Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
οβηθῶμεν
οὖν μή ποτε, καταλειπομένης ἐπαγγελίας
εἰσελθεῖν εἰς τὴν κατάπαυσιν
αὐτοῦ, δοκῇ τις ἐξ ὑμῶν
ὑστερηκέναι. |
οιπὸν
καὶ ἡμεῖς, ἔχοντες ὑπ' ὄψιν
τὴν τιμωρίαν τῶν Ἑβραίων ἂς
φοβηθῶμεν μήπως τυχόν, ἐνῶ ἰσχύει
δι' ἡμᾶς ἡ νέα ὑπόσχεσις
τοῦ Θεοῦ διὰ νὰ εἰσέλθωμεν
εἰς τὴν αἰωνίαν ἀνάπαυσιν
τῆς ἐνδόξου Βασιλείας του, φανῇ
ὅτι κάποιος ἀπὸ σᾶς ἔχει
καθυστερήσει καὶ μένει ἔξω.
|
αραδειγματιζόμενοι
λοιπὸν ἀπὸ τὴν τιμωρίαν αὐτὴν
τοῦ Ἰσραήλ, ἀφοῦ ὑπολείπεται
νέα ὑπόσχεσις τοῦ Θεοῦ νὰ εἰσέλθωμεν
εἰς τὴν αἰωνίαν ἀνάπαυσιν, εἰς
τὴν ὁποίαν μετὰ τὴν δημιουργίαν του
εἰσῆλθε καὶ αὐτός, ἂς φοβηθῶμεν,
μήπως φανῇ κανεὶς ἀπὸ σᾶς, ὅτι
καθυστέρησε καὶ ὡς ἒκ τούτου μείνῃ
ἔξω καὶ ἀποκλεισθῇ.
|
2
Καὶ γάρ ἐσμεν εὐηγγελισμένοι,
καθάπερ κἀκεῖνοι· ἀλλ' οὐκ
ὠφέλησεν ὁ λόγος ἀκοῆς
ἐκείνους μὴ συγκεκραμένους τῇ
πίστει τοῖς ἀκούσασιν.
|
2
Διότι καὶ ἡμεῖς ἔχομεν πάρει
τὴν χαρμόσυνον ὑπόσχεσιν τῆς
αἰωνίου ζωῆς, ὅπως ἀκριβῶς
ἐκεῖνοι εἶχαν πάρει τὴν ὑπόσχεσιν
διὰ τὴν γῆν τῆς ἀναπαύσεώς
των. Ἀλλὰ δὲν τοὺς ὠφέλησεν
ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον ἤκουσαν
διὰ τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας,
ἐπειδὴ εἰς τοὺς ἀκούσαντας
δὲν ἦτο συνυφασμένος καὶ συνδεδεμένος
μὲ τὴν ζωντανὴν πίστιν καὶ τὴν
πρόθυμον ὑπακοήν. |
2
Πρέπει δὲ νὰ ἔχωμεν τὸν φόβον αὐτόν,
διότι καὶ ἡμεῖς ἔχομεν λάβει τὴν
χαροποιὸν ὑπόσχεσιν τῆς καταπαύσεως, ὅπως
καὶ ἐκεῖνοι εἶχον λάβει τὴν
ὑπόσχεσιν διὰ τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας.
Δὲν ὠφέλησεν ὅμως ἐκείνους ὁ
λόγος τῆς ἐπαγγελίας, ποὺ ἤκουσαν,
ἐπειδὴ εἰς ἐκείνους ποὺ τὸν
ἤκουσαν, δὲν ἦτο ἀναμεμιγμένος καὶ
ἐνωμένος μὲ πίστιν. |
3
Εἰσερχόμεθα γὰρ εἰς τὴν κατάπαυσιν
οἱ πιστεύσαντες, καθὼς εἴρηκεν·
ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου,
εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν
μου· καίτοι τῶν ἔργων ἀπὸ
καταβολῆς κόσμου γενηθέντων.
|
3
Ἡμεῖς ὅμως, ποὺ ἔχομεν πιστεύσει,
θὰ εἰσέλθωμεν εἰς τὴν αἰωνίαν
ἀνάπαυσιν τοῦ οὐρανοῦ, καθὼς
ἔχει εἴπει ὁ Θεός· <Ἔτσι
ὠργισμένος ἐναντίον των ὡρκίσθην,
ὅτι δὲν θὰ εἰσέλθουν εἰς
τὴν γῆν τῆς ἀναπαύσεως, ποὺ
τοὺς ἔχω ὑποσχεθῆ>· καίτοι
τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ, συνεπῶς καὶ
ἡ γῆ τῆς καταπαύσεως, ἔγιναν
ἀπὸ τότε ποὺ ἐκτίσθη ὁ
κόσμος. |
3
Διότι θὰ ἔμβωμεν εἰς τὴν ἀληθινὴν
κατάπαυσιν, ὅσοι ἐπιστεύσαμεν σύμφωνα μὲ
ἐκεῖνο, ποὺ ἔχει εἴπει ὁ
Θεός: Ὥστε ὡρκίσθην, ὅταν ἐθύμωσα
ἐναντίον των, ὅτι δὲν θὰ εἴσελθουν
εἰς τὴν γῆν τῆς ἀναπαύσεως,
ποὺ ὑπεσχέθην. Καὶ δὲν εἰσῆλθον
ἐκεῖνοι, καίτοι τὰ ἔργα τῆς
δημιουργίας ἔγιναν ἐξ ἀρχῆς, ἀφ’
ὅτου ἐκτίσθη ὁ κόσμος καὶ συνεπῶς
ὑπῆρχεν ἀπὸ τότε ἕτοιμος καὶ
ἡ κατάπαυσις. |
4
Εἴρηκε γάρ που περὶ τῆς ἑβδόμης
οὕτω· καὶ κατέπαυσεν ὁ Θεὸς
ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ
ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ·
|
4
Διότι ἔχει λεχθῇ κάπου εἰς τὴν
Ἁγίαν Γραφὴν διὰ τὴν ἑβδόμην
ἡμέραν τοῦτο· <Καὶ κατέπαυσεν
ὁ Θεός κατὰ τὴν ἑβδόμην
ἡμέραν ἀπὸ ὅλα τὰ ἔργα
του>. |
4
Ὅτι δὲ ἀπὸ τότε ἐτοιμάσθη
καὶ ἡ κατάπαυσις, ἀποδεικνύεται ἀπὸ
τὸ ὅτι ἔχει εἴπει τὸ Πνεῦμα
τὸ Ἅγιον εἰς κάποιο μέρος τῆς Ἁγίας
Γραφῆς διὰ τὴν ἑβδόμην ἡμέραν
τὰ ἑξῆς: Καὶ κατέπαυσεν ὁ Θεὸς
κατὰ τὴν ἑβδόμην ἡμέραν ἀπὸ
ὅλα τὰ ἔργα του. |
5
καὶ ἐν τούτῳ πάλιν· εἰ
εἰσευλεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν
μου. |
5
Καὶ πάλιν εἰς τὴν Ἁγίαν
Γραφὴν ἔχει λεχθῇ· <Δὲν θὰ
εἰσέλθουν εἰς τὴν καταύπασίν
μου>, ὅπως καὶ πράγματι δὲν εἰσῆλθον.
|
5
Καὶ ἔχει λεχθῇ πάλιν εἰς τὸ
αὐτὸ μέρος τῆς Γραφῆς: Δὲν θὰ
εἰσέλθουν εἰς τὴν κατάπαυσίν μου.
Ἄρα κανεὶς ἕως τώρα δὲν εἰσῆλθεν
εἰς τὴν ἐτοιμασμένην ἐξ ἀρχῆς
κατάπαυσιν. |
6
Ἐπεὶ οὖν ἀπολείπεταί τινας
εἰσελθεῖν εἰς αὐτήν, καὶ
οἱ πρότερον εὐαγγελισθέντες οὐκ
εἰσῆλθον δι' ἀπείθειαν,
|
6
Ἐπειδή, λοιπόν, ὑπολείπεται
νὰ εἰσέλθουν κάποιοι εἰς τὴν
καταύπασιν καὶ αὐτοὶ ποὺ ἐδέχθησαν
προηγουμένως τὴν χαρμόσυνον ὑπόσχεσιν
δὲν εἰσῆλθον εἰς αὐτὴν
ἐξ αἰτίας τῆς ἀπιστίας
των, |
6
Ἐπειδὴ λοιπὸν ἀπομένει νὰ εἰσέλθουν
κάποιοι εἰς τὴν κατάπαυσιν αὐτήν, καὶ
ἐκεῖνοι, ποὺ ἔλαβαν προτήτερα τὴν
χαροποιὸν ὑπόσχεσιν περὶ καταπαύσεως, δὲν
ἐμβῆκαν εἰς αὐτὴν ἕνεκα
ἀπειθείας, |
7
πάλιν τινὰ ὁρίζει ἡμέραν,
σήμερον, ἐν Δαυῒδ λέγων, μετὰ
τοσοῦτον χρόνον, καθὼς εἴρηται·
σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ
ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς
καρδίας ὑμῶν. |
7
πάλιν ὁ Θεὸς ὁρίζει κάποιον
ἄλλην ἡμέραν, λέγων μὲ τὸ
στόμα τοῦ Δαυΐδ· σήμερον, ὕστερα
δηλαδὴ ἀπὸ τόσους αἰῶνας
μετὰ τὸν Μωϋσέα, καθὼς ἔχει
λεχθῇ διὰ τοῦ Δαυῒδ <Σήμερον,
ἐὰν ἀκούσετε τὴν φωνὴν
τοῦ Θεοῦ, μὴ κάμετε σκληρὰς
τὰς καρδίας σας, μὲ τὴν ἀπιστίας
καὶ τὴν ἀνυπακοήν σας>.
|
7
πάλιν ὁ Θεὸς ὁρίζει καιρὸν καταπαύσεως.
Καὶ ὁρίζει τὸν καιρὸν αὐτόν,
ὅταν λέγῃ μὲ τὸ στόμα τοῦ Δαβίδ,
Σήμερον. Ὁ Δαβίδ, ποὺ εἶπε τὸ Σήμερον,
ἔζησε πολλοὺς χρόνους ὕστερον ἀπὸ
τὸν Μωϋσῆν. Ὕστερον λοιπὸν ἀπὸ
τόσους χρόνους ποὺ ἐπέρασαν, ἀφ’ ὅτου
ἐπὶ Μωϋσέως ὡρκίσθη ὁ Θεὸς νὰ
μὴ εἰσέλθουν οἱ Ἰουδαῖοι
εἰς τὴν ἐπίγειον κατάπαυσιν, ὡρίσθη
πάλιν τὸ Σήμερον, σύμφωνα μὲ ἐκεῖνο
ποὺ ἐλέχθη διὰ τοῦ Δαβὶδ·
Σήμερον, ἐὰν ἀκούσετε τὴν φωνὴν
τοῦ Θεοῦ, μὴ κάνετε διὰ τῆς
ἀπειθείας σκληρὰς τὰς καρδίας σας.
|
8
Εἰ γὰρ αὐτοὺς Ἰησοῦς κατέπαυσεν,
οὐκ ἂν περὶ ἄλλης ἐλάλει
μετὰ ταῦτα ἡμέρας·
|
8
Διότι, ἐὰν ὁ Ἰησοῦς τοῦ
Ναυῆ ὠδηγοῦσε τοὺς Ἑβραίους
ἐκείνους τῆς ἀνυπακοῆς καὶ
τοὺς εἰσῆγε τότε εἰς τὴν
γῆν τῆς καταπαύσεως, δὲν θὰ
ὠμιλοῦσε ὁ Θεὸς ἔπειτα ἀπὸ
αὐτὰ περὶ ἄλλης ἡμέρας
καταπαύσεως. (Ἡ γῆ τῆς ἐπαγγελίας
εἰς τὴν ὁποίαν εἰσῆλθον
οἱ Ἰσραηλῖται δὲν ἦτο ἡ
γῆ τῆς ἀληθινῆς,
τῆς αἰωνίας ἀναπαύσεως. Δι'
αὐτὸ ὁ Θεὸς ὁμιλεῖ περὶ
ἄλλης ἀναπαύσεως). |
8
Καὶ ἂς μὴ εἴπῃ κανείς, ὅτι
ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ ἐπέτυχεν
ἔπειτα νὰ εἰσαγάγῃ τοὺς Ἰσραηλίτας
εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας καὶ
καταπαύσεως. Ἡ κατάπαυσις ἐκείνη δὲν ἦτο
ἡ αἰωνία καὶ ἀληθινή. Διότι, ἐὰν
ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ εἶχεν
ὁδηγήσει ἐκείνους εἰς τὴν ἀληθινὴν
κατάπαυσιν, δὲν θὰ ὡμίλει τὸ Ἅγιον
Πνεῦμα ἔπειτα περὶ ἅλλου καιροῦ,
κατὰ τὸν ὁποῖον ἠμποροῦν
οἱ ἄνθρωποι νὰ κληρονομήσουν τὴν κατάπαυσιν.
|
9
ἄρα ἀπολείπεται σαββατισμὸς τῷ
λαῷ τοῦ Θεοῦ.
|
9
Διὰ νὰ ὁμιλῇ ὅμως τὸ Πνεῦμα
τὸ Ἅγιον περὶ ἄλλης καταπαύσεως,
σημαίνει ὅτι ἀπομένει αἰωνία
καὶ χαρμόσυνος κατάπαυσις καὶ μακαριότητος
εἰς τὸν ἀληθινὸν λαὸν τοῦ
Θεοῦ. |
9
Συνεπῶς ἀπομένει καὶ ἐπιφυλάσσεται
εἰς τὸν ἀληθινὸν λαὸν τοῦ
Θεοῦ κάποια αἰωνία καὶ ἱερὰ
κατάπαυσις, ὅμοια πρὸς τὴν κατάπαυσιν τοῦ
Θεοῦ κατὰ τὸ Σάββατον τῆς δημιουργίας.
|
10
Ὁ γὰρ εἰσελθὼν εἰς τὴν
κατάπαυσιν αὐτοῦ καὶ αὐτὸς
κατέπαυσεν ἀπὸ τῶν ἔργων αὐτοῦ,
ὥσπερ ἀπὸ τῶν ἰδίων ὁ
Θεός. |
10
Διότι ἐκεῖνος ποὺ εἰσῆλθεν
εἰς αὐτὴν τὴν αἰωνίαν
κατάπαυσιν τοῦ Θεοῦ, εἰς τὴν
βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἔχει
ἀναπαυθῆ καὶ αὐτὸς ἀπὸ
τοὺς ἀγῶνας καὶ τὰ ἔργα
του, ὅπως ἀκριβῶς καὶ ὁ Θεὸς
ἀνεπαύθη ἀπὸ τὰ ἰδικά
του ἔργα. |
10
Πράγματι δὲ πρόκειται περὶ ἱερᾶς καὶ
αἰωνίας καταπαύσεως, περὶ σαββατισμοῦ. Διότι
ἐκεῖνος, ποῦ ἐμβῆκεν εἰς
τὴν κατάπαυσιν τοῦ Θεοῦ, καὶ αὐτὸς
ἀνεπαύθη ἀπὸ τὰ ἔργα του, καθὼς
ἀκριβῶς καὶ ὁ Θεὸς ἀπὸ
τὰ ἴδιά του ἔργα. |
11
Σπουδάσωμεν οὖν εἰσελθεῖν εἰς
ἐκείνην τὴν κατάπαυσιν, ἵνα
μὴ ἐν τῷ αὐτῷ τις ὑποδείγματι
πέσῃ τῆς ἀπειθείας.
|
11
Ἂς προσπαθήσωμεν, λοιπόν, μὲ κάθε
ἐπιμέλειαν καὶ δραστηριότητα νὰ
εἰσέλθωμεν εἰς ἐκείνην τὴν
οὐρανίαν ἀνάπαυσιν, διὰ νὰ
μὴ πέσῃ κανεὶς εἰς τὸ
αὐτὸ κατάντημα καὶ πάθημα τῶν
ἀπίστων καὶ ἀνυποτάκτων Ἰουδαίων.
|
11
Ἂς προσπαθήσωμεν λοιπὸν μὲ σπουδὴν
καὶ ἐπιμέλειαν νὰ ἔμβωμεν εἰς
ἐκείνην τὴν κατάπαυσιν, διὰ νὰ μὴ
πέσῃ κανεὶς εἰς τὸ αὐτὸ
παράδειγμα τῆς ἀπειθείας τῶν Ἰουδαίων
καὶ ἀποκλεισθῇ ὅπως ἀπεκλείσθησαν
καὶ ἐκεῖνοι. |
12
Ζῶν γὰρ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ
καὶ ἐνεργὴς καὶ τομώτερος ὑπὲρ
πᾶσαν μάχαιραν δίστομον καὶ διικνούμενος
ἄχρι μερισμοῦ ψυχῆς τε καὶ πνεύματος,
ἁρμῶν τε καὶ μυελῶν, καὶ κριτικὸς
ἐνθυμήσεων καὶ ἐννοιῶν καρδίας,
|
12
Διότι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δὲν
εἶναι νεκρὸς καὶ ἀδρανής, ἀλλὰ
ζωντανὸς καὶ δραστήριος, κοπτερώτερος
ἀπὸ κάθε κολοτροχισμένο δίκοπο
μαχαίρι, ἱκανὸς νὰ εἰσδύῃ
εἰς ὅλην τὴν ὕπαρξιν τοῦ ἀνθρώπου,
μέχρι ποὺ νὰ ξεχωρίζῃ τὴν
ψυχὴν καὶ τὰ πνευματικὰ χαρίσματα
τοῦ ἀνθρώπου, τὰς ἀρθρώσεις
καὶ τοὺς μυελούς· καὶ ἔχει
τὴν δύναμιν νὰ ἐρευνᾷ καὶ
νὰ κρίνῃ καὶ τὰς πλέον
ἀφανεῖς καὶ κρυφίας σκέψεις
καὶ ἐννοίας τῆς καρδίας.
|
12
Πρέπει δὲ νὰ δείξωμεν ἐπιμέλειαν καὶ
σπουδήν, διότι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ
ὁποῖος περιέχει τὰς ὑποσχέσεις καὶ
ἀπειλάς του, δὲν εἶναι νεκρὸν γράμμα.
Εἶναι ζωντανὸς καὶ δραστικός, καὶ
κοπτερώτερος ἀπὸ κάθε δίκοπον μάχαιραν καὶ
εἰσχωρεῖ καὶ εὶς αὐτὰ
τὰ ἀδιασπάστως ἐνωμένα βάθη
τοῦ ἀνθρώπου, ἤτοι καὶ εἰς τὴν
ψυχὴν καὶ εἰς τὰς ἀνωτέρας πνευματικὰς
δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου, καὶ εἰς τὰς
ἀρθρώσεις καὶ εἰς τοὺς μυελούς. Καὶ
εἰς τὴν ἀνεπίδεκτον ψυχὴν προκαλεῖ
πληγὰς καὶ τύψεις, εἰς τὸ τέλος δὲ
καὶ σκληρύνσεις ποὺ δὲν θεραπεύονται. Καὶ
ἔχει τὴν δύναμιν νὰ ἐρευνᾷ καὶ
νὰ κρίνῃ καὶ αὐτὰς τὰς
ἀφανεῖς σκέψεις καὶ ἰδέας τῆς
καρδίας. |
13
καὶ οὐκ ἐστὶ κτίσις ἀφανὴς
ἐνώπιον αὐτοῦ, πάντα δὲ
γυμνὰ καὶ τετραχηλισμένα τοῖς ὀφθαλμοῖς
αὐτοῦ, πρὸς ὃν ἡμῖν ὁ
λόγος. |
13
Καὶ δὲν ὑπάρχει κανένα κτίσμα
ἀφανὲς καὶ ἀόρατον ἐνώπιον
τοῦ Θεοῦ, ἀλλ' ὅλα εἶναι γυμνὰ
καὶ ξέσκεπα εἰς τὰ μάτια αὐτοῦ,
πρὸς τὸν ὁποῖον καὶ ἡμεῖς
μίαν ἡμέραν θὰ λογοδοτήσωμεν.
|
13
Καὶ δὲν ὑπάρχει κανὲν κτίσμα ἀφανὲς
καὶ ἀόρατον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ,
ἀλλ’ ὅλα εἶναι γυμνὰ καὶ ξεσκεπασμένα
εἰς τὰ μάτια ἐκείνου, πρὸς τὸν
ὁποῖον θὰ δώσωμεν λογαριασμὸν καὶ
ἀπολογίαν διὰ τὰς πράξεις μας.
|
14
Ἔχοντες οὖν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα
τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν
υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς
ὁμολογίας. |
14
Ἀφοῦ, λοιπόν, ἔχομεν Ἀρχιερέα
μέγαν, ποὺ ἔχει διαβῆ τοὺς οὐρανοὺς
καὶ ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν τοῦ
Θεοῦ, τὸν Ἰησοῦν, τὸν Υἱὸν
τοῦ Θεοῦ, ἂς κρατῶμεν σφικτὰ
τὴν ὁμολογίαν τῆς πίστεώς
μας. |
14
Ἀφοῦ λοιπόν, σύμφωνα καὶ μὲ ὅσα
εἴπομεν, ἔχομεν μεγάλον Ἀρχιερέα, ὁ
ὁποῖος ἔχει πλέον περάσει ἀπὸ
τοὺς οὐρανοὺς καὶ ἐμβῆκεν
εἰς τὴν αἰωνίαν κατάπαυσιν, ὅπου μᾶς
περιμένει, τὸν Ἰησοῦν δηλαδή, ὁ ὁποῖος
δὲν εἶναι ἁπλοῦς ἄνθρωπος, ἀλλ’
εἶναι καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ,
ἂς κρατῶμεν καλὰ τὴν ὁμολογίαν
τῆς πίστεώς μας πρὸς αὐτόν.
|
15
Οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ
δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείας
ἡμῶν, πεπειραμένον δὲ κατὰ πάντα
καθ' ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας.
|
15
Διότι δὲν ἔχομεν Ἀρχιερέα, ὁ
ὁποῖος-λόγῳ ἀγνοίας ἐκείνων
ποὺ συμβαίνουν εἰς ἡμᾶς-δὲν
ἠμπορεῖ νὰ αἰσθανθῇ συμπάθειαν
πρὸς τὰς πνευματικὰς καὶ ἠθικὰς
ἡμῶν ἀσθενείας καὶ ἀδυναμίας.
Τουναντίον ἔχομεν Ἀρχιερέα, ὁ
ὁποῖος ἔχει πειρασθῆ καὶ δοκιμασθῆ
εἰς ὅλα, ὅσα εἶναι δυνατὸν νὰ
πειρασθῇ ἡ ἀνθρωπίνη φύσις,
ὁμοίως μὲ ἡμᾶς, χωρὶς
ὅμως νὰ παρασυρθῇ εἰς καμμίαν
ἀπολύτως ἁμαρτίαν.
|
15
Μὴ περάσῃ δὲ ποτὲ ἀπὸ
τὸν νοῦν μας, ὅτι ἀφοῦ αὐτὸς
εἶναι τώρα εἰς τοὺς οὐρανούς, δὲν
θὰ δείξῃ ἐνδιαφέρον δι’ ἠμᾶς.
Διότι δὲν ἔχομεν Ἀρχιερέα, ὁ ὁποῖος
ἐπειδὴ δὲν γνωρίζει τὰ ὅσα μᾶς
συμβαίνουν, ἢ ἐπειδὴ ὑψώθη τόσον
πολὺ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ συμπαθήσῃ
εἰς τὰς ἠθικὰς καὶ φυσικὰς
ἀδυναμίας μας. Ἀλλ’ ἔχομεν Ἀρχιερέα,
ὁ ὁποῖος ἔχει πειρασθῆ καθ’
ὅλους τοὺς τρόπους, κατὰ τοὺς ὁποίους
ἡ ἀνθρωπίνη φύσις δύναται νὰ πειρασθῇ.
Ἔχει πειρασθῆ ἐξ ὁλοκλήρου ὅμοια
πρὸς ἡμᾶς, χωρὶς ὅμως νὰ
ὑποπέσῃ εἰς καμμίαν ἁμαρτίαν.
|
16
Προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ
θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν
ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς
εὔκαιρον βοήθειαν. |
16
Λοιπὸν ἂς προσευχώμεθα μὲ θάρρος
καὶ ἀκλόνητος πεποίθησιν εἰς
τὸν θρόνον τῆς χάριτος, διὰ
νὰ λάβωμεν ἔλεον καὶ συγχώρησιν
τῶν ἁμαρτιῶν μας καὶ διὰ νὰ
εὕρωμεν τὴν θείαν χάριν, ποὺ
θὰ μᾶς βοηθῇ ἀποτελεσματικῶς
εἰς κάθε περίστασιν πειρασμῶν καὶ
κινδύνων. |
16
Ἀφοῦ δὲ τέτοιος εἶναι ὁ Ἀρχιερεύς
μας, ἂς πλησιάζωμεν λοιπὸν μὲ θάρρος καὶ
ἄφοβον πεποίθησιν πρὸς τὸν βασιλικὸν
θρόνον του, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἐκπηγάζει
ἡ χάρις, διὰ νὰ λάβωμεν συγχώρησιν διὰ
τὰς ἁμαρτίας μας καὶ διὰ νὰ
εὕρωμεν εὔνοιαν καὶ δωρεάς, ποὺ θὰ
μᾶς δώσουν βοήθειαν ἐπίκαιρον εἰς κάθε κρίσιμον
ὥραν πειρασμοῦ. |