Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ουδὶθ
δὲ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον καὶ
ἐπέθετο σποδὸν ἐπὶ τὴν
κεφαλὴν αὐτῆς καὶ ἐγύμνωσεν
ὃν ἐνεδιδύσκετο σάκκον, καὶ
ἦν ἄρτι προσφερόμενον ἐν Ἱερουσαλὴμ
εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ τὸ
θυμίαμα τῆς ἑσπέρας ἐκείνης,
καὶ ἐβόησε φωνῇ μεγάλη Ἰουδὶθ
πρὸς Κύριον καὶ εἶπε·
|
Ἰουδὶθ
ἔπεσε μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς,
ἐσκόρπισε στάκτην εἰς τὴν κεφαλήν
της καὶ ἔβγαλε τὸν σάκκον τὸν
ὁποῖον εἶχεν ἐνδυθῆ. Ἦτο
δὲ ἡ ὥρα, κατὰ τὴν ὁποίαν
προσεφέρετο εἰς τὸν ναὸν τοῦ
Θεοῦ τὸ θυμίαμα τῆς ἑσπέρας.
Ἡ Ἰουδὶθ ἀνεβόησε μὲ φωνὴν
μεγάλην πρὸς τὸν Κύριον καὶ
εἶπε·
|
όλις
ἀνεχώρησαν οἱ ἄρχοντες, ἡ Ἰουδὶθ
ἔπεσε μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς
εἰς στάσιν εὐλαβείας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
Ἔρριξε δὲ στάκτην εἰς τὸ κεφάλι της
καὶ ἔβγαλεν ἀπὸ ἐπάνω της τὸν
τρίχινον σάκκον, ποὺ ἐφοροῦσε. Ἐκείνην
ἀκριβῶς τὴν ὥραν εἰς τὴν
Ἱερουσαλήμ, εἰς τὸν Ναὸν τοῦ
Θεοῦ, προσεφέρετο, ὅπως κάθε ἡμέραν πρωῒ
καὶ βράδυ, τὸ θυμίαμα ἐκείνης τῆς
ἑσπέρας. Ἐβόησε λοιπὸν μὲ μεγάλην
φωνὴν πρὸς Τὸν Κύριον ἡ Ἰουδὶθ
καὶ εἶπε: |
2
Κύριε ὁ Θεὸς τοῦ πατρός μου
Συμεών, ᾧ ἔδωκας ἐν χειρὶ ρομφαῖαν
εἰς ἐκδίκησιν ἀλλογενῶν, οἳ
ἔλυσαν μήτραν παρθένου εἰς μίασμα
καὶ ἐγύμνωσαν μηρὸν εἰς αἰσχύνην
καὶ ἐβεβήλωσαν μήτραν εἰς ὄνειδος·
εἶπας γάρ, οὐχ οὕτως ἔσται·
καὶ ἐποίησαν |
2
<Κύριε, σὺ ὁ Θεὸς τοῦ προγόνου
μου Συμεών, εἰς τὸ χέρι τοῦ
ὁποίου ἔδωκες ρομφαίαν, διὰ
νὰ τιμωρήσῃ τοὺς ἀλλογενεῖς,
οἱ ὁποῖοι διέφθειραν καὶ ἐμόλυναν
τὴν μήτραν τῆς κόρης τοῦ Ἰακώβ,
τῆς Δείνας, καὶ ἐγύμνωσαν τὸν
μηρόν της πρὸς καταισχύνην καὶ ὄνειδος,
καὶ ἐμόλυναν τὴν παρθενικὴν
μήτραν πρὸς κατεξευτελισμόν· Σὺ
εἶπες ὅτι δὲν ἔπρεπε αὐτὸ
νὰ γίνῃ, ἀλλ' ἐκεῖνοι
τὸ ἔπραξαν.
|
2
<Κύριε καὶ Θεὲ τοῦ γενάρχου τῆς
φυλῆς μου Συμεών, εἰς τὸ χέρι τοῦ
ὁποίου ἔδωκες κάποτε ρομφαίαν διὰ νὰ
ἐκδικηθῇ καὶ τιμωρήσῃ, ὅπως
τοὺς ἔπρεπε, τοὺς ἀλλογενεῖς
ἐκείνους, ποὺ διέφθειραν μίαν παρθένον. Ἐμόλυναν
οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι τὴν μήτραν
τῆς παρθένου Δείνας. Ἐγύμνωσαν τὸν
μηρόν της διὰ νὰ τὴν ἐντροπιάσουν.
Ἐβεβήλωσαν τὴν μήτραν τας διὰ νὰ
τὴν ἐξευτελίσουν. Καὶ ἐνῷ
Σὺ εἶχες ἀπαγορεύσει νὰ γίνεται κάτι
τέτοιο, αὐτοὶ δὲν ὑπελόγισαν
τὴν ἐντολήν Σου καὶ τὸ διέπραξαν.
|
3
ἀνθ' ὧν ἔδωκας ἄρχοντας αὐτῶν
εἰς φόνον καὶ τὴν στρωμνὴν αὐτῶν,
ἣ ᾐδέσατο τὴν ἀπάτην αὐτῶν,
εἰς αἷμα, καὶ ἐπάταξας δούλους
ἐπὶ δυνάσταις καὶ δυνάστας ἐπὶ
θρόνους αὐτῶν.
|
3
Διὰ τὸ βαρὺ αὐτὸ σφάλμα
των παρέδωσες τοὺς ἄρχοντάς των νὰ
φονευθοῦν καὶ τοὺς ὁμοχωρίους
των, οἱ ὁποῖοι ἠνέχθησαν αὐτὴν
τὴν βεβήλωσιν, τοὺς ἔπνιξες εἰς
τὸ αἷμα. Ἔτσι δὲ ἐκτύπησες
δούλους μαζῆ μὲ τοὺς κυρίους
καὶ κυρίους, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο
εἰς τοὺς θρόνους των.
|
3
Ἕνεκα αὐτῆς τῆς παρανομίας παρέδωσες
εἰς φόνον τοὺς ἄρχοντας τῶν ἀνθρώπων
ἐκείνων. Τὸ δὲ στρῶμα των, ποὺ
ἐντροπιάσθη μὲ τὴν παρανομίαν των,
ἀλλὰ καὶ τὴν περιοχήν, ὅπου
διέμεναν καὶ ἡ ὁποία ἠνέχθη κατὰ
κάποιον τρόπον τὴν ἀτιμίαν των, τὰ ἐγέμισες
μὲ αἵματα. Ἐκτύπησες δὲ μαζὶ
σκλάβους καὶ ἄρχοντας, ὅπως ἐπίσης
καὶ τοὺς ἄρχοντας ἐκείνους, ποὺ
ἐκάθηντο ὑπερήφανοι εἰς τοὺς θρόνους
των. |
4
Καὶ ἔδωκας γυναῖκας αὐτῶν εἰς
προνομὴν καὶ θυγατέρας εἰς αἰχμαλωσίαν
καὶ πάντα τὰ σκῦλα εἰς διαίρεσιν
υἱῶν ἠγαπημένων ὑπό σοῦ,
οἳ καὶ ἐζήλωσαν τὸν ζῆλόν
σου καὶ ἐβδελύξαντο μίασμα αἵματος
αὐτῶν καὶ ἐπεκαλέσαντό
σε εἰς βοηθόν. Ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς
ὁ ἐμός, καὶ εἰσάκουσον
ἐμοῦ τῆς χήρας·
|
4
Σὺ παρέδωκες τὰς συζύγους των εἰς
λεηλασίαν καὶ τὰς θυγατέρας των αἰχμαλώτους
καὶ ὅλα τὰ ἀνήκοντα εἰς
αὐτοὺς εἰς διαρπαγὴν ἀπὸ
τοὺς ἀγαπημένους ὑπὸ σοῦ
Ἰσραηλίτας, οἱ ὁποῖοι ἀπεστράφησαν
καὶ ἐμίσησαν τὸ μόλυσμα τοῦ
αἵματός των καὶ ἐκάλεσαν σὲ
βοηθὸν ἐναντίον ἐκείνων. Σύ,
ὁ Θεὸς ὁ Θεός μου, ἄκουσε τὴν
προσευχὴν ἐμοῦ τῆ χήρας·
|
4
Παρέδωσες ἐπίσης τὰς γυναῖκας των εἰς
λεηλασίαν καὶ τὰς θυγατέρας των εἰς αἰχμαλωσίαν.
Ὅλα δὲ τὰ λάφυρα, ποὺ προῆλθαν
ἀπὸ αὐτούς, τὰ ἔδωσες διὰ
νὰ τὰ μοιρασθοῦν μεταξύ των οἱ
Ἰσραηλῖται, ποὺ τοὺς ἔχεις ἀγαπήσει
Σὺ ἰδιαιτέρως ὡς υἱούς Σου. Οἱ
Ἰσραηλῖται ἐκεῖνοι ἔδειξαν ζῆλον
ἱερὸν ὑπὲρ τοῦ Νόμου Σου καὶ
ἔνοιωσαν ἀποτροπιασμὸν διὰ τὴν
βεβήλωσιν τοῦ αἵματος των, διὰ τὴν
ἀτίμωσιν δηλαδὴ τῶν συγγενῶν τῶν
γυναικῶν. Ἱκέτευσαν δὲ καὶ ἐζήτησαν
τὴν βοήθειάν Σου. Ὦ Θέε, Θεέ μου, ἄκουσε
μὲ εὐμένειαν τὸ θέμα, διὰ τὸ
ὁποῖον σὲ παρακαλῶ ἐγώ, ἡ
χήρα! |
5
σὺ γὰρ ἐποίησας τὰ πρότερα
ἐκείνων καὶ ἐκεῖνα καὶ
τὰ μετέπειτα καὶ τὰ νῦν καὶ
τὰ ἐπερχόμενα διενοήθης, καὶ
ἐγενήθησαν ἃ ἐνενοήθης,
|
5
Σὺ εἶσαι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος
ἐδημιούργησες ὅσα ὑπῆρχον εἰς
τὸ παρελθόν, ὅσα ἔγιναν κατόπιν,
ὅσα ὑπάρχουν σήμερα καὶ ὅσα
ἐσκέφθης νὰ γίνουν εἰς τὸ
μέλλον. Ὅσα σὺ σκέπτεσαι ὅλα
πραγματοποιοῦνται.
|
5
Διότι Σὺ εἶσαι Ἐκεῖνος, ποὺ
Ἔκαμες ὅσα ὑπῆρχαν καὶ πρὶν
ὑπάρξῃ χρόνος καὶ ὅσα συνέβησαν κατὰ
τὸ παρελθὸν καὶ τὰ ἑπόμενα καὶ
τὰ σημερινά. Σὺ ἔχεις σκεφθῇ ἐπίσης
καὶ ἔχεις σχεδιάσει καὶ ὅσα θὰ
γίνουν εἰς τὸ μέλλον. Ὅλα, ὅσα ἐσκέφθης
Σύ, ἔγιναν καὶ πραγματοποιοῦνται.
|
6
καὶ παρέστησαν ἃ ἐβουλεύσω καὶ
εἶπαν· ἰδοὺ πάρεσμεν· πᾶσαι
γὰρ αἱ ὁδοί σου ἕτοιμοι, καὶ
ἡ κρίσις σου ἐν προγνώσει·
|
6
Παρουσιάσθησαν ἐνώπιόν σου ὅλα
τὰ δημιουργήματα, τὰ ὁποῖα σὺ
ἠθέλησας νὰ γίνουν, καὶ εἶπαν·
ἰδοὺ ὑπάρχομεν. Ὅλαι αἱ
ὁδοί σου εἶναι ἕτοιμοι καὶ αἱ
δίκαιαι κρίσεις σου κατὰ τὴν ἰδικήν
σου πρόγνωσιν.
|
6
Ἔκαμαν δὲ τὴν ἐμφάνισίν των
ὅσα Σὺ ἠθέλησες, καὶ εἶπαν:
<Ὁρίστε! Ὑπάρχομεν! Ἐδῶ εἴμεθα!>
Γίνεται δὲ αὐτό, διότι ὅλοι οἱ
δρόμοι Σου εἶναι ἕτοιμοι ἀπὸ πρὶν
καὶ δὲν σφάλλεις ποτέ. Ἡ κρίσις Σου σχετίζεται
πάντοτε με τὴν πρόγνωσίν Σου. |
7
ἰδοὺ γὰρ Ἀσσύριοι ἐπληθύνθησαν
ἐν δυνάμει αὐτῶν, ὑψώθησαν
ἐφ' ἵππῳ καὶ ἀναβάτῃ,
ἐγαυρίασαν ἐν βραχίονι πεζῶν,
ἤλπισαν ἐν ἀσπίδι καὶ ἐν
γαισῷ καὶ τόξῳ καὶ σφενδόνῃ
καὶ οὐκ ἔγνωσαν ὅτι σὺ εἶ
Κύριος συντρίβων πολέμους.
|
7
Ἰδού, τώρα, Κύριε, οἱ Ἀσσύριοι
εἶναι πολυάριθμοι κατὰ τὴν στρατιωτικήν
των δύναμιν, ἀλαζονεύονται διὰ τοὺς
ἵππους καὶ τοὺς ἰππεῖς των.
Εἶναι ὑπερήφανοι διὰ τὴν δύναμιν
τοῦ πεζικοῦ στρατοῦ των. Αὐτοὶ
στηρίζουν τὰς ἀλαζονικὰς ἐλπίδας
των εἰς τὴν ἀσπίδα των, εἰς
τὰ ἀκόντιά των, εἰς τὸ
τόξον καὶ εἰς τὴν σφενδόνην
καὶ δὲν ἔχουν μάθει ὅτι σὺ
εἷσαι ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος
συντρίβεις τοὺς πολέμους καὶ χαρίζεις
νίκας.
|
7
Καὶ τώρα, Κύριε, οἱ Ἀσσύριοι, ποὺ
ἔχουν πολὺ μεγάλην στρατιωτικὴν δύναμιν,
ὑπερηφανεύονται διὰ τοὺς ἵππους καὶ
τοὺς ἱππεῖς των καὶ καυχῶνται
μὲ ἀλαζονείαν διὰ τὴν δύναμιν τοῦ
πεζικοῦ των. Ἔχουν στηρίξει τὰς ἐλπίδας
των εἰς τὴν ἀσπίδα, τὸ ἀκόντιον,
τὸ τόξον καὶ τὴν σφενδόνην των. Δὲν
ἔμαθαν ὅμως ὅτι Σὺ εἶσαι ὁ
Κύριος, ποὺ συντρίβεις τοὺς ἐχθροὺς
καὶ θέτεις τέρμα εἰς τοὺς πολέμους καὶ
χαρίζεις τὴν νίκην. |
8
Κύριος ὄνομά σοι· σὺ ράξον
αὐτῶν τὴν ἰσχὺν ἐν δυνάμει
σου καὶ κάταξον τὸ κράτος αὐτῶν
ἐν τῷ θυμῷ σου· ἐβουλεύσαντο
γὰρ βεβηλῶσαι τὰ ἅγιά σου, μιᾶναι
τὸ σκήνωμα τῆς καταπαύσεως τοῦ
ὀνόματος τῆς δόξης σου καὶ καταβαλεῖν
σιδήρῳ κέρας θυσιαστηρίου σου.
|
8
Κύριος εἶναι τὸ ὄνομά σου. Σὺ
λοιπόν, Κύριε, διάρρηξε καὶ κατακουρέλιασε
τὴν δύναμίν των ἐν τῇ ἀπείρῳ
σου δυνάμει καὶ σύντριψε τὴν ἰσχύν
των ἐπάνω εἰς τὸν δίκαιον θυμόν
σου. Διότι αὐτοὶ ἐσκέφθησαν
καὶ ἀπεφάσισαν νὰ βεβηλώσουν
τὸν ναόν σου, νὰ μιάνουν τὴν
ἱερὰν Σκηνήν σου, ὅπου
τὸ πανένδοξον Ὄνομά σου ὑμνολογεῖται,
καὶ μὲ τὰ ξίφη των νὰ συντρίψουν
τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων
σου.
|
8
Τὸ ὄνομά Σου εἶναι Κύριος, κυρίαρχος τῶν
πάντων. Σὺ λοιπόν, Κύριε, σπάσε καὶ τσάκισε τὴν
δύναμίν των μὲ τὴν παντοδυναμίαν Σου καὶ
σύντριψε τὴν ἐξουσίαν των μὲ τὴν
δικαίαν ὀργήν Σου. Διότι αὐτοὶ ἐσχεδίασαν
καὶ ἀπεφάσισαν νὰ βεβηλώσουν τοὺς
ἁγίους τόπους τῆς λατρείας Σου, νὰ μολύνουν
τὸν ἱερὸν τόπον, ὅπου ἀναπαύεται
καὶ λατρεύεται τὸ ἔνδοξον Ὄνομά Σου,
καὶ νὰ καταστρέψουν μὲ τὰ σιδερένια
ὅπλα των τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων,
ὅπου προσφέρονται πρὸς Σὲ αἱ θυσίαι
μας. |
9
Βλέψον εἰς ὑπερηφανίαν αὐτῶν,
ἀπόστειλον τὴν ὀργήν σου εἰς
κεφαλὰς αὐτῶν, δὸς ἐν χειρί
μου τῆς χήρας ὃ διενοήθην κράτος.
|
9
Ἴδε, Κύριε, τὴν ἀλαζονίαν των,
ἐξαπόστειλε τὴν ὀργήν σου ἐπάνω
εἰς τὰ κεφάλια των καὶ δῶσε
εἰς τὸ χέρι ἐμοῦ τῆς χήρας
τὴν δύναμιν νὰ πράξω ἐκεῖνο
τὰ μεγάλο ἔργον,
τὸ ὁποῖον ἐσκέφθην.
|
9
Ρίξε τὸ βλέμμα Σου εἰς τὴν ὑπερηφάνειάν
των. Στεῖλε τὴν ὀργήν Σου εἰς τὰ
κεφάλια των. Δυνάμωσε ἐμέ, τὴν χήραν, διὰ
νὰ κάμω μὲ τὸ χέρι μου αὐτὸ
ποὺ ἐσχεδίασα. |
10
Πάταξον δοῦλον ἐκ χειλέων ἀπάτης
μου ἐπ' ἄρχοντι καὶ ἄρχοντα ἐπὶ
θεράποντι αὐτοῦ, θραῦσον αὐτῶν
τὸ ἀνάστημα ἐν χειρὶ θηλείας·
|
10
Μὲ τὰ ἀπατηλὰ λόγια,
ποὺ θὰ βγοῦν ἀπὸ τὰ
χείλη μου, πλῆξε δοῦλον
μὲ τὸν ἀφέντην του καὶ ἀρχηγὸν
μὲ τὸν ὑπηρέτην του, σύντριψε
τὴν ἀλαζονείαν των μὲ τὸ χέρι
μιᾶς γυναικός.
|
10
Κτύπησε Σὺ μὲ τὰ ἀπατηλά μου λόγια
τὸν ἀρχηγόν των καὶ κάθε ἄρχοντα
καὶ δοῦλον. Τσάκισε τὸ ἀλαζονικὸν
ἀνάστημά των μὲ τὸ χέρι μιᾶς
γυναῖκας! |
11
οὐ γὰρ ἐν πλήθει τὸ κράτος
σου, οὐδὲ ἡ δυναστεία σου ἐν
ἰσχύουσιν, ἀλλὰ ταπεινῶν εἶ
Θεός, ἐλαττόνων εἶ βοηθός, ἀντιλήπτωρ
ἀσθενούντων, ἀπεγνωσμένων σκεπαστής,
ἀπηλπισμένων σωτήρ.
|
11
Διότι ἡ δύναμίς σου δὲ καταβάλλεται
ποτὲ ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν
στρατιωτῶν, οὔτε ἡ κυριαρχία σου ἀπὸ
τοὺς ἰσχυροὺς ἄνδρας. Σὺ εἶσαι
ὁ Θεός τῶν ταπεινῶν, ὁ βοηθὸς
ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ὑστεροῦν
εἰς δύναμιν, ὁ ἀντιλήπτωρ
τῶν ἀσθενῶν, ὁ προστάτης
τῶν ἀποκαρδιωμένων,
ὁ σωτὴρ τῶν ἀπελπισμένων.
|
11
Διότι ἡ ἰδική Σου δύναμις δὲν βασίζεται
εἰς τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ καὶ
τοῦ στρατοῦ. Ἡ δὲ ἐξουσία Σου
δὲν στηρίζεται εἰς τοὺς ἰσχυροὺς
ἀνθρώπους. Ἀντιθέτως Σὺ εἶσαι θεὸς
τῶν ταπεινῶν. Εἶσαι βοηθὸς τῶν
ἀδυνάτων, συμπαραστάτης τῶν ἀσθενῶν,
προστάτης τῶν ἀπεγνωσμένων καὶ σωτὴρ
τῶν ἀπηλπισμένων. |
12
Ναὶ ναὶ ὁ Θεὸς τοῦ πατρός
μου καὶ Θεὸς κληρονομίας Ἰσραήλ,
δέσποτα τῶν οὐρανῶν καὶ τῆς
γῆς, κτίστα τῶν ὑδάτων, βασιλεῦ
πάσης κτίσεώς σου, σὺ εἰσάκουσον
τῆς δεήσεώς μου
|
12
Ναί, ναί, ὦ Θεὲ τῶν πατέρων
μου, Θεὲ τῆς κληρονομίας τοῦ Ἰσραήλ,
Δέσποτα τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς
γῆς, Δημιουργὲ τῶν ὑδάτων, Βασιλεῦ
ὅλης τῆς κτίσεως, σύ, Κύριε,
ἄκουσε τὴν δέησίν
μου |
12
Ναί, ναί, Θεὲ τοῦ πατρός μου καὶ Θεὲ
τῆς κληρονομίας τοῦ Ἰσραήλ, Δέσποτα
τῶν οὐρανίων κόσμων καὶ τῆς γῆς,
Δημιουργὲ τῶν ὑδάτων, Βασιλεῦ
ὅλης τῆς κτίσεώς Σου, Σὲ παρακαλῶ,
εἰσάκουσε μὲ εὐμένειαν τὴν δέησίν
μου. |
13
καὶ δὸς λόγον μου καὶ ἀπάτην
εἰς τραῦμα καὶ μώλωπα αὐτῶν,
οἳ κατὰ τῆς διαθήκης σου καὶ
οἴκου ἠγιασμένου σου καὶ κορυφῆς
Σιὼν καὶ οἴκου κατασχέσεως υἱῶν
σου ἐβουλεύσαντο σκληρά.
|
13
καὶ δῶσε εἰς
τὸ στόμα μου
λόγια ἀπατηλὰ
εἰς ὄλεθρον καὶ καταστροφὴν
αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι ἐσκέφθησαν
καὶ ἀπεφάσισαν τρομερὰ ἐναντίον
τῆς διαθήκης σου,
τοῦ ἠγιασμένου ναοῦ σου,
τοῦ λόφου τῆς Σιών, τῆς
κατοικίας τῶν ἰδικῶν σου υἱῶν.
|
13
Καὶ δῶσε, ὥστε ὁ ἀπατηλὸς
λόγος μου νὰ πληγώσῃ καὶ νὰ τραυματίσῃ
αὐτούς, ποὺ ἐσχεδίασαν σκληρὰ
καὶ φοβερὰ σχέδια εἰς βάρος τοῦ Νόμου
τῆς Διαθήκης Σου· εἰς βάρος τοῦ ἁγιασμένου
Ναοῦ Σου καὶ τοῦ λόφου τῆς Σιὼν
καὶ τοῦ τόπου, ποὺ ἀνήκει εἰς
τοὺς υἱούς Σου Ἰσραηλίτας.
|
14
Καὶ ποίησον ἐπὶ πᾶν τὸ
ἔθνος σου, καὶ πάσης φυλῆς ἐπίγνωσιν
τοῦ εἰδῆσαι ὅτι σὺ εἶ
ὁ Θεός πάσης δυνάμεως καὶ κράτους,
καὶ οὐκ ἔστιν ἄλλος ὑπερασπίζων
τοῦ γένους Ἰσραήλ, εἰ μὴ
σύ. |
14
Καὶ δῶσε, Κύριε, ὅπως ὁ
λαός σου
καὶ κάθε φυλὴ τῆς γῆς
ἀναγνωρίσῃ καὶ μάθῃ ὅτι
σὺ εἶσαι ὁ Θεὸς πάσης δυνάμεως
καὶ ἰσχύος καὶ ὅτι δὲν
ὑπάρχει ἄλλος,
ὁ ὁποῖος νὰ ὑπερασπίζεται
ἀποτελεσματικῶς τὰ γένος τῶν
Ἰσραηλιτῶν εἰ μὴ μόνον σύ>.
|
14
Κάμε ἀκόμη, ὥστε ὅλος ὁ λαός Σου καὶ
κάθε φυλὴ τῆς γῆς νὰ γνωρίσουν καὶ
νὰ μάθουν ὅτι Σὺ εἶσαι ὁ Θεὸς
κάθε δυνάμεως καὶ ἐξουσίας καὶ δὲν
εἶναι ἄλλος Ἐκεῖνος, ποὺ ὑπερασπίζει
καὶ προστατεύει τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραήλ,
παρὰ Σύ, ὁ Κύριος>. |