Μακκαβαίων Β : Κεφάλαιον Δ'

Πρωτότυπο Κείμενο

δὲ προειρημένος Σίμων, ὁ τῶν χρημάτων καὶ τῆς πατρίδος ἐνεδείκτης γεγονώς, ἐκακολόγει τὸν Ὀνίαν, ὡς αὐτός τε εἴη τὸν Ἡλιόδωρον ἐπισεσεικὼς καὶ τῶν κακῶν δημιουργὸς καθεστηκώς,
2 καὶ τὸν εὐεργέτην τῆς πόλεως καὶ τὸν κηδεμόνα τῶν ὁμοεθνῶν καὶ ζηλωτὴν τῶν νόμων ἐπίβουλον τῶν πραγμάτων ἐτόλμα λέγειν.
3 Τῆς δὲ ἔχθρας ἐπὶ τοσοῦτον προβαινούσης, ὥστε καὶ διά τινος τῶν ὑπὸ τοῦ Σίμωνος δεδοκιμασμένων φόνους συντελεῖσθαι,
4 συνορῶν ὁ Ὀνίας τὸ χαλεπὸν τῆς φιλονεικίας καὶ Ἀπολλώνιον τὸν Μενεσθέως τὸν Κοίλης Συρίας καὶ Φοινίκης στρατηγὸν συναύξοντα τὴν κακίαν τοῦ Σίμωνος,
5 πρὸς τὸν βασιλέα διεκομίσθη οὐ γινόμενος τῶν πολιτῶν κατήγορος, τὸ δὲ συμφέρον κοινῇ καὶ κατ' ἰδίαν παντὶ τῷ πλήθει σκοπῶν·
6 ἑώρα γὰρ ἄνευ βασιλικῆς προνοίας ἀδύνατον εἶναι τυχεῖν εἰρήνης ἔτι τὰ πράγματα καὶ τὸν Σίμωνα παῦλαν οὐ ληψόμενον τῆς ἀνοίας.
7 Μεταλλάξαντος δὲ τὸν υἱὸν Σελεύκου καὶ παραλαβόντος τὴν βασιλείαν Ἀντιόχου τοῦ προσαγορευθέντος Ἐπιφανοῦς, ὑπενόθευσεν Ἰάσων ὁ ἀδελφὸς Ὀνίου τὴν ἀρχιερωσυνην,
8 ἐπαγγειλάμενος τῷ βασιλεῖ δι' ἐντεύξεως ἀργυρίου τάλαντα ἑξήκοντα πρὸς τοῖς τριακοσίοις καὶ προσόδου τινὸς ἄλλης τάλαντα ὀγδοήκοντα.
9 Πρὸς δὲ τούτοις ὑπισχνεῖτο καὶ ἕτερα διαγράψαι πεντήκοντα πρὸς τοῖς ἑκατόν, ἐὰν συγχωρηθῇ διὰ τῆς ἐξουσίας αὐτοῦ γυμνάσιον καὶ ἐφηβεῖον αὐτῷ συστήσασθαι καὶ τοὺς ἐν Ἱεροσολύμοις Ἀντιοχεῖς ἀναγράψαι.
10 Ἐπινεύσαντος δὲ τοῦ βασιλέως καὶ τῆς ἀρχῆς κρατήσας, εὐθέως ἐπὶ τὸν Ἑλληνικὸν χαρακτῆρα τοὺς ὁμοφύλους μετῆγε
11 καὶ τὰ κείμενα τοῖς Ἰουδαίοις φιλάνθρωπα βασιλικὰ διὰ Ἰωάννου τοῦ πατρὸς Εὐπολέμου, τοῦ ποιησαμένου τὴν πρεσβείαν ὑπὲρ φιλίας καὶ συμμαχίας πρὸς τοὺς Ρωμαίους, παρώσατο. Καὶ τὰς μὲν νομίμους καταλύων πολιτείας, παρανόμους ἐθισμοὺς ἐκαίνιζεν·
12 ἀσμένως γὰρ ὑπ' αὐτὴν τὴν ἀκρόπολιν γυμνάσιον καθίδρυσε καὶ τοὺς κρατίστους τῶν ἐφήβων ὑποτάσσων ὑπὸ πέτασον ἦγεν.
13 Ἦν δ' οὕτως ἀκμή τις Ἑλληνισμοῦ καὶ πρόσβασις ἀλλοφυλισμοῦ διὰ τὴν τοῦ ἀσεβοῦς καὶ οὐκ ἀρχιερέως Ἰάσωνος ὑπερβάλλουσαν ἀναγνείαν,
14 ὥστε μηκέτι περὶ τὰς τοῦ θυσιαστηρίου λειτουργίας προθύμους εἶναι τοὺς ἱερεῖς, ἀλλὰ τοῦ μὲν ναοῦ καταφρονοῦντες καὶ τῶν θυσιῶν ἀμελοῦντες ἔσπευδον μετέχειν τῆς ἐν παλαίστρᾳ παρανόμου χορηγίας μετὰ τὴν τοῦ δίσκου πρόσκλησιν,
15 καὶ τὰς μὲν πατρῴους τιμάς ἐν οὐδενὶ τιθέμενοι, τὰς δὲ Ἑλληνικὰς δόξας καλλίστας ἡγούμενοι.
16 Ὧν χάριν περιέσχεν αὐτοὺς χαλεπὴ περίστασις, καὶ ὧν ἐζήλουν τὰς ἀγωγὰς καὶ καθάπαν ἤθελον ἐξομοιοῦσθαι, τούτους πολεμίους καὶ τιμωρητὰς ἔσχον·
17 ἀσεβεῖς γὰρ εἰς τοὺς θείους νόμους οὐ ράδιον, ἀλλὰ ταῦτα ὁ ἀκόλουθος καιρὸς δηλώσει.
18 Ἀγομένου δὲ πενταετηρικοῦ ἀγῶνος ἐν Τύρῳ καὶ τοῦ βασιλέως παρόντος,
19 ἀπέστειλεν Ἰάσων ὁ μιαρὸς θεωροὺς ἀπὸ Ἱεροσολύμων Ἀντιοχεῖς ὄντας παρακομίζοντας ἀργυρίου δραχμὰς τριακοσίας εἰς τὴν τοῦ Ἡρακλέους θυσίαν, ἂς καὶ ἠξίωσαν οἱ παρακομίσαντες μὴ χρῆσθαι πρὸς θυσίαν διὰ τὸ μὴ καθήκειν, εἰς ἑτέραν δὲ καταθέσθαι δαπάνην.
20 Ἔπεσεν οὖν ταῦτα διὰ μὲν τὸν ἀποστείλαντα εἰς τὴν τοῦ Ἡρακλέους θυσίαν, ἕνεκεν δὲ τῶν παρακομιζόντων εἰς τὰς τῶν τριήρων κατασκευάς.
21 Ἀποσταλέντος δὲ εἰς Αἴγυπτον Ἀπολλωνίου τοῦ Μενεσθέως διὰ τὰ πρωτοκλίσια Πτολεμαίου τοῦ Φιλομήτορος βασιλέως, μεταλαβὼν Ἀντίοχος ἀλλότριον αὐτὸν τῶν αὐτῶν γεγονέναι πραγμάτων, τῆς καθ' αὐτὸν ἀσφαλείας ἐφρόντιζεν· ὅθεν εἰς Ἰόππην παραγενόμενος κατήντησεν εἰς Ἱεροσόλυμα.
22 Μεγαλοπρεπῶς δὲ ὑπὸ τοῦ Ἰάσωνος καὶ τῆς πόλεως παραδεχθείς, μετὰ δᾳδουχίας καὶ βοῶν εἰσπεπόρευται, εἶθ' οὕτως εἰς τὴν Φοινίκην κατεστρατοπέδευσε.
23 Μετὰ δὲ τριετῆ χρόνον ἀπέστειλεν Ἰάσων Μενέλαον, τὸν τοῦ προσημαινομένου Σίμωνος ἀδελφόν, παρακομίζοντα τὰ χρήματα τῷ βασιλεῖ καὶ περὶ πραγμάτων ἀναγκαίων ὑπομνηματισμοὺς τελέσοντα.
24 Ὁ δὲ συσταθεὶς τῷ βασιλεῖ καὶ δοξάσας αὐτὸν τῷ προσώπῳ τῆς ἐξουσίας, εἰς ἑαυτὸν κατήντησε τὴν ἀρχιερωσύνην, ὑπερβαλὼν τὸν Ἰάσωνα τάλαντα ἀργυρίου τριακόσια.
25 Λαβὼν δὲ τὰς βασιλικὰς ἐντολὰς παρεγένετο. Τῆς μὲν ἀρχιερωσύνης οὐδὲν ἄξιον φέρων, θυμοὺς δὲ ὠμοῦ τυράννου καὶ θηρὸς βαρβάρου ὀργὰς ἔχων.
26 Καὶ ὁ μὲν Ἰάσων ὁ τὸν ἴδιον ἀδελφὸν ὑπονοθεύσας, ὑπονοθευθεὶς ὑφ' ἑτέρου, φυγὰς εἰς τὴν Ἀμμανῖτιν χώραν συνήλαστο.
27 Ὁ δὲ Μενέλαος τῆς μὲν ἀρχῆς ἐκράτει, τῶν δὲ ἐπηγγελμένων τῷ βασιλεῖ χρημάτων οὐδὲν εὐτάκτει· ποιούμενου δὲ τὴν ἀπαίτησιν Σωστράτου τοῦ τῆς ἀκροπόλεως ἐπάρχου,
28 πρὸς τοῦτον γὰρ ἦν ἡ τῶν φόρων πρᾶξις, δι' ἦν αἰτίαν οἱ δύο ὑπὸ τοῦ βασιλέως προσεκλήθησαν,
29 καὶ ὁ μὲν Μενέλαος ἀπέλιπε τῆς ἀρχιερωσύνης διάδοχον Λυσίμαχον τὸν ἑαυτοῦ ἀδελφόν, Σώστρατος δὲ Κράτητα τὸν ἐπὶ τῶν Κυπρίων.
30 Τοιούτων δὲ συνεστηκότων, συνέβη Ταρσεῖς καὶ Μαλλώτας στασιάζειν διὰ τὸ Ἀντιοχίδι τῇ παλλακῇ τοῦ βασιλέως ἐν δωρεᾷ δεδόσθαι.
31 Θᾶττον οὖν ὁ βασιλεὺς ἧκε καταστεῖλαι τὰ πράγματα, καταλιπὼν τὸν διαδεχόμενον Ἀνδρόνικον τῶν ἐν ἀξιώματι κειμένων.
32 Νομίσας δὲ ὁ Μενέλαος εἰληφέναι καιρὸν εὐφυῆ, χρυσώματα τινα τῶν τοῦ ἱεροῦ νοσφισάμενος ἐχαρίσατο τῷ Ἀνδρονίκῳ καὶ ἕτερα ἐτύγχανε πεπρακὼς εἴς τε Τύρον καὶ τὰς κύκλῳ πόλεις.
33 Ἃ καὶ σαφῶς ἐπεγνωκὼς ὁ Ὀνίας, παρήλεγχεν ἀποκεχωρηκὼς εἰς ἄσυλον τόπον ἐπὶ Δάφνης τῆς πρὸς Ἀντιόχειαν κειμένης.
34 Ὅθεν ὁ Μενέλαος λαβὼν ἰδίᾳ τὸν Ἀνδρόνικον, παρεκάλει χειρώσασθαι τὸν Ὀνίαν. Ὁ δὲ παραγενόμενος ἐπὶ τὸν Ὀνίαν καὶ πεισθεὶς ἐπὶ δόλῳ καὶ δεξιὰς μεθ' ὅρκων δούς, καίπερ ἐν ὑποψίᾳ κείμενος, ἔπεισεν ἐκ τοῦ ἀσύλου προελθεῖν, ὃν καὶ παραχρῆμα παρέκλεισεν οὐκ αἰδεσθεὶς τὸ δίκαιον.
35 Δι' ἣν αἰτίαν οὐ μόνον Ἰουδαῖοι, πολλοὶ δὲ καὶ τῶν ἄλλων ἐθνῶν ἐδείναζον καὶ ἐδυσφόρουν ἐπὶ τῷ τὸν ἀνδρὸς ἀδίκῳ φόνῳ.
36 Τοῦ δὲ βασιλέως ἐπανελθόντος ἀπὸ τῶν κατὰ Κιλικίαν τόπων, ἐνετύγχανον οἱ κατὰ πόλιν Ἰουδαῖοι, συμμισοπονηρούντων καὶ τῶν Ἑλλήνων ὑπὲρ τοῦ παρὰ λόγον τὸν Ὀνίαν ἀπεκτάνθαι.
37 Ψυχικῶς οὖν ὁ Ἀντίοχος ἐπιλυπηθεὶς καὶ τραπεὶς εἰς ἔλεον καὶ δακρύσας διὰ τὴν τοῦ μετηλλαχότος σωφροσύνην καὶ πολλὴν εὐταξίαν
38 καὶ πυρωθεὶς τοῖς θυμοῖς, παραχρῆμα τὴν τοῦ Ἀνδρονίκου πορφύραν περιελόμενος καὶ τοὺς χιτῶνας περιρρήξας, περιαγαγὼν καθ' ὅλην τὴν πόλιν, ἐπ' αὐτὸν τὸν τόπον, οὗπερ εἰς τὸν Ὀνίαν ἠσέβησεν, ἔχει τὸν μιαιφόνον ἀπεκόσμησε, τοῦ Κυρίου τὴν ἀξίαν αὐτῷ κόλασιν ἀποδόντος.
39 Γενομένων δὲ πολλῶν ἱεροσυλυμάτων κατὰ τὴν πόλιν ὑπὸ τοῦ Λυσιμάχου μετὰ τῆς Μενελάου γνώμης καὶ διαδοθείσης ἔξω τῆς φήμης, ἐπισυνήχθη τὸ πλῆθος ἐπὶ τὸν Λυσιμάχον, χρυσωμάτων ἤδη πολλῶν διενηνεγμένων·
40 ἐπεγειρομένων δὲ τῶν ὄχλων καὶ ταῖς ὀργαῖς διεμπιπλαμένων, καθοπλίσας ὁ Λυσιμάχος πρὸς τρισχιλίους, κατήρξατο χειρῶν ἀδίκων προηγησαμένου τινὸς τυράννου προβεβηκότος τὴν ἡλικίαν, οὐδὲν δὲ ἧττον καὶ τὴν ἄνοιαν.
41 Συνιδόντες δὲ καὶ τὴν ἐπίθεσιν τοῦ Λυσιμάχου, συναρπάσαντες οἱ μὲν πέτρους, οἱ δὲ ξύλων πάχη, τινὲς δὲ ἐκ τῆς παρακειμένης σποδοῦ δρασσόμενοι, φύρδην ἐνετίνασσον εἰς τοὺς περὶ τὸν Λυσίμαχον·
42 δι' ἣν αἰτίαν πολλοὺς μὲν αὐτῶν τραυματίας ἐποίησαν, τινὰς δὲ καὶ κατέβαλον, πάντας δὲ εἰς φυγὴν συνήλασαν, αὐτὸν δὲ τὸν ἱερόσυλον παρὰ τὸ γαζοφυλάκιον ἐχειρώσαντο.
43 Περὶ δὲ τούτων ἀνέστη κρίσις πρὸς τὸν Μενέλαον.
44 Καταντήσαντος δὲ τοῦ βασιλέως εἰς Τύρον, ἐπ' αὐτοῦ τὴν δικαιολογίαν ἐποιήσαντο οἱ πεμφθέντες ἄνδρες τρεῖς ὑπὸ τῆς γερουσίας.
45 Ἤδη δὲ λελειμμένος ὁ Μενέλαος ἐπηγγείλατο χρήματα ἱκανὰ τῷ Πτολεμαίῳ τῷ Δορυμένους πρὸς τὸ πεῖσαι τὸν βασιλέα.
46 Ὅθεν ἀπολαβὼν ὁ Πτολεμαῖος εἴς τι περίστυλον ὡς ἀναψύξοντα τὸν βασιλέα μετέθηκε,
47 καὶ τὸν μὲν τῆς ὅλης κακίας αἴτιον Μενέλαον ἀπέλυσε τῶν κατηγορημάτων, τοῖς δὲ ταλαιπώροις, οἵτινες, εἰ καὶ ἐπὶ Σκυθῶν ἔλεγον, ἀπελύθησαν ἂν ἀκατάγνωστοι, τούτοις θάνατον ἐπέκρινε.
48 Ταχέως οὖν τὴν ἄδικον ζημίαν ὑπέσχον οἱ ὑπὲρ πόλεως καὶ δήμων καὶ τῶν ἱερῶν σκευῶν προαγορεύσαντες.
49 Δι' ἣν αἰτίαν καὶ Τύριοι μισοπονηρήσαντες τὰ πρὸς τὴν κηδείαν αὐτῶν μεγαλοπρεπῶς ἐχορήγησαν.
50 Ὁ δὲ Μενέλαος διὰ τὰς τῶν κρατούντων πλεονεξίας ἔμενεν ἐπὶ τῆς ἀρχῆς ἐπιφυόμενος τῇ κακίᾳ, μέγας τῶν πολιτῶν ἐπίβουλος καθεστώς.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

προαναφερθεὶς Σίμων, ὁ προδότης τῶν ἱερῶν χρημάτων καὶ τῆς πατρίδος του, ἐσυκοφαντοῦσε τὸν Ὀνίαν, ὅτι τάχα αὐτὸς εἶχε συγκλονίσει τὸν Ἡλιόδωρον καὶ ὑπῆρξεν ὁ δημιουργὸς ὅλων αὐτῶν τῶν κακῶν.
2 Ἔτσι δὲ τὸν εὐεργέτην τῆς πόλεως, τὸν προστάτην ὅλων τῶν ὁμοεθνῶν του Ἰουδαίων, τὸν ζηλωτὴν τῶν θείων νόμων, ἐτολμοῦσε νὰ τὸν κατηγορῇ ὡς ἐπίβουλον καὶ ἐχθρὸν τοῦ ἔθνους.
3 Ἡ ἔχθρα αὐτὴ τοῦ Σίμωνος ἐπροχώρησε μέχρι τοιούτου σημείου, ὥστε ἀπὸ κάποιον ἐκ τῶν ὀπαδῶν τοῦ Σίμωνος νὰ διαπραχθοῦν καὶ φόνοι.
4 Ὁ Ὀνίας βλέπων τότε πόσον ἐπιβλαβὴς ἦτο ἡ φιλονεικία αὐτὴ τοῦ Σίμωνος, καὶ ὅτι ὁ Ἀπολλώνιος, ὁ υἱὸς τοῦ Μενεσθέως, στρατηγὸς τῆς Κοίλης Συρίας καὶ Φοινίκης, ἐνίσχυε τὴν κακίαν αὐτὴν τοῦ Σίμωνος,
5 ἦλθε πρὸς τὸν βασιλέα, ὄχι διὰ νὰ κατηγορήσῃ τοὺς συμπολίτας του, ἀλλὰ μὲ τὸν σκοπὸν νὰ φροντίσῃ διὰ τὸ κοινὸν συμφέρον καὶ διὰ τὸ συμφέρον ἑνὸς ἑκάστου ἀπὸ τὸν λαόν.
6 Διότι ἔβλεπεν, ὅτι χωρὶς τὴν ἐπέμβασιν τοῦ βασιλέως ἦτο ἀδύνατον νὰ εἰρηνεύσουν τὰ πράγματα, καὶ ὅτι ὁ Σίμων δὲν θὰ ἐσταματοῦσε τὴν παράφρονα κακότητά του.
7 Ἀλλά, ὅταν ἀπέθανεν ὁ Σέλευκος καὶ παρέλαβε τὴν βασιλείαν ὁ Ἀντίοχος ὁ ἐπονομασθεὶς Ἐπιφανής, ὁ Ἰάσων ὁ ἀδελφὸς τοῦ Ὀνίου ἠθέλησε νὰ ἁρπάσῃ μὲ παράνομα μέσα τὴν ἀρχιερωσύνην.
8 Εἰς μίαν πρὸς τὸν σκοπὸν τοῦτον συνάντησίν του μὲ τὸν βασιλέα ὁ Ἰάσων ὑπεσχέθη εἰς αὐτὸν νὰ τοῦ δώσῃ τριακόσια ἑξήκοντα τάλαντα ἀργυρίου καὶ ἀλλὰ ὀγδοήκοντα τάλαντα ἀπὸ ἄλλην τινὰ πρόσοδον.
9 Ἐπὶ πλέον δὲ ὑπεσχέθη γραπτῶς νὰ δώσῃ καὶ ἄλλα ἑκατὸν πεντήκοντα τάλαντα, ἐὰν τοῦ δοθῇ τὸ δικαίωμα νὰ ἐγκαταστήσῃ μὲ ἰδικήν του ἐξουσίαν γυμναστήριον καὶ ἐφηβεῖον εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ νὰ ἐγγράψῃ τοὺς κατοίκους τῆς Ἱερουσαλὴμ ὡς πολίτας τῆς Ἀντιοχείας.
10 Ὁ βασιλεὺς συγκατετέθη εἰς ὅλας αὐτὰς τὰς προτάσεις. Ὁ Ἰάσων ἔγινε κύριος πλέον τῆς ἐξουσίας καὶ ἤρχισεν ἀμέσως νὰ εἰσάγῃ τὰ ἑλληνικὰ ἤθη καὶ ἔθιμα εἰς τοὺς ὁμοεονεῖς του Ἰουδαίους.
11 Ἠκύρωσε τὴν ἀτέλειαν, τὴν ὁποίαν οἱ βασιλεῖς ἀπὸ φιλάνθρωπα αἰσθήματα εἶχον παραχωρήσει εἰς τοὺς Ἰουδαίους μὲ τὰς ἐνεργείας Ἰωάννου τοῦ πατρὸς τοῦ Εὐπολέμου, ὁ ὁποῖος εἶχεν ἀποσταλῇ ὡς πρεσβευτὴς διὰ τὴν σύναψιν συμμαχίας μὲ τοὺς Ρωμαίους. Ὁ Ἰάσων, κατέλυε τοὺς καθιερωμένους νόμους τῆς πολιτείας καὶ εἰσῆγε νέας συνηθείας ἀντιθέτους πρὸς τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ.
12 Διότι ἀδιαφορῶν διὰ τὴν Ἱεροσυλίαν μὲ πολλὴν εὐχαρίστησιν καὶ προθυμίαν ἐφρόντισε νὰ κτισθῇ εἰς τὰς ὑπώρειας τῆς ἀκροπόλεως γυμναστήριον διὰ τοὺς εὐγενοῦς καταγωγῆς Ἰουδαίους νέους, τοὺς ὁποίους καὶ ἠνάγκαζε νὰ φοροῦν εἰδωλολατρικὸν πῖλον.
13 Ἦτο δὲ τόσον μεγάλη ἡ ἀκμὴ τοῦ ἐξελληνισμοῦ, τῆς εἰδωλολατρικῆς ἐκτροπῆς καὶ ἡ φορὰ πρὸς τὰς συνηθείας τῶν ἀλλοφύλων ἐξ αἰτίας τῆς μεγάλης διαφθορᾶς τοῦ ἀσεβοῦς Ἰάσωνος, ὁ ὁποῖος δὲν ἦτο ἀρχιερεύς,
14 ὥστε καὶ οἱ ἱερεῖς δὲν ἐδείκνυον κανένα πλέον ζῆλον διὰ τὴν ὑπηρεσίαν τοῦ θυσιαστηρίου. Ἀλλὰ καταφρονοῦσαν τὸν ναὸν καὶ παραμελοῦσαν τὰς ἱερὰς θυσίας καὶ ἔσπευδαν νὰ λάβουν μέρος εἰς τὰ ἐν τῇ παλαίστρᾳ ἀγωνίσματα, τὰ ἀπαγορευομένα ἀπὸ τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ, ἀμέσως μόλις ἐσήμαινεν ὁ δίσκος τὸ προσκλητήριον.
15 Καὶ τοὺς μὲν πατροπαραδότους τιμίους νόμους εἰς οὐδὲν ὑπελόγιζαν, τὰς δὲ ἑλληνικὰς ἀντιλήψεις καὶ συνήθειας ἀρίστας ἐθεωροῦσαν.
16 Ἐξ αἰτίας τῶν ἐκτροπῶν των αὐτῶν περιεκύκλωσαν καὶ κατέλαβαν αὐτοὺς ὀδυνηραὶ συμφοραί, καὶ ἐκείνους, τῶν ὁποίων ἐθαύμαζαν τὴν ζωὴν καὶ πολιτείαν καὶ πρὸς τοὺς ὁποίους ἤθελον ἐξ ὁλοκλήρου νὰ ἐξομοιωθοῦν, τοὺς εἶχαν τώρα ἐχθροὺς καὶ τιμωρούς.
17 Διότι δὲν εἶναι δυνατόν, νὰ καταπατῇ κανεὶς ἀσεβῶς τοὺς θείους νόμους ἀτιμωρητί. Ἀλλὰ αὐτὸ θὰ τὸ ἀποδείξουν αἱ περιστάσεις, αἱ ὁποῖαι θὰ ἀκολουθήσουν.
18 Καθ' ὅν χρόνον οἱ Σύροι ἑώρταζον τὸν ἀνὰ πενταετίαν ἀγῶνα ἐν Τύρῳ καὶ παρίστατο καὶ ὁ βασιλεύς,
19 ὁ μιαρὸς αὐτὸς Ἰάσων ἀπέστειλε ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα θεατὰς πολίτας τῆς Ἀντιοχείας, διὰ νὰ παρακολουθήσουν τὴν ἑορτήν. Αὐτοὶ ἔφεραν μαζῆ των καὶ τριακοσίας ἀργυρᾶς δραχμάς, προοριζομένας διὰ τὴν θυσίαν πρὸς τὸν Ἡρακλῆν. Ἐζήτησαν ὅμως οἱ φέροντες αὐτὰ νὰ μὴ χρησιμοποιηθοῦν διὰ τὴν θυσίαν τοῦ Ἡρακλέους, διότι δὲν ἦτο πρέπον ἀλλὰ νὰ διατεθοῦν εἰς ἄλλας δαπάνας.
20 Ἔτσι αἱ τριακόσιαι δραχμαί, αἱ ὁποῖαι ὑπὸ τοῦ Ἰάσωνος ποὺ τὰς ἀπέστειλε προωρίζοντο διὰ τὴν θυσίαν πρὸς τιμὴν τοῦ Ἡρακλέους, ἐχρησιμοποιήθησαν ἀπὸ ἐκείνους ποὺ τὰς ἔφεραν σύμφωνα μὲ τὴν ἐπιθυμίαν των διὰ τὴν κατασκευὴν πολεμικῶν πλοίων.
21 Ὅταν δὲ ὁ υἱὸς τοῦ Μενεσθέως ὁ Ἀπολλώνιος εἶχεν ἀποσταλῇ εἰς τὴν Αἴγυπτον, διὰ νὰ παραστῆ εἰς τὴν ἐνθρόνισιν τοῦ βασιλέως Πτολεμαίου τοῦ Φιλομήτορος, ὁ Ἀντίοχος πληροφορηθεὶς ὅτι ὁ βασιλεὺς αὐτὸς δὲν ἐπεδοκίμαζε τὰς πράξεις του, ἐφρόντισε νὰ εἶναι ἀσφαλὴς ἀπέναντί του. Ὅθεν μετέβη εἰς τὴν Ἰόππην καὶ κατόπιν ἔφθασεν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.
22 Ἐκεῖ δὲ ἔγινε δεκτὸς μὲ κάθε μεγαλοπρέπειαν ἀπὸ τὸν Ἰάσωνα καὶ τοὺς κατοίκους τῆς πόλεως, εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν μὲ λαμπαδηφορίας καὶ ζητωκραυγὰς τῶν πολιτῶν. Κατόπιν ἦλθε καὶ ἐστρατοπέδευσεν εἰς τὴν Φοινίκην.
23 Μετὰ πάροδον τριῶν ἐτῶν ὁ Ἰάσων ἔστειλε τὸν Μενέλαον, ἀδελφὸν τοῦ προμνημονευθέντος Σίμωνος, διὰ νὰ φέρῃ εἰς τὸν βασιλέα τὰ χρήματα καὶ νὰ ἐκθέσῃ πρὸς αὐτὸν τὴν ἀνάγκην ἐκτελέσεως ἐπειγόντων ἔργων.
24 Ὁ Μενέλαος δεόντως συνεστήθη εἰς τὸν βασιλέα καὶ παρουσίασε τὸν ἑαυτόν του ὡς πρόσωπον μεγάλης ἀξίας, ἔτσι δὲ ἐπέτυχε διὰ τὸν ἑαυτόν του τὴν ἀρχιερωσύνην, ἀφοῦ ἔδωσε τριάκοντα ἀργυρᾶ τάλαντα περισσότερα ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα εἶχε προσφέρει ὁ Ἰάσων.
25 Ἔτσι δὲ ἐπῆρεν αὐτὸς ἀπὸ τὸν βασιλέα τὴν ἐντολὴν διὰ τὴν ἀνάληψιν τῆς ἀρχιερωσύνης καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, χωρὶς τίποτε τὸ ἄξιον τῆς ἀρχιερωσύνης νὰ ἔχῃ, ἔφερεν ὅμως εἰς τὴν καρδίαν του θυμὸν σκληροῦ τυράννου καὶ ὀργὴν ἀγρίου θηρίου.
26 Καὶ ὁ μὲν Ἰάσων, ὁ ὁποῖος προηγουμένως εἶχεν ἐξαπατήσει τὸν ἀδελφόν του, τώρα δὲ ἐξηπατήθη ἀπὸ ἄλλον, κατέφυγε πρόσφυξ εἰς τὴν χώραν τῶν Ἀμμανιτῶν.
27 Ὁ δὲ Μενέλαος ἐπέτυχε νὰ πάρῃ εἰς τὰ χέρια του τὴν ἐξουσίαν. Ἀλλὰ δὲν κατέβαλε τίποτε ἀπὸ τὰ χρήματα, τὰ ὁποῖα εἶχεν ὑποσχεθῆ εἰς τὸν βασιλέα. Ὁ Σώστρατος ὅμως, ὁ διοικητὴς τῆς ἀκροπόλεως Ἱερουσαλήμ, ὑπενθύμιζεν εἰς τὸν Μενέλαον καὶ ἀπαιτοῦσε τὴν καταβολὴν τῶν χρημάτων,
28 διότι εἰς αὐτὸν εἶχεν ἀνατεθῆ ἡ εἴσπραξις τῶν φόρων. Διὰ τοῦτο ἐκλήθησαν καὶ οἱ δύο ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.
29 Ὁ Μενέλαος ἀφῆκεν ὡς ἀντικαταστάτην του εἰς τὴν ἀρχιερωσύνην τὸν ἀδελφόν του Λυσίμαχον, ὁ δὲ Σώστρατος ὡς ἀντικαταστάτην του εἰς τὴν διοίκησιν τῆς ἀκροπόλεως τὸν Κράτητα διοικητὴν τῶν Κυπρίων.
30 Ἐνῷ αὐτὰ συνέβαιναν, οἱ κάτοικοι τῆς Ταρσοῦ καὶ τῆς Μαλλώτας ἐπανεστάτησαν, διότι αἱ δύο αὐταὶ πόλεις εἶχαν δοθῆ ἀπὸ τὸν βασιλέα ὡς δῶρον εἰς τὴν Ἀντιοχίδα τὴν παλλακήν του.
31 Ὁ βασιλεὺς ἐπῆλθε ταχέως, διὰ νὰ καταστείλῃ τὴν ἐπανάστασιν καὶ ἀφῆκεν ὡς ἀντικαταστάτην του τὸν Ἀνδρόνικον, ἕνα ἀπὸ τοὺς ἐπισήμους ἀξιωματούχους του.
32 Ὁ Μενέλαος ἐνόμισεν ὅτι εἶναι πρόσφορος ἡ περίστασις διὰ τὴν ὑπόθεσίν του καὶ ἀφήρεσεν ἀπὸ τὸν ναὸν μερικὰ χρυσᾶ δοχεῖα, καὶ ἕνα μέρος ἔδωκεν εἰς τὸν Ἀνδρόνικον, τὰ δὲ ἄλλα ἐπώλησε εἰς τὴν Τύρον καὶ εἰς τὰς γύρω ἀπὸ αὐτὴν πόλεις.
33 Ὁ Ὀνίας, ὅταν ἔμαθε σαφῶς τὴν νέαν αὐτὴν ἱεροσυλίαν τοῦ Μενελάου, τὸν ἐπέπληξε δριμύτατα, ἀφοῦ προηγουμένως εἶχε καταφύγει εἰς ἀσφαλῆ ἀπαραβίαστον ἱερὸν τόπον, εἰς τὴν Δάφνην, ἡ ὁποία εὑρίσκετο πλησίον τῆς Ἀντιοχείας.
34 Διὰ τοῦτο τὴν ἀσφάλειάν του ἐπιδιώκων καὶ ὁ Μενέλαος ἐπέτυχε νὰ κερδίσῃ ὑπὲρ ἐαυτοῦ τὸν Ἀνδρόνικον, τὸν ὁποῖον καὶ παρεκάλει νὰ φονεύσῃ τὸν Ὀνίαν. Ὁ Ἀνδρόνικος ἦλθεν εἰς τὴν Δάφνην πλησίον τοῦ Ὀνίου. Ἐπείσθη νὰ ἐπιδιώξῃ τὴν ἐπιτυχίαν τοῦ σκοποῦ του μὲ τρόπον δόλιον. Ἔτεινε λοιπὸν πρὸς αὐτὸν τὴν δεξιὰν καὶ τοῦ ὡρκίσθη φιλίαν. Ὁ Ἀνδρόνικος, ἂν καὶ εἶχε πεισθῆ διὰ τὴν ἀθωότητα τοῦ Ὀνίου, τὸν ἔπεισε νὰ ἐξέλθῃ ἀπὸ τὸν ἀπαραβίαστον ἱερὸν τόπον. Ἀμέσως δὲ καὶ τὸν ἐφόνευσε καὶ κατεπάτησεν ἔτσι κάθε θεῖον καὶ ἀνθρώπινον δίκαιον.
35 Διὰ τὴν δολίαν ἐγκληματικὴν αὐτὴν πρᾶξιν ὄχι μόνον οἱ Ἰουδαῖοι ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἐθνικοὺς ἠγανάκτησαν καὶ ἐδυσφόρησαν διὰ τὸν ἄδικον θάνατον τοῦ ἀνδρός.
36 Ὅταν δὲ ὁ βασιλεὺς ἐπέστρεψεν ἀπὸ τοὺς τόπους τῆς Κιλικίας, οἱ Ἰουδαῖοι τῆς Ἀντιοχείας καὶ ἄλλοι ἀπὸ τοὺς εἰδωλολατρικοὺς λαούς, οἱ ὁποῖοι ἐμισοῦσαν τὸ κακόν, παρουσιάσθησαν εἰς τὸν βασιλέα καὶ ἐζήτουν ἐκδίκησιν διὰ τὸν ἀδίκως φονευθέντα Ὀνίαν.
37 Ὁ Ἀντίοχος κατεθλίβη βαθύτατα, ἠσθάνθη συμπόνοιαν καὶ ἔκλαυσε διὰ τὸν φόνον τοῦ σώφρονος καὶ ἐναρέτου Ὀνίου.
38 Ἄναψε ἀπὸ τὸν θυμόν του, διέταξε καὶ ἀφήρεσαν ἀμέσως τὴν βασιλικὴν πορφύραν ἀπὸ τὸν Ἀνδρόνικον, τοῦ ἔσχισαν τὰ ἐνδύματά του καὶ τὸν περιέφεραν καθ' ὅλην τὴν πόλιν. Ἔπειτα δὲ εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον, ὅπου εἶχε διαπράξει τὴν μεγάλην ἀσέβειαν ἐναντίον τοῦ Ὀνίου, ἐκεῖ τὸν ἀσεβῆ αὐτὸν καθήρεσεν ἀπὸ κάθε ἀξίωμα καὶ τὸν ἐφόνευσεν. Ἔτσι δὲ ὁ Κύριος ἀνταπέδωκεν εἰς αὐτὸν τὴν πρέπουσαν τιμωρίαν.
39 Ἐπειδὴ πάρα πολλὰ ἱερὰ ἀντικείμενα εἶχον συληθῆ καὶ ἐπωλοῦντο εἰς τὴν πόλιν τῆς Ἀντιοχείας ἀπὸ τὸν Λυσίμαχον, σύμφωνα καὶ μὲ τὴν θέλησιν τοῦ Μενελάου, τὸ πλῆθος ἐξηγέρθη σύσσωμον ἐναντίον τοῦ Λυσιμάχου, διότι πολλὰ ἱερὰ χρυσᾶ δοχεῖα εἶχαν διασκορπισθῆ εἰς τὴν πόλιν.
40 Ὁ Λυσίμαχος, ὅταν εἶδε νὰ ἐξεγείρωνται οἱ ὄχλοι ἐναντίον του καὶ τὰ πνεύματα τοῦ λαοῦ νὰ εἶναι ἐξωργισμένα, ὥπλισε τρεῖς χιλιάδας ἄνδρας καὶ ἤρχισε νὰ βιαιοπραγῇ ἐναντίον τοῦ λαοῦ, ἔχων προπορευόμενον κάποιον τύραννον, προχωρημένον εἰς τὴν ἡλικίαν ὄχι δὲ ὀλιγώτερον καὶ εἰς τὴν ἀφροσύνην.
41 Ὅταν ὁ λαὸς εἶδεν αὐτὴν τὴν ἐπίθεσιν τοῦ Λυσιμάχου, ἥρπασαν ἄλλοι μὲν λίθους ἄλλοι δὲ χονδρὰ ξύλα, ἄλλοι δὲ ἐπῆραν στάκτην ἡ ὁποία εὑρέθη κάπου ἐκεῖ, καὶ ἔρριπτον αὐτὰ φύρδην μίγδην ἐναντίον τῶν περὶ τὸν Λυσίμαχον ἀνδρῶν.
42 Μὲ τὴν ἐπίθεσίν των αὐτὴν οἱ ἄνθρωποι τοῦ λαοῦ μεγάλον ἀριθμὸν ἐκ τῶν ἀνδρῶν τοῦ Λυσιμάχου ἐτραυμάτισαν, μερικοὺς δὲ καὶ ἐφόνευσαν, ὅλους τοὺς ἄλλους τοὺς ἔτρεψαν εἰς φυγήν, αὐτὸν δὲ τὸν ἱερόσυλον ἄνδρα τὸν ἔσφαξαν πλησίον τοῦ θησαυροφυλακίου.
43 Ἔπειτα δὲ ἀπὸ τὰ γεγονότα αὐτά, ἤρχισε μία δίκη ἐναντίον τοῦ Μενελάου.
44 Ὅταν ὁ βασιλεὺς ἦλθεν εἰς τὴν Τύρον, οἱ τρεῖς ἄνδρες, ποὺ εἶχαν σταλῆ ἀπὸ τὴν γερουσίαν, ἐξέθεσαν τὸ δίκαιον τῆς ὑποθέσεώς των.
45 Ἐν μέσῳ τῶν δυσκόλων αὐτῶν περιστάσεων εὑρισκόμενος ὁ Μενέλαος ὑπεσχέθη εἰς τὸν Πτολεμαῖον, υἱὸν τοῦ Δορυμένους, μεγάλο χρηματικὸν ποσόν, διὰ νὰ μεταπείσῃ καὶ καταστήσῃ τὸν βασιλέα εὐμενῆ πρὸς αὐτόν.
46 Ὁ Πτολεμαῖος ἐπῆρε τὸν βασιλέα ἰδιαιτέρως εἰς κάποιον περίστυλον μὲ τὴν πρόθεσιν νὰ τὸν δροσίσῃ καὶ ἐκεῖ κατώρθωσε νὰ μεταβάλῃ τὴν ἀπόφασιν αὐτοῦ.
47 Καὶ τὸν μὲν Μενέλαον, τὸν αἴτιον ὅλης αὐτῆς τῆς συμφορᾶς, ἐκήρυξεν ἀθῷον ἀπὸ τὰς ἀποδοθείσας εἰς αὐτὸν κατηγορίας, τοὺς δὲ ταλαιπώρους ἐκείνους κατεδίκασεν εἰς θάνατον, οἱ ὁποῖοι ἐὰν τὸ ζήτημά των παρουσίαζον καὶ εἰς αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς βαρβάρους Σκύθας, θὰ ἀπελύοντο ὡς ἀθῷοι.
48 Ἔτσι δὲ οἱ ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀγωνισθῆ ὑπὲρ τῆς πόλεως, ὑπὲρ τοῦ λαοῦ καὶ τῶν ἱερῶν σκευῶν, ὑπέστησαν ἀμέσως τὴν ἄδικον αὐτὴν τιμωρίαν.
49 Καὶ αὐτοὶ ἀκόμα οἱ κάτοικοι τῆς Τύρου ἐμίσησαν καὶ ἀπεδοκίμασαν τὴν παράνομον αὐτὴν πρᾶξιν τοῦ βασιλέως καὶ εἰς ἔνδειξιν τῆς ἀγανακτήσεώς των ἐχορήγησαν τὰ ἔξοδα διὰ μεγαλοπρεπῆ κηδείαν τῶν θυμάτων.
50 Ὁ δὲ Μενέλαος, ἰκανοποιοῦσε πάντοτε τὰς πλεονεξίας τῶν κατεχόντων τὴν ἐξουσίαν καὶ ἔμενεν εἰς τὸ ἀξίωμά του, ηὔξανε κατὰ τὴν κακίαν καὶ κατέστη μέγας ἐχθρὸς καὶ ἐπίβουλος τῶν συμπολιτῶν του.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

λλ' ὁ Σίμων, ὁ <προστάτης τοῦ ἱεροῦ>, ποὺ ἀνεφέρθη προηγουμένως, ὁ καταδότης τῶν ἱερῶν χρημάτων καὶ συκοφάντης τῆς πατρίδος του, ἐδυσφημοῦσε τὸν Ὀνίαν Γ', ἰσχυριζόμενος ὅτι αὐτὸς ἦταν δῆθεν ὁ ὑπεύθυνος τῆς ἐπιθέσεως κατὰ τοῦ Ἡλιοδώρου καὶ ὅτι αὐτὸς ὁ ἴδιος ἐφεῦρε καὶ ἐσχεδίασεν ὅλα αὐτὰ τὰ κακά.
2 Ἔτσι ὁ Σίμων εἶχε τὴν κακότητα καὶ τὴν ἀναίδειαν νὰ κατηγορῇ τὸν εὐεργέτην τῆς πόλεως καὶ τὸν προστάτην τῶν ὁμοεθνῶν του καὶ ἐκεῖνον, ποὺ ὑπερήσπιζε μὲ ζῆλον τὸ κῦρος τοῦ νόμου, καὶ νὰ τὸν συκοφαντῇ διὰ συνωμοσίαν καὶ ἐχθρότητα κατὰ τοῦ κοινοῦ καλοῦ!
3 Ἡ ἐχθρότης αὐτὴ τοῦ Σίμωνος ἐπροχώρησε τόσον πολύ, ὥστε ἐκ μέρους ἐνὸς τῶν ἐμπίστων ἀνθρώπων τοῦ Σίμωνος νὰ γίνουν καὶ κάποιοι φόνοι.
4 Ὁ ἀρχιερεὺς Ὀνίας Γ', κατανοῶν πόσον κακοήθης καὶ ἐπικίνδυνος ἦταν αὐτὴ ἡ ἀντιζηλία καὶ φιλονικία τοῦ Σίμωνος καὶ λαμβάνων ὑπ’ ὄψιν ὅτι ὁ Ἀπολλώνιος, ὁ υἱὸς τοῦ Μενεσθέως, ὁ στρατιωτικὸς διοικητὴς τῆς Κοίλης Συρίας καὶ τῆς Φοινίκης, ἐνεθάρρυνε καὶ ἀνερρίπιζε τὴν κακοβουλίαν τοῦ Σίμωνος,
5 ἐπῆγε εἰς τὴν Ἀντιόχειαν διὰ νὰ ἰδῇ τὸν βασιλιᾶ Σέλευκον Δ'. Δὲν παρουσιάσθη ὅμως εἰς τὸν βασιλιᾶ ὡς κατήγορος τῶν συμπολιτῶν του, ἀλλ’ ὡς ἄνθρωπος ποὺ ἐνδιαφέρεται διὰ τὸ συμφέρον ὅλου τοῦ ἰουδαϊκοῦ λαοῦ, τόσον ὡς ἔθνους, ὅσον καὶ ἑνὸς ἕκαστου Ἰουδαίου ὡς ἀτόμου.
6 Διότι ἔβλεπεν ὅτι, χωρὶς τὴν ἐπέμβασιν καὶ τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ βασιλιᾶ, ἦταν ἀδύνατον νὰ εἰρηνεύσουν τὰ δημόσια πράγματα, καὶ οὔτε θὰ ἠμποροῦσε ὁ Σίμων νὰ ἀναχαιτισθῇ ἀπὸ τὴν ἀνόητον καὶ ἄφρονα προσπάθειάν του.
7 Ὅταν ὅμως ἀπέθανεν ὁ βασιλιᾶς Σέλευκος Δ' ὁ Φιλοπάτωρ καὶ παρέλαβε τὴν βασιλείαν ὁ ἀδελφός του, ὁ Ἀντίοχος Δ', ποὺ ἐπωνομάσθη Ἐπιφανής, ὁ Ἰάσων, ὁ ἀδελφὸς τοῦ Ὀνία Γ', ἐπροσπάθησε νὰ σφετερισθῇ μὲ παράνομα μέσα τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀρχιερέως.
8 Διὰ νὰ ἐπιτύχῃ δὲ τὸν σκοπόν του, εἰς κάποιαν συζήτησιν μὲ τὸν βασιλιᾶ Ἀντίοχον Δ' ὑπεσχέθη νὰ προσφέρῃ ἀμέσως εἰς αὐτὸν τριακόσια ἑξῆντα (360) τάλαντα ἀργυρᾶ καὶ ἄλλα ὀγδόντα (80) τάλαντα ἀπὸ κάποιες ἄλλες προσόδους.
9 Ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὰ ὑπεσχέθη εἰς τὸν βασιλιᾶ γραπτῶς νὰ τοῦ καταβάλῃ καὶ ἄλλα ἑκατὸν πενῆντα (150) τάλαντα, ἐὰν θὰ τοῦ παρείχετο ἡ ἐξουσία νὰ ἐγκαθιδρύσῃ καὶ νὰ ὀργανώσῃ Γυμναστήριον καὶ Ἐφηβεῖον εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ να ἐγγράψῃ ὡς Ἀντιοχεῖς τοὺς κατοίκους τῆς Ἱερουσαλήμ (κατ’ ἄλλην ἑρμηνείαν: Νὰ ἐγγράψῃ εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ὁμάδα Ἀντιοχέων· ἢ νὰ ἐγγράψῃ τοὺς Ἀντιοχεῖς τῆς Ἱερουσαλήμ).
10 Ἀφοῦ δὲ ὁ βασιλιᾶς συγκατετέθη εἰς τὶς προτάσεις αὐτὲς καὶ ὁ Ἰάσων ἔγινε κύριος τῆς ἀρχιερατικῆς ἐξουσίας, εὐθὺς ἀμέσως ὁ Ἰάσων ἄσκησε τὴν ἐπιρροήν του διὰ νὰ μεταστρέψῃ τοὺς ὁμοφύλους τοῦ Ἰουδαίους ἀπὸ τὸν Ἰουδαϊσμὸν εἰς τὰ ἑλληνικὰ ἤθη καὶ τὸν ἑλληνικὸν τρόπον ζωῆς.
11 Ἐπίσης ὁ Ἰάσων κατήργησε τὰ εἰδικὰ φιλάνθρωπα βασιλικὰ προνόμια (νὰ κυβερνῶνται οἱ Ἰουδαῖοι βάσει τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου καὶ νὰ ἀσκοῦν ἐλευθέρως τὰ τῆς θρησκείας των), τὰ ὁποῖα εἶχαν παραχωρηθῇ εἰς τοὺς Ἰουδαίους κατόπιν αἰτήσεως καὶ ἐνεργειῶν τοῦ Ἰωάννου, τοῦ πατέρα τοῦ Εὐπολέμου. Ὁ Ἰωάννης αὐτὸς εἶχεν ἀποσταλῇ ὡς πρεσβευτὴς εἰς τὴν Ρώμην, ὅπου διεπραγματεύθη τὴν σύναψιν φιλίας καὶ συμμαχίας μαζὶ μὲ τοὺς Ρωμαίους. Ὁ Ἰάσων, ἀνατρέπων καὶ καταργῶν τὸν νόμιμον τρόπον ζωῆς, εἰσήγαγε νέα ἤθη καὶ ἔθιμα, ποὺ ἦσαν ἀντίθετα εἰς τὸν Νόμον τοῦ Θεοῦ.
12 Διότι μὲ πολλὴν εὐχαρίστησιν καὶ χαρὰν ἵδρυσε καὶ ἐγκατέστησεν εἰς τοὺς πρόποδες αὐτῆς ταύτης τῆς ἀκροπόλεως Γυμναστήριον καὶ ὑπεχρέωνε τοὺς πλέον εὐγενεῖς ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους ἐφήβους νὰ φοροῦν τὸ καπέλλο τῶν γυμναζομένων Ἑλλήνων (εἰδωλολατρῶν) ἀθλητῶν.
13 Ἔτσι ἡ πρόοδος τοῦ ἐξελληνισμοῦ τῶν Ἰουδαίων παρουσίασεν ἀκμὴν παρετηρήθη δὲ εἰσροὴ καὶ διείσδυσις εἰς τὴν ζωὴν τῶν Ἰουδαίων στοιχείων καὶ συνηθειῶν ξένων, ἕνεκα τῆς χωρὶς ὅρια ἀσεβείας καὶ διαφθορᾶς τοῦ ἀσεβοῦς καὶ μὴ ἀληθοῦς ἀρχιερέως Ἰάσονος.
14 Ἀποτέλεσμα τῆς ἀσεβείας καὶ τῆς διαφθορᾶς αὐτῆς ὑπῆρξε τὸ ὅτι οἰ ἱερεῖς δὲν εἶχαν πλέον καμμίαν προθυμίαν καὶ κανένα ἐνθουσιασμὸν διὰ τὰ λειτουργικά των καθήκοντα εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων, ἀλλά, περιφρονοῦντες πλέον τὸν Ναὸν καὶ ἀμελοῦντες διὰ τὶς θυσίες, μόλις ἄκουαν τὴν πρόσκλησιν (προκήρυξιν) διὰ τὴν ρῖψιν τοῦ δίσκου, ἔτρεχαν πρόθυμα καὶ βιαστικὰ νὰ συμμετάσχουν εἰς τοὺς ἀγῶνες καὶ τὶς παραστάσεις, ποὺ ἐλάμβαναν χώραν εἰς τὴν παλαίστραν (κατ’ ἄλλην ἑρμηνείαν: Διὰ νὰ συμβάλουν εἰς τὰ ἔξοδα τῆς παλαίστρας, μόλις ἄκουαν τὴν πρόσκλησιν τοῦ ἐναρκτηρίου σημάντρου),
Οἱ ἀγῶνες αὐτοὶ μάλιστα ἦσαν ἀπαγορευμένοι ἀπὸ τὸν Μωσαϊκὸν νόμον.
15 Ἔτσι δὲν ἔδειχναν πλέον καμμίαν ἐκτίμησιν εἰς ὅσα οἱ προπάτορές των ἐτιμοῦσαν ἀντιθέτως ἐσέβοντο καὶ ἐθεωροῦσαν ἄριστες τὶς ἑλληνικὲς συνήθειες καὶ δόξες (τιμές, ἀμοιβές) καὶ ἔδειχναν πολὺ μεγάλην ἐκτίμησιν δι' αὐτές.
16 Ἕνεκα ὅλης αὐτῆς τῆς ἀσεβείας τοὺς περιεκύκλωσαν καὶ τοὺς ἐπολιόρκησαν δυσάρεστες, ὀδυνηρὲς καὶ βαρύτατες δυστυχίες καὶ οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι, τῶν ὁποίων τὸν τρόπον τῆς ζωῆς ἐζήλευαν καὶ ἀγωνίζοντο μὲ πολὺν κόπον νὰ μιμηθοῦν καὶ νὰ ἀντιγράψουν, αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι ἐστρέφοντο ἐναντίον των, ἐγίνοντο ἐχθροὶ καὶ τιμωροί των!
17 Διότι δὲν εἶναι μικρὰ ὑπόθεσις καὶ ἀπλὸ καὶ ἀνώδυνον πρᾶγμα τὸ νὰ ἀσεβῇς καὶ νὰ παραβαίνῃς τοὺς θείους νόμους. Αὐτὸ ὅμως θὰ τὸ καταδείξουν μὲ σαφήνειαν τὰ γεγονότα, ποὺ θὰ ἀκολουθησουν.
18 Ἐνῷ διεξήγοντο εἰς τὴν Τύρον οἱ ἀνὰ πενταετίαν ἀθλητικοὶ ἀγῶνες παρόντος καί του βασιλιᾶ Ἀντιόχου Δ' τοῦ Ἐπιφανοῦς,
19 ὁ ἀσεβὴς καὶ ἀχρεῖος Ἰάσων ἔστειλεν ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ ὡς θρησκευτικοὺς ἀντιπροσώπους πολίτες Ἀντιοχεῖς διὰ νὰ παρακολουθήσουν τοὺς ἀγῶνες. Αὐτοὶ ἔφεραν μαζί των τριακόσιες (300) ἀργυρὲς δραχμὲς διὰ τὴν θυσίαν εἰς τὸν θεὸν Ἡρακλῆ. Ὅμως οἱ μεταφορεῖς τῶν χρημάτων ἀπῄτησαν νὰ μὴ χρησιμοποιηθοῦν τὰ χρήματα αὐτὰ διὰ τὴν θυσίαν, διότι ἐθεώρησαν τοῦτο ἀνάρμοστον, ἀλλ’ ἔκριναν πρέπον νὰ διατεθοῦν αὐτὰ διὰ τὴν κάλυψιν κάποιος ἄλλης δαπάνης.
20 Ἔτσι τὰ χρήματα, ποὺ ἐστάλησαν ἀπὸ τὸν Ἰάσονα διὰ τὴν θυσίαν εἰς τὸν θεὸν Ἡρακλῆ, ἕνεκα τῆς ἐπιθυμίας ἐκείνων ποὺ τὰ μετέφεραν, διετέθησαν διὰ τὴν κατασκευὴν τριήρων (πολεμικῶν πλοίων μὲ τρεῖς σειρὲς κωπηλατῶν).
21 Ὅταν δὲ ἀπεστάλη εἰς τὴν Αἴγυπτον ὁ Ἀπολλώνιος, ὁ υἱὸς τοῦ Μενεσθέως, ἐπ’ εὐκαιρία τῆς ἐνθρονίσεως (στέψεως) τοῦ βασιλιᾶ τῆς Αἰγύπτου Πτολεμαίου ΣΤ' τοῦ Φιλομήτορος, ὁ Ἀντίοχος Δ' ὁ Ἐπιφανής, ἐπειδὴ ἐπληροφορήθη ὅτι ὁ Φιλομήτωρ ἦταν ἐχθρικὸς ἀπέναντί του, ἄρχισε νὰ λαμβάνῃ μέτρα διὰ τὴν ἀσφάλειάν του. Ἕνεκα τούτου, ἀφοῦ μετέβη εἰς τὸ λιμάνι τῆς Ἰόππης, ἔφθασεν ἐν συνεχείᾳ εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα.
22 Ἀφοῦ δὲ ἔγινε δεκτὸς ἀπὸ τὸν Ἰάσονα καὶ τὸν λαὸν τῆς πόλεως μὲ πολλὴν μεγαλοπρέπειαν, εἰσῆλθεν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα μὲ λαμπαδηφορίαν (συνοδείαν ἀναμμένων δαυλῶν) καὶ ἐνθουσιώδεις ζητωκραυγές. Ἀπὸ ἐκεῖ αὐτὸς καὶ ὁ στρατός του μετέβησαν εἰς τὴν Φοινίκην, ὅπου καὶ ἐστρατοπέδευσε.
23 Τρία ἔτη ἀργότερα ὁ Ἰάσων ἀπέστειλε τὸν Μενέλαον, ἀδελφὸν τοῦ Σίμωνος, ὁ ὁποῖος ἀνεφέρθη προηγουμένως, διὰ νὰ μεταφέρῃ τὰ χρήματα εἰς τὸν βασιλιᾶ, να τὸν ἀναφέρῃ δὲ καὶ νὰ διεκπεραίωσῃ ἐπείγουσες καὶ σημαντικὲς ὑποθέσεις.
24 Ἀλλ’ ὁ Μενέλαος, ἀφοῦ ἀπέκτησε τὴν εὔνοιαν τοῦ βασιλιᾶ μὲ τὸ νὰ τὸν ἐγκωμιάσῃ καὶ να τὸν ἐκθειάσῃ μὲ τὸν ἀέρα προσώπου, τὸ ὁποῖον διέθετεν ἐντυπωσιακὴν καὶ μεγάλην ἐξουσίαν, ἐπέτυχε νὰ ἑξασφαλίσῃ διὰ τὸν ἑαυτόν του τὴν ἀρχιερωσύνην, ἀφοῦ προσέφερεν εἰς τὸν βασιλιᾶ τριακόσια (300) τάλαντα ἀργυρίου περισσότερα ἀπὸ ἐκεῖνα, ποὺ προσέφερεν ὁ Ἰάσων.
25 Ἔτσι, ἀφοῦ ἔλαβε τὴν βασιλικὴν ἐντολήν, ποὺ τοῦ ἐξησφάλιζε τὴν ἀρχιερωσύνην, ἐπέστρεψεν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, χωρὶς ὅμως νὰ διαθέτῃ καὶ τίποτε ἄλλο, ποὺ τὸν καθιστοῦσε ἄξιον τοῦ ἀρχιερατικοῦ ἀξιώματος διέθετε μόνον τὰ πάθη σκληροῦ τυράννου καὶ τὴν λύσσαν ἀγρίου θηρίου.
26 Καὶ ὁ μὲν Ἰάσων, ὁ ὁποῖος ἐξηπάτησε καὶ ὑπεσκέλισεν ἄλλοτε τὸν ἀδελφόν του (Ὀνίαν Γ’), ἀφοῦ ἐξηπατήθη καὶ ὑπεσκελίσθη τώρα ἀπὸ ἄλλον, ὑπεχρεώθη νὰ καταφύγῃ ὡς πρόσφυγας εἰς τὴν χώραν τῶν Ἀμμανιτῶν.
27 Ὁ δὲ Μενέλαος συνέχιζε νὰ εἶναι κάτοχος τῆς ἀρχιερωσύνης, χωρὶς ὅμως να συμμορφώνεται καθόλου ὡς πρὸς τὴν ἐκπλήρωσιν τῆς καταβολῆς τῶν χρημάτων, ποὺ ὑπεσχέθη εἰς τὸν βασιλιᾶ· καὶ τοῦτο, παρ’ ὅλον ὅτι ἀπαιτοῦσε τὸ ποσὸν αὐτὸ ὁ Σώστρατος, ὁ διοικητὴς τῆς ἀκροπόλεως τῆς Ἱερουσαλήμ,
28 διότι εἰς αὐτὸν εἶχεν ἀνατεθῇ ἀπὸ τὸν βασιλιᾶ ἡ εἴσπραξις τῶν φόρων. Ἕνεκα τούτου ὁ Σώστρατος καὶ ὁ Μενέλαος ἐκλήθησαν νὰ παρουσιασθοῦν καὶ οἱ δύο ἐνώπιον τοῦ βασιλιᾶ.
29 Καὶ ὁ μὲν Μενέλαος ἀφῆκεν ὡς πληρεξούσιόν του εἰς τὴν ἀρχιερωσύνην τὸν ἀδελφόν του Λυσίμαχον, Ὁ δὲ Σώστρατος ἀφῆκεν ὡς ἀντικαταστάτην του τὸν Κράτητα, τὸν διοικητὴν τῶν Κυπριακῶν μισθοφορικῶν στρατευμάτων (κατ' ἄλλην ἑρμηνείαν: Τὸν ἀντιβασιλέα τῆς Κύπρου).
30 Ἐνῷ ὅμως συνέβαιναν ὅλα αὐτά, οἱ κάτοικοι τῆς Ταρσοῦ καὶ τῆς Μαλλοῦ ἐπανεστάτησαν, διότι οἱ πόλεις των ἐδόθησαν ὡς δῶρον εἰς τὴν Ἀντιοχίδα, τὴν παλλακὴν τοῦ βασιλιᾶ.
31 Δι’ αὐτὸ ὁ βασιλιᾶς Ἀντίοχος Δ' ἔφθασε γρήγορα εἰς τὴν Κιλικίαν, διὰ νὰ καταστείλῃ τὴν ἐπανάστασιν καὶ τακτοποιήσῃ τὸ ζήτημα, ἀφοῦ προηγουμένως ἀφῆκεν ὡς ἀντιβασιλιὰ τὸν Ἀνδρόνικον, ἕνα ἀπὸ τοὺς ἀξιωματούχους του.
32 Τότε ὁ Μενέλαος, ὁ ὁποῖος ἐνόμισεν ὅτι εὑρῆκε τὴν κατάλληλον εὐκαιρίαν διὰ τὴν ἐπιτυχίαν τῶν σχεδίων του, ἀφοῦ ἀφήρεσε καὶ ἐσφετερίσθη ἀπὸ τὸν Ναὸν μερικὰ χρυσὰ σκεύη, ἐπρόσφερε ἄλλα μὲν ὡς δῶρα εἰς τὸν Ἀνδρόνικον, ἄλλα δὲ κατώρθωσε νὰ τὰ πωλήσῃ εἰς τὴν Τύρον καὶ τὶς γειτονικὲς πρὸς αὐτὴν πόλεις.
33 Ὅταν ὁ ἀρχιερεὺς Ὀνίας Γ' ἐπληροφορήθη ἀπὸ ἀσφαλῆ καὶ καλῶς πληροφορημένην πηγὴν τὴν ἱερόσυλον αὐτὴν πράξιν τοῦ Μενελάου, τὸν ἤλεγξε μὲ αὐστηρότητα, ἀφοῦ προηγουμένως εἶχεν ἀποχωρήσει καὶ καταφύγει εἰς κάποιον ἱερόν, τὴν Δάφνην, ποὺ ἐθεωρεῖτο ἄσυλον καὶ τόπος ἀπαραβίαστος καὶ εὑρίσκετο κοντὰ εἰς τὴν Ἀντιόχειαν.
34 Ἕνεκα τούτου ὁ Μενέλαος, ἀφοῦ ἐπλησίασεν ἰδιαιτέρως τὸν Ἀνδρόνικον καὶ ἐκέρδισε τὴν ἐμπιστοσύνην του, τὸν προέτρεψε νὰ φονεύσῃ τὸν Ὀνίαν Γ'. Ὁ ἀντιβασιλιᾶς Ἀνδρόνικος, ἀφοῦ ἦλθεν εἰς τὸ ἱερόν, ὅπου ἔμενεν ὁ Ὀνίας Γ', καὶ ἐπείσθη νὰ χρησιμοποιήσῃ δόλον διὰ νὰ ἐπιτύχῃ τὸν σκοπόν του, ἔδωκεν εἰς τὸν Ὀνίαν τὸ δεξί του χέρι μὲ ὅρκον εἰς ἔνδειξιν φιλίας καὶ ὁμονοίας. Παρ’ ὅλον δὲ ὅτι ὑπωψιάζετο ὅτι ὁ Ὀνίας ἦταν ἀθῶος, ἔπεισε τὸν Ὀνίαν νὰ βγῇ ἔξω ἀπὸ τὸν ἀπαραβίαστον ἱερὸν χῶρον καὶ τότε, εὐθὺς ἀμέσως, ὁ Ἀνδρόνικος ἐφόνευσε τὸν Ὀνίαν χωρὶς νὰ φοβηθῇ καθόλου τὴν τιμωρίαν τῆς θείας δικαιοσύνης.
35 Ἀποτέλεσμα τούτου ἦταν τὸ ὅτι ὄχι μόνον Ἰουδαῖοι, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἀπὸ τὰ ἄλλα ἔθνη δυσανασχετοῦσαν καὶ δυσφοροῦσαν διὰ τὸν ἄδικον φόνον τοῦ ἀνδρός.
36 Ἔτσι, ὅταν ὁ βασιλιᾶς ἐπέστρεψεν ἀπὸ τὴν περιοχὴν τῆς Κιλικίας, οἱ Ἰουδαῖοι τῆς Ἀντιοχείας μαζὶ μὲ τοὺς Ἕλληνας (=ἐθνικούς), οἱ ὁποῖοι ἐμισοῦσαν τὸ κακὸν ὅπως καὶ ἐκεῖνοι, ἀπηυθύνθησαν εἰς τὸν βασιλιᾶ παραπονούμενοι διὰ τὴν παράνομον καὶ ἄδικον δολοφονίαν τοῦ Ὀνία.
37 Ὁ δὲ Ἀντίοχος ἐλυπήθη βαθύτατα καὶ συνεκινήθη ἀπὸ οἶκτον καὶ ἐδάκρυσεν, ὅταν ἐνεθυμήθη τὴν σωφροσύνην καὶ τὴν πολλὴν κοσμιότητα τὸν ἀποθανόντος Ὀνία Γ'.
38 Καὶ ἀφοῦ ἄναψε ἀπὸ μεγάλον θυμόν, διέταξεν ἀμέσως νὰ ἀφαιρέσουν ἀπὸ τὸν Ἀνδρόνικον τὴν βασιλικὴν πορφύραν, νὰ σχίσουν τὰ ροῦχα του καὶ νὰ τὸν περιφέρουν καθ’ ὅλην τὴν πόλιν τῆς Ἀντιοχείας καὶ εἰς αὐτὸν τὸν ἴδιον τόπον, ὅπου ἀσέβησε μὲ τὸ νὰ δολοφονήσῃ τὸν Ὀνίαν ἐκεῖ δὲ ἐφόνευσε τὸν ἀσεβῆ καὶ αἱμοχαρῆ δολοφόνον. Ἔτσι ὁ Κύριος τοῦ ἀνταπέδωκε τὴν τιμωρίαν, ἡ ὁποία τοῦ ἄξιζε.
39 Ἐπειδὴ δὲ ἔγιναν πολλὲς ἱεροσυλίες εἰς τὴν πόλιν τῆς Ἱερουσαλὴμ ἐκ μέρους τοῦ Λυσιμάχου μὲ τὴν ἔνοχον ἀποδοχὴν καὶ τὴν σύμφωνον γνώμην τοῦ Μενελάου, ἡ δὲ σχετικὴ εἴδησις ἔγινε εὐρύτερα γνωστή, ὁ λαὸς ἐξηγέρθη καὶ ἐστράφη κατὰ τοῦ Λυσιμάχου, διότι εἶχαν ἤδη κλαπῆ καὶ διατεθῇ πολλὰ ἱερὰ χρυσᾶ σκεύη.
40 Ἐπειδὴ δὲ τὰ ἑξαγριωμένα πλήθη τοῦ λαοῦ, ποῦ ἐξηγέρθησαν, ἐγίνοντο ὅλονεν ἀπειλητικώτερα, ὁ Λυσίμαχος ὥπλισε περίπου τρεῖς χιλιάδες ἄνδρες καὶ ἄρχισε πρῶτος νὰ ἐπιτίθεται, ὥστε νὰ ἐπιβάλῃ τὴν τάξιν μὲ βίαιον τρόπον· τῶν ἀνδρῶν τοῦ Λυσιμάχου ἡγεῖτο κάποιος Τύραννος (κατ' ἄλλην γραφήν: Κάποιος Αὐράνος), ὁ ὁποῖος εὐρίσκετο εἰς προχωρημένην ἡλικίαν, ὑπερέβαινε δὲ πολλοὺς καὶ εἰς ἀνοησίαν καὶ μωρίαν.
41 Ὅταν τὰ πλήθη ἀντελήφθησαν ὅτι ἡ ἐπίθεσις προήρχετο ἀπὸ τὸν Λυσίμαχον, ἄλλοι μὲν ἅρπαξαν πέτρες, ἄλλοι δὲ χονδρὰ ραβδιά, ἐνῷ ἄλλοι ἐγέμιζαν τὶς χοῦφτες τους μὲ στάχτη, ποὺ εὑρίσκετο ἐκεῖ κοντά, καὶ τὰ ἔρριπταν ὅπως ἡμποροῦσαν (φύρδην - μίγδην) κατὰ τῶν ἀνδρῶν τοῦ Λυσιμάχου.
42 Ἀποτέλεσμα τούτου ἦταν ὅτι ἐτραυμάτισαν πολλούς, ὡρισμένους δὲ καὶ ἐφόνευσαν, ὅλους δὲ τοὺς ἀνάγκασαν νὰ τραποῦν εἰς φυγήν, αὐτὸν δὲ τὸν ἱερόσυλον ἄνδρα (τὸν Λυσίμαχον) τὸν ἐφόνευσαν κοντὰ εἰς τὸ θησαυροφυλάκιον.
43 Ὡς πρὸς τὰ γεγονότα αὐτὰ ἄρχισε κατόπιν μία ἐνέργεια προανακρίσεως κατὰ τοῦ Μενελάου.
44 Ὅταν δὲ ὁ βασιλιᾶς ἔφθασεν εἰς τὴν Τύρον, οἱ τρεῖς ἄνδρες, ποὺ ἐστάλησαν ἀπὸ τὴν ἰουδαϊκὴν Γερουσίαν, ἐξέθεσαν εἰς αὐτὸν τὸ ζήτημα καὶ ὑπεστήριζαν τὸ δίκαιον τῆς ὑποθέσεώς των.
45 Ὁ Μενέλαος ὅμως, ὁ ὁποῖος ἐστερεῖτο ἀποδείξεων καὶ ἑπομένως εἶχε χαμένην τὴν ὑπόθεσιν, ὑπεσχέθη πολλὰ χρήματα εἰς τὸν Πτολεμαῖον, τὸν υἱὸν τοῦ Δορυμένους, διὰ νὰ μεταπείσῃ τὸν βασιλιᾶ καὶ μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν να κερδίσῃ τὴν εὔνοιάν του.
46 Ἔτσι ὁ Πτολεμαῖος, ἀφοῦ παρεμέρισε τὸν βασιλιᾶ ἰδιαιτέρως εἰς κάποιο περιστύλων διὰ νὰ ἀναπνεύσῃ δῆθεν καθαρὸν ἀέρα καὶ νὰ ἀνακουφισθῇ, κατώρθωσε νὰ τὸν πείσῃ, ὥστε νὰ ἀλλάξῃ γνώμην.
47 Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν ὅτι ὁ βασιλιᾶς ἀπήλλαξεν ἀπὸ ὅλες τὶς κατηγορίες τὸν Μενέλαον, τὸν αἴτιον ὅλων αὐτῶν τῶν συμφορῶν τοὺς δὲ δυστυχεῖς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι, ἂν εἶχαν παρουσιάσει τὴν ὑπόθεσίν των καὶ ἐνώπιον ἀκόμη τῶν Σκυθῶν, τῶν περιφήμων διὰ τὴν σκληρότητά των, θὰ ἀπελύοντο ὡς ἀπολύτως ἀθῶοι, αὐτοὺς τοὺς δυστυχεῖς ἀπεσταλμένους τῆς ἰουδαϊκῆς Γερουσίας ὁ βασιλιᾶς τοὺς κατεδίκασεν εἰς θάνατον!
48 Χωρὶς καμμίαν λοιπὸν καθυστέρησιν οἱ ἄνδρες, ποὺ ἐπρωτοστάτησαν εἰς τὴν ὑπεράσπισιν τῆς πόλεως, τοῦ λαοῦ καὶ τῶν ἱερῶν σκευῶν των, ὑπέστησαν τὴν ἄδικον τιμωρίαν.
49 Ἕνεκα τούτου ἀκόμη καὶ ὡρισμένοι κάτοικοι τῆς Τύρου ἀγανάκτησαν καὶ ἔδειξαν τὴν ἀπέχθειάν των πρὸς τὸ ἔγκλημα, ὥστε προσέφεραν προθύμως τὰ χρήματα, διὰ νὰ γίνῃ εἰς τὰ θύματα πολυδάπανος καὶ μεγαλοπρεπῆς κηδεία.
50 Ὁ δὲ Μενέλαος, χάρις εἰς τὴν ἀπληστίαν καὶ πλεονεξίαν ἐκείνων ποὺ εὑρίσκοντο εἰς τὴν ἐξουσίαν, παρέμενεν ἀμετακίνητος εἰς τὴν ἀρχιερωσύνην του, αὐξάνων καὶ προχωρῶν ἀπὸ τοῦ κακοῦ εἰς τὸ χειρότερον καὶ καθιστῶν τὸν ἑαυτόν του μέγαν ἐχθρὸν καὶ ἀρχισκευωρὸν τῶν συμπολιτῶν του.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
δὲ προειρημένος Σίμων, ὁ τῶν χρημάτων καὶ τῆς πατρίδος ἐνεδείκτης γεγονώς, ἐκακολόγει τὸν Ὀνίαν, ὡς αὐτός τε εἴη τὸν Ἡλιόδωρον ἐπισεσεικὼς καὶ τῶν κακῶν δημιουργὸς καθεστηκώς,	προαναφερθεὶς Σίμων, ὁ προδότης τῶν ἱερῶν χρημάτων καὶ τῆς πατρίδος του, ἐσυκοφαντοῦσε τὸν Ὀνίαν, ὅτι τάχα αὐτὸς εἶχε συγκλονίσει τὸν Ἡλιόδωρον καὶ ὑπῆρξεν ὁ δημιουργὸς ὅλων αὐτῶν τῶν κακῶν.	λλ' ὁ Σίμων, ὁ <προστάτης τοῦ ἱεροῦ>, ποὺ ἀνεφέρθη προηγουμένως, ὁ καταδότης τῶν ἱερῶν χρημάτων καὶ συκοφάντης τῆς πατρίδος του, ἐδυσφημοῦσε τὸν Ὀνίαν Γ', ἰσχυριζόμενος ὅτι αὐτὸς ἦταν δῆθεν ὁ ὑπεύθυνος τῆς ἐπιθέσεως κατὰ τοῦ Ἡλιοδώρου καὶ ὅτι αὐτὸς ὁ ἴδιος ἐφεῦρε καὶ ἐσχεδίασεν ὅλα αὐτὰ τὰ κακά.
2 καὶ τὸν εὐεργέτην τῆς πόλεως καὶ τὸν κηδεμόνα τῶν ὁμοεθνῶν καὶ ζηλωτὴν τῶν νόμων ἐπίβουλον τῶν πραγμάτων ἐτόλμα λέγειν.	2 Ἔτσι δὲ τὸν εὐεργέτην τῆς πόλεως, τὸν προστάτην ὅλων τῶν ὁμοεθνῶν του Ἰουδαίων, τὸν ζηλωτὴν τῶν θείων νόμων, ἐτολμοῦσε νὰ τὸν κατηγορῇ ὡς ἐπίβουλον καὶ ἐχθρὸν τοῦ ἔθνους.	2 Ἔτσι ὁ Σίμων εἶχε τὴν κακότητα καὶ τὴν ἀναίδειαν νὰ κατηγορῇ τὸν εὐεργέτην τῆς πόλεως καὶ τὸν προστάτην τῶν ὁμοεθνῶν του καὶ ἐκεῖνον, ποὺ ὑπερήσπιζε μὲ ζῆλον τὸ κῦρος τοῦ νόμου, καὶ νὰ τὸν συκοφαντῇ διὰ συνωμοσίαν καὶ ἐχθρότητα κατὰ τοῦ κοινοῦ καλοῦ!
3 Τῆς δὲ ἔχθρας ἐπὶ τοσοῦτον προβαινούσης, ὥστε καὶ διά τινος τῶν ὑπὸ τοῦ Σίμωνος δεδοκιμασμένων φόνους συντελεῖσθαι,	3 Ἡ ἔχθρα αὐτὴ τοῦ Σίμωνος ἐπροχώρησε μέχρι τοιούτου σημείου, ὥστε ἀπὸ κάποιον ἐκ τῶν ὀπαδῶν τοῦ Σίμωνος νὰ διαπραχθοῦν καὶ φόνοι.	3 Ἡ ἐχθρότης αὐτὴ τοῦ Σίμωνος ἐπροχώρησε τόσον πολύ, ὥστε ἐκ μέρους ἐνὸς τῶν ἐμπίστων ἀνθρώπων τοῦ Σίμωνος νὰ γίνουν καὶ κάποιοι φόνοι.
4 συνορῶν ὁ Ὀνίας τὸ χαλεπὸν τῆς φιλονεικίας καὶ Ἀπολλώνιον τὸν Μενεσθέως τὸν Κοίλης Συρίας καὶ Φοινίκης στρατηγὸν συναύξοντα τὴν κακίαν τοῦ Σίμωνος,	4 Ὁ Ὀνίας βλέπων τότε πόσον ἐπιβλαβὴς ἦτο ἡ φιλονεικία αὐτὴ τοῦ Σίμωνος, καὶ ὅτι ὁ Ἀπολλώνιος, ὁ υἱὸς τοῦ Μενεσθέως, στρατηγὸς τῆς Κοίλης Συρίας καὶ Φοινίκης, ἐνίσχυε τὴν κακίαν αὐτὴν τοῦ Σίμωνος,	4 Ὁ ἀρχιερεὺς Ὀνίας Γ', κατανοῶν πόσον κακοήθης καὶ ἐπικίνδυνος ἦταν αὐτὴ ἡ ἀντιζηλία καὶ φιλονικία τοῦ Σίμωνος καὶ λαμβάνων ὑπ’ ὄψιν ὅτι ὁ Ἀπολλώνιος, ὁ υἱὸς τοῦ Μενεσθέως, ὁ στρατιωτικὸς διοικητὴς τῆς Κοίλης Συρίας καὶ τῆς Φοινίκης, ἐνεθάρρυνε καὶ ἀνερρίπιζε τὴν κακοβουλίαν τοῦ Σίμωνος,
5 πρὸς τὸν βασιλέα διεκομίσθη οὐ γινόμενος τῶν πολιτῶν κατήγορος, τὸ δὲ συμφέρον κοινῇ καὶ κατ' ἰδίαν παντὶ τῷ πλήθει σκοπῶν·	5 ἦλθε πρὸς τὸν βασιλέα, ὄχι διὰ νὰ κατηγορήσῃ τοὺς συμπολίτας του, ἀλλὰ μὲ τὸν σκοπὸν νὰ φροντίσῃ διὰ τὸ κοινὸν συμφέρον καὶ διὰ τὸ συμφέρον ἑνὸς ἑκάστου ἀπὸ τὸν λαόν.	5 ἐπῆγε εἰς τὴν Ἀντιόχειαν διὰ νὰ ἰδῇ τὸν βασιλιᾶ Σέλευκον Δ'. Δὲν παρουσιάσθη ὅμως εἰς τὸν βασιλιᾶ ὡς κατήγορος τῶν συμπολιτῶν του, ἀλλ’ ὡς ἄνθρωπος ποὺ ἐνδιαφέρεται διὰ τὸ συμφέρον ὅλου τοῦ ἰουδαϊκοῦ λαοῦ, τόσον ὡς ἔθνους, ὅσον καὶ ἑνὸς ἕκαστου Ἰουδαίου ὡς ἀτόμου.
6 ἑώρα γὰρ ἄνευ βασιλικῆς προνοίας ἀδύνατον εἶναι τυχεῖν εἰρήνης ἔτι τὰ πράγματα καὶ τὸν Σίμωνα παῦλαν οὐ ληψόμενον τῆς ἀνοίας.	6 Διότι ἔβλεπεν, ὅτι χωρὶς τὴν ἐπέμβασιν τοῦ βασιλέως ἦτο ἀδύνατον νὰ εἰρηνεύσουν τὰ πράγματα, καὶ ὅτι ὁ Σίμων δὲν θὰ ἐσταματοῦσε τὴν παράφρονα κακότητά του.	6 Διότι ἔβλεπεν ὅτι, χωρὶς τὴν ἐπέμβασιν καὶ τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ βασιλιᾶ, ἦταν ἀδύνατον νὰ εἰρηνεύσουν τὰ δημόσια πράγματα, καὶ οὔτε θὰ ἠμποροῦσε ὁ Σίμων νὰ ἀναχαιτισθῇ ἀπὸ τὴν ἀνόητον καὶ ἄφρονα προσπάθειάν του.
7 Μεταλλάξαντος δὲ τὸν υἱὸν Σελεύκου καὶ παραλαβόντος τὴν βασιλείαν Ἀντιόχου τοῦ προσαγορευθέντος Ἐπιφανοῦς, ὑπενόθευσεν Ἰάσων ὁ ἀδελφὸς Ὀνίου τὴν ἀρχιερωσυνην,	7 Ἀλλά, ὅταν ἀπέθανεν ὁ Σέλευκος καὶ παρέλαβε τὴν βασιλείαν ὁ Ἀντίοχος ὁ ἐπονομασθεὶς Ἐπιφανής, ὁ Ἰάσων ὁ ἀδελφὸς τοῦ Ὀνίου ἠθέλησε νὰ ἁρπάσῃ μὲ παράνομα μέσα τὴν ἀρχιερωσύνην.	7 Ὅταν ὅμως ἀπέθανεν ὁ βασιλιᾶς Σέλευκος Δ' ὁ Φιλοπάτωρ καὶ παρέλαβε τὴν βασιλείαν ὁ ἀδελφός του, ὁ Ἀντίοχος Δ', ποὺ ἐπωνομάσθη Ἐπιφανής, ὁ Ἰάσων, ὁ ἀδελφὸς τοῦ Ὀνία Γ', ἐπροσπάθησε νὰ σφετερισθῇ μὲ παράνομα μέσα τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀρχιερέως.
8 ἐπαγγειλάμενος τῷ βασιλεῖ δι' ἐντεύξεως ἀργυρίου τάλαντα ἑξήκοντα πρὸς τοῖς τριακοσίοις καὶ προσόδου τινὸς ἄλλης τάλαντα ὀγδοήκοντα.	8 Εἰς μίαν πρὸς τὸν σκοπὸν τοῦτον συνάντησίν του μὲ τὸν βασιλέα ὁ Ἰάσων ὑπεσχέθη εἰς αὐτὸν νὰ τοῦ δώσῃ τριακόσια ἑξήκοντα τάλαντα ἀργυρίου καὶ ἀλλὰ ὀγδοήκοντα τάλαντα ἀπὸ ἄλλην τινὰ πρόσοδον.	8 Διὰ νὰ ἐπιτύχῃ δὲ τὸν σκοπόν του, εἰς κάποιαν συζήτησιν μὲ τὸν βασιλιᾶ Ἀντίοχον Δ' ὑπεσχέθη νὰ προσφέρῃ ἀμέσως εἰς αὐτὸν τριακόσια ἑξῆντα (360) τάλαντα ἀργυρᾶ καὶ ἄλλα ὀγδόντα (80) τάλαντα ἀπὸ κάποιες ἄλλες προσόδους.
9 Πρὸς δὲ τούτοις ὑπισχνεῖτο καὶ ἕτερα διαγράψαι πεντήκοντα πρὸς τοῖς ἑκατόν, ἐὰν συγχωρηθῇ διὰ τῆς ἐξουσίας αὐτοῦ γυμνάσιον καὶ ἐφηβεῖον αὐτῷ συστήσασθαι καὶ τοὺς ἐν Ἱεροσολύμοις Ἀντιοχεῖς ἀναγράψαι.	9 Ἐπὶ πλέον δὲ ὑπεσχέθη γραπτῶς νὰ δώσῃ καὶ ἄλλα ἑκατὸν πεντήκοντα τάλαντα, ἐὰν τοῦ δοθῇ τὸ δικαίωμα νὰ ἐγκαταστήσῃ μὲ ἰδικήν του ἐξουσίαν γυμναστήριον καὶ ἐφηβεῖον εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ νὰ ἐγγράψῃ τοὺς κατοίκους τῆς Ἱερουσαλὴμ ὡς πολίτας τῆς Ἀντιοχείας.	9 Ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὰ ὑπεσχέθη εἰς τὸν βασιλιᾶ γραπτῶς νὰ τοῦ καταβάλῃ καὶ ἄλλα ἑκατὸν πενῆντα (150) τάλαντα, ἐὰν θὰ τοῦ παρείχετο ἡ ἐξουσία νὰ ἐγκαθιδρύσῃ καὶ νὰ ὀργανώσῃ Γυμναστήριον καὶ Ἐφηβεῖον εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ να ἐγγράψῃ ὡς Ἀντιοχεῖς τοὺς κατοίκους τῆς Ἱερουσαλήμ (κατ’ ἄλλην ἑρμηνείαν: Νὰ ἐγγράψῃ εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ὁμάδα Ἀντιοχέων· ἢ νὰ ἐγγράψῃ τοὺς Ἀντιοχεῖς τῆς Ἱερουσαλήμ).
10 Ἐπινεύσαντος δὲ τοῦ βασιλέως καὶ τῆς ἀρχῆς κρατήσας, εὐθέως ἐπὶ τὸν Ἑλληνικὸν χαρακτῆρα τοὺς ὁμοφύλους μετῆγε	10 Ὁ βασιλεὺς συγκατετέθη εἰς ὅλας αὐτὰς τὰς προτάσεις. Ὁ Ἰάσων ἔγινε κύριος πλέον τῆς ἐξουσίας καὶ ἤρχισεν ἀμέσως νὰ εἰσάγῃ τὰ ἑλληνικὰ ἤθη καὶ ἔθιμα εἰς τοὺς ὁμοεονεῖς του Ἰουδαίους.	10 Ἀφοῦ δὲ ὁ βασιλιᾶς συγκατετέθη εἰς τὶς προτάσεις αὐτὲς καὶ ὁ Ἰάσων ἔγινε κύριος τῆς ἀρχιερατικῆς ἐξουσίας, εὐθὺς ἀμέσως ὁ Ἰάσων ἄσκησε τὴν ἐπιρροήν του διὰ νὰ μεταστρέψῃ τοὺς ὁμοφύλους τοῦ Ἰουδαίους ἀπὸ τὸν Ἰουδαϊσμὸν εἰς τὰ ἑλληνικὰ ἤθη καὶ τὸν ἑλληνικὸν τρόπον ζωῆς.
11 καὶ τὰ κείμενα τοῖς Ἰουδαίοις φιλάνθρωπα βασιλικὰ διὰ Ἰωάννου τοῦ πατρὸς Εὐπολέμου, τοῦ ποιησαμένου τὴν πρεσβείαν ὑπὲρ φιλίας καὶ συμμαχίας πρὸς τοὺς Ρωμαίους, παρώσατο. Καὶ τὰς μὲν νομίμους καταλύων πολιτείας, παρανόμους ἐθισμοὺς ἐκαίνιζεν·	11 Ἠκύρωσε τὴν ἀτέλειαν, τὴν ὁποίαν οἱ βασιλεῖς ἀπὸ φιλάνθρωπα αἰσθήματα εἶχον παραχωρήσει εἰς τοὺς Ἰουδαίους μὲ τὰς ἐνεργείας Ἰωάννου τοῦ πατρὸς τοῦ Εὐπολέμου, ὁ ὁποῖος εἶχεν ἀποσταλῇ ὡς πρεσβευτὴς διὰ τὴν σύναψιν συμμαχίας μὲ τοὺς Ρωμαίους. Ὁ Ἰάσων, κατέλυε τοὺς καθιερωμένους νόμους τῆς πολιτείας καὶ εἰσῆγε νέας συνηθείας ἀντιθέτους πρὸς τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ.	11 Ἐπίσης ὁ Ἰάσων κατήργησε τὰ εἰδικὰ φιλάνθρωπα βασιλικὰ προνόμια (νὰ κυβερνῶνται οἱ Ἰουδαῖοι βάσει τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου καὶ νὰ ἀσκοῦν ἐλευθέρως τὰ τῆς θρησκείας των), τὰ ὁποῖα εἶχαν παραχωρηθῇ εἰς τοὺς Ἰουδαίους κατόπιν αἰτήσεως καὶ ἐνεργειῶν τοῦ Ἰωάννου, τοῦ πατέρα τοῦ Εὐπολέμου. Ὁ Ἰωάννης αὐτὸς εἶχεν ἀποσταλῇ ὡς πρεσβευτὴς εἰς τὴν Ρώμην, ὅπου διεπραγματεύθη τὴν σύναψιν φιλίας καὶ συμμαχίας μαζὶ μὲ τοὺς Ρωμαίους. Ὁ Ἰάσων, ἀνατρέπων καὶ καταργῶν τὸν νόμιμον τρόπον ζωῆς, εἰσήγαγε νέα ἤθη καὶ ἔθιμα, ποὺ ἦσαν ἀντίθετα εἰς τὸν Νόμον τοῦ Θεοῦ.
12 ἀσμένως γὰρ ὑπ' αὐτὴν τὴν ἀκρόπολιν γυμνάσιον καθίδρυσε καὶ τοὺς κρατίστους τῶν ἐφήβων ὑποτάσσων ὑπὸ πέτασον ἦγεν.	12 Διότι ἀδιαφορῶν διὰ τὴν Ἱεροσυλίαν μὲ πολλὴν εὐχαρίστησιν καὶ προθυμίαν ἐφρόντισε νὰ κτισθῇ εἰς τὰς ὑπώρειας τῆς ἀκροπόλεως γυμναστήριον διὰ τοὺς εὐγενοῦς καταγωγῆς Ἰουδαίους νέους, τοὺς ὁποίους καὶ ἠνάγκαζε νὰ φοροῦν εἰδωλολατρικὸν πῖλον.	12 Διότι μὲ πολλὴν εὐχαρίστησιν καὶ χαρὰν ἵδρυσε καὶ ἐγκατέστησεν εἰς τοὺς πρόποδες αὐτῆς ταύτης τῆς ἀκροπόλεως Γυμναστήριον καὶ ὑπεχρέωνε τοὺς πλέον εὐγενεῖς ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους ἐφήβους νὰ φοροῦν τὸ καπέλλο τῶν γυμναζομένων Ἑλλήνων (εἰδωλολατρῶν) ἀθλητῶν.
13 Ἦν δ' οὕτως ἀκμή τις Ἑλληνισμοῦ καὶ πρόσβασις ἀλλοφυλισμοῦ διὰ τὴν τοῦ ἀσεβοῦς καὶ οὐκ ἀρχιερέως Ἰάσωνος ὑπερβάλλουσαν ἀναγνείαν,	13 Ἦτο δὲ τόσον μεγάλη ἡ ἀκμὴ τοῦ ἐξελληνισμοῦ, τῆς εἰδωλολατρικῆς ἐκτροπῆς καὶ ἡ φορὰ πρὸς τὰς συνηθείας τῶν ἀλλοφύλων ἐξ αἰτίας τῆς μεγάλης διαφθορᾶς τοῦ ἀσεβοῦς Ἰάσωνος, ὁ ὁποῖος δὲν ἦτο ἀρχιερεύς,	13 Ἔτσι ἡ πρόοδος τοῦ ἐξελληνισμοῦ τῶν Ἰουδαίων παρουσίασεν ἀκμὴν παρετηρήθη δὲ εἰσροὴ καὶ διείσδυσις εἰς τὴν ζωὴν τῶν Ἰουδαίων στοιχείων καὶ συνηθειῶν ξένων, ἕνεκα τῆς χωρὶς ὅρια ἀσεβείας καὶ διαφθορᾶς τοῦ ἀσεβοῦς καὶ μὴ ἀληθοῦς ἀρχιερέως Ἰάσονος.
14 ὥστε μηκέτι περὶ τὰς τοῦ θυσιαστηρίου λειτουργίας προθύμους εἶναι τοὺς ἱερεῖς, ἀλλὰ τοῦ μὲν ναοῦ καταφρονοῦντες καὶ τῶν θυσιῶν ἀμελοῦντες ἔσπευδον μετέχειν τῆς ἐν παλαίστρᾳ παρανόμου χορηγίας μετὰ τὴν τοῦ δίσκου πρόσκλησιν,	14 ὥστε καὶ οἱ ἱερεῖς δὲν ἐδείκνυον κανένα πλέον ζῆλον διὰ τὴν ὑπηρεσίαν τοῦ θυσιαστηρίου. Ἀλλὰ καταφρονοῦσαν τὸν ναὸν καὶ παραμελοῦσαν τὰς ἱερὰς θυσίας καὶ ἔσπευδαν νὰ λάβουν μέρος εἰς τὰ ἐν τῇ παλαίστρᾳ ἀγωνίσματα, τὰ ἀπαγορευομένα ἀπὸ τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ, ἀμέσως μόλις ἐσήμαινεν ὁ δίσκος τὸ προσκλητήριον.	14 Ἀποτέλεσμα τῆς ἀσεβείας καὶ τῆς διαφθορᾶς αὐτῆς ὑπῆρξε τὸ ὅτι οἰ ἱερεῖς δὲν εἶχαν πλέον καμμίαν προθυμίαν καὶ κανένα ἐνθουσιασμὸν διὰ τὰ λειτουργικά των καθήκοντα εἰς τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων, ἀλλά, περιφρονοῦντες πλέον τὸν Ναὸν καὶ ἀμελοῦντες διὰ τὶς θυσίες, μόλις ἄκουαν τὴν πρόσκλησιν (προκήρυξιν) διὰ τὴν ρῖψιν τοῦ δίσκου, ἔτρεχαν πρόθυμα καὶ βιαστικὰ νὰ συμμετάσχουν εἰς τοὺς ἀγῶνες καὶ τὶς παραστάσεις, ποὺ ἐλάμβαναν χώραν εἰς τὴν παλαίστραν (κατ’ ἄλλην ἑρμηνείαν: Διὰ νὰ συμβάλουν εἰς τὰ ἔξοδα τῆς παλαίστρας, μόλις ἄκουαν τὴν πρόσκλησιν τοῦ ἐναρκτηρίου σημάντρου), Οἱ ἀγῶνες αὐτοὶ μάλιστα ἦσαν ἀπαγορευμένοι ἀπὸ τὸν Μωσαϊκὸν νόμον.
15 καὶ τὰς μὲν πατρῴους τιμάς ἐν οὐδενὶ τιθέμενοι, τὰς δὲ Ἑλληνικὰς δόξας καλλίστας ἡγούμενοι.	15 Καὶ τοὺς μὲν πατροπαραδότους τιμίους νόμους εἰς οὐδὲν ὑπελόγιζαν, τὰς δὲ ἑλληνικὰς ἀντιλήψεις καὶ συνήθειας ἀρίστας ἐθεωροῦσαν.	15 Ἔτσι δὲν ἔδειχναν πλέον καμμίαν ἐκτίμησιν εἰς ὅσα οἱ προπάτορές των ἐτιμοῦσαν ἀντιθέτως ἐσέβοντο καὶ ἐθεωροῦσαν ἄριστες τὶς ἑλληνικὲς συνήθειες καὶ δόξες (τιμές, ἀμοιβές) καὶ ἔδειχναν πολὺ μεγάλην ἐκτίμησιν δι' αὐτές.
16 Ὧν χάριν περιέσχεν αὐτοὺς χαλεπὴ περίστασις, καὶ ὧν ἐζήλουν τὰς ἀγωγὰς καὶ καθάπαν ἤθελον ἐξομοιοῦσθαι, τούτους πολεμίους καὶ τιμωρητὰς ἔσχον·	16 Ἐξ αἰτίας τῶν ἐκτροπῶν των αὐτῶν περιεκύκλωσαν καὶ κατέλαβαν αὐτοὺς ὀδυνηραὶ συμφοραί, καὶ ἐκείνους, τῶν ὁποίων ἐθαύμαζαν τὴν ζωὴν καὶ πολιτείαν καὶ πρὸς τοὺς ὁποίους ἤθελον ἐξ ὁλοκλήρου νὰ ἐξομοιωθοῦν, τοὺς εἶχαν τώρα ἐχθροὺς καὶ τιμωρούς.	16 Ἕνεκα ὅλης αὐτῆς τῆς ἀσεβείας τοὺς περιεκύκλωσαν καὶ τοὺς ἐπολιόρκησαν δυσάρεστες, ὀδυνηρὲς καὶ βαρύτατες δυστυχίες καὶ οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι, τῶν ὁποίων τὸν τρόπον τῆς ζωῆς ἐζήλευαν καὶ ἀγωνίζοντο μὲ πολὺν κόπον νὰ μιμηθοῦν καὶ νὰ ἀντιγράψουν, αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι ἐστρέφοντο ἐναντίον των, ἐγίνοντο ἐχθροὶ καὶ τιμωροί των!
17 ἀσεβεῖς γὰρ εἰς τοὺς θείους νόμους οὐ ράδιον, ἀλλὰ ταῦτα ὁ ἀκόλουθος καιρὸς δηλώσει.	17 Διότι δὲν εἶναι δυνατόν, νὰ καταπατῇ κανεὶς ἀσεβῶς τοὺς θείους νόμους ἀτιμωρητί. Ἀλλὰ αὐτὸ θὰ τὸ ἀποδείξουν αἱ περιστάσεις, αἱ ὁποῖαι θὰ ἀκολουθήσουν.	17 Διότι δὲν εἶναι μικρὰ ὑπόθεσις καὶ ἀπλὸ καὶ ἀνώδυνον πρᾶγμα τὸ νὰ ἀσεβῇς καὶ νὰ παραβαίνῃς τοὺς θείους νόμους. Αὐτὸ ὅμως θὰ τὸ καταδείξουν μὲ σαφήνειαν τὰ γεγονότα, ποὺ θὰ ἀκολουθησουν.
18 Ἀγομένου δὲ πενταετηρικοῦ ἀγῶνος ἐν Τύρῳ καὶ τοῦ βασιλέως παρόντος,	18 Καθ' ὅν χρόνον οἱ Σύροι ἑώρταζον τὸν ἀνὰ πενταετίαν ἀγῶνα ἐν Τύρῳ καὶ παρίστατο καὶ ὁ βασιλεύς,	18 Ἐνῷ διεξήγοντο εἰς τὴν Τύρον οἱ ἀνὰ πενταετίαν ἀθλητικοὶ ἀγῶνες παρόντος καί του βασιλιᾶ Ἀντιόχου Δ' τοῦ Ἐπιφανοῦς,
19 ἀπέστειλεν Ἰάσων ὁ μιαρὸς θεωροὺς ἀπὸ Ἱεροσολύμων Ἀντιοχεῖς ὄντας παρακομίζοντας ἀργυρίου δραχμὰς τριακοσίας εἰς τὴν τοῦ Ἡρακλέους θυσίαν, ἂς καὶ ἠξίωσαν οἱ παρακομίσαντες μὴ χρῆσθαι πρὸς θυσίαν διὰ τὸ μὴ καθήκειν, εἰς ἑτέραν δὲ καταθέσθαι δαπάνην.	19 ὁ μιαρὸς αὐτὸς Ἰάσων ἀπέστειλε ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα θεατὰς πολίτας τῆς Ἀντιοχείας, διὰ νὰ παρακολουθήσουν τὴν ἑορτήν. Αὐτοὶ ἔφεραν μαζῆ των καὶ τριακοσίας ἀργυρᾶς δραχμάς, προοριζομένας διὰ τὴν θυσίαν πρὸς τὸν Ἡρακλῆν. Ἐζήτησαν ὅμως οἱ φέροντες αὐτὰ νὰ μὴ χρησιμοποιηθοῦν διὰ τὴν θυσίαν τοῦ Ἡρακλέους, διότι δὲν ἦτο πρέπον ἀλλὰ νὰ διατεθοῦν εἰς ἄλλας δαπάνας.	19 ὁ ἀσεβὴς καὶ ἀχρεῖος Ἰάσων ἔστειλεν ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ ὡς θρησκευτικοὺς ἀντιπροσώπους πολίτες Ἀντιοχεῖς διὰ νὰ παρακολουθήσουν τοὺς ἀγῶνες. Αὐτοὶ ἔφεραν μαζί των τριακόσιες (300) ἀργυρὲς δραχμὲς διὰ τὴν θυσίαν εἰς τὸν θεὸν Ἡρακλῆ. Ὅμως οἱ μεταφορεῖς τῶν χρημάτων ἀπῄτησαν νὰ μὴ χρησιμοποιηθοῦν τὰ χρήματα αὐτὰ διὰ τὴν θυσίαν, διότι ἐθεώρησαν τοῦτο ἀνάρμοστον, ἀλλ’ ἔκριναν πρέπον νὰ διατεθοῦν αὐτὰ διὰ τὴν κάλυψιν κάποιος ἄλλης δαπάνης.
20 Ἔπεσεν οὖν ταῦτα διὰ μὲν τὸν ἀποστείλαντα εἰς τὴν τοῦ Ἡρακλέους θυσίαν, ἕνεκεν δὲ τῶν παρακομιζόντων εἰς τὰς τῶν τριήρων κατασκευάς.	20 Ἔτσι αἱ τριακόσιαι δραχμαί, αἱ ὁποῖαι ὑπὸ τοῦ Ἰάσωνος ποὺ τὰς ἀπέστειλε προωρίζοντο διὰ τὴν θυσίαν πρὸς τιμὴν τοῦ Ἡρακλέους, ἐχρησιμοποιήθησαν ἀπὸ ἐκείνους ποὺ τὰς ἔφεραν σύμφωνα μὲ τὴν ἐπιθυμίαν των διὰ τὴν κατασκευὴν πολεμικῶν πλοίων.	20 Ἔτσι τὰ χρήματα, ποὺ ἐστάλησαν ἀπὸ τὸν Ἰάσονα διὰ τὴν θυσίαν εἰς τὸν θεὸν Ἡρακλῆ, ἕνεκα τῆς ἐπιθυμίας ἐκείνων ποὺ τὰ μετέφεραν, διετέθησαν διὰ τὴν κατασκευὴν τριήρων (πολεμικῶν πλοίων μὲ τρεῖς σειρὲς κωπηλατῶν).
21 Ἀποσταλέντος δὲ εἰς Αἴγυπτον Ἀπολλωνίου τοῦ Μενεσθέως διὰ τὰ πρωτοκλίσια Πτολεμαίου τοῦ Φιλομήτορος βασιλέως, μεταλαβὼν Ἀντίοχος ἀλλότριον αὐτὸν τῶν αὐτῶν γεγονέναι πραγμάτων, τῆς καθ' αὐτὸν ἀσφαλείας ἐφρόντιζεν· ὅθεν εἰς Ἰόππην παραγενόμενος κατήντησεν εἰς Ἱεροσόλυμα.	21 Ὅταν δὲ ὁ υἱὸς τοῦ Μενεσθέως ὁ Ἀπολλώνιος εἶχεν ἀποσταλῇ εἰς τὴν Αἴγυπτον, διὰ νὰ παραστῆ εἰς τὴν ἐνθρόνισιν τοῦ βασιλέως Πτολεμαίου τοῦ Φιλομήτορος, ὁ Ἀντίοχος πληροφορηθεὶς ὅτι ὁ βασιλεὺς αὐτὸς δὲν ἐπεδοκίμαζε τὰς πράξεις του, ἐφρόντισε νὰ εἶναι ἀσφαλὴς ἀπέναντί του. Ὅθεν μετέβη εἰς τὴν Ἰόππην καὶ κατόπιν ἔφθασεν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.	21 Ὅταν δὲ ἀπεστάλη εἰς τὴν Αἴγυπτον ὁ Ἀπολλώνιος, ὁ υἱὸς τοῦ Μενεσθέως, ἐπ’ εὐκαιρία τῆς ἐνθρονίσεως (στέψεως) τοῦ βασιλιᾶ τῆς Αἰγύπτου Πτολεμαίου ΣΤ' τοῦ Φιλομήτορος, ὁ Ἀντίοχος Δ' ὁ Ἐπιφανής, ἐπειδὴ ἐπληροφορήθη ὅτι ὁ Φιλομήτωρ ἦταν ἐχθρικὸς ἀπέναντί του, ἄρχισε νὰ λαμβάνῃ μέτρα διὰ τὴν ἀσφάλειάν του. Ἕνεκα τούτου, ἀφοῦ μετέβη εἰς τὸ λιμάνι τῆς Ἰόππης, ἔφθασεν ἐν συνεχείᾳ εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα.
22 Μεγαλοπρεπῶς δὲ ὑπὸ τοῦ Ἰάσωνος καὶ τῆς πόλεως παραδεχθείς, μετὰ δᾳδουχίας καὶ βοῶν εἰσπεπόρευται, εἶθ' οὕτως εἰς τὴν Φοινίκην κατεστρατοπέδευσε.	22 Ἐκεῖ δὲ ἔγινε δεκτὸς μὲ κάθε μεγαλοπρέπειαν ἀπὸ τὸν Ἰάσωνα καὶ τοὺς κατοίκους τῆς πόλεως, εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν μὲ λαμπαδηφορίας καὶ ζητωκραυγὰς τῶν πολιτῶν. Κατόπιν ἦλθε καὶ ἐστρατοπέδευσεν εἰς τὴν Φοινίκην.	22 Ἀφοῦ δὲ ἔγινε δεκτὸς ἀπὸ τὸν Ἰάσονα καὶ τὸν λαὸν τῆς πόλεως μὲ πολλὴν μεγαλοπρέπειαν, εἰσῆλθεν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα μὲ λαμπαδηφορίαν (συνοδείαν ἀναμμένων δαυλῶν) καὶ ἐνθουσιώδεις ζητωκραυγές. Ἀπὸ ἐκεῖ αὐτὸς καὶ ὁ στρατός του μετέβησαν εἰς τὴν Φοινίκην, ὅπου καὶ ἐστρατοπέδευσε.
23 Μετὰ δὲ τριετῆ χρόνον ἀπέστειλεν Ἰάσων Μενέλαον, τὸν τοῦ προσημαινομένου Σίμωνος ἀδελφόν, παρακομίζοντα τὰ χρήματα τῷ βασιλεῖ καὶ περὶ πραγμάτων ἀναγκαίων ὑπομνηματισμοὺς τελέσοντα.	23 Μετὰ πάροδον τριῶν ἐτῶν ὁ Ἰάσων ἔστειλε τὸν Μενέλαον, ἀδελφὸν τοῦ προμνημονευθέντος Σίμωνος, διὰ νὰ φέρῃ εἰς τὸν βασιλέα τὰ χρήματα καὶ νὰ ἐκθέσῃ πρὸς αὐτὸν τὴν ἀνάγκην ἐκτελέσεως ἐπειγόντων ἔργων.	23 Τρία ἔτη ἀργότερα ὁ Ἰάσων ἀπέστειλε τὸν Μενέλαον, ἀδελφὸν τοῦ Σίμωνος, ὁ ὁποῖος ἀνεφέρθη προηγουμένως, διὰ νὰ μεταφέρῃ τὰ χρήματα εἰς τὸν βασιλιᾶ, να τὸν ἀναφέρῃ δὲ καὶ νὰ διεκπεραίωσῃ ἐπείγουσες καὶ σημαντικὲς ὑποθέσεις.
24 Ὁ δὲ συσταθεὶς τῷ βασιλεῖ καὶ δοξάσας αὐτὸν τῷ προσώπῳ τῆς ἐξουσίας, εἰς ἑαυτὸν κατήντησε τὴν ἀρχιερωσύνην, ὑπερβαλὼν τὸν Ἰάσωνα τάλαντα ἀργυρίου τριακόσια.	24 Ὁ Μενέλαος δεόντως συνεστήθη εἰς τὸν βασιλέα καὶ παρουσίασε τὸν ἑαυτόν του ὡς πρόσωπον μεγάλης ἀξίας, ἔτσι δὲ ἐπέτυχε διὰ τὸν ἑαυτόν του τὴν ἀρχιερωσύνην, ἀφοῦ ἔδωσε τριάκοντα ἀργυρᾶ τάλαντα περισσότερα ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα εἶχε προσφέρει ὁ Ἰάσων.	24 Ἀλλ’ ὁ Μενέλαος, ἀφοῦ ἀπέκτησε τὴν εὔνοιαν τοῦ βασιλιᾶ μὲ τὸ νὰ τὸν ἐγκωμιάσῃ καὶ να τὸν ἐκθειάσῃ μὲ τὸν ἀέρα προσώπου, τὸ ὁποῖον διέθετεν ἐντυπωσιακὴν καὶ μεγάλην ἐξουσίαν, ἐπέτυχε νὰ ἑξασφαλίσῃ διὰ τὸν ἑαυτόν του τὴν ἀρχιερωσύνην, ἀφοῦ προσέφερεν εἰς τὸν βασιλιᾶ τριακόσια (300) τάλαντα ἀργυρίου περισσότερα ἀπὸ ἐκεῖνα, ποὺ προσέφερεν ὁ Ἰάσων.
25 Λαβὼν δὲ τὰς βασιλικὰς ἐντολὰς παρεγένετο. Τῆς μὲν ἀρχιερωσύνης οὐδὲν ἄξιον φέρων, θυμοὺς δὲ ὠμοῦ τυράννου καὶ θηρὸς βαρβάρου ὀργὰς ἔχων.	25 Ἔτσι δὲ ἐπῆρεν αὐτὸς ἀπὸ τὸν βασιλέα τὴν ἐντολὴν διὰ τὴν ἀνάληψιν τῆς ἀρχιερωσύνης καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, χωρὶς τίποτε τὸ ἄξιον τῆς ἀρχιερωσύνης νὰ ἔχῃ, ἔφερεν ὅμως εἰς τὴν καρδίαν του θυμὸν σκληροῦ τυράννου καὶ ὀργὴν ἀγρίου θηρίου.	25 Ἔτσι, ἀφοῦ ἔλαβε τὴν βασιλικὴν ἐντολήν, ποὺ τοῦ ἐξησφάλιζε τὴν ἀρχιερωσύνην, ἐπέστρεψεν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, χωρὶς ὅμως νὰ διαθέτῃ καὶ τίποτε ἄλλο, ποὺ τὸν καθιστοῦσε ἄξιον τοῦ ἀρχιερατικοῦ ἀξιώματος διέθετε μόνον τὰ πάθη σκληροῦ τυράννου καὶ τὴν λύσσαν ἀγρίου θηρίου.
26 Καὶ ὁ μὲν Ἰάσων ὁ τὸν ἴδιον ἀδελφὸν ὑπονοθεύσας, ὑπονοθευθεὶς ὑφ' ἑτέρου, φυγὰς εἰς τὴν Ἀμμανῖτιν χώραν συνήλαστο.	26 Καὶ ὁ μὲν Ἰάσων, ὁ ὁποῖος προηγουμένως εἶχεν ἐξαπατήσει τὸν ἀδελφόν του, τώρα δὲ ἐξηπατήθη ἀπὸ ἄλλον, κατέφυγε πρόσφυξ εἰς τὴν χώραν τῶν Ἀμμανιτῶν.	26 Καὶ ὁ μὲν Ἰάσων, ὁ ὁποῖος ἐξηπάτησε καὶ ὑπεσκέλισεν ἄλλοτε τὸν ἀδελφόν του (Ὀνίαν Γ’), ἀφοῦ ἐξηπατήθη καὶ ὑπεσκελίσθη τώρα ἀπὸ ἄλλον, ὑπεχρεώθη νὰ καταφύγῃ ὡς πρόσφυγας εἰς τὴν χώραν τῶν Ἀμμανιτῶν.
27 Ὁ δὲ Μενέλαος τῆς μὲν ἀρχῆς ἐκράτει, τῶν δὲ ἐπηγγελμένων τῷ βασιλεῖ χρημάτων οὐδὲν εὐτάκτει· ποιούμενου δὲ τὴν ἀπαίτησιν Σωστράτου τοῦ τῆς ἀκροπόλεως ἐπάρχου,	27 Ὁ δὲ Μενέλαος ἐπέτυχε νὰ πάρῃ εἰς τὰ χέρια του τὴν ἐξουσίαν. Ἀλλὰ δὲν κατέβαλε τίποτε ἀπὸ τὰ χρήματα, τὰ ὁποῖα εἶχεν ὑποσχεθῆ εἰς τὸν βασιλέα. Ὁ Σώστρατος ὅμως, ὁ διοικητὴς τῆς ἀκροπόλεως Ἱερουσαλήμ, ὑπενθύμιζεν εἰς τὸν Μενέλαον καὶ ἀπαιτοῦσε τὴν καταβολὴν τῶν χρημάτων,	27 Ὁ δὲ Μενέλαος συνέχιζε νὰ εἶναι κάτοχος τῆς ἀρχιερωσύνης, χωρὶς ὅμως να συμμορφώνεται καθόλου ὡς πρὸς τὴν ἐκπλήρωσιν τῆς καταβολῆς τῶν χρημάτων, ποὺ ὑπεσχέθη εἰς τὸν βασιλιᾶ· καὶ τοῦτο, παρ’ ὅλον ὅτι ἀπαιτοῦσε τὸ ποσὸν αὐτὸ ὁ Σώστρατος, ὁ διοικητὴς τῆς ἀκροπόλεως τῆς Ἱερουσαλήμ,
28 πρὸς τοῦτον γὰρ ἦν ἡ τῶν φόρων πρᾶξις, δι' ἦν αἰτίαν οἱ δύο ὑπὸ τοῦ βασιλέως προσεκλήθησαν,	28 διότι εἰς αὐτὸν εἶχεν ἀνατεθῆ ἡ εἴσπραξις τῶν φόρων. Διὰ τοῦτο ἐκλήθησαν καὶ οἱ δύο ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.	28 διότι εἰς αὐτὸν εἶχεν ἀνατεθῇ ἀπὸ τὸν βασιλιᾶ ἡ εἴσπραξις τῶν φόρων. Ἕνεκα τούτου ὁ Σώστρατος καὶ ὁ Μενέλαος ἐκλήθησαν νὰ παρουσιασθοῦν καὶ οἱ δύο ἐνώπιον τοῦ βασιλιᾶ.
29 καὶ ὁ μὲν Μενέλαος ἀπέλιπε τῆς ἀρχιερωσύνης διάδοχον Λυσίμαχον τὸν ἑαυτοῦ ἀδελφόν, Σώστρατος δὲ Κράτητα τὸν ἐπὶ τῶν Κυπρίων.	29 Ὁ Μενέλαος ἀφῆκεν ὡς ἀντικαταστάτην του εἰς τὴν ἀρχιερωσύνην τὸν ἀδελφόν του Λυσίμαχον, ὁ δὲ Σώστρατος ὡς ἀντικαταστάτην του εἰς τὴν διοίκησιν τῆς ἀκροπόλεως τὸν Κράτητα διοικητὴν τῶν Κυπρίων.	29 Καὶ ὁ μὲν Μενέλαος ἀφῆκεν ὡς πληρεξούσιόν του εἰς τὴν ἀρχιερωσύνην τὸν ἀδελφόν του Λυσίμαχον, Ὁ δὲ Σώστρατος ἀφῆκεν ὡς ἀντικαταστάτην του τὸν Κράτητα, τὸν διοικητὴν τῶν Κυπριακῶν μισθοφορικῶν στρατευμάτων (κατ' ἄλλην ἑρμηνείαν: Τὸν ἀντιβασιλέα τῆς Κύπρου).
30 Τοιούτων δὲ συνεστηκότων, συνέβη Ταρσεῖς καὶ Μαλλώτας στασιάζειν διὰ τὸ Ἀντιοχίδι τῇ παλλακῇ τοῦ βασιλέως ἐν δωρεᾷ δεδόσθαι.	30 Ἐνῷ αὐτὰ συνέβαιναν, οἱ κάτοικοι τῆς Ταρσοῦ καὶ τῆς Μαλλώτας ἐπανεστάτησαν, διότι αἱ δύο αὐταὶ πόλεις εἶχαν δοθῆ ἀπὸ τὸν βασιλέα ὡς δῶρον εἰς τὴν Ἀντιοχίδα τὴν παλλακήν του.	30 Ἐνῷ ὅμως συνέβαιναν ὅλα αὐτά, οἱ κάτοικοι τῆς Ταρσοῦ καὶ τῆς Μαλλοῦ ἐπανεστάτησαν, διότι οἱ πόλεις των ἐδόθησαν ὡς δῶρον εἰς τὴν Ἀντιοχίδα, τὴν παλλακὴν τοῦ βασιλιᾶ.
31 Θᾶττον οὖν ὁ βασιλεὺς ἧκε καταστεῖλαι τὰ πράγματα, καταλιπὼν τὸν διαδεχόμενον Ἀνδρόνικον τῶν ἐν ἀξιώματι κειμένων.	31 Ὁ βασιλεὺς ἐπῆλθε ταχέως, διὰ νὰ καταστείλῃ τὴν ἐπανάστασιν καὶ ἀφῆκεν ὡς ἀντικαταστάτην του τὸν Ἀνδρόνικον, ἕνα ἀπὸ τοὺς ἐπισήμους ἀξιωματούχους του.	31 Δι’ αὐτὸ ὁ βασιλιᾶς Ἀντίοχος Δ' ἔφθασε γρήγορα εἰς τὴν Κιλικίαν, διὰ νὰ καταστείλῃ τὴν ἐπανάστασιν καὶ τακτοποιήσῃ τὸ ζήτημα, ἀφοῦ προηγουμένως ἀφῆκεν ὡς ἀντιβασιλιὰ τὸν Ἀνδρόνικον, ἕνα ἀπὸ τοὺς ἀξιωματούχους του.
32 Νομίσας δὲ ὁ Μενέλαος εἰληφέναι καιρὸν εὐφυῆ, χρυσώματα τινα τῶν τοῦ ἱεροῦ νοσφισάμενος ἐχαρίσατο τῷ Ἀνδρονίκῳ καὶ ἕτερα ἐτύγχανε πεπρακὼς εἴς τε Τύρον καὶ τὰς κύκλῳ πόλεις.	32 Ὁ Μενέλαος ἐνόμισεν ὅτι εἶναι πρόσφορος ἡ περίστασις διὰ τὴν ὑπόθεσίν του καὶ ἀφήρεσεν ἀπὸ τὸν ναὸν μερικὰ χρυσᾶ δοχεῖα, καὶ ἕνα μέρος ἔδωκεν εἰς τὸν Ἀνδρόνικον, τὰ δὲ ἄλλα ἐπώλησε εἰς τὴν Τύρον καὶ εἰς τὰς γύρω ἀπὸ αὐτὴν πόλεις.	32 Τότε ὁ Μενέλαος, ὁ ὁποῖος ἐνόμισεν ὅτι εὑρῆκε τὴν κατάλληλον εὐκαιρίαν διὰ τὴν ἐπιτυχίαν τῶν σχεδίων του, ἀφοῦ ἀφήρεσε καὶ ἐσφετερίσθη ἀπὸ τὸν Ναὸν μερικὰ χρυσὰ σκεύη, ἐπρόσφερε ἄλλα μὲν ὡς δῶρα εἰς τὸν Ἀνδρόνικον, ἄλλα δὲ κατώρθωσε νὰ τὰ πωλήσῃ εἰς τὴν Τύρον καὶ τὶς γειτονικὲς πρὸς αὐτὴν πόλεις.
33 Ἃ καὶ σαφῶς ἐπεγνωκὼς ὁ Ὀνίας, παρήλεγχεν ἀποκεχωρηκὼς εἰς ἄσυλον τόπον ἐπὶ Δάφνης τῆς πρὸς Ἀντιόχειαν κειμένης.	33 Ὁ Ὀνίας, ὅταν ἔμαθε σαφῶς τὴν νέαν αὐτὴν ἱεροσυλίαν τοῦ Μενελάου, τὸν ἐπέπληξε δριμύτατα, ἀφοῦ προηγουμένως εἶχε καταφύγει εἰς ἀσφαλῆ ἀπαραβίαστον ἱερὸν τόπον, εἰς τὴν Δάφνην, ἡ ὁποία εὑρίσκετο πλησίον τῆς Ἀντιοχείας.	33 Ὅταν ὁ ἀρχιερεὺς Ὀνίας Γ' ἐπληροφορήθη ἀπὸ ἀσφαλῆ καὶ καλῶς πληροφορημένην πηγὴν τὴν ἱερόσυλον αὐτὴν πράξιν τοῦ Μενελάου, τὸν ἤλεγξε μὲ αὐστηρότητα, ἀφοῦ προηγουμένως εἶχεν ἀποχωρήσει καὶ καταφύγει εἰς κάποιον ἱερόν, τὴν Δάφνην, ποὺ ἐθεωρεῖτο ἄσυλον καὶ τόπος ἀπαραβίαστος καὶ εὑρίσκετο κοντὰ εἰς τὴν Ἀντιόχειαν.
34 Ὅθεν ὁ Μενέλαος λαβὼν ἰδίᾳ τὸν Ἀνδρόνικον, παρεκάλει χειρώσασθαι τὸν Ὀνίαν. Ὁ δὲ παραγενόμενος ἐπὶ τὸν Ὀνίαν καὶ πεισθεὶς ἐπὶ δόλῳ καὶ δεξιὰς μεθ' ὅρκων δούς, καίπερ ἐν ὑποψίᾳ κείμενος, ἔπεισεν ἐκ τοῦ ἀσύλου προελθεῖν, ὃν καὶ παραχρῆμα παρέκλεισεν οὐκ αἰδεσθεὶς τὸ δίκαιον.	34 Διὰ τοῦτο τὴν ἀσφάλειάν του ἐπιδιώκων καὶ ὁ Μενέλαος ἐπέτυχε νὰ κερδίσῃ ὑπὲρ ἐαυτοῦ τὸν Ἀνδρόνικον, τὸν ὁποῖον καὶ παρεκάλει νὰ φονεύσῃ τὸν Ὀνίαν. Ὁ Ἀνδρόνικος ἦλθεν εἰς τὴν Δάφνην πλησίον τοῦ Ὀνίου. Ἐπείσθη νὰ ἐπιδιώξῃ τὴν ἐπιτυχίαν τοῦ σκοποῦ του μὲ τρόπον δόλιον. Ἔτεινε λοιπὸν πρὸς αὐτὸν τὴν δεξιὰν καὶ τοῦ ὡρκίσθη φιλίαν. Ὁ Ἀνδρόνικος, ἂν καὶ εἶχε πεισθῆ διὰ τὴν ἀθωότητα τοῦ Ὀνίου, τὸν ἔπεισε νὰ ἐξέλθῃ ἀπὸ τὸν ἀπαραβίαστον ἱερὸν τόπον. Ἀμέσως δὲ καὶ τὸν ἐφόνευσε καὶ κατεπάτησεν ἔτσι κάθε θεῖον καὶ ἀνθρώπινον δίκαιον.	34 Ἕνεκα τούτου ὁ Μενέλαος, ἀφοῦ ἐπλησίασεν ἰδιαιτέρως τὸν Ἀνδρόνικον καὶ ἐκέρδισε τὴν ἐμπιστοσύνην του, τὸν προέτρεψε νὰ φονεύσῃ τὸν Ὀνίαν Γ'. Ὁ ἀντιβασιλιᾶς Ἀνδρόνικος, ἀφοῦ ἦλθεν εἰς τὸ ἱερόν, ὅπου ἔμενεν ὁ Ὀνίας Γ', καὶ ἐπείσθη νὰ χρησιμοποιήσῃ δόλον διὰ νὰ ἐπιτύχῃ τὸν σκοπόν του, ἔδωκεν εἰς τὸν Ὀνίαν τὸ δεξί του χέρι μὲ ὅρκον εἰς ἔνδειξιν φιλίας καὶ ὁμονοίας. Παρ’ ὅλον δὲ ὅτι ὑπωψιάζετο ὅτι ὁ Ὀνίας ἦταν ἀθῶος, ἔπεισε τὸν Ὀνίαν νὰ βγῇ ἔξω ἀπὸ τὸν ἀπαραβίαστον ἱερὸν χῶρον καὶ τότε, εὐθὺς ἀμέσως, ὁ Ἀνδρόνικος ἐφόνευσε τὸν Ὀνίαν χωρὶς νὰ φοβηθῇ καθόλου τὴν τιμωρίαν τῆς θείας δικαιοσύνης.
35 Δι' ἣν αἰτίαν οὐ μόνον Ἰουδαῖοι, πολλοὶ δὲ καὶ τῶν ἄλλων ἐθνῶν ἐδείναζον καὶ ἐδυσφόρουν ἐπὶ τῷ τὸν ἀνδρὸς ἀδίκῳ φόνῳ.	35 Διὰ τὴν δολίαν ἐγκληματικὴν αὐτὴν πρᾶξιν ὄχι μόνον οἱ Ἰουδαῖοι ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἐθνικοὺς ἠγανάκτησαν καὶ ἐδυσφόρησαν διὰ τὸν ἄδικον θάνατον τοῦ ἀνδρός.	35 Ἀποτέλεσμα τούτου ἦταν τὸ ὅτι ὄχι μόνον Ἰουδαῖοι, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἀπὸ τὰ ἄλλα ἔθνη δυσανασχετοῦσαν καὶ δυσφοροῦσαν διὰ τὸν ἄδικον φόνον τοῦ ἀνδρός.
36 Τοῦ δὲ βασιλέως ἐπανελθόντος ἀπὸ τῶν κατὰ Κιλικίαν τόπων, ἐνετύγχανον οἱ κατὰ πόλιν Ἰουδαῖοι, συμμισοπονηρούντων καὶ τῶν Ἑλλήνων ὑπὲρ τοῦ παρὰ λόγον τὸν Ὀνίαν ἀπεκτάνθαι.	36 Ὅταν δὲ ὁ βασιλεὺς ἐπέστρεψεν ἀπὸ τοὺς τόπους τῆς Κιλικίας, οἱ Ἰουδαῖοι τῆς Ἀντιοχείας καὶ ἄλλοι ἀπὸ τοὺς εἰδωλολατρικοὺς λαούς, οἱ ὁποῖοι ἐμισοῦσαν τὸ κακόν, παρουσιάσθησαν εἰς τὸν βασιλέα καὶ ἐζήτουν ἐκδίκησιν διὰ τὸν ἀδίκως φονευθέντα Ὀνίαν.	36 Ἔτσι, ὅταν ὁ βασιλιᾶς ἐπέστρεψεν ἀπὸ τὴν περιοχὴν τῆς Κιλικίας, οἱ Ἰουδαῖοι τῆς Ἀντιοχείας μαζὶ μὲ τοὺς Ἕλληνας (=ἐθνικούς), οἱ ὁποῖοι ἐμισοῦσαν τὸ κακὸν ὅπως καὶ ἐκεῖνοι, ἀπηυθύνθησαν εἰς τὸν βασιλιᾶ παραπονούμενοι διὰ τὴν παράνομον καὶ ἄδικον δολοφονίαν τοῦ Ὀνία.
37 Ψυχικῶς οὖν ὁ Ἀντίοχος ἐπιλυπηθεὶς καὶ τραπεὶς εἰς ἔλεον καὶ δακρύσας διὰ τὴν τοῦ μετηλλαχότος σωφροσύνην καὶ πολλὴν εὐταξίαν	37 Ὁ Ἀντίοχος κατεθλίβη βαθύτατα, ἠσθάνθη συμπόνοιαν καὶ ἔκλαυσε διὰ τὸν φόνον τοῦ σώφρονος καὶ ἐναρέτου Ὀνίου.	37 Ὁ δὲ Ἀντίοχος ἐλυπήθη βαθύτατα καὶ συνεκινήθη ἀπὸ οἶκτον καὶ ἐδάκρυσεν, ὅταν ἐνεθυμήθη τὴν σωφροσύνην καὶ τὴν πολλὴν κοσμιότητα τὸν ἀποθανόντος Ὀνία Γ'.
38 καὶ πυρωθεὶς τοῖς θυμοῖς, παραχρῆμα τὴν τοῦ Ἀνδρονίκου πορφύραν περιελόμενος καὶ τοὺς χιτῶνας περιρρήξας, περιαγαγὼν καθ' ὅλην τὴν πόλιν, ἐπ' αὐτὸν τὸν τόπον, οὗπερ εἰς τὸν Ὀνίαν ἠσέβησεν, ἔχει τὸν μιαιφόνον ἀπεκόσμησε, τοῦ Κυρίου τὴν ἀξίαν αὐτῷ κόλασιν ἀποδόντος.	38 Ἄναψε ἀπὸ τὸν θυμόν του, διέταξε καὶ ἀφήρεσαν ἀμέσως τὴν βασιλικὴν πορφύραν ἀπὸ τὸν Ἀνδρόνικον, τοῦ ἔσχισαν τὰ ἐνδύματά του καὶ τὸν περιέφεραν καθ' ὅλην τὴν πόλιν. Ἔπειτα δὲ εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον, ὅπου εἶχε διαπράξει τὴν μεγάλην ἀσέβειαν ἐναντίον τοῦ Ὀνίου, ἐκεῖ τὸν ἀσεβῆ αὐτὸν καθήρεσεν ἀπὸ κάθε ἀξίωμα καὶ τὸν ἐφόνευσεν. Ἔτσι δὲ ὁ Κύριος ἀνταπέδωκεν εἰς αὐτὸν τὴν πρέπουσαν τιμωρίαν.	38 Καὶ ἀφοῦ ἄναψε ἀπὸ μεγάλον θυμόν, διέταξεν ἀμέσως νὰ ἀφαιρέσουν ἀπὸ τὸν Ἀνδρόνικον τὴν βασιλικὴν πορφύραν, νὰ σχίσουν τὰ ροῦχα του καὶ νὰ τὸν περιφέρουν καθ’ ὅλην τὴν πόλιν τῆς Ἀντιοχείας καὶ εἰς αὐτὸν τὸν ἴδιον τόπον, ὅπου ἀσέβησε μὲ τὸ νὰ δολοφονήσῃ τὸν Ὀνίαν ἐκεῖ δὲ ἐφόνευσε τὸν ἀσεβῆ καὶ αἱμοχαρῆ δολοφόνον. Ἔτσι ὁ Κύριος τοῦ ἀνταπέδωκε τὴν τιμωρίαν, ἡ ὁποία τοῦ ἄξιζε.
39 Γενομένων δὲ πολλῶν ἱεροσυλυμάτων κατὰ τὴν πόλιν ὑπὸ τοῦ Λυσιμάχου μετὰ τῆς Μενελάου γνώμης καὶ διαδοθείσης ἔξω τῆς φήμης, ἐπισυνήχθη τὸ πλῆθος ἐπὶ τὸν Λυσιμάχον, χρυσωμάτων ἤδη πολλῶν διενηνεγμένων·	39 Ἐπειδὴ πάρα πολλὰ ἱερὰ ἀντικείμενα εἶχον συληθῆ καὶ ἐπωλοῦντο εἰς τὴν πόλιν τῆς Ἀντιοχείας ἀπὸ τὸν Λυσίμαχον, σύμφωνα καὶ μὲ τὴν θέλησιν τοῦ Μενελάου, τὸ πλῆθος ἐξηγέρθη σύσσωμον ἐναντίον τοῦ Λυσιμάχου, διότι πολλὰ ἱερὰ χρυσᾶ δοχεῖα εἶχαν διασκορπισθῆ εἰς τὴν πόλιν.	39 Ἐπειδὴ δὲ ἔγιναν πολλὲς ἱεροσυλίες εἰς τὴν πόλιν τῆς Ἱερουσαλὴμ ἐκ μέρους τοῦ Λυσιμάχου μὲ τὴν ἔνοχον ἀποδοχὴν καὶ τὴν σύμφωνον γνώμην τοῦ Μενελάου, ἡ δὲ σχετικὴ εἴδησις ἔγινε εὐρύτερα γνωστή, ὁ λαὸς ἐξηγέρθη καὶ ἐστράφη κατὰ τοῦ Λυσιμάχου, διότι εἶχαν ἤδη κλαπῆ καὶ διατεθῇ πολλὰ ἱερὰ χρυσᾶ σκεύη.
40 ἐπεγειρομένων δὲ τῶν ὄχλων καὶ ταῖς ὀργαῖς διεμπιπλαμένων, καθοπλίσας ὁ Λυσιμάχος πρὸς τρισχιλίους, κατήρξατο χειρῶν ἀδίκων προηγησαμένου τινὸς τυράννου προβεβηκότος τὴν ἡλικίαν, οὐδὲν δὲ ἧττον καὶ τὴν ἄνοιαν.	40 Ὁ Λυσίμαχος, ὅταν εἶδε νὰ ἐξεγείρωνται οἱ ὄχλοι ἐναντίον του καὶ τὰ πνεύματα τοῦ λαοῦ νὰ εἶναι ἐξωργισμένα, ὥπλισε τρεῖς χιλιάδας ἄνδρας καὶ ἤρχισε νὰ βιαιοπραγῇ ἐναντίον τοῦ λαοῦ, ἔχων προπορευόμενον κάποιον τύραννον, προχωρημένον εἰς τὴν ἡλικίαν ὄχι δὲ ὀλιγώτερον καὶ εἰς τὴν ἀφροσύνην.	40 Ἐπειδὴ δὲ τὰ ἑξαγριωμένα πλήθη τοῦ λαοῦ, ποῦ ἐξηγέρθησαν, ἐγίνοντο ὅλονεν ἀπειλητικώτερα, ὁ Λυσίμαχος ὥπλισε περίπου τρεῖς χιλιάδες ἄνδρες καὶ ἄρχισε πρῶτος νὰ ἐπιτίθεται, ὥστε νὰ ἐπιβάλῃ τὴν τάξιν μὲ βίαιον τρόπον· τῶν ἀνδρῶν τοῦ Λυσιμάχου ἡγεῖτο κάποιος Τύραννος (κατ' ἄλλην γραφήν: Κάποιος Αὐράνος), ὁ ὁποῖος εὐρίσκετο εἰς προχωρημένην ἡλικίαν, ὑπερέβαινε δὲ πολλοὺς καὶ εἰς ἀνοησίαν καὶ μωρίαν.
41 Συνιδόντες δὲ καὶ τὴν ἐπίθεσιν τοῦ Λυσιμάχου, συναρπάσαντες οἱ μὲν πέτρους, οἱ δὲ ξύλων πάχη, τινὲς δὲ ἐκ τῆς παρακειμένης σποδοῦ δρασσόμενοι, φύρδην ἐνετίνασσον εἰς τοὺς περὶ τὸν Λυσίμαχον·	41 Ὅταν ὁ λαὸς εἶδεν αὐτὴν τὴν ἐπίθεσιν τοῦ Λυσιμάχου, ἥρπασαν ἄλλοι μὲν λίθους ἄλλοι δὲ χονδρὰ ξύλα, ἄλλοι δὲ ἐπῆραν στάκτην ἡ ὁποία εὑρέθη κάπου ἐκεῖ, καὶ ἔρριπτον αὐτὰ φύρδην μίγδην ἐναντίον τῶν περὶ τὸν Λυσίμαχον ἀνδρῶν.	41 Ὅταν τὰ πλήθη ἀντελήφθησαν ὅτι ἡ ἐπίθεσις προήρχετο ἀπὸ τὸν Λυσίμαχον, ἄλλοι μὲν ἅρπαξαν πέτρες, ἄλλοι δὲ χονδρὰ ραβδιά, ἐνῷ ἄλλοι ἐγέμιζαν τὶς χοῦφτες τους μὲ στάχτη, ποὺ εὑρίσκετο ἐκεῖ κοντά, καὶ τὰ ἔρριπταν ὅπως ἡμποροῦσαν (φύρδην - μίγδην) κατὰ τῶν ἀνδρῶν τοῦ Λυσιμάχου.
42 δι' ἣν αἰτίαν πολλοὺς μὲν αὐτῶν τραυματίας ἐποίησαν, τινὰς δὲ καὶ κατέβαλον, πάντας δὲ εἰς φυγὴν συνήλασαν, αὐτὸν δὲ τὸν ἱερόσυλον παρὰ τὸ γαζοφυλάκιον ἐχειρώσαντο.	42 Μὲ τὴν ἐπίθεσίν των αὐτὴν οἱ ἄνθρωποι τοῦ λαοῦ μεγάλον ἀριθμὸν ἐκ τῶν ἀνδρῶν τοῦ Λυσιμάχου ἐτραυμάτισαν, μερικοὺς δὲ καὶ ἐφόνευσαν, ὅλους τοὺς ἄλλους τοὺς ἔτρεψαν εἰς φυγήν, αὐτὸν δὲ τὸν ἱερόσυλον ἄνδρα τὸν ἔσφαξαν πλησίον τοῦ θησαυροφυλακίου.	42 Ἀποτέλεσμα τούτου ἦταν ὅτι ἐτραυμάτισαν πολλούς, ὡρισμένους δὲ καὶ ἐφόνευσαν, ὅλους δὲ τοὺς ἀνάγκασαν νὰ τραποῦν εἰς φυγήν, αὐτὸν δὲ τὸν ἱερόσυλον ἄνδρα (τὸν Λυσίμαχον) τὸν ἐφόνευσαν κοντὰ εἰς τὸ θησαυροφυλάκιον.
43 Περὶ δὲ τούτων ἀνέστη κρίσις πρὸς τὸν Μενέλαον.	43 Ἔπειτα δὲ ἀπὸ τὰ γεγονότα αὐτά, ἤρχισε μία δίκη ἐναντίον τοῦ Μενελάου.	43 Ὡς πρὸς τὰ γεγονότα αὐτὰ ἄρχισε κατόπιν μία ἐνέργεια προανακρίσεως κατὰ τοῦ Μενελάου.
44 Καταντήσαντος δὲ τοῦ βασιλέως εἰς Τύρον, ἐπ' αὐτοῦ τὴν δικαιολογίαν ἐποιήσαντο οἱ πεμφθέντες ἄνδρες τρεῖς ὑπὸ τῆς γερουσίας.	44 Ὅταν ὁ βασιλεὺς ἦλθεν εἰς τὴν Τύρον, οἱ τρεῖς ἄνδρες, ποὺ εἶχαν σταλῆ ἀπὸ τὴν γερουσίαν, ἐξέθεσαν τὸ δίκαιον τῆς ὑποθέσεώς των.	44 Ὅταν δὲ ὁ βασιλιᾶς ἔφθασεν εἰς τὴν Τύρον, οἱ τρεῖς ἄνδρες, ποὺ ἐστάλησαν ἀπὸ τὴν ἰουδαϊκὴν Γερουσίαν, ἐξέθεσαν εἰς αὐτὸν τὸ ζήτημα καὶ ὑπεστήριζαν τὸ δίκαιον τῆς ὑποθέσεώς των.
45 Ἤδη δὲ λελειμμένος ὁ Μενέλαος ἐπηγγείλατο χρήματα ἱκανὰ τῷ Πτολεμαίῳ τῷ Δορυμένους πρὸς τὸ πεῖσαι τὸν βασιλέα.	45 Ἐν μέσῳ τῶν δυσκόλων αὐτῶν περιστάσεων εὑρισκόμενος ὁ Μενέλαος ὑπεσχέθη εἰς τὸν Πτολεμαῖον, υἱὸν τοῦ Δορυμένους, μεγάλο χρηματικὸν ποσόν, διὰ νὰ μεταπείσῃ καὶ καταστήσῃ τὸν βασιλέα εὐμενῆ πρὸς αὐτόν.	45 Ὁ Μενέλαος ὅμως, ὁ ὁποῖος ἐστερεῖτο ἀποδείξεων καὶ ἑπομένως εἶχε χαμένην τὴν ὑπόθεσιν, ὑπεσχέθη πολλὰ χρήματα εἰς τὸν Πτολεμαῖον, τὸν υἱὸν τοῦ Δορυμένους, διὰ νὰ μεταπείσῃ τὸν βασιλιᾶ καὶ μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν να κερδίσῃ τὴν εὔνοιάν του.
46 Ὅθεν ἀπολαβὼν ὁ Πτολεμαῖος εἴς τι περίστυλον ὡς ἀναψύξοντα τὸν βασιλέα μετέθηκε,	46 Ὁ Πτολεμαῖος ἐπῆρε τὸν βασιλέα ἰδιαιτέρως εἰς κάποιον περίστυλον μὲ τὴν πρόθεσιν νὰ τὸν δροσίσῃ καὶ ἐκεῖ κατώρθωσε νὰ μεταβάλῃ τὴν ἀπόφασιν αὐτοῦ.	46 Ἔτσι ὁ Πτολεμαῖος, ἀφοῦ παρεμέρισε τὸν βασιλιᾶ ἰδιαιτέρως εἰς κάποιο περιστύλων διὰ νὰ ἀναπνεύσῃ δῆθεν καθαρὸν ἀέρα καὶ νὰ ἀνακουφισθῇ, κατώρθωσε νὰ τὸν πείσῃ, ὥστε νὰ ἀλλάξῃ γνώμην.
47 καὶ τὸν μὲν τῆς ὅλης κακίας αἴτιον Μενέλαον ἀπέλυσε τῶν κατηγορημάτων, τοῖς δὲ ταλαιπώροις, οἵτινες, εἰ καὶ ἐπὶ Σκυθῶν ἔλεγον, ἀπελύθησαν ἂν ἀκατάγνωστοι, τούτοις θάνατον ἐπέκρινε.	47 Καὶ τὸν μὲν Μενέλαον, τὸν αἴτιον ὅλης αὐτῆς τῆς συμφορᾶς, ἐκήρυξεν ἀθῷον ἀπὸ τὰς ἀποδοθείσας εἰς αὐτὸν κατηγορίας, τοὺς δὲ ταλαιπώρους ἐκείνους κατεδίκασεν εἰς θάνατον, οἱ ὁποῖοι ἐὰν τὸ ζήτημά των παρουσίαζον καὶ εἰς αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς βαρβάρους Σκύθας, θὰ ἀπελύοντο ὡς ἀθῷοι.	47 Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν ὅτι ὁ βασιλιᾶς ἀπήλλαξεν ἀπὸ ὅλες τὶς κατηγορίες τὸν Μενέλαον, τὸν αἴτιον ὅλων αὐτῶν τῶν συμφορῶν τοὺς δὲ δυστυχεῖς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι, ἂν εἶχαν παρουσιάσει τὴν ὑπόθεσίν των καὶ ἐνώπιον ἀκόμη τῶν Σκυθῶν, τῶν περιφήμων διὰ τὴν σκληρότητά των, θὰ ἀπελύοντο ὡς ἀπολύτως ἀθῶοι, αὐτοὺς τοὺς δυστυχεῖς ἀπεσταλμένους τῆς ἰουδαϊκῆς Γερουσίας ὁ βασιλιᾶς τοὺς κατεδίκασεν εἰς θάνατον!
48 Ταχέως οὖν τὴν ἄδικον ζημίαν ὑπέσχον οἱ ὑπὲρ πόλεως καὶ δήμων καὶ τῶν ἱερῶν σκευῶν προαγορεύσαντες.	48 Ἔτσι δὲ οἱ ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀγωνισθῆ ὑπὲρ τῆς πόλεως, ὑπὲρ τοῦ λαοῦ καὶ τῶν ἱερῶν σκευῶν, ὑπέστησαν ἀμέσως τὴν ἄδικον αὐτὴν τιμωρίαν.	48 Χωρὶς καμμίαν λοιπὸν καθυστέρησιν οἱ ἄνδρες, ποὺ ἐπρωτοστάτησαν εἰς τὴν ὑπεράσπισιν τῆς πόλεως, τοῦ λαοῦ καὶ τῶν ἱερῶν σκευῶν των, ὑπέστησαν τὴν ἄδικον τιμωρίαν.
49 Δι' ἣν αἰτίαν καὶ Τύριοι μισοπονηρήσαντες τὰ πρὸς τὴν κηδείαν αὐτῶν μεγαλοπρεπῶς ἐχορήγησαν.	49 Καὶ αὐτοὶ ἀκόμα οἱ κάτοικοι τῆς Τύρου ἐμίσησαν καὶ ἀπεδοκίμασαν τὴν παράνομον αὐτὴν πρᾶξιν τοῦ βασιλέως καὶ εἰς ἔνδειξιν τῆς ἀγανακτήσεώς των ἐχορήγησαν τὰ ἔξοδα διὰ μεγαλοπρεπῆ κηδείαν τῶν θυμάτων.	49 Ἕνεκα τούτου ἀκόμη καὶ ὡρισμένοι κάτοικοι τῆς Τύρου ἀγανάκτησαν καὶ ἔδειξαν τὴν ἀπέχθειάν των πρὸς τὸ ἔγκλημα, ὥστε προσέφεραν προθύμως τὰ χρήματα, διὰ νὰ γίνῃ εἰς τὰ θύματα πολυδάπανος καὶ μεγαλοπρεπῆς κηδεία.
50 Ὁ δὲ Μενέλαος διὰ τὰς τῶν κρατούντων πλεονεξίας ἔμενεν ἐπὶ τῆς ἀρχῆς ἐπιφυόμενος τῇ κακίᾳ, μέγας τῶν πολιτῶν ἐπίβουλος καθεστώς.	50 Ὁ δὲ Μενέλαος, ἰκανοποιοῦσε πάντοτε τὰς πλεονεξίας τῶν κατεχόντων τὴν ἐξουσίαν καὶ ἔμενεν εἰς τὸ ἀξίωμά του, ηὔξανε κατὰ τὴν κακίαν καὶ κατέστη μέγας ἐχθρὸς καὶ ἐπίβουλος τῶν συμπολιτῶν του.	50 Ὁ δὲ Μενέλαος, χάρις εἰς τὴν ἀπληστίαν καὶ πλεονεξίαν ἐκείνων ποὺ εὑρίσκοντο εἰς τὴν ἐξουσίαν, παρέμενεν ἀμετακίνητος εἰς τὴν ἀρχιερωσύνην του, αὐξάνων καὶ προχωρῶν ἀπὸ τοῦ κακοῦ εἰς τὸ χειρότερον καὶ καθιστῶν τὸν ἑαυτόν του μέγαν ἐχθρὸν καὶ ἀρχισκευωρὸν τῶν συμπολιτῶν του.