Επιστολαί : Επιστολή Προς Εφεσίους : Κεφάλαιον Ε΄

Πρωτότυπο Κείμενο

ίνεσθε οὖν μιμηταὶ τοῦ Θεοῦ ὡς τέκνα ἀγαπητά,
2 καὶ περιπατεῖτε ἐν ἀγάπῃ, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς καὶ παρέδωκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶν προσφορὰν καὶ θυσίαν τῷ Θεῷ εἰς ὀσμὴν εὐωδίας.
3 Πορνεία δέ, καὶ πᾶσαι ἀκαθαρσία ἢ πλεονεξία μηδὲ ὀνομαζέσθω, ἐν ὑμῖν, καθὼς πρέπει ἁγίοις,
4 καὶ αἰσχρότης καὶ μωρολογία ἢ εὐτραπελία, τὰ οὐκ ἀνήκοντα, ἀλλὰ μᾶλλον εὐχαριστία.
5 Τοῦτο γὰρ ἐστε γινώσκοντες, ὅτι πᾶς πόρνος ἢ πλεονέκτης, ὅς ἐστιν εἰδωλολάτρης, οὐκ ἔχει κληρονομίαν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ.
6 Μηδεὶς ὑμᾶς ἀπατάτω κενοῖς λόγοις· διὰ ταῦτα γὰρ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας.
7 Μὴ οὖν γίνεσθε συμμέτοχοι αὐτῶν.
8 Ἦτε γὰρ ποτὲ σκότος, νῦν δὲ φῶς ἐν Κυρίῳ· ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε·
9 ὁ γὰρ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ·-
10 δοκιμάζοντες τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ.
11 Καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε·
12 τὰ γὰρ κρυφῆ γινόμενα ὑπ' αὐτῶν αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν·
13 τὰ δὲ πάντα ἐλεγχόμενα ὑπὸ τοῦ φωτὸς φανερούται· πᾶν γὰρ τὸ φανερούμενον φῶς ἐστι.
14 Διὸ λέγει· ἐγεῖρε ὁ καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός.
15 Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ' ὡς σοφοί,
16 ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι.
17 Διὰ τοῦτο μὴ γίνεσθε ἄφρονες, ἀλλὰ συνιέντες τί τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου.
18 Καὶ μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ, ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν Πνεύματι,
19 λαλοῦντες ἑαυτοῖς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ,
20 εὐχαριστοῦντες πάντοτε ὑπὲρ πάντων ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τῷ Θεῷ καὶ πατρί,
21 ὑποτασσόμενοι ἀλλήλοις ἐν φόβῳ Χριστοῦ.
22 Αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὑποτάσσεσθε ὡς τῷ Κυρίῳ,
23 ὅτι ὁ ἀνήρ ἐστι κεφαλὴ τῆς γυναικός, ὡς καὶ ὁ Χριστὸς κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας, καὶ αὐτός ἐστι σωτὴρ τοῦ σώματος.
24 Ἀλλ' ὥσπερ ἡ ἐκκλησία ὑποτάσσεται τῷ Χριστῷ, οὕτω καὶ αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ἐν παντί.
25 Οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας ἑαυτῶν, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησε τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς,
26 ἵνα αὐτὴν ἁγιάσῃ καθαρίσας τῷ λουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν ρήματι,
27 ἵνα παραστήσῃ αὐτὴν ἑαυτῷ ἔνδοξον τὴν ἐκκλησίαν, μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢ ρυτίδα ἢ τι τῶν τοιούτων, ἀλλ' ἵνα ᾖ ἁγία καὶ ἄμωμος.
28 Οὕτως ὀφείλουσιν οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶν τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας ὡς τὰ ἑαυτῶν σώματα. Ὁ ἀγαπῶν τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτῶν ἀγαπᾷ·
29 οὐδεὶς γὰρ ποτε τὴν ἑαυτοῦ σάρκα ἐμίσησεν, ἀλλ' ἐκτρέφει καὶ θάλπει αὐτήν, καθὼς καὶ ὁ Κύριος τὴν ἐκκλησίαν·
30 ὅτι μέλη ἐσμὲν τοῦ σώματος αὐτοῦ, ἐκ τῆς σαρκὸς αὐτοῦ καὶ ἐκ τῶν ἀστέρων αὐτοῦ·
31 ἀντὶ τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ προσκοληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν.
32 Τὸ μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν ἐκκλησίαν.
33 Πλὴν καὶ ὑμεῖς οἱ καθ' ἕνα ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα οὕτως ἀγαπάτω ὡς ἑαυτόν, ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

αὶ σεῖς, λοιπόν, σὰν τέκνα ἀγαπητὰ τοῦ Θεοῦ ἐπιδιώκετε νὰ γίνεσθε μιμηταὶ αὐτοῦ, ὁ ὁποῖος τόσην ἀγάπην καὶ μακροθυμίαν δεικνύει πρὸς τοὺς ἁμαρτάνοντας.
2 Νὰ πορεύεσθε καὶ νὰ συμπεριφέρεσθε μὲ ἀγάπην, ὅπως ὁ Χριστὸς μᾶς ἔχει ἀγαπήσει καὶ παρέδωκε τὸν εὐατόν του εἰς τὸν σταυρικὸν θάνατον πρὸς χάριν ἡμῶν, προσφορὰν καὶ θυσίαν εἰς τὸν Θεόν, καὶ ἡ ὁποία θυσία εἶναι ὡς εὐῶδες ἄρωμα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
3 Πορνεία δὲ καὶ κάθε σαρκικὴ ἀκαθαρσία ἢ ἀχόρταστος ἐπιθυμία διὰ τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ δὲν πρέπει οὔτε καὶ νὰ ὀνομάζεται κἂν μεταξύ σας, ὅπως ἄλλωστε ἁρμόζει εἰς ἀνθρώπους, ποὺ ἔχουν ἁγιασθῆ ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ προχωροῦν εἰς τὴν ἁγιότητα.
4 Ἀκόμη δὲ δὲν πρέπει οὔτε καὶ νὰ ἀναφέρεται μεταξύ σας καμμία αἰσχρότης καὶ μωρολογία ἢ ἀπρεπὴς ἀστειολογία καὶ βωμολοχία, ρυπαρὰ λόγια, ποὺ δὲν τεριάζουν εἰς τοὺς Χριστιανούς, ἀλλὰ πιὸ πολὺ πρέπει νὰ ἀκούεται μεταξύ σας προσευχὴ εὐγνωμοσύνης καὶ εὐχαριστίας πρὸς τὸν Θεόν.
5 Διότι πρέπει νὰ γνωρίζετε καλὰ καὶ νὰ ἔχετε εἰς τὸν νοῦ σας τοῦτο· ὅτι κάθε πόρνος ἢ ἀκάθαρτος ἢ πλεονέκτης, ὁ ὁποῖος πλεονέκτης μὲ τὸ νὰ λατρεύῃ τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ εἶναι εἰδωλολάτρης, δὲν ἔχει κανένα ἀπολύτως μερίδιον κληρονομίας εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Θεοῦ.
6 Καὶ ἂς μὴ σᾶς ἐξαπατᾷ κανεὶς μὲ λόγια κούφια καὶ ψεύτικα, διότι διὰ τὰ ἁμαρτήματα αὐτά, ποὺ σᾶς εἶπα προηγουμένως, ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐναντίων τῶν τέκνων τῆς ἀνυπακοῆς καὶ τῆς ἀποστασίας.
7 Μὴ γίνεσθε, λοιπόν, συμμέτοχοι τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν εἰς τὴν ἁμαρτωλὴν ζωήν των.
8 Διότι ἄλλοτε ἤσασθε σκοτάδι ἐξ αἰτίας τῆς πλάνης καὶ τῆς ἁμαρτίας, ποὺ κυριαρχοῦσε μέσα σας. Τώρα ὅμως διὰ τοῦ Κυρίου ἔχετε φωτισθῆ καὶ εἶσθε φῶς. Νὰ ζῆτε, λοιπόν, καὶ νὰ συμπεριφέρεσθε σὰν ἄνθρωποι, ποῦ τὰ πάντα εἰς αὐτοὺς εἶναι φῶς ἀληθείας καὶ ἀρετῆς.
9 (Ἐφ' ὅσον ἐλάβετε τὸ πνευματικὸν φῶς πρέπει νὰ ἔχετε καὶ φωτεινὴν ζωήν). Διότι ὁ ἅγιος καρπὸς τὸν ὁποῖον παράγει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα μέσα εἰς τὰς καρδίας τῶν πιστῶν, ἐκδηλώνεται μὲ κάθε καλωσύνην καὶ δικαιοσύνην καὶ φιλαλήθειαν.
10 Νὰ ἐρευνᾶτε καὶ νὰ διακρίνετε πάντοτε, τί εἶναι εὐάρεστον ἐνώπιον τοῦ Κυρίου,
11 καὶ νὰ μὴ συμμετέχετε εἰς τὰ ἔργα τοῦ σκότους, ποὺ εἶναι ἄκαρπα καὶ ἐπιβλαβῆ. Οὔτε κἂν καὶ νὰ τὰ ἀνέχεσθε, ἀλλὰ μᾶλλον νὰ τὰ ἐλέγχετε καὶ νὰ τὰ παρουσιάζετε εἰς τὰ μάτια ὅλων ἐπιβλαβῆ καὶ ὀλέθρια.
12 Διότι ὅσα ἀπὸ τοὺς ἀσεβεῖς καὶ ἁμαρτωλοὺς γίνονται κρυφὰ καὶ εἰς τὸ σκότος εἶναι αἰσχρὸν καὶ νὰ τὰ ἀναφέρῃ κανένας. (Δι' αὐτὸ ἀκριβῶς καὶ δὲν εἶναι νοητόν, ὄχι μόνον νὰ συμμετέχετε, ἀλλ' οὔτε καὶ νὰ συζητῆτε μεταξύ σας δι' αὐτά. Μόνον δὲ νὰ τὰ ἐλέγχετε εἰς διόρθωσιν τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ περιφρούρησιν τῶν ἄλλων).
13 Ὅλα δὲ αὐτὰ τὰ πονηρὰ ἔργα κάτω ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ ἐλέγχου, γίνονται φανερὰ πόσον ὀλέθρια εἶναι (ὥστε οἱ μὲν καλοπροαίρετοι ἁμαρτωλοὶ νὰ μετανοήσουν, οἱ δὲ ἄλλοι νὰ προφυλαχθοῦν). Διότι κάθε τι ποὺ φανερώνεται, εἴτε καλὸν εἴτε κακόν, εἶναι σὰν τὸ φῶς, ὥστε ὁ καθένας νὰ κανονίσῃ ἀπέναντι αὐτοῦ τὴν στάσιν του.
14 Ὁ ἔλεγχος εἰς φανέρωσιν τοῦ κακοῦ καὶ διόρθωσιν τοῦ ἁμαρτάνοντος πρέπει νὰ γίνεται· δι' αὐτὸ καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἐλέγχει καὶ φωνάζει πρὸς κάθε ἁμαρτωλόν: Σήκω, σύ ποὺ κοιμᾶσαι τὸν ὕπνον τῆς ἁμαρτίας, καὶ πετάξου ὀρθὸς ἀνάμεσα ἀπὸ τοὺς νεκροὺς τῆς ἁμαρτίας καὶ θὰ σὲ φωτίσῃ ὁ Χριστός.
15 Προσέχετε, λοιπόν, ἐφ' ὅσον ἔχετε φωτισθῆ ἀπὸ τὸν Χριστόν, πῶς μὲ κάθε ἀκρίβειαν νὰ συμπεριφέρεσθε, ὄχι σὰν μωροὶ καὶ ἀσύνετοι, ἀλλὰ σὰν φρόνιμοι καὶ συνετοί.
16 Νὰ κερδίζετε πάντοτε καὶ νὰ ἐκμεταλλεύεσθε διὰ τὸ ἀγαθὸν τὸν χρόνον καὶ τὰς εὐκαιρίας τῆς παρούσης ζωῆς, διότι αἱ ἡμέραι, ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας ποὺ ἐπικρατεῖ, εἶναι γεμᾶται πειρασμοὺς καὶ πνευματικοὺς κινδύνους.
17 Δι' αὐτὸ προσέχετε νὰ μὴ γίνεσθε καὶ φέρεσθε σὰν ἀσύνετοι, ἀλλὰ νὰ ἐρευνᾶτε καὶ νὰ ἐνοῆτε καλὰ ποῖον εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου.
18 Καὶ μὴ μεθᾶτε μὲ οἶνον· εἰς τὴν μέθην ὑπάρχει πάντοτε ἡ ἀσωτία καὶ ἡ κατάπτωσις. Ἀλλὰ γεμίζετε τὴν ψυχήν, τὴν καρδίαν καὶ τὸν νοῦ σας μὲ Πνεῦμα Ἅγιον.
19 Θὰ αἰσθάνεσθε τότε ἀσυγκρίτως ἀνώτερον καὶ μεγαλύτερον ἐνθουσιασμὸν ἀπὸ ἐκεῖνον, ποὺ δοκιμάζουν οἱ μέθυσοι, τὸν ὁποῖον καὶ θὰ ἐξωτερικεύετε λαλοῦντες μεταξύ σας μὲ ψαλμοὺς καὶ ὕμνους καὶ ὠδὰς πνευματικάς, ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες εἰς τὸν Κύριον μὲ ὅλην σας τὴν καρδίαν.
20 Νὰ εὐχαριστῆτε δὲ πάντοτε καὶ δι' ὅλα ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τὸν Θεὸν καὶ Πατέρα.
21 Νὰ ὑποτάσσεσθε δὲ ὁ ἔνας εἰς τὸν ἄλλον μὲ σεβασμὸν καὶ ἱερὸν δέος Χριστοῦ.
22 Αἱ γυναῖκες νὰ ὑποτάσσωνται εἰς τοὺς ἄνδρας των, σὰν νὰ ὑποτάσσωνται εἰς τὸν Κύριον, ὁ ὁποῖος καὶ παραγγέλλει τὴν ὑποταγὴν αὐτὴν τῶν γυναικῶν.
23 Διότι ὁ ἄνδρας εἶναι κεφαλὴ καὶ ἀρχηγὸς τῆς γυναικός, ὅπως καὶ ὁ Χριστὸς εἶναι κεφαλὴ καὶ ἀρχηγὸς τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος ὅμως Χριστὸς εἶναι συγχρόνως καὶ σωτὴρ τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας ὅλων δηλαδὴ ἀνεξαιρέτως τῶν πιστῶν.
24 Ἀλλ' ὅπως ἡ Ἐκκλησία ὑποτάσσεται εἰς τὸν ἀρχηγόν, εἰς τὸν Χριστόν, ἔτσι καὶ αἱ γυναῖκες πρέπει νὰ ὑποτάσσωνται εἰς τοὺς ἄνδρας των εἰς κάθε τι, ποὺ δὲν ἀντιστρατεύεται εἰς τὸ θεῖον θέλημα.
25 Οἱ δὲ ἄνδρες ἐξ ἄλλου νὰ ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας σας καὶ νὰ ὑποβάλλεσθε μέχρι καὶ τῶν μεγαλυτέρων θυσιῶν πρὸς χάριν αὐτῶν, ὅπως καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησε τὴν Ἐκκλησίαν καὶ παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς τὸν εὐατόν του εἰς σταυρικὸν θάνατον,
26 διὰ νὰ τὴν ἁγιάσῃ, καθαρίσας αὐτὴν μὲ τὸ λουτρὸν τοῦ ὕδατος, δηλαδὴ διὰ τοῦ ἁγίου βαπτίσματος, κατὰ τὸ ὁποῖον λέγεται τὸ ἱερὸν λόγιον <εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος>.
27 Καὶ τοῦτο, διὰ νὰ τὴν καταστήσῃ καὶ τὴν παραστήσῃ εἰς τὸ πλευρόν του ὡς νύμφην ἔνδοξον καὶ ἄσπιλον, τὴν Ἐκκλησίαν, χωρὶς πλέον αὐτὴ νὰ ἔχῃ καμμίαν κηλῖδα ἢ ρυτίδα ἢ τίποτε ἄλλο ἀπὸ ἐκεῖνα, ποὺ ρυπαίνουν καὶ ἀσχημίζουν, ἀλλὰ νὰ εἶναι ἁγία καὶ ἄμεμπτος.
28 Ἔτσι καὶ οἱ ἄνδρες ὀφείλουν νὰ ἀγαποῦν τὰς γυναῖκας των, ὅπως ἀγαποῦν τὰ ἰδικά των σώματα. Ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾷ τὴν γυναῖκα του, τὸν εὐατόν του ἀγαπᾷ, ἀφοῦ ἀποτελεῖ ἕνα σῶμα μὲ αὐτήν.
29 Διότι ποτὲ κανεὶς δὲν ἐμίσησε τὸ σῶμα του, ἀλλὰ τὸ τρέφει μὲ πολὺ ἐνδιαφέρον καὶ τὸ περιθάλπει, ὅπως καὶ ὁ Κύριος τρέφει καὶ περιθάλπει τὴν Ἐκκλησίαν του, ποὺ εἶναι σῶμα του.
30 Διότι πράγματι ἡμεῖς οἱ πιστοί, ποὺ ἀποτελοῦμε τὴν Ἐκκλησίαν, εἴμεθα μέλη ἀπὸ τὴν σάρκα του καὶ ἀπὸ τὰ ὀστᾶ του, κατὰ τὸν τύπον τῆς Εὔας, ποὺ ἦτο ἀπὸ τὰ ὀστὰ καὶ τὴν σάρκα τοῦ Ἀδάμ.
31 Δι' αὐτὸ καὶ ὁ Ἀδάμ, ὅταν εἶδε τὴν Εὔα, εἶπε φωτιζόμενος ἀπὸ τὸν Θεόν· <ἕνεκα τούτου θὰ ἐγκαταλείψῃ ὁ ἄνθρωπος τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ θὰ προσκολληθῇ πρὸς τὴν γυναῖκα του καὶ θὰ εἶναι οἱ δύο εἰς σάρκαν μίαν>.
32 Αὐτά ποὺ εἶχεν εἴπει τότε ὁ Ἀδάμ, ἀναφέρονται ἀλληγορικῶς εἰς τὸν Χριστὸν καὶ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἦσαν ἕως τώρα ἄγνωστον ἀποκεκρυμμένον μυστήριον μεγίστης σπουδαιότητος. Ἐγώ, λοιπόν, λέγω, ὅτι ἡ ἀλήθεια τὴν ὁποίαν προφητικῶς εἶπεν ὁ Ἀδάμ, ἀναφέρεται εἰς τὴν πνευματικὴν ἕνωσιν τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας.
33 Παρ' ὅλην τὴν ἀλληγορίαν, ποὺ κρύπτουν οἱ λόγοι τοῦ Ἀδάμ, δὲν παύουν νὰ ἔχουν ἰσχὺν καὶ διὰ τοὺς συζύγους. Δι' αὐτὸ καὶ ὁ καθένας ἀπὸ σᾶς ἂς ἀγαπᾷ τὴν γυναῖκα του ἔτσι ἀκριβῶς, ὅπως ἀγαπᾷ τὸν ἑαυτόν του. Ἡ δὲ γυναῖκα νὰ σέβεται καὶ νὰ τιμᾷ τὸν ἄνδρα.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

φοῦ δὲ ὁ Θεὸς σᾶς συνεχώρησε, γίνεσθε λοιπὸν καὶ σεῖς μιμηταὶ τοῦ Θεοῦ, σὰν τέκνα ἀγαπητά.
2 Καὶ νὰ πολιτεύεσθε μὲ ἀγάπην, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς μᾶς ἠγάπησε καὶ παρέδωκε τὸν ἑαυτόν του πρὸς χάριν μας καὶ πρὸς σωτηρίαν μας προσφορὰν καὶ θυσίαν εἰς τὸν Θεόν, διὰ νὰ εἶναι ἐνώπιόν του ἡ θυσία αὐτὴ σὰν μυρωδιὰ εὐωδιάζουσα.
3 Πορνεῖα δὲ καὶ κάθε εἶδος σαρκικῆς ἀκαθαρσίας ἢ πλεονεξίας δὲν πρέπει οὐδὲ κἂν ὡς ἁπλῆ ὀνομασία νὰ ἀναφέρεται μεταξύ σας, καθὼς ἁρμόζει εἰς ἀνθρώπους, ποὺ ἁγιάσθησαν ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ ἔχουν προορισμὸν νὰ ἐμμένουν εἰς τὴν ἁγιότητα.
4 Καθὼς ἐπίσης δὲν πρέπει νὰ ὀνομάζεται οὔτε αἰσχρὰ διαγωγὴ καὶ μωρολογία ἡ ἀστειότης ἀπρεπὴς καὶ βωμολόχος, τὰ ὁποῖα δὲν ἀρμόζουν εἰς Χριστιανούς, ἀλλὰ φροντίζετε περισσότερον νὰ ἀκούεται προσευχὴ εὐχαριστίας.
5 Φυλαχθῆτε ἀπὸ ὅλα αὐτά, διότι πρέπει νὰ ξεύρετε καλὰ τοῦτο, ὅτι κάθε πόρνος ἢ ἀκάθαρτος ἢ πλεονέκτης, ὁ ὁποῖος εἶναι εἰδωλολάτρης, διότι ἡ λατρεία τοῦ χρήματος ἀπορροφᾷ ὁλόκληρον τὴν καρδίαν του, δὲν ἔχει οὐδὲ τὸ ἐλάχιστον δικαίωμα κληρονομίας εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ.
6 Αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη ἀλάθεια. Καὶ ἂς μὴ σᾶς ἐξαπατᾷ κανεὶς μὲ λόγους κούφιους καὶ ψευδεῖς. Διότι διὰ τὰ ἁμαρτήματα αὐτὰ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ κατὰ τῶν ἀπειθῶν καὶ ἀνυποτάκτων ἀνθρώπων.
7 Μὴ γίνεσθε λοιπὸν συμμέτοχοι τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν εἰς τὰ πονηρὰ ἔργα των.
8 Σκεφθῆτε, τί ἦσθε εἰς τὸ παρελθόν. Τόσον πολὺ εἶχεν εἰσχωρήσει μέσα σας ὁ σκοτισμὸς τῆς ἁμαρτίας, ὥστε εἴχετε μεταβληθῆ εἰς σκότος. Τώρα ὅμως διὰ τῆς ἑνώσεώς σας μὲ τὸν Κύριον ἐγίνατε φῶς. Νὰ συμπεριφέρεσθε λοιπὸν σὰν παιδιὰ φωτός· σὰν ἄνθρωποι, ποὺ εἰς ὅλα των εἶναι φῶς καὶ διὰ τῆς ἀρετῆς των λάμπουν.
9 Ὀφείλετε δέ, ἀφοῦ ἐλάβατε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, νὰ δεικνύετε διαγωγὴν φωτεινήν, διότι ὁ καρπός, ποὺ παράγει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα εἰς τὰς ψυχὰς τῶν φωτισμένων ὑπ’ αὐτοῦ, δεικνύεται ἐξωτερικῶς μὲ κάθε καλωσύνην καὶ δικαιοσύνην καὶ φιλαλήθειαν.
10 Καὶ ἐξετάζετε νὰ μάθετε, τί εἶναι εὐάρεστον ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.
11 Καὶ μὴ γίνεσθε μὲ τὴν ἀνοχήν σας συγκοινωνοὶ καὶ συνένοχοι εἰς τὰ ἔργα τοῦ σκότους, τὰ ὁποῖα δὲν φέρουν κανένα ὠφέλιμον καρπόν. Ἀντὶ νὰ τὰ σκεπάζετε καὶ νὰ τὰ ἀνέχεσθε, ὀφείλετε μᾶλλον νὰ ἐλέγχετε τὰ ἔργα αὐτὰ καὶ νὰ τὰ βγάζετε εἰς τὸ φῶς, ἀποδεικνύοντες πόσον ὀλέθρια εἶναι.
12 Ὁ ἔλεγχος καὶ ἡ διαφώτισις αὐτὴ εἶναι ἐπιβεβλημένη καὶ ὠφέλιμος, διότι τὰ ἔργα, ποὺ πράττουν κρυφίως οἱ ἀπειθεῖς αὐτοί, εἶναι τόσον αἰσχρά, ὥστε καὶ μόνον τὸ νὰ ὁμιλῇ κανεὶς δι’ αὐτὰ φέρει ἐντροπήν.
13 Διὰ τοῦ ἐλέγχου ὅμως τὰ ἔργα αὐτά, ποὺ γίνονται κρυφά, φανερούνται. Γίνεται δηλαδὴ γνωστὸς ὁ αἰσχρός των χαρακτὴρ καὶ αἱ ὀλέθριαι συνέπειαί των καὶ διορθοῦνται ὅσοι ἔχουν καλὴν προαίρεσιν. Καὶ παύουν πλέον νὰ κάνουν τὰ κρυφὰ καὶ ἐργάζονται εἰς τὸ ἑξῆς φανερά. Διότι κάθε τι ποὺ δὲν φοβεῖται τὸν ἔλεγχον καὶ δὲν δυσκολεύεται νὰ φανερωθῇ, εἶναι φῶς.
14 Ἐπειδὴ δὲ πράγματι ἐπέρχεται διόρθωσις διὰ τοῦ ἐλέγχου, δι’ αὐτὸ καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον χρησιμοποιεῖ τὸν ἔλεγχον καὶ φωνάζει πρὸς κάθε ἁμαρτωλὸν διὰ στόματος τῶν προφητῶν τῆς Καινῆς Διαθήκης: Σήκω ἐπάνω σύ, ποὺ κοιμᾶσαι τὸν ὕπνον τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀναστήσου ἀπὸ τὴν νέκραν καὶ τὸν θάνατον, εἰς τὸν ὁποῖον σὲ ἔρριψεν ἡ ἁμάρτια. Καὶ θὰ σὲ φωτίσῃ ὁ Χριστός.
15 Ἐλάβατε δὲ καὶ σεῖς τὸν φωτισμὸν αὐτὸν ἀπὸ τὸν Χριστόν. Λοιπὸν προσέχετε, πῶς μὲ πᾶσαν ἀκρίβειαν νὰ συμπεριφέρεσθε ὄχι σὰν ἄσοφοι καὶ ἀσύνετοι, ἀλλ’ ὡς σοφοὶ καὶ φρόνιμοι.
16 Ἡ σύνεσις δὲ καὶ ἡ σοφία σας θὰ φαίνεται μὲ τὸ νὰ ἐπωφελῆσθε πνευματικῆς κάθε εὐκαιρίαν καὶ μὲ πᾶσαν σπουδὴν νὰ ἁρπάζετε αὐτήν. Δὲν πρέπει δὲ νὰ χάνετε καμμίαν εὐκαιρίαν, διότι αἱ ἡμέραι ἕνεκα τοῦ ἐπικρατοῦντος κακοῦ εἶναι γεμᾶται σκάνδαλα, καὶ ὡς ἐκ τούτου αἱ μὲν εὐκαιρίαι τοῦ ἀγαθοῦ παρουσιάζονται σπανιώτερον, αἱ δὲ ἀφορμαὶ πρὸς τὸ κακὸν εἶναι πολυπληθέστεροι.
17 Δι’ αὐτὸ λοιπὸν προσέχετε νὰ μὴ γίνεσθε ἀνόητοι, ἀλλὰ νὰ ἐξετάζετε καὶ νὰ κατανοῆτε, ποῖον εἶναι τὸ εἰς ἑκάστην περίπτωσιν θέλημα τοῦ Κυρίου, ὁπότε, ἐὰν συμμορφώνεσθε πρὸς αὐτό, θὰ γίνεσθε πράγματι σοφοὶ καὶ συνετοί.
18 Καὶ μὴ μεθᾶτε μὲ οἶνον. Εἰς τὴν μέθην ὑπάρχει διαφθορὰ καὶ ἀσωτία. Ἀλλὰ γεμίζετε τὸ ἐσωτερικόν σας μὲ Πνεῦμα Ἅγιον.
19 Καὶ ὁ θεῖος τότε ἐνθουσιασμός, ποὺ θὰ γεμίζῃ τὰς καρδίας σας, θὰ ἐξωτερικεύεται μὲ τὸ νὰ λαλῆτε μεταξύ σας μὲ ψαλμοὺς καὶ μὲ ὕμνους καὶ μὲ ᾠδὰς πνευματικὰς καὶ μὲ τὸ νὰ τραγουδᾶτε καὶ ψάλλετε εἰς τὸν Κύριον ὄχι μόνον μὲ τὸ στόμα σας, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν καρδίαν σας, ποὺ θὰ προσέχῃ τὰ ψαλλόμενα.
20 Καὶ νὰ εὐχαριστῆτε πάντοτε δι’ ὅλα, ὄχι μόνον διὰ τὰ εὐχάριστα, ἀλλὰ καὶ δι’ αὐτὰ τὰ θλιβερὰ τὸν Θεόν καὶ Πατέρα ὡς δοῦλοι τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
21 Ἐὰν δὲ μὲ τοὺς ὕμνους σας καὶ τὰς εὐχαριστίας σας αὐτὰς ἐπιτελῆτε στοιχειῶδες καθῆκον σας πρὸς τὸν Θεόν, ὡς πρὸς τὸν πλησίον καθῆκον ἔχετε νὰ ὑποτάσσεσθε ὁ ἕνας εἰς τὸν ἄλλον μὲ φόβον Χριστοῦ.
22 Αἱ γυναῖκες νὰ ὑποτάσσεσθε εἰς τοὺς ἰδίους σας ἄνδρας, σὰν νὰ κάνετε τὴν ὑποταγήν σας αὐτὴν πρὸς τὸν Κύριον, ὁ ὁποῖος παραγγέλλει καὶ ζητεῖ νὰ ὑποτάσσωνται αἱ γυναῖκες εἰς τοὺς ἄνδρας ταν.
23 Ζητεῖ δὲ ὁ Κύριος τὴν ὑποταγὴν αὐτήν, διότι ὁ δνδρας εἶναι κεφαλὴ τῆς γυναικός, ὅπως καὶ ὁ Χριστὸς εἶναι κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας. Κατὰ τοῦτο δὲ ὁ Χριστὸς διακρίνεται, καθότι αὐτὸς εἶναι συγχρόνως καὶ σωτὴρ τοῦ σώματος, ἤτοι τῆς Ἐκκλησίας.
24 Ἄλλὰ καθὼς ἡ Ἐκκλησία ὑποτάσσεται εἰς τὸν Χριστόν, ἔτσι καὶ αἱ γυναῖκες ἂς ὑποτάσσωνται εἰς τοὺς εὐσεβεῖς καὶ θεοφοβουμένους ἄνδρας των εἰς ὅλα.
25 Οἱ ἄνδρες ἐξ ἄλλου νὰ ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας σας, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησε τὴν Ἐκκλησίαν καὶ παρέδωκε τὸν ἑαυτόν του εἰς θάνατον ὑπὲρ αὐτῆς,
26 διὰ νὰ ἁγιάσῃ αὐτήν, ἀφοῦ τὴν καθαρίσῃ διὰ τοῦ λουτροῦ τοῦ ὕδατος, ἤτοι τοῦ ἁγίου βαπτίσματος, μὲ τὸν λόγον τῆς ἐπικλήσεως ποὺ συνοδεύει τὸ λουτρὸν τοῦτο.
27 Καὶ ἔτσι, ἀφοῦ τὴν καθαρίσῃ καὶ τὴν ἁγιάσῃ, νὰ τὴν στήσῃ εἰς τὸ πλευρόν του ὡς ἄλλην νύμφην, ἔνδοξον, τὴν Ἐκκλησίαν, χωρὶς νὰ ἔχῃ λέραν ἡ ζαρωματιὰν ἢ ἄλλο τίποτε ἀπὸ ἐκεῖνα, ποὺ τὴν ἀσχημίζουν, ἀλλὰ νὰ εἶναι ἁγία καὶ ἄμεμπτος.
28 Ἔτσι ὀφείλουν οἱ ἄνδρες νὰ ἀγαποῦν τὰς γυναῖκας των σὰν τὰ ἴδιά των σώματα. Ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾷ τὴν γυναῖκα του, τὸν ἑαυτόν του ἀγαπᾷ
29 Διότι κανείς ποτὲ δὲν ἐμίσησε τὴν σάρκα του, ἀλλὰ τὴν τρέφει καλὰ καὶ τὴν περιθάλπει, καθὼς καὶ ὁ Κύριος τρέφει καὶ περιθάλπει τὴν Ἐκκλησίαν.
30 Καὶ ἐπιμελεῖται ὁ Κύριος τὴν Ἐκκλησίαν, διότι ἡμεῖς, ποὺ τὴν ἀποτελοῦμεν, εἴμεθα μέλη τοῦ σώματός του, ἀπὸ τὴν σάρκα του καὶ ἀπὸ τὰ ὀστᾶ του, ὅπως ἄλλοτε ἡ Εὔα ἦτο ἀπὸ τὰ ὀστᾶ καὶ τὴν σάρκα τοῦ Ἀδάμ.
31 Ἐπειδὴ δὲ αὐτὴ ἦτο ἡ καταγωγὴ τῆς Εὔας καὶ τόσον στενὸς ὁ σύνδεσμός της πρὸς τὸν Ἀδάμ, ἕνεκα τούτου, ὅπως ἀναφέρεται εἰς τὴν Γραφήν, θὰ ἐγκαταλείψῃ ὁ ἄνθρωπος τὸν πατέρα του καὶ τὴν μητέρα καὶ θὰ προσκολληθῇ πρὸς τὴν γυναῖκα του καὶ θὰ εἶναι οἱ δύο ἐνωμένοι εἰς ἕνα σῶμα.
32 Ἡ ἀλήθεια δὲ αὐτὴ περὶ τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἕως τώρα ἦτο ἄγνωστον μυστήριον καὶ μᾶς ἀπεκαλύφθη ἀπὸ τὸν Θεόν, εἶναι μεγάλης σημασίας. Λέγω δὲ τοῦτο ἀναφερόμενος εἰς τὴν πνευματικὴν ἕνωσιν τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Ὅ,τι δηλαδὴ ἐλέχθη εἰς τὴν ἀρχὴν τῆς δημιουργίας περὶ τοῦ ἀνδρὸς καὶ τῆς γυναικός, τὸ αὐτὸ ἐπληρώθη καὶ ἐπραγματοποιήθη διὰ τῆς μυστικῆς ἑνώσεως τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας.
33 Τὸ ὅτι δὲ ἡ ἕνωσις τοῦ ἀνδρὸς καὶ τῆς γυναικὸς ἐν τῷ γάμῳ ὑπῆρξε μόνον εἰκὼν τῆς ἑνώσεως τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν Ἐκκλησίαν, δὲν ἐλαττώνει τὰς ὑποχρεώσεις κάθε ἀνδρὸς πρὸς τὴν γυναῖκα του. Ἀλλὰ καὶ καθένας ἀπὸ σᾶς, ὅσοι εἶσθε νυμφευμένοι, ἂς ἀγαπᾷυτὴν γυναῖκα τοῦ ἀκριβῶς ἔτσι, ὅπως ἀγαπᾷ τὸν ἑαυτόν του. Ἡ δὲ γυναῖκα παραγγέλλω νὰ σέβεται καὶ νὰ τιμᾷ τὸν ἄνδρα της.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ίνεσθε οὖν μιμηταὶ τοῦ Θεοῦ ὡς τέκνα ἀγαπητά,	αὶ σεῖς, λοιπόν, σὰν τέκνα ἀγαπητὰ τοῦ Θεοῦ ἐπιδιώκετε νὰ γίνεσθε μιμηταὶ αὐτοῦ, ὁ ὁποῖος τόσην ἀγάπην καὶ μακροθυμίαν δεικνύει πρὸς τοὺς ἁμαρτάνοντας.	φοῦ δὲ ὁ Θεὸς σᾶς συνεχώρησε, γίνεσθε λοιπὸν καὶ σεῖς μιμηταὶ τοῦ Θεοῦ, σὰν τέκνα ἀγαπητά.
2 καὶ περιπατεῖτε ἐν ἀγάπῃ, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς καὶ παρέδωκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶν προσφορὰν καὶ θυσίαν τῷ Θεῷ εἰς ὀσμὴν εὐωδίας.	2 Νὰ πορεύεσθε καὶ νὰ συμπεριφέρεσθε μὲ ἀγάπην, ὅπως ὁ Χριστὸς μᾶς ἔχει ἀγαπήσει καὶ παρέδωκε τὸν εὐατόν του εἰς τὸν σταυρικὸν θάνατον πρὸς χάριν ἡμῶν, προσφορὰν καὶ θυσίαν εἰς τὸν Θεόν, καὶ ἡ ὁποία θυσία εἶναι ὡς εὐῶδες ἄρωμα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.	2 Καὶ νὰ πολιτεύεσθε μὲ ἀγάπην, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς μᾶς ἠγάπησε καὶ παρέδωκε τὸν ἑαυτόν του πρὸς χάριν μας καὶ πρὸς σωτηρίαν μας προσφορὰν καὶ θυσίαν εἰς τὸν Θεόν, διὰ νὰ εἶναι ἐνώπιόν του ἡ θυσία αὐτὴ σὰν μυρωδιὰ εὐωδιάζουσα.
3 Πορνεία δέ, καὶ πᾶσαι ἀκαθαρσία ἢ πλεονεξία μηδὲ ὀνομαζέσθω, ἐν ὑμῖν, καθὼς πρέπει ἁγίοις,	3 Πορνεία δὲ καὶ κάθε σαρκικὴ ἀκαθαρσία ἢ ἀχόρταστος ἐπιθυμία διὰ τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ δὲν πρέπει οὔτε καὶ νὰ ὀνομάζεται κἂν μεταξύ σας, ὅπως ἄλλωστε ἁρμόζει εἰς ἀνθρώπους, ποὺ ἔχουν ἁγιασθῆ ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ προχωροῦν εἰς τὴν ἁγιότητα.	3 Πορνεῖα δὲ καὶ κάθε εἶδος σαρκικῆς ἀκαθαρσίας ἢ πλεονεξίας δὲν πρέπει οὐδὲ κἂν ὡς ἁπλῆ ὀνομασία νὰ ἀναφέρεται μεταξύ σας, καθὼς ἁρμόζει εἰς ἀνθρώπους, ποὺ ἁγιάσθησαν ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ ἔχουν προορισμὸν νὰ ἐμμένουν εἰς τὴν ἁγιότητα.
4 καὶ αἰσχρότης καὶ μωρολογία ἢ εὐτραπελία, τὰ οὐκ ἀνήκοντα, ἀλλὰ μᾶλλον εὐχαριστία.	4 Ἀκόμη δὲ δὲν πρέπει οὔτε καὶ νὰ ἀναφέρεται μεταξύ σας καμμία αἰσχρότης καὶ μωρολογία ἢ ἀπρεπὴς ἀστειολογία καὶ βωμολοχία, ρυπαρὰ λόγια, ποὺ δὲν τεριάζουν εἰς τοὺς Χριστιανούς, ἀλλὰ πιὸ πολὺ πρέπει νὰ ἀκούεται μεταξύ σας προσευχὴ εὐγνωμοσύνης καὶ εὐχαριστίας πρὸς τὸν Θεόν.	4 Καθὼς ἐπίσης δὲν πρέπει νὰ ὀνομάζεται οὔτε αἰσχρὰ διαγωγὴ καὶ μωρολογία ἡ ἀστειότης ἀπρεπὴς καὶ βωμολόχος, τὰ ὁποῖα δὲν ἀρμόζουν εἰς Χριστιανούς, ἀλλὰ φροντίζετε περισσότερον νὰ ἀκούεται προσευχὴ εὐχαριστίας.
5 Τοῦτο γὰρ ἐστε γινώσκοντες, ὅτι πᾶς πόρνος ἢ πλεονέκτης, ὅς ἐστιν εἰδωλολάτρης, οὐκ ἔχει κληρονομίαν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ.	5 Διότι πρέπει νὰ γνωρίζετε καλὰ καὶ νὰ ἔχετε εἰς τὸν νοῦ σας τοῦτο· ὅτι κάθε πόρνος ἢ ἀκάθαρτος ἢ πλεονέκτης, ὁ ὁποῖος πλεονέκτης μὲ τὸ νὰ λατρεύῃ τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ εἶναι εἰδωλολάτρης, δὲν ἔχει κανένα ἀπολύτως μερίδιον κληρονομίας εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Θεοῦ.	5 Φυλαχθῆτε ἀπὸ ὅλα αὐτά, διότι πρέπει νὰ ξεύρετε καλὰ τοῦτο, ὅτι κάθε πόρνος ἢ ἀκάθαρτος ἢ πλεονέκτης, ὁ ὁποῖος εἶναι εἰδωλολάτρης, διότι ἡ λατρεία τοῦ χρήματος ἀπορροφᾷ ὁλόκληρον τὴν καρδίαν του, δὲν ἔχει οὐδὲ τὸ ἐλάχιστον δικαίωμα κληρονομίας εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ.
6 Μηδεὶς ὑμᾶς ἀπατάτω κενοῖς λόγοις· διὰ ταῦτα γὰρ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας.	6 Καὶ ἂς μὴ σᾶς ἐξαπατᾷ κανεὶς μὲ λόγια κούφια καὶ ψεύτικα, διότι διὰ τὰ ἁμαρτήματα αὐτά, ποὺ σᾶς εἶπα προηγουμένως, ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐναντίων τῶν τέκνων τῆς ἀνυπακοῆς καὶ τῆς ἀποστασίας.	6 Αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη ἀλάθεια. Καὶ ἂς μὴ σᾶς ἐξαπατᾷ κανεὶς μὲ λόγους κούφιους καὶ ψευδεῖς. Διότι διὰ τὰ ἁμαρτήματα αὐτὰ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ κατὰ τῶν ἀπειθῶν καὶ ἀνυποτάκτων ἀνθρώπων.
7 Μὴ οὖν γίνεσθε συμμέτοχοι αὐτῶν.	7 Μὴ γίνεσθε, λοιπόν, συμμέτοχοι τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν εἰς τὴν ἁμαρτωλὴν ζωήν των.	7 Μὴ γίνεσθε λοιπὸν συμμέτοχοι τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν εἰς τὰ πονηρὰ ἔργα των.
8 Ἦτε γὰρ ποτὲ σκότος, νῦν δὲ φῶς ἐν Κυρίῳ· ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε·	8 Διότι ἄλλοτε ἤσασθε σκοτάδι ἐξ αἰτίας τῆς πλάνης καὶ τῆς ἁμαρτίας, ποὺ κυριαρχοῦσε μέσα σας. Τώρα ὅμως διὰ τοῦ Κυρίου ἔχετε φωτισθῆ καὶ εἶσθε φῶς. Νὰ ζῆτε, λοιπόν, καὶ νὰ συμπεριφέρεσθε σὰν ἄνθρωποι, ποῦ τὰ πάντα εἰς αὐτοὺς εἶναι φῶς ἀληθείας καὶ ἀρετῆς.	8 Σκεφθῆτε, τί ἦσθε εἰς τὸ παρελθόν. Τόσον πολὺ εἶχεν εἰσχωρήσει μέσα σας ὁ σκοτισμὸς τῆς ἁμαρτίας, ὥστε εἴχετε μεταβληθῆ εἰς σκότος. Τώρα ὅμως διὰ τῆς ἑνώσεώς σας μὲ τὸν Κύριον ἐγίνατε φῶς. Νὰ συμπεριφέρεσθε λοιπὸν σὰν παιδιὰ φωτός· σὰν ἄνθρωποι, ποὺ εἰς ὅλα των εἶναι φῶς καὶ διὰ τῆς ἀρετῆς των λάμπουν.
9 ὁ γὰρ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ·-	9 (Ἐφ' ὅσον ἐλάβετε τὸ πνευματικὸν φῶς πρέπει νὰ ἔχετε καὶ φωτεινὴν ζωήν). Διότι ὁ ἅγιος καρπὸς τὸν ὁποῖον παράγει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα μέσα εἰς τὰς καρδίας τῶν πιστῶν, ἐκδηλώνεται μὲ κάθε καλωσύνην καὶ δικαιοσύνην καὶ φιλαλήθειαν.	9 Ὀφείλετε δέ, ἀφοῦ ἐλάβατε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, νὰ δεικνύετε διαγωγὴν φωτεινήν, διότι ὁ καρπός, ποὺ παράγει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα εἰς τὰς ψυχὰς τῶν φωτισμένων ὑπ’ αὐτοῦ, δεικνύεται ἐξωτερικῶς μὲ κάθε καλωσύνην καὶ δικαιοσύνην καὶ φιλαλήθειαν.
10 δοκιμάζοντες τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ.	10 Νὰ ἐρευνᾶτε καὶ νὰ διακρίνετε πάντοτε, τί εἶναι εὐάρεστον ἐνώπιον τοῦ Κυρίου,	10 Καὶ ἐξετάζετε νὰ μάθετε, τί εἶναι εὐάρεστον ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.
11 Καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε·	11 καὶ νὰ μὴ συμμετέχετε εἰς τὰ ἔργα τοῦ σκότους, ποὺ εἶναι ἄκαρπα καὶ ἐπιβλαβῆ. Οὔτε κἂν καὶ νὰ τὰ ἀνέχεσθε, ἀλλὰ μᾶλλον νὰ τὰ ἐλέγχετε καὶ νὰ τὰ παρουσιάζετε εἰς τὰ μάτια ὅλων ἐπιβλαβῆ καὶ ὀλέθρια.	11 Καὶ μὴ γίνεσθε μὲ τὴν ἀνοχήν σας συγκοινωνοὶ καὶ συνένοχοι εἰς τὰ ἔργα τοῦ σκότους, τὰ ὁποῖα δὲν φέρουν κανένα ὠφέλιμον καρπόν. Ἀντὶ νὰ τὰ σκεπάζετε καὶ νὰ τὰ ἀνέχεσθε, ὀφείλετε μᾶλλον νὰ ἐλέγχετε τὰ ἔργα αὐτὰ καὶ νὰ τὰ βγάζετε εἰς τὸ φῶς, ἀποδεικνύοντες πόσον ὀλέθρια εἶναι.
12 τὰ γὰρ κρυφῆ γινόμενα ὑπ' αὐτῶν αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν·	12 Διότι ὅσα ἀπὸ τοὺς ἀσεβεῖς καὶ ἁμαρτωλοὺς γίνονται κρυφὰ καὶ εἰς τὸ σκότος εἶναι αἰσχρὸν καὶ νὰ τὰ ἀναφέρῃ κανένας. (Δι' αὐτὸ ἀκριβῶς καὶ δὲν εἶναι νοητόν, ὄχι μόνον νὰ συμμετέχετε, ἀλλ' οὔτε καὶ νὰ συζητῆτε μεταξύ σας δι' αὐτά. Μόνον δὲ νὰ τὰ ἐλέγχετε εἰς διόρθωσιν τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ περιφρούρησιν τῶν ἄλλων).	12 Ὁ ἔλεγχος καὶ ἡ διαφώτισις αὐτὴ εἶναι ἐπιβεβλημένη καὶ ὠφέλιμος, διότι τὰ ἔργα, ποὺ πράττουν κρυφίως οἱ ἀπειθεῖς αὐτοί, εἶναι τόσον αἰσχρά, ὥστε καὶ μόνον τὸ νὰ ὁμιλῇ κανεὶς δι’ αὐτὰ φέρει ἐντροπήν.
13 τὰ δὲ πάντα ἐλεγχόμενα ὑπὸ τοῦ φωτὸς φανερούται· πᾶν γὰρ τὸ φανερούμενον φῶς ἐστι.	13 Ὅλα δὲ αὐτὰ τὰ πονηρὰ ἔργα κάτω ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ ἐλέγχου, γίνονται φανερὰ πόσον ὀλέθρια εἶναι (ὥστε οἱ μὲν καλοπροαίρετοι ἁμαρτωλοὶ νὰ μετανοήσουν, οἱ δὲ ἄλλοι νὰ προφυλαχθοῦν). Διότι κάθε τι ποὺ φανερώνεται, εἴτε καλὸν εἴτε κακόν, εἶναι σὰν τὸ φῶς, ὥστε ὁ καθένας νὰ κανονίσῃ ἀπέναντι αὐτοῦ τὴν στάσιν του.	13 Διὰ τοῦ ἐλέγχου ὅμως τὰ ἔργα αὐτά, ποὺ γίνονται κρυφά, φανερούνται. Γίνεται δηλαδὴ γνωστὸς ὁ αἰσχρός των χαρακτὴρ καὶ αἱ ὀλέθριαι συνέπειαί των καὶ διορθοῦνται ὅσοι ἔχουν καλὴν προαίρεσιν. Καὶ παύουν πλέον νὰ κάνουν τὰ κρυφὰ καὶ ἐργάζονται εἰς τὸ ἑξῆς φανερά. Διότι κάθε τι ποὺ δὲν φοβεῖται τὸν ἔλεγχον καὶ δὲν δυσκολεύεται νὰ φανερωθῇ, εἶναι φῶς.
14 Διὸ λέγει· ἐγεῖρε ὁ καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός.	14 Ὁ ἔλεγχος εἰς φανέρωσιν τοῦ κακοῦ καὶ διόρθωσιν τοῦ ἁμαρτάνοντος πρέπει νὰ γίνεται· δι' αὐτὸ καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἐλέγχει καὶ φωνάζει πρὸς κάθε ἁμαρτωλόν: Σήκω, σύ ποὺ κοιμᾶσαι τὸν ὕπνον τῆς ἁμαρτίας, καὶ πετάξου ὀρθὸς ἀνάμεσα ἀπὸ τοὺς νεκροὺς τῆς ἁμαρτίας καὶ θὰ σὲ φωτίσῃ ὁ Χριστός.	14 Ἐπειδὴ δὲ πράγματι ἐπέρχεται διόρθωσις διὰ τοῦ ἐλέγχου, δι’ αὐτὸ καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον χρησιμοποιεῖ τὸν ἔλεγχον καὶ φωνάζει πρὸς κάθε ἁμαρτωλὸν διὰ στόματος τῶν προφητῶν τῆς Καινῆς Διαθήκης: Σήκω ἐπάνω σύ, ποὺ κοιμᾶσαι τὸν ὕπνον τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀναστήσου ἀπὸ τὴν νέκραν καὶ τὸν θάνατον, εἰς τὸν ὁποῖον σὲ ἔρριψεν ἡ ἁμάρτια. Καὶ θὰ σὲ φωτίσῃ ὁ Χριστός.
15 Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ' ὡς σοφοί,	15 Προσέχετε, λοιπόν, ἐφ' ὅσον ἔχετε φωτισθῆ ἀπὸ τὸν Χριστόν, πῶς μὲ κάθε ἀκρίβειαν νὰ συμπεριφέρεσθε, ὄχι σὰν μωροὶ καὶ ἀσύνετοι, ἀλλὰ σὰν φρόνιμοι καὶ συνετοί.	15 Ἐλάβατε δὲ καὶ σεῖς τὸν φωτισμὸν αὐτὸν ἀπὸ τὸν Χριστόν. Λοιπὸν προσέχετε, πῶς μὲ πᾶσαν ἀκρίβειαν νὰ συμπεριφέρεσθε ὄχι σὰν ἄσοφοι καὶ ἀσύνετοι, ἀλλ’ ὡς σοφοὶ καὶ φρόνιμοι.
16 ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι.	16 Νὰ κερδίζετε πάντοτε καὶ νὰ ἐκμεταλλεύεσθε διὰ τὸ ἀγαθὸν τὸν χρόνον καὶ τὰς εὐκαιρίας τῆς παρούσης ζωῆς, διότι αἱ ἡμέραι, ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας ποὺ ἐπικρατεῖ, εἶναι γεμᾶται πειρασμοὺς καὶ πνευματικοὺς κινδύνους.	16 Ἡ σύνεσις δὲ καὶ ἡ σοφία σας θὰ φαίνεται μὲ τὸ νὰ ἐπωφελῆσθε πνευματικῆς κάθε εὐκαιρίαν καὶ μὲ πᾶσαν σπουδὴν νὰ ἁρπάζετε αὐτήν. Δὲν πρέπει δὲ νὰ χάνετε καμμίαν εὐκαιρίαν, διότι αἱ ἡμέραι ἕνεκα τοῦ ἐπικρατοῦντος κακοῦ εἶναι γεμᾶται σκάνδαλα, καὶ ὡς ἐκ τούτου αἱ μὲν εὐκαιρίαι τοῦ ἀγαθοῦ παρουσιάζονται σπανιώτερον, αἱ δὲ ἀφορμαὶ πρὸς τὸ κακὸν εἶναι πολυπληθέστεροι.
17 Διὰ τοῦτο μὴ γίνεσθε ἄφρονες, ἀλλὰ συνιέντες τί τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου.	17 Δι' αὐτὸ προσέχετε νὰ μὴ γίνεσθε καὶ φέρεσθε σὰν ἀσύνετοι, ἀλλὰ νὰ ἐρευνᾶτε καὶ νὰ ἐνοῆτε καλὰ ποῖον εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου.	17 Δι’ αὐτὸ λοιπὸν προσέχετε νὰ μὴ γίνεσθε ἀνόητοι, ἀλλὰ νὰ ἐξετάζετε καὶ νὰ κατανοῆτε, ποῖον εἶναι τὸ εἰς ἑκάστην περίπτωσιν θέλημα τοῦ Κυρίου, ὁπότε, ἐὰν συμμορφώνεσθε πρὸς αὐτό, θὰ γίνεσθε πράγματι σοφοὶ καὶ συνετοί.
18 Καὶ μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ, ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν Πνεύματι,	18 Καὶ μὴ μεθᾶτε μὲ οἶνον· εἰς τὴν μέθην ὑπάρχει πάντοτε ἡ ἀσωτία καὶ ἡ κατάπτωσις. Ἀλλὰ γεμίζετε τὴν ψυχήν, τὴν καρδίαν καὶ τὸν νοῦ σας μὲ Πνεῦμα Ἅγιον.	18 Καὶ μὴ μεθᾶτε μὲ οἶνον. Εἰς τὴν μέθην ὑπάρχει διαφθορὰ καὶ ἀσωτία. Ἀλλὰ γεμίζετε τὸ ἐσωτερικόν σας μὲ Πνεῦμα Ἅγιον.
19 λαλοῦντες ἑαυτοῖς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ,	19 Θὰ αἰσθάνεσθε τότε ἀσυγκρίτως ἀνώτερον καὶ μεγαλύτερον ἐνθουσιασμὸν ἀπὸ ἐκεῖνον, ποὺ δοκιμάζουν οἱ μέθυσοι, τὸν ὁποῖον καὶ θὰ ἐξωτερικεύετε λαλοῦντες μεταξύ σας μὲ ψαλμοὺς καὶ ὕμνους καὶ ὠδὰς πνευματικάς, ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες εἰς τὸν Κύριον μὲ ὅλην σας τὴν καρδίαν.	19 Καὶ ὁ θεῖος τότε ἐνθουσιασμός, ποὺ θὰ γεμίζῃ τὰς καρδίας σας, θὰ ἐξωτερικεύεται μὲ τὸ νὰ λαλῆτε μεταξύ σας μὲ ψαλμοὺς καὶ μὲ ὕμνους καὶ μὲ ᾠδὰς πνευματικὰς καὶ μὲ τὸ νὰ τραγουδᾶτε καὶ ψάλλετε εἰς τὸν Κύριον ὄχι μόνον μὲ τὸ στόμα σας, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν καρδίαν σας, ποὺ θὰ προσέχῃ τὰ ψαλλόμενα.
20 εὐχαριστοῦντες πάντοτε ὑπὲρ πάντων ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τῷ Θεῷ καὶ πατρί,	20 Νὰ εὐχαριστῆτε δὲ πάντοτε καὶ δι' ὅλα ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τὸν Θεὸν καὶ Πατέρα.	20 Καὶ νὰ εὐχαριστῆτε πάντοτε δι’ ὅλα, ὄχι μόνον διὰ τὰ εὐχάριστα, ἀλλὰ καὶ δι’ αὐτὰ τὰ θλιβερὰ τὸν Θεόν καὶ Πατέρα ὡς δοῦλοι τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
21 ὑποτασσόμενοι ἀλλήλοις ἐν φόβῳ Χριστοῦ.	21 Νὰ ὑποτάσσεσθε δὲ ὁ ἔνας εἰς τὸν ἄλλον μὲ σεβασμὸν καὶ ἱερὸν δέος Χριστοῦ.	21 Ἐὰν δὲ μὲ τοὺς ὕμνους σας καὶ τὰς εὐχαριστίας σας αὐτὰς ἐπιτελῆτε στοιχειῶδες καθῆκον σας πρὸς τὸν Θεόν, ὡς πρὸς τὸν πλησίον καθῆκον ἔχετε νὰ ὑποτάσσεσθε ὁ ἕνας εἰς τὸν ἄλλον μὲ φόβον Χριστοῦ.
22 Αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὑποτάσσεσθε ὡς τῷ Κυρίῳ,	22 Αἱ γυναῖκες νὰ ὑποτάσσωνται εἰς τοὺς ἄνδρας των, σὰν νὰ ὑποτάσσωνται εἰς τὸν Κύριον, ὁ ὁποῖος καὶ παραγγέλλει τὴν ὑποταγὴν αὐτὴν τῶν γυναικῶν.	22 Αἱ γυναῖκες νὰ ὑποτάσσεσθε εἰς τοὺς ἰδίους σας ἄνδρας, σὰν νὰ κάνετε τὴν ὑποταγήν σας αὐτὴν πρὸς τὸν Κύριον, ὁ ὁποῖος παραγγέλλει καὶ ζητεῖ νὰ ὑποτάσσωνται αἱ γυναῖκες εἰς τοὺς ἄνδρας ταν.
23 ὅτι ὁ ἀνήρ ἐστι κεφαλὴ τῆς γυναικός, ὡς καὶ ὁ Χριστὸς κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας, καὶ αὐτός ἐστι σωτὴρ τοῦ σώματος.	23 Διότι ὁ ἄνδρας εἶναι κεφαλὴ καὶ ἀρχηγὸς τῆς γυναικός, ὅπως καὶ ὁ Χριστὸς εἶναι κεφαλὴ καὶ ἀρχηγὸς τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος ὅμως Χριστὸς εἶναι συγχρόνως καὶ σωτὴρ τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας ὅλων δηλαδὴ ἀνεξαιρέτως τῶν πιστῶν.	23 Ζητεῖ δὲ ὁ Κύριος τὴν ὑποταγὴν αὐτήν, διότι ὁ δνδρας εἶναι κεφαλὴ τῆς γυναικός, ὅπως καὶ ὁ Χριστὸς εἶναι κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας. Κατὰ τοῦτο δὲ ὁ Χριστὸς διακρίνεται, καθότι αὐτὸς εἶναι συγχρόνως καὶ σωτὴρ τοῦ σώματος, ἤτοι τῆς Ἐκκλησίας.
24 Ἀλλ' ὥσπερ ἡ ἐκκλησία ὑποτάσσεται τῷ Χριστῷ, οὕτω καὶ αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ἐν παντί.	24 Ἀλλ' ὅπως ἡ Ἐκκλησία ὑποτάσσεται εἰς τὸν ἀρχηγόν, εἰς τὸν Χριστόν, ἔτσι καὶ αἱ γυναῖκες πρέπει νὰ ὑποτάσσωνται εἰς τοὺς ἄνδρας των εἰς κάθε τι, ποὺ δὲν ἀντιστρατεύεται εἰς τὸ θεῖον θέλημα.	24 Ἄλλὰ καθὼς ἡ Ἐκκλησία ὑποτάσσεται εἰς τὸν Χριστόν, ἔτσι καὶ αἱ γυναῖκες ἂς ὑποτάσσωνται εἰς τοὺς εὐσεβεῖς καὶ θεοφοβουμένους ἄνδρας των εἰς ὅλα.
25 Οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας ἑαυτῶν, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησε τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς,	25 Οἱ δὲ ἄνδρες ἐξ ἄλλου νὰ ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας σας καὶ νὰ ὑποβάλλεσθε μέχρι καὶ τῶν μεγαλυτέρων θυσιῶν πρὸς χάριν αὐτῶν, ὅπως καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησε τὴν Ἐκκλησίαν καὶ παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς τὸν εὐατόν του εἰς σταυρικὸν θάνατον,	25 Οἱ ἄνδρες ἐξ ἄλλου νὰ ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας σας, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησε τὴν Ἐκκλησίαν καὶ παρέδωκε τὸν ἑαυτόν του εἰς θάνατον ὑπὲρ αὐτῆς,
26 ἵνα αὐτὴν ἁγιάσῃ καθαρίσας τῷ λουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν ρήματι,	26 διὰ νὰ τὴν ἁγιάσῃ, καθαρίσας αὐτὴν μὲ τὸ λουτρὸν τοῦ ὕδατος, δηλαδὴ διὰ τοῦ ἁγίου βαπτίσματος, κατὰ τὸ ὁποῖον λέγεται τὸ ἱερὸν λόγιον <εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος>.	26 διὰ νὰ ἁγιάσῃ αὐτήν, ἀφοῦ τὴν καθαρίσῃ διὰ τοῦ λουτροῦ τοῦ ὕδατος, ἤτοι τοῦ ἁγίου βαπτίσματος, μὲ τὸν λόγον τῆς ἐπικλήσεως ποὺ συνοδεύει τὸ λουτρὸν τοῦτο.
27 ἵνα παραστήσῃ αὐτὴν ἑαυτῷ ἔνδοξον τὴν ἐκκλησίαν, μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢ ρυτίδα ἢ τι τῶν τοιούτων, ἀλλ' ἵνα ᾖ ἁγία καὶ ἄμωμος.	27 Καὶ τοῦτο, διὰ νὰ τὴν καταστήσῃ καὶ τὴν παραστήσῃ εἰς τὸ πλευρόν του ὡς νύμφην ἔνδοξον καὶ ἄσπιλον, τὴν Ἐκκλησίαν, χωρὶς πλέον αὐτὴ νὰ ἔχῃ καμμίαν κηλῖδα ἢ ρυτίδα ἢ τίποτε ἄλλο ἀπὸ ἐκεῖνα, ποὺ ρυπαίνουν καὶ ἀσχημίζουν, ἀλλὰ νὰ εἶναι ἁγία καὶ ἄμεμπτος.	27 Καὶ ἔτσι, ἀφοῦ τὴν καθαρίσῃ καὶ τὴν ἁγιάσῃ, νὰ τὴν στήσῃ εἰς τὸ πλευρόν του ὡς ἄλλην νύμφην, ἔνδοξον, τὴν Ἐκκλησίαν, χωρὶς νὰ ἔχῃ λέραν ἡ ζαρωματιὰν ἢ ἄλλο τίποτε ἀπὸ ἐκεῖνα, ποὺ τὴν ἀσχημίζουν, ἀλλὰ νὰ εἶναι ἁγία καὶ ἄμεμπτος.
28 Οὕτως ὀφείλουσιν οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶν τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας ὡς τὰ ἑαυτῶν σώματα. Ὁ ἀγαπῶν τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτῶν ἀγαπᾷ·	28 Ἔτσι καὶ οἱ ἄνδρες ὀφείλουν νὰ ἀγαποῦν τὰς γυναῖκας των, ὅπως ἀγαποῦν τὰ ἰδικά των σώματα. Ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾷ τὴν γυναῖκα του, τὸν εὐατόν του ἀγαπᾷ, ἀφοῦ ἀποτελεῖ ἕνα σῶμα μὲ αὐτήν.	28 Ἔτσι ὀφείλουν οἱ ἄνδρες νὰ ἀγαποῦν τὰς γυναῖκας των σὰν τὰ ἴδιά των σώματα. Ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾷ τὴν γυναῖκα του, τὸν ἑαυτόν του ἀγαπᾷ
29 οὐδεὶς γὰρ ποτε τὴν ἑαυτοῦ σάρκα ἐμίσησεν, ἀλλ' ἐκτρέφει καὶ θάλπει αὐτήν, καθὼς καὶ ὁ Κύριος τὴν ἐκκλησίαν·	29 Διότι ποτὲ κανεὶς δὲν ἐμίσησε τὸ σῶμα του, ἀλλὰ τὸ τρέφει μὲ πολὺ ἐνδιαφέρον καὶ τὸ περιθάλπει, ὅπως καὶ ὁ Κύριος τρέφει καὶ περιθάλπει τὴν Ἐκκλησίαν του, ποὺ εἶναι σῶμα του.	29 Διότι κανείς ποτὲ δὲν ἐμίσησε τὴν σάρκα του, ἀλλὰ τὴν τρέφει καλὰ καὶ τὴν περιθάλπει, καθὼς καὶ ὁ Κύριος τρέφει καὶ περιθάλπει τὴν Ἐκκλησίαν.
30 ὅτι μέλη ἐσμὲν τοῦ σώματος αὐτοῦ, ἐκ τῆς σαρκὸς αὐτοῦ καὶ ἐκ τῶν ἀστέρων αὐτοῦ·	30 Διότι πράγματι ἡμεῖς οἱ πιστοί, ποὺ ἀποτελοῦμε τὴν Ἐκκλησίαν, εἴμεθα μέλη ἀπὸ τὴν σάρκα του καὶ ἀπὸ τὰ ὀστᾶ του, κατὰ τὸν τύπον τῆς Εὔας, ποὺ ἦτο ἀπὸ τὰ ὀστὰ καὶ τὴν σάρκα τοῦ Ἀδάμ.	30 Καὶ ἐπιμελεῖται ὁ Κύριος τὴν Ἐκκλησίαν, διότι ἡμεῖς, ποὺ τὴν ἀποτελοῦμεν, εἴμεθα μέλη τοῦ σώματός του, ἀπὸ τὴν σάρκα του καὶ ἀπὸ τὰ ὀστᾶ του, ὅπως ἄλλοτε ἡ Εὔα ἦτο ἀπὸ τὰ ὀστᾶ καὶ τὴν σάρκα τοῦ Ἀδάμ.
31 ἀντὶ τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ προσκοληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν.	31 Δι' αὐτὸ καὶ ὁ Ἀδάμ, ὅταν εἶδε τὴν Εὔα, εἶπε φωτιζόμενος ἀπὸ τὸν Θεόν· <ἕνεκα τούτου θὰ ἐγκαταλείψῃ ὁ ἄνθρωπος τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ θὰ προσκολληθῇ πρὸς τὴν γυναῖκα του καὶ θὰ εἶναι οἱ δύο εἰς σάρκαν μίαν>.	31 Ἐπειδὴ δὲ αὐτὴ ἦτο ἡ καταγωγὴ τῆς Εὔας καὶ τόσον στενὸς ὁ σύνδεσμός της πρὸς τὸν Ἀδάμ, ἕνεκα τούτου, ὅπως ἀναφέρεται εἰς τὴν Γραφήν, θὰ ἐγκαταλείψῃ ὁ ἄνθρωπος τὸν πατέρα του καὶ τὴν μητέρα καὶ θὰ προσκολληθῇ πρὸς τὴν γυναῖκα του καὶ θὰ εἶναι οἱ δύο ἐνωμένοι εἰς ἕνα σῶμα.
32 Τὸ μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν ἐκκλησίαν.	32 Αὐτά ποὺ εἶχεν εἴπει τότε ὁ Ἀδάμ, ἀναφέρονται ἀλληγορικῶς εἰς τὸν Χριστὸν καὶ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἦσαν ἕως τώρα ἄγνωστον ἀποκεκρυμμένον μυστήριον μεγίστης σπουδαιότητος. Ἐγώ, λοιπόν, λέγω, ὅτι ἡ ἀλήθεια τὴν ὁποίαν προφητικῶς εἶπεν ὁ Ἀδάμ, ἀναφέρεται εἰς τὴν πνευματικὴν ἕνωσιν τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας.	32 Ἡ ἀλήθεια δὲ αὐτὴ περὶ τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἕως τώρα ἦτο ἄγνωστον μυστήριον καὶ μᾶς ἀπεκαλύφθη ἀπὸ τὸν Θεόν, εἶναι μεγάλης σημασίας. Λέγω δὲ τοῦτο ἀναφερόμενος εἰς τὴν πνευματικὴν ἕνωσιν τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Ὅ,τι δηλαδὴ ἐλέχθη εἰς τὴν ἀρχὴν τῆς δημιουργίας περὶ τοῦ ἀνδρὸς καὶ τῆς γυναικός, τὸ αὐτὸ ἐπληρώθη καὶ ἐπραγματοποιήθη διὰ τῆς μυστικῆς ἑνώσεως τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας.
33 Πλὴν καὶ ὑμεῖς οἱ καθ' ἕνα ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα οὕτως ἀγαπάτω ὡς ἑαυτόν, ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα.	33 Παρ' ὅλην τὴν ἀλληγορίαν, ποὺ κρύπτουν οἱ λόγοι τοῦ Ἀδάμ, δὲν παύουν νὰ ἔχουν ἰσχὺν καὶ διὰ τοὺς συζύγους. Δι' αὐτὸ καὶ ὁ καθένας ἀπὸ σᾶς ἂς ἀγαπᾷ τὴν γυναῖκα του ἔτσι ἀκριβῶς, ὅπως ἀγαπᾷ τὸν ἑαυτόν του. Ἡ δὲ γυναῖκα νὰ σέβεται καὶ νὰ τιμᾷ τὸν ἄνδρα.	33 Τὸ ὅτι δὲ ἡ ἕνωσις τοῦ ἀνδρὸς καὶ τῆς γυναικὸς ἐν τῷ γάμῳ ὑπῆρξε μόνον εἰκὼν τῆς ἑνώσεως τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν Ἐκκλησίαν, δὲν ἐλαττώνει τὰς ὑποχρεώσεις κάθε ἀνδρὸς πρὸς τὴν γυναῖκα του. Ἀλλὰ καὶ καθένας ἀπὸ σᾶς, ὅσοι εἶσθε νυμφευμένοι, ἂς ἀγαπᾷυτὴν γυναῖκα τοῦ ἀκριβῶς ἔτσι, ὅπως ἀγαπᾷ τὸν ἑαυτόν του. Ἡ δὲ γυναῖκα παραγγέλλω νὰ σέβεται καὶ νὰ τιμᾷ τὸν ἄνδρα της.