Το Κατά Λουκάν Άγιον Ευαγγέλιον

Πρωτότυπο Κείμενο

γένετο δὲ ἐν τῷ τὸν ὄχλον ἐπικεῖσθαι αὐτῷ τοῦ ἀκούειν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτὸς ἦν ἑστὼς παρὰ τὴν λίμνην Γεννησαρέτ,
2 καὶ εἶδε δύο πλοῖα ἑστῶτα παρὰ τὴν λίμνην· οἱ δὲ ἁλιεῖς ἀποβάντες ἀπ' αὐτῶν ἀπέπλυναν τὰ δίκτυα.
3 Ἐμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων, ὃ ἦν τοῦ Σίμωνος, ἠρώτησεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον· καὶ καθίσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους.
4 Ὡς δὲ ἐπαύσατο λαλῶν, εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα· ἐπανάγαγε εἰς τὸ βάθος καὶ χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν.
5 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Σίμων εἶπεν αὐτῷ· ἐπιστάτα, δι' ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον.
6 Καὶ τοῦτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ· διερρήγνυτο δὲ τὸ δίκτυον αὐτῶν.
7 Καὶ κατένευσαν τοῖς μετόχοις τοῖς ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ τοῦ ἐλθόντας συλλαβέσθαι αὐτοῖς· καὶ ἦλθον καὶ ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά.
8 Ἰδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοῖς γόνασιν Ἰησοῦ λέγων· ἔξελθε ἀπ' ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλὸς εἰμι, Κύριε·
9 Θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντες τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ᾗ συνέλαβον,
10 ὁμοίως δὲ καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην, υἱοὺς Ζεβεδαίου, οἳ ἦσαν κοινωνοῖ τῷ Σίμωνι. Καὶ εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα ὁ Ἰησοῦς· μὴ φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν.
11 Καὶ καταγαγόντες τὰ πλοῖα ἐπὶ τὴν γῆν, ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ.
12 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν ἐν μιᾷ τῶν πόλεων καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ πλήρης λέπρας· καὶ ἱδὼν τὸν Ἰησοῦν, πεσὼν ἐπὶ πρόσωπον ἐδεήθη αὐτοῦ λέγων· Κύριε, ἐὰν θέλῃς, δύνασαι μὲ καθαρίσαι.
13 Καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἥψατο αὐτοῦ εἰπών· θέλω, καθαρίσθητι. Καὶ εὐθέως ἡ λέπρα ἀπῆλθεν ἀπ' αὐτοῦ.
14 Καὶ αὐτὸς παρήγγειλεν αὐτῷ μηδενὶ εἰπεῖν, ἀλλὰ ἀπελθὼν δεῖξον σεαυτὸν τῷ ἱερεῖ καὶ προσένεγκε περὶ τοῦ καθαρισμοῦ σου καθὼς προσέταξε Μωϋσῆς εἰς μαρτύριον αὐτοῖς.
15 Διήρχετο δὲ μᾶλλον ὁ λόγος περὶ αὐτοῦ, καὶ συνήρχοντο ὄχλοι πολλοὶ ἀκούειν καὶ θεραπεύεσθαι ὑπ' αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἀσθενειῶν αὐτῶν·
16 αὐτὸς δὲ ἦν ὑποχωρῶν ἐν ταῖς ἐρήμοις καὶ προσευχόμενος.
17 Καὶ ἐγένετο ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν καὶ αὐτὸς ᾖν διδάσκων, καὶ ἦσαν καθήμενοι Φαρισσαῖοι καὶ νομοδιδάσκαλοι, οἳ ἦσαν ἐλελυθότες ἐκ πάσης κώμης της Γαλιλαίας καὶ Ἰουδαίας καὶ Ἱεροσολήμ· καὶ δύναμις Κυρίου ἦν εἰς τὸ ἰᾶσθαι αὐτούς.
18 Καὶ ἰδοὺ ἄνδρες φέροντες ἐπὶ κλίνης ἄνθρωπον ὃς ἦν παραλελυμένος, καὶ ἐζήτουν αὐτὸν εἰσενεγκεῖν καὶ θεῖναι ἐνώπιον αὐτοῦ.
19 Καὶ μὴ εὑρόντες ποίας εἰσενέγκωσιν αὐτὸν διὰ τὸν ὄχλον, ἀναβάντες ἐπὶ τὸ δῶμα διὰ τῶν κεράμων καθῆκαν αὐτὸν σὺν τῷ κλινιδίῳ εἰς τὸ μέσον ἔμπροσθεν τοῦ Ἰησοῦ.
20 Καὶ ἰδὼν τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπεν αὐτῷ· ἄνθρωπε, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου.
21 Καὶ ἤρξαντο διαλογίζεσθαι οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι λέγοντες· τίς ἐστιν οὗτος ὃς λαλεῖ βλασφημίας; Τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἶ μὴ μόνον ὁ Θεός;
22 Ἐπιγνοὺς δὲ ὁ Ἰησοῦς τοὺς διαλογισμοὺς αὐτῶν ἀποκριθεὶς εἶπεν πρὸς αὐτούς· τί διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;
23 Τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου, ἢ εἰπεῖν, ἐγεῖρε καὶ περιπάτει;
24 Ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ της γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας - εἶπε τῷ παραλελυμένῳ· σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἄρας τὸ κλινίδιόν σου πορεύου εἰς τὸν οἶκόν σου.
25 Καὶ παραχρῆμα ἀναστὰς ἐνώπιον αὐτῶν, ἄρας ἐφ' ὃ κατέκοιτο ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ δοξάζων τὸν Θεόν.
26 Καὶ ἔκστασις ἔλαβεν ἅπαντας καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν, καὶ ἐπλήσθησαν φόβου λέγοντες ὅτι εἴδομεν παράδοξα σήμερον.
27 Καὶ μετὰ ταῦτα ἐξῆθε καὶ ἐθεάσατο τελώνην ὀνόματι Λευΐν, καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον, καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἀκολούθει μοι.
28 Καὶ καταλιπὼν ἅπαντα ἀναστὰς ἠκολούθησεν αὐτῷ.
29 Καὶ ἐποίησε δοχὴν μεγάλην Λευῒς αὐτῷ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ, καὶ ἦν ὄχλος τελωνῶν πολὺς καὶ ἄλλων οἳ ἦσαν με' αὐτῶν κατακείμενοι.
30 Καὶ ἐγόγγυζον οἱ γραμματεῖς αὐτῶν καὶ οἱ Φαρισαῖοι πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ λέγονες· διατὶ μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίετε καὶ πίνετε;
31 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτούς· οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ὑγιαίνοντες ἰατροῦ, ἀλλ' οἱ κακῶς ἔχοντες·
32 οὐκ ἐλήλυθα καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν.
33 Οἱ δὲ εἶπον πρὸς αὐτόν· διατὶ οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου νηστεύουσι πυκνὰ καὶ δεήσεις ποιοῦνται, ὁμοίως καὶ οἱ τῶν Φαρισαίων, οἱ δὲ σοὶ ἐσθίουσι καὶ πίνουσιν;
34 Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· μὴ δύνασθε τοὺς υἱοὺς τοῦ νυμφῶνος, ἐν ᾦ ὁ νυμφίος μετ' αὐτῶν ἐστι, ποιῆσαι νηστεύειν;
35 Ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι, καὶ ὅταν ἀπαρθῇ ἀπ' αὐτῶν ὁ νυμφίος, τότε νηστεύσουσιν ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις.
36 Ἔλεγε δὲ καὶ παραβολὴν πρὸς αὐτοὺς ὅτι οὐδεὶς ἐπίβλημα ἱματίου καινοῦ ἐπιβάλλει ἐπὶ ἱματίου καινοῦ ἐπιβάλλει ἐπὶ ἱμάτιον παλαιόν· εἰ δὲ μῆγε, καὶ τὸ καινὸν σχίσει καὶ τῷ παλαιῷ οὐ συμφωνεῖ τὸ ἐπίβλημα τὸ ἀπὸ τοῦ καινοῦ.
37 Καὶ οὐδεὶς βάλλει οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς· εἰ δὲ μῆγε, ρήξει ὁ οἶνος ὁ νέος τοὺς ἀσκούς, καὶ αὐτὸς ἐκχυθήσεται καὶ οἱ ἀσκοὶ ἀπολοῦνται·
38 ἀλλὰ οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς καινοὺς βλητέον καὶ ἀμφότεροι συντηρούνται.
39 Καὶ οὐδεὶς πιὼν παλαιὸν εὐθέως θέλει νέον· λέγει γάρ· ὁ παλαιὸς χρηστότερός ἐστιν.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

νῶ δὲ τὰ πλήθη τὸν περιτριγύριζαν εἰς πυκνὰς μάζας καὶ τὸν ἐστρίμωχναν, διὰ νὰ ἀκούουν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, αὐτὸς ἐστέκετο πλησίον της λίμνης Γεννησαρέτ.
2 Καὶ εἶδε δύο πλοῖα ἀραγμένα καὶ ἀκίνητα ἐκεῖ κοντὰ εἰς τὴν λίμνην· οἱ ψαράδες εἶχαν βγῆ ἀπὸ αὐτὰ καὶ ἔπλυναν τὰ δίκτυα εἰς τὴν παραλίαν.
3 Καὶ ἀφοῦ ἐμπῆκε εἰς ἕνα ἀπὸ αὐτά, ποὺ ἀνῆκε εἰς τὸν Σίμωνα, τὸν παρεκάλεσε νὰ προχωρήσῃ εἰς μικρὰν ἀπόστασιν ἀπὸ τὴν ξηράν. Καὶ καθίσας ἐδίδασκε ἀπὸ τὸ πλοῖον τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ.
4 Ὁταν δὲ ἔπαυσε νὰ ὁμιλῇ, εἶπε εἰς τὸν Σίμωνα· <ξαναφέρε τὸ πλοῖον πάλιν εἰς τὰ ἀνοικτὰ της λίμνης καὶ ρίξτε τὰ δίκτυά σας γιὰ ψάρεμα>.
5 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Σίμων τοῦ εἶπε· <διδάσκαλε, ὅλην τὴν νύκτα, ποὺ εἶναι κατάλληλες οἱ ὦρες γιὰ ψάρεμα, ἐκοπιάσαμε ρίχνοντες τὰ δίκτυα καὶ δὲν ἐπιάσαμε τίποτε. Ἀλλά, θὰ ὑπακούσω εἰς τὸν λόγον σου καὶ θὰ ρίξω τὸ δίκτυ>.
6 Καὶ ἀφοῦ ἔκαμαν τοῦτο, ἔκλεισαν πολὺ πλῆθος ἰχθύων· ἤρχισε δὲ νὰ σχίζεται τὸ δίκτυον ἀπὸ τὸ πολὺ βάρος.
7 Καὶ ἐπροσκάλεσαν μὲ νεύματα τοὺς συνεταίρους των, ποὺ ἦσαν εἰς τὸ ἀλλο πλοῖον, νὰ ἔλθουν, διὰ νὰ πιάσουν μαζῆ μὲ αὐτοὺς τὰ δίκτυα μὲ τὰ ψάρια. Καὶ ἐκεῖνοι ἦλθαν καὶ ἐγέμισαν καὶ τὰ δύο πλοῖα τόσον πολύ, ὥστε ἐκινδύνευσαν νὰ βυθισθοῦν.
8 Ὅταν δὲ ὁ Σίμων εἶδε τὸ θαυμαστὸν αὐτὸ γεγονός, ἔπεσε κάτω ἐμπρὸς εἰς τὰ γόνατα τοῦ Ἰησοῦ καὶ εἶπε· <Κύριε, ἔβγα ἀπὸ τὸ πλοῖον μου, διότι ἐγὼ εἶμαι ἔνας ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς καὶ δὲν μοῦ ἀξίζει νὰ εὑρίσκομαι τόσον κοντά σου>.
9 Τὰ εἶπε δὲ αὐτά, διότι κατέλαβε αὐτὸν καὶ ὅλους ἐκείνους, ποὺ ἦσαν μαζῆ του, μεγάλη ἔκπληξις, διὰ τὸ πλῆθος τῶν ψαριῶν, ποὺ εἶχαν κλείσει εἰς τὰ δίκτυα.
10 Ἡ ἴδια δὲ ἔκπληξις κατέλαβε τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν Ἰωάννην, τὰ παιδιά τοῦ Ζεβεδαίου, ποὺ ἦσαν συνεταίροι τοῦ Σίμωνος. Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς πρὸς τὸν Σίμωνα· <μὴ φοβᾶσαι· ἀπὸ τώρα θὰ πιάνῃς μὲ τὰ δίκτυα τοῦ κηρύγματός σου ζωντανοὺς ἀνθρώπους καὶ θὰ τοὺς ὁδηγῇς εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν>.
11 Καὶ ἀφοῦ ἔφεραν πάλιν εἰς τὴν ξηρὰν τὰ πλοῖα, ἀφῆκαν ὅλα, καὶ ψάρια καὶ δίκτυα καὶ πλοῖα, καὶ ἠκολούθησαν ὡς πιστοὶ μαθηταὶ τὸν Χριστόν.
12 Συνέβη δέ, ὅταν εὑρίσκετο ὁ Ἰησοῦς εἰς μίαν ἀπὸ τὰς πόλεις καὶ ἰδοὺ ἔνας ἄνθρωπος γεμᾶτος λέπρα. Αὐτός, ὅταν εἶδε τὸν Ἰησοῦν, ἔπεσεν πρηνὴς μὲ τὸ πρόσωπον εἰς τὴν γῆν καὶ τὸν παρεκάλεσε λέγων· <Κύριε, πιστεύω ὅτι, ἐὰν θέλῃς, ἠμπορεῖς νὰ μὲ καθαρίσῃς ἀπὸ τὴν λέπραν>.
3 Καὶ ὁ Κύριος, ἀφοῦ ἄπλωσε τὸ χέρι καὶ τὸν ἤγγισε, εἶπε· <θέλω. Καθαρίσου ἀπὸ τὴν λέπραν>. Καὶ ἀμέσως ἐξηφανίσθη ἀπὸ αὐτὸν ἡ λέπρα.
14 Καὶ ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἔδωσεν ἐντολὴν νὰ μὴ εἴπῃ εἰς κανένα τίποτε· <ἀλλὰ πήγαινε, εἶπε, δεῖξε τὸν ἑαυτόν σου εἰς τὸν ἱερέα καὶ πρόσφερε τὴν θυσίαν διὰ τὴν θεραπείαν σου, ὅπως ἔχει διατάξει ὁ Μωϋσῆς, διὰ νὰ εἶναι αὐτὸ ἐπιβεβαίωσις καὶ μαρτυρία εἰς τὸν ἱερέα καὶ εἰς τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, ὅτι πράγματι ἐθεραπεύθης>.
15 Διεδίδετο δὲ καὶ ἐκυκλοφοροῦσε ἀκόμη περισότερον ἡ φήμη δι' αὐτὸν καὶ πλήθη λαοῦ ἐμαζεύοντο ἀπὸ διάφορα μέρη, διὰ νὰ ἀκούουν τὴν διδασκαλίαν του καὶ νὰ θεραπεύωνται ὑπ' αὐτοῦ ἀπὸ τὰς ἀσθενείας των.
16 Αὐτὸς δὲ ἔφευγε καὶ ἀπεσύρετο εἰς ἐρημικοὺς τόπους καὶ προσηύχετο.
17 Συνέβη δὲ μίαν ἀπὸ τὰς ἡμέρας ἐκείνας, καὶ αὐτὸς ἐδίδασκε. Καὶ ἐκάθηντο ἐκεῖ κοντὰ Φαρισαῖοι καὶ νομοδιδάσκαλοι, οἱ ὁποῖοι εἴχαν ἔλθει ἀπὸ κάθε χωρίον της Γαλιλαίας καὶ της Ἰουδαίας καὶ ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλήμ. Καὶ δύναμις Κυρίου ὑπῆρχε πάντοτε εἰς τὸν Ἰησοῦν, ὥστε νὰ θεραπεύῃ τοὺς ἀσθενεῖς.
18 Καὶ ἰδοὺ μερικοὶ ἄνδρες ἔφεραν ἐπάνω εἰς κρεββάτι κάποιον ἄνθρωπον, ποὺ ἦτο παράλυτος, καὶ προσπαθοῦσαν νὰ τὸν μπάσουν μέσα εἰς τὸ σπίτι καὶ νὰ τὸν θέσουν ἐμπρός του.
19 Ἐπειδὴ ὅμως, λόγω τοῦ συνωστισμοῦ τοῦ πλήθους, δὲν εὐρῆκαν ἀπὸ ποίαν εἴσοδον νὰ τὸν βάλουν, ἀνέβηκαν εἰς τὴν στέγην καὶ ἀπὸ τὰ κεραμίδια τὸν κατέβασαν μαζῆ μὲ τὸ μικρό του κρεββάτι εἰς τὸ μέσον της αἰθούσης, ἐμπρὸς εἰς τὸν Ἰησοῦν.
20 Καὶ ὁ Κύριος, ὅταν εἶδε τὴν πίστιν αὐτῶν, εἶπεν εἰς τὸν παραλυτικόν· <ἄνθρωπε, σοῦ συγχωροῦνται αἱ ἁμαρτίαι, αἱ ὁποῖαι εἶναι καὶ ἡ αἰτία τῆς ἀσθενείας σου>.
21 Καὶ ἤρχισαν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι νὰ σκέπτωνται μέσα των καὶ νὰ λέγουν· <ποιὸς εἶναι αὐτὸς ποῦ ἐκστομίζει τέτοιες βλασφημίες; Ποιὸς ἄλλος ἠμπορεῖ νὰ συγχωρῇ ἁμαρτίας εἰ μὴ μόνον ὁ Θεός; Πῶς αὐτὸς ἁρπάζει θεία δικαιώματα;>
22 Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀντελήφθη μὲ τὴν θείαν του παντογνωσίαν ὁλοκάθαρα τοὺς διαλογισμούς των καὶ ἀποκριθεὶς τοὺς εἶπε· <τί συλλογίζεσθε μέσα εἰς τὰς καρδίας σας;
23 Τί εἶναι εὐκολώτερον νὰ εἴπῃ κανείς, σοῦ συγχωροῦνται αἱ ἁμαρτίαι ἢ νὰ τοῦ εἴπῃ, σήκω ἐπάνω ὑγιὴς καὶ περιεπάτει; (Τοῦ πρώτου τὸ ἀποτέλεσμα δὲν φένεται, τοῦ δευτέρου φαίνεται).
24 Διὰ νὰ μάθετε λοιπὸν καὶ σεῖς, ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Μεσσίας, ἔχει ἐξουσίαν ἐδῶ εἰς τὴν γῆν νὰ συγχωρῇ ἁμαρτίας, θὰ κάμω καὶ τὴν θαυμαστὴν θεραπείαν, ἡ ὁποία, καθ' ὃ θαῦμα, θὰ ἐπικυρώνῃ τὴν ἀλήθειαν τῶν λόγων μου - εἶπε εἰς τὸν παραλυτικόν· εἰς σὲ λέγω, σήκω ὄρθιος καὶ ὑγιής, πάρε τὸ μικρὸ κρεββάτι σου καὶ πήγαινε εἰς τὸ σπίτι σου>.
25 Καὶ ἀμέσως ἐσηκώθη τελείως ὑγιὴς ἐμπρὸς εἰς τὰ μάτια των, ἐπῆρε τὸ κρεββάτι, ἐπάνω εἰς τὸ ὁποῖον ἦτο ἕως τότε κατάκοιτος καὶ ἔφυγε διὰ τὸ σπίτι του δοξάζων τὸν Θεόν.
26 Καὶ κατέλαβεν ὅλους μεγάλην ἔκπληξις καὶ βαθὺς θαυμασμὸς καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεόν, καὶ ἐκυριεύθησαν ἀπὸ φόβον λέγοντες ὅτι· <παράδοξα καὶ πρωτοφανῆ γεγονότα εἴδομεν σήμερον>.
27 Καὶ ἔπειτα ἀπὸ αὐτὰ ἐβγῆκεν ἀπὸ τὸ σπίτι ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶδε τὸν τελώνην Λευῒν νὰ κάθεται εἰς τὸ γραφεῖον εἰσπράξεως φόρων, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· <ἠκολούθησέ μὲ ὡς πιστὸς καὶ παντοτεινὸς μαθητής μου>.
28 Καὶ ἐκεῖνος ἀφῆκε ὅλα, ἐσηκώθηκε ἀμέσως καὶ τὸν ἠκολούθησε.
29 Καὶ ἔκαμε τότε ὁ Λευῒς μεγάλην ὑποδοχὴν εἰς τὸ σπίτι του πρὸς χάριν τοῦ Ἰησοῦ. Καὶ πλῆθος πολὺ ἀπὸ τελώνας καὶ ἄλλους, οἱ ὁποῖοι εἶχαν παρακαθήσει μαζῆ των εἰς τὸ φάγητον.
30 Καὶ ἐγόγγυζον εἰς τοὺς μαθητὰς τοῦ Χριστοῦ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι λέγοντες· <διατὶ τρώγετε καὶ πίνετε μὲ τοὺς τελώνας καὶ ἁμαρτωλούς;>
31 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς τοὺς εἶπε· <δὲν ἔχουν ἀνάγκην ἀπὸ ἰατρὸν οἱ ὑγιεῖς, ἀλλὰ οἱ πάσχοντες ἀπὸ ἀσθενείας.
32 Δὲν ἔχω ἔλθει νὰ καλέσω δικαίους ἢ ἐκείνους ποὺ θεωροῦν τὸν ἑαυτόν των δίκαιον, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν>.
33 Τότε ἐκεῖνοι ἀπηύθηναν ἄλλην ἐρώτησιν εἰς αὐτόν· <διατὶ οἱ μαθηταὶ τοῦ Ἰωάννου νηστεύουν συχνὰ καὶ προσεύχονται, ὅπως ἐπίσης καὶ οἱ μαθηταὶ τῶν Φαρισαίων, οἱ δὲ ἰδικοί σου μαθηταὶ καὶ τρώγουν καὶ πίνουν;>
34 Αὐτὸς δὲ τοὺς εἶπε· <μήπως ἠμπορεῖτε νὰ ἐπιβάλετε νηστείαν εἰς τοὺς φίλους τοῦ νυμφίου, τοὺς προσκεκλημένους εἰς τὸν γάμον, καθ' ὅν χρόνον ὁ νυμφίος εἶναι μαζῆ των; (Εἰς τὴν χαρὰν δὲν νηστεύουν οἱ ἄνθρωποι. Ἐφ' ὅσον δὲ ἐγὼ ὁ νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας εἶμαι τώρα μαζῆ μὲ τοὺς μαθητάς μου δὲν εἶναι νοητὸν νὰ πενθοῦν καὶ νὰ νηστεύουν).
35 Θὰ ἔλθουν ὅμως ἡμέραι, ὅταν θὰ ἀποσπάσουν βιαίως ἐκ μέσου αὐτῶν τὸν νυμφίον καὶ τότε κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας θὰ νηστεύσουν καὶ θὰ πενθήσουν>. (Ἐννοοῦσε τὴν σταύρωσίν του, ἡ ὁποία θὰ ἐγέμιζε ἀπὸ βαρὺ πένθος καὶ ἰσχυρὰν θλῖψιν τοὺς μαθητὰς ὅπως καὶ τὰς ἄλλας θλίψεις, τὰς ὁποίας κατόπιν θὰ ἐδοκίμαζαν αὐτοί).
36 Ἔλεγε δὲ πρὸς αὐτοὺς καὶ μίαν παραβολήν, ὅτι <κανεὶς δὲν βάζει μπάλωμα καινούργιο εἰς ροῦχο παλαιόν, ἐὰν ὅμως καὶ κάμῃ κάτι τέτοιο καὶ τὸ καινούργιο ὕφασμα θὰ τὸ σχίσῃ ἀνωφελῶς, διὰ νὰ βγάλῃ τὸ μπάλωμα, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸ παλαιὸν ἔνδυμα δὲν θὰ ταιριάζῃ τὸ καινούργιο μπάλωμα.
37 Καὶ κανένας δὲν βάζει μοῦστον εἰς παλαιοὺς ἀσκούς. Ἐὰν ὅμως καὶ τὸ κάμῃ, τότε ὁ μοῦστος ἐπάνω εἰς τὴν βράσιν του θὰ σπάσῃ τοὺς ἀσκούς, ὁπότε καὶ αὐτὸς θὰ χυθῇ καὶ οἱ ἀσκοὶ θὰ χαθοῦν.
38 Ἀλλὰ πρέπει νὰ βάζουν τὸν νέον οἶνον εἰς νέους ἀσκούς. (Οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ μαθηταί των εἶναι τὰ φθαρμένα ἐνδύματα, εἶναι οἱ παλαιοὶ ἀσκοῖ, ἔχουν παλαιὰν νοοτροπίαν καὶ ἀπηρχαιωμένους τρόπους λατρείας καὶ ζωῆς καὶ δὲν ἠμποροῦν νὰ δεχθοῦν τὴν νέαν διδασκαλίαν. Οἱ μαθηταί μου, ἁγνοί, νέοι ἄνθρωποι, θὰ τὴν δεχθοῦν εὐχαρίστως).
39 Καὶ κανείς, ἀφοῦ πίῃ παλαιὸν οἶνον, δὲν θέλει ἀμέσως τὸν νέον. Διότι λέγει· ὁ παλαιὸς εἶναι καλύτερος. (Ἔτσι καὶ οἱ συνιθισμένοι εἰς τοὺς ἀπηρχαιωμένους τύπους τοῦ παλαιοῦ Νόμου, δὲν ἠμποροῦν νὰ εὐχαριστηθοῦν εἰς τὸ νέον πνεῦμα τῆς ἰδικῆς μου διδασκαλίας)>.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

νῷ δὲ τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ τὸν ἐπίεζαν καὶ τὸν ἐστρίμωναν διὰ νὰ ἀκούουν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, συνέβη νὰ στέκεται αὐτὸς πλησίον τῆς λίμνης Γεννησαρέτ.
2 Καὶ εἶδε δύο μικρὰ πλοῖα ἀραγμένα πλησίον τῆς λίμνης· οἱ ψαράδες δὲ εἶχαν βγῆ ἀπ’ αὐτὰ εἰς τὴν παραλίαν καὶ ἐπλεναν τὰ δίκτυα.
3 Ἀφοῦ δὲ ἐμβῆκεν εἰς ἐν ἀπὸ τὰ πλοῖα αὐτά, τὸ ὁποῖον ἦτο τοῦ Σίμωνος, παρεκάλεσεν αὐτὸν νὰ τὸ προχωρήσῃ ὀλίγον καὶ εἰς μικρὰν ἀπόστασιν ἀπὸ τὴν ξηράν. Καὶ ἀφοῦ ἐκάθισεν ἐδίδασκεν ἀπὸ μέσα ἀπὸ τὸ πλοῖον τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ, ποὺ εὑρίσκοντο εἰς τὴν παραλίαν.
4 Ὅταν δὲ ἔπαυσε νὰ ὁμιλῇ, εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα· Φέρε πάλιν τὸ πλοῖον εἰς τὰ βαθειὰ νερὰ τῆς λίμνης καὶ ρίψατε τὰ δίκτυά σας διὰ νὰ πιάσετε ψάρια.
5 Καὶ ὁ Σίμων ἀπεκρίθη καὶ τοῦ εἶπε· Διδάσκαλε, ὅλην τὴν νύκτα ἐκοπιάσαμεν ρίπτοντες τὰ δίκτυα καὶ δὲν ἐπιάσαμεν τίποτε. Ἀλλ’ ἀφοῦ τὸ διατάσσεις, μὲ τελείαν πεποίθησιν καὶ ὑπακοὴν εἰς τὸν λόγον σου θὰ ρίψω τὸ δίκτυον.
6 Καὶ ἀφοῦ ἔκαμαν αὐτό, ἔκλεισαν μέσα εἰς τὸ δίκτυον πλῆθος πολὺ ψάρια. Καὶ ἤρχισε νὰ σπάζῃ τὸ δίκτυόν τους, ἐπειδὴ δὲν άντεῖχεν εἰς τὸ βάρος τοῦ πλήθους τῶν ψαριῶν.
7 Καὶ προσεκάλεσαν μὲ νεύματα τοὺς συνεταίρους των, ποὺ ἦσαν εἰς τὸ ἄλλο πλοῖον, νὰ ἔλθουν καὶ νὰ πιάσουν μαζὶ μὲ αὐτοὺς τὰ δίκτυα καὶ νὰ τοὺς βοηθήσουν διὰ νὰ τὰ σύρουν ἐπάνω. Καὶ ἦλθον καὶ ἐγέμισαν καὶ τὰ δύο πλοῖα τόσον πολύ, ὥστε ἀπὸ τὸ βάρος τῶν ψαριῶν ἐκινδύνευαν ταῦτα νὰ βυθισθοῦν.
8 Ὅταν δὲ εἶδεν ὁ Σίμων Πέτρος τὸ πρωτοφανὲς αὐτὸ καὶ ἀνέλπιστον πλῆθος τῶν ψαριῶν, ἔπεσε κάτω εἰς τὰ γόνατα τοῦ Ἰησοῦ καὶ εἶπεν· Ἔβγα ἀπὸ τὸ πλοῖον μου καὶ φύγε ἀπὸ ἐμέ, Κύριε, διότι εἶμαι ἄνθρωπος ἁμαρτωλός, καὶ δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ σὲ ἔχω εἰς τὸ πλοῖον μου.
9 Καὶ εἶπε τοὺς λόγους αὐτοὺς ὁ Πέτρος, διότι μεγάλη ἔκπληξις κατέλαβε καὶ αὐτὸν καὶ ὅλους ἐκείνους ποὺ ἦσαν μαζί του, διὰ τὴν πρωτοφανῆ σύλληψιν τῶν ψαριῶν, τὰ ὁποῖα εἶχαν πιάσει, καὶ ἡ ὁποία μόνον ἀπὸ παρέμβασιν τῆς θείας δυνάμεως ἠδύνατο νὰ ἐξηγηθῇ.
10 Ὁμοίως δὲ κατέλαβεν ἔκπληξις καὶ τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν Ἰωάννην τοὺς υἱοὺς τοῦ Ζεβεδαίου, οἱ ὁποῖοι ἦσαν συνεταῖροι τοῦ Σίμωνος. Καὶ εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα ὁ Ἰησοῦς· Μὴ φοβεῖσαι· ἀπὸ τώρα, ποὺ σὲ καλῶ νὰ γίνῃς ἀπόστολός μου, θὰ ἑξακολουθῇς νὰ πιάνῃς ζωντανοὺς ὄχι ψάρια, ἀλλὰ ἀνθρώπους, τοὺς ὁποίους διὰ τοῦ κηρύγματός σου θὰ ὁδηγῇς εἰς τὴν σωτηρίαν.
11 Καὶ ἀφοῦ ἐπανέφεραν τὰ πλοῖα εἰς τὴν ξηράν, ἀφῆκαν τὰ πάντα, καὶ ψάρια δηλαδὴ καὶ δίκτυα καὶ πλοῖα, καὶ τὸν ἠκολούθησαν.
12 Συνέβη δέ, ἐνῷ ἦτο ὁ Ἰησοῦς εἰς μίαν ἀπὸ τὰς πόλεις, καὶ ἰδοὺ ἕνας ἄνθρωπος γεμᾶτος ἀπὸ ἐξανθήματα λέπρας. Καὶ ὅταν εἶδε τὸν Ἰησοῦν, ἔπεσε χάμω μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς καὶ τὸν παρεκάλεσε λέγων· Κύριε, ἐὰν θέλῃς, ἔχεις τὴν δύναμιν νὰ μὲ καθαρίσῃς ἀπὸ τὰς πληγὰς τοῦ ἀκαθάρτου νοσήματός μου.
13 Καὶ ἀφοῦ ἑξάπλωσε τὴν χεῖρα του ὁ Ἰησοῦς, τὸν ἤγγισε καὶ εἶπε· θέλω νὰ καθαρισθῇς καὶ καθαρίσου. Καὶ ἀμέσως ἡ λέπρα ἔφυγεν ἀπὸ ἐπάνω του.
14 Καὶ ὁ Ἰησοῦς παρήγγειλεν εἰς αὐτὸν νὰ μὴ εἴπῃ εἰς κανένα τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας. Ἀλλὰ πήγαινε, τοῦ εἶπε, καὶ δεῖξε τὸν ἑαυτόν σου εἰς τὸν ἱερέα καὶ πρόσφερε διὰ τὸν καθαρισμόν σου θυσίαν, καθὼς διέταξεν ὁ Μωϋσῆς, διὰ νὰ χρησιμεύσῃ ἡ ἐξέτασίς σου ἀπὸ τὸν ἱερέα καὶ ἡ προσφορὰ τῆς θυσίας ὡς μαρτυρία καὶ ἀπόδειξις εἰς τοὺς ἱερεῖς καὶ τὸν λαόν, ὅτι καὶ σὺ πράγματι ἐθεραπεύθης καὶ ἐγὼ δὲν ἦλθον νὰ καταλύσω τὸν νόμον.
15 Διεδίδετο δὲ περισσότερον τώρα μετὰ τὸ θαῦμα τοῦτο ἡ φήμη του καὶ ἐμαζεύοντο πλήθη λαοῦ πολλά, διὰ νὰ ἀκούουν τὴν διδασκαλίαν του καὶ διὰ νὰ θεραπεύωνται ὑπ’ αὐτοῦ ἀπὸ τὰς ἀσθενείας των.
16 Αὐτὸς ὅμως ἀντιθέτως ἀπεσύρετο συνεχῶς εἰς τὰς ἐρήμους καὶ προσηύχετο.
17 Καὶ συνέβη κατὰ μίαν ἀπὸ τὰς ἡμέρας ἐκείνας, καὶ αὐτὸς ἐδίδασκε. Καὶ ἐκάθηντο ἐκεῖ Φαρισαῖοι καὶ νομοδιδάσκαλοι, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἔλθει ἀπὸ κάθε χωρίον τῆς Γαλιλαίας καὶ τῆς Ἰουδαίας καὶ ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλήμ. Καὶ εἰς τὸν Ἰησοῦν ὑπῆρχε πάντοτε καὶ ἐνήργει διαρκῶς δύναμις Κυρίου, διὰ νὰ θεραπεύῃ θαυματουργικῶς τὰ πλήθη τῶν ἀρρώστων.
18 Καὶ ἰδοὺ μερικοὶ ἄνδρες ἔφεραν ἐπάνω εἰς κρεββάτι κάποιον ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος ἦτο παραλυμένος, καὶ ἐζήτουν νὰ ἐμβάσουν αὐτὸν μέσα εἰς τὸ σπίτι καὶ νὰ τὸν βάλουν ἐμπρός του.
19 Καὶ ἐπειδὴ λόγῳ τῆς κοσμοπλημμύρας δὲν εὗρον ἀπὸ ποίαν εἴσοδον νὰ τὸν ἐμβάσουν μέσα, ἀνέβησαν εἰς τὸ ἠλιακωτὸν τοῦ σπιτιοῦ καὶ μέσα ἀπὸ τὰ κεραμίδια, ἀφοῦ ἔβγαλαν μερικά, κατέβασαν αὐτὸν μαζὶ μὲ τὸ μικρὸν κρεββάτι του εἰς τὸ μέσον, ἐμπρὸς εἰς τὸν Ἰησοῦν.
20 Καὶ ὅταν εἶδεν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν καὶ αὐτοῦ καὶ ἐκείνων ποὺ τὸν ἔφεραν, εἶπεν εἰς αὐτόν· Βασανισμένε ἄνθρωπε, φοβεῖσαι, πῶς θὰ διατεθῶ ἔναντι τῆς ἁμαρτωλῆς σου καταστάσεως, διὰ τὴν ὁποίαν σὲ ἔρριψε τὴν στιγμὴν αὐτὴν εἰς ἀνησυχίαν ἡ συνείδησίς σου. Βεβαιώθητι, λοιπόν, ὅτι ἔχουν συγχωρηθῆ αἱ ἁμαρτίαι σου.
21 Καὶ ἤρχισαν νὰ σκέπτωνται μέσα των οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι, καὶ νὰ λέγουν· Ποῖος εἶναι αὐτός, ποὺ τολμᾷ νὰ λέγῃ βλασφημίας; Ποῖος ἄλλος ἔχει δύναμιν καὶ ἐξουσίαν νὰ συγχωρῇ ἁμαρτίας παρὰ μόνον ὁ Θεός; Πῶς λοιπὸν σφετερίζεται οὗτος ἀσεβῶς τὴν ἐξουσίαν αὐτὴν τοῦ Θεοῦ;
22 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως διὰ τῆς ὑπερφυσικῆς του γνώσεως ἀντελήφθη ἐπακριβῶς καὶ ἐξ ὀλοκλήρου τοὺς ἀποκρύφους διαλογισμούς των καὶ ἀποκριθεὶς τοὺς εἶπε· Τί συλλογίζεσθε μέσα εἰς τὰς καρδίας σας; Ἠξεύρω, τί σκέπτεσθε καὶ ἀπαντῶ εἰς τὰς σκέψεις σας αὐτάς.
23 Τί εἶναι εὐκολώτερον ἀπὸ τὰ δύο, νὰ εἴπῃ κανεὶς εἰς τὸν ἄνθρωπον αὐτόν, σοῦ εἶναι συγχωρημέναι αἱ ἁμαρτίαι σου, ἢ νὰ τοῦ εἴπῃ, σήκω ὄρθιος καὶ περιπάτει; Σεῖς θεωρεῖτε δυσκολώτερον τὴν θεραπείαν τοῦ ἀσθενοῦς.
24 Διὰ νὰ μάθετε λοιπόν, ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Μεσσίας, ὁ τέλειος ἐκπρόσωπος τῆς ἀνθρωπότητος, ποὺ θὰ ἔλθῃ κατὰ τὴν συντέλειαν ἐπὶ νεφελῶν, διὰ νὰ κρίνῃ τὸν κόσμον, ἔχει ἐξουσίαν ἐπὶ τῆς γῆς νὰ συγχωρῇ ἁμαρτίας, εἶπεν εἰς τὸν παραλυμένον· Εἰς σὲ ὁμιλῶ· σήκω ὄρθιος καὶ πάρε τὸ κρεββατάκι σου καὶ πήγαινε εἰς τὸ σπίτι σου.
25 Καὶ ἀμέσως ἀφοῦ ἐσηκώθη ἐμπρός των, ἐπῆρε τὸ κρεββάτι, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἦτο ἑξαπλωμένος, καὶ ἐπῆγεν εἰς τὸ σπίτι του δοξάζων τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος τοῦ ἔδωκε τὴν ὑγείαν του.
26 Καὶ κατέλαβεν ὅλους βαθὺς θαυμασμὸς καὶ ἐδόξαζαν τὸν Θεόν, ποὺ τοὺς ἐχάρισεν ἕνα τέτοιον θαυματουργόν. Καὶ ἐκυριεύθησαν ἀπὸ φόβον διὰ τὴν παρουσίαν μιᾶς τόσον ὑπερφυσικῆς δυνάμεως καὶ ἔλεγαν, ὅτι εἴδαμεν σήμερον πράγματα παράδοξα καὶ πρωτοφανῆ.
27 Καὶ ὕστερον ἀπὸ αὐτὰ ἐβγῆκεν ἀπὸ τὸ σπίτι, ποὺ ἐθεράπευσε τὸν παραλυτικόν, καὶ εἰς τὸν δρόμον παρετήρησε μὲ ἰδιαίτερον ἐνδιαφέρον καὶ προσοχὴν κάποιον τελώνην, ποὺ ἐλέγετο Λευΐς, νὰ κάθεται εἰς τὴν τράπεζαν τῆς εἰσπράξεως τῶν φόρων καὶ τοῦ εἶπεν· Ἀκολούθει με ὡς μόνιμος καὶ ἰσόβιος μαθητής μου.
28 Καὶ ἐκεῖνος, ἀφοῦ ἀφῆκε τὰ πάντα, ἐσηκώθη καὶ τὸν ἠκολούθησε.
29 Καὶ ἔκαμεν εἰς τὸ σπίτι του μεγάλην ὑποδοχὴν ὁ Λευῒς εἰς τὸν Ἰησοῦν. Καὶ ἦτο πλῆθος πολὺ ἀπὸ τελώνας καὶ ἄλλους, οἱ ὁποῖοι ἦσαν μαζί των ἑξαπλωμένοι εἰς τὴν τράπεζαν τοῦ φαγητοῦ καὶ συνέτρωγον.
30 Καὶ ἐμουρμούριζαν ἐναντίον του οἱ γραμματεῖς των καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἀπευθυνόμενοι πρὸς τοὺς μαθητάς του καὶ λέγοντες· Διατὶ τρώγετε καὶ πίνετε μὲ τοὺς τελώνας καὶ ἁμαρτωλοὺς καὶ ἔρχεσθε οὕτω εἰς στενὴν καὶ φιλικὴν σχέσιν μὲ αὐτούς;
31 Καὶ ὁ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη καὶ τοὺς εἶπε· Δὲν ἔχουν ἀνάγκην ἰατροῦ οἱ ὑγιεῖς, ἀλλ’ ὅσοι ἔχουν ἄσχημα εἰς τὴν ὑγείαν των.
32 Δὲν ἔχω ἔλθει εἰς τὸν κόσμον διὰ νὰ καλέσω ἐκείνους, ποὺ θεωροῦν τοὺς ἑαυτούς των δικαίους, ἀλλὰ τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἦλθα νὰ καλέσω εἰς μετάνοιαν.
33 Αὐτοὶ δέ, ἀφοῦ μὲ τὴν ἀπάντησιν αὐτὴν ἀπεστομώθησαν, ἔστρεψαν τὴν συζήτησιν εἰς ἄλλο ζήτημα καὶ τοῦ εἶπαν· Διατὶ οἱ μαθηταὶ τοῦ Ἰωάννου νηστεύουν συχνὰ καὶ κάνουν προσευχάς, καὶ οἱ μαθηταὶ τῶν Φαρισαίων κάνουν τὸ ἴδιο, οἱ δικοί σου δὲ μαθηταὶ τρώγουν καὶ πίνουν;
34 Αὐτὸς δὲ τοὺς εἶπε· Μήπως ἠμπορεῖτε εἰς τοὺς προσκαλεσμένους εἰς γάμον φίλους τοῦ γαμβροῦ, ἐφ’ ὅσον χρόνον ὁ γαμβρὸς εἶναι μαζί των καὶ ἐορτάζουν τὴν χαρὰν τοῦ γάμου του, νὰ τοὺς ἐπιβάλετε νὰ νηστεύουν; Ἔτσι καὶ οἱ μαθηταί μου. Ἐφ’ ὅσον ἐγὼ ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας εἶμαι μαζί των, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ πενθοῦν καὶ νὰ νηστεύουν.
35 Θὰ ἔλθουν ὅμως ἡμέραι καὶ τότε, ὅταν θὰ πάρουν ἀπὸ αὐτοὺς τὸν Νυμφίον, θὰ νηστεύσουν καὶ θὰ πενθήσουν καὶ θὰ κακοπαθήσουν κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας.
36 Τοὺς ἔλεγε δὲ καὶ ἓν ἀλληγορικὸν παράδειγμα, διὰ νὰ τοὺς ἐξηγήσῃ μὲ αὐτὸ καὶ νὰ τοὺς παραστήσῃ ζωηρότερον τὴν ἀλήθειαν αὐτήν. Τοὺς ἔλεγε δηλαδή, ὅτι κανεὶς δὲν βάζει εἰς παλαιὸν ροῦχον ἐμβάλωμα ἀπὸ ροῦχον καινούργιον· εἰ δ’ ἄλλως καὶ τὸ καινούργιον ροῦχον θὰ τὸ σχίσῃ ἀνωφελῶς καὶ θὰ τὸ ἀχρηστεύσῃ, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸ παλαιὸν ροῦχον δὲν ταιριάζει τὸ ἐμβάλωμα, ποὺ ἐκόπη ἀπὸ τὸ καινούργιον ὕφασμα. Ἔτσι καὶ ἡ νέα μου διδασκαλία δὲν εἶναι ὠφέλιμον νὰ προσκολληθῇ εἰς ἐξωτερικοὺς τύπους, ποὺ ἐπάληωσαν. Διότι καὶ αὐτὴ θὰ ἀχρηστευθῇ, ἀλλὰ καὶ ἀταίριαστον μίγμα θὰ προέλθῃ.
37 Καὶ κανένας δὲν βάζει μοῦστον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς, ποὺ δὲν ἀντέχουν εἰς τὴν βράσιν τοῦ μούστου. Ἐὰν ὅμως γελασθῇ καὶ κάμῃ κάτι τέτοιο, τότε ὁ μοῦστος θὰ σπάσῃ τοὺς ἀσκούς, καὶ ἔτσι καὶ αὐτὸς θὰ χυθῇ ἔξω καὶ οἱ ἀσκοῖ θὰ χαθοῦν.
38 Ἀλλὰ πρέπει νὰ βάζουν τὸν μοῦστον εἰς ἀσκοὺς καινούργιους καὶ τότε καὶ ὁ μοῦστος καὶ οἱ ἀσκοὶ διατηροῦνται. Ἔτσι καὶ τώρα οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ μαθηταί των εἶναι ἀσκοὶ παλαιοί, ποὺ δὲν ἠμποροῦν νὰ βαστάσουν τὴν νέαν διδασκαλίαν μου, τὴν ὁποίαν θὰ παραλάβουν οἱ μαθηταί μου, ποὺ ὁμοιάζουν μὲ νέους ἀσκούς.
39 Καὶ ὅταν κανεὶς πίῃ παλαιὸν οἶνον, δὲν θέλει ἀμέσως νὰ πίῃ νέον. Διότι λέγει· ὁ παλαιὸς οἶνος εἶναι καλύτερος. Ἔτσι καὶ ὁ συνηθισμένος εἰς τὴν παλαιότητα τοῦ νόμου δὲν ἀρέσκεται εἰς τὸ νέον πνεῦμα καὶ εἰς τὴν νέαν λατρείαν τοῦ εὐαγγελίου, διότι νομίζει, ὅτι αἱ τελεταὶ τῆς παλαιᾶς λατρείας εἶναι καλύτεροι. Βαθμηδὸν καὶ κατ’ ὀλίγον θὰ συνηθίσῃ οὗτος τὸ νέον πνεῦμα τοῦ εὐαγγελίου.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
γένετο δὲ ἐν τῷ τὸν ὄχλον ἐπικεῖσθαι αὐτῷ τοῦ ἀκούειν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτὸς ἦν ἑστὼς παρὰ τὴν λίμνην Γεννησαρέτ,	νῶ δὲ τὰ πλήθη τὸν περιτριγύριζαν εἰς πυκνὰς μάζας καὶ τὸν ἐστρίμωχναν, διὰ νὰ ἀκούουν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, αὐτὸς ἐστέκετο πλησίον της λίμνης Γεννησαρέτ.	νῷ δὲ τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ τὸν ἐπίεζαν καὶ τὸν ἐστρίμωναν διὰ νὰ ἀκούουν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, συνέβη νὰ στέκεται αὐτὸς πλησίον τῆς λίμνης Γεννησαρέτ.
2 καὶ εἶδε δύο πλοῖα ἑστῶτα παρὰ τὴν λίμνην· οἱ δὲ ἁλιεῖς ἀποβάντες ἀπ' αὐτῶν ἀπέπλυναν τὰ δίκτυα.	2 Καὶ εἶδε δύο πλοῖα ἀραγμένα καὶ ἀκίνητα ἐκεῖ κοντὰ εἰς τὴν λίμνην· οἱ ψαράδες εἶχαν βγῆ ἀπὸ αὐτὰ καὶ ἔπλυναν τὰ δίκτυα εἰς τὴν παραλίαν.	2 Καὶ εἶδε δύο μικρὰ πλοῖα ἀραγμένα πλησίον τῆς λίμνης· οἱ ψαράδες δὲ εἶχαν βγῆ ἀπ’ αὐτὰ εἰς τὴν παραλίαν καὶ ἐπλεναν τὰ δίκτυα.
3 Ἐμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων, ὃ ἦν τοῦ Σίμωνος, ἠρώτησεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον· καὶ καθίσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους.	3 Καὶ ἀφοῦ ἐμπῆκε εἰς ἕνα ἀπὸ αὐτά, ποὺ ἀνῆκε εἰς τὸν Σίμωνα, τὸν παρεκάλεσε νὰ προχωρήσῃ εἰς μικρὰν ἀπόστασιν ἀπὸ τὴν ξηράν. Καὶ καθίσας ἐδίδασκε ἀπὸ τὸ πλοῖον τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ.	3 Ἀφοῦ δὲ ἐμβῆκεν εἰς ἐν ἀπὸ τὰ πλοῖα αὐτά, τὸ ὁποῖον ἦτο τοῦ Σίμωνος, παρεκάλεσεν αὐτὸν νὰ τὸ προχωρήσῃ ὀλίγον καὶ εἰς μικρὰν ἀπόστασιν ἀπὸ τὴν ξηράν. Καὶ ἀφοῦ ἐκάθισεν ἐδίδασκεν ἀπὸ μέσα ἀπὸ τὸ πλοῖον τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ, ποὺ εὑρίσκοντο εἰς τὴν παραλίαν.
4 Ὡς δὲ ἐπαύσατο λαλῶν, εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα· ἐπανάγαγε εἰς τὸ βάθος καὶ χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν.	4 Ὁταν δὲ ἔπαυσε νὰ ὁμιλῇ, εἶπε εἰς τὸν Σίμωνα· <ξαναφέρε τὸ πλοῖον πάλιν εἰς τὰ ἀνοικτὰ της λίμνης καὶ ρίξτε τὰ δίκτυά σας γιὰ ψάρεμα>.	4 Ὅταν δὲ ἔπαυσε νὰ ὁμιλῇ, εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα· Φέρε πάλιν τὸ πλοῖον εἰς τὰ βαθειὰ νερὰ τῆς λίμνης καὶ ρίψατε τὰ δίκτυά σας διὰ νὰ πιάσετε ψάρια.
5 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Σίμων εἶπεν αὐτῷ· ἐπιστάτα, δι' ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον.	5 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Σίμων τοῦ εἶπε· <διδάσκαλε, ὅλην τὴν νύκτα, ποὺ εἶναι κατάλληλες οἱ ὦρες γιὰ ψάρεμα, ἐκοπιάσαμε ρίχνοντες τὰ δίκτυα καὶ δὲν ἐπιάσαμε τίποτε. Ἀλλά, θὰ ὑπακούσω εἰς τὸν λόγον σου καὶ θὰ ρίξω τὸ δίκτυ>.	5 Καὶ ὁ Σίμων ἀπεκρίθη καὶ τοῦ εἶπε· Διδάσκαλε, ὅλην τὴν νύκτα ἐκοπιάσαμεν ρίπτοντες τὰ δίκτυα καὶ δὲν ἐπιάσαμεν τίποτε. Ἀλλ’ ἀφοῦ τὸ διατάσσεις, μὲ τελείαν πεποίθησιν καὶ ὑπακοὴν εἰς τὸν λόγον σου θὰ ρίψω τὸ δίκτυον.
6 Καὶ τοῦτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ· διερρήγνυτο δὲ τὸ δίκτυον αὐτῶν.	6 Καὶ ἀφοῦ ἔκαμαν τοῦτο, ἔκλεισαν πολὺ πλῆθος ἰχθύων· ἤρχισε δὲ νὰ σχίζεται τὸ δίκτυον ἀπὸ τὸ πολὺ βάρος.	6 Καὶ ἀφοῦ ἔκαμαν αὐτό, ἔκλεισαν μέσα εἰς τὸ δίκτυον πλῆθος πολὺ ψάρια. Καὶ ἤρχισε νὰ σπάζῃ τὸ δίκτυόν τους, ἐπειδὴ δὲν άντεῖχεν εἰς τὸ βάρος τοῦ πλήθους τῶν ψαριῶν.
7 Καὶ κατένευσαν τοῖς μετόχοις τοῖς ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ τοῦ ἐλθόντας συλλαβέσθαι αὐτοῖς· καὶ ἦλθον καὶ ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά.	7 Καὶ ἐπροσκάλεσαν μὲ νεύματα τοὺς συνεταίρους των, ποὺ ἦσαν εἰς τὸ ἀλλο πλοῖον, νὰ ἔλθουν, διὰ νὰ πιάσουν μαζῆ μὲ αὐτοὺς τὰ δίκτυα μὲ τὰ ψάρια. Καὶ ἐκεῖνοι ἦλθαν καὶ ἐγέμισαν καὶ τὰ δύο πλοῖα τόσον πολύ, ὥστε ἐκινδύνευσαν νὰ βυθισθοῦν.	7 Καὶ προσεκάλεσαν μὲ νεύματα τοὺς συνεταίρους των, ποὺ ἦσαν εἰς τὸ ἄλλο πλοῖον, νὰ ἔλθουν καὶ νὰ πιάσουν μαζὶ μὲ αὐτοὺς τὰ δίκτυα καὶ νὰ τοὺς βοηθήσουν διὰ νὰ τὰ σύρουν ἐπάνω. Καὶ ἦλθον καὶ ἐγέμισαν καὶ τὰ δύο πλοῖα τόσον πολύ, ὥστε ἀπὸ τὸ βάρος τῶν ψαριῶν ἐκινδύνευαν ταῦτα νὰ βυθισθοῦν.
8 Ἰδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοῖς γόνασιν Ἰησοῦ λέγων· ἔξελθε ἀπ' ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλὸς εἰμι, Κύριε·	8 Ὅταν δὲ ὁ Σίμων εἶδε τὸ θαυμαστὸν αὐτὸ γεγονός, ἔπεσε κάτω ἐμπρὸς εἰς τὰ γόνατα τοῦ Ἰησοῦ καὶ εἶπε· <Κύριε, ἔβγα ἀπὸ τὸ πλοῖον μου, διότι ἐγὼ εἶμαι ἔνας ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς καὶ δὲν μοῦ ἀξίζει νὰ εὑρίσκομαι τόσον κοντά σου>.	8 Ὅταν δὲ εἶδεν ὁ Σίμων Πέτρος τὸ πρωτοφανὲς αὐτὸ καὶ ἀνέλπιστον πλῆθος τῶν ψαριῶν, ἔπεσε κάτω εἰς τὰ γόνατα τοῦ Ἰησοῦ καὶ εἶπεν· Ἔβγα ἀπὸ τὸ πλοῖον μου καὶ φύγε ἀπὸ ἐμέ, Κύριε, διότι εἶμαι ἄνθρωπος ἁμαρτωλός, καὶ δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ σὲ ἔχω εἰς τὸ πλοῖον μου.
9 Θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντες τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ᾗ συνέλαβον,	9 Τὰ εἶπε δὲ αὐτά, διότι κατέλαβε αὐτὸν καὶ ὅλους ἐκείνους, ποὺ ἦσαν μαζῆ του, μεγάλη ἔκπληξις, διὰ τὸ πλῆθος τῶν ψαριῶν, ποὺ εἶχαν κλείσει εἰς τὰ δίκτυα.	9 Καὶ εἶπε τοὺς λόγους αὐτοὺς ὁ Πέτρος, διότι μεγάλη ἔκπληξις κατέλαβε καὶ αὐτὸν καὶ ὅλους ἐκείνους ποὺ ἦσαν μαζί του, διὰ τὴν πρωτοφανῆ σύλληψιν τῶν ψαριῶν, τὰ ὁποῖα εἶχαν πιάσει, καὶ ἡ ὁποία μόνον ἀπὸ παρέμβασιν τῆς θείας δυνάμεως ἠδύνατο νὰ ἐξηγηθῇ.
10 ὁμοίως δὲ καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην, υἱοὺς Ζεβεδαίου, οἳ ἦσαν κοινωνοῖ τῷ Σίμωνι. Καὶ εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα ὁ Ἰησοῦς· μὴ φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν.	10 Ἡ ἴδια δὲ ἔκπληξις κατέλαβε τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν Ἰωάννην, τὰ παιδιά τοῦ Ζεβεδαίου, ποὺ ἦσαν συνεταίροι τοῦ Σίμωνος. Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς πρὸς τὸν Σίμωνα· <μὴ φοβᾶσαι· ἀπὸ τώρα θὰ πιάνῃς μὲ τὰ δίκτυα τοῦ κηρύγματός σου ζωντανοὺς ἀνθρώπους καὶ θὰ τοὺς ὁδηγῇς εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν>.	10 Ὁμοίως δὲ κατέλαβεν ἔκπληξις καὶ τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν Ἰωάννην τοὺς υἱοὺς τοῦ Ζεβεδαίου, οἱ ὁποῖοι ἦσαν συνεταῖροι τοῦ Σίμωνος. Καὶ εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα ὁ Ἰησοῦς· Μὴ φοβεῖσαι· ἀπὸ τώρα, ποὺ σὲ καλῶ νὰ γίνῃς ἀπόστολός μου, θὰ ἑξακολουθῇς νὰ πιάνῃς ζωντανοὺς ὄχι ψάρια, ἀλλὰ ἀνθρώπους, τοὺς ὁποίους διὰ τοῦ κηρύγματός σου θὰ ὁδηγῇς εἰς τὴν σωτηρίαν.
11 Καὶ καταγαγόντες τὰ πλοῖα ἐπὶ τὴν γῆν, ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ.	11 Καὶ ἀφοῦ ἔφεραν πάλιν εἰς τὴν ξηρὰν τὰ πλοῖα, ἀφῆκαν ὅλα, καὶ ψάρια καὶ δίκτυα καὶ πλοῖα, καὶ ἠκολούθησαν ὡς πιστοὶ μαθηταὶ τὸν Χριστόν.	11 Καὶ ἀφοῦ ἐπανέφεραν τὰ πλοῖα εἰς τὴν ξηράν, ἀφῆκαν τὰ πάντα, καὶ ψάρια δηλαδὴ καὶ δίκτυα καὶ πλοῖα, καὶ τὸν ἠκολούθησαν.
12 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν ἐν μιᾷ τῶν πόλεων καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ πλήρης λέπρας· καὶ ἱδὼν τὸν Ἰησοῦν, πεσὼν ἐπὶ πρόσωπον ἐδεήθη αὐτοῦ λέγων· Κύριε, ἐὰν θέλῃς, δύνασαι μὲ καθαρίσαι.	12 Συνέβη δέ, ὅταν εὑρίσκετο ὁ Ἰησοῦς εἰς μίαν ἀπὸ τὰς πόλεις καὶ ἰδοὺ ἔνας ἄνθρωπος γεμᾶτος λέπρα. Αὐτός, ὅταν εἶδε τὸν Ἰησοῦν, ἔπεσεν πρηνὴς μὲ τὸ πρόσωπον εἰς τὴν γῆν καὶ τὸν παρεκάλεσε λέγων· <Κύριε, πιστεύω ὅτι, ἐὰν θέλῃς, ἠμπορεῖς νὰ μὲ καθαρίσῃς ἀπὸ τὴν λέπραν>.	12 Συνέβη δέ, ἐνῷ ἦτο ὁ Ἰησοῦς εἰς μίαν ἀπὸ τὰς πόλεις, καὶ ἰδοὺ ἕνας ἄνθρωπος γεμᾶτος ἀπὸ ἐξανθήματα λέπρας. Καὶ ὅταν εἶδε τὸν Ἰησοῦν, ἔπεσε χάμω μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς καὶ τὸν παρεκάλεσε λέγων· Κύριε, ἐὰν θέλῃς, ἔχεις τὴν δύναμιν νὰ μὲ καθαρίσῃς ἀπὸ τὰς πληγὰς τοῦ ἀκαθάρτου νοσήματός μου.
13 Καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἥψατο αὐτοῦ εἰπών· θέλω, καθαρίσθητι. Καὶ εὐθέως ἡ λέπρα ἀπῆλθεν ἀπ' αὐτοῦ.	3 Καὶ ὁ Κύριος, ἀφοῦ ἄπλωσε τὸ χέρι καὶ τὸν ἤγγισε, εἶπε· <θέλω. Καθαρίσου ἀπὸ τὴν λέπραν>. Καὶ ἀμέσως ἐξηφανίσθη ἀπὸ αὐτὸν ἡ λέπρα.	13 Καὶ ἀφοῦ ἑξάπλωσε τὴν χεῖρα του ὁ Ἰησοῦς, τὸν ἤγγισε καὶ εἶπε· θέλω νὰ καθαρισθῇς καὶ καθαρίσου. Καὶ ἀμέσως ἡ λέπρα ἔφυγεν ἀπὸ ἐπάνω του.
14 Καὶ αὐτὸς παρήγγειλεν αὐτῷ μηδενὶ εἰπεῖν, ἀλλὰ ἀπελθὼν δεῖξον σεαυτὸν τῷ ἱερεῖ καὶ προσένεγκε περὶ τοῦ καθαρισμοῦ σου καθὼς προσέταξε Μωϋσῆς εἰς μαρτύριον αὐτοῖς.	14 Καὶ ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἔδωσεν ἐντολὴν νὰ μὴ εἴπῃ εἰς κανένα τίποτε· <ἀλλὰ πήγαινε, εἶπε, δεῖξε τὸν ἑαυτόν σου εἰς τὸν ἱερέα καὶ πρόσφερε τὴν θυσίαν διὰ τὴν θεραπείαν σου, ὅπως ἔχει διατάξει ὁ Μωϋσῆς, διὰ νὰ εἶναι αὐτὸ ἐπιβεβαίωσις καὶ μαρτυρία εἰς τὸν ἱερέα καὶ εἰς τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, ὅτι πράγματι ἐθεραπεύθης>.	14 Καὶ ὁ Ἰησοῦς παρήγγειλεν εἰς αὐτὸν νὰ μὴ εἴπῃ εἰς κανένα τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας. Ἀλλὰ πήγαινε, τοῦ εἶπε, καὶ δεῖξε τὸν ἑαυτόν σου εἰς τὸν ἱερέα καὶ πρόσφερε διὰ τὸν καθαρισμόν σου θυσίαν, καθὼς διέταξεν ὁ Μωϋσῆς, διὰ νὰ χρησιμεύσῃ ἡ ἐξέτασίς σου ἀπὸ τὸν ἱερέα καὶ ἡ προσφορὰ τῆς θυσίας ὡς μαρτυρία καὶ ἀπόδειξις εἰς τοὺς ἱερεῖς καὶ τὸν λαόν, ὅτι καὶ σὺ πράγματι ἐθεραπεύθης καὶ ἐγὼ δὲν ἦλθον νὰ καταλύσω τὸν νόμον.
15 Διήρχετο δὲ μᾶλλον ὁ λόγος περὶ αὐτοῦ, καὶ συνήρχοντο ὄχλοι πολλοὶ ἀκούειν καὶ θεραπεύεσθαι ὑπ' αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἀσθενειῶν αὐτῶν·	15 Διεδίδετο δὲ καὶ ἐκυκλοφοροῦσε ἀκόμη περισότερον ἡ φήμη δι' αὐτὸν καὶ πλήθη λαοῦ ἐμαζεύοντο ἀπὸ διάφορα μέρη, διὰ νὰ ἀκούουν τὴν διδασκαλίαν του καὶ νὰ θεραπεύωνται ὑπ' αὐτοῦ ἀπὸ τὰς ἀσθενείας των.	15 Διεδίδετο δὲ περισσότερον τώρα μετὰ τὸ θαῦμα τοῦτο ἡ φήμη του καὶ ἐμαζεύοντο πλήθη λαοῦ πολλά, διὰ νὰ ἀκούουν τὴν διδασκαλίαν του καὶ διὰ νὰ θεραπεύωνται ὑπ’ αὐτοῦ ἀπὸ τὰς ἀσθενείας των.
16 αὐτὸς δὲ ἦν ὑποχωρῶν ἐν ταῖς ἐρήμοις καὶ προσευχόμενος.	16 Αὐτὸς δὲ ἔφευγε καὶ ἀπεσύρετο εἰς ἐρημικοὺς τόπους καὶ προσηύχετο.	16 Αὐτὸς ὅμως ἀντιθέτως ἀπεσύρετο συνεχῶς εἰς τὰς ἐρήμους καὶ προσηύχετο.
17 Καὶ ἐγένετο ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν καὶ αὐτὸς ᾖν διδάσκων, καὶ ἦσαν καθήμενοι Φαρισσαῖοι καὶ νομοδιδάσκαλοι, οἳ ἦσαν ἐλελυθότες ἐκ πάσης κώμης της Γαλιλαίας καὶ Ἰουδαίας καὶ Ἱεροσολήμ· καὶ δύναμις Κυρίου ἦν εἰς τὸ ἰᾶσθαι αὐτούς.	17 Συνέβη δὲ μίαν ἀπὸ τὰς ἡμέρας ἐκείνας, καὶ αὐτὸς ἐδίδασκε. Καὶ ἐκάθηντο ἐκεῖ κοντὰ Φαρισαῖοι καὶ νομοδιδάσκαλοι, οἱ ὁποῖοι εἴχαν ἔλθει ἀπὸ κάθε χωρίον της Γαλιλαίας καὶ της Ἰουδαίας καὶ ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλήμ. Καὶ δύναμις Κυρίου ὑπῆρχε πάντοτε εἰς τὸν Ἰησοῦν, ὥστε νὰ θεραπεύῃ τοὺς ἀσθενεῖς.	17 Καὶ συνέβη κατὰ μίαν ἀπὸ τὰς ἡμέρας ἐκείνας, καὶ αὐτὸς ἐδίδασκε. Καὶ ἐκάθηντο ἐκεῖ Φαρισαῖοι καὶ νομοδιδάσκαλοι, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἔλθει ἀπὸ κάθε χωρίον τῆς Γαλιλαίας καὶ τῆς Ἰουδαίας καὶ ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλήμ. Καὶ εἰς τὸν Ἰησοῦν ὑπῆρχε πάντοτε καὶ ἐνήργει διαρκῶς δύναμις Κυρίου, διὰ νὰ θεραπεύῃ θαυματουργικῶς τὰ πλήθη τῶν ἀρρώστων.
18 Καὶ ἰδοὺ ἄνδρες φέροντες ἐπὶ κλίνης ἄνθρωπον ὃς ἦν παραλελυμένος, καὶ ἐζήτουν αὐτὸν εἰσενεγκεῖν καὶ θεῖναι ἐνώπιον αὐτοῦ.	18 Καὶ ἰδοὺ μερικοὶ ἄνδρες ἔφεραν ἐπάνω εἰς κρεββάτι κάποιον ἄνθρωπον, ποὺ ἦτο παράλυτος, καὶ προσπαθοῦσαν νὰ τὸν μπάσουν μέσα εἰς τὸ σπίτι καὶ νὰ τὸν θέσουν ἐμπρός του.	18 Καὶ ἰδοὺ μερικοὶ ἄνδρες ἔφεραν ἐπάνω εἰς κρεββάτι κάποιον ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος ἦτο παραλυμένος, καὶ ἐζήτουν νὰ ἐμβάσουν αὐτὸν μέσα εἰς τὸ σπίτι καὶ νὰ τὸν βάλουν ἐμπρός του.
19 Καὶ μὴ εὑρόντες ποίας εἰσενέγκωσιν αὐτὸν διὰ τὸν ὄχλον, ἀναβάντες ἐπὶ τὸ δῶμα διὰ τῶν κεράμων καθῆκαν αὐτὸν σὺν τῷ κλινιδίῳ εἰς τὸ μέσον ἔμπροσθεν τοῦ Ἰησοῦ.	19 Ἐπειδὴ ὅμως, λόγω τοῦ συνωστισμοῦ τοῦ πλήθους, δὲν εὐρῆκαν ἀπὸ ποίαν εἴσοδον νὰ τὸν βάλουν, ἀνέβηκαν εἰς τὴν στέγην καὶ ἀπὸ τὰ κεραμίδια τὸν κατέβασαν μαζῆ μὲ τὸ μικρό του κρεββάτι εἰς τὸ μέσον της αἰθούσης, ἐμπρὸς εἰς τὸν Ἰησοῦν.	19 Καὶ ἐπειδὴ λόγῳ τῆς κοσμοπλημμύρας δὲν εὗρον ἀπὸ ποίαν εἴσοδον νὰ τὸν ἐμβάσουν μέσα, ἀνέβησαν εἰς τὸ ἠλιακωτὸν τοῦ σπιτιοῦ καὶ μέσα ἀπὸ τὰ κεραμίδια, ἀφοῦ ἔβγαλαν μερικά, κατέβασαν αὐτὸν μαζὶ μὲ τὸ μικρὸν κρεββάτι του εἰς τὸ μέσον, ἐμπρὸς εἰς τὸν Ἰησοῦν.
20 Καὶ ἰδὼν τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπεν αὐτῷ· ἄνθρωπε, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου.	20 Καὶ ὁ Κύριος, ὅταν εἶδε τὴν πίστιν αὐτῶν, εἶπεν εἰς τὸν παραλυτικόν· <ἄνθρωπε, σοῦ συγχωροῦνται αἱ ἁμαρτίαι, αἱ ὁποῖαι εἶναι καὶ ἡ αἰτία τῆς ἀσθενείας σου>.	20 Καὶ ὅταν εἶδεν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν καὶ αὐτοῦ καὶ ἐκείνων ποὺ τὸν ἔφεραν, εἶπεν εἰς αὐτόν· Βασανισμένε ἄνθρωπε, φοβεῖσαι, πῶς θὰ διατεθῶ ἔναντι τῆς ἁμαρτωλῆς σου καταστάσεως, διὰ τὴν ὁποίαν σὲ ἔρριψε τὴν στιγμὴν αὐτὴν εἰς ἀνησυχίαν ἡ συνείδησίς σου. Βεβαιώθητι, λοιπόν, ὅτι ἔχουν συγχωρηθῆ αἱ ἁμαρτίαι σου.
21 Καὶ ἤρξαντο διαλογίζεσθαι οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι λέγοντες· τίς ἐστιν οὗτος ὃς λαλεῖ βλασφημίας; Τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἶ μὴ μόνον ὁ Θεός;	21 Καὶ ἤρχισαν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι νὰ σκέπτωνται μέσα των καὶ νὰ λέγουν· <ποιὸς εἶναι αὐτὸς ποῦ ἐκστομίζει τέτοιες βλασφημίες; Ποιὸς ἄλλος ἠμπορεῖ νὰ συγχωρῇ ἁμαρτίας εἰ μὴ μόνον ὁ Θεός; Πῶς αὐτὸς ἁρπάζει θεία δικαιώματα;>	21 Καὶ ἤρχισαν νὰ σκέπτωνται μέσα των οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι, καὶ νὰ λέγουν· Ποῖος εἶναι αὐτός, ποὺ τολμᾷ νὰ λέγῃ βλασφημίας; Ποῖος ἄλλος ἔχει δύναμιν καὶ ἐξουσίαν νὰ συγχωρῇ ἁμαρτίας παρὰ μόνον ὁ Θεός; Πῶς λοιπὸν σφετερίζεται οὗτος ἀσεβῶς τὴν ἐξουσίαν αὐτὴν τοῦ Θεοῦ;
22 Ἐπιγνοὺς δὲ ὁ Ἰησοῦς τοὺς διαλογισμοὺς αὐτῶν ἀποκριθεὶς εἶπεν πρὸς αὐτούς· τί διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;	22 Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀντελήφθη μὲ τὴν θείαν του παντογνωσίαν ὁλοκάθαρα τοὺς διαλογισμούς των καὶ ἀποκριθεὶς τοὺς εἶπε· <τί συλλογίζεσθε μέσα εἰς τὰς καρδίας σας;	22 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως διὰ τῆς ὑπερφυσικῆς του γνώσεως ἀντελήφθη ἐπακριβῶς καὶ ἐξ ὀλοκλήρου τοὺς ἀποκρύφους διαλογισμούς των καὶ ἀποκριθεὶς τοὺς εἶπε· Τί συλλογίζεσθε μέσα εἰς τὰς καρδίας σας; Ἠξεύρω, τί σκέπτεσθε καὶ ἀπαντῶ εἰς τὰς σκέψεις σας αὐτάς.
23 Τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου, ἢ εἰπεῖν, ἐγεῖρε καὶ περιπάτει;	23 Τί εἶναι εὐκολώτερον νὰ εἴπῃ κανείς, σοῦ συγχωροῦνται αἱ ἁμαρτίαι ἢ νὰ τοῦ εἴπῃ, σήκω ἐπάνω ὑγιὴς καὶ περιεπάτει; (Τοῦ πρώτου τὸ ἀποτέλεσμα δὲν φένεται, τοῦ δευτέρου φαίνεται).	23 Τί εἶναι εὐκολώτερον ἀπὸ τὰ δύο, νὰ εἴπῃ κανεὶς εἰς τὸν ἄνθρωπον αὐτόν, σοῦ εἶναι συγχωρημέναι αἱ ἁμαρτίαι σου, ἢ νὰ τοῦ εἴπῃ, σήκω ὄρθιος καὶ περιπάτει; Σεῖς θεωρεῖτε δυσκολώτερον τὴν θεραπείαν τοῦ ἀσθενοῦς.
24 Ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ της γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας - εἶπε τῷ παραλελυμένῳ· σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἄρας τὸ κλινίδιόν σου πορεύου εἰς τὸν οἶκόν σου.	24 Διὰ νὰ μάθετε λοιπὸν καὶ σεῖς, ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Μεσσίας, ἔχει ἐξουσίαν ἐδῶ εἰς τὴν γῆν νὰ συγχωρῇ ἁμαρτίας, θὰ κάμω καὶ τὴν θαυμαστὴν θεραπείαν, ἡ ὁποία, καθ' ὃ θαῦμα, θὰ ἐπικυρώνῃ τὴν ἀλήθειαν τῶν λόγων μου - εἶπε εἰς τὸν παραλυτικόν· εἰς σὲ λέγω, σήκω ὄρθιος καὶ ὑγιής, πάρε τὸ μικρὸ κρεββάτι σου καὶ πήγαινε εἰς τὸ σπίτι σου>.	24 Διὰ νὰ μάθετε λοιπόν, ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Μεσσίας, ὁ τέλειος ἐκπρόσωπος τῆς ἀνθρωπότητος, ποὺ θὰ ἔλθῃ κατὰ τὴν συντέλειαν ἐπὶ νεφελῶν, διὰ νὰ κρίνῃ τὸν κόσμον, ἔχει ἐξουσίαν ἐπὶ τῆς γῆς νὰ συγχωρῇ ἁμαρτίας, εἶπεν εἰς τὸν παραλυμένον· Εἰς σὲ ὁμιλῶ· σήκω ὄρθιος καὶ πάρε τὸ κρεββατάκι σου καὶ πήγαινε εἰς τὸ σπίτι σου.
25 Καὶ παραχρῆμα ἀναστὰς ἐνώπιον αὐτῶν, ἄρας ἐφ' ὃ κατέκοιτο ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ δοξάζων τὸν Θεόν.	25 Καὶ ἀμέσως ἐσηκώθη τελείως ὑγιὴς ἐμπρὸς εἰς τὰ μάτια των, ἐπῆρε τὸ κρεββάτι, ἐπάνω εἰς τὸ ὁποῖον ἦτο ἕως τότε κατάκοιτος καὶ ἔφυγε διὰ τὸ σπίτι του δοξάζων τὸν Θεόν.	25 Καὶ ἀμέσως ἀφοῦ ἐσηκώθη ἐμπρός των, ἐπῆρε τὸ κρεββάτι, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἦτο ἑξαπλωμένος, καὶ ἐπῆγεν εἰς τὸ σπίτι του δοξάζων τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος τοῦ ἔδωκε τὴν ὑγείαν του.
26 Καὶ ἔκστασις ἔλαβεν ἅπαντας καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν, καὶ ἐπλήσθησαν φόβου λέγοντες ὅτι εἴδομεν παράδοξα σήμερον.	26 Καὶ κατέλαβεν ὅλους μεγάλην ἔκπληξις καὶ βαθὺς θαυμασμὸς καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεόν, καὶ ἐκυριεύθησαν ἀπὸ φόβον λέγοντες ὅτι· <παράδοξα καὶ πρωτοφανῆ γεγονότα εἴδομεν σήμερον>.	26 Καὶ κατέλαβεν ὅλους βαθὺς θαυμασμὸς καὶ ἐδόξαζαν τὸν Θεόν, ποὺ τοὺς ἐχάρισεν ἕνα τέτοιον θαυματουργόν. Καὶ ἐκυριεύθησαν ἀπὸ φόβον διὰ τὴν παρουσίαν μιᾶς τόσον ὑπερφυσικῆς δυνάμεως καὶ ἔλεγαν, ὅτι εἴδαμεν σήμερον πράγματα παράδοξα καὶ πρωτοφανῆ.
27 Καὶ μετὰ ταῦτα ἐξῆθε καὶ ἐθεάσατο τελώνην ὀνόματι Λευΐν, καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον, καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἀκολούθει μοι.	27 Καὶ ἔπειτα ἀπὸ αὐτὰ ἐβγῆκεν ἀπὸ τὸ σπίτι ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶδε τὸν τελώνην Λευῒν νὰ κάθεται εἰς τὸ γραφεῖον εἰσπράξεως φόρων, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· <ἠκολούθησέ μὲ ὡς πιστὸς καὶ παντοτεινὸς μαθητής μου>.	27 Καὶ ὕστερον ἀπὸ αὐτὰ ἐβγῆκεν ἀπὸ τὸ σπίτι, ποὺ ἐθεράπευσε τὸν παραλυτικόν, καὶ εἰς τὸν δρόμον παρετήρησε μὲ ἰδιαίτερον ἐνδιαφέρον καὶ προσοχὴν κάποιον τελώνην, ποὺ ἐλέγετο Λευΐς, νὰ κάθεται εἰς τὴν τράπεζαν τῆς εἰσπράξεως τῶν φόρων καὶ τοῦ εἶπεν· Ἀκολούθει με ὡς μόνιμος καὶ ἰσόβιος μαθητής μου.
28 Καὶ καταλιπὼν ἅπαντα ἀναστὰς ἠκολούθησεν αὐτῷ.	28 Καὶ ἐκεῖνος ἀφῆκε ὅλα, ἐσηκώθηκε ἀμέσως καὶ τὸν ἠκολούθησε.	28 Καὶ ἐκεῖνος, ἀφοῦ ἀφῆκε τὰ πάντα, ἐσηκώθη καὶ τὸν ἠκολούθησε.
29 Καὶ ἐποίησε δοχὴν μεγάλην Λευῒς αὐτῷ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ, καὶ ἦν ὄχλος τελωνῶν πολὺς καὶ ἄλλων οἳ ἦσαν με' αὐτῶν κατακείμενοι.	29 Καὶ ἔκαμε τότε ὁ Λευῒς μεγάλην ὑποδοχὴν εἰς τὸ σπίτι του πρὸς χάριν τοῦ Ἰησοῦ. Καὶ πλῆθος πολὺ ἀπὸ τελώνας καὶ ἄλλους, οἱ ὁποῖοι εἶχαν παρακαθήσει μαζῆ των εἰς τὸ φάγητον.	29 Καὶ ἔκαμεν εἰς τὸ σπίτι του μεγάλην ὑποδοχὴν ὁ Λευῒς εἰς τὸν Ἰησοῦν. Καὶ ἦτο πλῆθος πολὺ ἀπὸ τελώνας καὶ ἄλλους, οἱ ὁποῖοι ἦσαν μαζί των ἑξαπλωμένοι εἰς τὴν τράπεζαν τοῦ φαγητοῦ καὶ συνέτρωγον.
30 Καὶ ἐγόγγυζον οἱ γραμματεῖς αὐτῶν καὶ οἱ Φαρισαῖοι πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ λέγονες· διατὶ μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίετε καὶ πίνετε;	30 Καὶ ἐγόγγυζον εἰς τοὺς μαθητὰς τοῦ Χριστοῦ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι λέγοντες· <διατὶ τρώγετε καὶ πίνετε μὲ τοὺς τελώνας καὶ ἁμαρτωλούς;>	30 Καὶ ἐμουρμούριζαν ἐναντίον του οἱ γραμματεῖς των καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἀπευθυνόμενοι πρὸς τοὺς μαθητάς του καὶ λέγοντες· Διατὶ τρώγετε καὶ πίνετε μὲ τοὺς τελώνας καὶ ἁμαρτωλοὺς καὶ ἔρχεσθε οὕτω εἰς στενὴν καὶ φιλικὴν σχέσιν μὲ αὐτούς;
31 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτούς· οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ὑγιαίνοντες ἰατροῦ, ἀλλ' οἱ κακῶς ἔχοντες·	31 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς τοὺς εἶπε· <δὲν ἔχουν ἀνάγκην ἀπὸ ἰατρὸν οἱ ὑγιεῖς, ἀλλὰ οἱ πάσχοντες ἀπὸ ἀσθενείας.	31 Καὶ ὁ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη καὶ τοὺς εἶπε· Δὲν ἔχουν ἀνάγκην ἰατροῦ οἱ ὑγιεῖς, ἀλλ’ ὅσοι ἔχουν ἄσχημα εἰς τὴν ὑγείαν των.
32 οὐκ ἐλήλυθα καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν.	32 Δὲν ἔχω ἔλθει νὰ καλέσω δικαίους ἢ ἐκείνους ποὺ θεωροῦν τὸν ἑαυτόν των δίκαιον, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν>.	32 Δὲν ἔχω ἔλθει εἰς τὸν κόσμον διὰ νὰ καλέσω ἐκείνους, ποὺ θεωροῦν τοὺς ἑαυτούς των δικαίους, ἀλλὰ τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἦλθα νὰ καλέσω εἰς μετάνοιαν.
33 Οἱ δὲ εἶπον πρὸς αὐτόν· διατὶ οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου νηστεύουσι πυκνὰ καὶ δεήσεις ποιοῦνται, ὁμοίως καὶ οἱ τῶν Φαρισαίων, οἱ δὲ σοὶ ἐσθίουσι καὶ πίνουσιν;	33 Τότε ἐκεῖνοι ἀπηύθηναν ἄλλην ἐρώτησιν εἰς αὐτόν· <διατὶ οἱ μαθηταὶ τοῦ Ἰωάννου νηστεύουν συχνὰ καὶ προσεύχονται, ὅπως ἐπίσης καὶ οἱ μαθηταὶ τῶν Φαρισαίων, οἱ δὲ ἰδικοί σου μαθηταὶ καὶ τρώγουν καὶ πίνουν;>	33 Αὐτοὶ δέ, ἀφοῦ μὲ τὴν ἀπάντησιν αὐτὴν ἀπεστομώθησαν, ἔστρεψαν τὴν συζήτησιν εἰς ἄλλο ζήτημα καὶ τοῦ εἶπαν· Διατὶ οἱ μαθηταὶ τοῦ Ἰωάννου νηστεύουν συχνὰ καὶ κάνουν προσευχάς, καὶ οἱ μαθηταὶ τῶν Φαρισαίων κάνουν τὸ ἴδιο, οἱ δικοί σου δὲ μαθηταὶ τρώγουν καὶ πίνουν;
34 Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· μὴ δύνασθε τοὺς υἱοὺς τοῦ νυμφῶνος, ἐν ᾦ ὁ νυμφίος μετ' αὐτῶν ἐστι, ποιῆσαι νηστεύειν;	34 Αὐτὸς δὲ τοὺς εἶπε· <μήπως ἠμπορεῖτε νὰ ἐπιβάλετε νηστείαν εἰς τοὺς φίλους τοῦ νυμφίου, τοὺς προσκεκλημένους εἰς τὸν γάμον, καθ' ὅν χρόνον ὁ νυμφίος εἶναι μαζῆ των; (Εἰς τὴν χαρὰν δὲν νηστεύουν οἱ ἄνθρωποι. Ἐφ' ὅσον δὲ ἐγὼ ὁ νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας εἶμαι τώρα μαζῆ μὲ τοὺς μαθητάς μου δὲν εἶναι νοητὸν νὰ πενθοῦν καὶ νὰ νηστεύουν).	34 Αὐτὸς δὲ τοὺς εἶπε· Μήπως ἠμπορεῖτε εἰς τοὺς προσκαλεσμένους εἰς γάμον φίλους τοῦ γαμβροῦ, ἐφ’ ὅσον χρόνον ὁ γαμβρὸς εἶναι μαζί των καὶ ἐορτάζουν τὴν χαρὰν τοῦ γάμου του, νὰ τοὺς ἐπιβάλετε νὰ νηστεύουν; Ἔτσι καὶ οἱ μαθηταί μου. Ἐφ’ ὅσον ἐγὼ ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας εἶμαι μαζί των, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ πενθοῦν καὶ νὰ νηστεύουν.
35 Ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι, καὶ ὅταν ἀπαρθῇ ἀπ' αὐτῶν ὁ νυμφίος, τότε νηστεύσουσιν ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις.	35 Θὰ ἔλθουν ὅμως ἡμέραι, ὅταν θὰ ἀποσπάσουν βιαίως ἐκ μέσου αὐτῶν τὸν νυμφίον καὶ τότε κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας θὰ νηστεύσουν καὶ θὰ πενθήσουν>. (Ἐννοοῦσε τὴν σταύρωσίν του, ἡ ὁποία θὰ ἐγέμιζε ἀπὸ βαρὺ πένθος καὶ ἰσχυρὰν θλῖψιν τοὺς μαθητὰς ὅπως καὶ τὰς ἄλλας θλίψεις, τὰς ὁποίας κατόπιν θὰ ἐδοκίμαζαν αὐτοί).	35 Θὰ ἔλθουν ὅμως ἡμέραι καὶ τότε, ὅταν θὰ πάρουν ἀπὸ αὐτοὺς τὸν Νυμφίον, θὰ νηστεύσουν καὶ θὰ πενθήσουν καὶ θὰ κακοπαθήσουν κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας.
36 Ἔλεγε δὲ καὶ παραβολὴν πρὸς αὐτοὺς ὅτι οὐδεὶς ἐπίβλημα ἱματίου καινοῦ ἐπιβάλλει ἐπὶ ἱματίου καινοῦ ἐπιβάλλει ἐπὶ ἱμάτιον παλαιόν· εἰ δὲ μῆγε, καὶ τὸ καινὸν σχίσει καὶ τῷ παλαιῷ οὐ συμφωνεῖ τὸ ἐπίβλημα τὸ ἀπὸ τοῦ καινοῦ.	36 Ἔλεγε δὲ πρὸς αὐτοὺς καὶ μίαν παραβολήν, ὅτι <κανεὶς δὲν βάζει μπάλωμα καινούργιο εἰς ροῦχο παλαιόν, ἐὰν ὅμως καὶ κάμῃ κάτι τέτοιο καὶ τὸ καινούργιο ὕφασμα θὰ τὸ σχίσῃ ἀνωφελῶς, διὰ νὰ βγάλῃ τὸ μπάλωμα, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸ παλαιὸν ἔνδυμα δὲν θὰ ταιριάζῃ τὸ καινούργιο μπάλωμα.	36 Τοὺς ἔλεγε δὲ καὶ ἓν ἀλληγορικὸν παράδειγμα, διὰ νὰ τοὺς ἐξηγήσῃ μὲ αὐτὸ καὶ νὰ τοὺς παραστήσῃ ζωηρότερον τὴν ἀλήθειαν αὐτήν. Τοὺς ἔλεγε δηλαδή, ὅτι κανεὶς δὲν βάζει εἰς παλαιὸν ροῦχον ἐμβάλωμα ἀπὸ ροῦχον καινούργιον· εἰ δ’ ἄλλως καὶ τὸ καινούργιον ροῦχον θὰ τὸ σχίσῃ ἀνωφελῶς καὶ θὰ τὸ ἀχρηστεύσῃ, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸ παλαιὸν ροῦχον δὲν ταιριάζει τὸ ἐμβάλωμα, ποὺ ἐκόπη ἀπὸ τὸ καινούργιον ὕφασμα. Ἔτσι καὶ ἡ νέα μου διδασκαλία δὲν εἶναι ὠφέλιμον νὰ προσκολληθῇ εἰς ἐξωτερικοὺς τύπους, ποὺ ἐπάληωσαν. Διότι καὶ αὐτὴ θὰ ἀχρηστευθῇ, ἀλλὰ καὶ ἀταίριαστον μίγμα θὰ προέλθῃ.
37 Καὶ οὐδεὶς βάλλει οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς· εἰ δὲ μῆγε, ρήξει ὁ οἶνος ὁ νέος τοὺς ἀσκούς, καὶ αὐτὸς ἐκχυθήσεται καὶ οἱ ἀσκοὶ ἀπολοῦνται·	37 Καὶ κανένας δὲν βάζει μοῦστον εἰς παλαιοὺς ἀσκούς. Ἐὰν ὅμως καὶ τὸ κάμῃ, τότε ὁ μοῦστος ἐπάνω εἰς τὴν βράσιν του θὰ σπάσῃ τοὺς ἀσκούς, ὁπότε καὶ αὐτὸς θὰ χυθῇ καὶ οἱ ἀσκοὶ θὰ χαθοῦν.	37 Καὶ κανένας δὲν βάζει μοῦστον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς, ποὺ δὲν ἀντέχουν εἰς τὴν βράσιν τοῦ μούστου. Ἐὰν ὅμως γελασθῇ καὶ κάμῃ κάτι τέτοιο, τότε ὁ μοῦστος θὰ σπάσῃ τοὺς ἀσκούς, καὶ ἔτσι καὶ αὐτὸς θὰ χυθῇ ἔξω καὶ οἱ ἀσκοῖ θὰ χαθοῦν.
38 ἀλλὰ οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς καινοὺς βλητέον καὶ ἀμφότεροι συντηρούνται.	38 Ἀλλὰ πρέπει νὰ βάζουν τὸν νέον οἶνον εἰς νέους ἀσκούς. (Οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ μαθηταί των εἶναι τὰ φθαρμένα ἐνδύματα, εἶναι οἱ παλαιοὶ ἀσκοῖ, ἔχουν παλαιὰν νοοτροπίαν καὶ ἀπηρχαιωμένους τρόπους λατρείας καὶ ζωῆς καὶ δὲν ἠμποροῦν νὰ δεχθοῦν τὴν νέαν διδασκαλίαν. Οἱ μαθηταί μου, ἁγνοί, νέοι ἄνθρωποι, θὰ τὴν δεχθοῦν εὐχαρίστως).	38 Ἀλλὰ πρέπει νὰ βάζουν τὸν μοῦστον εἰς ἀσκοὺς καινούργιους καὶ τότε καὶ ὁ μοῦστος καὶ οἱ ἀσκοὶ διατηροῦνται. Ἔτσι καὶ τώρα οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ μαθηταί των εἶναι ἀσκοὶ παλαιοί, ποὺ δὲν ἠμποροῦν νὰ βαστάσουν τὴν νέαν διδασκαλίαν μου, τὴν ὁποίαν θὰ παραλάβουν οἱ μαθηταί μου, ποὺ ὁμοιάζουν μὲ νέους ἀσκούς.
39 Καὶ οὐδεὶς πιὼν παλαιὸν εὐθέως θέλει νέον· λέγει γάρ· ὁ παλαιὸς χρηστότερός ἐστιν.	39 Καὶ κανείς, ἀφοῦ πίῃ παλαιὸν οἶνον, δὲν θέλει ἀμέσως τὸν νέον. Διότι λέγει· ὁ παλαιὸς εἶναι καλύτερος. (Ἔτσι καὶ οἱ συνιθισμένοι εἰς τοὺς ἀπηρχαιωμένους τύπους τοῦ παλαιοῦ Νόμου, δὲν ἠμποροῦν νὰ εὐχαριστηθοῦν εἰς τὸ νέον πνεῦμα τῆς ἰδικῆς μου διδασκαλίας)>.	39 Καὶ ὅταν κανεὶς πίῃ παλαιὸν οἶνον, δὲν θέλει ἀμέσως νὰ πίῃ νέον. Διότι λέγει· ὁ παλαιὸς οἶνος εἶναι καλύτερος. Ἔτσι καὶ ὁ συνηθισμένος εἰς τὴν παλαιότητα τοῦ νόμου δὲν ἀρέσκεται εἰς τὸ νέον πνεῦμα καὶ εἰς τὴν νέαν λατρείαν τοῦ εὐαγγελίου, διότι νομίζει, ὅτι αἱ τελεταὶ τῆς παλαιᾶς λατρείας εἶναι καλύτεροι. Βαθμηδὸν καὶ κατ’ ὀλίγον θὰ συνηθίσῃ οὗτος τὸ νέον πνεῦμα τοῦ εὐαγγελίου.