Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ν
δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις πληθυνόντων
τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς
τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους,
ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ
τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν.
|
ατὰ
τὰς ἡμέρας δὲ αὐτάς, καθὼς
ηὔξανε ὁ ἀριθμὸς τῶν πιστῶν,
οἱ Ἑβραῖοι Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι
κατήγοντο ἀπὸ ξένας περιοχὰς
καὶ ὡμιλοῦσαν τὴν ἑλληνικὴν
γλῶσσαν καὶ ἐλέγοντο Ἑλληνισταί,
ἤρχισαν νὰ γογγύζουν καὶ νὰ
παραπονοῦνται ἐναντίον τῶν Ἑβραίων
Χριστιανῶν τῆς Ἰουδαίας, διότι
αἱ χῆραι αὐτῶν παρεμερίζοντο
καὶ παρημελοῦντο εἰς τὴν καθημερινὴν
ὑπηρεσίαν τῆς διανομῆς τροφῶν
καὶ βοηθημάτων. |
ατὰ
τὰς ἡμέρας δὲ ταύτας, ἐνῷ ηὔξανε
ὁ ἀριθμὸς τῶν πιστῶν, οἱ
Ἑβραῖοι Χριστιανοί, ποὺ ἦσαν ἀπὸ
ξένα μέρη καὶ ὡς ἐκ τούτου εἶχον ὡς
γλῶσσαν των τὴν ἑλληνικήν, ἤρχισαν
νὰ γογγύζουν ἐναντίον τῶν ἐντοπίων
Ἑβραίων Χριστιανῶν, ποὺ ὡμίλουν τὴν
ἀραμαϊκὴν γλῶσσαν. Καὶ ἠγέρθησαν
τὰ παράπονα αὐτά, διότι αἱ χῆραι τῶν
Ἑλληνιστῶν καὶ μὴ ἐντοπίων Χριστιανῶν
παρημελοῦντο κατὰ τὴν καθημερινὴν
περίθαλψιν καὶ ὑπηρεσίαν τῆς διανομῆς
τροφῶν καὶ ἐλεημοσυνῶν.
|
2
Προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ
πλῆθος τῶν μαθητῶν εἶπον· οὐκ
ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντας
τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν
τραπέζαις. |
2
Οἱ δώδεκα Ἀπόστολοι τότε, ἀφοῦ
προσεκάλεσαν ὅλον τὸ πλῆθος τῶν
πιστῶν, εἶπαν· <δὲν εἶναι
ὀρθὸν καὶ ἀρεστὸν εἰς
τὸν Θεόν, νὰ ἀφήσωμεν ἡμεῖς
τὸ κήρυγμα τοῦ θείου λόγου καὶ
νὰ ὑπηρετοῦμεν εἰς τὰς τραπέζας
τοῦ φαγητοῦ. |
2
Κατόπιν τούτου λοιπὸν οἱ δώδεκα ἀπόστολοι,
ἀφοῦ συνεκάλεσαν τὸ πλῆθος τῶν
πιστευόντων εἰς Χριστὸν μαθητῶν, εἶπον·
Δεν μᾶς φαίνεται σωστὸν νὰ ἀφήσωμεν
ἡμεῖς τὸ κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ
Θεοῦ καὶ νὰ ὑπηρετῶμεν εἰς
τραπέζας φαγητοῦ. |
3
Ἐπισκέψασθε οὖν, ἀδελφοί, ἄνδρας
ἐξ ἡμῶν μαρτυρουμένους ἑπτά,
πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καὶ
σοφίας, οὓς καταστήσομεν ἐπὶ
τῆς χρείας ταύτης·
|
3
Δι' αὐτό, ἀδελφοί, ἐξετάσατε
μὲ πολλὴν προσοχὴν καὶ ἐκλέξατε
ἀνάμεσα σας ἑπτὰ ἄνδρας, οἱ
ὁποῖοι νὰ ἔχουν καλὴν μαρτυρίαν
ἀπὸ ὅλους, νὰ εἶναι δὲ
γεμᾶτοι ἀπὸ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ
σοφίαν καὶ τοὺς ὁποίους ἡμεῖς
θὰ ἐγκαταστήσωμεν διὰ τὴν ὑπηρεσίαν
αὐτήν. |
3
Ἐξετάσατε λοιπὸν προσεκτικά, ἀδελφοί, καὶ
ἐκλέξατε ἀπὸ σᾶς τοὺς ἰδίους
ἑπτὰ ἄνδρας, οἱ ὁποῖοι
νὰ ἔχουν καλὴν ἀπὸ ὅλους
μαρτυρίαν, γεμᾶτους ἀπὸ Ἅγιον Πνεῦμα
καὶ σύνεσιν, τοὺς ὁποίους θὰ ἐγκαταστήσωμεν
διὰ νὰ διεξάγουν τὴν ἀναγκαίαν ταύτην
ὑπηρεσίαν. |
4
ἡμεῖς δὲ τῇ προσευχῇ καὶ
τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν.
|
4
Ἡμεῖς δὲ θὰ ἐπιμείνωμεν
ἀκόμη περισσότερον καὶ θὰ ἀσχοληθῶμεν
μὲ μεγαλύτερον ζῆλον εἰς τὴν
προσευχὴν καὶ τὴν ὑπηρεσίαν
τοῦ κηρύγματος>. |
4
Ἡμεῖς δὲ θὰ ἀφοσιωθῶμεν
καὶ θὰ ἀσχοληθῶμεν ἀποκλειστικῶς
εἰς τὴν προσευχὴν καὶ εἰς τὴν
διακονίαν τοῦ κηρύγματος. |
5
Καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος ἐνώπιον
παντὸς τοῦ πλήθους· καὶ ἐξελέξαντο
Στέφανον, ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ
Πνεύματος Ἁγίου, καὶ Φίλιππον
καὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶ
Τίμωνα καὶ Παρμενᾶν καὶ Νικόλαον
προσήλυτον Ἀντιοχέα,
|
5
Καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος αὐτὸς
εἰς ὅλον τὸ πλῆθος τῶν πιστῶν.
Καὶ ἐξέλεξαν τὸν Στέφανον, ἄνδρα
γεμᾶτον πίστιν καὶ Πνεῦμα Ἅγιον,
καὶ τὸν Φίλιππον καὶ τὸν Πρόχορον
καὶ τὸν Νικάνορα καὶ τὸν Τίμωνα
καὶ τὸν Παρμενᾶν καὶ τὸν Νικόλαον,
ὁ ὁποῖος ὑπῆρξεν εἰδωλολάτρης
ἀπὸ τὴν Ἀντιόχειαν καὶ
πρὶν νὰ πιστεύσῃ εἰς τὸν
Χριστὸν εἶχε προσηλυτισθῆ εἰς τὴν
ἰουδαϊκὴν θρησκείαν. |
5
Καὶ ἡ πρότασις αὐτὴ τῶν ἀποστόλων
ἐφάνη ἀρεστὴ εἰς ὁλόκληρον τὸ
πλῆθος τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ ἐξέλεξαν
τὸν Στέφανον, ἄνδρα γεμᾶτον ἀπὸ
πίστιν εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ἀπὸ
χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ τὸν
Φίλιππον καὶ τὸν Πρόχορον καὶ τὸν
Νικάνορα καὶ τὸν Τίμωνα καὶ τὸν Παρμενᾶν
καὶ τὸν Νικόλαον, ὅστις ὑπῆρξεν
εἰδωλολάτρης ἐξ Ἀντιοχείας καὶ προτοῦ
νὰ πιστεύσῃ εἰς τὸν Χριστὸν
εἶχε προσελκυσθῆ εἰς τὸν Ἰουδαϊσμόν.
|
6
οὓς ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων,
καὶ προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς
τὰς χεῖρας. |
6
Αὐτούς, λοιπόν, τοὺς παρουσίασαν
μετὰ τὴν ἐκλογήν των ἐμπρὸς
εἰς τοὺς Ἀποστόλους. Καὶ οἱ
Ἀπόστολοι, ἀφοῦ προσευχήθηκαν,
ἔβαλαν ἐπάνω εἰς αὐτοὺς
τὰς χεῖρας των, διὰ νὰ τοὺς
μεταδοθῇ ἡ εἰδικὴ διὰ τὸ
ἔργον των θεία χάρις.
|
6
Αὐτοὺς τοὺς ἑπτὰ παρουσίασαν
ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων, καὶ οἱ
ἀπόστολοι, ἀφοῦ προσηυχήθησαν, ἔθεσαν
ἐπ’ αὐτῶν τὰς χεῖρας, διὰ
νὰ τοὺς μεταδοθῇ ἡ θεία χάρις, ἡ
ἀναγκαία διὰ τὴν ἐπιτυχῆ διεξαγωγὴν
τῆς διακονίας των. |
7
Καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ηὔξανε,
καὶ ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμὸς
τῶν μαθητῶν ἐν Ἱερουσαλὴμ σφόδρα,
πολύς τε ὄχλος τῶν Ἰουδαίων
ὑπήκουον τῇ πίστει.
|
7
Καὶ τὸ κήρυγμα τοῦ θείου λόγου
ἠπλώνετο καὶ διεδίδετο καὶ ὁ
ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν εἰς τὴν
Ἱερουσαλὴμ ηὔξανε καὶ ἐπληθύνετο
πάρα πολὺ καὶ πολὺ πλῆθος ἀπὸ
τοὺς Ἰουδαίους ἐδέχοντο τὴν
νέαν πίστιν καὶ ὑπετάσσοντο
εἰς αὐτήν. |
7
Καὶ τὸ κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ
προώδευε καὶ διεδίδετο καὶ ὁ ἀριθμὸς
τῶν μαθητῶν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα
ἐπληθύνετο πάρα πολύ, καὶ πλῆθος πολὺ
ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς τῶν Ἰουδαίων
ἀπεδέχοντο τὰς ἀληθείας τῆς πίστεως
καὶ ὑπετάσσοντο εἰς αὐτάς.
|
8
Στέφανος δὲ πλήρης πίστεως καὶ
δυνάμεως ἐποίει τέρατα καὶ σημεῖα
μεγάλα ἐν τῷ λαῷ. |
8
Ὁ δὲ Στέφανος, γεμᾶτος πίστιν
καὶ δύναμιν Θεοῦ, ἔκανε μεταξὺ
τοῦ λαοῦ καταπληκτικὰ θαύματα καὶ
ὑπερφυσικὰ ἔργα, ποὺ μαρτυροῦσαν
τὴν ἀλήθειαν τῆς πίστεως.
|
8
Ὁ Στέφανος δέ, ποὺ ἦτο γεμᾶτος πίστιν
καὶ χάρισμα εὐγλωττίας δυνατόν, ἐτέλει μεταξὺ
τοῦ λαοῦ μεγάλα θαύματα, ποὺ προεκάλουν
κατάπληξιν καὶ ἀπεδείκνυον τὴν ἀλήθειαν
τοῦ χριστιανικοῦ κηρύγματος.
|
9
Ἀνέστησαν δέ τινες τῶν ἐκ τῆς
συναγωγῆς τῆς λεγομένης Λιβερτίνων
καὶ Κυρηναίων καὶ Ἀλεξανδρέων
καὶ τῶν ἀπὸ Κιλικίας καὶ
Ἀσίας συζητοῦντες τῷ Στεφάνῳ,
|
9
Μερικοὶ δὲ Ἑβραῖοι ἀπὸ
τὴν συναγωγήν, ποὺ ἐλέγετο συναγωγὴ
τῶν Λιβερτίνων, τῶν δούλων δηλαδή
που εἶχαν ἀπελευθερώσει οἱ Ρωμαῖοι,
καὶ ἀπὸ τὴν συναγωγὴν τῶν
Κυρηναίων καὶ Ἀλεξανδρέων καθὼς
καὶ τῶν Ἰουδαίων τῆς Κιλικίας
καὶ τῆς Ἀσίας, ἐσηκώθηκαν
μὲ φανατισμὸν καὶ πεῖσμα καὶ
συζητοῦσαν μὲ τὸν Στέφανον.
|
9
Μερικοὶ δὲ ἀπὸ τὴν συναγωγήν,
ποὺ ἐλέγετο συναγωγὴ τῶν Λιβερτίνων
καὶ τῶν Κυρηναίων καὶ τῶν Ἀλεξανδρέων,
καθὼς καὶ τῶν Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι
κατήγοντο ἀπὸ τὴν Κιλικίαν καὶ τὴν
Ἀσίαν, ἐσηκώθησαν μὲ φανατισμὸν καὶ
συνεζήτουν μὲ τὸν Στέφανον.
|
10
καὶ οὐκ ἴσχυον ἀντιστῆναι τῇ
σοφίᾳ καὶ τῷ πνεύματι ᾧ
ἐλάλει. |
10
Ἀλλὰ δὲν ἠμποροῦσαν νὰ
ἀντισταθοῦν εἰς τὴν σοφίαν καὶ
εἰς τὸ πνεῦμα, μὲ τὸ ὁποῖον
ὠμιλοῦσε ὁ Στέφανος.
|
10
Καὶ δὲν ἠμποροῦσαν νὰ ἀντισταθοῦν
εἰς τὴν σοφίαν καὶ εἰς τὸ πνευματικὸν
χάρισμα, μὲ τὸν φωτισμὸν τοῦ ὁποίου
ὡμίλει ὁ Στέφανος. |
11
Τότε ὑπέβαλον ἄνδρας λέγοντας
ὅτι ἀκηκόαμεν αὐτοῦ λαλοῦντος
ρήματα βλάσφημα εἰς Μωϋσῆν καὶ
τὸν Θεόν· |
11
Τότε ἐδωροδόκησαν καὶ ἔβαλαν
μερικοὺς ἄνδρας, οἱ ὁποῖοι καὶ
ἤρχισαν νὰ λέγουν ὅτι ἡμεῖς
ἔχομεν ἀκούσει τὸν Στέφανον
νὰ λέγῃ βλάσφημα λόγια ἐναντίον
τοῦ Μωϋσέως καὶ τοῦ Θεοῦ.
|
11
Τότε ὑπεκίνησαν καὶ ἐδωροδόκησαν ἀνθρώπους,
οἱ ὁποῖοι σύμφωνα μὲ τὰς ἰδιαιτέρας
ὁδηγίας ποὺ ἔλαβον, ἔλεγον, ὅτι
τὸν ἔχομεν ἀκούσει μὲ τὰ αὐτιά
μας νὰ λέγῃ λόγους βλασφήμους κατὰ τοῦ
Μωϋσέως καὶ τοῦ Θεοῦ.
|
12
συνεκίνησάν τε τὸν λαὸν καὶ
τοὺς πρεσβυτέρους καὶ τοὺς γραμματεῖς,
καὶ ἐπιστάντες συνήρπασαν αὐτὸν
καὶ ἤγαγον εἰς τὸ συνέδριον,
|
12
Καὶ ἔφεραν ἀναταραχὴν καὶ ἐξέγερσιν
εἰς τὸν λαὸν καὶ τοὺς πρεσβυτέρους
καὶ τοὺς γραμματεῖς ἐναντίον
τοῦ Στεφάνου, καὶ ὅλοι μαζῆ
ὥρμησαν ἔξαφνα καὶ ἥρπασαν τὸν
Στέφανον καὶ τὸν ἔφεραν εἰς
τὸ συνέδριον. |
12
Καὶ ἐξηρέθισαν τὸν λαὸν καὶ
τοὺς προεστοὺς τῶν Ἰουδαίων καὶ
τοὺς γραμματεῖς. Καὶ κατόπιν αὐτοῦ
ἦλθαν ἔξαφνα καὶ ἥρπασαν ὅλοι
μαζὶ τὸν Στέφανον καὶ διὰ τῆς
βίας τὸν ἔφεραν εἰς τὸ συνέδριον.
|
13
ἔστησάν τε μάρτυρας ψευδεῖς λέγοντας·
ὁ ἄνθρωπος οὗτος οὐ παύεται
ρήματα βλάσφημα λαλῶν κατὰ τοῦ
τόπου τοῦ ἁγίου καὶ τοῦ
νόμου·
|
13
Καὶ παρουσίασαν ψευδομάρτυρας, οἱ
ὁποῖοι ἔλεγαν· <ὁ ἄνθρωπος
αὐτὸς δὲν παύει νὰ λέγῃ
βλάσφημα λόγια ἐναντίον τοῦ
ἁγίου τόπου, δηλαδὴ τοῦ ναοῦ,
καὶ ἐναντίον τοῦ Νόμου.
|
13
Καὶ παρουσίασαν ἐκεῖ ψευδομάρτυρας, οἱ
ὁποῖοι ἔλεγον· Αὐτὸς ὁ
ἄνθρωπος δὲν παύει ἀπὸ τοῦ νὰ
λέγῃ λόγους βλασφήμους κατὰ τοῦ ἁγίου
τόπου τοῦ ναοῦ καὶ κατὰ τοῦ
νόμου. |
14
ἀκηκόαμεν γὰρ αὐτοῦ λέγοντος
ὅτι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος οὗτος
καταλύσει τὸν τόπον τοῦτον καὶ
ἀλλάξει τὰ ἔθη ἃ παρέδωκεν
ἡμῖν Μωϋσῆς. |
14
Διότι ἡμεῖς μὲ τὰ ἴδια
μας τὰ αὐτιὰ τὸν ἔχομε ἀκούσει
νὰ λέγῃ ὅτι ὁ Ἰησοῦς
ὁ Ναζωραῖος θὰ καταστρέψῃ αὐτὸν
τὸν ἱερὸν τόπον καὶ θὰ
ἀλλάξῃ τὰ ἱερὰ ἔθιμα,
ποὺ μᾶς ἔχει παραδώσει ὁ Μωϋσῆς
μὲ τὸν νόμον του>.
|
14
Δὲν μᾶς μένει δὲ ἡ παραμικρὰ
ἀμφιβολία περὶ τοῦ ὅτι βλασφημεῖ
τὸν ναὸν καὶ τὸν νόμον, διότι τὸν
ἔχομεν ἀκούσει οἱ ἴδιοι νὰ λέγῃ,
ὅτι ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος,
αὐτὸς ποὺ δὲν ἠμπόρεσε νὰ
σώσῃ τὸν ἑαυτόν του, θὰ καταστρέψῃ
τὸν τόπον αὐτὸν τὸν ἱερὸν
καὶ θὰ ἀλλάξῃ τὰ ἱερὰ
ἔθιμα καὶ τοὺς θεσμούς, ποὺ μᾶς
παρέδωκε διὰ τοῦ νόμου ὁ Μωϋσῆς.
|
15
Καὶ ἀτενίσαντες εἰς αὐτὸν
ἅπαντες οἱ καθεζόμενοι ἐν τῷ
συνεδρίῳ εἶδον τὸ πρόσωπον αὐτοῦ
ὡσεὶ πρόσωπον ἀγγέλου.
|
15
Καὶ ὅταν ὅλοι οἱ δικασταί, ποὺ
ἐκάθηντο εἰς τὸ συνέδριον, ἐγύρισαν
τὰ βλέμματα πρὸς τὸν Στέφανον,
εἶδαν τὸ πρόσωπόν του ν' ἀκτινοβολῇ
ὡσὰν νὰ ἦτο πρόσωπον ἀγγέλου.
|
15
Καὶ ὅταν τὸν ἐκύτταξαν ὅλοι
οἱ δικασταί, ὅσοι ἐκάθηντο εἰς τὸ
συνέδριον, εἶδον τὸ πρόσωπόν του νὰ ἀστράπτῃ,
σὰν νὰ ἦτο πρόσωπον ἀγγέλου.
|