Εσθήρ : Κεφάλαιον Η'

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ ὁ βασιλεὺς Ἀρταξέρξης ἐδωρήσατο Ἐσθὴρ ὅσα ὑπῆρχεν Ἀμὰν τῷ διαβόλῳ, καὶ Μαρδοχαῖος προσεκλήθη ὑπὸ τοῦ βασιλέως· ὑπέδειξε γὰρ Ἐσθὴρ, ὅτι ἐνοικείωται αὐτῇ.
2 Ἔλαβε δὲ ὁ βασιλεὺς τὸν δακτύλιον, ὃν ἀφείλετο Ἀμάν, καὶ ἔδωκεν αὐτὸν Μαρδοχαίῳ, καὶ κατέστησεν Ἐσθήρ Μαρδοχαῖον ἐπὶ πάντων τῶν Ἀμάν.
3 Καὶ προσθεῖσα ἐλάλησε πρὸς τὸν βασιλέα καὶ προσέπεσε πρὸς τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἠξίου ἀφελεῖν τὴν Ἀμὰν κακίαν καὶ ὅσα ἐποίησε τοῖς Ἰουδαίοις.
4 Ἐξέτεινε δὲ ὁ βασιλεὺς Ἐσθὴρ τὴν ράβδον τὴν χρυσῆν, ἐξηγέρθη δὲ Ἐσθὴρ παρεστηκέναι τῷ βασιλεῖ,
5 καὶ εἶπεν Ἐσθήρ· εἰ δοκεῖ σοι καὶ εὗρον χάριν, πεμφθήτω ἀποστραφῆναι τὰ γράμματα τὰ ἀπεσταλμένα ὑπὸ Ἀμάν, τὰ γραφέντα ἀπολέσθαι τοὺς Ἰουδαίους, οἳ εἰσιν ἐν τῇ βασιλείᾳ σου·
6 πῶς γὰρ δυνήσομαι ἰδεῖν τὴν κάκωσιν τοῦ λαοῦ μου καὶ πῶς δυνήσομαι σωθῆναι ἐν τῇ ἀπωλείᾳ τῆς πατρίδος μου;
7 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Ἐσθήρ· εἰ πάντα τὰ ὑπάρχοντα Ἀμὰν ἔδωκα καὶ ἐχαρισάμην σοι καὶ αὐτὸν ἐκρέμασα ἐπὶ ξύλου, ὅτι τὰς χεῖρας ἐπήνεγκε τοῖς Ἰουδαίοις, τί ἔτι ἐπιζητεῖς;
8 Γράψατε καὶ ὑμεῖς ἐκ τοῦ ὀνόματός μου, ὡς δοκεῖ ὑμῖν, καὶ σφραγίσατε τῷ δακτυλίῳ μου· ὅσα γὰρ γράφετε τοῦ βασιλέως ἐπιτάξαντος καὶ σφραγισθῇ τῷ δακτυλίῳ μου, οὐκ ἔστιν αὐτοῖς ἀντειπεῖν.
9 Ἐκλήθησαν δὲ οἱ γραμματεῖς ἐν τῷ πρώτῳ μηνί, ὃς ἐστι Νισάν, τρίτῃ καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ ἔτους, καὶ ἐγράφη τοῖς Ἰουδαίοις ὅσα ἐνετείλατο τοῖς οἰκονόμοις καὶ τοῖς ἄρχουσι τῶν σατραπῶν, ἀπὸ τῆς Ἰνδικῆς ἕως τῆς Αἰθιοπίας, ἑκατὸν εἰκοσιεπτὰ σατράπαις κατὰ χώραν καὶ χώραν, κατὰ τὴν ἑαυτῶν λέξιν.
10 Ἐγράφη δὲ διὰ τοῦ βασιλέως καὶ ἐσφραγίσθη τῷ δακτυλίῳ αὐτοῦ, καὶ ἐξαπέστειλαν τὰ γράμματα διὰ βιβλιοφόρων,
11 ὡς ἐπέταξεν αὐτοῖς χρῆσθαι τοῖς νόμοις αὐτῶν ἐν πάσῃ πόλει βοηθῆσαί τε αὐτοῖς καὶ χρῆσθαι τοῖς ἀντιδίκοις αὐτῶν καὶ τοῖς ἀντικειμένοις αὐτῶν, ὡς βούλονται,
12 ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ ἐν πάσῃ τῇ βασιλείᾳ Ἀρταξέρξου, τῇ τρισκαιδεκάτῃ τοῦ δωδεκάτου μηνός, ὅς ἐστιν Ἀδάρ.
12α Ὧν ἐστιν ἀντίγραφον τῆς ἐπιστολῆς τὸ ὑπογεγραμμένα·
12β <βασιλεὺς μέγας Ἀρταξέρξης τοῖς ἀπὸ τῆς Ἰνδικῆς ἕως τῆς Αἰθιοπίας ἑκατὸν εἰκοσιεπτὰ σατραπείαις χωρῶν ἄρχουσι καὶ τοῖς τὰ ἡμέτερα φρονοῦσι, χαίρειν.
12γ Πολλοὶ τῇ πλείστῃ τῶν εὐεργετούντων χρηστότητι πυκνότερον τιμώμενοι μεῖζον ἐφρόνησαν καὶ οὐ μόνον τοὺς ὑποτεταγμένους ἡμῖν ζητοῦσι κακοποιεῖν, τόν τε κόρον οὐ δυνάμενοι φέρειν καὶ τοῖς ἑαυτῶν εὐεργέταις ἐπιχειροῦσι μηχανᾶσθαι·
12δ καὶ τὴν εὐχαριστίαν οὐ μόνον ἐκ τῶν ἀνθρώπων ἀνταναιροῦντες, ἀλλὰ καὶ τοῖς τῶν ἀπειραγάθων κόμποις ἐπαρθέντες, τοῦ τὰ πάντα κατοπτεύοντος ἀεὶ Θεοῦ μισοπόνηρον ὑπολαμβάνουσιν ἐκφεύξεσθαι δίκην.
12ε Πολλάκις δὲ καὶ πολλοὺς τῶν ἐπ' ἐξουσίας τεταγμένων τῶν πιστευθέντων χειρίζειν φίλων τὰ πράγματα παραμυθία μετόχους αἱμάτων ἀθώων καταστήσασα, περιέβαλε συμφοραῖς ἀνηκέστοις,
12ζ τῷ τῆς κακοηθείας ψευδεῖ παραλογισμῷ παραλογισαμένων τὴν τῶν ἐπικρατούντων ἀκέραιον εὐγνωμοσύνην.
12η Σκοπεῖν δὲ ἐξέστιν, οὐ τοσούτον ἐκ τῶν παλαιοτέρων ὧν καρεδώκαμεν ἱστοριῶν, ὅσα ἐστὶ παρὰ πόδας ὑμᾶς ἐκζητοῦντας ἀνοσίως συντετελεσμένα τῇ τῶν ἀνάξια δυναστευόντων λοιμότητι,
12θ καὶ προσέχειν εἰς τὰ μετὰ ταῦτα εἰς τὸ τὴν βασιλείαν ἀτάραχον τοῖς πᾶσιν ἀνθρώποις μετ' εἰρήνης παρεξόμεθα,
12ι χρώμενοι τας μεταβολαῖς, τὰ δὲ ὑπὸ τὴν ὄψιν ἐρχόμενα διακρίνοντες ἀεὶ μετ' ἐπιεικεστέρας ἀπαντήσεως.
12κ Ὡς γὰρ Ἀμὰν Ἀμαδάθου Μακεδών, ταῖς ἀληθείαις ἀλλότριος τοῦ τῶν Περσῶν αἵματος καὶ πολὺ διεστηκὼς τῆς ἡμετέρας χρηστότητος, ἐπιξενωθεὶς ἡμῖν
12λ ἔτυχεν, ἧς ἔχομεν πρὸς πᾶν ἔθνος φιλανθρωπίας ἐπὶ τοσούτον, ὥστε ἀναγορεύεσθαι ἡμῶν πατέρα καὶ προσκυνούμενον ὑπὸ πάντων τὸ δεύτερον τοῦ βασιλικοῦ θρόνου πρόσωπον διατελεῖν·
12μ οὐκ ἐνέγκας δὲ τὴν ὑπερηφανίαν ἐπετήδευσε τῆς ἀρχῆς στερῆσαι ἡμᾶς καὶ τοῦ πνεύματος,
12ν τόν τε ἡμέτερον σωτῆρα καὶ διαπαντὸς εὐεργέτην Μαρδοχαῖον καὶ τὴν ἄμεπτον τῆς βασιλείας κοινωνὸν Ἐσθὴρ σὺν παντὶ τῷ τούτων ἔθνει πολύπλοκοις μεθόδων παραλογισμοῖς αἰτησάμενος εἰς ἀπώλειαν·
12ξ διὰ γὰρ τῶν τρόπων τούτων ᾠήθη λαβὼν ἡμᾶς ἐρήμους, τὴν τῶν Περσῶν ἐπικράτησιν εἰς τοὺς Μακεδόνας μετάξαι.
12ο Ἡμεῖς δὲ τοὺς ὑπὸ τοῦ τρισαλιτηρίου παραδεδομένους εἰς ἀφανισμὸν Ἰουδαίους, εὑρίσκομεν οὐ κακούργους ὄντας, δικαιοτάτοις δὲ πολιτευομένους νόμοις,
12π ὄντας δὲ υἱοὺς τοῦ Ὑψίστου μεγίστου ζῶντος Θεοῦ τοῦ κατευθύνοντος ἡμῖν τε καὶ τοῖς προγόνοις ἡμῶν τὴν βασιλείαν ἐν τῇ καλλίστῃ διαθέσει.
12ρ Καλῶς οὖν ποιήσετε μὴ προσχρησάμενοι τοῖς ὑπὸ Ἀμὰν Ἀμαδάθου ἀποσταλεῖσι γράμμασι διὰ τὸ αὐτὸν τὸν ταῦτα ἐξεργασάμενον πρὸς τοῖς Σούσων πύλαις ἐσταυρῶσθαι σὺν τῇ πανοικίᾳ, τὴν καταξίαν τοῦ τὰ πάντα ἐπικρατοῦντος Θεοῦ διὰ τάχους ἀποδόντος αὐτῷ κρίσιν.
12σ Τὸ δὲ ἀντίγραφαν τῆς ἐπιστολῆς ταύτης ἐκθέντες ἐν παντὶ τόπῳ μετὰ παρρησίας, ἐάν τοὺς Ἰουδαίους χρῆσθαι τοῖς ἑαυτῶν νομίμοις καὶ συνεπισχύειν αὐτοῖς, ὅπως τοὺς ἐν καιρῷ θλίψεως ἐπιθεμένους αὐτοῖς ἀμύνωνται τῇ τρισκαιδεκάτῃ τοῦ δωδεκάτου μηνὸς Ἀδὰρ τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ·
12τ ταύτην γὰρ ὁ τὸ πάντα δυναστεύων Θεός ἀντ' ὀλεθρίας τοῦ ἐκλεκτοῦ γένους ἐποίησεν αὐτοῖς εὐφροσύνην.
12υ Καὶ ὑμεῖς οὖν ἐν ταῖς ἐπωνύμοις ὑμῶν ἑορταῖς ἐπίσημον ἡμέραν μετὰ πάσης εὐωχίας ἄγετε, ὅπως καὶ νῦν καὶ μετὰ ταῦτα σωτηρία ἦ ἡμῖν καὶ τοῖς εὐνοοῦσι Πέρσαις, τοῖς δὲ ἡμῖν ἐπιβουλεύουσι μνημόσυνον τῆς ἀπωλείας.
12φ Πᾶσα δὲ πόλις ἢ χώρα τὸ σύνολον, ἥτις κατὰ ταῦτα μὴ ποιήσῃ, δόρατι καὶ πυρὶ καταναλωθήσεται μετ' ὀργῆς· οὐ μόνον ἀνθρώποις ἄβατος, ἀλλὰ καὶ θηρίοις καὶ πετεινοῖς εἰς τὸν ἄπαντα χρόνον ἔχθιστος κατασταθήσεται.
13 Τὰ δὲ ἀντίγραφα ἐκτιθέσθωσαν ὀφθαλμοφανῶς ἐν πάσῃ τῇ βασιλείᾳ, ἑτοίμους τε εἶναι πάντας τοὺς Ἰουδαίους εἰς ταύτην τὴν ἡμέραν, πολεμῆσαι αὐτῶν τοὺς ὑπεναντίους>.
14 Οἱ μὲν οὖν ἰππεῖς ἐξῆλθον σπεύδοντες τὰ ὑπὸ τοῦ βασιλέως λεγόμενα ἐπιτελεῖν· ἐξετέθη δὲ τὸ πρόσταγμα καὶ ἐν Σούσοις.
15 Ὁ δὲ Μαρδοχαῖος ἐξῆλθεν ἐστολισμένος τὴν βασιλικὴν στολὴν καὶ στέφανον ἔχων χρυσοῦν καὶ διάδημα βύσσινον πορφυροῦν· ἰδόντες δὲ οἱ ἐν Σούσοις ἐχάρησαν.
16 Τοῖς δὲ Ἰουδαίοις ἐγένετο φῶς καὶ εὐφροσύνη·
17 κατὰ πόλιν καὶ χώραν, οὗ ἂν ἐξετέθη τὸ πρόσταγμα, οὗ ἂν ἐξετέθη τὸ ἔκθεμα, χαρὰ καὶ εὐφροσύνη τοῖς Ἰουδαίοις, κώθων καὶ εὐφροσύνη. Καὶ πολλοὶ τῶν ἐθνῶν περιετέμνοντο καὶ ἰουδάϊζον διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ατὰ τὴν ἰδίαν ἐκείνην ἡμέραν ὁ βασιλεὺς Ἀρταξέρξης ἐδώρησεν εἰς τὴν Ἐσθὴρ ὅλα ὅσα ἀνῆκον εἰς τὸν συκοφάντην Ἀμάν. Ὁ δὲ Μαρδοχαῖος παρουσιάσθη ἐνώπιον τοῦ βασιλέως. Ἡ Ἐσθὴρ τοῦ εἶχεν ἀποκαλύψει, ὅτι εἶναι στενὸς συγγενής της.
2 Ὁ βασιλεὺς ἐπῆρε τὸ δακτυλίδι, ποὺ εἶχεν ἀφαιρέσει ἀπὸ τὸν Ἀμάν, καὶ τὸ ἔδωκεν εἰς τὸν Μαρδοχαῖον. Ἡ δὲ βασίλισσα Ἐσθὴρ ἐνεπιστεύθη εἰς τὸν Μαρδοχαῖον τὴν διοίκησιν καὶ διαχείρισιν ὅλων ὅσα ἀνῆκον εἰς τὸν Ἀμάν.
3 Κατόπιν ἡ βασίλισσα ὡμίλησεν ἐπιπροσθέτως πρὸς τὸν βασιλέα. Ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας του καὶ τὸν παρεκάλει θερμῶς, νὰ ἀνακαλέσῃ τὴν διαταγήν, τὴν ὁποίαν ἐν τῇ κακίᾳ του ὁ Ἀμὰν εἶχε προκαλέσει ἐναντίον τῶν Ἰουδαίων.
4 Ὁ βασιλεὺς ἄπλωσε τὴν χρυσῆν του ράβδον ἐπάνω εἰς τὴν Ἐσθήρ, αὐτὴ ἐσηκώθη καὶ ἐστάθη ὀρθία ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.
5 Ἡ Ἐσθὴρ εἶπεν· <ἐὰν φαίνεται εἰς σὲ καλόν, καὶ ἂν ἐγὼ ἔχω εὔρει χάριν ἐνώπιόν σου, ἂς ἀποοταλοῦν ἄνδρες, ἂς στείλῃ ἀγγελιαφόρους ὁ βασιλεύς, διὰ νὰ ἀκυρωθῇ τὸ διάταγμα, τὸ ὁποῖον ἐγράφη καὶ ἀπεστάλη ὑπὸ τοῦ Ἀμὰν διὰ τὴν ἐξόντωσιν τῶν Ἰουδαίων, ποὺ εὑρίσκονται εἰς τὸ βασίλειόν σου.
6 Διότι πῶς εἶναι δυνατὸν ἐγὼ νὰ ἴδω τὴν φοβερὰν αὐτὴν θλῖψιν τοῦ λαοῦ μου καὶ πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ σωθῶ ἐγώ, ὅταν ἐξολοθρεύωνται οἱ ἄνθρωποι τῆς πατρίδος μου;>
7 Ὁ βασιλεὺς εἶπε πρὸς τὴν Ἐσθήρ· <ἐὰν ὅλα τὰ ὑπάρχοντα τοῦ Ἀμὰν σοῦ τὰ ἐχάρισα, αὐτὸν δὲ τὸν ἴδιον τὸν ἐκρέμασα ἐπάνω εἰς τὸ ξύλον, διότι ἄπλωσε φονικὰς τὰς χεῖρας ἐναντίον τῶν Ἰουδαίων, τί ἄλλο ἐπιθυμεῖς ἀκόμη νὰ κάμω; Πές μου.
8 Γράψατε ἐξ ὀνόματός μου ὅ,τι σᾶς φαίνεται καλόν. Σφραγίσατε τὸ ἔγγραφον αὐτὸ μὲ τὸ δακτυλίδι μου, διότι ὅσα γράφονται τῇ ἐντολῇ τοῦ βασιλέως καὶ σφραγισθοῦν μὲ τὸ δακτυλίδι μου, δὲν εἶναι δυνατὸν κανεὶς νὰ τὰ παραβῇ καὶ νὰ τὰ καταπατήσῃ>.
9 Κατὰ τὴν εἰκοστὴν τρίτην τοῦ πρώτου μηνός, τοῦ λεγομένου Νισάν, τοῦ ἰδίου ἔτους, ἐκλήθησαν οἱ γραμματεῖς τοῦ βασιλέως καὶ συνετάχθη, κατ' ἐντολὴν τῆς βασιλίσσης καὶ τοῦ Μαρδοχαίου, ἔγγραφον διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν Ἑβραίων. Τὸ ἔγγραφον αὐτὸ ἀπεστάλη πρὸς τοὺς διοικητὰς καὶ εἰς τοὺς ἄρχοντας τῶν ἐπαρχιῶν ἀπὸ τὴν Ἰνδικὴν μέχρι καὶ τῆς Αἰθιοπίας, εἰς ἑκατὸν εἴκοσι ἑπτὰ ἐπαρχίας. Διὰ κάθε ἐπαρχίαν ἔγινεν ἰδιαίτερον ἔγγραφον συντεταγμένον εἰς τὴν γλῶσσαν αὐτῆς.
10 Αὐτὰ τὰ διατάγματα συνετάχθησαν ἐξ ὀνόματος τοῦ βασιλέως καὶ ἐσφραγίσθησαν μὲ τὸ δακτυλίδι του. Τὰ ἔστειλαν δὲ πρὸς τὰς ἐπαρχίας μὲ εἰδικοὺς ταχυδρόμους.
11 Διὰ τῶν διαταγμάτων αὐτῶν ὁ βασιλεὺς ἔδιδεν ἐντολὴν καὶ παρεῖχε τὸ δικαίωμα εἰς τοὺς Ἰουδαίους, εἰς οἰανδήποτε πόλιν καὶ ἂν εὑρίσκωνται, νὰ κάνουν χρῆσιν τῶν νόμων των καὶ νὰ ζοῦν σύμφωνα μὲ τοὺς νόμους των. Ἐπὶ πλέον νὰ βοηθοῦν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον εἰς ὑπεράσπισιν τῆς ζωῆς των καὶ τῆς περιουσίας των καὶ νὰ μεταχειρισθοῦν τοὺς ἀντιδίκους των καὶ τοὺς ἐχθρούς των, ποὺ θὰ ἤθελαν νὰ τοὺς βλάψουν, ὅπως θέλουν.
12 Αὐτὰ δὲ θὰ γίνουν κατὰ τὴν ὡρισμένην ἐκείνην μίαν ἡμέραν εἰς ὅλην τὴν ἔκτασιν τοῦ βασιλείου τοῦ Ἀρταξέρξου, δηλαδὴ τὴν δεκάτην τρίτην τοῦ δωδεκάτου μηνός, ὁ ὁποῖος λέγεται Ἀδάρ.
12α Τὰ διατάγματα δὲ αὐτὰ περιεῖχον τὰ ἐξῆς·
12β <Ὁ μέγας βασιλεὺς Ἀρταξέρξης χαιρετίζει τοὺς σατράπας καὶ τοὺς ἀρχηγοὺς τῶν ἑκατὸν εἴκοσιν ἑπτὰ ἐπαρχιῶν ἀπὸ τῆς χώρας τῆς Ἰνδικῆς μέχρι καὶ τῆς Αἰθιοπίας· ὅπως ἐπίσης καὶ ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ὡς φρονήματά των τὰ ἰδικά μας φρονήματα.
12γ Εἶναι γεγονὸς ὅτι πολλοί, οἱ ὁποῖοι ἔχουν εὐεργετηθῆ καὶ τιμηθῆ πάρα πολὺ χάρις εἰς τὴν καλωσύνην τῶν προϊσταμένων των, ἔγιναν ἀλαζονικοὶ καὶ ὑπερήφανοι. Αὐτοὶ ὄχι μόνον ἐπιζητοῦν νὰ κάμουν κακὸν εἰς τοὺς ὑποτεταγμένους εἰς ἡμᾶς, ἀλλὰ ἀνίκανοι νὰ φέρουν τὸ μέγα βάρος τῶν εὐεργεσιῶν καὶ ἀξιωμάτων, ποὺ ἀπήλαυσαν, ἐπιχειροῦν νὰ μηχανορραφοῦν ἐναντίον τῶν εὐεργετῶν των.
12δ Αὐτοὶ ἔτσι ὅπως φέρονται, θέλουν μὲ τὸ παράδειγμά των νὰ σβήσουν τὴν εὐγνωμοσύνην ἀνάμεσα εἰς τοὺς ἀνθρώπους· ἀλλὰ καὶ ἀλαζονευθέντες ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν ἀγαθῶν, ποὺ ἔχουν ἀπολαύσει, νομίζουν ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰ διαφύγουν τὴν τιμωρίαν του τὰ πάντα, πάντοτε ἐπιβλέποντος Θεοῦ, ὁ ὁποῖος Θεὸς μισεῖ τὸ πονηρόν.
12ε Πολλὲς δὲ φορὲς αὐτοὶ μὲ τὴν ἀπατηλήν των γλῶσσαν ἔχουν παρασύρει πολλοὺς ἀπὸ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι εἶναι τεταγμένοι εἰς τὰς διαφόρους ἐξουσίας καὶ ἔχουν ἀναλάβει χάρις εἰς τὴν ἐμπιστοσύνην τῶν προϊσταμένων των τὴν διαχείρισιν τῶν δημοσίων πραγμάτων, πολλούς, λοιπόν, τοὺς παρέσυραν νὰ γίνουν συνένοχοι εἰς τὸν θάνατον ἀθώων ὑπάρξεων καὶ νὰ περιπέσουν τοιουτοτρόπως εἰς ἀθεραπεύτους συμφοράς.
12ζ Ἔτσι δὲ μὲ τὰ κακοήθη ἀπατηλά των ψεύδη ἐξεμεταλλεύοντο τὴν ἁπλότητα καὶ ἀγαθότητα τῶν ἀξιωματούχων καὶ τοὺς παρέσυραν πρὸς τὸ κακόν.
12η Πρέπει δὲ νὰ σημειωθῇ ὅτι δὲν εἶναι τόσον πολλὰ τὰ ἐλεεινὰ παραδείγματα μεταξὺ τῶν παλαιοτέρων ἀνθρώπων, ὅπως μᾶς τὰ παρέδωσεν ἡ ἀρχαῖα ἱστορία, ἀπὸ ὅσα συμβαίνουν εἰς τὰς ἡμέρας μας ἐκ μέρους ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι κατέχουν καὶ ἀσκοῦν ἀναξίως τὴν ἐξουσίαν καὶ ἀνοσίως ἐπιζητοῦν τὸ κακόν.
12θ Αὐτὰ πρέπει νὰ μᾶς κάμουν νὰ προσέξωμεν διὰ τὴν μετὰ ταῦτα ζωήν, διὰ τὸ μέλλον τῶν ἀνθρώπων, νὰ ἐξασφαλίσωμεν πρὸς ὠφέλειαν ὅλων τῶν ἀνθρώπων τὴν ἠρεμίαν καὶ τὴν εἰρήνην.
12ι Διὰ τοῦτο θὰ προχωρήσωμεν εἰς τὰς ἀναγκαίας μεταβολὰς καὶ θὰ κρίνωμεν μετὰ συνέσεως πάντοτε τὰ πράγματα, τὰ ὁποῖα ἑκάστοτε παρουσιάζονται ἐνώπιόν μας, διὰ νὰ ἀντιμετωπίσωμεν αὐτὰ καὶ μετὰ τῆς ἐπιτρεπομένης ἐπιεικείας.
12κ Διότι γνωρίζετε καὶ σεῖς, πὼς ὁ Ἀμάν, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀμαδάθου, ὁ Μακεδὼν ποὺ ἦτο ξένος πράγματι ἀπὸ τὴν φυλὴν τῶν Περσῶν καὶ διέφερε πάρα πολὺ ἀπὸ τὴν ἰδικήν μας χρηστὴν συμπεριφοράν, ἔτυχε μεγάλης φιλοξενίας ἐκ μέρους ἡμῶν.
12λ Ἀπήλαυσε τέτοιας φιλοξενίας καὶ τιμῆς αὐτός, τὴν ὁποίαν, ἄλλωστε ἐπιδεικνύομεν πρὸς κάθε ἔθνος, ὥστε νὰ ἀνακηρυχθῇ πατέρας μας καὶ νὰ προσκυνῆται ἀπὸ ὅλους, διότι κατεῖχε ἀξίωμα πολὺ πλησίον πρὸς τὸν βασιλικὸν θρόνον, δεύτερον κατὰ τὴν ἀξίαν.
12μ Αὐτὸς λοιπόν, ἀνίκανος νὰ φέρῃ ἐπαξίως τὴν μεγάλην αὐτὴν τιμήν, ἐπεχείρησε νὰ μᾶς στερήσῃ ἀπὸ τὴν βασιλείαν καὶ ἀπὸ αὐτὴν ἀκόμη τὴν ζωήν.
12ν Τὸν δὲ σωτῆρα μας καὶ ἰσόβιον εὐεργέτην μας Μαρδοχαῖον, ὅπως ἐπίσης καὶ τὴν ἄμεμπτον συγκοινωνὸν τῆς βασιλείας, τὴν Ἐσθήρ, μαζῆ μὲ ὅλον τὸ ἔθνος των, ἐπεχείρησε μὲ κάθε εἶδος δολοπλοκιῶν καὶ πονηρῶν τεχνασμάτων νὰ τοὺς ἐξολοθρεύσῃ.
12ξ Μὲ ὅλους αὐτοὺς τοὺς τρόπους ἐνόμιζεν ὅτι θὰ ἠμποροῦσε νὰ μᾶς καταλάβῃ ἀμερίμνους καὶ ἀνετοίμους καὶ ἔτσι τὴν ἐξουσίαν τῶν Περσῶν νὰ τὴν μεταφέρῃ καὶ παραδώσῃ εἰς τοὺς Μακεδόνας.
12ο Ἡμεῖς ὅμως τοὺς Ἰουδαίους, οἱ ὁποῖοι εἶχον παραδοθῆ ἀπὸ τὸν τρισάθλιον αὐτὸν εἰς ὄλεθρον, εὑρίσκομεν ὅτι δὲν εἶναι κακοῦργοι, ἀλλὰ ἀντιθέτως ὅτι ζοῦν καὶ φέρονται σύμφωνα μὲ δικαιοτάτους νόμους.
12π Εὑρήκαμεν ἀκόμη ὅτι αὐτοὶ εἶναι τέκνα τοῦ Ὑψίστου καὶ μεγίστου Θεοῦ, τοῦ αἰωνίως ὑπάρχοντος Θεοῦ, ὁ ὁποῖος, ὅπως εἰς τὸ παρελθὸν κατηύθυνε τὴν βασιλείαν τῶν προγόνων μας, ἔτσι καὶ τώρα κατευθύνει τὴν ἰδικήν μας βασιλείαν εἰς ἀρίστην κατάστασιν.
12ρ Διὰ τοῦτο καλῶς θὰ πράξετε νὰ μὴ λάβετε ὑπ' ὄψιν καὶ νὰ μὴ θέσετε εἰς ἐφαρμογὴν τὰ ἀποσταλέντα ἔγγραφα ἀπὸ τὸν Ἀμάν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἀμαδάθου, διότι αὐτὸς ὁ αἴτιος ὅλων αὐτῶν τῶν κακῶν, ἐσταυρώθη μὲ ὅλην του τὴν οἰκογένειαν ἐμπρὸς εἰς τὰς πύλας τῆς πόλεως Σοῦσα. Καὶ ὁ Θεός, ὁ ἀπόλυτος κύριος τῶν πάντων, ἀπέδωσεν ἔτσι εἰς αὐτὸν συντομότατα τὴν τιμωρίαν, ἡ ὁποία τοῦ ἤξιζε.
12σ Τὸ ἀντίγραφον αὐτῆς τῆς ἐπιστολῆς θὰ ἐκτεθῇ εἰς ὅλους τοὺς δημοσίους τόπους ὁλοφάνερα καὶ θὰ ἀφήσετε ἐλευθέρους τοὺς Ἰουδαίους νὰ ζοῦν καὶ νὰ φέρωνται σύμφωνα μὲ τοὺς ἰδικούς των νόμους. Ἐπὶ πλέον κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς θλίψεως, ποὺ τοὺς παρεσκεύασεν ὁ Ἀμάν, τὴν δεκάτην τρίτην τοῦ δωδεκάτου μηνὸς Ἀδάρ, κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτὴν θὰ τοὺς ἐνισχύσετε, διὰ νὰ ἠμπορέσουν νὰ ἀποκρούσουν τὴν ἐπίθεσιν ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἐνδεχομένως θὰ ἐξεγερθοῦν ἐναντίον των.
12τ Διότι ὁ Θεός, ὁ Κύριος τῶν πάντων, μετέβαλε διὰ τὸ ἐκλεκτὸν ἔθνος τῶν Ἰσραηλιτῶν τὴν ἡμέραν αὐτὴν ἀπὸ ἡμέραν ὀλέθρου εἰς ἡμέραν χαρᾶς.
12υ Καὶ σεῖς, λοιπόν, ἐντάξατε μεταξὺ τῶν ἄλλων γνωστῶν ἑορτῶν σας καὶ αὐτὴν τὴν ἐπίσημον ἡμέραν, τὴν ὁποίαν νὰ ἑορτάσετε μὲ κάθε χαρὰν καὶ ἀπόλαυσιν, ὥστε αὐτὴ καὶ τώρα καὶ εἰς τὸ μέλλον νὰ εἶναι δι' ἡμᾶς καὶ δι' ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι διάκεινται εὐμενῶς πρὸς τοὺς Πέρσας, ἑορτὴ σωτηρίας. Διὰ δὲ τοὺς ἐχθρούς μας νὰ εἶναι μία ἀνάμνησις καταστροφῆς των.
12φ Κάθε δὲ πόλις ἢ καὶ ὁλόκληρος χώρα, ἡ ὁποία δὲν θὰ θελήσῃ νὰ συμμορφωθῇ πρὸς αὐτὰ ποὺ διατάσσομεν, διὰ πυρὸς καὶ διὰ σιδήρου καὶ μὲ ὀργὴν μεγάλην θὰ ἐξολοθρευθῇ. Καὶ θὰ γίνη ἄβατος καὶ ἀκατοίκητος ὄχι μόνον διὰ τοὺς ἀνθρώπους ἀλλὰ καὶ διὰ τὰ θηρία καὶ διὸ τὰ πτηνά, τόπος μισητὸς καὶ ἀποτρόπαιος δι' ὅλον τὸν ὑπόλοιπον χρόνον.
13 Τὰ ἀντίγραφα αὐτῶν τῶν διαταγῶν ἂς ἐκτεθοῦν ὀφθαλμοφανῶς εἰς ὅλην τὴν βασιλείαν, ἂς εἶναι δὲ ὅλοι οἱ Ἰουδαῖοι ἕτοιμοι κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτήν, νὰ πολεμήσουν ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν των>.
14 Οἱ μὲν λοιπὸν ἔφιπποι ταχυδρόμοι ἀνεχώρησαν σπεύδοντες νὰ ἐκτελέσουν τὰς διαταγὰς τοῦ βασιλέως, τὸ διάταγμα δὲ αὐτὸ ἐξετέθη δημοσίᾳ καὶ εἰς τὰ Σοῦσα.
15 Ὁ δὲ Μαρδοχαῖος ἐβγῆκεν ἀπὸ τὰ βασιλικὰ ἀνάκτορα στολισμένος μὲ τὴν βασιλικὴν στολήν, ἔχων χρυσοῦν στέφανον εἰς τὴν κεφαλὴν καὶ βασιλικὸν διάδημα ἀπὸ βύσσον καὶ πορφύραν. Οἱ κάτοικοι τῶν Σούσων, ὅταν τὸν εἶδαν, ἐχάρησαν.
16 Αὐτὸ διὰ τοὺς Ἰουδαίους ἔγινε φῶς καὶ χαρά.
17 Εἰς ὅλας δὲ τὰς πόλεις καὶ χώρας, ὅπου ἐξετέθη δημοσία τὸ διάταγμα τοῦ βασιλέως, ἐπεκράτησε μεγάλη χαρὰ καὶ εὐφροσύνη μεταξὺ τῶν Ἰουδαίων, φαγοπότι καὶ ἀγαλλίασις. Πολλοὶ δὲ ἀπὸ τοὺς ἐθνικοὺς περιετέμνοντο καὶ ἐμιμοῦντο τὸν τρόπον ζωῆς τῆς θρησκείας τῶν Ἰουδαίων, διότι εὐλαβοῦντο καὶ ἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

αὶ κατὰ τὴν αὐτὴν ἡμέραν ὁ βασιλεὺς Ἀρταξέρξης ἐχάρισεν εἰς τὴν Ἐσθήρ, ὅσα ὑπῆρχον εἰς τὸν διαβολέα Ἀμάν. Καὶ ὁ Μαρδοχαῖος προσεκλήθη ἀπὸ τὸν βασιλέα· διότι κατέστησε γνωστὸν ἡ Ἐσθήρ, ὅτι οὗτος ἔχει μεγάλην οἰκειότητα καὶ συγγένειαν πρὸς αὐτήν.
2 Ἔλαβε δὲ ὁ βασιλεὺς τὸ δακτυλίδιον, διὰ τοῦ ὁποίου ἐσφραγίζοντο τὰ βασιλικὰ ἔγγραφα καὶ διατάγματα, καὶ τὸ ὁποῖον ἀφήρεσεν ἀπὸ τὸν Ἀμάν, καὶ ἔδωκεν αὐτὸ εἰς τὸν Μαρδοχαῖον, καὶ ἡ Ἐσθὴρ ἐγκατέστησε τὸν Μαρδοχαῖον ἐπὶ πάσης τῆς περιουσίας τοῦ Ἀμάν.
3 Καὶ προσθέσασα εἰς τὰ ἥδη γενόμενα ὡμίλησε πρὸς τὸν βασιλέα καὶ ἐρρίφθη γονυπετὴς εἰς τοὺς πόδας του καὶ τὸν παρεκάλει ἐπιμόνως νὰ ἀφαιρέσῃ τὴν κακίαν τοῦ Ἀμὰν Καὶ ὅσα ἔκαμεν οὗτος εἰς τοὺς Ἰουδαίους.
4 Ἄπλωσε δὲ ὁ βασιλεὺς εἰς τὴνἘσθὴρ τὸ χρυσοῦν σκῆπρον, ποὺ ἐκράτει, καὶ ἤγγισε μὲ αὐτὸ ταύτην, ἐσηκώθη δὲ τότε ἡ Ἐσθὴρ διὰ νὰ σταθῇ ὀρθία ἐνώπιον τοῦ βασιλέως,
5 καὶ εἶπεν ἡ Ἐσθήρ: <Ἐὰν φαίνεται καὶ εἰς σὲ καλὸν καὶ ἐὰν εὗρον εὔνοιαν καὶ χάριν ἐνώπιόν σου, ἂς πεμφθῇ καὶ ἂς σταλῇ ἄλλη διαταγή, ὅπως γυρίσουν πάλιν καὶ μείνουν ἀνεκτέλεστα τὰ γράμματα ποὺ ἔχουν σταλῇ ἀπὸ τὸν Ἀμάν, τὰ ὁποῖα ἐγράφησαν διὰ νὰ ἀπολεσθοῦν καὶ ἐξοντωθοῦν οἱ Ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι ὑπάρχουν εἰς τὸ βασίλειόν σου.
6 Ζητῶ τοῦτο, διότι πῶς θὰ ἠμπορέσω νὰ ἴδω τὴν ἐξοντωτικὴν κακοποίησιν τοῦ λαοῦ μου καὶ πῶς θὰ δυνηθῶ νὰ ζήσω καὶ νὰ σωθῶ ἐγὼ εἰς τὴν καταστροφὴν καὶ τὸν ἑξαφανισμὸν τῶν συμπατριωτῶν μου;>
7 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὴν Ἐσθήρ: <Ἐὰν ὅλα τὰ ὑπάρχοντα τοῦ Ἀμὰν τὰ ἔδωκα καὶ τὰ ἐχάρισα εἰς σὲ καὶ ἐκρέμασα αὐτὸν ἐπί του ξύλου, διότι ἐπέβαλε τὰς χεῖρας κατὰ τῶν Ἰουδαίων, ἵνα ἐξοντώσῃ αὐτούς, τί παραπάνω ἀπὸ αὐτὸ ζητεῖς, ἵνα πεισθῇς περὶ τοῦ ἐνδιαφέροντός μου;
8 Γράψατε καὶ σεῖς ἐξ ὀνόματός μου, ὅπως κρίνετε καλόν, καὶ σφραγίσατε μὲ τὸ δακτυλίδιόν μου. Τονίζω ὅπως κρίνετε καλόν, διότι δὲν πρέπει νὰ λησμονῆτε ὅτι, ὅσα γράφετε κατὰ διαταγὴν τοῦ βασιλέως καὶ σφραγισθοῦν μὲ τὸ δακτυλίδιόν μου, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀντείπῃ τις εἰς αὐτά. Προσέξατε λοιπὸν καὶ τὸ προηγούμενον διάταγμά μου νὰ παραμείνῃ σεβαστόν>.
9 Ἐκλήθησαν δὲ οἱ γραμματεῖς κατὰ τὸν πρῶτον μῆνα, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ μὴν Νισάν, κατὰ τὴν εἰκοστὴν τρίτην τοῦ μηνὸς τούτου καὶ τοῦ αὐτοῦ ἔτους, καὶ ἐγράφησαν εἰς τοὺς Ἰουδαίους ὅσα διέταξεν ὁ βασιλεὺς εἰς τοὺς οἰκονόμους καὶ τοὺς ἄρχοντας τῶν ἐπαρχιῶν ἀπὸ τὴν Ἰνδικὴν μέχρι τῆς Αἰθιοπίας, εἰς ἑκατὸν εἰκόσιν ἑπτὰ σατράπας εἰς ἕκαστην χώραν, σύμφωνα μὲ τὴν γλῶσσαν αὐτῶν.
10 Ἐγράφησαν δὲ ἐξ ὀνόματος τοῦ βασιλέως καὶ ἐσφραγίσθησαν μὲ τὸ δακτυλίδιόν του, καὶ ἐξαπέστειλαν τὰ γράμματα διὰ τῶν βασιλικῶν ταχυδρόμων,
11 τὰ γράμματα τὰ γνωστοποιοῦντα ὅτι ὁ βασιλεὺς διέταξεν αὐτούς (τοὺς Ἰουδαίους) νὰ ἐνεργήσουν σύμφωνα μὲ τοὺς νόμους των εἰς πᾶσαν πόλιν, σὰν νὰ ἦσαν αὐτόνομον καὶ ἀνεξάρτητον κράτος, καὶ νὰ τοὺς βοηθήσουν καὶ νὰ μεταχειρίζωνται τοὺς ἀντιδίκους των καὶ τοὺς πολεμίους των, ὅπως θέλουν,
12 κατὰ μίαν καὶ μόνον ἡμέραν καθ’ ὅλον τὸ βασίλειον τοῦ Ἀρταξέρξου, ἤτοι κατὰ τὴν δεκάτην τρίτην τοῦ δωδεκάτου μηνὸς τοῦ ἔτους, ὁ ὁποῖος μὴν εἶναι ὁ Ἀδάρ.
12α Ἀντίγραφον δὲ τούτων, ἅτινα περιείχοντο ἐν τῇ ἐπιστολῇ, εἶναι τὰ κατωτέρω γεγραμμένα:
12β <Ὁ μέγας βασιλεὺς Ἀρταξέρξης εἰς τοὺς ἄρχοντας τῶν ἀπὸ τῆς Ἰνδικῆς χώρας μέχρι τῆς Αἰθιοπίας ἑκατὸν εἴκοσι ἑπτὰ σατραπειῶν τῶν διαφόρων χωρῶν καὶ εἰς τοὺς φρονοῦντας καὶ ὑποτασσομένους εἰς τὰ διατάγματα καὶ τοὺς νόμους μας ἀπευθύνει τὸ χαίρετε.
12γ Πολλοὶ ἀπὸ τὴν πλείστην καλοκαγαθίαν τῶν εὐεργετῶν των συχνότατα τιμώμενοι, εἰς μεγαλύτερον τοῦ ὀρθοῦ φρόνημα παρεσύρθησαν· καὶ ὄχι μόνον τοὺς ὑπηκόους μας ζητοῦν νὰ κακοποιοῦν, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀφθονίαν τῶν εὐεργεσιῶν, ἀπὸ τὴν ὁποίαν θὰ ἐπερίμενέ τις ὅτι θὰ ἐχόρταιναν, μὴ δυνάμενοι νὰ ὑποφέρουν μένοντες εὐχαριστημένοι καὶ ἀρκούμενοι εἰς αὐτήν, ἐπιχειροῦν να παγιδεύουν καὶ ἐπιβουλεύωνται τοὺς εὐεργέτας των.
12δ Καὶ μὲ τὸ παράδειγμα καὶ τὴν ὅλην συμπεριφοράν των ὄχι μόνον ἐξαλείφοντες τὴν εὐγνωμοσύνην ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς ἐπαίνους τῶν μὴ ἐχόντων πεῖραν καὶ γνῶσιν τοῦ ἀγαθοῦ ἀνθρώπων εἰς ἔπαρσιν παρασυρθέντες, νομίζουν ὅτι θὰ διαφύγουν τὴν μισοῦσαν πᾶν πονηρὸν δίκην τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος πάντοτε κατοπτεύει καὶ παρακολουθεῖ τὰ πάντα.
12ε Πολλάκις δὲ καὶ πολλοὺς ἐξ ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ταχθῇ ἐπὶ τῆς ἐξουσίας, ὅπως οἱ ἀνώτατοι ἄρχοντες, πειστικὴ προτροπὴ τῶν φίλων, εἰς τοὺς ὁποίους οὖτοι ἐνεπιστεύθησαν νὰ διαχειρίζωνται τὰς δημοσίας ὑποθέσεις, ἀφοῦ τοὺς κατέστησε συμμετόχους καὶ συνενόχους ἐκχύσεως ἀθώων αἱμάτων, τοὺς περιέβαλε μὲ συμφορὰς ἀθεραπεύτους.
12ζ Ἐπέτυχον δὲ τοῦτο οὖτοι διὰ τοῦ σοφίσματος καὶ τοῦ ψευδοῦς συλλογισμοῦ τῆς δολιότητος καὶ ἀχρειότητος ἐξαπατήσαντες τὴν ἁγνὴν καὶ ἄδολον καλοκαγαθίαν καὶ καλὴν διάθεσιν τῶν κυριαρχούντων.
12η Εἶναι δὲ δυνατὸν νὰ παρατηρῆτε καὶ νὰ ἐξετάζητε ὄχι τόσον περιπτώσεις ἀπὸ τὰς παλαιοτέρας ἱστορίας, τὰς ὁποίας ὑπενθυμίζομεν καὶ παρεδώσαμεν εἰς τοὺς νεωτέρους, ἀλλ’ ὅσα εἶναι πρὸ τῶν ποδῶν, τὰς προσφάτους δηλαδὴ καὶ παρούσας, ζητοῦντες μὲ κάποιον προσοχὴν νὰ εὕρητε ἀδίκως καὶ ἀσεβῶς συντετελεσμένα ἔργα ἕνεκα τῆς φθοροποιοῦ ἑξαχρειώσεως τῶν ἀναξίων ἀρχόντων,
12θ καὶ νὰ προσέχωμεν ἡμεῖς εἰς τὰ μετὰ ταῦτα καὶ εἰς τὴν μέλλουσαν διοίκησίν μας πῶς τὴν βασιλικὴν ἐξουσίαν καὶ διοίκησίν μας θὰ παρέχωμεν εἰς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἄνευ ταραχῆς τίνος καὶ μὲ εἰρήνην,
12ι χρησιμοποιοῦντες τὰς μεταβολὰς καὶ τὰς διαφόρους περιστάσεις, τὰς δὲ πρὸ ὀφθαλμῶν καὶ κατὰ τὸ ἑκάστοτε παρὸν συντρεχούσας περιστάσεις κρίνοντες πάντοτε μὲ ἐπιεικεστέραν ἀνταπόκρισιν καὶ ἀγαθὴν διάθεσιν.
12κ Ὅπως δηλαδὴ ὁ Ἀμὰν τοῦ Ἀμαδάθου, ὁ Μακεδὼν τὸ φρόνημα καὶ τὰς διαθέσεις, ὁ πράγματι καὶ ἀληθείᾳ ξένος ἀπὸ τὸ αἷμα τῶν Περσῶν καὶ πολὺ ἀπομεμακρυσμένος ἀπὸ τὴν ἰδικήν μας καλοκαγαθίαν, φιλοξενηθεὶς ἀπὸ ἡμᾶς
12λ ἔτυχε καὶ ἔλαβε πεῖραν τῆς φιλανθρωπίας, τὴν ὁποίαν ἔχομεν πρὸς πᾶν ἔθνος, τόσον πολύ, ὥστε νὰ ἀναγορεύεται πατήρ μας καὶ νὰ διατελῇ προσκυνούμενος ἀπὸ ὅλους ὡς τὸ δεύτερον μετὰ τὸν βασιλικὸν θρόνον πρόσωπον.
12μ Μὴ συγκρατήσας δὲ τὴν ὑπερηφάνειάν του ἐσχεδίασε μὲ πολλὴν ἐπιμέλειαν νὰ μᾶς στερήσῃ καὶ τῆς βασιλικῆς ἀρχῆς, ἀνατρέπων ἡμᾶς ἐκ τοῦ θρόνου, ἀλλὰ καὶ αὐτῆς τῆς ζωῆς·
12ν καὶ ἐπὶ πλέον καὶ τὸν ἐκ τῆς συνωμοσίας τῶν δύο εὐνούχων σωτᾶρα μου καὶ πάντοτε χρηματίσαντα εὐεργέτην μου Μαρδοχαῖον, καθὼς καὶ τὴν ἀνωτέραν πάσης μομφῆς καὶ κατηγορίας συμμέτοχον τῆς βασιλικῆς ἐξουσίας Ἐσθὴρ μαζὶ μὲ ὅλον τὸ ἔθνος τούτων ζητήσας διὰ σοφισμάτων καὶ συλλογισμῶν πολυπλόκων εἰς ἐπινοήσεις καὶ μεθόδους νὰ παραδώσῃ εἰς ἀπώλειαν καὶ καταστροφήν.
12ξ Ἔκαμε δὲ ὅλα αὐτά, διότι μὲ αὐτοὺς τοὺς τρόπους ἐνόμισεν ὅτι θὰ ἐπετύγχανεν, ἀφοῦ κατελάμβανεν ἡμᾶς ἐρήμους ἀπὸ φίλους, νὰ μεταβιβάσῃ τὴν κυρίαρχον ἐξουσίαν τῶν Περσῶν εἰς τοὺς Μακεδόνας.
12ο Ἠμεῖς ὅμως τοὺς ὑπὸ τοῦ τρισολέθριου καὶ παγκακίστου Ἀμὰν παραδοθέντας ἥδῃ εἰς ὄλεθρον καὶ ἐξόντωσιν Ἰουδαίους εὑρίσκομεν ὅτι δὲν εἶναι κακοῦργοι, ὅπως αὐτὸς μᾶς παρέστησε τούτους, συμπεριφέρονται δὲ καὶ πολιτεύονται σύμφωνα μὲ δικαιοτάτους νόμους,
12π εἶναι δὲ υἱοὶ τοῦ Ὑψίστου, μεγίστου καὶ ζωντανοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος κατευοδώνει καὶ κατευθύνει εἰς τὴν καλλίστην κατάστασιν καὶ ἀκμὴν τὴν βασιλείαν καὶ δι' ἠμᾶς καὶ διὰ τοὺς προγόνους μας.
12ρ Καλὰ λοιπὸν θὰ κάμετε, ἐὰν δὲν ἐκτελέσητε τὰ ὑπὸ τοῦ Ἀμάν, τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἀμαδάθου, ἀποσταλέντα γράμματα, ἐπειδὴ αὐτός, ὁ ὁποῖος μετὰ πονηρίας πολλῆς εἰργάσθη ταῦτα, ἔχει σταυρωθῇ μὲ ὅλους τοὺς ἐν τῷ οἴκῳ του εἰς τὰς πύλας τῶν Σούσων, διότι ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος κυριαρχεῖ τῶν πάντων καὶ κυβερνᾷ τὰ πάντα, ἀπέδωκεν εἰς αὐτὸν γρήγορα τὴν πρέπουσαν καὶ ἀξίαν τοῦ ἐγκλήματος του τιμωρίαν.
12σ Τὸ δὲ ἀντίγραφον τῆς ἐπιστολῆς αὐτῆς ἀφοῦ ἐκθέσετε φανερὰ εἰς πάντα τόπον, ἀφήνετε τοὺς Ἰουδαίους ἐλευθέρους νὰ χρησιμοποιοῦν τὰ ὑπὸ τῶν νόμων τῶν ἐπιβαλλόμενα καὶ πρὸς τούτοις συντρέχετε καὶ ἐνισχύετε αὐτούς, ἵνα ἀμύνωνται καὶ ἀποκρούουν τοὺς εἰς καιρὸν θλίψεως ἐπιτιθεμένους κατ’ αὐτῶν, τουτέστι κατὰ τὴν δεκάτην τρίτην τοῦ δωδεκάτου μηνὸς Ἀδὰρ κατὰ τὴν αὐτὴν ἡμέραν
12τ διότι αὐτὴν τὴν ἡμέραν ὁ κυρίαρχος καὶ διευθύνων τὰ πάντα Θεός, ἀντὶ νὰ εἶναι αὕτη ὀλέθρια τοῦ ἐκλεκτοῦ γένους, τὴν μετέτρεψεν εἰς εὐφροσύνην δι' αὐτούς.
12υ Καὶ σεῖς λοιπὸν μεταξὺ τῶν ὀνομαστικῶς καθωρισμένων ἑορτῶν σας, ἐπίσημον ἡμέραν μὲ πᾶσαν εὐωχίαν ἑορτάζετε καὶ τὴν ἡμέραν αὐτήν, ἵνα καὶ τώρα καὶ μετὰ ταῦτα εἶναι σωτηρία καὶ εἰς ἠμᾶς καὶ εἰς τοὺς εὐνοϊκῶς καὶ φιλικῶς διακειμένους πρὸς τοὺς Πέρσας, εἰς ἐκείνους δὲ ποὺ μᾶς ἐπιβουλεύονται, νὰ εἶναι ἡμέρα ἐνθυμίζουσα τὴν καταστροφήν των.
12φ Πᾶσα δὲ πόλις ἢ χώρα συνολικῶς, ἡ ὁποία δὲν θὰ κάμῃ συμφώνως πρὸς αὐτά, διὰ δόρατος καὶ διὰ πυρὸς θὰ καταστροφῇ ἄνευ οἴκτου καὶ μὲ ὀργήν. Θὰ καταστῇ δὲ ὄχι μόνον εἰς τοὺς ἀνθρώπους ἄβατος καὶ ἀπάτητος, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰ θηρία καὶ εἰς τὰ πετεινὰ διὰ παντὸς μισητὴ καὶ ἀποκρουστική.
13 Τὰ δὲ ἀντίγραφα τοῦ διατάγματος ἂς ἐκτίθενται, ὥστε νὰ εἶναι φανερὰ εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς καθ’ ὅλον τὸ βασίλειον, καὶ νὰ εἶναι ἕτοιμοι ὅλοι οἱ Ἰουδαῖοι κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτὴν τοῦ μηνὸς Ἀδὰρ νὰ πολεμήσουν τοὺς ὑπεναντίους των>.
14 Οἱ μὲν ἱππεῖς λοιπόν, οἱ κομίζοντες τὰ βασιλικὰ γράμματα, ἐξῆλθον σπεύδοντες νὰ ἐπιτελέσουν τὰ διαταττόμενα ὑπὸ τοῦ βασιλέως, ἐξετέθη δὲ τὸ διάταγμα τὸ βασιλικὸν καὶ εἰς τὴν πόλιν τῶν Σούσων.
15 Ὁ δὲ Μαρδοχαῖος ἐξῆλθεν ἀπὸ τὰ ἀνάκτορα στολισμένος τὴν ἐπίσημον στολήν, διὰ τῆς ὁποίας ὁ βασιλεὺς περιέβαλλε τοὺς πρωθυπουργούς του, καὶ ἔχων στέφανον χρυσοῦν καὶ κάλυμμα πολύτιμον ἀπὸ λινὸν κόκκινον. Ὅταν δὲ εἶδον οἱ κατοικοῦντες εἰς τὰ Σοῦσα, ἐχάρησαν.
16 Εἰς δὲ τοὺς Ἰουδαίους ἔλαμψε φῶς χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης.
17 Εἰς ἑκάστην δὲ πόλιν καὶ χώραν, ὅπου ἐξετέθη τὸ διάταγμα, ὁπουδήποτε καὶ ἂν ἐξετέθη τὸ δημοσίευμα, προεκλήθη χαρὰ καὶ εὐφροσύνη εἰς τοὺς Ἰουδαίους, συμπόσια καὶ ἀγαλλίασις. Καὶ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἐθνικοὺς ἐλάμβανον περιτομὴν καὶ ἐνεκολποῦντο τὴν ἰουδαϊκὴν θρησκείαν διὰ τὸν φόβον, τὸν ὁποῖον ᾐσθάνοντο ἕνεκα τῆς ἐπιρροῆς τῶν Ἰουδαίων καὶ τῆς εἰς αὐτοὺς προστασίας τοῦ Θεοῦ.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ ὁ βασιλεὺς Ἀρταξέρξης ἐδωρήσατο Ἐσθὴρ ὅσα ὑπῆρχεν Ἀμὰν τῷ διαβόλῳ, καὶ Μαρδοχαῖος προσεκλήθη ὑπὸ τοῦ βασιλέως· ὑπέδειξε γὰρ Ἐσθὴρ, ὅτι ἐνοικείωται αὐτῇ.	ατὰ τὴν ἰδίαν ἐκείνην ἡμέραν ὁ βασιλεὺς Ἀρταξέρξης ἐδώρησεν εἰς τὴν Ἐσθὴρ ὅλα ὅσα ἀνῆκον εἰς τὸν συκοφάντην Ἀμάν. Ὁ δὲ Μαρδοχαῖος παρουσιάσθη ἐνώπιον τοῦ βασιλέως. Ἡ Ἐσθὴρ τοῦ εἶχεν ἀποκαλύψει, ὅτι εἶναι στενὸς συγγενής της.	αὶ κατὰ τὴν αὐτὴν ἡμέραν ὁ βασιλεὺς Ἀρταξέρξης ἐχάρισεν εἰς τὴν Ἐσθήρ, ὅσα ὑπῆρχον εἰς τὸν διαβολέα Ἀμάν. Καὶ ὁ Μαρδοχαῖος προσεκλήθη ἀπὸ τὸν βασιλέα· διότι κατέστησε γνωστὸν ἡ Ἐσθήρ, ὅτι οὗτος ἔχει μεγάλην οἰκειότητα καὶ συγγένειαν πρὸς αὐτήν.
2 Ἔλαβε δὲ ὁ βασιλεὺς τὸν δακτύλιον, ὃν ἀφείλετο Ἀμάν, καὶ ἔδωκεν αὐτὸν Μαρδοχαίῳ, καὶ κατέστησεν Ἐσθήρ Μαρδοχαῖον ἐπὶ πάντων τῶν Ἀμάν.	2 Ὁ βασιλεὺς ἐπῆρε τὸ δακτυλίδι, ποὺ εἶχεν ἀφαιρέσει ἀπὸ τὸν Ἀμάν, καὶ τὸ ἔδωκεν εἰς τὸν Μαρδοχαῖον. Ἡ δὲ βασίλισσα Ἐσθὴρ ἐνεπιστεύθη εἰς τὸν Μαρδοχαῖον τὴν διοίκησιν καὶ διαχείρισιν ὅλων ὅσα ἀνῆκον εἰς τὸν Ἀμάν.	2 Ἔλαβε δὲ ὁ βασιλεὺς τὸ δακτυλίδιον, διὰ τοῦ ὁποίου ἐσφραγίζοντο τὰ βασιλικὰ ἔγγραφα καὶ διατάγματα, καὶ τὸ ὁποῖον ἀφήρεσεν ἀπὸ τὸν Ἀμάν, καὶ ἔδωκεν αὐτὸ εἰς τὸν Μαρδοχαῖον, καὶ ἡ Ἐσθὴρ ἐγκατέστησε τὸν Μαρδοχαῖον ἐπὶ πάσης τῆς περιουσίας τοῦ Ἀμάν.
3 Καὶ προσθεῖσα ἐλάλησε πρὸς τὸν βασιλέα καὶ προσέπεσε πρὸς τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἠξίου ἀφελεῖν τὴν Ἀμὰν κακίαν καὶ ὅσα ἐποίησε τοῖς Ἰουδαίοις.	3 Κατόπιν ἡ βασίλισσα ὡμίλησεν ἐπιπροσθέτως πρὸς τὸν βασιλέα. Ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας του καὶ τὸν παρεκάλει θερμῶς, νὰ ἀνακαλέσῃ τὴν διαταγήν, τὴν ὁποίαν ἐν τῇ κακίᾳ του ὁ Ἀμὰν εἶχε προκαλέσει ἐναντίον τῶν Ἰουδαίων.	3 Καὶ προσθέσασα εἰς τὰ ἥδη γενόμενα ὡμίλησε πρὸς τὸν βασιλέα καὶ ἐρρίφθη γονυπετὴς εἰς τοὺς πόδας του καὶ τὸν παρεκάλει ἐπιμόνως νὰ ἀφαιρέσῃ τὴν κακίαν τοῦ Ἀμὰν Καὶ ὅσα ἔκαμεν οὗτος εἰς τοὺς Ἰουδαίους.
4 Ἐξέτεινε δὲ ὁ βασιλεὺς Ἐσθὴρ τὴν ράβδον τὴν χρυσῆν, ἐξηγέρθη δὲ Ἐσθὴρ παρεστηκέναι τῷ βασιλεῖ,	4 Ὁ βασιλεὺς ἄπλωσε τὴν χρυσῆν του ράβδον ἐπάνω εἰς τὴν Ἐσθήρ, αὐτὴ ἐσηκώθη καὶ ἐστάθη ὀρθία ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.	4 Ἄπλωσε δὲ ὁ βασιλεὺς εἰς τὴνἘσθὴρ τὸ χρυσοῦν σκῆπρον, ποὺ ἐκράτει, καὶ ἤγγισε μὲ αὐτὸ ταύτην, ἐσηκώθη δὲ τότε ἡ Ἐσθὴρ διὰ νὰ σταθῇ ὀρθία ἐνώπιον τοῦ βασιλέως,
5 καὶ εἶπεν Ἐσθήρ· εἰ δοκεῖ σοι καὶ εὗρον χάριν, πεμφθήτω ἀποστραφῆναι τὰ γράμματα τὰ ἀπεσταλμένα ὑπὸ Ἀμάν, τὰ γραφέντα ἀπολέσθαι τοὺς Ἰουδαίους, οἳ εἰσιν ἐν τῇ βασιλείᾳ σου·	5 Ἡ Ἐσθὴρ εἶπεν· <ἐὰν φαίνεται εἰς σὲ καλόν, καὶ ἂν ἐγὼ ἔχω εὔρει χάριν ἐνώπιόν σου, ἂς ἀποοταλοῦν ἄνδρες, ἂς στείλῃ ἀγγελιαφόρους ὁ βασιλεύς, διὰ νὰ ἀκυρωθῇ τὸ διάταγμα, τὸ ὁποῖον ἐγράφη καὶ ἀπεστάλη ὑπὸ τοῦ Ἀμὰν διὰ τὴν ἐξόντωσιν τῶν Ἰουδαίων, ποὺ εὑρίσκονται εἰς τὸ βασίλειόν σου.	5 καὶ εἶπεν ἡ Ἐσθήρ: <Ἐὰν φαίνεται καὶ εἰς σὲ καλὸν καὶ ἐὰν εὗρον εὔνοιαν καὶ χάριν ἐνώπιόν σου, ἂς πεμφθῇ καὶ ἂς σταλῇ ἄλλη διαταγή, ὅπως γυρίσουν πάλιν καὶ μείνουν ἀνεκτέλεστα τὰ γράμματα ποὺ ἔχουν σταλῇ ἀπὸ τὸν Ἀμάν, τὰ ὁποῖα ἐγράφησαν διὰ νὰ ἀπολεσθοῦν καὶ ἐξοντωθοῦν οἱ Ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι ὑπάρχουν εἰς τὸ βασίλειόν σου.
6 πῶς γὰρ δυνήσομαι ἰδεῖν τὴν κάκωσιν τοῦ λαοῦ μου καὶ πῶς δυνήσομαι σωθῆναι ἐν τῇ ἀπωλείᾳ τῆς πατρίδος μου;	6 Διότι πῶς εἶναι δυνατὸν ἐγὼ νὰ ἴδω τὴν φοβερὰν αὐτὴν θλῖψιν τοῦ λαοῦ μου καὶ πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ σωθῶ ἐγώ, ὅταν ἐξολοθρεύωνται οἱ ἄνθρωποι τῆς πατρίδος μου;>	6 Ζητῶ τοῦτο, διότι πῶς θὰ ἠμπορέσω νὰ ἴδω τὴν ἐξοντωτικὴν κακοποίησιν τοῦ λαοῦ μου καὶ πῶς θὰ δυνηθῶ νὰ ζήσω καὶ νὰ σωθῶ ἐγὼ εἰς τὴν καταστροφὴν καὶ τὸν ἑξαφανισμὸν τῶν συμπατριωτῶν μου;>
7 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Ἐσθήρ· εἰ πάντα τὰ ὑπάρχοντα Ἀμὰν ἔδωκα καὶ ἐχαρισάμην σοι καὶ αὐτὸν ἐκρέμασα ἐπὶ ξύλου, ὅτι τὰς χεῖρας ἐπήνεγκε τοῖς Ἰουδαίοις, τί ἔτι ἐπιζητεῖς;	7 Ὁ βασιλεὺς εἶπε πρὸς τὴν Ἐσθήρ· <ἐὰν ὅλα τὰ ὑπάρχοντα τοῦ Ἀμὰν σοῦ τὰ ἐχάρισα, αὐτὸν δὲ τὸν ἴδιον τὸν ἐκρέμασα ἐπάνω εἰς τὸ ξύλον, διότι ἄπλωσε φονικὰς τὰς χεῖρας ἐναντίον τῶν Ἰουδαίων, τί ἄλλο ἐπιθυμεῖς ἀκόμη νὰ κάμω; Πές μου.	7 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὴν Ἐσθήρ: <Ἐὰν ὅλα τὰ ὑπάρχοντα τοῦ Ἀμὰν τὰ ἔδωκα καὶ τὰ ἐχάρισα εἰς σὲ καὶ ἐκρέμασα αὐτὸν ἐπί του ξύλου, διότι ἐπέβαλε τὰς χεῖρας κατὰ τῶν Ἰουδαίων, ἵνα ἐξοντώσῃ αὐτούς, τί παραπάνω ἀπὸ αὐτὸ ζητεῖς, ἵνα πεισθῇς περὶ τοῦ ἐνδιαφέροντός μου;
8 Γράψατε καὶ ὑμεῖς ἐκ τοῦ ὀνόματός μου, ὡς δοκεῖ ὑμῖν, καὶ σφραγίσατε τῷ δακτυλίῳ μου· ὅσα γὰρ γράφετε τοῦ βασιλέως ἐπιτάξαντος καὶ σφραγισθῇ τῷ δακτυλίῳ μου, οὐκ ἔστιν αὐτοῖς ἀντειπεῖν.	8 Γράψατε ἐξ ὀνόματός μου ὅ,τι σᾶς φαίνεται καλόν. Σφραγίσατε τὸ ἔγγραφον αὐτὸ μὲ τὸ δακτυλίδι μου, διότι ὅσα γράφονται τῇ ἐντολῇ τοῦ βασιλέως καὶ σφραγισθοῦν μὲ τὸ δακτυλίδι μου, δὲν εἶναι δυνατὸν κανεὶς νὰ τὰ παραβῇ καὶ νὰ τὰ καταπατήσῃ>.	8 Γράψατε καὶ σεῖς ἐξ ὀνόματός μου, ὅπως κρίνετε καλόν, καὶ σφραγίσατε μὲ τὸ δακτυλίδιόν μου. Τονίζω ὅπως κρίνετε καλόν, διότι δὲν πρέπει νὰ λησμονῆτε ὅτι, ὅσα γράφετε κατὰ διαταγὴν τοῦ βασιλέως καὶ σφραγισθοῦν μὲ τὸ δακτυλίδιόν μου, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀντείπῃ τις εἰς αὐτά. Προσέξατε λοιπὸν καὶ τὸ προηγούμενον διάταγμά μου νὰ παραμείνῃ σεβαστόν>.
9 Ἐκλήθησαν δὲ οἱ γραμματεῖς ἐν τῷ πρώτῳ μηνί, ὃς ἐστι Νισάν, τρίτῃ καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ ἔτους, καὶ ἐγράφη τοῖς Ἰουδαίοις ὅσα ἐνετείλατο τοῖς οἰκονόμοις καὶ τοῖς ἄρχουσι τῶν σατραπῶν, ἀπὸ τῆς Ἰνδικῆς ἕως τῆς Αἰθιοπίας, ἑκατὸν εἰκοσιεπτὰ σατράπαις κατὰ χώραν καὶ χώραν, κατὰ τὴν ἑαυτῶν λέξιν.	9 Κατὰ τὴν εἰκοστὴν τρίτην τοῦ πρώτου μηνός, τοῦ λεγομένου Νισάν, τοῦ ἰδίου ἔτους, ἐκλήθησαν οἱ γραμματεῖς τοῦ βασιλέως καὶ συνετάχθη, κατ' ἐντολὴν τῆς βασιλίσσης καὶ τοῦ Μαρδοχαίου, ἔγγραφον διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν Ἑβραίων. Τὸ ἔγγραφον αὐτὸ ἀπεστάλη πρὸς τοὺς διοικητὰς καὶ εἰς τοὺς ἄρχοντας τῶν ἐπαρχιῶν ἀπὸ τὴν Ἰνδικὴν μέχρι καὶ τῆς Αἰθιοπίας, εἰς ἑκατὸν εἴκοσι ἑπτὰ ἐπαρχίας. Διὰ κάθε ἐπαρχίαν ἔγινεν ἰδιαίτερον ἔγγραφον συντεταγμένον εἰς τὴν γλῶσσαν αὐτῆς.	9 Ἐκλήθησαν δὲ οἱ γραμματεῖς κατὰ τὸν πρῶτον μῆνα, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ μὴν Νισάν, κατὰ τὴν εἰκοστὴν τρίτην τοῦ μηνὸς τούτου καὶ τοῦ αὐτοῦ ἔτους, καὶ ἐγράφησαν εἰς τοὺς Ἰουδαίους ὅσα διέταξεν ὁ βασιλεὺς εἰς τοὺς οἰκονόμους καὶ τοὺς ἄρχοντας τῶν ἐπαρχιῶν ἀπὸ τὴν Ἰνδικὴν μέχρι τῆς Αἰθιοπίας, εἰς ἑκατὸν εἰκόσιν ἑπτὰ σατράπας εἰς ἕκαστην χώραν, σύμφωνα μὲ τὴν γλῶσσαν αὐτῶν.
10 Ἐγράφη δὲ διὰ τοῦ βασιλέως καὶ ἐσφραγίσθη τῷ δακτυλίῳ αὐτοῦ, καὶ ἐξαπέστειλαν τὰ γράμματα διὰ βιβλιοφόρων,	10 Αὐτὰ τὰ διατάγματα συνετάχθησαν ἐξ ὀνόματος τοῦ βασιλέως καὶ ἐσφραγίσθησαν μὲ τὸ δακτυλίδι του. Τὰ ἔστειλαν δὲ πρὸς τὰς ἐπαρχίας μὲ εἰδικοὺς ταχυδρόμους.	10 Ἐγράφησαν δὲ ἐξ ὀνόματος τοῦ βασιλέως καὶ ἐσφραγίσθησαν μὲ τὸ δακτυλίδιόν του, καὶ ἐξαπέστειλαν τὰ γράμματα διὰ τῶν βασιλικῶν ταχυδρόμων,
11 ὡς ἐπέταξεν αὐτοῖς χρῆσθαι τοῖς νόμοις αὐτῶν ἐν πάσῃ πόλει βοηθῆσαί τε αὐτοῖς καὶ χρῆσθαι τοῖς ἀντιδίκοις αὐτῶν καὶ τοῖς ἀντικειμένοις αὐτῶν, ὡς βούλονται,	11 Διὰ τῶν διαταγμάτων αὐτῶν ὁ βασιλεὺς ἔδιδεν ἐντολὴν καὶ παρεῖχε τὸ δικαίωμα εἰς τοὺς Ἰουδαίους, εἰς οἰανδήποτε πόλιν καὶ ἂν εὑρίσκωνται, νὰ κάνουν χρῆσιν τῶν νόμων των καὶ νὰ ζοῦν σύμφωνα μὲ τοὺς νόμους των. Ἐπὶ πλέον νὰ βοηθοῦν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον εἰς ὑπεράσπισιν τῆς ζωῆς των καὶ τῆς περιουσίας των καὶ νὰ μεταχειρισθοῦν τοὺς ἀντιδίκους των καὶ τοὺς ἐχθρούς των, ποὺ θὰ ἤθελαν νὰ τοὺς βλάψουν, ὅπως θέλουν.	11 τὰ γράμματα τὰ γνωστοποιοῦντα ὅτι ὁ βασιλεὺς διέταξεν αὐτούς (τοὺς Ἰουδαίους) νὰ ἐνεργήσουν σύμφωνα μὲ τοὺς νόμους των εἰς πᾶσαν πόλιν, σὰν νὰ ἦσαν αὐτόνομον καὶ ἀνεξάρτητον κράτος, καὶ νὰ τοὺς βοηθήσουν καὶ νὰ μεταχειρίζωνται τοὺς ἀντιδίκους των καὶ τοὺς πολεμίους των, ὅπως θέλουν,
12 ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ ἐν πάσῃ τῇ βασιλείᾳ Ἀρταξέρξου, τῇ τρισκαιδεκάτῃ τοῦ δωδεκάτου μηνός, ὅς ἐστιν Ἀδάρ.	12 Αὐτὰ δὲ θὰ γίνουν κατὰ τὴν ὡρισμένην ἐκείνην μίαν ἡμέραν εἰς ὅλην τὴν ἔκτασιν τοῦ βασιλείου τοῦ Ἀρταξέρξου, δηλαδὴ τὴν δεκάτην τρίτην τοῦ δωδεκάτου μηνός, ὁ ὁποῖος λέγεται Ἀδάρ.	12 κατὰ μίαν καὶ μόνον ἡμέραν καθ’ ὅλον τὸ βασίλειον τοῦ Ἀρταξέρξου, ἤτοι κατὰ τὴν δεκάτην τρίτην τοῦ δωδεκάτου μηνὸς τοῦ ἔτους, ὁ ὁποῖος μὴν εἶναι ὁ Ἀδάρ.
12α Ὧν ἐστιν ἀντίγραφον τῆς ἐπιστολῆς τὸ ὑπογεγραμμένα·	12α Τὰ διατάγματα δὲ αὐτὰ περιεῖχον τὰ ἐξῆς·	12α Ἀντίγραφον δὲ τούτων, ἅτινα περιείχοντο ἐν τῇ ἐπιστολῇ, εἶναι τὰ κατωτέρω γεγραμμένα:
12β <βασιλεὺς μέγας Ἀρταξέρξης τοῖς ἀπὸ τῆς Ἰνδικῆς ἕως τῆς Αἰθιοπίας ἑκατὸν εἰκοσιεπτὰ σατραπείαις χωρῶν ἄρχουσι καὶ τοῖς τὰ ἡμέτερα φρονοῦσι, χαίρειν.	12β <Ὁ μέγας βασιλεὺς Ἀρταξέρξης χαιρετίζει τοὺς σατράπας καὶ τοὺς ἀρχηγοὺς τῶν ἑκατὸν εἴκοσιν ἑπτὰ ἐπαρχιῶν ἀπὸ τῆς χώρας τῆς Ἰνδικῆς μέχρι καὶ τῆς Αἰθιοπίας· ὅπως ἐπίσης καὶ ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ὡς φρονήματά των τὰ ἰδικά μας φρονήματα.	12β <Ὁ μέγας βασιλεὺς Ἀρταξέρξης εἰς τοὺς ἄρχοντας τῶν ἀπὸ τῆς Ἰνδικῆς χώρας μέχρι τῆς Αἰθιοπίας ἑκατὸν εἴκοσι ἑπτὰ σατραπειῶν τῶν διαφόρων χωρῶν καὶ εἰς τοὺς φρονοῦντας καὶ ὑποτασσομένους εἰς τὰ διατάγματα καὶ τοὺς νόμους μας ἀπευθύνει τὸ χαίρετε.
12γ Πολλοὶ τῇ πλείστῃ τῶν εὐεργετούντων χρηστότητι πυκνότερον τιμώμενοι μεῖζον ἐφρόνησαν καὶ οὐ μόνον τοὺς ὑποτεταγμένους ἡμῖν ζητοῦσι κακοποιεῖν, τόν τε κόρον οὐ δυνάμενοι φέρειν καὶ τοῖς ἑαυτῶν εὐεργέταις ἐπιχειροῦσι μηχανᾶσθαι·	12γ Εἶναι γεγονὸς ὅτι πολλοί, οἱ ὁποῖοι ἔχουν εὐεργετηθῆ καὶ τιμηθῆ πάρα πολὺ χάρις εἰς τὴν καλωσύνην τῶν προϊσταμένων των, ἔγιναν ἀλαζονικοὶ καὶ ὑπερήφανοι. Αὐτοὶ ὄχι μόνον ἐπιζητοῦν νὰ κάμουν κακὸν εἰς τοὺς ὑποτεταγμένους εἰς ἡμᾶς, ἀλλὰ ἀνίκανοι νὰ φέρουν τὸ μέγα βάρος τῶν εὐεργεσιῶν καὶ ἀξιωμάτων, ποὺ ἀπήλαυσαν, ἐπιχειροῦν νὰ μηχανορραφοῦν ἐναντίον τῶν εὐεργετῶν των.	12γ Πολλοὶ ἀπὸ τὴν πλείστην καλοκαγαθίαν τῶν εὐεργετῶν των συχνότατα τιμώμενοι, εἰς μεγαλύτερον τοῦ ὀρθοῦ φρόνημα παρεσύρθησαν· καὶ ὄχι μόνον τοὺς ὑπηκόους μας ζητοῦν νὰ κακοποιοῦν, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀφθονίαν τῶν εὐεργεσιῶν, ἀπὸ τὴν ὁποίαν θὰ ἐπερίμενέ τις ὅτι θὰ ἐχόρταιναν, μὴ δυνάμενοι νὰ ὑποφέρουν μένοντες εὐχαριστημένοι καὶ ἀρκούμενοι εἰς αὐτήν, ἐπιχειροῦν να παγιδεύουν καὶ ἐπιβουλεύωνται τοὺς εὐεργέτας των.
12δ καὶ τὴν εὐχαριστίαν οὐ μόνον ἐκ τῶν ἀνθρώπων ἀνταναιροῦντες, ἀλλὰ καὶ τοῖς τῶν ἀπειραγάθων κόμποις ἐπαρθέντες, τοῦ τὰ πάντα κατοπτεύοντος ἀεὶ Θεοῦ μισοπόνηρον ὑπολαμβάνουσιν ἐκφεύξεσθαι δίκην.	12δ Αὐτοὶ ἔτσι ὅπως φέρονται, θέλουν μὲ τὸ παράδειγμά των νὰ σβήσουν τὴν εὐγνωμοσύνην ἀνάμεσα εἰς τοὺς ἀνθρώπους· ἀλλὰ καὶ ἀλαζονευθέντες ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν ἀγαθῶν, ποὺ ἔχουν ἀπολαύσει, νομίζουν ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰ διαφύγουν τὴν τιμωρίαν του τὰ πάντα, πάντοτε ἐπιβλέποντος Θεοῦ, ὁ ὁποῖος Θεὸς μισεῖ τὸ πονηρόν.	12δ Καὶ μὲ τὸ παράδειγμα καὶ τὴν ὅλην συμπεριφοράν των ὄχι μόνον ἐξαλείφοντες τὴν εὐγνωμοσύνην ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς ἐπαίνους τῶν μὴ ἐχόντων πεῖραν καὶ γνῶσιν τοῦ ἀγαθοῦ ἀνθρώπων εἰς ἔπαρσιν παρασυρθέντες, νομίζουν ὅτι θὰ διαφύγουν τὴν μισοῦσαν πᾶν πονηρὸν δίκην τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος πάντοτε κατοπτεύει καὶ παρακολουθεῖ τὰ πάντα.
12ε Πολλάκις δὲ καὶ πολλοὺς τῶν ἐπ' ἐξουσίας τεταγμένων τῶν πιστευθέντων χειρίζειν φίλων τὰ πράγματα παραμυθία μετόχους αἱμάτων ἀθώων καταστήσασα, περιέβαλε συμφοραῖς ἀνηκέστοις,	12ε Πολλὲς δὲ φορὲς αὐτοὶ μὲ τὴν ἀπατηλήν των γλῶσσαν ἔχουν παρασύρει πολλοὺς ἀπὸ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι εἶναι τεταγμένοι εἰς τὰς διαφόρους ἐξουσίας καὶ ἔχουν ἀναλάβει χάρις εἰς τὴν ἐμπιστοσύνην τῶν προϊσταμένων των τὴν διαχείρισιν τῶν δημοσίων πραγμάτων, πολλούς, λοιπόν, τοὺς παρέσυραν νὰ γίνουν συνένοχοι εἰς τὸν θάνατον ἀθώων ὑπάρξεων καὶ νὰ περιπέσουν τοιουτοτρόπως εἰς ἀθεραπεύτους συμφοράς.	12ε Πολλάκις δὲ καὶ πολλοὺς ἐξ ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ταχθῇ ἐπὶ τῆς ἐξουσίας, ὅπως οἱ ἀνώτατοι ἄρχοντες, πειστικὴ προτροπὴ τῶν φίλων, εἰς τοὺς ὁποίους οὖτοι ἐνεπιστεύθησαν νὰ διαχειρίζωνται τὰς δημοσίας ὑποθέσεις, ἀφοῦ τοὺς κατέστησε συμμετόχους καὶ συνενόχους ἐκχύσεως ἀθώων αἱμάτων, τοὺς περιέβαλε μὲ συμφορὰς ἀθεραπεύτους.
12ζ τῷ τῆς κακοηθείας ψευδεῖ παραλογισμῷ παραλογισαμένων τὴν τῶν ἐπικρατούντων ἀκέραιον εὐγνωμοσύνην.	12ζ Ἔτσι δὲ μὲ τὰ κακοήθη ἀπατηλά των ψεύδη ἐξεμεταλλεύοντο τὴν ἁπλότητα καὶ ἀγαθότητα τῶν ἀξιωματούχων καὶ τοὺς παρέσυραν πρὸς τὸ κακόν.	12ζ Ἐπέτυχον δὲ τοῦτο οὖτοι διὰ τοῦ σοφίσματος καὶ τοῦ ψευδοῦς συλλογισμοῦ τῆς δολιότητος καὶ ἀχρειότητος ἐξαπατήσαντες τὴν ἁγνὴν καὶ ἄδολον καλοκαγαθίαν καὶ καλὴν διάθεσιν τῶν κυριαρχούντων.
12η Σκοπεῖν δὲ ἐξέστιν, οὐ τοσούτον ἐκ τῶν παλαιοτέρων ὧν καρεδώκαμεν ἱστοριῶν, ὅσα ἐστὶ παρὰ πόδας ὑμᾶς ἐκζητοῦντας ἀνοσίως συντετελεσμένα τῇ τῶν ἀνάξια δυναστευόντων λοιμότητι,	12η Πρέπει δὲ νὰ σημειωθῇ ὅτι δὲν εἶναι τόσον πολλὰ τὰ ἐλεεινὰ παραδείγματα μεταξὺ τῶν παλαιοτέρων ἀνθρώπων, ὅπως μᾶς τὰ παρέδωσεν ἡ ἀρχαῖα ἱστορία, ἀπὸ ὅσα συμβαίνουν εἰς τὰς ἡμέρας μας ἐκ μέρους ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι κατέχουν καὶ ἀσκοῦν ἀναξίως τὴν ἐξουσίαν καὶ ἀνοσίως ἐπιζητοῦν τὸ κακόν.	12η Εἶναι δὲ δυνατὸν νὰ παρατηρῆτε καὶ νὰ ἐξετάζητε ὄχι τόσον περιπτώσεις ἀπὸ τὰς παλαιοτέρας ἱστορίας, τὰς ὁποίας ὑπενθυμίζομεν καὶ παρεδώσαμεν εἰς τοὺς νεωτέρους, ἀλλ’ ὅσα εἶναι πρὸ τῶν ποδῶν, τὰς προσφάτους δηλαδὴ καὶ παρούσας, ζητοῦντες μὲ κάποιον προσοχὴν νὰ εὕρητε ἀδίκως καὶ ἀσεβῶς συντετελεσμένα ἔργα ἕνεκα τῆς φθοροποιοῦ ἑξαχρειώσεως τῶν ἀναξίων ἀρχόντων,
12θ καὶ προσέχειν εἰς τὰ μετὰ ταῦτα εἰς τὸ τὴν βασιλείαν ἀτάραχον τοῖς πᾶσιν ἀνθρώποις μετ' εἰρήνης παρεξόμεθα,	12θ Αὐτὰ πρέπει νὰ μᾶς κάμουν νὰ προσέξωμεν διὰ τὴν μετὰ ταῦτα ζωήν, διὰ τὸ μέλλον τῶν ἀνθρώπων, νὰ ἐξασφαλίσωμεν πρὸς ὠφέλειαν ὅλων τῶν ἀνθρώπων τὴν ἠρεμίαν καὶ τὴν εἰρήνην.	12θ καὶ νὰ προσέχωμεν ἡμεῖς εἰς τὰ μετὰ ταῦτα καὶ εἰς τὴν μέλλουσαν διοίκησίν μας πῶς τὴν βασιλικὴν ἐξουσίαν καὶ διοίκησίν μας θὰ παρέχωμεν εἰς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἄνευ ταραχῆς τίνος καὶ μὲ εἰρήνην,
12ι χρώμενοι τας μεταβολαῖς, τὰ δὲ ὑπὸ τὴν ὄψιν ἐρχόμενα διακρίνοντες ἀεὶ μετ' ἐπιεικεστέρας ἀπαντήσεως.	12ι Διὰ τοῦτο θὰ προχωρήσωμεν εἰς τὰς ἀναγκαίας μεταβολὰς καὶ θὰ κρίνωμεν μετὰ συνέσεως πάντοτε τὰ πράγματα, τὰ ὁποῖα ἑκάστοτε παρουσιάζονται ἐνώπιόν μας, διὰ νὰ ἀντιμετωπίσωμεν αὐτὰ καὶ μετὰ τῆς ἐπιτρεπομένης ἐπιεικείας.	12ι χρησιμοποιοῦντες τὰς μεταβολὰς καὶ τὰς διαφόρους περιστάσεις, τὰς δὲ πρὸ ὀφθαλμῶν καὶ κατὰ τὸ ἑκάστοτε παρὸν συντρεχούσας περιστάσεις κρίνοντες πάντοτε μὲ ἐπιεικεστέραν ἀνταπόκρισιν καὶ ἀγαθὴν διάθεσιν.
12κ Ὡς γὰρ Ἀμὰν Ἀμαδάθου Μακεδών, ταῖς ἀληθείαις ἀλλότριος τοῦ τῶν Περσῶν αἵματος καὶ πολὺ διεστηκὼς τῆς ἡμετέρας χρηστότητος, ἐπιξενωθεὶς ἡμῖν	12κ Διότι γνωρίζετε καὶ σεῖς, πὼς ὁ Ἀμάν, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀμαδάθου, ὁ Μακεδὼν ποὺ ἦτο ξένος πράγματι ἀπὸ τὴν φυλὴν τῶν Περσῶν καὶ διέφερε πάρα πολὺ ἀπὸ τὴν ἰδικήν μας χρηστὴν συμπεριφοράν, ἔτυχε μεγάλης φιλοξενίας ἐκ μέρους ἡμῶν.	12κ Ὅπως δηλαδὴ ὁ Ἀμὰν τοῦ Ἀμαδάθου, ὁ Μακεδὼν τὸ φρόνημα καὶ τὰς διαθέσεις, ὁ πράγματι καὶ ἀληθείᾳ ξένος ἀπὸ τὸ αἷμα τῶν Περσῶν καὶ πολὺ ἀπομεμακρυσμένος ἀπὸ τὴν ἰδικήν μας καλοκαγαθίαν, φιλοξενηθεὶς ἀπὸ ἡμᾶς
12λ ἔτυχεν, ἧς ἔχομεν πρὸς πᾶν ἔθνος φιλανθρωπίας ἐπὶ τοσούτον, ὥστε ἀναγορεύεσθαι ἡμῶν πατέρα καὶ προσκυνούμενον ὑπὸ πάντων τὸ δεύτερον τοῦ βασιλικοῦ θρόνου πρόσωπον διατελεῖν·	12λ Ἀπήλαυσε τέτοιας φιλοξενίας καὶ τιμῆς αὐτός, τὴν ὁποίαν, ἄλλωστε ἐπιδεικνύομεν πρὸς κάθε ἔθνος, ὥστε νὰ ἀνακηρυχθῇ πατέρας μας καὶ νὰ προσκυνῆται ἀπὸ ὅλους, διότι κατεῖχε ἀξίωμα πολὺ πλησίον πρὸς τὸν βασιλικὸν θρόνον, δεύτερον κατὰ τὴν ἀξίαν.	12λ ἔτυχε καὶ ἔλαβε πεῖραν τῆς φιλανθρωπίας, τὴν ὁποίαν ἔχομεν πρὸς πᾶν ἔθνος, τόσον πολύ, ὥστε νὰ ἀναγορεύεται πατήρ μας καὶ νὰ διατελῇ προσκυνούμενος ἀπὸ ὅλους ὡς τὸ δεύτερον μετὰ τὸν βασιλικὸν θρόνον πρόσωπον.
12μ οὐκ ἐνέγκας δὲ τὴν ὑπερηφανίαν ἐπετήδευσε τῆς ἀρχῆς στερῆσαι ἡμᾶς καὶ τοῦ πνεύματος,	12μ Αὐτὸς λοιπόν, ἀνίκανος νὰ φέρῃ ἐπαξίως τὴν μεγάλην αὐτὴν τιμήν, ἐπεχείρησε νὰ μᾶς στερήσῃ ἀπὸ τὴν βασιλείαν καὶ ἀπὸ αὐτὴν ἀκόμη τὴν ζωήν.	12μ Μὴ συγκρατήσας δὲ τὴν ὑπερηφάνειάν του ἐσχεδίασε μὲ πολλὴν ἐπιμέλειαν νὰ μᾶς στερήσῃ καὶ τῆς βασιλικῆς ἀρχῆς, ἀνατρέπων ἡμᾶς ἐκ τοῦ θρόνου, ἀλλὰ καὶ αὐτῆς τῆς ζωῆς·
12ν τόν τε ἡμέτερον σωτῆρα καὶ διαπαντὸς εὐεργέτην Μαρδοχαῖον καὶ τὴν ἄμεπτον τῆς βασιλείας κοινωνὸν Ἐσθὴρ σὺν παντὶ τῷ τούτων ἔθνει πολύπλοκοις μεθόδων παραλογισμοῖς αἰτησάμενος εἰς ἀπώλειαν·	12ν Τὸν δὲ σωτῆρα μας καὶ ἰσόβιον εὐεργέτην μας Μαρδοχαῖον, ὅπως ἐπίσης καὶ τὴν ἄμεμπτον συγκοινωνὸν τῆς βασιλείας, τὴν Ἐσθήρ, μαζῆ μὲ ὅλον τὸ ἔθνος των, ἐπεχείρησε μὲ κάθε εἶδος δολοπλοκιῶν καὶ πονηρῶν τεχνασμάτων νὰ τοὺς ἐξολοθρεύσῃ.	12ν καὶ ἐπὶ πλέον καὶ τὸν ἐκ τῆς συνωμοσίας τῶν δύο εὐνούχων σωτᾶρα μου καὶ πάντοτε χρηματίσαντα εὐεργέτην μου Μαρδοχαῖον, καθὼς καὶ τὴν ἀνωτέραν πάσης μομφῆς καὶ κατηγορίας συμμέτοχον τῆς βασιλικῆς ἐξουσίας Ἐσθὴρ μαζὶ μὲ ὅλον τὸ ἔθνος τούτων ζητήσας διὰ σοφισμάτων καὶ συλλογισμῶν πολυπλόκων εἰς ἐπινοήσεις καὶ μεθόδους νὰ παραδώσῃ εἰς ἀπώλειαν καὶ καταστροφήν.
12ξ διὰ γὰρ τῶν τρόπων τούτων ᾠήθη λαβὼν ἡμᾶς ἐρήμους, τὴν τῶν Περσῶν ἐπικράτησιν εἰς τοὺς Μακεδόνας μετάξαι.	12ξ Μὲ ὅλους αὐτοὺς τοὺς τρόπους ἐνόμιζεν ὅτι θὰ ἠμποροῦσε νὰ μᾶς καταλάβῃ ἀμερίμνους καὶ ἀνετοίμους καὶ ἔτσι τὴν ἐξουσίαν τῶν Περσῶν νὰ τὴν μεταφέρῃ καὶ παραδώσῃ εἰς τοὺς Μακεδόνας.	12ξ Ἔκαμε δὲ ὅλα αὐτά, διότι μὲ αὐτοὺς τοὺς τρόπους ἐνόμισεν ὅτι θὰ ἐπετύγχανεν, ἀφοῦ κατελάμβανεν ἡμᾶς ἐρήμους ἀπὸ φίλους, νὰ μεταβιβάσῃ τὴν κυρίαρχον ἐξουσίαν τῶν Περσῶν εἰς τοὺς Μακεδόνας.
12ο Ἡμεῖς δὲ τοὺς ὑπὸ τοῦ τρισαλιτηρίου παραδεδομένους εἰς ἀφανισμὸν Ἰουδαίους, εὑρίσκομεν οὐ κακούργους ὄντας, δικαιοτάτοις δὲ πολιτευομένους νόμοις,	12ο Ἡμεῖς ὅμως τοὺς Ἰουδαίους, οἱ ὁποῖοι εἶχον παραδοθῆ ἀπὸ τὸν τρισάθλιον αὐτὸν εἰς ὄλεθρον, εὑρίσκομεν ὅτι δὲν εἶναι κακοῦργοι, ἀλλὰ ἀντιθέτως ὅτι ζοῦν καὶ φέρονται σύμφωνα μὲ δικαιοτάτους νόμους.	12ο Ἠμεῖς ὅμως τοὺς ὑπὸ τοῦ τρισολέθριου καὶ παγκακίστου Ἀμὰν παραδοθέντας ἥδῃ εἰς ὄλεθρον καὶ ἐξόντωσιν Ἰουδαίους εὑρίσκομεν ὅτι δὲν εἶναι κακοῦργοι, ὅπως αὐτὸς μᾶς παρέστησε τούτους, συμπεριφέρονται δὲ καὶ πολιτεύονται σύμφωνα μὲ δικαιοτάτους νόμους,
12π ὄντας δὲ υἱοὺς τοῦ Ὑψίστου μεγίστου ζῶντος Θεοῦ τοῦ κατευθύνοντος ἡμῖν τε καὶ τοῖς προγόνοις ἡμῶν τὴν βασιλείαν ἐν τῇ καλλίστῃ διαθέσει.	12π Εὑρήκαμεν ἀκόμη ὅτι αὐτοὶ εἶναι τέκνα τοῦ Ὑψίστου καὶ μεγίστου Θεοῦ, τοῦ αἰωνίως ὑπάρχοντος Θεοῦ, ὁ ὁποῖος, ὅπως εἰς τὸ παρελθὸν κατηύθυνε τὴν βασιλείαν τῶν προγόνων μας, ἔτσι καὶ τώρα κατευθύνει τὴν ἰδικήν μας βασιλείαν εἰς ἀρίστην κατάστασιν.	12π εἶναι δὲ υἱοὶ τοῦ Ὑψίστου, μεγίστου καὶ ζωντανοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος κατευοδώνει καὶ κατευθύνει εἰς τὴν καλλίστην κατάστασιν καὶ ἀκμὴν τὴν βασιλείαν καὶ δι' ἠμᾶς καὶ διὰ τοὺς προγόνους μας.
12ρ Καλῶς οὖν ποιήσετε μὴ προσχρησάμενοι τοῖς ὑπὸ Ἀμὰν Ἀμαδάθου ἀποσταλεῖσι γράμμασι διὰ τὸ αὐτὸν τὸν ταῦτα ἐξεργασάμενον πρὸς τοῖς Σούσων πύλαις ἐσταυρῶσθαι σὺν τῇ πανοικίᾳ, τὴν καταξίαν τοῦ τὰ πάντα ἐπικρατοῦντος Θεοῦ διὰ τάχους ἀποδόντος αὐτῷ κρίσιν.	12ρ Διὰ τοῦτο καλῶς θὰ πράξετε νὰ μὴ λάβετε ὑπ' ὄψιν καὶ νὰ μὴ θέσετε εἰς ἐφαρμογὴν τὰ ἀποσταλέντα ἔγγραφα ἀπὸ τὸν Ἀμάν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἀμαδάθου, διότι αὐτὸς ὁ αἴτιος ὅλων αὐτῶν τῶν κακῶν, ἐσταυρώθη μὲ ὅλην του τὴν οἰκογένειαν ἐμπρὸς εἰς τὰς πύλας τῆς πόλεως Σοῦσα. Καὶ ὁ Θεός, ὁ ἀπόλυτος κύριος τῶν πάντων, ἀπέδωσεν ἔτσι εἰς αὐτὸν συντομότατα τὴν τιμωρίαν, ἡ ὁποία τοῦ ἤξιζε.	12ρ Καλὰ λοιπὸν θὰ κάμετε, ἐὰν δὲν ἐκτελέσητε τὰ ὑπὸ τοῦ Ἀμάν, τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἀμαδάθου, ἀποσταλέντα γράμματα, ἐπειδὴ αὐτός, ὁ ὁποῖος μετὰ πονηρίας πολλῆς εἰργάσθη ταῦτα, ἔχει σταυρωθῇ μὲ ὅλους τοὺς ἐν τῷ οἴκῳ του εἰς τὰς πύλας τῶν Σούσων, διότι ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος κυριαρχεῖ τῶν πάντων καὶ κυβερνᾷ τὰ πάντα, ἀπέδωκεν εἰς αὐτὸν γρήγορα τὴν πρέπουσαν καὶ ἀξίαν τοῦ ἐγκλήματος του τιμωρίαν.
12σ Τὸ δὲ ἀντίγραφαν τῆς ἐπιστολῆς ταύτης ἐκθέντες ἐν παντὶ τόπῳ μετὰ παρρησίας, ἐάν τοὺς Ἰουδαίους χρῆσθαι τοῖς ἑαυτῶν νομίμοις καὶ συνεπισχύειν αὐτοῖς, ὅπως τοὺς ἐν καιρῷ θλίψεως ἐπιθεμένους αὐτοῖς ἀμύνωνται τῇ τρισκαιδεκάτῃ τοῦ δωδεκάτου μηνὸς Ἀδὰρ τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ·	12σ Τὸ ἀντίγραφον αὐτῆς τῆς ἐπιστολῆς θὰ ἐκτεθῇ εἰς ὅλους τοὺς δημοσίους τόπους ὁλοφάνερα καὶ θὰ ἀφήσετε ἐλευθέρους τοὺς Ἰουδαίους νὰ ζοῦν καὶ νὰ φέρωνται σύμφωνα μὲ τοὺς ἰδικούς των νόμους. Ἐπὶ πλέον κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς θλίψεως, ποὺ τοὺς παρεσκεύασεν ὁ Ἀμάν, τὴν δεκάτην τρίτην τοῦ δωδεκάτου μηνὸς Ἀδάρ, κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτὴν θὰ τοὺς ἐνισχύσετε, διὰ νὰ ἠμπορέσουν νὰ ἀποκρούσουν τὴν ἐπίθεσιν ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἐνδεχομένως θὰ ἐξεγερθοῦν ἐναντίον των.	12σ Τὸ δὲ ἀντίγραφον τῆς ἐπιστολῆς αὐτῆς ἀφοῦ ἐκθέσετε φανερὰ εἰς πάντα τόπον, ἀφήνετε τοὺς Ἰουδαίους ἐλευθέρους νὰ χρησιμοποιοῦν τὰ ὑπὸ τῶν νόμων τῶν ἐπιβαλλόμενα καὶ πρὸς τούτοις συντρέχετε καὶ ἐνισχύετε αὐτούς, ἵνα ἀμύνωνται καὶ ἀποκρούουν τοὺς εἰς καιρὸν θλίψεως ἐπιτιθεμένους κατ’ αὐτῶν, τουτέστι κατὰ τὴν δεκάτην τρίτην τοῦ δωδεκάτου μηνὸς Ἀδὰρ κατὰ τὴν αὐτὴν ἡμέραν
12τ ταύτην γὰρ ὁ τὸ πάντα δυναστεύων Θεός ἀντ' ὀλεθρίας τοῦ ἐκλεκτοῦ γένους ἐποίησεν αὐτοῖς εὐφροσύνην.	12τ Διότι ὁ Θεός, ὁ Κύριος τῶν πάντων, μετέβαλε διὰ τὸ ἐκλεκτὸν ἔθνος τῶν Ἰσραηλιτῶν τὴν ἡμέραν αὐτὴν ἀπὸ ἡμέραν ὀλέθρου εἰς ἡμέραν χαρᾶς.	12τ διότι αὐτὴν τὴν ἡμέραν ὁ κυρίαρχος καὶ διευθύνων τὰ πάντα Θεός, ἀντὶ νὰ εἶναι αὕτη ὀλέθρια τοῦ ἐκλεκτοῦ γένους, τὴν μετέτρεψεν εἰς εὐφροσύνην δι' αὐτούς.
12υ Καὶ ὑμεῖς οὖν ἐν ταῖς ἐπωνύμοις ὑμῶν ἑορταῖς ἐπίσημον ἡμέραν μετὰ πάσης εὐωχίας ἄγετε, ὅπως καὶ νῦν καὶ μετὰ ταῦτα σωτηρία ἦ ἡμῖν καὶ τοῖς εὐνοοῦσι Πέρσαις, τοῖς δὲ ἡμῖν ἐπιβουλεύουσι μνημόσυνον τῆς ἀπωλείας.	12υ Καὶ σεῖς, λοιπόν, ἐντάξατε μεταξὺ τῶν ἄλλων γνωστῶν ἑορτῶν σας καὶ αὐτὴν τὴν ἐπίσημον ἡμέραν, τὴν ὁποίαν νὰ ἑορτάσετε μὲ κάθε χαρὰν καὶ ἀπόλαυσιν, ὥστε αὐτὴ καὶ τώρα καὶ εἰς τὸ μέλλον νὰ εἶναι δι' ἡμᾶς καὶ δι' ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι διάκεινται εὐμενῶς πρὸς τοὺς Πέρσας, ἑορτὴ σωτηρίας. Διὰ δὲ τοὺς ἐχθρούς μας νὰ εἶναι μία ἀνάμνησις καταστροφῆς των.	12υ Καὶ σεῖς λοιπὸν μεταξὺ τῶν ὀνομαστικῶς καθωρισμένων ἑορτῶν σας, ἐπίσημον ἡμέραν μὲ πᾶσαν εὐωχίαν ἑορτάζετε καὶ τὴν ἡμέραν αὐτήν, ἵνα καὶ τώρα καὶ μετὰ ταῦτα εἶναι σωτηρία καὶ εἰς ἠμᾶς καὶ εἰς τοὺς εὐνοϊκῶς καὶ φιλικῶς διακειμένους πρὸς τοὺς Πέρσας, εἰς ἐκείνους δὲ ποὺ μᾶς ἐπιβουλεύονται, νὰ εἶναι ἡμέρα ἐνθυμίζουσα τὴν καταστροφήν των.
12φ Πᾶσα δὲ πόλις ἢ χώρα τὸ σύνολον, ἥτις κατὰ ταῦτα μὴ ποιήσῃ, δόρατι καὶ πυρὶ καταναλωθήσεται μετ' ὀργῆς· οὐ μόνον ἀνθρώποις ἄβατος, ἀλλὰ καὶ θηρίοις καὶ πετεινοῖς εἰς τὸν ἄπαντα χρόνον ἔχθιστος κατασταθήσεται.	12φ Κάθε δὲ πόλις ἢ καὶ ὁλόκληρος χώρα, ἡ ὁποία δὲν θὰ θελήσῃ νὰ συμμορφωθῇ πρὸς αὐτὰ ποὺ διατάσσομεν, διὰ πυρὸς καὶ διὰ σιδήρου καὶ μὲ ὀργὴν μεγάλην θὰ ἐξολοθρευθῇ. Καὶ θὰ γίνη ἄβατος καὶ ἀκατοίκητος ὄχι μόνον διὰ τοὺς ἀνθρώπους ἀλλὰ καὶ διὰ τὰ θηρία καὶ διὸ τὰ πτηνά, τόπος μισητὸς καὶ ἀποτρόπαιος δι' ὅλον τὸν ὑπόλοιπον χρόνον.	12φ Πᾶσα δὲ πόλις ἢ χώρα συνολικῶς, ἡ ὁποία δὲν θὰ κάμῃ συμφώνως πρὸς αὐτά, διὰ δόρατος καὶ διὰ πυρὸς θὰ καταστροφῇ ἄνευ οἴκτου καὶ μὲ ὀργήν. Θὰ καταστῇ δὲ ὄχι μόνον εἰς τοὺς ἀνθρώπους ἄβατος καὶ ἀπάτητος, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰ θηρία καὶ εἰς τὰ πετεινὰ διὰ παντὸς μισητὴ καὶ ἀποκρουστική.
13 Τὰ δὲ ἀντίγραφα ἐκτιθέσθωσαν ὀφθαλμοφανῶς ἐν πάσῃ τῇ βασιλείᾳ, ἑτοίμους τε εἶναι πάντας τοὺς Ἰουδαίους εἰς ταύτην τὴν ἡμέραν, πολεμῆσαι αὐτῶν τοὺς ὑπεναντίους>.	13 Τὰ ἀντίγραφα αὐτῶν τῶν διαταγῶν ἂς ἐκτεθοῦν ὀφθαλμοφανῶς εἰς ὅλην τὴν βασιλείαν, ἂς εἶναι δὲ ὅλοι οἱ Ἰουδαῖοι ἕτοιμοι κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτήν, νὰ πολεμήσουν ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν των>.	13 Τὰ δὲ ἀντίγραφα τοῦ διατάγματος ἂς ἐκτίθενται, ὥστε νὰ εἶναι φανερὰ εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς καθ’ ὅλον τὸ βασίλειον, καὶ νὰ εἶναι ἕτοιμοι ὅλοι οἱ Ἰουδαῖοι κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτὴν τοῦ μηνὸς Ἀδὰρ νὰ πολεμήσουν τοὺς ὑπεναντίους των>.
14 Οἱ μὲν οὖν ἰππεῖς ἐξῆλθον σπεύδοντες τὰ ὑπὸ τοῦ βασιλέως λεγόμενα ἐπιτελεῖν· ἐξετέθη δὲ τὸ πρόσταγμα καὶ ἐν Σούσοις.	14 Οἱ μὲν λοιπὸν ἔφιπποι ταχυδρόμοι ἀνεχώρησαν σπεύδοντες νὰ ἐκτελέσουν τὰς διαταγὰς τοῦ βασιλέως, τὸ διάταγμα δὲ αὐτὸ ἐξετέθη δημοσίᾳ καὶ εἰς τὰ Σοῦσα.	14 Οἱ μὲν ἱππεῖς λοιπόν, οἱ κομίζοντες τὰ βασιλικὰ γράμματα, ἐξῆλθον σπεύδοντες νὰ ἐπιτελέσουν τὰ διαταττόμενα ὑπὸ τοῦ βασιλέως, ἐξετέθη δὲ τὸ διάταγμα τὸ βασιλικὸν καὶ εἰς τὴν πόλιν τῶν Σούσων.
15 Ὁ δὲ Μαρδοχαῖος ἐξῆλθεν ἐστολισμένος τὴν βασιλικὴν στολὴν καὶ στέφανον ἔχων χρυσοῦν καὶ διάδημα βύσσινον πορφυροῦν· ἰδόντες δὲ οἱ ἐν Σούσοις ἐχάρησαν.	15 Ὁ δὲ Μαρδοχαῖος ἐβγῆκεν ἀπὸ τὰ βασιλικὰ ἀνάκτορα στολισμένος μὲ τὴν βασιλικὴν στολήν, ἔχων χρυσοῦν στέφανον εἰς τὴν κεφαλὴν καὶ βασιλικὸν διάδημα ἀπὸ βύσσον καὶ πορφύραν. Οἱ κάτοικοι τῶν Σούσων, ὅταν τὸν εἶδαν, ἐχάρησαν.	15 Ὁ δὲ Μαρδοχαῖος ἐξῆλθεν ἀπὸ τὰ ἀνάκτορα στολισμένος τὴν ἐπίσημον στολήν, διὰ τῆς ὁποίας ὁ βασιλεὺς περιέβαλλε τοὺς πρωθυπουργούς του, καὶ ἔχων στέφανον χρυσοῦν καὶ κάλυμμα πολύτιμον ἀπὸ λινὸν κόκκινον. Ὅταν δὲ εἶδον οἱ κατοικοῦντες εἰς τὰ Σοῦσα, ἐχάρησαν.
16 Τοῖς δὲ Ἰουδαίοις ἐγένετο φῶς καὶ εὐφροσύνη·	16 Αὐτὸ διὰ τοὺς Ἰουδαίους ἔγινε φῶς καὶ χαρά.	16 Εἰς δὲ τοὺς Ἰουδαίους ἔλαμψε φῶς χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης.
17 κατὰ πόλιν καὶ χώραν, οὗ ἂν ἐξετέθη τὸ πρόσταγμα, οὗ ἂν ἐξετέθη τὸ ἔκθεμα, χαρὰ καὶ εὐφροσύνη τοῖς Ἰουδαίοις, κώθων καὶ εὐφροσύνη. Καὶ πολλοὶ τῶν ἐθνῶν περιετέμνοντο καὶ ἰουδάϊζον διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων.	17 Εἰς ὅλας δὲ τὰς πόλεις καὶ χώρας, ὅπου ἐξετέθη δημοσία τὸ διάταγμα τοῦ βασιλέως, ἐπεκράτησε μεγάλη χαρὰ καὶ εὐφροσύνη μεταξὺ τῶν Ἰουδαίων, φαγοπότι καὶ ἀγαλλίασις. Πολλοὶ δὲ ἀπὸ τοὺς ἐθνικοὺς περιετέμνοντο καὶ ἐμιμοῦντο τὸν τρόπον ζωῆς τῆς θρησκείας τῶν Ἰουδαίων, διότι εὐλαβοῦντο καὶ ἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους.	17 Εἰς ἑκάστην δὲ πόλιν καὶ χώραν, ὅπου ἐξετέθη τὸ διάταγμα, ὁπουδήποτε καὶ ἂν ἐξετέθη τὸ δημοσίευμα, προεκλήθη χαρὰ καὶ εὐφροσύνη εἰς τοὺς Ἰουδαίους, συμπόσια καὶ ἀγαλλίασις. Καὶ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἐθνικοὺς ἐλάμβανον περιτομὴν καὶ ἐνεκολποῦντο τὴν ἰουδαϊκὴν θρησκείαν διὰ τὸν φόβον, τὸν ὁποῖον ᾐσθάνοντο ἕνεκα τῆς ἐπιρροῆς τῶν Ἰουδαίων καὶ τῆς εἰς αὐτοὺς προστασίας τοῦ Θεοῦ.