Το Κατά Ματθαίον Άγιον Ευαγγέλιον

Πρωτότυπο Κείμενο

αὶ μεθ' ἡμέρας ἓξ παραλαμβάνει ὁ Ἰησοῦς τὸν Πέτρον καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἀναφέρει αὐτοὺς εἰς ὅρος ὑψηλὸν κατ' ἰδίαν·
2 καὶ μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν, καὶ ἔλαμψε τὸ πρώσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς.
3 Καὶ ἰδοὺ ὤφθησαν αὐτοῖς Μωϋσῆς καὶ Ἠλίας μετ' αὐτοῦ συλλαλοῦντες.
4 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπε τῷ Ἰησοῦ· Κύριε, καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι· εἰ θέλεις, ποιήσωμεν ὧδε τρεῖς σκηνάς, σοὶ μίαν καὶ Μωσεῖ μίαν καὶ μίαν ᾿Ηλίᾳ.
5 Ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ νεφέλη φωτεινὴ ἐπεσκίασεν αὐτούς, καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητὸς ἐν ᾧ εὐδόκισα· αὐτοῦ ἀκούετε·
6 Καὶ ἀκούσαντες οἱ μαθηταὶ ἔπεσαν ἐπὶ πρώσωπον αὐτῶν καὶ ἐφοβήθηκαν σφόδρα.
7 Καὶ προσελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἥψατο αὐτῶν καὶ εἶπεν· ἐγέρθητε καὶ μὴ φοβεῖσθε.
8 Ἐπάραντες δὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν οὐδένα εἶδον εἰ μὴ τὸν Ἰησοῦν μόνον.
9 Καὶ καταβαινόντων αὐτῶν ἀπὸ τοῦ ὄρους ἐνετείλατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· μηδενὶ εἴπητε τὸ ὅραμα ἕως οὗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ.
10 Καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· τί οὖν οἱ γραμματεῖς λέγουσιν ὅτι Ἠλίαν δεῖ ἐλθεῖν πρῶτον;
11 Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· Ἠλίας μὲν ἔρχεται πρῶτον καὶ ἀποκαταστήσει πάντα·
12 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι Ἠλίας ἤδη ἦλθε, καὶ οὐκ ἐπέγνωσαν αὐτόν, ἀλλ' ἐποίησαν ἐν αὐτῷ ὅσα ἠθέλησαν· οὕτω καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μέλλει πάσχειν ὑπ' αὐτῶν.
13 Τότε συνῆκαν οἱ μαθηταὶ ὅτι περὶ Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ εἶπεν αὐτοῖς.
14 Καὶ ἐλθόντων αὐτῶν πρὸς τὸν ὄχλον προσῆλθεν αὐτῷ ἄνθρωπος γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων·
15 Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱὸν ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει· πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ.
16 Καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς σου, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεύσαι.
17 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! Ἕως πότε ἔσομαι μεθ' ὑμῶν; Ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; Φέρετέ μοι αὐτὸν ὧδε.
18 Καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐξῆλθεν ἀπ' αυτοὺ τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη ὁ παῖς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης.
19 Τότε προσελθόντες οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦ κατ' ἰδίαν εἶπον· διατὶ ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό;
20 Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· διὰ τὴν ἀπιστίαν ὑμῶν. Ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὅρει τούτῳ μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται, καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν.
21 Τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ.
22 Ἀναστρεφομένων δὲ αὐτῶν εἰς τὴν Γαλιλαία εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· μέλλει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων
23 καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τὴν τρίτῃ ἐμέρᾳ ἐγερθήσεται. Καὶ ἐλυπήθησαν σφόδρα.
24 Ἐλθόντων δὲ αὐτῶν εἰς Καπερναοὺμ προσῆλθον οἱ τὰ δίδραχμα λαμβάνοντες τῷ Πέτρῳ καὶ εἶπον· ὁ διδάσκαλος ὑμῶν οὐ τελεῖ τὰ δίδραχμα;
25 Λέγει ναί. Καὶ ὅτε εἰσῆλθον εἰς τὴν οἰκίαν, προέφθασεν αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· τί σοι δοκεῖ, Σίμων; οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς ἀπὸ τίνων λαμβάνουσι τέλη ἢ κῆνσον; ᾿Απὸ τῶν υἱῶν αὐτῶν ἢ ἀπὸ τῶν ἀλλοτρίων;
26 Λέγει αὐτῷ ὁ Πέτρος· ἀπὸ τῶν ἀλλοτρίων· ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ἄρα γε ἐλεύθεροί εἰσιν οἱ υἱοί.
27 Ἵνα δὲ σκανδαλίσωμεν αὐτούς, πορευθεὶς εἰς τὴν θάλασσαν βάλε ἄγκιστρον καὶ τὸν ἀναβάντα πρῶτον ἰχθὺν ἆρον, καὶ ἀνοίξας τὸ στόμα αὐτοῦ εὑρήσεις στατῆρα· ἐκεῖνον λαβὼν δὸς αὐτοῖς ἀντὶ ἐμοῦ καὶ σοῦ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

πειτα δὲ ἀπὸ ἓξ ἡμέρας ἐπῆρε μαζῆ του ὁ Ἰησοῦς τὸν Πέτρον καὶ τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Ἰωάννην καὶ ἀνέβηκε μὲ αὐτοὺς μόνον εἰς ὑψηλὸν ὅρος.
2 Καὶ μετεμορφώθη ἐμπρὸς εἰς αὐτούς, καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὅπως ὁ ἥλιος, τὰ δὲ ἐνδύματά του ἔγιναν λευκὰ ὅπως τὸ φῶς.
3 Καὶ ἰδού, ἐφάνησαν εἰς αὐτοὺς ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἠλίας, οἱ ὁποῖοι συνωμιλοῦσαν μαζῆ του.
4 (Συνεπαρμένος ὁ Πέτρος ἀπὸ τὸ μεγαλειῶδες ἐκεῖνο θέαμα ἔλαβε τὸν λόγον καὶ εἶπεν εἰς τὸν Ἰησοῦν)· <Κύριε καλὰ εἶναι νὰ μείνωμεν ἡμεῖς ἐδῶ· ἐὰν θέλῃς, ἂς κάμωμεν ἐδῶ τρεῖς σκηνάς, μίαν γιὰ σένα, μίαν γιὰ τὸν Μωϋσέα καὶ μίαν γιὰ τὸν ᾿Ηλίαν>.
5 Ἐνῶ δὲ ἀκόμη αὐτὸς ὠμιλοῦσε, ἰδοὺ ὁλόφωτος νεφέλη ἐσκίασεν αὐτοὺς καὶ ἰδοὺ ἀκούσθηκε φωνὴ ἀπὸ τὴν νεφέλη, ἡ ὁποία ἔλεγεν· <αὐτὸς εἶναι ὁ μονογενὴς υἱός μου ὁ ἀγαπητός, εἰς τὸν ὁποῖον διὰ τὴν ἀπόλυτον αὐτοῦ ἀναμαρτησίαν καὶ ἁγιότητα ἔχω εὐαρεστηθῇ. Εἰς αὐτὸν νὰ ὑπακούετε>.
6 Ὅταν οἱ μαθηταὶ ἤκουσαν αὐτὴν τὴν φωνὴν ἔπεσαν εἰς τὸ χῶμα πρηνεῖς καὶ ἐφοβήθησαν πάρα πολύ.
07 Προσῆλθεν ὅμως ὁ Ἰησοῦς, τοὺς ἤγγισε καὶ εἶπε· <σηκωθῆτε, μὴ φοβεῖσθε>.
8 Ὕψωσαν ἐκεῖνοι τὰ μάτια των καὶ δὲ εἶδαν κανένα παρὰ μόνον τὸν ᾿Ιησοῦν. (Καὶ τότε ἐνόησαν καλύτερα ὅτι περὶ αὐτοῦ ἔγινε ἡ φωνὴ ἐκείνη τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν νεφέλην).
9 Καὶ ὅταν κατέβαιναν ἀπὸ τὸ ὅρος, ἔδωσεν εἰς αὐτοὺς ἐντολὴν ὁ Ἰησοῦς καὶ τοὺς εἶπε· <νὰ μὴ πῆτε εἰς κανένα αὐτὸ τὸ ὅραμα, ἕως ὅτου ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀναστηθῆ ἐκ νεκρῶν>.
10 Καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταί· <διατὶ λοιπὸν οἱ γραμματεῖς λέγουν ὅτι ὁ Ἠλίας πρέπει νὰ ἔλθῃ πρῶτα καὶ ἔπειτα ὁ Μεσσίας;>
11 Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη καὶ τοὺς εἶπε· <πράγματι ὁ Ἠλίας θὰ ἔλθῃ πρὶν ἀπὸ τὸν Μεσσίαν καὶ θὰ τακτοποιήσῃ ὅλα σύμφωνα μὲ τὰς Γραφάς.
12 Σᾶς λέγω ὅμως ὅτι ὁ Ἠλίας ἦλθεν πρὶν ἀπὸ ἐμὲ καὶ δὲν τὸν ἀνεγνώρισαν, ἀλλὰ τοῦ ἔκαμαν ὅσα κακὰ ἡ διεστραμμένη των καρδία ἠθέλησεν. Ἔτσι καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μέλλει νὰ πάθῃ ἀπὸ αὐτούς>.
13 Τότε κατάλαβαν οἱ μαθηταὶ ὅτι ἐννοοῦσε τὸν Ἰωάννην τὸν βαπτιστήν, ὁ ὁποῖος εἶχε ἔλθῃ ὡς ἄλλος Ἠλίας.
14 Καὶ ὅταν κατέβηκαν καὶ ἦλθαν πρὸς τὸ πλῆθος, ἐπλησίασεν αὐτὸν ἔνας ἄνθρωπος, ποὺ ἐγονάτισε ἐμπρός του μὲ εὐλάβειαν καὶ εἶπε·
15 <Κύριε σπλαγχνίσου τὸ παιδί μου, διότι σεληνιάζεται καὶ ταλαιπωρεῖται πολὺ φοβερά· διότι πολλὲς φορὲς πίπτει εἰς τὴν φωτιὰ καὶ πολλὲς φορὲς εἰς τὸ νερό.
16 Καὶ ἔφερα αὐτὸν πρὸς τοὺς μαθητάς σου μὲ τὴν παράκλησιν νὰ τὸν θεραπεύσουν καὶ αὐτοὶ δὲν ἠμπόρεσαν νὰ τοῦ χαρίσουν τὴν θεραπείαν>.
17 Ἀπεκρίθη δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν· <ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη ἀπὸ τὴν κακίαν! Ἕως πότε θὰ εἶμαι μαζῆ σας; Ἕως πότε θὰ σᾶς ἀνέχωμαι; Φέρετέ μου αὐτὸν ἐδῶ>.
18 Καὶ ἐπέπληξεν ὁ Ἰησοῦς τὸ δαιμόνιον καὶ ἐβγῆκεν αὐτὸ ἀπὸ τὸ παιδί, τὸ ὁποῖον καὶ ἐθεραπεύθη ἀπὸ τὴν ὥρα ἐκείνην.
19 Τότε ἐπλησίασαν οἱ μαθηταὶ τὸν Ἰησοῦν ἰδιαιτέρως καὶ εἶπαν· <διατὶ ἡμεῖς δὲν ἠμπορέσαμεν νὰ διώξωμε αὐτὸ τὸ δαιμόνιον;> (Εἶπαν δὲ τοῦτο, διότι εἰς ἄλλας περιστάσεις εἶχαν ἐκδιώξει δαιμόνια).
20 Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν εἰς αὐτούς· <ἕνεκα τῆς ἀπιστίας σας. Διότι σᾶς διαβεβαιώνω, ἐὰν ἔχετε πίστιν σὰν τὸ μικρὸ σπόρο τοῦ σιναπιοῦ, θὰ πῆτε εἰς τὸ βουνὸ τοῦτο· πήγαινε ἀπὸ ἐδῶ ἐκεῖ καὶ θὰ πάῃ καὶ τίποτε δὲν θὰ εἶναι γιὰ σᾶς ἀδύνατον.
21 Μάθετε δὲ ὅτι αὐτὸ τὸ εἶδος τῶν δαιμονίων δὲν ἐκδιώκεται παρὰ μὲ προσευχὴν καὶ νηστείαν>.
22 Ἐνῶ δὲ περιήρχοντο εἰς τὴν Γαλιλαίαν, εἶπε εἰς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· <ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μέλλει νὰ παραδοθῇ εἰς τὰ χέρια μοχθηρῶν ἀνθρώπων
23 καὶ θὰ τὸν θανατώσουν, καὶ κατὰ τὴν τρίτην ἡμέρα θὰ ἀναστηθῇ>. Καὶ ἐλυπήθησαν πάρα πολὺ οἱ μαθηταί.
24 Ὅταν δὲ ἦλθαν εἰς τὴν Καπερναούμ, ἐπλησίασαν τὸν Πέτρον αὐτοί ποὺ εἰσπράττουν ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους τὰ δίδραχμα, ὡς φόρον διὰ τὸν ναόν, καὶ τοῦ εἶπαν· <ὁ διδάσκαλός σας δὲν πληρώνει τὰ δίδραχμα;>
25 Λέγει ὁ Πέτρος· <ναί, πληρώνει>. (χωρὶς νὰ σκεφθῇ ὅτι ὁ φόρος κατεβάλλετο καὶ ὡς λύτρον διὰ τὰς ἁμαρτίας καὶ ὅτι ὁ διδάσκαλος ὡς ὁ ἀναμάρτητος Υἱὸς τοῦ Θεοῦ δὲν ἔπρεπε νὰ πληρώσῃ τέτοιον φόρον). Καὶ ὅταν εἰσῆλθε ὁ Πέτρος εἰς τὸ σπίτι τὸν ἐπρόλαβεν ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε· <Τί γνώμην ἔχεις, Σίμων; Οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς ἀπὸ ποιοὺς παίρνουν φόρους εἰσοδήματος ἢ κεφαλιάτικο; Ἀπὸ τὰ παιδιά των ἢ ἀπὸ τοὺς ξένους;>
26 Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Πέτρος· <ἀπὸ τοὺς ξένους>. Εἶπεν εἰς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· <ἐπομένως οἱ υἱοὶ τοῦ βασιλέως εἶναι ἐλεύθεροι ἀπὸ κάθε εἴδους φόρον. (Ἐγὼ μὲν ὡς ὁ ἀναμάρτητος Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ σεῖς οἱ ἀπόστολοί μου εἴμεθα ἀπηλλαγμένοι ἀπὸ κάθε φορολογίαν).
27 Ἀλλὰ διὰ νὰ μὴ σκανδαλίσωμεν αὐτοὺς καὶ θεωρήσουν περιφρόνησιν πρὸς τὸν ναὸν τὴν ἄρνησίν μας νὰ πληρώσωμεν τὸν φόρον, πήγαινε εἰς τὴν θάλασσα καὶ ρίξε τὸ ἀγκίστρι καὶ πάρε τὸ πρῶτο ψάρι ποὺ θὰ ἀνεβάσῃς, ἄνοιξε τὸ στόμα του καὶ θὰ εὕρῃς ἕνα ἀσημένιο τετράδραχμο· πάρε το καὶ δῶσε τὸ εἰς αὐτοὺς δι' ἐμὲ καὶ διὰ σέ.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

αὶ ὕστερα ἀπὸ ἓξ ἡμέρας παρέλαβε μαζί του ὁ Ἰησοῦς τὸν Πέτρον καὶ τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν Ἰωάννην τὸν ἀδελφόν του καὶ τοὺς ἀνέβασεν εἰς ὅρος ὑψηλὸν ἰδιαιτέρως αὐτοὺς μόνους·
2 καὶ μετεμορφώθη ἐμπρὸς εἰς αὐτούς· καὶ ἐγινε λαμπρὸν τὸ πρόσωπόν του σὰν τὸν ἥλιον, τὰ δὲ ἐνδύματά του ἔγιναν λευκὰ σὰν τὸ φῶς.
3 Καὶ ἰδοὺ ἐνεφανίσθησαν καὶ ἔγιναν ὁρατοὶ εἰς αὐτοὺς ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἠλίας, οἱ ὁποῖοι συνωμίλουν μαζί του.
4 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπεν εἰς τὸν Ἰησοῦν· Κύριε, καλὸν εἶναι νὰ μένωμεν ἐδῶ. Ἐὰν θέλῃς, ἂς κάμωμεν ἐδῶ τρεῖς σκηνάς· μίαν διὰ σὲ καὶ διὰ τὸν Μωϋσὴν μίαν καὶ μίαν διὰ τὸν Ἠλίαν.
5 Ἐνῷ δὲ αὐτὸς ὡμίλει ἀκόμη, ἰδοὺ νεφέλη γεμᾶτη φῶς ἐσκέπασεν αὐτούς, καὶ ἔξαφνα ἠκούσθη φωνὴ ἀπὸ τὴν νεφέλην, ποὺ ἔλεγεν· Αὐτὸς εἶναι ὁ υἱός μου, ποὺ ἐξαιρετικὰ τὸν ἀγαπῶ καὶ εἰς τὸν ὁποῖον εὐηρεστήθην. Νὰ ὑπακούετε εἰς αὐτόν.
6 Καὶ ὅταν ἤκουσαν τὴν φωνὴν αὐτήν οἱ μαθηταί, ἔπεσαν μὲ τὸ πρόσωπον εἰς τὸ χῶμα καὶ ἐφοβήθησαν πάρα πολύ.
7 Καὶ ἀφοῦ τοὺς ἐπλησίασεν ὁ Ἰησοῦς, τοὺς ἤγγισε καὶ εἶπε· Σηκωθῆτε καὶ μὴ φοβεῖσθε.
8 Ὅταν δὲ ἐσήκωσαν τὰ μάτια τους, δὲν εἶδαν κανένα παρὰ τὸν Ἰησοῦν μόνον.
9 Καὶ ὅταν κατέβαιναν ἀπὸ τὸ ὅρος, τοὺς παρήγγειλεν ὁ Ἰησοῦς καὶ τοὺς εἶπε· Νὰ μὴν εἴπητε εἰς κανένα αὐτὸ ποὺ εἴδατε, ἕως ὅτου ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀναστηθῇ ἐκ νεκρῶν, ὁπότε δὲν θὰ ὑπάρχῃ κίνδυνος ἀκαίρων ἐνθουσιασμῶν τοῦ πλήθους, ἀλλὰ καὶ περισσότερον κατανοητὸν καὶ πιστευτὸν τὸ γεγονὸς αὐτὸ θὰ καταστῇ.
10 Καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταί του λέγοντες· Ὅταν ὁ Ἠλίας ἦλθε καὶ σὲ ἐχαιρέτησεν εἰς τὸ ὅρος, ἔφυγε πάλιν. Διατὶ λοιπὸν οἱ γραμματεῖς λέγουν, ὅτι πρὸ τῆς ἐλεύσεως τοῦ Μεσσίου πρέπει νὰ ἔλθῃ πρῶτον ὁ Ἠλίας;
11 Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη καὶ εἶπεν εἰς αὐτούς· ὁ Ἠλίας μέν, καθὼς ἐπροφήτευσεν ὁ Μαλαχίας, ἔρχεται πρῶτον καὶ θὰ ἀποκαταστήσῃ ὅλας τὰς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων, ὥστε καὶ μεταξύ των καὶ μετὰ τοῦ Θεοῦ νὰ εἰρηνεύσουν καὶ νὰ συνδεθοῦν περισσότερον οὗτοι.
12 Ἐγὼ ὅμως σᾶς λέγω, ὅτι τώρα πλέον ὁ Ἠλίας ἦλθε. Ἦλθε δηλαδὴ ὁ κατὰ πάντα ὅμοιος πρὸς τὸν Ἠλίαν Ἰωάννης. Αὐτὸς ἦτο ὁ πρόδρομός μου καὶ αὐτοὶ δὲν τὸν ἀνεγνώρισαν, ἀλλὰ τοῦ ἔκαμαν ὅσα μὲ τὰς διεστραμμένας θελήσεις των ἠθέλησαν. Ἔτσι καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μέλλει νὰ πάθῃ ἀπὸ αὐτούς.
13 Τότε ἐκατάλαβαν οἱ μαθηταί, ὅτι διὰ τὸν Ἰωάννην τὸν βαπτιστὴν εἶπεν εἰς αὐτούς.
14 Καὶ ὅταν ἦλθαν εἰς τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ, τὸν ἐπλησἰασε κάποιος ἄνθρωπος, ποὺ ἐγονάτισεν ἐμπρός του, καὶ ἔλεγε·
15 Κύριε, δεῖξε ἔλεος καὶ εὐσπλαγχνίαν εἰς τὸ παιδί μου, διότι σεληνιάζεται καὶ ὑποφέρει ἄσχημα, ἀλλὰ καὶ κινδυνεύει τὸν ἔσχατον κίνδυνον· διότι πολλὲς φορὲς καὶ εἰς τὴν φωτιὰ πίπτει καὶ πολλὲς φορὲς εἰς τὸ νερὸ καὶ κινδυνεύει ἔτσι νὰ καῇ ἢ νὰ πνιγῇ.
16 Καὶ τὸν ἔφερα εἰς τοὺς μαθητάς σου καὶ δὲν ἠμπόρεσαν νὰ τὸν θεραπεύσουν.
17 Ἀπεκρίθη δὲ ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· Ὦ γενεά, ποὺ τόσα θαύματα εἶδες καὶ εἶσαι ἀκόμη ἄπιστος, καὶ ἀπὸ τὴν κακίαν σου εἶσαι διεστραμμένη, ἕως πότε θὰ εἶμαι μαζί σας; Ἕως πότε θὰ σᾶς ἀνέχωμαι; Φέρτε τόν μου ἐδῶ.
18 Καὶ ἐπέπληξεν αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἐβγῆκεν ἀπ’ αὐτὸν τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη τὸ παιδίον ἀπὸ τὴν ὥραν ἐκείνην.
19 Τότε ἀφοῦ οἰ μαθηταὶ ἐπλησίασαν ἰδιαιτέρως τὸν Ἰησοῦν, εἶπον· Διατὶ ἠμεῖς δὲν ἠμπορέσαμεν νὰ βγάλωμεν τὸ δαιμόνιον αὐτό;
20 Ὁ δὲ Κύριος τοὺς εἶπε· Ἐπειδὴ σᾶς λείπει πίστις. Διότι ἀληθῶς σᾶς λέγω, ἐὰν ἔχετε πίστιν θερμὴν καὶ σφοδρὰν σὰν τὸν μικρὸν σπόρον τοῦ σιναπιοῦ, θὰ εἴπητε εἰς τὸ βουνὸν αὐτό, πήγαινε ἀπ’ ἐδῶ ἐκεῖ, καὶ θὰ μετακινηθῇ. Καὶ τίποτε δὲν θὰ εἶναι ἀδύνατον εἰς σᾶς.
21 Αὐτὸ δὲ τὸ εἶδος τῶν δαιμόνων δὲν βγαίνει ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον, ποὺ ἔχει καταληφθῇ ἀπὸ αὐτό, παρὰ μὲ προσευχὴν συνοδευομένην καὶ μὲ νηστείαν, ὥστε ἡ προσευχὴ νὰ γίνεται μὲ διάνοιαν, ὅσον τὸ δυνατὸν ἐλαφροτέραν καὶ περισσότερον προσηλωμένην εἰς τὸν Θεόν.
22 Καὶ ἐνῷ ἐγύριζαν αὐτοὶ εἰς τὴν Γαλιλαίαν, τοὺς εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· Μέλλει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου νὰ παραδοθῇ ἐντὸς ὀλίγου εἰς χεῖρας ἀνθρώπων
23 καὶ θὰ τὸν θανατώσουν, καὶ τὴν τρίτην ἡμέραν ἀπὸ τοῦ θανάτου του θὰ ἀνασηθῇ. Καὶ ἐλυπήθησαν οἰ μαθηταὶ ὑπερβολικά.
24 Ὅταν δὲ ἦλθαν εἰς Καπερναούμ, ἐπῆγαν εἰς τὸν Πέτρον ἐκεῖνοι, ποὺ εἰσέπρατταν τὸν φόρον τῶν διδράχμων, τὸν ὁποῖον ἐξ εὐλαβείας προσέφεραν ὑπὲρ τοῦ ναοῦ οἱ Ἰουδαῖοι, καὶ εἶπαν· Ὁ διδάσκαλός σας δὲν πληρώνει τὰ δίδραχμα;
25 Λέγει ὁ Πέτρος· Ναί, θὰ τὰ πληρώσῃ. Καὶ ὅταν ἐμβῆκεν εἰς τὸ σπίτι, τὸν ἐπρόλαβεν ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε· Τί σοῦ φαίνεται, Σίμων; Οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς ἀπὸ ποίους παίρνουν φόρους ἢ κεφαλιάτικο; Ἀπὸ τὰ παιδιά τους ἢ ἀπὸ τοὺς ξένους, ποὺ δὲν εἶναι μέλη τοῦ βασιλικοῦ των οἴκου;
26 Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Πέτρος· Ἀπὸ τοὺς ξένους. Εἶπεν εἰς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Λοιπόν οἱ υἱοὶ τοῦ βασιλέως εἶναι ἐλεύθεροι ἀπὸ κάθε φορολογίαν. Οὔτε ἐγὼ λοιπόν, ποὺ εἶμαι γνήσιος υἱὸς τοῦ Θεοῦ, οὔτε σεῖς ποὺ ὑπηρετεῖτε ἐμὲ εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νὰ πληρώνωμεν φόρον διὰ τὸν οἶκον τοῦ Πατρός μας.
27 Διὰ νὰ μὴ τοὺς σκανδαλίσωμεν ὅμως καὶ παρεξηγοῦντες τὸ παράδειγμά μας παρακινηθοῦν ἀπὸ αὐτὸ νὰ περιφρονοῦν τὸν ναόν, πήγαινε εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ρίψε ἀγκίστρι. Καὶ τὸ πρῶτο ψάρι, ποὺ θὰ ἀνεβάσῃς, πάρε το, καὶ ἀφοῦ ἀνοίξῃς τὸ στόμα του θὰ εὕρῃς ἀργυροῦν τετράδραχμον. Λάβε ἐκεῖνο καὶ δῶσε το εἰς αὐτοὺς δι’ ἐμὲ καὶ διὰ σέ.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
αὶ μεθ' ἡμέρας ἓξ παραλαμβάνει ὁ Ἰησοῦς τὸν Πέτρον καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἀναφέρει αὐτοὺς εἰς ὅρος ὑψηλὸν κατ' ἰδίαν·	πειτα δὲ ἀπὸ ἓξ ἡμέρας ἐπῆρε μαζῆ του ὁ Ἰησοῦς τὸν Πέτρον καὶ τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Ἰωάννην καὶ ἀνέβηκε μὲ αὐτοὺς μόνον εἰς ὑψηλὸν ὅρος.	αὶ ὕστερα ἀπὸ ἓξ ἡμέρας παρέλαβε μαζί του ὁ Ἰησοῦς τὸν Πέτρον καὶ τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν Ἰωάννην τὸν ἀδελφόν του καὶ τοὺς ἀνέβασεν εἰς ὅρος ὑψηλὸν ἰδιαιτέρως αὐτοὺς μόνους·
2 καὶ μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν, καὶ ἔλαμψε τὸ πρώσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς.	2 Καὶ μετεμορφώθη ἐμπρὸς εἰς αὐτούς, καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὅπως ὁ ἥλιος, τὰ δὲ ἐνδύματά του ἔγιναν λευκὰ ὅπως τὸ φῶς.	2 καὶ μετεμορφώθη ἐμπρὸς εἰς αὐτούς· καὶ ἐγινε λαμπρὸν τὸ πρόσωπόν του σὰν τὸν ἥλιον, τὰ δὲ ἐνδύματά του ἔγιναν λευκὰ σὰν τὸ φῶς.
3 Καὶ ἰδοὺ ὤφθησαν αὐτοῖς Μωϋσῆς καὶ Ἠλίας μετ' αὐτοῦ συλλαλοῦντες.	3 Καὶ ἰδού, ἐφάνησαν εἰς αὐτοὺς ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἠλίας, οἱ ὁποῖοι συνωμιλοῦσαν μαζῆ του.	3 Καὶ ἰδοὺ ἐνεφανίσθησαν καὶ ἔγιναν ὁρατοὶ εἰς αὐτοὺς ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἠλίας, οἱ ὁποῖοι συνωμίλουν μαζί του.
4 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπε τῷ Ἰησοῦ· Κύριε, καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι· εἰ θέλεις, ποιήσωμεν ὧδε τρεῖς σκηνάς, σοὶ μίαν καὶ Μωσεῖ μίαν καὶ μίαν ᾿Ηλίᾳ.	4 (Συνεπαρμένος ὁ Πέτρος ἀπὸ τὸ μεγαλειῶδες ἐκεῖνο θέαμα ἔλαβε τὸν λόγον καὶ εἶπεν εἰς τὸν Ἰησοῦν)· <Κύριε καλὰ εἶναι νὰ μείνωμεν ἡμεῖς ἐδῶ· ἐὰν θέλῃς, ἂς κάμωμεν ἐδῶ τρεῖς σκηνάς, μίαν γιὰ σένα, μίαν γιὰ τὸν Μωϋσέα καὶ μίαν γιὰ τὸν ᾿Ηλίαν>.	4 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπεν εἰς τὸν Ἰησοῦν· Κύριε, καλὸν εἶναι νὰ μένωμεν ἐδῶ. Ἐὰν θέλῃς, ἂς κάμωμεν ἐδῶ τρεῖς σκηνάς· μίαν διὰ σὲ καὶ διὰ τὸν Μωϋσὴν μίαν καὶ μίαν διὰ τὸν Ἠλίαν.
5 Ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ νεφέλη φωτεινὴ ἐπεσκίασεν αὐτούς, καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητὸς ἐν ᾧ εὐδόκισα· αὐτοῦ ἀκούετε·	5 Ἐνῶ δὲ ἀκόμη αὐτὸς ὠμιλοῦσε, ἰδοὺ ὁλόφωτος νεφέλη ἐσκίασεν αὐτοὺς καὶ ἰδοὺ ἀκούσθηκε φωνὴ ἀπὸ τὴν νεφέλη, ἡ ὁποία ἔλεγεν· <αὐτὸς εἶναι ὁ μονογενὴς υἱός μου ὁ ἀγαπητός, εἰς τὸν ὁποῖον διὰ τὴν ἀπόλυτον αὐτοῦ ἀναμαρτησίαν καὶ ἁγιότητα ἔχω εὐαρεστηθῇ. Εἰς αὐτὸν νὰ ὑπακούετε>.	5 Ἐνῷ δὲ αὐτὸς ὡμίλει ἀκόμη, ἰδοὺ νεφέλη γεμᾶτη φῶς ἐσκέπασεν αὐτούς, καὶ ἔξαφνα ἠκούσθη φωνὴ ἀπὸ τὴν νεφέλην, ποὺ ἔλεγεν· Αὐτὸς εἶναι ὁ υἱός μου, ποὺ ἐξαιρετικὰ τὸν ἀγαπῶ καὶ εἰς τὸν ὁποῖον εὐηρεστήθην. Νὰ ὑπακούετε εἰς αὐτόν.
6 Καὶ ἀκούσαντες οἱ μαθηταὶ ἔπεσαν ἐπὶ πρώσωπον αὐτῶν καὶ ἐφοβήθηκαν σφόδρα.	6 Ὅταν οἱ μαθηταὶ ἤκουσαν αὐτὴν τὴν φωνὴν ἔπεσαν εἰς τὸ χῶμα πρηνεῖς καὶ ἐφοβήθησαν πάρα πολύ.	6 Καὶ ὅταν ἤκουσαν τὴν φωνὴν αὐτήν οἱ μαθηταί, ἔπεσαν μὲ τὸ πρόσωπον εἰς τὸ χῶμα καὶ ἐφοβήθησαν πάρα πολύ.
7 Καὶ προσελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἥψατο αὐτῶν καὶ εἶπεν· ἐγέρθητε καὶ μὴ φοβεῖσθε.	07 Προσῆλθεν ὅμως ὁ Ἰησοῦς, τοὺς ἤγγισε καὶ εἶπε· <σηκωθῆτε, μὴ φοβεῖσθε>.	7 Καὶ ἀφοῦ τοὺς ἐπλησίασεν ὁ Ἰησοῦς, τοὺς ἤγγισε καὶ εἶπε· Σηκωθῆτε καὶ μὴ φοβεῖσθε.
8 Ἐπάραντες δὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν οὐδένα εἶδον εἰ μὴ τὸν Ἰησοῦν μόνον.	8 Ὕψωσαν ἐκεῖνοι τὰ μάτια των καὶ δὲ εἶδαν κανένα παρὰ μόνον τὸν ᾿Ιησοῦν. (Καὶ τότε ἐνόησαν καλύτερα ὅτι περὶ αὐτοῦ ἔγινε ἡ φωνὴ ἐκείνη τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν νεφέλην).	8 Ὅταν δὲ ἐσήκωσαν τὰ μάτια τους, δὲν εἶδαν κανένα παρὰ τὸν Ἰησοῦν μόνον.
9 Καὶ καταβαινόντων αὐτῶν ἀπὸ τοῦ ὄρους ἐνετείλατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· μηδενὶ εἴπητε τὸ ὅραμα ἕως οὗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ.	9 Καὶ ὅταν κατέβαιναν ἀπὸ τὸ ὅρος, ἔδωσεν εἰς αὐτοὺς ἐντολὴν ὁ Ἰησοῦς καὶ τοὺς εἶπε· <νὰ μὴ πῆτε εἰς κανένα αὐτὸ τὸ ὅραμα, ἕως ὅτου ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀναστηθῆ ἐκ νεκρῶν>.	9 Καὶ ὅταν κατέβαιναν ἀπὸ τὸ ὅρος, τοὺς παρήγγειλεν ὁ Ἰησοῦς καὶ τοὺς εἶπε· Νὰ μὴν εἴπητε εἰς κανένα αὐτὸ ποὺ εἴδατε, ἕως ὅτου ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀναστηθῇ ἐκ νεκρῶν, ὁπότε δὲν θὰ ὑπάρχῃ κίνδυνος ἀκαίρων ἐνθουσιασμῶν τοῦ πλήθους, ἀλλὰ καὶ περισσότερον κατανοητὸν καὶ πιστευτὸν τὸ γεγονὸς αὐτὸ θὰ καταστῇ.
10 Καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· τί οὖν οἱ γραμματεῖς λέγουσιν ὅτι Ἠλίαν δεῖ ἐλθεῖν πρῶτον;	10 Καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταί· <διατὶ λοιπὸν οἱ γραμματεῖς λέγουν ὅτι ὁ Ἠλίας πρέπει νὰ ἔλθῃ πρῶτα καὶ ἔπειτα ὁ Μεσσίας;>	10 Καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταί του λέγοντες· Ὅταν ὁ Ἠλίας ἦλθε καὶ σὲ ἐχαιρέτησεν εἰς τὸ ὅρος, ἔφυγε πάλιν. Διατὶ λοιπὸν οἱ γραμματεῖς λέγουν, ὅτι πρὸ τῆς ἐλεύσεως τοῦ Μεσσίου πρέπει νὰ ἔλθῃ πρῶτον ὁ Ἠλίας;
11 Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· Ἠλίας μὲν ἔρχεται πρῶτον καὶ ἀποκαταστήσει πάντα·	11 Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη καὶ τοὺς εἶπε· <πράγματι ὁ Ἠλίας θὰ ἔλθῃ πρὶν ἀπὸ τὸν Μεσσίαν καὶ θὰ τακτοποιήσῃ ὅλα σύμφωνα μὲ τὰς Γραφάς.	11 Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη καὶ εἶπεν εἰς αὐτούς· ὁ Ἠλίας μέν, καθὼς ἐπροφήτευσεν ὁ Μαλαχίας, ἔρχεται πρῶτον καὶ θὰ ἀποκαταστήσῃ ὅλας τὰς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων, ὥστε καὶ μεταξύ των καὶ μετὰ τοῦ Θεοῦ νὰ εἰρηνεύσουν καὶ νὰ συνδεθοῦν περισσότερον οὗτοι.
12 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι Ἠλίας ἤδη ἦλθε, καὶ οὐκ ἐπέγνωσαν αὐτόν, ἀλλ' ἐποίησαν ἐν αὐτῷ ὅσα ἠθέλησαν· οὕτω καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μέλλει πάσχειν ὑπ' αὐτῶν.	12 Σᾶς λέγω ὅμως ὅτι ὁ Ἠλίας ἦλθεν πρὶν ἀπὸ ἐμὲ καὶ δὲν τὸν ἀνεγνώρισαν, ἀλλὰ τοῦ ἔκαμαν ὅσα κακὰ ἡ διεστραμμένη των καρδία ἠθέλησεν. Ἔτσι καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μέλλει νὰ πάθῃ ἀπὸ αὐτούς>.	12 Ἐγὼ ὅμως σᾶς λέγω, ὅτι τώρα πλέον ὁ Ἠλίας ἦλθε. Ἦλθε δηλαδὴ ὁ κατὰ πάντα ὅμοιος πρὸς τὸν Ἠλίαν Ἰωάννης. Αὐτὸς ἦτο ὁ πρόδρομός μου καὶ αὐτοὶ δὲν τὸν ἀνεγνώρισαν, ἀλλὰ τοῦ ἔκαμαν ὅσα μὲ τὰς διεστραμμένας θελήσεις των ἠθέλησαν. Ἔτσι καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μέλλει νὰ πάθῃ ἀπὸ αὐτούς.
13 Τότε συνῆκαν οἱ μαθηταὶ ὅτι περὶ Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ εἶπεν αὐτοῖς.	13 Τότε κατάλαβαν οἱ μαθηταὶ ὅτι ἐννοοῦσε τὸν Ἰωάννην τὸν βαπτιστήν, ὁ ὁποῖος εἶχε ἔλθῃ ὡς ἄλλος Ἠλίας.	13 Τότε ἐκατάλαβαν οἱ μαθηταί, ὅτι διὰ τὸν Ἰωάννην τὸν βαπτιστὴν εἶπεν εἰς αὐτούς.
14 Καὶ ἐλθόντων αὐτῶν πρὸς τὸν ὄχλον προσῆλθεν αὐτῷ ἄνθρωπος γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων·	14 Καὶ ὅταν κατέβηκαν καὶ ἦλθαν πρὸς τὸ πλῆθος, ἐπλησίασεν αὐτὸν ἔνας ἄνθρωπος, ποὺ ἐγονάτισε ἐμπρός του μὲ εὐλάβειαν καὶ εἶπε·	14 Καὶ ὅταν ἦλθαν εἰς τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ, τὸν ἐπλησἰασε κάποιος ἄνθρωπος, ποὺ ἐγονάτισεν ἐμπρός του, καὶ ἔλεγε·
15 Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱὸν ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει· πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ.	15 <Κύριε σπλαγχνίσου τὸ παιδί μου, διότι σεληνιάζεται καὶ ταλαιπωρεῖται πολὺ φοβερά· διότι πολλὲς φορὲς πίπτει εἰς τὴν φωτιὰ καὶ πολλὲς φορὲς εἰς τὸ νερό.	15 Κύριε, δεῖξε ἔλεος καὶ εὐσπλαγχνίαν εἰς τὸ παιδί μου, διότι σεληνιάζεται καὶ ὑποφέρει ἄσχημα, ἀλλὰ καὶ κινδυνεύει τὸν ἔσχατον κίνδυνον· διότι πολλὲς φορὲς καὶ εἰς τὴν φωτιὰ πίπτει καὶ πολλὲς φορὲς εἰς τὸ νερὸ καὶ κινδυνεύει ἔτσι νὰ καῇ ἢ νὰ πνιγῇ.
16 Καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς σου, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεύσαι.	16 Καὶ ἔφερα αὐτὸν πρὸς τοὺς μαθητάς σου μὲ τὴν παράκλησιν νὰ τὸν θεραπεύσουν καὶ αὐτοὶ δὲν ἠμπόρεσαν νὰ τοῦ χαρίσουν τὴν θεραπείαν>.	16 Καὶ τὸν ἔφερα εἰς τοὺς μαθητάς σου καὶ δὲν ἠμπόρεσαν νὰ τὸν θεραπεύσουν.
17 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! Ἕως πότε ἔσομαι μεθ' ὑμῶν; Ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; Φέρετέ μοι αὐτὸν ὧδε.	17 Ἀπεκρίθη δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν· <ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη ἀπὸ τὴν κακίαν! Ἕως πότε θὰ εἶμαι μαζῆ σας; Ἕως πότε θὰ σᾶς ἀνέχωμαι; Φέρετέ μου αὐτὸν ἐδῶ>.	17 Ἀπεκρίθη δὲ ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· Ὦ γενεά, ποὺ τόσα θαύματα εἶδες καὶ εἶσαι ἀκόμη ἄπιστος, καὶ ἀπὸ τὴν κακίαν σου εἶσαι διεστραμμένη, ἕως πότε θὰ εἶμαι μαζί σας; Ἕως πότε θὰ σᾶς ἀνέχωμαι; Φέρτε τόν μου ἐδῶ.
18 Καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐξῆλθεν ἀπ' αυτοὺ τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη ὁ παῖς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης	18 Καὶ ἐπέπληξεν ὁ Ἰησοῦς τὸ δαιμόνιον καὶ ἐβγῆκεν αὐτὸ ἀπὸ τὸ παιδί, τὸ ὁποῖον καὶ ἐθεραπεύθη ἀπὸ τὴν ὥρα ἐκείνην.	18 Καὶ ἐπέπληξεν αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἐβγῆκεν ἀπ’ αὐτὸν τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη τὸ παιδίον ἀπὸ τὴν ὥραν ἐκείνην.
19 Τότε προσελθόντες οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦ κατ' ἰδίαν εἶπον· διατὶ ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό;	19 Τότε ἐπλησίασαν οἱ μαθηταὶ τὸν Ἰησοῦν ἰδιαιτέρως καὶ εἶπαν· <διατὶ ἡμεῖς δὲν ἠμπορέσαμεν νὰ διώξωμε αὐτὸ τὸ δαιμόνιον;> (Εἶπαν δὲ τοῦτο, διότι εἰς ἄλλας περιστάσεις εἶχαν ἐκδιώξει δαιμόνια).	19 Τότε ἀφοῦ οἰ μαθηταὶ ἐπλησίασαν ἰδιαιτέρως τὸν Ἰησοῦν, εἶπον· Διατὶ ἠμεῖς δὲν ἠμπορέσαμεν νὰ βγάλωμεν τὸ δαιμόνιον αὐτό;
20 Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· διὰ τὴν ἀπιστίαν ὑμῶν. Ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὅρει τούτῳ μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται, καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν.	20 Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν εἰς αὐτούς· <ἕνεκα τῆς ἀπιστίας σας. Διότι σᾶς διαβεβαιώνω, ἐὰν ἔχετε πίστιν σὰν τὸ μικρὸ σπόρο τοῦ σιναπιοῦ, θὰ πῆτε εἰς τὸ βουνὸ τοῦτο· πήγαινε ἀπὸ ἐδῶ ἐκεῖ καὶ θὰ πάῃ καὶ τίποτε δὲν θὰ εἶναι γιὰ σᾶς ἀδύνατον.	20 Ὁ δὲ Κύριος τοὺς εἶπε· Ἐπειδὴ σᾶς λείπει πίστις. Διότι ἀληθῶς σᾶς λέγω, ἐὰν ἔχετε πίστιν θερμὴν καὶ σφοδρὰν σὰν τὸν μικρὸν σπόρον τοῦ σιναπιοῦ, θὰ εἴπητε εἰς τὸ βουνὸν αὐτό, πήγαινε ἀπ’ ἐδῶ ἐκεῖ, καὶ θὰ μετακινηθῇ. Καὶ τίποτε δὲν θὰ εἶναι ἀδύνατον εἰς σᾶς.
21 Τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ.	21 Μάθετε δὲ ὅτι αὐτὸ τὸ εἶδος τῶν δαιμονίων δὲν ἐκδιώκεται παρὰ μὲ προσευχὴν καὶ νηστείαν>.	21 Αὐτὸ δὲ τὸ εἶδος τῶν δαιμόνων δὲν βγαίνει ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον, ποὺ ἔχει καταληφθῇ ἀπὸ αὐτό, παρὰ μὲ προσευχὴν συνοδευομένην καὶ μὲ νηστείαν, ὥστε ἡ προσευχὴ νὰ γίνεται μὲ διάνοιαν, ὅσον τὸ δυνατὸν ἐλαφροτέραν καὶ περισσότερον προσηλωμένην εἰς τὸν Θεόν.
22 Ἀναστρεφομένων δὲ αὐτῶν εἰς τὴν Γαλιλαία εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· μέλλει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων	22 Ἐνῶ δὲ περιήρχοντο εἰς τὴν Γαλιλαίαν, εἶπε εἰς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· <ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μέλλει νὰ παραδοθῇ εἰς τὰ χέρια μοχθηρῶν ἀνθρώπων	22 Καὶ ἐνῷ ἐγύριζαν αὐτοὶ εἰς τὴν Γαλιλαίαν, τοὺς εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· Μέλλει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου νὰ παραδοθῇ ἐντὸς ὀλίγου εἰς χεῖρας ἀνθρώπων
23 καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τὴν τρίτῃ ἐμέρᾳ ἐγερθήσεται. Καὶ ἐλυπήθησαν σφόδρα.	23 καὶ θὰ τὸν θανατώσουν, καὶ κατὰ τὴν τρίτην ἡμέρα θὰ ἀναστηθῇ>. Καὶ ἐλυπήθησαν πάρα πολὺ οἱ μαθηταί.	23 καὶ θὰ τὸν θανατώσουν, καὶ τὴν τρίτην ἡμέραν ἀπὸ τοῦ θανάτου του θὰ ἀνασηθῇ. Καὶ ἐλυπήθησαν οἰ μαθηταὶ ὑπερβολικά.
24 Ἐλθόντων δὲ αὐτῶν εἰς Καπερναοὺμ προσῆλθον οἱ τὰ δίδραχμα λαμβάνοντες τῷ Πέτρῳ καὶ εἶπον· ὁ διδάσκαλος ὑμῶν οὐ τελεῖ τὰ δίδραχμα;	24 Ὅταν δὲ ἦλθαν εἰς τὴν Καπερναούμ, ἐπλησίασαν τὸν Πέτρον αὐτοί ποὺ εἰσπράττουν ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους τὰ δίδραχμα, ὡς φόρον διὰ τὸν ναόν, καὶ τοῦ εἶπαν· <ὁ διδάσκαλός σας δὲν πληρώνει τὰ δίδραχμα;>	24 Ὅταν δὲ ἦλθαν εἰς Καπερναούμ, ἐπῆγαν εἰς τὸν Πέτρον ἐκεῖνοι, ποὺ εἰσέπρατταν τὸν φόρον τῶν διδράχμων, τὸν ὁποῖον ἐξ εὐλαβείας προσέφεραν ὑπὲρ τοῦ ναοῦ οἱ Ἰουδαῖοι, καὶ εἶπαν· Ὁ διδάσκαλός σας δὲν πληρώνει τὰ δίδραχμα;
25 Λέγει ναί. Καὶ ὅτε εἰσῆλθον εἰς τὴν οἰκίαν, προέφθασεν αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· τί σοι δοκεῖ, Σίμων; οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς ἀπὸ τίνων λαμβάνουσι τέλη ἢ κῆνσον; ᾿Απὸ τῶν υἱῶν αὐτῶν ἢ ἀπὸ τῶν ἀλλοτρίων;	25 Λέγει ὁ Πέτρος· <ναί, πληρώνει>. (χωρὶς νὰ σκεφθῇ ὅτι ὁ φόρος κατεβάλλετο καὶ ὡς λύτρον διὰ τὰς ἁμαρτίας καὶ ὅτι ὁ διδάσκαλος ὡς ὁ ἀναμάρτητος Υἱὸς τοῦ Θεοῦ δὲν ἔπρεπε νὰ πληρώσῃ τέτοιον φόρον). Καὶ ὅταν εἰσῆλθε ὁ Πέτρος εἰς τὸ σπίτι τὸν ἐπρόλαβεν ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε· <Τί γνώμην ἔχεις, Σίμων; Οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς ἀπὸ ποιοὺς παίρνουν φόρους εἰσοδήματος ἢ κεφαλιάτικο; Ἀπὸ τὰ παιδιά των ἢ ἀπὸ τοὺς ξένους;>	25 Λέγει ὁ Πέτρος· Ναί, θὰ τὰ πληρώσῃ. Καὶ ὅταν ἐμβῆκεν εἰς τὸ σπίτι, τὸν ἐπρόλαβεν ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε· Τί σοῦ φαίνεται, Σίμων; Οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς ἀπὸ ποίους παίρνουν φόρους ἢ κεφαλιάτικο; Ἀπὸ τὰ παιδιά τους ἢ ἀπὸ τοὺς ξένους, ποὺ δὲν εἶναι μέλη τοῦ βασιλικοῦ των οἴκου;
26 Λέγει αὐτῷ ὁ Πέτρος· ἀπὸ τῶν ἀλλοτρίων· ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ἄρα γε ἐλεύθεροί εἰσιν οἱ υἱοί.	26 Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Πέτρος· <ἀπὸ τοὺς ξένους>. Εἶπεν εἰς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· <ἐπομένως οἱ υἱοὶ τοῦ βασιλέως εἶναι ἐλεύθεροι ἀπὸ κάθε εἴδους φόρον. (Ἐγὼ μὲν ὡς ὁ ἀναμάρτητος Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ σεῖς οἱ ἀπόστολοί μου εἴμεθα ἀπηλλαγμένοι ἀπὸ κάθε φορολογίαν).	26 Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Πέτρος· Ἀπὸ τοὺς ξένους. Εἶπεν εἰς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Λοιπόν οἱ υἱοὶ τοῦ βασιλέως εἶναι ἐλεύθεροι ἀπὸ κάθε φορολογίαν. Οὔτε ἐγὼ λοιπόν, ποὺ εἶμαι γνήσιος υἱὸς τοῦ Θεοῦ, οὔτε σεῖς ποὺ ὑπηρετεῖτε ἐμὲ εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νὰ πληρώνωμεν φόρον διὰ τὸν οἶκον τοῦ Πατρός μας.
27 Ἵνα δὲ σκανδαλίσωμεν αὐτούς, πορευθεὶς εἰς τὴν θάλασσαν βάλε ἄγκιστρον καὶ τὸν ἀναβάντα πρῶτον ἰχθὺν ἆρον, καὶ ἀνοίξας τὸ στόμα αὐτοῦ εὑρήσεις στατῆρα· ἐκεῖνον λαβὼν δὸς αὐτοῖς ἀντὶ ἐμοῦ καὶ σοῦ.	27 Ἀλλὰ διὰ νὰ μὴ σκανδαλίσωμεν αὐτοὺς καὶ θεωρήσουν περιφρόνησιν πρὸς τὸν ναὸν τὴν ἄρνησίν μας νὰ πληρώσωμεν τὸν φόρον, πήγαινε εἰς τὴν θάλασσα καὶ ρίξε τὸ ἀγκίστρι καὶ πάρε τὸ πρῶτο ψάρι ποὺ θὰ ἀνεβάσῃς, ἄνοιξε τὸ στόμα του καὶ θὰ εὕρῃς ἕνα ἀσημένιο τετράδραχμο· πάρε το καὶ δῶσε τὸ εἰς αὐτοὺς δι' ἐμὲ καὶ διὰ σέ.	27 Διὰ νὰ μὴ τοὺς σκανδαλίσωμεν ὅμως καὶ παρεξηγοῦντες τὸ παράδειγμά μας παρακινηθοῦν ἀπὸ αὐτὸ νὰ περιφρονοῦν τὸν ναόν, πήγαινε εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ρίψε ἀγκίστρι. Καὶ τὸ πρῶτο ψάρι, ποὺ θὰ ἀνεβάσῃς, πάρε το, καὶ ἀφοῦ ἀνοίξῃς τὸ στόμα του θὰ εὕρῃς ἀργυροῦν τετράδραχμον. Λάβε ἐκεῖνο καὶ δῶσε το εἰς αὐτοὺς δι’ ἐμὲ καὶ διὰ σέ.