώνω χωρὶς ἀμφιβολίαν ὅτι
σεῖς προσπαθεῖτε νὰ κερδίζετε διὰ
τῆς ἀναβολῆς χρόνον <διὰ νὰ
μὴ θανατωθῆτε>, διότι διεπιστώσατε <ἐκεῖνο
ποὺ σᾶς εἶπα> ὅτι ἐλησμόνησα
τὸ ὄνειρον ποὺ εἶδα.
|
9
Ἐὰν οὖν τὸ ἐνύπνιον μὴ
ἀναγγείλητέ μοι, οἶδα, ὅτι ρῆμα
ψευδὲς καὶ διεφθαρμένον συνέθεσθε
εἰπεῖν ἐνώπιόν μου, ἕως
οὗ ὁ καιρὸς παρέλθῃ· τὸ
ἐνύπνιόν μου εἴπατέ μοι, καὶ
γνώσομαι ὅτι τὴν σύγκρισιν αὐτοῦ
ἀναγγελεῖτέ μοι. |
9
Ἐάν, λοιπόν, δὲν μοῦ ἀναγγείλετε
τὸ ὄνειρόν μου, ἔχω σχηματίσει
βεβαίαν τὴν πεποίθησιν, ὅτι ψευδεῖς
καὶ δολίους λόγους ἔχετε συμφωνήσει
νὰ μοῦ πῆτε, ἕως ὅτου περάσῃ
καιρός. Λοιπόν, εἴπατέ μου τὸ
ὄνειρόν μου καὶ ἔτσι θὰ μάθω
καὶ θὰ πεισθῶ, ὅτι ἔχετε τὴν
δύναμιν νὰ μοῦ πῆτε καὶ τὴν
ὀρθὴν ἑρμηνείαν του>.
|
9
Ἐὰν λοιπὸν δὲν μοῦ γνωρίσετε
τὸ ὄνειρον <καὶ δὲν μοῦ ἀποκαλύψετε
τὴν ἑρμηνείαν του>, ἔχω σχηματίσει σταθερὰν
τὴν πεποίθησιν ὅτι συνεφωνήσατε μεταξύ σας
νὰ μοῦ εἰπῆτε λόγια παραπλανητικὰ
καὶ ἀνειλικρινῆ, μέχρις ὅτου περάσῃ
ὁ καιρὸς καὶ λησμονηθῇ ἡ ὑπόθεσις
αὐτή. Λοιπὸν μὴ καθυστερεῖτε γνωρίσατέ
μου τὸ ὄνειρον ποὺ εἶδα, καὶ
τότε ἐγὼ θὰ βεβαιωθῶ ὅτι θὰ
μοῦ γνωστοποιήσετε καὶ τὴν ἑρμηνείαν
του>. |
10
Ἀπεκρίθησαν οἱ Χαλδαῖοι ἐνώπιον
τοῦ βασιλέως καὶ λέγουσιν· οὐκ
ἔστιν ἄνθρωπος ἐπὶ τῆς ξηρᾶς,
ὅστις τὸ ρῆμα τοῦ βασιλέως δυνήσεται
γνωρίσαι, καθότι πᾶς βασιλεὺς μέγας
καὶ ἄρχων ρῆμα τοιοῦτον οὐκ
ἐπερωτᾷ ἐπαοιδόν, μάγον καὶ
Χαλδαῖον· |
10
Οἱ Χαλδαῖοι ἀπεκρίθησαν πρὸς
τὸν βασιλέα καὶ εἶπαν· <δὲν
ὑπάρχει ἄνθρωπος εἰς ὅλην τὴν
γῆν, ὁ ὁποῖος θὰ ἠμπορέσῃ
νὰ ἀποκαλύψῃ τὸ πρᾶγμα
αὐτό, ποὺ ζητεῖ ὁ βασιλεύς.
Διότι κανεὶς μέγας βασιλεύς, κανένας
ἄρχων κατώτερος δὲν ἐζήτησε
ποτὲ τέτοιο πρᾶγμα, δὲν ἀπηύθυνε
ποτὲ τέτοιαν ἐρώτησιν εἰς ἐξορκιστάς,
μάγους, μάντεις καὶ σοφοὺς Χαλδαίους
<ἀστρολόγους>.
|
10
Οἱ Χαλδαίοι, ἀδυνατοῦντες νὰ ἐκπληρώσουν
τὴν ἐπιθυμίαν τοῦ βασιλιᾶ, ἀπεκρίθησαν
καὶ τοῦ εἶπαν: <Δὲν ὑπάρχει
κανεὶς ἄνθρωπος ἐπάνω εἰς τὴν
γῆν ὁ ὁποῖος θὰ ἠμπορέσῃ
νὰ ἀνταποκριθῇ εἰς τὴν ἐπιθυμίαν
τοῦ βασιλιᾶ καὶ νὰ δώσῃ λύσιν
εἰς τὸ πρόβλημά του. Διὰ τοῦτο κανεὶς
μεγάλος βασιλιᾶς καὶ ἰσχυρὸς ἄρχοντας
<ἢ διοικητής> δὲν ἐπεχείρησε
νὰ θέσῃ ποτὲ τέτοιο ἐρώτημα εἰς
ἐξορκιστήν <ποὺ μαγεύει καὶ ἰατρεύει
μὲ ὠδές>, εἰς μάγον καὶ εἰς
Χαλδαῖον <ἱερέα - μάγον Χαλδαῖον, ποὺ
ἀνήκει εἰς τὴν ἀρχαίαν φυλὴν
τοῦ Βαβυλωνιακοῦ ἔθνους>.
|
11
ὅτι ὁ λόγος, ὃν ὁ βασιλεὺς
ἐπερωτᾷ, βαρύς, καὶ ἕτερος οὐκ
ἔστιν, ὃς ἀναγγελεῖ αὐτὸν
ἐνώπιον τοῦ βασιλέως, ἀλλ' οἱ
θεοί, ὧν οὐκ ἔστιν ἡ κατοικία
μετὰ πάσης σαρκός. |
11
Διότι ἡ ἀπαίτησις αὐτὴ
τοῦ βασιλέως εἶναι βαρεῖα καὶ
δυσκολωτάτη καὶ δὲν ὑπάρχει
κανένας ἄλλος, ὁ ὁποῖος θὰ
καταστήσῃ γνωστὸν εἰς τὸν βασιλέα
τὸ ὄνειρόν του πλὴν ἀπὸ
τοὺς θεούς, οἱ ὁποῖοι ὅμως
δὲν κατοικοῦν ἀνάμεσά μας, ὥστε
νὰ τοὺς ἐρωτήσωμεν>.
|
11
Διότι ἡ ἀπαίτησις τοῦ βασιλιᾶ εἶναι
μεγάλη καὶ πολὺ δύσκολη, καὶ δὲν
ὑπάρχει κανεὶς ἄλλος ὁ ὁποῖος
νὰ γνωρίζῃ καὶ νὰ ἠμπορῇ
νὰ ἀποκαλύψῃ τὸ ὄνειρον καὶ
τὸ περιεχόμενόν του εἰς τὸν βασιλιᾶ,
παρὰ μόνον οἱ θεοί, οἱ ὁποῖοι
ὅμως δὲν κατοικοῦν μεταξὺ ἠμῶν
τῶν θνητῶν ἀνθρώπων>. |
12
Τότε ὁ βασιλεὺς ἐν θυμῷ καὶ
ὀργῇ εἶπεν ἀπολέσαι πάντας
τοὺς σοφοὺς Βαβυλῶνος. |
12
Τότε ὁ βασιλεὺς κυριευθεὶς ἀπὸ
μεγάλον θυμὸν καὶ ἐπάνω εἰς
τὴν ἔκρηξιν τῆς ὀργῆς του διέταξε
νὰ ἐξολοθρεύσουν ὅλους τοὺς
σοφοὺς τῆς Βαβυλῶνος.
|
12
Τότε ὁ βασιλιᾶς Ναβουχοδονόσορ ἐκυριεύθη
ἀπὸ μεγάλον θυμὸν καὶ ἐπάνω
εἰς τὴν ὀργήν του διέταξε νὰ θανατώσουν
ὅλους τοὺς σοφοὺς τῆς Βαβυλῶνος,
δηλαδὴ τοὺς ἐπαοιδούς, μάγους, φαρμακοὺς
καὶ Χαλδαίους. |
13
Καὶ τὸ δόγμα ἐξῆλθε, καὶ
οἱ σοφοὶ ἀπεκτέννοντο, καὶ ἐζήτησαν
Δανιὴλ καὶ τοὺς φίλους αὐτοῦ
ἀνελεῖν. |
13
Ἡ βασιλικὴ διαταγὴ ἐξεδόθη καὶ
ἤρχισαν αἱ ἐκτελέσεις τῶν σοφῶν.
Ἐζήτησαν δὲ νὰ εὕρουν τὸν
Δανιὴλ καὶ τοὺς φίλους του, διὰ
νὰ φονεύσουν καὶ ἐκείνους.
|
13
Τὸ βασιλικὸν διάταγμα ἐξεδόθη, καὶ
οἱ σοφοὶ ἄρχισαν νὰ φονεύωνται
<ἤ, κατ' ἄλλην ἑρμηνείαν: Ὅταν
τὸ βασιλικὸν διάταγμα περὶ ἐκτελέσεως
τῶν σοφῶν ἐξεδόθη>· τότε ἀνεζήτησαν
τὸν Δανιὴλ καὶ τοὺς φίλους του, διὰ
νὰ φονεύσουν καὶ αὐτούς.
|
14
Τότε Δανιὴλ ἀπεκρίθη βουλὴν
καὶ γνώμην τῷ Ἀριὼχ τῷ
ἀρχιμαγείρῳ του βασιλέως, ὃς
ἐξῆλθεν ἀναιρεῖν τοὺς σοφοὺς
Βαβυλῶνος· |
14
Τότε ὁ Δανιὴλ ὡμίλησε μὲ
σοφίαν καὶ σύνεσιν εἰς τὸν Ἀριώχ,
τὸν ἀρχιμάγειρον τοῦ βασιλέως,
ὁ ὁποῖος ἐξῆλθε, διὰ νὰ
φονεύσῃ τοὺς σοφοὺς τῆς Βαβυλῶνος.
|
14
Τότε ὁ Δανιὴλ ἀπάντησε μὲ φρόνησιν
καὶ εὐφυΐαν, προσοχὴν καὶ διάκρισιν
εἰς τὸν Ἀριώχ, τὸν ἀρχιμάγειρον
τοῦ βασιλιᾶ, ὁ ὁποῖος ἐξῆλθε
διὰ νὰ φονεύσῃ τοὺς σοφοὺς τῆς
Βαβυλῶνος. |
15
ἄρχων τοῦ βασιλέως, περὶ τίνος
ἐξῆλθεν ἡ γνώμη ἡ ἀναιδὴς
ἐκ προσώπου τοῦ βασιλέως; Ἐγνώρισε
δὲ ὁ Ἀριὼχ τὸ ρῆμα τὸ
Δανιήλ. |
15
<Ὦ ἄρχον τοῦ βασιλέως, διατὶ
ἐξεδόθη αὐτὴ ἡ ἀσεβὴς
καὶ σκληρὰ διαταγὴ ἐκ μέρους
τοῦ βασιλέως;> Ὁ Ἀριὼχ κατέστησε
γνωστὴν εἰς τὸν Δανιὴλ τὴν ὑπόθεσιν
αὐτήν.
|
15
<Ἄρχοντα τοῦ βασιλιᾶ· διὰ
ποῖον λόγον ἐξεδόθη ἡ σκληρὰ αὐτὴ
ἀπόφασις καὶ διαταγὴ ἀπὸ τὸν
βασιλιᾶ;> Ὁ Ἀριὼχ ἔδωκεν
ἐξηγήσεις καὶ ἔκαμε γνωστὴν εἰς
τὸν Δανιὴλ τὴν ὅλην ὑπόθεσιν.
|
16
Καὶ Δανιὴλ εἰσῆλθε καὶ ἠξίωσε
τὸν βασιλέα, ὅπως χρόνον δῷ
αὐτῷ, καὶ τὴν σύγκρισιν αὐτοῦ
ἀναγγείλῃ τῷ βασιλεῖ.
|
16
Τότε ὁ Δανιὴλ εἰσῆλθεν εἰς
τὰ ἀνάκτορα καὶ παρεκάλεσε τὸν
βασιλέα, νὰ δώσῃ μικρὸν χρονικὸν
διάστημα εἰς αὐτὸν καὶ τοῦ
ὑπεσχέθη, ὅτι θὰ τοῦ γνωστοποίησῃ
καὶ τὸ ὄνειρον καὶ τὴν ἑρμηνείαν.
|
16
Τότε ὁ Δανιὴλ εἰσῆλθεν εἰς τὰ
ἀνάκτορα καὶ ἐζήτησεν ἀπὸ τὸν
βασιλιᾶ νὰ τοῦ δώσῃ ὀλίγον χρόνον,
νὰ παράσχῃ ὀλίγην ἀναβολὴν τῆς
ἐκτελέσεως τῆς διαταγῆς, αὐτὸς
δὲ <ὑπεσχέθη ὅτι> θὰ ἀποκαλύψῃ
εἰς τὸν βασιλιᾶ τὸ ὄνειρον ποὺ
εἶδε, καὶ τὴν ἑρμηνείαν του.
|
17
Καὶ εἰσῆλθε Δανιὴλ εἰς τὸν
οἶκον αὐτοῦ καὶ τῷ Ἀνανίᾳ
καὶ τῷ Μισαὴλ καὶ τῷ Ἀζαρίᾳ
τοῖς φίλοις αὐτοῦ τὸ ρῆμα
ἐγνώρισε· |
17
Ὁ Δανιὴλ εἰσῆλθε κατόπιν εἰς
τὸν οἶκον του καὶ κατέστησε γνωστὴν
τὴν ὑπόθεσιν αὐτὴν εἰς
τὸν Ἀνανίαν, τὸν Μισαήλ καὶ
τὸν Ἀζαρίαν.
|
17
Κατόπιν τοῦτον ὁ Δανιὴλ ἐμβῆκε
εἰς τὸ διαμέρισμά του, ποὺ εὑρίσκετο
εἰς τὸ ἀνάκτορον, καὶ ἐγνωστοποίησε
τὰ συμφαίνοντα εἰς τὸν Ἀνανίαν, τὸν
Μισαὴλ καὶ τὸν Ἀζαρίαν, τοὺς
φίλους του. |
18
καὶ οἰκτιρμοὺς ἐζήτουν παρὰ
τοῦ Θεοῦ, τοῦ οὐρανοῦ ὑπὲρ
τοῦ μυστηρίου τούτου, ὅπως ἂν
μὴ ἀπόλωνται Δανιὴλ καὶ οἱ
φίλοι αὐτοῦ μετὰ τῶν ἐπιλοίπων
σοφῶν Βαβυλῶνος.
|
18
Ἀμέσως καὶ οἱ τέσσαρες μαζῆ
παρακαλοῦσαν τὸν οἰκτίρμονα Θεὸν
τοῦ οὐρανοῦ, νὰ ἀποκαλύψῃ
τὸ μυστηριῶδες ὄνειρον τοῦ βασιλέως
καὶ τὴν ἑρμηνείαν του, διὰ νὰ
μὴ καταδικασθοῦν εἰς θάνατον ὁ
Δανιὴλ καὶ οἱ φίλοι του μαζῆ
μὲ τοὺς ἄλλους σοφοὺς τῆς Βαβυλῶνος.
|
18
Ὁ Δανιὴλ καὶ οἱ τρεῖς φίλοι
του ἐζητοῦσαν μὲ προσευχήν, συμπάθειαν καὶ
εὐσπλαγχνίαν ἀπὸ τὸν μόνον ἀληθινὸν
καὶ ζωντανὸν Θεόν, τὸν Θεὸν τοῦ
οὐρανοῦ, νὰ τοὺς ἀποκαλύψῃ
τὸ μυστηριῶδες ὄνειρον καὶ τὸ
νόημά του, ὥστε νὰ μὴ θανατωθοῦν ὁ
Δανιὴλ καί οἰ φίλοι του μαζὶ μὲ τοὺς
ὑπολοίπους σοφοὺς τῆς Βαβυλῶνος.
|
19
Τότε τῷ Δανιὴλ ἐν ὁράματι
τῆς νυκτὸς τὸ μυστήριον ἀπεκαλύφθη·
καὶ εὐλόγησε τὸν Θεὸν τοῦ
οὐρανοῦ Δανιὴλ |
19
Τότε μὲ ὅραμα τῆς νυκτὸς ἀπεκαλύφθη
εἰς τὸν Δανιὴλ τὸ μυστηριῶδες
ὅνειρον τοῦ βασιλέως. Ὁ Δανιὴλ
ἐδόξασε τὸν Θεὸν τοῦ οὐρανοῦ
|
19
Κατόπιν τούτου ἀπεκαλύφθη εἰς τὸν
Δανιὴλ εἰς ὀπτασίαν, τὴν ὁποίαν
εἶδε κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς
νύκτας, τὸ μυστηριῶδες ὄνειρον. Καὶ
ὁ Δανιὴλ ἐδοξολόγησε τὸν μόνον
ἀληθινὸν καὶ ζωντανὸν Θεόν, τὸν
Θεὸν τοῦ οὐρανοῦ,
|
20
καὶ εἶπεν· εἴη τὸ ὄνομα
τοῦ Θεοῦ εὐλογημένον ἀπὸ
τοῦ αἰῶνος καὶ ἕως τοῦ
αἰῶνος, ὅτι ἡ σοφία καὶ
ἡ σύνεσις αὐτοῦ ἐστι·
|
20
καὶ εἶπεν· <ἂς εἶναι δοξασμένον
τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου εἰς τοὺς
αἰῶνας τῶν αἰώνων, διότι
εἰς αὐτὸν ἀνήκει καὶ ὑπάρχει
πᾶσα σοφία καὶ σύνεσις.
|
20
καὶ εἶπεν: <Ἂς εἶναι τὸ ὄνομα
τοῦ Κυρίου δοξασμένον καὶ εὐλογημένον
ἀπὸ τὸν αἰῶνα τῆς παρούσης
ζωῆς καὶ μέχρι τὸν ἀτελεύτητον αἰῶνα
τοῦ μέλλοντος <δηλαδή: Αἰωνίως καὶ ἀτελευτήτως>,
διότι ἡ ἄπειρος σοφία καὶ γνῶσις ἀνήκουν
εἰς Αὐτόν! |
21
καὶ αὐτὸς ἀλλοιοῖ καιροὺς
καὶ χρόνους, καθιστᾷ βασιλεῖς καὶ
μεθιστᾷ, διδοὺς σοφίαν τοῖς σοφοῖς
καὶ φρόνησιν τοῖς εἰδόσι σύνεσιν·
|
21
Αὐτὸς μεταβάλλει ἐποχὰς καὶ
χρόνους. Ἀνεβάζει εἰς τοὺς θρόνους
καὶ καταβιβάζει ἀπὸ θρόνους
βασιλεῖς. Αὐτὸς δίδει σοφίαν
εἰς τοὺς σοφούς, σύνεσιν καὶ
ὀρθοφροσύνην εἰς τοὺς συνετούς.
|
21
Καὶ Αὐτὸς κυβερνᾷ καὶ μεταβάλλει
ἐποχὲς καὶ χρόνους· Αὐτὸς
ἀναδεικνύει, ἐνθρονίζει βασιλεῖς καὶ
ἐκθρονίζει, δίδει σοφίαν εἰς τοὺς
σοφοὺς καὶ γνῶσιν εἰς τοὺς συνετοὺς
καὶ γνωστικούς. |
22
αὐτὸς ἀποκαλύπτει βαθέα καὶ
ἀπόκρυφα, γινώσκων τὰ ἐν τῷ
σκότει, καὶ τὸ φῶς μετ' αὐτοῦ
ἐστι· |
22
Αὐτὸς ἀποκαλύπτει τὰ βαθειὰ
καὶ ἀπόκρυφα γεγονότα καὶ νοήματα.
Αὐτὸς γνωρίζει καὶ τὰ εἰς
τὸ σκότος τελεσιουργούμενα ἔργα, διότι
μαζῆ μὲ αὐτὸν ὑπάρχει
τὸ φῶς.
|
22
Αὐτὸς ἀποκαλύπτει τὰ βαθιὰ καὶ
ἀπρόσιτα καὶ τὰ ὅλως διόλου κρυφὰ
καὶ μυστικὰ γεγονότα· Αὐτὸς ὡς
παντογνώστης γνωρίζει ὅσα συμβαίνουν μέσα εἰς
τὸ σκοτάδι, διότι μαζί του παραμένει καὶ
κατοικεῖ τὸ φῶς. |
23
σοί, ὁ Θεὸς τῶν πατέρων μου,
ἐξομολογοῦμαι καὶ αἰνῶ, ὅτι
σοφίαν καὶ δύναμιν δέδωκάς μοι
καὶ νῦν ἐγνώρισάς μοι ἃ
ἠξιώσαμεν παρὰ σοῦ καὶ τὸ
ὅραμα τοῦ βασιλέως ἐγνώρισάς
μοι. |
23
Εἰς σέ, Θεὲ τῶν πατέρων μου,
ἀναπέμπω δοξολογίαν καὶ αἴνεσιν,
διότι μοῦ ἔδωσες σοφίαν καὶ
δύναμιν. Κατέστησες εἰς ἐμὲ
γνωστὰ αὐτά, τὰ ὁποῖα
διὰ τῆς προσευχῆς σοῦ ἐζήτησα,
τὸ ὄνειρον, δηλαδή, τοῦ βασιλέως
καὶ τὴν ἑρμηνείαν αὐτοῦ>.
|
23
Εἰς Σέ, ποὺ εἶσαι ὁ Θεὸς τῶν
πατέρων μου, ἀναπέμπω δοξολογίαν καὶ ὕμνον,
διότι μοῦ ἔχεις δώσει σοφίαν καὶ δύναμιν,
τώρα δὲ μοῦ ἐγνλωρισες καὶ μοῦ
ἀπεκάλυψες ὅσα ἐζητήσαμεν διὰ τῆς
προσευχῆς ἀπὸ Σέ, δηλαδὴ μᾶς
ἀπεκάλυψες τὸ περιεχόμενον καὶ τὴν
ἑρμηνείαν τοῦ ὀνείρου τοῦ βασιλιᾶ>.
|
24
Καὶ ἦλθε Δανιὴλ πρὸς Ἀριώχ,
ὃν κατέστησεν ὁ βασιλεὺς ἀπολέσαι
τοὺς σοφοὺς Βαβυλῶνος, καὶ εἶπεν
αὐτῷ· τοὺς σοφοὺς Βαβυλῶνος
μὴ ἀπολέσῃς, εἰσάγαγε
δέ με ἐνώπιον τοῦ βασιλέως,
καὶ τὴν σύγκρισιν τῷ βασιλεῖ
ἀναγγελῶ. |
24
Ὁ Δανιὴλ παρουσιάσθη τότε εἰς
τὸν Ἀριώχ, τὸν ὁποῖον
ὁ βασιλεὺς εἶχε καταστήσει ὑπεύθυνον
διὰ τὴν ἐκτέλεσιν ὅλων τῶν
σοφῶν τῆς Βαβυλῶνος καὶ τοῦ
εἶπε· <μὴ θανατώσῃς τοὺς
σοφοὺς τῆς Βαβυλῶνος, ἀλλὰ ὁδήγησέ
με ἀμέσως ἐνώπιον τοῦ βασιλέως
καὶ ἐγὼ θὰ ἀποκαλύψω εἰς
τὸν βασιλέα τὸ ὄνειρόν του καὶ
τὴν ἑρμηνείαν>.
|
24
Μετὰ τὴν ἀποκάλυψιν αὐτὴν ἀπὸ
τὸν Θεόν, ὁ Δανιὴλ ἦλθεν εἰς
τὸν ἀρχιμάγειρα Ἀριώχ, τὸν ὁποῖον
ὁ βασιλιᾶς εἶχε καταστήσει ὑπεύθυνον
διὰ νὰ θανατώσῃ καὶ ἀφανίσῃ
τοὺς σοφοὺς τῆς Βαβυλῶνος <ἐπαοιδούς,
μάγους, φαρμακούς, Χαλδαίους>, καὶ εἶπε πρὸς
αὐτόν: <Τοὺς σοφοὺς τῆς Βαβυλῶνος
μὴ τοὺς θανατώσῃς· ἀλλ' ὁδήγησε
καὶ παρουσίασέ με ἐνώπιόν του βασιλιᾶ, ἐγὼ
δὲ θὰ ἀποκαλύψω εἰς αὐτὸν
τὸ περιεχόμενον καὶ τὴν ἑρμηνείαν
τοῦ ὀνείρου>. |
25
Τότε Ἀριὼχ ἐν σπουδῇ εἰσήγαγε
τὸν Δανιὴλ ἐνώπιον τοῦ βασιλέως
καὶ εἶπεν αὐτῷ· εὕρηκα
ἄνδρα ἐκ τῶν υἱῶν τῆς
αἰχμαλωσίας τῆς Ἰουδαίας, ὅστις
τὸ σύγκριμα τῷ βασιλεῖ ἀναγγελεῖ.
|
25
Τότε ὁ Ἀριώχ ἔσπευσε καὶ
ὠδήγησε τὸν Δανιὴλ ἐνώπιον
τοῦ βασιλέως, εἰς τὸν ὁποῖον
καὶ εἶπεν· <εὑρῆκα ἄνδρα
μεταξὺ τῶν Ἰουδαίων αἰχμαλώτων,
ὁ ὁποῖος θὰ ἀναγγείλῃ
εἰς τὸν βασιλέα τὸ ὄνειρον καὶ
τὴν ἑρμηνείαν τοῦ ὀνείρου>.
|
25
Τότε ὁ Ἀριὼχ ὠδήγησεν ἐπειγόντως
τὸν Δανιὴλ καὶ τὸν παρουσίασεν ἐνώπιον
τοῦ βασιλιᾶ καὶ εἶπεν εἰς αὐτόν:
<Εὑρῆκα ἕνα ἄνδρα μεταξὺ
τῶν Ἰουδαίων αἰχμαλώτων, ὁ ὁποῖος
θὰ εἰπῇ καὶ θὰ ἑρμηνεύσῃ
τὸ ὄνειρον τοῦ βασιλιᾶ>.
|
26
Καὶ ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺς καὶ
εἶπε τῷ Δανιήλ, οὗ τὸ ὄνομα
Βαλτάσαρ· εἰ δύνασαί μοι ἀναγγεῖλαι
τὸ ἐνύπνιον, ὃ εἶδον, καὶ
τὴν σύγκρισιν αὐτοῦ;
|
26
Ὁ βασιλεὺς ἀπήντησε καὶ εἶπε
τότε εἰς τὸν Δανιήλ, τοῦ ὁποίου
τὸ ὄνομα ἦτο Βαλτάσαρ· <πράγματι
ἠμπορεῖς νὰ μοῦ φανερώσῃς
τὸ ὄνειρον, τὸ ὁποῖον εἶδον,
καὶ τὴν ἑρμηνείαν τοῦ ὀνείρου
αὐτοῦ;>
|
26
Καὶ ὁ βασιλιᾶς ἀπάντησε καὶ
εἶπε πρὸς τὸν Δανιήλ, τοῦ ὁποίου
τὸ ὄνομα ἦταν Βαλτάσαρ: <Ἠμπορεῖς
πράγματι νὰ μοῦ εἰπῇς καὶ νὰ
μοῦ φανερώσῃς τὸ ὄνειρον τὸ
ὁποῖον εἶδα, καὶ τὴν ἑρμηνείαν
του;> |
27
Καὶ ἀπεκρίθη Δανιὴλ ἐνώπιον
τοῦ βασιλέως καὶ εἶπε· τὸ
μυστήριον, ὃ ὁ βασιλεὺς ἐπερωτᾷ,
οὐκ ἔστι σοφῶν, μάγων, ἐπαοιδῶν,
γαζαρηνῶν ἀναγγεῖλαι τῷ βασιλεῖ,
|
27
Ὁ Δανιὴλ ἀπήντησε πρὸς τὸν
βασιλέα καὶ τοῦ εἶπεν· <ἡ
λύσις τοῦ μυστηρίου, τὴν ὁποίαν
ὁ βασιλεὺς ζητεῖ νὰ τοῦ ἀπαγγείλουν,
δὲν εἶναι ἔργον τῶν σοφῶν, τῶν
μάγων, τῶν ἐξορκιστῶν καὶ τῶν
ἀστρολόγων·
|
27
Καὶ ὁ Δανιήλ, ἀτενίζων τὸν βασιλιᾶ,
ἀπεκρίθη καὶ εἶπε: <Τὸ μυστηριῶδες
ὄνειρον καὶ ἡ ἑρμηνεία του, περὶ
τοῦ ὁποίου ὁ βασιλιᾶς ἐρωτᾷ
μὲ ἐνδιαφέρον νὰ μάθῃ, δὲν εἶναι
ἔργον σοφῶν, μάγων, ἐξορκιστῶν, ἀστρολόγων
νὰ τοῦ τὸ ἀναγγείλουν καὶ νὰ
τοῦ τὸ ἐρμηνεύσουν
|
28
ἀλλ' ἣ ἐστι Θεὸς ἐν οὐρανῷ
ἀποκαλύπτων μυστήρια καὶ ἐγνώρισε
τῷ βασιλεῖ Ναβουχοδονόσορ ἃ δεῖ
γενέσθαι ἐπ' ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν.
Τὸ ἐνύπνιόν σου καὶ αἱ
ὁράσεις τῆς κεφαλῆς σου ἐπὶ
τῆς κοίτης σου, τοῦτό ἐστι.
|
28
ἀλλὰ ἔργον τοῦ Θεοῦ, ὁ
ὁποῖος κατοικεῖ εἰς τοὺς οὐρανούς.
Αὐτὸς ἀποκαλύπτει τὰ μυστήριά
του καὶ αὐτὸς ἐγνώρισε εἰς
τὸν βασιλέα Ναβουχοδονόσορα ἐκεῖνα,
τὰ ὁποῖα μέλλουν νὰ συμβοῦν
κατὰ τοὺς τελευταίους χρόνους. Τὸ
ὄνειρόν σου, βασιλεῦ, καὶ αἱ
ὁράσεις τὰς ὁποίας εἶδεν
ἡ διάνοιά σου, ἐνῷ εὐρίσκεσο
εἰς τὴν κλίνην σου, εἶναι τὰ
ἐξῆς·
|
28
ἀλλ' ὑπάρχει ὁ μόνος ἀληθινὸς
καὶ ζωντανὸς Θεὸς εἰς τὸν οὐρανόν,
ὁ ὁποῖος φανερώνει καὶ ἀποκαλύπτει
μυστήρια καὶ Αὐτὸς ἐγνωστοποίησεν
εἰς τὸν βασιλιᾶ Ναβουχοδονόσορα αὐτὰ
τὰ ὁποῖα πρόκειται νὰ συμβοῦν
κατὰ τοὺς τελευταίους χρόνους <κατὰ τὶς
ἔσχατες ἡμέρες, μέχρι τῆς ἐποχῆς
τὸν Μεσσία>. Λοιπόν· τὸ ὄνειρόν
σου καὶ οἱ ὁράσεις ποὺ εἶδες
μὲ τὶς διανοητικές σου δυνάμεις, ἐνῷ
ἐκοιμᾶσο, εἶναι τὸ ἀκόλουθον:
|
29
Σύ, βασιλεῦ, οἱ διαλογισμοί σου ἐπὶ
τῆς κοίτης σου ἀνέβησαν τί δεῖ
γενέσθαι μετὰ ταῦτα, καὶ ὁ ἀποκαλύπτων
μυστήρια ἐγνώρισέ σοι, ἃ δεῖ
γενέσθαι. |
29
Σύ, βασιλεῦ, καθὼς ἤσουνα ἐξηπλωμένος
εἰς τὴν κλίνην σου, ἐσκέπτεσο,
τί θὰ γίνῃ εἰς τὸ μέλλον·
καὶ ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος φανερώνει
τὰ μυστήρια, σοῦ κατέστησε γνωστόν,
τί μέλλει νὰ γίνῃ εἰς
τὸ μέλλον.
|
29
Σύ, βασιλιᾶ, ἐνῷ ἤσουν ξαπλωμένος
εἰς τὸ κρεββάτι σου, ἐσκέπτεσο τί
θὰ συμβῇ εἰς τὸ μέλλον σχετικῶς
μὲ τὴν πορείαν τῆς αὐτοκρατορίας σου·
καὶ ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος κατοικεῖ
εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ὁ
ὁποῖος φανερώνει καὶ ἀποκαλύπτει μυστήρια,
συγκατέβη καὶ ἐγνωστοποίησεν εἰς σὲ
αὐτὰ τὰ ὁποῖα πρόκειται νὰ
συμβοῦν. |
30
Καὶ ἐμοὶ δὲ οὐκ ἐν σοφίᾳ
τῇ οὔσῃ ἐν ἐμοὶ παρὰ
πάντας τοὺς ζῶντας τὸ μυστήριον
τοῦτο ἀπεκαλύφθη, ἀλλ' ἕνεκεν
τοῦ τὴν σύγκρισιν τῷ βασιλεῖ
γνωρίσαι, ἵνα τοὺς διαλογισμοὺς τῆς
καρδίας σου γνῷς. |
30
Εἰς ἐμέ, χωρὶς νὰ ἔχω
ἐγὼ σοφίαν μεγαλυτέραν ἀπὸ
ὅλους τοὺς ἄλλους σοφούς, ἐφανερώθη
τὸ μυστήριον αὐτό. Ἐφανερώθη
ἐκ τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ καταστήσω
γνωστὴν εἰς τὸν βασιλέα τὴν
ἑρμηνείαν τοῦ ὀνείρου καὶ
διὰ νὰ πάρῃς ἔτσι ἀπάντησιν
εἰς τοὺς διαλογισμούς οἱ ὁποῖοι
ἀπασχολοῦσαν καὶ ἀπασχολοῦν
τὴν διάνοιάν σου.
|
30
Εἰς ἐμὲ δὲ ἀπεκαλύφθη τὸ
μυστηριῶδες τοῦτο ὄνειρον, ὄχι διότι
ὑπάρχει εἰς ἐμὲ σοφία ἢ ἱκανότης
περισσότερη ἀπὸ ὅση ὑπάρχει
εἰς ἄλλους ἀνθρώπους, ἀλλὰ δι'
αὐτὸν καὶ μόνον τὸν σκοπόν <μοῦ
ἀπεκαλύφθη τοῦτο ἀπὸ τὸν Θεόν>
διὰ νὰ γνωστοποιήσω εἰς τὸν βασιλιᾶ
τὴν ἑρμηνείαν τοῦ ὀνείρου, ὥστε
νὰ ἐννοήσῃς καὶ λάβῃς
ἀπάντησιν εἰς τὶς σκέψεις, τὶς ἀπορίες
καὶ τὰ ἐρωτήματα τῆς διανοίας σου>.
|
31
Σύ, βασιλεῦ ἐθεώρεις, καὶ ἰδοὺ
εἰκὼν μία, μεγάλη ἡ εἰκὼν
ἐκείνη, καὶ ἡ πρόσοψις αὐτῆς
ὑπερφερής, ἑστῶσα πρὸ προσώπου
σου, καὶ ἡ ὅρασις αὐτῆς φοβερά·
|
31
Σύ, λοιπόν, βασιλεῦ, ἔβλεπες καὶ
ἰδοὺ ἔμπροσθέν σου ἕνα ἄγαλμα,
ἕνα μεγάλο ἄγαλμα. Ἡ ὄψις αὐτοῦ
ἦτο ἔξοχος καὶ ὑπερήφανος. Τὸ
ἄγαλμα ἵστατο ὄρθιον ἐνώπιόν
σου καὶ ἡ ἐμφάνισίς του ἐπροξένει
φόβον.
|
31
<Σύ, βασιλιᾶ, ἔβλεπες εἰς τὸ ὄνειρόν
σου, καὶ ἰδού! Ἐμπρός σου εὑρίσκετο
ἕνα ἄγαλμα· μεγάλο ἦταν τὸ ἄγαλμα
ἐκεῖνο, καὶ ἡ ὄψις του ὑπερεῖχεν,
ἦταν ἔξοχη, ὑπερήφανη. Τὸ ἄγαλμα
ἐστέκετο ἐνώπιόν σου, καὶ ἡ
θέα του ἦταν φοβερή! |
32
εἰκών, ἧς ἡ κεφαλὴ χρυσίου
χρηστοῦ, αἱ χεῖρες καὶ τὸ στῆθος
καὶ οἱ βραχίονες αὐτῆς ἀργυροῖ,
ἡ κοιλία καὶ οἱ μηροὶ χαλκοῖ,
|
32
Αὐτοῦ τοῦ ἀγάλματος ἡ
κεφαλὴ ἦτο ἀπὸ καθαρὸν χρυσόν,
τὰ χέρια καὶ τὸ στῆθος καὶ
οἱ βραχίονές του ἦσαν ἀργυρᾶ.
Ἡ κοιλία καὶ οἱ μηροὶ ἦσαν
χάλκινοι αἱ δὲ κνῆμαι του ἦσαν
σιδηραῖ.
|
32
Ἡ κεφαλὴ τοῦ πελωρίου τούτου ἀγάλματος
ἦταν κατασκευασμένη ἀπὸ καθαρὸ χρυσάφι·
τὰ χέρια καὶ τὸ στῆθος καὶ οἱ
βραχίονές του ἦσαν ἀσημένιοι· ἡ κοιλία
καὶ οἱ μηροὶ ἦσαν χάλκινοι·
|
33
αἱ κνῆμαι σιδηραῖ, οἱ πόδες
μέρος τι σιδηροῦν καὶ μέρος τι ὀστράκινον.
|
33
Τὰ δὲ πόδια τοῦ ἦσαν ἐν
μέρει σιδερένια καὶ ἐν μέρει
πήλινα.
|
33
οἱ κνῆμες ἦσαν σιδερένιες, καὶ τὰ
πόδια του ἦσαν ἕνα μέρος σιδερένια καὶ ἕνα
μέρος πήλινα. |
34
Ἐθεώρεις ἕως οὗ ἐτμήθη
λίθος ἐξ ὄρους ἄνευ χειρῶν καὶ
ἐπάταξε τὴν εἰκόνα ἐπὶ
τοὺς πόδας τοὺς σιδηροῦς καὶ
ὀστρακίνους καὶ ἐλέπτυνεν αὐτοὺς
εἰς τέλος. |
34
Ἔβλεπες κατάπληκτος, βασιλεῦ, τὸ ἄγαλμα
αὐτό, μέχρις ὅτου ἀπεκόπη,
χωρὶς τὴν ἐπέμβασιν καμμιᾶς
ἀνθρωπίνης χειρός, ἔνας λίθος
ἀπὸ ὅρος, ἐκτύπησε τὸ
ἄγαλμα αὐτὸ εἰς τοὺς πόδας
τοὺς σιδερένιους καὶ τοὺς πηλίνους
καὶ τὸ συνέτριψεν ἐξ ὁλοκλήρου.
|
34
Ἔβλεπες τὸ ἄγαλμα τοῦτο <βασιλιᾶ>
καὶ τὸ παρατηροῦσες ἐκστατικός, μέχρις
ὅτου λίθος ἀπεκόπη ἀπὸ ὄρος
χωρὶς τὴν ἐπέμβασιν ἀνθρωπίνου χεριοῦ
καὶ ἐκτύπησε τὸ ἄγαλμα εἰς
τὰ πόδια, ποὺ ἦσαν ἀπὸ σίδηρον
καὶ πηλόν, καὶ τὰ συνέτριψεν ἐξ ὁλοκλήρου.
|
35
Τότε ἐλεπτύνθησαν εἰς ἅπαξ τὸ
ὄστρακον, ὁ σίδηρος, ὁ χαλκός,
ὁ ἄργυρος, ὁ χρυσός, καὶ ἐγένετο
ὡσεὶ κονιορτὸς ἀπὸ ἅλωνος
θερινῆς· καὶ ἐξῇρεν αὐτὰ
τὸ πλῆθος τοῦ πνεύματος, καὶ
τόπος οὐχ εὑρέθη αὐτοῖς,
καὶ ὁ λίθος ὁ πατάξας τὴν
εἰκόνα ἐγενήθη ὅρος μέγα
καὶ ἐπλήρωσε πᾶσαν τὴν γῆν.
|
35
Τότε συνετρίβησαν διὰ μιᾶς μαζῆ
μὲ τὰ σιδερένια καὶ πήλινα πόδια
ὁ χαλκός, ὁ ἄργυρος καὶ ὁ
χρυσὸς τοῦ ἀγάλματος καὶ ἔγιναν
κονιορτὸς, ὡσὰν τὸν κονιορτὸν
τοῦ ἁλωνιοῦ κατὰ τὸ θέρος.
Ἰσχυρὸς δὲ ἄνεμος διεσκόρπισε
τὸν κονιορτόν, χωρὶς νὰ ἀφήσῃ
οὔτε ἴχνος ἀπὸ αὐτά. Ὁ
δὲ λίθος ἐκεῖνος, ποὺ ἐκτύπησε
τὸ ἄγαλμα, ἔγινε μέγα ὄρος καὶ
ἐγέμισεν ὅλην τὴν γῆν.
|
15
Ταυτοχρόνως συνετρίβησαν διὰ μιᾶς ὁ πηλός,
ὁ σίδηρος, ὁ χαλκός, ὁ ἄργυρος, ὁ
χρυσὸς καὶ ἔγιναν ὡσὰν σκόνη
ἀπὸ ψιλὸν καὶ τριμμένον ἄχυρον
εἰς ἁλῶνι κατὰ τὸ θέρος. Ἄνεμος
δὲ ἰσχυρὸς διεσκόρπισε τὸν κορνιαχτὸν
καὶ τὰ ἐξηφάνισε, χωρὶς νὰ
ἀφήσῃ κανένα ἴχνος ἀπὸ αὐτά.
Ὁ δὲ λίθος, ὁ ὁποῖος ἐκτύπησε
τὸ πελώριον ἄγαλμα, ἔγινε ὄρος τεράστιον
καὶ ἐγέμισεν ὁλόκληρον τὴν γῆν>.
|
36
Τοῦτό ἐστι τὸ ἐνύπνιον
καὶ τὴν σύγκρισιν αὐτοῦ ἐροῦμεν
ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.
|
36
Ἰδού, βασιλεῦ, ποῖον ἦτο τὸ
ὄνειρόν σου. Θὰ εἴπωμεν τώρα
ἐνώπιον τοῦ βασιλέως καὶ τὴν
ἑρμηνείαν του.
|
36
<Αὐτὸ ἦταν τὸ ὄνειρον <τὸ
ὁποῖον εἶδες, βασιλιᾶ>. Τώρα λοιπὸν
θὰ εἰποῦμε ἐνώπιον τοῦ βασιλιᾶ
τὴν ἑρμηνείαν, τὸ νόημά του.
|
37
Σύ, βασιλεῦ, βασιλεὺς βασιλέων, ᾧ
ὁ Θεὸς τοῦ οὐρανοῦ βασιλείαν
ἰσχυρὰν καὶ κραταιὰν καὶ ἔντιμον
ἔδωκεν, |
37
Σὺ, βασιλεῦ, ὁ βασιλεὺς τῶν
βασιλέων, σὺ εἷσαι ἐκεῖνος,
εἰς τὸν ὁποῖον παρέδωκεν ὁ
Θεὸς τοῦ οὐρανοῦ βασιλείαν ἰσχυράν,
κραταιάν, ἔνδοξον καὶ τιμημένην. Καὶ
ἔτσι βασιλεύεις
|
37
Σύ, βασιλιᾶ, ὁ ὁποῖος εἶσαι
<βασιλεὺς βασιλέων>· σύ, εἰς τὸν ὁποῖον
ὁ μόνος ἀληθινὸς καὶ ζῶν Θεὸς
τοῦ οὐρανοῦ ἔδωκε βασιλείαν <μοναρχίαν>
ἰσχυράν, κραταιὰν καὶ ἔνδοξον,
ὥστε νὰ ἐξουσιάζῃς ὡς
κυρίαρχος μονάρχης |
38
ἐν παντὶ τόπῳ ὅπου κατοικοῦσιν
οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων,
θηρία τε ἀγροῦ καὶ πετεινὰ οὐρανοῦ
καὶ ἰχθύος τῆς θαλάσσης ἔδωκεν
ἐν τῇ χειρί σου καὶ κατέστησέ
σε κύριον πάντων, σὺ εἶ ἡ κεφαλὴ
ἡ χρυσῆ. |
38
εἰς κάθε περιοχήν, ὅτου κατοικοῦν
ἄνθρωποι καὶ θηρία τῆς ὑπαίθρου,
πτηνὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἰχθύες
τῆς θαλάσσης. Εἰς τὰ χέρια τὰ
δικά σου παρέδωκεν αὐτὰ ὁ Θεὸς
καὶ σὲ κατέστησε κύριον ὅλων
αὐτῶν. Λοιπόν, βασιλεῦ, σὺ εἶσαι
ἡ χρυσῆ κεφαλὴ τοῦ ἀγάλματος.
|
38
εἰς κάθε τόπον εἰς τὸν ὁποῖον
κατοικοῦν οἱ ἄνθρωποι καὶ τὰ
ἄγρια θηρία τοῦ δάσους καὶ τὰ πτηνὰ
τοῦ οὐρανοῦ καὶ οἱ ἰχθύες
τῆς θαλάσσης· σύ, λοιπόν, εἰς τὰ χέρια
τοῦ ὁποίου ὁ Θεὸς παρέδωκεν ὅλα
αὐτὰ καὶ σὲ κατέστησε κυρίαρχον καὶ
ἐξουσιαστὴν ὅλων αὐτῶν, σὺ
εἶσαι ἡ χρυσὴ κεφαλὴ τοῦ ἀγάλματος!
|
39
Καὶ ὀπίσω σου ἀναστήσεται βασιλεία
ἑτέρα ἥττων σου καὶ βασιλεία
τρίτη, ἥτις ἐστὶν ὁ χαλκός,
ἣ κυριεύσει πάσης τῆς γῆς.
|
39
Ἔπειτα ἀπὸ σὲ θὰ ἀναφανῇ
μία βασιλεία μικροτέρα ἀπὸ τὴν
ἰδικήν σου καὶ ἔπειτα ἀπὸ
αὐτὴν θὰ ἔλθῃ τρίτη βασιλεία,
ἡ ὁποία συμβολίζεται μὲ τὸν
χαλκὸν τοῦ ἀγάλματος καὶ θὰ
ἐπεκτείνῃ τὴν κυριαρχίαν της
ἐπὶ ὅλης τῆς γῆς.
|
39
Καὶ ἔπειτα ἀπὸ σὲ θὰ ἔλθῃ
ἄλλη, δεύτερη βασιλεία, κατώτερη εἰς δύναμιν ἀπὸ
τὴν ἰδικήν σου, καὶ ἔπειτα ἀπὸ
αὐτὴν ἄλλη, τρίτη βασιλεία, ἡ ὁποία
συμβολίζεται διὰ τοῦ χαλκοῦ τοῦ πελωρίου
ἀγάλματος· ἡ βασιλεία αὐτὴ θὰ
κυριαρχήσῃ ἐφ' ὅλης τῆς γῆς.
|
40
Καὶ βασιλεία τετάρτη, ἥτις ἔσται
ἰσχυρὰ ὡς σίδηρος· ὃν τρόπον
ὁ σίδηρος λεπτύνει καὶ δαμάζει
πάντα, οὕτως πάντα λεπτυνεῖ καὶ
δαμάσει. |
40
Ἔπειτα ἀπὸ αὐτὴν θὰ ἔλθῃ
τετάρτη βασιλεία, ἡ ὁποία θὰ
εἶναι ἰσχυρὰ ὅπως ὁ σίδηρος.
Ὅπως δὲ ὁ σίδηρος συντρίβει
καὶ δαμάζει τὰ πάντα, ἔτσι καὶ
ἡ βασιλεία αὐτὴ θὰ συντρίψῃ
καὶ θὰ ὑποτάξῃ τοὺς πάντας
ὑπὸ τὴν κυριαρχίαν της.
|
40
Ἔπειτα ἀπὸ αὐτὴν θὰ ἀκολουθήσῃ
τετάρτη βασιλεία, ἡ ὁποία θὰ εἶναι
ἰσχυρὰ ὅπως ὁ σίδηρος. Ὅπως
ὁ σίδηρος συντρίβει, κονιορτοποιεῖ, δαμάζει καὶ
ὑποτάσσει τὰ πάντα, κατὰ παρόμοιον τρόπον
καὶ ἡ τετάρτη αὐτὴ βασιλεία θὰ
συντρίψῃ, θὰ νικήσῃ καὶ θὰ ὑποτάξη
ὅλες τὶς προηγούμενες βασιλεῖες.
|
41
Καὶ ὅτι εἶδες τοὺς πόδας καὶ
τοὺς δακτύλους μέρος μέν τι ὀστράκινον
μέρος δέ τι σιδηροῦν, βασιλεία διῃρημένη
ἔσται, καὶ ἀπὸ τῆς ρίζης
τῆς σιδηρᾶς ἔσται ἐν αὐτῇ,
ὃν τρόπον εἶδες τὸν σίδηρον
ἀναμεμειγμένον τῷ ὀστράκῳ·
|
41
Εἶδες τοὺς πόδας καὶ τὰ δάκτυλα
τοῦ ἀγάλματος, νὰ εἶναι ἐν
μέρει πήλινοι καὶ ἐν μέρει σιδερένιοι.
Τοῦτο σημαίνει, ὅτι ἡ βασιλεία
αὐτὴ δὲν θὰ ἔχῃ ἑνότητα,
ἀλλὰ θὰ εἶναι διῃρημένη.
Καὶ εἰς αὐτὴν ταύτην τὴν
ὡς σίδηρον βάσιν της θὰ ὑπάρχῃ
ἡ διαίρεσις καὶ ὄχι ἡ συνοχή,
ὅπως εἶδες τὸν σίδηρον καὶ τὸν
πηλὸν ὄχι συγκεκολλημένα εἰς ἕνα
σῶμα, ἀλλὰ ἀναμεμιγμένα χωρὶς
συνοχὴν μεταξύ των.
|
41
Τὸ ὅτι δὲ εἶδες τὰ πόδια καὶ
τὰ δάκτυλα τοῦ ἀγάλματος νὰ εἶναι
ἐν μέρει μὲν πήλινα, ἐν μέρει δὲ σιδερένια,
τοῦτο σημαίνει ὅτι ἡ βασιλεία αὐτὴ
δὲν θὰ εἶναι συμπαγής, ἀλλὰ
διηρημένη καὶ διχασμένη· ὅμως εἰς τὴν
βασιλείαν αὐτὴν θὰ ὑπάρχῃ κάτι
ἀπὸ τὴν στερεότητα <τὴν ρίζαν>
τοῦ σιδήρου, ὅπως εἶδες τὸν σίδηρον
νὰ εἶναι ἀναμεμειγμένος, χωρὶς ὅμως
στερεὰν συνοχήν, μὲ τὸν πηλὸν <δηλαδή:
Ἡ βασιλεία αὐτὴ θὰ εἶναι ἀνομοιογενής·
θὰ ἀποτελῆται ἀπὸ λαοὺς
ἰσχυρούς, ἀλλὰ καὶ ἀδυνάτους>.
|
42
καὶ οἱ δάκτυλοι τῶν ποδῶν μέρος
μέν τι σιδηροῦν μέρος δέ τι ὀστράκινον,
μέρος τι τῆς βασιλείας ἔσται ἰσχυρὸν
καὶ ἀπ' αὐτῆς ἔσται συντριβόμενον.
|
42
Οἱ δάκτυλοι τῶν ποδῶν ἦσαν ἐν
μέρει σιδερένιοι καὶ ἐν μέρει
πήλινοι. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι τμῆμα
τι τῆς βασιλείας αὐτῆς θὰ εἶναι
ἰσχυρόν, ἐνῷ τὸ ἄλλο τμήμα
θὰ εἶναι εὔθραυστον.
|
42
Τὰ δάκτυλα τῶν ποδιῶν τοῦ ἀγάλματος
ἦσαν ἐν μέρει
σιδερένια, ἐν μέρει δὲ πήλινα· τοῦτο
σημαίνει ὅτι ἕνα τμῆμα τῆς τετάρτης
αὐτῆς βασιλείας θὰ εἶναι ἰσχυρόν
<ὅπως ὁ σίδηρος> καὶ ἄλλο τμῆμα
τῆς θὰ εἶναι εὔθραυστον.
|
43
Ὅτι εἶδες τὸν σίδηρον ἀναμεμειγμένον
τῷ ὀστράκῳ, συμμειγεῖς ἔσονται
ἐν σπέρματι ἀνθρώπων καὶ οὐκ
ἔσονται προσκολλώμενοι οὗτος μετὰ
τούτου, καθὼς ὁ σίδηρος οὐκ
ἀναμείγνυται μετὰ τοῦ ὀστράκου.
|
43
Εἶδες τὸν σίδηρον ἀνακατωμένον
μὲ τὸν πηλόν. Αὐτὸ σημαίνει,
ὅτι ἀνακατεμένοι θὰ εἶναι οἱ
λαοί, ποὺ θὰ ἀποτελοῦν αὐτὴν
τὴν βασιλείαν. Δὲν θὰ ἔχουν
στενὸν σύνδεσμον ὁ ἕνας μὲ τὸν
ἄλλον, ὥστε νὰ ἀποτελοῦν μίαν
ἑνότητα. Θὰ εἶναι, ὅπως ὁ
σίδηρος, ποὺ δὲν ἀναμιγνύεται
μὲ τὸν πηλὸν καὶ δὲν ἀποτελεῖ
ἀδιάσπαστον ἑνότητα.
|
43
Τὸ ὅτι εἶδες τὸν σίδηρον νὰ
εἶναι ἀναμεμειγμένος μὲ τὸν πηλόν,
τοῦτο σημαίνει ὅτι οἱ λαοὶ ποὺ
ἀποτελοῦν τὴν τετάρτην βασιλείαν θὰ
εἶναι ἀνάμεικτοι. Δὲν θὰ συνδέωνται
ὅμως στενά, κατὰ τρόπον συμπαγῆ, ὁ
ἕνας μὲ τὸν ἄλλον, ὅπως ἀκριβῶς
ὁ σίδηρος δὲν ἀναμειγνύεται καὶ δὲν
συνενώνεται στενὰ μὲ τὸν πηλόν. |
44
Καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν
βασιλέων ἐκείνων ἀναστήσει ὁ
Θεὸς τοῦ οὐρανοῦ βασιλείαν,
ἥτις εἰς τοὺς αἰῶνας οὐ
διαφθαρήσεται, καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ
λαῷ ἑτέρῳ οὐχ ὑπολειφθήσεται·
λεπτυνεῖ καὶ λικμήσει πάσας τὰς
βασιλείας, καὶ αὐτὴ ἀναστήσεται
εἰς τοὺς αἰῶνας.
|
44
Κατὰ τὴν ἐποχὴν τῶν βασιλέων
τῆς τετάρτης βασιλείας, ὁ Θεὸς
τοῦ οὐρανοῦ θὰ ἀναδείξῃ
μίαν ἄλλην βασιλείαν, ἡ ὁποία
εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων
δὲν θὰ καταστραφῇ. Καὶ ἔτσι
ἡ βασιλεία αὐτὴ τοῦ Θεοῦ
δὲν θὰ λείψῃ, δὲν θὰ δώσῃ
τόπον εἰς ἄλλην βασιλείαν. Θὰ
συντρίψῃ δέ, καὶ θὰ θρυμματίσῃ
καὶ θὰ λιχνίσῃ ὅλας τὰς
ἄλλας βασιλείας· καὶ αὐτὴ
θὰ ὑψωθῇ, θὰ ἐκταθῇ καὶ
θὰ ὑπάρχῃ εἰς τοὺς αἰῶνας
τῶν αἰώνων.
|
44
Καὶ κατὰ τὴν ἐποχὴν τῶν
βασιλέων τῆς τετάρτης ἐκείνης βασιλείας ὁ
Θεὸς τοῦ οὐρανοῦ θὰ ἀναστήσῃ
βασιλείαν, ἡ ὁποία οὐδέποτε θὰ καταστροφή,
καὶ τοιουτοτρόπως ἡ αἰωνία αὐτὴ
βασιλεία τοῦ Θεοῦ δὲν θὰ καταλυθῇ,
ὥστε νὰ περιέλθῃ εἰς τὰ χέρια
ἄλλου βασιλείου, τὸ ὁποῖον θὰ
τὴν διαδεχθῇ. Ἢ βασιλεία αὐτὴ
τοῦ Θεοῦ θὰ συντρίψῃ, θὰ θρυμματίσῃ
καὶ θὰ λιχνίσῃ ὅλες τὶς βασιλεῖες
τοῦ κόσμου, ἐνῷ αὐτὴ θὰ
ὑψωθῆ, θὰ κυριαρχήσῃ παντοῦ
καὶ θὰ ὑπάρχῃ πάντοτε εἰς τοὺς
ἀτελευτήτους αἰῶνας τῶν αἰώνων!
|
45
Ὃν τρόπον εἶδες ὅτι ἀπὸ
ὅρους ἐτμήθη λίθος ἄνευ χειρῶν
καὶ ἐλέπτυνε τὸ ὄστρακον, τὸν
σίδηρον, τὸν χαλκόν, τὸν ἄργυρον,
τὸν χρυσόν, ὁ Θεὸς ὁ μέγας
ἐγνώρισε τῷ βασιλεῖ ἃ δεῖ
γενέσθαι μετὰ ταῦτα, καὶ ἀληθινὸν
τὸ ἐνύπνιον, καὶ πιστὴ ἡ
σύγκρισις αὐτοῦ.
|
45
Ὅπως εἶδες, βασιλεῦ, ὅτι, δηλαδή,
χωρὶς τὴν ἐπέμβασιν ἀνθρωπίνης
χειρὸς ἐκόπη ἕνας λίθος ἀπὸ
ὄρος καὶ συνέτριψε τὸν πηλόν,
τὸν σίδηρον, τὸν χαλκόν, τὸν
ἄργυρον καὶ τὸν χρυσόν, ἔτσι
ὁ μέγας Θεὸς ἀπεκαλυψεν εἰς
τὸν βασιλέα τὸν Ναβουχοδονόσορα, τί
θὰ γίνῃ εἰς τὸ μέλλον
σχετικῶς μὲ τὰς διαφόρους βασιλείας.
Τὸ ὄνειρον εἶναι ἀληθινὸν καὶ
ἡ ἑρμηνεία αὐτοῦ πιστὴ
καὶ ἀκριβής>.
|
45
Καθὼς ἀκριβῶς εἶδες, βασιλιᾶ,
ὅτι ἀπὸ ὄρος ἀπεκόπη λίθος χωρὶς
τὴν ἐπέμβασιν ἀνθρωπίνων χεριῶν καὶ
συνέτριψε καὶ ἐθρυμμάτισε τὸν πηλόν,
τὸν σίδηρον, τὸν χαλκόν, τὸν ἄργυρον
καὶ τὸν χρυσόν, <ἔτσι> ὁ Θεὸς
ὁ μέγας καὶ παντοδύναμος συγκατέβη καὶ ἐγνωστοποίησεν
εἰς τὸν βασιλιᾶ αὐτὰ τὰ
ὁποῖα πρόκειται νὰ συμβοῦν κατὰ
τὴν ἐποχὴν ποὺ θὰ ἀκολουθήσῃ
εὐθὺς ἔπειτα ἀπὸ αὐτὸν
καὶ εἰς τὸ ἀπώτερον μέλλον. Τὸ
ὄνειρον δὲ <ποὺ εἶδες> εἶναι
ἀληθινόν, περιέχει μήνυμα σπουδαῖον, θεῖον
ἡ δὲ ἑρμηνεία του εἶναι πιστὴ
καὶ βεβαία>. |
46
Τότε ὁ βασιλεὺς Ναβουχοδονόσορ ἔπεσεν
ἐπὶ πρόσωπον καὶ τῷ Δανιὴλ
προσεκύνησε καὶ μαναὰ καὶ εὐωδίας
εἶπε σπεῖσαι αὐτῷ. |
46
Τότε ὁ βασιλεὺς ὁ Ναβουχοδονόσορ
ἔπεσε πρηνὴς εἰς τὸ ἔδαφος καὶ
προσκύνησε τὸν Δανιὴλ καὶ διέταξε
νὰ προσφέρουν πρὸς χάριν αὐτοῦ
ἀναιμάκτους θυσίας καὶ εὐώδη
θυμιάματα.
|
46
Ὅταν ὁ βασιλιᾶς Ναβουχοδονόσορ ἄκουσε
τὸ ὄνειρον καὶ τὴν ἑρμηνείαν
του, ἔπεσε πρηνὴς εἰς τὴν γῆν
καὶ ἐπροσκύνησε μὲ σεβασμὸν τὸν
Δανιήλ· διέταξε δὲ νὰ προσφέρουν εἰς τὸν
Θεόν, ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Δανιήλ,
θυσίαν ἀναίμακτον καὶ εὐώδη θυμιάματα.
|
47
Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς εἶπε
τῷ Δανιήλ· ἐπ' ἀληθείας
ὁ Θεὸς ὑμῶν αὐτός ἐστι
Θεὸς θεῶν καὶ κύριος τῶν βασιλέων
καὶ ἀποκαλύπτων μυστήρια, ὅτι
ἠδυνήθης ἀποκαλύψαι τὸ μυστήριον
τοῦτο. |
47
Εἶπε δὲ ὁ βασιλεὺς εἰς τὸν
Δανιήλ· <πράγματι ὁ Θεός σας
αὐτὸς εἶναι ὁ Θεός τῶν
θεῶν καὶ ὁ Κύριος τῶν βασιλέων,
ὁ ὁποῖος φανερώνει μυστήρια,
διότι σὺ μόνος μὲ τὴν δύναμιν
τοῦ Θεοῦ σου ἠμπόρεσες νά μοῦ
ἀποκαλύψῃς τὸ μυστηριῶδες τοῦτο
γεγονός>.
|
47
Ἀπεκρίθη δὲ ὁ βασιλιᾶς εἰς τὸν
Δανιὴλ καὶ εἶπε: <Πραγματικὰ καὶ
ἀληθινὰ ὁ Θεός σας εἶναι ὁ
Θεὸς τῶν ἄλλων ποὺ θεωροῦνται
θεοί, καὶ ὁ κύριος καὶ ἄρχων τῶν
βασιλέων, καὶ αὐτὸς ὁ ὁποῖος
φανερώνει καὶ ἀποκαλύπτει μυστήρια, καθ’ ὅσον
μόνον σὺ ἠμπόρεσες νὰ μοῦ ἀποκαλύψῃς
καὶ νὰ μοῦ ἑρμηνεύσῃς τὸ
μυστηριῶδες αὐτὸ ὄνειρον ποὺ
εἶδα>. |
48
Καὶ ἐμεγάλυνεν ὁ βασιλεὺς τὸν
Δανιὴλ καὶ δόματα μεγάλα καὶ
πολλὰ ἔδωκεν αὐτῷ καὶ κατέστησεν
αὐτὸν ἐπὶ πάσης χώρας
Βαβυλῶνος, καὶ ἄρχοντα σατραπῶν ἐπὶ
πάντας τοὺς σοφοὺς Βαβυλῶνος. |
48
Ὁ βασιλεὺς ἐτίμησε καὶ ἐδόξασε
τὸν Δανιήλ, τοῦ προσέφερε μεγάλας
δωρεάς, τὸν κατέστησεν ἀρχηγὸν
ὅλης τῆς χώρας τῆς Βαβυλῶνος,
ἄρχοντα τῶν σατραπῶν καὶ ὅλων
τῶν σοφῶν τῆς Βαβυλῶνος.
|
48
Ὁ βασιλιᾶς ἐτίμησε πολὺ καὶ
ἐδόξασε τὸν Δανιήλ, τοῦ ἔδωκε δὲ
βαρύτιμα καὶ πολλὰ δῶρα· καὶ τὸν
κατέστησε κυβερνήτην καὶ διοικητὴν ὁλοκλήρου
τῆς ἐπαρχίας Βαβυλῶνος καὶ ἄρχοντα
- προϊστάμενον τῶν σατραπῶν καὶ ὅλων
τῶν σοφῶν τῆς Βαβυλῶνος.
|
49
Καὶ Δανιὴλ ᾐτήσατο παρὰ τοῦ
βασιλέως, καὶ κατέστησεν ἐπὶ
τὰ ἔργα τῆς χώρας Βαβυλῶνος
τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ·
καὶ Δανιὴλ ἦν ἐν τῇ αὐλῇ
τοῦ βασιλέως. |
49
Ὁ Δανιὴλ ἐζήτησε παρὰ τοῦ
βασιλέως καὶ διώρισεν ἄρχοντας διὰ
τὰ ἔργα τῆς περιοχῆς Βαβυλῶνος
τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ.
Ὁ δὲ Δανιὴλ ἔμεινεν εἰς τὴν
αὐλὴν τοῦ βασιλέως. |
49
Ὁ δὲ Δανιὴλ ἐζήτησεν ἀπὸ
τὸν βασιλιᾶ, ὁ ὁποῖος καὶ
διώρισεν ὡς ὑπευθύνους διοικητὰς διὰ
τὶς ὑποθέσεις τῆς ἐπαρχίας τῆς
Βαβυλῶνος τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ.
Ὁ ἴδιος δὲ ὁ Δανιὴλ παρέμεινεν
εἰς τὴν ἀνακτορικὴν αὐλὴν
ὡς αὐλάρχης καὶ ἰδιαίτερος τοῦ
βασιλιᾶ. |