Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
παράγων εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ
γενετῆς· |
αὶ
καθὼς ἐπερνοῦσεν ὁ Κύριος κάποιον
δρόμον τῆς πόλεως, εἶδε ἕνα
τυφλὸν ἐκ γενετῆς. |
αὶ
ἐνῷ διέβαινεν ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ
τὸ μέσον τῆς πόλεως, εἶδεν ἄνθρωπον,
ὁ ὁποῖος εἶχε γεννηθῇ τυφλός.
|
2
καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ
μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ραββί,
τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς
αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ;
|
2
Καὶ τὸν ἠρώτησαν οἱ μαθηταί
του, λέγοντες· <Διδάσκαλε, ποιὸς
ἡμάρτησε, αὐτὸς ἢ οἱ γονεῖς
του, διὰ νὰ γεννηθῇ τυφλός; (Τὸ
πρῶτο εἶναι ἀδύνατον, τὸ δεύτερον
εἶναι ἄδικον. Τότε διατὶ ἐγεννήθη
τυφλός;)> |
2
Καὶ τὸν ἡρώτησαν οἱ μαθηταί του καὶ
τοῦ εἶπαν· Διδάσκαλε, ποῖος ἡμάρτησε,
διὰ νὰ γεννηθῇ ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς
τυφλός; Ἡμάρτησεν αὐτός, ὅταν ἦτο
άκόμη μέσα εἰς τὴν κοιλίαν τῆς μητέρας του,
ἢ ἡμάρτησαν οἱ γονεῖς του καὶ
διὰ τὰς ἁμαρτίας ἐκείνων τιμωρεῖται
αὐτός; |
3
Ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· οὔτε οὗτος
ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ,
ἀλλ' ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ
Θεοῦ ἐν αὐτῷ. |
3
Ἀπήντησεν ὁ Ἰησοῦς· <οὔτε
αὐτὸς ἡμάρτησε οὔτε οἱ
γονεῖς του. Ἀλλὰ ἐγεννήθη τυφλός,
διὰ νὰ φανερωθοῦν, μὲ τὴν θαυματουργικὴν
θεραπείαν, τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ.
|
3
Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς· οὔτε
αὐτὸς ἡμάρτησεν, οὔτε οἱ γονεῖς
του. Ἀλλ’ ἐγεννήθη τυφλός, διὰ νὰ
φανερωθοῦν διὰ τῆς ὑπερφυσικῆς
θεραπείας τῶν ὀφθαλμῶν του τὰ ἔργα,
ποὺ ἡ δύναμις καὶ ἡ ἀγαθότης
τοῦ Θεοῦ ἐργάζεται. |
4
Ἐμὲ δεῖ ἐργάζεσθαι τὰ
ἔργα τοῦ πέμψαντός με ἕως ἡμέρα
ἐστίν· ἔρχεται νὺξ ὅτε
οὐδεὶς δύναται ἐργάζεσθαι.
|
4
Ἐγὼ πρέπει νὰ ἐργάζωμαι
τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος
μὲ ἔστειλεν εἰς τὸν κόσμον,
ἕως ὅτου εἶναι ἡμέρα. Ἔρχεται
ἡ νύκτα δηλαδὴ ἡ ἐκδημία
ἀπὸ τὸν κόσμον αὐτόν,
κατὰ τὴν ὁποίαν κανεὶς πλέον
ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους δὲν
ἠμπορεῖ νὰ πραγματοποιῇ ἔργα.
|
4
Ἐγὼ πρέπει νὰ ἐργάζωμαι τὰ πρὸς
σωτηρίαν τοῦ ἀνθρώπου ἔργα τοῦ Θεοῦ,
ὁ ὁποῖος μὲ ἔστειλεν εἰς
τὸν κόσμον, ἐφ’ ὅσον ζῶ εἰς
τὴν παροῦσαν ζωήν. Ἔρχεται ὁ μέλλων
βίος, ὁπότε, ὅπως καὶ κατὰ τὴν
διάρκειαν τῆς νυκτὸς καταπαύουν τὰ ἔργα
των οἱ ἄνθρωποι, ἔτσι καὶ τότε κανεὶς
πλέον δὲν θὰ δύναται νὰ ἐργάζεται
πρὸς πλήρωσιν τῆς ἀποστολῆς του. Δὲν
πρέπει λοιπὸν οὔτε στιγμὴν νὰ χάνω.
|
5
Ὅταν ἐν τῷ κόσμῳ ὦ, φῶς
εἰμι τοῦ κόσμου.
|
5
Ἐγώ, ἐφ' ὅσον εὑρίσκομαι
εἰς τὸν κόσμον, εἶμαι φῶς τοῦ
κόσμου μὲ τὴν διδασκαλίαν μου, μὲ
τὰ θαύματά μου, μὲ τὴν ζωήν
μου>. |
5
Ἐφ’ ὅσον εἶμαι εἰς τὸν κόσμον,
μὲ τὴν διδασκαλίαν καὶ τὰ θαύματά
μου εἶμαι φῶς τοῦ κόσμου.
|
6
Ταῦτα εἰπὼν ἔπτυσε χαμαὶ καὶ
ἐποίησε πηλὸν ἐκ τοῦ πτύσματος,
καὶ ἐπέχρισε τὸν πηλὸν ἐπὶ
τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ
|
6
Ἀφοῦ δὲ εἶπε αὐτὰ ἔπτυσε
κάτω, ἔκαμε πηλὸν καὶ ἔβαλε
τὸν πηλὸν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς
τοῦ τυφλοῦ |
6
Ὅταν δὲ εἶπεν αὐτά, ἔπτυσε χάμω
καὶ ἔκαμε πηλὸν καὶ ἔχρισε μὲ
αὐτὸν τὰ μάτια τοῦ τυφλοῦ.
|
7
καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὕπαγε νίψαι
εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ,
ὃ ἑρμηνεύεται ἀπεσταλμένος.
Ἀπῆλθεν οὖν καὶ ἐνίψατο,
καὶ ἦλθε βλέπων.
|
7
καὶ τοῦ εἶπε· <πήγαινε καὶ
νίψου εἰς τὴν δεξαμενὴν τοῦ
Σιλωάμ>-αὐτὸ τὸ ὄνομα μεταφράζεται
εἰς τὴν ἑλληνικὴν ἀπεσταλμένος.
Ἐπῆγε τότε ἐκεῖνος καὶ
ἐνίφθη καὶ ἦλθε εἰς τὸ
σπίτι του βλέπων. |
7
Καὶ δοκιμάζων τὴν πίστιν τοῦ τυφλοῦ,
εἶπεν εἰς αὐτόν· Πήγαινε, νίψου εἰς
τὴν στέρναν τοῦ Σιλωάμ (ὄνομα ἑβραϊκὸν
ποὺ μεταφράζεται εἰς τὴν ἑλληνικὴν
ἀπεσταλμένος). Ὕστερα λοιπὸν ἀπὸ
τὴν παραγγελίαν αὐτὴν τοῦ Ἰησοῦ
ἐπῆγεν ὁ τυφλὸς ἐκεῖ καὶ
ἐνίφθη, καὶ ἦλθεν εἰς τὸ σπίτι
του μὲ μάτια ὑγιῆ. |
8
Οἱ οὖν γείτονες καὶ οἱ θεωροῦντες
αὐτὸν τὸ πρότερον ὅτι τυφλὸς
ἦν, ἔλεγον· οὐχ οὗτός ἐστιν
ὁ καθήμενος καὶ προσαιτῶν;
|
8
Οἱ γείτονες, λοιπόν, καὶ ὅσοι
τὸν ἔβλεπαν προηγουμένως ὅτι ἦτο
τυφλός, ἔλεγαν· <δὲν εἶναι
αὐτός, ποὺ ἐκάθητο καὶ
ἐζητοῦσε ἐλεημοσύνην;>
|
8
Οἱ γείτονες λοιπὸν καὶ ὅσοι τὸν
ἔβλεπαν προτήτερα, ὅτι ἦτο τυφλός, ἔλεγαν·
Δὲν εἶναι αὐτός, ποὺ ἐκάθητο
καὶ ἐζήτει ἀπὸ τοὺς διαβάτας
ἐλεημοσύνην; |
9
Ἄλλοι ἔλεγον ὅτι οὗτός ἐστιν·
ἄλλοι δὲ ὅτι ὅμοιος αὐτῷ
ἐστι. Ἐκεῖνος ἔλεγεν ὅτι ἐγώ
εἰμι. |
9
Ἄλλοι ἔλεγαν ὅτι <αὐτὸς εἶναι>.
Ἄλλοι δὲ ὅτι <κάποιος ἄλλος,
ὅμοιος μὲ αὐτὸν εἶναι>. Ἐκεῖνος
ὅμως ἔλεγεν ὅτι <ἐγὼ εἶμαι,
ὁ τέως τυφλός>. |
9
Ἄλλοι ἔλεγαν, ὅτι αὐτὸς εἶναι.
Ἄλλοι ὅμως ἔλεγαν ὅτι δὲν εἶναι
αὐτός, ἄλλα κάποιος ἄλλος, ὅμοιος
πρὸς αὐτόν. Ἐκεῖνος ἔλεγεν,
ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ τυφλός, ποὺ
προτήτερα ἐζήτουν ἐλεημοσύνην.
|
10
Ἔλεγον οὖν αὐτῷ· πῶς ἀνεῴχθησάν
σου οἱ ὀφθαλμοί;
|
10
Τότε τὸν ἐρωτοῦσαν ἐκεῖνοι
<πῶς ἀνοίχθησαν καὶ ἐθεραπεύθηκαν
τὰ μάτια σου;> |
10
Κατόπιν λοιπὸν τῆς βεβαιώσεως αὐτῆς
τοῦ τυφλοῦ, τοῦ ἔλεγαν ἐκεῖνοι·
Πῶς ἐθεραπεύθησαν τὰ μάτια σου;
|
11
Ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπεν·
ἄνθρωπος λεγόμενος Ἰησοῦς πηλὸν
ἐποίησε καὶ ἐπέχρισέ μου
τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ εἰπέ
μοι· ὕπαγε εἰς τὴν κολυμβήθραν
τοῦ Σιλωὰμ καὶ νίψαι· ἀπελθὼν
δὲ καὶ νιψάμενος ἀνέβλεψα.
|
11
Ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπεν·
<ἔνας ἄνθρωπος, λεγόμενος Ἰησοῦς,
ἔκαμε πηλόν, μοῦ ἄλειψε τοὺς
ὀφθαλμοὺς καὶ μοῦ εἶπε·
Πήγαινε στὴν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωὰμ
καὶ νίψου. Ἐπῆγα, ἐνίφθηκα
καὶ ἀπέκτησα τὸ φῶς μου>.
|
11
Ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπεν·
Ἕνας ἄνθρωπος, ποὺ ὀνομάζεται Ἰησοῦς,
ἔκαμε πηλόν, καὶ μοῦ ἄλειψε μὲ
αὐτὸν τὰ μάτια καὶ μοῦ εἶπε·
Πήγαινε εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωὰμ
καὶ νίψου. Ἀφοῦ δὲ ἐπῆγα
ἐκεῖ καὶ ἐνίφθην, ἀπέκτησα τὸ
φῶς μου. |
12
Εἶπον οὖν αὐτῷ· ποῦ ἐστιν
ἐκεῖνος; Λέγει· οὐκ οἶδα.
|
12
Τοῦ εἶπαν· <ποῦ εἶναι ἐκεῖνος;>
Τοὺς λέγει· <δὲν ξέρω>.
|
12
Κατόπιν λοιπὸν τῆς πληροφορίας ταύτης τοῦ
θεραπευθέντος τυφλοῦ, τοῦ εἶπαν οἱ
Ἰουδαῖοι· Ποὺ εἶναι ἐκεῖνος;
Ἀπεκρίθη αὐτός· δὲν ἠξεύρω.
|
13
Ἄγουσιν αὐτὸν πρὸς τοὺς Φαρισαίους,
τόν ποτε τυφλόν. |
13
Ὁδηγοῦν τότε τὸν τέως τυφλὸν
πρὸς τοὺς Φαρισαίους.
|
13
Ὠδήγησαν τότε πρὸς τοὺς Φαρισαίους αὐτόν,
ποὺ ἄλλοτε ἦτο τυφλὸς καὶ ἤδη
εἶχε θεραπευθῆ ὁριστικῶς.
|
14
Ἦν δὲ σάββατον ὅτε τὸν πηλὸν
ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς καὶ
ἀνέῳξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς
|
14
Ἦτο δὲ Σάββατον, ὅταν ὁ Ἰησοῦς
ἔκαμε τὸν πηλὸν καὶ ἄνοιξε τὰ
μάτια τοῦ τυφλοῦ. |
14
Ὅταν δὲ ὁ Ἰησοῦς ἔκαμε
τὸν πηλὸν καὶ ἤνοιξε τὰ μάτια
τοῦ τυφλοῦ, ἦτο ἡμέρα Σαββάτου.
|
15
Πάλιν οὖν ἠρώτων αὐτὸν
καὶ οἱ Φαρισαῖοι πῶς ἀνέβλεψεν.
Ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· πηλὸν
ἐπέθηκέ μου ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμούς,
καὶ ἐνιψάμην, καὶ βλέπω.
|
15
Οἱ Φαρισαῖοι τὸν ἠρώτησαν καὶ
αὐτοὶ πάλιν, πὼς ἀπέκτησεν
τὸ φῶς του. Ἐκεῖνος δὲ τοὺς
εἶπεν· <ἕνας ἄνθρωπος ἔβαλε
πηλὸν ἐπάνω εἰς τὰ μάτια
μου καὶ ἐγὼ ἐνίφθηκα καὶ
τώρα βλέπω>. |
15
Ὅταν λοιπὸν τὸν ὠδήγησαν πρὸς
τοὺς Φαρισαίους, τὸν ἐξήταζαν καὶ
τὸν ἡρώτων αὐτοὶ πάλιν, πῶς
ἐθεραπεύθη καὶ ἀπέκτησε τὸ φῶς
του. Ἐκεῖνος δὲ τοὺς εἶπεν·
Αὐτὸς ποὺ μὲ ἐθεράπευσε, μοῦ
ἔβαλε πηλὸν ἐπάνω εἰς τὰ μάτια
μου καὶ κατόπιν αὐτοῦ ἐγὼ ἐνίφθην
καὶ βλέπω. |
16
Ἔλεγον οὖν ἐκ τῶν Φαρισαίων
τινές· οὗτος ὁ ἄνθρωπος οὐκ
ἐστὶ παρὰ τοῦ Θεοῦ, ὅτι
τὸ σάββατον οὐ τηρεῖ. Ἄλλοι
ἔλεγον· πῶς δύναται ἄνθρωπος
ἁμαρτωλὸς τοιαῦτα σημεῖα ποιεῖν;
Καὶ σχίσμα ἦν ἐν αὐτοῖς.
|
16
Ἔλεγαν, λοιπόν, μερικοὶ ἀπὸ
τοὺς Φαρισαίους· <αὐτὸς ὁ
ἄνθρωπος δὲν εἶναι ἀπὸ τὸν
Θεόν, διότι δὲν τηρεῖ τὴν ἀργίαν
τοῦ Σαββάτου>. Ἄλλοι ἔλεγαν·
<πῶς εἶναι δυνατὸν ἔνας ἁμαρτωλὸς
ἄνθρωπος νὰ κάνῃ τέτοια καταπληκτικὰ
θαύματα;> Διχογνωμία καὶ διαίρεσις
ἔγινε μεταξύ των. |
16
Ἔλεγον λοιπὸν μερικοὶ ἀπὸ τοὺς
Φαρισαίους· Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος
δὲν ἔχει σταλῇ ἀπὸ τὸν
Θεόν, διότι δὲν φυλάττει τὴν ἀργίαν τοῦ
Σαββάτου. Ἄλλοι ἔλεγον· Πῶς εἶναι
δυνατὸν ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς νὰ
κάμνῃ τέτοια ἀποδεικτικὰ καὶ σημαδιακὰ
θαύματα; Καὶ διεφώνουν μεταξύ των.
|
17
Λέγουσι τῷ τυφλῷ πάλιν· σὺ
τί λέγεις περὶ αὐτοῦ, ὅτι
ἤνοιξέ σου τοὺς ὀφθαλμούς; Ὁ
δὲ εἶπεν ὅτι προφήτης ἐστίν.
|
17
Λέγουν πάλιν εἰς τὸν τυφλόν·
<σὺ τί λέγεις διὰ τὸν ἄνθρωπον
αὐτόν; Ζητοῦμεν τὴν γνώμην σου,
διότι τοὺς ἰδικούς σου ὀφθαλμοὺς
ἄνοιξε>. ᾿Εκεῖνος ἀπήντησεν·
<λέγω, ὅτι εἶναι προφήτης>.
|
17
Καὶ ἐπειδὴ ἡ διαφωνία των παρετείνετο,
ἤρχισαν πάλιν νὰ ἐξετάζουν τὸν τυφλὸν
καὶ εἶπαν πρὸς αὐτόν· Σὺ
τί λέγεις διὰ τὸν ἄνθρωπον αὐτόν;
Ἀξίζει νὰ ἀκουσθῇ καὶ ἡ
ἰδική σου γνώμη, διότι τὰ ἰδικά σου μάτια
ἐθεράπευσεν ἐκεῖνος καὶ σὺ περισσότερον
ἀπὸ κάθε ἄλλον γνωρίζεις τὰ περιστατικὰ
τῆς θεραπείας σου. Αὐτὸς δὲ τοὺς
εἶπεν· Ἐγὼ λέγω, ὅτι εἶναι
προφήτης. |
18
Οὐκ ἐπίστευσον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι
περὶ αὐτοῦ ὅτι τυφλὸς ἦν
καὶ ἀνέβλεψεν, ἕως ὅτου ἐφώνησαν
τοὺς γονεῖς αὐτοῦ τοῦ ἀναβλέψαντος
|
18
Δὲν ἐπίστευσαν οἱ Ἰουδαῖοι
δι' αὐτὸν ὅτι ἦτο τυφλὸς καὶ
ἐθεραπεύθη, ἕως ὅτου ἐκάλεσαν
τοὺς γονεῖς του |
18
Κατόπιν λοιπὸν ἀπὸ τὸν χαρακτηρισμὸν
αὐτόν, ποὺ ἔκαμεν ὁ θεραπευθεῖς
τυφλὸς διὰ τὸν Ἰησοῦν, καὶ
διὰ τὸν ὁποῖον δυσηρεστήθησαν οἱ
Ἰουδαῖοι, ἐκεῖνοι δὲν ἐπίστευσαν
δι’ αὐτόν, ὅτι ἦτο τυφλὸς καὶ
ἀπέκτησε πραγματικὰ τὸ φῶς του, ἕως
ὅτου ἀπεφάσισαν καὶ ἐφώναξαν τοὺς
γονεῖς αὐτοῦ, ποὺ ἀνέβλεψε.
|
19
καὶ ἠρώτησαν αὐτοὺς λέγοντες·
οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ὑμῶν,
ὃν ὑμεῖς λέγετε ὅτι τυφλὸς
ἐγεννήθη; Πῶς οὖν ἄρτι βλέπει;
|
19
καὶ τοὺς ἠρώτησαν, λέγοντες·
<αὐτὸς εἶναι ὁ υἱός
σας, διὰ τὸν ὁποῖον σεῖς λέγετε
ὅτι ἐγεννήθη τυφλός; Πῶς λοιπὸν
τώρα βλέπει;> |
19 Καὶ τοὺς ἠρώτησαν
καὶ εἶπαν· Αὐτὸς εἶναι
ὁ υἱός σας, διὰ τὸν ὁποῖον
σεῖς ἐπιμένετε νὰ βεβαιώνετε, ὅτι
ἐγεννήθη τυφλός; Πῶς λοιπόν, ἀφοῦ
ἐγεννήθη τυφλός, βλέπει τώρα;
|
20
Ἀπεκρίθησαν δὲ αὐτοῖς οἱ
γονεῖς αὐτοῦ καὶ εἶπον·
οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ
υἱὸς ἡμῶν καὶ ὅτι τυφλὸς
ἐγεννήθη·
|
20
Ἀπήντησαν δὲ οἱ γονεῖς αὐτοῦ
καὶ τοὺς εἶπαν· <ξέρομεν καλὰ
ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ υἱός
μας καὶ ὅτι ἐγεννήθη τυφλός.
|
20
Ἀπεκρίθησαν δὲ εἰς αὐτοὺς οἱ
γονεῖς του καὶ εἶπαν· Γνωρίζομεν καλά,
ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ υἱός
μας καὶ ὅτι ἐγεννήθη τυφλός.
|
21
πῶς δὲ νῦν βλέπει οὐκ οἴδαμεν,
ἢ τίς ἤνοιξεν αὐτοῦ τοὺς
ὀφθαλμοὺς ὑμεῖς οὐκ οἴδαμεν·
αὐτὸς ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν
ἐρωτήσατε, αὐτὸς περὶ ἑαυτοῦ
λαλήσει. |
21
Πῶς ὅμως τώρα βλέπει δὲν ξέρομεν,
ἢ ποιὸς τοῦ ἄνοιξε τὰ μάτια
ἡμεῖς δὲν γνωρίζομεν. Αὐτὸς
ἡλικίαν ἔχει, ἐρωτήσατέ
τον, καὶ αὐτὸς διὰ τὸν εὐατόν
του θὰ σᾶς ὁμιλήσῃ>. (Δὲν
ὑπερασπίζονται οἱ γονεῖς τὸν
Χριστόν, τὸν ὁποῖον ἄλωστε καὶ
δὲν εἶχαν ἰδεῖ, ἀλλ' οὔτε
καὶ τὸν κατηγοροῦν. Ἀφίνουν
τὸν υἱόν των, καθὸ ἐνήλικον
καὶ ἀρκετὰ ἱκανὸν νὰ ὑπερασπισθῇ
τὸν εὐεργέτην του). |
21
Πῶς ὅμως βλέπει τώρα, δὲν ἠξεύρομεν·
ἢ ποῖος τοῦ ἐθεράπευσε καὶ τοῦ
ἤνοιξε τὰ μάτια, ἡμεῖς δὲν ἠξεύρομεν.
Αὐτὸς ἔχει ἡλικίαν, καὶ συνεπῶς
ἀντελήφθη, πῶς καὶ ἀπὸ ποῖον
ἔγινεν ἡ θεραπεία του· αὐτὸν
λοιπὸν ἐρωτήσατε, αὐτὸς θὰ ὁμιλήσῃ
διὰ τὸν ἑαυτόν του, καὶ θὰ σᾶς
εἴπῃ τί τοῦ συνέβη. |
22
Ταῦτα εἶπον οἱ γονεῖς αὐτοῦ,
ὅτι ἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους·
ἤδη γὰρ συνετέθειντο οἱ Ἰουδαῖοι
ἵνα, ἐάν τις ὁμολογήσῃ
Χριστόν, ἀποσυνάγωγος γένηται.
|
22
Ὡμίλησαν δὲ ἔτσι οἱ γονεῖς
του, διότι ἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους·
ἐπειδὴ ἀπὸ καιρὸν εἶχαν
συμφωνήσει καὶ ἀποφασίσει οἱ
ἄρχοντες τῶν Ἑβραίων νὰ διωχθῇ
καὶ νὰ μὴ γίνῃ δεκτὸς
εἰς τὴν συναγωγήν, ὅποιος θὰ
ὠμολογοῦσε ὅτι αὐτὸς ποὺ
κάνει τὰ θαύματα εἶναι ὁ Χριστός.
|
22
Ὡμίλησαν δὲ οὕτω πως οἱ γονεῖς
τοῦ τυφλοῦ, ἐπειδὴ ἐφοβοῦντο
τοὺς προκρίτους Ἰουδαίους· διότι εἶχαν
πρὸ πολλοῦ συμφωνήσει οἱ Ἰουδαῖοι
νὰ ἀποκηρυχθῇ καὶ ἀποδιωχθῇ
ἀπὸ τὴν συναγωγήν, ὅποιος θὰ
ὡμολόγει αὐτὸν ὅτι εἶναι ὁ
Χριστός. |
23
Διὰ τοῦτο οἱ γονεῖς αὐτοῦ
εἶπον ὅτι ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν
ἐρωτήσατε. |
23
Διὰ τοῦτο καὶ οἱ γονεῖς τοῦ
τυφλοῦ εἶπαν ὅτι <ὁ υἱός
μας ἡλικίαν ἔχει, ἐρωτήσατέ
τον>. |
23
Ἐξ αἰτίας λοιπὸν τοῦ φόβου των, μήπως
ἀποδιωχθοῦν καὶ αὐτοὶ ἀπὸ
τὴν συναγωγήν, εἶπαν οἱ γονεῖς του,
ὅτι ἔχει ὥριμον ἡλικίαν ὁ υἱός
μας, αὐτὸν ἐρωτήσατε.
|
24
Ἐφώνησαν οὖν ἐκ δευτέρου τὸν
ἄνθρωπον ὃς ἦν τυφλός, καὶ εἶπον
αὐτῷ· δὸς δόξαν τῷ Θεῷ·
ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι ὁ ἄνθρωπος
οὗτος ἁμαρτωλός ἐστιν.
|
24
Ἐκάλεσαν τότε δευτέραν φορὰν
τὸν ἄνθρωπον, ποὺ ἦτο τυφλὸς
καὶ τοῦ εἶπαν· <δόξασε τὸν
Θεόν, ὁ ὁποῖος σὲ ἐθεράπευσε,
ἀλλὰ φυλάξου ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον
αὐτόν, τὸν ὁποῖον προηγουμένως
ὠνόμασες προφήτην. Ἡμεῖς ποὺ
μελετῶμεν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ,
γνωρίζομεν καλὰ καὶ διαβεβαιώνομεν
ὅτι αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος εἶναι
ἁμαρτωλός>. |
24 Ἀφοῦ λοιπὸν
ἀπὸ τοὺς γονεῖς τοῦ τυφλοῦ
δὲν ἠμπόρεσαν νὰ πληροφορηθοῦν τίποτε
πρὸς διάψευσιν τῆς θεραπείας του ἢ πρὸς
κατάκρισιν τοῦ Ἰησοῦ, ἐφώναξαν οἱ
Ἰουδαῖοι διὰ δευτέραν φορὰν τὸν
ἄνθρωπον, ποὺ ἦτο τυφλός, καὶ τοῦ
εἶπαν· Δόξασε τὸν Θεόν, ὁμολογῶν
ὅτι ἐπλανήθης καὶ ἀναγνωρίζων τὴν
ἀλήθειαν περὶ αὐτοῦ, ὁ ὁποῖος
σὲ ἐθεράπευσε· ἡμεῖς λόγῳ
τῆς θέσεως καὶ τοῦ ἀξιώματός μας εἴμεθα
εἰς θέσιν νὰ ἠξεύρωμεν καλά, ὅτι ὁ
ἄνθρωπος αὐτός, ποὺ καταλύει τὴν ἀργίαν
τοῦ Σαββάτου, εἶναι ἁμαρτωλός.
|
25
Ἀπεκρίθη οὖν ἐκεῖνος καὶ
εἶπεν· εἰ ἁμαρτωλός ἐστιν
οὐκ οἶδα· ἓν οἶδα, ὅτι
τυφλὸς ὢν ἄρτι βλέπω.
|
25
Ἀπήντησε τότε ἐκεῖνος καὶ
τοὺς εἶπε· <ἐὰν εἶναι
ἁμαρτωλός, δὲν ἠξεύρω, ἕνα
μόνον ἠξεύρω καλά· ὅτι
ἐνῶ ἤμουν τυφλός, τώρα βλέπω>.
|
25
Ἀπεκρίθη λοιπὸν ἐκεῖνος καὶ
εἶπεν· Ἐὰν ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς
εἶναι ἁμαρτωλός, δὲν ἠξεύρω, καὶ
δι’ αὐτὸ ἀποφεύγω νὰ ἐκφράσω
γνώμην περὶ αὐτοῦ· ἠξεύρω ὅμως
καλὰ ἕνα γεγονός, ὅτι δηλαδὴ ἐνῷ
προτήτερα ἦμουν τυφλός, τώρα βλέπω.
|
26
Εἶπον δὲ αὐτῷ πάλιν· τί
ἐποίησέ σοι; Πῶς ἤνοιξέ
σου τοὺς ὀφθαλμούς;
|
26
Εἶπαν δὲ πάλιν εἰς αὐτόν·
<τί σοῦ ἔκαμε; Πῶς σοῦ ἐθεράπευσε
τὰ μάτια;> |
26
Ἐπειδὴ δὲ ἡ νέα αὐτὴ βεβαίωσις
τοῦ θεραπευθέντος τυφλοῦ δεν τοὺς ἔκαμε
καλὴν ἐντύπωσιν, εἶπον πάλιν εἰς αὐτόν·
Τί σοῦ ἔκαμε; Πῶς σὲ ἐθεράπευσε
καὶ πῶς σου ἄνοιξε τὰ μάτια;
|
27
Ἀπεκρίθη αὐτοῖς· εἶπον
ὑμῖν ἤδη, καὶ οὐκ ἠκούσατε·
τί πάλιν θέλετε ἀκούειν; Μὴ
καὶ ὑμεῖς θέλετε αὐτοῦ
μαθηταὶ γενέσθαι; |
27
Ἀπήντησεν εἰς αὐτούς· <πρὸ
ὀλίγου σᾶς εἶπα καὶ δὲν
τὸ ἐπροσέξατε· διατὶ θέλετε
πάλιν νὰ ἀκούσετε τὰ ἴδια;
Μήπως καὶ σεῖς θέλετε νὰ γίνετε
μαθηταί του;> |
27
Ἀπεκρίθη εἰς αὐτούς· Μόλις πρὸ
ὀλίγου σᾶς εἶπα καὶ δὲν ἠθελήσατε
νὰ προσέξετε καὶ νὰ παραδεχθῆτε ὅ,τι
σᾶς εἶπα. Διατὶ τώρα θέλετε νὰ ἀκούσετε
πάλιν τὰ ἴδια; Μήπως καὶ σεῖς θέλετε
νὰ γίνετε μαθηταί του; |
28
Ἐλοιδόρησαν αὐτὸν καὶ εἶπον·
σὺ εἶ μαθητὴς ἐκείνου·
ἡμεῖς δὲ τοῦ Μωϋσέως ἐσμὲν
μαθηταί. |
28
Τὸν ὕβρισαν τότε καὶ μὲ περιφρόνησιν
τοῦ εἶπαν· <σὺ εἷσαι μαθητὴς
ἐκείνου. Ἡμεῖς ὅμως εἵμεθα
μαθηταὶ τοῦ Μωϋσέως.
|
28
Τοῦ ὡμίλησαν τότε ὑβριστικῶς καὶ
περιφρονητικῶς καὶ τοῦ εἶπαν·
Σὺ εἶσαι μαθητῆς ἐκείνου· ἡμεῖς
ὅμως εἴμεθα τοῦ Μωϋσέως μαθηταί.
|
29
Ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι Μωϋσεῖ λελάληκεν
ὁ Θεός· τοῦτον δὲ οὐκ οἴδαμεν
πόθεν ἐστίν. |
29
Ἡμεῖς οἱ μορφωμένοι καὶ ἄρχοντες
τοῦ λαοῦ, ξέρομεν ὅτι εἰς τὸν
Μωϋσέα ὡμίλησεν ὁ Θεός. Αὐτὸς
δὲ μᾶς εἶναι ἄγνωστος καὶ δὲν
γνωρίζομεν ἀπὸ ποῦ εἶνα καὶ
ἀπὸ ποῦ ἔρχεται>. |
29
Ἡμεῖς ποὺ εἴμεθα σπουδασμένοι καὶ
ἀνεγνωρισμένοι ἄρχοντες τοῦ ἔθνους,
ἠξεύρομεν, ὅτι ὁ Θεὸς ἔχει ὁμιλήσει
εἰς τὸν Μωϋσην καὶ εἰς κανένα ἄλλον·
αὐτὸς μᾶς εἶναι ἄγνωστος καὶ
δὲν ἠξεύρομεν ἀπὸ ποὺ εἶναι
καὶ ἀπὸ ποὺ ἐστάλῃ.
|
30
Ἀπεκρίθῃ ὁ ἄνθρωπος καὶ
εἶπεν αὐτοῖς· ἐν γὰρ τούτῳ
θαυμαστόν ἐστιν, ὅτι ὑμεῖς οὐκ
οἴδατε πόθεν ἐστί, καὶ ἀνέῳξέ
μου τοὺς ὀφθαλμούς.
|
30
Ἀπήντησεν ὁ ἄνθρωπος καὶ τοὺς
εἶπεν· <ἐδῶ εἶναι τὸ
παράδοξον· ὅτι σεῖς δὲν ξέρετε
ἀπὸ ποῦ εἶναι, ἐὰν εἶναι
ἀπὸ τὸν Θεὸν ἢ ὄχι, καὶ
ὅμως μοῦ ἄνοιξε τὰ μάτια νὰ
βλέπω. |
30
Ἀπεκρίθη ὁ ἄνθρωπος καὶ τοὺς
εἶπεν· Ἀλλ’ ἀκριβῶς τὸ
γεγονὸς αὐτὸ προκαλεῖ θαυμασμὸν
καὶ ἔκπληξιν, ὅτι δηλαδὴ σεῖς
δὲν ξεύρετε τὸν ἄνθρωπον αὐτόν, ἐὰν
ἔχῃ σταλῇ ἀπὸ τὸν Θεὸν
καὶ ἀπὸ ποὺ εἶναι· καὶ
ὅμως ἄγνωστος αὐτὸς
εἰς σᾶς μοῦ ἤνοιξε τὰ μάτια.
|
31
Οἴδαμεν δὲ ὅτι ἁμαρτωλῶν ὁ
Θεὸς οὐκ ἀκούει, ἀλλ' ἐάν
τις θεοσεβὴς ᾖ καὶ τὸ θέλημα
αὐτοῦ ποιῇ, τούτου ἀκούει.
|
31
Ξέρομε δὲ ὅλοι πολὺ καλά, ὅτι
ὁ Θεὸς ἁμαρτωλοὺς δὲν ἀκούει,
ἀλλὰ ἂν κανεὶς εἶναι θεοσεβὴς
καὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ πράττῃ
αὐτὸν ὁ Θεὸς ἀκούει.
|
31
Εἶναι δὲ γνωστὸν καὶ τὸ ἠξεύρομεν
ὅλοι, ὅτι ὁ Θεὸς δὲν ἀκούει
τοὺς ἁμαρτωλούς. Ἀλλ’ ἐὰν κανεὶς
σέβεται τὸν Θεὸν καὶ ἐκτελῇ
τὸ θέλημά του, τοῦτον ὁ Θεὸς ἀκούει.
|
32
Ἐκ τοῦ αἰῶνος οὐκ ἠκούσθη
ὅτι ἤνοιξέ τις ὀφθαλμοὺς τυφλοῦ
γεγεννημένου. |
32
Ἀπὸ τότε δὲ ποὺ ὑπάρχει
ὁ κόσμος ἕως σήμερα δὲν ἔχει
ἀκουσθῇ ποτὲ ὅτι ἐθεράπευσε
κάποιος ἄνθρωπος τοὺς ὀφθαλμοὺς
τυφλοῦ ἐκ γενετῆς. |
32
Ἀφ’ ὅτου ὑπάρχει κόσμος, δὲν ἠκούσθῃ
ποτέ, ὅτι ἐθεράπευσε κάποιος μάτια ἀνθρώπου,
ποὺ νὰ ἔχῃ γεννηθῇ τυφλός. Πρώτην
φορὰν συνετελέσθῃ ἕνα τέτοιο θαῦμα,
καὶ αὐτός, ποὺ τὸ ἔκαμε, πρέπει
νὰ ἔχῃ ἀποστολὴν θείαν.
|
33
Εἰ μὴ ἦν οὗτος παρὰ Θεοῦ,
οὐκ ἡδύνατο ποιεῖν οὐδέν.
|
33
Ἐὰν αὐτὸς δὲν ἦτο σταλμένος
ἀπὸ τὸν Θεόν, δὲν θὰ ἠμποροῦσε
νὰ κάνῃ οὔτε τὸ παραμικρὸν
θαῦμα>. |
33
Ἐὰν ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς δὲν
ἦτο ἀπεσταλμένος ἀπὸ τὸν Θεόν,
δὲν θὰ ἠμποροῦσε νὰ κάμῃ
τίποτε, οὔτε παραμικρόν τι θαῦμα.
|
34
Ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ·
ἐν ἁμαρτίαις σὺ ἐγεννήθης
ὅλος, καὶ σὺ διδάσκεις ἡμᾶς;
Καὶ ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω.
|
34
Γεμᾶτοι ἀγανάκτησιν ἐκεῖνοι
τοῦ ἀπήντησαν· <ἐκ γενετῆς
σὺ εἷσαι ζυμωμένος ὁλόκληρος
μὲ τὰς ἁμαρτίας καὶ σὺ
τολμᾷς νὰ διδάσκῃς ἡμᾶς;>
Καὶ τὸν ἔβγαλαν ἔξω ἀπὸ
τὸν τόπον τῆς συνεδριάσεώς των.
|
34
Ἀπεκρίθησαν ἐκεῖνοι καὶ τοῦ
εἶπαν· Σὺ ἐγεννήθης βουτηγμένος ὁλόκληρος
εἰς τὴν ἁμαρτίαν, ὅπως ἀποδεικνύεται
ἀπὸ τὴν τύφλωσιν, ποὺ ἀπὸ
τὴν κοιλίαν τῆς μητρός σου εἶχες. Καὶ
σὺ ὁ ἄθλιος καὶ ἁμαρτωλὸς
διδάσκεις ἡμᾶς, ποὺ εἴμεθα οἱ
περισσότερον σπουδασμένοι ὅλου τοῦ ἔθνους;
Καὶ τὸν ἔβγαλαν ἔξω ἀπὸ
τὸν τόπον, ποὺ συνεδρίαζαν, μὲ τὴν
διάθεσιν νὰ τὸν ἀποκόψουν καὶ ἀπὸ
τὴν συμμετοχὴν τῆς θρησκευτικῆς λατρείας.
|
35
Ἤκουσεν ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐξέβαλον
αὐτὸν ἔξω, καὶ εὐρὼν αὐτὸν
εἶπεν αὐτῷ· σὺ πιστεύεις
εἰς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ;
|
35
Ἤκουσεν ὁ Ἰησοῦς ὅτι τὸν
ἔβγαλαν ἔξω καὶ ὅταν τὸν εὑρῆκε,
τοῦ εἶπε· <σὺ παρ' ὅλα ὅσα
λέγουν οἱ ἄρχοντες τῶν Ἑβραίων,
πιστεύεις εἰς τὸν Υἱὸν τοῦ
Θεοῦ;>
|
35
Ἤκουσεν ἐν τῷ μεταξὺ ὁ Ἰησοῦς,
ὅτι τὸν ἔβγαλαν ἔξω διὰ τὴν
παρρησίαν, μὲ τὴν ὁποίαν διεκήρυττε τὴν
ἀλήθειαν καὶ ἀφοῦ τὸν ηὗρε,
τοῦ εἶπε· Σὺ, ἀντιθέτως πρὸς
τοὺς ἀπίστους Ἰουδαίους, πιστεύεις εἰς
τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ;
|
36
Ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπε·
καὶ τίς ἐστι, Κύριε, ἵνα πιστεύσω
εἰς αὐτόν; |
36
Ἀπήντησεν ἐκεῖνος καὶ εἶπεν·
<καὶ ποιὸς εἶναι, Κύριε, διὰ
νὰ πιστεύσω εἰς αὐτόν;>
|
36
Ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπε·
Καὶ ποῖος εἶναι, Κύριε, διὰ νὰ
τὸν πιστεύσω; |
37
Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς·
καὶ ἑώρακας αὐτὸν καὶ
ὁ λαλῶν μετὰ σοῦ ἐκεῖνός
ἐστιν. |
37
Τοῦ εἶπε δὲ ὁ Ἰησοῦς·
<καὶ τὸν εἶδες καὶ αὐτὸς
ποὺ ὁμιλεῖ μαζῆ σου ἐκεῖνος
εἶναι>. |
37
Εἶπε δὲ τότε εἰς αὐτὸν ὁ
Ἰησοῦς· Καὶ τὸν ἔχεις ἴδει
τώρα μὲ τὰ μάτια σου καὶ αὐτός, ποὺ
ὁμιλεῖ τὴν στιγμὴν αὐτὴν
μαζί σου, ἐκεῖνος εἶναι ὁ Υἱὸς
τοῦ Θεοῦ. |
38
Ὁ δὲ ἔφη· πιστεύω, Κύριε·
καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ.
|
38
Αὐτὸς δέ, φωτισθεὶς ἀπὸ
χάριν Θεοῦ, εἶπε· <πιστεύω
μὲ ὅλην μου τὴν ψυχήν, Κύριε>·
καὶ ἐπροσκύνησε αὐτὸν ὡς
ἀπεσταλμένος πράγματι ἀπὸ τὸν
Θεόν. |
38
Αὐτὸς δὲ εἶπε· Πιστεύω, Κύριε·
καὶ τὸν ἐπροσκύνησεν ὡς Υἱὸν
τοῦ Θεοῦ καὶ Κύριον. |
39
Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· εἰς
κρῖμα ἐγὼ εἰς τὸν κόσμον
τοῦτον ἦλθον, ἵνα οἱ μὴ βλέποντες
βλέπωσι καὶ οἱ βλέποντες τυφλοὶ
γένωνται. |
39
Εἶπε τότε ὁ Ἰησοῦς· <ἐγὼ
ἦλθα εἰς τὸν κόσμον αὐτόν,
διὰ νὰ γίνῃ κρίσις καὶ
διάκρισις μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων,
νὰ ξεχωρίσουν οἱ ἀγαθοὶ ἀπὸ
τοὺς κακούς. Καὶ ἔτσι αὐτοὶ
ποὺ θεωροῦνται ἀπὸ τοὺς γραμματεῖς
καὶ Φαρισαίους ὅτι εἶναι βυθισμένοι
εἰς τὸ σκοτάδι τῆς ἀγνοίας,
ὅτι εἶναι τυφλοὶ καὶ δὲν βλέπουν,
θὰ ἴδουν τὸ φῶς τῆς ἀληθείας.
Καὶ ἐκεῖνοι ποὺ θεωροῦν τὸν
ἑαυτόν των φωτισμένον, θὰ καταντήσουν
ἕνεκα τῆς ὑψηλοφροσύνης τῶν
τυφλοὶ πνευματικῶς>. |
39
Καὶ κατόπιν ἀπὸ τὴν πίστιν αὐτήν,
ποὺ ἐξεδήλωσεν ὁ θεραπευθεὶς τυφλὸς
κατ’ ἀντίθεσιν πρὸς τὴν ἀπιστίαν τῶν
Ἰουδαίων, εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· Ἦλθον
ἐγὼ εἰς τὸν κόσμον αὐτὸν
διὰ νὰ γίνῃ κρίσις καὶ διὰ νὰ
ξεχωρισθοῦν οἱ καλοπροαίρετοι ἀπὸ
τοὺς διεστραμμένους. Καὶ ἔτσι θὰ ἐπακολουθήσῃ
ὡς ἀποτέλεσμα τοῦτο: ἐκεῖνοι
ποὺ θεωροῦνται ἀπὸ τοὺς ἐντριβεῖς
τοῦ νόμου γραμματεῖς ὡς τυφλοὶ καὶ
βυθισμένοι εἰς τὸ σκότος τῆς ἀγνοίας
καὶ τῆς πλάνης, αὐτοὶ θὰ ἴδουν
τὸ φῶς τῆς ἀληθείας· καὶ
ἐκεῖνοι ποὺ παρουσιάζουν τοὺς ἑαυτούς
των ὡς γνώστας τῶν Γραφῶν καὶ φρονοῦν
ἀλαζονικῶς ὅτι βλέπουν, θὰ καταντήσουν
εἰς πνευματικὴν τύφλωσιν. |
40
Καὶ ἤκουσαν ἐκ τῶν Φαρισαίων
ταῦτα οἱ ὄντες μετ' αὐτοῦ, καὶ
εἶπον αὐτῷ· μὴ καὶ ἡμεῖς
τυφλοί ἐσμεν; |
40
Καὶ ἤκουσαν αὐτὰ μερικοὶ ἀπὸ
τοὺς Φαρισαίους, ποὺ ἔτυχε νὰ
βρίσκονται κοντά του, καὶ τοῦ εἶπαν·
<μήπως εἵμεθα καὶ ἡμεῖς τυφλοὶ
πνευματικῶς;> |
40
Καὶ ἤκουσαν αὐτὰ ἐκεῖνοι
ἀπὸ τοὺς Φαρισαίους, ποὺ ἦσαν
πλησίον του καὶ τοῦ εἶπαν· Μήπως καὶ
ἡμεῖς, οἱ ἀνεγνωρισμένοι τοῦ
ἔθνους διδάσκαλοι, εἴμεθα πνευματικῶς τυφλοὶ
καὶ πρέπει νὰ γίνωμεν μαθηταί σου διὰ νὰ
ἀνοίξουν τὰ μάτια μας; |
41
Εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς·
εἰ τυφλοὶ ἦτε, οὐκ ἂν εἴχετε
ἁμαρτίαν· νῦν δὲ λέγετε
ὅτι βλέπομεν· ἡ οὖν ἁμαρτία
ὑμῶν μένει. |
41
Τοὺς εἶπε δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς·
<ἐὰν ἤσαστε τυφλοὶ καὶ δὲν
ἐγνωρίζατε τὰς Γραφάς, δὲν θὰ
εἴχατε ἁμαρτίαν. Τώρα ὅμως λέγετε
ὅτι· Γνωρίζομεν τὰς Γραφὰς καὶ
βλέπομεν. Διὰ τοῦτο ἡ ἁμαρτία
σας μένει ἀσυγχώρητος, ἐπειδὴ
γίνεται μὲ ἐπίγνωσιν>.
|
41
Εἶπε δὲ πρὸς αὐτοὺς ὁ
Ἰησοῦς· Ἐὰν ἤσασθε τυφλοὶ
καὶ δὲν εἴχατε γνῶσιν τῆς Γραφῆς,
δὲν θὰ εἴχατε ἁμαρτίαν διὰ τὴν
ἀπιστίαν, ποὺ δεικνύετε εἰς ἐμέ. Διότι
ἡ ἀπιστία σας θὰ προήρχετο ἐξ ἀγνοίας
καὶ οὐχὶ ἐκ πονηρᾶς καὶ
διεστραμμένης διαθέσεως. Τώρα ὅμως λέγετε, ὅτι
γνωρίζομεν καλὰ τὸν νόμον καὶ βλέπομεν μὴ
ἔχοντες ἀνάγκην νὰ μᾶς διδάξῃ
καὶ νὰ μᾶς ὁδηγήσῃ ἄλλος.
Ἡ ἁμάρτια σας λοιπόν, ἀφοῦ εἶναι
ἁμαρτία ἐν γνώσει, μένει καὶ δὲν συγχωρεῖται.
|