Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
θεν,
ἀδελφοὶ ἅγιοι, κλήσεως ἐπουρανίου
μέτοχοι, κατανοήσατε τὸν ἀπόστολον
καὶ ἀρχιερέα τῆς ὁμολογίας
ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν,
|
ατὰ
συνέπειαν, ἀδελφοὶ ἅγιοι, ποὺ
συμμετέχετε εἰς τὴν ἐπουρανίαν
κλῆσιν τοῦ Θεοῦ, κατανοήσατε βαθειὰ
καὶ μάθετε καλὰ αὐτόν, ποὺ
ὁ ἐπουράνιος Θεὸς μᾶς ἀπέστειλε,
τὸν Ἀρχιερέα τῆς πίστεώς
μας, τὸν Ἰησοῦν Χριστόν. |
ιὰ
τοῦτο, ἀδελφοὶ ἅγιοι, ποὺ συμμετέχετε
εἰς πρόσκλησιν, ποὺ σᾶς ἔκαμεν ὁ
ν οὐρανοῖς Θεὸς πρὸς τὸν σκοπὸν
νὰ κληρονομήσετε τὰ ἐπουράνια ἀγαθά,
γνωρίσατε καλὰ ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον
μᾶς ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς καὶ εἶναι
Ἀρχιερεὺς τῆς ὁμολογίας μας καὶ
τῆς πίστεώς μας, τὸν Ἰησοῦν
Χριστὸν δηλαδή. |
2
πιστὸν ὄντα τῷ ποιήσαντι αὐτόν,
ὡς καὶ Μωϋσῆς ἐν ὅλῳ τῷ
οἴκῳ αὐτοῦ.
|
2
Εἶναι αὐτὸς διὰ τὴν ἄφθαστον
ἀρετήν του ἀπολύτως ἀξιόπιστος
ἐνώπιον ἐκείνου, ὁ ὁποῖος
τὸν κατέστησε Ἀπόστολόν του
καὶ ἀρχιερέα μας, ὅπως καὶ ὁ
Μωϋσῆς ὑπῆρξε πιστὸς εἰς ὅλον
τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, ὁ ὁποῖος
ἦτο οἶκος τοῦ Θεοῦ.
|
2
Αὐτὸς ἀπεδείχθη ἀκριβὴς τηρητὴς
τῆς ἐντολῆς, ποὺ τοῦ ἀνέθεσεν
ὁ Πατὴρ καὶ ἀπολαμβάνει δι’ αὐτὸ
πλήρη τὴν ἐμπιστοσύνην τοῦ Θεοῦ, ὁ
ὁποῖος τὸν ἔκαμεν ἀπόστολον
καὶ Ἀρχιερέα, καθὼς καὶ ο Μωϋσῆς
ἔγινε πιστὸς εις ὅλον τὸν ἰσραηλιτικὸν
λαόν, ὁ ὁποῖος ἦτο τὸ σπίτι
τοῦ Θεοῦ. |
3
Πλείονος γὰρ δόξης οὗτος παρὰ Μωϋσῆν
ἠξίωται, καθ' ὅσον πλείονα τιμὴν
ἔχει τοῦ οἴκου ὁ κατασκευάσας
αὐτόν. |
3
Ὁ Χριστὸς ὅμως εἶναι ἀσυγκρίτως
ἀνώτερος ἀπὸ τὸν Μωϋσέα,
διότι ἔχει ἀξιωθῆ καὶ ἔλαβε
πολὺ μεγαλυτέραν δόξαν ἀπὸ ἐκεῖνον,
ἐπειδὴ ἔχει μεγαλυτέραν τιμὴν
καὶ ἀξίαν ἀπὸ τὸ σπίτι
ἐκεῖνος, ποὺ κατεσκεύασε τὸ
σπίτι. |
3
Γνωρίσατε καλὰ τὸν Ἰησοῦν, διότι αὐτὸς
ἔχει ἀξιωθῆ μεγαλυτέραν δόξαν ἀπὸ
τὴν δόξαν τοῦ Μωϋσέως. Καὶ εἶναι τόσον
πολὺ μεγαλυτέρα ἠ δόξα του αὐτή, ὅσον
ἔχει μεγαλυτέραν τιμὴν καὶ ἀξίαν ἀπὸ
τὸ σπίτι ἐκεῖνος, ποὺ τὸ κατεσκεύασε
καὶ τὸ ἐτοίμασεν. Ἐνῷ
δηλαδὴ ὁ Μωϋσῆς ἦτο μέλος τοῦ
σπιτιοῦ, ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ
δημιουργὸς καὶ οἰκοδεσπότης τούτου.
|
4
Πᾶς γὰρ οἶκος κατασκευάζεται ὑπό
τινος, ὁ δὲ τὰ πάντα κατασκευάσας
Θεός. |
4
Διότι κάθε σπίτι κατασκευάζεται ἀπὸ
κάποιον. Ἐκεῖνος δὲ ποὺ ἐδημιούργησε
τὰ πάντα ὁρατὰ καὶ ἀόρατα,
ἐτακτοποίησε καὶ ὠργάνωσε τὴν
θεοκρατικὴν πολιτείαν τῶν Ἰσραηλιτῶν,
εἶναι ὁ Θεός. |
4
Διότι κάθε σπίτι φτιάχνεται ἀπὸ κάποιον, ἐκεῖνος
δὲ ποὺ ἐδημιούργησε καὶ ἐτακτοποίησε
καὶ τὸν θεοκρατικὸν οἶκον τοῦ
Ἰσραὴλ καὶ τὸν νέον οἶκον τῆς
χριστιανικῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ
ὅλα τὰ κτίσματα εἶναι ὁ Θεός.
|
5
Καὶ Μωϋσῆς μὲν πιστὸς ἐν ὅλῳ
τῷ οἴκῳ αὐτοῦ ὡς θεράπων,
εἰς μαρτύριον τῶν λαληθησομένων,
|
5
Καὶ ὁ μὲν Μωϋσῆς, σὰν ἐπιστάτης
καὶ ὑπηρέτης ἐκ μέρους τοῦ
Θεοῦ, ἀνεδείχθη πιστὸς καὶ ἀξιόπιστος
μέσα εἰς ὅλο τὸ σπίτι τοῦ
Θεοῦ, εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν δηλαδὴ
λαόν, εἰς πίστωσιν καὶ βεβαίωσιν
ἐκείνων ποὺ ἀπρόκειτο νὰ
λεχθοῦν καὶ ἀποκαλυφθοῦν πρὸς
τὸν λαόν. |
5
Καὶ τὸν μὲν Μωϋσῆν ἔκαμεν ἔμπιστόν
του ὁ Θεὸς εἰς ὅλον τὸ σπίτι
του σὰν ἐπιστάτην τῶν δούλων, διὰ
νὰ παρέχεται ἀπὸ αὐτὸν ἔγκυρος
μαρτυρία δι’ ἐκεῖνα, ποὺ ἐπρόκειτο
νὰ λαληθοῦν ἀπὸ τὸν Θεὸν
εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας. |
6
Χριστὸς δὲ ὡς υἱὸς ἐπὶ
τὸν οἶκον αὐτοῦ, οὗ οἶκός
ἐσμεν ἡμεῖς, ἐάνπερ τὴν
παρρησίαν καὶ τὸ καύχημα τῆς
ἐλπίδος μέχρι τέλους βεβαίαν
κατάσχωμεν. |
6
Ὁ Χριστὸς ὅμως ὡς Υἱός,
ἀνεδείχθη ἀσυγκρίτως περισσότερον
πιστὸς καὶ ἀξιόπιστος ἐπάνω
εἰς ὅλο τὸ σπίτι τοῦ Θεοῦ,
τὸ ὁποῖον εἶναι καὶ ἰδικόν
του. Σπίτι δὲ τώρα τοῦ Θεοῦ
εἴμεθα ἡμεῖς οἱ Χριστιανοί,
ἐὰν βέβαια κρατήσωμεν μέχρι
τέλους σταθερὰν καὶ ἀμετακίνητον
τὴν παρρησίαν μας πρὸς τὸν Θεὸν
καὶ τὸ χαρμόσυνον καύχημα τῆς
ἐλπίδος μας, ὅτι θὰ εἴμεθα κληρονόμοι
τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν.
|
6
Ὁ Χριστὸς ὅμως ἔχει τὰ πιστὰ
σὰν υἱὸς ἐπάνω εἰς τὸ
σπίτι τοῦ Θεοῦ, τὸ ὁποῖον εἶναι
καὶ τοῦ υἱοῦ σπίτι. Σπίτι δὲ
τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Χριστοῦ τώρα
εἴμεθα ἡμείς οἱ Χριστιανοί, ἐὰν
βεβαίως κρατήσωμεν καλὰ καὶ μέχρι τέλους σταθερὰν
καὶ ἀκλόνητον τὴν ἄφοβον πεποίθησιν
καὶ τὴν ἐλπίδα, διὰ τὴν ὁποίαν
καυχώμεθα. |
7
Διό, καθὼς λέγει τὸ Πνεῦμα τὸ
Ἅγιον· σήμερον ἐὰν τῆς
φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε,
|
7
Δι' αὐτὸ ἀκριβῶς καὶ τὸ
Ἅγιον Πνεῦμα λέγει· <Σήμερον,
εἰς τὴν παροῦσαν δηλαδὴ ζωήν,
ἐὰν ἀκούσετε τὴν φωνὴν
καὶ τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ,
|
7
Ναί· τὸ νὰ εἴμεθα σπίτι τοῦ Θεοῦ
ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ νὰ κρατήσωμεν
μέχρι τέλους τὴν ἐλπίδα. Δι’ αὐτὸ
προσέχετε, ἀδελφοί, νὰ πολιτεύεσθε, καθὼς
λέγει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. Λέγει δὲ
τὸ Ἅγιον Πνεῦμα διὰ τοῦ Δαβίδ·
Ἐφ’ ὅσον εὑρίσκεσθε εἰς τὴν
παροῦσαν ζωήν, κατὰ τὴν ὁποίαν δύναται
νὰ λέγεται τὸ σήμερον, ἐὰν ἀκούετε
τὴν φωνὴν καὶ τὰ παραγγέλματα τοῦ
Θεοῦ, |
8
μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν
ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ, κατὰ
τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν
τῇ ἐρήμῳ, |
8
μὴ κάμετε σκληρὰς καὶ ἀναισθήτους
τὰς καρδίας σας εἰς τὰς θείας
ἐντολάς, ὅπως ἔγινε κατὰ τὸν
καιρὸν τῆς πικρίας καὶ τῆς ὀργῆς
μου ἐναντίον τοῦ Ἰσραηλιτικοὺ
λαοῦ, κατὰ τὴν ἡμέραν δηλαδὴ
ποὺ εἰς τὴν ἔρημον ἐφέρθησαν
αὐτοὶ προκλητικὰ ἀπέναντί
μου, καὶ ἔθεσαν ὑπὸ δοκιμασίαν
τὴν ἀγαθότητά μου καὶ τὴν
δύναμίν μου. |
8
μὴ κάνετε διὰ τῆς ἀπειθείας σκληρὰς
τὰς καρδίας σας, ὅπως ἔγινε κατὰ τὸν
καιρόν, ποὺ ἐπικράνθην καὶ ἐξωργίσθην,
κατὰ τὴν ἡμέραν ποὺ ἐδοκίμαζαν
καὶ ἐπροκαλούσαν οἱ Ἰσραηλῖται
τὴν δύναμίν μου καὶ τὴν δικαιοσύνην μου
εἰς τὴν ἔρημον. |
9
οὗ ἐπείρασάν με οἱ πατέρες
ὑμῶν, ἐδοκίμασάν με, καὶ
εἶδον τὰ ἔργα μου τεσσαράκοντα ἔτη·
|
9
Πράγματι ἐκεῖ εἰς τὴν ἔρημον
οἱ πρόγονοί σας, ὀλιγόπιστοι
καθὼς ἦσαν, ἔθεσαν ὑπὸ ἀμφισβήτησιν
καὶ δοκιμὴν τὴν πρόνοιάν μου
καὶ τὴν δύναμίν μου. Ἐν τούτοις
ἐγὼ καὶ τότε δὲν τοὺς
ἐγκατέλειψα καὶ εἶδαν τὰ θαυμαστὰ
καὶ ἔνδοξα ἔργα μου σαράντα ὁλόκληρα
χρόνια, ποὺ ἔμειναν εἰς τὴν
ἔρημον. |
9
Ἐκεῖ εἰς τὴν ἔρημον οἱ
πρόγονοί σας μὲ ἐπείραξαν, ἔθεσαν
μὲ τὴν ἀπείθειάν των ὑπὸ
ἔλεγχον καὶ δοκιμὴν τὴν δύναμίν μου
καὶ τὴν ἀγαθότητά μου. Καὶ ὅμως
ἐγὼ δὲν τοὺς ἐγκατέλιπον, ἀλλ’
εἶδαν, χωρὶς καὶ νὰ διορθωθοῦν,
τὰ ἔνδοξά μου ἔργα ἐπὶ τεσσαράκοντα
ἔτη, ποῦ ἔμειναν εἰς τὴν ἔρημον.
|
10
διὸ προσώχθισα τῇ γενεᾷ ἐκείνῃ
καὶ εἶπον· ἀεῖ πλανῶνται
τῇ καρδίᾳ, αὐτοὶ δὲ οὐκ
ἔγνωσαν τὰς ὁδούς μου·
|
10
Ἐπειδὴ ὅμως ἔμειναν ἀμετανόητοι
καὶ ἀδιόρθωτοι, ἐδυσφόρησα καὶ
ἠγανάκτησα ἐναντίον τῆς γενεᾶς
ἐκείνης καὶ εἶπα· Πάντοτε
αὐτοὶ πλανῶνται, σύμφωνα μὲ
τὰς ἁμαρτωλὰς ἐπιθυμίας καὶ
διαθέσεις τῆς καρδίας των. Αὐτοὶ
ὅμως δὲν ἠθέλησαν νὰ γνωρίσουν
τοὺς θαυμαστοὺς τρόπους μου, μὲ τοὺς
ὁποίους τοὺς καθωδηγοῦσα καὶ
τοὺς ἐπροστάτευα. |
10
Δι’ αὐτὸ ἠγανάκτησα κατὰ τῆς
γενεᾶς ἐκείνης καὶ εἶπον· Πάντοτε
πλανῶνται θεληματικὰ μὲ τὴν καρδίαν
τους· αὐτοὶ δὲ δὲν ἠθέλησαν
νὰ γνωρίσουν τὰ μέσα τῆς προνοίας μου, μὲ
τὰ ὁποῖα τοὺς ἐπροστάτευον.
|
11
ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου,
εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν
μου· |
11
Δι' αὐτὸ καὶ ὠργισμένος ἐναντίον
των ὡρκίσθην ὅτι δὲν θὰ εἰσέλθουν
εἰς τὴν γῆν τῆς εἰρηνικῆς
ἀναπαύσεως, ποὺ τοὺς ἔχω ὑποσχεθῆ>.
|
11
Καὶ τόσον πολὺ ἐπλανήθησαν, ὥστε ὠρκίσθηκα,
ὅταν ἐθύμωσα ἐναντίον των, ὅτι δὲν
θὰ ἔμβουν εἰς τὴν γῆν τῆς
ἀναπαύσεως, τὴν ὁποίαν ὑπεσχέθην
εἰς τοὺς προγόνους των. |
12
βλέπετε, ἀδελφοί, μή ποτε ἔσται ἐν
τινὶ ὑμῶν καρδία πονηρὰ ἀπιστίας
ἐν τῷ ἀποστῆναι ἀπὸ Θεοῦ
ζῶντος, |
12
Λοιπὸν προσέχετε, ἀδελφοί, μήπως
καὶ εἰς κανένα ἀπὸ σᾶς
γίνῃ πονηρή, σκληρὴ καὶ ἄπιστος
ἡ καρδιὰ ἐξ αἰτίας τῆς
ἀποστασίας ἀπὸ τὸν Θεὸν
τὸν ζῶντα. |
12
Προσέχετε λοιπόν, ἀδελφοί, μήπως ὑπάρξῃ
εἰς κανένα ἀπὸ σᾶς σκληρὰ καρδία
ἄπιστος. Γίνεται δὲ τέτοια ἡ καρδία μὲ
τὴν ἀποστασίαν ἀπὸ τὸν Θεόν,
ὁ ὁποῖος εἶναι ζωντανὸς καὶ
δὲν ἀδρανεῖ, ἀλλὰ τιμωρεῖ
ἐκείνους, ποῦ ἀποστατοῦν ἀπὸ
αὐτόν. |
13
ἀλλὰ παρακαλεῖτε ἑαυτοὺς καθ'
ἐκάστην ἡμέραν ἄχρις οὗ
τὸ σήμερον καλεῖται, ἵνα μὴ
σκληρυνθῇ τις ἐξ ὑμῶν ἀπάτῃ
τῆς ἁμαρτίας·
|
13
Ἀλλὰ προτρέπετε καὶ ἐνθαρρύνετε
ὁ ἔνας τὸν ἄλλον κάθε ἡμέραν,
ἕως ὅτου διαρκεῖ ἡ παροῦσα ζωή,
ὥστε νὰ μὴ σκληρυνθῇ κανεὶς
ἀπὸ σᾶς ἀπὸ τὰ ἀπατηλὰ
θέλγητρα τῆς ἁμαρτίας.
|
13
Ἀλλὰ προτρέπετε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον
κάθε ἡμέραν, ὅσον καιρὸν τὸ σήμερον
τῆς παρούσης ζωῆς διαρκεῖ καὶ σᾶς
καλεῖ κατ’ αὺτὸ ὁ Θεός. Προτρέπετε
καὶ διορθώνετε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον,
διὰ νὰ προλάβετε καὶ μὴ σκληρυνθῇ
κανένας ἀπὸ σᾶς ἐξαπατώμενος ἀπὸ
τὴν ἁμαρτίαν. |
14
μέτοχοι γὰρ γεγόναμεν τοῦ Χριστοῦ,
ἐάνπερ τὴν ἀρχὴν τῆς ὑποστάσεως
μέχρι τέλους βεβαίαν κατάσχωμεν,
|
14
Βεβαίως ἔχομεν γίνει συμμέτοχοι εἰς
τὴν ζωὴν καὶ τὴν δόξαν τοῦ
Χριστοῦ, ὑπὸ τὴν ἀπαραίτητον
βέβαια προϋπόθεσιν ὅτι θὰ κρατήσωμεν
σταθερὰν μέχρι τέλους τὴν πίστιν,
μὲ τὴν ὁποίαν ἠρχίσαμεν
καὶ διὰ τῆς ὁποίας ἐλάβαμεν
νέαν ὑπόστασιν ὡς τέκνα τοῦ
Θεοῦ. |
14
Πρέπει δὲ νὰ προτρέπετε καὶ νὰ οἰκοδομῆτε
ὁ ἔνας τὸν ἄλλον, διότι πρόκειται
νὰ διατηρήσωμεν ἢ νὰ χάσωμεν ὑψίστης
ἀξίας ἀγαθόν. Διότι ἔχομεν γίνει συμμέτοχοι
τῆς ζωῆς καὶ τῶν δωρεῶν τοῦ
Χριστοῦ, ἐὰν βεβαίως τὴν πίστιν, μὲ
τὴν ὁποίαν ἠρχίσαμεν, τὴν κρατήσωμεν
στερεὰ μέχρι τέλους τῆς ζωῆς μας ἀκλόνητον,
|
15
ἐν τῷ λέγεσθαι· σήμερον ἐὰν
τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε,
μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν
ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ.
|
15
Ἐφ' ὅσον, λοιπόν, ἐξακολουθεῖ
νὰ λέγεται καὶ νὰ ἰσχύῃ
τό: Σήμερον, εἰς τὴν παροῦσαν
ζωήν, ἐὰν ἀκούσετε τὴν
φωνὴν αὐτοῦ, μὴ σκληρύνετε τὰς
καρδίας σας, ὅπως οἱ Ἑβραῖοι
κατὰ τὸν καιρὸν τοῦ παραπικρασμοῦ.
|
15
ἐν ὅσῳ λέγεται· Σήμερον, ἐὰν
ἀκούσετε τὴν φωνήν μου, μὴ κάνετε σκληρὰς
τὰς καρδίας σας, ὅπως ἔγινε κατὰ τὸν
καιρόν,ποὺ μὲ ἐπίκραναν οἱ Ἰουδαῖοι
εἰς τὴν ἔρημον. |
16
Τίνες γὰρ ἀκούσαντες παρεπίκραναν;
Ἀλλ' οὐ πάντες οἱ ἐξελθόντες
ἐξ Αἰγύπτου διὰ Μωϋσέως;
|
15
Ἐφ' ὅσον, λοιπόν, ἐξακολουθεῖ
νὰ λέγεται καὶ νὰ ἰσχύῃ
τό: Σήμερον, εἰς τὴν παροῦσαν
ζωήν, ἐὰν ἀκούσετε τὴν
φωνὴν αὐτοῦ, μὴ σκληρύνετε τὰς
καρδίας σας, ὅπως οἱ Ἑβραῖοι
κατὰ τὸν καιρὸν τοῦ παραπικρασμοῦ.
|
16
Τὸ παράδειγμα δὲ τῶν Ἰουδαίων πρέπει
νὰ φοβίζῃ τὸν καθένα μας. Διότι ποῖοι
παρεπίκραναν τὸν Θεόν, καίτοι ἤκουσαν τὸν
λόγον του; Δὲν τὸν ἐπίκραναν ὅλοι,
ὅσοι ἐβγῆκαν ἐλεύθεροι ἀπὸ
τὴν Αἴγυπτον ὑπὸ τὴν ἀρχηγίαν
τοῦ Μωϋσέως; Σχεδὸν ὅλοι.
|
17
Τίσι δὲ προσώχθισε τεσσαράκοντα ἔτη;
Οὐχὶ τοῖς ἁμαρτήσασιν, ὧν
τὰ κῶλα ἔπεσεν ἐν τῇ ἐρήμῳ;
|
17
Ἐναντίον ποίων δὲ ἐδυσφόρησε
καὶ ἠγανάκτησεν ὁ Θεὸς ἐπὶ
σαράντα ἔτη; Δὲν ὀργίσθη ἐναντίον
αὐτῶν, ποὺ ἡμάρτησαν ἀπέναντί
του καὶ ἐσκληρύνθησαν καὶ τῶν
ὁποίων τὰ σώματα ἔπεσαν εἰς
τὴν ἔρημον; |
17
Κατὰ ποίων δὲ ἐβαρυκάρδισε καὶ
ἐξωργίσθη ὁ Θεὸς ἐπὶ τεσσαράκοντα
ἔτη; Δὲν ἐξωργίσθη ἐναντίον
ἐκείνων, ποὺ ἡμάρτησαν μὲ τὰς
συνεχεῖς ἀπειθείας των, τῶν ὁποίων
τὰ σώματα ἔπεσαν νεκρὰ εἰς τὴν
ἔρημον; |
18
Τίσι δὲ ὤμοσε μὴ εἰσελεύσεσθαι
εἰς τὴν κατάπαυσιν αὐτοῦ εἰ
μὴ τοῖς ἀπειθήσασι;
|
18
Ἐναντίον δὲ ποίων ὡρκίσθη
ὁ Θεός, ὅτι δὲν θὰ εἰσέλθουν
εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας,
παρὰ ἐναντίον ἐκείνων ποὺ
ἔδειξαν ἀπείθειαν καὶ σκληροκαρδίαν;
|
18
Διὰ ποίους δὲ ὡρκίσθη ὁ Θεός, ὅτι
δὲν θὰ ἔμβουν εἰς τὴν γῆν
τῆς ἐπαγγελίας, ὅπου θὰ ἀνεπαύοντο,
παρὰ δι’ ἐκείνους ποὺ ἠπείθησαν;
|
19
Καὶ βλέπομεν ὅτι οὐκ ἠδυνήθησαν
εἰσελθεῖν δι' ἀπιστίαν.
|
19
Καὶ βλέπομεν, ὅτι πράγματι ἐξ
αἰτίας τῆς ἀπιστίας των δὲν
κατώρθωσαν νὰ εἰσέλθουν εἰς
τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας.
|
19
Καὶ βλέπομεν εἰς ὅσα μᾶς διηγεῖται
ἡ Γραφή, ὅτι δὲν ἠμπόρεσαν οἱ
Ἰουδαῖοι ἐκεῖνοι νὰ εἰσέλθουν
εἰς τὴν γῆν τῆς ἀναπαύσεως ἕνεκα
τῆς ἀπιστίας, τὴν ὁποίαν ἔδειξαν.
|