Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ύριε,
τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ
ἡμῶν; Καὶ ὁ βραχίων Κυρίου
τίνι ἀπεκαλύφθη; |
ύριε,
ποιὸς ἐπίστευσεν εἰς αὐτά,
ποὺ ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἀπὸ
σὲ καὶ ἐκηρύξαμεν εἰς τοὺς
ἀνθρώπους; Ἡ δύναμις τοῦ Κυρίου
εἰς ποῖον ἐφανερώθη καὶ ἔγινεν
πιστευτὴ καὶ παραδεκτή;
|
ύριε,
ποῖος ἐπίστευσεν εἰς τὸ κήρυγμα ἠμῶν
τῶν Προφητῶν; Καὶ ἡ ἐν τῷ
Μεσαίᾳ ἐκδηλουμένη ὑπερφυσικὴ
δύναμις τοῦ Κυρίου εἰς ποῖον ἐφανερώθη
καὶ ἐγένετο πιστευτή; |
2
Ἀνηγγείλαμεν ὡς παιδίον ἐναντίον
αὐτοῦ, ὡς ρίζα ἐν γῆ διψώσῃ.
Οὔκ ἔστιν εἶδος αὐτῷ οὐδὲ
δόξα· καὶ εἴδομεν αὐτόν,
καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ
κάλλος· |
2
Ἀνηγγείλαμεν αὐτὸν ὡσὰν
μικρὸν καὶ ἄσημον παιδίον ἐνώπιον
τοῦ λαοῦ, σὰν ρίζαν εἰς γῆν
διψασμένην καὶ ξηράν. Δὲν εἶχεν
ὡραίαν, ἔνδοξον καὶ ἐλκυστικὴν
τὴν ἐμφάνισιν. Δὲν εἶχεν ὡραιότητα
καὶ λαμπρότητα προσώπου. Τὸν εἴδομεν
καὶ δὲν εἶχε πρόσωπον ἐμφανίσιμον,
οὔτε κάλλος.
|
2
Τὸν ἀνηγγείλαμεν ὡσὰν παιδίον μικρὸν
καὶ ἀφανὲς ἐνώπιον τοῦ λαοῦ,
ὡσὰν ρίζαν ἀτροφικὴν εἰς γῆν
στερουμένην ὕδατος. Δὲν ὑπῆρχεν εἰς
αὐτὸν μορφὴ εὐπρεπής, οὔτε ὡραιότης
καὶ λαμπρότης προσώπου. Καὶ τὸν εἴδομεν,
καὶ δὲν εἶχε πρόσωπον οὔτε κάλλος.
|
3
ἀλλὰ τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον
καὶ ἐκλεῖπον παρὰ πάντας τοὺς
υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων· ἄνθρωπος
ἐν πληγῇ ὢν καὶ εἰδὼς
φέρειν μαλακίαν, ὅτι ἀπέστραπται
τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, ἠτιμάσθη
καὶ οὐκ ἐλογίσθη.
|
3
Ἀλλὰ τὸ πρόσωπόν του ἦτο
καταφρονημένον, χωρὶς τιμὴν καὶ δόξαν.
Ὑπελείπετο ὡς πρὸς τὴν ὡραιότητα
καὶ τὴν εὐπρεπῆ ἐμφάνισιν
μεταξὺ ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Αὐτὸς
ἦτο ἄνθρωπος πληγωμένος, ἄνθρωπος
ὁ ὁποῖος γνωρίζει νὰ βαστάζῃ
καὶ νὰ ὑπομένῃ ταλαιπωρίας
καὶ πόνους. Ἀντικείμενον ἀποστροφῆς
ἔγινε τὸ πρόσωπόν του, ἐδέχθη
ἐξευτελισμοὺς καὶ ταπεινώσεις ἐκ
μέρους τῶν ἀνθρώπων. Τὸν ἐλογάριασαν
σὰν νὰ μὴ ὑπῆρχεν.
|
3
Ἀλλὰ τὸ πρόσωπόν Του ἀτιμασμένον
καὶ ὡσὰν νὰ μὴ ὑπάρχῃ
μεταξὺ ὅλων τῶν υἱῶν τῶν
ἀνθρώπων. Ἄνθρωπος πληγωμένος καὶ συνηθισμένος
νὰ βαστάζῃ τοὺς ἐξ ἀσθενείας
πόνους. Διότι κατέστη ἀντικείμενον ἀποστροφῆς
τὸ πρόσωπόν Του, ἠτιμάσθη καὶ δὲν
ἐλογαριάσθη ὡς ὑπάρχων.
|
4
Οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν
φέρει καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται,
καὶ ἡμεῖς ἐλογισάμεθα αὐτὸν
εἶναι ἐν πόνῳ καὶ ἐν πληγῇ
ὑπὸ Θεοῦ καὶ ἐν κακώσει.
|
4
Αὐτὸς ὅμως φέρει ἐπάνω
του τὸ βαρὺ φορτίον τῶν ἁμαρτιῶν
μας. Ἐβυθίσθη εἰς τὸν πόνον
καὶ τὴν ὀδύνην, καὶ ἡμεῖς
ἐν τῇ πλάνῃ μας ἐνομίσαμεν,
ὅτι αὐτὸς εὑρίσκετο εἰς
τὴν ὀδυνηρὰν αὐτὴν πληγὴν
καὶ συμφοράν, ἐπειδὴ ἐτιμωρεῖτο
ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ δι' ἰδικάς
του ἁμαρτίας.
|
4
Αὐτὸς φέρει ἐπάνω του τὸ φορτίον τῶν
ἁμαρτιῶν μας καὶ δι’ ἡμᾶς πονεῖ,
καὶ ἡμεῖς ἐνομίσαμεν πλανώμενοι ὅτι
Αὐτὸς πονεῖ καὶ ἐκτυπήθη
ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ ὑποφέρει
κακά, τιμωρούμενος διὰ τὰς ἰδίας Του ἁμαρτίας.
|
5
Αὐτὸς δὲ ἐτραυματίσθη διὰ
τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ
μεμαλάκισται διὰ τὰς ἀνομίας
ἡμῶν· παιδεία εἰρήνης ἡμῶν
ἐπ αὐτόν, τῷ μώλωπι αὐτοῦ
ἡμεῖς ἰάθημεν.
|
5
Αὐτὸς ὅμως ἐτραυματίσθη διὰ
τὰς ἰδικάς μας ἁμαρτίας, ἐταλαιπωρήθη
καὶ ὑπέφερε διὰ τὰς ἀνομίας
μας. Παιδευτικὴ τιμωρία ἔπεσεν ἐπάνω
του διὰ τὴν ἰδικήν μας εἰρήνην
καὶ σωτηρίαν. Χάρις δὲ εἰς τὴν
πληγὴν ἐκείνου ἡμεῖς ἐθεραπεύθημεν.
|
5
Αὐτὸς ὅμως ἐτραυματίσθη διὰ
τὰς ἁμαρτίας μᾶς καὶ ἐταλαιπωρήθη
διὰ τὰς ἀνομίας μας. Παιδευτικὴ τιμωρία
διὰ τὴν ἰδικήν μας εἰρήνην ἐπέπεσεν
ἐπ’ αὐτόν. Διὰ τῆς πληγῆς Του
ἐθεραπεύθημεν ἡμεῖς. |
6
Πάντες ὡς πρόβατα ἐπλανήθημεν,
ἄνθρωπος τῇ ὁδῷ αὐτοῦ
ἐπλανήθη· καὶ Κύριος παρέδωκεν
αὐτὸν ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν.
|
6
Ὅλοι ὡσὰν πρόβατα εἴχαμεν πλανηθῇ.
Κάθε ἄνθρωπος εἰς τὸν δρόμον
καὶ τὸν τρόπον τῆς ζωῆς του
ἐπλανήθη. Διὰ τὰς ἰδικάς
μας ἁμαρτίας ὁ Κύριος παρέδωκεν
αὐτὸν εἰς παθήματα καὶ θάνατον.
|
6
Ὅλοι ὡσὰν πρόβατα ἐπλανήθημεν·
κάθε ἄνθρωπος εἰς τὸν δρόμον ποὺ ἐβάδιζε,
καὶ κατὰ τὸν τρόπον, καθ’ ὃν ἔζη,
ἐπλανήθη. Καὶ ὁ Κύριος παρέδωκεν Αὐτὸν
εἰς παθήματα καὶ θάνατον διὰ τὰς ἁμαρτίας
μας. |
7
Καὶ αὐτὸς διὰ τὸ κεκακῶσθαι
οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ·
ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη
καὶ ὡς ἀμνὸς ἐναντίον
τοῦ κείροντος αὐτὸν ἄφωνος,
οὕτως οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα.
|
7
Καὶ αὐτὸς, παρ' ὅλας τὰς κακώσεις
ποὺ ὑπέστη, δὲν ἤνοιξε τὰ
στόμα αὐτοῦ· ὡσὰν ἄφωνον
πρόβατον ὠδηγήθη πρὸς σφαγήν.
Ὡς ἀμνὸς ἄφωνος ἐνώπιον
ἐκείνου, ὁ ὁποῖος τὸν
κουρεύει, ἔτσι πορεύεται χωρὶς νὰ
ἀνοίγῃ τὸ στόμα του.
|
7
Καὶ Αὐτός, ἐνῷ τόσας κακώσεις ὑφίσταται,
δὲν ἀνοίγει τὸ στόμα του διὰ νὰ
παραπονεθῇ· ὡσὰν πρόβατον ὠδηγήθη
εἰς σφαγήν, χωρὶς νὰ προβάλῃ ἀντίστασίν
τινα, καὶ ὡσὰν ἀρνίον ἄφωνον
ἀπέναντι ἐκείνου ποὺ τὸ κουρεύει,
οὕτω δὲν ἀνοίγει τὸ στόμα του.
|
8
Ἐν τῇ ταπεινώσει ἡ κρίσις αὐτοῦ
ἤρθη· τὴν δὲ γενεὰν αὐτοῦ
τίς διηγήσεται; ῞Οτι αἴρεται ἀπὸ
τῆς γῆς ἡ ζωὴ αὐτοῦ, ἀπὸ
τῶν ἀνομιῶν τοῦ λαοῦ μου ἤχθη
εἰς θάνατον. |
8
Μέσα εἰς τὴν ταπείνωσιν καὶ
τὸν ἐξευτελισμόν, ποὺ ἐβυθίσθη,
παρεγνωρίσθη καὶ κατεπατήθη τὸ δίκαιόν
του ἐν τῇ κρίσει. Ὕστερα δὲ
ἀπὸ τὰ παθήματά του καὶ
τὸν ἄδικον θάνατον του, ποιὸς θὰ
ὑπάρξῃ καὶ ποιὸς θὰ τολμήσῃ
νὰ διηγηθῇ τὴν γενεὰν αὐτοῦ;
Διότι ἀφηρέθη βιαίως καὶ ἀδίκως
ἀπὸ τὴν γῆν ἡ ζωὴ αὐτοῦ.
Ἀλλὰ ὠδηγήθη εἰς θάνατον
ἕνεκα τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ
μου. |
8
Ἐν τῇ ταπεινώσει, τὴν ὁποίαν ἀνεδέχθη,
παρεγνωρίσθη τὸ δίκαιόν Του καὶ Τοῦ ἠρνήθησαν
δικαίαν κρίσιν ὕστερα δὲ ἀπὸ τὸν
πρόωρον καὶ βίαιον θάνατόν Του ποῖος θὰ
ὁμιλήσῃ περὶ ἀπογόνων Του καὶ
γενεᾶς ἐξ Αὐτοῦ προερχομένης; Διότι
ἐσηκώθη βιαίως διὰ θανάτου ἀπὸ
τὴν γῆν ἡ ζωή του, ἕνεκα τῶν
ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ μου ὠδηγήθη
εἰς θάνατον. |
9
Καὶ δώσω τοὺς πονηροὺς ἀντὶ
τῆς ταφῆς αὐτοῦ καὶ τοὺς
πλουσίους ἀντὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ·
ὅτι ἀνομίαν οὐκ ἐποίησεν,
οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ
στόματι αὐτοῦ. |
9
Ἐγὼ δὲ εἰς ἐκδίκησιν τοῦ
ἀδίκου θανάτου καὶ τῆς ταφῆς
του, θὰ τιμωρήσω καὶ θὰ παραδώσω
εἰς θάνατον τοὺς κακοὺς ἀνθρώπους
καὶ διὰ τὸν θάνατον αὐτοῦ
θὰ παραδώσω τοὺς πονηροὺς πλουσίους
καὶ ἄρχοντας. Διότι ὁ παῖς μου
αὐτὸς δὲν διέπραξε καμμίαν παρανομίαν,
οὔτε εὑρέθη ποτὲ δόλος καὶ
ψεῦδος εἰς τὸ στόμα του.
|
9
Καὶ θὰ παραδώσω εἰς τιμωρίαν καὶ θάνατον
τοὺς πονηροὺς διὰ τὴν ταφήν
Τοῦ πρὸς ἐκδίκησιν αὐτῆς καὶ
τοὺς πλουσίους ὡς ἀντάλλαγμα διὰ τὸν
θάνατόν Του. Διότι δὲν ἐποίησεν ὁ δοῦλος
μου παράβασίν τινα τοῦ νόμου, οὔτε εὑρέθη
δόλος ἢ λόγος ψεύτικος εἰς τὸ στόμα Του.
|
10
Καὶ Κύριος βούλεται καθαρίσαι αὐτὸν
ἀπὸ τῆς πληγῆς. Ἐὰν δῶτε
περὶ ἁμαρτίας, ἡ ψυχὴ ὑμῶν
ὄψεται σπέρμα μακρόβιον· καὶ
βούλεται Κύριος ἀφελεῖν
|
10
Καὶ ὁ Κύριος θέλει νὰ τὸν
καθαρίσῃ πλήρως ἀπὸ τὸν
ἐξευτελισμὸν καὶ τὴν ταπείνωσιν,
εἰς τὴν ὁποίαν τὸν ὑπέβαλαν
οἱ ἄνθρωποι, ἀπὸ τὰς πληγὰς
τὰς ὁποίας κατέφεραν εἰς αὐτόν.
Ἐὰν προσφέρετε αὐτὸν ὡς
ἐξιλαστήριον θυσίαν διὰ τὰς
ἁμαρτίας σας, ἡ ψυχή σας λυτρωμένη
θὰ ἴδῃ τὴν ἀτελεύτητον
γενεάν του. Ὁ Κύριος θέλει νὰ
ἀφαιρέσῃ
|
10
Καὶ ὁ Κύριος θέλει νὰ Τὸν ἀποδείξῃ
καθαρὸν καὶ νὰ Τὸν ἀπαλλάξῃ
ἀπὸ τὴν ἐπενεχθεῖσαν διὰ
τὴν ἐνοχὴν τῶν ἄλλων εἰς
Αὐτὸν πληγήν. Ἐὰν προσφέρετε Αὐτὸν
ἐξιλαστήριον θυσίαν διὰ τὰς ἁμαρτίας
σας, ἡ ψυχή σας θὰ ἴδῃ τὴν
μακρόβιον καὶ ἀτελεύτητον γενεάν Του. Καὶ
ὁ Κύριος θέλει νὰ ἀφαιρέσῃ
|
11
ἀπὸ τοῦ πόνου τῆς ψυχῆς
αὐτοῦ, δεῖξαι αὐτῷ φῶς
καὶ πλάσαι τῇ συνέσει, δικαιῶσαι
δίκαιον εὖ δουλεύοντα πολλοῖς, καὶ
τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν αὐτὸς
ἀνοίσει. |
11
τὸν πόνον τῆς ψυχῆς του, νὰ
δείξῃ αὐτὸν καὶ δι' αὐτοῦ
εἰς ὅλον τὸν κόσμον φῶς, ἱκανὸν
νὰ ἀναπλάσῃ καὶ ἀναγεννήσῃ
μὲ τὴν σύνεσιν τὸ ἀνθρώπινον
γένος. Θέλει νὰ ἀποδείξῃ
ἀθῷον αὐτὸν τὸν δίκαιον,
ὁ ὁποῖος ὑπηρετεῖ εὐσυνειδήτως
καὶ μὲ ἀγάπην τοὺς πολλούς.
Αὐτῶν δὲ τῶν πολλῶν τὰς
ἁμαρτίας αὐτὸς θὰ ἀναλάβῃ.
|
11
τὸν πόνον τῆς ψυχῆς Του, δεικνύων εἰς
Αὐτὸν φῶς καὶ ἀναπλαστικὴν
δύναμιν συνέσεως· θέλει νὰ ἀποδείξῃ
ἀθῷον τὸν δίκαιον, ποὺ διακονεῖ
καλῶς πολλούς, καὶ αὐτῶν τὰς
ἁμαρτίας Αὐτὸς θὰ βαστάσῃ.
|
12
Διὰ τοῦτο αὐτὸς κληρονομήσει
πολλοὺς καὶ τῶν ἰσχυρῶν μεριεῖ
σκῦλα, ἄνθ' ὧν παρεδόθη εἰς
θάνατον ἡ ψυχὴ αὐτοῦ, καὶ
ἐν τοῖς ἀνόμοις ἐλογίσθη·
καὶ αὐτὸς ἁμαρτίας πολλῶν
ἀνήνεγκε καὶ διὰ τὰς ἁμαρτίας
αὐτῶν παρεδόθη. |
12
Διὰ τοῦτο αὐτὸς θὰ πάρῃ
ὡς ἰδικήν του πνευματικὴν κληρονομίαν
πολλούς· καὶ ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς
θὰ πάρῃ καὶ θὰ διαμοιράσῃ
λάφυρα, διότι ἐκουσίως παρεδόθη
εἰς τὸν λυτρωτικὸν δι' ἡμᾶς
θάνατον ἡ ζωή του. Κατετάχθη δὲ
μεταξὺ τῶν παρανόμων καὶ ὡς
τοιοῦτος ἐθεωρήθη. Αὐτὸς ὅμως
διὰ τῆς σταυρικῆς του θυσίας ἐπῆρεν
ἐπάνω του τὰς ἁμαρτίας πολλῶν
καὶ παρεδόθη εἰς τὸν σταυρικὸν
θάνατον διὰ τὰς ἁμαρτίας των.
|
12
Διὰ τοῦτο Αὐτὸς θὰ λάβῃ
ὡς πνευματικὴν κληρονομίαν Του πολλοὺς καὶ
ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς θὰ λάβῃ
λάφυρα, διότι παρεδόθη ἑκουσίως εἰς θάνατον ἡ
ζωή Του καὶ ἐλογαριάσθη μεταξὺ
τῶν παρανόμων ἀνθρώπων καὶ Αὐτὸς
τὰς ἁμαρτίας πολλῶν ἀνεβίβασεν ἐπὶ
τοῦ Σταυροῦ, ὅταν δι’ αὐτὰς
ἐθυσιάσθη, καὶ διὰ τὰς ἁμαρτίας
των παρεδόθη εἰς θάνατον. |