Σχόλιον Τῶν Πράξεων Τῶν Ἀποστόλων
ἱ <Πράξεις τῶν Ἀποστόλων>, ὅπως ἐγράψαμεν καὶ εἰς τὴν εἰσαγωγὴν τοῦ τρίτου Εὐαγγελίου, εἶναι ἔργον τοῦ εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ. 
Ἐγράφησαν μάλιστα ἀπὸ αὐτὸν ὡς συνέχεια τοῦ Εὐαγγελίου του καὶ εἶναι ἀφιερωμέναι εἰς τὸ ἴδιο πρόσωπον, εἰς τὸν <κράτιστον>, δηλαδὴ τὸν ἐξοχώτατον, Θεόφιλον. 
Ἀπ' ἀρχῆς δὲ ὁμόφωνος ἡ ἐκκλησιαστικὴ παράδοσις βεβαιώνει ὅτι τὸ ἔργον αὐτὸ εἶναι ὄντως τοῦ ἱεροῦ εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ. 
Ἀλλὰ καὶ ὅποιος τὰς διαβάσει μὲ προσοχὴν θὰ εὕρη πολλὰ χωρία, ἀπὸ τὰ ὁποῖα διαφαίνεται ὅτι ὄντως ὁ ἱερὸς Λουκᾶς, συνοδὸς καὶ συνεργάτης τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἔχει γράψει τὰς Πράξεις.
Ὁ σκοπός, διὰ τὸν ὁποῖον ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς ἔγραψε τὰς <Πράξεις>, εἶναι νὰ ἱστορήσῃ, ὡσὰν συνέχειαν τοῦ ἔργου τοῦ Κυρίου, τὴν ἵδρυσιν καὶ τὴν ζωὴν τῆς πρώτης Ἐκκλησίας, τὰ ἔργα τῶν Ἀποστόλων καὶ εἰδικώτερον τοῦ ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν Παύλου. 
Ὅπως δὲ εἰς τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιόν του δὲν ἐξιστόρησε λεπτομερῶς ὅλην τὴν ζωὴν καὶ δρᾶσιν τοῦ Κυρίου, ἔτσι καὶ ἐδῶ· κάμνει ἐπιλογὴν καὶ ἀναφέρει μερικὰ ἀπὸ ὅσα ἐδίδαξαν καὶ ἔπραξαν οἱ Ἀπόστολοι. 
Τὰ διηγεῖται δὲ ὄχι ἁπλῶς διὰ νὰ τὰ παραδώσῃ εἰς τὴν ἱστορίαν καὶ νὰ μὴ τὰ λησμονήσουν οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ διὰ νὰ οἰκοδομήσῃ καὶ διδάξῃ τοὺς πιστοὺς καὶ ὅλην τὴν ἀνθρωπότητα ὅτι ὄντως ἡ Ἐκκλησία εἶναι θεῖον καὶ αἰώνιον καθίδρυμα πρὸς σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων καὶ ὅτι οἱ Ἀπόστολοι, λαβόντες ὅπως τοὺς εἶχε προείπει ὁ Κύριος τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ἔγιναν οἱ θεόπνευστοι κήρυκες καὶ θεμελιωταὶ τῆς νέας θρησκείας εἰς τὸν γνωστὸν τότε κόσμον. 
Δι' αὐτὸ καὶ παρουσιάζει τὸν ἀπόστολον Παῦλον νὰ μεταφέρῃ καί, παρὰ τὰς δυσκολίας, νὰ διαδίδῃ κατὰ τρόπον θριαμβευτικὸν τὸ εὐαγγέλιον εἰς τὴν Κύπρον, εἰς τὴν Ἀσίαν, εἰς τὴν Μακεδονίαν, εἰς τὰς Ἀθήνας, τὴν πόλιν τῆς σοφίας, εἰς τὴν Κόρινθον, τὴν πόλιν τοῦ πλούτου, εἰς τὴν Ρώμην, τὴν ἕδραν τῶν αὐτοκρατόρων. 
Ἔτσι δὲ ὅπως εἶναι γραμμέναι ἀποτελοῦν καὶ μίαν διαφωτιστικὴν εἰσαγωγὴν εἰς τὰς ἐπιστολὰς τοῦ ἀποστόλου Παύλου. 
Διότι ἀναφέρουν πρόσωπα, πόλεις, τόπους, ἐπεισόδια καὶ γεγονότα ἀπὸ τὰς περιοδείας τοῦ Παύλου εἰς τὰς διαφόρους πόλεις, πρὸς τὰς ὁποίας ἔγραψε ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν ἐπιστολάς, καὶ τὰ ὁποῖα γεγονότα μᾶς κατατοπίζουν καὶ ἀποσαφηνίζουν πολλὰ ἀπὸ τὰ νοήματα τῶν ἐπιστολῶν. 
Χωρὶς τὰς <Πράξεις> πολλὰ χωρία τῶν θεοπνεύστων ἐπιστολῶν τοῦ ἀποστόλου Παύλου θὰ ἔμεναν ἀνερμήνευτα καὶ ἀκατάληπτα.
Ὁ χρόνος τῆς συγγραφῆς τῶν Πράξεων δὲν εἶναι ἀκριβῶς γνωστός. 
Πάντως τὸ βέβαιον εἶναι ὅτι αὐταὶ ἐγράφησαν πρὸ τῆς καταστροφῆς τῆς Ἱερουσαλήμ, δηλαδὴ πρὸ τοῦ 70 μ. Χ. 
Ἐπειδὴ δὲ ὁ πιστὸς ἀκόλουθος τοῦ ἀποστόλου Παύλου δὲν κάμνει λόγον εἰς αὐτὰς περὶ τοῦ μαρτυρικοῦ θανάτου τοῦ μεγάλου Ἀποστόλου καὶ διδασκάλου του, δικαίως ἠμπορεῖ νὰ συμπεράνῃ κανείς, ὅτι ἐγράφησαν ἐνωρίτερον ἀπὸ τὸν μαρτυρικὸν θάνατον τοῦ Ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν, ὁ ὁποῖος συνέβη ἢ τὸ 63 ἢ τὸ 66 μ. Χ. Δεδομένου δέ, ὅτι εἰς τὰς <Πράξεις> ὁμιλεῖ διὰ τὴν πρώτην φυλάκισιν τοῦ Παύλου, ποὺ συνέβη ἀπὸ τὸ 61-63 μ. Χ., βγαίνει τὸ συμπέρασμα ὅτι αἱ <Πράξεις> ἐγράφησαν μετὰ τὸ 63 καὶ πρὸ τοῦ 67 μ. Χ. 
Ἴσως κατὰ τὸ 64 μ. Χ., πρὶν ὁ Νέρων πυρπολήσῃ τὴν Ρώμην. 
Ὁ τόπος εἰς τὸν ὁποῖον  ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς ἔγραψε τὰς <Πράξεις> δὲν εἶναι γνωστός. 
Μερικοὶ λέγουν ὡς τόπον τῆς συγγραφῆς τὴν Ἀντιόχειαν, ἄλλοι τὴν Ἱερουσαλήμ, ἄλλοι τὴν Ἔφεσον, τὴν Ρώμην κ.λ.π.
Πάντως τὸ θεόπνευστον τοῦτο βιβλίον εἶναι ἔργον ἀνεκτιμήτου ἀξίας, διότι ἐξιστορεῖ τὸ θαῦμα τῆς πρώτης χριστιανικῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ μεγίστου ἔργου, τὸ ὁποῖον οἱ ἀγράμματοι, οἱ πτωχοί, οἱ ἄσημοι καὶ ἀδύνατοι Ἀπόστολοι, μὲ τὸν φωτισμὸν καὶ τὴν δύναμιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐπραγματοποίησαν. 
Αὐτὸ δὲ ἀκριβῶς τὸ ἔργον ἀποδεικνύει ἀληθεστάτην τὴν προφητείαν τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος προεῖπε εἰς τοὺς μαθητάς του ὅτι <κηρυχθήσεται τοῦτο τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ> καὶ ὅτι ἡ Ἐκκλησία μὲ τὴν ἰδικήν του θείαν συμπαράστασιν θὰ θριαμβεύσῃ ἐναντίον ὅλων τῶν διωγμῶν καὶ ὅτι <πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς> (Ματθ. κδ' 14, καὶ ιστ' 18).