Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
λόγος
ὁ γενόμενος παρὰ Κυρίου πρὸς
Ἱερεμίαν ἐν τῷ ἐνιαυτῷ
δεκάτῳ βασιλεῖ
Σεδεκίᾳ, οὗτος ἐνιαυτὸς ὀκτωκαιδέκατος
τῷ βασιλεῖ Ναβουχοδονόσορ βασιλεῖ
Βαβυλῶνος· |
λόγος,
ὁ ὁποῖος ἦλθεν ἐκ μέρους
τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν Ἱερεμίαν
κατὰ τὸ δέκατον ἔτος τῆς βασιλείας
τοῦ Σεδεκίου. Αὐτὸ τὸ ἔτος
ἦτο τὸ δέκατον
ὄγδοον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ
Ναβουχοδονόρος, τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος.
|
λόγος
ὁ ὁποῖος ἀπηνθύνθη ἀπὸ
τὸν Κύριον πρὸς τὸν Ἱερεμίαν κατὰ
τὸ δέκατον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ
Σεδεκία, βασιλιᾶ τὸν Ἰούδα. Τὸ ἔτος
τοῦτο ἦταν τὸ δέκατον ὄγδοον τῆς
βασιλείας τοῦ Ναβουχοδονόσορος, βασιλιᾶ τῆς
Βαβυλῶνος. |
2
καὶ δύναμις βασιλέως Βαβυλῶνος ἐχαράκωσεν
ἐπὶ Ἱερουσαλήμ, καὶ Ἱερεμίας
ἐφυλάσσετο ἐν αὐλῇ τῆς
φυλακῆς, ἥ ἐστὶν ἐν οἴκῳ
βασιλέως, |
2
Τότε ἡ στρατιωτικὴ δύναμις τοῦ
βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος ἐπολιόρκει
τὴν Ἱερουσαλήμ, ὁ δὲ Ἱερεμίας
ἐφυλάσσετο κλεισμένος εἰς τὴν
αὐλὴν τῆς φυλακῆς, ἡ ὁποία
εὑρίσκετο εἰς τὰ βασιλικὰ ἀνάκτορα.
|
2
Τότε τὰ στρατεύματα τοῦ βασιλιᾶ τῆς
Βαβυλῶνος ἐπολιορκοῦσαν τὴν Ἱερουσαλήμ,
ἐνῷ ὁ προφήτης Ἱερεμίας ἐκρατεῖτο
κλεισμένος εἰς τὴν αὐλὴν τῆς
φυλακῆς, ἡ ὁποία εὑρίσκετο εἰς
τὴν ἐξωτερικὴν αὐλὴν τοῦ
βασιλικοῦ ἀνακτόρου, |
3
ἐν κατέκλεισεν αὐτὸν ὁ βασιλεὺς
Σεδεκίας λέγων· διατὶ σὺ προφητεύεις
λέγων; Οὕτως εἶπε Κύριος· ἰδοὺ
ἐγὼ δίδωμι τὴν πόλιν ταύτην
ἐν χερσὶ βασιλέως Βαβυλῶνος, καὶ
λήψεται αὐτήν, |
3
Εἰς αὐτὴν τὸν κατέκλεισεν ὁ
βασιλεὺς Σεδεκίας λέγων· <διατὶ
σὺ προφητεύεις ἔτσι καὶ λέγεις·
ἰδού, ἐγὼ παραδίδω τὴν
πόλιν αὐτὴν εἰς τὰ χέρια
τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος καὶ
αὐτὸς θὰ τὴν καταλάβῃ;
|
3
εἰς τὴν ὁποίαν <φυλακήν> τὸν
ἔκλεισεν ὁ βασιλιᾶς Σεδεκίας λέγων: <Διατὶ
σὺ προφητεύεις καὶ λέγεις: <Ἔτσι εἶπεν
ὁ Κύριος· ἰδού, ἐγὼ θὰ
παραδώσω τὴν πόλιν αὐτήν <τὴν Ἱερονσαλήμ>
εἰς τὰ χέρια τοῦ βασιλιᾶ τῆς
Βαβυλῶνος, ὁ ὁποῖος καὶ θὰ
τὴν καταλάβη, |
4
καὶ Σεδεκίας οὐ μὴ σωθῇ ἐκ
χειρὸς τῶν Χαλδαίων, ὅτι παραδόσει
παραδοθήσεται εἰς χεῖρας βασιλέως
Βαβυλῶνος, καὶ λαλήσει στόμα αὐτοῦ
πρὸς στόμα αὐτοῦ, καὶ οἱ
ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμοὺς
αὐτοῦ ὄψονται, |
4
Ὁ δὲ Σεδεκίας δὲν θὰ διασωθῇ
ἀπὸ τὰ χέρια τῶν Χαλδαίων,
ἀλλ' ὀπωσδήποτε θὰ παραδοθῇ
εἰς τὰ χέρια τοῦ βασιλέως τῆς
Βαβυλῶνος. Θὰ ἐπικοινωνήσῃ μὲ
αὐτὸν προσωπικῶς, θὰ ὁμιλήσῃ
στόμα πρὸς στόμα, τὰ μάτια του
θὰ ἴδουν τὰ μάτια ἐκείνου.
|
4
ὁ δὲ βασιλιᾶς Σεδεκίας δὲν θὰ
γλυτώσῃ ἀπὸ τὰ χέρια τῶν Χαλδαίων,
ἀλλὰ θὰ παραδοθῇ ὁπωσδήποτε
εἰς τὰ χέρια τοῦ βασιλιᾶ τῆς
Βαβυλῶνος, καὶ θὰ ὁμιλήσῃ μαζί
του προσωπικῶς, στόμα πρὸς στόμα, καὶ τὰ
μάτια του <τοῦ Σεδεκία> θὰ ἰδοῦν
τὰ μάτια ἐκείνου <τοῦ Ναβουχοδονόσορος>,
|
5
καὶ εἰσελεύσεται Σεδεκίας εἰς
Βαβυλῶνα καὶ ἐκεῖ καθιεῖται.
|
5
Ὁ βασιλεὺς Σεδεκίας θὰ ὁδηγηθῇ
αἰχμάλωτος εἰς τὴν Βαβυλῶνα
καὶ θὰ ὑποχρεωθῇ νὰ ἐγκατασταθῇ
ἐκεῖ>.
|
5
καὶ ἀκόμη ὁ βασιλιᾶς Σεδεκίας
θὰ συρθῇ αἰχμάλωτος εἰς τὴν
Βαβυλῶνα καὶ θὰ ἐγκατασταθῇ
ἐκεῖ>; |
6
Καὶ λόγος Κυρίου ἐγενήθη πρός
Ἱερεμίαν λέγων·
|
6
Καὶ ἄλλος λόγος ἀπηυθύνθη ἐκ
μέρους τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν Ἱερεμίαν
ὁ ἐξῇς·
|
6
Τότε λόγος Κυρίου ἀπηνθύνθη πρὸς τὸν Ἱερεμίαν,
ὁ ὁποῖος ἔλεγεν:
|
7
ἰδοὺ Ἀναμεὴλ υἱὸς Σαλὼμ
ἀδελφοῦ πατρός σου ἔρχεται πρὸς
σὲ λέγων· κτῆσαι σεαυτῷ τὸν
ἀγρόν μου τὸν ἐν Ἀναθώθ,
ὅτι σοὶ κρίσις παραλαβεῖν εἰς
κτῆσιν. |
7
Ἰδού, ἔρχεται πρὸς σὲ ὁ
Ἀναμεήλ,ὁ υἱὸς τοῦ Σαλώμ,
ἀδελφοῦ τοῦ πατρός σου, διὰ
νὰ εἴπῃ πρὸς σέ· ἀγόρασε
καὶ πάρε ἰδικόν σου αὐτὸν
τὸν ἀγρόν, ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται
εἰς Ἀναθώθ, διότι εἰς σὲ
ἀνήκει τὸ δικαίωμα νὰ τὸν
ἐξαγοράσῃς καὶ τὸν ἀποκτήσῃς.
|
7
<Ἰδού· ἔρχεται πρὸς σὲ
ὁ Ἀναμεήλ, ὁ υἱὸς τοῦ
Σαλώμ, ἀδελφοῦ τοῦ πατέρα σου, ὁ ὁποῖος
καὶ θὰ σοῦ εἰπῇ: Ἀγόρασε
καὶ κάμε κτῆμα ἰδικόν σου τὸ χωράφι
μου, ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὴν Ἀναθώθ,
διότι σὺ ἔχεις κατὰ τὸν Νόμον τὸ
δικαίωμα νὰ τὸ ἀγοράσῃς καὶ
νὰ τὸ κάμῃς ἰδιοκτησίαν σου>.
|
8
Καὶ ἦλθε πρὸς με Ἀναμεὴλ υἱὸς
Σαλώμ, ἀδελφοῦ πατρός μου, εἰς
τὴν αὐλὴν τῆς φυλακῆς καὶ
εἶπε· κτῆσαι σεαυτῷ τὸν ἀγρόν
μου τὸν ἐν γῇ Βενιαμὶν τὸν ἐν
Ἀναθώθ, ὅτι σοὶ κρίμα κτήσασθαι
αὐτόν, καὶ σὺ πρεσβύτερος. Καὶ
ἔγνων ὅτι λόγος Κυρίου ἐστί,
|
8
Τότε, λέγει ὁ προφήτης, ἦλθε
πρὸς ἐμὲ ὁ Ἀναμεήλ, ὁ
υἱὸς τοῦ Σαλώμ, ἀδελφοῦ
τοῦ πατρός μου, εἰς τὴν αὐλήν,
ὅπου ὑπῆρχεν ἡ φυλακή, καὶ
μοῦ εἶπεν· <ἀγόρασε ὡς
ἰδιοκτησίαν σου τὸν ἀγρόν μου,
ποὺ ὑπάρχει εἰς τὴν χώραν
Βενιαμίν, εἰς τὴν περιοχὴν Ἀναθώθ.
Διότι σύμφωνα μὲ τὸν Νόμον σὺ
δικαιοῦσαι νὰ ἐξαγοράσῃς καὶ
ἀποκτήσῃς αὐτόν, διότι
εἶσαι ὁ μεγαλύτερος μεταξὺ τῶν
συγγενῶν>. Ἐγὼ ἀντελήφθην
ὅτι αὐτὸ ἦτο λόγος τοῦ
Κυρίου πρὸς ἐμέ. |
8
Καὶ πράγματι· ὅπως εἶπεν ὁ Κύριος,
ἦλθε πρὸς ἐμὲ ὁ Ἀναμεήλ,
ὁ υἱὸς τοῦ Σαλώμ, ἀδελφὸν
τοῦ πατέρα μου, εἰς τὴν αὐλὴν
τῆς φυλακῆς καὶ μοῦ εἶπεν: <Ἀγόρασε
καὶ κάμε ἰδικόν σου κτῆμα τὸ
χωράφι μου, τὸ ὁποῖον εὑρίσκεται εἰς
τὴν περιοχὴν τῆς φυλῆς Βενιαμίν, εἰς
τὴν Ἀναθώθ, διότι σὺ ἔχεις σύμφωνα
μὲ τὸν Νόμον τὸ δικαίωμα νὰ τὸν
ἀγοράσῃς καὶ νὰ τὸν κάμῃς
ἰδιοκτησίαν σου, ἐπειδὴ σὺ εἶσαι
ὁ πρεσβύτερος μεταξὺ τῶν ἄλλων συγγενῶν>.
Κατόπιν τούτου ἀντελήφθην ὅτι ἡ πρότασις
αὐτὴ τὸν Ἀναμεὴλ ἦταν
διαταγὴ τοῦ Κυρίου πρὸς ἐμέ.
|
9
καὶ ἐκτησάμην τὸν ἀγρὸν
Ἀναμεὴλ υἱοῦ ἀδελφοῦ πατρός
μου καὶ ἔστησα αὐτῷ ἑπτὰ
σίκλους καὶ δέκα ἀργυρίου·
|
9
Διὰ τοῦτο ἠγόρασα τὸν ἀγρὸν
τοῦ Ἀναμεήλ, υἱοῦ τοῦ
Σαλώμ, τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ πατρός
μου καὶ ἐζύγισα καὶ ἐμέτρησα
εἰς αὐτὸν δέκα ἑπτὰ σίκλους
ἀργυροῦς.
|
9
Κατὰ συνέπειαν ἀγόρασα τὸ χωράφι τοῦ
Ἀναμεήλ, υἱοῦ τοῦ ἀδελφοῦ
του πατέρα μου, καὶ ἐζύγισα καὶ ἔδωκα
εἰς αὐτὸν δεκαεπτὰ ἀργυροῦς
σίκλους. |
10
καὶ ἔγραψα εἰς βιβλίον καὶ ἐσφραγισάμην
καὶ διεμαρτυράμην μάρτυρας καὶ ἔστησα
τὸ ἀργύριον ἐν ζυγῷ.
|
10
Ἔγραψα τὸ συμβόλαιον σχετικῶς μὲ
τὴν ἀγοραπωλησίαν του ἀγροῦ,
τὸ ἐσφράγισα, τὸ ἐπεβεβαίωσα
διὰ μαρτύρων καὶ ἐζύγισα τὸ
ἀργύριον εἰς ζυγόν.
|
10
Συνέταξα δὲ τὸ συμβόλαιον μεταβιβάσεως καὶ
ἀγορὰς τοῦ χωραφιοῦ, τὸ ἐσφράγισα,
τὸ ἐπεβεβαίωσα μὲ μάρτυρες καὶ ἐζύγισα
τὸ ἀργύριον εἰς τὴν ζυγαριάν.
|
11
Καὶ ἔλαβον τὸ βιβλίον τῆς κτήσεως
τὸ ἐσφραγισμένον καὶ τὸ ἀνεγνωσμένον
|
11
Ἐπῆρα τὸ συμβόλαιον τοῦτο τῆς
ἀποκτήσεως τοῦ ἀγροῦ, τὸ
κεκυρωμένον μὲ σφραγῖδας, ἀλλὰ
ἀνοικτὸν εἰς κοινὴν θεάν.
|
11
Κατόπιν ἔλαβα τὸ εἰς διπλοῦν συμβόλαιον
τῆς ἀγοραπωλησίας· ἔλαβα δηλαδὴ
τὸ ἀντίγραφον τὸ σφραγισμένον <μὲ
τὴν συμφωνίαν καὶ τοὺς ὄρους τῆς
ἀγορᾶς> καὶ τὸ ἄλλο ἀντίγραφον,
τὸ ἀνοικτόν, ποὺ ἀνεγνώσθη.
|
12
καὶ ἔδωκα αὐτὸ τῷ Βαροὺχ
υἱῷ Νηρίου υἱῷ Μαασαίου
κατ' ὀφθαλμοὺς Ἀναμεὴλ υἱοῦ
ἀδελφοῦ πατρός μου καὶ κατ' ὀφθαλμοὺς
τῶν ἀνδρῶν τῶν παρεστηκότων
καὶ γραφόντων ἐν τῷ βιβλίῳ
τῆς κτήσεως κατ' ὀφθαλμοὺς τῶν
Ἰουδαίων τῶν ἐν τῇ αὐλῇ
τῆς φυλακῆς. |
12
Ἔδωκα τὸ συμφωνητικὸν αὐτὸ τῆς
ἀγορᾶς εἰς τὸν Βαρούχ, υἱὸν
τοῦ Νηρίου, υἱοῦ τοῦ Μαασαίου,
ἐπὶ παρουσίᾳ τοῦ Ἀναμεήλ,
υἱοῦ τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ πατρός
μου, καὶ ἐπὶ παρουσίᾳ τῶν
ἀνδρῶν, οἱ ὁποῖοι παρευρέθησαν
ὡς μάρτυρες καὶ οἱ ὁποῖοι
εἶχαν ὑπογράψει τὸ συμβόλαιον
τῆς ἀγοραπωλησίας καὶ ἐνώπιον
τῶν ἄλλων Ιουδαίων, οἱ ὁποῖοι
εὑρίσκοντο εἰς τὴν αὐλὴν
τῆς φυλακῆς.
|
12
Καὶ παρέδωκα τὸ σφραγισμένον ἀντίγραφον
τῆς ἀγοραπωλησίας εἰς τὸν Βαρούχ,
τὸν υἱὸν τοῦ Νηρίου, ὁ ὁποῖος
ἦταν υἱὸς τοῦ Μαασαίου, ἐπὶ
παρουσίᾳ τοῦ Ἀναμεήλ, υἱοῦ τοῦ
ἀδελφοῦ τοῦ πατέρα μου, καὶ ἐπὶ
παρουσίᾳ τῶν ἀνδρῶν, οἱ
ὁποῖοι παρευρέθησαν ὡς μάρτυρες καὶ
εἶχαν ὑπογράψει τὸ συμβόλαιον τῆς
ἀγοραπωλησιας, καὶ ἐνώπιον ὅλων τῶν
ἄλλων Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι ἦσαν
τότε παρόντες εἰς τὴν αὐλὴν τῆς
φυλακῆς. |
13
Καὶ συνέταξα τῷ Βαροὺχ κατ' ὀφθαλμοὺς
αὐτῶν λέγων· |
13
Ἔδωσα δὲ ἐντολὴν εἰς τὸν
Βαροὺχ ἐνώπιον ὅλων αὐτῶν
λέγων: |
13
Παρόντων λοιπὸν ὅλων αὐτῶν, ἔδωκα
ἐντολὴν εἰς τὸν Βαροὺχ καὶ
τοῦ εἶπα: |
14
οὕτως εἶπε Κύριος παντοκράτωρ·
λάβε τὸ βιβλίον τῆς κτήσεως
τοῦτο καὶ τὸ βιβλίον τὸ ἀνεγνωσμένον
καὶ θήσεις αὐτὸ εἰς ἀγγεῖον
ὀστράκινον, ἵνα διαμείνῃ ἡμέρας
πλείους. |
14
Ἔτσι μοῦ εἶπε Κύριος ὁ παντοκράτωρ·
πάρε τὸ σαμβόλαιον αὐτὸ τῆς
ἀγοραπωλησίας, αὐτὸ τὸ συμβόλαιον,
τὸ ὁποῖον ἀνεγνώσθη
καὶ ὑπεγράφη καὶ ποθετήσατέ
το μέσα εἰς ἕνα
πήλινον δοχεῖον, διὰ νὰ μένῃ
ἐπὶ πολὺν χρόνον ἐκεῖ
ἀσφαλές. |
14
<Ἔτσι εἶπεν ὁ παντοκράτωρ Κύριος: <Πάρε
αὐτὰ τὰ ἔγγραφα, τὸ σφραγισμένον
συμβόλαιον τῆς ἀγοραπωλησίας καὶ τὸ
ἀντίγραφόν του τὸ ἀνοικτόν, ποὺ
ἀνεγνώσθη, καὶ τοποθέτησέ τα εἰς ἕνα
πήλινον δοχεῖον, ὥστε νὰ διαφυλαχθοῦν
ἐκεῖ ἀσφαλῆ ἐπὶ μακρὰν
χρονικὸν διάστημα>. |
15
Ὅτι οὕτως εἶπε Κύριος· ἔτι
κτηθήσονται ἀγροὶ καὶ οἰκίαι
καὶ ἀμπελῶνες ἐν τῇ γῇ
ταύτῃ. |
15
Διότι ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος: Θὰ
ἀγορασθοῦν διὰ συμβολαίων ἀγροὶ
καὶ οἰκίαι καὶ ἀμπελῶνες
εἰς τὴν χώραν αὐτήν.
|
15
Διότι εἶπεν ὁ Κύριος: <Θὰ ἀγορασθοῦν
καὶ πάλιν εἰς τὴν χώραν αὐτὴν
<κατὰ τὸν ἴδιον τρόπον> χωράφια καὶ
σπίτια καὶ ἀμπελῶνες>.
|
16
Καὶ προσευξάμην πρὸς Κύριον μετὰ
τὸ δοῦναί με τὸ βιβλίον τῆς
κτήσεως πρὸς Βαροὺχ υἱὸν Νηρίου
λέγων· |
16
Ἀφοῦ παρέδωσα τὸ συμβόλαιον
τοῦτο τῆς ἀγορᾶς εἰς τὸν
Βαρούχ, τὸν υἱὸν τοῦ Νηρίου,
προσηυχήθην πρὸς τὸν Κύριον καὶ
εἶπα:
|
16
Ἀφοῦ παρέδωκα καὶ ἐνεπιστεύθην
τὸ συμβόλαιον τοῦτο τῆς ἀγορᾶς
εἰς τὸν Βαρούχ, τὸν υἱὸν τοῦ
Νηρίου, προσευχήθηκα εἰς τὸν Κύριον καὶ
εἶπα: |
17
ὦ Κύριε, σὺ ἐποίησας τὸν
οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν τῇ
ἰσχύϊ σου τῇ μεγάλῃ καὶ
τῷ βραχίονί σου τῷ ὑψηλῷ
καὶ τῷ μετεώρῳ, οὐ μὴ
ἀποκρυβῇ ἀπὸ σοῦ οὐθέν.
|
17
<Ὦ Κύριε, σὺ ἐν τῇ ἀπείρῳ
σου δυνάμει καὶ διὰ τῆς παντοδυνάμου
δεξιᾶς σου, ἐδημιούργησες τὸν οὑρανὸν
καὶ τὴν γῆν καὶ τίποτε δὲν
εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποκρυβῇ
ἀπὸ σέ.
|
17
<Ὦ Κύριε! Σὺ μὲ τὴν ἄπειρον
καὶ ἀκαταγώνιστον δύναμιν σου, ἡ ὁποία
ὑψώνεται ἐπάνω ἀπὸ κάθε ἀντίστασιν
καὶ τὴν κατασυντρίβει, ἐδημιούργησες
τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν,
καὶ τίποτε δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ
ἀποκρυβῇ ἀπὸ Σέ, τὸν παντοδύναμον
καὶ παντογνώστην· |
18
Ποιῶν ἔλεος εἰς χιλιάδας καὶ
ἀποδιδοὺς ἁμαρτίας πατέρων εἰς
κόλπους τέκνων αὐτῶν μετ' αὐτούς,
ὁ Θεὸς ὁ μέγας καὶ ἰσχυρός,
|
18
Σὺ εἶσαι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος
κάμνεις μὲν ἔλεος εἰς χιλιάδας
ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ πληρώνεις
τὰς ἀδικίας τῶν πατέρων εἰς
τοὺς κόλπους τῶν παιδιῶν των, ἔπειτα
ἀπὸ αὐτούς. Σὺ εἶσαι ὁ
μέγας καὶ παντοδύναμος Θεός.
|
18
Σὺ εἶσαι Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος
δείχνεις μὲν ἔλεος καὶ εὐσπλαγχνίαν
εἰς χιλιάδες ἀνθρώπων, ἀνταποδίδεις ὅμως
τὴν ἐνοχὴν καὶ τὶς ἀδικίες
τῶν πατέρων ἔπειτα ἀπὸ αὐτοὺς
εἰς τοὺς κόλπους τῶν παιδιῶν των.
Σὺ εἶσαι ὁ μέγας καὶ ἀπειροδύναμος
Θεός· |
19
Κύριος μεγάλης βουλῆς καὶ δυνατὸς
τοῖς ἔργοις, ὁ Θεὸς ὁ μέγας,
ὁ παντοκράτωρ καὶ μεγαλώνυμος Κύριος·
οἱ ὀφθαλμοί σου εἰς τὰς ὁδοὺς
τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων
δοῦναι ἑκάστῳ κατὰ τὴν
ὁδὸν αὐτοῦ· |
19
Εἶσαι ὁ Κύριος καὶ ὁ Θεὸς
τῶν μεγάλων σχεδίων καὶ ἀποφάσεων,
παντοδύναμος εἰς τὰ ἔργα, Θεὸς
ὁ μέγας, ὁ παντοκράτωρ, ὁ μεγαλώνυμος
Κύριος. Οἱ ὀφθαλμοί σου εἶναι
ἐστραμμένοι καὶ παρακολουθοῦν τοὺς
τρόπους καὶ τοὺς δρόμους τῆς
ζωῆς τῶν ἀνθρώπων, διὰ νὰ
ἀποδώσῃς εἰς τὸν καθένα
σύμφωνα μὲ τὴν πορείαν του.
|
19
Σὺ εἶσαι ὁ Κύριος μεγάλων, κοσμοϊστορικῶν
καὶ σωτηρίων ἀποφάσεων, παντοδύναμος εἰς
τὰ ἔργα, ὁ Θεὸς ὁ μέγας, ὁ
παντοκράτωρ καὶ μεγαλώνυμος Κύριος· Σοῦ τοῦ
παντεπόπτου Θεοῦ τὸ παντέφορον βλέμμα εἶναι
ἐστραμμένον καὶ παρακολουθεῖ τὰ ἔργα
καὶ τὴν ὅλην διαγωγὴν τῶν ἀνθρώπων,
διὰ νὰ ἀποδώσῃς εἰς τὸν
καθένα σύμφωνα μὲ τὰ ἔργα του.
|
20
ὃς ἐποίησας σημεῖα καὶ τέρατα
ἐν γῇ Αἰγύπτῳ ἕως τῆς
ἡμέρας ταύτης καὶ ἐν Ἰσραὴλ
καὶ ἐν τοῖς γηγενέσι· καὶ
ἐποίησας σεαυτῷ ὄνομα, ὡς ἡμέρα
αὕτη |
20
Σὺ εἶσαι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος
ἔκαμες σημεῖα καὶ τέρατα εἰς
τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου μέχρι
τῆς ἡμέρας αὐτῆς καὶ εἰς
τὸν ἰσραηλιτικὸν λαὸν καὶ
εἰς τοὺς ἐντοπίους. Καὶ
ἔτσι ἔκαμες γνωστὸν καὶ ἔνδοξον
τὸ Ὄνομά σου μέχρι καὶ τῆς
ἡμέρας αὐτῆς.
|
20
Σὺ εἶσαι Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος
ἔκαμες θαύματα μεγάλα, ποὺ δείχνουν φανερὰ
τὴν δύναμίν σου, καὶ ἔργα καταπληκτικά,
ποὺ προκαλοῦν τρόμον καὶ ἰσχυρὸν
θαυμασμὸν καὶ ἔκπληξιν εἰς τὴν
χώραν τῆς Αἰγύπτου μέχρι τῆς ἡμέρας
αὐτῆς καὶ μεταξὺ τῶν Ἰσραηλιτῶν
καὶ μεταξὺ τῶν ἐντοπίων <τῶν
Αἰγυπτίων ἢ τῶν αὐτοχθόνων Χαναναίων>·
καὶ μὲ ὅλα αὐτὰ ἐδόξασες
τὸ ὄνομά σου, μέχρι τῆς ἡμέρας αὐτῆς.
|
21
καὶ ἐξήγαγες τὸν λαόν σου Ἰσραὴλ
ἐκ γῆς Αἰγύπτου ἐν σημείοις
καὶ ἐν τέρασιν, ἐν χειρὶ κραταιᾷ
καὶ ἐν βραχίονι ὑψηλῷ
|
21
Σὺ ἔβγαλες ἐλεύθερον τὸν λαόν
σου τὸν ἰσραηλιτικὸν ἀπὸ τὴν
χώραν τῆς Αἰγύπτου με σημεῖα
καὶ τέρατα, τὰ ὁποῖα ἐπραγμοτοποίησες
μὲ τὴν παντοδύναμον δεξιάν σου καὶ
με τὸν πανίσχυρον βραχίονά σου,
|
21
Σὺ ἔβγαλες ἐλεύθερον τὸν Ἰσραηλιτικὸν
λαόν σου ἀπὸ τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου
μὲ θαύματα ἀποδεικτικὰ τῆς δυνάμεώς
σου καὶ μὲ ἔργα τρομερὰ καὶ
καταπληκτικά, μὲ χεῖρα ἰσχυρὰν καὶ
μὲ βραχίονα ὑψηλὸν |
22
καὶ ἐν ὁράμασι μεγάλοις·
καὶ ἔδωκας αὐτοῖς τὴν γῆν
ταύτην, ἣν ὤμοσας τοῖς πατράσιν
αὐτῶν, γῆν ρέουσαν γάλα καὶ
μέλι. |
22
καὶ διὰ μέσου μεγάλων καὶ θαυμαστῶν
ὁραμάτων· καὶ ἔδωκες εἰς
αὐτοὺς τὴν χώραν αὐτήν,
διὰ τὴν ὁποίαν εἶχες ὁρκισθῇ
εἰς τοὺς προγόνους
των, χώραν ὅπου ρέει γάλα καὶ
μέλι. |
22
καὶ μὲ ὁράματα φρικτὰ καὶ θαυμαστά.
Καὶ ἔδωκες εἰς αὐτοὺς τὴν
χώραν αὐτήν, τὴν ὁποίαν ὑποσχέθηκες
μὲ ὅρκον εἰς τοὺς προπάτορές
των, χώραν ποὺ εἶναι τόσον πλουσία καὶ
εὔφορος, ὥστε ἀναβρύζει ἀπὸ
αὐτὴν ἄφθονον γάλα καὶ μέλι.
|
23
Καὶ εἰσήλθοσαν καὶ ἐλάβοσαν
αὐτὴν καὶ οὐκ ἤκουσαν τῆς
φωνῆς σου καὶ ἐν τοῖς προστάγμασί
σου οὐκ ἐπορεύθησαν· ἅπανα, ἃ
ἐνετείλω αὐτοῖς οὐκ ἐποίησαν·
καὶ ἐποίησας συμβῆναι αὐτοῖς
πάντα τὰ κακὰ ταῦτα. |
23
Ἐκεῖνοι εἰσῆλθον ἐλεύθεροι
καὶ κατέλαβαν ὡς
κύριοι αὐτήν, ἀλλὰ δὲν
ὑπήκουσαν εἰς τὴν φωνήν σου
καὶ δὲν ἐπορεύθησαν σύμφωνα
μὲ τὰς ἐντολάς σου. Δὲν ἐτήρησαν
καὶ δὲν ἔπραξαν ὅλα ἐκεῖνα,
τὰ ὁποῖα τοὺς εἶχες διατάξει.
Διὰ τοῦτο καὶ ἐπέτρεψας νὰ
συμβοῦν εἰς αὐτοὺς ὅλαι
αὐταὶ αἱ συμφοραί.
|
23
Καὶ ἐκεῖνοι εἰσῆλθαν εἰς
αὐτὴν καὶ τὴν κατέκτησαν, ἀλλ’
ὅμως δὲν ὑπήκουσαν εἰς τὴν φωνήν
σου καὶ δὲν ἐβάδισαν σύμφωνα μὲ τὶς
ἐντολές σου. Ὅλα ὅσα τοὺς εἶχες
διατάξει δὲν τὰ ἐτήρησαν. Διὰ τοῦτο
ἐπέτρεψες νὰ συμβοῦν εἰς αὐτοὺς
ὅλες αὐτὲς οἱ συμφορὲς καὶ
καταστροφές. |
24
Ἰδοὺ ὄχλος ἥκει εἰς τὴν
πόλιν ταύτην συλλαβεῖν αὐτήν,
καὶ ἡ πόλις ἐδόθη εἰς
χεῖρας Χαλδαίων τῶν πολεμούντων αὐτὴν
ἀπὸ προσώπου μαχαίρας καὶ τοῦ
λιμοῦ· ὡς ἐλάλησας, οὕτως
ἐγένετο. |
24
Ἰδού, λοιπόν, τώρα ὅτι πολὺς
στρατὸς ἔχει ἐπέλθει
ἐναντίον τῆς πόλεως αὐτῆς,
διὰ νὰ τὴν καταλάβῃ. Ἡ
πόλις θὰ παραδοθῇ εἰς τὰ χέρια
τῶν Χαλδαίων, οἱ ὁποῖοι
πολεμοῦν ἐναντίον της. Θὰ παραδοθῇ
μὲ τὴν δύναμιν τῆς μαχαίρας
τῶν πολιορκούντων αὐτὴν καὶ
τοῦ λιμοῦ, ὁ ὁποῖος ἐπικρατεῖ
ἐντὸς αὐτῆς. Ὅπως εἶπες,
ἔτσι ἀσφαλῶς καὶ θὰ γίνῃ·
εἶναι σὰν νὰ ἔγινε.
|
24
Καὶ τώρα, ἰδού! Στρατεύματα πολλὰ ἔχουν
φθάσει εἰς τὴν πόλιν αὐτὴν <τὴν
Ἱερουσαλήμ>, διὰ νὰ τὴν καταλάβουν,
ἡ δὲ πόλις πρόκειται νὰ παραδοθῇ εἰς
τὰ χέρια τῶν Βαβυλωνίων, οἱ ὁποῖοι
τὴν πολεμοῦν· θὰ πέσῃ εἰς
τὰ χέρια των μὲ τὴν δύναμιν τῆς μαχαίρας
αὐτῶν ποὺ τὴν πολεμοῦν καὶ
τῆς πείνας. Ὅπως προεῖπες, Κύριε,
ἔτσι καὶ ἔγινε. |
25
Καὶ σὺ λέγεις πρός με· κτῆσαι
σεαυτῷ τὸν ἀγρὸν ἀργυρίου·
καὶ ἔγραψα βιβλίον καὶ ἐσφραγισάμην
καὶ ἐπεμαρτυράμην μάρτυρας· καὶ
ἡ πόλις ἐδόθη εἰς χεῖρας
Χαλδαίων. |
25
Σὺ ὅμως, παρὰ ταῦτα, λέγεις
πρὸς ἐμέ· ἀγόρασε καὶ
ἀπόκτησε διὰ τὸν ἑαυτόν
σου τὸν ἀγρὸν αὐτὸν μὲ
καταβολὴν ἀργυρίου. Ἐγὼ ἡγόρασα,
συνέταξα τὸ συμβόλαιον, τὸ ἐσφράγισα,
τὸ ἐπεβεβαίωσα διὰ μαρτύρων.
Ἡ πόλις παρὰ ταῦτα θὰ παραδοθῇ
ἀσφαλῶς εἰς τὰ χέρια τῶν
Χαλδαίων>. |
25
Καὶ ὅμως, παρ' ὅλα αὐτὰ τὰ
δεινὰ ποὺ μᾶς ἀναμένουν, Σύ,
Κύριε, λέγεις πρὸς ἐμέ: <Ἀγόρασε
τὸ χωράφι, κάμε το ἰδικόν σου, πλήρωσέ
το>! Καὶ ἐγὼ τὸ ἀγόρασα,
συνέταξα τὸ σχετικὸν συμβόλαιον ἀγορᾶς,
τὸ ἐσφράγισα καὶ τὸ ἐβεβαίωσα
μὲ τὴν ὑπογραφὴν μαρτύρων. Ὅλα
δὲ αὐτὰ παρ’ ὅλον ὅτι ἡ
πόλις παρεδόθη σχεδὸν εἰς τὰ χέρια τῶν
Χαλδαίων>. |
26
Καὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρός
με λέγων· |
26
Ἦλθε πρὸς ἐμὲ καὶ ἄλλος
λόγος Κυρίου, ὁ ὁποῖος μοῦ
εἶπεν: |
26
Ὁ Κύριος ὡμίλησε πρὸς ἐμὲ <τὸν
Ἱερεμίαν> καὶ εἶπεν:
|
27
ἐγὼ Κύριος ὁ Θεὸς πάσης
σαρκὸς, μὴ ἀπ' ἐμοῦ κρυβήσεται
τι; |
27
Ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος καὶ
Θεὸς πάσης σαρκός, μήπως καὶ
εἶναι ποτὲ δυνατὸν νὰ ἀποκρυβῇ
κάτι ἀπὸ ἐμέ;
|
27
<Ἐγὼ εἶμαι ὁ Δημιουργὸς καὶ
Δεσπότης, Κύριος ὁ Θεὸς ὅλων ἐκείνων,
οἱ ὁποῖοι φέρουν ὑλικὸν σῶμα
καὶ εἶναι ψυχὲς ἐνωμένες μὲ
σάρκα θνητήν· μήπως δύναται νὰ κρυβῇ
τίποτε ἀπὸ τὸ παντέφορον βλέμμα μου;>
|
28
Διὰ τοῦτο οὕτως εἶπε Κύριος
ὁ Θεὸς Ἰσραήλ· δοθεῖσα
παραδοθήσεται ἡ πόλις αὐτὴ εἰς
χεῖρας βασιλέως Βαβυλῶνος, καὶ λήψεται
αὐτήν, |
28
Διὰ τοῦτο ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος
ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ: Ἀσφαλῶς
καὶ βεβαίως θὰ παραδοθῇ ἡ πόλις
αὐτὴ εἰς τὰ χέρια τοῦ
βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος, ὁ ὁποῖος
καὶ θὰ τὴν καταλάβῃ.
|
28
Διὰ τοῦτο ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος,
ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ: <Ἡ πόλις
αὐτὴ <ἡ Ἱερουσαλήμ> θὰ
παραδοθῇ ὁπωσδήποτε εἰς τὰ χέρια τοῦ
βασιλιᾶ τῆς Βαβυλῶνος, ὁ ὁποῖος
καὶ θὰ τὴν καταλάβῃ.
|
29
καὶ ἥξουσιν οἱ Χαλδαῖοι πολεμοῦντες
ἐπὶ τὴν πόλιν ταύτην καὶ
καύσουσι τὴν πόλιν ταύτην ἐν
πυρὶ καὶ κατακαύσουσι τὰς οἰκίας,
ἐν αἷς ἐθυμιῶσαν ἐπὶ τῶν
δωμάτων αὐτῶν τῇ Βάαλ καὶ
ἔσπενδον σπονδὰς θεοῖς ἑτέροις
πρὸς τὸ παραπικράναι με. |
29
Οἱ Χαλδαῖοι, οἱ ὁποῖοι τώρα
πολεμοῦν τὴν πόλιν αὐτήν, θὰ
εἰσέλθουν ἐντὸς αὐτῆς,
θὰ καύσουν αὐτὴν τὴν πόλιν,
θὰ παραδώσουν εἰς τὸ πῦρ ὅλας
τὰς οἰκίας, εἰς τὰ δωμάτια
τῶν ὁποίων οἱ Ἰουδαῖοι
προσέφεραν θυμιάματα λατρείας εἰς
τὸν Βάαλ καὶ ἔκαναν σπονδὰς
εἰς θεοὺς ξένους, εἰδωλολατρικούς,
διὰ νὰ μὲ παροργίσουν καὶ παραπικράνουν.
|
29
Οἱ δὲ Χαλδαίοι, οἱ ὁποῖοι πολεμοῦν
ἐναντίον τῆς πόλεως αὐτῆς, θὰ
εἰσέλθουν εἰς αὐτὴν καὶ
θὰ τὴν πυρπολήσουν καὶ θὰ κατακαύσουν
τὰ σπίτια, ἐπάνω εἰς τὰ δώματα
τῶν ὁποίων οἱ ἀποστάται Ἰουδαῖοι
προσέφεραν θυσίαν θυμιάματος εἰς τὸ εἴδωλον
τοῦ Βάαλ καὶ ἔχυναν σπονδές <ἐθυσίαζαν>
εἰς θεοὺς ξένους, εἰδωλολατρικούς,
διὰ νὰ προκαλέσουν οὐσιαστικῶς τὴν
ὀργήν μου. |
30
Ὅτι ἦσαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ
καὶ οἱ υἱοὶ Ἰούδα μόνοι
ποιοῦντες τὸ πονηρὸν κατ' ὀφθαλμούς
μου ἐκ νεότητος αὐτῶν.
|
30
Διότι ὑπὲρ πάντα ἄλλον, τὰ
τέκνα τοῦ Ἰσραὴλ καὶ τὰ
τέκνα τοῦ Ἰούδα, αὐτοὶ
διέπρατταν τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν
μου ἀπὸ ἀρχῆς τῆς ὑπάρξεως
των. |
30
Διότι τόσον οἱ Ἰσραηλῖται, ὅσον καὶ
οἱ Ἰουδαῖοι, περισσότερον ἀπὸ
ὅλους <ἤ, κατ’ ἄλλην ἑρμηνείαν:
Μόνοι αὐτοὶ ἀπὸ ὅλα τὰ
ἄλλα ἔθνη> παρεσύρθησαν ἀπὸ τὰ
πρῶτα χρόνια τῆς ὑπάρξεώς των εἰς
παρεκτροπὲς καὶ ἁμαρτωλὲς πράξεις
καὶ ἔκαμαν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον
εἶναι πονηρὸν ἐνώπιόν μου, δηλαδὴ
κατήντησαν εἰς τὴν εἰδωλολατρίαν.
|
31
Ὅτι ἐπὶ τὴν ὀργήν μου
καὶ ἐπὶ τὸν θυμόν μου ἦν
ἡ πόλις αὕτη , ἀφ' ἧς ἡμέρας
ᾠκοδόμησαν αὐτὴν καὶ ἕως
τῆς ἡμέρας ταύτης ἀπαλλάξαι
αὐτὴν ἀπὸ προσώπου μου,
|
31
Διὰ τοῦτο ἡ πόλις αὐτὴ
εἶναι ἀντικείμενον τῆς ὀργῆς
μου καὶ τοῦ δικαίου θυμοῦ μου, ἀπὸ
τῆς ἡμέρας κατὰ τὴν ὁποίαν
τὴν ἀνοικοδόμησαν μέχρι τῆς
ἡμέρας αὐτῆς, διὰ νὰ τὴν
ἐξαφανίσω ἀπὸ τὰ μάτια
μου. |
31
Μάλιστα· ἡ πόλις αὐτὴ ὑπῆρξεν
ἀντικείμενον τῆς δικαίας ὀργῆς καὶ
τοῦ θυμοῦ μου ἀπὸ τὴν ἡμέραν,
κατὰ τὴν ὁποίαν τὴν ἀνοικοδόμησαν,
μέχρι σήμερα, ὁπότε καὶ ἀπεφάσισα νὰ
τὴν ἐξαφανίσω ἀπὸ ἐμπρός
μου <ἤ, κατ’ ἄλλην ἑρμηνείαν: Ἡ
πόλις αὐτὴ εἶναι ὡσὰν νὰ
ἐκτίσθη μὲ μοναδικὸν σκοπὸν νὰ
προκαλῇ τὸν θυμὸν καὶ τὴν ὀργήν
μου, διὰ νὰ τὴν ἐξαφανίσω, μὴ
θέλων νὰ τὴν βλέπω>, |
32
διὰ πάσας τὰς πονηρίας τῶν υἱῶν
Ἰσραὴλ καὶ Ἰούδα, ὧν ἐποίησαν
πικράναι με αὐτοὶ καὶ οἱ βασιλεῖς
αὐτῶν καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτῶν
καὶ οἱ ἱερεῖς αὐτῶν καὶ
οἱ προφῆται αὐτῶν, ἄνδρες Ἰούδα
καὶ οἱ κατοικοῦντες ἐν Ἱερουσαλήμ,
|
32
Καὶ τοῦτο ἐξ αἰτίας ὅλων
τῶν πονηριῶν τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ
καὶ Ἰούδα, τὰς ὁποίας
αὐτοὶ διέπραξαν, διὰ νὰ μὲ
πικράνουν καὶ παροργίσουν· αὐτοὶ
καὶ οἱ βασιλεῖς των καὶ οἱ ἄρχοντές
των καὶ οἱ ἱερεῖς των καὶ οἱ
ψευδοπροφῆται των, οἱ ἄνδρες τῆς φυλῆς
Ἰούδα οἱ ὁποῖοι κατοικοῦν
εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.
|
32
ἐξ αἰτίας ὅλων τῶν πονηριῶν
τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ τῶν Ἰουδαίων,
τὶς ὁποῖες διέπραξαν διὰ νὰ
προκαλέσουν τὴν ὀργήν μου· αὐτοί
<ὁ λαός> καὶ οἱ βασιλεῖς
των καὶ οἱ ἄρχοντές των καὶ
οἱ ἱερεῖς των καὶ οἱ προφῆται
των, ὁ λαὸς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα
καὶ οἱ κάτοικοι τῆς Ἱερουσαλήμ.
|
33
καὶ ἀπέστρεψαν πρός με νῶτον
καὶ οὐ πρόσωπον· καὶ ἐδίδαξα
αὐτοὺς ὄρθρου, καὶ ἐδίδαξα,
καὶ οὐκ ἤκουσαν ἔτι λαβεῖν παιδείαν.
|
33
Ὅλοι αὐτοὶ ἐγύρισαν πρὸς
ἐμὲ τὰ νῶτα των, καὶ ὄχι
τὸ πρόσωπόν των. Κάθε πρωΐαν τοὺς
ἐδίδασκα τὸ θέλημά μου, τοὺς
ἐδίδασκα καὶ αὐτοὶ δὲν
ὑπήκουσαν, διὰ νὰ συμμορφωθοῦν
καὶ λάβουν τὴν πατρικήν μου παιδαγωγίαν.
|
33
Ὅλοι αὐτοὶ μὲ περιεφρόνησαν, μοῦ
ἐγύρισαν τὴν πλάτην των καὶ ὄχι
τὸ πρόσωπόν των. Καὶ παρ' ὅλον ὅτι
τοὺς ἐδίδασκα τὸν νόμον κάθε πρωΐ·
παρ’ ὅλον ὅτι τοὺς ἐδίδασκα
συστηματικῶς καὶ ἀδιακόπως, αὐτοὶ
δὲν ὑπήκουσαν διὰ νὰ δεχθοῦν
τὴν στοργικὴν παιδαγωγίαν μου.
|
34
Καὶ ἔθηκαν τὰ μιάσματα αὐτῶν
ἐν τῷ οἴκῳ, οὖ
ἐπεκλήθη τὸ ὅνομά μου ἐπ'αὐτῷ,
ἐν ἀκαθαρσίαις αὐτῶν,
|
34
Ἐτοποθέτησαν τὰ μιαρὰ εἴδωλά
των μαζῆ μὲ τὰς βρωμερότητάς
των ἐντὸς τοῦ ναοῦ, ὀποῦ
ἐγίνετο ἐπίκλησις τοῦ Ὀνόματός
μου. |
34
Ἀντ’ αὐτοῦ ἐτοποθέτησαν τὰ
σιχαμερά των εἴδωλα εἰς τὸν Ναόν,
εἰς τὸν ὁποῖον ἐγίνετο
ἐπίκλησις τοῦ ἁγίου Ὀνόματός μου,
μεταξὺ τῶν βρωμεροτήτων των, διὰ νὰ
τὸν μιάνουν. |
35
καὶ ᾠκοδόμησαν τοὺς βωμοὺς τῇ
Βάαλ τοὺς ἐν φάραγγι υἱοῦ
Ἐνὸμ τοῦ ἀναφέρειν τοὺς
υἱοὺς αὐτῶν καὶ τὰς θυγατέρας
αὐτῶν τῷ Μολὸχ βασιλεῖ, ἃ
οὐ συνέταξα αὐτοῖς καὶ οὐκ
ἀνέβη ἐπὶ καρδίαν μου, τοῦ
ποιῆσαι τὸ βδέλυγμα τοῦτο πρὸς
τὸ ἐφαμαρτεῖν τὸν Ἰούδαν.
|
35
Ἀνοικοδόμησαν βωμοὺς πρὸς τιμὴν
τοῦ Βάαλ εἰς τὴν κοιλάδα υἱοῦ
Ἐννόμ, διὰ νὰ προσφέρουν ἐκεῖ
ὡς θυσίας τοὺς υἱούς των καὶ
τὰς θυγατέρας των εἰς τὸ εἴδωλον
Μολόχ, τὸν βασιλέα καὶ κύριον,
ὅπως τὸν ἐθεωροῦσαν. Ἐγὼ
ὅμως ποτὲ δὲν τοὺς εἶχα διατάξει
νὰ κάμουν αὐτὰ καὶ ποτὲ
δὲν διεννοήθην νὰ παρακινήσω τὸν
Ἰσραὴλ νὰ λατρεύσῃ τὰ
βδελυρὰ εἴδωλα καὶ νὰ ἁμαρτήσῃ
ἔτσι ὁ ἰουδαϊκὸς λαός.
|
35
Καὶ ἔκτισαν τοὺς βωμοὺς εἰς
τὸν εἰδωλολατρικὸν θεὸν Βάαλ, εἰς
τὴν κοιλάδα τοῦ υἱοῦ Ἐννόμ,
διὰ νὰ προσφέρουν ἐπάνω εἰς αὐτοὺς
ὡς θυσίαν τοὺς υἱούς των καὶ
τὶς θυγατέρες των εἰς τὸ εἴδωλον τοῦ
Μολόχ, τὸν ὁποῖον οἱ Χαναναίοι ὠνόμαζαν
κύριον καὶ βασιλιᾶ. Αὐτὰ ὅμως
ἦσαν πράγματα, τὰ ὁποῖα ποτὲ
δὲν τοὺς εἶχα διατάξει νὰ κάμουν καὶ
τὰ ὁποῖα οὔτε κἀν εἶχα
διανοηθῇ, νὰ παρακινήσω δηλαδὴ τὸν
Ἰουδαϊκὸν λαὸν εἰς τὸ μισητὸν
τοῦτο ἔργον, νὰ λατρεύσῃ τὰ
σιχαμερὰ εἴδωλα καὶ ἔτσι νὰ
ἁμαρτήση!> |
-36
Καὶ νῦν οὕτως εἶπε Κύριος ὁ
Θεὸς Ἰσραὴλ ἐπὶ τὴν πόλιν,
ἣν σὺ λέγεις· παραδοθήσεται εἰς
χεῖρας βασιλέως Βαβυλῶνος ἐν μαχαίρᾳ
καὶ ἐν λιμῷ καὶ ἐν ἀποστολῇ.
|
36
Καὶ τώρα ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος,
ὁ Θεὸς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ,
ἐναντίον τῆς πόλεως, περὶ τῆς
ὁποίας σὺ ὁμιλεῖς· θὰ
παραδοθῇ αὐτὴ εἰς τὰ χέρια
τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος μὲ
τὴν δύναμιν τῆς μαχαίρας ἐκείνου
καὶ τοῦ λιμοῦ ποὺ θὰ ἐπικρατῆ
εἰς αὐτήν· οἱ δὲ κάτοικοί
της θὰ ὁδηγηθοῦν αἰχμάλωτοι
εἰς ἐξορίαν.
|
36
Κατὰ συνέπειαν τώρα ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος,
ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ἐναντίον
τῆς πόλεως αὐτῆς, διὰ τὴν ὁποίαν
σὺ λέγεις: <Θὰ παραδοθῇ εἰς τὰ
χέρια τοῦ βασιλιᾶ τῆς Βαβυλῶνος διὰ
τῆς μαχαίρας του καὶ διὰ τῆς πείνας
ποὺ θὰ ἐπικρατήσῃ εἰς αὐτὴν
τὶς ἡμέρες τῆς πολιορκίας· οἱ
δὲ κάτοικοίι της θὰ σταλοῦν μακριὰ
ἀπὸ αὐτὴν ὡς αἰχμάλωτοι
εἰς τὴν Βαβυλῶνα. |
37
Ἰδοὺ ἐγὼ συνάγω αὐτοὺς
ἐκ πάσης τῆς γῆς, οὗ διέσπειρα
αὐτοὺς ἐκεῖ ἐν ὀργῇ
μου καὶ τῷ θυμῷ μου καὶ ἐν παροξυσμῷ
μεγάλῳ, καὶ ἐπιστρέψω αὐτοὺς
εἰς τὸν τόπον τοῦτον καὶ καθιῶ
αὐτοὺς πεποιθότας, |
37
Ἀλλά, ἰδοὺ ἐγὼ θὰ
συγκεντρώσω πάλιν αὐτοὺς ἀπὸ
ὅλην τὴν γῆν, ὅπου ἐγὼ
τοὺς διεσκόρπισα ἐξ αἰτίας τῆς
δικαίας ὀργῆς μου καὶ τοῦ θυμοῦ
μου καὶ εἰς τὸν παροξυσμὸν τῆς
δικαίας ἀγανακτήσεώς μου, καὶ
θὰ τοὺς ἐπαναφέρω εἰς τὸν
τόπον τοῦτον καὶ θὰ τοὺς ἐγκαταστήσω
σταθεροὺς καὶ ἀσφαλεῖς εἰς αὐτόν.
|
37
Ἀλλ' ὅμως, ἰδού! Ὅλους αὐτοὺς
ποὺ ὠδηγήθησαν εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν,
ὅταν ἔλθῃ ὁ κατάλληλος καιρός, θὰ
τοὺς συγκεντρώσω καὶ πάλιν ἀπὸ ὅλην
τὴν γῆν, ὅπου τοὺς διεσκόρπισα ἐξ
αἰτίας τῆς δικαίας ὀργῆς καὶ
τοῦ θυμοῦ μου καὶ ἕνεκα τοῦ
ὑπερβολικοῦ παροργισμοῦ μου, καὶ θὰ
τοὺς ἐπαναφέρω εἰς τὸν τόπον τοῦτον
καὶ θὰ τοὺς ἐγκαταστήσω εἰς
αὐτὸν ἀμετακινήτους καὶ ἀσφαλεῖς.
|
38
καὶ ἔσονταί μοι εἰς λαόν, καὶ
ἐγὼ ἔσομαι αὐτοῖς εἰς
Θεόν. |
38
Θὰ εἶναι τότε αὐτοὶ δι' ἐμὲ
λαὸς καὶ θὰ εἶμαι ἐγὼ
εἰς αὐτοὺς ὁ Θεός.
|
38
Καὶ τότε αὐτοὶ θὰ εἶναι εἰς
Ἐμὲ λαὸς ἐκλεκτὸς καὶ
Ἐγὼ θὰ εἶμαι εἰς αὐτοὺς
Θεός. |
39
Καὶ δώσω αὐτοῖς ὁδὸν ἑτέραν
καὶ καρδίαν ἑτέραν φοβηθῆναί
με πάσας τὰς ἡμέρας καὶ εἰς
ἀγαθὸν αὐτοὶς καὶ τοῖς
τέκνοις αὐτῶν μετ' αὐτούς.
|
39
Θὰ δώσω εἰς αὐτοὺς νέαν
ὁδὸν τῶν ἐντολῶν μου, διὰ
νὰ τὴν ἀκολουθήσουν. Ἂλλην δὲ
καρδίαν θὰ θέσω ἐντὸς αὐτῶν,
διὰ νὰ μὲ φοβοῦνται καὶ νὰ
μὲ σέβωνται ὅλας τὰς ἡμέρας
τῆς ζωῆς των πρὸς τὸ καλὸν αὐτῶν
τῶν ἰδίων καὶ τῶν τέκνων
των, τὰ ὁποῖα θὰ ἔλθουν ὕστερα
ἀπὸ αὐτούς.
|
39
Θὰ δώσω δὲ εἰς αὐτοὺς ὁδὸν
ἄλλην, ἐντολὴν νέαν, καὶ καρδίαν ἄλλην,
νέαν, διὰ νὰ μὲ φοβοῦνται <νὰ
μὲ σέβωνται βαθύτατα> καθ’ ὅλην τὴν ζωήν
των, διὰ τὴν ὠφέλειαν καὶ προκοπὴν
τῶν ἰδίων, ἀλλὰ καὶ τῶν
ἀπογόνων των, ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν
ἔπειτα ἀπὸ αὐτούς.
|
40
Καὶ διαθήσομαι αὐτοῖς διαθήκην
αἰωνίαν, ἣν οὐ μὴ ἀποστρέψω
ὄπισθεν αὐτῶν· καὶ τὸν
φόβον μου δώσω εἰς τὴν καρδίαν
αὐτῶν πρὸς τὸ μὴ ἀποστῆναι
αὐτοὺς ἀπ' ἐμοῦ.
|
40
Θὰ συνάψω μὲ αὐτοὺς αἰωνίαν
Διαθήκην, τὴν ὁποίαν δὲν θὰ
ἀκυρώσω καὶ δὲν θὰ ἀπομακρύνω
ἀπὸ αὐτούς. Θὰ θέσω ἐντὸς
τῆς καρδίας των τὸν φόβον μου, διὰ
νὰ μὴ ἀπομακρυνθοῦν πλέον ἀπὸ
ἐμέ. |
40
Καὶ θὰ συνάψω μαζί των Διαθήκην αἰωνίαν,
τὴν ὁποίαν οὐδέποτε θὰ ἀπομακρύνω
ἀπὸ αὐτοὺς καὶ οὐδέποτε
θὰ ἀκυρώσω. Καὶ θὰ βάλω μέσα
εἰς τὴν καρδίαν των τὸν φόβον μου <τὸν
βαθὺν σεβασμὸν πρὸς τὸ πρόσωπόν μου>
οὕτως ὥστε νὰ μὴ ἀπομακρυνθοῦν
καὶ ἀποστατήσουν οὐδέποτε ἀπὸ
Ἐμέ. |
41
Καὶ ἐπισκέψομαι τοῦ ἀγαθῶσαι
αὐτοὺς καὶ φυτεύσω αὐτοὺς
ἐν τῇ γῇ ταύτῃ ἐν πίστει
καὶ ἐν πάσῃ καρδίᾳ καὶ
ἐν πάσῃ ψυχῇ. |
41
Τότε ἐγώ, μὲ ὅλην μου τὴν
καρδίαν καὶ με ὅλην μου τὴν ψυχήν,
θὰ τοὺς ἐπισκεφθῶ ἐν τῇ
ἀγαθότητί μου, διὰ νὰ τοὺς
ἀναδείξω ἀγαθούς. Θὰ τοὺς
καταφυτεύσω εἰς τὴν χώραν αὐτὴν
ἀσφαλεῖς καὶ σταθερούς.
|
41
Καὶ τότε θὰ τοὺς ἐπισκεφθῶ διὰ
νὰ τοὺς καταστήσω ἀρίστους, ἐναρέτους,
γενναίους, ἀγαθούς· θὰ τοὺς καταφυτεύσω
δὲ ἀμετακινήτους καὶ ἀσφαλεῖς
εἰς τὴν χώραν αὐτὴν μὲ ὅλην
μου τὴν καρδιὰ καὶ μὲ ὅλην μου
τὴν ψυχήν>. |
42
Ὅτι οὕτως εἶπε Κύριος· καθὰ
ἐπήγαγον ἐπὶ τὸν λαὸν
τοῦτον πάντα τὰ κακὰ τὰ μεγάλα
ταῦτα, οὕτως ἐγὼ ἐπάξω
ἐπ' αὐτοὺς πάντα τὰ ἀγαθά,
ἃ ἐλάλησα ἐπ' αὐτούς.
|
42
Ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος: Ὅπως ἐπέφερα
ἐναντίον τοῦ λαοῦ αὐτῶν
ὅλας τὰς μεγάλας αὐτὰς τιμωρίας
καὶ συμφοράς, ἔτσι θὰ ἀποστείλω
πρὸς αὐτοὺς ὅλα τὰ ἀγαθά,
ὅπως εἶχα ὑποσχεθῇ δι' αὐτούς.
|
42
Διότι ἔτσι εἶπεν ὁ Κύριος: <Ὅπως
ἀκριβῶς ἐπέφερα κατὰ τοῦ λαοῦ
τούτου ὅλες αὐτὲς τὶς μεγάλες καὶ
ὀλέθριες τιμωρίες, κατὰ τὸν ἴδιον
τρόπον θὰ φέρω εἰς αὐτοὺς καὶ
ὅλα τὰ ἀγαθά, τὰ ὁποῖα
τοὺς ἔχω ὑποσχεθῇ.
|
43
Καὶ κτηθήσονται ἔτι ἀγροὶ ἐν
τῇ γῇ, ᾗ σὺ λέγεις· ἄβατός
ἐστιν ἀπὸ ἀνθρώπων καὶ
κτήνους καὶ παρεδόθησαν εἰς χεῖρας
Χαλδαίων. |
43
Καὶ πάλιν θὰ ἀγοράζωνται ἀπὸ
αὐτοὺς ἀγροὶ εἰς τὴν χώραν
αὐτήν, διὰ τὴν ὁποίαν
σὺ προφητεύεις καὶ λέγεις: Ἔρημος
καὶ ἄβατος θὰ γίνῃ αὐτὴ
ἀπὸ ἀνθρώπους καὶ κτήνη,
διότι θὰ παραδοθῇ εἰς τὰ χέρια
τῶν Χαλδαίων.
|
43
<Ὁ Κύριος, δίδων ἀπάντησιν εἰς τὴν
ἐρώτησιν ποὺ διετύπωσε προηγουμένως ὁ Ἰερεμίας,
προσθέτει:> Καὶ μετὰ τὴν ἐπάνοδον
ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσίαν τῆς Βαβυλῶνος
θὰ ἀγοράζωνται καὶ πάλιν χωράφια εἰς
τὴν χώραν, διὰ τὴν ὁποίαν σύ, ὁ
Ἱερεμίας, προφητεύεις καὶ λέγεις· θὰ
γίνῃ ἄβατος καὶ ἔρημος ἀπὸ
ἀνθρώπους καὶ οἰκιακὰ ζῶα, διότι
ἔχει παραδοθῇ εἰς τὰ χέρια τῶν
Χαλδαίων>. |
44
Καὶ κτήσονται ἀγροὺς ἐν ἀργυρίῳ,
καὶ γράψεις βιβλίον καὶ σφραγιῇ
καὶ διαμαρτυρῇ μάρτυρας ἐν γῇ
Βενιαμὶν καὶ κύκλῳ τῆς Ἱερουσαλὴμ
καὶ ἐν πόλεσιν Ἰούδα καὶ
ἐν πόλεσι τοῦ ὄρους καὶ ἐν
πόλεσι τῆς Σεφηλὰ καὶ ἐν πόλεσι
τῆς Ναγέβ, ὅτι ἀποστρέψω τὰς
ἀποικίας αὐτῶν. |
44
Οἱ Ἰουδαῖοι θὰ ἀγοράσουν
μὲ τὰ χρήματά των ἀγροὺς
καὶ πάλιν, θὰ συντάσσωνται πρὸς
τούτοις συμβόλαια ἀγοραπωλησίας, θὰ
σφραγίζωνται αὐτὰ καὶ θὰ ἐπιβεβαιώνονται
μὲ μάρτυρας εἰς τὴν χώραν Βενιαμίν,
εἰς τὰ περίχωρα τῆς Ἱερουσαλήμ,
εἰς τὰς πόλεις τοῦ Ἰούδα,
εἰς τὰς πόλεις τῆς ὀρεινῆς
περιοχῆς, τὰς πόλεις τῆς Σεφηλὰ
καὶ εἰς τὰς πόλεις Ναγέβ. Αὐτὰ
θὰ πραγματοποιηθοῦν, διότι ἐγὼ
θὰ ἐπαναφέρω ἐλευθέρους τοὺς
αἰχμαλώτους Ἰουδαίους εἰς τὴν
πατρίδα των. |
44
Οἱ Ἰουδαῖοι ποὺ θὰ ἐπιστρέψουν
ἀπὸ τὴν Βαβυλῶνα θὰ ἀγοράσουν
καὶ θὰ ἀποκτήσουν πάλιν χωράφια μὲ
τὰ χρήματά των θὰ συντάσσουν δὲ συμβόλαια
ἀγοραπωλησίας καὶ θὰ τὰ σφραγίζουν
καὶ θὰ τὰ ἐπιβεβαιώνουν μὲ μάρτυρες
εἰς τὴν περιοχὴν τῆς φυλῆς τοῦ
Βενιαμὶν καὶ εἰς τὴν γύρω ἀπὸ
τὴν Ἱερουσαλὴμ περιοχὴν καὶ
εἰς τὶς πόλεις τοῦ Ἰούδα καὶ
εἰς τὶς πόλεις τῆς ὀρεινῆς περιοχῆς,
ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὸ κέντρον τῆς
χώρας, καὶ εἰς τὶς πόλεις τῆς πεδινῆς
Σεφηλὰ καὶ εἰς τὶς πόλεις τῆς
Ναγέβ <δηλαδὴ εἰς ὁλόκληρον τὴν
περιοχὴν τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα>.
Ὅλα δὲ αὐτὰ θὰ πραγματοποιηθοῦν,
διότι θὰ φέρω πίσω τοὺς Ἰουδαίους αἰχμαλώτους
εἰς τὴν πατρίδα των>. |