Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ
γάμος ἐγένετο ἐν Κανᾶ τῆς
Γαλιλαίας, καὶ ἦν ἡ μήτηρ τοῦ
Ἰησοῦ ἐκεῖ· |
αὶ
τὴν τρίτην ἡμέραν, ἔπειτα ἀπὸ
τὰ γεγονότα αὐτά, ἔγινε γάμος
εἰς τὴν Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας καὶ
ἦτο ἐκεῖ καὶ ἡ μητέρα
τοῦ Ἰησοῦ. |
αὶ
τὴν τρίτην ἡμέραν μετὰ τὴν ἀναχώρησίν
των ἀπὸ τὴν ἔρημον τοῦ Ἰορδάνου
ἔγινε γάμος εἰς τὴν Κανᾶ τῆς
Γαλιλαῖος καὶ ἦτο ἐκεῖ ἡ
μητέρα τοῦ Ἰησοῦ. |
2
ἐκλήθη δὲ καὶ ὁ Ἰησοῦς
καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἰς
τὸν γάμον. |
2
Προσεκλήθη καὶ ὁ Ἰησοῦς καὶ
οἱ μαθηταί του εἰς τὸν γάμον.
|
2
Προσεκλήθη δὲ καὶ ὁ Ἰησοῦς καὶ
οἱ μαθηταί του εἰς τὸν γάμον.
|
3
Καὶ ὑστερήσαντος οἴνου λέγει
ἡ μήτηρ τοῦ Ἰησοῦ πρὸς
αὐτόν· οἶνον οὐκ ἔχουσι.
|
3
Ἐπειδὴ δὲ ἔλειψεν ὁ οἶνος,
λέγει ἡ μητέρα τοῦ Ἰησοῦ
πρὸς αὐτόν· <οἶνον δὲν
ἔχουν>. |
3
Καὶ ἐπειδὴ ἐν τῷ μεταξὺ
ἔλειψεν ὁ οἶνος, λέγει ὁ μητέρα τοῦ
Ἰησοῦ εἰς αὐτόν· Δὲν ἔχουν
οἶνον. |
4
Λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς·
τί ἐμοὶ καὶ σοί, γύναι;
Οὔπω ἥκει ἡ ὥρα μου. |
4
Τῆς λέγει δὲ ὁ Ἰησοῦς·
<τί κοινὸν ὑπάρχει, ὦ γύναι,
μεταξὺ ἐμοῦ τοῦ Μεσσίου καὶ
σοῦ, ποὺ μὲ ἐγέννησες ὡς
ἄνθρωπον; Δὲν ἦλθεν ἀκόμη ἡ
ὥρα μου νὰ κάμω θαύματα ἐμπρὸς
εἰς τοὺς ἀνθρώπους>.
|
4
Λέγει εἰς αὐτὴν ὁ Ἰησοῦς·
Τί κοινὸν ὑπάρχει, γυναῖκα, μεταξὺ
ἐμοῦ, ποὺ τώρα ὡς Μεσσίας διαχειρίζομαι
τὴν θείαν δύναμιν τοῦ Πατρός μου, καὶ σοῦ,
ποὺ μὲ ἐγέννησες ὡς ἄνθρωπον;
Δὲν ἦλθεν ἀκόμη ἡ ὥρα νὰ
κάμω θαύματα καὶ νὰ φανερωθῶ δημοσίᾳ
ὡς ὁ Μεσσίας. |
5
Λέγει ἡ μήτηρ αὐτοῦ τοῖς
διακόνοις· ὅ,τι ἂν λέγῃ
ὑμῖν, ποιήσατε. |
5
Ἡ μητέρα του ἀπὸ τὸν τόνον
τῆς φωνῆς του ἐκατάλαβε, ὅτι
θὰ ἐπραγματοποιοῦσε τὴν παράκλησίν
της καὶ δι' αὐτὸ εἶπεν εἰς τοὺς
ὑπηρέτας· <ὅ,τι σᾶς πῇ
κάμετέ το> |
5
Οἱ λόγοι οὔτοι ἐν τούτοις ἐλέχθησαν
εἰς τοιοῦτον τόνον, ὥστε ἡ Μαρία ἐκατάλαβεν,
ὅτι θὰ εἱσήκουεν ὁ Ἰησοῦς
τὸ αἴτημά της. Λέγει λοιπὸν εἰς τοὺς
ὑπηρέτας· Συμμορφωθῆτε πρὸς τὰς
ὁδηγίας του καὶ ὀ,τιδήποτε σᾶς εἴπῃ,
κάμετέ το. |
6
Ἦσαν δὲ ἐκεῖ ὑδρίαι λίθιναι
ἓξ κείμεναι κατὰ τὸν καθαρισμὸν
τῶν Ἰουδαίων, χωροῦσαι ἀνὰ
μετρητὰς δύο ἢ τρεῖς. |
6
Ὑπῆρχαν δὲ ἐκεῖ ἓξ λίθινες
στάμνες, ποὺ σκοπὸν εἶχαν νὰ
χρησιμοποιοῦνται διὰ νὰ πλύνωνται,
κατὰ τὴν συνήθειάν των, οἱ Ἰουδαῖοι
πρὶν φάγουν. Κάθε μία δὲ ἀπὸ
αὐτὰς ἐχωροῦσε ἀπὸ δύο
ἢ τρεῖς μετρητάς, δηλαδὴ 35 ἕως
54 περίπου κιλὰ ἐκάστη.
|
6
Ἦσαν δὲ ἐκεῖ ἓξ λίθιναι στάμναι,
αἱ ὁποῖαι εἶχαν τεθῆ σύμφωνα
μὲ τὴν συνήθειαν, ποὺ εἶχαν οἱ
Ἰουδαῖοι νὰ πλύνωνται καὶ νὰ
καθαρίζωνται προτοῦ φάγουν. Ἡ κάθε μία δὲ
ἀπὸ αὐτὰς ἐχωροῦσε δύο
ἢ τρεῖς μετρητάς, δηλαδὴ περίπου ἑκατὸν
κιλά. |
7
Λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς·
γεμίσατε τὰς ὑδρίας ὕδατος.
Καὶ ἐγέμισαν αὐτὰς ἕως
ἄνω. |
7
Λέγει εἰς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς·
<γεμίσατε τὶς στάμνες μὲ νερό>.
Καὶ τὰς ἐγέμισαν ἕως ἐπάνω.
|
7
Λέγει εἰς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς·
Γεμίσατε τὰς στάμνας νερό. Καὶ τὰς ἐγέμισαν
ἐκεῖνοι ἕως ἐπάνω, ὥστε δὲν
ἔμεινεν εἰς αὐτὰς χῶρος διὰ
νὰ προστεθῇ εἰς τὸ νερὸν καὶ
ἄλλο τίποτε. |
8
Καὶ λέγει αὐτοῖς· ἀντλήσατε
νῦν καὶ φέρατε τῷ ἀρχιτρικλίνῳ.
Καὶ ἤνεγκαν. |
8
Καὶ ἔπειτα τοὺς εἶπε· <βγάλτε
τώρα καὶ φέρτε εἰς τὸν ἀρχιτρίκλινον,
εἰς αὐτόν ποὺ ἐπιβλέπει
τὰ τοῦ συμποσίου>. Καὶ ἔφεραν.
|
8
Καὶ ὕστερα λέγει ὁ Ἰησοῦς εἰς
αὐτούς· Βγάλετε τώρα ἀπὸ τὰς
στάμνας καὶ φέρετε εἰς αὐτόν, ποὺ
προεξάρχει εἰς τὸ τραπέζι καὶ φροντίζει
διὰ τὸ συμπόσιον. Καὶ ἐκεῖνοι
ἀμέσως ἔφεραν. |
9
Ὡς δὲ ἐγεύσατο ὁ ἀρχιτρίκλινος
τὸ ὕδωρ οἶνον γεγενημένον - καὶ
οὐκ ᾔδει πόθεν ἐστίν· οἱ
δὲ διάκονοι ᾔδεισαν οἱ ἠντληκότες
τὸ ὕδωρ - φωνεῖ τὸν νυμφίον
ὁ ἀρχιτρίκλινος
|
9
Μόλις δὲ ἐδοκίμασε ὁ ἀρχιτρίκλινος
τὸ νερό, ποὺ εἶχε γίνει κρασί
- καὶ δὲν ἐγνώριζε αὐτὸς
ἀπό ποῦ προέρχεται· οἱ
ὑπηρέται μόνον ἐγνώριζαν ποὺ
εἶχαν βγάλει τὸ νερὸ καὶ γεμίσει
τὶς στάμνες - φωνάζει τὸν γαμβρὸν
ὁ ἀρχιτρίκλινος |
9
Καθὼς δὲ ἐδοκίμασεν ὁ ἀρχιτραπεζάριος
τὸ νερόν, ποὺ εἶχε γίνει κρασί, - καὶ
δὲν ἐγνώριζε ἀπὸ ποὺ εἶναι
καὶ ποῖος ἔφερε τοῦτο, οἱ ὑπηρέται
ὅμως, ποὺ εἶχαν βγάλει τὸ νερὸν
καὶ ἐγέμισαν μὲ αὐτὸ τίς στάμνες,
τὸ ἐγνωριζαν, - φωνάζει τὸν γαμβρὸν
ὁ ἀρχιτραπεζάριος |
10
καὶ λέγει αὐτῷ· πᾶς ἄνθρωπος
πρῶτον τὸν καλὸν οἶνον τίθησι,
καὶ ὅταν μεθυσθῶσι, τότε τὸν
ἐλάσσω· σὺ τετήρηκας τὸν
καλὸν οἶνον ἕως ἄρτι.
|
10
καὶ λέγει εἰς αὐτόν· <κάθε
ἄνθρωπος ποὺ κάμνει τραπέζι βάζει,
σύμφωνα μὲ τὴν συνήθειαν ποὺ
ὑπάρχει, πρῶτα τὸ καλὸ κρασί
καὶ ὅταν οἱ ἄνθρωποι πιοῦν μέχρι
μέθης, τότε προσφέρει τὸ κατώτερον.
Σὺ ὅμως ἐφύλαξες τὸ ἐκλεκτὸ
κρασὶ ἕως αὐτὴν τὴν στιγμήν>.
|
10
καὶ λέγει εἰς αὐτόν· Κάθε ἄνθρωπος,
ποὺ καλεῖ τραπέζι, βάνει εἰς τοὺς
καλεσμένους πρῶτον τὸ καλὸ κρασί, καὶ
ὅταν αὐτοὶ ἔμβουν εἰς εὐθυμίαν,
ὁπότε ζητοῦν πλέον ποσότητα κρασιοῦ καὶ
ὄχι τόσον πολὺ ποιότητα, τότε παρουσιάζει τὸ
κατώτερον. Σὺ ἐφύλαξες τὸ καλὸ καὶ
ἐκλεκτὸ κρασὶ ἕως τὴν στιγμὴν
αὐτήν. |
11
Ταύτην ἐποίησε τὴν ἀρχὴν
τῶν σημείων ὁ Ἰησοῦς ἐν
Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας καὶ ἐφανέρωσε
τὴν δόξα αὐτοῦ, καὶ ἐπίστευσαν
εἰς αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ.
|
11
Αὐτὸ τὸ θαῦμα ἔκαμε ὡς
ἀρχὴν τῶν θαυμάτων του ὁ Ἰησοῦς
εἰς τὴν Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας καὶ
ἐφανέρωσε τὸ μεγαλεῖον τῆς θείας
ἐξουσίας του καὶ ἐπίστευσαν
εἰς αὐτὸν οἱ μαθηταί του.
|
11
Ἀπὸ τὸ θαῦμα αὐτὸ ἔκαμεν
εἰς τὴν Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας τὴν
ἔναρξιν τῶν ἀποδεικτικῶν θαυμάτων
του ὁ Ἰησοῦς καὶ ἐφανέρωσε τὴν
δόξαν καὶ τὸ μεγαλεῖον τῆς θείας δυνάμεως
καὶ ἐξουσίας του, καὶ μὲ αὐτὸ
ἐστηρίχθησαν οἱ μαθηταί του εἰς τὴν
πίστιν τους πρὸς αὐτόν. |
12
Μετὰ τοῦτο κατέβη εἰς Καπερναοὺμ
αὐτὸς καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ
καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ καὶ
οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, καὶ ἐκεῖ
ἔμεινεν οὐ πολλὰς ἡμέρας.
|
12
Ὕστερα ἀπὸ τὸ γεγονὸς αὐτὸ
κατέβηκε εἰς τὴν Καπερναούμ, αὐτὸς
καὶ ἡ μητέρα του καὶ οἱ θεωρούμενοι
ἀπὸ τοὺς ἄλλους ὡς ἀδελφοί
του καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ
ἐκεῖ ἔμειναν ὀλίγας ἡμέρας.
|
12
Ὕστερα ἀπὸ τὸ θαῦμα τοῦτο
κατέβη εἰς τὴν Καπερναοὺμ αὐτὸς
καὶ ἡ μητέρα του καὶ αὐτοί, ποὺ
ἐνομίζοντο ἀπὸ τὸν πολὺν κόσμον
ἀδελφοί του, καὶ οἱ μαθηταί του καὶ
ἔμειναν ἐκεῖ ὅχι πολλὰς ἡμέρας.
|
13
Καὶ ἐγγὺς ἦν τὸ πάσχα
τῶν Ἰουδαίων, καὶ ἀνέβη
εἰς Ἱεροσόλυμα ὁ Ἰησοῦς.
|
13
Ἐπλησίαζε δὲ τὸ Πάσχα τῶν
Ἰουδαίων καὶ ἀνέβηκε ὁ
Ἰησοῦς εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα.
|
13
Καὶ ἐπλησίαζε τὸ Πάσχα τῶν Ἰουδαίων,
καὶ ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς
τὰ Ἱεροσόλυμα. |
14
Καὶ εὗρεν ἐν τῷ ἱερῷ τοὺς
πωλοῦντας βόας καὶ πρόβατα καὶ
περιστεράς, καὶ τοὺς κερματιστὰς καθημένους.
|
14
Καὶ εὑρῆκε εἰς τὸ ἱερόν,
δηλαδὴ μέσα εἰς τὰς αὐλὰς
τοῦ ναοῦ, αὐτοὺς ποὺ ἐπωλοῦσαν
βώδια καὶ πρόβατα καὶ περιστέρια,
ὅπως ἐπίσης καὶ τοὺς ἀργυραμοιβούς,
ποὺ ἐκάθηντο κοντὰ εἰς τὰ
τραπέζια των, διὰ νὰ ἀνταλλάσουν
τὰ ξένα νομίσματα τῶν προσκυνητῶν
μὲ ἐβραϊκά. |
14
Καὶ εὗρε μέσα εἰς τὸν ἱερὸν
περίβολον τοῦ ναοῦ ἀνθρώπους, ποὺ
ἐπωλοῦσαν βώδια καὶ πρόβατα καὶ περιστέρια
δι’ ἐκείνους, ποὺ θὰ προσέφεραν μὲ
αὐτὰ θυσίας. Εὗρεν ἀκόμη καὶ
τοὺς ἀργυραμοιβούς, ποὺ ἀντήλλασσαν
τὰ ξένα νομίσματα τῶν προσκυνητῶν μὲ
Ἰουδαϊκά, νὰ κάθηνται κοντὰ εἰς τὰ
τραπέζια τους. |
15
Καὶ ποιήσας φραγγέλλιον ἐκ σχοινίων
πάντας ἐξέβαλεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ,
τά τε πρόβατα καὶ τοὺς βόας,
καὶ τῶν κολλυβιστῶν ἐξέχεε τὸ
κέρμα καὶ τὰς τραπέζας ἀνέστρεψε,
|
15
Καὶ ἀφοῦ ἔκαμε φραγγέλλιον ἀπὸ
σχοινιά, ἔβγαλε ἔξω ἀπὸ τὴν
αὐλὴν ὅλους καὶ τὰ πρόβατα
καὶ τὰ βόδια, τῶν δὲ ἀργυραμοιβῶν
ἐσκόρπισε κάτω τὰ νομίσματα
καὶ ἀναποδογύρισε τὰ τραπέζια
των. |
15
Καὶ ἀφοῦ ἐτοίμασε μαστίγιον ἀπὸ
σχοινία, ἔβγαλεν ἔξω ὅλους ἀπὸ
τὸν περίβολον, μαζὶ δὲ μὲ αὐτοὺς
καὶ τὰ πρόβατα καὶ τὰ βώδια, καὶ
τῶν ἀργυραμοιβῶν ἐσκόρπισε κάτω τὰ
νομίσματα καὶ ἀναποδογύρισε τὰ τραπέζια.
|
16
καὶ τοῖς τὰς περιστερὰς πωλοῦσιν
εἶπεν· ἄρατε ταῦτα ἐντεῦθεν·
μὴ ποιεῖτε τὸν οἶκον τοῦ πατρός
μου οἶκον ἐμπορίου. |
16
Εἰς ἐκείνους δὲ ποὺ ἐπωλοῦσαν
τὰ περιστέρια εἶπε· <πάρετέ
τα ἀπὸ ἐδῶ καὶ μὴ κάμνετε
τὸν οἶκον τοῦ Πατρός μου, οἶκον
ἐμπορίου>. |
16
Καὶ εἰς ἐκείνους ποὺ ἐπωλοῦσαν
τὰ περιστέρια εἶπε· Σηκώσατε τὰ ἀπ’
ἐδῶ. Μὴ μεταβάλλετε τὸ σπίτι τοῦ
πατέρα μου εἰς ἐμπορικὸν κατάστημα.
|
17
Ἐμνήσθησαν δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ
ὅτι γεγραμμένον ἐστίν, ὁ ζῆλος
τοῦ οἴκου σου καταφάγεταί με.
|
17
Ἐθυμήθηκαν δὲ τότε οἱ μαθηταί
του αὐτό, ποὺ εἶχε γραφῆ εἰς
τοὺς ψαλμούς· <ὁ ζῆλος, πάτερ
μου, διὰ τὴν δόξαν τοῦ οἴκου
σου, ὡς ἄλλη φωτιὰ θὰ μὲ καταφάγῃ>.
|
17
Ἐνεθυμήθησαν δὲ οἱ μαθηταί του, ὅτι
εἶχε γραφῆ εἰς τοὺς Ψαλμούς·
Ὁ ζῆλος, Πάτερ μου, τὸν ὁποῖον
ἔχω διὰ τὴν δόξαν τοῦ οἴκου
σου, σὰν ἄλλη φωτιὰ θὰ καταφλέξῃ
καὶ θὰ καταφάγῃ ὁλόκληρον τὸ
ἐσωτερικόν μου. |
18
Ἀπεκρίθησαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοι
καὶ εἶπον αὐτῷ· τί σημεῖον
δεικνύεις ἡμῖν ὅτι ταῦτα ποιεῖς;
|
18
Τοῦ ὡμίλησαν τότε οἱ Ἰουδαῖοι
καὶ τοῦ εἶπαν· <ποῖον σημεῖον
σὺ μᾶς δείχνεις καὶ ποίαν ἀπόδειξιν
μᾶς παρουσιάζεις, ὅτι ἔχεις τὴν
ἐξουσίαν νὰ κάμνῃς αὐτά;>
|
18
Ὕστερον λοιπὸν ἀπὸ αὐτά, ποὺ
ἔκαμεν εἰς τὸ ἱερόν, ἔλαβαν
τὸν λόγον οἱ Ἰουδαῖοι καὶ τοῦ
εἶπαν· Ποῖον σημεῖον ἔχεις νὰ
δείξῃς, ποὺ νὰ μαρτυρῇ καὶ νὰ
ἐπιβεβαιώνῃ, ὅτι ἔχεις πράγματι ἐξουσίαν
νὰ πράττῃς αὐτά; |
19
Ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν
αὐτοῖς· λύσατε τὸν ναὸν
τοῦτον, καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις
ἐγγερῶ αὐτόν. |
19
Ἀπήντησεν ὁ Ἰησοῦς καὶ
τοὺς εἶπε· <κρημνίσατε τὸν
ναὸν τοῦτον καὶ ἐγὼ εἰς
τρεῖς ἡμέρας θὰ τὸν ἀνοικοδομήσω>.
(Καὶ ἐνοοῦσε: Θανατώσατε σεῖς
τὸν ναὸν τοῦ σώματός μου, καὶ
ἐγὼ μετὰ τρεῖς ἡμέρας
θὰ ἀναστηθῶ ἀπὸ τὸν τάφον).
|
19
Ἀπεκρίθη δὲ ὁ Ἰησοῦς καὶ
τοὺς εἶπε· Κρημνίσατε τὸν ναὸν
αὐτὸν καὶ εἰς τρεῖς ἡμέρας
θὰ τὸν ἀνεγείρω μὲ μόνην τὴν
δύναμίν μου, διότι θὰ ἀναστηθῶ ἐκ
τοῦ τάφου ζωντανὸς ναὸς τοῦ Θεοῦ
καὶ ἀθάνατος κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας
μου, ἡ ὁποία θὰ ἀντικαταστήσῃ
διὰ παντὸς τὸν ναόν σας, ποὺ θὰ
καταστροφῇ· |
20
Εἶπον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι·
τεσσαράκοντα καὶ ἓξ ἔτεσιν ᾠκοδομήθη
ὁ ναὸς οὗτος, καὶ σὺ ἐν
τρισὶν ἡμέραις ἐγερεῖς αὐτόν;
|
20
Εἶπαν λοιπόν, οἱ Ἰουδαῖοι·
<σαράντα ἓξ χρόνια ἐχρειάσθησαν,
διὰ νὰ κτισθῇ ὁ ναὸς αὐτὸς
καὶ σὺ λέγεις, ὅτι θὰ τὸν
ἀνοικοδομήσῃς ἐντὸς τριῶν
ἡμερῶν;> |
20
Εἶπον λοιπὸν οἱ Ἰουδαῖοι·
Ἐχρειάσθησαν σαρανταὲξ χρόνια διὰ νὰ
κτισθῇ ὁ ναὸς αὐτός, καὶ σὺ
θὰ τὸν κτίσῃς μέσα εἰς τρεῖς
ἡμέρας; |
21
Ἐκεῖνος δὲ ἔλεγε περὶ τοῦ
ναοῦ τοῦ σώματος αὐτοῦ,
|
21
Ἐκεῖνος ὅμως ἔλεγε διὰ τὸν
ναὸν τοῦ σώματός του. |
21
Ἐκεῖνος ὅμως ἔλεγε διὰ τὸν
ἀσυγκρίτως λαμπρότερον καὶ ἁγιώτερον ναὸν
τοῦ σώματός του, βεβαιώνων προφητικῶς, ὅτι
μετὰ τὸν σταυρικὸν θάνατόν του θὰ
ἀνέσταινε τὸν ναὸν τοῦτον ζωντανὸν
ἐκ τοῦ τάφου. |
22
ὅτε οὖν ἠγέρθη ἐκ νεκρῶν,
ἐμνήσθησαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ
ὅτι τοῦτο ἔλεγε, καὶ ἐπίστευσαν
τῇ γραφῆ καὶ τῷ λόγῳ ᾦ
εἶπεν ὁ Ἰησοῦς. |
22
Ὅταν δὲ ἀνεστήθη ἐκ νεκρῶν,
ἐθυμήθηκαν οἱ μαθηταί του ὅτι
τοῦτο ἀκριβῶς, τὸ θαυμαστὸν
γεγονὸς ἐνοοῦσε τότε καὶ ἐπίστευσαν
εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφήν, ποὺ
εἶχε προφητεύσει τὴν ἀνάστασιν,
καὶ εἰς τὸν λόγον, τὸν ὁποῖον
εἶχε πεῖ κατὰ τὴν περίστασιν
ἐκείνην ὁ Ἰησοῦς.
|
22
Ὅταν λοιπὸν ἀνεστήθη ἐκ νεκρῶν,
ἐνεθυμήθησαν οἱ μαθηταί του, ὅτι εἰς
τὴν περίστασιν αὐτὴν ἔλεγε περὶ
τῆς ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως του, καὶ
ἐνισχύθη ἡ πίστις των τόσον εἰς τὴν
Ἁγίαν Γραφήν, ὅπου εἶχε προφητευθῇ
ἡ ἀνάστασις αὐτή, ὅσον καὶ εἰς
τὸν λόγον τὸν ὁποῖον εἶπεν ὁ
Ἰησοῦς. |
23
Ὡς δὲ ἦν ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις
ἐν τῷ πάσχα ἐν τῇ ἑορτῇ,
πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς τὸ ὄνομα
αὐτοῦ, θεωροῦντες αὐτοῦ τὰ
σημεῖα ἃ ἐποίει. |
23
Ὅταν δὲ εὑρίσκετο εἰς τὰ
Ἱεροσόλυμα κατὰ τὴν ἑορτὴν
τοῦ πάσχα, πολλοὶ ἐπίστευσαν
εἰς αὐτὸν ὡς Μεσσίαν διότι
ἔβλεπαν τὰ θαύματα ποὺ ἔκανε
καὶ τὰ ὁποῖα ἀπεδείκνυαν
τὴν θείαν ἀποστολὴν του.
|
23
Ὅταν δὲ ἦτο εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα
κατὰ τὴν ἑορτὴν τοῦ Πάσχα, κατὰ
τὴν διάρκειαν τῶν λαμπρῶν καὶ πανηγυρικῶν
τελετῶν τῆς ἑορτῆς, ποὺ διέθετον
εὐλαβῶς τοὺς προσκυνητάς, πολλοὶ ἐπίστευσαν
εἰς τὸ ὄνομά του ὡς Μεσσίου, ἐπειδὴ
ἔβλεπον τὰ θαύματα, τὰ ὁποῖα
ὡς ἀποδείξεις καὶ σημάδια τῆς θείας
τοῦ ἀποστολῆς ἔκανεν.
|
24
Αὐτὸς δὲ ὁ Ἰησοῦς οὐκ
ἐπίστευεν ἑαυτὸν αὐτοῖς
διὰ τὸ αὐτὸν γινώσκειν πάντας.
|
24
Ὁ ἴδιος ὅμως ὁ Ἰησοῦς
δὲν ἐνεπιστεύετο εἰς αὐτοὺς
τὸν εὐατόν του καὶ τὰ ὑψηλὰ
νοήματα τῆς διδασκαλίας του, διότι
αὐτὸς ἐγνώριζε καλὰ ὅλους,
τὸν ἄστατον δηλαδὴ χαρακτῆρα των,
τὰς προκαταλήψεις καὶ τὰς ἀτελείας
των. |
24
Ὁ ἴδιος ὅμως ὁ Ἰησοῦς
δὲν ἤρχετο εἰς μεγάλην οἰκειότητα
πρὸς αὐτοὺς καὶ δὲν ἐνεπιστεύετο
τὸν ἑαυτόν του καὶ τὰ μυστήρια τῆς
διδασκαλίας του εἰς αὐτούς, διότι αὐτὸς
ἐγνώριζε καλὰ ὅλους καὶ ἤξευρε
πόσον ἄστατος ἦτο ὁ ἐνθουσιασμός των.
|
25
Καὶ ὅτι οὐ χρείαν εἶχεν ἵνα
τις μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ ἀνθρώπου·
αὐτὸς γὰρ ἐγίνωσκε τί
ἦν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ.
|
25
Καὶ δὲν εἶχεν ἀνάγκην νὰ
τὸν κατατοπίσῃ κανεὶς καὶ τὸν
πληροφορήσῃ περὶ τοῦ ἀνθρώπου,
διότι αὐτὸς ὁ ἴδιος ἐγνώριζε
πολὺ καλά, τί ὑπῆρχε μέσα
εἰς τὸν κάθε ἄνθρωπον.
|
25
Καὶ δὲν εἶχεν ἀνάγκην νὰ τοῦ
δώσῃ κανένας ἄλλος μαρτυρίαν καὶ πληροφορίαν
δι’ οἰονδηποτε ἄγνωστον ἄνθρωπον διότι ὁ
ἴδιος ἐγνώριζε καλά, τί εἶχε μέσα του ὁ
κάθε ἄνθρωπος. |