Το Κατά Ιωάννην Άγιον Ευαγγέλιον

Πρωτότυπο Κείμενο

ετὰ ταῦτα ἦν ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων, καὶ ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα.
2 Ἔστι δὲ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρᾳ, ἡ ἐπιλεγομένη Ἑβραϊστὶ Βηθεσθά, πέντε στοὰς ἔχουσα.
3 Ἐν ταύταις κατέκοιτο πλῆθος πολὺ τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χολῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν.
4 Ἄγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐταράσσετο τὸ ὕδωρ· ὁ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο ᾧ δήποτε κατείχετο νοσήματι.
5 Ἦν δέ τις ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ.
6 Τοῦτον ἱδὼν ὁ Ἰησοῦς κατακείμενον, καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ· θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι;
7 Ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν· ἐν ᾧ δὲ ἔρχομαι ἐγώ, ἄλλος πρὸ ἐμοῦ καταβαίνει.
8 Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει.
9 Καὶ εὐθέως ἐγένετο ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἦρε τὸν κράβαττον αὐτοῦ καὶ περιεπάτει. Ἦν δὲ σάββατον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ.
10 Ἔλεγον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι τῷ τεθεραπευμένῳ· σάββατόν ἐστιν· οὐκ ἔξεστί σοι ἆραι τὸν κράββατον.
11 Ἀπεκρίθη αὐτοῖς· ὁ ποιήσας με ὑγιῆ, ἐκεῖνός μοι εἶπεν ἆρον τὸν κράββατόν σου καὶ περιπάτει.
12 Ἠρώτησαν οὖν αὐτόν· τίς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπών σοι, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει;
13 Ὁ δὲ ἰαθεὶς οὐκ ἤδει τίς ἐστιν· ὁ γὰρ Ἰησοῦς ἐξένευσεν ὄχλου ὄντος ἐν τῷ τόπῳ.
14 Μετὰ ταῦτα εὑρίσκει αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται.
15 Ἀπῆλθεν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀνήγγειλε τοῖς Ἰουδαίοις ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ ποιήσας αὐτὸν ὑγιῆ.
16 Καὶ διὰ τοῦτο ἐδίωκον τὸν Ἰησοῦν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ ἐζήτουν αὐτὸν ἀποκτεῖναι, ὅτι ταῦτα ἐποίει ἐν σαββάτῳ.
17 Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς· ὁ πατήρ μου ἕως ἄρτι ἐργάζεται, κἀγὼ ἐργάζομαι.
18 Διὰ τοῦτο οὖν μᾶλλον ἐζήτουν αὐτὸν οἱ Ἰουδαῖοι ἀποκτεῖναι, ὅτι οὐ μόνον ἔλυε τὸ σάββατον, ἀλλὰ καὶ πατέρα ἴδιον ἔλεγε τὸν Θεόν, ἴσον ἑαυτὸν ποιῶν τῷ Θεῷ.
19 Ἀπεκρίνατο οὖν ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ δύναται ὁ υἱὸς ποιεῖν ἀφ' ἑαυτοῦ οὐδέν, ἐὰν μή τι βλέπῃ τὸν πατέρα ποιοῦντα· ἃ γὰρ ἂν ἐκεῖνος ποιῇ, ταῦτα καὶ ὁ υἱὸς ὁμοίως ποιεῖ.
20 Ὁ γὰρ πατὴρ φιλεῖ τὸν υἱὸν καὶ πάντα δείκνυσιν αὐτῷ ἃ αὐτὸς ποιεῖ, καὶ μείζονα τούτων δείξει αὐτῷ ἔργα, ἵνα ὑμεῖς θαυμάζητε.
21 Ὥσπερ γὰρ ὁ πατὴρ ἐγείρει τοὺς νεκροὺς καὶ ζωοποιεῖ, οὓτω καὶ ὁ υἱὸς οὓ θέλει ζωοποιεῖ.
22 Οὐδὲ γὰρ ὁ πατὴρ κρίνει οὐδένα, ἀλλὰ τὴν κρίσιν πᾶσαν δέδωκε τῷ υἱῷ,
23 ἵνα πάντες τιμῶσι τὸν υἱὸν καθὼς τιμῶσι τὸν πατέρα. Ὁ μὴ τιμῶν τὸν υἱὸν οὐ τιμᾷ τὸν πατέρα τὸν πέμψαντα αὐτόν.
24 Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν.
25 Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ νεκροὶ ἀκούσονται τῆς φωνῆς τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ ἀκούσαντες ζήσονται·
26 ὥσπερ γὰρ ὁ πατὴρ ἔχει ζωὴν ἐν ἑαυτῷ, οὕτως ἔδωκε καὶ τῷ υἱῷ ζωὴν ἔχειν ἐν ἑαυτῷ·
27 καὶ ἐξουσίαν ἔδωκεν αὐτῷ καὶ κρίσιν ποιεῖν, ὅτι υἱὸς ἀνθρώπου ἐστί.
28 Μὴ θαυμάζετε τοῦτο· ὅτι ἔρχεται ὥρα ἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσονται τῆς φωνῆς αὐτοῦ,
29 καὶ ἐκπορεύσονται οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δὲ τὰ φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως.
30 Οὐ δύναμαι ἐγὼ ποιεῖν ἀπ' ἐμαυτοῦ οὐδέν. Καθὼς ἀκούω κρίνῳ, καὶ ἡ κρίσις ἡ ἐμὴ δικαία ἐστίν· ὅτι οὐ ζητῶ τὸ θέλημα τὸ ἐμόν, ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με πατρός.
31 Ἐὰν ἐγὼ μαρτυρῶ περὶ ἐμεαυτοῦ, ἡ μαρτυρία μου οὐκ ἐστὶν ἀληθής.
32 Ἄλλος ἐστὶν ὁ μαρτυρῶν περὶ ἐμοῦ, καὶ οἶδα ὅτι ἀληθής ἐστιν ἡ μαρτυρία ἣν μαρτυρεῖ περὶ ἐμοῦ.
33 Ὑμεῖς ἀπεστάλκατε πρὸς Ἰωάννην, καὶ μεμαρτύκε τῇ ἀληθείᾳ·
34 ἐγὼ δὲ οὐ παρὰ ἀνθρώπου τὴν μαρτυρίαν λαμβάνω, ἀλλὰ ταῦτα λέγω ἵνα ὑμεῖς σωθῆτε.
35 Ἐκεῖνος ἦν ὁ λύχνος ὁ καιόμενος καὶ φαίνων, ὑμεῖς δὲ ἠθελήσατε ἀγαλλιαθῆναι πρὸς ὥραν ἐν τῷ φωτὶ αὐτοῦ.
36 Ἐγὼ δὲ ἔχω τὴν μαρτυρίαν μείζω τοῦ Ἰωάννου· τὰ γὰρ ἔργα ἃ ἔδωκέ μοι ὁ πατὴρ ἵνα τελειώσω αὐτά, αὐτὰ τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ, μαρτυρεῖ περὶ ἐμοῦ ὅτι ὁ πατὴρ μὲ ἀπέσταλκε.
37 Καὶ ὁ πέμψας με πατήρ, αὐτὸς μεμαρτύρηκε περὶ ἐμοῦ. Οὔτε φωνὴν αὐτοῦ ἀκηκόατε πώποτε οὔτε εἶδος αὐτοῦ ἑωράκατε,
38 καὶ τὸν λόγον αὐτοῦ οὐκ ἔχετε μένοντα ἐν ὑμῖν, ὅτι ὃν ἀπέστειλεν ἐκεῖνος, τούτῳ ὑμεῖς οὐ πιστεύετε.
39 Ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς, ὅτι ὑμεῖς δοκεῖτε ἐν αὐταῖς ζωὴν αἰώνιον ἔχειν· καὶ ἐκεῖναί εἰσιν αἱ μαρτυροῦσαι περὶ ἐμοῦ·
40 καὶ οὐ θέλετε ἐλθεῖν πρὸς με ἵνα ζωὴν ἔχητε.
41 Δόξαν παρὰ ἀνθρώπων οὐ λαμβάνω·
42ἀλλ' ἔγνωκα ὑμᾶς ὅτι τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔχετε ἐν ἑαυτοῖς.
43 Ἐγὼ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ πατρός μου, καὶ οὐ λαμβάνετέ με· ἐὰν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνος λήψεσθε.
44 Πῶς δύνασθε ὑμεῖς πιστεῦσαι, δόξαν παρὰ ἀλλήλων λαμβάνοντες, καὶ τὴν δόξαν τὴν παρὰ τοῦ μόνου Θεοῦ οὐ ζητεῖτε;
45 Μὴ δοκεῖτε ὅτι ἐγὼ κατηγορήσω ὑμῶν πρὸς τὸν πατέρα· ἐστὶν ὁ κατηγορῶν ὑμῶν Μωϋσῆς, εἰς ὃν ὑμεῖς ἠλπίκατε.
46 Εἰ γὰρ ἐπιστεύετε Μωϋσεῖ, ἐπιστεύετε ἂν ἐμοί· περὶ γὰρ ἐμοῦ ἐκεῖνος ἔγραψεν.
47 Εἰ δὲ τοῖς ἐκείνου γράμμασιν οὐ πιστεύετε, πῶς τοῖς ἐμοῖς ρήμασι πιστεύσετε;

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

πειτα ἀπὸ αὐτὰ ἦλθεν ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων καὶ ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα.
2 Ἐκεῖ δὲ εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, κοντὰ εἰς τὴν προβατικὴν πύλην τοῦ τείχους, ὑπῆρχε μία δεξαμενὴ νεροῦ, ἡ ὁποία εἰς τὴν ἑβραϊκὴν γλῶσσαν εἶχε τὸ ὄνομα Βηθεσθά. Γύρω ἀπὸ αὐτὴν ἦσαν καὶ πέντε ὑπόστεγα.
3 Εἰς αὐτὰ τὰ ὑπόστεγα εὑρίσκετο πολὺ πλῆθος ἀπὸ ἀρρώστους, τυφλοί, χωλοί, ἄνθρωποι μὲ ἀκίνητο καὶ σὰν ξερὸ κάποιο μέλος τοῦ σώματός των καὶ οἱ ὁποῖοι ὅλοι ἐπερίμεναν νὰ κινηθῇ τὸ νερό.
4 Διότι κατὰ καιροὺς κατέβαινε ἄγγελος εἰς αὐτὴν τὴν κολυβήθρα καὶ ἀνεταράσσετο τὸ νερό. ῾Ο πρῶτος, λοιπόν, ποὺ θὰ ἔμπαινε μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ νεροῦ, ἐθεραπεύετο, ἀπὸ ὁποιοδήποτε νόσημα καὶ ἂν κατείχετο.
5 Ὑπῆρχε δὲ ἐκεῖ ἔνας ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἦτο ἀσθενὴς τριάντα ὀκτὼ χρόνια.
6 Ὅταν τὸν εἶδε ὁ Ἰησοῦς νὰ κατάκειται, καὶ σὰν Θεὸς ποὺ ἦτο ἐγνώρισε ὅτι πολὺν καιρὸν εἶναι ἄρρωστος, τοῦ λέγει· <θέλεις νὰ γίνῃς ὑγιής;>
7 Ἀπεκρίθη ὁ ἀσθενής· <θέλω, Κύριε, ἀλλὰ δὲν ἔχω ἄνθρωπον, ὥστε ὅταν ταραχθῇ τὸ νερὸ νὲ μὲ ρίψῃ εἰς τὴν κολυμβήθραν. Ἐνῶ δὲ ἐγὼ σύρομαι πρὸς αὐτήν, ἄλλος πρὶν ἀπὸ μένα κατεβαίνει εἰς τὴν κολυμβήθραν>.
8 Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· <σήκω ἐπάνω, πάρε τὸ κραββάτι σου καὶ περιπάτει>.
9 Καὶ ἀμέσως ἔγινε ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος, ἐπῆρε τὸ κρεββάτι του καὶ ἤρχισε νὰ περιπατῇ, ὅπως ὅλοι οἱ ὑγιεῖς. Ἦτο δὲ Σάββατον κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην.
10 Ἔλεγαν, λοιπόν, οἱ Ἰουδαῖοι εἰς τὸν θεραπευθέντα· <σήμερα εἶναι Σάββατον. Καὶ δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται νὰ σηκώνῃς τὸ κρεββάτι σου>.
11 Ἀπήντησε εἰς αὐτούς· <ἐκεῖνος, ποὺ μὲ θαῦμα μοῦ ἔδωσε τὴν ὑγείαν μου, μοῦ εἶπε· Πάρε τὸ κρεββάτι σου, καὶ περιπάτει>.
12 Ἠρώτησαν, λοιπόν, αὐτόν· <ποῖος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ποὺ σοῦ εἶπε· <πάρε τὸ κρεββάτι σου καὶ περιπάτει;>
13 Ὁ θεραπευθεὶς ὅμως δὲν ἐγνώριζε ποιὸς εἶναι, διότι ὁ Ἰησοῦς εἶχε ἀπομακρυνθῆ μέσα εἰς τὸν ὄχλον, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον.
14 Ἔπειτα ἀπὸ αὐτὰ τὸν εὑρῆκε ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ εἶπε· <πρόσεξε· ἔγινες ὑγιής· μὴν ἁμαρτάνῃς πλέον, διὰ νὰ μὴ σοῦ συμβῇ κάτι τὸ χειρότερον>.
15 Ἔφυγε τότε ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸν ναόν, ἐπῆγε εἰς τοὺς Ἰουδαίους καὶ τοὺς ἀνήγγειλε, ὅτι αὐτός ποὺ τὸν ἔκαμε ὑγιῆ εἶναι ὁ Ἰησοῦς. (Θὰ ἔπρεπε ἀπὸ λόγους καὶ μόνον εὐγνωμοσύνης νὰ εἶχε κινηθῇ ὁ τέως παράλυτος, διὰ νὰ γνωστοποιήσῃ εἰς τοὺς Ἰουδαίους, ὅτι ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶχε δώσει τὴν ὑγείαν ).
16 Καὶ δι' αὐτὸ οἱ Ἰουδαῖοι κατεδίωκαν τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐζητοῦσαν νὰ τὸν φονεύσουν, διότι αὐτὰ τὰ θαύματα τὰ ἔκαμνε κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ Σαββάτου.
17 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως ἀπεκρίθη εἰς τοὺς Ἰουδαίους, ποὺ αὐτὰ ἐκέπτοντο ἐναντίον του· <ὁ Πατήρ μου ἐργάζεται ἀκατάπαυστα ἕως τώρα (διότι δὲν ἐδημιούργησε μόνον ἀλλὰ καὶ κυβερνᾷ τὸν κόσμον). Καὶ ἐγὼ ὁ Υἱός του ἐργάζομαι συνεχῶς διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων (χωρὶς νὰ διακόπτω τὸ ἔργον μου οὔτε καὶ τὸ Σάββατον)>.
18 Δι' αὐτὰ τὰ λόγια ποὺ ἤκουσαν ἐζητούσαν ἀκόμη περισσότερον οἱ Ἰουδαῖοι νὰ τὸν φονεύσουν, διότι ὄχι μόνον κατέλυε τὴν ἀργίαν τοῦ Σαββάτου, ἀλλὰ καὶ ἔλεγε ὅτι ἔχει ἰδικόν του, κατὰ ἕνα ἀποκλειστικὸν καὶ μοναδικὸν τρόπον, Πατέρα τὸν Θεὸν καὶ ἔκαμνε τὸν εὐατόν του ἴσον μὲ τὸν Θεόν.
19 Ἀπεκρίθη τότε ὁ Ἰησοῦς καὶ τοὺς εἶπε· <σᾶς διαβεβαιώνω, ὅτι δὲν ἠμπορεῖ ὁ Υἱὸς νὰ πράττῃ ἀπὸ τὸν εὐατόν του τίποτε, ἐὰν δὲν βλέπῃ τὸν Πατέρα νὰ πράττῃ. Ὑπάρχει ἀπόλυτος ὁμοφωνία μεταξὺ Πατρὸς καὶ Υἱοῦ, διότι ἐκεῖνα ποὺ ἐνεργεῖ ὁ Πατήρ, κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον, τὰ ἴδια πράττει καὶ ὁ Υἱός.
20 Διότι ὁ Πατὴρ ἀγαπᾷ τὸν Υἱὸν καὶ φανερώνει εἰς αὐτὸν πλήρως καὶ τελείως ὅλα ὅσα πράττει εἰς τὸν οὐρανὸ καὶ τὴν γῆν. Καὶ τοῦ δίδει τὸ δικαίωμα τὰ ἴδια καὶ αὐτὸς νὰ πράττῃ. Καὶ θὰ τοῦ φανερώσῃ ἀκόμη μεγαλύτερα καὶ σπουδαιότερα ἀπὸ αὐτά, ποὺ ἕως τώρα εἴδατε, διὰ νὰ θαυμάζετε καὶ σεῖς ἀκόμη, ποὺ μένετε εἰς τὴν ἀπιστίαν σας.
21 Διότι, ὅπως ὁ Πατὴρ ἀνασταίνει τοὺς νεκροὺς καὶ τοὺς δίδει ζωήν, ἔτσι καὶ ὁ Υἱὸς ἔχει ἀπεριόριστον ἐξουσίαν νὰ δίδῃ ζωὴν εἰς ὁποῖον θέλει καὶ κρίνει ἄξιον.
22 Ἔχει δὲ ἀκόμη τὸ δικαίωμα ὁ Υἱὸς νὰ κρίνῃ τοὺς πάντας, διότι ὁ Πατὴρ δὲν κρίνει καὶ δὲν δικάζει κανένα, ἀλλὰ ὅλην τὴν ἐξουσίαν τῆς κρίσεως τὴν ἔχει δώσει εἰς τὸν Υἱόν.
23 Καὶ ἔδωκεν ὅλα αὐτὰ εἰς τὸν Υἱόν, διὰ νὰ τιμοῦν καὶ προσκυνοῦν τὸν Υἱὸν ὅλοι, ὅπως τιμοῦν καὶ προσκυνοῦν τὸν Πατέρα. Ἐκεῖνος ποὺ δὲν τιμᾷ τὸν Υἱόν, δὲν τιμᾷ οὔτε τὸν Πατέρα, ὁ ὁποῖος τὸν ἔστειλεν εἰς τὸν κόσμον.
24 Σᾶς διαβεβαιώνω, ὅτι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἀκούει τὴν διδασκαλίαν μου καὶ πιστεύει εἰς τὸν Πατέρα, ποὺ μὲ ἔστειλε, αὐτὸς ἔχει κερδήσει τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ δὲν θὰ περάσῃ ἀπὸ δίκην καὶ κρίσιν, ἀλλὰ ἔχει μεταβῆ πλέον ἀπὸ τὸν πνευματικὸν θάνατον τῆς ἁμαρτίας εἰς τὴν αἰώνιον ζωήν.
25 Ἀληθῶς σᾶς λέγω, ὅτι ἔρχεται ὥρα, καὶ ἡ ὥρα αὐτὴ εἶναι τώρα, ποὺ οἱ νεκροὶ πνευματικῶς ἄνθρωποι θὰ ἀκούσουν τὴν διδασκαλίαν τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ ὅσοι θὰ τὴν ἀκούσουν καὶ θὰ τὴν δεχθοῦν, θὰ ζήσουν εἰς αἰῶνας αἰώνων πλησίον τοῦ Θεοῦ.
26 Διότι ὅπως ὁ Πατὴρ ἔχει αἰωνίως ζωὴν μέσα του καὶ εἶναι ἡ ζωὴ καὶ ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς, ἔτσι ἔδωκε καὶ εἰς τὸν Υἱόν του, ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος, καὶ αὐτὸ τὸ μοναδικὸν μέσα εἰς ὅλην τὴν ἄλλην δημιουργίαν προσόν, νὰ ἔχῃ ζωὴν μέσα του καὶ νὰ μεταδίδῃ ζωὴν εἰς τοὺς ἄλλους.
27 Καὶ τοῦ ἔδωκε ἀκόμη τὴν ἐξουσίαν νὰ κρίνῃ καὶ νὰ δικάζῃ τοὺς ἀνθρώπους. Διότι αὐτὸς ὁ μονογενὴς υἱός του ἔλαβε σάρκα καὶ ἔγινε ἄνθρωπος.
28 Μὴ θαυμάζετε δι' αὐτὸ ποὺ σᾶς εἶπα. Θὰ συμβοῦν καὶ ἄλλα πολὺ περισσότερον ἀξιοθαύμαστα, διότι ἔρχεται ὥρα, ποὺ ὅλοι οἱ νεκροί, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται θαμμένοι εἰς τὰ μνημεῖα, θὰ ἀκούσουν τὴν φωνὴν τοῦ Θεοῦ.
29 Καὶ θὰ ἀναστηθοῦν καὶ θὰ βγοῦν ἀπὸ τὰ μνημεῖα· καὶ ὅσοι μὲν κατὰ τὴν ἐπίγειον ζωήν των ἔπραξαν τὰ ἀγαθά, θὰ ἀναστηθοῦν διὰ νὰ ἀπολαύσουν τὴν αἰωνίαν καὶ μακαρίαν ζωήν. Ὅσοι ὅμως ἔπραξαν τὰ κακά, θὰ ἀναστηθοῦν, διὰ νὰ κριθοῦν καὶ καταδικασθοῦν.
30 Ἐγὼ θὰ εἶμαι ὁ κριτής των, ἀλλὰ ἐγὼ δὲν ἠμπορῶ νὰ πράττω τίποτε ἀπὸ τὸν ἑαυτόν μου, τὸ ὁποῖον νὰ μὴ τὸ θέλῃ ὁ Πατήρ. Ἀπόλυτος ἁρμονία ὑπάρχει μεταξὺ ἐμοῦ καὶ τοῦ Πατρός. Δι' αὐτό, καθὼς ἀκούω ἀπὸ τὸν Πατέρα, κρίνω, καὶ ἡ κρίσις μου εἶναι πάντοτε δικαία. Διότι ἐγὼ δὲν ζητῶ νὰ κάμνω τὸ θέλημά μου, ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ Πατρός, ποὺ μὲ ἔστειλεν εἰς τὸν κόσμον.
31 Ἐὰν δὲ ἐγὼ μόνος μου δίδω διὰ τὸν εὐατόν μου μίαν τέτοιαν μαρτυρία, θὰ πῆτε ἴσως ὅτι ἡ μαρτυρία μου δὲν εἶναι ἀληθινὴ καὶ ἀξιόπιστος.
32 Ὅμως ἄλλος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ μαρτυρεῖ δι' ἐμέ, ὁ Πατήρ μου ὁ ἐπουράνιος, καὶ γνωρίζω ἄριστα καὶ κάλλιστα ὅτι εἶναι ἀπολύτως ἀληθινὴ ἡ μαρτυρία, τὴν ὁποίαν μαρτυρεῖ δι' ἐμέ.
33 Σᾶς ὑπενθυμίζω δέ, ὅτι σεῖς ἐστείλατε πρεσβείαν εἰς τὸν Ἰωάννην τὸν Βαπτιστὴν καὶ ἐκεῖνος ἔχει δώσει βαρυσήμαντον μαρτυρίαν διὰ τὴν ἀλήθειαν.
34 Ἐγὼ ὅμως, ποὺ ἔχω κατ' εὐθεῖαν τὴν μαρτυρίαν τοῦ Πατρός, δὲν ἔχω ἀνάγκην νὰ στηριχθῶ εἰς τὴν μαρτυρίαν ἀνθρώπου, ἔστω καὶ ἂν ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής, ὁ μέγας μεταξὺ τῶν προφητῶν. Ἀλλὰ σᾶς τὰ λέγω αὐτὰ καὶ σᾶς ὑπενθυμίζω τὴν μαρτυρίαν τοῦ Ἰωάννου, διὰ νὰ πεισθῆτε σεῖς εἰς αὐτόν, ποὺ τὸν θεωρεῖτε, καὶ πολὺ δικαίως, ὡς ἀξιόπιστον, καὶ βρῆτε ἔτσι τὴν σωτηρίαν.
35 Ἐκεῖνος ἦτο ἁπλῶς ὁ λύχνος, ποὺ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον τὸν ἤναψε καὶ ἔτσι ἐφώτιζε. Σεῖς δὲ ἠθελήσατε νὰ χαρῆτε μὲ τὸ φῶς τῆς διδασκαλίας του, ἀλλὰ δι' ὀλίγον μόνον χρόνον.
36 Ἐγώ, ποὺ ὡς ἄλλος ἥλιος εἶμαι ἀπὸ τὸν εὐατόν μου φῶς, ἔχω μαρτυρίαν μεγαλυτέραν ἀπὸ τὴν μαρτυρίαν τοῦ Ἰωάννου καὶ αὐτὴ εἶναι τὰ καταπληκτικὰ θαύματα, ποὺ ἔδωκε τὴν ἐξουσίαν εἰς ἐμὲ τὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱὸν ὁ Πατήρ, νὰ πραγματοποιήσω εἰς τὸν τέλειον βαθμόν. Αὐτὰ λοιπὸν τὰ ἔργα, τὰ ὁποῖα ἐγὼ κάμνω, μαρτυροῦν δι' ἐμέ, ὅτι ὁ Πατὴρ μὲ ἔχει στείλει εἰς τὸν κόσμον.
37 Καὶ ὁ Πατήρ, ποὺ μὲ ἔστειλε ἔχει ἀπὸ πολὺ καιρὸν μαρτυρήσει δι' ἐμὲ μέσα εἰς τὰ βιβλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἀλλὰ σεῖς οὔτε τὴν φωνὴν αὐτοῦ ἔχετε ποτὲ ἕως τώρα ἀκούσει οὔτε τὴν μορφήν του εἴδατε.
38 Καὶ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ποὺ περιέχεται εἰς τὰς Γραφὰς δὲν τὸν ἔχετε δεχθῇ μὲ ὅλην σας τὴν καρδιά, ὥστε νὰ μένῃ μέσα σας. Καὶ ἀπόδειξις ὅτι δὲν πιστεύετε εἰς ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον ὁ Πατὴρ ἔστειλε εἰς τὸν κόσμον.
39 Λοιπόν, σεῖς πρέπει νὰ ἐρευνᾶτε τὰς Γραφὰς καὶ νὰ συλλαμβάνετε τὰ βαθύτερα αὐτῶν νοήματα, διότι καὶ σεῖς οἱ ἴδιοι πιστεύετε ὅτι μὲ τὴν ἔρευναν καὶ τὴν πίστιν εἰς αὐτὰς θὰ ἔχετε ζωὴν αἰώνιον. Καὶ αὐταὶ ἀκριβῶς αἱ Γραφαὶ εἶναι ποὺ μαρτυροῦν δι' ἐμέ.
40 Ἀλλὰ σεῖς, παρ' ὅλα ὅσα λέγουν αἱ Γραφαί, δὲν θέλετε νὰ ἔλθετε μὲ πίστιν πρὸς ἐμέ, διὰ νὰ ἔχετε ζωὴν αἰώνιον.
41 Ἐγὼ δὲν ζητῶ νὰ λάβω δόξαν ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων,
42 Ἀλλὰ σᾶς ἐγνώρισα πολὺ καλὰ καὶ εἶδα ὅτι δὲν ἔχετε μέσα σας τὴν ἀληθινὴν ἀγάπην πρὸς τὸν Θεόν.
43 Καὶ τοῦτο μαρτυρεῖται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἐνῶ ἐγὼ ἔχω ἔλθει ἐξ ὀνόματος τοῦ Πατρός μου, σεῖς ἐν τούτοις δὲν μὲ δέχεσθε καὶ δὲν πιστεύετε εἰς τὴν θείαν μου ἀποστολὴν καὶ διδασκαλίαν. Ἐὰν ὅμως ἔλθῃ κανένας ψευδομεσσίας, ποὺ θὰ κινῆται ἀπὸ ἰδιοτέλειαν καὶ προσωπικὴν φιλοδοξίαν, ἐκεῖνον θὰ τὸν δεχθῆτε διότι θὰ κολακεύῃ τὰς ἀδυναμίας σας.
44 Καὶ πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ πιστέψετε εἰς τὴν ἀλήθειαν σεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐπιδιώκετε νὰ παίρνετε δόξαν καὶ τιμὴν ὁ ἔνας ἀπὸ τὸν ἄλλον καὶ δὲν ζητεῖτε τὴν ἀληθινὴν δόξαν, ἡ ὁποία προέρχεται ἀπὸ τὸν ἔναν καὶ μόνον Θεόν;
45 Μὴ νομίζετε ὅτι ἐγὼ θὰ σᾶς κατηγορήσω εἰς τὸν Πατέρα. Ὑπάρχει ἄλλος ποὺ σᾶς κατηγορεῖ καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ Μωϋσῆς, εἰς τὸν ὁποῖον σεῖς ἔχετε στηρίξει τὰς ἐλπίδας σας.
46 Διότι ἐὰν ἐπιστεύατε εἰς τὸν Μωϋσέα, θὰ ἐπιστεύατε καὶ εἰς ἐμέ· Ἐπειδὴ ἐκεῖνος πολλὰ ἔγραψε καὶ προεικόνισε καὶ προδιετύπωσε δι' ἐμέ.
47 Ἐάν, λοιπόν, εἰς τὰ γραμμένα ἀπὸ ἐκεῖνον δὲν πιστεύετε, πῶς θὰ πιστεύσετε εἰς τὰ ἰδικά μου λόγια;>

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ετὰ ταῦτα ἦτο ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων, πιθανώτατα ἡ ἑορτὴ τῶν Πουρίμ, ποὺ συνέπιπτεν ἕνα περίπου μῆνα πρὸ τοῦ Πάσχα. Καὶ κατὰ τὴν ἑορτὴν αὐτὴν ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα.
2 Ὑπάρχει δὲ εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα πλησίον τῆς προβατικῆς πύλης τοῦ τείχους τῆς πόλεως κάποια λίμνη, εἰς τὴν ὁποίαν ἐκολυμβοῦσαν, καὶ ἡ ὁποία εἶχεν ὡς πρόσθετον ὄνομα εἰς τὴν ἑβραϊκὴν γλῶσσαν Βηθεσδά. Εἶχε δὲ τριγύρω της ἡ κολυμβήθρα αὐτὴ πέντε θολωτὰ ὑπόστεγα.
3 Εἰς αὐτὰ τὰ θολωτὰ ὑπόστεγα εὑρίσκοντο ξαπλωμένοι πλῆθος πολὺ ἀρρώστων, τυφλῶν, κουτσῶν, ἀνθρώπων μὲ κάποιο μέλος πιασμένον καὶ ἀναίσθητον ἢ ἀτροφικόν, καὶ ὅλοι αὐτοὶ ἐπερίμεναν νὰ κινηθῇ τὸ νερὸ τῆς κολυμβήθρας.
4 Ἐπερίμεναν δὲ τὴν κίνησιν τοῦ νεροῦ, διότι ἄγγελος κατέβαινεν ἀπὸ καιροῦ εἰς καιρὸν εἰς τὴν κολυμβήθραν καὶ ἐτάρασσε τὸ νερό. Ἐκεῖνος λοιπόν, ποὺ θὰ ἔμβαινε πρῶτος εἰς αὐτὴν μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ νεροῦ, ἐγίνετο ὑγιής, ἀπὸ ὁποιονδήποτε νόσημα καὶ ἂν κατείχετο.
5 Ὑπῆρχε δὲ ἐκεῖ μεταξὺ τοῦ πλήθους τῶν ἀσθενῶν καὶ κάποιος ἄνθρωπος, ποὺ ἦτο ἄρρωστος ἐπὶ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ χρόνια.
6 Αὐτὸν τὸν ἀσθενῆ ὅταν τὸν εἶδε ὁ Ἰησοῦς νὰ εἶναι ξαπλωμένος κάτω καὶ μὲ τὸ θεῖον του βλέμμα διέκρινεν, ὅτι ἀπὸ πολὺν καιρὸν εἶχε τὴν ἀσθένειάν του, εἶπε πρὸς αὐτόν· Θέλεις νὰ γίνης ὑγιής; Διὰ τῆς ἐρωτήσεως δὲ ταύτης ὁ Κύριος ἔδιδεν ἀφορμὴν εἰς τὸν παραλυτικὸν νὰ ζητήσῃ τὴν βοήθειάν του.
7 Πράγματι δὲ ὁ ἀσθενὴς ἀπεκρίθη εἰς αὐτόν· Κύριε, δὲν ἔχω ἄνθρωπον νὰ μὲ ρίψῃ εἰς τὴν κολυμβήθραν, ἀμέσως ὅταν ταραχθῇ τὸ νερό. Ἐνῶ δὲ προσπαθῶ νὰ ἔλθω ἐγώ, προλαμβάνει ἄλλος καὶ καταβαίνει αὐτὸς προτήτερα ἀπὸ ἐμέ.
8 Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Σήκω ἐπάνω, πάρε τὸ κρεββάτι σου εἰς τὸν ὦμον σου καὶ περιπάτει.
9 Καὶ ἀμέσως ἔγινεν ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος καὶ ἐπῆρε τὸ κρεββάτι του καὶ ἐπεριπάτει ἐλεύθερα. Ἦτο ὅμως Σάββατον κατ’ ἐκείνην τὴν ἡμέραν.
10 Ὡς ἐκ τούτου λοιπὸν ἔλεγαν οἱ πρόκριτοι Ἰουδαῖοι εἰς τὸν ἰατρευμένον· Σήμερον εἶναι Σάββατον· δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται νὰ σηκώσῃς καὶ νὰ μεταφέρῃς τὸ κρεββάτι.
11 Ἀπεκρίθη εἰς αὐτούς· Ἐκεῖνος, ποὺ μὲ ἔκαμεν ὑγιῆ διὰ θαύματος καὶ θείας δυνάμεως, αὐτός μου εἶπε· Πάρε τὸ κρεββάτι σου καὶ περιπάτει.
12 Κατόπιν λοιπὸν τῆς ἀπαντήσεως αὐτῆς τὸν ἡρώτησαν ἐκεῖνοι· Ποῖος εἶναι ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ὁ ὁποῖος σοῦ εἶπε· Πάρε τὸ κρεββάτι σου καὶ περιπάτει;
13 Ὁ θεραπευθεὶς ὅμως παράλυτος δὲν ἤξευρε, ποῖος εἶναι· διότι ὁ Ἰησοῦς ἀπεμακρύνθη καὶ ἐξηφανίσθη. Ἦτο δὲ εὔκολον νὰ ἑξαφανισθῇ, διότι ὑπῆρχε πολὺς λαὸς εἰς τὸν τόπον, ποὺ ἔγινε τὸ θαῦμα.
14 Ὕστερα ἀπὸ κάμποσον καιρὸν ηὗρεν αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ ἱερὸν καὶ τοῦ εἶπεν· Ἰδοὺ τώρα ἔχεις γίνει ὑγιῆς. Πρόσεξε λοιπὸν νὰ μὴ ἁμαρτάνῃς πλέον, διὰ νὰ μὴ σοῦ συμβῇ τίποτε χειρότερον ἀπὸ τὴν ἀσθένειαν ποὺ εἶχες, καὶ ἡ ὁποία σοῦ συνέβη ἐξ ἁμαρτιῶν σου. Πρόσεξε μήπως καὶ εἰς συμφορὰν τοῦ σώματος χειροτέραν ἐμπέσῃς, συγχρόνως δὲ καὶ τὴν ψυχήν σου μετὰ τοῦ σώματος χάσῃς.
15 Ἔφυγε τότε ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ ἱερὸν καὶ ἀφοῦ συνήντησε τοὺς Ἰουδαίους ἀνήγγειλεν εἰς αὐτούς, ὅτι αὐτός, ποὺ μὲ ἔκαμεν ὑγιῆ, εἶναι ὁ Ἰησοῦς.
16 Καὶ δι’ αὐτὸ οἱ Ἰουδαῖοι κατεδίωκον τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐζήτουν νὰ τὸν φονεύσουν, διότι ἔκανε τὰς θεραπείας αὐτὰς κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ Σαββάτου.
17 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως εἰς τοὺς Ἰουδαίους, ποὺ τόσον πολὺ τὸν ἐμίσουν, ἔδωκε τὴν ἑξῆς ἀπάντησιν· Ὁ Θεὸς καὶ Πατήρ μου ἐργάζεται ἕως τώρα συνεχῶς καὶ ἄνευ διακοπῆς, διότι ὄχι μόνον ἐδημιούργησεν, ἀλλὰ καὶ κυβερνᾷ τὸν κόσμον καὶ προνοεῖ περὶ αὐτοῦ. Καὶ ἐγὼ λοιπὸν ὁ Υἱός του συνεχῶς ἐργάζομαι ὡς ὁ Πατήρ μου, χωρὶς νὰ διακόπτω τὸ σωτήριον ἔργον μου κατὰ τὰ Σάββατα.
18 Ὅταν λοιπὸν ἤκουσαν τοὺς λόγους αὐτοὺς οἱ Ἰουδαῖοι, ἐζήτουν ἀκόμη περισσότερον νὰ τὸν φονεύσουν δι’ αὐτό, ἐπειδὴ δηλαδὴ ὄχι μόνον κατέλυε τὴν ἀργίαν τοῦ Σαββάτου, ἀλλὰ καὶ ἔλεγεν, ὅτι ἔχει Πατέρα του τὸν Θεὸν καὶ ἔκανε τὸν ἑαυτόν του ἴσον πρὸς τὸν Θεόν.
19 Ἀπεκρίθη λοιπὸν ὁ Ἰησοῦς καὶ τοὺς εἶπεν· Ἐν πάσῃ ἀληθείᾳ σᾶς βεβαιῶ, ὅτι ὑπάρχει ἀπόλυτος συμφωνία μεταξὺ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Πατρὸς καὶ διὰ τοῦτο ὁ Υἱὸς εἶναι ἠθικῶς ἀδύνατον νὰ πράττῃ ἀπὸ τὸν ἑαυτόν του τίποτε, ἐὰν δὲν βλέπῃ τὸν Πατέρα νὰ πράττῃ τοῦτο. Διότι ἐκεῖνα, ποὺ ἐνεργεῖ ὁ Πατήρ, ταῦτα πράττει καὶ ὁ Υἱός, ἀκριβῶς ὅπως πράττει αὐτὰ ὁ Πατήρ, εἰς τρόπον ὥστε κοινὴ καὶ μία εἶναι ἡ θέλησις καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ ἐνέργεια Πατρὸς καὶ Υἱοῦ.
20 Ἡ συμφωνία δὲ αὐτὴ καὶ ἡ μία ἐνέργεια Πατρὸς καὶ Υἱοῦ βασίζεται καὶ ἐπὶ τῆς ἀγάπης, ποὺ τοὺς συνδέει. Διότι ὁ Πατὴρ ἀγαπᾷ μὲ ἄπειρον στοργὴν τὸν Υἱὸν καὶ δὲν κρύπτει τίποτε ἀπ' αὐτόν, ἀλλὰ φανερώνει εἰς αὐτὸν ὅλα, ὅσα πράττει ὁ Πατήρ, ὥστε καὶ διὰ τοῦ Υἱοῦ νὰ ἐνεργοῦνται ταῦτα. Καὶ ὑπερφυσικὰ ἔργα μεγαλύτερα ἀπὸ τὰ θαύματα αὐτά, ποὺ ἕως τώρα εἴδατε, θὰ δείξῃ εἰς τὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱόν του, ὥστε νὰ ἐνεργήσῃ καὶ ταῦτα ὁ Υἱός, διὰ νὰ θαυμάζετε σεῖς, οἱ ὁποῖοι τώρα ἀπιστεῖτε.
21 Ἀκόμη καὶ νεκροὺς θὰ ἀναστήσῃ ὁ Υἱός. Διότι, καθὼς ο Πατὴρ ἀνασταίνει τοὺς νεκροὺς καὶ δίδει ζωὴν εἰς αὐτούς, ἔτσι καὶ ὁ Υἱὸς ἔχει ἀπεριόριστον ἐξουσίαν καὶ δύναμιν, ὥστε νὰ δίδῃ ζωὴν ὄχι μόνον φυσικήν, ἀλλὰ καὶ ἠθικὴν καὶ πνευματικήν. Καὶ τὴν ἠθικὴν αὐτὴν ζωὴν τὴν μεταδίδει εἰς ὅποιον θέλει καὶ εἰς ὅποιον κρίνει ἄξιον νὰ τὴν μεταδώσῃ.
22 Ἔχει δὲ ὁ Υἱὸς τὴν ἐξουσίαν καὶ τὴν δύναμιν αὐτὴν ἀπεριόριστον, διότι ὁ Πατὴρ οὔτε τὸ ἔργον τοῦ κριτοῦ δὲν ἐφύλαξε διὰ τὸν ἑαυτόν του. Ὁ Πατὴρ δὲν δικάζει κανένα, ἀλλὰ τὴν ἐξουσίαν ὅλην τοῦ νὰ δικάζῃ καὶ νὰ κρίνῃ, ποῖος εἶναι καὶ ποῖος δὲν εἶναι ἄξιος νὰ λάβῃ ζωήν, τὴν ἔχει δώσει εἰς τὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱόν.
23 Καὶ ἔδωκεν ὁ Πατὴρ ὅλην αὐτὴν τὴν ἐξουσίαν εἰς τὸν Υἱόν, διὰ νὰ τιμοῦν καὶ λατρεύουν ὅλοι τὸν Υἱόν, καθὼς τιμοῦν καὶ λατρεύουν τὸν Πατέρα. Ἐκεῖνος ποὺ δὲν τιμᾷ τὸν Υἱόν, δὲν τιμᾷ οὔτε τὸν Πατέρα, ὁ ὁποῖος ἀπέστειλεν αὐτὸν εἰς τὸν κόσμον.
24 Ναί· ὁ Πατὴρ παρεχώρησεν εἰς τὸν Υἱὸν ἐξουσίαν νὰ δίδῃ ζωήν. Ἀληθῶς, ἀληθῶς σᾶς λέγω, ὅτι ἐκεῖνος, ποὺ ἀκούει καὶ ἐγκολπώνεται τὴν διδασκαλίαν μου καὶ πιστεύει εἰς τὸν Πατέρα μου, ὁ ὁποῖος μὲ ἔστειλεν εἰς τὸν κόσμον, ἔχει ἀπὸ αὐτῆς τῆς στιγμῆς ποὺ ἐπίστευσε, ζωὴν αἰώνιον καὶ δὲν θὰ ὑποβληθῇ αὐτὸς εἰς δίκην καὶ εἰς κρίσιν, ἀλλ’ ἔχει ἤδη μεταβῆ ἀπὸ τὸν πνευματικὸν τῆς ἁμαρτίας θάνατον εἰς τὴν ἀθάνατον καὶ αἰωνίαν ζωήν.
25 Ἀληθῶς, ἀληθῶς σᾶς λέγω, ὅτι ἔρχεται ὥρα, καὶ ἡ ὥρα αὐτὴ ἦλθε τώρα, ὁπότε οἱ ἕνεκα τῆς ἁμαρτίας νεκροὶ πνευματικῶς ἄνθρωποι θὰ ἀκούσουν τὴν διδασκαλίαν τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ποὺ ὡς ἄλλη φωνὴ προσκλήσεως θὰ ἀπευθυνθῇ πρὸς αὐτούς, καὶ ὅσοι θὰ ἀκούσουν μὲ πρόθυμα τὰ αὐτιὰ τῆς ψυχῆς των τὴν φωνὴν αὐτήν, καὶ θὰ ἐγκολπωθοῦν τὰ ὅσα αὕτη διδάσκει καὶ παραγγέλλει, θὰ ζήσουν τὴν αἰωνίαν ζωήν.
26 Θὰ ζήσουν δέ, διότι ὁ Υἱός, εἰς τὴν φωνὴν καὶ διδασκαλίαν τοῦ ὁποίου ὑπακούουν, εἶναι πηγὴ ζωῆς. Πράγματι. Καθὼς ὁ Πατὴρ ἔχει ζωὴν μέσα του καὶ εἶναι ζωὴ ἀπὸ τὸν ἑαυτόν του, ἔτσι ἔδωκε καὶ εἰς τὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱόν του νὰ ἔχῃ μέσα του ζωὴν καὶ νὰ μεταδίδῃ αὐτὴν καὶ εἰς τοὺς ἄλλους.
27 Καὶ ἔδωκεν ἀκόμη εἰς αὐτὸν ἐξουσίαν νὰ δικάζῃ καὶ νὰ ἐνεργῇ ὡς Κριτής, διότι εἶναι ὁ Μεσσίας, ποὺ ἔγινεν ἄνθρωπος καὶ ἐξωμοιώθη πρὸς ἐκείνους, τῶν ὁποίων εἶναι Κριτής.
28 Μὴ ἐκπλήττεσθε δι’ αὐτό, ποὺ σᾶς εἶπα. Θὰ συμβοῦν πολὺ θαυμαστότερα ἀπὸ αὐτό. Διότι ἔρχεται ὥρα, κατὰ τὴν ὁποίαν ὅλοι οἱ πεθαμένοι, ποὺ θὰ εὑρίσκωνται ἕως τότε εἰς τὰ μνήματα, θὰ ἀκούσουν τὴν φωνὴν τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ποὺ θὰ τοὺς διατάσσῃ νὰ ἀναστηθοῦν.
29 Καὶ θὰ βγοῦν ὅλοι ἀπὸ τὰ μνήματα, καὶ ὅσοι μὲν ἔπραξαν κατὰ τὸν ἐπίγειον βίον τους τὰ ἀγαθά, θὰ ἀναστηθοῦν διὰ νὰ ἀπολαύσουν ζωὴν αἰώνιον καὶ μακαρίαν, ἐκεῖνοι δὲ ποὺ ἔπραξαν τὰ κακά, θὰ ἀναστηθοῦν διὰ νὰ δικασθοῦν καὶ κατακριθοῦν.
30 Θὰ δικασθοῦν δὲ ἀπὸ ἐμὲ μὲ πᾶσαν δικαιοσύνην. Διότι ἐγὼ καὶ τώρα καὶ πάντοτε δὲν δύναμαι νὰ πράττω τίποτε ἀπὸ τὸν ἑαυτόν μου, τὸ ὁποῖον νὰ μὴ θέλῃ καὶ ὁ Πατήρ μου. Καθὼς ἀκούω ἀπὸ τὸν Πατέρα, κρίνω σύμφωνα πρὸς ὅ,τι ὁ Πατὴρ πρὸς ἐμὲ τὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱόν του λέγει· καὶ ἡ κρίσις μου λοιπὸν εἶναι δικαία· διότι δὲν ζητῶ νὰ στήσω τὸ θέλημά μου, ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ Πατρός μου, ὁ ὁποῖος μὲ ἔστειλεν εἰς τὸν κόσμον καὶ ὁ ὁποῖος εἶναι εἰς ὅλα δίκαιος.
31 Ἴσως θὰ μοῦ εἴπητε, ὅτι δὲν πιστεύομεν εἰς αὐτά, ποὺ λέγεις διὰ τὸν ἑαυτόν σου, διότι στηρίζονται εἰς ἰδικήν σου ἐγωϊστικὴν μαρτυρίαν. Πράγματι· ἐὰν ἐγὼ μόνος δίδω μαρτυρίαν διὰ τὸν ἑαυτόν μου, ἡ μαρτυρία μου δὲν εἶναι ἀξιόπιστος.
32 Ἄλλος ὅμως δίδει μαρτυρίαν δι’ ἐμέ, ὁ ἐπουράνιος Πατήρ, καὶ λόγῳ τῆς ἰδιαιτέρας σχέσεώς μου πρὸς αὐτὸν πληροφορεῖται ἀλανθάστως ἡ συνείδησίς μου καὶ γνωρίζω καλῶς, ὅτι εἶναι ἀληθὴς ἡ μαρτυρία, τὴν ὁποίαν μαρτυρεῖ δι’ ἐμέ.
33 Ἐπειδὴ ὅμως σεῖς δὲν ἀκούετε τὴν φωνὴν αὐτὴν τοῦ Πατρός μου, καὶ ἐπιμένετε νὰ ζητῆτε ἐξωτερικὰς μαρτυρίας, σᾶς ὑπενθυμίζω, ὅτι σεῖς ἔχετε στείλει ἀπεσταλμένους πρὸς τὸν Ἰωάννην καὶ ἐκεῖνος ἔχει δώσει πρὸ πολλοῦ μαρτυρίαν διὰ τὴν ἀλήθειαν.
34 Ἐγὼ ὅμως, ὁ ὁποῖος ἔχω τὴν πληροφορίαν, τὴν ὁποίαν ὁ Πατὴρ παρέχει ἀμέσως εἰς τὸ ἐσωτερικὸν τῆς συνειδήσεώς μου, δὲν βασίζομαι εἰς τὴν μαρτυρίαν, ἡ ὁποία δίδεται ἀπὸ ἄνθρωπον, ἔστω καὶ ἐὰν ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι ὁ Ἰωάννης. Ἀλλὰ λέγω ταῦτα διὰ τὴν μαρτυρίαν τοῦ Ἰωάννου, διὰ νὰ πεισθῆτε τουλάχιστον ἀπὸ τὴν μαρτυρίαν ἀνθρώπου, τὸν ὁποῖον θεωρεῖτε καὶ σεῖς ἀξιόπιστον, καὶ σωθῆτε.
35 Ἐκεῖνος δὲν ἦτο, ὅπως ἐγώ, ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, ἀλλ' ἦτο ὁ λύχνος, ποὺ δὲν εἶχεν ἀπὸ τὸν ἑαυτόν του φῶς, ἀλλ’ ἤναψεν αὐτὸν τὸ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ δι’ αὐτὸ ἐφώτιζε, σεῖς δὲ ἠθελήσατε νὰ χαρῆτε μὲ τὸ φῶς τῆς διδασκαλίας του, ἀλλὰ δυστυχῶς δι’ ὀλίγον μόνον καιρόν.
36 Ἐγὼ ὅμως ἔχω νὰ σᾶς προβάλω ἀλάνθαστον μαρτυρίαν, ἡ ὁποία εἶναι μεγαλυτέρα ἀπὸ τὴν μαρτυρίαν τοῦ Ἰωάννου· διότι ἡ ὅλη θαυμαστὴ δρᾶσις μου ὡς Μεσσίου μὲ τὰ θαύματα καὶ καταπληκτικὰ ἔργα, ποὺ μοῦ ἀνέθεσεν ὁ Πατὴρ διὰ νὰ φέρω εἰς πέρας μὲ τὴν δύναμίν του, αὐτὰ τὰ ἔργα, τὰ ὁποῖα μόνος ἐγὼ ἐπιτελῶ, μαρτυροῦν δι’ ἐμέ, ὅτι ὁ Πατὴρ μὲ ἔχει ἀποστείλει εἰς τὸν κόσμον.
37 Καὶ ὁ Πατήρ, ποὺ μὲ ἀπέστειλεν εἰς τὸν κόσμον, αὐτὸς ἔχει δώσει πρὸ πολλοῦ εἰς τὰς Ἁγίας Γραφὰς μαρτυρίαν δι’ ἐμέ. Οὔτε τὴν φωνήν του ἔχετε ἀκούσει ποτὲ ἕως τώρα, οὔτε τὴν μορφήν του ἔχετε ἴδει, διότι ὁ Θεὸς εἶναι ἀόρατος καὶ δὲν τὸν ἀντιλαμβάνεται κανεὶς μὲ τὰς σωματικὰς αἰσθήσεις. Συνεπῶς καὶ τὴν μαρτυρίαν του δι’ ἐμὲ θὰ ἔπρεπε νὰ τὴν ζητήσετε εἰς τὰς Γραφάς.
38 Ἀλλὰ σεῖς καὶ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ποὺ περιέχεται εἰς τὰς Ἁγίας Γραφάς, δὲν τὸν ἔχετε ἐγκολπωθῇ, ὥστε νὰ κατοικῇ μέσα σας· καὶ ἀπόδειξις τούτου εἶναι τὸ ὅτι εἰς αὐτόν, τὸν ὁποῖον ἐκεῖνος (ὁ Πατὴρ) ἀπέστειλεν εἰς τὸν κόσμον, εἰς τοῦτον σεῖς δὲν πιστεύετε.
39 Ἐξετάζετε μὲ προσκόλλησιν εἰς τὸ ἐξωτερικὸν γράμμα τὰς Ἁγίας Γραφάς, διότι νομίζετε, ὅτι μὲ μόνην τὴν ἀνάγνωσιν καὶ τὴν ἐξέτασιν ταύτην θὰ ἔχετε ζωὴν αἰώνιον. Καὶ ἐκεῖναι εἶναι, ποὺ μαρτυροῦν δι’ ἐμέ.
40 Καὶ ὅμως παρὰ τὴν περὶ ἐμοῦ μαρτυρίαν τῶν Γραφῶν δὲν θέλετε νὰ ἔλθετε πρὸς ἐμὲ διὰ νὰ ἔχητε ζωὴν αἰώνιον.
41 Μὴ νομίσετε, ὅτι ἀπὸ ματαιοδοξίαν ζητῶ νὰ ἔλθετε πρὸς ἐμὲ ὡς μαθηταί μου. Ὄχι. Δὲν ἐπιδιώκω νὰ λάβω δόξαν ἀπὸ ἀνθρώπους.
42 Ἀλλὰ ἀπὸ τὴν συναναστροφήν μου μὲ σᾶς καὶ ἀπὸ τὴν προσωπικήν μου πεῖραν σᾶς ἔχω μάθει πολὺ καλὰ καὶ εἶμαι βέβαιος, ὅτι δὲν ἔχετε μέσα σας τὴν ἀγάπην πρὸς τὸν Θεόν.
43 Ἀποδεικνύεται δὲ τοῦτο ἀπὸ τὸ ὅτι ἐγὼ ἦλθον ἐξ ὀνόματος τοῦ Πατρός μου, ὡς ἀντιπρόσωπός του, ποὺ φανερώνει τὸ ὄνομά του καὶ τὸ θέλημά του, καὶ ὅμως δὲν μὲ δέχεσθε καὶ δὲν πιστεύετε εἰς τὴν θείαν ἀποστολήν μου. Ἐὰν ἔλθῃ ἄλλος, ψευδὴς Μεσσίας, ποὺ θὰ ἐπιδιώκῃ τὸ ἰδικόν του συμφέρον καὶ τὴν δόξαν τοῦ ἰδικοῦ του ὀνόματος, ἐκεῖνον θὰ τὸν ὑποδεχθῆτε.
44 Ἀλλὰ πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ πιστεύσετε, σεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐπιδιώκετε νὰ λαμβάνετε δόξαν ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλον καὶ δὲν ζητεῖτε τὴν δόξαν, ἡ ὁποία πηγάζει ἀπὸ τὸν ἕνα καὶ μόνον Θεόν;
45 Μὴ φαντάζεσθε, ὅτι ἐγὼ θὰ σᾶς κατηγορήσω εἰς τὸν Πατέρα. Ὑπάρχει ἄλλος, ποὺ σᾶς κατηγορεῖ, ὁ Μωϋσῆς, εἰς τὸν ὁποῖον σεῖς ἔχετε στηρίξει τὰς ἐλπίδας σας.
46 Καὶ εἶναι κατήγορός σας ὁ Μωϋσῆς, διότι οὔτε εἰς ἐκείνου τοὺς λόγους πιστεύετε. Διότι ἐὰν ἐπιστεύατε εἰς τὸν Μωϋσῆν, θὰ ἐπιστεύατε καὶ εἰς ἐμέ. Διότι περὶ ἐμοῦ ἐκεῖνος ἔγραψε προφητικῶς καὶ εἰς πολλὰ μέρη τῶν συγγραμμάτων του, εἴτε μὲ τύπους καὶ εἰκόνας, εἴτε μὲ σαφεῖς προρρήσεις προλέγεται ὁ ἔρχομός μου.
47 Ἐὰν δὲ δὲν πιστεύετε εἰς ὅσα ἔχει γράψει ἐκεῖνος, ποὺ τόσον πολὺ τὸν ὑπολήπτεσθε, πῶς θὰ πιστεύσετε εἰς τοὺς λόγους τοὺς ἰδικούς μου, τὸν ὁποῖον διὰ πρώτην φορὰν βλέπετε καὶ ἀκούετε;

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ετὰ ταῦτα ἦν ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων, καὶ ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα.	πειτα ἀπὸ αὐτὰ ἦλθεν ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων καὶ ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα.	ετὰ ταῦτα ἦτο ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων, πιθανώτατα ἡ ἑορτὴ τῶν Πουρίμ, ποὺ συνέπιπτεν ἕνα περίπου μῆνα πρὸ τοῦ Πάσχα. Καὶ κατὰ τὴν ἑορτὴν αὐτὴν ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα.
2 Ἔστι δὲ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρᾳ, ἡ ἐπιλεγομένη Ἑβραϊστὶ Βηθεσθά, πέντε στοὰς ἔχουσα.	2 Ἐκεῖ δὲ εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, κοντὰ εἰς τὴν προβατικὴν πύλην τοῦ τείχους, ὑπῆρχε μία δεξαμενὴ νεροῦ, ἡ ὁποία εἰς τὴν ἑβραϊκὴν γλῶσσαν εἶχε τὸ ὄνομα Βηθεσθά. Γύρω ἀπὸ αὐτὴν ἦσαν καὶ πέντε ὑπόστεγα.	2 Ὑπάρχει δὲ εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα πλησίον τῆς προβατικῆς πύλης τοῦ τείχους τῆς πόλεως κάποια λίμνη, εἰς τὴν ὁποίαν ἐκολυμβοῦσαν, καὶ ἡ ὁποία εἶχεν ὡς πρόσθετον ὄνομα εἰς τὴν ἑβραϊκὴν γλῶσσαν Βηθεσδά. Εἶχε δὲ τριγύρω της ἡ κολυμβήθρα αὐτὴ πέντε θολωτὰ ὑπόστεγα.
3 Ἐν ταύταις κατέκοιτο πλῆθος πολὺ τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χολῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν	3 Εἰς αὐτὰ τὰ ὑπόστεγα εὑρίσκετο πολὺ πλῆθος ἀπὸ ἀρρώστους, τυφλοί, χωλοί, ἄνθρωποι μὲ ἀκίνητο καὶ σὰν ξερὸ κάποιο μέλος τοῦ σώματός των καὶ οἱ ὁποῖοι ὅλοι ἐπερίμεναν νὰ κινηθῇ τὸ νερό.	3 Εἰς αὐτὰ τὰ θολωτὰ ὑπόστεγα εὑρίσκοντο ξαπλωμένοι πλῆθος πολὺ ἀρρώστων, τυφλῶν, κουτσῶν, ἀνθρώπων μὲ κάποιο μέλος πιασμένον καὶ ἀναίσθητον ἢ ἀτροφικόν, καὶ ὅλοι αὐτοὶ ἐπερίμεναν νὰ κινηθῇ τὸ νερὸ τῆς κολυμβήθρας.
4 Ἄγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐταράσσετο τὸ ὕδωρ· ὁ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο ᾧ δήποτε κατείχετο νοσήματι.	4 Διότι κατὰ καιροὺς κατέβαινε ἄγγελος εἰς αὐτὴν τὴν κολυβήθρα καὶ ἀνεταράσσετο τὸ νερό. ῾Ο πρῶτος, λοιπόν, ποὺ θὰ ἔμπαινε μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ νεροῦ, ἐθεραπεύετο, ἀπὸ ὁποιοδήποτε νόσημα καὶ ἂν κατείχετο.	4 Ἐπερίμεναν δὲ τὴν κίνησιν τοῦ νεροῦ, διότι ἄγγελος κατέβαινεν ἀπὸ καιροῦ εἰς καιρὸν εἰς τὴν κολυμβήθραν καὶ ἐτάρασσε τὸ νερό. Ἐκεῖνος λοιπόν, ποὺ θὰ ἔμβαινε πρῶτος εἰς αὐτὴν μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ νεροῦ, ἐγίνετο ὑγιής, ἀπὸ ὁποιονδήποτε νόσημα καὶ ἂν κατείχετο.
5 Ἦν δέ τις ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ.	5 Ὑπῆρχε δὲ ἐκεῖ ἔνας ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἦτο ἀσθενὴς τριάντα ὀκτὼ χρόνια.	5 Ὑπῆρχε δὲ ἐκεῖ μεταξὺ τοῦ πλήθους τῶν ἀσθενῶν καὶ κάποιος ἄνθρωπος, ποὺ ἦτο ἄρρωστος ἐπὶ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ χρόνια.
6 Τοῦτον ἱδὼν ὁ Ἰησοῦς κατακείμενον, καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ· θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι;	6 Ὅταν τὸν εἶδε ὁ Ἰησοῦς νὰ κατάκειται, καὶ σὰν Θεὸς ποὺ ἦτο ἐγνώρισε ὅτι πολὺν καιρὸν εἶναι ἄρρωστος, τοῦ λέγει· <θέλεις νὰ γίνῃς ὑγιής;>	6 Αὐτὸν τὸν ἀσθενῆ ὅταν τὸν εἶδε ὁ Ἰησοῦς νὰ εἶναι ξαπλωμένος κάτω καὶ μὲ τὸ θεῖον του βλέμμα διέκρινεν, ὅτι ἀπὸ πολὺν καιρὸν εἶχε τὴν ἀσθένειάν του, εἶπε πρὸς αὐτόν· Θέλεις νὰ γίνης ὑγιής; Διὰ τῆς ἐρωτήσεως δὲ ταύτης ὁ Κύριος ἔδιδεν ἀφορμὴν εἰς τὸν παραλυτικὸν νὰ ζητήσῃ τὴν βοήθειάν του.
7 Ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν· ἐν ᾧ δὲ ἔρχομαι ἐγώ, ἄλλος πρὸ ἐμοῦ καταβαίνει.	7 Ἀπεκρίθη ὁ ἀσθενής· <θέλω, Κύριε, ἀλλὰ δὲν ἔχω ἄνθρωπον, ὥστε ὅταν ταραχθῇ τὸ νερὸ νὲ μὲ ρίψῃ εἰς τὴν κολυμβήθραν. Ἐνῶ δὲ ἐγὼ σύρομαι πρὸς αὐτήν, ἄλλος πρὶν ἀπὸ μένα κατεβαίνει εἰς τὴν κολυμβήθραν>.	7 Πράγματι δὲ ὁ ἀσθενὴς ἀπεκρίθη εἰς αὐτόν· Κύριε, δὲν ἔχω ἄνθρωπον νὰ μὲ ρίψῃ εἰς τὴν κολυμβήθραν, ἀμέσως ὅταν ταραχθῇ τὸ νερό. Ἐνῶ δὲ προσπαθῶ νὰ ἔλθω ἐγώ, προλαμβάνει ἄλλος καὶ καταβαίνει αὐτὸς προτήτερα ἀπὸ ἐμέ.
8 Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει.	8 Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· <σήκω ἐπάνω, πάρε τὸ κραββάτι σου καὶ περιπάτει>.	8 Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Σήκω ἐπάνω, πάρε τὸ κρεββάτι σου εἰς τὸν ὦμον σου καὶ περιπάτει.
9 Καὶ εὐθέως ἐγένετο ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἦρε τὸν κράβαττον αὐτοῦ καὶ περιεπάτει. Ἦν δὲ σάββατον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ.	9 Καὶ ἀμέσως ἔγινε ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος, ἐπῆρε τὸ κρεββάτι του καὶ ἤρχισε νὰ περιπατῇ, ὅπως ὅλοι οἱ ὑγιεῖς. Ἦτο δὲ Σάββατον κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην.	9 Καὶ ἀμέσως ἔγινεν ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος καὶ ἐπῆρε τὸ κρεββάτι του καὶ ἐπεριπάτει ἐλεύθερα. Ἦτο ὅμως Σάββατον κατ’ ἐκείνην τὴν ἡμέραν.
10 Ἔλεγον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι τῷ τεθεραπευμένῳ· σάββατόν ἐστιν· οὐκ ἔξεστί σοι ἆραι τὸν κράββατον.	10 Ἔλεγαν, λοιπόν, οἱ Ἰουδαῖοι εἰς τὸν θεραπευθέντα· <σήμερα εἶναι Σάββατον. Καὶ δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται νὰ σηκώνῃς τὸ κρεββάτι σου>.	10 Ὡς ἐκ τούτου λοιπὸν ἔλεγαν οἱ πρόκριτοι Ἰουδαῖοι εἰς τὸν ἰατρευμένον· Σήμερον εἶναι Σάββατον· δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται νὰ σηκώσῃς καὶ νὰ μεταφέρῃς τὸ κρεββάτι.
11 Ἀπεκρίθη αὐτοῖς· ὁ ποιήσας με ὑγιῆ, ἐκεῖνός μοι εἶπεν ἆρον τὸν κράββατόν σου καὶ περιπάτει.	11 Ἀπήντησε εἰς αὐτούς· <ἐκεῖνος, ποὺ μὲ θαῦμα μοῦ ἔδωσε τὴν ὑγείαν μου, μοῦ εἶπε· Πάρε τὸ κρεββάτι σου, καὶ περιπάτει>.	11 Ἀπεκρίθη εἰς αὐτούς· Ἐκεῖνος, ποὺ μὲ ἔκαμεν ὑγιῆ διὰ θαύματος καὶ θείας δυνάμεως, αὐτός μου εἶπε· Πάρε τὸ κρεββάτι σου καὶ περιπάτει.
12 Ἠρώτησαν οὖν αὐτόν· τίς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπών σοι, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει;	12 Ἠρώτησαν, λοιπόν, αὐτόν· <ποῖος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ποὺ σοῦ εἶπε· <πάρε τὸ κρεββάτι σου καὶ περιπάτει;>	12 Κατόπιν λοιπὸν τῆς ἀπαντήσεως αὐτῆς τὸν ἡρώτησαν ἐκεῖνοι· Ποῖος εἶναι ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ὁ ὁποῖος σοῦ εἶπε· Πάρε τὸ κρεββάτι σου καὶ περιπάτει;
13 Ὁ δὲ ἰαθεὶς οὐκ ἤδει τίς ἐστιν· ὁ γὰρ Ἰησοῦς ἐξένευσεν ὄχλου ὄντος ἐν τῷ τόπῳ.	13 Ὁ θεραπευθεὶς ὅμως δὲν ἐγνώριζε ποιὸς εἶναι, διότι ὁ Ἰησοῦς εἶχε ἀπομακρυνθῆ μέσα εἰς τὸν ὄχλον, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον.	13 Ὁ θεραπευθεὶς ὅμως παράλυτος δὲν ἤξευρε, ποῖος εἶναι· διότι ὁ Ἰησοῦς ἀπεμακρύνθη καὶ ἐξηφανίσθη. Ἦτο δὲ εὔκολον νὰ ἑξαφανισθῇ, διότι ὑπῆρχε πολὺς λαὸς εἰς τὸν τόπον, ποὺ ἔγινε τὸ θαῦμα.
14 Μετὰ ταῦτα εὑρίσκει αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται.	14 Ἔπειτα ἀπὸ αὐτὰ τὸν εὑρῆκε ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ εἶπε· <πρόσεξε· ἔγινες ὑγιής· μὴν ἁμαρτάνῃς πλέον, διὰ νὰ μὴ σοῦ συμβῇ κάτι τὸ χειρότερον>.	14 Ὕστερα ἀπὸ κάμποσον καιρὸν ηὗρεν αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ ἱερὸν καὶ τοῦ εἶπεν· Ἰδοὺ τώρα ἔχεις γίνει ὑγιῆς. Πρόσεξε λοιπὸν νὰ μὴ ἁμαρτάνῃς πλέον, διὰ νὰ μὴ σοῦ συμβῇ τίποτε χειρότερον ἀπὸ τὴν ἀσθένειαν ποὺ εἶχες, καὶ ἡ ὁποία σοῦ συνέβη ἐξ ἁμαρτιῶν σου. Πρόσεξε μήπως καὶ εἰς συμφορὰν τοῦ σώματος χειροτέραν ἐμπέσῃς, συγχρόνως δὲ καὶ τὴν ψυχήν σου μετὰ τοῦ σώματος χάσῃς.
15 Ἀπῆλθεν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀνήγγειλε τοῖς Ἰουδαίοις ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ ποιήσας αὐτὸν ὑγιῆ.	15 Ἔφυγε τότε ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸν ναόν, ἐπῆγε εἰς τοὺς Ἰουδαίους καὶ τοὺς ἀνήγγειλε, ὅτι αὐτός ποὺ τὸν ἔκαμε ὑγιῆ εἶναι ὁ Ἰησοῦς. (Θὰ ἔπρεπε ἀπὸ λόγους καὶ μόνον εὐγνωμοσύνης νὰ εἶχε κινηθῇ ὁ τέως παράλυτος, διὰ νὰ γνωστοποιήσῃ εἰς τοὺς Ἰουδαίους, ὅτι ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶχε δώσει τὴν ὑγείαν ).	15 Ἔφυγε τότε ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ ἱερὸν καὶ ἀφοῦ συνήντησε τοὺς Ἰουδαίους ἀνήγγειλεν εἰς αὐτούς, ὅτι αὐτός, ποὺ μὲ ἔκαμεν ὑγιῆ, εἶναι ὁ Ἰησοῦς. 16 Καὶ δι’ αὐτὸ οἱ Ἰουδαῖοι κατεδίωκον τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐζήτουν νὰ τὸν φονεύσουν, διότι ἔκανε τὰς θεραπείας αὐτὰς κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ Σαββάτου.
16 Καὶ διὰ τοῦτο ἐδίωκον τὸν Ἰησοῦν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ ἐζήτουν αὐτὸν ἀποκτεῖναι, ὅτι ταῦτα ἐποίει ἐν σαββάτῳ.	16 Καὶ δι' αὐτὸ οἱ Ἰουδαῖοι κατεδίωκαν τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐζητοῦσαν νὰ τὸν φονεύσουν, διότι αὐτὰ τὰ θαύματα τὰ ἔκαμνε κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ Σαββάτου.	16 Καὶ δι’ αὐτὸ οἱ Ἰουδαῖοι κατεδίωκον τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐζήτουν νὰ τὸν φονεύσουν, διότι ἔκανε τὰς θεραπείας αὐτὰς κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ Σαββάτου.
17 Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς· ὁ πατήρ μου ἕως ἄρτι ἐργάζεται, κἀγὼ ἐργάζομαι.	17 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως ἀπεκρίθη εἰς τοὺς Ἰουδαίους, ποὺ αὐτὰ ἐκέπτοντο ἐναντίον του· <ὁ Πατήρ μου ἐργάζεται ἀκατάπαυστα ἕως τώρα (διότι δὲν ἐδημιούργησε μόνον ἀλλὰ καὶ κυβερνᾷ τὸν κόσμον). Καὶ ἐγὼ ὁ Υἱός του ἐργάζομαι συνεχῶς διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων (χωρὶς νὰ διακόπτω τὸ ἔργον μου οὔτε καὶ τὸ Σάββατον)>.	17 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως εἰς τοὺς Ἰουδαίους, ποὺ τόσον πολὺ τὸν ἐμίσουν, ἔδωκε τὴν ἑξῆς ἀπάντησιν· Ὁ Θεὸς καὶ Πατήρ μου ἐργάζεται ἕως τώρα συνεχῶς καὶ ἄνευ διακοπῆς, διότι ὄχι μόνον ἐδημιούργησεν, ἀλλὰ καὶ κυβερνᾷ τὸν κόσμον καὶ προνοεῖ περὶ αὐτοῦ. Καὶ ἐγὼ λοιπὸν ὁ Υἱός του συνεχῶς ἐργάζομαι ὡς ὁ Πατήρ μου, χωρὶς νὰ διακόπτω τὸ σωτήριον ἔργον μου κατὰ τὰ Σάββατα.
18 Διὰ τοῦτο οὖν μᾶλλον ἐζήτουν αὐτὸν οἱ Ἰουδαῖοι ἀποκτεῖναι, ὅτι οὐ μόνον ἔλυε τὸ σάββατον, ἀλλὰ καὶ πατέρα ἴδιον ἔλεγε τὸν Θεόν, ἴσον ἑαυτὸν ποιῶν τῷ Θεῷ.	18 Δι' αὐτὰ τὰ λόγια ποὺ ἤκουσαν ἐζητούσαν ἀκόμη περισσότερον οἱ Ἰουδαῖοι νὰ τὸν φονεύσουν, διότι ὄχι μόνον κατέλυε τὴν ἀργίαν τοῦ Σαββάτου, ἀλλὰ καὶ ἔλεγε ὅτι ἔχει ἰδικόν του, κατὰ ἕνα ἀποκλειστικὸν καὶ μοναδικὸν τρόπον, Πατέρα τὸν Θεὸν καὶ ἔκαμνε τὸν εὐατόν του ἴσον μὲ τὸν Θεόν.	18 Ὅταν λοιπὸν ἤκουσαν τοὺς λόγους αὐτοὺς οἱ Ἰουδαῖοι, ἐζήτουν ἀκόμη περισσότερον νὰ τὸν φονεύσουν δι’ αὐτό, ἐπειδὴ δηλαδὴ ὄχι μόνον κατέλυε τὴν ἀργίαν τοῦ Σαββάτου, ἀλλὰ καὶ ἔλεγεν, ὅτι ἔχει Πατέρα του τὸν Θεὸν καὶ ἔκανε τὸν ἑαυτόν του ἴσον πρὸς τὸν Θεόν.
19 Ἀπεκρίνατο οὖν ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ δύναται ὁ υἱὸς ποιεῖν ἀφ' ἑαυτοῦ οὐδέν, ἐὰν μή τι βλέπῃ τὸν πατέρα ποιοῦντα· ἃ γὰρ ἂν ἐκεῖνος ποιῇ, ταῦτα καὶ ὁ υἱὸς ὁμοίως ποιεῖ.	19 Ἀπεκρίθη τότε ὁ Ἰησοῦς καὶ τοὺς εἶπε· <σᾶς διαβεβαιώνω, ὅτι δὲν ἠμπορεῖ ὁ Υἱὸς νὰ πράττῃ ἀπὸ τὸν εὐατόν του τίποτε, ἐὰν δὲν βλέπῃ τὸν Πατέρα νὰ πράττῃ. Ὑπάρχει ἀπόλυτος ὁμοφωνία μεταξὺ Πατρὸς καὶ Υἱοῦ, διότι ἐκεῖνα ποὺ ἐνεργεῖ ὁ Πατήρ, κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον, τὰ ἴδια πράττει καὶ ὁ Υἱός.	19 Ἀπεκρίθη λοιπὸν ὁ Ἰησοῦς καὶ τοὺς εἶπεν· Ἐν πάσῃ ἀληθείᾳ σᾶς βεβαιῶ, ὅτι ὑπάρχει ἀπόλυτος συμφωνία μεταξὺ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Πατρὸς καὶ διὰ τοῦτο ὁ Υἱὸς εἶναι ἠθικῶς ἀδύνατον νὰ πράττῃ ἀπὸ τὸν ἑαυτόν του τίποτε, ἐὰν δὲν βλέπῃ τὸν Πατέρα νὰ πράττῃ τοῦτο. Διότι ἐκεῖνα, ποὺ ἐνεργεῖ ὁ Πατήρ, ταῦτα πράττει καὶ ὁ Υἱός, ἀκριβῶς ὅπως πράττει αὐτὰ ὁ Πατήρ, εἰς τρόπον ὥστε κοινὴ καὶ μία εἶναι ἡ θέλησις καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ ἐνέργεια Πατρὸς καὶ Υἱοῦ.
20 Ὁ γὰρ πατὴρ φιλεῖ τὸν υἱὸν καὶ πάντα δείκνυσιν αὐτῷ ἃ αὐτὸς ποιεῖ, καὶ μείζονα τούτων δείξει αὐτῷ ἔργα, ἵνα ὑμεῖς θαυμάζητε.	20 Διότι ὁ Πατὴρ ἀγαπᾷ τὸν Υἱὸν καὶ φανερώνει εἰς αὐτὸν πλήρως καὶ τελείως ὅλα ὅσα πράττει εἰς τὸν οὐρανὸ καὶ τὴν γῆν. Καὶ τοῦ δίδει τὸ δικαίωμα τὰ ἴδια καὶ αὐτὸς νὰ πράττῃ. Καὶ θὰ τοῦ φανερώσῃ ἀκόμη μεγαλύτερα καὶ σπουδαιότερα ἀπὸ αὐτά, ποὺ ἕως τώρα εἴδατε, διὰ νὰ θαυμάζετε καὶ σεῖς ἀκόμη, ποὺ μένετε εἰς τὴν ἀπιστίαν σας.	20 Ἡ συμφωνία δὲ αὐτὴ καὶ ἡ μία ἐνέργεια Πατρὸς καὶ Υἱοῦ βασίζεται καὶ ἐπὶ τῆς ἀγάπης, ποὺ τοὺς συνδέει. Διότι ὁ Πατὴρ ἀγαπᾷ μὲ ἄπειρον στοργὴν τὸν Υἱὸν καὶ δὲν κρύπτει τίποτε ἀπ' αὐτόν, ἀλλὰ φανερώνει εἰς αὐτὸν ὅλα, ὅσα πράττει ὁ Πατήρ, ὥστε καὶ διὰ τοῦ Υἱοῦ νὰ ἐνεργοῦνται ταῦτα. Καὶ ὑπερφυσικὰ ἔργα μεγαλύτερα ἀπὸ τὰ θαύματα αὐτά, ποὺ ἕως τώρα εἴδατε, θὰ δείξῃ εἰς τὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱόν του, ὥστε νὰ ἐνεργήσῃ καὶ ταῦτα ὁ Υἱός, διὰ νὰ θαυμάζετε σεῖς, οἱ ὁποῖοι τώρα ἀπιστεῖτε.
21 Ὥσπερ γὰρ ὁ πατὴρ ἐγείρει τοὺς νεκροὺς καὶ ζωοποιεῖ, οὓτω καὶ ὁ υἱὸς οὓ θέλει ζωοποιεῖ.	21 Διότι, ὅπως ὁ Πατὴρ ἀνασταίνει τοὺς νεκροὺς καὶ τοὺς δίδει ζωήν, ἔτσι καὶ ὁ Υἱὸς ἔχει ἀπεριόριστον ἐξουσίαν νὰ δίδῃ ζωὴν εἰς ὁποῖον θέλει καὶ κρίνει ἄξιον.	21 Ἀκόμη καὶ νεκροὺς θὰ ἀναστήσῃ ὁ Υἱός. Διότι, καθὼς ο Πατὴρ ἀνασταίνει τοὺς νεκροὺς καὶ δίδει ζωὴν εἰς αὐτούς, ἔτσι καὶ ὁ Υἱὸς ἔχει ἀπεριόριστον ἐξουσίαν καὶ δύναμιν, ὥστε νὰ δίδῃ ζωὴν ὄχι μόνον φυσικήν, ἀλλὰ καὶ ἠθικὴν καὶ πνευματικήν. Καὶ τὴν ἠθικὴν αὐτὴν ζωὴν τὴν μεταδίδει εἰς ὅποιον θέλει καὶ εἰς ὅποιον κρίνει ἄξιον νὰ τὴν μεταδώσῃ.
22 Οὐδὲ γὰρ ὁ πατὴρ κρίνει οὐδένα, ἀλλὰ τὴν κρίσιν πᾶσαν δέδωκε τῷ υἱῷ,	22 Ἔχει δὲ ἀκόμη τὸ δικαίωμα ὁ Υἱὸς νὰ κρίνῃ τοὺς πάντας, διότι ὁ Πατὴρ δὲν κρίνει καὶ δὲν δικάζει κανένα, ἀλλὰ ὅλην τὴν ἐξουσίαν τῆς κρίσεως τὴν ἔχει δώσει εἰς τὸν Υἱόν.	22 Ἔχει δὲ ὁ Υἱὸς τὴν ἐξουσίαν καὶ τὴν δύναμιν αὐτὴν ἀπεριόριστον, διότι ὁ Πατὴρ οὔτε τὸ ἔργον τοῦ κριτοῦ δὲν ἐφύλαξε διὰ τὸν ἑαυτόν του. Ὁ Πατὴρ δὲν δικάζει κανένα, ἀλλὰ τὴν ἐξουσίαν ὅλην τοῦ νὰ δικάζῃ καὶ νὰ κρίνῃ, ποῖος εἶναι καὶ ποῖος δὲν εἶναι ἄξιος νὰ λάβῃ ζωήν, τὴν ἔχει δώσει εἰς τὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱόν.
23 ἵνα πάντες τιμῶσι τὸν υἱὸν καθὼς τιμῶσι τὸν πατέρα. Ὁ μὴ τιμῶν τὸν υἱὸν οὐ τιμᾷ τὸν πατέρα τὸν πέμψαντα αὐτόν.	23 Καὶ ἔδωκεν ὅλα αὐτὰ εἰς τὸν Υἱόν, διὰ νὰ τιμοῦν καὶ προσκυνοῦν τὸν Υἱὸν ὅλοι, ὅπως τιμοῦν καὶ προσκυνοῦν τὸν Πατέρα. Ἐκεῖνος ποὺ δὲν τιμᾷ τὸν Υἱόν, δὲν τιμᾷ οὔτε τὸν Πατέρα, ὁ ὁποῖος τὸν ἔστειλεν εἰς τὸν κόσμον.	23 Καὶ ἔδωκεν ὁ Πατὴρ ὅλην αὐτὴν τὴν ἐξουσίαν εἰς τὸν Υἱόν, διὰ νὰ τιμοῦν καὶ λατρεύουν ὅλοι τὸν Υἱόν, καθὼς τιμοῦν καὶ λατρεύουν τὸν Πατέρα. Ἐκεῖνος ποὺ δὲν τιμᾷ τὸν Υἱόν, δὲν τιμᾷ οὔτε τὸν Πατέρα, ὁ ὁποῖος ἀπέστειλεν αὐτὸν εἰς τὸν κόσμον.
24 Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν.	24 Σᾶς διαβεβαιώνω, ὅτι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἀκούει τὴν διδασκαλίαν μου καὶ πιστεύει εἰς τὸν Πατέρα, ποὺ μὲ ἔστειλε, αὐτὸς ἔχει κερδήσει τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ δὲν θὰ περάσῃ ἀπὸ δίκην καὶ κρίσιν, ἀλλὰ ἔχει μεταβῆ πλέον ἀπὸ τὸν πνευματικὸν θάνατον τῆς ἁμαρτίας εἰς τὴν αἰώνιον ζωήν.	24 Ναί· ὁ Πατὴρ παρεχώρησεν εἰς τὸν Υἱὸν ἐξουσίαν νὰ δίδῃ ζωήν. Ἀληθῶς, ἀληθῶς σᾶς λέγω, ὅτι ἐκεῖνος, ποὺ ἀκούει καὶ ἐγκολπώνεται τὴν διδασκαλίαν μου καὶ πιστεύει εἰς τὸν Πατέρα μου, ὁ ὁποῖος μὲ ἔστειλεν εἰς τὸν κόσμον, ἔχει ἀπὸ αὐτῆς τῆς στιγμῆς ποὺ ἐπίστευσε, ζωὴν αἰώνιον καὶ δὲν θὰ ὑποβληθῇ αὐτὸς εἰς δίκην καὶ εἰς κρίσιν, ἀλλ’ ἔχει ἤδη μεταβῆ ἀπὸ τὸν πνευματικὸν τῆς ἁμαρτίας θάνατον εἰς τὴν ἀθάνατον καὶ αἰωνίαν ζωήν.
25 Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ νεκροὶ ἀκούσονται τῆς φωνῆς τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ ἀκούσαντες ζήσονται·	25 Ἀληθῶς σᾶς λέγω, ὅτι ἔρχεται ὥρα, καὶ ἡ ὥρα αὐτὴ εἶναι τώρα, ποὺ οἱ νεκροὶ πνευματικῶς ἄνθρωποι θὰ ἀκούσουν τὴν διδασκαλίαν τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ ὅσοι θὰ τὴν ἀκούσουν καὶ θὰ τὴν δεχθοῦν, θὰ ζήσουν εἰς αἰῶνας αἰώνων πλησίον τοῦ Θεοῦ.	25 Ἀληθῶς, ἀληθῶς σᾶς λέγω, ὅτι ἔρχεται ὥρα, καὶ ἡ ὥρα αὐτὴ ἦλθε τώρα, ὁπότε οἱ ἕνεκα τῆς ἁμαρτίας νεκροὶ πνευματικῶς ἄνθρωποι θὰ ἀκούσουν τὴν διδασκαλίαν τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ποὺ ὡς ἄλλη φωνὴ προσκλήσεως θὰ ἀπευθυνθῇ πρὸς αὐτούς, καὶ ὅσοι θὰ ἀκούσουν μὲ πρόθυμα τὰ αὐτιὰ τῆς ψυχῆς των τὴν φωνὴν αὐτήν, καὶ θὰ ἐγκολπωθοῦν τὰ ὅσα αὕτη διδάσκει καὶ παραγγέλλει, θὰ ζήσουν τὴν αἰωνίαν ζωήν.
26 ὥσπερ γὰρ ὁ πατὴρ ἔχει ζωὴν ἐν ἑαυτῷ, οὕτως ἔδωκε καὶ τῷ υἱῷ ζωὴν ἔχειν ἐν ἑαυτῷ·	26 Διότι ὅπως ὁ Πατὴρ ἔχει αἰωνίως ζωὴν μέσα του καὶ εἶναι ἡ ζωὴ καὶ ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς, ἔτσι ἔδωκε καὶ εἰς τὸν Υἱόν του, ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος, καὶ αὐτὸ τὸ μοναδικὸν μέσα εἰς ὅλην τὴν ἄλλην δημιουργίαν προσόν, νὰ ἔχῃ ζωὴν μέσα του καὶ νὰ μεταδίδῃ ζωὴν εἰς τοὺς ἄλλους.	26 Θὰ ζήσουν δέ, διότι ὁ Υἱός, εἰς τὴν φωνὴν καὶ διδασκαλίαν τοῦ ὁποίου ὑπακούουν, εἶναι πηγὴ ζωῆς. Πράγματι. Καθὼς ὁ Πατὴρ ἔχει ζωὴν μέσα του καὶ εἶναι ζωὴ ἀπὸ τὸν ἑαυτόν του, ἔτσι ἔδωκε καὶ εἰς τὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱόν του νὰ ἔχῃ μέσα του ζωὴν καὶ νὰ μεταδίδῃ αὐτὴν καὶ εἰς τοὺς ἄλλους.
27 καὶ ἐξουσίαν ἔδωκεν αὐτῷ καὶ κρίσιν ποιεῖν, ὅτι υἱὸς ἀνθρώπου ἐστί.	27 Καὶ τοῦ ἔδωκε ἀκόμη τὴν ἐξουσίαν νὰ κρίνῃ καὶ νὰ δικάζῃ τοὺς ἀνθρώπους. Διότι αὐτὸς ὁ μονογενὴς υἱός του ἔλαβε σάρκα καὶ ἔγινε ἄνθρωπος.	27 Καὶ ἔδωκεν ἀκόμη εἰς αὐτὸν ἐξουσίαν νὰ δικάζῃ καὶ νὰ ἐνεργῇ ὡς Κριτής, διότι εἶναι ὁ Μεσσίας, ποὺ ἔγινεν ἄνθρωπος καὶ ἐξωμοιώθη πρὸς ἐκείνους, τῶν ὁποίων εἶναι Κριτής.
28 Μὴ θαυμάζετε τοῦτο· ὅτι ἔρχεται ὥρα ἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσονται τῆς φωνῆς αὐτοῦ,	28 Μὴ θαυμάζετε δι' αὐτὸ ποὺ σᾶς εἶπα. Θὰ συμβοῦν καὶ ἄλλα πολὺ περισσότερον ἀξιοθαύμαστα, διότι ἔρχεται ὥρα, ποὺ ὅλοι οἱ νεκροί, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται θαμμένοι εἰς τὰ μνημεῖα, θὰ ἀκούσουν τὴν φωνὴν τοῦ Θεοῦ.	28 Μὴ ἐκπλήττεσθε δι’ αὐτό, ποὺ σᾶς εἶπα. Θὰ συμβοῦν πολὺ θαυμαστότερα ἀπὸ αὐτό. Διότι ἔρχεται ὥρα, κατὰ τὴν ὁποίαν ὅλοι οἱ πεθαμένοι, ποὺ θὰ εὑρίσκωνται ἕως τότε εἰς τὰ μνήματα, θὰ ἀκούσουν τὴν φωνὴν τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ποὺ θὰ τοὺς διατάσσῃ νὰ ἀναστηθοῦν.
29 καὶ ἐκπορεύσονται οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δὲ τὰ φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως.	29 Καὶ θὰ ἀναστηθοῦν καὶ θὰ βγοῦν ἀπὸ τὰ μνημεῖα· καὶ ὅσοι μὲν κατὰ τὴν ἐπίγειον ζωήν των ἔπραξαν τὰ ἀγαθά, θὰ ἀναστηθοῦν διὰ νὰ ἀπολαύσουν τὴν αἰωνίαν καὶ μακαρίαν ζωήν. Ὅσοι ὅμως ἔπραξαν τὰ κακά, θὰ ἀναστηθοῦν, διὰ νὰ κριθοῦν καὶ καταδικασθοῦν.	29 Καὶ θὰ βγοῦν ὅλοι ἀπὸ τὰ μνήματα, καὶ ὅσοι μὲν ἔπραξαν κατὰ τὸν ἐπίγειον βίον τους τὰ ἀγαθά, θὰ ἀναστηθοῦν διὰ νὰ ἀπολαύσουν ζωὴν αἰώνιον καὶ μακαρίαν, ἐκεῖνοι δὲ ποὺ ἔπραξαν τὰ κακά, θὰ ἀναστηθοῦν διὰ νὰ δικασθοῦν καὶ κατακριθοῦν.
30 Οὐ δύναμαι ἐγὼ ποιεῖν ἀπ' ἐμαυτοῦ οὐδέν. Καθὼς ἀκούω κρίνῳ, καὶ ἡ κρίσις ἡ ἐμὴ δικαία ἐστίν· ὅτι οὐ ζητῶ τὸ θέλημα τὸ ἐμόν, ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με πατρός.	30 Ἐγὼ θὰ εἶμαι ὁ κριτής των, ἀλλὰ ἐγὼ δὲν ἠμπορῶ νὰ πράττω τίποτε ἀπὸ τὸν ἑαυτόν μου, τὸ ὁποῖον νὰ μὴ τὸ θέλῃ ὁ Πατήρ. Ἀπόλυτος ἁρμονία ὑπάρχει μεταξὺ ἐμοῦ καὶ τοῦ Πατρός. Δι' αὐτό, καθὼς ἀκούω ἀπὸ τὸν Πατέρα, κρίνω, καὶ ἡ κρίσις μου εἶναι πάντοτε δικαία. Διότι ἐγὼ δὲν ζητῶ νὰ κάμνω τὸ θέλημά μου, ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ Πατρός, ποὺ μὲ ἔστειλεν εἰς τὸν κόσμον.	30 Θὰ δικασθοῦν δὲ ἀπὸ ἐμὲ μὲ πᾶσαν δικαιοσύνην. Διότι ἐγὼ καὶ τώρα καὶ πάντοτε δὲν δύναμαι νὰ πράττω τίποτε ἀπὸ τὸν ἑαυτόν μου, τὸ ὁποῖον νὰ μὴ θέλῃ καὶ ὁ Πατήρ μου. Καθὼς ἀκούω ἀπὸ τὸν Πατέρα, κρίνω σύμφωνα πρὸς ὅ,τι ὁ Πατὴρ πρὸς ἐμὲ τὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱόν του λέγει· καὶ ἡ κρίσις μου λοιπὸν εἶναι δικαία· διότι δὲν ζητῶ νὰ στήσω τὸ θέλημά μου, ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ Πατρός μου, ὁ ὁποῖος μὲ ἔστειλεν εἰς τὸν κόσμον καὶ ὁ ὁποῖος εἶναι εἰς ὅλα δίκαιος.
31 Ἐὰν ἐγὼ μαρτυρῶ περὶ ἐμεαυτοῦ, ἡ μαρτυρία μου οὐκ ἐστὶν ἀληθής.	31 Ἐὰν δὲ ἐγὼ μόνος μου δίδω διὰ τὸν εὐατόν μου μίαν τέτοιαν μαρτυρία, θὰ πῆτε ἴσως ὅτι ἡ μαρτυρία μου δὲν εἶναι ἀληθινὴ καὶ ἀξιόπιστος.	31 Ἴσως θὰ μοῦ εἴπητε, ὅτι δὲν πιστεύομεν εἰς αὐτά, ποὺ λέγεις διὰ τὸν ἑαυτόν σου, διότι στηρίζονται εἰς ἰδικήν σου ἐγωϊστικὴν μαρτυρίαν. Πράγματι· ἐὰν ἐγὼ μόνος δίδω μαρτυρίαν διὰ τὸν ἑαυτόν μου, ἡ μαρτυρία μου δὲν εἶναι ἀξιόπιστος.
32 Ἄλλος ἐστὶν ὁ μαρτυρῶν περὶ ἐμοῦ, καὶ οἶδα ὅτι ἀληθής ἐστιν ἡ μαρτυρία ἣν μαρτυρεῖ περὶ ἐμοῦ.	32 Ὅμως ἄλλος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ μαρτυρεῖ δι' ἐμέ, ὁ Πατήρ μου ὁ ἐπουράνιος, καὶ γνωρίζω ἄριστα καὶ κάλλιστα ὅτι εἶναι ἀπολύτως ἀληθινὴ ἡ μαρτυρία, τὴν ὁποίαν μαρτυρεῖ δι' ἐμέ.	32 Ἄλλος ὅμως δίδει μαρτυρίαν δι’ ἐμέ, ὁ ἐπουράνιος Πατήρ, καὶ λόγῳ τῆς ἰδιαιτέρας σχέσεώς μου πρὸς αὐτὸν πληροφορεῖται ἀλανθάστως ἡ συνείδησίς μου καὶ γνωρίζω καλῶς, ὅτι εἶναι ἀληθὴς ἡ μαρτυρία, τὴν ὁποίαν μαρτυρεῖ δι’ ἐμέ.
33 Ὑμεῖς ἀπεστάλκατε πρὸς Ἰωάννην, καὶ μεμαρτύκε τῇ ἀληθείᾳ·	33 Σᾶς ὑπενθυμίζω δέ, ὅτι σεῖς ἐστείλατε πρεσβείαν εἰς τὸν Ἰωάννην τὸν Βαπτιστὴν καὶ ἐκεῖνος ἔχει δώσει βαρυσήμαντον μαρτυρίαν διὰ τὴν ἀλήθειαν.	33 Ἐπειδὴ ὅμως σεῖς δὲν ἀκούετε τὴν φωνὴν αὐτὴν τοῦ Πατρός μου, καὶ ἐπιμένετε νὰ ζητῆτε ἐξωτερικὰς μαρτυρίας, σᾶς ὑπενθυμίζω, ὅτι σεῖς ἔχετε στείλει ἀπεσταλμένους πρὸς τὸν Ἰωάννην καὶ ἐκεῖνος ἔχει δώσει πρὸ πολλοῦ μαρτυρίαν διὰ τὴν ἀλήθειαν.
34 ἐγὼ δὲ οὐ παρὰ ἀνθρώπου τὴν μαρτυρίαν λαμβάνω, ἀλλὰ ταῦτα λέγω ἵνα ὑμεῖς σωθῆτε.	34 Ἐγὼ ὅμως, ποὺ ἔχω κατ' εὐθεῖαν τὴν μαρτυρίαν τοῦ Πατρός, δὲν ἔχω ἀνάγκην νὰ στηριχθῶ εἰς τὴν μαρτυρίαν ἀνθρώπου, ἔστω καὶ ἂν ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής, ὁ μέγας μεταξὺ τῶν προφητῶν. Ἀλλὰ σᾶς τὰ λέγω αὐτὰ καὶ σᾶς ὑπενθυμίζω τὴν μαρτυρίαν τοῦ Ἰωάννου, διὰ νὰ πεισθῆτε σεῖς εἰς αὐτόν, ποὺ τὸν θεωρεῖτε, καὶ πολὺ δικαίως, ὡς ἀξιόπιστον, καὶ βρῆτε ἔτσι τὴν σωτηρίαν.	34 Ἐγὼ ὅμως, ὁ ὁποῖος ἔχω τὴν πληροφορίαν, τὴν ὁποίαν ὁ Πατὴρ παρέχει ἀμέσως εἰς τὸ ἐσωτερικὸν τῆς συνειδήσεώς μου, δὲν βασίζομαι εἰς τὴν μαρτυρίαν, ἡ ὁποία δίδεται ἀπὸ ἄνθρωπον, ἔστω καὶ ἐὰν ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι ὁ Ἰωάννης. Ἀλλὰ λέγω ταῦτα διὰ τὴν μαρτυρίαν τοῦ Ἰωάννου, διὰ νὰ πεισθῆτε τουλάχιστον ἀπὸ τὴν μαρτυρίαν ἀνθρώπου, τὸν ὁποῖον θεωρεῖτε καὶ σεῖς ἀξιόπιστον, καὶ σωθῆτε.
35 Ἐκεῖνος ἦν ὁ λύχνος ὁ καιόμενος καὶ φαίνων, ὑμεῖς δὲ ἠθελήσατε ἀγαλλιαθῆναι πρὸς ὥραν ἐν τῷ φωτὶ αὐτοῦ.	35 Ἐκεῖνος ἦτο ἁπλῶς ὁ λύχνος, ποὺ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον τὸν ἤναψε καὶ ἔτσι ἐφώτιζε. Σεῖς δὲ ἠθελήσατε νὰ χαρῆτε μὲ τὸ φῶς τῆς διδασκαλίας του, ἀλλὰ δι' ὀλίγον μόνον χρόνον.	35 Ἐκεῖνος δὲν ἦτο, ὅπως ἐγώ, ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, ἀλλ' ἦτο ὁ λύχνος, ποὺ δὲν εἶχεν ἀπὸ τὸν ἑαυτόν του φῶς, ἀλλ’ ἤναψεν αὐτὸν τὸ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ δι’ αὐτὸ ἐφώτιζε, σεῖς δὲ ἠθελήσατε νὰ χαρῆτε μὲ τὸ φῶς τῆς διδασκαλίας του, ἀλλὰ δυστυχῶς δι’ ὀλίγον μόνον καιρόν.
36 Ἐγὼ δὲ ἔχω τὴν μαρτυρίαν μείζω τοῦ Ἰωάννου· τὰ γὰρ ἔργα ἃ ἔδωκέ μοι ὁ πατὴρ ἵνα τελειώσω αὐτά, αὐτὰ τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ, μαρτυρεῖ περὶ ἐμοῦ ὅτι ὁ πατὴρ μὲ ἀπέσταλκε.	36 Ἐγώ, ποὺ ὡς ἄλλος ἥλιος εἶμαι ἀπὸ τὸν εὐατόν μου φῶς, ἔχω μαρτυρίαν μεγαλυτέραν ἀπὸ τὴν μαρτυρίαν τοῦ Ἰωάννου καὶ αὐτὴ εἶναι τὰ καταπληκτικὰ θαύματα, ποὺ ἔδωκε τὴν ἐξουσίαν εἰς ἐμὲ τὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱὸν ὁ Πατήρ, νὰ πραγματοποιήσω εἰς τὸν τέλειον βαθμόν. Αὐτὰ λοιπὸν τὰ ἔργα, τὰ ὁποῖα ἐγὼ κάμνω, μαρτυροῦν δι' ἐμέ, ὅτι ὁ Πατὴρ μὲ ἔχει στείλει εἰς τὸν κόσμον.	36 Ἐγὼ ὅμως ἔχω νὰ σᾶς προβάλω ἀλάνθαστον μαρτυρίαν, ἡ ὁποία εἶναι μεγαλυτέρα ἀπὸ τὴν μαρτυρίαν τοῦ Ἰωάννου· διότι ἡ ὅλη θαυμαστὴ δρᾶσις μου ὡς Μεσσίου μὲ τὰ θαύματα καὶ καταπληκτικὰ ἔργα, ποὺ μοῦ ἀνέθεσεν ὁ Πατὴρ διὰ νὰ φέρω εἰς πέρας μὲ τὴν δύναμίν του, αὐτὰ τὰ ἔργα, τὰ ὁποῖα μόνος ἐγὼ ἐπιτελῶ, μαρτυροῦν δι’ ἐμέ, ὅτι ὁ Πατὴρ μὲ ἔχει ἀποστείλει εἰς τὸν κόσμον.
37 Καὶ ὁ πέμψας με πατήρ, αὐτὸς μεμαρτύρηκε περὶ ἐμοῦ. Οὔτε φωνὴν αὐτοῦ ἀκηκόατε πώποτε οὔτε εἶδος αὐτοῦ ἑωράκατε,	37 Καὶ ὁ Πατήρ, ποὺ μὲ ἔστειλε ἔχει ἀπὸ πολὺ καιρὸν μαρτυρήσει δι' ἐμὲ μέσα εἰς τὰ βιβλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἀλλὰ σεῖς οὔτε τὴν φωνὴν αὐτοῦ ἔχετε ποτὲ ἕως τώρα ἀκούσει οὔτε τὴν μορφήν του εἴδατε.	37 Καὶ ὁ Πατήρ, ποὺ μὲ ἀπέστειλεν εἰς τὸν κόσμον, αὐτὸς ἔχει δώσει πρὸ πολλοῦ εἰς τὰς Ἁγίας Γραφὰς μαρτυρίαν δι’ ἐμέ. Οὔτε τὴν φωνήν του ἔχετε ἀκούσει ποτὲ ἕως τώρα, οὔτε τὴν μορφήν του ἔχετε ἴδει, διότι ὁ Θεὸς εἶναι ἀόρατος καὶ δὲν τὸν ἀντιλαμβάνεται κανεὶς μὲ τὰς σωματικὰς αἰσθήσεις. Συνεπῶς καὶ τὴν μαρτυρίαν του δι’ ἐμὲ θὰ ἔπρεπε νὰ τὴν ζητήσετε εἰς τὰς Γραφάς.
38 καὶ τὸν λόγον αὐτοῦ οὐκ ἔχετε μένοντα ἐν ὑμῖν, ὅτι ὃν ἀπέστειλεν ἐκεῖνος, τούτῳ ὑμεῖς οὐ πιστεύετε.	38 Καὶ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ποὺ περιέχεται εἰς τὰς Γραφὰς δὲν τὸν ἔχετε δεχθῇ μὲ ὅλην σας τὴν καρδιά, ὥστε νὰ μένῃ μέσα σας. Καὶ ἀπόδειξις ὅτι δὲν πιστεύετε εἰς ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον ὁ Πατὴρ ἔστειλε εἰς τὸν κόσμον.	38 Ἀλλὰ σεῖς καὶ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ποὺ περιέχεται εἰς τὰς Ἁγίας Γραφάς, δὲν τὸν ἔχετε ἐγκολπωθῇ, ὥστε νὰ κατοικῇ μέσα σας· καὶ ἀπόδειξις τούτου εἶναι τὸ ὅτι εἰς αὐτόν, τὸν ὁποῖον ἐκεῖνος (ὁ Πατὴρ) ἀπέστειλεν εἰς τὸν κόσμον, εἰς τοῦτον σεῖς δὲν πιστεύετε.
39 Ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς, ὅτι ὑμεῖς δοκεῖτε ἐν αὐταῖς ζωὴν αἰώνιον ἔχειν· καὶ ἐκεῖναί εἰσιν αἱ μαρτυροῦσαι περὶ ἐμοῦ·	39 Λοιπόν, σεῖς πρέπει νὰ ἐρευνᾶτε τὰς Γραφὰς καὶ νὰ συλλαμβάνετε τὰ βαθύτερα αὐτῶν νοήματα, διότι καὶ σεῖς οἱ ἴδιοι πιστεύετε ὅτι μὲ τὴν ἔρευναν καὶ τὴν πίστιν εἰς αὐτὰς θὰ ἔχετε ζωὴν αἰώνιον. Καὶ αὐταὶ ἀκριβῶς αἱ Γραφαὶ εἶναι ποὺ μαρτυροῦν δι' ἐμέ.	39 Ἐξετάζετε μὲ προσκόλλησιν εἰς τὸ ἐξωτερικὸν γράμμα τὰς Ἁγίας Γραφάς, διότι νομίζετε, ὅτι μὲ μόνην τὴν ἀνάγνωσιν καὶ τὴν ἐξέτασιν ταύτην θὰ ἔχετε ζωὴν αἰώνιον. Καὶ ἐκεῖναι εἶναι, ποὺ μαρτυροῦν δι’ ἐμέ.
40 καὶ οὐ θέλετε ἐλθεῖν πρὸς με ἵνα ζωὴν ἔχητε.	40 Ἀλλὰ σεῖς, παρ' ὅλα ὅσα λέγουν αἱ Γραφαί, δὲν θέλετε νὰ ἔλθετε μὲ πίστιν πρὸς ἐμέ, διὰ νὰ ἔχετε ζωὴν αἰώνιον.	40 Καὶ ὅμως παρὰ τὴν περὶ ἐμοῦ μαρτυρίαν τῶν Γραφῶν δὲν θέλετε νὰ ἔλθετε πρὸς ἐμὲ διὰ νὰ ἔχητε ζωὴν αἰώνιον.
41 Δόξαν παρὰ ἀνθρώπων οὐ λαμβάνω·	41 Ἐγὼ δὲν ζητῶ νὰ λάβω δόξαν ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων,	41 Μὴ νομίσετε, ὅτι ἀπὸ ματαιοδοξίαν ζητῶ νὰ ἔλθετε πρὸς ἐμὲ ὡς μαθηταί μου. Ὄχι. Δὲν ἐπιδιώκω νὰ λάβω δόξαν ἀπὸ ἀνθρώπους.
42ἀλλ' ἔγνωκα ὑμᾶς ὅτι τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔχετε ἐν ἑαυτοῖς.	42 Ἀλλὰ σᾶς ἐγνώρισα πολὺ καλὰ καὶ εἶδα ὅτι δὲν ἔχετε μέσα σας τὴν ἀληθινὴν ἀγάπην πρὸς τὸν Θεόν.	42 Ἀλλὰ ἀπὸ τὴν συναναστροφήν μου μὲ σᾶς καὶ ἀπὸ τὴν προσωπικήν μου πεῖραν σᾶς ἔχω μάθει πολὺ καλὰ καὶ εἶμαι βέβαιος, ὅτι δὲν ἔχετε μέσα σας τὴν ἀγάπην πρὸς τὸν Θεόν.
43 Ἐγὼ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ πατρός μου, καὶ οὐ λαμβάνετέ με· ἐὰν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνος λήψεσθε.	43 Καὶ τοῦτο μαρτυρεῖται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἐνῶ ἐγὼ ἔχω ἔλθει ἐξ ὀνόματος τοῦ Πατρός μου, σεῖς ἐν τούτοις δὲν μὲ δέχεσθε καὶ δὲν πιστεύετε εἰς τὴν θείαν μου ἀποστολὴν καὶ διδασκαλίαν. Ἐὰν ὅμως ἔλθῃ κανένας ψευδομεσσίας, ποὺ θὰ κινῆται ἀπὸ ἰδιοτέλειαν καὶ προσωπικὴν φιλοδοξίαν, ἐκεῖνον θὰ τὸν δεχθῆτε διότι θὰ κολακεύῃ τὰς ἀδυναμίας σας.	43 Ἀποδεικνύεται δὲ τοῦτο ἀπὸ τὸ ὅτι ἐγὼ ἦλθον ἐξ ὀνόματος τοῦ Πατρός μου, ὡς ἀντιπρόσωπός του, ποὺ φανερώνει τὸ ὄνομά του καὶ τὸ θέλημά του, καὶ ὅμως δὲν μὲ δέχεσθε καὶ δὲν πιστεύετε εἰς τὴν θείαν ἀποστολήν μου. Ἐὰν ἔλθῃ ἄλλος, ψευδὴς Μεσσίας, ποὺ θὰ ἐπιδιώκῃ τὸ ἰδικόν του συμφέρον καὶ τὴν δόξαν τοῦ ἰδικοῦ του ὀνόματος, ἐκεῖνον θὰ τὸν ὑποδεχθῆτε.
44 Πῶς δύνασθε ὑμεῖς πιστεῦσαι, δόξαν παρὰ ἀλλήλων λαμβάνοντες, καὶ τὴν δόξαν τὴν παρὰ τοῦ μόνου Θεοῦ οὐ ζητεῖτε;	44 Καὶ πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ πιστέψετε εἰς τὴν ἀλήθειαν σεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐπιδιώκετε νὰ παίρνετε δόξαν καὶ τιμὴν ὁ ἔνας ἀπὸ τὸν ἄλλον καὶ δὲν ζητεῖτε τὴν ἀληθινὴν δόξαν, ἡ ὁποία προέρχεται ἀπὸ τὸν ἔναν καὶ μόνον Θεόν;	44 Ἀλλὰ πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ πιστεύσετε, σεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐπιδιώκετε νὰ λαμβάνετε δόξαν ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλον καὶ δὲν ζητεῖτε τὴν δόξαν, ἡ ὁποία πηγάζει ἀπὸ τὸν ἕνα καὶ μόνον Θεόν;
45 Μὴ δοκεῖτε ὅτι ἐγὼ κατηγορήσω ὑμῶν πρὸς τὸν πατέρα· ἐστὶν ὁ κατηγορῶν ὑμῶν Μωϋσῆς, εἰς ὃν ὑμεῖς ἠλπίκατε.	45 Μὴ νομίζετε ὅτι ἐγὼ θὰ σᾶς κατηγορήσω εἰς τὸν Πατέρα. Ὑπάρχει ἄλλος ποὺ σᾶς κατηγορεῖ καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ Μωϋσῆς, εἰς τὸν ὁποῖον σεῖς ἔχετε στηρίξει τὰς ἐλπίδας σας.	45 Μὴ φαντάζεσθε, ὅτι ἐγὼ θὰ σᾶς κατηγορήσω εἰς τὸν Πατέρα. Ὑπάρχει ἄλλος, ποὺ σᾶς κατηγορεῖ, ὁ Μωϋσῆς, εἰς τὸν ὁποῖον σεῖς ἔχετε στηρίξει τὰς ἐλπίδας σας.
46 Εἰ γὰρ ἐπιστεύετε Μωϋσεῖ, ἐπιστεύετε ἂν ἐμοί· περὶ γὰρ ἐμοῦ ἐκεῖνος ἔγραψεν.	46 Διότι ἐὰν ἐπιστεύατε εἰς τὸν Μωϋσέα, θὰ ἐπιστεύατε καὶ εἰς ἐμέ· Ἐπειδὴ ἐκεῖνος πολλὰ ἔγραψε καὶ προεικόνισε καὶ προδιετύπωσε δι' ἐμέ.	46 Καὶ εἶναι κατήγορός σας ὁ Μωϋσῆς, διότι οὔτε εἰς ἐκείνου τοὺς λόγους πιστεύετε. Διότι ἐὰν ἐπιστεύατε εἰς τὸν Μωϋσῆν, θὰ ἐπιστεύατε καὶ εἰς ἐμέ. Διότι περὶ ἐμοῦ ἐκεῖνος ἔγραψε προφητικῶς καὶ εἰς πολλὰ μέρη τῶν συγγραμμάτων του, εἴτε μὲ τύπους καὶ εἰκόνας, εἴτε μὲ σαφεῖς προρρήσεις προλέγεται ὁ ἔρχομός μου.
47 Εἰ δὲ τοῖς ἐκείνου γράμμασιν οὐ πιστεύετε, πῶς τοῖς ἐμοῖς ρήμασι πιστεύσετε;	47 Ἐάν, λοιπόν, εἰς τὰ γραμμένα ἀπὸ ἐκεῖνον δὲν πιστεύετε, πῶς θὰ πιστεύσετε εἰς τὰ ἰδικά μου λόγια;>	47 Ἐὰν δὲ δὲν πιστεύετε εἰς ὅσα ἔχει γράψει ἐκεῖνος, ποὺ τόσον πολὺ τὸν ὑπολήπτεσθε, πῶς θὰ πιστεύσετε εἰς τοὺς λόγους τοὺς ἰδικούς μου, τὸν ὁποῖον διὰ πρώτην φορὰν βλέπετε καὶ ἀκούετε;