Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
ἀναστὰν ἅπαν τὸ πλῆθος αὐτῶν
ἤγαγον αὐτὸν ἐπὶ τὸν Πιλᾶτον.
|
αὶ
ἀφοῦ ἐσηκώθηκε ὅλο τὸ
πλῆθος τῶν συνέδρων, ἔφεραν τὸν
Ἰησοῦν εἰς τὸν Πιλᾶτον.
|
αὶ
ἀφοῦ ἐσηκώθη ὅλον τὸ πλῆθος
τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἀρχιερέων καὶ
γραμματέων, ποὺ ἀπετέλουν τὸ συνέδριον,
ἔφεραν τὸν Ἰησοῦν εἰς τὸν
Πιλᾶτον. |
2
Ἤρξαντο δὲ κατηγορεῖν αὐτοῦ
λέγοντες· τοῦτον εὕρομεν διαστρέφοντα
τὸ ἔθνος καὶ κωλύοντα Καίσαρι
φόρους διδόναι, λέγοντα ἑαυτὸν
Χριστὸν βασιλέα εἶναι. |
2
Ἤρχισαν δὲ νὰ τὸν κατηγοροῦν
καὶ νὰ λέγουν· <αὐτὸν
τὸν εὑρήκαμεν νὰ παρακινῇ τὸ
ἔθνος εἰς ἐπανάστασιν καὶ νὰ
ἐμποδίζῃ τὴν πληρωμὴν τῶν
φόρων εἰς τὸν Καίσαρα καὶ νὰ
λέγῃ διὰ τὸν εὐατόν του,
ὅτι εἶναι ὁ Χριστός, ὁ βασιλεύς>.
|
2
Ἤρχισαν δὲ νὰ τὸν κατηγοροῦν
καὶ νὰ λέγουν· Αὐτὸν τὸν
ηὕραμε νὰ διαστρέφῃ καὶ νὰ παρακινῇ
εἰς ἐπανάστασιν τὸ ἔθνος καὶ
νὰ ἐμποδίζῃ νὰ δίδωμεν φόρους εἰς
τὸν Καίσαρα. Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ
ἔκαμε, διότι λέγει διὰ τὸν ἑαυτόν
του, ὅτι εἶναι ὁ Χριστός, δηλαδὴ εἶναι
βασιλεύς. |
3
Ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐπηρώτησεν αὐτὸν
λέγων· σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς
τῶν Ἰουδαίων; Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς
αὐτῷ ἔφη· σὺ λέγεις.
|
3
Ὁ δὲ Πιλᾶτος τὸν ἠρώτησε,
λέγων· <σύ, ὁ δεμένος ὑπόδικος,
εἶσαι βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων;>
Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη καὶ
τοῦ εἶπε· <ὅπως καὶ σὺ
τὸ λέγεις εἶμαι βασιλεύς, ὄχι
ὅμως ὅπως οἱ κοσμικοὶ βασιλεῖς>.
|
3
Ὁ δὲ Πιλᾶτος ἠρώτησε τὸν Ἰησοῦν
καὶ τοῦ εἶπε· Σὺ ὁ ἀβοήθητος
καὶ ἐγκαταλελειμμένος εἶσαι ὁ βασιλεὺς
τῶν Ἰουδαίων; Ὁ δὲ Ἰησοῦς
τοῦ ἀπεκρίθη καὶ εἶπεν· Τὸ
λέγεις καὶ σὺ ὅτι εἶμαι ὁ βασιλεὺς
τῶν Ἰουδαίων. Ἡ βασιλεία μου ὅμως
δὲν εἶναι, ὅπως τὴν ἐννοεῖς
σὺ καὶ οἱ κατήγοροί μου.
|
4
Ὁ δὲ Πιλᾶτος εἶπε πρὸς τοὺς
ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς ὄχλους ὅτι
οὐδὲν εὑρίσκω αἴτιον ἐν
τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ.
|
4
Ὁ δὲ Πιλᾶτος εἶπε πρὸς τοὺς
ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς ὄχλους, ὅτι
<δὲν εὑρίσκω καμμίαν ἐνόχην
εἰς τὸν ἄνθρωπον αὐτόν>.
|
4
Ὁ δὲ Πιλᾶτος εἶπε πρὸς τοὺς
ἀρχιερεῖς καὶ τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ·
Δὲν εὑρίσκω τίποτε τὸ ἔνοχον καὶ
ἀξιοκατάκριτον εἰς τὸν ἄνθρωπον αὐτόν.
|
5
Οἱ δὲ ἐπίσχυον λέγοντες ὅτι
ἀνασείει τὸν λαὸν διδάσκων καθ'
ὅλης τῆς Ἰουδαίας, ἀρξάμενος
ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἕως ὧδε.
|
5
Ἀλλὰ αὐτοὶ μὲ περισσότερον
πεῖσμα καὶ φανατισμὸν ἐπέμεναν,
λέγοντες ὅτι ἀναταράσσει τὸν
λαὸν μὲ τὸ νὰ διδάσκῃ
τὰ ἐπαναστατικά του κηρύγματα, ποὺ
ἔκαμε ἀρχὴν ἀπὸ τὴν Γαλιλαίαν
καὶ τὰ ἔφερε ἕως ἐδῶ.
|
5
Ἀλλ’ αὐτοὶ μὲ δύναμιν καὶ ἐπιμονὴν
μεγαλυτέραν κατηγόρουν τὸν Ἰησοῦν καὶ
ἔλεγαν, ὅτι ἀναστατώνει τὸν λαόν,
καὶ διδάσκει τὸ ἐπαναστατικόν του κήρυγμα
εἰς ὅλην τὴν Ἰουδαίαν, διότι τὸ
ἤρχισεν ἀπὸ τὴν Γαλιλαῖαν καὶ
τὸ μετέφερεν ἕως ἐδῶ.
|
6
Πιλᾶτος δὲ ἀκούσας Γαλιλαίαν
ἐπηρώτησεν εἰ ὃ ἄνθρωπος Γαλιλαῖός
ἐστι, |
6
Ὁ δὲ Πιλᾶτος, ὅταν ἤκουσε τὴν
λέξιν Γαλιλαία, ἠρώτησε, ἐὰν
ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι ἀπὸ
τὴν Γαλιλαίαν. |
6
Ὁ Πιλᾶτος δέ, ὅταν ἤκουσε τὴν
λέξιν Γαλιλαίαν, ἠρώτησεν ἐὰν ὁ ἄνθρωπος
εἶναι Γαλιλαῖος. |
7
καὶ ἐπιγνοὺς ὅτι ἐκ τῆς
ἐξουσίας Ἡρῴδου ἐστίν,
ἀνέπεμψεν αὐτὸν πρὸς Ἡρῴδην,
ὄντα καὶ αὐτὸν ἐν Ἱερουσαλύμοις
ἐν ταύταις ταῖς ἡμέραις.
|
7
Καὶ ὅταν ἐξηκρίβωσε ὅτι ὁ
Ἰησοῦς εἶναι ἀπὸ τὴν περιοχὴν
τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Ἡρῴδου,
τὸν παρέπεμψεν εἰς τὸν Ἡρῴδην,
ὁ ὁποῖος κατὰ τὰς ἡμέρας
αὐτὰς τοῦ Πάσχα εὑρίσκετο
καὶ αὐτὸς εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα.(Καὶ
τοῦτο, διὰ νὰ ἀπαλλαγῇ αὐτὸς
ἀπὸ τὴν ἐνοχλητικὴν ἐκείνην
δίκην). |
7
Καὶ ὅταν ἐπληροφορήθη ὅτι ὁ
Ἰησοῦς εἶναι ἀπὸ τὴν ἐπαρχίαν
τῆς ἐξουσίας καὶ δικαιοδοσίας τοῦ
Ἡρῴδου, τὸν παρέπεμψεν εἰς τὸν
Ἡρῴδην, ποὺ ἦτο καὶ αὐτὸς
εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα κατὰ τὰς ἡμέρας
αὐτὰς τοῦ Πάσχα. |
8
Ὁ δὲ Ἡρῴδης ἱδὼν τὸν
Ἰησοῦν ἐχάρη λίαν· ἦν
γὰρ ἐξ ἱκανοῦ θέλων ἰδεῖν
αὐτὸν διὰ τὸ ἀκούειν αὐτὸν
πολλὰ περὶ αὐτοῦ, καὶ ἤλπιζέ
τι σημεῖον ἰδεῖν ὑπ' αὐτοῦ
γινόμενον. |
8
Ὁ δὲ Ἡρῴδης, ὅταν εἶδε
τὸν Ἰησοῦ ἐχάρηκε πολύ,
διότι ἀπὸ πολὺν καιρὸν ἤθελε
νὰ τὸν ἴδῃ, ἐπειδὴ πολλὰ
συνεχῶς ἤκουε δι' αὐτὸν καὶ
ἤλπιζε, πρὸς ἰκανοποίησιν τῆς
περιεργείας του, νὰ ἴδῃ κάποιο
θαῦμα νὰ γίνεται ἀπὸ τὸν
Ἰησοῦν. |
8
Ὁ δὲ Ἡρῴδης, ὅταν εἶδε
τὸν Ἰησοῦν, ἐχάρη πολύ· διότι
ἐπεθύμει ἀπὸ πολὺν καιρὸν νὰ
τὸν ἴδῃ, ἐπειδὴ ἤκουε
πολλὰ δι’ αὐτὸν καὶ ἤλπιζε τώρα
νὰ ἴδῃ κάποιο θαῦμα νὰ γίνεται
ὑπ’ αὐτοῦ. |
9
Ἐπηρώτα δὲ αὐτὸν ἐν λόγοις
ἱκανοῖς· αὐτὸς δὲ οὐδὲν
ἀπεκρίνατο αὐτῷ.
|
9
Τὸν ἐρωτοῦσε δὲ ὁ Ἡρῴδης
διὰ πολλὰ καὶ μὲ πολλὰς ἐρωτήσεις.
Ὁ Ἰησοῦς ὅμως δὲν τοῦ
ἔδωκε καμμίαν ἀπάντησιν.
|
9
Τὸν ἠρώτα δὲ ὁ Ἡρῴδης
καὶ τοῦ προέβαλλε ζητήματα καὶ ἐρωτήσεις
πολλάς. Ὁ Ἰησοῦς ὅμως οὐδεμίαν
ἀπόκρισιν ἔδωκεν εἰς αὐτόν.
|
10
Εἰστήκεισαν δὲ οἱ γραμματεῖς
καὶ οἱ ἀρχιερεῖς ἐντόνως
κατηγοροῦντες αὐτοῦ. |
10
Ἐκεῖ δὲ κοντὰ ἐστέκοντο
οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ ἀρχιερεῖς
καὶ τὸν κατηγοροῦσαν μὲ ζωηρὸν
τόνον καὶ ἐπιμονήν.
|
10
Ἔστεκαν δὲ οἱ γραμματεῖς καὶ
οἱ ἀρχιερεῖς καὶ μὲ ἐπιμονὴν
καὶ ζωηρότητα κατηγόρουν τὸν Ἰησοῦν.
|
11
Ἐξουθενήσας δὲ αὐτὸν ὁ
Ἡρῴδης σὺν τοῖς στρατεύμασιν
αὐτοῦ καὶ ἐμπαίξας, περιβαλών
αὐτὸν ἐσθῆτα λαμπρὰν ἀνέπεμψεν
αὐτὸν τῷ Πιλάτῳ. |
11
Ὁ Ἡρῴδης ὅμως, ἀφοῦ τὸν
ἐξηυτέλισε μαζῆ μὲ τὰ στρατεύματά
του καὶ τὸν ἐνέπαιξε, τοῦ ἐφόρεσε,
διὰ νὰ τὸν εἰρωνευθῇ καὶ
τὸν γελοιοποιήσῃ, μίαν λαμπρὰν
στολήν, καὶ τὸν παρέπεμψε πάλιν
εἰς τὸν Πιλᾶτον. |
11
Ἀφοῦ δὲ τὸν ἐξηυτέλισεν ὁ
Ἡρῴδης μαζὶ μὲ τὸ στράτευμά
του καὶ ἀφοῦ τὸν ἐνέπαιξε, τὸν
ἐνέδυσε πρὸς μεγαλύτερον ἐμπαιγμόν λαμπρὰν
ἡγεμονικὴν στολὴν καὶ τὸν ἔστειλε
πάλιν εἰς τὸν Πιλᾶτον. |
12
Ἐγένετο δὲ φίλοι ὅ τε Ἡρῴδης
καὶ ὁ Πιλᾶτος ἐν αὐτῇ
τῇ ἡμέρᾳ μετ' ἀλλήλων·
προϋπῆρχον γὰρ ἐν ἔχθρᾳ ὄντες
πρὸς ἑαυτούς.
|
12
Ἔγιναν δὲ ἐξ ἀφορμῆς τοῦ
γεγονότος αὐτοῦ φίλοι μεταξύ
των ὁ Ἡρῴδης καὶ ὁ Πιλᾶτος
κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτήν.
Διότι προηγουμένος εὑρίσκοντο εἰς
ἔχθραν μεταξύ των. (Ἴσως ἓξ αἰτίας
ζητημάτων δικαιοδοσίας). |
12
Μὲ τὴν κολακευτικὴν δὲ ταύτην φιλοφροσύνην,
ποὺ ἔκαμεν ὁ Πιλᾶτος ἀποστείλας
εἰς τὸν Ἡρῴδην τὸν Ἰησοῦν,
συνεφιλιώθησαν κατ’ αὐτὴν τὴν ἡμέραν
μεταξύ των καὶ οἱ δύο, καὶ ὁ Πιλᾶτος
δηλαδὴ καὶ ὁ Ἡρῴδης, διότι προτήτερα
εἶχαν ἔχθραν μεταξύ των. |
13
Πιλᾶτος δὲ συγκαλεσάμενος τοὺς ἀρχιερεῖς
καὶ τοὺς ἄρχοντας καὶ τὸν λαὸν
|
13
Ὁ Πιλᾶτος δέ, ἀφοῦ ἐκάλεσε
μαζῆ τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς
ἄρχοντας καὶ τὸν λαόν, |
13
Ὁ Πιλᾶτος δὲ ἀφοῦ συνεκάλεσε
τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς ἄρχοντας
καὶ τὸν λαόν, |
14
εἶπε πρὸς αὐτούς· προσηνέγκατέ
μοι τὸν ἄνθρωπον τοῦτον ὡς ἀποστρέφοντα
τὸν λαόν, καὶ ἰδοὺ ἐγὼ
ἐνώπιον ὑμῶν ἀνακρίνας
οὐδὲν εὗρον ἐν τῷ ἀνθρώπῳ
τούτῳ αἴτιον ὧν κατηγορεῖτε
κατ' αὐτοῦ. |
14
εἶπε πρὸς αὐτούς· <μοῦ
ἐφέρατε τὸν ἄνθρωπος αὐτὸν
νὰ τὸν δικάσω, διότι τάχα ἐξεγείρει
τὸν λαὸν ἐναντίον τοῦ Καίσαρος
καὶ τῶν νόμων τοῦ κράτους. Καὶ
ἰδοὺ ἐγὼ τὸν ἀνέκρινα
ἐνώπιόν σας καὶ δὲν εὑρῆκα
εἰς τὸν ἄνθρωπον αὐτὸς καμμιὰν
παράβασιν καὶ ἐνοχήν, εἰς ὅσα
σεῖς τὸν κατηγορεῖτε.
|
14
εἶπε πρὸς αὐτούς· Μοῦ ἔφερατε
τὸν ἄνθρωπον αὐτὸν καὶ τὸν
ἐκατηγορήσατε, ὅτι ἀποτρέπει καὶ ἀπομακρήνει
τὸν λαὸν ἀπὸ τὴν ὑπακοὴν
καὶ νομιμοφροσύνην πρὸς τὸν Καίσαρα. Καὶ
ἰδοὺ ἐγώ, ἀφοῦ τὸν ἀνέκρινα
ἐμπρός σας, δὲν ηὗρα εἰς τὸν
ἄνθρωπον αὐτὸν τίποτε τὸ ἔνοχον
καὶ ἀξιοκατάκριτον ἀπὸ ὅλα αὐτά,
ποὺ τὸν κατηγορεῖτε. |
15
Ἀλλ' οὐδὲ Ἡρῴδης· ἀνέπεμψα
γὰρ ὑμᾶς πρὸς αὐτόν·
καὶ ἰδοὺ οὐδὲν ἄξιον θανάτου
ἐστὶ πεπραγμένον αὐτῷ.
|
15
Ἀλλὰ οὔτε καὶ ὁ Ἡρῴδης
δὲν τὸν εὑρῆκε ἔνοχον·
διότι ἐγὼ ἔστειλα καὶ σᾶς
μαζῆ μὲ τὸν ἄνθρωπον αὐτὸν
πρὸς τὸν Ἡρῴδην καὶ ἰδού,
ὅτι τίποτε τὸ ἄξιον θανάτου
δὲν ἔχει διαπραχθῇ ἀπὸ αὐτόν.
|
15
Ἀλλ’ οὔτε ὁ Ἡρῴδης εὗρεν
ἐνοχήν. Καὶ ἡ ἀνάκρισις αὐτὴ
τοῦ Ἡρῴδου ἦτο σοβαρά, διότι ἔστειλα
πρὸς αὐτὸν καὶ σᾶς διὰ
νὰ διατυπώσετε μόνοι σας τὰς κατηγορίας εἰς
τὸν Ἡρῴδην. Καὶ ἰδοὺ ἀπεδείχθη,
ὅτι δὲν ἔχει διαπραχθῇ ἀπὸ
αὐτὸν κανὲν ἔγκλημα ἄξιον τῆς
ποινῆς τοῦ θανάτου. |
16
Παιδεύσας οὖν αὐτὸν ἀπολύσω.
|
16
Λοιπόν, ἀφοῦ τὸν βασανίσω καὶ
διατάξω νὰ τὸν φραγγελώσουν θὰ
τὸν ἀπολύσω>. |
16
Λοιπόν, ἀφοῦ τοῦ ἐπιβάλω κάποιαν σωφρονιστικὴν
ποινὴν καὶ τὸν μαστιγώσω, θὰ τὸν
ἀπολύσω. |
17
Ἀνάγκην δὲ εἶχεν ἀπολύειν
αὐτοῖς κατὰ ἑορτὴν ἕνα
|
17
Εἶχε δὲ ὑποχρέωσιν ὁ Πιλᾶτος,
ἀπὸ κάποιο ἔθιμον, νὰ ἀπελευθερώνῃ
χάριν τοῦ λαοῦ κατὰ τὴν ἑορτὴν
τοῦ Πάσχα ἕνα κρατούμενον.
|
17
Ὑπεχρεοῦτο δὲ ὁ Πιλᾶτος ἀπὸ
ἔθιμον κάθε ἑορτὴν τοῦ Πάσχα νὰ
ἀφίνῃ ἐλεύθερον πρὸς χάριν αὐτῶν
ἕνα φυλακισμένον. |
18
Ἀνέκραξαν δὲ παμπληθεὶ λέγοντες·
αἶρε τοῦτον, ἀπόλυσον δὲ ἡμῖν
Βαραββᾶν· |
18
Ἐφώναξαν δὲ δυνατὰ ὅλον τὸ
πλῆθος μαζῆ, ἄρχοντες καὶ λαός,
λέγοντες· <φόνευσε αὐτόν,
νὰ μᾶς ἀφήσῃς ἐλεύθερον
τὸν Βαραββᾶν>. |
18
Ἐφώναξε δὲ ὅλον μαζὶ τὸ πλῆθος
καὶ εἶπαν· Σήκωσε αὐτὸν ἀπὸ
τὸ μέσον· θανάτωσέ τον, ἄφησέ μας δὲ
ἐλεύθερον τὸν Βαραββάν, |
19
ὅστις ἦν διὰ στάσιν τινὰ γενομένην
ἐν τῇ πόλει καὶ φόνον βεβελημένος
εἰς τὴν φυλακήν. |
19
Ὁ ὁποῖος Βαραββᾶς εἶχε ριφθῇ
εἰς τὴν φυλακὴν διὰ κάποιαν
στάσιν, ποὺ ἔγινε εἰς τὴν πόλιν
καὶ διὰ φόνον. |
19
ὁ ὁποῖος εἶχε ριφθῇ εἰς
τὴν φυλακὴν διὰ κάποιαν στάσιν, ποὺ
ἔγινεν εἰς τὴν πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων,
καὶ διὰ κάποιον φόνον. |
20
Πάλιν οὖν ὁ Πιλᾶτος προσεφώνησε,
θέλων ἀπολῦσαι τὸν Ἰησοῦν.
|
20
Πάλιν λοιπὸν ὁ Πιλᾶτος ὡμίλησε
πρὸς τὸν λαόν, διότι ἤθελε νὰ
ἀπολύσῃ τὸν Ἰησοῦν.
|
20
Πάλιν λοιπὸν ὁ Πιλᾶτος ἐφώναξε καὶ
ὡμίλησε πρὸς τὸν λαόν, ἐπειδὴ
ἤθελε νὰ ἀφήσῃ ἐλεύθερον τὸν
Ἰησοῦν. |
21
Οἱ δὲ ἐπεφώνουν λέγοντες·
σταύρωσον σταύρωσον αὐτόν.
|
21
Αὐτοὶ ὅμως εἰς ἀπάντησιν
ἐφώναζαν δυνατὰ λέγοντες· <σταύρωσον,
σταύρωσον αὐτόν>. |
21
Αὐτοὶ ὅμως ἐφώναζαν δυνατὰ καὶ
ἔλεγον· Σταύρωσον, σταύρωσον αὐτόν.
|
22
Ὁ δὲ τρίτον εἶπε πρὸς αὐτούς·
τί γὰρ κακὸν ἐποίησεν οὗτος;
Οὐδὲν ἄξιον θανάτου εὗρον ἐν
αὐτῷ· παιδεύσας οὖν αὐτὸν
ἀπολύσω. |
22
Ὁ δὲ Πιλᾶτος διὰ τρίτην φορὰν
εἶπεν εἰς αὐτούς· <διατὶ
νὰ τὸν σταυρώσω; Ποῖον κακόν,
ἄξιον σταυρικοῦ θανάτου, ἔπραξε αὐτός;
Τίποτε τὸ ἄξιον θανάτου δὲν
εὑρῆκα εἰς αὐτόν. Θὰ τὸν
μαστιγώσω λοιπὸν καὶ θὰ τὸν
ἀπολύσω>. (Ἂν ἦτο ἀθῶος
διατὶ νὰ τὸν μαστιγώση; Ἂν ἦτο
ἔνοχος διατὶ νὰ τὸν ἀπολύσῃ;
Ὁ Πιλᾶτος ἄδικος καθὼς ἦτο δὲν
εἶχε τὸ θάρρος νὰ ἀποδώσῃ
δικαιοσύνην καὶ ἀπολύσῃ τὸν
Κύριον). |
22
Ὁ δὲ Πιλᾶτος διὰ τρίτην φορὰν
τοὺς εἶπε· θὰ τὸν ἀφήσω
ἐλεύθερον καὶ δὲν θὰ τὸν σταυρώσω.
Διότι τί κακὸν ἔκαμεν αὐτός; Δὲν εὗρον
εἰς αὐτὸν τίποτε τὸ ἄξιον τῆς
ποινῆς τοῦ θανάτου. Θὰ τὸν μαστιγώσω
λοιπὸν καὶ θὰ τὸν ἀφήσω ἐλεύθερον.
|
23
Οἱ δὲ ἐπέκειντο φωναῖς μεγάλαις
αἰτούμενοι αὐτὸν σταυρωθῆναι,
καὶ κατίσχυον αἱ φωναὶ αὐτῶν
καὶ τῶν ἀρχιερέων.
|
23
Αὐτοὶ δὲ μαινόμενοι ἐπέμεναν
μὲ μεγάλας φωνὰς καὶ ἐζητοῦσαν
νὰ σταυρωθῇ. Καὶ αἱ φωναὶ αὐτῶν
καὶ τῶν ἀρχιερέων ὑπερίσχυαν
καὶ ἐσκέπαζαν τὰ λόγια τοῦ
Πιλάτου. |
23
Αὐτοὶ ὅμως ἐπέμενον μὲ μεγάλας
φωνὰς καὶ ἐζήτουν νὰ σταυρωθῇ
οὗτος. Καὶ ὑπερίσχυον αἱ φωναὶ
αὐτῶν καὶ τῶν ἀρχιερέων, ὥστε
νὰ μὴ ἀκούεται ἡ φωνὴ τοῦ
Πιλάτου. |
24
Ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐπέκρινε γενέσθαι
τὸ αἴτημα αὐτῶν,
|
24
Ὁ δὲ Πιλᾶτος ἀπεφάσισε ὁριστικῶς
νὰ γίνῃ τὸ αἴτημά των.
|
24
Ὡς ἐκ τούτου δὲ ὁ Πιλᾶτος ἔβγαλε
τὴν ὁριστικὴν ἀπόφασιν νὰ γίνῃ
αὐτό, ποὺ ἐζήτουν. |
25
ἀπέλυσε δὲ αὐτοῖς τὸν
Βαραββᾶν τὸν διὰ στάσιν καὶ
φόνον βεβλημένον εἰς τὴν φυλακήν,
ὃν ᾐτοῦντο, τὸν δὲ Ἰησοῦν
παρέδωκε τῷ θελήματι αὐτῶν.
|
25
Ἀφῆκε δὲ πρὸς χάριν αὐτῶν
ἐλεύθερον τὸν Βαραββᾶν, ὁ ὁποῖος
ἦτο φυλακισμένος διὰ στάσιν καὶ
φόνον καὶ τοῦ ὁποίου τὴν
ἀπόλυσιν ἐζητοῦσαν ἐκεῖνοι,
τὸν δὲ Ἰησοῦν παρέδωκε, σύμφωνα
μὲ τὸ θέλημά των, νὰ σταυρωθῇ.
|
25
Τοὺς ἀφῆκε δὲ ἐλεύθερον τὸν
Βαραββᾶν, ὁ ὀποῖος εἶχε ριφθῇ
εἰς τὴν φυλακὴν διὰ στάσιν καὶ
φόνον, καὶ τοῦ ὁποίου τὴν ἀπόλυσιν
ἐζήτουν οἱ Ἰουδαῖοι, τὸν δὲ
Ἰησοῦν παρέδωκε νὰ τὸν κάνουν ὅ,τι
αὐτοὶ ἤθελαν, δηλαδὴ νὰ τὸν
σταυρώσουν. |
26
Καὶ ὡς ἀπήγαγον αὐτόν,
ἐπιλαβόμενοι Σίμωνός τινος Κυρηναίου,
ἐρχομένου ἀπ' ἀγροῦ, ἐπέθηκαν
αὐτῷ τὸν σταυρὸν φέρειν ὀπίσω
τοῦ Ἰησοῦ. |
26
Καὶ ὅταν τὸν ἐπήγαιναν πρὸς
τὸν Γολγοθάν, ἔπιασαν κάποιον Σίμωνα
Κυρηναῖον, ποὺ ἤρχετο ἀπὸ τὸ
χωράφι, τοῦ ἐφόρτωσαν τὸν σταυρὸν
νὰ τὸν φέρῃ πίσῳ ἀπὸ
τὸν Ἰησοῦν, ὁ ὅποῖος εἶχε
πλέον σωματικῶς ἐξαντληθῆ.
|
26
Καὶ ὅταν τὸν ἐπήγαιναν εἰς τὸν
τόπον τῆς σταυρώσεως, ἐπειδὴ ὁ Ἰησοῦς
εἶχεν ἑξαντληθῇ καὶ δὲν ἄντεχε
πλέον νὰ βαστάζῃ τὸν σταυρόν του, ἔπιασαν
κάποιον Σίμωνα Κυρηναῖον, ποὺ ἤρχετο ἀπὸ
τὸ χωράφι, καὶ ἔβαλαν ἐπὶ τῶν
ὤμων του τὸν σταυρόν, διὰ νὰ τὸν
φέρῃ ὀπίσω ἀπὸ τὸν Ἰησοῦν
|
27
Ἠκολούθει δὲ αὐτῷ πολὺ
πλῆθος τοῦ λαοῦ καὶ γυναικῶν,
αἳ καὶ ἐκόπτοντο καὶ ἐθρήνουν
αὐτόν. |
27
Τὸν ἀκολουθοῦσε δὲ πολὺ πλῆθος
λαοῦ καὶ γυναικῶν, αἱ ὁποῖαι
ἐκτυποῦσαν τὸ στῆθος καὶ τὴν
κεφαλήν των καὶ ἐθρηνοῦσαν δι' αὐτόν.
|
27
Τὸν ἠκολούθει δὲ πολὺ πλῆθος
λαοῦ καὶ γυναικῶν, αἱ ὁποῖαι
ἐστηθοκοποῦντο καὶ τὸν ἔκλαιον.
28
Ἀφοῦ δὲ ἔστρεψε πρὸς αὐτὰς
ὁ Ἰησοῦς εἶπε· Γυναῖκες,
κάτοικοι τῆς Ἱερουσαλήμ, μὴ κλαίετε δι’
ἐμέ, ἀλλὰ κλαίετε τοὺς ἑαυτούς
σας καὶ τὰ παιδιά σας. |
28
Στραφεὶς δὲ πρὸς αὐτὰς ὁ
Ἰησοῦς εἶπε· θυγατέρες Ἱερουσαλήμ,
μὴ κλαίετε ἐπ' ἐμέ, πλὴν
ἐφ' ἑαυτὰς κλαίετε καὶ ἐπὶ
τὰ τέκνα ὑμῶν.
|
28
Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀφοῦ ἐγύρισε
πρὸς αὐτὰς εἶπε· <θυγατέρες
Ἱερουσαλήμ, μὴ κλαίετε δι' ἐμέ,
ἀλλὰ κλαίετε διὰ τὸν εὐατόν
σας καὶ τὰ τέκνα σας. |
28
Ἀφοῦ δὲ ἔστρεψε πρὸς αὐτὰς
ὁ Ἰησοῦς εἶπε· Γυναῖκες,
κάτοικοι τῆς Ἱερουσαλήμ, μὴ κλαίετε δι’
ἐμέ, ἀλλὰ κλαίετε τοὺς ἑαυτούς
σας καὶ τὰ παιδιά σας. |
29
Ὅτι ἰδοὺ ἔρχονται ἡμέραι
ἐν αἷς ἐροῦσι· μακάριαι
αἱ στεῖραι καὶ κοιλίαι αἳ οὐκ
ἐγέννησαν, καὶ μαστοὶ οἳ οὐκ
ἐθήλασαν. |
29
Διότι ἰδοὺ ἔρχονται ἡμέραι,
κατὰ τὰς ὁποίας θὰ εἴπουν·
καλότυχες εἶναι οἱ στεῖρες γυναῖκες
καὶ αἱ κοιλίαι ποὺ δὲν ἐγέννησαν
καὶ οἱ μαστοὶ ποὺ δὲν ἐθήλασαν
βρέφη. Διότι αὐταὶ ποὺ ἔχουν
παιδιὰ θὰ αἰσθανθοῦν δριμύτερον
τὸν πόνον διὰ τὰ δεινὰ ποὺ
θὰ ἔλθουν εἰς αὐτὰς καὶ
εἰς τὰ παιδιά των. |
29
Διότι ἰδού, ἔρχονται ἡμέραι, κατὰ
τὰς ὁποίας θὰ εἶπουν· Καλότυχες
εἶναι αἱ στεῖραι γυναῖκες καὶ
κοιλίαι, ποὺ δὲν ἐγέννησαν, καὶ μαστοὶ
ποὺ δὲν ἐθήλασαν μικρά. Διότι ἐκεῖναι,
ποὺ θὰ ἔχουν παιδιά, θὰ θλίβονται
πολύ, ἐπειδὴ θὰ αἰσθάνωνται τὴν
δυστυχίαν καὶ τὰ δεινὰ τῶν παιδιῶν
τους. |
30
Τότε ἄρξονται λέγειν τοῖς ὅρεσι,
πέσετε ἐφ' ἡμᾶς, καὶ τοῖς
βουνοῖς, καλύψατε ἡμᾶς·
|
30
Τότε θ'αρχίσουν νὰ λέγουν εἰς
τὰ ὅρη· πέσατε ἐπάνω μας·
καὶ εἰς τὰ βουνά· σκεπάσατέ
μας μὲ τὸ βάρος σας, διὰ νὰ
ἀποθάνωμεν μίαν ὥραν ἐνωρίτερα
καὶ μὴ βασανιζώμεθα ἀπὸ τὰ
ἀνυπόφορα πλέον δεινά.
|
30
Τότε κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας, ἐπειδὴ
δὲν θὰ ἡμποροῦν νὰ ὑποφέρουν
τὰ δεινά, θὰ ἀρχίσουν νὰ λέγουν εἰς
τὰ ὅρη· πέσατε ἐπάνω μας· Καὶ
εἰς τὰ βουνὰ θὰ λέγουν· σκεπάσατέ
μας, νὰ ἀποθάνωμεν διὰ μιᾶς καὶ
νὰ γλυτώσωμεν ἀπὸ τὰ ἀνυπόφορα
βάσανα. |
31
ὅτι εἰ ἐν τῷ ὑγρῷ ξύλῳ
ταῦτα ποιοῦσιν, ἐν τῷ ξηρῷ τί
γένηται; |
31
Διότι ἐὰν εἰς τὸ χλωρὸν
δένδρον κάνουν αὐτὰ οἱ Ρωμαῖοι,
εἰς τὸ ξηρὸν τί θὰ συμβῇ;
(Ἐὰν εἰς ἐμὲ τὸν ἀθῶον,
ποὺ ἔχω θείαν καὶ ἀκατάλυτον
ζωήν, γίνωνται αὐτά, τί μέλλει
νὰ γίνῃ εἰς σᾶς, ποὺ εἶσθε
τόσον βαρειὰ ἔνοχοι διὰ τὰ πολλὰ
καὶ μεγάλα ἁμαρτήματά σας;)>
|
31
Καὶ θὰ εἶναι πράγματι ἀνυπόφορα τὰ
βάσανα, διότι ἐὰν εἰς ἐμέ, ποὺ
εἶμαι ἀθῷος καὶ ὁμοιάζω πρὸς
χλωρὸν δένδρον, ἐπειδὴ ἔχω θείαν ζωήν,
κάνουν αὐτὰ οἱ Ρωμαῖοι, εἰς
σᾶς, ποὺ εἶσθε δένδρον ξηρὸν καὶ
νεκρὸν ἕνεκα τῆς ἁμαρτίας, τί θὰ
συμβῇ; |
32
Ἤγοντο δὲ καὶ ἕτεροι δύο κακοῦργοι
σὺν αὐτῷ ἀναιρεθῆναι.
|
32
Ὡδηγοῦντο δὲ εἰς τὸν τόπον
τῆς σταυρώσεως καὶ ἄλλοι δύο,
οἱ ὁποῖοι ἦσαν κακοῦργοι, διὰ
νὰ θανατωθοῦν μαζῆ μὲ αὐτόν.
|
32
Ὠδηγοῦντο δὲ εἰς τὸν τόπον τῆς
ἐκτελέσεως ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν
καὶ ἄλλοι δύο κακοῦργοι, διὰ νὰ
θανατωθοῦν μαζί του. |
33
Καὶ ὅτε ἀπῆλθον ἐπὶ τὸν
τόπον τὸν καλούμενον Κρανίον, ἐκεῖ
ἐσταύρωσαν αὐτὸν καὶ τοὺς
κακούργους, ὃν μὲν ἐκ δεξιῶν
ὃν δὲ ἐξ ἀριστερῶν. |
33
Καὶ ὅταν ἔφθασαν εἰς τόπον,
ποὺ ἐλέγετο Κρανίον, ἐκεῖ
ἐσταύρωσαν αὐτὸν καὶ τοὺς
δύο κακούργους, ἕνα εἰς τὰ δεξιὰ
καὶ ἕνα εἰς τὰ ἀριστερά.
|
33
Καὶ ὅταν ἔφθασαν εἰς τὸν τόπον,
ποὺ λόγω τοῦ ἐξωτερικοῦ σχήματός του
ἐλέγετο κρανίον, ἐκεῖ ἐσταύρωσαν αὐτὸν
καὶ τοὺς κακούργους, τὸν ἕνα μὲν
δεξιὰ τοῦ Ἰησοῦ, τὸν ἄλλον
δὲ ἀριστερά. |
34
Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἔλεγε· πάτερ,
ἄφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι
τί ποιοῦσι. Διαμεριζόμενοι δὲ τὰ
ἱμάτια αὐτοῦ ἔβαλον κλῆρον.
|
34
Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἔλεγε· <Πάτερ,
συγχώρησέ τους· διότι τυφλωμένοι
ἀπὸ τὴν ἐμπάθειάν των,
δὲν γνωρίζουν τί κάνουν>. Καὶ
οἱ στρατιῶται ἐμοιράζοντο μεταξύ
τους τὰ ἱμάτιά του καὶ ἔβαλλαν
κλῆρον, τί θὰ πάρῃ ὁ καθένας.
|
34
Ὁ Ἰησοῦς ὅμως ἀντιθέτως πρὸς
τὰ βασανιστήρια, ποὺ τοῦ ἔκαμαν, ἔλεγε·
Πάτερ, συγχώρησέ τους· διότι εἶναι τυφλωμένοι ἀπὸ
τὰ πάθη των καὶ δὲν ἡξεύρουν, τί κάνουν.
Φονεύουν τὸν Μεσσίαν των καὶ δὲν καταλαβαίνουν,
ὅτι μὲ αὐτὸ καταφέρουν θανάσιμον κτύπημα
καὶ κατὰ τοῦ ἑαυτοῦ των. Καὶ
ὅταν ἐμοίραζαν τὰ ἐνδύματά του, ἔρριπταν
λαχνόν. |
35
Καὶ ἑστήκει ὁ λαὸς θεωρῶν.
Ἐξεμυκτήριζον δὲ καὶ οἱ ἄρχοντες
σὺν αὐτοῖς λέγοντες· ἄλλους
ἔσωσε, σωσάτω ἑαυτόν, εἰ οὗτός
ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ τοῦ Θεοῦ
ἐκλεκτός. |
35
Καὶ ἐστέκετο ὁ λαὸς παρατηρῶν
καὶ ἀπολαμβάνων τὸ θέαμα τῆς
σταυρώσεως. Περιγελοῦσαν δὲ αὐτὸν
καὶ οἱ ἄρχοντες μαζῆ μὲ ἄλλους
καὶ ἔλεγαν· <ἄλλους ἔσωσε.
Ἂς σώσῃ τώρα καὶ τὸν ἑαυτόν
του, ἐὰν εἶναι πράγματι αὐτὸς
ὁ Χριστὸς ὁ ἐκλεκτὸς τοῦ
Θεοῦ>. |
35
Καὶ ἐστέκετο ὁ λαὸς καὶ παρετήρει
σὰν νὰ ἐπρόκειτο περὶ θεάματος περιέργου.
Περιέπαιζον δὲ καὶ οἱ ἄρχοντες μαζὶ
μὲ μερικοὺς ἄλλους ἐκ τοῦ λαοῦ
καὶ ἔλεγον· Ἄλλους ἔσωσε μὲ
τὰ ἀγυρτικά του θαύματα. Ἂς σώσῃ τώρα
καὶ τὸν ἑαυτόν του, ἐὰν αὐτὸς
εἶναι ὁ Χριστός, καὶ ἐὰν πράγματι
ἔχῃ ἐκλεγῇ ἀπὸ τὸν
Θεὸν διὰ νὰ πραγματοποιήσῃ τὸ
σχέδιον τῆς σωτηρίας τοῦ Ἰσραήλ.
|
36
Ἐνέπαιζον δὲ αὐτῷ καὶ
οἱ στρατιῶται προσερχόμενοι καὶ ὄξος
προσφέροντες αὐτῷ. |
36
Τὸν ἐνέπαιζαν δὲ οἱ στρατιῶται,
οἱ ὁποῖοι προσήρχοντο καὶ τοῦ
προσέφεραν ξύδι
|
36
Τὸν ἐνέπαιζον δὲ καὶ οἱ στρατιῶται,
οἱ ὁποῖοι ἐπλησίαζαν καὶ τοῦ
προσέφεραν ξίδι |
37
Καὶ λέγοντες· εἰ σὺ εἶ
ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων, σῶσον
σεαυτόν. |
37
καὶ ἔλεγαν· <ἐὰν σὺ
εἶσαι ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων,
σῶσε τὸν ἑαυτόν σου>. |
37
καὶ ἔλεγαν: Ἐὰν σὺ εἶσαι
ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων, σῶσε,
τὸν ἑαυτόν σου ἀπὸ τὸ σκληρὸν
αὐτὸ μαρτύριον, ποὺ θὰ σοῦ φέρῃ
τὸν θάνατον. |
38
Ἦν δὲ καὶ ἐπιγραφὴ γεγραμμένη
ἐπ' αὐτῷ γράμμασιν Ἑλληνικοῖς
καὶ Ρωμαϊκοῖς καὶ Ἑβραϊκοῖς·
οὗτός ἐστιν ὁ βασιλεὺς τῶν
Ἰουδαίων. |
38
Ἦτο δὲ καὶ ἐπιγραφὴ εἰς
εἰδικὴν σανίδα, στερεωμένη εἰς
τὸ ἐπάνω μέρος τοῦ σταυροῦ,
γραμμένη μὲ γράμματα Ἑλληνικὰ
καὶ Ρωμαϊκὰ καὶ Ἑβραϊκά·
Αὐτὸς εἶναι ὁ βασιλεὺς τῶν
Ἰουδαίων. |
38
Ἦτο δὲ καὶ ἐπιγραφὴ εἰς
πινακίδα στερεωμένην ἀπ’ ἐπάνω του, γραμμένη μὲ
γράμματα ἑλληνικὰ καὶ ρωμαϊκὰ καὶ
ἑβραϊκά· Αὐτὸς εἶναι ὁ
βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων.
|
39
Εἶς δὲ τῶν κρεμασθέντων κακούργων
ἐβλασφήμει αὐτὸν λέγων·
εἰ σὺ εἶ ὁ Χριστός, σῶσον
σεαυτὸν καὶ ἡμᾶς. |
39
Ἕνας δὲ ἀπὸ τοὺς σταυρωθέντας
κακούργους τὸν ἐβλασφημοῦσε λέγων·
<ἐὰν σὺ εἶσαι πράγματι ὁ
Χριστός, σῶσε τὸν εὐατόν σου
καὶ ἡμᾶς>. |
39
Ἕνας δὲ ἀπὸ τοὺς κακούργους,
ποὺ ἐκρεμάσθησαν εἰς τὸν σταυρόν,
τὸν ἐνέπαιζε μὲ βλασφήμους ὕβρεις
καὶ ἔλεγεν· ἐὰν εἶσαι σὺ
ὁ Χριστός, σῶσε τὸν ἑαυτόν σου καὶ
ἡμᾶς |
40
Ἀποκριθεὶς δὲ ἕτερος ἐπετίμα
αὐτῷ λέγων· οὐδὲ φοβῇ
σὺ τὸν Θεόν, ὅτι ἐν τῷ
αὐτῷ κρίματι εἶ; |
40
Ἀπεκρίθη δὲ ὁ ἄλλος, τὸν
ἐπέπληττε καὶ τοῦ ἔλεγε·
οὔτε τὸν Θεὸν σὺ ὁ ἐγκληματίας
καὶ ἔνοχος δὲν φοβεῖσαι, διότι
ὑφίστασαι τὴν ἰδίαν καταδίκην
μὲ αὐτὸν τὸν ἀθῶον; |
40
Τοῦ ἀπεκρίθη δὲ ὁ ἄλλος καὶ
τὸν ἐπέπληττε λέγων· Ὕστερα ἀπὸ
λίγο θὰ ἐμφανισθῆς ἐνώπιον τοῦ
Θεοῦ. Οὔτε ὁ φόβος λοιπὸν τοῦ
Θεοῦ σὲ συγκροτεῖ ἀπὸ τοῦ
νὰ προσθέτης καὶ τώρα νέας ἁμαρτίας εἰς
τὸν ἑαυτόν σου; Δὲν ἐνθυμεῖσαι
τὸ παρελθόν σου καὶ τὰ τόσα σου ἐγκλήματα;
Διότι ὑφίστασαι τὴν αὐτὴν καταδίκην
καὶ τὴν αὐτὴν ποινὴν τοῦ
σταυροῦ, τὴν ὁποίαν καὶ αὐτός.
|
41
Καὶ ἡμεῖς μὲν δικαίως·
ἄξια γὰρ ὧν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν·
οὗτος δὲ οὐδὲν ἄτοπον ἔπραξε.
|
41
Καὶ ἡμεῖς μὲν δικαίως τιμωρούμεθα,
διότι ἀπολαμβάνομεν ἄξια ἐκείνων
ποὺ ἐπράξαμεν. Αὐτὸς ὅμως
κανένα ποτὲ ἄτοπον δὲν ἔπραξε>.
|
41
Καὶ ἡμεῖς μὲν δικαίως τιμωρούμεθα,
διότι ἀπολαμβάνομεν ἄξια ἐκείνων, ποὺ
ἐπράξαμεν. Αὐτὸς ὅμως δὲν ἔκαμε
τίποτε τὸ ἄτοπον καὶ ἀπρεπές. Πολὺ
περισσότερον δὲν ἔκαμε τίποτε τὸ ἐγκληματικόν.
|
42
Καὶ ἔλεγε τῷ Ἰησοῦ· μνήσθητί
μου Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ
βασιλείᾳ σου. |
42
Καὶ ἔλεγεν εἰς τὸν Ἰησοῦν·
<ἐνθυμήσου με, Κύριε, ὅταν θὰ
ἔλθῃς μὲ δόξαν καὶ δύναμιν
εἰς τὴν βασιλείαν σου, ὥστε νὰ
ἀπολαύσω καὶ ἐγὼ τὴν χαρὰν
καὶ τὴν μακαριότητα αὐτῆς>.
|
42
Καὶ ἔλεγεν εἰς τὸν Ἰησοῦν:
Ἐνθυμήσου με, Κύριε, ὅταν θὰ ἐπανέλθῃς
μὲ τὴν δόξαν καὶ δύναμιν τῆς βασιλείας
σου καὶ ἀνάστησέ με διὰ νὰ ἀπολαύσω
καὶ ἐγὼ αὐτήν. |
43
Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς·
ἀμὴν λέγω σοι, σήμερον μετ' ἐμοῦ
ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ.
|
43
Καὶ εἶπεν εἰς αὐτὸν ὁ
Ἰησοῦς· <σὲ διαβεβαιώνω, ὅτι
σήμερον θὰ εἶσαι μαζῆ μου εἰς
τὸν παράδεισον>. |
43
Καὶ εἶπεν εἰς αὐτὸν ὁ
Ἰησοῦς· Ἐν πάσῃ ἀληθεῖᾳ
σὲ βεβαιῷ, ὅτι σήμερον ἀπὸ τὴν
στιγμήν, ποὺ θὰ ἀποθάνωμεν, θὰ εἶσαι
μαζί μου εἰς τὸν Παράδεισον. |
44
Ἦν δὲ ὡσεὶ ὥρα ἕκτη καὶ
σκότος ἐγένετο ἐφ' ὅλην τὴν
γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης, τοῦ
ἡλίου ἐκλείποντος, |
44
Ἦτο δὲ ὥρα ἓξ περίπου ἀπὸ
τὴν ἀνατολὴν τοῦ ἡλίου,
δηλαδὴ μεσημέρι, καὶ ἀπλώθηκε
σκότος εἰς ὅλην τὴν γῆν ἕως
τὰς τρεῖς τὸ ἀπόγευμα, διότι
εἶχε χαθῆ ὁ ἥλιος ἀπὸ
τὸν οὐρανόν. |
44
Ἦτο δὲ ὥρα περίπου ἓξ ἀπὸ
τὴν ἀνατολὴν τοῦ ἡλίου, δηλαδὴ
μεσημβρία. Καὶ ἔγινε σκότος εἰς ὅλην
τὴν γῆν ἕως τὰς τρεῖς τὸ
ἀπόγευμα, καὶ ἐσκοτείνιασεν ὁ ἥλιος.
|
45
καὶ ἐσχίσθη τὸ καταπέτασμα τοῦ
ναοῦ μέσον· |
45
Καὶ ἐσχίσθη εἰς τὸ μέσον
τὸ πολύτιμον παραπέτασμα τοῦ ναοῦ.
|
45
Καὶ ἐσχίσθη εἰς τὸ μέσον τὸ
παραπέτασμα, ποὺ ἐχώριζεν εἰς τὸν
ναὸν τὰ Ἅγια ἀπὸ τὰ Ἅγια
τῶν Ἁγίων. |
46
καὶ φωνήσας φωνῇ μεγάλῇ ὁ
Ἰησοῦς εἶπε· πάτερ, εἰς
χεῖράς σου παρατίθεμαι τὸ πνεῦμά
μου· καὶ ταῦτα εἰπὼν ἐξέπνευσεν.
|
46
Καὶ ἐφώναξε μὲ φωνὴν μεγάλην
ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε· <πάτερ,
εἰς τὰς χεῖρας σου παραίδω τὸ
πνεῦμα μου>. Καὶ ἀφοῦ εἶπε
τοὺς λόγους αὐτούς, ἐξέπνευσε.
|
46
Καὶ ἐφώναξε μὲ φωνὴν μεγάλην ὁ
Ἰησοῦς καὶ εἶπε· Πάτερ, γεμᾶτος
ἐλπίδα καὶ ἐμπιστοσύνην εἰς σέ, παραδίδω
εἰς τὰς χεῖρας σου τὴν λογικὴν
καὶ ἀθάνατον ψυχήν μου. Καὶ ἀφοῦ
εἶπε τοὺς λόγους αὐτούς, ἐξεψύχησεν. |
47
Ἰδὼν δὲ ὁ ἑκατόνταρχος
τὸ γενόμενον ἐδόξασεν τὸν Θεὸν
λέγων· ὄντως ὁ ἄνθρωπος οὗτος
δίκαιος ἦν. |
47
Ὅταν δὲ ὁ ἑκατόνταρχος εἶδεν
αὐτὸ ποὺ ἔγινε, δηλαδὴ τὸ
σκότος, τὸν σεισμὸν καὶ πρὸ
παντὸς τὸν τρόπον μὲ τὸν ὁποῖον
ὁ Χριστὸς ὡς Κύριος τῆς ζωῆς
του παρέδωσε τὸ πνεῦμα, ἐδόξασε
τὸν Θεόν, λέγων· <πράγματι
ὁ ἄνθρωπος οὗτος ἦτο δίκαιος>.
|
47
Ὅταν δὲ εἶδεν ὁ ἑκατόνταρχος
αὐτὸ ποὺ ἔγινε, τὸ σκότος δηλαδὴ
καὶ τὸν σεισμόν, ἀλλὰ καὶ τὸν
τρόπον, μὲ τὸν ὁποῖον ὁ Χριστός,
ὡς ἄνθρωπος ποὺ ὥριζε τὴν ζωήν
του, παρέδωκε τὸ πνεῦμα του εἰς τὸν
Πατέρα του, ἐδόξασε τὸν Θεὸν μὲ τὴν
ὁμολογίαν αὐτήν, ποὺ εἶπε· Πράγματι
αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἦτο δίκαιος
καὶ δὲν ἠπατᾶτο, ὅταν ἔλεγε
τὸν ἑαυτόν του Υἱὸν τοῦ Θεοῦ.
|
48
Καὶ πάντες οἱ συμπαραγενόμενοι ὄχλοι
ἐπὶ τὴν θεωρίαν ταύτην, θεωροῦντες
τὰ γενόμενα, τύπτοντες ἑαυτῶν
τὰ στήθη ὑπέστρεφον. |
48
Καὶ ὅλα τὰ πλήθη ποὺ εἶχαν
ἔλθει μαζῆ διὰ νὰ παρακολουθήσουν
τὸ θέαμα τῆς σταυρώσεως, ὅταν
εἶδαν αὐτὰ ποὺ ἔγιναν, ἐγύρισαν
πίσω εἰς τὴν πόλιν, κτυπῶντες
τὰ στήθη των, διὰ νὰ ἐκδηλώσουν
ἔτσι τὴν μετάνοιάν των. |
48
Καὶ ὅλα τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ, ποὺ
εἶχαν ἔλθει μαζὶ ἐκ περιεργείας διὰ
νὰ ἴδουν τὸ θέαμα αὐτὸ τῆς
θανατικῆς ἐκτελέσεως, ὅταν εἶδαν ὅσα
ἔγιναν, ἐγύριζαν ὀπίσω εἰς τὴν
πόλιν κτυπῶντες τὰ στήθη των εἰς ἐκδήλωσιν
λύπης καὶ μετανοίας. |
49
Εἰστήκεισαν δὲ πάντες οἱ γνωστοὶ
αὐτοῦ ἀπὸ μακρόθεν, καὶ
γυναῖκες αἱ συνακολουθήσασαι αὐτῷ
ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας, ὁρῶσαι
ταῦτα. |
49
Ὅλοι δὲ οἱ γνωστοὶ τοῦ Κυρίου
ἐστέκοντο ἀπὸ μακρυά, ὅπως
ἐπίσης καὶ αἱ γυναῖκες, ποὺ
τὸν εἶχαν ἀκολουθήσει ἀπὸ
τὴν Γαλιλαίαν, καὶ ἔβλεπαν ὅλα
τὰ περιστατικὰ τῆς σταυρώσεως.
|
49
Ὅλοι δὲ οἱ γνωστοί του καθὼς καὶ
αἱ γυναῖκες, ποὺ τὸν ἠκολούθησαν
μαζὶ ἀπὸ τὴν Γαλιλαίαν, ἐστέκοντο
ἀπὸ μακρυὰ καὶ ἔβλεπαν καὶ
τὰ περιστατικὰ τῆς σταυρώσεως τοῦ
Κυρίου καὶ τὰ σημεῖα, ποὺ ἐτρόμαξαν
ὅλους, καὶ τὴν ἐπάνοδον τῶν
ἀνθρώπων, ποὺ ἐκτύπων τὰ στήθη των.
|
50
Καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι
Ἰωσήφ, βουλευτὴς ὑπάρχων καὶ
ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ δίκαιος
-
|
50
Καὶ ἰδού, ἐμφανίζεται ἔνας
ἄνθρωπος ποὺ ἐλέγετο Ἰωσήφ,
ὁ ὁποῖος ἦτο βουλευτής, μέλος
δηλαδὴ τοῦ συνεδρίου, ἄνθρωπος ἀγαθὸς
καὶ δίκαιος. |
50
Καὶ ἰδοὺ παρουσιάζεται ἕνας ἄνθρωπος,
ποὺ ἐλέγετο Ἰωσήφ, ὁ ὁποῖος
ἦτο βουλευτής, μέλος τοῦ ἰουδαϊκοῦ
συνεδρίου δηλαδή, ἄνθρωπος καλὸς καὶ εὐεργετικός,
συγχρόνως δὲ καὶ ἐνάρετος.
|
51
- οὗτος οὐκ ἦν συγκατατεθειμένος τῇ
βουλῇ καὶ τῇ πράξει αὐτῶν
- ἀπὸ Ἀριμαθαίας πόλεως τῶν
Ἰουδαίων, ὃς προσεδέχετο καὶ
αὐτὸς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ,
|
51
Αὐτὸς δὲν εἶχε συγκατατεθῆ εἰς
τὴν ἀπόφασιν τοῦ συνεδρίου καὶ
εἰς τὴν ἄλλην ἐνέργειαν τῶν
συνέδρων διὰ τὴν σταύρωσιν τοῦ
Χριστοῦ. Αὐτὸς κατήγετο ἀπὸ
τὴν Ἀριμαθαίαν, πόλιν τῶν Ἰουδαίων,
εἶχε δὲ δεχθῇ καὶ πιστεύσει
εἰς τὸ κήρυγμα περὶ τῆς βασιλείας
τοῦ Θεοῦ τὴν ὁποίαν καὶ
ἐπερίμενε. |
51
Αὐτὸς δὲν εἶχε συμφωνήσει εἰς
τὴν ἀπόφασιν, ποὺ ἔλαβαν κατὰ
τοῦ Ἰησοῦ καὶ οὔτε εἰς
τὰ μέτρα καὶ τὴν ἐνέργειάν των, διὰ
τῶν ὁποίων ἐξησφάλισαν τὴν ἐπικύρωσιν
καὶ τὴν ἐκτέλεσιν τῆς ἀποφάσεως.
Ἦτο δὲ ἀπὸ τὴν πόλιν τῶν
Ἰουδαίων Ἀριμαθαίαν καὶ εἶχε πιστεύσει
εἰς τὸ περὶ βασιλείας τοῦ Θεοῦ
κήρυγμα τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐπερίμενε
καὶ αὐτὸς μαζὶ μὲ τόσους ἄλλους
μαθητὰς τὴν βασιλείαν ταύτην.
|
52
οὗτος προσελθὼν τῷ Πιλάτῳ ᾐτήσατο
τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ, |
52
Αὐτὸς προσῆλθε εἰς τὸν Πιλᾶτον
καὶ ἐζήτησε τὸ σῶμα τοῦ
Ἰησοῦ. |
52
Ὁ διακεκριμένος λοιπὸν καὶ ἐνάρετος
αὐτὸς ἄνθρωπος παρουσιάσθη εἰς τὸν
Πιλᾶτον καὶ ἐζήτησε τὸ σῶμα
τοῦ Ἰησοῦ. |
53
καὶ καθελὼν αὐτὸ ἐνετύλιξε
σινδόνι καὶ ἔθηκεν αὐτὸ ἐν
μνήματι λαξευτῷ, οὗ οὐκ ἦν οὐδεὶς
οὐδέπω κείμενος· |
53
Καὶ ἀφοῦ τὸ κατέβασε ἀπὸ
τὸν σταυρόν, τὸ ἐτύλιξεν εἰς
σινδόνι καὶ τὸ ἔθεσε εἰς μνημεῖον
σκαλισμένον εἰς βράχον, μέσα εἰς
τὸ ὁποῖον κανείς ποτὲ δὲν
εἶχε ταφῇ. |
53
Καὶ ἀφοῦ τὸ ἐκατέβασεν ἀπὸ
τὸν σταυρόν, τὸ ἐτύλιξεν εἰς σινδόνα
καὶ τὸ ἔθεσεν εἰς μνημεῖον σκαλισμένον
μέσα εἰς βράχον, εἰς τὸ ὁποῖον
κανεὶς ἀκόμη δὲν εἶχε ἀποτεθῇ
καὶ ταφῇ. |
54
καὶ ἡμέρα ἦν παρασκευή, σάββατον
ἐπέφωσκε. |
54
Καὶ ἦτο ἀκόμη ἡμέρα Πρασκευή.
Ἐπλησίαζεν ὅμως τὸ Σάββατον,
ποὺ θὰ ἤρχιζε μὲ τὴν δύσιν
τοῦ ἡλίου. |
54
Καὶ ἦτο ἡμερα Παρασκευή· διότι δὲν
εἶχε δύσει ἀκόμη ὁ ἥλιος. Ἐπλησίαζεν
ὅμως μὲ τὸ ἐσπερινὸν φῶς
νὰ ἀρχίσῃ τὸ Σάββατον.
|
55
Κατακολουθήσασαι δὲ αἱ γυναῖκες, αἵτινες
ἦσαν συνεληλυθυῖαι αὐτῷ ἐκ τῆς
Γαλιλαίας, ἐθεάσαντο τὸ μνημεῖον
καὶ ὡς ἐτέθη τὸ σῶμα αὐτοῦ, |
55
Παρακολουθοῦσαν δὲ μὲ προσοχὴν αἱ
γυναῖκες, ποὺ εἶχαν ἔλθει μαζῆ
μὲ τὸν Ἰησοῦν ἀπὸ τὴν
Γαλιλαίαν καὶ εἶδαν τὸ μνημεῖον,
ὅπως ἐπίσης εἶδαν πῶς ἐτέθη
τὸ σῶμα του εἰς αὐτὸ σαβανωμένον.
|
55
Παρηκολούθησαν δὲ μέχρι τέλους τὴν ταφὴν
αἱ γυναῖκες, αἱ ὁποῖαι εἶχον
ἔλθει μαζὶ μὲ τὸν Ἰησοῦν
ἀπὸ τὴν Γαλιλαῖαν καὶ παρετήρησαν
μὲ προσοχὴν τὴν τοποθεσίαν τοῦ μνημείου,
καθὼς καὶ τὸ πῶς, σαβανωμένον καὶ
τυλιγμένον εἰς τὴν σινδόνα, ἐτέθη εἰς
αὐτὸ τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ.
|
56
ὑποστρέψασαι δὲ ἡτοίμασαν ἀρώματα
καὶ μύρα. Καὶ τὸ μὲν σάββατον
ἡσύχασαν κατὰ τὴν ἐντολήν.
|
56
Ἀφοῦ δὲ ἐπέστρεψαν εἰς
τὴν πόλιν, ἡτοίμασαν πρὶν δύσῃ
ὁ ἥλιος, ἀρώματα καὶ εὐώδη
ἔλαια. Καὶ κατὰ μὲν τὸν Σάββατον
ἡσύχασαν καὶ δὲν ἔκαναν τίποτε,
σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολὴν περὶ
τῆς σαββατικῆς ἀργίας. |
56
Ἀφοῦ δὲ ἐπέστρεψαν εἰς τὴν
πόλιν, ἐτοίμασαν πρὸ τῆς δύσεως τοῦ
ἡλίου βοτάνια ἀρωματικὰ καὶ ἔλαια
εὐώδη. Καὶ κατὰ μὲν τὸ Σάββατον
ἡσύχασαν σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολήν, ποὺ
ἐπιβάλλει ἀργίαν κατὰ τὸ Σάββατον.
|