Πράξεις Των Αποστόλων

Πρωτότυπο Κείμενο

δὲ Σαῦλος ἔτι ἐμπνέων ἀπειλῆς καὶ φόνου εἰς τοὺς μαθητὰς τοῦ Κυρίου, προσελθὼν τῷ ἀρχιερεῖ
2 ᾐτήσατο παρ' αὐτοῦ ἐπιστολὰς εἰς Δαμασκὸν πρὸς τὰς συναγωγάς, ὅπως ἐάν τινας εὕρῃ τῆς ὁδοῦ ὄντας, ἄνδρας τε καὶ γυναῖκας, δεδεμένους ἀγάγῃ εἰς Ἱερουσαλήμ.
3 Ἐν δὲ τῷ πορεύεσθαι ἐγένετο αὐτὸν ἐγγίζειν τῇ Δαμασκῷ, καὶ ἐξαίφνης περιήστραψεν αὐτὸν φῶς ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ,
4 καὶ πεσὼν ἐπὶ τὴν γῆν ἤκουσεν φωνὴν λέγουσαν αὐτῷ· Σαοὺλ Σαούλ, τί μὲ διώκεις;
5 Εἶπε δέ· τίς εἶ, κύριε; ῾Ο δὲ Κύριος εἶπεν· ἐγώ εἰμι Ἰησοῦς ὃν σὺ διώκεις·
6 ἀλλὰ ἀνάστηθι καὶ εἴσελθε εἰς τὴν πόλιν, καὶ λαληθήσεταί σοι τί σε δεῖ ποιεῖν.
7 Οἱ δὲ ἄνδρες οἱ συνοδεύοντες αὐτῷ εἰστήκεισον ἐνεοί, ἀκούοντες μὲν τῆς φωνῆς, μηδένα δὲ θεωροῦντες.
8 Ἠγέρθη δὲ ὁ Σαῦλος ἀπὸ τῆς γῆς, ἀνεῳγμένων τε τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ οὐδένα ἔβλεπε· χειραγωγοῦντες δὲ αὐτὸν εἰσήγαγον εἰς Δαμασκόν.
9 Καὶ ἦν ἡμέρας τρεῖς μὴ βλέπων, καὶ οὐκ ἔφαγεν οὐδὲ ἔπιεν.
10 ῏Ην δέ τις μαθητὴς ἐν Δαμασκῷ ὀνόματι Ἀνανίας, καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Κύριος ἐν ὁράματι· Ἀνάνια. Ὁ δὲ εἶπεν· ἰδοὺ ἐγώ, Κύριε·
11 ὁ δὲ Κύριος πρὸς αὐτόν· ἀναστὰς πορεύθητι ἐπὶ τὴν ρύμην τὴν καλουμένην εὐθεῖαν καὶ ζήτησον ἐν οἰκίᾳ Ἰούδα Σαῦλον ὀνόματι Ταρσέα· ἰδοὺ γὰρ προσεύχεται,
12 καὶ εἶδεν ἐν ὁράματι ἄνδρα ὀνόματι Ἀνανίαν εἰσελθόντα καὶ ἐπιθέντα αὐτῷ χεῖρα, ὅπως ἀναβλέψῃ.
13 Ἀπεκρίθη δὲ Ἀνανίας· Κύριε, ἀκήκοα ἀπὸ πολλῶν περὶ τοῦ ἀνδρὸς τούτου, ὅσα κακὰ ἐποίησε τοῖς ἁγίοις σου ἐν Ἱερουσαλήμ·
14 καὶ ὧδε ἔχει ἐξουσίαν παρὰ τῶν ἀρχιερέων δῆσαι πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους τὸ ὄνομά σου.
15 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Κύριος· πορεύου, ὅτι σκεῦος ἐκλογῆς μοί ἐστιν οὗτος τοῦ βαστάσαι τὸ ὄνομά μου ἐνώπιον ἐθνῶν καὶ βασιλέων υἱῶν τε Ἰσραήλ·
16 ἐγὼ γὰρ ὑποδείξω αὐτῷ ὅσα δεῖ αὐτὸν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματός μου παθεῖν.
17 Ἀπῆλθε δὲ Ἀνανίας καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὴν οἰκίαν, καὶ ἐπιθεὶς ἐπ' αὐτὸν τὰς χεῖρας εἶπε· Σαοὺλ ἀδελφέ, ὁ Κύριος ἀπέσταλκέ με, Ἰησοῦς ὁ ὀφθείς σοι ἐν τῇ ὁδῷ ᾗ ἤρχου, ὅπως ἀναβλέψῃς καὶ πλησθῇς Πνεύματος Ἁγίου.
18 Καὶ εὐθέως ἀπέπεσον ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ ὡσεὶ λεπίδες, ἀνέβλεψέ τε, καὶ ἀναστὰς ἐβαπτίσθη, καὶ λαβὼν τροφὴν ἐνίσχυσεν.
19 Ἐγένετο δὲ ὁ Σαῦλος μετὰ τῶν ὄντων ἐν Δαμασκῳ μαθητῶν ἡμέρας τινάς,
20 καὶ εὐθέως ἐν ταῖς συναγωγαῖς ἐκήρυσσε τὸν Ἰησοῦν ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ.
21 Ἐξίσταντο δὲ πάντες οἱ ἀκούοντες καὶ ἔλεγον· οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ πορθήσας ἐν Ἱερουσαλὴμ τοὺς ἐπικαλουμένους τὸ ὄνομα τοῦτο, καὶ ὧδε εἰς τοῦτο ἐλήλυθεν, ἵνα δεδεμένους αὐτοὺς ἀγάγῃ ἐπὶ τοὺς ἀρχιερεῖς;
22 Σαῦλος δὲ μᾶλλον ἐνεδυναμοῦτο καὶ συνέχυνε τοὺς Ἰουδαίους τοὺς κατοικοῦντας ἐν Δαμασκῳ, συμβιβάζων ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός.
23 Ὡς δὲ ἐπληροῦντο ἡμέραι ἱκαναί, συνεβουλεύσαντο οἱ Ἰουδαῖοι ἀνελεῖν αὐτόν·
24 ἐγνώσθη δὲ τῷ Σαύλῳ ἡ ἐπιβουλὴ αὐτῶν, παρετήρουν τε τὰς πύλας ἡμέρας τε καὶ νυκτὸς ὅπου αὐτὸν ἀνέλωσι·
25 λαβόντες δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ νυκτὸς καθῆκον διὰ τοῦ τείχους χαλάσαντες ἐν σπυρίδι.
26 Παραγενόμενος δὲ ὁ Σαῦλος εἰς Ἱερουσαλὴμ ἐπειρᾶτο κολλᾶσθαι τοῖς μαθηταῖς· καὶ πάντες ἐφοβοῦντο αὐτόν, μὴ πιστεύοντες ὅτι ἐστὶ μαθητής.
27 Βαρνάβας δὲ ἐπιλαβόμενος αὐτὸν ἤγαγε πρὸς τοὺς ἀποστόλους, καὶ διηγήσατο αὐτοῖς πῶς ἐν τῇ ὁδῷ εἶδε τὸν Κύριον καὶ ὅτι ἐλάλησεν αὐτῷ, καί πῶς ἐν Δαμασκῷ ἐπαρρησιάσατο ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ.
28 Καὶ ἦν μετ' αὐτῶν εἰσπορευόμενος καὶ ἐκπορευόμενος ἐν Ἱερουσαλὴμ καὶ παρρησιαζόμενος ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ,
29 ἐλάλει τε καὶ συνεζήτει πρὸς τοὺς Ἑλληνιστάς· οἱ δὲ ἐπεχείρουν αὐτὸν ἀνελεῖν.
30 Ἐπιγνόντες δὲ οἱ ἀδελφοὶ κατήγαγον αὐτὸν εἰς Καισάρειαν καὶ ἐξαπέστειλαν αὐτὸν εἰς Ταρσόν.
31 Αἱ μὲν οὖν ἐκκλησίαι καθ' ὅλης τῆς Ἰουδαίας καὶ Γαλιλαίας καὶ Σαμαρείας εἶχον εἰρήνην οἰκοδομούμεναι καὶ πορευόμεναι τῷ φόβῳ τοῦ Κυρίου καὶ τῃ παρακλήσει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπληθύνοντο.
32 Ἐγένετο δὲ Πέτρον διερχόμενον διὰ πάντων κατελθεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας Λύδδαν.
33 Εὗρε δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπόν τινα Αἰνέαν ὀνόματι, ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κραβάττω, ὃς ἢν παραλελυμένος.
34 Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτρος· Αἰνέα, ἰᾶταί σε Ἰησοῦς ὁ Χριστός· ἀνάστηθι καὶ στρῶσον σεαυτῷ. Καὶ εὐθέως ἀνέστη.
35 Καὶ εἶδεν αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες Λύδδαν καὶ τὸν Σάρωνα, οἵτινες ἐπέστρεψαν ἐπὶ τὸν Κύριον.
36 Ἐν Ἰόππῃ δέ τις ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά, ἣ διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς· αὕτη ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει.
37 Ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀσθενήσασαν αὐτὴν ἀποθανεῖν· λούσαντες δὲ αὐτὴν ἔθηκαν ἐν ὑπερώῳ.
38 Ἐγγὺς δὲ οὔσης Λύδδης τῇ Ἰόππη οἱ μαθηταὶ ἀκούσαντες ὅτι Πέτρος ἐστὶν ἐν αὐτῇ, ἀπέστειλαν δύο ἄνδρας πρὸς αὐτὸν παρακαλοῦντες μὴ ὀκνῆσαι διελθεῖν ἕως αὐτῶν.
39 Ἀναστὰς δὲ Πέτρος συνῆλθεν αὐτοῖς· ὃν παραγενόμενον ἀνήγαγον εἰς τὸ ὑπερῷον, καὶ παρέστησαν αὐτῷ πᾶσαι αἱ χῆραι κλαίουσαι καὶ ἐπιδεικνύμεναι χιτῶνας καὶ ἱμάτια ὅσα ἐποίει μετ' αὐτῶν οὖσα ἡ Δορκάς.
40 Ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πάντας ὁ Πέτρος θεὶς τὰ γόνατα προσηύξατο, καὶ ἐπιστρέψας πρὸς τὸ σῶμα εἶπε· Ταβιθά, ἀνάστηθι. Ἡ δὲ ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς, καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον ἀνεκάθισε.
41 Δοὺς δὲ αὐτῇ χεῖρα ἀνέστησεν αὐτήν, φωνήσας δὲ τοὺς ἁγίους καὶ τὰς χήρας παρέστησεν αὐτὴν ζῶσαν.
42 Γνωστὸν δὲ ἐγένετο καθ' ὅλης τῆς Ἰόππης, καὶ πολλοὶ ἐπίστευσαν ἐπὶ τὸν Κύριον.
43 Ἐγένετο δὲ ἡμέρας ἱκανὰς μεῖναι αὐτὸν ἐν Ἰόππῃ παρά τινι Σίμωνι βυρσεῖ.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

Σαῦλος ὅμως, κυριευμένος ἀπὸ μῖσος καὶ μανίαν, ἐξακολουθοῦσε νὰ ἀποπνέῃ καὶ νὰ ἐκδηλώνῃ αἰσθήματα ἀπειλῆς καὶ φόνου ἐναντίον τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου. Προσῆλθε εἰς τὸν ἀρχιερέα
2 καὶ ἐζήτησε ἀπὸ αὐτὸν συστατικὰς ἐπιστολὰς πρὸς τὰς συναγωγὰς τῆς Δαμασκοῦ, ὅπως, ἐὰν εὔρῃ μερικοὺς ἄνδρας καὶ γυναῖκας νὰ ἀνήκουν εἰς τὸν δρόμον τοῦ Ἰησοῦ, δεμένους τοὺς ὁδηγήσῃ εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.
3 Ἐνῶ δὲ ἐπροχωροῦσε καὶ ἐπλησίαζε πλέον εἰς τὴν Δαμασκόν, αἴφνης ἄστραψε ὁλόγυρά του ἀπὸ τὸν οὐρανὸν λαμπρὸν φῶς.
4 Καὶ καθὼς ἀπὸ τὴν ἀπαστράπτουσαν λάμψιν ἔπεσε κάτω εἰς τὴν γῆς, ἤκουσε μίαν φωνήν, ἡ ὁποία τοῦ ἔλεγε· <Σαούλ, Σαούλ, διατὶ μὲ καταδιώκεις;>
5 Εἶπε δὲ ὁ Σαῦλος· <Ποιὸς εἶσαι, κύριε;> Ὁ δὲ Κύριος ἀπήντησε· <Ἐγὼ εἶμαι ὁ Ἰησοῦς, τὸν ὁποῖον σὺ καταδιώξεις, ἀφοῦ καταδιώκεις τοὺς ὀπαδούς μου.
6 Ἀλλὰ σήκω ἐπάνω καὶ πήγαινε εἰς τὴν πόλιν καὶ ἐκεῖ θὰ σοῦ ἀνακοινωθῇ, τί πρέπει νὰ κάμῃς>.
7 Οἱ ἄνδρες ὅμως, ποὺ τὸν συνώδευαν, ἔμειναν ἄφωνοι, μὲ ἀνοικτὸ τὸ στόμα, διότι ἤκουαν μὲν τὴν φωνήν, ἀλλὰ δὲν ἔβλεπαν κανένα.
8 Ἐσηκώθηκε ὁ Σαῦλος ἀπὸ τὴν γῆν, καὶ ἐνῶ ἦσαν ἀνοικτὰ τὰ μάτια του, δὲν ἔβλεπε κανένα. Οἱ στρατιῶται ὁδηγοῦντες αὐτὸ ἀπὸ τὸ χέρι, τὸν ἔφεραν μέσα εἰς τὴν Δαμασκόν.
9 Καὶ ἔμεινε τρεῖς ἡμέρας τυφλός, χωρὶς νὰ βλέπῃ· καὶ οὔτε ἔφαγε οὔτε ἔπιε.
10 Ὑπῆρχε δὲ εἰς τὴν Δαμασκὸν ἕνας μαθητής, ὀνόματι Ἀνανίας, καὶ μὲ ὅραμα εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Κύριος· <Ἀνανία>. Ἐκεῖνος δὲ εἶπε· <Ἰδού, ἐδῶ εἶμαι, Κύριε>.
11 Ὁ δὲ Κύριος εἶπε τότε πρὸς αὐτόν· <Σήκω καὶ πήγαινε εἰς τὴν ὁδόν, ποὺ λέγεται εὐθεῖα, καὶ ζήτησε εἰς τὸ σπίτι τοῦ Ἰούδα κάποιον, ποὺ ὀνομάζεται Σαῦλος καὶ κατάγεται ἀπὸ τὴν Ταρσόν. Διότι, ἰδού, κατὰ τὴν ὥραν αὐτὴν προσεύχεται καὶ ζητεῖ τὴν βοήθειάν μου.
12 Εἶδε καὶ αὐτὸς εἰς ὅραμα ἕνα ἄνθρωπον, ὀνόματι Ἀνανίαν, ὁ ὁποῖος εἰσῆλθε εἰς τὸ σπίτι καὶ ἔθεσε ἐπάνω εἰς αὐτὸν τὸ χέρι, διὰ νὰ τὸν θεραπεύσῃ ἀπὸ τὴν τύφλωσιν καὶ ξαναϊδῇ ἔτσι τὸ φῶς>.
13 Ἀπήντησε δὲ ὁ Ἀνανίας· <Κύριε, ἔχω ἀκούσει ἀπὸ πολλοὺς διὰ τὸν ἄνθρωπον αὐτόν, διὰ τὰ τόσα καὶ τόσα κακά, ποὺ ἔκαμε εἰς τοὺς ἁγίους ὀπαδούς σου, οἱ ὁποῖοι μενουν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ. .
14 Καὶ ἐδῶ εἰς τὴν Δαμασκὸν ἔχει ἐξουσίαν ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς νὰ δέσῃ ὅλους, ὅσοι ἐπικαλοῦνται τὸ ὄνομά σου>.
15 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Κύριος· <Πήγαινε καὶ μὴ φοβεῖσαι. Διότι αὐτὸς εἶναι ὄργανον τῆς ἰδικῆς μου ἐκλογῆς, διὰ νὰ βαστάσῃ καὶ κηρύξῃ τὸ ὄνομά μου ἐμπρὸς εἰς ἐθνικοὺς καὶ εἰς βασιλεῖς καὶ εἰς τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰσραήλ.
16 Διότι ἐγὼ ὁ ἴδιος θὰ τοῦ δείξω ἀπὸ τώρα, ὅσα πρέπει νὰ πάθῃ διὰ τὸ ὄνομά μου>
17 Ἐπῆγε πράγματι ὁ Ἀνανίας· εἰσῆλθε εἰς τὴν οἰκίαν καὶ ἀφοῦ ἔθεσε ἐπάνω εἰς αὐτὸν τὰ χέρια του, εἶπε· <Σαούλ, ἀδελφέ, ὁ Κύριος Ἰησοῦς, ὁ ὁποῖος σοῦ παρουσιάσθηκε εἰς τὸν δρόμον, ποὺ ἤρχεσο· μὲ ἔστειλε, νὰ ἀποκτήσῃς καὶ πάλιν τὸ φῶς καὶ νὰ γεμίσῃς ἀπὸ Ἅγιον Πνεῦμα>.
18 Καὶ ἀμέσως ἔπεσαν ἀπὸ τὰ μάτια του κάτι σὰν λέπια, ἀπέκτησε τὸ φῶς του, ἐσηκώθηκε καὶ ἐβαπτίσθηκε ἀμέσως. Καὶ κατόπιν ἔφαγε τροφὴν καὶ ἀπέκτησεν πάλιν τὰς δυνάμεις του, τὰς σωματικὰς καὶ τὰς πνευματικάς.
19 Ἔμεινε δὲ ὁ Σαῦλος ὀλίγας ἡμέρας μαζῆ μὲ τοὺς μαθητάς, ποὺ ἦσαν εἰς τὴν Δαμασκόν.
20 Καὶ ἀμέσως ἐκήρυττε εἰς τὰς συναγωγὰς τὸν Ἰησοῦν, λέγων ὅτι αὐτὸς εἶναι πράγματι ὁ μονογενὴς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ.
21 Ὅλοι δὲ ὅσοι τὸν ἤκουσαν ἐκυριεύθησαν ἀπὸ ἔκπληξιν καὶ ἀπορίαν καὶ ἔλεγαν· <Δὲν εἶναι αὐτός, ποὺ κατεδίωξε μὲ μῖσος μέχρις ἀφανισμοῦ εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐκείνους, ποὺ ἐπεκαλοῦντο μὲ πίστιν τὸ ὄνομα τοῦτο καὶ ὁ ὁποῖος ἔχει ἔλθει ἑδῷ, μὲ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν σκοπόν, νὰ συλλάβῃ αὐτοὺς καὶ δεμένους νὰ τοὺς ὁδηγήσῃ εἰς τοὺς ἀρχιερεῖς;>
22 Ὁ Παῦλος ὅμως ἐνισχύετο ἀκόμη περισσότερον μὲ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὸ φωτισμένον κήρυγμά του ἔφερε σύγχυσιν εἰς τοὺς Ἰουδαίους, ποὺ κατοικοῦσαν εἰς τὴν Δαμασκόν, ἀποδεικνύων, μὲ τὴν πραγματοποίησιν τῶν προφητειῶν, ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ Χριστός.
23 Ὅταν δὲ ἐπέρασαν ἀρκετὲς ἡμέρες, συνεσκέφθησαν καὶ ἀπεφάσισαν οἱ Ἰουδαῖοι νὰ τὸν φονεύσουν.
24 Ἔγινε ὅμως γνωστὴ εἰς τὸν Σαῦλον ἡ ἐπιβουλή των. Καὶ οἱ Ἰουδαῖοι παρατηροῦσαν ἡμέραν καὶ νύκτα τὰς πύλας τῆς πόλεως, διὰ νὰ τὸν φονεύσουν.
25 Οἱ μαθηταὶ ὅμως ἐπῆραν τὸν Σαῦλον καὶ εἰς καιρὸν νυκτὸς τὸν κατέβασαν μέσα εἰς ἕνα κοφίνι ἀπὸ κάποιο παράθυρο τοῦ τείχους.
26 Ὅταν δὲ ὁ Σαῦλος ἔφθασε εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, προσπαθοῦσε νὰ ἐπικοινωνήσῃ καὶ νὰ προσκολληθῇ εἰς τοὺς μαθητάς. Ὅλοι ὅμως τὸν ἐφοβοῦντο, διότι δὲν ἐπίστευαν ὅτι εἶναι πράγματι μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ.
27 Ἀλλὰ ὁ Βαρνάβας τὸν ἐπῆρε μὲ ἐμπιστοσύνην καὶ τὸν ὠδήγησε εἰς τοὺς Ἀποστόλους. Καὶ διηγήθηκε τότε εἰς αὐτοὺς ὁ Σαῦλος, πῶς εἰς τὸν δρόμον εἶδε τὸν Κύριον καὶ ὅτι τοῦ ὡμίλησε ὁ Κύριος καί πῶς εἰς τὴν Δαμασκὸν ἐκήρυξε μὲ θάρρος πίστιν εἰς τὸν ᾿Ιησοῦν Χριστόν.
28 Καὶ συνεδέθη πλέον μὲ αὐτοὺς στενότατα, ἐπήγαινε καὶ ἤρχετο μαζῆ των συνεχῶς εἰς Ἱερουσαλὴμ καὶ μὲ παρρησίαν ὠμιλοῦσε διὰ τὸν Κύριον Ἰησοῦν.
29 Ἀκόμη δὲ ὠμιλοῦσε καὶ ἐσυζητοῦσε μὲ τοὺς Ἑλληνιστὰς Ἰουδαίους. Ἐκεῖνοι ὅμως ἐζητοῦσαν εὐκαιρίαν, νὰ τὸν φονεύσουν.
30 Ὁταν δὲ οἱ ἀδελφοὶ ἔμαθαν τοὺς σκοποὺς των, συνώδευσαν καὶ ὠδήγησαν τὸν Παῦλον εἰς τὴν Καισάρειαν καὶ τὸν ἔστειλαν εἰς τὴν Ταρσόν, τὴν πατρίδα του, ὅπου καὶ θὰ ἦτο ἀσφαλὴς ἀπὸ τὰς ἐπιβουλὰς τῶν Ἑβραίων, ποὺ ἔμειναν ἄπιστοι καὶ ἀμετανόητοι.
31 Αἱ Ἐκκλησίαι, λοιπόν, ποὺ ἦσαν εἰς ὅλην τὴν Ἰουδαίαν καὶ τὴν Γαλιλαίαν καὶ τὴν Σαμάρειαν, εἶχαν εἰρήνην καὶ οἰκοδομοῦντο εἰς τὴν χριστιανικὴν ζωὴν καὶ ἐζοῦσαν μὲ τὸν φόβον τοῦ Κυρίου καὶ μὲ τὴν δύναμιν καὶ παρηγορίαν, ποὺ τοὺς ἔδιδε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, ἐπληθύνοντο.
32 Συνέβη δέ, ὅταν ὁ Πέτρος περιώδευε ὅλα αὐτὰ τὰ μέρη, νὰ κατεβῆ εἰς τοὺς πιστούς, οἱ ὁποῖοι κατοικοῦσαν εἰς τὴν Λύδδαν.
33 Εὑρῆκε δὲ ἐκεῖ ἕνα ἄνθρωπον, ὀνόματι Αἰνέαν, ὁ ὁποῖος κατέκειτο ἐπὶ ὀκτὼ ἔτη παράλυτος ἐπάνω εἰς ἕνα κρεββάτι.
34 Καὶ τοῦ εἶπεν ὁ Πέτρος· <Αἰνέα, ὁ Ἰησοῦς, ὁ Χριστὸς σὲ θεραπεύει ἀπὸ τὴν ἀσθένειάν σου. Σήκω καὶ στρῶσε μόνος σου τὸ κρεββάτι σου>. Καὶ ἀμέσως ἐκεῖνος ἐσηκώθηκε ὑγιής.
35 Καὶ τὸν εἶδαν ὅλοι, ὅσοι κατοικοῦσαν τὴν Λύδδαν καὶ τὴν περιοχὴν τοῦ Σάρωνος, οἱ ὁποῖοι ἐπίστευσαν καὶ ἐπέστρεψαν εἰς τὸν Κύριον, παρακινηθέντες ἀπὸ τὸ θαῦμα αὐτό.
36 Εἰς δὲ τὴν Ἰόππην ἐζοῦσε μία μαθήτρια τοῦ Κυρίου, ὀνόματι Ταβιθά, τῆς ὁποίας τὸ ὄνομα εἰς τὴν ἑλληνικὴν σημαίνει Δορκάς. Αὐτὴ ἦτο γεμάτη ἀπὸ καλὰ ἔργα καὶ ἐλεημοσύνας, τὰς ὁποίας ἔκανε συνεχῶς.
37 Συνέβη ὅμως κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας νὰ ἀσθενήσῃ καὶ νὰ πεθάνῃ. Ἀφοῦ δέ, σύμφωνα μὲ τὰ ἰουδαϊκὰ ἔθιμα, τὴν ἔλουσαν καὶ τὴν ἐτοίμασαν διὰ τὴν ταφήν, τὴν ἔβαλαν εἰς τὸ ὑπερῶον.
38 Ἐπειδὴ δὲ ἡ Λύδδα ἦτο κοντὰ εἰς τὴν Ἰόππην καὶ οἱ μαθηταὶ εἶχαν ἀκούσει, ὅτι ὁ Πέτρος ἦταν ἐκεῖ, ἔστειλαν δύο ἄνδρας πρὸς αὐτὸν καὶ τὸν παρακαλοῦσαν νὰ μὴ βραδύνῃ νὰ ἔλθῃ μέχρις αὐτῶν.
39 Πράγματι ὁ Πέτρος ἐσηκώθηκε καὶ ἐπῆγε μαζῆ μὲ τοὺς δύο ἀπεσταλμένους. Ὅταν δὲ ἔφθασε, τὸν ἀνέβασαν εἰς τὸ ὑπερῷον. Ἐκεῖ δὲ παρουσιάσθησαν εἰς αὐτὸν ὅλαι αἱ χῆραι κλαίουσαι διὰ τὸν θάνατον τῆς Ταβιθᾶς, καὶ ἐδείκνυαν εἰς τὸν Πέτρον χιτῶνας καὶ ἐπανωφόρια, ὅσα ἔφτιανε, ὅταν ἦτο ἐν ζωῇ ἡ Δορκάς.
40 Ὁ Πέτρος, ἀφοῦ ἔβγαλε ὅλους ἔξω ἀπὸ τὸ ὑπερῷον, ἐγονάτισε καὶ προσευχήθηκε. Ἔπειτα ἐστράφη πρὸς τὸ σῶμα καὶ εἶπε· <Ταβιθά, σήκω>. Ἐκείνη δὲ ἄνοιξε ἀμέσως τὰ μάτια της καὶ ὅταν εἶδε τὸν Πέτρον ἀνασηκώθηκε εἰς τὸ κρεββάτι της.
41 Τῆς ἔδωσε τότε τὸ χέρι του ὁ Πέτρος καὶ τὴν ἐσήκωσε. Καὶ ἀφοῦ ἐκάλεσε τοὺς Χριστιανοὺς καὶ μάλιστα τὰς χήρας, τοὺς τὴν παρουσίασε ζωντανήν.
42 Ἔγινε δὲ γνωστὸν τὸ θαῦμα αὐτὸ τῆς ἀναστάσεως εἰς ὅλην τὴν Ἰόππην καὶ πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς τὸν Κύριον.
43 Ἔμεινε δὲ εἰς τὴν Ἰόππην ὁ Πέτρος ἀρκετὰς ἡμέρας εἰς τὸ σπίτι κάποιου Σίμωνος βυρσοδέψου.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

αὶ ταῦτα μὲν ὡς πρὸς τὸν Φίλιππον. Ὁ δὲ Σαῦλος, σὰν νὰ ἔζη μέσα εἰς κάποιαν φονικὴν ἀτμόσφαιραν, ἐξηκολούθει νὰ ἀποπνέῃ ἀπὸ μέσα του καὶ νὰ ἐκδηλώνῃ αἰσθήματα ἀπειλῆς καὶ φόνου κατὰ τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου. Καὶ δι’ αὐτὸ προσῆλθεν εἰς τὸν ἀρχιερέα
2 καὶ ἐζήτησεν ἀπὸ αὐτὸν συστατικὰς καὶ ἐξουσιοδοτικὰς ἐπιστολὰς διὰ τὴν Δαμασκὸν πρὸς τὰς ἐκεῖ συναγωγάς, μὲ τὸν σκοπόν, ἐὰν εὕρῃ κάποιους, ποὺ νὰ ἀνήκουν εἰς τὸν δρόμον καὶ εἰς τὴν αἵρεσιν τοῦ Ἰησοῦ, εἴτε ἄνδρες ἦσαν οὗτοι εἴτε γυναῖκες, νὰ τοὺς φέρῃ δεμένους εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.
3 Ἐνῷ δὲ ἐπήγαινε, συνέβη νὰ πλησιάζη οὗτος εἰς τὴν Δαμασκόν. Καὶ ἔξαφνα ἤστραψε γύρω του ἀπὸ τὸν οὐρανὸν φῶς λαμπρόν.
4 Καὶ ὅταν ἀπὸ τὴν ἐκθαμβωτικὴν λάμψιν ἔπεσε κατὰ γῆς, ἤκουσε φωνήν, ἡ ὁποία τοῦ ἔλεγε· Σαούλ, Σαούλ, διατὶ μὲ καταδιώκεις;
5 Εἶπε δὲ ὁ Σαῦλος· Ποῖος εἶσαι, Κύριε; Ὁ δὲ Κύριος εἶπεν· Ἐγὼ εἶμαι ὁ Ἰησοῦς, τὸν ὁποῖον σὺ καταδιώκεις. Δὲν ἠξεύρεις ὅτι, ὅταν καταδιώκῃς τοὺς μαθητὰς καὶ ἀκολούθους μου, εἶναι ὡς νὰ καταδιώκῃς ἐμὲ τὸν ἴδιον;
6 Ἀλλὰ σήκω καὶ ἔμβα εἰς τὴν πόλιν, καὶ θὰ σοῦ λεχθῇ ἐκεῖ, τί πρέπει νὰ κάμῃς. Καὶ ὁ μὲν Σαῦλος καὶ τοὺς λόγους τῆς φωνῆς ἤκουσε καὶ τὸ πρόσωπον τοῦ ἀναστάντος Κυρίου εἶδεν.
7 Οἱ ἄνδρες ὅμως, ποὺ τὸν συνώδευαν, ἐστέκοντο μὲ ἀνοικτὸν τὸ στόμα καὶ ἄφωνοι, ἤκουαν μὲν τὴν βοὴν καὶ τὸν ἦχον τῆς φωνῆς, χωρὶς νὰ ξεχωρίζουν λέξεις, ἀλλὰ δὲν ἔβλεπαν κανένα.
8 Ἐσηκώθη δὲ ὁ Σαῦλος ἀπὸ τὸ ἔδαφος, ποὺ εἶχε πρὸ ὀλίγου πέσει, καίτοι δὲ ἦσαν ἀνοικτὰ τὰ μάτια του, δὲν ἔβλεπε κανένα. Τὸν ὡδήγουν ὡς ἐκ τούτου ἀπὸ τὸ χέρι καὶ τὸν ἔμβασαν εἰς τὴν Δαμασκόν.
9 Καὶ παρέμεινεν ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας τυφλός, χωρὶς νὰ βλέπῃ διόλου, καὶ δὲν ἔφαγεν οὔτε ἤπιε κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτὰς τίποτε.
10 Ὑπῆρχε δὲ εἰς τὴν Δαμασκὸν κάποιος μαθητής, ποὺ ἐλέγετο Ἀνανίας. Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Κύριος δι’ ὁράματος: Ἀνανία. Αὐτὸς δὲ εἶπεν· Ἰδού, εἶμαι ἐδῶ, Κύριε, ἕτοιμος νὰ ἐκτελέσω τὰς διαταγάς σου.
11 Ὁ Κύριος δὲ εἶπε τότε πρὸς αὐτόν· Σήκω καὶ πήγαινε εἰς τὴν στενωπόν, ποὺ λέγεται Εὐθεῖα καὶ ζήτησε εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Ἰούδα κάποιον, ποὺ ὀνομάζεται Σαῦλος, καὶ κατάγεται ἀπὸ τὴν Ταρσόν. Αἱ διαθέσεις τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ εἶναι εὐλαβεῖς, διότι ἰδοὺ κατὰ τὴν στιγμὴν αὐτὴν προσεύχεται.
12 Καὶ εἶδεν εἰς ὅραμα, ποὺ τοῦ παρουσίασα ἐγώ, ἄνθρωπον ὀνομαζόμενον Ἀνανίαν, ὁ ὁποῖος ἐμβῆκεν εἰς τὸ δωμάτιόν του καὶ ἔθεσεν ἐπ’ αὐτοῦ τὴν χεῖρα διὰ να τὸν θεραπεύσῃ ἀπὸ τὴν τύφλωσιν καὶ δυνηθῇ οὕτω να ξαναϊδῇ.
13 Ἀπεκρίθη δὲ ὁ Ἀνανίας· Κύριε, ἔχω ἀκούσει ἀπὸ πολλοὺς διὰ τὸν ἄνθρωπον αὐτόν, πόσα κακὰ ἔκαμεν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα εἰς τοὺς ἁγιασμένους ἀπὸ τὴν χάριν σου καὶ ἀφιερωμένους εἰς σὲ πιστούς.
14 Καὶ ἐδῶ ποὺ ἦλθεν, ἔχει ἐξουσίαν ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς νὰ δέσῃ ὅλους, ὅσοι ἐπικαλοῦνται εὐλαβῶς καὶ μετὰ πίστεως τὸ ὄνομά σου.
15 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Κύριος· Πήγαινε χωρὶς κανένα φόβον ἢ δισταγμόν, διότι οὗτος εἶναι ὅργανόν μου ἐκλεκτόν. Τὸν ἐξέλεξα δὲ ἐγώ, διὰ νὰ βαστάσῃ καὶ διαδώσῃ τὸ περὶ τοῦ ὀνόματός μου καὶ τοῦ εὐαγγελίου μου κήρυγμα, μεταφέρων τοῦτο διὰ τῶν περιοδειῶν του ἐνώπιον ἐθνικῶν καὶ βασιλέων καὶ τῶν σημερινῶν ἀπογόνων τοῦ Ἰσραήλ.
16 Πήγαινε σὺ πρὸς συνάντησίν του μὲ τὴν πεποίθησιν, ὅτι δὲν θὰ συναντήσῃς ἄρνησιν ἢ ἀπροθυμίαν εἰς αὐτόν. Διότι ἐγὼ ὁ ἴδιος θὰ μεταστρέψω τὸν Σαῦλον καὶ θὰ τοῦ δείξω, τί ἀπὸ τοῦδε καὶ εἰς τὸ ἑξῆς πρέπει νὰ πάθῃ διὰ τὸ ὄνομά μου αὐτός, ποὺ ἕως χθὲς μὲ κατεδίωκεν.
17 Ἐπῆγε δὲ ὁ Ἀνανίας καὶ ἐμβῆκεν εἰς τὸ σπίτι, ὅπου ἔμενεν ὁ Σαῦλος καὶ ἀφοῦ ἔθεσεν ἐπ’ αὐτοῦ τὰς χεῖρας εἶπε· Σαοὺλ ἀδελφέ, μὲ ἔστειλεν ὁ Κύριος, ποὺ σοῦ ἐνεφανίσθη εἰς τὸν δρόμον, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἐβάδιζες διὰ νὰ ἔλθῃς ἐδῶ. Καὶ μὲ ἔστειλε διὰ νὰ ἀποκτήσῃς πάλιν τὸ φῶς σου καὶ διὰ νὰ γεμίσῃ τὸ ἐσωτερικόν σου μὲ Πνεῦμα Ἅγιον.
18 Καὶ ἀμέσως ἔπεσαν ἀπὸ τὰ μάτια του σὰν λέπια καὶ ξαναεῖδε καὶ ἀφοῦ ἐσηκώθη ἐβαπτίσθη. Καὶ μετὰ τὸ βάπτισμα ἔλαβε τροφὴν καὶ ἐδυνάμωσεν ἀπὸ τὴν ἑξάντλησιν, ποὺ τοῦ εἶχε φέρει ὁ βαθὺς κλονισμός, τὸν ὁποῖον ἠσθάνθη ἀπὸ τὴν ἐμφάνισιν τοῦ Κυρίου, καὶ ἡ νηστεία τῶν τριῶν ἡμερῶν, κατὰ τὰς ὁποίας οὔτε ἔφαγεν οὔτε ἔπιε τίποτε.
19 Παρέμεινε δὲ ὁ Σαῦλος μαζὶ μὲ τοὺς μαθητὰς τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἦσαν εἰς τὴν Δαμασκόν, ἐπὶ ὀλίγας ἡμέρας.
20 Καὶ ἀμέσως ἐκήρυττεν εἰς τὰς συναγωγὰς τὸν Ἰησοῦν, διδάσκων ὅτι οὗτος εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ.
21 Ἔμεναν δὲ ἐκστατικοὶ ὅλοι, ὅσοι τὸν ἤκουαν καὶ ἔλεγαν· Δὲν εἶναι αὐτός, ὁ ὁποῖος εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ κατεδίωξε μὲ μανίαν καὶ μέχρις ἐξοντώσεως ἐκείνους, ποὺ ἐπικαλοῦνται εὐλαβῶς καὶ μετὰ πίστεως τὸ ὄνομα τοῦτο καὶ ὁ ὁποῖος εἶχεν ἔλθει ἐδῶ δι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν σκοπόν, διὰ νὰ ὁδηγήσῃ δηλαδὴ δεμένους εἰς τοὺς ἀρχιερεῖς αὐτούς, ποὺ πιστεύουν καὶ ἐπικαλοῦνται τὸ ὄνομα τοῦτο;
22 Ὁ Σαῦλος δὲ ἐν τῷ μεταξὺ ἐνισχύετο καὶ ἐστηρίζετο περισσότερον εἰς τὴν πίστιν καὶ μὲ τὰ ἐπιχειρήματά του ἔφερε σύγχυσιν εἰς τοὺς Ἰουδαίους, οἱ ὁποῖοι κατῴκουν ἐν Δαμασκῷ, καὶ ἀπεστόμωνεν αὐτοὺς ἀποδεικνύων διὰ τῆς συμφωνίας τῶν Προφητῶν, ὅτι αὐτὸς τὸν ὁποῖον ἐκήρυττεν, εἶναι ὁ Μεσσίας.
23 Ἀφοῦ δὲ συνεπληρώθησαν ἀρκεταὶ ἡμέραι, οἱ Ἰουδαῖοι συνεφώνησαν καὶ ἀπεφάσισαν ἀπὸ κοινοῦ νὰ τὸν φονεύσουν.
24 Ἔγινε δὲ γνωστὴ εἰς τὸν Σαῦλον ἡ ἐπιβουλὴ αὐτῶν. Καὶ οἱ Ἰουδαῖοι παρεφύλατταν τὰς πύλας τῆς πόλεως νύκτα καὶ ἡμέραν διὰ νὰ τὸν φονεύσουν.
25 Ἀλλ’ οἱ Χριστιανοὶ μαθηταὶ ἐπῆραν τὸν Παῦλον καὶ τὸν κατέβασαν ἐν καιρῷ νυκτὸς ἀπὸ κάποιο παράθυρον τοῦ τείχους, μὲ τὸ ὁποῖον ἦτο περιτειχισμένη ἡ Δαμασκός. Τὸν κατέβασαν δὲ διὰ σχοινίου μέσα εἰς κοφίνιον.
26 Ὅταν δὲ ὁ Παῦλος ἦλθεν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, ἔκαμε συνεχεῖς ἀποπείρας διὰ νὰ προσκολληθῇ καὶ συνδεθῇ στενῶς πρὸς τοὺς μαθητάς. Ἀλλὰ τὸν ἐφοβοῦντο ὅλοι, διότι δὲν ἐπείθοντο, ὅτι εἶναι πράγματι πιστὸς καὶ εἰλικρινῆς μαθητὴς τοῦ Κυρίου.
27 Ὁ Βαρνάβας ὅμως παρέλαβεν αὐτὸν καὶ τὸν ὠδήγησεν εἰς τοὺς ἀποστόλους. Καὶ διηγήθη τότε ὁ Σαῦλος εἰς αὐτούς, πῶς εἶδε τὸν Κύριον εἰς τὸν δρόμον καὶ ὅτι ὁ Κύριος ὡμίλησεν εἰς αὐτὸν καὶ πῶς ἐν τῇ Δαμασκῷ ἐκήρυξε μὲ ἀφοβίαν καὶ μὲ θάρρος τὴν πίστιν εἰς τὸ ὅνομα τοῦ Ἰησοῦ.
28 Καὶ ἐπηγαινοήρχετο ὁ Παῦλος εἰς τοὺς ἀποστόλους συνεχῶς εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, διατηρῶν στενὰς σχέσεις μὲ αὐτούς, καὶ ὡμίλει μὲ ἀφοβίαν καὶ μὲ πίστιν ἀκλόνητον εἰς τὸ ὅνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.
29 Ἐπὶ πλέον ὡμίλει καὶ συνεζήτει μὲ τοὺς ὁμιλοῦντας τὴν ἑλληνικὴν Ἰουδαίους ζητῶν νὰ πείσῃ αὐτούς, ὅτι ὁ Μεσσίας εἶναι ὁ Ἰησοῦς. Αὐτοὶ ὅμως ἐζήτουν εὐκαιρίαν καὶ προσεπάθουν νὰ τὸν φονεύσουν.
30 Ὅταν δὲ ἐπληροφορήθησαν τοῦτο οἱ ἀδελφοί, τὸν κατέβασαν μὲ πᾶσαν ἀσφάλειαν ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα εἰς τὴν Καισάρειαν καὶ ἀπ’ ἐκεῖ τὸν ἐξαπέστειλαν εἰς τὴν πατρίδα του τὴν Ταρσόν.
31 Ἔτσι λοιπὸν αἱ μὲν Ἐκκλησίαι, ποὺ ἦσαν καθ’ ὅλην τὴν Ἰουδαίαν καὶ Γαλιλαίαν καὶ Σαμάρειαν, ἀπελάμβαναν εἰρήνην καὶ προώδευαν εἰς τὴν χριστιανικὴν γνῶσιν καὶ εὐσέβειαν, καὶ ἔζων οἱ Χριστιανοί των μὲ τὸν φόβον τοῦ Κυρίου, καὶ ἐπληθύνοντο διὰ τῆς ἐνισχύσεως καὶ παρηγορίας, ποὺ τοὺς μετέδιδε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα.
32 Ἐνῷ δὲ ὁ Πέτρος περιώδευεν εἰς ὅλα αὐτὰ τὰ μέρη, συνέβη νὰ κατεβῇ καὶ πρὸς τοὺς Χριστιανούς, ποὺ κατῴκουν εἰς τὴν Λύδδαν.
33 Συνήντησε δὲ ἐκεῖ κάποιον ἄνθρωπον, ποὺ ἐλέγετο Αἰνέας καὶ κατέκειτο ἐπὶ κραββάτου πρὸ ὀκτὼ ἐτῶν, διότι ἦτο παράλυτος.
34 Καὶ εἶπεν εἰς αὐτὸν ὁ Πέτρος· Αἰνέα, ὁ Ἰησοῦς, ποὺ εἶναι χρισμένος ἀπὸ τὸν Θεὸν Μεσσίας, σὲ ἰατρεύει ἀπὸ τὸ νόσημά σου. Σήκω καὶ στρῶσε μόνος σου τὸ κρεββάτι σου. Καὶ ἀμέσως ἐσηκώθη.
35 Καὶ τὸν εἶδαν ὅλοι, ὅσοι κατοικοῦσαν εἰς Λύδδαν καὶ εἰς τὴν πεδιάδα τοῦ Σάρωνος, οἰ ὁποῖοι ὁδηγηθέντες ἀπὸ τὸ θαῦμα αὐτὸ ἐπέστρεψαν εἰς τὸν Κύριον Ἰησοῦν πιστεύσαντες καὶ ἀναγνωρίσαντες αὐτὸν Θεὸν καὶ Σωτῆρα των.
36 Εἰς τὴν Ἰόππην δὲ ὑπῆρχε κάποια μαθήτρια τοῦ Κυρίου, ποὺ ἐλέγετο Ταβιθά. Τὸ ὄνομα δὲ αὐτὸ μεταφράζεται εἰς τὴν ἑλληνικὴν μὲ τὴν λέξιν Δορκάς. Αὐτὴ ἦτο γεμάτη ἀπὸ ἀγαθοεργίας καὶ ἐλεημοσύνας, ποὺ ἔκανε συνεχῶς.
37 Συνέβη δὲ κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας νὰ ἀσθενήσῃ αὕτη καὶ νὰ ἀποθάνῃ. Ἀφοῦ δὲ τὴν ἔλουσαν καὶ τὴν ἐτοίμασαν, τὴν ἔβαλαν εἰς τὸ ἐπάνω διαμέρισμα τῆς οἰκίας.
38 Ἐφ’ ὅσον δὲ ἡ πόλις Λύδδα ἦτο πλησίον τῆς Ἰόππης, σὰν ἤκουσαν οἱ μαθηταί, ὅτι ὁ Πέτρος εἶναι εἰς τὴν πόλιν αὐτήν, τοῦ ἔστειλαν δύο ἄνδρας καὶ τὸν παρεκάλουν νὰ μὴ βαρυνθῇ νὰ ἔλθῃ μέχρις αὐτῶν.
39 Πράγματι δὲ ὁ Πέτρος ἐσηκώθη καὶ ἐπῆγε μαζὶ μὲ τοὺς δύο αὐτοὺς ἀπεσταλμένους. Ὅταν δὲ ἔφθασεν εἰς τὴν Ἰόππην, τὸν ἀνέβασαν εἰς τὸ ἀνώγειον. Καὶ ἐκεῖ παρουσιάσθησαν εἰς αὐτὸν ὅλαι αἱ χῆραι κλαίουσαι διὰ τὸν θάνατον αὐτῆς, ποὺ τὰς ἐπροστάτευε. Καὶ ὡς δείγματα τῆς προστασίας αὐτῆς ἐδείκνυαν εἰς τὸν Πέτρον ὑποκάμισα καὶ ἐπανωφόρια, ὅσα ἔφτιανεν, ὅταν ἦτο μαζί των ζωντανὴ ἡ Δορκάς.
40 Ἀφοῦ δὲ ὁ Πέτρος ἔβγαλεν ὅλους ἔξω ἀπὸ τὸ ἀνώγειον, ποὺ ἦτο ἡ νεκρά, ἐγονάτισε καὶ προσηυχήθη. Καὶ ἀφοῦ ἐστράφη πρὸς τὸ νεκρὸν σῶμα, εἶπε· Ταβιθά, σήκω ἐπάνω. Αὐτὴ δὲ ἤνοιξε τὰ μάτια της καὶ ὅταν εἶδε τὸν Πέτρον, ἀπὸ ἑξαπλωμένη ὅπου ἦτο, ἀνεσηκώθη καθιστὴ εἰς τὸ κρεββάτι της.
41 Τῆς ἔδωκε δὲ τότε ὁ Πέτρος τὸ χέρι καὶ τὴν ἐσήκωσεν ὀρθίαν. Ἀφοῦ δὲ ἐφώναξε τοὺς Χριστιανοὺς καὶ ἰδιαιτέρως τὰς χήρας, τοὺς τὴν παρουσίασε ζωντανήν.
42 Ἔγινε δὲ γνωστὸν τὸ θαῦμα τοῦτο εἰς ὅλην τὴν πόλιν τῆς Ἰόππης καὶ πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς τὸν Κύριον.
43 Συνέβη δὲ νὰ μείνῃ ὁ Πέτρος εἰς τὴν Ἰόππην ἀρκετὰς ἡμέρας εἰς τὸ σπίτι κάποιου Σίμωνος, ποὺ ἦτο βυρσοδέψης.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
δὲ Σαῦλος ἔτι ἐμπνέων ἀπειλῆς καὶ φόνου εἰς τοὺς μαθητὰς τοῦ Κυρίου, προσελθὼν τῷ ἀρχιερεῖ	Σαῦλος ὅμως, κυριευμένος ἀπὸ μῖσος καὶ μανίαν, ἐξακολουθοῦσε νὰ ἀποπνέῃ καὶ νὰ ἐκδηλώνῃ αἰσθήματα ἀπειλῆς καὶ φόνου ἐναντίον τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου. Προσῆλθε εἰς τὸν ἀρχιερέα	αὶ ταῦτα μὲν ὡς πρὸς τὸν Φίλιππον. Ὁ δὲ Σαῦλος, σὰν νὰ ἔζη μέσα εἰς κάποιαν φονικὴν ἀτμόσφαιραν, ἐξηκολούθει νὰ ἀποπνέῃ ἀπὸ μέσα του καὶ νὰ ἐκδηλώνῃ αἰσθήματα ἀπειλῆς καὶ φόνου κατὰ τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου. Καὶ δι’ αὐτὸ προσῆλθεν εἰς τὸν ἀρχιερέα
2 ᾐτήσατο παρ' αὐτοῦ ἐπιστολὰς εἰς Δαμασκὸν πρὸς τὰς συναγωγάς, ὅπως ἐάν τινας εὕρῃ τῆς ὁδοῦ ὄντας, ἄνδρας τε καὶ γυναῖκας, δεδεμένους ἀγάγῃ εἰς Ἱερουσαλήμ.	2 καὶ ἐζήτησε ἀπὸ αὐτὸν συστατικὰς ἐπιστολὰς πρὸς τὰς συναγωγὰς τῆς Δαμασκοῦ, ὅπως, ἐὰν εὔρῃ μερικοὺς ἄνδρας καὶ γυναῖκας νὰ ἀνήκουν εἰς τὸν δρόμον τοῦ Ἰησοῦ, δεμένους τοὺς ὁδηγήσῃ εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.	2 καὶ ἐζήτησεν ἀπὸ αὐτὸν συστατικὰς καὶ ἐξουσιοδοτικὰς ἐπιστολὰς διὰ τὴν Δαμασκὸν πρὸς τὰς ἐκεῖ συναγωγάς, μὲ τὸν σκοπόν, ἐὰν εὕρῃ κάποιους, ποὺ νὰ ἀνήκουν εἰς τὸν δρόμον καὶ εἰς τὴν αἵρεσιν τοῦ Ἰησοῦ, εἴτε ἄνδρες ἦσαν οὗτοι εἴτε γυναῖκες, νὰ τοὺς φέρῃ δεμένους εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.
3 Ἐν δὲ τῷ πορεύεσθαι ἐγένετο αὐτὸν ἐγγίζειν τῇ Δαμασκῷ, καὶ ἐξαίφνης περιήστραψεν αὐτὸν φῶς ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ,	3 Ἐνῶ δὲ ἐπροχωροῦσε καὶ ἐπλησίαζε πλέον εἰς τὴν Δαμασκόν, αἴφνης ἄστραψε ὁλόγυρά του ἀπὸ τὸν οὐρανὸν λαμπρὸν φῶς.	3 Ἐνῷ δὲ ἐπήγαινε, συνέβη νὰ πλησιάζη οὗτος εἰς τὴν Δαμασκόν. Καὶ ἔξαφνα ἤστραψε γύρω του ἀπὸ τὸν οὐρανὸν φῶς λαμπρόν.
4 καὶ πεσὼν ἐπὶ τὴν γῆν ἤκουσεν φωνὴν λέγουσαν αὐτῷ· Σαοὺλ Σαούλ, τί μὲ διώκεις;	4 Καὶ καθὼς ἀπὸ τὴν ἀπαστράπτουσαν λάμψιν ἔπεσε κάτω εἰς τὴν γῆς, ἤκουσε μίαν φωνήν, ἡ ὁποία τοῦ ἔλεγε· <Σαούλ, Σαούλ, διατὶ μὲ καταδιώκεις;>	4 Καὶ ὅταν ἀπὸ τὴν ἐκθαμβωτικὴν λάμψιν ἔπεσε κατὰ γῆς, ἤκουσε φωνήν, ἡ ὁποία τοῦ ἔλεγε· Σαούλ, Σαούλ, διατὶ μὲ καταδιώκεις;
5 Εἶπε δέ· τίς εἶ, κύριε; ῾Ο δὲ Κύριος εἶπεν· ἐγώ εἰμι Ἰησοῦς ὃν σὺ διώκεις·	5 Εἶπε δὲ ὁ Σαῦλος· <Ποιὸς εἶσαι, κύριε;> Ὁ δὲ Κύριος ἀπήντησε· <Ἐγὼ εἶμαι ὁ Ἰησοῦς, τὸν ὁποῖον σὺ καταδιώξεις, ἀφοῦ καταδιώκεις τοὺς ὀπαδούς μου.	5 Εἶπε δὲ ὁ Σαῦλος· Ποῖος εἶσαι, Κύριε; Ὁ δὲ Κύριος εἶπεν· Ἐγὼ εἶμαι ὁ Ἰησοῦς, τὸν ὁποῖον σὺ καταδιώκεις. Δὲν ἠξεύρεις ὅτι, ὅταν καταδιώκῃς τοὺς μαθητὰς καὶ ἀκολούθους μου, εἶναι ὡς νὰ καταδιώκῃς ἐμὲ τὸν ἴδιον;
6 ἀλλὰ ἀνάστηθι καὶ εἴσελθε εἰς τὴν πόλιν, καὶ λαληθήσεταί σοι τί σε δεῖ ποιεῖν.	6 Ἀλλὰ σήκω ἐπάνω καὶ πήγαινε εἰς τὴν πόλιν καὶ ἐκεῖ θὰ σοῦ ἀνακοινωθῇ, τί πρέπει νὰ κάμῃς>.	6 Ἀλλὰ σήκω καὶ ἔμβα εἰς τὴν πόλιν, καὶ θὰ σοῦ λεχθῇ ἐκεῖ, τί πρέπει νὰ κάμῃς. Καὶ ὁ μὲν Σαῦλος καὶ τοὺς λόγους τῆς φωνῆς ἤκουσε καὶ τὸ πρόσωπον τοῦ ἀναστάντος Κυρίου εἶδεν.
7 Οἱ δὲ ἄνδρες οἱ συνοδεύοντες αὐτῷ εἰστήκεισον ἐνεοί, ἀκούοντες μὲν τῆς φωνῆς, μηδένα δὲ θεωροῦντες.	7 Οἱ ἄνδρες ὅμως, ποὺ τὸν συνώδευαν, ἔμειναν ἄφωνοι, μὲ ἀνοικτὸ τὸ στόμα, διότι ἤκουαν μὲν τὴν φωνήν, ἀλλὰ δὲν ἔβλεπαν κανένα.	7 Οἱ ἄνδρες ὅμως, ποὺ τὸν συνώδευαν, ἐστέκοντο μὲ ἀνοικτὸν τὸ στόμα καὶ ἄφωνοι, ἤκουαν μὲν τὴν βοὴν καὶ τὸν ἦχον τῆς φωνῆς, χωρὶς νὰ ξεχωρίζουν λέξεις, ἀλλὰ δὲν ἔβλεπαν κανένα.
8 Ἠγέρθη δὲ ὁ Σαῦλος ἀπὸ τῆς γῆς, ἀνεῳγμένων τε τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ οὐδένα ἔβλεπε· χειραγωγοῦντες δὲ αὐτὸν εἰσήγαγον εἰς Δαμασκόν.	8 Ἐσηκώθηκε ὁ Σαῦλος ἀπὸ τὴν γῆν, καὶ ἐνῶ ἦσαν ἀνοικτὰ τὰ μάτια του, δὲν ἔβλεπε κανένα. Οἱ στρατιῶται ὁδηγοῦντες αὐτὸ ἀπὸ τὸ χέρι, τὸν ἔφεραν μέσα εἰς τὴν Δαμασκόν.	8 Ἐσηκώθη δὲ ὁ Σαῦλος ἀπὸ τὸ ἔδαφος, ποὺ εἶχε πρὸ ὀλίγου πέσει, καίτοι δὲ ἦσαν ἀνοικτὰ τὰ μάτια του, δὲν ἔβλεπε κανένα. Τὸν ὡδήγουν ὡς ἐκ τούτου ἀπὸ τὸ χέρι καὶ τὸν ἔμβασαν εἰς τὴν Δαμασκόν.
9 Καὶ ἦν ἡμέρας τρεῖς μὴ βλέπων, καὶ οὐκ ἔφαγεν οὐδὲ ἔπιεν.	9 Καὶ ἔμεινε τρεῖς ἡμέρας τυφλός, χωρὶς νὰ βλέπῃ· καὶ οὔτε ἔφαγε οὔτε ἔπιε.	9 Καὶ παρέμεινεν ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας τυφλός, χωρὶς νὰ βλέπῃ διόλου, καὶ δὲν ἔφαγεν οὔτε ἤπιε κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτὰς τίποτε.
10 ῏Ην δέ τις μαθητὴς ἐν Δαμασκῷ ὀνόματι Ἀνανίας, καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Κύριος ἐν ὁράματι· Ἀνάνια. Ὁ δὲ εἶπεν· ἰδοὺ ἐγώ, Κύριε·	10 Ὑπῆρχε δὲ εἰς τὴν Δαμασκὸν ἕνας μαθητής, ὀνόματι Ἀνανίας, καὶ μὲ ὅραμα εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Κύριος· <Ἀνανία>. Ἐκεῖνος δὲ εἶπε· <Ἰδού, ἐδῶ εἶμαι, Κύριε>.	10 Ὑπῆρχε δὲ εἰς τὴν Δαμασκὸν κάποιος μαθητής, ποὺ ἐλέγετο Ἀνανίας. Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Κύριος δι’ ὁράματος: Ἀνανία. Αὐτὸς δὲ εἶπεν· Ἰδού, εἶμαι ἐδῶ, Κύριε, ἕτοιμος νὰ ἐκτελέσω τὰς διαταγάς σου.
11 ὁ δὲ Κύριος πρὸς αὐτόν· ἀναστὰς πορεύθητι ἐπὶ τὴν ρύμην τὴν καλουμένην εὐθεῖαν καὶ ζήτησον ἐν οἰκίᾳ Ἰούδα Σαῦλον ὀνόματι Ταρσέα· ἰδοὺ γὰρ προσεύχεται,	11 Ὁ δὲ Κύριος εἶπε τότε πρὸς αὐτόν· <Σήκω καὶ πήγαινε εἰς τὴν ὁδόν, ποὺ λέγεται εὐθεῖα, καὶ ζήτησε εἰς τὸ σπίτι τοῦ Ἰούδα κάποιον, ποὺ ὀνομάζεται Σαῦλος καὶ κατάγεται ἀπὸ τὴν Ταρσόν. Διότι, ἰδού, κατὰ τὴν ὥραν αὐτὴν προσεύχεται καὶ ζητεῖ τὴν βοήθειάν μου.	11 Ὁ Κύριος δὲ εἶπε τότε πρὸς αὐτόν· Σήκω καὶ πήγαινε εἰς τὴν στενωπόν, ποὺ λέγεται Εὐθεῖα καὶ ζήτησε εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Ἰούδα κάποιον, ποὺ ὀνομάζεται Σαῦλος, καὶ κατάγεται ἀπὸ τὴν Ταρσόν. Αἱ διαθέσεις τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ εἶναι εὐλαβεῖς, διότι ἰδοὺ κατὰ τὴν στιγμὴν αὐτὴν προσεύχεται.
12 καὶ εἶδεν ἐν ὁράματι ἄνδρα ὀνόματι Ἀνανίαν εἰσελθόντα καὶ ἐπιθέντα αὐτῷ χεῖρα, ὅπως ἀναβλέψῃ.	12 Εἶδε καὶ αὐτὸς εἰς ὅραμα ἕνα ἄνθρωπον, ὀνόματι Ἀνανίαν, ὁ ὁποῖος εἰσῆλθε εἰς τὸ σπίτι καὶ ἔθεσε ἐπάνω εἰς αὐτὸν τὸ χέρι, διὰ νὰ τὸν θεραπεύσῃ ἀπὸ τὴν τύφλωσιν καὶ ξαναϊδῇ ἔτσι τὸ φῶς>.	12 Καὶ εἶδεν εἰς ὅραμα, ποὺ τοῦ παρουσίασα ἐγώ, ἄνθρωπον ὀνομαζόμενον Ἀνανίαν, ὁ ὁποῖος ἐμβῆκεν εἰς τὸ δωμάτιόν του καὶ ἔθεσεν ἐπ’ αὐτοῦ τὴν χεῖρα διὰ να τὸν θεραπεύσῃ ἀπὸ τὴν τύφλωσιν καὶ δυνηθῇ οὕτω να ξαναϊδῇ.
13 Ἀπεκρίθη δὲ Ἀνανίας· Κύριε, ἀκήκοα ἀπὸ πολλῶν περὶ τοῦ ἀνδρὸς τούτου, ὅσα κακὰ ἐποίησε τοῖς ἁγίοις σου ἐν Ἱερουσαλήμ·	13 Ἀπήντησε δὲ ὁ Ἀνανίας· <Κύριε, ἔχω ἀκούσει ἀπὸ πολλοὺς διὰ τὸν ἄνθρωπον αὐτόν, διὰ τὰ τόσα καὶ τόσα κακά, ποὺ ἔκαμε εἰς τοὺς ἁγίους ὀπαδούς σου, οἱ ὁποῖοι μενουν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.	13 Ἀπεκρίθη δὲ ὁ Ἀνανίας· Κύριε, ἔχω ἀκούσει ἀπὸ πολλοὺς διὰ τὸν ἄνθρωπον αὐτόν, πόσα κακὰ ἔκαμεν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα εἰς τοὺς ἁγιασμένους ἀπὸ τὴν χάριν σου καὶ ἀφιερωμένους εἰς σὲ πιστούς.
14 καὶ ὧδε ἔχει ἐξουσίαν παρὰ τῶν ἀρχιερέων δῆσαι πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους τὸ ὄνομά σου.	14 Καὶ ἐδῶ εἰς τὴν Δαμασκὸν ἔχει ἐξουσίαν ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς νὰ δέσῃ ὅλους, ὅσοι ἐπικαλοῦνται τὸ ὄνομά σου>.	14 Καὶ ἐδῶ ποὺ ἦλθεν, ἔχει ἐξουσίαν ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς νὰ δέσῃ ὅλους, ὅσοι ἐπικαλοῦνται εὐλαβῶς καὶ μετὰ πίστεως τὸ ὄνομά σου.
15 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Κύριος· πορεύου, ὅτι σκεῦος ἐκλογῆς μοί ἐστιν οὗτος τοῦ βαστάσαι τὸ ὄνομά μου ἐνώπιον ἐθνῶν καὶ βασιλέων υἱῶν τε Ἰσραήλ·	15 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Κύριος· <Πήγαινε καὶ μὴ φοβεῖσαι. Διότι αὐτὸς εἶναι ὄργανον τῆς ἰδικῆς μου ἐκλογῆς, διὰ νὰ βαστάσῃ καὶ κηρύξῃ τὸ ὄνομά μου ἐμπρὸς εἰς ἐθνικοὺς καὶ εἰς βασιλεῖς καὶ εἰς τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰσραήλ.	15 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Κύριος· Πήγαινε χωρὶς κανένα φόβον ἢ δισταγμόν, διότι οὗτος εἶναι ὅργανόν μου ἐκλεκτόν. Τὸν ἐξέλεξα δὲ ἐγώ, διὰ νὰ βαστάσῃ καὶ διαδώσῃ τὸ περὶ τοῦ ὀνόματός μου καὶ τοῦ εὐαγγελίου μου κήρυγμα, μεταφέρων τοῦτο διὰ τῶν περιοδειῶν του ἐνώπιον ἐθνικῶν καὶ βασιλέων καὶ τῶν σημερινῶν ἀπογόνων τοῦ Ἰσραήλ.
16 ἐγὼ γὰρ ὑποδείξω αὐτῷ ὅσα δεῖ αὐτὸν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματός μου παθεῖν.	16 Διότι ἐγὼ ὁ ἴδιος θὰ τοῦ δείξω ἀπὸ τώρα, ὅσα πρέπει νὰ πάθῃ διὰ τὸ ὄνομά μου>	16 Πήγαινε σὺ πρὸς συνάντησίν του μὲ τὴν πεποίθησιν, ὅτι δὲν θὰ συναντήσῃς ἄρνησιν ἢ ἀπροθυμίαν εἰς αὐτόν. Διότι ἐγὼ ὁ ἴδιος θὰ μεταστρέψω τὸν Σαῦλον καὶ θὰ τοῦ δείξω, τί ἀπὸ τοῦδε καὶ εἰς τὸ ἑξῆς πρέπει νὰ πάθῃ διὰ τὸ ὄνομά μου αὐτός, ποὺ ἕως χθὲς μὲ κατεδίωκεν.
17 Ἀπῆλθε δὲ Ἀνανίας καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὴν οἰκίαν, καὶ ἐπιθεὶς ἐπ' αὐτὸν τὰς χεῖρας εἶπε· Σαοὺλ ἀδελφέ, ὁ Κύριος ἀπέσταλκέ με, Ἰησοῦς ὁ ὀφθείς σοι ἐν τῇ ὁδῷ ᾗ ἤρχου, ὅπως ἀναβλέψῃς καὶ πλησθῇς Πνεύματος Ἁγίου.	17 Ἐπῆγε πράγματι ὁ Ἀνανίας· εἰσῆλθε εἰς τὴν οἰκίαν καὶ ἀφοῦ ἔθεσε ἐπάνω εἰς αὐτὸν τὰ χέρια του, εἶπε· <Σαούλ, ἀδελφέ, ὁ Κύριος Ἰησοῦς, ὁ ὁποῖος σοῦ παρουσιάσθηκε εἰς τὸν δρόμον, ποὺ ἤρχεσο· μὲ ἔστειλε, νὰ ἀποκτήσῃς καὶ πάλιν τὸ φῶς καὶ νὰ γεμίσῃς ἀπὸ Ἅγιον Πνεῦμα>.	17 Ἐπῆγε δὲ ὁ Ἀνανίας καὶ ἐμβῆκεν εἰς τὸ σπίτι, ὅπου ἔμενεν ὁ Σαῦλος καὶ ἀφοῦ ἔθεσεν ἐπ’ αὐτοῦ τὰς χεῖρας εἶπε· Σαοὺλ ἀδελφέ, μὲ ἔστειλεν ὁ Κύριος, ποὺ σοῦ ἐνεφανίσθη εἰς τὸν δρόμον, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἐβάδιζες διὰ νὰ ἔλθῃς ἐδῶ. Καὶ μὲ ἔστειλε διὰ νὰ ἀποκτήσῃς πάλιν τὸ φῶς σου καὶ διὰ νὰ γεμίσῃ τὸ ἐσωτερικόν σου μὲ Πνεῦμα Ἅγιον.
18 Καὶ εὐθέως ἀπέπεσον ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ ὡσεὶ λεπίδες, ἀνέβλεψέ τε, καὶ ἀναστὰς ἐβαπτίσθη, καὶ λαβὼν τροφὴν ἐνίσχυσεν.	18 Καὶ ἀμέσως ἔπεσαν ἀπὸ τὰ μάτια του κάτι σὰν λέπια, ἀπέκτησε τὸ φῶς του, ἐσηκώθηκε καὶ ἐβαπτίσθηκε ἀμέσως. Καὶ κατόπιν ἔφαγε τροφὴν καὶ ἀπέκτησεν πάλιν τὰς δυνάμεις του, τὰς σωματικὰς καὶ τὰς πνευματικάς.	18 Καὶ ἀμέσως ἔπεσαν ἀπὸ τὰ μάτια του σὰν λέπια καὶ ξαναεῖδε καὶ ἀφοῦ ἐσηκώθη ἐβαπτίσθη. Καὶ μετὰ τὸ βάπτισμα ἔλαβε τροφὴν καὶ ἐδυνάμωσεν ἀπὸ τὴν ἑξάντλησιν, ποὺ τοῦ εἶχε φέρει ὁ βαθὺς κλονισμός, τὸν ὁποῖον ἠσθάνθη ἀπὸ τὴν ἐμφάνισιν τοῦ Κυρίου, καὶ ἡ νηστεία τῶν τριῶν ἡμερῶν, κατὰ τὰς ὁποίας οὔτε ἔφαγεν οὔτε ἔπιε τίποτε.
19 Ἐγένετο δὲ ὁ Σαῦλος μετὰ τῶν ὄντων ἐν Δαμασκῳ μαθητῶν ἡμέρας τινάς,	19 Ἔμεινε δὲ ὁ Σαῦλος ὀλίγας ἡμέρας μαζῆ μὲ τοὺς μαθητάς, ποὺ ἦσαν εἰς τὴν Δαμασκόν.	19 Παρέμεινε δὲ ὁ Σαῦλος μαζὶ μὲ τοὺς μαθητὰς τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἦσαν εἰς τὴν Δαμασκόν, ἐπὶ ὀλίγας ἡμέρας.
20 καὶ εὐθέως ἐν ταῖς συναγωγαῖς ἐκήρυσσε τὸν Ἰησοῦν ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ.	20 Καὶ ἀμέσως ἐκήρυττε εἰς τὰς συναγωγὰς τὸν Ἰησοῦν, λέγων ὅτι αὐτὸς εἶναι πράγματι ὁ μονογενὴς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ.	20 Καὶ ἀμέσως ἐκήρυττεν εἰς τὰς συναγωγὰς τὸν Ἰησοῦν, διδάσκων ὅτι οὗτος εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ.
21 Ἐξίσταντο δὲ πάντες οἱ ἀκούοντες καὶ ἔλεγον· οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ πορθήσας ἐν Ἱερουσαλὴμ τοὺς ἐπικαλουμένους τὸ ὄνομα τοῦτο, καὶ ὧδε εἰς τοῦτο ἐλήλυθεν, ἵνα δεδεμένους αὐτοὺς ἀγάγῃ ἐπὶ τοὺς ἀρχιερεῖς;	21 Ὅλοι δὲ ὅσοι τὸν ἤκουσαν ἐκυριεύθησαν ἀπὸ ἔκπληξιν καὶ ἀπορίαν καὶ ἔλεγαν· <Δὲν εἶναι αὐτός, ποὺ κατεδίωξε μὲ μῖσος μέχρις ἀφανισμοῦ εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐκείνους, ποὺ ἐπεκαλοῦντο μὲ πίστιν τὸ ὄνομα τοῦτο καὶ ὁ ὁποῖος ἔχει ἔλθει ἑδῷ, μὲ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν σκοπόν, νὰ συλλάβῃ αὐτοὺς καὶ δεμένους νὰ τοὺς ὁδηγήσῃ εἰς τοὺς ἀρχιερεῖς;>	21 Ἔμεναν δὲ ἐκστατικοὶ ὅλοι, ὅσοι τὸν ἤκουαν καὶ ἔλεγαν· Δὲν εἶναι αὐτός, ὁ ὁποῖος εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ κατεδίωξε μὲ μανίαν καὶ μέχρις ἐξοντώσεως ἐκείνους, ποὺ ἐπικαλοῦνται εὐλαβῶς καὶ μετὰ πίστεως τὸ ὄνομα τοῦτο καὶ ὁ ὁποῖος εἶχεν ἔλθει ἐδῶ δι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν σκοπόν, διὰ νὰ ὁδηγήσῃ δηλαδὴ δεμένους εἰς τοὺς ἀρχιερεῖς αὐτούς, ποὺ πιστεύουν καὶ ἐπικαλοῦνται τὸ ὄνομα τοῦτο;
22 Σαῦλος δὲ μᾶλλον ἐνεδυναμοῦτο καὶ συνέχυνε τοὺς Ἰουδαίους τοὺς κατοικοῦντας ἐν Δαμασκῳ, συμβιβάζων ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός.	22 Ὁ Παῦλος ὅμως ἐνισχύετο ἀκόμη περισσότερον μὲ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὸ φωτισμένον κήρυγμά του ἔφερε σύγχυσιν εἰς τοὺς Ἰουδαίους, ποὺ κατοικοῦσαν εἰς τὴν Δαμασκόν, ἀποδεικνύων, μὲ τὴν πραγματοποίησιν τῶν προφητειῶν, ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ Χριστός.	22 Ὁ Σαῦλος δὲ ἐν τῷ μεταξὺ ἐνισχύετο καὶ ἐστηρίζετο περισσότερον εἰς τὴν πίστιν καὶ μὲ τὰ ἐπιχειρήματά του ἔφερε σύγχυσιν εἰς τοὺς Ἰουδαίους, οἱ ὁποῖοι κατῴκουν ἐν Δαμασκῷ, καὶ ἀπεστόμωνεν αὐτοὺς ἀποδεικνύων διὰ τῆς συμφωνίας τῶν Προφητῶν, ὅτι αὐτὸς τὸν ὁποῖον ἐκήρυττεν, εἶναι ὁ Μεσσίας.
23 Ὡς δὲ ἐπληροῦντο ἡμέραι ἱκαναί, συνεβουλεύσαντο οἱ Ἰουδαῖοι ἀνελεῖν αὐτόν·	23 Ὅταν δὲ ἐπέρασαν ἀρκετὲς ἡμέρες, συνεσκέφθησαν καὶ ἀπεφάσισαν οἱ Ἰουδαῖοι νὰ τὸν φονεύσουν.	23 Ἀφοῦ δὲ συνεπληρώθησαν ἀρκεταὶ ἡμέραι, οἱ Ἰουδαῖοι συνεφώνησαν καὶ ἀπεφάσισαν ἀπὸ κοινοῦ νὰ τὸν φονεύσουν.
24 ἐγνώσθη δὲ τῷ Σαύλῳ ἡ ἐπιβουλὴ αὐτῶν, παρετήρουν τε τὰς πύλας ἡμέρας τε καὶ νυκτὸς ὅπου αὐτὸν ἀνέλωσι·	24 Ἔγινε ὅμως γνωστὴ εἰς τὸν Σαῦλον ἡ ἐπιβουλή των. Καὶ οἱ Ἰουδαῖοι παρατηροῦσαν ἡμέραν καὶ νύκτα τὰς πύλας τῆς πόλεως, διὰ νὰ τὸν φονεύσουν.	24 Ἔγινε δὲ γνωστὴ εἰς τὸν Σαῦλον ἡ ἐπιβουλὴ αὐτῶν. Καὶ οἱ Ἰουδαῖοι παρεφύλατταν τὰς πύλας τῆς πόλεως νύκτα καὶ ἡμέραν διὰ νὰ τὸν φονεύσουν.
25 λαβόντες δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ νυκτὸς καθῆκον διὰ τοῦ τείχους χαλάσαντες ἐν σπυρίδι.	25 Οἱ μαθηταὶ ὅμως ἐπῆραν τὸν Σαῦλον καὶ εἰς καιρὸν νυκτὸς τὸν κατέβασαν μέσα εἰς ἕνα κοφίνι ἀπὸ κάποιο παράθυρο τοῦ τείχους.	25 Ἀλλ’ οἱ Χριστιανοὶ μαθηταὶ ἐπῆραν τὸν Παῦλον καὶ τὸν κατέβασαν ἐν καιρῷ νυκτὸς ἀπὸ κάποιο παράθυρον τοῦ τείχους, μὲ τὸ ὁποῖον ἦτο περιτειχισμένη ἡ Δαμασκός. Τὸν κατέβασαν δὲ διὰ σχοινίου μέσα εἰς κοφίνιον.
26 Παραγενόμενος δὲ ὁ Σαῦλος εἰς Ἱερουσαλὴμ ἐπειρᾶτο κολλᾶσθαι τοῖς μαθηταῖς· καὶ πάντες ἐφοβοῦντο αὐτόν, μὴ πιστεύοντες ὅτι ἐστὶ μαθητής.	26 Ὅταν δὲ ὁ Σαῦλος ἔφθασε εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, προσπαθοῦσε νὰ ἐπικοινωνήσῃ καὶ νὰ προσκολληθῇ εἰς τοὺς μαθητάς. Ὅλοι ὅμως τὸν ἐφοβοῦντο, διότι δὲν ἐπίστευαν ὅτι εἶναι πράγματι μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ.	26 Ὅταν δὲ ὁ Παῦλος ἦλθεν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, ἔκαμε συνεχεῖς ἀποπείρας διὰ νὰ προσκολληθῇ καὶ συνδεθῇ στενῶς πρὸς τοὺς μαθητάς. Ἀλλὰ τὸν ἐφοβοῦντο ὅλοι, διότι δὲν ἐπείθοντο, ὅτι εἶναι πράγματι πιστὸς καὶ εἰλικρινῆς μαθητὴς τοῦ Κυρίου.
27 Βαρνάβας δὲ ἐπιλαβόμενος αὐτὸν ἤγαγε πρὸς τοὺς ἀποστόλους, καὶ διηγήσατο αὐτοῖς πῶς ἐν τῇ ὁδῷ εἶδε τὸν Κύριον καὶ ὅτι ἐλάλησεν αὐτῷ, καί πῶς ἐν Δαμασκῷ ἐπαρρησιάσατο ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ.	27 Ἀλλὰ ὁ Βαρνάβας τὸν ἐπῆρε μὲ ἐμπιστοσύνην καὶ τὸν ὠδήγησε εἰς τοὺς Ἀποστόλους. Καὶ διηγήθηκε τότε εἰς αὐτοὺς ὁ Σαῦλος, πῶς εἰς τὸν δρόμον εἶδε τὸν Κύριον καὶ ὅτι τοῦ ὡμίλησε ὁ Κύριος καί πῶς εἰς τὴν Δαμασκὸν ἐκήρυξε μὲ θάρρος πίστιν εἰς τὸν ᾿Ιησοῦν Χριστόν.	27 Ὁ Βαρνάβας ὅμως παρέλαβεν αὐτὸν καὶ τὸν ὠδήγησεν εἰς τοὺς ἀποστόλους. Καὶ διηγήθη τότε ὁ Σαῦλος εἰς αὐτούς, πῶς εἶδε τὸν Κύριον εἰς τὸν δρόμον καὶ ὅτι ὁ Κύριος ὡμίλησεν εἰς αὐτὸν καὶ πῶς ἐν τῇ Δαμασκῷ ἐκήρυξε μὲ ἀφοβίαν καὶ μὲ θάρρος τὴν πίστιν εἰς τὸ ὅνομα τοῦ Ἰησοῦ.
28 Καὶ ἦν μετ' αὐτῶν εἰσπορευόμενος καὶ ἐκπορευόμενος ἐν Ἱερουσαλὴμ καὶ παρρησιαζόμενος ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ,	28 Καὶ συνεδέθη πλέον μὲ αὐτοὺς στενότατα, ἐπήγαινε καὶ ἤρχετο μαζῆ των συνεχῶς εἰς Ἱερουσαλὴμ καὶ μὲ παρρησίαν ὠμιλοῦσε διὰ τὸν Κύριον Ἰησοῦν.	28 Καὶ ἐπηγαινοήρχετο ὁ Παῦλος εἰς τοὺς ἀποστόλους συνεχῶς εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, διατηρῶν στενὰς σχέσεις μὲ αὐτούς, καὶ ὡμίλει μὲ ἀφοβίαν καὶ μὲ πίστιν ἀκλόνητον εἰς τὸ ὅνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.
29 ἐλάλει τε καὶ συνεζήτει πρὸς τοὺς Ἑλληνιστάς· οἱ δὲ ἐπεχείρουν αὐτὸν ἀνελεῖν.	29 Ἀκόμη δὲ ὠμιλοῦσε καὶ ἐσυζητοῦσε μὲ τοὺς Ἑλληνιστὰς Ἰουδαίους. Ἐκεῖνοι ὅμως ἐζητοῦσαν εὐκαιρίαν, νὰ τὸν φονεύσουν.	29 Ἐπὶ πλέον ὡμίλει καὶ συνεζήτει μὲ τοὺς ὁμιλοῦντας τὴν ἑλληνικὴν Ἰουδαίους ζητῶν νὰ πείσῃ αὐτούς, ὅτι ὁ Μεσσίας εἶναι ὁ Ἰησοῦς. Αὐτοὶ ὅμως ἐζήτουν εὐκαιρίαν καὶ προσεπάθουν νὰ τὸν φονεύσουν.
30 Ἐπιγνόντες δὲ οἱ ἀδελφοὶ κατήγαγον αὐτὸν εἰς Καισάρειαν καὶ ἐξαπέστειλαν αὐτὸν εἰς Ταρσόν.	30 Ὁταν δὲ οἱ ἀδελφοὶ ἔμαθαν τοὺς σκοποὺς των, συνώδευσαν καὶ ὠδήγησαν τὸν Παῦλον εἰς τὴν Καισάρειαν καὶ τὸν ἔστειλαν εἰς τὴν Ταρσόν, τὴν πατρίδα του, ὅπου καὶ θὰ ἦτο ἀσφαλὴς ἀπὸ τὰς ἐπιβουλὰς τῶν Ἑβραίων, ποὺ ἔμειναν ἄπιστοι καὶ ἀμετανόητοι.	30 Ὅταν δὲ ἐπληροφορήθησαν τοῦτο οἱ ἀδελφοί, τὸν κατέβασαν μὲ πᾶσαν ἀσφάλειαν ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα εἰς τὴν Καισάρειαν καὶ ἀπ’ ἐκεῖ τὸν ἐξαπέστειλαν εἰς τὴν πατρίδα του τὴν Ταρσόν.
31 Αἱ μὲν οὖν ἐκκλησίαι καθ' ὅλης τῆς Ἰουδαίας καὶ Γαλιλαίας καὶ Σαμαρείας εἶχον εἰρήνην οἰκοδομούμεναι καὶ πορευόμεναι τῷ φόβῳ τοῦ Κυρίου καὶ τῃ παρακλήσει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπληθύνοντο.	31 Αἱ Ἐκκλησίαι, λοιπόν, ποὺ ἦσαν εἰς ὅλην τὴν Ἰουδαίαν καὶ τὴν Γαλιλαίαν καὶ τὴν Σαμάρειαν, εἶχαν εἰρήνην καὶ οἰκοδομοῦντο εἰς τὴν χριστιανικὴν ζωὴν καὶ ἐζοῦσαν μὲ τὸν φόβον τοῦ Κυρίου καὶ μὲ τὴν δύναμιν καὶ παρηγορίαν, ποὺ τοὺς ἔδιδε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, ἐπληθύνοντο.	31 Ἔτσι λοιπὸν αἱ μὲν Ἐκκλησίαι, ποὺ ἦσαν καθ’ ὅλην τὴν Ἰουδαίαν καὶ Γαλιλαίαν καὶ Σαμάρειαν, ἀπελάμβαναν εἰρήνην καὶ προώδευαν εἰς τὴν χριστιανικὴν γνῶσιν καὶ εὐσέβειαν, καὶ ἔζων οἱ Χριστιανοί των μὲ τὸν φόβον τοῦ Κυρίου, καὶ ἐπληθύνοντο διὰ τῆς ἐνισχύσεως καὶ παρηγορίας, ποὺ τοὺς μετέδιδε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα.
32 Ἐγένετο δὲ Πέτρον διερχόμενον διὰ πάντων κατελθεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας Λύδδαν.	32 Συνέβη δέ, ὅταν ὁ Πέτρος περιώδευε ὅλα αὐτὰ τὰ μέρη, νὰ κατεβῆ εἰς τοὺς πιστούς, οἱ ὁποῖοι κατοικοῦσαν εἰς τὴν Λύδδαν.	32 Ἐνῷ δὲ ὁ Πέτρος περιώδευεν εἰς ὅλα αὐτὰ τὰ μέρη, συνέβη νὰ κατεβῇ καὶ πρὸς τοὺς Χριστιανούς, ποὺ κατῴκουν εἰς τὴν Λύδδαν.
33 Εὗρε δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπόν τινα Αἰνέαν ὀνόματι, ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κραβάττω, ὃς ἢν παραλελυμένος.	33 Εὑρῆκε δὲ ἐκεῖ ἕνα ἄνθρωπον, ὀνόματι Αἰνέαν, ὁ ὁποῖος κατέκειτο ἐπὶ ὀκτὼ ἔτη παράλυτος ἐπάνω εἰς ἕνα κρεββάτι.	33 Συνήντησε δὲ ἐκεῖ κάποιον ἄνθρωπον, ποὺ ἐλέγετο Αἰνέας καὶ κατέκειτο ἐπὶ κραββάτου πρὸ ὀκτὼ ἐτῶν, διότι ἦτο παράλυτος.
34 Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτρος· Αἰνέα, ἰᾶταί σε Ἰησοῦς ὁ Χριστός· ἀνάστηθι καὶ στρῶσον σεαυτῷ. Καὶ εὐθέως ἀνέστη.	34 Καὶ τοῦ εἶπεν ὁ Πέτρος· <Αἰνέα, ὁ Ἰησοῦς, ὁ Χριστὸς σὲ θεραπεύει ἀπὸ τὴν ἀσθένειάν σου. Σήκω καὶ στρῶσε μόνος σου τὸ κρεββάτι σου>. Καὶ ἀμέσως ἐκεῖνος ἐσηκώθηκε ὑγιής.	34 Καὶ εἶπεν εἰς αὐτὸν ὁ Πέτρος· Αἰνέα, ὁ Ἰησοῦς, ποὺ εἶναι χρισμένος ἀπὸ τὸν Θεὸν Μεσσίας, σὲ ἰατρεύει ἀπὸ τὸ νόσημά σου. Σήκω καὶ στρῶσε μόνος σου τὸ κρεββάτι σου. Καὶ ἀμέσως ἐσηκώθη.
35 Καὶ εἶδεν αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες Λύδδαν καὶ τὸν Σάρωνα, οἵτινες ἐπέστρεψαν ἐπὶ τὸν Κύριον.	35 Καὶ τὸν εἶδαν ὅλοι, ὅσοι κατοικοῦσαν τὴν Λύδδαν καὶ τὴν περιοχὴν τοῦ Σάρωνος, οἱ ὁποῖοι ἐπίστευσαν καὶ ἐπέστρεψαν εἰς τὸν Κύριον, παρακινηθέντες ἀπὸ τὸ θαῦμα αὐτό.	35 Καὶ τὸν εἶδαν ὅλοι, ὅσοι κατοικοῦσαν εἰς Λύδδαν καὶ εἰς τὴν πεδιάδα τοῦ Σάρωνος, οἰ ὁποῖοι ὁδηγηθέντες ἀπὸ τὸ θαῦμα αὐτὸ ἐπέστρεψαν εἰς τὸν Κύριον Ἰησοῦν πιστεύσαντες καὶ ἀναγνωρίσαντες αὐτὸν Θεὸν καὶ Σωτῆρα των.
36 Ἐν Ἰόππῃ δέ τις ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά, ἣ διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς· αὕτη ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει.	36 Εἰς δὲ τὴν Ἰόππην ἐζοῦσε μία μαθήτρια τοῦ Κυρίου, ὀνόματι Ταβιθά, τῆς ὁποίας τὸ ὄνομα εἰς τὴν ἑλληνικὴν σημαίνει Δορκάς. Αὐτὴ ἦτο γεμάτη ἀπὸ καλὰ ἔργα καὶ ἐλεημοσύνας, τὰς ὁποίας ἔκανε συνεχῶς.	36 Εἰς τὴν Ἰόππην δὲ ὑπῆρχε κάποια μαθήτρια τοῦ Κυρίου, ποὺ ἐλέγετο Ταβιθά. Τὸ ὄνομα δὲ αὐτὸ μεταφράζεται εἰς τὴν ἑλληνικὴν μὲ τὴν λέξιν Δορκάς. Αὐτὴ ἦτο γεμάτη ἀπὸ ἀγαθοεργίας καὶ ἐλεημοσύνας, ποὺ ἔκανε συνεχῶς.
37 Ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀσθενήσασαν αὐτὴν ἀποθανεῖν· λούσαντες δὲ αὐτὴν ἔθηκαν ἐν ὑπερώῳ.	37 Συνέβη ὅμως κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας νὰ ἀσθενήσῃ καὶ νὰ πεθάνῃ. Ἀφοῦ δέ, σύμφωνα μὲ τὰ ἰουδαϊκὰ ἔθιμα, τὴν ἔλουσαν καὶ τὴν ἐτοίμασαν διὰ τὴν ταφήν, τὴν ἔβαλαν εἰς τὸ ὑπερῶον.	37 Συνέβη δὲ κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας νὰ ἀσθενήσῃ αὕτη καὶ νὰ ἀποθάνῃ. Ἀφοῦ δὲ τὴν ἔλουσαν καὶ τὴν ἐτοίμασαν, τὴν ἔβαλαν εἰς τὸ ἐπάνω διαμέρισμα τῆς οἰκίας.
38 Ἐγγὺς δὲ οὔσης Λύδδης τῇ Ἰόππη οἱ μαθηταὶ ἀκούσαντες ὅτι Πέτρος ἐστὶν ἐν αὐτῇ, ἀπέστειλαν δύο ἄνδρας πρὸς αὐτὸν παρακαλοῦντες μὴ ὀκνῆσαι διελθεῖν ἕως αὐτῶν.	38 Ἐπειδὴ δὲ ἡ Λύδδα ἦτο κοντὰ εἰς τὴν Ἰόππην καὶ οἱ μαθηταὶ εἶχαν ἀκούσει, ὅτι ὁ Πέτρος ἦταν ἐκεῖ, ἔστειλαν δύο ἄνδρας πρὸς αὐτὸν καὶ τὸν παρακαλοῦσαν νὰ μὴ βραδύνῃ νὰ ἔλθῃ μέχρις αὐτῶν.	38 Ἐφ’ ὅσον δὲ ἡ πόλις Λύδδα ἦτο πλησίον τῆς Ἰόππης, σὰν ἤκουσαν οἱ μαθηταί, ὅτι ὁ Πέτρος εἶναι εἰς τὴν πόλιν αὐτήν, τοῦ ἔστειλαν δύο ἄνδρας καὶ τὸν παρεκάλουν νὰ μὴ βαρυνθῇ νὰ ἔλθῃ μέχρις αὐτῶν.
39 Ἀναστὰς δὲ Πέτρος συνῆλθεν αὐτοῖς· ὃν παραγενόμενον ἀνήγαγον εἰς τὸ ὑπερῷον, καὶ παρέστησαν αὐτῷ πᾶσαι αἱ χῆραι κλαίουσαι καὶ ἐπιδεικνύμεναι χιτῶνας καὶ ἱμάτια ὅσα ἐποίει μετ' αὐτῶν οὖσα ἡ Δορκάς.	39 Πράγματι ὁ Πέτρος ἐσηκώθηκε καὶ ἐπῆγε μαζῆ μὲ τοὺς δύο ἀπεσταλμένους. Ὅταν δὲ ἔφθασε, τὸν ἀνέβασαν εἰς τὸ ὑπερῷον. Ἐκεῖ δὲ παρουσιάσθησαν εἰς αὐτὸν ὅλαι αἱ χῆραι κλαίουσαι διὰ τὸν θάνατον τῆς Ταβιθᾶς, καὶ ἐδείκνυαν εἰς τὸν Πέτρον χιτῶνας καὶ ἐπανωφόρια, ὅσα ἔφτιανε, ὅταν ἦτο ἐν ζωῇ ἡ Δορκάς.	39 Πράγματι δὲ ὁ Πέτρος ἐσηκώθη καὶ ἐπῆγε μαζὶ μὲ τοὺς δύο αὐτοὺς ἀπεσταλμένους. Ὅταν δὲ ἔφθασεν εἰς τὴν Ἰόππην, τὸν ἀνέβασαν εἰς τὸ ἀνώγειον. Καὶ ἐκεῖ παρουσιάσθησαν εἰς αὐτὸν ὅλαι αἱ χῆραι κλαίουσαι διὰ τὸν θάνατον αὐτῆς, ποὺ τὰς ἐπροστάτευε. Καὶ ὡς δείγματα τῆς προστασίας αὐτῆς ἐδείκνυαν εἰς τὸν Πέτρον ὑποκάμισα καὶ ἐπανωφόρια, ὅσα ἔφτιανεν, ὅταν ἦτο μαζί των ζωντανὴ ἡ Δορκάς.
40 Ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πάντας ὁ Πέτρος θεὶς τὰ γόνατα προσηύξατο, καὶ ἐπιστρέψας πρὸς τὸ σῶμα εἶπε· Ταβιθά, ἀνάστηθι. Ἡ δὲ ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς, καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον ἀνεκάθισε.	40 Ὁ Πέτρος, ἀφοῦ ἔβγαλε ὅλους ἔξω ἀπὸ τὸ ὑπερῷον, ἐγονάτισε καὶ προσευχήθηκε. Ἔπειτα ἐστράφη πρὸς τὸ σῶμα καὶ εἶπε· <Ταβιθά, σήκω>. Ἐκείνη δὲ ἄνοιξε ἀμέσως τὰ μάτια της καὶ ὅταν εἶδε τὸν Πέτρον ἀνασηκώθηκε εἰς τὸ κρεββάτι της.	40 Ἀφοῦ δὲ ὁ Πέτρος ἔβγαλεν ὅλους ἔξω ἀπὸ τὸ ἀνώγειον, ποὺ ἦτο ἡ νεκρά, ἐγονάτισε καὶ προσηυχήθη. Καὶ ἀφοῦ ἐστράφη πρὸς τὸ νεκρὸν σῶμα, εἶπε· Ταβιθά, σήκω ἐπάνω. Αὐτὴ δὲ ἤνοιξε τὰ μάτια της καὶ ὅταν εἶδε τὸν Πέτρον, ἀπὸ ἑξαπλωμένη ὅπου ἦτο, ἀνεσηκώθη καθιστὴ εἰς τὸ κρεββάτι της.
41 Δοὺς δὲ αὐτῇ χεῖρα ἀνέστησεν αὐτήν, φωνήσας δὲ τοὺς ἁγίους καὶ τὰς χήρας παρέστησεν αὐτὴν ζῶσαν.	41 Τῆς ἔδωσε τότε τὸ χέρι του ὁ Πέτρος καὶ τὴν ἐσήκωσε. Καὶ ἀφοῦ ἐκάλεσε τοὺς Χριστιανοὺς καὶ μάλιστα τὰς χήρας, τοὺς τὴν παρουσίασε ζωντανήν.	41 Τῆς ἔδωκε δὲ τότε ὁ Πέτρος τὸ χέρι καὶ τὴν ἐσήκωσεν ὀρθίαν. Ἀφοῦ δὲ ἐφώναξε τοὺς Χριστιανοὺς καὶ ἰδιαιτέρως τὰς χήρας, τοὺς τὴν παρουσίασε ζωντανήν.
42 Γνωστὸν δὲ ἐγένετο καθ' ὅλης τῆς Ἰόππης, καὶ πολλοὶ ἐπίστευσαν ἐπὶ τὸν Κύριον.	42 Ἔγινε δὲ γνωστὸν τὸ θαῦμα αὐτὸ τῆς ἀναστάσεως εἰς ὅλην τὴν Ἰόππην καὶ πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς τὸν Κύριον.	42 Ἔγινε δὲ γνωστὸν τὸ θαῦμα τοῦτο εἰς ὅλην τὴν πόλιν τῆς Ἰόππης καὶ πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς τὸν Κύριον.
43 Ἐγένετο δὲ ἡμέρας ἱκανὰς μεῖναι αὐτὸν ἐν Ἰόππῃ παρά τινι Σίμωνι βυρσεῖ.	43 Ἔμεινε δὲ εἰς τὴν Ἰόππην ὁ Πέτρος ἀρκετὰς ἡμέρας εἰς τὸ σπίτι κάποιου Σίμωνος βυρσοδέψου.	43 Συνέβη δὲ νὰ μείνῃ ὁ Πέτρος εἰς τὴν Ἰόππην ἀρκετὰς ἡμέρας εἰς τὸ σπίτι κάποιου Σίμωνος, ποὺ ἦτο βυρσοδέψης.