Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αλτάσαρ
ὁ βασιλεὺς ἐποίησε δεῖπνον μέγα
τοῖς μεγιστᾶσιν αὐτοῦ χιλίοις,
καὶ κατέναντι τῶν χιλίων ὁ οἶνος.
|
βασιλεὺς
Βαλτάσαρ ἔκαμε μέγα δεῖπνον εἰς
χιλίους ἀπὸ τοὺς μεγιστᾶνας
αὐτοῦ, ἐνώπιον τῶν ὁποίων
παρετέθη ἄφθονος οἶνος.
|
βασιλιᾶς
Βαλτάσαρ ἔκαμε μεγάλο βραδινὸν συμπόσιον εἰς
χιλίους ἀπὸ τοὺς μεγιστᾶνες του, ἐνώπιον
δὲ τῶν χιλίων αὐτῶν παρετέθη ἄφθονον
κρασί. |
2
Καὶ πίνων Βαλτάσαρ εἶπεν ἐν
τῇ γεύσει τοῦ οἴνου τοῦ ἐνεγκεῖν
τὰ σκεύη τὰ χρυσᾶ καὶ τὰ
ἀργυρᾶ, ἃ ἐξήνεγκε Ναβουχοδονόσορ
ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἐκ τοῦ ναοῦ
τοῦ ἐν Ἱερουσαλήμ, καὶ πιέτωσαν
ἐν αὐτοῖς ὁ βασιλεὺς καὶ
οἱ μεγιστᾶνες αὐτοῦ καὶ αἱ
παλλακαὶ αὐτοῦ καὶ αἱ παράκοιτοι
αὐτοῦ. |
2
Ἐνῷ δὲ ὁ βασιλεὺς Βαλτάσαρ
ἔπινεν οἶνον καὶ ηὐφραίνετο
ἀπὸ τὴν γεῦσιν αὐτοῦ,
ἦλθεν εἰς εὐθυμίαν καὶ εἶπε
νὰ φέρουν ἐκεῖ εἰς τὴν
τράπεζαν τὰ χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ
σκεύη, τὰ ὁποῖα ὁ πατήρ
του ὁ Ναβουχοδονόσορ εἶχε πάρει ἀπὸ
τὸν ναὸν τοῦ Σολομῶντος καὶ
τὰ ἔφερεν εἰς τὴν Βαβυλῶνα·
νὰ τὰ φέρουν εἰς τὴν τράπεζαν,
διὰ νὰ πίουν μὲ αὐτὰ ὁ
βασιλεὺς καὶ οἱ μεγιστᾶνες του, αἱ
παλλακαί του καὶ αἱ γυναῖκες του.
|
2
Ἐνῷ δὲ ὁ Βαλτάσαρ ἔπινεν, εὑρισκόμενος
ὑπὸ τὴν ἐπίδρασιν τοῦ
κρασιοῦ διέταξε νὰ φέρουν εἰς τὸ τραπέζι
τὰ χρυσᾶ καὶ τὰ ἀργυρᾶ
ἱερὰ σκεύη τὰ ὁποῖα ὁ
Ναβουχοδονόσορ, ὁ πατέρας <πρόγονός> του, εἶχε
συλήσει ἀπὸ τὸν Ναὸν τῶν Ἱεροσολύμων
καὶ εἶχε φέρει εἰς τὴν Βαβυλῶνα·
διέταξε νὰ τὰ φέρουν εἰς τὸ τραπέζι,
διὰ νὰ πιοῦν μὲ αὐτὰ ὁ
βασιλιᾶς καὶ οἱ μεγιστᾶνες του καὶ
οἱ παλλακίδες του καὶ οἱ σύζυγοί του.
|
3
Καὶ ἠνέχθησαν τὰ σκεύη τὰ
χρυσᾶ καὶ τὰ ἀργυρᾶ, ἃ
ἐξήνεγκεν ἐκ τοῦ ναοῦ τοῦ
Θεοῦ τοῦ ἐν Ἱερουσαλήμ, καὶ
ἔπινον ἐν αὐτοῖς ὁ βασιλεὺς
καὶ οἱ μεγιστᾶνες αὐτοῦ καὶ
αἱ παλλακαὶ αὐτοῦ καὶ αἱ
παράκοιτοι αὐτοῦ·
|
3
Πράγματι ἔφεραν τὰ ἱερὰ χρυσᾶ
καὶ ἀργυρᾶ σκεύη, τὰ ὁποῖα
ὁ πατὴρ του εἶχε πάρει ἀπὸ
τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ του ἐν Ἱερουσαλήμ.
Μὲ τὰ ἱερὰ αὐτὰ σκεύη
ἔπινον ὁ βασιλεύς, οἱ μεγιστᾶνες
του, αἱ παλλακαί του καὶ αἱ γυναῖκες
του. |
3
Πράγματι· μετεφέρθησαν ἀπὸ τὸ ἱερὸν
τῶν Βαβυλωνίων τὰ ἱερὰ αὐτὰ
σκεύη, τὰ χρυσᾶ καὶ τὰ ἀργυρᾶ,
τὰ ὁποῖα ὁ Ναβουχοδονόσορ εἶχε
συλήσει ἀπὸ τὸν Ναὸν τοῦ Θεοῦ
εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ μεταφέρει εἰς
τὴν Βαβυλῶνα· προσήχθησαν τὰ ἱερὰ
σκεύη καὶ ἔπιναν μὲ αὐτὰ τὸ
κρασί των ὁ βασιλιᾶς καὶ οἱ μεγιστᾶνες
του καὶ οἱ παλλακίδες του καὶ οἱ σύζυγοί
του. |
4
ἔπινον οἶνον καὶ ᾔνεσαν τοὺς
θεοὺς τοὺς χρυσοῦς καὶ ἀργυροῦς
καὶ χαλκοῦς καὶ σιδηροῦς καὶ
ξυλίνους καὶ λιθίνους.
|
4
Ἔπιναν τὸν οἶνον καὶ ὑμνολογοῦσαν
τοὺς θεούς των, τοὺς χρυσοῦς καὶ
ἀργυροῦς, τοὺς χαλκοῦς καὶ σιδερένιους,
τοὺς ξυλίνους καὶ τοὺς λιθίνους.
|
4
Ἐπιναν κρασί καὶ ἐπαινοῦσαν, ἐγκωμίαζαν
καὶ ὑμνολογοῦσαν τοὺς ἀνυπάρκτους
εἰδωλικούς θεούς των, τοὺς χρυσοῦς
καὶ ἀργυροῦς καὶ χαλκίνους καὶ
σιδερένιους καὶ ξυλίνους καὶ λιθίνους!
|
5
Ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἐξῆλθον
δάκτυλοι χειρὸς ἀνθρώπου καὶ
ἔγραφον κατέναντι τῆς λαμπάδος ἐπὶ
τὸ κονίαμα τοῦ τοίχου τοῦ οἴκου
τοῦ βασιλέως, καὶ ὁ βασιλεὺς
ἐθεώρει τοὺς ἀστραγάλους τῆς
χειρὸς τῆς γραφούσης.
|
5
Αἴφνης κατὰ τὴν ὥραν ἐκείνην
ἐβγῆκαν δάκτυλοι χειρὸς ἀνθρώπου
καὶ ἔγραφαν ἀπέναντι τῆς λυχνίας
ἐπάνω εἰς τὸ ἀμμοκονίαμα
τοῦ τοίχου τοῦ βασιλικοῦ ἀνακτόρου.
Ὁ βασιλεὺς ἔβλεπε τὸν καρπὸν
τῆς χειρός, ἡ ὁποία ἔγραφε.
|
5
Ἔξαφνα, κατὰ τὴν ὥραν ἐκείνην,
ἐβγῆκαν καὶ παρουσιάσθησαν δάκτυλα ἀνθρωπίνου
χεριοῦ καὶ ἄρχισαν νὰ γράφουν ἀπέναντι
ἀπὸ τὴν λυχνίαν, ἐπάνω εἰς τὸ
ἀσβεστοκονίαμα τοῦ τοῖχου τοῦ
βασιλικοῦ ἀνακτόρου. Καὶ ὁ βασιλιᾶς
παρατηροῦσε μὲ ἔκπληξιν τὸν καρπὸν
τοῦ μυστηριώδους χεριοῦ, ποὺ ἔγραφε
μὲ τὰ δάκτυλα. |
6
Τότε τοῦ βασιλέως ἡ μορφὴ ἠλλοιώθη,
καὶ οἱ διαλογισμοὶ αὐτοῦ συνετάρασσον
αὐτόν, καὶ οἱ σύνδεσμοι τῆς
ὀσφῦος αὐτοῦ διελύοντο, καὶ
τὰ γόνατα αὐτοῦ συνεκροτοῦντο.
|
6
Τότε ἡ μορφὴ τοῦ βασιλέως ἠλλοιώθη
ἀπὸ τὸν φόβον. Αἱ σκέψεις
του τὸν συνετάραξαν, αἱ ἀρθρώσεις
τῆς μέσης του σὰν νὰ διελύθησαν
καὶ τὰ γόνατά του τρέμοντα συνεκρούοντο
τὸ ἕνα μὲ τὸ ἄλλο.
|
6
Τότε ἡ μορφὴ τοῦ βασιλιᾶ ἄλλαξε
ἀμέσως ἀπὸ τὸν φόβον, καὶ οἱ
σκέψεις του τὸν συνετάρασσαν· οἱ ἀρθρώσεις
τῆς μέσης του ἐχαλαρώθησαν, ὡσὰν
νὰ διελύοντο, καὶ τὰ γόνατά του ἔτρεμαν
καὶ ἐκτυποῦσαν τὸ ἕνα μὲ
τὸ ἄλλο. |
7
Καὶ ἐβόησεν ὁ βασιλεὺς ἐν
ἰσχύϊ τοῦ εἰσαγαγεῖν μάγους,
Χαλδαίους, γαζαρηνοὺς καὶ εἶπε τοῖς
σοφοῖς Βαβυλῶνος· ὃς ἂν ἀναγνῷ
τὴν γραφὴν ταύτην καὶ τὴν σύγκρισιν
γνωρίσῃ μοι, πορφύραν ἐνδύσεται,
καὶ ὁ μανιάκης ὁ χρυσοῦς ἐπὶ
τὸν τράχηλον αὐτοῦ, καὶ τρίτος
ἐν τῇ βασιλείᾳ μου ἄρξει.
|
7
Ὁ βασιλεὺς ἐφώναξε μὲ μεγάλην
φωνὴν νὰ ὁδηγήσουν ἐκεῖ
μάγους, Χαλδαίους, ἀστρολόγους καὶ
εἶπε πρὸς τοὺς σοφοὺς τῆς Βαβυλῶνος·
<ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος θὰ
ἀναγνώσῃ αὐτὴν τὴν γραφὴν
καὶ θὰ καταστήσῃ εἰς ἐμὲ
γνωστὸν τὸ νόημά της, θὰ ἐνδυθῇ
βασιλικὴν πορφύραν, τὸ χρυσοῦν περιδέραιον
θὰ τεθῇ εἰς τὸν τράχηλόν
του καὶ θὰ εἶναι ὁ τρίτος ἄρχων
εἰς τὸ βασίλειόν μου>.
|
7
Ὑπὸ τὸ κράτος τοῦ φόβου καὶ
τῆς ταραχῆς ὁ βασιλιᾶς ἐφώναξε
μὲ δυνατὴν φωνὴν νὰ καλέσουν καὶ
νὰ φέρουν μάγους, ἱερεῖς - μάγους Χαλδαίους
<ποὺ ἀνῆκαν εἰς τὴν ἀρχαίαν
φυλὴν τοῦ Βαβυλωνιακοῦ ἔθνους>,
ἀστρολόγους, καὶ <ὁ βασιλιᾶς>
εἶπεν εἰς τοὺς σοφοὺς τῆς Βαβυλῶνος:
<Ὅποιος ἀναγνώσῃ τὴν μυστηριώδη
αὐτὴν γραφὴν καὶ ἀποκαλύψῃ
εἰς ἐμὲ τὴν ἑρμηνείαν της, θὰ
ἐνδυθῇ βασιλικὴν πορφύραν, καὶ τὸ
χρυσὸν περιδέραιον θὰ τεθῇ εἰς τὸν
τράχηλόν του· θὰ εἶναι δὲ ὁ τρίτος
ἄρχων εἰς τὸ βασίλειόν μου>.
|
8
Καὶ εἰσεπορεύοντο πάντες οἱ
σοφοὶ τοῦ βασιλέως καὶ οὐκ ἠδύναντο
τὴν γραφὴν ἀναγνῶναι, οὐδὲ
τὴν σύγκρισιν γνωρίσαι τῷ βασιλεῖ.
|
8
Εἰσήρχοντο τότε εἰς τὴν αἴθουσαν
τοῦ συμποσίου ὅλοι οἱ σοφοὶ
τοῦ βασιλέως καὶ δὲν ἠμποροῦσαν
οὔτε νὰ ἀναγνώσουν τὴν γραφήν,
οὔτε, φυσικά, καὶ τὸ νόημά
της νὰ καταστήσουν γνωστὸν εἰς τὸν
βασιλέα.
|
8
Τότε ὅλοι οἱ σοφοὶ τοῦ βασιλιᾶ
εἰσήρχοντο εἰς τὴν αἴθουσαν
τοῦ συμποσίου, δὲν ἠμποροῦσαν ὅμως
νὰ ἀναγνώσουν τὴν μυστηριώδη γραφήν, ἀλλ'
οὔτε καὶ νὰ φανερώσουν τὴν ἑρμηνείαν
της εἰς τὸν βασιλιᾶ. |
9
Καὶ ὁ βασιλεὺς Βαλτάσαρ πολὺ
ἐταράχθη, καὶ ἡ μορφὴ αὐτοῦ
ἠλλοιώθη ἐπ' αὐτῷ, καὶ
οἱ μεγιστᾶνες αὐτοῦ συνεταράσσοντο.
|
9
Ὁ βασιλεὺς Βαλτάσαρ ἐταράχθη
πολύ. Ἡ μορφή του ἠλλοιώθη ἀπὸ
τὸν φόβον. Ἀλλὰ καὶ οἱ
μεγιστᾶνες ἐπίσης συνεκλονίζοντο μαζῆ
μου.
|
9
Λόγῳ τῆς ἀδυναμίας αὐτῆς
τῶν σοφῶν ὁ βασιλιᾶς Βαλτάσαρ ἐταράχθη,πολύ,
καὶ ἡ μορφὴ τοῦ προσώπου του ἄλλαξε
ἀπὸ τὴν ἀγωνίαν καὶ τὸν
φόβον, μαζὶ δὲ μὲ αὐτὸν ἐταράσσοντο
καὶ συνεκλονίζοντο καὶ οἱ μεγιστᾶνες
του. |
-10
Καὶ εἰσῆλθεν ἡ βασίλισσα εἰς
τὸν οἶκον τοῦ πότου καὶ εἶπε·
βασιλεῦ εἰς τὸν αἰῶνα ζῆθι·
μὴ ταρασσέτωσαν σε οἱ διαλογισμοί
σου, καὶ ἡ μορφή σου μὴ ἀλλοιούσθω·
|
10
Τὴν ὥραν ἐκείνην εἰσῆλθεν
ἡ Βασιλομήτωρ εἰς τὴν
αἴθουσαν τοῦ συμποσίου καὶ
εἶπε· <βασιλεῦ, εἰς τοὺς αἰῶνας
νὰ ζήσῃς. Ἂς μὴ σὲ ταράσσουν
σκέψεις ζοφεραὶ καὶ ἡ μορφή
σου ἂς μὴ ἀλλοιώνεται ἀπὸ
τῶν φόβον.
|
10
Τότε ἡ βασίλισσα <ἡ μητέρα βασίλισσα>, ἡ
ὁποία, ἐνῷ εὑρίσκετο εἰς διπλανὸν
μὲ τὴν αἴθουσαν τοῦ συμποσίου δωμάτιον,
ἄκουσε τὸν θόρυβον καὶ τὶς φωνές,
ἐμβῆκε εἰς τὴν αἴθουσαν τοῦ
βασιλικοῦ συμποσίου καὶ εἶπε: <Βασιλιᾶ·
εἴθε νὰ ζῇς εἰς τὸν αἰῶνα
<νὰ εἶσαι ἀθάνατος>! Ἂς μὴ
σὲ συγκλονίζουν οἱ σκέψεις σου, καὶ ἡ
μορφὴ τοῦ προσώπου σου ἂς μὴ
ἀλλάζῃ ἀπὸ τὸν φόβον καὶ
τὴν ἀγωνίαν. |
11
ἔστὶν ἀνὴρ ἐν τῇ βασιλείᾳ
σου, ἐν ῷ πνεῦμα Θεοῦ, καὶ ἐν
ταῖς ἡμέραις τοῦ πατρός σου
γρηγόρησις καὶ σύνεσις εὑρέθη
ἐν αὐτῷ, καὶ ὁ βασιλεὺς
Ναβουχοδονόσορ ὁ πατήρ σου ἄρχοντα
ἐπαοιδῶν μάγων, Χαλδαίων, γαζαρηνῶν
κατέστησεν αὐτόν, |
11
Εἰς τὸ βασίλειόν σου ὑπάρχει
ἕνας ἀνήρ, εἰς τὸν ὁποῖον
κατοικεῖ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ,
καὶ κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦ
πατρός σου τὰ πράγματα ἀπέδειξαν,
ὅτι ὑπῆρχεν εἰς αὐτὸν
ἐγρήγορσις καὶ σύνεσις. Διὰ
τοῦτο ὁ βασιλεὺς Ναβουχοδονόσορ, ὁ
πατήρ σου, τὸν διώρισε ἄρχοντα τῶν
ἐξορκιστῶν τῶν μάγων, τῶν Χαλδαίων,
τῶν ἀστρολόγων.
|
11
Ὑπάρχει εἰς τὸ βασίλειόν σου
ἄνθρωπος, εἰς τὸν ὁποῖον κατοικεῖ
πνεῦμα Θεοῦ· κατὰ τὶς ἡμέρες
δὲ τῆς βασιλείας τοῦ πατέρα <προγόνου>
σου εὑρέθη νὰ ὑπάρχῃ εἰς
τὸν ἄνθρωπον αὐτὸν ἄγρυπνη,
ὀξεῖα διάνοια, φωτισμὸς καὶ σύνεσις
καὶ σοφία. Τὸν ἄνθρωπον αὐτὸν
ὁ βασιλιᾶς Ναβουχοδονόσορ, ὁ πατέρας <πρόγονός>
σου, τὸν διώρισεν ἄρχοντα τῶν ἐξορκιστῶν
<οἱ ὁποῖοι ἰατρεύουν καὶ
μαγεύουν μὲ ὡδές>, τῶν μάγων, τῶν
ἱερέων - μάγων Χαλδαίων <ποὺ ἀνήκουν
εἰς τὴν ἀρχαίαν φυλὴν τοῦ Βαβυλωνιακοῦ
ἔθνους>, τῶν ἀστρολόγων
|
12
ὅτι πνεῦμα περισσὸν ἐν αὐτῷ
καὶ φρόνησις καὶ σύνεσις ἐν
αὐτῷ, συγκρίνων ἐνύπνια καὶ
ἀναγγέλλων κρατούμενα καὶ λύων
συνδέσμους, Δανιήλ, καὶ ὁ βασιλεὺς
ἐπέθηκεν ὄνομα αὐτῷ Βαλτάσαρ·
νῦν οὖν κληθήτω, καὶ τὴν σύγκρισιν
αὐτοῦ ἀναγγελεῖ σοι.
|
12
Διότι εἰς αὐτὸν
ὑπῆρχε πλούσιον
τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ.
Ἔχει αὐτὸς φρόνησιν καὶ σύνεσιν,
ὥστε νὰ
ἑρμηνεύῃ τὰ ἐνύπνια,
νὰ ἀναγγέλλῃ
καὶ ἀποσαφηνίζῃ ὅσα ἀσαφῆ
ἦσαν διὰ τοὺς ἄλλους καὶ νὰ
λύῃ δύσκολα προβλήματα. Αὐτὸς
εἶναι ὁ Δανιήλ, τὸν
ὁποῖον ὁ βασιλεὺς πατέρας σου
ὠνόμασε Βαλτάσαρ. Ἂς κληθῇ,
λοιπόν, τώρα εἰς τὴν αἴθουσαν,
διὰ νὰ σοῦ καταστήσῃ γνωστὸν
τὸ νόημα τῆς γραφῆς αὐτῆς>.
|
12
διότι εἰς τὸν ἄνθρωπον αὐτὸν
ὑπάρχει πνεῦμα <Θεοῦ> ἐξαιρετικὸν
καὶ πλούσιον. Ἔχει ἐπὶ πλέον φρόνησιν
καὶ σύνεσιν καὶ ἱκανότητα, ὥστε νὰ
ἑρμηνεύῃ ὄνειρα καὶ νὰ ἀποκαλύπτῃ,
νὰ ἐξηγῇ καὶ νὰ ἀποσαφηνίζῃ
ὅσα διὰ τοὺς ἄλλους εἶναι σκοτεινά,
δυσνόητα καὶ ἀσαφῆ, καὶ νὰ λύῃ
δύσκολα προβλήματα. Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος
εἶναι ὁ Δανιήλ, τὸν ὁποῖον ὁ
βασιλιᾶς <πρόγονός σου> μετωνόμασε Βαλτάσαρ.
Τώρα λοιπὸν ἂς προσκληθῇ ὁ ἄνθρωπος
αὐτὸς ἐδῶ εἰς τὴν αἴθουσαν
καὶ θὰ σοῦ φανερώσῃ τὴν ἑρμηνείαν
καὶ τὸ νόημα τοῦ μυστηριώδους τούτου φαινομένου,
τὸ ὁποῖον σοῦ προξενεῖ ταραχήν>.
|
-13
Τότε Δανιὴλ εἰσήχθη ἐνώπιον
τοῦ βασιλέως, καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς
τῷ Δανιὴλ· σὺ εἶ Δανιήλ,
ὁ ἀπὸ τῶν υἱῶν τῆς
αἰχμαλωσίας τῆς Ἰουδαίας, ἧς
ἤγαγεν ὁ βασιλεὺς ὁ πατήρ μου;
|
13
Τότε πράγματι ὁ Δανιὴλ ὠδηγήθη
ἐνώπιον τοῦ
βασιλέως, εἰς τὸ ὁποῖον καὶ
ὁ βασιλεὺς εἶπε· <σὺ εἶσαι
ὁ Δανιήλ, ὁ ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους
αἰχμαλώτους, τοὺς ὁποίους ὁ
βασιλεὺς πατέρας μου ἔφερεν ἐδῶ;
|
13
Τότε ὁ Δανιὴλ ὡδηγήθη ἐμπρὸς
εἰς τὸν βασιλιᾶ· ὁ δὲ βασιλιᾶς
ἀπευθυνόμενος πρὸς αὐτὸν τοῦ
εἶπε: <Σὺ εἶσαι ὁ Δανιήλ, ἕνας
ἀπὸ τοὺς αἰχμαλώτους Ἰουδαίους,
τοὺς ὁποίους ἔφερεν εἰς τὴν
Βαβυλῶνα ὁ πατέρας <πρόγονός> μου;
|
14
Ἤκουσα περὶ σοῦ ὅτι πνεῦμα Θεοῦ
ἐν σοί, καὶ γρηγόρησις καὶ σύνεσις
καὶ σοφία περισσὴ εὑρέθη ἐν
σοί. |
14
Ἤκουσα διὰ σὲ ὅτι ἔχεις Πνεῦμα
Θεοῦ, νῆψις δὲ καὶ σύνεσις καὶ
σοφία πλουσία εὑρίσκεται εἰς
σὲ. |
14
Ἐπληροφορήθην περὶ σοῦ ὅτι πνεῦμα
Θεοῦ ὑπάρχει καὶ κατοικεῖ εἰς
σέ, ἄγρυπνη, ὀξεῖα διάνοια, φωτισμὸς
καὶ σύνεσις καὶ σοφία ἐξαιρετικὴ καὶ
πλουσία εὑρίσκονται εἰς σέ.
|
15
Καὶ νῦν εἰσῆλθον ἐνώπιόν
μου οἱ σοφοί, μάγοι, γαζαρηνοί, ἵνα
τὴν γραφὴν ταύτην ἀναγνῶσι καὶ
τὴν σύγκρισιν αὐτῆς γνωρίσωσί
μοι, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν ἀναγγεῖλαί
μοι. |
15
Ἐδῶ προσῆλθον πρὸ ὀλίγου
ἐνώπιόν μου οἱ
σοφοί, οἱ μάγοι, οἱ ἀστρολόγοι
διὰ νὰ ἀναγνώσουν
αὐτὰ τὰ γράμματα καὶ νὰ
καταστήσουν γνωστὸν εἰς ἐμὲ
τὸ νόημά των. Ἀλλὰ δὲν
ἠμπόρεσαν τίποτε νὰ
εἴπουν.
|
15
Τώρα παρουσιάσθησαν ἤδη ἐνώπιόν μου οἱ σοφοί,
οἱ μάγοι, οἱ ἀστρολόγοι, διὰ νὰ
διαβάσουν τὴν μυστηριώδη αὐτὴν γραφὴν
καὶ νὰ μοῦ ἀποκαλύψουν καὶ μοῦ
ἐρμηνεύσουν τὸ περιεχόμενόν της· ἀλλὰ
δὲν ἠμπόρεσαν νὰ μοῦ τὸ
ἐρμηνεύσουν. |
16
Καὶ ἐγὼ ἤκουσα περὶ σοῦ
ὅτι δύνασαι κρίματα συγκρίναι·
νῦν οὖν ἐὰν δυνηθῇς τὴν
γραφὴν ἀναγνῶναι καὶ τὴν σύγκρισιν
αὐτῆς γνωρίσαι μοι, πορφύραν ἐνδύσῃ,
καὶ ὁ μανιάκης ὁ χρυσοῦς ἔσται
ἐπὶ τὸν τράχηλόν σου, καὶ
τρίτος ἐν τῇ βασιλείᾳ μου ἄρξεις.
|
16
Ἐγὼ ὅμως ἐπληροφορήθην διὰ
σέ, ὅτι ἠμπορεῖς νὰ γνωρίσῃς
καὶ νὰ κατανοήσῃς κρίσεις καὶ
ἀποφάσεις τοῦ Θεοῦ. Ἐάν,
λοιπόν, τώρα ἠμπορέσῃς
νὰ ἀναγνώσῃς τὴν γραφὴν
αὐτὴν καὶ νὰ καταστήσῃς
γνωστὸν εἰς ἐμὲ τὸ νόημά
της θὰ ἐνδυθῇς βασιλικὴν πορφύραν,
θὰ περιβληθῇς εἰς τὸν τράχηλόν
σου χρυσοῦν περιδέραιον καὶ θὰ ἀνακηρυχθῇς
τρίτος ἄρχων εἰς τὸ βασίλειόν
μου>. |
16
Ἐγὼ ὅμως ἐπληροφορήθην διὰ σὲ
ὅτι ἠμπορεῖς νὰ ἀποκαλύπτῃς
καὶ ἑρμηνεύῃς θεῖες κρίσεις καὶ
ἀποφάσεις. Ἐὰν λοιπὸν ἠμπορέσῃς
νὰ ἀναγνώσῃς τὴν μυστηριώδη αὐτὴν
γραφὴν καὶ νὰ μοῦ γνωρίσῃς τὴν
ἑρμηνείαν της, θὰ ἐνδυθῇς τὴν
βασιλικὴν πορφύραν, καὶ τὸ χρυσὸν
περιδέραιον θὰ τεθῇ εἰς τὸν τράχηλόν
σου· θὰ εἶσαι δὲ ὁ τρίτος ἄρχων
εἰς τὸ βασίλειόν μου>. |
17
Τότε ἀπεκρίθη Δανιὴλ καὶ εἶπεν
ἐνώπιον τοῦ βασιλέως· τὰ
δόματά σου σοὶ ἔστω, καὶ τὴν
δωρεὰν τῆς οἰκίας σου ἑτέρῳ
δός, ἐγὼ δὲ τὴν γραφὴν
ἀναγνώσομαι τῷ βασιλεῖ καὶ τὴν
σύγκρισιν αὐτῆς γνωρίσω σοι.
|
17
Ὁ Δανιὴλ ἀπήντησε τότε καὶ
εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα· <τὰ
δῶρα σου ἂς μείνουν εἰς σὲ τὰ
ἀγαθὰ τοῦ οἴκου σου δῶσε τα
εἰς ἄλλον. Ἐγὼ ὅμως θὰ
ἀναγνώσω τὴν γραφὴν αὐτὴν
εἰς σὲ τὸν βασιλέα καὶ θὰ
καταστήσω γνωστὴν εἰς σὲ τὸ
νόημά της
|
17
Τότε ὁ Δανιὴλ ἀπεκρίθη καὶ εἶπεν
ἐνώπιον τοῦ βασιλιᾶ: <Τὰ δῶρα
σου κράτησέ τα διὰ τὸν ἑαυτόν
σου, καὶ τὰ ἀγαθὰ τοῦ βασιλικοῦ
σου οἴκου πρόσφερε καὶ χάρισέ τα εἰς
ἄλλον· ἐγὼ δὲ θὰ ἀναγνώσω
τὴν μυστηριώδη γραφὴν διὰ σέ, τὸν
βασιλιᾶ, καὶ θὰ σοῦ γνωρίσω τὸ
νόημα καὶ τὴν ἑρμηνείαν της.
|
18
Βασιλεῦ, ὁ Θεὸς ὁ ὕψιστος τῇ
βασιλείαν καὶ τὴν μεγαλωσύνην καὶ
τὴν τιμὴν καὶ τὴν δόξαν ἔδωκε
Ναβουχοδονόσορ τῷ πατρί σου,
|
18
Βασιλεῦ, ὁ Ὕψιστος Θεὸς ἔδωκεν
εἰς τὸν πατέρα σου, τὸν
Ναβουχοδονόσορα μεγαλεῖον
καὶ τιμὴν καὶ δόξαν.
|
18
Βασιλιᾶ, ὁ Θεὸς ὁ ὕψιστος ἔδωκεν
εἰς τὸν Ναβουχοδονόσορα, τὸν πατέρα <πρόγονόν>
σου, τὴν κυριαρχίαν καὶ τὴν βασιλείαν, τὴν
μεγαλωσύνην καὶ τὴν τιμὴν καὶ τὴν
δόξαν. |
19
καὶ ἀπὸ τῆς μεγαλωσύνης, ἧς
ἔδωκεν αὐτῷ, πάντες οἱ λαοί,
φυλαί γλῶσσαι ἦσαν τρέμοντες καὶ
φοβούμενοι ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ·
οὓς ἡβούλετο αὐτὸς ἀνῄρει,
καὶ οὓς ἡβούλετο αὐτὸς
ἔτυπτε, καὶ οὓς ἡβούλετο αὐτὸς
ὕψου, καὶ οὓς ἠβούλετο αὐτὸς
ἐταπείνου. |
19
Ἐξ αἰτίας τοῦ
μεγαλείου αὐτοῦ, ποὺ τοῦ
ἔδωσεν ὁ Θεός, ὅλοι οἱ λαοί,
αἱ φυλαὶ καὶ αἱ γλῶσσαι τῆς
γῆς τὸν ἔτρεμαν καὶ τὸν ἐφοβοῦντο.
Αὐτός, ἐκείνους τοὺς ὁποίους
ἤθελεν, ἐφόνευε καὶ ἐκείνους,
τοὺς ὁποίους ἤθελεν,
ἐκτυποῦσε. Αὐτὸς
ἐκείνους τοὺς ὁποίους
ἤθελε, ὕψωνε καὶ ἐδόξαζεν, ἐκείνους
δὲ τοὺς ὁποίους ἤθελεν ἐταπείνωνε.
|
19
Λόγῳ δὲ τῆς μεγαλωσύνης καὶ τῆς
κυριαρχίας ποὺ τοῦ ἔδωκεν, ὅλοι οἱ
ἄνθρωποι τῶν διαφόρων λαῶν, φυλῶν
καὶ γλωσσῶν κυριολεκτικῶς τὸν ἔτρεμαν
καὶ τὸν ἐφοβοῦντο. Ὅποιους ἤθελεν
αὐτὸς τοὺς ἐφόνευε, καὶ ὅποιους
ἤθελεν αὐτὸς τοὺς ἐκτυποῦσε,
καὶ ὅποιους ἤθελεν αὐτὸς τοὺς
προῆγε καὶ τοὺς ὕψωνεν, ὅποιους
δὲ αὐτὸς ἤθελε τοὺς ὑπεβίβαζε
καὶ τοὺς ἐταπείνωνε.
|
20
Καὶ ὅτε ὑψώθη ἡ καρδία
αὐτοῦ καὶ τὸ πνεῦμα αὐτοῦ
ἐκραταιώθη τοῦ ὑπερηφανεύσασθαι,
κατηνέχθη ἀπὸ τοῦ θρόνου τῆς
βασιλείας αὐτοῦ, καὶ ἡ τιμὴ
ἀφῃρέθη ἀπ' αὐτοῦ,
|
20
Ὅταν ὅμως ἡ καρδία του ἐκυριεύθη
ἀπὸ ὑψηλοφροσύνην καὶ ἀλαζονείαν
καὶ τὸ πνεῦμα του ἐξ αἰτίας
τῆς ὑπερηφανείας του ἐσκληρύνθη,
ἐκρημνίθη ἀπὸ τὸν θρόνον
τὸν βασιλικὸν καὶ ἀφῃρέθη
ἀπὸ αὐτὸν ἡ τιμὴ καὶ
ἡ δόξα.
|
20
Ὅταν ὅμως ὑψώθη ἀπὸ ἔπαρσιν
καὶ ὑπερηφάνειαν ἡ καρδιά του καὶ
τὸ πνεῦμα του ἐσκληρύνθη, ἕνεκα
τοῦ μεγάλου ἐγωϊσμοῦ καὶ τῆς
ὑπερηφανείας, ἐκρημνίσθη ἀπὸ τὸν
βασιλικόν του θρόνον καὶ ἀφηρέθησαν ἀπὸ
αὐτὸν ἡ τιμὴ καὶ τὰ μεγαλεῖα.
|
21
καὶ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων ἐξεδιώχθη,
καὶ ἡ καρδία αὐτοῦ μετὰ
τῶν θηρίων ἐδόθη, καὶ μετὰ
τῶν ὀνάγρων ἡ κατοικία αὐτοῦ,
καὶ χόρτον ὡς βοῦν ἐψώμιζον
αὐτόν, καὶ ἀπὸ τῆς δρόσου
τοῦ οὐρανοῦ τὸ σῶμα αὐτοῦ
ἐβάφη, ἕως οὗ ἔγνω ὅτι
κυριεύει ὁ Θεὸς ὕψιστος τῆς
βασιλείας τῶν ἀνθρώπων, καὶ
ᾧ ἂν δόξῃ, δώσει αὐτήν.
|
21
Ἐξεδιώχθη ἀπὸ τὴν κοινωνίαν
τῶν ἀνθρώπων, κατὰ δὲ τὴν
καρδίαν μετεβλήθη καὶ ἔμεινεν ὅμοιος
μὲ τὰ ἄγρια θηρία. Ἐζοῦσε
μὲ τοὺς ἀγρίους ὄνους, ἔτρωγεν
ἀντὶ ἄρτου χορτάρι ὡσὰν
τὰ βόϊδια καὶ τὸ σῶμα του ἐμούσκευεν
καὶ ἤλλαξε χρῶμα ἀπὸ τὴν
δρόσον τοῦ οὐρανοῦ. Εἰς τὴν
κατάστασιν αὐτὴν τῆς φρενοβλαβείας
ἔμεινε, μέχρις ὅτου ἀνεγνώρισεν
ὅτι ὁ Ὑψιστος Θεὸς εἶναι κύριος
τῆς βασιλείας τῶν ἀνθρώπων καὶ
δίδει αὐτὴν εἰς ἐκεῖνον,
τὸν ὁποῖον αὐτὸς πρστιμᾷ
καὶ θέλει.
|
21
Ἐπὶ πλέον ἐξεδιώχθη ἀπὸ
τὴν κοινωνίαν τῶν ἀνθρώπων, ὁ δὲ
ψυχικός του κόσμος ἄλλαξε, ἔγινε ὅμοιος
μὲ ἐκεῖνον τῶν ἀλόγων καὶ
ἀγρίων ζώων· ἐζοῦσε καὶ συνανεστρέφετο
μὲ τοὺς ἀγρίους ὄνους, καὶ τὸν
ἔτρεφαν μὲ χορτάρι, ὅπως τὸ βόδι,
τὸ δὲ σῶμα του, ἐπειδὴ ἦταν
ἐκτεθειμένον εἰς τὰ στοιχεῖα τῆς
φύσεως, ἐμούσκεψε ἀπὸ τὴν δροσιὰ
τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἄλλαξε χρῶμα.
Ἡ τραγικὴ αὐτὴ κατάστασις τῆς
φρενοβλαβείας διήρκεσε μέχρις ὅτου ὁ Ναβουχοδονόσορ
ἐδιδάχθη καὶ ἀνεγνώρισεν ὅτι ὁ
ὕψιστος Θεὸς εἶναι ὁ κύριος καὶ
ἐξουσιαστὴς τῆς βασιλείας τῶν ἀνθρώπων,
δίδει δὲ αὐτὴν εἰς ὅποιον Ἐκεῖνος
εὐαρεστεῖται καὶ εἰς ὅποιον
θέλει νὰ τὴν δώσῃ. |
22
Καὶ σὺ οὖν ὁ υἱὸς αὐτοῦ
Βαλτάσαρ οὐκ ἐταπείνωσας τὴν
καρδίαν σου κατενώπιον τοῦ Θεοῦ·
οὐ πάντα ταῦτα ἔγνως;
|
22
Καὶ σύ, λοιπόν, Βαλτάσαρ, ὁ
υἱὸς αὐτοῦ, δὲν ἐταπείνωσες
τὴν ψυχήν σου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
Δὲν τὰ εἶχες πληροφορηθῆ ὅλα
αὐτά;
|
22
Καὶ σὺ ὅμως, Βαλτάσαρ, ὁ υἱός
<ἀπόγονος> ἐκείνου, δὲν ἐταπείνωσες
τὴν καρδιά, τὸ φρόνημά σου, ἐνώπιον
τοῦ Θεοῦ. Δὲν τὰ ἐπληροφορήθης,
δὲν τὰ ἐγνώρισες ὅλα αὐτά;
<Ἢ, κατ' ἄλλους: Παρ' ὅλον ὅτι
τὰ ἐγνώριζες ὅλα αὐτά>.
|
23
Καὶ ἐπὶ τὸν Κύριον Θεὸν
τοῦ οὐρανοῦ ὑψώθης, καὶ
τὰ σκεύη τοῦ οἴκου αὐτοῦ
ἤνεγκαν ἐνώπιόν σου, καὶ σὺ
καὶ οἱ μεγιστᾶνές σου καὶ αἱ
παλλακαί σου καὶ αἱ παράκοιτοί
σου οἶνον ἐπίνετε ἐν αὐτοῖς,
καὶ τοὺς θεοὺς τοὺς χρυσοῦς
καὶ ἀργυροῦς καὶ χαλκοῦς καὶ
σιδηροῦς καὶ ξυλίνους καὶ λιθίνους,
οἳ οὐ βλέπουσι καὶ οἳ οὐκ
ἀκούσουσι καὶ οὐ γινώσκουσιν,
ᾔνεσας καὶ τὸν Θεόν, οὗ ἡ
πνοή σου ἐν χειρὶ αὐτοῦ καὶ
πᾶσαι αἱ ὁδοί σου, αὐτὸν
οὐκ ἐδόξασας. |
23
Καὶ ὅμως ἐπέδειξες ἀλαζονείαν
καὶ ὑψηλοφροσύνην ἐναντίον τοῦ
Θεοῦ τοῦ οὐρανοῦ. Καὶ ἀπόδειξις,
ὅτι ἔφεραν ἐνώπιόν σου τὰ
σκεύη τοῦ ναοῦ του· καὶ σὺ
καὶ οἱ μεγιστᾶνες σου καὶ αἱ
παλλακαί σου καὶ αἱ γυναῖκες σου ἐπίνατε
οἶνον μὲ αὐτά. Κατὰ δὲ
τὸ διάστημα τῆς εὐωχίας σας
ὑμνολογήσατε τοὺς θεοὺς τοὺς
ἰδικούς σας, τοὺς χρυσοῦς καὶ
ἀργυροῦς, καὶ χαλκίνους καὶ
σιδηρένιους καὶ ξυλίνους καὶ λιθίνους,
οἱ ὁποῖοι οὔτε βλέπουν, οὔτε
ἀκούουν, οὔτε γνωρίζουν τίποτε.
Αὐτούς, λοιπόν, σὺ ἐδοξολόγησες,
τὸν δὲ Θεόν, εἰς τὰ χέρια
τοῦ ὁποίου εὑρίσκεται ἡ
ἀναπνοή σου καὶ ὅλαι αἱ πορεῖαι
τῆς ζωῆς σου, αὐτὸν δὲν τὸν
ἐδόξασες.
|
23
Καὶ περιεφρόνησες τὸν Κύριον, διότι ἐφέρθης
μὲ ἔπαρσιν καὶ ἀλαζονείαν πρὸς
τὸν Κύριον, τὸν Θεὸν τοῦ οὐρανοῦ·
τὰ ἱερὰ σκεύη τοῦ Ναοῦ του τὰ
ἔφεραν <κατὰ διαταγήν σου> ἐνώπιόν
σου εἰς τὸ συμπόσιον, σὺ δὲ καὶ
οἱ μεγιστᾶνες σου καὶ οἱ παλλακίδες
σου καὶ οἱ σύζυγοί σου διασκεδάζοντες ἐπίνατε
κρασί μέσα εἰς τὰ ἱερὰ αὐτὰ
σκεύη· καὶ τοὺς εἰδωλικους θεοὺς τοὺς
χρυσοῦς καὶ ἀργυροῦς καὶ χαλκίνους
καὶ σιδερένιους καὶ ξυλίνους καὶ λιθίνους,
οἱ ὁποῖοι, ἐπειδὴ εἶναι
νεκροί, δὲν βλέπουν καὶ δὲν ἀκούουν
καὶ τίποτε δὲν κατανοοῦν οὔτε ἀντιλαμβάνονται,
αὐτοὺς τοὺς ἀνυπάρκτους θεοὺς
ἐγκωμίασες καὶ ὑμνολόγησες! Ὅμως τὸν
Θεόν, εἰς τὰ παντοδύναμα χέρια τοῦ ὁποίου
εἶναι ἡ ἀναπνοή σου καὶ ὅλη
ἡ ζωή σου, Αὐτὸν δὲν τὸν
ἀνεγνώρισες καὶ δὲν τὸν ἐδοξολόγησες!
|
24
Διὰ τοῦτο ἐκ προσώπου αὐτοῦ
ἀπεστάλη ἀστράγαλος χειρὸς καὶ
τὴν γραφὴν ταύτην ἐνέταξε.
|
24
Διὰ τοῦτο ἐκ μέρους αὐτοῦ,
ἀπεστάλη ὁ καρπὸς τῆς χειρὸς
καὶ ἔγραψε τὴν γραφὴν αὐτὴν
ἐπάνω εἰς τὸν τοῖχον.
|
24
Διὰ τοῦτο ἀπεστάλη ἐκ μέρους του καρπὸς
χεριοῦ, ὁ ὁποῖος ἔγραψεν ἐπάνω
εἰς τὸν τοῖχον τὴν μυστηριώδη αὐτὴν
γραφήν. |
25
Καὶ αὕτη ἡ γραφὴ ἐντεταγμένη·
μανή, θεκέλ, φάρες. |
25
Καὶ αὐτὴ ἡ ἀποτυπωμένη
ἐπάνω εἰς τὸν τοῖχον γραφὴ
λέγει· <μανή, θεκέλ, φάρες>.
|
25
Ἡ γραφὴ λοιπόν, ποὺ ἐχαράχθη
εἰς τὸν τοῖχον, λέγει: <μανή, θεκέλ,
φάρες>. |
26
Τοῦτο τὸ σύγκριμα τοῦ ρήματος·
μανή, ἐμέτρησεν ὁ Θεὸς τὴν
βασιλείαν σου καὶ ἐπλήρωσεν αὐτήν·
|
26
Ἄκουσε, λοιπόν, καὶ τὴν ἑρμηνείαν
τῆς γραφῆς αὐτῆς· μανή,
σημαίνει: Ὁ Θεὸς ἐμέτρησε τὴν
βασιλείαν σου καὶ τὴν συνεπλήρωσε.
|
26
Ἰδοὺ καὶ ἡ ἑρμηνεία τῆς
μυστηριώδους αὐτῆς γραφῆς: <Μανὴ>
σημαίνει: Ὁ Θεὸς ἐμέτρησε τὴν βασιλείαν
σου, τὴν συνεπλήρωσε καὶ τὴν ἐτελείωσε.
|
27
θεκέλ, ἐστάθη ἐν ζυγῷ καὶ
εὑρέθη ὑστεροῦσα·
|
27
Θεκὲλ σημαίνει: Ἐτέθη ἐπάνω
εἰς τὸν ζυγόν, ἐζυγίσθη καὶ
εὑρέθη λιποβαρής.
|
27
<Θεκὲλ> σημαίνει: Ἐζυγίσθη <ἡ
βασιλεία σου> ἐπάνω εἰς τὴν ζυγαριὰ
τῆς θείας δικαιοσύνης καὶ εὑρέθη ἐλαφρά,
ἐλλιπὴς κατὰ τὸ βάρος <ἑπομένως
δὲν θὰ ἔχῃ πλέον συνέχειαν>.
|
28
φάρες, διῄρηται ἡ βασιλεία σου, καὶ
ἐδόθη Μήδοις καὶ Πέρσαις.
|
28
Φάρες σημαίνει: Ἔχει διαιρεθῇ πλέον
ἡ βασιλεία σου καὶ ἐδόθη εἰς
τοὺς Μήδους καὶ εἰς τοὺς Πέρσας
|
28
<Φάρες> σημαίνει: Ἡ βασιλεία σου ἔχει διαιρεθῇ
καὶ διαμοιρασθῆ, ἐδόθη δὲ εἰς
τοὺς Μήδους καὶ τοὺς Πέρσας>.
|
-29
Καὶ εἶπε Βαλτάσαρ καὶ ἐνέδυσαν
τὸν Δανιὴλ πορφύραν καὶ τὸν
μανιάκην τὸν χρυσοῦν περιέθηκαν περὶ
τὸν τράχηλον αὐτοῦ, καὶ ἐκήρυξε
περὶ αὐτοῦ εἶναι αὐτὸν
ἄρχοντα τρίτον ἐν τῇ βασιλείᾳ.
|
29
Ἀμέσως ὁ Βαλτάσαρ διέταξε καὶ
ἐνέδυσαν τὸν Δανιὴλ τὴν βασιλικὴν
πορφύραν, ἔθεσαν περὶ τὸν τράχηλόν
του τὸ χρυσοῦν περιδέραιον καὶ διὰ
κήρυκος ἀνήγγειλεν ὅτι ὁ Δανιὴλ
εἶναι ὁ τρίτος ἄρχων εἰς τὸ
βασίλειόν του.
|
29
Ἀμέσως, κατόπιν διαταγῆς τοῦ βασιλιᾶ
Βαλτάσαρ, ἐφόρεσαν εἰς τὸν Δανιὴλ
πορφύραν βασιλικὴν καὶ ἔθεσαν εἰς
τὸν τράχηλόν του χρυσὸν περιδέραιον καὶ
ἀνήγγειλεν ὁ Βαλτάσαρ περὶ τοῦ Δανιήλ,
διὰ τῆς φωνῆς τοῦ κήρυκος, ὅτι
ὁ Δανιὴλ εἶναι ὁ τρίτος ἄρχων
εἰς τὸ βασίλειόν του.
|
30
Ἐν αὐτῇ τῇ νυκτὶ ἀνῃρέθη
Βαλτάσαρ ὁ βασιλεὺς ὁ Χαλδαίων.
|
30
Κατὰ τὴν ἰδίαν ὅμως ἐκείνην
νύκτα ἐφονεύθη ὁ Βαλτάσαρ, ὁ
βασιλεὺς τῶν Χαλδαίων.
|
30
Ἀλλὰ κατὰ τὴν ἰδίαν ἐκείνην
νύκτα <ἐξεπληρώθη καὶ ἡ προφητεία, διότι>
ἐφονεύθη ὁ Βαλτάσαρ, ὁ βασιλιᾶς τῶν
Χαλδαίων. |
31
Καὶ Δαρεῖος ὁ Μῆδος παρέλαβε
τὴν βασιλείαν, ὢν ἐτῶν ἑξήκοντα
δύο. |
31
Τὴν δὲ βασιλείαν του παρέλαβε Δαρεῖος
ὁ Μῆδος, ὅταν ἦτο ἡλικίας
ἑξήκοντα δύο ἐτῶν. |
31
Παρέλαβε δὲ τὴν βασιλείαν του ὁ Δαρεῖος
ὁ Μῆδος εἰς ἡλικίαν ἑξῆντα
δύο ἐτῶν. |