Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ν
τῷ πρώτῳ ἔτει Δαρείου τοῦ
υἱοῦ Ἀσουήρου ἀπὸ τοῦ
σπέρματος τῶν Μήδων, ὃς ἐβασίλευσεν
ἐπὶ βασιλείαν Χαλδαίων, |
ατὰ
τὸ πρῶτον ἔτος τῆς βασιλείας
τοῦ Δαρείου, Βασιλέως τῶν Χαλδαίων,
ὁ ὁποῖος ἦτο υἱὸς τοῦ
Ἀσουήρου, ἀπὸ τὸ γένος
τῶν Μήδων,
|
ατὰ
τὸ πρῶτον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ
Δαρείου, υἱοῦ τοῦ Ἀσουήρου, ποὺ
κατήγετο ἀπὸ τὴν φυλὴν τῶν Μήδων,
καὶ ὁ ὁποῖος <Δαρεῖος>
ἐβασίλευσεν <ὡς ἐκπρόσωπος ἄλλον>
εἰς τὸ βασίλειον τῶν Χαλδαίων·
|
2
ἐν ἔτει ἑνὶ τῆς βασιλείας
αὐτοῦ ἐγὼ Δανιὴλ συνῆκα
ἐν ταῖς βίβλοις τὸν ἀριθμὸν
τῶν ἐτῶν, ὃς ἐγενήθη λόγος
Κυρίου πρὸς Ἱερεμίαν τὸν προφήτην
εἰς συμπλήρωσιν ἐρημώσεως Ἱερουσαλήμ,
ἑβδομήκοντα ἔτη. |
2
κατὰ τὸ πρῶτον, λοιπόν, ἔτος
τῆς βασιλείας του, ἐγώ, ὁ Δανιὴλ
ἐμελέτησα μὲ πολλὴν προσοχὴν
τὰ ἱερὰ βιβλία καὶ εἰδικώτερα
τὸ σημεῖον ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον
ἀνεφέρετο εἰς τὸν ἀριθμὸν
τῶν ἐτῶν, ποὺ εἶχεν ἀποκαλυφθῆ
εἰς τὸν προφήτην Ἱερεμίαν διὰ
λόγου Θεοῦ, καὶ σύμφωνα πρὸς
τὸν ὁποῖον προφητικὸν λόγον,
θὰ διαρκοῦσε ἡ ἐρήμωση τῆς
Ἱερουσαλὴμ ἐπὶ ἑβδομήκοντα
ἔτη.
|
2
κατὰ τὸ πρῶτον λοιπὸν ἔτος τῆς
βασιλείας του ἐγὼ ὁ Δανιὴλ ἐνόησα
ἀπὸ τὴν προσεκτικὴν μελέτην τῶν
ἱερῶν βιβλίων ὅτι ὁ ἀριθμὸς
τῶν ἐτῶν - ὅπως ἀπεκαλύφθη ἀπὸ
τὸν Θεὸν εἰς τὸν προφήτην Ἱερεμίαν
- κατὰ τὰ ὁποῖα θὰ διαρκοῦσε
ἡ ἐρήμωσις τῆς Ἱερουσαλήμ, ἦσαν
ἑβδομῆντα ἔτη. |
3
Καὶ ἔδωκα τὸ πρόσωπόν μου πρὸς
Κύριον τὸν Θεὸν τοῦ ἐκζητῆσαι
προσευχὴν καὶ δεήσεις ἐν νηστείαις
καὶ σάκκῳ καὶ σποδῷ·
|
3
Ἔστρεψα τότε ἐγὼ τὸ πρόσωπόν
μου καὶ τὴν καρδίαν μου πρὸς Κύριον
τὸν Θεόν, διὰ νὰ τοῦ ὑποβάλω
θερμὴν προσευχὴν καὶ ἰκεσίας,
μὲ νηστείας, φορῶν σάκκον καὶ
καθήμενος ἐπάνω εἰς στάκτην.
|
3
Τότε ἐτόλμησα νὰ στρέψω μὲ ἁγίαν προσμονὴν
καὶ ἐγκαρτέρησιν τὸ πρόσωπόν μου καὶ
τὴν καρδιά μου πρὸς Κύριον τὸν Θεόν, διὰ
νὰ προσευχηθῶ καὶ νὰ τὸν ἱκετεύσω
μὲ νηστεῖες, μὲ συντριβὴν καὶ
μετάνοιαν, φορώντας τρίχινον πένθιμον ἔνδυμα καὶ
καθισμένος ἐπάνω εἰς στάχτην.
|
4
καὶ προσευξάμην πρὸς Κύριον τὸν
Θεόν μου καὶ ἐξωμολογησάμην καὶ
εἶπα· Κύριε ὁ Θεὸς ὁ μέγας
καὶ θαυμαστός, ὁ φυλάσσων τὴν
διαθήκην σου καὶ τὸ ἔλεός σου
τοῖς ἀγαπῶσί σε καὶ τοῖς
φυλάσσουσι τὰς ἐντολάς σου,
|
4
Προσηυχήθην πρὸς Κύριον τὸν Θεόν
μου, ἀφῆκα νὰ ἐκχυθῇ τὸ
περιεχόμενον τῆς καρδίας μου καὶ εἶπα
πρὸς αὐτόν· <Κύριε, σὺ
ποὺ εἶσαι ὁ μέγας καὶ θαυμαστὸς
Θεός, ὁ ὁποῖος τηρεῖς τὴν
διαθήκην σου καὶ τὸ ἔλεός σου
εἰς ἐκείνους, ποὺ σὲ ἀγαποῦν
καὶ προσπαθοῦν νὰ τηροῦν τὰς
ἐντολάς σου, ἄκουσε τὴν ἐξομολόγησίν
μου. |
4
Καὶ προσευχήθηκα πρὸς Κύριον τὸν Θεόν μου,
ἐξομολογούμενος δὲ τὸ ἐσωτερικὸν
περιεχόμενον τῆς καρδιᾶς μου εἶπα πρὸς
Αὐτόν: <Κύριε, Σὺ ὁ ὁποῖος
εἶσαι ὁ Θεὸς ὁ μέγας καὶ θαυμαστός,
Σὺ ὁ ὁποῖος τηρεῖς τὴν
διαθήκην σου <μένεις πιστὸς εἰς τὶς ὑποσχέσεις
σου> καὶ τὸ ἔλεός σου εἰς ἐκείνους
οἱ ὁποῖοι Σὲ ἀγαποῦν καὶ
ἐφαρμόζουν τὶς ἐντολὲς καὶ τὰ
προστάγματά σου, |
5
ἡμάρτομεν, ἠδικήσαμεν, ἠνομήσαμεν
καὶ ἀπέστημεν καὶ ἐξεκλίναμεν
ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου καὶ
ἀπὸ τῶν κριμάτων σου.
|
5
Ἡμαρτήσαμεν πράγματι, διεπράξαμεν
ἀδικίας, παρέβημεν τὸν Νόμον
σου, ἀπεμακρύνθημεν ἀπὸ σέ,
ἐξεκλίναμεν ἀπὸ τὰς ἐντολάς
σου καὶ ἀπὸ τὰ προστάγματά
σου. |
5
<ὁμολογοῦμεν ὅτι> ἁμαρτήσαμε,
διεπράξαμεν ἀδικίες, ἔχομεν παραβῆ τὸν
ἅγιον νόμον σου καὶ ἀπεστατήσαμεν ἀπὸ
Σὲ καὶ παρεξεκλίναμεν ἀπὸ τὶς
ἅγιες ἔντολές σου καὶ ἀπὸ τὶς
ἀποφάνσεις καὶ τὶς δίκαιες κρίσεις σου.
|
6
Καὶ οὐκ εἱσηκούσαμεν τῶν δούλων
σου τῶν προφητῶν, οἳ ἐλάλουν
ἐν τῷ ὀνόματί σου πρὸς
τοὺς βασιλεῖς ἡμῶν καὶ ἄρχοντας
ἡμῶν καὶ πατέρας ἡμῶν,
καὶ πρὸς πάντα τὸν λαὸν τῆς
γῆς. |
6
Δὲν ὑπηκούσαμεν εἰς τοὺς δούλους
σου τοὺς προφήτας, οἱ ὁποῖοι
ἐξ ὀνόματός σου ὠμιλοῦσαν
πρὸς τοὺς βασιλεῖς καὶ πρὸς
τοὺς ἄρχοντας ἡμῶν καὶ τοὺς
προγόνους ἡμῶν καὶ πρὸς ὅλον
τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν τῆς χώρας.
|
6
Καὶ δὲν ὑπακούσαμε εἰς τοὺς
δούλους σου τοὺς Προφήτας, οἱ ὁποῖοι
ὡμιλοῦσαν ἐξ ὀνόματός σου πρὸς
τοὺς βασιλεῖς μας καὶ πρὸς τοὺς
ἄρχοντάς μας καὶ πρὸς τοὺς προγόνους
μας καὶ πρὸς ὅλον τὸν λαὸν τῆς
χώρας μας. |
7
Σοὶ Κύριε ἡ δικαιοσύνη, καὶ
ἡμῖν ἡ αἰσχύνη τοῦ προσώπου
ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη, ἀνδρὶ
Ἰούδα καὶ τοῖς ἐνοικοῦσιν
ἐν Ἱερουσαλὴμ καὶ παντὶ Ἰσραήλ,
τοῖς ἐγγὺς καὶ τοῖς μακρὰν
ἐν πάσῃ τῇ γῇ, οὗ διέσπειρας
αὐτοὺς ἐκεῖ, ἐν ἀθεσίᾳ
αὐτῶν, ᾗ ἠθέτησαν.
|
7
Εἰς σέ, Κύριε, ὑπάρχει ἡ
δικαιοσύνη καὶ εἰς ἡμᾶς ἡ
καταισχύνη εἰς τὰ πρόσωπά μας,
ὅπως μαρτυρεῖ ἡ περίοδος αὐτὴ
τῆς δουλείας μας· εἰς κάθε Ἰουδαῖον,
εἰς αὐτούς ποὺ κατοικοῦν τὴν
Ἱερουσαλήμ, εἰς κάθε Ἰσραηλίτην,
εἰς ὅλους ὅσοι εὑρίσκονται πλησίον
ἢ μακράν, εἰς ὅλα τὰ μέρη,
ὅπου σύ, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ
σου, τοὺς διεσκόρπισες, ἐξ αἰτίας
τῶν παραβάσεων, τὰς ὁποίας αὐτοὶ
διέπραξαν. |
7
Εἰς Σέ, Κύριε, ἀνήκει καὶ ὑπάρχει
ἡ δικαιοσύνη, ἐνῷ εἰς ἡμᾶς
ἡ καταισχύνῃ, ἡ ὁποία μᾶς ἀναγκάζει
νὰ ρίπτωμεν κάτω κατακόκκινον ἀπὸ ἐντροπὴν
τὸ πρόσωπόν μας, ὅπως μαρτυρεῖ ἡ περίοδος
αὐτὴ τῆς αἰχμαλωσίας καὶ δουλείας
μας εἰς τοὺς Βαβυλωνίους· εἰς ἡμᾶς,
δηλαδὴ εἰς κάθε Ἰουδαῖον, καὶ
εἰς αὐτοὺς ποὺ κατοικοῦν εἰς
τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ εἰς ὅλους
τοὺς Ἰσραηλίτες καὶ εἰς αὐτοὺς
οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται πλησίον ἢ
μακριὰ εἰς ὅλες τὶς χῶρες τῆς
γῆς, ὅπου τοὺς διεσκόρπισες ἐξ αἰτίας
τῆς προδοσίας, ἀπιστίας καὶ παραβάσεως τῶν
ἱερῶν συνθηκῶν, ποὺ διέπραξαν.
|
8
Ἐν σοὶ Κύριέ ἐστιν ἡμῶν
ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡμῖν ἡ
αἰσχύνη τοῦ προσώπου καὶ τοῖς
βασιλεῦσιν ἡμῶν καὶ τοῖς ἄρχουσιν
ἡμῶν καὶ τοῖς πατράσιν ἡμῶν,
οἵτινες ἡμάρτομέν σοι.
|
8
Εἰς σέ, Κύριε, ὑπάρχει ἡ
δικαιοσύνη, τῆς ὁποίας καὶ ἡμεῖς
τιμωρούμενοι λαμβάνομεν πεῖραν. Εἰς
ἡμᾶς δὲ ὑπάρχει ἡ καταισχύνη
τοῦ προσώπου μας· εἰς τοὺς βασιλεῖς
μας, εἰς τοὺς ἄρχοντάς μας, εἰς
τοὺς προγόνους μας, εἰς ὅλους μας,
οἱ ὁποῖοι ἡμαρτήσαμεν ἀπέναντί
σου. |
8
Εἰς Σέ, Κύριε, ἀνήκει καὶ ὑπάρχει
ἡ δικαιοσύνη διὰ τὴν τιμωρίαν μας, ἐνῷ
εἰς ἡμᾶς ἡ καταισχύνῃ, ἡ
ὁποία μᾶς ἀναγκάζει νὰ ρίπτωμεν κάτω
κατακόκκινον τὸ πρόσωπον μᾶς, καθὼς καὶ
εἰς τοὺς βασιλεῖς μας καὶ εἰς
τοὺς ἄρχοντάς μας καὶ εἰς τοὺς
προγόνους μας <κατ’ ἄλλους: Τοὺς ἱερεῖς
μας>, εἰς ὅλους μας οἱ ὁποῖοι
ἁμαρτήσαμε εἰς Σέ. |
9
Κυρίῳ τῷ Θεῷ ἡμῶν οἱ
οἰκτιρμοὶ καὶ οἱ ἱλασμοί,
ὅτι ἀπέστημεν |
9
Ἀλλὰ εἰς σὲ τὸν Κύριον
καὶ Θεόν μας ὑπάρχει ἡ εὐσπλαγχνία
καὶ τὸ ἔλεος δι' ἡμᾶς, οἱ
ὁποῖοι ἐπανεστατήσαμεν ἀπέναντί
σου. |
9
Εἰς Σὲ ὅμως τὸν Κύριον καὶ Θεόν
μας ὑπάρχουν ἡ συμπάθεια, ἡ εὐσπλαγχνία,
τὰ ἐλέη, ἡ ἄφεσις τῶν ἁμαρτιῶν,
διότι ὁμολογοῦμεν ὅτι ἀπεστατήσαμε
ἀπὸ Σέ· |
10
καὶ οὐκ εἱσηκούσαμεν τῆς φωνῆς
Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν πορεύεσθαι
ἐν τοῖς νόμοις αὐτοῦ, οἷς
ἔδωκε κατὰ πρόσωπον ἡμῶν ἐν
χερσὶ τῶν δούλων αὐτοῦ τῶν
προφητῶν. |
10
Δὲν ὑπηκούσαμεν εἰς τὴν φωνὴν
τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας, νὰ
πορευθῶμεν καὶ νὰ ζήσωμεν σύμφωνα
μὲ τοὺς νόμους, τοὺς ὁποίους
αὐτὸς ἔδωκε διὰ μέσου τῶν
δούλων του, τῶν προφητῶν.
|
10
καὶ δὲν ὑπακούσαμε εἰς τὴν φωνὴν
Κυρίου τοῦ Θεοῦ μας, ἡ ὁποία μᾶς
ἐκαλοῦσε νὰ ζήσωμεν σύμφωνα μὲ τοὺς
νόμους του, τοὺς ὁποίους ἔθεσεν ἐνώπιόν
μας μέσῳ τῶν δούλων του τῶν Προφητῶν>.
|
11
Καὶ πᾶς Ἰσραὴλ παρέβησαν τὸν
νόμον σου καὶ ἐξέκλιναν τοῦ
μὴ ἀκοῦσαι τῆς φωνῆς σου, καὶ
ἐπῆλθεν ἐφ' ἡμᾶς ἡ κατάρα
καὶ ὁ ὅρκος ὁ γεγραμμένος ἐν
νόμῳ Μωυσέως δούλου τοῦ Θεοῦ,
ὅτι ἡμάρτομεν αὐτῷ.
|
11
Ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται παρέβησαν
τὸν Νόμον σου, παρεξέκλιναν, ὥστε
νὰ μὴν ὑπακούσουν εἰς τὴν
ἰδικήν σου φωνήν· καὶ ἔτσι
ἔπεσεν ἐπάνω μας ἡ κατάρα, ἡ
ἔνορκος διακήρυξις σοῦ τοῦ Θεοῦ
περὶ τῆς τιμωρίας τῶν ἁμαρτωλῶν,
ποὺ εἶναι γραμμένη εἰς τὸν νόμον
τοῦ Μωϋσέως, τοῦ δούλου τοῦ
Θεοῦ, διότι ἡμεῖς ἡμαρτήσαμεν
ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ.
|
11
<Ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται παρέβησαν τὸν
νόμον σου καὶ παρεξέκλιναν, ἐφάνησαν ὅλως
διόλου ἀπρόθυμοι εἰς τὸ νὰ ὑπακούσουν
εἰς τὴν φωνήν σου· διὰ τοῦτο ἔπεσεν
ἐπάνω μας ἡ κατάρα καὶ ἡ ἔνορκος
θεία διακήρυξις περὶ τῆς τιμωρίας τῶν ἁμαρτωλῶν,
ἡ ὁποία εἶναι γραμμένη εἰς τὸν
Νόμον τοῦ Μωϋσῆ, τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ,
διότι ἁμαρτήσαμε εἰς Αὐτόν <τὸν
Θεόν>. |
12
Καὶ ἔστησε τοὺς λόγους αὐτοῦ,
οὓς ἐλάλησεν ἐφ' ἡμᾶς
καὶ ἐπὶ τοὺς κριτὰς ἡμῶν,
οἳ ἔκρινον ἡμᾶς, ἐπαγαγεῖν
ἐφ' ἡμᾶς κακὰ μεγάλα, οἶα
οὐ γέγονεν ὑποκάτω παντὸς τοῦ
οὐρανοῦ κατὰ τὰ γενόμενα ἐν
Ἱερουσαλήμ. |
12
Ἐξεπλήρωσε τοὺς λόγους, τοὺς
ὁποίους εἶχεν εἴπει ἐναντίον
ἡμῶν, ἐναντίον τῶν δικαστῶν,
οἱ ὁποῖοι μᾶς ἐδίκαζαν·
ὅτι θὰ ἐπιφέρῃ ἐναντίον
μας κακὰ μεγάλα, τέτοια τὰ ὁποῖα
δὲν εἶχαν γίνει ἄλλοτε κάτω
ἀπὸ τὸν οὐρανόν, ὡσὰν
αὐτὰ τὰ ὁποῖα συνέβησαν
εἰς βάρος τῆς Ἱερουσαλήμ.
|
12
Καὶ ἐξεπλήρωσε <ἔφερεν εἰς πέρας>
τοὺς λόγους του, τοὺς ὁποίους εἶπε
<τίς ἀπειλές, μὲ τὶς ὁποῖες
εἶχεν ἀπειλήσει> ὅτι θὰ ἐπιφέρῃ
ἐναντίον μας καὶ ἐναντίον τῶν δικαστῶν
μας, οἱ ὁποῖοι μᾶς ἐδίκαζαν
<ἐξεπλήρωσε δηλαδὴ τὶς ἀπειλές
του> ὅτι θὰ ἐπιφέρῃ ἐναντίον
μας μεγάλα κακά· τόσον μεγάλα καὶ τέτοια, ὁποία
δὲν εἶχαν γίνει ποτὲ ἄλλοτε εἰς
τὸ πρόσωπον τῆς γῆς, κάτω ἀπὸ
τὸν οὐρανὸν ὁλόκληρον, ὡσὰν
ἐκεῖνα ποὺ συνέβησαν εἰς τὴν
Ἱερουσαλήμ. |
13
Καθὼς γέγραπται ἐν τῷ νόμῳ
Μωυσῆ, πάντα τὰ κακὰ ταῦτα ἦλθεν
ἐφ' ἡμᾶς, καὶ οὐκ ἐδεήθημεν
τοῦ προσώπου Κυρίου τοῦ Θεοῦ
ἡμῶν ἀποστρέψαι ἀπὸ τῶν
ἀδικιῶν ἡμῶν καὶ τοῦ συνιέναι
ἐν πάσῃ ἀληθείᾳ σου.
|
13
Ὅπως εἶναι γραμμένον εἰς τὸν
νόμον τοῦ Μωϋσέως, ὅλα αὐτὰ
τὰ κακὰ ἔπεσαν ἐπάνω μας καὶ
ἡμεῖς δὲν ἐσυνετίσθημεν, δὲν
μετενοήσαμεν, δὲν ἀπεμακρύνθημεν ἀπὸ
τὰς ἀδικίας μας, δὲν προσεπαθήσαμεν
νὰ κατανοήσωμεν καὶ νὰ ζήσωμεν
σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ,
καὶ δὲν ἱκετεύσαμεν μὲ θερμὰς
δεήσεις τὸν Κύριον,
|
13
Ὅπως ἔχει γραφῆ εἰς τὸν Νόμον
τοῦ Μωϋσῆ, ὅλες αὐτὲς οἱ
τιμωρίες ἦλθαν ἐπάνω μας· παρ' ὅλα
δὲ αὐτὰ ἡμεῖς δὲν ἐσπεύσαμεν
νὰ ἱκετεύσωμεν τὸν Κύριον καὶ Θεόν
μας, ἀπομακρυνόμενοι καὶ ἀπαρνούμενοι τὶς
ἀδικίες μας, καὶ νὰ γνωρίσωμεν, νὰ
συνετισθῶμεν καὶ φρονηματισθῶμεν προσέχοντες
εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειάν σου.
|
14
Καὶ ἐγρηγόρησε Κύριος καὶ ἐπήγαγεν
αὐτὰ ἐφ' ἡμᾶς, ὅτι δίκαιος
Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν ἐπὶ
πᾶσαν τὴν ποίησιν αὐτοῦ, ἣν
ἐποίησε, καὶ οὐκ εἱσηκούσαμεν
τῆς φωνῆς αὐτοῦ.
|
14
Καὶ ὅμως ὁ Κύριος ἠγρύπνησε
δι' ἡμᾶς καὶ ἐπέφερε τὰς
παιδαγωγικὰς αὐτὰς τιμωρίας ἐναντίον
μας, διότι ὁ Κύριος
ὁ Θεός μας εἶναι δίκαιος
εἰς ὅλα τὰ
ἔργα, τὰ ὁποῖα πραγματοποιεῖ.
Ἡμεῖς ὅμως καὶ πάλιν δὲν
ὑπηκούσαμεν εἰς τὴν φωνήν του.
|
14
Ὅμως ὁ Κύριος ἀγρύπνησε <παρακολουθοῦσε
ἀγρύπνως τὶς ἀδικίες μας> καὶ εἰς
τὴν κατάλληλον ὥραν ἐπέφερεν ὄλες
αὐτὲς τὶς παιδαγωγικὲς τιμωρίες ἐναντίον
μας, διότι ὁ Κύριος καὶ Θεός μας εἶναι δίκαιος
εἰς ὅλα τὰ ἔργα τὰ ὁποῖα
ἐργάζεται, καὶ εἰς ὅλες τὶς
πρὸς ἡμᾶς ἐνέργειές του. Ὅμως
ἡμεῖς δὲν ὑπακούσομε εἰς τὴν
φωνήν του>. |
15
Καὶ νῦν, Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν,
ὃς ἐξήγαγες τὸν λαόν σου ἐκ
γῆς Αἰγύπτου ἐν χειρὶ κραταιᾷ
καὶ ἐποίησας σεαυτῷ ὄνομα ὡς
ἡ ἡμέρᾳ αὕτη, ἡμάρτομεν,
ἠνομήσαμεν. |
15
Καὶ τώρα, Κύριε ὁ Θεός μας,
σὺ ὁ ὁποῖος ἔβγαλες ἐλεύθερον
τὸν λαόν σου ἀπὸ τὴν χώραν
τῆς Αἰγύπτου μὲ ἀκατανίκητον
δύναμιν καὶ κατέστησες ἔνδοξον καὶ
περίφημον τὸ Ὄνομά σου μέχρι
καὶ τῆς σημερινῆς ἡμέρας, ἄκουσε
τὴν προσευχήν μας. Ὁμολογοῦμεν ὅτι
ἡμαρτήσαμεν, ὅτι παρέβημεν τὸν
Νόμον σου.
|
15
<Καὶ τώρα, λοιπόν, Κύριε ὁ Θεὸς ἠμῶν,
Σὺ ὁ ὁποῖος ἐλευθέρωσες τὸν
λαόν σου ἀπὸ τὴν δουλείαν τῆς χώρας
τῆς Αἰγύπτου μὲ δύναμιν ἀκαταγώνιστον
καὶ κατέστησες ἔνδοξον καὶ περίφημον τὸ
ὄνομά σου μέχρι καὶ τῆς σημερινῆς
ἡμέρας, <ἀπευθυνόμεθα εἰς Σὲ καὶ
ὁμολογοῦμεν ἐν μετανοίᾳ ὅτι>
ἁμαρτήσαμε εἰς Σὲ καὶ ἀνομήσαμε.
|
16
Κύριε, ἐν πάσῃ ἐλεημοσύνῃ
σου ἀποστραφήτω δὴ ὁ θυμός σου
καὶ ἡ ὀργή σου ἀπὸ τῆς
πόλεώς σου Ἱερουσαλὴμ ὅρους
ἁγίου σου, ὅτι ἡμάρτομεν καὶ
ἐν ταῖς ἀδικίαις ἡμῶν
καὶ τῶν πατέρων ἡμῶν Ἱερουσαλὴμ
καὶ ὁ λαός σου εἰς ὀνειδισμὸν
ἐγένετο ἐν πᾶσι τοῖς περικύκλῳ
ἡμῶν. |
16
Ἀλλά, Κύριε, σὺ ὁ ὁποῖος
ἔχεις πᾶσαν ἐλεημοσύνην καὶ
ἄπειρον τὸ ἔλεος, ἂς ἀποστροφῇ
τώρα ὁ θυμὸς καὶ ἡ
ὀργή σου ἀπὸ τὴν πόλιν
σου τὴν Ἱερουσαλήμ, ἀπὸ τὸ
ἅγιόν σου ὅρος, ὅπου
ὁ ναὸς καὶ
τὸ θυσιαστήριον. Διότι ἡμεῖς
ἡμαρτήσαμεν καὶ
ἐξ αἰτίας τῶν ἰδικῶν
μας ἀδικιῶν καὶ τῶν ἀδικιῶν,
ποὺ εἶχαν διαπράξει οἱ πατέρες
μας καὶ ὁ
ἰσραηλιτικὸς λαός,
παρεδόθη ἡ Ἱερουσαλὴμ εἰς ὀνειδισμὸν
εἰς ὅλους τοὺς κύκλῳ λαούς.
|
16
Κύριε, χάρις εἰς τὸ ἄφθονον καὶ ἄπειρον
ἔλεός σου ἂς ἀποστραφῇ λοιπὸν
ὁ δίκαιος θυμὸς καὶ ἡ ὀργή σου
ἀπὸ τὴν πόλιν σου Ἱερουσαλήμ, τὸ
ἅγιον ὄρος σου <ὅπου εἶναι κτισμένος
ὁ Ναὸς καὶ τὸ θυσιαστήριον>, διότι
ἁμαρτήσαμε. Λόγῳ δὲ τῶν ἰδικῶν
μας ἁμαρτιῶν καὶ ἀδικιῶν καὶ
τῶν ἁμαρτιῶν τῶν προγόνων μας ἡ
Ἱερουσαλὴμ καὶ ὁ λαός σου ἔγιναν
ὄνειδος, περίγελως καὶ χλεύη εἰς ὅλα
τὰ τριγύρω μας ἔθνη. |
17
Καὶ νῦν εἰσάκουσαν, Κύριε ὁ
Θεὸς ἡμῶν, τῆς προσευχῆς τοῦ
δούλου σου καὶ τῶν δεήσεων αὐτοῦ
καὶ ἐπίφανον τὸ πρόσωπόν
σου ἐπὶ τὸ ἁγίασμά σου
τὸ ἔρημον ἕνεκέν σου, Κύριε·
|
17
Καὶ τώρα, Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν,
ἄκουσε τὴν προσευχὴν τοῦ δούλου
σου καὶ τὰς θερμὰς ἰκεσίας,
ποὺ σοῦ ἀπευθύνει. Ἂς φανῇ
εὐμενὲς τὸ πρόσωπόν σου πρὸς
τὸν ἔρημον ναόν σου,
ἕνεκέν σου, Κύριε.
|
17
Καὶ τώρα, λοιπόν, εἰσάκουσε, Κύριε ὁ Θεὸς
ἠμῶν, τὴν προσευχὴν τοῦ δούλου
σου καὶ τὶς δεήσεις καὶ παρακλήσεις μου,
καὶ ἐμφάνισε εὐμενὲς τὸ πρόσωπόν
σου εἰς τὸν ἔρημον Ναόν σου, ἕνεκα
Σοῦ, Κύριε. |
18
κλῖνον ὁ Θεός μου τὸ οὖς σου
καὶ ἄκουσον· ἄνοιξον τοὺς ὀφθαλμούς
σου καὶ ἰδὲ τὸν ἀφανισμὸν
ἡμῶν καὶ τῆς πόλεώς σου,
ἐφ' ἧς ἐπικέκληται τὸ ὄνομά
σου ἐπ' αὐτῆς, ὅτι οὐκ ἐπὶ
ταῖς δικαιοσύναις ἡμῶν ριπτοῦμεν
τὸν οἰκτιρμὸν ἐνώπιόν
σου, ἀλλ ἐπὶ τοὺς οἰκτιρμούς
σου τοὺς πολλούς, Κύριε.
|
18
Κλῖνε, Κύριε, τὸ αὐτί σου καὶ
ἄκουσε τὴν προσευχήν μου. Ἄνοιξε,
Κύριε, τοὺς ὀφθαλμούς
σου καὶ
ἰδὲ τὸν ἐξαφανισμὸν καὶ
ἡμῶν καὶ τῆς πόλεώς
σου, εἰς τὴν ὁποίαν πόλιν ἠκούετο
καὶ ἐδοξάζετο τὸ Ὄνομά
σου. Δὲν προσπίπτομεν ἐνώπιόν
σου καὶ δὲν σὲ παρακαλοῦμεν νὰ
μᾶς λυπηθῇς χάρις εἰς τὰς δικαιοσύνας
μας, ἀλλὰ χάρις εἰς τοὺς πολλοὺς
οἰκτιρμούς σου, Κύριε.
|
18
Σκύψε, Θεέ μου, ἀπὸ τὸ ὕψος τοῦ
οὐρανοῦ, πλησίασε τὸ αὐτί σου εἰς
τὸ στόμα μου καὶ ἄκουσε τὴν προσευχήν
μου. Ἀνοιξε τοὺς ὀφθαλμούς σου καὶ
ἰδὲ τὴν τελείαν καταστροφήν μας καὶ
τὸν ἀφανισμὸν τῆς πόλεώς σου <Ἱερουσαλήμ>,
εἰς τὴν ὁποίαν ἐγίνετο ἐπίκλησις
τοῦ ὀνόματός σου. Διότι Σὲ ἱκετεύομεν
προσπίπτοντες ἐνώπιόν σου, ὄχι στηριζόμενοι εἰς
τὶς ἀρετές μας, ἀλλ’ εἰς τοὺς
πολλοὺς οἰκτιρμούς σου, Κύριε!
|
19
Εἰσάκουσον, Κύριε, ἰλάσθητι
Κύριε, πρόσχες Κύριε καὶ ποίησον·
μὴ χρονίσῃς ἕνεκέν σου, ὁ
Θεός μου, ὅτι τὸ ὄνομά σου ἐπικέκληται
ἐπὶ τὴν πόλιν σου καὶ ἐπὶ
τὸν λαόν σου. |
19
Ἄκουσε Κύριε, τὴν προσευχήν
μας. Δεῖξε στοργὴν καὶ ἔλεος πρὸς
ἡμᾶς. Στρέψε τὴν προσοχήν σου
καὶ κάμε ὅ,τι πρέπει διὰ τὴν
σωτηρίαν μας. Ἐφ' ὅσον εἶσαι Θεὸς
τοῦ ἐλέους, μὴ βραδύνῃς,
Κύριε, διότι τὸ Ὄνομά σου ἀνεφέρετο
καὶ ἐδοξάζετο εἰς τὴν πόλιν
σου τὴν Ἱερουσαλήμ, ὅπως καὶ
εἰς τὸν λαόν σου>.
|
19
Εἰσάκουσε, Κύριε, τὴν προσευχήν μου. Δεῖξε,
Κύριε, ἔλεος καὶ συμπάθειαν. Εὐδόκησε νὰ
προσέξῃς τὴν φωνήν μας, Κύριε, καὶ νὰ
ἐργασθῇς τὴν σωτηρίαν μας. Μὴ βραδύνῃς
ἕνεκα τοῦ ἐλέους καὶ τῶν οἰκτιρμῶν
σου, Θεέ μου, διότι τὸ ὄνομά σου ἀνεφέρετο
ἀκαταπαύστως καὶ ἐδοξάζετο εἰς τὴν
πόλιν σου <Ἱερουσαλήμ> καὶ εἰς τὸν
λαόν σου>. |
-20
Καὶ ἔτι ἐμοῦ λαλοῦντος
προσευχομένου καὶ ἐξαγορεύοντο
τὰς ἁμαρτίας μου καὶ τὰς ἁμαρτίας
τοῦ λαοῦ μου Ἰσραὴλ καὶ ριπτοῦντος
τὸν ἔλεόν μου ἐναντίον τοῦ
Κυρίου τοῦ Θεοῦ μου περὶ τοῦ
ὅρους τοῦ ἁγίου
|
20
Ἐνῷ ἐγὼ συνέχιζα ἀκόμη
νὰ ὁμιλῶ πρὸς τὸν Θεὸν
καὶ προσηυχόμην πρὸς αὐτόν,
ἐξαμολογούμενος τὰς ἁμαρτίας
μου καὶ τὰς ἁμαρτίας τοῦ ἰσραηλιτικοῦ
μου λαοῦ καὶ ἐπιρρίπτων τὸν
ἑαυτόν μου εἰς τὸ ἔλεος Κυρίου
τοῦ Θεοῦ μου διὰ τὴν ἀπελεύθερωσιν
τοῦ ἁγίου του ὅρους,
|
20
Ἐνῷ δὲ ἐγὼ ὁ Δανιὴλ
συνέχιζα νὰ ὁμιλῶ καὶ νὰ προσεύχωμαι
εἰς τὸν Θεὸν καὶ νὰ ἐξομολογοῦμαι
ἐνώπιόν του τὶς ἁμαρτίες μου καὶ τὶς
ἁμαρτίες τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ
μου καὶ νὰ ρίπτω τὸν ἑαυτόν μου εἰς
τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ
μου διὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν καὶ τὴν
δόξαν τοῦ ἁγίου τοῦ ὄρους·
|
21
καὶ ἔτι ἐμοῦ λαλοῦντος
ἐν προσευχῇ καὶ ἰδοὺ
ἀνὴρ Γαβριήλ, ὃν εἶδον ἐν
τῇ ὁράσει ἐν τῇ ἀρχῇ,
πετόμενος καὶ ἥψατό μου ὡσεὶ
ὥραν θυσίας ἐσπερινῆς.
|
21
ἐνῷ, λοιπόν, ἐγὼ ἀκόμη
διὰ τῆς προσευχῆς ὠμιλοῦσα πρὸς
τὸν Κύριον, ἰδού, ἕνας ἀνήρ,
ὁ Γαβριήλ, τὸν ὁποῖον εἶχον
ἴδει καὶ
εἰς τὸ προηγούμενον ὅραμα,
πετῶντας ἦλθε κοντά μου κατὰ τὴν
ὥραν τῆς ἐσπερινῆς θυσίας,
|
21
ἐνῷ ἐπίσης ἐγὼ συνέχιζα ἀκόμη
νὰ ὁμιλῶ εἰς τὸν Θεὸν
προσευχόμενος, ἰδού! Ὁ ἄνδρας Γαβριήλ, τὸν
ὁποῖον εἶδα ἀρχικῶς εἰς
τὴν προηγουμένων ὅρασιν, κατέβη πρὸς ἐμὲ
μὲ γρήγορον πέταγμα καὶ μὲ ἄγγισε
κατὰ τὴν ὥραν τῆς ἐσπερινῆς
θυσίας. |
22
Καὶ συνέτισέ με καὶ ἐλάλησε
μετ' ἐμοῦ καὶ εἶπε· Δανιήλ,
νῦν ἐξῆλθον συμβιβάσαι σε συνεσιν·
|
22
μοῦ ὡμίλησε καὶ μοῦ ἔδωσε
νὰ ἐννοήσω μερικὰ πράγματα,
ποὺ δὲν τὰ εἶχα κατανοήσει προηγουμένως.
<Δανιήλ, μοῦ εἶπε, ἐγὼ ἦλθα
νὰ σὲ κατατοπίσω
καὶ νὰ σοῦ
δώσω νὰ ἐννοήσῃς.
|
22
Μοῦ διάνοιξε τὸν νοῦν, μὲ ἐφώτισε
καὶ μοῦ ἔδωκε σύνεσιν καὶ σοφίαν,
ὡμίλησε δὲ μαζί μου καὶ μοῦ εἶπε:
<Δανιήλ, τώρα ἦλθα νὰ σὲ διαφωτίσω, νὰ
σὲ διδάξω σοφίαν καὶ νὰ σοῦ δώσω σύνεσιν.
|
23
ἐν ἀρχῇ τῆς δεήσεώς σου
ἐξῆλθε λόγος, καὶ ἐγὼ
ἦλθον τοῦ ἀναγγεῖλαί σοι. Ὅτι
ἀνὴρ ἐπιθυμιῶν εἶ σύ·
καὶ ἐννοήθητι ἐν τῷ ρήματι
καὶ σύνες ἐν τῇ ὀπτασίᾳ.
|
23
Ὅταν ἤρχισες νὰ προσεύχεσαι, ἐβγῆκεν
ἀπὸ τὸ στόμα σου παράκλησις.
Καὶ ἰδού, ἐγὼ ἦλθα νὰ
ἀπαντήσω εἰς αὐτὰ
ποὺ ἐζητοῦσες. Διότι σὺ εἶσαι
ἀνὴρ εὐγενῶν καὶ ἁγίων
ἐπιθυμιῶν. Πρόσεξε, λοιπόν,
εἰς τοὺς λόγους μου, διὰ νὰ
ἐννοήσῃς μὲ
σύνεσιν αὐτά, ποὺ εἶδες καὶ
ἤκουσες εἰς τὸ ὅραμα.
|
23
Εἰς τὴν ἀρχὴν τῆς παρακλήσεως
καὶ τῆς ἱκεσίας σου ἐδόθη διαταγὴ
ἀπὸ τὸν θρόνον τοῦ Θεοῦ <πρὸς
τοὺς ἀγγέλους>, καὶ ἐγὼ ἦλθα
νὰ σοῦ δώσω ἀπάντησιν εἰς ὅσα
ἐζητοῦσες ἀπὸ τὸν Θεὸν
καὶ νὰ σοῦ προείπω ὅσα θὰ γίνουν
εἰς τὸ μέλλον διότι σὺ εἶσαι ἄνθρωπος
ἰδιαιτέρως ἀγαπητός <ἐκλεκτός> τοῦ
Θεοῦ, μὲ εὐγενεῖς πόθους καὶ
ἀγαθὲς ἐπιθυμίες. Πρόσεξε, λοιπόν, ἐννόησε
τὸ βαθὺ νόημα τοῦ λόγου τὸν ὁποῖον
θὰ σοῦ εἰπῶ, καὶ κατανόησε ἀκριβῶς
τὸ περιεχόμενον τῆς ὁράσεως ποὺ θὰ
σοῦ ἀποκαλύψω αἰνιγματωδῶς>.
|
24
Ἑβδομήκοντα ἐβδομάδες συνετμήθησαν
ἐπὶ τὸν λαόν σου καὶ ἐπὶ
τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν σου τοῦ
συντελεσθῆναι ἁμαρτίαν καὶ τοῦ
σφραγίσαι ἁμαρτίας καὶ ἁπαλεῖψαι
τὰς ἀνομίας καὶ τοῦ ἐξιλάσασθαι
ἀδικίας καὶ τοῦ ἀγαγεῖν
δικαιοσύνην αἰώνιον καὶ τοῦ
σφραγίσαι ὅρασιν καὶ προφήτην καὶ
τοῦ χρῖσαι ἅγιον ἁγίων.
|
24
Εἰς ἑβδομήκοντα ἑβδομάδας ἐτῶν
περιωρίσθησαν αἱ συμφοραὶ καὶ αἱ
θλίψεις τοῦ λαοῦ σου καὶ τῆς
ἁγίας σου πόλεως τῆς Ἱερουσαλήμ,
διὰ νὰ τεθῇ τέρμα
εἰς τὰς ἁμαρτίας σας, διὰ νὰ
τεθῇ σφραγὶς τέρματος
εἰς τὴν ἁμαρτίαν, διὰ νὰ
ἐξαλειφθοῦν ὅλαι
αἱ παρανομίαι τῶν ἀνθρώπων,
διὰ νὰ ἐξιλεωθοῦν ἐνώπιον
τοῦ Θεοῦ αἱ ἀδικίαι καὶ
νὰ ἀποκατασταθῇ αἰωνία δικαιοσύνη,
καὶ διὰ νὰ τεθῇ τέρμα καὶ
σφραγὶς πλέον εἰς κάθε χριστολογικὴν
προφητείαν, εἰς κάθε χριστολογικὸν
προφήτην, διότι τότε
θὰ χρισθῇ προφήτης ὁ ἁγιώτατος
ἀπὸ ὅλους τοὺς
προφήτας.
|
24
<Ἑβδομῆντα ἑβδομάδες ἐτῶν
<490 ἔτη> ἔχουν καθορισθῆ σχετικῶς
μὲ τὸν λαόν σου καὶ τὴν ἁγίαν
σοῦ πόλιν, τὴν Ἱερουσαλήμ, ὥστε <μετὰ
τὴν παρέλευσιν τῶν ἑβδομῆντα αὐτῶν
ἑβδομάδων> νὰ τεθῇ τέλος εἰς τὶς
παραβάσεις καὶ τὶς ἁμαρτίες <νὰ
συμπληρωθῇ ἡ ἀποστασία>· νὰ τεθῇ
σφραγῖδα τέρματος εἰς τὴν ἁμαρτίαν,
νὰ ἑξαλειφθοῦν οἱ ἀνομίες καὶ
νὰ ἐξιλεωθοῦν οἱ ἀδικίες·
νὰ ἔλθῃ <ἀποκατασταθῇ>
δὲ αἰώνια δικαιοσύνη καὶ νὰ λάβῃ
τέλος, νὰ κλεισθῇ, ἐκπληρωθῇ καὶ
σφραγισθῇ κάθε εἴδους δρᾶσις <ἡ
ὁποία ἀναφέρεται εἰς τὸν Μεσσίαν Χριστόν>·
καὶ νὰ σιγήσῃ κάθε <χριστολογικός>
Προφήτης καὶ νά <ἤ: Διότι τότε θά> χρισθῇ
ὁ κατ’ ἐξοχὴν Ἅγιος, ὁ ἁγιώτατος
ὅλων τῶν ἁγίων <ὁ Μεσσίας, ὁ
Δεσπότης Χριστός>. |
25
Καὶ γνώσῃ καὶ συνήσεις·
ἀπὸ ἐξόδου λόγου τοῦ ἀποκριθῆναι
καὶ τοῦ οἰκοδομῆσαι Ἱερουσαλὴμ
ἕως χριστοῦ ἡγουμένου ἐβδομάδες
ἑπτὰ καὶ ἐβδομάδες ἑξηκονταδύο·
καὶ ἐπιστρέψει καὶ οἰκοδομηθήσεται
πλατεῖα καὶ τεῖχος, καὶ ἐκκενωθήσονται
οἱ καιροί. |
25
Μάθε καὶ κατανόησε καλά, ὅτι
ἀπὸ τὴν ἡμέραν, ποὺ θὰ
ἐκδοθῇ διάταγμα
διὰ τὴν ἀνοικοδόμησιν τῆς Ἱερουσαλήμ,
μέχρι τῆς ἡμέρας ποὺ θὰ
ἐμφανισθῇ ὁ ἄρχων, ὁ ὁποῖος
θὰ ἔχῃ χρισθῆ ἀπὸ ἐμέ,
θὰ περάσουν ἑπτὰ
ἐδοομάδες ἐτῶν καὶ
ἄλλαι ἑξήκοντα δύο ἐβδομάδες
ἐτῶν. Μετὰ τὰς πρώτας ἑπτὰ
ἐβδομάδας θὰ ἐπιστρέψουν οἱ
Ἰουδαῖοι αἰχμάλωτοι καὶ θὰ
ἀνοικοδομηθῇ ἡ πλατεῖα καὶ τὸ
τεῖχος τῆς πόλεως καὶ θὰ πραγματοποιηθοῦν
ἔτσι οἱ πρῶτοι καιροί.
|
25
Συνεπῶς, μάθε, κατανόησε καλὰ τοῦτο: Ἀπὸ
τὴν στιγμὴν ποὺ θὰ ἀκουσθῇ
ὁ λόγος <ἤ: Ἀπὸ τότε ποὺ
θὰ ἐκδοθῇ τὸ διάταγμα>, ὁ
ὁποῖος θὰ ἀφορᾷ εἰς τὴν
ἐπάνοδον καὶ ἀνοικοδόμησιν τῆς Ἱερουσαλήμ,
μέχρι τῶν χρόνων τῆς ἐμφανίσεως τοῦ
Ἀρχηγοῦ, ὁ ὁποῖος θὰ χρισθῇ
ἀπὸ Ἐμέ, θὰ περάσουν ἑπτὰ
ἑβδομάδες ἔτων <49 ἔτη> καὶ
ἄλλες ἑξῆντα δύο ἑβδομάδες ἔτων
<434 ἔτη>. Καί <μετὰ τὶς πρῶτες
ἑπτὰ ἑβδομάδες ἐτῶν> θὰ
ἐπιστρέψῃ ὁ Ἰουδαϊκὸς λαός,
ὁ ὁποῖος ζῇ τώρα εἰς τὴν
αἰχμαλωσίαν, καὶ θὰ ἀνοικοδομηθοῦν
πλατεῖες καὶ τείχη <τῆς Ἱερουσαλήμ>,
κάτω <ὅμως> ἀπὸ δυσκολίες καὶ
ἀγωνιώδεις περιστάσεις. |
26
Καὶ μετὰ τὰς ἑβδομάδας τὰς
ἑξηκονταδύο ἐξολοθρευθήσεται χρῖσμα,
καὶ κρῖμα οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ·
καὶ τὴν πόλιν καὶ τὸ ἅγιον
διαφθερεῖ σὺν τῷ ἡγουμένῳ
τῷ ἐρχομένῳ καὶ ἐκκοπήσονται
ἐν κατακλυσμῷ, καὶ ἕως τέλους
πολέμου συντετμημένου τάξει ἀφανισμοῖς.
|
26
Μετὰ δὲ τὴν παρέλευσιν τῶν ἑξῆντα
δύο ἑβδομάδων ἐτῶν,
θὰ θανατωθῇ ὁ
χριστός. Κυρίου, ὁ Σωτήρ, χωρὶς
νὰ ὑπάρχῃ καμμία
ἀπολύτως ἁμαρτία καὶ αἰτία
θανάτου δι' αὐτόν. Ἡ πόλις τῆς
Ἱερουσαλὴμ καὶ ὁ ἅγιος
ναὸς θὰ καταστραφοῦν μαζῆ μὲ
τοὺς ἡγουμένους, τοὺς ἄρχοντας
τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Οἱ
κάτοικοι θὰ κατακλυσθοῦν ἀπὸ
συμφορὰς καὶ ἔνας ξένος λαὸς
θὰ ἀναλάβῃ πάλεμον κατὰ
τοῦ Ἰσραήλ, μέχρι δὲ τέλους
τοῦ πολέμου θὰ ἐπιφέρῃ
φοβερὰς καταστροφὰς καὶ
τρομεροὺς ἀφανισμούς.
|
26
Καὶ μετὰ τὶς ἑξῆντα δύο ἑβδομάδες
ἔτων <434 ἔτη> θὰ θανατωθῇ Ἐκεῖνος
ὁ ὁποῖος φέρει τὸ καθ’ αὐτὸ
χρῖσμα, ὁ Χριστὸς Κυρίου, χωρὶς νὰ
ὑπάρχῃ εἰς αὐτὸν καμμία ἐνοχὴ
ἁμαρτίας <ἤ: Θὰ πληγῇ μὲ
θάνατον, ἀλλὰ δὲν ὑπάρχει θάνατος
δι’ Αὐτόν· η, κατ’ ἄλλους: Θὰ πληγῇ
μὲ θάνατον, ὁ δὲ λαὸς ὁ ὁποῖος
τὸν ἀρνήθηκε καὶ τὸν ἀπέρριψε
δὲν θὰ ὑπάρχῃ πλέον>. Καὶ
ὁ λαὸς ἐνὸς ἡγεμόνος, ὁ
ὁποῖος θὰ ἔλθῃ, θὰ καταστρέψῃ
τὴν πόλιν <Ἱερουσαλήμ> καὶ τὸ
θυσιαστήριον <τὸν Ναόν> <ἤ, κατ’ ἄλλους:
Ἡ πόλις καὶ τὸ θυσιαστήριον θὰ καταστραφοῦν
μαζὶ μὲ τοὺς ἄρχοντας τῶν χρόνων
ἐκείνων>. Οἱ κάτοικοι τῆς Ἱερουσαλὴμ
καὶ τὸ θυσιαστήριον θὰ ὑποστοῦν
τέτοιαν πανωλεθρίαν, ὡσὰν νὰ ἔχουν
κατακλυσθῇ ἀπὸ αἰφνιδίαν θύελλαν καὶ
ἀπροσδόκητον πλημμύραν! Μέχρι δὲ τὸ τέλος
τοῦ αἰφνιδίου τούτου πολέμου, ὁ ὁποῖος
θὰ σαρώσῃ καὶ θὰ ἀφανίσῃ
τὰ πάντα, θὰ ἰσχύῃ διάταγμα ἐρημώσεως
<ἢ κατ’ ἄλλους: Τὸ τέλος τοῦ ἡγεμόνος
ἐκείνου, ὁ ὁποῖος θὰ ἔλθῃ,
θὰ εἶναι ἡ καταστροφή, μέχρι δὲ τὸ
τέλος θὰ ὑπάρχῃ πόλεμος καὶ καταστραφή,
πράγματα ποὺ ἔχουν ἐξαγγελθῇ ἀπὸ
τὸν Θεόν>. |
27
Καὶ δυναμώσει διαθήκην πολλοῖς, ἑβδομὰς
μία· καὶ ἐν τῷ ἡμίσει
τῆς ἐβδομάδος ἀρθήσεταί
μου θυσία καὶ σπονδή, καὶ ἐπὶ
τὸ ἱερὸν βδέλυγμα τῶν ἐρημώσεων,
καὶ ἕως τῆς συντελείας καιροῦ
συντέλεια δοθήσεται ἐπὶ τὴν
ἐρήμωσιν. |
27
Κατὰ μίαν ἑβδομάδα ἐτῶν
ὁ Χριστὸς θὰ συνάψῃ καὶ
θὰ καταστήσῃ ἰσχυρὰν
καὶ ἔγκυρον μίαν νέον
διαθήκην. Κατὰ δὲ τὸ μέσον
τῆς ἐβδομάδος
αὐτῆς, ποὺ θὰ προσφερθῇ ἡ
μεγάλη θυσία τοῦ λυτρωτοῦ Χριστοῦ,
θὰ τεθῇ ὁριστικὸν πλέον τέρμα
εἰς τὰς παλαιὰς θυσίας καί σπονδάς.
Εἰς δὲ τὸν ναόν μου καὶ τὸν
λαὸν τοῦ Ἰσραήλ, θὰ εἰσέλθουν
βδελυραί δυνάμεις καταστροφῆς καὶ
ἐρημώσεως. Τέρμα δὲ εἰς τὴν
καταστροφὴν θὰ τεθῇ ὅταν συμπληρωθῇ
ὁ ὡρισμένος χρόνος. |
27
Καὶ τότε <ὁ Χριστός> θὰ συνάψῃ
νέαν ἰσχυρὰν διαθήκην διὰ πολλούς, ἐπὶ
μίαν ἑβδομάδα <ἑπτὰ ἔτη>· καὶ
κατὰ τὸ μέσον τῆς ἑβδομάδος αὐτῆς
<εἰς τὰ 3, 1/2 ἔτη,
ὅταν θὰ προσφερθῇ ἡ σταυρικὴ
θυσία τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ> θὰ παύσουν
πλέον ἀπὸ τοῦ νὰ προσφέρωνται εἰς
Ἐμὲ οἱ παλαιὲς αἱματηρὲς
καὶ ἀναίμακτες θυσίες. Εἰς δὲ τὸν
Ναόν <τὸ ἱερὸν ἤ: <Τὸ
πτερύγιον> = τὴν κορνίζαν τῆς στέγης τοῦ
Ναοῦ> θὰ εἰσαχθοῦν πράγματα βέβηλα,
σιχαμερὰ εἴδωλα, πράξεις βδελυρὲς καὶ
ἀπεχθεῖς, ποὺ θὰ προκαλέσουν τὴν
ἐρήμωσιν. Τοῦτο δὲ θὰ διαρκέσῃ
μέχρις ὅτου ἡ καθωρισμένη <ἀπὸ
τὸν Θεόν> ὁλοκληρωτικὴ τελικὴ καταστροφὴ
καὶ κρίσις καλύψουν ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος
ἐρημώνει τὴν χώραν <ἤ, κατ' ἄλλους:
Μέχρις ὅτου τελειώσῃ ὁ χρόνος ὁ ὁποῖος
ἔχει ὁρισθῇ διὰ τὴν ἐρήμωσιν
καὶ καταστροφὴν αὐτήν>. |