Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
σω
δὴ τῷ ἠγαπημένῳ ᾆσμα τοῦ
ἀγαπητοῦ μου τῷ ἀμπελῶνί
μου. Ἀμπελὼν ἐγενήθη τῷ ἠγαπημένῳ
ἐν κέρατι ἐν τόπῳ πίονι.
|
ὰ
ψάλω, λοιπόν, ἐγὼ εἰς τὸν
ἀγαπημένον μου ἀμπελῶνα, τὸν
ἰσραηλιτικὸν λαόν, ᾆσμα τοῦ
ἀγαπητοῦ μου Κυρίου. ὁ ἠγαπημένος
Κύριος ἀπέκτησεν ἄμπελον εἰς
κάποιον λόφον, εἰς τόπον παχὺν
καὶ εὔφορον.
|
ὰ
ψάλω εἰς τὸν ἀγαπημένον ἀμπελῶνα
μου, τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν δηλαδή,
ᾆσμα τοῦ ἀγαπητοῦ μου Κυρίου. Ἄμπελος
ἔγινε κτῆμα εἰς τὸν ἠγαπημένον
Κύριον εἰς ὑψηλὸν λόφον, ἀνοικτόν,
εὐάερον καὶ εὐήλιον, εἰς τόπον παχὺν
καὶ εὔφορον. |
2
Καὶ φραγμὸν περιέθηκα καὶ ἐχαράκωσα
καὶ ἐφύτευσα ἄμπελον Σωρὴχ καὶ
ᾠκοδόμησα πύργον ἐν μέσῳ
αὐτοῦ καὶ προλήνιον ὤρυξα ἐν
αὐτῷ· καὶ ἔμεινα τοῦ ποιῆσαι
σταφυλήν, ἐποίησε δὲ ἀκάνθας.
|
2
Ἔθεσα ὀλόγυρα φράκτην, ἔσκαψα
τάφρον, ἐφύτευσα ἐκλεκτὰ κλήματα
τοῦ εἴδους Σωρήχ, ἔκτισα πύργον
εἰς τὸ μέσον τῆς ἀμπέλου
αὐτῆς, ἔσκαψα φρεάτιον διὰ να
πίπτῃ εἰς αὐτὸ ὁ μοῦστος
καὶ περίμενα να παραγάγῃ σταφύλια,
αὐτὴ ὅμως παρήγαγεν ἀκάνθας.
|
2
Καὶ ἔθεσα τριγύρω φράκτην καὶ ἤνοιξα
χαράκωμα καὶ τάφρον καὶ ἐφύτευσα ἐκλεκτὴν
ἄμπελον τοῦ εἴδους Σωρὴχ καὶ
ἔκτισα πύργον εἰς τὸ μέσον αὐτῆς
καὶ ἔσκαψα φρεάτιον, διὰ νὰ πίπτῃ
μέσα ὁ μοῦστος. Καὶ ἐπερίμενα νὰ
παραγάγῃ σταφύλια, ἐποίησεν ὅμως ἀγκαθιές.
|
3
Καὶ νῦν, οἱ ἐνοικοῦντες ἐν
Ἱερουσαλὴμ καὶ ἄνθρωπος τοῦ
Ἰούδα, κρίνατε ἐν ἐμοὶ
καὶ ἀναμέσον τοῦ ἀμπελῶνός
μου. |
3
Καὶ τώρα σεῖς, οἱ κάτοικοι τῆς
Ἱερουσαλήμ, οἱ ἄνθρωποι τῆς
φυλῆς Ἰούδα, κρίνατε καὶ δικάσατε
μεταξὺ ἐμοῦ καὶ τοῦ ἀμπελῶνος
μου. |
3
Καὶ τώρα σεῖς, οἱ κάτοικοι τῆς Ἱερουσαλὴμ
καὶ οἱ ἄνθρωποι τοῦ Ἰούδα, κρίνατε
μεταξὺ ἐμοῦ καὶ τοῦ ἀμπελῶνος
μου. |
4
Τί ποιήσω ἔτι τῷ ἀμπελῶνί
μου καὶ οὐκ ἐποίησα αὐτῷ;
Διότι ἔμεινα τοῦ ποιῆσαι σταφυλήν,
ἐποίησε δὲ ἀκάνθας.
|
4
Τί ὑπολείπεται να κάμω ἀκόμη
διὰ τὴν ἄμπελόν μου αὐτὴν
καὶ τί ἕως τώρα δεν ἔκαμα δ'
αὐτήν; Ἔκαμα τὰ πάντα, διὰ
νὰ καρποφορήσῃ αὐτὴ σταφυλάς.
Ἐκείνη δὲ ἔκαμεν ἀγκάθια!
|
4
Τί ὑπολείπεται ἀκόμη νὰ κάμω
διὰ τὴν ἄμπελόν μου καὶ τί δὲν
ἔκαμα δι’ αὐτήν; Ἐρωτῶ οὕτω,
διότι, ἀφοῦ ἔκαμα ὅλα, ὅσα ἔπρεπεν,
ἐπερίμενα νὰ κάμῃ σταφυλήν, ἔκαμεν
ὅμως ἀγκαθιές. |
5
Νῦν δὲ ἀναγγελῶ ὑμῖν τί
ἐγὼ ποιήσω τῷ ἀμπελῶνί
μου· ἀφελῶ τὸν φραγμὸν αὐτοῦ
καὶ ἔσται εἰς διαρπαγήν, καὶ
καθελῶ τὸν τοῖχον αὐτοῦ καὶ
ἔσται εἰς καταπάτημα·
|
5
Τώρα, λοιπόν, ἐγὼ θα καταστήσω
γνωστὸν εἰς σᾶς, τί θα κάμω
εἰς τὴν ἄμπελόν μου. Θὰ ἀφαιρέσω
τὸν φράκτην αὐτῆς καὶ θὰ
εἶναι ἐκτεθειμένη εἰς διαρπαγήν.
Θὰ κρημνίσω τὸν τοῖχον της καὶ
θὰ καταπατῆται ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους
καὶ τὰ ζῶα.
|
5
Τώρα δὲ θὰ σᾶς ἀναγγείλω τί
ἐγὼ θὰ κάμω εἰς τὴν ἄμπελόν
μου. Θὰ ἀφαιρέσω τὸν φραγμόν
της καὶ θὰ εἶναι ἐκτεθειμένη εἰς
διαρπαγὴν καὶ θὰ καταρρίψω τὸν τοῖχον
της καὶ θὰ καταπατῆται.
|
6
Καὶ ἀνήσω τὸν ἀμπελῶνά
μου καὶ οὐ τμηθῇ οὐδὲ μὴ
σκαφῇ καὶ ἀναβήσονται εἰς αὐτὸν
ὡς εἰς χέρσον ἄκανθαι· καὶ
ταῖς νεφέλαις ἐντελοῦμαι τοῦ
μὴ βρέξαι εἰς αὐτὸν ὑετόν.
|
6
Θὰ ἐγκαταλείψω τὴν ἄμπελόν
μου, δὲν θὰ κλαδευθῇ πλέον, οὔτε
θὰ σκαφθῇ, καὶ ἔτσι τὰ ἀγκάθια
θὰ ἀνεβοῦν γύρω καὶ ἐπάνω
της ὡς εἰς χέρσον καὶ ἀκαλλιέργητον
τόπον. Θὰ διατάξω τὰ σύννεφα
νὰ μὴ βρέξουν πλέον εἰς αὐτὴν
πστιστικὴν βροχήν.
|
6
Καὶ θὰ ἐγκαταλείψω τὴν ἄμπελόν
μου καὶ δὲν θὰ κλαδευθῇ οὔτε
θὰ σκαφθῇ, καὶ θὰ πεταχθοῦν
εἰς ὕψος ἀγκαθιὲς εἰς αὐτὴν
σὰν εἰς χερσότοπον. Καὶ θὰ διατάζω
τὰ σύννεφα νὰ μὴ βρέξουν εἰς
αὐτὴν ποτιστικὴν βροχήν.
|
7
Ὁ γὰρ ἀμπελὼν Κυρίου σαβαὼθ
οἶκος τοῦ Ἰσραήλ ἐστι καὶ
ἄνθρωπος τοῦ Ἰούδα νεόφυτον
ἠγαπημένον· ἔμεινα τοῦ ποιῆσαι
κρίσιν, ἐποίησε δὲ ἀνομίαν
καὶ οὐ δικαιοσύνην, ἀλλὰ κραυγήν.
|
7
Ὁ ἀμπελὼν αὐτὸς τοῦ Κυρίου
τῶν δυνάμεων εἶναι ὁ ἰσραηλιτικὸς
λαός. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι τῆς
φυλῆς τοῦ Ἰούδα, νέα γενεὰ
ἠγαπημένη. Ἐπερίμενα ἀπὸ
αὐτὴν νὰ καρποφορήσῃ δικαιοσύνην
καὶ ἀρετήν, αὐτὴ ὅμως
ἔκαμε παρανομίαν καὶ ὄχι δικαιοσύνην,
μὲ ἀποτέλεσμα να ἀκούεται ἐκεῖ
κραυγὴ ἀδικουμένων. |
7
Θὰ ἀποστερήσω αὐτὴν καὶ τοῦ
ὑετοῦ, διότι ἄμπελος τοῦ Κυρίου τῶν
δυνάμεων εἶναι ὁ Ἰσραηλιτικὸς καὶ
ὁ Ἰουδαϊκὸς ἐν γένει λαός, ἡ
πολυαγαπημένη μου νέα φυτεία· ἐπερίμενα ἀπὸ
αὐτὴν μὲ πολλὴν ὑπομονὴν
νὰ καρποφορήσῃ δικαιοσύνην καὶ ἀρετήν,
ἐποίησεν ὅμως παρανομίαν καὶ ὄχι δικαιοσύνην,
ἀλλὰ κραυγὴν τῶν ἀδικουμένων
καὶ καταπιεζομένων. |
8
Οὐαί οἱ συνάπτοντες οἰκίαν
πρὸς οἰκίαν καὶ ἀγρὸν
πρὸς ἀγρὸν ἐγγίζοντες, ἵνα
τοῦ πλησίον ἀφέλωνταί τι. Μὴ
οἰκήσετε μονοὶ ἐπὶ τῆς
γῆς; |
8
Ἀλλοίμονον εἰς ἐκείνους, οἱ
ὁποῖοι συνδέουν τὴν οἰκίαν
των εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἄλλου
καὶ τὸν ἀγρόν των μὲ τὸν
ἀγρὸν τοῦ ἄλλου, διὰ νὰ
ἀφαιρέσουν κάτι ἀπὸ τὴν
ἰδιοκτησίαν τοῦ πλησίον! Μήπως
πρόκειται νὰ κατοικήσετε μόνοι σεῖς
καὶ διὰ παντὸς ἐπάνω εἰς
τὴν γῆν; |
8
Ἀλλοίμονον εἰς τοὺς συνδέοντας τὴν
οἰκίαν των εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ
ἄλλου καὶ τὸν ἀγρόν των εἰς
τὸν ἀγρὸν τοῦ ἄλλου πλησιάζοντες,
διὰ νὰ ἀφαιρέσουν κάτι ἐκ τῆς
ἰδιοκτησίας τοῦ πλησίον. Μήπως πρόκειται νὰ
κατοικήσετε μόνοι σεῖς ἐπὶ τῆς γῆς;
|
9
Ἠκούσθη γὰρ εἰς τὰ ὦτα
Κυρίου σαβαὼθ ταῦτα· ἐὰν
γὰρ γένωνται οἰκίαι πολλαί,
εἰς ἔρημον ἔσονται μεγάλοι καὶ
καλαί, καὶ οὐκ ἔσονται οἱ ἐνοικοῦντες
ἐν αὐταῖς. |
9
Αἱ πονηρίαι καὶ αἱ ἀδικίαι
αὐταὶ ἔφθασαν εἰς τὰ ὦτα
Κυρίου τοῦ παντοκράτορος, ὁ ὁποῖος
καὶ εἶπε· <καὶ ἐὰν ἀκόμη
οἰκοδομηθοῦν πολλαὶ καὶ περισσότεραι
οἰκίαι, μεγάλαι καὶ ὡραῖαι,
θὰ προορισθοῦν διὰ τὴν καταστροφὴν
καὶ τὴν ἐρήμωσιν. Κανεὶς δὲν
θὰ ὑπάρχῃ, ποὺ θὰ κατοικῇ
εἰς αὐτάς!
|
9
Ταλανίζω τοὺς προσπαθοῦντας νὰ πολλαπλασιάσουν
τὰς οἰκίας των καὶ τοὺς ἀγρούς
των εἰς βάρος τῶν ἀδελφῶν των, διότι
ἠκούσθησαν εἰς τὰ αὐτιὰ τοῦ
Κυρίου τῶν Δυνάμεων τὰ ἐκ τῶν ἀδικιῶν
των παράπονα ταῦτα καὶ θὰ ἐπέλθῃ
βαρεῖα ἡ τιμωρία ἐπ' αὐτούς. Διότι
ἐὰν γίνουν οἰκίαι πολλαί, θὰ εἶναι
προωρισμέναι εἰς ἐρήμωσιν, ὅσον μεγάλαι
καὶ καλαὶ καὶ ἂν εἶναι, καὶ
δὲν θὰ ὑπάρχουν ἄνθρωποι, ποὺ
νὰ κατοικοῦν εἰς αὐτάς.
|
10
Οὗ γὰρ ἐργῶνται δέκα ζεύγη
βοῶν, ποιήσει κεράμιον ἕν, καὶ
ὁ σπείρων ἀρτάβας ἓξ ποιήσει
μέτρα τρία. |
10
Ἀγρός, τὸν ὁποῖον ὤργωσαν
δέκα ζεύγη βοϊδιῶν, θα ἀποδώσῃ
καρπόν, ὁ ὁποῖος μόλις καὶ
θὰ γεμίζῃ μίαν μόνην στάμναν.
Καὶ ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος εἰς
τοὺς ἀγρούς του ἔσπειρεν ἓξ
ἀρτάβας, θὰ λάβῃ ὡς ἀπόδοσιν
τὸ ἥμισυ αὐτῶν, τρία μέτρα.
|
10
Διότι ἔκτασις εἴκοσι στρεμμάτων ἀμπέλου,
ὅπου θὰ χρειασθῇ νὰ ἐργασθοῦν
δέκα ζεύγη βοδιῶν, θὰ παραγάγῃ οἶνον,
ὅσον χωρεῖ μία στάμνα. Καὶ ἐκεῖνος
ποὺ σπέρνει ἕξι μετρητάς, θὰ λάβῃ
καρπὸν τριῶν μέτρων! |
11
Οὐαὶ οἱ ἐγειρόμενοι τὸ
πρωΐ, καὶ τὰ σίκερα διώκοντες, οἱ
μένοντες τὸ ὀψέ· ὁ γὰρ
οἶνος αὐτοὺς συγκαύσει. |
11
Ἀλλοίμονον εἰς ἐκείνους, οἱ
ὁποῖοι ἐξυπνοῦν πρω - πρωῒ καὶ
ἐπιζητοῦν τὰ οἰνοπνευματώδη
ποτά, καὶ εἰς ἐκείνους, οἱ
ὁποῖοι μένουν ἀργὰ τὸ
βράδυ πίνοντες οἶνον· ὁ οἶνος
θὰ τοὺς κατακαύσῃ.
|
11
Ἀλλοίμονον εἰς ἐκείνους, οἱ
ὁποῖοι σηκώνονται ἀπὸ τὸν ὕπνον
τὸ πρωῒ καὶ ἐπιζητοῦν τὰ
μεθυστικὰ ποτά, οἱ ὁποῖοι μένουν
ἕως ἀργὰ τὸ βράδυ μεθύοντες·
ἀλλοίμονόν τους, διότι ὁ οἶνος
θὰ τοὺς καύσῃ ὅλους μαζί.
|
12
Μετὰ γὰρ κιθάρας καὶ ψαλτηρίου
καὶ τυμπάνων καὶ αὐλῶν τὸν
οἶνον πίνουσι, τὰ δὲ ἔργα Κυρίου
οὐκ ἐμβλέπουσι καὶ τὰ ἔργα
τῶν χειρῶν αὐτοῦ οὐ κατανοοῦσι.
|
12
Πίνουν τὸ κρασί των μὲ τὸν ἦχον
τῆς κιθάρας καὶ τῆς ναύλας καὶ
τῶν τυμπάνων καὶ τῶν αὐλῶν·
τὰς ἐντολὰς ὅμως τοῦ Κυρίου
τὰς παραβλέπουν καὶ δὲν προσέχουν
νὰ ἐννοήσουν τὰ ἔργα τοῦ
Θεοῦ.
|
12
Θὰ πάθουν ταῦτα οὗτοι, διότι μὲ κιθάραν
καὶ ψαλτήριον καὶ τύμπανα καὶ αὐλοὺς
πίνουν τὸν οἶνον δεv ἐμβαθύνουν ὅμως
μὲ βλέμμα ἐρευνητικὸν εἰς τὰ
ἔργα τοῦ Κυρίου καὶ δὲν κατανοοῦν
τὰ ἔργα τῶν χειρῶν του.
|
13
Τοίνυν αἰχμάλωτος ὁ λαός μου
ἐγενήθη διὰ τὸ μὴ εἰδέναι
αὐτοὺς τὸν Κύριον, καὶ πλῆθος
ἐγενήθη νεκρῶν διὰ λιμὸν καὶ
δίψος ὕδατος. |
13
Διὰ τὴν ἀσωτίαν, λοιπόν, αὐτὴν
καὶ ἀσέβειάν του ὁ λαὸς
θὰ γίνῃ αἰχμάλωτος καὶ
πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς θὰ πεθάνουν,
ἄλλοι μὲν ἀπὸ τὴν ἔλλειψιν
ψωμιοῦ καὶ ἄλλοι ἀπὸ τὴν
ἔλλειψιν ὕδατος.
|
13
Λοιπὸν θὰ γίνῃ αἰχμάλωτος ὁ
λαός μου, διότι δὲν γνωρίζουν αὐτοὶ τὸν
Κύριον, καὶ πλῆθος νεκρῶν θὰ γίνῃ
ἐξ αὐτῶν ἐξ αἰτίας τῆς
πείνης καὶ τῆς ἐλλείψεως ὕδατος.
|
14
Καὶ ἐπλάτυνεν ὁ ᾅδης τὴν
ψυχὴν αὐτοῦ καὶ διήνοιξε τὸ
στόμα αὐτοῦ τοῦ μὴ διαλιπεῖν,
καὶ καταβήσονται οἱ ἔνδοξοι καὶ
οἱ μεγάλοι καὶ οἱ πλούσιοι καὶ
οἱ λοιμοὶ αὐτῆς.
|
14
Ηὐφράνθη ἡ ψυχὴ τοῦ ᾅδου,
ἤνοιξεν αὐτὸς τὸ στόμα του,
ὥστε νὰ μὴ σταματήσῃ καταβροχθίζων.
Ἐκεῖ θα κατεβοῦν οἱ ἔνδοξοι
τῆς γῆς, οἱ μεγάλοι, οἱ πλούσιοι,
οἱ πονηροὶ καὶ διεφθαρμένοι ἄνθρωποι
αὐτῆς τῆς πόλεως.
|
14
Καὶ ἐτέντωσε πλατὺν ὁ Ἅδης
τὸν στόμαχόν του καὶ ἤνοιξε τὸ στόμα
του, ὥστε νὰ μὴ παύσῃ καταβροχθίζων
καὶ θὰ καταβοῦν οἱ ἔνδοξοι καὶ
οἱ μεγάλοι καὶ οἱ πλούσιοι καὶ οἱ
διεφθαρμένοι τῆς πόλεως Ἱερουσαλήμ.
|
15
Καὶ ταπεινωθήσεται ἄνθρωπος, καὶ ἀτιμασθήσεται
ἀνήρ, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ
οἱ μετέωροι ταπεινωθήσονται.
|
15
Θὰ ταπεινωθῇ ὁ κάθε ἁμαρτωλὸς
ἄνθρωπος, θὰ ἐξευτελισθῇ ὁ ἐπίσημος
ἀνήρ, θα ταπεινωθοῦν τὰ ὑπερήφανα
μάτια, ποὺ μὲ ἀλαζονείαν ἐκύταζαν
ὑψηλά.
|
15
Καὶ θὰ ταπεινωθῇ ὁ κοινὸς ἄνθρωπος
καὶ θὰ ἐξευτελισθῇ ὁ ἐπίσημος
ἀνήρ, καὶ τὰ μάτια, ποὺ ἀλαζονικῶς
κυττοῦν ὑψηλά, θὰ ταπεινωθοῦν.
|
16
Καὶ ὑψωθήσεται Κύριος σαβαὼθ
ἐν κρίματι, καὶ ὁ Θεὸς ὁ
Ἅγιος δοξασθήσεται ἐν δικαιοσύνῃ.
|
16
Θὰ ὑψωθῇ ὅμως καὶ θὰ δοξασθῇ
ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων με τὴν
δικαίαν αὐτὴν κρίσιν καὶ τιμωρίαν·
καὶ ὁ Θεὸς ὁ ἅγιος θα ὑψωθῇ
ἐν τῇ δικαιοσύνῃ αὐτοῦ.
|
16
Καὶ θὰ ὑψωθῇ ὁ Κύριος τῶν
Δυνάμεων διὰ τῆς δικαίας ταύτης τιμωρίας·
καὶ ὁ Θεὸς ὁ ἅγιος θὰ
ὑψωθῇ διὰ τὴν δικαιοσύνην του.
|
17
Καὶ βοσκηθήσονται οἱ διηρπασμένοι
ὡς ταύροι, καὶ τὰς ἐρήμους
τῶν ἀπειλημμένων ἄρνες φάγονται.
|
17
Καὶ οἱ αἰχμάλωτοι Ἰουδαῖοι
θὰ βόσκουν εἰς τὸν τόπον τῆς
ἐξορίας των, ὅπως τὰ ζῶα, ὅπως
οἱ ταύροι· εἰς δὲ τὰς ἐρήμους
περιοχὰς τῆς πατρίδος των θὰ βόσκουν
ἀρνιά. |
17
Καὶ θὰ βοσκήσουν εἰς ξένας χώρας σὰν
ταῦροι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι θὰ
ἁρπαγοῦν ὑπὸ τῶν εἰσβολέων
αἰχμάλωτοι, καὶ τὰς ἐρημωμένας
χώρας τῶν ἀπαχθέντων διὰ τῶν ὅπλων
θὰ φάγουν ἀρνία βόσκοντα εἰς τὸν παχὺν
χόρτον, ποὺ θὰ φυτρώσῃ εἰς αὐτάς.
|
18
Οὐαὶ οἱ ἐπισπώμενοι τὰς
ἁμαρτίας ὡς σχοινίῳ μακρῷ
καὶ ὡς ζυγοῦ ἱμάντι δαμάλεως
τὰς ἀνομίας, |
18
Ἀλλοίμονον εἰς ἐκείνους, οἱ
ὁποῖοι σύρουν ἐπάνω των, ὡς
εἰς ἀτελείωτον σχοινίον, πολυάριθμους
ἁμαρτίας, εἰς ἐκείνους οἱ
ὁποῖοι πολλαπλασιάζουν καὶ ἐκτείνουν,
ὡς μακρὸν λωρίον ζυγοῦ δαμάλεως,
τὰς ἁμαρτίας των!
|
18
Ἀλλοίμονον εἰς σᾶς, οἱ ὁποῖοι
τραβᾶτε ἐπάνω σας τὰς διὰ τὰς
ἁμαρτίας κολάσεις ὡς διὰ σχοινίου μακροῦ
καὶ τὴν ὀργὴν διὰ τὰς
ἀνομίας σας ὡς διὰ λωρίου δυνατοῦ
ἀπὸ ἐκεῖνα, ποὺ δένουν εἰς
τὸν ζυγὸν τὴν δάμαλιν,
|
19
οἱ λέγοντες· τὸ τάχος ἐγγισάτω
ἃ ποιήσει, ἵνα ἴδωμεν, καὶ ἐλθάτω
ἡ βουλὴ τοῦ ἁγίου Ἰσραήλ,
ἵνα γνῶμεν. |
19
Ἀλλοίμονον εἰς ἐκείνους, οἱ
ὁποῖοι καταφρονητικῶς λέγουν·
<ἃς ἔλθουν, λοιπόν, σύντομα ἐκεῖνα,
τὰ ὁποῖα ὁ Κύριος ἀπειλεῖ
νὰ κάμῃ, διὰ νὰ τὰ ἴδωμεν.
Ἂς πραγματοποιηθῇ ἡ ἀπειλητικὴ
ἀπόφασις τοῦ ἁγίου τοῦ
Ἰσραήλ, διὰ νὰ τὴν γνωρίσωμεν>!
|
19
σεῖς ποὺ λέτε· γρήγορα ἂς πλησιάσουν
ὅσα πρόκειται νὰ κάμῃ ὁ Θεός, διὰ
να ἴδωμεν καὶ ἂς ἔλθῃ λοιπὸν
ὅ,τι ἔχει ἀποφασίσει ὁ ἅγιος
τοῦ Ἰσραὴλ Θεός, διὰ νὰ μάθωμεν.
|
20
Οὐαὶ οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν
καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν,
οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ
τὸ φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τὸ
πικρὸν γλυκὺ καὶ τὸ γλυκὺ πικρόν.
|
20
Ἀλλοίμονον εἰς ἐκείνους, οἱ
ποῖοι λέγουν τὸ κακὸν ὡς καλὸν
καὶ τὸ καλὸν ὡς κακόν, καὶ
οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν ζωὴν
καὶ τὴν πρᾶξιν των παρουσιάζουν τὸ
σκότος ὡς φῶς καὶ τὸ φῶς
ὡς σκότος! Αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι
προβάλλουν ἀπατηλῶς τὸ πικρὸν
ὡς γλυκὺ καὶ τὸ γλυκὺ ὡς
πικρόν! |
20
Ἀλλοίμονον εἰς ἐκείνους, οἱ
ὁποῖοι λέγουν καὶ παριστάνουν τὸ κακὸν
ὡς καλὸν καὶ τὸ καλὸν ὡς
κακὸν καὶ οἱ ὁποῖοι διὰ
τῶν πράξεων των παρουσιάζουν τὸ σκότος ὡς
φῶς καὶ τὸ φῶς ὡς σκότος, οἱ
ὁποῖοι πείθουν μὲ τὸ παράδειγμά
των καὶ τοὺς ἄλλους, ὅτι τὸ
πικρὸν εἶναι γλυκὺ καὶ τὸ γλυκὺ
εἶναι πικρόν. |
21
Οὐαὶ οἱ συνετοὶ ἐν ἑαυτοῖς
καὶ ἐνώπιον αὐτῶν ἐπιστήμονες.
|
21
Ἀλλοίμονον εἰς ἐκείνους, οἱ
ὁποῖοι φρονοῦν ὅτι εἶναι σοφοὶ
καὶ συνετοί, οἱ ὁποῖοι αὐτοπαρουσιάζονται
εἰς τὰ μάτια των ὡς σοφοὶ καὶ
ἐπιστήμονες γνωρίζοντες τάχα ἀκριβῶς
τὰ πάντα! |
21
Ἀλλοίμονον οἱ τρέφοντες μέσα των τὸ
φρόνημα, ὅτι εἶναι συνετοὶ καὶ σοφοί,
καὶ οἱ ὁποῖοι εἰς τὰ μάτια
των παρουσιάζονται ὅτι τὰ ξεύρουν ὅλα καὶ
δὲν ἔχουν ἀνάγκην συμβουλῆς.
|
22
Οὐαὶ οἱ ἰσχύοντες ὑμῶν,
οἱ πίνοντες τὸν οἶνον καὶ οἱ
δυνάσται οἱ κεραννύντες τὰ σίκερα,
|
22
Ἀλλοίμονον εἰς τοὺς ἄρχοντάς,
σας, οἱ ὁποῖοι πίνουν τὸν οἶνον
καθ ὑπερβολήν! Ἀλλοίμονον εἰς
αὐτούς, ποὺ κυριαρχοῦν ἐπάνω
σας, καὶ σᾶς καταδυναστεύουν καὶ οἱ
ὁποῖοι κατασκευάζουν καὶ συνθέτουν
οἰνοπνευματώδη μεθυστικὰ ποτὰ διὰ
τὸν ἑαυτόν των!
|
22
Ἀλλοίμονον εἰς τοὺς ἄρχοντάς
σας, οἱ ὁποῖοι πίνουν τὸν οἶνον,
καὶ εἰς τοὺς ἐξουσιαστάς, οἱ
ὁποῖοι ἀνακατεύουν καὶ κατασκευάζουν
τὰ μεθυστικὰ ποτά, |
23
οἱ δικαιοῦντες τὸν ἀσεβῆ ἕνεκεν
δώρων καὶ τὸ δίκαιον τοῦ δικαίου
αἴροντες. |
23
Ἀλλοίμονον εἰς ἐκείνους, οἱ
ὁποῖοι κηρύσσουν τὸν ἀσεβῆ
καὶ ἔνοχον ὡς ἀθῷον, διότι
ἔλαβον δῶρα, καὶ ἔτσι ἀφαιροῦν
καὶ καταπατοῦν τὸ δίκαιον ἀπὸ
τὸν ἀθῷον καὶ ἐνάρετον.
|
23
οἱ ὁποῖοι δίδουν τὸ δίκαιον εἰς
τὸν ἀσεβῆ διὰ τὰ δῶρα,
ποὺ τοὺς ἔδωκε, καὶ οἱ ὁποῖοι
ἀφαιροῦν καὶ καταπατοῦν τὸ δίκαιον
τοῦ δικαίου καὶ ἀθώου ἀνθρώπου.
|
24
Διὰ τοῦτο ὃν τρόπον καυθήσεται
καλάμη ὑπὸ ἄνθρακος πυρὸς καὶ
συγκαυθήσεται ὑπὸ φλογὸς ἀνειμένης,
ἡ ρίζα αὐτῶν ὡς χνοῦς
ἔσται καὶ τὸ ἄνθος αὐτῶν
ὡς κονιορτὸς ἀναβήσεται· οὐ
γὰρ ἠθέλησαν τὸν νόμον Κυρίου
σαβαώθ, ἀλλὰ τὸ λόγιον τοῦ
ἁγίου Ἰσραὴλ παρώξυναν.
|
24
Διὰ τοῦτο, ὅπως ἡ καλαμιὰ κατακαίεται
ἀπὸ ἀναμμένον κάρβουνον, κατακαίεται
καὶ γίνεται στάκτη ἀπὸ ἀναμμένην
φλόγα, ἔτσι θὰ γίνῃ χνούδι
καὶ θὰ διασκορπισθῇ ἡ ρίζα τῶν
ἀνθρώπων αὐτῶν, καὶ τὸ
ἄνθος των θὰ ἀνεβῇ ὡς κονιορτὸς
εἰς τὸν ἀέρα καὶ θὰ ἐξαφανισθῇ.
Θὰ πάθουν αὐτά, διότι δὲν
ἠγάπησαν καὶ δὲν ἠθέλησαν
τὸν νόμον Κυρίου τοῦ παντοκράτορος,
ἀλλὰ κατεφρόνησαν τὸν λόγον
τοῦ ἁγίου Θεοῦ τοῦ Ἰσραὴλ
καὶ προεκάλεσαν ἔτσι τὴν ὀργήν
του ἐναντίον των.
|
24
Διὰ τοῦτο μὲ ὅποιον τρόπον θὰ
καῇ καλαμιὰ ἀπὸ ἀναμμένα κάρβουνα
καὶ θὰ καῇ ὅλη ἀπὸ φουντωμένην
φλόγα, ἔτσι καὶ ἡ ρίζα των θὰ γίνῃ
σὰν χνούδι καὶ τὸ ἄνθος των καὶ
ἡ ὡραιότης των σὰν <μπουχός>
θὰ ἀνέλθῃ εἰς τὸν ἀέρα,
διότι δὲν ἠθέλησαν τὸν Νόμον τοῦ παντοκράτορος
Κυρίου, ἀλλὰ περιεφρόνησαν τὸν λόγον τοῦ
ἁγίου Θεοῦ τοῦ Ἰσραὴλ καὶ
προεκάλεσαν οὕτω τὴν ὀργήν του.
|
25
Καὶ ἐθυμώθη ὀργῇ Κύριος
σαβαὼθ ἐπὶ τὸν λαὸν αὐτοῦ,
καὶ ἐπέβαλε τὴν χεῖρα αὐτοῦ
ἐπ' αὐτοὺς καὶ ἐπάταξεν
αὐτούς, καὶ παρωξύνθη τὰ ὄρη,
καὶ ἐγενήθη τὰ θνησιμαῖα αὐτῶν
ὡς κοπρία ἐν μέσῳ ὁδοῦ.
Καὶ ἐν πᾶσι τούτοις οὐκ ἀπεστράφη
ὁ θυμὸς αὐτοῦ, ἀλλὰ ἔτι
ἡ χεὶρ ὑψηλή. |
25
Καὶ ἐθύμωσε μὲ μεγάλην ὀργὴν
ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων ἐναντίον
τοῦ λαοῦ του. Ἄπλωσε τὴν τιμωρὸν
χεῖρα του· τοὺς ἐκτύπησε καὶ
συνεκλονίσθησαν τὰ ὄρη ἀπὸ τὸν
σεισμόν, τὰ δὲ πτώματα τῶν φονευθέντων
κατὰ τὸν πόλεμον ἔγιναν ὡσὰν
κοπριά, ἀποσυντεθειμένα εἰς τὸ
μέσον τῶν ὁδῶν. Καὶ παρ' ὅλας
αὐτὰς τὰς τιμωρίας, διότι ἐκεῖνοι
δὲν μετενόησαν, δὲν ἀπεμακρύνθη
ὁ θυμὸς τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ
εἶναι ἀκόμη ὑψωμένη ἡ
παντοδύναμος χεὶρ του, διὰ νὰ ἐπιπέσῃ
ἐναντίον τῶν παρανόμων.
|
25
Καὶ ἐθύμωσε πάρα πολὺ ὁ Κύριος τῶν
Δυνάμεων κατὰ τοῦ λαοῦ του, καὶ ἔβαλε
χέρι κατ’ αὐτῶν καὶ τοὺς ἐπάταξε·
καὶ ἐσείσθησαν τὰ ὅρη ἀπὸ
σεισμόν, καὶ ἐκ τοῦ πολέμου ἔγιναν
τὰ πτώματά των σὰν κοπριὰ ἀποσυντεθειμένα
εἰς τὸ μέσον τῶν ὁδῶν. Καὶ
παρ’ ὅλας τὰς τιμωρίας αὐτὰς δὲν
ἀπεμακρύνθη ὁ θυμὸς τοῦ Κυρίου, ἀλλ’
ἀκόμη ἡ χείρ του εἶναι ὑψωμένη,
ἕτοιμος νὰ ἐπιπέσῃ καὶ
πάλιν κατ’ αὐτῶν. |
26
Τοιγαροῦν ἀρεῖ σύσσημον ἐν τοῖς
ἔθνεσι τοῖς μακρὰν καὶ συριεῖ
αὐτοὺς ἀπ' ἄκρου τῆς γῆς,
καὶ ἰδοὺ ταχὺ κούφως ἔρχονται·
|
26
Καὶ λοιπὸν θὰ ὑψώσῃ καὶ
θὰ δώσῃ ὁ Κύριος σημεῖον
εἰς τὰ ἐχθρικὰ εἰδωλολατρικὰ
ἔθνη, ποὺ εὑρίσκονται μακράν,
θὰ σφυρίξῃ, διὰ νὰ ἀκουσθῇ
ἀπὸ λαούς, ποὺ ὑπάρχουν
εἰς τὰ ἄκρα τοῦ κόσμου, ὥστε
ἐκεῖνοι νὰ προσέλθουν· καὶ
ἰδού, ἔρχονται ταχύτατα, ὡς
ἐὰν ἔχουν πτερά.
|
26
Πρὸς πραγματοποίησιν λοιπὸν τῶν τιμωριῶν
τούτων θὰ ὑψώσῃ ὁ Θεὸς
σημαίαν εἰς τὰ μακρὰν εὑρισκόμενα
ἔθνη, καὶ θὰ σφυρίξῃ εἰς αὐτὰ
καλῶν ταῦτα ἀπὸ τὸ ἄκρον
τῆς γῆς· καὶ ἰδοὺ ἔρχονται
γρήγορα ταῦτα, ἐλαφρὰ σὰν πετεινό.
|
27
οὐ πεινάσουσιν οὐδὲ κοπιάσουσιν
οὐδὲ νυστάξουσιν οὐδὲ κοιμηθήσονται,
οὐδὲ λύσουσι τὰς ζώνας αὐτῶν
ἀπὸ τῆς ὀσφύος αὐτῶν,
οὐδὲ μὴ ραγῶσιν οἱ ἱμάντες
τῶν ὑποδημάτων αὐτῶν·
|
27
Ἔρχονται μὲ τόσην ὁρμήν, μὲ
τέτοιο μένος, ὥστε δὲν θὰ αἰσθανθοῦν
πεῖναν, οὔτε θὰ καταβληθοῦν ἀπὸ
τὸν κόπον, οὔτε θὰ ἀργοπορήσουν
ἀπὸ νυσταγμόν, δὲν θὰ κοιμηθοῦν
εἰς τὸν δρόμον των, οὔτε θὰ
λύσουν ἀπὸ τὴν μέσην των τὰς
ζώνας, οὔτε θὰ διαρραγοῦν τὰ
λουριὰ τῶν ὑποδημάτων των.
|
27
Δὲν θὰ ἀναχαιτισθοῦν ἀπὸ
τὴν πεῖναν, οὔτε θὰ καταβληθοῦν
ἀπὸ κόπον, οὔτε θὰ ἀργοπορήσουν
ἀπὸ νυσταγμόν, οὔτε θὰ διακόψουν τὴν
πορείαν των ἀπὸ ὕπνον, οὔτε θὰ
λύσουν ἀπὸ τὴν μέσην των τὰς ζώνας
των, οὔτε θὰ σπάσουν τὰ λωρία τῶν
ὑποδημάτων των. |
28
ὧν τὰ βέλη ὀξέα ἐστὶ
καὶ τὰ τοξα αὐτῶν ἐντεταμένα,
οἱ πόδες τῶν ἵππων αὐτῶν
ὡς στερεὰ πέτρα ἐλογίσθησαν,
οἱ τροχοὶ τῶν ἁρμάτων αὐτῶν
ὡς καταιγίς. |
28
Αὐτῶν τῶν φοβερῶν ἐχθρῶν
τὰ βέλη εἶναι ὀξέα καὶ
τὰ τόξα των τεντωμένα, ἕτοιμα νὰ
ἐκσφενδονίσουν τὰ βέλη. Τὰ πόδια
τῶν ἵππων των ἐθεωρήθησαν στερεὰ
σὰν πέτρα, καὶ οἱ ρόδες τῶν
πολεμικῶν ἁρμάτων των τρέχουν ταχύτατα
καὶ ἀνεμπόδιστα, ὡσὰν ἡ
καταιγίς. |
28
Τούτων τὰ βέλη εἶναι ὀξέα καὶ μυτερὰ
καὶ τὰ τόξα των εἶναι τεντωμένα, ἕτοιμα
νὰ ἐκσφενδονίσουν βέλη· οἱ πόδες τῶν
ἵππων των ἐθεωρήθησαν σὰν πέτρα στερεά,
καὶ οἱ ρόδες τῶν πολεμικῶν ἁρμάτων
των εἶναι ἀσυγκράτητες, ὅπως ἡ καταιγίς.
|
29
Ὁρμῶσιν ὡς λέοντες καὶ παρέστηκαν
ὡς σκύμνοι λέοντος· καὶ ἐπιλήψεται
καὶ βοήσει ὡς θηρίον καὶ ἐκβαλεῖ,
καὶ οὐκ ἔσται ὁ ρυόμενος αὐτούς.
|
29
Ὁρμοῦν κατὰ τὴν μάχην ὡσὰν
ληοντάρια, εὑρίσκονται ἐμπρὸς
εἰς τὴν πρώτην γραμμὴν σὰν νεαρὰ
ληοντάρια καὶ ὁ φοβερὸς αὐτὸς
ἐχθρὸς ὡς θηρίον συλλαμβάνει
τὸ θήραμά του καὶ βρυχᾶται ἐπάνω
ἀπὸ αὐτό, τὸ μεταφέρει
εἰς τὸ κρησφύγετόν του. Κανεὶς
δὲν θὰ ἠμπορέσῃ νὰ τοὺς
ἀποσπάσῃ καὶ τοὺς γλυτώσῃ
ἀπὸ τὸ στόμα των. |
29
Ὁρμοῦν κατὰ τοῦ ἀντιπάλου σὰν
λέοντες καὶ εὑρίσκονται ἐμπρὸς σὰν
νεαρὰ λεονταράκια· καὶ ὁ ἐχθρὸς
αὐτὸς συλλαμβάνει τὴν λείαν του καὶ
φωνάζει δυνατὰ σὰν θηρίον καὶ τὴν
μεταφέρει μουγκρίζοντας, καὶ δὲν ὑπάρχει
εἰς τὴν σκληρὰν αὐτὴν ὥραν
κανεὶς διὰ νὰ τοὺς γλυτώσῃ.
|
30
Καὶ βοήσει δι' αὐτοὺς τῇ ἥμερᾳ
ἐκείνῃ ὡς φωνὴ θαλάσσης
κυμαινούσης· καὶ ἐμβλέψονται
εἰς τὴν γῆν, καὶ ἰδοὺ
σκότος σκληρὸν ἐν τῇ ἀπορίᾳ
αὐτῶν. |
30
Ὡς θάλασσα, ποὺ ἀναταράσσεται
ἀπὸ τὴν δύναμιν τῶν ἀνέμων
καὶ βοοῦν τὰ κύματά της, ἔτσι
καὶ ὁ ἐχθρὸς θὰ φωνάξῃ
δυνατὰ ἐναντίον αὐτῶν. Καὶ
ἐκεῖνοι θὰ στρέψουν ἰκετευτικὰ
καὶ ἐρευνητικὰ τὰ βλέμματά
των εἰς τὴν γῆν, ἀναζητοῦντες
βοήθειαν, καὶ ἰδοὺ τρομερὸν
σκότος θα εἶναι ἡ ἀπάντησις
εἰς τὴν ἀπελπιστικήν συμφοράν
των. |
30
Καὶ θὰ φωνάξῃ δι’ αὐτοὺς δυνατὰ
ὁ ἐχθρὸς κατὰ τὴν ἡμέραν
ἐκείνην, σὰν βοὴ θαλάσσης ταρασσομένης ὑπὸ
κυμάτων. Καὶ θὰ στρέψουν ἱκετευτικὰ
τὰ βλέμματά των εἰς τὴν γῆν,
ἀναζητοῦντες βοήθειαν καὶ ἰδοὺ
σκότος ἀδιαπέραστον καὶ τρομερὸν εἰς
τὴν ἀνάγκην καὶ ἀπορίαν των ταύτην.
|