Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
γένετο
δὲ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ
διωγμὸς μέγας ἐπὶ τὴν ἐκκλησίαν
τὴν ἐν Ἱεροσολύμοις· πάντες
δὲ διεσπάρησαν κατὰ τὰς χώρας
τῆς Ἰουδαίας καὶ Σαμαρείας,
πλὴν τῶν ἀποστόλων.
|
γινε
δὲ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην
μεγάλος διωγμὸς ἐναντίον τῆς
Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων καὶ
σχεδὸν ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ διεσκορπίσθησαν
εἰς τὰ διάφορα μέρη τῆς Ἰουδαίας
καὶ τῆς Σαμαρείας, πλὴν τῶν
Ἀποστόλων. |
γινε
δὲ κατ’ ἐκείνην τὴν ἡμέραν μεγάλος
διωγμὸς κατὰ τῆς Ἐκκλησίας τῶν
Ἱεροσολύμων. Καὶ ὅλοι οἰ Χριστιανοὶ
διεσκορπίσθησαν εἰς τὰ χωρία τῆς Ἰουδαίας
καὶ τῆς Σαμαρείας, ἐκτὸς τῶν
ἀποστόλων, οἱ ὁποῖοι ἔμειναν
εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα. |
2
Συνεκόμισαν δὲ τὸν Στέφανον ἄνδρες
εὐλαβεῖς καὶ ἐποίησαν κοπετὸν
μέγαν ἐπ' αὐτῷ.
|
2
Ἄνδρες δὲ εὐλαβεῖς ἐπῆραν
καὶ ἔθαψαν τὸ νεκρὸ σῶμα τοῦ
Στεφάνου καὶ ἔκαμαν μεγάλον θρῆνον
δι' αὐτόν. |
2
Παρὰ τὸν διωγμὸν ὅμως τοῦτον
ἄνδρες εὐλαβεῖς, φοβούμενοι τὸν Θεόν,
ἐνεταφίασαν τὸν Στέφανον, καὶ ἔκαμαν
δι’ αὐτὸν μεγάλον θρῆνον.
|
3
Σαῦλος δὲ ἐλυμαίνετο τὴν ἐκκλησίαν
κατὰ τοὺς οἴκους εἰσπορευόμενος,
σύρων τε ἄνδρας καὶ γυναῖκας
παρεδίδου εἰς φυλακήν.
|
3
Ὁ δὲ Σαῦλος κατεδίωκε τὴν Ἐκκλησίαν
τῶν Ἱεροσολύμων, εἰσερχόμενος
ἀπὸ σπίτι σὲ σπίτι· καὶ
ἀφοῦ ἔσυρε ἀπὸ ἐκεῖ
ἄνδρας καὶ γυναῖκας, τοὺς παρέδιδε
εἰς τὴν φυλακήν. |
3
Ἀντιθέτως ὁ Σαῦλος ἐδημιούργει φθορὰν
καὶ καταστροφὰς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν
τῶν Ἱεροσολύμων εἰσερχόμενος ἀπὸ
οἰκίας εἰς οἰκίαν, καὶ ἀφοῦ
ἔσυρε διὰ τῆς βίας ἀπ’ ἐκεῖ
ἄνδρας καὶ γυναῖκας ἀδυνάτους, παρέδιδεν
αὐτοὺς εἰς τὰς ἰουδαϊκὰς
ἀρχάς, διὰ νὰ τοὺς ἐγκλείσουν
εἰς τὴν φυλακήν. |
4
Οἱ μὲν οὖν διασπαρέντες διῆλθον
εὐαγγελιζόμενοι τὸν λόγον.
|
4
Ὅσοι μέν, λοιπόν, ἔφυγαν καὶ
διεσκορπίσθησαν ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλήμ,
ἐπέρασαν ἀπὸ διάφορα μέρη
κηρύττοντες τὸ χαρούμενο μήνυμα τοῦ
Εὐαγγελίου. |
4
Ἐκεῖνοι λοιπόν, οἱ ὁποῖοι ἐγκαίρως
ἔφυγαν ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα, παρέμειναν
ἐλεύθεροι, καὶ ὅσοι μὲν διεσκορπίσθησαν
εἰς τὰ διάφορα χωρία περιώδευσαν κηρύττοντες τὸν
λόγον τοῦ Εὐαγγελίου. |
5
Φίλιππος δὲ κατελθὼν εἰς πόλις
τῆς Σαμαρείας ἐκήρυσσεν αὐτοῖς
τὸν Χριστόν· |
5
Ὁ δὲ Φίλιππος κατέβηκε εἰς κάποιαν
πόλιν τῆς Σαμαρείας καὶ ἐκήρυττε
εἰς τοὺς κατοίκους τὸν Χριστόν.
|
5
Ὁ δὲ διάκονος Φίλιππος, ἀφοῦ κατέβη
ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα εἰς καποίαν
πόλιν τῆς Σαμαρείας, ἐκήρυττεν εἰς τοὺς
κατοίκους της, ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἦτο
ὁ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ χρισμένος Μεσσίας.
|
6
προσεῖχον δὲ οἱ ὄχλοι τοῖς λεγομένοις
ὑπὸ τοῦ Φιλίππου ὁμοθυμαδὸν
ἐν τῷ ἀκούειν αὐτοὺς καὶ
βλέπειν τὰ σημεῖα ἃ ἐποίει.
|
6
Ἐπρόσεχαν δὲ πλήθη λαοῦ τὸ
κήρυγμα τοῦ Φιλίππου, ὅλοι μαζῆ
μὲ μὰ καρδιὰ ἤκουαν τὰ ὅσα
ἔλεγε, ἀλλὰ συγχρόνως ἔβλεπαν
καὶ τὰ θαύματα, ποὺ ἔκανε ὁ
Φίλιππος. |
6
Τὰ πλήθη δὲ τοῦ λαοῦ ἐπρόσεχαν
εἰς ἐκεῖνα ποὺ ἔλεγεν ὁ
Φίλιππος. Καὶ τὰ ἐπρόσεχαν ὅλοι μαζὶ
μὲ μιὰ καρδιά, διότι ἤκουαν τὸ κήρυγμα,
ἀλλὰ καὶ ἔβλεπον συγχρόνως τὰ
θαύματα, τὰ ὁποῖα ἔκαμεν ὁ Φίλιππος
καὶ τὰ ὁποῖα ἦσαν σημάδια πείθοντα
περὶ τοῦ ὅτι τὸ κήρυγμά του ἦτο
ἐκ τοῦ Θεοῦ. |
7
Πολλῶν γὰρ τῶν ἐχόντων πνεύματα
ἀκάθαρτα βοῶντα φωνῇ μεγάλῃ
ἐξήρχετο, πολλοὶ δὲ παραλελυμένοι
καὶ χωλοὶ ἐθεραπεύθησαν,
|
7
Διότι ἀπὸ πολλούς, ποὺ εἶχαν
ἀκάθαρτα πνεύματα, ἔφευγαν αὐτά,
ἀφοῦ ἔβγαζαν μεγάλην κραυγήν·
πολλοὶ δὲ παράλυτοι καὶ χωλοὶ
ἐθεραπεύθησαν. |
7
Ἦσαν δὲ πραγματικῶς τέτοια σημάδια τὰ
θαύματα τοῦ Φιλίππου, διότι ἀπὸ πολλούς,
ποὺ εἶχαν πνεύματα ἀκάθαρτα, ἔβγαιναν
ταῦτα, ἀφοῦ ἐφώναζαν μὲ δυνατὴν
φωνὴν καὶ ἔκαναν ταραχὴν μεγάλην.
Πολλοὶ δὲ παράλυτοι καὶ χωλοὶ ἐθεραπεύθησαν.
|
8
καὶ ἐγένετο χαρὰ μεγάλη ἐν
τῇ πόλει ἐκείνῃ.
|
8
Καὶ ἔγινε μεγάλη χαρὰ εἰς τὴν
πόλιν ἐκείνην. |
8
Καὶ ἀπὸ τὰς ὑπερφυσικὰς
ἐκείνας θεραπείας προεκλήθη μεγάλη χαρὰ εἰς
τὴν πόλιν ἐκείνην. |
9
Ἀνὴρ δέ τις ὀνόματι Σίμων
προϋπῆρχεν ἐν τῇ πόλει μαγεύων
καὶ ἐξιστῶν τὸ ἔθνος τῆς
Σαμαρείας, λέγων εἶναί τινα ἑαυτὸν
μέγαν. |
9
᾿Εζοῦσε ὅμως εἰς τὴν πόλιν
ἐκείνην καὶ κάποιος ἄνθρωπος,
ὀνόματι Σίμων, ὁ ὁποῖος
ἔκανε μαγεῖες καὶ ἐξέπληττε
τὸν λαὸν τῆς Σαμαρείας, λέγων
διὰ τὸν ἑαυτόν του, ὅτι εἶναι
κάποιος μεγάλος. |
9
Ὑπῆρχεν ὅμως ἀπὸ προτήτερα εἰς
τὴν πόλιν ἐκείνην κάποιος ἄνθρωπος, ποὺ
ἐλέγετο Σίμων, ὁ ὁποῖος εἰργάζετο
τὰς μαγικάς τέχνας καὶ ἐξέπληττε μὲ
τὰς μαγείας του τὸ ἔθνος τῆς Σαμαρείας,
καὶ ἔλεγε διὰ τὸν ἑαυτόν του,
ὅτι ἦτο κάποιος μεγάλος. |
10
Ὧ προσεῖχον πάντες ἀπὸ μικροῦ
ἕως μεγάλου λέγοντες· οὗτός
ἐστιν ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ ἡ
μεγάλη· |
10
Ἐπρόσεχαν δὲ εἰς αὐτὸν
ὅλοι, μικροὶ μεγάλοι, καὶ ἔλεγαν·
Αὐτὸς εἶναι ἡ μεγάλη δύναμις
τοῦ Θεοῦ. |
10
Καὶ ἐπρόσεχαν εἰς αὐτὸν καὶ
τὸν ἤκουαν μετ’ ἐμπιστοσύνης ὅλοι
ἀνεξαιρέτως ἀπὸ τὸν μικρὸν ἕως
τὸν μεγάλον, καὶ ἔλεγον· εἰς
αὐτὸν τὸν ἄνθρωπον ἔχει ἐνσαρκωθῆ
ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ ἡ μεγάλη.
|
11
προσεῖχον δὲ αὐτῷ διὰ τὸ
ἱκανῷ χρόνῳ ταῖς μαγείαις
ἐξεστακέναι αὐτούς.
|
11
Ἐπρόσεχαν δὲ εἰς αὐτόν,
διότι ἐπὶ πολὺν χρόνον τοὺς
εἶχε καταπλήξει μὲ τὰς μαγείας
του. |
11
Ἐπρόσεχαν δὲ καὶ εἰς ὅσα ἔλεγε
καὶ εἰς ὅσα ἐνήργει, διότι ἀπὸ
μακρὸν χρόνον μὲ τὰς μαγείας τοὺς
εἶχε καταπλήξει. |
12
Ὅτε δὲ ἐπίστευσαν τῷ Φιλίππῳ
εὐαγγελιζομένω τὰ περὶ τῆς βασιλείας
τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ ὀνόματος
Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐβαπτίζοντο ἄνδρες
τε καὶ γυναῖκες. |
12
Ὅταν ὅμως ἐπίστευσαν εἰς τὸν
Φίλιππον, ποὺ ἐκήρυττε τὸ χαρμόσυνον
μήνυμα περὶ τῆς βασιλείας τοῦ
Θεοῦ καὶ περὶ τοῦ προσώπου τοῦ
Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐβαπτίζοντο καὶ
ἄνδρες καὶ γυναῖκες. (Οἱ καλοπροαίρετες
ψυχὲς δέχονται, ὅταν ἀκούσουν,
τὴν ἀλήθειαν καὶ ἐλευθερώνοντο
ἀπὸ τὰς πλάνας, εἰς τὰς
ὁποίας καλῇ τῇ πίστει εἴχαν
παρασυρθῆ). |
12
Ὅταν ὅμως ἐπίστευσαν εἰς τὸν
Φίλιππον, ποὺ τοὺς ἐκήρυττε τὸ εὐαγγέλιον
περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ
περὶ τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ
Χριστοῦ, ἐβαπτίζοντο καὶ ἄνδρες καὶ
γυναῖκες. |
13
Ὁ δὲ Σίμων καὶ αὐτὸς ἐπίστευσε,
καὶ βαπτισθεὶς ἦν προσκαρτερῶν τῷ
Φιλίππῳ, θεωρῶν τε δυνάμεις καὶ
σημεῖα γινόμενα ἐξίστατο.
|
13
Ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Σίμων
ἐπίστευσε καὶ ἀφοῦ ἐβαπτίσθη,
ἔμενε συνεχῶς καὶ μὲ ἐπιμονὴν
κοντὰ εἰς τὸν Φίλιππον. Βλέπων
δὲ τὰ ὑπερφυσικὰ θαύματα καὶ
τὰ σημεῖα, ποὺ ἐγίνοντο ἀπὸ
τὸν Φίλιππον, ἐθαύμαζε καὶ ἐξεπλήσσετο,
διότι αὐτὸς δὲν ἠμποροῦσε
νὰ κάμῃ τὰ ἴδια.
|
13
Ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὁ Σίμων
ἐπίστευσε. Καὶ ἀφοῦ ἐβαπτίσθη,
παρέμενε συνεχῶς καὶ ἐπιμόνως πλησίον τοῦ
Φιλίππου, καὶ ἐπειδὴ ἔβλεπεν ἐκ
τοῦ πλησίον καὶ ἐπείθετο, ὅτι ἐγίνοντο
σημεῖα καὶ θαύματα μεγάλα, διὰ τὰ
ὁποῖα αὐτὸς μὲ ὅλας τὰς
μαγείας του ἦτο ἀνίσχυρος, ἔμενεν ἐκστατικός.
|
14
Ἀκούσαντες δὲ οἱ ἐν Ἱεροσολύμοις
ἀπόστολοι ὅτι δέδεκται ἡ Σαμάρεια
τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ἀπέστειλαν
πρὸς αὐτοὺς τὸν Πέτρον καὶ
Ἰωάννην |
14
Ὅταν δὲ ἤκουσαν οἱ Ἀπόστολοι,
ποὺ ἦσαν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα,
ὅτι ἡ Σαμάρεια ἐδέχθη τὸν
λόγον τοῦ Θεοῦ, ἔστειλαν πρὸς
τοὺς Σαμαρείτας τὸν Πέτρον καὶ
τὸν Ἰωάννην. |
14
Ἐν τῷ μεταξὺ δέ, ὅταν ἤκουσαν
οἱ ἀπόστολοι, οἱ ὁποῖοι παρέμεναν
ἀκόμη εἰς Ἱεροσόλυμα, ὅτι ἡ
Σαμάρεια ἐδέχθη τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ,
ἀπέστειλαν πρὸς τοὺς Σαμαρείτας τὸν
Πέτρον καὶ τὸν Ἰωάννην, διὰ νὰ
συμπληρώσουν τὸ κήρυγμα τοῦ Φιλίππου καὶ
διὰ νὰ μεταδώσουν εἰς τοὺς βαπτισθέντας
Πνεῦμα Ἅγιον. |
15
οἵτινες καταβάντες προσηύξαντο περὶ
αὐτῶν ὅπως λάβωσι Πνεῦμα Ἅγιον·
|
15
Αὐτοὶ δέ, ἀφοῦ κατέβηκαν
εἰς τὴν Σαμάρειαν, προσευχήθηκαν ὑπὲρ
τῶν Σαμαρειτῶν, διὰ νὰ λάβουν
τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
|
15
Οὗτοι δέ, ἀφοῦ κατέβησαν εἰς Σαμάρειαν,
προσηυχήθησαν ὑπὲρ αὐτῶν, διὰ
νὰ λάβουν τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
|
16
οὔπω γὰρ ἦν ἐπ' οὐδενὶ
αὐτῶν ἐπιπεπτωκός, μόνον δὲ
βεβαπτισμένοι ὑπῆρχον εἰς τὸ
ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.
|
16
Διότι δὲν εἶχεν ἀκόμη κατεβῆ
εἰς κανένα ἀπὸ αὐτοὺς
τὸ Ἅγιον Πνεῦμα· ἦσαν δὲ
μόνον βαπτισμένοι εἰς τὸ ὄνομα
τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.
|
16
Καὶ ἔκαμαν τὴν προσευχὴν αὐτήν,
διότι δὲν εἶχεν ἀκόμη μεταδοδῆ εἰς
κανένα ἀπὸ αὐτοὺς τὸ Ἅγιον
Πνεῦμα, μόνον δὲ ἦσαν βαπτισμένοι εἰς
τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.
|
17
Τότε ἐπετίθουν τὰς χεῖρας ἐπ'
αὐτούς, καὶ ἐλάμβανον Πνεῦμα
Ἅγιον. |
17
Τότε ἔβαζαν οἱ Ἀπόστολοι ἐπάνω
εἰς αὐτοὺς τὰ χέρια των καὶ
ἔπερναν ἐκεῖνοι Πνεῦμα Ἅγιον.
|
17
Τότε ἔθετον οἱ δύο ἀπόστολοι τὰς χεῖρας
ἐπ’ αὐτῶν καὶ ἐλάμβανον οὗτοι
Πνεῦμα Ἅγιον, ὅπως ἐφαίνετο καὶ
αἰσθητῶς μὲ τὰ ἔκτακτα χαρίσματα,
τὰ ὁποῖα μετεδίδοντο εἰς αὐτούς.
|
18
Ἰδὼν δὲ ὁ Σίμων ὅτι διὰ
τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τῶν
ἀποστόλων δίδοται τὸ Πνεῦμα
τὸ Ἅγιον, προσήνεγκεν αὐτοῖς
χρήματα
|
18
Ὅταν ὅμως ὁ Σίμων εἶδε ὅτι
μὲ τὴν ἐπίθεσιν τῶν χειρῶν
τῶν Ἀποστόλων μετεδίδοντο τὰ
θαυμαστὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος, ἐπρόσφερε εἰς αὐτοὺς
χρήματα
|
18
Ὅταν δὲ εἶδεν ὁ Σίμων, ὅτι μὲ
τὴν ἐπίθεσιν τῶν χειρῶν τῶν
ἀποστόλων μετεδίδοντο καὶ εἰς τοὺς
ἄλλους τὰ ὑπερφυσικὰ χαρίσματα τοῦ
Ἁγίου Πνεύματος, προσέφερεν εἰς αὐτοὺς
χρήματα |
19
λέγων· δότε κἆμοί τὴν ἐξουσίαν
ταύτην, ἵνα ᾧ ἐὰν ἐπιθῶ
τὰς χεῖρας λαμβάνῃ Πνεῦμα Ἅγιον.
|
19
λέγων· <δῶστε καὶ εἰς ἐμὲ
αὐτὴν τὴν ἐξουσίαν, ὥστε
εἰς ὁποιανδήποτε βάλω ἐπάνω
τὰ χέρια, νὰ παίρνη Πνεῦμα Ἅγιον>.
|
19
καὶ εἶπεν· Δώσατε καὶ εἰς ἐμὲ
τὴν ἐξουσίαν καὶ δύναμιν αὐτήν, ὥστε
εἰς ὁποιονδήποτε ἐπιθέσω τὰς χεῖρας
νὰ λαμβάνῃ Πνεῦμα Ἅγιον.
|
20
Πέτρος δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν·
τὸ ἀργύριόν σου σὺν σοὶ
εἴη εἰς ἀπώλειαν, ὅτι τὴν
δωρεὰν τοῦ Θεοῦ ἐνόμισας διὰ
χρημάτων κτᾶσθαι. |
20
Ὁ Πέτρος ὅμως εἶπε πρὸς αὐτὸν
μὲ ἀγανάκτησιν· <τὸ χρῆμα
σου μαζῆ μὲ σένα ἂς καταστραφῇ
καὶ ἂς χαθῇ, διότι ἐνόμισες
ὅτι ἀποκτᾶται μὲ χρήματα ἡ
δωρεὰ τοῦ Θεοῦ. |
20
Ὁ Πέτρος ὅμως εἶπε πρὸς αὐτόν·
Νὰ χαθῆ τὸ χρῆμά σου μαζὶ μὲ
σέ. Καὶ σοῦ δίδω τὴν ἀπάντησιν αὐτήν,
διότι ἐνόμισες, ὅτι τὸ ἀνεκτίμητον
αὐτὸ δῶρον τοῦ Θεοῦ ἀποκτᾶται
μὲ χρήματα. |
21
Οὐκ ἔστι σοι μερὶς οὐδὲ κλῆρος
ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ·
ἡ γὰρ καρδία σου οὐκ ἐστὶν
εὐθεῖα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
|
21
Δὲν ὑπάρχει εἰς σὲ μερίδιον
οὔτε κλῆρος εἰς τὰς δωρεὰς τοῦ
Ἁγίου Πνεύματος, διὰ τὰς ὁποίας
γίνεται λόγος. Καὶ τοῦτο, διότι
ἡ καρδία σου δὲν εἶναι εἰλικρινὴς
καὶ ἀνιδιοτελὴς ἐνώπιον τοῦ
Θεοῦ. |
21
Δὲν ὑπάρχει διὰ σὲ κανὲν μερίδιον,
οὔτε μικρὸν ἀπὸ μοιρασιὰν προερχόμενον,
οὔτε μεγαλύτερον διὰ λαχνοῦ παραχωρούμενον,
εἰς τὰς δωρεὰς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,
περὶ τῶν ὁποίων γίνεται λόγος τὴν
στιγμὴν αὐτήν. Ποτὲ καὶ κατ’ οὐδένα
λόγον σὺ δὲν θὰ λάβῃς οὐδὲ
τὸ παραμικρὸν δικαίωμα εἰς τὴν μετάδοσιν
τῶν θείων χαρισμάτων. Διότι ἡ καρδία σου δὲν
εἶναι εὐθεῖα καὶ ἀνιδιοτελὴς
ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. |
22
Μετανόησαν οὖν ἀπὸ τῆς κακίας
σου ταύτης, καὶ δεήθητι τοῦ Θεοῦ
εἰ ἄρα ἐφεθήσεταί σοι ἡ
ἐπίνοια τῆς καρδίας σου·
|
22
Μετανόησε, λοιπόν, ἀπὸ αὐτὴν
τὴν κακίαν σου καὶ παρεκάλεσε τὸν
Θεόν, μήπως τυχὸν καί σοῦ συγχωρηθῇ
ἡ πονηρὰ αὐτὴ ἐπινόησις
τῆς καρδίας σου. |
22
Μετανόησον λοιπὸν καὶ χωρίσου ἐντελῶς
ἀπὸ τὴν κακίαν σου αὐτὴν καὶ
παρακάλεσε τὸν Θεὸν διὰ τὸ ἁμάρτημά
σου αὐτό, τὸ ὁποῖον δεικνύει τόσον
μεγάλην διαστροφὴν τῶν διαθέσεών σου, ὥστε
ἀμφιβάλλω, ἐὰν θὰ μετανοήσῃς
εἰλικρινῶς, διὰ νά σοῦ συγχωρηθῇ
ἡ ἐπινόησις αὐτὴ τῆς καρδίας
σου. |
23
εἰς γὰρ χολὴν πικρίας καὶ σύνδεσμον
ἀδικίας ὀρῶσε ὄντα.
|
23
Ἀμφιβάλλω ὅμως, διότι σὲ βλέπω
νὰ εἶσαι μέσα εἰς πικρὰν χολήν,
ποὺ σοῦ δημιουργεῖ ἡ κακία σου,
καὶ μέσα εἰς τὰ δεσμὰ τῆς
ἀδικίας>. |
23
Ἔχω δὲ τὰς ἀμφιβολίας αὐτάς,
διότι σὲ βλέπω νὰ εἶσαι γεμᾶτος πικρὰν
χολὴν καὶ ἡ κακία ὡς ἄλλο δηλητήριον
ἐπλημμύρισε τὴν καρδίαν σου καὶ σὲ
κατέστησεν ἐπικίνδυνον καὶ εἰς τοὺς
ἄλλους. Ἀκόμη δὲ βλέπω νὰ εἶσαι
σφικτὰ δεμένος ὑπὸ τῆς ἀδικίας.
|
24
Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Σίμων εἶπε·
δεήθητε ὑμεῖς ὑπὲρ ἐμοῦ
πρὸς τὸν Θεὸν ὅπου μηδὲν ἐπέλθῃ
ἐπ' ἐμὲ ὧν εἰρήκατε.
|
24
Ἀπήντησε τότε ὁ Σίμων καὶ
εἶπε· <Παρακαλέσατε καὶ σεῖς
για μένα τὸν Θεόν, νὰ μὴ πέσῃ
ἐπάνω μου κανένα ἀπὸ τὰ
κακά, ποὺ εἴπατε>.
|
24
Τρομοκρατηθεῖς δὲ ὁ Σίμων ἀπεκρίθη
καὶ εἶπε· Παρακαλέσατε σεῖς ὑπὲρ
ἐμοῦ τὸν Κύριον διὰ νὰ μὴ
συμβῇ εἰς ἐμὲ κανὲν κακὸν
ἀπὸ αὐτά, τὰ ὁποῖα εἴπατε.
|
25
Οἱ μὲν οὖν διαμαρτυράμενοι καὶ
λαλήσαντες τὸν λόγον τοῦ Κυρίου
ὑπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλήμ, πολλάς
τε κώμας τῶν Σαμαρειτῶν εὐηγγελίσαντο.
|
25
Καὶ οἱ μὲν λοιπὸν Ἀπόστολοι,
ἀφοῦ ἐπεβεβαίωσαν μὲ τὰ
χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
τὸ κήρυγμα περὶ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ,
ἐπέστρεψαν εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ
καὶ καθὼς προχωροῦσαν ἐκήρυτταν
εἰς πολλὰς χωριὰ τῶν Σαμαρειτῶν
τὸ Εὐαγγέλιον. |
25
Αὐτὰ λοιπὸν συνέβησαν εἰς τὴν
Σαμάρειαν. Καὶ οἰ μὲν δύο Ἀπόστολοι,
ἀφοῦ ἐπεβεβαίωσαν καὶ διὰ τῆς
μεταδόσεως τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
τὴν μαρτυρίαν των περὶ τοῦ Ἰησοῦ
καὶ ἐλάλησαν τὸν λόγον τοῦ Κυρίου,
ἐπέστρεψαν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, καὶ
κατὰ τὴν διαρκειαν τοῦ ταξιδίου των ἐκήρυξαν
τὸ εὐαγγέλιον εἰς πολλὰ χωρία τῶν
Σαμαρειτῶν, τὰ ὁποῖα συνήντων εἰς
τὸν δρόμον των. |
26
Ἄγγελος δὲ Κυρίου ἐλάλησε πρὸς
Φίλιππον λέγων· ἀνάστηθι καὶ
πορεύου κατὰ μεσημβρίαν ἐπὶ
τὴν ὁδὸν τὴν καταβαίνουσαν ἀπὸ
Ἱερουσαλὴμ εἰς Γάζαν· αὕτη
ἐστὶν ἔρημος. |
26
Ἄγγελος δὲ Κυρίου ἐλάλησε εἰς
τὸν Φίλιππον καὶ τοῦ εἶπε·
<Σήκω καὶ προχώρησε πρὸς νότον
εἰς τὸν δρόμον, ὁ ὁποῖος
κατεβαίνει ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ
εἰς τὴν Γάζαν· αὐτὸς ὁ
δρόμος εἶναι ἔρημος, δὲν ἔχει
κίνησιν>. |
26
Ἄγγελος δὲ Κυρίου ἐλάλησεν εἰς τὸν
Φίλιππον καὶ εἶπε· Σήκω καὶ πήγαινε
πρὸς νότον, εἰς τὸν δρόμον, ποὺ κατεβαίνει
ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ εἰς
τὴν Γάζαν. Ὁ δρόμος αὐτὸς εἶναι
ἔρημος καὶ δὲν συχνάζεται ἀπὸ
διαβάτας. |
27
Καὶ ἀναστὰς ἐπορεύθη. Καὶ
ἰδοὺ ἀνὴρ Αἰθίοψ εὐνοῦχος
δυνάστης Κανδάκης τῆς βασιλίσσης Αἰθιόπων,
ὃς ἦν ἐπὶ πάσης τῆς γάζης
αὐτῆς, ὃς ἐληλύθει προσκυνήσων
εἰς ῾Ιερουσαλήμ.
|
27
Ὁ Φίλιππος ἐσηκώθηκε καὶ ἐπῆγε,
ὅπως τοῦ εἶχε εἴπει ὁ ἄγγελος.
Καὶ ἰδοὺ ἔνας ἄνθρωπος Αἰθίοψ,
εὐνοῦχος, ἄρχων καὶ αὐλικὸς
τῆς Κανδάκης, βασιλίσσης τῆς Αἰθιοπίας,
ὁ ὁποῖος ἦτο διευθυντὴς ὅλων
τῶν οἰκονομικῶν αὐτῆς, καὶ
ὁ ὁποῖος εἶχεν ἔλθει νὰ
προσκυνήσῃ εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ,
|
27
Μ’ ὅλα ταῦτα ὁ Φίλιππος ἐσηκώθη καὶ
ἐπῆγεν εἰς τὸν δρόμον ἐκεῖνον
τὸν ἔρημον, ὑπακούων εἰς τὴν
διαταγὴν τοῦ Ἀγγέλου. Καὶ ἰδοὺ
ἄνθρωπος Αἰθίοψ, εὐνοῦχος, ἀνώτερος
ἀξιωματικὸς καὶ αὐλικὸς τῆς
Κανδάκης, τῆς βασιλίσσης τῶν Αἰθιόπων, ὁ
ὁποῖος ἦτο διευθυντὴς καὶ διαχειριστὴς
ἐφ’ ὅλου τοῦ θησαυροῦ καὶ τῶν
οἰκονομικῶν αὐτῆς, καὶ ὁ
ὁποῖος εἶχεν ἔλθει διὰ νὰ
προσκυνήσῃ εἰς Ἱερουσαλήμ, διότι φαίνεται,
ὅτι ἦτο προσήλυτος. |
28
Ἦν τε ὑποστρέφων καὶ καθήμενος
ἐπὶ τοῦ ἅρματος αὐτοῦ,
καὶ ἀνεγίνωσκε τὸν προφήτην
Ἡσαῒαν. |
28
ἐπέστρεφε τότε εἰς τὴν πατρίδα
του, καθήμενος εἰς τὴν ἅμαξάν
του, καὶ ἐδιάβαζε δυνατὰ τὸν
προφήτην Ἡσαΐαν. |
28
Ἐπέστρεφε δὲ τὴν στιγμὴν ἐκείνην
εἰς τὴν πατρίδα του καὶ ἐκάθητο ἐπὶ
τῆς ἁμάξης του καὶ ἀνεγίνωσκε μεγαλοφώνως
τὸν προφήτην Ἡσαΐαν. |
29
Εἶπε δὲ τὸ Πνεῦμα τῷ Φιλίππῳ·
πρόσελθε καὶ κολλήθητι τῷ ἅρματι
τούτῳ. |
29
Εἶπε δὲ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἁγιον
εἰς τὸν Φίλιππον· <Πλησίασε
καὶ προχώρει κολλητὰ εἰς τὴν
ἅμαξαν αὐτήν>. |
29
Εἶπε δὲ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα εἰς
τὸν Φίλιππον δι’ ἐσωτερικῆς νεύσεως ἐπὶ
τῆς καρδίας αὐτοῦ· Πλησίασε καὶ
προσκολλήσου εἰς τὴν ἅμαξαν αὐτήν.
|
30
Προσδραμὼν δὲ ὁ Φίλιππος ἤκουσεν
αὐτοῦ ἀναγινώσκοντος τὸν προφήτην
Ἡσαΐαν, καὶ εἶπεν· ἄρά
γε γινώσκεις ἃ ἀναγινώσκεις;
|
30
Ἔτρεξε πράγματι ὁ Φίλιππος πρὸς
τὴν ἅμαξαν, ἤκουσε αὐτὸν νὰ
διαβάζῃ τὸν προφήτην Ἡσαῒαν
καὶ εἶπεν· <Ἆρά γε καταλαβαίνεις
αὐτά, ποὺ διαβάζεις;>
|
30
Ἀφοῦ δὲ ὁ Φίλιππος ἔτρεξε πρὸς
τὴν ἅμαξαν καὶ ἐπλησίασε πολὺ
εἰς αὐτήν, τὸν ἤκουσε νὰ ἀναγινώσκῃ
τὸν προφήτην Ἡσαΐαν καὶ εἶπεν·
Ἄρά γε κατανοεῖς αὐτά, ποὺ διαβάζεις;
|
31
Ὁ δὲ εἶπε· πῶς γὰρ ἂν
δυναίμην, ἐὰν μή τις ὁδηγήσῃ
με; Παρεκάλεσέ τε τὸν Φίλιππον ἀναβάντα
καθίσαι σὺν αὐτῷ.
|
31
Ἐκεῖνος δὲ εἶπε· <Δὲν
τὰ καταλαβαίνω· διότι πῶς εἶναι
δυνατὸν νὰ τὰ ἐννοήσω, ἐὰν
κάποιος δὲν μὲ ὁδηγήσῃ;>
Καὶ παρεκάλεσε τὸν Φίλιππον νὰ
ἀνεβῇ εἰς τὴν ἅμαξαν καὶ
νὰ καθίσῃ μαζῆ του.
|
31
Αὐτὸς δὲ εἶπε· Δὲν τὰ
κατανοῶ. Διότι πῶς θὰ ἠδυνάμην νὰ
τὰ καταλάβω, ἐὰν δὲν εὑρεθῇ
κάποιος νὰ μὲ ὁδηγήσῃ; Καὶ ἐπειδὴ
ἀντελήφθη, ὅτι ὁ Φίλιππος ἦτο διατεθειμένος
νὰ πράξῃ τοῦτο, παρεκάλεσε αὐτὸν
νὰ ἀναβῇ εἰς τὴν ἅμαξαν
καὶ νὰ καθήσῃ μαζί του.
|
32
Ἡ δὲ περιοχὴ τῆς γραφῆς ἣν
ἀνεγίνωσκεν ἦν αὕτη· ὡς
πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη·
καὶ ὡς ἀμνὸς ἐναντίον
τοῦ κείροντος αὐτὸν ἄφωνος,
οὕτως οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα
αὐτοῦ. |
32
Τὸ δὲ χωρίον τῆς Γραφῆς, ποὺ
ἐδιάβαζε, ἦτο αὐτό: <Σὰν
πρόβατον ὠδηγήθηκε εἰς τὴν σφαγήν·
καὶ σὰν ἀρνί, ποὺ μένει
ἄφωνον ἐμπρὸς εἰς αὐτὸν
ποὺ τὸ κουρεύει, ἔτσι καὶ αὐτὸς
δὲν ἀνοίγει τὸ στόμα του.
|
32
Τὸ περιεχόμενον δὲ τοῦ χωρίου τῆς
Γραφῆς, ποὺ ἀνεγίνωσκεν ὁ εὐνοῦχος,
ἦτο τοῦτο: Σὰν πρόβατον ὠδηγήθη εἰς
τὴν σφαγὴν καὶ σὰν ἀρνίον, ποὺ
παραμένει ἄφωνον ἐμπρὸς εἰς αὐτὸν
ποὺ τὸ κουρεύει, ἔτσι δὲν ἀνοίγει
τὸ στόμα του. |
33
Ἐν τῇ ταπεινώσει αὐτοῦ ἡ
κρίσις αὐτοῦ ἤρθη· τὴν
δὲ γενεὰν αὐτοῦ τίς διηγήσεται;
Ὅτι αἴρεται ἀπὸ τῆς γῆς
ἡ ζωὴ αὐτοῦ.
|
33
Εἰς τὴν βαθεῖαν ταπείνωσίν του,
εἰς τὴν ὁποίαν ὑπεβλήθη,
τοῦ ἠρνήθησαν τὴν δικαίαν του
κρίσιν καὶ τὸ δίκαιόν του καὶ
ὅμως ἐπέτυχε τὸ ἔργον του, τὴν
σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων· αὐτὸ
δὲ τὸ πλῆθος τῶν πνευματικῶν
του ἀπογόνων, ποὺ ἔχει ἀναγεννήσει
εἰς σωτηρίαν, ποιὸς ἠμπορεῖ
νὰ διηγηθῇ; Διότι τοῦ ἀφήρεσαν
μὲ βίαιον θάνατον τὴν ζωήν του ἀπὸ
τὴν γῆν· ἐδοξάσθη ὅμως
κατόπιν>. |
33
Ὅταν ἔλαβε δούλου μορφὴν καὶ ὑπέβαλεν
ἑαυτὸν εἰς ταπείνωσιν, τοῦ ἠρνήθησαν
δικαίαν κρίσιν καὶ κατεπάτησαν τὸ δίκαιόν του.
Παρὰ ταῦτα ὅμως δὲν ἐξηφανίσθη,
οὔτε ἔσβησε τὸ ὄνομά του. Ποῖος
ἡμπορεῖ ἐπαξίως νὰ διηγηθῇ περὶ
τοῦ πλήθους καὶ τῆς ἐνδόξου εὐγενείας
τῶν πνευματικῶν του ἀπογόνων; Διότι ἐσηκώθη
μὲν διὰ βιαίου θανάτου ἡ ζωή του ἀπὸ
τὴν γῆν, ἀνυψώθη ὅμως μετὰ τὴν
Ἀνάστασίν του καὶ ὑπερανέβη τοὺς οὐρανούς.
|
34
Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ εὐνοῦχος
τῷ Φιλίππῳ εἶπε· δέομαί
σου, περὶ τίνος ὁ προφήτης λέγει
τοῦτο; Περὶ ἑαυτοῦ ἡ περὶ
ἑτέρου τινός;
|
34
Ἔλαβε τότε τὸν λόγον ὁ εὐνοῦχος
καὶ εἶπε εἰς τὸν Φίλιππον·
<Σὲ παρακαλῶ πολύ, διὰ ποῖον
ὁ προφήτης λέγει αὐτό; Διὰ
τὸν ἑαυτόν του ἢ διὰ κανένα
ἄλλον;> |
34
Ἔλαβε δὲ τὸν λόγον ὁ εὐνοῦχος
καὶ εἶπε πρὸς τὸν Φίλιππον· Σὲ
παρακαλῶ, ἐξήγησέ μου περὶ ποίου προσώπου
λέγει τοὺς λόγους αὐτοὺς ὁ προφήτης;
Διὰ τὸν ἑαυτόν του ἢ δι' ἄλλον
τινά; |
35
Ἀνοίξας δὲ ὁ Φίλιππος τὸ
στόμα αὐτοῦ καὶ ἀρξάμενος
ἀπὸ τῆς γραφῆς ταύτης εὐηγγελίσατο
αὐτῷ τὸν Ἰησοῦν.
|
35
Ἤνοιξε τότε τὸ στόμα του ὁ Φίλιππος,
καὶ ἀφοῦ ἤρχισε ἀπὸ τὸ
χωρίον αὐτὸ τῆς Γραφῆς, ἐκήρυξε
εἰς αὐτὸν τὸ χαρμόσυνον μήνυμα
διὰ τὸν Ἰησοῦν καὶ τὴν
σωτηρίαν, ποὺ ἐκεῖνος προσφέρει
εἰς τοὺς πιστούς. |
35
Ἀφοῦ δὲ ἤνοιξε τὸ στόμα του
ὁ Φίλιππος καὶ ἤρχισεν ἀπὸ τὸ
χωρίον τοῦτο τῆς Γραφῆς, ἐκήρυξεν
εἰς αὐτὸν τὸ χαρμόσυνον μήνυμα περὶ
τοῦ Ἰησοῦ ὡς Μεσσίου καὶ Λυτρωτοῦ
καί, καθὼς φαίνεται ἀπὸ τὰ ἐπακολουθήσαντα,
ὡμίλησεν εἰς αὐτὸν καὶ περὶ
τοῦ βαπτίσματος ὡς ἀναγκαίου πρὸς
σωτηρίαν. |
36
Ὡς δὲ ἐπορεύοντο κατὰ τὴν
ὁδόν, ἦλθον ἐπὶ τί ὕδωρ,
καί φησιν ὁ εὐνοῦχος· ἰδοὺ
ὕδωρ· τί κωλύει μὲ βαπτισθῆναι;
|
36
Καθὼς δὲ ἐπροχωροῦσαν εἰς τὸν
δρόμον, ἔφθασαν κάπου ἐκεῖ,
ποὺ ὑπῆρχε ὕδωρ, καὶ εἶπε
τότε ὁ εὐνοῦχος· <Ἰδού,
ὑπάρχει ἐδῶ νερό· τί
μὲ ἐμποδίζει νὰ βαπτισθῶ;>
|
36
Καθὼς δὲ ἐπροχώρουν εἰς τὸν
δρόμον, ἔφθασαν εἰς κάποιαν πηγὴν νεροῦ
καὶ τότε εἶπεν ὁ εὐνοῦχος·
Νά, ἐδῶ ὑπάρχει νερό. Τί μὲ ἐμποδίζει
νὰ βαπτισθῶ; |
37
Εἶπε δὲ ὁ Φίλιππος· εἰ
πιστεύεις ἐξ ὅλης τῆς καρδίας,
ἔξεστιν, ἀποκριθεὶς δὲ εἶπε·
πιστεύω τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ
εἶναι τὸν Ἰησοῦν Χριστόν.
|
37
Εἶπε δὲ ὁ Φίλιππος· <Ἐὰν
πιστεύῃς μὲ ὅλην σου τὴν καρδιά,
ἔχεις τὸ δικαίωμα νὰ βαπτισθῇς>.
Ἀπεκρίθη δὲ καὶ εἶπε· <Πιστεύω
ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι
ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ>.
|
37
Εἶπε δὲ ὁ Φίλιππος· Ἐὰν
πιστεύῃς μὲ ὅλην τὴν καρδίαν σου εἰς
ὅσα σοῦ εἶπα περὶ τοῦ Ἰησοῦ,
εἶναι δυνατὸν νὰ βαπτισθῇς. Ἀπεκρίθη
δὲ ὁ εὐνοῦχος καὶ εἶπεν·
Πιστεύω ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς
εἶναι ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱὸς τοῦ
Θεοῦ. |
38
Καὶ ἐκέλευσε στῆναι τὸ ἅρμα,
καὶ κατέβησαν ἀμφότεροι εἰς
τὸ ὕδωρ, ὅ τε Φίλιππος καὶ ὁ
εὐνοῦχος, καὶ ἐβάπτιζεν αὐτόν.
|
38
Καὶ διέταξς ἀμέσως νὰ σταθῇ
ἡ ἅμαξα· κατέβηκαν καὶ οἱ
δύο εἰς τὸ νερό, καὶ ὁ
Φίλιππος καὶ ὁ εὐνοῦχος. Καὶ
ὁ Φίλιππος τὸν ἐβάπτισε.
|
38
Καὶ ἔδωκεν ἀμέσως διαταγὴν νὰ
σταθῇ ἡ ἅμαξα. Καὶ κατέβησαν τότε
καὶ οἱ δύο εἰς τὴν πηγὴν τοῦ
νεροῦ, καὶ ὁ Φίλιππος δηλαδὴ καὶ
ὁ εὐνοῦχος. Καὶ ὁ Φίλιππος ἐβάπτισεν
αὐτόν. |
39
Ὅτε δὲ ἀνέβησαν ἐκ τοῦ
ὕδατος, Πνεῦμα Κυρίου ἥρπασε τὸν
Φίλιππον, καὶ οὐκ εἶδεν αὐτὸν
οὐκέτι ὁ εὐνοῦχος· ἐπορεύετο
γὰρ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ χαίρων.
|
39
Ἀμέσως δὲ μόλις ἀνέβηκαν
ἀπὸ τὸ νερό, τὸ Πνεῦμα
τοῦ Κυρίου ἥρπασε τὸν Φίλιππον
καὶ δὲν τὸν ξαναεῖδε πλέον ὁ
εὐνοῦχος, ὁ ὁποῖος καὶ
συνέχισε τὸ ταξίδι του γεμᾶτος χαράν.
|
39
Ὅταν δὲ ἀνέβησαν ἀπὸ τὴν
πηγήν, τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου ἥρπασεν
ὑπερφυσικῶς τὸν Φίλιππον καὶ δὲν
τὸν εἶδε πλέον ὁ εὐνοῦχος, διότι
ὁ μὲν Φίλιππος ἔσπευσε πρὸς ἀντίθετον
κατεύθυνσιν, ὁ δὲ εὐνοῦχος συνέχισε
τὸ ταξίδιόν του πρὸς τὴν Αἰθιοπίαν
γεμᾶτος χαράν, τὴν ὁποίαν τοῦ ἐδημιούργει
ἡ σωτηριώδης γνῶσις ποὺ ἔλαβε καὶ
ἡ χάρις τοῦ Πνεύματος, ποὺ μὲ τὸ
βάπτισμα τοῦ μετεδόθη. |
40
Φίλιππος δὲ εὑρέθη εἰς Ἄζωτον,
καὶ διερχόμενος εὐηγγελίζετο τὰς
πόλεις πάσας ἕως τοῦ ἐλθεῖν
αὐτὸν εἰς Καισάρειαν.
|
40
Ὁ δὲ Φίλιππος εὐρέθηκε, χωρὶς
νὰ τὸ καταλάβῃ πῶς, εἰς
τὴν Ἄζωτον· καὶ καθὼς ἐπερνοῦσε
ἀπὸ τὰ διάφορα μέρη, ἐκήρυττε
τὸ Εὐαγγέλιον εἰς ὅλας τὰς
πόλεις, ἕως ὅτου ἦλθεν εἰς τὴν
Καισάρειαν. |
40
Ὁ Φίλιππος δὲ εὑρέθη, χωρὶς νὰ
τὸ καταλάβῃ καὶ αὐτὸς πῶς,
εἰς τὴν Ἄζωτον καὶ ἐξηκολούθησε
τὴν περιοδείαν του καὶ ἐκήρυττε τὸ
εὐαγγέλιον εἰς ὅλας τὰς πόλεις, τὰς
ὁποίας συνῆντα, μέχρις ὅτου ἦλθεν
εἰς τὴν Καισάρειαν. |