Το Κατά Λουκάν Άγιον Ευαγγέλιον

Πρωτότυπο Κείμενο

πειδῆπερ πολλοὶ ἐπεχείρησαν ἀνατάξασθαι διήγησιν περὶ τῶν πεπληροφορημένων ἐν ἡμῖν πραγμάτων,
2 καθὼς παρέδοσαν ἡμῖν οἱ ἀπ' ἀρχῆς αὐτόπται καὶ ὑπηρέται γενόμενοι τοῦ λόγου,
3 ἔδοξε κἀμοί, παρηκολουθηκότι ἄνωθεν πᾶσιν ἀκριβῶς, καθεξῆς σοι γράψαι, κράτιστε Θεόφιλε,
4 ἵνα ἐπιγνῷς περὶ ὧν κατηχήθης λόγων τὴν ἀσφάλειαν.
5 Ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως τῆς Ἰουδαίας ἱερεύς τις ὀνόματι Ζαχαρίας ἐξ ἐφημερίας Ἀβιά, καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἐκ τῶν θυγατέρων Ἀαρών, καὶ τὸ ὄνομα αὐτῆς Ἐλισάβετ.
6 Ἦσαν δὲ δίκαιοι ἀμφότεροι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, πορευόμενοι ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς καὶ δικαιώμασι τοῦ Κυρίου ἄμεμπτοι.
7 Καὶ οὐκ ἦν αὐτοῖς τέκνον, καθότι ἡ Ἐλισάβετ ἦν στεῖρα, καὶ ἀμφότεροι προβεβηκότες ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῶν ἦσαν.
8 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ἱερατεύειν αὐτὸν ἐν τῇ τάξει τῆς ἐφημερίας αὐτοῦ ἔναντι τοῦ Θεοῦ,
9 κατὰ τὸ ἔθος τῆς ἱερατείας ἔλαχε τοῦ θυμιᾶσαι εἰσελθὼν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου·
10 καὶ πᾶν τὸ πλῆθος ἦν τοῦ λαοῦ προσευχόμενον ἔξω τῇ ὥρᾳ τοῦ θυμιάματος.
11 Ὤφθη δὲ αὐτῷ ἄγγελος Κυρίου ἑστῷς ἐκ δεξιῶν τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ θυμιάματος.
12 Καὶ ἐταράχθη Ζαχαρίας ἱδών, καὶ φόβος ἐπέπεσεν ἐπ' αὐτόν.
13 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος· μὴ φοβοῦ, Ζαχαρία· διότι εἱσηκούσθη ἡ δέησίς σου, καὶ ἡ γυνή σου Ἐλισάβετ γεννήσει υἱόν σοι, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰωάννην·
14 καὶ ἔσται χαρά σοι καὶ ἀγαλλίασις, καὶ πολλοὶ ἐπὶ τῇ γεννήσει αὐτοῦ χαρήσονται.
15 Ἔσται γὰρ μέγας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, καὶ οἶνον καὶ σίκερα οὐ μὴ πίῃ, καὶ Πνεύματος Ἁγίου πλησθήσεται ἔτι ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ,
16 καὶ πολλοὺς τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἐπιστρέψει ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν αὐτῶν.
17 Καὶ αὐτὸς προελεύσεται ἐνώπιον αὐτοῦ ἐν πνεύματι καὶ δυνάμει Ἡλιού, ἐπιστρέψαι καρδίας πατέρων ἐπὶ τέκνα καὶ ἀπειθεῖς ἐν φρονήσει δικαίων, ἑτοιμάσαι Κυρίῳ λαὸν κατεσκευασμένον.
18 Καὶ εἶπε Ζαχαρίας πρὸς τὸν ἄγγελον· κατὰ τί γνώσομαι τοῦτο; Ἐγὼ γὰρ εἰμι πρεσβύτης καὶ ἡ γυνή μου προβεβηκυῖα ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῆς.
19 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῷ· ἐγώ εἰμι Γαβριὴλ ὁ παρεστηκὼς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀπεστάλην λαλῆσαι πρός σε καὶ εὐαγγελίσασθαί σοι ταῦτα.
20 Καὶ ἰδοὺ ἔσῃ σιωπῶν καὶ μὴ δυνάμενος λαλῆσαι ἄχρι ἧς ἡμέρας γένηται ταῦτα, ἀνθ' ὦν οὐκ ἐπίστευσας τοῖς λόγοις μου, οἵτινες πληρωθήσονται εἰς τὸν καιρὸν αὐτῶν.
21 Καὶ ἢν ὁ λαὸς προσδοκῶν τὸν Ζαχαρίαν, καὶ ἐθαύμαζον ἐν τῷ χρονίζειν αὐτὸν ἐν τῷ ναῷ.
22 Ἐξελθὼν δὲ οὐκ ἠδύνατο λαλῆσαι αὐτοῖς, καὶ ἐπέγνωσαν ὅτι ὀπτασίαν ἑώρακεν ἐν τῷ ναῷ· καὶ αὐτὸς ἦν διανεύων αὐτοῖς, καὶ διέμενε κωφός.
23 Καὶ ἐγένετο ὡς ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τῆς λειτουργίας αὐτοῦ, ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ.
24 Μετὰ δὲ ταύτας τὰς ἡμέρας συνέλαβεν Ἐλισάβετ ἡ γυνὴ αὐτοῦ, καὶ περιέκρυβεν ἑαυτήν μῆνας πέντε,
25 λέγουσα ὅτι οὕτω μοι πεποίηκεν ὁ Κύριος ἐν ἡμέραις αἷς ἐπεῖδεν ἀφελεῖν τὸ ὄνειδός μου ἐν ἀνθρώποις.
26 Ἐν δὲ τῷ μηνὶ τῷ ἕκτῳ ἀπεστάλη ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ εἰς πόλιν τῆς Γαλιλαίας, ᾗ ὄνομα Ναζαρέτ,
27 πρὸς παρθένον μεμνηστευμένην ἀνδρί, ᾧ ὄνομα Ἰωσήφ, ἐξ οἴκου Δαυΐδ, καὶ τὸ ὄνομα τῆς παρθένου Μαριάμ.
28 Καὶ εἰσελθὼν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτὴν εἶπε· χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν.
29 Ἡ δὲ ἰδοῦσα διεταράχθη ἐπὶ τῷ λόγῳ αὐτοῦ, καὶ διελογίζετο ποταπὸς εἴη ὁ ἀσπασμὸς οὗτος.
30 Καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος αὐτῇ· μὴ φοβοῦ, Μαριάμ· εὗρες γὰρ χάριν παρὰ τῷ Θεῷ.
31 Καὶ ἰδοὺ συλλήψῃ ἐν γαστρὶ καὶ τέξῃ υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν.
32 Οὗτος ἔσται μέγας καὶ υἱὸς ὑψίστου κληθήσεται, καὶ δώσει αὐτῷ Κύριος ὁ Θεὸς τὸν θρόνον Δαυῒδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ,
33 καὶ βασιλεύσει ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰακὼβ εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος.
34 Εἶπε δὲ Μαριὰμ πρὸς τὸν ἄγγελον· πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω;
35 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῇ· Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διὸ καὶ τὸ γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱὸς Θεοῦ.
36 Καὶ ἰδοὺ ᾿Ελισάβετ ἡ συγγενής σου καὶ αὐτὴ συνειληφυῖα υἱὸν ἐν γήρει αὐτῆς, καὶ οὗτος μὴν ἕκτος ἐστὶν αὐτῇ τῇ καλουμένῃ στείρᾳ·
37 ὅτι οὐκ ἀδυνατήσει παρὰ τῷ Θεῷ πᾶν ρῆμα.
38 Εἶπεν δὲ Μαριάμ· ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου. Καὶ ἀπῆλθεν ἀπ' αὐτῆς ὁ ἄγγελος.
39 Ἀναστᾶσα δὲ Μαριὰμ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἐπορεύθη εἰς τὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς εἰς πόλιν Ἰούδα,
40 καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν Ἐλισάβετ.
41 Καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς· καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ.
42 Καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου.
43 Καὶ πόθεν μοι τοῦτο ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με;
44 Ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου.
45 Καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ Κυρίου.
46 Καὶ εἶπε Μαριάμ· Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον
47 καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρί μου,
48 ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ. Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί.
49 Ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ δυνατὸς καὶ ἅγιον τὸ ὄνομα αὐτοῦ,
50 καὶ τὸ ἔλεος αὐτοῦ εἰς γενεὰς γενεῶν τοῖς φοβουμένοις αὐτόν.
51 Ἐποίησε κράτος ἐν βραχίονι αὐτοῦ, διεσκόρπισεν ὑπερηφάνους διανοίᾳ καρδίας αὐτῶν·
52 καθεῖλε δυνάστας ἀπὸ θρόνων καὶ ὕψωσε ταπεινούς,
53 πεινῶντας ἐνέπλησεν ἀγαθῶν καὶ πλουτοῦντας ἐξαπέστειλε κενούς.
54 Ἀντελάβετο Ἰσραὴλ παιδὸς αὐτοῦ μνησθῆναι ἐλέους,
55 καθὼς ἐλάλησε πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν, τῷ Ἀβραὰμ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ εἰς τὸν αἰῶνα.
56 Ἔμεινε δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτῇ ὡσεὶ μῆνας τρεῖς καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.
57 Τῇ δὲ Ἐλισάβετ ἐπλήσθη ὁ χρόνος τοῦ τεκεὶν αὐτήν, καὶ ἐγέννησεν υἱόν.
58 Καὶ ἤκουσαν οἱ περίοικοι καὶ οἱ συγγενεῖς αὐτῆς ὅτι ἐμεγάλυνε Κύριος τὸ ἔλεος αὐτοῦ μετ' αὐτῆς, καὶ συνέχαιρον αὐτῇ.
59 Καὶ ἐγένετο ἐν τῇ ὀγδόῃ ἡμέρᾳ ἦλθον περιτεμεῖν τὸ παιδίον, καὶ ἐκάλουν αὐτὸ ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ πατρὸς αὐτοῦ Ζαχαρίαν.
60 Καὶ ἀποκριθεῖσα ἡ μήτηρ αὐτοῦ εἶπεν· οὐχί,ἀλλὰ κληθήσεται Ἰωάννης.
61 Καὶ εἶπον πρὸς αὐτὴν ὅτι οὐδείς ἐστιν ἐν τῇ συγγενείᾳ σου ὃς καλεῖται τῷ ὀνόματι τούτῳ·
62 ἐνένευον δὲ τῷ πατρὶ αὐτοῦ τὸ τί ἂν θέλοι καλεῖσθαι αὐτόν.
63 Καὶ αἰτήσας πινακίδιον ἔγραψε λέγων· Ἰωάννης ἐστὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ· καὶ ἐθαύμασαν πάντες.
64 Ἀνεῴχθη δὲ τὸ στόμα αὐτοῦ παραχρῆμα καὶ ἡ γλῶσσα αὐτοῦ, καὶ ἐλάλει εὐλογῶν τὸν Θεόν.
65 Καὶ ἐγένετο ἐπὶ πάντας φόβος τοὺς περιοικοῦντας αὐτούς, καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ὀρεινῇ τῆς Ἰουδαίας διελαλεῖτο πάντα τὰ ρήματα ταῦτα,
66 καὶ ἔθεντο πάντες οἱ ἀκούσαντες ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῶν λέγοντες· τί ἄρα τὸ παιδίον τοῦτο ἔσται, καὶ χεὶρ Κυρίου ἦν μετ' αὐτοῦ.
67 Καὶ Ζαχαρίας ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου καὶ προεφήτευσε λέγων·
68 Εὐλογητὸς Κύριος, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ὅτι ἐπεσκέψατο καὶ ἐποίησε λύτρωσιν τῷ λαῷ αὐτοῦ,
69 καὶ ἤγειρε κέρας σωτηρίας ἡμῖν ἐν τῷ οἴκῳ Δαυῒδ τοῦ παιδὸς αὐτοῦ,
70 καθὼς ἐλάλησε διὰ στόματος τῶν ἁγίων, τῶν ἀπ' αἰῶνος προφητῶν αὐτοῦ,
71 σωτηρίαν ἐξ ἐχθρῶν ἡμῶν καὶ ἐκ χειρὸς πάντων τῶν μισούντων ἡμᾶς,
72 ποιῆσαι ἔλεος μετὰ τῶν πατέρων ἡμῶν καὶ μνησθῆναι διαθήκης ἁγίας αὐτοῦ,
73 ὅρκον ὃν ὤμοσε πρὸς Ἀβραὰμ τὸν πατέρα ἡμῶν, τοῦ δοῦναι ἡμῖν
74 ἀφόβως, ἐκ χειρὸς τῶν ἐχθρῶν ὑμῶν ρυσθέντας, λατρεύειν αὐτῷ
75 ἐν ὀσιότητι καὶ δικαιοσύνῃ ἐνώπιον αὐτοῦ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς ἡμῶν.
76 Καὶ σύ, παιδίον, προφήτης ὑψίστου κληθήσῃ· προπορεύσῃ γὰρ πρὸ προσώπου Κυρίου ἑτοίμασαι ὁδοὺς αὐτοῦ,
77 τοῦ δοῦναι γνῶσιν σωτηρίας τῷ λαῷ αὐτοῦ ἐν ἀφέσει ἁμαρτιῶν αὐτῶν
78 διὰ σπλάγχνα ἐλέους Θεοῦ ἡμῶν, ἐν οἷς ἐπισκέψατο ἡμᾶς ἀνατολὴ ἐξ ὕψους
79 ἐπιφᾶναι τοῖς ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου καθημένοις, τοῦ κατευθῦναι τοὺς πόδας ἡμῶν εἰς ὁδὸν εἰρήνης.
80 Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι, καὶ ἦν ἐν ταῖς ἐρήμοις ἕως ἡμέρας ἀναδείξεως αὐτοῦ πρὸς τὸν Ἰσραήλ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

πειδὴ πολλοὶ ἐπεχείρησαν νὰ συντάξουν διήγησιν περὶ τῶν διδασκαλιῶν καὶ τῶν γεγονότων, τὰ ὁποῖα εἰς ἡμᾶς τοὺς πιστοὺς εἶναι γνωστὰ μὲ ἀκρίβειαν καὶ βεβαιότητα,
2 ὅπως μᾶς τὰ παρέδωσαν προφορικῶς ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ὑπῆρξαν ἀπὸ τὴν ἀρχὴν τοῦ μεσσιανικοῦ ἔργου τοῦ Σωτῆρος αὐτόπται μάρτυρες αὐτοῦ καὶ ὑπηρέται τοῦ κηρύγματός του,
3 ἐφάνηκε καλὸν καὶ εἰς ἐμέ, ὁ ὁποῖος ἔχω παρακολουθήσει ἀπὸ τὴν ἀρχήν, μὲ προσοχὴν καὶ ἀκρίβειαν, ὅσα ἀναφέρονται εἰς τὴν ζωὴν καὶ τὸ ἔργον τοῦ Σωτῆρος, νὰ σοῦ τὰ γράψω μὲ τὴν σειράν των, εὐγενέστατε Θεόφιλε.
4 Καὶ τοῦτο, διὰ νὰ γνωρίσῃς μὲ σαφήνειαν καὶ ἀκρίβειαν τὴν ἀσφαλῆ καὶ βεβαίαν ἀλήθειαν τῆς διδασκαλίας, τὴν ὁποίαν προφορικῶς ἔχεις διδαχθῇ.
5 Ἐζοῦσε κατὰς ἡμέρας τοῦ Ἡρῴδου, τοῦ βασιλέως τῆς Ἰουδαίας, ἕνας ἱερεύς, ὀνόματι Ζαχαρίας, ὁ ὁποῖος ἀνῆκε εἰς τὴν ἱερατικὴν τάξιν, ποὺ εἶχε τὸ ὄνομα τοῦ ἱερέως Ἀβιά, καὶ ἡ γυναίκα του, ἡ ὁποία ἐλέγετο Ἐλισάβετ, κατήγετο ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἀαρών, δηλαδὴ ἀπὸ ἱερατικὴν τάξιν.
6 Ἦσαν δὲ καὶ οἱ δύο ἐνάρετοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ἐζοῦσαν σύμφωνα μὲ ὅλας τὰς ἐντολὰς καὶ τὰ παραγγέλματα τοῦ Κυρίου, ἄμεμπτοι εἰς ὅλα καὶ ἀνεπίληπτοι.
7 Δὲν ὑπῆρχε ὅμως εἰς αὐτοὺς τέκνον, διότι ἡ Ἐλισάβετ ἦτο στεῖρα καὶ οἱ δύο ἦσαν ἀρκετὰ προχωρημένοι εἰς τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς των.
8 Καθὼς δὲ ὁ Ζαχαρίας ὑπηρετοῦσε ὡς ἱερεὺς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν ναόν, ὅταν εἶχε ἔλθει ἡ σειρὰ τῆς ἱερατικῆς τάξεως εἰς τὴν ὁποίαν ἀνῆκε,
9 τοῦ ἔλαχε μὲ κλῆρον, σύμφωνα μὲ τὴν κρατοῦσα συνήθειαν μεταξὺ τῶν ἱερέων, νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὸν ναόν, δηλαδὴ εἰς τὰ ἅγια καὶ νὰ προσφέρῃ τὴν θυσίαν τοῦ θυμιάματος.
10 Καὶ ὅλον τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ ἦτο κατὰ τὴν ὥραν τῆς προσφορᾶς τοῦ θυμιάματος ἔξω εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ναοῦ καὶ προσηύχετο.
11 Παρουσιάσθη δὲ εἰς αὐτὸν ἄγγελος Κυρίου, ὄρθιος εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ θυσιαστηρίου, ἐπάνω εἰς τὸ ὁποῖον ἔκαιε τὸ θυμίαμα.
12 Καὶ ἐταράχθη ὁ Ζαχαρίας ὅταν τὸν εἶδε καὶ φόβος ἔπεσε ἐπάνω του.
13 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος· <μὴ φοβῆσαι, Ζαχαρία· διότι ἡ δέησίς σου ἔγινε ἀκουστὴ ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ ἡ γυναίκα σου Ἐλισάβετ θά σοῦ γεννήσῃ παιδὶ καὶ θὰ καλέσῃς τὸ ὄνομά του Ἰωάννην.
14 Καὶ θὰ εἶναι αὐτὸ τὸ γεγονὸς χαρὰ καὶ ἀγαλλίασις διὰ σέ, καὶ πολλοί, ὅταν ἀργότερα ἀκούσουν τὸ κήρυγμά του, θὰ χαροῦν διὰ τὴν γέννησίν του.
15 Διότι αὐτὸς θὰ ἀναδειχθῇ μέγας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ δὲν θὰ πιῇ ποτὲ οἶνον ἢ ἄλλο οἰνοπνευματῶδες ποτόν. Καὶ ἀπὸ τὸν καιρὸν ἀκόμη, ποὺ θὰ εὑρίσκεται εἰς τὴν κοιλίαν τῆς μητρός του, θὰ λάβῃ πλούσια τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
16 Καὶ πολλοὺς ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰσραὴλ θὰ ἐπαναφέρῃ μετανοημένους εἰς τὸν Κύριον καὶ Θεόν των.
17 Καὶ αὐτὸς θὰ προηγηθῇ ὀλίγον χρόνον ἐνωρίτερον ἐμπρὸς ἀπὸ τὸν Μεσσίαν, μὲ τὸ προφητικὸν πνεῦμα καὶ τὴν δύναμιν τοῦ Ἡλιού. Διὰ νὰ ξαναγυρίσῃ τίς σκληρυμμένες καρδιὲς τῶν πατέρων, γεμᾶτες τώρα στοργήν, πρὸς τὰ τέκνα των, καὶ τοὺς ἀπειθεῖς νὰ τοὺς ἐπαναφέρῃ εἰς τὴν σύνεσιν καὶ τὰ φρονήματα τῶν δικαίων καὶ νὰ ἑτοιμάσῃ ἔτσι εἰς τὸν Κύριον λαὸν προπαρασκευασμένον διὰ νὰ ὑποδεχθῇ τὸν Σωτῆρα.
18 Καὶ εἶπεν ὁ Ζαχαρίας πρὸς τὸν ἄγγελον· <κατὰ ποῖον τρόπον θὰ γνωρίσω μὲ βεβαιότητα αὐτό, ποὺ μοῦ λέγεις; Διότι ἐγὼ εἶμαι γέρων καὶ ἡ γυναίκα μου ἔχει προχωρήσει πλέον εἰς τὴν ἡλικίαν της>.
19 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος τοῦ εἶπεν· <ἐγὼ εἶμαι ὁ Γαβριήλ ποὺ παρίσταμαι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπεστάλην ἀπὸ αὐτὸν νὰ σοῦ ὁμιλήσω καὶ νὰ σοῦ ἀναγγείλω τὰς χαρμοσύνους ταύτας εἰδήσεις.
20 Καὶ ἐφ' ὅσον ζητεῖς σημεῖον, διὰ νὰ πιστεύσῃς, ἰδοὺ θὰ εἶσαι βωβὸς καὶ δὲν θὰ ἠμπορῇς νὰ ὁμιλήσῃς μέχρι τὴν ἡμέραν, ποὺ θὰ πραγματοποιηθοῦν αὐτά. Καὶ τοῦτο, διότι δὲν ἐπίστευσες εἰς τοὺς λόγους μου, οἱ ὁποῖοι ὀπωσδήποτε θὰ πραγματοποιηθοῦν εἰς τὸν καιρόν των>.
21 Ὁ δὲ λαὸς ἐξακολουθοῦσε νὰ περιμένῃ τὸν Ζαχαρίαν καὶ ἀποροῦσαν ὅλοι διὰ τὴν ἀργοπορίαν μέσα εἰς τὸν ναόν.
22 Ὅταν δὲ αὐτὸς ἐβγῆκε, δὲν ἠμποροῦσε νὰ ὁμιλήσῃ πρὸς αὐτοὺς καὶ ἐκατάλαβαν ὅτι εἶχεν ἰδεῖ κάποιαν ὀπτασίαν μέσα εἰς τὸν ναόν. Καὶ αὐτὸς ἔκανε συνεχῶς νοήματα πρὸς αὐτοὺς καὶ ἕμενε κωφὸς καὶ ἄλαλος.
23 Καὶ ὅταν ἐτελείωσαν αἱ ἡμέραι τῆς ὑπηρεσίας του εἰς τὸν ναὸν ἀνεχώρησε καὶ ἦλθεν εἰς τὸ σπίτι του.
24 Ἔπειτα δὲ ἀπὸ τὰς ἡμέρας αὐτὰς ἔμεινεν ἔγκυος ἡ γυναῖκα του ἡ Ἐλισάβετ καὶ ἔκρυπτε ἐπιμελῶς τὸν ἑαυτόν της ἐπὶ πέντε μῆνας.
25 Καὶ ὅταν τὸ γεγονὸς ἔγινε πλέον φανερόν, ἔλεγεν ἡ Ἐλισάβετ ὅτι <ἔτσι μοῦ ἔχει κάμει τὸ καλὸ αὐτὸ ὁ Κύριος εἰς τὰς ἡμέρας τῆς γεροντικῆς μου ἡλικίας, κατὰ τὰς ὁποίας ἐπέβλεψε μὲ καλωσύνην καὶ εὐδόκησε νὰ μοῦ ἀφαιρέσῃ τὴν ἐντροπὴν τῆς ἀτεκνίας μου μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων>.
26 Κατὰ δὲ τὸν ἕκτον μῆνα ἀπὸ τότε ποὺ εἶχε μείνει ἔγκυος ἡ Ἐλισάβετ, ἐστάλη ἀπὸ τὸν Θεὸν ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ εἰς μίαν πόλιν τῆς Γαλιλαίας, ὀνόματι Ναζαρέτ,
27 πρὸς μίαν παρθένον, μνηστευομένην μὲ ἄνδρα ὀνόματι Ἰωσήφ, ἡ ὁποία κατήγετο ἀπὸ τὸ γένος Δαυΐδ. Καὶ ἡ παρθένος ὠνομάζετο Μαριάμ.
28 Ἀφοῦ δὲ ὁ ἄγγελος εἰσῆλθεν εἰς τὸ σπίτι, εἶπε πρὸς αὐτήν· <χαῖρε σύ, ποὺ ἔλαβες μεγάλας καὶ ἐξαιρετικὰς χάριτας ἀπὸ τὸν Θεόν· ὁ Κύριος εἶναι μαζῆ σου. Εἶσαι σὺ εὐλογημένη ὅσον καμμία ἄλλη μεταξὺ τῶν γυναικῶν>.
29 Αὐτὴ δέ, ὅταν εἶδε τὸν ἄγγελον, ἐταράχθη πολὺ ἀπὸ τὰ λόγια του καὶ ἐσκέπτετο μέσα της τί σημαίνει καὶ ποῖον σκοπὸν ἔχει αὐτὸς ὁ χαιρετισμός.
30 Καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτήν· <μὴ φοβᾶσαι, Μαριάμ, διότι εὐρῆκες ἐξαιρετικὴν εὔνοιαν καὶ εὐλογίαν ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ.
31 Καὶ ἰδοὺ θὰ συλλάβῃς καὶ θὰ γεννήσῃς υἱὸν καὶ θὰ καλέσῃς τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν.
32 Αὐτὸς θὰ εἶναι μέγας διὰ τὴν ἁγιότητα καὶ τὸ ἔργον του. Καὶ θὰ ὀνομασθῇ ὁ κατ' ἐχοχὴν Υἱὸς τοῦ ὑψίστου. Καὶ θὰ δώσῃ εἰς αὐτὸν Κύριος ὁ Θεὸς τὸν θρόνον τοῦ προπάτορός του Δαυΐδ.
33 Καὶ θὰ βασιλεύσῃ εἰς τοὺς αἰῶνας ὡς αἰώνιος βασιλεὺς εἰς ὅλας τὰς γενεὰς τῶν πιστῶν, ποὺ θὰ ἀποτελοῦν τὴν νέαν πνευματικὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἰακώβ. Καὶ ἡ βασιλεία του δὲν θὰ λάβῃ τέλος>.
34 Εἶπε δὲ ἡ Μαριὰμ πρὸς τὸν ἄγγελον· <πῶς θὰ γίνῃ τὸ πρωτάκουστον τοῦτο, νὰ γεννήσω υἱόν, ἀφοῦ δὲν γνωρίζω ἄνδρα;
35 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ ἄγγελος καὶ τῆς εἶπε· <τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ποὺ θὰ σὲ ἀπαλλάξῃ ἀπὸ τὸ προπατορικὸν ἁμάρτημα καὶ θὰ σὲ ἐξαγιάσῃ, θὰ ἔλθῃ εἰς σὲ καὶ ἡ δημιουργικὴ δύναμις τοῦ Ὑψίστου θὰ σὲ περικαλύψῃ καὶ θὰ σὲ διαποτίσῃ. Δι' αὐτὸ καὶ τὸ ἀπολύτως ἅγιον καὶ ἀναμάρτητον βρέφος, τὸ ὁποῖον κατὰ τὸν ὑπερφυσικὸν αὐτὸν τρόπον θὰ γεννηθῇ ἀπὸ σέ, θὰ κληθῇ, διότι θὰ εἶναι, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ.
36 Ἰδοὺ δὲ ὅτι καὶ ἡ Ἐλισάβετ ἡ συγγενής σου ἔχει συλλάβει καὶ αὐτὴν υἱὸν εἰς τὴν γεροντικήν της ἡλικίαν. Καὶ ὁ μῆνας αὐτὸς εἶναι ὁ ἕκτος τῆς ἐγκυμοσύνης εἰς αὐτήν, τὴν ὁποίαν ἕως τώρα ἔλεγαν στεῖραν.
37 Διότι δὲν εἶναι ἀδύνατον εἰς τὸν Θεὸν κάθε τί θαυμαστὸν καὶ ὑπερφυσικόν>.
38 Εἶπε δὲ ἡ Μαριάμ· <ἰδοὺ ἡ δούλη τοῦ Κυρίου πρόθυμος νὰ ὑποταχθῶ εἰς τὴν θείαν βουλήν. Ἂς γίνῃ σύμφωνα μὲ τὸν λόγον σου>. Καὶ ἀνεχώρησεν ἀπὸ αὐτὴν ὁ ἄγγελος.
39 Ἀνεχώρησε δὲ ἡ Μαριὰμ κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτάς, ἀμέσως μετὰ τὸν εὐαγγελισμόν της, καὶ ἐπῆγε γρήγορα εἰς τὴν ὀρεινὴν περιοχὴν τῆς Ἰουδαίας, εἰς κάποιαν πόλιν τῆς φυλῆς Ἰούδα.
40 Καὶ εἰσῆλθε εἰς τὸ σπίτι τοῦ Ζαχαρίου καὶ ἐχαιρέτησε τὴν Ἐλισάβετ.
41 Καὶ ἀμέσως μόλις ἤκουσεν ἡ ᾿Ελισάβετ τὸν χαιρετισμὸν τῆς Μαρίας, συνέβη τοῦτο τὸ Θαυμαστόν· ἐσκίρτησε τὸ βρέφος εἰς τὴν κοιλίαν της. Καὶ ἐγέμισε ἀπὸ Πνεῦμα Ἅγιον ἡ Ἐλισάβετ.
42 Καὶ ἀπὸ τὴν πολλὴν χαράν της ἐφώναξε μὲ μεγάλην φωνὴν καὶ μὲ τὸν φωτισμὸν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶπε· <σὺ εἶσαι ἀπὸ τὸν Θεὸν ἡ ἀσυγκρίτως περισσότερον εὐλογημένη μεταξὺ ὅλων τῶν γυναικῶν καὶ εὐλογημένος εἶναι ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου.
43 Καὶ πῶς μοῦ ἔγινε ἡ μεγάλη αὐτὴ τιμὴ νὰ ἔλθῃ εἰς ἐπίσκεψίν μου ἡ μητέρα τοῦ Κυρίου μου;
44 Ἐκατάλαβα ὅτι εἶσαι μητέρα τοῦ Κυρίου μου, διότι ἰδοὺ μόλις ἔφθασεν εἰς τὰ αὐτιά μου ἡ φωνὴ τοῦ χαιρετισμοῦ σου, ἐσκίρτησε μὲ ἀγαλλίασιν τὸ βρέφος μέσα εἰς τὴν κοιλίαν μου.
45 Καὶ μακαρία εἶσαι σύ, ἡ ὁποία ἐπίστευσες, ὅτι θὰ λάβουν πλήρη καὶ τελείαν πραγματοποίησιν ὅσα διὰ τοῦ ἀγγέλου σοῦ ἔχει εἴπει ὁ Κύριος>.
46 Καὶ εἶπεν ἡ Μαριάμ· <Ὑμνεῖ καὶ δοξάζει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον.
47 Καὶ ἐγέμισε ἀπὸ ἀγαλλίασιν τὸ πνεῦμα μου διὰ τὸν Θεόν, τὸν Σωτῆρα ἐμοῦ καὶ ὅλου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
48 Ὑμνολογεῖ ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον, διότι ἔρριψε τὸ στοργικόν του βλέμμα εἰς τὴν ταπεινὴν καὶ ἄσημον δούλην του. Καὶ ἰδοὺ ὅτι ἀπὸ τώρα θὰ μὲ μακαρίζουν ὅλαι αἱ γενεαί.
49 Διότι ἔκαμε μεγάλα καὶ θαυμαστὰ ἔργα εἰς ἐμὲ ὁ παντοδύναμος Κύριος, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα εἶναι ἅγιον.
50 Τὸ δὲ ἔλεος καὶ ἡ ἀγάπη του ξεχύνονται εἰς γενεὰς γενεῶν πρὸς ὅλους ἐκείνους, ποὺ τὸν φοβοῦνται καὶ τὸν σέβονται.
51 Ἔκαμεν εἰς τὸ παρελθόν, καὶ ἰδίως τώρα, ἔργα κραταιὰ καὶ ἐπέβαλε τὸ θέλημά του μὲ τὴν παντοδύναμον δεξιάν του, κατενίκησε καὶ διεσκόρπισεν αὐτοὺς ποὺ ὑπερηφανεύονται μὲ τὴν ἐπῃρμένην διάνοιαν καὶ καρδίαν των.
52 Ἐκρήμνισε ἄρχοντας ἰσχυροὺς ἀπὸ θρόνους καὶ ὕψωσε ταπεινοὺς καὶ ἀδυνάτους.
53 Ἐχόρτασε μὲ πλούσια ἀγαθὰ πεινασμένους, καὶ ἀνθρώπους μὲ πολλὰ πλούτη τοὺς ἔδιωξε μὲ ἀδειανὰ τὰ χέρια των.
54 Ἐπροστάτευσε μὲ τὸν παντοδύναμό του χέρι τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, τὸν δοῦλον του, διότι ἐθυμήθηκε τὸ ἔλεος καὶ τὴν εὐσπλαγχνίαν του,
55 ὅπως ἄλλωστε εἶχεν εἴπει πρὸς τοὺς πατέρας μας, ὅτι θὰ ἐχάριζε πλούσιον καὶ αἰώνιον τὸ ἔλεός του εἰς τὸν Ἀβραὰμ καὶ τοὺς ἀπογόνους του>.
56 Ἔμεινε δὲ ἡ Μαριὰμ μαζῆ μὲ τὴν Ἐλισάβετ τρεῖς περίπου μῆνας καὶ ἐπέστρεψε κατόπιν εἰς τὴν οἰκίαν της.
57 Εἰς δὲ τὴν Ἐλισάβετ συνεπληρώθη ὁ χρόνος νὰ γεννήσῃ καὶ ἐγέννησε υἱόν.
58 Καὶ ἤκουσαν οἱ γείτονες καὶ οἱ συγγενεῖς της ὅτι ἔδειξε μέγα καὶ θαυμαστὸν τὸ ἔλεός του ὁ Κύριος εἰς αὐτήν, μὲ τὸ νὰ τῆς χαρίσῃ εἰς τέτοιαν ἡλικίαν υἱόν, καὶ ὅλοι ἔχαιρον μαζῆ της.
59 Καὶ κατὰ τὴν ὀγδόην ἡμέραν ἦλθαν πάλιν οἱ συγγενεῖς καὶ οἱ γείτονες, διὰ νὰ κάμουν περιτομὴν εἰς τὸ παιδίον. Καὶ ὠνόμαζαν αὐτὸ Ζαχαρίαν, μὲ τὸ ὄνομα τοῦ πατρός του.
60 Ἡ μητέρα ὅμως τοῦ παιδιοῦ, φωτισμένη ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, εἶπεν· <ὄχι Ζαχαρίας, ἀλλὰ Ἰωάννης θὰ ὠνομασθῇ>.
61 Καὶ εἶπαν ἐκεῖνοι εἰς αὐτὴν ὅτι κανεὶς μεταξὺ τῶν συγγενῶν σου δὲν ὀνομάζεται μὲ τὸ ὄνομα αὐτό.
62 Ἐρωτοῦσαν δὲ μὲ νεύματα τὸν πατέρα του, τί ὄνομα θέλει νὰ δώσουν εἰς αὐτό.
63 Καὶ ἐκεῖνος, ἀφοῦ ἐζήτησε μίαν μικρὰν πλάκαν, ἔγραψε τὰς λέξεις· <Ἰωάννης εἶναι τὸ ὄνομά του>. Καὶ ὅλοι ἐθαύμασαν.
64 Ἀμέσως δὲ ἤνοιξε τὸ στόμα τοῦ Ζαχαρίου καὶ ἐλύθη ἡ γλῶσσα του καὶ ὠμιλοῦσε ἐλεύθερα, δοξολογῶν τὸν Θεόν.
65 Καὶ ἔπεσεν φόβος εἰς ὅλους αὐτούς, ποὺ κατοικοῦσαν γύρω καὶ διεδόθησαν ὅλα αὐτὰ τὰ θαυμαστὰ γεγονότα εἰς ὅλην τὴν ὀρεινὴν ἐκείνην περιοχὴν τῆς ᾿Ιουδαίας.
66 Καὶ ὅσοι τὰ ἤκουσαν, τὰ ἔβαλαν μέσα εἰς τὴν καρδιά των καὶ ἔλεγαν· <τί ἄραγε θὰ γίνῃ τὸ παιδί αὐτό;> Ἡ δὲ προστατευτικὴ καὶ παντοδύναμον χεὶρ τοῦ Κυρίου ἦτο μαζῆ του.
67 Καὶ ὁ Ζαχαρίας, ὁ πατέρας αὐτοῦ, ἐγέμισε μὲ Πνεῦμα Ἅγιον καὶ ἐπροφήτευσε, λέγων·
68 <Ἂς εἶναι εὐλογημένος καὶ δοξασμένος ὁ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ προστάτης τοῦ Ἰσραήλ, διότι ἐπεσκέφθη τὸν λαόν του καὶ ἐπραγματοποίησε τὴν ἀπελευθέρωσιν αὐτοῦ ἀπὸ τοὺς διαφόρους ἐχθρούς του.
69 Καὶ πρὸς χάριν ἡμῶν ὕψωσε δύναμιν ἀκαταγώνιστον διὰ τὴν σωτηρίαν μας διότι ηὐδόκησε νὰ γεννηθῇ ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου εἰς τὴν οἰκογένειαν τοῦ Δαυῒδ τοῦ δούλου του.
70 Ὅπως ἀκριβῶς εἶχε λαλήσει καὶ ὑποσχεθῆ μὲ τὸ στόμα τῶν ἁγίων, τῶν διὰ μέσου τῶν αἰώνων προφητῶν του,
71 πραγματοποιεῖ σωτηρίαν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μας καὶ ἀπὸ τὸ χέρι ὅλων τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν, ποὺ μᾶς μισοῦν,
72 διὰ νὰ ἐλεήσῃ ἔτσι τοὺς πατέρας μας ποὺ περιμένουν κάτω εἰς στὸν Ἅδην τὸν Λυτρωτὴν καὶ διὰ νὰ ἐνθυμηθῇ καὶ ἐκπληρώσῃ τὴν ἁγίαν διαθήκην του,
73 τὴν ἔνορκον δηλαδὴ διαβεβαίωσιν, τὴν ὁποίαν ἔκαμεν εἰς τὸν πατέρα μας τὸν Ἀβραάμ· νὰ μᾶς δώσῃ καὶ μᾶς ἀξιώσῃ,
74 χωρὶς φόβον καὶ λυτρωμένοι ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μας, νὰ τὸν λατρεύωμεν καὶ νὰ τὸν προσκυνοῦμεν
75 ὅλας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μας μὲ ἁγιότητα καρδίας καὶ μὲ ἐνάρετον βίον.
76 Καὶ σύ, παιδίον, θὰ ἀναδειχθῇς καὶ θὰ ὀνομασθῇς προφήτης τοῦ Ὑψίστου. Διότι θὰ προηγηθῇς ἀπὸ τὸν Θεάνθρωπον Λυτρωτήν, διὰ νὰ προετοιμάσῃς τοὺς δρόμους τοῦ ἕργου του, δηλαδὴ νὰ προπαρασκευάσῃς τὰς καρδίας τῶν ἀνθρώπων διὰ τὴν ὑποδοχήν του,
77 καὶ νὰ γνωστοποιήσῃς εἰς τὸν λαὸν αὐτοῦ τὴν σωτηρίαν, τὴν ὁποίαν θὰ τοὺς προσφέρῃ συγχωρώντας τὰς ἁμαρτίας των.
78 Καὶ τοῦτο ὄχι διὰ τὰ ἐνάρετα ἔργα μας, ἀλλὰ διὰ τὰ γεμᾶτα ἄπειρον ἔλεος καὶ συμπάθειαν σπλάγχνα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Καὶ ἕνεκα ἀκριβῶς αὐτῆς τῆς ἐσπλαγχνίας μᾶς ἐπεσκέφθη θεία ἀνατολὴ ἀπὸ τὸν οὐρανόν, ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, δηλαδὴ ὁ Χριστός,
79 διὰ νὰ φωτίσῃ ἐκείνους, ποὺ ἀπηλπισμένοι δοῦλοι εἶναι βυθισμένοι εἰς τὸ σκότος τῆς πλάνης καὶ τὴν σκιὰν τοῦ πνευματικοῦ θανάτου, νὰ κατευθύνῃ καὶ νὰ ἐνισχύῃ τοὺς πόδας ἡμῶν, διὰ νὰ βαδίσωμεν τὸν δρόμον, ποὺ ὁδηγεῖ εἰς τὴν εἰρήνην τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν αἰωνίαν σωτηρίαν>.
80 Τὸ δὲ παιδίον ἐμεγάλωνε σωματικῶς καὶ ἐδυνάμωνε ἠθικῶς καὶ διανοητικῶς μὲ τὸν φωτισμὸν καὶ τὴν ἐνίσχυσιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ ἔμενεν εἰς τὰς ἐρήμους μέχρι τῆς ἡμέρας ποὺ, σύμφωνα μὲ τὸ θεῖον σχέδιον, θὰ ἀνεδεικνύετο προφήτης καὶ ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

πειδή, ὡς γνωστόν, πολλοὶ ἀπεπειράθησαν νὰ συναρμολογήσουν διήγησιν τῶν γεγονότων καὶ διδασκαλιῶν, ποὺ μὲ βεβαιότητα εἶναι γνωστὰ εἰς ἡμᾶς τοὺς πιστούς,
2 καθὼς μᾶς τὰ παρέδωσαν μὲ τὴν προφορικήν των διδασκαλίαν ἐκεῖνοι, ποὺ ἀπὸ τὴν ἀρχὴν τοῦ μεσσιακοῦ ἔργου τοῦ Σωτῆρος ἔγιναν αὐτόπται μάρτυρες αὐτοῦ καὶ ὑπηρέται τοῦ κηρύγματός του,
3 ἐφάνη καὶ εἰς ἐμὲ καλόν, ὁ ὀποῖος ἔχω ἐξετάσει καὶ παρακολουθήσει μὲ προσοχὴν καὶ ἀκρίβειαν ὅλα ἐξ ἀρχῆς, ὅσα σχετίζονται πρὸς τὸ εὐαγγέλιον, νὰ σοῦ γράψω ταῦτα μὲ τὴν σειράν των, ἐκλαμπρότατε Θεόφιλε,
4 διὰ νὰ γνωρίσῃς σαφῶς καὶ μὲ ἀκρίβειαν τὴν ἀσφαλῆ καὶ βεβαίαν ἀλήθειαν τῶν λόγων τῆς πίστεως, τοὺς ὁποίους διὰ ζώσῃς φωνῆς ἐδιδάχθης.
5 Ἔζησε κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦ Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως τῆς Ἰουδαίας κάποιος ἱερεύς, ποὺ ἐλέγετο Ζαχαρίας, ἀπὸ τὴν τάξιν τῶν λειτουργῶν τοῦ ναοῦ, ἡ ὁποία κατήγετο ἀπὸ τὸν ἱερέα Ἀβιά. Καὶ ἡ γυναῖκα του ἦτο ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἀαρών, καὶ τὸ ὄνομά της ἦτο Ἐλισάβετ.
6 Ἦσαν δὲ καὶ οἱ δύο ἐνάρετοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἐρευνᾷ καὶ γνωρίζει τὰς καρδίας ὅλων, καὶ ἐπολιτεύοντο σύμφωνα μὲ ὅλας ἐν γένει τὰς ἐντολὰς καὶ τὰ παραγγέλματα τοῦ Κυρίου, ἄμεμπτοι εἰς ὅλα καὶ ἐλεύθεροι ἀπὸ κάθε σοβαρὰν ἐνοχήν.
7 Καὶ δὲν εἶχαν τέκνον, διότι ἡ Ἐλισάβετ ἦτο στεῖρα, ἐπὶ πλέον δὲ καὶ οἱ δύο ἦσαν ἀρκετὰ προχωρημένοι εἰς τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς των.
8 Ἐνῷ δὲ ὁ Ζαχαρίας ἐτέλει ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τὴν ἱερατικήν του λειτουργίαν κατὰ τὴν σειρὰν τῆς τάξεως καὶ πατριᾶς τῶν ἱερέων, εἰς τὴν ὁποίαν ἀνῆκε, συνέβη τὸ ἑξῆς:
9 Σύμφωνα πρὸς τὴν κρατοῦσαν μεταξὺ τοῦ ἱερατείου συνήθειαν τοῦ νὰ ἐκλέγεται διὰ κλήρου ὁ ἱερεύς, ὁ ὁποῖος θὰ προσέφερε τὸ θυμίαμα, ἔλαχεν εἰς τὸν Ζαχαρίαν ὁ κλῆρος νὰ ἔμβῃ εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου καὶ νὰ προσφέρῃ θυμίαμα ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου τῶν θυμιαμάτων.
10 Καὶ ὅλον τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ εὑρίσκετο συναθροισμένον καὶ προσηύχετο ἐκεῖ ἔξω εἰς τὰ προαύλια τοῦ ναοῦ τὴν ὥραν, ποὺ ἐκαίετο τὸ θυμίαμα.
11 Ἐφανερώθη δὲ εἰς αὐτὸν ἄγγελος Κυρίου, ὁ ὁποῖος ἐστέκετο εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ θυσιαστηρίου, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἔκαιαν τὸ θυμίαμα.
12 Καὶ ἐταράχθη ὁ Ζαχαρίας, ὅταν τὸν εἶδε, καὶ φόβος ἐκυρίευσεν αὐτόν.
13 Τοῦ εἶπε δὲ ὁ ἄγγελος· Μὴ φοβᾶσαι, Ζαχαρία. Τουναντίον χαῖρε, διότι εἰσακούσθῃ ἀπὸ τὸν Θεὸν ἡ παράκλησις, τὴν ὁποίαν πολλὰς φορὰς ἕως τώρα ἔκαμες. Καὶ ἡ γυναῖκα σου ἡ Ἐλισάβετ θὰ σοῦ γεννήσῃ τέκνον, καὶ θὰ καλέσῃς τὸ ὄνομά του Ἰωάννην.
14 Καὶ θὰ δοκιμάσῃς χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν καὶ πολλοί, ὅταν θὰ ἀκούσουν τὸ προφητικὸν κήρυγμά του, θὰ χαροῦν διὰ τὴν γέννησίν του.
15 Θὰ προκληθῇ δὲ ἡ μεγάλη αὐτὴ χαρά, διότι θὰ εἶναι πραγματικῶς μέγας ἄνθρωπος, ἀπὸ αὐτὸν τὸν Κύριον ἀνεγνωρισμένος τοιοῦτος. Καὶ δὲν θὰ πίῃ οἶνον ἢ ἄλλο μεθυστικὸν ποτόν. Καὶ θὰ τοῦ δοθοῦν ἄφθονα τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀπὸ αὐτὸν ἀκόμη τὸν καιρόν, ποὺ θὰ εἶναι εἰς τὴν κοιλίαν τῆς μητέρας του.
16 Καὶ πολλοὺς ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰσραήλ, ποὺ ἔχουν ἀπομακρυνθῆ καὶ ἀποπλανηθῆ ἀπὸ τὸν Θεὸν μὲ τὰς ἁμαρτίας των, θὰ τοὺς ἐπαναφέρῃ διὰ τῆς μετανοίας εἰς τὸν ἐνανθρωπήσαντα Κύριον, τὸν Θεόν τους.
17 Καὶ αὐτὸς θὰ προπορευθῇ ἐνώπιον αὐτοῦ τοῦ θεανθρώπου Μεσσίου, μὲ τὸ αὐτὸ προφητικὸν χάρισμα τοῦ Πνεύματος καὶ μὲ τὴν αὐτὴν παρρησίαν καὶ ἄφοβον δραστηριότητα, τὴν ὁποίαν εἶχε καὶ ὁ Ἠλίας. Καὶ θὰ χρησιμοποιῇ ταῦτα διὰ νὰ ξαναγυρίσῃ εἰς τὰ παιδιὰ τὰς καρδίας τῶν πατέρων, ποὺ ἐψυχράνθησαν καὶ ἔχασαν καὶ αὐτὴν τὴν φυσικὴν στοργήν των, καὶ νὰ θερμάνῃ ἔτσι καὶ σφίξῃ στενώτερον τοὺς οἰκογενειακοὺς δεσμούς· ἀκόμη δὲ τοὺς ἀπειθεῖς καὶ δυστρόπους νὰ τοὺς ἐπαναφέρῃ εἰς τὰς σκέψεις καὶ εἰς τὸ φρόνημα τῶν δικαίων, μεταβάλλων αὐτοὺς εἰς ἐναρέτους. Καὶ ἔτσι νὰ ἑτοιμάσῃ εἰς τὸν Κύριον λαὸν θρησκευτικῶς καὶ ἠθικῶς προπαρασκευασμένον, ἵνα ὑποδεχθῇ καὶ ἐγκολπωθῇ αὐτὸν ὡς Σωτῆρα.
18 Καὶ εἶπεν ὁ Ζαχαρίας πρὸς τὸν ἄγγελον· Μὲ ποῖον σημεῖον θὰ βεβαιωθῶ περὶ αὐτοῦ, ποὺ μοῦ λέγεις; Φαίνεται τοῦτο ἀπίθανον καὶ ἀπίστευτον, διότι ἐγὼ εἶμαι γέρων καὶ ἡ γυναῖκα μου εἶναι περασμένης ἡλικίας.
19 Καὶ ὁ ἄγγελος ἀπεκρίθη καὶ τοῦ εἶπεν· Ἐγὼ εἶμαι ὁ Γαβριήλ, ποὺ παραστέκομαι ἐμπρὸς εἰς τὸν Θεόν, διὰ νὰ τὸν ὑπηρετῶ ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀρχαγγέλους του. Καὶ ἐστάλην ἀπὸ τὸν Θεὸν νὰ σοῦ ὁμιλήσω καὶ νὰ σοῦ φέρω τὰς χαροποιοὺς αὐτὰς εἰδήσεις.
20 Καὶ ἀφοῦ ζητεῖς σημεῖον, ἰδού, ἔχεις αὐτό, ὄχι ὅμως ὅπως τὸ θέλεις: Θὰ εἶσαι βωβὸς καὶ δὲν θὰ ἠμπορῇς νὰ ὁμιλήσῃς μέχρι τῆς ἡμέρας, ποὺ θὰ γίνουν αὐτά, δηλαδὴ ἡ γέννησις τοῦ παιδίου καὶ ἡ ὀνομασία αὐτοῦ. Καὶ σοῦ ἐπιβάλλεται ἡ τιμωρία αὐτή, ἐπειδὴ δὲν ἐπίστευσες εἰς τοὺς λόγους μου, οἱ ὁποῖοι θὰ πραγματοποιηθοῦν ἐξ ὁλόκλήρου εἰς τὸν καιρόν τους.
21 Καὶ ὁ λαὸς ἐν τῷ μεταξὺ ἐξηκολούθει νὰ περιμένῃ τὸν Ζαχαρίαν. Καὶ εὑρίσκοντο ὅλοι εἰς ἀπορίαν, διότι ἐβράδυνε καὶ ἠργοπορεῖ οὗτος μέσα εἰς τὸν ναόν.
22 Ὅταν δὲ ὁ Ζαχαρίας ἐβγῆκεν ἀπὸ τὸ θυσιαστήριον, δὲν ἠδύνατο νὰ τοὺς ὁμιλήσῃ καὶ νὰ ἀπαντήσῃ εἰς ὅσους τὸν ἠρώτων διὰ τὴν ἀργοπορίαν του. Καὶ ἐκατάλαβαν, δὴ εἶχεν ἴδει ὀπτασίαν μέσα εἰς τὸν ναόν. Καὶ αὐτὸς ἐξηκολούθει νὰ συνεννοῆται μὲ αὐτοὺς διὰ νευμάτων καὶ ἔμενε κωφὸς καὶ ἄλαλος.
23 Καὶ ὅταν συνεπληρώθησαν αἱ ἡμέραι, ποὺ ἦτο ὑποχρεωμένος νὰ λειτουργῇ εἰς τὸν ναόν, συνέβη νὰ ἀναχωρήσῃ ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἐπῆγεν εἰς τὸ σπίτι του.
24 Ὕστερα δὲ ἀπὸ αὐτὰς τὰς ἡμέρας ἔμεινεν ἔγκυος ἡ σύζυγος του ἡ Ἐλισάβετ, καὶ ἐπὶ μήνας πέντε ἔκρυπτεν ἐπιμελῶς τὸν ἑαυτόν της ἀπὸ συστολὴν διὰ τὴν ἐγκυμοσύνην της.
25 Ἀλλ’ ὅταν πλέον δὲν ἠδύνατο νὰ κρυβῇ, ἔλεγεν εἰς αὐτοὺς ποὺ τὴν συνέχαιρον, ὅτι ἔτσι εἰς ἡλικίαν περασμένην μου ἔχει κάμει τὸ καλὸ αὐτὸ ὁ Θεὸς κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτάς, ποὺ ἐπέβλεψε μὲ εὐμένειαν διὰ νὰ ἀφαιρέσῃ τὴν στείρωσιν καὶ ἀτεκνίαν μου, ἡ ὁποία μοῦ ἔφερεν ἐντροπὴν μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων.
26 Κατὰ δὲ τὸν ἕκτον μῆνα τῆς ἐγκυμοσύνης τῆς Ἐλισάβετ ἀπεστάλη ἀπὸ τὸν Θεὸν ὁ ἄγγελος Γαβριήλ εἰς μίαν πόλιν τῆς Γαλιλαῖας, ποὺ ἐλέγετο Ναζαρέτ,
27 πρὸς μίαν κόρην ἀρραβωνισμένην πρὸς ἄνδρα, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα ἦτο Ἰωσήφ. Καὶ ἡ κόρη αὐτὴ κατήγετο ἀπὸ τὸ γένος τοῦ Δαβίδ. Καὶ τὸ ὅνομα τῆς κόρης ἦτο Μαριάμ.
28 Καὶ ἀφοῦ ἐμβῆκεν ὁ ἄγγελος εἰς τὸ δωμάτιον της τῆς εἶπε· Χαῖρε σύ, ἡ ὁποία ἔχεις λάβει πολλὰς καὶ ἐξαιρετικὰς χάριτας ἀπὸ τὸν Θεόν. Ὁ Κύριος εἶναι μαζί σου καὶ αὐτὸς σὲ ἐχαρίτωσε. Ἔχεις εὐλογηθῆ σύ, ὅσον καμμία ἄλλη ἀπὸ τὰς γυναῖκας.
29 Αὐτὴ δέ, ὅταν εἶδε τὸν ἄγγελον, ἐταράχθη πολὺ ἀπὸ τὸν λόγον ποὺ τῆς εἶπε καὶ ἐσκέπτετο μέσα της, ποίαν σημασίαν καὶ ποῖον σκοπὸν νὰ εἶχεν ὁ χαιρετισμὸς αὐτός.
30 Καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος εἰς αὐτήν· Μὴ φοβῆσαι, Μαριάμ. Τουναντίον πρέπει νὰ χαρῇς, διότι ἐκρίθης ἀξία ἐξαιρετικῆς εὐνοίας ἀπὸ τὸν Θεόν.
31 Καὶ ἰδοὺ ἡ χάρις ἡ ἐξαιρετική, ποὺ δὲν τὴν ἔλαβε ποτὲ καμμία ἅλλη γυναῖκα καὶ τὴν ὁποίαν μόνον σὺ ἠξιώθης νὰ λάβῃς· θὰ συλλάβῃς εἰς τὴν κοιλίαν σου καὶ θὰ γεννήσῃς υἱὸν καὶ θὰ καλέσῃς τὸ ὄνομά του Ἰησοῦν.
32 Οὗτος θὰ εἶναι μέγας καὶ διὰ τὴν ἁγιότητα καὶ διὰ τὸ ἀξίωμά του. Καὶ μολονότι διὰ τῆς ἐνανθρωπήσεώς του θὰ ἐξομοιωθῇ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, θὰ ἀναγνωρισθῇ Υἱός τοῦ Θεοῦ, τοῦ ὑψηλοτέρου καὶ ἀνωτέρου ἀπὸ ὅλα καὶ ἐξουσιάζοντος αὐτά. Καὶ θὰ τὸν ἀνυψώσῃ Κύριος ὁ Θεὸς καὶ ὡς ἄνθρωπον. Καὶ θὰ τοῦ δώσῃ τὸν θρόνον τοῦ προπάτορός του Δαβίδ.
33 Καὶ θὰ βασιλεύσῃ εἰς τοὺς αἰῶνας ὡς ἀθάνατος καὶ παντοτεινὸς ἀρχιερεὺς καὶ βασιλεὺς ἐπὶ τῶν πιστῶν ὅλων τῶν γενεῶν, οἱ ὁποῖοι θ’ ἀποτελοῦν τὴν πνευματικὴν καὶ ἀληθῆ οἰκογένειαν τοῦ Ἰακώβ, καὶ ἡ βασιλεία του δὲν θὰ ἔχῃ τέλος ὅπως τῶν ἐπιγείων βασιλέων, ἀλλὰ θὰ εἶναι ἀτελεύτητος καὶ παντοτεινὴ σὰν αὐτήν, ποὺ μόνος ὁ Θεὸς βασιλεύει.
34 Εἶπε δὲ ἡ Μαριὰμ πρὸς τὸν ἄγγελον· Πῶς θὰ γίνῃ τὸ πρωτοφανὲς καὶ πρωτάκουστον αὐτὸ καὶ πῶς θὰ συλλάβω καὶ θὰ γεννήσω, ἀφοῦ δὲν γνωρίζω ἄνδρα;
35 Καὶ ὁ ἄγγελος ἀπεκρίθη καὶ τῆς εἶπε· τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, ποὺ θὰ σὲ καθαρίσῃ ἀπὸ τὸ προπατορικὸν ἁμάρτημα καὶ θὰ σὲ ἑξαγιάσῃ, θὰ ἔλθῃ εἰς σὲ καὶ δύναμις τοῦ Ὑψίστου θὰ ρίψῃ τὴν δημιουργικὴν καὶ προστατευτικὴν σκέπην καὶ σκιάν της ἐπὶ σοῦ. Δι’ αὐτὸ δὲ καὶ τὸ ἀπολύτως ἀναμάρτητον καὶ ἅγιον βρέφος, ποὺ κατὰ τὸν ὑπερφυσικὸν αὐτὸν τρόπον θὰ γεννηθῇ, θὰ ἀναγνωρισθῇ ὅτι εἶναι αὐτὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ.
36 Καὶ διὰ νὰ βεβαιωθῇς περὶ τοῦ ὅτι θὰ γίνῃ πράγματι τὸ μέγα αὐτὸ θαῦμα εἰς σέ, σοῦ γνωστοποιῶ ἕνα ἄλλο μικρότερον μὲν θαῦμα, τὸ ὁποῖον ὅμως δὲν θὰ τὸ ἐπερίμενες. Ἰδοὺ ἡ συγγενής σου Ἐλισάβετ ἔχει συλλάβει καὶ αὐτὴ υἱὸν εἰς τὴν γεροντικήν της ἡλικίαν. Καὶ ὁ μῆνας αὐτὸς εἶναι ὁ ἕκτος μῆνας τῆς ἐγκυμοσύνης τῆς γυναικὸς αὐτῆς, ποὺ ἕως τώρα τὴν ἔλεγαν ὅλοι στεῖραν.
37 Καὶ ὅμως εἶναι τώρα ἔγκυος, διότι δὲν εἶναι ἀδύνατον εἰς τὸν Θεὸν κάθε τι θαυμαστὸν καὶ καταπληκτικόν, τὸ ὁποῖον ὁ ἀσθενὴς ἄνθρωπος διὰ λόγου θὰ παρίστανεν ὡς ὑπέρτερον τῶν δυνάμεών του.
38 Εἶπε δὲ ἡ Μαριάμ· Ἰδοὺ εἶμαι ἡ δούλη τοῦ Κυρίου, ἡ πρόθυμος νὰ ὑπηρετήσω τὰς βουλάς του. Εἴθε νὰ γίνῃ εἰς ἐμὲ σύμφωνα μὲ αὐτὸ ποὺ εἶπες. Καὶ μετὰ τὸν λόγον της τοῦτον, διὰ τοῦ ὁποίου ἐν πάσῃ ταπεινώσει ἐξεδήλωσε τὴν ὑποταγήν της εἰς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ἐνεπιστεύθη ἑαυτὴν εἰς τὴν πρόνοιάν του, ἔφυγεν ἀπὸ αὐτὴν ὁ ἄγγελος.
39 Ἐσηκώθη δὲ ἡ Μαριὰμ κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτάς, ποὺ ἐπηκολούθησαν εἰς τὸν εὐαγγελισμόν της, καὶ ἐπῆγε γρήγορα καὶ χωρὶς ἀναβολὴν εἰς τὴν ὀρεινὴν περιοχὴν τῆς Ἰουδαίας, εἰς κάποιαν πόλιν τῆς περιφερείας, εἰς τὴν ὁποίαν κατοικοῦσεν ἡ φυλὴ τοῦ Ἰούδα.
40 Καὶ ἐμβῆκεν εἰς τὸ σπίτι τοῦ Ζαχαρίου καὶ ἐχαιρέτισεν αὐτὴ πρώτη τὴν Ἐλισάβετ.
41 Καὶ συνέβη τὴν στιγμήν, ποὺ ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν χαιρετισμὸν τῆς Μαρίας, ἐπήδησε τὸ βρέφος μέσα εἰς τὴν κοιλίαν της. Καὶ ἐπληρώθη ἡ Ἐλισάβετ ἀπὸ Πνεῦμα Ἅγιον.
42 Καὶ ἐξ αἰτίας τῆς μεγάλης χαρᾶς καὶ ἐκπλήξεώς της ἐφώναξε μὲ μεγάλην φωνὴν καὶ εἶπεν· Εἶσαι σὺ εὐλογημένη ἀπὸ τὸν Θεὸν περισσότερον ἀπὸ κάθε ἄλλην γυναῖκα. Καὶ εὐλογημένον εἶναι καὶ τὸ ἔμβρυον, ποὺ ἐβλάστησεν ὡς καρπὸς ἄχραντος καὶ παρθενικὸς εἰς τὴν κοιλίαν σου.
43 Καὶ διὰ ποίαν ἀρετὴν ἢ ἀξίαν μου ἔγινεν εἰς ἐμὲ ἡ τιμὴ αὐτή, νὰ ἔλθῃ πρὸς ἐπίσκεψίν μου ἡ μητέρα τοῦ Κυρίου μου;
44 Ναί· εἶσαι ἡ μητέρα τοῦ Κυρίου μου, διότι ἰδοὺ μόλις ἦλθεν εἰς τὰ αὐτιά μου ἡ φωνὴ τοῦ χαιρετισμοῦ σου, ἐπήδησε μέσα εἰς τὴν κοιλίαν μου τὸ βρέφος μὲ ἀσυγκράτητον χαράν.
45 Καὶ μακαρία εἶναι ἐκείνη, ποὺ ὅπως σὺ ἐπίστευσεν, ὅτι θὰ λάβουν τελείαν καὶ πλήρη πραγματοποίησιν ἐκεῖνα, ποὺ τῆς ἔχει εἴπει ὁ Κύριος διὰ τοῦ ἀγγέλου του καὶ δὲν ἐπέδειξε τὴν ἀπιστίαν τοῦ τιμωρηθέντος συζύγου μου.
46 Καὶ εἶπεν ἡ Μαριάμ· Ἀνυμνεῖ καὶ δοξάζει ἡ ψυχή μου τὸ μεγαλεῖον τοῦ Κυρίου·
47 καὶ ἐχάρη πολὺ τὸ βάθος τῆς καρδίας μου διὰ τὸν Θεόν, ποὺ ἔσωσε καὶ ἐμὲ μαζὶ μὲ ὅλον τὸ ἀνθρώπινον γένος.
48 Ἀνυμνεῖ ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον, διότι ἔρριψεν εὐμενὲς βλέμμα εἰς τὴν μικρότητα καὶ ἀσημότητα ἐμοῦ, ποὺ εἶμαι δούλη του. Καὶ διὰ τοῦτο ἰδού, ἀπὸ τώρα θὰ μὲ μακαρίζουν ὅλαι αἱ γενεαὶ τῶν πιστῶν.
49 Καὶ θὰ μὲ μακαρίζουν, διότι έφ’ ὅσον μὲ ἠξίωσε νὰ γίνω μητέρα τοῦ Σωτῆρος, ἔκαμεν εἰς ἐμὲ μεγάλα καὶ θαυμαστὰ ἔργα αὐτός, τοῦ ὁποίου εἶναι ἀπεριόριστος ἡ δύναμις καὶ ἅγιον τὸ ὄνομά του. Καὶ ἔτσι μὲ τὰ καταπληκτικὰ εἰς δύναμιν καὶ ἁγιότητα ἔργα του ὄχι μόνον ἀνυψώνει, ἀλλὰ καὶ ἁγιάζει τοὺς ταπεινούς του δούλους.
50 Καὶ τὸ ἔλεός του δὲν ἐδείχθη μόνον εἰς ἐμέ, ἀλλ’ εἶναι παντοτεινὸν καὶ μεταβιβάζεται ἀπὸ γενεὰν εἰς γενεὰν εἰς ὅλους ἐκείνους, ποὺ φοβοῦνται αὐτόν.
51 Πάντοτε καὶ εἰς τὸ παρελθόν, ἄλλα πρὸ παντὸς τώρα διὰ τῆς ἀποστολῆς τοῦ Μεσσίου, ἐποίησεν ἔργα κραταιὰ καὶ δυνατὰ μὲ τὴν παντοδύναμον χεῖρα του· κατενίκησε καὶ διεσκόρπισεν αὐτούς, ποὺ ὑπερηφανεύονται μὲ τὰς σκέψεις καὶ τὰ φαντασμένα σχέδια τῆς ψυχῆς των.
52 Ἔρριψε κάτω ἀπὸ τοὺς θρόνους των ἄρχοντας κραταιοὺς καὶ δυνατοὺς καὶ ἀνύψωσε ταπεινοὺς καὶ περιφρονημένους.
53 Ἐχόρτασε μὲ ἀγαθὰ πτωχούς, ποὺ ἐπεινοῦσαν, καθὼς ἔδωκε καὶ ἀφθόνους τὰς πνευματικὰς δωρεὰς τῆς σωτηρίας εἰς ὅσους τὰς ἐπόθησαν πολύ· ἀπ’ ἐναντίας δὲ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι εἶχαν πλοῦτη ὑλικά, καθὼς καὶ ἐκείνους ποὺ εἶχαν τὴν ἰδέαν, ὅτι κατέχουν τὸν θησαυρὸν τῆς ἀρετῆς, τοὺς ἀπεδίωξε μὲ χέρια ἀδειανά.
54 Ἔπιασε μὲ τὴν προστατευτικήν του χεῖρα καὶ ἐβοήθησε τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, τὸν δοῦλον του, καὶ ἀπέδειξεν ἔτσι, ὅτι δὲν ἐλησμόνησεν, ἀλλ’ ἐνεθυμήθη τὸ ἔλεος καὶ τὴν εὐσπλαγχνίαν του,
55 σύμφωνα μὲ ὅσα εἶπεν εἰς τοὺς προπάτοράς μας, εἰς τοὺς ὁποίους ὑπεσχέθη, ὅτι θὰ ἐδείκνυε εἰς τὸν Ἀβραὰμ καὶ τοὺς ἀπογόνους του παντοτεινὸν καὶ αἰώνιον τὸ ἔλεός του.
56 Ἔμεινε δὲ ἡ Μαριὰμ μαζὶ μὲ τὴν Ἐλισάβετ περίπου τρεῖς μῆνας καὶ ὅταν πλέον ἐπλησίασεν ἡ ὥρα νὰ γεννήσῃ αὔτη, ἡ Μαρία ἐπέστρεψεν εἰς τὴν οἰκίαν της.
57 Εἰς τὴν Ἐλισάβετ δὲ συνεπληρώθη ὁ χρόνος τῶν ἐννέα μηνῶν διὰ νὰ γεννήσῃ αὐτὴ καὶ ἐγέννησε παιδὶ ἀρσενικόν.
58 Καὶ ἤκουσαν οἱ γείτονές της καὶ οἰ συγγενεῖς της, ὅτι ὁ Κύριος ἔδειξε μέγα καὶ θαυμαστὸν τὸ ἔλεος του εἰς αὐτήν, ἐφ’ ὅσον εἰς τόσον προχωρημένην ἡλικίαν τῆς ἔδωκε τέκνον. Καὶ ἔχαιρον καὶ αὐτοὶ μαζί της.
59 Καὶ συνέβη τὴν ὀγδόην ἡμέραν νὰ ἔλθουν πάλιν οἰ συγγενεῖς καὶ οἱ γείτονες διὰ νὰ κάμουν περιτομὴν εἰς τὸ παιδίον. Καὶ ἐλογάριαζαν νὰ τὸ ὀνομάσουν ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ πατρός του Ζαχαρίαν.
60 Καὶ ἡ μητέρα τοῦ παιδιοῦ φωτιζομένη ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἀπεκρίθη καὶ εἶπεν· Ὄχι· δὲν θὰ τὸ ὀνομάσετε Ζαχαρίαν, ἀλλὰ θὰ ὀνομασθῇ Ἰωάννης.
61 Ἀλλ’ εἶπαν ἐκεῖνοι εἰς αὐτήν· ὅτι δὲν εἶναι κανεὶς εἰς τὴν οἰκογένειάν σου, ποὺ νὰ ὀνομάζεται μὲ τὸ ὄνομα αὐτό.
62 Ἠρώτων λοιπὸν μὲ νεύματα καὶ σχήματα τὸν πατέρα του, σὰν τὶ ὄνομα ἤθελε νὰ τὸ ὀνομάσουν.
63 Καὶ ἐκεῖνος, ἀφοῦ ἐζήτησε μικρὸν πίνακα, ἔγραψεν αὐτὰς ἀκριβῶς τὰς λέξεις· Ἰωάννης εἶναι τὸ ὄνομά του. Καὶ ἐθαύμασαν ὅλοι διὰ τὴν παράδοξον συμφωνίαν τοῦ Ζαχαρίου μὲ τὴν Ἐλισάβετ.
64 Ἤνοιξε δὲ ἀμέσως τὸ στόμα τοῦ Ζαχαρίου καὶ ἐλύθη ἡ γλῶσσα του καὶ ὡμίλει πλέον ἐλεύθερα δοξάζων καὶ ἀνύμνων τὸν Θεόν.
65 Καὶ ὅλους, ὅσοι κατοικοῦσαν ἐκεῖ τριγύρω, τοὺς ἐκυρίευσε φόβος ἀπὸ τὸ θαῦμα αὐτὸ καὶ διεδόθησαν ὅλα τὰ συμβάντα αὐτά, τὰ ἀναφερόμενα εἰς τὴν ὀνομασίαν τοῦ παιδίου καὶ εἰς τὴν θαυμαστὴν θεραπείαν τῆς ἀφωνίας τοῦ πατρός του, εἰς ὁλόκληρον τὴν ὀρεινὴν περιοχὴν τῆς Ἰουδαίας.
66 Καὶ ὅσοι τὰ ἤκουσαν τὰ ἔβαλαν μέσα εἰς τὴν καρδίαν των καὶ τὰ ἐχάραξαν βαθειὰ εἰς τὴν μνήμην των λέγοντες· Ὕστερα ἀπὸ ὅλα αὐτά, ποὺ ἔγιναν εἰς τὴν γέννησίν του, τί θὰ γίνῃ ἄραγε τὸ παιδίον αὐτό, εἰς τὸ ὁποῖον ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἐδείχθη τόσον θαυμαστή; Καὶ πράγματι ἡ προστατευτικὴ χεὶρ τοῦ Κυρίου ἦτο μαζί του.
67 Καὶ ὁ Ζαχαρίας ὁ πατέρας του ἐπληρώθη μὲ Πνεῦμα Ἅγιον καὶ ἐπροφήτευσε διὰ τὴν ἔλευσιν τοῦ Μεσσίου καὶ διὰ τὴν ἀποστολὴν τοῦ παιδίου καὶ εἶπεν·
68 Ἀς εἶναι εὐλογημένος καὶ δοξασμένος ὁ Κύριος, τὸν ὁποῖον μόνοι ἀπὸ ὅλα τὰ ἔθνη ἐγνώρισαν καὶ ἐλάτρευσαν οἱ Ἰσραηλῖται καὶ δι’ αὐτὸ καλεῖται ἰδικός των Θεός. Ἂς εἶναι δοξασμένος, διότι ἐπεσκέφθη τὸν λαόν του καὶ συνετέλεσε τὴν ἀπελευθέρωσιν τοῦ λαοῦ του ἐκ τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν.
69 Καὶ χάριν ἡμῶν ηὐδόκησε νὰ γεννηθῇ εἰς τὴν οἰκογένειαν τοῦ Δαβὶδ τοῦ δούλου του ἰσχυρὰ καὶ ἀκαταγώνιστος δύναμις, ποὺ μᾶς σώζει, δηλαδὴ ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου, ὁ Χριστός.
70 Καὶ ἤγειρεν ὁ Θεὸς τὸ κέρας τοῦτο τῆς σωτηρίας σύμφωνα μὲ ἐκεῖνα, ποὺ εἶπε καὶ ὑπεσχέθη διὰ τοῦ στόματος καὶ τῆς ὁμοφώνου προκηρύξεως τῶν ἁγίων, δηλαδὴ τῶν προφητῶν, ποὺ εἰς κάθε ἐποχὴν ἀπὸ χρόνων παλαιοτάτων ἀνεφάνησαν.
71 Οὕτως ἐπιτυγχάνομεν δι’ αὐτοῦ τὴν σωτηρίαν ἀπὸ τοὺς ὁρατοὺς καὶ ἀοράτους ἐχθρούς μας καὶ ἀπὸ τὴν ἐξουσίαν καὶ δύναμιν ὅλων ἐκείνων, ποὺ μᾶς μισοῦν.
72 Ἀλλ’ ἐπὶ πλέον ἀνέστησεν αὐτὸ ὁ Θεὸς καὶ διὰ νὰ ἐλεήσῃ τοὺς πατέρας μας, ποὺ περιμένουν τὸν λυτρωτὴν καὶ ἐλευθερωτήν των εἰς τὸν Ἅδην· καὶ διὰ νὰ ἐνθυμηθῇ καὶ ἐκτελέσῃ τὴν ἁγίαν διαθήκην του,
73 τὴν ἔνορκον δηλαδὴ ὑπόσχεσιν καὶ βεβαίωσιν, τὴν ὁποίαν ἔκαμεν εἰς τὸν πατέρα μας Ἀβραάμ.
74 Τὸ περιεχόμενον δὲ τῆς ἐνόρκου αὐτῆς βεβαιώσεως ἦτο νὰ μᾶς δώσῃ καὶ μᾶς ἀξιώσῃ ὁ Θεὸς νὰ τὸν λατρεύωμεν χωρὶς φόβον, ἀφοῦ ἐλευθερωθῶμεν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μας, ποὺ μᾶς ἐμπόδιζαν νὰ προσκυνῶμεν τὸν ἀληθινὸν Θεόν.
75 Νὰ τὸν λατρεύωμεν δὲ συνεχῶς καὶ ὅλας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μας μὲ εὐσεβῇ ἐσωτερικὴν διάθεσιν καὶ μὲ ἐξωτερικὸν βίον ἐνάρετον, ὅχι ὑποκριτικὸν καὶ διὰ τὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων, ἀλλ’ εἰλικρινῆ καὶ πραγματικὸν καὶ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἀρεστόν.
76 Καὶ σύ, παιδίον, θὰ ἀναδειχθῇς καὶ θὰ ἀναγνωρισθῇς προφήτης τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ. Διότι θὰ προπορευθῇς ἐμπρὸς ἀπὸ τὸν ἐνανθρωπήσαντα Κύριον διὰ νὰ ἐτοιμάσῃς τοὺς δρόμους, διὰ τῶν ὁποίων ὁ Κύριος θὰ πλησιάσῃ πρὸς σωτηρίαν ἕνα ἕκαστον ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους.
77 Ἡ προετοιμασία δὲ αὐτὴ θὰ συνίσταται εἰς τὸ νὰ γνωστοποίησῃς εἰς τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ διὰ τοῦ κηρύγματός σου τὸν ἐλθόντα εἰς τὸν κόσμον Σωτῆρα καὶ τὴν σωτηρίαν, τὴν ὁποίαν ἔφερεν. Ἡ σωτηρία δὲ αὐτὴ δὲν συνίσταται εἰς ἐθνικὰς καὶ πολιτικὰς ἐπιτυχίας καὶ ἀπελευθερώσεις, ἀλλ’ εἰς τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ,
78 καὶ παρέχεται οὐχὶ διὰ τὰ ἰδικά μας ἐνάρετα ἔργα, ἀλλὰ διὰ τὰ γεμᾶτα ἔλεος καὶ συμπάθειαν σπλάγχνα τοῦ Θεοῦ μας. Ἕνεκα δὲ τῆς εὐσπλαγχνίας ταύτης τοῦ Θεοῦ μας ἐπεσκέφθη ἐξ οὐρανοῦ λαμπρὰ καὶ θεία ἀνατολή, ὁ ἐξ οὐρανοῦ καταβὰς ἥλιος τῆς δικαιοσύνης Χριστός.
79 Καὶ ἦλθεν ἡ οὐράνιος αὐτὴ ἀνατολὴ διὰ νὰ φωτίσῃ ἐκείνους ποὺ κάθηνται σὰν κρατημένοι καὶ ἀπηλπισμένοι εἰς τὸ σκότος τῆς πλάνης καὶ τῆς ἀσεβείας καὶ εἰς τὴν σκιὰν τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου· καὶ νὰ ἐνδυναμώσῃ τὴν θέλησίν μας, ποὺ ἕνεκα τῆς ἁμαρτίας ἐξησθένησεν, ὥστε ἡ ἐν γένει ζωή μας νὰ ἔμβῃ σταθερῶς εἰς τὸν ἵσιον δρόμον, ποὺ ὁδηγεῖ ἀσφαλῶς εἰς τὴν κατὰ Θέον εἰρήνην καὶ τὴν αἰωνίαν σωτηρίαν.
80 Τὸ δὲ παιδίον ἐμεγάλωνε σωματικῶς καὶ ἰσχυροποιοῦντο ἡθικῶς αἱ πνευματικαί του δυνάμεις ὑπὸ τὸν φωτισμὸν καὶ τὴν ἐνίσχυσιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ ἔμενεν εἰς τὰς ἐρήμους ζῶν μακρὰν τῶν θορύβων τοῦ κόσμου μέχρι τῆς ἡμέρας, ποὺ εἶχεν ὁρισθῇ ἀπὸ τὴν θείαν πρόνοιαν διὰ τὴν φανέρωσιν καὶ ἀνάδειξίν του ὡς προφήτου καὶ ἀπεσταλμένου τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
πειδῆπερ πολλοὶ ἐπεχείρησαν ἀνατάξασθαι διήγησιν περὶ τῶν πεπληροφορημένων ἐν ἡμῖν πραγμάτων,	πειδὴ πολλοὶ ἐπεχείρησαν νὰ συντάξουν διήγησιν περὶ τῶν διδασκαλιῶν καὶ τῶν γεγονότων, τὰ ὁποῖα εἰς ἡμᾶς τοὺς πιστοὺς εἶναι γνωστὰ μὲ ἀκρίβειαν καὶ βεβαιότητα,	πειδή, ὡς γνωστόν, πολλοὶ ἀπεπειράθησαν νὰ συναρμολογήσουν διήγησιν τῶν γεγονότων καὶ διδασκαλιῶν, ποὺ μὲ βεβαιότητα εἶναι γνωστὰ εἰς ἡμᾶς τοὺς πιστούς,
2 καθὼς παρέδοσαν ἡμῖν οἱ ἀπ' ἀρχῆς αὐτόπται καὶ ὑπηρέται γενόμενοι τοῦ λόγου,	2 ὅπως μᾶς τὰ παρέδωσαν προφορικῶς ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ὑπῆρξαν ἀπὸ τὴν ἀρχὴν τοῦ μεσσιανικοῦ ἔργου τοῦ Σωτῆρος αὐτόπται μάρτυρες αὐτοῦ καὶ ὑπηρέται τοῦ κηρύγματός του,	2 καθὼς μᾶς τὰ παρέδωσαν μὲ τὴν προφορικήν των διδασκαλίαν ἐκεῖνοι, ποὺ ἀπὸ τὴν ἀρχὴν τοῦ μεσσιακοῦ ἔργου τοῦ Σωτῆρος ἔγιναν αὐτόπται μάρτυρες αὐτοῦ καὶ ὑπηρέται τοῦ κηρύγματός του,
3 ἔδοξε κἀμοί, παρηκολουθηκότι ἄνωθεν πᾶσιν ἀκριβῶς, καθεξῆς σοι γράψαι, κράτιστε Θεόφιλε,	3 ἐφάνηκε καλὸν καὶ εἰς ἐμέ, ὁ ὁποῖος ἔχω παρακολουθήσει ἀπὸ τὴν ἀρχήν, μὲ προσοχὴν καὶ ἀκρίβειαν, ὅσα ἀναφέρονται εἰς τὴν ζωὴν καὶ τὸ ἔργον τοῦ Σωτῆρος, νὰ σοῦ τὰ γράψω μὲ τὴν σειράν των, εὐγενέστατε Θεόφιλε.	3 ἐφάνη καὶ εἰς ἐμὲ καλόν, ὁ ὀποῖος ἔχω ἐξετάσει καὶ παρακολουθήσει μὲ προσοχὴν καὶ ἀκρίβειαν ὅλα ἐξ ἀρχῆς, ὅσα σχετίζονται πρὸς τὸ εὐαγγέλιον, νὰ σοῦ γράψω ταῦτα μὲ τὴν σειράν των, ἐκλαμπρότατε Θεόφιλε,
4 ἵνα ἐπιγνῷς περὶ ὧν κατηχήθης λόγων τὴν ἀσφάλειαν.	4 Καὶ τοῦτο, διὰ νὰ γνωρίσῃς μὲ σαφήνειαν καὶ ἀκρίβειαν τὴν ἀσφαλῆ καὶ βεβαίαν ἀλήθειαν τῆς διδασκαλίας, τὴν ὁποίαν προφορικῶς ἔχεις διδαχθῇ.	4 διὰ νὰ γνωρίσῃς σαφῶς καὶ μὲ ἀκρίβειαν τὴν ἀσφαλῆ καὶ βεβαίαν ἀλήθειαν τῶν λόγων τῆς πίστεως, τοὺς ὁποίους διὰ ζώσῃς φωνῆς ἐδιδάχθης.
5 Ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως τῆς Ἰουδαίας ἱερεύς τις ὀνόματι Ζαχαρίας ἐξ ἐφημερίας Ἀβιά, καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἐκ τῶν θυγατέρων Ἀαρών, καὶ τὸ ὄνομα αὐτῆς Ἐλισάβετ.	5 Ἐζοῦσε κατὰς ἡμέρας τοῦ Ἡρῴδου, τοῦ βασιλέως τῆς Ἰουδαίας, ἕνας ἱερεύς, ὀνόματι Ζαχαρίας, ὁ ὁποῖος ἀνῆκε εἰς τὴν ἱερατικὴν τάξιν, ποὺ εἶχε τὸ ὄνομα τοῦ ἱερέως Ἀβιά, καὶ ἡ γυναίκα του, ἡ ὁποία ἐλέγετο Ἐλισάβετ, κατήγετο ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἀαρών, δηλαδὴ ἀπὸ ἱερατικὴν τάξιν.	5 Ἔζησε κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦ Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως τῆς Ἰουδαίας κάποιος ἱερεύς, ποὺ ἐλέγετο Ζαχαρίας, ἀπὸ τὴν τάξιν τῶν λειτουργῶν τοῦ ναοῦ, ἡ ὁποία κατήγετο ἀπὸ τὸν ἱερέα Ἀβιά. Καὶ ἡ γυναῖκα του ἦτο ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἀαρών, καὶ τὸ ὄνομά της ἦτο Ἐλισάβετ.
6 Ἦσαν δὲ δίκαιοι ἀμφότεροι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, πορευόμενοι ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς καὶ δικαιώμασι τοῦ Κυρίου ἄμεμπτοι.	6 Ἦσαν δὲ καὶ οἱ δύο ἐνάρετοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ἐζοῦσαν σύμφωνα μὲ ὅλας τὰς ἐντολὰς καὶ τὰ παραγγέλματα τοῦ Κυρίου, ἄμεμπτοι εἰς ὅλα καὶ ἀνεπίληπτοι.	6 Ἦσαν δὲ καὶ οἱ δύο ἐνάρετοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἐρευνᾷ καὶ γνωρίζει τὰς καρδίας ὅλων, καὶ ἐπολιτεύοντο σύμφωνα μὲ ὅλας ἐν γένει τὰς ἐντολὰς καὶ τὰ παραγγέλματα τοῦ Κυρίου, ἄμεμπτοι εἰς ὅλα καὶ ἐλεύθεροι ἀπὸ κάθε σοβαρὰν ἐνοχήν.
7 Καὶ οὐκ ἦν αὐτοῖς τέκνον, καθότι ἡ Ἐλισάβετ ἦν στεῖρα, καὶ ἀμφότεροι προβεβηκότες ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῶν ἦσαν.	7 Δὲν ὑπῆρχε ὅμως εἰς αὐτοὺς τέκνον, διότι ἡ Ἐλισάβετ ἦτο στεῖρα καὶ οἱ δύο ἦσαν ἀρκετὰ προχωρημένοι εἰς τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς των.	7 Καὶ δὲν εἶχαν τέκνον, διότι ἡ Ἐλισάβετ ἦτο στεῖρα, ἐπὶ πλέον δὲ καὶ οἱ δύο ἦσαν ἀρκετὰ προχωρημένοι εἰς τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς των.
8 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ἱερατεύειν αὐτὸν ἐν τῇ τάξει τῆς ἐφημερίας αὐτοῦ ἔναντι τοῦ Θεοῦ,	8 Καθὼς δὲ ὁ Ζαχαρίας ὑπηρετοῦσε ὡς ἱερεὺς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν ναόν, ὅταν εἶχε ἔλθει ἡ σειρὰ τῆς ἱερατικῆς τάξεως εἰς τὴν ὁποίαν ἀνῆκε,	8 Ἐνῷ δὲ ὁ Ζαχαρίας ἐτέλει ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τὴν ἱερατικήν του λειτουργίαν κατὰ τὴν σειρὰν τῆς τάξεως καὶ πατριᾶς τῶν ἱερέων, εἰς τὴν ὁποίαν ἀνῆκε, συνέβη τὸ ἑξῆς:
9 κατὰ τὸ ἔθος τῆς ἱερατείας ἔλαχε τοῦ θυμιᾶσαι εἰσελθὼν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου·	9 τοῦ ἔλαχε μὲ κλῆρον, σύμφωνα μὲ τὴν κρατοῦσα συνήθειαν μεταξὺ τῶν ἱερέων, νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὸν ναόν, δηλαδὴ εἰς τὰ ἅγια καὶ νὰ προσφέρῃ τὴν θυσίαν τοῦ θυμιάματος.	9 Σύμφωνα πρὸς τὴν κρατοῦσαν μεταξὺ τοῦ ἱερατείου συνήθειαν τοῦ νὰ ἐκλέγεται διὰ κλήρου ὁ ἱερεύς, ὁ ὁποῖος θὰ προσέφερε τὸ θυμίαμα, ἔλαχεν εἰς τὸν Ζαχαρίαν ὁ κλῆρος νὰ ἔμβῃ εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου καὶ νὰ προσφέρῃ θυμίαμα ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου τῶν θυμιαμάτων.
10 καὶ πᾶν τὸ πλῆθος ἦν τοῦ λαοῦ προσευχόμενον ἔξω τῇ ὥρᾳ τοῦ θυμιάματος.	10 Καὶ ὅλον τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ ἦτο κατὰ τὴν ὥραν τῆς προσφορᾶς τοῦ θυμιάματος ἔξω εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ναοῦ καὶ προσηύχετο.	10 Καὶ ὅλον τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ εὑρίσκετο συναθροισμένον καὶ προσηύχετο ἐκεῖ ἔξω εἰς τὰ προαύλια τοῦ ναοῦ τὴν ὥραν, ποὺ ἐκαίετο τὸ θυμίαμα.
11 Ὤφθη δὲ αὐτῷ ἄγγελος Κυρίου ἑστῷς ἐκ δεξιῶν τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ θυμιάματος.	11 Παρουσιάσθη δὲ εἰς αὐτὸν ἄγγελος Κυρίου, ὄρθιος εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ θυσιαστηρίου, ἐπάνω εἰς τὸ ὁποῖον ἔκαιε τὸ θυμίαμα.	11 Ἐφανερώθη δὲ εἰς αὐτὸν ἄγγελος Κυρίου, ὁ ὁποῖος ἐστέκετο εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ θυσιαστηρίου, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἔκαιαν τὸ θυμίαμα.
12 Καὶ ἐταράχθη Ζαχαρίας ἱδών, καὶ φόβος ἐπέπεσεν ἐπ' αὐτόν.	12 Καὶ ἐταράχθη ὁ Ζαχαρίας ὅταν τὸν εἶδε καὶ φόβος ἔπεσε ἐπάνω του.	12 Καὶ ἐταράχθη ὁ Ζαχαρίας, ὅταν τὸν εἶδε, καὶ φόβος ἐκυρίευσεν αὐτόν.
13 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος· μὴ φοβοῦ, Ζαχαρία· διότι εἱσηκούσθη ἡ δέησίς σου, καὶ ἡ γυνή σου Ἐλισάβετ γεννήσει υἱόν σοι, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰωάννην·	13 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος· <μὴ φοβῆσαι, Ζαχαρία· διότι ἡ δέησίς σου ἔγινε ἀκουστὴ ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ ἡ γυναίκα σου Ἐλισάβετ θά σοῦ γεννήσῃ παιδὶ καὶ θὰ καλέσῃς τὸ ὄνομά του Ἰωάννην.	13 Τοῦ εἶπε δὲ ὁ ἄγγελος· Μὴ φοβᾶσαι, Ζαχαρία. Τουναντίον χαῖρε, διότι εἰσακούσθῃ ἀπὸ τὸν Θεὸν ἡ παράκλησις, τὴν ὁποίαν πολλὰς φορὰς ἕως τώρα ἔκαμες. Καὶ ἡ γυναῖκα σου ἡ Ἐλισάβετ θὰ σοῦ γεννήσῃ τέκνον, καὶ θὰ καλέσῃς τὸ ὄνομά του Ἰωάννην.
14 καὶ ἔσται χαρά σοι καὶ ἀγαλλίασις, καὶ πολλοὶ ἐπὶ τῇ γεννήσει αὐτοῦ χαρήσονται.	14 Καὶ θὰ εἶναι αὐτὸ τὸ γεγονὸς χαρὰ καὶ ἀγαλλίασις διὰ σέ, καὶ πολλοί, ὅταν ἀργότερα ἀκούσουν τὸ κήρυγμά του, θὰ χαροῦν διὰ τὴν γέννησίν του.	14 Καὶ θὰ δοκιμάσῃς χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν καὶ πολλοί, ὅταν θὰ ἀκούσουν τὸ προφητικὸν κήρυγμά του, θὰ χαροῦν διὰ τὴν γέννησίν του.
15 Ἔσται γὰρ μέγας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, καὶ οἶνον καὶ σίκερα οὐ μὴ πίῃ, καὶ Πνεύματος Ἁγίου πλησθήσεται ἔτι ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ,	15 Διότι αὐτὸς θὰ ἀναδειχθῇ μέγας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ δὲν θὰ πιῇ ποτὲ οἶνον ἢ ἄλλο οἰνοπνευματῶδες ποτόν. Καὶ ἀπὸ τὸν καιρὸν ἀκόμη, ποὺ θὰ εὑρίσκεται εἰς τὴν κοιλίαν τῆς μητρός του, θὰ λάβῃ πλούσια τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.	15 Θὰ προκληθῇ δὲ ἡ μεγάλη αὐτὴ χαρά, διότι θὰ εἶναι πραγματικῶς μέγας ἄνθρωπος, ἀπὸ αὐτὸν τὸν Κύριον ἀνεγνωρισμένος τοιοῦτος. Καὶ δὲν θὰ πίῃ οἶνον ἢ ἄλλο μεθυστικὸν ποτόν. Καὶ θὰ τοῦ δοθοῦν ἄφθονα τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀπὸ αὐτὸν ἀκόμη τὸν καιρόν, ποὺ θὰ εἶναι εἰς τὴν κοιλίαν τῆς μητέρας του.
16 καὶ πολλοὺς τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἐπιστρέψει ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν αὐτῶν.	16 Καὶ πολλοὺς ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰσραὴλ θὰ ἐπαναφέρῃ μετανοημένους εἰς τὸν Κύριον καὶ Θεόν των.	16 Καὶ πολλοὺς ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰσραήλ, ποὺ ἔχουν ἀπομακρυνθῆ καὶ ἀποπλανηθῆ ἀπὸ τὸν Θεὸν μὲ τὰς ἁμαρτίας των, θὰ τοὺς ἐπαναφέρῃ διὰ τῆς μετανοίας εἰς τὸν ἐνανθρωπήσαντα Κύριον, τὸν Θεόν τους.
17 Καὶ αὐτὸς προελεύσεται ἐνώπιον αὐτοῦ ἐν πνεύματι καὶ δυνάμει Ἡλιού, ἐπιστρέψαι καρδίας πατέρων ἐπὶ τέκνα καὶ ἀπειθεῖς ἐν φρονήσει δικαίων, ἑτοιμάσαι Κυρίῳ λαὸν κατεσκευασμένον.	17 Καὶ αὐτὸς θὰ προηγηθῇ ὀλίγον χρόνον ἐνωρίτερον ἐμπρὸς ἀπὸ τὸν Μεσσίαν, μὲ τὸ προφητικὸν πνεῦμα καὶ τὴν δύναμιν τοῦ Ἡλιού. Διὰ νὰ ξαναγυρίσῃ τίς σκληρυμμένες καρδιὲς τῶν πατέρων, γεμᾶτες τώρα στοργήν, πρὸς τὰ τέκνα των, καὶ τοὺς ἀπειθεῖς νὰ τοὺς ἐπαναφέρῃ εἰς τὴν σύνεσιν καὶ τὰ φρονήματα τῶν δικαίων καὶ νὰ ἑτοιμάσῃ ἔτσι εἰς τὸν Κύριον λαὸν προπαρασκευασμένον διὰ νὰ ὑποδεχθῇ τὸν Σωτῆρα.	17 Καὶ αὐτὸς θὰ προπορευθῇ ἐνώπιον αὐτοῦ τοῦ θεανθρώπου Μεσσίου, μὲ τὸ αὐτὸ προφητικὸν χάρισμα τοῦ Πνεύματος καὶ μὲ τὴν αὐτὴν παρρησίαν καὶ ἄφοβον δραστηριότητα, τὴν ὁποίαν εἶχε καὶ ὁ Ἠλίας. Καὶ θὰ χρησιμοποιῇ ταῦτα διὰ νὰ ξαναγυρίσῃ εἰς τὰ παιδιὰ τὰς καρδίας τῶν πατέρων, ποὺ ἐψυχράνθησαν καὶ ἔχασαν καὶ αὐτὴν τὴν φυσικὴν στοργήν των, καὶ νὰ θερμάνῃ ἔτσι καὶ σφίξῃ στενώτερον τοὺς οἰκογενειακοὺς δεσμούς· ἀκόμη δὲ τοὺς ἀπειθεῖς καὶ δυστρόπους νὰ τοὺς ἐπαναφέρῃ εἰς τὰς σκέψεις καὶ εἰς τὸ φρόνημα τῶν δικαίων, μεταβάλλων αὐτοὺς εἰς ἐναρέτους. Καὶ ἔτσι νὰ ἑτοιμάσῃ εἰς τὸν Κύριον λαὸν θρησκευτικῶς καὶ ἠθικῶς προπαρασκευασμένον, ἵνα ὑποδεχθῇ καὶ ἐγκολπωθῇ αὐτὸν ὡς Σωτῆρα.
18 Καὶ εἶπε Ζαχαρίας πρὸς τὸν ἄγγελον· κατὰ τί γνώσομαι τοῦτο; Ἐγὼ γὰρ εἰμι πρεσβύτης καὶ ἡ γυνή μου προβεβηκυῖα ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῆς.	18 Καὶ εἶπεν ὁ Ζαχαρίας πρὸς τὸν ἄγγελον· <κατὰ ποῖον τρόπον θὰ γνωρίσω μὲ βεβαιότητα αὐτό, ποὺ μοῦ λέγεις; Διότι ἐγὼ εἶμαι γέρων καὶ ἡ γυναίκα μου ἔχει προχωρήσει πλέον εἰς τὴν ἡλικίαν της>.	18 Καὶ εἶπεν ὁ Ζαχαρίας πρὸς τὸν ἄγγελον· Μὲ ποῖον σημεῖον θὰ βεβαιωθῶ περὶ αὐτοῦ, ποὺ μοῦ λέγεις; Φαίνεται τοῦτο ἀπίθανον καὶ ἀπίστευτον, διότι ἐγὼ εἶμαι γέρων καὶ ἡ γυναῖκα μου εἶναι περασμένης ἡλικίας.
19 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῷ· ἐγώ εἰμι Γαβριὴλ ὁ παρεστηκὼς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀπεστάλην λαλῆσαι πρός σε καὶ εὐαγγελίσασθαί σοι ταῦτα.	19 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος τοῦ εἶπεν· <ἐγὼ εἶμαι ὁ Γαβριήλ ποὺ παρίσταμαι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπεστάλην ἀπὸ αὐτὸν νὰ σοῦ ὁμιλήσω καὶ νὰ σοῦ ἀναγγείλω τὰς χαρμοσύνους ταύτας εἰδήσεις.	19 Καὶ ὁ ἄγγελος ἀπεκρίθη καὶ τοῦ εἶπεν· Ἐγὼ εἶμαι ὁ Γαβριήλ, ποὺ παραστέκομαι ἐμπρὸς εἰς τὸν Θεόν, διὰ νὰ τὸν ὑπηρετῶ ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀρχαγγέλους του. Καὶ ἐστάλην ἀπὸ τὸν Θεὸν νὰ σοῦ ὁμιλήσω καὶ νὰ σοῦ φέρω τὰς χαροποιοὺς αὐτὰς εἰδήσεις.
20 Καὶ ἰδοὺ ἔσῃ σιωπῶν καὶ μὴ δυνάμενος λαλῆσαι ἄχρι ἧς ἡμέρας γένηται ταῦτα, ἀνθ' ὦν οὐκ ἐπίστευσας τοῖς λόγοις μου, οἵτινες πληρωθήσονται εἰς τὸν καιρὸν αὐτῶν.	20 Καὶ ἐφ' ὅσον ζητεῖς σημεῖον, διὰ νὰ πιστεύσῃς, ἰδοὺ θὰ εἶσαι βωβὸς καὶ δὲν θὰ ἠμπορῇς νὰ ὁμιλήσῃς μέχρι τὴν ἡμέραν, ποὺ θὰ πραγματοποιηθοῦν αὐτά. Καὶ τοῦτο, διότι δὲν ἐπίστευσες εἰς τοὺς λόγους μου, οἱ ὁποῖοι ὀπωσδήποτε θὰ πραγματοποιηθοῦν εἰς τὸν καιρόν των>.	20 Καὶ ἀφοῦ ζητεῖς σημεῖον, ἰδού, ἔχεις αὐτό, ὄχι ὅμως ὅπως τὸ θέλεις: Θὰ εἶσαι βωβὸς καὶ δὲν θὰ ἠμπορῇς νὰ ὁμιλήσῃς μέχρι τῆς ἡμέρας, ποὺ θὰ γίνουν αὐτά, δηλαδὴ ἡ γέννησις τοῦ παιδίου καὶ ἡ ὀνομασία αὐτοῦ. Καὶ σοῦ ἐπιβάλλεται ἡ τιμωρία αὐτή, ἐπειδὴ δὲν ἐπίστευσες εἰς τοὺς λόγους μου, οἱ ὁποῖοι θὰ πραγματοποιηθοῦν ἐξ ὁλόκλήρου εἰς τὸν καιρόν τους.
21 Καὶ ἢν ὁ λαὸς προσδοκῶν τὸν Ζαχαρίαν, καὶ ἐθαύμαζον ἐν τῷ χρονίζειν αὐτὸν ἐν τῷ ναῷ.	21 Ὁ δὲ λαὸς ἐξακολουθοῦσε νὰ περιμένῃ τὸν Ζαχαρίαν καὶ ἀποροῦσαν ὅλοι διὰ τὴν ἀργοπορίαν μέσα εἰς τὸν ναόν.	21 Καὶ ὁ λαὸς ἐν τῷ μεταξὺ ἐξηκολούθει νὰ περιμένῃ τὸν Ζαχαρίαν. Καὶ εὑρίσκοντο ὅλοι εἰς ἀπορίαν, διότι ἐβράδυνε καὶ ἠργοπορεῖ οὗτος μέσα εἰς τὸν ναόν.
22 Ἐξελθὼν δὲ οὐκ ἠδύνατο λαλῆσαι αὐτοῖς, καὶ ἐπέγνωσαν ὅτι ὀπτασίαν ἑώρακεν ἐν τῷ ναῷ· καὶ αὐτὸς ἦν διανεύων αὐτοῖς, καὶ διέμενε κωφός.	22 Ὅταν δὲ αὐτὸς ἐβγῆκε, δὲν ἠμποροῦσε νὰ ὁμιλήσῃ πρὸς αὐτοὺς καὶ ἐκατάλαβαν ὅτι εἶχεν ἰδεῖ κάποιαν ὀπτασίαν μέσα εἰς τὸν ναόν. Καὶ αὐτὸς ἔκανε συνεχῶς νοήματα πρὸς αὐτοὺς καὶ ἕμενε κωφὸς καὶ ἄλαλος.	22 Ὅταν δὲ ὁ Ζαχαρίας ἐβγῆκεν ἀπὸ τὸ θυσιαστήριον, δὲν ἠδύνατο νὰ τοὺς ὁμιλήσῃ καὶ νὰ ἀπαντήσῃ εἰς ὅσους τὸν ἠρώτων διὰ τὴν ἀργοπορίαν του. Καὶ ἐκατάλαβαν, δὴ εἶχεν ἴδει ὀπτασίαν μέσα εἰς τὸν ναόν. Καὶ αὐτὸς ἐξηκολούθει νὰ συνεννοῆται μὲ αὐτοὺς διὰ νευμάτων καὶ ἔμενε κωφὸς καὶ ἄλαλος.
23 Καὶ ἐγένετο ὡς ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τῆς λειτουργίας αὐτοῦ, ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ.	23 Καὶ ὅταν ἐτελείωσαν αἱ ἡμέραι τῆς ὑπηρεσίας του εἰς τὸν ναὸν ἀνεχώρησε καὶ ἦλθεν εἰς τὸ σπίτι του.	23 Καὶ ὅταν συνεπληρώθησαν αἱ ἡμέραι, ποὺ ἦτο ὑποχρεωμένος νὰ λειτουργῇ εἰς τὸν ναόν, συνέβη νὰ ἀναχωρήσῃ ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἐπῆγεν εἰς τὸ σπίτι του.
24 Μετὰ δὲ ταύτας τὰς ἡμέρας συνέλαβεν Ἐλισάβετ ἡ γυνὴ αὐτοῦ, καὶ περιέκρυβεν ἑαυτήν μῆνας πέντε,	24 Ἔπειτα δὲ ἀπὸ τὰς ἡμέρας αὐτὰς ἔμεινεν ἔγκυος ἡ γυναῖκα του ἡ Ἐλισάβετ καὶ ἔκρυπτε ἐπιμελῶς τὸν ἑαυτόν της ἐπὶ πέντε μῆνας.	24 Ὕστερα δὲ ἀπὸ αὐτὰς τὰς ἡμέρας ἔμεινεν ἔγκυος ἡ σύζυγος του ἡ Ἐλισάβετ, καὶ ἐπὶ μήνας πέντε ἔκρυπτεν ἐπιμελῶς τὸν ἑαυτόν της ἀπὸ συστολὴν διὰ τὴν ἐγκυμοσύνην της.
25 λέγουσα ὅτι οὕτω μοι πεποίηκεν ὁ Κύριος ἐν ἡμέραις αἷς ἐπεῖδεν ἀφελεῖν τὸ ὄνειδός μου ἐν ἀνθρώποις.	25 Καὶ ὅταν τὸ γεγονὸς ἔγινε πλέον φανερόν, ἔλεγεν ἡ Ἐλισάβετ ὅτι <ἔτσι μοῦ ἔχει κάμει τὸ καλὸ αὐτὸ ὁ Κύριος εἰς τὰς ἡμέρας τῆς γεροντικῆς μου ἡλικίας, κατὰ τὰς ὁποίας ἐπέβλεψε μὲ καλωσύνην καὶ εὐδόκησε νὰ μοῦ ἀφαιρέσῃ τὴν ἐντροπὴν τῆς ἀτεκνίας μου μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων>.	25 Ἀλλ’ ὅταν πλέον δὲν ἠδύνατο νὰ κρυβῇ, ἔλεγεν εἰς αὐτοὺς ποὺ τὴν συνέχαιρον, ὅτι ἔτσι εἰς ἡλικίαν περασμένην μου ἔχει κάμει τὸ καλὸ αὐτὸ ὁ Θεὸς κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτάς, ποὺ ἐπέβλεψε μὲ εὐμένειαν διὰ νὰ ἀφαιρέσῃ τὴν στείρωσιν καὶ ἀτεκνίαν μου, ἡ ὁποία μοῦ ἔφερεν ἐντροπὴν μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων.
26 Ἐν δὲ τῷ μηνὶ τῷ ἕκτῳ ἀπεστάλη ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ εἰς πόλιν τῆς Γαλιλαίας, ᾗ ὄνομα Ναζαρέτ,	26 Κατὰ δὲ τὸν ἕκτον μῆνα ἀπὸ τότε ποὺ εἶχε μείνει ἔγκυος ἡ Ἐλισάβετ, ἐστάλη ἀπὸ τὸν Θεὸν ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ εἰς μίαν πόλιν τῆς Γαλιλαίας, ὀνόματι Ναζαρέτ,	26 Κατὰ δὲ τὸν ἕκτον μῆνα τῆς ἐγκυμοσύνης τῆς Ἐλισάβετ ἀπεστάλη ἀπὸ τὸν Θεὸν ὁ ἄγγελος Γαβριήλ εἰς μίαν πόλιν τῆς Γαλιλαῖας, ποὺ ἐλέγετο Ναζαρέτ,
27 πρὸς παρθένον μεμνηστευμένην ἀνδρί, ᾧ ὄνομα Ἰωσήφ, ἐξ οἴκου Δαυΐδ, καὶ τὸ ὄνομα τῆς παρθένου Μαριάμ.	27 πρὸς μίαν παρθένον, μνηστευομένην μὲ ἄνδρα ὀνόματι Ἰωσήφ, ἡ ὁποία κατήγετο ἀπὸ τὸ γένος Δαυΐδ. Καὶ ἡ παρθένος ὠνομάζετο Μαριάμ.	27 πρὸς μίαν κόρην ἀρραβωνισμένην πρὸς ἄνδρα, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα ἦτο Ἰωσήφ. Καὶ ἡ κόρη αὐτὴ κατήγετο ἀπὸ τὸ γένος τοῦ Δαβίδ. Καὶ τὸ ὅνομα τῆς κόρης ἦτο Μαριάμ.
28 Καὶ εἰσελθὼν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτὴν εἶπε· χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν.	28 Ἀφοῦ δὲ ὁ ἄγγελος εἰσῆλθεν εἰς τὸ σπίτι, εἶπε πρὸς αὐτήν· <χαῖρε σύ, ποὺ ἔλαβες μεγάλας καὶ ἐξαιρετικὰς χάριτας ἀπὸ τὸν Θεόν· ὁ Κύριος εἶναι μαζῆ σου. Εἶσαι σὺ εὐλογημένη ὅσον καμμία ἄλλη μεταξὺ τῶν γυναικῶν>.	28 Καὶ ἀφοῦ ἐμβῆκεν ὁ ἄγγελος εἰς τὸ δωμάτιον της τῆς εἶπε· Χαῖρε σύ, ἡ ὁποία ἔχεις λάβει πολλὰς καὶ ἐξαιρετικὰς χάριτας ἀπὸ τὸν Θεόν. Ὁ Κύριος εἶναι μαζί σου καὶ αὐτὸς σὲ ἐχαρίτωσε. Ἔχεις εὐλογηθῆ σύ, ὅσον καμμία ἄλλη ἀπὸ τὰς γυναῖκας.
29 Ἡ δὲ ἰδοῦσα διεταράχθη ἐπὶ τῷ λόγῳ αὐτοῦ, καὶ διελογίζετο ποταπὸς εἴη ὁ ἀσπασμὸς οὗτος.	29 Αὐτὴ δέ, ὅταν εἶδε τὸν ἄγγελον, ἐταράχθη πολὺ ἀπὸ τὰ λόγια του καὶ ἐσκέπτετο μέσα της τί σημαίνει καὶ ποῖον σκοπὸν ἔχει αὐτὸς ὁ χαιρετισμός.	29 Αὐτὴ δέ, ὅταν εἶδε τὸν ἄγγελον, ἐταράχθη πολὺ ἀπὸ τὸν λόγον ποὺ τῆς εἶπε καὶ ἐσκέπτετο μέσα της, ποίαν σημασίαν καὶ ποῖον σκοπὸν νὰ εἶχεν ὁ χαιρετισμὸς αὐτός.
30 Καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος αὐτῇ· μὴ φοβοῦ, Μαριάμ· εὗρες γὰρ χάριν παρὰ τῷ Θεῷ.	30 Καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτήν· <μὴ φοβᾶσαι, Μαριάμ, διότι εὐρῆκες ἐξαιρετικὴν εὔνοιαν καὶ εὐλογίαν ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ.	30 Καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος εἰς αὐτήν· Μὴ φοβῆσαι, Μαριάμ. Τουναντίον πρέπει νὰ χαρῇς, διότι ἐκρίθης ἀξία ἐξαιρετικῆς εὐνοίας ἀπὸ τὸν Θεόν.
31 Καὶ ἰδοὺ συλλήψῃ ἐν γαστρὶ καὶ τέξῃ υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν.	31 Καὶ ἰδοὺ θὰ συλλάβῃς καὶ θὰ γεννήσῃς υἱὸν καὶ θὰ καλέσῃς τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν.	31 Καὶ ἰδοὺ ἡ χάρις ἡ ἐξαιρετική, ποὺ δὲν τὴν ἔλαβε ποτὲ καμμία ἅλλη γυναῖκα καὶ τὴν ὁποίαν μόνον σὺ ἠξιώθης νὰ λάβῃς· θὰ συλλάβῃς εἰς τὴν κοιλίαν σου καὶ θὰ γεννήσῃς υἱὸν καὶ θὰ καλέσῃς τὸ ὄνομά του Ἰησοῦν.
32 Οὗτος ἔσται μέγας καὶ υἱὸς ὑψίστου κληθήσεται, καὶ δώσει αὐτῷ Κύριος ὁ Θεὸς τὸν θρόνον Δαυῒδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ,	32 Αὐτὸς θὰ εἶναι μέγας διὰ τὴν ἁγιότητα καὶ τὸ ἔργον του. Καὶ θὰ ὀνομασθῇ ὁ κατ' ἐχοχὴν Υἱὸς τοῦ ὑψίστου. Καὶ θὰ δώσῃ εἰς αὐτὸν Κύριος ὁ Θεὸς τὸν θρόνον τοῦ προπάτορός του Δαυΐδ.	32 Οὗτος θὰ εἶναι μέγας καὶ διὰ τὴν ἁγιότητα καὶ διὰ τὸ ἀξίωμά του. Καὶ μολονότι διὰ τῆς ἐνανθρωπήσεώς του θὰ ἐξομοιωθῇ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, θὰ ἀναγνωρισθῇ Υἱός τοῦ Θεοῦ, τοῦ ὑψηλοτέρου καὶ ἀνωτέρου ἀπὸ ὅλα καὶ ἐξουσιάζοντος αὐτά. Καὶ θὰ τὸν ἀνυψώσῃ Κύριος ὁ Θεὸς καὶ ὡς ἄνθρωπον. Καὶ θὰ τοῦ δώσῃ τὸν θρόνον τοῦ προπάτορός του Δαβίδ.
33 καὶ βασιλεύσει ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰακὼβ εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος.	33 Καὶ θὰ βασιλεύσῃ εἰς τοὺς αἰῶνας ὡς αἰώνιος βασιλεὺς εἰς ὅλας τὰς γενεὰς τῶν πιστῶν, ποὺ θὰ ἀποτελοῦν τὴν νέαν πνευματικὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἰακώβ. Καὶ ἡ βασιλεία του δὲν θὰ λάβῃ τέλος>.	33 Καὶ θὰ βασιλεύσῃ εἰς τοὺς αἰῶνας ὡς ἀθάνατος καὶ παντοτεινὸς ἀρχιερεὺς καὶ βασιλεὺς ἐπὶ τῶν πιστῶν ὅλων τῶν γενεῶν, οἱ ὁποῖοι θ’ ἀποτελοῦν τὴν πνευματικὴν καὶ ἀληθῆ οἰκογένειαν τοῦ Ἰακώβ, καὶ ἡ βασιλεία του δὲν θὰ ἔχῃ τέλος ὅπως τῶν ἐπιγείων βασιλέων, ἀλλὰ θὰ εἶναι ἀτελεύτητος καὶ παντοτεινὴ σὰν αὐτήν, ποὺ μόνος ὁ Θεὸς βασιλεύει.
34 Εἶπε δὲ Μαριὰμ πρὸς τὸν ἄγγελον· πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω;	34 Εἶπε δὲ ἡ Μαριὰμ πρὸς τὸν ἄγγελον· <πῶς θὰ γίνῃ τὸ πρωτάκουστον τοῦτο, νὰ γεννήσω υἱόν, ἀφοῦ δὲν γνωρίζω ἄνδρα;	34 Εἶπε δὲ ἡ Μαριὰμ πρὸς τὸν ἄγγελον· Πῶς θὰ γίνῃ τὸ πρωτοφανὲς καὶ πρωτάκουστον αὐτὸ καὶ πῶς θὰ συλλάβω καὶ θὰ γεννήσω, ἀφοῦ δὲν γνωρίζω ἄνδρα;
35 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῇ· Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διὸ καὶ τὸ γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱὸς Θεοῦ.	35 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ ἄγγελος καὶ τῆς εἶπε· <τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ποὺ θὰ σὲ ἀπαλλάξῃ ἀπὸ τὸ προπατορικὸν ἁμάρτημα καὶ θὰ σὲ ἐξαγιάσῃ, θὰ ἔλθῃ εἰς σὲ καὶ ἡ δημιουργικὴ δύναμις τοῦ Ὑψίστου θὰ σὲ περικαλύψῃ καὶ θὰ σὲ διαποτίσῃ. Δι' αὐτὸ καὶ τὸ ἀπολύτως ἅγιον καὶ ἀναμάρτητον βρέφος, τὸ ὁποῖον κατὰ τὸν ὑπερφυσικὸν αὐτὸν τρόπον θὰ γεννηθῇ ἀπὸ σέ, θὰ κληθῇ, διότι θὰ εἶναι, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ.	35 Καὶ ὁ ἄγγελος ἀπεκρίθη καὶ τῆς εἶπε· τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, ποὺ θὰ σὲ καθαρίσῃ ἀπὸ τὸ προπατορικὸν ἁμάρτημα καὶ θὰ σὲ ἑξαγιάσῃ, θὰ ἔλθῃ εἰς σὲ καὶ δύναμις τοῦ Ὑψίστου θὰ ρίψῃ τὴν δημιουργικὴν καὶ προστατευτικὴν σκέπην καὶ σκιάν της ἐπὶ σοῦ. Δι’ αὐτὸ δὲ καὶ τὸ ἀπολύτως ἀναμάρτητον καὶ ἅγιον βρέφος, ποὺ κατὰ τὸν ὑπερφυσικὸν αὐτὸν τρόπον θὰ γεννηθῇ, θὰ ἀναγνωρισθῇ ὅτι εἶναι αὐτὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ.
36 Καὶ ἰδοὺ ᾿Ελισάβετ ἡ συγγενής σου καὶ αὐτὴ συνειληφυῖα υἱὸν ἐν γήρει αὐτῆς, καὶ οὗτος μὴν ἕκτος ἐστὶν αὐτῇ τῇ καλουμένῃ στείρᾳ·	36 Ἰδοὺ δὲ ὅτι καὶ ἡ Ἐλισάβετ ἡ συγγενής σου ἔχει συλλάβει καὶ αὐτὴν υἱὸν εἰς τὴν γεροντικήν της ἡλικίαν. Καὶ ὁ μῆνας αὐτὸς εἶναι ὁ ἕκτος τῆς ἐγκυμοσύνης εἰς αὐτήν, τὴν ὁποίαν ἕως τώρα ἔλεγαν στεῖραν.	36 Καὶ διὰ νὰ βεβαιωθῇς περὶ τοῦ ὅτι θὰ γίνῃ πράγματι τὸ μέγα αὐτὸ θαῦμα εἰς σέ, σοῦ γνωστοποιῶ ἕνα ἄλλο μικρότερον μὲν θαῦμα, τὸ ὁποῖον ὅμως δὲν θὰ τὸ ἐπερίμενες. Ἰδοὺ ἡ συγγενής σου Ἐλισάβετ ἔχει συλλάβει καὶ αὐτὴ υἱὸν εἰς τὴν γεροντικήν της ἡλικίαν. Καὶ ὁ μῆνας αὐτὸς εἶναι ὁ ἕκτος μῆνας τῆς ἐγκυμοσύνης τῆς γυναικὸς αὐτῆς, ποὺ ἕως τώρα τὴν ἔλεγαν ὅλοι στεῖραν.
37 ὅτι οὐκ ἀδυνατήσει παρὰ τῷ Θεῷ πᾶν ρῆμα.	37 Διότι δὲν εἶναι ἀδύνατον εἰς τὸν Θεὸν κάθε τί θαυμαστὸν καὶ ὑπερφυσικόν>.	37 Καὶ ὅμως εἶναι τώρα ἔγκυος, διότι δὲν εἶναι ἀδύνατον εἰς τὸν Θεὸν κάθε τι θαυμαστὸν καὶ καταπληκτικόν, τὸ ὁποῖον ὁ ἀσθενὴς ἄνθρωπος διὰ λόγου θὰ παρίστανεν ὡς ὑπέρτερον τῶν δυνάμεών του.
38 Εἶπεν δὲ Μαριάμ· ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου. Καὶ ἀπῆλθεν ἀπ' αὐτῆς ὁ ἄγγελος.	38 Εἶπε δὲ ἡ Μαριάμ· <ἰδοὺ ἡ δούλη τοῦ Κυρίου πρόθυμος νὰ ὑποταχθῶ εἰς τὴν θείαν βουλήν. Ἂς γίνῃ σύμφωνα μὲ τὸν λόγον σου>. Καὶ ἀνεχώρησεν ἀπὸ αὐτὴν ὁ ἄγγελος.	38 Εἶπε δὲ ἡ Μαριάμ· Ἰδοὺ εἶμαι ἡ δούλη τοῦ Κυρίου, ἡ πρόθυμος νὰ ὑπηρετήσω τὰς βουλάς του. Εἴθε νὰ γίνῃ εἰς ἐμὲ σύμφωνα μὲ αὐτὸ ποὺ εἶπες. Καὶ μετὰ τὸν λόγον της τοῦτον, διὰ τοῦ ὁποίου ἐν πάσῃ ταπεινώσει ἐξεδήλωσε τὴν ὑποταγήν της εἰς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ἐνεπιστεύθη ἑαυτὴν εἰς τὴν πρόνοιάν του, ἔφυγεν ἀπὸ αὐτὴν ὁ ἄγγελος.
39 Ἀναστᾶσα δὲ Μαριὰμ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἐπορεύθη εἰς τὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς εἰς πόλιν Ἰούδα,	39 Ἀνεχώρησε δὲ ἡ Μαριὰμ κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτάς, ἀμέσως μετὰ τὸν εὐαγγελισμόν της, καὶ ἐπῆγε γρήγορα εἰς τὴν ὀρεινὴν περιοχὴν τῆς Ἰουδαίας, εἰς κάποιαν πόλιν τῆς φυλῆς Ἰούδα.	39 Ἐσηκώθη δὲ ἡ Μαριὰμ κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτάς, ποὺ ἐπηκολούθησαν εἰς τὸν εὐαγγελισμόν της, καὶ ἐπῆγε γρήγορα καὶ χωρὶς ἀναβολὴν εἰς τὴν ὀρεινὴν περιοχὴν τῆς Ἰουδαίας, εἰς κάποιαν πόλιν τῆς περιφερείας, εἰς τὴν ὁποίαν κατοικοῦσεν ἡ φυλὴ τοῦ Ἰούδα.
40 καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν Ἐλισάβετ.	40 Καὶ εἰσῆλθε εἰς τὸ σπίτι τοῦ Ζαχαρίου καὶ ἐχαιρέτησε τὴν Ἐλισάβετ.	40 Καὶ ἐμβῆκεν εἰς τὸ σπίτι τοῦ Ζαχαρίου καὶ ἐχαιρέτισεν αὐτὴ πρώτη τὴν Ἐλισάβετ.
41 Καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς· καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ.	41 Καὶ ἀμέσως μόλις ἤκουσεν ἡ ᾿Ελισάβετ τὸν χαιρετισμὸν τῆς Μαρίας, συνέβη τοῦτο τὸ Θαυμαστόν· ἐσκίρτησε τὸ βρέφος εἰς τὴν κοιλίαν της. Καὶ ἐγέμισε ἀπὸ Πνεῦμα Ἅγιον ἡ Ἐλισάβετ.	41 Καὶ συνέβη τὴν στιγμήν, ποὺ ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν χαιρετισμὸν τῆς Μαρίας, ἐπήδησε τὸ βρέφος μέσα εἰς τὴν κοιλίαν της. Καὶ ἐπληρώθη ἡ Ἐλισάβετ ἀπὸ Πνεῦμα Ἅγιον.
42 Καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου.	42 Καὶ ἀπὸ τὴν πολλὴν χαράν της ἐφώναξε μὲ μεγάλην φωνὴν καὶ μὲ τὸν φωτισμὸν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶπε· <σὺ εἶσαι ἀπὸ τὸν Θεὸν ἡ ἀσυγκρίτως περισσότερον εὐλογημένη μεταξὺ ὅλων τῶν γυναικῶν καὶ εὐλογημένος εἶναι ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου.	42 Καὶ ἐξ αἰτίας τῆς μεγάλης χαρᾶς καὶ ἐκπλήξεώς της ἐφώναξε μὲ μεγάλην φωνὴν καὶ εἶπεν· Εἶσαι σὺ εὐλογημένη ἀπὸ τὸν Θεὸν περισσότερον ἀπὸ κάθε ἄλλην γυναῖκα. Καὶ εὐλογημένον εἶναι καὶ τὸ ἔμβρυον, ποὺ ἐβλάστησεν ὡς καρπὸς ἄχραντος καὶ παρθενικὸς εἰς τὴν κοιλίαν σου.
43 Καὶ πόθεν μοι τοῦτο ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με;	43 Καὶ πῶς μοῦ ἔγινε ἡ μεγάλη αὐτὴ τιμὴ νὰ ἔλθῃ εἰς ἐπίσκεψίν μου ἡ μητέρα τοῦ Κυρίου μου;	43 Καὶ διὰ ποίαν ἀρετὴν ἢ ἀξίαν μου ἔγινεν εἰς ἐμὲ ἡ τιμὴ αὐτή, νὰ ἔλθῃ πρὸς ἐπίσκεψίν μου ἡ μητέρα τοῦ Κυρίου μου;
44 Ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου.	44 Ἐκατάλαβα ὅτι εἶσαι μητέρα τοῦ Κυρίου μου, διότι ἰδοὺ μόλις ἔφθασεν εἰς τὰ αὐτιά μου ἡ φωνὴ τοῦ χαιρετισμοῦ σου, ἐσκίρτησε μὲ ἀγαλλίασιν τὸ βρέφος μέσα εἰς τὴν κοιλίαν μου.	44 Ναί· εἶσαι ἡ μητέρα τοῦ Κυρίου μου, διότι ἰδοὺ μόλις ἦλθεν εἰς τὰ αὐτιά μου ἡ φωνὴ τοῦ χαιρετισμοῦ σου, ἐπήδησε μέσα εἰς τὴν κοιλίαν μου τὸ βρέφος μὲ ἀσυγκράτητον χαράν.
45 Καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ Κυρίου.	45 Καὶ μακαρία εἶσαι σύ, ἡ ὁποία ἐπίστευσες, ὅτι θὰ λάβουν πλήρη καὶ τελείαν πραγματοποίησιν ὅσα διὰ τοῦ ἀγγέλου σοῦ ἔχει εἴπει ὁ Κύριος>.	45 Καὶ μακαρία εἶναι ἐκείνη, ποὺ ὅπως σὺ ἐπίστευσεν, ὅτι θὰ λάβουν τελείαν καὶ πλήρη πραγματοποίησιν ἐκεῖνα, ποὺ τῆς ἔχει εἴπει ὁ Κύριος διὰ τοῦ ἀγγέλου του καὶ δὲν ἐπέδειξε τὴν ἀπιστίαν τοῦ τιμωρηθέντος συζύγου μου.
46 Καὶ εἶπε Μαριάμ· Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον	46 Καὶ εἶπεν ἡ Μαριάμ· <Ὑμνεῖ καὶ δοξάζει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον.	46 Καὶ εἶπεν ἡ Μαριάμ· Ἀνυμνεῖ καὶ δοξάζει ἡ ψυχή μου τὸ μεγαλεῖον τοῦ Κυρίου·
47 καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρί μου,	47 Καὶ ἐγέμισε ἀπὸ ἀγαλλίασιν τὸ πνεῦμα μου διὰ τὸν Θεόν, τὸν Σωτῆρα ἐμοῦ καὶ ὅλου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.	47 καὶ ἐχάρη πολὺ τὸ βάθος τῆς καρδίας μου διὰ τὸν Θεόν, ποὺ ἔσωσε καὶ ἐμὲ μαζὶ μὲ ὅλον τὸ ἀνθρώπινον γένος.
48 ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ. Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί.	48 Ὑμνολογεῖ ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον, διότι ἔρριψε τὸ στοργικόν του βλέμμα εἰς τὴν ταπεινὴν καὶ ἄσημον δούλην του. Καὶ ἰδοὺ ὅτι ἀπὸ τώρα θὰ μὲ μακαρίζουν ὅλαι αἱ γενεαί.	48 Ἀνυμνεῖ ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον, διότι ἔρριψεν εὐμενὲς βλέμμα εἰς τὴν μικρότητα καὶ ἀσημότητα ἐμοῦ, ποὺ εἶμαι δούλη του. Καὶ διὰ τοῦτο ἰδού, ἀπὸ τώρα θὰ μὲ μακαρίζουν ὅλαι αἱ γενεαὶ τῶν πιστῶν.
49 Ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ δυνατὸς καὶ ἅγιον τὸ ὄνομα αὐτοῦ,	49 Διότι ἔκαμε μεγάλα καὶ θαυμαστὰ ἔργα εἰς ἐμὲ ὁ παντοδύναμος Κύριος, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα εἶναι ἅγιον.	49 Καὶ θὰ μὲ μακαρίζουν, διότι έφ’ ὅσον μὲ ἠξίωσε νὰ γίνω μητέρα τοῦ Σωτῆρος, ἔκαμεν εἰς ἐμὲ μεγάλα καὶ θαυμαστὰ ἔργα αὐτός, τοῦ ὁποίου εἶναι ἀπεριόριστος ἡ δύναμις καὶ ἅγιον τὸ ὄνομά του. Καὶ ἔτσι μὲ τὰ καταπληκτικὰ εἰς δύναμιν καὶ ἁγιότητα ἔργα του ὄχι μόνον ἀνυψώνει, ἀλλὰ καὶ ἁγιάζει τοὺς ταπεινούς του δούλους.
50 καὶ τὸ ἔλεος αὐτοῦ εἰς γενεὰς γενεῶν τοῖς φοβουμένοις αὐτόν.	50 Τὸ δὲ ἔλεος καὶ ἡ ἀγάπη του ξεχύνονται εἰς γενεὰς γενεῶν πρὸς ὅλους ἐκείνους, ποὺ τὸν φοβοῦνται καὶ τὸν σέβονται.	50 Καὶ τὸ ἔλεός του δὲν ἐδείχθη μόνον εἰς ἐμέ, ἀλλ’ εἶναι παντοτεινὸν καὶ μεταβιβάζεται ἀπὸ γενεὰν εἰς γενεὰν εἰς ὅλους ἐκείνους, ποὺ φοβοῦνται αὐτόν.
51 Ἐποίησε κράτος ἐν βραχίονι αὐτοῦ, διεσκόρπισεν ὑπερηφάνους διανοίᾳ καρδίας αὐτῶν·	51 Ἔκαμεν εἰς τὸ παρελθόν, καὶ ἰδίως τώρα, ἔργα κραταιὰ καὶ ἐπέβαλε τὸ θέλημά του μὲ τὴν παντοδύναμον δεξιάν του, κατενίκησε καὶ διεσκόρπισεν αὐτοὺς ποὺ ὑπερηφανεύονται μὲ τὴν ἐπῃρμένην διάνοιαν καὶ καρδίαν των.	51 Πάντοτε καὶ εἰς τὸ παρελθόν, ἄλλα πρὸ παντὸς τώρα διὰ τῆς ἀποστολῆς τοῦ Μεσσίου, ἐποίησεν ἔργα κραταιὰ καὶ δυνατὰ μὲ τὴν παντοδύναμον χεῖρα του· κατενίκησε καὶ διεσκόρπισεν αὐτούς, ποὺ ὑπερηφανεύονται μὲ τὰς σκέψεις καὶ τὰ φαντασμένα σχέδια τῆς ψυχῆς των.
52 καθεῖλε δυνάστας ἀπὸ θρόνων καὶ ὕψωσε ταπεινούς,	52 Ἐκρήμνισε ἄρχοντας ἰσχυροὺς ἀπὸ θρόνους καὶ ὕψωσε ταπεινοὺς καὶ ἀδυνάτους.	52 Ἔρριψε κάτω ἀπὸ τοὺς θρόνους των ἄρχοντας κραταιοὺς καὶ δυνατοὺς καὶ ἀνύψωσε ταπεινοὺς καὶ περιφρονημένους.
53 πεινῶντας ἐνέπλησεν ἀγαθῶν καὶ πλουτοῦντας ἐξαπέστειλε κενούς.	53 Ἐχόρτασε μὲ πλούσια ἀγαθὰ πεινασμένους, καὶ ἀνθρώπους μὲ πολλὰ πλούτη τοὺς ἔδιωξε μὲ ἀδειανὰ τὰ χέρια των.	53 Ἐχόρτασε μὲ ἀγαθὰ πτωχούς, ποὺ ἐπεινοῦσαν, καθὼς ἔδωκε καὶ ἀφθόνους τὰς πνευματικὰς δωρεὰς τῆς σωτηρίας εἰς ὅσους τὰς ἐπόθησαν πολύ· ἀπ’ ἐναντίας δὲ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι εἶχαν πλοῦτη ὑλικά, καθὼς καὶ ἐκείνους ποὺ εἶχαν τὴν ἰδέαν, ὅτι κατέχουν τὸν θησαυρὸν τῆς ἀρετῆς, τοὺς ἀπεδίωξε μὲ χέρια ἀδειανά.
54 Ἀντελάβετο Ἰσραὴλ παιδὸς αὐτοῦ μνησθῆναι ἐλέους,	54 Ἐπροστάτευσε μὲ τὸν παντοδύναμό του χέρι τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, τὸν δοῦλον του, διότι ἐθυμήθηκε τὸ ἔλεος καὶ τὴν εὐσπλαγχνίαν του,	54 Ἔπιασε μὲ τὴν προστατευτικήν του χεῖρα καὶ ἐβοήθησε τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, τὸν δοῦλον του, καὶ ἀπέδειξεν ἔτσι, ὅτι δὲν ἐλησμόνησεν, ἀλλ’ ἐνεθυμήθη τὸ ἔλεος καὶ τὴν εὐσπλαγχνίαν του,
55 καθὼς ἐλάλησε πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν, τῷ Ἀβραὰμ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ εἰς τὸν αἰῶνα.	55 ὅπως ἄλλωστε εἶχεν εἴπει πρὸς τοὺς πατέρας μας, ὅτι θὰ ἐχάριζε πλούσιον καὶ αἰώνιον τὸ ἔλεός του εἰς τὸν Ἀβραὰμ καὶ τοὺς ἀπογόνους του>.	55 σύμφωνα μὲ ὅσα εἶπεν εἰς τοὺς προπάτοράς μας, εἰς τοὺς ὁποίους ὑπεσχέθη, ὅτι θὰ ἐδείκνυε εἰς τὸν Ἀβραὰμ καὶ τοὺς ἀπογόνους του παντοτεινὸν καὶ αἰώνιον τὸ ἔλεός του.
56 Ἔμεινε δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτῇ ὡσεὶ μῆνας τρεῖς καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.	56 Ἔμεινε δὲ ἡ Μαριὰμ μαζῆ μὲ τὴν Ἐλισάβετ τρεῖς περίπου μῆνας καὶ ἐπέστρεψε κατόπιν εἰς τὴν οἰκίαν της.	56 Ἔμεινε δὲ ἡ Μαριὰμ μαζὶ μὲ τὴν Ἐλισάβετ περίπου τρεῖς μῆνας καὶ ὅταν πλέον ἐπλησίασεν ἡ ὥρα νὰ γεννήσῃ αὔτη, ἡ Μαρία ἐπέστρεψεν εἰς τὴν οἰκίαν της.
57 Τῇ δὲ Ἐλισάβετ ἐπλήσθη ὁ χρόνος τοῦ τεκεὶν αὐτήν, καὶ ἐγέννησεν υἱόν.	57 Εἰς δὲ τὴν Ἐλισάβετ συνεπληρώθη ὁ χρόνος νὰ γεννήσῃ καὶ ἐγέννησε υἱόν.	57 Εἰς τὴν Ἐλισάβετ δὲ συνεπληρώθη ὁ χρόνος τῶν ἐννέα μηνῶν διὰ νὰ γεννήσῃ αὐτὴ καὶ ἐγέννησε παιδὶ ἀρσενικόν.
58 Καὶ ἤκουσαν οἱ περίοικοι καὶ οἱ συγγενεῖς αὐτῆς ὅτι ἐμεγάλυνε Κύριος τὸ ἔλεος αὐτοῦ μετ' αὐτῆς, καὶ συνέχαιρον αὐτῇ.	58 Καὶ ἤκουσαν οἱ γείτονες καὶ οἱ συγγενεῖς της ὅτι ἔδειξε μέγα καὶ θαυμαστὸν τὸ ἔλεός του ὁ Κύριος εἰς αὐτήν, μὲ τὸ νὰ τῆς χαρίσῃ εἰς τέτοιαν ἡλικίαν υἱόν, καὶ ὅλοι ἔχαιρον μαζῆ της.	58 Καὶ ἤκουσαν οἱ γείτονές της καὶ οἰ συγγενεῖς της, ὅτι ὁ Κύριος ἔδειξε μέγα καὶ θαυμαστὸν τὸ ἔλεος του εἰς αὐτήν, ἐφ’ ὅσον εἰς τόσον προχωρημένην ἡλικίαν τῆς ἔδωκε τέκνον. Καὶ ἔχαιρον καὶ αὐτοὶ μαζί της.
59 Καὶ ἐγένετο ἐν τῇ ὀγδόῃ ἡμέρᾳ ἦλθον περιτεμεῖν τὸ παιδίον, καὶ ἐκάλουν αὐτὸ ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ πατρὸς αὐτοῦ Ζαχαρίαν.	59 Καὶ κατὰ τὴν ὀγδόην ἡμέραν ἦλθαν πάλιν οἱ συγγενεῖς καὶ οἱ γείτονες, διὰ νὰ κάμουν περιτομὴν εἰς τὸ παιδίον. Καὶ ὠνόμαζαν αὐτὸ Ζαχαρίαν, μὲ τὸ ὄνομα τοῦ πατρός του.	59 Καὶ συνέβη τὴν ὀγδόην ἡμέραν νὰ ἔλθουν πάλιν οἰ συγγενεῖς καὶ οἱ γείτονες διὰ νὰ κάμουν περιτομὴν εἰς τὸ παιδίον. Καὶ ἐλογάριαζαν νὰ τὸ ὀνομάσουν ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ πατρός του Ζαχαρίαν.
60 Καὶ ἀποκριθεῖσα ἡ μήτηρ αὐτοῦ εἶπεν· οὐχί,ἀλλὰ κληθήσεται Ἰωάννης.	60 Ἡ μητέρα ὅμως τοῦ παιδιοῦ, φωτισμένη ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, εἶπεν· <ὄχι Ζαχαρίας, ἀλλὰ Ἰωάννης θὰ ὠνομασθῇ>.	60 Καὶ ἡ μητέρα τοῦ παιδιοῦ φωτιζομένη ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἀπεκρίθη καὶ εἶπεν· Ὄχι· δὲν θὰ τὸ ὀνομάσετε Ζαχαρίαν, ἀλλὰ θὰ ὀνομασθῇ Ἰωάννης.
61 Καὶ εἶπον πρὸς αὐτὴν ὅτι οὐδείς ἐστιν ἐν τῇ συγγενείᾳ σου ὃς καλεῖται τῷ ὀνόματι τούτῳ·	61 Καὶ εἶπαν ἐκεῖνοι εἰς αὐτὴν ὅτι κανεὶς μεταξὺ τῶν συγγενῶν σου δὲν ὀνομάζεται μὲ τὸ ὄνομα αὐτό.	61 Ἀλλ’ εἶπαν ἐκεῖνοι εἰς αὐτήν· ὅτι δὲν εἶναι κανεὶς εἰς τὴν οἰκογένειάν σου, ποὺ νὰ ὀνομάζεται μὲ τὸ ὄνομα αὐτό.
62 ἐνένευον δὲ τῷ πατρὶ αὐτοῦ τὸ τί ἂν θέλοι καλεῖσθαι αὐτόν.	62 Ἐρωτοῦσαν δὲ μὲ νεύματα τὸν πατέρα του, τί ὄνομα θέλει νὰ δώσουν εἰς αὐτό.	62 Ἠρώτων λοιπὸν μὲ νεύματα καὶ σχήματα τὸν πατέρα του, σὰν τὶ ὄνομα ἤθελε νὰ τὸ ὀνομάσουν.
63 Καὶ αἰτήσας πινακίδιον ἔγραψε λέγων· Ἰωάννης ἐστὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ· καὶ ἐθαύμασαν πάντες.	63 Καὶ ἐκεῖνος, ἀφοῦ ἐζήτησε μίαν μικρὰν πλάκαν, ἔγραψε τὰς λέξεις· <Ἰωάννης εἶναι τὸ ὄνομά του>. Καὶ ὅλοι ἐθαύμασαν.	63 Καὶ ἐκεῖνος, ἀφοῦ ἐζήτησε μικρὸν πίνακα, ἔγραψεν αὐτὰς ἀκριβῶς τὰς λέξεις· Ἰωάννης εἶναι τὸ ὄνομά του. Καὶ ἐθαύμασαν ὅλοι διὰ τὴν παράδοξον συμφωνίαν τοῦ Ζαχαρίου μὲ τὴν Ἐλισάβετ.
64 Ἀνεῴχθη δὲ τὸ στόμα αὐτοῦ παραχρῆμα καὶ ἡ γλῶσσα αὐτοῦ, καὶ ἐλάλει εὐλογῶν τὸν Θεόν.	64 Ἀμέσως δὲ ἤνοιξε τὸ στόμα τοῦ Ζαχαρίου καὶ ἐλύθη ἡ γλῶσσα του καὶ ὠμιλοῦσε ἐλεύθερα, δοξολογῶν τὸν Θεόν.	64 Ἤνοιξε δὲ ἀμέσως τὸ στόμα τοῦ Ζαχαρίου καὶ ἐλύθη ἡ γλῶσσα του καὶ ὡμίλει πλέον ἐλεύθερα δοξάζων καὶ ἀνύμνων τὸν Θεόν.
65 Καὶ ἐγένετο ἐπὶ πάντας φόβος τοὺς περιοικοῦντας αὐτούς, καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ὀρεινῇ τῆς Ἰουδαίας διελαλεῖτο πάντα τὰ ρήματα ταῦτα,	65 Καὶ ἔπεσεν φόβος εἰς ὅλους αὐτούς, ποὺ κατοικοῦσαν γύρω καὶ διεδόθησαν ὅλα αὐτὰ τὰ θαυμαστὰ γεγονότα εἰς ὅλην τὴν ὀρεινὴν ἐκείνην περιοχὴν τῆς ᾿Ιουδαίας.	65 Καὶ ὅλους, ὅσοι κατοικοῦσαν ἐκεῖ τριγύρω, τοὺς ἐκυρίευσε φόβος ἀπὸ τὸ θαῦμα αὐτὸ καὶ διεδόθησαν ὅλα τὰ συμβάντα αὐτά, τὰ ἀναφερόμενα εἰς τὴν ὀνομασίαν τοῦ παιδίου καὶ εἰς τὴν θαυμαστὴν θεραπείαν τῆς ἀφωνίας τοῦ πατρός του, εἰς ὁλόκληρον τὴν ὀρεινὴν περιοχὴν τῆς Ἰουδαίας.
66 καὶ ἔθεντο πάντες οἱ ἀκούσαντες ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῶν λέγοντες· τί ἄρα τὸ παιδίον τοῦτο ἔσται, καὶ χεὶρ Κυρίου ἦν μετ' αὐτοῦ.	66 Καὶ ὅσοι τὰ ἤκουσαν, τὰ ἔβαλαν μέσα εἰς τὴν καρδιά των καὶ ἔλεγαν· <τί ἄραγε θὰ γίνῃ τὸ παιδί αὐτό;> Ἡ δὲ προστατευτικὴ καὶ παντοδύναμον χεὶρ τοῦ Κυρίου ἦτο μαζῆ του.	66 Καὶ ὅσοι τὰ ἤκουσαν τὰ ἔβαλαν μέσα εἰς τὴν καρδίαν των καὶ τὰ ἐχάραξαν βαθειὰ εἰς τὴν μνήμην των λέγοντες· Ὕστερα ἀπὸ ὅλα αὐτά, ποὺ ἔγιναν εἰς τὴν γέννησίν του, τί θὰ γίνῃ ἄραγε τὸ παιδίον αὐτό, εἰς τὸ ὁποῖον ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἐδείχθη τόσον θαυμαστή; Καὶ πράγματι ἡ προστατευτικὴ χεὶρ τοῦ Κυρίου ἦτο μαζί του.
67 Καὶ Ζαχαρίας ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου καὶ προεφήτευσε λέγων·	67 Καὶ ὁ Ζαχαρίας, ὁ πατέρας αὐτοῦ, ἐγέμισε μὲ Πνεῦμα Ἅγιον καὶ ἐπροφήτευσε, λέγων·	67 Καὶ ὁ Ζαχαρίας ὁ πατέρας του ἐπληρώθη μὲ Πνεῦμα Ἅγιον καὶ ἐπροφήτευσε διὰ τὴν ἔλευσιν τοῦ Μεσσίου καὶ διὰ τὴν ἀποστολὴν τοῦ παιδίου καὶ εἶπεν·
68 Εὐλογητὸς Κύριος, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ὅτι ἐπεσκέψατο καὶ ἐποίησε λύτρωσιν τῷ λαῷ αὐτοῦ,	68 <Ἂς εἶναι εὐλογημένος καὶ δοξασμένος ὁ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ προστάτης τοῦ Ἰσραήλ, διότι ἐπεσκέφθη τὸν λαόν του καὶ ἐπραγματοποίησε τὴν ἀπελευθέρωσιν αὐτοῦ ἀπὸ τοὺς διαφόρους ἐχθρούς του.	68 Ἀς εἶναι εὐλογημένος καὶ δοξασμένος ὁ Κύριος, τὸν ὁποῖον μόνοι ἀπὸ ὅλα τὰ ἔθνη ἐγνώρισαν καὶ ἐλάτρευσαν οἱ Ἰσραηλῖται καὶ δι’ αὐτὸ καλεῖται ἰδικός των Θεός. Ἂς εἶναι δοξασμένος, διότι ἐπεσκέφθη τὸν λαόν του καὶ συνετέλεσε τὴν ἀπελευθέρωσιν τοῦ λαοῦ του ἐκ τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν.
69 καὶ ἤγειρε κέρας σωτηρίας ἡμῖν ἐν τῷ οἴκῳ Δαυῒδ τοῦ παιδὸς αὐτοῦ,	69 Καὶ πρὸς χάριν ἡμῶν ὕψωσε δύναμιν ἀκαταγώνιστον διὰ τὴν σωτηρίαν μας διότι ηὐδόκησε νὰ γεννηθῇ ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου εἰς τὴν οἰκογένειαν τοῦ Δαυῒδ τοῦ δούλου του.	69 Καὶ χάριν ἡμῶν ηὐδόκησε νὰ γεννηθῇ εἰς τὴν οἰκογένειαν τοῦ Δαβὶδ τοῦ δούλου του ἰσχυρὰ καὶ ἀκαταγώνιστος δύναμις, ποὺ μᾶς σώζει, δηλαδὴ ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου, ὁ Χριστός.
70 καθὼς ἐλάλησε διὰ στόματος τῶν ἁγίων, τῶν ἀπ' αἰῶνος προφητῶν αὐτοῦ,	70 Ὅπως ἀκριβῶς εἶχε λαλήσει καὶ ὑποσχεθῆ μὲ τὸ στόμα τῶν ἁγίων, τῶν διὰ μέσου τῶν αἰώνων προφητῶν του,	70 Καὶ ἤγειρεν ὁ Θεὸς τὸ κέρας τοῦτο τῆς σωτηρίας σύμφωνα μὲ ἐκεῖνα, ποὺ εἶπε καὶ ὑπεσχέθη διὰ τοῦ στόματος καὶ τῆς ὁμοφώνου προκηρύξεως τῶν ἁγίων, δηλαδὴ τῶν προφητῶν, ποὺ εἰς κάθε ἐποχὴν ἀπὸ χρόνων παλαιοτάτων ἀνεφάνησαν.
71 σωτηρίαν ἐξ ἐχθρῶν ἡμῶν καὶ ἐκ χειρὸς πάντων τῶν μισούντων ἡμᾶς,	71 πραγματοποιεῖ σωτηρίαν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μας καὶ ἀπὸ τὸ χέρι ὅλων τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν, ποὺ μᾶς μισοῦν,	71 Οὕτως ἐπιτυγχάνομεν δι’ αὐτοῦ τὴν σωτηρίαν ἀπὸ τοὺς ὁρατοὺς καὶ ἀοράτους ἐχθρούς μας καὶ ἀπὸ τὴν ἐξουσίαν καὶ δύναμιν ὅλων ἐκείνων, ποὺ μᾶς μισοῦν.
72 ποιῆσαι ἔλεος μετὰ τῶν πατέρων ἡμῶν καὶ μνησθῆναι διαθήκης ἁγίας αὐτοῦ,	72 διὰ νὰ ἐλεήσῃ ἔτσι τοὺς πατέρας μας ποὺ περιμένουν κάτω εἰς στὸν Ἅδην τὸν Λυτρωτὴν καὶ διὰ νὰ ἐνθυμηθῇ καὶ ἐκπληρώσῃ τὴν ἁγίαν διαθήκην του,	72 Ἀλλ’ ἐπὶ πλέον ἀνέστησεν αὐτὸ ὁ Θεὸς καὶ διὰ νὰ ἐλεήσῃ τοὺς πατέρας μας, ποὺ περιμένουν τὸν λυτρωτὴν καὶ ἐλευθερωτήν των εἰς τὸν Ἅδην· καὶ διὰ νὰ ἐνθυμηθῇ καὶ ἐκτελέσῃ τὴν ἁγίαν διαθήκην του,
73 ὅρκον ὃν ὤμοσε πρὸς Ἀβραὰμ τὸν πατέρα ἡμῶν, τοῦ δοῦναι ἡμῖν	73 τὴν ἔνορκον δηλαδὴ διαβεβαίωσιν, τὴν ὁποίαν ἔκαμεν εἰς τὸν πατέρα μας τὸν Ἀβραάμ· νὰ μᾶς δώσῃ καὶ μᾶς ἀξιώσῃ,	73 τὴν ἔνορκον δηλαδὴ ὑπόσχεσιν καὶ βεβαίωσιν, τὴν ὁποίαν ἔκαμεν εἰς τὸν πατέρα μας Ἀβραάμ.
74 ἀφόβως, ἐκ χειρὸς τῶν ἐχθρῶν ὑμῶν ρυσθέντας, λατρεύειν αὐτῷ	74 χωρὶς φόβον καὶ λυτρωμένοι ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μας, νὰ τὸν λατρεύωμεν καὶ νὰ τὸν προσκυνοῦμεν	74 Τὸ περιεχόμενον δὲ τῆς ἐνόρκου αὐτῆς βεβαιώσεως ἦτο νὰ μᾶς δώσῃ καὶ μᾶς ἀξιώσῃ ὁ Θεὸς νὰ τὸν λατρεύωμεν χωρὶς φόβον, ἀφοῦ ἐλευθερωθῶμεν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μας, ποὺ μᾶς ἐμπόδιζαν νὰ προσκυνῶμεν τὸν ἀληθινὸν Θεόν.
75 ἐν ὀσιότητι καὶ δικαιοσύνῃ ἐνώπιον αὐτοῦ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς ἡμῶν.	75 ὅλας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μας μὲ ἁγιότητα καρδίας καὶ μὲ ἐνάρετον βίον.	75 Νὰ τὸν λατρεύωμεν δὲ συνεχῶς καὶ ὅλας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μας μὲ εὐσεβῇ ἐσωτερικὴν διάθεσιν καὶ μὲ ἐξωτερικὸν βίον ἐνάρετον, ὅχι ὑποκριτικὸν καὶ διὰ τὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων, ἀλλ’ εἰλικρινῆ καὶ πραγματικὸν καὶ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἀρεστόν.
76 Καὶ σύ, παιδίον, προφήτης ὑψίστου κληθήσῃ· προπορεύσῃ γὰρ πρὸ προσώπου Κυρίου ἑτοίμασαι ὁδοὺς αὐτοῦ,	76 Καὶ σύ, παιδίον, θὰ ἀναδειχθῇς καὶ θὰ ὀνομασθῇς προφήτης τοῦ Ὑψίστου. Διότι θὰ προηγηθῇς ἀπὸ τὸν Θεάνθρωπον Λυτρωτήν, διὰ νὰ προετοιμάσῃς τοὺς δρόμους τοῦ ἕργου του, δηλαδὴ νὰ προπαρασκευάσῃς τὰς καρδίας τῶν ἀνθρώπων διὰ τὴν ὑποδοχήν του,	76 Καὶ σύ, παιδίον, θὰ ἀναδειχθῇς καὶ θὰ ἀναγνωρισθῇς προφήτης τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ. Διότι θὰ προπορευθῇς ἐμπρὸς ἀπὸ τὸν ἐνανθρωπήσαντα Κύριον διὰ νὰ ἐτοιμάσῃς τοὺς δρόμους, διὰ τῶν ὁποίων ὁ Κύριος θὰ πλησιάσῃ πρὸς σωτηρίαν ἕνα ἕκαστον ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους.
77 τοῦ δοῦναι γνῶσιν σωτηρίας τῷ λαῷ αὐτοῦ ἐν ἀφέσει ἁμαρτιῶν αὐτῶν	77 καὶ νὰ γνωστοποιήσῃς εἰς τὸν λαὸν αὐτοῦ τὴν σωτηρίαν, τὴν ὁποίαν θὰ τοὺς προσφέρῃ συγχωρώντας τὰς ἁμαρτίας των.	77 Ἡ προετοιμασία δὲ αὐτὴ θὰ συνίσταται εἰς τὸ νὰ γνωστοποίησῃς εἰς τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ διὰ τοῦ κηρύγματός σου τὸν ἐλθόντα εἰς τὸν κόσμον Σωτῆρα καὶ τὴν σωτηρίαν, τὴν ὁποίαν ἔφερεν. Ἡ σωτηρία δὲ αὐτὴ δὲν συνίσταται εἰς ἐθνικὰς καὶ πολιτικὰς ἐπιτυχίας καὶ ἀπελευθερώσεις, ἀλλ’ εἰς τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ,
78 διὰ σπλάγχνα ἐλέους Θεοῦ ἡμῶν, ἐν οἷς ἐπισκέψατο ἡμᾶς ἀνατολὴ ἐξ ὕψους	78 Καὶ τοῦτο ὄχι διὰ τὰ ἐνάρετα ἔργα μας, ἀλλὰ διὰ τὰ γεμᾶτα ἄπειρον ἔλεος καὶ συμπάθειαν σπλάγχνα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Καὶ ἕνεκα ἀκριβῶς αὐτῆς τῆς ἐσπλαγχνίας μᾶς ἐπεσκέφθη θεία ἀνατολὴ ἀπὸ τὸν οὐρανόν, ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, δηλαδὴ ὁ Χριστός,	78 καὶ παρέχεται οὐχὶ διὰ τὰ ἰδικά μας ἐνάρετα ἔργα, ἀλλὰ διὰ τὰ γεμᾶτα ἔλεος καὶ συμπάθειαν σπλάγχνα τοῦ Θεοῦ μας. Ἕνεκα δὲ τῆς εὐσπλαγχνίας ταύτης τοῦ Θεοῦ μας ἐπεσκέφθη ἐξ οὐρανοῦ λαμπρὰ καὶ θεία ἀνατολή, ὁ ἐξ οὐρανοῦ καταβὰς ἥλιος τῆς δικαιοσύνης Χριστός.
79 ἐπιφᾶναι τοῖς ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου καθημένοις, τοῦ κατευθῦναι τοὺς πόδας ἡμῶν εἰς ὁδὸν εἰρήνης.	79 διὰ νὰ φωτίσῃ ἐκείνους, ποὺ ἀπηλπισμένοι δοῦλοι εἶναι βυθισμένοι εἰς τὸ σκότος τῆς πλάνης καὶ τὴν σκιὰν τοῦ πνευματικοῦ θανάτου, νὰ κατευθύνῃ καὶ νὰ ἐνισχύῃ τοὺς πόδας ἡμῶν, διὰ νὰ βαδίσωμεν τὸν δρόμον, ποὺ ὁδηγεῖ εἰς τὴν εἰρήνην τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν αἰωνίαν σωτηρίαν>.	79 Καὶ ἦλθεν ἡ οὐράνιος αὐτὴ ἀνατολὴ διὰ νὰ φωτίσῃ ἐκείνους ποὺ κάθηνται σὰν κρατημένοι καὶ ἀπηλπισμένοι εἰς τὸ σκότος τῆς πλάνης καὶ τῆς ἀσεβείας καὶ εἰς τὴν σκιὰν τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου· καὶ νὰ ἐνδυναμώσῃ τὴν θέλησίν μας, ποὺ ἕνεκα τῆς ἁμαρτίας ἐξησθένησεν, ὥστε ἡ ἐν γένει ζωή μας νὰ ἔμβῃ σταθερῶς εἰς τὸν ἵσιον δρόμον, ποὺ ὁδηγεῖ ἀσφαλῶς εἰς τὴν κατὰ Θέον εἰρήνην καὶ τὴν αἰωνίαν σωτηρίαν.
80 Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι, καὶ ἦν ἐν ταῖς ἐρήμοις ἕως ἡμέρας ἀναδείξεως αὐτοῦ πρὸς τὸν Ἰσραήλ.	80 Τὸ δὲ παιδίον ἐμεγάλωνε σωματικῶς καὶ ἐδυνάμωνε ἠθικῶς καὶ διανοητικῶς μὲ τὸν φωτισμὸν καὶ τὴν ἐνίσχυσιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ ἔμενεν εἰς τὰς ἐρήμους μέχρι τῆς ἡμέρας ποὺ, σύμφωνα μὲ τὸ θεῖον σχέδιον, θὰ ἀνεδεικνύετο προφήτης καὶ ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν.	80 Τὸ δὲ παιδίον ἐμεγάλωνε σωματικῶς καὶ ἰσχυροποιοῦντο ἡθικῶς αἱ πνευματικαί του δυνάμεις ὑπὸ τὸν φωτισμὸν καὶ τὴν ἐνίσχυσιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ ἔμενεν εἰς τὰς ἐρήμους ζῶν μακρὰν τῶν θορύβων τοῦ κόσμου μέχρι τῆς ἡμέρας, ποὺ εἶχεν ὁρισθῇ ἀπὸ τὴν θείαν πρόνοιαν διὰ τὴν φανέρωσιν καὶ ἀνάδειξίν του ὡς προφήτου καὶ ἀπεσταλμένου τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν.