Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
δετε
ὡς ὁ δίκαιος ἀπώλετο, καὶ
οὐδεὶς ἐκδέχεται τῇ καρδίᾳ,
καὶ ἄνδρες δίκαιοι αἴρονται, καὶ
οὐδεὶς κατανοεῖ. Ἀπὸ γὰρ
προσώπου ἀδικίας ᾖρται ὁ δίκαιος·
|
δετε
πῶς ὁ δίκαιος χάνεται, καὶ κανεὶς
δὲν βάζει αὐτὸ εἰς τὴν
καρδιά του, οὔτε καὶ συγκινεῖται!
Ἄνδρες δίκαιοι φονεύονται καὶ σαρώνονται
καὶ κανεὶς δὲν κατανοεῖ το μέγεθος
τῆς ἀδικίας αὐτῆς! Ἐξ
αἰτίας τῆς μεγάλης κακότητός
ποὺ ἐπικρατεῖ γενικῶς, ἔχει
ἀφαιρεθῇ ἡ ζωὴ τοῦ δικαίου.
|
δετε
πῶς ὁ δίκαιος ἐχάθη, καὶ οὐδεὶς
συγκινεῖται, οὐδὲ αἰσθάνεται τοῦτο
ἡ καρδία του, καὶ πῶς ἄνδρες δίκαιοι
θανατώνονται, καὶ κανεὶς δὲν τὸ προσέχει,
ἀλλ’ ὅλοι ἀδιαφοροῦν. Συμβαίνει δὲ
τοῦτο, διότι ἕνεκα τῆς μεγάλης ἀδικίας
ἔχει θανατωθῆ ὁ δίκαιος.
|
2
ἔσται ἐν εἰρήνῃ ἡ ταφὴ
αὐτοῦ, ᾖρται ἐκ τοῦ μέσου.
|
2
Ἀφηρέθη ἡ ζωή του ἐκ μέσου
πονηρᾶς γενεᾶς, ἐτάφη ὅμως εἰρηνικῶς
καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὴν ἀωνίαν
εἰρήνην. |
2
Καὶ θὰ γίνῃ ἐν εἰρήνῃ
ἡ ταφή του, ἔχει ἀρθῆ ἀπὸ
τὸ μέσον γενεᾶς πονηρὰς καὶ ἐνόχου.
|
3
Ὑμεῖς δὲ προσαγάγετε ὧδε, υἱοὶ
ἄνομοι, σπέρμα μοιχῶν καὶ πόρνης·
|
3
Πλησιάσατε ὅμως ἐδῶ σεῖς, υἱοὶ
τῆς παρανομίας, καρποὶ μοιχῶν ἀνδρῶν
καὶ πόρνης γυναικός.
|
3
Σεῖς δέ, πλησιάσατε ἐδῶ, ὦ υἱοὶ
ἀθετηταὶ τοῦ Νόμου, ἀπόγονοι μοιχῶν
καὶ εἰδωλολατρῶν καὶ πόρνης μητρός.
|
4
ἐν τίνι ἐνετρυφήσατε; Καὶ ἐπὶ
τίνα ἠνοίξατε τὸ στόμα ὑμῶν;
Καὶ ἐπὶ τίνα ἐχαλάσατε
τὴν γλῶσσαν ὑμῶν; Οὐχ ὑμεῖς
ἔστε τέκνα ἀπωλείας; Σπέρμα
ἄνομον; |
4
Καὶ σᾶς ἐρωτῶ· μὲ ποῖον
καὶ εἰς βάρος ποίου διεσκεδάσατε;
Ἐναντίον ποίου ἠνοίξατε ὑβριστικῶς
τὸ στόμα σας; Καὶ ἐναντίον τίνος
ἐβγάλατε ἐμπαικτικῶς μίαν σπιθαμὴν
τὴν γλῶσσαν σας; Δὲν εἶσθε σεῖς
τέκνα ἀπωλείας, ἁμαρτωλοὶ ἀπόγονοι
γονέων παρανόμων;
|
4
Μὲ ποῖον διεσκεδάσατε, περιπαίζοντες αὐτόν;
Καὶ διὰ ποῖον ἠνοίξατε περιπαικτικῶς
τὸ στόμα σας; Καὶ διὰ ποῖον ἐβγάλατε
καὶ ἐκρεμάσατε ἔξω ἀπὸ τὰ
χείλη σας χλευαστικῶς τὴν γλῶσσαν σας; Δὲν
εἶσθε σεῖς τέκνα προωρισμένα δι' ἀπώλειαν;
Ἀπόγονοι ἁμαρτωλοὶ γονέων παρανόμων;
|
5
Οἱ παρακαλοῦντες εἴδωλα ὑπὸ
δένδρα δασέα, σφάζοντες τὰ τέκνα
αὐτῶν ἐν ταῖς φάραγξιν ἀναμέσον
τῶν πετρῶν. |
5
Σεῖς λατρεύετε καὶ παρακαλεῖτε τὰ
εἴδωλα κάτω ἀπὸ πυκνόφυλλα δένδρα
καὶ σφάζετε τὰ τέκνα σας εἰς
τὰ εἴδωλα, εἰς τὰς φάραγγας,
ἀνάμεσα ἀπὸ βράχους.
|
5
Σεῖς, οἱ ὁποῖοι παρακαλεῖτε
καὶ λατρεύετε τὰ εἴδωλα κάτω ἀπὸ
δένδρα μὲ πυκνὸν φύλλωμα, σεῖς, οἱ
ὁποῖοι σφάζετε τὰ τέκνα σας εἰς τὰς
φάραγγας ἐν μέσῳ τῶν πετρῶν.
|
6
Ἐκείνη σου ἡ μερίς, οὗτός
σου ὁ κλῆρος, κἀκείνοις ἐξέχεας
σπονδὰς κἀκείνοις ἀνήνεγκας
θυσίας· ἐπὶ τούτοις οὖν
οὐκ ὀργισθήσομαι; |
6
Αὐτὴ εἶναι λοιπὸν ἡ μερίς,
τὴν ὁποίαν ἐξέλεξες. Αὐτὴ
εἶναι ἡ κληρονομία σου καὶ ὅχι
ὁ Θεός. Εἰς τὰ εἴδωλα ἔχυσες
ἱερὰς σπονδὰς οἴνου καὶ εἰς
ἐκεῖνα προσέφερες τὰς θυσίας
σου. Διὰ τὰ βέβηλα, λοιπόν, αὐτὰ
ἔργα σου δὲν θὰ ὀργισθῶ ἐναντίον
σου; |
6
Ἐκεῖνα τὰ εἴδωλα ἔγιναν ἡ
προτίμησίς σου καὶ ἡ ἀγάπη σου· αὐτῶν
ἡ λατρεία ἔγινε ἡ κληρονομία σου, καὶ
εἰς ἐκείνους τοὺς θεοὺς ἔχυσες
σπονδὰς καὶ εἰς ἐκείνους προσέφερες
θυσίας. Δι’ αὐτὰ λοιπὸν δὲν θὰ
ὀργισθῶ ἐναντίον σου;
|
7
Ἐπ' ὄρος ὑψηλὸν καὶ μετέωρον,
ἐκεῖ σου ἡ κοίτη, καὶ ἐκεῖ
ἀνεβίβασας θυσίας σου.
|
7
Ἐπάνω εἰς ὅρος ὑψηλὸν
καὶ σὰν μετέωρον εἰς τὸν ἀέρα
ἐκεῖ ἐτοποθέτησες τὴν ἁμαρτωλήν
σου κλίνην, ἐκεῖ ἀνεβίβασες
καὶ προσέφερες τὰς θυσίας σου.
|
7
Ἐπὶ ὄρους ὑψηλοῦ καὶ ὡσὰν
κρεμαμένου, ἐκεῖ ἐτοποθέτησες διὰ
τῆς λατρείας τοῦ εἰδώλου τὴν εἰς
δεσμὸν ἀτιμίας συνδέουσαν σὲ μετ’ αὐτοῦ
κλίνην σου καὶ ἐκεῖ ἀνέβασες τὰς
θυσίας σου. |
8
Καὶ ὀπίσω τῶν σταθμῶν τῆς
θύρας σου ἔθηκας μνημόσυνά σου·
ᾤου ὅτι ἐὰν ἀπ' ἐμοῦ
ἀποστῇς, πλεῖόν τι ἕξεις·
ἠγάπησας τοὺς κοιμωμένους μετὰ
σοῦ |
8
Πίσω ἀπὸ τὰς παραστάδας τῶν
θυρῶν τοῦ σπιτιοῦ σου ἔθεσες πρὸς
συνεχῆ ἀνάμνησιν τὰ εἰδωλολατρικὰ
σύμβολα. Ἐνόμισες, ὅτι, ἂν ἀπομακρυνθῇς
ἀπὸ ἐμέ, θὰ ἐπιτύχῃς
περισσότερα. Ἠγάπησες ἁμαρτωλούς·
καὶ μαζῆ των κοιμᾶσαι.
|
8
Καὶ ὀπίσω ἀπὸ τὰς παραστάδας
τῆς θύρας σου ἔθεσες τὰς παραστάσεις τῶν
εἰδώλων, διὰ νὰ σοῦ ὑπενθυμίζωνται
ταῦτα καὶ νὰ τὰ βλέπῃς διαρκῶς·
ἐνόμιζες ὅτι, ἐὰν ἀπομακρυνθῇς
ἀπὸ Ἐμέ, θὰ ἔχῃς
κάτι παραπάνω εἰς προστασίαν ἀπὸ τοὺς
ψευδοθεούς· ἠγάπησας τοὺς ψενδοθεοὺς τούτους,
μετὰ τῶν ὁποίων ὡς μοιχαλὶς
συνεδέθης καὶ φαίνεσαι ὡσὰν νὰ κοιμᾶσαι
μετ' αὐτῶν ὡς μετὰ συζύγων σου.
|
9
καὶ ἐπλήθυνας τὴν πορνείαν σου
μετ' αὐτῶν καὶ πολλοὺς ἐποίησας
τοὺς μακρὰν ἀπὸ σοῦ καὶ
ἀπέστειλας πρέσβεις ὑπὲρ τὰ
ὅριά σου καὶ ἀπέστρεψας καὶ
ἐταπεινώθης ἕως ᾅδου.
|
9
Ἐβυθίσθης εἰς τὴν ἁμαρτωλότητα,
ἐπλήθυνας τὰς πορνείας σου μετ' αὐτῶν.
Πολλοὺς ψευδοθεούς, ποὺ ἦσαν μακρὰν
ἀπὸ σέ, τοὺς ἔφερες κοντά
σου. Ἔστειλες πρέσβεις πέραν ἀπὸ
τὰ ὅρια τῆς χώρας σου πρὸς εἰδωλολατρικοὺς
λαούς, διὰ νὰ ζητήσῃς βοήθειαν.
Ἀπεμακρύνθης ἀπὸ ἐμὲ καὶ
ἐξηυτελίσθης μέχρις ᾇδου.
|
9
Καὶ ἐν πλεονασμῷ ἐξετράπης εἰς
εἰδωλολατρίαν μετ' αὐτῶν, ἥτις σὲ
καθίστα πόρνην καὶ μοιχαλίδα ὡς πρὸς
τὸν Θεόν, ἀπὸ τοῦ Ὁποίου ἐχωρίζεσο·
καὶ πολλοὺς ψευδοθεούς, οἵτινες ἦσαν
μακρὰν ἀπὸ σοῦ, τοὺς ἔκαμες
συγκοιμωμένους μαζί σου καὶ ἔστειλες ἀπεσταλμένους
καὶ ἔξω ἀπὸ τὰ ὅριά σου,
διὰ νὰ συμμαχήσῃς μὲ ἔθνη εἰδωλολατρικὰ
καὶ νὰ συμμορφωθῇς μὲ τὰ ἤθη
των, καὶ ἀπεμακρύνθης ἀπὸ Ἐμὲ
καὶ ἐταπεινώθης μέχρις Ἅδου.
|
10
Ταῖς πολιοδίαις σου ἐκοπίασας καὶ
οὐκ εἶπας· παύσομαι ἐνισχύουσα,
ὅτι ἔπραξας ταῦτα, διὰ τοῦτο
οὐ κατεδεήθης μου σύ. |
10
Σύ, Ἱερουσαλήμ, ἐταλαιπωρήθης
καὶ ματαίως ἐκοπίασες μὲ τὰς
πολλὰς πορείας σου. Καὶ ὅμως δὲν
εἶπες· Ματαία ἡ προσπάθεια μου·
θὰ παύσω νὰ ζητῶ ἐνισχύσεις
ἀπὸ τοὺς ἔξω. Ἐπειδὴ παρεξέκλινες
καὶ ἔπραξες ὅλας αὐτὰς τὰς
παρανομίας, ἐτυφλώθης καὶ διὰ
τοῦτο δὲν ᾐσθάνθης τὴν ἀνάγκην
μου, δὲν ἠθέλησες νὰ παρακαλέσῃς
ἐμέ. |
10
Μὲ τὰς πολλὰς πορείας σου ἐκοπίασες·
καὶ ὅμως δὲν εἶπες: Θὰ παύσω
ἐκτείνουσα τὰς δυνάμεις μου. Ἐπειδὴ
ἔπραξες ταῦτα, δι' αὐτὸ δὲν
ᾐσθάνθης τὴν ἀνάγκήν μου σὺ καὶ
δὲν μὲ παρεκάλεσες. |
11
Τίνα εὐλαβηθεῖσα ἐφοβήθης καὶ
ἐψεύσω με καὶ οὐκ ἐμνήσθης
μου, οὐδὲ ἔλαβές με εἰς τὴν
διάνοιαν οὐδὲ εἰς τὴν καρδίαν
σου; Καὶ ἐγὼ σὲ ἰδὼν παρορῶ,
καὶ ἐμὲ οὐκ ἐφοβήθης.
|
11
Ἀπὸ δέος πρὸς ποῖον ἐφοβήθης
καὶ εἶπες ψέματα πρὸς ἐμέ,
μὲ τὴν παράβασιν τῶν ὑποσχέσεών
σου, καὶ δὲν μὲ ἐθυμήθης; Οὔτε
μὲ ἔβαλες εἰς τὴν σκέψιν σου
καὶ τὴν καρδίαν σου· καὶ ἐγὼ
δέ, ὅταν εἶδα τὴν διαγωγήν σου,
ἔκαμα ὅτι δὲν σὲ βλέπω. Καὶ
πάλιν ὅμως σὺ δὲν ἐφοβήθης,
καὶ συνέχισες τὰς παρεκτροπάς σου.
|
11
Ποῖον σεβασθεῖσα ἐφοβήθης καὶ ἐψεύσθης
πρὸς Ἐμέ, ἀθετήσασα τὰς πρὸς
Ἐμὲ ὑποσχέσεις σου, καὶ δὲν
μὲ ἐνεθυμήθης, οὐδὲ μὲ ἔλαβες
εἰς τὴν σκέψιν σου καὶ εἰς τὴν
καρδίαν σου; Καὶ Ἐγώ, ὅταν σὲ εἶδον,
σὲ παρέβλεψα καὶ ἠδιαφόρησα πρὸς
σέ, καὶ σὺ δὲν μὲ ἐφοβήθης.
|
12
Καὶ ἐγὼ ἀπαγγελῶ τὴν δικαιοσύνην
μου καὶ τὰ κακά σου, ἃ οὐκ ὠφελήσει
σε. |
12
Ἐγὼ ὅμως θὰ ἀναγγείλω
τὴν δικαίαν μου ἐναντίον σου ἀπόφασιν
καὶ τὰς συμφοράς, αἱ ὀποῖαι
θὰ σὲ εὕρουν. Τὰ δὲ εἴδωλά
σου εἰς τίποτε δὲν θὰ σὲ ὠφελήσουν.
|
12
Καὶ ἐγὼ θὰ ἀπαγγείλω τὴν
δικαίαν ἀπόφασίν μου διὰ τὴν συμπεριφοράν
σου αὐτὴν καὶ διὰ τὰς ἁμαρτωλὰς
θυσίας, ποὺ προσέφερες εἰς τὰ εἴδωλα,
αἱ ὁποῖαι δὲν θὰ σὲ ὠφελήσουν
διόλου. |
13
Ὅταν ἀναβοήσῃς, ἐξελέσθωσάν
σε ἐν τῇ θλίψει σου· τούτους
γὰρ πᾶντας ἄνεμος λήψεται καὶ
ἀποίσει καταιγίς. Οἱ δὲ ἀντεχόμενοί
μου κτήσονται γῆν καὶ κληρονομήσουσι
τὸ ὄρος τὸ ἄγιόν μου.
|
13
Ὅταν θὰ κραυγάσῃς, ἃς ἐξέλθουν
πρὸς σέ, διὰ νὰ σὲ ἁπαλλάξουν
ἀπὸ τὴν θλῖψιν σου! Ὅλους αὐτοὺς
τοὺς εἰδωλικοὺς θεοὺς θὰ τοὺς
πάρῃ ὁ ἄνεμος, θὰ τοὺς
πετάξῃ μακρυὰ ἡ καταιγίδα. Ὅσοι
ὅμως κρατοῦνται στερεὰ ἀπὸ ἐμὲ
θὰ κληρονομήσουν τὸ ὄρος τὸ
ἅγιόν μου, τὴν νέαν Ἱερουσαλήμ.
|
13
Ὅταν ἀναβοήσῃς ζητοῦσα βοήθειαν, ἂς
σὲ ἀπαλλάξουν, ἂν ἠμποροῦν,
τὰ εἴδωλά σου ἀπὸ τὴν θλῖψιν
σου· δὲν θὰ ἠμπορέσουν τίποτε
νὰ σοῦ κάμουν. Διότι ὅλους αὐτοὺς
τοὺς ψευδοθεοὺς θὰ τοὺς καταλάβῃ
ἄνεμος καὶ θὰ τοὺς ἀπαγάγῃ
καταιγίς. Αὐτοὶ ὅμως, οἱ ὁποῖοι
κρατοῦνται ἀπὸ Ἐμὲ στερεά, θὰ
ἀποκτήσουν γῆν καὶ θὰ κληρονομήσουν
τὸ ὄρος τὸ ἅγιόν μου τῆς ἄνῳ
Ἱερουσαλήμ. |
14
Καὶ ἐροῦσι· καθαρίσατε ἀπὸ
προσώπου αὐτοῦ ὁδοὺς καὶ
ἄρατε σκῶλα ἀπὸ τῆς ὁδοῦ
τοῦ λαοῦ μου. |
14
Καὶ θὰ εἴπουν τότε: Καθαρίσατε
ἐνώπιον αὐτοῦ τὰς ὁδούς,
πάρτε καὶ πετάξτε μακρυὰ τὰ
ἐμπόδια ἀπὸ τὴν ὁδόν,
ἀπὸ τὴν ὁποίαν θὰ διέλθῃ
ὁ λαός μου>.
|
14
Καὶ θὰ εἴπουν τότε: Καθαρίσατε πρὸ
αὐτοῦ τοὺς δρόμους καὶ σηκώσατε τὰ
ἐμπόδια ἀπὸ τὸν δρόμον, ἀπὸ
τὸν ὁποῖον θὰ περάσῃ ὁ
λαός μου. |
-15
Τάδε λέγει Κύριος ὁ Ὑψιστος,
ὁ ἐν ὑψηλοῖς κατοικῶν τὸν
αἰῶνα, ἅγιος ἐν ἁγίοις
ὄνομα αὐτῷ, Κύριος Ὕψιστος ἐν
ἁγίοις ἀναπαυόμενος καὶ ὀλιγοψύχοις
διδοὺς μακροθυμίαν καὶ διδοὺς ζωὴν
τοῖς συντετριμμένοις τὴν καρδίαν·
|
15
Αὐτὰ λέγει Κύριος, ὁ Ὕψιστος,
ὁ κατοικῶν αἰωνίως
ἐν ὑψηλοῖς,
ὁ ἔχων ἁγιώτατον
τὸ ὄνομα αὐτοῦ, Κύριος, Ὕψιστος,
ἐπαναπαυόμενος καὶ εὐαρεστούμενος
ἐν μέσῳ τῶν ἁγίων. Αὐτὸς
ὁ ὁποῖος δίδει
καρτερίαν καὶ δύναμιν
εἰς τοὺς ὀλιγοψύχους παρέχει
ζωογόνον παρηγορίαν εἰς τοὺς
συντετριμμένους κατὰ τὴν καρδίαν.
|
15
Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος ὁ Ὕψιστος,
ὁ αἰωνίως καὶ ἀναλλοιώτως κατοικῶν
ἐν ὑψηλοῖς, τοῦ Ὁποίου τὸ
ὄνομα εἶναι ἁγιώτατον· ὁ
Κύριος ὁ Ὕψιστος, Ὅστις ἀναπαύεται
μεταξὺ τῶν ἁγίων καὶ ὁ Ὁποῖος
δίδει καρτερίαν εἰς τοὺς ὀλιγοψύχους καὶ
ζωογόνον παρηγορίαν εἰς τοὺς συντετριμμένους τὴν
καρδίαν καὶ ἀπηλπισμένους: |
16
οὐκ εἰς τὸν αἰῶνα ἐκδικήσω
ὑμᾶς, οὐδὲ διαπαντὸς ὀργισθήσομαι
ὑμῖν· πνεῦμα γὰρ παρ' ἐμοῦ
ἐξελεύσεται καὶ πνοὴν πᾶσαν
ἐγὼ ἐποίησα. |
16
Αὐτὸς ὁ αἰώνιος, ὁ παντοδύναμος
καὶ δίκαιος Κύριος λέγει· <δὲν
θὰ σᾶς τιμωρῷ αἰωνίως,
οὔτε καὶ πάντοτε θὰ εἶμαι
ὠργισμένος ἐναντίον σας. Διότι
τὸ πνεῦμα, ποὺ ὁ καθένας σας
ἔχει, ἀπὸ ἐμὲ ἔχει ἐξέλθει.
Καὶ κάθε ζῶσαν πνοὴν ἐγὼ
τὴν ἐδημιούργησα.
|
16
Δὲν θὰ σᾶς ἐκδικοῦμαι αἰωνίως,
οὔτε διαπαντὸς θὰ ὀργίζωμαι ἐναντίον
σας· διότι τὸ πνεῦμα, ποὺ ὁ καθένας
σας ἔχει, ἀπὸ Ἐμὲ ἐξῆλθε·
καὶ πᾶσαν ζωντανὴν πνοὴν Ἐγὼ
ἐποίησα. Πῶς εἶναι λοιπὸν δυνατὸν
νὰ θέλω τὴν ἐξόντωσίν σας;
|
17
Δι' ἁμαρτίαν βραχύ τι ἐλύπησα
αὐτὸν καὶ ἐπάταξα αὐτὸν
καὶ ἀπέστρεψα τὸ πρόσωπόν
μου ἀπ' αὐτοῦ, καὶ ἐλυπήθη
καὶ ἐπορεύθη στυγνὸς ἐν ταῖς
ὁδοῖς αὐτοῦ. |
17
Τὸν ἁμαρτωλὸν ἐπειδὴ παρέβη
τὸ θέλημά μου καὶ ἡμάρτησε
ἐπ' ὀλίγον διάστημα τὸν ἐτιμώρησα
καὶ τὸν ἐλύπησα. Τὸν ἐκτύπησα
καὶ ἐγύρισα ἀλλοῦ τὸ πρόσωπόν
μου. Αὐτὸς δὲ ἐλυπήθη καὶ
ἐπορεύθη θλιμμένος τὸν δρόμον
τῆς ζωῆς του.
|
17
Ἕνεκα ἁμαρτίας ἐπὶ βραχύν τινα χρόνον
ἐλύπησα τὸν Ἰσραὴλ καὶ ἐπάταξα
αὐτὸν διὰ τιμωρίας ἐπαχθείσης κατ’
αὐτοῦ καὶ ἀπέστρεψα μετ’ ἀποδοκιμασίας
τὸ πρόσωπόν μου ἀπὸ αὐτὸν καὶ
κατόπιν τῆς τιμωρίας μου αὐτῆς ἐλυπήθη
καὶ ἐπορεύθη γεμᾶτος σκυθρωπασμὸν
καὶ λύπην εἰς τὰ ἔργα του.
|
18
Τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ ἑώρακα
καὶ ἰασάμην αὐτὸν καὶ
παρεκάλεσα αὐτὸν καὶ ἔδωκα αὐτῷ
παράκλησιν ἀληθινήν,
|
18
Ἐγὼ εἶδα τὴν μετὰ ταῦτα
ἀλλαγὴν τῶν δρόμων τῆς ζωῆς
του καὶ τὸν ἐθεράπευσα ἀπὸ
τὴν ἀσθένειάν του. Τὸν παρηγόρησα,
ἔδωσα εἰς αὐτὸν πραγματικὴν
παρηγορίαν.
|
18
Εἶδον τοὺς τρόπους τῆς νέας του ζωῆς
καὶ ἐθεράπευσα αὐτὸν ἀπὸ
τοὺς πόνους τῶν δοκιμασιῶν του· καὶ
τὸν παρηγόρησα καὶ ἔδωκα εἰς αὐτὸν
παρηγορίαν πραγματικήν. |
19
εἰρήνην ἐπ' εἰρήνη τοῖς
μακρὰν καὶ τοῖς ἐγγὺς οὖσι.
Καὶ εἶπε Κύριος· ἰάσομαι
αὐτούς, |
19
Ἔδωκα εἰρήνην μεγάλην καὶ σταθερὰν
εἰς τοὺς μακρὰν εὑρισκομένους
ἐθνικοὺς καὶ εἰς τοὺς πλησίον
εὑρισκομένους Ἰουδαίους, καὶ
εἶπεν ὁ Κύριος· θὰ θεραπεύσω
ὅλους αὐτούς.
|
19
Ἔδωκα εἰρήνην μεγάλην καὶ διηνεκῆ
καὶ εἰς τοὺς μακρὰν εὑρισκομένους
ἐθνικοὺς καὶ εἰς τοὺς πλησίον
ὄντας Ἰουδαίους. Καὶ εἶπεν ὁ
Κύριος: Θὰ θεραπεύσω αὐτούς.
|
20
οἱ δὲ ἄδικοι οὕτως κλυδωνισθήσονται
καὶ ἀναπαύσασθαι οὐ δυνήσονται.
|
20
Οἱ ἀμετανόητοι ὅμως ἁμαρτωλοὶ
θὰ ἀναταράσσωνται, σὰν νὰ εὑρίσκονται
εἰς ἀγρίως τρικυμισμένην θάλασσαν.
Δὲν θὰ ἠμπορέσουν δέ ποτέ,νὰ
εὔρουν πραγματικὴν ἀνάπαυσιν.
|
20
Οἱ ἄδικοι ὅμως θὰ ταράσσωνται ὡσὰν
ὑπὸ κλύδωνος καὶ θαλασσίας τρικυμίας καὶ
δὲν θὰ δυνηθοῦν νὰ ἀναπαυθοῦν.
|
21
Οὐκ ἔστι χαίρειν τοῖς ἀσεβέσιν,
εἶπε Κύριος ὁ Θεός. |
21
Εἰς τοὺς ἀσεβεῖς δὲν ὑπάρχει
χαρά, εἶπεν ὁ Κύριος ὁ Θεός.
|
21
Δὲν ὑπάρχει χαρὰ εἰς τοὺς ἀσεβεῖς,
εἶπε καὶ ἐβεβαίωσεν ὁ Κύριος καὶ
Θεός. |