Επιστολαί : Επιστολή Προς Εβραίους : Κεφάλαιον Ζ'

Πρωτότυπο Κείμενο

ὗτος γὰρ ὁ Μελχισεδέκ, βασιλεὺς Σαλήμ, ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου, ὁ συναντήσας Ἀβραὰμ ὑποστρέφοντι ἀπὸ τῆς κοπῆς τῶν βασιλέων καὶ εὐλογήσας αὐτόν,
2 ᾧ καὶ δεκάτην ἀπὸ πάντων ἐμέρισεν Ἀβραάμ, πρῶτον μὲν ἑρμηνευόμενος βασιλεὺς δικαιοσύνης, ἔπειτα δὲ καὶ βασιλεὺς Σαλήμ, ὅ ἐστι βασιλεὺς εἰρήνης,
3 ἀπάτωρ, ἀμήτωρ, ἀγενελόγητος, μῆτε ἀρχὴν ἡμερῶν μῆτε ζωῆς τέλος ἔχων, ἀφωμοιωμένος δὲ τῷ υἱῷ τοῦ Θεοῦ, μένει ἱερεὺς εἰς τὸ διηνεκές.
4 Θεωρεῖτε δὲ πηλίκος οὗτος, ᾧ καὶ δεκάτην Ἀβραὰμ ἔδωκεν ἐκ τῶν ἀκροθινίων ὁ πατριάρχης.
5 Καὶ οἱ μὲν ἐκ τῶν υἱῶν Λευεῒ τὴν ἱερατείαν λαμβάνοντες ἐντολὴν ἔχουσιν ἀποδεκατοῦν τὸν λαὸν κατὰ τὸν νόμον, τουτ' ἐστι τοὺς ἀδελφοὺς αὐτῶν, καίπερ ἐξεληλυθότας ἐκ τῆς ὀσφῦος Ἀβραάμ·
6 ὁ δὲ μὴ γενεαλογούμενος ἐξ αὐτῶν δεδεκάτωκε τὸν Ἀβραάμ, καὶ τὸν ἔχοντα τὰς ἐπαγγελίας εὐλόγηκε.
7 Χωρὶς δὲ πάσης ἀντιλογίας τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ κρείττονος εὐλογεῖται.
8 Καὶ ὧδε μὲν δεκάτας ἀποθνήσκοντες ἄνθρωποι λαμβάνουσιν, ἐκεῖ δὲ μαρτυρούμενος ὅτι ζῇ.
9 Καὶ ὡς ἔπος εἰπεῖν, διὰ Ἀβραὰμ καὶ Λευεῒ ὁ δεκάτας λαμβάνων δεδεκάτωται·
10 ἔτι γὰρ ἐν τῇ ὀσφύϊ τοῦ πατρὸς ἦν ὅτε συνήντησεν αὐτῷ Μελχισεδέκ.
11 Εἰ μὲν οὖν τελείωσις διὰ τῆς Λευϊτικῆς ἱερωσύνης ἦν· ὁ λαὸς γὰρ ἐπ' αὐτῇ νενομοθέτητο· τίς ἔτι χρεία κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ ἕτερον ἀνίστασθαι ἱερέα καὶ οὐ κατὰ τὴν τάξιν Ἀαρὼν λέγεσθαι;
12 Μετατιθεμένης γὰρ τῆς ἱερωσύνης ἐξ ἀνάγκης καὶ νόμου μετάθεσις γίνεται.
13 Ἐφ' ὃν γὰρ λέγεται ταῦτα, φυλῆς ἑτέρας μετέσχηκεν, ἀφ' ἧς οὐδεὶς προσέσχηκε τῷ θυσιαστηρίῳ.
14 Πρόδηλον γὰρ ὅτι ἐξ Ἰούδα ἀνατέταλκεν ὁ Κύριος ἡμῶν, εἰς ἣν φυλὴν οὐδὲν περὶ ἱερωσύνης Μωϋσῆς ἐλάλησε.
15 Καὶ περισσότερον ἔτι κατάδηλόν ἐστιν, εἰ κατὰ τὴν ὁμοιότητα Μελχισεδὲκ ἀνίσταται ἱερεὺς ἕτερος,
16 ὃς οὐ κατὰ νόμον ἐντολῆς σαρκικῆς γέγονεν, ἀλλὰ κατὰ δύναμιν ζωῆς ἀκαταλύτου·
17 μαρτυρεῖ γὰρ ὅτι σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ.
18 Ἀθέτησις μὲν γὰρ γίνεται προαγούσης ἐντολῆς διὰ τὸ αὐτῆς ἀσθενὲς καὶ ἀνωφελές·
19 οὐδὲν γὰρ ἐτελείωσεν ὁ νόμος, ἐπεισαγωγὴ δὲ κρείττονος ἐλπίδος, δι' ἧς ἐγγίζομεν τῷ Θεῷ.
20 Καὶ καθ' ὅσον οὐ χωρὶς ὁρκωμοσίας·- οἱ μὲν γὰρ χωρὶς ὁρκωμοσίας εἰσὶν ἱερεῖς γεγονότες,
21 ὁ δὲ μετὰ ὁρκωμοσίας διὰ τοῦ λέγοντος πρὸς αὐτόν· ὤμοσε Κύριος, καὶ οὐ μεταμεληθήσεται· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ·-
22 κατὰ τοσοῦτον κρείττονος διαθήκης γέγονεν ἔγγυος Ἰησοῦς.
23 Καὶ οἱ μὲν πλείονές εἰσι γεγονότες ἱερεῖς διὰ τὸ θανάτῳ κωλύεσθαι παραμένειν·
24 ὁ δὲ διὰ τὸ μένειν αὐτὸν εἰς τὸν αἰῶνα ἀπαράβατον ἔχει τὴν ἱερωσύνην·
25 ὅθεν καὶ σώζειν εἰς τὸ παντελὲς δύναται τοὺς προσερχομένους δι' αὐτοῦ τῷ Θεῷ, πάντοτε ζῶν εἰς τὸ ἐντυγχάνειν ὑπὲρ αὐτῶν.
26 Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος,
27 ὃς οὐκ ἔχει καθ' ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας.
28 Ὁ νόμος γὰρ ἀνθρώπους καθίστησιν ἀρχιερεῖς ἔχοντας ἀσθένειαν, ὁ λόγος δὲ τῆς ὁρκωμοσίας τῆς μετὰ τὸν νόμον υἱὸν εἰς τὸν αἰῶνα τετελειωμένον.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ράγματι ὁ Μελχιζεδὲκ προεικόνιζε τὸν Χριστόν, διότι αὐτὸς ὁ Μελχισεδὲκ ἦτο βασιλεὺς τῆς πόλεως Σαλήμ, τῆς Ἱερουσαλήμ, τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου ἱερεύς, ὁ ὁποῖος καὶ εἶχε συναντήσει τὸν Ἀβραάμ, ὅταν ἐπέστρεφεν οὗτος ἀπὸ τὸν ὄλεθρον τῶν βασιλέων, τοὺς ὁποίους εἶχε κατανικήσει, καὶ τὸν εὐλόγησεν.
2 Εἰς αὐτὸν ὁ Ἀβραὰμ ἐξεχώρισε καὶ ἔδωσε τὸ δέκατον ἀπὸ ὅλα τὰ λάφυρα. Ὁ Μελχισεδὲκ δὲ αὐτὸς ἔχει ὄνομα ποὺ ἑρμηνεύεται <βασιλεὺς δικαιοσύνης> ἔπειτα δὲ εἶναι βασιλεὺς τῆς Σαλήμ, δηλαδὴ βασιλεὺς εἰρήνης, διότι τὸ ὄνομα Σαλὴμ σημαίνει εἰρήνη.
3 Ἐπὶ πλέον δὲ ἡ Ἁγία Γραφὴ παρουσιάζει τὸν Μελχισεδὲκ ἀγενεαλόγητον, χωρὶς νὰ κάμνῃ λόγον περὶ τοῦ πατρὸς καὶ τῆς μητρός του, σὰν νὰ μὴ ἔχῃ οὔτε ἀρχὴν ἡμερῶν οὔτε τέλος ζωῆς, ὅμοιον πρὸς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, ποὺ μένει διαρκῶς ἱερεύς. (Ἔτσι δὲ ὁ Μελχισεδέκ, ἐπειδὴ λέγεται <βασιλεὺς δικαιοσύνης> καὶ εἶναι βασιλεὺς εἰρήνης καὶ παρουσιάζεται χωρὶς ἀρχὴν καὶ τέλος, ἔχει καταστῇ τύπος καὶ σύμβολον τοῦ Χριστοῦ, διότι ὁ Χριστὸς εἶναι βασιλεὺς δικαιοσύνης, βασιλεὺς εἰρήνης, ἀπάτωρ ὡς ἄνθρωπος, ἀμήτωρ ὡς Θεός, Ἀρχιερεὺς δὲ αἰώνιως καὶ μοναδικός, χωρὶς νὰ ἔχῃ οὔτε προηγούμενόν τοῦ οὔτε διάδοχόν του ἴσον πρὸς αὐτόν).
4 Βλέπετε, λοιπόν, πόσον μεγάλος ὑπῆρξεν αὐτὸς ὁ Μελχισεδέκ, ἀφοῦ εἰς αὐτὸν πρὸς ἔνδειξιν σεβασμοῦ καὶ ἐκτιμήσεως ἔδωσεν ὁ μεγάλος πατριάρχης Ἀβραὰμ τὸ ἕνα δέκατον ἀπὸ τὰ πολυτιμότερα λάφυρά του.
5 Καὶ ὅσοι μὲν ἀπὸ τὴν φυλὴν Λευῒ δέχονται τὴν ἱερωσύνην, ἔχουν ἀπὸ τὸν Θεὸν ἐντολὴν νὰ παίρνουν τὸ ἕνα δέκατον ἀπὸ τὰ εἰσοδήματα τοῦ λαοῦ, ὅπως ὁρίζει ὁ Νόμος. Δηλαδὴ παίρνουν τὸ δέκατον ἀπὸ τὰ εἰσοδήματα τῶν ἀδελφῶν των, καίτοι καὶ οἱ ἀδελφοί των αὐτοὶ ἔχουν προέλθει, ὅπως καὶ οἱ Λευΐται, ἀπὸ τὰ σπλάγχνα τοῦ Ἀβραάμ.
6 Ὁ Μελχισεδὲκ ὅμως, ὁ ὁποῖος δὲν ἔχει τὴν γενεαλογίαν του ἀπὸ αὐτούς, ἔχει πάρει τὸ δέκατον ἀπὸ τὸν Ἀβραὰμ καὶ εὐλόγησε αὐτόν, ὁ ὁποῖος ἐν τούτοις εἶχε τὰς ἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ.
7 Δὲν ὑπάρχει δὲ καμμία ἀντιλογία καὶ ἀντίρρησις, ὅτι τὸ μικρότερον ἀπὸ ἀπόψεως ἀξίας εὐλογεῖται ἀπὸ τὸ μεγαλύτερον. (Καὶ ὁ Μελχισεδὲκ μὲ τὸ νὰ εὐλογήσῃ, κατὰ θείαν βουλήν, τὸν Ἀβραάμ, σημαίνει, ὅτι ἦτο ἀνώτερος ἀπὸ ἐκεῖνον).
8 Καὶ ἐδῶ μὲν ἄνθρωποι ποὺ πεθαίνουν, δηλαδὴ ἱερεῖς, παίρνουν τὸ δέκατον ἀπὸ τοὺς συνανθρώπους των. Ἐκεῖ δὲ ἐπῆρε τὸ δέκατον ἀπὸ τὸν Ἀβραὰμ ὁ Μελχισεδέκ, ὁ ὁποῖος μαρτυρεῖται ἀπὸ τὴν Ἁγίαν Γραφὴν ὅτι ζῇ, ἐπειδὴ πουθενὰ δὲν γίνεται λόγος περὶ τοῦ θανάτου του.
9 Καὶ διὰ νὰ ὁμιλήσω μὲ συντομίαν, διὰ μέσου τοῦ Ἀβραὰμ καὶ ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Ἀβραὰμ οἱ Λευΐται, ποὺ παίρνουν τὸ δέκατον, ἔδωσαν καὶ αὐτοὶ δέκατον εἰς τὸν Μελχισεδέκ, ἐφ' ὅσον εἶναι ἀπόγονοι τοῦ Ἀβραάμ.
10 Διότι ὁ Λευΐ, ὁ γενάρχης τῶν Λευϊτῶν, ὑπῆρχεν εἰς τὰ σπλάγχνα τοῦ πάππου του Ἀβραάμ, ὅταν συνήντησεν αὐτὸν ὁ Μελχισεδὲκ καὶ ἐπῆρε ἀπὸ ἐκεῖνον τὸ δέκατον.
11 Ἐάν, λοιπόν, ἡ ἠθικὴ τελείωσις καὶ ἡ πλήρης συμφιλίωσις μὲ τὸν Θεὸν καὶ ἡ σωτηρία ἦτο δυνατὸν νὰ πραγματοποιηθῇ διὰ τῆς λευϊτικῆς ἱερωσύνης-διότι ὁ λαός, σύμφωνα μὲ τὸν μωσαϊκὸν Νόμον, εἶχε στηριχθῆ εἰς αὐτήν-ποία πλέον ἀνάγκη ὑπῆρχε νὰ προβληθῇ καὶ ν' ἀναδειχθῇ ἄλλος ἱερεὺς κατὰ τὸν τύπον τοῦ Μελχισεδὲκ καὶ νὰ μὴ ἐξακολουθῇ νὰ ὀνομάζεται ἱερεὺς κατὰ τὴν τάξιν τοῦ Ἀαρών;
12 Διότι ὅταν μετατίθεται καὶ ἀλλάσῃ ἡ ἱερωσύνη, κατ' ἀνάγκην ἐπακολουθεῖ ἀλλαγὴ καὶ ἀντικατάστασις τοῦ νόμου.
13 Ἡ ἱερωσύνη τῶν Λευϊτῶν ἔχει πλέον ἀντικατασταθῇ, διότι ἐκεῖνος πρὸς τὸν ὁποῖον ἀναφέρονται αὐτὰ καὶ τὸν ὁποῖον προεικόνιζεν ὁ Μελχισεδέκ, δηλαδὴ ὁ Ἰησοῦς Χριστός, προέρχεται ἀπὸ ἄλλην φυλήν, ἀπὸ τὴν ὁποίαν κανεὶς ποτὲ δὲν ἐπλησίασεν ὡς ἱερεὺς τὸ θυσιαστήριον.
14 Διότι εἶναι ὁλοφάνερον, ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν ἀνέτειλε σὰν ἥλιος καὶ προῆλθε ἀπὸ τὴν φυλὴν Ἰούδα, πρὸς τὴν ὁποίαν φυλὴν τίποτε περὶ ἱερωσύνης δὲν εἶχεν ὁμιλήσει ὁ Μωϋσῆς.
15-16 Καὶ γίνεται ἀκόμη περισσότερον φανερὸν ὅτι καταλύεται ἡ λευϊτικὴ ἱερωσύνη καὶ μετατίθεται, ἀφοῦ κατὰ τὴν ὁμοιότητα τοῦ Μελχισεδὲκ παρουσιάζεται καὶ καθίσταται ἱερεὺς ἄλλος, ὁ ὁποῖος δὲν ἔγινε ἱερεὺς σύμφωνα μὲ τὸν Νόμον, ποὺ περιεῖχε ἐντολάς, ἀναφερομένας εἰς τὸ σῶμα (ὅπως π.χ τὴν περιτομήν, τοὺς καθαρμούς, τὰς ὑποσχέσεις περὶ ὑλικῶν ἀγαθῶν κ.λ.π), ἀλλ' ἔγινεν ἱερεὺς σύμφωνα μὲ τὴν ἀκατάλυτον καὶ ζωοποιὸν δύναμιν τοῦ Θεοῦ. (Αὐτὸς δὲ ὁ αἰώνιος ἱερεὺς εἶναι ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Χριστός).
17 Μαρτυρεῖ δὲ ἡ Ἀγία Γραφὴ περὶ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς αἰωνίου ἀρχιερέως, ὅταν λέγῃ, ὅτι <Σὺ εἶσαι ἱερεὺς εἰς τὸν αἰώναν κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ>.
18 Διότι τώρα, εἰς τὴν ἐποχὴν τῆς χάριτος, γίνεται ἀκύρωσις καὶ ἀντικατάστασις τοῦ προγενεστέρου Νόμου, δηλαδὴ τοῦ μωσαϊκοῦ, διότι ὁ Νόμος αὐτὸς δὲν εἶχε τὴν δύναμιν νὰ σώσῃ τὸν ἄνθρωπον καὶ δι' αὐτὸ εἶναι ἄχρηστος καὶ ἀνωφελής.
19 Διότι τίποτε δὲν κατώρθωσε νὰ τελειοποιήσῃ ὁ Νόμος. ᾿Ενῶ τώρα μὲ τὴν νέαν Διαθήκην εἰσάγεται νέα, καλυτέρα ἐλπίς, διὰ τῆς ὁποίας πλησιάζομεν τὸν Θεόν, ἐπιτυγχάνομεν τὴν λύτρωσιν καὶ τὴν αἰωνίαν μακαριότητα.
20 Αὐτὴ δὲ ἡ ἀσύγκριτος ἀνωτερότης τοῦ Χριστοῦ φαίνεται καὶ ἐκ τοῦ γεγονότος, ὅτι δὲν συνεστήθη χωρὶς ὅρκον-διότι οἱ μὲν τῆς Π. Διαθήκης ἔχουν γίνει ἱερεῖς, χωρὶς νὰ δοθῇ κανεὶς ὅρκος δι' αὐτοὺς ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ.
21 Ὁ Χριστὸς ὅμως ἔγινεν ἱερεὺς μὲ τὸν ὅρκον, ποὺ ἔδωσεν ὁ Θεὸς πρὸς αὐτὸν λέγων· <Ἔχει ὁρκισθῇ ὁ Κύριος καὶ δὲν θὰ μεταμεληθῇ ποτὲ δι' αὐτό· σὺ εἶσαι ἱερεὺς αἰώνιος κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ>.
22 Ὅσον δὲ περισσότερον μέγας καὶ σπουδαῖος ἱερεὺς ἀνεδείχθη ὁ Ἰησοῦς, ποὺ ἔλαβε τὴν ἱερωσύνην μὲ ὅρκον, ὅσον καὶ περισσότερον ἀξιόπιστος ἐγγυητὴς καὶ μεσίτης τῆς νέας διαθήκης ἔγινε.
23 Καὶ εἰς μὲν τὴν ἐποχὴν τοῦ Νόμου ἔχουν γίνει πολλοὶ ἱερεῖς, ἐπειδή, σὰν ἄνθρωποί ποὺ ἦσαν, ἠμποδίζοντο ἀπὸ τὸν θάνατον νὰ μένουν διαρκῶς ὡς ἱερεῖς.
24 Ὁ Χριστὸς ὅμως, ἐπειδὴ μένει ζῶν εἰς τὸν αἰῶνα, ἔχει ἀμετακίνητον καὶ ἀμεταβίβαστον τὴν ἱερωσύνην.
25 Ἐπομένως καὶ ἠμπορεῖ νὰ σώζῃ πλήρως καὶ τελείως ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι προσέρχονται διὰ μέσου αὐτοῦ πρὸς τὸν Θεόν, ζῶν πάντοτε διὰ νὰ μεσιτεύῃ καὶ προσεύχεται ὑπὲρ αὐτῶν.
26 Διότι τέτοιος τέλειος καὶ αἰώνιος Ἀρχιερεὺς μᾶς ἐχρειάζετο, ὅσιος, χωρὶς κανένα ἴχνος κακίας καὶ πονηρίας, ἀμόλυντος ἀπὸ κάθε σπίλον ἁμαρτίας, χωρισμένος καὶ ἐντελῶς διάφορος μὲ τὴν ἁγιότητά του ἀπὸ τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ ὁ ὁποῖος ἔχει ἀνυψωθῆ πάρα πάνω ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ Πατρὸς καὶ Θεοῦ,
27 καὶ δὲν ἔχει ἀνάγκην, ὅπως οἱ Ἀρχιερεῖς τοῦ Νόμου, νὰ προσφέρῃ πρῶτον θυσίας διὰ τὰς ἰδικάς του ἁμαρτίας καὶ ἔπειτα διὰ τὰς ἁμαρτίας τοῦ λαοῦ. Ἀφ' ἑνὸς μὲν διότι εἶναι ἀπολύτως ἀναμάρτητος, ἀφ' ἐτέρου δὲ διότι προσέφερε μίαν φορὰν ὑπὲρ τοῦ λαοῦ τὴν ὑψίστην λυτρωτικὴν θυσίαν, θυσιάσας τὸν ἑαυτόν του ἐπάνω εἰς τὸν σταυρόν.
28 Διότι ὁ Νόμος τοῦ Μωϋσέως ἐγκαθιστᾷ ἀρχιερεῖς, ποὺ καὶ αὐτοὶ σὰν ἄνθρωποι ἔχουν ἠθικὴν ἀσθένειαν καὶ ἀτέλειαν. Ὁ δὲ λόγος τῆς ἐνόρκου ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἐδόθη μετὰ τὸν Νόμον διὰ μέσου τοῦ προφήτου Δαυΐδ, ἐγκαθιστᾷ αἰώνιον ἀρχιερέα τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος τέλειος ὡς Θεὸς ἀνεδείχθη καὶ ὡς ἄνθρωπος κατὰ πάντα τέλειος καὶ μένει τέλειος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ἶναι δὲ ὁ Ἰησοῦς ἱερεὺς σὰν τὸν Μελχισεδέκ, διότι οὗτος ὁ Μελχισεδέκ, βασιλεὺς τῆς πόλεως Σαλήμ, ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος συνήντησε τὸν Ἀβραάμ, ὅταν ἐπέστρεφεν ἀπὸ τὴν σφαγὴν καὶ καταστροφὴν τῶν βασιλέων καὶ εὐλόγησεν αὐτόν,
2 διὰ τὸν ὁποῖον ἐξεχώρισεν ὁ Ἀβραὰμ καὶ τὸ ἓν δέκατον ἀπὸ ὅλα τὰ λάφυρα. Αὐτὸς ὁ Μελχισεδὲκ πρῶτον μὲν ἔχει ὄνομα, τὸ ὁποῖον ἑρμηνευόμενον ἐξηγεῖται βασιλεὺς δικαιοσύνης, ἔπειτα δὲ εἶναι βασιλεὺς Σαλήμ, τουτέστι βασιλεὺς εἰρήνης. Διότι τὸ Σαλὴμ σημαίνει εἰρήνη. Καὶ κατὰ τὰ ὀνόματα λοιπὸν αὐτὰ ἦτο ὁ Μελχισεδὲκ τύπος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ πραγματικοῦ βασιλέως τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς εἰρήνης.
3 Ἐνῷ δὲ ἡ Ἁγία Γραφὴ μᾶς καθιστᾷ γνωστὴν πάντοτε τὴν καταγωγὴν καὶ γενεαλογίαν τῶν ἐπισήμων προσώπων, μνημονεύει δὲ καὶ τὸν θάνατόν των, ἐξεπίτηδες ἀποσιωπᾷ καὶ τὴν καταγωγὴν καὶ τὸν θάνατον τοῦ Μελχισεδέκ. Καὶ ἔτσι παρουσιάζεται ὁ Μελχισεδὲκ χωρὶς πατέρα, χωρὶς μητέρα, χωρὶς γενεαλογίαν, σὰν νὰ μὴ ἔχῃ οὔτε ἀρχὴν ἡμερῶν οὔτε τέλος ζωῆς, ἀλλὰ ὅμοιος πρὸς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ μένει διαρκῶς ἱερεύς. Ὁ Μελχισεδὲκ δηλαδὴ εἶναι πλῆρες σύμβολον τοῦ Θεανθρώπου Ἀρχιερέως μας, ὁ ὁποῖος ὡς ἄνθρωπος μὲν εἶναι ἀπάτωρ καὶ δὲν ἔχει πατέρα, ὡς Θεὸς δὲ εἶναι ἀμήτωρ, διότι ἐγεννήθη ἐκ μόνου τοῦ Πατρός. Εἶναι δὲ Ἀρχιερεὺς αἰώνιος, χωρὶς νὰ τὸν διαδεχθῇ κανείς, καὶ συμβολίζεται αὐτὸ ἀπὸ τὸ ὅτι ἡ Γραφὴ δὲν ἀναφέρει θάνατον τοῦ Μελχισεδέκ.
4 Παρατηρήσατε δὲ πόσον μεγάλος ἦτο αὐτὸς ὁ Μελχισεδέκ, ἀφοῦ εἰς αὐτὸν ἔδωκε καὶ τὸ ἓν δέκατον ἀπὸ τὰ ἐκλεκτότερα ἐκ τῶν λαφύρων του ὁ Ἀβραάμ, ὁ περίφημος καὶ ἔνδοξος πατριάρχης.
5 Καὶ ἐκεῖνοι μὲν ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Λευΐ, ποὺ λαμβάνουν τὴν ἱεροσύνην, ἔχουν ἐντολὴν ἀπὸ τὸν Θεὸν νὰ παίρνουν τὸ ἕνα δέκατον ἀπὸ τὰ εἰσοδήματα τοῦ Ἰουδαϊκοῦ λαοῦ σύμφωνα μὲ τὸν νόμον. Ὅταν δὲ λέγωμεν λαόν, ἐννοοῦμεν τοὺς ἀπογόνους τῶν πατριαρχῶν, ποὺ ἦσαν ἀδελφοί του Λευΐ. Παίρνουν λοιπόν οἰ ἀπόγονοι τοῦ Λευῒ τὸ ἕνα δέκατον ἀπὸ τὰ εἰσοδήματα τῶν ἀδελφῶν των, καίτοι ἔχουν βγῇ καὶ οἱ φορολογούμενοι οὗτοι ἀπὸ τὴν μέσην τοῦ Ἀβραὰμ καὶ κατάγονται ἐξ ἴσου πρὸς τοὺς Λευΐτας ἀπὸ αὐτόν.
6 Ὁ Μελχισεδὲκ ὅμως, ὁ ὁποῖος δὲν ἔχει τὴν γενεαλογίαν καὶ καταγωγήν του ἀπὸ αὐτούς, ἔχει πάρει δεκάτην ἀπὸ τὸν Ἀβραάμ. Καὶ ἔχει εὐλογήσει αὐτὸς τὸν Ἀβραάμ, ποὺ εἶχε τὰς θείας ἐπαγγελίας.
7 Εἶναι δὲ ἔξω ἀπὸ κάθε ἀντίρρησιν καὶ ἀντιλογίαν, ὅτι τὸ μικρότερον καὶ κατώτερον εὐλογεῖται ἀπὸ τὸ μεγαλύτερον καὶ ἀνώτερον. Διὰ νὰ εὐλογήσῃ λοιπὸν ὁ Μελχισεδὲκ τὸν Ἀβραὰμ σημαίνει, πῶς ἦτο ἀνώτερός του.
8 Καὶ ἐδῶ μὲν εἰς τὸν Μωσαϊκὸν νόμον λαμβάνουν δεκάτας ἄνθρωποι ποὺ πεθαίνουν. Ἐκεῖ δὲ εἰς τὴν περίπτωσιν τοῦ Ἀβραὰμ ἔλαβε δεκάτας ὁ Μελχισεδέκ, ὁ ὁποῖος μαρτυρεῖται ὅτι ζῇ, διότι ἡ Γραφὴ δὲν ὁμιλεῖ περὶ θανάτου τοῦ Μελχισεδέκ.
9 Καὶ μὲ ὀλίγα λόγια, διὰ τὸν Ἀβραὰμ καὶ ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Ἀβραάμ, ποὺ ἔδωκε τὴν δεκάτην εἰς τὸν Μελχισεδέκ, ἔχει δώσει δεκάτην εἰς τὸν Μελχισεδὲκ καὶ ὁ Λευϊ, ποὺ λαμβάνει δεκάτας ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς του.
10 Ἔχει δώσει δὲ καὶ ὁ Λευῒ δεκάτην εἰς τὸν Μελχισεδέκ, διότι ἦτο ἀκόμη ὁ Λευϊ εἰς τὴν μέσην, ἤτοι εἰς τὸ κέντρον τῆς γενετησίου λειτουργίας τοῦ πάππου του Ἀβραάμ, ὅταν ἐσυνάντησεν αὐτὸν ὁ Μελχισεδὲκ καὶ ἐπῆρεν ἀπὸ αὐτὸν τὴν δεκάτην. Ἀφοῦ λοιπὸν ἔδωκεν εἰς τὸν Μελχισεδὲκ δεκάτην καὶ ὁ Λευΐ, σημαίνει ὅτι ὁ Μελχισεδὲκ ἦτο ἀνώτερος ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς καὶ ἀρχιερεῖς, ποὺ κατάγονται ἀπὸ τὸν Λευΐ.
11 Ἂς ἴδωμεν τώρα ποῖον συμπέρασμα βγαίνει ἀπὸ ὅσα εἴπομεν. Ἐὰν μὲν λοιπὸν ἦτο δυνατὸν νὰ κατορθωθῇ ἡ τελεία σχέσις, καὶ συμφιλίωσίς μας μὲ τὸν Θεὸν διὰ μέσου τῆς Λευϊτικῆς ἱερωσύνης, ποὺ ἦτο κάτι οὐσιῶδες διὰ τὴν ὅλην Μωσαϊκὴν νομοθεσίαν - διότι ὁ λαὸς εἶχε λάβει τὸν νόμον στηριγμένον καὶ θεμελιωμένον εἰς τὴν ἱερωσύνην αὐτὴν ἡ ὁποία πλέον ἀνάγκη ὑπῆρχε νὰ ἀναστηθῇ καὶ ἀναδειχθῇ ἄλλος ἱερεὺς κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ καὶ νὰ μὴ ὀνομάζεται καὶ ὁ νέος ἱερεὺς κατὰ τὴν τάξιν Ἀαρὼν ἱερεύς; Ἦτο λοιπὸν ἀνεπαρκὴς ἡ παλαιὰ ἱερωσύνη καὶ δι’ αὐτὸ ἀνεδείχθη ὑπὸ τοῦ Θεοῦ νέα ἱερωσύνη. Ἀλλ’ αὐτὸ συνεπιφέρει καὶ μεταβολὴν τοῦ νόμου.
12 Διότι ὅταν μεταβάλλεται καὶ ἀλλάσσῃ ἡ ἱερωσύνη, ἐπὶ τῆς ὁποίας ἐστηρίζετο ἡ Μωσαϊκὴ νομοθεσία, κατ’ ἀνάγκην ἐπακολουθεῖ καὶ ἀλλαγὴ νόμου καὶ ἀντικαθίσταται λοιπὸν ἡ Παλαιὰ Διαθήκη ὑπὸ τῆς Νέας.
13 Πράγματι δὲ μετετέθη καὶ ἀντικατεστάθη ἡ Λευϊτικὴ ἱερωσύνη. Διότι ἐκεῖνος, διὰ τὸν ὁποῖον λέγονται ταῦτα καὶ τὸν ὁποῖον ἐσυμβόλιζεν ὁ Μελχισεδέκ, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς δηλαδή, κατάγεται ἀπὸ ἄλλην φυλήν, ἀπὸ τὴν ὁποίαν δὲν ἐπλησίασε κανεὶς ὡς ἱερεὺς εἰς τὸ θυσιαστήριον.
14 Διότι εἶναι φανερόν, ὅτι ὁ Κύριος μας σὰν ἄλλος ἥλιος δικαιοσύνης ἀνέτειλεν ἀπὸ τὴν φυλὴν Ἰούδα, διὰ τὴν φυλὴν δὲ αὐτὴν δὲν εἶπε τίποτε περὶ ἱερωσύνης ὁ Μωϋσῆς.
15 Καὶ γίνεται ἀκόμη περισσότερον φανερόν, ὅτι ἡ Λευϊτικὴ ἱερωσύνη καὶ ἡ Παλαιὰ Διαθήκη μετετέθησαν καὶ ἀντικατεστάθησαν, ἐκ τοῦ ὅτι ἀνέστη καὶ ἀνεδείχθη ἄλλος ἱερεὺς ὅμοιος πρὸς τὸν Μελχισεδέκ.
16 Καὶ ὁ νέος αὐτὸς ἱερεύς, ὁ Χριστὸς δηλαδή, ἔγινεν ἱερεὺς ὄχι σύμφωνα μὲ νόμον, ποὺ ἔχει ἐντολάς, αἱ ὁποῖαι ἀνεφέροντο εἰς τὰ ἐξωτερικὰ καὶ πρόσκαιρα καὶ ἒν γένει εἰς τὴν κάθαρσιν τῆς σαρκός, ἀλλ’ ἔγινεν ἱερεὺς διὰ τῆς δυνάμεως τοῦ Πατρὸς καὶ τῆς ἰδικῆς του, ἡ ὁποία εἶναι δύναμις ζωῆς, ποὺ δὲν καταλύεται ἀπὸ θάνατον, ἀλλ’ εἶναι αἰωνία.
17 Λέγω ὅτι εἶναι δύναμις ζωῆς αἰωνίας, διότι μαρτυρεῖ ἡ Γραφὴ περὶ τοῦ νέου ἱερέως Χριστοῦ, ὅτι σὺ εἶσαι ἱερεὺς αἰώνιος κατὰ τὴν τάξιν τοῦ Μελχισεδέκ.
18 Μὴ σᾶς φαίνεται δὲ παράδοξον, ὅτι ἀντικατεστάθη καὶ ὁ νόμος, ποὺ ἐστηρίζετο εἰς τὴν καταργηθεῖσαν ἱερωσύνην. Διότι γίνεται τώρα ἀθέτησις μὲν καὶ ἀκύρωσις τοῦ παλαιοτέρου καὶ προγενεστέρου νόμου, ἐπειδὴ οὗτος δὲν εἶχε δύναμιν νὰ κάμῃ τέλειον τὸν ἄνθρωπον καὶ δὲν ἠδύνατο νὰ ὠφελήσῃ αὐτόν.
19 Διότι ὁ νόμος δὲν ἔδωκε τὴν τελειότητα εἰς τίποτε. Τώρα δὲ μὲ τὴν Νέαν Διαθήκην γίνεται εἰσαγωγὴ ἐλπίδος καλυτέρας ἀπὸ ἐκείνην, ποὺ ἔδιδεν ὁ νόμος. Ὁ νόμος ἔδιδεν ἐλπίδα προσκαίρων καὶ ἐπιγείων ἀγαθῶν. Ἐνῶ ἡ Νέα Διαθήκη μᾶς παρέχει τὴν ἐλπίδα τῆς κληρονομίας τῶν ἐπουρανίων ἀγαθῶν. Καὶ μὲ τὴν ἐλπίδα αὐτὴν πλησιάζομεν πρὸς τὸν Θεόν.
20 Φαίνεται δὲ ἡ ὑπεροχὴ τῆς νέας ἱερωσύνης καὶ ἀπὸ τὸ ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἔγινεν ἱερεὺς χωρὶς νὰ δοθῇ ὅρκος. Διότι οἰ μὲν ἱερεῖς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἔγιναν ἱερεῖς, χωρὶς νὰ κάμῃ δι’ αὐτοὺς ὅρκον ὁ Θεός.
21 Ὁ Χριστὸς ὅμως ἔγινεν ἱερεὺς μὲ ὅρκον, ποὺ ἐδόθη ἀπὸ τὸν Θεὸν διὰ μέσου τοῦ ψαλμῳδοῦ, ὁ ὁποῖος εἶπε πρὸς τὸν Χριστόν· Ὡρκίσθη ὁ Κύριος καὶ δὲν θὰ μεταμεληθῇ, ὥστε νὰ μεταβάλῃ ἀπόφασιν· Σὺ εἶσαι ἱερεὺς αἰώνιος κατὰ τὴν τάξιν τοῦ Μελχισεδέκ.
22 Ὅσον δὲ ὁ Ἰησοῦς ἔγινεν ἱερεὺς ὕψιστος, ποὺ ἔλαβε τὴν ἱερωσύνην μὲ ὅρκον, τόσον περισσότερον ἔγινε καὶ ἐγγυητὴς καὶ μεσίτης ἀνωτέρας καὶ αἰωνίας Διαθήκης.
23 Καὶ τῆς μὲν Παλαιᾶς Διαθήκης οἱ ἱερεῖς ἔγιναν πολλοὶ κατὰ τὸν ἀριθμόν, ἐπειδὴ ἠμποδίζοντο ἀπὸ τὸν θάνατον νὰ παραμένουν διαρκῶς εἰς τὴν ἱερωσύνην.
24 Ὁ Χριστὸς ὅμως, ἐπειδὴ μένει ἐν τῇ ζωῇ εἰς τὸν αἰῶνα, ἔχει διηνεκῆ καὶ ἀμεταβιβαστον εἰς ἄλλους τὴν ἱερωσύνην.
25 Διὰ τοῦτο καὶ δύναται νὰ σώζῃ τελείως ἐκείνους, ποὺ προσέρχονται διὰ μέσου αὐτοῦ εἰς τὸν Θεόν, ἐπειδὴ ζῇ πάντοτε διὰ νὰ μεσιτεύῃ καὶ προσεύχεται ὑπὲρ αὐτῶν.
26 Ἀντικατεστάθη λοιπὸν ἡ Λευϊτικὴ ἱερωσύνη. Διότι τέτοιος, μὲ τέτοια προσόντα μᾶς ἐχρειάζετο Ἀρχιερεύς, εὐσεβὴς καὶ ἅγιος, ἀπηλλαγμένος ἀπὸ κακίαν καὶ πονηρίαν, ἀμόλυντος, χωρισμένος ἀπὸ τοὺς ἁμαρτωλούς. Καὶ ὅσον μὲν ἔζη εἰς τὴν γῆν, ἦτο χωρισμένος ἀπὸ τοὺς ἁμαρτωλοὺς λόγῳ τῆς ἀπολύτου ἀναμαρτησίας του. Τώρα δὲ καὶ διότι ἀνυψώθη παραπάνω ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς καὶ κάθεται εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ.
27 Αὐτὸς ὁ νέος Ἀρχιερεὺς δὲν ἔχει ἀνάγκην, ὅπως οἱ ἀρχιερεῖς τοῦ νόμου, νὰ προσφέρῃ κάθε ἡμέραν θυσίας προτήτερα διὰ τὰς ἰδικάς του καὶ ἔπειτα διὰ τοῦ λαοῦ τὰς ἁμαρτίας. Δὲν ἔχει ἀνάγκην νὰ προσφέρῃ θυσίας διὰ τὸν ἑαυτόν του, διότι ὑπῆρξεν ἀναμάρτητος. Δὲν ἔχει ἀνάγκην κάθε ἡμέραν νὰ προσφέρῃ θυσίας ὑπέρ του λαοῦ, διότι τοῦτο, ἤτοι τὴν ὑπὲρ τοῦ λαοῦ θυσίαν τὴν ἔκαμε μίαν φορὰν γιὰ πάντα, θυσιάσας τὸν ἑαυτόν του.
28 Διαφέρει δὲ τόσον πολὺ ὁ Ἀρχιερεύς μας ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς του νόμου, διότι ὁ νόμος ἐγκαθιστᾷ ὡς ἀρχιερεῖς ἀνθρώπους, ποὺ ἔχουν ἠθικὴν ἀσθένειαν καὶ εἶναι θνητοί. Ὁ λόγος ὅμως καὶ ἡ ἔνορκος ὑπόσχεσις, ποὺ ἐδόθη ὕστερα ἀπὸ τὸν νόμον καὶ συνεπῶς ἀντικατέστησεν αὐτόν, ἐγκαθιστᾷ Ἀρχιερέα τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἀνεδείχθη κατὰ τὸν ἐπίγειον βίον του ἀναμάρτητος καὶ τέλειος καὶ μένει τέτοιος εἰς τὸν αἰῶνα.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ὗτος γὰρ ὁ Μελχισεδέκ, βασιλεὺς Σαλήμ, ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου, ὁ συναντήσας Ἀβραὰμ ὑποστρέφοντι ἀπὸ τῆς κοπῆς τῶν βασιλέων καὶ εὐλογήσας αὐτόν,	ράγματι ὁ Μελχιζεδὲκ προεικόνιζε τὸν Χριστόν, διότι αὐτὸς ὁ Μελχισεδὲκ ἦτο βασιλεὺς τῆς πόλεως Σαλήμ, τῆς Ἱερουσαλήμ, τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου ἱερεύς, ὁ ὁποῖος καὶ εἶχε συναντήσει τὸν Ἀβραάμ, ὅταν ἐπέστρεφεν οὗτος ἀπὸ τὸν ὄλεθρον τῶν βασιλέων, τοὺς ὁποίους εἶχε κατανικήσει, καὶ τὸν εὐλόγησεν.	ἶναι δὲ ὁ Ἰησοῦς ἱερεὺς σὰν τὸν Μελχισεδέκ, διότι οὗτος ὁ Μελχισεδέκ, βασιλεὺς τῆς πόλεως Σαλήμ, ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος συνήντησε τὸν Ἀβραάμ, ὅταν ἐπέστρεφεν ἀπὸ τὴν σφαγὴν καὶ καταστροφὴν τῶν βασιλέων καὶ εὐλόγησεν αὐτόν,
2 ᾧ καὶ δεκάτην ἀπὸ πάντων ἐμέρισεν Ἀβραάμ, πρῶτον μὲν ἑρμηνευόμενος βασιλεὺς δικαιοσύνης, ἔπειτα δὲ καὶ βασιλεὺς Σαλήμ, ὅ ἐστι βασιλεὺς εἰρήνης,	2 Εἰς αὐτὸν ὁ Ἀβραὰμ ἐξεχώρισε καὶ ἔδωσε τὸ δέκατον ἀπὸ ὅλα τὰ λάφυρα. Ὁ Μελχισεδὲκ δὲ αὐτὸς ἔχει ὄνομα ποὺ ἑρμηνεύεται <βασιλεὺς δικαιοσύνης> ἔπειτα δὲ εἶναι βασιλεὺς τῆς Σαλήμ, δηλαδὴ βασιλεὺς εἰρήνης, διότι τὸ ὄνομα Σαλὴμ σημαίνει εἰρήνη.	2 διὰ τὸν ὁποῖον ἐξεχώρισεν ὁ Ἀβραὰμ καὶ τὸ ἓν δέκατον ἀπὸ ὅλα τὰ λάφυρα. Αὐτὸς ὁ Μελχισεδὲκ πρῶτον μὲν ἔχει ὄνομα, τὸ ὁποῖον ἑρμηνευόμενον ἐξηγεῖται βασιλεὺς δικαιοσύνης, ἔπειτα δὲ εἶναι βασιλεὺς Σαλήμ, τουτέστι βασιλεὺς εἰρήνης. Διότι τὸ Σαλὴμ σημαίνει εἰρήνη. Καὶ κατὰ τὰ ὀνόματα λοιπὸν αὐτὰ ἦτο ὁ Μελχισεδὲκ τύπος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ πραγματικοῦ βασιλέως τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς εἰρήνης.
3 ἀπάτωρ, ἀμήτωρ, ἀγενελόγητος, μῆτε ἀρχὴν ἡμερῶν μῆτε ζωῆς τέλος ἔχων, ἀφωμοιωμένος δὲ τῷ υἱῷ τοῦ Θεοῦ, μένει ἱερεὺς εἰς τὸ διηνεκές.	3 Ἐπὶ πλέον δὲ ἡ Ἁγία Γραφὴ παρουσιάζει τὸν Μελχισεδὲκ ἀγενεαλόγητον, χωρὶς νὰ κάμνῃ λόγον περὶ τοῦ πατρὸς καὶ τῆς μητρός του, σὰν νὰ μὴ ἔχῃ οὔτε ἀρχὴν ἡμερῶν οὔτε τέλος ζωῆς, ὅμοιον πρὸς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, ποὺ μένει διαρκῶς ἱερεύς. (Ἔτσι δὲ ὁ Μελχισεδέκ, ἐπειδὴ λέγεται <βασιλεὺς δικαιοσύνης> καὶ εἶναι βασιλεὺς εἰρήνης καὶ παρουσιάζεται χωρὶς ἀρχὴν καὶ τέλος, ἔχει καταστῇ τύπος καὶ σύμβολον τοῦ Χριστοῦ, διότι ὁ Χριστὸς εἶναι βασιλεὺς δικαιοσύνης, βασιλεὺς εἰρήνης, ἀπάτωρ ὡς ἄνθρωπος, ἀμήτωρ ὡς Θεός, Ἀρχιερεὺς δὲ αἰώνιως καὶ μοναδικός, χωρὶς νὰ ἔχῃ οὔτε προηγούμενόν τοῦ οὔτε διάδοχόν του ἴσον πρὸς αὐτόν).	3 Ἐνῷ δὲ ἡ Ἁγία Γραφὴ μᾶς καθιστᾷ γνωστὴν πάντοτε τὴν καταγωγὴν καὶ γενεαλογίαν τῶν ἐπισήμων προσώπων, μνημονεύει δὲ καὶ τὸν θάνατόν των, ἐξεπίτηδες ἀποσιωπᾷ καὶ τὴν καταγωγὴν καὶ τὸν θάνατον τοῦ Μελχισεδέκ. Καὶ ἔτσι παρουσιάζεται ὁ Μελχισεδὲκ χωρὶς πατέρα, χωρὶς μητέρα, χωρὶς γενεαλογίαν, σὰν νὰ μὴ ἔχῃ οὔτε ἀρχὴν ἡμερῶν οὔτε τέλος ζωῆς, ἀλλὰ ὅμοιος πρὸς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ μένει διαρκῶς ἱερεύς. Ὁ Μελχισεδὲκ δηλαδὴ εἶναι πλῆρες σύμβολον τοῦ Θεανθρώπου Ἀρχιερέως μας, ὁ ὁποῖος ὡς ἄνθρωπος μὲν εἶναι ἀπάτωρ καὶ δὲν ἔχει πατέρα, ὡς Θεὸς δὲ εἶναι ἀμήτωρ, διότι ἐγεννήθη ἐκ μόνου τοῦ Πατρός. Εἶναι δὲ Ἀρχιερεὺς αἰώνιος, χωρὶς νὰ τὸν διαδεχθῇ κανείς, καὶ συμβολίζεται αὐτὸ ἀπὸ τὸ ὅτι ἡ Γραφὴ δὲν ἀναφέρει θάνατον τοῦ Μελχισεδέκ.
4 Θεωρεῖτε δὲ πηλίκος οὗτος, ᾧ καὶ δεκάτην Ἀβραὰμ ἔδωκεν ἐκ τῶν ἀκροθινίων ὁ πατριάρχης.	4 Βλέπετε, λοιπόν, πόσον μεγάλος ὑπῆρξεν αὐτὸς ὁ Μελχισεδέκ, ἀφοῦ εἰς αὐτὸν πρὸς ἔνδειξιν σεβασμοῦ καὶ ἐκτιμήσεως ἔδωσεν ὁ μεγάλος πατριάρχης Ἀβραὰμ τὸ ἕνα δέκατον ἀπὸ τὰ πολυτιμότερα λάφυρά του.	4 Παρατηρήσατε δὲ πόσον μεγάλος ἦτο αὐτὸς ὁ Μελχισεδέκ, ἀφοῦ εἰς αὐτὸν ἔδωκε καὶ τὸ ἓν δέκατον ἀπὸ τὰ ἐκλεκτότερα ἐκ τῶν λαφύρων του ὁ Ἀβραάμ, ὁ περίφημος καὶ ἔνδοξος πατριάρχης.
5 Καὶ οἱ μὲν ἐκ τῶν υἱῶν Λευεῒ τὴν ἱερατείαν λαμβάνοντες ἐντολὴν ἔχουσιν ἀποδεκατοῦν τὸν λαὸν κατὰ τὸν νόμον, τουτ' ἐστι τοὺς ἀδελφοὺς αὐτῶν, καίπερ ἐξεληλυθότας ἐκ τῆς ὀσφῦος Ἀβραάμ·	5 Καὶ ὅσοι μὲν ἀπὸ τὴν φυλὴν Λευῒ δέχονται τὴν ἱερωσύνην, ἔχουν ἀπὸ τὸν Θεὸν ἐντολὴν νὰ παίρνουν τὸ ἕνα δέκατον ἀπὸ τὰ εἰσοδήματα τοῦ λαοῦ, ὅπως ὁρίζει ὁ Νόμος. Δηλαδὴ παίρνουν τὸ δέκατον ἀπὸ τὰ εἰσοδήματα τῶν ἀδελφῶν των, καίτοι καὶ οἱ ἀδελφοί των αὐτοὶ ἔχουν προέλθει, ὅπως καὶ οἱ Λευΐται, ἀπὸ τὰ σπλάγχνα τοῦ Ἀβραάμ.	5 Καὶ ἐκεῖνοι μὲν ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Λευΐ, ποὺ λαμβάνουν τὴν ἱεροσύνην, ἔχουν ἐντολὴν ἀπὸ τὸν Θεὸν νὰ παίρνουν τὸ ἕνα δέκατον ἀπὸ τὰ εἰσοδήματα τοῦ Ἰουδαϊκοῦ λαοῦ σύμφωνα μὲ τὸν νόμον. Ὅταν δὲ λέγωμεν λαόν, ἐννοοῦμεν τοὺς ἀπογόνους τῶν πατριαρχῶν, ποὺ ἦσαν ἀδελφοί του Λευΐ. Παίρνουν λοιπόν οἰ ἀπόγονοι τοῦ Λευῒ τὸ ἕνα δέκατον ἀπὸ τὰ εἰσοδήματα τῶν ἀδελφῶν των, καίτοι ἔχουν βγῇ καὶ οἱ φορολογούμενοι οὗτοι ἀπὸ τὴν μέσην τοῦ Ἀβραὰμ καὶ κατάγονται ἐξ ἴσου πρὸς τοὺς Λευΐτας ἀπὸ αὐτόν.
6 ὁ δὲ μὴ γενεαλογούμενος ἐξ αὐτῶν δεδεκάτωκε τὸν Ἀβραάμ, καὶ τὸν ἔχοντα τὰς ἐπαγγελίας εὐλόγηκε.	6 Ὁ Μελχισεδὲκ ὅμως, ὁ ὁποῖος δὲν ἔχει τὴν γενεαλογίαν του ἀπὸ αὐτούς, ἔχει πάρει τὸ δέκατον ἀπὸ τὸν Ἀβραὰμ καὶ εὐλόγησε αὐτόν, ὁ ὁποῖος ἐν τούτοις εἶχε τὰς ἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ.	6 Ὁ Μελχισεδὲκ ὅμως, ὁ ὁποῖος δὲν ἔχει τὴν γενεαλογίαν καὶ καταγωγήν του ἀπὸ αὐτούς, ἔχει πάρει δεκάτην ἀπὸ τὸν Ἀβραάμ. Καὶ ἔχει εὐλογήσει αὐτὸς τὸν Ἀβραάμ, ποὺ εἶχε τὰς θείας ἐπαγγελίας.
7 Χωρὶς δὲ πάσης ἀντιλογίας τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ κρείττονος εὐλογεῖται.	7 Δὲν ὑπάρχει δὲ καμμία ἀντιλογία καὶ ἀντίρρησις, ὅτι τὸ μικρότερον ἀπὸ ἀπόψεως ἀξίας εὐλογεῖται ἀπὸ τὸ μεγαλύτερον. (Καὶ ὁ Μελχισεδὲκ μὲ τὸ νὰ εὐλογήσῃ, κατὰ θείαν βουλήν, τὸν Ἀβραάμ, σημαίνει, ὅτι ἦτο ἀνώτερος ἀπὸ ἐκεῖνον).	7 Εἶναι δὲ ἔξω ἀπὸ κάθε ἀντίρρησιν καὶ ἀντιλογίαν, ὅτι τὸ μικρότερον καὶ κατώτερον εὐλογεῖται ἀπὸ τὸ μεγαλύτερον καὶ ἀνώτερον. Διὰ νὰ εὐλογήσῃ λοιπὸν ὁ Μελχισεδὲκ τὸν Ἀβραὰμ σημαίνει, πῶς ἦτο ἀνώτερός του.
8 Καὶ ὧδε μὲν δεκάτας ἀποθνήσκοντες ἄνθρωποι λαμβάνουσιν, ἐκεῖ δὲ μαρτυρούμενος ὅτι ζῇ.	8 Καὶ ἐδῶ μὲν ἄνθρωποι ποὺ πεθαίνουν, δηλαδὴ ἱερεῖς, παίρνουν τὸ δέκατον ἀπὸ τοὺς συνανθρώπους των. Ἐκεῖ δὲ ἐπῆρε τὸ δέκατον ἀπὸ τὸν Ἀβραὰμ ὁ Μελχισεδέκ, ὁ ὁποῖος μαρτυρεῖται ἀπὸ τὴν Ἁγίαν Γραφὴν ὅτι ζῇ, ἐπειδὴ πουθενὰ δὲν γίνεται λόγος περὶ τοῦ θανάτου του.	8 Καὶ ἐδῶ μὲν εἰς τὸν Μωσαϊκὸν νόμον λαμβάνουν δεκάτας ἄνθρωποι ποὺ πεθαίνουν. Ἐκεῖ δὲ εἰς τὴν περίπτωσιν τοῦ Ἀβραὰμ ἔλαβε δεκάτας ὁ Μελχισεδέκ, ὁ ὁποῖος μαρτυρεῖται ὅτι ζῇ, διότι ἡ Γραφὴ δὲν ὁμιλεῖ περὶ θανάτου τοῦ Μελχισεδέκ.
9 Καὶ ὡς ἔπος εἰπεῖν, διὰ Ἀβραὰμ καὶ Λευεῒ ὁ δεκάτας λαμβάνων δεδεκάτωται·	9 Καὶ διὰ νὰ ὁμιλήσω μὲ συντομίαν, διὰ μέσου τοῦ Ἀβραὰμ καὶ ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Ἀβραὰμ οἱ Λευΐται, ποὺ παίρνουν τὸ δέκατον, ἔδωσαν καὶ αὐτοὶ δέκατον εἰς τὸν Μελχισεδέκ, ἐφ' ὅσον εἶναι ἀπόγονοι τοῦ Ἀβραάμ.	9 Καὶ μὲ ὀλίγα λόγια, διὰ τὸν Ἀβραὰμ καὶ ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Ἀβραάμ, ποὺ ἔδωκε τὴν δεκάτην εἰς τὸν Μελχισεδέκ, ἔχει δώσει δεκάτην εἰς τὸν Μελχισεδὲκ καὶ ὁ Λευϊ, ποὺ λαμβάνει δεκάτας ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς του.
10 ἔτι γὰρ ἐν τῇ ὀσφύϊ τοῦ πατρὸς ἦν ὅτε συνήντησεν αὐτῷ Μελχισεδέκ.	10 Διότι ὁ Λευΐ, ὁ γενάρχης τῶν Λευϊτῶν, ὑπῆρχεν εἰς τὰ σπλάγχνα τοῦ πάππου του Ἀβραάμ, ὅταν συνήντησεν αὐτὸν ὁ Μελχισεδὲκ καὶ ἐπῆρε ἀπὸ ἐκεῖνον τὸ δέκατον.	10 Ἔχει δώσει δὲ καὶ ὁ Λευῒ δεκάτην εἰς τὸν Μελχισεδέκ, διότι ἦτο ἀκόμη ὁ Λευϊ εἰς τὴν μέσην, ἤτοι εἰς τὸ κέντρον τῆς γενετησίου λειτουργίας τοῦ πάππου του Ἀβραάμ, ὅταν ἐσυνάντησεν αὐτὸν ὁ Μελχισεδὲκ καὶ ἐπῆρεν ἀπὸ αὐτὸν τὴν δεκάτην. Ἀφοῦ λοιπὸν ἔδωκεν εἰς τὸν Μελχισεδὲκ δεκάτην καὶ ὁ Λευΐ, σημαίνει ὅτι ὁ Μελχισεδὲκ ἦτο ἀνώτερος ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς καὶ ἀρχιερεῖς, ποὺ κατάγονται ἀπὸ τὸν Λευΐ.
11 Εἰ μὲν οὖν τελείωσις διὰ τῆς Λευϊτικῆς ἱερωσύνης ἦν· ὁ λαὸς γὰρ ἐπ' αὐτῇ νενομοθέτητο· τίς ἔτι χρεία κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ ἕτερον ἀνίστασθαι ἱερέα καὶ οὐ κατὰ τὴν τάξιν Ἀαρὼν λέγεσθαι;	11 Ἐάν, λοιπόν, ἡ ἠθικὴ τελείωσις καὶ ἡ πλήρης συμφιλίωσις μὲ τὸν Θεὸν καὶ ἡ σωτηρία ἦτο δυνατὸν νὰ πραγματοποιηθῇ διὰ τῆς λευϊτικῆς ἱερωσύνης-διότι ὁ λαός, σύμφωνα μὲ τὸν μωσαϊκὸν Νόμον, εἶχε στηριχθῆ εἰς αὐτήν-ποία πλέον ἀνάγκη ὑπῆρχε νὰ προβληθῇ καὶ ν' ἀναδειχθῇ ἄλλος ἱερεὺς κατὰ τὸν τύπον τοῦ Μελχισεδὲκ καὶ νὰ μὴ ἐξακολουθῇ νὰ ὀνομάζεται ἱερεὺς κατὰ τὴν τάξιν τοῦ Ἀαρών;	11 Ἂς ἴδωμεν τώρα ποῖον συμπέρασμα βγαίνει ἀπὸ ὅσα εἴπομεν. Ἐὰν μὲν λοιπὸν ἦτο δυνατὸν νὰ κατορθωθῇ ἡ τελεία σχέσις, καὶ συμφιλίωσίς μας μὲ τὸν Θεὸν διὰ μέσου τῆς Λευϊτικῆς ἱερωσύνης, ποὺ ἦτο κάτι οὐσιῶδες διὰ τὴν ὅλην Μωσαϊκὴν νομοθεσίαν - διότι ὁ λαὸς εἶχε λάβει τὸν νόμον στηριγμένον καὶ θεμελιωμένον εἰς τὴν ἱερωσύνην αὐτὴν ἡ ὁποία πλέον ἀνάγκη ὑπῆρχε νὰ ἀναστηθῇ καὶ ἀναδειχθῇ ἄλλος ἱερεὺς κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ καὶ νὰ μὴ ὀνομάζεται καὶ ὁ νέος ἱερεὺς κατὰ τὴν τάξιν Ἀαρὼν ἱερεύς; Ἦτο λοιπὸν ἀνεπαρκὴς ἡ παλαιὰ ἱερωσύνη καὶ δι’ αὐτὸ ἀνεδείχθη ὑπὸ τοῦ Θεοῦ νέα ἱερωσύνη. Ἀλλ’ αὐτὸ συνεπιφέρει καὶ μεταβολὴν τοῦ νόμου.
12 Μετατιθεμένης γὰρ τῆς ἱερωσύνης ἐξ ἀνάγκης καὶ νόμου μετάθεσις γίνεται.	12 Διότι ὅταν μετατίθεται καὶ ἀλλάσῃ ἡ ἱερωσύνη, κατ' ἀνάγκην ἐπακολουθεῖ ἀλλαγὴ καὶ ἀντικατάστασις τοῦ νόμου.	12 Διότι ὅταν μεταβάλλεται καὶ ἀλλάσσῃ ἡ ἱερωσύνη, ἐπὶ τῆς ὁποίας ἐστηρίζετο ἡ Μωσαϊκὴ νομοθεσία, κατ’ ἀνάγκην ἐπακολουθεῖ καὶ ἀλλαγὴ νόμου καὶ ἀντικαθίσταται λοιπὸν ἡ Παλαιὰ Διαθήκη ὑπὸ τῆς Νέας.
13 Ἐφ' ὃν γὰρ λέγεται ταῦτα, φυλῆς ἑτέρας μετέσχηκεν, ἀφ' ἧς οὐδεὶς προσέσχηκε τῷ θυσιαστηρίῳ.	13 Ἡ ἱερωσύνη τῶν Λευϊτῶν ἔχει πλέον ἀντικατασταθῇ, διότι ἐκεῖνος πρὸς τὸν ὁποῖον ἀναφέρονται αὐτὰ καὶ τὸν ὁποῖον προεικόνιζεν ὁ Μελχισεδέκ, δηλαδὴ ὁ Ἰησοῦς Χριστός, προέρχεται ἀπὸ ἄλλην φυλήν, ἀπὸ τὴν ὁποίαν κανεὶς ποτὲ δὲν ἐπλησίασεν ὡς ἱερεὺς τὸ θυσιαστήριον.	13 Πράγματι δὲ μετετέθη καὶ ἀντικατεστάθη ἡ Λευϊτικὴ ἱερωσύνη. Διότι ἐκεῖνος, διὰ τὸν ὁποῖον λέγονται ταῦτα καὶ τὸν ὁποῖον ἐσυμβόλιζεν ὁ Μελχισεδέκ, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς δηλαδή, κατάγεται ἀπὸ ἄλλην φυλήν, ἀπὸ τὴν ὁποίαν δὲν ἐπλησίασε κανεὶς ὡς ἱερεὺς εἰς τὸ θυσιαστήριον.
14 Πρόδηλον γὰρ ὅτι ἐξ Ἰούδα ἀνατέταλκεν ὁ Κύριος ἡμῶν, εἰς ἣν φυλὴν οὐδὲν περὶ ἱερωσύνης Μωϋσῆς ἐλάλησε.	14 Διότι εἶναι ὁλοφάνερον, ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν ἀνέτειλε σὰν ἥλιος καὶ προῆλθε ἀπὸ τὴν φυλὴν Ἰούδα, πρὸς τὴν ὁποίαν φυλὴν τίποτε περὶ ἱερωσύνης δὲν εἶχεν ὁμιλήσει ὁ Μωϋσῆς.	14 Διότι εἶναι φανερόν, ὅτι ὁ Κύριος μας σὰν ἄλλος ἥλιος δικαιοσύνης ἀνέτειλεν ἀπὸ τὴν φυλὴν Ἰούδα, διὰ τὴν φυλὴν δὲ αὐτὴν δὲν εἶπε τίποτε περὶ ἱερωσύνης ὁ Μωϋσῆς.
15 Καὶ περισσότερον ἔτι κατάδηλόν ἐστιν, εἰ κατὰ τὴν ὁμοιότητα Μελχισεδὲκ ἀνίσταται ἱερεὺς ἕτερος,	15-16 Καὶ γίνεται ἀκόμη περισσότερον φανερὸν ὅτι καταλύεται ἡ λευϊτικὴ ἱερωσύνη καὶ μετατίθεται, ἀφοῦ κατὰ τὴν ὁμοιότητα τοῦ Μελχισεδὲκ παρουσιάζεται καὶ καθίσταται ἱερεὺς ἄλλος, ὁ ὁποῖος δὲν ἔγινε ἱερεὺς σύμφωνα μὲ τὸν Νόμον, ποὺ περιεῖχε ἐντολάς, ἀναφερομένας εἰς τὸ σῶμα (ὅπως π.χ τὴν περιτομήν, τοὺς καθαρμούς, τὰς ὑποσχέσεις περὶ ὑλικῶν ἀγαθῶν κ.λ.π), ἀλλ' ἔγινεν ἱερεὺς σύμφωνα μὲ τὴν ἀκατάλυτον καὶ ζωοποιὸν δύναμιν τοῦ Θεοῦ. (Αὐτὸς δὲ ὁ αἰώνιος ἱερεὺς εἶναι ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Χριστός).	15 Καὶ γίνεται ἀκόμη περισσότερον φανερόν, ὅτι ἡ Λευϊτικὴ ἱερωσύνη καὶ ἡ Παλαιὰ Διαθήκη μετετέθησαν καὶ ἀντικατεστάθησαν, ἐκ τοῦ ὅτι ἀνέστη καὶ ἀνεδείχθη ἄλλος ἱερεὺς ὅμοιος πρὸς τὸν Μελχισεδέκ.
16 ὃς οὐ κατὰ νόμον ἐντολῆς σαρκικῆς γέγονεν, ἀλλὰ κατὰ δύναμιν ζωῆς ἀκαταλύτου·	15-16 Καὶ γίνεται ἀκόμη περισσότερον φανερὸν ὅτι καταλύεται ἡ λευϊτικὴ ἱερωσύνη καὶ μετατίθεται, ἀφοῦ κατὰ τὴν ὁμοιότητα τοῦ Μελχισεδὲκ παρουσιάζεται καὶ καθίσταται ἱερεὺς ἄλλος, ὁ ὁποῖος δὲν ἔγινε ἱερεὺς σύμφωνα μὲ τὸν Νόμον, ποὺ περιεῖχε ἐντολάς, ἀναφερομένας εἰς τὸ σῶμα (ὅπως π.χ τὴν περιτομήν, τοὺς καθαρμούς, τὰς ὑποσχέσεις περὶ ὑλικῶν ἀγαθῶν κ.λ.π), ἀλλ' ἔγινεν ἱερεὺς σύμφωνα μὲ τὴν ἀκατάλυτον καὶ ζωοποιὸν δύναμιν τοῦ Θεοῦ. (Αὐτὸς δὲ ὁ αἰώνιος ἱερεὺς εἶναι ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Χριστός).	16 Καὶ ὁ νέος αὐτὸς ἱερεύς, ὁ Χριστὸς δηλαδή, ἔγινεν ἱερεὺς ὄχι σύμφωνα μὲ νόμον, ποὺ ἔχει ἐντολάς, αἱ ὁποῖαι ἀνεφέροντο εἰς τὰ ἐξωτερικὰ καὶ πρόσκαιρα καὶ ἒν γένει εἰς τὴν κάθαρσιν τῆς σαρκός, ἀλλ’ ἔγινεν ἱερεὺς διὰ τῆς δυνάμεως τοῦ Πατρὸς καὶ τῆς ἰδικῆς του, ἡ ὁποία εἶναι δύναμις ζωῆς, ποὺ δὲν καταλύεται ἀπὸ θάνατον, ἀλλ’ εἶναι αἰωνία.
17 μαρτυρεῖ γὰρ ὅτι σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ.	17 Μαρτυρεῖ δὲ ἡ Ἀγία Γραφὴ περὶ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς αἰωνίου ἀρχιερέως, ὅταν λέγῃ, ὅτι <Σὺ εἶσαι ἱερεὺς εἰς τὸν αἰώναν κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ>.	17 Λέγω ὅτι εἶναι δύναμις ζωῆς αἰωνίας, διότι μαρτυρεῖ ἡ Γραφὴ περὶ τοῦ νέου ἱερέως Χριστοῦ, ὅτι σὺ εἶσαι ἱερεὺς αἰώνιος κατὰ τὴν τάξιν τοῦ Μελχισεδέκ.
18 Ἀθέτησις μὲν γὰρ γίνεται προαγούσης ἐντολῆς διὰ τὸ αὐτῆς ἀσθενὲς καὶ ἀνωφελές·	18 Διότι τώρα, εἰς τὴν ἐποχὴν τῆς χάριτος, γίνεται ἀκύρωσις καὶ ἀντικατάστασις τοῦ προγενεστέρου Νόμου, δηλαδὴ τοῦ μωσαϊκοῦ, διότι ὁ Νόμος αὐτὸς δὲν εἶχε τὴν δύναμιν νὰ σώσῃ τὸν ἄνθρωπον καὶ δι' αὐτὸ εἶναι ἄχρηστος καὶ ἀνωφελής.	18 Μὴ σᾶς φαίνεται δὲ παράδοξον, ὅτι ἀντικατεστάθη καὶ ὁ νόμος, ποὺ ἐστηρίζετο εἰς τὴν καταργηθεῖσαν ἱερωσύνην. Διότι γίνεται τώρα ἀθέτησις μὲν καὶ ἀκύρωσις τοῦ παλαιοτέρου καὶ προγενεστέρου νόμου, ἐπειδὴ οὗτος δὲν εἶχε δύναμιν νὰ κάμῃ τέλειον τὸν ἄνθρωπον καὶ δὲν ἠδύνατο νὰ ὠφελήσῃ αὐτόν.
19 οὐδὲν γὰρ ἐτελείωσεν ὁ νόμος, ἐπεισαγωγὴ δὲ κρείττονος ἐλπίδος, δι' ἧς ἐγγίζομεν τῷ Θεῷ.	19 Διότι τίποτε δὲν κατώρθωσε νὰ τελειοποιήσῃ ὁ Νόμος. ᾿Ενῶ τώρα μὲ τὴν νέαν Διαθήκην εἰσάγεται νέα, καλυτέρα ἐλπίς, διὰ τῆς ὁποίας πλησιάζομεν τὸν Θεόν, ἐπιτυγχάνομεν τὴν λύτρωσιν καὶ τὴν αἰωνίαν μακαριότητα.	19 Διότι ὁ νόμος δὲν ἔδωκε τὴν τελειότητα εἰς τίποτε. Τώρα δὲ μὲ τὴν Νέαν Διαθήκην γίνεται εἰσαγωγὴ ἐλπίδος καλυτέρας ἀπὸ ἐκείνην, ποὺ ἔδιδεν ὁ νόμος. Ὁ νόμος ἔδιδεν ἐλπίδα προσκαίρων καὶ ἐπιγείων ἀγαθῶν. Ἐνῶ ἡ Νέα Διαθήκη μᾶς παρέχει τὴν ἐλπίδα τῆς κληρονομίας τῶν ἐπουρανίων ἀγαθῶν. Καὶ μὲ τὴν ἐλπίδα αὐτὴν πλησιάζομεν πρὸς τὸν Θεόν.
20 Καὶ καθ' ὅσον οὐ χωρὶς ὁρκωμοσίας·- οἱ μὲν γὰρ χωρὶς ὁρκωμοσίας εἰσὶν ἱερεῖς γεγονότες,	20 Αὐτὴ δὲ ἡ ἀσύγκριτος ἀνωτερότης τοῦ Χριστοῦ φαίνεται καὶ ἐκ τοῦ γεγονότος, ὅτι δὲν συνεστήθη χωρὶς ὅρκον-διότι οἱ μὲν τῆς Π. Διαθήκης ἔχουν γίνει ἱερεῖς, χωρὶς νὰ δοθῇ κανεὶς ὅρκος δι' αὐτοὺς ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ.	20 Φαίνεται δὲ ἡ ὑπεροχὴ τῆς νέας ἱερωσύνης καὶ ἀπὸ τὸ ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἔγινεν ἱερεὺς χωρὶς νὰ δοθῇ ὅρκος. Διότι οἰ μὲν ἱερεῖς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἔγιναν ἱερεῖς, χωρὶς νὰ κάμῃ δι’ αὐτοὺς ὅρκον ὁ Θεός.
21 ὁ δὲ μετὰ ὁρκωμοσίας διὰ τοῦ λέγοντος πρὸς αὐτόν· ὤμοσε Κύριος, καὶ οὐ μεταμεληθήσεται· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ·-	21 Ὁ Χριστὸς ὅμως ἔγινεν ἱερεὺς μὲ τὸν ὅρκον, ποὺ ἔδωσεν ὁ Θεὸς πρὸς αὐτὸν λέγων· <Ἔχει ὁρκισθῇ ὁ Κύριος καὶ δὲν θὰ μεταμεληθῇ ποτὲ δι' αὐτό· σὺ εἶσαι ἱερεὺς αἰώνιος κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ>.	21 Ὁ Χριστὸς ὅμως ἔγινεν ἱερεὺς μὲ ὅρκον, ποὺ ἐδόθη ἀπὸ τὸν Θεὸν διὰ μέσου τοῦ ψαλμῳδοῦ, ὁ ὁποῖος εἶπε πρὸς τὸν Χριστόν· Ὡρκίσθη ὁ Κύριος καὶ δὲν θὰ μεταμεληθῇ, ὥστε νὰ μεταβάλῃ ἀπόφασιν· Σὺ εἶσαι ἱερεὺς αἰώνιος κατὰ τὴν τάξιν τοῦ Μελχισεδέκ.
22 κατὰ τοσοῦτον κρείττονος διαθήκης γέγονεν ἔγγυος Ἰησοῦς.	22 Ὅσον δὲ περισσότερον μέγας καὶ σπουδαῖος ἱερεὺς ἀνεδείχθη ὁ Ἰησοῦς, ποὺ ἔλαβε τὴν ἱερωσύνην μὲ ὅρκον, ὅσον καὶ περισσότερον ἀξιόπιστος ἐγγυητὴς καὶ μεσίτης τῆς νέας διαθήκης ἔγινε.	22 Ὅσον δὲ ὁ Ἰησοῦς ἔγινεν ἱερεὺς ὕψιστος, ποὺ ἔλαβε τὴν ἱερωσύνην μὲ ὅρκον, τόσον περισσότερον ἔγινε καὶ ἐγγυητὴς καὶ μεσίτης ἀνωτέρας καὶ αἰωνίας Διαθήκης.
22 κατὰ τοσοῦτον κρείττονος διαθήκης γέγονεν ἔγγυος Ἰησοῦς.	23 Καὶ εἰς μὲν τὴν ἐποχὴν τοῦ Νόμου ἔχουν γίνει πολλοὶ ἱερεῖς, ἐπειδή, σὰν ἄνθρωποί ποὺ ἦσαν, ἠμποδίζοντο ἀπὸ τὸν θάνατον νὰ μένουν διαρκῶς ὡς ἱερεῖς.	23 Καὶ τῆς μὲν Παλαιᾶς Διαθήκης οἱ ἱερεῖς ἔγιναν πολλοὶ κατὰ τὸν ἀριθμόν, ἐπειδὴ ἠμποδίζοντο ἀπὸ τὸν θάνατον νὰ παραμένουν διαρκῶς εἰς τὴν ἱερωσύνην.
24 ὁ δὲ διὰ τὸ μένειν αὐτὸν εἰς τὸν αἰῶνα ἀπαράβατον ἔχει τὴν ἱερωσύνην·	24 Ὁ Χριστὸς ὅμως, ἐπειδὴ μένει ζῶν εἰς τὸν αἰῶνα, ἔχει ἀμετακίνητον καὶ ἀμεταβίβαστον τὴν ἱερωσύνην.	24 Ὁ Χριστὸς ὅμως, ἐπειδὴ μένει ἐν τῇ ζωῇ εἰς τὸν αἰῶνα, ἔχει διηνεκῆ καὶ ἀμεταβιβαστον εἰς ἄλλους τὴν ἱερωσύνην.
25 ὅθεν καὶ σώζειν εἰς τὸ παντελὲς δύναται τοὺς προσερχομένους δι' αὐτοῦ τῷ Θεῷ, πάντοτε ζῶν εἰς τὸ ἐντυγχάνειν ὑπὲρ αὐτῶν.	25 Ἐπομένως καὶ ἠμπορεῖ νὰ σώζῃ πλήρως καὶ τελείως ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι προσέρχονται διὰ μέσου αὐτοῦ πρὸς τὸν Θεόν, ζῶν πάντοτε διὰ νὰ μεσιτεύῃ καὶ προσεύχεται ὑπὲρ αὐτῶν.	25 Διὰ τοῦτο καὶ δύναται νὰ σώζῃ τελείως ἐκείνους, ποὺ προσέρχονται διὰ μέσου αὐτοῦ εἰς τὸν Θεόν, ἐπειδὴ ζῇ πάντοτε διὰ νὰ μεσιτεύῃ καὶ προσεύχεται ὑπὲρ αὐτῶν.
26 Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος,	26 Διότι τέτοιος τέλειος καὶ αἰώνιος Ἀρχιερεὺς μᾶς ἐχρειάζετο, ὅσιος, χωρὶς κανένα ἴχνος κακίας καὶ πονηρίας, ἀμόλυντος ἀπὸ κάθε σπίλον ἁμαρτίας, χωρισμένος καὶ ἐντελῶς διάφορος μὲ τὴν ἁγιότητά του ἀπὸ τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ ὁ ὁποῖος ἔχει ἀνυψωθῆ πάρα πάνω ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ Πατρὸς καὶ Θεοῦ,	26 Ἀντικατεστάθη λοιπὸν ἡ Λευϊτικὴ ἱερωσύνη. Διότι τέτοιος, μὲ τέτοια προσόντα μᾶς ἐχρειάζετο Ἀρχιερεύς, εὐσεβὴς καὶ ἅγιος, ἀπηλλαγμένος ἀπὸ κακίαν καὶ πονηρίαν, ἀμόλυντος, χωρισμένος ἀπὸ τοὺς ἁμαρτωλούς. Καὶ ὅσον μὲν ἔζη εἰς τὴν γῆν, ἦτο χωρισμένος ἀπὸ τοὺς ἁμαρτωλοὺς λόγῳ τῆς ἀπολύτου ἀναμαρτησίας του. Τώρα δὲ καὶ διότι ἀνυψώθη παραπάνω ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς καὶ κάθεται εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ.
27 ὃς οὐκ ἔχει καθ' ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας.	27 καὶ δὲν ἔχει ἀνάγκην, ὅπως οἱ Ἀρχιερεῖς τοῦ Νόμου, νὰ προσφέρῃ πρῶτον θυσίας διὰ τὰς ἰδικάς του ἁμαρτίας καὶ ἔπειτα διὰ τὰς ἁμαρτίας τοῦ λαοῦ. Ἀφ' ἑνὸς μὲν διότι εἶναι ἀπολύτως ἀναμάρτητος, ἀφ' ἐτέρου δὲ διότι προσέφερε μίαν φορὰν ὑπὲρ τοῦ λαοῦ τὴν ὑψίστην λυτρωτικὴν θυσίαν, θυσιάσας τὸν ἑαυτόν του ἐπάνω εἰς τὸν σταυρόν.	27 Αὐτὸς ὁ νέος Ἀρχιερεὺς δὲν ἔχει ἀνάγκην, ὅπως οἱ ἀρχιερεῖς τοῦ νόμου, νὰ προσφέρῃ κάθε ἡμέραν θυσίας προτήτερα διὰ τὰς ἰδικάς του καὶ ἔπειτα διὰ τοῦ λαοῦ τὰς ἁμαρτίας. Δὲν ἔχει ἀνάγκην νὰ προσφέρῃ θυσίας διὰ τὸν ἑαυτόν του, διότι ὑπῆρξεν ἀναμάρτητος. Δὲν ἔχει ἀνάγκην κάθε ἡμέραν νὰ προσφέρῃ θυσίας ὑπέρ του λαοῦ, διότι τοῦτο, ἤτοι τὴν ὑπὲρ τοῦ λαοῦ θυσίαν τὴν ἔκαμε μίαν φορὰν γιὰ πάντα, θυσιάσας τὸν ἑαυτόν του.
28 Ὁ νόμος γὰρ ἀνθρώπους καθίστησιν ἀρχιερεῖς ἔχοντας ἀσθένειαν, ὁ λόγος δὲ τῆς ὁρκωμοσίας τῆς μετὰ τὸν νόμον υἱὸν εἰς τὸν αἰῶνα τετελειωμένον.	28 Διότι ὁ Νόμος τοῦ Μωϋσέως ἐγκαθιστᾷ ἀρχιερεῖς, ποὺ καὶ αὐτοὶ σὰν ἄνθρωποι ἔχουν ἠθικὴν ἀσθένειαν καὶ ἀτέλειαν. Ὁ δὲ λόγος τῆς ἐνόρκου ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἐδόθη μετὰ τὸν Νόμον διὰ μέσου τοῦ προφήτου Δαυΐδ, ἐγκαθιστᾷ αἰώνιον ἀρχιερέα τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος τέλειος ὡς Θεὸς ἀνεδείχθη καὶ ὡς ἄνθρωπος κατὰ πάντα τέλειος καὶ μένει τέλειος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.	28 Διαφέρει δὲ τόσον πολὺ ὁ Ἀρχιερεύς μας ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς του νόμου, διότι ὁ νόμος ἐγκαθιστᾷ ὡς ἀρχιερεῖς ἀνθρώπους, ποὺ ἔχουν ἠθικὴν ἀσθένειαν καὶ εἶναι θνητοί. Ὁ λόγος ὅμως καὶ ἡ ἔνορκος ὑπόσχεσις, ποὺ ἐδόθη ὕστερα ἀπὸ τὸν νόμον καὶ συνεπῶς ἀντικατέστησεν αὐτόν, ἐγκαθιστᾷ Ἀρχιερέα τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἀνεδείχθη κατὰ τὸν ἐπίγειον βίον του ἀναμάρτητος καὶ τέλειος καὶ μένει τέτοιος εἰς τὸν αἰῶνα.