Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ν
εἴκοσι καὶ πέντε ἐτῶν ἐβασίλευσεν
Ἀμασίας καὶ εἰκοσιεννέα
ἔτη ἐβασίλευσεν ἐν Ἱερουσαλήμ,
καὶ ὄνομα τῇ μητρὶ αὐτοῦ
Ἰωαδὲν ἀπὸ Ἱερουσαλήμ.
|
ἰκοσιπέντε
ἐτῶν ἦτο ὁ Ἀμασίας, ὅταν
ἔγινε βασιλεύς. Ἐβασίλευσεν εἰς
τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐπὶ εἴκοσι
ἐννέα ἔτη. Ἡ μητέρα του ὠνομάζετο
Ἰωαδὲν καὶ κατήγετο ἀπὸ
τὴν Ἱερουσαλήμ. |
ταν
ὁ Ἀμασίας ἀνέβη εἰς τὸν
θρόνον τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα, ἦταν
εἴκοσι πέντε ἐτῶν, ἐβασίλευσε δὲ
εἴκοσι ἐννέα χρόνια μὲ ἔδραν τὴν
Ἱερουσαλήμ. Τὸ ὄνομα τῆς μητέρας του
ἦταν Ἰωαδέν, κατήγετο δὲ αὐτὴ
ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλήμ.
|
2
Καὶ ἐποίησε τὸ εὐθὲς ἐνώπιον
Κυρίου, ἀλλ' οὐκ ἐν καρδίᾳ
πλήρει. |
2
Αὐτὸς ἔπραξε τὸ ὀρθὸν
καὶ εὐάρεστον ἐνώπιον τοῦ
Κυρίου, ὄχι ὅμως μὲ ὅλην του
τὴν καρδίαν. |
2
Ὁ Ἀμασίας ἔζησε σύμφωνα μὲ τὸ
θέλημα καὶ τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου,
ὄχι ὅμως μὲ καρδίαν ὑπάκουον
καὶ ἀφωσιωμένην εἰς αὐτόν.
|
3
Καὶ ἐγένετο ὡς κατέστη ἡ
βασιλεία ἐν χειρὶ αὐτοῦ, καὶ
ἐθανάτωσε τοὺς παῖδας αὐτοῦ
τοὺς φονεύσαντας τὸν βασιλέα πατέρα
αὐτοῦ. |
3
Ὅταν περιῆλθεν εἰς τὰ χέρια
του ἡ βασιλεία, ἐφόνευσε τοὺς
δούλους του, οἱ ὁποῖοι εἶχαν
θανατώσει τὸν βασιλέα πατέρα του.
|
3
Συνέβη δὲ τοῦτο: Μόλις ἐσταθεροποιήθη
ἡ βασιλικὴ ἐξουσία εἰς τὰ χέρια
του, ἐσκότωσε τοὺς δούλους (ἤ, κατ’
ἄλλους, τοὺς ἀξιωματούχους) του, οἱ
ὁποῖοι ἐδολοφόνησαν τὸν βασιλιᾶ
Ἰωάς, τὸν πατέρα του. |
4
Καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτῶν οὐκ
ἀπέκτεινε κατὰ τὴν διαθήκην
τοῦ νόμου Κυρίου, καθὼς γέγραπται,
ὡς ἐνετείλατο Κύριος λέγων·
οὐκ ἀποθανοῦνται πατέρες ὑπὲρ
τέκνων, καὶ οἱ υἱοὶ οὐκ
ἀποθανοῦνται ὑπὲρ πατέρων, ἀλλ'
ἢ ἕκαστος τῇ ἑαυτοῦ ἁμαρτίᾳ
ἀποθανοῦνται. |
4
Τοὺς υἱοὺς ὅμως τῶν φονέων
δὲν ἐθανάτωσε σύμφωνα μὲ τὸν
Νόμον τοῦ Κυρίου, ὅπου ρητῶς
ἀναγράφεται καὶ ὁ Κύριος εἶπε·
<δὲν θὰ ἀποθνήσκουν οἱ πατέρες
ἕνεκα τῶν παιδιῶν των οὔτε τὰ
τέκνα θὰ θανατώνωνται ἕνεκα τῶν
πατέρων των. Ἀλλὰ ὁ καθένας
θὰ θανατώνεται διὰ τὴν ἰδικήν
του ἁμαρτίαν>. |
4
Δεν ἐσκότωσεν ὅμως καὶ τὰ παιδιὰ
τῶν δολοφόνων αὐτῶν, σύμφωνα μὲ τὴν
διάταξιν τοῦ Νόμου τοῦ Κυρίου, ὅπου ἔχει
γραφῆ ρητῶς ὅτι ὁ Κύριος ἔδωκε
τὴν ἑξῆς ἐντολήν: <Οἱ πατέρες
δὲν πρέπει νὰ θανατώνωνται δι’ ἐγκλήματα,
ποὺ ἔκαμαν τὰ παιδιά τους, οὔτε
τὰ παιδιὰ πρέπει νὰ θανατώνωνται δι’ ἐγκλήματα,
ποὺ ἔκαμαν οἱ πατέρες των ἄλλα κάθε
ἄνθρωπος πρέπει νὰ θανατώνεται διὰ τὸ
ἔγκλημα (τὴν ἁμαρτίαν), ποὺ διέπραξεν
ὁ ἴδιος>. |
5
Καὶ συνήγαγεν Ἀμασίας τὸν οἶκον
Ἰούδα καὶ ἀνέστησεν αὐτοὺς
κατ' οἴκους πατριῶν αὐτῶν εἰς
χιλιάρχους καὶ ἑκατοντάρχους ἐν
παντὶ Ἰούδα καὶ Ἱερουσαλήμ·
καὶ ἠρίθμησεν αὐτοὺς ἀπὸ
εἰκοσαετοῦς καὶ ἐπάνω καὶ
εὗρεν αὐτοὺς τριακοσίας χιλιάδας
ἐξελθεῖν εἰς πόλεμον δυνατοὺς
κρατοῦντας δόρυ καὶ θυρεόν.
|
5
Ὁ Ἀμασίας συνεκέντρωσε τοὺς
ἄνδρας τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα
καὶ τοὺς κατέταξε κατὰ τοὺς
πατριαρχικοὺς οἴκους των εἰς ὅλην
τὴν Ἰουδαίαν καὶ τὴν Ἱερουσαλήμ,
ὁρίσας δι' αὐτοὺς χιλιάρχους
καὶ ἑκατοντάρχους. Ἔκαμε δὲ
καὶ ἀρίθμησιν αὐτῶν ἀπὸ
εἴκοσι ἐτῶν καὶ ἄνω καὶ
εὑρῆκεν, ὅτι ἦσαν τριακόσιοι
χιλιάδες, ἱκανοὶ νὰ ἐξέλθουν
εἰς πόλεμον καὶ νὰ κρατοῦν δόρυ
καὶ μεγάλην ἀσπίδα.
|
5
Ὁ Ἀμασίας συνεκέντρωσεν ὅλους τοὺς
ἄνδρες τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα (καὶ
τοῦ Βενιαμίν) καὶ τοὺς ὠργάνωσε
κατὰ τὶς πατριαρχικές των οἰκογένειες
εἰς στρατιωτικὲς μονάδες, ἐπὶ κεφαλῆς
τῶν ὁποίων ὥρισε χιλιάρχους καὶ ἑκατοντάρχους,
εἰς ὅλον τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα
καὶ τὴν Ἱερουσαλήμ. Τοὺς ἀρίθμησε
δὲ ἀπὸ τῆς ἡλικίας τῶν
εἴκοσι ἐτῶν καὶ ἄνω καὶ
τοὺς εὑρῆκε ὅτι ἦσαν τριακόσιες
χιλιάδες (300.000) ἐκλεκτοὶ καὶ ἐτοιμοπόλεμοι
καὶ ἀσκημένοι εἰς τὸ νὰ
κρατοῦν καὶ νὰ χειρίζωνται δόρυ καὶ
μακρὰν ἀσπίδα, ποὺ ἐσκέπαζεν
ὅλον τὸ σῶμα. |
6
Καὶ ἐμισθώσατο ἀπὸ Ἰσραὴλ
ἑκατὸν χιλιάδας δυνατοὺς ἰσχύϊ
ἑκατὸν ταλάντων ἀργυρίου.
|
6
Ἐπῆρε δὲ ἀπὸ τὸ βασίλειον
τοῦ Ἰσραὴλ ἑκατὸν χιλιάδας
μισθοφόρους δυνατοὺς ἀντὶ ἑκατὸν
ταλάντων ἀργυρίου. |
6
Ἐπὶ πλέον ἐπῆρε καὶ ἀπὸ
τὸ βασίλειον τοῦ Ἰσραὴλ ἑκατὸν
χιλιάδες (100.000) μισθοφόρους, σκληροὺς καὶ δυνατοὺς
πολεμιστάς, ἀντὶ ἑκατὸν ἀργύρων
ταλάντων (περίπου 3.400 χιλιογράμμων). |
7
Καὶ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ἦλθε πρὸς
αὐτὸν λέγων· βασιλεῦ, οὐ
πορεύσεται μετὰ σοῦ δύναμις Ἰσραήλ,
ὅτι οὐκ ἔστι Κύριος μετὰ Ἰσραήλ,
πάντων τῶν υἱῶν Ἐφραίμ.
|
7
Ἕνας ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ἦλθε
τότε πρὸς τὸν Ἀμασίαν καὶ
τοῦ εἶπε· <βασιλεῦ, δὲν πρέπει
νὰ πορευθῇ μαζῆ σου εἰς ἐκστρατείαν
ὁ στρατὸς αὐτὸς ἀπὸ τὸν
ἰσραηλιτικὸν λαόν, διότι ὁ Κύριος
δὲν εἶναι μαζῆ μὲ τὸν λαὸν
αὐτόν, μὲ αὐτοὺς τοὺς
ἀπογόνους τῆς φυλῆς τοῦ Ἐφραίμ.
|
7
Ἀλλὰ τότε παρουσιάσθη εἰς τὸν βασιλιᾶ
Ἀμασίαν ἕνας ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ
(προφήτης) καὶ τοῦ εἶπε:
<Βασιλιᾶ·
δὲν πρέπει νὰ ἐκστρατεύσει μαζί σου στρατιωτικὴ
δύναμις ἀπὸ τὸ βασίλειον τὸν Ἰσραήλ,
διότι ὁ Κύριος δὲν εἶναι μὲ τὸν
Ἰσραηλιτικὸν λαὸν τοῦ βορείου βασιλείου,
μὲ τοὺς ἀπογόνους αὐτοὺς τῆς
φυλῆς Ἐφραίμ. |
8
Ὅτι ἐὰν ὑπολάβῃς κατισχῦσαι
ἐν τούτοις, καὶ τροπώσεταί σε
Κύριος ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν,
ὅτι ἐστὶ παρὰ Κυρίου καὶ
ἰσχῦσαι καὶ τροπώσασθαι.
|
8
Διότι ἐὰν φαντασθῇς ὅτι μὲ
αὐτοὺς θὰ ὑπερισχύσῃς,
σοῦ καθιστῶ γνωστὸν ὅτι ὁ Κύριος
θὰ φέρῃ ἔτσι τὰ πράγματα,
ὥστε νὰ νικηθῇς ἐνώπιον τῶν
ἐχθρῶν σου. Σκέψου ὅτι μόνον
διὰ τοῦ Κυρίου θὰ ἠμπορέσῃς
νὰ νικήσῃς καὶ νὰ κατατροπώσῃς
τοὺς ἐχθρούς σου>.
|
8
Διότι ἐὰν νομίζῃς ὅτι μὲ αὐτοὺς
0ά γίνὴς ἰσχυρότερος καὶ ἔτσι θὰ
ὑπερισχύσῃς, ὁ Κύριος θὰ ἐπιτρέψε
νὰ νικηθῇς ἐνώπιον τῶν ἐχθρῶν,
διότι μόνον μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Κυρίου εἶναι
δυνατὸν νὰ κερδίσῃς τὴν νίκην καὶ
νὰ κατατροπώσῃς τοὺς ἐχθρούς>.
|
9
Καὶ εἶπεν Ἀμασίας τῷ ἀνθρώπῳ
τοῦ Θεοῦ· καὶ τί ποιήσω
τὰ ἑκατὸν τάλαντα, ἃ ἔδωκα
τῇ δυνάμει Ἰσραήλ; Καὶ εἶπεν
ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ· ἔστι
τῷ Κυρίῳ δοῦναί σοι πλεῖστα
τούτων. |
9
Ὁ Ἀμασίας εἶπε τότε εἰς
τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ· <καὶ
τί θὰ γίνῃ μὲ τὰ ἑκατὸν
τάλαντα, τὰ ὁποῖα ἔδωκα εἰς
τὸν μισθοφορικὸν αὐτὸν στρατὸν
τοῦ Ἰσραήλ;> Ὁ ἄνθρωπος τοῦ
Θεοῦ τοῦ ἀπήντησεν· <εἰς
τὸν Κύριον καὶ Θεὸν εἶναι δυνατὸν
νὰ σοῦ δώσῃ περισσότερα τάλαντα,
ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ σὺ ἔδωσες>.
|
9
Ὁ Ἀμασίας εἶπεν εἰς τὸν
ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ: <Καὶ τὶ
πρέπει να κάμω τότε μὲ τὰ ἑκατὸν τάλαντα,
τὰ ὁποῖα ἐπλήρωσα ἤδη ὡς
μισθὸν εἰς τοὺς στρατιῶτες ἀπὸ
τὸ βασίλειον τοῦ Ἰσραήλ;> Ὁ ἄνθρωπος
τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀπάντησε: <Ὁ
Κύριος ἔχει τὴν δύναμιν καὶ τὸν τρόπον
νὰ σοῦ δώσῃ περισσότερα τάλαντα ἀπὸ
αὐτά, ποὺ τοὺς ἐπλήρωσες>.
|
10
Καὶ διεχώρισεν Ἀμασίας τῇ δυνάμει
τῇ ἐλθούσῃ πρὸς αὐτὸν
ἀπὸ Ἐφραὶμ ἀπελθεῖν εἰς
τὸν τόπον αὐτῶν, καὶ ἐθυμώθησαν
σφόδρα ἐπὶ Ἰούδαν καὶ
ἐπέστρεψαν εἰς τὸν τόπον αὐτῶν
ἐν ὀργῇ θυμοῦ.
|
10
Ὁ Ἀμασίας ἐξεχώρισε τοὺς
στρατιώτας αὐτοὺς τοὺς μισθοφόρους,
οἱ ὁποῖοι εἶχον ἔλθει πρὸς
αὐτὸν ἀπὸ τὴν φυλὴν Ἐφραίμ,
καὶ τοὺς διέταξε νὰ ἐπανέλθουν
εἰς τὴν χώραν των. Ἐκεῖνοι ὠργίσθησαν
πάρα πολὺ ἐναντίον τοῦ βασιλείου
τοῦ Ἰούδα καὶ ἐπέστρεψαν
εἰς τὸν τόπον των πλήρεις ὀργῆς.
|
10
Ἔτσι ὁ Ἀμασίας ἐχώρισε καὶ
ἀπέλυσε τὴν στρατιωτικὴν δύναμιν, ἡ
ὁποία ἦλθε πρὸς αὐτὸν ἀπὸ
τὴν περιοχὴν Ἐφραίμ, καὶ διέταξε
νὰ φύγουν εἰς τὴν χώραν των. Καὶ αὐτοὶ
ποὺ ἀπελύθησαν, ἐθύμωσαν πάρα πολὺ
ἐναντίον τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα καὶ
ἐπέστρεψαν εἰς τὸν τόπον των πάρα πολὺ
ὠργισμένοι. |
11
Καὶ Ἀμασίας κατίσχυσε καὶ παρέλαβε
τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ ἐπορεύθη
εἰς τὴν κοιλάδα τῶν ἁλῶν
καὶ ἐπάταξεν ἐκεῖ τοὺς
υἱοὺς Σηεὶρ δέκα χιλιάδας·
|
11
Ὁ Ἀμασίας ὅμως, ἐνθαρρυνθεὶς
ἀπὸ τὰ λόγια τοῦ ἀνθρώπου
τοῦ Θεοῦ, ἐπῆρε τὸν στρατόν
του καὶ ἐβάδισε πρὸς τὴν κοιλάδα
τῶν Ἁλῶν. Ἐκεῖ δὲ κατετρόπωσε
δέκα χιλιάδας Ἰδουμαίους, οἱ
ὁποῖοι κατοικοῦσαν εἰς τὸ ὄρος
Σηείρ. |
11
Κατόπιν αὐτῶν ὁ Ἀμασίας ἀνέκτησε
τὸ θάρρος του, παρέλαβε τὸν στρατόν του
καὶ τὸν ὠδήγησεν εἰς τὴν
<Κοιλάδα τῶν Ἁλῶν>, ἐκεῖ
δὲ ἐπετέθη καὶ ἐσκότωσε δέκα
χιλιάδες (10.000) Ἰδουμαίους, κατοίκους τοῦ
ὄρους Σηείρ. |
12
καὶ δέκα χιλιάδας ἐζώγρησαν
οἱ υἱοὶ Ἰούδα καὶ ἔφερον
αὐτοὺς ἐπὶ τὸ ἄκρον τοῦ
κρημνοῦ καὶ κατεκρήμνιζον αὐτοὺς
ἀπὸ τοῦ ἄκρου τοῦ κρημνοῦ,
καὶ πάντες διερρήγνυντο.
|
12
Ἄλλας δέκα χιλιάδας Ἰδουμαίων
συνέλαβαν οἱ Ἰουδαῖοι ζῶντας,
τοὺς ὁποίους ἔφεραν εἰς τὴν
ἄκραν ἑνὸς κρημνοῦ. Ἀπὸ
τὸ χεῖλος αὐτοῦ τοῦ κρημνοῦ
τοὺς κατεκρήμνισαν· καὶ ἐκεῖνοι
ὅλοι συνετρίβοντο. |
12
Ἐκτὸς αὐτῶν οἱ Ἰουδαῖοι
συνέλαβαν ζωντανοὺς ἄλλες δέκα χιλιάδες (10.000)
Ἰδουμαίους, τοὺς ὁποίους ἔφεραν
εἰς τὸ χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ καὶ
τοὺς ἔρριχναν κάτω ἀπὸ τὸ χεῖλος
τοῦ γκρεμοῦ καὶ ἔτσι ὅλοι ἔσπαζαν
καὶ ἐγίνοντο κομμάτια.
|
13
Καὶ οἱ υἱοὶ τῆς δυνάμεως,
οὓς ἀπέστρεψεν Ἀμασίας τοῦ
μὴ πορευθῆναι μετ' αὐτοῦ εἰς
πόλεμον, καὶ ἐπέθεντο ἐπὶ
τὰς πόλεις Ἰούδα ἀπὸ Σαμαρείας
ἕως Βαιθωρὼν καὶ ἐπάταξαν ἐν
αὐτοῖς τρεῖς χιλιάδας καὶ ἐσκύλευσαν
σκῦλα πολλά. |
13
Οἱ μισθοφόροι ὅμως στρατιῶται τῶν
Ἰσραηλιτῶν, εἰς τοὺς ὁποίους
ὁ Ἀμασίας δὲν ἐπέτρεψε
νὰ ἐκστρατεύσουν μαζῆ μὲ αὐτὸν
εἰς τὸν πόλεμον, ἐπετέθησαν
ἐναντίον τῶν πόλεων τοῦ βασιλείου
τοῦ Ἰούδα, ἀπὸ τὴν Σαμάρειαν
ἕως τὴν πόλιν Βαιθωρών. Ἐφόνευσαν
τρεῖς χιλιάδες ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους
καὶ ἐπῆραν πολλὰ λάφυρα.
|
13
Ἐν τῷ μεταξὺ ὅμως οἱ Ἰσραηλῖται
τῆς στρατιωτικῆς δυνάμεως, τοὺς ὁποίους
ὁ Ἀμασίας ἀπέλυσε καὶ εἰς
τοὺς ὁποίους ἀπηγόρευσε νὰ ἐκστρατεύσουν
μαζί του εἰς τὸν πόλεμον, ἐπέπεσαν
ἐναντίον τῶν πόλεων τοῦ βασιλείου τοῦ
Ἰούδα, ἀπὸ τὴν Σαμάρειαν μέχρι τὴν
Βαιθωρών, ἐσκότωσαν τρεῖς χιλιάδες (3.000)
κατοίκους τῶν πόλεων ἐκείνων καὶ ἐπῆραν
πολλὰ λάφυρα. |
14
Καὶ ἐγένετο μετὰ τὸ ἐλθεῖν
Ἀμασίαν πατάξαντα τὴν Ἰδουμαίαν
καὶ ἤνεγκε πρὸς αὐτοὺς τοὺς
θεοὺς υἱῶν Σηεὶρ καὶ ἔστησεν
αὐτοὺς ἑαυτῷ εἰς θεοὺς
καὶ ἐναντίον αὐτῶν προσεκύνει
καὶ αὐτὸς αὐτοῖς ἔθυε.
|
14
Ἀλλὰ ὅταν ὁ Ἀμασίας ἐπέστρεψεν
ἀπὸ τὴν ἐκστρατείαν, κατὰ
τὴν ὁποίαν εἶχε νικήσει τὴν
Ἰδουμαίαν, ἔφερε μαζῆ του τοὺς
θεοὺς τοῦ ὅρους Σηεὶρ καὶ ἔστησεν
αὐτούς, διὰ νὰ εἶναι ἰδικοί
του θεοί. Τοὺς προσεκύνησε καὶ προσέφερεν
ὁ ἴδιος θυσίας εἰς αὐτούς.
|
14
Συνέβη δὲ τοῦτο: Ὅταν ὁ Ἀμασίας
ἐπέστρεψεν ἀπὸ τὸν πόλεμον ἐναντίον
τῶν Ἰδουμαίων, κατὰ τὸν ὁποῖον
τοὺς ἐνίκησε καὶ τοὺς συνέτριψεν,
ἔφερε μαζί του εἰς τὴν Ἰουδαίαν
τοὺς θεοὺς τῶν Ἰδουμαίων, ἔστησεν
αὐτοὺς ὡς θεοὺς ἰδικούς
του καὶ τοὺς ἐπροσκυνοῦσε, ὁ
ἴδιος δὲ προσέφερεν εἰς αὐτοὺς
θυσίες. |
15
Καὶ ἐγένετο ὀργὴ Κυρίου
ἐπὶ Ἀμασίαν, καὶ ἀπέστειλεν
αὐτῷ προφήτην καὶ εἶπεν αὐτῷ·
τί ἐζήτησας τοὺς θεοὺς τοῦ
λαοῦ, οἳ οὐκ ἐξείλοντο τὸν
λαὸν ἑαυτῶν ἐκ χειρός σου;
|
15
Ἐξέσπασεν ὅμως ἐναντίον τοῦ
Ἀμασία ἡ ὀργὴ τοῦ Κυρίου,
ὁ ὁποῖος καὶ ἔστειλε πρὸς
αὐτὸν ἕνα προφήτην καὶ τοῦ
εἶπε· <διατὶ σὺ ἐλάτρευσες
τοὺς θεοὺς τοῦ εἰδωλολατρικοῦ
ἐκείνου λαοῦ, οἱ ὁποῖοι
δὲν ἠμπόρεσαν νὰ βγάλουν καὶ
νὰ σώσουν τὸν λαόν των ἀπὸ
τὰ χέρια σου;> |
15
Τότε ἐξέσπασε κατὰ τοῦ Ἀμασία
ἡ ὀργὴ τοῦ Κυρίου, καὶ ὁ
Κύριος ἔστειλεν εἰς τὸν Ἀμασίαν
προφήτην, ὁ ὁποῖος τοῦ εἶπε:
<Διατὶ συνεβουλεύθης καὶ ἐλάτρευσες
τοὺς θεοὺς τοῦ λαοῦ ἐκείνου,
(τοὺς θεοὺς) οἱ ὁποῖοι δὲν
ἠμπόρεσαν νὰ σώσουν τὸν ἰδικόν
τῶν λαὸν ἀπὸ τὰ χέρια σου;>
|
16
Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ λαλῆσαι
αὐτῷ πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν
αὐτῷ· μὴ σύμβουλον τοῦ
βασιλέως δέδωκα σε; Πρόσεχε ἵνα μὴ
μαστιγωθῇς. Καὶ ἐσιώπησεν ὁ
προφήτης καὶ εἶπεν, ὅτι γινώσκω
ὅτι ἐβούλετο ἐπὶ σοὶ τοῦ
καταφθεῖραί σε, ὅτι ἐποίησας
τοῦτο καὶ οὐκ ἑπήκουσας τῆς
συμβουλίας μου. |
16
Ὅταν ὁ προφήτης εἶπεν αὐτὰ
πρὸς ἐκεῖνον, ὁ Ἀμασίας
ἀπήντησε· <μήπως καὶ σὲ
διώρισαν σύμβουλον ἐμοῦ τοῦ
βασιλέως; Πρόσεχε, μήπως σὲ τιμωρήσω
μὲ μαστίγωσιν>. Ὁ προφήτης ἀπεσύρθη,
ἐσιώπησε καὶ εἶπεν ἀπὸ
μέσα του· <γνωρίζω ὅτι ὁ Κύριος
ἠθέλησε νὰ σὲ καταστρέψῃ.
Διὰ τοῦτο καὶ ἔκαμες τὴν πρᾶξιν
αὐτὴν καὶ δὲν ἐδέχθης
τὴν συμβουλήν μου>. |
16
Ὁ προφήτης δὲν εἶχεν ἀκόμη τελειώσει
νὰ τοῦ ὁμιλῇ καὶ ὁ Ἀμασίας
τὸν διέκοψε καὶ τοῦ εἶπε: <Μήπως
σὲ διώρισα σύμβουλον τοῦ βασιλιᾶ:
Πρόσεχε! Σταμάτα νὰ μιλᾷς, διὰ νὰ
μὴ σὲ τιμωρήσω μὲ μαστιγώσεις>. Τότε
ὁ προφήτης ἐσιώπησεν, ἀλλ’ ἐπρόσθεσε:
<Τώρα γνωρίζω ὅτι ὁ Κύριος ἀπεφάσισε
νὰ σὲ καταστρέψῃ, διότι ἔκαμες αὐτὸ
τὸ πρᾶγμα καὶ ἁγνόησες τὴν
συμβουλήν μου>. |
17
Καὶ ἐβουλεύσατο Ἀμασίας ὁ
βασιλεὺς Ἰούδα καὶ ἀπέστειλε
πρὸς Ἰωὰς υἱὸν Ἰωάχαζ
υἱοῦ Ἰηού βασιλέα Ἰσραὴλ
λέγων· δεῦρο καὶ ὀφθῶμεν
προσώποις. |
17
Ὁ Ἀμασίας ὁ βασιλεὺς τοῦ
βασιλείου τοῦ Ἰούδα ἐσκέφθη
καὶ ἔστειλεν ἀπεσταλμένον του πρὸς
τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραὴλ τὸν
Ἰωὰς υἱὸν τοῦ Ἰωάχαζ
υἱοῦ τοῦ Ἰηού, καὶ τοῦ
εἶπε· <ἔλα νὰ λογαριασθῶμεν
εἰς τὴν μάχην>. |
17
Τότε ὁ Ἀμασίας, ὁ βασιλιᾶς τοῦ
βασιλείου τοῦ Ἰούδα, ἐσκέφθη (κατ’ ἄλλην
ἑρμηνείαν: Συνεσκέφθη) καὶ ἔστειλεν ἀπεσταλμένους
πρὸς τὸν Ἰωάς, τὸν υἱὸν
τοῦ Ἰωάχαζ, υἱοῦ τοῦ Ἰηού,
τὸν βασιλιᾶ του Ἰσραήλ, καὶ εἶπεν:
<Ἐμπρός, ἔλα νὰ ἀναμετρηθῶμεν
εἰς πόλεμον>. |
18
Καὶ ἀπέστειλεν Ἰωὰς βασιλεὺς
Ἰσραὴλ πρὸς Ἀμασίαν βασιλέα
Ἰούδα λέγων· ὁ ἀχοὺχ
ὁ ἐν τῷ Λιβάνῳ ἀπέστειλε
πρὸς τὴν κέδρον τὴν ἐν τῷ
Λιβάνῳ λέγων· δὸς τὴν θυγατέρα
σου τῷ υἱῷ μου εἰς γυναῖκα.
Καὶ ἰδοὺ ἐλεύσεται τὰ
θηρία τοῦ ἀγροῦ τὰ ἐν
τῷ Λιβάνῳ· καὶ ἦλθον τὰ
θηρία καὶ καταπάτησαν τὸν ἀχούχ.
|
18
Ὁ Ἰωὰς ὁ βασιλεὺς τοῦ
Ἰσραὴλ ἔστειλε πρὸς τὸν Ἀμασίαν
τὸν βασιλέα τοῦ Ἰούδα ἀνθρώπους
του, οἱ ὁποῖοι καὶ τοῦ εἶπαν·
<ἡ ἄκανθα, ἡ ὁποία εὑρίσκεται
εἰς τὸ ὄρος Λίβανον, ἔστειλε
πρὸς τὴν κέδρον προξενητὴν καὶ
τῆς εἶπε: Δῶσε τὴν θυγατέρα
σου σύζυγον εἰς τὸ παιδί μου. Ἀλλ'
αἴφνης τὰ θηρία, τὰ ὁποῖα
εὑρίσκοντο εἰς τὴν περιοχὴν
τοῦ Λιβάνου, ἦλθον καὶ κατεπάτησαν
τὴν ἄκανθαν. |
18
Ἀλλ’ ὁ Ἰωάς, ὁ βασιλιᾶς τοῦ
Ἰσραήλ, ἔστειλε πρὸς τὸν Ἀμασίαν,
τὸν βασιλιᾶ του Ἰούδα, τὴν ἑξῆς
ἀπάντησιν: <Κάποτε τὸ καταφρονημένον ἀγκάθι,
ποὺ φύεται εἰς τὸ ὄρος Λίβανος, ἔστειλε
μήνυμα πρὸς τὴν μεγαλοπρεπῆ κέδρον, ποὺ
ὑψώνεται εἰς τὸ ὄρος Λίβανος, μὲ
τὸ ὁποῖον τῆς ἔλεγε: <Δῶσε
τὴν κόρην σου ὡς σύζυγον εἰς τὸν υἱόν
μου. Καὶ νά· θὰ περάσουν τὰ ἄγρια
θηρία, ποὺ ζοῦν εἰς τὸν Λίβανον>.
Καὶ τὰ ἄγρια θηρία, ποὺ ἄκουσαν
τὴν προσβλητικὴν πρότασιν τοῦ ἀγκαθιοῦ
πρὸς τὴν μεγαλοπρεπῆ κέδρον, ἐθύμωσαν
καὶ ἐπέρασαν ἐπάνω ἀπὸ τὸν
θάμνον τοῦ ἀγκαθιοῦ καὶ τὸν
ἐποδοπάτησαν!> |
19
Εἶπας· ἰδοὺ ἐπάταξα τὴν
Ἰδουμαίαν καὶ ἐπαίρει σε ἡ
καρδία σου ἡ βαρεῖα· νῦν κάθισον
ἐν οἴκῳ σου καὶ ἱνατί
συμβάλλεις ἐν κακίᾳ καὶ πεσῇ
σὺ καὶ Ἰούδας μετὰ σοῦ;
|
19
Σὺ εἶπες, συνέχισεν ὁ Ἰωάς,
ἰδοὺ ὑπέταξα τὴν Ἰδουμαίαν.
Ἡ καρδία σου ἀλαζονεύθηκε καὶ
ἔγινεν ὑπερήφανος. Τώρα, λοιπόν,
σὲ συμβουλεύω κάθησε ἥσυχος εἰς
τὸ σπίτι σου. Διατὶ προκαλεῖς ἐπάνω
σου τὴν δυστυχίαν, ὥστε νὰ πέσῃς
σὺ καὶ τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα
μαζῆ σου;> |
19
<Τώρα σύ, βασιλιᾶ Ἀμασία>, ἐπρόσθεσε
ὁ Ἰωάς, <εἶπες κομπαστικά: <Νά·
ἐπετέθην καὶ ἐνίκησα τὴν Ἰδουμαίαν>·
καὶ ἀπὸ τὸ γεγονὸς αὐτὸ
ἡ καρδιά σου φουσκώνει καὶ ὑψώνεται
πολύ, γεμάτη ἀπὸ ὑπερηφάνειαν. Τώρα λοιπὸν
σὲ συμβουλεύω· κάθισε εἰς τὸ σπίτι
σου. Διατὶ προκαλεῖς μὲ τόσην κακίαν καὶ
θέλεις νὰ γίνῃς αἰτία νὰ καταστραφῇς
καὶ σὺ ὁ ἴδιος καὶ ὅλος
ὁ Ἰουδαϊκὸς λαὸς μαζί σου;>
|
20
Καὶ οὐκ ἤκουσεν Ἀμασίας, ὅτι
παρὰ Κυρίου ἐγένετο τοῦ παραδοῦναι
αὐτὸν εἰς χεῖρας, ὅτι ἐξεζήτησε
τοὺς θεοὺς τῶν Ἰδουμαίων.
|
20
Δὲν τὰ ἤκουσεν αὐτὰ ὁ
Ἀμασίας. Αὐτὸ ἔγινε κατὰ
παραχώρησιν Θεοῦ, διὰ νὰ τὸν
παραδώσῃ ὁ Θεὸς εἰς τὰ
χέρια τῶν ἐχθρῶν του, ἐπειδὴ
αὐτὸς κατέφυγε καὶ ἐλάτρευσε
τοὺς θεοὺς τῶν Ἰδουμαίων.
|
20
Ἀλλ’ ὁ Ἀμασίας ἀρνήθηκε
νὰ ἀκούσῃ τὴν ἀπάντησιν καὶ
νὰ δεχθῇ τὴν συμβουλὴν τοῦ Ἰωάς.
Τοῦτο δὲ ἔγινε κατὰ παραχώρησιν Θεοῦ,
ὥστε νὰ τὸν παραδώσῃ ὁ Θεὸς
εἰς τὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν τοῦ,
διότι ὁ Ἀμασίας ἐλάτρευσε τοὺς
εἰδωλολατρικους θεοὺς τῶν Ἰδουμαιῶν.
|
21
Καὶ ἀνέβη Ἰωὰς βασιλεὺς
Ἰσραήλ, καὶ ὤφθησαν ἀλλήλοις
αὐτὸς καὶ Ἀμασίας βασιλεὺς
Ἰούδα ἐν Βαιθσαμύς, ἥ ἐστι
τοῦ Ἰούδα. |
21
Ἰωὰς ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ
ἐξεστράτευσεν ἐναντίον τοῦ Ἀμασίου.
Ἦλθον ἀντιμέτωποι μεταξύ των ὁ
Ἰωὰς καὶ ὁ Ἀμασίας, ὁ
βασιλεὺς τοῦ Ἰούδα, εἰς τὴν
Βαιθσαμύς, πόλιν ποὺ εὑρίσκεται
εἰς τὴν χώραν τοῦ Ἰούδα.
|
21
Τότε ὁ Ἰωάς, ὁ βασιλιᾶς τοῦ
Ἰσραήλ, ἐβάδισε μὲ τὸν στρατὸν
του ἐναντίον τοῦ Ἀμασία·
ἔτσι ἦλθαν ἀντιμέτωποι αὐτὸς
καὶ ὁ Ἀμασίας, ὁ βασιλιᾶς
τοῦ Ἰούδα, εἰς τὴν πόλιν Βαιθσαμύς,
ἡ ὁποία ἀνήκει εἰς τὸ
βασίλειον τοῦ Ἰούδα. |
22
Καὶ ἐτροπώθη Ἰούδας κατὰ
πρόσωπον Ἰσραήλ, καὶ ἔφυγεν
ἕκαστος εἰς τὸ σκήνωμα αὐτοῦ.
|
22
Οἱ Ἰουδαῖοι κατετροπώθησαν ἀπὸ
τοὺς Ἰσραηλίτας καὶ ἔφυγαν ὁ
καθένας εἰς τὴν πόλιν του.
|
22
Κατὰ τὴν μάχην ἐνικήθησαν οἰ Ἰουδαῖοι
ἀπὸ τοὺς Ἰσραηλίτες, καὶ οἱ
Ἰουδαῖοι στρατιῶται κατέφυγαν ὁ καθένας
εἰς τὸ σπίτι του. |
23
Καὶ τὸν Ἀμασίαν βασιλέα Ἰούδα
τὸν τοῦ Ἰωὰς υἱοῦ Ἰωάχαζ
κατέλαβεν Ἰωὰς βασιλεὺς Ἰσραὴλ
ἐν Βαιθσαμὺς καὶ εἰσήγαγεν αὐτὸν
εἰς Ἱερουσαλὴμ καὶ κατέσπασεν
ἀπὸ τοῦ τείχους Ἱρουσαλήμ,
ἀπὸ πύλης Ἐφραὶμ ἕως πύλης
γωνίας τετρακοσίους πήχεις·
|
23
Τὸν δὲ Ἀμασίαν, τὸν βασιλέα
τῶν Ἰουδαίων υἱὸν τοῦ
Ἰωὰς υἱοῦ τοῦ Ἰωάχαζ,
συνέλαβεν ὁ Ἰωὰς ὁ βασιλεὺς
τοῦ Ἰσραὴλ αἰχμάλωτον εἰς
τὴν Βαιθσαμὺς καὶ τὸν ὡδήγησεν
εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ. Ἐκεῖ
διέταξεν ὁ Ἰωὰς καὶ κατεδάφισαν
τὸ τεῖχος τῆς Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ
τὴν πύλην Ἐφραὶμ μέχρι τῆς
πύλης τῆς γωνίας εἰς μῆκος τετρακοσίων
πήχεων. |
23
Καὶ τὸν Ἀμασίαν, τὸν βασιλιᾶ
τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα, τὸν υἱὸν
τοῦ Ἰωάς, υἱοῦ τοῦ Ἰωάχαζ,
συνέλαβεν ὁ Ἰωάς, ὁ βασιλιᾶς τοῦ
βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ, εἰς τὴν Βαιθσαμὺς
καὶ τὸν ὠδήγησεν εἰς τὴν
Ἱερουσαλήμ. Εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ
ὁ Ἰωὰς ἔρριξε κάτω, κατεδάφισε ἕνα
τμῆμα τοῦ τείχους τῆς Ἱερουσαλήμ,
ἀπὸ τὴν πύλην τοῦ Ἐφραίμ
(εἰς τὰ βόρεια τῆς Ἱερουσαλήμ)
μέχρι τὴν πύλην τῆς Γωνίας (εἰς τὰ
βορειοδυτικὰ τῆς Ἱερουσαλήμ)·
δηλαδὴ ἐκρήμνισε μίαν ἔκτασιν τοῦ
τείχους μήκους 190-210 μέτρων. |
24
καὶ πᾶν τὸ χρυσίον καὶ τὸ
ἀργύριον καὶ πάντα τὰ σκεύη
τὰ εὑρεθέντα ἐν οἴκῳ Κυρίου
καὶ παρὰ τῷ Ἀβδεδὸμ καὶ
τοὺς θησαυροὺς οἴκου τοῦ βασιλέως
καὶ τοὺς υἱοὺς τῶν συμμίξεων
καὶ ἐπέστρεψεν εἰς Σαμάρειαν.
|
24
Ἐπῆρε δὲ ὅλον τὸ χρυσίον
καὶ τὸ ἀργύριον καὶ ὅλα
τὰ ἱερὰ σκεύη, τὰ ὁποῖα
εὑρέθησαν εἰς τὸν ναὸν τοῦ
Κυρίου, ὅπως ἐπίσης καὶ ὅσα
ἦσαν ὑπὸ τὴν φύλαξιν τοῦ
Ἀβδεδόμ, καὶ τοὺς θησαυροὺς
τοῦ βασιλικοῦ ἀνακτόρου καὶ
ὁμήρους. Φέρων ὅλα αὐτὰ
ἐπέστρεψεν ὁ Ἰωὰς εἰς
τὴν Σαμάρειαν. |
24
Ὁ Ἰωὰς ἔλαβεν ἐπίσης ὅλο
τὸ χρυσάφι καὶ ὅλο τὸ ἀσῆμι
καὶ ὅλα τὰ ἱερὰ σκεύη, ποὺ
εὑρέθησαν εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Κυρίου,
καὶ ἐκεῖνα ποὺ ἐφυλάσσοντο
ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἀβδεδόμ,
καὶ τοὺς θησαυροὺς τοῦ βασιλικοῦ
ἀνακτόρου, καθὼς καὶ τοὺς (ἐπισήμους;)
Ὁμήρους καὶ ἐπέστρεψε μὲ ὅλα
αὐτὰ εἰς τὴν Σαμάρειαν.
|
25
Καὶ ἔζησεν Ἀμασίας ὁ τοῦ
Ἰωὰς βασιλεὺς Ἰούδα μετὰ
τὸ ἀποθανεῖν Ἰωὰς τὸν
τοῦ Ἰωάχαζ βασιλέα Ἰσραὴλ
ἔτη δεκαπέντε. |
25
Ὁ Ἀμασίας, ὁ υἱὸς τοῦ
Ἰωὰς ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰούδα,
ἔζησεν ἔπειτα ἀπὸ τὸν θάνατον
τοῦ Ἰωάς, τοῦ υἱοῦ τοῦ
Ἰωάχαζ τοῦ βασιλέως τοῦ Ἰσραήλ,
δεκαπέντε ἔτη. |
25
Ὁ Ἀμασίας, ὁ υἱὸς τοῦ
Ἰωάς, ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ
Ἰούδα, ἔζησε μετὰ τὸν θάνατον τοῦ
Ἰωάς, υἱοῦ τοῦ Ἰωάχαζ,
βασιλιᾶ τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ,
δεκαπέντε χρόνια. |
26
Καὶ οἱ λοιποὶ λόγοι Ἀμασίου
οἱ πρῶτοι καὶ οἱ ἔσχατοι οὐκ
ἰδοὺ γεγραμμένοι ἐπὶ βιβλίου
βασιλέων Ἰούδα καὶ Ἰσραήλ;
|
26
Τὰ ὑπόλοιπα ἔργα τοῦ Ἀμασίου,
τὰ πρῶτα καὶ τὰ τελευταῖα, δὲν
εἶναι γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον
τῶν βασιλέων τοῦ Ἰούδα καὶ
τοῦ Ἰσραήλ; |
26
Τὰ δὲ ὑπόλοιπα ἔργα τοῦ Ἀμασία,
τὰ πρῶτα μέχρι τὰ τελευταῖα (ἡ
ἱστορία του ἀπ’ ἀρχῆς μέχρι τέλους),
δὲν εἶναι μήπως γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον
<Ἱστορία τῶν βασιλέων τοῦ Ἰούδα
καὶ τοῦ Ἰσραήλ>; |
27
Καὶ τῷ καιρῷ, ᾦ ἀπέστη
Ἀμασίας ἀπὸ Κυρίου, καὶ
ἐπέθεντο αὐτῷ ἐπίθεσιν,
καὶ ἔφυγεν ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ
εἰς Λαχίς· καὶ ἀπέστειλαν
κατόπισθεν αὐτοῦ εἰς Λαχὶς καὶ
ἐθανάτωσαν αὐτὸν ἐκεῖ.
|
27
Κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον, κατὰ
τὸν ὁποῖον ὁ Ἀμασίας εἶχεν
ἀποστατήσει ἀπὸ τὸν Κύριον,
μερικοὶ ἄνδρες ἔκαμαν συνωμοσίαν ἐναντίον
του. Αὐτὸς διὰ νὰ σωθῇ, ἔφυγεν
ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ
ἦλθεν εἰς τὴν Λαχίς. Οἱ συνωμόται
ἔστειλαν ὄπισθεν ἀπὸ αὐτὸν
ἄνδρας εἰς τὴν Λαχίς, οἱ ὁποῖοι
καὶ τὸν ἐθανάτωσαν ἐκεῖ.
|
27
Καὶ κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον,
κατὰ τὸν ὁποῖον ὁ Ἀμασίας
ἀπεστάτησεν ἀπὸ τὸν Κύριον, ὠργάνωσαν
συνωμοσίαν ἐναντίον του, αὐτὸς δὲ
διὰ νὰ γλυτώσῃ κατέφυγεν εἰς τὴν
πόλιν Λαχίς. Οἱ συνωμόται ὅμως ἔστειλαν
πίσω του τὰ ὄργανά των εἰς τὴν
Λαχὶς καὶ τὸν ἐσκότωσαν ἐκεῖ.
|
28
Καὶ ἀνέλαβον αὐτὸν ἐπὶ
τῶν ἵππων καὶ ἔθαψαν αὐτὸν
μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ ἐν
πόλει Δαυίδ. |
28
Τὸ νεκρὸν σῶμα του τὸ ἐφόρτωσαν
ἐπάνω εἰς ἵππον, τὸ μετέφεραν
εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ τὸ
ἔθαψαν μαζῆ μὲ τοὺς πατέρας
του εἰς τὴν πόλιν Δαυίδ. |
28
Ἐφόρτωσαν δὲ τὸ νεκρὸν σῶμα
του ἐπάνω εἰς τοὺς ἵππους καὶ
τὸ μετέφεραν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, καὶ
τὸν ἔθαψαν εἰς τὴν πόλιν τοῦ
Δαβίδ, εἰς τοὺς βασιλικοὺς τάφους, μαζὶ
μὲ τοὺς ἀποθαμένους προγόνους του.
|