Το Κατά Λουκάν Άγιον Ευαγγέλιον

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ εἰσελθὼν διήρχετο τὴν Ἱεριχώ·
2 καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι καλούμενος Ζακχαῖος, καὶ αὐτὸς ἦν ἀρχιτελώνης, καὶ οὗτος ἦν πλούσιος,
3 καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν Ἰησοῦν τίς ἐστι, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν.
4 Καὶ προδραμὼν ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν, ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι δι' ἐκείνης ἤμελλε διέρχεσθαι.
5 Καὶ ὡς ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ἀναβλέψας ὁ Ἰησοῦς εἶδεν αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι.
6 Καὶ σπεύσας κατέβη, καὶ ὑπεδέξατο αὐτὸν χαίρων.
7 Καὶ ἰδόντες πάντες διεγόγγυζον λέγοντες ὅτι παρὰ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθε καταλῦσαι.
8 Σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· ἰδοὺ τὰ ἤμιση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν.
9 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ὅτι σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο, καθότι καὶ αὐτὸς υἱὸς Ἀβραάμ ἐστιν.
10 Ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός.
11 Ἀκουόντων δὲ αὐτῶν ταῦτα προσθεὶς εἶπε παραβολήν, διὰ τὸ ἐγγὺς αὐτὸν εἶναι Ἱερουσαλὴμ καὶ δοκεῖν αὐτοὺς ὅτι παραχρῆμα μέλλει ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἀναφαίνεσθαι·
12 εἶπεν οὖν· ἄνθρωπός τις εὐγενὴς ἐπορεύθη εἰς χώραν μακρὰν λαβεῖν ἑαυτῷ βασιλείαν καὶ ὑποστρέψαι.
13 Καλέσας δὲ δέκα δούλους ἑαυτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς δέκα μνᾶς καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· πραγματεύσασθε ἐν ᾦ ἔρχομαι.
14 Οἱ δὲ πολῖται αὐτοῦ ἐμίσουν αὐτόν, καὶ ἀπέστειλαν πρεσβείαν ὀπίσω αὐτοῦ λέγοντες· οὐ θέλομεν τοῦτον βασιλεῦσαι ἐφ' ἡμᾶς.
15 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐπανελθεῖν αὐτὸν λαβόντα τὴν βασιλείαν, καὶ εἶπε φωνηθῆναι αὐτῷ τοὺς δούλους τούτους οἷς ἔδωκε τὸ ἀργύριον, ἵνα ἐπιγνῷ τίς τί διεπραγματεύσατο.
16 Παρεγένετο δὲ ὁ πρῶτος λέγων· κύριε, ἡ μνᾶ σου προσειργάσατο δέκα μνᾶς.
17 Καὶ εἶπεν αὐτῷ· εὖ, ἀγαθὲ δοῦλε ! Ὅτι ἐν ἐλαχίστῳ πιστὸς ἐγένου, ἴσθι ἐξουσίαν ἔχων ἐπάνω δέκα πόλεων.
18 Καὶ ἦλθεν ὁ δεύτερος λέγων· κύριε, ἡ μνᾶ σου ἐποίησε πέντε μνᾶς.
19 Εἶπε δὲ καὶ τούτῳ· καὶ σὺ γίνου ἐπάνω πέντε πόλεων.
20 Καὶ ἕτερος ἦλθε λέγων· κύριε, ἰδοὺ ἡ μνᾶ σου, ἣν εἶχον ἀποκειμένην ἐν σουδαρίῳ.
21 Ἐφοβούμην γάρ σε, ὅτι ἄνθρωπος αὐστηρὸς εἶ· αἴρεις ὃ οὐκ ἔθηκας, καὶ θερίζεις ὃ οὐκ ἔσπειρας, καὶ συνάγεις ὅθεν οὐ διεσκόρπισας.
22 Λέγει αὐτῷ· ἐκ τοῦ στόματός σου κρινῶ σε, πονηρὲ δοῦλε. Ἤδεις ὅτι ἄνθρωπος αὐστηρός εἰμι ἐγώ, αἴρων ὃ οὐκ ἔθηκα, καὶ θερίζων ὃ οὐκ ἔσπειρα, καὶ συνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισα.
23 Καὶ διατὶ οὐκ ἔδωκας τὸ ἀργύριόν μου ἐπὶ τὴν τράπεζαν, καὶ ἐγὼ ἐλθὼν σὺν τόκῳ ἂν ἔπραξα αὐτό;
24 Καὶ τοῖς παρεστῶσιν εἶπεν· ἄρατε ἀπ' αὐτοῦ τὴν μνᾶν καὶ δότε τῷ τὰς δέκα μνᾶς ἔχοντι.
25 Καὶ εἶπεν αὐτῷ· κύριε, ἔχει δέκα μνᾶς.
26 Λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι παντὶ τῷ ἔχοντι δοθήσεται, ἀπὸ δὲ τοῦ μὴ ἔχοντος καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ' αὐτοῦ.
27 Πλὴν τοὺς ἐχθρούς μου ἐκείνους, τοὺς μὴ θελήσαντάς με βασιλεύσαι ἐπ' αὐτούς, ἀγάγετε ὧδε καὶ κατασφάξατε αὐτοὺς ἔμπροσθέν μου.
28 Καὶ εἰπὼν ταῦτα ἐπορεύετο ἔμπροσθεν ἀναβαίνων εἰς Ἱεροσόλυμα.
29 Καὶ ἐγένετο ὡς ἤγγισεν εἰς Βηθσφαγῆ καὶ Βηθανίαν πρὸς τὸ ὅρος τὸ καλούμενον ἐλαιῶν, ἀπέστειλε δύο τῶν μαθητῶν αὐτοῦ.
30 Εἰπών· ὑπάγετε εἰς τὴν κατέναντι κώμην, ἐν ᾗ εἰσπορευόμενοι εὑρήσετε πῶλον δεδεμένον, ἐφ' ὃν οὐδεὶς πώποτε ἀνθρώπων ἐκάθισε· λύσαντες αὐτὸν ἀγάγετε.
31 Καὶ ἐάν τις ὑμᾶς ἐρωτᾷ, διατί λύετε; Οὕτως ἐρεῖτε αὐτῷ, ὅτι ὁ Κύριος αὐτοῦ χρείαν ἔχει.
32 Ἀπελθόντες δὲ οἱ ἀπεσταλμένοι εὗρον καθὼς εἶπεν αὐτοῖς, ἑστῶτα τὸν πῶλον·
33 λυόντων δὲ αὐτῶν τὸν πῶλον εἶπον οἱ κύριοι αὐτοῦ πρὸς αὐτούς· τί λύετε τὸν πῶλον;
34 Οἱ δὲ εἶπον ὅτι ὁ Κύριος αὐτοῦ χρείαν ἔχει.
35 Καὶ ἤγαγον αὐτὸν πρὸς τὸν Ἰησοῦν, καὶ ἐπιρρίψαντες ἑαυτῶν τὰ ἱμάτια ἐπὶ τὸν πῶλον ἐπεβίβασαν τὸν Ἰησοῦν.
36 Πορευομένου δὲ αὐτοῦ ὑπεστρώννυον τὰ ἱμάτια αὐτῶν ἐν τῇ ὁδῷ.
37 Ἐγγίζοντος δὲ αὐτοῦ ἤδη πρὸς τῇ καταβάσει τοῦ ὅρους τῶν ἐλαιῶν ἤρξατο ἅπαν τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν χαίροντες αἰνεῖν τὸν Θεὸν φωνῇ μεγάλῃ περὶ πασῶν ὧν εἶδον δυνάμεων
38 λέγοντες· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος βασιλεὺς ἐν ὀνόματι Κυρίου· εἰρήνη ἐν οὐρανῷ καὶ δόξα ἐν ὑψίστοις.
39 Καί τινες τῶν Φαρισαίων ἀπὸ τοῦ ὄχλου εἶπον πρὸς αὐτόν· διδάσκαλε, ἐπιτίμησον τοῖς μαθηταῖς σου.
40 Καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν οὗτοι σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται.
41 Καὶ ὡς ἤγγισεν, ἱδὼν τὴν πόλιν ἔκλαυσεν ἐπ' αὐτῇ, λέγων
42 ὅτι εἰ ἔγνως καὶ σύ, καί γε ἐν τῇ ἡμέρᾳ σου ταύτῃ, τὰ πρὸς εἰρήνην σου ! Νῦν δὲ ἐκρύβη ἀπὸ ὀφθαλμῶν σου·
43 ὅτι ἥξουσιν ἡμέραι ἐπὶ σὲ καὶ περιβαλοῦσιν οἱ ἐχθροί σου χάρακά σοι καὶ περικυκλώσουσί σε καὶ συνέξουσί σε πάντοθεν,
44 καὶ ἐδαφιούσί σε καὶ τὰ τέκνα σου ἐν σοί, καὶ οὐκ ἀφήσουσιν ἐν σοὶ λίθον ἐπὶ λίθῳ, ἀνθ' ὧν οὐκ ἔγνως τὸν καιρὸν τῆς ἐπισκοπῆς σου.
45 Καὶ εἰσελθὼν εἰς τὸ ἱερὸν ἤρξατο ἐκβάλλειν τοὺς πωλοῦντας ἐν αὐτῷ καὶ ἀγοράζοντας
46 λέγων αὐτοῖς· γέγραπται ὅτι ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς ἐστιν ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ἐποιήσατε σπήλαιον λῃστῶν.
47 Καὶ ἦν διδάσκων τὸ καθ' ἡμέραν ἐν τῷ ἱερῷ· οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς ἐζήτουν αὐτὸν ἀπολέσαι καὶ οἱ πρῶτοι τοῦ λαοῦ,
48 καὶ οὐχ εὕρισκον τὸ τί ποιήσουσιν· ὁ λαὸς γὰρ ἅπας ἐξεκρέματο αὐτοῦ ἀκούων.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

αὶ ἀφοῦ εἰσῆλθε εἰς τὴν Ἱεριχώ, διέβαινε τὴν πόλιν.
2 Καὶ ἰδοὺ ὑπῆρχεν ἐκεῖ ἔνας ἄνθρωπος, ὀνόματι Ζακχαῖος, καὶ αὐτὸς ἦτο ἀρχιτελώνης καὶ πολὺ πλούσιος.
3 Καὶ ἐζητοῦσε νὰ ἰδῇ τὸν Ἰησοῦν, ποῖος εἶναι, καὶ δὲν ἠμποροῦσε ἕνεκα τοῦ πολλοῦ πλήθους, διότι αὐτὸς ἧτο μικρὸς κατὰ τὸ ἀνάστημα.
4 Καὶ ἀφοῦ ἔτρεξε ἐμπρός, ἀνέβηκε εἰς μία συκομορέαν, χωρὶς νὰ λογαριάσῃ τὴν θέσιν καὶ τὴν ἠλικίαν του, διὰ νὰ ἵδῃ τὸν ᾿Ιησοῦν, διότι ἀπὸ τὸν δρόμον ἐκεῖνον θὰ ἐπερνοῦσε.
5 Καὶ ὁ Κύριος ἀμέσως μόλις ἔφθασε εἰς τὸν τόπον τῆς συκομορέας, ὕψωσε τὰ μάτια του, τὸν εἶδε καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· <Ζακχαῖε, κατέβα γρήγορα, διότι σήμερα πρέπει νὰ μείνω εἰς τὸ σπίτι σου>.
6 Καὶ ὁ Ζακχαῖος κατέβηκε γρήγορα καὶ τὸν ὑπεδέχθη μὲ μεγάλην χαράν.
7 Καὶ ὅταν εἶδαν τὸ γεγονὸς αὐτό, ἐγόγγυζαν ὅλοι μεταξύ των καὶ μὲ ἀγανάκτησιν ἔλεγαν, ὅτι ἐμπῆκε νὰ καταλύσῃ εἰς τὸ σπίτι ἁμαρτωλοῦ ἀνθρώπου.
8 Ἐστάθη δὲ ὁ Ζακχαῖος ἐμπρὸς εἰς τὸν Κύριον καὶ τοῦ εἶπε· <Κύριε, ἰδού, τὰ μισὰ ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντά μου τὰ δίδω εἰς τοὺς πτωχούς. Καὶ ἂν τυχόν, σὰν τελώνης ποὺ εἶμαι, ἀδίκησα μὲ ψευδεῖς μαρτυρίας κάποιον καὶ εἰσέπραξα περισσότερα, τοῦ τὰ ἐπιστρέφω τετραπλάσια>.
9 Ὁ Ἰησοῦς ἱδὼν τὴν εἰλικρινῆ μετάνοιαν τοῦ Ζακχαίου εἶπε πρὸς αὐτὸν ὅτι <σήμερον εἰς τὸ σπίτι τοῦτο ἦλθε σωτηρία ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ, διότι καὶ αὐτὸς ὁ ἀρχιτελώνης εἶναι ἀπόγονος τοῦ Ἀβραάμ, ὁ ὁποῖος εἶχε λάβει ἀπὸ τὸν Θεὸν ὑποσχέσεις διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ἀπογόνων του.
10 Διότι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἦλθε νὰ ἀναζητήσῃ καὶ σώσῃ τὸν ἁμαρτωλὸν ἄνθρωπον, ποὺ ὁμοιάζει μὲ τὸ χαμένο πρόβατο>.
11 Ἐνῶ δὲ ἐκεῖνοι ἤκουαν αὐτὰ τὰ λόγια, τοὺς εἶπε μίαν παραβολήν· καὶ τοῦτο ἐπειδὴ ἐνόμιζαν ὅτι τώρα ποὺ πλησιάζει ὁ διδάσκαλος εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, θὰ φανερωθῇ μὲ ὅλην της τὴν δόξαν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
12 Εἶπε λοιπόν· <ἔνας ἄνθρωπος εὐγενοῦς καταγωγῆς, ἐπῆγεν εἰς μακρυνὴν χώραν, διὰ νὰ πάρῃ βασιλείαν καὶ κατόπιν νὰ ἐπιστρέψῃ.
13 Αφοῦ δὲ ἐκάλεσε δέκα δούλους του, τοὺς ἔδωσε δέκα μνᾶς, μίαν εἰς τὸν καθένα, δηλαδὴ ἑκατὸ περίπου δραχμὰς τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, καὶ τοὺς εἶπε· Ἐμπορευθῆτε μὲ τὰ χρήματα αὐτά, ἕως ὅτου ἔλθω, ὁπότε καὶ θά μοῦ δώσετε λογαριασμόν.
14 Οἱ συμπολῖται του ὅμως τὸν ἐμισοῦσαν καὶ ἀμέσως μόλις αὐτὸς ἀνεχώρησε, ἔστειλαν μίαν ἐπιτρπὴν καὶ ἔλεγαν· Δὲν θέλομεν νὰ γίνῃ αὐτὸς βασιλεύς μας.
15 Καὶ ὅταν αὐτὸς ἐπέστρεψε, ἀφοῦ πλέον εἶχε λάβει τὴν βασιλείαν, εἶπε νὰ φωνάξουν τοὺς δούλους του, εἰς τοὺς ὁποίους εἶχε δώσει τὰ χρήματα διὰ νὰ μάθῃ τί ὁ καθένας των ἐμπορεύθηκε καὶ τί ἐκέρδησε.
16 Ἦρθε ὁ πρῶτος καὶ εἶπε· Κύριε, ἡ μνᾶ σου ἐκέρδησε δέκα ἄλλας μνᾶς.
17 Καὶ εἶπεν εἰς αὐτὸν ὁ Κύριος· Εὖγε καλὲ καὶ πιστὲ δοῦλε. Ἐπειδὴ δὲ ἐδείχθης εἰς τὰ ὀλίγα, ποὺ σοῦ ἔδωσα, ἀξιόπιστος, σοῦ δίδω τώρα ἐξουσίαν ἐπάνω εἰς δέκα πόλεις.
18 Καὶ ἦλθεν ὁ δεύτερος λέγων· Κύριε, ἡ μνᾶ σου ἔφερε ὡς κέρδος ἄλλας πέντε μνᾶς.
19 Εἶπε καὶ εἰς τὸν πιστὸν αὐτὸν δοῦλον ὁ κύριος· καὶ σὺ γίνε διοικητὴς ἐπάνω εἰς πέντε πόλεις.
20 Καὶ ἄλλος δοῦλος ἦλθε λέγων· Κύριε, ἰδοὺ ἡ μνᾶ, ποὺ μοῦ ἔδωσες, τὴν ὁποίαν εἶχα φυλαγμένην καὶ ἀσφαλισμένην εἰς ἕνα μανδήλι.
21 Τὴν ἐφύλαττα διὰ νὰ σοῦ τὴν ἐπιστρέψω ἀσφαλῶς, ἐπειδὴ σὲ ἐφοβούμην, διότι εἶσαι ἄνθρωπος σκληρὸς καὶ ἀπαιτητικός. Παίρνεις ὡς ἰδικόν σου, ἐκεῖνο ποὺ δὲν ἔδωσες καὶ θερίζεις χωράφι ποὺ δὲν ἔσπειρες, καὶ μαζεύεις εἰς ἁλώνι, εἰς τὸ ὁποῖον δὲν ἐσκόρπισες καὶ δὲν ἐλύχνισες.
22 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ κύριος· Ἀπὸ τὰ λόγια σου θὰ σὲ κρίνω, πονηρὲ δοῦλε. Ἐγνώριζες ὅτι ἐγὼ εἶμαι ἄνθρωπος αὐστηρός, ποὺ παίρνω ὅ,τι δὲν ἔβαλα, καὶ θερίζω ἐκεῖ ποὺ δὲν ἔσπειρα καὶ μαζεύω ἐκεῖ ποὺ δὲν ἐλίχνισα.
23 Τότε, διατὶ δὲν ἔδωσες τὸ χρῆμα μου εἰς τὴν τράπεζαν, ὥστε ὅταν ἐγὼ θὰ ἠρχόμην, νὰ τὸ εἰσέπραττα μαζῆ μὲ τὸν τόκον;
24 Καὶ εἰς ἐκείνους, ποὺ ἐστέκοντο ἐκεῖ κοντὰ εἶπε· Πάρτε ἀπὸ αὐτὸν τὴν μνᾶν καὶ δῶστε την εἰς ἐκεῖνον ποὺ ἔχει τὰς δέκα μνᾶς.
25 Καὶ ἐκεῖνοι τοῦ εἶπαν· Κύριε ἔχει δέκα μνᾶς.
26 Κάμετε ὅπως σᾶς εἶπα. Διότι σᾶς λέγω τοῦτο· εἰς ἐκεῖνον ποὺ ἔχει τὰ χαρίσματα καὶ τὰ καλλιεργεῖ καὶ τὰ χρησιμοποιεῖ ὅπως πρέπει, θὰ δοθῇ ἀκόμη περισσότερον. Ἀπὸ ἐκεῖνον ὅμως ποὺ δὲν ἔχει οὔτε ἐλάχιστον καλὸν ἔργον νὰ παρουσιάσῃ, θὰ τοῦ ἀφαιρεθῇ καὶ τὸ μικρὸν χάρισμα, ποὺ ἔχει.
27 Ὅσον δὲ διὰ τοὺς ἐχθρούς μου ἐκείνους ποὺ δὲν μὲ ἤθελαν βασιλέα των, φέρετέ τους ἐδῶ καὶ κατασφάξατέ τους ἐμπρός μου>.
28 Καὶ ἀφοῦ εἶπεν αὐτά, συνέχισε τὴν πορείαν του, ἀναβαίνων εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα.
29 Καὶ καθὼς ἐπλησίσεν εἰς τὴν Βηθσφαγῆ καὶ τὴν Βηθανίαν, κοντὰ εἰς τὸ ὅρος, ποὺ ἐλέγετο ὅρος τῶν ᾿Ελαιῶν, ἔστειλε δύο ἀπὸ τοὺς μαθητάς του,
30 καὶ τοὺς εἶπε· <πηγαίνετε εἰς τὸ ἀπέναντι χωριὸ καὶ καθὼς θὰ εἰσέρχεθε, θὰ βρῆτε ἕνα δεμένο πουλάρι, ἐπάνω εἰς τὸ ὁποῖον ποτέ κανεὶς ἄνθρωπος δὲν ἔχει καθίσει. Λῦστε το καὶ φέρτε το ἐδῶ.
31 Καὶ ἂν κανεὶς σᾶς ἐρωτήσῃ, διατὶ τὸ λύετε; Σεῖς θὰ τοῦ ἀπαντήσετε ὡς ἐξῇς· ὅτι τὸ χρειάζεται ὁ Κύριος>.
32 Ὅταν δὲ ἐπῆγαν οἱ ἀπεσταλμένοι, εὐρῆκαν ὅπως ἀκριβῶς εἶχεν εἴπει ὁ Κύριος, δηλαδὴ τὸ πουλάρι νὰ στέκεται ἐκεῖ.
33 Ὅταν δὲ ἔλυαν τὸ πουλάρι, εἶπαν πρὸς αὐτοὺς οἱ κύριοι του· <διατὶ λύετε τὸ πουλάρι;>
34 Ἐκεῖνοι δὲ ἀπήντησαν, ὅτι τὸ χρειάζεται ὁ Κύριος.
35 Καὶ τὸ ἔφεραν πρὸς τὸν Ἰησοῦν. Καὶ ἀφοῦ ἔρριψαν ἐπάνω εἰς αὐτὸ τὰ ἐξωτερικά των ἐνδύματα, ἐβοήθησαν τὸν Κύριον νὰ ἀνεβῇ εἰς τὸ πουλάρι.
36 Καθὼς δὲ ὁ Κύριος ἐπροχωροῦσε, οἱ ἀκροαταὶ ποὺ τὸν συνώδευαν, ἔστρωναν τὰ ἐνδύματά των εἰς τὸν δρόμον, εἰς ἔνδειξιν σεβασμοῦ, διὰ νὰ περάσῃ ἐπάνω ἀπὸ αὐτά.
37 Ὅταν δὲ ἐπλησίαζε εἰς τὸ τέρμα τοῦ κατηφορικοῦ δρόμου τοῦ ὅρους τῶν Ἐλαιῶν, ὅλον τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν μὲ χαρὰν ἤρχισαν νὰ δοξολογοῦν τὸν Θεὸν μὲ φωνὴν μεγάλην δι' ὅλα τὰ καταπληκτικὰ θαύματα, ποὺ εἶχαν ἰδεῖ,
38 λέγοντες· <εὐλογημένος ὁ βασιλεύς, ποὺ ἔρχεται ἐν ὀνόματι Κυρίου. Δι' αὐτοῦ θὰ ἀποκατασταθῇ ἡ εἰρήνη μεταξὺ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων καὶ θὰ ἀναπέμπεται δόξα εἰς τὸν ἐν ὑψίστοις πανάγαθον Θεόν>.
39 Καὶ μερικοὶ ἀπὸ τοὺς Φαρισαίους, ποὺ ἦσαν ἀναμεμιγμένοι μὲ τὸν ὄχλον, ἐβγῆκαν καὶ εἶπαν εἰς αὐτόν· <Διδάσκαλε, νὰ ἐπιπλήξῃς τοὺς μαθητάς σου, διὰ τὴν δόξαν, ποὺ σοῦ ἀποδίδουν καὶ ἡ ὁποία ἀνήκει μόνον εἰς τὸν Μεσσίαν>.
40 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς τοὺς εἶπε· <σᾶς διαβεβαιώνω, ὅτι ἐὰν αὐτοὶ σιωπήσουν, οἱ πέτρες θὰ φωνάξουν>.
41 Καὶ καθὼς ἐπλησίασε πρὸς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ εἶδε τὴν πόλιν, ἀνελύθη εἰς δάκρυα καὶ λυγμοὺς δι' αὐτήν, λέγων
42 ὅτι <ἐὰν ἐγνώριζες καὶ σύ, ἔστω καὶ κατὰ τὴν τελευταίαν αὐτὴν ἡμέραν, ποὺ σοῦ δίδει ὡς μεγάλην εὐκαιρίαν μετανοίας ὁ Θεός, ἐὰν ἐγνώριζες καὶ ἐδέχεσο ὅτι ἐγὼ θὰ σοῦ παρεῖχα τὴν εἰρήνην καὶ τὴν ἀσφάλειαν, θὰ ἐσώζεσο ἀπὸ τὴν τρομερὰν καταστροφήν ποὺ σὲ περιμένει. Τώρα ὅμως, ἐξ αἰτίας τῆς ἀμετανοήτου κακίας σου, τὰ μάτια σου εἶναι σκοτισμένα καὶ δὲν ἠμποροῦν νὰ ἴδουν τὸν ὄλεθρον, ποὺ ἔρχεται.
43 Διότι θὰ ἔλθουν φοβεραὶ διὰ σὲ ἡμέραι καὶ οἱ ἐχθροί σου θὰ σκάψουν γύρω σου χαρακώματα καὶ θὰ σὲ περικυκλώσουν καὶ θὰ σὲ συνθλίβουν ἀπὸ παντοῦ.
44 Καὶ θὰ κατακρημνίσουν τὰ οἰκοδομήματά σου καὶ θὰ πετάξουν, σφαγμένα κάτω εἰς τὸ ἔδαφος τὰ παιδιά σου, καὶ δὲν θὰ ἀφήσουν πέτραν ἐπάνω εἰς τὴν πέτραν· καὶ τοῦτο εἰς τιμωρίαν σου, διότι δὲν ἠθέλησες νὰ γνωρίσῃς καὶ νὰ δεχθῇς τὸν καιρόν, κατὰ τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς σὲ ἐπεσκέφθηκε διὰ νὰ σὲ σώσῃ>.
45 Καὶ ὅταν εἰσῆλθεν εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ναοῦ, ἤρχισε νὰ βγάζῃ ἔξω ἐκείνους, ποὺ πωλοῦσαν καὶ ἀγόραζαν ἐκεῖ,
46 λέγων πρὸς αὐτούς· <ἔχει γραφῆ ἀπὸ τοὺς προφήτας κατ' ἔμπνευσιν Θεοῦ, ὅτι ὁ οἶκος μου εἶναι οἶκος προσευχῆς. Σεῖς ὅμως τὸν ἐκάματε σπήλαιον λῃστῶν, διὰ νὰ λῃστεύετε καὶ κλέπτετε τοὺς ἄλλους μὲ τὰς ἀπάτας καὶ τὰ ψέματά σας>.
47 Καὶ ἐδίδασκε, ὅπως συνήθως, κάθε ἡμέραν εἰς τὸ ἱερόν. Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ ἄρχοντες τοῦ λαοῦ ἐζητοῦσαν νὰ τὸν ἐξοντώσουν.
48 Καὶ δὲν κατώρθωναν νὰ εὔρουν τί νὰ κάμουν, διὰ νὰ φέρουν εἰς πέρας τὸ κακοῦργον σχέδιόν των, διότι ὁ λαὸς μὲ πολὺ θαυμασμὸν καὶ εὐλάβειαν ἐκρέματο ἀπὸ τὸ στόμα του ἀκούων τὴν διδασκαλίαν του.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

αὶ ἀφοῦ ἐμβῆκεν εἰς τὴν Ἱεριχῶ, διέβαινε τὴν πόλιν.
2 Καὶ ἰδοὺ ὑπῆρχεν ἐκεῖ ἕνας ἄνθρωπος, ποὺ ἐκαλεῖτο Ζακχαῖος· καὶ αὐτὸς ἦτο ἀρχιτελώνης καὶ πολὺ πλούσιος.
3 Καὶ ἐζήτει νὰ ἴδῃ τὸν Ἰησοῦν ποῖος εἶναι, καὶ δὲν ἠμποροῦσεν ἀπὸ τὴν συρροὴν τοῦ λαοῦ, διότι ἦτο κοντὸς κατὰ τὸ ἀνάστημα καὶ ἐσκεπάζετο ἀπὸ τὸ πλῆθος.
4 Καὶ ἀφοῦ ἔτρεξεν ἐμπρὸς ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὸν Ἰησοῦν, ἀνέβη σὰν νὰ ἦτο μικρὸ παιδὶ εἰς μίαν σοκομορέαν διὰ νὰ τὸν ἴδη, διότι ἀπὸ τὸν δρόμον ἐκεῖνον, εἰς τὸν ὁποῖον εὑρίσκετο τὸ δένδρον αὐτό, ἔμελλε νὰ διέλθῃ ὁ Ἰησοῦς.
5 Καὶ εὐθὺς ὡς ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸν τόπον αὐτόν, ἐσήκωσε τὰ μάτια του καὶ τὸν εἶδε, καὶ χωρὶς νὰ τὸν γνωρίζῃ ἀπὸ παλαιότερα, τὸν ἐφώναξε μὲ τὸ ὄνομά του καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ζακχαῖε, κατέβα γρήγορα, διότι σήμερον πρέπει ἐγὼ σύμφωνα μὲ τὴν θείαν βουλήν, ποὺ παρασκευάζει τὴν σωτηρίαν σου, νὰ μείνω εἰς τὸ σπίτι σου.
6 Καὶ κατέβη ὁ Ζακχαῖος γρήγορα καὶ τὸν ὑπεδέχθη εἰς τὸ σπίτι του μὲ χαράν.
7 Καὶ ὅταν εἶδαν, ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἐπροτίμησε τὸ σπίτι τοῦ Ζακχαίου, ἐμουρμούριζαν ὅλοι μεταξύ των μὲ ἀγανάκτησιν καὶ περιφρόνησιν κατὰ τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἔλεγαν, ὅτι εἰς τὸ σπίτι ἀνθρώπου ἁμαρτωλοῦ ἐμβῆκε νὰ μείνῃ καὶ νὰ ἀναπαυθῇ.
8 Ἐστάθη δὲ ὁ Ζακχαῖος ἐμπρὸς εἰς τὸν Κύριον καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἰδοὺ τὰ μισὰ ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντά μου, Κύριε, τὰ δίδω ἐλεημοσύνην εἰς τοὺς πτωχούς. Καὶ ἐὰν τυχὸν ὡς τελώνης μετεχειρίσθην συκοφαντίαν καὶ ψευδεῖς καταγγελίας καὶ ἀναφορὰς διὰ νὰ ἀδικήσω καὶ καταχρασθῶ κανένα εἰς τίποτε, τοῦ τὸ γυρίζω πίσω τετραπλάσιον.
9 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς, ὅτι σήμερον εἰς τὸ σπίτι αὐτό, τόσον εἰς τὸν οἰκοδεσπότην, ὅσον καὶ εἰς τοὺς οἰκιακούς του, συνετελέσθη διὰ τῆς ἐπισκέψεώς μου σωτηρία. Ἐπεβάλλετο δὲ νὰ σωθῇ καὶ ὁ ἀρχιτελώνης οὗτος, διότι καὶ αὐτὸς ἐξ ἴσου πρὸς σᾶς, ποὺ γογγύζετε, εἶναι υἱὸς καὶ ἀπόγονος τοῦ Ἀβραάμ, εἰς τὸν ὁποῖον ἔχει δοθῇ ἀπὸ τὸν Θεὸν ἡ ἐπαγγελία τῆς σωτηρίας.
10 Ἔπρεπε δὲ νὰ συντελέσω ἐγὼ εἰς τὴν σωτηρίαν αὐτήν, διότι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἦλθεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ εἰς τὴν γῆν, διὰ νὰ ζητήσῃ καὶ σώσῃ τὸ ὡς ἄλλο χαμένον πρόβατον κινδυνεῦον νὰ ἀποθάνῃ ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ σύνολον τῆς ἀνθρωπότητος.
11 Ἐνῷ δὲ αὐτοί, ποὺ ἀπετέλουν τὸν στενώτερον κύκλων τῶν ἀκολούθων του, ἤκουον ταῦτα, ὁ Κύριος εἶπε καὶ μίαν παραβολήν· προσέθεσε δὲ καὶ τὴν παραβολὴν αὐτήν, διότι ἐπλησίαζεν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ἐνόμιζαν ἐκεῖνοι, ὅτι ἐπρόκειτο ἀμέσως νὰ φανερωθῇ μὲ λαμπρότητα καὶ δόξαν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
12 Εἶπε λοιπόν· κάποιος ἄνθρωπος καταγόμενος ἀπὸ λαμπρὸν καὶ ὑψηλὸν γένος ἐπῆγεν εἰς μακρυνὴν χώραν διὰ νὰ λάβῃ βασιλείαν καὶ ὕστερα νὰ ἐπιστρέψῃ. (Εἶναι φανερὸν ὅτι οὐδεὶς ἄλλος εἶναι εὐγενέστερος τοῦ Κυρίου, τόσον διὰ τὴν θείαν προαιώνιον γέννησιν αὐτοῦ ὡς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ὅσον καὶ διὰ τὴν βασιλικὴν καταγωγὴν αὐτοῦ ὡς ἀνθρώπου. Ὄντως δὲ παραλαβὼν ὁ Κύριος τὴν ἐν οὐρανοῖς βασιλείαν διὰ τῆς ἀναλήψεως αὐτοῦ, μέλλει μετὰ χρόνον πολὺν νὰ ἐπιστρέψῃ ἔνδοξος κατὰ τὴν δευτέραν αὐτοῦ παρουσίαν).
13 Ἀφοῦ δὲ ἐκάλεσε δέκα δούλους ἰδικούς του, τοὺς ἔδωκε δέκα χρυσὰ ἑκατοντάδραχμα, ἤτοι ἀπὸ ἐν ἑκατοντάδραχμον εἰς τὸν καθένα, καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Ἐμπορευθῆτε μὲ τὸ κεφάλαιον αὐτό, ἕως ὅτου ἔλθω. (Ἐν τῷ μεταξὺ τουτέστιν ἐμπιστεύεται ὁ Κύριος εἰς πάντας τοὺς πιστοὺς χαρίσματα καὶ τάλαντα διάφορα, διὰ νὰ χρησιμοποιήσουν αὐτὰ ἐπ’ ἀγαθῷ ἑαυτῶν καὶ τοῦ πλησίον, καὶ ἐπιφυλάσσεται νὰ ζητήσῃ λόγον διὰ τὸν καθένα μας, ὅταν θὰ ἐπανέλθῃ κατὰ τὴν δευτέραν παρουσίαν του).
14 Οἱ δὲ συμπολῖται του (οἱ Ἰουδαῖοι τουτέστιν) ἐμίσουν αὐτὸν (τὸν Ἰησοῦν) καὶ ἀπέστειλαν ἐπιτροπὴν ἐξ ἀντιπροσώπων ἀπὸ πίσω του καὶ ἔλεγαν· Δὲν θέλομεν αὐτὸν νὰ γίνῃ βασιλεύς μας. (Αὐτὴ ἦτο καὶ εἶναι ἡ περὶ τοῦ Ἰησοῦ εὐχὴ τῶν ἀπίστων Ἰουδαίων πρὸς τὸν Θεόν).
15 Καὶ ὅταν αὐτὸς ἐπανῆλθεν, ἀφοῦ ἔλαβε τὴν βασιλείαν, εἶπε νὰ τοῦ φωνάξουν τοὺς δούλους αὐτούς, εἰς τοὺς ὁποίους ἔδωκε τὰ χρήματα, διὰ νὰ μάθῃ τί ὁ καθένας των μὲ τὸ ἐμπόριόν του ἐκέρδησε.
16 Ἦλθε δὲ ὁ πρῶτος καὶ εἶπε· Κύριε, τὸ ἑκατοντάδραχμόν σου καὶ ὄχι ἡ ἰδική μου ἐργασία ἐκέρδησε δέκα ἀκόμη ἑκατοντάδραχμα.
17 Καὶ εἶπεν εἰς αὐτὸν ὁ κύριος· εὖγε, καλέ μου δοῦλε, διότι εἰς τὸ ἐλάχιστον ποσὸν τοῦ ἑνὸς ἑκατονταδράχμου δὲν ἀδιαφόρησες, ἀλλ’ ἐδείχθης πιστὸς εἰς ὅ,τι σοῦ παρήγγειλα. Λάβε τώρα πλησίον μου τιμὴν καὶ δόξαν βασιλικὴν καὶ ἔχε μονίμως ἐξουσίαν ἐπὶ δέκα πόλεων τοῦ βασιλείου μου.
18 Καὶ ἦλθεν ὁ δεύτερος καὶ εἶπε· Κύριε, τὸ ἑκατονταδραχμόν σου ἔβγαλε κέρδος ἄλλα πέντε ἑκατοντάδραχμα.
19 Εἶπε δὲ ὁ κύριος καὶ εἰς τὸν δοῦλον τοῦτον· Καὶ σὺ λάβε ἐξουσίαν ἐπὶ πέντε πόλεων τοῦ βασιλείου μου.
20 Καὶ ἄλλος δοῦλος ἦλθε καὶ εἶπε· Κύριε, ἰδοὺ τὸ ἑκατοντάδραχμόν σου, τὸ ὁποῖον εἶχα δεμένον καὶ φυλαγμένον εἰς μανδήλιον.
21 Καὶ τὸ ἐφύλαττον δεμένον, διότι σὲ ἐφοβούμην, ἐπειδὴ εἶσαι ἄνθρωπος δύσκολος καὶ ἀπαιτητικός. Παίρνεις σὰν νὰ ἦτο ἰδικόν σου ἐκεῖνο, ποὺ δὲν τὸ ἔβαλες σύ, ἀλλὰ τὸ ἔβαλαν ἐκεῖ ἄλλος, εἰς τὸν ὁποῖον καὶ ἀνήκει. Καὶ θερίζεις τὸ χωράφι, τὸ ὁποῖον δὲν ἔσπειρες· καὶ μαζεύεις ἀπὸ ἀλώνι, εἰς τὸ ὁποῖον δὲν ἐσκόρπισες καὶ δὲν ἐλίχνισες αὐτά, ποὺ παίρνεις. Ἀπαιτεῖς δηλαδὴ ἐκεῖνα, διὰ τὰ ὁποῖα δὲν ἐκοπίασες σύ, ἀλλ’ ἐκοπίασαν ἄλλοι καὶ σὺ τὰ εὑρίσκεις ἕτοιμα.
22 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ κύριος· Ἀπὸ τὰ λόγια τοῦ στόματός σου θὰ σὲ κρίνω καὶ θὰ σὲ καταδικάσω, κακὲ δοῦλε. Διότι, ὅπως ὠμολόγησες, ἐγνώριζες, ὅτι εἶμαι ἄνθρωπος δύσκολος καὶ σκληρός, ποὺ παίρνω ὅ,τι δὲν ἔβαλα καὶ θερίζω ὅ,τι δὲν ἔσπειρα, καὶ μαζεύω ἀπ’ ἐκεῖ ὅπου δὲν ἐσκόρπισα εἰς τὸ ἀλῶνι, διὰ νὰ λιχνισθῇ εἰς τὸν ἀέρα.
23 Ἀφοῦ λοιπὸν μὲ ἤξερες τέτοιον, διατὶ δὲν ἔβαλες τὸ χρῆμα μου εἰς τὴν τράπεζαν, ὅπου καὶ περισσότερον ἀσφαλισμένον θὰ ἦτο, ἀλλὰ καὶ ἐγὼ ὅταν θὰ ἠρχόμην, θὰ τὸ εἰσέπραττον ἀπὸ ἐκεῖ μὲ τὸν τόκον του;
24 Καὶ εἰς ἐκείνους, ποὺ παρέστεκαν ἐκεῖ, εἶπε· Πάρετε ἀπὸ αὐτὸν τὸ ἑκατοντάδραχμον καὶ δώσατέ το εἰς ἐκεῖνον, ποὺ ἔχει κερδήσει τὰ δέκα ἑκατοντάδραχμα.
25 Καὶ εἶπαν πρὸς αὐτὸν ἐκεῖνοι· Κύριε, αὐτὸς ἔχει δέκα ἑκατοντάδραχμα.
26 Ἐκτελέσατε τὴν διαταγήν μου καὶ δώσατε τὸ ἑκατοντάδραχμον εἰς ἐκεῖνον, ποὺ ἔχει τὰ δέκα. Διότι σᾶς λέγω, εἰς καθένα, ὁ ὁποῖος ἔχει πίστιν καὶ προθυμίαν καὶ ἐργατικότητα καὶ ηὔξησε τὰ χαρίσματα, ποὺ τοῦ ἐδόθησαν, θὰ δοθῇ τιμὴ καὶ ἀμοιβὴ καὶ χαρίσματα ἀκόμη περισσότερα καὶ μεγαλύτερα· ἀπὸ ἐκεῖνον δὲ ποὺ δὲν ἔχει ἐπιμέλειαν καὶ προθυμίαν καὶ παρημέλησε τὰ δοθέντα εἰς αὐτὸν χαρίσματα, θὰ ἀφαιρεθῇ καὶ θὰ παρθῇ ἀπὸ αὐτὸν καὶ τὸ ὀλίγον χάρισμα, τὸ ὁποῖον κατακρατεῖ παραμελημένον καὶ ἀκαλλιέργητον.
27 Ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐχθρούς μου ἐκείνους, ποὺ δὲν ἠθέλησαν νὰ βασιλεύσω ἐπ’ αὐτῶν, φέρετέ τους ἐδῶ καὶ κατασφάξατέ τους ἐμπρός μου. Ρίψατέ τους εἰς τὸν αἰώνιον θάνατον, τοῦ ὁποίου προαναγγελία καὶ προεικόνισις ὑπῆρξεν ἡ ἐπὶ τοῦ Τίτου πανωλεθρία τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ τῶν Ἰουδαίων.
28 Καὶ ἀφοῦ εἶπε ταῦτα, ἐξηκολούθει νὰ προχωρῇ πρὸς τὰ ἐμπρὸς καὶ νὰ ἀναβαίνῃ εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα.
29 Καὶ ἀκολούθως συνέβη τοῦτο· Ὅταν ἐπλησίασεν εἰς ἡ Βηθσφαγῆ καὶ τὴν Βηθανίαν κοντὰ εἰς τὸ βουνόν, ποὺ ἐλέγετο ὄρος τῶν Ἐλαιῶν, ἀπέστειλε δύο ἀπὸ τοὺς μαθητάς του
30 καὶ εἶπε· Πηγαίνετε εἰς τὸ ἀπέναντι χωριό, εἰς τὸ ὁποῖον ὅταν ἔμβητε, θὰ εὕρετε πουλάρι δεμένον, ἐπὶ τοῦ ὁποίου δὲν ἐκάθισε ποτὲ κανεὶς ἄνθρωπος. Ἀφοῦ τὸ λύσετε, φέρετέ το ἐδῶ.
31 Καὶ ἂν σᾶς ἐρωτήσῃ κανείς· Διατὶ λύετε τὸ πουλάρι; θὰ τοῦ εἴπετε αὐτὰ τὰ λόγια· ὅτι τὸ χρειάζεται ὁ Κύριος.
32 Ὅταν δὲ ἐπῆγαν ἐκεῖ οἱ ἀπεσταλμένοι, ηὗραν νὰ στέκεται τὸ πουλάρι ἐκεῖ, ὅπως ἀκριβῶς τοὺς εἶπεν ὁ Κύριος.
33 Ἐνῷ δὲ οἱ μαθηταὶ ἔλυαν τὸ πουλάρι, εἶπον οἱ κύριοι πρὸς αὐτούς· Διατὶ λύετε τὸ πουλάρι;
34 Αὐτοὶ δὲ εἶπαν· ὅτι τὸ χρειάζεται ὁ Κύριος.
35 Καὶ τὸ ἔφεραν εἰς τὸν Ἰησοῦν. Καὶ ἀφοῦ ἔρριψαν ἐπάνω εἰς τὸ πουλάρι τὰ ἐξωτερικά των ἐνδύματα, ἀνέβασαν ἐπ’ αὐτοῦ τὸν Ἰησοῦν.
36 Ἐνῷ δὲ ὁ Κύριος ἐπήγαινεν, ἄλλοι μαθηταὶ καὶ ἀκροαταὶ του ἔστρωναν εἰς τὸν δρόμον τὰ ἐνδύματά των, διὰ νὰ περάσῃ ἐπ’ αὐτῶν.
37 Ὅταν δὲ ἐπλησίαζεν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, καὶ ἔφθασε πλησίον τοῦ μέρους, ὅπου τελειώνει ὁ κατηφορικὸς δρόμος τοῦ ὄρους τῶν Ἐλαιῶν, ἤρχισεν ὅλον τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν μὲ χαρὰν νὰ ἀνυμνοῦν καὶ δοξολογοῦν τὸν Θεὸν μὲ φωνὴν μεγάλην δι’ ὅλα τὰ θαύματα, ποὺ ἕως τότε εἶχαν ἴδει νὰ γίνωνται ἀπὸ τὸν Ἰησοῦν.
38 Καὶ ἔλεγαν· εὐλογημενος καὶ δοξασμένος εἶναι ὁ βασιλεύς, ποὺ ἔρχεται ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου ὡς ἀντιπρόσωπος αὐτοῦ. Διὰ σοῦ τοῦ Μεσσίου γίνεται εἰρήνη ἐν τῷ οὐρανῷ, διότι συμφιλιώνονται καὶ εἰρηνεύουν διὰ σοῦ οἱ ἄνθρωποι μὲ τὸν οὐράνιον Πατέρα καὶ τοὺς ἀγγέλους του, καὶ διὰ τὴν ἐνανθρώπησιν καὶ ἔλευσίν σου ἀναπέμπεται δόξα εἰς τὸν Θεὸν ὑπὸ τῶν ἐν ὑψίστοις τοῦ οὐρανοῦ ἀγγέλων.
39 Καὶ ἀπὸ τοὺς Φαρισαίους μερικοὶ ἐβγῆκαν ἀπὸ τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ, μὲ τὸ ὁποῖον εἶχαν ἀναμιχθῇ διὰ νὰ κατασκοπεύσουν τὸν Ἰησοῦν, καὶ εἶπαν πρὸς αὐτόν· Διδάσκαλε, ἐπίπληξε τοὺς μαθητάς σου διὰ τοὺς βλασφήμους αὐτοὺς λόγους, ποὺ λέγουν, ἀποδιδόντες εἰς σὲ τιμάς, αἱ ὁποῖαι εἰς μόνον τὸν Μεσσίαν ἀνήκουν.
40 Καὶ ὁ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη καὶ τοὺς εἶπε· Σᾶς βεβαιῶ, ὅτι καὶ αὐτοὶ ἐὰν σιωπήσουν, θὰ φωνάξουν οἱ ἄψυχοι λίθοι.
41 Καὶ ἅμα ἐπλησίασεν, ὅταν εἶδε τὴν πόλιν Ἱερουσαλήμ, τὸν κατέλαβαν λυγμοὶ καὶ ἔχυσεν ἄφθονα δάκρυα δι’ αὐτὴν καὶ εἶπεν·
42 ὅτι ἐὰν ἐμάνθανες καὶ σύ, ὅπως τὸ ἠξεύρουν οἱ μαθηταί μου καὶ οἱ ταπεινοὶ αὐτοὶ σύνοδοί μου, ἔστω καὶ κατὰ τὴν ἐσχάτην ταύτην ἡμέραν, ποὺ ἀποτελεῖ τὴν τελευταίαν προθεσμίαν, τὴν ὁποίαν σοῦ δίδει ὁ Θεός, ἐὰν ἤξευρες ἐκεῖνα, ποὺ θὰ σὲ ὁδηγήσουν εἰς τὸ νὰ εἰρηνεύσῃς μὲ τὸν Θεὸν καὶ νὰ ἀποφύγῃς τὰς τρομερὰς συνεπείας τῆς ὀργῆς του· ἐὰν ἤξευρες, ὅτι ἡ πίστις καὶ ὑπακοὴ πρὸς ἐμὲ θὰ σοῦ ἐξησφάλιζε τὴν μετὰ τοῦ Θεοῦ εἰρήνην καὶ συγχρόνως θὰ ἀπέτρεπε τὴν καταστροφὴν τῆς ἐρημώσεώς σου, δὲν θὰ ἐχάνεσο. Τώρα ὅμως εἶναι τυφλωμένα τὰ μάτια σου καὶ δὲν μπορεῖς νὰ ἴδῃς ποῖα δεινὰ σὲ περιμένουν.
43 Διότι θὰ ἔλθουν ἡμέραι ὀλέθριαι διὰ σέ. Καὶ κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας θὰ βάλουν γύρω ἀπὸ σὲ περίφραγμα ὠχυρωμένον οἱ ἐχθροί σου καὶ θὰ σὲ περικυκλώσουν καὶ θὰ σὲ στενοχωρήσουν ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη διὰ στενῆς πολιορκίας.
44 Καὶ θὰ κατεδαφίσουν τὰ οἰκοδομήματά σου καὶ τὰ τείχη σου, ἀλλὰ θὰ ρίψουν εἰς τὸ ἔδαφος καὶ τὰ τέκνα σου σφαγμένα, ὅσα θὰ εὐρεθοῦν μέσα εἰς τὰ τείχη σου, καὶ δὲν θὰ ἀφήσουν μέσα εἰς τὴν πόλιν λίθον ἐπάνω εἰς λίθον. Καὶ ὅλα αὐτὰ θὰ τὰ πάθῃς ὡς τιμωρίαν, διότι λόγῳ τῆς θεληματικῆς σου τυφλώσεως δὲν ἔνοιωσες τὸν καιρόν, κατὰ τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς σὲ ἐπεσκέφθη διὰ νὰ σὲ ἐλεήσῃ καὶ σώσῃ.
45 Καὶ ὅταν ἐμβῆκεν εἰς τὸν ἱερὸν περίβολον τοῦ ναοῦ ἤρχισε νὰ βγάζῃ ἔξω ἐκείνους, ποὺ ἐπώλουν καὶ ἠγόραζον,
46 λέγων πρὸς αὐτούς· Ἔχει γραφῆ ἀπὸ τοὺς προφήτας ἐξ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ, ὅτι ὁ οἶκος μου εἶναι οἶκος προσευχῆς· Σεῖς ὅμως τὸν ἐκάματε σπήλαιον, ποὺ μαζεύονται λῃσταί, διότι ἐμπορεύεσθε καὶ χρησιμοποιεῖτε πλῆθος ψέματα καὶ ἀπάτας διὰ νὰ κλέψετε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον.
47 Καὶ ἐξηκολούθει νὰ διδάσκῃ καθημερινῶς μέσα εἰς τὸ ἱερόν· οἱ ἀρχιερεῖς δὲ καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ oὶ προεστοὶ τοῦ λαοῦ ἐζήτουν νὰ τὸν ἐξοντώσουν.
48 Καὶ δὲν εὕρισκον τὶ νὰ κάμουν πρὸς ἐκτέλεσιν τοῦ κακούργου σχεδίου των, διότι ὅλος ὁ λαὸς τὸν ηὐλαβεῖτο καὶ ἐκρέμετο ἀπὸ τὸ στόμα του μὲ πόθον πολὺν ἀκροώμενος τὴν διδασκαλίαν του.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ εἰσελθὼν διήρχετο τὴν Ἱεριχώ·	αὶ ἀφοῦ εἰσῆλθε εἰς τὴν Ἱεριχώ, διέβαινε τὴν πόλιν.	αὶ ἀφοῦ ἐμβῆκεν εἰς τὴν Ἱεριχῶ, διέβαινε τὴν πόλιν.
2 καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι καλούμενος Ζακχαῖος, καὶ αὐτὸς ἦν ἀρχιτελώνης, καὶ οὗτος ἦν πλούσιος,	2 Καὶ ἰδοὺ ὑπῆρχεν ἐκεῖ ἔνας ἄνθρωπος, ὀνόματι Ζακχαῖος, καὶ αὐτὸς ἦτο ἀρχιτελώνης καὶ πολὺ πλούσιος.	2 Καὶ ἰδοὺ ὑπῆρχεν ἐκεῖ ἕνας ἄνθρωπος, ποὺ ἐκαλεῖτο Ζακχαῖος· καὶ αὐτὸς ἦτο ἀρχιτελώνης καὶ πολὺ πλούσιος.
3 καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν Ἰησοῦν τίς ἐστι, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν.	3 Καὶ ἐζητοῦσε νὰ ἰδῇ τὸν Ἰησοῦν, ποῖος εἶναι, καὶ δὲν ἠμποροῦσε ἕνεκα τοῦ πολλοῦ πλήθους, διότι αὐτὸς ἧτο μικρὸς κατὰ τὸ ἀνάστημα.	3 Καὶ ἐζήτει νὰ ἴδῃ τὸν Ἰησοῦν ποῖος εἶναι, καὶ δὲν ἠμποροῦσεν ἀπὸ τὴν συρροὴν τοῦ λαοῦ, διότι ἦτο κοντὸς κατὰ τὸ ἀνάστημα καὶ ἐσκεπάζετο ἀπὸ τὸ πλῆθος.
4 Καὶ προδραμὼν ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν, ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι δι' ἐκείνης ἤμελλε διέρχεσθαι.	4 Καὶ ἀφοῦ ἔτρεξε ἐμπρός, ἀνέβηκε εἰς μία συκομορέαν, χωρὶς νὰ λογαριάσῃ τὴν θέσιν καὶ τὴν ἠλικίαν του, διὰ νὰ ἵδῃ τὸν ᾿Ιησοῦν, διότι ἀπὸ τὸν δρόμον ἐκεῖνον θὰ ἐπερνοῦσε.	4 Καὶ ἀφοῦ ἔτρεξεν ἐμπρὸς ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὸν Ἰησοῦν, ἀνέβη σὰν νὰ ἦτο μικρὸ παιδὶ εἰς μίαν σοκομορέαν διὰ νὰ τὸν ἴδη, διότι ἀπὸ τὸν δρόμον ἐκεῖνον, εἰς τὸν ὁποῖον εὑρίσκετο τὸ δένδρον αὐτό, ἔμελλε νὰ διέλθῃ ὁ Ἰησοῦς.
5 Καὶ ὡς ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ἀναβλέψας ὁ Ἰησοῦς εἶδεν αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι.	5 Καὶ ὁ Κύριος ἀμέσως μόλις ἔφθασε εἰς τὸν τόπον τῆς συκομορέας, ὕψωσε τὰ μάτια του, τὸν εἶδε καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· <Ζακχαῖε, κατέβα γρήγορα, διότι σήμερα πρέπει νὰ μείνω εἰς τὸ σπίτι σου>.	5 Καὶ εὐθὺς ὡς ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸν τόπον αὐτόν, ἐσήκωσε τὰ μάτια του καὶ τὸν εἶδε, καὶ χωρὶς νὰ τὸν γνωρίζῃ ἀπὸ παλαιότερα, τὸν ἐφώναξε μὲ τὸ ὄνομά του καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ζακχαῖε, κατέβα γρήγορα, διότι σήμερον πρέπει ἐγὼ σύμφωνα μὲ τὴν θείαν βουλήν, ποὺ παρασκευάζει τὴν σωτηρίαν σου, νὰ μείνω εἰς τὸ σπίτι σου.
6 Καὶ σπεύσας κατέβη, καὶ ὑπεδέξατο αὐτὸν χαίρων.	6 Καὶ ὁ Ζακχαῖος κατέβηκε γρήγορα καὶ τὸν ὑπεδέχθη μὲ μεγάλην χαράν.	6 Καὶ κατέβη ὁ Ζακχαῖος γρήγορα καὶ τὸν ὑπεδέχθη εἰς τὸ σπίτι του μὲ χαράν.
7 Καὶ ἰδόντες πάντες διεγόγγυζον λέγοντες ὅτι παρὰ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθε καταλῦσαι.	7 Καὶ ὅταν εἶδαν τὸ γεγονὸς αὐτό, ἐγόγγυζαν ὅλοι μεταξύ των καὶ μὲ ἀγανάκτησιν ἔλεγαν, ὅτι ἐμπῆκε νὰ καταλύσῃ εἰς τὸ σπίτι ἁμαρτωλοῦ ἀνθρώπου.	7 Καὶ ὅταν εἶδαν, ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἐπροτίμησε τὸ σπίτι τοῦ Ζακχαίου, ἐμουρμούριζαν ὅλοι μεταξύ των μὲ ἀγανάκτησιν καὶ περιφρόνησιν κατὰ τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἔλεγαν, ὅτι εἰς τὸ σπίτι ἀνθρώπου ἁμαρτωλοῦ ἐμβῆκε νὰ μείνῃ καὶ νὰ ἀναπαυθῇ.
8 Σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· ἰδοὺ τὰ ἤμιση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν.	8 Ἐστάθη δὲ ὁ Ζακχαῖος ἐμπρὸς εἰς τὸν Κύριον καὶ τοῦ εἶπε· <Κύριε, ἰδού, τὰ μισὰ ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντά μου τὰ δίδω εἰς τοὺς πτωχούς. Καὶ ἂν τυχόν, σὰν τελώνης ποὺ εἶμαι, ἀδίκησα μὲ ψευδεῖς μαρτυρίας κάποιον καὶ εἰσέπραξα περισσότερα, τοῦ τὰ ἐπιστρέφω τετραπλάσια>.	8 Ἐστάθη δὲ ὁ Ζακχαῖος ἐμπρὸς εἰς τὸν Κύριον καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἰδοὺ τὰ μισὰ ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντά μου, Κύριε, τὰ δίδω ἐλεημοσύνην εἰς τοὺς πτωχούς. Καὶ ἐὰν τυχὸν ὡς τελώνης μετεχειρίσθην συκοφαντίαν καὶ ψευδεῖς καταγγελίας καὶ ἀναφορὰς διὰ νὰ ἀδικήσω καὶ καταχρασθῶ κανένα εἰς τίποτε, τοῦ τὸ γυρίζω πίσω τετραπλάσιον.
9 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ὅτι σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο, καθότι καὶ αὐτὸς υἱὸς Ἀβραάμ ἐστιν.	9 Ὁ Ἰησοῦς ἱδὼν τὴν εἰλικρινῆ μετάνοιαν τοῦ Ζακχαίου εἶπε πρὸς αὐτὸν ὅτι <σήμερον εἰς τὸ σπίτι τοῦτο ἦλθε σωτηρία ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ, διότι καὶ αὐτὸς ὁ ἀρχιτελώνης εἶναι ἀπόγονος τοῦ Ἀβραάμ, ὁ ὁποῖος εἶχε λάβει ἀπὸ τὸν Θεὸν ὑποσχέσεις διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ἀπογόνων του.	9 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς, ὅτι σήμερον εἰς τὸ σπίτι αὐτό, τόσον εἰς τὸν οἰκοδεσπότην, ὅσον καὶ εἰς τοὺς οἰκιακούς του, συνετελέσθη διὰ τῆς ἐπισκέψεώς μου σωτηρία. Ἐπεβάλλετο δὲ νὰ σωθῇ καὶ ὁ ἀρχιτελώνης οὗτος, διότι καὶ αὐτὸς ἐξ ἴσου πρὸς σᾶς, ποὺ γογγύζετε, εἶναι υἱὸς καὶ ἀπόγονος τοῦ Ἀβραάμ, εἰς τὸν ὁποῖον ἔχει δοθῇ ἀπὸ τὸν Θεὸν ἡ ἐπαγγελία τῆς σωτηρίας.
10 Ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός.	10 Διότι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἦλθε νὰ ἀναζητήσῃ καὶ σώσῃ τὸν ἁμαρτωλὸν ἄνθρωπον, ποὺ ὁμοιάζει μὲ τὸ χαμένο πρόβατο>.	10 Ἔπρεπε δὲ νὰ συντελέσω ἐγὼ εἰς τὴν σωτηρίαν αὐτήν, διότι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἦλθεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ εἰς τὴν γῆν, διὰ νὰ ζητήσῃ καὶ σώσῃ τὸ ὡς ἄλλο χαμένον πρόβατον κινδυνεῦον νὰ ἀποθάνῃ ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ σύνολον τῆς ἀνθρωπότητος.
11 Ἀκουόντων δὲ αὐτῶν ταῦτα προσθεὶς εἶπε παραβολήν, διὰ τὸ ἐγγὺς αὐτὸν εἶναι Ἱερουσαλὴμ καὶ δοκεῖν αὐτοὺς ὅτι παραχρῆμα μέλλει ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἀναφαίνεσθαι·	11 Ἐνῶ δὲ ἐκεῖνοι ἤκουαν αὐτὰ τὰ λόγια, τοὺς εἶπε μίαν παραβολήν· καὶ τοῦτο ἐπειδὴ ἐνόμιζαν ὅτι τώρα ποὺ πλησιάζει ὁ διδάσκαλος εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, θὰ φανερωθῇ μὲ ὅλην της τὴν δόξαν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.	11 Ἐνῷ δὲ αὐτοί, ποὺ ἀπετέλουν τὸν στενώτερον κύκλων τῶν ἀκολούθων του, ἤκουον ταῦτα, ὁ Κύριος εἶπε καὶ μίαν παραβολήν· προσέθεσε δὲ καὶ τὴν παραβολὴν αὐτήν, διότι ἐπλησίαζεν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ἐνόμιζαν ἐκεῖνοι, ὅτι ἐπρόκειτο ἀμέσως νὰ φανερωθῇ μὲ λαμπρότητα καὶ δόξαν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
12 εἶπεν οὖν· ἄνθρωπός τις εὐγενὴς ἐπορεύθη εἰς χώραν μακρὰν λαβεῖν ἑαυτῷ βασιλείαν καὶ ὑποστρέψαι.	12 Εἶπε λοιπόν· <ἔνας ἄνθρωπος εὐγενοῦς καταγωγῆς, ἐπῆγεν εἰς μακρυνὴν χώραν, διὰ νὰ πάρῃ βασιλείαν καὶ κατόπιν νὰ ἐπιστρέψῃ.	12 Εἶπε λοιπόν· κάποιος ἄνθρωπος καταγόμενος ἀπὸ λαμπρὸν καὶ ὑψηλὸν γένος ἐπῆγεν εἰς μακρυνὴν χώραν διὰ νὰ λάβῃ βασιλείαν καὶ ὕστερα νὰ ἐπιστρέψῃ. (Εἶναι φανερὸν ὅτι οὐδεὶς ἄλλος εἶναι εὐγενέστερος τοῦ Κυρίου, τόσον διὰ τὴν θείαν προαιώνιον γέννησιν αὐτοῦ ὡς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ὅσον καὶ διὰ τὴν βασιλικὴν καταγωγὴν αὐτοῦ ὡς ἀνθρώπου. Ὄντως δὲ παραλαβὼν ὁ Κύριος τὴν ἐν οὐρανοῖς βασιλείαν διὰ τῆς ἀναλήψεως αὐτοῦ, μέλλει μετὰ χρόνον πολὺν νὰ ἐπιστρέψῃ ἔνδοξος κατὰ τὴν δευτέραν αὐτοῦ παρουσίαν).
13 Καλέσας δὲ δέκα δούλους ἑαυτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς δέκα μνᾶς καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· πραγματεύσασθε ἐν ᾦ ἔρχομαι.	13 Αφοῦ δὲ ἐκάλεσε δέκα δούλους του, τοὺς ἔδωσε δέκα μνᾶς, μίαν εἰς τὸν καθένα, δηλαδὴ ἑκατὸ περίπου δραχμὰς τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, καὶ τοὺς εἶπε· Ἐμπορευθῆτε μὲ τὰ χρήματα αὐτά, ἕως ὅτου ἔλθω, ὁπότε καὶ θά μοῦ δώσετε λογαριασμόν.	13 Ἀφοῦ δὲ ἐκάλεσε δέκα δούλους ἰδικούς του, τοὺς ἔδωκε δέκα χρυσὰ ἑκατοντάδραχμα, ἤτοι ἀπὸ ἐν ἑκατοντάδραχμον εἰς τὸν καθένα, καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Ἐμπορευθῆτε μὲ τὸ κεφάλαιον αὐτό, ἕως ὅτου ἔλθω. (Ἐν τῷ μεταξὺ τουτέστιν ἐμπιστεύεται ὁ Κύριος εἰς πάντας τοὺς πιστοὺς χαρίσματα καὶ τάλαντα διάφορα, διὰ νὰ χρησιμοποιήσουν αὐτὰ ἐπ’ ἀγαθῷ ἑαυτῶν καὶ τοῦ πλησίον, καὶ ἐπιφυλάσσεται νὰ ζητήσῃ λόγον διὰ τὸν καθένα μας, ὅταν θὰ ἐπανέλθῃ κατὰ τὴν δευτέραν παρουσίαν του).
14 Οἱ δὲ πολῖται αὐτοῦ ἐμίσουν αὐτόν, καὶ ἀπέστειλαν πρεσβείαν ὀπίσω αὐτοῦ λέγοντες· οὐ θέλομεν τοῦτον βασιλεῦσαι ἐφ' ἡμᾶς.	14 Οἱ συμπολῖται του ὅμως τὸν ἐμισοῦσαν καὶ ἀμέσως μόλις αὐτὸς ἀνεχώρησε, ἔστειλαν μίαν ἐπιτρπὴν καὶ ἔλεγαν· Δὲν θέλομεν νὰ γίνῃ αὐτὸς βασιλεύς μας.	14 Οἱ δὲ συμπολῖται του (οἱ Ἰουδαῖοι τουτέστιν) ἐμίσουν αὐτὸν (τὸν Ἰησοῦν) καὶ ἀπέστειλαν ἐπιτροπὴν ἐξ ἀντιπροσώπων ἀπὸ πίσω του καὶ ἔλεγαν· Δὲν θέλομεν αὐτὸν νὰ γίνῃ βασιλεύς μας. (Αὐτὴ ἦτο καὶ εἶναι ἡ περὶ τοῦ Ἰησοῦ εὐχὴ τῶν ἀπίστων Ἰουδαίων πρὸς τὸν Θεόν).
15 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐπανελθεῖν αὐτὸν λαβόντα τὴν βασιλείαν, καὶ εἶπε φωνηθῆναι αὐτῷ τοὺς δούλους τούτους οἷς ἔδωκε τὸ ἀργύριον, ἵνα ἐπιγνῷ τίς τί διεπραγματεύσατο.	15 Καὶ ὅταν αὐτὸς ἐπέστρεψε, ἀφοῦ πλέον εἶχε λάβει τὴν βασιλείαν, εἶπε νὰ φωνάξουν τοὺς δούλους του, εἰς τοὺς ὁποίους εἶχε δώσει τὰ χρήματα διὰ νὰ μάθῃ τί ὁ καθένας των ἐμπορεύθηκε καὶ τί ἐκέρδησε.	15 Καὶ ὅταν αὐτὸς ἐπανῆλθεν, ἀφοῦ ἔλαβε τὴν βασιλείαν, εἶπε νὰ τοῦ φωνάξουν τοὺς δούλους αὐτούς, εἰς τοὺς ὁποίους ἔδωκε τὰ χρήματα, διὰ νὰ μάθῃ τί ὁ καθένας των μὲ τὸ ἐμπόριόν του ἐκέρδησε.
16 Παρεγένετο δὲ ὁ πρῶτος λέγων· κύριε, ἡ μνᾶ σου προσειργάσατο δέκα μνᾶς.	16 Ἦρθε ὁ πρῶτος καὶ εἶπε· Κύριε, ἡ μνᾶ σου ἐκέρδησε δέκα ἄλλας μνᾶς.	16 Ἦλθε δὲ ὁ πρῶτος καὶ εἶπε· Κύριε, τὸ ἑκατοντάδραχμόν σου καὶ ὄχι ἡ ἰδική μου ἐργασία ἐκέρδησε δέκα ἀκόμη ἑκατοντάδραχμα.
17 Καὶ εἶπεν αὐτῷ· εὖ, ἀγαθὲ δοῦλε ! Ὅτι ἐν ἐλαχίστῳ πιστὸς ἐγένου, ἴσθι ἐξουσίαν ἔχων ἐπάνω δέκα πόλεων.	17 Καὶ εἶπεν εἰς αὐτὸν ὁ Κύριος· Εὖγε καλὲ καὶ πιστὲ δοῦλε. Ἐπειδὴ δὲ ἐδείχθης εἰς τὰ ὀλίγα, ποὺ σοῦ ἔδωσα, ἀξιόπιστος, σοῦ δίδω τώρα ἐξουσίαν ἐπάνω εἰς δέκα πόλεις.	17 Καὶ εἶπεν εἰς αὐτὸν ὁ κύριος· εὖγε, καλέ μου δοῦλε, διότι εἰς τὸ ἐλάχιστον ποσὸν τοῦ ἑνὸς ἑκατονταδράχμου δὲν ἀδιαφόρησες, ἀλλ’ ἐδείχθης πιστὸς εἰς ὅ,τι σοῦ παρήγγειλα. Λάβε τώρα πλησίον μου τιμὴν καὶ δόξαν βασιλικὴν καὶ ἔχε μονίμως ἐξουσίαν ἐπὶ δέκα πόλεων τοῦ βασιλείου μου.
18 Καὶ ἦλθεν ὁ δεύτερος λέγων· κύριε, ἡ μνᾶ σου ἐποίησε πέντε μνᾶς.	18 Καὶ ἦλθεν ὁ δεύτερος λέγων· Κύριε, ἡ μνᾶ σου ἔφερε ὡς κέρδος ἄλλας πέντε μνᾶς.	18 Καὶ ἦλθεν ὁ δεύτερος καὶ εἶπε· Κύριε, τὸ ἑκατονταδραχμόν σου ἔβγαλε κέρδος ἄλλα πέντε ἑκατοντάδραχμα.
19 Εἶπε δὲ καὶ τούτῳ· καὶ σὺ γίνου ἐπάνω πέντε πόλεων.	19 Εἶπε καὶ εἰς τὸν πιστὸν αὐτὸν δοῦλον ὁ κύριος· καὶ σὺ γίνε διοικητὴς ἐπάνω εἰς πέντε πόλεις.	19 Εἶπε δὲ ὁ κύριος καὶ εἰς τὸν δοῦλον τοῦτον· Καὶ σὺ λάβε ἐξουσίαν ἐπὶ πέντε πόλεων τοῦ βασιλείου μου.
20 Καὶ ἕτερος ἦλθε λέγων· κύριε, ἰδοὺ ἡ μνᾶ σου, ἣν εἶχον ἀποκειμένην ἐν σουδαρίῳ.	20 Καὶ ἄλλος δοῦλος ἦλθε λέγων· Κύριε, ἰδοὺ ἡ μνᾶ, ποὺ μοῦ ἔδωσες, τὴν ὁποίαν εἶχα φυλαγμένην καὶ ἀσφαλισμένην εἰς ἕνα μανδήλι.	20 Καὶ ἄλλος δοῦλος ἦλθε καὶ εἶπε· Κύριε, ἰδοὺ τὸ ἑκατοντάδραχμόν σου, τὸ ὁποῖον εἶχα δεμένον καὶ φυλαγμένον εἰς μανδήλιον.
21 Ἐφοβούμην γάρ σε, ὅτι ἄνθρωπος αὐστηρὸς εἶ· αἴρεις ὃ οὐκ ἔθηκας, καὶ θερίζεις ὃ οὐκ ἔσπειρας, καὶ συνάγεις ὅθεν οὐ διεσκόρπισας.	21 Τὴν ἐφύλαττα διὰ νὰ σοῦ τὴν ἐπιστρέψω ἀσφαλῶς, ἐπειδὴ σὲ ἐφοβούμην, διότι εἶσαι ἄνθρωπος σκληρὸς καὶ ἀπαιτητικός. Παίρνεις ὡς ἰδικόν σου, ἐκεῖνο ποὺ δὲν ἔδωσες καὶ θερίζεις χωράφι ποὺ δὲν ἔσπειρες, καὶ μαζεύεις εἰς ἁλώνι, εἰς τὸ ὁποῖον δὲν ἐσκόρπισες καὶ δὲν ἐλύχνισες.	21 Καὶ τὸ ἐφύλαττον δεμένον, διότι σὲ ἐφοβούμην, ἐπειδὴ εἶσαι ἄνθρωπος δύσκολος καὶ ἀπαιτητικός. Παίρνεις σὰν νὰ ἦτο ἰδικόν σου ἐκεῖνο, ποὺ δὲν τὸ ἔβαλες σύ, ἀλλὰ τὸ ἔβαλαν ἐκεῖ ἄλλος, εἰς τὸν ὁποῖον καὶ ἀνήκει. Καὶ θερίζεις τὸ χωράφι, τὸ ὁποῖον δὲν ἔσπειρες· καὶ μαζεύεις ἀπὸ ἀλώνι, εἰς τὸ ὁποῖον δὲν ἐσκόρπισες καὶ δὲν ἐλίχνισες αὐτά, ποὺ παίρνεις. Ἀπαιτεῖς δηλαδὴ ἐκεῖνα, διὰ τὰ ὁποῖα δὲν ἐκοπίασες σύ, ἀλλ’ ἐκοπίασαν ἄλλοι καὶ σὺ τὰ εὑρίσκεις ἕτοιμα.
22 Λέγει αὐτῷ· ἐκ τοῦ στόματός σου κρινῶ σε, πονηρὲ δοῦλε. Ἤδεις ὅτι ἄνθρωπος αὐστηρός εἰμι ἐγώ, αἴρων ὃ οὐκ ἔθηκα, καὶ θερίζων ὃ οὐκ ἔσπειρα, καὶ συνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισα.	22 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ κύριος· Ἀπὸ τὰ λόγια σου θὰ σὲ κρίνω, πονηρὲ δοῦλε. Ἐγνώριζες ὅτι ἐγὼ εἶμαι ἄνθρωπος αὐστηρός, ποὺ παίρνω ὅ,τι δὲν ἔβαλα, καὶ θερίζω ἐκεῖ ποὺ δὲν ἔσπειρα καὶ μαζεύω ἐκεῖ ποὺ δὲν ἐλίχνισα.	22 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ κύριος· Ἀπὸ τὰ λόγια τοῦ στόματός σου θὰ σὲ κρίνω καὶ θὰ σὲ καταδικάσω, κακὲ δοῦλε. Διότι, ὅπως ὠμολόγησες, ἐγνώριζες, ὅτι εἶμαι ἄνθρωπος δύσκολος καὶ σκληρός, ποὺ παίρνω ὅ,τι δὲν ἔβαλα καὶ θερίζω ὅ,τι δὲν ἔσπειρα, καὶ μαζεύω ἀπ’ ἐκεῖ ὅπου δὲν ἐσκόρπισα εἰς τὸ ἀλῶνι, διὰ νὰ λιχνισθῇ εἰς τὸν ἀέρα.
23 Καὶ διατὶ οὐκ ἔδωκας τὸ ἀργύριόν μου ἐπὶ τὴν τράπεζαν, καὶ ἐγὼ ἐλθὼν σὺν τόκῳ ἂν ἔπραξα αὐτό;	23 Τότε, διατὶ δὲν ἔδωσες τὸ χρῆμα μου εἰς τὴν τράπεζαν, ὥστε ὅταν ἐγὼ θὰ ἠρχόμην, νὰ τὸ εἰσέπραττα μαζῆ μὲ τὸν τόκον;	23 Ἀφοῦ λοιπὸν μὲ ἤξερες τέτοιον, διατὶ δὲν ἔβαλες τὸ χρῆμα μου εἰς τὴν τράπεζαν, ὅπου καὶ περισσότερον ἀσφαλισμένον θὰ ἦτο, ἀλλὰ καὶ ἐγὼ ὅταν θὰ ἠρχόμην, θὰ τὸ εἰσέπραττον ἀπὸ ἐκεῖ μὲ τὸν τόκον του;
24 Καὶ τοῖς παρεστῶσιν εἶπεν· ἄρατε ἀπ' αὐτοῦ τὴν μνᾶν καὶ δότε τῷ τὰς δέκα μνᾶς ἔχοντι.	24 Καὶ εἰς ἐκείνους, ποὺ ἐστέκοντο ἐκεῖ κοντὰ εἶπε· Πάρτε ἀπὸ αὐτὸν τὴν μνᾶν καὶ δῶστε την εἰς ἐκεῖνον ποὺ ἔχει τὰς δέκα μνᾶς.	24 Καὶ εἰς ἐκείνους, ποὺ παρέστεκαν ἐκεῖ, εἶπε· Πάρετε ἀπὸ αὐτὸν τὸ ἑκατοντάδραχμον καὶ δώσατέ το εἰς ἐκεῖνον, ποὺ ἔχει κερδήσει τὰ δέκα ἑκατοντάδραχμα.
25 Καὶ εἶπεν αὐτῷ· κύριε, ἔχει δέκα μνᾶς.	25 Καὶ ἐκεῖνοι τοῦ εἶπαν· Κύριε ἔχει δέκα μνᾶς.	25 Καὶ εἶπαν πρὸς αὐτὸν ἐκεῖνοι· Κύριε, αὐτὸς ἔχει δέκα ἑκατοντάδραχμα.
26 Λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι παντὶ τῷ ἔχοντι δοθήσεται, ἀπὸ δὲ τοῦ μὴ ἔχοντος καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ' αὐτοῦ.	26 Κάμετε ὅπως σᾶς εἶπα. Διότι σᾶς λέγω τοῦτο· εἰς ἐκεῖνον ποὺ ἔχει τὰ χαρίσματα καὶ τὰ καλλιεργεῖ καὶ τὰ χρησιμοποιεῖ ὅπως πρέπει, θὰ δοθῇ ἀκόμη περισσότερον. Ἀπὸ ἐκεῖνον ὅμως ποὺ δὲν ἔχει οὔτε ἐλάχιστον καλὸν ἔργον νὰ παρουσιάσῃ, θὰ τοῦ ἀφαιρεθῇ καὶ τὸ μικρὸν χάρισμα, ποὺ ἔχει.	26 Ἐκτελέσατε τὴν διαταγήν μου καὶ δώσατε τὸ ἑκατοντάδραχμον εἰς ἐκεῖνον, ποὺ ἔχει τὰ δέκα. Διότι σᾶς λέγω, εἰς καθένα, ὁ ὁποῖος ἔχει πίστιν καὶ προθυμίαν καὶ ἐργατικότητα καὶ ηὔξησε τὰ χαρίσματα, ποὺ τοῦ ἐδόθησαν, θὰ δοθῇ τιμὴ καὶ ἀμοιβὴ καὶ χαρίσματα ἀκόμη περισσότερα καὶ μεγαλύτερα· ἀπὸ ἐκεῖνον δὲ ποὺ δὲν ἔχει ἐπιμέλειαν καὶ προθυμίαν καὶ παρημέλησε τὰ δοθέντα εἰς αὐτὸν χαρίσματα, θὰ ἀφαιρεθῇ καὶ θὰ παρθῇ ἀπὸ αὐτὸν καὶ τὸ ὀλίγον χάρισμα, τὸ ὁποῖον κατακρατεῖ παραμελημένον καὶ ἀκαλλιέργητον.
27 Πλὴν τοὺς ἐχθρούς μου ἐκείνους, τοὺς μὴ θελήσαντάς με βασιλεύσαι ἐπ' αὐτούς, ἀγάγετε ὧδε καὶ κατασφάξατε αὐτοὺς ἔμπροσθέν μου.	27 Ὅσον δὲ διὰ τοὺς ἐχθρούς μου ἐκείνους ποὺ δὲν μὲ ἤθελαν βασιλέα των, φέρετέ τους ἐδῶ καὶ κατασφάξατέ τους ἐμπρός μου>.	27 Ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐχθρούς μου ἐκείνους, ποὺ δὲν ἠθέλησαν νὰ βασιλεύσω ἐπ’ αὐτῶν, φέρετέ τους ἐδῶ καὶ κατασφάξατέ τους ἐμπρός μου. Ρίψατέ τους εἰς τὸν αἰώνιον θάνατον, τοῦ ὁποίου προαναγγελία καὶ προεικόνισις ὑπῆρξεν ἡ ἐπὶ τοῦ Τίτου πανωλεθρία τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ τῶν Ἰουδαίων.
28 Καὶ εἰπὼν ταῦτα ἐπορεύετο ἔμπροσθεν ἀναβαίνων εἰς Ἱεροσόλυμα.	28 Καὶ ἀφοῦ εἶπεν αὐτά, συνέχισε τὴν πορείαν του, ἀναβαίνων εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα.	28 Καὶ ἀφοῦ εἶπε ταῦτα, ἐξηκολούθει νὰ προχωρῇ πρὸς τὰ ἐμπρὸς καὶ νὰ ἀναβαίνῃ εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα.
29 Καὶ ἐγένετο ὡς ἤγγισεν εἰς Βηθσφαγῆ καὶ Βηθανίαν πρὸς τὸ ὅρος τὸ καλούμενον ἐλαιῶν, ἀπέστειλε δύο τῶν μαθητῶν αὐτοῦ.	29 Καὶ καθὼς ἐπλησίσεν εἰς τὴν Βηθσφαγῆ καὶ τὴν Βηθανίαν, κοντὰ εἰς τὸ ὅρος, ποὺ ἐλέγετο ὅρος τῶν ᾿Ελαιῶν, ἔστειλε δύο ἀπὸ τοὺς μαθητάς του,	29 Καὶ ἀκολούθως συνέβη τοῦτο· Ὅταν ἐπλησίασεν εἰς ἡ Βηθσφαγῆ καὶ τὴν Βηθανίαν κοντὰ εἰς τὸ βουνόν, ποὺ ἐλέγετο ὄρος τῶν Ἐλαιῶν, ἀπέστειλε δύο ἀπὸ τοὺς μαθητάς του
30 Εἰπών· ὑπάγετε εἰς τὴν κατέναντι κώμην, ἐν ᾗ εἰσπορευόμενοι εὑρήσετε πῶλον δεδεμένον, ἐφ' ὃν οὐδεὶς πώποτε ἀνθρώπων ἐκάθισε· λύσαντες αὐτὸν ἀγάγετε.	30 καὶ τοὺς εἶπε· <πηγαίνετε εἰς τὸ ἀπέναντι χωριὸ καὶ καθὼς θὰ εἰσέρχεθε, θὰ βρῆτε ἕνα δεμένο πουλάρι, ἐπάνω εἰς τὸ ὁποῖον ποτέ κανεὶς ἄνθρωπος δὲν ἔχει καθίσει. Λῦστε το καὶ φέρτε το ἐδῶ.	30 καὶ εἶπε· Πηγαίνετε εἰς τὸ ἀπέναντι χωριό, εἰς τὸ ὁποῖον ὅταν ἔμβητε, θὰ εὕρετε πουλάρι δεμένον, ἐπὶ τοῦ ὁποίου δὲν ἐκάθισε ποτὲ κανεὶς ἄνθρωπος. Ἀφοῦ τὸ λύσετε, φέρετέ το ἐδῶ.
31 Καὶ ἐάν τις ὑμᾶς ἐρωτᾷ, διατί λύετε; Οὕτως ἐρεῖτε αὐτῷ, ὅτι ὁ Κύριος αὐτοῦ χρείαν ἔχει.	31 Καὶ ἂν κανεὶς σᾶς ἐρωτήσῃ, διατὶ τὸ λύετε; Σεῖς θὰ τοῦ ἀπαντήσετε ὡς ἐξῇς· ὅτι τὸ χρειάζεται ὁ Κύριος>.	31 Καὶ ἂν σᾶς ἐρωτήσῃ κανείς· Διατὶ λύετε τὸ πουλάρι; θὰ τοῦ εἴπετε αὐτὰ τὰ λόγια· ὅτι τὸ χρειάζεται ὁ Κύριος.
32 Ἀπελθόντες δὲ οἱ ἀπεσταλμένοι εὗρον καθὼς εἶπεν αὐτοῖς, ἑστῶτα τὸν πῶλον·	32 Ὅταν δὲ ἐπῆγαν οἱ ἀπεσταλμένοι, εὐρῆκαν ὅπως ἀκριβῶς εἶχεν εἴπει ὁ Κύριος, δηλαδὴ τὸ πουλάρι νὰ στέκεται ἐκεῖ.	32 Ὅταν δὲ ἐπῆγαν ἐκεῖ οἱ ἀπεσταλμένοι, ηὗραν νὰ στέκεται τὸ πουλάρι ἐκεῖ, ὅπως ἀκριβῶς τοὺς εἶπεν ὁ Κύριος.
33 λυόντων δὲ αὐτῶν τὸν πῶλον εἶπον οἱ κύριοι αὐτοῦ πρὸς αὐτούς· τί λύετε τὸν πῶλον;	33 Ὅταν δὲ ἔλυαν τὸ πουλάρι, εἶπαν πρὸς αὐτοὺς οἱ κύριοι του· <διατὶ λύετε τὸ πουλάρι;>	33 Ἐνῷ δὲ οἱ μαθηταὶ ἔλυαν τὸ πουλάρι, εἶπον οἱ κύριοι πρὸς αὐτούς· Διατὶ λύετε τὸ πουλάρι;
34 Οἱ δὲ εἶπον ὅτι ὁ Κύριος αὐτοῦ χρείαν ἔχει.	34 Ἐκεῖνοι δὲ ἀπήντησαν, ὅτι τὸ χρειάζεται ὁ Κύριος.	34 Αὐτοὶ δὲ εἶπαν· ὅτι τὸ χρειάζεται ὁ Κύριος.
35 Καὶ ἤγαγον αὐτὸν πρὸς τὸν Ἰησοῦν, καὶ ἐπιρρίψαντες ἑαυτῶν τὰ ἱμάτια ἐπὶ τὸν πῶλον ἐπεβίβασαν τὸν Ἰησοῦν.	35 Καὶ τὸ ἔφεραν πρὸς τὸν Ἰησοῦν. Καὶ ἀφοῦ ἔρριψαν ἐπάνω εἰς αὐτὸ τὰ ἐξωτερικά των ἐνδύματα, ἐβοήθησαν τὸν Κύριον νὰ ἀνεβῇ εἰς τὸ πουλάρι.	35 Καὶ τὸ ἔφεραν εἰς τὸν Ἰησοῦν. Καὶ ἀφοῦ ἔρριψαν ἐπάνω εἰς τὸ πουλάρι τὰ ἐξωτερικά των ἐνδύματα, ἀνέβασαν ἐπ’ αὐτοῦ τὸν Ἰησοῦν.
36 Πορευομένου δὲ αὐτοῦ ὑπεστρώννυον τὰ ἱμάτια αὐτῶν ἐν τῇ ὁδῷ.	36 Καθὼς δὲ ὁ Κύριος ἐπροχωροῦσε, οἱ ἀκροαταὶ ποὺ τὸν συνώδευαν, ἔστρωναν τὰ ἐνδύματά των εἰς τὸν δρόμον, εἰς ἔνδειξιν σεβασμοῦ, διὰ νὰ περάσῃ ἐπάνω ἀπὸ αὐτά.	36 Ἐνῷ δὲ ὁ Κύριος ἐπήγαινεν, ἄλλοι μαθηταὶ καὶ ἀκροαταὶ του ἔστρωναν εἰς τὸν δρόμον τὰ ἐνδύματά των, διὰ νὰ περάσῃ ἐπ’ αὐτῶν.
37 Ἐγγίζοντος δὲ αὐτοῦ ἤδη πρὸς τῇ καταβάσει τοῦ ὅρους τῶν ἐλαιῶν ἤρξατο ἅπαν τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν χαίροντες αἰνεῖν τὸν Θεὸν φωνῇ μεγάλῃ περὶ πασῶν ὧν εἶδον δυνάμεων	37 Ὅταν δὲ ἐπλησίαζε εἰς τὸ τέρμα τοῦ κατηφορικοῦ δρόμου τοῦ ὅρους τῶν Ἐλαιῶν, ὅλον τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν μὲ χαρὰν ἤρχισαν νὰ δοξολογοῦν τὸν Θεὸν μὲ φωνὴν μεγάλην δι' ὅλα τὰ καταπληκτικὰ θαύματα, ποὺ εἶχαν ἰδεῖ,	37 Ὅταν δὲ ἐπλησίαζεν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, καὶ ἔφθασε πλησίον τοῦ μέρους, ὅπου τελειώνει ὁ κατηφορικὸς δρόμος τοῦ ὄρους τῶν Ἐλαιῶν, ἤρχισεν ὅλον τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν μὲ χαρὰν νὰ ἀνυμνοῦν καὶ δοξολογοῦν τὸν Θεὸν μὲ φωνὴν μεγάλην δι’ ὅλα τὰ θαύματα, ποὺ ἕως τότε εἶχαν ἴδει νὰ γίνωνται ἀπὸ τὸν Ἰησοῦν.
38 λέγοντες· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος βασιλεὺς ἐν ὀνόματι Κυρίου· εἰρήνη ἐν οὐρανῷ καὶ δόξα ἐν ὑψίστοις.	38 λέγοντες· <εὐλογημένος ὁ βασιλεύς, ποὺ ἔρχεται ἐν ὀνόματι Κυρίου. Δι' αὐτοῦ θὰ ἀποκατασταθῇ ἡ εἰρήνη μεταξὺ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων καὶ θὰ ἀναπέμπεται δόξα εἰς τὸν ἐν ὑψίστοις πανάγαθον Θεόν>.	38 Καὶ ἔλεγαν· εὐλογημενος καὶ δοξασμένος εἶναι ὁ βασιλεύς, ποὺ ἔρχεται ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου ὡς ἀντιπρόσωπος αὐτοῦ. Διὰ σοῦ τοῦ Μεσσίου γίνεται εἰρήνη ἐν τῷ οὐρανῷ, διότι συμφιλιώνονται καὶ εἰρηνεύουν διὰ σοῦ οἱ ἄνθρωποι μὲ τὸν οὐράνιον Πατέρα καὶ τοὺς ἀγγέλους του, καὶ διὰ τὴν ἐνανθρώπησιν καὶ ἔλευσίν σου ἀναπέμπεται δόξα εἰς τὸν Θεὸν ὑπὸ τῶν ἐν ὑψίστοις τοῦ οὐρανοῦ ἀγγέλων.
39 Καί τινες τῶν Φαρισαίων ἀπὸ τοῦ ὄχλου εἶπον πρὸς αὐτόν· διδάσκαλε, ἐπιτίμησον τοῖς μαθηταῖς σου.	39 Καὶ μερικοὶ ἀπὸ τοὺς Φαρισαίους, ποὺ ἦσαν ἀναμεμιγμένοι μὲ τὸν ὄχλον, ἐβγῆκαν καὶ εἶπαν εἰς αὐτόν· <Διδάσκαλε, νὰ ἐπιπλήξῃς τοὺς μαθητάς σου, διὰ τὴν δόξαν, ποὺ σοῦ ἀποδίδουν καὶ ἡ ὁποία ἀνήκει μόνον εἰς τὸν Μεσσίαν>.	39 Καὶ ἀπὸ τοὺς Φαρισαίους μερικοὶ ἐβγῆκαν ἀπὸ τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ, μὲ τὸ ὁποῖον εἶχαν ἀναμιχθῇ διὰ νὰ κατασκοπεύσουν τὸν Ἰησοῦν, καὶ εἶπαν πρὸς αὐτόν· Διδάσκαλε, ἐπίπληξε τοὺς μαθητάς σου διὰ τοὺς βλασφήμους αὐτοὺς λόγους, ποὺ λέγουν, ἀποδιδόντες εἰς σὲ τιμάς, αἱ ὁποῖαι εἰς μόνον τὸν Μεσσίαν ἀνήκουν.
40 Καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν οὗτοι σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται.	40 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς τοὺς εἶπε· <σᾶς διαβεβαιώνω, ὅτι ἐὰν αὐτοὶ σιωπήσουν, οἱ πέτρες θὰ φωνάξουν>.	40 Καὶ ὁ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη καὶ τοὺς εἶπε· Σᾶς βεβαιῶ, ὅτι καὶ αὐτοὶ ἐὰν σιωπήσουν, θὰ φωνάξουν οἱ ἄψυχοι λίθοι.
41 Καὶ ὡς ἤγγισεν, ἱδὼν τὴν πόλιν ἔκλαυσεν ἐπ' αὐτῇ, λέγων	41 Καὶ καθὼς ἐπλησίασε πρὸς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ εἶδε τὴν πόλιν, ἀνελύθη εἰς δάκρυα καὶ λυγμοὺς δι' αὐτήν, λέγων	41 Καὶ ἅμα ἐπλησίασεν, ὅταν εἶδε τὴν πόλιν Ἱερουσαλήμ, τὸν κατέλαβαν λυγμοὶ καὶ ἔχυσεν ἄφθονα δάκρυα δι’ αὐτὴν καὶ εἶπεν·
42 ὅτι εἰ ἔγνως καὶ σύ, καί γε ἐν τῇ ἡμέρᾳ σου ταύτῃ, τὰ πρὸς εἰρήνην σου ! Νῦν δὲ ἐκρύβη ἀπὸ ὀφθαλμῶν σου·	42 ὅτι <ἐὰν ἐγνώριζες καὶ σύ, ἔστω καὶ κατὰ τὴν τελευταίαν αὐτὴν ἡμέραν, ποὺ σοῦ δίδει ὡς μεγάλην εὐκαιρίαν μετανοίας ὁ Θεός, ἐὰν ἐγνώριζες καὶ ἐδέχεσο ὅτι ἐγὼ θὰ σοῦ παρεῖχα τὴν εἰρήνην καὶ τὴν ἀσφάλειαν, θὰ ἐσώζεσο ἀπὸ τὴν τρομερὰν καταστροφήν ποὺ σὲ περιμένει. Τώρα ὅμως, ἐξ αἰτίας τῆς ἀμετανοήτου κακίας σου, τὰ μάτια σου εἶναι σκοτισμένα καὶ δὲν ἠμποροῦν νὰ ἴδουν τὸν ὄλεθρον, ποὺ ἔρχεται.	42 ὅτι ἐὰν ἐμάνθανες καὶ σύ, ὅπως τὸ ἠξεύρουν οἱ μαθηταί μου καὶ οἱ ταπεινοὶ αὐτοὶ σύνοδοί μου, ἔστω καὶ κατὰ τὴν ἐσχάτην ταύτην ἡμέραν, ποὺ ἀποτελεῖ τὴν τελευταίαν προθεσμίαν, τὴν ὁποίαν σοῦ δίδει ὁ Θεός, ἐὰν ἤξευρες ἐκεῖνα, ποὺ θὰ σὲ ὁδηγήσουν εἰς τὸ νὰ εἰρηνεύσῃς μὲ τὸν Θεὸν καὶ νὰ ἀποφύγῃς τὰς τρομερὰς συνεπείας τῆς ὀργῆς του· ἐὰν ἤξευρες, ὅτι ἡ πίστις καὶ ὑπακοὴ πρὸς ἐμὲ θὰ σοῦ ἐξησφάλιζε τὴν μετὰ τοῦ Θεοῦ εἰρήνην καὶ συγχρόνως θὰ ἀπέτρεπε τὴν καταστροφὴν τῆς ἐρημώσεώς σου, δὲν θὰ ἐχάνεσο. Τώρα ὅμως εἶναι τυφλωμένα τὰ μάτια σου καὶ δὲν μπορεῖς νὰ ἴδῃς ποῖα δεινὰ σὲ περιμένουν.
43 ὅτι ἥξουσιν ἡμέραι ἐπὶ σὲ καὶ περιβαλοῦσιν οἱ ἐχθροί σου χάρακά σοι καὶ περικυκλώσουσί σε καὶ συνέξουσί σε πάντοθεν,	43 Διότι θὰ ἔλθουν φοβεραὶ διὰ σὲ ἡμέραι καὶ οἱ ἐχθροί σου θὰ σκάψουν γύρω σου χαρακώματα καὶ θὰ σὲ περικυκλώσουν καὶ θὰ σὲ συνθλίβουν ἀπὸ παντοῦ.	43 Διότι θὰ ἔλθουν ἡμέραι ὀλέθριαι διὰ σέ. Καὶ κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας θὰ βάλουν γύρω ἀπὸ σὲ περίφραγμα ὠχυρωμένον οἱ ἐχθροί σου καὶ θὰ σὲ περικυκλώσουν καὶ θὰ σὲ στενοχωρήσουν ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη διὰ στενῆς πολιορκίας.
44 καὶ ἐδαφιούσί σε καὶ τὰ τέκνα σου ἐν σοί, καὶ οὐκ ἀφήσουσιν ἐν σοὶ λίθον ἐπὶ λίθῳ, ἀνθ' ὧν οὐκ ἔγνως τὸν καιρὸν τῆς ἐπισκοπῆς σου.	44 Καὶ θὰ κατακρημνίσουν τὰ οἰκοδομήματά σου καὶ θὰ πετάξουν, σφαγμένα κάτω εἰς τὸ ἔδαφος τὰ παιδιά σου, καὶ δὲν θὰ ἀφήσουν πέτραν ἐπάνω εἰς τὴν πέτραν· καὶ τοῦτο εἰς τιμωρίαν σου, διότι δὲν ἠθέλησες νὰ γνωρίσῃς καὶ νὰ δεχθῇς τὸν καιρόν, κατὰ τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς σὲ ἐπεσκέφθηκε διὰ νὰ σὲ σώσῃ>.	44 Καὶ θὰ κατεδαφίσουν τὰ οἰκοδομήματά σου καὶ τὰ τείχη σου, ἀλλὰ θὰ ρίψουν εἰς τὸ ἔδαφος καὶ τὰ τέκνα σου σφαγμένα, ὅσα θὰ εὐρεθοῦν μέσα εἰς τὰ τείχη σου, καὶ δὲν θὰ ἀφήσουν μέσα εἰς τὴν πόλιν λίθον ἐπάνω εἰς λίθον. Καὶ ὅλα αὐτὰ θὰ τὰ πάθῃς ὡς τιμωρίαν, διότι λόγῳ τῆς θεληματικῆς σου τυφλώσεως δὲν ἔνοιωσες τὸν καιρόν, κατὰ τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς σὲ ἐπεσκέφθη διὰ νὰ σὲ ἐλεήσῃ καὶ σώσῃ.
45 Καὶ εἰσελθὼν εἰς τὸ ἱερὸν ἤρξατο ἐκβάλλειν τοὺς πωλοῦντας ἐν αὐτῷ καὶ ἀγοράζοντας	45 Καὶ ὅταν εἰσῆλθεν εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ναοῦ, ἤρχισε νὰ βγάζῃ ἔξω ἐκείνους, ποὺ πωλοῦσαν καὶ ἀγόραζαν ἐκεῖ,	45 Καὶ ὅταν ἐμβῆκεν εἰς τὸν ἱερὸν περίβολον τοῦ ναοῦ ἤρχισε νὰ βγάζῃ ἔξω ἐκείνους, ποὺ ἐπώλουν καὶ ἠγόραζον,
46 λέγων αὐτοῖς· γέγραπται ὅτι ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς ἐστιν ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ἐποιήσατε σπήλαιον λῃστῶν.	46 λέγων πρὸς αὐτούς· <ἔχει γραφῆ ἀπὸ τοὺς προφήτας κατ' ἔμπνευσιν Θεοῦ, ὅτι ὁ οἶκος μου εἶναι οἶκος προσευχῆς. Σεῖς ὅμως τὸν ἐκάματε σπήλαιον λῃστῶν, διὰ νὰ λῃστεύετε καὶ κλέπτετε τοὺς ἄλλους μὲ τὰς ἀπάτας καὶ τὰ ψέματά σας>.	46 λέγων πρὸς αὐτούς· Ἔχει γραφῆ ἀπὸ τοὺς προφήτας ἐξ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ, ὅτι ὁ οἶκος μου εἶναι οἶκος προσευχῆς· Σεῖς ὅμως τὸν ἐκάματε σπήλαιον, ποὺ μαζεύονται λῃσταί, διότι ἐμπορεύεσθε καὶ χρησιμοποιεῖτε πλῆθος ψέματα καὶ ἀπάτας διὰ νὰ κλέψετε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον.
47 Καὶ ἦν διδάσκων τὸ καθ' ἡμέραν ἐν τῷ ἱερῷ· οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς ἐζήτουν αὐτὸν ἀπολέσαι καὶ οἱ πρῶτοι τοῦ λαοῦ,	47 Καὶ ἐδίδασκε, ὅπως συνήθως, κάθε ἡμέραν εἰς τὸ ἱερόν. Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ ἄρχοντες τοῦ λαοῦ ἐζητοῦσαν νὰ τὸν ἐξοντώσουν.	47 Καὶ ἐξηκολούθει νὰ διδάσκῃ καθημερινῶς μέσα εἰς τὸ ἱερόν· οἱ ἀρχιερεῖς δὲ καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ oὶ προεστοὶ τοῦ λαοῦ ἐζήτουν νὰ τὸν ἐξοντώσουν.
48 καὶ οὐχ εὕρισκον τὸ τί ποιήσουσιν· ὁ λαὸς γὰρ ἅπας ἐξεκρέματο αὐτοῦ ἀκούων.	48 Καὶ δὲν κατώρθωναν νὰ εὔρουν τί νὰ κάμουν, διὰ νὰ φέρουν εἰς πέρας τὸ κακοῦργον σχέδιόν των, διότι ὁ λαὸς μὲ πολὺ θαυμασμὸν καὶ εὐλάβειαν ἐκρέματο ἀπὸ τὸ στόμα του ἀκούων τὴν διδασκαλίαν του.	48 Καὶ δὲν εὕρισκον τὶ νὰ κάμουν πρὸς ἐκτέλεσιν τοῦ κακούργου σχεδίου των, διότι ὅλος ὁ λαὸς τὸν ηὐλαβεῖτο καὶ ἐκρέμετο ἀπὸ τὸ στόμα του μὲ πόθον πολὺν ἀκροώμενος τὴν διδασκαλίαν του.