Εσθήρ : Κεφάλαιον Θ'

Πρωτότυπο Κείμενο

ν γὰρ τῷ δωδεκάτῳ μηνί, τῇ τρισκαιδεκάτῃ τοῦ μηνός, ὅς ἐστιν Ἀδάρ, παρῆν τὰ γράμματα τὰ γραφέντα ὑπὸ τοῦ βασιλέως.
2 Ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ ἀπώλοντο οἱ ἀντικείμενοι τοῖς Ἰουδαίοις· οὐδεὶς γὰρ ἀντέστη, φοβούμενος αὐτούς.
3 Οἱ γὰρ ἄρχοντες τῶν σατραπῶν καὶ οἱ τύραννοι καὶ οἱ βασιλικοὶ γραμματεῖς ἐτίμων τοὺς Ἰουδαίους· ὁ γὰρ φόβος Μαρδοχαίου ἐνέκειτο αὐτοῖς.
4 Προσέπεσε γὰρ τὸ πρόσταγμα τοῦ βασιλέως ὀνομασθῆναι ἐν πάσῃ τῇ βασιλείᾳ καὶ ἐμεγαλύνετο.
5 Καὶ ἐπάταξαν οἱ Ἰουδαῖοι πληγὴν ἐν πᾶσι τοῖς ἐχθροῖς αὐτῶν πληγὴν μαχαίρας καὶ ἀναιρέσεως καὶ ἀπωλείας καὶ ἐποίησαν ἐν τοῖς μισοῦσιν αὐτοὺς κατὰ τὸ θέλημα αὐτῶν.
6 Καὶ ἐν Σούσοις τῇ πόλει ἀπέκτειναν οἱ Ἰουδαῖοι ἄνδρας πεντακοσίους,
7 τόν τε Φαρσαννὲς καὶ Δελφὼν καὶ Φασγὰ
8 καὶ Φαραδαθὰ καὶ Βαρεὰ καὶ Σαρβακὰ
9 καὶ Μαρμασιμὰ καὶ Ρουφαῖον καὶ Ἀρσαῖον καὶ Ζαβουθαῖον,
10 τοὺς δέκα υἱοὺς Ἀμὰν Ἀμαδάθου Βουγαίου τοῦ ἐχθροῦ τῶν Ἰουδαίων, καὶ διήρπασαν.
11 Ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ ἐπεδόθη ὁ ἀριθμὸς τῷ βασιλεῖ τῶν ἀπολωλότων ἐν Σούσοις.
12 Εἶπε δὲ ὁ βασιλεὺς πρὸς Ἐσθήρ· ἀπώλεσαν οἱ Ἰουδαῖοι ἐν Σούσοις τῇ πόλει ἄνδρας πεντακοσίους· ἐν δὲ τῷ περιχώρῳ πῶς οἴει ἐχρήσαντο; Τί οὖν ἀξίοις ἔτι, καὶ ἔσται σοι;
13 Καὶ εἶπεν Ἐσθήρ τῷ βασιλεῖ· δοθήτω τοῖς Ἰουδαίοις χρῆσθαι ὠσαύτως τὴν αὔριον, ὥστε τοὺς δέκα υἱοὺς Ἀμὰν κρεμάσαι.
14 Καὶ ἐπέτρεψεν οὕτως γενέσθαι καὶ ἐξέθηκε τοῖς Ἰουδαίοις τῆς πόλεως τὰ σώματα τῶν υἱῶν Ἀμὰν κρεμάσαι.
15 Καὶ συνήχθησαν οἱ Ἰουδαῖοι ἐν Σούσοις τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ τοῦ Ἀδὰρ καὶ ἀπέκτειναν ἄνδρας τριακοσίους καὶ οὐδὲν διήρπασαν.
16 Οἱ δὲ λοιποὶ τῶν Ἰουδαίων οἱ ἐν τῇ βασιλείᾳ συνήχθησαν καὶ ἑαυτοῖς ἐβοήθουν καὶ ἀνεπαύσαυτο ἀπὸ τῶν πολεμίων· ἀπώλεσαν γὰρ αὐτῶν μυρίους πεντακισχιλίους τῇ τρισκαιδεκάτη τοῦ Ἀδὰρ καὶ οὐδὲν διήρπασαν.
17 Καὶ ἀνεπαύσαντο τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς καὶ ἦγον αὐτὴν ἡμέραν ἀναπαύσεως μετὰ χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης.
18 Οἱ δὲ Ἰουδαῖοι ἐν Σούσοις τῇ πόλει συνήχθησαν καὶ τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ καὶ ἀνεπαύσαντο· ἦγον δὲ καὶ τὴν πεντεκαιδεκάτην μετὰ χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης.
19 Διὰ τοῦτο οὖν οἱ Ἰουδαῖοι οἱ διεσπαρμένοι ἐν πάσῃ χώρᾳ τῇ ἔξω ἄγουσι τὴν τεσσαρεσκαιδεκάτην τοῦ Ἀδὰρ ἡμέραν ἀγαθὴν μετ' εὐφροσύνης ἀποστέλλοντες μερίδας ἕκαστος τῷ πλησίον.
20 Ἔγραψε δὲ Μαρδοχαῖος τοὺς λόγους τούτους εἰς βιβλίον καὶ ἐξαπέστειλε τοῖς Ἰουδαίοις, ὅσοι ἦσαν ἐν τῇ Ἀρταξέρξου βασιλείᾳ, τοῖς ἐγγὺς καὶ τοῖς μακράν,
21 στῆσαι τὰς ἡμέρας ταύτας ἀγαθὰς ἄγειν τε τὴν τεσσαρεσκαιδεκάτην καὶ τὴν πεντεκαιδεκάτην τοῦ Ἀδάρ -
22 ἐν γὰρ ταύταις ταῖς ἡμέραις ἀνεπαύσαντο οἱ Ἰουδαῖοι ἀπὸ τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν - καὶ τὸν μῆνα, ἐν ᾦ ἐστράφη αὐτοῖς (ὃς ἦν Ἀδάρ) ἀπὸ πένθους εἰς χαρὰν καὶ ἀπὸ ὀδύνης εἰς ἀγαθὴν ἡμέραν, ἄγειν ὅλον ἀγαθὰς ἡμέρας γάμων καὶ εὐφροσύνης, ἐξαποστέλλοντας μερίδας τοῖς φίλοις καὶ τοῖς πτωχοῖς.
23 Καὶ προσεδέξαντο οἱ Ἰουδαῖοι, καθὼς ἔγραψεν αὐτοῖς ὁ Μαρδοχαῖος,
24 πῶς Ἀμὰν Ἀμαδάθου, ὁ Μακεδών, ἐπολέμει αὐτούς, καθὼς ἔθετο ψήφισμα καὶ κλῆρον ἀφανίσαι αὐτούς,
25 καὶ ὡς εἰσῆλθε πρὸς τὸν βασιλέα λέγων κρεμάσαι τὸν Μαρδοχαῖον· ὅσα δὲ ἐπεχείρησεν ἐπάξαι ἐπὶ τοὺς Ἰουδαίους κακά, ἐπ' αὐτὸν ἐγένοντο, καὶ ἐκρεμάσθη αὐτός, καὶ τὰ τέκνα αὐτοῦ.
26 Διὰ τοῦτο ἐπεκλήθησαν αἱ ἡμέραι αὖται Φρουραί διὰ τοὺς κλήρους, ὅτι τῇ διαλέκτῳ αὐτῶν καλοῦνται Φρουραί, διὰ τοὺς λόγους τῆς ἐπιστολῆς ταύτης καὶ ὅσα πεπόνθασι διὰ ταῦτα καὶ ὅσα αὐτοῖς ἐγένετο,
27 καὶ ἔστησε· καὶ προσεδέχοντο οἱ Ἰουδαῖοι ἐφ' ἑαυτοῖς καὶ ἐπὶ τῷ σπέρματι αὐτῶν καὶ ἐπὶ τοῖς προστεθειμένοις ἐπ' αὐτῶν, οὐδὲ μὴν ἄλλως χρήσονται. Αἱ δὲ ἡμέραι αὖται μνημόσυνον ἐπιτελούμενον κατὰ γενεὰν καὶ γενεὰν καὶ πόλιν καὶ πατριὰν καὶ χώραν.
28 Αἱ δὲ ἡμέραι αὖται τῶν Φρουραὶ ἀχθήσονται εἰς τὸν ἄπαντα χρόνον, καὶ τὸ μνημόσυνον αὐτῶν οὐ μὴ ἐκλίπῃ ἐκ τῶν γενεῶν.
29 Καὶ ἔγραψεν Ἐσθήρ ἡ βασίλισσα θυγάτηρ Ἀμιναδὰβ καὶ Μαρδοχαῖος ὁ Ἰουδαῖος ὅσα ἐποίησαν τό τε στερέωμα τῆς ἐπιστολῆς τῶν Φρουραί.
30 Καὶ Μαρδοχαῖος καὶ Ἐσθήρ ἡ βασίλισσα ἔστησαν ἑαυτοῖς καθ' ἑαυτῶν, καὶ τότε στήσαντες κατὰ τῆς ὑγιείας ἑαυτῶν καὶ τὴν βουλὴν αὐτῶν.
31 Καὶ Ἐσθήρ λόγῳ ἔστησεν εἰς τὸν αἰῶνα, καὶ ἐγράφη εἰς μνημόσυνον.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ὴν δεκάτην τρίτην τοῦ δωδεκάτου μηνὸς τοῦ ὀνομαζομένου Ἀδὰρ εἶχον φθάσει τὰ γράμματα τοῦ βασιλέως εἰς ὅλας τὰς πόλεις καὶ χώρας τοῦ βασιλείου του.
2 Κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτὴν ἐξωλοθρεύθησαν οἱ ἐχθροὶ τῶν Ἰουδαίων, διότι κανεὶς δὲν ἀντεστάθη εἰς αὐτούς, ἐπειδὴ τοὺς ἐφοβεῖτο.
3 Καὶ τοῦτο, διότι ὅλοι οἱ ἀρχηγοὶ τῶν σατραπειῶν, οἱ διοικηταὶ καὶ γενικῶς οἱ βασιλικοὶ ὑπάλληλοι, ἐτιμοῦσαν τοὺς Ἰουδαίους, ἐπειδὴ ὁ φόβος τοῦ Μαρδοχαίου ἐπεκρέματο ἐπάνω ἀπὸ αὐτούς.
4 Τὸ διάταγμα, λοιπόν, αὐτὸ τοῦ βασιλέως ἐκοινοποιήθη καὶ ἔγινε γνωστὸν εἰς ὅλον τὸ βασίλειον, ὁ δὲ Μαρδοχαῖος ἐδοξάζετο ὁλονὲν καὶ περισσότερον.
5 Οἱ Ἰουδαῖοι ἐκτύπησαν μὲ μαχαίρας καὶ ἐπέφεραν μεγάλην θραῦσιν εἰς ὅλους τοὺς ἐχθρούς των, ὄλεθρον καὶ καταστροφήν. Ἔκαμαν ἐναντίον τῶν μισούντων αὐτούς, ὅσα ἐκεῖνοι ἤθελαν νὰ κάμουν εἰς αὐτούς.
6 Εἰς τὴν πρωτεύουσαν Σοῦσα οἱ Ἰουδαῖοι ἐφόνευσαν πεντακοσίους ἄνδρας.
7 Μεταξὺ δὲ αὐτῶν τὸν Φαρσαννές, τὸν Δελφών, τὸν Φασγά,
8 τὸν Φαραδαθά, τὸν Βαρεά, τὸν Σαρβακά,
9 τὸν Μαρμασιμά, τὸν Ρουφαῖον, τὸν Ἀρσαῖον, τὸν Ζαβουθαῖον,
10 τοὺς δέκα υἱοὺς Ἀμὰν τοῦ Ἀμαδάθου τοῦ Βουγαίου τοῦ ἐχθροῦ τῶν Ἰουδαίων, καὶ διήρπασαν αὐτῶν τὰς περιουσίας.
11 Κατὰ τὴν ἰδίαν ἡμέραν ἀνεφέρθη εἰς τὸν βασιλέα ὁ ἀριθμὸς τῶν φονευθέντων εἰς τὰ Σοῦσα.
12 Εἶπε τότε ὁ βασιλεὺς πρὸς τὴν Ἐσθήρ· <οἱ Ἰουδαῖοι ἐδῶ εἰς τὰ Σοῦσα ἐφόνευσαν πεντακοσίους ἄνδρας. Σκέψου, λοιπόν, πόσους ἀκόμη περισσοτέρους θὰ ἐφόνευσαν εἰς τὴν ἐπαρχίαν. Λοιπὸν ποίαν ἀξίωσιν ἔχεις ἀκόμη ἀπὸ ἐμέ; Πές μού την καὶ ἐγὼ θὰ τὴν ἐκπληρώσω>.
13 Ἡ Ἐσθὴρ εἶπεν εἰς τὸν βασιλέα· <ἂς δώσῃ ὁ βασιλεὺς τὴν ἄδειαν εἰς τοὺς Ἰουδαίους, ποὺ εὑρίσκονται εἰς τὰ Σοῦσα, νὰ χρησιμοποιήσουν τὴν ἑπομένην ἡμέραν κατὰ τὸν ἴδιον τρόπον, ὥστε κατ' αὐτὴν νὰ κρεμάσουν τὰ δέκα παιδιὰ τοῦ Ἀμάν>.
14 Ὁ βασιλεὺς ἐπέτρεψε νὰ γίνῃ ἔτσι. Ἐδημοσιεύθη τὸ σχετικὸν διάταγμα, διὰ τοῦ ὁποίου ἐπετρέπετο εἰς τοὺς Ἰουδαίους τῆς πόλεως νὰ κρεμάσουν τὰ σώματα τῶν υἱῶν τοῦ Ἀμάν, ὅπως καὶ τὰ ἐκρέμασαν.
15 Οἱ Ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο εἰς τὰ Σοῦσα, συνεκεντρώθησαν κατὰ τὴν δεκάτην τετάρτην τοῦ μηνὸς Ἀδάρ καὶ ἐξώντωσαν τριακοσίους ἀκόμη ἐχθρούς των, χωρὶς ὅμως νὰ διαρπάσουν τίποτε.
16 Οἱ ὑπόλοιποι Ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο ἀνὰ τὰς ἐπαρχίας τοῦ βασιλείου, συνεκεντρώθησαν, διὰ νὰ βοηθήσουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον εἰς ἄμυναν ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν των. Καὶ ἐπέτυχαν νὰ ἀσφαλισθοῦν ἀπέναντι τῶν πολεμίων των. Αὐτοὶ ὅμως ἐφόνευσαν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς των κατὰ τὴν δεκάτην τρίτην τοῦ μηνὸς Ἀδάρ δεκαπέντε χιλιάδες ἀνθρώπους, χωρὶς ὅμως νὰ προβοῦν εἰς καμμίαν διαρπαγήν.
17 Τὴν δεκάτην τετάρτην τοῦ ἰδίου μηνὸς οἱ Ἰουδαῖοι ἀνεπαύθησαν καὶ ἐπέρασαν τὴν ἡμέραν αὐτὴν μὲ συμπόσια καὶ χαράν.
18 Οἱ δὲ Ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο εἰς τὴν πόλιν Σοῦσα, συνεκεντρώθησαν κατὰ τὴν δεκάτην τετάρτην ἡμέραν καὶ ἀνεπαύθησαν. Ἐπέρασαν δὲ τὴν δεκάτην πέμπτην ἡμέραν μὲ χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν.
19 Διὰ τοῦτο ἀκριβῶς καὶ οἱ ἄλλοι Ἰουδαῖοι, οἱ διασκορπισμένοι εἰς ὅλην τὴν ὕπαιθρον χώραν, πανηγυρίζουν μὲ πολλὴν χαρὰν τὴν δεκάτην τετάρτην τοῦ μηνὸς Ἀδὰρ ὡς ἡμέραν καλὴν καὶ χαρμόσυνον καὶ ἀποστέλλουν ὁ ἕνας εἰς τὸν ἄλλον μερίδας φαγητῶν.
20 Ὁ Μαρδοχαῖος κατέγραψε τὰ ἰστορικὰ αὐτὰ γεγονότα εἰς βιβλίον, τὸ ὁποῖον καὶ ἔστειλε πρὸς ὅλους τοὺς Ἰουδαίους, ποὺ εὑρίσκοντο εἰς τὰς ἐπαρχίας τοῦ βασιλείου τοῦ Ἀρταξέρξου, τόσον εἰς ἐκείνους ποὺ κατοικοῦσαν πλησίον, ὅσον καὶ εἰς ἐκείνους ποὺ εὑρίσκοντο μακράν.
21 Τοὺς ἔδωσε δὲ ἐντολὴν νὰ ἐορτάζουν μὲ χαρὰν καὶ εὐφροσύνην τὰς ἡμέρας αὐτάς, τὴν δεκάτην τετάρτην καὶ δεκάτην πέμπτην τοῦ μηνὸς Ἀδάρ,
-22 διότι κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτὰς οἱ Ἰουδαῖοι διέφυγαν τὸν τρομερὸν κίνδυνον ἐκ μέρους τῶν ἐχθρῶν των καὶ ἔμειναν ἀνενόχλητοι - καὶ ἔτσι ὁ μῆνας αὐτὸς (ὁ Ἀδάρ) μετεστράφη ἀπὸ πένθος εἰς χαράν· καὶ αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι ἀπὸ ἡμέραι ὀδύνης εἰς ἡμέρας χαρμοσύνους καὶ ἐορτασίμους. Διέταξε, λοιπόν, νὰ πανηγυρίζουν τὰς ἰστορικὰς αὐτὰς ἡμέρας μὲ χαράν, ὅπως πανηγυρίζουν τὰς ἡμέρας τῶν γάμων, καὶ νὰ ἀποστέλλουν μερίδας φαγητῶν καὶ δῶρα εἰς τοὺς φίλους καὶ τοὺς πτωχούς.
23 Οἱ Ἰουδαῖοι ἐδέχθησαν ὅλα ὅσα ἔγραψεν εἰς αὐτοὺς ὁ Μαρδοχαῖος.
24 Ἐπληροφορήθησαν, δηλαδή, λεπτομερῶς πῶς ὁ Ἀμὰν ὁ υἱὸς τοῦ Ἀμαδάθου ὁ Μακεδὼν ἦτο ἐχθρός των, ὅτι ἐπροκάλεσε διάταγμα ἐξοντώσεώς των καὶ ἔρριψε κλήρους, διὰ νὰ ὁρισθῇ ἡ ἡμέρᾳ τοῦ ὀλέθρου τῶν Ἰουδαίων
25 Ὅτι ὁ Ἀμὰν εἶχε καταστρώσει σχέδιον, νὰ παρουσιασθῇ πρὸς τὸν βασιλέα καὶ νὰ τοῦ εἰσηγηθῇ νὰ διατάξῃ, ὅπως κρεμάσουν τὸν Μαρδοχαῖον. Γενικῶς ὅσα κακὰ ἐπεχείρησε νὰ πράξῃ ἐναντίον τῶν Ἰουδαίων καὶ τὰ ὁποῖα ἐν τέλει ἐξέσπασαν ἐναντίον του, διότι αὐτὸς καὶ τὰ παιδιά του ἐκρεμάσθησαν.
26 Διὰ τοῦτο ἐπωνομάσθησαν αἱ ἐόρτιοι αὐταί, ἡμέραι <Φρουραί> διὰ τοὺς κλήρους οἱ ὁποῖοι εἶχον ριφθῆ εἰς καθορισμὸν τῆς ἡμέρας πρὸς καταστροφὴν τῶν Ἰουδαίων. Οἱ κλῆροι εἰς τὴν γλῶσσαν αὐτῶν λέγονται <Φρουραί>. Δι' αὐτοὺς τοὺς λόγους, ποὺ περιείχοντο εἰς αὐτὴν τὴν ἐπιστολὴν καὶ δι' ὅσα ἐπρόκειτο νὰ πάθουν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ δι' ὅσα γεγονότα ἔγιναν κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας, καθιερώθη ἡ ἑορτὴ αὐτή.
27 Οἱ δὲ Ἰουδαῖοι ἐδέχθησαν καὶ ἀνέλαβον τὴν ὑποχρέωσιν διὰ τὸν ἑαυτόν των, διὰ τοὺς ἀπογόνους των καὶ δι' ὅσους ἄλλους ἤθελον προσκολληθῆ εἰς τὸ γένος των, νὰ ἐορτάζουν ἀπαραβάτως τὰς δύο αὐτὰς ἡμέρας, ὡς ἑορτὰς εἰς ὅλας τὰς γενεὰς καὶ εἰς ὅλας τὰς πόλεις, εἰς κάθε φυλὴν καὶ εἰς κάθε χώραν.
28 Αἱ ἑορταὶ αὐταί, αἱ <Φρουραί>, θὰ ἐορτάζωνται εἰς ὅλον τὸν κατόπιν χρόνον καὶ ἡ ἀνάμνησίς των δὲν πρέπει νὰ λείψῃ ποτὲ ἀπὸ τὰς γενεὰς τῶν Ἰσραηλιτῶν.
29 Ἡ βασίλισσα Ἐσθήρ, ἡ θυγάτηρ τοῦ Ἀμιναδάβ, καὶ ὁ Μαρδοχαῖος ὁ Ἰουδαῖος ἔγραψαν ἐκ δευτέρου ὅσα ἔκαμαν, καθιέρωσαν καὶ ἐπεκύρωσαν ὅσα διὰ προγενεστέρας ἐπιστολῆς ὡρίζοντο σχετικῶς μὲ τὰς ἑορτὰς <Φρουραί>.
30 Ἔτσι ὁ Μαρδοχαῖος καὶ ἡ βασίλισσα Ἐσθήρ καθιέρωσαν τὴν ἑορτὴν αὐτὴν καὶ ἀνέλαβαν οἱ ἴδιοι μὲ ὅρκον ἐπὶ τῆς ζωῆς των καὶ τῆς ὑγείας των τὴν ὑποχρέωσιν καὶ τὴν ἀπόφασιν ὅτι θὰ τὴν τηρήσουν.
31 Κατ' αὐτὸν τὸν τρόπον ἡ Ἐσθήρ καθιέρωσε καὶ ὥρισε νὰ γίνεται πάντοτε αὐτὴ ἡ ἑορτή. Ἐγράφη αὐτὴ καὶ καθιερώθη πρὸς ἀνάμνησιν τῆς σωτηρίας τῶν Ἑβραίων.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ὕτω κατὰ τὸν δωδέκατον μῆνα, τὴν δεκάτην τρίτην τοῦ μηνός, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ Ἀδάρ, ἦσαν παρόντα τὰ γράμματα, ποὺ ἐγράφησαν ἀπὸ τὸν βασιλέα.
2 Κατ’ αὐτὴν τὴν ἡμέραν ἐξωντώθησαν οἱ ἀντιτασσόμενοι εἰς τοὺς Ἰουδαίους· διότι κανεὶς δὲν ἀντέστη εἰς αὐτούς, ἐπειδὴ τοὺς ἐφοβεῖτο.
3 Καὶ δὲν ἀντέστη κανείς, διότι οἰ ἄρχοντες τῶν ἐπαρχιῶν καὶ διοικηταὶ καὶ οἱ βασιλικοὶ γραμματεῖς ἐτίμων καὶ ὑπερήσπιζον τοὺς Ἰουδαίους· διότι ὁ φόβος τοῦ Μαρδοχαίου τοὺς ἐκυρίευε.
4 Διότι συνέβη τὸ πρόσταγμα τοῦ βασιλέως, διὰ τοῦ ὁποίου ὁ Μαρδοχαῖος ἐτιμήθη, νὰ διαφημισθῇ καθ’ ἅπαν τὸ βασίλειον καὶ ὡς ἐκ τούτου οὗτος ἐμεγάλωνεν εἰς ἐπιρροὴν καὶ δόξαν.
5 Καὶ ἐκτύπησαν οἱ Ἰουδαῖοι μὲ τραύματα θανατηφόρα ὅλους τοὺς ἐχθρούς των, τραύματα μαχαίρας καὶ θανάτου καὶ ἐξοντώσεως, καὶ ἔκαμαν εἰς τοὺς μισοῦντας αὐτοὺς σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά των.
6 Καὶ μέσα εἰς τὴν πόλιν τῶν Σούσων ἐθανάτωσαν οἱ Ἰουδαῖοι ἄνδρας πεντακοσίους,
7 καὶ τὸν Φαρσαννὲς καὶ τὸν Δελφὼν καὶ τὸν Φασγὰ
8 καὶ τὸν Φαραδαθὰ καὶ τὸν Βαρέα καὶ τὸν Σαρβακὰ
9 καὶ τὸν Μαρμασιμὰ καὶ τὸν Ρουφαῖον καὶ Ἀρσαῖον καὶ Ζαβουθαῖον,
10 τοὺς δέκα υἱοὺς τοῦ Ἀμάν, τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἀμαδάθου, τοῦ Βουγαίου, τοῦ ἐχθροῦ τῶν Ἰουδαίων, καὶ διήρπασαν τὸν ὁπλισμὸν αὐτῶν.
11 Κατὰ τὴν αὐτὴν ἡμέραν ἐπεδόθη εἰς τὸν βασιλέα σημείωμα τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ἐξοντωθέντων εἰς Σούσα.
12 Εἶπε δὲ ὁ βασιλεὺς πρὸς τὴν Ἐσθήρ: <Ἐξώντωσαν οἱ Ἰουδαῖοι εἰς μόνον τὴν πόλιν τῶν Σούσων ἄνδρας πεντακοσίους· εἰς δὲ τὴν περίχωρον πῶς νομίζεις ὅτι μετεχειρίσθησαν τοὺς ἐχθρούς των; Ποίαν λοιπὸν ἀξίωσιν ἔχεις ἀκόμη, ἡ ὁποία καὶ θὰ γίνῃ πρὸς χάριν σου;>
13 Καὶ εἶπεν ἡ Ἐσθὴρ πρὸς τὸν βασιλέα: <Ἂς ἐπιτραπῇ εἰς τοὺς Ἰουδαίους νὰ μεταχειρισθοῦν ὁμοίως καὶ τὴν αὔριον, ὥστε νὰ κρεμάσουν καὶ τοὺς δέκα φονευθέντας υἱοὺς τοῦ Ἀμάν>.
14 Καὶ ἐπέτρεψεν ὁ βασιλεὺς νὰ γίνῃ οὕτω καὶ διὰ δημοσιευθέντος διατάγματος ἐπέτρεψεν εἰς τοὺς Ἰουδαίους τῆς πόλεως νὰ κρεμάσουν τὰ σώματα τῶν υἱῶν τοῦ Ἀμάν.
15 Καὶ συνηθροίσθησαν οἱ Ἰουδαῖοι εἰς Σοῦσα τὴν δεκάτην τετάρτην τοῦ Ἀδὰρ καὶ ἐφόνευσαν τριακοσίους ἄνδρας καὶ δὲν ἥρπασαν ὡς λάφυρον τίποτε ἀπὸ τὴν περιουσίαν των.
16 Οἱ δὲ λοιποὶ ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους, οἱ ἐγκατεστημένοι εἰς τὸ βασίλειον, συνηθροίσθησαν καὶ ἐβοήθουν ἑαυτοὺς ἀμυνόμενοι κατὰ τῶν ἐπιθέσεων τῶν ἐναντίων καὶ ἀπηλλάγησαν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς. Διότι ἐφόνευσαν ἐξ αὐτῶν δέκα πέντε χιλιάδας κατὰ τὴν δεκάτην τρίτην τοῦ Ἀδὰρ καὶ τίποτε δὲν διήρπασαν ὡς λάφυρον ἐκ τῆς περιουσίας των.
17 Καὶ ἀνεπαύθησαν τὴν δεκάτην τετάρτην τοῦ αὐτοῦ μηνὸς καὶ ἑώρταζον αὐτὴν ὡς ἡμέραν ἀναπαύσεως μὲ χαρὰν καὶ εὐφροσύνην.
18 Οἱ δὲ Ἰουδαῖοι, οἵτινες ἦσαν εἰς τὴν πόλιν τῶν Σούσων, συνηθροίσθησαν καὶ κατὰ τὴν δεκάτην τετάρτην πρὸς ἄμυναν καὶ ἀνεπαύθησαν ἑώρταζον δὲ καὶ τὴν δεκάτην πέμπτην τοῦ μηνὸς μὲ χαρὰν καὶ εὐφροσύνην.
19 Διότι λοιπὸν μόνον εἰς τὰ Σοῦσα παρετάθη καὶ τὴν ἄλλην ἡμέραν ἡ σύγκρουσις, δι’ αὐτὸ οἱ Ἰουδαῖοι, ποὺ εἶναι διεσπαρμένοι εἰς ὅλην τὴν ἔξω χώραν, ἐορτάζουν τὴν δεκάτην τετάρτην τοῦ Ἀδὰρ ὡς ἡμέραν καλὴν καὶ ἐπίσημον μὲ εὐφροσύνην, ἀποστέλλοντες ἕκαστος ἀπὸ τὴν πλουσίαν τράπεζάν του μερίδας φαγητοῦ εἰς τὸν πλησίον.
20 Ἔγραψε δὲ ὁ Μαρδοχαῖος τὰ συμβάντα ταῦτα εἰς ἐκτεταμένην ἐπιστολὴν καὶ ἀπέστειλε ταύτην εἰς τοὺς Ἰουδαίους, ὅσοι ἦσαν εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἀρταξέρξου, τοὺς πλησίον τῶν Σούσων, ἀλλὰ καὶ τοὺς μακρὰν αὐτῶν ἐγκατεστημένους,
21 καὶ παρήγγειλε διὰ τῆς ἐπιστολῆς ταύτης νὰ ἀφιερώσωσι τὰς ἡμέρας ταύτας ὡς ἑορτὰς χαρμοσύνους καὶ νὰ πανηγυρίζουν τὴν δεκάτην τετάρτην καὶ τὴν δεκάτην πέμπτην ἡμέρας τοῦ ἀδάρ -
22 διότι κατ’ αὐτὰς τὰς ἡμέρας ἀπηλλάγησαν καὶ ἀνεπαύθησαν οἱ Ἰουδαῖοι ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς των - καθὼς καὶ τὸν μῆνα (ὅστις ἦτο ὁ Ἀδάρ), ὁ ὁποῖος ἐστράφη δι’ αὐτοὺς ἀπὸ πένθος εἰς χαρὰν καὶ ἀπὸ πόνου καὶ θλίψεως εἰς ἡμέραν ἑορτῆς εὐφρόσυνον νὰ ἐορτάζουν τὰς ἡμέρας του ὅλας ὡς ἡμέρας χαρμοσύνους γάμων καὶ εὐφροσύνης, ἀποστέλλοντες ἀπὸ τὰς πλουσίας τραπέζας τῶν μερίδας φαγητοῦ εἰς τοὺς φίλους καὶ εἰς τοὺς πτωχούς.
23 Καὶ μετὰ προθυμίας ἀπεδέχθησαν οἱ Ἰουδαῖοι, καθὼς ἔγραψεν εἰς αὐτοὺς ὁ Μαρδοχαῖος,
24 πῶς δηλαδὴ ὁ Ἀμάν, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀμαδάθου, ὁ προδότης καὶ Μακεδὼν κατὰ τὰ φρονήματα, τοὺς ἐπολέμει, καθὼς καὶ ἐμηχανεύθη ἐπίβουλον σχέδιον καὶ ἔρριψε κλῆρον καθορίζοντα τὴν ἡμερομηνίαν, διὰ νὰ ἐξοντώσῃ αὐτούς,
25 καὶ πῶς εἰσῆλθεν εἰς τὸν βασιλέα μὲ τὴν πρόθεσιν νὰ κρεμάσῃ τὸν Μαρδοχαῖον ὅσα ὅμως κακὰ ἀπεπεράθη μὲ πολλὴν πονηρίαν καὶ δολιότητα νὰ ἐπαγάγῃ εἰς τοὺς Ἰουδαίους, ἔγιναν καὶ ἦλθαν εἰς αὐτόν. Καὶ ἐκρεμάσθη αὐτὸς καὶ τὰ τέκνα του.
26 Διὰ τοῦτο ἐπωνομάσθησαν αἱ ἡμέραι αὗται Πουρὶμ διὰ τοὺς κλήρους, ποὺ ἐχρησιμοποίησεν ὁ Ἀμάν, (διότι κατὰ τὴν διάλεκτον αὐτῶν καλοῦνται Πουρίμ). Καὶ ἐορτάζονται αἱ δύο αὗται ἡμέραι διὰ τοὺς λόγους τοὺς ἀναφερομένους εἰς τὴν ἐπιστολὴν ταύτην καὶ δι’ ὅσα ἐπαθαν δι’ αὐτὰ καὶ δι’ ὅσα ἔγιναν εἰς αὐτούς.
27 Καὶ ὡρίσθη ἀπὸ τὴν Ἐσθὴρ καὶ τὸν Μαρδοχαῖον καὶ ἐδέχθησαν προθύμως οἱ Ἰουδαῖοι ἐφ’ ἑαυτῶν τὴν ὑποχρέωσιν καὶ ἐπὶ τῶν ἀπογόνων των καὶ ἐπὶ τῶν προσήλυτων, οἱ ὁποῖοι εἶχαν προστεθῇ εἰς αὐτούς, βεβαίως δὲ δὲν θὰ χρησιμοποιοῦν ταύτας κατ’ ἄλλον τρόπον. Αἱ δὲ ἡμέραι αὗται ὡρίσθησαν ὡς μνημόσυνον, τὸ ὁποῖον ἐπιτελεῖται εἰς ἕκαστην φυλὴν καὶ πόλιν καὶ οἰκογένειαν καὶ χώραν.
28 Αἱ δὲ ἡμέραι αὗται τῶν Πουρὶμ θὰ ἐορτάζωνται εἰς τὸν ἅπαντα χρόνον, ἀπαύστως, καὶ τὸ ἐνθύμημα αὐτῶν δὲν θὰ ἐκλείψῃ ἀπὸ τὰς γενεάς.
29 Καὶ ἔγραψεν ἡ Ἐσθὴρ ἡ βασίλισσα, ἡ θυγάτηρ τοῦ Ἀμιναδάβ, καὶ ὁ Μαρδοχαῖος ὁ Ἰουδαῖος, ὅσα ἔκαμαν πρὸς διάσωσιν τῶν Ἰουδαίων, καὶ δευτέραν ἐπιστολὴν ἔχουσαν ἰσχὺν νόμου καὶ στερεούσαν τὴν ἑορτὴν τῶν Πουρίμ.
30 Καὶ ὁ Μαρδοχαῖος καὶ ἡ βασίλισσα Ἐσθὴρ ὥρισαν νόμον ἰσχύοντα καὶ δι’ ἑαυτοὺς εἰς βάρος τῆς ἀνέσεως καὶ ἡσυχίας τοῦ ἐαυτοῦ των, καὶ τότε, ἀφοῦ ἐνομοθέτησαν εἰς περιορισμὸν τῆς διαίτης των καὶ τῆς χαρᾶς των, ἔστησαν καὶ τὴν περὶ τῆς ἑορτῆς τῶν Πουρὶμ ἀπόφασίν των.
31 Καὶ ἡ Ἐσθὴρ διὰ διατάγματος ὥρισε τὰ τῆς ἑορτῆς, ἵνα ἰσχύουν πάντοτε καὶ ἀτελευτήτως, καὶ ἐγράφησαν τὰ συμβάντα εἰς βιβλίον διὰ νὰ μὴ λησμονοῦνται, ἀλλὰ νὰ μνημονεύωνται ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ν γὰρ τῷ δωδεκάτῳ μηνί, τῇ τρισκαιδεκάτῃ τοῦ μηνός, ὅς ἐστιν Ἀδάρ, παρῆν τὰ γράμματα τὰ γραφέντα ὑπὸ τοῦ βασιλέως.	ὴν δεκάτην τρίτην τοῦ δωδεκάτου μηνὸς τοῦ ὀνομαζομένου Ἀδὰρ εἶχον φθάσει τὰ γράμματα τοῦ βασιλέως εἰς ὅλας τὰς πόλεις καὶ χώρας τοῦ βασιλείου του.	ὕτω κατὰ τὸν δωδέκατον μῆνα, τὴν δεκάτην τρίτην τοῦ μηνός, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ Ἀδάρ, ἦσαν παρόντα τὰ γράμματα, ποὺ ἐγράφησαν ἀπὸ τὸν βασιλέα.
2 Ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ ἀπώλοντο οἱ ἀντικείμενοι τοῖς Ἰουδαίοις· οὐδεὶς γὰρ ἀντέστη, φοβούμενος αὐτούς.	2 Κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτὴν ἐξωλοθρεύθησαν οἱ ἐχθροὶ τῶν Ἰουδαίων, διότι κανεὶς δὲν ἀντεστάθη εἰς αὐτούς, ἐπειδὴ τοὺς ἐφοβεῖτο.	2 Κατ’ αὐτὴν τὴν ἡμέραν ἐξωντώθησαν οἱ ἀντιτασσόμενοι εἰς τοὺς Ἰουδαίους· διότι κανεὶς δὲν ἀντέστη εἰς αὐτούς, ἐπειδὴ τοὺς ἐφοβεῖτο.
3 Οἱ γὰρ ἄρχοντες τῶν σατραπῶν καὶ οἱ τύραννοι καὶ οἱ βασιλικοὶ γραμματεῖς ἐτίμων τοὺς Ἰουδαίους· ὁ γὰρ φόβος Μαρδοχαίου ἐνέκειτο αὐτοῖς.	3 Καὶ τοῦτο, διότι ὅλοι οἱ ἀρχηγοὶ τῶν σατραπειῶν, οἱ διοικηταὶ καὶ γενικῶς οἱ βασιλικοὶ ὑπάλληλοι, ἐτιμοῦσαν τοὺς Ἰουδαίους, ἐπειδὴ ὁ φόβος τοῦ Μαρδοχαίου ἐπεκρέματο ἐπάνω ἀπὸ αὐτούς.	3 Καὶ δὲν ἀντέστη κανείς, διότι οἰ ἄρχοντες τῶν ἐπαρχιῶν καὶ διοικηταὶ καὶ οἱ βασιλικοὶ γραμματεῖς ἐτίμων καὶ ὑπερήσπιζον τοὺς Ἰουδαίους· διότι ὁ φόβος τοῦ Μαρδοχαίου τοὺς ἐκυρίευε.
4 Προσέπεσε γὰρ τὸ πρόσταγμα τοῦ βασιλέως ὀνομασθῆναι ἐν πάσῃ τῇ βασιλείᾳ καὶ ἐμεγαλύνετο.	4 Τὸ διάταγμα, λοιπόν, αὐτὸ τοῦ βασιλέως ἐκοινοποιήθη καὶ ἔγινε γνωστὸν εἰς ὅλον τὸ βασίλειον, ὁ δὲ Μαρδοχαῖος ἐδοξάζετο ὁλονὲν καὶ περισσότερον.	4 Διότι συνέβη τὸ πρόσταγμα τοῦ βασιλέως, διὰ τοῦ ὁποίου ὁ Μαρδοχαῖος ἐτιμήθη, νὰ διαφημισθῇ καθ’ ἅπαν τὸ βασίλειον καὶ ὡς ἐκ τούτου οὗτος ἐμεγάλωνεν εἰς ἐπιρροὴν καὶ δόξαν.
5 Καὶ ἐπάταξαν οἱ Ἰουδαῖοι πληγὴν ἐν πᾶσι τοῖς ἐχθροῖς αὐτῶν πληγὴν μαχαίρας καὶ ἀναιρέσεως καὶ ἀπωλείας καὶ ἐποίησαν ἐν τοῖς μισοῦσιν αὐτοὺς κατὰ τὸ θέλημα αὐτῶν.	5 Οἱ Ἰουδαῖοι ἐκτύπησαν μὲ μαχαίρας καὶ ἐπέφεραν μεγάλην θραῦσιν εἰς ὅλους τοὺς ἐχθρούς των, ὄλεθρον καὶ καταστροφήν. Ἔκαμαν ἐναντίον τῶν μισούντων αὐτούς, ὅσα ἐκεῖνοι ἤθελαν νὰ κάμουν εἰς αὐτούς.	5 Καὶ ἐκτύπησαν οἱ Ἰουδαῖοι μὲ τραύματα θανατηφόρα ὅλους τοὺς ἐχθρούς των, τραύματα μαχαίρας καὶ θανάτου καὶ ἐξοντώσεως, καὶ ἔκαμαν εἰς τοὺς μισοῦντας αὐτοὺς σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά των.
6 Καὶ ἐν Σούσοις τῇ πόλει ἀπέκτειναν οἱ Ἰουδαῖοι ἄνδρας πεντακοσίους,	6 Εἰς τὴν πρωτεύουσαν Σοῦσα οἱ Ἰουδαῖοι ἐφόνευσαν πεντακοσίους ἄνδρας.	6 Καὶ μέσα εἰς τὴν πόλιν τῶν Σούσων ἐθανάτωσαν οἱ Ἰουδαῖοι ἄνδρας πεντακοσίους,
7 τόν τε Φαρσαννὲς καὶ Δελφὼν καὶ Φασγὰ	7 Μεταξὺ δὲ αὐτῶν τὸν Φαρσαννές, τὸν Δελφών, τὸν Φασγά,	7 καὶ τὸν Φαρσαννὲς καὶ τὸν Δελφὼν καὶ τὸν Φασγὰ
8 καὶ Φαραδαθὰ καὶ Βαρεὰ καὶ Σαρβακὰ	8 τὸν Φαραδαθά, τὸν Βαρεά, τὸν Σαρβακά,	8 καὶ τὸν Φαραδαθὰ καὶ τὸν Βαρέα καὶ τὸν Σαρβακὰ
9 καὶ Μαρμασιμὰ καὶ Ρουφαῖον καὶ Ἀρσαῖον καὶ Ζαβουθαῖον,	9 τὸν Μαρμασιμά, τὸν Ρουφαῖον, τὸν Ἀρσαῖον, τὸν Ζαβουθαῖον,	9 καὶ τὸν Μαρμασιμὰ καὶ τὸν Ρουφαῖον καὶ Ἀρσαῖον καὶ Ζαβουθαῖον,
10 τοὺς δέκα υἱοὺς Ἀμὰν Ἀμαδάθου Βουγαίου τοῦ ἐχθροῦ τῶν Ἰουδαίων, καὶ διήρπασαν.	10 τοὺς δέκα υἱοὺς Ἀμὰν τοῦ Ἀμαδάθου τοῦ Βουγαίου τοῦ ἐχθροῦ τῶν Ἰουδαίων, καὶ διήρπασαν αὐτῶν τὰς περιουσίας.	10 τοὺς δέκα υἱοὺς τοῦ Ἀμάν, τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἀμαδάθου, τοῦ Βουγαίου, τοῦ ἐχθροῦ τῶν Ἰουδαίων, καὶ διήρπασαν τὸν ὁπλισμὸν αὐτῶν.
11 Ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ ἐπεδόθη ὁ ἀριθμὸς τῷ βασιλεῖ τῶν ἀπολωλότων ἐν Σούσοις.	11 Κατὰ τὴν ἰδίαν ἡμέραν ἀνεφέρθη εἰς τὸν βασιλέα ὁ ἀριθμὸς τῶν φονευθέντων εἰς τὰ Σοῦσα.	11 Κατὰ τὴν αὐτὴν ἡμέραν ἐπεδόθη εἰς τὸν βασιλέα σημείωμα τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ἐξοντωθέντων εἰς Σούσα.
12 Εἶπε δὲ ὁ βασιλεὺς πρὸς Ἐσθήρ· ἀπώλεσαν οἱ Ἰουδαῖοι ἐν Σούσοις τῇ πόλει ἄνδρας πεντακοσίους· ἐν δὲ τῷ περιχώρῳ πῶς οἴει ἐχρήσαντο; Τί οὖν ἀξίοις ἔτι, καὶ ἔσται σοι;	12 Εἶπε τότε ὁ βασιλεὺς πρὸς τὴν Ἐσθήρ· <οἱ Ἰουδαῖοι ἐδῶ εἰς τὰ Σοῦσα ἐφόνευσαν πεντακοσίους ἄνδρας. Σκέψου, λοιπόν, πόσους ἀκόμη περισσοτέρους θὰ ἐφόνευσαν εἰς τὴν ἐπαρχίαν. Λοιπὸν ποίαν ἀξίωσιν ἔχεις ἀκόμη ἀπὸ ἐμέ; Πές μού την καὶ ἐγὼ θὰ τὴν ἐκπληρώσω>.	12 Εἶπε δὲ ὁ βασιλεὺς πρὸς τὴν Ἐσθήρ: <Ἐξώντωσαν οἱ Ἰουδαῖοι εἰς μόνον τὴν πόλιν τῶν Σούσων ἄνδρας πεντακοσίους· εἰς δὲ τὴν περίχωρον πῶς νομίζεις ὅτι μετεχειρίσθησαν τοὺς ἐχθρούς των; Ποίαν λοιπὸν ἀξίωσιν ἔχεις ἀκόμη, ἡ ὁποία καὶ θὰ γίνῃ πρὸς χάριν σου;>
13 Καὶ εἶπεν Ἐσθήρ τῷ βασιλεῖ· δοθήτω τοῖς Ἰουδαίοις χρῆσθαι ὠσαύτως τὴν αὔριον, ὥστε τοὺς δέκα υἱοὺς Ἀμὰν κρεμάσαι.	13 Ἡ Ἐσθὴρ εἶπεν εἰς τὸν βασιλέα· <ἂς δώσῃ ὁ βασιλεὺς τὴν ἄδειαν εἰς τοὺς Ἰουδαίους, ποὺ εὑρίσκονται εἰς τὰ Σοῦσα, νὰ χρησιμοποιήσουν τὴν ἑπομένην ἡμέραν κατὰ τὸν ἴδιον τρόπον, ὥστε κατ' αὐτὴν νὰ κρεμάσουν τὰ δέκα παιδιὰ τοῦ Ἀμάν>.	13 Καὶ εἶπεν ἡ Ἐσθὴρ πρὸς τὸν βασιλέα: <Ἂς ἐπιτραπῇ εἰς τοὺς Ἰουδαίους νὰ μεταχειρισθοῦν ὁμοίως καὶ τὴν αὔριον, ὥστε νὰ κρεμάσουν καὶ τοὺς δέκα φονευθέντας υἱοὺς τοῦ Ἀμάν>.
14 Καὶ ἐπέτρεψεν οὕτως γενέσθαι καὶ ἐξέθηκε τοῖς Ἰουδαίοις τῆς πόλεως τὰ σώματα τῶν υἱῶν Ἀμὰν κρεμάσαι.	14 Ὁ βασιλεὺς ἐπέτρεψε νὰ γίνῃ ἔτσι. Ἐδημοσιεύθη τὸ σχετικὸν διάταγμα, διὰ τοῦ ὁποίου ἐπετρέπετο εἰς τοὺς Ἰουδαίους τῆς πόλεως νὰ κρεμάσουν τὰ σώματα τῶν υἱῶν τοῦ Ἀμάν, ὅπως καὶ τὰ ἐκρέμασαν.	14 Καὶ ἐπέτρεψεν ὁ βασιλεὺς νὰ γίνῃ οὕτω καὶ διὰ δημοσιευθέντος διατάγματος ἐπέτρεψεν εἰς τοὺς Ἰουδαίους τῆς πόλεως νὰ κρεμάσουν τὰ σώματα τῶν υἱῶν τοῦ Ἀμάν.
15 Καὶ συνήχθησαν οἱ Ἰουδαῖοι ἐν Σούσοις τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ τοῦ Ἀδὰρ καὶ ἀπέκτειναν ἄνδρας τριακοσίους καὶ οὐδὲν διήρπασαν.	15 Οἱ Ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο εἰς τὰ Σοῦσα, συνεκεντρώθησαν κατὰ τὴν δεκάτην τετάρτην τοῦ μηνὸς Ἀδάρ καὶ ἐξώντωσαν τριακοσίους ἀκόμη ἐχθρούς των, χωρὶς ὅμως νὰ διαρπάσουν τίποτε.	15 Καὶ συνηθροίσθησαν οἱ Ἰουδαῖοι εἰς Σοῦσα τὴν δεκάτην τετάρτην τοῦ Ἀδὰρ καὶ ἐφόνευσαν τριακοσίους ἄνδρας καὶ δὲν ἥρπασαν ὡς λάφυρον τίποτε ἀπὸ τὴν περιουσίαν των.
16 Οἱ δὲ λοιποὶ τῶν Ἰουδαίων οἱ ἐν τῇ βασιλείᾳ συνήχθησαν καὶ ἑαυτοῖς ἐβοήθουν καὶ ἀνεπαύσαυτο ἀπὸ τῶν πολεμίων· ἀπώλεσαν γὰρ αὐτῶν μυρίους πεντακισχιλίους τῇ τρισκαιδεκάτη τοῦ Ἀδὰρ καὶ οὐδὲν διήρπασαν.	16 Οἱ ὑπόλοιποι Ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο ἀνὰ τὰς ἐπαρχίας τοῦ βασιλείου, συνεκεντρώθησαν, διὰ νὰ βοηθήσουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον εἰς ἄμυναν ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν των. Καὶ ἐπέτυχαν νὰ ἀσφαλισθοῦν ἀπέναντι τῶν πολεμίων των. Αὐτοὶ ὅμως ἐφόνευσαν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς των κατὰ τὴν δεκάτην τρίτην τοῦ μηνὸς Ἀδάρ δεκαπέντε χιλιάδες ἀνθρώπους, χωρὶς ὅμως νὰ προβοῦν εἰς καμμίαν διαρπαγήν.	16 Οἱ δὲ λοιποὶ ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους, οἱ ἐγκατεστημένοι εἰς τὸ βασίλειον, συνηθροίσθησαν καὶ ἐβοήθουν ἑαυτοὺς ἀμυνόμενοι κατὰ τῶν ἐπιθέσεων τῶν ἐναντίων καὶ ἀπηλλάγησαν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς. Διότι ἐφόνευσαν ἐξ αὐτῶν δέκα πέντε χιλιάδας κατὰ τὴν δεκάτην τρίτην τοῦ Ἀδὰρ καὶ τίποτε δὲν διήρπασαν ὡς λάφυρον ἐκ τῆς περιουσίας των.
17 Καὶ ἀνεπαύσαντο τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς καὶ ἦγον αὐτὴν ἡμέραν ἀναπαύσεως μετὰ χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης.	17 Τὴν δεκάτην τετάρτην τοῦ ἰδίου μηνὸς οἱ Ἰουδαῖοι ἀνεπαύθησαν καὶ ἐπέρασαν τὴν ἡμέραν αὐτὴν μὲ συμπόσια καὶ χαράν.	17 Καὶ ἀνεπαύθησαν τὴν δεκάτην τετάρτην τοῦ αὐτοῦ μηνὸς καὶ ἑώρταζον αὐτὴν ὡς ἡμέραν ἀναπαύσεως μὲ χαρὰν καὶ εὐφροσύνην.
18 Οἱ δὲ Ἰουδαῖοι ἐν Σούσοις τῇ πόλει συνήχθησαν καὶ τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ καὶ ἀνεπαύσαντο· ἦγον δὲ καὶ τὴν πεντεκαιδεκάτην μετὰ χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης.	18 Οἱ δὲ Ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο εἰς τὴν πόλιν Σοῦσα, συνεκεντρώθησαν κατὰ τὴν δεκάτην τετάρτην ἡμέραν καὶ ἀνεπαύθησαν. Ἐπέρασαν δὲ τὴν δεκάτην πέμπτην ἡμέραν μὲ χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν.	18 Οἱ δὲ Ἰουδαῖοι, οἵτινες ἦσαν εἰς τὴν πόλιν τῶν Σούσων, συνηθροίσθησαν καὶ κατὰ τὴν δεκάτην τετάρτην πρὸς ἄμυναν καὶ ἀνεπαύθησαν ἑώρταζον δὲ καὶ τὴν δεκάτην πέμπτην τοῦ μηνὸς μὲ χαρὰν καὶ εὐφροσύνην.
19 Διὰ τοῦτο οὖν οἱ Ἰουδαῖοι οἱ διεσπαρμένοι ἐν πάσῃ χώρᾳ τῇ ἔξω ἄγουσι τὴν τεσσαρεσκαιδεκάτην τοῦ Ἀδὰρ ἡμέραν ἀγαθὴν μετ' εὐφροσύνης ἀποστέλλοντες μερίδας ἕκαστος τῷ πλησίον.	19 Διὰ τοῦτο ἀκριβῶς καὶ οἱ ἄλλοι Ἰουδαῖοι, οἱ διασκορπισμένοι εἰς ὅλην τὴν ὕπαιθρον χώραν, πανηγυρίζουν μὲ πολλὴν χαρὰν τὴν δεκάτην τετάρτην τοῦ μηνὸς Ἀδὰρ ὡς ἡμέραν καλὴν καὶ χαρμόσυνον καὶ ἀποστέλλουν ὁ ἕνας εἰς τὸν ἄλλον μερίδας φαγητῶν.	19 Διότι λοιπὸν μόνον εἰς τὰ Σοῦσα παρετάθη καὶ τὴν ἄλλην ἡμέραν ἡ σύγκρουσις, δι’ αὐτὸ οἱ Ἰουδαῖοι, ποὺ εἶναι διεσπαρμένοι εἰς ὅλην τὴν ἔξω χώραν, ἐορτάζουν τὴν δεκάτην τετάρτην τοῦ Ἀδὰρ ὡς ἡμέραν καλὴν καὶ ἐπίσημον μὲ εὐφροσύνην, ἀποστέλλοντες ἕκαστος ἀπὸ τὴν πλουσίαν τράπεζάν του μερίδας φαγητοῦ εἰς τὸν πλησίον.
20 Ἔγραψε δὲ Μαρδοχαῖος τοὺς λόγους τούτους εἰς βιβλίον καὶ ἐξαπέστειλε τοῖς Ἰουδαίοις, ὅσοι ἦσαν ἐν τῇ Ἀρταξέρξου βασιλείᾳ, τοῖς ἐγγὺς καὶ τοῖς μακράν,	20 Ὁ Μαρδοχαῖος κατέγραψε τὰ ἰστορικὰ αὐτὰ γεγονότα εἰς βιβλίον, τὸ ὁποῖον καὶ ἔστειλε πρὸς ὅλους τοὺς Ἰουδαίους, ποὺ εὑρίσκοντο εἰς τὰς ἐπαρχίας τοῦ βασιλείου τοῦ Ἀρταξέρξου, τόσον εἰς ἐκείνους ποὺ κατοικοῦσαν πλησίον, ὅσον καὶ εἰς ἐκείνους ποὺ εὑρίσκοντο μακράν.	20 Ἔγραψε δὲ ὁ Μαρδοχαῖος τὰ συμβάντα ταῦτα εἰς ἐκτεταμένην ἐπιστολὴν καὶ ἀπέστειλε ταύτην εἰς τοὺς Ἰουδαίους, ὅσοι ἦσαν εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἀρταξέρξου, τοὺς πλησίον τῶν Σούσων, ἀλλὰ καὶ τοὺς μακρὰν αὐτῶν ἐγκατεστημένους,
21 στῆσαι τὰς ἡμέρας ταύτας ἀγαθὰς ἄγειν τε τὴν τεσσαρεσκαιδεκάτην καὶ τὴν πεντεκαιδεκάτην τοῦ Ἀδάρ -	21 Τοὺς ἔδωσε δὲ ἐντολὴν νὰ ἐορτάζουν μὲ χαρὰν καὶ εὐφροσύνην τὰς ἡμέρας αὐτάς, τὴν δεκάτην τετάρτην καὶ δεκάτην πέμπτην τοῦ μηνὸς Ἀδάρ,	21 καὶ παρήγγειλε διὰ τῆς ἐπιστολῆς ταύτης νὰ ἀφιερώσωσι τὰς ἡμέρας ταύτας ὡς ἑορτὰς χαρμοσύνους καὶ νὰ πανηγυρίζουν τὴν δεκάτην τετάρτην καὶ τὴν δεκάτην πέμπτην ἡμέρας τοῦ ἀδάρ -
22 ἐν γὰρ ταύταις ταῖς ἡμέραις ἀνεπαύσαντο οἱ Ἰουδαῖοι ἀπὸ τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν - καὶ τὸν μῆνα, ἐν ᾦ ἐστράφη αὐτοῖς (ὃς ἦν Ἀδάρ) ἀπὸ πένθους εἰς χαρὰν καὶ ἀπὸ ὀδύνης εἰς ἀγαθὴν ἡμέραν, ἄγειν ὅλον ἀγαθὰς ἡμέρας γάμων καὶ εὐφροσύνης, ἐξαποστέλλοντας μερίδας τοῖς φίλοις καὶ τοῖς πτωχοῖς.	-22 διότι κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτὰς οἱ Ἰουδαῖοι διέφυγαν τὸν τρομερὸν κίνδυνον ἐκ μέρους τῶν ἐχθρῶν των καὶ ἔμειναν ἀνενόχλητοι - καὶ ἔτσι ὁ μῆνας αὐτὸς (ὁ Ἀδάρ) μετεστράφη ἀπὸ πένθος εἰς χαράν· καὶ αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι ἀπὸ ἡμέραι ὀδύνης εἰς ἡμέρας χαρμοσύνους καὶ ἐορτασίμους. Διέταξε, λοιπόν, νὰ πανηγυρίζουν τὰς ἰστορικὰς αὐτὰς ἡμέρας μὲ χαράν, ὅπως πανηγυρίζουν τὰς ἡμέρας τῶν γάμων, καὶ νὰ ἀποστέλλουν μερίδας φαγητῶν καὶ δῶρα εἰς τοὺς φίλους καὶ τοὺς πτωχούς.	22 διότι κατ’ αὐτὰς τὰς ἡμέρας ἀπηλλάγησαν καὶ ἀνεπαύθησαν οἱ Ἰουδαῖοι ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς των - καθὼς καὶ τὸν μῆνα (ὅστις ἦτο ὁ Ἀδάρ), ὁ ὁποῖος ἐστράφη δι’ αὐτοὺς ἀπὸ πένθος εἰς χαρὰν καὶ ἀπὸ πόνου καὶ θλίψεως εἰς ἡμέραν ἑορτῆς εὐφρόσυνον νὰ ἐορτάζουν τὰς ἡμέρας του ὅλας ὡς ἡμέρας χαρμοσύνους γάμων καὶ εὐφροσύνης, ἀποστέλλοντες ἀπὸ τὰς πλουσίας τραπέζας τῶν μερίδας φαγητοῦ εἰς τοὺς φίλους καὶ εἰς τοὺς πτωχούς.
23 Καὶ προσεδέξαντο οἱ Ἰουδαῖοι, καθὼς ἔγραψεν αὐτοῖς ὁ Μαρδοχαῖος,	23 Οἱ Ἰουδαῖοι ἐδέχθησαν ὅλα ὅσα ἔγραψεν εἰς αὐτοὺς ὁ Μαρδοχαῖος.	23 Καὶ μετὰ προθυμίας ἀπεδέχθησαν οἱ Ἰουδαῖοι, καθὼς ἔγραψεν εἰς αὐτοὺς ὁ Μαρδοχαῖος,
24 πῶς Ἀμὰν Ἀμαδάθου, ὁ Μακεδών, ἐπολέμει αὐτούς, καθὼς ἔθετο ψήφισμα καὶ κλῆρον ἀφανίσαι αὐτούς,	24 Ἐπληροφορήθησαν, δηλαδή, λεπτομερῶς πῶς ὁ Ἀμὰν ὁ υἱὸς τοῦ Ἀμαδάθου ὁ Μακεδὼν ἦτο ἐχθρός των, ὅτι ἐπροκάλεσε διάταγμα ἐξοντώσεώς των καὶ ἔρριψε κλήρους, διὰ νὰ ὁρισθῇ ἡ ἡμέρᾳ τοῦ ὀλέθρου τῶν Ἰουδαίων	24 πῶς δηλαδὴ ὁ Ἀμάν, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀμαδάθου, ὁ προδότης καὶ Μακεδὼν κατὰ τὰ φρονήματα, τοὺς ἐπολέμει, καθὼς καὶ ἐμηχανεύθη ἐπίβουλον σχέδιον καὶ ἔρριψε κλῆρον καθορίζοντα τὴν ἡμερομηνίαν, διὰ νὰ ἐξοντώσῃ αὐτούς,
25 καὶ ὡς εἰσῆλθε πρὸς τὸν βασιλέα λέγων κρεμάσαι τὸν Μαρδοχαῖον· ὅσα δὲ ἐπεχείρησεν ἐπάξαι ἐπὶ τοὺς Ἰουδαίους κακά, ἐπ' αὐτὸν ἐγένοντο, καὶ ἐκρεμάσθη αὐτός, καὶ τὰ τέκνα αὐτοῦ.	25 Ὅτι ὁ Ἀμὰν εἶχε καταστρώσει σχέδιον, νὰ παρουσιασθῇ πρὸς τὸν βασιλέα καὶ νὰ τοῦ εἰσηγηθῇ νὰ διατάξῃ, ὅπως κρεμάσουν τὸν Μαρδοχαῖον. Γενικῶς ὅσα κακὰ ἐπεχείρησε νὰ πράξῃ ἐναντίον τῶν Ἰουδαίων καὶ τὰ ὁποῖα ἐν τέλει ἐξέσπασαν ἐναντίον του, διότι αὐτὸς καὶ τὰ παιδιά του ἐκρεμάσθησαν.	25 καὶ πῶς εἰσῆλθεν εἰς τὸν βασιλέα μὲ τὴν πρόθεσιν νὰ κρεμάσῃ τὸν Μαρδοχαῖον ὅσα ὅμως κακὰ ἀπεπεράθη μὲ πολλὴν πονηρίαν καὶ δολιότητα νὰ ἐπαγάγῃ εἰς τοὺς Ἰουδαίους, ἔγιναν καὶ ἦλθαν εἰς αὐτόν. Καὶ ἐκρεμάσθη αὐτὸς καὶ τὰ τέκνα του.
26 Διὰ τοῦτο ἐπεκλήθησαν αἱ ἡμέραι αὖται Φρουραί διὰ τοὺς κλήρους, ὅτι τῇ διαλέκτῳ αὐτῶν καλοῦνται Φρουραί, διὰ τοὺς λόγους τῆς ἐπιστολῆς ταύτης καὶ ὅσα πεπόνθασι διὰ ταῦτα καὶ ὅσα αὐτοῖς ἐγένετο,	26 Διὰ τοῦτο ἐπωνομάσθησαν αἱ ἐόρτιοι αὐταί, ἡμέραι <Φρουραί> διὰ τοὺς κλήρους οἱ ὁποῖοι εἶχον ριφθῆ εἰς καθορισμὸν τῆς ἡμέρας πρὸς καταστροφὴν τῶν Ἰουδαίων. Οἱ κλῆροι εἰς τὴν γλῶσσαν αὐτῶν λέγονται <Φρουραί>. Δι' αὐτοὺς τοὺς λόγους, ποὺ περιείχοντο εἰς αὐτὴν τὴν ἐπιστολὴν καὶ δι' ὅσα ἐπρόκειτο νὰ πάθουν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ δι' ὅσα γεγονότα ἔγιναν κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας, καθιερώθη ἡ ἑορτὴ αὐτή.	26 Διὰ τοῦτο ἐπωνομάσθησαν αἱ ἡμέραι αὗται Πουρὶμ διὰ τοὺς κλήρους, ποὺ ἐχρησιμοποίησεν ὁ Ἀμάν, (διότι κατὰ τὴν διάλεκτον αὐτῶν καλοῦνται Πουρίμ). Καὶ ἐορτάζονται αἱ δύο αὗται ἡμέραι διὰ τοὺς λόγους τοὺς ἀναφερομένους εἰς τὴν ἐπιστολὴν ταύτην καὶ δι’ ὅσα ἐπαθαν δι’ αὐτὰ καὶ δι’ ὅσα ἔγιναν εἰς αὐτούς.
27 καὶ ἔστησε· καὶ προσεδέχοντο οἱ Ἰουδαῖοι ἐφ' ἑαυτοῖς καὶ ἐπὶ τῷ σπέρματι αὐτῶν καὶ ἐπὶ τοῖς προστεθειμένοις ἐπ' αὐτῶν, οὐδὲ μὴν ἄλλως χρήσονται. Αἱ δὲ ἡμέραι αὖται μνημόσυνον ἐπιτελούμενον κατὰ γενεὰν καὶ γενεὰν καὶ πόλιν καὶ πατριὰν καὶ χώραν.	27 Οἱ δὲ Ἰουδαῖοι ἐδέχθησαν καὶ ἀνέλαβον τὴν ὑποχρέωσιν διὰ τὸν ἑαυτόν των, διὰ τοὺς ἀπογόνους των καὶ δι' ὅσους ἄλλους ἤθελον προσκολληθῆ εἰς τὸ γένος των, νὰ ἐορτάζουν ἀπαραβάτως τὰς δύο αὐτὰς ἡμέρας, ὡς ἑορτὰς εἰς ὅλας τὰς γενεὰς καὶ εἰς ὅλας τὰς πόλεις, εἰς κάθε φυλὴν καὶ εἰς κάθε χώραν.	27 Καὶ ὡρίσθη ἀπὸ τὴν Ἐσθὴρ καὶ τὸν Μαρδοχαῖον καὶ ἐδέχθησαν προθύμως οἱ Ἰουδαῖοι ἐφ’ ἑαυτῶν τὴν ὑποχρέωσιν καὶ ἐπὶ τῶν ἀπογόνων των καὶ ἐπὶ τῶν προσήλυτων, οἱ ὁποῖοι εἶχαν προστεθῇ εἰς αὐτούς, βεβαίως δὲ δὲν θὰ χρησιμοποιοῦν ταύτας κατ’ ἄλλον τρόπον. Αἱ δὲ ἡμέραι αὗται ὡρίσθησαν ὡς μνημόσυνον, τὸ ὁποῖον ἐπιτελεῖται εἰς ἕκαστην φυλὴν καὶ πόλιν καὶ οἰκογένειαν καὶ χώραν.
28 Αἱ δὲ ἡμέραι αὖται τῶν Φρουραὶ ἀχθήσονται εἰς τὸν ἄπαντα χρόνον, καὶ τὸ μνημόσυνον αὐτῶν οὐ μὴ ἐκλίπῃ ἐκ τῶν γενεῶν.	28 Αἱ ἑορταὶ αὐταί, αἱ <Φρουραί>, θὰ ἐορτάζωνται εἰς ὅλον τὸν κατόπιν χρόνον καὶ ἡ ἀνάμνησίς των δὲν πρέπει νὰ λείψῃ ποτὲ ἀπὸ τὰς γενεὰς τῶν Ἰσραηλιτῶν.	28 Αἱ δὲ ἡμέραι αὗται τῶν Πουρὶμ θὰ ἐορτάζωνται εἰς τὸν ἅπαντα χρόνον, ἀπαύστως, καὶ τὸ ἐνθύμημα αὐτῶν δὲν θὰ ἐκλείψῃ ἀπὸ τὰς γενεάς.
29 Καὶ ἔγραψεν Ἐσθήρ ἡ βασίλισσα θυγάτηρ Ἀμιναδὰβ καὶ Μαρδοχαῖος ὁ Ἰουδαῖος ὅσα ἐποίησαν τό τε στερέωμα τῆς ἐπιστολῆς τῶν Φρουραί.	29 Ἡ βασίλισσα Ἐσθήρ, ἡ θυγάτηρ τοῦ Ἀμιναδάβ, καὶ ὁ Μαρδοχαῖος ὁ Ἰουδαῖος ἔγραψαν ἐκ δευτέρου ὅσα ἔκαμαν, καθιέρωσαν καὶ ἐπεκύρωσαν ὅσα διὰ προγενεστέρας ἐπιστολῆς ὡρίζοντο σχετικῶς μὲ τὰς ἑορτὰς <Φρουραί>.	29 Καὶ ἔγραψεν ἡ Ἐσθὴρ ἡ βασίλισσα, ἡ θυγάτηρ τοῦ Ἀμιναδάβ, καὶ ὁ Μαρδοχαῖος ὁ Ἰουδαῖος, ὅσα ἔκαμαν πρὸς διάσωσιν τῶν Ἰουδαίων, καὶ δευτέραν ἐπιστολὴν ἔχουσαν ἰσχὺν νόμου καὶ στερεούσαν τὴν ἑορτὴν τῶν Πουρίμ.
30 Καὶ Μαρδοχαῖος καὶ Ἐσθήρ ἡ βασίλισσα ἔστησαν ἑαυτοῖς καθ' ἑαυτῶν, καὶ τότε στήσαντες κατὰ τῆς ὑγιείας ἑαυτῶν καὶ τὴν βουλὴν αὐτῶν.	30 Ἔτσι ὁ Μαρδοχαῖος καὶ ἡ βασίλισσα Ἐσθήρ καθιέρωσαν τὴν ἑορτὴν αὐτὴν καὶ ἀνέλαβαν οἱ ἴδιοι μὲ ὅρκον ἐπὶ τῆς ζωῆς των καὶ τῆς ὑγείας των τὴν ὑποχρέωσιν καὶ τὴν ἀπόφασιν ὅτι θὰ τὴν τηρήσουν.	30 Καὶ ὁ Μαρδοχαῖος καὶ ἡ βασίλισσα Ἐσθὴρ ὥρισαν νόμον ἰσχύοντα καὶ δι’ ἑαυτοὺς εἰς βάρος τῆς ἀνέσεως καὶ ἡσυχίας τοῦ ἐαυτοῦ των, καὶ τότε, ἀφοῦ ἐνομοθέτησαν εἰς περιορισμὸν τῆς διαίτης των καὶ τῆς χαρᾶς των, ἔστησαν καὶ τὴν περὶ τῆς ἑορτῆς τῶν Πουρὶμ ἀπόφασίν των.
31 Καὶ Ἐσθήρ λόγῳ ἔστησεν εἰς τὸν αἰῶνα, καὶ ἐγράφη εἰς μνημόσυνον.	31 Κατ' αὐτὸν τὸν τρόπον ἡ Ἐσθήρ καθιέρωσε καὶ ὥρισε νὰ γίνεται πάντοτε αὐτὴ ἡ ἑορτή. Ἐγράφη αὐτὴ καὶ καθιερώθη πρὸς ἀνάμνησιν τῆς σωτηρίας τῶν Ἑβραίων.	31 Καὶ ἡ Ἐσθὴρ διὰ διατάγματος ὥρισε τὰ τῆς ἑορτῆς, ἵνα ἰσχύουν πάντοτε καὶ ἀτελευτήτως, καὶ ἐγράφησαν τὰ συμβάντα εἰς βιβλίον διὰ νὰ μὴ λησμονοῦνται, ἀλλὰ νὰ μνημονεύωνται ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων.