Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
ἤκουσεν ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις
Ἰουδίθ, θυγάτηρ Μεραρί, υἱοῦ
Ὤξ, υἱοῦ Ἰωσήφ, υἱοῦ
Ὀζιήλ, υἱοῦ Ἐλκία, υἱοῦ
Ἠλιού, υἱοῦ Χελκίου, υἱοῦ
Ἐλιάβ, υἱοῦ Ναθαναήλ, υἱοῦ
Σαλαμιήλ, υἱοῦ Σαρασαδαΐ, υἱοῦ
Ἰσραήλ.
|
ατὰ
τὰς ἡμέρας ἐκείνας ἐπληροφορήθη
τὰ δραματικὰ αὐτὰ γεγονότα ἡ
Ἰουδίθ, θυγάτηρ τοῦ Μεραρί,
υἱοῦ τοῦ Ὤξ, υἱοῦ τοῦ
Ἰωσήφ, υἱοῦ τοῦ Ὀζιήλ,
υἱοῦ τοῦ Ἐλκία, υἱοῦ
τοῦ Ἠλιού, υἱοῦ τοῦ Χελκίου,
υἱοῦ τοῦ Ἐλιάβ, υἱοῦ
τοῦ Ναθαναήλ, υἱοῦ τοῦ Σαλαμιήλ,
υἱοῦ τοῦ Σαρασαδαῒ τοῦ Ἰσραηλίτου.
|
ὰ
ὅσα εἶπεν ὁ ἄρχων Ὀζίας
εἰς τὸν λαὸν τῆς Βαιτυλούας διὰ
τὰ γεγονότα τῆς πολιορκίας, τὰ ἐπληροφορήθη
καὶ ἡ Ἰουδίθ, ποὺ ἦτο κόρη τοῦ
Μεραρί, ὁ πατέρας τῆς Ἰουδὶθ ἦτο
υἱὸς τοῦ Ὢς καὶ ἔγγονος
τὸ Ἰωσήφ. Οἱ ἄλλοι πρόγονοί του κατὰ
σειρὰν ἦσαν οἱ ἑξῆς: Ὀζιήλ,
Ἐλκίας, Ἡλιού, Χελκίας, Ἐλιάβ,
Ναθαναήλ, Σαλαμιήλ, Σαρασαδαῒ καὶ Ἰσραήλ
(ἢ Ἰακώβ). |
2
Καὶ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς Μανασσῆς
τῆς φυλῆς αὐτῆς καὶ τῆς
πατριᾶς αὐτῆς, καὶ ἀπέθανεν
ἐν ἡμέραις θερισμοῦ κριθῶν·
|
2
Ὁ σύζυγός της ὁ Μανασσῆς, ὁ
ὁποῖος κατήγετο ἀπὸ τὴν
αὐτὴν φυλὴν καὶ τὴν αὐτὴν
πατριαρχικὴν οἰκογένειαν ἀπὸ
τὴν ὁποίαν κατήγετο καὶ ἐκείνη,
εἶχεν ἀποθάνει κατὰ τὸ θέρος,
εἰς τὰς ἡμέρας τοῦ θερισμοῦ
τῆς κριθῆς.
|
2
Ὁ σύζυγος τῆς Ἰουδίθ, ποὺ ἐλέγετο
Μανασσῆς καὶ κατήγετο ἀπὸ τὴν
φυλήν της καὶ τὴν πατριαρχικὴν οἰκογένειάν
της, ἀπέθανε κατὰ τὸν καιρὸν ποὺ
ἐθέριζαν τὰ κριθάρια.
|
3
ἐπέστη γὰρ ἐπὶ τοῦ δεσμεύοντας
τὸ δράγμα ἐν τῷ πεδίῳ,
καὶ ὁ καύσων ἦλθεν ἐπὶ
τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ ἔπεσεν
ἐπὶ τὴν κλίνην καὶ ἐτελεύτησεν
ἐν Βαιτυλούᾳ τῃ πόλει αὐτοῦ,
καὶ ἔθαψαν αὐτὸν μετὰ τῶν
πατέρων αὐτοῦ ἐν τῷ ἀγρῷ
τῷ ἀνὰ μέσον Δωθαΐμ καὶ Βαλαμών.
|
3
Ὅταν, δηλαδή, αὐτὸς εὑρίσκετο
πλησίον τοῦ ἀνθρώπου ποὺ ἐδενε
εἰς τὸν ἀγρὸν τὰ δεμάτια
τῶν στάχυων, ὁ καυστικὸς ἥλιος
προσέβαλε τὴν κεφαλήν του καὶ αὐτὸς
ἔπεσεν εἰς τὴν κλίνην ἄρρωστος
καὶ ἀπέθανεν εἰς τὴν πόλιν
Βαιτυλούα. Τὸν ἔθαψαν δὲ μαζῆ
μὲ τοὺς πατέρας του εἰς τὸν
ἀγρόν, ὁ ὁποῖος εὑρίσκετο
μεταξὺ Δωθαΐμ καὶ Βαλαμών.
|
3
Συγκεκριμένως, καθὼς ἐστέκετο δίπλα
εἰς κάποιον ἐργάτην, ποὺ ἔδενε ἕνα
δεμάτι κριθάρι εἰς τὸ χωράφι του, ποὺ ἦτο
εἰς τὴν πεδιάδα, τὸν ἐκτύπησεν
ὁ καστικὸς ἥλιος καὶ ἔπαθεν
ἠλίασιν. Ἔπεσε λοιπὸν εἰς τὸ
κρεββάτι του εἰς τὴν οἰκίαν του, ποὺ
εὑρίσκετο εἰς τὴν πόλιν τοῦ Βαιτυλούαν,
καὶ ἀπέθανεν ἐκεῖ τὸν ἔθαψαν
δὲ μαζὶ μὲ τοὺς προγόνους του εἰς
τὸν τάφον, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὸ
χωράφι του, τὸ ὁποῖον ἦτο ἀνάμεσα
εἰς τὴν Δωθαΐμ καὶ τὴν Βαλαμών.
|
4
Καὶ ἦν Ἰουδὶθ ἐν τῷ οἴκῳ
αὐτῆς χηρεύουσα ἔτη τρία καὶ
μῆνας τέσσαρας. |
4
Ἡ Ἰουδὶθ ἀπὸ τῆς ἐποχῆς
ἐκείνης ἔμενεν εἰς τὸ σπίτι
της χήρα ἐπὶ τρία ἔτη καὶ
τέσσαρας μῆνας.
|
4
Ἔτσι ἡ Ἰουδὶθ ἔμενεν ἀπὸ
τότε χήρα εἰς τὸ σπίτι της ἐπὶ τρία
χρόνια καὶ τέσσερις μῆνες. |
5
Καὶ ἐποίησεν ἑαυτῇ σκηνὴν
ἐπὶ τοῦ δώματος τοῦ οἴκου
αὐτῆς καὶ ἐπέθηκεν ἐπὶ
τὴν ὀσφὺν αὐτῆς σάκκον,
καὶ ἦν ἐπ' αὐτῆς τὰ ἱμάτια
τῆς χηρεύσεως αὐτῆς. |
5
Αὐτὴ εἶχε στήσει σκηνὴν ἐπάνω
εἰς τὸ λιακωτὸ τῆς κατοικίας
της, ἐζώσθη γύρω ἀπὸ τὴν
ὀσφύν της τὸν σάκκον καὶ ἐφοροῦσε
ἀκόμη τὰ ἐνδύματα τῆς
χηρείας της.
|
5
Ἔστησε δὲ διὰ τὸν ἑαυτόν
της μίαν σκηνὴν εἰς τὸ δῶμα (ταράτσαν)
τῆς κατοικίας της καί, ἀφοῦ ἔβαλε
γύρω ἀπὸ τὴν μέσην της ἕνα τρίχινον
σάκκον, ποὺ ἦτο δεῖγμα πένθους, ἐφοροῦσε
διαρκῶς τὰ πένθιμα ἐνδύματα τῆς χηρείας
της. |
6
Καὶ ἐνήστευε πάσας τὰς ἡμέρας
χηρεύσεως αὐτῆς, χωρὶς προσαββάτων
καὶ σαββάτων καὶ προνουμηνιῶν καὶ
νουμηνιῶν καὶ ἑορτῶν καὶ χαρμοσυνῶν
οἴκου Ἰσραήλ. |
6
Αὐτὴ ἐνήστευεν ὅλας τὰς
ἡμέρας τῆς χηρείας
της, πλὴν τῆς παραμονῆς
τοῦ Σαββάτου καὶ τοῦ Σαββάτου,
τῆς παραμονῆς τῶν νουμηνιῶν καὶ
τῶν νουμηνιῶν καὶ ἀκόμη πλὴν
τῶν ἄλλων ἑορτῶν
καὶ τῶν χαρμοσύνων
τελετῶν τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.
|
6
Ἐνήστευε δὲ καθ’ ὅλας τὰς ἡμέρας
τῆς χηρείας της, μὲ ἐξαίρεσιν τὰς
παραμονὰς τῶν Σαββάτων καὶ τὰ Σάββατα,
τὰς παραμονὰς τῶν πρώτων ἡμερῶν
κάθε μηνὸς καὶ τὰς πρωτομηνιάς, καθὼς
καὶ τὰς ἄλλας ἑορτὰς καὶ
χαρμοσύνους ἡμέρας τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ
λαοῦ. |
7
Καὶ ἦν καλὴ τῷ εἴδει καὶ
ὡραία τῇ ὄψει σφόδρα· καὶ
ὑπελίπετο αὐτῇ Μανασσῆς, ὁ
ἀνὴρ αὐτῆς, χρυσίον καὶ
ἀργύριον καὶ παῖδας καὶ παιδίσκας
καὶ κτήνη καὶ ἀγρούς, καὶ
ἔμενεν ἐπ' αὐτῶν. |
7
Αὐτὴ ἦτο ὡραία καὶ πολὺ
ἑλκυστικὴ εἰς τὴν
ἐμφάνισίν της. Ὁ σύζυγός
της, ὁ Μανασσῆς, εἶχεν
ἀφήσει εἰς
αὐτὴν χρυσίον καὶ
ἀργύριον, δούλους καὶ δούλας
καὶ κτήνη καὶ ἀγρούς, ἐπὶ
τῶν ὁποίων αὐτὴ
ἦτο κυρία.
|
7
Εἶχε δὲ αὐτὴ πολὺ καλὴν
σωματικὴν διάπλασιν καὶ ἦτο πολὺ ὡραία
εἰς τὴν ἐμφάνισιν. Ὁ δὲ σύζυγός
της, ὁ Μανασσῆς, τῆς ἄφησεν ὡς
κληρονομίαν χρυσάφι καὶ ἀσῆμι καὶ
δούλους καὶ δούλας, καθὼς ἐπίσης καὶ
ζῶα καὶ χωράφια. Ὅλα αὐτὰ τὰ
εἶχε πλέον ὑπὸ τὴν κατοχήν της
ἡ Ἰουδίθ. |
8
Καὶ οὐκ ἦν ὃς ἐπήνεγκεν
αὐτῇ ρῆμα πονηρόν, ὅτι ἐφοβεῖτο
τὸν Θεὸν σφόδρα
|
8
Κανεὶς δὲ
δὲν εὑρέθη νὰ διατυπώσῃ
ἐπιλήψιμόν τινα λόγον ἐναντίον
της, διότι αὐτὴ ἐφοβεῖτο πάρα
πολὺ τὸν Θεόν.
|
8
Δὲν εὑρέθη δὲ κανεὶς ἄνθρωπος,
ποὺ νὰ εἰπῇ κάποιον κακὸν λόγον
εἰς βάρος της, διότι ἡ Ἰουδὶθ εἶχε
βαθύτατον φόβον καὶ σεβασμὸν ἔναντι τοῦ
Θεοῦ καὶ τοῦ Νόμου Του.
|
9
καὶ ἤκουσε τὰ ρήματα τοῦ λαοῦ
τὰ πονηρὰ ἐπὶ τὸν ἄρχοντα
ὅτι ὠλιγοψύχησαν ἐπὶ τῇ
σπάνει τῶν ὑδάτων, καὶ ἤκουσε
πάντας τοὺς λόγους Ἰουδίθ, οὓς
ἐλάλησε πρὸς αὐτοὺς Ὀζίας,
ὡς ὤμοσεν αὐτοῖς παραδώσειν
τὴν πόλιν μετὰ ἡμέρας πέντε
τοῖς Ἀσσυρίοις.
|
9
Αὐτή, λοιπόν, ἐπληροφορήθη τὰ
λόγια, τὰ ὁποῖα ἐπάνω
εἰς τὴν δυσφορίαν του ὁ λαὸς
εἶπε πρὸς
τὸν ἄρχοντα τῆς πόλεως, διότι
αὐτὸς ὁ λαὸς
εἶχεν ὀλιγοψυχήσει ἀπὸ τὴν
ἔλλειψιν τοῦ νεροῦ. Ἐπληροφορήθη
ἀκόμη ὅλους τοὺς
λόγους, τοὺς ὁποίους εἶπε
πρὸς τὸν λαὸν ὁ Ὀζίας,
ὁ ὁποῖος καὶ
ὡρκίσθη πρὸς
αὐτόν, ὅτι ἐντὸς πέντε
ἡμερῶν θὰ παραδώσῃ τὴν
πόλιν εἰς τοὺς Ἀσσυρίους.
|
9
Ἔμαθε λοιπὸν ἡ Ἰουδὶθ τὰ
ὅσα ἀσεβῆ εἶπαν οἰ Ἰσραηλῖται
πρὸς τὸν ἄρχοντα Ὀζίαν, ἐπειδὴ
ἔχασαν τὸ θάρρος των λόγῳ τῆς λειψυδρίας.
Ἔμαθεν ἐπίσης καὶ τὰ ὅσα εἶπε
πρὸς αὐτοὺς ὁ Ὀζίας καὶ
ὅτι ὡρκίσθη ἐνώπιόν των ὅτι
θὰ παραδώσῃ τὴν πόλιν μετὰ ἀπὸ
πέντε ἡμέρας εἰς τοὺς Ἀσσυρίους.
|
10
Καὶ ἀποστείλασα τὴν ἅβραν αὐτῆς
τὴν ἐφεστῶσαν πᾶσι τοῖς ὑπάρχουσιν
αὐτῆς ἐκάλεσεν Ὀζίαν καὶ
Χαβρὶν καὶ Χαρμὶν τοὺς πρεσβυτέρους
τῆς πόλεως αὐτῆς,
|
10
Ἔστειλε τὴν ὑπηρέτριάν της,
αὐτὴν ποὺ εἶχεν
διορίσει ὡς προϊσταμένην εἰς ὅλα
τὰ ὑπάρχοντά
της, καὶ ἐκάλεσε
τὸν Ὀζίαν, τὸν Χαβρὶν καὶ
Χαρμὶν τοὺς πρεσβυτέρους τῆς πόλεως.
|
10
Καὶ ἀφοῦ ἀπέστειλε τὴν ὑπηρέτριάν
της, ποὺ ἦτο ὑπεύθυνος δι’ ὅλα τὰ
ὑπάρχοντά της καὶ ἐφρόντιζε δι' ὅλα
τὰ κτήματά της, ἐκάλεσεν εἰς τὴν
οἰκίαν της τὸν Ὀζίαν, τὸν Χαβρὶν
καὶ τὸν Χαρμίν, ποὺ ἦσαν οἱ
προεστοὶ τῆς πόλεώς της.
|
11
καὶ ἦλθον πρὸς αὐτήν, καὶ
εἶπε πρὸς αὐτούς· ἀκούσατε
δή μου, ἄρχοντες τῶν κατοικούντων
ἐν Βαιτυλούᾳ, ὅτι οὐκ εὐθὺς
ὁ λόγος ὑμῶν, ὃν ἐλαλήσατε
ἐναντίον τοῦ λαοῦ ἐν τῇ
ἡμέρᾳ ταύτῃ καὶ ἐστήσατε
τὸν ὅρκον, ὃν ἐλαλήσατε ἀνὰ
μέσον τοῦ Θεοῦ καὶ ὑμῶν
καὶ εἴπατε ἐκδώσειν τὴν πόλιν
τοῖς ἐχθροῖς ἡμῶν, ἐὰν
μὴ ἐν αὐτας ἐπιστρέψῃ
ὁ Κύριος βοηθῆσαι ἡμῖν.
|
11
Ἐκεῖνοι δὲ ἦλθον πρὸς αὐτήν,
ἡ ὁποία καὶ τοὺς
εἶπε· <ἀκούσατέ
με λοιπόν, ἄρχοντες τῶν πολιτῶν
τῆς Βαιτυλούα. Δὲν εἶναι ὀρθὸς
ὁ λόγος σας,
τὸν ὁποῖον εἴπατε ἐνώπιον
τοῦ λαοῦ κατὰ τὴν ἡμέραν
αὐτὴν καὶ ἀνελάβατε τὴν
ὑποχρέωσιν μὲ ὅρκον, τὸν ὁποῖον
εἴπατε μεταξὺ τοῦ Θεοῦ καὶ ὑμῶν,
νὰ παραδώσετε δηλαδὴ
τὴν πόλιν εἰς τοὺς ἐχθρούς
μας, ἐὰν κατὰ τὰς πέντε αὐτὰς
ἡμέρας δὲν ἐπιστρέψῃ ὁ
Κύριος νὰ μᾶς βοηθήσῃ.
|
11
Καὶ ἦλθαν πράγματι οἱ ἄρχοντες εἰς
τὸ σπίτι τῆς Ἰουδὶθ καὶ ἐκείνη
τοὺς εἶπεν: <Ἀκούσατέ με, παρακαλῶ,
σεῖς, οἰ ἄρχοντες τῶν κατοίκων τῆς
Βαιτυλούας, διότι δὲν εἶναι ὀρθὸς
ὁ λόγος, ποὺ εἴπατε σεῖς κατὰ
τὴν σημερινὴν ἡμέραν ἐνώπιον τοῦ
λαοῦ. Ἐδώσατε δὲ καὶ ἔνορκον
ὑπόσχεσιν καὶ ἐδεσμεύσατε τοὺς
ἑαυτούς σας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ
καὶ εἴπατε ὅτι θὰ παραδώσετε τὴν
πόλιν εἰς τοὺς ἐχθρούς μας, ἐὰν
δὲν στρέψῃ ὁ Κύριος τὸ ἔλεός
Του πρὸς ἡμᾶς κατὰ τὰς πέντε
αὐτὰς ἡμέρας διὰ νὰ μᾶς
βοηθήσῃ! |
12
Καὶ νῦν τίνες ἐστὲ ὑμεῖς,
οἳ ἐπειράσατε τὸν Θεὸν ἐν
τῇ ἡμέρᾳ τῇ σήμερον καὶ
ἵστατε ὑπὲρ τοῦ Θεοῦ ἐν
μέσῳ υἱῶν ἀνθρώπων;
|
12
Ἀλλὰ ποῖοι εἶσθε σεῖς, οἱ
ὁποῖοι πειράζετε τὸν Θεὸν κατὰ
τὴν σημερινὴν ἡμέραν, καὶ ἐνῷ
εἶσθε ἄνθρωποι μεταξὺ τῶν ἄλλων
ἀνθρώπων, ἵστασθε ὑπεράνω ἀπὸ
τὸν Θεόν;
|
12
Ποιοὶ λοιπὸν εἶσθε σεῖς, ποὺ
ἐβάλατε εἰς δοκιμασίαν τὸν Θεὸν
κατὰ τὴν σημερινὴν ἡμέραν καὶ
ἐπήρατε τὴν θέσιν τοῦ Θεοῦ μεταξὺ
τῶν ἄλλων ὁμοίων σας ἀνθρώπων
καὶ ἀποφασίζετε διὰ λογαριασμόν Του;
|
13
Καὶ νῦν Κύριον παντοκράτορα ἐξετάζετε
καὶ οὐθὲν ἐπιγνώσεσθε ἕως
τοῦ αἰῶνος, |
13
Θέτετε ὑπὸ ἐξέτασιν καὶ
ἀνάκρισιν Κύριον τὸν Παντοκράτορα,
ἐνῷ δὲν γνωρίζετε καμμίαν ἀπὸ
τὰς αἰωνίους αὐτοῦ βουλάς.
|
13
Καὶ τώρα βάζετε ὑπὸ κρίσιν καὶ ἐξέτασιν
τὸν Παντοκράτορα Κύριον, ἐνῷ δὲν εἶσθε
εἰς θέσιν νὰ γνωρίσετε καλὰ τίποτε ἀπὸ
τὰ σχέδιά Του εἰς τοὺς αἰῶνας
τῶν αἰώνων! |
14
ὅτι βάθος καρδίας ἀνθρώπου οὐχ
εὑρήσετε καὶ λόγους τῆς διανοία
αὐτοῦ οὐ διαλήψεσθε· καὶ
πως τὸ Θεόν, ὃς ἐποίησε τὰ
πάντα ταῦτα ἐρευνήσετε καὶ τὸν
νοῦν αὐτοῦ ἐπὶ γνώσεσθε
καὶ τὸν λογισμὸν αὐτοῦ κατανοήσετε;
Μηδαμῶς, ἀδελφοί, μὴ παροργίζετε
Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν·
|
14
Ἐφ' ὅσον οὔτε ἑνὸς
ἀνθρώπου τὸ βάθος τῆς
καρδίας του καὶ
τὰς σκέψεις καὶ τοὺς
λόγους τῆς διανοίας του δὲν
ἠμπορεῖτε νὰ ἐξιχνιάσετε καὶ
κατανοήσετε, πὼς θέλετε
τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος ἐδημιούργησεν
ὅλα αὐτά, νὰ
τὸν ἐξετάσετε
καὶ νὰ μάθετε
τὰ νοήματά του καὶ τὰς
ἀποφάσεις του; Μὴ διαπράττετε
κάτι τέτοιο, ἀδελφοί,
μὴ παροργίζετε Κύριον τὸν Θεόν
μας μὲ τὴν συμπεριφοράν σας αὐτήν.
|
14
Σεῖς δὲν εἶσθε ἱκανοὶ νὰ
εἰσέλθετε εἰς τὸ βάθος τῆς καρδίας
ἐνὸς ἀνθρώπου καὶ νὰ συλλάβετε
τοὺς λογισμοὺς καὶ τὰς κινήσεις τῆς
διανοίας του, καὶ ἐπιχειρεῖτε νὰ ἐρευνήσετε
τὸν Θεόν, ὁ Ὁποῖος ἐδημιούργησεν
ὅλα αὐτά! Νομίζετε ὅτι ἠμπορεῖτε
νὰ γνωρίσετε καλὰ τὸν νοῦν τοῦ
Θεοῦ καὶ νὰ ἑρμηνεύσετε τὰ σχέδιά
Του; Ὤ! Ὄχι! Ποτέ, ἀδελφοί! Μὴ παροργίζετε
μὲ τὴν συμπεριφοράν σας αὐτὴν
τὸν Κύριον καὶ Θεόν μας!
|
15
ὅτι ἐὰν μὴ βούληται ἐν
ταῖς πέντε ἡμέραις βοηθῆσαι
ἡμῖν, αὐτὸς ἔχει τὴν ἐξουσίαν
ἐν αἷς θέλει σκεπάσαι ἡμέραις
ἢ καὶ ὁλοθρεῦσαι ἡμᾶς
πρὸ προσώπου τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν.
|
15
Διότι, ἐὰν ὁ
Κύριος δὲν θέλῃ ἐντὸς
πέντε ἡμερῶν νὰ μᾶς
βοηθήσῃ, αὐτὸς ἔχει τὴν
δύναμιν καὶ τὴν ἐξουσίαν εἰς
οἰασδήποτε ἄλλας ἡμέρας νὰ
μᾶς περιφρουρήσῃ ἀπὸ τοὺς
ἐχθροὺς ἢ καὶ νὰ μᾶς ἐξολοθρεύσῃ
ἐνώπιον τῶν ἐχθρῶν μας.
|
15
Διότι ἐὰν δὲν θέλῃ νὰ μᾶς
βοηθήσῃ μέσα εἰς αὐτὰς τὰς πέντε
ἡμέρας, ποὺ ὡρίσατε σεῖς, ἔχει
ὅμως τὴν ἐξουσίαν, εἰς τὰς ἡμέρας
ποὺ θέλει Ἐκεῖνος, να μᾶς προστατεύσῃ
ἢ καὶ νὰ μᾶς ἐξοντώσῃ
ἐμπρὸς εἰς τοὺς ἐχθρούς
μας. |
16
Ὑμεῖς δὲ μὴ ἐνεχυράζετε
τὰς βουλὰς Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν,
ὅτι οὐχ ὡς ἄνθρωπος ὁ Θεός
ἀπειληθῆναι, οὐδὲ ὡς υἱὸς
ἀνθρώπου διαιτηθῆναι.
|
16
Σεῖς δὲ μὴ
ἐκβιάζετε καὶ μὴ θέτετε,
τρόπον τινά, ἐνέχυρον τὰς βουλὰς
τοῦ Κυρίου τοῦ
Θεοῦ μας, διότι ὁ Θεὸς δὲν εἶναι
ὡσὰν κανένας
ἄνθρωπος νὰ ἐκβιασθῇ
μὲ ἀπειλάς, οὔτε καὶ
δέχεται διαιτητὴν εἰς
τὰς σκέψεις καὶ ἀποφάσεις του,
ὅπως οἱ ἄνθρωποι.
|
16
Καὶ μὴ ζητεῖτε σεῖς ἐγγυήσεις
διὰ τὰ σχέδια τοῦ Θεοῦ, σὰν
νὰ τὰ βάζετε ἐνέχυρον, διότι ὁ Θεὸς
δὲν ὁμοιάζει μὲ ἄνθρωπον, ποὺ
ἠμπορεῖ νὰ ἀπειληθῇ, οὔτε
εἶναι σὰν τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ
εἶναι δυνατὸν καὶ δίκαιον νὰ ὑποστοῦν
ἔλεγχον καὶ διαιτησίαν εἰς τῶν ἐνεργείας
των. |
17
Διόπερ ἀναμένοντες τὴν παρ' αὐτοῦ
σωτηρίαν ἐπικαλεσώμεθα αὐτὸν
εἰς βοήθειαν ἡμῶν, καὶ εἰσακούσεται
τῆς φωνῆς ἡμῶν, ἐὰν ᾖ
αὐτῷ ἀρεστόν.
|
17
Διὰ τοῦτο ἂς περιμένωμεν ἀπὸ
αὐτὸν τὴν σωτηρίαν, ἂς τὸν
παρακαλέσωμεν νὰ μᾶς βοηθήσῃ
καὶ αὐτὸς θὰ ἀκούσῃ
τὴν προσευχὴν μας, ἐὰν βέβαια,
τοῦ εἶναι αὐτὴ ἀρεστή.
|
17
Δι’ αὐτὸ λοιπὸν περιμένοντας τὴν σωτηρίαν,
ποὺ θὰ προέλθῃ ἀπὸ Ἐκεῖνον,
ἂς Τὸν ἱκετεύσωμεν νὰ μᾶς βοηθήσῃ
καί, ἐὰν τὸ νομίζῃ ὁ Κύριος
καλόν, να ἀκούσῃ μὲ εὐμένειαν τὸ
αἴτημά μας. |
18
Ὅτι οὐκ ἀνέστη ἐν ταῖς
γενεαῖς ἡμῶν οὐδέ ἐστιν
ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ σήμερον
οὔτε φυλὴ οὔτε πατριὰ οὔτε δῆμος
οὔτε πόλις ἐξ ἡμῶν, οἳ
προσκυνοῦσι θεοῖς χειροποιήτοις, καθάπερ
ἐγένετο ἐν ταῖς πρότερον ἡμέραις·
|
18
Πιστεύομεν ὅτι θὰ δεχθῇ τὴν
προσευχήν μας, διότι σήμερον δὲν ὑπάρχει
κανεὶς ἀπὸ τὴν γενεάν μας οὔτε
καμμία φυλὴ μεταξύ μας ἢ πατριαρχικὸς
οἶκος, ἢ οἰκογένεια, οὔτε καμμία
πόλις ἀπὸ ἡμᾶς, ποὺ νὰ
προσκυνοῦν χειροποίητα ἀγάλματα, ὅπως
ἐγίνετο προηγουμένως
εἰς τοὺς πατέρας
μας. |
18
Ἔχω δὲ τὴν βεβαιότητα ὅτι δὲν
θὰ μᾶς ἀφήσῃ ὁ Θεός, διότι δὲν
συνέβη μεταξὺ τῶν γενεῶν μας, οὔτε
παρατηρεῖται καὶ σήμερα, ἀνταρσία κατὰ
τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἐκ μέρους
μας. Οὔτε κάποια φυλή, οὔτε κάποια πατριαρχικὴ
οἰκογένεια, οὔτε κάποιος δῆμος ἢ κάποια
πόλις μᾶς προσκυνοῦν χειροποίητα ἀγάλματα,
εἴδωλα ὡς θεούς, ὅπως ἔγινεν εἰς
τὰς πρὶν ἀπὸ ἡμᾶς γενεᾶς.
|
19
ὧν χάριν ἐδόθησαν εἰς ρομφαίαν
καὶ εἰς διαρπαγὴν οἱ πατέρες
ἡμῶν καὶ ἔπεσον πτῶμα μέγα
ἐνώπιον τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν.
|
19
Ἂς μὴ λησμονοῦμεν δὲ ὅτι ἕνεκα
τῶν παραβάσεων ἐκείνων, οἱ πατέρες
μας παρεδόθησαν εἰς θάνατον, ἄλλοι
μὲν διὰ ρομφαίας καὶ ἄλλοι εἰς
λεηλασίαν. Ἔτσι δὲ ἡ
συντριβὴ καὶ
ἡ πτῶσις των ὑπῆρξε μεγάλη ἐνώπιον
τῶν ἐχθρῶν μας.
|
19
Ἐξ αἰτίας δὲ αὐτῆς ἀκριβῶς
τῆς ἀποστασίας ἀπὸ τὸν ἀληθινὸν
Θεὸν παρεδόθησαν τότε οἱ πατέρες μας εἰς
τὸ φονικὸ μαχαίρι τῶν ἐχθρῶν
καὶ εἰς τὴν διαρπαγὴν ὅλων τῶν
ἀγαθῶν των καὶ ἔπαθαν μεγάλην συντριβὴν
καὶ ἧτταν ἐμπρὸς εἰς τοὺς
ἐχθρούς μας. |
20
Ἡμεῖς δὲ ἕτερον Θεὸν οὐκ
ἐπέγνωμεν πλὴν αὐτοῦ· ὅθεν
ἐλπίζομεν ὅτι οὐχ ὑπερόψεται
ἡμᾶς, οὐδ' ἀπὸ τοῦ γένους
ἡμῶν. |
20
Ἡμεῖς ὅμως δὲν ἐγνωρίσαμεν
καὶ δὲν προσεκυνήσαμεν
ἄλλον Θεὸν πλὴν αὐτοῦ
μόνου τοῦ ἀληθινοῦ.
Διὰ τοῦτο καὶ
ἐλπίζομεν, ὅτι δὲν θὰ μᾶς
παραβλέψῃ, οὔτε καὶ κανένα ἀπὸ
τὸ γένος μας.
|
20
Ἐμεῖς ὅμως δὲν ἐπιστεύσαμεν
καὶ δὲν ἀκολουθοῦμὲν ἄλλον
θέον, πλὴν Αὐτοῦ ποὺ ἔχομεν
ἀπὸ τοὺς προγόνους μας. Διὰ τοῦτο
ἐλπίζομεν ὅτι δὲν θὰ ἀδιαφορήσῃ
διὰ τὸ θέμα μας καὶ δὲν θὰ παραθεωρήσῃ
κανένα ἀπὸ τὸ γένος μας.
|
21
Ὅτι ἐν τῷ ληφθῆναι ἡμᾶς
οὕτως καθήσεται πᾶσα ἡ Ἰουδαίᾳ,
καὶ προνομευθήσεται τὰ ἅγια ἡμῶν,
καὶ ζητήσει τὴν βεβήλωσιν αὐτῶν
ἐκ τοῦ αἵματος ἡμῶν
|
21
Ἐὰν ὅμως ἐξ αἰτίας τῆς
δειλίας μας οἱ ἐχθροὶ μᾶς ὑποτάξουν,
τότε εὔκολα θὰ
καταληφθῇ ὅλη ἡ Ἰουδαία·
ὁ ἱερὸς ναός μας καὶ τὰ
ἅγια θὰ λεηλατηθοῦν καὶ
ὁ Κύριος θὰ ζητήσῃ ἀπὸ
ἡμᾶς λόγον διὰ
τὴν βεβήλωσιν αὐτὴν
τῶν ἱερῶν του.
|
21
Μὴ λησμονῶμεν ὅτι, ἐὰν καταληφθῇ
ἡ πόλις μας, ὅπως εἴπατε ὅτι θὰ
τὴν παραδώσετε, θὰ κυριευθῇ κατόπιν καὶ
ὅλη ἡ Ἰουδαία, ὁπότε θὰ λεηλατηθοῦν
καὶ οἱ ἅγιοι καὶ ἱεροὶ
τόποι τῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ μας. Ὁ
δὲ Κύριος θὰ ζητήσῃ λόγον ἀπὸ
ἡμᾶς καὶ θὰ μᾶς τιμωρήσῃ
μὲ θάνατον δι’ αὐτὴν τὴν βεβήλωσίν
των, ποὺ θὰ προέλθῃ καὶ ἐξ αἰτίας
μας. |
22
καὶ τὸν φόνον τῶν ἀδελφῶν
ἡμῶν καὶ τὴν αἰχμαλωσίαν
τῆς γῆς καὶ τὴν ἐρήμωσιν
τῆς κληρονομίας ἡμῶν ἐπιστρέψει
εἰς κεφαλὴν ἡμῶν ἐν τοῖς
ἔθνεσιν, οὗ ἐὰν δουλεύσωμεν
ἐκεῖ, καὶ ἐσόμεθα εἰς
πρόσκομμα καὶ εἰς ὄνειδος ἐναντίον
τῶν κτωμένων ἡμᾶς.
|
22
Θὰ ἐπιρρίψῃ δὲ ἐπάνω
εἰς τὰ κεφάλια
μας τὴν ἀμέλειαν αὐτὴν
καὶ θὰ μᾶς τιμωρήσῃ ὁ
Κύριος, ἐὰν ἐξ
αἰτίας τῆς ἀπιστίας
μας παραδώσωμεν τὴν
πόλιν καὶ γίνωμεν
αἴτιοι νὰ φονευθοῦν
οἱ ἀδελφοί μας, νὰ καταληφθῇ
ἡ χώρα μας
καὶ νὰ ἐρημωθῇ ἡ κληρονομία
μας. Μεταξὺ δὲ τῶν ἐθνῶν, εἰς
τὰ ὁποῖα θὰ παραδοθῶμεν
ἐκεῖ ὡς δοῦλοι, θὰ εἴμεθα
ἀσθενεῖς καὶ περίγελως ἐνώπιον
τῶν κατακτητῶν
μας.
|
22
Θὰ ρίξῃ δὲ εἰς τὰ κεφάλια μας
τὴν εὐθύνην δι’ ὅσα συμβοῦν. Θὰ
μᾶς θεωρήσῃ ἐνόχους καὶ ἀξίους
τιμωρίας διὰ τὸν θάνατον τῶν συμπατριωτῶν
μας καὶ διὰ τὴν αἰχμαλωσίαν, ποὺ
θὰ ἐπακολουθήσῃ μετὰ τὴν
παράδοσιν τῆς πόλεώς μας, καθὼς καὶ
διὰ τὴν κατάληψιν τῆς γῆς μας
καὶ διὰ τὴν ἐρήμωσιν τῆς χώρας,
ποὺ ἐλάβομεν ὡς κληρονομίαν ἀπὸ
τὸν Θεόν. Καὶ θὰ γίνωμεν ἀφορμὴ
περιφρονητικῶν συζητήσεων εἰς βάρος τοῦ
ἔθνους μας καίτοῦ Θεοῦ μας καὶ περίγελως
ἐνώπιον τῶν κυρίων μας, ἐκεῖ εἰς
τὰ διάφορα ἔθνη, ὅπου θὰ συρθῶμεν
δοῦλοι καὶ αἰχμάλωτοι.
|
23
Ὅτι οὐ κατευθυνθήσεται ἡ δουλεία
ἡμῶν εἰς χάριν, ἀλλ' εἰς
ἀτιμίαν θήσει αὐτὴν Κύριος
ὁ Θεὸς ἡμῶν.
|
23
Αὐτὴ δὲ ἡ δουλεία
ποτὲ δὲν θὰ ἔχῃ καλὴν
ἔκβασιν, οὔτε καὶ θὰ εὔρῃ
χάριν, ἀλλὰ θὰ θέσῃ αὐτὴν
ὁ Κύριος εἰς ἐξευτελισμὸν καὶ
ἐξουθένωσίν μας.
|
23
Ἡ δὲ σκλαβιά μας δὲν θὰ ἔχῃ
εὐχάριστον ἔκβασιν, ἀλλὰ θὰ
τὴν χρησιμοποιήσῃ ὁ Κύριος καὶ Θεός
μας διὰ τὴν ἀτιμίαν καὶ τὸν
ἐξευτελισμόν μας. |
24
Καὶ νῦν, ἀδελφοί, ἐπιδειξώμεθα
τοῖς ἀδελφοῖς ἡμῶν, ὅτι
ἐξ ἡμῶν κρέμαται ἡ ψυχὴ
αὐτῶν, καὶ τὰ ἅγια καὶ
ὁ οἶκος καὶ τὸ θυσιαστήριον
ἐπεστηρίκται ἐφ' ἡμῖν.
|
24
Καὶ τώρα, ἀδελφοί, ἂς δείξωμεν
εἰς τοὺς ἀδελφούς
μας ὅτι ἀπὸ ἡμᾶς ἐξαρτᾶται
ἡ ζωή των καὶ ὅτι ὁ ναὸς
καὶ τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων
ἔχουν στηριχθῆ εἰς ἡμᾶς.
|
24
Τώρα λοιπόν, ἀδελφοί, ἂς δείξωμεν εἰς τοὺς
ἀδελφούς μας Ἰσραηλίτας ὅτι ἡ
ζωή των ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν
στάσιν μας καὶ ὄτι τὰ ἅγια καὶ
ἱερὰ τῆς Πατρίδος μας καὶ ὁ
Ναὸς καὶ τὸ Θυσιαστήριον ἔχουν στηριχθῆ
εἰς τὸ ἰδικόν μας θάρρος.
|
25
Παρὰ ταῦτα πάντα εὐχαριστήσωμεν
Κυρίῳ τῷ Θεῷ ἡμῶν, ὃς
πειράζει ἡμᾶς καθὰ καὶ τοὺς
πατέρας ἡμῶν.
|
25
Παρ' ὅλα τὰ σκληρὰ καὶ κρίσιμα
αὐτὰ γεγονότα ἂς εὐχαριστήσωμεν
Κύριον τὸν Θεόν μας, διότι μας δοκιμάζει,
ὅπως ἐδοκίμασε καὶ τοὺς πατέρας
μας. |
25
Παρ’ ὅλην ὅμως τὴν φοβερὰν αὐτὴν
δοκιμασίαν, ποὺ μᾶς εὑρῆκε, ἂς
εὐχαριστήσωμεν τὸν Κύριον καὶ Θεόν
μας, ὁ Ὁποῖος ἐπιτρέπει νὰ δοκιμασθῶμεν
ὅπως καὶ οἱ πατέρες μας.
|
26
Μνήσθητε ὅσα ἐποίησε μετὰ Ἁβραὰμ
καὶ ὅσα ἐπείρασε τὸν Ἰσαὰκ
καὶ ὅσα ἐγένετο τῷ Ἰακὼβ
ἐν Μεσοποταμίᾳ τῆς Συρίας ποιμαίνοντι
τὰ πρόβατα Λάβαν τοῦ ἀδελφοῦ
τῆς μητρὸς αὐτοῦ.
|
26
Ἐνθυμηθῆτε τὰς δοκιμασίας, μὲ
τὰς ὁποίας ἀνέδειξε τὸν
Ἁβραὰμ καὶ ὅλα ἐκεῖνα
μὲ τὰ ὁποῖα ἐπείρασε καὶ
ἐδοκίμασε τὸν Ἰσαάκ. Ἀκόμη
δὲ καὶ ὅσους πειρασμοὺς ἐδέχθη
ὁ Ἰακώβ εἰς τὴν Μεσοποταμίαν
τῆς Συρίας ὅταν ἐποίμαινε τὰ
πρόβατα τοῦ Λάβαν, τοῦ ἀδελφοῦ
τῆς μητρός του.
|
26
Θυμηθῆτε τί ἔκαμε διὰ νὰ δοκιμασθῇ
ἡ πίστις τοῦ Ἀβραάμ, καὶ πόσαι δοκιμασίαι
ἐπέτρεψε νὰ εὔρουν τὸν Ἰσαὰκ
καὶ τὶ συνέβη μὲ τὸν Ἰακὼβ
εἰς τὴν Μεσοποταμίαν τῆς Συρίας, τὴν
περιοχὴν δηλαδὴ Χαρράν, τότε ποὺ ἔβοσκε
τὰ πρόβατα τοῦ ἀδελφοῦ τῆς μητέρας
του, τοῦ Λάβαν. |
27
Ὅτι οὐ καθὼς ἐκείνους ἐπύρωσεν
εἰς ἐτασμὸν τῆς καρδίας αὐτῶν,
καὶ ἡμᾶς οὐκ ἐξεδίκησεν,
ἀλλ' εἰς νουθέτησιν μαστιγοῖ Κύριος
τοὺς ἐγγίζοντας αὐτῷ.
|
27
Ὅπως ἐκείνων ὡς διὰ πυρὸς
ἐδοκίμασε τὰς καρδίας των, ἔτσι
καὶ ἡμᾶς δὲν μᾶς ἐτιμώρησε
ἀλλὰ μᾶς ἐπαιδαγώγησε. Διότι
ὁ Κύριος μαστιγώνει αὐτούς,
ποὺ τὸν πλησιάζουν μὲ πίστιν,
ὄχι πρὸς τιμωρίαν ἀλλὰ εἰς
νουθέτησιν>. |
27
Διότι, ὅπως τότε δὲν ἐτιμώρησεν, ἀλλ’
ἁπλῶς ἐδοκίμασε τὴν διάθεσιν τῆς
καρδίας ἐκείνων μέσα εἰς τὸ καμίνι τῶν
θλίψεων, ἔτσι καὶ τώρα δὲν τιμωρεῖ
καὶ ἐμᾶς με τὴν δικαιοσύνην Του, ἀλλὰ
μᾶς κτυποῦν διὰ να μᾶς νουθετήσῃ
καὶ νὰ μᾶς παιδαγωγήσῃ, ἐφ’
ὅσον εἴμεθα ἰδικοί Του. Ἔτσι παιδαγωγεῖ
ὁ Κύριος ὅσους Τὸν πιστεύουν>.
|
28
Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὴν Ὀζίας·
πάντα, ὅσα εἶπας, ἀγαθῇ καρδίᾳ
ἐλάλησας, καὶ οὐκ ἔστιν ὃς
ἀντιστήσεται τοῖς λόγοις σου·
|
28
Ὁ Ὀζίας ἀπήντησε πρὸς
αὐτήν· <ὅλα ὅσα εἶπες
εἶναι λόγια μιᾶς ἀγαθῆς καρδίας,
καὶ κανεὶς δὲν ἠμπορεῖ νὰ
φέρῃ ἀντίρρησιν εἰς τοὺς
λόγους σου. |
28
Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὴν ὁ Ὀζίας:
<Ὅλα, ὅσα μᾶς εἶπες, τὰ εἶπες
ἀπὸ τὴν καλὴν διάθεσιν τῆς καρδίας
σου. Κανεὶς δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ
διαφωνήσῃ μὲ τὰ λόγια σου.
|
29
ὅτι οὐκ ἐν τῇ σήμερον ἡ
σοφίᾳ σου πρόδηλός ἐστιν, ἀλλὰ
ἐπ' ἀρχῆς ἡμερῶν σου ἔγνω
πᾶς ὁ λαὸς τὴν σύνεσίν
σου, καθότι ἀγαθόν ἐστι τὸ πλάσμα
τῆς καρδίας σου. |
29
Ἄλλωστε ἡ σύνεσίς σου δὲν εἶναι
μόνον σήμερον γνωστή· ἀλλὰ
ἀπὸ τὴν ἀρχὴν τῆς ζωῆς
σου ὅλος ὁ λαὸς γνωρίζει τὴν
σύνεσίν σου καὶ ὅτι αἱ σκέψεις
τῆς διανοίας σου εἶναι πάντοτε ἀγαθαί.
|
29
Ἐξ ἄλλου ἡ σοφία σου δὲν ἐφάνη
διὰ πρώτην φορὰν σήμερα, ἀλλ’ ἀπὸ
τὰ πρῶτα χρόνια τῆς ζωῆς σου διεπίστωσεν
ὅλος ὁ λαὸς τὴν σύνεσίν σου. Διότι
εἶναι γνωστὸν ὅτι κάθε τι, ποὺ πηγάζει
ἀπὸ τὴν καρδίαν σου, εἶναι καλόν.
|
30
Ἀλλ' ὁ λαὸς ἐδίψησε σφόδρα
καὶ ἠνάγκασαν ποιῆσαι ἡμᾶς
καθὰ ἐλαλήσαμεν αὐτοῖς καὶ
ἐπαγαγεῖν ὅρκον ἐφ' ἡμᾶς,
ὃν οὐ παραβησόμεθα.
|
30
Ὁ λαὸς ὅμως ὑπέφερε πολὺ
ἀπὸ τὴν δίψαν καὶ μᾶς
ἠνάγκασαν νὰ ὁμιλήσωμεν πρὸς
αὐτοὺς τὰ λόγια ἐκεῖνα
καὶ νὰ ἀναλάβωμεν ἔνορκον
ὑποχρέωσιν, τὴν ὁποίαν
δὲν ἠμποροῦμεν νὰ παραβῶμεν.
|
30
Ἐπειδὴ ὅμως ἐταλαιπωρήθη πολὺ
ὁ λαὸς ἀπὸ τὴν δίψαν, μᾶς
ἀνάγκασαν νὰ ἐνεργήσωμεν, ὅπως
τοὺς εἴπαμεν, καὶ νὰ δεσμευθῶμεν
μὲ ὅρκον, ποὺ δὲν ἠμποροῦμεν
πλέον νὰ τὸν παραβῶμεν.
|
31
Καὶ νῦν δεήθητι περὶ ἡμῶν,
ὅτι γυνὴ εὐσεβὴς εἶ, καὶ
ἀποστελεῖ Κύριος τὸν ὑετὸν
εἰς πλήρωσιν τῶν λάκκων ἡμῶν,
καὶ οὐκ ἐκλείψωμεν ἔτι.
|
31
Καὶ τώρα, παρακάλεσε
ὑπὲρ ἡμῶν τὸν Θεόν.
Ἐπειδὴ δὲ σὺ εἶσαι εὐσεβὴς
γυναῖκα, ὁ Κύριος θὰ στείλῃ
βροχὴν νὰ γεμίσουν
αἱ δεξαμεναί μας ἀπὸ νερό,
διὰ νὰ μὴ πεθάνωμεν
ἀπὸ τὴν
δίψαν>.
|
31
Καὶ τώρα ἱκέτευσε σὺ ὑπὲρ ἡμῶν
τὸν Θεόν, διότι εἶσαι γυναῖκα εὐσεβὴς
καὶ θὰ σὲ ἀκούσῃ ὁ Κύριος,
θὰ στείλῃ τὴν βροχήν, διὰ νὰ
γεμίσουν αἱ στέρναι μας καὶ νὰ μὴ
πεθάνωμεν ἀπὸ τὴν δίψαν>.
|
32
Καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς Ἰουδίθ·
ἀκούσατέ μου, καὶ ποιήσω πρᾶγμα,
ὃ ἀφίξεται εἰς γενεὰς γενεῶν
υἱοῖς τοῦ γένους ἡμῶν.
|
32
Ἀπήντησε πρὸς αὐτοὺς
ἡ Ἰουδίθ· <ἀκούσατέ
με. Θὰ κάμω ἕνα πρᾶγμα, τὸ ὁποῖον
θὰ γίνῃ καὶ θὰ μείνῃ
γνωστὸν εἰς ὅλας τὰς γενεὰς
τῶν Ἰσραηλιτῶν.
|
32
Καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς ἡ
Ἰουδίθ: <Ἀκούσατέ με! Θὰ κάμω κάτι, ποὺ
θὰ τὸ μάθουν ὅλαι αἱ γενεαὶ
τῶν τέκνων τοῦ γένους μας! |
33
Ὑμεῖς στήσεσθε ἐπὶ τῆς
πύλης τὴν νύκτα ταύτην, καὶ
ἐξελεύσομαι ἐγὼ μετὰ τῆς
ἅβρας μου, καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις,
μεθ' ἃς εἴπατε παραδώσειν τὴν πόλιν
τοῖς ἐχθροῖς ἡμῶν, ἐπισκέψεται
Κύριος τὸν Ἰσραὴλ ἐν χειρί
μου· |
33
Σεῖς θὰ σταθῆτε εἰς
τὴν θύραν
τῆς πόλεως κατὰ
τὴν νύκτα αὐτὴν
καὶ ἐγὼ μαζῆ μὲ τὴν θεραπαινίδα
μου θὰ ἐξέλθω. Κατὰ τὰς
πέντε δὲ αὐτὰς ἡμέρας,
μετὰ τὰς ὁποίας εἴπατε ὅτι
θὰ παραδώσετε τὴν πόλιν εἰς
τοὺς ἐχθρούς μας, ὁ
Κύριος θὰ ἐπισκεφθῇ καὶ
θὰ ἐλευθερώσῃ τὸν ἰσραηλιτικὸν
λαὸν μὲ τὸ ἰδικόν μου χέρι.
|
33
Θὰ σταθῆτε σεῖς εἰς τὴν πύλην
τῆς πόλεώς μας κατὰ τὴν νύκτα αὐτήν,
καὶ θὰ βγῶ ἐγὼ ἀπὸ
τὴν πόλιν μαζὶ μὲ τὴν ὑπηρέτριάν
μου. Εἶμαι δὲ βεβαία ὅτι μέσα εἰς
τὸ διάστημα τῶν πέντε ἡμερῶν, μετὰ
ἀπὸ τὰς ὁποίας εἴπατε ὅτι
θὰ παραδώσετε τὴν πόλιν εἰς τοὺς ἐχθρούς,
θὰ ἐπισκεφθῇ ὁ Κύριος τὸν λαὸν
τοῦ Ἰσραὴλ καὶ θὰ τὸν
σώσῃ μὲ τὸ χέρι μου. |
34
ὑμεῖς δὲ οὐκ ἐξερευνήσετε
τὴν πρᾶξίν μου, οὐ γὰρ ἐρῶ
ὑμῖν, ἕως τοῦ τελεσθῆναι ἃ
ἐγὼ ποιῶ. |
34
Σεῖς δὲ μὴ θελήσετε νὰ
ἐρευνήσετε τὴν πρᾶξιν μου, διότι
δὲν θὰ σᾶς τὴν εἴπω,
μέχρις ὅτου πραγματοποιηθοῦν ἐξ
ὁλοκλήρου ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα
ἐγὼ κάμνω>.
|
34
Μὴ ἐρωτᾶτε ὅμως περισσότερα δι’ αὐτό,
ποὺ πρόκειται νὰ κάμω, διότι δὲν θὰ
σᾶς εἴπω τίποτε, ἕως ὅτου φθάσουν
εἰς πέρας αὐτά, ποὺ σχεδιάζω να κάμω>.
|
35
Καὶ εἶπεν Ὀζίας καὶ οἱ
ἄρχοντες πρὸς αὐτήν· πορεύου
εἰς εἰρήνην, καὶ Κύριος ὁ
Θεὸς ἔμπροσθέν σου εἰς ἐκδίκησιν
τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν.
|
35
Ὁ Ὀζίας καὶ οἱ ἄλλοι ἄρχοντες
εἶπαν πρὸς αὐτήν· <πορεύου
εἰς εἰρήνην καὶ ὁ Κύριος
ὁ Θεὸς ἂς εἶναι μαζῆ σου, διὰ
νὰ τιμωρήσῃ τοὺς ἐχθρούς
μας>.
|
35
Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὴν ὁ Ὀζίας
μὲ τοὺς ἄλλους ἄρχοντας: <Πήγαινε
εἰς τὸ καλὸ εἰρηνική, καὶ ἂς
βαδίζῃ ἐμπρός σου ὁ Κύριος καὶ
Θεὸς ὡς τιμωρὸς καὶ ἐκδικητὴς
τῶν ἐχθρῶν μας>. |
36
Καὶ ἀποστρέψαντες ἐκ τῆς σκηνῆς
ἐπορεύθησαν ἐπὶ τὰς διατάξεις
αὐτῶν. |
36
Ἐπέστρεψαν δὲ ἀπὸ τὴν
σκηνὴν τῆς Ἰουδὶθ καὶ ἦλθον
εἰς τὰς καθωρισμένας θέσεις των.
|
36
Καὶ ἀφοῦ ἔφυγαν ἀπὸ τὴν
σκηνήν, ὅπου ἔμενεν ἡ Ἰουδίθ, ἐπῆγαν
καθένας εἰς τὰς θέσεις των. |