Πρωτότυπο
Κείμενο |
Ἑρμηνεία
Ἰωάννου Κολιτσάρα |
Ἑρμηνεία
Παναγιώτη Τρεμπέλα |
ρωΐας
δὲ γενομένης συμβούλιον ἔλαβον πάντες
οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι
τοῦ λαοῦ κατὰ Ἰησοῦ ὥστε
θανατῶσαι αὐτόν·
|
ταν
δὲ ἔγινε πρωΐ ἔκαμαν συμβούλιον
ὅλοι οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ
ἐναντίον τοῦ Ἰησοῦ, διὰ
νὰ εὔρουν αἰτίαν, ὥστε νὰ
τὸν θανατώσουν.
|
ταν
δὲ ἔγινε πρωΐ, ἔκαμαν σύσκεψιν ὅλοι
οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι
τοῦ λαοῦ κατὰ τοῦ Ἰησοῦ,
διὰ νὰ ἐπιτύχουν τὴν ἐκτέλεσιν
τῆς θανατικῆς ποινῆς του.
|
2
Καὶ δήσαντες αὐτὸν ἀπήγαγον
καὶ παρέδωκαν αὐτὸν Ποντίῳ
Πιλάτῳ τῷ ἡγεμόνι.
|
2
Καὶ ἀφοῦ τὸν ἔδεσαν, τὸν
ἔσυραν ἀπὸ ἐκεῖ καὶ
τὸν παρέδωσαν εἰς τὸν Πόντιον
Πιλᾶτον, τὸν Ρωμαῖον ἡγεμόνα.
|
2
Καὶ ἀφοῦ τὸν ἔδεσαν, τὸν
ἐπῆραν ἀπ’ ἐκεῖ καὶ
τὸν παρέδωκαν εἰς τὸν Πόντιον Πιλᾶτον
τὸν ἡγεμόνα.
|
3
Τότε ἱδὼν Ἰούδας ὁ παραδιδοὺς
αὐτὸν ὅτι κατεκρίθη, μεταμεληθεὶς
ἀπέστρεψε τὰ τριάκοντα ἀργύρια
τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ τοῖς πρεσβυτέροις
|
3
Τότε ὁ Ἰούδας, ὁ ὁποῖος
τὸν εἶχε παραδώσει, ὅταν εἶδε
ὅτι ὁ Ἰησοῦς κατεδικάσθη ἀπὸ
τὸ συνέδριον, κατελήφθη ἀπὸ
μεταμέλειαν (ὄχι ὅμως ἀπὸ
πραγματικὴν μετάνοιαν, ποὺ θὰ τὸν
ὁδηγοῦσε πλησίον τοῦ Χριστοῦ)
καὶ σὰν νὰ ᾐσθάνετο ἀβάστακτον
βάρος διὰ τὰ τριάκοντα ἀργύρια,
τὰ ἔδωσε πίσω εἰς
τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ πρεσβυτέρους
|
3
Τότε σὰν εἶδεν ὁ Ἰούδας, ποὺ
τὸν παρέδωκε μὲ προδοσίαν εἰς τοὺς
Ἰουδαίους, ὅτι ὁ Ἰησοῦς κατεδικάσθη,
μετεμελήθη καὶ ἐπέστρεψε τὰ τριάκοντα
ἀργυρὰ νομίσματα εἰς τοὺς ἀρχιερεῖς
καὶ τοὺς πρεσβυτέρους
|
4
λέγων· ἥμαρτον παραδοὺς αἷμα
ἀθῶον. Οἱ δὲ εἶπον· τί
πρὸς ἡμᾶς; Σὺ ὄψει.
|
4
λέγων· <ἡμάρτησα, διότι
παρέδωσα αἷμα ἀθῶον>. ᾿Εκεῖνοι
δὲ εἶπον· <καὶ τί μᾶς
μέλει ἐμᾶς; Σὺ θὰ δώσῃς
λόγον δι' αὐτό>.
|
4
καὶ εἶπεν· Ἡμάρτησα παραδώσας αἷμα
ἀθῷον διὰ νὰ χυθῇ. Αὐτοὶ
δὲ εἶπαν· Τί μᾶς ἐνδιαφέρει
αὐτό; Σὺ θὰ φροντίσῃς νὰ ἀπαλλαγῇς
ἀπὸ τὴν εὐθύνην καὶ σὺ
θὰ δώσῃς λόγον δι’ αὐτό.
|
5
Καὶ ρίψας τὰ ἀργύρια ἐν
τῷ ναῷ ἀνεχώρησε, καὶ ἀπελθὼν
ἀπήγξατο.
|
5
Καὶ ἀφοῦ ἔριψεν μὲ ἀγανάκτησιν
τὰ ἀργύρια εἰς τὸν ναόν,
ἔφυγε ἀπελπισμένος καὶ ἐπῆγε
καὶ ἐκρεμάσθη.
|
5
Καὶ ἀφοῦ ἔρριψε τὰ ἀργυρᾶ
νομίσματα εἰς τὸν περίβολον τοῦ ναοῦ,
ἀνεχώρησε καὶ ἐπῆγε καὶ ἐπνίγη
μὲ σχοινίον.
|
6
Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς λαβόντες τὰ
ἀργύρια εἶπον· οὐκ ἔξεστι
βαλεῖν αὐτὰ εἰς τὸ κορβανᾶν,
ἐπεὶ τιμὴ αἵματός ἐστι.
|
6
Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς ἐπῆραν
τὰ ἀργύρια καὶ εἶπαν·
<δὲν ἐπιτρέπεται νὰ τὰ
βάλωμε εἰς τὸ ταμεῖον τοῦ
ναοῦ, διότι εἶναι τιμὴ αἵματος,
τὸ ὁποῖον μετ' ὀλίγον θὰ
χυθῇ>.
|
6
Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς, ἀφοῦ
ἐπῆραν τὰ ἀργυρᾶ νομίσματα,
εἶπαν· Δὲν ἐπιτρέπεται νὰ τὰ
ρίψωμεν εἰς τὸ θησαυροφυλάκιον τοῦ ναοῦ
ὡς ἱερὸν ἀφιέρωμα, διότι μὲ
αὐτὰ ἠγοράσθη ζωὴ ἀνθρώπου
καὶ ἐδόθησαν ὡς ἀμοιβὴ διὰ
τὸ ἀνθρώπινον αἷμα, ποὺ μετ’ ὀλίγον
θὰ χυθῇ.
|
7
Συμβούλιον δὲ λαβόντες ἠγόρασαν
ἐξ αὐτῶν τὸν ἀγρὸν τοῦ
κεραμέως εἰς ταφὴν τοῖς ξένοις·
|
7
Ἀφοῦ δὲ ἔκαμαν συμβούλιον
ἠγόρασαν μὲ αὐτὰ τὸν
ἀγρὸν τοῦ κεραμιδᾶ, ὡς τόπον
ταφῆς τῶν ξένων (οἱ ὁποῖοι
συνέβαινε νὰ ἀποθνήσκουν εἰς
τὴν Ἱερουσαλήμ).
|
7
Ἀφοῦ δὲ ἔκαμαν σύσκεψιν, ἠγόρασαν
μὲ αὐτὰ τὸν ἀγρὸν τοῦ
κεραμιδᾶ, διὰ νὰ εἶναι τόπος ταφῆς
τῶν ξένων Ἰουδαίων, ποὺ ὡς ταξιδιῶται
καὶ προσκυνηταὶ ἤρχοντο εἰς τὰ
Ἱεροσόλυμα.
|
8
διὸ ἐκλήθη ὁ ἀγρὸς ἐκεῖνος
ἀγρὸς αἵματος ἕως τῆς σήμερον.
|
8
Δι' αὐτὸ καὶ ὁ ἀγρὸς
ἐκεῖνος ἔχει ὀνομασθῆ μέχρι
σήμερα <ἀγρὸς
αἵματος>.
|
8
Δι’ αὐτὸ ὠνομάσθη ὁ ἀγρὸς
ἐκεῖνος ἀγρὸς αἵματος μέχρι
τῆς σήμερον.
|
9
Τότε ἐπληρώθη τὸ ρηθὲν διὰ
Ἱερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος·
καὶ ἔλαβον τὰ τριάκοντα ἀργύρια,
τὴν τιμὴν τοῦ τετιμημένου ὃν
ἐτιμήσαντο ἀπὸ υἱῶν
Ἰσραήλ,
|
9
Τότε ἐξεπληρώθη αὐτὸ ποὺ
εἶχε λεχθῆ διὰ τοῦ προφήτου
Ἱερεμίου, ὁ ὅποιος ἔλεγε·
<καὶ ἔλαβον τὰ τριάκοντα ἀργύρια,
τὴν τιμὴν τοῦ ἀνεκτιμήτου,
τὸν ὁποῖον μερικοὶ ἀπὸ
τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ τόσον
εἶχαν ἐκτιμήσει,
|
9
Τότε ἐπαλήθευσεν ἐκεῖνο, ποὺ ἐλέχθη
διὰ τοῦ Ἱερεμίου τοῦ προφήτου: Καὶ
ἔλαβαν τὰ τριάκοντα ἀργυρᾶ νομίσματα,
τὸ ἀντίτιμον τοῦ ἀνεκτιμήτου Χριστοῦ,
τοῦ ὁποίου τὸ τίμημα καὶ τὸ
ποσὸν τῆς πληρωμῆς διὰ τὸν
φόνον του ἐκανόνισαν μερικοὶ ἀπὸ
τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ.
|
10
καὶ ἔδωκαν αὐτὰ εἰς τὸν
ἀγρὸν τοῦ Κεραμέως, καθὰ συνέταξέ
μοι Κύριος.
|
10
καὶ ἔδωκαν αὐτὰ διὰ τὸν
ἀγρὸν τοῦ κεραμιδᾶ, ὅπως μὲ
καθωδήγησε ὁ Κύριος>.
|
10
Καὶ τὰ ἔδωκαν διὰ τὸν ἀγρὸν
τοῦ κεραμίδα, καθὼς μὲ διέταξεν ὁ
Κύριος.
|
11
Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἔστη ἔμπροσθεν
τοῦ ἡγεμόνος· καὶ ἐπηρώτησεν
αὐτὸν ὁ ἡγεμὼν λέγων·
σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων;
῾Ο δὲ ἔφη αὐτῷ· σὺ
λέγεις.
|
11
Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐστάθη ὄρθιος
ἐμπρὸς εἰς τὸν ἡγεμόνα
καὶ τὸν ἠρώτησε ὁ ἡγεμὼν
λέγων· <σὺ εἶσαι ὁ βασιλεὺς
τῶν Ἰουδαίων;> Ὁ δὲ Ἰησοῦς
τοῦ ἀπήντησε· <σὺ λέγεις
ὅτι εἶμαι ὁ βασιλεύς>.
|
11
Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐστάθη ἐμπρὸς
εἰς τὸν ἡγεμόνα. Καὶ τὸν ἠρώτησεν
ὁ ἡγεμὼν καὶ εἶπε· Σὺ
εἶσαι ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων;
Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε· Σύ,
χωρὶς νὰ ἐννοῇς καὶ τὸν
πνευματικὸν χαρακτῆρα τῆς βασιλείας μου,
λέγεις, ὅτι εἶμαι βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων.
|
12
Καὶ ἐν τῷ κατηγορεῖσθαι αὐτὸν
ὑπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ
τῶν πρεσβυτέρων οὐδὲν ἀπεκρίνατο.
|
12
Καὶ ἐνῶ κατηγορεῖτο ἀπὸ
τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ πρεσβυτέρους,
αὐτὸς δὲν ἔδωσε καμμίαν ἀπάντησιν.
|
12
Καὶ ὅταν τὸν κατηγοροῦν οἱ
ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι, δὲν
ἔδωκε καμμίαν ἀπόκρισιν.
|
13
Τότε λέγει αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος·
οὐκ ἀκούεις πόσα σοῦ καταμαρτυροῦσι;
|
13
Τότε λέγει εἰς αὐτὸν ὁ
Πιλᾶτος· <δὲν ἀκούεις πόσα
καταθέτουν αὐτοὶ εἰς βάρος
σου;>
|
13
Τότε λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Πιλᾶτος·
Δὲν ἀκούεις, πόσα μαρτυροῦν ἐναντίον
σου;
|
14
Καὶ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῷ
πρὸς οὐδὲ ἓν ρῆμα, ὥστε
θαυμάζειν τὸν ἡγεμόνα λίαν.
|
14
Καὶ δὲν ἀπήντησεν εἰς αὐτὸν
οὔτε ἕνα λόγον, ὥστε ὁ ἡγεμὼν
νὰ θαυμάζῃ πάρα πολὺ τὴν
γαλήνην καὶ τὸ ἠθικὸν μεγαλεῖον
τοῦ δεσμώτου.
|
14
Καὶ δὲν ἀπεκρίθη εἰς αὐτὸν
ὁ Ἰησοῦς οὔτε εἰς ἕνα
λόγον του, ὥστε νὰ θαυμάζῃ ὁ ἡγεμὼν
πάρα πολὺ διὰ τὴν γαλήνην καὶ ἀταραξίαν,
τὴν ὁποίαν ἐδείκνυεν εἰς στιγμάς,
ποὺ τόσον ἀσυνείδητα ἐσυκοφαντεῖτο
καὶ τόσον πολὺ ἐκινδύνευεν αὐτὴ
ἡ ζωή του.
|
15
Κατὰ δὲ τὴν ἑορτὴν εἰώθει
ὁ ἡγεμὼν ἀπολύειν ἕνα
τῷ ὄχλῳ δέσμιον, ὃν ἤθελον.
|
15
Κατὰ τὴν ἑορτὴν δὲ τοῦ
πάσχα εἶχε τὴν συνήθειαν ὁ ἡγεμὼν
νὰ ἀπολύῃ ἕνα κατάδικον
χάριν τοῦ λαοῦ, ἐκεῖνον τὸν
ὁποῖον ἤθελαν. (Ἐπειδὴ δὲν
εἶχε τὸ θάρρος νὰ ἀπολύσῃ
τὸν Ἰησοῦν ὡς ἀθῶον, ὅπως
ἐξ ἀρχῆς τὸν εἶχε ἀναγνωρίσει,
ἐσκέφθη νὰ τὸν ἀπολύσῃ
κατὰ χάριν).
|
15
Κάθε ἑορτὴν δὲ τοῦ Πάσχα συνήθιζεν
ὁ ἡγεμὼν νὰ ἀφίνῃ ἐλεύθερον
πρὸς χάριν τοῦ ὄχλου ἕνα φυλακισμένον,
ὅποιον ἤθελεν ὁ λαός.
|
16
Εἶχον δὲ τότε δέσμιον ἐπίσημον
λεγόμενον Βαραββᾶν.
|
16
Εἶχαν δὲ τότε ἕνα κατάδικον
διαβόητον διὰ τὰ πολλά του ἐγκλήματα,
ὁ ὅποιος ἐλέγετο Βαραββᾶς.
|
16
Εἶχαν δὲ τότε κάποιον φυλακισμένον ξακουστὸν
διὰ τὰ ἐγκλήματά του, ποὺ ὠνομάζετο
Βαραββᾶς.
|
17
Συνηγμένων οὖν αὐτῶν εἶπεν
αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· τίνα
θέλετε· ἀπολύσω ὑμῖν;
Βαραββᾶν ἢ Ἰησοῦν τὸν λεγόμενον
Χριστόν;
|
17
Ἐνῶ δὲ ἐκεῖνοι ἦσαν
συγκετρωμένοι ἐμπρὸς εἰς τὸ
πραιτώριον, τοὺς ἠρώτησεν ὁ
Πιλᾶτος· <ποῖον θέλετε νὰ
ἀπολύσω πρὸς χάριν σας; Τὸν
Βαραββᾶν ἢ τὸν Ἰησοῦν, τὸν
λεγόμενον Χριστόν;>
|
17
Ἐνῷ λοιπὸν αὐτοὶ ἦσαν
συναγμένοι, τοὺς εἶπεν ὁ Πιλᾶτος·
Ποῖον θέλετε νὰ σᾶς ἐλευθερώσω;
τὸν Βαραββᾶν ἢ τὸν Ἰησοῦν
ποὺ λέγεται Χριστός; Καὶ προσεπάθει ἔτσι
ὁ Πιλᾶτος, ἔστω καὶ μὲ τὸν
τρόπον αὐτόν, νὰ σώσῃ τὸν Ἰησοῦν.
|
18
Ἤδει γὰρ ὅτι διὰ φθόνον παρέδωκαν
αὐτόν.
|
18
Διότι εἶχε ἐννοήσει πολὺ καλά,
ὅτι ἕνεκα φθόνου τὸν παρέδωσαν.
|
18
Διότι ἐγνώριζεν, ὅτι ἕνεκα φθόνου τὸν
παρέδωκαν. |
19
Καθημένου δὲ αὐτοῦ ἐπὶ
τοῦ βήματος ἀπέστειλε πρὸς
αὐτὸν ἡ γυνὴ αὐτοῦ λέγουσα·
μηδέν σοι καὶ τῷ δικαίῳ ἐκείνῳ·
πολλὰ γὰρ ἔπαθον σήμερον κατ' ὄναρ
δι' αὐτόν.
|
19
Ἐνῶ δὲ αὐτὸς ἐκάθητο
εἰς τὴν δικαστικὴν ἔδραν, ἔστειλε
πρὸς αὐτὸν ἡ γυναῖκα του καὶ
τοῦ εἶπε· <πρόσεχε νὰ μὴν
ἀναμιχθῇς εἰς τὴν ὑπόθεσιν
τοῦ δικαίου ἐκείνου, διότι πολλὰ
ἔπαθα σήμερα ἕνεκα αὐτοῦ εἰς
τὸ ὄνειρόν μου>.
|
19
Ἐνῷ δὲ ἐκάθητο ἐπὶ τῆς
δικαστικῆς του ἕδρας, ἔστειλε πρὸς
αὐτὸν ἡ γυναῖκα του καὶ τοῦ
εἶπε· Μὴ ἀναλάβῃς εὐθύνας
διὰ τὸν δίκαιον αὐτὸν καὶ μὴ
ἔχῃς τίποτε μὲ τὸν ἀθῷον
αὐτόν. Διότι πολλὰς ἀνησυχίας καὶ
φόβους ἔπαθα σήμερον εἰς τὸ ὄνειρόν
μου ἕνεκα αὐτοῦ.
|
20
Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ
πρεσβύτεροι ἔπεισαν τοὺς ὄχλους
ἵνα αἰτήσωνται τὸν Βαραββᾶν,
τότε δὲ Ἰησοῦν ἀπολέσωσιν.
|
20
Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ
πρεσβύτεροι ἔπεισαν ἐν τῷ μεταξὺ
τοὺς ὄχλους νὰ ζητήσουν τὸν
Βαραββᾶν, νὰ θανατώσουν δὲ τὸν
Ἰησοῦν.
|
20
Οἱ ἀρχιερεῖς ὅμως καὶ οἱ
προεστῶτες ἔπεισαν ἐν τῷ μεταξὺ
τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ νὰ ζητήσουν τὸν
Βαραββᾶν, τὸν δὲ Ἰησοῦν νὰ
θανατώσουν. |
21
Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἡγεμὼν
εἶπε αὐτοῖς· τίνα θέλετε
ἀπὸ τῶν δύο ἀπολύσω
ὑμῖν; Οἱ δὲ εἶπον· Βαραββᾶν.
|
21
Ἔλαβε δὲ τὸν λόγον ὁ ἡγεμὼν
καὶ εἶπεν εἰς αὐτούς·
<ποῖον θέλετε ἀπὸ τοὺς
δυὸ νὰ σᾶς ἀπολύσω;> Ἐκεῖνοι
δὲ ἐφώναξαν· <τὸν Βαραββᾶν>.
|
21
Λαβὼν δὲ τὸν λόγον ὁ ἡγεμὼν
εἶπεν εἰς αὐτούς· Ποῖον ἀπὸ
τοὺς δύο θέλετε νὰ σᾶς ἀφήσω ἐλεύθερον;
Αὐτοὶ δὲ εἶπαν· Τὸν Βαραββάν.
|
22
Λέγειν αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος·
τί οὖν ποιήσω Ἰησοῦν τὸν
λεγώμενον Χριστόν; Λέγουσιν αὐτῷ
πάντες· σταυρωθήτω.
|
22
Τοὺς λέγει ὁ Πιλᾶτος· <Τί
λοιπὸν νὰ κάμω τὸν Ἰησοῦν,
τὸν λεγόμενον Χριστόν;> Λέγουν
εἰς αὐτὸν ὅλοι, <νὰ σταυρωθῇ>.
|
22
Λέγει εἰς αὐτοὺς ὁ Πιλᾶτος·
Τί λοιπὸν νὰ κάμω τὸν Ἰησοῦν,
ποὺ λέγεται Χριστός; Λέγουν εἰς αὐτὸν
ὅλοι· Νὰ σταυρωθῇ.
|
23
Ὁ δὲ ἡγεμὼν ἔφη τί γὰρ
κακὸν ἐποίησεν; Οἱ δὲ περισσῶς
ἔκραζον λέγοντες· σταυρωθήτω.
|
23
Ὁ δὲ ἡγεμὼν εἶπε· <διατὶ
νὰ σταυρωθῇ; Ποῖον κακὸν ἔκαμε;>
Ἐκεῖνοι δὲ ἀκόμη περισσότερον
ἐκραύγαζαν λέγοντες· <νὰ
σταυρωθῇ>.
|
23
Ὁ ἡγεμὼν ὅμως εἶπεν· Ἀλλὰ
διατί; Ποῖον κακὸν ἔπραξεν; Αὐτοὶ
δὲ περισσότερον ἐκραύγαζον καὶ ἔλεγον·
Νὰ σταυρωθῇ.
|
24
Ἰδὼν δὲ ὁ Πιλᾶτος ὅτι
οὐδὲν ὠφελεῖ, ἀλλὰ μᾶλλον
θόρυβος γίνεται, λαβὼν ὕδωρ ἀπενίψατο
τὰς χεῖρας ἀπέναντι τοῦ ὄχλου
λέγων· ἀθῷός εἶμι ἀπὸ
τοῦ αἵματος τοῦ δικαίου τούτου·
ὑμεῖς ὄψεσθε. |
24
Ὅταν εἶδε ὁ Πιλᾶτος ὅτι καμμίαν
ὠφέλειαν δὲν ἔφερε ἡ παρέμβασις
του ὑπὲρ τοῦ Ἰησοῦ, ἀλλὰ
μᾶλλον προκαλοῦσε θόρυβον καὶ ἀναταραχήν,
ἀφοῦ ἐπῆρε νερὸ ἐξέπλυνε
καλὰ τὰ χέρια του ἐμπρὸς εἰς
τὸν ὄχλον λέγων· <εἶμαι ἀθῶος
ἀπὸ τὸ αἷμα τοῦ δικαίου
τούτου· εἰς σᾶς θὰ πέσῃ
ἡ εὐθύνῃ καὶ τὸ κρῖμα>.
|
24
Σὰν εἶδε λοιπὸν ὁ Πιλᾶτος, ὅτι
καμμίαν ὠφέλειαν δὲν ἔφεραν, ἀλλ’
ὁ θόρυβος ἐγίνετο μεγαλύτερος, ἐπῆρε
νερὸ καὶ ἔνιψε καλὰ τὰ χέρια
του ἐμπρὸς εἰς τὸ πλῆθος καὶ
εἶπεν· Εἶμαι ἀθῷος ἀπὸ
τὸ αἷμα αὐτοῦ τοῦ δικαίου ἀνθρώπου.
Εἰς σᾶς θὰ πέσῃ ἡ εὐθύνῃ
καὶ σεῖς θὰ φροντίσετε νὰ ἀπαλλαγῆτε
ἀπὸ τὴν ἐνοχὴν διὰ τὸ
ἄδικον αὐτό. |
25
Καὶ ἀποκριθεὶς πᾶς ὁ λαὸς
εἶπε· τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐφ'
ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα
ἡμῶν.
|
25
Καὶ ἀπεκρίθη ὅλος ὁ λαὸς
καὶ εἶπε· <τὸ αἷμα αὐτοῦ
ἂς πέσῃ ἐπάνω εἰς ἡμᾶς
καὶ ἐπάνω εἰς τὰ τέκνα
μας>. (Καὶ ὁ Πιλᾶτος ἦτο ἔνοχος,
διότι δὲν ἐτόλμησε, καθ' ὅ καθῆκον
ὡς δικαστὴς εἶχε, νὰ ἀπολύσῃ
τὸν ἀθῶον, καὶ οἱ Ἑβραῖοι
ἀκόμη περισσότερον διότι ἐπέμειναν
καὶ ἐσταύρωσαν τὸν Σωτῆρα καὶ
εὐεργέτην των).
|
25
Καὶ ἀπεκρίθη ὅλος ὁ λαὸς καὶ
εἶπεν· Ἡ ἐνοχὴ καὶ ἡ
εὐθύνη διὰ τὸ χύσιμον τοῦ αἵματός
του ἂς ἔλθῃ ἐπάνω μας καὶ ἐπᾶνω
εἰς τὰ παιδιά μας.
|
26
Τότε ἀπέλυσεν αὐτοῖς τὸν
Βαραββᾶν, τὸν δὲ Ἰησοῦ φραγελλώσας
παρέδωκεν ἵνα σταυρωθῇ.
|
26
Τότε τοὺς ἀφῆκεν ἐλεύθερον
τὸν Βαραββᾶν, τὸν δὲ Ἰησοῦν,
ἀφοῦ διέταξε καὶ τὸν ἐμαστίγωσαν
μὲ τὸ φραγγέλιον, τὸν παρέδωσε
διὰ νὰ σταυρωθῇ.
|
26
Τότε τοὺς ἀφῆκεν ἐλεύθερον τὸν
Βαραββᾶν, τὸν δὲ Ἰησοῦν, ἀφοῦ
διέταξε καὶ τὸν ἐμαστίγωσαν, τὸν παρέδωκε
διὰ νὰ σταυρωθῇ. |
27
Τότε οἱ στρατιῶται τοῦ ἡγεμόνος
παραλαβόντες τὸν Ἰησοῦν εἰς
τὸ πραιτώριον συνήγαγον ἐπ' αὐτὸν
ὅλην τὴν σπεῖραν·
|
27
Τότε οἱ στρατιῶται τοῦ ἡγεμόνος,
ἀφοῦ παρέλαβαν τὸν Ἰησοῦν
εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ πραιτωρίου,
ἐμάζεψαν γύρω ἀπὸ αὐτὸν
ὅλην τὴν φρουράν. |
27
Τότε οἱ στρατιῶται τοῦ ἡγεμόνος, ἀφοῦ
παρέλαβον τὸν Ἰησοῦν καὶ τὸν
ὡδήγησαν εἰς τὴν ἐσωτερικὴν
αὐλὴν τοῦ παλατιοῦ, ποὺ ἔμενεν
ὁ ἐπιτρόπος τῆς Ρώμης, ἐμάζευσαν τριγύρω
του ὅλην τὴν φρουράν. |
28
καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν περιέθηκαν
αὐτῷ χλαμύδα κοκκίνην,
|
28
Καὶ ἀφοῦ τὸν ἐγύμνωσαν
ἀπὸ τὰ ἐνδύματά του, τὸν
ἐνέδυσαν μὲ κόκκινον μανδύαν,
διὰ νὰ τὸν ἐμπαίξουν ὡς
βασιλέα.
|
28
Καὶ ἀφοῦ τὸν ἔγδυσαν, ἐπειδὴ
ἤθελαν νὰ διακωμῳδήσουν τὰς βασιλικάς
του ἀξιώσεις, τὸν ἔνδυσαν μὲ κόκκινον
μανδύαν. |
29
καὶ πλέξαντος στέφανον ἐξ ἀκανθῶν
ἐπέθηκαν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν
αὐτοῦ καὶ κάλαμον ἐπὶ
τὴν δεξιὰν αὐτοῦ, καὶ γονυπετήσαντες
ἔμπροσθεν αὐτοῦ ἐνέπαιζον αὐτῷ
λέγοντες· χαῖρε ὁ βασιλεὺς τῶν
Ἰουδαίων·
|
29
Ἔπλεξαν δὲ ἀκάνθινον στέφανον
καὶ ἔβαλαν αὐτὸν εἰς τὸ
κεφάλι του ἀντὶ γιὰ στέμμα·
τοῦ ἔδωκαν καλάμι εἰς τὸ δεξί
του χέρι ἀντὶ γιὰ σκῆπτρο καὶ
ἀφοῦ ἐγονάτισαν ἐμπρός
του τὸν ἐνέπαιζαν λέγοντες· <χαίρε,
ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων>.
|
29
Καὶ ἀφοῦ ἔπλεξαν στέφανον ἀπὸ
ἀγκάθια, ἔβαλαν αὐτὸν ἐπὶ
τῆς κεφαλῆς του ἀντὶ στέμματος καὶ
τοῦ ἔδωκαν ἀντὶ σκήπτρου βασιλικοῦ
κάλαμον εἰς τὴν δεξιάν του καὶ ἀφοῦ
ἐγονάτισαν ἐμπρός του, τὸν ἐνέπαιζον
καὶ ἔλεγον· Χαῖρε, ὦ βασιλεῦ
τῶν Ἰουδαίων. |
30
καὶ ἐμπτύσαντες εἰς αὐτὸν
ἔλαβον τὸν κάλαμον καὶ ἔτυπτον
εἰς τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. |
30
Καὶ ἀφοῦ τὸν ἔπτυσαν, ἐπῆραν
τὸ καλάμι καὶ ἐκτυποῦσαν τὴν
κεφαλήν του. |
30
Καὶ ἀφοῦ τὸν ἔπτυσαν,
τὸν κάλαμον καὶ ἐκτυποῦσαν
εἰς τὴν κεφαλήν του. |
31
Καὶ ὅτε ἐνέπαιξαν αὐτῷ,
ἐξέδυσαν αὐτὸν τὴν χλαμύδα
καὶ ἐνέδυσαν αὐτὸν τὰ
ἱμάτια αὐτοῦ, καὶ ἀπήγαγον
αὐτὸν εἰς τὸ σταυρῶσαι. |
31
Καὶ ὅταν τὸν ἐνέπαιξαν ὅσον
ἤθελαν, ἔβγαλαν ἀπὸ αὐτὸν
τὴν χλαμύδα, τοῦ ἐφόρεσαν τὰ
ἐνδύματά του καὶ τὸν ὡδήγησαν,
διὰ νὰ τὸν σταυρώσουν. |
31
Καὶ ὅταν τὸν ἐνέπαιξαν, τοῦ
ἔβγαλαν τὸν μανδύαν καὶ τὸν ἐνέδυσαν
τὰ φορέματά του καὶ τὸν ἐπῆγαν
διὰ νὰ τὸν σταυρώσουν.
|
32
Ἐξερχόμενοι δὲ εὗρον ἄνθρωπον
Κυρηναῖον ὀνόματι Σίμωνα· τοῦτον
ἠγγάρευσαν ἵνα ἄρῃ τὸν
σταυρὸν αὐτοῦ. |
32
Καθὼς δὲ ἔβγαιναν ἀπὸ τὴν
πόλιν, εὐρῆκαν ἕνα ἄνθρωπον,
ποὺ κατήγετο ἀπὸ τὴν Κυρήνην
καὶ ὠνομάζετο Σίμων, αὐτὸν
ἠγγάρευσαν νὰ σηκώσῃ μέχρι
τοῦ Γολγοθᾶ τὸν σταυρὸν τοῦ
Ἰησοῦ.
|
32
Ὅταν δὲ ἔβγαιναν ἀπὸ τὴν
πόλιν, ηὗραν ἄνθρωπον, ἀπὸ τὴν
Κυρήνην καταγόμενον, ποὺ ὠνομάζετο Σίμων. Αὐτὸν
ἠγγάρευσαν διὰ νὰ σηκώσῃ τὸν
σταυρόν του, ἐπειδὴ ὁ Ἰησοῦς
δὲν ἀντεῖχε πλέον νὰ τὸν βαστάζῃ
μέχρι τέλους. |
33
Καὶ ἐλθόντες εἰς τόπον λεγόμενον
Γολγοθᾶ, ὅ ἐστι λεγόμενος κρανίου
τόπος,
|
33
Καὶ ἀφοῦ ἦλθαν εἰς τόπον
λεγόμενον Γολγοθᾶ, ὄνομα ποὺ σημαίνει
<τόπος κρανίου>,
|
33
Καὶ ἀφοῦ ἦλθαν εἰς τόπον, ποὺ
ἐλέγετο Γολγοθᾶ, ὅνομα τὸ ὁποῖον
μεταφραζόμενον σημαίνει τόπος κρανίου |
34
ἔδωκαν αὐτῷ πιεῖν ὄξος μετὰ
χολῆς μεμιγμένον· καὶ γευσάμενος
οὐκ ἤθελε πιεῖν. |
34
τοῦ ἔδωσαν νὰ πιῇ ξύδι ἀνακατεμένον
μὲ χολήν, διὰ νὰ τοῦ φέρῃ
κάποιαν προσωρινὴν νάρκωσιν. Ἐκεῖνος
ὅμως ἀφοῦ τὸ ἐδοκίμασε,
δὲν ἤθελε νὰ τὸ πιῇ.
|
34
τοῦ ἔδωκαν νὰ πίῃ ξίδι ἀναμεμιγμένον
μὲ χολήν, διὰ νὰ τοῦ φέρῃ κάποιαν
νάρκωσιν καὶ μὴ αἱσθανθῇ πολὺ
τοὺς πόνους τῆς σταυρώσεως καὶ δυσκολευθοῦν
οἱ σταυρωταὶ εἰς τὴν ἐκτέλεσίν
της. Καὶ ἀφοῦ τὸ ἐδοκίμασε,
δὲν ἤθελε νὰ τὸ πίῃ.
|
35
Σταυρώσαντες δὲ αὐτὸν διεμερίσαντο
τὰ ἱμάτια αὐτοῦ βαλόντες
κλῆρον, |
35
Ἀφοῦ δὲ τὸν ἐσταύρωσαν,
ἐμοίρασαν μεταξύ των μὲ κλῆρον
τὰ ἐνδύματά του οἱ στρατιῶται.
|
35
Ὅταν δὲ τὸν ἐσταύρωσαν, διεμοίρασαν
τὰ ἐνδύματά του ρίψαντες λαχνόν,
|
36
καὶ καθήμενοι ἐτήρουν αὐτὸν
ἐκεῖ. |
36
Καὶ καθήμενοι ἐκεῖ τὸν ἐφρουροῦσαν.
|
36
καὶ ἐκάθηντο καὶ τὸν ἐφύλατταν
ἐκεῖ. |
37
Καὶ ἐπέθηκαν ἐπάνω τῆς
κεφαλῆς αὐτοῦ τὴν αἰτίαν
αὐτοῦ γεγραμμένην· οὗτός
ἐστιν Ἰησοῦς ὁ βασιλεὺς τῶν
Ἰουδαίων. |
37
Καὶ ἐτοποθέτησαν εἰς τὸν σταυρόν,
ἐπάνω ἀπὸ τὴν κεφαλήν
του, γραμμένην τὴν κατηγορίαν του·
<αὐτὸς εἶναι ὁ Ἰησοῦς
ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων>.
|
37
Καὶ ἐτοποθέτησαν ἐπάνω ἀπὸ τὴν
κεφαλήν του τὴν κατηγορίαν τοῦ γραμμένην·
Αὐτὸς εἶναι ὁ Ἰησοῦς ὁ
βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων.
|
38
Τότε σταυροῦνται σὺν αὐτῷ δύο
λῃσταί, εἷς ἐκ δεξιῶν καὶ
εἷς ἐξ εὐωνύμων.
|
38
Τότε σταυρώνονται μαζῆ μὲ αὐτὸν
δύο λῃσταί, ἕνας ἐκ δεξιῶν
καὶ ἄλλος ἐξ ἀριστερῶν. (Καὶ
τοῦτο, διὰ νὰ ἐξευτελισθῇ ἀκόμη
περισσότερον ὁ Χριστὸς καὶ νὰ
προβληθῇ εἰς τὰ μάτια ὅλων ὡς
ἔνας ἀπὸ τοὺς καταδικασμένους
εἰς θάνατον κακούργους). |
38
Τότε σταυρώνονται μαζί του δύο λῃσταί, ὁ ἕνας
ἀπὸ τὰ δεξιὰ καὶ ὁ ἄλλος
ἀπὸ τὰ ἀριστερά του.
|
39
Οἱ δὲ παραπορευόμενοι ἐβλασφήμουν
αὐτὸν κινοῦντες τὰς κεφαλὰς
αὐτῶν |
39
Ἐκεῖνοι δὲ ποὺ ἐπερνοῦσαν
ἀπὸ τὸν δρόμον κοντὰ εἰς
τὸν σταυρόν, τὸν ἐβλασφημοῦσαν
καὶ ἐκινοῦσαν τὰ κεφάλια των
|
39
Ἐκεῖνοι δὲ ποὺ ἐπερνοῦσαν
κοντά, τὸν ἐβλασφήμουν καὶ ἐκείνουν
μὲ περιφρόνησιν καὶ κακίαν τὰς κεφαλάς των
|
40
καὶ λέγοντες· ὁ καταλύων τὸν
ναὸν καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις
οἰκοδομῶν! Σῶσον σεαυτόν· εἰ
υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, κατάβηθι
ἀπὸ τοῦ σταυροῦ. |
40
λέγοντες· <σὺ λοιπόν, εἶσαι
ποὺ θὰ ἐκρήμνιζες τὸν ναὸν
καὶ εἰς τρεῖς ἡμέρας θὰ
τὸν ξανάκτιζες! Σῶσε τώρα τὸν
εὐατόν σου. ᾿Εὰν πράγματι εἶσαι
υἱὸς τοῦ Θεοῦ, κατέβα ἀπὸ
τὸν σταυρόν>. |
40
λέγοντες· Σὺ ποὺ θὰ ἐκρήμνιζες
τὸν ναὸν καὶ εἰς τρεῖς ἡμέρας
θὰ τὸν οἰκοδομοῦσες, σῶσε τώρα
τὸν ἑαυτόν σου. Ἐὰν εἶσαι υἱὸς
τοῦ Θεοῦ, κατέβα ἀπὸ τὸν σταυρόν.
|
41
Ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἀρχιερεῖς
ἐμπαίζοντες μετὰ τῶν γραμματέων
καὶ πρεσβυτέρων καὶ Φαρισαίων ἔλεγον·
|
41
Παρομοίως δὲ καὶ οἱ ἀρχιερεῖς
τὸν ἐνέπαιζαν μαζῆ μὲ τοὺς
γραμματεῖς καὶ τοὺς πρεσβυτέρους καὶ
τοὺς Φαρισαίους καὶ ἔλεγαν εἰρωνικῶς·
|
41
Κατὰ παρόμοιον δὲ τρόπον καὶ οἱ ἀρχιερεῖς
τὸν περιέπαιζαν μαζὶ μὲ τοὺς γραμματεῖς
καὶ τοὺς προεστοὺς καὶ τοὺς
Φαρισαίους καὶ ἔλεγον·
|
42
ἄλλους ἔσωσεν, ἑαυτὸν οὐ δύναται
σῶσαι· εἰ βασιλεὺς Ἰσραήλ
ἐστι, καταβάτω νῦν ἀπὸ τοῦ
σταυροῦ καὶ πιστεύσομεν ἐπ' αὐτῷ· |
42
<ἄλλους ἔσωσε, τὸν εὐατόν
του ὅμως δὲν ἠμπορεῖ νὰ σώσῃ.
Ἐὰν εἶναι πράγματι ὁ σταλμένος
ἀπὸ τὸν Θεὸν βασιλεὺς τοῦ
Ἰσραήλ, ἂς κατεβῇ ἀπὸ
τὸν σταυρὸν καὶ θὰ πιστεύσωμεν
εἰς αὐτόν. |
42
Ἄλλους ἔσωσε μὲ τὰ ἀγυρτικά
του θαύματα· τὸν ἑαυτόν του δὲν δύναται
νὰ τὸν σώσῃ. Ἐὰν εἶναι
βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ, τοῦ εὐλογημένου
δηλαδὴ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ἂς καταβῇ
ἀπὸ τὸν σταυρὸν καὶ θὰ
τὸν πιστεύσωμεν. |
43
Πέποιθεν ἐπὶ τὸν Θεόν, ρυσάσθω
νῦν αὐτόν, εἰ θέλει αὐτόν·
εἶπε γὰρ ὅτι Θεοῦ εἶμι υἱός.
|
43
Ἔχει στηρίξει τὴν πεποίθησίν
του εἰς τὸν Θεόν. ῍Ας τὸν σώσῃ
τώρα ἀπὸ τὸν σταυρόν, ἂν
πράγματι τὸν θέλῃ. Διότι ὁ
ἴδιος εἶπε, ὅτι εἶμαι υἱὸς
Θεοῦ>.
|
43
Ἔχει στηρίξει τὰς ἐλπίδας του καὶ
τὴν πεποίθησίν του εἰς τὸν Θεόν. Ἂς
τὸν γλυτώσῃ τώρα, ἐὰν πράγματι τὸν
θέλῃ ὁ Θεός. Διότι εἶπεν,ὅτι εἶμαι
υἱὸς τοῦ Θεοῦ. |
44
Τὸ δ' αὐτὸ καὶ οἱ λῃσταὶ
οἱ συσταυρωθέντες αὐτῷ ὠνείδιζον
αὐτόν. |
44
Κατὰ τὸν ἴδιον τρόπον καὶ οἱ
λῃσταί, ποὺ εἶχαν σταυρωθῆ μαζῆ
του, τὸν ὕβριζαν. |
44
Τὸ ἴδιο δὲ καὶ οἱ λῃσταί,
ποὺ ἐσταυρώθησαν μαζί του, τὸν ὕβριζαν.
|
45
Ἀπὸ δὲ ἕκτης ὥρας σκότος
ἐγένετο ἐπὶ πᾶσαν τὴν
γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης.
|
45
Ἀπὸ δὲ τὴν δωδεκάτην ὥραν
ἕως τὰς τρεῖς τὸ ἀπόγευμα
ἔγινε σκοτάδι εἰς ὅλην τὴν γῆν.
|
45
Ἀπὸ τὴν δωδεκάτην δὲ ὤραν ἔγινε
σκοτάδι εἰς ὅλην τὴν γῆν ἕως
τάς τρεῖς τὸ ἀπογεῦμα.
|
46
Περὶ δὲ τὴν ἐνάτην ὥραν
ἀνεβόησεν ὁ Ἰησοῦς φωνῇ
μεγάλῃ λέγων· ἠλὶ ἠλί,
λιμᾶ σαβαχθανί; Τουτ' ἔστι Θεέ μου,
Θεέ μου, ἱνατὶ μὲ ἐγκατέλιπες;
|
46
Περὶ τὴν τρίτην ἀπογευματινὴν
ὥραν ἐβόησε μὲ φωνὴν μεγάλην
ὁ Ἰησοῦς, λέγων· <Ἠλί,
Ἠλί, λιμᾶ σαβαχθανί;> Δηλαδή,
Θεέ μου, Θεέ μου, διατὶ μὲ ἐγκατέλιπες;>
|
46
Κατὰ δὲ τὴν τρίτην ἀπογευματινὴν
ὥραν ἐφώναξεν ὁ Ἰησοῦς μὲ
φωνὴν μεγάλην καὶ εἶπεν· Ἠλί,
ἠλί, λιμᾶ σαβαχθανί; Τοῦτ’ ἔστι, Θεέ
μου, Θεέ μου, διατὶ μὲ ἐγκατέλιπες;
|
47
Τινὲς δὲ τῶν ἐκεῖ ἑστώτων
ἀκούσαντες ἔλεγον ὅτι Ἠλίαν
φωνεῖ οὗτος. |
47
Μερικοὶ δὲ ἀπὸ ἐκείνους
ποὺ ἐστέκοντο ἐκεῖ, ὅταν
ἤκουσαν τὰ λόγια τοῦ Ἰησοῦ
(ἐπειδὴ δὲν ἐγνώριζαν τὴν
Ἀραμαϊκὴν γλῶσσαν) ἔλεγαν, ὅτι
αὐτὸς ἐπικαλεῖτε τὸν Ἠλίαν.
|
47
Μερικοὶ δὲ ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ
ἐστέκοντο ἐκεῖ καὶ δὲν ἐγνώριζαν
τὴν ἀραμαϊκὴν γλῶσσαν, ὅταν
ἤκουσαν αὐτό, ἔλεγαν ὅτι τὸν
Ἠλίαν φωνάζει οὗτος. |
48
Καὶ εὐθέως δραμὼν εἷς ἐξ
αὐτῶν καὶ λαβὼν σπόγγον πλήσας
τε ὄξους καὶ περιθεὶς καλάμῳ
ἐπότιζεν αὐτόν.
|
48
Καὶ ἀμέσως ἔνας ἀπὸ αὐτοὺς
ἔτρεξε, ἐπῆρε σφουγγάρι τὸ ἐγέμισε
μὲ ξύδι, τὸ προσήρμοσε εἰς ἕνα
καλάμι καὶ τὸν ἐπότιζε.
|
48
Καὶ ἀμέσως ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς
ἔτρεξε καὶ ἐπῆρεν ἕνα σφουγγάρι
καὶ ἀφοῦ τὸ ἐβούτηξε εἰς
τὸ ξίδι, τὸ ἐτύλιξεν εἰς ἕνα
καλάμι καὶ προσεπάθει νὰ τὸν ποτίσῃ.
|
49
Οἱ δὲ λοιποὶ ἔλεγον· ἄφες
ἴδωμεν εἰ ἔρχεται Ἠλίας σώσων
αὐτόν. |
49
Οἱ ἄλλοι ὅμως ἔλεγαν· <ἄφησε
νὰ ἰδοῦμε, ἐὰν θὰ ἔλθῃ
ὁ Ἠλίας, διὰ νὰ τὸν σώσῃ>.
|
49
Οἱ ὑπόλοιποι ὅμως ἔλεγον· Ἄφησε
νὰ ἴδωμεν, ἐὰν θὰ ἔλθῃ
ὁ Ἠλίας νὰ τὸν σώσῃ.
|
50
Ὁ δὲ Ἰησοῦς πάλιν κράξας
φωνῇ μεγάλῃ ἀφῆκε τὸ πνεῦμα. |
50
Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀφοῦ πάλιν
ἔκραξε μὲ φωνὴν μεγάλην, ἀφῆκε
ὁ ἴδιος τὸ πνεῦμα του νὰ φύγῃ
ἀπὸ τὸ σῶμα. |
50
Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀφοῦ πάλιν
ἐφώναξε μὲ φωνὴν μεγάλην, ἀφῆκε
μόνος του καὶ θεληματικῶς νὰ φύγῃ
ἐκ τοῦ σώματος ἡ ψυχή του.
|
51
Καὶ ἰδοὺ τὸ καταπέτασμα τοῦ
ναοῦ ἐσχίσθη εἰς δύο ἀπὸ
ἄνωθεν ἕως κάτω, καὶ ἡ γῆ
ἐσείσθη καὶ αἱ πέτραι ἐσχίσθησαν, |
51
Καὶ ἰδοὺ τὸ παραπέτασμα τοῦ
ναοῦ, ποὺ ἐχώριζε τὰ ἅγια
τῶν ἁγίων ἀπὸ τὰ ἅγια,
ἐσχίσθη εἰς δύο ἀπὸ ἐπάνω
ἕως κάτω καὶ ἡ γῆ συνεκλονίσθη
ἀπὸ τὸν σεισμὸν καὶ οἱ
πέτρες ἐσχίσθησαν |
51
Καὶ ἰδοὺ τὸ παραπέτασμα, ποὺ
ἐχώριζεν εἰς τὸν ναὸν τὰ Ἅγια
ἀπὸ τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων,
ἐσχίσθη εἰς τὰ δύο, ἀπὸ ἐπάνω
ἕως κάτω, καὶ ἡ γῆ ἐσείσθῃ
καὶ αἱ πέτραι εἰς τὴν περιφέρειαν
τῆς Ἱερουσαλὴμ ἐσχίσθησαν ἐξ
αἰτίας τοῦ σεισμοῦ, |
52
καὶ τὰ μνημεῖα ἀνεῴχθησαν καὶ
πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων
ἠγέρθη, |
52
καὶ τὰ μνημεῖα εἰς τὴν περιοχὴν
τῆς Ἱερουσαλὴμ ἀνοίχθησαν μόνα
των καὶ πολλὰ σώματα τῶν πεθαμένων
ἁγίων ἀνεστήθησαν·
|
52
καὶ τὰ μνημεῖα, ποὺ ἦσαν εἰς
τοὺς σχισθέντας βράχους, ἠνοίχθησαν καὶ
ἀπὸ τὰ ἀνοιχθέντα τὴν στιγμὴν
αὐτὴν μνημεῖα πολλὰ σώματα τῶν
πεθαμένων ἁγίων ἀνεστήθησαν, ὅταν μετὰ
τρεῖς ἡμέρας ἀνεστήθη πρῶτος ὁ
Χριστός, |
53
καὶ ἐξελθόντες ἐκ τῶν μνημείων,
μετὰ τὴν ἔγερσιν αὐτοῦ εἰσῆλθον
εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ
ἐνεφανίσθησαν πολλοῖς. |
53
καὶ ἀφοῦ ἐξῆλθαν ἀπὸ
τὰ μνημεῖα μετὰ τὴν ἀνάστασιν
τοῦ Χριστοῦ, εἰσῆλθαν εἰς τὴν
ἁγίαν πόλιν, τὴν Ἱερουσαλὴμ
καὶ παρουσιάσθησαν εἰς πολλούς.
|
53
καὶ ἀφοῦ ἐξῆλθον ἀπὸ
τὰ μνημεῖα μετὰ τὴν Ἀνάστασίν
του, ἐμβῆκαν εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν
καὶ ἐφανερώθησαν εἰς πολλούς.
|
54
Ὁ δὲ ἑκατόνταρχος καὶ οἱ
μετ' αὐτοῦ τηροῦντες τὸν Ἰησοῦν,
ἰδόντες τὸν σεισμὸν καὶ τὰ
γενόμενα ἐφοβήθησαν σφόδρα λέγοντες·
ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς ἦν οὗτος. |
54
Ὁ δὲ ἑκατόνταρχος καὶ οἱ
στρατιῶται, ποὺ ἦσαν μαζῆ του διὰ
νὰ φρουροῦν τὸν Ἰησοῦν, ἐφοβήθησαν
πάρα πολὺ καὶ ἔλεγαν· <ἀληθῶς!
αὐτὸς ἦτο υἱὸς Θεοῦ>!
|
54
Ὁ δὲ ἑκατόνταρχος καὶ ἐκεῖνοι,
ποὺ μαζί του ἐφύλατταν τὸν Ἰησοῦν,
ὅταν εἶδαν τὸν σεισμὸν καὶ ὅσα
ἔγιναν, ἐφοβήθησαν πολὺ καὶ ἔλεγον·
Πράγματι αὐτὸς ἦτο Υἱὸς Θεοῦ.
|
55
῏Ησαν δὲ ἐκεῖ καὶ γυναῖκες
πολλαὶ ἀπὸ μακρόθεν θεωροῦσαι,
αἴτινες ἠκολούθησαν τῷ Ἰησοῦ
ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας διακονοῦσαι
αὐτῷ· |
55
῏Ησαν δὲ ἐκεῖ καὶ πολλαὶ
γυναῖκες, αἱ ὁποῖαι ἀπὸ
μακρυὰ παρακολουθοῦσαν τὰ γεγονότα.
Αὐταὶ ἠκολούθησαν τὸν Ἰησοῦν
ἀπὸ τὴν Γαλιλαίαν καὶ τὸν
ὑπηρετοῦσαν. |
55
Ἦσαν δὲ ἐκεῖ καὶ γυναῖκες
πολλαί, ποὺ ἀπὸ μακρυὰ παρετήρουν.
Αὐταὶ ἠκολούθησαν τὸν Ἰησοῦν
ἀπὸ τὴν Γαλιλαῖαν καὶ τὸν
ὑπηρετοῦσαν· |
56
ἐν αἷς ἦν Μαρία ἡ Μαγδαληνή,
καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου
καὶ Ἰωσῆ μήτηρ, καὶ ἡ
μήτηρ τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου. |
56
Μεταξὺ αὐτῶν ἦσαν ἡ Μαρία
ἡ Μαγδαληνή, ἡ Μαρία ἡ μητέρα
τοῦ Ἰακώβου καὶ τοῦ Ἰωσῆ,
καὶ ἡ μητέρα τῶν υἱῶν
Ζεβεδαίου. |
56
μεταξὺ τῶν ὁποίων ἦσαν ἡ Μαρία
ἡ Μαγδαληνή, καὶ ἡ Μαρία ἡ μητέρα
τοῦ Ἰακώβου καὶ τοῦ Ἰωσῆ,
καὶ ἡ μητέρα τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου.
|
57
Ὀψίας δὲ γενομένης ἦλθεν ἄνθρωπος
πλούσιος ἀπὸ Ἀριμαθαίας, τοὒνομα
Ἰωσήφ, ὃς καὶ αὐτὸς ἐμαθήτευσε
τῷ Ἰησοῦ· |
57
Ἀργὰ δὲ τὸ ἀπόγευμα ἦλθε
ἔνας πλούσιος ἄνθρωπος ἀπὸ τὴν
Ἀριμαθαίαν, ὀνόματι Ἰωσήφ,
ὁ ὁποῖος καὶ αὐτὸς εἶχε
μαθητεύσει κοντὰ εἰς τὸν Ἰησοῦν.
|
57
Ὅταν δὲ ἐπροχώρησε τὸ δειλινόν, ἦλθε
κάποιος ἄνθρωπος πλούσιος, καταγόμενος ἀπὸ
τὴν Ἀριμαθαίαν, ὀνομαζόμενος Ἰωσήφ,
ὁ ὁποῖος καὶ αὐτὸς ὑπῆρξε
μαθητὴς τοῦ Ἰησοῦ.
|
58
Οὗτος προσελθὼν τῷ Πιλάτῳ ᾐτήσατο
τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Τότε
ὁ Πιλᾶτος ἐκέλευσεν ἀποδοθῆναι
τὸ σῶμα. |
58
Αὐτὸς προσῆλθε εἰς τὸν Πιλᾶτον
καὶ ἐζήτησε τὸ σῶμα τοῦ
Ἰησοῦ. Τότε ὁ Πιλᾶτος διέταξε
νὰ τοῦ δοθῇ. |
58
Αὐτός, ἀφοῦ πρόσηλθεν εἰς τὸν
Πιλᾶτον, ἐζήτησε τὸ σῶμα τοῦ
Ἰησοῦ. Τότε ὁ Πιλᾶτος διέταξε νὰ
δοθῇ τοῦτο. |
59
Καὶ λαβὼν τὸ σῶμα ὁ Ἰωσὴφ
ἐνετύλιξεν αὐτὸ σινδόνι καθαρᾷ,
|
59
Καὶ λαβὼν ὁ Ἰωσὴφ τὸ σῶμα
τὸ ἐτύλιξε εἰς σινδόνι καινούριο
καὶ καθαρὸ
|
59
Καὶ ἀφοῦ ἐπῆρεν ὁ Ἰωσὴφ
τὸ σῶμα, τὸ ἐτύλιξεν εἰς σινδόνα
καθαρὰν καὶ ἀμεταχείριστον |
60
καὶ ἔθηκεν αὐτὸ ἐν τῷ
καινῷ αὐτοῦ μνημείῳ ὃ
ἐλατόμησεν ἐν τῇ πέτρα καὶ
προσκυλίσας λίθον μέγαν τῇ θύραν
τοῦ μνημείου ἀπῆλθεν.
|
60
καὶ τὸ ἔθεσε εἰς τὸ καινούριο
μνημεῖον του, τὸ ὁποῖον εἶχε
σκαλίσει εἰς τὸν βράχον. Καὶ
ἀφοῦ ἐκύλισε ἐμπρὸς εἰς
τὴν θύραν τοῦ μνημείου μεγάλον
λίθον, ἀνεχώρησε. |
60
καὶ τὸ ἔβαλεν εἰς τὸ καινούργιο
μνημεῖον του, τὸ ὁποῖον εἶχε
σκαλίσει εἰς τὸν βράχον. Καὶ ἀφοῦ
ἐκύλισε μεγάλον λίθον εἰς τὴν θύραν τοῦ
μνημείου, ἔφυγεν. |
61
Ἦν δὲ ἐκεῖ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ
καὶ ἡ ἄλλη Μαρία, καθήμεναι
ἀπέναντι τοῦ τάφου.
|
61
Ἦτο δὲ ἐκεῖ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ
καὶ ἡ ἄλλη Μαρία, αἱ ὁποῖαι
ἐκάθηντο ἀπέναντι ἀπὸ
τὸν τάφον. |
61
Ἦτο δὲ ἐκεῖ ἡ Μαρία ἡ
Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία, αἱ
ὁποῖαι ἐκάθηντο ἀπέναντι ἀπὸ
τὸν τάφον. |
62
Τῇ δὲ ἐπαύριον ἥτις ἐστὶ
μετὰ τὴν παρασκευήν, συνήχθησαν οἱ
ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι πρὸς
Πιλᾶτον |
62
Κατὰ δὲ τὴν ἑπομένην ἡμέραν,
ἡ ὁποία εἶναι ἔπειτα ἀπὸ
τὴν Παρασκευήν, δηλαδὴ τὸ Σάββατον,
συνεκεντρώθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ
οἱ Φαρισαῖοι καὶ ἦλθαν πρὸς
τὸν Πιλᾶτον
|
62
Τὴν ἄλλην δὲ ἡμέραν, ἡ ὁποία
ἐπακολουθεῖ μετὰ τὴν Παρασκευήν, ἐμαζεύθησαν
οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι
πλησίον τοῦ Πιλάτου |
63
λέγοντες· κύριε, ἐμνήσθημεν ὅτι
ἐκεῖνος ὁ πλᾶνος εἶπεν ἔτι
ζῶν, μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἐγείρομαι.
|
63
λέγοντες· <κύριε, ἐθυμηθήκαμε
ὅτι ἐκεῖνος ὁ πλάνος εἶπε,
ἐνῶ ἀκόμη ἐζοῦσε·
Ἔπειτα ἀπὸ τρεῖς ἡμέρες
θὰ ἀναστηθῶ. |
63
καὶ εἶπαν· Κύριε, ἐνεθυμήθημεν, ὅτι
ἐκεῖνος ὁ λαοπλάνος εἶπεν, ὅταν
ἀκόμη ἔζῃ· Μετὰ τρεῖς ἡμέρας
ἀπὸ τοῦ θανάτου μου ἀνασταίνομαι.
|
64
Κέλευσον οὖν ἀσφαλισθῆναι τὸν
τάφον ἕως τῆς τρίτης ἡμέρας,
μήποτε ἐλθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ
νυκτὸς κλέψωσιν αὐτὸν καὶ εἴπωσι
τῷ λαῷ, ἠγέρθη ἀπὸ τῶν
νεκρῶν· καὶ ἔσται ἡ ἐσχάτη
πλάνη χείρων τῆς πρώτης.
|
64
Δῶσε, λοιπόν, διαταγὴν νὰ φρουρηθῇ
ὁ τάφος μέχρι τὴν τρίτην ἡμέραν,
μήπως ἔλθουν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ
νύκτα, τὸν κλέψουν καὶ ποῦν
εἰς τὸν λαόν· Ἀνεστήθη
ἐκ τῶν νεκρῶν. Καὶ τότε ἡ
τελευταία πλάνη θὰ εἶναι χειροτέρα
ἀπὸ τὴν πρώτην, ποὺ μερικοὶ
τὸν εἶχαν πιστέψει ὡς Μεσσίαν>.
|
64
Πρόσταξε λοιπὸν νὰ ἀσφαλισθῇ ὁ
τάφος μέχρι τῆς τρίτης ἡμέρας, μήπως ἔλθουν
οἱ μαθηταί του ἐν καιρῷ νυκτὸς καὶ
κλέψουν αὐτὸν καὶ εἶπουν εἰς
τὸν λαόν, ὅτι ἀνέστη ἀπὸ τῶν
νεκρῶν. Καὶ θὰ εἶναι ἡ τελευταία
αὐτὴ πλάνη τοῦ λαοῦ χειροτέρα ἀπὸ
τὴν πρώτην, ποὺ τὸν ἐπίστευσαν ὡς
Μεσσίαν. |
65
Ἔφη αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· ἔχετε
κουστωδίαν· ὑπάγετε ἀσφαλίσαθε
ὡς οἴδατε. |
65
Εἶπε εἰς αὐτοὺς ὁ Πιλᾶτος·
<ἔχετε εἰς τὴν διάθεσίν σας
φρουρά· πηγαίνετε καὶ ἀσφαλίσατε
τὸν τάφον, ὅπως γνωρίζετε>.
|
65
Εἶπεν εἰς αὐτοὺς ὁ Πιλᾶτος·
Λάβετε φρουράν· πηγαίνετε καὶ ἀσφαλίσατε
μόνοι σας τὸν τάφον, καθὼς σεῖς ξεύρετε.
|
66
Οἱ δὲ πορευθέντες ἠσφαλίσαντο
τὸν τάφον σφραγίσαντες τὸν λίθον
μετὰ τῆς κουστωδίας. |
66
Ἐκεῖνοι δὲ ἐπῆγαν καὶ
ἀσφάλισαν τὸν τάφον, ἔβαλαν
δηλαδὴ σφραγῖδες εἰς τὸν λίθον
ποὺ ἔκλειε τὸ μνημεῖον καὶ ἐτοποθέτησαν
φρουράν. |
66
Αὐτοὶ δὲ ἀφοῦ ἐπῆγαν
ἠσφάλισαν τὸν τάφον. Ἔβαλαν δηλαδὴ
σφραγῖδας εἰς τὸν λίθον, ποὺ ἐσκέπαζε
τὸ μνημεῖον. Καὶ ἐτοποθέτησαν τὴν
φρουράν. |